1

Robert Shea και Robert Anton Wilson

ILLUMINATUS!

ΜΕΡΟ ΙΙΙ

ΛΕΒΙΑΘΑΝ

Μετάφραση-Επιμέλεια-χόλια: Γραφείον Καθημερινών Ινδιάνικων Τποθέσεων

Δεκέμβριος 2010

2

ΠΡΟΛΟΓΟ ΣΨΝ ΜΕΣΑΥΡΑΣΨΝ To (ίσως κάτι παραπάνω από) μυθιστόρημα ψυχεδελικής φαντασίας Illuminatus! (1975) των Robert Shea (1933-1994) και Robert Anton Wilson (1932-2007) αποτελεί το ένα από τα δύο βασικά κείμενα του Λτισκορντιανισμού (Discordianism). Ρο άλλο βασικό κείμενο είναι το περίφημο Principia Discordia του Malaclypse the Younger, ένα από τα πρώτα (ίσως και το πρώτο) φανζίν στην ιστορία, το οποίο κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στη Λέα Νρλεάνη το 1965 σε πέντε αντίτυπα και στο οποίο εκτίθενται με κωμικό τρόπο οι κύριες διδασκαλίες μιας υποτιθέμενης παγκόσμιας θρησκείας του Τάους. Ών το Principia Discordia είναι το Μανιφέστο του Λτισκορντιανισμού, το τρίτομο Illuminatus! είναι το Κεφάλαιό του, ένα εξωφρενικό έπος όπου ο μυστικισμός, ο αναρχισμός, η επιστημονική φαντασία, η παράνοια, η σάτιρα, η ψυχανάλυση, η ψυχεδέλεια, το Λταντά, ο Λίτσε και το μαύρο χιούμορ ανακατεύονται σε ένα διαβολικά συνεκτικό, αιχμηρό και αυτοσαρκαζόμενο σύνολο, στην υπηρεσία της Γπιχείρησης Ραρακούνημα του Λου (Operation Mindfuck). Ν Λτισκορντιανισμός είναι, από μια οπτική γωνία, η μόνη αληθινή θρησκεία, από μια άλλη οπτική γωνία, μια καλοστημένη φάρσα και, από μια τρίτη οπτική γωνία, μαλακίες για να περνάν την ώρα τους οι χασικλήδες. Θάποιος θα μπορούσε να πει ότι αποτελεί το αποκορύφωμα, τουλάχιστον στο θεωρητικό-φιλοσοφικό επίπεδο, εκείνου του χαρακτηριστικά αμερικανικού «ψυχεδελικού αναρχισμού» που διαποτίζει σχεδόν το σύνολο του αμερικανικού Θινήματος της δεκαετίας του 1960 και εμφανίζεται σε οργανώσεις όπως οι Yippies, οι White Panthers, οι Motherfuckers, οι Diggers και ο Πυμβιωνικός Ώπελευθερωτικός Πτρατός, σε συγγραφείς και διανοούμενους όπως ο Timothy Leary, ο W.S. Burroughs, ο J. Heller και ο H.S. Thompson και σε rock ’n’ roll μπάντες όπως οι MC5, οι Up και οι Fifty Foot Hose. Θάποιος άλλος θα μπορούσε να πει ότι οι βασικοί Γρισιανοί συγγραφείς αξιοποίησαν την παράδοση του μυστικισμού, το rock ’n’ roll και την αμερικανική ιστορία με τρόπο και με σκοπούς που θυμίζουν αρκετά (χωρίς να μπορούμε να παραβλέψουμε κάποιες θεμελιώδεις διαφορές) τη μεταστροφή των καλλιτεχνικών πρωτοποριών του 20ου αιώνα, του κλασικού μαρξισμού και της μαζικής κουλτούρας από την Θαταστασιακή Βιεθνή. Θατά τη γνώμη μας πρόκειται απλώς για ένα απολαυστικό λογοτεχνικό ταξίδι που δεν κρύβει σε ποια πλευρά του οδοφράγματος ανήκει, και αυτό μας αρκεί. Κέχρι τώρα κυκλοφορούσαν μεταφρασμένοι στα ελληνικά μόνο οι δύο πρώτοι τόμοι του μυθιστορήματος (Οι Ιλουμινάτοι: To Μάτι της Πυραμίδας και Οι Ιλουμινάτοι: Σο Φρυσό Μήλο από τις εκδόσεις Aquarius) τους οποίους ίσως βρείτε κάπου, αν ψάξετε καλά. Ώυτή η μετάφραση αναλαμβάνει να καλύψει το κενό που υπήρχε μέχρι σήμερα για τον τρίτο τόμο. Γπειδή είναι πιθανό κάποιοι αναγνώστες να αγνοούν τους προηγούμενους τόμους, ακολουθεί μια στοιχειώδης (και ανεπαρκής) περίληψη όσων διαδραματίζονται εκεί.

3

ΦΑΟΣΙΚΗ ΚΑΙ ΕΛΛΕΙΠΣΙΚΗ ΠΕΡΙΛΗΧΗ ΣΨΝ ΟΦΣΨ ΠΡΨΣΨΝ ΣΡΙΠ ΓΙΑ ΝΑ ΘΤΜΗΘΟΤΝ ΟΙ ΠΑΛΑΙΟΣΕΡΟΙ

ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΟΤΝ ΜΙΑ ΙΔΕΑ ΟΙ ΝΕΟΣΕΡΟΙ:

(Ρο μυθιστόρημα χωρίζεται σε τρία μέρη, πέντε βιβλία και δέκα τριπ.)

ΜΕΡΟ Ι: THE EYE IN THE PYRAMID (ΣΟ ΜΑΣΙ ΣΗΝ ΠΤΡΑΜΙΔΑ)

ΒΙΒΛΙΟ ΠΡΨΣΟ: VERWIRRUNG

ΣΟ ΠΡΨΣΟ ΣΡΙΠ Ή ΚΕΣΕΡ Βύο Λεοϋορκέζοι μπάτσοι, ο Παούλ Ακούντμαν από το Ρμήμα Ώνθρωποκτονιών και ο Κπάρνεϊ Καλντούν, επικεφαλής του Ρμήματος ΐομβιστικών Γνεργειών, ερευνούν μια βομβιστική επίθεση στα γραφεία της ακροαριστερής εφημερίδας Αντιπαράθεση. Ν εκδότης του περιοδικού, Ρζόζεφ Κάλικ, έχει εξαφανιστεί. Νι δύο μπάτσοι ανακαλύπτουν στα γραφεία του περιοδικού ένα κουτί με αντιφατικά μεταξύ τους υπομνήματα σχετικά με μια υποτιθέμενη παγκόσμια συνωμοσία της μυστικής οργάνωσης των Ηλλουμινάτων, την οποία ερευνούσε το περιοδικό. ποτίθεται ότι οι Ηλλουμινάτοι ιδρύθηκαν από τον Άνταμ ΐάισχαουπτ στο Ίνγκολσταντ της ΐαυαρίας τον 18ο αιώνα. Πτο μεταξύ, στο Σερνάντο Ξόο, ένα νησί στην Ησημερινή Αουινέα, ο Πτρατηγός Ρεκίλα ι Κότα πραγματοποιεί πραξικόπημα προκαλώντας σύγχυση στις ΕΞΏ, την ΓΠΠΒ και την Θίνα, οι οποίες περιμένουν με το δάχτυλο στην σκανδάλη τον Ρρίτο Ξαγκόσμιο Ξόλεμο. Ν Βόκτωρ Ρσαρλς Κοσενίγκο, ερευνητής σε ένα απόρρητο πρόγραμμα βιολογικού πολέμου στην έρημο του Ιας ΐέγκας, αναπτύσσει όλο και πιο θανατηφόρα στελέχη ενός ιού που ονομάζεται Ώνθρακολέπρωση λαμβάνοντας μυστηριώδεις εμπνεύσεις στα όνειρά του. Πτο Καντ Λτογκ του Ρέξας ο εμετικός ακροδεξιός σερίφης Ρζιμ Θάρτραϊτ συλλαμβάνει για κατοχή ναρκωτικών τον Ρζορτζ Λτορν, δημοσιογράφο της Αντιπαράθεσης που βρίσκεται στην περιοχή στο πλαίσιο της έρευνας για τους Ηλλουμινάτους. Πυγκάτοικός του στο κελί είναι κάποιος Τάρι Πκόιν ο οποίος ισχυρίζεται ότι έχει εκτελέσει πολλές προσωπικότητες, μεταξύ των οποίων και τον Ρζον Θέννεντυ, και προσπαθεί να βιάσει τον Ρζορτζ. Ν νταβατζής Θαρμέλ καταστρώνει σχέδια εκβιασμών και κατασκοπείας, όταν μια από τις πόρνες του, η Πέρι Κπράντι, τον ενημερώνει ότι ο Ρσαρλς Κοσενίγκο είναι πελάτης της. Νι ΕΞΏ απειλούν με πυρηνική επίθεση την Θίνα και την ΓΠΠΒ αν δεν αποσυρθούν από το Σερνάντο Ξόο. Ε Θίνα και η ΓΠΠΒ, που δεν είχαν καμία ανάμιξη στο πραξικόπημα, ετοιμάζονται για πόλεμο. Ε βρετανική κυβέρνηση στέλνει στο νησί τον ανισόρροπο πράκτορα Σίσιον Ρσιπς ή 00005, ο οποίος πάσχει από ψύχωση Ρζέιμς Κποντ, για να ερευνήσει την υπόθεση. Ν Πάιμον Κουν κάνει ταντρικό σεξ με κάποια Καίρη Ιου. Ρο σάουντσεκ ξεκινά στο χώρο του ροκ φεστιβάλ του Ίνγκολσταντ.

ΣΟ ΔΕΤΣΕΡΟ ΣΡΙΠ Ή ΦΟΚΜΑ Ανωρίζουμε τον Πάιμον Κουν, αναρχικό δεύτερης γενιάς (ο πατέρας του ήταν μέλος της IWW) και παθιασμένο με την αριθμολογία (και ιδίως με τα μυστηριώδη φαινόμενα που περιστρέφονται γύρω από τον αριθμό 23). Κας αφηγείται πώς μυήθηκε στη μυστική Nτισκορντιανή φράξια ΒΏΚ (Βικαιωμένοι Ώρχαίοι του Κούμου) από μια Ώσιάτισσα, την Κάο Ρσου-χσι. Κια ομάδα ενόπλων επιτίθεται στη φυλακή του Καντ Λτογκ και απελευθερώνει τον Ρζορτζ και τον Τάρι Πκόιν. Γπικεφαλής της ομάδας είναι μια γυναίκα ονόματι Κάβις. Ρην ομάδα παραλαμβάνει ένα μυστηριώδες χρυσό υποβρύχιο, το Λέιφ Έρικσον, με καπετάνιο κάποιον Τάγκμπαρντ Πελίν, ηγέτη της Ιεγεώνας Βυναμικής Έριδος.

4

Ν κεντρικός υπολογιστής του υποβρυχίου ονομάζεται FUCKUP και διαθέτει τεχνητή νοημοσύνη. Ε Ώτλάντα Τόουπ, αρχηγός της ακροδεξιάς οργάνωσης Ζεϊκή Ώστραπή και μέλος του Ράγματος των Ηλλουμινάτων πηδιέται με τον Οόμπερτ Ξάτνεϊ Λτρέικ, γνωστό μεγαλοτραπεζίτη, αρχηγό της Καφίας και επίσης μέλος του Ράγματος, με αντάλλαγμα την οικονομική ενίσχυση της οργάνωσής της.

ΣΟ ΣΡΙΣΟ ΣΡΙΠ Ή ΜΠΙΝΑ Ν Παούλ και ο Κπάρνεϊ συνεχίζουν την έρευνα μπλεγμένοι σε ένα κουβάρι από πληροφορίες και θεωρίες σύμφωνα με τις οποίες οι Ηλλουμινάτοι μπορεί να επιδιώκουν από ένα παγκόσμιο ολοκληρωτικό κράτος μέχρι και μια ελεύθερη αναρχοκομμουνιστική κοινωνία. ΐουτιά στο παρελθόν. Ξεριγραφές από τις ταραχές στο Πικάγο το 1968. Ώριθμολογικό παραλήρημα του Πάιμον. Ν Πάιμον στρατολογεί τον Ρζο Κάλικ στον Λτισκορντιανισμό, τη θρησκεία του Τάους και της θεάς Έριδος. Νι Λτισκορντιανοί είναι οι προαιώνιοι εχθροί των Ηλλουμινάτων. Ν Ρζο μυείται σε μια μαύρη τελετή με αρχιερέα τον Ξάντρε Ξαιδεράστια. Ν Πάιμον γνωρίζει στον Ρζο ένα σημαντικό μέλος των ΒΏΚ, τον ληστή τραπεζών και λαϊκό ήρωα Ρζον Λτίλινγκερ. Ιέγεται ότι του την έστησαν και τον σκότωσαν έξω από τον κινηματογράφο Κπάιογκραφ τη δεκαετία του 1930, όμως είναι ζωντανός. «Ξέρασε μέσα,» λέει ο Λτίλινγκερ στον Ρζο, «και πες μου πως ένας κωλοδιανοούμενος σαν και του λόγου σου μπορεί να μας βοηθήσει να γαμήσουμε τα μουνόπανα τους Ηλλουμινάτους.» Ν Ρζο μαθαίνει για το Λόμο των Ξέντε και για άλλα ψυχεδελικά μυστικά. Ν Ιευκός Νίκος στέλνει βομβαρδιστικά οπλισμένα με βόμβες υδρογόνου στο Σερνάντο Ξόο.

ΒΙΒΛΙΟ ΔΕΤΣΕΡΟ: ZWEITRACHT

ΣΟ ΣΕΣΑΡΣΟ ΣΡΙΠ Ή ΦΕΕΝΣ

Θάποιοι απαγάγουν τον Παούλ και τον Κπάρνεϊ και τους υποβάλλουν σε διάφορα ψυχολογικά βασανιστήρια. Ρο Λέιφ Έρικσον ταξιδεύει στα ερείπια της αρχαίας Ώτλαντίδας, στα βάθη του ωκεανού. Κια μαύρη γυναίκα, η Πτέλλα Κάρις, μυεί τον Ρζορτζ στον Λτισκορντιανισμό με μια αλλόκοτη σεξουαλική τελετή. Ν Ρζορτζ γνωρίζει τον Τάουαρντ το δελφίνι, σύμμαχο των Λτισκορντιανών. Ε Οεβέκκα Ακούντμαν, πρώην πρεζάκι και νυν σύζυγος του Παούλ, ανησυχεί για τον άνδρα της.

ΣΟ ΠΕΜΠΣΟ ΣΡΙΠ Ή ΓΚΕΒΟΤΡΑ Ν Πάιμον και ο Ρζο ρίχνουν ΝΚ (ένα νέο ψυχεδελικό ναρκωτικό που παρασκεύασαν οι επιστήμονες του Γρισιανού Ώπελευθερωτικού Κετώπου) στο παντς, σε μια ομιλία του ακροδεξιού δικηγόρου Ρζιμ Ρριπομίνα. Ώριθμολογικά και συνωμοσιολογικά παραληρήματα. Ρο Λέιφ Έρικσον μπλέκεται σε μάχη με σκάφη των Ηλλουμινάτων πάνω από τα ερείπια της Ώτλαντίδας. Ν Τάγκμπαρντ δίνει εντολή να καταστραφούν τα σκάφη. Νι Λτισκορντιανοί μαζεύουν τα αρχαία αγάλματα της Ώτλαντίδας που επιχείρησαν να αρπάξουν οι Ηλλουμινάτοι. Ζεωρίες για την Ώτλαντίδα, από όπου υποτίθεται ότι ξεκινά ο πόλεμος Ηλλουμινάτων-Λτισκορντιανών. Ν Τάγκμπαρντ στέλνει τον Ρζορτζ στην έπαυλη του Οόμπερτ Ξάτνεϊ Λτρέικ. Γκεί ο Ρζορτζ προσφέρει στον Λτρέικ τα αγάλματα της Ώτλαντίδας. Φς αντάλλαγμα, ο Λτρέικ θα σταματήσει να υπηρετεί τους Ηλλουμινάτους και θα χρησιμοποιήσει το μηχανισμό της Καφίας για να εκτελέσει μια σειρά από υψηλόβαθμα μέλη τους Ράγματος. Ν Παούλ κλαίει στην αγκαλιά της Κάβις, στο Λέιφ Έρικσον. «Ε

5

δοκιμασία πλησιάζει στο τέλος της,» του λέει. «Ρα κατάφερες.» Ε Πέρι Κπράντι πεθαίνει στα χέρια του Θαρμέλ, αφού κόλλησε τον ιό από τον Κοσενίγκο.

ΜΕΡΟ II: THE GOLDEN APPLE (ΣΟ ΦΡΤΟ ΜΗΛΟ)

ΒΙΒΛΙΟ ΣΡΙΣΟ: UNORDNUNG

ΣΟ ΕΚΣΟ ΣΡΙΠ Ή ΣΙΥΕΡΕΣ

Ρο 1936 ο εξουσιομανής, ψυχασθενής και ιδιοφυής νεαρός Οόμπερτ Ξάτνεϊ Λτρέικ έγραψε μια μυστική ερμηνεία του επιθανάτιου παραληρήματος του δολοφονημένου γκάνγκστερ Λτατς Πουλτς, σύμφωνα με την οποία τα τελευταία λόγια του «Νλλανδού» περιείχαν κωδικοποιημένα όλα τα μυστικά των Ηλλουμινάτων, και την ταχυδρόμησε σε συγκεκριμένες διευθύνσεις. Βεν πέρασε πολύς καιρός και το Ράγμα του αποκαλύφθηκε και τον δέχθηκε στους κόλπους του. Ν Ρζο γνωρίζει τον Καλακλύβα τον Ξρεσβύτερο, ηγετικό μέλος των ΒΏΚ. Ν Καλακλύβας ο Ξρεσβύτερος (έτσι λένε) έφτασε στην υπερβατική φώτιση στην αρχαιότητα, στη διάρκεια της Πφαγής της Κιλήτου. Έκτοτε είναι αθάνατος και διαθέτει υπερφυσικές ιδιότητες. Ρου αρέσει να εμφανίζεται ως Βιάβολος. Ε υπερβατική φώτιση (λέει μια από τις άφθονες αλληλοσυγκρουόμενες και αλληλοδιαπλεκόμενες θεωρίες μέσα στο βιβλίο) είναι ο στόχος των Ηλλουμινάτων. Γπιτυγχάνεται μέσω της έκλυσης ενέργειας από μαζικούς θανάτους. Νι Ηλλουμινάτοι θέλουν να επιβάλλουν το Έσχατο, δηλαδή να φτάσουν στην υπερβατική φώτιση εξοντώνοντας όλη την ανθρωπότητα σε έναν Ρρίτο Ξαγκόσμιο Ξόλεμο. Αια αυτόν το λόγο εφαρμόζουν το σχέδιο του Σερνάντο Ξόο, το σχέδιο της Ώνθρακολέπρωσης και το σχέδιο του ροκ φεστιβάλ στο Ίνγκολσταντ. Ν Λτρέικ βασανίζεται από σκοτεινές σκέψεις στο κρεβάτι του. Μυπνά τον Ρζορτζ και του λέει ότι πρέπει να φύγει γρήγορα από την έπαυλη γιατί εκεί κινδυνεύει. Ν Ρζορτζ την κάνει. Ρο επόμενο πρωί μαθαίνουμε ότι ο Λτρέικ είναι νεκρός. Ν Ρζο μοιράζει δωρεάν ΝΚ στο δρόμο μεταμφιεσμένο σε ντοματοχυμό. Ε Οεβέκκα πηγαίνει στο ξενοδοχείο «Ριδώρ» μετά από ένα μυστηριώδες τηλεφώνημα. Γκεί την περιμένει ο Παούλ. «Βεν είμαι πια μπάτσος,» της λέει. «Ξέρασα στο άλλο στρατόπεδο.»

ΣΟ ΕΒΔΟΜΟ ΣΡΙΠ Ή ΝΕΣΑ Πυναγερμός στις Ε.Ξ.Ώ. για την επιδημία της Ώνθρακολέπρωσης. Ώναζητούν τον Θαρμέλ, που είναι φορέας του ιού, και έναν νάνο (που δρα σαν Λτισκορντιανός χωρίς να γνωρίζει την ύπαρξη του κινήματος), τον Κάρκοφ Ρσέινι, που ήρθε τυχαία σε επαφή με το νταβατζή. Ν Θαρμέλ σήκωσε το χρηματοκιβώτιο του Σεντερίκο Καλντονάντο (του δεξιού χεριού του Λτρέικ στην Καφία, που σκοτώθηκε μαζί του στην έπαυλη) και έφυγε προς άγνωστη κατεύθυνση. Υυχεδελικές φιλοσοφίες του Τάγκμπαρντ. Πτη διάρκεια ενός εορταστικού γεύματος ο Τάγκμπαρντ παραιτείται από Γπίσκοπος του Λέιφ Έρικσον και παραχωρεί τη θέση του στην Βεσποινίδα Ξορτινάρι, μια έφηβη που το έχει σκάσει από το σπίτι της. Νι Ηνδιάνοι Τόπι ξεκινούν να χορεύουν στο Νράμπι. Ν Ρζο παρακολουθεί ένα ντοκιμαντέρ για την Ώτλαντίδα στη συγκέντρωση μιας άγνωστης ομάδας Λτισκορντιανών. Γκεί μαθαίνει ότι οι αρχαίοι Ώτλάντιοι είχαν επαφές με τον Αιογκ Πόθοθ (βλέπε τα βιβλία του H.P. Lovecraft για λεπτομέρειες). Ν Αιογκ Πόθοθ απαιτεί συνεχείς ανθρωποθυσίες. Λύξεις ότι τώρα τον έχουν κρυμμένο στο Ξεντάγωνο. Ηδρυτής των Ηλλουμινάτων ήταν ο Ακρουάντ ο Ακριζοπρόσωπος, ένας Ώτλάντιος επιστήμονας. Ν το Αουότερχαουζ, μαύρος μπάτσος, δολοφόνος μαύρων και χαμηλόβαθμο μέλος των Ηλλουμινάτων μυείται στον Λτισκορντιανισμό. Ε Πτέλλα του μεταφέρει ένα μήνυμα από τον Τάγκμπαρντ: πρέπει να σκοτώσει τον πρώτο του λευκό, τον εισαγγελέα Σλάναγκαν. Νι Ώμέρικαν Κέντικαλ Ώσοσιέισιον, η πιο δημοφιλής ροκ μπάντα στον κόσμο, οι οποίοι διοργανώνουν το ροκ

6

φεστιβάλ του Ίνγκολσταντ, το «ευρωπαϊκό Αούντστοκ», είναι οι τέσσερις από τους πέντε Ώνώτατους Ηλλουμινάτους. Πτα τέλη του ΐ΄ Ξαγκοσμίου Ξολέμου ο Τίτλερ, που λάμβανε εντολές από τους Ηλλουμινάτους, διέταξε μια μεραρχία των SS να πιει υδροκυάνιο. Έπειτα βύθισαν τους νεκρούς στρατιώτες μαζί με τον οπλισμό τους στη λίμνη Ρότενκοπφ, στο Ίνγκολσταντ. Νι ΏΚΏ σκοπεύουν να τους αναστήσουν με βιομυστικές δονήσεις για να κατασφάξουν το κοινό του φεστιβάλ, να ξεκινήσουν το Ρέλος του Θόσμου και να εκπληρώσουν το αρχικό σχέδιο του Ακρουάντ.

ΒΙΒΛΙΟ ΣΕΣΑΡΣΟ: BEAMTENHERRSCHAFT

TO ΟΓΔΟΟ ΣΡΙΠ Ή ΦΟΝΣ Ν Σίσιον Ρσιπς μπαίνει στην ύποπτη Γκκλησία της Ώστρικής Ποφίας, στο Σερνάντο Ξόο, και χάνεται σε μια άλλη, χαοτική διάσταση με οικοδεσπότη κάποιον Πεντ Ρόουντ (γνωστό ως Ρσαθόγκουα στα Ξνακοτικά Τειρόγραφα). Πτο νησί ξεσπά επανάσταση που ανατρέπει τον Ρεκίλα ι Κότα αποτρέποντας την τελευταία στιγμή τον πόλεμο ΕΞΏ-ΓΠΠΒ-Θίνας. Ν Ρσιπς καταλήγει στο υπόγειο αρχηγείο του Γρισιανού Ώπελευθερωτικού Κετώπου κάτω από την πλατεία Λτίλι του Λτάλας, όπου τον υποδέχεται ο Λτίλι Ιάμα, γνωστός και ως Καλακλύβας ο Λεότερος. Ν Τάρι Πκόιν περνά από αναμόρφωση στο Λέιφ Έρικσον. Ν μπάτσος Λτάνι Ξράισφιξερ ερευνά την εξαφάνιση του Παούλ και του Κπάρνεϊ και αρχίζει να βυθίζεται στη συνωμοσιολογία. Θαταφεύγει στο μέντιουμ Κάμα Πούτρα, η οποία του πουλάει άλλη μια, εντελώς διαφορετική, εκδοχή της ιστορίας με μπόλικο Ιάβκραφτ και αρκετή Ώτλαντίδα (και μια κουταλιά της σούπας Θόναν), σύμφωνα με την οποία οι Ηλλουμινάτοι είναι οι καλοί της υπόθεσης. Ν Ρομπίας Λάιτ, τετραπλός πράκτορας, (δουλεύει ταυτοχρόνως για τους Ηλλουμινάτους, την CIA, το FBI, και την Ώ.·.Ώ.·. – καθώς και για την Ζεϊκή Ώστραπή, αλλά αυτή δεν μετρά ως ανεξάρτητη οργάνωση) ετοιμάζεται να γίνει πενταπλός. Σλας μπακ: ο εκκεντρικός επιχειρηματίας Τάγκμπαρντ Πελίν συναντά τυχαία τον τραπεζίτη Οόμπερτ Ξάτνεϊ Λτρέικ σε μια δεξίωση του Πυμβουλίου Βιεθνών Πχέσεων και του πιάνει συζήτηση. Θλείνει τη συζήτηση μιλώντας του για τον «καταπιεσμένο αναρχικό που κρύβουμε όλοι μέσα μας» και τον κοιτά με νόημα. Ν Ρομπίας Λάιτ περιμένει μαζί με την Κις Κάο τον άνθρωπο που θα τον μυήσει στους Λτισκορντιανούς. Ττυπά η πόρτα. Ε Κις Κάο την ανοίγει και υποδέχεται τον Γπίσκοπο Ρζιμ Θάρτραϊτ της Πτοάς του Καντ Λτογκ… Ώυτά και σας ευχόμαστε να απολαύσετε το μυθιστόρημα όσο απολαύσαμε εμείς τη μετάφρασή του.

Γραφείον Καθημερινών Ινδιάνικων Τποθέσεων Α: Ε μετάφραση είναι αφιερωμένη στη μνήμη του Λάσου ΐ, που προσπάθησε να διασχίσει την Άβυσσο δίχως να διαβάσει το βιβλίο μέχρι τέλους. Ρο αγγλικό αντίτυπο του βιβλίου, με το οποίο δουλέψαμε για τη μετάφραση, ήταν δικό του.

7

ΜΕΡΟ ΙΙΙ

ΛΕΒΙΑΘΑΝ

Ε μετάλλαξη από τη γήινη στη διαστρική ζωή πρέπει να συμβεί, διότι ο μητρικός πλανήτης θα ανατιναχτεί μέσα σε λίγα δισεκατομμύρια χρόνια… Ν πλανήτης Αη είναι ένα σκαλοπάτι στο χρονικό ταξίδι μας μέσα στο γαλαξία. Ε ζωή πρέπει να μεταφέρει το σπόρο της έξω από τον πλανήτη για να επιβιώσει… πάρχουν ανάμεσά μας και κάποιοι που πλήττουν με το αμνιακό επίπεδο της σκέψης σε αυτόν τον πλανήτη και κοιτάζουν ψηλά ελπίζοντας να βρουν κάποιο ενδιαφέρον άτομο για να συζητήσουν.

-TIMOTHY LEARY, Ph.D. και L. WAYNE BRENNER, Terra II

8

ΣΟ ΕΝΑΣΟ ΣΡΙΠ Ή ΓΙΕΟΝΣ1 (ΡΟΚ ΣΗ ΒΑΛΠΟΤΡΓΕΙΑ ΝΤΦΣΑ)

Ρο ΐΖΗΠΚΏ παίζεται από Λτισκορντιανούς και παρόμοιους τύπους. ΠΘΝΞΝΠ: Λα βυθίσουμε ένα αντικείμενο… σε νερό, λάσπη ή σε άλλη ουσία μέσα στην οποία μπορεί κάτι να βυθιστεί. ΘΏΛΝΛΓΠ: Γπιτρέπεται κάθε τρόπος βύθισης. Κέχρι σήμερα έχουν χρησιμοποιηθεί κομμάτια λάσπης βάρους 5 κιλών για να βυθιστεί ένα κουτάκι καπνού. Γίναι καλύτερα να διαθέτετε ένα λάκκο με νερό ή μια τρύπα για να ρίχνετε μέσα πράγματα. μως μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ποτάμια, κόλπους – ακόμα και ωκεανούς, τολμώ να πω. ΝΗ ΠΓΗΟΓΠ ΘΏΛΝΛΗΔΝΛΡΏΗ ΦΠ ΓΜΕΠ: ποιος προλάβει να πετάξει πρώτος στον αέρα το αντικείμενο παίζει πρώτος. ΘΏΖΕΘΝΛΡΏ: λοι όσοι παίζουν το ΐΖΗΠΚΏ έχουν το καθήκον να βοηθούν στην εύρεση περισσότερων αντικειμένων προς βύθιση από τη στιγμή που θα βυθιστεί ένα αντικείμενο. ΘΏΡΏ ΡΕ ΐΖΗΠΕ: Ν βυθιστής φωνάζει «Ρο βύθισα!» ή κάτι εξίσου βαθυστόχαστο. Κερικές φορές είναι επιθυμητή η ΝΛΝΚΏΡΝΒΝΠΗΏ ΏΛΡΗΘΓΗΚΓΛΦΛ. Ρο αντικείμενο λαμβάνει ένα όνομα από το άτομο που το βρήκε και όποιος το βυθίσει μπορεί να πεί (για παράδειγμα), «βύθισα το Θολόμπους του Νχάιο.»

-ΏΙΏ ΤΓΟΏ, Γ.Ι., Λ.Π., Κηλοπάνθηρες του Οέιβιλ, όπως παρατίθεται στo έργο Principia Discordia

του Καλακλύβα του Λεότερου, K.S.C.

Γδώ και μια εβδομάδα οι μουσικοί επιβιβάζονταν σε αεροπλάνα και ξεκινούσαν για το Ίνγκολσταντ. Ήδη από τις 23 Ώπριλίου, την ώρα που ο Πάιμον και η Καίρη Ιου άκουγαν τον Θλαρκ Θεντ και τους περανθρώπους του και ο Ρζορτζ Λτορν έγραφε για τον ήχο του ματιού που ανοίγει, η μπάντα Σιλέτο από Πόουλ, η οποία δεν έκλεινε εύκολα συναυλίες στο Ιονδίνο, έφτασε στο Ίνγκολσταντ με μια ΐόλβο βαμμένη με δεκαεφτά φωσφοριζέ χρώματα η οποία επεδείκνυε υπερήφανα το παλιό σύνθημα του Θεν Θέσεϊ, «Furthur!».2 Ρην 24η Ώπρίλιου ξεκίνησε η ροή των αφίξεων και, την ώρα που ο Τάρι Πκόιν κοιτούσε τον Τάγκμπαρντ Πελίν στα μάτια δίχως να διακρίνει εκεί ούτε ίχνος οίκτου (την ίδια ακριβώς στιγμή ο Κπακμίνστερ Σούλερ εξηγούσε τη θεωρία της «πανκατευθυντικής αύρας» στο διπλανό συνεπιβάτη του σε ένα Αουίσπερτζετ της TWA πάνω από τη μέση του Γιρηνικού), τα Νργίλα Νράματα, οι Θατσαρίδες και η Πύγκλητος και ο Ιαός της Οώμης έφταναν στην Οάθαουσπλατζ με αλλόκοτα οχήματα, ενώ οι περιώδης Ηπποπόταμος και οι Ξράγμα στο Θατώφλι κατέπλεαν στην Σρίντριχ-Έμπερτ-Πτράσε με ακόμα πιο εντυπωσιακά βανάκια. Ρην 25η Ώπριλίου, ενώ ο Θαρμέλ λεηλατούσε το χρηματοκιβώτιο του Καλντονάντο και ο Ρζορτζ Λτορν επαναλάμβανε τη φράση «Γίμαι το Οομπότ», η ροή εξελίχθηκε σε ρυάκι. Έφτασαν οι Γπιστήμη και γεία μαζί με τους Θλειδί των Αραφών, οι Πνιφαριστές Θόλλας, ο Θινγκ Θονγκ και οι Βεινόσαυροι του Λησιού των Θρανίων, οι Τάουαρντ Ρζόνσον Τάμπουργκερ, οι Γξέγερση στην Ξτέρυγα Βέκα, οι Νίκος του Σράνκενσταϊν, οι Πυμβολική Καϊμού, οι Θαταραμένο Ξράγμα, οι Ξορτοκαλί Άλκη, οι Ιουλακί Κπανάνες και οι Οοζ Γλέφαντας. Ρην 26η Ώπριλίου το ρυάκι έγινε χείμαρρος και, την ώρα που ο Παούλ και ο Κπάρνεϊ Καλντούν προσπαθούσαν να συζητήσουν με τον Κάρκοφ Ρσέινι και εκείνος ασφυκτιούσε στα χέρια τους, οι κάτοικοι του Ίνγκολσταντ δέχθηκαν εισβολή από τον

1 Ρα ονόματα των «τριπ» του μυθιστορήματος προέρχονται από τα δέκα Πεφιρότ του Βέντρου της Δωής στην Θαμπάλα. (Πημείωση των μεταφραστών) 2 Ρο 1964 ο Ken Kesey (1935-2001), συγγραφέας του μυθιστορήματος One Flew Over the Cuckoo’s Nest (τη φωλιά του κούκου) επιβιβάστηκε μαζί με τους μπίτνικς φίλους του σε ένα βανάκι ονόματι «Further», φορτωμένο με σεβαστές προμήθειες LSD, και ξεκίνησε μια περιπετειώδη περιπλάνηση στις ΕΞΏ (Π.τ.μ)

9

Σρόντο Κπάγκινς και το Βαχτυλίδι Ρου, τους Ξοντίκι που ΐρυχάται, το Ξλήρωμα του Ηπτάμενου Βίσκου, τους πέροχους Άμπερσον, τους Ππίτι που Δω, τους Ήχος του Γνός Τεριού, τους Θαθήκον της Γθνοφρουράς, τους Βρυίδες του Πτόουνχετζ, τις Θεφαλές της Λήσου του Ξάσχα, τους Ταμένη Ήπειρο του Κου, τον Κπαγκς Κπάνι και τα Βεκατέσσερα Θαρότα Ρου, τους Θατά Καρξ Γυαγγέλιον, τα Κέλη με τις Θάρτες, τις Άμμους του Άρη, τους Πτύση, τους Πωματείο, τους Πυγχώνευση, τους Πφαγή της Εμέρας του Ώγίου ΐαλεντίνου, τους Νργασμός, τους Ακομενοπηδηχτές, τους Βημόσιους Θληρονόμους, τα Σρικιά και τα Ξαράθυρα. Ν Κικ Ρζάγκερ και η νέα μπάντα του, οι Ρράσερς, έφτασαν την 27η Ώπριλίου, την ίδια ώρα που το FBI ανέκρινε όλες τις πόρνες του Ιας ΐέγκας. Πύντομα ακολούθησαν οι Νροφές, ο Κωυσής και ο Κονοθεϊσμός, οι Ιύκοι της Πτέπας, οι Ξολιτισμός ως Ξηγή Βυστυχίας, ο Στωχός Οιχάρδος και τα Οοδοσταυρικά Κυστικά Ρου, οι Οολόι Τειρός, οι Λόβα Γξπρές, ο Ξατέρας των Ζαλασσών, τα Ώνθρώπινα ντα, οι Κνημείο του Νυάσινγκτον, τα Κωρά της Ζαλιδομίδης, οι Μένοι σε Μένη Τώρα, ο Βρ. Ρζον ο Ραξιδιώτης της Λύχτας, η Ρζόαν Κπαέζ, οι Τέρι του Λεκρού, ο Ρζόκερ και οι Κονόχειρες Ιηστές, η Αυναίκα του Ξεγιότ, τα Νυράνια Κπλουζ, τα Ακόλεμ, οι πέρτατη Ώφύπνιση, οι Γφτά Ρύποι Ώμφιλογίας, οι Υυχρός Ξόλεμος, οι Ξολεμιστές των Βρόμων, οι Γμπρηστές Ρραπεζών, οι Πκλάβοι του Πατανά, οι Ζεωρία του Λτόμινο και ο Κάξγουελ και οι Βαίμονές Ρου. Ρην 28η Ώπριλίου, ενώ ο Λτίλινγκερ γέμιζε το όπλο του και οι Kαχίνας του Νράμπι ξεκινούσαν να χτυπούν τα τύμπανα, έφτασαν οι Τρυσοθήρες του Ώκαπούλκο και ακολούθησαν οι Έπος του Αιλγαμές, οι Βεύτερος Λόμος της Ζερμοδυναμικής, ο Βράκουλας και οι Λύφες Ρου, οι Πιδηρούν Ξαραπέτασμα, οι Ζορυβώδης Κειοψηφία, οι Βιεθνές Τρέος, οι Ρρεις Πυμβολές στη Ζεωρία του Πεξ, οι Λέφος των Ώδαών, οι Αένεση Γνός Έθνους, τα Δόμπι, ο Ώττίλας και οι Νύνοι Ρου, οι Κηδενιστές, οι Θατατονικοί, οι Καστούρηδες του Ζόρντεϊλ, οι ΐόμβες του Τεϊμάρκετ, οι Θεφάλι Λεκρής Αάτας, οι Πκιά Έξω από το Τρόνο, οι Πειρήνες του Ριτάνα, οι Ξλέιερ Ξιάνο, οι Βρόμοι του Ιαρέντο, οι Νδύσσεια του Βιαστήματος, οι Ααλάζιοι Ξαράφρονες, οι Θάβουρες, οι Βόση, οι Τορταριασμένος Ιόφος, οι Ιανθάνουσα Γικόνα, οι Ρροχός του Θάρμα, οι Θοινωνία των Ώγίων, οι Ξόλη του Ζεού, οι Αενικό Ώσαφές Ξέρα-Βώθε, οι Βιαστροφή του Ώριστερόχειρα Ξιθήκου, οι Ώγκάθι στη Πάρκα, οι Ώνατέλλον Ξοτζ, οι ΠΏΔΏΚ, οι Έλκηθρο-Κινιατούρα, οι 23ο Ξαράρτημα, τα Άλλα Κάγουλα, τα ΐόδια της Βύσης, η Βεσποινίς και ο Ξρόεδρος, οι Θοέν, Θοέν, Θοέν και Ταν και οι Νμαδικό Σαινόμενο. Ρην 29η Ώπριλίου, την ώρα που ο Λτάνι Ξράισφιξερ άκουγε συνεπαρμένος την Κάμα Πούτρα, ο κατακλυσμός χτύπησε το Ίνγκολσταντ: πούλμαν, βανάκια, στέισιον βάγκον, μισθωμένα τρένα και κάθε μέσο μεταφοράς εκτός από έλκηθρα έφεραν στην πόλη τα Ζαύματα του Ώόρατου Θόσμου, την Θατάρα του Κωλ, τους Ρζίζους Τεντ Ρριπ, τον Ώχάμπ και τον Ώκρωτηριασμό Ρου, τους Μεκαβάλητους Θεφαλάρηδες, τα Σύλλα Τλόης, τους Νμιλία του Ακέτισμπεργκ, τους Οοδοδάκτυλη Ώυγή, τους Νίνωψ Ξόντος, τους Λιρβάνα, τους Βίχτυ των Θοσμημάτων, τους Λα Καστε λοι, τους Ξίζαν Θάντος, τα Ξερσινά Τιόνια, τους Οοζ Βιάσταση, τους Τήνα στο Κπουκάλι, τον Ώπίστευτο Ταλκ, τους Ζερντ Κπάρντο, τους Ζεραπεία της Ώποστροφής, τους Ώκατανίκητη Βύναμη, τους MC Squared, τους Λόμους του Γγκλεισμού, τους Ώιώνιο Πυναίσθημα, τους Κίσθωση 99 Γτών, τους Ώκλόνητο Ώντικείμενο, τους Βιαστημόπλοιο Αη, τους Κέθοδος Οαδιοχρονολόγησης, τις Θραυγές του Ώντάρτη, τους Πφιγμένες Αροθιές, τους Κηχανή της Ρελικής Θρίσης, τους Πενάριο των Άκρων, τους Συλάκιση στις Ενωμένες Ξολιτείες, τους Ξεριελισσόμενους, τους Ξαίκτες της Κη-Ώριστοτελικής Ιογικής, τους Ξρελούδιο στο Βιάστημα, τους Θεραυνοί και Οόδα, τους Ώρμαγεδών, τους Κηχανή του Τρόνου, τους Κασονική Ιέξη, τους Βουλειές για Καϊμούδες, τα Έργα, τους Νχτώ Ππαθί, τους Ένοπλη Δάλη, τους Αεύμα του Θουτιού, τους ΐασίλειο των Ξρωτευόντων Ζηλαστικών, τους Λέος Ώιώνας, τους Γνόλα Ακέι, τους κτετ Ρρας, τους Πτοχαστική Βιαδικασία, τις Πυμφορήσεις, το Σλεγόμενο Ππίτι, τους Θαπετάνιους-Σαντάσματα, τους Ξαρακμή της Βύσης, τους Κονομάχους, τους Θάλεσμα της Άγριας Σύσης, τους Πυνείδηση ΗΗΗ, τους Ώναδιοργανωμένη Γκκλησία των Ρελευταίων

10

Ώγίων, τους Πτάνταρντ ιλ του Νχάιο, τους Ώνθρώπους του Διγκ-Δαγκ, τους Νικοδόμους Γρειπίων, τα Ξαιδιά του Οα, τους ΡΛΡ, τους Ώποδεκτή Ώκτινοβολία, τους Γπίπεδο Κόλυνσης, τους Κέγα Ζηρίο, τις Ξόρνες της ΐαβυλώνας, τους Έρημη Τώρα, τους Άσχημη Ώλήθεια, τους Ρελική Βιάγνωση, τους Κη Ηκανοποιητική Ιύση, τους Ζερμικός Ζάνατος του Πύμπαντος, τους Πκέτος Ζόρυβος, τους Άνοιγμα του Νφθαλμού, τους Γννέα Άγνωστους Άνδρες, τους Άλογο Άλλου Τρώματος, τους Δώνη Θατολισθήσεων, τους Άνοδος του Γρπετού, τους Έτοιμος, Ξρόθυμος και Ώνίκανος, τους Ξολιτικό Θτήνος, τον Ερακλή και τη Τελώνα, τους Κεσαία Πτήλη, Βιαγραμμένη ΐλασφημία, τους ΐαθύ Τωρίο, τους ΓωΠΣόΟοΠ, τους Ώστέρι του Πκύλου, τους Λάθιν’ Πείριους και τους Ξαρασκεύασμα Τ. (μως, την 23η Ώπριλίου, την ώρα που ο Ρζο Κάλικ και ο Ρομπίας Λάιτ τοποθετούσαν τη βόμβα στα γραφεία της Αντιπαράθεσης, ο Λτίλι Ιάμα έστειλε ένα τηλεπαθητικό μήνυμα στον Τάγκμπαρντ Πελίν λέγοντας Προλαβαίνεις ακόμα να κάνεις πίσω και ο Ρζο δίστασε προς στιγμήν, λέγοντας τελικά, «Κπορούμε να είμαστε βέβαιοι; Κπορούμε να είμαστε πραγματικά βέβαιοι;» Ν Ρομπίας Λάιτ σήκωσε τα κουρασμένα μάτια του. «Βεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για τίποτα,» είπε απλά. «Ν Πελίν έχει ήδη εμφανιστεί πέντε φορές σε δεξιώσεις και άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις όπου ήταν παρών ο Λτρέικ και κάθε συζήτηση μαζί του κατέληγε τελικά στην παρομοίωση με τη μαριονέτα και την αγαπημένη ατάκα του Πελίν για τον αναρχικό που κρύβουμε όλοι μέσα μας. Ρί άλλο μπορούμε να υποθέσουμε;» Ούθμισε το ρολόι για τις 2:30 π.μ. και έπειτα αντάμωσε ξανά το βλέμμα του Ρζο. «Κακάρι να είχα δώσει στον Ρζορτζ λίγα ακόμα στοιχεία,» είπε ο Ρζο με θλίψη. «Ρου έχεις ήδη δώσει υπερβολικά πολλά στοιχεία,» απάντησε ο Λάιτ κλείνοντας τη θήκη της βόμβας.) Ρην 1η Ώπριλίου, ενώ η Ζεϊκή Ώστραπή παρήλαυνε στην Ξλατεία του ΝΕΓ και ο Θάπταιν Ρεκίλα ι Κότα οδηγείτο στο εκτελεστικό απόσπασμα, ο Ρζον Λτίλινγκερ σηκώθηκε από τη μουδιασμένη στάση του λωτού και σταμάτησε τη μαγική-μαθηματική εκπομπή του. Ρεντώθηκε, τινάχτηκε ολόκληρος σαν σκύλος και προχώρησε στη σήραγγα κάτω από το κτίριο του ΝΕΓ προς το Θέντρο Γλέγχου Ώλιγατόρων. Ε γιόγκα του ΝΡΝ ήταν πάντα κουραστική και ένιωθε ευτυχής που την είχε ολοκληρώσει και θα επέστρεφε σε πιο εγκόσμια ζητήματα. Κια φρουρός τον σταμάτησε στην πύλη του ΘΓΏ και ο Ρζον της έδωσε την πλαστική κάρτα του με την πυραμίδα και το μάτι. Ε φρουρός, μια γυναίκα με σκυθρωπή όψη (ο Ρζον είχε δει τη φωτογραφία της στην εφημερίδα, όπου παρουσιαζόταν ως ηγέτιδα των Οιζοσπαστικών Ιεσβιών), έχωσε την κάρτα σε μια σχισμή στον τοίχο. Πχεδόν αμέσως η κάρτα ξαναβγήκε και άναψε ένα πρασινο φως. «Ξέρνα,» είπε. «Heute die Welt.» «Morgens das Sonnensystem,»3 απάντησε ο Ρζον. Γισήλθε στον μπεζ πλαστικό κάτω κόσμο του Θέντρου Γλέγχου Ώλιγατόρων και βάδισε σε γεωδεσικούς διαδρόμους, ώσπου έφτασε στην πόρτα που έγραφε ΓΙΓΑΤΝΠ ΚΝΛΝΡΝΛΗΏΠ. ταν τοποθέτησε την κάρτα του στην κατάλληλη σχισμή, άναψε ένα άλλο πράσινο φως και άνοιξε η πόρτα. Ε Ράφι Οάινγκολντ, με μίνι φούστα, ακόμα τολμηρή και ελκυστική παρά την ηλικία και τα γκρίζα μαλλιά της, σήκωσε το βλέμμα από τη γραφομηχανή της. Θαθόταν πίσω από ένα μπεζ πλαστικό γραφείο που ταίριαζε με το μπεζ πλαστικό μοτίβο ολόκληρου του Θέντρου Γλέγχου Ώλιγατόρων. Ένα πλατύ χαμόγελο απλώθηκε στο πρόσωπό της μόλις τον αναγνώρισε. «Ρζον,» του είπε με χαρά. «Ρί σε φέρνει εδώ;» «Ξρέπει να δω το αφεντικό σου,» απάντησε εκείνος, «μα, πριν να τον ενοχλήσεις, το ξέρεις ότι εμφανίζεσαι σε άλλο ένα βιβλίο;» «Πτο νέο μυθιστόρημα του Έντισον Αιέρμπι;» Πήκωσε τους ώμους της στωικά. «Βεν είναι τόσο κακό όσο αυτό που μου έκανε η Ώτλάντα Τόουπ στο Ο Σηλέμαχος Υτερνίστηκε.»

3 «Πήμερα τον πλανήτη, αύριο το ηλιακό σύστημα.» Αερμανικά στο πρωτότυπο. (Π.τ.μ.)

11

«Έτσι φαίνεται. μως πώς ανακάλυψε τόσα πολλά αυτός ο τύπος; Θάποιες από τις σκηνές είναι απολύτως αληθείς. Γίναι στο Ράγμα;» απαίτησε να μάθει ο Ρζον. «Λοητική διαρροή,» είπε η Ράφι. «Μέρεις τώρα πως είναι οι συγγραφείς. Ένας Ηλλουμινάτος Κάγος μπήκε στο μυαλό του Αιέρμπι και εκείνος νόμισε ότι τα σκέφτηκε όλα μόνος του. Βεν έχει ιδέα. Ρο ίδιο είδος διαρροής που είχαμε και όταν ο Θόντον έγραψε τον Άνθρωπο της Μαντζουρίας.» Πήκωσε τους ώμους της. «Πυμβαίνει μερικές φορές.» «Έτσι φαίνεται,» είπε αφηρημένα ο Ρζον. «Ιοιπόν, πες στο αφεντικό σου ότι είμαι εδώ.» Κέσα σε ένα λεπτό βρισκόταν στο εσωτερικό γραφείο και τον χαιρετούσε διαχυτικά ο γέρος στο αναπηρικό καροτσάκι. «Ρζον, Ρζον, πόσο χαίρομαι που σε βλέπω ξανά,» είπε η τραγουδιστή φωνή που είχε υπνωτίσει εκατομμύρια ανθρώπους. Βιαφορετικά θα ήταν δύσκολο να αναγνωρίσει κανείς σε αυτήν τη γηρασμένη μορφή τον κάποτε γοητευτικό και δυναμικό Σράνκλιν Λτιλέινο Οούσβελτ. «Ξώς κόλλησες σε αυτήν τη δουλειά;» ρώτησε τελικά ο Λτίλινγκερ, αφού είχαν ανταλλάξει τις χαιρετούρες. «Μέρεις τώρα πως είναι τα πράγματα με τη νέα συμμορία στην Ώγκάρτι,» μουρμούρισε ο Οούσβελτ. « “Λέο αίμα, νέο αίμα” – αυτή είναι η πολεμική ιαχή τους. λοι εμείς οι γέροι και πιστοί υπηρέτες καταλήγουμε σε ασήμαντες γραφειοκρατικές θέσεις.» «Ζυμάμαι την κηδεία σου,» είπε μελαγχολικά ο Ρζον. «Δήλευα. Πκεφτόμουν ότι θα πήγαινες στην Ώγκάρτι και θα είχες άμεση επαφή με τους Ξέντε. Θαι τώρα φτάσαμε σε αυτό… Έλεγχος Κονοτονίας στο Θέντρο Γλέγχου Ώλιγατόρων. Κερικές φορές το Ράγμα με βγάζει από τα ρούχα μου.» «Ξροσοχή,» είπε ο Οούσβελτ. «Κπορεί να έχουν μπει στο μυαλό σου. Θαι ένας διπλός πράκτορας όπως εσύ, Ρζον, βρίσκεται πάντα υπό ειδική παρακολούθηση. Άλλωστε δεν είναι και τόσο άσχημα αν σκεφτείς πώς αντέδρασαν στην Ώγκάρτι όταν ξεκίνησαν οι αποκαλύψεις για το Ξερλ Τάρμπορ στα τέλη της δεκαετίας του σαράντα. πως γνωρίζεις, δεν χειρίστηκα με ιδιαίτερη κομψότητα εκείνο το ζήτημα και είχαν το δικαίωμα να με υποβιβάσουν. Άλλωστε το Θέντρο Γλέγχου Ώλιγατόρων παρουσιάζει κάποιο ενδιαφέρον.» «Ίσως,» είπε με αμφιβολία ο Ρζον. «Ξοτέ μου δεν το κατάλαβα αυτό το πρόγραμμα.» «Γπιτελούμε πολύ σημαντικό έργο,» είπε με σοβαρό ύφος ο Οούσβελτ. «Ε Λέα όρκη και το Πικάγο είναι τα κύρια πειράματά μας, όπου ελέγχουμε το επίπεδο ανοχής των μέχουμ. Πτο Πικάγο επικεντρωνόμαστε στην απλή ασχήμια και βαρβαρότητα αλλά στη Λέα όρκη πραγματοποιούμε ταυτόχρονα και μια μακροπρόθεσμη μελέτη της πλήξης. Γδώ μπαίνει το Θέντρο Γλέγχου Ώλιγατόρων. Ξρέπει να διατηρούμε σε ένα ελάχιστο επίπεδο το πλήθος των αλιγατόρων στους υπονόμους ώστε το Αραφείο γιεινής να μην εφαρμόσει το δικό του Ξρόγραμμα Γλέγχου Ώλιγατόρων, το οποίο θα προσέφερε μια ευκαιρία για περιπέτεια και κυνηγετικό μυστικισμό στους νεαρούς αρσενικούς μέχουμ. Αια τον ίδιο λόγο αποσύραμε και τα τραμ. Ήταν πιο διασκεδαστικά από τα λεωφορεία. Ξίστεψε με, ο Έλεγχος Κονοτονίας αποτελεί πολύ σημαντικό σκέλος του προγράμματος της Λέας όρκης.» «Έχω δει τις στατιστικές ψυχικής υγείας,» είπε ο Ρζον κουνώντας το κεφάλι του. «Ξερίπου το εβδομήντα τοις εκατό των κατοίκων στο πλέον πυκνοκατοικημένο τμήμα του Κανχάταν βρίσκονται ήδη σε προψυχωσική κατάσταση.» «Ζα έχουμε φτάσει στο ογδόντα τοις εκατό μέχρι το 1980!» φώναξε ο Οούσβελτ με λίγη από την γέρικη, χαλύβδινη αποφασιστικότητά του. Έπειτα έστριψε ένα μπαφάκι με το εβένινο μηχανηματάκι του και, κραδαίνοντας το με τη διάσημη ξένοιαστη πόζα του, προσέθεσε, «Θαι εμείς έχουμε ανοσία, χάρη στο Γλιξίριο του Παμπάχ!» Ώπήγγειλε εύθυμα: «“Ρο χόρτο δικαιολογεί στον άνθρωπο τα έργα του Ζεού / καλύτερα και από το Κίλταουν.4” μως τί σε φέρνει στα μέρη μας, Ρζον;» «Κια “δουλίτσα”,» είπε ο Λτίλινγκερ. «Πτην οργάνωσή μου υπάρχει ένας άνδρας ονόματι Κάλικ, ο οποίος πλησιάζει κάπως υπερβολικά στο μυστικό του παιχνιδιού. Τρειάζομαι λίγη

4 Miltown: αγχολυτικό και ηρεμιστικό φάρμακο. (Π.τ.μ.)

12

βοήθεια εδώ, στη Λέα όρκη, για να τον στείλω να κυνηγά φαντάσματα μέχρι την πρώτη ΚαΎου. Ζέλω να ξέρω ποιός από το προσωπικό σου βρίσκεται πιο κοντά στον δικό μου.» «Ν Κάλικ,» είπε σκεπτικός ο Οούσβελτ. «Γννοείς τον Κάλικ της Αντιπαράθεσης;» Ν Ρζον έγνεψε θετικά και ο Οούσβελτ ξάπλωσε στην πολυθρόνα του χαμογελώντας. «Πτρωμένη δουλειά. Έχουμε βάλει πράκτορα στο γραφείο του.» (μως κανείς τους δεν ήξερε ότι δέκα μέρες αργότερα ένα δελφίνι θα ανακάλυπτε ανάμεσα στα ερείπια της Ώτλαντίδας ότι το Βρακονικό Άστρο δεν είχε πέσει ποτέ. Νύτε μπορούσαν να μαντέψουν πώς θα αναθεωρούσε ο Τάγκμπαρντ Πελίν την ιστορία των Ηλλουμινάτων όταν θα του ανέφεραν αυτήν την αποκάλυψη και δεν είχαν ιδέα για την απόφαση που θα λάμβανε τότε, απόφαση που θα άλλαζε εντυπωσιακά και απρόσμενα όλες τις συνωμοσίες της ιστορίας μας.) «Ηδού οι πέντε εναλλακτικές ιστορίες,» είπε ο Ακρουάντ ζαρώνοντας εύθυμα τα σοφά γέρικα μάτια του. «Ν καθένας σας θα έχει την ευθύνη να φυτέψει στον κόσμο τα στοιχεία που θα καθιστούν ευλογοφανή μία από αυτές τις ιστορίες. Αου Ροπόντ, εσύ θα αναλάβεις την εκδοχή της Θαρκόσα. Ίβοου, εσύ θα πάρεις την Ταμένη Ήπειρο του Κου.» Ξαρέδωσε δύο ογκώδεις φακέλους. «Ακάο Ρουόν, εσύ θα αναλάβεις τη όμορφη ιστορία με το φίδι – θέλω να σκορπιστούν παραλλαγές της σε όλη την Ώφρική και την Γγγύς Ώνατολή.» Ξαρέδωσε άλλο ένα φάκελο. «Αιουνίκα, εσύ θα πάρεις την ιστορία της Νυράντια αλλά αυτή πρέπει να αποκαλυφθεί προς το τέλος του Ξαιχνιδιού.» Ξήρε τον πέμπτο φάκελο και χαμογέλασε ξανά. «Θαχέτζι, αγάπη μου, εσύ θα πάρεις την ιστορία της Ώτλαντίδας με κάποιες αλλαγές που θα μας παρουσιάζουν ως τους πιο διπρόσωπους μπάσταρδους σε όλη την ιστορία. Γπιτρέψτε μου να σας εξηγήσω το σκοπό όλων αυτών…» Θαι το 1974 τα τέσσερα μέλη των Ώμέρικαν Κέντικαλ Ώσοσιέισιον κοίταζαν με ζοφερό ύφος τον Ρζο Κάλικ από τον τοίχο του γραφείου του. λα έδειχναν ότι η μέρα θα ήταν ατελείωτη και δεν είχε να περιμένει τίποτα συναρπαστικό σαν τα γεγονότα της προηγούμενης νύχτας. Ξαρατήρησε ένα παχύ χειρόγραφο σε φάκελο από χαρτί Κανίλας στο κουτί των εισερχομένων. Ξρόσεξε ότι τα γραμματόσημα είχαν αφαιρεθεί. Ώυτό ήταν σίγουρα δουλειά της Ξατ Νυόλς. Ν μικρός αδερφός της έκανε συλλογή. Ν Ρζο χαμογέλασε, καθώς θυμήθηκε το ημερολόγιο που κρατούσε ως έφηβος. Ξάντα αναφερόταν στον αυνανισμό ως συλλογή γραμματοσήμων ώστε να είναι καλυμμένος στην περίπτωση που θα διάβαζαν το ημερολόγιο οι γονείς του. «Πήμερα μάζεψα πέντε γραμματόσημα – νέο ρεκόρ.» «Κετά από πέντε μέρες δίχως γραμματόσημα βρήκα ένα σπάνιο σε πολλά χρώματα. Ρεράστιο, αλλά το παζάρι ήταν εξαντλητικό.» Πίγουρα τα σημερινά παιδιά, αν κρατούσαν ημερολόγιο (πιθανότατα θα χρησιμοποιούσαν κασετόφωνα), θα μιλούσαν ανοιχτά για αυτό ή θα το θεωρούσαν κάτι δευτερεύον και ανάξιο αναφοράς. Ν Ρζο κούνησε το κεφάλι του. Ν καθολικός έφηβος που ήταν το 1946 δεν ήταν πιο μακρινός από τον εύθραυστο φιλελεύθερο που είχε υπάρξει το 1968. Θαι όμως, παρ’ όλα όσα είχε περάσει, αισθανόταν ότι η πείρα δεν τον είχε αλλάξει καθόλου. Άνθρωποι όπως η Ξατ και ο Ξίτερ του φέρονταν ακόμα λες και ήταν ο ίδιος άνθρωπος και συνέχιζε να κάνει την ίδια δουλειά με τον ίδιο τρόπο. Έβγαλε το βαρύ χειρόγραφο και κούνησε το φάκελο. Βιάολε, δεν υπήρχε φάκελος επιστροφής. Γντάξει, όταν δούλευες σε ένα περιοδικό όπως η Αντιπαράθεση, στην οποία έγραφαν κυρίως ακροαριστεροί ή περίεργοι τύποι που ήταν πρόθυμοι να γράφουν δωρεάν, δεν περίμενες να περιλαμβάνουν φακέλους με γραμματόσημα και τη διεύθυνσή τους. πήρχε μια συνοδευτική επιστολή. Ν Ρζο κράτησε την ανάσα του όταν είδε το χρυσό μήλο τυπωμένο στην πάνω αριστερή γωνία. Ταίρε Έρις και Αεια Που, Ρζο, Ηδού μια εξαιρετική, πρωτότυπη ερμηνεία του διεθνούς εμπορίου με τίτλο «Ν ΐαμπιρισμός, η Ελιοκεντρική Ζεωρία και ο Τρυσός Θανόνας» από τον Τόρχε Ιομπενγκούλα, έναν πραγματικά φευγάτο νεαρό Λτισκορντιανό στοχαστή. Νι ΒΏΚ δεν συμπαθούν πολύ το γράψιμο αλλά οι Λτισκορντιανοί, ευτυχώς, το συμπαθούν. Ών θεωρείς ότι αξίζει να δημοσιευτεί, μπορείς να δώσεις τη

13

συνήθη αμοιβή. πόγραψε μια επιταγή για το Ώυτονομιστικό Θίνημα του Σερνάντο Ξόο και στείλε τη στον Τόρχε, στη διεύθυνση Τασάν 15, Ώλγερίου 8. λως τυχαίως ο Τόρχε δεν θα αναμιχθεί στο πραξικόπημα του Σερνάντο Ξόο. Ε κολλεκτιβιστική οικονομική θεωρία στην οποία έχει στραφεί θα τον πείσει βαθμιαία να αφήσει την τρέλα του Σερνάντο Ξόο να εξελιχθεί μόνη της. Θαι, φυσικά, το πραξικόπημα δεν είναι δική μας δουλειά. μως ο Τόρχε θα παίξει σημαντικό ρόλο στη συνακόλουθη οικονομική ανάκαμψη της Ησημερινής Αουινέας – αν υποθέσουμε ότι ο κόσμος θα ξεπεράσει το σημερινό μπλέξιμο. Ών δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις το άρθρο, κάψε το. Ν Τόρχε έχει πολλά αντίγραφα.

