ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΤΟΡΟΝΤΟ (ΚΑΝΑΔΑ) • 86 Overlea Blvd (1 Patriarch Bartholomew Way) Toronto, Ontario M4H 1C6 • ΜΑΡΤΙΟΣ 2018 • Νο. 344

“Αἱ μέν οὖν ἐκκλησίαι εἶχον εἰρήνην οἰκοδομούμεναι καί πορευόμεναι τῶ φόβω τοῦ Κυρίου καί τῆ παρακλήσει τοῦ Ἁγ. Πνεύματος ἐπλη-θύνοντο”.

Πράξ θ’, 31

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΡΕΙΑΕΤΟΣ ΙΔΡΥΣΕΩΣ 1983ORTHODOX WAY

PATRIARCHAL TORONTO ORTHODOX THEOLOGICAL ACADEMY

25η Μαρτiου 1821 και η άλλη ΕλλάδαΕγκύκλιος 25ης Μαρτίου 1821

Μητροπολίτη Σωτηρίου

Τετρακόσια χρόνια εξουθενωτικής σκλαβιάς. Η οθωμανική αυτοκρατορία εγκολπώθηκε τη θρησκεία του Μωάμεθ, αλλά αυτή στην ουσία δεν είναι θρησκεία. Eίναι πολιτικό σύστημα. Το σύνθημά της και σήμερα είναι «Islam will rule». Ο Μωαμεθανισμός θα κυβερνήσει. Kαι θα κυβερνήσει δια παντός μέσου.

Αυτό το έζησαν στο πετσί τους, οι Έλληνες και η Ελλάδα, στα τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς. Έχασαν κάθε ανθρώπινο δικαίωμα. Δεν είχαν καμμία ελευθερία. Επλήρωναν σκληρό χαράτσι. Το πιο σκληρό απ΄όλα, η οθωμανική αυτοκρατορία και το πολιτικό σύστημα του Μωάμεθ, έπαιρναν τα παιδιά τους. Τα εξισλάμιζαν. Τα έκαναν γενίτσαρους και τα έβαζαν να σκοτώνουν τους γονείς τους και τα αδέλφια τους. Ξύπνησε ο Έλληνας. Αγανάκτησε και φώναξε.

«Μάνα σου λέω δε μπορώ τον Τούρκο να δουλεύω δεν ημπορώ δεν δύναμαι εμάλλιασε η καρδιά μουθα πάρω το ντουφέκι μου να πάω να γίνω κλέφτης» Πολλές φορές ξεσηκώθηκε η Ελλάδα και ο Ελληνας. Ο ξεσηκωμός τους πνίγηκε στο αίμα. Η σκλαβιά

έγινε χειρότερη.Αγρυπνούσε, όμως, η άλλη Ελλάδα. Οι Έλληνες που ζούσαν εκτός της Ελλάδας. Ήσαν ακραιφνείς

Έλληνες. Υπερήφανοι για την καταγωγή τους. Ξεσηκώθηκαν και αυτοί. Η άλλη Ελλάδα. Ένωσαν τις δυνάμεις τους με την Ελλάδα και τους Έλληνες της Ελλάδας και έγινε το θαύμα. Η Ελλάδα με την επανάστηση του 1821 αναστήθηκε. Λυγερόκορμη η ελευθερία περπατεί στα βουνά και τις ράχες. Στους κάμπους και τις θάλασσες της ελεύθερης Ελλάδας. Ζήτω η ελευθερία!!!

Καιρός να ρίξουμε μια ματιά στην σημερινή άλλη Ελλάδα. Οι Έλληνες που σήμερα ζουν εκτός Ελλάδας, είναι ένας πολύ υπολογίσιμος αριθμός. Όχι μόνο υπολογίσιμος αριθμός. Οι εκτός Ελλάδας Έλληνες είναι πετυχημένοι. Στα γράμματα. Στις τέχνες. Στο εμπόριο, στις επιχειρήσεις γενικά. Γιορτάζουν υπερήφανα την 25η Μαρτίου 1821 με δοξολογίες. Με γιορτές. Με παρελάσεις. Θαυμάσια!!! Αξίζουν συγχαρητηρίων.

Η άλλη Ελλάδα, δηλαδή οι Έλληνες του εξωτερικού, πρέπει να προσέξουμε δύο πράγματα. Οι πυλώνες που βασίζεται και στέκεται η άλλη Ελλάδα είναι δύο. Είναι η ελληνοπρέπεια και η ορθόδοξη πίστη. Γλώσσα και Ορθοδοξία. Αν χάσουμε αυτά τα δύο, θα χαθούμε και σαν Έλληνες. Εάν θέλουμε να υπάρχουμε, πρέπει να καλλιεργούμε αυτά τα δύο πράγματα. Αυτά καλλιεργούνται στην οικογένεια. Στην εκκλησία. Στο σχολείο. Κανείς δεν πρέπει να το ξεχνάει αυτό. Ελληνορθόδοξη οικογένεια. Ελληνορθόδοξη εκκλησία. Ελληνορθόδοξο σχολείο, για να κρατιέται η άλλη Ελλάδα πραγματική Ελλάδα.

Ελληνες και φιλέλληνες του Καναδά, γιορτάστε την 25η Μαρτίου 1821. Γιορτάστε την ελευθερία. Η ελευθερία είναι κοινό γνώρισμα. Ανήκει σε όλους τους λαούς. Και σεις Έλληνες του Καναδά γιορτάστε, αλλά και καλλιεργείστε την ελευθερία, στο ελληνορθόδοξο σπίτι. Στην ελληνορθόδοξη εκκλησία. Στο ελληνορθόδοξο σχολείο. Αυτό σας πρέπει. Αυτό σας ταιριάζει. Κρατήστε την άλλη Ελλάδα, πραγματική Ελλάδα. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος η άλλη Ελλάδα να γιορτάζει την 25η Μαρτίου 1821.

ΣΥΝ. ΣΕΛΙΔΑ 3

Ημέρα εθνικής απελευθέρωσης και ανεξαρτησίας η σημερινή. Ωστόσο 189 χρόνια μετά τα πρώτα βόλια της Επανάστασης του 1821 και της εθνικής παλιγγενεσίας,το μεγαλύτερο ιστορικό γεγονός της Νεώτερης Ελληνικής Ιστορίας,η χώρα βιώνει κρίση μοναδική.Κινδυνεύουν μαζί η οικονομική σταθερότητα και η κοινωνική συνοχή. Και το χειρότερο, απειλούνται η ανεξαρτησία και η εθνική κυριαρχία της χώρας. Υπό αυτή την έννοια μέγας είναι ο συμβολισμός της 25ης Μαρτίου.Και ίσως προσφέρει την καλύτερη ευκαιρία αυτογνωσίας και εθνικής αναζήτησης.

Για μία ακόμη φορά τιμούμε τους προγόνους μας που έδωσαν τη ζωή τους για να είμαστε εμείς ελεύθεροι σήμερα. Μαζί με την εθνική επέτειο γιορτάζουμε και τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου που συμβολικά ταυτίστηκε με την Επανάσταση η οποία ξεκίνησε ένα μήνα νωρίτερα.

Τονόημα αυτής της ταύτισης είναι η θεική ευλογία του Αγώνα των Ελλήνων για την Ελευθερία,η πίστη των ραγιάδων για το ποθούμενο. Η 25η Μαρτίου, ως ημέρα της εθνικής παλιγγενεσίας, γιορτάστηκε για πρώτη φορά στην Αθήνα του 1838 και από τότε καθιερώθηκε με θρησκευτική ευλάβεια σε όλο το πανελλήνιο. Η καθιέρωση της εορτής οφείλεται στην επιμονή και το πείσμα του Δημάρχου της Αθήνας Δημ. Καλλιφρονά ( 1805 - 1879).Ο Δήμαρχος ήρθε σε ρήξη με τη βαυαρική διοίκηση και συγκεκριμένα με το Υπουργείο των Εσωτερικών το οποίο δεν επιθυμούσε έξοδα για γιορτές, όταν οι αγωνιστές δεν είχαν να φάνε. Κατά μία άλλη εκδοχή το Παλάτι, μάλλον, δεν επιθυμούσε να συνδέσει την εθνική εορτή με την Ορθοδοξία, για να μη δώσει την ευκαιρία στην Εκκλησία να καπηλευτεί την επανάσταση των Ελλήνων.

Διπλή γιορτή

«Πᾶσα βασιλεία μερισθεῖσα καθ’ ἑαυτὴν ἐρημοῦται, καὶ πᾶσα πόλις ἢ οἰκία μερισθεῖσα καθ’ ἑαυτὴν οὐ σταθήσεται».

Ματθ. 12,25

“Every kingdom divided against itself is brought to desolation; and every city or house divided against itself shall not stand.”

Matthew 12:25 King James Version (KJV)

Σύναξη ιερέων Τορόντο και Περιχώρων.From the Clergy Synaxis of Toronto and vicinity.

Ο κοσμήτωρ της Θεολογικής Σχολής του Παν/μιου St. Paul Ottawa π.Yvan Ma-thieu, με τον διευθυντή της Πατριαρχικής Ορθόδοξης Θεολογικής Ακαδημίας Τορόντο π. Α. Ζηλιασκόπουλο και τον Μητροπολίτη Σωτήριο.

The Dean of the Theological School of the University of St. Paul Ottawa, Fr. I. Mathau, together with Fr. A. Ziliaskopoulos, Dean of the Patriarchal Toronto Orthodox Theological Academy, and Metropolitan Sotirios.

2 ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΡΕΙΑ ΜΑΡΤΙΟΣ 2018

Γράφει ο ΣΠΥΡΟΣ ΒΟΛΟΝΑΚΗΣ Διευθυντής Τμήματος Eλληνικής Παιδείας

Ι. Μητρόπολης Τορόντο (Καναδά) Εκπαιδευτικά θέματα

Metamorphosis Greek Orthodox SchoolΓράφει

η ΑΝΝΑ ΣΑΡΑΝΤΊΔΗ

«Πειρασμὸς ὑμᾶς οὐκ εἴληφεν εἰ μὴ ἀνθρώπινος· πιστὸς δὲ ὁ θεός,

ὃς οὐκ ἐάσει ὑμᾶς πειρασθῆναιὑπὲρ ὃ δύνασθε, ἀλλὰ ποιήσει σὺν τῷ

πειρασμῷ καὶ τὴν ἔκβασιν τοῦ δύνασθαι ὑπενεγκεῖν». (Α΄Κορ. 10,13)

Στις 15 Φεβρουαρίου οι μαθητές –τριες του Δημοτικού έλαβαν μέρος

στο δια- γωνισμό μαθηματικών Καρίμπου (Caribou Contest) που οργανώνει το Πανεπιστήμιο Μπροκ (Brock University) με πολύ καλά αποτελέσματα το οποίο αποδει-κνύει το υψηλό γνωστικό τους επίπεδο.

Την περίοδος των 49 ημερών από την Καθαρή Δευτέρα( 19 Φεβρουαρίου 2018) μέχρι το Μεγάλο Σάββατο οι ορθό-δοξοι χριστιανοί προετοιμαζόμαστε για να δεχτούμε την Ανάσταση του Χριστού μας. Καλή Σαρακοστή!

Την Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου και το Σάββατο 24 Φεβρουαρίου 2018, το ελληνικό θεατρικό εργαστήρι του σχολείου παρουσίασε το έργο «Η Λυσιστράτη» διασκευ-ασμένο για παιδιά.Συγχαρητήρια στις εκπαιδευτικούς Α. Βρεττού και Σ. Σμυρνιούδη , στους ταλαντούχους μικρούς θεατρίνους και στους εθελοντές για την αξιέπαινη πα-ράσταση.

Οι ελέγχοι προόδου εστάλθηκαν στα σπίτια των μαθη-τών-τριών την Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου 2018 .

Ο μήνας Μάρτιος έχει καθιερωθεί στην επαρχία του Οντάριο ως ο μήνας της ελληνικής Κληρονομιάς και η 25η Μαρτίου ως Ημέρα Ελληνικής Κληρονομιάς.

Η εορτή του Ευαγγελισμού, είναι η πιο μεγάλη εορτή μέσα στο Μάρτη γι αυτό και σε ορισμένα μέρη της πατρί-δας μας το λένε τον Μάρτη -Βαγγελιώτη.

Τη διάρκεια του διακοπών του Μαρτίου (March Break)

λειτουργεί κατασκήνωση ,στις σχολικές μας εγκαταστά-σεις,στην οποία οι μικροί μαθητές έχουν την ευκαιρία να παίξουν, να κάνουν χειροτεχνίες , να μάθουν καινούρια πράγματα αλλά και να ξεκουραστούν!

