ΣEΛ. 2Aπό µήνα σε µήνα(εικόνες και σχόλια επικαιρότηταςαπό τον Ματθαίο Φραντζεσκάκηκαι τον Αντώνη Περιβολάκη)

ΣEΛ. 3«Τα Περιττά»

από την Βαρβάρα ΠεράκηEδώ στο Nότοαπό τον Ματθαίο Φραντζεσκάκη

ΣEΛ. 4Οψεις - Απόψεις,από τον Μιχάλη Νικολακάκη

ΣEΛ. 5Τραπεζιτική (Παρα)Λογική,Πιστωτικές Κάρτες και…Νοικοκυριά στο ΚόκκινοΓράφει ο Κυριάκος Κώτσογλου

ΣEΛ. 6«Τα Ασήµαντα»από τον Γιώργο ΚοκκινάκοΑνεπαισθήτωςΓράφει η Βούλα Καντεράκη

ΣEΛ. 7Η Συνωµοσία του θορύβουαπό τον Γιώργο Μανουσέλη

ΣEΛ. 8Εργατοώρες στο ∆ιαδίκτυογράφει ο Γιώργος ΓώγουλοςΓια τα Ίχνη Πικρής Αλήθειας

Γράφει η Μαρία Κρέτση

ΣEΛ. 9Όταν ο όρος“λαθροµετανάστευση”,υποκατέστησετον όρο “προσφυγιά”…

ΣEΛ. 10-11Πρόσωπο : Γιώργος ΚαζαντζήςΘέµα : Μια ζωή… µια καλλιτε-χνική διαδροµή

ΣEΛ. 12«Τα Πολύτιµα»της Μαρινέλλας Βλαχάκη

ΣEΛ. 13Μια συνάντηση ζωήςστην δίνη ενός πολέµοΑληθινές ειδήσεις σε ∆ηµιουργικήσκηνοθεσία της Νια Φώη

ΣEΛ. 14Με τη φωνή των γονιώνΓράφει η Ρούλα Καλαϊτζάκη

ΣEΛ. 15«…ο άνθρωπος δεν είναι µόνοµια οικονοµική µηχανή πουπαράγει εργασία…»Γράφει ο Βαγγέλης Μαρκάκης

ΣEΛ. 16Τροχιοδεικτικά Πυράαπό τον Κώστα ΓυπαράκηΟ κερδισµένος χρόνοςαπό την Μπολιουδάκη Ελένη

ΣEΛ. 17Ο «Ρεµπέτης»του ∆ήµου ΚερδέλαΓράφοντας στο Κενόαπό τον Αριστείδη Κονίδη

ΣEΛ. 18"επί γραµµής"από τον Βασίλη ΠαπαστάµοΒιβλιόραµα

ΣEΛ. 19Βιντεοπροτάσειςαπό τον Αντώνη Σπανουδάκη

ΣEΛ. 20Οικολογίες και άλλες cine-ιστορίες

ΣEΛ. 21«Στην αρχή του τραγουδιού»από τον Γιώργο Τσίµα«Μουσικές Προτάσεις»

ΣEΛ. 22“Η σύριγγα του Πάνα”από τον Πέτρο Λυµπεράκη

ΣEΛ. 23Με την πυξίδα στα ΜΜΕΤι γίνεται στην πόλη

ΣEΛ. 24“Στήλη άλατος”από τον Νίκο Χατζηιωάννου«Φασκόµηλο µε µέλι»σερβίρει η Θεοδοσία ∆ασκαλάκη

Prima Vista!!!

ΦΥΛΛΟ 8844XANIA

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2009) (

www.pyxida.gr

www.pyxida.gr

ΤΤαα σσττέέιιττζζ πποουυ τταα εείίππααµµεε σσττάάζζ

Ηιστορία µε τις ελαστικές σχέσεις εργασίας κρατάει χρόνιασ΄αυτή τη χώρα. Εργαζόµενοι σε οµηρία και µια πολιτεία µε τηνασυνέχεια που την διακρίνει να κάνει πάντα τη δουλειά της. Ερ-

γαζόµενος κατά κανόνα δούλος ή (και) δουλοπρεπής σε καταστάσειςεργασιακού παραλογισµού. Κοντά 10 διαφορετικές µορφές εργασιακών σχέσεων έχουν αναπτυχ-θεί τα τελευταία χρόνια στον ευρύτερο δηµόσιο τοµέα. Μορφές πουκατά κανόνα έχουν ως πυρήνα το βόλεµα. Όχι µονό εργαζοµένωνόπως µερικοί υποκριτές διατείνονται. Το βόλεµα του κράτους, πολιτι-κών, µηχανισµών, εργαζοµένων κτλ. Ένα βόλεµα, που όσον αφοράτους εργαζόµενους, δηµιουργεί το όνειρο, την ελπίδα, την όποια προ-οπτική. Χιλιάδες εργαζόµενοι από τα δεινά των stage βρέθηκαν µετεκλογικάστην δίνη της ανεργίας. Η πολιτεία, το κράτος χωρίς αίσθηση ευθύνηςκαι την στοιχειώδη υποχρέωση συνέχειας διαγράφει σε µια νύχταπροσωπικές διαδροµές χρόνων. Σ΄ένα πρόβληµα που σαφώς δεν είναι µονοδιάστατο τα στέιτζ µπορείνα τα είπαµε µετεκλογικά στάζ αλλά το πρόβληµα παραµένει για τουςχιλιάδες εργαζόµενους που βρέθηκαν στο δρόµο αλλά και για την πο-λιτεία που οφείλει να παρεµβαίνει συντεταγµένα, µε ευθύνη και συ-νέχειαΤελικά είναι αδιανόητο κάθε φορά να καλούνται να «µατώσουν» οι ερ-γαζόµενοι και να µένουν στο απυρόβλητο οι ασκούντες εξουσία. Γιατίπως είναι δυνατόν να έρχεται µια συντεταγµένη πολιτεία να τιµωρείτους εργαζόµενους για µια «παρανοµία»(;) που υπονοεί ενώ αυτούςπου οργάνωσαν την παρανοµία (υπουργούς, γενικούς γραµµατείς,προέδρους και διευθυντές φορέων κτλ) να µην τους ακουµπά κανέ-νας. Και καλά όσοι βρέθηκαν σ΄αυτή τη διαδροµή µέσα από τα κοµµατικάπαραµάγαζα, οι υπόλοιποι; Τα χιλιάδες παιδιά που έγιναν εργασιακάέφηβοι επενδύοντας στα εργασιακά τους αδιέξοδα;Εν τέλει δεν µπορεί η κάθε Ελληνική κυβέρνηση να αποφασίζει τηνκατάργηση της δουλείας σκοτώνοντας τους σκλάβους.

Μ.Φ.

ΝΝεερρόό σσττοο φφεεγγγγάάρριι........

Νερό στη Σελήνη; Ναι ,επίσηµη ανακοίνωση της NASA: βρέθηκενερό στη Σελήνη, στο Φεγγάρι... Πως έγινε η ανακάλυψη; Έναςδορυφόρος που ανίχνευε την επιφάνεια της Σελήνης, συγκρού-

στηκε µε την επιφάνεια ενός κρατήρα του φυσικούς µας δορυφόρουκαι από την σύγκρουση σηκώθηκε ένα κύµα σκόνης. Αµέσως οι ειδι-κοί της NASA ανέλυσαν το φάσµα της σκόνης και είδαν µε έκπληξη ότιη σκόνη αυτή περιείχε … νερό (δηλαδή πάγο). Τι συνέπειες έχει τώρα αυτό το γεγονός; ∆ύο διαφορετικές: πρώ-τον ότι οι ερευνητές πιστεύουν ότι ειδικά µετά από την ανάλυση τουνερού θα µπορέσουν να αποκαλύψουν και άλλα µυστικά για την εξέ-λιξη του Ηλιακού µας συστήµατος, εξάλλου τα περισσότερα µυστικάτα έχουµε ανακαλύψει από την χηµική και φασµατογραφική ανάλυσητων εξωγήινων σωµατιδίων και συχνοτήτων. Η δεύτερη όµως συνέ-πεια είναι αυτή που ανοίγει και την όρεξη όχι µόνο των ερευνητώναλλά και των επίδοξων εποικιστών της Σελήνης. Αυτή τη στιγµή, έναταξίδι προς τα εκεί µε το ∆ιαστηµικό Λεωφορείο διαρκεί µόνο 4 ηµέ-ρες. Άρα υπό την προϋπόθεση ότι θα βρεθούν τα κονδύλια, ήδη µπο-ρεί µερικοί να βάζουν µπρος τα νέα σχέδια για τον εποικισµό τουνυχτερινού µας συντρόφου, σχέδια των οποίων η θολότητα φαίνεταιπως άρχισε να διαλύεται.

Α.Π.

ΝΝεεκκρροοίί ττοουυ ΠΠοολλυυττεεχχννεείίοουυ

Κάποτε, µαθαίναµε ότι για να µπορέσει ένα γεγονός να κατα-γραφεί ως γεγονός στα αρχεία της Ιστορίας χρειαζόταν να Πε-ράσουν σχεδόν 40 χρόνια. Σήµερα, έχουν περάσει 36 χρόνια από

τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και η ιστορική έρευνα αρχίζει πια να ταξεντύνει από της συναισθηµατική και στενά πολιτική υπόστασή τους.Αυτό το λέµε γιατί η πλειοψηφία των Ελλήνων αντιµετώπισε µέχριτώρα τα γεγονότα του Πολυτεχνείου υπό συναισθηµατική και πολι-τική φόρτιση και οδηγούσε τον κόσµο είτε στην ηρωοποίηση είτεστον εξοβελισµό ανθρώπων, πραγµάτων, καταστάσεων. Πολιτικές δυ-νάµεις έδωσαν στην κυριολεξία εκατοντάδες ερµηνείες για την πτώσητου Χούντας και την κατάληψη του Πολυτεχνείου, ερµηνείες που κι-νούνται από την µία άκρη του φάσµατος της «εξέγερσης µαλιάδων χί-πηδων και αναρχικών» µέχρι την άλλη άκρη που τα ερµήνευσε ωςµέρος µιας «ανολοκλήρωτης προλεταριακής επανάστασης» (ναι,υπήρξαν και αυτά…).

Βέβαια, το θέµα δεν είναι για γέλια αλλά φαίνεται πως δια-θέτουµε πια την ψυχραιµία και την ωριµότητα να δούµε τα γεγονότααυτά – του Πολυτεχνείου – από µια πιο αποστασιοποιηµένη σκοπιά,ευτυχώς µας βοηθά η σχετική εµπειρία αλλά και η συµπεριφορά της

νεότερης γενιάς. Ελπίζουµε ότι κάποια στιγµή θα καταφέρουµε να δια-τυπώσουµε µια δηµόσια άποψη κι εµείς αφού διατυπώσουν ολοκλη-ρωµένη άποψη και οι ερευνητές ιστορικοί. Προς το παρόν αξίζει ναρίξουµε µια µατιά στην, ανολοκλήρωτη ακόµα – σχετική έρευνα τουΕθνικού Ιδρύµατος Ερευνών, µέρος της οποίας είδε πρόσφατα το φωςτης δηµοσιότητας. Θα σταθούµε στο πιο «αβανταδόρικο» κοµµάτιαυτής και που αφορά τους νεκρούς του Πολυτεχνείου. Σύµφωνα µεαυτήν έρευνα που έχει καταλήξει για τους νεκρούς, το συµπέρασµαείναι ότι υπήρξαν 24 νεκροί, αλλά δεν είχαν σχέση µε τα γεγονότατου Πολυτεχνείου. Ήταν δολοφονίες που πραγµατοποιήθηκαν στηνπλειοψηφία τους από ακροβολισµένους σε όλη την Αττική στρατιώτεςκαι στρατιωτικούς και που είχαν εντολή να χτυπούν σε κάθε ύποπτηκίνηση. Είναι πολύ µικρός ο αριθµός των νεκρών γύρω από το Πολυ-τεχνείο και σε ακτίνα µικρότερη από 500 µέτρα. Και µάλιστα οι πε-ρισσότεροι από τους 24 νεκρούς καλύπτουν ένα ευρύτατο ηλικιακόφάσµα (από τα πεντέµισι µέχρι τα εξηντα τρία) σκοτώθηκαν µέσαστο διήµερο µετά από τα γεγονότα της Πατησίων. Αυτά µεταθέτουνβέβαια το βάρος στην ίδια τη Χούντα και στους παρατρεχάµενους τηςαλλά τουλάχιστον, όπως δείχνει η συγκεκριµένη έρευνα, µέσα στοΠολυτεχνείο δεν είχαµε νεκρούς.

Α.Π.

ΚΚααιι ππάάλλιι µµέέρρεεςς δδηηµµοοκκρρααττίίααςς

Για άλλη µια φορά θα εκφράσω από αυτό το βήµα ελευθερίαςπου µου δίνεται από τις στήλες της «Πυξίδας» ότι σε µέρες πουδιακατέχονται από φοβικό σύνδροµο εγώ αρνούµαι να φοβηθώ.

Στις µέρες έκρηξης των πιο τυφλών τροµοκρατικών χτυπηµάτων, εγώαρνούµαι να φοβηθώ. Στις µέρες εκείνες που δεν γνωρίζεις αν έναςαστυνοµικός υπηρετεί πράγµατι την ασφάλεια του πολίτη, ή αν έναςκοινωνικός αγωνιστής πράγµατι υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώ-µατα, στις µέρες εκείνες που οι λεγόµενες «παράπλευρες απώλειες»είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση, εγώ αρνούµαι ναι φοβηθώ. Στιςµέρες εκείνες που ακόµα και ο κοινός εργάτης του «σήµερα είσαιαύριο δεν είσαι» γίνεται πολιτικός στόχος, εγώ αρνούµαι να φοβηθώ.Στις µέρες εκείνες που γίνεται παντιέρα από θερµοκέφαλους αναρ-χοφασίστες Χρυσαυγίτικης τακτικής και αναρχικής (τροµάρα τους)παντιέρας η ρήση του Νετσάγεφ, θεωρητικού της πολιτικής τροµο-κρατίας ότι «ο γνήσιος επαναστάτης αγνοεί τη θεωρητικολογία και τηνεπιστήµη για χάρη της επιστήµης της καταστροφής», εγώ αρνούµαινα φοβηθώ. Στις µέρες που καθυβρίζονται και προπηλακίζονται µε δια-φορά µίας εβδοµάδας στον ίδιο χώρο από νεούδια – αστυνοµικούς καινεούδια φασίζουσας εξτρεµιστικής πρακτικής ο ∆ηµήτρης Παπα-χρήστος και η Σώτη Τριαναταφύλλου καλώντας την τελευταία «να επι-στρέψει στο Κολωνάκι της», εγώ αρνούµαι να φοβηθώ. Η επίκληση ενός ιδότυπου δικαιώµατος που έχει ο καθένας στα πλαί-σια της δηµοκρατίας, να µε δέρνει επειδή διαφωνεί µαζί µου δεν είναιµόνο θέµα κοινωνικής σαπίλας, είναι, µάλλον, και ζήτηµα ψυχασθέ-νειας… Σε εποχές πολιτικής ωριµότητας των κινηµάτων η πολιτικήβία ένθεν και ένθεν ήταν δικαιολογηµένη. Σήµερα σε καµία περί-πτωση δεν θα υπερασπιστώ τους επικλητές της όποιας «επαναστα-τικής» θεωρίας που δεν δίνουν προτεραιότητα στην ανθρώπινη ζωήκαι αξιοπρέπεια. Γι΄ αυτό και δεν φοβάµαι. Κι αν η επιλογή της κοι-νωνίας µας στην παρούσα ιστορική φάση είναι να ζει σε καθεστώς πο-λιτικής και ηθικής αποχαύνωνσης και κενότητας, θα το υποστώ, θαυπερασπιστώ µε τον τρόπο µου το αντίθετο, αλλά δεν θα ασκήσω βίαστο διπλανό µου προκειµένου να τον … ξυπνήσω και να να του επι-βάλλω την … υπέρτατη αλήθεια µου.

Α.Π.

22ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 84 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2009

Πoυ θα βρείτε Την Πυξίδα:

...κυκλoφoρoύµε

τη 3η βδoµάδα κάθε µήνα,

σε 3000 αντίτυπα και µπoρείτε να µας βρείτε στα

παρακάτω σηµεία:

Βιβλιoπωλεία:

ΕΠΙΛOΓΕΣ,

ΕΣΤΙΑ, ΜΥΘOΛOΓΙΑ,

ΠΕΤΡΑΚΗ, ΠOΛΥΕ∆ΡO,

ΣΧΗΜΑ, ΤO ΒΙΒΛΙO,

ΒΙΒΛΙOΠΩΛΕΙO ΤΗΣ 1866,

Χαρτoπωλεία:

∆ΙΑΓΡΑΜΜΑ,

ΚΥΒOΣ,

ΡOΜΒOΣ,

ΧΑΖΗΡΑΚΗΣ,

Καταστήµατα ∆ίσκων:

STUDIO 2000

LA. SI. DO.,STUDIO A, Virgin

Σινεµά:

Palace, ΚΗΠΟΣ

Καφέ - Μπάρ:

ΜΥΘOΛOΓΙΑ

E∆EM, ΑΝΕΚ∆OΤO, ΑΣΩΤOΣ ΥΙOΣ,

ΓΩΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ, ∆ΥO ΛOΥΞ,

ΜΙΚΡO ΚΑΦΕ, ΜΑΧΑΛΑΣ,

ΚΑΦΕ ΤΕΧΝΗ.

VIDEO CLUB:

DV PLANET, PLAY, MOVIE FORUM, VIPS (∆ΙΚΑΣΤΗΡΙΑ),

VIDEO BEST, VIDEO BLUE

ΤOΡ VIDEO, (ΖΥΜΒΡΑΚΑΚΗ∆ΩΝ)

Άλλα σηµεία:

∆ΗΜOΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙOΘΗΚΗ,

ΕΙΣO∆OΣ ΝOΜΑΡΧΙΑΣ,

ΕΙΣO∆OΣ ∆ΗΜOΥ ΧΑΝΙΩΝ,

ΠOΛΥΚΕΝΤΡO ΝΕOΛΑΙΑΣ,

ΠΡΑΚΤOΡΕΙO ΤΥΠOΥ(∆ΙΚΑΣΤΗΡΙΑ)

ΑΝΕΚ LINES

Blue Star Ferries (κεντρικό πρακτορείο)

ΠOΛΥΤΕΧΝΕΙO (ΚΥΛΙΚΕΙO),

ΤΕΙ(ΚΥΛΙΚΕΙO), Ω∆ΕΙO,

ΤΡΑΠΕΖEΣ ΧΑΝΙΩΝ, ΠEIPAIΩΣ

∆PAKAKHΣ, SYLVESTER (ΓOΓOΝΗ), BREAK (ΓΟΓΟΝΗ)

OLA STORES

NEW STAND, ΟΝΕΙΡΟ

Στο Hράκλειο:

BIBΛIOΠΩΛEIO KIXΛH

BIBΛIOΠΩΛEIO ANAΛOΓIO

ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΦΩΤΟ∆ΕΝΤΡΟ

ΚΥΛΙΚΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ

Στην Aθήνα:

BIBΛIOΠΩΛEIO BIBΛIOPYΘMOΣ

EK∆. ΣABBAΛA (ZΩO∆. ΠHΓHΣ 18)

Στη Θεσσαλονίκη:

BIBΛIOΠΩΛEIO BIBΛIOPYΘMOΣ

EK∆. ΣABBAΛA (BAΣ. HPAKΛEIOY 47)

BIBΛIOΠΩΛEIA IANOΣ (APIΣTOTEΛOYΣ 7, METAMOPΦΩΣEΩΣ

24 - KAΛAMAPIA, ΦIΛIΠΠOYΠOΛEΩΣ 57 - AMΠEΛOKHΠOI,

25ης MAPTIOY 45

ΠΥΞΙ∆ΑΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙ∆Α ΓΙΑ ΤΗΝ ΠOΛΗ ΤOΥΣ

ΠOΛΙΤΕΣ ΤOΝ ΠOΛΙΤΙΣΜO

Ι∆ΙOΚΤΗΣΙΑ:ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡ∆OΣΚOΠΙΚΗ

«ΠOΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ»ΚΩ∆ΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ 6483

ISSN 1790-6075

ΕΚ∆OΤΗΣ – ΥΠΕΥΘΥΝOΣ ΕΚ∆OΣΗΣΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ

ΕΠΙΚOΙΝΩΝΙΑ «ΠΥΞΙ∆Α» / ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ

ΤΘ 53 ΤΚ 73131 ΧΑΝΙΑ ΚΡΗΤΗΣΤΗΛ: 2821074104 / 6974739122

FAX: 2821036364e-mail: info@pyxida.gr

ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣΜ. ΑΝΕΥΛΑΒΗΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΒΟΥΛΕΣKΩΣTAΣ ΓYΠAPAKHΣΣΙΣΣΥ ∆ΑΣΚΑΛΑΚΗ

ΒΟΥΛΑ ΚΑΝΤΕΡΑΚΗ∆ΗΜOΣ ΚΕΡ∆ΕΛΑΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΚΚΙΝΑΚΟΣΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΩΤΣΟΓΛΟΥΝΙΚΟΣ ΛΕΩΝΙ∆ΑΚΗΣ

ΠΕΤΡOΣ ΛΥΜΠΕΡΑΚΗΣΜΙΧΑΛΗΣ ΜΑΛΙΚOΥΤΣΑΚΗΣ

KΩN/NOΣ MΠAΣIOΣΜΙΧΑΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΚΑΚΗΣ

ΑΡΙΣΤΕΙ∆ΗΣ ΚΟΝΙ∆ΗΣMYPTΩ KONTOMΙTAKHΓΙΩΡΓΟΣ MANOYΣEΛHΣNIKOΣ MANOYΣEΛHΣΓΙΩΡΓΟΣ ΓΩΓΟΥΛΟΣΒΑΡΒΑΡΑ ΠΕΡΑΚΗ

BAΣIΛHΣ ΠAΠAΣTAMOΣΝΕKΤΑΡΙOΣ ΠΑΥΛOΥ - ΠΕΤΡO∆ΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΡΙΒOΛΑΚΗΣΑΝΤΩΝΗΣ ΣΠΑΝOΥ∆ΑΚΗΣ

Α. ΣΤΕΓOΣΓΙΩΡΓOΣ ΤΣΙΜΑΣΣΟΦΙΑ ΤΣΟΥΡΛΑΚΗEPH XATZH∆AKH

ΝΙΚOΣ ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝOΥ

ΣKITΣA - ΣΧΕ∆ΙΑΣΜOΣ ΕΝΤΥΠOΥΝΙΚOΣ ΠΑΡΘΕΝOΠOΥΛOΣ τηλ. 6974430507

ΣΗΜΑ ΕΝΤΥΠOΥ ΕΛΕΝΗ ΜΑΡΙΝΑΚΗ

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΕΛΙ∆ΟΠΟΙΗΣΗ ΕΛΕΝΗ ΣΤΑΥΡΙ∆Η

Η πυξίδα πρoσφέρεται µε αντίτιµo τη διάδoση και τη συµµετoχή

Η ΕΚ∆ΟΣΗ ΜΑΣΕΙΝΑΙ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ:

Για να µπορεί να έρχεται η ΠΥΞΙ∆Α στο σπίτι σας…Αλλά και γενικώς για να µπορεί να κυκλοφορεί απρό-σκοπτα…Συνδροµή ετήσια 10 ευρώΥπηρεσίες – Τράπεζες – Φορείς 50 ευρώΣυνδροµή υποστήριξης … Κατά συνείδηση Το ποσό της συνδροµής σας µπορείτε να το καταθέσετεστους λογαριασµούς µας : ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ 5758-020951-719ΙΒΑΝ GR40 0172 7580 0057 5802 0951 719∆ΙΚΑΙΟΥΧΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣΤΡΑΠΕΖΑ ΠΑΓΚΡΗΤΙΑ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΗΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΜΟΥΙΒΑΝ GR33 0870 0410 0000 0001 1181 348∆ΙΚΑΙΟΥΧΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ

ή να στέλνετε επιταγή στην διεύθυνση: Πυξίδα Της ΠόληςΤθ 53 / Τκ 73135Χανιά ΚρήτηςΜην ξεχνάτε να σηµειώνετε το όνοµα σας

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 84 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 200933

1166 κκααιι 1177 ΝΝοοέέµµββρρηη 11997733ΩΩρρααίίαα ππααιιδδιιάά,, µµεε τταα µµεεγγάάλλαα µµάάττιιαα σσαανν εεκκκκλληησσίίεεςς χχωωρρίίςς σστταασσίίδδιιαα..ΩΩρρααίίαα ππααιιδδιιάά,, δδιικκάά µµααςς,, µµεε ττηη µµεεγγάάλληη θθλλίίψψηη ττωωνν ααννττρρεείίωωνν,,ΑΑψψήήφφιισσττοοιι,, όόρρθθιιοοιι σστταα ππρροοππύύλλααιιαα,, σσττοονν ππέέττρριιννοο ααέέρραα,,ΈΈττοοιιµµοο χχέέρριι,, έέττοοιιµµοο µµάάττιι,, -- ππωωςς µµεεγγααλλώώννεειιττοο µµππόόιι,, ττοο ββήήµµαα κκααιι ηη ππααλλάάµµηη ττοουυ ααννθθρρώώπποουυ;;1177 ΝΝοοεεµµββρρίίοουυ 11997733 ΒΒααρρεειιάά σσιιωωππήή,, δδιιάάττρρηηττηη ααππ΄ ττοουυςς ππυυρροοββοολλιισσµµοούύςς,,ππιικκρρήή πποολλιιττεείίαα,,ααίίµµαα,, φφωωττιιάά,, ηη ππεεσσµµέέννηη ππόόρρτταα,, οο κκααππννόόςς,, ττοο ξξύύδδιι--πποοιιοοςς θθαα ππεειι :: ππεερριιµµέέννωω ααππ΄ ττοο µµέέσσαα µµααύύρροο;;ΜΜιικκρροοίί σσκκοοιιννοοββάάττεεςς µµεε τταα µµεεγγάάλλαα ππααπποούύττσσιιααµµ΄ έένναανν εεππίίδδεεσσµµοο φφωωττιιάά σσττοο κκοούύττεελλοοκκόόκκκκιιννοο σσύύρρµµαα,, κκόόκκκκιιννοο πποουυλλίί,,κκααιι ττοο µµοοννααχχιικκόό σσκκυυλλίί σσττ΄ ααπποοκκλλεειισσµµέένναα ππρροοάάσσττιιααεεννώώ χχααρράάζζεειι ηη χχλλωωµµόόττεερρηη µµέέρραα ππίίσσωωααππ΄ τταα κκααππννιισσµµέένναα ααγγάάλλµµαατταακκιι αακκοούύγγεεττααιι αακκόόµµηη ηη ττεελλεευυττααίίαα κκρρααυυγγήή δδιιααλλυυµµέέννηησσττιιςς λλεεωωφφόόρροουυςς..ΠΠάάννωω ααππ΄ τταα ττααννκκςς,, µµέέσσαα σσττοουυςς σσκκόόρρππιιοουυςς ππυυρροοββοολλιισσµµοούύςςππωωςς µµπποορρεείίττεε λλοοιιππόόνν νναα κκοοιιµµάάσσττεε;;

ΑΑθθήήνναα 1166 ΝΝοοεεµµββρρίίοουυ 11997733ΓΓιιάάννννηηςς ΡΡίίττσσοοςς

ΣΣ..ΣΣ.. ΟΟ χχρρόόννοοςς σσττοο ππέέρραασσµµαα ττοουυ µµπποορρεείί νναα ααππααλλααίίννεειι ττηηνν έένν--τταασσηη κκαατταασσττάάσσεεωωνν κκααιι γγεεγγοοννόόττωωνν…… ΗΗ ιισσττοορριικκήή γγννώώσσηη όόµµωωςςοοφφεείίλλεειι νναα ττρροοφφοοδδοοττεείί ττηηνν κκοοιιννωωννίίαα µµεε τταα οοφφεειιλλόόµµεενναα εεφφόό--δδιιαα γγιιαα ττηηνν ααπποοκκωωδδιικκοοπποοίίηησσηη,, γγιιαα ττηηνν ααφφύύππννιισσηη……

Γράφειo Mατθαίoς

Φραντζεσκάκης

«Απόψε είναι ο καιρός για όλα, λέειΑπόψε είναι η συνέχεια όλων, λέειΑύριο για όλο τον άνθρωπο, για όλο το µέλλον»

ΓΓιιάάννννηηςς ΡΡίίττσσοοςςΤΤοο σσώώµµαα κκααιι ττοο ααίίµµαα,, 11997777

«Στις φλέβες του αίµα σταµατηµένο και πικρό,Γυαλί σπασµένο ο κόσµος, σκουριασµένο πάνω του.Για να έχω εγώ τον άσπρο µου ύπνο…»

«Στο Μεγάλο Σχολείο µας ξάφνιασε η νύχταΜε τόσους βαριά τραυµατισµένουςγύρω µας,Χωρίς γάζες, οξυγόνο,Χωρίς φάρµακα, γιατρό, ασθενο-φόρα»

ΣΣππύύρροοςς ΚΚααττσσίίµµηηςς««ΜΜααςς ξξάάφφννιισσεε ηη ννύύχχτταα»»,, 11997744

«Ετούτος ο Νοέµβρης θα µείνει καρφωµένοςµέσα στο χρόνο, µε τις ατέλειωτες του νύχτες,µε το βοριά στα στυλωµένα µάτια µας,µε τους τριγµούς κλαριών ή πατηµάτων,κρωγµούς ή συνθηµατικές κραυγές συνωµοτικά»

ΛΛεείίαα ΧΧααττζζοοπποούύλλοουυ –– ΚΚααρρααββίίαα««ΠΠρροοςς ΑΑννττιιγγόόννηηςς»»,, 11997755

«Είστε το ποίηµα…Μπροστά σ΄αυτό το ποίηµα µετράει µόνο η σιωπή»Νικηφόρος Βρεττάκος

ΜΜιικκρρόόςς ΤΤύύµµββοοςς((1177 ΝΝοοέέµµββρρηη 11997733))

…«Φοβάµαι Τους ανθρώπους Που µε καταλερωµένη τη φωλιά τους Πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.…Φοβάµαι τους ανθρώπουςΠου άλλαζαν πεζοδρόµια, όταν σε συναντούσαν Και τώρα σε λοιδορούνΓιατί λέει, δε βαδίζεις στον ίσιο δρόµο.Φοβάµαι, φοβάµαι πολλούς ανθρώπους…»

ΜΜααννώώλληηςς ΑΑννααγγννωωσσττάάκκηηςςΝΝοοέέµµββρρηηςς 11998833

Αυτά είπαν οι ποιητές.Για µας, σήµερα, τι;Τα συνθήµατα.Τα οράµατα.Οι ελπίδες.Ο αγώνας.Το πείσµα.Το ορατό και το ανέφικτο.Οι αριθµοί : 1200 περίπου τραυµατισµοί, 56 ώρες κατάλη-ψης του Πολυτεχνείου, 100.000 πολίτες στο κέντρο τηςΑθήνας, 50 ώρες ελεύθερου ραδιοφώνου του Πολυτε-χνείου, 95 συνθήµατα γραµµένα στους χώρους του Πολυ-τεχνείου.

Στην εποχή των αριθµών, που οι λέξεις αδρανούν ή απο-συναισθηµατοποιούνται, που νούµερα µας ορίζουν και µαςκαθαρίζουν, οι παραπάνω αριθµοί, ακριβείς ή κατά προ-σέγγιση, µπορεί και να δηλώνουν τη σηµειολογία µιας εξέ-γερσης που άλλαξε τον «κόσµο» µας, εµάς εδώ στηνΕλλάδα του 1973.Στο τρίπτυχο «Ψωµί – Παιδεία – Ελευθερία» αυτό το χιλι-οειπωµένο, το ταλαιπωρηµένο, το απραγµατοποίητο µέχρισήµερα στην πλήρη εφαρµογή του, το ορόσηµο, το γραµ-µένο στα πλακάτ και στα πανό 36 χρόνων µε κόκκινο καιµαύρο χρώµα, εµείς σήµερα τι απαντάµε;Στη σύγχρονη κατατεµαχισµένη γλώσσα των κινητών, στησκληρότητα του ατοµισµού, στις µοναξιές που δε µοιρά-ζονται τον καηµό τους, στην καταπατηµένη αξιοπρέπειατου µέσου Έλληνα που σκύβει κι άλλο κάθε µέρα, στο θολότοπίο του σήµερα, στα σκοτωµένα όνειρα των νέων, αυτέςτις γκρίζες µέρες του φετινού Νοέµβρη, ποιο σύνθηµαθ΄απαντήσει µε ζηλευτή λακωνικότητα στο «ψωµί – παι-δεία – ελευθερία» ; Συνεχίζουµε; Εξαγοραστήκαµε; ∆ι-καιωθήκαµε; Προχωράµε; Ζητείται απάντηση.Ζητείται σύνθηµα ζωής.«Ζητείται Ελπίς»

ΤΑ ΠΕΡΙΤΤΑ

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 1973ΜΕΡΕΣ ΝΟΕΜΒΡΗ 2009

Γράφειη Βαρβάρα

Περάκη

Prima VistaΚάθε Σάββατο 9-11 το πρωί

Στον

Με τον Ματθαίο Φραντζεσκάκη

44ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 84 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2009

Τα γαλάζια παιδιά δεν έχουν να χάσουν τίποτα παρά µόνο τις αλυσίδες τους;

Στις 5 Οκτώβρη ένας φίλος, µόνιµος υπάλληλοςσε δηµόσια υπηρεσία, µου διαµήνυε την πεποί-θηση του, ότι οι νέοι διευθυντές που θα διορί-σει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στις δηµόσιες υπηρεσίεςκυριολεκτικά θα εισέλθουν σε καµένη γη. Υπερ-

βάλλοντας, φανταζόταν τα κτίρια που στεγάζουν τις υπη-ρεσίες του δηµοσίου ως µισο-εγκαταλειµµένα ερείπια µετα πορτοπαράθυρα να κατακτυπούν, θηµωνιές και κόλλεςΑ4 να σέρνονται δεξιά κι αριστερά από τον άνεµο και κα-λώδια στο πάτωµα να είναι ό,τι έχει αποµείνει από τονηλεκτρονικό εξοπλισµό των υπηρεσιών. Στα γραφεία αυτά,ιδανικό σκηνικό για ταινία σεναρίου αποκάλυψης του Ro-

nald Emmerich, κατοικούσε, µουέλεγε ο φίλος µου, µία φυλήαγρίων µε στοιχειώδη γνώσηξένων γλωσσών, χρήσης Η/Υ ήέστω καλών τρόπων, ενώ µονα-δική τους ιδιότητα ήταν η σχέση

τους µε κάποιο κοµµατικό παράγοντα της Νέας ∆ηµοκρα-τίας.