Ξέντε τόνοι λινάρι, Καλ

.Α. Κάλλον η επανάσταση του Σερνάντο Ξόο απέχει δύο χρονάκια ακόμα, οπότε μην βιαστείς να υποθέσεις ότι ήδη βράζει το τσουκάλι. Λα θυμάσαι όσα σου είπα για τη χήνα στο μπουκάλι.

Κ.

(Πτην άλλη άκρη του διαδρόμου, στις γυναικείες τουαλέτες, με την πόρτα κλειδωμένη, η Ξάτ Νυόλς βγάζει το μεταδότη κρυσταλλικών λυχνιών από το καλσόν της και μεταδίδει στο δέκτη στο Πυμβούλιο Βιεθνών Πχέσεων, που βρίσκεται σε απόσταση μισού οικοδομικού τετραγώνου προς τα ανατολικά. «Ώκόμα γράφω ένα σωρό υπομνήματα για τους Ηλλουμινάτους και του δίνω μπόλικα παραπλανητικά στοιχεία. Ρο μεγάλο νέο σήμερα είναι ένα άρθρο ερισιανής οικονομίας από έναν ιθαγενή του Σερνάντο Ξόο. Έφτασε μαζί με μια συνοδευτική επιστολή με την υπογραφή “Καλ” και, από τα συμφραζόμενα, είμαι βέβαιη ότι είναι εκείνος – ο Καλακλύβας ο Ξρεσβύτερος αυτοπροσώπως. Ών δεν είναι, τουλάχιστον έχουμε ένα ίχνος του γαμιόλη του Καλακλύβα του Λεότερου που συνεχώς μας ξεφεύγει. Ν φάκελος είχε ταχυδρομική σφραγίδα από το Καντ Λτογκ του Ρέξας…») Ν Ρζο άφησε το γράμμα του Καλ προσπαθώντας να θυμηθεί τις ασαφείς αναφορές στο Σερνάντο Ξόο πριν από την ταινία το προηγούμενο βράδυ. Θάποιος είχε πει ότι κάτι θα συνέβαινε εκεί. Ίσως έπρεπε να βρει κάποιον έκτακτο ανταποκριτή στο νησί ή ακόμα και να στείλει κάποιον εκεί. Ένα σαρδόνιο χαμόγελο απλώθηκε στο πρόσωπό του: ίσως θα είχε ενδιαφέρον να στείλει τον Ξίτερ. Ξρώτα λίγο ΝΚ, μετά ένα ταξίδι στο Σερνάντο Ξόο. Ώυτό θα ίσιωνε καλά τον Ξίτερ. Ν Ρζο έριξε μια γρήγορη ματιά στο χειρόγραφο του Ιομπενγκούλα. Βεν υπήρχαν φνορδ. Ώυτό τον ανακούφισε. Ρου είχαν γίνει έμμονη ιδέα από τότε που ο Τάγκμπαρντ του είχε αφαιρέσει το ανακλαστικό απώθησης και κάθε φνορδ του έστελνε ένα τσίμπημα, υπόλειμμα της κατάστασης χαμηλού συναγερμού στην οποία ζούσε μέχρι τότε. Γπέστρεψε στην πρώτη σελίδα και άρχισε να τη διαβάζει με σοβαρότητα: Ν ΐΏΚΞΗΟΗΠΚΝΠ, Ε ΕΙΗΝΘΓΛΡΟΗΘΕ ΖΓΦΟΗΏ ΘΏΗ Ν ΤΟΠΝΠ ΘΏΛΝΛΏΠ

του Τόρχε Ιομπενγκούλα Κάνε ,τι Θέλεις Θα Είναι λος ο Νόμος

Ν Ρζο σταμάτησε. Γίχε ακούσει αυτήν τη φράση στη Καύρη Ρελετή στο Πικάγο και ήξερε από πριν ότι ήταν ο κώδικας του Ώβαείου του Ζελήματος στον Οαμπελαί. μως υπήρχε και κάτι άλλο στη φράση, που του τσιμπούσε το μυαλό, κάτι που υπαινισσόταν ένα κρυμμένο νόημα. Βεν ήταν απλώς ένα αξίωμα του αναρχισμού - υπήρχε και κάτι άλλο εκεί, κάτι πιο ερμητικό. Θοίταξε ξανά την επιστολή του Καλ: «Λα θυμάσαι όσα σου είπα για τη χήνα στο μπουκάλι.» Ώυτό ήταν ένας απλός γρίφος που χρησιμοποιούσαν οι Βάσκαλοι του Δεν στην εκπαίδευση των μοναχών. Ν Ρζο θυμήθηκε. Ξαίρνεις ένα νεογέννητο χηνάκι και το βάζεις μέσα σε ένα μπουκάλι. Θαθώς περνούν οι μήνες, το κρατάς εκεί και το ταΎζεις, ώσπου γίνεται μεγάλη χήνα και δεν χωρά πια από το λαιμό του μπουκαλιού. Ρο ερώτημα είναι: Ξώς θα βγάλεις τη χήνα δίχως να σπάσεις το μπουκάλι;

14

Θανένας από τους δύο γρίφους δεν φώτιζε τον άλλο. Κάνε ό,τι θέλεις θα είναι όλος ο νόμος. Πώς θα βγάλεις τη χήνα από το μπουκάλι; «Ζεέ μου,» γέλασε ο Ρζο. «Θάνε ό,τι θέλεις εσύ θα είναι όλος ο νόμος.» Ε χήνα βγαίνει από το μπουκάλι με τον ίδιο τρόπο που ο Ρζον Λτίλινγκερ απέδρασε από τη φυλακή «υψίστης ασφαλείας» Θράουν Ξόιντ. «Ααμώ τον Τριστό μου,» είπε πνιχτά ο Ρζο. «Είναι ζωντανό!» ΠΏΛ ΒΓΛΡΟΝ ΞΝ ΠΡΓΘΓΡΏΗ ΒΗΞΙΏ ΠΡΝ ΞΝΡΏΚΗ ΝΡΓ ΐΕΚΏ ΝΡΓ ΐΕΚΏ ΞΗΠΦ5 Ρο μόνο μέρος όπου συναντιούνταν και οι πέντε Ώνώτατοι Ηλλουμινάτοι ήταν η Κεγάλη Ώίθουσα του Ακρουάντ στην Ώγκάρτι, στο ηλικίας τριάντα χιλιάδων ετών κέντρο των Ηλλουμινάτων στις κορυφές των θιβετιανών ΗμαλαΎων, το οποίο διέθετε ένα υποθαλάσσιο λιμάνι στην απέραντη υπόγεια Ζάλασσα της ΐαλούσια. «Ζα αναφερθούμε με τη συνήθη σειρά,» είπε ο Ώδερφός Αράκχος Ακρουάντ πιέζοντας ένα πλήκτρο στο τραπέζι, ώστε τα λόγια του να καταγραφούν αυτόματα για τα αρχεία των Ηλλουμινάτων. «Ξρώτα απ’ όλα, σχετικά με το Σερνάντο Ξόο. Ώφού ο Τόρχε Ιομπενγκούλα αποφάσισε ότι οι συνδυασμένοι πόροι του Σερνάντο Ξόο και του Οίο Κούνι μπορούν να ανακατανεμηθούν ώστε να αυξηθεί ο κατά κεφαλήν πλούτος των πολιτών και των δύο επαρχιών, αποχώρησε από τους αυτονομιστές του Σερνάντο Ξόο και επέστρεψε στο Οίο Κούνι, όπου ελπίζει να πείσει τους ηγέτες του Σανγκ να ακολουθήσουν τις θεωρίες του περί οικονομικής ανάπτυξης. Ρώρα τα σχέδιά μας επικεντρώνονται σε κάποιον Θάπταιν Γρνέστο Ρεκίλα ι Κότα, έναν από τους ελάχιστους Θαυκάσιους που έχουν απομείνει στο Σερνάντο Ξόο. Έχει καλές διασυνδέσεις με τους πλουσιότερους Κπούντι, εκείνους που υποστηρίζουν την αυτονόμηση, και τρέφει υπέρμετρες φιλοδοξίες. Βεν νομίζω ότι χρειάζεται να αλλάξουμε το χρονοδιάγραμμα.» «Γλπίζω να μην χρειαστεί,» είπε ο Ώδερφός Κάρκους Καρκόνι. «Ζα ήταν ντροπή να μην επιβάλλουμε το Έσχατο την πρώτη ΚαΎου. «Κπορούμε λοιπόν να υπολογίζουμε στην πρώτη ΚαΎου,» είπε ο Ώδερφός Αράκχος Ακρουάντ. «Θαθώς εφαρμόζουμε ταυτόχρονα τρία διαφορετικά σχέδια με τον ίδιο σκοπό, είναι βέβαιο ότι τουλάχιστον το ένα θα πετύχει. Ώς ακούσουμε τί έχεις να πεις, Ώδερφέ Κάρκους.» «Ν Ρσαρλς Κοσενίγκο έχει φτάσει στην Ώνθρακολέπρωση Κι. Ιίγοι ακόμα εφιάλτες τη σωστή στιγμή και θα τον φέρουμε εκεί που θέλουμε.» Έπειτα μίλησε η Ώδερφή Ζήδα Ζεοδώρα. «Ε Ώτλάντα Τόουπ και η Ζεϊκή Ώστραπή αποκτούν όλο και περισσότερη δύναμη. ταν θα έρθει η ώρα, ο Ξρόεδρος θα χεστεί πάνω του και θα είναι έτοιμος να γίνει ακόμα πιο ολοκληρωτικός από εκείνη μόνο και μόνο για να την εμποδίσει να αναλάβει την εξουσία.» «Βεν εμπιστεύομαι τον Λτρέικ,» είπε ο Ώδερφός Κάρκους Καρκόνι. «Συσικά,» είπε ο Ώδερφός Αράκχος Ακρουάντ. «μως έχτισε το σπίτι του δίπλα στη θάλασσα.»

5 «We Shall Not Be Moved». Ξαραδοσιακός ύμνος που χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα από την αμερικανική αριστερά του 20ου αιώνα με μικρές αλλαγές στους στίχους: We shall not, we shall not be moved / We shall not, we shall not be moved / Just like a tree that’ s standing by the water / We shall not be moved / We shall not, we shall not be moved / We shall not, we shall not be moved / The union is behind us / We shall not be moved / We shall not, we shall not be moved / We shall not, we shall not be moved / We ’re fighting for our freedom / We shall not be moved / We shall not, we shall not be moved / We shall not, we shall not be moved / We’ re fighting for our children / We shall not be moved / We shall not, we shall not be moved / We shall not, we shall not be moved / We’ re building a mighty union / We shall not be moved / We shall not, we shall not be moved / We shall not, we shall not be moved / Black and white together / We shall not be moved / We shall not, we shall not be moved / We shall not, we shall not be moved / Young and old together / We shall not be moved. (Π.τ.μ.)

15

«Θαι όποιος χτίζει δίπλα στη θάλασσα, χτίζει πάνω στην άμμο,» είπε ο Ώδερφός το Νγκατάι. «Πειρά μου. Ν δίσκος μας Give, Sympathize, Control είναι παγκόσμιο χιτ. Ε επόμενη περιοδεία μας στην Γυρώπη θα γνωρίσει τεράστια επιτυχία. Έπειτα μπορούμε να ξεκινήσουμε, πολύ αργά και προσεκτικά, τις διαπραγματεύσεις για το φεστιβάλ της Βαλπούργειας Νύχτας. Συσικά θα πρέπει να παρεμποδίσουμε όποιον επιχειρήσει να αναπτύξει πρόωρα την ιδέα μας.» «Ή να τον εξουδετερώσουμε,» είπε ο Ώδερφος Αράκχος Ακρουάντ. Θοίταξε τον άνθρωπο που καθόταν μόνος του στην άλλη άκρη του μεγάλου τραπεζιού. «Πειρά σου. Έμεινες σιωπηλός όλη αυτήν την ώρα. Ρι έχεις να πεις;» Ν άνδρας γέλασε. «Ιίγα λόγια από το σκελετό του συμποσίου, ε;» Ήταν ο πέμπτος και πιο τρομακτικός Ώνώτατος Ηλλουμινάτος, ο Ώδερφός Τένρι Ταστούρ, ο μόνος που είχε τα κότσια να πάρει το όνομά του από ένα λόιγκορ. «Έχει γραφτεί,» είπε, «ότι το σύμπαν είναι μια φάρσα του γενικού εις βάρος του επί μέρους. Κην βιαστείτε να γελάσετε ή να κλάψετε αν πιστεύετε σε αυτήν τη ρήση. Ρο μόνο που μπορώ να πω είναι ότι μια σοβαρή απειλή ρίχνει τη σκιά της σε όλα τα σχέδιά σας. Έχετε προειδοποιηθεί. Γίναι πιθανό να πεθάνετε όλοι. Σοβάστε το θάνατο; Βεν χρειάζεται να απαντήσετε –το βλέπω ότι τον φοβάστε. Ώυτό μπορεί να είναι από μόνο του ένα λάθος. Ξροσπάθησα να σας εξηγήσω ότι δεν χρειάζεται να φοβάστε το θάνατο αλλά δεν με ακούσατε. λα τα άλλα προβλήματά σας πηγάζουν από αυτό.» Νι άλλοι τέσσερις Ώνώτατοι Ηλλουμινάτοι άκουσαν με ψυχρή, απαξιωτική σιωπή και δεν απάντησαν. «Ών όλα είναι Ένα,» προσέθεσε με σοβαρότητα ο πέμπτος Ηλλουμινάτος, «κάθε βία είναι μαζοχισμός.» «Ών όλα είναι Ένα,» απάντησε σαρδόνια ο Ώδερφός το, «το σεξ είναι αυνανισμός. Ώρκετά με τη μέχουμ μεταφυσική εδώ μέσα.» ΤΏΟΓ ΘΟΗΠΛΏ ΤΏΟΓ ΤΏΟΓ «Ρζορτζ!» Θαι ο Ρζορτζ ήταν εκεί, μαζί με τον Πελίν, στο Ίνγκολσταντ. Ζα ήταν μια περίεργη συνάντηση. Ν Ρζορτζ είχε γείρει το κεφάλι του σε μια γεωδεσική στήλη, σίγουρα ζαλισμένος από την τοπική μπύρα. «Ρζορτζ!» φώναξε ξανά ο Ρζο. Ν Ρζορτζ σήκωσε το βλέμμα του και ο Ρζο ξαφνιάστηκε. Βεν είχε ξαναδει έτσι τον Ρζορτζ. Ν Ρζορτζ τίναξε τα μακριά, ξανθά μαλλιά του για να φύγουν από το πρόσωπό του και ο Ρζο τον κοίταξε βαθιά στα μάτια. Ήταν παράξενα μάτια, μάτια δίχως φόβο, οίκτο ή ενοχή, μάτια που αναγνώριζαν ότι η φυσική κατάσταση του ανθρώπου ήταν αυτή της συνεχούς έκπληξης και, επομένως, δεν μπορούσαν να εκπλαγούν ιδιαιτέρως από τίποτα, ούτε καν από την απρόσμενη εμφάνιση του Ρζο Κάλικ. Ν Ρζο αναρωτήθηκε τί του είχε κάνει ο Πελίν τις τελευταίες εφτά μέρες. Θατέστρεψε το μυαλό του ή μήπως – τον φώτισε; Πτην πραγματικότητα ήταν η έβδομη μπύρα του Ρζορτζ εκείνη τη μέρα και ήταν πολύ, πολύ μεθυσμένος. ΤΏΟ ΟΝΚΞΝΡ ΤΏΟ ΤΏΟ (Ρην 30η Ώπριλίου, ανάμεσα στο μεσημέρι και τις 12:30, ανεστάλησαν οι πολιτικές ελευθερίες και κηρύχθηκε κατάσταση εθνικής εκτάκτου ανάγκης με ειδικό προεδρικό διάγγελμα σε όλα τα κανάλια. Βεκαπέντε λεπτά αργότερα ξέσπασε η πρώτη εξέγερση στη Λέα όρκη, στην Ρεσσαρακοστή Ξρώτη Νδό, όταν ο όχλος επεχείρησε να απωθήσει την αστυνομία και να καταλάβει λεωφορεία για να διαφύγει με αυτά στον Θαναδά. Γκείνη τη στιγμή στο Ίνγκολσταντ η ώρα ήταν 6:45 μ.μ. και ο Θόμης Βράκουλας και οι Λύφες Ρου έπαιζαν μια διασκευή σε ράγκα-ροκ ενός τραγουδιού από παλιό καρτούν του Λτίσνεϊ… Θαι στο Ιος Άντζελες, όπου η ώρα ήταν 9:45 π.μ., ένα κάπως βιαστικά συγκροτημένο πενταμελές κομάντο Κοριτούρι αποφάσισε να χρησιμοποιήσει αμέσως όλες τις βόμβες του οπλοστασίου του ενάντια σε αστυνομικά τμήματα. «Λα σακατέψουμε τους γαμιόληδες πριν

16

να βαρύνει,» είπε ο ηγέτης της ομάδας, μια δεκαεξάχρονη κοπελίτσα με σιδεράκια… Ν ιδιωματισμός της σήμαινε στην καθομιλουμένη: «Λα παραλύσουμε το φασιστικό κράτος πριν να οχυρωθεί»… Θαι ο Παούλ, εμπιστευόμενος τον άλτη επί κοντώ του ασυνειδήτου του, οδηγούσε τον Κπάρνεϊ και τον Κάρκοφ Ρσέινι στο στόμιο του Ππηλαίου Ιίμαν… Ν Θαρμέλ, σε απόσταση περίπου ενός χιλιομέτρου νοντιότερα και αρκετές εκατοντάδες μέτρα πιο κοντά στο κέντρο της Αης, έσφιγγε ακόμα στα χέρια του τη βαλίτσα και τους πέντε εκατομμύρια χρυσούς θεούς της, μα δεν κουνιόταν… Βίπλα του αναπαύονταν τα κόκκαλα των δεκάδων νυχτερίδων που είχε φάει…) ΤΏΔΝ ΞΟΏΑΚΏ ΓΗΛΏΗ ΛΏΗ ΓΗΠΏΗ ΛΤΡΓΟΗΒΏ ΤΏΔΝ ΞΟΏΑΚΏ ΘΏΗ ΏΛΝΕΡΝ ΚΏ ΡΝΙΏΤΗΠΡΝΛ Ε ΛΤΡΓΟΗΒΏ ΓΗΛΏΗ ΘΏΡΗ ΓΛΦ ΓΠ ΒΓΛ ΓΗΠΏΗ ΡΗΞΝΡΏ Ν Ρζο Κάλικ ένιωσε το σώμα του να διαλύεται καθώς το ράγκα-ροκ τον χτυπούσε σαν χιονοστιβάδα μουσικών ογκολίθων. Ν Θόμης Βράκουλας ούρλιαξε ξανά το στίχο (ΒΓΛ ΓΗΠΏΗ ΡΗΞΝΡΏ) και ο Ρζο αισθάνθηκε το μυαλό του να καταρρέει μαζί με το σώμα του. Βεν μπορούσε να βρει ένα κέντρο, ένα γαλήνιο σημείο μέσα στα κύματα του ήχου και της ενέργειας. Ρο γαμημένο LSD ήταν σύμμαχος του Τάγκμπαρντ και είχε στραφεί εναντίον του, πέθαινε. Ώκόμα και τα λόγια «έι, ο μάγκας έχει φρικάρει» έρχονταν από κάπου μακριά και η απόπειρά του να διαπιστώσει αν αναφέρονταν σε εκείνον εκφυλίστηκε σε προσπάθεια να θυμηθεί ποιά ήταν τα λόγια, η οποία καταβαραθρώθηκε σε μια αβεβαιότητα ως προς το ποιά ήταν η προσπάθειά του, αν ήταν νοητική ή σωματική και ποιός ήταν ο σκοπός της. «Αιατί,» φώναξε, «γιατί, γιατί-» …αλλά το «γιατί» δεν σήμαινε τίποτα. ΒΓΛ ΓΗΠΏΗ ΡΗΞΝΡΏ ΏΙΙΝ ΏΞΝ ΓΛΏ ΡΗΞΝΡΏ ΡΗΞΝΡΏ, ΚΝΛΝ ΡΗΞΝΡΏ «Κα δεν μπορώ να πάρω LSD τώρα,» είχε διαμαρτυρηθεί ο Ρζορτζ. «Γίμαι στουπί από αυτήν τη βαυαρική μπύρα, σίγουρα θα με πάρει από κάτω.» «λοι θα πάρουν LSD,» είπε ψυχρά ο Τάγκμπαρντ. «Ώυτές είναι οι εντολές της Βεσποινίδος Ξορτινάρι και έχει δίκιο. Ζα καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε αυτό που έρχεται μόνο αν το μυαλό μας είναι ορθάνοιχτο στο Έξω.» «Έι,» είπε ο Θλαρκ Θεντ. «Αια κόψε αυτόν τον Αάλλο με το γλειφιτζούρι.» «Λαι, τί;» είπε ένας από τους περανθρώπους. «Γίναι ο Ζαν-Πωλ αρτρ. Ξοιός θα το περίμενε να είναι εδώ αυτός;» είπε ο Θεντ κουνώντας το κεφάλι του. «Γλπίζω να μείνει για να μας ακούσει. Βεν φαντάζεσαι πόσο με έχει επηρεάσει! Ξρέπει να ακούσει την επιρροή του να επιστρέφει ως μουσική.» «Ώυτό είναι δικό σου κόλλημα,» είπε ένας δεύτερος περάνθρωπος. «Πτ’ αρχίδια μου τί σκέφτεται ο κάθε καριόλης ασπρουλιάρης για τη μουσική μας.» ΒΓΛ ΓΗΠΏΗ ΡΗΞΝΡΏ ΏΙΙΝ ΏΞΝ ΓΛΏ ΡΗΞΝΡΏ «Ν Κικ Ρζάγκερ δεν έχει παίξει ακόμα το “Sympathy for the Devil” και ήδη έχουν ξεκινήσει οι ταραχές,» μουρμούρισε μια αγγλική φωνή… Ν Ώττίλας και οι Νύνοι Ρου προσπαθούσαν να βλάψουν τη σωματική ακεραιότητα της Πυγκλήτου και του Ιαού της Οώμης… Θαι οι δύο μπάντες είχαν πάρει σπιντ και είχαν εμπλακεί σε μια πολύ σοφιστικέ συζήτηση γύρω από το νόημα ενός στίχου του Λτύλαν… Ένας Νύνος έσκασε ένα μπυροπότηρο στο κεφάλι ενός Οωμαίου, ενώ μια άλλη φωνή μουρμούριζε κάτι σχετικό με τις φάρσες του Ρυλ ιλενσπίγκελ6. ΒΓΛ ΓΗΠΏΗ ΡΗΞΝΡΏ Ν Ρζο πάντα τηρούσε την αρχή να δέχεται για προσωπική συνέντευξη στην Αντιπαράθεση τους πραγματικούς τρελάρες, όμως ο χοντρούλης που του είχαν στείλει για συνέντευξη δεν φαινόταν ιδιαιτέρως παλαβός. Γίχε τα ήπια, συνηθισμένα, κάπως ασήμαντα χαρακτηριστικά ενός τυπικού Κεσοαστού Ώγγλοσάξονα Ξροτεστάντη.

6 Tyl Eulenspiegel: ο πλακατζής ήρωας μιας σειράς λαϊκών παραμυθιών που τυπώθηκαν στην Αερμανία τον 16ο αιώνα. ποτίθεται ότι έζησε στις αρχές του 14ου αιώνα. (Π.τ.μ.)

17

«Ννομάζομαι Ρζέιμς Θας Θάρτραϊτ,» είπε ο χοντρούλης δίνοντας το χέρι του, «και το θέμα είναι η ενέργεια της συνείδησης.» «Ξοιό θέμα;» «Ώ, ναι – το θέμα αυτού του άρθρου που έγραψα για εσάς.» Ν Θάρτραϊτ έβαλε το χέρι του σε ένα χαρτοφύλακα από δέρμα αλιγάτορα και έβγαλε μια παχιά στοίβα με δακτυλογραφημένα χαρτιά. Νι διαστάσεις τους ήταν αλλόκοτες, γύρω στα οχτώ επί δύο. Ξαρέδωσε το άρθρο στον Ρζο. «Ρί είδους χαρτί είναι αυτό;» ρώτησε ο Ρζο. «Γίναι το τυπικό μέγεθος στην Ώγγλία,» είπε ο Θάρτραϊτ. «ταν είχα πάει εκεί, το 1963, για να επισκεφτώ τους τάφους των προγόνων μου, αγόρασα δέκα δεσμίδες. Ξήρα το αεροπλάνο από το Λτάλας στις 22 Λοεμβρίου, τη μέρα που σκότωσαν τον Θέννεντυ. Πυγχρονικότητα. Γπίσης, φτερνίστηκα τη στιγμή που φτερνίστηκε και ο σκοπευτής. Θαι άλλη συγχρονικότητα. Ώπό τότε δεν χρησιμοποίησα ποτέ άλλο χαρτί για τα γραπτά μου. ΐρίσκω όμορφη τη σκέψη ότι όλα τα δέντρα που κατέληξαν στο χαρτί μου κόπηκαν πριν από δέκα χρόνια και από τότε δεν θυσιάστηκε κανένα άλλο δέντρο υπέρ της ανάπτυξης της φιλοσοφικής χλωρίδας του Ρζιμ Θάρτραϊτ.» «Πίγουρα είναι όμορφο αυτό,» είπε ο Ρζο, ενώ σκεφτόταν πόσο μισούσε τους οικολόγους ηθικιστές. Ρην εποχή που η οικολογία ήταν πολύ της μόδας, το 1970 και το ’71, διάφοροι είχαν το θράσος να γράψουν στον Ρζο λέγοντας ότι περιοδικά με οικολογική συνείδηση, όπως η Αντιπαράθεση, είχαν το καθήκον να σταματήσουν να εκδίδονται για να σωθούν δέντρα. «Θαι τί καρπούς απέφεραν οι φιλοσοφικές έρευνές σας, κύριε Θάρτραϊτ;» ρώτησε. «Τρυσά μήλα του ηλίου, ασημένια μήλα της σελήνης,» είπε ο Θάρτραϊτ χαμογελώντας. Ν Ρζο φαντάστηκε τη Ιίλιθ ΐέλκορ να αψηφά τον Ακρουάντ στην κορυφή της Ξυραμίδας του Κατιού. «Ιοιπόν, κύριε,» είπε ο Θάρτραϊτ, «το βασικό εύρημά μου είναι ότι η ζωική ενέργεια διαποτίζει ολόκληρο το σύμπαν, όπως το φως και η βαρύτητα. Γπομένως, όλη η ζωή είναι ένα, όπως και όλο το φως είναι ένα. λες οι ενέργειες, βλέπετε, εκπέμπονται από μια κεντρική πηγή η οποία δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμα. Ών τέσσερα αμινοξέα –η αδενίνη, η κυτοσίνη, η γουανίνη και η θυμίνη- γίνονται ξαφνικά ζωή όταν τα βάζουμε μαζί, τότε όλες οι χημικές ενώσεις είναι εν δυνάμει ζωντανές. Γσείς, εγώ, τα ψάρια και τα έντομα είμαστε αυτό το είδος ζωής που αποτελείται από αδενίνη, κυτοσύνη, γουανίνη και θυμίνη: ζωή του DNA. Ώυτό που ονομάζουμε νεκρή ύλη είναι ένα άλλο είδος ζωής: η μη-DNA ζωή. λα καλά ως εδώ; Ών η συνείδηση είναι ζωή και η ζωή είναι ένα, τότε η ατομική συνείδηση είναι απλώς ένα από τα αισθητήρια όργανα του σύμπαντος. Ρο σύμπαν γεννά όντα σαν και εμάς για να αντιλαμβάνεται τον εαυτό του. Κπορείτε να το φανταστείτε σαν ένα γιγάντιο, αυτάρκες μάτι.» Ν Ρζο παρέμενε απαθής. Ν Θάρτραϊτ συνέχισε. «Γπομένως, η συνείδηση εκδηλώνεται και ως τηλεπάθεια, μαντική ικανότητα και τηλεκίνηση. Ώυτά τα φαινόμενα είναι απλώς εκφάνσεις της συνείδησης που δεν εντοπίζονται σε συγκεκριμένο χώρο. Κε ενδιαφέρει ιδιαιτέρως η τηλεπάθεια και έχω αρκετές επιτυχίες στην τηλεπαθητική έρευνα. Ώυτές οι περιπτώσεις επικοινωνίας αποτελούν περαιτέρω τεκμήρια υπέρ της θέσης ότι η τηλεπάθεια είναι ένας ενιαίος ιστός που διαπερνά όλο το σύμπαν.» «Αια μια στιγμή,» είπε ο Ρζο. «Ρα αυτοκίνητα κινούνται με μηχανική ενέργεια, θερμική ενέργεια και ηλεκτρική ενέργεια αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όλα τα αυτοκίνητα του κόσμου επικοινωνούν μεταξύ τους.» «Ρί καίγεται;» είπε χαμογελώντας ο Θάρτραϊτ. «Γννοείς στα αυτοκίνητα; Ε βενζίνη αναφλέγεται στον κύλινδρο-» «Κόνο η οργανική ύλη καίγεται,» είπε με αυταρέσκεια ο Θάρτραϊτ. «Θαι όλη η οργανική ύλη κατάγεται από ένα μοναδικό κύτταρο. λη η φωτιά είναι ένα. Θαι όλα τα αυτοκίνητα

18

επικοινωνούν μεταξύ τους. Κην μου μιλάς εμένα για βενζίνη ή πετρέλαιο. Ή για αμάξια. Γίμαι Ρεξανός. Βεν σου το είπα αυτό;» Ν Ρζο κούνησε το κεφάλι του. «Ώπό ποιό μέρος του Ρέξας;» «Κια μικρή πόλη που λέγεται Καντ Λτογκ.» «Ρο υποψιαζόμουν. Ξείτε μου, κύριε Θάρτραϊτ, γνωρίζετε τίποτα για μια συνωμοτική οργάνωση που ονομάζεται Ώρχαίοι Ξεφωτισμένοι Ποφοί της ΐαυαρίας;» «Ανωρίζω τρεις οργανώσεις που έχουν παρόμοιο όνομα: την Ώρχαία ΐαυαρική Πυνωμoσία, τη Λέα ΐαυαρική Πυνωμοσία και τους Πυντηρητικούς ΐαυαρούς Ποφούς7.» Ν Ρζο κούνησε το κεφάλι του. Κάλλον ο Θάρτραϊτ δεν τα είχε μάθει σωστά – όπως τα είχε μάθει ο Ρζο. Ίσως ο χοντρός είχε άλλα κομμάτια του παζλ, ίσως λιγότερα από τον Ρζο. Θαι πάλι, αν ήταν διαφορετικά, μπορεί να ήταν χρήσιμα. «Θάθε μια από αυτές τις οργανώσεις ελέγχει ένα από τα μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα των ΕΞΏ,» είπε ο Θάρτραϊτ. «Ρα αρχικά κάθε δικτύου επιλέχθηκαν επίτηδες για να αναφέρονται στο όνομα της ομάδας που το ελέγχει. Γλέγχουν επίσης όλα τα μεγάλα περιοδικά και τις εφημερίδες. Αι’ αυτό ήρθα σε εσάς. Ών κρίνω από αυτά που δημοσιεύετε τώρα τελευταία, όχι απλώς δεν ελέγχουν οι Ηλλουμινάτοι το περιοδικό σας αλλά μάλλον έχετε και το προνόμιο κάποιας πολύ ισχυρής προστασίας.» «στε λοιπόν υπάρχουν τρεις ξεχωριστές ομάδες Ηλλουμινάτων και έχουν μοιράσει μεταξύ τους όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης - σωστά;» είπε ο Ρζο. «Πωστά,» είπε ο Θάρτραϊτ με εύθυμο ύφος, λες και εξηγούσε πώς είχε φτιάξει σπιτικό παγωτό η γυναίκα του. «Γλέγχουν και την κινηματογραφική βιομηχανία. Έχουν βάλει το χεράκι τους σε εκατοντάδες ταινίες, οι πιο γνωστές από τις οποίες είναι το Γκάγκα Ντιν και ο Πολίτης Κέιν. Ηδιαίτερα αυτές οι δύο ταινίες είναι γεμάτες με ιλλουμινατικές αναφορές, σύμβολα, κωδικά μηνύματα και υποσυνείδητη προπαγάνδα. Ν “ροδανθός”, για παράδειγμα, είναι η κωδική ονομασία του παλαιότερου συμβόλου των Ηλλουμινάτων, του λεγόμενου Οοδόσταυρου. Ανωρίζετε τί σημαίνει.» Θρυφογέλασε πρόστυχα. Ν Ρζο έγνεψε. «στε γνωρίζετε για τη “μάχη των λουλουδιών.”» Ν Θαρτραϊτ σήκωσε τους ώμους του. «Θαι ποιός δεν γνωρίζει; Ν Βρ. Νράτιος Λέισμιθ, ένας φίλος μου που γνωρίζει, επικεφαλής του Πυλλόγου “Ν Ρζον Λτίλινγκερ Ξέθανε για Πένα”, έχει γράψει μια ανάλυση του Γκάγκα Ντιν στην οποία αναδεικνύεται το πραγματικό νόημα των θάγκι, της κακής θεάς Θάλι, του λάκκου με τα φίδια, του ελεφαντοφαρμάκου, του φυσήματος της σάλπιγγας από τη στέγη του ναού και ούτω καθεξής. Ρο Γκάγκα Ντιν εξυμνεί την επιβολή του νόμου και της τάξης σε μια περιοχή που μαστίζεται από τους εγκληματικούς οπαδούς μιας θεάς η οποία γεννά το κακό και το χάος. Νι θάγκι είναι καρικατούρα των Λτισκορντιανών και οι Άγγλοι αντιπροσωπεύουν την άποψη των Ηλλουμινάτων για τον εαυτό τους. Νι Ηλλουμινάτοι λατρεύουν αυτήν την ταινία.» «Κερικές φορές αναρωτιέμαι μήπως όλοι δουλεύουμε για εκείνους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο,» είπε ο Ρζο προσπαθώντας επίτηδες να είναι αμφίσημος για να δει ποιά θέση θα έπαιρνε ο Θάρτραϊτ. «Πίγουρα το κάνουμε,» είπε ο Θάρτραϊτ. «,τιδήποτε κάνουμε και συμβάλλει στη μείωση της αρμονίας στην ανθρωπότητα τους βοηθά. Πυνεχώς ταρακουνούν την κοινωνία με πειράματα που ενέχουν πόνο και θάνατο για μεγάλους αριθμούς ανθρώπων. Αια παράδειγμα, σκεφτείτε την καταστροφή του Σζένεραλ λόκαμ στις 15 Ηουνίου του 1904. Πημειώστε επί τη ευκαιρία ότι 19 συν 04 μας κάνει 23.» Και αυτός; μούγκρισε ο Ρζο από μέσα του. Είναι δικός μας ή δικός τους και, αν είναι δικός τους, γιατί μου λέει τόσα πολλά; «Ξείτε μου εσείς,» είπε ο Θάρτραϊτ, «αν δεν είναι ένα όλη η συνείδηση, τότε γιατί ο Ρζόις επέλεξε την ακριβώς επόμενη μέρα για τον Οδυσσέα, ώστε η καταστροφή του Σζένεραλ λόκαμ να υπάρχει στην εφημερίδα που διάβαζαν οι χαρακτήρες του; ΐλέπετε, ο Ρζόις

7 «Ancient Bavarian Conspiracy» (ABC), «New Bavarian Conspiracy» (NBC), «Conservative Bavarian Seers» (CBS) στο πρωτότυπο. (Π.τ.μ.)

19

γνώριζε ότι ήταν ιδιοφυία αλλά ποτέ του δεν κατανόησε τη φύση της ιδιοφυίας, που είναι να έχεις καλύτερη επαφή με την παγκόσμια συνείδηση από ό,τι ο μέσος άνθρωπος. πως και να ’χει, οι Ηλλουμινάτοι δοκίμασαν με την καταστροφή του Σζένεραλ λόκαμ μια νέα, πιο οικονομική τεχνική για την επίτευξη της υπερβατικής φώτισης – μια τεχνική που απαιτεί μόνο λίγες εκατοντάδες θανάτους αντί για χιλιάδες. χι ότι ενδιαφέρονται να σώσουν ζωές, το καταλαβαίνετε, αν και είναι πιθανό η επιθυμία τους για μια πιο οικονομική τεχνική να πηγάζει από την επιστροφή του αρχικού απωθημένου σκοπού των Ηλλουμινάτων, που ήταν καλοπροαίρετος.» «Ώλήθεια;» είπε ο Ρζο. «Θαι ποιος ήταν αυτός ο καλοπροαίρετος σκοπός;» «Ε διατήρηση της ανθρώπινης γνώσης μετά από τη φυσική καταστροφή η οποία βύθισε την ήπειρο της Ώτλαντίδας και τον πρώτο ανθρώπινο πολιτισμό πριν από τριάντα χιλιάδες χρόνια,» είπε ο Θάρτραϊτ. «Συσική καταστροφή;» «Κάλιστα. Κια ηλιακή έκρηξη που συνέβη όταν η Ώτλαντίδα ήταν στραμμένη προς τον ήλιο. Νι πρώτοι Ηλλουμινάτοι ήταν επιστήμονες που προέβλεψαν την ηλιακή έκρηξη αλλά έγιναν δεκτοί με χλευασμό και έτσι διέφυγαν μόνοι τους. Ε καλή προαίρεση εκείνων των πρώιμων Ηλλουμινάτων αντικαταστάθηκε από ελιτίστικες στάσεις στους διαδόχους τους αλλά ο καλοπροαίρετος σκοπός επανέρχεται με τη μορφή φραξιών που εμφανίζονται ανάμεσα στους Ηλλουμινάτους και αποσκιρτούν. Νι φράξιες διατηρούν την παραδοσιακή μυστικότητα των Ηλλουμινάτων αλλά σκοπός τους είναι να ματαιώσουν τα καταστροφικά σχέδια του σώματος που τις γέννησε. Νι Βικαιωμένοι Ώρχαίοι του Κούμου διεγράφησαν από τους Ηλλουμινάτους το 1888. μως η αρχαιότερη αντι-ιλλουμινατική συνωμοσία είναι το Γρισιανό Ώπελευθερωτικό Κέτωπο, το οποίο αποσχίστηκε πριν από την έναρξη του τρέχοντος πολιτισμού. Έπειτα υπάρχει και το Λτισκορντιανό Θίνημα – μια άλλη αποσχισθείσα φράξια, αλλά αυτοί είναι σχεδόν εξίσου κακοί με τους Ηλλουμινάτους. Γίναι κάτι σαν διασταύρωση ανάμεσα σε οπαδούς της Άιν Οαντ8 και σε Παϊεντολόγους. Έχουν αυτόν τον τύπο, τον Τάγκμπαρντ Πελίν, τον γκουρού τους. Βεν διάβασες για αυτό, γιατί οι κυβερνήσεις του κόσμου χέστηκαν πάνω τους και δεν έκαναν τίποτα, αλλά πριν από πέντε χρόνια αυτός ο Πελίν διείσδυσε στην υπηρεσία πυρηνικών υποβρυχίων του Λαυτικού των ΕΞΏ για χάρη των Ηλλουμινάτων – και έκλεψε ένα υποβρύχιο. Ώυτός ο Πελίν είναι σπουδαίος πωλητής – θα μπορούσε να πείσει τον γέρο-Τ.Ι. Ταμτ να του χαρίσει τις μισές πετρελαιοπηγές του. Ήταν παξιωματικός του Ξολεμικού Λαυτικού. Ξρώτα προσηλύτισε το μισό πλήρωμα με τις πιο απίστευτες μαλακίες που έχεις ακούσει από τότε που ο Ριμ Ιίρι ήταν στις δόξες του. Έπειτα διοχέτευσε κάποιο ναρκωτικό στην παροχή αέρα του σκάφους και, ενώ οι υπόλοιποι βρίσκονταν υπό την επήρειά του, προσηλύτισε και εκείνους. Ρους πεισματάρηδες τους εκτόξευσε από τους σωλήνες των τορπιλών. Φραίος τύπος. Άκου τώρα, το υποβρύχιο ήταν εξοπλισμένο με πυραύλους Ξολάρις. Έτσι ο Πελίν πηγαίνει σε ένα μέρος στον ωκεανό όπου δεν μπορούν να τον βρουν και εκβιάζει τις γαμημένες κυβερνήσεις των ΕΞΏ, της ΓΠΠΒ και της Θίνας για να του δώσουν η καθεμία δέκα εκατομμύρια δολάρια σε χρυσό ώστε να αφοπλίσει τους πυραύλους. Βιαφορετικά θα τους ρίξει σε μια πόλη μιας από αυτές τις τρεις χώρες.» «Πε εκείνη τη φάση ο Πελίν δούλευε ακόμα για τους Ηλλουμινάτους;» «χι βέβαια!» ρουθούνισε ο Θάρτραϊτ. «Γκείνοι δεν παίζουν έτσι το παιχνίδι. Ρους αρέσει να δρουν στα κρυφά, πίσω από τις κουρτίνες. Βουλεύουν με δηλητήρια, στιλέτα και τέτοια πράγματα, όχι βόμβες δρογόνου. χι, ο Πελίν είπε στους Ηλλουμινάτους να πάνε να γαμηθούν και εκείνοι δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα άλλο παρά να τρίζουν τα δόντια τους. Ώπό τότε δρα σαν πειρατής. Θαι θα σας πω και κάτι άλλο. Γίναι πολλοί οι παγκόσμιοι ηγέτες, συμπεριλαμβανομένων των Ηλλουμινάτων, που δεν κοιμούνται τα βράδια εξ αιτίας του άλλου πράγματος που έχει σε εκείνο το υποβρύχιο ο Τάγκμπαρντ Πελίν.»

8 Ayn Rand (1905-1982): μυθιστοριογράφος και «φιλόσοφος», γνωστή για το μυθιστόρημα Atlas Shrugged (1957). ποστήριζε τον καπιταλισμό και την κυριαρχία του ατόμου. (Π.τ.μ.)

20

«Θαι τί είναι αυτό, κύριε Θάρτραϊτ;» «Ιοιπόν, η κυβέρνηση των ΕΞΏ έκανε μια μεγάλη χαζομάρα. Βεν τους αρκούσαν τα πυρηνικά όπλα στα υποβρύχια Ξολάρις. Πκέφτηκαν να τα εξοπλίσουν και με ένα άλλο είδος όπλου – ιούς.» Ν Ρζο αισθάνθηκε το σώμα του να παγώνει και τον αυχένα του να μουδιάζει. Ώς ανησυχούσαν οι άλλοι για την πυρηνική καταστροφή. Ν προσωπικός του εφιάλτης ήταν η πανδημία – ο αφανισμός του ανθρώπινου είδους μέσω της εξάπλωσης κάποιας επιδημίας την οποία είχε δημιουργήσει ο άνθρωπος και για την οποία δεν διέθετε θεραπεία. Ίσως επειδή στα εφτά του παραλίγο να πεθάνει από πολιομυελίτιδα. Ών και ήταν υγιής από τότε, του ήταν αδύνατο να αποτινάξει το φόβο μιας μοιραίας ασθένειας. «Ώυτός ο Τάγκμπαρντ Πελίν –αυτοί οι Λτισκορντιανοί- διαθέτουν ένα βιολογικό όπλο στο υποβρύχιό τους;» «Λαι. Θάτι που λέγεται Άνθρακας Ραύ. Ρο μόνο που έχει να κάνει ο Πελίν είναι να το απελευθερώσει στο νερό και μέσα σε μια εβδομάδα θα έχει πεθάνει ολόκληρο το ανθρώπινο είδος. Γξαπλώνεται ταχύτερα και από πουτάνα των δύο δολαρίων το σαββατόβραδο. Κπορεί να τον μεταφέρει κάθε ζωντανό ον. μως ένα χαριτωμένο χαρακτηριστικό του είναι ότι είναι θανάσιμος μόνο για τον άνθρωπο. Ών ο Πελίν τρελαθεί αρκετά ώστε να τον χρησιμοποιήσει –και αυτές τις μέρες είναι αρκετά τρελός και συνεχώς χειροτερεύει- ο πλανήτης θα κερδίσει μια δεύτερη ευκαιρία, ούτως ειπείν. Ζα μπορούσε να αναπτυχθεί και να κυριαρχήσει κάποια άλλη μορφή ζωής, ενώ αν ξεσπάσει πυρηνικός πόλεμος ή αν ο πλανήτης μολυνθεί μέχρι θανάτου δεν θα απομείνει καμία μορφή ζωής που να αξίζει να αναφέρουμε. Ίσως το καλύτερο θα ήταν να αμολήσει ο Τάγκμπαρντ Πελίν τον Άνθρακα Ραύ. Πίγουρα έτσι θα προλάβουμε την εμφάνιση χειρότερων καταστάσεων.» «Ών δεν μείνει κανείς ζωντανός,» είπε ο Ρζο, «από ποιού την οπτική γωνία θα ήταν το καλύτερο;» «Ώπό την οπτική γωνία της ζωής,» είπε ο Θάρτραϊτ. «Πας το είπα, όλη η ζωή είναι ένα. Θαι έτσι επιστρέφουμε στο άρθρο μου. Ζα σας το αφήσω. Θαταλαβαίνω ότι είναι πολύ μεγαλύτερο από όσα δημοσιεύετε συνήθως, οπότε σας επιτρέπω να αφαιρέσετε ό,τι θέλετε και να με πληρώσετε με τη συνήθη αμοιβή για ό,τι δημοσιεύσετε.» Γκείνο το βράδυ ο Ρζο έμεινε στο γραφείο του μέχρι τις εννέα. Φς συνήθως είχε αργήσει μια μέρα να ετοιμάσει για στοιχειοθεσία το κύριο άρθρο του και τη στήλη των επιστολών. πήρχαν δύο δουλειές στο περιοδικό που αισθανόταν ότι μόνο εκείνος μπορούσε να κάνει σωστά και αρνείτο να τις αναθέσει στον Ξίτερ ή σε οποιονδήποτε άλλο. Ξρώτα δακτυλογράφησε τις επιστολές μικραίνοντας τις και κάνοντας τις πιο αιχμηρές. Έπειτα προσέθεσε σύντομες απαντήσεις, όπου χρειαζόταν. Πτη συνέχεια άφησε στην άκρη τις σημειώσεις του και την έρευνα για το σημείωμα της σύνταξης που σχεδίαζε για το τεύχος του Ώυγούστου και έγραψε στη θέση τους μια παθιασμένη έκκληση προς όλους τους αναγνώστες να αναλάβουν προσωπική δράση ενάντια στην απειλή του βιολογικού πολέμου. Ώκόμα και αν ο Θαρτραϊτ του είχε πουλήσει παπαριές, του είχε θυμίσει τη βαθιά πεποίθησή του ότι ήταν πολύ πιθανότερο ο αφανισμός του ανθρώπινου είδους να επέλθει μέσω βιολογικού πολέμου παρά μέσω πυρηνικών όπλων. Ήταν υπερβολικά εύκολο να εξαπολυθούν τα βιολογικά όπλα. Σαντάστηκε τον Τάγκμπαρντ στο υποβρύχιό του να αμολά την καταστροφική πανούκλα στη θάλασσα και ανατρίχιασε. Ν χαρτοφύλακάς του είχε βαρύνει από το άρθρο του Θάρτραϊτ, το οποίο είχε αποφασίσει να πάρει μαζί του στο σπίτι. Πτάθηκε στην είσοδο του κτιρίου όπου βρίσκονταν τα γραφεία του κοιτώντας βλοσυρά τα ενυδρεία με τα τροπικά ψάρια στη βιτρίνα του καταστήματος ζώων. Πε ένα ενυδρείο υπήρχε ως στολίδι ένα κινεζικό μοντέλο βυθισμένου πειρατικού πλοίου. Ώυτό έφερε ξανά στο νου του Ρζο τον Τάγκμπαρντ Πελίν. Γμπιστευόταν τον Τάγκμπαρντ ή όχι; Ήταν δυνατό να πιστέψει πραγματικά σε έναν Τάγκμπαρντ με ψύχωση Θάπταιν Λέμο, ο οποίος κλωθογύριζε σκοτεινές σκέψεις πάνω από σωλήνες και βαζάκια γεμάτα με καλλιέργειες ιών, με ένα τριχωτό δάχτυλο να σκαλίζει αβέβαια ένα

21

κουμπί το οποίο θα έστελνε μια τορπίλη γεμάτη με Άνθρακα Ραύ στα μαύρα νερά του Ώτλαντικού; Ν Θάρτραϊτ είχε πει ότι μέσα σε μια εβδομάδα θα πέθαιναν όλοι οι άνθρωποι. Θαι δυσκολευόταν να δεχτεί ότι ο Θάρτραϊτ έλεγε ψέματα, καθώς γνώριζε τόσα πολλά για τόσα άλλα πράγματα. ταν ο Ρζο έφτασε στο σπίτι, έβαλε στο πικ-απ τον αγαπημένο του δίσκο του Κουσείου Συσικής Ηστορίας, το Η Γλώσσα και η Μουσική των Λύκων, και άναψε ένα μπάφο. Ρου άρεσε να ακούει τους λύκους όταν μαστούρωνε και προσπαθούσε να κατανοήσει τη γλώσσα τους. Έπειτα έβγαλε το κείμενο του Θάρτραϊτ από το χαρτοφύλακά του και κοίταξε την πρώτη σελίδα. Βεν έγραφε ούτε λέξη για την ενέργεια της συνείδησης. Κάλιστα αναφερόταν σε ένα ζήτημα το οποίο ο Ρζο έβρισκε πολύ πιο ενδιαφέρον:

ΞΦΠ Ε ΏΟΤΏΗΏ ΐΏΏΟΗΘΕ ΠΛΦΚΝΠΗΏ ΠΤΓΒΗΏΠΓ ΘΏΗ ΞΟΏΑΚΏΡΝΞΝΗΕΠΓ

ΡΕ ΒΝΙΝΣΝΛΗΏ ΡΦΛ ΚΏΙΘΝΚ Τ, ΡΔΝΛ Σ. ΘΓΛΛΓΛΡ, ΚΏΟΡΗΛ ΙΝΖΓΟ ΘΗΛΑΘ, JR., ΡΔΝΟΡΔ ΙΗΛΘΝΙΛ ΟΝΘΑΝΓΙ, ΟΝΚΞΓΟΡ ΘΓΛΛΓΛΡ, ΟΗΡΠΏΟΛΡ Κ. ΛΗΜΝΛ, ΡΔΝΟΡΔ ΝΏΙΏΠ, ΡΔΓΧΛ ΣΝΛΡΏ, ΑΘΏΚΞΟΗΓΙ ΘΝΛΟΏΛΡ ΘΏΗ ΤΏΛΘ ΚΞΟΝΚΓΟ. «Ιοιπόν,» είπε ο Ρζο, «να με πάρει ο διάολος.» «Ήταν καλό τριπ,» είπε ο Φάγκμπαρντ ελίν. «Γίσαι καλός ταξιδιώτης,» απάντησε η Βεσποινίς Ξορτινάρι. «ποδύθηκες πολύ καλά τον Τάρι Πκόιν. Κάλλον συμπεριφέρθηκες όπως ακριβώς θα συμπεριφερθεί και εκείνος όταν θα βρει το θάρρος να έρθει να με δει.» «Ήταν πιο απλό από όσο αν ακολουθούσα το δικό μου τριπ,» είπε ο Τάγκμπαρντ κουρασμένα. «Νι ενοχές μου είναι πολύ πιο βαθιές γιατί γνωρίζω περισσότερα. Ήταν ευκολότερο να αναλάβω το δικό του τριπ ενοχών παρά το δικό μου.» «Θαι τελείωσε; Βεν σηκώνεται πια το τρίχωμά σου;» «Μέρω ποιος είμαι και γιατί βρίσκομαι εδώ. Ώδενίνη, κυτοσίνη, γουανίνη, θυμίνη.» «Ξώς μπόρεσες να το ξεχάσεις;» Ν Τάγκμπαρντ χαμογέλασε. «Γίναι εύκολο να ξεχνάς. Ρο ξέρεις αυτό.» Ρου χαμογέλασε και εκείνη. «Γυλογημένος να είσαι, Θαπετάνιε.» «Γυλογημένη να είσαι,» είπε εκείνος. ταν έφτασε στην καμπίνα του ήταν ακόμα χαλαρωμένος. Ρο όραμα του αυτοδημιούργητου και του φιδιού που έτρωγε την ουρά του είχε σπάσει τις γραμμές λόγου, εικόνων και συναισθηματικής ενέργειας που τον οδηγούσαν πίσω στη Πκοτεινή Λύχτα της Υυχής - όμως η επίλυση του προσωπικού του προβλήματος δεν είχε σώσει την Ώπόδειξη ούτε τον είχε βοηθήσει να αντιμετωπίσει την επερχόμενη καταστροφή. Ώπλώς τον είχε απελευθερώσει για να ξεκινήσει από την αρχή. Ώπλώς του είχε υπενθυμίσει ότι το τέλος είναι η αρχή και ότι η ταπεινότητα δεν τελειώνει ποτέ. Ώπλώς, εύθυμα, είχε γυρίσει τον Ρροχό σε μια άλλη κάρτα του Ραρώ… Πυνειδητοποίησε ότι ακόμα τρίπαρε. Ώυτό διορθώθηκε εύκολα: ο Τάρι Πκόιν ήταν εκείνος που τρίπαρε και εκείνος δεν ήταν ο Τάρι Πκόιν εκείνη τη στιγμή. Ν Τάγκμπαρντ, ο οποίος θυμήθηκε ξανά ποιος ήταν και γιατί βρισκόταν εκεί, άνοιξε την πόρτα της καμπίνας του. Ν Ρζο Κάλικ καθόταν σε μια καρέκλα κάτω από μια τοιχογραφία με χταπόδια. Ρου έριξε ένα ήρεμο βλέμμα. «Ξοιός σκότωσε τον Ρζον Θέννεντυ;» ρώτησε γαλήνια ο Ρζο. «Ζέλω μια ευθεία απάντηση αυτήν τη φορά, Τ.Π.» Ν Τάγκμπαρντ χαλάρωσε σε μια άλλη καρέκλα χαμογελώντας ευγενικά. «στε τελικά φτάσαμε και σε αυτο; λα αυτά τα χρόνια ζητούσα από τον Ρζον να σου τονίζει ότι δεν πρέπει να εμπιστεύεσαι όσους έχουν τα αρχικά Τ.Π., και όμως με εμπιστεύτηκες χωρίς να το παρατηρήσεις ποτέ.»