Την Κυριακή 25 Μαρτίου 2018 ,θα λάβουμε μέρος στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου στην οδό Ντάνφορθ.

Την ίδια ημέρα θα λάβει μέρος και ο διαγωνισμός ορ-θογραφίας “Spelling Bee”.

Ευχαριστούμε θερμά τις εκπαιδευτικούς Α. Καλογερο-πούλου και Μ. Ρούβα που βοήθησαν στην προετοιμασία των μαθητών-τριών που συμμετέχουν στον διαγωνισμό..

Η σχολική εορτή των τάξεων του Δημοτικού και Γυμνα-σίου θα γίνει στις 30 Μαρτίου 2018 το πρωί στο Μητροπο-λιτικό κέντρο στο Σκάρμπουρο.

Την Παρασκευή 30 Μαρτίου για μία διδακτική ώρα θα κλείσουμε όλα τα φώτα του σχολείου για να συμβάλλουμε κι εμείς στην προστασία του περιβάλλοντας τιμώντας την παγκόσμια Ώρα της Γης (Earth Hour), 31 Ματρίου 2018.

Το Ημερήσιο Ελληνορθόδοξο Σχολείο της Μεταμόρφω-σης είναι εφάμιλλο των καλύτερων εκπαιδευτικών ιδρυμά-των του Οντάριο. Το καταρτισμένο διδακτικό προσωπικό, οι άρτιες σχολικές του εγκαταστάσεις , ο ηλεκτρονικός εξοπλισμός , το επιστημονικό εργαστήριο, τα εκπαιδευ-τικά του προγράμματα, η διδασκαλία των ελληνικών , των παραδόσεων και της ελληνορθόδοξης πίστης, και το ασφαλές περιβάλλον, καλύπτουν όλες τις ανάγκες των παιδιών για επιτυχημένη και σωστή σταδιοδρομία.

Για πληροφορίες και εγγραφές τηλ: 416-463-7222,ηλε-κτρονικό ταχυδρομείο: info@mgos.ca, ιστοσελίδα www.mgos.ca

Τριώδιο - Μεγάλη Σαρακοστή Μεγάλη Εβδομάδα

Περισσότερο από δύο μήνες κάθε χρόνο είναι αφιερωμένοι στην ξεχωριστή αυτή περίοδο, το Τριώδιο (που περιλαμβάνει τη Μεγάλη Σαρακοστή και τη Μεγάλη Εβδομάδα). Είναι μια περίοδος πνευματική, κατανυκτική, η πλέον εμπνευσμένη, κατάφορτη από υψηλές αναζητήσεις, η πλουσιότερη σε νοήματα. Περίοδος νοσταλγίας και αναμονής του Πάσχα, κατάλληλης προπαρασκευής και πνευματικής προετοιμασίας των πιστών για την εορτή των εορτών.

Κορυφαία ευκαιρία προσέγγισης στο

νόημα και τις λεπτομέρειες της χριστιανικής πίστης, έντονης βίωσης της λειτουργικής ζωής, επαναβεβαίωσης των αρχών, των αξιών και των στόχων της ορθόδοξης πνευματικότητας.

Για να φθάσουμε την Κυριακή του Πάσχα οφείλουμε να διαβούμε το κατώφλι της Μεγάλης Σαρακοστής. Η Μεγάλη Σαρακοστή είναι περίοδος ευλογημένη, η πιο όμορφη και κατανυκτική του έτους. Είναι περίοδος γεμάτη από πνευματικές προκλήσεις και ευκαιρίες που η αξιοποίησή τους αποτελεί ανάγκη της ψυχής μας. Απαιτεί αντίδραση, απόφαση, πρόγραμμα και συνεχή προσπάθεια.

Ολόκληρη η υμνολογία της Σαρακοστής αποτελεί μια επωδό της μετανοίας. “Της μετανοίας άνοιξον μοι πύλας, Ζωοδότα” ψάλλουμε καθημερινά στον όρθρο, γνωρίζοντας ότι οι ανοιχτές πύλες της μετανοίας οδηγούν στις ανοιχτές πύλες του Παραδείσου. Στη Βασιλεία του Θεού δεν μας εισάγει η ατομική μας αυτάρκεια ή η απατηλή αίσθηση αυτοδικαίωσής μας, αλλά η συντριβή της αυτοπαραίτησης και τα δάκρυα που χαρίζει η Χαρμολύπη της εν Χριστώ εσταυρωμένης ζωής.

Οι Χριστιανοί αποτυπώνουν πάνω στο σώμα τους το σημείο του σταυρού, δηλώνοντας την εκούσια αυτοπαραίτηση από την ατομική αυτοτέλεια, τη θυσιαστική αναφορά της ζωής τους στο θέλημα του Τριαδικού Θεού.

Βασικό χαρακτηριστικό της Μεγάλης Σαρακοστής είναι η νηστεία. Η νηστεία είναι ριζωμένη στη ζωή, την παράδοση και την εμπειρία της Εκκλησίας. Είναι μίμηση του Χριστού. Ο υμνωδός της Εκκλησίας μας προτρέπει:

“Νηστεύσωμεν νηστείαν δεκτήν, ευάρεστον τω Κυρίω. αληθής η νηστεία, η των κακών αλλοτρίωσις, εγκράτεια γλώσσης, θυμού αποχή, επιθυμιών χωρισμός, καταλαλιάς, ψεύδους και επιορκίας η τούτων ένδεια, νηστεία εστίν, αληθής και ευπρόσδεκτος”.

Έτσι, προχωρούμε στη συμφιλίωση με το πρόσωπο του Θεού και πατέρα μας.

Ο Κύριός μας και Θεός μας στο Ευαγγέλιο λέει: “Διάλεξε το στενό δρόμο, αγωνίσου και υπόφερε, γιατί, αυτός είναι ο δρόμος για τη μόνη αληθινή ευτυχία” (Ματθ. γ’ 13 και Λουκά ιγ’24).

Έτσι, θα μπορέσουμε να δεχτούμε το Πάσχα ως ένα σταθμό μετάβασης από τα “παλαιό” στο “νέο” που έφερε ο Χριστός με την Ανάστασή Του.

`Λειτουργία των Προηγιασμένων ΔώρωνΗ Λειτουργία των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων

είναι μια αρχαία χριστιανική Λειτουργία που τελείται κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Σαρακοστής και διακρίνεται για την κατάνυξη και μεγαλοπρέπεια.

Η Λειτουργία αυτή τελείται κάθε Τετάρτη και Παρασκευή στη διάρκεια των έξι εβδομάδων της Μεγάλης Σαρακοστής, καθώς επίσης την Μεγάλη Δευτέρα την Μεγάλη Τρίτη και την Μεγάλη Τετάρτη, στην Εβδομάδα των Παθών. Κατά τη Λειτουργία αυτή δεν καθαγιάζονται στη Προσκομιδή τα Τίμια Δώρα, αλλά για την Θεία Μετάληψη προσφέρονται τα καθαγιασμένα Δώρα από την προηγούμενη Κυριακή ή από άλλη Θεία Λειτουργία.

Η Λειτουργία των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων τελείται σε συνδυασμό με την Ακολουθία του Εσπερινού.

Συγκεκριμένα αφού ψαλλούν τα λεγόμενα “εσπέρια” και γίνει η “Μικρή Είσοδος”, αναγιγνώσκονται δύο αποσπάσματα από την Παλαιά Διαθήκη κατά τη διάρκεια των οποίων ο ιερέας, κρατώντας στο ένα χέρι λαμπάδα και στο άλλο το θυμιατό εξέρχεται της Ωραίας Πύλης εκφωνώντας το “Σοφία ορθοί! Φως Χριστού φαίνει πάσιν”. Ακολουθεί ο ύμνος “Κατευθυνθήτω η προσευχή μου...” που ψάλλεται έξι φορές και στη συνέχεια ο ιερέας καλεί τους κατηχουμένους να εξέλθουν του κυρίως ναού, ενώ στη συνέχεια αντί του Χερουβικού ύμνου ψάλλεται ο υπέροχος ύμνος “Νυν οι δυνάμεις των Ουρανών...”.

Αμέσως μετά, ακολουθεί η ιδιόρρυθμη κατανυκτική και με απόλυτη σιγή έξοδος των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων, φερόμενα από τον λειτουργό στο ύψος της κεφαλής του καλυπτομένης από τον “αέρα”. Μετά την Είσοδο στο Ιερό Βήμα, συνεχίζει η Λειτουργία όπως η Λετουργία της Κυριακής.

Οι Χαιρετισμοί στην Υπεραγία ΘεοτόκοΚάθε Παρασκευή βράδυ, τις πέντε πρώτες εβδομάδες

της Μεγάλης Σαρακοστής, ψάλλονται στις εκκλησίες οι Χαιρετισμοί. Έτσι συνηθίσαμε να λέμε την ακολουθία του Ακάθιστου Ύμνου για το πολλά Χαίρε (132) που απευθύνεται στην Παναγία. Γραμμένος για τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου ο Ύμνος αυτός συνδέθηκε και με το μεγάλο ιστορικό γεγονός της σωτηρίας της Κωνσταντινούπολης το 626. Ενώ ο βασιλιάς Ηράκλειος και ο στρατός πολεμούσαν στα ανατολικά σύνορα τους Πέρσες, την Πόλη πολιόρκισαν από στεριά και θάλασσα οι Άβαροι. Η πίστη στην προστασία της Παναγίας εμψύχωσε τους πολιορκημένους και έσωσε τη βασιλεύουσα. Τις ευχαριστίες για τη νίκη, η Πόλη προσφέρει με ύμνο στην Παναγία, που έχει ακατανίκητη δύναμη και την παρακαλεί να την ελευθερώσει από κάθε είδους κίνδυνο.

Ο Ευαγγελισμός της ΘεοτόκουΤην ημέρα αυτή, ο αρχάγγελος Γαβριήλ, σταλμένος

από το Θεό, παρουσιάζεται στην Παρθένο Μαρία και της αναγγέλει ότι θα γεννήσει γιο, θα τον ονομάσει Ιησού και θα γίνει ο Σωτήρας του κόσμου. Το χαρμόσυνο αυτό γεγονός γιορτάζει η εκκλησία μας στις 25 Μαρτίου.

Η Επανάσταση του 1821 – 25η ΜαρτίουΗ μεγάλη επανάσταση του ελληνικού έθνους που

οδήγησε στην απελευθέρωση από την τουρκοκρατία και στην ίδρυση του νέου ελληνικού κράτους. Το κίνημα της ανεξαρτησίας άρχισε στα τέλη Φεβρουαρίου 1821, πρώτα στις παραδουνάβιες ηγεμονίες, στο Ιάσιο της Μολδαβίας υπό την ηγεσία του Αλέξανδρου Υψηλάντη και ταυτόχρονα εκδηλώθηκε και στον κυρίως ελληνικό χώρο. Το 1822 είχε εδραιωθεί εδαφικά στην Πελοπόννησο, τη Στερεά Ελλάδα και σε πολλά νησιά του Αιγαίου. Η επανάσταση αυτή δεν ήταν η μόνη. Είχαν προηγηθεί πολλές άλλες. Η τελευταία (του 1821) πέτυχε, γιατί ήταν η πιο καθολική και η πιο οργανωμένη. Παρόλη την τουρκική κατοχή ο ελληνισμός είχε αρχίσει να προοδεύει. Ετσι, αναπτύχθηκε η βιοτεχνία, το εμπόριο, η ναυτιλία και δημιουργήθηκε μια ισχυρή οικονομική τάξη στο εσωτερικό και στις παροικίες του εξωτερικού. Επίσης, επηρεασμένοι από τον ευρωπαϊκό διαφωτισμό, δημιούργησαν τον ελληνικό διαφωτισμό και παίρνοντας αφορμή από τη Γαλλική επανάσταση οργάνωσαν και δημιούργησαν τη Φιλική Εταιρεία, που κατόρθωσε αμέσως και διαδόθηκε σε όλο τον ελληνικό χώρο, ως την Κρήτη και τα Δωδεκάνησα. Στα χρόνια που ακολούθησαν, η επανάσταση πέρασε διάφορες φάσεις και το 1825 κινδύνευσε σοβαρά με την επέμβαση των Αιγυπτίων. Ομως, στο τέλος του 1825, με τη μεσολάβηση των Μεγάλων Δυνάμεων, ένα τμήμα του ελληνικού χώρου ελευθερώθηκε και δημιουργήθηκε το πρώτο ελληνικό κράτος. Στη διάρκεια του αγώνα, ξεχώρισαν πολλές ηγετικές μορφές αγωνιστών, όπως ο Παλαιών Πατρών Γερμανός (1771-1826). Ηταν μητροπολίτης Παλαιών Πατρών και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο κατά την επανάσταση στην Πελοπόννησο. Σήκωσε το λάβαρο (σημαία εκείνων των χρόνων) και συγχρόνως μαζί με τους άλλους αγωνιστές, όπως ο Θεόδωρος Κολοκτρώνης, ο Δημήτριος Υψηλάντης, ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, ο Ανδρέας Μιαούλης, ο Κωνσταντίνος Κανάρης και πολλοί άλλοι, ξεσήκωσαν και τους άλλους Ελληνες για την απελευθέρωση. Το γεγονός της επανάστασης και της μετέπειτα ολικής απελευθέρωσης της χώρας από τον τουρκικό ζυγό γιορτάζει η πατρίδα μας στις 25 Μαρτίου. Ο Ελληνισμός απανταχού της γης τιμά την 25η Μαρτίου με στρατιωτικές και μαθητικές παρελάσεις, σχολικές εκδηλώσεις καθώς και καταθέσεις στεφάνων στη μνήμη εκείνων που «έπεσαν υπέρ πίστεως και πατρίδος».