Είναι γεγονός ότι ο επιτυχέστερος χαρακτηρισµός γιατην διακυβέρνηση της Ν.∆. είναι εκείνος που προσάπτειστο στελεχικό δυναµικό της συµπεριφορά αποικιοκρατών.Όπως µας διδάσκει όµως η εµπειρία των ευρωπαϊκών αυ-τοκρατοριών από τον 17ο έως και τις αρχές του 20οαιώνα, η συντήρηση µίας αποικίας προϋποθέτει τουλάχι-στον δύο πράγµατα: α) την ύπαρξη ενός αποικιακού στρα-τού και β) την δηµιουργία µίας τάξης υποταγµένωνιθαγενών που θα συναινούν και θα συµβάλουν στη διαιώ-νιση του αποικιοκράτη. Και έτσι µε την αποµάκρυνση τουκατακτητή σύσσωµος ο λαός επιτίθεται σε όσους συνερ-γάστηκαν µε τον κατακτητή και τους διαποµπεύει. Ωςακριβοδίκαιος κριτής έρχεται και ο κύριος Λοβέρδος προ-σφέροντας µεγάλες υπηρεσίες στο έθνος, εκδιώκει τουςκοµµατικούς εχθρούς, αποκαθιστά την αξιοκρατία και πε-ριορίζει τις υπερβάλλουσες δηµόσιες δαπάνες, όλα µεµία κίνηση, την κατάργηση των stage. Εύγε!

Μόνο που…Τα stage είναι µία πολιτική που ξεκίνησε να εφαρµό-

ζεται επί ΠΑ.ΣΟ.Κ. και αποτελεί µέρος του σκληρού κορ-µού της πολιτικής της τότε κυβέρνησης. Η γενική ιδέαείναι απλή και τελείως διάφορη του πως σερβίρεται. Σεσυνθήκες παγκοσµιοποιηµένης οικονοµίας η προσέλκυσηξένων επενδύσεων εξαρτάται από τις «µεταρρυθµίσεις

στο τοµέα της εργασίας». Τα stage λοιπόν δεν είναι παράένα µέτρο εν µέσω πολλών τυπικών ή άτυπων που παρα-κάµπτει ή υποσκάπτει τις εργατικές κατακτήσεις δεκαε-τιών στη χώρα µας. Η εφαρµογή του στο δηµόσιο ήτανκοµµάτι της άρσης των αντιστάσεων εκ µέρους του κό-σµου της εργασίας, στο βαθµό που τα συνδικάτα του δη-µοσίου αποτελούν την ραχοκοκαλιά του ελληνικούεργατικού κινήµατος. Η δε χρήση τους ως µέσου συντή-ρησης πελατειακών δικτύων ούτε πρωτοτυπία της Ν.∆.συνιστά, ούτε παράβαση του κανόνα που είχε εφαρµόσειτο ΠΑ.ΣΟ.Κ. πριν από αυτή.

Σήµερα πάνω από το 30% των υπαλλήλων σε δηµό-σιους φορείς βρίσκονται σε καθεστώς ηµιαπασχόλησης.Πολλές υπηρεσίες, όπως τα ΚΕΠ ή η πυροσβεστική, δενθα µπορούσαν να προσφέρουν ούτε τις στοιχειώδεις υπη-

ρεσίες αν αποµακρύνονταν από αυτές οι εργαζόµενοι σεstage. Πέρα όµως από τα παραπάνω η ύπαρξη πελατει-ακών δικτύων στο ελληνικό πολιτικό σύστηµα δεν αποτε-λεί απλώς µια «παθογένεια», αλλά τον κανόνα.Καταδικάζοντας στο πυρ το εξώτερο τα «γαλάζια παιδιά»που σήµερα χάνουν τις δουλειές τους µετά από 1 ή 2 χρό-νια εργασίας στο δηµόσιο, καταδικάζουµε και το δικαίωµατου Έλληνα πολίτη στη δουλειά. Στην αξιοπρεπή δουλειά,που δεν θα τίθεται υπό διακύβευση κάθε φορά που θα αλ-λάζει η κυβέρνηση και που δεν θα εξαρτάται από τι κόµµαψηφίζει και σε τι θεό πιστεύει. Κοινώς κάνουµε ό,τι περ-νάει από το χέρι µας ώστε τα «γαλάζια παιδιά» να παρα-µείνουν «γαλάζια» και οι πελατειακές σχέσεις βασικόςµηχανισµός δια του οποίου εργασία και ψήφοι κατανέµον-ται.

Γράφειo Mιχάλης

Nικoλακάκης

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 84 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 200955

ΛΛίίγγοο ππρριινν ττιιςς γγιιοορρττέέςς ττωωνν ΧΧρριισσττοουυγγέένν--ννωωνν,, ττόόττεε πποουυ ααχχννάά ααρρχχίίζζεειι νναα φφααίίννεεττααιιφφωωςς σσττοο ττοούύννεελλ ττοουυ 1144οουυ µµιισσθθοούύ,, ττόόττεεδδιιααππιισσττώώννοουυµµεε -- οοιι ππεερριισσσσόόττεερροοιι -- όόττιιττοονν έέχχοουυµµεε ππρροοεεξξοοφφλλήήσσεειι ααππόό κκααιιρρόό..ΤΤόόττεε ααρρχχίίζζοουυνν οοιι ττρράάππεεζζεεςς ττοο λλααννσσάάρριι--σσµµαα ττωωνν εεοορρττοοδδααννεείίωωνν γγιιααττίί ππρρέέππεειι ννοο--µµοοττεελλεειιαακκάά νναα εεππααλληηθθεευυττεείί όόττιι ««……οοΕΕφφιιάάλλττηηςς σσττοο ττέέλλοοςς θθαα φφααννεείί,, κκιι οοιι ΠΠέέρρ--σσεεςς,, εεππιιττέέλλοουυςς θθαα ππεερράάσσοουυνν……»»..

Κάπου εκεί χρονικά, αρχίζουν και τα δη-µοσιεύµατα για τον οικογενειακό δα-νεισµό των Ελληνικών νοικοκυριών,παρουσιάζοντας στοιχεία τα οποία, πα-

ρόλο που δεν έχουν ξεφύγει από το «κόκκινο»τα τελευταία χρόνια, απλά χειροτερεύουν συ-νέχεια. Έτσι, είτε µε τη µορφή αναγγελιών τηςΤράπεζας της Ελλάδος, είτε µε τη µορφή ελεύ-θερου ρεπορτάζ, τα δηµοσιεύµατα αυτά, πα-ρόλο που δεν θα αλλάξουν δραστικά τιςπιστοληπτικές συνήθειες µας, κανείς δεν δια-φωνεί ότι έστω και λίγο φρένο να τοποθετή-σουν στο µυαλό των καταναλωτών, καλό θακάνουν. Από µια τέτοια αφορµή ξεκίνησε και τοσηµερινό άρθρο, «κουβαλώντας» µια ιστορίαγια την τραπεζιτική χρηµατοπιστωτική «λο-γική», τις πιστωτικές κάρτες, αλλά και τους ξέ-νους εταίρους, του τραπεζιτικού µαςσυστήµατος.Στον εργασιακό µου χώρο, µια από τις συνερ-γαζόµενες τράπεζες στις οποίες κατατίθενταιοι µισθοί των υπαλλήλων, πρότεινε τη βελ-τίωση της συνεργασίας µας, δίνοντας στουςεργαζόµενους τη δυνατότητα να µετατρέψουντον απλό λογαριασµό τους σε µια νέα µορφή«Λογαριασµού Μισθοδοσίας» ο οποίος θατους έδινε, εκτός των άλλων «ψίχουλων» καιτη δυνατότητα υπέρ-ανάληψης χρηµάτων, ανά-λογα φυσικά µε το ύψος των µηνιαίων αποδο-χών του υπαλλήλου. ∆εν ήταν η πρώτη φοράπου είχα συναντήσει µια τέτοια πρόταση στονεργασιακό µου χώρο. Και σε παλαιότερη ερ-γασία µου, είχα δεχτεί προσωπικά και λόγωαρµοδιότητας, πρόταση να συµβουλεύσω -προτείνω στο προσωπικό, µιαν αντίστοιχη δυ-νατότητα, υπέρ-ανάληψης χρηµάτων. Τα «εύκολα» πλεονεκτήµατα µιας τέτοιαςλύσης είναι προφανή. Η δυνατότητα που δίδε-

ται στον εργαζόµενο που έχει ήδη ροκανίσειτο µισθό του εδώ και µερικές ή πολλές µέρες,να «σηκώσει» χρήµατα πριν την επόµενη προ-καταβολή ή εξόφληση του, γέµιζε το «τσου-βάλι» µε τις παροχές των τραπεζιτικώνπροϊσταµένων. Από την άλλη, επίσης προφα-νής κατά την ταπεινή µου άποψη, είναι η πιθα-νότητα το όριο υπέρ-ανάληψης να καλυφθεί -αναληφθεί πολύ πολύ γρήγορα, αφήνοντας µό-νιµα ένα υπόλοιπο στο λογαριασµό του υπαλ-λήλου, υπόλοιπο το οποίο θα έχει το µέγεθοςενός η παραπάνω µισθού και το οποίο θα τοκί-ζεται µε τους «διψήφιους ρυθµούς» ενός κα-ταναλωτικού δανείου, για να µειωθεί µε τηνέλευση του επόµενου µισθού και να αυξηθείπάλι µε την επόµενη χρήση της υπέρ-ανάλη-ψης. Το ερώτηµα µου και τότε και τώρα, οριο-θετούνταν στο γιατί άραγε τα χρήµατα τα οποία- ενδεχοµένως - «αφήνει» ένας εργαζόµενοςστο λογαριασµό του δίκην καταθέσεων, στηθεωρητική περίπτωση που δεν τα χρειάζεταιάµεσα, θα πρέπει να έχουν επιτόκιο καταθέ-σεων δέκα φορές µικρότερο από το επιτόκιοχορηγήσεων που κοστίζουν τα «χρήµατα τηςτράπεζας». Γιατί τα δικά τους χρήµατα είναιτόσο πολύ ακριβότερα από τα δικά µας; Αυτή ηάποψη µε είχε κάνει τότε να αρνηθώ στις «σει-ρήνες», θεωρώντας ότι οι απλοί συνεταιριστι-κοί υπάλληλοι, καλό θα ήταν να µην διαθέτουντην προαναφερόµενη «παροχή», για το δικότους καλό.Τώρα τα πράγµατα ήταν αρκετά διαφορετικά.Η «ψαλίδα» της εν λόγω τράπεζας σε σχέσηµε τη διαφορά επιτοκίου καταθέσεων και ανα-λήψεων ήταν πολύ πιο λογική, ενώ και οι υψη-λότερες οικονοµικές απολαβές τωνυπαλλήλων στους οποίους απευθυνόταν τοµέτρο, δηµιουργούσαν ένα σαφώς πιο ασφα-λές «µέτωπο» από ότι το σενάριο του µόνιµουδανεισµού το οποίο απειλούσε τους εργαζό-µενους του µισθού των 580 €, τότε. Έτσι κιεγώ ο ίδιος φρόντισα να µετατρέψω το λογα-ριασµό µισθοδοσίας µου σε ““SSaallaarryy κκάάττιι……”” µετη βοήθεια του Τµήµατος Μισθοδοσίας. Μετάαπό µερικές µέρες µάλιστα ήρθε στο γραφείοµου µια υπάλληλος της τράπεζας κρατώνταςµια σύµβαση, η οποία έπρεπε να υπογραφεί,για την µετατροπή του λογαριασµού σε «τρε-χούµενο».Φυσικά δεν µπορούσα παρά να χαρακτηρίσωµε τον καλύτερο τρόπο µια τέτοια ενέργεια και

έτσι ευχαρίστησα την υπάλληλο η οποία έκανετον κόπο να έρθει στο γραφείο µου για τιςανάγκες της κοινής συνεργασίας. ««ΈΈττσσιι ππρρέέ--ππεειι νναα δδοουυλλεεύύοουυνν οοιι ττρράάππεεζζεεςς,, σσκκέέφφττηηκκαα»», καιδεν θα σταµατήσω να το πιστεύω, παρόλο πουη θετική µου διάθεση αναστράφηκε λίγο, ότανη ίδια υπάλληλος µου ανακοίνωσε ότι θαέπρεπε να υπογράψω και τις αντίστοιχες συµ-βάσεις για δύο (2) πιστωτικές κάρτες παρα-καλώ, οι οποίες θα ερχόταν, µαζί µε τηναλλαγή του λογαριασµού της µισθοδοσίας µου.Εξήγησα την ιδιαίτερα ευγενική κοπέλα ότι δενεπιθυµούσα τις κάρτες κι αυτό - κυρίως - λόγωπροσωπικής στάσης – φιλοσοφίας, χωρίς νακρύψω το γεγονός ότι µε δυσαρεστούσε το γε-γονός ότι δεν ερωτήθηκα καν γι αυτό. Το σε-βάστηκε και έφυγε παίρνοντας µαζί τηςυπογεγραµµένη µόνο τη σύµβαση για τον µι-σθοδοτικό λογαριασµό. ∆εν πέρασαν δέκαλεπτά και δέχτηκα τηλέφωνο από τον ∆ιευ-θυντή του υποκαταστήµατος της τράπεζας, οοποίος και πάλι ευγενικά µε παρακάλεσε ναµην δηµιουργήσω θέµα και να παραλάβω τιςκάρτες, γιατί απλούστατα, µε κάποιον τρόποπου εγώ δεν τον ήξερα, τα κεντρικά της τρά-πεζας είχαν διαβεβαιωθεί ότι ήθελα τις κάρ-τες και ότι είχαν ήδη ξεκινήσει να έρθουν στηνδιεύθυνσή µου. Οι υπογραφές των συµβάσεωνδεν θα ήταν η αρχή αλλά το τέλος για να τιςπαραλάβω. Εξήγησα όσο καλύτερα µπορούσαότι δεν θέλω κάρτες και ότι θα ένοιωθαάσχηµα απέναντι και σε άλλες τράπεζες καιµάλιστα πιο φιλικές στις οποίες είχα αρνηθεί.Ο ∆ιευθυντής του υποκαταστήµατος µουέδωσε να καταλάβω ότι µια πιθανή άρνησή µουθα αποτελούσε λόγο µοµφής στο πρόσωπότου, αλλά έσπευσε να µου πει ότι θα µπο-ρούσα, από την στιγµή της παραλαβής και µετάνα ακυρώσω τις κάρτες όποια στιγµή ήθελα.Με σκοπό να κάνω αυτό ακριβώς, δέχθηκαπαρά τη θέλησή µου, απλά για να µη δηµιουρ-γήσω πρόβληµα σε κανένα.Οι µέρες πέρασαν και η ειδοποίηση συστηµέ-νου για τις κάρτες ήρθε δύο φορές, αναγκά-ζοντάς µε να επισκεφθώ τα ΕΛ.ΤΑ. ισάριθµεςφορές, αφού οι δύο κάρτες ήρθαν χωριστά. Ηυπόθεση είχε αρχίσει να µε κουράζει, η δι-καιολογία από την πλευρά της τράπεζας ήτανότι οι υπηρεσίες των δύο καρτών ήταν διαφο-ρετικές, αλλά είχα από την αρχή αποφασίσεινα υπηρετήσω το σενάριο. Μετά την ολοκλή-

ρωση των παραλαβών, έδωσα σε µια συνά-δελφο που θα πήγαινε στην τράπεζα την ταυ-τότητά µου και την παρακάλεσα να ακυρώσειτις κάρτες. Μου τηλεφώνησε από εκεί λέγον-τας µου ότι η αρµόδια υπάλληλος απαιτούσενα πάω εγώ από εκεί, αρνούµενη µάλιστα νακρατήσει τις κάρτες µέχρι να πάω προσωπικά.Η ευγένεια έδειχνε πιανα είναι επιλεκτική,αλλά η µέχρι τότε συµ-περιφορά της τράπεζας,πέρα από την ουσία, µεέκανε να δείξω κατα-νόηση για µια ακόµα φορά. Την επόµενη µέραπήγα εγώ ο ίδιος και βέβαια η υπάλληλος τηςτράπεζας προσπάθησε να µε πείσει να κρα-τήσω τις κάρτες αφού όπως η ίδια ανάφερε,αποτελούσαν «ευκαιρία». Για τέταρτη φοράνοµίζω, εξήγησα ότι δεν θέλω να τις κρατήσωκαι – επιτέλους - «πέτυχα», την ακύρωσήτους.Σε µερικές µέρες παρέλαβα στο σπίτι µου, καιπάλι σε δύο δόσεις, µε δύο αντίστοιχες επιστο-λές – λογαριασµούς, την χρέωση (!!!) για τηνακύρωση των καρτών τις οποίες δεν ζήτησαποτέ και δεν ενηµερώθηκα ότι θα τις παραλάβω,τις οποίες δέχθηκα µε την παράκληση να µη δη-µιουργήσω θέµα και αφού πήρα τη διαβεβαίωσηότι µπορώ να τις ακυρώσω όποτε θέλω. Τώρακαλούµαι να πληρώσω επί δύο, µια χρέωση ηοποία θα µπορούσε - ως ποσό - να σώσει δύο(2) παιδιά από την Αφρική από το θάνατο. ∆ενξέρω πραγµατικά πόσο δικαιούµαι να νοιώσωκακοπροαίρετα απέναντι σε όλη αυτή τη διαδι-κασία, η αλήθεια - σε κάθε περίπτωση - συνί-σταται στο ότι, αυτή είναι η ταυτότητα τουξενόφερτου πλέον τραπεζιτικού συστήµατος. Τασυµπεράσµατα, τα αφήνω σε σας. Προσωπικά και όσο µου το επιτρέπουν οιεπαγγελµατικές µου συνεργασίες θα συνεχίσωνα συνεργάζοµαι µόνο µε την τοπική µας τρά-πεζα αφού και την αίσθηση µου δίνει ότι βοη-θάω µια επιχείρηση της πόλης µου, αλλά καιφίλος είµαι µε πολλά από τα στελέχη της. Κυ-ρίως όµως, θα νοιώθω σίγουρος, ότι θα έχωτην ευχέρεια να επιλέγω µόνος µου τα τραπε-ζιτικά προϊόντα που θα αγοράζω και δεν θαπρέπει να ««……φφοοββάάµµααιι γγιιαα όόλλαα ααυυττάά,, πποουυ θθαα γγίί--ννοουυνν γγιιαα µµέένναα,, χχωωρρίίςς εεµµέένναα……».

ΜΜηηχχααννιικκόόςς ΠΠααρρααγγωωγγήήςς && ∆∆ιιοοίίκκηησσηηςς MMsscc

Τραπεζιτική (Παρα)Λογική, Πιστωτικές Κάρτες και… Νοικοκυριά στο Κόκκινο

Γράφει οΚυριάκος Γ.Κώτσογλου*

66ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 84 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2009

ΑΣΗΜΑΝΤΑ

Ψυχικά ασθενείς: Στο Άσυλο η στην κοινότητα;

Όποια ιδέα δεν ακούγεται απ’ την αρχή εξωφρενικήείναι καταδικασµένη.

Albert Einstein

4 χρόνια στην Κρήτη δεν υπάρχει ούτε µίακλίνη στο ψυχιατρείο. 4 χρόνια στην Κρήτη λει-τουργεί η τοµεοποίηση. Κάθε νοµός µε τις δοµέςτου δίδει φροντίδα σε όσους ψυχικά ασθενείς την

χρειάζονται. Τέρµα οι µε-ταγωγές ασθενών µε τηνκλούβα που αποτελούσεπροσβολή του πολιτισµούµας και όχι µόνο της ψυ-χιατρικής επιστήµης.

Στην Κρήτη αρχίζει να λειτουργεί ένα νέο ψυχια-τρικό παράδειγµα. Περίθαλψη για όλους χωρίςαποκλεισµούς, µεταγωγές, επιλογές και εγκατά-λειψη. Ένα µοντέλο ψυχιατρικής φροντίδας µονα-δικό στην Ελλάδα και από τα λίγα στον Κόσµο.Αλλά και ένα νέο πλαίσιο πολιτισµού. Με σεβα-σµό στην διαφορετικότητα, στην ιδιαιτερότητα,στην ιδιοµορφία. Ένα νέο πρακτικό παράδειγµαόχι µόνο του ονείρου αλλά και της πραγµάτωσηςµιας ψυχιατρικής ανθρώπινης, φιλελεύθερης, δη-µοκρατικής, αλλά και θεραπευτικής.

Αυτά είναι τα σηµαντικά στοιχεία που αξίζουνπροσοχής, υπεράσπισης, υποστήριξης. Όµως ηιδρυµατική ψυχιατρική αντιστέκεται και διεκδικείτην ηγεµονία της. Το άσυλο ως χώρος αποκοπήςτων ενοχλητικών από το κοινωνικό σώµα- υπήρξεως κοινωνική απαίτηση πριν πραγµατοποιηθεί- µετην διαµεσολάβηση της ιδρυµατικής ψυχιατρικής.Πρέπει να υπάρχει ο τόπος της τρέλας διότι αυτόείναι µια ισχυρή απόδειξη ότι εδώ που κατοικούµεεµείς οι λογικοί δεν υπάρχουν τρελοί. Ότι µουµοιάζει το δέχοµαι. Ότι είναι διαφορετικό δεν τοθέλω, µου προκαλεί άγχος. Ο άνθρωπος θέλεικατ εικόνα και κατ οµοίωση του όλους τους γύρωτου. Όπως ο Θεός. Προπατορικό το κουσούρι βλέ-πετε. Την οµορφιά του κόσµου όµως την σώζει τοιδιαίτερο, το διαφορετικό., Ο οµοιόµορφος κόσµοςθα ήταν ένας κόσµος πληκτικός, ανυπόφορος.Αυτή είναι η ψυχολογική βάση για όσα βλέπουν τοφως της δηµοσιότητας και µιλούν για ενόχλησητων κατοίκων από τους ασθενείς .Ακόµη και χορ-τολιβαδικές απόψεις για την µεταρρύθµιση έχουνακουστεί. Γιατί δεν τους αφήνατε σε 120 στρέµ-µατα και τους βάλατε στα σπίτια.!! Το ψυχιατρείοδεν έκλεισε ως κοστίζον αλλά ως βαρβαρίζον.Άλλωστε το άσυλο είναι η πιο φτηνή λύση για το

σύστηµα. αλλά το πιο αντιθεραπευτικό και το πιοβάρβαρο. Ας αφήσουµε τα υποκριτικά και τα αµ-φίβουλα. Ας αφήσουµε τα οµιχλώδη και τα ασαφή.Ας αφήσουµε τα ήξεις αφήξεις. Όποιος συγκρί-νει το παρελθόν µε το παρόν –όχι πως δεν υπάρ-χουν προβλήµατα- είναι σαν να συγκρίνει τοΑµπού-Γκράιµπ µε την ελεύθερη φυσική ζωή.Αλλά και η ιδρυµατική ψυχιατρική αντιδρά µε διά-φορα «επιχειρήµατα». Κανείς δεν µιλά για «επα-ναλειτουργία του Ασύλου» αλλά µεεπαµφοτερίζουσες στάσεις και συµπεριφορέςστην ουσία το νοσταλγούν. Τα πρώρα στατιστικάστοιχεία 4 χρόνια µετά την παύση λειτουργίας τουΑσύλου –και µε ανολοκλήρωτο ακόµη το δίκτυο-είναι συντριπτικά υπέρ του νέου παραδείγµατος.Όλοι οι δείκτες έχουν βελτιωθεί. Είναι λοιπόν δυ-νατή και πραγµατοποιήσιµη µια άλλη ψυχιατρική,ανοιχτών θυρών, κοινοτική ,των ελεύθερων επι-λογών και της θεραπευτικής ευθύνης. Όσο καιαν η καταστολή και η φαρµακευτική και βιολογικήαντιµετώπιση είναι µια πολύ πειστική απόδειξη ότιη ψυχιατρική αποτελεί όντως επιστήµη, αφούέχει «αποτελεσµατικότητα» στην αντιµετώπισητων ψυχικών ασθενειών, πρέπει να δούµε τιςπολύ µεγαλύτερες δυνατότητες που ανοίγονταιστην θεραπεία όταν ο ασθενής τοποθετηθεί όχιστο πεδίο των απαγορεύσεων και των κανονιστι-κών αρχών του ολοπαγούς ιδρύµατος αλλά στοπεδίο της αναγνώρισης της υπαρξιακής του ευ-θύνης. ∆ιότι µόνο τότε µπορεί να υπάρξει θερα-πεία. Όµως όπως λέει το αξίωµα του Πουανκαρέ:«Όταν υιοθετήσεις µια καινούργια ιδέα χωρίς ναπετάξεις την παλιά στο τέλος θα αναγκαστείςνα πετάξεις την καινούργια». Αυτό έχει πάθει ηιδρυµατική ψυχιατρική.

Αλλά και ορισµένα ΜΜΕ από κοντά να δια-µορφώσουν µια «πραγµατικότητα», να µας πεί-σουν ότι κακώς έκλεισε το ψυχιατρείο, στο όνοµαδήθεν του ελέγχου, της κριτικής, των λαθών πουυπάρχου και έγιναν, κατά την πορεία της µεταρ-ρύθµισης.

Ας υίζουν και ας κρώζουν και ας υλακτούν,όπως έλεγε ο µακαρίτης ο Γληνός.

Οι ίδιοι οι ασθενείς ξέρουν.. Ας τους ρωτή-σουν αν πράγµατι θέλουν να µάθουν…

Γράφει οΓιώργος

Κοκκινάκος

Α Ν

Ε Π

Α Ι

Σ Θ

Η Τ

Ω Σ ΠΠΑΑΝΝΩΩ ΣΣ’’ΕΕΝΝΑΑ ΜΜΗΗΝΝΥΥΜΜΑΑ

ΠΠάάλλιι ααπποοθθηησσααυυρρίίζζοοννττααςς τταα ππεεττααµµέένναα σσττηηνν αανναακκύύκκλλωωσσηη ββιι--ββλλίίαα...... ΑΑννααρρωωττιιέέµµααιι σσυυχχννάά,, όόλλαα εεττοούύτταα τταα λλόόγγιιαα τταα γγρρααµµµµέέννααξξααπποοσσττααίίννοουυνν σσττοουυ ααπποοσσττοολλέέαα ήή ττοουυ ππααρρααλλήήππττηη τταα ββιιββλλίίαα;;

ΠΠεεττάάχχττηηκκαανν κκααττάά λλάάθθοοςς ήή εεννσσυυννεείίδδηητταα;; ΑΑππόό εεππίίδδοοξξοουυςς εεππιιγγόόννοουυςς ήήααππόό ττοουυςς δδρρώώννττεεςς ττηηςς ιισσττοορρίίααςς;; ΜΜαα κκυυρρίίωωςς οο ππααρρααλλήήππττηηςς υυππήήρρξξεεδδιιααθθέέσσιιµµοοςς;; ΜΜιιαα λλεεππττοοµµέέρρεειιαα πποουυ ηη άάγγννοοιιάάττηηςς ααυυθθααιιρρεεττεείί σσ τταα µµεελλ--λλοούύµµεενναα κκααθθώώςς ιιχχννηηλλααττεείί ττηηνν εεκκββαασσήή ττοουυςς..««΄ΟΟππωωςς κκααιι νναα ‘‘χχεειι εείίννααιι πποολλύύ σσηηµµααννττιικκόό νναα ππααρρααµµέέννοουυµµεε άάππρραα--

κκττοοιι µµεε εεµµππιισσττοοσσύύννηη,, µµεε ααφφοοσσίίωωσσηη,, ίίσσωωςς κκααιι µµεε χχααρράά.. ΟΟιι µµέέρρεεςςκκααττάά ττιιςς οοπποοίίεεςς δδεε σσααλλεεύύοουυνν οούύττεε τταα χχέέρριιαα µµααςς εείίννααιι ττόόσσοο αασσυυννήήθθιι--σστταα σσιιωωππηηλλέέςς ,, ώώσσττεε εείίννααιι σσχχεεδδόόνν ααδδύύννααττοο νναα ττιιςς ββιιώώσσοουυµµεε δδίίχχωωςςνναα αακκοούύµµεε πποολλλλάά»» ((ΡΡίίλλκκεε))ΦΦυυλλλλοοµµέέττρρηησσαα χχθθεεςς ττοο ββρράάδδυυ τταα γγρράάµµµµααττάά σσοουυ.. ΤΤοο σσυυννηηθθίίζζωω ώώρρεεςςκκααιι φφοορρέέςς,, όότταανν λλεείίππεειιςς πποολλύύ κκααιι ηηεεκκλλοογγίίκκεευυσσηη ττοουυ σσυυννααιισσθθήήµµααττοοςςδδεενν εεππιιττρρέέππεειι ττηηνν εεππιικκοοιιννωωννίίαα..ΕΕππιισσττρρέέφφωω έέττσσιι σστταα ππρρώώτταα όόννεειιρραα,,κκααιι σσεε σσυυννααννττώώ ππρροοσσµµοοννήή σσττααµµάάττιιαα,, εελλππίίδδαα σστταα χχεείίλληη,, κκέέννττηηµµαασσττ’’αακκρροοδδάάχχττυυλλαα.. ΑΑυυττόόνν ττοονν ττρρόόπποοεεφφεευυρρίίσσκκωω νν΄αακκοούύωω λλόόγγιιαα ττηηςς ααγγάά--ππηηςς πποουυ ––ααλλήήθθεειιαα-- µµεε υυπποοσσχχέέθθηηκκεεςς,, ππρροοσσφφωωννήήσσεειιςς πποουυ µµοουυσσκκεεύύοουυννττηηνν ψψυυχχήή ααύύρριιοο.. ΕΕιιννααιι κκιι ααυυττήή ττααχχυυ--δδαακκττυυλλοουυρργγίίαα νναα ππρροοσσδδέέννεεττααιι ηη µµεε--λλααγγχχοολλίίαα ττηηςς ααπποουυσσίίααςς σσττοο άάρρµµααττοουυ χχααµµοογγέέλλιιοουυ,, γγιιααττιι σσττηη σσιιωωππήήεείίννααιι τταα ττόόσσαα πποουυ αακκοούύγγοοννττααιι κκααιι ηηχχααρράά πποουυ ζζηηττάά οο πποοιιηηττήήςς δδεενν εείίννααιιππάάνντταα ααππόόηηχχοοςς ττηηςς σσιιωωππήήςς ττωωννηηµµεερρώώνν ττηηςς ααππρρααξξίίααςς»»..

ΒΒοούύλλαα ΚΚααννττεερράάκκηη

Aνδρέα Παπανδρέου 40 - Tηλ. 0821041653 - Fax: 0821020059

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 84 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 200977

Σε ιδιαίτερα φορτισµένες συνθήκες διάβαζα το βιβλίο του Τζο ΜακΓκίνις «Τα δοκάριατου Καστέλ ντι Σάνγκρο» των εκδόσεων Μεταίχµιο. Μπορεί να ήταν η γενικότερη κατάστασήµου υπεύθυνη, αλλά το βρήκα εξαιρετικά τρυφερό και ανθρώπινο. Το θέµα προσφιλές και οι-κείο: ένας Αµερικανός ανακαλύπτει τη χαρά του ποδοσφαίρου και περιγράφει τις εµπειρίεςτου από το πώς βιώνουν οι Ευρωπαίοι, αλλά και ο ίδιος τη µαγεία του. Πως αυτή η τόσο συ-νυφασµένη µε την καθηµερινή ζωή δραστηριότητα , γίνεται κοµµάτι της ζωής και του θανά-του, των σχέσεων και της ελπίδας του καθενός.

Με αφορµή αυτό, αλλά και κάποιες άλλες σκέψεις που µε περιτριγυρίζουν, αυτή είναιµια σύντοµη αναφορά στα σηµαντικότερα, κατά τη γνώµη µου, κεφάλαια της ιστορίας «πο-δόσφαιρο και βιβλίο».

«Το ποδόσφαιρο εναντίον του εχθρού» του Simon Cooper, εκδόσεις Ελληνικά Γράµ-µατα. Ένα µεγάλο ταξίδι στην Ευρώπη, την Αφρική και τη Λατινική Αµερική. Η ιστορία της κοι-νωνίας και των ανθρώπων µέσα από το ποδόσφαιρο και τις παραφυάδες του. Στις σελίδεςτου ζωντανεύουν τα καθεστώτα του ανατολικού µπλοκ, η ουκρανική µαφία, η χρονολογού-µενη από το β’ παγκόσµιο πόλεµο αντιπαλότητα Ολλανδίας – Γερµανίας, τα ντέρµπι της OldFirm, µαζί µε το Ντιέγκο Μαραντόνα και τις Αργεντίνικες ψυχώσεις του. Ένα ταξίδι που κι εγώθα ‘θελα να έχω κάνει.

«Το ηµίχρονο του θανάτου» του Χρήστου Χαραλαµπόπουλου, εκδόσεις Μεταίχµιο. Μιαενδεκάδα ιστοριών για µεγάλους του ποδοσφαίρου όπως ο Ζινεντίν Ζιντάν, µαζί µε τρία διη-γήµατα του συγγραφέα. Εκπληκτικό το διήγηµα που αναφέρεται στο µεγάλο γκολκίπερ τηςΣτεάουα Βουκουρεστίου Ντουγκαντάν, τον οποίο το καθεστώς Τσαουσέσκου εξαφάνισε απότον ποδοσφαιρικό χάρτη µέσω του γιου του δικτάτορα Νίκου Τσαουσέσκου, µε την ευκολίαπου µια δικτατορία εξαφανίζει τους αντιπάλους της. Το βιβλίο έχει πάρει τον τίτλο του απότη συγκλονιστική ιστορία που εκτυλίχθηκε στο Κίεβο το 1943. Η οµάδα της ∆υναµό Κιέβουυποχρεώθηκε να αγωνιστεί εναντίον µιας επίλεκτης οµάδας Γερµανών ποδοσφαιριστών, σεανοιχτό αγώνα που είχε σαν στόχο την προώθηση της προπαγάνδας υπέρ της γερµανικήςυπεροχής. Οι ταλαιπωρηµένοι και πεινασµένοι Ουκρανοί νίκησαν και εν συνεχεία εκτελέ-στηκαν.

