ΝΕΟ ΦΥΛΛΑΔΙΟ ΠΡΟΣΦΟΡΩΝ ΑΠΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17 ΙΟΥΝΙΟΥ ΜΕΧΡΙ ΠΕΜΠΤΗ 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2016
S;XK;D;K@XULS - orthodoxostypos.gr · Ο ΑΓΙΟΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ...
8
ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ: ΕΥΡΩ 50,00. ΚΥΠΡΟΥ: ΕΥΡΩ 90,00. ΕΥ- ΡΩΠΗΣ: ΕΥΡΩ 90,00. ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΛ- ΛΩΝ ΧΩΡΩΝ: ΕΥΡΩ 100,00. ΤΙΜΗ ΦΥΛ- ΛΟΥ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ: ΕΥΡΩ 1,20 ΙΔΡΥΤΗΣ † ρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος 12 ΜΑΪΟΥ 2017 πιφανίου πισκόπου Κύπρου, Γερμανο Κωνσταντινουπόλεως, ωάννου Νεομάρτυρος, Θεοδώρου Κυθήρων σίου ΕΤΟΣ ΝΖ´ ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 2164 3ον Παλαιοχριστιανικ ποχ (330-640 μ.Χ.) Τ τέλος στ δαιμονικ λύσσα το Ρωμαϊκο κράτους ναντίον το Χριστιανισμο πλθε λίγα χρόνια ργότερα, τ 312 μ.Χ., ταν στ θρόνο τς Ρώμης νέ- βηκε νας π τος λαμπρότε- ρους στρατηγος κα εφυέστε- ρους πολιτικος γέτες τς νθρώπινης στορίας, κατα- συκοφαντημένος γιος Κων- σταντνος. βασιλεία το γίου ποτελε ρόσημο στν στορία, παρόμοια μ ατ το Μεγάλου λεξάνδρου, καθς κα ο δύο ατο μεγάλοι λληνες γκαι- νιάζουν μ τ δράση τους μία νέα ποχ γι τν νθρωπότη- τα. Μ τν γιο Κωνσταντνο ρχίζει κα περίοδος, γι τν ποία κυρίως ο σύγχρονοι πα- γανιστς κα λλοι χθροί τς πί- στης μας μς κατακρίνουν γι καταστροφς τν μνημείων τς ρχαίας λλάδας. πως θ δομε κα στ συνέχεια, π δ ξεκιν μία πίστευτη προσ- πάθεια προκλητικς κα ργα- νωμένης διαστρέβλωσης τς λήθειας, προκειμένου ν φανε τι ο φανατισμένοι κα μισαλλό- δοξοι Χριστιανο κατέστρεψαν τ μνημεα κα γενικότερα τν ρχαο λληνικ πολιτισμό. Ο πι κραοι λασπολόγοι κα συκοφάντες φτάνουν μέχρι τ γελοία θεωρία τι ο Χριστιανο σφαζαν τος ρχαίους λλη- νες κα μ βίαιο κα αματηρ τρόπο πέβαλαν τν Χριστια- νισμ στν λλάδα! λλ δυσ- τυχς δ φαίνεται ξεκάθαρα τι πάρχουν κα σήμερα νθρωποι, θεωρητικ μορφω- μένοι, ο ποοι μως «λαύνον- ται π το δαίμονος» (Λκ.8,29), κα προκειμένου ν ρίξουν λάσπη στν κκλησία, δν διστάζουν ν πον τ πι προκλητικ ψέματα, φο τ ντύσουν πρτα μ να ψευδοε- πιστημονικ μανδύα. Δν θ σχοληθομε δ μ τ ψέμα το βίαιου κχριστιανι- σμο κα τν σφαγν, ν κα μπορομε εκολα ν ποδεί- ξουμε τν νοησία το σχυρι- σμο. Θ δομε συνοπτικ τί πραγματικ γινε μ τ ρχαα μνημεα π τν ποχ το γί- ου Κωνσταντίνου κα πειτα. Πράγματι, π τν ποχ πο γινε λεύθερη θρησκεία Χρι- στιανισμς μέσα στ Ρωμαϊκ κράτος, συνέβησαν κάποιες κα- ταστροφς εδωλολατρικν ναν, βωμν γαλμάτων. Μ τν πολλ σημαντικ μως πι- σήμανση τι γιναν χωρς τν πίσημη γκριση τς κκλη- σίας, δηλαδ ταν προσωπικ πιλογ προσώπων κα χι γε- νικ πόφαση. Δεύτερον, πλειοψηφία τν καταστροφν γιναν κτός το λλαδικο χώρου (Αγαίου), κυ- ρίως στ Συρία, Παλαιστίνη, Αγυπτο κα Καρχηδόνα, κα τέ- λος δν γιναν γι ν σβήσει ρχαος πολιτισμς τέχνη (δηλαδ βανδαλισμς κα βαρ- βαρότητα), λλ γι ν μπε τέ- λος στ κραα δαιμονικ στοι- χεα τν ρχαίων θρησκειν, δηλαδ στ μαύρη μαγεία, στς νθρωποθυσίες, στ λεγόμενη ερ πορνεία κα ν γένει στς σαρκικς διαστροφς κα ργια το πολυθεϊσμο. Εκολα σημερινς νθρω- πος θ καταδικάσει τν κατεδά- φιση πο προκάλεσαν ο Χρι- στιανο το 4ου αώνα σ κάποι- ους ρχαίους ναούς. ναρωτή- θηκε ραγε κανες, γιατί ατο ο Χριστιανο πήγαιναν κα σπα- γαν ναος κα γάλματα; Γνωρί- ζει κανες τί γινόταν σ κάποια ερά τς ρχαιότητας; Ποις γνωρίζει τι σ λη τ διάρκεια τς ρχαιότητας μέχρι κα ο ρχαοι λληνες τελοσαν νθρωποθυσίες, στω κα πε- ριορισμένες σ σχέση μ λλους λαούς; Κα ν μφιβάλ- λει κανείς, ς ρευνήσει κα τ σκοτειν πλευρ τς ρχαίας λληνικς θρησκείας, π τν ποία μς λύτρωσε Κύριός μας ησος Χριστς μέσ τν γίων ποστόλων. Μήπως κάποιο π τ ερ πο σοπέδωσαν ο Χριστιανο ταν χρος κπόρνευσης θων γοριν κα κοριτσιν; Χρος πο τελονταν σατα- νικς τελετς, πο συνοδεύον- ταν π κατονόμαστες πρά- ξεις; Πρν λοιπν σηκώσουμε τν λίθο το ναθέματος κα τς καταδίκης, ς ψάξουμε τί δή- γησε κόμη κα γίους πισκό- πους τς κκλησίας ν γκρεμί- σουν κάποιο ναό, κα μετ ς κρίνουμε. λήθεια δι τν καταστροφν τν ρχαίων μνημείων Το κ. Διοδώρου Ράμμου, στορικο – ρχαιολόγου ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ. σα γίνονται «πίσω π τς βαρις κουρτίνες» πηρεάζει Μασονία τος ρχοντας κα τν πορείαν τς «φωτισμένης» Ερώπης μας; νόματα γετν κα νέργειαι ατν... 3ον Στ προηγούμενα Α΄ κα Β΄ δ δημοσιεύματά μας, ατς τς νότητας, κάναμε λόγο -νδεικτικά, νδεικτικότατα- γι τ κατ πό- σο πηρεάζει μασονία τος ρχοντες τς Γαλλίας, μερικς κα γγλίας. ς δομε σήμερα -πίσης νδεικτικά- τν πιρρο πο μπορε ν χει Τεκτονισμς στν Ερωπαϊκ νωση, δι τν ρχόντων ατς. π το ζητήματος ατο βλέπουμε, π.χ., τι δη π τ τος 1931, πο ργανώθηκε να Παγκόσμιο Συνέδριο τς Ερήνης στν ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ! Το κ. Ν. Λαμπροπούλου, θεολόγου Πρόλογος «χοντες δέ τό ατό πνεμα τς πίστεως κατά τό γεγραμμένον, πίστευσα, διό λάλησα, καί μες πιστεύομεν, διό καί λαλομεν.» (Β΄ Κορινθ. δ΄ 13). Βυζαντινή (Μεσαιωνική λληνική) Ατοκρατορία συνεχίζει τήν προσφοράν το λληνισμο πρός τούς λοιπούς λαούς, ποία δια- φέρει πό τήν διανοητικήν τοιαύτην τς ρχαίας λλάδος 1 καί τήν κπολιτιστικήν το Μεγάλου λεξάνδρου, 2 καθ’ τι ατη στίν συν- στάτη νάγκη πάντων μν στίν νωσις τν ρθοδόξων Κρατν πό το κ. ωάννου Ν. Καλλιανιώτου, Καθηγητο το Πανεπιστημίου το Scranton σκοπός τς φημερίδος το "ρθοδό- ξου Τύπου" πί 50 καί πλέον χρόνια πρξε νημέρωση το ναγνώστη, μέ γνώμονα πάντοτε τήν λήθεια καί χι τό διον φελος. Χωρίς βέβαια νά γνοομε τι καί λάθη γιναν γίνονται καί τι πολ- λές φορές ποψή μας μπορε νά κρίνε- ται ς λανθασμένη. χουμε κατηγορηθ γιά μή σωστούς χειρισμούς, πως πρόσφατα συνέβη, μέ σεβαστούς κληρικούς νά μφισβητον τήν ρθότητα τς γραμμς το "ρθοδόξου Τύπου". πως λέχθη, νότητα θά πρέ- πη νά ποτελ τό κύριο μέλημα λων μας, τόσο ατν ο ποοι ρνονται νά μνη- μονεύσουν σο καί κείνων πού πιθυ- μον τήν μνημόνευση. Στά 50 χρόνια τς φημερίδος βασική ρχή εναι τι γώνας θά πρέπη πάντα νά δίνεται μέσα στούς κόλπους τς κκλησίας καί χι ξω πό ατήν. Ατό παραλάβαμε καί ατό προσπαθομε νά διατηρήσουμε. Πάντοτε βέβαια μέ τίς λλειμματικές δυνάμεις μας καί εδικότερα τώρα μετά τήν κοίμηση το π. Μάρκου. Καί μες θεωρομε τι νότητα ποτελε πρωταρχικό σκοπό γιά τήν εόδωση τν πιδιώξεων. Δέν πιστεύουμε μως τι μή μνημόνευση ποτελε στοιχεο ρωι- σμο, λλά οτε καί πρότυπο. στόσο εναι μία πολύ σεβαστή πόφαση κάποι- ων νθρώπων πού πιστεύουν τι ατός εναι νδεδειγμένος τρόπος χειρισμο. Τόν σεβόμαστε. μως δέν θά πρέπη νά μς διαφεύγη τι πάρχουν τό διο σεβαστοί καί ξιόλο- γοι νθρωποι τς κκλησίας, ο ποοι θε- ωρον τι νδεδειγμένος τρόπος εναι ατός πού κολουθετο μέχρι σήμερα, δη- λαδή μνημόνευση. Βέβαια, πως γνωρίζουμε καί πρό 40 χρόνων πρξε διακοπή τς μνημόνευ- σης το ρχιαιρεσιάρχου θηναγόρα, μως δέν θά πρέπη νά μς διαφεύγη τι κείνη τήν περίοδο, πρωτοστατοσαν τρες ρχιερες ξαιρέτου θους καί γω- νιστικότητος, ο ποοι πυροδοτοντο πό τόν σύγχρονο Ζωναρ (κατά τόν προσφυ χαρακτηρισμό το ειμνήστου Μητροπολίτου Αγουστίνου Καντιώτη), τόν π. πιφάνιο Θεοδωρόπουλο! Κάτι τό ποο δέν συμβαίνει σήμερα, καθώς καί ο πέντε ρχιερες, πού μέχρι χθές πικροτο- σαν τόν γώνα κατά το οκουμενισμο, σήμερα, γιά διαφόρους λόγους, πιλέγουν νά ποστασιοποιονται καί νά σιωπον! πίσης, νά μή λησμονομε τι κίνδυ- νος γιά πιθανό σχίσμα εναι παρκτός καί μάλιστα, σέ μία στιγμή πού κοινωνία μας ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ. Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ χριστιανός εναι πάντα νοιχτός στν κόσμο. Βλέπει τος συνανθρώπους του κα θέλει κάτι ν πε, κάτι ν δώσει, κάτι ν κούσει. Συμμετέχει σ σα τος πασχολον μ τρόπο εγενικό, διακριτικό, χωρίς θόρυβο κα χωρίς τν παρα- μικρή πίδειξη. Ατό μως πολλοί εσεβες τ ξεχνον κα κλεί- νονται στν αυτό τους στν οκογένειά τους. Περιορίζονται στ ν σχολιάζουν τος κοσμικούς, ν τος κρίνουν κα ν βγά- ζουν τ εκολο συμπέρασμα τι χουν πομακρυνθε πό τ Θεό κα εναι βυθισμένοι στν μαρτία. Κα μένουν κε. Δν ψά- χνουν ν βρον δικές τους εθύνες γι ατό πο συμβαίνει στν κοινωνία, δν νησυχον γι τ δική τους δράνεια οτε εναι πρόθυμοι ν κάνουν κάτι, στω κα τ λάχιστο, γι ν δώσουν τ μαρτυρία το Χριστο στν κόσμο. Ο χριστιανοί πρέπει ν προσέχουν στ ζωή τους κα ν χουν διαρκ τν γνοια γι τος συνανθρώπους τους, ο ποοι σως ν μ εχαν τν εκαιρία ν γνωρίσουν τ Χριστό, ν συγ- κινηθον πό τ διδασκαλία του κα ν στραφον πρς τν κκλησία. Τ πρτο κα κύριο πο πρέπει ν προσέχουν εναι τ φωτεινό τους παράδειγμα. Ν δείχνουν στν κόσμο τι «Ἄς γίνουμε μικροὶ Ἀπόστολοι» Το πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ. Δν πρόκειται δι σκήνωμα Τ τελευταον διάστημα μεγάλην θετικν προβολν λαβεν λευ- σις λειψάνων κ Βενετίας. μοναδικότης το γεγονότος το δθεν τι πειτα π 1700 τη θ ποδεχθμεν τ «σκήνωμα τς γίας λέ- νης». πως κ τν στέρων πεκαλύφθη δν πρόκειται δι σκήνω- μα, λλ λείψανα κα μάλιστα εναι λίαν μφίβολον, ν νήκουν ες τν γίαν κα σαπόστολον. Σεβ. Φαναρίου ν γνώριζε τν λή- θειαν τύπωσε κα μοίρασε φυλλάδιον, που ναφέρεται ς «σκή- νωμα». Παραλλήλως κατεσκεύσασεν στοσελίδα, δι σχετικν νημέ- ρωσιν το κοινο, ες τν ποίαν γράφει κα τ ξς: «Ἡ παρουσία τοῦ σκηνώματος τῆς Ἁγίας Ἑλένης, τὸ ἔτος 1204 μ.