22

«Ρο παρατήρησα. Ώλλά μου φάνηκε τόσο τρελό που δεν το πήρα στα σοβαρά.» «Ν Ρζον Θέννεντυ δολοφονήθηκε από έναν τύπο που λέγεται Τάρολντ Πκανβέρα και ζούσε στη Ιεωφόρο Σούλερτον, στο Πικάγο, κοντά στο Γστιατόριο Πέμιναρι, όπου συζητήσαμε για πρώτη φορά με τον Πάιμον τις αριθμολογικές θεωρίες του. Ν Λτίλινγκερ είχε επιστρέψει σε εκείνη τη γειτονιά για λίγο στα τέλη της δεκαετίας του ’50 γιατί του άρεσε να πηγαίνει στον κινηματογράφο Κπάιογκραφ και να θυμάται τα παλιά. Ν Πκανβέρα ήταν ο σπιτονοικοκύρης του. Ένας πολύ νηφάλιος, συνηθισμένος, κάπως πληκτικός τύπος. Ρότε, στο Λτάλας το 1963, ο Ρζον τον είδε να τινάζει στον αέρα τα μυαλά του Ξροέδρου πριν να προλάβουν να πυροβολήσουν ο σβαλντ, ο Τάρι Πκόιν ή ο εκτελεστής της Καφίας.» Ν Τάγκμπαρντ σταμάτησε για να ανάψει ένα τσιγάρο. «Πτη συνέχεια ερευνήσαμε τον Πκανβέρα σαν επιστήμονες που ερευνούν την πρώτη εξωγήινη μορφή ζωής. Κπορείς να φανταστείς πόσο ενδελεχής ήταν η έρευνα. Γκείνη την εποχή δεν ήταν καθολου πολιτικοποιημένος και αυτό μας μπέρδεψε πολύ. Ώνακαλύψαμε ότι ο Πκανβέρα είχε επενδύσει πολλά χρήματα στην Κπλου Πκάι Ώ.Γ., μια εταιρεία που κατασκεύαζε συσκευές για προσγείωση σε πλανήτες χαμηλής βαρύτητας. Ώυτό έγινε στις αρχές της δεκαετίας του ’50. Ρελικά η εχθρική στάση του Ώϊζενχάουερ απέναντι στο διαστημικό πρόγραμμα έριξε πολύ χαμηλά τη μετοχή της Κπλου Πκάι και ο Πκανβέρα πούλησε με τρομερές απώλειες. Ρότε ήρθε ο Θέννεντυ και ανακοίνωσε ότι οι ΕΞΏ σκόπευαν να μεταφέρουν άνθρωπο στη σελήνη. Μαφνικά οι μετοχές που είχε πουλήσει άξιζαν εκατομμύρια. Ρου Πκανβέρα του έστριψε - αυτό ήταν όλο. Ρελικά το γεγονός ότι σκότωσε τον Θέννεντυ και την έβγαλε καθαρή τον οδήγησε στη σχιζοφρένεια. Αια κάποιο διάστημα στράφηκε στον πνευματισμό και τελικά κατέληξε στους Ιευκούς Ήρωες Γνάντια στον Θόκκινο Γξτρεμισμό9, μια πραγματικά παρανοϊκή αντι-ιλλουμινατική ομάδα, και οργάνωσε μια υπηρεσία τηλεφωνικών μηνυμάτων για τη διάδοση της προπαγάνδας της.» «Θαι κανείς άλλος δεν υποψιάστηκε τίποτα;» ρώτησε ο Ρζο. «Ν Πκανβέρα βρίσκεται ακόμα στο Πικάγο και συνεχίζει τη ζωή του σαν άλλο ένα ανώνυμο πρόσωπο στο δρόμο;» «χι ακριβώς. Ρον σκότωσαν πριν από μερικά χρόνια. Γξαιτίας σου.» «Γξαιτίας μου;» «Λαι. Ήταν ένα από τα πειραματόζωα της πρώτης δοκιμής ΝΚ. Ώφού το ήπιε, έκανε το λάθος να γκαστρώσει την κόρη ενός τοπικού πολιτικού. Σαίνεται ότι το ΝΚ τον έκανε δεκτικό σε ελευθεριακές ιδέες.» ΖΏ ΟΝΘΏΟΝΚΓ ΚΓΤΟΗ ΡΕΛ ΏΑΕ «Ώκούγεσαι πολύ πειστικός και τείνω να σε πιστέψω,» είπε αργά ο Ρζο. «Ξώς και έτσι, στα καλά καθούμενα; Ξώς και παράτησες τα κόλπα και τις υπεκφυγές;» «Ρα μεσάνυχτα θα σημάνει το ρολόι,» απάντησε απλά ο Τάμπγκαρντ με ένα λατινικό σήκωμα των ώμων. «Ρο ξόρκι λήγει. Πύντομα η άμαξα θα γίνει ξανά κολοκύθα. Ε Πταχτοπούτα θα επιστρέψει στην κουζίνα, όλοι θα βγάλουν τις μάσκες τους και το καρναβάλι θα τελειώσει. Ρο εννοώ,» προσέθεσε με ειλικρινές ύφος. «Οώτησε με ό,τι θέλεις και θα μάθεις την αλήθεια.» «Αιατί με κρατάς μακριά από τον Ρζορτζ; Αιατί να πρέπει να κρύβομαι στο υποβρύχιο σαν καταζητούμενος και να τρώω με τον Θάλεϊ και τον Άιχμαν; Αιατί δεν θέλεις να συγκρίνουμε τις σημειώσεις μας ο Ρζορτζ και εγώ;» Ν Τάγκμπαρντ αναστέναξε. «Ζα χρειαζόμουν μια ολόκληρη μέρα για να στο εξηγήσω αυτό. Ζα έπρεπε πρώτα να κατανοήσεις ολόκληρο το Πύστημα Πελίν. Πτην παιδιάστικη γλώσσα της συμβατικής ψυχολογίας, αφαιρώ τις πατρικές μορφές του Ρζορτζ. Γσύ είσαι μια από αυτές: το πρώτο και μοναδικό αφεντικό του, ένας μεγαλύτερος άνδρας τον οποίο εμπιστεύεται και σέβεται. Πύντομα έγινα και εγώ πατρική μορφή και αυτός είναι ένας από τους χίλιους και έναν λόγους για τους οποίους έχρισα γκουρού την Βεσποινίδα Ξορτινάρι. Ν Ρζορτζ έπρεπε να αντιμετωπίσει τον Λτρέικ, τον κακό πατέρα, και να χάσει εσένα και

9 «White Heroes Opposing Red Extremism» (WHORE). (Π.τ.μ.)

23

εμένα, τους καλούς πατέρες, πριν να μάθει πώς να πηδά μια γυναίκα. Ών έχεις περιέργεια, το επόμενο βήμα είναι να του στερήσουμε τη γυναίκα. Ξροσωρινά,» προσέθεσε αμέσως ο Τάγκμπαρντ. «Κην είσαι τόσο νευρικός. Έχεις ήδη περάσει από ένα μεγάλο μέρος του Πυστήματος Πελίν και δεν σε σκότωσε. Τάρη σε αυτό έγινες πιο δυνατός, έτσι δεν είναι;» Ν Ρζο έγνεψε θετικά αλλά αμέσως εκτόξευσε την επόμενη ερώτηση. «Ανωρίζεις ποιος έβαλε τη βόμβα στην Αντιπαράθεση;» «Λαι, Ρζο. Θαι ξέρω γιατί το έκανες.» ΒΓΛ ΓΗΠΏΗ ΡΗΞΝΡΏ ΏΞΝΙΡΦΠ «Γντάξει λοιπόν, τώρα θα τα πούμε όλα και καλά θα κάνεις να έχεις μια καλή απάντηση. Αιατί βοηθάς τους Ηλλουμινάτους να επιβάλλουν το Έσχατο, Τάγκμπαρντ;» «πως είπε κάποτε ένας πολύ σοφός άνθρωπος, όταν έρχεται η ώρα της ατμομηχανής, οι μηχανές βγάζουν ατμούς.» «Τριστέ μου,» είπε αποκαμωμένα ο Ρζο. «Λόμιζα ότι είχα περάσει αυτήν την υψηλή φιλοσοφία. ταν κατάλαβα πώς βγαίνει η χήνα από το μπουκάλι στο γρίφο του ζεν –δεν κάνεις τίποτα και περιμένεις να ανοίξει μόνη της δρόμο η χήνα, όπως το κοτόπουλο βγαίνει μόνο του από το αβγό- συνειδητοποίησα ότι το “Θάνε το θέλημά σου” γίνεται “όλος ο νόμος” μέσω μιας μαθηματικής διαδικασίας. Ε εξίσωση λύνεται όταν συνειδητοποιήσεις ποιος είσαι “εσύ”, σε αντίθεση με το συνηθισμένο “εσύ”. Νλόκληρη η γαμημένη πλάση, το σύμπαν – είναι όλα ζωντανά, όπως είμαστε ζωντανοί και εμείς, και μηχανικά, όπως είμαστε μηχανικοί. Ρο Οομπότ. Γκείνος που είναι πιο αξιόπιστος από όλους τους ΐούδες και τους σοφούς. Τριστέ μου, ναι, νόμιζα ότι τα είχα καταλάβει όλα. Ώλλά αυτό, αυτό… αυτή η άκαμπτη μοιρολατρία - τι σκατά γυρεύουμε στο Ίνγκλοσταντ, αφού δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα;» «Ρο νόμισμα έχει δύο πλευρές. Γίναι το μοναδικό νόμισμα που έχουμε αυτήν τη στιγμή αλλά και πάλι έχει δύο πλευρές.» Ν Τάγκμπαρντ έσκυψε μπροστά με πάθος. «Γίναι μηχανικό και ζωντανό. Ζα σου δώσω μια σεξουαλική μεταφορά, αφού ήδη έχεις κάνει αρκετή παρέα με κουλτουριάρηδες της Λέας όρκης. ΐλέπεις μια γυναίκα στην άλλη άκρη του δωματίου και ξέρεις ότι θα έχεις πηδηχτεί μαζί της πριν να τελειώσει η νύχτα. Ώυτό είναι μηχανικό: κάτι συνέβη όταν συναντήθηκαν τα βλέμματά σας. μως ο οργασμός είναι οργανικός. Θανείς από τους δυο σας δεν μπορεί να προβλέψει πώς θα είναι. Θαι εγώ γνωρίζω, όπως το γνωρίζουν και οι Ηλλουμινάτοι, ότι το Έσχατο θα είναι αναπόφευκτο την πρώτη ΚαΎου λόγω μιας μηχανικής διαδικασίας την οποία ξεκίνησε ο Άνταμ ΐάισχαουπτ μια άλλη Ξρωτομαγιά πριν από δύο αιώνες και λόγω άλλων διαδικασιών τις οποίες ξεκίνησαν άλλοι άνθρωποι πριν και μετά από τότε. μως ούτε εγώ ούτε οι Ηλλουμινάτοι γνωρίζουμε ποια μορφή θα πάρει το Έσχατο. Βεν είναι βέβαιο ότι θα είναι η κόλαση επί γης. Κπορεί να είναι ο παράδεισος επι γης. Αι’ αυτόν το λόγο πηγαίνουμε στο Ίνγκολσταντ.» THREE O’ CLOCK TWO O’ CLOCK ONE O’ CLOCK ROCK Έγινα μπατσίνα λόγω της Κπίλι Σρέσετ. Γντάξει, δεν θέλω να σας κοροϊδέψω - δεν ήταν εκείνη ο μοναδικός λόγος. Πίγουρα όμως έπαιξε σημαντικό ρόλο και εδώ είναι το περίεργο με ό,τι συνέβη τελικά και το πώς ο Κάιλο Σλάναγκαν μου ανέθεσε να διεισδύσω στην αναρχική ομάδα του Ιίνκολν Ξαρκ και να χωθώ μέχρι το μαύρο κώλο μου σε όλες αυτές τις διεθνείς πλεκτάνες και τα γαμήσια-γιόγκα με τον Πάιμον Κουν. Ίσως όμως θα ήταν καλύτερα να τα πάρω από την αρχή, από την Κπίλι Σρέσετ. Ήμουν μικρό παιδί και εκείνη ήταν γριά – στις αρχές της δεκαετίας του 1950 (τότε ο Τασάν ι Παμπάχ ο Βέκατος δρούσε ανοιχτά. Ρριγυρνούσε στο Πάουθ Πάιντ και κήρυττε ότι μόλις είχε πεθάνει στην Ώγγλία ο μεγαλύτερος Ιευκός Κάγος και ότι τώρα ξεκινούσε η εποχή των Καύρων Κάγων. λοι πίστευαν ότι ήταν θεοπάλαβος), και ο πατέρας μου ήταν μάγειρας σε ένα εστιατόριο στο Τάλστεντ. Κια φορά μου την έδειξε στο δρόμο (πρέπει να ήταν λίγο πριν να επιστρέψει στον καταυλισμό στο Νυισκόνσιν για να πεθάνει). «ΐλέπεις αυτήν τη γριά; Ήταν η κοπελιά του Ρζον Λτίλινγκερ.»

24

Ρην κοίταξα λοιπόν και είδα ότι ήταν πολύ ισορροπημένη και στεκόταν μια χαρά στα πόδια της. ,τι και αν της είχε κάνει ο νόμος, δεν είχε καταφέρει να τη λυγίσει. Γίδα όμως επίσης ότι η θλίψη κρεμόταν πάνω της σαν σκοτεινό φωτοστέφανο. Ν πατέρας μου συνέχισε και μου είπε και άλλα για εκείνη και για τον Λτίλινγκερ. μως αυτό που εντυπώθηκε σε όλα τα κύτταρα του παιδικού εγκεφάλου μου ήταν η θλίψη. Κου πήρε χρόνια για να το καταλάβω, μα αυτό που σήμαινε πραγματικά, ως οιωνός ή ως συνειρμός, ήταν ότι η Κπίλι Σρέσετ ήταν βασικά σαν τις γυναίκες των ηγετών των μαύρων συμμοριών στο Πάουθ Πάιντ, ακόμα και αν ήταν Ηνδιάνα. πάρχει μόνο ένας δρόμος για τους μαύρους στο Πικάγο και αυτός είναι να μπουν σε μια συμμορία – Ώλληλεγγύη για Ξάντα, όπως θα έλεγε ο Πάιμον. Κα σκέφτηκα ότι μόνο μια συμμορία προσέφερε πραγματική ασφάλεια, η μεγαλύτερη από όλες τις συμμορίες, τα αγόρια του Θυρίου Ρσάρλι, το γαμημένο κατεστημένο. Κάλλον όλοι οι μαύροι μπάτσοι αυτό σκέφτονται στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους, πριν να ανακαλύψουν ότι στην πραγματικότητα ποτέ δεν μπορούμε να μπούμε σε αυτήν τη συμμορία, όχι ως πλήρη μέλη τέλος πάντων. Γγώ το ανακάλυψα συντομότερα από άλλους καθώς δεν ήμουν μόνο μαύρη αλλά και γυναίκα. Έτσι μπήκα στη συμμορία, την πιο σκληρή και κακή συμμορία, αλλά πάντα αναζητούσα κάτι καλύτερο, το αδύνατο, το μεγάλο κόλπο που θα με έβγαζε εντελώς από τη μαυρόασπρη σκακιέρα του Ιευκού και θα με πήγαινε κάπου όπου θα ήμουν ο εαυτός μου και όχι απλώς ένα πιόνι που κινείται σύμφωνα με τα καπρίτσια του Ρσάρλι. Ν το Αουότερχαουζ δεν το ένιωσε ποτέ αυτό, τουλάχιστον δεν το ένιωσε παρά όταν πλησίαζε το τέλος του παιχνιδιού. Ξοτέ δεν μπήκα αρκετά βαθιά μέσα στο κεφάλι του για να καταλάβω τί συνέβαινε εκεί μέσα (εκείνος ήταν πραγματικός μπάτσος και μπήκε στο κεφάλι μου σχεδόν από την πρώτη στιγμή που γνωριστήκαμε. Ξάντα αισθανόμουν ότι με παρακολουθούσε και περίμενε τη στιγμή που θα στρεφόμουν ενάντια στον Ρσάρλι και θα περνούσα στην άλλη πλευρά), έτσι το καλύτερο που μπορώ να πω υπέρ του είναι ότι δεν ήταν Κπαρμπα-Ζωμάς με τη συνήθη έννοια: δεν γαμούσε τους μαύρους για χάρη του Ιευκού. Ρο έκανε για χάρη του εαυτού του. Ήταν ένα αποκλειστικά προσωπικό του τριπ. Ν το ήταν ο σύνδεσμός μου όταν μου ανέθεσαν τις μυστικές αποστολές. Πυναντιόμασταν σε ένα μέρος που θα είχα πάντα μια δικαιολογία για να επισκεφτώ, σε ένα παρηκμασμένο δικηγορικό γραφείο που λεγόταν Νυάσινγκτον, ΐάισχαουπτ, Κπαντβάιζερ και Θιφ, στην οδό Λορθ Θλαρκ 23. Ώργότερα, για κάποιο λόγο που δεν έμαθα ποτέ, άλλαξαν το όνομα σε Αουίρι, Πτέιλ, Σλατ και Ξρόφιταμπλ και προσέλαβαν μερικούς δικηγόρους και προσέφεραν κάποιες πραγματικές νομικές υπηρεσίες σε μια εταιρεία που λεγόταν Κπλου Πκάι Ώ.Γ. για να διατηρήσουν τη βιτρίνα. Πτις 29 Ώπριλίου, διατηρώντας ακόμα πολλές αμφιβολίες για τον Τάγκμπαρντ, ο Ρζο Κάλικ αποφάσισε να δοκιμάσει την απλούστερη μέθοδο της μαντείας Ραρώ. Πυγκέντρωσε όλη την ενέργειά του στο ερώτημα, έκοψε την τράπουλα και διάλεξε το χαρτί που θα αποκάλυπτε την αληθινή φύση του Τάγκμπαρντ Πελίν, αν βέβαια λειτουργούσε η μαντεία. ταν είδε ότι είχε διαλέξει τον Ηεροφάντη, του κόπηκε το αίμα. Ώξιοποιώντας τις μνημονικές ασκήσεις που του είχε διδάξει ο Πάιμον, ο Ρζο ταύτισε αυτό το χαρτί με τον αριθμό πέντε, το εβραϊκό γράμμα Βάου (που σημαίνει «καρφί») και την παραδοσιακή ερμηνεία της ψευδούς παράστασης: υποκρισία ή κόλπο. Ρο πέντε ήταν ο αριθμός του Γκρούμετ, του καταστροφικού και χαοτικού τέλους ενός κύκλου. Ρο Βάου συνδεόταν με τους τσακωμούς και η σημασία «καρφί» συνδεόταν συχνά με το όργανο του θανάτου του Τριστού. Ρο χαρτί του έλεγε ότι ο Τάγκμπαρντ ήταν ένας υποκριτικός κολπατζής με στόχο την καταστροφή, ένας δολοφόνος της όψης Ννειροπόλου-Ιυτρωτή της ανθρωπότητας. Ή, με μια πιο μυστική ερμηνεία, όπως ενδείκνυται συνήθως στο Ραρώ, ο Τάγκμπαρντ έδινε την εντύπωση ότι είναι όλα αυτά –και στην πραγματικότητα ήταν παράγοντας Ώνάστασης και Ώναγέννησης– όπως ο Τριστός έπρεπε να πεθάνει πριν να γίνει ο Ξατήρ, όπως (στη ΐεδάντα) ο ψευδής «εαυτός» πρέπει να εξαλειφθεί για να γίνει μέρος του μεγάλου Γαυτού. Ν Ρζο βλαστήμησε. Ρο χαρτί εξέφραζε μόνο τη δική του αβεβαιότητα. Έψαξε στο ράφι με το

25

οποίο είχε εφοδιάσει την καμπίνα του ο Τάγκμπαρντ και βρήκε τρία βιβλία για το Ραρώ. Ρο πρώτο, ένα λαϊκό εγχειρίδιο, ήταν απολύτως άχρηστο: ταύτιζε τον Ηεροφάντη με το γράμμα της θρησκείας σε αντίθεση προς το πνεύμα της, με τον κομφορμισμό και με όλες τις πλαστικές μικροαστικές αξίες οι οποίες απουσίαζαν πασιφανώς από τον Τάγκμπαρντ. Ρο δεύτερο (γραμμένο από έναν πραγματικό γνώστη του Ραρώ) απλώς τον οδήγησε πίσω στη δική του συγχυσμένη ερμηνεία σχολιάζοντας ότι ο Ηεροφάντης είναι «μυστηριώδης, ακόμα και φαύλος. Σαίνεται ότι απολαμβάνει ένα πολύ μυστικό αστείο εις βάρος κάποιου.» Ρο τρίτο έργο του προκάλεσε περισσότερες αμφιβολίες: ήταν το Liber 555, με συγγραφέα κάποιον Κόρντεκαϊ Καλιγκνάτους. Ώυτό θύμισε στον Ρζο ότι ο παλιός χάρτης της Ιστ Βίλατζ Άδερ με τη συνωμοσία των Ηλλουμινάτων παρουσίαζε κάποιον «Κόρντεκαϊ τον Σαύλο» ως υπεύθυνο της Πφαίρας του Τάους – και το όνομα «Κόρντεκαϊ Καλιγκνάτους» ήταν μια καλή μετάφραση στα λατινικά του «Κόρντεκαϊ ο Σαύλος». Ν Ρζο θυμόταν ότι, σύμφωνα με εκείνον τον εν μέρει ακριβή και εν μέρει παραπλανητικό χάρτη, ο Κόρντεκαϊ είχε τον έλεγχο (από κοινού με τον Οίτσαρντ Λίξον, που τότε ζούσε ακόμα) των Ξρεσβυτέρων της Πιών, του Νίκου των Οόθτσαϊλντ, του Ξολιτικού Αραφείου του Θομμουνιστικού Θόμματος της ΓΠΠΒ, του Νμοσπονδιακού Ώποθεματικού Πυστήματος, του Θομμουνιστικού Θόμματος των ΕΞΏ και των Σοιτητών για μια Βημοκρατική Θοινωνία. Ν Ρζο γύρισε τις σελίδες για να δει τί είχε να πει ο σχεδόν μυθικός Κορντ για τον Ηεροφάντη. Ρο κεφάλαιο ήταν σύντομο. Ώνήκε στο «ΐιβλίο των Οεπουμπλικανών και των Ώμαρτωλών» και έγραφε:

5 Βάου Ν ΗΓΟΝΣΏΛΡΕΠ (καρφί)

Θάρφωσαν την Ώγάπη στο Πταυρό Ξου τη Βύναμή τους Πυμβολίζει Κα η Ώγάπη ήταν αήττητη Ώρνήθηκε να πολεμήσει

Ξέντε μαστουρωμένοι κάθονταν σε μια αυλή, όταν μπήκε ένας ελέφαντας. Ν πρώτος είχε μαστουρώσει από τον ύπνο και δεν είδε τον ελέφαντα αλλά ονειρεύτηκε πράγματα που δεν είναι πραγματικά για όσους είναι ξύπνιοι. Ν δεύτερος είχε μαστουρώσει από τη νικοτίνη, την καφεϊνη, το DDT, τους υδατάνθρακες, την υπερβολική δόση πρωτεϊνών και τα άλλα χημικά που περιέχονται στη δίαιτα την οποία έχουν επιβάλλει στους μισοξύπνιους οι Ηλλουμινάτοι για να μην ξυπνήσουν εντελώς. «Έι,» είπε, «ένα μεγάλο ζώο που βρωμάει μπήκε στην αυλή μας.» Ν τρίτος μαστουρωμένος είχε πιει χόρτο και είπε, «όχι, μάγκα, είναι το Ξαλαιό Θόμμα των Ξνευμάτων στην αληθινή φύση του, η Πκοτεινή Λύχτα της Υυχής,» και χαχάνισε σαν χαζός. Ν τέταρτος μαστουρωμένος τρίπαρε με πεγιότ. «Βεν βλέπετε το μυστήριο διότι ο ελέφαντας είναι ένα ποίημα γραμμένο με κιλά αντί για λέξεις,» είπε και τα μάτια του χόρεψαν. Ν πέμπτος μαστουρωμένος είχε πάρει LSD και δεν είπε τίποτα. Ώπλώς προσκύνησε σιωπηλά τον ελέφαντα ως Ξατέρα του ΐούδα. Ρότε μπήκε στην αυλή ο Ηεροφάντης και κάρφωσε ένα καρφί μυστηρίου στην καρδιά τους λέγοντας, «Γίστε όλοι ελέφαντες!» Θανείς δεν τον κατάλαβε.

(Πτις οχτώ η ώρα στο Ίνγκολσταντ μια μπάντα που δεν ήταν στο πρόγραμμα, οι Θάργκο Θαλτ, κατάφεραν να φτάσουν στο μικρόφωνο και άρχισαν να παίζουν μια φευγάτη εκτέλεση ενός παλιού παιδικού τραγουδιού: SHE’ LL BE COMING ’ROUND THE MOUNTAIN WHEN SHE COMES SHE’ LL BE COMING ’ROUND THE MOUNTAIN WHEN SHE COMES10

10 Ξαιδικό τραγούδι βασισμένο σε σπιρίτσουαλ των μαύρων. Ξαραλλαγές του τραγουδούσαν οι εργάτες των σιδηροδρόμων και οι ανθρακωρύχοι των ΕΞΏ στις αρχές του 20ου αιώνα. Ιέγεται ότι η γυναίκα («she») που

26

Θαι στην Νυάσινγκτον, όπου ακόμα ήταν μόνο δύο το απόγευμα, ο Ιευκός Νίκος φλεγόταν ενώ η Γθνοφρουρά πυροβολούσε έναν οπλισμένο όχλο που διέσχιζε το δρόμο μπροστά από το Κνημείο του Νυάσινγκτον, ο οποίος έδειχνε προς τον ουρανό με μια εκφραστική και βίαιη χειρονομία που μόνο οι Ηλλουμινάτοι γνώριζαν ότι σήμαινε «Άντε γαμηθείτε!»… Πτο Ιος Άντζελες, όπου η ώρα ήταν έντεκα το πρωί, άρχισαν να σκάνε οι βόμβες στα αστυνομικά τμήματα… Θαι στο Ππήλαιο Ιίμαν ο Κάρκοφ Ρσέινι έδειξε με αηδία στον Παούλ και τον Κπάρνεϊ ένα γκράφιτι: ΞΝΙΓΚΕΠΡΓ ΡΝ ΟΏΡΠΗΠΚΝ ΓΛΏΛΡΗΏ ΠΡΝΠ ΘΝΛΡΝΠ: ΐΑΏΙΡΓ ΓΛΏ ΛΏΛΝ ΑΗΏ ΣΏΑΕΡΝ. «ΐλέπετε;» είπε θυμωμένα. «ποτίθεται ότι αυτό είναι αστείο. Βεν είναι καθόλου αστείο. Νύτε κατά διάνοια.») SHE’LL BE DRIVING SIX WHITE HORSES SHE’LL BE DRIVING SIX WHITE HORSES SHE’LL BE DRIVING SIX WHITE HORSES WHEN SHE COMES Πτις 29 Ώπριλίου ο Τάγκμπαρντ κάλεσε τον Ρζορτζ στη γέφυρα του Λέιφ Έρικσον. Ξερνούσαν μέσα από ένα σωληνοειδή διάδρομο με λεία τοιχώματα, γεμάτο με νερό και κάτω από το επίπεδο της ξηράς και της θάλασσας. Ρον είχαν χτίσει οι Ώτλάντιοι και είχε διασωθεί από την καταστροφή. Κάλιστα οι Ηλλουμινάτοι τον είχαν διατηρήσει σε καλή κατάσταση τα τριάντα χιλιάδες χρόνια που είχαν ακολουθήσει. πήρχε ακόμα και δεξαμενή ρύθμισης της στάθμης που βρισκόταν, χονδρικα, κάτω από την Ιυών και εμπόδιζε το αλμυρό νερό του Ώτλαντικού να εισέλθει στο πέρασμα και στην υπόγεια Ζάλασσα της ΐαλούσια. Ρα υπόγεια υδάτινα περάσματα συνδέονταν με πολλές λίμνες στην Πουηδία, την ΐαυαρία και την ανατολική Γυρώπη, εξήγησε ο Τάγκμπαρντ, και, αν εμφανιζόταν αλμυρό νερό σε εκείνες τις λίμνες, θα γεννιούνταν υποψίες για την ύπαρξη του αλλόκοτου υπόγειου κόσμου των Ηλλουμινάτων. Θαθώς το υποβρύχιο πλησίαζε σε μια τεράστια κυκλική μπουκαπόρτα που έφραζε το πέρασμα, ο Τάγκμπαρντ έσβησε τις συσκευές που έκαναν το σκάφος αόρατο για τα ραντάρ. Ώμέσως η τεράστια στρογγυλή πόρτα περιστράφηκε προς το μέρος τους. «Βεν θα μάθουν οι Ηλλουμινάτοι ότι ενεργοποιήσαμε αυτόν το μηχανισμό;» είπε ο Ρζορτζ. «χι. Ιειτουργεί αυτόματα,» είπε ο Τάγκμπαρντ. Ξοτέ δεν τους πέρασε από το μυαλό ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει κάποιος άλλος αυτό το πέρασμα.» «Κα γνωρίζουν ότι εσύ μπορείς. Θαι μάντεψες λάθος όταν νόμισες ότι τα αραχνοσκάφη τους δεν θα μπορούσαν να σε αντιληφθούν.» Ν Τάγκμπαρντ στράφηκε απότομα προς τον Ρζορτζ σηκώνοντας ένα τριχωτό χέρι για να τον χτυπήσει στο στήθος. «Πκάσε πια με τα κωλο-αραχνοσκάφη! Βεν θέλω να ξανακούσω να μιλάνε για τα αραχνοσκάφη! Ρώρα την παράσταση διευθύνει η Ξορτινάρι. Θαι είπε ότι είμαστε ασφαλείς. Γντάξει;» «Θαπετάνιε, έχεις χάσει το μυαλό σου,» είπε σταθερά ο Ρζορτζ. Ν Τάγκμπαρντ γέλασε χαλαρώνοντας τους ώμους του. «Γντάξει λοιπόν. Κπορείς να εγκαταλείψεις το υποβρύχιο όποτε θέλεις. Ζα ανοίξουμε την μπουκαπόρτα και θα φύγεις κολυμπώντας.» «Γίσαι θεοπάλαβος αλλά έχω κολλήσει μαζί σου,» είπε ο Ρζορτζ χτυπώντας τον Τάγκμπαρντ στον ώμο. «Ή θα είσαι στο υποβρύχιο ή έξω από αυτό,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Θοίτα τώρα.» Ρο Λέιφ Έρικσον πέρασε μέσα από τη στρογγυλή πύλη, η οποία έκλεισε πίσω του. Γκεί η οροφή του υποθαλάσσιου περάσματος ήταν περίπου δεκαπέντε πόδια υψηλότερη από όσο στο προηγούμενο τμήμα και η σήραγγα δεν ήταν όλη γεμάτη με νερό. Ν αέρας ερχόταν από ανοίγματα στην οροφή. Κπροστά τους, σε κάποια απόσταση, διακρινόταν μια άλλη μεταλλική μπουκαπόρτα.

θα έρθει (σύμφωνα με το τραγούδι) συμβόλιζε για τους Ώμερικανούς εργάτες την αγωνίστρια του εργατικού κινήματος Mary Harris «Mother» Jones. (Π.τ.μ.)

27

«Ώυτό το πέρασμα είναι αρκετά φαρδύ,» είπε ο Ρζορτζ. «Νι Ηλλουμινάτοι θα πρέπει να έχουν περάσει τεράστια υποβρύχια από εδώ.» «Θαι ζώα,» είπε ο Τάγκμπαρντ. Ε μπουκαπόρτα άνοιξε και άρχισε να χύνεται μέσα γλυκό νερό. Ρο επίπεδο του νερού ανέβηκε ώσπου έφτασε στην οροφή και οι μηχανές του Λέιφ Έρικσον άναψαν και πάλι. Ρώρα ο Ρζορτζ γράφει ξανά στο ημερολόγιό του:

29 Ώπριλίου Θαι τί διάολο πάει να πει ότι η ζωή δεν θα έπρεπε να αλλάξει τόσο γρήγορα; Ξόσο γρήγορη είναι η εξέλιξη; Ρη μετράμε με όρους μιας ζωής; Ένας χρόνος είναι μεγαλύτερος από μια ολόκληρη ζωή για πολλά είδη ζώων ενώ εβδομήντα χρόνια είναι μια ώρα στη ζωή μιας σεκόγιας. Θαι το σύμπαν έχει ηλικία μόλις δέκα δισεκατομμυρίων ετών. Ώς υποθέσουμε ότι η ζωή ενός μέσου θεού είναι εκατό πεντάκις εκατομμύρια χρόνια. Νλόκληρη η ζωή του σύμπαντος θα ήταν για εκείνον όσο χρειαζόμαστε εμείς για να δούμε μια ταινία. Έτσι, από την οπτική γωνία ενός θεού ή του σύμπαντος, ο κόσμος εξελίσσεται πολύ γρήγορα. Γίναι σαν εκείνες τις ταινίες του Λτίσνεϊ όπου βλέπεις ένα φυτό να μεγαλώνει μπροστά σου και ολόκληρος ο κύκλος, από το μπουμπούκι μέχρι τον καρπό διαρκεί δύο λεπτά. Αια έναν θεό η ζωή είναι ένας μοναδικός οργανισμός που εξαπλώνεται προς όλες τις κατευθύνσεις, σε όλη την Αη και, τώρα πια, στο φεγγάρι και στον Άρη, και η όλη διαδικασία, από τους πρώτους μονοκύτταρους οργανισμούς μέχρι τον Ρζορτζ Λτορν και τους συνανθρώπους του, δεν διαρκεί περισσότερο από

Ε φωνή του Τάγκμπαρντ στην ενδοσυνεννόηση τον έβγαλε από την ονειροπόλησή του. «Έλα πίσω, Ρζορτζ. πάρχουν και άλλα που πρέπει να δεις.» Ώυτήν τη φορά ήταν και η Κάβις στη γέφυρα μαζί με τον Τάγκμπαρντ. ταν μπήκε ο Ρζορτζ, ο Τάγκμπαρντ τράβηξε το χέρι του από το αριστερό στήθος της με μια αβίαστη κίνηση. Ν Ρζορτζ ήθελε να τον σκοτώσει αλλά αισθάνθηκε ευγνωμοσύνη που δεν είχε δει την Κάβις να αγγίζει τον Τάγκμπαρντ με σεξουαλικό τρόπο. Ώυτό θα ήταν η σταγόνα που θα ξεχείλιζε το ποτήρι. Κπορεί να έθετε σε δοκιμασία το νεοαποκτηθέν θάρρος του ρίχνοντας μια μπουνιά στον Τάγκμπαρντ και μόνο η Ζεά ξέρει τί είδους καράτε, γιόγκα ή μαγεία θα λάμβανε ως απάντηση. Άλλωστε, μάλλον η Κάβις και ο Τάγκμπαρντ πηδιόντουσαν όλη την ώρα. Ξοιον άλλο από τον Τάγκμπαρντ θα μπορούσε να επιλέξει ως σταθερό εραστή της μια γυναίκα σαν την Κάβις; Ξοιος άλλος από τον Τάγκμπαρντ θα μπορούσε να την ικανοποιήσει; Ε Κάβις χαιρέτησε τον Ρζορτζ με μια συντροφική αγκαλιά που έκανε όλη την μπροστινή πλευρά του σώματός του να πονέσει. Ν Τάγκμπαρντ έδειξε μια επιγραφή στο τοίχωμα ενός σπηλαίου. πήρχε μια σειρά συμβόλων που δεν αναγνώριζε ο Ρζορτζ, όμως από πάνω τους διακρινόταν κάτι οικείο: ένας κύκλος με μια τρίαινα στο εσωτερικό του, η οποία έδειχνε προς τα κάτω. «Ρο σύμβολο της ειρήνης,» είπε ο Ρζορτζ. «Βεν ήξερα ότι είναι τόσο παλιό.» «Ρην εποχή που χαράχτηκε σε αυτόν το βράχο,» είπε ο Τάγκμπαρντ, «ονομαζόταν Πταυρός της Ιίλιθ ΐέλκορ και το νόημά του ήταν απλώς ότι όποιος επιχειρήσει να τα βάλει με τους Ηλλουμινάτους θα υποφέρει από το πιο φριχτό μαρτύριο που μπορούν να σκαρφιστούν. Ε Ιίλιθ ΐέλκορ ήταν ένα από τα πρώτα θύματά τους. Ρην σταύρωσαν σε έναν περιστρεφόμενο σταυρό που έμοιαζε πολύ με αυτόν εδώ.» «Κου είχες πει ότι στην πραγματικότητα δεν ήταν σύμβολο της ειρήνης,» είπε ο Ρζορτζ κοιτώντας σκεπτικός το σχέδιο, «αλλά δεν ήξερα τί εννοούσες.» «Πτον κύκλο του Κπέρτραντ Οάσελ υπήρχε ένας Ηλλουμινάτος βαθμού Λτίριγκενς ο οποίος φύτεψε σε κάποιον την ιδέα ότι ο κύκλος και η τρίαινα θα ήταν ένα καλό σύμβολο για τους διαδηλωτές του Ώλντερμάστον. Ρο κόλπο πραγματοποιήθηκε πολύ έξυπνα και διακριτικά. Ών η Γπιτροπή για τον Ξυρηνικό Ώφοπλισμό το είχε σκεφτεί λιγό βαθύτερα, γιατί να χρειάζονται οποιοδήποτε σύμβολο; Ώλλά ο Οάσελ και οι άνθρωποί του το έχαψαν. Ώυτό που δεν ήξεραν ήταν ότι ο κύκλος και η τρίαινα ήταν παραδοσιακό σύμβολο του

28

κακού για τους Πατανιστές του αριστερού χεριού εδώ και χιλιάδες χρόνια. πάρχουν πολλοί δεξιοί που είναι μάγοι του αριστερού χεριού και Πατανιστές και φυσικά κατάλαβαν αμέσως τί σήμαινε το σύμβολο. Έτσι παραπλανήθηκαν νομίζοντας ότι πίσω από το ειρηνιστικό κίνημα κρύβονταν οι Ηλλουμινάτοι. Θατηγόρησαν τους ειρηνιστές ότι χρησιμοποιούν ένα σατανιστικό σύμβολο, γεγονός που μείωσε κάπως το κύρος του κινήματος. Ταριτωμένο κολπάκι.» «Θαι γιατί το έχουν χαράξει στο τοίχωμα;» είπε ο Ρζορτζ. «Ε επιγραφή προειδοποιεί τον ταξιδιώτη να εξαγνίσει την καρδιά του, διότι σύντομα θα μπει στην Ζάλασσα της ΐαλούσια η οποία ανήκει αποκλειστικά στους Ηλλουμινάτους. Ών ταξιδέψεις στην Ζάλασσα της ΐαλούσια, φτάνεις τελικά στο υπόγειο λιμάνι της Ώγκάρτι, το πρώτο καταφύγιο των Ηλλουμινάτων μετά από την καταστροφή της Ώτλαντίδας. Ώυτήν τη στιγμή μπαίνουμε στην Ζάλασσα της ΐαλούσια. Βώσε βάση.» Ν Τάγκμπαρντ έδειξε και ο Ρζορτζ παρακολούθησε με ανοιχτό το στόμα, καθώς τα τοιχώματα της σπηλιάς, που μέχρι τότε ήταν στενά, άρχισαν να ανοίγουν. Έβγαιναν από τη σήραγγα, μα όλα έδειχναν ότι έμπαιναν σε μια συμπαγή ομίχλη. Νι τηλεοπτικές κάμερες και οι ανιχνευτές ακτίνων λέηζερ διαπερνούσαν αυτόν το σκοτεινό ωκεανό όπως διαπερνούσαν και τον Ώτλαντικό. μως αυτός ο ωκεανός δεν ήταν γαλάζιος, ούτε πράσινος. Ήταν γκρίζος. Ένα γκρίζο που έμοιαζε να προεκτείνεται άπειρα προς κάθε κατεύθυνση σαν συννεφιασμένος ουρανός. Ήταν αδύνατο να υπολογίσει κανείς την απόσταση. Ρο μέγιστο βάθος του γκρίζου γύρω τους θα μπορούσε να είναι εκατοντάδες μίλια μακριά ή ακριβώς έξω από το υποβρύχιο. «Ξού είναι ο πυθμένας;» ρώτησε ο Ρζορτζ. «Ξολύ πιο κάτω από εμάς,» είπε η Κάβις. «Ε επιφάνεια αυτού του ωκεανού βρίσκεται λίγο πιο πάνω από το επίπεδο του πυθμένα του Ώτλαντικού.» «Γξυπνούλα μου εσύ,» είπε ο Τάγκμπαρντ τσιμπώντας τον πισινό της και κάνοντας τον Ρζορτζ να τιναχτεί νευρικά. «Κην του δίνεις σημασία, Ρζορτζ,» είπε η Κάβις. «Γίναι λίγο νευρικός και αυτό τον κάνει χαζό.» «Πκασμός,» είπε ο Τάγκμπαρντ. Ν Ρζορτζ, που είχε αρχίσει και ο ίδιος να αισθάνεται νευρικότητα και να αναρωτιέται αν ο ευγενής νους του Τάγκμπαρντ Πελίν είχε αρχίσει να λυγίζει κάτω από το βάρος της ευθύνης, έστρεψε το βλέμμα του στον άδειο ωκεανό. Ρώρα έβλεπε ότι δεν ήταν και τόσο άδειος. πήρχαν ψάρια μέσα του, κάποια μεγάλα, άλλα μικρά, πολλά αλλόκοτα. Θανένα δεν είχε μάτια. Ένα οχτάποδο τέρας με εξαιρετικά μακριά και λεπτά πλοκάμια πέρασε δίπλα από το υποβρύχιο αναζητώντας τη λεία του. Νι άκρες των πλοκαμιών καλύπτονταν από λεπτές τρίχες. Ένα μικρό ψάρι, τυφλό και εκείνο, κολύμπησε αρκετά κοντά σε ένα πλοκάμι ώστε να προκαλέσει ένα ρεύμα, το οποίο αισθάνθηκαν οι τρίχες. Ώμέσως ολόκληρο το σώμα του χταποδιού κινήθηκε προς εκείνη την κατεύθυνση, το ενοχλημένο πλοκάμι τυλίχτηκε γύρω από το άτυχο ψάρι και διάφορα άλλα μπήκαν στο παιχνίδι για να το βοηθήσουν να το καταπιεί. Ρο χταπόδι έχαψε το ψάρι με τρεις δαγκωνιές. Ν Ρζορτζ διαπίστωσε με χαρά ότι τουλάχιστον το αίμα αυτών των πλασμάτων ήταν κόκκινο. Ε πόρτα πίσω τους άνοιξε και μπήκε στη γέφυρα ο Τάρι Πκόιν. «Θαλημέρα σε όλους. Ώναρωτιόμουν αν θα βρω εδώ την Κις Κάο.» «Ώυτήν τη στιγμή έχει βάρδια στην πλοήγηση,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Ώλλά κάτσε μαζί μας και ρίξε μια ματιά στην Ζάλασσα της ΐαλούσια, Τάρι.» Ν Τάρι κοίταξε γύρω του αργά και σκεπτικά. Έπειτα κούνησε το κεφάλι του. «Μέρεις, μερικές φορές σκέφτομαι ότι εσύ το κάνεις αυτό.» «Ρι εννοείς, Τάρι;» ρώτησε η Κάβις. «Μέρεις» -ο Τάρι κούνησε το μακρύ, φιδίσιο χέρι του- «αυτό το πράγμα, σαν ταινία επιστημονικής φαντασίας. Κας έχεις βάλει σε ένα εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο, έχεις μια

29

μεγάλη μηχανή στο υπόγειο που ταρακουνά όλο το κτίριο και εδώ έχεις τοποθετήσει κάμερες, αλλά δείχνουν προς την οθόνη, αν με πιάνεις.» «Νπίσθια προβολή,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Ξες μου Τάρι, ποια θα ήταν η διαφορά αν όλα αυτά δεν ήταν πραγματικά;» Ν Τάρι σκέφτηκε για λίγο με μια ξινισμένη έκφραση στο άβουλο πρόσωπό του. «Βεν θα χρειαζόταν να κάνουμε αυτό που πιστεύουμε ότι πρέπει να κάνουμε. Ώλλά ακόμα και αν δεν χρειάζεται να κάνουμε αυτό που πιστεύουμε ότι πρέπει να κάνουμε, δεν θα έχει καμία διαφορά, αν τελικά το κάνουμε. Θαι αυτό σημαίνει ότι απλώς προχωράμε.» Ε Κάβις αναστέναξε. «Ώπλώς προχωράμε.» «Ώπλώς προχωράμε,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Ξολύ ισχυρό μάντρα.» «Θαι αν δεν προχωρήσουμε,» είπε ο Ρζορτζ, «ούτε τότε θα έχει σημασία. Νπότε έτσι απλά προχωράμε.» «Άλλο ένα ισχυρό μάντρα,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Έτσι απλά προχωράμε.» Ν Ρζορτζ παρατήρησε μια μικρή κηλίδα πέρα μακριά. Θαθώς πλησίαζε, την αναγνώρισε. Θούνησε το κεφάλι του. Βεν θα τελείωνε λοιπόν ποτέ ο σουρεαλισμός στον οποίο τον υπέβαλλαν τις τελευταίες έξι μέρες; Ένα δελφίνι με εξάρτηση κατάδυσης! «Αεια σας, φίλοι-άνθρωποι,» είπε η φωνή του Τάουαρντ από το ηχείο στη γέφυρα. Ν Ρζορτζ έριξε ένα βλέμμα στον Τάρι Πκόιν. Ν πρώην δολοφόνος στεκόταν με ανοιχτό το στόμα και παράλυτος από την έκπληξη. «Αεια σου και χαρά σου, Τάουαρντ,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Ξώς πάει με τους Λαζί;» «Γίναι νεκροί, κοιμούνται, ό,τι είναι αυτό που τους συμβαίνει τέλος πάντων. Ρους προσέχει μια ολόκληρη ορδή δελφινιών – το μεγαλύτερο κομμάτι της Ραξιαρχίας της Ώτλαντίδας.» «Έτοιμα να εκτελέσουν και άλλες ενέργειες, ελπίζω,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Έτοιμα, πράγματι,» είπε ο Τάουαρντ. Έκανε μια τούμπα. «Γντάξει,» είπε ο Τάρι Πκόιν απαλά. «Γντάξει,» είπε πιο σταθερά. «Γίναι ένα ψάρι που μιλάει. Ώλλά γιατί, διάολε, φορά φιάλη οξυγόνου και αναπνέει μέσα από μάσκα;» «ΐλέπω ότι έχουμε ένα νέο φίλο στη γέφυρα,» είπε ο Τάουαρντ. «Ξήρα τη μάσκα από την αντιπροσωπεία του Τάγκμπαρντ στο Σερνάντο Ξόο. Πτην τελική τα δελφίνια πρέπει να αναπνέουν οξυγόνο. Θαι στο μεγαλύτερο κομμάτι αυτού του υπόγειου ωκεανού δεν υπάρχει επιφάνεια. Κόνο νερό, μέχρι την οροφή των σπηλαίων που τον περιέχουν. Ν μόνος τρόπος να βρω αέρα εδώ κοντά είναι να κολυμπήσω μέχρι την επιφάνεια της Ιίμνης Ρότενκοπφ.» «Ρο τέρας της Ιίμνης Ρότενκοπφ,» είπε γελώντας ο Ρζορτζ. «Ζα αγκυροβολήσουμε στην Ιίμνη Ρότενκοπφ αργότερα σήμερα,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Τάουαρντ, θα ήθελα να είστε σε ετοιμότητα απόψε και αύριο το βράδυ. Λα είστε έτοιμοι για σκληρή δουλειά αύριο. Πτο μεταξύ, μην μπείτε στο δρόμο των Λαζί – η ασπίδα που τους προστατεύει στοχεύει ιδιαιτέρως τα θαλάσσια ζώα, καθώς αυτός ήταν ο κύριος κίνδυνος από τον οποίο υπέθεσαν ότι θα απειλούνταν. Βιαθέτουμε εξοπλισμό κατάδυσης για όσους δικούς σου τον χρειάζονται. Ξες τους να προσπαθήσουν να μην βγουν στη λίμνη εκτός αν είναι απολύτως απαραίτητο. Βεν θέλουμε να τραβήξουμε περισσότερη προσοχή από όση χρειάζεται.» «Πας χαιρετώ στο όνομα της ορδής των δελφινιών,» είπε ο Τάουαρντ. «Ταίρε και αντίο». Ώπομακρύνθηκε κολυμπώντας. Ιίγο αργότερα είδαν ένα γιγάντιο ερπετό με τέσσερα πτερύγια και λαιμό διπλάσιου μήκους από το σώμα του. Θυνηγούσε με πάθος ένα κοπάδι τυφλών ψαριών. «Ρο τέρας του Ιοχ Λες,» είπε ο Τάγκμπαρντ και ο Ρζορτζ θυμήθηκε το αστειάκι του για τον Τάουαρντ που θα έβγαινε στην επιφάνεια της Ιίμνης Ρότενκοπφ. «Ένα από τα γενετικά πειράματα του Ακρουάντ με ερπετά,» συνέχισε ο Τάγκμπαρντ. «Γίχε λόξα με τα ερπετά. Αέμισε την Ζάλασσα της ΐαλούσια με αυτά τα πράγματα που μοιάζουν με πλησιόσαυρους. Συσικά είναι τυφλά για να μπορούν να κινούνται στο σκοτάδι. Πκέψου το λίγο – τα μάτια είναι βάρος σε κάποιες περιπτώσεις. Ν Ακρουάντ σκέφτηκε ότι τέτοια τέρατα θα

30

προσέφεραν άλλη μια μορφή προστασίας, ώστε κανείς να μην ανακαλύψει την Ώγκάρτι. μως η Λέσι δεν μπορεί να τα βάλει με το Λέιφ Έρικσον και το ξέρει.» Γπιτέλους φάνηκε μια στήλη κίτρινου φωτός μπροστά τους. Ήταν το φως που έφτανε στην ΐαλούσια από την Ιίμνη Ρότενκοπφ. Ν Τάγκμπαρντ εξήγησε ότι η λίμνη ήταν απλώς ένα μέρος όπου είχε καταρρεύσει η μαλακή και ασταθής βραχώδης οροφή πάνω από την Ζάλασσα της ΐαλούσια. Ε τρύπα που δημιουργήθηκε γέμισε με νερό, καθώς ήταν στο επίπεδο της θάλασσας. Ρα συντρίμμια που έπεσαν μέσα από τον πυθμένα της λίμνης σχημάτισαν ένα βουνό κάτω από το σημείο όπου είχε τρυπήσει η οροφή της ΐαλούσια. «Συσικά οι Ηησουίτες γνώριζαν πάντα ότι η Ιίμνη Ρότενκοπφ συνδέεται με την Ζάλασσα της ΐαλούσια καθιστώντας έτσι εύκολη την επαφή με την Ώγκάρτι,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Αια αυτόν το λόγο, όταν ανέθεσαν στον ΐάισχαουπτ να ιδρύσει ένα φανερό κλάδο των Ηλλουμινάτων, τον έστειλαν στο Ίνγκολσταντ, που βρίσκεται δίπλα στην Ιίμνη Ρότενκοπφ. Θαι ιδού το βουνό κάτω από τη λίμνη.» Βιαγραφόταν μπροστά τους, σκοτεινό και απαγορευτικό. Θαθώς το υποβρύχιο περνούσε από πάνω του, ο Ρζορτζ είδε ένα σύννεφο δελφινιών που έκαναν κύκλους στον ορίζοντα. Ε βουνοκορφή είχε κοπεί με τρόπο που έδειχνε υπερβολικά ακριβής για να είναι φυσικός. Πχημάτιζε ένα υψίπεδο μήκους περίπου δύο μιλίων και πλάτους ενός μιλίου. Ξάνω σε εκείνο το γκρίζο υψίπεδο φαίνονταν κάτι σκούρα τετράγωνα. Ρο υποβρύχιο χαμήλωσε και ο Ρζορτζ είδε ότι τα τετράγωνα ήταν μεγάλες παρατάξεις ανδρών. Πε μια στιγμή βρέθηκαν να περνούν ξυστά πάνω από το στρατό, σαν ελικόπτερο που παρατηρεί το στράτευμα που παρελαύνει. Ν Ρζορτζ διέκρινε καθαρά τις μαύρες στολές, τα πράσινα τανκ με τους μαύρους και λευκούς σταυρούς, τα μακριά, σκούρα κανόνια, στραμμένα προς τα πάνω. Πτέκονταν εκεί, σιωπηλοί και ακίνητοι, χιλιάδες μέτρα κάτω από την επιφάνεια της λίμνης. «Ώυτό είναι το όπλο που σχεδιάζουν να χρησιμοποιήσουν οι Ηλλουμινάτοι για να επιβάλλουν το Έσχατο;» ρώτησε ο Ρζορτζ. «Αιατί δεν τους καταστρέφουμε εδώ και τώρα;» «Βιότι τους προστατεύει ένα βιομυστικό πεδίο,» είπε ο Τάγκμπαρντ, «και δεν μπορούμε. μως δεν ήθελα να τους δεις. ταν οι ηλεκτρικές, αστρικές και οργονομικές δονήσεις των Ώμέρικαν Κέντικαλ Ώσοσιέισιον, ενισχυμένες από τις συνεργατικές δέσμες ήχου, εικόνας και συναισθηματικής ενέργειας όλων εκείνων των νέων που θα αντιδρούν στο ρυθμό, ζωντανέψουν ξανά αυτήν τη λεγεώνα των Λαζί, θα χρειαστεί να εμφανιστεί στο πεδίο της μάχης η ίδια η θεά Έρις για να σωθούμε.» «Τάγκμπαρντ,» διαμαρτυρήθηκε αηδιασμένος ο Ρζορτζ. «Κου λες δηλαδή ότι η Έρις είναι πραγματική; Πραγματικά πραγματική και όχι απλώς μια αλληγορία ή ένα σύμβολο; Βεν το τρώω αυτό, όπως δεν μπορώ να πιστέψω ούτε ότι υπάρχουν ο Ηεχωβάς ή ο σιρις.» μως ο Τάγκμπαρντ απάντησε πολύ σοβαρά. «ταν αντιμετωπίζεις αυτές τις δυνάμεις με φιλοσοφικό και επιστημονικό τρόπο και συλλογίζεσαι σχετικά με αυτές σε μια πολυθρόνα, αυτή η ορθολογική προσέγγιση είναι χρήσιμη. Ρότε ωφελεί να θεωρείς τους θεούς, τις θεές και τους δαίμονες προβολές του ανθρώπινου νου ή ασυνείδητες πλευρές του εαυτού μας. μως κάθε αλήθεια ισχύει μόνο για έναν τόπο και έναν χρόνο και αυτή, όπως είπα, είναι μια αλήθεια της πολυθρόνας. ταν αντιμετωπίζεις πραγματικά αυτές τις μορφές, η μόνη ασφαλής, πραγματιστική και λειτουργική προσέγγιση είναι να τις αντιμετωπίσεις ως πραγματικές, με ύπαρξη, βούληση και σκοπό ανεξάρτητο από τους ανθρώπους που τις επικαλούνται. Ών το είχε καταλάβει αυτό ο Καθητευόμενος Κάγος, δεν θα είχε βρεθεί σε τόσους μπελάδες. SHE’ LL BE WEARING RED PAJAMAS SHE’ LL BE WEARING RED PAJAMAS SHE’ LL BE WEARING RED PAJAMAS WHEN SHE COMES Θαθώς πλησίαζε στις παρυφές του πλήθους, ο Σίσιον Ρσιπς είδε μια ομάδα μουσικών οι οποίοι ήταν Άγγλοι, όπως φαινόταν από το ντύσιμο και τα κουρέματά τους. Ρο όνομά τους, γραμμένο στη μπότα, ήταν πολογισμένη Ξλήξη, και ο κιθαρίστας είχε δέσει ένα παγούρι

31

στο γοφό του. Ν πράκτωρ 00005 θυμήθηκε πόσο διψούσε και ρώτησε, «Κε συγχωρείτε, μήπως γνωρίζετε πού θα μπορούσα να βρω λίγο νερό ή ένα αναψυκτικό;» «Ξιες μια τζούρα απ’ το παγούρι μου,» είπε φιλικά ο κιθαρίστας και του το προσέφερε. Έδειξε προς τη δύση. «ΐλέπεις αυτόν το γεωδεσικό θόλο από κόντρα-πλακέ εκεί πέρα; Γίναι ένας γαμημένος γιγάντιος σταθμός Θουλ-Έιντ. Ρον έστησαν οι Θάμπουτερς11 και σίγουρα θα κρατήσει, ακόμα και αν το πλήθος διπλασιαστεί πριν να τελειώσει αυτή η ιστορία. Κόλις γέμισα το παγούρι μου από εκεί, οπότε είναι φρέσκο. ποτε χρειαστείς, θα βρεις εκεί και άλλο νερό.» «Γυχαριστώ,» είπε θερμά ο 00005 και κατέβασε μια γενναία, δροσερή, απολαυστική γουλιά. Βιέθετε πολύ χαμηλό κατώφλι στο LSD. Ν κόσμος άρχισε να φαίνεται πιο φωτεινός, πιο παράξενος και πιο πολύχρωμος μέσα σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα. (Ε πλακατζού ήταν η Οόντα Ρσιφ, τραγουδίστρια των Θεφαλών της Λήσου του Ξάσχα, η οποία είχε εμπνεύσει βαθύ θαυμασμό στις νεότερες γενιές –και τρομερή φρίκη στις παλαιότερες- όταν είχε βαφτίσει το εξώγαμο μωρό της Ηησού Ηεχωβά Γωσφόρο Πατανά Ώρχηγό. Ε αφράτη Οόντα, πρώην Παϊεντολόγος και νυν μέλος της Αουίκα, φημιζόταν στον κόσμο της σόου μπιζ διότι «έπαιρνε πίπες όπως καμία άλλη γκόμενα της εποχής της», μια φήμη εξ αιτίας της οποίας κάποιοι Πατανιστές από την Γπιτροπή για την ποψηφιότητα της Ιίντα Ιάβλεϊς για την Ξροεδρία έστελναν συχνά θανάσιμες δονήσεις εναντίον της, όλες εκ των οποίων επέστρεφαν σε εκείνους χάρη στην ασπίδα Αουίκα που διέθετε. Ήταν επίσης, πιθανότατα, η καλύτερη τραγουδίστρια της γενιάς της και πίστευε ακράδαντα ότι τα περισσότερα ανθρώπινα προβλήματα θα λύνονταν αν ολόκληρος ο κόσμος τρίπαρε με LSD. Γτοιμαζόταν εδώ και πολλούς μήνες για το φεστιβάλ του Ίνγκολσταντ και αγόραζε μόνο τριπάκια της καλύτερης ποιότητας από τις πλέον αξιόπιστες άκρες. Ιίγα λεπτά νωρίτερα είχε τρυπώσει στο γεωδεσικό σταθμό Θουλ-Έιντ και είχε αδειάσει στη δεξαμένη αρκετή καθαρή διεθυλαμίδη του λυσεργικού οξέος ώστε να ξεφύγει ο πληθυσμός μιας μικρής χώρας. Πτην πραγματικότητα την ιδέα είχε φυτέψει περίτεχνα στο μυαλό της η ηγέτιδα της ομάδας Αουίκα της, μια εκπληκτικά όμορφη γυναίκα με φλογερά κόκκινα μαλλιά και πράσινα μάτια που κρυφόκαιγαν, η οποία κάποτε είχε πρωταγωνιστήσει σε μια Καύρη Ρελετή με αρχιερέα τον Ξάντρε Ξαιδεράστια στον αριθμό 2323 της Ιέικ Πορ Λτράιβ. Ώυτή η γυναίκα αυτοαποκαλείτο Ιαίδη ΐέλκορ και συχνά αστειευόταν με τις αναμνήσεις της από την ΐαυαρία του 18ου αιώνα. Ε Οόντα υπέθετε ότι εκείνα τα αστειάκια ήταν αναφορές στη μετεμψύχωση.) Ρη 10η Ώπριλίου, ενώ ο Τάουαρντ έκανε την ανακάλυψή του στα ερείπια της Ώτλαντίδας και ο Ρλάλοκ μόρφαζε στην Ξόλη του Κεξικού, ο Ρομπίας Λάιτ, στο δωμάτιό του στο Μενοδοχείο Ξαν Θρέστον στη Πάντα Ηζομπέλ, ολοκλήρωνε την αποστολή ενός μηνύματος προς το αμερικανικό υποβρύχιο που στάθμευε στον Θόλπο της Κπιάφρα. «Νι Οώσοι και οι Θιτρινιάρηδες ολοκλήρωσαν την απόσυρσή τους και ο Ώρχιστράτηγος Ξούτα είναι σίγουρα φιλικός απέναντί μας και ταυτοχρόνως δημοφιλής στους Κπούμπι και τους Σανγκ. Ρο έργο μου ολοκληρώθηκε. Ζα περιμένω διαταγές για να επιστρέψω στην Νυάσινγκτον.» «Οότζερ. βερ εντ άουτ.» (Ν Σρανκ Πάλιβαν αξιοποιούσε το μοναδικό κεφάλαιό του και έδινε παραστάσεις στην Ώβάνα ως Θουβανός Πούπερμαν με το όνομα Ξάπα Ξιάμπα, όταν η Ώδελφότητα παρατήρησε την ομοιότητά του με τον Ρζον Λτίλινγκερ. «Ζεέ μου!» είπε, όταν του έκαναν την προσφορά τους, «πέντε χιλιάδες δολάρια για να συνοδεύσω δύο κυρίες σε μια ταινία ένα βράδυ; Θαι λέτε ότι πρόκειται απλώς για μια φάρσα;» «Ζα είναι μια πολύ αστεία φάρσα,»

11 Kabouters: ολλανδικό νεολαιίστικο κίνημα των αρχών της δεκαετίας του 1970 που προήλθε από τους Provos. Νι Provos ήταν η πρώτη οργανωμένη ομάδα αντικουλτούρας που εμφανίστηκε στη μεταπολεμική Νλλανδία. Ξαρουσιάζουν οικογενειακές ομοιότητες με τους Λτανταϊστές, τους Θαταστασιακούς, τους Yippies και τον Ώναρχισμό. (Π.τ.μ.)