«Τα χίλια πρόσωπα του ποδοσφαίρου» του Εδουάρδο Γκαλεάνο, εκδόσεις ΕλληνικάΓράµµατα. «Χρόνια πολλά πέρασαν και έµαθα, επιτέλους, να αποδέχοµαι τον εαυτό µουόπως είναι: ένας ζητιάνος του καλού ποδοσφαίρου. Γυρίζω τον κόσµο µε το χέρι απλωµένοκαι µπαίνοντας στα γήπεδα ικετεύω: “δώστε µου ένα ωραίο γκολ, στο όνοµα του Θεού”. Κιόποτε βλέπω ωραία µπάλα, Τον ευχαριστώ για το θαύµα και δεν δίνω δεκάρα για το όνοµατης οµάδας ή της χώρας που µου το χαρίζει».

Ο συγγραφέας γράφει για το µεγάλο του πάθος. Μέσα στο βιβλίο συνυπάρχουν γνωστέςκαι άγνωστες µορφές του λατίνικου ποδοσφαίρου των σταδίων, αλλά και του δρόµου, τωνοποίων οι ιστορίες αναδεικνύονται σε κλίµα σεβασµού, όπως αρµόζει σε λαϊκούς ήρωες.

«Ο πυρετός της µπάλας» του Νικ Χόρνµπυ, Εκδόσεις Ελληνικά Γράµµατα. Μια σκέτηαπόλαυση. Βρετανικό χιούµορ στα καλύτερά του σ’ αυτό το αυτοβιογραφικό βιβλίο του συγ-γραφέα του High fidelity, που περιγράφει την ηµίτρελη κατάσταση της προσκόλλησης σε µιαοµάδα σε σηµείο υστερίας. Ξεκαρδιστικές περιγραφές περιστατικών που αφορούν τη ζωήµέσα κι έξω από τις κερκίδες. Περιλαµβάνονται συγκεκριµένες οδηγίες για το πώς µπο-ρείτε να κλείσετε συµφωνίες µε το Θεό, ανταλλάσσοντας την επαγγελµατική ή ακαδηµαϊκήσας επιτυχία µε ένα νταµπλ της αγαπηµένης σας οµάδας. ∆ιαβάζετε από φίλους του αθλή-µατος και µη µε την ίδια ευκολία. Συνιστάται στις συζύγους που αδυνατούν να κατανοήσουντην απερίγραπτη εµµονή των ανδρών τους µε τη µπάλα.

«Ποδόσφαιρο: µια θρησκεία σε αναζήτηση θεού, µια θρησκείαστα χέρια πολυεθνικών» του Μανουέλ Βασκέθ Μονταλµπάν, εκδό-σεις Μεταίχµιο. Σειρά άρθρων του σπουδαίου συγγραφέα για τις κοι-νωνικές και πολιτικοοικονοµικές διαστάσεις του ποδοσφαίρου, πουπεριλαµβάνουν όλα τα επιχειρήµατα που αναζητούν υποστηρικτές,αλλά και οι πολέµιοί του. Σπουδαίες αναλύσεις και καθαρή µατιά γιατο παιχνίδι που κλάπηκε από την εργατική τάξη στην πορεία της ανάπτυξης του καπιταλισµού.

«Ποδόσφαιρο: µια θρησκεία χωρίς άπιστους» των Νίκου Μπογιόπουλου και ∆ηµήτρηΜηλάκα, εκδόσεις Λιβάνη. Στο ίδιο κλίµα µε το προηγούµενο αλλά µε ξεχωριστή αξία, περι-γράφει την κατάσταση του ξεπουλήµατος του παιχνιδιού, αλλά και την αναλλοίωτη, διαχρο-νική µαγεία που το συνοδεύει.

«Εργοστάσιο ποδοσφαίρου» του Τζον Κινγκ, εκδόσεις Οξύ. Σκληρό σαν βρετανικό τά-κλιν. Η ζωή ενός χούλιγκαν που δεν ψάχνει για άλλοθι. Η ακριβέστερη παρουσίαση της πα-θογένειας που προκαλεί τη συνδεδεµένη µε τον αθλητισµό βία. Στέκεται απέναντι σε κάθεπολιτικαντισµό και χαζοχαρούµενη κοινωνιολογική ανάλυση και τους γελάει κατάµουτρα.Ανάγνωσµα απαραίτητο σε όποιον αρέσει να διαβάζει την αλήθεια χωρίς περιστροφές.

Οι παραπάνω επιλογές είναι αυστηρά προσωπικές και προκύπτουν από το δικό µου ψά-ξιµο για το θέµα. Η βιβλιογραφία είναι, προφανώς, ατελείωτη.

ΑΑφφιιεερρωωµµέέννοο σσττοο ΣΣππύύρροο,, πποουυ θθαα ββλλέέππεειι τταα ππααιιδδιιάά µµεε ττοο ττρριιφφύύλλλλιι ααππόό ψψηηλλάά..

Η Σ

υνωµ

οσία

του θ

ορύβ

ου

Γράφει οΓιώργος

Μανουσέλης

88ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 84 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2009

Στα χρόνια της παγκό-σµιας οικονοµικήςύφεσης, Οικονοµολό-γοι, Πολιτικοί αναλυ-τές, Κοινωνιολόγοι

αλλά και Κυβερνώντες συµφω-νούν ότι το Ακαθάριστο ΕγχώριοΠροϊόν (ΑΕΠ) δεν είναι πλέον σεθέση να εκφράσει την ευηµερίατων εθνών. Στην προβληµατικήαυτή, κάποιοι από τους λόγουςπου υποστηρίζεται ότι συνδέον-

ται µε την ανεπάρκεια του ΑΕΠ, είναι ότι δε συνυπολογίζει τύπουςή χρόνους δραστηριότητας που είναι θεµελιώδεις για την ζωή τωνκοινωνιών, όπως ο χρόνος που περνάµε µε τους οικείους µας, οχρόνος των πολιτικών και κοινωνικών δραστηριοτήτων µας, ο οικια-κός χρόνος κ.τ.λ..

Παράλληλα στις παγκόσµιες οικονοµικές κοινωνίες µας οι δείκτες της ανεργίαςσκαρφαλώνουν σε διψήφιους αριθµούς, ενώ στους χώρους εργασίας επικρατούν οιευέλικτες εργασιακές σχέσεις, η ηµιαπασχόληση και άλλες παγκοσµιοποιηµένες µορ-φές απασχόλησης. Την ίδια ώρα στο ψηφιακό κόσµο που ανοίγεται µέσα από την οθόνητου προσωπικού µας υπολογιστή οι αριθµοί και οι στατιστικές ευηµερούν. Περιµένειςκαι ξενυχτάς για να γνωρίσεις τον καινούργιο «φίλο» σου στο Facebook. Αναζητάς καιµοιράζεσαι «όµορφες» χιουµοριστικές στιγµές στο YouTube. Μελετάς και σχολιάζειςτα γραφόµενα στα «αγαπηµένα σου» blog. Αναζητάς και εξερευνείς εικονικούς κό-σµους και ψηφιακούς πειρασµούς.

Εδώ και στο FarmVille η δουλειά δε σταµατά…Η εµµονή για καλλιέργειες και ζωντανά έχει οδηγήσει 22 εκατοµµύρια παίχτες στο

Facebook, να συνδέονται καθηµερινά για να φροντίσουν τις ψηφιακές φάρµες τουςστο FarmVille. Σε αυτό το online παιχνίδι, αρχικά ξεκινάς µε σπόρους για να φυτέψειςτη γη σου, όµως στη συνέχεια θα πρέπει να τις εµπλουτίσεις µε λιπάσµατα και µε συ-νέπεια και φροντίδα να εκπληρώνεις τις υποχρεώσεις σου στο φυτικό και ζωικό βασί-λειο της φάρµας σου. Θα χρειαστεί να ξυπνήσεις χαράµατα και µε το φορητό σου δίπλαστο κρεβάτι σου να ασχοληθείς µε τη συγκοµιδή των καρπών, όπως και αργότερα τοπρωί, το µεσηµεράκι, το απόγευµα και πάλι το βράδυ θα φροντίσεις τις καλλιέργειεςκαι τα ζώα σου, αλλά και θα συζητήσεις µε τους συµπαίκτες σου για τα µυστικά τηςκαλής παραγωγής.

Μια απέχθεια για το σύγχρονο και αστικό τρόπο ζωής και η επιστροφή τους στηφύση…

Σε άλλους πάλι ψηφιακούς κόσµους η ύφεση δεν αγγίζει τα πορτοφόλια των κα-ταναλωτών. Αγοράζεις και δηµιουργείς στυλ στο There.com ή στο Secondlife.com. Ηευηµερία των εικονικών νοµισµάτων, δίνει τη δυνατότητα για πανάκριβες αγορές ρού-χων, για επίδειξη και επιµέλεια ενός διαφορετικού στυλ, για µια διαφορετική αξίαζωής. Το εικονικό στυλ µπορεί µερικές φορές και εκφράζει καλύτερα τον πραγµατικόµας εαυτό…

Και ξαφνικά χωρίς να το καταλάβεις έχεις περάσει ένα µεγάλο µέρος της µέραςή και της νύχτας σου περιδιαβαίνοντας εικονικά.

Η προβληµατική ωστόσο παραµένει. Πώς µπορούµε να εκτιµήσουµε την ευηµερίαµιας κοινωνίας;;;

Γράφει οΓιώργος

Γώγουλος

Εργατοώρες στο ∆ιαδίκτυο ΊΊχχννηη ΠΠιικκρρήήςς ΑΑλλήήθθεειιααςς((µµεε ααφφοορρµµήή ττηηνν έέκκθθεεσσηη φφωωττοογγρρααφφίίααςς ττοουυ δδηηµµοοσσιιοογγρράάφφοουυ ΠΠααύύλλοουυ ΝΝεερράάννττζζηη))

Ίχνη πολέµου, ίχνη πικρής αλήθειας, ωµής αλήθειας. Ρουµανία, Αργεντινή,Ελ Σαβαντόρ, Βοσνία, Αµµόχωστος, Σλαβονία, Λίβανος, Μπολόνια, Πακιστάν,Αφγανιστάν, Σουδάν, Ουγκάντα, Μιτρόβιτσα, Ιράκ. Εµπόλεµες ζώνες. Πόλε-

µοι εντός και εκτός των συνόρων. Πόλεµοι «ανθρωπιστικοί», πόλεµοι κατά τηςτροµοκρατίας, πόλεµοι κατά «εσωτερικών εχθρών», πόλεµοι για την «ειρήνη».Πόλεµοι γνωστοί και άγνωστοι, πόλεµοι που «πουλάνε» περισσότερο ή λιγότερο,πόλεµοι ξεχασµένοι ή αενάως νωποί στην ανθρώπινηµνήµη.

∆ύο κόσµοι, δύο στρατόπεδα. Τείχη της ντροπής, οδο-φράγµατα, γέφυρες του µίσους που χωρίζουν τους καλούςαπό τους κακούς, αυτούς που έχουν δίκιο απ’ αυτούς πουέχουν άδικο, αυτούς που φταίνε απ΄αυτούς που δε φταίνε.

Για να κερδηθεί ένας πόλεµος, πρέπει πρώτα να ηττηθεί η αλήθεια. Για νααναδειχτεί ο νικητής, πρέπει πρώτα να θριαµβεύσειη γκαιµπελική τεχνική, η προπαγάνδα. Να πολτο-ποιηθούν οι µηχανισµοί της κριτικής σκέψης τηςκοινής γνώµης. Για να νοµιµοποιηθεί ένας πόλεµοςστη συνείδηση ενός λαού ή της παγκόσµιας κοινήςγνώµης, πρέπει οι παραχαράκτες της αλήθειας, κυ-βερνήσεις και εναγκαλιζόµενα απ’ αυτές Μ.Μ.Ε.,να βάλουν όλη τους την τέχνη. Και συνήθως το κα-ταφέρνουν.

Το πρώτο θύµα σ’ έναν πόλεµο είναι η αλήθεια.Είναι το πρώτο θύµα που πέφτει λαβωµένο από τιςσφαίρες του ψεύδους, προτού καν αρχίσει τοπρώτο σφυροκόπηµα κατά άψυχων και έµψυχωνστόχων. Η πρώτη παράπλευρη απώλεια. ∆ίπλα σ’αυτήν, κουφάρια σωριασµένα η δηµοκρατία, τοδίκιο, η ανθρωπιά, ο σεβασµός στο υπέρτατοαγαθό, τη ζωή.

Στο βίντεο που προβαλλόταν στην αίθουσα του Κ.Α.Μ. που φιλοξένησε τηνέκθεση φωτογραφίας του δηµοσιογράφου Παύλου Νεράντζη, ακούγεται από τοστόµα ενός θύτη-θύµατος ενός πολέµου η εξής φράση: «η αλήθεια είναι σαν τολάδι µέσα στο νερό, πάντα επιπλέει. Κανείς δεν µπορεί να τη βουλιάξει». Αυτόκάνει και µία φωτογραφία την οποία τραβάει ο δηµοσιογράφος που βρίσκεται σεµια εµπόλεµη ζώνη. Ο δηµοσιογράφος που µετατρέπεται από στρατευµένο αν-ταποκριτή κυβερνητικών και µιντιακών συντεταγµένων σε ιχνηλάτη του πόνου,της εξαθλίωσης, της ερήµωσης, του ολέθρου, του θανάτου. Ο φακός του αιχµα-λωτίζει την αλήθεια. Την αλήθεια που καµιά κυβερνητική προπαγάνδα δεν µπο-ρεί να αλλοιώσει, να φιµώσει, να σκηνοθετήσει, να µοντάρει µε ψέµα.

Εικονιστικές αλήθειες που συγκλονίζουν, αναστατώνουν, καταθορυβούν, αν-τάριασµα της ψυχής και της συνείδησης. Εικόνες που σε κάνουν να ακούς τοµοιρολόι της µάνας πάνω από τον τάφο του δεκαπεντάχρονου παιδιού της, το σπα-ρακτικό κλάµα του µικρού κοριτσιού που έχασε και τους δύο γονείς του, τον εκ-κωφαντικό ήχο από την βόµβα που έσκασε σ’ ένα καταφύγιο αµάχων και εξαέρωσετα άψυχα κορµιά τους, τις φωνές των διψασµένων για ελευθερία και δηµοκρατίαδιαδηλωτών των «µολυβένιων χρόνων». Εικόνες που δείχνουν τα κακοφορµισµένατραύµατα που αφήνει πίσω του ένας πόλεµος, τα άδεια βλέµµατα των ανθρώπινωνφαντασµάτων που στοιχειώνουν την καθηµερινότητα της πολιτισµένης ∆ύσης.Πλάνα από µια πραγµατικότητα που βρίσκεται έξω από τα σύνορά µας, έξω από τηνειρηνική ζωή µας, το δηµοκρατικό µας βίο, τη φιλήσυχη καθηµερινότητά µας. Για ναµας θυµίζουν την υπάνθρωπη και απάνθρωπη φύση του ανθρώπου. Ίχνη πολέ-µου,ίχνη αποκτήνωσης, ηθικής χρεωκοπίας, ψυχικού ακρωτηριασµού, συνειδησια-κού θανάτου. Ένας ύψιστος φόρος τιµής στην αλήθεια.

IInnffoo::Τα «Ίχνη Πολέµου», έκθεση φωτογραφίας µε παράλληλη προβολή βίντεο

του δηµοσιογράφου Παύλου Νεράντζη παρουσιάστηκαν στο Μεγάλο Αρσενάλιαπό 24 Οκτωβρίου έως 8 Νοεµβρίου.

Τα «Ίχνη Πολέµου» παρουσίασε η Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης στα πλαίσιατης δράσης της cine-Μαθήµατα και σε συνεργασία µε το Κέντρο Αρχιτεκτονικήςτης Μεσογείου και την Μηνιαία Εφηµερίδα «Πυξίδα Της Πόλης.

Γράφει η ΜαρίαΚρέτση

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 84 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 200999

Με αφορµή την πρόθεση (ή όχι;)τελικά της κυβέρνησης ναδώσει τελικά δικαίωµα ψήφουστους µετανάστες που έχουνσυµπληρώσει 5ετή νόµιµη δια-

µονή στην Ελλάδα, την τραγωδία 8 ακόµαΑφγανών µεταναστών που έχασαν την ζωήτους πρίν λίγες µέρες στο Αιγαίο και τοΠαγκόσµιο Φόρουµ για τη Μετανά-στευση και την Ανάπτυξη που πραγµατο-ποιείται αυτές τις µέρες στην χώρα µας,δίνεται η ευκαιρία να γράψουµε 2 λόγιαγι΄αυτούς τους ανθρώπους.

Κατ’ αρχήν ας ξεκαθαρίσουµε πως ηπροαναφερθείσα πρόθεση της κυβέρνησηςόχι µόνο είναι ορθή σαν κίνηση, αλλά πρέπεινα δοθεί µε τρόπο που δεν θα θυµίζει σε τί-ποτα επιβράβευση ή επίδειξη ευσπλαχνίαςαπό κάποιους µεγαλόκαρδους πολιτικούςπου θα δώσουν αυτό το δικαίωµα ψήφου απότην καλή τους την καρδιά. Είναι υποχρέωσητους (και υποχρέωση µας) προς την ίδια τηνΕλληνική κοινωνία. Η δηµοκρατική λειτουρ-γία είναι το απόσταγµα της προσωπικής αν-θρώπινης εµπειρίας του καθενός µας. Μιαεµπειρία πού όταν ζυγίζεται σωστά φέρνειευεργετικά αποτελέσµατα σε κάθε τοµέα.Μέχρι στιγµής έχοντας τόσα ελληνάκια -παι-διά µεταναστών- αλλά και τόσους µακρο-χρόνια κατοίκους της χώρας µας, στουςοποίους αρνούµαστε την προσωπική τουςκατάθεση (δλδ. την ψήφο τους), το µόνο πουκάνουµε είναι να χάνουµε οπτικές γωνίεςκαι να µην καταλήγουµε στις προσφορότε-ρες λύσεις. Σαφώς και το ζητούµενο δενείναι η -ακόµα πιο περίπλοκη- Ελληνοποίησητων µεταναστών, µιας κι εµείς αν πηγαίναµεστην Σουηδία π.χ. δεν θα επιδιώκαµε τηνΣουηδοποίηση µας, αλλά την οµαλή ένταξηµας στο εκεί κοινωνικό σύνολο χωρίς νααπωλέσουµε την Εθνική µας ταυτότητα.Αυτό ακριβώς πρέπει να γίνει και εδώ. Αςγίνουµε όλοι µέρος µιας λύσης, όχι µέροςενός προβλήµατος.

Σενάρια, ιστορίες και πρακτικές περίποσοστώσεων και επαναπροωθήσεων πουσαν άλλοι Κολόµβοι ανακαλύπτουν κάθεµέρα ξανά και ξανά την Αµερική, είναι απο-δεδειγµένα ανεφάρµοστα και αναποτελε-σµατικά. Το µόνο που καταφέρνουν είναι οιγκετοποιήσεις µειονοτικών εθνικά οµάδων,

και η δηµιουργία αβάτων και καντονιών. Εν-δεικτικά θα θυµίσω πως η Γαλλία του Μιτε-ράν επί σειρά ετών πειραµατιζόταν µετέτοιου είδους πρακτικές και το µόνο πουκατάφερνε ήταν να ξοδεύει εκατοµµύριαγαλλικά φράγκα, και οι πρόσφυγες να είναιπάλι µέσα σε 2 µήνες πίσω στη Γαλλία.Εκτός των άλλων, είναι ανεύθυνο το ότι ενώγνωρίζεις πως σαν Ελλάδα είσαι η πόρτα τηςΑσίας στην Ευρώπη, δεν αντιτάσσεσαι στιςΝΑΤΟικές βόµβες που ξεσπίτωσαν τουςάµοιρους Αφγανούς και Ιρακινούς και τουςώθησαν προς αναζήτηση νέας πατρίδας.

Όσο για τον καήµενο τον πρόσφυγα πουτράβηξε ότι µπορούµε και δεν µπορούµε ναφανταστούµε για να φτάσει εδώ, την καη-µένη µάνα από το Αφγανιστάν που πνίγηκεµε το παιδί της αγκαλιά στα ανοιχτά της Λέ-

σβου και τον καήµενο εργάτη από το Πακι-στάν που βρήκε τον θάνατο µέσα σ’ έναφρεάτιο αλλά κανείς δεν άγγιξε ουσιαστικάτον εργοδότη του, ας ξοδέψουµε 5 λεπτάαπό τις σκέψεις µας φορώντας τα παπού-τσια του, βάζοντας τον εαυτό µας στην θέσητου! Να είµαστε Έλληνες αλλά να είµαστεκαι άνθρωποι πρώτα απ’ όλα… “Αὐτὰρἐµοὶ ποµπὴν ὀτρύνετε πατρίδ᾽ ἱκέσθαιθᾶσσον, ἐπεὶ δὴ δηθὰ φίλων ἄπο πήµαταπάσχω…” λέει κάπου ο Όµηρος στην Οδύσ-σεια!

Σ’ αυτόν εδώ τον ευλογηµένο τόπο,

έχουν περάσει εδώ και χιλιάδες χρόνιαφυλές και φυλές… κατακτητές και κατακτη-µένοι… όλοι εντάχθηκαν, όλοι τελικά ενσω-µατώθηκαν… και βοήθησαν δηµιουργικά σεαυτό το απόσταγµα που αναφέρθηκε πρινκαι αποτέλει σε µεγάλο βαθµό την Ελλάδατου σήµερα… Είµαστε αυτό το απόσταγµα…µην αρνηθούµε αυτήν την διαδικασία τηςαπόσταξης, θα είναι σαν να αρνιόµαστε τονίδιο µας τον εαυτο…

33//1111//22000099hhttttpp::////wwwwww..eelliikkaass..ggrr//

Όταν ο όρος “λαθροµετανάστευση”, υποκατέστησε τον όρο “προσφυγιά”…

Η έγκυρη, ακηδεµόνευτη φωνή του πολίτη, η δική σου φωνή,

κάθε µέρα στον Sky και στους 91,8.συνεντεύξεις – καταγγελίες – αθλητικά

τοπική, πανελλαδική και διεθνής επικαιρότητα

Ο Ανδρέας Γερακάκης, ο Παντελής Γιαΐτσης, η Ελπίδα Κατσαράκηο Βασίλης Φουντουλάκης, ο Ματθαίος Φρατζεσκάκης,

ο Παντελής Χουλάκης και ο Μανώλης Μπουζάκης,

δεν µασούν τα λόγια τους, λένε τα πράγµατα µε τ’ όνοµά τουςκαι είναι µαζί σας στις αλήθειες και στα δύσκολα!

ΓΓεεννννηηθθήήκκααττεε σσττηηνν ΚΚααλλααµµααρριιάά……ΠΠοοιιεεςς εείίννααιι οοιιµµννήήµµεεςς σσααςς ααππόό ττηηνν ΚΚααλλααµµααρριιάά εεκκεείίννηηςς ττηηςςεεπποοχχήήςς;;Απέραντες εκτάσεις για παιχνίδι, ατέλειωτοπράσινο, καθαρός αέρας, γειτονιά, ανθρωπιά,επικοινωνία αλλά και πολλές λάσπες, φτώχια,αστυνόµευση …

ΠΠοοιιαα εείίννααιι τταα ππρρώώτταα µµοουυσσιικκάά σσααςς αακκοούύσσµµαατταακκααιι εερρεεθθίίσσµµαατταα;; OOιι ππρρώώττεεςς σσααςς µµοουυσσιικκέέςς εεππιιρρ--ρροοέέςς;;Στο σπίτι µπορεί να είχαµε φτώχια αλλά δενέλειπε το ραδιόφωνο που είχε ενσωµατωµένο«πικ απ» και µαγνητόφωνο µε δίσκο παρακαλώ.Βλέπεις ο πατέρας µου ήταν από µουσική οικο-γένεια ( ο θείος µου Γιώργος Καζαντζής κιαυτός, ήταν οργανοποιός όλων των νηκτών ορ-γάνων και επίσης πολύ καλός µουσικός), ήτανµερακλής και κυνηγούσε πάντα την τελευταίαλέξη της τεχνολογίας για να ικανοποιήσει ταακούσµατά του. Ετσι κι εµείς απολαµβάναµε µαζί του ποιότηταµουσικής .Οι επιλογές του πατέρα µου ήτανγνήσιο λαϊκό και ελαφρό τραγούδι της εποχής,πολύ Χατζιδάκι και Θεοδωράκη, πολύ παράδοσηκαι επίσης ευρωπαϊκή και κλασσική µουσικήµέσω ραδιόφωνου αλλά και από δισκογραφία.

TToo 11998866 ΦΦεεσσττιιββάάλλ ΤΤρρααγγοουυδδιιοούύ ττηηςς ΘΘεεσσσσααλλοοννίί--κκηηςς,, ττοο 11999911 ««ΠΠρρώώττοοιι ααγγώώννεεςς εελλλληηννιικκοούύ ττρραα--γγοουυδδιιοούύ»» ττηηςς ΚΚααλλααµµάάττααςς……ΤΤιι θθυυµµάάσσττεε ααππ’’ααυυττέέςςττιιςς σσττιιγγµµέέςς.. Παρόλο που ο θεσµός φάνηκε πολλές φορές ναεκφυλίζεται ωστόσο εκείνη την εποχή είχε ναδώσει κάτι παραπάνω. Τα βραβεία δίνονταν απόεπιτροπή αδιαµφισβήτητου κύρους ( ΣταύροςΚουγιουµτζής, ∆ήµητρα Γαλάνη, Λιλάντα Λικιαρ-δοπούλου κ.α), παράλληλες εκδηλώσεις µε RossDaily και Νίκο Τάτση και βέβαια για µένα πέρααπό τη συµµετοχή, ήταν η µεγάλη ευκαιρία ναενορχηστρώσω για µεγάλο σύνολο, και επίσης ηµεγάλη διάκριση το 2ο βραβείο.Στην Καλαµάτα ήταν η µεγάλη στιγµή συνάντη-σης µε τον Μάνο Χατζιδάκι αλλά και µε Νίκο Κη-πουργό, Μίλτο Λογιάδη, Μιχάλη Γκανά καιπολλούς ενορχηστρωτές και µουσικούς.Ωραίες αναµνήσεις και ωραίες εµπειρίες.

ΠΠόόσσοο σσααςς σσηηµµάάδδεευυσσαανν σσττηηνν µµεεττέέππεειιτταα πποορρεείίαασσααςς;;Τα βραβεία όχι αλλά οι συνεργασίες µε εξαίρε-τους µουσικούς και γενικά σηµαντικούς ανθρώ-πους σίγουρα γέµισαν τις αποσκευές µου και µεέκαναν πιο πλούσιο σε γνώση.

ΠΠωωςς θθαα ππρροοσσδδιιοορρίίζζααττεε ττοο µµοουυσσιικκόό σσααςς σσττίίγγµµαα;;Αστιγµάτιστο… ∆εν µπορώ να δώσω χαρακτηρι-σµό…Απλά αυτό που µπορώ να καταθέσω είναι ότι βρί-σκοµαι αέναα σε µια αναζήτηση µιας προσωπι-κής µου έκφρασης, χωρίς εντυπωσιασµούς καιπυροτεχνήµατα και πάντα µε γνώµονα το συναί-σθηµα και την ατµόσφαιρα ονείρου.

ΣΣυυχχννάά κκααττααθθέέττεεττεε ττοονν όόρροο ««σσυυγγκκεερραασσµµέένναα»» γγιιαανναα µµιιλλήήσσεεττεε γγιιαα ττιιςς µµοουυσσιικκέέςς σσααςς.. ΤΤιι αακκρριιββώώςς εενν--ννοοεείίττεε ;;Ο συγκερασµός είναι ένας µουσικός όρος καιαναφέρεται στο χωρισµό (διαίρεση) της φυσικήςκλίµακας σε δώδεκα ίσης απόστασης τµήµατατου τόνου (ηµιτόνια). Αυτό έγινε όχι µε φυσικόαλλά µε µαθηµατικό τρόπο και από την εποχήπου έγινε (Αναγέννηση) η µουσική και οι µουσι-κοί πήραν δύο διαφορετικές πορείες η µία τηςασυγκέραστης ( κυρίως η παράδοση, η Βυζαντινήκαι η ανατολική Μουσική) και της συγκερασµέ-νης που είναι η δυτική µουσική κλασσική µετά τηναναγέννηση και µοντέρνα.

ΕΕίίννααιι ααλλήήθθεειιαα όόττιι όότταανν ππααρρεεµµββααίίννεειιςς σσττηη φφύύσσηη ττοοααπποοττέέλλεεσσµµαα µµπποορρεείί κκααιι νναα εείίννααιι ττεερρααττοογγέέννννεεσσηη..ΌΌµµωωςς ππωωςς µµπποορροούύµµεε νναα ππααρρααββλλέέπποουυµµεε ααρριι--σσττοουυρργγήήµµαατταα ττηηςς δδυυττιικκήήςς µµοουυσσιικκήήςς πποουυ όόµµωωςς

φφθθάάννοουυνν σστταα ααυυττιιάά µµααςς µµεε σσυυγγκκεερραασσµµέέννεεςς κκλλίί--µµαακκεεςς;;Πολλά παραδοσιακά όργανα από την φύση τουςπαίζουν ασυγκέραστα και εµείς που ισορροπούµεανάµεσα στις δύο σχολές όταν χρησιµοποιούµεένα τέτοιο όργανο σε ένα κοµµάτι συγκερασµέ-νης κλίµακας του δίνουµε οδηγία να παίξει συγ-κερασµένα για να κουρδίσει µε τα υπόλοιπαόργανα.

ΠΠωωςς ββλλέέππεεττεε σσήήµµεερραα ττηηνν πποορρεείίαα ττοουυ λλααϊϊκκοούύ ττρραα--γγοουυδδιιοούύ;;Καταρχήν θα πρέπει να προσδιορίσουµε τι ση-µαίνει λαϊκό τραγούδι . Είναι αυτό που εκφράζειτο λαϊκό συναίσθηµα γενικώς, η αυτό που χρησι-µοποιεί λαϊκότροπους δρόµους και κυριαρχείταιαπό το κατεξοχήν λαϊκό όργανο το µπουζούκι; Γιατί και ο Μάνος Χατζιδάκις λαϊκό τραγούδιέγραφε. Εν πάσει περιπτώσει το τραγούδι γενικάκαι εποµένως και το λαϊκό όπως και αν το θεω-ρήσουµε αντιµετωπίζει το ίδιο πρόβληµα που αν-τιµετωπίζει και όλη η τέχνη.Με την σαρωτική γιγάντωση της τεχνολογίας ηπροσφερόµενη περί τέχνης πληροφορία είναιπλέον εκατονταπλάσια της δυνατότητας αφοµοί-ωσης που έχει ο κάθε ακροατής. Έτσι εάν λά-βουµε και το δεδοµένο ότι σήµερα ο άνθρωποςως αντικείµενο εκµετάλλευσης και καταναλωτι-σµού, υφίσταται τροµερή επίθεση παραπλάνησηςκαι αλλοίωσης του αισθητηρίου του, οι δυνατό-τητές του να εκτιµήσει το καλό µειώνονται συν-τριπτικά. Σίγουρα υπάρχει καλό τραγούδι καισήµερα . Το ερώτηµα είναι πλέον εάν µπορεί ναεκτιµηθεί και από πόσους.

ΣΣυυννθθέέττεεςς –– ττρρααγγοουυδδιισσττέέςς –– ττρρααγγοουυδδοοπποοιιοοίί.. ΜΜιιααιισσττοορρίίαα πποουυ κκρρααττάάεειι χχρρόόννιιαα.. ΘΘαα θθέέλλααµµεε ττηηγγννώώµµηη σσααςς..Η ερώτηση εστιάζει προφανώς στο τραγούδι.Για έναν συνθέτη όµως αυτό είναι ένα µέροςτου έργου του, πολύ σηµαντικό µεν, αλλά έναµέρος…Είναι αλήθεια ότι µετά την εµφάνιση του µοντέ-λου του τραγουδοποιού δηλ. συνθέτη-στιχουρ-γού-ερµηνευτή σε ένα πρόσωπο, υπήρξεβαθύτερη προέλευση στην ταυτότητα δηµιουρ-γίας του τραγουδιού. ∆όθηκε µεγάλη σηµασίαστην έννοια τραγούδι ως µια άρρηκτη σχέσηµουσικής και στίχου µε κάπως περισσότεροβάρος στον στίχο ως πιο άµεσα αντιληπτό στονακροατή. Έτσι η Μουσική που ποτέ δεν έχασετην γόνιµη συνεισφορά της στο τραγούδι, κινεί-ται πλέον σε ένα χώρο εξυπηρέτησης του στί-χου και δεν εξελίσσει την έντεχνή της φύση πουθεµελίωσε ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Μίκης Θεο-δωράκης και άλλοι σηµαντικοί συνθέτες.Στις µέρες µας υπάρχουν σηµαντικοί συνθέτεςπου πέρα από το τραγούδι γράφουν και οργα-

νική µουσική είτε µέσα από δισκογραφία η µου-σική για κινηµατογράφο η Θέατρο.

ΙΙδδιιααίίττεερροο κκοοµµµµάάττιι ττηηςς δδηηµµιιοουυρργγίίααςς σσααςς ααπποοττεε--λλεείί ηη οορργγααννιικκήή µµοουυσσιικκήή.. ΘΘαα θθέέλλααµµεε ττιιςς σσκκέέψψεειιςςσσααςς……Το τραγούδι αδιαµφισβήτητα είναι ένα µεγάλοκαι αγαπηµένο κοµµάτι της δηµιουργίας µου.Όµως όταν η ψυχή ζητάει να κινηθεί σε µονοπά-τια απαλλαγµένα από νοήµατα και εκφράσεις, σεένα πεδίο απόλυτης ελευθερίας και ηχοχρωµα-τικής έκφρασης, τότε αντιλαµβάνοµαι ότι δενµου αρκεί πλέον η δοµή κουπλέ-ρεφραίν ενόςτραγουδιού και επίσης θα περιόριζε το αισθη-τικό απαύγασµα της µουσικής µου ακόµη και οπλέον βαθύς ποιητικά στίχος.

Έτσι καταφεύγω στην καθαρά οργανική µουσική.Εκεί η δοµή µπορεί να είναι πιο πλούσια από ένααπλό κουπλέ ρεφραίν όπου σε συνδυασµό µετην δυνατότητα ανάθεσης ρόλων σε πολλά όρ-γανα, µέσα σε ένα πλούσιο από συχνότητες καιηχοχρώµατα περιβάλλον, αισθάνοµαι πιο ελεύ-θερος να κινηθώ στο µουσικό σύµπαν και ίσωςπροσεγγίσω κάπως το αποτέλεσµα που φαντά-ζοµαι.