Χ., στὸ ναὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Κωνσταντινουπόλεως μαρ- τυρεῖται ἀπὸ τὸν Robert de Cleri καὶ εἶναι διαφορετικὴ ἀπὸ τὴ μαρτυρία τοῦ Ἀνδρέα Dandolo, ὁ ὁποῖος ἀναφέρεται σὲ ἕνα μο- ναστηριακὸ προσκυνηματικὸ ναὸ τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἀφιερωμένο στὴν Ἁγία, ἀπὸ τὸν ὁποῖο ἐκλάπη τὸ ἱερὸ λείψανο». νδρέας Dandolo ζησεν π τ 1306 ς τ 1354. Τ γεγονς τι ζε μόλις 100 τη μετ τν ποτιθεμένην μεταφορν τν λειψάνων τς γ. λένης, ποία πολογίζεται τ 1211, καθιστ τν μαρτυρίαν του σπουδαίαν. ν ληθεύουν σα λέει, τότε τ λείψανα τς Βενετίας δν εναι τ λείψανα τς γίας, καθς μαρτυρεται π πλείστας πηγς τι τ σκήνωμα ατς πεθησαυρίζετο ες τν . Ναν τν γ. ποστό- λων. ν α πληροφορίαι του εναι σφαλμέναι τότε γείρονται κα πάλιν ποψίαι δι τ λείψανα, διότι πς εναι δυνατν μόλις μετ τρες γενες ν χάθη κριβς προέλευσις τν λειψάνων; Προφανς μόνο, ν π τν ρχν δν το βεβαία. ν συνεχεί πληροφορούμεθα τι: «Ἤδη, κατὰ τὸν 15ο αἰώνα, ὁ Ρῶσος προσκυνητὴς Ζωσιμᾶς μᾶς πληροφορεῖ γιὰ τὸν τάφο τῆς Ἁγίας Ἑλένης, χωρὶς ὅμως νὰ μιλάει γιὰ τὸ λείψανο τῆς Ἁγίας στοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους». Δι τν πληροφορίαν ατν παραπέμπει ες τρες μελέτας, α ποαι χρονολογονται τ 1889, τ 1922 κα τ 1984. πλον πρόσφατος π ατς νήκει ες τν George P. Majeska κα χει τίτλον «Ρσοι περιηγητς στν Κωνσταντινούπολη κατ τν 14ο κα 15ο αώνα». συγγραφεύς ατς διατυπώνει λλην κτίμησιν τν γεγονότων π ατν πο ναφέρεται. Συγκεκριμένως γράφει (μεταφράζομεν): «Κατὰ τὴν λατινικὴ ἡγεμονία στὴν Κωνσταντινούπολη τὸν 13ο αἰώνα, τὸ σκήνωμα τῆς Ἁγίας Ἑλένης μεταφέρθηκε στὴν Βενετία, παρόλο ποὺ ὁ Ἀλέξανδρος, ὁ Ρῶσος Ἀνώνυμος, καὶ ὁ Ζωσιμᾶς φαί- νεται νὰ λένε ὅτι τὸ σκήνωμα τῆς Ἁγίας Ἑλένης εὑρίσκεται στὸν τά- φο μαζὶ μὲ ἐκεῖνο τοῦ Κωνσταντίνου». ποψις ατ εναι γνωστ κα π τερον σύγγραμμα. Ες τ πόνημα « Κωνσταντινούπολις» Σκαρλάτου Δ. το Βυζαντίου, τόμ. ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ διά τό «σκήνωμα» τς γ. λένης Το κ. Παναγιώτου Κατραμάδου ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 5ην ΣΕΛ. γαπητέ μου Πρόεδρε, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ. Εχαριστν δι τς εχάς σου, εχομαι τ φς, δύναμις κα χαρ τς ναστάσεως το Θεανθρώπου Κυρίου ν σ πλημμυρί- ζουν πάντοτε οκογενειακς. Στν κλεκτή σου σύζυγο κα πάντας τος συνεργάτας σας εχές! Φοβμαι τι κάνετε στν ρθόδοξο Τύπο κριτικ τς Συνόδου τς Κρήτης περβολική, φανατίζετε μερικος κα θ ζημιωθον. Τό- τε θ χετε κα λοι σες εθύνη, Μ κτίμηση, λείας, Γερμανς πάντησις Ο.Τ. Σεβασμιώτατε, ληθς νέστη! Εχαριστομε π καρδίας δι τν συμβουλήν σας. ναμένομεν πιστολ το Σεβ. λείας πρς τν «Ο.Τ.» ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ. Ο καιρο εναι διαζόντως δύσκολοι κα φείλομεν νά πιδιώξωμεν τν μόνοιαν κα ν πανεύρωμεν τν νότητα Διανύομεν περίοδον νέων διωγμν. Νέοι Νέρωνες νεφάνησαν ες τ προσκήνιον τς στορίας κα πιδίδον- ται μ περισσεον πάθος ες διώξεις. Διψον δι θηράμα- τα, καθς τος σκοτίζει τ πνεμα ξουσία. ταν Πιλ- τος επεν ες τν Κύριον «δύναμαι σταυρσαί σε πολ- σαί σε», νόμιζε τι εχεν ες τς χερας του λην τν ξου- σίαν το κόσμου, στε ν αταπατται τι ατς ριζε τν ζων τν θάνατον. Τραγικ ερωνεία καθς εχεν νώπιόν του τν Ατοζωήν! πίγειος ξουσία κάποτε φθάνει ες τέλος καταλύεται βιαίως π χθρούς, πως τν σχατον χθρόν, τν θάνατον, κα τότε ρχεται να- μέτρησις μ κριτήριον τ αώνια. Α διώξεις ρχισαν τ τελευταα τη μ τν Τζιχάντ. Χι- λιάδες νθρωποι, νάμεσά τους κα πολλο χριστιανοί, θανατώθησαν μ φρικτν τρόπον ες τν καλυτέραν τν περιπτώσεων ξεδιώχθησαν π τς πατρογονικάς των στίας. ξ νατολν κίνδυνος εναι ζωντανς κα ς προσέξωμεν μ κληθμεν ες τ μαρτύριον συντό- μως, μετ κα π τς νησυχητικς δηλώσεις περ Παγ- κοσμίου Πολέμου, μετ τν πρ μηνν πίσκεψιν το Πατριάρχου Μόσχας ες τν Βασιλικν Οκον τς γγλίας. Α διώξεις μως καταφθάνουν κα κ Δυσμν. Δν πρό- κειται βεβαίως δι αματηρος φόνους, λλ σφαγς μ τ «γάντι». διηρεμένη π τ «γεννοφάσκια» της ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ. μοιβαος σεβασμς δι τν πίτευξιν τς νότητος Τὴν Ε ΄ Κυριακήν ἀπό τοῦ Πάσχα τὴν τῆς Σαμαρείτιδος ἑορτὴν ἑορτάζομεν. Ἰνδουιστὴς πνευματικὸς ἡγέτης περιβάλλει τὸν Πατριάρχην μὲ πορφυ- ροῦν μανδύαν κατά διαθρησκειακήν συνάντησιν εἰς Κωνσταντινούπο- λιν. Οἱ Ἡγούμενοι τοῦ Ἁγ. Ὄρους διώκουν μοναχούς, ἐνῷ σιωποῦν διὰ τὰ ὑπόλοιπα; Οἱ Ἱεράρχαι ἀντί νά ἀσχολοῦνται μέ τάς ἀποτειχίσεις νά ἐξετάσουν τήν μήνυσιν τοῦ Ἡγουμένου τῆς Ἱ. Μ. Λογγοβάρδας. Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙ∆ΟΣ ρώτησις κ. Περσυνάκη πρς κ. Καραλ ξιότιμε κύριε Καραλ, Εχαριστ γι τν κόπο σας ν συντάξετε να κτενέστατο κείμε- νο ξ φορμς μις συγκεκριμένης κα πλς ρωτήσεώς μου κα ν μ πληροφορήσετε γι τν μεθοδολογία το ρθοδοξεν, τν ποίαν σες παιδιόθεν κολουθήσατε. ρώτησή μου ναφερόταν στν ρθότητα τς χρήσεως το ρου «Καθαρ νέργεια» π τν π. Σωφρόνιο μ τν καθαρή διευκρίνηση, πο κενος κάνει στ κεί- μενό του. Σες μως ντ συγκεκριμένης θεολογικς παντήσεως στν ρώτησή μου, γράφετε συγκαταβατικς τι, «σως ν ξιζε τν κόπο ν πεισθομε γι τν ρθ διατύπωση το πατρς Σω- φρονίου... ν μως ποιο βιβλίο το π. Σωφρονίου κι ν νοίξει κανες θ βρε μ δόκιμες διατυπώσεις σ σχέση μ ατς τν Πα- τέρων, τότε τί συμπέρασμα βγάζουμε;». Ελικριν δν μπορ ν καταλάβω τ ρωτήματα, πο διατυπώ- νετε «ν κατακλεδι», γι τ ποα μπορε ν βρε κανες παντή- σεις σ ποιο βιβλίο το π. Σωφρονίου κι ν νοίξει. λλ κα ν κόμη διαβάζατε λίγο περισσότερες σελίδες π τ συντομότατο κείμενο το π. Σωφρονίου πο πικρίνατε, θ ταν ρκετό. Τ ντυπωσιακότερο μάλιστα εναι τι κα ο προσωπικές σας κόμη προτιμήσεις (γιατ γράφετε τι θ προτιμούσατε π να ρθόδοξο θεολόγο ν σχυρίζεται τι Θες εναι περούσιος κα ταν μιλάει γι νέργεια το Θεο ν νομάζει κτιστες νέργειες το κτι- στου Θεο) μπορον κάλλιστα ν κανοποιηθον μ πολυάριθμες ναφορς στος θεολογικος ατος ρους, πο πάρχουν στ βι- βλία το π. Σωφρονίου. ν περιοριστομε λοιπν στ διο κείμενο, που γίνεται λόγος γι «Καθαρ νέργεια», θ δομε τι π. Σωφρόνιος γράφει:« Οσία εναι πολύτως περβατικ σ σχέση μ τν κτισθέντα κό- σμο. Εναι ξ λοκλήρου κατάληπτη, νονόμαστη, κοινώνητη κα μέτοχη γι τ κτίσμα... Ο Πατέρες τς κκλησίας τν νομάζουν περουσιότητα, γι ν πομακρύνουν μ τν χαρακτηρισμ ατ ποιονδήποτε ννοιολογικ προσδιορισμ τς Οσίας»(σκηση κα θεωρία, σ. 129). Κα λίγο πι κάτω γι τν κτιστη νέργεια γράφει:« νέργεια εναι δυνατν ν καταστε γνωστ κα μεθεκτή. Εσέρχεται σ στενότατη νωση μ τ κτισθν ν, χωρς τ κτιστο ν γίνει κτιστ τ κτιστ ν γίνει κτιστο»(σκηση κα θεωρία, σ. 130). γαπητέ μου κύριε Καραλ. Μ δικετε τν αυτό σας κα τν λήθεια καταφερόμενος ναντίον νς μεγάλου θεολόγου, πο συν- έχισε μ τν βίο κα τν διδασκαλία του τν ζωνταν Παράδοση τν Πατέρων τς κκλησίας κα ποτελε καύχημα τς ρθοδοξίας. μμανουλ Περσυνάκης Νέα Μουδανιά, 1 Μαΐου 2017 πάντησις κ. Καραλ πρός κ. Περσυνάκην ξιότιμε κύριε Περσυνάκη, θ πιθυμοσα ν σς διαβεβαιώσω πρωτίστως τι προσωπικ δν χω τίποτε μ τν π. Σωφρόνιο. Ατ πο μακαριστς πατέρας Σωφρόνιος ταν κα κανε, θ κρι- θε π τν διο τν Θε κα χι π μένα. Δν εμαι ρμόδιος ν κρίνω τν γιότητά του, οτε κα τ ζωή του. κενο πο μ νδια- φέρει εναι ν τ ργα το π. Σωφρονίου εναι γραμμένα σύμφωνα μ τ πνεμα τν Πατέρων τς κκλησίας. ν εναι σαφέστατα, ν δημιουργον ρωτήσεις, πο δν θ δηγήσουν τν ναγνώστη σ σφαλμένα ποτελέσματα κα τελικ ν μπορον ν διαβαστον π ρθοδόξους χωρς τν κίνδυνο ν πέσουν σ αρεση. Σς ξήγησα τι πειδ ξεκιν π πρακτικς σπουδς δν μ νδιαφέρουν τ ραα λόγια, λλ τ περιεχόμενο. ταν νας σθενς ρχεται σ μένα δν μο ζητάει ραα λόγια, λλ λύση στ συγκεκριμένο του πρόβλημα. γ βέβαια εμαι σ θέση ν τ λύσω χι. ν δν εμαι σ θέση ν τ λύσω δν μπορ ν το π: ν χεις περλειτουργία το θυρεοειδος πρέπει ν πάρεις ντιθυρεοειδικ θεραπεία, ν πολειτουργε πρέπει ν πάρεις τ Τ4. Ατ δν εσταθε. Πρέπει ν το π πως καταλαβαίνετε: γαπητέ μου θυρεοειδής σου πολειτουργε κα πρέπει ν πάρεις τ Τ4. Μετ θ πάρξουν ο λεγχοι κατ πόσον δόση πο το δωσα παρκε χι. Βέβαια γ κολουθ μία μέθοδο πο λοι ο γιατρο ποδέχονται. Κατ συνέπεια δν μπορ ν π στν σθεν μπορες ν πάρεις Τ4 γι τ προβλημά σου κόμη καλύ- τερα ν χρησιμοποιήσεις μία ναλλακτικ θεραπεία σν ατ πο Διάλογος περ Οσίας κα νεργείας ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΒΗΜΑ
Transcript of S;XK;D;K@XULS - orthodoxostypos.gr · Ο ΑΓΙΟΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ...
-
ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ:ΕΥΡΩ 50,00. ΚΥΠΡΟΥ: ΕΥΡΩ 90,00. ΕΥ-ΡΩΠΗΣ: ΕΥΡΩ 90,00. ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΛ-ΛΩΝ ΧΩΡΩΝ: ΕΥΡΩ 100,00. ΤΙΜΗ ΦΥΛ-ΛΟΥ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ: ΕΥΡΩ 1,20
ΙΔΡΥΤΗΣ † Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος 12 ΜΑΪΟΥ 2017 Ἐπιφανίου Ἐπισκόπου Κύπρου, Γερμανοῦ Κωνσταντινουπόλεως, Ἰωάννου Νεομάρτυρος, Θεοδώρου Κυθήρων Ὁσίου ΕΤΟΣ ΝΖ´ ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 2164
3ονΠαλαιοχριστιανικὴ ἐποχὴ
(330-640 μ.Χ.)Τὸ τέλος στὴ δαιμονικὴ λύσσα
τοῦ Ρωμαϊκοῦ κράτους ἐναντίοντοῦ Χριστιανισμοῦ ἐπῆλθε λίγαχρόνια ἀργότερα, τὸ 312 μ.Χ.,ὅταν στὸ θρόνο τῆς Ρώμης ἀνέ-βηκε ἕνας ἀπὸ τοὺς λαμπρότε-ρους στρατηγοὺς καὶ εὐφυέστε-ρους πολιτικοὺς ἡγέτες τῆςἀνθρώπινης ἱστορίας, ὁ κατα-συκοφαντημένος Ἅγιος Κων-σταντῖνος. Ἡ βασιλεία τοῦ Ἁγίου
ἀποτελεῖ ὁρόσημο στὴν ἱστορία,παρόμοια μὲ αὐτὴ τοῦ ΜεγάλουἈλεξάνδρου, καθὼς καὶ οἱ δύοαὐτοὶ μεγάλοι Ἕλληνες ἐγκαι-νιάζουν μὲ τὴ δράση τους μίανέα ἐποχὴ γιὰ τὴν ἀνθρωπότη-τα.
Μὲ τὸν Ἅγιο Κωνσταντῖνοἀρχίζει καὶ ἡ περίοδος, γιὰ τὴνὁποία κυρίως οἱ σύγχρονοι πα-γανιστὲς καὶ ἄλλοι ἐχθροί τῆς πί-στης μας μᾶς κατακρίνουν γιὰκαταστροφὲς τῶν μνημείων τῆςἀρχαίας Ἑλλάδας. Ὅπως θὰδοῦμε καὶ στὴ συνέχεια, ἀπὸ
ἐδῶ ξεκινᾶ μία ἀπίστευτη προσ-πάθεια προκλητικῆς καὶ ὀργα-νωμένης διαστρέβλωσης τῆςἀλήθειας, προκειμένου νὰ φανεῖὅτι οἱ φανατισμένοι καὶ μισαλλό-δοξοι Χριστιανοὶ κατέστρεψαντὰ μνημεῖα καὶ γενικότερα τὸνἀρχαῖο ἑλληνικὸ πολιτισμό.
Οἱ πιὸ ἀκραῖοι λασπολόγοι καὶσυκοφάντες φτάνουν μέχρι τὴγελοία θεωρία ὅτι οἱ Χριστιανοὶἔσφαζαν τοὺς ἀρχαίους Ἕλλη-νες καὶ μὲ βίαιο καὶ αἱματηρὸτρόπο ἐπέβαλαν τὸν Χριστια-νισμὸ στὴν Ἑλλάδα! Ἀλλὰ δυσ-τυχῶς ἐδῶ φαίνεται ξεκάθαραὅτι ὑπάρχουν καὶ σήμεραἄνθρωποι, θεωρητικὰ μορφω-μένοι, οἱ ὁποῖοι ὅμως «ἐλαύνον-ται ὑπὸ τοῦ δαίμονος»(Λκ.8,29), καὶ προκειμένου νὰρίξουν λάσπη στὴν Ἐκκλησία,δὲν διστάζουν νὰ ποῦν τὰ πιὸπροκλητικὰ ψέματα, ἀφοῦ τὰντύσουν πρῶτα μὲ ἕνα ψευδοε-
πιστημονικὸ μανδύα.Δὲν θὰ ἀσχοληθοῦμε ἐδῶ μὲ
τὸ ψέμα τοῦ βίαιου ἐκχριστιανι-σμοῦ καὶ τῶν σφαγῶν, ἂν καὶμποροῦμε εὔκολα νὰ ἀποδεί-ξουμε τὴν ἀνοησία τοῦ ἰσχυρι-σμοῦ. Θὰ δοῦμε συνοπτικὰ τίπραγματικὰ ἔγινε μὲ τὰ ἀρχαῖαμνημεῖα ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἁγί-ου Κωνσταντίνου καὶ ἔπειτα.