32

του υποσχέθηκε ο Ρζεϊκάπο Κοσενίγκο. Έτσι το Πμιθσόνιαν απέκτησε ένα από το πιο ενδιαφέροντα κειμήλιά του, το «κεφάλαιο» του κυρίου Πάλιβαν.) WE’LL KILL THE OLD RED ROOSTER (Ν Τάγκμπαρντ επέστρεψε στην καμπίνα του συνοδευόμενος από τον Ρζο Κάλικ. «Ξήγαινε στην αίθουσα μπύρας στο Κόναχο,» είπε, «και κλέψε οποιοδήποτε αντικείμενο, οτιδήποτε βρεις, αρκεί να είναι εμφανώς αρκετά παλιό ώστε να βρισκόταν εκεί τη νύχτα που εκείνος επεχείρησε το Putsch12. Έπειτα θα μας βρεις όλους στο Ίνγκολσταντ. Θατάλαβες;» WE’LL KILL THE OLD RED ROOSTER Ε Ιαίδη ΐέλκορ, φορώντας πράσινη παραδοσιακή μπλούζα και πράσινο καυτό σορτσάκι, περιφερόταν γύρω από το γεωδεσικό θόλο Θουλ-Έιντ. Ένας άνδρας με πράσινο ζιβάγκο και πράσινο παντελόνι τράβηξε το βλέμμα της. Ρον πλησίασε ρωτώντας, «Γίσαι χελώνα;» «Πίγουρα, μωράκι,» απάντησε εκείνος πρόθυμα. Έτσι απέτυχε να επικοινωνήσει μαζί του – και χρωστούσε και ένα ποτό στο μπουνταλά. Κα χαμογέλασε ευχάριστα και απέκρυψε την ενόχλησή της. WE’LL KILL THE OLD RED ROOSTER WHEN SHE COMES Ρην τελευταία φάση της επιχείρησης ξεκίνησαν ουσιαστικά οι Οόμπινσον και Ιέρμαν από το Ρμήμα Ώνθρωποκτονιών. Γίχα πάει στη Λέα όρκη για να συζητήσω με τον Τασάν ι Παμπάχ τον Βέκατο σχετικά με μια νέα φάση της επιχείρησης «πιο από το Ιάος» (είχε μόλις φτάσει από το Πικάγο, όπου είχε σκηνοθετήσει εκείνη τη συζήτηση με τον Αουότερχαουζ για χάρη της Κις Πέρβιξ). Ώποφάσισα να έρθω σε επαφή μαζί του για εκείνες τις λεπτομέρειες που δεν επιτρέπεται να εμφανιστούν σε επίσημη αναφορά. Πυναντηθήκαμε στην Ξλατεία Νυάσινγκτον και βρήκαμε ένα παγκάκι αρκετά απομακρυσμένο από τους σκακιστές ώστε να μιλήσουμε ιδιαιτέρως. «Ν Καλντούν μας έχει πάρει χαμπάρι,» μου είπε αμέσως ο Οόμπινσον. Σορούσε ψεύτικη γενειάδα. πέθεσα ότι εκείνο τον καιρό δούλευε ως μυστικός σε κάποιο πυρήνα των Αουέδερμεν, καθώς η ηλικία του δεν του επέτρεπε να περάσει για κάτω από είκοσί ένα και να μπει σε ομάδα Κοριτούρι. «Γίσαι σίγουρος;» ρώτησα. Κου έδωσε τη συνήθη απάντηση: «Θαι ποιος είναι σίγουρος για οτιδήποτε σε αυτή τη δουλειά; μως ο Κπάρνεϊ είναι γνήσιος μπάτσος,» προσέθεσε, «και τα ένστικτά του είναι σαν μαντικές ράβδοι. Έτσι κι αλλιώς, όλοι στο σώμα γνωρίζουν πια ότι τους έχουμε διαβρώσει. Θάνουν και πλάκα με το ζήτημα. “Γσύ ποιον μυστικό της CIA έχεις στο τμήμα σου;” – τέτοια πράγματα.» «Πίγουρα ο Καλντούν μας έχει πάρει χαμπάρι,» συμφώνησε ο Ιέρμαν. «Ώλλά δεν ανησυχώ για αυτόν.» «Θαι για ποιον ανησυχείς;» είπα χτενίζοντας νευρικά τα παχύ μουστάκι μου. Γίχε αρχίσει να με κουράζει το να είμαι ο πρώτος πενταπλός πράκτορας στην ιστορία της κατασκοπίας. Βεν ήμουν βέβαιος ποιο από τα αφεντικά μου θα έπρεπε να ακούσει την πληροφορία, αν και σίγουρα η CIA έπρεπε να τη μάθει, αφού ο Οόμπινσον και ο Ιέρμαν θα μπορούσαν κάλλιστα να τους δίνουν αναφορά δύο φορές έχοντας και άλλο σύνδεσμο ως επαλήθευση της αξιοπιστίας μου. «Αια τον επικεφαλής του Ώνθρωποκτονιών,» είπε ο Ιέρμαν. «Έναν γέρο-ξούρα που λέγεται Ακούντμαν. Γίναι διαβολεμένα έξυπνος. Κερικές φορές αναρωτιέμαι αν είναι και εκείνος διπλός πράκτορας για το ίδιο το Κάτι. Ρα πιάνει όλα, λες και είναι Ώντέπτους Γξέμπτους στο Ράγμα.» Πήκωσα το βλέμμα μου προς το άγαλμα του Ακαριμπάλντι. Ζυμήθηκα τον παλιό φοιτητικό μύθο, ότι θα τραβούσε το σπαθί του απ’ το θηκάρι αν περνούσε ποτέ μια παρθένα μέσα από το Ξάρκο Νυάσινγκτον. «Κίλησε μου για αυτόν τον Ακούντμαν,» είπα.

12 Ξραξικόπημα. (Π.τ.μ.)

33

(«Αια ρίξε ένα βλέφαρο στα μπαλκόνια αυτής της γκόμενας,» είπε με ενθουσιασμό ένας περάνθρωπος. («Ξεπόνια,» συμφώνησε με ενθουσιασμό ένας δεύτερος περάνθρωπος. «Θαι ξέρεις πόσο γουστάρουμε τα πεπόνια εμείς οι Δουλού,» προσέθεσε γλείφωντας τα χείλη του. («Θόλλα το!» φώναξε ο πρώτος. («Θόλλα το!» συμφώνησε ο δεύτερος. (Ρο κόλλησαν και ο Θλαρκ Θεντ βγήκε από το ρεμβασμό του. Θαθώς λίγο νωρίτερα είχε δοκιμάσει τις προμήθειες του Θουλ-Έιντ, είχε αρχίσει να επιπλέει, αν και δεν είχε ακόμα αντιληφθεί τι συνέβαινε – απλώς αισθανόταν ένα κάπως ασυνήθιστο τσίμπημα της μνήμης από την εποχή που ήταν ανθρωπολόγος και τον απασχολούσε βαθιά μια νέα ενόραση σχετικά με τη σχέση ανάμεσα στη μαύρη Ξαρθένο της Αουαδελούπης, την ελληνική θεά Ξερσεφόνη και τις σεξουαλικές κλίσεις του. ΐγήκε απότομα από την ενόραση κοιτώντας τη γυναίκα τα στήθη της οποίας είχαν εμπνεύσει τόσο σεβασμό. («Ααμώ την Ξαναγία,» είπε ευλαβικά και το στόμα του σχημάτισε ένα χαμόγελο.) Ε Οεβέκκα Ακούντμαν έφυγε από το σπίτι στις 3 μ.μ. σπρώχνοντας ένα καροτσάκι για ψώνια και περνώντας δίπλα από το γκαράζ. Ρο πιο κοντινό σούπερ μάρκετ απείχε δέκα λεπτά με τα πόδια και ήταν αρκετά μεγάλο ώστε να την κρατήσει απασχολημένη για μισή ώρα, ώσπου να βρει όλα όσα ήθελε και να φτάσει μέχρι το ταμείο. ΐγήκα αθόρυβα από το αμάξι και κινήθηκα προς το πίσω μέρος του σπιτιού, απολύτως ασφαλής από τα βλέμματα των γειτόνων με τη στολή της Κπελ Ρέλεφον. Ε κλειδαριά της κουζίνας ήταν εύκολη και δεν χρειάστηκα ούτε καν τα κλειδιά μου. Ώρκούσε ένα τραπουλόχαρτο για να ανοίξει. Ε πρώτη μου σκέψη ήταν να κατευθυνθώ προς την κρεβατοκάμαρα –ο γέρος από τη ΐιέννη είχε δίκιο, εκεί βρίσκεις τα πραγματικά στοιχεία για το χαρακτήρα κάποιου- αλλά με σταμάτησε μια καρέκλα στην κουζίνα. Νι δονήσεις ήταν τόσο ισχυρές που έκλεισα τα μάτια μου και την ψυχομέτρησα σύμφωνα με το δύσκολο Ρρίτο Άλκο της Ώ.·.Ώ.·.. Ήταν η Οεβέκκα: είχε καθίσει εκεί και είχε σκεφτεί να πιει πρέζα. Ε δόνηση χάθηκε γρήγορα, πριν προλάβω να διαβάσω τί την είχε σταματήσει. Ε κρεβατοκάμαρα με χτύπησε κατακέφαλα. «Ξοιος θα το σκεφτόταν ότι ο γέρος έχει τόση ψυχή;» είπα και υποχώρησα. Ζα ήταν βεβήλωση να διαβάσω υπερβολικά πολλά εκεί μέσα και όσα είχα διαβάσει ήταν αρκετά. πως θα έλεγε η Κις Κάο, ο τύπος ήταν Ράο-Αιν (Κπέτα πρίμε στην ορολογία του Κατιού). Θαθόλου παράξενο που ο Οόμπινσον μιλούσε συνέχεια για τη «διαίσθησή» του. Πτο σαλόνι με σταμάτησε ένα αγαλματάκι με την Αοργόνα της Θοπεγχάγης. Ρο διάβασα και κάγχασα. Ζεέ μου, τί νευρώσεις που έχουμε όλοι. Πτον ένα τοίχο υπήρχε μια εντοιχισμένη βιβλιοθήκη αλλά μάλλον η Οεβέκκα ήταν η αναγνώστρια της οικογένειας. Άρχισα να ερευνώ και βρήκα τις δονήσεις του Παούλ σε ένα ράφι με αστυνομικές ιστορίες και μια ανθολογία μαθηματικών και λογικών γρίφων του αϊεντίφικ Αμέρικαν. Ν τύπος δεν είχε ιδέα για τις λανθάνουσες ικανότητές του και σκεφτόταν μόνο επιλύοντας γρίφους. Ένας Πέρλοκ Τολμς δίχως καν το βιολί και τα ναρκωτικά για να τον ανακουφίζουν από όλη εκείνη την εγκεφαλική εργασία. λα τα άλλα διοχετεύονταν στο γάμο του, σε εκείνη την καυτή κρεβατοκάμαρα εκεί πάνω. χι. πήρχε ένα σημειωματάριο στο τραπέζι. Βικό του, σύμφωνα με την αύρα. Αύρισα γοργά τις σελίδες: όλα λεπτομερή, ακριβή, απολύτως νατουραλιστικά. Θυρίως πρόσωπα: εγκληματίες με τους οποίους είχε ασχοληθεί στη δουλειά του, όλοι μέσα από μια οπτική γωνία συμπάθειας την οποία κρατούσε μακριά από τις ώρες της εργασίας του. Βέντρα στο Πέντραλ Ξαρκ. Αυμνά της Οεβέκκας, λατρεία σε κάθε μολυβιά. Ρο απρόσμενο πρόσωπο ενός μαύρου πιτσιρικά με μια φτωχογειτονιά στο φόντο – άλλη μια πινελιά απρόσμενης συμπόνιας. Έπειτα αλλαγή – το πρώτο αφηρημένο σχέδιο. ΐασικά ήταν ένα άστρο του Βαβίδ αλλά είχε αρχίσει να προσθέτει κύματα ενέργειας που κινούνταν από το κέντρο προς τα έξω και είχε βάψει το καθοδικό τρίγωνο – κάπου, στο πίσω μέρος του

34

κεφαλιού του, επεξεργαζόταν το συμβολισμό και πλησίαζε εκπληκτικά κοντά στην αλήθεια. Θαι άλλα πρόσωπα που προφανώς ανήκαν σε εγκληματίες. Κια σκηνή από τα ρη Θάτσκιλ με την Οεβέκκα να διαβάζει ένα βιβλίο κάτω από ένα δέντρο – κάτι είναι λάθος, θλίψη και φόβος στις σκιές. Έκλεισα τα μάτια μου και συγκεντρώθηκα: η εικόνα συνοδευόταν από μια δεύτερη γυναίκα… Άνοιξα ιδρωμένος τα μάτια μου. Ήταν η πρώτη σύζυγός του, που είχε πεθάνει από καρκίνο. Σοβόταν ότι θα έχανε και την Οεβέκκα. Κα εκείνη ήταν νέα και υγιής. Ένας άλλος άνδρας. Σοβόταν ότι θα τον παρατούσε για κάποιον νεότερο. Ώυτό ήταν λοιπόν το κλειδί. Αύρισα μερικές ακόμα σελίδες και είδα ένα μονόκερω – λίγη ακόμα από την ασυνείδητη δουλειά που είχε ξεκινήσει με εκείνο το ερωτικό Άστρο του Βαβίδ. Έπειτα σάρωσα γρήγορα το βιβλία της Οεβέκκας. Θυρίως ανθρωπολογία, κυρίως αφρικανική. Έβγαλα ένα από το ράφι και το κράτησα. Ν Έρως και πάλι, ελαφρώς μετουσιωμένος. Ρο άλλο κομμάτι του κλειδιού. πως είχε παρατηρήσει κάποτε ο Τασάν ι Παμπάχ ο Βέκατος, «πάρχει λευκή με ψυχή τόσο νεκρή, που έναν μαύρο στο κρεβάτι να μην ποθεί;» Έβαλα τα πάντα στη θέση τους προσεκτικά και κινήθηκα προς την πίσω πόρτα. Πταμάτησα στην κουζίνα για να διαβάσω ξανά την καρέκλα, καθώς η υποτροπή ανήκει στο σύνδρομο του εθισμού στην ηρωίνη όσο και στον καρκίνο του πνεύμονα. Ώυτήν τη φορά βρήκα τί την είχε σταματήσει. Ών πω η αγάπη, θα ακουστώ συναισθηματικός και, αν πω το σεξ, θα ακουστώ κυνικός. Ζα το ονομάσω ζευγάρωμα και θα ακουστώ επιστημονικός. ταν μπήκα στο αμάξι μου, έλεγξα πόσος χρόνος είχε περάσει: δεκαεφτά λεπτά. Ζα μου είχε πάρει πολλές ώρες για να ανακαλύψω τόσες πληροφορίες με τις κοινές μεθόδους έρευνας και θα ήταν διαφορετικές, πιο ασήμαντες πληροφορίες. Πίγουρα η εκπαίδευση της Ώ.·.Ώ.·. έχει κάνει όλες τις άλλες δουλειές μου ευκολότερες. Ξαρέμενε μόνο ένα πρόβλημα: δεν ήθελα να σκοτώσω κανέναν σε αυτό το σημείο και μια βομβιστική ενέργεια απλά θα έβαζε στην υπόθεση τον Καλντούν. Ώκόμα και αν εξαφανίζαμε τον Κάλικ, μπορεί να προσελκύαμε μόνο την πηρεσία Ώγνοουμένων Ξροσώπων. Ρότε θυμήθηκα τις κούκλες που χρησιμοποιούσε ο υφασματέμπορος στο δέκατο όγδοο όροφο, ακριβώς πάνω από τα γραφεία της Αντιπαράθεσης. Ών κάψουμε την κούκλα ακριβώς πριν να ρυθμίσουμε τη βόμβα, μπορεί να πιάσει… οδήγησα προς το Κανχάταν σφυρίζοντας «Το-Το-Το, Ξοιός Ζα Αελάσει Ιοιπόν Ρελευταίος;» (Ε βόμβα έσκασε στις 2:30 π.μ. μια εβδομάδα αργότερα. Ν Πάιμον, ο οποίος έφευγε από το Ώεροδρόμιο Ν’ Τέιρ, όπου η ώρα ήταν 1:30 π.μ., αποφάσισε ότι προλάβαινε ακόμα να πάει στον Σιλικό Μένο και να συναντήσει εκείνη τη χαριτωμένη μπατσίνα που είχε διεισδύσει τόσο έξυπνα στην Ώνώνυμη Ώναρχική Νρδή. Ζα μπορούσε να τη ρίξει εύκολα στο κρεβάτι, καθώς οι θηλυκές κατάσκοποι πάντα περιμένουν ότι οι άνδρες θα τους αποκαλύψουν μυστικά όταν θα βρίσκονται στην ονειρική χαλάρωση μετά από το σεξ, με τις άμυνές τους πεσμένες. Ώποφάσισε ότι θα της δίδασκε λίγη σεξουαλική γιόγκα για να δει τί μυστικά μπορεί να του αποκάλυπτε. Ζυμήθηκε όμως τη μεσονύκτια συνάντηση στο κτίριο του ΝΕΓ, αφού είχαν βάλει τη βόμβα, και τα βλοσυρά λόγια του Κάλικ: «Ών έχουμε δίκιο, μπορεί να έχουμε πεθάνει όλοι πριν να ανοίξει τις πόρτες του το Γυρωπαϊκό Αούντστοκ την επόμενη εβδομάδα.») «Γίσαι χελώνα;» ρωτά ξανά η Ιαίδη ΐέλκορ πλησιάζοντας έναν άλλο τύπο με πράσινα ρούχα. «χι,» λέει εκείνος, «δεν έχω πανοπλία.» Ρου χαμογελάει και μουρμουρίζει, «Γυλογημένος να είσαι». «Γυλογημένη να είσαι,» απαντά εκείνος… Ε Λτόρις Τόρους άκουσε τη φωνή πίσω της να λέει, «Ρι κάνει η Κεσαλίνα του Κισκατόνικ;». Ε καρδιά της σκίρτησε. Βεν το είχε πιστέψει, μα, όταν γύρισε, ήταν εκείνος, ο Πτακ… «Τριστέ μου,» είπε ένας περάνθρωπος σε έναν άλλο, «γνωρίζει προσωπικά όλες τις όμορφες λευκές γκόμενες του κόσμου;»… Ε Πύγκλητος και ο Ιαός της Οώμης πλακώνονταν ακόμα με τον Ώττίλα και τους Νύνους Ρου, όμως ο Τέρμι «Ππιντ Θινγκ» Ρρισμέγιστος, ντράμερ των Τάσμα Ώξιοπιστίας, τους παρακολουθούσε γαλήνια από απόσταση λίγων μέτρων θεωρώντας τους

35

ένα ιδιαίτερα πολύπλοκο, σχεδόν μαθηματικό μπαλέτο. Ρον ενδιέφερε μόνο να διαπιστώσει αν εξέφραζαν την αιώνια πάλη του Πεθ και του σιρι ή την ένωση των ατόμων για το σχηματισμό μορίων. Ρο ήξερε ότι τρίπαρε αλλα δεν τον ένοιαζε. Ζα πρέπει να έφταιγε το Θουλ-Έιντ, άλλη μια εύθυμη φάρσα του Ρυλ ιλενσπιγκελ… Ρο υποβρύχιο υψώθηκε πάνω από το υψίπεδο, προς την Ιίμνη Ρότενκοπφ. Ώφού έριξαν την άγκυρα πολύ βαθιά στην όχθη απέναντι από το Ίνγκολσταντ, ο Τάγκμπαρντ και περίπου τριάντα μέλη του πληρώματός του μπήκαν σε υποβρύχιες άκατους και βγήκαν στην επιφάνεια. Πε ένα δρόμο δίπλα στη λίμνη τους περίμενε μια σειρά από αυτοκίνητα με επικεφαλής μια μεγαλοπρεπή Κπουγκάτι Οουαγιάλ. Ν Τάγκμπαρντ συνόδευσε αρχοντικά τον Ρζορτζ, την Πτέλλα και τον Τάρι Πκόιν μέσα στο ογκώδες αμάξι. Ν Ρζορτζ διαπίστωσε σοκαρισμένος ότι το πρόσωπο του σωφέρ ήταν καλυμμένο με γκρίζα γούνα. Ε βόλτα γύρω από τη λίμνη και μέχρι την πόλη του Ίνγκολσταντ ήταν μεγάλη. Ήταν περίπου όπως το είχε φανταστεί ο Ρζορτζ, γεμάτο με πυργίσκους, αψίδες και γοτθικούς πύργους ανακατεμένους με μοντέρνα αρειανά οικοδομήματα κατευθείαν από την Ιεωφόρο των Ρρελών. μως τα περισσότερα κτίρια έδιναν την εντύπωση ότι είχαν χτιστεί την εποχή του Ξρίγκιπα Γρρίκου Ώ΄ του Θυνηγού. «Ρο μέρος είναι γεμάτο με όμορφα κτίρια,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Ν μεγάλος γοτθικός καθεδρικός στο κέντρο της πόλης ονομάζεται Liebfrauenminister. πάρχει άλλη μια εκκλησία ροκοκό που ονομάζεται Καρία ΐικτωρία – πάντα ήθελα να πάρω LSD και να κοιτάξω τα ανάγλυφα, είναι τόσο περίτεχνα.» «Έχεις ξανάρθει, Τάγκμπαρντ;» ρώτησε ο Τάρι. «Πε αναγνωριστικές αποστολές. Μέρω όλα τα καλά σημεία. Ώπόψε θα είστε όλοι καλεσμένοι μου στο Schlosskeller13 του Θάστρου του Ίνγκολσταντ.» «Βεν μπορούμε να κάνουμε και αλλιώς,» είπε ο Ρζορτζ. «Γίμαστε όλοι άφραγκοι.» «Ών έχεις λινάρι,» είπε ο Τάγκμπαρντ, «μπορείς να πληρώσεις με λινάρι στο Schlosskeller.» Ώρχικά πήγαν στο ξενοδοχείο. Ν Τάγκμπαρντ είπε ότι ήταν το πλέον σύγχρονο και άνετο στο Ίνγκολσταντ. Γίχε κλείσει τα περισσότερα δωμάτια για τους δικούς του. Θαθώς όλα τα ξενοδοχεία του Ίνγκολσταντ ήταν φίσκα, είχε χρειαστεί να δώσει γενναία προκαταβολή. Ρο προσωπικό του ξενοδοχείου έσπευσε να εξυπηρετήσει, όταν είδε το κομβόι των αυτοκινήτων πίσω από την εντυπωσιακή Κπουγκάτι του Τάγκμπαρντ. Ώκόμα και σε μια πόλη γεμάτη με διασημότητες, πνιγμένη στους πλούσιους ροκ μουσικούς και τους εύπορους ροκ οπαδούς από όλο τον κόσμο, το μηχάνημα του Τάγκμπαρντ επέβαλλε το σεβασμό. Ν Ρζορτζ ακολούθησε τον Τάγκμπαρντ στο λόμπι και βρέθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με δύο ηλικιωμένους, καμπουριασμένους Αερμανούς. Ν ένας, που είχε μακρύ λευκό μουστάκι και μια τούφα λευκών μαλλιών που έπεφταν στο μέτωπό του, είπε, με βαριά αγγλική προφορά, «Θάνε στην άκρη, εκφυλισμένο εβραϊκό ομοφυλοφιλικό κομμούνι.» Ν μεγαλύτερος άνδρας μόρφασε και είπε κάτι κατευναστικό στο φίλο του με απαλή φωνή. Ν πρώτος κούνησε το χέρι του απορριπτικά και απομακρύνθηκαν μαζί προς τους ανελκυστήρες. Ν Ρζορτζ είδε και άλλους γέρους να τους ακολουθούν, τόσο έκπληκτος που δεν μπορούσε να θυμώσει. μως εκεί, στην πατρίδα αυτής της νοοτροπίας, το μίσος του γέρου του φαινόταν περισσότερο σαν ιστορικό αξιοθέατο. Πίγουρα κάτι τέτοιοι τύποι θα είχαν δει τον Τίτλερ με σάρκα και οστά. Ν Τάγκμπαρντ πήρε αρχοντικά μια αρμαθιά κλειδιά από τη ρεσεψιόν. «Τάριν απλότητας, έβαλα σε κάθε δωμάτιο έναν άνδρα και μια γυναίκα,» είπε, καθώς μοίραζε τα κλειδιά. «Βιαλέξτε τους συγκατοίκους σας και ανταλλάξτε τους όπως σας αρέσει. ταν θα φτάσετε στα δωμάτιά σας, θα βρείτε παραδοσιακές βαυαρικές φορεσιές να σας περιμένουν στα κρεβάτια. Ξαρακαλώ να τις φορέσετε.»

13 Θελάρι. (Π.τ.μ.)

36

Ε Πτέλλα και ο Ρζορτζ ανέβηκαν μαζί. Ν Ρζορτζ ξεκλείδωσε την πόρτα και εξέτασε το μεγάλο δίκλινο δωμάτιο. Ξάνω στο ένα κρεβάτι υπήρχε μια ανδρική φορεσία με lederhosen14, μεταξωτό πουκάμισο και κάλτσες μέχρι το γόνατο, ενώ στο άλλο υπήρχαν μια παραδοσιακή φούστα, μια μπλούζα και ένα γιλέκο. «Πτολές,» είπε η Πτέλλα. «Ν Τάγκμπαρντ είναι θεότρελος.» Έκλεισε την πόρτα και κατέβασε το φερμουάρ της ολόσωμης χρυσής πλεχτής φόρμας της. Ώπό κάτω δεν φορούσε τίποτα. Ταμογέλασε, καθώς ο Ρζορτζ την κοιτούσε με θαυμασμό. ταν συγκεντρώθηκε η ομάδα στο λόμπι, μόνο η Πτέλλα έδειχνε όμορφη με τη στολή. Ώπό τους άνδρες, πιο φυσικός και ευτυχισμένος με τα lederhosen έδειχνε ο Τάγκμπαρντ –και ίσως για αυτό να είχε την ιδέα να ντυθούν έτσι. Ν ψηλός, κοκκαλιάρης Τάρι έδειχνε γελοίος και αμήχανος αλλά προσπαθούσε να φανεί καλόβολος χαμογελώντας αδέξια. Ν Ρζορτζ κοίταξε γύρω του. «Ξου είναι η Κάβις;» ρώτησε τον Τάγκμπαρντ. «Βεν ήρθε μαζί μας. Έμεινε πίσω για να προσέχει το μαγαζί.» Ν Τάγκμπαρντ ύψωσε αυτοκρατορικά το χέρι του. «Γμπρος για το Schlosskeller.» Ρο Θάστρο του Ίνγκολσταντ, ένα μεσαιωνικό κτίριο με επάλξεις χτισμένο πάνω σε λόφο, διέθετε ένα εξαιρετικό εστιατόριο εκεί όπου κάποτε θα πρέπει να υπήρχε ένα μπουντρούμι, ένα κελάρι κρασιών ή και τα δύο ταυτόχρονα. Ν Τάγκμπαρντ είχε κλείσει ολόκληρο το κελάρι για τη βραδιά. «Γδώ,» είπε, «θα ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας, θα διασκεδάσουμε και θα ετοιμαστούμε για την αυριανή μέρα.» Έδειχνε ανάστατος, σχεδόν ξεμυαλισμένος. Θάθισε στο κέντρο ενός μεγάλου τραπεζιού, σε μια μαυρισμένη καρέκλα με σκαλίσματα που έμοιαζε με επισκοπικό θρόνο. Πτον τοίχο, από πίσω του, κρεμόταν ένας διάσημος πίνακας. Ώπεικόνιζε τον Ώυτοκράτορα της Ώγίας Οωμαϊκής Ώυτοκρατορίας Γρρίκο Β΄ ξυπόλητο στο χιόνι, στην Θανόσα, με το ένα πόδι στο λαιμό του Ξάπα Αρηγορίου του Κεγάλου ο οποίος ήταν πεσμένος μπρούμυτα με την τιάρα του σωριασμένη λίγο παραπέρα και το πρόσωπό του ατιμωτικά θαμμένο στο χιόνι. «Ιέγεται ότι ο πίνακας ήταν παραγγελία του διαβόητου ΐαυαρού γελωτοποιού Ρυλ ιλενσπίγκελ, όταν βρισκόταν στην ακμή του,» είπε ο Τάγκμπαρντ, «Ώργότερα, όταν ήταν γέρος και άφραγκος, τον κρέμασαν για την αναρχική συμπεριφορά του και το κακό βαυαρικό χιούμορ του. Έτσι λένε.» SHE’LL BE WEARING RED PAJAMAS («Λα τος!» ψιθυρίζει νευρικά ο Κάρκοφ Ρσέινι. Ν Παούλ και ο Κπάρνεϊ σκύβουν μπροστά εξετάζοντας το σώμα. Αύρω στo ένα και εβδομήντα τέσσερα, εκτιμά ο Παούλ, ενώ ο Θαρμέλ ήταν ένα και πενήντα οχτώ σύμφωνα με τον φάκελο που είχαν πάρει από τα κεντρικά της αστυνομίας του Ιας ΐέγκας… Κα ποιος άλλος θα μπορούσε να βρίσκεται εδώ κάτω, τόσο μακριά από τα μονοπάτια των οργανωμένων ξεναγήσεων; ...Ρο χέρι του Παούλ κινείται προς το όπλο του, μα το σώμα τινάζεται προς το μέρος τους με ένα πιστόλι στο χέρι και φωνάζει, «Ώκίνητοι, όλοι!» SHE’LL BE WEARING RED PAJAMAS «Τριστέ μου,» λέει με αηδία ο Παούλ. «Ταίρε Έρις, φίλε – είμαστε στην ίδια πλευρά.» Πηκώνει τα άδεια χέρια του. «Γίμαι ο Παούλ Ακούντμαν και αυτός είναι ο Κπάρνεϊ Καλντούν, και οι δυο μας πρώην αστυνομικοί της Λέας όρκης. Ώυτός είναι ο φιλαράκος μας ο Κάρκοφ Ρσέινι, άνθρωπος με μεγάλη φαντασία και αληθινός υπηρέτης της Ζεάς. Τάιλ Λτισκόρντια, Γίκοσι τρία Πκιντού, Θαλλίστη. Τρειάζεστε και άλλα συνθηματικά, κύριε Πάλιβαν;» «Βιάολε,» λέει ο Κάρκοφ Ρσέινι. «Ζέλεις να πεις ότι ο μάγκας είναι πραγματικά ο Ρζον Λτίλινγκερ;» SHE’LL BE WEARING RED PAJAMAS WHEN SHE COMES

14 Ξαραδοσιακό γερμανικό κοντό παντελόνι με τιράντες. (Π.τ.μ.)

37

(Ε Οόντα Ρσιφ, τραγουδίστρια και μαθητευόμενη μάγισσα, δοκίμασε λίγο από το Θουλ-Έιντ της νωρίτερα το απόγευμα. Κέχρι τη μέρα που πέθανε ορκιζόταν ότι αυτό που συνέβη στο Ίνγκολσταντ εκείνη την ΐαλπούργεια Λύχτα δεν ήταν τίποτα περισσότερο από την εμφάνιση ενός γιγάντιου θαλάσσιου φιδιού στην Ιίμνη Ρότενκποφ. Γπέμενε ότι το τέρας δάγκωσε την ουρά του και κατάπιε τον εαυτό του, ώσπου έγινε μια κουκίδα που εξέπεμπε θετικές δονήσεις και αστραπές Ώστρικού Σωτός καθώς εξαφανιζόταν.) Πτο μεγάλο τραπέζι όπου είχαν καθίσει οι Λτισκορντιανοί υπήρχαν πολλές άδειες θέσεις. Ν Τάγκμπαρντ δεν έδειχνε να βιάζεται να παραγγείλει και συνεχώς ζητούσε νέες γύρες της τοπικής μπύρας, τεράστιες ποσότητες της οποίας είχαν αποθηκευτεί εν αναμονή του σπουδαίου ροκ φεστιβάλ. Ν Ρζορτζ, η Πτέλλα και ο Τάρι Πκόιν κάθονταν μαζί κοντά στον Τάγκμπαρντ και ο Ρζορτζ και ο Τάρι συζητούσαν αντικειμενικά σχετικά με το σοδομισμό ανάμεσα σε μακρές παύσεις γεμάτες με σκέψεις και βαριά μπυροποσία. Ν Τάγκμπαρντ εφοδίαζε τόσο γρήγορα το τραπέζι με μπύρα, που συχνά ο Ρζορτζ αναγκαζόταν να κατεβάσει ένα ολόκληρο ποτήρι μέσα σε ένα ή δύο λεπτά για να μην μείνει πίσω. Βιάφοροι άνθρωποι έμπαιναν και κάθονταν στις κενές θέσεις. Ν Ρζορτζ έσφιξε το χέρι ενός άνδρα γύρω στα τριάντα ο οποίος συστήθηκε ως Πάιμον Κουν. Πυνοδευόταν από μια μαύρη ομορφούλα που ονομαζόταν Καίρη Ιου Πέρβιξ. Ν Πάιμον άρχισε αμέσως να μιλάει σε όλους για το καταπληκτικό μυθιστόρημα που είχε διαβάσει στο αεροπλάνο. Ν Ρζορτζ έδειξε κάποιο ενδιαφέρον, ώσπου ανακάλυψε ότι το βιβλίο ήταν το Ο Σηλέμαχος Υτερνίστηκε της Ώτλάντα Τόουπ. Βεν καταλάβαινε πως θα μπορούσε να πάρει κανείς στα σοβαρά τέτοια σκουπίδια. Ξερίπου τη στιγμή που ο Ρζορτζ τελείωνε το δέκατο ποτήρι του με τη φημισμένη μπύρα του Ίνγκολσταντ και είχε αρχίσει να αισθάνεται ελαφρώς ζαλισμένος, ένας άνδρας που του έμοιαζε πολύ γνωστός εμφανίστηκε μέσα στο ζαλισμένο οπτικό πεδίο του. Σορούσε καφέ κοστούμι και κοκκάλινα γυαλιά και τα γκρίζα μαλλιά του ήταν κοντοκουρεμένα. «Ρζορτζ!» φώναξε ο άνδρας. «Λαι, εγώ είμαι, Ρζο,» είπε ο Ρζορτζ. «Συσικά και είμαι εγώ. Γσύ είσαι, Ρζο, έτσι δεν είναι;» Πτράφηκε στον Τάρι Πκόιν. «Ώυτός με έστειλε στο Καντ Λτογκ για να κάνω έρευνα.» Ν Τάρι γέλασε. «Ζεέ μου,» είπε ο Ρζο. «Ρι σου συνέβη, Ρζορτζ;» Έδειχνε ακαθόριστα φοβισμένος. «Ξολλά και διάφορα,» είπε ο Ρζορτζ. «Ξόσα χρόνια έχω να σε δω, Ρζο;» «Τρόνια; Γφτά μέρες, Ρζορτζ. Πε είδα λίγο πριν να πάρεις το αεροπλάνο για το Ρέξας. Ρί έκανες αυτές τις μέρες;» Ν Ρζορτζ κούνησε το δάχτυλό του. «Κου έκρυβες πράγματα, Ρζο. Βεν θα ήσουν εδώ τώρα αν δε γνώριζες πολλά περισσότερα από όσα παρίστανες ότι γνώριζες όταν με έστειλες στο Καντ Λτογκ. Ίσως μπορεί να σου πει ο καλός μας γέρο-Τάγκμπαρντ τι έκανα. Λα ο καλός μας γέρο-Τάγκμπαρντ, που μας κοιτά από την άκρη του τραπεζιού αυτήν τη στιγμή. Ρί λες, Τάγκμπαρντ; Μέρεις τον καλό μας γέρο-Ρζο Κάλικ;» Ν Τάγκμπαρντ σήκωσε ένα μεγάλο, διακοσμημένο μπυροπότηρο που του είχε προσφέρει η διεύθυνση του Schlosskeller ως δώρο για τον επίτιμο καλεσμένο. Ήταν στολισμένο με περίτεχνα ανάγλυφα παγανιστικών βουκολικών σκηνών, όπως π.χ. σατύρων με στύση που κυνηγούσαν στρουμπουλές νύμφες. «Ξως τα πας, Κάλικ;» φώναξε ο Τάγκμπαρντ. «Ππουδαία, Τάγκμπαρντ, σπουδαία,» είπε ο Ρζο. «Ζα σώσουμε την Αη, έτσι δεν είναι, Ρζο;» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Ζα σώσουμε την Αη, ε;» «Ν Ηησούς σώζει,» είπε ο Ρζορτζ. Έπιασε ένα τραγούδι: Έχω την ειρήνη που οδηγεί στην κατανόηση ΐαθιά στην καρδιά μου ΐαθιά στην καρδιά μου, ΐαθιά στην καρδιά μου. Έχω την ειρήνη που οδηγεί στην κατανόηση

38

ΐαθιά στην καρδιά μου- Θαι εκεί θα μείνει!

Ν Τάγκμπαρντ και η Πτέλλα γέλασαν και χειροκρότησαν. Ν Τάρι Πκόιν κούνησε το κεφάλι του και μουρμούρισε, «Κου θυμίζει πολλά. Ρόσα πολλά.» Ν Ρζο απομακρύνθηκε λίγο από τον Ρζορτζ για να μπορεί να κοιτάζει τον Τάγκμπαρντ στην άλλη άκρη του τραπεζιού. «Ρί εννοείς όταν λες ότι θα σώσουμε την Αη;» Ν Τάγκμπαρντ τον κοίταξε με χαζό ύφος και με το στόμα ορθάνοιχτο. «Ών δεν το ξέρεις αυτό, τί γυρεύεις εδώ;» «Ώπλά θέλω να μάθω – θα σώσουμε την Αη αλλά θα σώσουμε και τους ανθρώπους;» «Ξοιούς ανθρώπους;» «Ρους ανθρώπους που ζουν στην Αη.» «Ώ – αυτούς τους ανθρώπους,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Πίγουρα, σίγουρα, θα σώσουμε τους πάντες.» Ε Πτέλλα μόρφασε. «Γίναι η πιο βλακώδης συζήτηση που έχω ακούσει ποτέ.» Ν Τάγκμπαρντ σήκωσε τους ώμους του. «Πτέλλα, μωρό μου, γιατί δεν γυρνάς πίσω στο Λέιφ Έρικσον;» «Γ, άντε και γαμήσου, Ρσάρλι.» Ε Πτέλλα σηκώθηκε και αποχώρησε με την παραδοσιακή φούστα της να κυματίζει. Γκείνη τη στιγμή ένας μικρόσωμος γουρλομάτης άνδρας χτύπησε απαλά τον Ρζο στον ώμο. «Θάτσε κάτω, Ρζο. Ξιες κάτι. Θάτσε μαζί με τον Ρζορτζ και εμένα.» «Πε έχω ξαναδεί,» είπε ο Ρζο. «Κπορεί. Έλα, κάτσε. Ώς πιούμε λίγη από αυτήν τη θαυμάσια βαυαρική μπύρα. Γίναι πολύ καλής ποιότητας. Ρην έχεις δοκιμάσει; Περβιτόρα!» Ν νεοφερμένος χτύπησε ανυπόμονα τα δάχτυλά του κοιτώντας ταυτόχρονα με γουρλωμένα μάτια τον Ρζο μέσα από φακούς εξίσου χοντρούς με τους πάτους των ποτηριών. Ν Ρζο άφησε να τον οδηγήσουν σε μια καρέκλα. «Γίσαι φτυστός ο Δαν-Ξολ Παρτρ,» είπε ο Ρζο, μόλις κάθισε. «Ξάντα ήθελα να γνωρίσω τον Δαν-Ξολ Παρτρ.» «Ρότε ζητώ συγγνώμη που θα σε απογοητεύσω, Ρζο,» είπε ο άνδρας. «ΐάλε το χέρι σου στο πλευρό μου.» «Καλ, δικέ μου!» φώναξε ο Ρζο, αφού προσπάθησε να αγκαλιάσει την οπτασία και κατέληξε να αγκαλιάσει τον εαυτό του, ενώ ο Ρζορτζ παρακολουθούσε με θολό βλέμμα τη σκηνή κουνώντας το κεφάλι του. «Ξόσο χαίρομαι που σε βλέπω εδώ,» συνέχισε ο Ρζο. «Αιατί όμως παριστάνεις τον Δαν-Ξολ Παρτρ αντί για τον τριχωτό σωφέρ;» «Γίναι καλή κάλυψη,» είπε ο Καλακλύβας. «Ν κόσμος θα περίμενε από τον Δαν-Ξολ Παρτρ να βρίσκεται εδώ καλύπτοντας το μεγαλύτερο ροκ φεστιβάλ του κόσμου από μια υπαρξιστική οπτική γωνία. Ώπό την άλλη, αν κυκλοφορούσα σε αυτόν τον τόπο του Ιον Ρσέινι Ρζούνιορ15 σαν την Πιλβάν Καρτισέτ, με πρόσωπο καλυμμένο με γούνα, σύντομα ένας όχλος χωρικών με πυρσούς θα άρχιζε να με αναζητά σε όλη την πόλη.» «Γίδα έναν τριχωτό σωφέρ σήμερα,» είπε ο Ρζορτζ. «Ιες να ήταν ο Ιον Ρσέινι Ρζούνιορ;» «Κην ανησυχείς, Ρζορτζ,» είπε χαμογελώντας ο Καλακλύβας. «Νι τριχωτοί είναι δικοί μας.» «Ώλήθεια;» είπε ο Ρζο. Θοίταξε γύρω του. Ρο πιο τριχωτό άτομο στο τραπέζι ήταν ο Τάγκμπαρντ Πελίν. Ρα δάχτυλα, τα χέρια και οι γυμνοί πήχεις του πνίγονταν στις τρίχες. Ε γενειάδα του έφτανε μέχρι ψηλά στα μήλα του, λίγο κάτω από τα μάτια του. Νι τρίχες δεν σταματούσαν στον αυχένα του αλλά συνεχίζονταν προς τα κατω. Ν Ρζο σκέφτηκε ότι γυμνός θα πρέπει να έμοιαζε με αρκούδα. Ξολλοί άλλοι στο τραπέζι είχαν μακριά μαλλιά ή κούρεμα άφρο και οι άνδρες είχαν μούσια και μουστάκια. Ν Ρζο θυμήθηκε τις τριχωτές

15 Lon Chaney Jr (1906-1973): γνωστός ηθοποιός ταινιών τρόμου. (Π.τ.μ.)

39

μασχάλες της Κις Κάο. Νι παραδοσιακές στολές των γυναικών στην αίθουσα έκρυβαν τις μασχάλες τους. Ν Ρζορτζ, φυσικά, είχε μακριά ξανθά μαλλιά μέχρι τους ώμους που τον έκαναν να θυμίζει άγγελο του Ρζιότο. μως, σκέφτηκε ο Ρζο, με εμένα τί γίνεται; Βεν είμαι καθόλου τριχωτός. Θόβω τα μαλλιά μου κοντά γιατί έτσι τα προτιμώ. Ρί σημαίνει αυτό για μένα; «Ρί σημασία έχουν οι τρίχες;» ρώτησε τον Καλακλύβα. «Νι τρίχες είναι το σημαντικότερο ζήτημα σε αυτήν την κοινωνία,» είπε ο Ρζορτζ. «Ξροσπάθησα πολλές φορές να σου το εξηγήσω, Ρζο, και ποτέ δεν με άκουγες. λη η ουσία είναι οι τρίχες.» «Ώυτήν τη στιγμή, σε αυτήν την κοινωνία, οι τρίχες είναι ένα σύμβολο,» είπε ο Καλακλύβας. «Φστόσο, διαθέτουν μια πραγματική πλευρά, η οποία μου επιτρέπει, για παράδειγμα, να ρίξω μια ματιά σε αυτό το δωμάτιο και να εικάσω ότι πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους είναι εχθροί των Ηλλουμινάτων. ΐλέπεις, κάποτε όλοι οι άνθρωποι διέθεταν γούνα.» Ν Ρζο έγνεψε θετικά. «Ρο είδα στην ταινία αυτό.» «Ώ, ναι, είδες το ταν η Ατλαντίδα Κυβερνούσε την Γη, έτσι δεν είναι;» είπε ο Καλακλύβας. «Ζα θυμάσαι λοιπόν ότι η έλλειψη τριχών ήταν η ιδιαιτερότητα του Ακρουάντ. Νι περισσότεροι από εκείνους στους οποίους χάρισαν τη ζωή οι Ηλλουμινάτοι –και τους επέτρεψαν τελικά να αποκτήσουν ξανά έναν πολιτισμό στο ύφος των Ηλλουμινάτων- ζευγάρωσαν με απογόνους του Ακρουάντ ή βιάστηκαν από αυτούς. μως το γονίδιο της γούνας, το οποίο υπήρχε σε όλους τους ανθρώπους πριν από την καταστροφή, δεν εξαφανίστηκε. Γίναι αρκετά συχνό στους εχθρούς των Ηλλουμινάτων. ποψιάζομαι ότι, αν γνωρίζαμε την ιστορία του ΓΏΚ, των Λτισκορντιανών και των ΒΏΚ, θα ανακαλύπταμε ότι φτάνει μέχρι την Ώτλαντίδα και ότι διατηρούν σε κάποιο βαθμό τα γονίδια των εχθρών του Ακρουάντ. Ρείνω να πιστέψω ότι οι τριχωτοί άνθρωποι, στους οποίους κυριαρχούν τα γονίδια άλλων Ώτλάντιων και όχι του Ακρουάντ, διαθέτουν μια εγγενή θετική προδιάθεση έναντι των αντί-ιλλουμινατικών δραστηριοτήτων. Θαι αντιστρόφως, είναι πιθανό να αρέσουν τα μακριά μαλλιά σε όσους δρουν ενάντια στους Ηλλουμινάτους. Ώυτοί οι παράγοντες οδήγησαν στη γένεση των θρύλων σχετικά με τους λυκανθρώπους, τους βρυκόλακες και όλων των ειδών τα τέρατα, τα γιέτι και τους τριχωτούς δαίμονες. Ξρόσεξε τη γενική επιτυχία της προπαγανδιστικής εκστρατείας των Ηλλουμινάτων, οι οποίοι παρουσιάζουν όλα αυτά τα δασύτριχα πλάσματα ως τρομακτικά και κακά. Ε ροπή προς τις τρίχες μεταξύ των αντι-ιλλουμινατικών τύπων εξηγεί επίσης γιατί η πλούσια τριχοφυία αποτελεί κοινό χαρακτηριστικό των μποέμ, των μπίτνικ, των αριστεριστών, των επιστημόνων, των καλλιτεχνών και των χίπηδων. λοι αυτοί είναι καλά υποψήφια μέλη των αντι-ιλλουμινατικών οργανώσεων.» «Κερικές φορές ακουγόμαστε λες και οι Ηλλουμινάτοι είναι η μοναδική απειλή στην Αη,» είπε ο Ρζο. «Βεν είναι εξίσου πιθανό να είναι επικίνδυνοι άνθρωποι που αντιτίθενται στους Ηλλουμινάτους;» «Συσικά,» είπε ο Καλακλύβας. «Ρο καλό και το κακό είναι οι δύο άκρες του ίδιου δρόμου. μως το δρόμο τον κατασκεύασαν οι Ηλλουμινάτοι. Μέρεις, είχαν εξαιρετικούς λόγους, από τη δική τους οπτική γωνία, για να διδάσκουν στις μάζες τη χριστιανική ηθική. Ρί είναι ο Ρζον Ακιλτ;» Ν Ρζο θυμήθηκε όσα είχε πει στον Ρζιμ Θάρτραϊτ πριν από αρκετά χρόνια: Μερικές φορές αναρωτιέμαι μήπως όλοι δουλεύουμε για εκείνους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Ρότε δεν το εννοούσε, μα τώρα συνειδητοποιούσε ότι πιθανότατα ήταν αλήθεια. Κπορεί εκείνη τη στιγμή να δούλευε για τους Ηλλουμινάτους, ενώ νόμιζε ότι έσωζε την ανθρωπότητα. πως και ο Πελίν μπορεί να εκτελούσε το θέλημα των Ηλλουμινάτων, ενώ νόμιζε ότι έσωζε την Αη. «Ξού γνώρισες τον Περίφη Ρζιμ, Ρζο;» είπε ο Ρζορτζ, με θολό βλέμμα και χαμογελώντας. Ν Ρζο τον κοίταξε. «Ρί;»

40

«Ε έλλειψη τριχοφυίας ήταν ο λόγος για τον οποίο ο Ακρουάντ και οι διάδοχοί του συμπαθούσαν τα ερπετά,» είπε ο Καλακλύβας, ισιώνοντας τα χοντρά γυαλιά του. «Ένιωθαν ένα είδος συγγένειας με αυτά. Ένα από τα σύμβολά τους ήταν ένα φίδι που καταπίνει την ουρά του, το οποίο αναφερόταν στους Νφιδιανούς Βολοφόνους του Ακρουάντ, καθώς και στα άλλα πειράματά του με ερπετοειδείς μορφές ζωής.» Ν Ρζο, που ήταν ακόμα ταραγμένος από την ερώτηση του Ρζορτζ και δεν ήθελε προς το παρόν να σκάψει περαιτέρω προς εκείνη την κατεύθυνση, είπε, «Πε όλο τον κόσμο έχουν εμφανιστεί όλων των ειδών οι μύθοι με ερπετά.» «λοι τους ανάγονται στον Ακρουάντ,» είπε ο Καλακλύβας. «Ρο σύμβολο του φιδιού και η καταστροφή της Ώτλαντίδας οδήγησαν στο μύθο σύμφωνα με τον οποίο ο Ώδάμ και η Γύα παρασύρθηκαν από τον πειρασμό του Σιδιού και έπεσαν στη δυστυχία, όταν απέκτησαν τη γνώση του καλού και του κακού. πως ακριβώς η Ώτλαντίδα έχαψε την ηθικιστική ιδεολογία του Ακρουάντ, του επιστήμονα-φιδιού. Έπειτα υπάρχει και ο αρχαίος βόρειος μύθος του Ξαγκόσμιου Σιδιού που καταπίνει την ουρά του και διατηρεί τη συνοχή του σύμπαντος. Ρο σύμβολο των Ηλλουμινάτων με το φίδι ήταν η πηγή και για το ορειχάλκινο φίδι του Κωυσή, το φτερωτό φίδι των Ώζτέκων και το θρύλο τους για τον αετό που καταβροχθίζει το φίδι, το κηρύκειο του Γρμή, το μύθο του Ώγίου Ξατρικίου που έδιωξε τα φίδια της Ηρλανδίας, διάφορες ιστορίες από τη ΐαλτική με το βασιλιά-φίδι, θρύλους για δράκους, το τέρας που φυλά τον περίφημο θησαυρό στο βυθό του Οήνου, το τέρας του Ιοχ Λες και ένα κάρο άλλες ιστορίες που συνδέουν τα ερπετά με το υπερφυσικό. Κάλιστα, το όνομα “Ακρουάντ” προέρχεται από μια λέξη της Ώτλαντίδας η οποία μεταφράζεται ως “σκουλήκι”, “φίδι” ή “δράκος”, ανάλογα με τα συμφραζόμενα.» «Ζα έλεγα ότι ήταν και τα τρία,» είπε ο Ρζο. «Θρίνοντας από όσα γνωρίζω.» «Πήμερα είδα το τέρας του Ιοχ-Λες,» είπε ο Ρζορτζ. Ν Τάγκμπαρντ είπε ότι είναι θηλυκό και αυτό με εξέπληξε. μως πρώτη φορά ακούω για αυτήν την ιστορία με τα ερπετά. Λόμιζα ότι το σύμβολο των Ηλλουμινάτων ήταν ένα μάτι σε μια πυραμίδα.» «Ρο Κέγα Κάτι είναι το σημαντικότερο σύμβολό τους,» είπε ο Καλακλύβας, «αλλά δεν είναι το μοναδικό. Ένα άλλο είναι το Οόδο και ο Πταυρός. μως ευρύτερα διαδεδομένο είναι το σύμβολο του φιδιού. Ρο μάτι στην πυραμίδα και το φίδι εμφανίζονται συχνά σε συνδυασμό. Καζί συμβολίζουν το θαλάσσιο τέρας Ιεβιάθαν, τα πλοκάμια του οποίου απεικονίζονται ως φίδια και το κεντρικό σώμα του εμφανίζεται ως ένα μάτι σε μια πυραμίδα. Θαθώς λέγεται ότι κάθε πλοκάμι του Ιεβιάθαν διαθέτει ανεξάρτητο εγκέφαλο, το σύμβολο είναι αρκετά εύστοχο. Ε σβάστικά, η οποία ήταν ένα πολύ σημαντικό σύμβολο σε αυτά τα μέρη πριν από λίγες δεκαετίες, ήταν αρχικά ένα γραφιστικά απλοποιημένο σχέδιο του Ιεβιάθαν και των πλοκαμιών του. Θάποιες παλαιότερες εκδοχές της διαθέτουν περισσότερες από τέσσερις αγκύλες και συχνά περιλαμβάνουν και ένα τρίγωνο, μερικές φορές ένα τρίγωνο με μάτι, στο κέντρο. Κια κοινή μεταβατική μορφή είναι ένα τρίγωνο οι πλευρές του οποίου προεκτείνονται και έπειτα αγκυλώνουν σχηματίζοντας πλοκάμια. πάρχουν δύο πλοκάμια σε κάθε μία από τις τρεις γωνίες δημιουργώντας ένα είκοσι τρία. Ξολωνοί αρχαιολόγοι βρήκαν μια τοιχογραφία σβάστικας σε μια σπηλιά. Ρο σχέδιο ανήκει στην εποχή των Θρο-Κανιόν, λίγο μετά από την πτώση της Ώτλαντίδας, και υπήρχαν είκοσι τρία πλοκάμια γύρω από μια όμορφα σχεδιασμένη πυραμίδα με ένα ωχρό μάτι στο κέντρο της.» Ν Ρζορτζ κράτησε την ανάσα του. Κόλις είχε μπει στην αίθουσα η Κάβις. Ώντί για την παραδοσιακή φούστα που είχε διατάξει ο Τάγκμπαρντ φορούσε κάτι που θα μπορούσε να ονομαστεί καυτό lederhosen, ένα πολύ κοντό και στενό δερμάτινο παντελόνι που τόνιζε τα υπέροχα μακριά πόδια της και τις καμπύλες του κώλου της. «Αουάου – να μια ελκυστική γυναίκα,» είπε ο Ρζο. «Βεν την έχεις γνωρίσει;» ρώτησε ο Ρζορτζ. «Άρα προπορεύομαι κατά ένα βήμα. Ζα τη γνωρίσεις τώρα.»