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΡΕΙΑ 3ΜΑΡΤΙΟΣ 2018

Εισήγηση στη σύναξη ιερέων και στο χωρίο:

«Σήμερον σωτηρία τω οίκω τούτω εγένετο, καθότι καί αυτός υιός Αβραάμ εστί»

(Λουκάς 19, 9)

Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα,Αδελφοί πεφιλημένοι,

Δ ι α β ά ζ ο ν τ α ς τ η ν ι σ τ ο ρ ί α τ η ς συνάντησης του Χριστού με τον Ζακχαίο, τον τελώνη, τον μικρό στο ανάστημα αλλά μεγάλο στην ψυχή, αναλογίζομαι που μπορώ να κατατάξω τον εαυτό μου. Αλοίμονο, η θέση μου δεν είναι άλλη παρά δίπλα στον Φαρισαίο. Βλέπω τον Χριστό να στέκεται κάτω από την συκομουριά και να συνομιλεί με τον Ζακχαίο και δεν πιστεύω τα μάτια μου: πώς μπορεί να μιλά σε έναν τελώνη, πως μπορεί να συνομιλεί με ένα απόβρασμα της κοινωνίας; Ακούω τον Χριστό να αυτοπροσκαλείται στο σπίτι του Ζακχαίου και δεν πιστεύω στ’αυτιά μου: πως είναι δυνατόν να μπει στο σπίτι ενός μεγάλου αμαρτωλού, ενός δεινού κλέφτη, ενός άδικου άρπαγα, ενός κακάσχημου βρωμερού κοντοστούπη; Τέτοιο σκάνδαλο! Με κυριεύει ιερός θυμός. Μα δε βλέπει ο Χριστός εμένα που είμαι ευσεβής, που προσεύχομαι, που δε λείπω από ακολουθία και σύναξη, που νηστεύω, που είμαι άμεμπτος, που τηρώ και το τελευατίο γράμμα του νόμου; Που μ’έχει προικίσει η φύση με τόσα φυσικά χαρίσματα; Που είμαι καθαρός και νοικοκύρης; Μα δεν έχει καταλάβει ο Χριστός τον αγώνα μου να αρέσω σ’ όλους τους ανθρώπους; Την γεμάτη μου εκκλησία; Το φοβερό έργο που κάνω; Τα ασυναγώνιστα μου κηρύγματα; Δε βλέπει πόσους αμαρτωλούς κατάφερα να σώσω και να τους κάνω ευσεβείς όπως είμαι κι εγώ; Δε γνωρίζει ότι είμαι έτοιμος και να σκοτώσω (με λόγια, με μάτια, με χέρια, με σκέψεις) για το δίκαιο του Ευαγγελίου και της Εκκλησίας; Μα γιατί δεν έρχεται ο Χριστός στο δικό μου σπίτι; Να δει την ωραία μου οικογένεια; Τους επιφανείς και ανεπίληπτους μου φίλους; Δεν ακούει ο Χριστός τα τόσα καλά λόγια που έχουν όλοι να πουν για μένα; Κι αν δε βλέπει εμένα, δεν ακούει τουλάχιστον ότι πάντες γογγύζουν «ότι παρά αμαρτωλώ ανδρί εισήλθε καταλύσαι;». Τί θα πει ο κόσμος Χριστέ μου; Στο σπίτι ενός τελώνη;

Παίρνω την απάντηση από τον ίδιο τον Ζακχαίο. Μια απάντηση που με καθηλώνει: «Ιδού τα ημίση των υπαρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι τοις πτωχοίς, και ει τινός εσυκοφάντησα αποδίδωμι τετραπλούν». Δε θυμάμαι πότε βοήθησα τελευταία φορά, με δικά μου προσωπικά μέσα, έναν φτωχό. Δε

Τελικά, ο Δήμαρχος θα οργανώσει μόνος του τον εορτασμό και εκ του αποτελέσματος κατάφερε να δώσει π α ν η γ υ ρ ι κ ή α τ μ ό σ φ α ι ρ α , π ο υ ευχαρίστησε τους 17.000 Αθηναίους, οι οποίοι κατοικούσαν, τότε, στην π ρ ω τ ε ύ ο υ σ α . Σ υ γ κ ε κ ρ ι μ έ ν α , σημαιοστόλισε την πόλη και καθάρισε τις (λιγοστές) πλατείες. Ο εορτασμός άρχισε την παραμονή το βράδυ με 21 κανονιοβολισμούς. Και την άλλη μέρα, Παρασκευή πρωί, ανήμερα του Ευαγγελισμού, η Αθήνα ξύπνησε με 21 νέους κανονιοβολισμούς. Αριθμός συμβολικός , που συνδυάζεται με το ‘21 της επανάστασης. Άρχισαν, έπειτα, να χτυπούν πανηγυρικά οι καμπάνες των εκκλησιών.Το πρωί, της 25ης Μαρτίου 1838, εψάλη δοξολογία

στον, τότε, Μητροπολιτικό Ναό της Αγίας Ειρήνης(στην οδό Αιόλου),στην οποία,και μόνο εκεί, παραβρέθηκε και ο Όθων ντυμένος με την παραδοσιακή φουστανέλα. Το απόγευμα οργανώθηκε από το Δήμο χορός στην πλατεία των παλαιών Ανακτόρων στον οποίο συμμετείχαν όλοι οι νέοι της πόλης ανεξάρτητα από την κοινωνική τους τάξη και τους παρακολούθησαν πολλοί από τους Αγωνιστές του 1821.Τη νύχτα ο Δήμαρχος,πάντα,φωταγώγησε με λαδοφάναρα τους κεντρικούς δρόμους και την Ακρόπολη.Τέλος,οι Αθηναίοι έμειναν αποσβολωμένοι από το υπερθέαμα, όταν αντίκρισαν στο Λυκαβηττό φαναράκια που τα κρατούσαν νεολαίοι της εποχής και σχημάτιζαν ένα τεράστιο φωτεινό σταυρό με τις λέξεις «Εν τούτω Νίκα». Έτσι, το 1838 γιορτάστηκε για πρώτη

St. John the TheologianGreek Orthodox Church

CONFESSION PROGRAM Fr. Athenagoras Ziliaskopoulos will hear confessions during the Great Lent the following hours:• Friday, March 2: 5 pm - 6:30 pm

• Friday, March 9: 5 pm - 6:30 pm

• Friday, March 16: 5 pm - 6:30 pm

• Friday, March 23: 5 pm - 6:30 pm

• Saturday March 31: 10am -12pm & 5pm– 7pm

Schedule for Elder Palamas from Mount Athos March 6 – March 28, 2018

Dates Location Tuesday, March 6 Arrival to Montreal, QC Wednesday, March 7 St. Nicholas, Laval, QC Thursday, March 8 Holy Cross, Laval, QC Friday, March 9 Archangels, Montreal, QC Saturday, March 10 Koimisis, Montreal, QC Sunday, March 11 Evangelismos, Montreal, QC Monday, March 12 St. George, Montreal, QC Tuesday, March 13 Monastery of Panagia the Comforter, Brownsburg, QC Wednesday, March 14 Koimisis, Ottawa, ON Thursday, March 15 Koimisis, Kingston, ON Friday, March 16 Metamorphosis, Toronto, ON Saturday, March 17 St. Nicholas, Scarborough, ON Sunday, March 18 All Saints, Toronto, ON Monday, March 19 St. Irene Chrysovalantou, Toronto, ON Tuesday, March 20 St. Panteleimon, Markham, ON Wednesday, March 21 Monastery of Patrokosmas, Bolton, ON Thursday, March 22 Holy Trinity, London, ON Friday, March 23 St. Katharine, St. Catharines, ON Saturday, March 24 St. Demetrios, Hamilton, ON Sunday, March 25 Annunciation, Toronto, ON Monday, March 26 Prophet Elias, Mississauga Tuesday, March 27 St. John, Scarborough, ON Wednesday, March 28 Departure to Agion Oros Suggested hours for confession

10 am to 12 pm 4 pm to 7 pm

Διπλή γιορτή

CONFESSION PROGRAM Fr. Christodoulos Papadeas, will hear confessions during the Great Lent the following hours:

• St. Nicholas - Toronto March 21 - 23: 9 am - 1pm & 4 pm - 8 pm

• St. Demetrios - Toronto March 26 - 27: 9 am - 1pm & 4 pm - 8 pm

• Metamorphosis - Toronto March 28: 9 am - 1pm & 4 pm - 8 pm

φορά η 25 Μαρτίου, ως μέρα μνήμης των Ελλήνων Αγωνιστών του 1821.Και τούτη η γιορτή έγινε με γκρίνια,με διαφωνίες και με πλουσιοπάροχη μεγαλοπρέπεια (ενώ χρήματα δεν υπήρχαν), κατά την πατροπαράδοτη συνήθεια μας. Οι κακές γλώσσες λένε ότι για τη γιορτή ετούτη δαπανήθηκε μέρος των χρημάτων,που προοριζόταν για την ανέγερση του Πανεπιστημίου.

Όπως, λέει κι ο Μακρυγιάννης: “Τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Το λοιπόν δουλέψαμε όλοι μαζί, να την φυλάμεν κι όλοι μαζί και να μην λέγη ούτε ο δυνατός “εγώ”, ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς “εγώ”; Όταν αγωνιστεί μόνος του να φκειάση ή να χαλάση, να λέγη εγώ, όταν όμως αγωνίζονται πολλοί να φκειάσουν, τότε να λένε “εμείς”. Είμαστε εις το “εμείς” κι όχι εις το “εγώ”.Ο Αγώνας του ‘21 παραμένει διαχρονικός κι επίκαιρος για μας τους Νεοέλληνες. Η Ελευθερία θέλει αρετή και τόλμη, θέλει θυσίες για να την αποκτήσουμε και προπαντός για να τη διατηρήσουμε.

web ΣΥΝ. ΣΕΛΙΔΑ 4

ΣΥΝ. ΑΠΟ ΣΕΛΙΔΑ 1

Απ’ έξω μαυροφόρ’ απελπισιά, πικρής σκλαβιάς χειροπιαστό σκοτάδι, και μέσα στη θολόχτιστη εκκλησιά (στην εκκλησιά, που παίρνει κάθε βράδυ την όψι του σχολειού). Το φοβισμένο φώς του καντηλιού τρεμάμενο τα ονείρατα αναδεύει και γύρο τα σκλαβόπουλα μαζεύει. Κι απ’ την εικόνα του Χριστού ψηλά, που εβούβανε τα στόματα των πλάνων και ρίχνει και συντρίβει και κυλά στην άβυσσο τους θρόνους των τυράννων, κι από τη σιγαλιά, που δένει στο λαιμό πνιγμού θηλειά, κι απ’ των προγόνων τ’ ‘αφθαρτα βιβλία, που δείχνουν τα πανάρχαια μεγαλεία, ένας ψαλμός ακούγερα βαθύς σε μελωδίες ενός κόσμου άλλου κι’ ανατριχιάζει ακούοντας καθείς προφητικά τα λόγια του δασκάλουθ με μια φωνή βαριά:

“Μη σκιάζεστε στα σκότη. Η λευτεριά, σαν της αυγής το φεγγοβόλο αστέρι, της νύχτας το ξημέρωμα θα φέρει” .