Πράγματι, ἀπὸ τὴν ἐποχὴ ποὺἔγινε ἐλεύθερη θρησκεία ὁ Χρι-στιανισμὸς μέσα στὸ Ρωμαϊκὸκράτος, συνέβησαν κάποιες κα-ταστροφὲς εἰδωλολατρικῶνναῶν, βωμῶν ἢ ἀγαλμάτων. Μὲτὴν πολλὴ σημαντικὴ ὅμως ἐπι-σήμανση ὅτι ἔγιναν χωρὶς τὴνἐπίσημη ἔγκριση τῆς Ἐκκλη-σίας, δηλαδὴ ἦταν προσωπικὴἐπιλογὴ προσώπων καὶ ὄχι γε-νικὴ ἀπόφαση.
Δεύτερον, ἡ πλειοψηφία τῶνκαταστροφῶν ἔγιναν ἐκτός τοῦἑλλαδικοῦ χώρου (Αἰγαίου), κυ-
ρίως στὴ Συρία, Παλαιστίνη,Αἴγυπτο καὶ Καρχηδόνα, καὶ τέ-λος δὲν ἔγιναν γιὰ νὰ σβήσει ὁἀρχαῖος πολιτισμὸς ἢ ἡ τέχνη(δηλαδὴ βανδαλισμὸς καὶ βαρ-βαρότητα), ἀλλὰ γιὰ νὰ μπεῖ τέ-λος στὰ ἀκραῖα δαιμονικὰ στοι-χεῖα τῶν ἀρχαίων θρησκειῶν,δηλαδὴ στὴ μαύρη μαγεία, στὶςἀνθρωποθυσίες, στὴ λεγόμενηἱερὰ πορνεία καὶ ἐν γένει στὶςσαρκικὲς διαστροφὲς καὶ ὄργιατοῦ πολυθεϊσμοῦ.
Εὔκολα ὁ σημερινὸς ἄνθρω-πος θὰ καταδικάσει τὴν κατεδά-φιση ποὺ προκάλεσαν οἱ Χρι-στιανοὶ τοῦ 4ου αἰώνα σὲ κάποι-ους ἀρχαίους ναούς. Ἀναρωτή-θηκε ἆραγε κανεὶς, γιατί αὐτοὶ οἱΧριστιανοὶ πήγαιναν καὶ ἔσπα-γαν ναοὺς καὶ ἀγάλματα; Γνωρί-ζει κανεὶς τί γινόταν σὲ κάποιαἱερά τῆς ἀρχαιότητας; Ποιὸςγνωρίζει ὅτι σὲ ὅλη τὴ διάρκειατῆς ἀρχαιότητας μέχρι καὶ οἱ
ἀρχαῖοι Ἕλληνες τελοῦσανἀνθρωποθυσίες, ἔστω καὶ πε-ριορισμένες σὲ σχέση μὲἄλλους λαούς; Καὶ ἂν ἀμφιβάλ-λει κανείς, ἂς ἐρευνήσει καὶ τὴσκοτεινὴ πλευρὰ τῆς ἀρχαίαςἑλληνικῆς θρησκείας, ἀπὸ τὴνὁποία μᾶς λύτρωσε ὁ Κύριόςμας Ἰησοῦς Χριστὸς μέσῳ τῶνἉγίων Ἀποστόλων.
Μήπως κάποιο ἀπὸ τὰ ἱερὰποὺ ἰσοπέδωσαν οἱ Χριστιανοὶἦταν χῶρος ἐκπόρνευσηςἀθῴων ἀγοριῶν καὶ κοριτσιῶν;Χῶρος ποὺ τελοῦνταν σατα-νικὲς τελετὲς, ποὺ συνοδεύον-ταν ἀπὸ ἀκατονόμαστες πρά-ξεις; Πρὶν λοιπὸν σηκώσουμετὸν λίθο τοῦ ἀναθέματος καὶ τῆςκαταδίκης, ἂς ψάξουμε τί ὁδή-γησε ἀκόμη καὶ ἁγίους Ἐπισκό-πους τῆς Ἐκκλησίας νὰ γκρεμί-σουν κάποιο ναό, καὶ μετὰ ἂςκρίνουμε.
Ἡ ἀλήθεια διὰ τὴν καταστροφὴντῶν ἀρχαίων μνημείων
Τοῦ κ. Διοδώρου Ράμμου, Ἱστορικοῦ – Ἀρχαιολόγου
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.
Ὅσα γίνονται «πίσω ἀπὸ τὶς βαριὲς κουρτίνες»
Ἐπηρεάζει ἡ Μασονία τοὺς Ἄρχονταςκαὶ τὴν πορείαν τῆς «φωτισμένης» Εὐρώπης μας;
Ὀνόματα ἡγετῶν καὶ ἐνέργειαι αὐτῶν...3ον
Στὰ προηγούμενα Α΄ καὶ Β΄ ἐδῶ δημοσιεύματά μας, αὐτῆς τῆςἑνότητας, κάναμε λόγο -ἐνδεικτικά, ἐνδεικτικότατα- γιὰ τὸ κατὰ πό-σο ἐπηρεάζει ἡ μασονία τοὺς Ἄρχοντες τῆς Γαλλίας, Ἀμερικῆς καὶἈγγλίας. Ἄς δοῦμε σήμερα -ἐπίσης ἐνδεικτικά- τὴν ἐπιρροὴ ποὺμπορεῖ νὰ ἔχει ὁ Τεκτονισμὸς στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, διὰ τῶνἈρχόντων αὐτῆς.
Ἐπὶ τοῦ ζητήματος αὐτοῦ βλέπουμε, π.χ., ὅτι ἤδη ἀπὸ τὸ ἔτος1931, ποὺ ὀργανώθηκε ἕνα Παγκόσμιο Συνέδριο τῆς Εἰρήνης στὴν
ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝΑΜΕΣΑ ΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ!
Τοῦ κ. Ν. Λαμπροπούλου, θεολόγου
Πρόλογος«Ἔχοντες δέ τό αὐτό πνεῦμα τῆς πίστεως κατά τό γεγραμμένον,
ἐπίστευσα, διό ἐλάλησα, καί ἡμεῖς πιστεύομεν, διό καί λαλοῦμεν.»(Β΄ Κορινθ. δ΄ 13).
Ἡ Βυζαντινή (Μεσαιωνική Ἑλληνική) Αὐτοκρατορία συνεχίζει τήνπροσφοράν τοῦ Ἑλληνισμοῦ πρός τούς λοιπούς λαούς, ἡ ὁποία δια-φέρει ἀπό τήν διανοητικήν τοιαύτην τῆς Ἀρχαίας Ἑλλάδος1 καί τήνἐκπολιτιστικήν τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου,2 καθ’ ὅτι αὕτη ἐστίν ὁ συν-
Ὑστάτη ἀνάγκη πάντων ἡμῶν ἐστίνἡ Ἕνωσις τῶν Ὀρθοδόξων Κρατῶν
Ὑπό τοῦ κ. Ἰωάννου Ν. Καλλιανιώτου,Καθηγητοῦ τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Scranton
Ὁ σκοπός τῆς ἐφημερίδος τοῦ "Ὀρθοδό-ξου Τύπου" ἐπί 50 καί πλέον χρόνιαὑπῆρξε ἡ ἐνημέρωση τοῦ ἀναγνώστη, μέγνώμονα πάντοτε τήν Ἀλήθεια καί ὄχι τόἴδιον ὄφελος. Χωρίς βέβαια νά ἀγνοοῦμεὅτι καί λάθη ἔγιναν ἤ γίνονται καί ὅτι πολ-λές φορές ἡ ἄποψή μας μπορεῖ νά κρίνε-ται ὡς λανθασμένη.
Ἔχουμε κατηγορηθῆ γιά μή σωστούςχειρισμούς, ὅπως πρόσφατα συνέβη, μέσεβαστούς κληρικούς νά ἀμφισβητοῦν τήνὀρθότητα τῆς γραμμῆς τοῦ "ὈρθοδόξουΤύπου". Ὅπως ἐλέχθη, ἡ ἑνότητα θά πρέ-πη νά ἀποτελῆ τό κύριο μέλημα ὅλων μας,
τόσο αὐτῶν οἱ ὁποῖοι ἀρνοῦνται νά μνη-μονεύσουν ὅσο καί ἐκείνων πού ἐπιθυ-μοῦν τήν μνημόνευση.
Στά 50 χρόνια τῆς ἐφημερίδος βασικήἀρχή εἶναι ὅτι ὁ ἀγώνας θά πρέπη πάντανά δίνεται μέσα στούς κόλπους τῆςἘκκλησίας καί ὄχι ἔξω ἀπό αὐτήν. Αὐτόπαραλάβαμε καί αὐτό προσπαθοῦμε νά
διατηρήσουμε. Πάντοτε βέβαια μέ τίςἐλλειμματικές δυνάμεις μας καί εἰδικότερατώρα μετά τήν κοίμηση τοῦ π. Μάρκου.Καί ἐμεῖς θεωροῦμε ὅτι ἡ ἑνότητα ἀποτελεῖπρωταρχικό σκοπό γιά τήν εὐόδωση τῶνἐπιδιώξεων. Δέν πιστεύουμε ὅμως ὅτι ἡμή μνημόνευση ἀποτελεῖ στοιχεῖο ἡρωι-σμοῦ, ἀλλά οὔτε καί πρότυπο. Ὡστόσοεἶναι μία πολύ σεβαστή ἀπόφαση κάποι-
ων ἀνθρώπων πού πιστεύουν ὅτι αὐτόςεἶναι ὁ ἐνδεδειγμένος τρόπος χειρισμοῦ.Τόν σεβόμαστε.
Ὅμως δέν θά πρέπη νά μᾶς διαφεύγηὅτι ὑπάρχουν τό ἴδιο σεβαστοί καί ἀξιόλο-γοι ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι θε-ωροῦν ὅτι ὁ ἐνδεδειγμένος τρόπος εἶναιαὐτός πού ἀκολουθεῖτο μέχρι σήμερα, δη-
λαδή ἡ μνημόνευση.Βέβαια, ὅπως γνωρίζουμε καί πρό 40
χρόνων ὑπῆρξε ἡ διακοπή τῆς μνημόνευ-σης τοῦ ἀρχιαιρεσιάρχου Ἀθηναγόρα,ὅμως δέν θά πρέπη νά μᾶς διαφεύγη ὅτιἐκείνη τήν περίοδο, πρωτοστατοῦσαντρεῖς Ἀρχιερεῖς ἐξαιρέτου ἤθους καί ἀγω-νιστικότητος, οἱ ὁποῖοι ἐπυροδοτοῦντο
ἀπό τόν σύγχρονο Ζωναρᾶ (κατά τόνπροσφυῆ χαρακτηρισμό τοῦ ἀειμνήστουΜητροπολίτου Αὐγουστίνου Καντιώτη),τόν π. Ἐπιφάνιο Θεοδωρόπουλο! Κάτι τόὁποῖο δέν συμβαίνει σήμερα, καθώς καί οἱπέντε Ἀρχιερεῖς, πού μέχρι χθές ἐπικροτοῦ-σαν τόν ἀγώνα κατά τοῦ οἰκουμενισμοῦ,σήμερα, γιά διαφόρους λόγους, ἐπιλέγουννά ἀποστασιοποιοῦνται καί νά σιωποῦν!
Ἐπίσης, νά μή λησμονοῦμε ὅτι ὁ κίνδυ-νος γιά πιθανό σχίσμα εἶναι ὑπαρκτός καίμάλιστα, σέ μία στιγμή πού ἡ κοινωνία μας
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.
Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ χριστιανός εἶναι πάντα ἀνοιχτός στόν κόσμο.Βλέπει τούς συνανθρώπους του καί θέλει κάτι νά πεῖ, κάτι νάδώσει, κάτι νά ἀκούσει. Συμμετέχει σέ ὅσα τούς ἀπασχολοῦν μέτρόπο εὐγενικό, διακριτικό, χωρίς θόρυβο καί χωρίς τήν παρα-μικρή ἐπίδειξη. Αὐτό ὅμως πολλοί εὐσεβεῖς τό ξεχνοῦν καί κλεί-νονται στόν ἑαυτό τους ἤ στήν οἰκογένειά τους. Περιορίζονταιστό νά σχολιάζουν τούς κοσμικούς, νά τούς κρίνουν καί νά βγά-ζουν τό εὔκολο συμπέρασμα ὅτι ἔχουν ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τόΘεό καί εἶναι βυθισμένοι στήν ἁμαρτία. Καί μένουν ἐκεῖ. Δέν ψά-χνουν νά βροῦν δικές τους εὐθύνες γι᾿ αὐτό πού συμβαίνει στήνκοινωνία, δέν ἀνησυχοῦν γιά τή δική τους ἀδράνεια οὔτε εἶναιπρόθυμοι νά κάνουν κάτι, ἔστω καί τό ἐλάχιστο, γιά νά δώσουντή μαρτυρία τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο.
Οἱ χριστιανοί πρέπει νά προσέχουν στή ζωή τους καί νάἔχουν διαρκῆ τήν ἔγνοια γιά τούς συνανθρώπους τους, οἱ ὁποῖοιἴσως νά μή εἶχαν τήν εὐκαιρία νά γνωρίσουν τό Χριστό, νά συγ-κινηθοῦν ἀπό τή διδασκαλία του καί νά στραφοῦν πρός τήνἘκκλησία. Τό πρῶτο καί κύριο πού πρέπει νά προσέχουν εἶναιτό φωτεινό τους παράδειγμα. Νά δείχνουν στόν κόσμο ὅτι ὁ
«Ἄς γίνουμε μικροὶ Ἀπόστολοι»Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.
Δὲν πρόκειται διὰ σκήνωμαΤὸ τελευταῖον διάστημα μεγάλην θετικὴν προβολὴν ἔλαβεν ἡ ἔλευ-
σις λειψάνων ἐκ Βενετίας. Ἡ μοναδικότης τοῦ γεγονότος ἦτο δῆθεν ὅτιἔπειτα ἀπὸ 1700 ἔτη θὰ ὑποδεχθῶμεν τὸ «σκήνωμα τῆς Ἁγίας Ἑλέ-νης». Ὅπως ἐκ τῶν ὑστέρων ἀπεκαλύφθη δὲν πρόκειται διὰ σκήνω-μα, ἀλλὰ λείψανα καὶ μάλιστα εἶναι λίαν ἀμφίβολον, ἂν ἀνήκουν εἰςτὴν Ἁγίαν καὶ Ἰσαπόστολον. Ὁ Σεβ. Φαναρίου ἐνῶ ἐγνώριζε τὴν ἀλή-θειαν ἐτύπωσε καὶ ἐμοίρασε φυλλάδιον, ὅπου ἀναφέρεται ὡς «σκή-νωμα». Παραλλήλως κατεσκεύσασεν ἱστοσελίδα, διὰ σχετικὴν ἐνημέ-ρωσιν τοῦ κοινοῦ, εἰς τὴν ὁποίαν γράφει καὶ τὰ ἑξῆς:
«Ἡ παρουσία τοῦ σκηνώματος τῆς Ἁγίας Ἑλένης, τὸ ἔτος 1204μ.Χ., στὸ ναὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Κωνσταντινουπόλεως μαρ-τυρεῖται ἀπὸ τὸν Robert de Cleri καὶ εἶναι διαφορετικὴ ἀπὸ τὴμαρτυρία τοῦ Ἀνδρέα Dandolo, ὁ ὁποῖος ἀναφέρεται σὲ ἕνα μο-ναστηριακὸ προσκυνηματικὸ ναὸ τῆς Κωνσταντινουπόλεως,ἀφιερωμένο στὴν Ἁγία, ἀπὸ τὸν ὁποῖο ἐκλάπη τὸ ἱερὸ λείψανο».