ΈΈνναα κκοοµµµµάάττιι σσααςς οορργγααννιικκόό εείίννααιι ττοο ««ΕΕλλααφφοοννήήσσιι»».. ΠΠωωςς ππρροοέέκκυυψψεε;; Αναφέρεται βέβαια στο δικό σας µαγευτικό Ελα-φονήσι. Εχω ζήσει εκεί κάποιες µαγικές στιγµές,στιγµές υπέρβασης όπου το µόνο στοιχείο πουµε συνέδεε µε τον αισθητό µου κόσµο ήταν ο

1100ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 84 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2009

Πρόσωπο: Γιώργος Καζαντζής

Θέµα: Μια ζωή… µια

καλλιτεχνική διαδροµήΤον Γιώργο Καζαντζή είναι αλήθεια ότι τον παρακολουθούµε χρόνια στην καλλιτεχνική του διαδροµή αφορµή όµως

για την συνέντευξη που ακολουθεί ήταν ο εντοπισµός ενός οργανικού κοµµατιού του µε τον τίτλο «Ελαφονήσι». Μιασύνθεση εµπνευσµένη από το δικό µας – και για το δικό µας - «Ελαφονήσι».

Συνέντευξη στον Ματθαίο Φραντζεσκάκη

ήχος του κύµατος, τον οποίο αναπαρήγαγαµουσικά και έχτισα επάνω του όλο το κοµ-µάτι.

TTαα ττεελλεευυττααίίαα 1133--1144 σσχχεεδδόόνν χχρρόόννιιαα έέχχεεττεεδδηηµµιιοουυρργγήήσσεειι ττοο ““PPoollyyttrrooppoonn””.. ΣΣττοούύννττιιοο ––δδιισσκκοογγρρααφφιικκήή εεττααιιρρεείίαα κκααιι οορργγάάννωωσσηη ααξξιιόό--λλοογγωωνν µµοουυσσιικκώώνν ππααρρααγγωωγγώώνν.. ΘΘαα ήήθθεελλαα ννααπποούύµµεε δδυυοο λλόόγγιιαα γγιι’’ααυυττόό ττοο χχώώρροο..Είναι έργο ζωής, κάτι σαν επέκταση της δη-µιουργικής µου ανάγκης και σε καµία περί-πτωση δεν είναι επιχείρηση.Πρώτα δηµιουργήθηκε το studio το 1994και έπειτα ως ανάγκη ολοκλήρωσης τηςόλης παραγωγικής διαδικασίας ενός CDπροέκυψε και η δισκογραφική µε την συ-νεργασία του φίλου µου και συνθέτη ΚώσταΑθυρίδη.

Το Polytropon είναι ουσιαστικά µία στέγηκαλλιτεχνικών προσπαθειών που παλεύειµέσα σε µια εκφυλισµένη και ευτελισµένηκαλλιτεχνικά και εµπορικά αγορά, να προ-ωθήσει παραγωγές που έχουν ταυτότητακαι αναζήτηση.Σε συνδυασµό µε το studio είναι έναςτόπος παραγωγής και διάθεσης µουσικής

δηµιουργίας.

««ΊΊσσααλλοοςς ΓΓρρααµµµµήή»» ηη ττεελλεευυττααίίαα σσααςς δδοουυλλεειιάά..ΤΤιι ααννττιιππρροοσσωωππεεύύεειι σσττηηνν µµοουυσσιικκήή σσααςς πποο--ρρεείίαα;;

Είναι η πιο πρόσφατη δουλειά µου και επο-µένως και η πιο έµπειρη.Πρώτα από όλα εκφράζει την αγάπη και τηνπίστη των φίλων µου τραγουδιστών στηνδουλειά µου και αυτό θέλω να το καταθέσωως πρώτο στοιχείο.Επίσης έχω την χαρά να µελοποιήσω στί-χους πολύ σπουδαίων στιχουργών µεπρώτο βέβαια τον µεγάλο µας Μάνο Ελευ-θερίου και να έχω επίσης την συνεργασίαµε τον αγαπηµένο µου φίλο και συνθέτηΓιώργο Ανδρέου και τον φίλο µου Ακη Κα-τσουπάκη σε δύο τραγούδια.∆εν ξέρω τι άλλο θα µπορούσα να κατα-θέσω γι’ αυτή τη δουλειά.Το θετικό είναι ότι καλωσορίστηκε µε πολύθετικά σχόλια από τον τύπο και τα ραδιό-φωνα και κινείται ( έχοντας βέβαια υπ’ όψηµας τις τρέχουσες συνθήκες) καλά στα δι-σκοπωλεία.

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 84 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 20091111

ψέµατα που µάθαµε στο σχολείο

7Όλοι µεγαλώνουµε µε τους µύθους µας, όπως φαίνεται. Οι βρετα-νικοί Times «ξεσκεπάζουν» επτά κραυγαλέες παρανοήσεις πουκουβαλάµε από τα παιδικά µας χρόνια.

1) Ο Αϊνστάιν ήταν κακός µαθητήςΟλόκληρες γενιές µεγάλωσαν µε την εντύπωση ότι ο νοµπελί-στας φυσικός δεν τα κατάφερνε στο σχολείο, ενώ στην πραγ-µατικότητα ο Αϊνστάιν ήταν πολύ καλός µαθητής –ιδίως σταµαθηµατικά και τη φυσική. Η αντίληψη αυτή έχει επικρατήσειγιατί ο Αϊνστάιν αποφοίτησε µε 4, ένας βαθµός που µετέπειταερµηνεύτηκε ως D, ενώ την ισχύουσα κλίµακα βαθµολογιών τουσχολείου του κάθε άλλο παρά κακός ήταν.

2) Στα ποντίκια αρέσει το τυρίΕάν ρωτήσετε οποιοδήποτε παιδί θα σας απαντήσει µε βεβαι-ότητα ότι η αγαπηµένη λιχουδιά των ποντικιών είναι το τυρί. Στηνπραγµατικότητα, όµως, τα ποντίκια απολαµβάνουν τις τροφέςπου είναι πλούσιες σε σάκχαρα, όπως επίσης το φυστικοβού-τυρο και τα δηµητριακά. Είναι προτιµότερο, λοιπόν, να βάζουµεστις φάκες γλυκίσµατα παρά τυροµπουκιές.

3) Ο Ναπολέοντας ήταν κοντόςΌταν ακούµε Ναπολέοντας, όλοι φέρνουµε στο µυαλό µαςέναν οξύθυµο κοντό άντρα –µε αποτέλεσµα τοσύµπλεγµα κατωτερότητας λόγω ύψους ναονοµαστεί «σύµπλεγµα του Ναπολέοντα».Οι κοντοί άντρες τον έχουν αναγάγει σεπρότυπό τους, αλλά στην πραγµατικό-τητα δεν ήταν τόσο κοντός όσο νοµί-ζουµε. Σύµφωνα µε τα ιστορικά στοιχεία,ο Γάλλος στρατηγός είχε ύψος 1,58 µ.,το οποίο στην εποχή του (18ος-19ος αιώνας) αντιστοιχούσεστο µέσο ύψος των αν-δρών.

4) Ο ηλεκτρικός λαµπτήρας ανακαλύφθηκε απότον Τόµας ΈντισονΟ Έντισον ανακάλυψε πολλά πράγ-µατα –είναι ένας από τους διασηµό-τερους εφευρέτες όλων εποχών–αλλά ο ηλεκτρικός λαµπτήρας δενείναι ένα από αυτά. Στην πραγµατι-κότητα ανακάλυψε τη λάµπα σχεδόνταυτόχρονα µε τον Βρετανό ΤζόζεφΣουάν, στον οποίο ανήκει η πατρό-τητα της εφεύρεσης.

5) Ο άνθρωπος προέρχεται από τους πιθήκους∆εν ήταν ακριβώς αυτή η άποψη πουυποστήριξε ο ∆αρβίνος, παρότι αυτότο συµπέρασµα τον καταδιώκει ωςσήµερα. Εκείνο που είπε ο ∆αρβίνοςήταν ότι πριν από πολλά-πολλά χρό-νια, οι πίθηκοι, οι χιµπατζήδες και ο

άνθρωπος είχαµε τον ίδιο πρό-γονο.

6) Οι Βίκινγκς φορούσαν περικεφαλαίες µε κέραταΗ πραγµατικότητα, όµως, είναιπολύ διαφορετική. Σύµφωνα µε τοJorvik Centre, η παράδοση ήθελετους Βίκινγκς να θάβονται µαζί µετις περικεφαλαίες και τα κέραταπου χρησιµοποιούσαν σαν ποτή-ρια. Όταν ανακαλύφθηκαν οι τάφοιτους τη Βικτωριανή εποχή, θεω-ρήθηκε ότι τα κέρατα ήταν αξε-σουάρ των περικεφαλαίων.

7) Ο Κολόµβος πί-στευε ότι η Γη είναιεπίπεδηΚαι όµως, η άποψη αυτή αδικεί τονδιάσηµο εξερευνητή, ο οποίος µπο-ρεί να µην φανταζόταν πόσο µεγάληείναι η Γη, αλλά σίγουρα δεν ανη-συχούσε µήπως πέσει στο κενόόταν θα φτάσει στην άκρη της.

Πηγή : Ναυτεµπορική

1122ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 84 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2009

Γιατί ποίηση;Αν µου έβαζαν δίληµµα να συνεχίσω µόνο ένα

πράγµα από όσα καταπιάνοµαι, θα κρατούσα σί-γουρα την ποίηση.

Ποια είναι η αγωνία που διακατέχει έναν ποι-ητή;

Μην αφανιστεί η ποιητική σκέψη, µε την παν-δηµία της ανοησίας και το τροµακτικό εκτόπισµατου τίποτα. Στις µέρες µας, το να ανακαλύπτειςπως έχει αποµείνει ακόµα κάτι υγιές, είναι λόγοςνα νιώσεις ευτυχής.

Πότε αισθάνεσαι ότι ένα ποίηµα έχει ολο-κληρωθεί;

Κάθε ιδέα µε βασανίζει πολύ πριν αποτυπω-θεί. ∆εν είναι παρόρµηση, µα ούτε και εγκεφα-λική διαδικασία. Είναι µια πραγµατική αγωνία,που κάποια στιγµή γλιστράει σε ένα στίχο. Το ποί-ηµα για µένα έχει ολοκληρωθεί, όταν το διαβάσωαποστασιοποιηµένα ως άλλος αναγνώστης καιµου προκαλέσει ενδιαφέρον και συγκίνηση.

Έχω την εντύπωση ότι σε διακρίνει η οικο-νοµία του λόγου ακόµα και στην ποίηση.

Η οικονοµία για µένα είναι το πρώτο συστα-τικό της ποίησης. Είναι µαγικό όταν συµβαίνει ναχωρέσουν αβίαστα µέσα σε λίγες λέξεις, σ’ έναστίχο πράγµατα που µας υπερβαίνουν, που µαςδηµιουργούν σύγχυση, που µας βασανίζουν και,

διαβάζοντάς τα σ’ ένα ποίηµα, να λυτρωνόµαστε.

Μνήµες καθηµερινές µετουσιωµένες σε ποι-ητικό λόγο…

Οι µνήµες είναι το σηµαντικότερο αντλιοστά-σιο κάθε ποιητή. Υπάρχει η απαραίτητη από-σταση, διαύγεια στο συναίσθηµα και η επιτακτικήανάγκη να πεις όσα ίσως δεν ειπώθηκαν στοχρόνο τους… Ωστόσο, ποιητικές ιδέες µπορούν ναπροκύψουν κάθε στιγµή από ερεθίσµατα κάθελογής και στον παρόντα χρόνο.

Γράφεις φορτισµένα ή αφού καταλαγιάσει ηένταση των γεγονότων;

Γράφω µε όλες τις διαθέσεις. Όµως, αν αυτόπου έγραψα φορτισµένη είναι ποίηµα, κρίνεταιόταν έχω αποφορτιστεί.

∆εν γράφω µονάχα στις περιόδους που δια-βάζω. Τότε αισθάνοµαι ότι ο συγγραφέας είναικοντά µου και µου µιλάει και ότι δεν έχω δι-καίωµα να τον διακόψω και να ασχοληθώ µε ταδικά µου. Τα διαστήµατα που διαβάζω είµαι µο-νάχα αναγνώστρια.

Πόσο ενδιαφέρει τον ποιητή η δική µας αποκω-δικοποίηση των λόγων του;

Εµένα µε ενδιαφέρει τα ποιήµατά µου να ενεργο-ποιούν τον αναγνώστη και να βρίσκει ψήγµατα τηςδικής του αγωνίας µέσα στους στίχους µου, ανεξάρ-τητα αν υπάρχουν ή δεν υπάρχουν κοινά βιώµατα. Ηαποκωδικοποίηση είναι µια διαδικασία που δεν µεπολυαπασχολεί. Η τέχνη, όπως ξέρουµε, είναι σύν-θεση και η επιστήµη ανάλυση. Η ποίηση ή είναι ή δενείναι. Τα άλλα για µένα είναι περιττά.

Πώς θα περιέγραφες τις διαφορές µεταξύ πεζούκαι ποιητικού τρόπου έκφρασης;

Θα απαντήσω ως αναγνώστρια. Στην ποίηση δενβλέπω τη διαδροµή του βέλους που φτάνει στο στή-θος µου. Νιώθω απευθείας το κάψιµο που µου προ-καλεί. Σε ένα πεζό είναι σαν να παρακολουθώ τηδιαδροµή του βέλους. Έχω το χρόνο να προετοιµα-στώ για αυτό που θα µου προκαλέσει...

Λογοτεχνία - ποίηση - θέατρο. Που βρίσκεται ησυνισταµένη όλων των δηµιουργικών εκφράσεώνσου;

Τα διαχρονικά θέµατα, ο έρωτας, η αγωνία τηςύπαρξης, οι ανθρώπινες σχέσεις, οι κοινωνικές ανι-σότητες, όλα εκφράζονται µέσα από την ποίηση, τηλογοτεχνία το θέατρο. Ό,τι και να κάνω, ακολουθώπάντα την ίδια πορεία, µόνο που κατά διαστήµατα αλ-λάζω όχηµα…

Μετά Τα πολύτιµα;«Οι χρονιάρες µέρες». Μια συλλογή διηγηµάτων,

που θα κυκλοφορήσουν το ∆εκέµβρη, από τις εκδό-σεις Γαβριηλίδης.

Υπάρχει κάποια φράση που την έχεις ως «µότο»και σε ακολουθεί στη ζωή σου;

«Με παρηγορεί που ο χρόνος είναι αειθαλήςκαι ας είναι η ζωή µας φυλλοβόλα»…

ΒιογραφικόΗ Μαρινέλλα Βλαχάκη γεννήθηκε στα Χανιά,

όπου ζει κι εργάζεται. Από το 2000 έχει ιδρύσει καιδιευθύνει την Εταιρεία Τέχνης «Βιολέττα». Σκοπόςτου φορέα είναι η οργάνωση ποικίλων πολιτιστικώνεκδηλώσεων, µε έµφαση στις θεατρικές παραγωγέςπου βασίζονται σε λογοτεχνικά κείµενα.

Ως ηθοποιός έχει λάβει µέρος σε πολλές παρα-στάσεις.

Έχει γράψει ποίηση, διηγήµατα, παραµύθια, καιτο µυθιστόρηµα «σιλάνς σιλβουπλέ». Κείµενά τηςέχουν µεταφερθεί επί σκηνής και ποιήµατά της έχουνµελοποιηθεί σε κλασική µορφή.

www.vlachaki.blogspot.come-mail:marinellavlachaki@yahoo.gr

«Τα Πολύτιµα» της Μαρινέλλας Βλαχάκη

Επίµονα και συχνά επίπονα παράλληλα µε τις υπόλοιπες ενασχολήσεις η Μαρι-νέλλα Βλαχάκη σµιλεύει λέξεις. ∆ιηγήµατα, παραµύθια, ένα µυθιστόρηµα και έξιποιητικές συλλογές. Ένα ψηφιδωτό λέξεων που έρχεται να αποτυπώσει µια διαρκήκαι εναγώνια προσέγγιση τόσο των εµφανών όσο και των απόκρυφων πτυχών τηςζωής. «Τα πολύτιµα» που µας χάρισε πριν από µερικές µέρες η Μαρινέλλα Βλαχάκηήταν η αφορµή για την κουβέντα µας.

Μ.Φ.

Βωµός

«Στο όνοµα το αυτονόητου στερηθήκαµε και στερήσαµε λόγια και στιγµές πολύτιµες»

Ηπυξίδα µας στρέφετε σε ειδήσεις αληθι-νές, ειδήσεις που µπορούν και µας γεµί-ζουν πίστη για το µέλλον. Άνθρωποι πουπαρόλες τις δυσκολίες µιας άλλης εποχήςκαι πραγµατικότητας στάθηκαν βάση για

την δηµιουργία µιας κοινωνίας αλληλεγγύης και αν-θρωπισµού. Στην δίνη του πολέµου και τον κακουχιών.Άνθρωποι είναι αυτοί που έστειλαν το µήνυµα αυτό.Ένα µήνυµα, µια πράξη που τρεις ολόκληρες γενιές

µετά ήρθαν να τιµήσουν άλλοι Άνθρωποι από µια νέαπραγµατικότητα και µια νέα εποχή, ήρθαν να τιµήσουντο υπέρτατο αγαθό της ανιδιοτέλειας. Το παράδειγµααυτό µέσα στο χρόνο µας επιβεβαιώνει, πώς όλες οιπράξεις µας έχουν ουσία και σηµασία…

Και ο χάρτης µας οδηγεί στο 1940, στην Μονή,στο Κουστογέρακο, σε όλη την ανατολική Σέλινο…καισε όλη την Κρήτη. Γιατί η Κρήτη στάθηκε µάνα, πατέ-ρας αδελφός σε όσους την αγάπησαν, η Κρήτη απέ-

δειξε µέσα στον χρόνο την ποιότητα των ανθρώπωντης…Η ιστορία αυτή είναι µόνο µία ,ανάµεσα σε πολ-λές άλλες ιστορίες που επηρέασαν το σήµερα το δικόµας, την πραγµατικότητα µας, την ζωή µας, την ελευ-θερία µας. Ο Ν.Καζαντζάκης µιλούσε για «παραλαβή»’από τις προηγούµενες γενιές και «παράδοση»’ στιςεπόµενες. Στάθηκε στην σηµαντικότητα και στο χρέοςαυτής της πράξης, και την ευθύνη την δική µας, να

σσυυννέέχχεειιαα ππίίσσωω

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 84 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 20091133

Η κουβέντα τα τελευταία χρόνια για τις µνήµες την πε-ρίοδο της κατοχής αλλά και την µετά εποχή, αυτή του εµφυ-λίου, βρίσκεται στο επίκεντρο πολλών αναζητήσεων αλλά καιαντιπαραθέσεων. Συνήθως τόσο οι καταγραφές όσο και απο-τιµήσεις γίνονται µέσα από αυτό που λέµε «επίσηµη ιστορία».Μέσα από τις αποτυπώσεις αρχών, φορέων και εν τέλει αυτώνπου χαρακτηρίζονται ως νικητές ή ως δυνάµει διαχειριστέςεκτός από την εξουσία και της ιστορίας.

Η ιστορία που µοιράζεται µαζί µας η Νία Φώη, αγαπητήσυνεργάτης, είναι µια από τις εκατοντάδες ιστορίες ζωής πουαπλά αποτυπώνουν την βαθύτερη πίστη στην αξία της αν-θρώπινης ύπαρξης. Ιστορίες που επιβάλλεται να διαβάζονταιµαζί µε την «επίσηµη» ιστορία για να µαθαίνουµε ΤΗΝ ιστο-ρία.

Μ.Φ.

Μια συνάντηση ζωής στην δίνη ενός πολέµουΑληθινές ειδήσεις σε ∆ηµιουργική σκηνοθεσία της Νια Φώη

1144ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 84 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2009

σσυυννέέχχεειιαα ααππόό ττηηνν 1133ηη σσεελλίίδδαα

νιώσουµε και να µάθουµε…όχι µόνο τα περιστατικά, τα βιογρα-φικά, τις µάχες, τους αγώνες αλλά και τις αφανείς πράξεις που έγιναν,και που ακόµα και σήµερα έχουν µια συνέχεια µέσα στο χρόνο…

Ένας άνθρωπος µέσα στον πόλεµο, «ξένος», «Εγγλέζος» γιαόλους, «σύµµαχος», µέσα στην απελπισία του, µέσα στον πόνο του,µέσα στην µοναξιά του…κάπου στα Λευκά Όρη…χωρίς ελπίδα, χωρίςφώς…και, µια οικογένεια, σε κατάσταση πόλεµου, κάτω από αντίξοεςσυνθήκες, κάτω από απειλές και κακουχίες, επιλέγει να βάλει κι άλλονερό στο κρασί του, αυτή την φορά χωρίς να το σκεφτεί στρατιωτικά,χωρίς να το αναλύσει , χωρίς να φοβάται το ρίσκο, χωρίς να φοβάται τηντιµωρία από τους εχθρούς.

Ο Νέο Ζηλανδός Frank Ezzy έζησε και έµεινε για 2 χρόνια κάτωαπό την στέγη της οικογένειας Γεωργακάκη, µιας οικογένειας που όσοανακαλύπτεις τόσο βρίσκεις το βάθος και την γενναιοδωρία όλων τους,ένα γενεαλογικό δέντρο που κουβαλάει από µόνη της δικιά της ιστορία.Που θα µπορούσε να αποτελέσει ακόµα και ένα βιβλίο από τους προ-πάτορες µέχρι και σήµερα..

Στην Κρήτη η οικογένεια είναι η πυξίδα, η αγάπη, η στήριξη και ηυποµονή. Η οικογένεια του Βαρδή Γεωργακακη από το 1941 έως το1943 κυριολεκτικά υιοθέτησε και έσωσε την ζωή ενός «ξένου» ενός«Εγγλέζου» ενός «συµµάχου», µα πάνω από όλα ενός Ανθρώπου, καιµαζί µε αυτούς πολλές άλλες οικογένειες έκαναν το ίδιο. Ο χρόνοςάφησε τα ίχνη του, η «πράξη» αυτή ταξιδέψε, και σήµερα Άνθρωποιαπό την άλλη πλευρά του κόσµου αναζητούν τους «ήρωες» που έσω-σαν έθρεψαν και βοήθησαν να επιστρέψουν σπίτι τους αυτοί οι Άν-θρωποι. Νέοι στρατιώτες από την Αυστραλία και από την Νέο Ζηλανδία,που τελικά κάποια στιγµή µετά την εκκένωση στην Τρυπητή µπόρεσανκαι επέστρεψαν στην πατρίδα τους. Έκαναν οικογένειες, παιδιά , δου-λειές, επιχειρήσεις αλλά ουδέποτε δεν ξέχασαν πώς όλα αυτά δεν θαυπήρχαν αν δεν υπήρχε η άλλη οικογένεια τους, η Κρήτη.

Τον περασµένο µήνα ήρθαν και επισκέφτηκαν την κ. ΕλισάβετΣταυριανουδακη και την αδελφή της Χρυσούλα Σταυριανουδακη, (κόρεςτου Βαρδή Γεωργακακη από το Κουστογέρακο) από την Νέα Ζηλαν-δία. η κόρη του Στρατιώτη Frank Ezzy, Ruth Riordan και η εγγονή του Ju-dith Mason. Υπήρχε µια λαχτάρα να γνωρίσουν την µακρινή τουςοικογένεια, να δώσουν φόρο τιµής και αγκαλιά αγάπης για την σωτηρίατου πατέρα και παππού τους. χωρίς τον Frank καµία από αυτές δεν θαυπήρχαν σήµερα…

Ο συγγραφέας Ian Frazer µελετά και ερευνά για χρόνια όλες αυτέςτις υποθέσεις των συµπατριωτών του, που έµειναν στην Κρήτη µετάτην εκκένωση των συµµάχων. Ακολουθεί την διαδροµή τους και ανα-καλύπτει θησαυρούς ανεκτίµητης ανθρωπιάς στην πορεία. Μικρούςήρωες παντού, οικογένειες γυναίκες και αδέλφια που στάθηκαν άξιοιτου ήθους , και των αρχών της Κρήτης µας. Ο Ian Frazer στο τελευταίοτου βιβλίο “on the run” περιγράφει

« …οι ιστορίες εκατοντάδων στρατιωτών που έζησαν την γερµα-νική κατοχή στην Κρήτη, µας είναι άγνωστες, και παρότι ήταν όλο µια«περιπέτεια» µεγάλης εµβέλειας, συγκριτικά, έχουν δηµοσιοποιηθείπολύ λίγα στοιχεία για αυτή την πλευρά του πολέµου…»

Με αφορµή λοιπόν το βιβλίο του Συγγραφέα και καθηγητή Ιαν Fra-zer, και µε την υποµονή και την φιλοτιµία των Ανθρώπων που καθηµε-ρινά µάχονται να βρουν τις αληθινές ειδήσεις της εποχής µας, άρχισενα ξετυλίγεται ένα κουβάρι αναµνήσεων µετά την συνάντηση τον 2 οι-κογενειών 68 ολόκληρα χρόνια µετά. Μια γέφυρα επικοινωνίας όχιµόνο, µεταξύ των 2 αυτών οικογενειών αλλά και 2 ολόκληρων χωρώνπου έχουν τελικά πολλά ακόµα να µοιραστούν µεταξύ τους. Μια πόρταπου άνοιξε και σαν χείµαρρος τρέχουν τα συναισθήµατα και η ικανο-ποίηση για την ουσία µιας ‘πράξης.’ , µιας ‘απόφασης’ και µιας ‘στιγµής’της εποχής του 1940.

Έχουν γυριστεί ίδη 2 ντοκιµαντέρ και αυτήν την περίοδο ετοιµά-ζεται και το τρίτο, που θέλει να δώσει όλο το φώς που µπορεί, σε όλεςαυτές τις «πράξεις»’, τις εικόνες και της αναµνήσεις, µιας εποχής πουη επιβίωση και ο αγώνας δεν ήταν µόνο µε πανό και συνθήµατα, ούτεστις κάλπες και στα λεφτά, αλλά ήταν µια επιβίωση ζωγραφισµένη µεαίµα, µε πόνο και µε θυσίες. Εικόνες που εµείς δύσκολα µπορούµε ναφανταστούµε το 2009, και αυτό ίσως µας περιορίζει την αντίληψη τουµεγέθους της ‘πράξης’ της σωτηρίας ενός άλλου Ανθρώπου. Αλλά, εάνµπορούσαµε να παραδειγµατιστούµε από την απλότητα αυτή, ίσως αργάκαι σταθερά να µπορούσαµε να µιλήσουµε για πραγµατική ‘αλληλεγ-γύη’ και πραγµατικό αγώνα ανθρωπισµού.

Η οικογένεια Frazer και η οικογένεια Γεωργακάκη έδωσαν το κα-λύτερο δυνατό παράδειγµα ηθικής πολιτικής συµπεριφοράς µέσα στηνµεγαλύτερη «Κρίση» της εποχής τους.

Με τη φωνή των γονιών

Μπορεί να φανεί κάπως αναχρονιστικόόταν γράφει κανείς για πράγµατα πουέγιναν ένα χρόνο πριν και όλοι λίγο ή

πολύ τα έχουν ξεχάσει…«περσινά ξινά σταφύλια» µπορεί να πει κά-

ποιος, το συγκεκριµένο θέµα όµως είναι µεν περ-σινό, αλλά η γεύση του κάθε άλλο από ξινή είναιµάλλον «γλυκόπικρη» θα έλεγα.

Κι ο λόγος για το σεµινάριο που πραγµατο-ποιήθηκε στο Θ.Χ.Π Θεραπευτήριο – Χρονίων-Παθήσεων-Χανίων, για την επιµόρφωση και ενη-µέρωση όλων εµάς που εκπροσωπούµε ευάλωτεςοµάδες, και οργανώθηκε από την ΕΣΑΜΕΑ, γιαόσους δεν την γνωρίζουν (Εθνική ΣυνοµοσπονδίαΑτόµων µε Αναπηρία) στο πλαίσιο του ΕΠ «ΕΚ-ΠΑΙ∆ΕΥΣΗ ΚΑΙ ΑΡΧΙΚΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ-ΤΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ (ΕΠΕΑΕΚ ΙΙ) ΜΕΤΡΟ 2.5«∆ιά βίου Εκπαίδευση» ΕΝΕΡΓΕΙΑ 2251 «Εναλ-λακτικές µορφές διά βίου Εκπαίδευσης» µε συγ-χρηµατοδότηση από το Ευρωπαϊκό ΚοινωνικόΤαµείο (Ε.Κ.Τ).

Το συγκεκριµένο εκπαιδευτικό πρόγραµµαµε το σχεδιασµό σε θέµατα αναπηρίας υλοποι-ήθηκε σε διάφορες πόλεις της χώρας µεταξύ τωνοποίων το Ρέθυµνο και το Ηράκλειο και διήρκησε250 ώρες.

Περιείχε 10 θεµατικές ενότητες στις οποίεςαναπτύχθηκαν πολλά ενδιαφέροντα πράγµαταγύρω από την προσβασιµότητα, την απασχόλησητων ατόµων µε αναπηρία, τον τρόπο παρουσίασηςτης αναπηρίας από τα ΜΜΕ, την εκπαίδευση τωνπαιδιών µε νοητική αναπηρία, τις δράσεις τουαναπηρικού κινήµατος στην Ελλάδα και την Ευ-ρώπη, τα µοντέλα της αναπηρίας, το ΕΣΠΑ, τη νο-µοθεσία και άλλα…

Κι όταν µάλιστα φτάσαµε να συζητάµε το τότεεκκολαπτόµενο νοµοσχέδιο για την ειδική αγωγήε! τότε ήταν που κόντεψα να βάλω τα κλάµαταγιατί δυστυχώς όσο κι αν θέλει κανείς να εκπολι-τιστεί, υπερισχύει το ένστικτο του να µένει απο-λίτιστος.

Συντονίστρια του προγράµµατος ήταν η Κ.Αµαλία Μπασιά, πρόεδρος του σωµατείου ΑµΕΑΧανίων το οποίο εκπροσωπεί την αναπηρία στηνµικρή µας πόλη. Για τη νοητική δεν ξέρω συγχω-ρείστε µε…

Αξίζει να σηµειωθεί ότι κάποιοι από τους ει-σηγητές µας ήταν οι ίδιοι άτοµα µε αναπηρία γε-

γονός που αποδεικνύει έµ-πρακτα ότι η πνευµατικήπροκοπή και η προσωπικήτελείωση ενός ανθρώπου δενκάνει διακρίσεις.

Αυτή η αξιόλογη πρωτο-βουλία καλό θα ήταν να µηνείχε σταµατήσει εκεί, αλλά να είχε και συνέχεια,γιατί ως γνωστόν η γνώση και η ενηµέρωση ανοί-γουν δρόµους φτάνει βέβαια τα αλεξίπτωτα µαςνα είναι ανοιχτά…

Ένα πράγµα είναι σίγουρο ότι η αναπηρίαθέλει όραµα θέλει ανοιχτά µυαλά σαν αλεξίπτωταπου θα µπορούν να κρατήσουν γερά πάνω τουςτις καινούργιες ιδέες και τις σύγχρονες αντιλή-ψεις, γιατί ο πλανήτης γη κατοικείται από όλουςτους ανθρώπους µαζί και µ’ αυτούς µε αναπηρίες,και σ’ αυτόν τον πλανήτη ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΙΣΟΙκαι είναι σηµαντικό να µάθουµε να γνωρίζουµετα δικαιώµατά µας, και να διεκδικούµε δυναµικάαυτά που µας ανήκουν.

Στόχος µας από την αρχή τέθηκε να δηµιουρ-γήσουµε µία οµάδα ευαισθητοποίησης που όνταςαφυπνισµένοι θα γινόµασταν πρεσβευτές νέωναντιλήψεων σύγχρονων ιδεών και οραµάτων, µεαπώτερο σκοπό να αφυπνίσουµε τη γειτονιά µας,τη µικρή µας κοινωνία, την οικογένεια, την ευά-λωτη οµάδα που εκπροσωπούσαµε.

Το τραγελαφικό όµως ήταν πως ενώ τα ορά-µατα έµπαιναν από την πόρτα, την ίδια στιγµήέβγαιναν από το παράθυρο, κι αυτό γιατί τα αλε-ξίπτωτα κάποιων δεν ήθελαν να λειτουργήσουνκαι παρέµειναν ερµητικά κλειστά. Ίσως κάποιοινα µην αντέχουν τις σύγχρονες ιδέες και να πα-θαίνουν δυσανεξία…

∆εν ξέρω πάντως από το δικό µου το µετερίζιένιωθα «Σαν τη µύγα µες το γάλα», αφού ήµουν ηµόνη που εκπροσωπούσα παιδιά µε νοητική ανα-πηρία.

Ένα χρόνο µετά τίποτε δεν έχει αλλάξει!Κι εµείς µείναµε ως ήµασταν προ- σεµινα-

ρίου, σαν να µην φύσηξε καν ο δροσερός αέραςτων οραµάτων από πάνω µας.

Με τα αλεξίπτωτα µας κλειστά…

*Γραµµατέας Συλλόγου Γονέων Κηδεµό-νων 1ου Ειδικού Σχολείου Χανίων.

Γράφει ηΡούλα

Καλαϊτζάκη*

Ηπορεία των ΣοσιαλιστικώνΚοµµάτων στην Ευρώπη τατελευταία χρόνια και ειδικά

µετά την άνοδο τουΜπλερ στην εξου-σία, έχει να επιδεί-ξει µια έντονητάση µίµησης τουΝεοφιλελευθερι-σµού και των οδη-

γιών του σε κυρίως τέσσερις άξονες:

α) Άκρατη ιδιωτικοποίηση ακόµακαι κρίσιµων τοµέων που έχουνσχέση µε την ενεργειακή αλλά και

αµυντική ασφάλεια µιας χώρας.

β) Λιγότερη συµµετοχή των µεγάλωνεπιχειρήσεων στον προϋπολογισµότους κράτους µε αντιστρόφως ανά-

λογη επιρροή των αφεντικών τουςστις αποφάσεις του.

γ) Συρρίκνωση των εισοδηµάτων τωνεργαζοµένων µε αποτέλεσµα οι µι-κρές αυξήσεις που παίρνουν, ύψους

6-7% ετησίως να καταβροχθίζονταιαπό τον πληθωρισµό.