Ιωάννης Πολέμης

Confession Program for Elder Palamas from Mount Athos

4 ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΡΕΙΑ ΜΑΡΤΙΟΣ 2018

Σοφές Σκέψεις

Συν. από σελ. 3 ... Εισήγηση στη σύναξη ιερέων

u Ένα ευτυχισμένο ζευγάρι που γιόρταζε τα 50 χρόνια των γάμων τους, παρέδωσε σε όλα τα νεαρά ζευγάρια, που συμμετείχαν στη γιορτή μαζί με το αναμνηστικό δωράκι τους και ένα φάκελο, που περιείχε 5 συμβουλές, απόσταγ-μα των 5 δεκαετιών του συζυγικού τους βίου. Έγραφε:

1. Πάρε την απόφαση να μην είσαι ποτέ εσύ που θ’αρχίσεις μια διένεξη.

2. Μη ξεχνάς ότι, αν ο άνθρωπος που πα-ντρεύθηκες έχει τις αδυναμίες του, δεν λεί-πουν όμως κι’από σένα τα ελαττώματα.

3. Να προτιμήσεις να πεθάνεις καλύτερα, παρά να ξεστομίσεις μία λέξη, που θα δείξει ότι μετανόησες για τον γάμο σου.

4. Μη ξεχνάς ότι ο γάμος είναι άμιλλα θυσι-ών μεταξύ των δυο σας. Όποιος από τους δυο σας κάνει τις πιο πολλές θυσίες, αυτός κερδί-ζει τα πιο πολλά.

5. Υπόμεινε! Η υπομονή είναι η κορυφαία λέξη της συζυγικής ευτυχίας.

u Στη θύρα ενός ναού υπήρχαν δύο επιγραφές. Η μία απ΄έξω, η άλλη από μέσα. Η απ’έξω έγραφε: «ο προσευχόμενος εργάζεται». Η από μέσα έλεγε: «ο εργαζόμενος προσεύχε-ται».

u Κάποιος ταπεινολόγος γύριζε, για να κάνει εντύπωση με μανδύα τρύπιο. Και ο Σωκράτης του είπε: ω φίλε, από τις τρύπες του μανδύα σου κρυφοκοιτάζει η υποκρισία.

Το Άγγελμα

«Kαταστήσαι σε Κύριος ὁ Θεός σου εἰς κεφαλὴν καὶ μὴ εἰς οὐράν, καὶ ἔσῃ τότε ἐπάνω καὶ οὐκ ἔσῃ ὑποκάτω, ἐὰν ἀκούσῃς τῆς φωνῆς Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου, ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον

φυλάσσειν καὶ ποιεῖν».(Δευτερον. 28:13)

Εάν υπήρχε φιλότιμο...Η λέξη φιλότιμο είναι ελληνική. Δεν

απαντάει, δεν ευρίσκεται σε καμία άλλη γλώσσα. Το νόημά της το καταλαβαίνουν και το ζουν όσοι πράγματι έχουν φιλότιμο.

Ο άνθρωπος που έχει φιλότιμο είναι πάντα ευγενής. Δίκαιος. Αναγνωρίζει το δίκαιο του άλλου. Καταβάλλει κάθε προσπάθεια να είναι στα πάντα συνεπής. Είναι πρόθυμος να βοηθήσει. Παραδέχεται τα λάθη του. Εργάζεται τίμια και με ειλικρίνεια. Δεν αδικεί. Δεν καταφέρεται εναντίον των άλλων ανθρώπων. Ας μη μακρυγορούμε. Ο κάθε Έλληνας καταλαβαίνει και προσπαθεί να ζει το φιλότιμο.

Διστυχώς υπάρχουν μερικοί οι οποίοι μιλούν με τα καλύτερα λόγια για το φιλότιμο, αλλά στην ουσία δεν έχουν φιλότιμο. Όποιος πραγματικά έχει φιλότιμο, όταν κάμει μεγάλα λάθη ή μικρά τα παραδέχεται. Όχι μόνο τα παραδέχεται αλλά και τα διορθώνει. Εάν δεν μπορεί να τα διορθώσει, το λιγότερο που μπορεί και πρέπει να κάμει, είναι να παραιτηθεί από τη θέση του.

Μιλάμε για Έλληνες. Γιατί μόνο οι Έλληνες καταλαβαίνουν την λέξη φιλότιμο. Αν μερικοί Έλληνες, και εδώ στον Καναδά αλλά και στην πατρίδα μας την Ελλάδα, και φυσικά και σε όλα τα μέρη του κόσμου είχαν φιλότιμο, με αυτά που έχουν κάμει θα είχαν παραιτηθεί. Καμία σχέση δεν έχει το φιλότιμο με το ψέμα. Με την αδικία. Με την συκοφαντία. Όσοι τα έχουν κάμει αυτά, εάν έχουν φιλότιμο, πρέπει να παραιτηθούν από τις θέσεις τους. Εάν δεν παραιτηθούν, αποδεικνύουν ποιοι είναι, αλλά και ότι ουδεμία σχέση έχουν με το ελληνικό φιλότιμο.

Γ Ε Φ Υ Ρ Ε ΣH ζωή μας θα ήταν διαφορετική, αν οιγεφυροποιοί-ειρηνοποιοί εκπροσωπούσανμεγάλο κομμάτι της κοινωνίας

Πριν από λίγο καιρό, σε κοιλάδα που διασχίζεται από ποταμό, στήθηκε μια καινούργια γέφυρα, η οποία χρησιμεύει για την διέλευση πεζών, αυτοκινήτων, ζώων και τρένων. Ήταν μια παλιά κατασκευή της εποχής του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου που έπρεπε να αντικατασταθεί, επειδή είχε υποστεί φθορές σε ανησυχητικό βαθμό(ούτε το κουδούνι συναγερμού δεν λειτουργούσε). Η νέα γέφυρα θα στηριζόταν σε ένα σύγχρονο κατασκευαστικό μοντέλο, αποτέλεσμα τεχνογνωσίας και καινοτομίας. Η υλοποίηση του έργου έγινε σε ρεκόρ χρόνου, μέσα σε λίγες εβδομάδες, αιφνιδιάζοντας τους κατοίκους της περιοχής.

Γέφυρες! Μαγική, τέλεια λέξη! Υπέροχο εργαλείο, που προσφέρει ταχύτατα πρακτικές λύσεις, οι οποίες αλλάζουν προς το καλύτερο τη ζωή μας. Ακόμη και απομακρυσμένα μέρη, τα οποία θα παρέμεναν απομονωμένα, ασύνδετα από τον υπόλοιπο κόσμο, αναδεικνύονται σε εν δυνάμει περιοχές χάρη στις γέφυρες. (Αν δεν υπήρχε η γέφυρα στο Ρίο, αυτή η σημαντική επινόηση, η διαδρομή προς την ΑΙτωλοακαρνανία, την Ήπειρο και αρκετά νησιά θα ήταν πολύ πιο επίπονη διαδικασία, καθώς το ταξίδι θα διαρκούσε επιπλέον ώρες.

Και οι γεφυροποιοί, είναι, επίσης, σημαντικό «εύρημα», πολύτιμος πυλώνας ανάπτυξης και προόδου! Γιατί, με τις γέφυρες που κατασκευάζουν, δημιουργούν συνθήκες εγγύτητας και επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων. Μετά λόγου γνώσεως, συνεπώς, οι άνθρωποι ονομάζουν τους γεφυροποιούς, ειρηνοποιούς και τους τοποθετούν στην ίδια βαθμίδα αξιολόγησης με όσους εργάζονται για την υπόθεση της ειρήνης.

Στην Πολιτική, στις Διεθνείς και Δημόσιες Σχέσεις, στις διπλωματικές ή διακρατικές διαπραγματεύσεις, σε τομείς κοινωνικής και επαγγελματικής δράσης,

το στήσιμο γεφυρών θεωρείται μεγάλο εγχείρημα, σημαντικό αγαθό που ανοίγει δρόμους συνεργασίας μεταξύ των λαών και καλλιεργεί φιλειρηνικές τάσεις.

1Ο Ιησούς μακαρίζει τους ειρηνοποιούς για την

«φιλοδοξία» τους να κατασκευάζουν μικρές ή μεγάλες γέφυρες, βοηθώντας έτσι τις ανθρώπινες σχέσεις να λειτουργήσουν και να ανθίσουν. Γι΄αυτή την σημαντική εργασία που παράγουν οι ειρηνοποιοί, τους προσφέρεται μισθός πολύς και «παχύς». Θα ονομαστούν Παιδιά του Θεού: «Υιοί Θεού κληθήσονται», όπως αναφέρεται στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου(5,9).

Πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή στην Ελλάδα, στον Καναδά, στον Κόσμο, αν οι γεφυροποιοί-ειρηνοποιοί, εκπροσωπούσαν ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας! Μεγάλα ή μικρά προβλήματα, τα οποία σήμερα παραμένουν εκκρεμή, θα έβρισκαν θεραπεία. Η καλή θέληση θα επιδρούσε στα πράγματα. Και μεταξύ των ανθρώπων δεν θα ορθώνονταν τείχη, δεν θα υπήρχαν τριβές, εχθρικές τακτικές ή σκιές, αλλά ειρηνική συνύπαρξη, καθώς τα προβλήματα θα ετίθεντο επί τάπητος και θα επιλύονταν με πνεύμα καλής διάθεσης, όχι με κριτήρια μίσους.

Στην παρούσα, δύσκολη φάση της φτώχειας, της δυστυχίας, της απελπισίας και της οδυνηρής διεθνούς αναταραχής, οι Έλληνες επιβάλλεται να προχωρήσουμε στη συγκρότηση συμμαχιών. Πρέπει να σταματήσουμε να λειτουργούμε επιθετικά, διχαστικά ή ψυχρά μεταξύ μας και προς τους άλλους και να αναλάβουμε ρόλο γεφυροποιών προσφέροντας έδαφος ειρηνικής συνύπαρξης και συνεργασίας. Αυτή την σημαντική εργασία, το στήσιμο γεφυρών ανθρώπινης επικοινωνίας, την οποία οι Έλληνες εκ προθέσεως, εξ΄αμελείας ή εξ΄αγνοίας παραμελήσαμε, είναι καιρός να την εντάξουμε(έστω σε δοκιμαστικό στάδιο, κατ΄αρχήν) στον κύκλο ζωής μας. Στον Έλληνα αρμόζουν περισσότερο τα χαρακτηριστικά του γεφυροποιού-ειρηνοποιού, που δημιουργεί υποδομές ειρηνικής συνύπαρξης γύρω του, παρά του επηρμένου ταραξία, ο οποίος δεν έχει μυαλό και επιτείνει την κοινωνική ταραχή, αρνούμενος να συναντήσει τους συνανθρώπους του και να συμπορευθεί μαζί τους.

Τάσος Μιχαλάς

Tα επεισόδια που δημιουργούν οι Τούρκοι στα Ιμια, τα έχουν ξαναπραγματοποιήσει 75 χρόνια πριν, όταν διεκδικούσαν νησίδες & βραχονησίδες από την Ιταλία, που τότε κατείχε τη Δωδεκάνησο! Οι δύο χώρες συμφώνησαν μάλιστα να πάνε στη Χάγη , αλλά προέκυψε στο μεσοδιάστημα συμφωνία που καθόρισε επακριβώς ποια νησιά, νησίδες και βραχονησίδες θα ανήκουν στη μια ή την άλλη κυριαρχία, αρχικά για την περιοχή Καστελοριζου και στη συνέχεια για όλη τη Δωδεκάνησο. Η συμφωνία εκείνη κατέληξε νομικά στο Πρωτόκολλο της Άγκυρας που υπεγράφη επισήμως από τις δύο χώρες στις 28 Δεκεμβρίου 1932. Μεταγενέστερα δηλαδή από τη Συνθήκη της Λωζάνης του 1923.