Ὁ Ἀνδρέας Dandolo ἔζησεν ἀπὸ τὸ 1306 ὥς τὸ 1354. Τὸ γεγονὸς ὅτιζεῖ μόλις 100 ἔτη μετὰ τὴν ὑποτιθεμένην μεταφορὰν τῶν λειψάνων τῆςἉγ. Ἑλένης, ἡ ὁποία ὑπολογίζεται τὸ 1211, καθιστᾶ τὴν μαρτυρίαν τουσπουδαίαν. Ἂν ἀληθεύουν ὅσα λέει, τότε τὰ λείψανα τῆς Βενετίας δὲνεἶναι τὰ λείψανα τῆς Ἁγίας, καθὼς μαρτυρεῖται ἀπὸ πλείστας πηγὰς ὅτιτὸ σκήνωμα αὐτῆς ἀπεθησαυρίζετο εἰς τὸν Ἱ. Ναὸν τῶν Ἁγ. Ἀποστό-λων. Ἂν αἱ πληροφορίαι του εἶναι ἐσφαλμέναι τότε ἐγείρονται καὶ πάλινὑποψίαι διὰ τὰ λείψανα, διότι πῶς εἶναι δυνατὸν μόλις μετὰ τρεῖς γενεὰςνὰ ἐχάθη ἡ ἀκριβὴς προέλευσις τῶν λειψάνων; Προφανῶς μόνο, ἂνἀπὸ τὴν ἀρχὴν δὲν ἦτο βεβαία. Ἐν συνεχείᾳ πληροφορούμεθα ὅτι:
«Ἤδη, κατὰ τὸν 15ο αἰώνα, ὁ Ρῶσος προσκυνητὴς Ζωσιμᾶςμᾶς πληροφορεῖ γιὰ τὸν τάφο τῆς Ἁγίας Ἑλένης, χωρὶς ὅμως νὰμιλάει γιὰ τὸ λείψανο τῆς Ἁγίας στοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους».
Διὰ τὴν πληροφορίαν αὐτὴν παραπέμπει εἰς τρεῖς μελέτας, αἱ ὁποῖαιχρονολογοῦνται τὸ 1889, τὸ 1922 καὶ τὸ 1984. Ἡ πλἐον πρόσφατοςἀπὸ αὐτὰς ἀνήκει εἰς τὸν George P. Majeska καὶ ἔχει τίτλον «Ρῶσοιπεριηγητὲς στὴν Κωνσταντινούπολη κατὰ τὸν 14ο καὶ 15ο αἰώνα». Ὁσυγγραφεύς αὐτῆς διατυπώνει ἄλλην ἐκτίμησιν τῶν γεγονότων ἀπὸαὐτὴν ποὺ ἀναφέρεται. Συγκεκριμένως γράφει (μεταφράζομεν):
«Κατὰ τὴν λατινικὴ ἡγεμονία στὴν Κωνσταντινούπολη τὸν 13οαἰώνα, τὸ σκήνωμα τῆς Ἁγίας Ἑλένης μεταφέρθηκε στὴν Βενετία,παρόλο ποὺ ὁ Ἀλέξανδρος, ὁ Ρῶσος Ἀνώνυμος, καὶ ὁ Ζωσιμᾶς φαί-νεται νὰ λένε ὅτι τὸ σκήνωμα τῆς Ἁγίας Ἑλένης εὑρίσκεται στὸν τά-φο μαζὶ μὲ ἐκεῖνο τοῦ Κωνσταντίνου».
Ἡ ἄποψις αὐτὴ εἶναι γνωστὴ καὶ ἀπὸ ἕτερον σύγγραμμα. Εἰς τὸπόνημα «Ἡ Κωνσταντινούπολις» Σκαρλάτου Δ. τοῦ Βυζαντίου, τόμ.
ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ διά τό«σκήνωμα» τῆς Ἁγ. Ἑλένης
Τοῦ κ. Παναγιώτου Κατραμάδου
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 5ην ΣΕΛ.
Ἀγαπητέ μου Πρόεδρε,ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.
Εὐχαριστῶν διὰ τὰς εὐχάς σου, εὔχομαι τὸ φῶς, ἡ δύναμις καὶ ἡχαρὰ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου νὰ σὲ πλημμυρί-ζουν πάντοτε οἰκογενειακῶς.
Στὴν ἐκλεκτή σου σύζυγο καὶ πάντας τοὺς συνεργάτας σαςεὐχές!
Φοβᾶμαι ὅτι κάνετε στὸν Ὀρθόδοξο Τύπο κριτικὴ τῆς Συνόδουτῆς Κρήτης ὑπερβολική, φανατίζετε μερικοὺς καὶ θὰ ζημιωθοῦν. Τό-τε θὰ ἔχετε καὶ ὅλοι ἐσεῖς εὐθύνη,
Μὲ ἐκτίμηση,Ὁ Ἠλείας, Γερμανὸς
Ἀπάντησις Ο.Τ.Σεβασμιώτατε, Ἀληθῶς Ἀνέστη!
Εὐχαριστοῦμε ἀπὸ καρδίας διὰ τὴν συμβουλήν σας. Ἀναμένομεν
Ἐπιστολὴ τοῦ Σεβ. Ἠλείαςπρὸς τὸν «Ο.Τ.»
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.
Οἱ καιροὶ εἶναι ἰδιαζόντως δύσκολοι καὶ ὀφείλομεν νά ἐπιδιώξωμεν τὴν ὁμόνοιαν καὶ νὰ ἐπανεύρωμεν τὴν ἑνότητα
Διανύομεν περίοδον νέων διωγμῶν. Νέοι Νέρωνεςἀνεφάνησαν εἰς τὸ προσκήνιον τῆς Ἱστορίας καὶ ἐπιδίδον-ται μὲ περισσεῦον πάθος εἰς διώξεις. Διψοῦν διὰ θηράμα-τα, καθὼς τοὺς σκοτίζει τὸ πνεῦμα ἡ ἐξουσία. Ὅταν ὁ Πιλᾶ-τος εἶπεν εἰς τὸν Κύριον «δύναμαι σταυρῶσαί σε ἢ ἀπολῦ-σαί σε», ἐνόμιζε ὅτι εἶχεν εἰς τὰς χεῖρας του ὅλην τὴν ἐξου-σίαν τοῦ κόσμου, ὥστε νὰ αὐταπατᾶται ὅτι αὐτὸς ὥριζετὴν ζωὴν ἢ τὸν θάνατον. Τραγικὴ εἰρωνεία καθὼς εἶχενἐνώπιόν του τὴν Αὐτοζωήν! Ἡ ἐπίγειος ἐξουσία κάποτεφθάνει εἰς τέλος ἢ καταλύεται βιαίως ἀπὸ ἐχθρούς, ὅπωςτὸν ἔσχατον ἐχθρόν, τὸν θάνατον, καὶ τότε ἔρχεται ἡ ἀνα-μέτρησις μὲ κριτήριον τὰ αἰώνια.
Αἱ διώξεις ἤρχισαν τὰ τελευταῖα ἔτη μὲ τὴν Τζιχάντ. Χι-λιάδες ἄνθρωποι, ἀνάμεσά τους καὶ πολλοὶ χριστιανοί,ἐθανατώθησαν μὲ φρικτὸν τρόπον ἢ εἰς τὴν καλυτέραντῶν περιπτώσεων ἐξεδιώχθησαν ἀπὸ τὰς πατρογονικάςτων ἑστίας. Ὁ ἐξ Ἀνατολῶν κίνδυνος εἶναι ζωντανὸς καὶἂς προσέξωμεν μὴ κληθῶμεν εἰς τὸ μαρτύριον συντό-μως, μετὰ καὶ ἀπὸ τὰς ἀνησυχητικὰς δηλώσεις περὶ Παγ-κοσμίου Πολέμου, μετὰ τὴν πρὸ μηνῶν ἐπίσκεψιν τοῦΠατριάρχου Μόσχας εἰς τὸν Βασιλικὸν Οἶκον τῆς Ἀγγλίας.
Αἱ διώξεις ὅμως καταφθάνουν καὶ ἐκ Δυσμῶν. Δὲν πρό-κειται βεβαίως διὰ αἱματηροὺς φόνους, ἀλλὰ σφαγὰς μὲτὸ «γάντι». Ἡ διηρεμένη ἀπὸ τὰ «γεννοφάσκια» της
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.
Ἀμοιβαῖος σεβασμὸς διὰ τὴν ἐπίτευξιν τῆς ἑνότητος
Τὴν Ε ΄ Κυριακήν ἀπό τοῦ Πάσχα τὴν τῆς Σαμαρείτιδοςἑορτὴν ἑορτάζομεν.
Ἰνδουιστὴς πνευματικὸς ἡγέτης περιβάλλει τὸν Πατριάρχην μὲ πορφυ-ροῦν μανδύαν κατά διαθρησκειακήν συνάντησιν εἰς Κωνσταντινούπο-λιν. Οἱ Ἡγούμενοι τοῦ Ἁγ. Ὄρους διώκουν μοναχούς, ἐνῷ σιωποῦνδιὰ τὰ ὑπόλοιπα; Οἱ Ἱεράρχαι ἀντί νά ἀσχολοῦνται μέ τάς ἀποτειχίσειςνά ἐξετάσουν τήν μήνυσιν τοῦ Ἡγουμένου τῆς Ἱ. Μ. Λογγοβάρδας.
Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙ∆ΟΣ
Ἐρώτησις κ. Περσυνάκη πρὸς κ. ΚαραλῆἈξιότιμε κύριε Καραλῆ,
Εὐχαριστῶ γιὰ τὸν κόπο σας νὰ συντάξετε ἕνα ἐκτενέστατο κείμε-νο ἐξ ἀφορμῆς μιᾶς συγκεκριμένης καὶ ἁπλῆς ἐρωτήσεώς μου καὶνὰ μὲ πληροφορήσετε γιὰ τὴν μεθοδολογία τοῦ ὀρθοδοξεῖν, τὴνὁποίαν σεῖς παιδιόθεν ἀκολουθήσατε. Ἡ ἐρώτησή μου ἀναφερότανστὴν ὀρθότητα τῆς χρήσεως τοῦ ὅρου «Καθαρὰ Ἐνέργεια» ἀπὸ τὸνπ. Σωφρόνιο μὲ τὴν καθαρή διευκρίνηση, ποὺ ἐκεῖνος κάνει στὸ κεί-μενό του. Σεῖς ὅμως ἀντὶ συγκεκριμένης θεολογικῆς ἀπαντήσεωςστὴν ἐρώτησή μου, γράφετε συγκαταβατικῶς ὅτι, «ἴσως νὰ ἄξιζετὸν κόπο νὰ πεισθοῦμε γιὰ τὴν ὀρθὴ διατύπωση τοῦ πατρὸς Σω-φρονίου... Ἄν ὅμως ὅποιο βιβλίο τοῦ π. Σωφρονίου κι ἂν ἀνοίξεικανεὶς θὰ βρεῖ μὴ δόκιμες διατυπώσεις σὲ σχέση μὲ αὐτὲς τῶν Πα-τέρων, τότε τί συμπέρασμα βγάζουμε;».
Εἰλικρινὰ δὲν μπορῶ νὰ καταλάβω τὰ ἐρωτήματα, ποὺ διατυπώ-νετε «ἐν κατακλεῖδι», γιὰ τὰ ὁποῖα μπορεῖ νὰ βρεῖ κανεὶς ἀπαντή-σεις σὲ ὅποιο βιβλίο τοῦ π. Σωφρονίου κι ἂν ἀνοίξει. Ἀλλὰ καὶ ἂνἀκόμη διαβάζατε λίγο περισσότερες σελίδες ἀπὸ τὸ συντομότατοκείμενο τοῦ π. Σωφρονίου ποὺ ἐπικρίνατε, θὰ ἦταν ἀρκετό. Τὸἐντυπωσιακότερο μάλιστα εἶναι ὅτι καὶ οἱ προσωπικές σας ἀκόμηπροτιμήσεις (γιατὶ γράφετε ὅτι θὰ προτιμούσατε ἀπὸ ἕνα ὀρθόδοξοθεολόγο νὰ ἰσχυρίζεται ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι Ὑπερούσιος καὶ ὅταν μιλάειγιὰ Ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ νὰ ὀνομάζει Ἄκτιστες Ἐνέργειες τοῦ Ἄκτι-στου Θεοῦ) μποροῦν κάλλιστα νὰ ἱκανοποιηθοῦν μὲ πολυάριθμεςἀναφορὲς στοὺς θεολογικοὺς αὐτοὺς ὅρους, ποὺ ὑπάρχουν στὰ βι-βλία τοῦ π. Σωφρονίου.
Ἄν περιοριστοῦμε λοιπὸν στὸ ἴδιο κείμενο, ὅπου γίνεται λόγος γιὰ«Καθαρὰ Ἐνέργεια», θὰ δοῦμε ὅτι ὁ π. Σωφρόνιος γράφει: «ἩΟὐσία εἶναι ἀπολύτως ὑπερβατικὴ σὲ σχέση μὲ τὸν κτισθέντα κό-σμο. Εἶναι ἐξ ὁλοκλήρου ἀκατάληπτη, ἀνονόμαστη, ἀκοινώνητη καὶἀμέτοχη γιὰ τὸ κτίσμα... Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας τὴν ὀνομάζουνὙπερουσιότητα, γιὰ νὰ ἀπομακρύνουν μὲ τὸν χαρακτηρισμὸ αὐτὸὁποιονδήποτε ἐννοιολογικὸ προσδιορισμὸ τῆς Οὐσίας» (Ἄσκησηκαὶ θεωρία, σ. 129). Καὶ λίγο πιὸ κάτω γιὰ τὴν Ἄκτιστη Ἐνέργειαγράφει: «Ἡ Ἐνέργεια εἶναι δυνατὸν νὰ καταστεῖ γνωστὴ καὶ μεθεκτή.Εἰσέρχεται σὲ στενότατη ἕνωση μὲ τὸ κτισθὲν ὄν, χωρὶς τὸ ἄκτιστο
νὰ γίνει κτιστὸ ἢ τὸ κτιστὸ νὰ γίνει ἄκτιστο» (Ἄσκηση καὶ θεωρία, σ.130).
Ἀγαπητέ μου κύριε Καραλῆ. Μὴ ἀδικεῖτε τὸν ἑαυτό σας καὶ τὴνἀλήθεια καταφερόμενος ἐναντίον ἑνὸς μεγάλου θεολόγου, ποὺ συν-έχισε μὲ τὸν βίο καὶ τὴν διδασκαλία του τὴν ζωντανὴ Παράδοση τῶνΠατέρων τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀποτελεῖ καύχημα τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ἐμμανουὴλ ΠερσυνάκηςΝέα Μουδανιά, 1 Μαΐου 2017
Ἀπάντησις κ. Καραλῆ πρός κ. ΠερσυνάκηνἈξιότιμε κύριε Περσυνάκη, θὰ ἐπιθυμοῦσα νὰ σᾶς διαβεβαιώσω
πρωτίστως ὅτι προσωπικὰ δὲν ἔχω τίποτε μὲ τὸν π. Σωφρόνιο.Αὐτὸ ποὺ ὁ μακαριστὸς πατέρας Σωφρόνιος ἦταν καὶ ἔκανε, θὰ κρι-θεῖ ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Θεὸ καὶ ὄχι ἀπὸ ἐμένα. Δὲν εἶμαι ἁρμόδιος νὰκρίνω τὴν ἁγιότητά του, οὔτε καὶ τὴ ζωή του. Ἐκεῖνο ποὺ μὲ ἐνδια-φέρει εἶναι ἂν τὰ ἔργα τοῦ π. Σωφρονίου εἶναι γραμμένα σύμφωναμὲ τὸ πνεῦμα τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Ἂν εἶναι σαφέστατα, ἂνδημιουργοῦν ἐρωτήσεις, ποὺ δὲν θὰ ὁδηγήσουν τὸν ἀναγνώστη σὲἐσφαλμένα ἀποτελέσματα καὶ τελικὰ ἂν μποροῦν νὰ διαβαστοῦνἀπὸ ὀρθοδόξους χωρὶς τὸν κίνδυνο νὰ πέσουν σὲ αἵρεση.