δ) Ανάδειξη µιας νέας τάσης ΕΛΙΤεργαζοµένων (µια µικρή επιλεγ-µένη για διάφορους λόγους οµάδα,

τα λεγόµενα GOLDEN BOYS, ταχρυσά κωλόπαιδα θα ‘λεγα) οιοποίοι µαζί µε τα αφεντικά παίρνουνµισθούς, που ανέρχονται σε πολλέςπεριπτώσεις έως και εκατό φορέςκαι µερικές φορές περισσότερο απότο µισθό ενός άλλου εργαζοµένου,της ίδιας επιχείρησης.

Μόνο αυτούς τους τέσσερις παρά-γοντες αν εξετάσουµε σε λεπτοµέρειαθα αντιληφθούµε την εισχώρηση τουΝεοφιλελευθερισµού στην Κεντροαρι-στερά για να µην µιλάµε για τον Σοσια-λισµό που ουσιαστικά δεν υφίσταταιπλέον στην Ευρώπη, παρά µόνο στουςτίτλους...

Η εργασία έχει ηττηθεί και ο εργα-ζόµενος πλέον αν έχει κάποια προ-σόντα, κάποιες γνωριµίες και λίγη τύχη,ψάχνει την εργασιακή του µοίρα, σανµισθοφόρος για να προσφέρει την προ-σπάθεια του µε λίγα πλέον εργασιακάδικαιώµατα και µε τον φόβο της δαµο-κλείου σπάθης επί της κεφαλής του πουλέγαµε επί καθαρεύουσης, στον συνεχήχρόνο µέχρι την σύνταξη του που και γι’αυτήν (παρ’ όλο που δούλεψε µε µεγάλοποσοστό κρατήσεων για 35-40 χρόνια)δεν είναι σίγουρος πότε θα πάρει, µετην αποδυνάµωση των ασφαλιστικώνταµείων και τις λιγότερες εισφορές απότους εργοδότες, που κατοχύρωσαν οι τε-λευταίες κυβερνήσεις,(υποκυπτονταςστις πιεσεις τους).

Μια έκθεση 22 ειδικών της οικονο-µίας µε επικεφαλής τον Τζόζεφ Στιγ-κλιτς τις προάλλες δήλωσε: Είναι καιρός

το στατιστικό µας σύστηµα να δώσει µε-γαλύτερη έµφαση στην µέτρηση της ευη-µερίας του πληθυσµού και όχι µόνο τηςοικονοµικής παραγωγής.

Λένε δηλαδή µε λίγα λόγια, ότι ο άν-θρωπος δεν είναι µόνο µια οικονοµικήµηχανή που παράγει εργασία, αλλάσυµµετέχει σε µια σειρά υλικές, κοινω-νικές, πνευµατικές δραστηριότητες πουκαθορίζουν στο σύνολό τους την οικο-νοµική, κοινωνική, πνευµατική ποιότηταµιας κοινωνίας. Αλλά δεν είναι µόνο οάνθρωπος που ζει σε αυτόν τον πλα-νήτη. Η γύρω µας φύση, τα δένδρα, ταφυτά, οι καλλιέργειες, το καθαρό έδα-φος πρώτο ζητούµενο, γιατί µέσα τουρέει το νερό που πίνουµε και τα προ-ϊόντα που τρώµε, οι καθαρές θάλασσεςπου ζουν τα ψάρια που θεωρείται η δεύ-τερη καλύτερη τροφή µετά τα προϊόντατου εδάφους.

Ποιος παλεύει για αυτά τα πρωταρ-χικά δικαιώµατα της ύπαρξης του αν-θρώπου, την τροφή και την ποιότηταζωής του;

Για την βία που εξασκούµε καθηµε-ρινά στα ζώα, τι κάνουµε;

Για τους µετανάστες που απόανάγκη βρέθηκαν καλώς ή κακως στηνχώρα µας, τι κάνουµε; Για τα παιδιά,τους γέρους, τους ανήµπορους, τους φυ-λακισµένους, τους ανέργους;

Το κράτος και οι υπάλληλοί του ερ-γάζονται και πληρώνονται για να είναιαρωγοί σε όλες αυτές τις οµάδες και όχιµόνο στους οικονοµικά ή πολιτικά ισχυ-ρούς, αυτό είναι το καθήκον τους καιαυτό λέει ο όρκος που δίνουν...

Αν δεν κάνω λάθος δεν έχουµε επι-λεκτική ή κοµµατική δηµοκρατία. Η δη-µοκρατία είναι για όλους τους πολίτες,φτωχούς ή πλούσιους, ικανούς ή ανήµ-πορους. Αυτά µεταξύ των άλλων πρέπεινα σκεφθούν όλοι αυτοί που ζητούν τηνψήφο µας, αν θέλουν να είναι υπεύθυ-νοι πολιτικοί αντιπρόσωποί µας στηΒουλή των Ελλήνων και όχι διεκπεραι-ωτες συντεχνιακών, κοµµατικών ή προ-σωπικών συµφερόντων.

Μόνοι αυτοί οι πολιτικοί έχουν λόγούπαρξης γιατί η αξιοπρέπεια και η δη-µοκρατική αντιµετώπιση των προβλη-µάτων των πολιτών και του κράτουςκαθορίζει το µέλλον ενός πολιτικού, διε-θνώς...

Όλοι οι άλλοι πολιτικοί ή σχεδόνόλοι, είναι όπως οι τυχοδιώκτες, «να αρ-πάξουµε και να φύγουµε», κάτι πουτώρα τελευταία κάποιοι εντέχνως προ-σπαθούν να µας πείσουν, ότι όλοι, πολί-τες, πολιτικοί, είµαστε ίδιοι, τηςαρπακτής δηλαδή, για να δικαιολογούνπροφανώς ευκολότερα τις άνοµες πρά-ξεις τους...

Όχι δεν είµαστε όλοι το ίδιο καιπρέπει να το καταλάβουν καλά όλοι,ιδίως αυτοί που θέλουν να συµµετά-σχουν στο τόσο σοβαρό για το µέλλοντου κράτους και των πολιτών του,αξίωµα...

Υ.Γ. Βέβαια από τους πολιτικούς µας,όσοι ρεαλιστικά σκεπτόµενοι, δεν πρέπεινα περιµένουµε πολλά, όχι µόνο λογωτων τόσων παραγόντων έσωθεν και έξω-θεν που επηρεάζουν την πολιτική τουςαπόφαση, αλλά και διότι οι περισσότεροιδεν σκέπτονται ή δεν ξέρουν να σκέπτον-

ται πολιτικά µε την αρχαία αλλά και τηννέα σηµασία της λέξης...

Το άλλο µεγάλο κακό είναι ότι µπο-ρούν να εκλέγονται πάνω από µια φορά.Βλέπετε οι ανειληµµένες υποχρεώσεις δενπρολαβαίνουν να εκπληρωθούν µέσαστην τετραετία.

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 84 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 20091155

Γράφει οΒαγγέληςΜαρκάκης

Στην προσπάθεια µας για τηνσυγκρότηση ενός αρχειακούυλικού µε θέµα τα «Παραδο-σιακά Χανιώτικα Επαγγέλµατα»σου ζητάµε να µοιραστούµεµια ανάµνηση, µια φωτογραφία,µια ιστορία… Γίνε και συµέρος αυτής της ιστορίας.Πληρ. 6974739122

«…ο άνθρωπος δεν είναι µόνοµια οικονοµική µηχανή που παράγει εργασία…»

Επίθεση ενόπλων κατά του αστυνοµικού τµήµατοςΑγίας Παρασκευής το βράδυ της Τρίτης, µε αποτέ-λεσµα να τραυµατιστούν έξι αστυνοµικοί, οι δύο απότους οποίους σοβαρά. Αισθάνοµαι πως µεταλλάσσοµαι σιγά-σιγά σε κάτι σι-χαµένο κι αποκρουστικό...κι αυτό µε γεµίζειτρόµο...νιώθω να πληµµυρίζω αντιπάθεια για τουςπάντες και τα πάντα...µε ενοχλούν που υπάρχουνγιατί θεωρώ ότι αναπνέουν εις βάρος µου...ενδεχο-µένως σκέφτοµαι όπως ο Σελίν ή έχω αρχίσει ναεπηρεάζοµαι τόσο από την εγωπάθειά µου που τυ-φλωµένος βλέπω µονίµως δίπλα µου σκουληκάκια κιόχι ανθρώπους...το µάτι µου γυαλίζει...και δεν είναιγυάλινο...«Φύγε. Τράβα στο Κολωνάκι», «Αντε, σε περιµέ-

νουν και οι φίλοι σου οι µπάτσοι,τι στέκεσαι»Σήµερα ήµουν στο τσακ ν' αρπα-χτώ µε τους καραγκιόζηδες εκείµέσα...κι απορώ µε την εµµονήσου να θέλεις να επισκέπτεσαιµέρη στα οποία έχεις νιώσει τα-πεινωτικά...µαζοχισµός...τέτοιαµέρη έχουµε όλοι να θυµόµαστεαλλά προσωπικά δεν θέλω ναπερνάω ούτε απ' έξω...Τελευταία µε συγκρίνεις συχνάµε το τέρας και µάλιστα για ανά-

λογες άσχηµες συµπεριφορές...το καταπίνω αλλά ναξέρεις ότι ακολούθως το χέζω αµάσητο...είµαστε πολύ διαφορετικοί ως χαρακτήρες αλλάαυτό ήταν γνωστό...απλώς όπως φαίνεται η περίοδος προσαρµογής απότην µεριά σου τελείωσε κι εποµένως αξιώνεις συµ-περιφορά προσαρµοσµένη στα δικά σου δεδο-µένα...εγώ από την άλλη ποτέ δεν αισθάνθηκα ότιπροετοιµαζόµουν να διαγωνιστώ κι ότι θα ερχότανκάποια στιγµή η ώρα των εξετάσεων...µπορεί και νακάνω λάθος, µπορεί και να λέω µαλακίες αλλά λέωότι νιώθω...ξέρεις ποιό είναι το πρόβληµά µου; δεν µπορώ ναελίσσοµαι όπως εσύ µε τα συναισθήµατα...ίσωςεπειδή τα έχω ανάπηρα...

Η κυρία Τριανταφύλλου, µετά την αποχώρηση των«αντιεξουσιαστών», καθάρισε τα υπολείµµατα τωναβγών από τα ρούχα και το πρόσωπό της και η εκ-δήλωση συνεχίστηκε και ολοκληρώθηκε κανονικά.∆εν υπάρχει περίπτωση! ζώ σε µια κοινωνία αηδια-στική και φασιστική όπου επιβραβεύεται η ηλιθιότητακι η αδιαφορία κι αυτό µε κάνει να θέλω να πάρω έναδεκάκις εκατοµµυριοστό τόννους εκρηκτικών και νατους τινάξω τα µυαλά στον αέρα να πάνε στα τσακί-δια, στο διάολο ή να ξαναµπούν στη µήτρα της µάναςτους ώστε να πάθει γάγραινα η καριόλα και να πε-θάνουν όλοι µαζί!ΜΙΣΟΣ ρε πούστη! οργή και θυµός!ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΠΟΥΤΑΝΑ ΜΟΥ!Εκεί έφτασα και δεν είναι φυσιολογικό....προφανώς όµως αυτό µου αξίζει κι αυτό ζω...οπότετουµπεκί...οκ, το έπιασα το υπονοούµενο...είµαι στα πρόθυρατου ∆ροµοκαίτειου...θα µου επιτρέψεις όµως ναπάω, αν πάω, οικειοθελώς κι όχι επειδή θα µε έχουνσυλλάβει σε κατάσταση αµοκ...όλα µου φταίνε κι όλα µου είναι βάρος...ταπάντα...θέλω να επανακτήσω τον έλεγχο γενι-κώς...να µπορώ να απολαύσω πράγµατα απλά και ναµην µε ενοχλούν µε το παραµικρό οι πάσης φύσεωςθόρυβοι, οι ηλίθιοι,οι γελοίοι, οι ανερµάτιστοι, οι πάν-τες γενικώς...κλάταρα! έσκασε το λάστιχο που συγκρατούσε τανεύρα µου και πλέον αλληλοσυγκρούονται εντός καιµου προκαλούν ναυτία...δεν θέλω να ξαναπάρω ηρεµιστικά κι ούτε να επι-

στρέψω στων καταθλιπτικών τη θαλπωρή...θέλω να απαλλαγώ από τους πάντες και τα πάντα....εξάλλου είµαι άνθρωπος µε ειδικές ανάγκες...ανάπηρος συναισθηµάτων...Η οργάνωση «Συνωµοσία των πυρήνων της Φωτιάς –Φράξια Μηδενιστών» µε προκήρυξή της στο διαδί-κτυο, ανέλαβε το βράδυ της Παρασκευής την ευθύνηγια την τροµοκρατική επίθεση εναντίον της ευρω-βουλευτού της Ν∆, Μ. Γιαννάκου τα ξηµερώµατα τηςίδιας ηµέρας.Μου έχουν τελειώσει τα χρώµατα από την παλέταµου...κι η πλάκα είναι ότι δεν ενδιαφέροµαι να τ' ανα-πληρώσω...δεν µε ενδιαφέρει πλέον η ζωγρα-φική...να πάει να γαµηθεί...έπαιξα, έχασα...τόσο απλά...Είµαι µακριά αλλά και κοντά, ίσως κοντύτερα απ' ότινα ήµουν Αθήνα...τα τηλέφωνα από τις τράπεζες συ-νεχίζουν µε αυξανόµενη συχνότητα αλλά µε σώζει ηπαρουσία µου στους χρεωκοπηµένους µιας χρεωκο-πηµένης εποχής...αισθάνοµαι ότι για πάρτη µου κα-τέρρευσε το σύµπαν! σήµερα είπα σε µία µεφυσικότητα, κυρία πτώχευσα! χρεωκόπησα! κιαυτή συγκατένευσε λέγοντας...σας καταλαβαίνωκύριέ µου...έχετε ήδη 12 µήνες να πληρώσετε όµως,θα κάνω ότι µπορώ ξέρετε...ποιός δουλεύει ποιόν; πλάκα δεν έχει; η µεγαλύε-τρη οικονοµική κρίση µετά τον β παγκόσµιο πόλεµοµε βρίσκει στην όχθη µε εκατοµµύρια άλλους ναυα-γισµένους...ζωντανούς όµως...είναι µια παρηγοριά...Οµάδα 30 περίπου αστυνοµικών που βρισκόταν στηνπλατεία των Εξαρχείων συνέλαβε λίγο πριν τις 10 τοβράδυ τον γνωστό συγγραφέα ∆.Παπαχρήστο. Ο άλ-λοτε εκφωνητής του Πολυτεχνείου διαµαρτυρήθηκεόταν η οµάδα των αστυνοµικών συνέλαβε δύο νεα-ρούς µαθητές.

∆εν µοιάζει να µου λείπεις...µα δεν µου λείπεις!εγώ είµαι απών σε µια στιγµή τόσο κρίσιµη και τόσοφορτισµένη που η απουσία µου αυτή ούτε παραγγε-λιά να ήταν...κι ευτυχώς που δεν ήρθες...ξέρεις, δενµας έχουν λείψει οι στιγµές, µάλλον οι σκηνές µαςλείπουν αλλά αν τις είχαµε κι αυτές σε αφθονία ίσωςνα έχαναν τη σπουδαιότητά τους οι πολύτιµες στιγ-µές...κι εγώ προτιµώ στιγµές από σκηνές...έχω µπουχτίσει στη ζωή µου από σκηνές...πίσω στοπρώην σπίτι µου δεκάδες είναι τα φωτογραφικά άλµ-πουµ που έχουν απαθανατισµένες τέτοιες...ε και;σκιές είναι πλέον που µε τον καιρό αποµακρύνονταιστο µέλλον της κόρης µου...τότε που θα τις βλέπει,ίσως, σε µια προσπάθεια να βρει τον µίτο της ενήλι-κης ζωής της...

Είναι οι στιγµές που επίσης µε κάνουν να νιώθωκάπως ωραία...έχουµε και µουσική live εδω...πιάνο...έχουν µαζευτείστο µπαρ κάτι µαλάκες κι απολαµβάνουν άραγε τι;

Κατάλαβες; επιζητώ τη µοναξιά µου, είναι κοµµάτιτης προσωπικότητάς µου πλέον...σκέφτοµαι, κοιτάωτους τοίχους, ακούω µουσική µε αναµνήσεις, πίνω,φτιάχνοµαι...κι έτσι φορτίζω τις µπαταρίες µου ώστε να µπορώ ν'αντέχω τα ξεσπάσµατα όλων...ακόµα και τα δικάµου...Αυτό το ταξίδι είναι της ωρίµανσης...πλέον αισθάνο-µαι σίγουρος για πολλά πράγµατα...ναι, το κατέχω τοάθληµα τελικά...το έχω! µπορώ να αγγίξω ανθρώ-πους και να τους κάνω να µε προσέξουν...άµα θέλωτους µαγεύω κιόλας...αλλά όχι...δεν γουστάρω νακαταλήξω ούτε στο τρελάδικο ούτε σαν τον Κιχώτη∆ον...επίσης κατάλαβα τι µε ξεκουράζει...η µη σκέψη...ηµη εστίαση...το χαζολόγηµα...

ΚΚωωννσσττααννττίίννοοςς ΕΕ.. ΓΓυυππααρράάκκηηςς

TPOXIO∆EIKTIKA ΠYPA

Επίθεση κατά πάντων...

Χρειάζοµαι µια νέα λέξη για την φτώ-χεια. Φτώχεια και κάτι άλλο .....Ψάχνω στον Μπαµπινιώτη. Τίποτα.

Θέλω µια χρήσιµη λέξη, η οποία θα διαφο-ροποιείται σαφώς από την λέξη φτώχεια.

Φτώχεια µπορού-σες να διακρίνειςστις φτωχογειτο-νιές της Αθήνας,όπου σε παλιότε-ρες εποχέςδίπλα στα φτω-χικά σπίτια υπήρ-

χαν τα µικρά µπακάλικα και ταβερνεία, όπουτα φτωχοκόριτσα ανακάλυπταν δειλά τιςχαρές του έρωτα και η φτωχολογιά τρα-γουδούσε, τιµίως και περιφανώς τους καη-µούς της. Φτώχεια µπορούσες να διακρίνεις σταχωριά του ’50-60 όπου τσούρµο τα φτωχό-παιδα, ξυπόλητα και µυξιάρικα, κατέκλυζαντα σοκάκια και έπεφταν σαν ακρίδες σταχωράφια µε τις συκιές, τις καρυδιές και τασταφύλια. Ο φτωχός άνθρωπος ετύγχανε της συµπά-θειας και έφερε ένα –όπως και να το κά-νουµε – ηθικό ανάστηµα. Παράδειγµα τοεργατικό φτωχόπαιδο που καταξιώθηκε στηλαϊκή συνείδηση σε αντίθεση µε το κακο-µαθηµένο πλουσιόπαιδο. Η φτώχεια ήθελε καλοπέραση και την εν-νοούσε στην διπλανή αυλή της γειτόνισσας,µε το βρισκούµενο και το αβίαστο γλέντιπου στηνόταν από το τίποτα δεν µπορούσενα ολοκληρωθεί χωρίς «να πούµε κι ένατραγουδάκι, βρε παιδιά». Η φτώχεια αυτή ενώ αναφερόταν στην έν-δεια των υλικών αγαθών, παρήγαγε ωστόσοπλούσιο έργο στο επίπεδο των ιδεών καιαποτελούσε πηγή έµπνευσης για την ποί-ηση, τη ζωγραφική, την πεζογραφία, τη µου-σική και το θέατρο. Η φτώχεια αυτή δεν ακινητοποιούσε, δενστερούσε το χαµόγελο, δεν οδηγούσε σεκαταθλίψεις, δεν αποξένωνε τους ανθρώ-πους. Η φτώχεια αυτή ήταν διαφορετική γιατί πε-ριέγραφε την ταξική διαφορετικότητα σε µιακοινωνία – κατά βάση – παραγωγών. Σε µιακοινωνία ταξική και άδικη που όµως ακόµα,σε εκείνη τη φάση δεν είχε φτάσει στο από-γειο της ολοκλήρωσής της, δηλαδή τηςπλήρους αλλοτρίωσης της εργασίας. ∆ενείχε ακόµα γίνει µπορετό να σχίσει τον άν-θρωπο στη µέση και να τον αποµονώσειαπό την έκφραση της κοινωνικής ανθρω-πιάς του, που είναι το αποτέλεσµα της ερ-γασίας του. Οι άνθρωποι αν και φτωχοί, αν και έφεραντα τραύµατα και τα βάρη των ανθρωπιστι-κών καταστροφών του αιώνα (βλ. Μικρα-σιατική καταστροφή, πόλεµοι, εµφύλιος,δικτατορία), ωστόσο δεν είχαν απολέσειτην εµπιστοσύνη στις δικές τους ατοµικέςκαι συλλογικές δυνατότητες. Ήταν µια κοι-νωνία που παρήγαγε και αυτό από µόνο τουωθούσε τους ανθρώπους στην συνεργατι-κότητα, στην αλληλεπίδραση και ως έναβαθµό διατηρούσε την επαφή του παραγω-γού µε το αποτέλεσµα των κόπων του. Αυτό από µόνο του ανατροφοδοτούσε τηνκοινωνία µε υγεία, θάρρος, δυναµική καιισορροπία. Ψάχνω µια νέα λέξη..... Σκέφτοµαι µια. Αν η λέξη «µπατιροσύνη» υπήρχε στα λε-ξικά θα µπορούσε ίσως να εκφράσει την κα-τάσταση στην οποία έχουν περιέλθει

πολλοί Έλληνες τα τελευταία χρόνια. Θα µπορούσε ίσως να περιγράψει επαρκώςτο ηθικό και συναισθηµατικό φορτίο πουεπωµίζονται καθώς και τις ιδέες από τιςοποίες εµφορούνται – µερικοί έστω- νέο-µπατίρηδες. Αν η «µπατιροσύνη» ήταν λέξη θα µπο-ρούσε να κλίνεται κατά το δικαιοσύνη καινα τραγουδιέται κατά το «τη Ρωµιοσύνη µητην κλαις», όµως θα ήταν µια καινούργιαλέξη µε καινούργια νοηµατοδότηση. Θα µπορούσε να περιγράψει το οικονοµικόκαι ηθικό αδιέξοδο,την απόγνωση, τον πα-ραλυτικό φόβο, τηνδιάλυση των σχέσεωνµιας νέας γενιάς φτω-χών που γεννήθηκαν,εντυπωσιάστηκαν, πα-παγάλισαν και υπέστη-σαν τηλεοπτικήισοπέδωση σε µια νέαφρικαλέα κοινωνίααδιάφορων καταναλω-τών. Θα µπορούσε να ήτανµια λέξη στοργική και τρυφερή που θα απο-ενοχοποιούσε τους ανθρώπους που δενκατάφεραν να είναι «καθώς πρέπει», πουδεν έχουν λεφτά στη µπάντα, που δεν άν-τεξαν την βαρβαρότητα του ανταγωνισµού,που δεν ξέρουν τι τους ξηµερώνει. Θα µπορούσε να ήταν µια ταυτότητα αξιο-πρέπειας και υπηρηφάνειας που πηγάζειαπό την αυταξία της ανθρώπινης µοναδικό-τητας και δεν έχει ανάγκη από οικονοµι-κούς προσδιορισµούς. Θα µπορούσε να ήταν µια προβολή- πέραντης υπαρκτής οικονοµικής κρίσης, µια προ-βολή-πέραν της καταδίκης µας σε θύµατατης καπιταλιστικής εκµετάλλευσης, µιαπροβολή στα όνειρα, στην οµιλία, στην δη-µιουργικότητα, στην διάθεσή µας για παι-χνίδι, στην σεξουαλικότητά µας, στηναυτοπεποίθησή µας, στην φιλία, στη συµ-παράσταση. Θα µπορούσε να ήταν µια λέξη «ροκ», νααποτελεί µέρος ενός κρυµµένου κόσµουανυποταγής, κρυµµένου από τα µάτια όσωνασκούν εξουσία ή όσων φορούν τις παρω-πίδες της εξουσίας, όχι όµως και αόρατου. Θα µπορούσε να ήταν η άρνηση µας να εί-µαστε και να νιώθουµε τµήµα ενός χρεοκο-πηµένου κόσµου που βολοδέρνειπνιγµένος µέσα στις αντιφάσεις του, στιςανισότητες, στην απληστία και στην ηλίθιακατανάλωση. Θα ήταν η άρνηση της άρνη-σής µας να είµαστε ανθρώπινοι. Θα µπορούσε να ήταν µια λέξη έκφρασηςτου φόβου που γεννά η κρίση, όπως επίσηςκαι της ελπίδας. Αν η λέξη «µπατιροσύνη» υπήρχε στα λε-ξικά θα µπορούσε να ήταν συνώνυµη ενόςαργόσυρτου και µουρµουρητού ΟΧΙ που αρ-θρώνεται υπόγεια. Ενός ΟΧΙ στα ηλίθιαπαιχνίδια τους µε τις ζωές µας.

Υ.Γ. Στον κερδισµένο χρόνο µου δεν εφευ-ρίσκω νέες λέξεις, µόνο προσπαθώ όπωςτα παιδιά που τοποθετούν ξανά και ξανά τατουβλάκια µέχρι να πετύχουν την ισορρο-πία του πύργου τους, να βρίσκω νέες ισορ-ροπίες που να εκφράζουν το νέο κόσµο πουκοιλοπονάει για να γεννηθεί, να βρίσκω τιςνέες ισορροπίες µου.

1166ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 84 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2009

Γράφει ηΕλένη

Μπολιουδάκη

Ο ΚΕΡ∆ΙΣΜΕΝΟΣ ΧΡΟΝΟΣ

Μπατίρηδες µπορεί....Ξοφληµένοι όχι.

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 84 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 20091177

ΟΑπόστολος Καλδάρας έζησε τα παιδικάκαι εφηβικά του χρόνια , σε οικογενει-ακό περιβάλλον που άθελα του καθό-ρισε την µετέπειτα πορεία του . Ο

πατέρας του ήταν πλούσιος έµπορος , διατη-ρούσε κατάστηµα µε εδώδιµα αποικιακά και είχεκαι βιοτεχνία κηροπλαστικής . Η µάνα του κόρηλόγιου και πολύ µορφωµένου παπά είχε βαθιάθρησκευτική συνείδηση . Οι θείοι του και τα ξα-δέρφια του από τη µεριά της µάνας του ήταν ερα-σιτέχνες µουσικοί και έπαιζαν διάφορα µουσικάόργανα βιολί , κιθάρα, κλαρίνο , φλάουτο , µπου-ζούκι κ.τ.λ ( Εκείνη την εποχή αλλά και πρωτύ-τερα το µπουζούκι στον Ελλαδικό χώρο έπαιζεπαραδοσιακά, δηµοτικά και κλέφτικα τραγούδια) . Έτσι ο Απόστολος Καλδάρας χωρίς οικογε-νειακά και οικονοµικά προβλήµατα παιδάκι του∆ηµοτικού 8-9 χρονών βρίσκεται αναγκαστικάστο ψαλτήρι της ενοριακής εκκλησίας για ναµάθει να ψέλνει . Μαθαίνει το τυπικό της λει-τουργίας απ’έξω αρχίζει να διακρίνει τους ήχουςτης Βυζαντινής µουσικής . Μαθητής γυµνασίουµπαίνει στην Εκκλησιαστική χορωδία και συγ-χρόνως παρακολουθεί µαθήµατα Βυζαντινήςµουσικής . Σε ηλικία 15 χρονών πέφτει στα χέριατου µια κιθάρα δώρο από ένα ξάδερφο του καισ’ένα χρόνο µαθαίνει µόνος του όλα«τ’ακόρντα» και σιγά –σιγά αρχίζει να «σολάρει». Αναπόφευκτα τα βράδια µε τα παιδιά της γειτο-νιάς οι καντάδες έχουν την τιµητική τους . Τηνίδια χρονιά ο θείος του Θεµιστοκλής µε παρό-τρυνση της µάνας του , του χαρίζει το µπουζούκιτου και τον µαθαίνει πώς να παίζει . Ο έφηβοςΑποστόλης πλέει σε πελάγη ευτυχίας , αφούκρατούσε στα χέρια του το όργανο που συνόδευετις φωνές του Μάρκου του Στράτου και τωνάλλων πρωτοπόρων που άκουγε στα καφενείατης συνοικίας των ξεριζωµένων Μικρασιατών . Η

αρχή έγινε και ο Απόστολος Καλδάρας µαθαίνειγρήγορα το όργανο και το πρώτο τραγούδι πουπαίζει είναι το περίφηµο « Μινόρε του Χαλικιά» .Έχοντας το ταλέντο της σύνθεσης , αρχίζει ναγράφει τα πρώτα του τραγουδάκια µε στίχουςγύρω από τη γυµνασιακή ζωή και τα εφηβικάερωτικά σκιρτήµατα.

ΠΑΝΩ Σ’ΕΝΑ ΒΡΑΧΟ –Ζεϊµπέκικο 1948Στίχοι – Μουσική Από-στολος Καλδάρας Εκτέλ. Στράτος Παγιουµτζής – Λίτσα Χάρµα Συνοδεία λαϊκής ορχήστρας

Σ’ ένα βράχο φαγωµένο , από κύµα αγριωπό,Ένα σούρουπο είχα κάτσει , λίγο να συλλογιστώ.Κάθε βήµα στη ζωή µου , είναι πόνος και συµ-φορά,Θέλω ο δόλιος να πετάξω , µα δεν έχω τα φτερά.

Έτσι µ’έχει καταντήσει , των ανθρώπων η οργή ,Στρώµα να (ε)’χω τα χορτάρια και προσκέφαλοτη γη .

Συγκλονιστικό τραγούδι από τα καλύτερα του εί-δους που κι εδώ η λογοκρισία έβαλε το τεράστιοχέρι της εκεί που έπρεπε. Στην Τρίτη στροφήέβαλε « µιας γυναίκας η οργή» αντί «των αν-θρώπων η οργή» για να µη θυµίζει στους Έλλη-νες το δράµα των αριστερών εξόριστων . ∆υστυχώς κι αυτό , όπως και άλλα τραγούδιαµέχρι σήµερα τραγουδιέται µε τους λογοκριµέ-νους στίχους . Το θέµα του τραγουδιού το επα-νάφερε ο Μίκης Θεοδωράκης σε στίχους τουποιητή ∆ηµήτρη Χριστοδούλου στις αρχές τις δε-καετίας του 60 « Βράχο βράχο τον καηµό µου».

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΛ∆ΑΡΑΣΤΡΙΚΑΛΑ 7-4-1922 ΑΘΗΝΑ 8-4-1990

Συνθέτης, στιχουργός, τραγουδιστής,οργανοπαίκτης.

Γράφειo ∆ήµoς

Kερδέλας

Είχε πάρει να βραδιάζει. Τα πρώτα φώταστα γύρω σπίτια είχαν αρχίσει ν’ ανάβουνµαζί µε τις µεγάλες λευκές σαν τυφλά µάτιαλάµπες στις κολόνες. Το κορµί ανατρίχιαζεαπό τη βραδινή ψύχρα δείχνοντας σου τοδρόµο για τη θαλπωρή του σπιτιού. Φάνηκεαπό µακριά, στην αρχή σαν σκιά, πλησίασε.Μακρύ φόρεµα, λευκό πουκάµισο και σαν-τάλια στα πόδια. Στα χέρια της λίγα λου-λούδια από κάποιο κήπο.-«Καλησπέρα» µου είπε απλά. Την κοίταξαερευνητικά προσέχοντας την καλύτερα. Κα-τσαρά καστανόξανθα µαλλιά, ηλικία γύρωστα 35 µατιά διαπεραστική γιοµάτη ειλικρί-

νεια. -«Καλησπέρα» τηςανταπάντησα αµή-χανα.-«Κάνει ψύχρα, έχειαρχίσει να µπαίνει ο

χειµώνας, αλλά υπάρχουν ακόµα τριαντά-φυλλα. Κοιτάξτε ωραία χρώµατα»!-«Ναι τωόντι, εδώ µένετε ; δεν σας έχω ξα-ναδεί» .-«Όχι, ας πούµε ότι µου αρέσουν οι µακρι-νοί περίπατοι»Αυθόρµητα και χωρίς να ξέρω το γιατί τηρώτησα: -«Σας αρέσει να γράφετε»; Χαµογέλασε,δεν απάντησε σαν να µην άκουσε την ερώ-τησή µου. Επιµένοντας την ξαναρώτησα: -«Μπορεί, δεν ξέρω, τι σηµαίνει γράφω”; -“Ας πούµε ότι νιώθω, πονώ, αγαπώ, ανα-ζητώ, ονειρεύοµαι, αν σας αρκεί αυτό»Η συζήτηση άρχισε να γίνεται ενδιαφέ-ρουσα, µου κέντριζε την περιέργεια, τη φαν-τασία, µπροστά µου άρχισε σιγά σιγά νασχηµατίζεται µια εικόνα. Η ανθρώπινη φι-γούρα µε όλα τα φθαρτά άρχισε να ξεθω-ριάζει για να σχηµατιστεί στη θέση της ολόγος.-«Ξέρετε, να έτσι αυθόρµητα σας ρωτώ,

γιατί κι εγώ γράφω»-«Το κατάλαβα, ξέρετε όλοι οι άνθρωποιπου ασχολούνται µε το λόγο, µε το ιδεατό,έχουν κάτι κοινό, την ονειροπόληση, αλή-θεια ονειρεύεστε;-«Ότι υπάρχω, ότι κινούµαι στο µεγαλείοτου αοράτου, της φαντασίας, της µουσικής,της σκέψης, της δηµιουργίας»-«Kάθε φθόγγος, κάθε νότα έχει το δικό

της χρώµα, την ευωδιά», χαµογέλασε, «καιο φθόγγος της αγάπης; Η µοναξιά του κορ-µιού; Ο πόνος της ψυχής; Ο φθόνος της εγ-κατάλειψης; Αλήθεια αυτά τα αισθήµατα ταέχετε νιώσει ποτέ»;Αισθάνθηκα αµήχανα, εγώ ο πλούσιος τωναισθηµάτων αστός, µε γεµάτες από περίσ-σεια υπερηφάνεια κι εγωισµό τσέπες. -« ∆εν ξέρω» ψέλισσα -« ∆εν πειράζει, η µοναξιά της αγάπης είναισαν αυτά τα τριαντάφυλλα, είναι ωραία,ευωδιαστά, αλλά έχουν και αγκάθια, θέλειαυτοθυσία και αυταπάρνηση των αισθήσεώνσου των αισθηµάτων σου την ώρα που τακόβεις, την ώρα που το αίµα από τα’ αγκά-θια τους κυλά από το δάχτυλό σου,αλλά…Να ωραία δεν είναι»; -«Μα τα κόψατε, τα στερήσατε από κάπου,αυτό δεν είναι εγωισµός; Αυταρέσκεια,απάτη»;Το τηλέφωνο ακούστηκε να χτυπά, µε έφερεστην πραγµατικότητα-«Συγγνώµη, θα γυρίσω σε λίγο» και καθώςπήγαινα προς το σπίτι σκέφτηκα τι αγένειανα µην την καλέσω µέσα. Το τηλεφώνηµαήταν σύντοµο. Όταν βγήκα είχε φύγει,πάνω στο φράχτη όµως είχε αφήσει τοµπουκετάκι της. Το είχε ξεχάσει; Έτρεξανα την προλάβω. ∆εν τη βρήκα, είχε εξα-φανιστεί, είχε γίνει ένα µε τη νύχτα που ήδηείχε απλώσει τα πέπλα της.Για πολλές µέρες περίµενα µήπως και ξα-ναφανεί. ∆εν την ξανάδα από τότε. ‘Εχωακόµα, όµως, τα ξερά πλέον τριαντάφυλλαδίπλα σ’ ένα αγαπηµένο, βιβλίο του πατέραµου, κιτρινισµένο από την πολυκαιρία. Μια παλιά έκδοση µε ποιήµατα της Πολυ-δούρη.