ΟΙ ΤΟΥΡΚΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙΟι Τούρκοι σήμερα, επικαλούνται δολίως τα άρθρα

6 & 12 της Συνθήκης της Λωζάνης, που ορίζουν κατ΄ αυτούς πως όποιο νησί είναι εντός τριών μιλιών από τις Μικρασιατικές ακτές, ανήκει στην Τουρκία… Η ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΗΣ ΛΩΖΑΝΗΣ 1923 γράφει επακριβώς στο άρθρο 12; Εκτός αντιθέτου διατάξεως της παρούσης Συνθήκης, αι νήσοι, αι κείμεναι εις μικροτέραν απόστασιν των τριών μιλλίων της ασιατικής ακτής, παραμένουσι υπό την τουρκικήν κυριαρχίαν. ΤΟ ΧΑΣΤΟΥΚΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 15 είναι το εκτός αντιθέτου διατάξεως της παρούσης Συνθήκης… το παραλείπουν οι Τούρκοι στις αναφορές τους. Γιατί άραγε; Διότι υπάρχει άλλη συγκεκριμένη διάταξη-άρθρο της ίδιας Συνθήκης της Λωζάνης, που αναφέρει ρητώς, με την υπογραφή της ίδιας της Τουρκίας, ότι: Η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος και τίτλου επί των κάτωθι απαριθμουμένων νήσων, τουτέστι της Αστυπάλαιας, Ρόδου, Χάλκης, Καρπάθου, Κάσσου, Τήλου, Νισύρου, Καλύμνου, Λέρου, Πάτμου, Λειψούς, Σύμης και Κω, των κατεχομένων νυν υπό την Ιταλίαν και των νησίδων των εξ αυτών εξαρτωμένων, ως και της νήσου Καστελλόριζου. Πρόκειται για το ΑΡΘΡΟ 15 της Λωζάνης, που αποτελεί αντίθετη διάταξη του άρθρου 12. Και όπως είναι φανερό, με το άρθρο 15, Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΠΑΡΑΙΤΕΙΤΑΙ ΚΑΘΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΣΤΑ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ.

75 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ, ΤΑ …ΙΔΙΑ Η Τουρκία μετά τη Λωζάνη, πονηρά σκεπτόμενη,

θέλησε να επωφεληθεί του άρθρου 12 και να πάρει ιταλικές βραχονησίδες υπό την κυριαρχία της. Δημιουργούσε και τότε αμφισβητήσεις, προσπάθειες κατάληψης, επεισόδια και γκρίζες ζώνες. Πρόκειται για συμπεριφορά καρμπόν. Επειδή όμως η Ιταλία αντιδρούσε σθεναρά επικαλούμενη και το άρθρο 15, συμφώνησαν οι δύο χώρες να προσφύγουν στη Χάγη, αλλά επήλθε εν τω μεταξύ η συμφωνία του 1932. Έτσι, οι ίδιοι οι Τούρκοι υπέγραψαν τη συμφωνία καθορισμού κυριότητας των νησίδων της Δωδεκανήσου, καθορίζοντας ονομαστικά και σαφέστατα τα όρια και την κυριότητα. Το Πρωτόκολλο που υπεγράφη

καθόριζε δια 37 σημείων την οροθετική γραμμή μεταξύ Δωδεκανήσων (από Ρόδο και πάνω) και Μικρασιατικής Ακτής, ώστε τα εκατέρωθεν νησιά, νησίδες και βραχονησίδες να ανήκουν ξεκάθαρα στην εντεύθεν ή εκείθεν κυριότητα.

ΤΑ ΚΑΡΝΤΑΚ ΔΕΝ ΔΙΝΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑΣτο Πρωτόκολλο εκείνο, που υπογράφτηκε παρουσία

και συναινέση Τούρκων Πλοιάρχων του Πολεμικού Ναυτικού της γείτονος, καθορίζεται η οροθετική γραμμή στο σημείο 30 ως εξής: Εις το ήμισυ της αποστάσεως μεταξύ Καρντάκ και Κάτο (Ανατολίας). Πράγμα που σημαίνει ξεκάθαρα ότι εφόσον η γραμμή είναι στη μέση της αποστάσεως μεταξύ Καρντάκ και νησίδας Κάτο, τότε τα Καρντάκ ανήκουν στο κράτος που έχει τα Δωδεκάνησα, ενώ η Κάτο στο κράτος που έχει τη Μικρά Ασία. Άρα, με την υπογραφή των Τούρκων, τα Καρντάκ, Καρυδάκια των Ελλήνων Μικρασιατών, τα Ίμια ή Λιμνιά, ανήκουν ξεκάθαρα και ονομαστικά τότε μεν στην Ιταλία, από το 1947 δε στην Ελλάδα, αφού με το άρθρο 14 της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων τα Δωδεκάνησα εκχωρούνται οριστικώς και πλήρως στην Ελλάδα, χωρίς να αφαιρεθεί ούτε ένας βράχος.

π.Δημήτριος Γιαννιού

Δωδεκάνησα και ΙΜΙΑ

νομίζω ότι πέρασε ποτέ απ’το μυαλό μου να δώσω έστω και το ένα δέκατο απ’το βιός μου, που τόσο εκοπίασα να το κάμω, σαν ελεημοσύνη στους φτωχούς. Κι ας έχω αδικήσει πολλούς. Δε θυμάμαι αν πέρασε μια μέρα της ζωής μου που να μην έβαλα κακό λογισμό για τους αδελφούς μου. Δεν μπορώ να μετρήσω τις φορές που έφαγα τις σάρκες των αδελφών μου για να διαφυλάξω την δική μου φήμη. Δεν υπάρχει για μένα πιο δύσκολο πράγμα απ’το να παραδεχθώ τα λάθη μου. Ζορίζομαι να σκύψω το κεφάλι και να ζητήσω συγχώρεση απ’τον αδελφό μου. Απαιτώ από τους άλλους να υποκλιθούν στην εγγράματη, στην σπουδαγμένη, στην πατερικοθεολογική και άφθαστη πανοσιολογιότητά μου. Τα χείλη μου ψελλίζουν το Κύριε Ελέησον ολημερίς, μα η καρδιά μου ανέγγιχτη δεν συμπαθεί, δεν συναισθάνεται και δεν συμπάσχει. Δεν προσκυνώ εγώ κανέναν τελώνη.

Τα γόνατα μου λυγίζουν απ’τον πόνο που μου προκαλεί ο λόγος του Χριστού: «Σήμερον σωτηρία τω οίκω τούτω εγένετο, καθότι καί αυτός υιός Αβραάμ εστί». Μια ζωή φαρισαϊκών αγώνων για τον παράδεισο, και το έπαθλο της σωτηρίας το εισπράττει ο τελώνης μ’ένα λόγο καρδιάς, με μια υπόσχεση μετανοίας, με μια πράξη αγάπης. Γιατί; Γιατί είναι παιδί κι αυτός του Θεού της αγάπης. Γιατί εγώ έχω ξεχάσει αυτόν τον Θεό. Γιατί δε με συμφέρει αυτός ο Θεός. Ο δικός μου θεός είναι για μένα, για την οικογένεια μου, για τους φίλους μου και για κανέναν άλλο και δεν τον χαρίζω σε κανέναν τελώνη.

Τελικά μήπως χρειάζεται ν’ανέβω στη συκομουριά μαζί με τον Ζακχαίο; Ν’αφουγκραστώ την άμετρη λαχτάρα του για σωτηρία; Να κλάψω μαζί του τη δικιά μου αμαρτία; Να συγχωρέσω το μέγεθος της ψυχής του; Να βάλω βαθειά μετάνοια στην τελωνική επιστροφή του; Να μοιραστώ μαζί του τον πόνο της αγάπης; Μήπως έτσι αξιωθώ κι εγώ να δω την σωτηρία νά’ρχεται μουσαφίρισσα στο σπίτι της ψυχής μου;

Καρδιογνώστα φείσαι της ψυχής μου και ελέησον με!Αδελφοί μου συγχωρέστε με.

Καλή Σαρακοστή!π. Αθηναγόρας Ζηλιασκόπουλος

Then the churches throughout all Judea and Galilee, and Samaria had peace and were edified; and walking in the fear of the Lord and the comfort of the Holy Spirit, they were multiplied.

Acts 9:31

PATRIARCHAL TORONTO ORTHODOX THEOLOGICAL ACADEMY

Metropolis News

GREEK ORTHODOX METROPOLIS OF TORONTO (CANADA) • 86 Overlea Blvd (1 Patriarch Bartholomew Way) Toronto, Ontario M4H 1C6 • MARCH 2018 • No. 344

ESTABLISHED 1983

ORTHODOX WAYΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΡΕΙΑ

March 25, 1821 and the Other GreeceEncyclical for March 25, 1821

By Metropolitan Sotirios

The Ottoman occupation resulted in four hundred years of debilitating slavery. The Ottoman Empire embraced the religion of Muhammad, which in fact turned out to be not much of a religion at all, but rather more of a political system. “Islam Will Rule” is the maxim it serves. And it strives for this through any means it can.

This was what the Greeks and Greece endured during four hundred years of bondage. They lost all human rights. They had no freedom. They bore the heaviest of tax burdens simply for the right to breathe. The hardest part of all was the established Ottoman practice, as inspired by the Islamic political worldview, to steal their children away. The children were then forcefully Islamized. They were made janissaries and were required to kill their parents and their siblings. The Greek spirit however could not be contained. With deep resentment for this state of affairs, the Greek cried out:

“Mother, I say to you, I can no longer slave for the Turk I cannot continue, I can endure no more, my heart has hardenedI will take my rifle, and join the fight for freedom in the mountains.” Greece and the Greeks rose up on many occasions. Though their uproar was drowned in blood. And the slavery became worse.

But the Greeks who lived outside of Greece, which we can call the other Greece, were also troubled. They were indisputably Greek. Proud of their origin. They also rose up. That other Greece joined forces with Greece – and the Greeks in Greece – and the miracle took place. Greece was resurrected with the revolu-tion of 1821. Freedom gracefully dwelled once more on the mountains and ridges, on the plains and seas of liberated Greece. Long live freedom!!!

Let us now consider today’s other Greece. There is a significant number of Greeks living abroad. Not only are they important in number, but the Greeks outside of Greece have achieved tremendous success. They have excelled in the arts, sciences, and business in general. They proudly celebrate March 25, 1821 with doxologies, festivities and parades. How wonderful!!! They are truly worthy of congratulations.

The Greeks abroad must be careful about two things. We must remember that the other Greece has been founded on the following two pillars: the Hellenic ideal and the Greek Orthodox faith. Language and Orthodoxy. If we lose these two things, we will also be lost as Greeks. If we want to continue to exist, we must cultivate both of these aspects, which flour-ish within the Greek Orthodox Family, the Greek Orthodox Church, and the Greek Orthodox School. In order for the other Greece to be kept as real and thriving as it has always been, let no one forget the triptych: Greek Orthodox Family – Greek Orthodox Church – Greek Orthodox School.

Greeks and Philhellenes of Canada, I ask you to cele-brate March 25, 1821 as a commemoration of freedom, a universal value which belongs to all people. And the Greeks of Canada should especially celebrate and cultivate freedom in the Greek Orthodox Home, the Greek Orthodox Church and the Greek Orthodox School. This is what we need. This is what corre-sponds to our Hellenic heritage. The other Greece should continue to embody a Greece which is real and alive in all its facets. This is the best way for us to celebrate March 25, 1821.

«No temptation has overtaken you that is not common to man. God is faithful, and he will not let you be tempted beyond your ability, but with the temptation he will also provide

the way of escape, that you may be able to endure it».

(1 Cor. 10:13)

February 1, 2: Like every year, Great Vespers and Divine Liturgy were held at the celebrating Church of Ypapanti of our Saviour, in Victoria BC, officiated by Metropolitan Sotirios, assisted by Fr. G. Tolias, Fr. K Kaltsidis, Fr. K. Economou, Fr. T. Prattas and Deacon D. Vickery.

There were worshipers from Vancouver, Nanaimo and other places. The Consul General, Mr. A. Ioannou joined us as well.

At the end of the Divine Liturgy, Mr. M. Economou was invested as Archon –Prostatis ton grammaton. Axios!!!

On the same weekend, the Youth Retreat of the communities of British Columbia took place, under the leadership of Fr. K. Economou.

On Saturday morning Metropolitan Sotirios celebrated the Divine Liturgy and spoke to the children. Additional speakers were the priests from the surrounding area.

February 4: Metropolitan Sotirios officiated the Divine Liturgy at St. Nicholas Church in Vancouver, assisted by Fr. T. Prattas and Fr. D Tryphonopoulos.

Following the Divine Liturgy, there was a celebration for Greek Letters Day from the Greek School kids of the area.

February 5: Metropolitan Sotirios attended a dinner and discussion with the executive members of the three Philoptochos groups and the priests of the Vancouver area.