Σᾶς ἐξήγησα ὅτι ἐπειδὴ ξεκινῶ ἀπὸ πρακτικὲς σπουδὲς δὲν μὲἐνδιαφέρουν τὰ ὡραῖα λόγια, ἀλλὰ τὸ περιεχόμενο. Ὅταν ἕναςἀσθενὴς ἔρχεται σὲ μένα δὲν μοῦ ζητάει ὡραῖα λόγια, ἀλλὰ λύσηστὸ συγκεκριμένο του πρόβλημα. Ἐγὼ βέβαια ἤ εἶμαι σὲ θέση νὰ τὸλύσω ἤ ὄχι. Ἂν δὲν εἶμαι σὲ θέση νὰ τὸ λύσω δὲν μπορῶ νὰ τοῦπῶ: Ἂν ἔχεις ὑπερλειτουργία τοῦ θυρεοειδοῦς πρέπει νὰ πάρειςἀντιθυρεοειδικὴ θεραπεία, ἂν ὑπολειτουργεῖ πρέπει νὰ πάρεις τὸΤ4. Αὐτὸ δὲν εὐσταθεῖ. Πρέπει νὰ τοῦ πῶ ὅπως καταλαβαίνετε:Ἀγαπητέ μου ὁ θυρεοειδής σου ὑπολειτουργεῖ καὶ πρέπει νὰ πάρειςτὸ Τ4. Μετὰ θὰ ὑπάρξουν οἱ ἔλεγχοι κατὰ πόσον ἡ δόση ποὺ τοῦἔδωσα ἐπαρκεῖ ἤ ὄχι. Βέβαια ἐγὼ ἀκολουθῶ μία μέθοδο ποὺ ὅλοι οἱγιατροὶ ἀποδέχονται. Κατὰ συνέπεια δὲν μπορῶ νὰ πῶ στὸνἀσθενῆ μπορεῖς νὰ πάρεις Τ4 γιὰ τὸ προβλημά σου ἤ ἀκόμη καλύ-τερα νὰ χρησιμοποιήσεις μία ἐναλλακτικὴ θεραπεία σὰν αὐτὴ ποὺ
Διάλογος περὶ Οὐσίας καὶ Ἐνεργείας
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΒΗΜΑ
-
Σελὶς 2α 12 ΜΑΪΟΥ 2017
«Ἐθαύμασαν ὅτι μετὰ γυναικὸς ἐλάλει»
Ἔτος ΛΕ ,́ Ἀριθμ. 17/12 Μαΐου 2017ΒΙΒΛΙΑ – ΑΝΑΤΥΠΑ
ΜΟΝΑΧΟΥ ΘΕΟΚΛΗΤΟΥΔΙΟΝΥΣΙΑΤΟΥ «ΟΡΘΟΔΟΞΑΜΕΛΕΤΗΜΑΤΑ» (Ἐπιλογὴ σὲ θέ-ματα Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας).Ἐκδόσεις «Ὀρθόδοξος Κυψέλη».Θεσ/νίκη 2017 Σχ. 20,50x14 σσ 64.
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕ-ΝΙΣΜΟΣ (Μικρὴ ἀνθολογία Ἁγιορει-τικῆς Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας).Ἐκδόσεις «Ὀρθόδοξος Κυψέλη».
Θεσ/νίκη 2017 Σχ. 20,50x14 σσ 40.ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ – ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ
ΜΑΡΤΥΡΙΑ, Διμηνιαῖο περιοδικὸτῆς Ἱ. Μητροπόλεως Κυδωνίας καὶἈποκορώνου. Ἰαν. – Φεβρ., Μάρτ. –Ἀπρίλ. 2017. Χανιά.
Ἀρχιμ. Νεκταρίου Ἀνδρ. Ζιόμπολα, «Ραφαήλ, Νικόλαος καί ΕἰρήνηΟἱ Νεοφανεῖς Μάρτυρες καί θαυματουργοί τῆς Λέσβου», ΑΘΗΝΑ2016, σελ. 160
Ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. ΝεκτάριοςΖιόμπολας ἐξέδωσε ἕνα καινούργιοβιβλίο, στό ὁποῖο παρουσιάζονται οἱΝεοφανεῖς Μάρτυρες τῆς Θέρμηςτῆς Μυτιλήνης, Ἅγιοι ἰδιαίτερα ἀγα-πητοί ὄχι μόνο στήν Λέσβο, ἀλλάκαί σέ ὅλη τήν ὀρθοδοξία. Σκοπόςτοῦ παρόντος πονήματος εἶναι νάγίνη περισσότερο γνωστό τό μαρτύ-ριο καί ἡ ζωή τῶν Ἁγίων ἀλλά καίτά θαύματα πού ἐπιτέλεσαν καί ἐπι-τελοῦν οἱ Ἅγιοι Ραφαήλ, Νικόλαοςκαί Εἰρήνη, ὥστε νά τονωθῆ ἡ πίστητῶν χριστιανῶν πρός τόν Χριστό καίτήν Ἐκκλησία του, σέ μία ἐποχήὑλοφρονοῦσα καί μηδενιστική.Ἀλλά καί νά προβληματίση ὅσουςἀμφισβητοῦν καί ἀντιτίθενται σέἐκεῖνα πού δέν γίνονται ἀντιληπτάμέ τήν λογική καί τίς αἰσθήσεις,ἀλλά ἅπτονται τοῦ πνευματικοῦ καίΘείου κόσμου. Ὅπως τονίζει καί ὁσυγγραφέας τοῦ βιβλίου π. Νεκτά-ριος «στήν ὅλη ὑπόθεση δέν ἔχει θέ-ση ἡ πεπερασμένη μας λογική. Τόὅλο γεγονός τῶν Ἁγίων Μαρτύρωνἐξετάζεται-γίνεται δεκτό μέ τίς διό-πτρες τῆς χριστιανικῆς πίστεως, τοῦμεταφυσικοῦ στοιχείου. Εἰσερχόμε-θα, δηλαδή, στό χῶρο τοῦ ὑπερλό-γου. Ὡστόσο αὐτό τό “ὑπέρλογο”ἐνισχύθηκε τόσο πολύ λογικά καίἀνθρώπινα, τόσο μέ τίς ποικίλεςἐμφανίσεις τους ὅσο παράλληλα καίμέ τήν εὕρεση τῶν τάφων-λειψά-νων- ἀντικειμένων, ὁπότε ἔχουμεκαί λογική τεκμηρίωση».
Παρουσιάζεται꞉ ἡ ζωή καί τόμαρτύριο τῶν Ἁγίων, τά γεγονόταπού διαδραματίσθηκαν, γιά νά βρε-θοῦν οἱ τάφοι τῶν Ἁγίων, οἱ φανε-ρώσεις των, τά θαύματά των, πα-ρουσιάζεται ἐπίσης ἡ προσωπικήσχέση καί οἱ ἐμπειρίες τοῦ γράφον-τος μέ τούς ἁγίους. Τό ἰδιαίτερασπουδαῖο στήν παροῦσα ἐργασία,ἐκτός τοῦ πλουσίου φωτογραφικοῦὑλικοῦ, εἶναι καί ἡ παρουσίαση λό-γων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ὥστενα τονωθῆ ἡ πίστη τῶν χριστιανῶν.Λόγοι περί ἱερῶν λειψάνων, περίψυχῆς, περί θαυμάτων, περί δημι-ουργίας Ἀγγέλων καί ἀνθρώπωνκαί ἄλλοι σπουδαῖοι.
Γ.Κ.Τ.
Ἀρχιμ. Ἰωάννου Κωστώφ, «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΣ», Ἐκδό-σεις “ΑΓ. ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ”, ΣΤΑΜΑΤΑ 2016, σελ. 288
Ὁ πολυγραφότατος καί σεβαστόςἈρχιμανδρίτης π. Ἰωάννης Κωστώφἐξέδωσεἕνακαινούργιοκαίσπουδαῖοπόνημα,πούσκοπόἔχεινάπροβάλητάσπουδαιότερα χαρακτηριστικά τῆςχριστιανικῆς Ἀλήθειας, ὥστε οἱ χρι-στιανοί νά τονωθοῦν στήν πίστη τουςκαί νά ἀποκτήσουν ἀκλόνητη ἐσωτε-ρική πεποίθηση ὅτι οἱ ἀλήθειες τῆς πί-στεωςεἶναιθεῖες,οἱδέκαλοπροαίρετοιἀρνητές νά ἐγκύψουν μέ ταπείνωσηστά ἀνθρωποσωτήρια αὐτά νερά, νάπροβληματιστοῦν καί νά ξεδιψάσουν,ὅπως μᾶς λέγει χαρακτηριστικά .
Στά δύο πρῶτα κεφάλαια παρου-σιάζονται οἱ δοξασίες καί τά ἰδεολο-γήματαπούτυραννοῦσαντόνἄνθρω-πο πρίν ἀπό τήν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ,τάὁποῖαἀντικατέστησεἡχριστιανικήπίστη, οἱ χριστιανικές ἀρετές καί πρόπάντωνἡχριστιανικήἀγάπη,φέρνον-τας τήν λύτρωση στό ἀνθρώπινο γέ-νος.ΣτότρίτοκεφάλαιοἀναφέρονταιοἱπροφητεῖεςτῆςΠαλαιᾶςΔιαθήκης,οἱ ὁποῖες κάνουν λόγο γιά τήν ἔλευσητοῦ Κυρίου, ἀκολουθοῦν κεφάλαιαστά ὁποῖα ἀναφέρονται ἱστορικέςμαρτυρίεςκαίἀναφορέςπούἔχουνὡςἐπίκεντρο τόν Κύριο καί τήν Ἐκκλη-σία του. Ἐπίσης, παρέχονται ἀποδεί-ξεις πού καταδεικνύουν ὅτι ὁ Χρι-στιανισμόςεἶναιἐκΘεοῦκαίἄραἀλά-θητος καί ἀνίκητος.
Ὁ συγγραφέας π. Ἰωάννης κάνον-τας χρήση τοῦ ἁλιευτικοῦ τρόπουἐργασίας τῶν Πατέρων ἀντλεῖ τά ἐπι-χειρήματα καί τίς ἀναφορές τουἐκτός ἀπό τά ἱερα Βιβλία καί τούς λό-
γους τῶν Πατέρων τόσο τῶν πα-λαιῶν ὅσο καί τῶν συγχρόνων, ἀλλάκαί ἀπό ἀναφορές ἀρχαίων φιλοσό-φων, ἱστορικῶν, σεβαστῶν καί καλο-προαίρετων ἀνθρώπων καί ἐπιστη-μόνων. Σκοπός του δέ εἶναι νά ἐνερ-γοποιήση τήν λογική, ὥστε νάαἰσθανθοῦμε ἐσωτερική βεβαιότητα,ἡ ὁποία θά μᾶς πληροφορῆ γιά τήνἀλήθεια τῆς πίστεώς μας. Τέλος, πα-ρατίθενται πληροφορίες καί ἐπιχει-ρήματα, τά ὁποῖα ἀπαντοῦν στό δια-χρονικό ἐρώτημα κατά πόσο εἶναιἀλήθεια ὅτι μέ τήν ἐπικράτηση τοῦΧριστιανισμοῦ συνέβησαν κατα-στροφές σέ ἀρχαίους ναούς, σέ ἀγάλ-ματα καί σέ ἔργα τέχνης τοῦ ἀρχαίουἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ. Γράφει σχετι-κά ὁ π. Ἰωάννης «Τό παράδοξο καίἀληθινά ἐκπληκτικό εἶναι ὅτι οἱ Χρι-στιανοί πέτυχαν νά κάνουν τή μεγά-ληὑπέρβασι, ναἀρθοῦν πάνωἀπότίςσυγκρούσεις, τούς φανατισμούς καίτούς πανηγυρισμούς γιά τό γκρέμι-σμα τοῦ παλαιοῦ κόσμου. Αὐτή ἡὑπέρβασι δέν ἦταν καθόλου αὐτο-νόητο ὅτι οἱ Χριστιανοί θά ἔπαυαν νάβλέπουν στά ἀρχαῖα ἀγάλματα τούςψεύτικους θεούς μιᾶς θρησκείας πούεἶχε πεθάνει καί μέ τήν ὁποία οἱ ἴδιοιεἶχαν συγκρουσθῆ, θά τά ἔβλεπαν ὡςτά ἀνυπέρβλητα δημιουργήματαἑνός ὑπέρλαμπρου πολιτισμοῦ πούἄξιζε νά ζήση γιά πάντα καί θά κο-σμοῦσαν μέ αὐτά τήν πρωτεύουσάτους. Παρά πᾶσαν προσδοκίαν, οἱΧριστιανοί ἔκαναν αὐτή τήν ὑπέρβα-σι».
Γ.Κ.Τ.
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΥΠΡΟΥ
Η ΠΕΜΠΤΗ Κυριακὴ ἀπὸ τοῦ Πάσχα εἶναιἀφιερωμένη στὴ Σαμαρείτισσα γυναίκα, στὴνὁποία ἀποκαλύφτηκαν ἀπὸ τὸν Κύριό μαςἸησοῦ Χριστὸ ὕψιστες ἀλήθειες. Ἰδοὺ ἕνα ἀπὸτὰ πολλὰ παράξενα καὶ ἀκατανόητα, στοὺς δια-χρονικοὺς ὀρθολογιστές, συμβάντα τῆς ζωῆςτοῦ Χριστοῦ. Λογικὰ θὰ περίμενε κανεὶς τὴνὑψηλὴ αὐτὴ θεολογικὴ συζήτηση νὰ τὴν κάνει μὲτούς Γραμματεῖς, τοὺς Φαρισαίους καὶ τὸ ἰου-δαϊκὸ ἱερατεῖο καὶ ὄχι μὲ μία ἄσημη, αἱρετικὴ(σ.σ. οἱ Σαμαρεῖτες εἶχαν παρεκκλίνει σοβαρὰἀπὸ τὸν Ἰουδαϊσμὸ) καὶ ἐγνωσμένης ἠθικῆςἐλευθεριότητας. Προτίμησε αὐτήν, διότι, ὡς Θε-ός, διεῖδε ὅτι στὴν ψυχή της σιγόκαιγε ἡ ἐλπίδατῆς σωτηρίας, ἀπὸ τὸν ἐρχόμενο Μεσσία, τὸνὁποῖο περίμενε ἐναγωνίως, σὲ ἀντίθεση μὲ τὴνθρησκευτικὴ καὶ πολιτικὴ ἰουδαϊκὴ ἡγεσία, ἡὁποία, εἴτε ἀρνιόταν τὴν πίστη σ’ Αὐτόν, εἴτε τὸν
περίμενε ὡς ἕνα ἐγκόσμιο λαμπρὸ καὶ ἰσχυρὸβασιλιᾶ καὶ τίποτε περισσότερο. Γι’ αὐτὸ καὶ Τὸνσταύρωσαν, ἀφοῦ δὲν ἐκπλήρωσε τὶς φθηνὲςπροσδοκίες τους. Ἡ Σαμαρείτισσα, ἡ μετέπειταἁγία Φωτεινή, ἀναδείχτηκε θερμὸς κήρυκας τοῦΕὐαγγελίου στοὺς ὁμοφύλους της καὶ ἀλλαχοῦ,ὥστε ἡ Ἐκκλησία μας νὰ τῆς προσδώσει τὸνὑπέρτατο τιμητικὸ τίτλο τῆς ἰσαποστόλου. Ἀλλά,ἂν ἔρθουμε καὶ στὸ σήμερα, εἶναι σίγουρο ὅτι ὁΧριστὸς δὲν «συνομιλεῖ» μὲ τοὺς σύγχρονουςμεγαλορρημονοῦντες «θεολόγους», ἰδιαίτερα μὲὅσους διαστρέφουν τὸ λόγο Του, μὲ τήν γνωστὴἄνυδρη καὶ ξύλινη «θεολογία» τους. «Συνομιλεῖ»μὲ ταπεινοὺς στὴν καρδιὰ κληρικούς, μοναχοὺςκαὶ λαϊκούς, τῶν ὁποίων ἡ θεολογία εἶναι ξεχεί-λισμα πίστεως καὶ ἀγάπης πρὸς Αὐτὸν καὶ πρὸςτοὺς ἀδελφούς τους. «Συνομιλεῖ» μὲ σύγχρονεςΣαμαρείτισσες!