41

Ε Κάβις πλησίασε και ο Ρζορτζ είπε, «Κάβις, αυτός είναι ο Ρζο Κάλικ, ο τύπος που με οδήγησε στο κελί από το οποίο με έβγαλες.» «Ώυτό είναι λίγο άδικο,» είπε ο Ρζο πιάνοντας το χέρι της Κάβις με ένα χαμόγελο, «αλλά όντως εγώ τον έστειλα στο Καντ Λτογκ.» «Κε συγχωρείτε,» είπε η Κάβις. «Ζέλω να μιλήσω στον Τάγκμπαρντ.» Ρράβηξε το χέρι της και απομακρύνθηκε. Ν Ρζο και ο Ρζορτζ είχαν μείνει αποσβολωμένοι. Ν Καλακλύβας απλώς χαμογέλασε. Ρότε μπήκε στην αίθουσα ένας ψηλός, βλοσυρός μαύρος. Σορούσε και εκείνος παραδοσιακή βαυαρική φορεσιά. Ξλησίασε τον Τάγκμπαρντ και του έσφιξε το χέρι. «Έι, είναι ο το Αουότερχαουζ, ο γνωστός μπάτσος δολοφόνος και δολοφόνος μπάτσων!» βρυχήθηκε ο Τάγκμπαρντ χύνοντας μπύρα από το μεγάλο ποτήρι του. Ν Αουότερχαουζ έδωσε προς στιγμήν την εντύπωση ότι είχε πονέσει. Έπειτα κάθισε και εξέτασε την αίθουσα με τα στενεμένα μάτια του. «Ξου είναι η Πτέλλα μου;» απαίτησε να μάθει με τραχιά φωνή. Ν Ρζορτζ ένιωσε τις τρίχες του να ορθώνονται. Ήξερε ότι δεν είχε κανένα δικαίωμα ιδιοκτησίας της Πτέλλας. Νύτε όμως και εκείνος ο τύπος. Ε αποκλειστική κατοχή ήταν μάλλον ο μοναδικός τύπος σεξουαλικής σχέσης που δεν ασκούσαν οι Λτισκορντιανοί και οι σύμμαχοί τους. Κεταξύ τους υπήρχε ένα είδος συλλογικής, γενικής αγάπης που δεν εμπόδιζε οποιονδήποτε να κοιμάται με οποιονδήποτε άλλο. Ένας αρνητικά διακείμενος παρατηρητής θα το ονόμαζε αυτό «ελευθεριότητα», όμως εκείνη η λέξη, όπως την κατανοούσε ο Ρζορτζ, σήμαινε να χρησιμοποιείς το σώμα του άλλου για σεξ δίχως να αισθάνεσαι τίποτα για εκείνον. Νι Λτισκορντιανοί συνδέονταν πολύ στενά μεταξύ τους και ενδιαφέρονταν πολύ ο ένας για τον άλλο. Έτσι η λέξη «ελευθεριότητα» ήταν ακατάλληλη για τη σεξουαλική ζωή τους. Θαι ο Ρζορτζ τους αγαπούσε όλους: τον Τάγκμπαρντ, την Κάβις, την Πτέλλα, τους άλλους Λτισκορντιανούς, τον Ρζο, ακόμα και τον Τάρι Πκόιν, ίσως και τον το Αουότερχαουζ που είχε μόλις σκάσει μύτη. «Ε Πτέλλα πήγε στο υποβρύχιο, το,» είπε η Κάβις. «Ζα μας βρει την κατάλληλη στιγμή.» Μαφνικά ο Τάγκμπαρντ σηκώθηκε όρθιος. «Ησυχία!» μούγκρισε. Πιωπή απλώθηκε στη γεμάτη με καπνό αίθουσα. λοι κοίταξαν με περιέργεια τον Τάγκμπαρντ. «Ρώρα είμαστε όλοι εδώ,» είπε. «Έχω να κάνω μια ανακοίνωση. Ζέλω όλοι σας να υψώσετε τα ποτήρια σας σε μια ανακοίνωση αρραβώνων.» «Αρραβώνων;» φώναξε κάποιος καχύποπτα. «ΐγάλε το σκασμό,» γρύλισε ο Τάγκμπαρντ. «Κιλάω και, αν με διακόψει ξανά κανείς, θα τον πετάξω έξω. Λαι, μιλάω για ένα αρραβώνα. Ξριν από το γάμο. Κεθαύριο, όταν το Έσχατο θα έχει γίνει πια αναπόφευκτο και όλα αυτά θα έχουν τελειώσει –υψώστε τα ποτήρια σας- η Βεσποινίς Ξορτινάρι θα τελέσει το γάμο μου με την Κάβις στο Λέιφ Έρικσον.» Ν Ρζορτζ έμεινε για λίγο παγωμένος, συνειδητοποιώντας το νέο, κοιτώντας τον Τάγκμπαρντ. Ρο βλέμμα του στράφηκε από τον Τάγκμπαρντ στην Κάβις και δάκρυα κύλησαν από τα μάτια του. Πηκώθηκε και ύψωσε το ποτήρι του. «Πτην υγειά σου, Τάγκμπαρντ!» είπε. Ρράβηξε το χέρι του προς τα πίσω παράλληλα με το έδαφος, ώστε να μην χυθεί η μπύρα, και έπειτα εκτόξευσε το ποτήρι στο κεφάλι του Τάγκμπαρντ. Ν Τάγκμπαρντ έκανε στο πλάι γελώντας, τόσο αδιάφορα που δεν φάνηκε ότι προσπαθούσε να αποφύγει το χτύπημα. Ρο ποτήρι χτύπησε το κεφάλι του Ώυτοκράτορα Γρρίκου Β΄. Σαίνεται ότι ο πίνακας είχε ζωγραφιστεί σε βαρύ ξύλο, γιατί το ποτήρι έγινε θρύψαλα δίχως να του κάνει ζημιά. Ένας σερβιτόρος έσπευσε να σκουπίσει την μπύρα και κοίταξε επιτιμητικά τον Ρζορτζ. «Πυγγνώμη,» είπε ο Ρζορτζ. «Βεν μου αρέσει να καταστρέφω έργα τέχνης. Έπρεπε να μείνεις στη θέση σου, Τάγκμπαρντ. Ε απώλεια θα ήταν μικρότερη.» Ξήρε μια βαθιά ανάσα και βρυχήθηκε, «Ώμαρτωλοί! Ώμαρτωλοί στα χέρια ενός οργισμένου Ζεού! Γίστε όλοι αράχνες στο χέρι του Θυρίου!» Έτεινε το χέρι του προς τα εμπρός με την παλάμη προς τα

42

πάνω. «Θαι σας κρατά πάνω από ένα λάκκο με φωτιά!» Ν Ρζορτζ αναποδογύρισε την παλάμη του. Μαφνικά παρατήρησε ότι όλοι μέσα στην αίθουσα τον κοιτούσαν σιωπηλοί. Έπειτα λιποθύμησε και έπεσε στην αγκαλιά του Ρζο Κάλικ. «Ζαυμάσιο,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Γξαίσιο.» «Ώυτό εννοούσες όταν είπες ότι θα του στερούσες τη γυναίκα;» είπε θυμωμένα ο Ρζο, καθώς άφηνε απαλά τον Ρζορτζ σε μια καρέκλα. «Γίσαι ένα σαδιστικό καθίκι.» «Ώυτό είναι μόνο το πρώτο βήμα,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Θαι είπα ότι θα ήταν προσωρινό. Γίδες πώς εκτόξευσε το ποτήρι; Γίχε άψογο σημάδι. Ζα μου είχε σπάσει τα κεφάλι αν δεν γνώριζα ότι θα το έκανε.» «Έπρεπε να στο είχε σπάσει,» είπε ο Ρζο. «Ζέλεις να πεις ότι αυτά τα περί γάμου με την Κάβις ήταν ψέματα; Ρο είπες μόνο και μόνο για να ταράξεις τον Ρζο;» «χι βέβαια,» είπε η Κάβις. «Ν Τάγκμπαρντ και εγώ έχουμε απηυδήσει με αυτήν την άστατη, εργένικη ζωή. Θαι ποτέ δεν θα βρω άλλον άνδρα που να ταιριάζει στο αξιακό σύστημά μου όσο ο Τάγκμπαρντ. Βεν χρειάζομαι κανέναν άλλο.» Ιες και ήθελε να αποδείξει όσα έλεγε, γονάτισε απότομα και φίλησε τον τριχωτό αριστερό ταρσό του Τάγκμπαρντ. «Ένας νέος μυστικισμός,» φώναξε ο Πάιμον. «Ρο Κονοπάτι του Ώριστερού Ξοδιού.» Ν Ρζο έστρεψε αλλού το βλέμμα του νιώθοντας αμηχανία. Ρότε πέρασε από το μυαλό του μια άλλη σκέψη και κοίταξε ξανά. Θάτι σε εκείνη τη σκηνή είχε ξυπνήσει μια ανάμνηση μέσα του – ήταν όμως ανάμνηση από το παρελθόν ή από το μέλλον; «Ρί μπορώ να πω;» είπε χαμογελώντας ο Τάγκμπαρντ. «Ρην αγαπώ.» Ήρθαν και άλλα φαγητά και ο Τάρι Πκόιν έσκυψε για να ρωτήσει, «Τάγκμπαρντ, είσαι σίγουρος ότι αυτή η θεά, η Έρις, είναι πραγματική και θα έρθει εδώ απόψε, με σάρκα και οστά σαν εσένα και εμένα;» «Ώκόμα αμφιβάλλεις;» ρώτησε αγέρωχα ο Τάγκμπαρντ. «Ών με έχεις δει, έχεις δει και την Θυρά Κας,» είπε με θηλυπρεπές ύφος. Ν άνθρωπος έχει ξεφύγει τελείως, σκέφτηκε ο Ρζο. «Βεν μπορώ να φάω άλλο,» είπε διώχνοντας το σερβιτόρο και νιώθοντας ζαλισμένος. Ν Τάγκμπαρντ τον άκουσε και φώναξε, «Σάε! Σάε, πιες και διασκέδασε. Κπορεί να μην με ξαναδείς ποτέ, Ρζο. Θάποιος σε αυτό το τραπέζι θα με προδώσει, δεν το ήξερες αυτό;» Βύο σκέψεις συναντήθηκαν βίαια στο μυαλό του Ρζο: Γνωρίζει, είναι Μάγος, και Νομίζει ότι είναι ο Ιησούς, είναι παλαβός. μως τότε ο Ρζορτζ Λτορν ξύπνησε και είπε, «Τριστέ μου, Τάγκμπαρντ, δεν μπορώ να πάρω LSD.» Ν Τάγκμπαρντ γέλασε. «Ν Morgenheutegesternwelt16. Ραξιδεύεις μπροστά, Ρζορτζ. Βεν είχα αρχίσει ακόμα να μοιράζω το LSD.» Έβγαλε ένα μπουκάλι από την τσέπη του και άδειασε έναν σωρό από κάψουλες στο τραπέζι. Γκείνη τη στιγμή ο Ρζο άκουσε έναν κόκορα που έκρωζε κάπου έξω. Ρα αυτοκίνητα υποχρεώνονταν να σταματήσουν σε απόσταση δέκα μιλίων από τη σκηνή, εκτός από τα επίσημα οχήματα και τα οχήματα των καλλιτεχνών, των βοηθών τους και των τεχνικών. Ν Τάγκμπαρντ, ο Ρζορτζ, ο Τάρι Πκόιν, ο το Αουότερχαουζ και ο Ρζο άνοιγαν δρόμο μέσα από το πυκνό πλήθος του νεαρόκοσμου. Ένα Σόλκσβάγκεν που μετέφερε τον Θλαρκ Θεντ και τους περανθρώπους του πέρασε από δίπλα τους. Κετά μια μεγάλη, μαύρη Κερσεντές του 1930 άνοιξε αργά δρόμο ανάμεσα από παιδιά που ζητωκραύγαζαν. Ρην περιέβαλαν μοτοσυκλετιστές με λευκή στολή σε ορθογώνιο σχηματισμό για να κρατούν μακριά τους φανατικούς οπαδούς. Ν Ρζο κούνησε το κεφάλι του θαυμάζοντας τις γυαλιστερές εξατμίσεις, το αστραφτερό, τριμμένο με το χέρι μαύρο βερνίκι και τους ακτινωτούς τροχούς. Ε κουκούλα του αυτοκινήτου ήταν σηκωμένη. ταν ο Ρζο κοίταξε

16 «Θόσμος του Ώύριο-Πήμερα-Τθες». (Π.τ.μ.)

43

μέσα, είδε μερικά κοντοκουρεμένα ξανθά κεφάλια. Ένα ξανθό κορίτσι κόλλησε το κεφάλι του στο παράθυρο και κοίταξε έξω ανέκφραστα. «Πε αυτήν τη Κερσεντές βρίσκονται οι Ώμέρικαν Κέντικαλ Ώσοσιέισιον,» είπε ο Ρζορτζ. «Έι,» είπε ο Τάρι Πκόιν, «θα μπορούσαμε να τους πετάξουμε μια βόμβα και να ξεμπερδέψουμε με όλους μια και καλή.» «Έτσι θα σκότωνες και πολύ άλλο κόσμο και θα άφηνες εκκρεμή πολλά ζητήματα,» είπε ο Τάγκμπαρντ παρακολουθώντας τη Κερσεντές, η οποία χάθηκε αργά στο δρόμο μπροστά τους. «Γίναι καλό μηχάνημα. Ώνήκε στον Πτρατάρχη Ακερντ φον Οούντστεντ, έναν από τους ικανότερους στρατηγούς του Τίτλερ.» Ρη Κερσεντές ακολούθησε ένα πελώριο μαύρο βαν που μετέφερε τον εξοπλισμό των ΏΚΏ. Ξέρασε από μπροστά τους τσουλώντας αθόρυβα. WE’LL KILL THE OLD RED ROOSTER WE’LL KILL THE OLD RED ROOSTER Νι Θλειστή Γπιχείρηση θεωρούνταν γενικώς το πιο εσωτεριστικό και πειραματικό ροκ γκρούπ του κόσμου. Αια αυτόν το λόγο το κοινό τους, αν και φανατικό, ήταν σχετικά μικρό. «Γντάξει, είναι βαρύ,» έλεγαν οι περισσότεροι, «είναι όμως ροκ;» Ρο ίδιο ερώτημα, πιο ευγενικά διατυπωμένο, τους απηύθυναν συχνά οι δημοσιογράφοι. Ν ηγέτης τους, ο Ξίτερ «Ξαλ» Καλ, είχε μια τυπική απάντηση: «Γίναι ροκ,» έλεγε βλοσυρά, «και πάνω σε αυτόν το βράχο θα χτίσω μια νέα εκκλησία.» Έπειτα χαχάνιζε, γιατί συνήθως στις συνεντέυσεις ήταν κομμάτια. (Νι δημοσιογράφοι του προκαλούσαν νευρικότητα.) Πτην πραγματικότητα, όταν έβγαιναν στη σκηνή οι Θλειστή Γπιχείρηση το θρησκευτικό ύφος κυριαρχούσε και το κύριο παράπονο ήταν ότι κανείς δεν καταλάβαινε τους ψαλμούς που συνόδευαν κάποιες από τις πιο διαπλανητικές συγχορδίες τους. Ώυτοί οι ψαλμοί προέρχονταν από τα Θλειδιά του Γνώχ, τα οποία είχε αποκωδικοποιήσει ο Βρ. Ρζον Λτι17 χρησιμοποιώντας τις ακροστοιχίδες του Νεκρονομικού και, στη σύγχρονη εποχή, είχαν χρησιμοποιηθεί κυρίως από το γνωστό ποιητή Άλιστερ Θρόουλι και τον Ώιδεσιμότατο Άντον Ιαβέι της Ξρώτης Γκκλησίας του Πατανά στο Παν Σρανσίσκο. Ρη νύχτα της 30ης Ώπριλίου οι Θλειστή Γπιχείρηση θυσίασαν τελετουργικά έναν κόκορα μέσα σε μια πεντάλφα (έβγαλε ένα τελευταίο κρώξιμο απόγνωσης πριν να του κόψουν το λαιμό), κάλεσαν τα ΐαρβαρικά Ννόματα, κατέβασαν μια σταγόνα μεσκαλίνης ο καθένας και αναχώρησαν για τα χώματα του φεστιβάλ έτοιμοι να εξαπολύσουν δονήσεις οι οποίες θα έκαναν ακόμα και τους Ώμέρικαν Κέντικαλ Ώσοσιέισιον να χλωμιάσουν με δέος. WE’LL KILL THE OLD RED ROOSTER WHEN SHE COMES «Κόλις είδα τον Τάγκμπαρντ Πελίν,» είπε η Αουίνιφρεντ Παύρους. «Πίγουρα θα βρίσκεται εδώ μαζί με τους ευνοούμενους και τους κιναίδους του,» είπε ο ΐίλχελμ Παύρους. «Ξρέπει να περιμένουμε ότι θα μας κυνηγά μέχρι το τέλος.» «Ώναρωτιέμαι τί να σχεδιάζει,» είπε ο ΐέρνερ Παύρους. «Ρίποτα,» είπε ο ΐόλφγκανγκ Παύρους. «Θατά τη γνώμη μου δεν σχεδιάζει τίποτα απολύτως. Ανωρίζω πώς λειτουργεί το μυαλό του – γεμάτο με ανατολίτικο μυστικιστικό κουτόχορτο. Ζα βασιστεί στη διαίσθησή του για να του πει τί να κάνει. Γλπίζει ότι έτσι θα δυσκολευτούμε περισσότερο να προβλέψουμε τις πράξεις του, καθώς ούτε ο ίδιος δεν έχει ιδέα ποιές θα είναι. μως κάνει λάθος. Ρο πεδίο δράσης του είναι εξαιρετικά περιορισμένο και δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να μας σταματήσει.» Ξρώτα εμφανίστηκαν οι πύργοι πάνω από τις σκουροπράσινες κορυφές των πεύκων. Ζύμιζαν σκοπιές φυλακής, αν και στην πραγματικότητα οι άνδρες μέσα τους ήταν άοπλοι και ο κύριος σκοπός τους ήταν η στήριξη προβολέων και ηχείων. Ρότε ο δρόμος έστριψε και βρέθηκαν να περπατούν δίπλα σε ένα συρματόπλεγμα ύψους έξι μέτρων. Ξαράλληλα με

17 John Dee (1527-1608): Άγγλος μαθηματικός και μυστικιστής. Ρο όνομά του έχει συνδεθεί με τον Οοδοσταυρισμό. Αια τον John Dee και τη σχέση ανάμεσα στη λεγόμενη Γπιστημονική Γπανάσταση του 17ου αιώνα και τον Οοδοσταυρισμό βλέπε, π.χ., Frances Yates, The Rosicrusian Enlightenment, Routledge, Ιονδίνο και Λέα όρκη 1972. (Π.τ.μ.)

44

αυτό, σε απόσταση εννέα μέτρων, εκτεινόταν ένας εσωτερικός φράχτης με το ίδιο περίπου ύψος. Ξέρα από αυτόν υπήρχαν ανοιχτές πράσινες λοφοπλαγιές. Νι διοργανωτές του φεστιβάλ είχαν κόψει και πουλήσει όλα τα δέντρα στους λόφους εντός της περιφραγμένης περιοχής, είχαν ισοπεδώσει το έδαφος και είχαν καλύψει το παρθένο χώμα με χλοοτάπητα. Ήδη το πράσινο είχε καλυφθεί από το πλήθος. Πκηνές είχαν ξεφυτρώσει σαν μανιτάρια και σημαίες ανέμιζαν στον αέρα. Πε τακτά διαστήματα είχαν τοποθετηθεί χημικές τουαλέτες, βαμμένες πορτοκαλί φωσφοριζέ για να εντοπίζονται εύκολα. Ένας ογκώδης βόμβος ομιλιών, κραυγών, τραγουδιών και μουσικής υψωνόταν πάνω από τους λόφους. Ξέρα από τους λόφους, πέρα από τον κεντρικό λόφο όπου βρισκόταν η σκηνή, τα μαυρογάλανα νερά της Ιίμνης Ρότενκοπφ κυμάτιζαν απαλά. Ώκόμα και σε εκείνη την πλευρά της περιοχής του φεστιβάλ υπήρχαν φράχτες και πύργοι. «Ζα νόμιζες ότι ανησυχούν μήπως τρυπώσει κανείς τζάμπα.» «Ώυτοί οι άνθρωποι ξέρουν καλά πώς να χτίσουν ένα τέτοιο μέρος,» είπε ο το Αουότερχαουζ. Ν Τάγκμπαρντ γέλασε. «Έλα τώρα, το, είσαι ρατσιστής με τους Αερμανούς;» «Κιλούσα για τους λευκούς. Έχουμε και στις ΕΞΏ μεγάλες φυλακές. Έχω δει μια-δυο.» «Φστόσο δεν έχω ξαναδεί φυλακή με γεωδεσικό θόλο,» είπε ο Ρζορτζ. «Θοιτάξτε πόσο μεγάλο είναι αυτό το πράγμα. Ώναρωτιέμαι τί υπάρχει μέσα του.» «Βιάβασα ότι οι Θάμπουτερς θα έστηναν ένα θόλο,» είπε ο Ρζο, «ως σταθμό πρώτων βοηθειών για όσους φρικάρουν ή κάτι τέτοιο.» «Κπορεί να πηγαίνεις εκεί για να ακούσεις τη μουσική,» είπε ο Τάρι Πκόιν. «Ρόσο τεράστιο που είναι αυτό το μέρος, με δυσκολία βλέπεις τους ανθρώπους στη σκηνή, πόσο μάλλον να τους ακούσεις.» «Βεν έχεις ακούσει τα ηχεία τους,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «ταν θα ξεκινήσει η μουσική, θα την ακούν μέχρι το Κόναχο.» Έφτασαν σε μια πύλη. Ώπό πάνω της υπήρχε μια επιγραφή η οποία δήλωνε με κόκκινα γοτθικά γράμματα: EWIGE BLUMENKRAFT UND EWIGE SCHLANGEKRAFT18. «ΐλέπετε;» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Πτα φανερά. Αια να διαβάσουν και να μάθουν όσοι καταλαβαίνουν ότι η ώρα έχει έρθει. Βεν θα κρύβονται για πολύ ακόμα.» «Ρουλάχιστον,» είπε ο Ρζο, «δεν γράφει “Arbeit macht frei”.» Ν Τάγκμπαρντ μοίρασε τα πορτοκαλί εβδομαδιαία εισιτήρια στην ομάδα του και ένας σεκιουριτάς με μαύρη στολή τα τρύπησε προσεκτικά και τα επέστρεψε. Γίχαν μπει στο Σεστιβάλ του Ίνγκολσταντ. Ν Τάγκμπαρντ και η ομάδα του ανέβηκαν σε ένα λόφο ενώ ο ήλιος βυθιζόταν στην απέναντι όχθη της Ιίμνης Ρότενκοπφ. Κια μεγάλη επιγραφή πάνω από τη σκηνή ανακοίνωσε ότι έπαιζαν οι Νκλαχόμα Τόουμ Λτεμονστρέισιον Θλαμπ και τα ηχεία βρόντηξαν με μια παλιά επιτυχία της μπάντας: «Θλάστερ Πτομπ.» Ξίσω από τη σκηνή, τα τέσσερα μέλη των Ώμέρικαν Κέντικαλ Ώσοσιέισιον στέκονταν σε απόσταση μεταξύ τους και χάζευαν το ηλιοβασίλεμα. Σορούσαν ιριδίζοντες μαύρους χιτώνες και παντελόνια. Κέλη από άλλες μπάντες κάθονταν μαζί και μιλούσαν. Ξολλές μπάντες χαίρονταν που γνωρίζονταν μεταξύ τους για πρώτη φορά. Γίχαν πιάσει φιλίες και με λίγα φοβισμένα παιδιά που είχαν καταφέρει να περάσουν από τους σεκιουριτάδες και να φτάσουν στην πίσω πλευρά του λόφου της σκηνής. μως σεκιουριτάδες με λευκή στολή κρατούσαν το κοινό και τις άλλες μπάντες σε απόσταση ασφαλείας από τους Ώμέρικαν Κέντικαλ Ώσοσιέισιον. Ώυτό γινόταν γενικά δεκτό ως προνόμιο των ΏΚΏ. Άλλωστε αναγνωρίζονταν παγκοσμίως ως η κορυφαία ροκ μπάντα του κόσμου. Νι δίσκοι τους είχαν τις υψηλότερες πωλήσεις. Νι περιοδείες τους μάζευαν περισσότερο κόσμο ακόμα και από εκείνες των Κπιτλς. Ν ήχος τους ακουγόταν παντού. πως οι Κπιτλς είχαν εκφράσει, για κάποιο διάστημα, τη νέα ελευθερία της δεκαετίας του 1960, έτσι και οι ΏΚΏ φαινόταν ότι αποτελούσαν την επιτομή του κατασταλτικού πνεύματος της δεκαετίας του 1970. Ρο

18 «ΏΗΦΛΗΏ ΒΛΏΚΕ ΡΦΛ ΙΝΙΝΒΗΦΛ ΘΏΗ ΏΗΦΛΗΏ ΒΛΏΚΕ ΡΦΛ ΣΗΒΗΦΛ» (Π.τ.μ.)

45

μυστικό της επιτυχίας τους ήταν το γεγονός ότι ήταν τόσο αποκρουστικοί. Ζύμιζαν στους οπαδούς τους όλα τα κακά που τους χτυπούσαν καθημερινά και έτσι, όταν τους άκουγαν και τους έβλεπαν, ένιωθαν σαν να έξυναν μια κακοφορμισμένη πληγή. ποδήλωναν ότι ίσως η νεολαία είχε αιχμαλωτίσει τους καταπιεστές της ή είχε ταυτιστεί μαζί τους και μετέτρεπαν για μια στιγμή τον πόνο σε ηδονή. Γκατομμύρια παιδιά συνωστίζονταν για να ακούσουν τους ΏΚΏ, για να μάθουν πώς να απολαμβάνουν τον πόνο, αφού ο πόνος ήταν η ζωή τους. «Παν θερμάστρα,» είπε ο ΐόλφγκανγκ. «Γμείς στο κέντρο. Ρο μήνυμά μας προβάλλεται σε μια μάζα δονούμενων νεανικών ανθρώπινων συνειδήσεων. Ρο αντανακλούν μαζικά προς τη λίμνη – μέσα στη λίμνη, σε βάθος ενός μιλίου. Γκεί φτάνει στο βυθισμένο στρατό και τον ξυπνά, κατά μία έννοια, από το θάνατο.» «ΐρισκόμαστε τόσο κοντά στην πραγματοποίηση του ονείρου τριάντα χιλιάδων ετών,» είπε η Αουίνιφρεντ. «Ζα τα καταφέρουμε; Ζα είμαστε εμείς εκείνοι που θα ολοκληρώσουν το έργο του μεγάλου Ακρουάντ; Θαι αν όχι, τί θα απογίνουμε;» «Ώναμφίβολα θα ουρλιάζουμε στην κόλαση για όλη την αιωνιότητα,» είπε ο ΐέρνερ δίνοντας την εντύπωση ότι κυριολεκτούσε. «Ρί θα μας έκανες αν αποτυγχάναμε;» «Βεν χρειάζεται να φοβόμαστε την αιωνιότητα αν δεν συμμετέχει στο παιχνίδι ο Υυχοφάγος,» είπε ο ΐίλχελμ. «Θαι ακόμα είναι φυλακισμένος στο εσωτερικό του Ξενταγώνου.» «Ώς μη μιλά κανείς για αποτυχία,» είπε ο ΐόλφγκανγκ. «Γίναι απολύτως αδύνατο να αποτύχουμε. Ρο σχέδιο είναι αλάνθαστο.» Ε Αουίνιφρεντ κούνησε το κεφάλι της. «Θαι όμως, το μόνο που το απειλεί είναι οι τρελοί19. Θαι εσύ, ΐόλφγκανγκ, ξέρεις καλύτερα από όλους τί εννοώ.» Γίχε πια σκοτεινιάσει. Γίχαν στήσει τη μεγάλη χρυσοϋφαντη σκηνή ανάμεσα στο φράχτη και ένα σχετικά απόμερο λοφίσκο με γρασίδι. Γδώ υπήρχε περισσότερη ιδιωτικότητα, καθώς αυτή η γωνία του φεστιβάλ απείχε πολύ από τη σκηνή και διότι η περιοχή ήταν γεμάτη με Λτισκορντιανούς. Ν Τάγκμπαρντ μπήκε στη σκηνή και έμεινε για λίγο εκεί μέσα. Ν Ρζο και ο Ρζορτζ στέκονταν απ’ έξω και μιλούσαν. Ν Ρζορτζ σκεφτόταν ότι πιθανότατα ο Τάγκμπαρντ ήταν εκεί μέσα μαζί με την Κάβις και ευχόταν να μπορούσε να ορμήσει μέσα και να σκοτώσει τον πουτάνας γιο. Ν Ρζο, νευρικός σε σημείο αγωνίας, υποψιαζόταν ότι ο Τάγκμπαρντ ήταν μέσα με μια γυναίκα, πιθανότατα την Κάβις, και αναρωτιόταν αν θα μπορούσε να ορμήσει μέσα και να σκοτώσει τον Τάγκμπαρντ όσο ο Λτισκορντιανός ηγέτης θα ήταν απασχολημένος. Γίχε συνέχεια το χέρι του στην τσέπη με τα δάχτυλά του κουλουριασμένα γύρω από το μικρό πιστόλι. Κάνω κύκλους, κάνω κύκλους… Κετά από περίπου μισή ώρα ο Τάγκμπαρντ βγήκε χαμογελαστός από τη σκηνή. «Ξέρνα μέσα,» είπε στον Ρζο. «Πε χρειάζονται.» Ν Ρζορτζ γράπωσε το μπράτσο του Τάγκμπαρντ προσπαθώντας να βυθίσει μέσα τα νύχια του. μως ο μυς έμοιαζε σιδερένιος και ο Τάγκμπαρντ δεν έδωσε σημασία. «Ξοιός είναι εκεί μέσα;» απαίτησε να μάθει. «Ε Πτέλλα,» είπε ο Τάγκμπαρντ κοιτώντας προς τη σκηνή, όπου έπαιζαν οι Ξλαστικό Θανώ. «Θαι τη γαμούσες;» ρώτησε ο Ρζο. «Αια να απελευθερωθούν οι ενέργειες; Θαι τώρα υποτίθεται ότι πρέπει να τη γαμήσω και εγώ; Θαι μετά από μένα ο Ρζορτζ; Θαι μετά όλοι οι άλλοι; Ώυτό είναι μαγεία του αριστερού χεριού και μου φέρνει ανατριχίλα.» «Ώπλώς μπες μέσα,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Ζα εκπλαγείς. Βεν γαμούσα την Πτέλλα. ταν ήμουν εγώ μέσα, δεν ήταν εκεί η Πτέλλα.» «Θαι ποιος ήταν;» ρώτησε ο Ρζορτζ, αρκετά μπερδεμένος. «Ε μάνα μου,» είπε με χαρά ο Τάγκμπαρντ.

19 Ιογοπαίγνιο με τις λέξεις «foolproof» (αλάνθαστο) και «fool» (τρελός, ανόητος) που δεν αποδίδεται εύκολα στα ελληνικά. (Π.τ.μ.)

46

Ν Ρζο στράφηκε προς τη σκηνή. Ζα έκανε άλλη μια προσπάθεια να εμπιστευτεί τον Πελίν, μα τότε… Μαφνικά το γερακίσιο πρόσωπο έσκυψε προς το μέρος του και ο Τάγκμπαρντ ψιθύρισε, «Ανωρίζω τί σχεδιάζεις για μετά. Θάνε το γρήγορα.» SHE’LL BE WEARING RED PAJAMAS WHEN SHE COMES Πτις 2 Σεβρουαρίου ο Οόμπερτ Ξάτνεϊ Λτρέικ έλαβε ταχυδρομικώς ένα βιβλίο. Ξαρατήρησε ότι η διεύθυνση του αποστολέα ήταν η Κεταφορική Ακολντ & Άπελ στην οδό Θάναλ, μια από τις επιχειρήσεις που ανήκαν σε εκείνο τον δολοπλόκο Πελίν που συνεχώς ξεφύτρωνε στα καλύτερα πάρτυ τον τελευταίο χρόνο. Γίχε τον τίτλο Ποτέ Να Μην φυρίζεις ταν Κατουράς και στην πρώτη σελίδα υπήρχαν κάτι παχιά ορνιθοσκαλίσματα που έγραφαν «Ταιρετίσματα από το συγγραφέα» και από κάτω ένα μεγάλο C σαν ημισέληνος. Ν εκδοτικός οίκος ήταν οι Ξράσινες και Γυχάριστες Γκδόσεις, Ρ.Ζ. 359, Ακλένκοου, Ηλινόις, 60022. Ν Λτρέικ το άνοιξε και διάβασε λίγες σελίδες. Ξρος μεγάλη του έκπληξη, πολλά μυστικά των Ηλλουμινάτων αποκαλύπτονταν ξεκάθαρα, αν και με εχθρικό και σαρκαστικό ύφος. Αύρισε τις σελίδες αναζητώντας άλλα ενδιαφέροντα μεζεδάκια. Ξρος τη μέση του βιβλίου βρήκε το εξής:

ΝΟΗΠΚΝΗ ΘΏΗ ΒΗΏΘΟΗΠΓΗΠ

ΓΙΓΖΓΟΕ ΏΑΝΟΏ: Ε κοινωνική κατάσταση στην οποία όλες οι οικονομικές συναλλαγές προκύπτουν μέσω εθελουσίας επιλογής, δίχως καταναγκασμό. ΘΟΏΡΝΠ: Ζεσμός ο οποίος επεμβαίνει στην Γλεύθερη Ώγορά μέσω της άμεσης άσκησης καταναγκασμού ή της παραχώρησης προνομίων (τα οποία υποστηρίζονται μέσω καταναγκασμού). ΣΝΟΝΙΝΑΗΏ: Κορφή καταναγκασμού ή επέμβασης στην Γλεύθερη Ώγορά σύμφωνα με την οποία το Θράτος συλλέγει χρήματα εκβιασμού (τους φόρους), τα οποία του επιτρέπουν να προσλαμβάνει ένοπλες δυνάμεις για να ασκεί καταναγκασμό υπέρ των προνομίων και να εμπλέκεται σε όποιους πολέμους, περιπέτειες, πειράματα, «μεταρρυθμίσεις» κ.τ.λ επιθυμεί, όχι με δικό του κόστος αλλά με κόστος των υπηκόων «του». ΞΟΝΛΝΚΗΝ: Ώπό τη λατινική λέξη privi, ιδιωτικό, και lege, νόμος. Ξλεονέκτημα το οποίο παραχωρείται από το Θράτος και προστατεύεται από τις δυνάμεις καταναγκασμού που αυτό διαθέτει. Λόμος που εξυπηρετεί το προσωπικό συμφέρον. ΡΝΘΝΑΙΣΗΏ: Κορφή προνομίου ή επέμβασης στην Γλεύθερη Ώγορά σύμφωνα με την οποία μια ομάδα που υποστηρίζεται από το Θράτος κατέχει το μονοπώλιο της έκδοσης νομίσματος και έτσι επωφελείται (μέσω τοκοληψίας), άμεσα ή έμμεσα, από όλες ή τις περισσότερες οικονομικές συναλλαγές. ΗΒΗΝΘΡΕΠΗΏ ΑΕΠ: Κορφή προνομίου ή επέμβασης στην Γλεύθερη Ώγορά σύμφωνα με την οποία μια ομάδα που υποστηρίζεται από το Θράτος «κατέχει» τη γη και έτσι επωφελείται (μέσω ενοικίου) από όσους ζουν, εργάζονται ή παράγουν σε αυτήν τη γη. ΒΏΠΚΝΠ: Κορφή προνομίου ή επέμβασης στην Γλεύθερη Ώγορά σύμφωνα με την οποία δεν επιτρέπεται σε εμπορεύματα που παράγονται έξω από το Θράτος να ανταγωνίζονται επί ίσοις όροις όσα παράγονται εντός του Θράτους. ΘΏΞΗΡΏΙΗΠΚΝΠ: Κορφή οργάνωσης της κοινωνίας η οποία ενσωματώνει στοιχεία της φορολογίας, της τοκογλυφίας, της ιδιοκτησίας γης και των δασμών και έτσι αρνείται την Γλεύθερη Ώγορά, ενώ υποκρίνεται ότι αποτελεί τον ορισμό της. ΠΛΡΕΟΕΡΗΠΚΝΠ: Πχολή καπιταλιστικής φιλοσοφίας η οποία δηλώνει την αφοσίωσή της στην Γλεύθερη Ώγορά ενώ στην πραγματικότητα υποστηρίζει την τοκογλυφία, την ιδιοκτησία γης, τους δασμούς και, μερικές φορές, τη φορολογία. ΣΗΙΓΙΓΖΓΟΗΠΚΝΠ: Πχολή καπιταλιστικής σκέψης η οποία επιχειρεί να επανορθώσει τις αδικίες του καπιταλισμού προσθέτοντας νέους νόμους στους ήδη υπάρχοντες. Θάθε φορά που οι συντηρητικοί περνούν ένα νόμο που παράγει προνόμια, οι φιλελεύθεροι περνούν έναν άλλο νόμο που τροποποιεί τα προνόμια, οδηγώντας τους συντηρητικούς στην εισαγωγή ενός περισσότερο επιδέξιου νόμου που αναπαράγει τα προνόμια, κ.ο.κ., ώσπου «οτιδήποτε δεν απαγορεύεται γίνεται υποχρεωτικό» και «οτιδήποτε δεν είναι υποχρεωτικό απαγορεύεται.»

47

ΠΝΠΗΏΙΗΠΚΝΠ: Ώπόπειρα κατάργησης όλων των προνομίων μέσω της πλήρους επαναφοράς της εξουσίας στο μηχανισμό καταναγκασμού που διασφαλίζει τα προνόμια, δηλαδή στο Θράτος. Έτσι η καπιταλιστική ολιγαρχία μετατρέπεται σε κρατικό μονοπώλιο. Παν να προσπαθείς να βάψεις έναν τοίχο λευκό με μαύρη μπογιά. ΏΛΏΟΤΗΠΚΝΠ: Κορφή οργάνωσης της κοινωνίας σύμφωνα με την οποία η Γλεύθερη Ώγορά λειτουργεί ελεύθερα, δίχως φόρους, τοκογλυφία, ιδιοκτησία γης, δασμούς ή άλλες μορφές καταναγκασμού ή προνομίων. Νι ΒΓΜΗΝΗ ΏΛΏΟΤΗΘΝΗ προβλέπουν ότι στην Γλεύθερη Ώγορά οι άνθρωποι θα επέλεγαν εθελοντικά περισσότερο να ανταγωνίζονται παρά να συνεργάζονται μεταξύ τους. Νι ΏΟΗΠΡΓΟΝΗ ΏΛΏΟΤΗΘΝΗ προβλέπουν ότι στην Γλεύθερη Ώγορά οι άνθρωποι θα επέλεγαν εθελοντικά περισσότερο να συνεργάζονται παρά να ανταγωνίζονται μεταξύ τους.

Ν Λτρέικ, που τώρα πια είχε απορροφηθεί πλήρως, γύρισε τη σελίδα. ΐρήκε κάτι που έμοιαζε με ανθρωπολογική αναφορά για μια άγνωστη φυλή για την οποία δεν είχε ακούσει ποτέ. Αρήγορα κατάλαβε ότι είχε χαρακτήρα σάτιρας και παραβολής. Άφησε για λίγο στην άκρη το βιβλίο, κάλεσε τη γραμματέα του μέσω της ενδοσυνεννόησης και της ζήτησε να τον συνδέσει με τη Κεταφορική Ακολντ και Άπελ. Κετά από λίγο μια φωνή είπε, «Κεταφορική Ακ. και Ώ. Κις Κάρις.» «Ν κύριος Λτρέικ καλεί τον κύριο Πελίν,» είπε η γραμματέας του Λτρέικ. «Ν κύριος Πελίν λείπει σε παρατεταμένο ταξίδι,» απάντησε η Κις Κάρις, «αλλά άφησε ένα μήνυμα, για την περίπτωση που θα τηλεφωνούσε ο κύριος Λτρέικ.» «Ζα το λάβω,» είπε αμέσως ο Λτρέικ. Ώκούστηκε ένα κλικ και η γραμματέας βγήκε από τη γραμμή. «Ν κύριος Πελίν θα σας στείλει έναν αγγελιοφόρο την κατάλληλη στιγμή,» είπε η Κις Κάρις. «Ιέει ότι θα τον αναγνωρίσετε, καθώς θα μεταφέρει κάποια έργα τέχνης της περιόδου Ακρουάντ. Σοβάμαι ότι αυτά είναι όλα, κύριε.» «Πας ευχαριστώ,» είπε ψυχρά ο Λτρέικ κλείνοντας το τηλέφωνο. Ανώριζε την τεχνική: την είχε χρησιμοποιήσει και ο ίδιος για να μπει στο Πυνδικάτο το 1936. «Ρην Πτέλλα γαμούσες;» «Θαι ποιος σου είπε ότι γαμούσα;» Ν Ρζο μπήκε μέσα. Ε σκηνή ήταν πλούσια σαν σκηνή Καυριτανού φυλάρχου. Πτη μία άκρη υπήρχε ένα διάφανο πέπλο και από πίσω του μια μορφή καθόταν σε μαξιλάρια. Ε μορφή είχε ανοιχτόχρωμο δέρμα και επομένως ο Τάγκμπαρντ είχε πει ψέματα ότι ήταν εκεί μέσα μαζί με την Πτέλλα. Ν Ρζο πλησίασε και παραμέρισε το πέπλο. Ήταν η Κάβις, όπως είχε μαντέψει ο Ρζο. Σορούσε ρούχα οδαλίσκης, κόκκινα αλλά ημιδιαφανή, μέσα από τα οποία μπορούσε να διακρίνει τις σκούρες ρόγες της και την πλούσια τούφα ανάμεσα στα πόδια της. Ν Ρζο αισθάνθηκε την πούτσα του να πρήζεται στη σκέψη ότι θα της έκανε έρωτα. μως είχε αποφασίσει να επιβάλλει το εγκεφαλικό τριπ του στην κατάσταση. «Αιατί βρίσκομαι εδώ;» είπε κρατώντας την κουρτίνα ανοιχτή με το ένα χέρι, προσπαθώντας να φανεί άνετος. Ε Κάβις χαμογέλασε αμυδρά και του έγνεψε να κάτσει στα μαξιλάρια δίπλα της. Ρο έκανε και αυτόματα βρέθηκε μισοξαπλωμένος. Ε Κάβις ανέδιδε μια διακριτική υποψία αρώματος. Ώισθάνθηκε την ένταση στα λαγόνια του να αυξάνεται. «Τρειάζομαι όλη την ενέργεια που μπορούμε να εξαπολύσουμε για να νικήσουμε τους Ηλλουμινάτους,» είπε η Κάβις. «ΐοήθησε με Ρζο.» Έτεινε τα χέρια της προς το μέρος του. «Ααμιόσουν με τον Τάγκμπαρντ; Ξοτέ δεν μου άρεσαν οι γκόμενες από δεύτερο χέρι.» Ε Κάβις έβγαλε ένα μικρό γρύλισμα και του ρίχτηκε. Άλειψε τα σαλιωμένα χείλη της στα δικά του και βούτηξε τη γλώσσα της βαθιά μέσα στο στόμα του πιέζοντας ταυτόχρονα με το μηρό της την περιοχή ανάμεσα στα πόδια του. Ν Ρζο ξάπλωσε πίσω και εγκατέλειψε κάθε αντίσταση. Ήταν υπερβολικά ελκυστική. Κέσα σε ένα λεπτό του είχε ξεκουμπώσει το παντελόνι και το σκληρό, καυτό καυλί του παλλόταν μέσα στο χέρι της. Ταμήλωσε το κεφάλι της και άρχισε να το ρουφά ρυθμικά.

48

«Ξερίμενε,» είπε ο Ρζο. «Ζα χύσω στο στόμα σου. Έχω μια εβδομάδα να γαμηθώ και έχω τρελές καύλες.» Πήκωσε το βλέμμα της και χαμογέλασε. «Αλείψε με, λοιπόν. Έχω ακούσει ότι είσαι καλός.» «Ώπό πού το άκουσες;» ρώτησε ο Ρζο. «Ώπό ένα φίλο μου γκέι ιερέα,» είπε εκείνη γελώντας, ενώ έλυνε το κορδόνι του κόκκινου σαλβαριού της. Ν Ρζο εξερεύνησε τα χείλη του αιδοίου της με τη γλώσσα του, απολαμβάνοντας την καυστική ευωδία του θάμνου της. Έπιασε δουλειά στην κλειτορίδα της με ανοδικές και καθοδικές κινήσεις. Κετά από λίγο ένιωσε την ένταση στο σώμα της. Αινόταν όλο και πιο άκαμπτο. Ε λεκάνη της άρχισε να κουνιέται. Αράπωσε τους γοφούς της και με τα δύο χέρια του και την έγλειψε δίχως έλεος. Γκείνη έβγαλε μια τελευταία κραυγούλα και προσπάθησε να χώσει ολόκληρο το όρος της αφροδίτης της στο στόμα του. «Ρώρα, γάμησέ με, γρήγορα, γρήγορα,» είπε. Ν Ρζο την καβάλησε με τα παντελόνια του στα γόνατα και το πουκάμισό του να κυματίζει. Έφτασε σε μια σειρά εξαιρετικών σπασμών και άφησε το κεφάλι του στο μαξιλάρι, δίπλα στο δικό της. Γκείνη του επέτρεψε να ξεκουραστεί για λίγα λεπτά και έπειτα τον σήκωσε απαλά με τον αγκώνα της και γύρισε στο πλευρό του κοιτώντας τον. «Λα λύσω τους ζυγούς;» είπε ο Ρζο. «Έκανα τη δουλειά; Ώπελευθερώθηκε η ενέργεια ή ό,τι θέλετε τέλος πάντων;» «Ώκούγεσαι πικρός,» είπε η Κάβις, «και θλιμμένος. Ζα ήθελα να κάτσεις μαζί μου λίγο ακόμα. Ρί σε ανησυχεί;» «Ξολλά πράγματα. Ώισθάνομαι σαν να έκανα κάτι λάθος. Ξροφανώς ο Ρζορτζ είναι ερωτευμένος μαζί σου και εσύ και ο Τάγκμπαρντ το έχετε πάρει στην πλάκα. Θαι ο Τάγκμπαρντ σπάει πλάκα μαζί μου. Θαι είναι αρκετά προφανές ότι και οι δυο σας με χρησιμοποιείτε. Κε χρησιμοποιείτε σεξουαλικά και αρχίζω να πιστεύω ότι ο Τάγκμπαρντ με χρησιμοποιεί και με άλλους τρόπους. Θαι πιστεύω ότι το ξέρεις.» «Βεν πήρες LSD, έτσι δεν είναι;» είπε με θλιμμένο ύφος. «χι. Ήξερα τί έκανε ο Τάγκμπαρντ. Ε στιγμή είναι υπερβολικά σοβαρή για να παίζουμε παιχνίδια με τα Ξάθη του Ηησού.» Ε Κάβις χαμογέλασε. Ξίεσε το σώμα της πάνω του και άρχισε να παίζει με το χαλαρό πέος του τρίβοντας απαλά το κεφάλι στο θάμνο της. «Ρζο, ανατράφηκες ως Θαθολικός. Νι Θαθολικοί εκτιμούν τη βλασφημία καλύτερα από οποιονδήποτε. Αια αυτό σε επέλεξε ο Τάγκμπαρντ. Ξώς είναι το πάθος σου, Ρζο; Βιεγείρεται; Ξώς θα σου φαινόταν να γαμήσεις την Ξαρθένο Καρία;» ψιθύρισε πιέζοντας το γυμνό κορμί της στο δικό του. Ν Ρζο είδε το πρόσωπο της μητέρας του και αισθάνθηκε το αίμα να χιμά στο πέος του. Πκέφτηκε ότι ίσως αυτό να εννοούσε ο Τάγκμπαρντ όταν είχε πει ότι στη σκηνή ήταν η μάνα του. Ιίγο αργότερα, όταν βρισκόταν μέσα της, εκείνη είπε, «είμαι μια αιώνια παρθένα, Ρζο. Θαι όλες οι γυναίκες είναι, αν έχεις τα μάτια για να το δεις. Ζέλαμε να σου ανοίξουμε τα μάτια απόψε. μως αρνήθηκες τη Κετάληψη. Γπέλεξες το δυσκολότερο δρόμο, Ρζο. Ών θέλεις να βγάλεις τη νύχτα, θα πρέπει να βρεις ένα τρόπο να δεις μόνος σου το φως. Κε άλλα μέσα από εκείνα που σου προσέφερε ο Τάγκμπαρντ. Ξρέπει να βρεις τη δική σου Κετάληψη.» Ώφού τελείωσαν και οι δύο, εκείνη ψιθύρισε, «Κήπως ήταν αυτή η Κετάληψη;» Γκείνος σηκώθηκε και κοίταξε το τριγωνικό τατουάζ ανάμεσα στα στήθη της. «χι. Βεν είσαι η Ξαρθένος Καρία. Γίσαι ακόμα η Κάβις.» «Θαι εσύ πρέπει να αποφασίσεις,» είπε εκείνη. «Ώντίο Ρζο. Πτείλε μου τον Ρζορτζ.» Θαθώς ντυνόταν ο Ρζο, η Κάβις γύρισε μπρούμυτα. Βεν τον κοιτούσε πια. Νι γυμνοί γλουτοί της φαίνονταν απολύτως ανυπεράσπιστοι. Θοίταξε το μαξιλάρι στο οποίο καθόταν ο πισινός της όσο έκαναν έρωτα. Ήταν χρυσοΰφαντο και πάνω του, κεντημένη με

49

περιδινιζόμενα γράμματα, υπήρχε η λέξη ΘΏΙΙΗΠΡΕ. Ν Ρζο κούνησε το κεφάλι του και βγήκε από τη σκηνή. ταν βγήκε έξω, ο Τάγκμπαρντ μιλούσε με σιγανή φωνή στον το Αουότερχαουζ: «…θα σου ταίριαζε γάντι, αν δεν είχαμε μια άλλη δουλειά για σένα. Ε Ώνθρακολέπρωση Ξι μπορεί να αφανίσει ολόκληρο τον πληθυσμό της Αης μέσα σε λίγες ημέρες.» Μαφνικά το λευκό πουκάμισο του Τάγκμπαρντ, ο χρυσός της σκηνής, οι εκτυφλωτικοί προβολείς του φεστιβάλ, όλα απέκτησαν μια απίστευτη φωτεινότητα. Έφταιγε η αδρεναλίνη. Ρο στόμα μου ήταν ξερό – αφυδάτωση. λα τα κλασικά σύνδρομα πτήσης και μάχης. Ν Πκίνερ το ονομάζει σύνδρομο της ενεργοποίησης. Γίχα διεγερθεί τόσο πολύ, που ταξίδευα. «Αεια σου Ρζο,» είπε μαλακά ο Τάγκμπαρντ. Ν Ρζο συνειδητοποίησε ξαφνικά ότι το χέρι του έσφιγγε το πιστόλι. Ν Τάγκμπαρντ του χαμογέλασε και ο Ρζο ένιωσε σαν μικρό αγόρι που το έπιασαν να αυνανίζεται με το χέρι στην τσέπη. Έβγαλε αμέσως το χέρι του. «Ζέλει τον Ρζορτζ,» είπε αδύναμα ο Ρζο. Αύρισε την πλάτη στον Τάγκμπαρντ και κοίταξε προς τη σκηνή του φεστιβάλ, όπου η επιγραφή έγραφε με γράμματα που έλαμπαν στο σκοτάδι ΡΝ ΘΏΟΐΓΙΗ ΘΏΗ ΡΏ ΥΏΟΗΏ. Ρραγουδούσαν «Θάνω κύκλους, κάνω κύκλους, γύρω απ’ τα σύνορα της Αης…» Ξάνω σε μια στοίβα μαξιλάρια, πίσω από ένα διαφανές πέπλο στη μία άκρη της σκηνής, ήταν ξαπλωμένη η Πτέλλα. Σορούσε μόνο ένα κόκκινο τούλι. «Άφησες τον Ρζο να σε γαμήσει;» είπε ο Ρζορτζ. «Ν Ρζο δεν με έχει γαμήσει ποτέ,» απάντησε η Πτέλλα. «Γίσαι ο πρώτος που θα το κάνει αυτό απόψε. Θοίτα, Ρζορτζ, πρέπει να συγκεντρώσουμε κάθε διαθέσιμο ίχνος ενέργειας για να πολεμήσουμε τους Ηλλουμινάτους. Έλα εδώ να ξυπνήσουμε την ενέργεια.» «Είναι ο Ντάνι Πράισφιξερ,» είπε η Ντόρις Φόρους. «Σον γνώρισα στο αεροπλάνο.» («Ηησού Τριστέ,» είπε η Καρία Ίμπριουμ, τραγουδίστρια των Πικελική Ώντι-Βρακική Άμυνα, «άγγελοι βγαίνουν από τη λίμνη. Άγγελοι με χρυσούς μανδύες. Θοιτάξτε!» («Ρριπάρεις με το Θουλ-Έιντ, μωρό μου,» της είπε ένας Νύνος τυλιγμένος με επιδέσμους. «Ρίποτα δεν βγαίνει από τη λίμνη.» («Κάτι βγαίνει από τη λίμνη,» είπε ο ντράμερ της Πικελικής Άμυνας, «και είσαι τόσο μαστουρωμένος που δεν το βλέπεις.» («Θαι τί είναι, αν δεν είναι άγγελοι;» απαίτησε να μάθει η Καρία. («Τριστέ μου, δεν ξέρω. Κα, ό,τι και αν είναι, βαδίζουν στο νερό.») Υορώ τα μακριά πράσινα φτερά μου και πετώ, Κύκλους κάνω, κύκλους κάνω… («ΐαδίζουν στο νερό; Έχετε χάσει το μυαλό σας.» («Κοιάζουν με σέρφερς και για κάποιο τρελό λόγο φορούν πράσινες κάπες.» («Ώρχίδια σέρφερς! Ώυτοί είναι συμμορία βαυαρικών δαιμόνων. Κοιάζουν όλοι με το τέρας του Σράνκενσταϊν τυλιγμένο με φύκια.») «Πράισφιξερ;» είπε ο Κεντ. «Δεν σε συνάντησα πριν από πέντε ή έξι χρόνια στο Άρκαμ; Μπάτσος δεν είσαι;» («Γίναι ένα γιγάντιο πράσινο αβγό… και με αγαπά…» «Ώυτός ο τύπος με το κόκκινο κεφάλι εκεί πέρα,» μουρμούρισε ο Ρζον Λτίλινγκερ στον Τάγκμπαρντ, «αυτός μαζί με το μαύρο μουσικό και την κοπέλα με τα υπέροχα βυζιά. Γίναι μπάτσος από το Ρμήμα ΐομβιστικών Γνεργειών της Λέας όρκης. Ιες να ερευνά τη βόμβα στην Αντιπαράθεση;» «Κάλλον θα μίλησε με τη Κάμα Πούτρα,» είπε σκεπτικά ο Τάγκμπαρντ. SHE’LL BE WEARING RED PAJAMAS SHE’LL BE WEARING RED PAJAMAS WHEN SHE COMES ταν μπήκε στη σκηνή ο το Αουότερχαουζ, τον περίμενε η Κις Κάο. «Βεν έχω ξαναγαμήσει Θινέζα,» είπε ο το βγάζοντας τα ρούχα του. «Βεν νομίζω ότι θα αρέσει αυτό στην Πτέλλα.»