Γράφει οΑριστείδηςΚονίδης

ΗΗ άάγγννωωσσττηη

Γράφοντας στο κενό

Η Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης και η Πυξίδα Της Πόλης παρουσιάζουν :

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΡΑ∆ΟΣΗ ΤΗΣ ΚΙΣΑΜΟΥΣτέλιος Γιακουµάκης

«…Στο φιλότιµο του Κισαµίτη, που τρέχειπάντα κοντά στον ξένο, στον αδελφό, στη χαράκαι στη λύπη. Η µουσική παράδοση της επαρ-χίας µας είναι τρανή και περήφανη. Οι Κισαµί-τες λάτρεψαν και λατρεύουν τους παλιούςµουσικούς της επαρχίας, τους Πρωτοµάστορεςόπως τους ονόµασαν, µορφές γλυκές και άγιες,λεβέντες που παρελαύνουν στον κατάλογο πουµας άφησε ο Ναύτης. Κραταιά δοξάρια βιολι-στών ήχησαν στην Κίσαµο πρώτα, από τον

Κιόρο ως τον Κουνέλη το Μαύρο και το Ναύτη, και γλυκύτατα λαγούτα από τους Κουτσουρέ-ληδες, το Μανώλη τον Καρτσώνη και άλλους. Όλοι αυτοί, µε την τέχνη και το µεράκι τους,κράτησαν δροσερή τη ζωή µας, γύρεψαν να γιατρέψουν τις πληγές του κόσµου, µας χάρισανσκάλες για να αποδράσοµε από τη βαρβαρότητα της προσωρινότητάς µας. Αλήθεια, τι διά-βολο θέλει να πει αυτή η τελευταία φράση; Τι αποµένει τώρα; Αποµένει να σεβαστούµε τηνπαράδοσή µας, αποµένει να δουλέψοµε για να φωτιστούν και άλλα στοιχεία, σκοτεινά ήάγνωστα. Η ζωή συνεχίζεται…»

Αναζητήστε το στα βιβλιοπωλεία - Πληροφορίες : Πυξίδα της Πόλης

Χρόνια τώρα είναι γνωστή η απάτη στο διαδίκτυο που έχει σαν τίτλο «Ο Αφρικανός πρίγκιπας».Κάποιος στέλνει ένα µήνυµα ηλεκτρονικού ταχυδροµείου όπου αναφέρει ότι έχει πρόσβαση- ως αξιωµατούχος - σε ένα πολύ µεγάλο χρηµατικό ποσό στη χώρα του, και ζητά τη βοή-θεια του παραλήπτη για να το βγάλει από κει και να το οικειοποιηθεί. Τα λεφτά είναι πολλά,τα κέρδη µισά µισά, άρα είναι και απαραίτητη η εγγύηση. Τι είναι 500 Ευρώ µπροστά στο 1εκατοµµύριο και βάλε; Είχα διαβάσει, στις εφηµερίδες, πριν χρόνια ότι ο πρώτος που έκανε αυτή την ηλεκτρονικήαπάτη ήταν ένας Έλληνας που ζούσε στην Αυστραλία.Τον τελευταίο µήνα διάβασα την επανέκδοση ενός βιβλίου του 1958. «Οι πόλεµοι του 1912-1913» του Σπύρου Μελά. Ο συγγραφέας περιγράφει, ως αυτόπτης µάρτυρας τα γεγονότα τωνδύο πολέµων που διπλασίασαν γεωγραφικά τη χώρα. Στη σελίδα 101 αµέσως µετά τη µάχηστα στενά στο Σαραντάπορο, ο συγγραφέας µε µια περίπολο ξεκουράζετε στο χωριό ∆έλινοόπου ένας χωρικός του εξιστορεί τα πάθη του:«Στις φυλακές της Αίγινας ήτανε µια συµµορία βαρυποινίτες, που είχε βάλει σ’ ενέργεια µιαπαλιά µέθοδο απάτης. Ένας από τη συµµορία έστειλε σ’ αυτό το φτωχό χωριάτη από το ∆έ-λινο ένα γράµµα, που, αφού τον όρκιζε να το κρατήσει κρυφό, του ‘κανε την αποκάλυψη ότι

αυτός τάχα ο κατάδικος, ληστής άλλοτε στη Μακεδονία, είχε ληστέψειγνωστό Τούρκο µπέη, κυνηγηµένος όµως από απόσπασµα είχε αναγ-καστεί να παραχώσει τα λάφυρά του, σεβαστό αριθµό λίρες Οθωµανι-κές, σε κάποιο δάσος και είχε σηµαδέψει το µέρος. Και πρότεινε στοχωριάτη να πάει να ξεθάψει το θησαυρό και να τα µοιραστούνε. Πρινόµως του αποκαλύψει το µέρος – έγραφε ο κατάδικος – είχε ανάγκη

να του στείλει ο χωριάτης λίγα λεπτά σαν καπάρο. Αυτό το παραµύθι το είχε πάρει πολύ σο-βαρά ο χωριάτης και είχε ανοίξει µε τον κατάδικο µεγάλη αλληλογραφία, προσπαθώντας νατον καταφέρει να του φανερώσει το µέρος, χωρίς να πάρει προκαταβολή.Ο κατάδικος φάνηκε να υποχωρεί, µετρίασε τις αξιώσεις του και δεν ζητούσε πια από το χω-ριάτη παρά µικρό σχετικά ποσό για τα ναύλα ως το ∆έλινο έµπιστου προσώπου , που θα πή-γαινε για να δείξει το µέρος.» Η απάτη δεν ολοκληρώθηκε ποτέ µιας και το χωρικό συνέλαβαν οι Τούρκοι, µε αφορµή τηναλληλογραφία, ως κατάσκοπο.Η απάτη που περιγράφει ο συγγραφέας – ήδη παλιά για το 1912 – είναι πανοµοιότυπη µε τηναπάτη που γίνετε σήµερα µε τα µηνύµατα ηλεκτρονικού ταχυδροµείου τύπου «Αφρικανούπρίγκιπα». Το διαδίκτυο µπορεί να είναι ένα νέο µέσο – µε µόλις δεκαπέντε χρόνια ζωής γιατο ευρύ κοινό - αλλά εκείνοι που το χρησιµοποιούν είναι οι άνθρωποι µε συσσωρευµένη εµ-πειρία αιώνων σε ότι αφορά κακές (αλλά και καλές) πρακτικές.Το νου σας!!

Επί της Γραµµής

ΓΓρράάµµµµαατταα σσττοο γγιιοο µµοουυΠΠααππππάά ΈΈλλλληηΕΕκκδδ.. ΆΆγγρραα

Όταν έγραφα από τη φυλακήαυτά τα γράµµατα, δεν περίµεναποτέ πως θα τα έβλεπα δηµοσι-ευµένα, και µάλιστα µε τη δική µουσυγκατάνευση. Πρέπει να οµολο-γήσω πως στο θέµα δηµόσιο καιιδιωτικό διαφωνούσα µε τον Νίκο[Μπελογιάννη]. Για µένα το ιδιωτικόήταν τόσο ιερό που κάθε παραβίασήτου ισοδυναµούσε µε ένα είδος ιεροσυλίας. Κιόταν εκείνος µου έγραψε πως λυπόταν για ταγράµµατά µας που καταστρέφαµε, γιατί -αν ζού-σαµε- «θα µπορούσαµε να τα εκδώσουµε», πα-ραξενεύτηκα. Για µένα, εκείνα τα γράµµατα ταγραµµένα σε κουρελόχαρτα που τα µαζεύαµε απ'τα σκουπίδια, κι αντί για πένα γράφαµε µε σπίρτακαρβουναισµένα σε αναµµένο τσιγάρο, ήταν οκρυφός θησαυρός µας, απρόσιτος σε κάθεάλλον. Η κατάθεση της ψυχής µας και της σκέ-ψης µας σ' εκείνους τους ατέλειωτους µήνεςπου ζήσαµε στα µπουντρούµια της Αποµόνωσηςστη Γενική Ασφάλεια της Αθήνας. Ο κίνδυνος να πάρουνε σε µια έρευνα τα χαρτιάµας υπήρχε πάντα, και τότε θα µπορούσανε ναεκµεταλλευτούνε άγρια απόψεις µας για να ζη-µιώσουνε το Κόµµα. Αυτό το Κόµµα που του εί-χαµε δώσει τη ζωή µας και το φυλάγαµε σανπολύτιµο αγαθό... Εκεί, σ' αυτή τη φυλακή, έπεσε η αυλαία της µα-τωµένης Κυριακής. Με κρατήσανε στο ίδιο κελίαπό όπου αποχαιρέτησα τον Νίκο από την Κυ-ριακή ως την Τετάρτη. Απόγευµα έγινε η µετα-γωγή µου στη µόνιµη πια κατοικία µου, τιςΓυναικείες Φυλακές Αβέρωφ. Εκεί βρήκα το γιοµου, που ήταν επτά µηνών. Αυτά του τα γενέθλιαήταν και τα µόνα που προλάβαµε να "γιορτά-σουµε" µε τον Νίκο. Τώρα κρατούσα στα χέριαµου τον µικρούλη Νίκο, κι έπρεπε να βρω τρόπονα γνωρίσει, µεγαλώνοντας τον πατέρα του. Τονερωτευµένο άντρα που µπορούσε ακόµα και νακλάψει αν νόµιζε πως σε κάτι έφταιξε ή πως κάτιβασάνιζε την αγαπηµένη του και τον πολιτικό µετην τολµηρή σκέψη και πράξη. Για τον πολιτικό δεν υπήρχε αµφιβολία πωςπολλά θα άκουγε στο µέλλον. Ύµνους και ερµη-νείες -µε αµφίβολη πάντα γνησιότητα. Κι ωστόσοοι πολιτικές υποθήκες του, καθαγιασµένες µε τοθάνατο, µικρή θέση έχουνε στα γράµµατα πουάφησα στο γιο µου. Ήταν πάντα ο κίνδυνος να πέ-σουν στα χέρια του αντιπάλου που µε κρατούσεδέσµια. Μα ήταν και κάτι περισσότερο: έγραφαέχοντας µπροστά µου όχι το µωράκι που κοιµότανπλάι µου ανίδεο για όσα είχαν γίνει, αλλά τονέφηβο των δεκάξι χρόνων για τον οποίο τα προ-όριζα. Εκείνος, ο άγνωστός µου έφηβος που θαδιάβαζε τα γράµµατά µου.

ΈΈλλλληη ΠΠααππππάά

ΑΑΡΡΘΘΟΟΥΥΡΡ ΜΜΙΙΛΛΛΛΕΕΡΡΗΗΤΤΑΑΝΝ ΟΟΛΛΟΟΙΙ ΤΤΟΟΥΥΣΣ

ΠΠΑΑΙΙ∆∆ΙΙΑΑ ΜΜΟΟΥΥΜΜεεττάάφφρραασσηη:: ΕΕρρρρίίκκοοςς

ΜΜππεελλιιέέςςΕΕκκδδ.. ΚΚέέδδρροοςς

Ο Τζο Κέλλερ, ένας αυ-τοδηµιούργητος εργο-στασιάρχης, στηδιάρκεια του 2ου Παγ-

κόσµιου Πολέµου, παράγει εξαρτήµαταπολεµικών αεροπλάνων και τα πουλάει στην Αµε-ρικάνικη Αεροπορία. Στον πόλεµο υπηρετούν,κάπου στην Άπω Ανατολή, και τα δυο παιδιά του.Μια παρτίδα από τα εξαρτήµατα που παράγειέχουν βγει ελαττωµατικά αλλά αυτός, εν γνώσειτου, τα παραδίδει στην Αεροπορία. Εξ αιτίαςαυτού του γεγονότος κάποια αεροπλάνα πέφτουνκαι στο τέλος αποκαλύπτεται η αλήθεια. Ο Τζοκαι ο συνεταίρος του προσάγονται σε δίκη. Μεένα ψέµα, που πλασάρει ο Τζο στο δικαστήριο, οίδιος αθωώνεται και καταδικάζεται ο συνέταιροςτου. Στο µεταξύ τελειώνει ο πόλεµος. Ο ένας τουγιος επιστρέφει σώος και ο άλλος είναι κατα-γραµµένος στο κατάλογο αγνοουµένων. Από τοσηµείο αυτό αρχίζει και το δράµα... Με το µόνιµοµοτίβο του Μίλλερ γύρω από το αµερικάνικοόνειρο και τις φοβερές συνέπειες του, να επι-στρέφει, και τον ανθρωπάκο που το πίστεψε νασυντρίβεται στα γρανάζια του συστήµατος.

««ΓΓιιααττίί δδεενν ααυυττοοκκττόόννηησσεεςς;;»»ττοουυ ΒΒλλάάσσηη ΓΓωωγγοούύσσηηεεκκδδόόσσεειιςς ΙΙΑΑΝΝΟΟSS

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΙΑΝΟS το βιβλίοτου Βλάση Γωγούση «Γιατί δεν αυτοκτόνησες;».

Γιατί δεν αυτοκτόνησες; Στον συγγραφέα απευ-θύνονταν το ερώτηµα, στον συγγραφέαπου την εποχή εκείνη, ήταν δεν ήταν 20 χρο-νών. Τότε, δεν καταλάβαινε γιατί ζητούσαν τη ζωήτου, οι πρώην συναγωνιστές, οι σύντροφοί του.Τώρα 60 χρόνια αργότερα, ξεσπάει και εξιστο-ρεί. Ένα κοµµάτι απ’ τη ζωή του αφηγείται, πουξεκινάει απ’ τους αγώνες του κατά των Γερµα-νών κατακτητών και των συνεργατών τους. Κιύστερα περιγράφει πως ένας έφηβος, συνεπαρ-µένος από την ατµόσφαιρα και τα συνθήµατα τηςεποχής, ρίχνεται στον αγώνα για τα πανανθρώ-πινα ιδανικά, για λευτεριά, ισότητα και δικαιο-σύνη. Εµπλέκεται στη δίνη του εµφυλίου, µεφυλακές βασανιστήρια, εξορίες, κι ένοπλη συµ-µετοχή στο δεύτερο αντάρτικο, στον ∆ηµοκρα-τικό Στρατό Ελλάδας. Με συγκλονιστικέςπεριγραφές που κόβουν την ανάσα ο Βλάσης Γω-γούσης δίνει µια καινούργια διάσταση σ’ αυτό πουάλλοι το αποκαλούσαν συµµοριτοπόλεµο, άλλοιτο λέγαν δεύτερο αντάρτικο και οι σύγχρονοι τολεν εµφύλιο πόλεµο.

Επιµέλεια : Μ.Φ.

Γράφειo Bασίλης

Παπαστάµος

1188ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 84 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2009

ΛΛΕΕΩΩΦΦΟΟΡΡΟΟΣΣ ΚΚΑΑΖΖΑΑΝΝΤΤΖΖΑΑΚΚΗΗ 8800ΒΒΑΑΜΜΒΒΑΑΚΚΟΟΠΠΟΟΥΥΛΛΟΟ

ΤΤΗΗΛΛ.. 2288221100 8888665588

EΣTIATOPIO - TZAZ KAΦEKAΛAMAKI - THΛ.: 2821032545

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 84 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 20091199

ΑΑΝΝΑΑΜΜΕΕΣΣΑΑ ΣΣΤΤΟΟΥΥΣΣ ΤΤΟΟΙΙΧΧΟΟΥΥΣΣ ((EENNTTRREE LLEESS MMUURRSS))

ΣΣκκηηνν..:: LLaauurreenntt CCaanntteett,, µµεε ττοουυςς:: ΦΦρρααννσσοουυάάΜΜππεεγγκκοοννττόό,, ΒΒεεννσσάάνν ΚΚααϊϊρρ,, ΕΕσσµµεερρααλλννττάά ΚΚεερρ--

ττααννίί,, ΚΚααρρλλ ΝΝααννόόρρ

Ο Φρανσουά και οι καθηγητές συνάδελφοιτου, προετοιµάζονται για την καινούργια σχο-λική χρονιά, στο γυµνάσιο µιας σκληρής, ερ-γατικής συνοικίας.Οπλισµένοι µε τις κα-λύτερες προθέσεις,δεν πτοούνται απότις δύσκολες συνθή-κες εργασίας και θαπροσπαθήσουν µεόλες τους τις δυνά-µεις να µεταδώσουνγνώση, στους µαθη-τές τους. Κουλτού-ρες και συµπεριφορές έρχονται σεαντιπαράθεση µέσα στη τάξη, σε έναν µι-κρόκοσµο που αντιπροσωπεύει τη Γαλλία τουσήµερα. Οι µαθητές είναι διασκεδαστικοίαλλά και δύστροποι. Αυτό µπορεί να υπονο-µεύσει τον ενθουσιασµό των χαµηλόµισθωνκαθηγητών. Ο Φρανσουά επιµένει να διατη-ρεί στη τάξη µια ατµόσφαιρα σεβασµού καιαξιοπρέπειας. Απορρίπτει τη σοβαροφάνειακαι τον αυταρχισµό. Είναι σε ακραίο βαθµόειλικρινής και αυτό είναι πρωτόγνωρο γιατους µαθητές. Όµως έρχεται µια στιγµή πουοι αρχές που έχει επιβάλει στη τάξη του δο-κιµάζονται, όταν ένας µαθητής αµφισβητείτις µεθόδους του.Μια εξαιρετική Γαλλική ταινία µε θέµα τοσύγχρονο σχολείο, τις σχέσεις των ανθρώ-πων σ΄αυτό, τα προβλήµατα και τις δυσκο-λίες της συµβίωσης διαφορετικώνανθρώπων.

∆∆ύύοο έέρρωωττεεςς ((ΤΤwwoo lloovveerrss))ΣΣκκηηνν..:: JJaammeess GGrraayy,, µµεε ττοουυςς:: JJooaaqquuiinn PPhhooee--nniixx GGwwyynneetthh PPaallttrrooww VViinneessssaa SShhaaww IIssaabbeellllaa

RRoosssseelllliinnii EElliiaass KKootteeaass MMoonnii MMoosshhoonnoovvDDaavviidd CCaallee NNiicckk GGiilllliiee

Ο Λίοναρντ, µετά απόµια απόπειρα αυτο-κτονίας, επιστρέφειστο πατρικό του σπίτιστο Μπρούκλιν.Καθώς αναρρώνειγνωρίζει τη Μισέλ, µιαµυστηριώδη, όµορφηγειτόνισσα µε διά-φορα προβλήµατα,ενώ οι γονείς του τού γνωρίζουν την Σάντρα,ένα τρυφερό κορίτσι, κόρη του ανθρώπουπου θα αγοράσει την οικογενειακή επιχεί-ρηση του Λίοναρντ. Καθώς γνωρίζει και τιςδυο κοπέλες, ανακαλύπτοντας τις βαθύτε-ρες πλευρές τους, αρχίζει να µπαίνει σε

βαθιά συναισθηµατικά διλήµµατα για το πώςνιώθει, τι θέλει και τι πρέπει να κάνει...Ένα ερωτικο και συναισθηµατικο κοµψοτε-χνηµα µε εξαιρετικους τους Χοακίν Φοίνιξκαι Γουίνεθ Πάλτρου. Χαµηλοφωνο και εσω-τερικο φιλµ.

ΕΕίίννααιι ΤΤρρεελλοοίί ΑΑυυττοοίί οοιι ΒΒόόρρεειιοοιι ((BBiieennvveennuuee CChheezz CCHH''TTSS))

ΣΣκκηηνν..:: ΝΝττάάννιι ΜΜπποουυνν,, ΜΜεε ττοουυςς:: ΚΚααννττ ΜΜεε--ρράάννττ,, ΝΝττάάννιι ΜΜπποουυνν,, ΖΖοοέέ ΦΦεελλίίξξ,, ΑΑνν ΜΜααρριιββάάνν

Ο Φιλίπ Αµπράµς είναι ένας ταχυδροµικόςυπάλληλος, που ζει µε τη γυναίκα του Ζουλίστην όµορφη Σαλόντ-Προβάνς της ΝότιαςΓαλλίας. Όταν ο Φιλίπ παίρνει µια θεωρητικάδυσµενή µετάθεση για την κωµόποληΜπεργκ, στο βόρειο άκρο της Γαλλίας, ηΖουλί που πάσχειαπό κατάθλιψη απο-φασίζει να µείνειπίσω. Αντίθετα απότις προβλέψειςτους, όµως, ο Φιλίπβρίσκεται ξαφνικά σεένα υπέροχο µέρος,ανάµεσα σε ζεστούςκαι φιλόξενους αν-θρώπους, ενώ σχε-δόν αµέσως γίνεται φίλος µε ένασυµπαθητικό ταχυδρόµο, τον Αντουάν.Ο Φιλίπ επισκέπτεται τη Ζουλί και τις περι-γράφει τα ευχάριστα νέα, αλλά εκείνη δεντον πιστεύει: νοµίζει ότι της λέει ψέµατα γιανα µην τη στεναχωρήσει παραπάνω. Έτσι κιεκείνος, για να κάνει τη ζωή του πιο εύκολη,υιοθετεί το ψέµα της φρικτής ζωής στοΜπεργκ.Όταν όµως η Ζουλί αποφασίζει να µετακοµί-σει µαζί του, ο Φιλίπ θα πρέπει να εξηγήσειτην ιστορία στο νέο του περιβάλλον και νατους πείσει να την αντιµετωπίσουν σα βάρ-βαροι.

ΤΤαα σσύύννοορραα ττηηςς µµοοννααξξιιάάςς ((TThhee BBuurrnniinngg PPllaaiinn))ΣΣκκηηνν..:: GGuuiilllleerrmmoo AArrrriiaaggaa,, µµεε ττοουυςς:: CChhaarrlliizzeeTThheerroonn,, KKiimm BBaassiinnggeerr,, JJeennnniiffeerr LLaawwrreennccee,,JJoossee MMaarriiaa YYaazzppiikk,, JJooaaqquuiimm ddee AAllmmeeiiddaa,,

TTeessssaa IIaa

Μια ταινία µε δοµή γε-ωµετρική: η 16χρονηΜαρίνα προσπαθεί νασυµφιλιώσει τις διαλυ-µένες ζωές των γο-νιών της κάπου στοΜεξικό, η Σίλβια στοΠόρτλαντ πρέπει ναθάψει µια αµαρτία τουπαρελθόντος, το ζευ-γάρι Τζίνα και Νικ αντιµετωπίζουν µια µυστικήυπόθεση και η Μαρία, ένα νεαρό κορίτσι,βοηθά την οικογένειά της να βρει συγχώ-

ρεση και αγάπη. Όλοι ανακαλύπτουν ότι οιενέργειές τους µπορεί να ορίζουν την ειδο-ποιό διαφορά ανάµεσα στη ζωή και το θά-νατο.Σεναριογράφος ο Αριαγκα στις «Τρεις ταφέςτου Μελκιάδες Εστράδα» και στην «Βαβέλ»σκηνοθετεί µια πολυπρόσωπη ταινία µε πολ-λούς χαρακτήρες και έντονα συναισθήµατα.

ΗΗ ττεελλεευυττααίίαα εευυκκααιιρρίίαα ((LLAASSTT CCHHAANNCCEE HHAARRVVEEYY))

ΣΣκκηηννοοθθέέττηηςς:: ΤΤζζόόεελλ ΧΧόόππκκιιννςς,, ΜΜεε ττοουυςς:: ΝΝττάά--σσττιινν ΧΧόόφφµµαανν ,, ΈΈµµαα ΤΤόόµµσσοονν,, ΑΑϊϊλλίίνν ΆΆττκκιιννςς,,

ΤΤζζέέιιµµςς ΜΜππρρόόλλιινν

Ο Χάρβεϊ (Ντάστιν Χόφµαν) είναι ένας σενα-ριογράφος τηλεοπτικών σπότ που ζει και ερ-γάζεται στη Νέα Υόρκη. Απειλείται όµως µεαπόλυση από τοαφεντικό του (Ρί-τσαρντ Σιφ), ο οποίοςτου δίνει µια τελευ-ταία ευκαιρία για νατα καταφέρει εντόςορισµένης προθε-σµίας.Μετά από αυτό οΧάρβεϊ ταξιδεύει στοΛονδίνο το σαββατο-κύριακο για να παραστεί στον γάµο τηςκόρης του (Λιάν Μπάλαµπαν) αλλά υπόσχε-ται να γυρίσει ∆ευτέρα πρωί για να συναν-τηθεί µε το αφεντικό του. Φτάνοντας στονγάµο, διαπιστώνει ότι η κόρη του επέλεξετον πατριό της να την συνοδέψει στην εκ-κλησία. Προσπαθεί να κρύψει την απογοή-τευσή του και φεύγει πριν από την δεξίωσηγια το αεροδρόµιο. Χάνει όµως την πτήσητου και ταυτόχρονα την δουλειά του.Απελπισµένος πλέον καταλήγει στο µπαρτου αεροδροµίου, όπου συναντά την Κέιτ(Έµα Τόµσον), µια 40χρονη υπάλληλο τηςΕθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας που δεν έχειελεύθερο χρόνο παρά για τα ατελείωτα τη-λεφωνήµατα που δέχεται από την µητέρα της(Αϊλίν Άτκινς). Η αµοιβαία συµπάθεια που δη-µιουργείται, θα καταλήξει σε µια ιδιαίτερησχέση που θα µεταµορφώσει την µονότονηζωή και των δυο.

ΓΓιιαα τταα ΜΜάάττιιαα ττηηςς ΤΤοουυλλππάάνν ((TTuullppaann))ΣΣκκηηνν..:: SSeerrggeeii DDvvoorrttsseevvooyy,, ΜΜεε ττοουυςς:: TToolleepp--

bbeerrggeenn BBaaiissaakkaalloovv,, OOnnddaass BBeessiikkbbaassoovv

Μία εικαστικά πανέµορφη ταινία, γεµάτη χι-ούµορ, λυρισµό και ανθρώπινη συγκίνηση,που εντυπωσίασε στις Κάνες, µε πιο φανα-τικό υποστηρικτή τον Φατίχ Ακίν, πρόεδροτης Κριτικής Επιτροπής στο Un Certain Re-gard. Ο νεαρός Άσα έχει µόλις τελειώσει τη στρα-τιωτική του θητεία και επιστρέφει στο Κα-

ζακστάν, για ναζήσει µια νοµαδικήζωή στη στέπα, µαζίµε την αδελφή τουκαι τον άντρα της. ΟΆσα θέλει να παν-τρευτεί, προκειµέ-νου να ξεκινήσει τηνκαινούρια του ζωήως βοσκός. Η µόνηυποψήφια νύφη είναι η Τουλπάν, κόρη καιαυτή βοσκών, αλλά δεν θέλει να τον παν-τρευτεί γιατί, όπως υποστηρίζει, έχει µεγάλααυτιά! Ο Άσα όµως είναι αποφασισµένος καικάνει όνειρα για ένα καλύτερο µέλλον.

ΤΤοο ΤΤεελλεευυττααίίοο ΣΣππίίττιι ΑΑρριισσττεερράά ((TThhee LLaasstt HHoouussee OOnn TThhee LLeefftt))

ΣΣκκηηνν..:: DDeennnniiss IIlliiaaddiiss,, ΜΜεε ττοουυςς:: TToonnyy GGoolldd--wwyynn,, MMoonniiccaa PPootttteerr,, GGaarrrreett DDiillllaahhuunntt,, AAaarroonn

PPaauull

Το ίδιο βράδυ που φτάνουν στο αποµονω-µένο σπίτι δίπλα στη λίµνη Κόλινγουντ, ηΜαρί και η φίλη της, Πέιτζ πέφτουν θύµατααπαγωγής από τον ψυχοπαθή δραπέτηΚρουγκ και τη συµµορία του - την ψυχασθενήΣάντι, τον σαδιστή αδερφό του, Φράνσις καιτον ανίσχυρο γιο του, Τζάστιν. Τροµοκρατη-µένη κι ενώ οι απαγωγείς της, τη θεωρούν

νεκρή, η Μαρί ξέρειότι η µόνη ελπίδα τηςγια να επιζήσει είναινα καταφέρει να φτά-σει στους γονείς της,Τζον και Έµα. ∆υστυ-χώς όµως, γι' αυτήν οιαπαγωγείς της αναζη-τούν καταφύγιο στοµόνο µέρος που η

Μέρι θα ήταν ασφαλής. Όταν η οικογένειάτης θα πληροφορηθεί την τραγική αυτή ιστο-ρία, θα κάνει τους τρεις ξένους να καταρι-ούνται τη µέρα που µπήκαν στο τελευταίοσπίτι αριστερά.

Πρoτείνει oAντώνης

Σπανoυδάκης

Τ ι δούµε κα ι τ ι θα ακούσουµε στα Χαν ιάΤ ι δούµε κα ι τ ι θα ακούσουµε στα Χαν ιά

ΜΜεε πποολλλλέέςς ββρροοχχέέςς οο µµήήννααςς πποουυ ππέέρραασσεε µµααςς έέββααλλεε ννωωρρίίςς σσττοο χχεειιµµώώνναα ααλλλλαα έέττσσιι κκιι ααλλλλιιώώςς ξξεεκκιιννήήσσααννεε ττααππεερριισσσσόόττεερραα χχεειιµµωωννιιάάττιικκαα µµααγγααζζιιάά σσττηηνν ππόόλληη κκααιι οοιι ρρυυθθµµοοίί ααλλλλάάζζοουυνν σσιιγγάά σσιιγγάά !! ΠΠααρρ’’οολληη ττηηνν κκρρίίσσηη πποουυυυππάάρρχχεειι σσττηη χχώώρραα ααλλλλάά κκααιι σσττηηνν ΕΕυυρρώώππηη κκααιι ππααγγκκόόσσµµιιαα,, ηη ννυυχχττεερριιννήή ζζωωήή δδεείίχχννεειι νναα µµηηνν εεππηηρρεεάάζζεεττααιι ττόόσσοο..ΑΑνν πποούύµµεε ττώώρραα κκααιι γγιιαα ττηηνν ααππααγγόόρρεευυσσηη ττοουυ ττσσιιγγάάρροουυ,, όόσσοο δδεενν µµιιλλάάννεε οοιι µµηη κκααππννίίζζοοννττεεςς ττοο ππρράάγγµµαα ««ττσσοουυ--λλάάεειι»» κκααλλαα γγιιαα ττοουυςς κκααππννίίζζοοννττεεςς κκααιι έέττεερροονν σσχχόόλλιιοονν οουυδδέένν …… οο ννοοώώνν ννοοήήττωω !!!!