Εὔστοχον σχόλιον διὰτὴν οἰκουμενιστικὴνχοάνην
ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ στὸ διαδίκτυοἕνα εὔστοχο σχόλιο τοῦ θεολό-γου καὶ νομικοῦ κ. ΓεωργίουΚορυζῆ, σχετικὰ μὲ τὸν οἰκου-μενισμό, τὸ ὁποῖο καὶ παραθέ-τουμε: «Ὁ οἰκουμενισμός,ὅμως, σήμερα, ὡς παγκόσμιοκατευθυνόμενο κίνημα, δὲν ἔχεικαμιὰ σχέση μὲ τὴν ἀγάπη καὶτὴν ἑνότητα τῶν Χριστιανῶν ἤτὴν "ἀλληλοκατανόηση" μεταξὺδιαφορετικῶν δογμάτων, πα-ραδόσεων καὶ θρησκειῶν.Εἶναι ἕνας τεράστιος μηχα-νισμὸς ψυχοπνευματικοῦ καὶσυνειδησιακοῦ καταναγκα-σμοῦ, μία χοάνη ἐντὸς τῆςὁποίας ἐπιχειρεῖται ἀπὸ ἐκεί-νους ποὺ κινοῦν τὰ νήματα,τοὺς ἐργαζομένους δηλ. γιὰ τὸνσυγκρητισμό, τὴν πανθρησκείακαὶ γιὰ τὸν Ἀντίχριστο, ἡ συγ-χώνευση τῆς ὀρθῆς πίστεως μὲτὴν αἵρεση, τοῦ φωτὸς μὲ τὸσκότος καὶ περαιτέρω, σὲ δια-θρησκειακὸ ἐπίπεδο, τῆς μονα-δικότητας τῆς Ἐκκλησίας ἐν τῷκόσμῳ, ὡς σωζούσης κιβωτοῦ,μὲ τὶς κούφιες θρησκεῖες τῶνεἰδώλων, τῶν δαιμόνων καὶτῶν ψευδοπροφητῶν καὶ ἄρα,γιὰ νὰ μὴ μακρηγοροῦμε, ἐν τέ-λει, ἡ σχετικοποίηση / ἄρνησητῆς μοναδικότητος τοῦ σωτη-ριολογικοῦ γεγονότος τῆς θείαςἐνσάρκου οἰκονομίας τῆς σω-τηρίας/ἀπολυτρώσεως τοῦἀνθρώπου ἐν τῷ ΘεανδρικῷΠροσώπῳ τοῦ σαρκωθέντοςΛόγου, τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶΣωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χρι-στοῦ» (Ἱστ. ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΠΑΡΑ-ΔΟΣΗ)! Συμφωνοῦμε καὶ προσ-υπογράφουμε! Μόνο οἱ σκοτι-σμένοι οἰκουμενιστὲς δὲν μπο-ροῦν νὰ δοῦν καὶ νὰ καταλά-βουν τὰ αὐτονόητα!
Νὰ διατὶ εἶναι αἵρεσιςὁ Παπισμός!
ΣΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ τοῦ προηγου-μένου σχολίου, ὁ κ. ΓεώργιοςΚορυζῆς ἀπαντᾶ σὲ ὅσουςἀρνοῦνται ὅτι ὁ παπισμὸς εἶναιαἵρεση. Δεῖτε τί λέει: «Γιὰ τὸ ἂνὁ παπισμὸς εἶναι αἵρεση ἤ ὄχι(θέμα ποὺ ἐπαναφέρουν πάν-τοτε οἱ πάσης φύσεως καὶ ἀφε-τηρίας οἰκουμενιστές, συγκρη-τιστές, ἀγαπολόγοι, μεταπατε-ρικοὶ κλπ κλπ), ἔχουν ἀποφαν-θεῖ ἀπείρως μείζονες καὶ κρείτ-τονες ἡμῶν οἱ Ἅγιοι καὶ Θεοφό-ροι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίαςμας, Μ. Φώτιος, Ἅγ. ΓρηγόριοςΠαλαμᾶς, Ἅγ. Μᾶρκος ἘφέσουΕὐγενικός, Ἅγ. Κοσμᾶς Αἰτω-λός, Ἅγ. Νικόδημος Ἁγιορείτης,Ἀθανάσιος Πάριος, Ἅγ. Ἰου-στῖνος Πόποβιτς κ.ἄ. Ἔχουνἐπίσης ἀποφανθεῖ οἱ Σύνοδοιτῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μαςἀπὸ τοῦ Μ. Φωτίου καὶ ἐντεῦ-θεν (8η καὶ 9η ἀληθῶς οἰκουμε-νικές, τὶς ὁποῖες ὅμως δὲν ἀνα-γνωρίζουν ὡς τέτοιες οἱ παπό-φρονες οἰκουμενιστές, διότι…δὲν συμμετεῖχε σὲ αὐτὲς ὁ πά-πας, ἀλλὰ καὶ οἱ ἐνδημοῦσες18ου καὶ 19ου αἰ.), οἱ δὲ κακο-δοξίες τοῦ παπισμοῦ ἔχουν κα-ταδικασθεῖ καὶ προδρομικὰἀπὸ τὶς προηγούμενες Οἰκου-μενικὲς Συνόδους, ποὺ ἀπαγο-ρεύουν τὴν προσθήκη ἤ ἀφαί-ρεση ἀπὸ τὸ Σύμβολο τῆς Πί-στεως καὶ τὰ καινοφανῆ καὶ κα-κόδοξα πού, ἐν συνεχείᾳ, διετύ-πωσε ἡ παπικὴ ἐκτροπὴ» (Ἱστ.ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ)! Καὶπάλι συμφωνοῦμε μὲ τὸν κ. Γ.Κορυζῆ. Ἀκοῦμε ἀπίστευταπράγματα ἀπὸ τοὺς οἰκουμενι-στές, καὶ δυστυχῶς καὶ Ἐπι-σκόπους, ὅτι δῆθεν ὁ πα-πισμὸς δὲν εἶναι αἵρεση, ἀλλὰσχίσμα καὶ πὼς δὲν καταδικά-στηκε ἀπὸ Οἰκουμενικὴ Σύνοδοὡς αἵρεση! Προφανῶς εἴτεψεύδονται (τὸ ἐπικρατέστερο),εἴτε ἔχουν ἄγνοια τῆς θεολογίαςκαὶ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστο-ρίας!
Συμπροσευχὴ εἰς βλά-σφημον ὁμοίωμα -ἐξάμβλωμαἘσταυρωμένου!
ΩΣ ΑΠΟΔΕΙΞΗ τῶν ἀνωτέ-ρω σχολίων ἔρχεται ἕνα φρικτὸδημοσίευμα, γιὰ νὰ ἐπιβεβαι-ώσει τὴ δαιμονικὴ πραγματικό-
τητα στὶς αἱρέσεις καὶ στὸνοἰκουμενισμό. Τὴν Κυριακὴ τῆςΣταυροπροσκυνήσεως, ὀρθό-δοξος ἱερέας εἰσῆλθε σὲ προ-τεσταντικὸ ναὸ στὴ Γερμανίακαὶ προσκύνησε ἕνα βλάσφη-μο ἐσταυρωμένο. Ἕνα κακότε-χνο ἀκέφαλο ὁμοίωμα ἐσταυ-
ρωμένου, σὲ στάση σταύρω-σης, χωρὶς σταυρό! «Αὐτὴν τὴνΚυριακὴ οἱ Οἰκουμενιστὲς θὰτιμήσουν τὸν Σταυρὸ μὲ τὸστόμα τους· μὲ τὶς καρδιές τουςὅμως θὰ ἀσεβοῦν ἀπέναντίτου, ἀφοῦ συμμετέχουν σὲσυμπροσευχὲς σὲ ναοὺς αἱρε-τικῶν! Πρόσφατο παράδειγμααὐτὸ στὴν Γερμανία, ὅπουΟἰκουμενιστὲς συμπροσεύχον-ται καὶ προσκυνοῦν ἕνα ἔκτρω-μα σταυροῦ, μία προσβολὴ γιὰτὰ μάτια καὶ τὴν εὐσέβεια τοῦκάθε ἀληθινοῦ ὀρθοδόξου, τὸν“Νέο Σταυρὸ” τῆς “ΝέαςἘκκλησίας”! Αὐτὸ τὸ ἑωσφο-ρικὸ κατασκεύασμα, τὸ ὁποῖοὀνομάζουν τέχνη, ἀποδέχθηκεὀρθόδοξος ἱερέας, ὁ Πρωτο-πρεσβύτερος τοῦ Οἰκουμενι-κοῦ θρόνου καὶ ὑπεύθυνος γιὰτοὺς οἰκουμενιστικοὺς διαλό-γους καὶ σύμβουλος τοῦ Πα-τριάρχη Βαρθολομαίου, Κων-σταντῖνος Μύρων, ὁ ὁποῖοςπαραβρέθηκε καὶ συμπροσευ-χήθηκε –μπροστὰ ἀπὸ αὐτὸ τὸαἶσχος– σε προτεσταντικὸ ναὸτῆς Γερμανίας, μὲ προτεστάν-τες καὶ παπικοὺς γιὰ τὴν ἡμέρατῆς συγχώρεσης» (Ἱστ. Πατε-ρικὴ Παράδοση)! Ἀνατριχιά-ζουμε καὶ φρίττουμε! Αὐτοὶεἶναι οἱ σύγχρονοι ἐχθροὶ τοῦΣταυροῦ!
Ἰσλανδία: Ἡ χώρα μὲτοὺς περισσοτέρουςἀθέουςεἰς τὸν κόσμον!
Η ΑΘΕΪΑ καλπάζει στὸν σύγ-χρονο ἀποστατημένο κόσμο.
Πρωτοπόρα ἡ Εὐρώπη, ἡ«Λευκὴ Δαιμονία», ὅπως τὴνἀποκαλοῦσε ὁ ἅγιος Νικόλαοςἀρχιεπίσκοπος Ἀχρίδος. Πρόσ-φατο δημοσίευμα μᾶς ἀποκα-λύπτει καὶ τὴ χώρα μὲ τοὺς πε-ρισσοτέρους ἀθέους. Δεῖτε τὴνεἴδηση: «Ἔχετε ἀναρωτηθεῖποτὲ ποιὰ εἶναι ἡ χώρα μὲ τοὺςπερισσότερους ἄθεους στὸνκόσμο; Μία ἔρευνα ποὺ διενερ-γήθηκε σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδοἀσχολήθηκε μὲ τὸ θέμα καὶ κα-τέληξε στὸ συμπέρασμα: ἩἸσλανδία εἶναι ἡ χώρα ποὺ οἱἄνθρωποι πιστεύουν ἐλάχισταστὸν Θεό. Σύμφωνα μὲ τὴνἔρευνα μόλις 1 στοὺς 2 πι-στεύουν στὴν ὕπαρξη τοῦΘεοῦ. Καὶ τοῦτο παρότι μόλιςπρὶν ἀπὸ δύο δεκαετίες,θρῆσκοι ἦταν τὸ 90% τοῦ πλη-θυσμοῦ της. Ἐντυπωσιακὸεὕρημα τῆς παγκόσμιας ἔρευ-νας εἶναι πὼς οἱ νέοι μεταξὺ15-25 ἐτῶν δὲν πιστεύουν ὅτι ὁΘεὸς ἔφτιαξε τὸν κόσμο, ἀφοῦοὔτε ἕνα (0,0%) δὲν βρέθηκενὰ ἀπαντᾶ θετικὰ στὸ σχετικὸἐρώτημα. Ἐκπρόσωπος τῆςἰσλανδικῆς κυβέρνησης, ἁρμό-διος γιὰ τὰ θέματα παιδείας τό-νισε ἀναφορικὰ μὲ τὰ εὑρήματατῆς ἔρευνας: «τὸ γεγονὸς πὼςοἱ Ἰσλανδοὶ τὰ τελευταῖα τουλά-χιστον 20 χρόνια ἐπιλέγουν νὰσπουδάσουν, νὰ ἐπενδύσουνδηλαδὴ στὴν ἀνάπτυξη τοῦπνεύματος καὶ τῶν ἐπιστημῶνεἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ στοιχεῖα ποὺμπορεῖ νὰ τοὺς ὁδηγοῦν μα-κριὰ ἀπὸ τὸ θρησκευτικὸ δό-γμα» (Ἱστ. Ἀποκάλυψη Τζόν)!Ἰδοὺ τὰ ἀποτελέσματα τοῦ νό-θου δυτικοῦ Χριστιανισμοῦ. Ὁπαπισμὸς καὶ τὸ ἀπόπαιδό τουὁ προτεσταντισμός, ὁδηγοῦντοὺς δύστυχους εὐρωπαίουςκατ’ εὐθεῖαν στὸν ἀθεϊσμό,ἀφοῦ αὐτὸς εἶναι προτιμότεροςἀπὸ τὸν παποπροτεσταντικὸ«Θεό»!
Ἀπαγόρευσιςθρησκευτικῶνσυμβόλωνεἰς τοὺς χώρουςἐργασίας ἀπὸ τὸεὐρωδικαστήριον!
Η ΕΚΒΟΛΗ τοῦ σταυροῦἀπὸ τῶν χώρων ἐργασίας θὰγίνεται τώρα καὶ μὲ τὴ «βούλα»τοῦ Εὐρωδικαστηρίου! Καὶ λέ-με ἐκβολὴ τοῦ σταυροῦ, διότιπερὶ αὐτοῦ πρόκειται. Δεῖτε τὴνεἴδηση: «Τὸ Ἀνώτατο Δικαστή-ριο τῆς Ε.Ε. ἀναγνώρισε τὸ δι-καίωμα τῶν ἐργοδοτῶν νὰἀπαγορεύουν τὴ χρήσηἐμφανῶν θρησκευτικῶν συμ-βόλων, […] Σύμφωνα μὲ τὴνἀπόφαση τοῦ Δικαστηρίου: “ἡἀπαγόρευση τῶν ἐμφανῶν πο-λιτικῶν, φιλοσοφικῶν ἤ θρη-σκευτικῶν συμβόλων”, πρέπεινὰ βασίζεται μόνο σὲ ἐσωτε-ρικὸ κανονισμὸ τῆς ἑταιρείαςποὺ προβλέπει ὅλοι οἱ ἐργαζό-μενοι νὰ ἔχουν “οὐδέτερο ντύ-σιμο”, ξεκαθαρίζοντας ἔτσιπὼς δὲν μπορεῖ νὰ ἀποτελέσειἀντικείμενο προσωπικῆς ἀπαί-τησης τοῦ ἐργοδότη ἀπέναντισὲ συγκεκριμένο ἐργαζόμενο.“Ἕνας ἐσωτερικὸς κανόναςμιᾶς ἐπιχείρησης ποὺ ἀπαγο-ρεύει στοὺς ἐργαζόμενους νὰφοροῦν ἐμφανῆ πολιτικά, φιλο-σοφικὰ καὶ θρησκευτικὰ σύμ-βολα δὲν συνιστᾶ εὐθεῖα δια-κριτικὴ μεταχείριση», ἀναφέρε-ται στὴν ἀπόφαση”» (Ἱστ.Ἀετός)! Ὁ εὐρωπαῖος ἄνθρω-πος βιάζεται νὰ ἀποτινάξει ἀπὸπάνω του καὶ τὰ τελευταῖα ἴχνηπίστεως στὸ Θεό. Παράλληλατὸν ἐνοχλεῖ σοβαρὰ νὰ πι-στεύουν οἱ ἄλλοι καὶ μάλιστανὰ ἐπιδεικνύουν τὴν πίστητους στὸ Θεό! Σύμμαχός τουςἡ εὐρωπαϊκὴ νομοθεσία, ἡὁποία νομοθετεῖ συνεχῶς κατὰτῶν παραδεδομένων ἀρχῶντοῦ εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ!Ἐκεῖ φτάσαμε, μόνο ποὺ τὸ μο-νοπάτι ποὺ πῆρε ὁ σύγχρονοςἄνθρωπος ὁδηγεῖ ὁλοταχῶς σὲὀλέθριους γκρεμούς!
Διαθρησκειακὴἔκθεσις εἰς τὰς Ἀθήνας!