February 9: Metropolitan Sotirios celebrated Great Vespers at the celebrating church of St. Haralambos in Smithville, Ontario. Even though the weather was very bad, many devoted Christians and area priests attended.

February 10: First Saturday of the Souls. Metropolitan Sotirios celebrated the Divine Liturgy and the memorials of the departed at St. John the Theologian Church. Along with the memorial service, he did a forty day memorial for Wallace-Michael, son of Mrs. Eugenia West. Everybody knows how much Mrs. West has offered to our Metropolis.

February 11: Metropolitan Sotirios celebrated Divine Liturgy at

Sts. Constantine and Helen Church, in Dollard Des Ormeaux, assisted by Fr. L.Kamberidis. Following the Divine Liturgy, a luncheon was served for everyone in attendance.

On the same evening, we had the annual dinner of Panagia the Comforter Monastery, at the luxurious Chateau Royal, which the owner, Mr. B. Zanis offered everything at no charge. We kindly thank Mr. Zanis for his generosity.

It was a great evening which was presented by Fr. N. Mostratos and Fr. D. Antonopoulos. The speakers were: The mayor of Chatham QC, Ms. Randy Hope, Abbess Thekla, of panagia the Comforter Monastery, the Concul General, Mr. N. Sigalas and Metropolitan Sotirios.

On the same weekend, there was a dinner at the Greek Community of Ottawa, which celebrated Fr. Alex Michalopulos’ twenty five (25) years of excellent service to the Greek Orthodox Community of Ottawa. Present at the dinner and participating in the Divine Liturgy, was Metropolitan Evangelos of New Jersey, who went to the Theological Academy of Boston with Fr. Michalopulos. One of the speakers was His Excellency Mr. D. Azemopoulos, Ambassador of Greece to Canada.

On that same Sunday, the community of St. George Church of Toronto organized a dinner, at which the

guest speaker was His Excellency, Ambassador D. Azemopoulos. The dinner was such a success, forty thousand dollars ($40,000.00) were raised.

February 12: The clergy retreat of the Montreal-Laval area took place with much success, under the presidency of Metropolitan Sotirios.

February 16: The Executive Committee of the Metropolis Council took place under the presidency of Metropolitan Sotirios at which they discussed all subjects, one of which was the large donation from Mr. Farantatos.

February 18: Metropolitan Sotirios officiated at the Divine Liturgy at St. Demetrios Church in Toronto, assisted by Fr. K. Pavlidis.

On the same evening, Metropolitan Sotirios officiated at the Great Vespers (Forgiveness Vespers) at St. Nicholas Church in Toronto, where they also celebrated the Feast of St. Philothei, Patron Saint of Philoptochos Canada. Members of the Toronto area Philoptochos and many devoud Christians attended. Everything was greatly organized by Fr. F. Pappas, the community president Mrs. Anastasia Sotiropoulou,

the community council and the Philoptochos chapter of the community, which has amazing success.

February 19: Clean Monday. Metropolitan Sotirios celebrated the Great Compline and the Great Canon of St. Andrew service at Sts. Anargyroi Church at the Hellenic Home, assisted by parish priest Fr. C. Socosan, Fr. A. Ziliaskopoulos and Fr. S. Voutos. Following the Great Compline, a Lenten dinner was served for everybody, and everything was beautifully organized. The Hellenic Home deserves every support as it offers a great service.

February 20: The clergy meeting for the priests of Ontario was held.

February 23: Metropolitan Sotirios celebrated the 1st Salutations to the Virgin Mary at St. Irene Chrysovalantou, in Toronto, assisted by Fr. S. Vitouladitis.

February 24: Metropolitan Sotirios served the Divine Liturgy alone at Prophet Elias Church in Mississauga. It was followed by the Philoptochos Retreat of Toronto and Vicinity.

The ladies of Philoprochos and many devoud Christians came with much devotion to the Divine Liturgy and to receive Holy Communion. The speakers were Metropolitan Sotirios, on the subject “Whosoever therefore confess me before men, him will I confess also before my Father which is in heaven”, and Fr. T. Drakos on the subject“Philoptochos: Internal and External Philanthropy”.

February 25: Sunday of Orthodoxy. Metropolitan Sotirios officiated over the Divine Liturgy at All Saints Church, assisted by Fr. H. Sarris.

At the end of the Divine Liturgy, a procession around the church took place with Holy Icons, in celebration of the “Triumph of Orthodoxy” and the restoration of the Holy Icons.

Κυριακή της Ορθοδοξίας. Θεία Λειτουργία και περιφορά των εικόνων με τον Μητροπολίτη Σωτήριο στον Ι.Ναό Αγ. Πάντων Τορόντο.

Sunday of Orthodoxy. Divine Liturgy and procession of the Holy Icons with Metropolitan Sotirios at All Saints Greek Orthodox Church in Toronto.

6 ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΡΕΙΑ MARCH 2018 6 ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΡΕΙΑ Youth

a

Divine Liturgy on Sunday, February 11th, 2018 followed by the Youth Winter outing at Koimisis Tis Theotokou-Ottawa.

Χειμερινή εκδρομή της Νεολαίας της Ελληνορθόδοξης Κοινότητας Κοίμησης της Θεοτόκου-Ottawa

Great LentBy Very.Rev.Fr. Demetrios Antonopoulos

National Met Youth Director

The period of Great Lent is a period of preparation in order to celebrate the Resurrection of our Lord and Redeemer. As we all know, we are members of the Body of our Lord since we are baptized in the name of the Holy Trinity; sharing the death and resurrection of Christ. Our baptism signifies our dedication to God and our union with the Triune God. The period of Great Lent is the renewal of our dedication to God. How do we renew our dedication? Prayer, fasting, almsgiving and sacramental life are the elements of the path that lead to our regeneration and reconciliation with Christ. Great Lent is the time to be more active as Christians in order to confirm our name. Now it’s time to act and rejoice. It’s not a time of sorrow, but time of hope to participate in real life.

It is a fact that we all make mistakes, but we are not supposed to feel guilty, we are supposed to repent. This is what God requires from us, to repent, to change, to beautify our lives by the grace of God. Our goal is to acquire the Holy Spirit (St Seraphim of Sarov). Now it is time to foretaste the Resurrection and to participate in Gods life.

Within Great Lent, fasting plays a great role for our spiritual growth. Fasting is a practice in the life of our Church from the very beginning. Actually, fasting is from the beginning of the creation. We have to abstain from meat, fish and dairy for the entire time of Great Lent. This is the ideal case and we have to emphasize how important fasting is for us, but at the same time, it is also important to welcome any struggle done; Christ rewards the first and the last one.

It is time to increase in prayers. During Great Lent the

prayerful life of the Church is very powerful. We celebrate the Divine Liturgies in weekends and the presanctified liturgies during the weekdays. Lots of Bible Readings are read during the services; especially in the Holy Monasteries we experience long services cultivating our contrite spirit. Let us unite our prayers for the world to be one soul united before God to keep the entire creation. Great lent is a spiritual arena, it is time for us to fight against the evil one who tries to keep us under his captivity. The goal is to know God and deeply to experience Him. We experience God mainly through sacramental life and secondary through sharing love with our brothers and sisters.

Our youth of today are exposed to different kinds of ideologies, philosophies and to different lifestyles that in fact defeat the human image. Mankind is invited to be holy and not to be defeated. Mankind has only one choice, to be spiritually succeeded and reach the level of deification. Our vocation is to find our way back to the original beauty. It is especially important to work together with our youth to keep the beauty of their souls and to urge them to work on it. The Church emphasizes the fact of eternity for mankind. Our youth need to know that they don’t exist just for now, temporary, but the vocation is to be eternal in Gods uncreated Light and participate in it nothing less than that.

The Church embraces us all in any extent of life and shows the way to Resurrection.

Met Youth Halifax’s regional assembly • Συνέλευση Νεολαίας στο Halifax. Μεγάλη επιτυχία. Συγχαρητήρια!

How is a child ever going to learn to

behave in Church if they aren’t in Church?CATALOG OF ST ELISABETH CONVENT 3/06/2018

It’s Sunday morning. The Church bulletin says that Church starts at 10:00am. It’s now 10:30am. You’re walking to the car to take yourself and the kids to Church. You’re arriving at communion. You’re embarrassed to come in that late, but you’re less embarrassed (after all, half the parish comes to Church late) than you would be by your children’s behavior if you stayed for the whole service.

You walk in during the Lord’s Prayer. A few minutes later, thank God, communion. Now you can go. Lunchtime!

Whining, crying, screaming, playing, talking, jumping, falling, bumping heads, chattering, running (or trying to)… I don’t know about you, but these are all things I’m afraid my two and a half year old son, John, is going to do in Church. But every week, multiple people in the Church tell me how well behaved he is. And with the exception of a cry here and a bump there, he is, by God’s grace, really well behaved in Church. Not only is he well behaved, he pays attention and participates! And no, we don’t arrive at communion. We arrive at or around the Doxology and we stay through coffee hour. Our Divine Liturgy begins at 9:30am and ends around 11:30am. He spends a solid two hours in Church without leaving.

To add a little more perspective to this great miracle, I’m a presbytera, so for all intents and purposes, I’m a single parent on Sundays. And John is extremely active, even for a two year old.

So how do I do it, you ask? No, there is no magic that comes upon a priest’s child that makes them better behaved. In fact, I’ve known lots of PKs that are quite badly behaved…

Here’s my take on bringing children to Church: How is a child ever going to learn to behave in Church if they aren’t in Church? How can we expect our children to prioritize Church if we don’t? What does it say to our children that

we are on time for everything- school, work, movies, soccer practice, baseball games, concerts, luncheons- but we are NEVER on time for Church (except for Pascha- gotta get a good seat!)? What message does this send? Children pick up on these things. It is this quiet, childlike observance and understanding that I rely on to help me keep him calm and engaged during Church services.

John and I talk about Church a lot. At most, we go to Church three times a week (that’s during special seasons or occasions), but usually just on Sunday mornings like everyone else. Compare this with daycare or school every day, and kids can easily forget from one Sunday to the next. So that’s tip number one. Talk to your child about Church as often as you can. Liken things to Church. Make Church sound fun and exciting. For kids, it can be fun and exciting. John loves Church because there is SO MUCH to look at, listen to, and do. Keep Church in the forefront of their minds.

Don’t just talk about Church outside of Church, however, talk about Church INSIDE Church (quietly, of course). Explain what’s going on to your child as it happens. Give them the ol’ play by play. If you don’t know what’s going on, educate yourself ahead of time. Most Divine Liturgy books have some sort of explanation in them about the service, borrow one from the parish and read it.

One of the biggest weapons I have in my arsenal of good-behavior-inducing techniques is where we sit in Church. We sit up front. In the front row. For every service. This is for two reasons. Imagine being a child about three or four feet tall. How boring would Church be if all you could see was the rear end of the papou sitting in front of you? Granted, he’s a nice papou who likes to make you laugh, but seriously. You may as well be listening to a cd! When we sit in the front row, John can see everything!

And the nice papous and yiayias are reason number two that we sit in the front row. Sitting up front minimizes the distractions. He’s not distracted by people coming and going. He’s not distracted by people to whom he’d like to go say hello. He’s not distracted by 500 people trying to make him laugh. As long as he faces the front of the Church, all there is for him to see is what he should be paying attention to- the service.

The Divine Liturgy, in Greek, is known as “I Theia Litourgia”, which means “the work of the people pertaining to God.” Work of the people. Does that we should be doing something? Indeed, we should. And so this is the primary way that I keep John behaving well- by engaging and involving him in the service. When the priest blesses us, censes us, or bows to us, we bow. When we hear the words “Father, Son, and Holy Spirit,” we do our cross. When we commemorate the Theotokos, we do our cross. When the small and great entrances happen, we do our cross as they walk by and name the chalice, patten, censor, cross, and fans (and even name the alter boys and priests if we can). When the priest tells us what to pray for in the litanies, we say, “Lord, have mercy,” or “Grant this, O Lord.” We say the Nicene Creed and the Lord’s prayer together. We sing along with the choir. There is plenty to do! If worse comes to worse, we point out all the icons and go to the proskinitaria off to the side of the solea and venerate the icon.

Does this mean that John doesn’t have bad days? Of course not! He’s two! He has his moments, sometimes entire services, where he is not so easy to get along with and doesn’t want to pay attention. That’s where mommy’s bag comes in to play (kind of like Mary Poppins’ carpet bag!). The most important thing in Mommy’s bag- our look book. I bought a $3 photo book, in which I put pictures of our family, the priests, the bishop, and little laminated icons (the saints are our family, too!). I change the icons and pictures out every once in a while so that he stays interested.