Στις 19 Οκτώβρη έγινε η παρουσίασητου βιβλίου του Κισαµίτη συγγραφέα,ΘΘααννάάσσηη ∆∆εειικκττάάκκηη «ΧΧααννιιώώττεεςς λλααϊϊκκοοίίµµοουυσσιικκοοίί πποουυ δδεενν υυππάάρρχχοουυνν ππιιαα,,ττόόµµοοςς ΒΒ» στην αίθουσα του Πολιτι-

στικού της Μητρόπολης Χανίων και Αποκορώ-νου. Κατάµεστη η αίθουσα απο θιασώτες τηςµουσικής και της συγγραφικής τέχνης, αρχών,

εκπροσώπων και κό-σµου. Το βιβλίο πα-ρουσίασαν οισυγγραφείς ΚίµωνΦαραντάκης, Μανώ-λης Κογχυλάκης και

η Πανεπιστηµιακός Ρένα Λουτζάκη. Αποσπά-σµατα του βιβλίου διάβασαν η Φωτεινή Σε-γρεδάκη και η Ρένια Μπούτζουκα και κριτικέςδιάβασε ο Γιάννης Πολυράκης. Μουσική έπαι-ξαν ο Περικλής Τζουγανάκης -που είναι και φι-λιότσος του κ.∆εικτάκη- µε το συγκρότηµα τουκαι χόρεψε λεβέντικα η Λουσακιανή παρέα !Όλες οι οµιλίες ήταν µεστές και άµεσες, µεσυγκινητικές αναφορές και εικόνες, όπως άλ-λωστε το βιβλίο στο οποίο αναφέρονταν. Ο κύ-ριος Θανάσης συγκινηµένος µε τηνπαραδοσιακή φορεσιά του, αρκέστηκε σε έναποιητικό ευχαριστώ µε µαντινάδες απευθυνό-µενες στους παρουσιαστές και παρευρεθέν-τες ! Ο Μητροπολίτης Κυδωνίας καιΑποκορώνου, επίσης συγκινηµένος απηύθυνεχαιρετισµό στο τέλος. Στον όµορφο µπουφέπου είχε στηθεί, δόθηκε η ευκαιρία σε γνω-στούς και φίλους να τα πουν, να πιούν µια τσι-κουδιά και να απολαύσουν τα ξεροτήγανα καιάλλους µεζέδες, συζητώντας για την παραδο-σιακή µας µουσική και τους εργάτες της, σεένα φορτισµένο συγκινησιακά κλίµα ! Πράγµατι µε το δεύτερο τόµο ο Θανάσης ∆ει-κτάκης, βάζει παρακαταθήκη για να γίνει ένα

ιστορικό ανθολόγιο, µία αρχειακή δουλειά γιατους λαϊκούς και παραδοσιακούς λεγόµενουςµουσικούς του τόπου µας, που για κάποιουςλόγους πολλοί βάζουν εύκολα στο περιθώριο,ενώ τόσες φορές χρειάστηκε να απευθυν-θούν σ’ αυτούς στις χαρές τους ή έτρεξαν ναακούσουν τις πενιές και δοξαριές τους για ναξεχάσουν τις πίκρες τους ! Μάλιστα ο τρόποςγραφής του κου Θανάση δείχνει το δρόµο τηςαπλότητας και αµεσότητας, που αναδεικνύειτα σηµαντικά χωρίς να παραλείπει τα δευτε-ρεύοντα, µεταφέροντας εικόνες αγαπηµένεςπου είναι για κάποιους στη λήθη της µνήµης,µεταφέροντας µας σε περασµένες όµορφεςστιγµές των Κρητικών γλεντιστάδων.Στο Ωδείο Χανίων έγιναν µέσα στον Οκτώβρηκαι συνεχίζονται το Νοέµβρη οι «ΒραδυέςΚλασσικής µουσικής» που διοργανώνει η∆ΗΠΕΧ. Ανάµεσα σε αυτές η εµφάνιση τουΙταλού κλασσικού κιθαρίστα TTiizziiaannoo CCaallaabbrreezzee,που στη συνέχεια έδωσε και σεµινάρια κιθά-ρας.Επίσης στις 31 Οκτώβρη δόθηκε ρεσιτάλ τρα-γουδιού από τη Χανιώτισα σοπράνο ΜαρίαΚλεινάκη µε τον πιανίστα Νίκο Βλάχο. ΗΜΜααρρίίαα ΚΚλλεειιννάάκκηη διαπρέπει στο χώρο του λυ-ρικού τραγουδιού και της Όπερας και παρ’όλοτο νεαρό της ηλικίας της, έχει µια πορεία χρό-νων σε συναυλιακούς χώρους του εξωτερικού! Φέτος το χειµώνα του 2010 θα ερµηνεύσειτον ρόλο της Κοντέσσας από την όπερα τουMozart “Οι γάµοι του Φίγκαρο” στην Αθήνα ! Ευκαιρίας δοθείσης να αναφέρουµε ότι στοίδιο ρεπερτόριο διαπρέπουν επίσης στο εξω-τερικό δύο ακόµα νέες Χανιώτισσες, η Χρυ-σούλα Περράκη και η Νίκη Χαζηράκη.Μία ακόµα Χανιώτισσα που έχει µπει για τακαλά στο χώρο του τραγουδιού είναι και ηΚΚαασσσσιιααννήή ΛΛεειιψψάάκκηη, κόρη του δηµοτικού σύµ-

βουλου ∆ηµήτρη Λειψάκη, η οποία µετά απότη συµµετοχή της σε τηλεοπτική εκποµπή τα-λέντων µε το γυναικείο συγκρότηµα Crowns,συµµετείχε φέτος το καλοκαίρι στις παρα-στάσεις του ∆∆ιιοοννύύσσηη ΤΤσσαακκννήή και αυτό το διά-στηµα εµφανίζεται στην Αθήνα στη σκηνή«∆ίπλα στο ποτάµι», όπου ο ∆.Τσακνής υπο-δέχεται τους φίλους του όπως το Γιώργο Ντα-λάρα, Φιλ.Πλιάτσικα, Ν.Ζιώγαλα, Πασχ.Τερζήκ.α.Τα καλά νέα για τους Χανιώτες µουσικούς δεντελειώνουν εδώ, αφού ο φίλος πιανίστας, µα-έστρος και συνθέτης ΑΑννδδρρέέααςς ΜΜπποουυττσσιικκάάκκηηςςο οποίος τώρα και χρόνια ζει και εργάζεταιστην Αθήνα, συµµετέχοντας σε αξιόλογα σχή-µατα, σε τηλεοπτικές εκποµπές και στη δι-σκογραφία, κυκλοφόρησε από την εταιρεία«Μουσικός Καθρέπτης» ένα cd µε τραγούδιατου ΜΜίίκκηη ΘΘεεοοδδωωρράάκκηη σε δικές του instrumen-tal διασκευές για πιάνο, µε τίτλο “PPiiaannoo RRee--vvoolluuttiioonn” ! Ηταν µια ιδέα του Ανδρέα, που οµεγάλος µας συνθέτης αποδέχτηκε µε χαράκαι το cd κυκλοφορεί από το Σεπτέµβρη ενώέχει πάρει πολύ καλές κριτικές !!Πάµε να δούµε όµως και την κίνηση στα µα-γαζιά της πόλης που ήδη έχουν ανοίξει σχε-δόν όλα για τη χειµερινή σαιζόν ! Στη «ΜΜεελλωωδδίίαα» και φέτος είναι ο Γιάννης Με-λαµπιανάκης, ο Κώστας Γιαννάκης και η ∆ή-µητρα Λιγοψυχάκη ενώ νεοφερµένοι είναι,στην κιθάρα ο Πάνος Βιντινής, στο τραγούδι ηΣτέλλα Σειραγάκη και στα κρουστά ο ∆ηµή-τρης Λιουδάκης. Η «ΟΟκκττάάββαα» άνοιξε στις 30 Οκτώβρη. Στοµπουζούκι φυσικά ο Παναγιώτης Καρνέζης !Φέτος στη θέση του ντράµµερ ΝεκτάριουΒαϊγκούση θα είναι ο Γιάννης Ζολώτας, πουέχει παίξει και παλιότερα στο σχήµα και στηθέση της πιανίστα Αντιγόνης Αραµπατζόγλουθα είναι ο ∆ηµήτρης Καµηλάκης. Η Αντιγόνηέγινε πρόσφατα αρχιµουσικός στη Φιλαρµο-νική Ρεθύµνου από όπου και η καταγωγή της,ενώ ο πρώην αρχιµουσικός κος Πραµατευτά-κης, που είναι και Πολιτικός Μηχανικός, απο-σύρθηκε µετά από πολλά χρόνια δηµιουργίας!Στη «ΜΜυυρροοββόόλλοο» κάθε Παρασκευή και Σάβ-βατο θα είναι ο Βασίλης Παυλίδης –µπουζούκι,τραγούδι, ο Μιχάλης Μαστροκώστας –κιθάρα,τραγούδι και η Μαρία τραγούδι.Στον «ΚΚάάββοουυρραα» ο Κώστας Καραβατάκης –κι-θάρα, τραγούδι, ο Ευθύµης Περιστερίδηςµπουζούκι και η Νικολέτα Γεωργακάκη στοτραγούδι.Το «ΑΑδδέέσσπποοττοο» ανοίγει µέσα στο Νοέµβρη µετους Γιώργο Τσέρτο –µπουζούκι, τραγούδι καιτο Γιώργο Καντεράκη –κιθάρα, τραγούδι.

Στο «ΜΜααχχααλλάά» που άνοιξε µέσα στον Οκτώ-βρη, παίζουν κάθε Παρασκευή και Σάββατο οΡούσσος Λειβαδιτάκης µπουζούκι, ο ΝίκοςΚαντάρας κιθάρα, τραγούδι που πέρσυ ήτανστο «Σκουτελικό» και η Κατερίνα Μυλωνάκητραγούδι.Στις «ΠΠόόρρττεεςς» και φέτος θα παίζει ντουέτο µερεµπέτικα και λαϊκά µε το Βασίλη Κλαπάκηµπουζούκι, τραγούδι και το ∆ηµήτρη Βουρ-λώτα κιθάρα, τραγούδι.Στο «ΚΚοουυττοουυκκάάκκιι» το παλιό «Κουτούκι» στηνπαλιά πόλη που άλλαξε ιδιοκτήτες, φέτοςείναι πάλι ο Στέλιος Σούλιαρης µπουζούκι καιο Κώστας Αρτεµάκης κιθάρα, τραγούδι.Ένα νέο στέκι ξεκίνησε µε ζωντανή µουσική,το «ΜΜααύύρροο ΠΠρρόόββααττοο», στη Σταφιδική, όπουπαίζουν ο Κώστας Αποστολάτος –µπουζούκι,τραγούδι και ο Κώστας Κουρκουνάκης –κι-θάρα, τραγούδι.Στο «ΣΣκκοουυττεελλιικκόό» θα παίζουν ρεµπέτικα κάθεΠαρασκευή και Σάββατο ο Μανώλης Κου-τρουµπάς µπουζούκι, τραγούδι και ο ΓιώργοςΚιάσος –κιθάρα, τραγούδι ενώ κάθε Τετάρτηκαι Πέµπτη κρητικά ο Μανώλης Κατσιγιαννά-κης –λύρα, τραγούδι και Ανδρέας Μανουσέ-λης –λαούτο, τραγούδι.Στη Νέα Χώρα στο «ΟΟυυζζύύθθοοιιννοο» παίζουν ένανέο σχήµα οι «ΑΑππααρράάδδεεκκττοοιι».Ζωντανή µουσική µάθαµε ακόµα ότι θα έχει καιτο ΆΆσσππρροο ΠΠιιάάττοο (παλιά Αυλή) στην οδό Σελί-νου.Το «ΈΈλλαα» αναµένεται να ανοίξει µέσα στο

Νοέµβρη ενώ µάθαµε ότι στο «ΚΚεελλλλάάρριι» θατραγουδούν τη σαιζόν αυτή ο Κυριάκος Ηλιά-δης και η Χρύσα Βιτετζάκη.

∆∆ΙΙΣΣΚΚΟΟΓΓΡΡΑΑΦΦΙΙΑΑΠολλές οι νέες κυκλοφορίες και µάλιστα στοχώρο του ρεµπέτικου και παραδοσιακού ενώεξαιρετικά πολλές είναι οι κυκλοφορίες (αρ-κετά καλών) συλλογών σε εφηµερίδες και πε-ριοδικά, σε σηµείο να έχουµε χάσει τη µπάλα…Εν περιλήψει λοιπον να αναφέρουµε τηνπρώτη επίσηµη δισκογραφική δουλειά της ΚΚαα--ττεερρίίννααςς ΤΤσσιιρρίίδδοουυ µε τίτλο «ΚΚιισσµµέέττ» µε νέεςεκτελέσεις σε παλιά ρεµπέτικα, το δεύτεροcd από τους «ΡΡάάσσττ» που είναι ηχογραφηµένοζωντανά µε τίτλο «LLiivvee» και µε τη συµµετοχήτου Γερ.Ανδρεάτου, το cd «ΑΑψψιιλλίίεεςς» από τοσχήµα των ∆ηµήτρη Μυστακίδη, ΕυγένιουΒούλγαρη, Θεοδώρας Αθανασίου και Απόστο-λου Τσαρδάκα, µε προπολεµικά ρεµπέτικα καισµυρνέϊκα και το πρωτοεµφανιζόµενο σχήµα«ΛΛααββύύρρυυθθµµοοςς» µε το cd «Πόλη, εποχές, άν-θρωποι» όπου µια πολυάριθµη οµάδα µουσι-κών ερασιτεχνών κυρίως, που ασχολούνται µετο ρεµπέτικο φτιάχνουν δικά τους αρκετάπρωτότυπα τραγούδια, πάνω σε παραδοσια-κές µουσικές φόρµες. Να ζητήσουµε συγγνώµη για ένα λάθος πουγράφτηκε στο προηγούµενο τεύχος που οφεί-λεται σε λάθος πληροφόρηση, στο καφέ-ρέ-στωραν «MMiisstt» στην παλιά «Αγορά»υπεύθυνοι είναι ο Νεκτάριος Κροµυδάκης καιο Λευτέρης Βουλγαράκης και όχι ο ΓιώργοςΚροµµυδάκης.

Με µουσικούς χαιρετισµούς

Γράφει oΓιώργος

Βαβουλές

2200ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 84 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2009

ΑΝ. ΓΟΓΟΝΗ 74 ΧΑΝΙΑ - ΤΗΛ. 28210 72043

H ποιότητα στην θέρµανση και στον κλιµατισµό

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 84 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 20092211

ΣΣΤΤΙΙΧΧΟΟΙΙ :: ΜΜΑΑΡΡΙΙΑΑΝΝΙΙΝΝΑΑ ΚΚΡΡΙΙΕΕΖΖΗΗ ΕΕΡΡΜΜΗΗΝΝΕΕΙΙΑΑ:: ΓΓΙΙΑΑΝΝΝΝΗΗΣΣ ΠΠΑΑΛΛΑΑΜΜΙΙ∆∆ΑΑΣΣ,, ΣΣΑΑΒΒΙΙΝΝΑΑ

ΓΓΙΙΑΑΝΝΝΝΑΑΤΤΟΟΥΥ LLYYRRAA 11998811

Τον µήνα που µας πέρασε (στις 20 Οκτωβρίου2009) παρουσιάστηκε ζωντανά στο «Παλ-λάς», στην Αθήνα, ένας από τους πιο ση-

µαντικούς δίσκους στην ελληνική δισκογραφία, το«Σαµποτάζ» της Λένας Πλάτωνος. Σίγουρα δενείναι πολλά τα έργα στην ελληνική µουσική σκηνήπου σηµάδεψαν µια εποχή και παράλληλα έµει-ναν «ζωντανά» σχεδόν 30 χρόνια µετά την πρώτηπαρουσίασή τους.Το «Σαµποτάζ» θεωρείται ως η αφετηρία τηςηλεκτρονικής µουσικής στην Ελλάδα. Πολλά επί-θετα έχουν προσπαθήσει να περιγράψουν το«Σαµποτάζ» από την πρώτη του κυκλοφορία το1981. «Μέχρι σήµερα παραµένει ανεξάντλητο,ρηξικέλευθο, αναρχικό, σηµείο αναφοράς καιπηγή έµπνευσης, ένα έργο εµβληµατικό που κα-τάφερε να κλυδωνίσει τα θεµέλια της µουσικήςσκηνής. Η σπουδαία συνθέτρια Λένα Πλάτωνοςέχοντας παραδώσει σηµαντικά έργα στην ελλη-νική µουσική, από την «Λιλιπούπολη»στο «Γκά-λοπ» και τις «Μάσκες ηλίου», τα χρησµικά«Λεπιδόπτερα», τα «Ηµερολόγια» κ.ά., επιβεβαι-ώνει τον τίτλο της ως ιέρεια της ηλεκτρονικήςµουσικής και συνεχίζει το µοναχικό της δρόµοµέσα από την ποίηση και την µουσική «χωρίς κα-νέναν Έλληνα πρόγονο» όπως έχει γραφτεί»1.Για να δούµε λοιπόν κάτω από ποιες συνθήκεςγράφτηκε ο δίσκος αυτός. Όλα άρχισαν όταν ηΛένα Πλάτωνος αποφάσισε πριν από καµιά τριαν-ταριά χρόνια να αγοράσει ένα συνθεσάιζερ, απότα πρώτα που κυκλοφόρησαν στην ελληνικήαγορά. Και κάπου εκεί παράλληλα µε τις δραστη-ριότητές της ως συνθέτιδος στην ιστορική «Λιλι-πούπολη» του Τρίτου Προγράµµατος τηςΕλληνικής Ραδιοφωνίας ετοιµάζει το «Σαµποτάζ».«Αρχίσαµε να δουλεύουµε τον κύριο κορµό τουέργου από τον Ιανουάριο και τελειώσαµε τον Αύ-γουστο του 1981. Τα πάντα κύλησαν οµαλά. Ο Πα-τσιφάς (σ.σ.: ο τότε ιδιοκτήτης της δισκογραφικήςεταιρείας Λύρα) ερχόταν συχνά σπίτι µου καιάκουγε τα τραγούδια εν τη γενέσει τους. Ήτανµια “δυνατή” επιθυµία του να γίνει, να ηχογραφη-θεί το άλµπουµ, όπως και φυσικά έγινε»2 . «Είχαέτοιµο τον Καρυωτάκη, αλλά ο Πατσιφάς είπε πωςθα ήταν καλύτερα για πρώτη δουλειά να συνερ-γαστώ µε µια κοπέλα της ηλικίας µου, να βγειένας δίσκος και µετά Καρυωτάκης. Το καλοκαίρι

του ' 81 γράφτηκε ο κύριος κορµός του «Σαµπο-τάζ». Τα πρώτα τραγούδια που γράψαµε µε τηΜαριανίνα ήταν οι «Πιγ-κουίνοι», η «Γαλάζια Κι-θάρα» και ο «Μανιτού»3.Πάράλληλα σηµειώνειγια τους συνεργάτεςτης στο δίσκο: «Είχα δειτον Γιάννη Παλαµίδα να τραγουδάει µε τους«Αποκάλυψη». Και για µένα ήταν πραγµατικά µιααποκάλυψη, γιατί η φωνή του είχε πολύ µεγάληέκταση. ∆εθήκαµε πάρα πολύ. Κάναµε παρέα,βόλτες, γράφαµε µαζί µουσική. Με τη Σαβίνα πάλιήµαστε πια κολλητές. Μέναµε και κοντά... Το «Σαµποτάζ» γεννιόταν και γύρω µας υπήρχεµια ερωτική ατµόσφαιρα. Υπήρχε φόρτιση, ενέρ-γεια, φανταστική ενέργεια. Μέσα σ' αυτήν τη χαράβγήκε το «Σαµποτάζ». Η Μαριανίνα έγραφε συ-νέχεια. Εγώ σηκωνόµουν τις νύχτες από το κρε-βάτι, πήγαινα στο συνθεσάιζερ και δοκίµαζα τουςήχους. Σεπτέµβρη και Οκτώβρη γράφαµε στο studio» 3.

Τα τραγούδια του δίσκου ήταν:1.ΘΑ ΣΥΝΑΝΤΗΘΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΑΛΟΥΝ 2.ΓΑΛΑΖΙΑ ΚΙΘΑΡΑ 3.ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΗΝ ΟΑΣΗ 4.Ο ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΕ 1' 5.ΠΤΗΣΗ 201 6.ΤΑ ΜΑΓΙΚΑ ΜΠΛΟΥ ΤΖΗΝ 7.ΤΟ ΚΟΠΕΡΤΙ 8.ΧΙΛΙΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΝΥΧΤΕΣ ΣΙΝΕΜΑ 9.ΣΑΜΠΟΤΑΖ 10. ΤΑ ΚΙΝΟΥΜΕΝΑ ΣΚΙΤΣΑ 11.ΠΑΜΕ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ 12.ΑΝ Μ ΆΓΑΠΑΣ ΕΛΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΡΩΤΑ 13.ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΠΙΓΚΟΥΙΝΟΥ

Σε όλα τα τραγούδια τους στίχους έγραψε η Μα-ριανίνα Κριεζή. Τραγουδούν η Σαβίνα Γιαννάτου,που συνεργάστηκε επί σειρά ετών µε την Πλάτω-νος και ο Γιάννης Παλαµίδας που µε την ιδιαί-τερη φωνή του, έχει συµµετάσχει σεδισκογραφικές δουλειές που έχουν αφήσειεποχή. Φυσικά η µουσική δεν έχει καµία σχέση µετην ελληνική µουσική που κυριαρχούσε την πε-ρίοδο αυτή και κυρίαρχο ρόλο έχουν τα πλήκτρα.Αυτό επισηµαίνει και η Λένα Πλάτωνος θέλονταςνα ερµηνεύσει την µεγάλη απήχηση του δίσκου:«Πιστεύω ότι ήταν πρωτοποριακό µετά το µετα-πολιτευτικό κλίµα να “σκάσει” ένας δίσκος µε ευ-θείες επιρροές από την progressive rock σκηνήτης εποχής. Και για αυτό ήταν απολύτως φυσικόνα σηµειωθούν αρνητικά και θετικά σχόλια. ΟΜάνος Χατζιδάκις, η Λιλή Ζωγράφου, ο Νίκος Κα-ρούζος, ο Βασίλης ∆ιαµαντόπουλος, η ΝτόραΜπακοπούλου ήταν µέσα στους “επωνύµους”που είχαν ενθουσιαστεί» 2 .

11..hhttttpp::////wwwwww..aavvooppoolliiss..ggrr//ggrreeeekk//nneewwss//ddeeffaauulltt..aasspp??IIDD==1166113322

22.. ΓΓΙΙΩΩΡΡΓΓΟΟΥΥ ΣΣΚΚΙΙΝΝΤΤΣΣΑΑ,, εεφφ.. ««ΤΤοο ΒΒήήµµαα»»,, ΚΚυυρριιαακκήή1188 ΟΟκκττωωββρρίίοουυ 22000099

33..ΧΧ..ΠΠααππααµµιιχχάάλληηςς,, 110000 ∆∆ΙΙΣΣΚΚΟΟΙΙ ΚΚΑΑΙΙ ΗΗ ΙΙΣΣΤΤΟΟΡΡΙΙΑΑΤΤΟΟΥΥΣΣ,, ΕΕΙΙ∆∆ΙΙΚΚΗΗ ΕΕΚΚ∆∆ΟΟΣΣΗΗ -- ΚΚΑΑΘΘΗΗΜΜΕΕΡΡΙΙΝΝΗΗ

Γράφειo Γιώργoς

Tσίµας

ΣTHN APXH TOY TPAΓOY∆IOY

ΣΣΑΑΜΜΠΠΟΟΤΤΑΑΖΖ ΛΛΕΕΝΝΑΑ ΠΠΛΛΑΑΤΤΩΩΝΝΟΟΣΣ

ΕΕ ΜΜ ΙΙ ΝΝ ΕΕ

Η ιστορία της Εµινέ ,κόρης του τούρκου Αλή-αγά ,και του Γιάγκου ,αδούλωτου κρητικόπου-λου , στην τουρκοκρατούµενη Κρήτη γραµµένηµε ένα , χωρίς υπερβολή, υπέροχο κρητικόλόγο από την πένα του Γιώργη Καράτζη , µε-λωποιηµένη από τον εξαιρετικό Πάρι Περυσι-νάκη και ερµηνευµένη µε τη µοναδικήφυσικότητα του Βασίλη Σταυρακάκη και τουςεκλεκτούς Παντελή Θαλασσινό ,Χρήστο Θη-βαίο ,Σωκράτη Μάλαµα και Μαρίνα ∆ακανάλη.Το έργο άρχισε να γράφεται το 1965από τον εικοσάχρονο τότε Γιώργη Καράτζη.Έργο ύµνος στην οµορφιά ,την αγωνία και τηνελευθερία του ανθρώπου .Ύµνος στονέρωντα και στο κύτταρο του κρητικού .Οι χα-ρακτηρισµοί και τα λόγια φτωχά είναι µπροστάστη χαρά και το ασίγαστο ενδιαφέρον τηςανάγνωσης των στίχων αυτού του έργου.Ηαπλότητα , η ευρηµατικότητα , ο πλούτος τωνλέξεων , των σχηµάτων ,των σηµείων της πα-ράδοσης του δεκαπεντασύλλαβου οµολογούνπως η Κρήτη ξέρει να γεννά οντέ το θέλει,την ώρα που οι άλλοι λένε πως απόθανε .«Πολλά ‘ν’τση φύσης τα κρυφά κι άνθρωπος

δε γνωρίζει ποιος είναι αυτός µε µαστοριά π’όλα τακανονίζει…Αέρας , χώµα και νερό κι ό,τι στη γη φυτρώ-νει κι ό,τι ζωή ‘ναι στη στεριά κι η θάλασσα ό,τιχώνει είναι του χρόνου θέληµα ,είναι στη τύχης γέννα κι από τσ’ανάγκης την κοιλιά µ’αποµονή βγαρ-µένα .»Το αντιρατσιστικό αυτό έργο ,που εκδίδε-ται το 1988 ,άρπαξε η καθηλωτική λύρα,που ακούει στο όνοµα Πάρις Περυσινάκης.Οι στίχοι συναντούν τη µουσική τους και υφαί-νεται µε ευστοχία η ατµόσφαιρα του έργου.∆ενξέρω πόσο αυτός ο ρέων -και φιλοσοφικόςσε πολλά σηµεία του- λόγος µπορεί να περά-σει στα χείλη των Κρητικών και όλων των Ελ-λήνων πάντως η τρυφερότητα της µουσικήςπροκαλεί καθέναν από εκείνους που τραγου-δάνε στην παρέα .Η παράδοση παραδίδεταιστα ψαγµένα και ταλαντούχα δάκτυλα ενόςνέου ανθρώπου και το αποτέλεσµα είναι εµ-ψυχωτικό όσων έχασαν την ελπίδα πως ο λαόςέχασε την έµπνευση.

Ο Βασίλης Σταυρακάκης µοναδικός ,εξαιρε-τικός , υπέροχος τραγουδιστής.∆ε χορταίνεικανείς να τον ακούει .Πολυκύµµαντη φωνή ,θρεµµένη µ’ανωγειανό αέρα ,θρεµµένη µε Ψη-λορείτη µα και µ’Όλυµπο .Ευγένεια ,τρυφερό-τητα ,αγριάδα και λεπτότητα άριστασυνταιριασµένα .Ο Σωκράτης Μάλαµας στο ρόλο του Γιάγκου,ο Παντελής Θαλασσινός στο ρόλο του ποιητή,η Μαρία ∆ακανάλη στο ρόλο της Εµινέ και οΧρήστος Θηβαίος στο ρόλο του χαϊνη πολύκαλοί παρ’ότι η γλώσσα του έργου δε γίνεταιένα µε τη φωνή, όπως στην περίπτωση τουΒ.Σταυρακάκη .«∆ε ζούµε παρά µόνο στο όνειρό µας ,εξαι-τίας του και για χάρη του. Χρέος νατου µείνουµε πιστοί και αφοσιωµένοι µέχρι τέ-λους» γράφει ο συνθέτης του έργου στο βι-βλιαράκι που συνοδεύει το cd και εγώ λέω«ευχαριστούµε για το συγκλονιστικά επίκαιροόνειρο που ζήσαµε ακούγοντας αυτό τοέργο.»

∆∆αασσκκααλλάάκκηη ΘΘεεοοδδοοσσίίαα

""ΟΟΙΙ ΤΤΡΡΟΟΒΒΑΑ∆∆ΟΟΥΥΡΡΟΟΙΙ ΤΤΗΗΣΣ ΚΚΑΑΡΡ∆∆ΙΙΑΑΣΣ ΜΜΟΟΥΥ""ΕΕττααιιρρεείίαα:: ΚΚΑΑΜΜΠΠΑΑΝΝΑΑΚΚΙΙ

UUNNIIVVEERRSSAALL

∆∆ιιεεύύθθ.. ΠΠααρρααγγωωγγήήςς ΓΓιιώώρργγοοςς ΝΝττααλλάάρρααςςΜΜιιχχάάλληηςς ΚΚοουυµµππιιόόςς

Το δεύτερο βιβλίο-cd της σειράς "Άξιος λόγος"µε παραγωγούς τον Γιώργο Νταλάρα και τονΜιχάλη Κουµπιό έχει πρωταγωνιστή τον στι-χουργό-ποιητή Άλκη Αλκαίο.Το cd έφερε κοντά µια πλειάδα ολοκληρωµέ-νων καλλιτεχνών της εποχής µας. Όλοι όσοισυµµετείχαν άφησαν την αύρα τους σε ένα cd,που όσοι το έχουν ακούσει δηλώνουν αβίασταπως πρόκειται για τον δίσκο της χρονιάς!Αρλέτα, Βαγγέλης Γερµανός, ∆ηµήτρης Ζερ-βουδάκης, Χρήστος Θηβαίος, Αλκίνοος Ιωαννί-δης, Βασίλης Καζούλης, Χάρης και ΠάνοςΚατσιµίχας (ξανά µαζί), Σωκράτης Μάλαµας,Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Μιλτιάδης Πασχαλί-δης, Φίλιππος Πλιάτσικας, Νίκος Πορτοκάλο-γλου, Μπάµπης Στόκας, ∆ιονύσης Τσακνής,Νίκος Ζούδιαρης, ∆ηµήτρης Παπαδηµητρίου,Γιώργος Νταλάρας, Μιχάλης Κουµπιός.Στο βιβλίο της έκδοσης υπάρχει κείµενο τουΘάνου Μικρούτσικου και της Μάρως ∆ούκακαθώς και πίνακες-σχόλια του ∆ηµήτρηΜπάγκα που πλαισιώνουν τα 13 τραγούδια.Ο Άλκης Αλκαίος είδε αυτά τα "13 παραµι-λητά", όπως τα χαρακτηρίζει στο σηµείωµα τουδίσκου, ως "αφορµές για συνάντηση µε εξαίσι-ους τροβαδούρους". Απολαύστε τα 13 τραγού-δια του δίσκου και διαπιστώστε πωςενέπνευσε µοναδικά τους τροβαδούρους τηςκαρδιάς του!

ΕΕππιιµµέέλλεειιαα :: ΜΜ..ΦΦ..

ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

2222ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 84 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2009

ΗΗ ΝΝέέαα ΤΤάάξξηη κκααιι ηη ττρρίίττηη οοµµοοιιόόττηητταα

To 1940 o Αδόλφος Χίτλερ ανακοίνωσε ότι είχε καθιερωθείπια το πολιτικό του σύστηµα. Ήταν το σύστηµα για το οποίοαγωνίστηκε την προηγούµενη δεκαετία ο ίδιος και το Ναζι-στικό κόµµα. Το όνοµα του συστήµατος στα Γερµανικά, Ne-uordnung, µεταφράζεται Νέα Τάξη. Εναλλακτικό όνοµα των

ναζιστών ήταν νεοταξίτες.Αν και µικρός για να έχω προλάβει αυτή την είδηση, είχα διαβά-

σει ή ακούσει τον όρο αρκετές φορές σε ιστορικές αναδροµές, προ-φανώς απαξιωτικά. Με ξένισε συνεπώς η πρώτη φορά που τονάκουσα, νοµίζω από τον Μπους τον γηραιότερο ως το όραµα του σύγ-χρονου κόσµου: Η καθιέρωση της Νέας Τάξης. Έκτοτε Η Νέα Τάξηέγινε ψωµοτύρι. Κλίντον, Μπλέρ, Μπους ο νεότερος, Σαρκοζί και λίγο

ως πολύ όλοι οι ηγέτες του G8 που πέρασανµιλάνε για την ανάγκη µιας Νέας Τάξης.

∆ύο είναι τα τινά: ή εννοούν το ίδιοόραµα µε το Χίτλερ ή όχι. Αν όχι, γιατί χρησι-µοποιούν αυτόν ακριβώς τον όρο; Χαθήκανεοι λέξεις; ∆εν µπορούσαν να πούνε νέα κατά-

σταση; νέο όραµα; φρέσκα κουλούρια; Κάτι άλλο τέλος πάντων; Μιαδιευκρίνηση τουλάχιστον: «ρε παιδιά, ελεεινός αυτός ο Χίτλερ αλλάείχε βρει έναν όρο... µούρλια!»

Αν όµως εννοούν ότι εννοούσε και ο Χίτλερ, αλλάζουν οι ερω-τήσεις. Είναι τόσο θρασείς; Ή είµαστε τόσο αµνήµονες ώστε να εί-µαστε καταδικασµένοι να ξαναζήσοµε την ιστορία;

Σε ένα παλιότερο κειµενάκι έκανα µια σύνοψη της παγκόσµιαςιστορίας. Το σκιτσάκι έκανε κριτική στο φασισµό υπερεθνικών οργα-νισµών όπως το ΝΑΤΟ, το σήµα του οποίου φαίνεται στην δεξιά άκρη.

Υπάρχουν όµως δυο ακόµη πράγµατα που πρέπει να λάβουµευπόψη. Το πρώτο είναι ότι αργά και αθόρυβα οι υπερεθνικοί οργανι-σµοί και η δικαιοδοσία τους επί θεµάτων που µας αφορούν πολλα-πλασιάζονται:

ΝΑΤΟ – πότε πήρες την απόφαση αναγνώστη µου ότι θα στεί-λοµε ως χώρα στρατεύµατα στο Αφγανιστάν; Στη Σοµαλία; Στην Πα-λαιστίνη; Στη Νιγηρία;

Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα – πότε αποφάσισες ότι το σωστόγια τον ανταγωνισµό είναι να δανείζονται από αυτήν οι τράπεζες µε1% και αυτές να δανείζουν το κράτος (δάνειο που αποπληρώνεις εσύ)µε 5%;

Ευρωπαϊκή Επιτροπή: πότε αποφάσισες ότι εκεί θα καθορίζεταιη οικονοµική µας πολιτική; Πότε αποφάσισες να έχοµε υπερπρωθυ-

πουργό τον Μπαρόζο; Πότε αποφάσισες για τον πρόεδρο της ΕΕ; Θέσηγια την οποία προαλείφεται ο (να χαρώ) Τονυ Μπλερ, ο και σκυλάκιτου Μπους καλούµενος; Πότε αποφάσισες για υπουργό εξωτερικώντης ΕΕ; Ρόλο που είχε µέχρι πρότινος παίξει ο σοσιαλιστής Σολάναυπερθεµατίζοντας για το βοµβαρδισµό της Σερβίας; Ποιο λουλούδιθα µας στολίσουν τώρα;

Πότε αποφάσισες για τους όρους που επιβάλλει το ∆ιεθνές Νο-µισµατικό Ταµείο στις φτωχές χώρες (ίσως αύριο και σε µας) που δα-νείζει;

Πότε είπες ναι στην παράδοση των προσωπικών σου δεδοµένωνσε Αµερικάνικους και Ευρωπαϊκούς οργανισµούς ασφαλείας; Πότεέµαθες οτιδήποτε για την συνθήκη Σένγκεν εκτός από το όνοµά της;Γιατί δεν συµµετέχει σε αυτήν η Κύπρος και άλλες ευρωπαϊκέςχώρες;

Το δεύτερο που θα πρέπει να προσέξουµε είναι ότι όλοι οι πα-ραπάνω οµονοούν στο θέµα της νέας τάξης. Αν δεν το έχετε ήδη προ-σέξει, κάντε τον κόπο. Ο όρος έρχεται και επανέρχεται σε κάθεεπίσηµη οµιλία των συνεχιστών του πρώτου διδάξαντα. Ως και τονπρώην µας, τον Καραµανλάκο ντε, άκουσα να το λέει. Θα το πει και ονυν – µην έχετε αγωνία.