ΟΙ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΕΣἐκδηλώσεις «δίνουν καὶπαίρνουν», γιὰ «νὰ γίνεισυνείδηση σὲ ὅλους» ὅτιαὐτὴ εἶναι ἡ πορεία τοῦσύγχρονου κόσμου καὶ ὅτι«δὲ γίνεται ἀλλιῶς»! Τελευ-ταῖα ὀργανώθηκε διαθρη-σκειακὴ ἔκθεση στὴν Ἀθή-να. Δεῖτε τὴν εἴδηση: «Πέν-τε φωτογράφοι, τέσσεριςθρησκευτικὲς κοινότητες,τρεῖς ἱερὲς μέρες, μία πόλη.Ἡ ἔκθεση "Παρασκευή,Σάββατο, Κυριακή", πού...μιλάει μὲ τὸν πιὸ εὔγλωττοτρόπο γιὰ τὴ συνύπαρξηκαὶ τὸν ἀλληλοσεβασμό,ἐγκαινιάσθηκε χθές, Τετάρ-τη 15 Μαρτίου 2017, στὸΜουσεῖο τῆς Πόλεως τῶνἈθηνῶν - Ἵδρυμα ΒούρουΕὐταξία. Ἡ ἔκθεση εἶναιἀποτέλεσμα συνεργασίαςπέντε φωτογράφων διαφο-ρετικῆς θρησκευτικῆς πί-στης, ποὺ ταξίδεψαν ἀπὸτὴν Κωνσταντινούποληστὴν Ἀθήνα, γιὰ νὰ μεταφέ-ρουν τὶς μοναδικὲς εἰκόνεςτὶς ὁποῖες “αἰχμαλώτισαν”μὲ τὸν φακό τους ἀπὸ τὴνλατρευτικὴ ζωή τῶν κοινο-τήτων τους. Ο ἈλμπέρτοΜοδιάνο (Alberto Modiano),ὁ Μπέργκε Ἀραμπιάν, ἡἘμινὲ Οὐλκερίμ, ὁ Μιγ-κιρντὶτς Ἀρζιμπιὰν καὶ ὁ Νι-κόλαος Μαγγίνας, ἂν καὶἀνήκουν σὲ διαφορετικὲςθρησκευτικὲς κοινότητες(Ἑβραϊκή, Ἀρμένικη Χρι-στιανική, Τουρκικὴ Μου-σουλμανική, Ρωμαίικη-Ὀρθόδοξη Χριστιανική),συνέπραξαν γιὰ τὴν πρα-γματοποίηση αὐτῆς τῆςἔκθεσης, σεβόμενος ὁ ἕναςτὴν παράδοση τοῦ ἄλλου»(Ἱστ. Πατερικὴ Παράδοση)!Μὲ αὐτὸν τὸν καταχθόνιοτρόπο «δουλεύουν» οἱ θια-σῶτες τῆς ἐφιαλτικῆς παν-θρησκείας, (καὶ) διὰ τῆς τέ-χνης νὰ δεχτοῦμε νὰ μποῦ-με στὸν διαθρησκειακὸ –πανθρησκειακὸ λαβύρινθο,ὁ ὁποῖος ὁδηγεῖ στὸ χάος!
Στίς 12 Μαΐου ἡ Ἐκκλησία μαςτιμᾶ τήν μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πα-τρός ἡμῶν Ἐπιφανίου ἐπισκόπουΚύπρου. Ὁ ἅγιος Ἐπιφάνιος ἔζη-σε στούς χρόνους τῶν αὐτοκρα-τόρων Ἀρκαδίου καί Ὀνωρίου,καταγόταν ἀπό τήν Φοινίκη, ἀπόγονεῖς πτωχούς γεωργούς, οἱὁποῖοι ἦσαν Ἑβραῖοι καί μάλιστατηροῦσαν τόν νόμο. Ἀφορμή γιάτήν ἀλλαγή τοῦ ἁγίου Ἐπιφανίουὑπῆρξε ἡ θεραπεία τῆς πληγῆςτου στόν μηρό, ἀπό κάποιον ἐνά-ρετο Κλεόβιο, ὅταν τόν κρήμνισε ὁὄνος του . Ἕνα δεύτερο γεγονόςπού τόν συγκλόνισε ἦταν ὅταν κά-ποτε εἶχε συναντήσει ἕνα μοναχό, ὁ ὁποῖος εἶχε προσ-φέρει τό ἔνδυμά του σέ κάποιον πτωχό, ὁ Θεός σέἀνταπόδοση τῆς πράξης του τόν εἶχε ἐνδύσει θαυμα-τουργικῶς μέ λευκό φόρεμα. Βλέποντας τό θαυμαστόαὐτό γεγονός ὁ ἅγιος Ἐπιφάνιος ἀμέσως βαπτίσθηκεκαί ἔγινε μοναχός καί ζοῦσε μέ μεγάλη ἄσκηση καί
προσευχή. Ἔτσι ὁ Κύριος τόν στό-λισε μέ τήν ἀρετή τῆς θαυματουρ-γίας καί ὁ ἅγιος θεράπευε τίς ψυ-χές καί τά σώματα τῶν ἀνθρώπων.Ὅταν χειροτονήθηκε Ἀρχιερέαςσυνέχιζε νά θαυματουργῆ, δίδασκετό ποίμνιο του τήν ὀρθόδοξο πί-στη, ἀλλά συνέγραψε καί πολλάσυγγράμματα. Ἐπειδή ὅμως εἶχεμεγάλο καί ἔνθεο ζῆλο ὑπέμεινεπολλούς πειρασμούς ἀπό τόν διά-βολο,τούς κακοδόξους καί τούςαἱρετικούς. Σέ ἡλικία ἑκατόν πέντεχρόνων γυρνώντας μέ πλοῖο ἀπότήν Κωνσταντινούπολη, ὅπου εἶχεσυνεργήσει ἀπό ἁπλότητα στήν
ἐξορία τοῦ θείου Χρυσοστόμου, στήν Κύπρο ὁ ἀοίδι-μος Ἐπιφάνιος κοιμήθηκε ἐν Κυρίῳ, γεγονός τό ὁποῖοτοῦ τό εἶχε προείπει ὁ ἅγιος Χρυσόστομος. Ἀλλά καί ὁἅγιος Ἐπιφάνιος εἶχε πῆ, πρίν φύγη ἀπό τήν Κων/πο-λη, στόν θεῖο Χρυσόστομο ὅτι καί ἐκεῖνος δέν θά ἔφτα-νε ποτέ στόν τόπο τῆς ἐξορίας του.
Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Συνεχίζονται σὺν Θεῷ αἱ ὁμι-λίαι τῆς «Πανελληνίου ᾿Ορ-θοδόξου ῾Ενώσεως» (Π.Ο.Ε.)εἰς τὴν αἴθουσαν αὐτῆς (Κάνιγ-γος 10, Α´ ὄροφος).
Τὴν Δευτέραν 15ην Μαΐουκαὶ ὥραν 6:30 μ.μ. θά ὁμιλήση ὁΔρ Χαραλάμπης Μ. Μπού-σιας, Μέγας Ὑμνογράφος τῆςτῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας μέθέμα: «Μαρτυρίες καὶ Μαρτύ-ριον Ἀναστάσεως».
Τὴν Δευτέραν 22αν Μαΐουκαὶ ὥραν 6:30 μ.μ. θά ὁμιλήση ὁπ. Κύριλλος Κεφαλόπουλοςμέ θέμα: «Ὁ Γέρων Ἰουστῖνοςτῆς Ρουμανίας. Ἡ ψυχή καί ἡφωνή ἑνός Ἔθνους».
Παρακαλοῦνται τὰ μέλη τῆςΠ.Ο.Ε. καὶ οἱ φίλοι τοῦ «’Oρ-θοδόξου Τύπου», ὅπως παρα-κολουθήσουν αὐτάς.
ΑΙ ΟΜΙΛΙΑΙ ΤΗΣ Π.Ο.Ε. ῾Εβδομαδιαία ᾿Εκκλησιαστικὴ᾿Εφημερίς. ᾿Ιδιοκτησία· «Παν-ελλήνιος ᾿Ορθόδοξος ῞Ενωσις»(Π.Ο.Ε.), Κάνιγγος 10, 106 77᾿Αθῆναι, Τηλ. 210 38 16 206, ΦΑΞ210 38 28 518. Ἐκδότης καί Διευ-θυντὴς Συντάξεως· ΓεώργιοςΤραμπούλης, Θησέως 25, Νέα᾿Ερυθραία (14671). ῾ΥπεύθυνοςΤυπογραφείου· ΚωνσταντῖνοςΜιχ. Σαμωνᾶς, ᾿Αμαδριάδος 15,Δροσιά. Τύποις «᾿ΟρθοδόξουΤύπου» (Θησέως 25, 14671 Νέα᾿Ερυθραία, Τηλ. 210 81 34 951,ΦΑΞ 210 81 36 981).
῾Ιστοσελίς «Ο.Τ.»:www.orthodoxostypos.gr᾿Ηλεκτρον. ταχυδρομεῖον:
[email protected]Τὰ ἐνυπόγραφα ἄρθρα ἐκ-
φράζουν τὰς προσωπικὰς ἀ-πόψεις τῶν ἀρθρογράφων, οἱὁποῖοι καὶ φέρουν τὴν εὐθύνηντῶν γραφομένων.
ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΗΤΟΥΣΣΥΝΔΡΟΜΗΤΑΣ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ
Πληροφοροῦμε τούς ἀγαπητούς μας συνδρομητάς ὅτι ἡ Ἐθνικὴ Τρά-πεζα, στὴν ὁποία ἔχει λογαριασμὸ ἡ ΠΟΕ, δὲν δέχεται πλέον ἐπιταγὲς (ch-ecks) σὲ δολλάρια ἢ σὲ ἄλλο νόμισμα ἐκτὸς Εὐρώ. Ἐὰν ἐπιθυμῆ κάποιοςσυνδρομητὴς νὰ στείλη τὴ συνδρομή του μπορεῖ νὰ τὸ κάνη μὲ 2 τρόπους:
1) Ἢ νὰ καταθέτη τὸ ποσὸν κατ᾽ εὐθεῖαν εἰς τόν λογαριασμὸν τῆς ΠΟΕ ποὺδιὰ τὸ ἐξωτερικὸν εἶναι: ΙΒΑΝ εἶναι: GR 1201101290000012929614076. Τό δέSWIFT τῆς τράπεζας εἶναι: (BIC) ETHNGRAA.
2) Ἢ νὰ μετατρέπη εἰς εὐρὼ τὰ δολλάρια ποὺ θέλει νὰ στείλη καὶνὰ στέλνη τὴν ἐπιταγὴ σὲ εὐρώ.
Καὶ στὶς 2 περιπτώσεις ἀπαραιτήτως ὁ καταθέτης πρέπει νὰ βάζητὸ ὀνοματεπώνυμό του.
Ἐκ τοῦ Λογιστηρίου τοῦ «Ο.Τ.»
Ἡ ἀλήθεια διὰ τὴν καταστροφὴν τῶν ἀρχαίων...Ἀναμφίβολα, ὅπως διαβάζουμε καὶ στὰ συναξά-
ρια τῶν ἁγίων μας τῶν πρώτων αἰώνων, ἔγινανκαταστροφές. Σίγουρα, ὑπῆρχαν περιπτώσειςποὺ δὲν χρειαζόταν καταστροφή, ἀλλὰ ἦταν ἐνέρ-γεια ἀνθρώπων ποὺ εἶχαν «ζῆλον Θεοῦ ἀλλ' οὐκατ' ἐπίγνωσιν» (Ρωμ.10,2). Ὡστόσο, ἐμεῖς οἱΧριστιανοὶ γνωρίζουμε ὅτι δὲν εἴμαστε ἀλάνθα-στοι καὶ δὲν διεκδικοῦμε κάποιο ἀλάθητο. Ἀκόμηκαὶ οἱ ἅγιοί μας ἦταν ἄνθρωποι ποὺ ἔσφαλαν, μὲτὴ διαφορὰ ὅτι μετανοοῦσαν. Συνεπῶς οὔτε μᾶςφοβίζει οὔτε διστάζουμε νὰ παραδεχτοῦμε τὰ λά-θη μας.
Αἱ πηγαίΚαθὼς δὲν μποροῦμε νὰ ἐξετάσουμε στὸ πλαί-
σιο μιᾶς μικρῆς εἰσήγησης ὅλο τὸ εὖρος τῶν ἀρχαί-ων μνημείων, θὰ κάνουμε ἁπλὰ κάποιες ἀναφορὲςστὶς μαρτυρίες ποὺ ἔχουμε γιὰ τὸ τί πραγματικὰἔγινε ἀπὸ τὸν 4ο αἰ.μ.Χ. καὶ ἔπειτα. Τὴν ἀλήθεια,ὅσο μᾶς ἐπέτρεψε τὸ παρελθὸν νὰ τὴ γνωρίσουμε,τὴ βρίσκουμε ἀπὸ τὸν συνδυασμὸ γραπτῶνπηγῶν καὶ ἀρχαιολογικῶν δεδομένων.
Συχνὰ βρίσκουμε τὸ στοιχεῖο τῆς ὑπερβολῆςστὶς γραπτὲς μαρτυρίες. Κάποιες χριστιανικὲςπηγὲς ἀναφέρουν ἐκφράσεις ὅπως «ὁ τάδε κατέ-στρεψε ὅλους τούς εἰδωλολατρικοὺς ναοὺς τῆς τά-δε πόλης», κάτι ποὺ τονίζουν καὶ εἰδωλολάτρεςσυγγραφεῖς, ὅπως ὁ Ζώσιμος. Αὐτὲς οἱ γενικεύσειςσίγουρα δὲν ἰσχύουν, ὅπως φαίνεται ξεκάθαραἀπὸ τὴ σύγχρονη ἀρχαιολογικὴ ἔρευνα. Εἶναι,ἁπλά, ἕνα σχῆμα ὑπερβολῆς, ποὺ δὲν πρέπει νὰμᾶς παρασύρει σὲ ἐσφαλμένα συμπεράσματα.
Πιὸ ἀντικειμενικοὶ συγγραφεῖς, ὅπως ὁ ΕὐσέβιοςΚαισαρείας (τῆς Παλαιστίνης), ἀναφέρουν ξεκάθα-ρα ὅτι μὲ ἐντολὴ τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου κατα-στράφηκαν μεμονωμένα μνημεῖα, μὲ πρῶτο τὸνναὸ τῆς Ἀφροδίτης ποὺ εἶχε κτιστεῖ πάνω ἀπὸ τὸνΠανάγιο Τάφο τοῦ Κυρίου μας (Εἰς τὸν βίον Κων-σταντίνου Βασιλέως ΙΙΙ,26).
Ἀπὸ ἄλλους ναοὺς ἀφαιρέθηκαν οἱ θύρες καὶ οἱστέγες, γιὰ νὰ ἀποκαλυφθεῖ ὅτι στὸ ἐσωτερικό τουςδὲν ὑπῆρχε τίποτα τὸ ὑπερφυσικὸ (Εἰς τὸνβίον...ΙΙΙ,54), ἐνῷ ὅπως εἶναι πανθομολογούμενο,πολλὰ ἀγάλματα καὶ ἔργα τέχνης μεταφέρθηκανστὴν Κωνσταντινούπολη, γιὰ νὰ κοσμήσουν τὴ νέαπρωτεύουσα καὶ δὲν καταστράφηκαν, ὅπως ὁ Δελ-φικὸς Τρίπους καὶ οἱ Ἑλικωνίδες Μοῦσες.
Ἐδῶ ἀξίζει νὰ ἀναφέρουμε ὅτι ἐκτὸς ἀπὸ τοὺςαὐτοκράτορες, ὑπῆρχαν καὶ πλούσιοι Χριστιανοὶποὺ ἀγόραζαν ἔργα τέχνης καὶ κοσμοῦσαν τὶςἐπαύλεις τους. Χαρακτηριστικὸ παράδειγμα εἶναιτὸ Λαυσεῖο, ἕνα κτήριο ποὺ ἔκτισε στὴν Κων/πολητὸ 420 μ.Χ. ὁ βασιλικὸς κουβικουλάριος Λαῦσος,στὸ ὁποῖο εἶχε μεταφέρει διάφορα ἀρχαῖα ἀγάλμα-τα, ὅπως τὸ ἄγαλμα τοῦ Δία ἀπὸ τὴν Ὀλυμπία καὶτῆς Ἀφροδίτης ἀπὸ τὴν Κνίδο, δημιουργώντας ἕναπραγματικὸ ἀρχαιολογικὸ μουσεῖο, ποὺ ἀτυχῶςκαταστράφηκε ἀπὸ πυρκαγιὰ ποὺ ξέσπασε στὴνΠόλη τὸ 475 μ.Χ.