I also bring some snacks, like Cheerios. Now this may be controversial. Some people say that bringing snacks is not appropriate. But here’s my feeling about it. If he

Ο Μητροπολίτης Σωτήριος με την Χρυσάνθη, κόρη του Λευτέρη Μαρόπουλου, υπεύθυνου οικονομικών της Ι. ΜητρόποληςMetropolitan Sotirios with Chrysanthi, daughter of Lefteri Maropoulos, who is in charge of the Finance Department of our Holy Metropolis.

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΡΕΙΑ 7MARCH 2018

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΡΕΙΑ

ΕΚΔΟΤΗΣ: Ελληνική Oρθόδοξος Μητρόπολη Τορόντο (Καναδά) • 86 Overlea Blvd, Toronto OΝ M4H 1C6, Canada

Tel: 416-429-5757 • Fax: 416-429-4588E-mail: metropolis@gometropolis.org

YouTube: GOMetropolis Toronto Web: www.gometropolis.org

Twitter@GO_MetropolisΣυντάσσεται από επιτροπή και κυκλοφορεί την πρώτη εβδομάδα εκάστου μηνός. The Orthodox Way is published monthly by the Greek Orthodox Metropolis of Toronto (Canada).

Η Ο.Π. προετοιμάζεται από την ακόλουθη επιτροπή. The O.W. is prepared by the following Committee: π. Α. Ζηλιασκόπουλος, π. Δ. Αντωνόπουλoς, π. Τ. Πράττας, π. Δ. Μουσελίμης, π. Σ. Βούτος, Γ. Κόντου, O. Ιωαννίδου, Σ. Βολονάκης, E. Σωτηρόπουλος, Δ. Βούτος.

Φωτογραφίες-Photos: G. Manos.

«Πορευθῶμεν τῶ φωτί Κυρίου». (Ἠσαΐα 2, 5)

“Let us walk in the light of the LORD”.

(Isaiah 2:5).

If Filotimo existed...The word “filotimo” is a Greek word. It is

not found in any other language. Its meaning is understood and put into practice by those individuals who truly have filotimo.

The person who has filotimo is always polite. Just. He acknowledges when the other person is right. He makes every effort to be on time with everything. He is always willing to help. He ac-cepts his mistakes. He works honestly and with sincerity. He is not unjust. He does not go to war against his neighbour. Let us not dwell too much on this, however. Every Greek understands and tries to live with filotimo.

Unfortunately, some people exist that speak eloquently about filotimo while, in essence, they have no filotimo. Whoever truly has filotimo accepts their mistakes, no matter how great or small those mistakes might be. He not only ac-cepts them, but he also tries to correct them. If he cannot correct them, the least he can do is to resign from his post.

We speak about Greeks, because only Greeks can understand the word filotimo. If some Greeks here in Canada, in our motherland Greece, and all over the world had filotimo, they would have resigned for the things they have done. Filotimo has nothing to do with lies, injustice, slander. Whomever has done the above should resign, if they have filotimo. If they do not resign from their posts, they show the world their true colours, who they really are, and prove they have no Greek filotimo in their veins.

Since during the forty days of the Fast we are also in a way crucified, mortified to the passions, some may have sentiments of bitterness, or of despondency, or of lapsing. Therefore, the precious and life-giving Cross is offered to us as refreshment and support. The Cross calls to mind the Passion of our Lord Jesus Christ, Who suffered and was crucified for our sake. Our own pangs pale and deafen before His, since our afflictions have been assuaged through the Master’s afflictions. We are also reminded by this commemoration of the hope ushered in for us through the Cross of glory. For as our Savior mounted the Cross, being glorified through dishonor and grief, so should we also endure our sorrows in order to be glorified with Him.

As those who have undertaken a long and hard journey, so now in this time of the Fast have the holy fathers planted the life-giving Cross for our relief and refreshment to

encourage and make easier the labors that lie ahead. It is the same as when there is a royal procession, the king’s scepter and banners precede his entry. He, then, makes a triumphant appearance himself, radiant and joyous in his victory. This also redounds to rejoicing in his subjects. Our Lord Jesus Christ, desiring to show His sure trophy over death and His glory on the day of the Resurrection, sends on ahead His scepter, the sign of His kingship, the life-giving Cross. It not only gladdens and refreshes us but also greatly fortifies and enables us to be prepared to receive the King with all possible strength, and to praise Him in His radiant victory. This week lies at the middle of the holy Forty-day Fast.

We bring to mind how Moses plunged the branch in the bitter waters of Marah, thereby sweetening them. In like manner, God, Who has led us through the spiritual Red

Sea away from Pharaoh, through the life-giving wood of the precious and life-giving Cross sweetens the bitterness of the Forty-day Fast. He consoles us during our course through the desert of the Fast, carrying us across till the time when, by His Resurrection, He will lead us as far as to the noetic Jerusalem. Since the Cross is called, and indeed is, the Tree of Life, it is fitting that the holy fathers have planted the Tree of the Cross in the middle of the Forty-day Fast. Today is a reminder not only of how partaking of the tree of knowledge led to death but also of how veneration of the Tree of the Cross leads to life.

Through the power of Thy Cross, O Christ God, preserve us also from the temptations of the evil one. Vouchsafe us to venerate Thy divine Passion and life-bearing resurrection, having traversed to the end of course of the Forty-day with ease and dexterity, and have mercy on us, as Thou alone art good and the Lover of mankind. Amen.

Source: The Great Synaxaristes of the Orthodox Church, Tri-odion. Holy Apostles Convent, Buena Vista, Colorado.

JOURNEY TO PASCHA

were seven years old, then no, it wouldn’t be appropriate. But toddler-hood is a critical time for children. They are learning about the world around them. Don’t we want them to learn about the world through the Church? They are learning to speak. Don’t we want them to learn the language of the Church (and no, I don’t mean Greek- though learning Greek is all well and good too)? They are learning appropriate behavior. Don’t we want them to learn appropriate Church behavior? I desperately want the Church to be part of his learning experience during this most important time. In which case, I’m willing to compromise a little (like the Church does- oikonomia, right?) and bring a few Cheerios to avoid having to remove him from the service. I also have a few picture books or cars that he likes. And I’ll let him play with them if I have to. But this does not mean that I stop engaging him. I’ll give him a break to play for a few minutes, but then I attempt to get him to put it down and pay attention.

One more thing. Don’t be self-conscious about your child making noise. I have friends who don’t come to Church for more than twenty minutes at a time because they are so afraid of offending someone with their kids’ little chirping and their noises. But those chirping and little noises are how the children talk to God. Those noises are their Divine Liturgy. Don’t deny your child the experience of being in God’s presence because someone doesn’t like that they are trying to sing along with the choir! Of course your child wants to sing! The priest is singing, the chanter is singing, the choir is singing… The children want to sing too!

If someone chastises me for allowing him to make noise and not taking him out, I respond by apologizing for the fact that they were paying attention to John instead of the service. I do it lovingly and tactfully, of course, and then I

ask them how he’s supposed to learn to behave in Church from the baby room. I also take a moment to educate them about the fact that in many churches (especially in Greece), there is a lot of movement. People walk all around the Church to venerate the icons, venerate the relics, etc. It is a foreign concept to Holy Orthodoxy which is unique to America that we stand in one place like bumps on a log and don’t make a sound.

And before you say it, yes, I know that a lot of kids cry because they want to leave and when you take them back to the Church they start crying again. This is the other reason I don’t take John out of Church. He doesn’t even know that leaving is an option. If he knew that it were and cried because he wanted to leave Church, then taking him out would be rewarding bad behavior by giving him what he wants. Oh yes, he screams or cries out in Church every once in a while, to be sure. But I only take him out when it’s clear that he won’t stop and we’re bordering on really distracting other people. He knows that if we have to leave because of bad behavior, it is not going to be a fun experience, and we’re going to go right back in to the Church as soon as he’s quiet.

I know, I make it sound easy. Believe me, it’s not. It is really hard work. It takes constant vigilance during Church to keep him engaged. And I’m sure that for the first few weeks, even months, your child will hate it (though they’ll hate it less if you sit in front where they can see!). But don’t give up. They’ll get used to it soon enough, and you will see them begin to love the Church and Her services. And then you will love every minute of worshipping with your child!

Source: http://www.familylifeministry.atlanta.goarch.org/time-to-go-to-church-a-time-to-fear-and-dread/

Κυριακή της Ορθοδοξίας στον Ι.Ν.

Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Τορόντο

με τους πατέρες G. Despotov, Δ.

Κουμαρέλα και τον Ιερ. Προϊστάμενο

π. Π. Αυγερόπουλο ο, οποίος ανέλαβε

μερικώς τα καθήκοντά του

αναρρωνύων.Sunday of

Orthodoxy at Evangelismos Greek

Orthodox Church in Toronto with

Frs. G. Despotov, D. Koumarellas, and P. Avgeropoulos,

Parish Priest, who is gradually resuming

his duties as he recovers.

From the 25th Anniversary celebrations of Fr. Alexan-der Michalopulos’ successful ministry in the Community of Ottawa. The photo is from the head table. In the second row, from left: Presbytera M. Michalopulos; Fr. A. Mi-chalopulos; His Eminence Metropolitan Evangelos of New Jersey; His Excellency Mr. D. Azemopoulos, Ambas-sador of Greece to Canada; Mr. A. Georgiou, President of the Community; and Mrs. T. Georgiou. Bottom row from left to right: Mr. Demetrios Reklitis, Chairman of the Silver Gala, Mrs. Penny Reklitis, Mrs. Argiro Lafkas, President of the Ottawa Philoptochos, and Mr. Nicholas Lafkas. • 25η επέτειος επιτυχούς υπηρεσίας του π. Αλέξανδρου Μιχαλοπούλου στην Κοινότητα της Ottawa. Η φωτογραφία από το τραπέζι των επισήμων. Στην άνω σειρά από αριστερά: πρεσβυτέρα M. Μιχαλοπούλου, π. Α. Μιχαλόπουλος, Μητρ. Νέας Ιερσέης κ. Ευάγγελος, Πρέσβης της Ελλάδας κ. Δ. Αζεμόπουλος, πρόεδρος της Κοινότητας κ. Α. Γεωργίου και η κα Τ. Γεωργίου. Στην κάτω σειρά από αριστερά: κ. Δ. Ρεκλίτης, κα Π. Ρεκλίτη, κα Α. Λαφκα, πρόεδρος Φιλοπτώχου Ottawa και κ. Ν. Λάφκας.

Τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο του υιού της Ευγενίας West, Wallace-Michael και Τρισάγιο, στον Ι.Ν. Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου, προεξάρχοντος του Μητροπολίτη Σωτηρίου.Forty-day memorial of the late Wallace-Michael West, son of Eugenia West, at St. John the Theologian G.O. Church, presided by Metropolitan Sotirios.

8 ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΡΕΙΑ ΜΑΡΤΙΟΣ 2018

Θυμηθείτε...την Θεολογική μας Ακαδημία

Στις ετήσιες δωρεές σας και στην Διαθήκη σας περιλάβετε και την Θεολογική μας

Ακαδημία. Εγγυάται το μέλλον της Εκκλησίας και του Ελληνισμού στον Καναδά.

Χρειάζεται την αγάπη και την υποστήριξη όλων μας. Το επίσημο όνομά της είναι:

Patriarchal Toronto OrthodoxTheological Academy

νeα i. μητρoπολης

«O δὲ Ἰησοῦς στραφεὶς καὶ ἰδὼν αὐτὴν εἶπεν· Θάρσει, θύγατερ· ἡ πίστις σου

σέσωκέν σε. καὶ ἐσώθη ἡ γυνὴ ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης».

(Ματθ. 9, 22)“Jesus turned and saw her. “Take heart, daughter,he said, ‘your faith has healed you’. And the woman was healed at that

moment”. (Matt. 9:22)

Φεβρουαρίου 1, 2: Όπως κάθε χρόνο, έγινε ο Μ. Εσπερινός στον εορτάζοντα Ι. Ν. Υπαπαντής του Κυρίου στη Βικτώρια και η Θ. Λειτουργία

προεξάρχοντος του Μητροπολίτη Σωτηρίου. Έλαβαν μέρος οι τέσσερις ιερείς Γ. Τόλιας, Κ. Καλτσίδης, Κ. Οικονόμου, Τ. Πράττας και ο διάκονος Δ. Vickery.