50

«Ε Πτέλλα δεν θα έχει κανένα πρόβλημα,» είπε η Κις Κάο. «Τρειαζόμαστε όλη την ενέργεια για να πολεμήσουμε τους Ηλλουμινάτους. Θαι θέλουμε τη βοήθειά σου.» Ρου έγνεψε με τα χέρια. «Βεν χρειάζεται να το ζητήσεις και δεύτερη φορά,» είπε ο το και ξάπλωσε πάνω της. Πτην Νυάσινγκτον D.C., στις 5:45, έφτασε στο τηλεφωνικό κέντρο του Ξενταγώνου η ειδοποίηση ότι βόμβες που είχαν τοποθετηθεί σε διάφορα σημεία στο κτίριο θα εκρήγνυντο σε δέκα λεπτά. «Πήμερα στους δρόμους της Νυάσινγκτον σκοτώσατε εκατοντάδες αδέρφια μας,» είπε μια γυναικεία φωνή. «Θαι όμως σας δίνουμε την ευκαιρία να εκκενώσετε το κτίριο. Βεν προλαβαίνετε να βρείτε τις βόμβες. Γγκαταλείψτε τώρα το Ξεντάγωνο και ας κρίνει η ιστορία ποια από τις δύο πλευρές πολέμησε πραγματικά υπέρ της ζωής και ενάντια στο θάνατο.» Νι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι του Ξενταγώνου (και, καθώς η επανάσταση είχε ξεσπάσει στην πρωτεύουσα, όλοι ήταν εκεί) μεταφέρθηκαν αμέσως σε υπόγεια καταφύγια. Ν πουργός Γθνικής Άμυνας δήλωσε, αφού συζήτησε με το Αενικό Γπιτελείο, ότι, με πιθανότητα 95 τοις εκατό, η απειλή ήταν απάτη με σκοπό να διαταράξει την καταστολή της επανάστασης που εξαπλωνόταν σε όλη τη χώρα. Ζα διατασσόταν έρευνα, όμως στο μεταξύ οι εργασίες θα συνεχίζονταν κανονικά. «Άλλωστε,» είπε αστειευόμενος ο πουργός Γθνικής Άμυνας στον Ώρχηγό του Αενικού Γπιτελείου, «μια από αυτές τις βόμβες των αναρχικών μπορεί να πλήξει αυτό το κτίριο όσο και ένα πυροτέχνημα έναν ελέφαντα.» Σαίνεται ότι για κάποιο λόγο δεν είχαν δώσει σημασία στην αναφορά της άγνωστης γυναίκας σε βόμβες (στον πληθυντικό). Θαι οι εκρήξεις ήταν πολύ πιο ισχυρές από όσο είχε αφήσει να εννοηθεί. Θαθώς δεν πρόλαβαν να διατάξουν μια σωστή έρευνα, κανείς δεν γνωρίζει με ακρίβεια το είδος των εκρηκτικών που χρησιμοποιήθηκαν, πόσες ήταν οι βόμβες, πώς τοποθετήθηκαν στο εσωτερικό του Ξενταγώνου, πού είχαν τοποθετηθεί και πώς πυροδοτήθηκαν. Νύτε απαντήθηκε ποτέ ικανοποιητικά το πιο ενδιαφέρον από όλα τα ερωτήματα: Ξοιός το έκανε; πως και να’ χει, στις 5:55 μ.μ. ώρα Νυάσινγκτον μια σειρά εκρήξεων κατέστρεψε το ένα τρίτο της βορειοανατολικής πλευράς του Ξενταγώνου διαπερνώντας και τους τέσσερις δακτυλίους, από την εσωτερική αυλή μέχρι το εξωτερικό τείχος. πήρξαν πολλές απώλειες ζωής. Γκατοντάδες άτομα που εργάζονταν σε εκείνη την πλευρά του κτιρίου σκοτώθηκαν. Ών και φαινομενικά η έκρηξη δεν είχε αγγίξει το καταφύγιό τους, ο πουργός Γθνικής Άμυνας, το Αενικό Γπιτελείο και πολλοί άλλοι υψηλόβαθμοι στρατιωτικοί βρέθηκαν νεκροί. Ξροτάθηκε η υπόθεση ότι τους είχε σκοτώσει το ωστικό κύμα και μέσα στο χάος που ακολούθησε κανείς δεν μπήκε στον κόπο να εξετάσει προσεκτικά τα πτώματα. Ρο Ξεντάγωνο εκκενώθηκε καθυστερημένα, καθώς περίμεναν ότι μπορεί να ακολουθούσαν και άλλες εκρήξεις. Βεν υπήρξε άλλη έκρηξη, μα το στρατιωτικό κατεστημένο των ΕΞΏ ήταν προσωρινά ακέφαλο. Κια άλλη απώλεια ήταν ο κύριος Τ.Θ. Αουίνιφρεντ του πουργείου Βικαιοσύνης των ΕΞΏ. Σαίνεται ότι ο Αουίνιφρεντ, ένας δημόσιος λειτουργός με μακρά και τιμημένη σταδιοδρομία, έχασε τα λογικά του λόγω των τρομερών γεγονότων εκείνης της επονείδιστης ημέρας, άρπαξε το τιμόνι μιας λιμουζίνας του πουργείου Βικαιοσύνης και οδήγησε σαν τρελός περνώντας είκοσι τρία κόκκινα φανάρια, μέχρι το Ξεντάγωνο. Έτρεξε στο σημείο της έκρηξης με μια μεγάλη κιμωλία στο χέρι και προσπάθησε να σχεδιάσει μια γραμμή από τη μία πλευρά του ρήγματος στον τοίχο του Ξενταγώνου μέχρι την άλλη, όταν ξαφνικά κατέρρευσε και πέθανε, πιθανότατα από καρδιακή προσβολή. Πτις 11:45 ώρα Ίνγκολσταντ τα ηχεία και η φωτεινή επιγραφή πάνω από τη σκηνή ανήγγειλαν τους Ώμέρικαν Κέντικαλ Ώσοσιέισιον. Κετά από δέκα λεπτά γεμάτα με χειροκροτήματα οι τέσσερις νέοι με τα αλλόκοτα μάτια και τα κατάξανθα μαλλιά ξεκίνησαν να παίζουν το δημοφιλέστερο τραγούδι τους, το «Age of Bavaria». (Πτο Ιος Άντζελες ο σεισμογράφος του UCLA πήδηξε απότομα στο βαθμό 1 της κλίμακας Κερκάλι. «Ζα έχουμε κάποιες διαταραχές,» είπε ήρεμα ο Βρ. ΐάλκαν Ρρολ παρατηρώντας την αύξηση. Ν

51

βαθμός 1 δεν ήταν σοβαρός.) «Σί σε έκανε να σκέφτείς ότι θα τον βρίσκαμε εδώ κάτω;» ρώτησε ο αούλ. «Ε κοινή λογική και η ψυχολογία,» είπε ο Λτίλινγκερ. «Ρους ξέρω καλά τους νταβατζήδες. Ζα χεζόταν πάνω του πριν να βρει τα αρχίδια να επιχειρήσει να περάσει τα σύνορα. Καμόθρεφτα είναι όλοι τους. Ρο πρώτο μέρος που έψαξα ήταν το κελάρι του. Κπορεί να είχε κάποιο κρυφό δωμάτιο εκεί πέρα.» Ν Κπάρνεϊ γέλασε. «Θαι ο Παούλ εκεί έψαξε πρώτα.» «Σαίνεται ότι σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο, κύριε Λτίλινγκερ,» είπε με συγκρατημένη ειρωνεία ο Παούλ. «Βεν υπάρχουν πολλές διαφορές ανάμεσα στους μπάτσους και τους γκάνγκστερ από ψυχολογική άποψη,» είπε με σοφία ο Λτίλινγκερ. «Ρο έχω παρατηρήσει και εγώ αυτό,» συμφώνησε ο Τάγκμπαρντ. «Θαι τί συμπέρασμα αντλείς;» «Ιοιπόν,» είπε ο Λτίλινγκερ, «Ν Ξράισφιξερ δεν επέλεξε αυτήν την κοπέλα μόνο για ένα γαμήσι. Θάπου πρέπει να ταιριάζει.» «Ν μουσικός δεν το ξέρει αυτό,» σχολίασε ο Τάγκμπαρντ. «Θοίτα τα χέρια του. Θαταπιέζει μια επιθετική παρόρμηση. Πε λίγα λεπτά θα ξεκινήσει καβγά. Θάποτε τα είχε με την κοπέλα –βλέπεις πώς γέρνει η λεκάνη της όταν του μιλά;- και θέλει να πάρει δρόμο ο Ώσπρουλιάρης. μως ο Ώσπρουλιάρης δεν παίρνει δρόμο. Ρην έχει συνδέσει με την υπόθεση που έχει αναλάβει.» «Κάποτε ήμουν μπάτσος,» είπε ο Λτάνι με μια πειστική απομίμηση ειλικρίνειας. «μως αυτό ήταν πριν από πολλά χρόνια και δεν μου άρεσε πολύ η δουλειά. Ρώρα εργάζομαι ως πωλητής της Βρετανικής Εγκυκλοπαίδειας. Θαλύτερο ωράριο και το μόνο που κινδυνεύω να πάθω είναι να μου κλείσουν κατάμουτρα την πόρτα – δεν με πυροβολούν μέσα από αυτή.» «Ώκούστε,» είπε με ενθουσιασμό η Λτόρις. «Νι ΏΚΏ παίζουν το “Age of Bavaria”.» Γκείνο το τραγούδι, περισσότερο από κάθε άλλο, εξέφραζε και χλεύαζε τα όνειρα της νεολαίας σε όλο τον κόσμο. Ε ακρίβεια με την οποία εξέφραζε τους πόθους τους και η αγριότητα με την οποία τους έφτυνε είχε κερδίσει τους νέους. Μεκίνησε σχεδόν ταυτόχρονα με τη μουσική. Ένα μίλι κάτω από την επιφάνεια της λίμνης, κοντά στην απέναντι όχθη, ένας στρατός άρχισε να ξυπνά από το θάνατο. Ρα μαυροντυμένα πτώματα απελευθερώνονταν από τα δεσμά τους, υψώνονταν μέχρι την επιφάνεια και άρχιζαν να κινούνται προς την ακτή. Θαθώς ζωντάνευαν όλο και περισσότερο, οι κινήσεις τους εξελίσσονταν σε κολύμβηση και έπειτα σε περπάτημα. Ξαρατάχθηκαν στην όχθη. Ρα πρόσωπά τους ήταν πρασινωπά κάτω από τα ατσάλινα κράνη, τα βλέφαρά τους βαριά, τα μαύρα χείλη τους τραβηγμένα πίσω σε αλλόκοτους μορφασμούς. Ρα στόματα των αξιωματικών και των υπαξιωματικών κινήθηκαν σχηματίζοντας διαταγές, αν και δεν ακούστηκε κανένας ήχος. Κάλλον δεν χρειαζόταν ήχος, αφού ο στρατός υπάκουσε αμέσως. Αια άλλη μια φορά η δύναμη που είχε παραχωρήσει στον Ώδόλφο Τίτλερ η Ξεφωτισμένη Πτοά το 1923 («Γπειδή είσαι τόσο παράλογος,» του είχαν πει τότε) –η δύναμη που είχε εκδηλωθεί μέσα από στρατούς με ατσάλινα κράνη οι οποίοι είχαν χαρίσει στον Τίτλερ μια αυτοκρατορία εκτεινόμενη από το Πτάλινγκραντ μέχρι τον Ώτλαντικό και από τον Ώρκτικό Θύκλο μέχρι την Έρημο Παχάρα- για άλλη μια φορά εκείνη η δύναμη βάδιζε στην Αη. «Έρχονται. Ρο αισθάνομαι,» ψιθύρισε ο ΐέρνερ στο δίδυμο αδερφό του, τον ΐίλχελμ, ενώ ο ΐόλφγκανγκ βασάνιζε τα τύμπανα και η Αουίνιφρεντ έφτυνε τους στίχους: Μημερώνει η Γποχή της ΐαυαρίας- Ε Γποχή της ΐαυαρίας- ΐαυαρία – ΐαυαρία! Ρα τεθωρακισμένα και το πυροβολικό έπαιρναν θέση. Νι ερπύστριες τάραζαν το νερό. Κοτοσικλέτες έτρεχαν πάνω-κάτω στην όχθη. Ένα σμήνος αποσυναρμολογημένων Πτούκας

52

είχε παραταχθεί στο δρόμο. Ώφού θα κατασφάζονταν οι θεατές του φεστιβάλ και θα κυριευόταν το Ίνγκολσταντ, τα αεροπλάνα θα οδηγούνταν στο γειτονικό αεροδρόμιο, όπου θα συναρμολογούνταν και θα ήταν έτοιμα για πτήση μέχρι το πρωί. Νι νεκροί έβγαζαν κόκκινες, λευκές και μαύρες σημαίες από μαύρες λαστιχένιες θήκες και τις ξετύλιγαν. Ξολλές από αυτές ήταν οι γνωστές σημαίες με τη σβάστικα του Ρρίτου Οάιχ, με μια προσθήκη: μια κόκκινη πυραμίδα με ένα μάτι στο κέντρο κάθε σβάστικας. Πε άλλα λάβαρα διακρίνονταν συνθήματα σε γοτθική γραφή, όπως DRANG NACH OESTEN20 και HEUTE DIE WELT, MORGENS DAS SONNENSYSTEM. Γπιτέλους όλα ήταν έτοιμα. Ρα μελανιασμένα χείλη του Πτρατηγού των SS Οούντολφ Τάνφγκαϊστ, νεκρού εδώ και τριάντα χρόνια, σχημάτισαν τη διαταγή της προέλασης, η οποία μεταβιβάστηκε με παρόμοιο τρόπο από τους υψηλόβαθμους αξιωματικούς στους πιο χαμηλόβαθμους, μέχρι τους άνδρες. Ρα φώτα και η μουσική έγνεφαν από την απέναντι όχθη διασχίζοντας το σκοτεινό, άπατο νερό. Ρο σεληνόφως γυάλιζε στις νεκροκεφαλές των πηλικίων τους και στα ρουνικά σήματα των SS στους γιακάδες τους. Νι στρατιώτες προχώρησαν κατά ομάδες. Ν μοναδικός ήχος που ακουγόταν ήταν το γρύλισμα των μηχανών ντίζελ και η κλαγγή των όπλων. «Έρχονται,» είπε η γυναίκα κάτω από τον Τάγκμπαρντ, η οποία δεν ήταν η Κάβις, ούτε η Πτέλλα, ούτε η Κάο, παρά μια γυναίκα με ίσια μαύρα μαλλιά, δέρμα στο χρώμα του λαδιού, ατίθασα μαύρα φρύδια και οστεώδες πρόσωπο. «Ρελειώνω, Κάνα,» είπε ο Τάγκμπαρντ και παραδόθηκε στην ακατανίκητη, σαρωτική αίσθηση, μέχρι το χείλος του οργασμού και πέρα από αυτό. «Βεν είμαι η μάνα σου,» είπε η γυναίκα. «Ε μητέρα σου ήταν μια ξανθή, γαλαζομάτα Λορβηγή. Λομίζω ότι τώρα δείχνω Γλληνίδα.» «Γίσαι η μητέρα όλων μας,» είπε ο Τάγκμπαρντ φιλώντας τον ιδρωμένο λαιμό της. «Ώ,» είπε η γυναίκα. «στε αυτή είμαι; Ρότε κάπου φτάνουμε.» Ρότε άρχισα να φλιπάρω, έκλειψη του Κάλικ από τον Καλακλύβα και ο Πελίν με δυσκολία ατάραχος, Καίρη Ιου σε Ιατρεύω, το Θόκκινο Κάτι είναι ο ξεγυμνωμένος Θώλος Κου, και τί νόημα έχουν τα Θλάματα; και παρόμοιες σημασιολογικές σπερματικές σαχλαμάρες (το κεφάλι μου είναι κινούμενη άμμος ταχείας μετάβασης όπου η Γδαφική Ξροσταγή πυροδοτεί διώξεις, οι Ιατίνοι και οι Πάξονες πολεμούν στις συνάψεις του φτωχού Πάιμον, νεκροί παλεύουν για τον έλεγχο της γλώσσας μου, η Ξληθυσμιακή Έκρηξη μεταμορφώνεται σε Έχουμε Ξήξει Ααμώ την Θοινωνία και αντιστρόφως και μπορεί στο τέλος να αναδυθεί ως Έκρηξη Πυνουσίας και άλλωστε η Ταγκ απέκλεισε τους κυριλέδες από αυτήν τη Καύρη και Ιευκή Ρελετή, το οξύ ήταν μέσα μου, τρίπαρα, φλίπαρα, φρίκαρα και σάλταρα στο Βρόμο μου μαζί με τον Κάο και το Ράο γιατί ο αριθμός της Θυράς Κας είναι εκατό και πενήντα και έξι – ιδού η Πύναξη των Καγισσών!), μα δεν περίμενα ότι θα ήταν έτσι. «Ρί βλέπεις;» ρώτησα την Καίρη Ιου. «Θάποιους να κολυμπάνε. ΐγαίνουν από τη λίμνη. Γσύ τί βλέπεις;» «χι αυτό που θα έπρεπε να βλέπω.» Αιατί η πρώτη γραμμή, ξεκάθαρα όσο και η ίδια η σαφήνεια, ήταν ο Κεσκαλίτο από τα οράματά μου με Ξεγιότ και ο σιρις με τεράστια γυναικεία στήθη, ο Ππάιντερ Καν και ο Κάγος του Ραρώ, ο Αέρο-Ρσάρλι Κπράουν, ο Κπαγκς Κπάνι με τόμιγκαν, ο Ρζάγκχεντ και ο Άρτσι, ο Θάπταιν Ώμέρικα και ο Γρμής Ρρισμέγιστος, ο Βίας και η Ώθηνά, ο Δαγρέας με τους λύγκες και τους πάνθηρές του και ο Κίκυ Κάους και ο Πούπερμαν, ο Άγιος ΐασίλης και ο Αελαστός ΐούδας Ηησούς και εκατομμύρια εκατομμυρίων πουλιά, καναρίνια και παπαγαλάκια, ερωδιοί και κορυδαλλοί, κοράκια και αετοί και γεράκια και δεκαοχτούρες που θρηνούν (γιατί ο θρήνος δεν σταματά ποτέ) και όλα είναι μαστουρωμένα από τα τέλη της Βεβονίας περιόδου, όταν άρχισαν να τρώνε κανναβούρι, καθόλου περίεργο

20 «ΞΝΟΓΗΏ ΞΟΝΠ ΡΕΛ ΏΛΏΡΝΙΕ». (Π.τ.μ.)

53

που ο Τάξλεϊ θεωρούσε τα πουλιά «την πλέον συναισθηματική μορφή ζωής,» και όλη την ώρα τραγουδούν, χίλια κομμάτια το μυαλό τους, όλοι τραγουδούν «κύκλους κάνω, κύκλους κάνω,» εκτός από τις μάινες που κρώζουν «Ξς-πς-πς γατούλα!» και θυμήθηκα ξανά ότι η ύπαρξη δεν είναι αισθητή, όπως δεν είναι και θερμή ή κόκκινη, υψηλή ή πικρή, μόνο τμήματα της ύπαρξης διαθέτουν αυτές τις ποιότητες, έπειτα ήταν ο άνθρωπος του Διγκ-Δαγκ και Ζεέ μου ο θεός πατέρας μου να τους οδηγεί τραγουδώντας ΏΙΙΕΙΓΑΑΕ ΑΗΏ ΞΏΛΡΏ ΏΙΙΕΙΓΑΑΕ ΑΗΏ ΞΏΛΡΏ Ε ΓΛΝΡΕΡΏ ΓΗΛΏΗ Ε ΒΛΏΚΕ ΚΏΠ «Ρολμώ να πω,» είπε ένας Γγγλέζος, «ότι μου φάνηκε σαν τέρας. Θαι δεν είναι παρά ο ΐάτραχος του Ρόουντ Τολ… μαζί με τον Ώρουραίο… την Ρίνκερ Κπελ… την Αουέντι… και τον Κπότομ…» «Ώυτός είσαι εσύ,» είπε ο Τάγκμπαρντ, «αν μπορούμε να ονομάσουμε αυτό το πράγμα ταυτότητα.» «Κου φαίνεται ότι ήρθε η ώρα να ανεβείς στη σκηνή και να κάνεις τη μικρή μας ανακοίνωση,» είπε η γυναίκα. «Λομίζω ότι όλοι είναι έτοιμοι.» «Ζα σου στείλω τον Λτίλινγκερ.» «πέροχα!» «Ρο ξέρεις ότι η φήμη δεν αληθεύει. Ήταν εκείνου του άλλου τύπου, του Πάλιβαν.» «Βεν σκεφτόμουν αυτό. Βεν με νοιάζει αν δεν είναι μεγαλύτερο από το μικρό μου δαχτυλάκι. Γίναι η ιδέα ότι θα γαμηθώ με τον Σζον Ντίλινγκερ. Ών δεν με καύλωνε αυτό, δεν θα μπορούσε να με καυλώσει τίποτα.» Ν Τάγκμπαρντ σηκώθηκε και γέλασε. «Ώρχίζεις πάλι να μοιάζεις και να μιλάς σαν τη Κάβις. Κου φαίνεται ότι ξεγλιστράς, Πούπερ-Πκύλα.» Νι Ώμέρικαν Κέντικαλ Ώσοσιέισιον είχαν κατεβεί και ο Θλαρκ Θεντ και οι περάνθρωποι Ρου είχαν ξεκινήσει το σετ τους, όταν ο Τάγκμπαρντ, συνοδευόμενος από τον Ρζορτζ, τον Τάρι, τον το και τον Καλακλύβα, ανέβηκε στο λόφο όπου είχε υψωθεί η σκηνή του φεστιβάλ. Ρο ταξίδι πήρε μισή ώρα, καθώς άνοιγαν δρόμο ανάμεσα σε ομάδες που επιδίδονταν σε μογγολικό ομαδικό σεξ, καθιστό Δα-Δεν ή απλώς άκουγαν τη μουσική. ταν έφτασαν στη σκηνή, ο Τάγκμπαρντ έβγαλε μια χρυσή κάρτα και την επέδειξε σε μια ομάδα αστυνομικών οι οποίοι φρουρούσαν την περιοχή από ενδεχόμενους εισβολείς. «Έχω να κάνω μια ανακοίνωση,» είπε σταθερά. Νι αστυνομικοί του επέτρεψαν να ανεβεί στη σκηνή και του ζήτησαν να περιμένει μέχρι να ολοκληρώσουν το σετ τους οι περάνθρωποι. Κόλις ο Ξίρσον είδε τον Τάγκμπαρντ, έκανε σήμα στους άνδρες του να σταματήσουν να παίζουν. Ένα μουρμουρητό υψώθηκε από το κοινό. «Γπιτέλους, Τάγκμπαρντ,» είπε ο Οόμπερτ Ξίρσον. «Ώναρωτιόμουν αν θα εμφανιζόσουν ποτέ.» Ξλησίασε στην άκρη της σκηνής, όπου στέκονταν ο Τάγκμπαρντ και η ομάδα του. «Θαλησπέρα, Αουότερχαουζ,» είπε ο Ξίρσον. «Ρί κάνει το κορίτσι μου, η Πτέλλα;» «Ξως τολμάς να την αποκαλείς κορίτσι σου;» είπε ο Αουότερχαουζ με τόνο που περιείχε μόνο απειλή. «Ρο LSD απλώς σου ανοίγει τα μάτια, Ρζορτζ. Βεν κάνει θαύματα.» ποιος τότε επικαλεστεί το όνομα του Κυρίου, θα σωθεί.21. «Ώναρωτιέμαι τί στο διάολο περιέχει αυτή η βαλίτσα,» μουρμούρισε ο Λτίλινγκερ. «Ζα την ανοίξω,» είπε ο Παούλ. «Έτσι κι αλλιώς θα πρέπει να πάρουμε όλοι το αντίδοτο μετά από αυτό. Έχω προμήθειες στο αμάξι.» Έσκυψε, άνοιξε τα άκαμπτα μελανιασμένα χέρια του Θαρμέλ και απελευθέρωσε τη βαλίτσα. Ν Κπάρνεϊ, ο Λτίλινγκερ και ο Κάρκοφ Ρσέινι πλησίασαν, καθώς άνοιγε την κλειδαριά. «Ξου να με πάρει και να με σηκώσει,» είπε ο Κπάρνεϊ Καλντούν με σιγανή, κούφια φωνή.

21 Πράξεις των Αποστολων, 2:21. (Π.τ.μ.)

54

«Ν Τάγκμπαρντ μας δουλεύει από την αρχή,» λέει ονειροπόλα ο Πάιμον. (Βεν έχει σημασία στο Ξρώτο Κπάρντο.) «Ώυτοί οι ναζήδες είναι νεκροί εδώ και τριάντα χρόνια. Κας έφερε εδώ μόνο για να μας βάλει σε ένα Ρριπ. Ρίποτα δεν βγαίνει από τη λίμνη. λα είναι παραισθήσεις.» «Θάτι συμβαίνει,» επέμεινε έντονα η Καίρη Ιου. «Βεν έχει να κάνει με τη λίμνη – αυτό είναι αντιπερισπασμός για να μας αποσπάσει από την πραγματική μάχη ανάμεσα στον Τάγκμπαρντ σου και εκείνους τους παλαβούς μουσικούς εκεί πέρα. Ών δεν τρίπαρα, το μυαλό μου θα δούλευε καλύτερα, γαμώτο. Έχει κάποια σχέση με τα ηχητικά κύματα. Ρα ηχητικά κύματα στερεοποιούνται στον αέρα. ,τι και αν είναι, οι υπόλοιποι δεν μπορούμε να το καταλάβουμε. Ώυτή η ιστορία με τη λίμνη γίνεται μόνο και μόνο για να έχουμε κάτι που μπορούμε να το καταλάβουμε, ή σχεδόν να το καταλάβουμε.» Πτο μαύρο πρόσωπό της διακρινόταν ξεκάθαρα η ένταση από τη μάχη ανάμεσα στην ευφυία και έναν ωκεανό μη αφομοιώσιμων πληροφοριών οι οποίες εισέβαλλαν στο μυαλό της μέσα από όλες τις αισθήσεις της. «Μπαμπά!» φώναξε με δάκρυα χαράς ο Πάιμον. «Ξες μου τη Ιέξη. Ζα τη γνωρίζεις τώρα πια. Ξοια είναι η Ιέξη;» «Θετέρ,» είπε μακάρια ο Ριμ Κουν. «Θετέρ; Ώυτό είναι όλο; Ώπλός Θαβαλισμός;» Ν Πάιμον κούνησε το κεφάλι του. «Βεν γίνεται να είναι τόσο απλό.» «Θετέρ,» επαναλαμβάνει σταθερά ο Ριμ Κουν. «Ώκριβώς εδώ, στη μέση του Καλκούτ. πως πάνω, έτσι και κάτω.» ΐλέπω το θρόνο του κόσμου. Κια μοναδική θέση είκοσι τρία πόδια πάνω από το έδαφος στολισμένη με δεκαεφτά ρουμπίνια, και από πάνω της δεσπόζουν ο ουροβόρος όφις, ο Οοδόσταυρος και το Κάτι. «Ξοιος ήταν αυτός ο καλός άνθρωπος;» ρώτησε η Καίρη Ιου. «Ν πατέρας μου,» είπε ο Πάιμον κλαίγοντας. «Θαι μπορεί να μην τον ξαναδώ ποτέ. Ν θρήνος δεν τελειώνει ποτέ.» Ρότε κατάλαβα γιατί μας είχε δώσει LSD ο Τάγκμπαρντ –και γιατί το χρησιμοποιούσαν συνέχεια οι Αουέδερμεν και οι Κοριτούρι- γιατί άρχισα να πεθαίνω. Ένιωθα κυριολεκτικά ότι έσβηνα και πλησίαζα στο απόλυτο μηδέν. Γίχα χεστεί πάνω μου σε τέτοιο βαθμό που άρπαξα τα χέρια του Πάιμον και είπα «βοήθεια» με αδύναμη φωνή. Ών μου είχε πει «Ξαραδέξου ότι είσαι μπάτσος και μετά θα σε βοηθήσω,» θα του είχα πει δίχως δεύτερη σκέψη τα πάντα, θα τα είχα ξεράσει όλα, μα εκείνος απλώς χαμογέλασε, μου ζούληξε απαλά το χέρι και μουρμούρισε, «Είναι ζωντανό!» - και ήταν, το σημείο ανέδιδε φως και ενέργεια, το δικό μου φως και τη δική μου ενέργεια, μα και του Ζεού ταυτόχρονα, και δεν με φόβιζε, γιατί ήταν ζωντανό και σάλευε. Ε λέξη «πανκατευθυντική αύρα» μου ήρθε από κάπου (μήπως ήταν ο Τάγκμπαρντ που μιλούσε στον Λτίλινγκερ;) και κοίταξα, Τριστούλη μου, και ο Λτίλινγκερ χωρίστηκε στα δύο καθώς κοιτούσα. Ώυτή ήταν η απάντηση σε ένα ερώτημα: υπήρχαν δύο Λτίλινγκερ, δίδυμοι, πέρα από τον ψεύτικο Λτίλινγκερ που είχε σκοτωθεί στο Κπάιογκραφ, 0=2 σκέφτηκα, και αισθανόμουν ότι εκεί υπήρχε κάποια αφηρημένη αιώνια απάντηση, μαζί με την απάντηση σε κάποια από τα ερωτήματα που είχαν βασανίσει τόσους συγγραφείς σχετικά με την εγκληματική σταδιοδρομία του Λτίλινγκερ (όπως, π.χ., γιατί κάποιοι μάρτυρες ισχυρίζονταν ότι βρισκόταν στο Καϊάμι εκείνη τη μέρα του 1934, ενώ άλλοι μάρτυρες δήλωναν ότι λήστευε μια τράπεζα και σκότωνε ένα φρουρό στο Ώνατολικό Πικάγο, και γιατί ο Τάγκμπαρντ είχε αναφέρει ότι βρισκόταν στο Ιας ΐέγκας ενώ τον έβλεπα εδώ, στο Ίνγκολσταντ), μα όλα σάλευαν, σάλευαν, ένα μοναδικό σημείο, μα όλα όσα έβγαιναν από μέσα του σάλευαν, ένα άστρο με ξίφη και ραβδιά που προεκτείνονταν προς τα έξω σαν ακτίνες, ένα στέμμα που ήταν ταυτοχρόνως και κύπελο και περιστρεφόμενος δίσκος, μια καθαρή λευκή λαμπρότητα που έλεγε «Γίμαι ο Σθα, ήρθα να σε πάρω από την Κέμφιδα στον ουρανό,» μα θυμήθηκα μόνο τους μπάτσους που είχαν δείρει τον πατέρα μου στο Κέμφις και τον είχαν κάνει να ορκιστεί, όταν γύρισε πίσω, ότι δεν θα πήγαινε ποτέ ξανά

55

στο Λότο (και πως συνδέεται αυτό με τον λόγο για τον οποίο έγινα μπατσίνα;) και ο Σθα έγινε ο Βίας, ο Ηάκχος, ο ΐόταν, και δεν είχε καμία σημασία, όλοι ήταν μακρινοί, αδιάφοροι και ψυχροί, όχι θεοί των ανθρώπων αλλά θεοί πάνω από τους ανθρώπους, θεοί του κενού, λαμπεροί σαν διαμάντια μα ψυχροί σαν διαμάντια, οι τρεις τους περιδινίζονταν στο σημείο ώσπου έγιναν μια περιστρεφόμενη σβάστικα, και μετά το πρόσωπο του γιατρού που μου έκανε έκτρωση όταν με είχε γκαστρώσει ο Τασάν ι Παμπάχ ο Βέκατος, λέγοντας «Πκότωσες τον ιό του Ζεού στη μήτρα σου, μαύρη γυναίκα,» και έβαλα πάλι τα κλάμματα και ο Παίμον μου κρατούσε το χέρι και επαναλάμβανε, «Είναι ζωντανό,», μα ένιωθα ότι πέθαινα και ότι με κάποιο τρόπο το είχα σκοτώσει. Ήμουν ο το Αουότερχαουζ από την ανάποδη: ήθελα να ευνουχίσω τον Πάιμον, να ευνουχίσω όλους τους λευκούς, μα δεν θα το έκανα, θα άρχιζα να ευνουχίζω μαύρους –είμαι ο Γφιάλτης της Δωής μέσα στο Ζάνατο. «Γίναι ζωντανό, μωρό μου,» επανέλαβε ο Πάιμον, «είναι ζωντανό. Θαι σε αγαπώ, μωρό μου, ακόμα και αν είσαι μπατσίνα.» («λη η λίμνη είναι ζωντανή,» προσπαθούσε να εξηγήσει στην υπόλοιπη μπάντα ο τραγουδιστής των Σιλέτο από Πόουλ, «μια μεγάλη σπείρα που υψώνεται και στριφογυρνά, σαν το μόριο του DNA, μα έχει κεφάλι γερακιού στην κορυφή…») «Θαλησπέρα, Αουότερχαουζ,» είπε ο Ξίρσον. «Ρι κάνει το κορίτσι μου, η Πτέλλα;» «Ξώς τολμάς να την αποκαλείς κορίτσι σου;» είπε ο Αουότερχαουζ με ύφος που περιείχε μόνο απειλή. «Ταλάρωσε, αδερφέ μου,» είπε νηφάλια ο Ξίρσον. «Κην μου τσαπμπουνάς μαλακίες. Που έκανα μια ερώτηση.» «Γσύ και η ερώτησή σου βρωμάτε χοιρινό,» είπε ο Ξίρσον. «Ν Οόμπερτ γαμά μόνο λευκές, το,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Γίμαι βέβαιος ότι δεν έχει πηδήξει ποτέ την Πτέλλα Κάρις.» «Κην είσαι και τόσο σίγουρος,» είπε ο Ξίρσον. «Κην παίζεις με τον το, Οόμπερτ,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Γιδικεύεται στη δολοφονία μαύρων. Κάλιστα, μόλις σκότωσε τον πρώτο του λευκό και δεν είναι καθόλου σίγουρος ότι το ευχαριστήθηκε.» «Βεν ήξερα τί ήταν ο φόνος μέχρι τώρα,» είπε ο Αουότερχαουζ. «λα αυτά τα χρόνια ήμουν τρελός και απολάμβανα αυτό που έκανα, γιατί δεν ήξερα τι έκανα. Ώφού σκότωσα τον Σλάναγκαν κατάλαβα τί έκανα τόσο καιρό και ήταν σαν να σκότωσα ξανά από την αρχή και όλους τους άλλους.» Ρα μάγουλά του ήταν υγρά. Αύρισε από την άλλη. Ν Ξίρσον έμεινε να τον κοιτά για λίγο και έπειτα είπε μαλακά, «Αουάου. Έλα, Τάγκμπαρντ. Ώνέβα στη σκηνή.» Ξλησίασαν μαζί το μικρόφωνο. Θάποια μέλη του κοινού είχαν αρχίσει να χειροκροτούν ρυθμικά ζητώντας και άλλη μουσική. μως οι περισσότεροι περίμεναν σιωπηλοί, ευτυχισμένοι, αυτό που θα ερχόταν, ό,τι και αν θα ήταν. Ώυτό που ήρθε ήταν ο Οόμπερτ Ξίρσον, ο οποίος τους είπε, «Ώδερφοί και αδερφές μου, σας παρουσιάζω τον Σρίμαν Τάγκμπαρντ Πελίν. Γίναι κολλητάρι μου και ο βαρύτερος μάγκας στον πλανήτη Αη. Ώκούστε τον καθώς θα σας εξηγεί τί συμβαίνει.» Έκανε στην άκρη και παραχώρησε με σεβασμό το μικρόφωνο στον Τάγκμπαρντ. Ν Τάγκμπαρντ είπε, μέσα στην ησυχία, «πως σας είπε ο Θλαρκ Θεντ, ονομάζομαι Τάγκμπαρντ Πελίν...» (Πτο Καντ Λτογκ του Ρέξας ο Ρζον Λτίλινγκερ και ο Ρζιμ Θάρτραϊτ σήκωσαν το βλέμμα τους από τη σκακιέρα, όταν σταμάτησε η μουσική στο ραδιόφωνο και η φωνή του εκφωνητή είπε, «Βιακόπτουμε το πρόγραμμά μας για να σας μεταδώσουμε ένα ειδικό μήνυμα από την Νυάσινγκτον.» Ν Ρζον μετακίνησε έναν ιππότη και είπε μαλακά, «Κατ. Πτοιχηματίζω ότι θα είναι ο Ξρόεδρος. Γύχομαι ο αδερφός μου να βρει τον αγνοούμενο νταβατζή πριν να χειροτερέψουν και άλλο τα πράγματα.» Ν Θάρτραϊτ εξέτασε μελαγχολικά τη σκακιέρα. «Κατ,» συμφώνησε τελικά. «Γλπίζω ο άλλος αδερφός σου και ο Τάγκμπαρντ να χειρίζονται σωστά την κατάσταση στο Ίνγκολσταντ,» προσέθεσε καθώς και οι δυο τους

56

έστρεφαν το κεφάλι τους, ακολουθώντας ένα ανακλαστικό που είχαν αποκτήσει από την τηλεόραση, για να κοιτάξουν το ραδιόφωνο…) Γίναι ήδη αρκετά σκληρό να είσαι γυναίκα. μως το να είσαι μαύρη γυναίκα είναι ακόμα χειρότερο. Ξάντα νιώθω χωρισμένη στα δύο, ένα διαιρεμένο λιοντάρι (σκέφτομαι σαν τον Πάιμον) με μια τρύπα στη μέση (και μόνο για αυτό ενδιαφέρονται όλοι οι άνδρες, για την τρύπα στη μέση), μα το LSD μετέτρεπε το διχασμό σε συνειδητή αγωνία και έπειτα τον θεράπευε, ήμουν ένα ολόκληρο λιοντάρι έτοιμο να καταβροχθίσει τους εχθρούς του: κατάλαβα τον πατέρα μου και γιατί ένιωσε ότι έπρεπε επιτέλους να σηκώσει το κεφάλι του στους λευκούς ακόμα και αν αυτό θα τον σκότωνε. Ένας ιππότης διέσχιζε μια έρημο, την έρημο γύρω από το Ιας ΐέγκας, μα η έρημος είχε τετράγωνα σκακιέρας. Όψωσε μια φλεγόμενη ράβδο φωνάζοντας «Καύρη Βύναμη,» και ήταν ο Τασάν ι Παμπάχ, ο εραστής μου, ο εχθρός μου, ένας Καύρος Ηησούς και ταυτόχρονα μπαμπουίνος με τρελή γκριμάτσα, μαργαριταρένιος σαν το σπέρμα, μέσα σε κάθε γυναίκα υπάρχει ένας οργισμένος άνδρας που θέλει να βγει έξω, ένας άνδρας-γυναίκα με μάτια κουκουβάγιας, και η χαρά με κυρίευσε καθώς η κλειτορίδα μου ερεθιζόταν και εξελισσόταν σε πέος. Ήμουν ο πατέρας μου. Βεν φοβόμουν τίποτα. Κπορούσα να καταστρέψω τον κόσμο δίχως να δίνω δεκάρα, με μια άγρια λάμψη του ματιού μου, σαν τον Πίβα. ΡΝ ΞΓΝΠ ΚΝ ΓΊΛΏΗ ΡΝ ΏΝΟΏΡΝ ΏΠΡΟΝ-ΟΝΚΞΗΛΗ ΘΏΗ ΝΗ ΏΛΒΟΓΠ ΠΛΦΚΝΡΝΛ ΑΗΏ ΛΏ ΚΓ ΞΝ-ΤΟΓΦΠΝΛ ΛΏ ΡΝ ΘΟΥΦ. ΑΗΏ ΏΡΝ ΞΟΓΞΓΗ ΛΏ ΞΏΟΦ ΡΝ ΒΗΘΝ ΡΝΠ. Γίμαι διπρόσωπη, πάντα εξαπατώ, όπως όλες οι γυναίκες. Ε απάτη είναι η μόνη άμυνά μας, το καταλαβαίνω καλύτερα καθώς αυξάνεται η σοφία της τρέλας μου και η ευωδιά του χασίς που βγαίνει από το βανάκι των Ξλαστικό Θανώ είναι σαν και εμένα. Ένα θηλυκό φυτό με αρσενική δύναμη, με καρφώνουν στο σταυρό (κυριολεκτικά), μα ο σταυρός βρίσκεται στο εσωτερικό ενός περιστρεφόμενου φλεγόμενου τροχού, ω Άγιε Κωϋσή, δεν βρίσκω την Έριδα αλλά τον ΐούδα στην επίφυσή μου, το τρίτο μάτι ανοίγει, είμαι η γη κάτω από τα πόδια σας, είμαι η Κπίλι Σρέσετ, είμαι μια λεγεώνα, υπάρχουν εκατομμύρια εγώ, ένα σμάρι ακρίδες που θα καταβροχθίσουν τη Ιευκή Ώρσενική Ρεχνολογία σας, «Ννομάζομαι Τάγκμπαρντ Πελίν,» λέει, στο γυμνάσιο που πήγα πουλούσαν πρέζα (έτσι μορφώνονται οι μαύροι του Πικάγο), ο Πάιμον προσπαθεί ακόμα να με οδηγήσει μέσα στο ταξίδι και τώρα λέει, «Ν θάνατος δεν θα έχει εξουσία,» και προσπαθώ να πιστέψω ότι ο Έρωτας θα έχει την εξουσία, μα πρώτα πρέπει να ξοδέψω το μίσος μου μέχρι την τελευταία σταγόνα, με έκαναν να σκοτώσω το μωρό μου, αληθινά θα τρελαθώ, γιατί έχω καύλες πάλι και θέλω τη λόγχη του Πάιμον στο κύπελό μου αλλά γνωρίζω ακόμα ότι ο πραγματικός Ζεός είναι πέρα από τον Ζεό και οι πραγματικοί Ηλλουμινάτοι είναι πέρα από τους Ηλλουμινάτους, υπάρχει μια μυστική εταιρεία πίσω από τη μυστική εταιρεία: οι Ηλλουμινάτοι που πολεμάμε είναι μαριονέτες κάποιων άλλων Ηλλουμινάτων και το ίδιο είμαστε και εμείς. ΝΛΝΚΏΔΝΚΏΗ ΤΏΑΘΚΞΏΟΛΡ ΠΓΙΗΛ ΘΏΗ ΡΝ ΘΏΟΛΏΐΏΙΗ ΡΓΙΓΗΦΠΓ. ΝΙΝΗ ΝΗ ΞΏΗΘΡΓΠ ΛΏ ΏΣΏΗΟΓΠΝΛ ΡΗΠ ΚΏΠΘΓΠ ΡΝΠ. «Γίναι αστείο να λέει κάτι τέτοιο ο ΐάτραχος του Ρόουντ Τολ,» μουρμούρισε ο Σίσιον Ρσιπς χωρίς να απευθύνεται κάπου συγκεκριμένα. μως η φωνή επέστρεψε βροντερή: ΝΛΝΚΏΔΝΚΏΗ ΤΏΑΘΚΞΏΟΛΡ ΠΓΙΗΛ. ΠΏΠ ΞΏΟΏΘΏΙΦ ΛΏ ΒΗΏΡΕ-ΟΕΠΓΡΓ ΡΕΛ ΥΤΟΏΗΚΗΏ ΠΏΠ ΝΡΏΛ ΖΏ ΏΘΝΠΓΡΓ ΝΠΏ ΓΤΦ ΛΏ ΠΏΠ ΞΦ και ο Ρσιπς κατάλαβε ότι δεν ήταν ο ΐάτραχος του Ρόουντ Τολ, ούτε ο φαύλος Άγιος ΐάτραχος, παρά μόνο ένας καλοντυμένος μακαρονάς με δύο πρόσωπα, ένα χαμογελαστό και ένα κατσουφιασμένο. «Μέρεις,» είπε φωναχτά ο 00005, «πιστεύω ότι στο νερό υπήρχε κάποιο γαμημένο ναρκωτικό.» ΝΛΝΚΏΔΝΚΏΗ ΤΏΑΘΚΞΏΟΛΡ ΠΓΙΗΛ. ΠΏΠ ΞΏΟΏΘΏΙΦ ΛΏ ΒΗΏΡΕ-ΟΕΠΓΡΓ ΡΕΛ ΥΤΟΏΗΚΗΏ ΠΏΠ ΝΡΏΛ ΖΏ ΏΘΝΠΓΡΓ ΝΠΏ ΓΤΦ ΛΏ ΠΏΠ ΞΦ. ΏΘΝΠΡΓ ΞΟΝΠΓΘΡΗΘΏ. ΕΟΖΏ ΑΗΏ ΛΏ ΠΏΠ ΞΦ ΝΡΗ Ε ΔΦΕ ΠΏΠ ΘΗΛΒΛΓΓΗ. ΏΡΕΛ ΡΕ ΠΡΗΑΚΕ ΓΛΏΠ ΠΡΟΏΡΝΠ ΞΟΝΓΙΏΛΓΗ ΠΡΕΛ

57

ΝΤΖΕ ΡΕΠ ΙΗΚΛΕΠ ΡΝΡΓΛΘΝΞΣ ΚΓ ΠΘΝΞΝ ΛΏ ΠΣΏΜΓΗ ΝΙΝΠ ΝΠΝΠ ΐΟΗΠΘΝΛΡΏΗ ΠΓ ΏΡΝ ΡΝ ΣΓΠΡΗΐΏΙ. «Τριστέ μου,» είπε ο Ρζορτζ. «Βεν πρόκειται να πιάσει. Ρο θέτει πολύ άσχημα. Βεν θα τον πιστέψουν. Ζα γελάσουν μαζί του. Ρα τρία τέταρτα του κοινού δεν καταλαβαίνουν καν αγγλικά.» «Έτσι σου ακούγεται;» είπε ο Καλακλύβας. «Παν να μιλάει αγγλικά; Θαι εμένα μου ακούγεται σαν να τα λέει όλα με ξερό και άμεσο τρόπο. μως τον ακούω να μιλά στην αθηναϊκή διάλεκτο του πέμπτου αιώνα π.Τ.» «Ρί εννοείς;» «Πτην πραγματικότητα μιλάει στα νορβηγικά ή στα ιταλικά, σε όποια γλώσσα γνωρίζει καλύτερα. Τρησιμοποιεί αυτό που ονομάζω Ρέχνασμα της Ξεντηκοστής. Ξεριγράφεται στις Ξράξεις των Ώποστόλων ως χάρισμα των γλωσσών. Κετά από το θάνατο του Ηησού οι Ώπόστολοι είχαν συγκεντρωθεί για τη γιορτή της Ξεντηκοστής, όταν εμφανίστηκαν γλώσσες φωτιάς πάνω από τα κεφάλια τους. Ρότε άρχισαν να κηρύττουν σε πλήθη από πολλές διαφορετικές χώρες και ο καθένας άκουγε το κήρυγμα στη γλώσσα του και με τη μορφή που θα ήταν πιθανότερο να τον πείσει. Κε αυτόν τον τρόπο προσηλύτισαν δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους στον Τριστιανισμό. Γγώ ευθύνομαι για εκείνο το τέχνασμα, αν και δεν το έμαθαν ποτέ.» «Κας μιλούσαν για αυτό στο κατηχητικό!» είπε με έκπληξη ο Ρζορτζ. «“Ώυτό θα συμβεί τις έσχατες ημέρες, λέει ο Ζεός: Ζα χαρίσω πλουσιοπάροχα το Ξνεύμα μου σε κάθε άνθρωπο· έτσι, οι γιοι σας και οι θυγατέρες σας θα κυρήξουν την αλήθεια· οι νέοι σας θα δουν οράματα και οι γέροντες σας θα ονειρευτούν όνειρα θεϊκά.»»22. («Κην παίζεις με τον εαυτό σου, Ρζορτζ. Ρο ξέρεις πολύ καλά ότι πριν από μια στιγμή ήμουν η Κάβις.») «Γίναι μια γιγάντια μαύρη γυναίκα… είναι η Κάνα Λύχτα του Ακαίτε,» έλεγε κάποιος, μα εγώ σκεφτόμουν να κάνω 69 με τον Πάιμον, αχ, τι κόλπα ξέρει για να ικανοποιεί μια γυναίκα, για να σε κάνει να νιώθεις σαν βασίλισσα στο θρόνο σου και δεν με νοιάζει αν ξέρει ότι είμαι μπατσίνα πάντα υπάρχει θλίψη μετά από τη χαρά σε αυτό το επίπεδο ναι πάντα θα είμαι χωρισμένη στα δύο το κενό θα είναι πάντα εκεί στο κέντρο Ζεέ μου ναι φορώ τη μάσκα της νύχτας όπως διάβασα στον Παίξπηρ στο σχολείο είμαι το ποτάμι κίτρινο από τα απόβλητα και η τσιμπουκλού είναι μια βρώμικη λέξη αλλά αυτό δεν σημαίνει άραγε το σύμβολο του καρκίνου ή το γιν-γιανγκ Τριστέ μου άρεσε να το κάνω οι γυναίκες που λένε ότι δεν τους αρέσει λένε ψέματα τον μισώ και τον αγαπώ η αμφιλογία είναι πάντα εδώ εκείνος ο ντετέκτιβ που ήθελε να με εξυμνήσει τότε είπε «έχεις αρχίδια για γυναίκα» μα πως θα ακουγόταν αν του έλεγα «έχεις βυζιά για άνδρα» θρόνο με το θρόνο πέφτω στο κενό και όμως έχω τη δύναμη το μόνο που λατρεύουν στις τριάδες και τις πυραμίδες τους είναι σύμβολα του μουνιού και έχω καύλες πάλι αλλά το μόνο που θέλω είναι να με κρατά δεν μπορώ να πηδηχτώ τώρα δεν μπορώ να μιλήσω βλέπω το πρόσωπο του πατέρα μου μα είναι ασημένιο αντί για μαύρο και ξαφνικά ξέρω ότι ο Ρζο Κάλικ έχει όπλο και ακόμα ότι του έχει βάλει μια ασημένια σφαίρα Κάνα του Ζεού μήπως νομίζει ότι ο Τάγκμπαρντ δεν είναι άνθρωπος μύρισα όπιο μαζί με το χασίς αυτοί οι Ξλαστικό Θανώ είναι αρχιδάτοι μάγκες ένιωθα την ενέργεια να με διαπερνά βρίσκομαι μέσα στη σκηνή και με γαμούν όλοι οι άνδρες, είμαι η Κάβις και η Πτέλλα, είμαι η μητέρα όλων τους, είμαι η Βήμητρα, η Σρίγγα, η Θυβέλη και η Έρις, είμαι η Λέφθυς η Καύρη Ώδερφή της Ίσιδας για την οποία κανείς δεν τολμά να μιλήσει, μπορώ να καταλάβω ακόμα και γιατί ανατίναξε το γραφείο του ο Ρζο Κάλικ ήταν παγίδα και ο Τάγκμπαρντ έπεσε μέσα τώρα ο Ρζο γνωρίζει το μυστικό του «Κας μιλούσαν για αυτό στο κατηχητικό: “Ώυτό θα συμβεί τις έσχατες ημέρες, λέει ο Ζεός: Ζα χαρίσω πλουσιοπάροχα το Ξνεύμα μου σε κάθε άνθρωπο· έτσι, οι γιοι σας και οι

22 Πράξεις των Αποστόλων, 2:17. (Π.τ.μ.)

58

θυγατέρες σας θα κυρήξουν την αλήθεια· οι νέοι σας θα δουν οράματα και οι γέροντες σας θα ονειρευτούν όνειρα θεϊκά.”. Θαι “τότε όλοι οι άνθρωποι θα δουν τη σωτηρία που προσφέρει ο Ζεός.”23» Ν Καλακλύβας χαμογέλασε. «“Αια να κατανοήσεις την εκπαίδευση της πεντηκοστής πρέπει να πεθάνεις. Ώυτά είναι τα λόγια της πρώτης, της τελευταίας και της ενδιάμεσης, της Νμορφότερης.” Ξρέπει να κέρδισες βραβείο επειδή απομνημόνευσες αυτό το εδάφιο στο κατηχητικό, Ρζορτζ.» «Ζα είχα κερδίσει αλλά ο δάσκαλος δεν ενέκρινε τη συμπεριφορά μου.» «Ξολύ καλά,» είπε ο Καλακλύβας. «Βίδαξα και στον Τάγκμπαρντ το Ρέχνασμα της Ξεντηκοστής. Ώυτά που λέει σου ακούγονται ξερά γιατί δεν χρειάζεται να σε πείσει. λοι οι άλλοι ακούν όσο συναίσθημα και ρητορική χρειάζονται για να κινητοποιηθούν. Γίναι καλό αυτό το τέχνασμα.» λα ήταν στερεά και τρισδιάστατα και ένιωθα το έλεος να ρέει από μέσα μου σαν ψυχολογική περίοδος με νερό αντί για αίμα συγχώρησα μέχρι και τους Ώμέρικαν Κέντικαλ Ώσοσιέισιον και τους τέσσερις τον καθένα ξεχωριστά ήμουν η Ίσις πορφυρή και γαλάζια φορώντας πέπλο και ακόμα και αν σε εκείνη τη λίμνη αναδυόταν ο Ξοσειδώνας θα τον συγχωρούσα και Γκείνον ήταν καλυμμένος με φυλλα ελιάς και τριφύλλια ένας πράσινος θεός του νερού που λαμπύριζε σαν αμέθυστος με ένα τεράστιο κέρατο από μονόκερω και έπειτα ήταν ο Ίντρα ο βροχοποιός και η βροντερή φωνή του ήταν μια μεταμφιεσμένη ευλογία τον υπάκουσα και τοποθέτησα την κούκλα στο τετράεδρο όπου δεν φοβόμουν τίποτα διότι όλα όσα θα συνέβαιναν θα ήταν ευλογίες και καλά πράγματα γιατί οι Ιαμπεροί κατέβαιναν φέρνοντας τη λευκή φωτιά τους στην κόκκινη γη το έργο θα τελειοποιείτο με ηδονή όχι με πόνο γιατί ακόμα και εγώ γνώριζα ότι ο Ρζο είχε ανακαλύψει ότι τα υπομνήματα της Ξατ Νυόλς ήταν παραπλανητικά επειδή ο Τάγκμπαρντ ήθελε να το ανακαλύψει και ήθελε να βάλει τη βόμβα ήθελε ακόμα και να έρθει εδώ απόψε με το όπλο έτσι όλα βγάζουν νόημα αν είχαμε ένα μοντέλο της υδρογείου με ένα μαύρο φως να ανάβει για κάθε θάνατο και ένα λευκό για κάθε γέννηση θα έλαμπε αδιάκοπα αυτό είναι το υπέροχο στο να είσαι γυναίκα μπορώ να χύνω ξανά και ξανά Ζεέ μου όσες φορές θέλω και οι άνδρες ακόμα και ο Πάιμον με δυσκολία χύνουν πάνω από μια φορά σε ένα βράδυ αυτό σημαίνει ότι η Κις Σορμπς στην πρώτη τάξη χρειαζόταν ένα καλό γαμήσι μα δεν θα τη συγχωρήσω ποτέ ΘΟΗΓΠ ΘΏΗ ΘΟΗΝΗ, Ν ΞΟΝΓΒΟΝΠ ΡΦΛ ΕΛΦΚΓΛΦΛ ΞΝΙΗΡΓΗΦΛ «λοι πρέπει να εκκενώσουν την περιοχή του φεστιβάλ,» έλεγε ο Τάγκμπαρντ. «Νι αναστημένοι Λαζί σκοπεύουν να σας σφάξουν όλους. Γυτυχώς προλάβαμε να χτίσουμε για εσάς μια γέφυρα προς τη σωτηρία. Ηδού!» Ρέντωσε το χέρι του και ο προβολέας κινήθηκε προς τη λίμνη φωτίζοντας μια μεγάλη πλωτή γέφυρα η οποία εκτεινόταν διαγώνια από την περιοχή του φεστιβάλ στην ανατολική όχθη μέχρι τη βορειοδυτική γωνία της λίμνης. Ρην είχαν υψώσει αθόρυβα οι άνθρωποι του Τάγκμπαρντ με την ανεκτίμητη βοήθεια του Τάουαρντ και των δελφινιών στη διάρκεια της τελευταίας ώρας. «Αουάου,» είπε ο Ρζορτζ στον Καλακλύβα. «Σαντάζομαι ότι θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε αυτό Ρέχνασμα της Γρυθράς Ζάλασσας.» Ν Τάγκμπαρντ ύψωσε τα χέρια του. «Ρην ονομάζω Αέφυρα του Άνταμ ΐάισχαουπτ. Ρώρα όλοι θα σηκωθούν και θα περάσουν με τάξη στην απέναντι όχθη της λίμνης.» ΏΑΏΞΕΡΝΗ ΠΚΞΝΙΗΡΓΠ ΚΝ, ΠΏΠ ΏΞΓΖΛΝΚΏΗ ΚΓ ΐΏΟΗΏ ΘΏΟΒΗΏ ΑΗΏ ΒΓΡΓΟΕ ΣΝΟΏ ΠΕΚΓΟΏ. ΚΗΏ ΞΙΕΖΦΟΏ ΏΛΓΖΛΦΛ ΠΡΝΗΤΓΗΦΛ ΏΛΡΓΒΟΏΠΏΛ ΠΡΕΛ ΘΏΡΏΠΡΏΠΕ ΓΖΛΗΘΕΠ ΓΘΡΏΡΝ ΏΛΏΑΘΕΠ ΚΓ ΡΟΓΙΝ, ΔΦΦΒΕ ΞΏΛΗΘΝ ΘΏΗ ΖΓΡΝΛ ΠΓ ΘΗΛΒΛΝ ΡΝ ΠΛΝΙΝ. ΠΏΠ ΒΗΏΐΓΐΏΗΦΛΦ ΘΏΗ ΞΏΙΗ, ΚΓ ΡΏ ΙΝΑΗΏ ΓΛΝΠ ΠΞΝΒΏΗΝ ΞΟΦΕΛ ΕΑΓΡΕ, ΝΡΗ ΡΝ ΚΝΛΝ ΞΝ ΓΤΝΚΓ ΛΏ ΣΝΐΕΖΝΚΓ ΓΊΛΏΗ Ν ΗΒΗΝΠ Ν ΣΝΐΝΠ.

23 Κατά Λουκάν, 3:6. (Π.τ.μ.)

59

Ρο πρόσωπο στην οθόνη της τηλεόρασης εξέφραζε απόλυτη αυτοπεποίθηση και πολλοί πολίτες αισθάνθηκαν μια αμυδρά ανάκαμψη των ελπίδων τους. Πτην πραγματικότητα ήταν κόκκαλο από τα Λτεμερόλ και όταν, νωρίτερα την ίδια μέρα, είχε πυρποληθεί ο Ιευκός Νίκος, η πλέον εποικοδομητική πρότασή που είχε εκφέρει ήταν «Ώς ψήσουμε μερικά ζαχαρωτά πριν να φύγουμε.» ΏΘΝΚΏ ΘΏΗ ΏΡΕΛ ΡΕ ΠΡΗΑΚΕ ΞΝ ΠΏΠ ΚΗΙΦ Ν ΒΗΓΖΛΡΕΠ ΡΝ FBI ΚΓ ΒΗΏΐΓΐΏΗΦΛΓΗ ΝΡΗ ΝΗ ΏΛΒΟΓΠ ΡΝ ΞΙΕΠΗΏΔΝΛ ΠΡΝΛ ΓΛΡΝΞΗΠΚΝ ΡΝ ΚΝΛΏΒΗΘΝ ΣΝΟΓΏ ΡΕΠ ΓΞΗΒΕΚΗΏΠ, Ν ΝΞΝΗΝΠ ΞΟΝΘΏΙΓΠΓ ΝΙΕ ΏΡΕΛ ΡΕΛ ΠΡΓΟΗΏ. ΏΛ ΞΏΟΏΚΓΗΛΓΡΓ ΠΡΏ ΠΞΗΡΗΏ ΠΏΠ ΖΏ ΓΗΠΡΓ ΏΠΣΏΙΓΗΠ ΘΏΗ ΠΛΡΝΚΏ Ε ΘΏΡΏΠΡΏΠΕ ΓΘΡΏΘΡΝ ΏΛΏΑΘΕΠ ΖΏ ΙΕΜΓΗ. «Κπορούμε να στείλουμε το στρατό στη δυτική πλευρά της λίμνης για να τους ανακόψουμε,» είπε ο ΐίλχελμ. («Οοδανθοί,» φώναξε ο Ρζον Λτίλινγκερ. «Αιατί διάολε να κουβαλά μια βαλίτσα γεμάτη με ροδανθούς εδώ κάτω;») Μαφνικά όλοι σηκώθηκαν και άρχισαν να κινούνται ο Πάιμον με οδηγούσε ευγενικά ταξίδευα πάλι στο Τρόνο γινόταν πραγματική μάχη ανάμεσα στον Τάγκμπαρντ και τους Ώμέρικαν Κέντικαλ Ώσοσιέισιον και στις μάχες πάντα υπάρχει ηττημένος οι Ξύλες της Θολάσεως άνοιγαν και με δυσκολία έπαιρνα τα πόδια μου το κεφάλι του Ξατέρα στο πάτωμα εκείνου του αστυνομικού τμήματος στο Κέμφις και εκείνοι οι μπάτσοι να τον χτυπούν ξανά και ξανά γιατί δεν του κάρφωσαν μια λόγχη στο πλευρό όταν μπορούσαν και πώς μπορώ να συγχωρήσω πραγματικά το γεγονός ότι είναι μόνο το ναρκωτικό και κατά βάθος πάντα θα μισώ τους λευκούς ακόμα και τον Πάιμον αν αυτή είναι η Ρελική Θρίση το ξέρω ότι ο Τριστός θα τιμωρήσει όλα τα γαλαζομάτικα καθίκια έχουν όλη την εξουσία και ξεκινούν όλους τους πολέμους έχουν γαμήσει τον πλανήτη και ο μόνος θεός που λατρεύουν είναι ο Ζάνατος καταστρέφουν κάθετι ζωντανό ένας γιγάντιος ξανθός θεός Ζωρ που κραδαίνει το σφυρί του και τσακίζει όλες τις έγχρωμες φυλές άλικο κόκκινο αίμα πάνω στο σφυρί ιδιαιτέρως μαύρο αίμα μα ο Τάγκμπαρντ είναι ο ρος έτσι θα είναι πάντα μάχες και θάνατοι μέχρι το τέλος του χρόνου και οι γυναίκες και τα παιδιά τα κύρια θύματα μόνο η σάρκα είναι ιερή και οι άνδρες είναι δολοφόνοι της σάρκας κανίβαλοι. «Ξόσοι λες να είναι;» ρώτησε με ονειροπόλο ύφος ο αρχηγός των Θλειστή Γπιχείρηση. «Γξακόσιοι εξήντα έξι,» απάντησε ένα μέλος της μπάντας. «ταν θυσιάζεις κόκορα σε πεντάλφα την ΐαλπούργεια Λύχτα παίρνεις πάντα εξακόσια εξήντα έξι.» «Θαι έρχονται κατευθείαν προς το μέρος μας,» συνέχισε ονειροπόλα ο αρχηγός. «Αια να υποκλιθούν μπροστά μας και να μας υπηρετήσουν.» Νι Θλειστή Γπιχείρηση κάθονταν σε απόλυτη ακινησία, σε σιωπηλή έκσταση, περιμένωντας την άφιξη των 666 κερασφόρων δαιμόνων που είχαν δει να τους πλησιάζουν… Έξω από το Ππήλαιο Ιίμαν ο Παούλ γεμίζει τη σύριγγα με το αντίδοτο. «Ζα βαρέσω πρώτος,» λέει ο Ρζον Τέρμπερτ Λτίλινγκερ σηκώνοντας το μανίκι του… ΏΡΕΛ ΡΕ ΠΡΗΑΚΕ ΞΝ Ε ΘΐΓΟΛΕΠΕ ΠΏΠ ΓΤΓΗ ΏΛΏΑΘΕ ΡΕΛ ΞΗΠΡΕ ΠΏΠ… Ν Ξρόεδρος έπεσε από το βήμα μέσα σε μια ομοβροντία σφαιρών αφήνοντας μόνο την Ξροεδρική Πφραγίδα στις οθόνες των τηλεοράσεων. Νι τηλεθεατές διέκριναν την ίδια έκφραση αυτοπεποίθησης στο πρόσωπό του, καθώς κολυμπούσε προς το θάνατο μέσα στη γαλήνια λίμνη του Λτεμερόλ. «Θεέ μου!» είπε μια φωνή εκφωνητή… Πτο Καντ Λτογκ ο Ρζον Τούβερ Λτίλινγκερ κοιτά προβληματισμένος τον Ρζιμ Θάρτραϊτ. «Ξοια συνωμοσία κρύβεται πίσω από αυτό;» ρωτά, καθώς ο εκφωνητής παραληρεί υστερικές ασυναρτησίες. «Σαίνεται ότι πυροβόλησαν πέντε άτομα από πέντε διαφορετικά σημεία της αίθουσας τύπου, αλλά είναι πιθανό να μην έχει πεθάνει ο Ξρόεδρος-» «Ρου έκαναν το κεφάλι μαρμελάδα,» είπε μια άλλη φωνή κοντά στο μικρόφωνο, ευκρινώς και απελπισμένα… Πτη Λέα όρκη ο γκαστ Ξέρσονατζ, ένας από τους ελάχιστους που δεν συμμετέχουν στην εξέγερση ούτε

60

παρακολουθούν την τηλεόραση, διαβάζει πλήρως απορροφημένος το Ο Άτλας Κούνησε τους Ώμους του, βιώνοντας μια θρησκευτική εμπειρία. «Γίσαι χελώνα;» ρωτά η Ιαίδη ΐέλκορ. «Γ;» απαντά ο Λτάνι Ξράισφιξερ. «Μέχνα το,» του λέει βιαστικά. «Γίσαι χελώνα;» την ακούει να ρωτά τον επόμενο άνδρα στα δεξιά του. «Κπορούμε να στείλουμε το στρατό στη δυτική πλευρά της λίμνης για να τους ανακόψουμε,» είπε ο ΐίλχελμ. «Nein,» είπε ο ΐόλφγκανγκ, ο οποίος στεκόταν στο πίσω κάθισμα μελετώντας την κατάσταση με κιάλια. «Ώυτή η verdammte24 γέφυρα οδηγεί στη βόρεια όχθη της λίμνης. Κπορούν να προχωρήσουν ευθεία, ενώ οι άνδρες μας θα κάνουν τον κύκλο. Ζα έχουν περάσει όλοι απέναντι πριν να τους φτάσουμε.» «Ζα μπορούσαμε να χτυπήσουμε από εδώ τη γέφυρα,» είπε ο ΐέρνερ. «Βεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το πυροβολικό,» είπε ο ΐόλφγκανγκ. «Νλόκληρος ο στρατός της Βυτικής Αερμανίας θα έρθει εδώ πέρα και θα εμποδίσει την πορεία μας προς την Ώνατολή. Ών μας επιτεθούν οι Βυτικοί Αερμανοί, οι Ώνατολικοί Αερμανοί δεν θα κάνουν το λάθος που θέλουμε να κάνουν. Βεν θα μας περάσουν για στρατό εισβολής της Βυτικής Αερμανίας. Νι Οώσοι, με τη σειρά τους, θα έχουν προειδοποιηθεί. Νλόκληρο το σχέδιο θα αποτύχει.» «Ώς παρακάμψουμε λοιπόν αυτήν τη φάση,» είπε η Αουίνιφρεντ. «Έχουμε τριάντα τρεις υποψηφίους για υπερβατική φώτιση, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του Τίτλερ, οι οποίοι περιμένουν στην παλιά σουίτα Σύρερ του Donau-Hotel. Ε ταχεία μαζική εξολόθρευση όλων αυτών των ζωών θα τους οδηγήσει στην αιώνια ζωή στο ενεργειακό επίπεδο. Θαι δεν θα επιτρέψω σε αυτόν τον Scheisskopf25, τον Τάγκμπαρντ Πελίν, να μας τα χαλάσει όλα αυτήν την κρίσιμη στιγμή. Ζα του δείξω μια και καλή ποιος από εμάς είναι ο διδάσκαλος. Θαι σε όλα τα υπόλοιπα Schweinen26 – τον Λτίλινγκερ, τον Λτίλι Ιάμα, τον Καλακλύβα, την ίδια την Θυρά, αν είναι εδώ. Ών είναι όλοι τους όντως εδώ, είναι η ευκαιρία μας να ξεμπερδέψουμε για πάντα με την αντιπολίτευση, τώρα, στην αρχή της επιβολής του Γσχάτου και όχι στο τελικό στάδιο.» «Κα δεν μπορούμε να πιάσουμε τα παιδιά,» είπε ο ΐίλχελμ. «Κπορούμε και θα το κάνουμε. Ζα χρειαστεί πολύς χρόνος για να περάσουν όλοι απέναντι και είναι όλοι πεζοί. Έχουμε οχήματα και μπορούμε να τους προλάβουμε πριν να φτάσουν στη γέφυρα οι μισοί. Ζα είναι όλοι συνωστισμένοι και όσοι θα βρίσκονται πάνω στη γέφυρα θα αποτελούν ιδανικό στόχο για τα πολυβόλα. Ώπλώς θα θερίζουμε τις ζωές τους καθώς θα προελαύνουμε. Ώφιερώσαμε πολλά χρόνια για να χτίσουμε την ταυτότητά μας ως Ώμέρικαν Κέντικαλ Ώσοσιέισιον, ώστε να οργανώσουμε το φεστιβάλ του Ίνγκολσταντ και να παγιδεύσουμε μάζες ανθρώπων στην όχθη της Ιίμνης Ρότενκοπφ. Ε ιερή λίμνη μας πρέπει να κοκκινίσει από το αίμα τους. Ζα τα πετάξουμε έτσι εύκολα όλα αυτά;» «Πυμφωνώ. Ιαμπρή ανάλυση,» είπε ο ΐίλχελμ. «Ξρέπει λοιπόν να προχωρήσουμε με πλήρη ταχύτητα,» είπε ο ΐόλφγκανγκ. Αύρισε προς το αυτοκίνητο που τους ακολουθούσε και φώναξε «Vorwarts27 με μέγιστη ταχύτητα!» Ν Πτρατηγός των SS Τάνγκφαϊστ σηκώθηκε, στράφηκε στους κατωτέρους του και σχημάτισε τις ίδιες λέξεις με τα μελανιασμένα χείλη του. Ώμέσως τα τανκς, τα ημιφορτηγά, οι μοτοσικλέτες και τα θωρακισμένα αυτοκίνητα άρχισαν μα μαρσάρουν και οι πεζικάριοι διπλασίασαν την ταχύτητα του βηματισμού τους.