Τὸ Λαυσεῖο εἶναι μία ἰσχυρότατη ἀπόδειξη ὅτιδὲν ὑπῆρχαν παντοῦ φανατισμένοι Χριστιανοὶ μὲρόπαλα στὰ χέρια ποὺ καθημερινὰ κατέστρεφανἀρχαῖα μνημεῖα, ἀλλὰ ὑπῆρχαν καὶ φωτισμένοιΧριστιανοί, ποὺ σέβονταν καὶ προστάτευαν τὴνἀρχαία μας πολιτιστικὴ κληρονομιά. Καὶ ἐννοεῖταιὅτι τὸ Λαυσεῖο εἶναι μόνο ἕνα παράδειγμα, καθὼςἡ Κων/πολη ἦταν γεμάτη ἀπὸ δημόσια κτήρια μὲἔργα τέχνης.
Τὰ περισσότερα λάθη ἔγιναν ἀπὸ τοὺς διαδό-χους τοῦ Μ.Κωνσταντίνου, ποὺ φέρθηκαν μὲ πολὺπιὸ αὐστηρὸ τρόπο στοὺς εἰδωλολάτρες καὶ στὰμνημεῖα τους. Αὐτό, βέβαια, ἦταν δική τους πολι-τικὴ ἐπιλογή, λανθασμένη κατὰ βάση, καὶ ὄχι ἀπό-φαση τῆς χριστιανικῆς Ἐκκλησίας, ποὺ δὲν ἔχειεὐθύνη γιὰ τὰ λάθη τῶν αὐτοκρατόρων. Καὶ τὸ το-νίζουμε αὐτό, γιατί οἱ ὀρθῶς σκεπτόμενοι Χριστια-
νοὶ μάχονται μόνο «ὅ,τι εἷς δαίμονας φέρει», κατὰτὴ φράση τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου (Ἐπιτ.Εἰς τὸν Μ.Βασίλειον, κεφ. 11), δηλαδὴ τὸ σατανικὸ καὶ ἀκραῖοκομμάτι τοῦ εἰδωλολατρικοῦ κόσμου καὶ ὄχι καθετὶμὴ χριστιανικό. Καὶ ὅσοι Χριστιανοὶ κινήθηκαν μὲφανατισμὸ ἔχουν οἱ ἴδιοι τὴν εὐθύνη τῶν πράξεώντους καὶ ὄχι συνολικὰ ἡ Ἐκκλησία.
Στὴ νομοθεσία τῶν αὐτοκρατόρων μέχρι τὸνἸουστινιανὸ βλέπουμε κατὰ διαστήματα αὐστηρὲςδιατάξεις κατὰ τῆς εἰδωλολατρίας, ἀκόμη καὶ γιὰκαταστροφὴ ναῶν, ἀλλὰ ποτὲ δὲν ἐφαρμόστηκανπλήρως καὶ σὲ ὅλη τὴν ἔκταση τοῦ κράτους. Ἦτανκατὰ βάση προσπάθειες ἐκφοβισμοῦ καὶ περιορι-σμοῦ τοῦ παγανισμοῦ, ὅπως ἀντίστοιχα ποτὲ δὲνἐφαρμόζονταν στὸ 100% οἱ διατάξεις τῶν εἰδωλο-λατρῶν ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν, ἀλλὰ ἐξαρτιότανἀπὸ τοὺς κατὰ τόπους διοικητές.
Τὸ 435 μ.Χ. ἐκδίδεται νόμος στὸ ρωμαϊκὸ κράτοςποὺ ἀπαγορεύει τὴν καταστροφὴ τῶν ἐθνικῶνμνημείων χωρὶς τὴν κρατικὴ ἔγκριση. Συνιστᾶταιἁπλῶς ὁ ἐξαγνισμὸς τῶν παγανιστικῶν μνημείωνμὲ τὴ χάραξη τοῦ σημείου τοῦ σταυροῦ ( Γκιολὲς1998, σ.134).
Ἕνα ἀπὸ τὰ ἐλάχιστα μνημεῖα τοῦ ἑλλαδικοῦ χώ-ρου, γιὰ τὸ ὁποῖο γνωρίζουμε μὲ βεβαιότητα ὅτι κα-ταστράφηκε, ἦταν τὸ Ἀσκληπιεῖο στὰ νότια τηςἈκρόπολης τῆς Ἀθήνας, στὰ τέλη τοῦ 5ου αἰώνα,γιὰ νὰ ἀνοικοδομηθεῖ στὴ θέση του χριστιανικὸςναός, καὶ αὐτὸ ὄχι ἀπὸ φανατισμό, ἀλλὰ ἐπειδὴ ἡἀρχιτεκτονική του διάταξη δὲν προσφερόταν γιὰμετατροπὴ σὲ ἐκκλησία. Τὴν ἴδια ἐποχὴ ἀρχίζεισταδιακὰ ἡ μετατροπὴ τῶν περισσότερων ἀρχαί-ων μνημείων, ποὺ ἦταν ἀκόμη ἀκέραια σωζόμενα,σὲ ἐκκλησίες.
Ὁ Παρθενώνας τὸν Μεσαίωνα. Ὁ ἀπαράμιλλοςγλυπτὸς διάκοσμος ποτὲ δὲν καταστράφηκε ἀπὸτοὺς Ρωμιοὺς (Βυζαντινούς), ἀλλὰ ἀπὸ τοὺς Βενε-τοὺς καὶ τὸν Ἔλγιν.
Ὁ Παρθενώνας μετατράπηκε στὴν Παναγία τὴνἈθηνιώτισσα, τὸ Ἐρέχθειο σὲ τρίκλιτη βασιλική, ὁναὸς τοῦ Ἡφαίστου (τὸ γνωστὸ Θησεῖο) σὲ ἍγιοΓεώργιο. Κάπως ἔτσι ἔχουμε τὸ συγκινητικὸ φαινό-μενο οἱ Χριστιανοὶ Ἕλληνες νὰ λατρεύουν πλέοντὸν ἀληθινὸ Θεὸ στὸν ἴδιο χῶρο ποὺ οἱ ἀρχαῖοιἝλληνες λάτρευαν τοὺς ψεύτικους θεοὺς καί, ἐπι-πλέον, νὰ συντηροῦν οἱ Χριστιανοὶ Ἕλληνες τὰἀρχαῖα κτήρια-μνημεῖα στὸ πέρασμα τῶν αἰώνων.
Παράλληλα, ἔχουμε καὶ τὸ φαινόμενο νὰ οἰκοδο-μοῦν οἱ Χριστιανοὶ νέους ναούς, στὴ θέση τῶνἀρχαίων ποὺ πρὸ πολλοῦ εἶχαν κατεδαφιστεῖ ἀπὸἄλλα αἴτια, χρησιμοποιώντας τὸ ἐναπομεῖναν οἰκο-δομικὸ ὑλικό. Αὐτὸ εἶναι μία πρακτικὴ ποὺ γινότανσὲ ὅλους τούς αἰῶνες καὶ δὲν εἶναι πράξη φανατι-σμοῦ. Ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα, τόσο οἱ Ἕλληνες, ὅσοκαὶ ἄλλοι λαοί, ὅταν καταστρεφόταν ἕνα κτήριοπροσπαθοῦσαν νὰ ξαναχρησιμοποιήσουν τὸ ὑλι-κό του, κυρίως τὰ λίθινα μέρη, γιὰ πρακτικοὺς καὶοἰκονομικοὺς λόγους. Δὲν ὑπῆρχε ἡ τάση νὰ γκρε-μίσω πλήρως τὸ παλιό, νὰ πετάξω τὰ μπάζα καὶ νὰχτίσω κάτι ὁλοκαίνουριο!
Μεσοβυζαντινὸς ναὸς Εἰσοδίων Θεοτόκου Τρα-χώνων Ἁλίμου. Δεξιὰ τοῦ μεταγενέστερου παραθύ-ρου εἶχε ἐνσωματωθεῖ λίθινη βάση μὲ κυλινδρικὴἐσοχή, προερχόμενη ἀπὸ ἀρχαῖο κτήριο.
Ἂς ἀναφέρουμε τὸ πιὸ γνωστὸ παράδειγμα ποὺἀναφέρει ὁ Θουκυδίδης (Α΄93), τὸ πῶς χτίστηκε τὸτεῖχος τῆς Ἀθήνας βιαστικὰ μὲ ἐντολὴ τοῦ Θεμι-στοκλῆ, ὅπου ἐνσωμάτωναν μέχρι καὶ ἐπιτύμβιεςπλάκες, προκειμένου νὰ βροῦν γρήγορα καὶ εὔκο-λα ὑλικό. Κανείς, ἀντίστοιχα, νεοπαγανιστὴς δὲνκατηγόρησε τοὺς ἀρχαίους γιὰ τέτοιες ἐνέργειες, ἢγιὰ τὸ ὅτι ὁ Παρθενώνας εἶναι χτισμένος σχεδὸνπάνω στὰ ἐρείπια τοῦ μυκηναϊκοῦ ἀνακτόρου τῆςἈθήνας, ὅπως καὶ πολλὰ ἄλλα ἀρχαῖα κτήρια κτί-στηκαν ἀκριβῶς πάνω στὰ θεμέλια κτηρίων τῆςἐποχῆς τοῦ Χαλκοῦ.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.
«Ἄς γίνουμε μικροὶ Ἀπόστολοι»δρόμος τοῦ Θεοῦ εἶναι διαφορετικός ἀπό ἐκεῖ-νον πού ἀκολουθεῖ καί δίνει διαφορετικό νόη-μα στή ζωή. Οἱ κοσμικοί καί οἱ χριστιανοί δένσυμβαδίζουν. Δέν ἔχουν ἴδιο τέρμα στήν πο-ρεία τους. Καί αὐτό οἱ χριστιανοί πρέπει νά τόἀποδεικνύουν μέ τίς ἐπιλογές πού κάνουν καίτόν τρόπο ζωῆς πού ἀκολουθοῦν.
Οἱ χριστιανοί ἐπίσης πρέπει νά ἔχουν ἱερα-ποστολική διάθεση. Νά πλησιάζουν τούςἀνθρώπους, νά συνομιλοῦν ἁπλά καί ἀνυπό-κριτα, νά προσφέρουν κάτι, ὅπως ἕνα βιβλίο,ἕνα κομποσχοινάκι, μιά εἰκόνα, ἕνα σταυρόκ.λ.π. Ὅταν ἀναπτυχθεῖ κάποια σχέση, νά τούςβοηθοῦν ὅταν ἔχουν ἀνάγκη, νά τούς δείχνουνἔμπρακτη ἀγάπη καί νά ἔχουν ὑπομονή. Τάἀναμενόμενα ἀποτελέσματα ἴσως νά ἀργή-σουν νά ἔρθουν. Αὐτό ἐξαρτᾶται ἀπό πολλούςπαράγοντες. Ὅμως ἐκεῖνοι πρέπει νά συνεχί-ζουν τήν καλή προσπάθεια χωρίς νά ἀποκά-μνουν.
Ἐάν ἐνεργοῦσαν ὅλοι οἱ χριστιανοί μέ αὐτόντόν τρόπο, σίγουρα ὁ κόσμος θά ἦταν διαφο-ρετικός. Τό μήνυμα τῆς σωτηρίας θά περνοῦσε
εὐκολώτερα καί ἡ ἁμαρτία θά περιοριζόταν. Οἱἄνθρωποι θά εἶχαν διαρκῆ ὑπόμνηση ὅτι στήζωή τους πρέπει νά τηροῦν τίς ἐντολές καίὅταν ἀπό ἀδυναμία θά ἁμάρταναν, θά γνώρι-ζαν ὅτι ὁ δρόμος τῆς μετάνοιας εἶναι ἀνοιχτός.
Ὁ ἀείμνηστος ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καν-τιώτης στά θερμά του κηρύγματα πρόβαλλεσυχνά τούς δώδεκα ἀποστόλους, οἱ ὁποῖοιχωρίς νά ἔχουν πολλές δυνατότητες καί πολλάμέσα, μέ μόνο τόν ἱερό ζῆλο καί τή φλόγα τοῦἉγίου Πνεύματος, πέτυχαν τόσα πολλά. Καίπαρακινοῦσε τούς ἀκροατές του νά τούς μιμη-θοῦν. Ἔλεγε χαρακτηριστικά: «Ἄς γίνουμε μι-κροί ἀπόστολοι. Ἐδῶ, δίπλα μας, κάποιοι πε-ριμένουν. Ὑπάρχουν φτωχοί πού δέν ἔχουνψωμί νά φᾶνε, ἄρρωστοι πού περιμένουν μιάἐπίσκεψη, αἱρετικοί πού ταλαιπωροῦνται στίςπλάνες, ἁμαρτωλοί πού ἐπί δεκαετίες δένἔχουν ἐξομολογηθεῖ. Τί περιμένουν; Ἐμᾶς! Νάτρέξουμε σ᾿ αὐτούς. Εἴμαστε σήμερα ἐδῶ δια-κόσιοι. Θέλετε νά τιμήσουμε τούς ἀποστόλους;Βάζω πετραχήλι καί κανόνα· θά κολαστεῖτε,ἐάν δέν ὁδηγήσετε μιά ψυχή στό Χριστό. Ποιάθά εἶναι ἡ ψυχή πού θά φέρεις ἐσύ κοντά Του;Προσπάθησε τό ἔτος αὐτό νά ἐλευθερώσειςἀπό τά δίχτυα τοῦ διαβόλου μιά ψυχή. Χριστια-νός, πού δέν εὐεργετεῖ τόν ἄλλο καί δέν ἔφερεκάποιον κοντά στό Χριστό, δέν εἶναι χριστια-νός» (Ἐμπνευσμένα κηρύγματα ὀρθοδόξουὁμολογίας καί ἁγιοπατερικῆς πνοῆς, ἔκδοση«Ὀρθόδοξος Κυψέλη», 2011, σελ. 44-45).
Ἡ μεγαλύτερη ἐπιτυχία τῶν κληρικῶν πρωτί-στως καί τῶν λαϊκῶν δευτερευόντως εἶναι νάἀποκτήσουν ἀποστολικό φρόνημα. Νά σκέ-φτονται τούς ἀδελφούς τους καί νά δραστηριο-ποιοῦνται ἀναλόγως. Νά βγοῦν ἔξω ἀπό τόνἑαυτό τους, νά κοπιάζουν γι᾿ αὐτούς καί νά θυ-σιάζουν τά δευτερεύοντα καί περιττά πράγμα-τα γιά χάρη τῶν ἀδελφῶν τους.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.
ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΗΤΟΥΣ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΑΣΠληροφοροῦμε τούς ἀγαπητούς μας συνδρομητάς ὅτι
δύνανται νά καταθέτουν τήν συνδρομήν των ἢ ἐνίσχυσινκαί εἰς τήν Ἐθνικήν Τράπεζαν εἰς τό ὄνομα «ΠανελλήνιοςὈρθόδοξος Ἕνωσις», Ἀρ. λογαριασμοῦ 129/296140-76. ΙΒΑΝ: GR 1201101290000012929 614076. Τό δέSWIFT τῆς τράπεζας εἶναι: (BIC) ETHNGRAA.
Ὁ «Ο.Τ.» δέν ἔχει κερδοσκοπικόν χαρακτῆρα καί τά ἔξο-δα ἐκδόσεώς του στηρίζονται ἀποκλειστικῶς καί μόνον εἰςτὰς συνδρομάς σας. Βοηθῆστε εἰς τήν ἔκδοσιν καί διάδο-σιν τοῦ «Ο.Τ.».
Ἐκ τοῦ Λογιστηρίου τοῦ «Ο.Τ.»
-
Ὁ Ὑπουργὸς Παιδείας κ. Κώ-στας Γαβρόγλου, μὲ προκλητικὸτρόπο, συνεχίζοντας τὴν τακτικὴτοῦ προηγούμενου ὙπουργοῦΠαιδείας κ. Νίκου Φίλη, ἐπιμένειστὴν ἐπιβολὴ τῶν νέων Προ-γραμμάτων γιὰ τὸ μάθημα τῶνΘρησκευτικῶν, τὰ ὁποῖα ἀλλοι-ώνουν τὴν ὀρθόδοξη πίστη,ὅπως αὐτὴ ἐκφράζεται μέσα ἀπὸτὴν παράδοση τοῦ τόπου μαςκαὶ γι’ αὐτό, ὅπως τὰ χαρακτήρι-σε καὶ ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπί-