Συχνά θα το ακούσετε και µε άλλα λόγια: Η νέα τάξη απαιτεί τρο-µοκράτες για τον αφανισµό των οποίων απαιτούνται θυσίες των ελευ-θεριών έναντι ασφάλειας: βάλτε κι άλλες κάµερες, δηλώστε ταστοιχεία των καρτοκινητών, δηλώστε τους συγγενείς σας µέχρι 5ουβαθµού για να πάρετε δάνειο. Απαιτεί «λαθροµετανάστες» για φτηνό,εξαθλιωµένο (ευέλικτο το ονοµάζουν) εργατικό δυναµικό, αλλά καιγια τον έλεγχο των οποίων απαιτείται ενίσχυση των σωµάτων ασφα-λείας. Απαιτεί ταραξίες που θα πρέπει να πατάσσονται στο όνοµα τουφιλήσυχου πολίτη. Απαιτεί πείνα και αρρώστια στον τρίτο κόσµο γιανα τους πουλάµε φάρµακα και φαΐ από τις πρώτες ύλες που τους κλέ-βουµε. Απαιτεί να µην απεργούµε για να µην χαλάει η εικόνα τηςχώρας, να καταργήσοµε το αναχρονιστικό άσυλο, να πληρώνοµε γιατην υγεία, την παιδεία, να µειωθούν µισθοί και συντάξεις. Απαιτεί ερ-γασιακές συνθήκες παλιές και δοκιµασµένες, όπως ήταν πριν δύο αι-ώνες και να αφήσοµε τα οπισθοδροµικά «κεκτηµένα». Απαιτεί ναασχολούµαστε διεξοδικά µε τα ζώδια, το life style, τα UFO και τιςπύλες του Χαλβαδέλλα, τα σήριαλ και τα τηλεπαιχνίδια αυτοεξευτε-λισµού, και να αφήσοµε τα σοβαρά θέµατα στους ειδικούς.

Η νέα τάξη είναι συνηθισµένη να απαιτεί. Απαιτούσε πριν 60 χρό-νια απαιτεί και σήµερα. Ανησυχητική οµοιότητα είναι ότι φαινόταν ανί-κητη πριν 60 χρόνια και µοιάζει ανίκητη σήµερα. Η θρυλική ρήση τηςελληνικής ταινίας «είναι φίλοι µας οι Γερµανοί» έχει πολλούς πρό-θυµους ελβετόψυχους αµερικανοτσολιάδες (αθάνατε Τζιµάκο) να τηνπαπαγαλίζουν, µε την αναγκαία προσαρµογή σήµερα. Τότε κάποιοιδεν υπάκουσαν στις απαιτήσεις ούτε µάσησαν τα περί αήττητου τηςνέας τάξης. Να τριτώσουν άραγε οι οµοιότητες;

Υπερεθνικούς οργανισµούς εννοώ αυτούς που χωρίς να τουςέχει εκλέξει κανένας και χωρίς να τους ελέγχει κανένας καθορίζουντις τύχες µας µε τον ένα ή άλλο τρόπο.

Γράφειo Πέτρoς

Λυµπεράκης

“∆ίκτυο fm 91,5”

To “∆ίκτυο fm 91,5”, έπειτα από τις τελευ-ταίες αλλαγές σε διοικητικό επίπεδο, ενι-σχύει τον χαρακτήρα του, όντας το

ραδιόφωνο των Χανίων µε σαφή άποψη, εµµέ-νοντας στην ποιότητα της µουσικής και τουλόγου.

Ο Παναγιώτης Ορφανίδης αναλαµβάνον-τας την διεύθυνση του ραδιοφωνικού σταθµούκαι διατηρώντας καθηµερινή εκποµπή 12:00 µε15:00 δίνει φωνή σε κοινωνικούς φορείς τωνΧανίων όπως ∆ιεθνής Αµνηστία, ΕΝ.Π.Κ. Χα-νίων, Γιατροί του κόσµου, φιλοζωικές ενώσειςενηµερώνοντας καθηµερινά για τα πολιτιστικάδρώµενα που αφορούν στα Χανιά και στηνΚρήτη µε σαφή άποψη και θέση πλέον, όπως συ-νέβη τον Ιούλιο στα Ανώγεια όπου έλαβε χώραένα από τα µεγαλύτερα αφιερώµατα που έγινεπανελλαδικώς για τον Μάνο Χατζιδάκι « η Άνο-δος των Ανωγείων» εκεί οπού βρέθηκαν πολλοίαπό τους σηµαντικότερους συνεργάτες τουΜάνου Χατζιδάκι, και όπου το “∆ίκτυο fm 91,5”ήταν χορηγός επικοινωνίας, το µόνο ραδιόφωνοαπό την Κρήτη.

Το “∆ίκτυο fm 91,5” στηρίζοντας κυρίωςτο πρόγραµµά του στις τοπικές εκποµπές, οιοποίες καλύπτουν το µεγαλύτερο µέρος τουπρογράµµατος (Αφροδίτη Καραντωνάκη, Κώ-στας Καστρινάκης, Μανώλης Τζιλιβάκης, ΖωήWeems, ∆ήµος Κερδέλας, εκποµπές µαθητώνλυκείου κ.α.) και σε συνεργασία πάντα µε τοναθηναϊκό ραδιοφωνικό σταθµό «Μελωδία fm»µεταδίδοντας σηµαντικές εκποµπές όπως τουΟδυσσέα Ιωάννου, Κώστα Θωµαίδη, ∆ιονυσίαςΜπάκα παραµένει το µόνο ραδιόφωνο σταΧανιά µε µόνη του προτεραιότητα την ποιότητατης µουσικής και του λόγου.

Το “∆ίκτυο fm 91,5” εκπέµπει διαδικτυακάκαι πρωτοποριακά ως Web radio – TV στηνεξής διεύθυνση www.diktyofm.gr.

Καλύπτονταςτις διαρκώς αυξανόµενες και απαιτητικές ανάγκες του ακροατηρίου του, το “∆ίκτυο fm91,5” θέτει ως στόχο τη διαρκή αναβάθµιση µεαρκετές προγραµµατισµένες δράσεις, αποδει-κνύοντας ότι είναι ένα ζωντανό ραδιόφωνοστα Χανιά και οπού φτάνει η φωνή του.

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 84 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 20092233

87,6 ΡΑ∆ΙΟ ΑΜΟΡΕ88 LOVE RADIO 88,3 VILLAGE Χανιά 282105304188,8 ΓΑΥ∆ΟΣ FM 88,9 ΚΡΗΤΕΣ89,6 SUPER FM 282105201090,1 ERA SPOR90,5 SPOR FM 282105680091 VENUS 282107470491,5 ∆ΙΚΤΥΟ ΣΤΑ FM 282104397991,8 SKAI NEWS 282105300092,1 ΕYΑΓΓΕΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ92,5 ΡΑ∆ΙO ΡΙΖΙΤΕΣ 282202254592,9 ΕΡΑ1 2106009604 /693,2 ΛΑΜΨΗ FM93,5 ΡΑ∆ΙO ΕΝΤΑΣΗ93,8 ΚΡΗΤΙΚOΡΑΜΑ 282104002594,4 ORIGINAL 282109911194,9 ΕΡΑ2 210606682295 ΝOΤOΣ FM 282104002595,295,5 ΡΑ∆ΙO ΜΑΡΤYΡΙΑ 282104024096,2 ΧΑΝΙΑ 96,2 RADIO ΒΕST 282107069097 ΑΝΤΕΝΝΑ ∆YΤ.ΚΡΗΤΗΣ 282105550597,4 ΡΥΘΜΟΣ 282102846697,7 STAR FM 282105070198,2 MAGIC FM 282105399498,5 SEVENTH SKY 282102013098,8 ΓΝΩΜΗ 98,9 ΧΑΝΙΑ FM 28210 3410699 LOVE RADIO99,2 ΡΑ∆ΙO ΚΡΗΤΗ 281026196299,6 SUPER RADIO 2821088370100,2 MAX FM-Sky 2821055008/9101 MRB 2821020400101,5 ΚΡΗΤΗ FM 2821032734102,4 ΡΑ∆ΙO ΗΡΑΚΛΕΙO 102,7 STUDIO ΑΛΦΑ 2821080243103 PLUS 103 2821053989103,5 EΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑ∆OΣ 2107226868104 ΕΡΑ ΧΑΝΙΩΝ 2821020560/20570104,5 SUGAR FM105 ΕΡΩΤΙΚΟΣ 2821036700105,4 PETPO FM 2821033460106 ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ106,5 MUSIC BOX 2821081210 & 40690107 RADIO MELODY 2821093271107,3 Ω∆ΥΣΣΕΑΣ FM107,4 7ο ΕΝΙΑΙO ΛYΚΕΙO 107,9

ΕΕΛΛΛΛΗΗΝΝΙΙΣΣ,, τηλ. 2821051850ΑΑΤΤΤΤΙΙΚΚΟΟΝΝ,, τηλ. 2821040208ΚΚΗΗΠΠΟΟΣΣ,, τηλ. 2821056450PPAALLAACCEE,, τηλ. 2821057757

Στα

σιν

εµ

ά

τη

ς π

όλη

ς

Σταθερά οδεύουµε προς το τέλος της χρονιάς αλλά ταβασικά θέµατα στο χώρο των ΜΜΕ παραµένουν άλυτακαι κυρίως χαοτικά εδώ και χρόνια.

Άδειες, µορφές λειτουργίας, κανόνες λειτουργίας, ψη-φιακά σήµατα, ιδιαιτερότητες στην λειτουργία των πε-ριφερειακών ΜΜΕ κτλ είναι µερικά από τα βασικάθέµατα που κάποια στιγµή η νέα κυβέρνηση οφείλεινα ανοίξει.

Απλά και µονό για να µπει κάποια στιγµή τάξη στο χάος.Αναβαθµισµένες τους τελευταίους µήνες οι σελίδες των

διαδροµών των Χανιώτικων Νέων. Πάντα τέτοια.Απ΄την άλλη, επίµονα και επίπονα, οι περιφερειακές των

Χανίων εφηµερίδες έχουν κατακτήσει σηµαντικό ρόλοστην Χανιώτικη ενηµέρωση.

Γίνονται κινήσεις για νέο όµιλο media στα Χανιά;Αρχές του νέου χρόνου µαθαίνουµε ότι θα ανοίξει τις

πύλες του το νέο στολίδι του νοµού Χανίων αλλά καιτης πανελλήνιας δηµοσιογραφικής οικογένειας. Ολόγος για το Ινστιτούτο ∆ηµοσιογραφίας που βρήκεφιλόξενη στέγη στους Άγιους Πάντες στους χώρουςτου ιδρύµατος Αγία Σοφία.

Το να βρεθεί το Ινστιτούτο στα Χανιά είναι µια αποκλει-στική επίµονη, επίπονη µάχη του Γιάννη Γαρεδάκη τωνΧανιώτικων Νέων.

Μια µάχη που κέρδισε µεν αλλά για την ιστορία καλό είναινα ξέρουµε ότι δεν στηρίχθηκε από τους τοπικούς πα-ράγοντες όσο θα έπρεπε!!!

Αυτά γιατί είµαστε σίγουροι ότι τώρα που θα κοπούν οικορδέλες θα βρεθούν εκεί διάφοροι …

Λοιπόν είναι καλό που µετά από περίπου µια 2ετια το το-πικό ραδιόφωνο άρχισε να έχει λόγο. Ας ελπίσουµεότι αυτό που λέµε ανταγωνισµός θα βελτιώσει και τηνποιότητα του.

Γράφαµε τον προηγούµενο µηνά για την ΕΡΑ Χανίων. Νατο επαναφέρουµε εδώ.

Κατά τη γνώµη µας οι περιφερειακοί σταθµοί της ΕΡΑµπορούν και πρέπει να γίνουν οι πόλοι της ενηµέρω-σης και του πολιτισµού. Αρκεί κάποιοι , πολιτικά προ-ϊστάµενοι, να το θέλουν και να το πιστέψουν. Και για ναµην αφήσουµε κενά σηµειώνουµε ότι ένα ραδιόφωνο«πουλάει» το πρόγραµµα του ως εκ τούτου τόσο ηΕΡΑ Χανίων όσο και οι άλλοι περιφερειακοί σταθµοί

της ΕΡΑ θα πρέπει να προσλάβουν κόσµο για να στε-λεχωθεί το πρόγραµµα τους και την ίδια στιγµή να βρε-θεί τρόπος να µειωθεί το κόστος λειτουργίας τους πουοφείλεται σε αδιανόητα περιττό προσωπικό στον διοι-κητικό τοµέα.

Για να έχουµε αίσθηση πραγµάτων.Μια στελέχωση ενός σταθµού όπως της ΕΡΑ Χανίων αν-

τιστοιχεί σε αργοµισθία 3-4 συµβούλων απ΄αυτούςπου υπάρχουν στα ψηλά κλιµάκια της ΕΡΤ.

Έρχεται… Στην µπάντα τον fm. Καλή µουσική και «ο πολιτισµός να

είναι η είδηση». Με την υπογραφή της «Πυξίδας ΤηςΠόλης».

ΥΥ..γγ.. ΗΗ σσττήήλληη ααπποοττεελλεείί ππρροοϊϊόόνν σσυυλλλλοογγιικκόόττηηττααςς.. ΩΩςς εεκκττοούύττοουυ ππεερριιµµέέννοουυµµεε ττηη σσυυµµββοολλήή σσααςς..

ΕΕννηηµµεερρώώσσττεε µµααςς,, γγιιαα νναα εεννηηµµεερρώώσσοουυµµεε !!

««ΠΠΥΥΞΞΙΙ∆∆ΑΑ ττηηςς ΠΠόόλληηςς»»ΤΤΗΗ 5533 ΤΤΚΚ 7733113311 ΧΧΑΑΝΝΙΙΑΑ ΚΚΡΡΗΗΤΤΗΗΣΣ

ΤΤΗΗΛΛ :: 22882211007744110044 // 66997744773399112222ΦΦΑΑΞΞ :: 22882211003366336644

ee--mmaaiill:: iinnffoo@@ppyyxxiiddaa..ggrr

Μέσα Μαζικής Ενηµέρωσης

Αλλαγές στην τηλεοπτική διαφήµιση αλλά και στο κα-θεστώς που αφορά τις ραδιοτηλεοπτικές παραγωγές,δροµολογούνται στο αµέσως προσεχές χρονικό διά-στηµα, καθώς τα χρονικά όρια για την εναρµόνιση τηςελληνικής νοµοθεσίας για τα ΜΜΕ, µε την αναθεωρη-µένη Ευρωπαϊκή Οδηγία που ρυθµίζει το χώρο, φτάνουνστο τέλος τους.Η σχετική προθεσµία που έχει θέσει η Ε.Ε., στα κράτηµέλη για την εναρµόνιση της νοµοθεσίας τους µε τιςαναθεωρηµένες διατάξεις της Οδηγίας για τις Υπηρε-σίες των Οπτικοακουστικών Μέσων (µετεξέλιξη τηςΟδηγίας Τηλεόραση Χωρίς Σύνορα), εκπνέει σε δυο πε-ρίπου µήνες και συγκεκριµένα στις 19.12.2009, ζητών-τας την άµεση προσοχή των νέων ηγεσιών τωνσυναρµόδιων υπουργείων που ρυθµίζουν το χώρο.Αλλαγές στο «παρά πέντε»Για τη δηµιουργία του νέου πλαισίου, προηγήθηκαν δυο

δηµόσιες διαβουλεύσεις -η τελευταία ολοκληρώθηκεστο τέλος του Ιουλίου- ωστόσο οι πολιτικές εξελίξειςήταν αυτές που καθόρισαν την πορεία του σχετικού νο-µοσχεδίου, που είχε εκπονηθεί. Το νέο θεσµικό πλαίσιο του οποίου την ευθύνη πλέονφέρει η νέα κυβέρνηση -βάσει της Ευρωπαϊκής Οδη-γίας- φέρνει ουσιαστικές αλλαγές στο χώρο της τηλε-οπτικής διαφήµισης, αρκετές από τις οποίες αναµένεταιότι θα τονώσουν τα έσοδα των τηλεοπτικών επιχειρή-σεων, σε µια περίοδο που δέχονται ισχυρότατες πιέ-σεις από τη σηµαντική µείωση της διαφηµιστικήςδαπάνης στο µέσο.Παράλληλα εκσυγχρονίζει και απλοποιεί το ρυθµιστικόπλαίσιο των ραδιοτηλεοπτικών µεταδόσεων (γραµµικώνυπηρεσιών ραδιοτηλεοπτικών υπηρεσιών), λύνοντας ζη-τήµατα που σχετίζονται µε την παραγωγή του περιεχο-µένου (χώρα προέλευσης, έλεγχος κλπ.) καθώς και µε

την εγκατάσταση των ραδιοτηλεοπτικών επιχειρήσεων. Επίσης θέτει ένα ελάχιστο πλαίσιο για τις τηλεοπτικέςυπηρεσίες κατά παραγγελία (µη γραµµικές τηλεοπτικέςυπηρεσίες), οι οποίες πλέον παρέχονται και στη χώραµας, από αρκετούς παρόχους τηλεοπτικών υπηρεσιώνµέσω δικτύου. Σε ό,τι αφορά τον οικονοµικό τοµέα, µεταξύ άλλων προ-βλέπεται η διευκόλυνση της χρηµατοδότησης ευρωπαϊ-κού οπτικοακουστικού περιεχοµένου.∆ιαφήµιση µε νέους όρουςΗ εισαγωγή του νέου όρου «οπτικοακουστική εµπορικήανακοίνωση», µια ευρεία έννοια που περιλαµβάνει τηντηλεοπτική διαφήµιση, χορηγία, τηλεπώληση αλλά καιτην τοποθέτηση προϊόντων, είναι η βασικότερη καινο-τοµία όσον αφορά τη διαφήµιση.

ΠΠηηγγήή :: ΝΝααυυττεεµµπποορριικκήήΕΕππιιµµέέλλεειιαα :: ΜΜ..ΑΑννεευυλλααββήήςς

Στενεύουν τα όρια αλλαγών στα οπτικοακουστικά µέσα

«Είναι σαν να ακούω το Θεό να µουµιλάει. Ξέρω ότι στην πραγµατικότητα δενείναι αυτός αλλά καµιά φορά τις νύχτες µπερ-δεύοµαι. Ξυπνώ και τον αναζητώ. Αλλά είναιπαντού σκοτάδι και δεν βλέπω τίποτα. Μόνοκρυώνω. Μου παίρνει ώρα µέχρι να µε ξανα-πάρει ο ύπνος. Μερικές φορές δεν τα κατα-φέρνω καθόλου και µένω ξύπνιος µέχρι τοπρώτο πρωινό τρένο. Παρόλο που ξέρω ότιδεν είναι ο Θεός, ακόµη προσπαθώ να κατα-λάβω τι θέλει να µου πει. Κι αυτό που φοβά-µαι περισσότερο, αν θές πίστεψέ το, είναι ότιίσως κάποτε καταλάβω». Ο γέρος που µου τά’λεγε αυτά είχε πάρει εδώ και καιρό την οδότης απωλείας. Μπέρδευε τις φωνές µες τοµυαλό του µε τον ήχο του αέρα µεσα στις

άδειες σήραγγεςκαι το θόρυβο τωντρένων που περνού-σαν βουίζοντας.

Μόνος τουδεν θα τά ’βγαζε

πέρα πάνω από δυο – τρεις µέρες, αυτόςπου κάποτε ήταν ο ζωντανός χάρτης του υπό-γειου σιδηρόδροµου. Ήξερε τις πιο προφυ-λαγµένες και σκοτεινές γωνιές για ύπνο.Μέρη που και ο πιο έµπειρος µπάτσος δενγνώριζε ή δεν τολµούσε να πάει. Τις καλύτε-ρες στάσεις για αποτσίγαρα και αποφάγια,αργά τις νύχτες, όταν ο τόπος ερήµωνε καιξεµυτούσαµε από τις κρυψώνες µας για τονεπιούσιο. Στάση Kröpke, στάση AegintientorPlatz, και Waterloo µετά τα µεσάνυχτα, Σάβ-βατο βράδυ, κόσµος χύµα, τύφλα, αν ήσουνπραγµατικά προσεκτικός ,ισως µπορούσες νααρπάξεις κάτι, πριν προλάβουν να σε αρπά-ξουν.

Τώρα, αν έµενε µόνος του, ήταν ζή-τηµα χρόνου, πριν τον κόψει κανένα τρένο ήπριν τον βουτήξουν οι µπάτσοι και τον ανα-µορφώσουν, αφου πρώτα τον ρηµάξουν στοξύλο. Τα πράγµατα εδώ κάτω έχουν γίνειπάρα πολύ δύσκολα. Από τότε που το Chanel1 έβγαλε στον αέρα αυτήν την ιστορία για αρ-παγές παιδιών και φρικτά εγκλήµατα απότους άστεγους του υπόγειου ο κόσµος έχειαλλοφρονήσει. Ζητάει τάξη και ασφάλεια καιτην κεφαλή µας να αχνίζει επί πίνακι. Ο δή-µαρχος συµφωνεί και επαυξάνει. Οι µπάτσοιαπό την άλλη έχουν πονηρέψει πολύ. Έχουνβάλει φυτευτούς σε πολλά σηµεία του υπό-γειου. ∆υο – δυο, τρεις – τρεις κάθονται ακί-νητοι σαν σκυλοκούραδα µες στο πηκτόσκοτάδι, κι αν πέσεις πάνω τους σ’ έχουνλιώσει στο ξύλο κι έπειτα σε αποσύρουν απότην κυκλοφορία.

Εγώ, όταν πρωτοκατέβηκα, κόλλησαστο γέρο, διαφορετικά δε θα την έβγαζα κα-θαρή. Ούτε πού να βρίσκω φαγητό ήξεραούτε πώς να αποφεύγω τους κινδύνους. Ανδεν ήταν ο γέρος δε θα ήµουν ούτε µια κω-λοϋποσηµείωση στην αναφορά ενός µπά-

τσου. Θα µε είχαν σβήσει από το χάρτη. Εί-µαστε ο απαραίτητος εχθρός, ο σίγουροςστόχος, η µύγα µες στο πρωινό τους γάλα.

Ο γέρος µου έµαθε να επιβιώνω. Ναβεντουζάρω πάνω στα τρένα , όταν κόβουνταχύτητα για να αλλάξουν γραµµή και να πη-γαίνω γρήγορά και αθόρυβα από το ένα σκο-τάδι στο άλλο. Να ψάχνω στις στάσεις µόνοαργά τα βράδια, όταν ο κόσµος έχει φύγει καιοι πόρτες κλειδώνουν. Είναι όµορφοι οι σταθ-µοί άδειοι από κόσµο, µε σκουπίδια ολόγυραπεταµένα, χαρτιά, µπουκάλια, καµιά φοράσχεδόν γεµάτα, µε εφηµερίδες σκορπισµέ-νες στα παγκάκια να ανασηκώνονται από τοφύσηµα του αέρα ή άλλες φορές κανένα πα-πούτσι στην πιο απίθανη γωνιά µε σπασµένοτο τακούνι, µοιαζουν σαν µόλις πριν από λίγονα ήταν γεµάτοι κόσµο που µια ξαφνική κατα-στροφή τους ανάγκασε να εγκαταλείψουν τοµέρος µέσα σε απόλυτο πανικό. Στο γέροαρέσουν κυρίως οι διαφηµιστικές αφίσες. Όχιόλες, µόνο κάποιες. ∆εν ξέρω µε ποιο κρι-τήριο τις επιλέγει, είναι όµως ικανός να κά-θεται αµίλητος µπροστά τους µε τις ώρες,τρώγοντας µε µικρές µπουκιές το βραδινότου. Έχει ένα ύφος θαρρείς και περιµένει ηαφίσα να του µιλήσει. Ποιος ξέρει, ίσως νατου µιλάει κιολας. Μια φορά προσπάθησε ναπάρει µία στο µέρος που κοιµόταν. Του σχι-ζόταν σε µικρά κοµµάτια. ∆εν τα κατάφερεστο τέλος .

Στο µέρος του είχε ένα σωρό πράγ-µατα από τη µεγάλη σύγκρουση, τότε που ταδυο τρένα πέσαν το ένα πάνω στο άλλο. Σκο-τώθηκε πολύς κόσµος. Για πολλές ώρεςέγινε χαµός. Άνθρωποι ουρλιάζαν µέσα στασκοτεινά. Ο γέρος µου είχε πει την ιστορίαδεκάδες φορές. Ίσως κάθε φορά να ξε-χνούσε ότι µου την είχε ξαναπεί ή ίσως νατην έλεγε και ξανά και ξανά προσπαθώνταςκαι ο ίδιος να καταλάβει τελικά το νόηµά της.«Πάνω δεν είχαν καταλάβει τι είχε γίνει. Θααργούσαν ακόµη. Είχαν υπερβολική εµπιστο-σύνη στο σύστηµα. Εν τω µεταξύ ο κόσµοςπέθαινε. Ήµασταν καµια δεκαριά σε εκείνο

το σηµείο. Εκείνη τη µέρα κάναµε την τύχηµας. Μαζέψαµε όσα θα µάζευαν οι άλλοιάστεγοι σε µια ζωή. Εγώ πήγα και ήρθα του-λάχιστον εφτά φορές κουβαλώντας πράγ-µατα. Έπειτα έγινε αυτό που δεν µπορώ νακαταλάβω και συνέχεια το σκέφτοµαι.

Εγώ νόµιζα πως ήταν νεκρός έτσιπου τον είδα µες στα αίµατα. Πλησίασα νατου πάρω τη βαλίτσα κι εκείνος, που να πάρειο διάολος, ανοιξε τα µάτια του κι άρχισε ναµου ζητάει βοήθεια. Πώς να τον βοηθήσωόµως που εγώ δεν ήξερα την τύφλα µου κιαυτός έχανε αίµα από παντού. Κι είπα ναφύγω και να τον παρατήσω κι ας πάει στοκαλό η βαλίτσα µε όλα τα καλά της. Μα έλαπου όταν πήγα να φύγω αυτός φώναξε τοόνοµά µου. Το είχα σχεδόν ξεχάσει τόσα χρό-νια εδώ κάτω, µες στις τρύπες. Ούτε µιαφορά δεν το άκουσα. Και να το τώρα, τηστιγµή ακριβώς που ήµουν έτοιµος να τοβάλω στα πόδια, το όνοµά µου και ο τύποςµες στα αίµατα µε γουρλωµένα τα µάτια. Πουστο καλό το ήξερε; Αποκλείεται να γνωριζό-µασταν. Οι ηλικίες δεν συµφωνούσαν καιείµαι σίγουρος ότι δεν το είχε µαντέψει στηντύχη.Το έβλεπα στα µάτια του. Πάντως πο-νούσε πολύ κι εγω δεν ήξερα τι να του κάνωπου το αίµα έτρεχε από όλες τις µπάντες καιµόνο του κρατούσα το χέρι, βοήθεια κι αυτήνα σου πετύχει, κι έπειτα αυτός κατάλαβε ότιθα πεθάνει κι άρχισε να κλαίει σιωπηλά. Σιω-πηλά έκλαιγε και παραλίγο να κλάψω κι εγώ.Κι έπειτα είπε άλλη µια φορά το όνοµά µουκαι έκλεισε τα µάτια, έτσι θαρρείς για να µ’αφήσει µε την απορία. Και καµιά φορά τα βρά-δια που νοµίζω ότι ακούω το Θεό τον ρωτάωποιος ήταν αυτός και ποιος ήµουν εγώ αλλάαπάντηση καµιά δεν παίρνω και δεν µπορώνα κοιµηθώ και µένω ξάγρυπνος µέχρι τοπρώτο πρωινό τρένο.»

Γράφειo Nίκoς

Xατζηιωάννoυ

Ετοιµάζοντας την Πυξίδα …

Είδαµε2 ακόµα εκποµπές του Σταύρου Θεοδωράκη. Απόδειξη ότι η τηλεόραση έχει λόγο

ύπαρξης!!!

Ζήσαµε Με την αγωνία για τους επόµενους γγ των υπουργείων και κυρίως

για τον / την επόµενο/η αρχηγό της Ν∆

Ακούσαµε Αρκετό ραδιόφωνο και αρκετό Θεοδωράκη

∆ιαβάσαµε Τα πολύτιµα της Μαρινέλλας Βλαχάκη

2244ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 84 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2009

ΜΜοοιιάάζζεειι µµεε γγόόρρδδιιοο δδεεσσµµόό εεττοούύττοο ττοο γγοουυ--ββέέρρννοο.. ΌΌπποουυ κκιι αανν αακκοουυµµππήήσσεειι κκααννεείίςς ββρρίίσσκκεειικκόόµµπποουυςς ..ΚΚόόµµπποουυςς εεδδώώ ,,κκόόµµπποουυςς εεκκεείί .. ΚΚόόµµ--πποουυςς άάλλυυττοουυςς ήή κκόόµµπποουυςς πποουυ µµοοιιάάζζοουυννάάλλυυττοοιι κκααιι οο ΜΜέέγγααςς ΑΑλλέέξξααννδδρροοςς ααππώώνν.. ΚΚααιιεεγγώώ πποουυ ««ααππόό ππααιιδδίί σσττοονν ύύππννοο µµοουυ έέββλλεεππααφφωωττιιέέςς»» ααννααρρωωττιιέέµµααιι αανν όόλλαα εείίννααιι έέττσσιι ήή µµοουυφφααίίννοοννττααιι ππωωςς έέττσσιι εείίννααιι .. ΠΠοουυ νναα ααγγγγίίξξεειικκααννεείίςς κκααιι νναα µµηη ββρρεειι ββρρώώµµαα κκααιι ααδδιιέέξξοοδδοο.. ΤΤιιδδιιάάοολλοο όόλλαα γγκκρρέέµµιισσµµααθθέέλλοουυννεε ;; ΚΚααιι άάννττεε κκααιιτταα γγκκρρεεµµίίζζοουυµµεε όόλλαα ττιιθθαα ββάάλλοουυµµεε σσττηη θθέέσσηηττοουυςς ;; ΤΤοουυςς άάξξιιοουυςςλλέέννεε.. ΜΜεεγγάάλληη κκοουυ--ββέένντταα……ΤΤόόσσηη αασσυυννεεννννοοηησσίίαα ,,ττόόσσηη δδυυσσκκοολλίίαα µµππρροοςςσσττοο νναα κκάάννοουυµµεε ττοο κκααλλύύττεερροο ,,πποουυ γγυυρρεεύύωω ππαα--ρράάθθυυρροο φφωωττόόςς ..∆∆ύύσσκκοολλοοιι κκααιιρροοίί γγιιαα ππρρίίγγκκιι--ππεεςς θθαα µµοουυ ππεείίττεε µµαα εεγγώώ οοννεειιρρεεύύοοµµααιι..∆∆ιικκααιιοούύµµααιι νναα κκρρύύββωω σσττηηνν κκααρρδδιιάά µµοουυ ττοο δδιικκόόµµοουυ ΠΠοολλυυττεεχχννεείίοο ..ΕΕκκεείί πποουυ οοιι άάλλλλοοιι κκλλααίίννεεεεγγώώ θθέέλλωω νναα λλέέωω ππωωςς κκάάττιι ααππλλόό µµπποορρεείί ννααγγίίννεειι ..ΈΈττσσιι…… ττοουυλλάάχχιισσττοονν γγιιαα νναα δδιικκααιιοολλοογγεείίττααιι ττοοππέέρραασσµµάά µµααςς ααππόό ττηη ζζωωήή εεττοούύττηη κκααιι ττοονν ττόόπποοττοούύττοο.. ΚΚααιι οοιι ππρροοκκλλήήσσεειιςς πποολλλλέέςς :: ηη ππλλήήξξηηττοουυ κκάάθθεε µµέέρραα ,,οο φφόόββοοςς ττοουυ δδιιααφφοορρεεττιικκοούύ ,,ττοο φφέέιιςς µµπποουυκκ ,, ηη ββααρριιεεσσττηηµµάάρραα ττοουυ εεππααγγ--γγεελλµµααττιικκοούύ οοννεείίρροουυ,, ηη ππααρρααννόόηησσηη ττοουυ πποολλιι--ττιισσµµοούύ..ΩΩςς κκααιι οοιι ««ττρροοµµοοκκρρααττιικκέέςς οορργγααννώώσσεειιςς»» χχάά--σσααννεε ττοονν ππρροοσσααννααττοολλιισσµµόό ττοουυςς.. ΣΣαανν όόλλαα ννααχχάάσσααννεε ττηη γγεεύύσσηη ττοουυςς ..ΜΜιιαανν ααννοοσσττιιάά δδιιάάχχυυττηη..ΤΤοο ααλλάάττιι ττηηςς ζζωωήήςς ττεελλιικκάά ζζηηττώώ ..ΚΚααιι µµοουυ φφααίί--ννεεττααιι ττόόσσοο ααππλλόό νναα ττοο ββρρωω ..ΤΤοο ββρρίίσσκκωω σσττοοχχααµµόόγγεελλοο ττωωνν µµεελλώώνν ττηηςς οοιικκοογγέέννεειιάάςς µµοουυ,,σσττοο ββλλέέµµµµαα ττωωνν ππααιιδδιιώώνν πποουυ δδιιδδάάσσκκωω ,,σσττααθθέέλλωω µµοουυ γγιιαα ττηη δδοουυλλεειιάά µµοουυ,, σστταα χχέέρριιαα ττωωννσσυυννττρρόόφφωωνν µµοουυ σσ’’όόττιιδδήήπποοττεε ππααλλεεύύωω πποουυ µµοουυχχττυυπποούύνν ττηηνν ππλλάάττηη ,,σσττοονν ττόόννοο ττηηςς φφωωννήήςςόόλλωωνν εεκκεείίννωωνν πποουυ κκάάννοουυµµεε ππρράάγγµµαατταα µµααζζίί,,σσττηηνν εειιλλιικκρρίίννεειιαα όόλλωωνν εεκκεείίννωωνν πποουυ ααππεευυθθύύ--ννοοννττααιι σσεε µµέένναα ωωςς πποολλιιττιικκήή οοννττόόττηητταα ,,σσττηηννααγγάάππηη ττωωνν ααννθθρρώώππωωνν πποουυ δδιιαακκρρίίννοουυνν ππωωςςδδιιψψώώ κκααιι θθέέλλωω νναα µµάάθθωω κκααιι νναα υυππεερρββώώ ττοοφφττωωχχόό ππααρρόόνν..ΤΤεελλιικκάά ττοο ααλλάάττιι ττηηςς ζζωωήήςς κκάάπποουυ εεκκεείί σσττηη σσυυ--ννυυππεευυθθυυννόόττηητταα ,,σσττηη σσυυµµµµεεττοοχχήή ,,σσττηη σσυυννεερρ--γγαασσίίαα ,, σσττηη σσυυννεείίδδηησσηη ττηηςς σσυυννεεννοοχχήήςς γγιιαα τταακκαακκάά ττοουυ κκόόσσµµοουυ εεττοούύττοουυ ππρρέέππεειι νναα ββρρίίσσκκεε--ττααιι ..ΚΚιι αανν ττεελλιικκάά εείίννααιι ττόόσσοο ααππλλόό γγιιααττίί ααππωω--λλέέσσααµµεε ττηη δδύύννααµµηη νναα γγίίννοουυµµεε κκααλλύύττεερροοιι ωωςςΈΈλλλληηννεεςς ;;

Γράφειη Θεoδoσία∆ασκαλάκη

ΤΤοο ππρρώώττοο ππρρωωιιννόό ττρρέέννοο