24 Θαταραμένη. (Π.τ.μ.) 25 Πκατοκέφαλο. (Π.τ.μ.) 26 Αουρούνια. (Π.τ.μ.) 27 Γμπρός. (Π.τ.μ.)

61

Ένας σκοπός σε έναν από τους πύργους φωτισμού και ήχου του φεστιβάλ τους παρατήρησε και έκανε σινιάλο στη σκηνή, όπου ο Οόμπερτ Ξίρσον μίλησε σε ένα μικρόφωνο. «Έχω το δυσάρεστο καθήκον να σας ενημερώσω ότι τα γουρούνια επιταχύνουν. Κην τρέχετε αλλά επιταχύνετε προσεκτικά το βήμα σας.» «Ρζον, αρκετά γάμησες, για όνομα της Λτισκόρντια,» φώναξε ο Τάγκμπαρντ στην είσοδο του χρυσού αντίσκηνου. «ΐγες έξω για να μπει ο Καλακλύβας.» «Λόμιζα ότι δεν έχεις υλική υπόσταση,» είπε ο Ρζορτζ. «Ών με γνώριζες για αρκετό καιρό,» είπε το φάντασμα με τη μορφή του Παρτρ, «θα είχες παρατηρήσει ότι συχνά καθαρίζω τη μύτη μου με το δάχτυλο.» «Σιου,» είπε ο Ρζον-Ρζον Λτίλινγκερ βγαίνοντας από τη σκηνή, «ποιος θα το σκεφτόταν ότι ο γέρος έκρυβε τόσο χύσι; Ιέει ότι θέλει τον Ρζορτζ μετά από τον Καλ.» Ε γυναίκα πίσω από το πέπλο έλαμπε. Ρο μοναδικό φως μέσα στη σκηνή ήταν η χρυσή λάμψη που εξέπεμπε το σώμα της. «Ξλησίασε, Ρζορτζ,» είπε. «Βεν θέλω να μου κάνεις έρωτα τώρα – θέλω μόνο να μάθεις την αλήθεια. Πτάσου εδώ, μπροστά μου.» Ε γυναίκα πίσω από το πέπλο ήταν η Κάβις. «Κάβις, σε αγαπώ,» είπε ο Ρζορτζ. «Πε αγαπώ από τότε που με έβγαλες από εκείνο το κρατητήριο στο Καντ Λτογκ.» «Θοίτα ξανά, Ρζορτζ,» είπε η Πτέλλα. «Πτέλλα! Ρί συνέβη στην Κάβις;» Κύκλους κάνω, κύκλους κάνω… «Κην παίζεις με τον εαυτό σου, Ρζορτζ. Μέρεις πολύ καλά ότι πριν από μια στιγμή ήμουν η Κάβις. «Σταίει το LSD,» είπε ο Ρζορτζ. «Ρο LSD απλώς σου ανοίγει τα μάτια, Ρζορτζ. Βεν κάνει θαύματα,» είπε η Κις Κάο. Κύκλους κάνω, κύκλους κάνω… «Ζεέ μου!» είπε ο Ρζορτζ. Θαι σκέφτηκε: ποιος τότε επικαλεστεί το όνομα του Κυρίου, θα σωθεί. Ε Κάβις ήταν και πάλι εκεί. «Θαταλαβαίνεις, Ρζορτζ; Θαταλαβαίνεις γιατί δεν μας είδες ποτέ όλες μαζί ταυτόχρονα; Πυνέχεια ήθελες να με γαμήσεις. Θαταλαβαίνεις ότι όταν γαμούσες την Πτέλλα γαμούσες εμένα; Θαταλαβαίνεις ότι δεν είμαι μία γυναίκα ή τρεις γυναίκες αλλά ένα άπειρο πλήθος γυναικών;» Έγινε μπροστά στα μάτια του κόκκινη, κίτρινη, μαύρη, μελαμψή, νεαρή, μεσήλικας, παιδί, γριά, ξανθή Λορβηγή, Πικελή μαυρομάλλα, Γλληνίδα με άγριο βλέμμα, ψηλή Ώσάντι, Κασάι με λοξά μάτια, Αιαπωνέζα, Θινέζα, ΐιετναμέζα και πάει λέγοντας. Ν χλωμοπρόσωπος συνέχιζε να αλλάζει χρώματα, όπως συμβαίνει όταν έχεις πάρει πεγιότ. Ρώρα έμοιαζε σχεδόν με Ηνδιάνο. Έτσι ήταν ευκολότερο να του μιλήσεις. Αιατί να μην αλλάζουν χρώματα οι άνθρωποι; λα τα προβλήματα στον κόσμο πηγάζουν από το γεγονός ότι συνήθως έχουμε το ίδιο χρώμα. Ν Ρζέιμς κούνησε τα κεφάλι του βαθυ-στόχαστα. Φς συνήθως, το πεγιότ του είχε φέρει μια μεγάλη Ώλήθεια. Ών οι λευκοί, οι μαύροι και οι Ηνδιάνοι άλλαζαν συνεχώς χρώμα, δεν θα υπήρχε μίσος στον κόσμο γιατί κανείς δεν θα ήξερε ποιους να μισήσει. Ποιανού μυαλό ήταν αυτό; αναρωτήθηκε ο Ρζορτζ. Ε σκηνή ήταν σκοτεινή. Ώναζήτησε με το βλέμμα του τη γυναίκα. ΐγήκε έξω τρέχοντας. Θανείς δεν τον κοιτούσε. λοι τους, ο Τάγκμπαρντ και οι υπόλοιποι, κοιτούσαν με δέος μια κολοσσιαία μορφή που διαρκώς ψήλωνε καθώς απομακρυνόταν. Ήταν μια χρυσή γυναίκα με χρυσό μανδύα και άγρια χρυσά, κόκκινα και μαύρα μαλλιά που ανέμιζαν ελεύθερα. Ξέρασε πάνω από το φράχτη που περιέκλειε το χώρο του φεστιβάλ με άνεση, σαν να ήταν κατώφλι πόρτας. Βέσποζε πάνω από τα βαυαρικά πεύκα. Πτο αριστερό χέρι της κρατούσε μια τεράστια χρυσή σφαίρα. Ν Τάγκμπαρντ έβαλε το χέρι του στον ώμο του Ρζορτζ. «Γίναι δυνατό,» είπε, «να επιτευχθεί υπερβατική φώτιση μέσω μαζικών οργασμών, όπως και μέσω μαζικών θανάτων.»

62

Σώτα πλησίαζαν από το δρόμο. Ε γυναίκα, που τώρα είχε ύψος 28 μέτρων, προχώρησε προς το μέρος τους. Αέλασε και το γέλιο της αντήχησε σε όλη τη λίμνη. «Κεγάλε Ακρουάντ! Ρί είναι αυτό;» φώναξε ο ΐέρνερ. «Γίναι η Αυναίκα!» ούρλιαξε ο ΐόλφγκανγκ δείχνοντας τα δόντια του. Μαφνικά η ιαχή «Θαλλίστη!» αντήχησε στους βαυαρικούς λόφους, πιο δυνατά από όσο ακουγόταν πριν η μουσική του φεστιβάλ. Ρο χρυσό μήλο προσγειώθηκε στο κέντρο του στρατού σέρνοντας πίσω του μια ουρά από σπίθες. Κπορεί οι Πούπερ Λαζί να ήταν ζωντανοί νεκροί, παρέμεναν όμως άνθρωποι. Θαθένας τους είδε στο μήλο τη βαθύτερη επιθυμία του. Ν στρατιώτης Τάινριχ Θράουζε είδε την οικογένεια που είχε αφήσει πίσω του πριν από τριάντα χρόνια – χωρίς να γνωρίζει ότι τα εγγόνια του βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στην πλωτή γέφυρα πάνω από την Ιίμνη Ρότενκοπφ και προσπαθούσαν να ξεφύγουν από την προέλασή του. Ν δεκανέας Ακότφριντ Θουντζ είδε την ερωμένη του (η οποία στην πραγματικότητα βιάστηκε και διαμελίστηκε από Οώσους στρατιώτες όταν έπεσε το ΐερολίνο, το 1945). Ν Oberleutnant28 Πίγκμουντ ΐέγκελ είδε ένα εισιτήριο για το φεστιβάλ ΐάγκνερ στο Κπαϊρόιτ. Ν συνταγματάρχης των SS Θόνραντ Πάιν είδε εκατό Γβραίους παραταγμένους μπροστά σε ένα πολυβόλο το οποίο ανέμενε το δάχτυλό του στη σκανδάλη. Ν Obergruppenführer29 Γρνστ Κπίκλερ είδε μια γαβάθα με σούπα μέσα σε ένα άδειο τζάκι στο σπίτι της γιαγιάς του στο Θάσελ. Ήταν γεμάτη με αχνιστά, καφετιά σκατά σκύλου, μέσα στα οποία είχε βουτηχτεί ένα ασημένιο κουτάλι. Ν Πτρατηγός Τάνγκφαϊστ είδε τον Ώδόλφο Τίτλερ με το πρόσωπο μελανιασμένο, τα μάτια και τη γλώσσα να πετάγονται έξω, το λαιμό σπασμένο, να λικνίζεται στην κρεμάλα. σοι είδαν το μήλο, σε οποιαδήποτε μορφή, άρχισαν να πολεμούν μεταξύ τους και να αλληλοσκοτώνονται για να το αποκτήσουν. Ρανκς συγκρούονταν μετωπικά το ένα με το άλλο. Ξυροβολητές χαμήλωναν τις κάνες των όπλων τους και πυροβολούσαν εξ επαφής στο κέντρο της συμπλοκής. «Ρί συμβαίνει, ΐόλφγκανγκ;» εκλιπάρησε να μάθει η Αουίνιφρεντ αγκαλιάζοντας πανικόβλητη τη μέση του. «Θοίτα στο κέντρο της μάχης,» είπε βλοσυρά ο ΐόλφγκανγκ. «Ρί βλέπεις;» «ΐλέπω το θρόνο του κόσμου. Κια μοναδική θέση είκοσι τρία πόδια πάνω από το έδαφος, στολισμένη με δεκαεφτά ρουμπίνια. Θαι από πάνω της βλέπω τον ουροβόρο, τον Οοδόσταυρο και το Κάτι. ΐλέπω το θρόνο και ξέρω ότι μόνο εγώ είμαι προορισμένη να ανεβώ και να μείνω εκεί για πάντα. Γσύ τί βλέπεις;» «ΐλέπω το teufelscheiss30 κεφάλι του Τάγκμπαρντ Πελίν σε έναν ασημένιο δίσκο,» γρύλισε ο ΐόλφγκανγκ απωθώντας την με τρεμάμενα χέρια. «Ε Έρις έριξε το Κήλο Ρης και οι Λαζί μας θα αλληλοσκοτωθούν πριν να το καταστρέψουμε.» «Ξου πήγε;» ρώτησε ο ΐέρνερ. «Πίγουρα κάπου ενεδρεύει με άλλη μορφή,» είπε ο ΐόλφγκανγκ. «Φς μανιτάρι ή κουκουβάγια ή κάτι τέτοιο, γελώντας με το χάος που προκάλεσε.» Μαφνικά ο ΐίλχελμ σηκώθηκε γραπώνοντας με τα νύχια του τον αέρα. Κε τρομακτικά αδέξιο τρόπο, σαν να ήταν κουφός, βουβός και τυφλός, σύρθηκε μέχρι την άκρη της Κερσεντές που κάποτε ανήκε στον φον Οούντστεντ. Κόλις βγήκε από το αμάξι, απομακρύνθηκε γύρω στα δέκα πόδια από τα αδέρφια του, γύρισε και τους κοίταξε. Ρα μάτια του ήταν γουρλωμένα –όλοι οι μύες του σώματός του ήταν άκαμπτοι- και ο καβάλος του παντελονιού του φούσκωνε. Ε φωνή που βγήκε από το στόμα του ήταν βαθιά, πλούσια, λιπαρή και φριχτή: «Έχουμε αφήσει κάποιους λογαριασμούς ανοιχτούς, παιδιά του Ακρουάντ.» Ν ΐόλφγκανγκ ξέχασε τους ήχους της μάχης που οργίαζαν γύρω του. «Γσύ! Γδώ! Ξώς απέδρασες;»

28 πολοχαγός. (Π.τ.μ.) 29 ΐαθμός των SS. Ζα μπορούσε να μεταφραστεί ως «Ώνώτατος Νμαδάρχης». (Π.τ.μ.) 30 Ζα μπορούσε να μεταφραστεί ως «σκατοδιαολεμένο» ή «διαβολοσκατένιο». (Π.τ.μ.)

63

Ε φωνή θύμιζε αργό πετρέλαιο που κυλά σε χαλίκια και, όπως το πετρέλαιο, ήταν ένα απολίθωμα, η φωνή ενός πλάσματος που είχε ξυπνήσει στον πλανήτη όταν ο Λότιος Ξόλος βρισκόταν στη Παχάρα και η ανώτατη μορφή ζωής ήταν τα μεγάλα κεφαλόποδα. «Βεν έδωσα σημασία. Νι γεωμετρίες έπαψαν να με δεσμεύουν. ΐγήκα ξανά στο φως. Ρράφηκα με ψυχές. Σρέσκες ψυχές, όχι το άθλιο πλάσμα ψυχής με το οποίο με ταΎζετε τόσα χρόνια.» «Κεγάλε Ακρουάντ! Ώυτή είναι η ευγνωμοσύνη σου;» φώναξε επιθετικά ο ΐόλφγκανγκ. «ΐρες το φυλαχτό,» είπε με χαμηλότερη φωνή στον ΐέρνερ. «Λομίζω ότι βρίσκεται στη μαύρη θήκη με τη Πφραγίδα του Πολομώντα και το Κάτι της Λουτ.» «Έρχεσαι στην κατάλληλη στιγμή,» είπε στο ον που είχε κυριεύσει το σώμα του ΐίλχελμ. «Ζα πεθάνουν πολλοί εδώ και θα έχεις πολλές ψυχές για να τραφείς.» «Ώυτοί γύρω μας δεν έχουν ψυχή. Έχουν μόνο μια ψευδό-ζωή. Ε μυρωδιά τους με αρρωσταίνει.» Ν ΐόλφγκανγκ γέλασε. «στε ακόμα και οι λόιγκορ αισθάνονται αηδία.» «Ώισθάνομαι αηδία εδώ και πολλές εκατοντάδες χρόνια, όσο καιρό με κλείνατε από το ένα πεντάγωνο στο άλλο και δεν με ταΎζατε με φρέσκες ψυχές αλλά με άθλια αποθηκευμένα αποστάγματα.» «Που προσφέραμε πολλά!» φώναξε ο ΐέρνερ. «Θάθε χρόνο, μόνο για σένα, τριάντα χιλιάδες-σαράντα χιλιάδες-πενήντα χιλιάδες θανάτους, μόνο σε τροχαία ατυχήματα.» «χι όμως φρέσκα. χι φρέσκα! Ίσως όμως μπορείτε να πληρώσετε απόψε το χρέος σας. Ώισθάνομαι πολλές ζωές κοντά μας – ζωές που μαζέψατε εδώ με κάποιον τρόπο. Κπορούν να γίνουν δικές μου.» Ν ΐέρνερ έδωσε στον ΐόλφγκανγκ ένα ραβδί με ένα ασημένιο πεντάγωνο στην κορυφή. Ν ΐόλφγκανγκ το έστρεψε προς το δαιμονισμένο ΐίλχελμ, ο οποίος ούρλιαξε και έπεσε στα γόνατα. Αια μια στιγμή επικράτησε ησυχία, την οποία διέκοπταν μόνο τα τρομοκρατημένα κλάματα της Αουίνιφρεντ και οι βροντές των όπλων στο φόντο. «Βεν θα πάρεις αυτές τις ζωές, Αιογκ Πόθοθ. Ξροορίζονται για την υπερβατική φώτιση των υπηρετών μας. Ξερίμενε όμως και θα υπάρχουν αρκετές ζωές για όλους μας.» «Γνώ διαπραγματευόμαστε, ο στρατός μας αυτοκαταστρέφεται,» είπε ο ΐέρνερ, «και δεν θα μείνουν ζωές για κανέναν.» «Ώλήθεια;» είπε η παχιά φωνη. «Ξώς και χάλασε το σχέδιό σας; Ζα σας διαβάσω για να μάθω.» Ν ΐόλφγκανγκ αισθάνθηκε ένα μούδιασμα σε όλο του το σώμα. Ώνατρίχιασε, καθώς ασπόνδυλα τραχιά δάχτυλα που έσταζαν γλίτσα γυρνούσαν τις σελίδες του μυαλού του. «Τμμ - βλέπω. στε είναι εδώ Εκείνη. Ε αρχαία εχθρός μου. Ζα ήταν όμορφο να την αντιμετωπίσω για άλλη μια φορά.» «Γίναι οι δυνάμεις σου αντάξιες των δικών της;» είπε πρόθυμα ο ΐόλφγκανγκ. «Θανείς δεν είναι αντάξιός μου,» ήταν η περήφανη απάντηση. «Οώτησέ τον γιατί τότε παγιδεύεται συνέχεια σε πεντάγωνα,» είπε με σιγανή φωνή ο ΐέρνερ. «Πκασμός!» ψιθύρισε άγρια ο ΐόλφγκανγκ. «Θατάστρεψε το χρυσό μήλο της και απελευθέρωσε το στρατό μου,» είπε στο λόιγκορ, «και εγώ θα αποσύρω τη δύναμη αυτού του πενταγώνου και θα σου προσφέρω όσες ζωές ποθείς.» «Έγινε!» είπε η φωνή. Μαφνικά το κεφάλι του ΐίλχελμ έπεσε πίσω με ορθάνοιχτο το στόμα. Ένας ήχος πνιγμού βγήκε από το λαιμό του. Θατέρρευσε ανάσκελα με ανοιχτά τα χέρια και τα πόδια. Ένα παράξενο, πρασινωπό, λαμπερό αέριο βγήκε από το λαιμό του. Ν ΐέρνερ πήδηξε από το αμάξι και έτρεξε προς τον ΐίλχελμ. «Γίναι ζωντανός.» «Συσικά και είναι ζωντανός,» είπε ο ΐόλφγκανγκ. «Ν Υυχοφάγος απλώς κυρίευσε το σώμα του για να επικοινωνήσει μαζί μας.» «Θοιτάξτε!» ούρλιαξε η Αουίνιφρεντ. Ρώρα το ίδιο φωσφορίζον αέριο, ένα ολόκληρο σύννεφο από αυτό, θόλωνε την καρδιά της μάχης. Έπαιρνε σχήμα αράχνης με αμέτρητα πόδια, χέρια, κεραίες και πλοκάμια. Ρο

64

σχήμα άλλαζε βαθμιαία και έλαμπε όλο και περισσότερο. Ένας κοντινός πύργος στο χώρο του φεστιβάλ ήταν ορατός στο φως λες και ήταν μέρα. Ρότε η λάμψη έσβησε και διαγράφηκε το περίγραμμα του πύργου στο σεληνόφως. ΐαριά ησυχία κάλυψε τους λόφους γύρω από την Ιίμνη Ρότενκοπφ. Ρην διέκοπταν μόνο οι χαρούμενες κραυγές των τελευταίων νεαρών που έφταναν ασφαλείς στην απέναντι όχθη. «Βεν υπάρχει καιρός για χάσιμο,» είπε ο ΐόλφγκανγκ στον ΐέρνερ και τον ΐίλχελμ. «Πυγκεντρώστε κάποιους αξιωματικούς. Ώναζητείστε τον Τάνγκφαϊστ.» Ν Τάνγκφαϊστ είχε εξαφανιστεί. Ν υψηλότερος επιζών αξιωματούχος ήταν ο Obergruppenführer Κπίκλερ. Νράματα σκυλοκούραδων έσβηναν θλιβερά σε ένα μυαλό που διέθετε μόνο μια φριχτή απομίμηση ζωής. Κια γρήγορη έρευνα έδειξε στους τέσσερις Ώνώτατους Ηλλουμινάτους ότι το Κήλο της Έριδος τους είχε στοιχίσει το μισό στρατό τους. «Ξρόσω ολοταχώς!» βρυχήθηκε ο ΐόλφγκανγκ. Έσπασαν το φράχτη του φεστιβάλ, έτρεξαν στους λόφους με τους πεζικάριους να βαδίζουν σε διπλή ταχύτητα και όρμησαν δίχως δισταγμό στη γέφυρα. Ν ΐόλφγκανγκ στεκόταν στην πίσω θέση της Κερσεντές του φον Οούντστεντ. Ρα μαυροφορεμένα χέρια του γράπωναν την πλάτη του μπροστινού καθίσματος και ο άνεμος φυσούσε μέσα από τα κοντοκουρεμένα μαλλιά του σαν να ήταν σιταροχώραφο. Μαφνικά, πίσω του, ο ΐίλχελμ ούρλιαξε. «Ρί συμβαίνει τώρα;» φώναξε ο ΐόλφγκανγκ πάνω από το μουγκρητό του στρατού του. «Νι ζωές που θα πάρουμε,» είπε τραχιά η φωνή του λόιγκορ, «είναι δικές μου, έτσι; λες δικές μου;» «Άκουσέ με καλά, ενεργειακέ βρυκόλακα. Έχουμε άλλα χρέη να πληρώσουμε και άλλα σχέδια να ολοκληρώσουμε. Γίκοσι τρεις πιστοί υπηρέτες μας περιμένουν στο Donau-Hotel να λάβουν υπερβατική φώτιση. Ξροηγούνται. Ζα πάρεις και τις δικές σου ψυχές. Ξερίμενε τη σειρά σου.» «Ώντίο,» είπε ο λόιγκορ. «Ζα σας συναντήσω την ώρα του θανάτου σας.» «Βεν θα πεθάνω ποτέ!» «Ώνόητε!» στρίγγλισε η φωνή με το στόμα του ΐίλχελμ. Μαφνικά ο ΐίλχελμ σηκώθηκε, άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου και βούτηξε στη λίμνη. Έπεσε τινάζοντας νερό στον αέρα και έπειτα βυθίστηκε σαν πέτρα. Κια πρασινωπή λάμψη απλώθηκε στο μαύρο νερό, στο σημείο όπου είχε βυθιστεί. Θαι έτσι έμειναν τέσσερις. Ν Τάγκμπαρντ στεκόταν στην κορυφή ενός λόφου παρακολουθώντας τα τανκς που προχωρούσαν στη γέφυρα. Ρα ακολουθούσε η μαύρη Κερσεντές και πίσω της έρχονταν φορτηγά, κανόνια και πεζικάριοι. Αονάτισε δίπλα σε έναν πυροκροτητή και κατέβασε με δύναμη τη λαβή. Ώπό τη μια άκρη μέχρι την άλλη η γέφυρα και όσοι βρίσκονταν πάνω της χάθηκαν μέσα σε πίδακες λευκού νερού. Ε βροντή της έκρηξης –η ορδή των δελφινιών είχε τοποθετήσει εκρηκτικά υπό την επίβλεψη του Τάουαρντ- αντηχούσε από λόφο σε λόφο γύρω από τη λίμνη. Ξρώτα βυθίστηκαν τα τανκς. Θαθώς η μπροστινή άκρη του αυτοκινήτου της διοίκησης χανόταν στο νερό, ο ΐέρνερ Παύρους ούρλιαξε, «Ξιάστηκε το πόδι μου!» ΐυθίστηκε μαζί με το αυτοκίνητο, ενώ ο ΐόλφγκανγκ και η Αουίνιφρεντ προσπαθούσαν να κολυμπήσουν μαζί με τους ελάχιστους εναπομείναντες Λαζί. Ρα δάκρυά τους αναμιγνύονταν με το νερό της Ιίμνης Ρότενκοπφ. Θαι έτσι έμειναν τρεις. «Ρη βύθισα! ΐύθισα τη Αέφυρα Ρζορτζ Νυάσινγκτον!» φώναξε ο Τάγκμπαρντ. «Άλλαξε τίποτα;» είπε ο Ρζορτζ. «Συσικά,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Ρους έχουμε τσακίσει. Ζα τους αποτελειώσουμε σε λίγα λεπτά. Κετά δεν θα υπάρχει πια κακό στον κόσμο. λα θα είναι μέλι-γάλα.» Ν Ρζορτζ παρατήρησε ότι το ύφος του ήταν μάλλον σαρκαστικό παρά νικηφόρο.

65

«Ρώρα θα παραδεχτώ,» είπε με λογικό ύφος ο Σίσιον Ρσιπς, «ότι τελώ υπό την επήρεια κάποιου καταραμένου ναρκωτικού από το Θουλ-Έιντ. Κα δεν είναι δυνατό να είναι όλα αυτά παραισθήσεις. Γίμαι βέβαιος ότι δεκατρείς άνθρωποι έβγαλαν τα ρούχα τους και άρχισαν να χορεύουν. Γίμαι σχεδόν βέβαιος ότι τους άκουσα να τραγουδούν “Γυλογημένη ας είσαι, ευλογημένη ας είσαι,” ξανά και ξανά. Έπειτα μια πελώρια γυναίκα υψώθηκε από κάπου και όλες οι σειρήνες, οι νηρηίδες και οι γοργόνες μπήκαν ξανά στο νερό. Ών αυτό ήταν ο Ώρμαγεδών, δεν ήταν ακριβώς όπως τον περιγράφει η ΐίβλος. Ρο θεωρείτε αυτό επαρκή σύνοψη της κατάστασης;» Ρο δέντρο, στο οποίο μιλούσε, δεν απάντησε. «Γυλογημένη ας είσαι, ευλογημένη ας είσαι,» συνέχισε το τραγούδι της η Ιαίδη ΐέλκορ χορεύοντας με αριστερόστροφη φορά στον κύκλο που είχε σχηματίσει πρόχειρα μαζί με τη σύναξή της. Ρο ξόρκι είχε πιάσει: είχε δει με τα μάτια της την Κεγάλη Κητέρα, την Ίσιδα, να υψώνεται και να συντρίβει τα κακά πνεύματα των νεκρών Ηεροεξεταστών, τους οποίους είχαν επιχειρήσει να αναβιώσουν οι Ηλλουμινάτοι. Ήξερε ότι αργότερα ο Τάγκμπαρντ Πελίν θα κόμπαζε σε όλους τους σικ αποκρυφιστικούς κύκλους ότι το θαύμα οφειλόταν σε εκείνον και θα απέδιδε τα εύσημα σε εκείνη την καταστροφική καριόλα, την Έριδα – μα αυτό δεν είχε σημασία. Γκείνη είχε δει με τα ίδια της τα μάτια την Ίσιδα και αυτό ήταν αρκετό. «Πας ερωτώ λοιπόν,» συνέχισε ο Σίσιον Ρσιπς απευθυνόμενος σε ένα άλλο δέντρο, το οποίο έδειχνε πιο πρόθυμο για επικοινωνία, «τί στην κόλαση είδατε εσείς να συμβαίνει απόψε;» «Γίδα ένα μεγάλο Κάγο,» είπε το δέντρο «ή ένα μέγαλο απατεώνα –και τα δύο το ίδιο είναι- να φυτεύει μερικές προτάσεις στα μυαλά μας και να κάνει ένα τσούρμο φρικιών να τρέχουν για να ξεφύγουν από τη σκιά τους.» Ρο δέντρο, που στην πραγματικότητα ήταν ο Ρζο Κάλικ και απλώς έμοιαζε με δέντρο στα ζαλισμένα μάτια του δύστυχου 00005, προσέθεσε, «Ή είδα την τελική μάχη ανάμεσα στο Θαλό και το Θακό με τον ρο και στις δύο πλευρές.» «Κάλλον είστε και εσείς υπό την επήρεια,» είπε δύστροπα ο Ρσιπς. «Λα είσαι σίγουρος για αυτό,» είπε το δέντρο και απομακρύνθηκε. …Δεν ξέρω πως θα το ξεμπερδέψουν αυτό τα δικαστήρια. Πυροβόλησαν πέντε σκοπευτές ταυτόχρονα και οι άνδρες των Μυστικών Τπηρεσιών άρχισαν αμέσως να ανταποδίδουν. Ακόμα και το καλύτερο εργαστήριο εγκληματολογίας στον κόσμο δεν θα καταφέρει να διαπιστώσει σωστά όλες τις τροχιές των βλημάτων. Ποιος από τους επιζώντες θα δικαστεί για φόνο και ποιος για απόπειρα δολοφονίας; Αυτή είναι η ερώτηση των πενήντα εκατομμυρίων και… τι;... α… Και τώρα, κυρίες και κύριοι, σε αυτήν τη θλιβερή περίσταση… ε… σε αυτήν την τραγική ώρα για την ιστορία της χώρας μας, ας ακούσουμε όλοι με προσοχή το νέο Πρόεδρο, ο οποίος θα μας απευθυνθεί τώρα. Ποιος είναι αυτός ο μαλάκας που στέκεται εκεί πέρα; ρωτούσε κάποιον εκτός κάμερας ο Ξρόεδρος, όταν εμφανίστηκε στην τηλεοπτική οθόνη. Ε Πεβρολέτ Πτεγόσαυρους μπήκε στον άδειο χώρο της συναυλίας και σταμάτησε αργά. Ν κιθαρίστας έβγαλε το κεφάλι του από το παράθυρο και φώναξε στην Ιαίδη ΐέλκορ, «Ρί διάολο συνέβη εδώ;» «Θάποιος έριξε κακό LSD στο Θουλ-Έιντ,» του είπε με σοβαρό τόνο. «λοι φρίκαραν και έτρεξαν στην πόλη.» «Πκατά,» είπε εκείνος. «Θαι θα ήταν η πρώτη μας μεγάλη συναυλία. Γίμαστε νέα μπάντα. Κόλις φτιαχτήκαμε. Ρί ατυχία.» Έστριψαν και έφυγαν. Γκείνη διάβασε την πινακίδα τους: ΡΝ ΞΓΟΗΠΡΏΡΗΘΝ ΡΝ ΣΓΟΛΏΛΡΝ ΞΝΝ. «Ξώς είσαι τώρα, μωρό μου;» ρώτησε ο Πάιμον. «Ανωρίζω ποια είμαι,» είπε αργά η Καίρη Ιου, «και μπορεί να μην σου αρέσει το αποτέλεσμα, όσο δεν θα αρέσει και στην αστυνομία του Πικάγο.» Ρο βλέμμα της ήταν μακρινό και συλλογισμένο.

66

Ν ΐόλφγκανγκ και η Αουίνιφρεντ βρίσκονταν πολύ κοντά στην ακτή, όταν οι σκοτεινές, καμπουριαστές μορφές βγήκαν μέσα από το νερό γύρω τους. «ΐόλφγκανγκ!» τσίριξε η Αουίνιφρεντ. «ΐόλφγκανγκ! Αια την αγάπη του Ακρουάντ, ΐόλφγκανγκ! Κε τραβούν κάτω!» Ρα μακριά ξανθά μαλλιά της έμειναν για λίγο να επιπλέουν ενώ το κεφάλι της είχε ήδη βυθιστεί. Έπειτα εξαφανίστηκαν και εκείνα. Θαι έτσι έμειναν δύο. Ρα δελφίνια την πήραν, σκέφτηκε ο ΐόλφγκανγκ. Πυνέχισε να κολυμπά με μανία προς την ακτή. Θάτι άρπαξε το μπατζάκι του, μα απελευθερώθηκε με μια κλωτσιά. Έπειτα βρέθηκε στα ρηχά και τα θαλάσσια τέρατα δεν μπορούσαν να τον ακολουθήσουν μέχρι εκεί. Πηκώθηκε και περπάτησε μέχρι την όχθη. Θαι βρέθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Ρζον Λτίλινγκερ. «Πυγγνώμη, φιλαράκο,» είπε ο Ρζον και πίεσε τη σκανδάλη του υποπολυβόλου Ρόμσον του. Ρριάντα ασημένιες σφαίρες χτύπησαν τον ΐόλφγκανγκ και τον έριξαν πίσω στο νερό. Θάθε αίσθηση χάθηκε από το σώμα του και ένιωσε τα μοχθηρά πλοκάμια να κλείνουν γύρω από το μυαλό του και το φριχτό, μουρμουρητό γέλιο εξελίχθηκε σε έναν αθόρυβο βρυχηθμό και η σιροπιαστή φωνή μίλησε στο νου του: Καλωσήρθες στον τόπο που έχει ετοιμαστεί για σένα από την αιωνιότητα μέχρι την αιωνιότητα. Σώρα πραγματικά δεν θα πεθάνεις ποτέ. Θαι το μυαλό του ΐόλφγκανγκ Παύρους, φυλακισμένο σαν ζωντανή μύγα στο κεχριμπάρι, γνωρίζοντας ότι έπρεπε να παραμείνει εκεί για δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων χρόνια, άρχισε να ουρλιάζει και να ουρλιάζει και να ουρλιάζει. Θαι έτσι έμεινε ένας. Θαι ο Ρζο Κάλικ, ο οποίος αισθανόταν σαν να καθόταν μαζί με το κοινό και να παρακολουθούσε τον εαυτό του, πλησίασε εκείνον τον Ένα και του έδωσε το χέρι του. «Πυγχαρητήρια,» είπε παγερά. «Ρα κατάφερες.» Ν Τάγκμπαρντ κοίταξε το χέρι και είπε, «την τελευταία φορά που τα είπαμε ήσουν πιο φιλικός.» «Ξολύ καλά,» είπε ο Ρζο. «Θύριέ μου, εχθρέ μου.» Έσκυψε μπροστά και φίλησε με πάθος τον Τάγκμπαρντ στο στόμα. Έπειτα έβγαλε το όπλο από την τσέπη του και πυροβόλησε προσεκτικά τον εγκέφαλο του Τάγκμπαρντ. Έτσι δεν έμεινε κανένας. Ήταν σχεδόν αληθινό. Ν Ρζο ταρακούνησε τον εαυτό του, σηκώθηκε και μόρφασε. Ξλησίασε τον Τάγκμπαρντ, έβγαλε το όπλο και του το παρέδωσε. «Ρο τέλος ήταν έκπληξη,» είπε. «Βιάβασα όλες τις ενδείξεις, όπως ήθελες να κάνω. Ανωρίζω ότι είσαι ο πέμπτος Ώνώτατος Ηλλουμινάτος και ξέρω ότι το κίνητρό σου για να αφανίσεις τους άλλους τέσσερις δεν είναι αυτό που μας έκανες να πιστέψουμε. Κα δεν μπορώ να παίξω το ρόλο μου. Γξακολουθώ να σε εμπιστεύομαι. Πρέπει να έχεις έναν καλό λόγο. Ρο στόμα του Τάγκμπαρντ άνοιξε διάπλατα σε μια απόλυτα αυθεντική έκφραση έκπληξης. «Βύθισε με λοιπόν!» είπε και ξέσπασε σε γέλια. Ε αυγή ξεμυτούσε. Νι Γννέα Άγνωστοι Άνδρες, η πιο μυστηριώδης ροκ μπάντα στον κόσμο, φόρεσαν τελετουργικά τα ποδοσφαιρικά κράνη τους και στράφηκαν προς την Ώνατολή για να ψάλλουν: πάρχει μόνο ΓΛΏΠ Ζεός: Γίναι ο Ζεός-ΕΙΗΝΠ: Οα! Οα! Οα!

67

ΒΙΒΛΙΟ ΠΕΜΠΣΟ

GRUMMET Νι έφοδοι στη σελήνη και τους πλανήτες δεν είναι ιστορικά συμβάντα. Γίναι τα κύρια εξελικτικά άλματα… ταν μιλάμε σήμερα για αθανασία και για ταξίδι σε έναν άλλο κόσμο δεν αναφερόμαστε σε αυτά με θεολογική ή μεταφυσική έννοια. Πήμερα οι άνθρωποι αγωνίζονται για τη φυσική αθανασία. Πτην εποχή μας ταξιδεύουν σε άλλους κόσμους. Ε υπέρβαση δεν είναι πια μεταφυσική έννοια. Έχει γίνει πραγματικότητα.

-F.M. ESFANDIARY, Upwingers

68

ΣΟ ΔΕΚΑΣΟ ΣΡΙΠ Ή ΜΑΛΚΟΤΣ (ΑΠΟΦΑΙΡΕΣΙΜΟ ΣΟΝ ΠΛΑΝΗΣΗ ΓΗ)

Θλειδωθήκατε μόνοι σας σε κλουβιά φόβου και τώρα διαμαρτύρεστε για την έλλειψη ελευθερίας.

-ΙΝΟΒΝΠ ΝΚΏΟ ΘΏΑΗΏΚ ΟΓΧΐΓΛΤΓΟΠΡ, K.S.C., «Γπιστολή προς Ξαρανοϊκούς»

Σο Ειλικρινές Βιβλίο της Αλήθειας

Θαθώς η Αη περιστρεφόταν γύρω από τον άξονά της και η αυγή έφτανε από πόλη σε πόλη, από χωριουδάκι σε χωριουδάκι, από αγρόκτημα σε αγρόκτημα, από βουνό και κοιλάδα σε βουνό και κοιλάδα, έγινε εμφανές ότι η Ξρωτομαγιά θα ήταν ηλιόλουστη σχεδόν παντού. Πτην Ώθήνα ένας κλασικός φιλόλογος ξύπνησε σε ένα μικρό κελί στο οποίο τον είχαν οδηγήσει κάποιες πλατωνικές απόψεις. Ώισθάνθηκε μέσα του μια έκρηξη απρόσμενης ελπίδας και χαιρέτησε τον Ήλιο φωνάζοντας πίσω από τα κάγκελα, «Ροδοδάκτυλη Ηώς!» Κερικά πουλιά που ξαφνιάστηκαν από τις φωνές απογειώθηκαν από το προαύλιο της φυλακής γεμίζοντας τον αέρα με το φτερούγισμά τους. Ήρθαν οι φρουροί και του είπαν να σκάσει. Γκείνος τους απάντησε εύθυμα με ένα «Πολύφλοισβος θάλασσα! Κου πήρατε τα πάντα, μα ποτέ δεν θα μπορέσετε να μου πάρετε τον γέρο-μηρο!» Πτο Ξαρίσι οι Θομμουνιστές με την Θόκκινη σημαία και οι Ώναρχικοί με τη Καύρη ετοιμάζονταν για την Γργατική Ξρωτομαγιά, στην οποία οι συνήθεις φραξιονισμοί και σεχταρισμοί θα αποδείκνυαν για άλλη μια φορά την απόλυτη έλλειψη διεθνούς αλληλεγγύης μεταξύ των εργαζομένων. Θαι στο Ιονδίνο, το ΐερολίνο, σε χίλιες πόλεις, η Θόκκινη και η Καύρη σημαία θα ανέμιζαν, οι φωνές των παρτιζάνων θα υψώνονταν και ο πανάρχαιος πόθος για μια αταξική κοινωνία θα εκδηλωνόταν και πάλι. Πτο μεταξύ, στις ίδιες πόλεις, σε συνάξεις μάγων και σε σχολεία, θα τιμούσαν ένα παλαιότερο όνομα και έναν παλαιότερο σκοπό για εκείνη την ημέρα και θα ακούγονταν στίχοι (πολύ παλαιότεροι από το όνομα του Τριστιανισμού) προς τιμήν της Κητέρας του Ζεού: Βασίλισσα των Αγγέλων Βασίλισσα του Μαγιού Ώλίμονο, στις Ενωμένες Ξολιτείες οι συνήθεις εορτασμοί της Εμέρας του Λόμου θα έπρεπε να ματαιωθούν, καθώς δεν είχαν ακόμα λήξει οι ταραχές. μως παντού, στην Ώσία και στην Ώφρική, όπως και στην Γυρώπη και στις Ώμερικές, τα μέλη της Ώρχαιότερης Ζρησκείας επέστρεφαν από τις γιορτές τους μουρμουρίζοντας «Γυλογημένη ας είσαι,» καθώς χώριζαν, νιώθοντας ασφάλεια με τη γνώση ότι η Κητέρα του Ζεού ήταν ζωντανή και τους είχε επισκεφτεί τα μεσάνυχτα, είτε την γνώριζαν ως Λτιαν, Λταν, Ραν, Ράνα, Πάκτι ή ακόμα και ως Γρζουλί. Βασίλισσα των Αγγέλων Βασίλισσα του Μαγιού Πτο Λαϊρόμπι ο Λκρούμαχ Σουμπάρ πήρε την αλληλογραφία του από ένα φίλο του που εργαζόταν στο ταχυδρομείο. Ξρος μεγάλη του ευχαρίστηση η Ώμέρικαν Γξπρές είχε παραδεχτεί και διορθώσει το λάθος της, αναγνωρίζοντας του επιτέλους την πληρωμή της 2ας Σεβρουαρίου. Πκέφτηκε ότι αυτό ήταν μεγάλη μαγεία, καθώς η ειδοποίηση είχε αποσταλεί από τη Λέα όρκη πριν ακόμα να ξεκινήσει τα γεωδεσικά ξόρκια του ενάντια στον Ξρόεδρο της Ώμέρικαν Γξπρές την 25η Ώπριλίου. Ξροφανώς αυτή η μαγεία αναδρομικής δράσης άξιζε περαιτέρω έρευνα και το κλειδί ήταν η συνεργατική γεωμετρία του τετραέδρου

69

Σούλερ, στο οποίο είχε διατηρήσει την κούκλα του όσο πραγματοποιούσε το ξόρκι. σο έτρωγε το πρωινό του, πριν να φύγει για το πανεπιστήμιο, άνοιξε το Αρκετά με τον Θεό από Δεύτερο Φέρι του Σούλερ και πάλεψε ξανά με τα απόκρυφα μαθηματικά και τη μεταφυσική της πανκατευθυντικής αύρας. ταν τελείωσε το πρωινό του, έκλεισε το βιβλίο και τα μάτια του και προσπάθησε να φανταστεί το σύμπαν του Σούλερ. Ε εικόνα σχηματίστηκε και, προς μεγάλη του έκπληξη και απόλαυση, ήταν ταυτόσημη με κάποια σύμβολα που είχε σχεδιάσει κάποτε ένας γέρος μάγος-γιατρός Θικούγιου εξηγώντας του την αρχή της «μοίρας σε σχήμα βεντάλιας». Ρην ώρα που έκλεινε το βιβλίο στην Θένυα, τα τύμπανα των Θαχίνας σταμάτησαν απότομα. Γκεί η ώρα ήταν μία το πρωί και ο ανθρωπολόγος Ίντολ Οινγκ ρώτησε αμέσως πώς γνώριζαν οι χορευτές ότι η τελετή είχε ολοκληρωθεί. «Ν κίνδυνος πέρασε,» του είπε υπομονετικά ένας γέρος Τόπι, «δεν νιώθεις τη διαφορά στον αέρα;» (Ν Παούλ, ο Κπάρνεϊ και ο Κάρκοφ Ρσέινι έτρεχαν προς το Ιας ΐέγκας με τη νοικιασμένη ΐροντόσαυρους, ενώ ο Λτίλινγκερ οδηγούσε αβίαστα προς το Ιος Άντζελες.) Πτην Τονολουλού, την ώρα που τα ρολόγια χτυπούσαν εννέα το προηγούμενο βράδυ, ο Κπάκμινστερ Σούλερ, τρέχοντας μεταξύ δύο αεροπλάνων, είχε τη στιγμαία έκλαμψη μιας νέας γεωδεσικής δομής η οποία ενσωμάτωνε την πανκατευθυντική αύρα… Θαι, μετά από μια τετράωρη πτήση προς τα ανατολικά, όταν προσγειώθηκε στο Ρόκιο την «ίδια ώρα» που είχε απογειωθεί από την Τονολουλού, καθώς άναβε η επιγραφή ΚΕΛ ΘΏΞΛΗΔΓΡΓ ΒΓΠΡΓ ΡΗΠ ΔΦΛΓΠ ΠΏΠ, είχε ολοκληρώσει ένα λεπτομερές σχέδιο (θύμιζε ελαφρώς βεντάλια). (Ήταν τέσσερις π.μ. στο Ιος Άντζελες και ο Λτίλινγκερ, ασφαλής -όπως νόμιζε- στο σπίτι του άκουσε τους πυροβολισμούς να σβήνουν κάπου μακριά. Κάλλον ο Ξρόεδρος είχε ήδη αποσύρει την Γθνοφρουρά, τουλάχιστον εν μέρει.) Γκείνη ακριβώς τη στιγμή, στις οχτώ η ώρα Λέας όρκης, χτύπησε το τηλέφωνο δίπλα στο κρεβάτι της Οεβέκκας και εκείνη το σήκωσε, για να ακούσει την Κόλυ Καλντούν να φωνάζει με ενθουσιασμό, «ο Παούλ και ο Κπάρνεϊ είναι στην τηλεόραση. Άναψέ την – έσωσαν τη χώρα!» Πτο Ιας ΐέγκας ο Κπάρνεϊ ανοιγόκλεινε τα μάτια υπό το φως των προβολέων και κοιτούσε ανέκφραστα την κάμερα, ενώ ο Παούλ κοιτούσε το δημοσιογράφο και μιλούσε με ύφος ευγενικού οικογενειακού γιατρού. «Ζα πείτε στους τηλεθεατές μας, Γπιθεωρητή Ακούντμαν, πώς σκεφτήκατε να αναζητήσετε τον αγνοούμενο άνδρα στα Ππήλαια Ιίμαν;» Ν δημοσιογράφος είχε το επαγγελματικό ύφος όλων των τηλεοπτικών εκφωνητών. Ν τονισμός του δεν θα είχε αλλάξει ακόμα και αν ρωτούσε «Θαι γιατί βρήκατε πιο ικανοποιητικό το προϊόν του χορηγού μας;» ή «Ξώς αισθανθήκατε όταν μάθατε ότι πάσχετε από καρκίνο του εγκεφάλου;» «Υυχολογία,» είπε σοβαρά ο Παούλ. «Ν ύποπτος ήταν μαστροπός. Ξρόκειται για χαρακτηριστικό ψυχολογικό τύπο, όπως είναι ο διαρρήκτης, ο ληστής τραπεζών, ο παιδεραστής και ο αστυνομικός. Ξροσπάθησα να σκεφτώ και να νιώσω σαν μαστροπός. Ρί θα έκανε ένας τέτοιος άνθρωπος με ολόκληρη την κυβέρνηση στο κατόπι του; Ζα επιχειρούσε να διαφύγει στο Κεξικό ή κάπου αλλού; Ξοτέ – αυτή είναι αντίδραση ληστή τραπεζών. Νι μαστροποί δεν ριψοκινδυνεύουν ούτε κάνουν τολμηρές κινήσεις. Ρί θα έκανε ένας μαστροπός; Ζα αναζητούσε μια τρύπα για να κρυφτεί.» «Ρο εγκληματολογικό εργαστήριο του FBI επιβεβαιώνει ότι ο άνδρας που ανακάλυψε ο Γπιθεωρητής Ακούντμαν είναι ο αγνοούμενος φορέας της επιδημίας, ο Θαρμέλ,» παρεμβλήθηκε ο δημοσιογράφος (είχε διαταχθεί να επαναλαμβάνει αυτήν τη φράση κάθε δύο λεπτά.). «Ξείτε μου, Γπιθεωρητά, γιατί ένας τέτοιος άνθρωπος να μην κρυφτεί, ας πούμε, σε ένα άδειο σπίτι ή σε μια απομονωμένη καλύβα στα βουνά;» «Βεν θα ταξίδευε μακριά,» εξήγησε ο Παούλ. «Ζα ήταν υπερβολικά παρανοϊκός – θα έβλεπε αστυνομικούς παντού. Θαι η φαντασία του θα διόγκωνε την πραγματική δύναμη της κυβέρνησης. Πε αυτήν τη χώρα η αντιστοιχία αστυνομικών ανά πολίτες είναι μόλις ένας για κάθε τετρακόσιους. Γκείνος όμως θα φανταζόταν την αναλογία αντεστραμμένη. Ώκόμα και η πιο απομονωμένη καλύβα θα του τσάκιζε τα νεύρα. Ζα φανταζόταν ορδές Γθνοφρουρών

70

και αστυνομικών όλων των ειδών να ερευνούν κάθε τετραγωνικό μέτρο δάσους σε όλη την Ώμερική. Ξραγματικά αυτό θα έκανε. Νι μαστροποί είναι πολύ συνηθισμένοι άνθρωποι σε σύγκριση με τους σκληρούς εγκληματίες. Πτα περισσότερα ζητήματα σκέφτονται σαν συνηθισμένοι άνθρωποι. Ν συνηθισμένος άνθρωπος δεν διαπράττει ποτέ έγκλημα διότι έχει την ίδια υπερβολική εντύπωση για την παντοδυναμία μας.» Ν τόνος του Παούλ ήταν ουδέτερος, περιγραφικός, μα η καρδιά της Οεβέκκας σκίρτησε: τώρα μιλούσε ο νέος Παούλ, εκείνος που δεν ήταν πια στο πλευρό του νόμου και της τάξης. «Έτσι αναρωτηθήκατε, που μπορώ να βρω μια καλή τρύπα κοντά στο Ιας ΐέγκας;» «Λαι, αυτό ήταν όλο.» «Πίγουρα ο αμερικανικός λαός θα σας ευγνωμονεί. Θαι πώς αναμιχθήκατε σε αυτήν την υπόθεση; Βεν ανήκετε στην Ώστυνομία της Λέας όρκης;» Πώς θα το απαντήσει αυτό; αναρωτήθηκε η Οεβέκκα. Ρότε χτύπησε το τηλέφωνο. Ταμήλωσε τον ήχο της τηλεόρασης, σήκωσε το ακουστικό και είπε, «Λαι;» «Ώπό τη φωνή σου καταλαβαίνω ότι είσαι το είδος γυναίκας που ικανοποιεί πλήρως τα κριτήρια του αξιακού συστήματός μου,» είπε ο γκαστ Ξέρσονατζ. «Ζέλω να γλείψω το κωλαράκι και το μουνάκι σου και να με κατουρήσεις και-» «Ξρόκειται για μια εκπληκτική ιστορία, Γπιθεωρητή Ακούντμαν,» έλεγε ο δημοσιογράφος. το διάολο, σκέφτηκε η Οεβέκκα. Ε έκφραση του Παούλ ήταν τόσο ειλικρινής, που ήξερε ότι μόλις είχε πει ένα από τα πιο εξωφρενικά ψέματα της ζωής του. Ρο τηλέφωνο χτύπησε ξανά. Ε Οεβέκκα το άρπαξε βίαια και φώναξε, «Άκου εδώ, σκουλήκι, αν μου τηλεφωνήσεις ξανά-» «Φραίος τρόπος να μιλάς σε κάποιον που μόλις έσωσε τον κόσμο,» ακούστηκε μαλακή η φωνή του Παούλ. «Παούλ! Κα είσαι στην τηλεόραση-» «ΐιντεοσκόπησαν τη συνέντευξη πριν από μισή ώρα. Γίμαι στο αεροδρόμιο του Ιας ΐέγκας και ετοιμάζομαι να πάρω το αεροπλάνο για την Νυάσινγκτον. Ζα συναντηθώ με τον Ξρόεδρο.» «Ζεέ μου, τί θα του πεις;» «σα μπορεί να καταλάβει μια κωλοτρυπίδα σαν και του λόγου του,» δήλωσε ο Παούλ. (Πτο Ιος Άντζελες ο Βρ. ΐάλκαν Ρρολ είδε το σεισμογράφο να ανεβαίνει στο ΐαθμό 2. Ώυτό δεν ήταν ακόμα σοβαρό αλλά άφησε ένα σημείωμα στον μεταπτυχιακό φοιτητή που σύντομα θα τον αντικαθιστούσε. «Ών πηδήξει στο 3, τηλεφώνησέ μου στο σπίτι.» Έπειτα οδήγησε μέχρι το σπίτι του περνώντας δίπλα από το μπάνγκαλοου του Λτίλινγκερ, σιγοτραγουδώντας εύθυμα, ευχαριστώντας τον Ζεό που έληγαν οι ταραχές και είχε αποσυρθεί η Γθνοφρουρά. Πτο εργαστήριο ο μεταπτυχιακός φοιτητής, ο οποίος διάβαζε ένα βιβλίο τσέπης με τίτλο αρκικό ργιο, δεν παρατήρησε ότι ο σεισμογράφος πέρασε το 3 και χτύπησε το 4.) Ν Λτάνι Ξράισφιξερ ξύπνησε στο Ίνγκολσταντ και έριξε μια ματιά στο ρολόι του. Κεσημέρι. Θεέ μου, σκέφτηκε. Πτο ηθικό σύστημά του ήταν θανάσιμο αμάρτημα να κοιμάται μέχρι τόσο αργά. Ρότε θυμήθηκε κάποια πράγματα από τη χθεσινή νύχτα και χαμογέλασε με ικανοποίηση. Άλλαξε πλευρό στο κρεβάτι και φίλησε το λαιμό της Ιαίδης ΐέλκορ. Ένα χοντρό μαύρο μπράτσο κρεμόταν πάνω από τον άλλο ώμο της και ένα μαύρο κοιμισμένο χέρι κρατούσε το στήθος της. «Θεέ μου!» φώναξε ο Λτάνι καθώς θυμήθηκε περισσότερα. Ν Θλαρκ Θεντ σηκώθηκε παραπαίοντας και τον κοίταξε. (Γκείνη τη στιγμή ο «Ταμογελαστός Ρζιμ» Ρριπομίνα περπατούσε σε ένα πολύ επικίνδυνο πέρασμα στα βουνά της ΐόρειας Θαλιφόρνια. Πτην πλάτη του κρεμόταν μια κυνηγετική καραμπίνα Οέμινγκτον των 6mm, μοντέλο 700 Bolt Action με τηλεσκόπιο Κπούσνελ. Πτη μια πλευρά της ζώνης του είχε δέσει ένα παγούρι με ουίσκι και στην άλλη ένα παγούρι με νερό. Γίχε ιδρώσει από τον κόπο παρά το μεγάλο ύψος. Ήταν όμως ένας από τους ελάχιστους ευτυχισμένους ανθρώπους στη χώρα, καθώς δεν είχε βρεθεί κοντά σε ραδιόφωνο εδώ και τρεις μέρες και είχε χάσει όλη την τρομολαγνεία σχετικά με την

71

επιδημία Ώνθρακολέπρωσης Ξι, την κήρυξη στρατιωτικού νόμου, τις ταραχές και τις βομβιστικές ενέργειες. ΐρισκόταν στις ετήσιες διακοπές του, ελεύθερος από τον αποπνικτικό υπόνομο στον οποίο υποχρεωνόταν να ζει σαράντα εννέα εβδομάδες το χρόνο –την αθλιότητα και τη βρωμιά μέσα στις οποίες τσαλαβουτούσε καθημερινά ριψοκινδυνεύοντας την ψυχή του για το καλό των συμπολιτών του– και ανέπνεε καθαρό αέρα και σκεφτόταν καθαρές σκέψεις. Φς φανατικός κυνηγός, είχε διαβάσει ότι επιζούσε μόνο ένας αμερικανικός αετός και είχε αποφασίσει να μείνει αθάνατος στην κυνηγετική βιβλιογραφία ως ο άνθρωπος που τον σκότωσε. Συσικά ήξερε καλά την άποψη που θα είχαν οι οικολόγοι για το επίτευγμά του, μα δεν τον ενδιέφερε η γνώμη τους. Ένα μάτσο αδερφές, κομμούνια και τρελάρες. Ώυτή ήταν η γνώμη του για εκείνους τους μαλθακούς τύπους. Πίγουρα θα κάπνιζαν και χόρτο. Νύτε ένας άνδρας ανάμεσά τους. Πήκωσε την καραμπίνα του, η οποία πίεζε άβολα το μουσκεμένο από τον ιδρώτα πουκάμισό του, και συνέχισε να σκαρφαλώνει.) Η Μάμα ούτρα κοίταξε την κεντρική κάρτα Σαρώ στο Δέντρο της Ζωής: ήταν ο Σρελός. «Κε συγχωρείτε,» είπε το μικρό ιταλικό δέντρο. «Ε κατάσταση αρχίζει να γίνεται φαιδρή,» μουρμούρισε ο Σίσιον Ρσιπς. «Βεν σκοπεύω να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου συζητώντας με δέντρα.» «Γγώ είμαι ένα δέντρο με το οποίο αξίζει τον κόπο να μιλήσεις,» επέμεινε το σκουρόχρωμο δέντρο με τα μαλλιά της σε κότσο. Ώλληθώρισε. «Μέρω τι είσαι,» είπε τελικά. «Κισό δέντρο και μισή γυναίκα. Ergo, δρυάδα. Ρα οφέλη της κλασικής παιδείας.» «Ξολύ καλά,» είπε η δρυάδα. «ταν όμως σταματήσεις να τριπάρεις, θα φας τα μούτρα σου. Ζα θυμηθείς το Ιονδίνο και τη δουλειά σου και θα αναρωτηθείς πώς θα τους εξηγήσεις τον τελευταίο μήνα.» «Θάποιος μου έκλεψε ένα μήνα,» συμφώνησε ευχάριστα ο Ρσιπς. «Ένα κυνικό γέρικο γουρούνι που ονομάζεται Λτίλι Ιάμα. Ή ένας άλλος τύπος που λέγεται Ρόουντ. Θακό σινάφι. Βεν θα έπρεπε να κλέβουν τους μήνες του κόσμου.» Ρο δέντρο του παρέδωσε ένα φάκελο. «Ξροσπάθησε να μην τον χάσεις,» του είπε. «Ζα κάνει όλους στο γραφείο σου τόσο ευτυχισμένους που θα δεχτούν όποια ιστορία και αν σκαρφιστείς για να τους εξηγήσεις γιατί χρειάστηκες ένα μήνα για να τον βρεις.» «Ρί είναι;» «Ρα ονόματα όλων των διπλών πρακτόρων στη βρετανική κυβέρνηση, μαζί με τα ψεύτικα ονόματα που χρησιμοποιούν για τους τραπεζικούς λογαριασμούς στους οποίους φυλούν όσα χρήματα δεν μπορούν να δικαιολογήσουν. Θαθώς και οι αριθμοί των λογαριασμών και τα ονόματα των τραπεζών. λα σε ένα όμορφο πακέτο. Ρο μόνο που του λείπει είναι μια κόκκινη κορδέλα.» «Ζαρρώ ότι με εμπαίζουν πάλι,» είπε ο Ρσιπς. μως είχε αρχίσει να ξενερώνει. Άνοιξε το φάκελο και έριξε μια ματιά στο περιεχόμενό του. «Ώληθινά είναι όλα αυτά;» ρώτησε. «Βεν θα μπορέσουν να δικαιολογήσουν τα χρήματα,» τον διαβεβαίωσε το δέντρο. «Ζα αποσπάσετε κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες ομολογίες.» «Ξοιος διάβολος είσαι;» ρώτησε ο Ρσιπς βλέποντας μια έφηβη Ηταλίδα αντί για δέντρο. «Γίμαι ο φύλακας-άγγελός σου,» είπε εκείνη. «Κοιάζεις με άγγελο,» παραδέχτηκε απρόθυμα ο Ρσιπς, «μα δεν πιστεύω τίποτα από όλα αυτά. Ραξίδια στο χρόνο, δέντρα που μιλάνε, γιγάντιους βατράχους, τίποτα. Θάποιος μου έβαλε κάτι στο ποτό.» «Ξράγματι, κάποιος σου έβαλε κάτι στο ποτό. μως εγώ είμαι ο φύλακας-άγγελός σου και σου δίνω αυτόν το φάκελο. Τάρη σε αυτόν όλα θα πάνε καλά στο Ιονδίνο. Ρο μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να επινοήσεις ένα σχετικά πειστικό ψέμα…» «Κε κρατούσαν αιχμάλωτο σε ένα μπουντρούμι μαζί με μια όμορφη Γυρασιάτισα ερωτική σκλάβα,» άρχισε να αυτοσχεδιάζει ο Ρσιπς. «Ξολύ καλά,» είπε εκείνη. «Βεν θα το χάψουν αλλά θα πιστέψουν ότι εσύ το πιστεύεις. Ώυτό αρκεί.»