Προσήλθαν οι ευλαβείς προσκυνητές από το Βανκούβερ, το Nanaimo και άλλα μέρη. Μαζί μας και ο Γ. Πρόξενος κ. Α. Ιωάννου.

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, ο Μητροπολίτης χειροθέτησε σε Άρχοντα – Προστάτη των Γραμμάτων – τον κ. Μ. Οικονόμου. Άξιος!

Το ίδιο Σαββατοκύριακο, έγινε η Συνέλευση της Νεολαίας των Κοινοτήτων της Βρετανικής Κολομβίας, υπό την διεύθυνση του π. Κ. Οικονόμου.

Το Σαββατο πρωί, ο Μητροπολίτης Σωτήριος έκαμε τη Θ. Λειτουργία μόνος του και ομίλησε κατάλληλα στα παιδιά. Ομιλητές ήσαν και οι ιερείς της περιοχής αυτής.

Φεβρουαρίου 4: Ο Μητροπολίτης Σωτήριος ετέλεσε Θ. Λειτουργία στον Ι. Ν. Αγ. Νικολάου, Βανκούβερ, βοηθούμενος από τον π. Τ. Πράττα και τον π. Δ. Τρυφωνόπουλο.

Μετά τη Θ. Λειτουργία, έγινε η γιορτή των Ελληνικών Γραμμάτων από τα παιδιά των σχολείων της περιοχής.

Φεβρουαρίου 5: Δείπνο και γενική συζήτηση είχε ο Μητροπολίτης Σωτήριος με τα διοικητικά συμβούλια των τριών Φιλοπτώχων Αδελφοτήτων της περιοχής Βανκούβερ και τους ιερείς της περιοχής.

Φεβρουαρίου 9: Μ. Εσπερινό ετέλεσε ο Μητροπολίτης Σωτήριος στον εορτάζοντα Ι. Ν. Αγ. Χαραλάμπους Smithville, Ontario. Παρά την κακοκαιρία, προσήλθαν οι ευλαβείς χριστιανοί, αλλά

πρέσβης της Ελλάδας στον Καναδά κ. Δ. Αζεμόπουλος.Την ίδια Κυριακή, η Κοινότης του Αγ. Γεωργίου

Τορόντο, οργάνωσε δείπνο, στο οποίο κύριος ομιλητής ήταν ο εξοχώτατος πρέσβης της Ελλάδας στον Καναδά κ. Δ. Αζεμόπουλος και μάλιστα είχε τόση επιτυχία το δείπνο, που συνεκεντρώθησαν περισσότερα από σαράντα χιλιάδες δολάρια (40,000).

Φεβρουαρίου 12: Έγινε με πολλή επιτυχία η σύναξη των ιερέων της περιοχής Montreal – Laval υπό την προεδρία του Μητροπολίτη Σωτηρίου.

Φεβρουαρίου 16: Συνεδρίαση είχε η εκτελεστική επιτροπή του Μητροπολιτικού Συμβουλίου, υπό την προεδρία του Μητροπολίτη Σωτηρίου και συνεζητήθησαν όλα τα θέματα, μεταξύ των οποίων η μεγάλη δωρεά από τον κ. Φαραντάτο.

Φεβρουαρίου 18: Θ. Λειτουργία ετέλεσε ο Μητροπολίτης Σωτήριος στον Ι. Ν. Αγ. Δημητρίου, Τορόντο βοηθούμενος από τον π. Κ. Παυλίδη.

Το βράδυ της ίδιας ημέρας, ο Μητροπολίτης Σωτήριος προέστη του Μ. Εσπερινού (Εσπερινός Συγχωρήσεως) στον Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Τορόντο, όπου συνεορτάσθη η εορτή της Αγ. Φιλοθέης, προστάτιδος των Φιλοπτώχων Αδελφοτήτων, Καναδά. Προσήλθαν τα μέλη των Φιλοπτώχων Αδελφοτήτων της περιοχής Τορόντο, αλλά και πάρα πολλοί ευλαβείς χριστιανοί. Τα πάντα ήσαν οργανωμένα άριστα από τον π. Φ. Πάππα, την

πρόεδρο κα Αναστασία Σωτηροπούλου, το Διοικητικό Συμβούλιο και την Φιλόπτωχο Αδελφότητα της Κοινότητος αυτής, η οποία έχει καταπληκτική πρόοδο.

Φεβρουαρίου 19: Καθαρά Δευτέρα. Το Μ. Απόδειπνο και τον Μέγα Κανόνα ετέλεσε ο Μητροπολίτης Σωτήριος στον Ι. Ν. Αγ. Αναργύρων του Ελληνικού Σπιτιού βοηθούμενος από τον ιερατικώς προϊστάμενο π. Χ. Σοκοσάν, τον π. Α. Ζηλιασκόπουλο και τον π. Σ. Βούτο. Μετά το Απόδειπνο παρετέθη δείπνο (κούλουμα) νηστίσιμο, για όλους τους ανθρώπους και ήσαν τόσο όμορφα οργανωμένα τα πάντα. Το Ελληνικό Σπίτι αξίζει κάθε υποστήριξης, διότι πράγματι προσφέρει μεγίστης σημασίας υπηρεσία.

Φεβρουαρίου 20: Εγινε η σύναξη των Ιερέων του Ontario.

Φεβρουαρίου 23: Την πρώτη στάση των Χαιρετισμών ετέλεσε ο Μητροπολίτης Σωτήριος στον Ι. Ν. Αγ. Ειρήνης Χρυσοβαλάντου, βοηθούμενος από τον π. Σ. Βιτουλαδίτη.

Φεβρουαρίου 24: Θ. Λειτουργία, πολύ απλά μόνος του ετέλεσε ο Μητροπολίτης Σωτήριος στον Ι. Ν. Προφήτη Ηλιού Mississauga και

ακολούθησε η πνευματική σύναξη των Φιλοπτώχων Αδελφοτήτων περιοχής Τορόντο και Περιχώρων.

Με πολλή ευλάβεια προσήλθαν οι κυρίες των Φιλοπτώχων Αδελφοτήτων αλλά και οι ευλαβείς χριστιανοί στη Θ. Λειτουργία και στην Θεία Κοινωνία. Ομίλησε ο Μητροπολίτης Σωτήριος με θέμα «Πας ουν όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του πατρός μου του εν ουρανοίς» και ο π. Θ. Δράκος με θέμα «Φιλόπτωχος: Εσωτερική και εξωτερική φιλανθρωπία».

Φεβρουαρίου 25: Κυριακή της Ορθοδοξίας. Ο Μητροπολίτης Σωτήριος ετέλεσε Θ. Λειτουργία στον Ι.Ν. Αγ. Πάντων, βοηθούμενος από τον π. Χ. Σαρρή.

Στο τέλος της Θ. Λειτουργίας, έγινε η τελετή της Αναστήλωσης των Ι.εικόνων και η περιφορά αυτών.

Ακολούθησε γεύμα για όλους.και αρκετοί από τους ιερείς μας.

Φεβρουαρίου 10: Πρώτο Ψυχοσάββατο. Την Θ. Λειτουργία στον Ι. Ν. Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου ετέλεσε μόνος του ο Μητροπολίτης Σωτήριος και τα Τρισάγια των χριστιανών. Μαζί με τα Τρισάγια, ετέλεσε και το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο του Wallace-Michael, γιου της κας Ευγενίας West. Γνωρίζουν οι πάντες, πόσα προσέφερε και προσφέρει στην Ιερά μας Μητρόπολη η κα Ευγενία West.

Φεβρουαρίου 11: Θ. Λειτουργία ετέλεσε ο Μητροπολίτης Σωτήριος στον Ι. Ν. Αγ. Κωνσταντίνου και Ελένης, Dollard Des Ormeaux, βοηθούμενος από τον π. Λ. Καμπερίδη. Μετά την Θ. Λειτουργία παρετέθη γεύμα για όλους.

Το βράδυ της ίδιας ημέρας είχαμε το ετήσιο δείπνο της Ι. Μονής Παρηγορήτισσας, στο πολυτελέστατο Chateau Royal, το οποίο ο ιδιοκτήτης του, Β. Ζάνης, προσέφερε εντελώς δωρεάν και εντελώς δωρεάν τα φαγητά και τα πάντα. Ευχαριστούμε τον κ. Ζάνη πάρα πολύ.

Ήταν μια όμορφη βραδιά την οποίαν παρουσίασαν ο π. Ν. Μοστράτος και ο π. Δ. Αντωνόπουλος. Ομιλητές ήταν, η δήμαρχος του Chatham κ. Randy Hope, η Γερόντισσα Θέκλα, ο Γ. Πρόξενος κ. Ν. Σιγάλας και ο Μητροπολίτης Σωτήριος.

Το ίδιο Σαββατοκύριακο έγινε μέγα δείπνο στην Κοινότητα της Οττάβας, που γιόρταζε τα εικοσιπέντε (25) χρόνια αρίστης υπηρεσίας του π. Α. Μιχαλοπούλου. Προσήλθε στο δείπνο, αλλά ετέλεσε και τη Θ. Λειτουργία ο Μητροπολίτης Νέας Υερσέης κ. Ευάγγελος, με τον οποίον ο π. Μιχαλόπουλος ήταν συμφοιτητής, στη Θεολογική Σχολή της Βοστόνης. Ένας από τους ομιλητές ήταν και ο εξοχώτατος

A P R I L 2 0 1 8

Program of His Eminence

Μetropolitan Sotirios

Sat Mar31 D. Liturgy, St. Nicholas Church, St. John NB

Sun 1 D. Liturgy St. George Church,

Halifax, N.S.

Sun 1 Bridegroom Service, Sts. Anargyroi Church, Glace Bay NS

H. Mon 2 Bridegroom Service, St. Irene & St. Markella Church, Montreal QC

H. Tue 3 Bridegroom Service, Holy Cross Church, Laval QC

H.Wed 4 Holy Unction, Archangels Church, Montreal QC

H.Thur 5 D. Liturgy, Holy Monastery of Paregoritissa, Montreal QC

H.Thur 5 Τhe Last and Mystical Supper, Koimisis Tis Theotokou Church, Ottawa, ON

H. Fri 6 Descent from the Cross, Evangelismos Church, Toronto ON

H. Fri 6 Lamentations, Patrokosmas Monastery, Bolton ON

H. Sat 7 D. Liturgy, Patrokosmas Monastery, Bolton ON

H. Sat 7 Resurrection Service, St. Nicholas Church, Toronto ON

Easter Sun 8 Agapi Vespes, St. George Church, Toronto ON

Ren Tues 10 Eve. D. Liturgy, Metamorphosis Church, Toronto ON

Thur 12 G. Vespers of Life-Giving Font

(cracking of Easter egg), St. John Theologian Church, Toronto, ON

Sun 15 D. Liturgy, St. George Church, Guelph ON

Sun 22 D. Liturgy, St. John the Baptist, St. Hubert QC

Sun 22 G. Vespers, St. George Church, Montreal QC

Mon 23 D. Liturgy, St. George Church, Montreal QC

Sun 29 D. Liturgy, St. Panteleimon Church, Markham ON

Μ. Εσπερινόςτης Αγ. Φιλοθέης προστάτιδος των Φιλοπτώχων του Καναδά σε συνδυασμό με τον κατανυκτικό εσπερινό στον Ι.Ναό Αγ. Νικολάου Τορόντο. Άνω, π. Φ. Φιλίππου, π. Φ. Πάππας, ο Μητροπολίτης Σωτήριος, ο π. Σ. Βουτος και ο π. Α. Ζηλιασκόπουλος. Κάτω το εκκλησίασμα.

Great Vespers of St. Philothei, Patron Saint of the Philoptochos of Canada, together with the first Vespers of Compunction at St. Nicholas G.O. Church in Toronto. Above: Fr. P. Philippou, Fr. F. Pappas, Metropolitan Sotirios, Fr. S. Voutos, and Fr. A. Ziliaskopoulos. Below, the congregation.

Ο Μητροπολίτης Σωτήριος σε συντροφιά των ηλικωμένων στο Ελληνικό Σπίτι. Κάθε χρόνο ο Μητρ. Σωτήριος, την Καθαρή Δευτέρα επισκέπτεται το Ελληνικό Σπίτι, τελεί την Ι. Ακολουθία του Μ. Αποδείπνου και του Μ. Κανόνος και κρατεί συντροφιά στους ηλικιωμένους.

Metropolitan Sotirios together with the elderly at the Hel-lenic Home for the Aged. Every year, Metropolitan Sotirios visits the Hellenic Home on Clean Monday, presides at the Great Compline and Great Canon service, and then spends time with the elderly there.