72

«Ξοιά είσαι πραγματικά;» Κα το δέντρο απλώς επανέλαβε, «μην χάσεις το φάκελο,» και απομακρύνθηκε, αφού μεταμορφώθηκε ξανά σε έφηβη Ηταλίδα και έπειτα σε γιγάντια γυναίκα που κρατούσε ένα χρυσό μήλο. Ν Τάουπτμαν, αρχηγός επιχειρήσεων της αστυνομίας της Νμοσπονδιακής Βημοκρατίας της Αερμανίας, εξέταζε με αηδία τη Πουίτα Σύρερ. Γίχε έρθει από την ΐόννη και είχε πάει κατευθείαν στο Μενοδοχείο Λτονάου αποφασισμένος να βγάλει κάποια άκρη με όλα τα σκάνδαλα, τις τραγωδίες και τα μυστήρια της προηγούμενης νύχτας. Ν πρώτος ύποπτος που ανέκρινε ήταν ο Freiherr31 Τάγκμπαρντ Πελίν, κακόφημος κοσμοπολίτης εκατομμυριούχος, ο οποίος είχε έρθει στο ροκ φεστιβάλ με μεγάλη παρέα. Ν Πελίν και ο Τάουπτμαν συζητούσαν σιγανά σε μια γωνία της σουίτας του Μενοδοχείου Λτονάου, ενώ οι κάμερες των αστυνομικών φωτογράφων άστραφταν πίσω τους. Ν Τάουπτμαν ήταν ψηλός και λεπτός, με κοντοκουρεμένα ασημόγκριζα μαλλιά, μακριά, αλεπουδίσια χαρακτηριστικά και διαπεραστικά μάτια. «Σοβερή τραγωδία ο θάνατος του Ξροέδρου σας χθες τη νύχτα,» είπε. «Ρα συλλυπητήριά μου. Θαθώς και για τη θλιβερή κατάσταση στη χώρα σας.» Πτην πραγματικότητα ο Τάουπτμαν αισθανόταν ευτυχής που οι Ενωμένες Ξολιτείες της Ώμερικής βυθίζονταν στο χάος. Ήταν δεκαπέντε ετών στα τέλη του Βευτέρου Ξαγκοσμίου Ξολέμου, τον είχαν καλέσει να καταταγεί καθώς οι Πύμμαχοι προήλαυναν σε γερμανικό έδαφος και είχε δει τη χώρα του να κυριεύεται από Ώμερικανούς στρατιώτες. λα αυτά του είχαν προκαλέσει εντύπωση πολύ βαθύτερη από τη συνεργασία Ε.Ξ.Ώ-Βυτικής Αερμανίας που είχε αναπτυχθεί αργότερα. «Βεν είναι δικός μου Ξρόεδρος, ούτε δική μου χώρα,» απάντησε αμέσως ο Τάγκμπαρντ Πελίν. «Αεννήθηκα στη Λορβηγία. Έζησα για αρκετό καιρό στις ΕΞΏ και έγινα πολίτης τους για κάποιο διάστημα, όταν ήμουν πολύ νεότερος. μως αποκήρυξα την αμερικανική υπηκοότητα πριν από πολλά χρόνια.» «Κάλιστα,» είπε ο Τάουπτμαν προσπαθώντας ανεπιτυχώς να κρύψει την απαρέσκειά του για την ασαφή αίσθηση εθνικής ταυτότητας του Τάγκμπαρντ. «Θαι ποια χώρα έχει σήμερα την τιμή να σας έχει πολίτη της;» Ν Τάγκμπαρντ έβαλε χαμογελώντας το χέρι του στην εσωτερική τσέπη του γαλάζιου ναυτικού μπλέιζερ με μπρούτζινα κουμπιά που είχε φορέσει για την περίσταση. Έδωσε το διαβατήριο στον Τάουπτμαν, ο οποίος το πήρε και γρύλισε έκπληκτος. «Ησημερινή Αουινέα.» Πήκωσε το βλέμμα του μορφάζοντας. «Σερνάντο Ξόο!» «Έτσι φαίνεται,» είπε ο Τάγκμπαρντ και ένα κατάλευκο χαμόγελο ξεμύτισε στα σκούρα χαρακτηριστικά του. «Ζα αποδεχτώ την έκφρασή συμπάθειάς σας για τη θλιβερή κατάσταση εκείνης της χώρας.» Ε αντιπάθεια του Τάουπτμαν για αυτόν τον Ιατίνο αριστοκράτη βάθυνε ακόμα περισσότερο. Ν άνθρωπος ήταν αναμφίβολα ένας από εκείνους τους ανήθικους διεθνείς τυχοδιώκτες που κουβαλούσε την εθνικότητά του όπως πολλοί πλοιοκτήτες σήκωναν τη σημαία του Ξαναμά. Ξιθανότατα ο πλούτος του Τάγκμπαρντ ήταν ίσος ή μεγαλύτερος από το συνολικό πλούτο της Ησημερινής Αουινέας. Θαι όμως, κατά πάσα πιθανότητα δεν θα είχε κάνει τίποτα για να βοηθήσει τη θετή χώρα του πέρα από το να δωροδοκήσει μερικούς αξιωματούχους για να αποκτήσει την υπηκοότητα. Ε Ησημερινή Αουινέα είχε διχαστεί και παραλίγο να οδηγούσε τον κόσμο σε έναν τρίτο και τελευταίο πόλεμο, και όμως αυτός ο παρασιτικός μεσογειακός τζιτζιφιόγκος πήγαινε σε ροκ φεστιβάλ με Κπουγκάτι Οουαγιάλ μαζί με ένα τσούρμο κηφήνων, λακέδων, παρατρεχάμενων, ευνοούμενων, πορνιδίων, πρεζάκηδων και κάθε είδους περιθωριακών. Γμετικό! Ν Τάγκμπαρντ κοίταξε ολόγυρα. «Ώυτό το δωμάτιο είναι άθλιο μέρος για συζήτηση. Ξώς αντέχετε αυτήν τη μυρωδιά; Κου προκαλεί ναυτία.»

31 Γλεύθερος Άνθρωπος. (Π.τ.μ.)

73

Γυτυχής που προκαλούσε κάποια δυσαρέσκεια σε αυτόν τον άνθρωπο, τον οποίο αντιπαθούσε όλο και περισσότερο όσο καλύτερα τον γνώριζε, ο Τάουπτμαν κάθισε πιο άνετα στην κόκκινη πολυθρόνα ξεγυμνώνοντας τα δόντια του σε ένα χαμόγελο. «Ζα με συγχωρήσετε, Freiherr Πελίν, αλλά κρίνω ότι είναι αναγκαίο να βρίσκομαι εδώ αυτήν τη στιγμή και ταυτοχρόνως αναγκαίο να μιλώ μαζί σας. Φστόσο, δεν περίμενα να σας είναι δυσάρεστη αυτή η ιδιόμορφη ψαρίλα. Ίσως η ναυτική ενδυμασία σας με παραπλάνησε.» Ν Τάγκμπαρντ κούνησε τους ώμους του. «Γίμαι άνθρωπος της θάλασσας, τρόπον τινά. μως το ότι αρέσει σε κάποιον η θάλασσα δεν σημαίνει ότι επιθυμεί να κάθεται δίπλα σε έναν τόνο ψόφιων σκουμπριών. Γσείς τι πιστεύετε ότι είναι;» «Βεν έχω ιδέα. Ήλπιζα ότι θα με ενημερώνατε εσείς για την ταυτότητά τους.» «Ρο μόνο που μου μυρίζει είναι ψόφια ψάρια. Σοβάμαι ότι ίσως περιμένετε από μένα περισσότερα από όσα θα μπορούσα να σας προσφέρω. ποθέτω ότι πιστεύετε πως μπορώ να σας πω πολλά για τη χθεσινή νύχτα. Ρί ακριβώς προσπαθείτε να μάθετε;» «Ξρώτα απ’ όλα, θέλω να μάθω τι συνέβη πραγματικά. Ζεωρώ ότι αυτό που έχουμε είναι μια περίπτωση κατάχρησης ναρκωτικών ουσιών σε κολοσσιαία κλίμακα. Θαι εμείς –ο Βυτικος Θόσμος γενικώς- έχουμε υποφέρει από πολλές τέτοιες καταστάσεις τα τελευταία χρόνια. Σαίνεται ότι δεν υπάρχει ούτε ένα άτομο που να ήταν παρόν στο φεστιβάλ και να μην ήπιε κάποια ποσότητα από εκείνο το αναψυκτικό που περιείχε LSD.» «Βώσε στον καθένα το παγωτό του και κανείς δεν θα αποφύγει το τριπ,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Βεν σας κατάλαβα.» «Ξαρέφρασα τον Παίξπηρ,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «μως αυτό δεν έχει μεγάλη σχέση με την υπόθεση. Πας παρακαλώ συνεχίστε.» «Ιοιπόν, μέχρι τώρα κανείς δεν κατόρθωσε να μας προσφέρει μια συνεκτική ή εύλογη έκθεση των γεγονότων,» είπε ο Τάουπτμαν. «πήρξαν τουλάχιστον είκοσι εφτά θάνατοι για τους οποίους είμαι βέβαιος. Έγινε μαζική χρήση LSD. πάρχουν πολυάριθμες αναφορές για πυροβολισμούς από πιστόλια, τουφέκια και πολυβόλα κάπου στην όχθη της λίμνης. Ώρκετοί μάρτυρες λένε ότι είδαν πολλούς άνδρες με στολές των Λαζί να τρέχουν στο δάσος. Ών αυτό δεν ήταν παραίσθηση, το να ντύνεται κανείς σαν Λαζί είναι σοβαρό αδίκημα στην Νμοσπονδιακή Βημοκρατία της Αερμανίας. Κέχρι τώρα καταφέραμε να κρατήσουμε μεγάλο μέρος όλων αυτών μακριά από τις εφημερίδες διατηρώντας σε απομόνωση τους ανθρώπους του Ρύπου που έχουν έρθει. μως πρέπει να καθορίσουμε με ακρίβεια τί εγκλήματα διεπράχθησαν και ποιοι τα διέπραξαν και να ασκήσουμε διώξεις. Βιαφορετικά θα δώσουμε σε όλο τον κόσμο την εντύπωση ότι είμαστε ένα έθνος ανίκανο να αντιμετωπίσει τη συνολική διαφθορά της νεολαίας εντός των συνόρων μας.» «λα τα έθνη είναι συνολικοί διαφθορείς της νεολαίας,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Βεν χρειάζεται να ανησυχείτε.» Ν Τάουπτμαν μόρφασε βλέποντας με το νου του ένα όραμα μαστουρωμένων μασκαράδων με στολές Λαζί και τον ίδιο με στολή του γερμανικού στρατού πριν από τριάντα χρόνια, σε ηλικία δεκαπέντε ετών, και κατανοώντας πολύ καλά τί εννοούσε ο Τάγκμπαρντ. «Ρη δουλειά μου κάνω,» είπε βαρύθυμα. Για κοίτα λοιπόν πόσο πιο όμορφος είναι ο κόσμος τώρα που έφυγαν οι αδερφοί αύρους, ήταν το τηλεπαθητικό μήνυμα που έστειλε ο Λτίλι Ιάμα στο μυαλό του. Ν Τάγκμπαρντ διατήρησε το ανέκφραστο ύφος του. «Σαίνεται ότι ο ρόλος σας στο συμβάν,» συνέχισε ο Τάουπτμαν, «ήταν εποικοδομητικός, Freiherr Πελίν. Ιένε ότι ανεβήκατε στη σκηνή όταν η υστερία και οι παραισθήσεις είχαν αγγίξει το αποκορύφωμά τους και βγάλατε ένα λόγο ο οποίος ηρέμησε σε μεγάλο βαθμό το κοινό.» Ν Τάγκμπαρντ γέλασε. «Βεν έχω ιδέα τί είπα. Μέρετε τί σκεφτόμουν; Πκεφτόμουν ότι ήμουν ο Κωϋσής, εκείνοι ήταν οι Ησραηλίτες και τους οδηγούσα στην Γρυθρά Ζάλασσα με το στρατό του Σαραώ να μας ακολουθεί για να μας σφάξει.»

74

«Νι μοναδικοί Ησραηλίτες που ήταν παρόντες χθες τη νύχτα είχαν μάλλον άσχημη κατάληξη. Γίστε Γβραίος, Freiherr Πελίν;» «Βεν είμαι καθόλου θρήσκος. Αιατί ρωτάτε;» «Πκέφτηκα ότι ίσως θα μπορούσατε να ρίξετε λίγο φως στο σκηνικό που ανακαλύψαμε σε αυτά τα δωμάτια. Βεν έχει σημασία προς το παρόν. Ξαρουσιάζει ενδιαφέρον το γεγονός ότι νομίσατε ότι τους οδηγούσατε στην απέναντι όχθη της λίμνης. Κάλιστα, σήμερα το πρωί, όταν έφτασαν στην περιοχή οι αστυνομικές εφεδρείες, βρήκαν τους περισσότερους νεαρούς να περιφέρονται στην απέναντι όχθη.» «Ίσως βαδίσαμε όλοι γύρω της ενώ νομίζαμε ότι τη διασχίζαμε,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Γπί τη ευκαιρία, δεν είχατε καθόλου άνδρες στο φεστιβάλ; Ών είχατε, θα μπορούσαν να σας πουν κάτι.» «Γίχαμε μερικούς άνδρες με πολιτικά και δεν μπορούν να μου πουν τίποτα. λοι εκτός από έναν έλαβαν εν αγνοία τους LSD και ο ένας που δεν το έλαβε θα πρέπει να είχε και εκείνος παραισθήσεις λόγω κάποιας ψυχολογικής μόλυνσης. Γίδε τους Λαζί, μια λαμπερή γυναίκα ύψους 30 μέτρων και μια γέφυρα πάνω από τη λίμνη. Πκέτες βλακείες. πως σίγουρα θα παρατηρήσατε, δεν υπήρχαν αστυνομικοί με στολή. Γίχαν γίνει κάποιες συμφωνίες –επικυρωμένες στο υψηλότερο κυβερνητικό επίπεδο- ώστε η περιφρούρηση του φεστιβάλ να ανατεθεί στους διοργανωτές. πήρχε η αίσθηση ότι, δεδομένης της συμπεριφοράς της σημερινής νεολαίας, η επίσημη αστυνομία δεν θα ήταν αποτελεσματική στον έλεγχο του τεράστιου πλήθους. Ζα έλεγα ότι, κατά τη γνώμη μου, αυτή η απόφαση ήταν δειλή. μως δεν είμαι πολιτικός και ευχαριστώ τον Ζεό για αυτό. Φς συνέπεια αυτής της απόφασης, η τήρηση της τάξης στο φεστιβάλ αφέθηκε τελικά στα χέρια ανθρώπων όπως εσείς, που σκεφτήκατε να κάνετε κάτι με την κατάσταση. Θαι παρεμποδιστήκατε και εσείς ως ακούσιο θύμα του LSD.» «Ιοιπόν,» είπε ο Τάγκμπαρντ, «για να κατανοήσετε πλήρως τι συνέβη, θα πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι πιθανότατα πολλοί άνθρωποι εκεί καλωσόρισαν το ταξίδι με το LSD. Πίγουρα πολλοί είχαν φέρει το δικό τους. Ξροσωπικά έχω ζήσει άφθονες εμπειρίες με LSD. πως καταλαβαίνετε, ένας άνθρωπος με το εύρος των ενδιαφερόντων μου αισθάνεται την υποχρέωση να δοκιμάσει τα πάντα τουλάχιστον μια φορά. Έπαιρνα LSD όταν ήταν ακόμα νόμιμο σε όλο τον κόσμο.» «Συσικά,» είπε ξινισμένα ο Τάουπτμαν. Ν Τάγκμπαρντ κοίταξε γύρω του και είπε, «Πκεφτήκατε καθόλου το ενδεχόμενο αυτοί οι ηλικιωμένοι άνθρωποι να πήραν με κάποιο τρόπο LSD και να έπαθαν καρδιακή προσβολή ή κάτι παρόμοιο;» Πτη σουίτα υπήρχαν είκοσι τρεις νεκροί. Βεκατρείς από αυτούς βρίσκονταν στο μεγάλο σαλόνι, όπου κάθονταν ο Τάγκμπαρντ και ο Τάουπτμαν. Θαι οι νεκροί ήταν καθισμένοι, σε διάφορες στάσεις ολοκληρωτικής κατάρρευσης, κάποιοι με το κεφάλι να κρέμεται προς τα πίσω, άλλοι διπλωμένοι στα δύο με το κεφάλι να κρέμεται ανάμεσα στα γόνατά τους και τις άκρες των δακτύλων τους να ακουμπούν στο πάτωμα. πήρχαν άλλοι εννέα νεκροί γέροι στην κρεβατοκάμαρα και ένας στο μπάνιο. Νι περισσότεροι ήταν ασπρομάλληδες. Θάποιοι ήταν εντελώς φαλακροί. Νύτε ένας δεν θα μπορούσε να είναι κάτω των ογδόντα και αρκετοί έδειχναν άνω των ενενήντα. Ν άνδρας στο μπάνιο είχε δεχθεί την επίσκεψη του θανάτου καθισμένος στη λεκάνη, με τα βρακιά κατεβασμένα. Ήταν ο γηραιός κύριος με το λευκό μουστάκι και την ατίθαση φράντζα που είχε μιλήσει απότομα στον Ρζορτζ στο σαλόνι του ξενοδοχείου το προ-προηγούμενο βράδυ. Ν Τάουπτμαν κούνησε το κεφάλι του. «Σοβάμαι ότι δεν θα είναι καθόλου εύκολο να βρούμε τί συνέβη σε αυτούς τους ανθρώπους. Σαίνεται ότι όλοι πέθαναν την ίδια στιγμή. Βεν υπάρχουν εμφανή ίχνη δηλητηρίασης, πάλης ή πόνου πέρα από την έκφραση στα μάτια τους. Έχουν όλοι τα μάτια ανοιχτά και δίνουν την εντύπωση ότι αντικρίζουν κάποια ανείπωτη φρίκη.»

75

«Έχετε καμία ιδέα για το ποιοί είναι; Αιατί είπατε ότι ίσως θα μπορούσα να βοηθήσω, αν ήμουν Γβραίος;» «ΐρήκαμε τα διαβατήριά τους. Γίναι όλοι τους Ησραηλινοί πολίτες. Ώυτό είναι από μόνο του αρκετά αλλόκοτο. Αενικά οι Γβραίοι τέτοιας ηλικίας αποφεύγουν να επισκέπτονται αυτήν τη χώρα για προφανείς λόγους. Φστόσο, την 1η ΚαΎου του 1776 ιδρύθηκε εδώ, στο Ίνγκολσταντ, μια οργάνωση που συνδέεται με το σιωνιστικό κίνημα. Ίσως αυτοί οι πρεσβύτεροι συγκεντρώθηκαν εδώ για να γιορτάσουν την επέτειο.» «Ώ, ναι,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Πτους Ξεφωτισμένους της ΐαυαρίας δεν αναφέρεστε; Ζυμάμαι ότι άκουσα να μιλάνε για αυτούς όταν φτάσαμε εδώ.» «Ηδρυτής της οργάνωσης ήταν ένας καθαιρεμένος Ηησουίτης και μέλη της ήταν ελεύθεροι τέκτονες, ελεύθεροι στοχαστές και Γβραίοι, καθώς και κάποιοι διάσημοι πολιτικοί και καλλιτέχνες: ο ΐασιλιάς Ιεοπόλδος, ο Ακαίτε, ο Κπετόβεν.» «Θαι λέτε ότι αυτή η οργάνωση κρυβόταν πίσω από το σιωνιστικό κίνημα;» Ν Τάουπμαν απέρριψε τον υπαινιγμό με μια κίνηση των μακριών, λεπτών δακτύλων του. «Βεν είπα ότι κρυβόταν πίσω από τίποτα. Ξάντα υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν ότι κάτι κρύβεται πίσω από κάθε πολιτικό ή εγκληματικό φαινόμενο. Ξάντα υπάρχει μια συνωμοσία που εξηγεί τα πάντα. Ώυτό είναι αντιεπιστημονικό. Ών θέλει κανείς να κατανοήσει τα γεγονότα, πρέπει να αναλύσει τις ανθρώπινες μάζες και τις οικονομικές, πολιτισμικές και κοινωνικές συνθήκες στις οποίες ζουν. Ν σιωνισμός ήταν ένα λογικό επακόλουθο της κατάστασης των Γβραίων κατά τα τελευταία εκατό χρόνια. Βεν χρειάζεται να επινοήσουμε κάποια ομάδα Ξεφωτισμένων που σχεδίασε και διέδωσε το κίνημα για δικούς της, πονηρούς λόγους. Νι Γβραίοι βρίσκονταν σε άθλια κατάσταση σε πολλά μέρη – χρειάζονταν κάποιον τόπο για να καταφύγουν. Ώκόμα και ένα παιδί θα μπορούσε να δει ότι η Ξαλαιστίνη ήταν μια ελκυστική δυνατότητα.» «Γπομένως,» είπε ο Τάγκμπαρντ, «αν οι Ηλλουμινάτοι δεν έχουν καμία σημασία για την ιστορία του Ησραήλ, τί γύρευαν εδώ αυτοί οι είκοσι τρεις γέροι Ησραηλινοί την ημέρα της επετείου της ίδρυσης της οργάνωσης;» «Ίσως εκείνοι να νόμιζαν ότι οι Ηλλουμινάτοι έχουν σημασία. Ίσως ήταν και οι ίδιοι μέλη. Ζα κάνω έρευνες στο Ησραήλ για την ταυτότητά τους. Ίσως κάποιοι συγγενείς να ζητήσουν τις σωρούς. Βιαφορετικά, η γερμανική κυβέρνηση θα φροντίσει να ταφούν στο εβραϊκό νεκροταφείο του Ίνγκολσταντ με την πρέπουσα τελετή. Πήμερα η κυβέρνηση είναι πολύ ευαίσθητη με τα ζητήματα που αφορούν σε Γβραίους.» «Ίσως ήταν ελεύθερα πνεύματα,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Ίσως να μην τους άρεσε να ταφούν με θρησκευτική τελετή.» «Ρο ερώτημα είναι ανιαρό και άνευ σημασίας,» είπε ο Τάουπτμαν. «Ζα συμβουλευτούμε την κυβέρνηση του Ησραήλ και θα κάνουμε ό,τι θα μας προτείνει.» Ένας ηλικιωμένος σερβιτόρος χτύπησε την πόρτα και ένας άνδρας του Τάουπτμαν του άνοιξε. Έσπρωχνε ένα καροτσάκι με ένα εξαίσιο ασημένιο σαμοβάρι, φλιτζάνια και ένα δίσκο με γλυκά. Ξριν να σερβίρει οποιονδήποτε άλλο, οδήγησε το καροτσάκι μέχρι τον Τάουπτμαν και τον Τάγκμπαρντ. Ρα τσιμπλιάρικα μάτια του απέφευγαν επιμελώς τα πτώματα που ήταν σκορπισμένα στη σουίτα. Ξροσέφερε καφέ και στους δυο τους. «Άφθονη κρέμα και ζάχαρη,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Πκέτος για μένα,» είπε ο Τάουπτμαν παίρνοντας ένα γλυκό με κεράσι και δαγκώνοντάς το με ευχαρίστηση. «Ξώς ξέρετε ότι δεν έχει ρίξει κανείς LSD στον καφέ ή στα γλυκά;» είπε ο Τάγκμπαρντ χαμογελώντας σκανταλιάρικα. Ν Τάουπτμαν χτένισε τα μαλλιά του με το χέρι του και χαμογέλασε και εκείνος. «Βιότι αν μου σέρβιραν τροφή με οποιοδήποτε ψεγάδι θα έκλεινα αυτό το ξενοδοχείο και το ξέρουν. Ιαμβάνουν κάθε δυνατό μέτρο.»

76

«Ρώρα που ανοιχτήκαμε περισσότερο και πίνουμε μαζί καφέ,» είπε ο Τάγκμπαρντ, «επιτρέψτε μου να σας ζητήσω μια χάρη. Ώφήστε με ελεύθερο σήμερα. Έχω κάποια ζητήματα να κανονίσω στις ΕΞΏ και θα ήθελα να φύγω.» «Ώρχικά σχεδιάζατε να μείνετε για ολόκληρη την εβδομάδα. Ρώρα, ξαφνικά, πρέπει να φύγετε αμέσως. Βεν καταλαβαίνω.» «Πχεδίαζα να μείνω αλλά αυτό ήταν πριν να σκοτωθούν τα περισσότερα μέλη της κυβέρνησης των ΕΞΏ. Γπιπλέον, δεν έχω κανένα λόγο να μείνω εδώ, εφόσον ακυρώθηκε το υπόλοιπο φεστιβάλ. Φστόσο, δεν έχω ακόμα καταλάβει γιατί ακυρώθηκε το φεστιβάλ. Ξοιανού ήταν η ιδέα και για ποιό λόγο;» Ν Τάουπτμαν τον κοίταξε πίσω από τη μακριά μύτη του και δάγκωσε άλλη μια μπουκιά, ενώ ο Τάγκμπαρντ αναρωτιόταν πως μπορούσε ο τύπος να τρώει μέσα σε εκείνη τη δυσωδία. Θαταλάβαινε ότι ένας επιθεωρητής δεν θα ενοχλείτο από την παρουσία των νεκρών αλλά η ψαρίλα ήταν άλλη υπόθεση. «Θατ’ αρχήν, Freiherr Πελίν, υπάρχει το ζήτημα της εξαφάνισης και του ενδεχόμενου θανάτου από πνιγμό των τεσσάρων μελών της οικογένειας Παύρους, γνωστών ως Ώμέρικαν Κέντικαλ Ώσοσιέισιον. Νι αναφορές για όσα τους συνέβησαν είναι μπερδεμένες, φαντασιόπληκτες και αντιφατικές, όπως και οι αναφορές για κάθε περιστατικό της χθεσινής νύχτας. Πύμφωνα με την ανασυγκρότηση που επεχείρησα, έπεσαν με το αυτοκίνητό τους στη λίμνη.» «Ώπό ποιά πλευρά;» Ν Τάουπτμαν σήκωσε τους ώμους του. «Βεν έχει και πολλή σημασία. Ε λίμνη είναι σχεδόν απύθμενη. Ών βρίσκονται εκεί μέσα, αμφιβάλλω αν θα τους βρούμε ποτέ. Ζα πρέπει να βρίσκονταν υπό την επήρεια του LSD και σίγουρα δεν ήταν συνηθισμένοι σε κάτι τέτοιο.» Θοίταξε τον Τάγκμπαρντ με επικριτικό βλέμμα. «Ήταν τόσο φρόνιμοι. Πίγουρα μια ελπίδα για το μέλλον. Θαι το αυτοκίνητό τους ήταν εθνικό κειμήλιο. Ρεράστια απώλεια.» «Ήταν οι μόνες διάσημες απώλειες;» «Ξοιός μπορεί να πει; Βεν διαθέτουμε καμία ακριβή καταγραφή όσων συμμετείχαν στο φεστιβάλ. Βεν τηρήθηκε κανένας κατάλογος όσων αγόρασαν εισιτήρια, όπως θα έπρεπε να είχε συμβεί. Ζα μπορούσαν να έχουν πνιγεί χίλιοι νέοι και νέες στη λίμνη και να εμείς να το αγνοούμε. Πε κάθε περίπτωση, οι Παύρους, όπως ίσως δεν γνωρίζετε, ήταν οι εμπνευστές του φεστιβάλ του Ίνγκολσταντ. Κια άκρως πατριωτική πράξη. Ήθελαν να βοηθήσουν τον τουρισμό στην Αερμανία, ιδιαιτέρως στην ΐαυαρία, που ήταν η γενέτειρά τους.» «Λαι,» είπε ο Τάγκμπαρντ, «Βιάβασα ότι το Ίνγκολσταντ ήταν η ιδιαίτερη πατρίδα τους.» Ν Τάουπτμαν κούνησε τα κεφάλι του. «Ν εκπρόσωπος τύπου τους το απεκάλυψε αυτό όταν συνέλαβαν την ιδέα του φεστιβάλ. Πτην πραγματικότητα είχαν γεννηθεί στη βόρεια ΐαυαρία, στο ΐόλφραμς-Έσενμπαχ, τη γενέτειρα άλλου ενός διάσημου Αερμανού μουσικού, του Minnesinger32 ΐόλφραμ φον Έσενμπαχ ο οποίος έγραψε το Πάρσιφαλ. Ρώρα όμως έχουν χαθεί για πάντα, εκτός αν συμβεί κάποιο θαύμα, και δεν βρίσκεται κανείς άλλος υπεύθυνος. Βίχως τους Παύρους το φεστιβάλ καταρρέει σαν ακέφαλο σώμα. Γπιπλέον, η κυβέρνηση θέλει να λήξει το φεστιβάλ, καθώς δεν επιθυμούμε να επαναληφθεί η χθεσινή νύχτα. Ρο LSD είναι ακόμα παράνομο στην Βυτική Αερμανία, σε αντίθεση με τις ΕΞΏ» «Πε κάποια μέρη των ΕΞΏ είναι ακόμα παράνομο,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Βεν είναι παράνομο στην Ησημερινή Αουινέα, διότι εκεί δεν είχαμε ποτέ πρόβλημα ναρκωτικών.» «Θαθώς είστε ενθουσιώδης υπήκοος της Ησημερινής Αουινέας, είμαι βέβαιος ότι αυτό θα σας ευχαριστεί,» είπε ο Τάουπτμαν. «Ιοιπόν, Freiherr Πελίν, θα ήθελα να σας απελευθερώσω αμέσως αλλά, όταν θα έχω συμπληρώσει περισσότερα κομμάτια του χθεσινού παζλ, θα έχω να σας απευθύνω και άλλες ερωτήσεις. Ξρέπει να σας ζητήσω να παραμείνετε στην περιοχή του Ίνγκολσταντ.»

32 Ιυρικού ποιητή. (Π.τ.μ.)

77

Ν Τάγκμπαρντ σηκώθηκε. «Ών συμφωνήσετε να μην με θέσετε υπό παρακολούθηση ή φρούρηση, σας δίνω το λόγο μου ότι θα παραμείνω στην περιοχή.» Ν Τάουπτμαν χαμογέλασε ανεπαίσθητα. «Ν λόγος σας δεν είναι απαραίτητος. πάρχουν μπλόκα σε όλους τους δρόμους και απαγορεύονται η απογείωση και η προσγείωση στο Ώεροδρόμιο του Ίνγκολσταντ. Κπορείτε να κινηθείτε στην πόλη, στη λίμνη και στο χώρο του φεστιβάλ χωρίς να σας ενοχλήσει κανείς.» Ν Τάγκμπαρντ έφυγε ταυτόχρονα με το σερβιτόρο. Γκείνος συνόδευσε τον Τάγκμπαρντ έξω και, όταν έκλεισε πίσω του η πόρτα, είπε, «Κεγάλο κρίμα.» «χι και τόσο,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «λοι ήταν πάνω από ογδόντα. Γίναι καλή ηλικία για να πεθάνει κανείς.» Ν σερβιτόρος γέλασε. «Γγώ είμαι εβδομήντα πέντε και δεν νομίζω ότι καμία ηλικία είναι καλή για να πεθάνεις. Ώλλά δεν αναφερόμουν σε αυτό. Ίσως δεν παρατηρήσατε το ενυδρείο στην αίθουσα. Έχει σπάσει και τα ψάρια έχουν σκορπιστεί στο πάτωμα. Σρόντιζα αυτό το ενυδρείο για είκοσι χρόνια. Ήταν μια εξαιρετική συλλογή σπάνιων τροπικών ψαριών. Ξεριείχε ακόμα και αιγυπτιακούς στοματοτροφείς. Ρώρα είναι όλα νεκρά. Έτσι είναι η ζωή.» Ν Τάγκμπαρτ ήθελε να ρωτήσει το σερβιτόρο τί είναι οι αιγυπτιακοί στοματοτροφείς αλλά ξαφνικά ο γέρος έγνεψε, άνοιξε μια πόρτα που οδηγούσε σε ένα θάλαμο υπηρεσίας και εξαφανίστηκε. Ν Λτάνι Ξράισφιξερ περιπλανιόταν στο σκοτάδι μαζί με την Ιαίδη ΐέλκορ και τον Θλαρκ Θεντ και αισθανόταν υπέροχα, όταν μπήκε στο δρόμο του η Βεσποινίς Ξορτινάρι. «Ώυτό θα σε ενδιαφέρει,» είπε και του παρέδωσε ένα φάκελο σαν και εκείνον που είχε δώσει στον Σίσιον Ρσιπς. «Ρί είναι αυτό;» ρώτησε εκείνος. Ρην έβλεπε σαν Γλληνίδα με κλασικό χιτώνα και ένα χρυσό μήλο στο χέρι. «Οίξε μια ματιά.» Άνοιξε το φάκελο και βρήκε μια φωτογραφία με τον Ρομπίας Λάιτ και τον Δεβ Τιρς να ρυθμίζουν το ρολόι της βόμβας στα γραφεία της Αντιπαράθεσης. «Ώυτός ο άνδρας,» είπε η Βεσποινίς Ξορτινάρι δείχνοντας τον Λάιτ, «είναι πρόθυμος να δώσει στοιχεία στις αρχές ενάντια στον Τιρς και την Ώτλάντα Τόουπ. Ήθελες να τους στριμώξεις εδώ και καιρό, έτσι δεν είναι;» «Ξοιά είσαι;» ρώτησε ο Λτάνι με γουρλωμένα μάτια. «Γίμαι εκείνη για την οποία σου μίλησε η Κάμα Πούτρα, εκείνη που θα σε συναντούσε εδώ, στο Ίνγκολσταντ. Ώνήκω στους Ξεφωτισμένους.» («Αια τί πράγμα μιλάνε αυτοί οι δύο;» ρώτησε ο Θλαρκ Θεντ την Ιαίδη ΐέλκορ. «Ξοιός ξέρει;» απάντησε εκείνη σηκώνοντας τους ώμους της. «Ρριπάρουν και οι δύο.») «Ε Ζεϊκή Ώστραπή είναι η πιο δραστήρια βιτρίνα της Ώίρεσης του Θίτρινου Πυμβόλου στη σύγχρονη Ώμερική,» συνέχισε το παραμύθι η Βεσποινίς Ξορτινάρι… Ιίγα μέτρα μακριά ο Ρζο Κάλικ έλεγε στον Τάγκμπαρντ, «δεν μου αρέσουν οι σκευωρίες. Ώκόμα και ενάντια σε ανθρώπους σαν τον Τιρς και την Τόουπ.» «Κας υποψιάζεσαι για αντιδεοντολογική συμπεριφορά;» ρώτησε αθώα ο Τάγκμπαρντ. (Ε Ξατ Νυόλς τηλεφωνεί κάπου.) «Γίμαι κατά των φυλακών,» είπε χωρίς περιστροφές ο Ρζο. «Βεν νομίζω ότι η Ώτλάντα και ο Δεβ θα έχουν βελτιωθεί όταν θα βγουν. Ζα έχουν γίνει χειρότεροι.» «Λα είσαι βέβαιος ότι οι Ξεφωτισμένοι θα σε προστατεύουν,» ολοκλήρωσε με σοβαρότητα η Βεσποινίς Ξορτινάρι. Ν Λτάνι Ξράισφιξερ συνέχισε να την κοιτά. Ρο τηλέφωνο χτυπά πέρα μακριά και με τραβά πίσω σε ένα σώμα, έναν εαυτό, ένα σκοπό, διαλύοντας τις αναμνήσεις μου ως Άρχοντα του Ρσίρκου. Πηκώνω το ακουστικό. «Τιρς,» λέω. «Ννομάζομαι Ξάτ Νυόλς,» λέει μια γυναικεία φωνή. «Γκπροσωπώ την Ώτλάντα. Ρο σύνθημα είναι Ζέλημα.»

78

«Πυνέχισε,» λέω τραχιά και αναρωτιέμαι αν πρόκειται για εκείνο τον ειρηνιστή καθηγητή που σκοτώσαμε στην Ξλατεία των Ενωμένων Γθνών την 1η Ώπριλίου. «Που την έχουν στήσει για μια βομβιστική ενέργεια,» λέει. «Ξρέπει να κρυφτείς.» Ν Τάγκμπαρντ γέλασε. «Ε Ώτλάντα δεν θα επιστρέψει στις ΕΞΏ Γίναι διπλή πράκτορας εδώ και πάνω από δύο χρόνια. Βουλεύει για μένα.» (ΐρήκα την αποθήκη που είχε περιγράψει εκείνη η Νυόλς. Ε πόρτα ήταν ανοιχτή, όπως μου είχε υποσχεθεί. Ρο όνομα πάνω της με παραξένεψε, Κεταφορική Ακολντ & Άπελ…) «Ρο ίδιο και ο Ρομπίας Λάιτ και θα ζητήσει συμφωνία. λα έχουν σχεδιαστεί προσεκτικά, Ρζο. Ώπλώς νόμιζες ότι το να βάλεις βόμβα στο γραφείο σου ήταν δική σου ιδέα.» «Θαι ο Δεβ Τιρς;» ρώτησε ο Ρζο. «Ώυτήν τη στιγμή απολαμβάνει κάποιες άκρως εκπαιδευτικές εμπειρίες στη Λέα όρκη,» απάντησε ο Τάγκμπαρντ. «Και εγώ είμαι κατά των φυλακών.» Θαι είμαι παγιδευμένος, οι τρεις τους με έχουν περικυκλώσει, και η Ρζούμπελα απαιτεί να μάθει, «Ξες μας τη Ιέξη,» επαναλάμβάνει το Ρζούμπελο, «Ξες μας τη Ιέξη,» και ο Ρζούμπελουμ ξεγυμνώνει το ξίφος, «Ξες μας τη Ιέξη, Δεβ Τιρς…» «ΐομβιστική ενέργεια στη Λέα όρκη;» ρώτησε ο Ξρόεδρος με διαπεραστικό βλέμμα, προσπαθώντας να δείχνει σκληρός σαν τον προκάτοχό του. «Κάλιστα,» συνέχισε ο Παούλ. «Ώπό τη στιγμή που ξεκαθάρισε η σύνδεση με τη Ζεϊκή Ώστραπή, φύγαμε με τον Κπάρνεϊ για το Ιας ΐέγκας. Θαταλαβαίνετε γιατί.» Ν Ξρόεδρος δεν καταλάβαινε τίποτα αλλά δεν ήταν έτοιμος να το παραδεχτεί. «Σύγατε για το Ιας ΐέγκας;» ρώτησε με διαπεραστικό βλέμμα, προσπαθώντας να δείχνει σκληρός σαν τον προκάτοχό του. «Κάλιστα,» είπε με ειλικρινές ύφος ο Παούλ. «ταν μάθαμε για την Ώνθρακολέπρωση Ξι και το θάνατο του Βόκτορος Κοσενίγκο, καταλάβαμε ότι εμπλέκεται η ίδια οργάνωση. Ε Ζεϊκή Ώστραπή-» «Ε Ζεϊκή Ώστραπή;» ρώτησε ο Ξρόεδρος με διαπεραστικό βλέμμα, ενώ θυμόταν τον παλιό καιρό, όταν έβγαζε λόγους ως καλεσμένος στις εκδηλώσεις τους. «Θαι η μυστική οργάνωση που τους έχει διαβρώσει και τους ελέγχει, η Ώίρεση του Θίτρινου Πυμβόλου. Έχουμε λόγους να πιστεύουμε ότι ένας Άγγλος μυστικός πράκτορας ονόματι Ρσιπς θα φτάσει στο Ιονδίνο σε λίγες ώρες με στοιχεία ενάντια στους περισσότερους ανθρώπους του Θίτρινου Πυμβόλου που δρουν μέσα στην κυβέρνησή τους. ΐλέπετε, κύριε, πρόκειται για διεθνή συνωμοσία.» «Βιεθνή συνωμοσία;» ρώτησε με διαπεραστικό βλέμμα ο Ξρόεδρος. Πτο Πέντραλ Ξαρκ ο παλιός μας φίλος, ο Ξέρι ο σκίουρος, πηδά από ένα δέντρο στο έδαφος, αρπάζει ένα καρύδι που πέταξε ο γκαστ Ξέρσονατζ και τρέχει τρεις φορές γύρω από το δέντρο, από φόβο μήπως αυτός ο φίλος-αλλά-πιθανός-εχθρός βγάλει κανα όπλο και αρχίσει να πυροβολεί… Πτο μεταξύ, ψηλά, πάνω από τα υψηλότερα βουνά της Θαλιφόρνια, μια άλλη όψη της συνείδησής μου πετά σαν φτερωτό ποίημα και γνωρίζει, με κάποιο τρόπο, περισσότερα για αυτό που έρχεται από όσα γνωρίζει ο σεισμογράφος του Βόκτορος Ρρολ: διότι είμαι ο τελευταίος, αληθινά ο τελευταίος. Νι οικολόγοι έχουν δίκιο: το είδος μου δεν είναι απλώς απειλούμενο, έχει σχεδόν εκλείψει, και οι αισθήσεις μου έχουν οξυνθεί πέρα από το ένστικτο αυτά τα τελευταία χρόνια. Θύκλους κάνω, κύκλους κάνω και υψώνομαι, παίρνω κλίση, πετώ. Θάτι σπάνιο για μένα, δεν σκέφτομαι τα ψάρια, γιατί τώρα η κοιλιά μου είναι γεμάτη. Θύκλους κάνω, κύκλους κάνω και σκέφτομαι μόνο την πτήση, την ελευθερία και, πιο ασαφώς, τις κακές δονήσεις που έρχονται από κάτω. Τρειάζεστε ένα όνομα; Κπορείτε να με φωνάζετε Τάλι Νυάν, λοιπόν: haliaeetus leucocephalus ο τελευταίος: κάποτε σύμβολο της αυτοκρατορικής Οώμης και τώρα της αυτοκρατορικής Ώμερικής: για την οποία δεν γνωρίζω τίποτα και δεν νοιάζομαι καθόλου, γιατί το μόνο που γνωρίζω είναι η ελευθερία και για τους Οωμαίους και τους Ώμερικανούς δεν είχα πάντα παρά μπερδεμένες και ασαφείς ιδέες. Θύκλους κάνω με τα μακριά πράσινα φτερά μου. Γίναι ο Τάλι ο Ένας και ουρλιάζω, όχι με

79

οργή, φόβο ή θυμό. Νυρλιάζω σε έκσταση, με την τρομερή χαρά της ύπαρξής μου. Θαι το ουρλιαχτό αντηχεί από βουνό σε βουνό, μπρος και πίσω, ένας ήχος που μόνο κάποιος άλλος του είδους μου θα μπορούσε να κατανοήσει και δεν έχει απομείνει κανείς για να το ακούσει. Κα ουρλιάζω και πάλι: το ουρλιαχτό του Πίβα του Θαταστροφέα, της αληθούς όψης του ΐισνού του Ξροστάτη και του ΐράχμα του Βημιουργού: γιατί το ουρλιαχτό μου δεν μιλά για τη ζωή ή το θάνατο αλλά για τη ζωή μέσα στο θάνατο και περιφρονώ εξίσου τον Ξέρι και τον γκαστ Ξέρσονατζ, τους σκίουρους και τους ανθρώπους και όλα τα κατώτερα πουλιά που δεν μπορούν να φτάσουν στο ύψος μου και να γνωρίσουν την αγωνία και την ανωτερότητα της ελευθερίας μου. χι – γιατί τσάκισαν αργά και άσχημα την Κπίλι Σρέσετ και έπειτα τσάκισαν γοργά και λαμπερά σαν κεραυνό την Κέριλιν Κονρόου Ρσάκισαν τον πατέρα και τη μάνα μου αλλά στον διάβολο να πάνε αυτήν τη φορά δεν θα με τσακίσουν χι ακόμα και αν είναι καλύτερα με τον Πάιμον από ό,τι με κάθε άλλο άνδρα που είχα χι δεν θα είναι αυτός δεν θα είναι ούτε καν ο Τάγκμπαρντ που φαίνεται να είναι ο βασιλιάς του τσίρκου ο ίδιος ο Άρχων του Ζεάματος και φύλακας του έσχατου μυστικού χι δεν θα είναι κανένας άνδρας και σίγουρα μα τον Ηησού και μα τον Τριστό δεν θα επιστρέψω ποτέ στην αστυνομία του Θύριου Ρσάρλι χι έχει σκοτεινιάσει σαν το δέρμα μου και σαν τη μοίρα που μου επέβαλλαν λόγω του δέρματός μου μα ό,τι και αν είναι θα το βρω μόνη μου Ζεέ μου εκείνη τη φορά που με δάγκωσε ο αρουραίος ενώ κοιμόμουν ο πατέρας ούρλιαζε ώσπου έβαλε τα κλάματα «θα τον σκοτώσω τον καριόλη τον ιδιοκτήτη θα τον σκοτώσω τον γαμημένο θα του ξεριζώσω τη λευκή καρδιά του» ώσπου η μητέρα τον ηρέμησε χι τότε πέθανε λίγο χι θα ήταν καλύτερα αν τον είχε σκοτώσει χι ακόμα και αν τον έπιαναν και θα τον είχαν σίγουρα πιάσει χι ακόμα και αν πέθαινε στη γαμημένη ηλεκτρική καρέκλα και μέναμε με το επίδομα της πρόνοιας χι ένας άνδρας δεν πρέπει να αφήνει να συμβαίνει αυτό στα παιδιά του δεν πρέπει να είναι ρεαλιστής και πρακτικός χι όσο καλά και αν είναι όσο υπέροχα και αν χύνω πάντα στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου ο Πάιμον θα είναι λευκός χι λευκός επαναστάτης λευκός αναρχικός λευκός εραστής δεν έχει σημασία και πάλι είναι λευκός και δεν φταίει το LSD και δεν είναι η διάθεσή μου το εννοώ αργά ή γρήγορα έρχεται η στιγμή να αποφασίσεις ΐρίσκεσαι στο τριπ κάποιου άλλου ή στο δικό σου χι και δεν μπορώ να μπω στη Ζεϊκή Ώστραπή ούτε σε ό,τι έχει απομείνει από το παλιό κίνημα της γυναικείας απελευθέρωσης γαμώτη μου όλη η ποίηση που μου αράδιασε ο Πάιμον είναι λάθος χι δεν είναι αλήθεια ότι κανείς δεν είναι νησί χι η αλήθεια είναι ότι ο καθένας είναι και από ένα νησί και ιδιαιτέρως κάθε γυναίκα είναι ένα νησί και ακόμα περισσότερο κάθε μαύρη γυναίκα είναι ένα νησί.33 Πτις 23 Ώυγούστου του 1928 ο Οάνσιντ, ο μπάτλερ της Έπαυλης Λτρέικ στον παλιό Ιόφο Κπίκον, ανέφερε ένα μάλλον ανησυχητικό γεγονός στον κύριό του. «Ζεέ και κύριε,» φώναξε αρχικά ο γέρος Λτρέικ, «θα μας γίνει Ξαπιστής τώρα;» Ε δεύτερη απορία του ήταν λιγότερο ρητορική: «Γίσαι απολύτως βέβαιος;» «Βεν υπάρχει αμφιβολία,» απάντησε ο Οάνσιντ. «Νι υπηρέτριες μου έδειξαν τις κάλτσες, κύριε. Θαι τα παπούτσια.» Γκείνο το βράδυ πραγματοποιήθηκε μια αμήχανη απόπειρα συζήτησης στην παλιά βιβλιοθήκη της έπαυλης. «Ζα επιστρέψεις στο Τάρβαρντ;» «χι ακόμα.» «Ζα δοκιμάσεις τουλάχιστον άλλον ένα φρενολόγο;» «Πτις μέρες μας αυτοαποκαλούνται ψυχίατροι, πατέρα. Βεν νομίζω.» «Βιάβολε, Οόμπερτ, τί συνέβη πραγματικά στον πόλεμο;» «Ξολλά πράγματα. μως όλα απέφεραν κέρδη στην τράπεζά μας, οπότε δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείς.»

33 Ρο παραλήρημα της Καίρη Ιου είναι ένα είδος μεταστροφής του τελευταίου κεφαλαίου (18) του Οδυσσέα του James Joyce. (Π.τ.μ.)

80

«Έχεις γίνει Θομμουνιστής;» «Βεν βλέπω ευκαιρίες για κέρδος στον Θομμουνισμό. Πήμερα η Ξολιτεία της Κασαχουσέτης εκτέλεσε δύο αθώους επειδή υποστήριζαν παρόμοιες απόψεις.» «Ώθώους σαν τη θεία μου την Σάνι. Οόμπερτ, γνωρίζω προσωπικά το δικαστή-» «Θαι πιστεύει όσα οφείλει να πιστεύει ο φίλος ενός τραπεζίτη.» Ώκολούθησε μια μακρά παύση. Ν γέρος Λτρέικ έσβησε ένα τσιγάρο που μόλις είχε ανάψει. «Οόμπερτ, το ξέρεις ότι είσαι άρρωστος.» «Κάλιστα.» «Ρί είναι αυτά τα τελευταία – γυαλιά και καρφιά στα παπούτσια σου; Ε μητέρα σου θα πέθαινε αν το μάθαινε.» Ώκολούθησε και πάλι σιωπή. Ρελικά ο Οόμπερτ Ξάτνεϊ Λτρέικ απάντησε, απαθώς, «Ήταν ένα πείραμα. Κια φάση. Νι Ηνδιάνοι Πιού κάνουν πολύ χειρότερα στον εαυτό τους κατά τον Τορό του Ελίου. Ρο ίδιο και πολλοί μοναχοί στα ισπανικά μοναστήρια και στην Ηνδία, μεταξύ άλλων. Ώλλά δεν είναι η απάντηση.» «Ρελείωσε δηλαδή;» «ΐέβαια. Ρώρα δοκιμάζω κάτι άλλο.» «Θάτι για να βλάψεις τον εαυτό σου πάλι;» «χι, τίποτα που να με βλάπτει.» «Γντάξει λοιπόν, χαίρομαι που το ακούω αυτό. Ώλλά θα ήθελα να επισκεφτείς κάποιον άλλο φρενολόγο, ψυχίατρο ή όπως αυτοαποκαλούνται.» Θαι άλλη παύση. «Μπορείς να συγκροτήσεις τον εαυτό σου. Αίνε άνδρας, Οόμπερτ. Αίνε άνδρας.» Ν γέρος Λτρέικ ήταν ικανοποιημένος. Γίχε μιλήσει ντόμπρα στο αγόρι. Γίχε εκτελέσει το πατρικό καθήκον του. Άλλωστε, οι ιδιωτικοί ντετέκτιβ των διαβεβαίωναν ότι η ιστορία με τον Θομμουνισμό ήταν μόνο επιφανειακή. Ν πιτσιρικάς είχε πάει σε διάφορες αναρχικές και κομμουνιστικές συναντήσεις αλλά τα σχόλιά του ήταν πάντα αποδοκιμαστικά και κυνικά. Πχεδόν ένα χρόνο αργότερα οι ντετέκτιβ έφεραν πραγματικά άσχημα νέα. «Ξόσα θέλει η κοπέλα για να κρατήσει κλειστό το στόμα της;» ρώτησε αμέσως ο γέρος Λτρέικ. «Ώφού πληρώσουμε τα έξοδα της νοσηλείας, ίσως άλλα χίλια,» είπε ο άνδρας του Ξρακτορείου Ξίνκερτον. «Ξρόσφερέ της πεντακόσια,» απάντησε ο γέρος. «Ώνέβα στα χίλια μόνο αν είναι απαραίτητο.» «Γίπα ίσως χίλια,» είπε απότομα ο ντετέκτιβ. «Τρησιμοποίησε ένα ειδικό μαστίγιο με στραβά καρφιά στις άκρες. Κπορεί να χρειαστούν δύο ή τρία χιλιάρικα.» «Κια κοινή πουτάνα είναι. Έχουν συνηθίσει τέτοια μεταχείριση.» «χι σε τέτοιο βαθμό.» Ν ντετέκτιβ είχε αρχίσει να χάνει το πλήρες σεβασμού ύφος του. «Νι φωτογραφίες της πλάτης της και ιδιαιτέρως των γλουτών της δεν με ενόχλησαν πολύ. Ώυτό όμως οφείλεται στο γεγονός ότι σε αυτήν τη δουλειά έχω δει πολλά. Ένα μέσο σώμα ενόρκων θα έκανε εμετό, κύριε Λτρέικ. Πτο δικαστήριο-» «Πτο δικαστήριο,» δήλωσε ο γέρος Λτρέικ, «θα στεκόταν ενώπιον ενός δικαστή που ανήκει σε αρκετές από τις λέσχες μου και έχει επενδύσεις στην τράπεζά μου. Ξρόσφερέ της πεντακόσια.» Βύο μήνες αργότερα το χρηματιστήριο κατέρρευσε και οι εκατομμυριούχοι της Λέας όρκης άρχισαν να πηδούν από υψηλούς ορόφους σε σκληρούς δρόμους. Ρην επόμενη μέρα ο γέρος Λτρέικ έπεσε πάνω στο γιο του, που ζητιάνευε στο δρόμο δίπλα στο νεκροταφείο Νλντ Ακρέιναρι. Ρο αγόρι φορούσε κουρέλια από ένα μαγαζί με μεταχειρισμένα ρούχα. «Βεν είναι τόσο άσχημα τα πράγματα, γιε μου. λα θα πάνε καλά.» «Ρο ξέρω αυτό. Κάλιστα εσύ θα βγεις και κερδισμένος, αν είμαι καλός κριτής χαρακτήρων.»

81

«Ρότε τί στο διάβολο είναι αυτή η καταραμένη ντροπιαστική ανοησία;» «Γμπειρίες. Ξροσπαθώ να βγω από μια παγίδα.» Ν γέρος έβγαζε καπνούς σε όλη τη διαδρομή μέχρι την τράπεζα. Γκείνο το βράδυ αποφάσισε ότι είχε έρθει η ώρα για άλλη μια ανοιχτή και ειλικρινή συζήτηση. ταν όμως πήγε στο δωμάτιο του Οόμπερτ, βρήκε το αγόρι δεμένο σφιχτά με αλυσίδες και με κάπως μπλαβιασμένο πρόσωπο. «Ζεέ μου! Βιάολε! Αιέ μου! Ρί είναι αυτό;» Ρο αγόρι –που ήταν είκοσι εφτά ετών και, από κάποιες απόψεις, πολύ πιο καλλιεργημένο από τον πατέρα του- χαμογέλασε και χαλάρωσε. Ρο πρόσωπό του ξεμπλάβιασε. «Κια από τις αποδράσεις του Τουντίνι,» εξήγησε απλά. «Πκοπεύεις να γίνεις ταχυδακτυλουργός; Θεέ μου!» «Θαθόλου. ΐγαίνω από άλλη μια παγίδα – αυτή που λέει ότι μόνο ο Τουντίνι μπορεί να κάνει τέτοια πράγματα.» Αια να πούμε και του στραβού το δίκιο, ο γέρος Λτρέικ δεν είχε αποκτήσει την περιουσία του δίχως κάποια διορατικότητα ως προς τις ανθρώπινες ιδιορρυθμίες. «Ώρχίζω να καταλαβαίνω,» είπε βαριά. «Ν πόνος είναι μια παγίδα. Αια αυτό έβαλες σπασμένα γυαλιά στα παπούτσια σου τότε. Ν φόβος της φτώχειας είναι μια παγίδα. Αια αυτό δοκίμασες να ζητιανέψεις στο δρόμο. Ξροσπαθείς να γίνεις περάνθρωπος, σαν εκείνους τους τρελούς στο Πικάγο, τους “ηδονιστές δολοφόνους”. Ώυτό που έκανες πέρυσι σε εκείνη την πόρνη ήταν κομμάτι αυτής της ιστορίας. Ρί άλλο έχεις κάνει;» «Ξολλά.» Ν Οόμπερτ σήκωσε τους ώμους του. «Ώρκετά για να μπορώ να ανακηρυχτώ άγιος ή να καώ στην πυρά ως οπαδός του Βιαβόλου. μως τίποτα δεν φαίνεται να καταλήγει κάπου. Ώκόμα δεν έχω βρει το δρόμο.» Μαφνικά έκανε μια νέα απόπειρα και οι αλυσίδες γλίστρησαν στο πάτωμα. «Ώπλή γιόγκα και έλεγχος των μυών,» είπε ταπεινά. «Νι αλυσίδες του νου είναι πολύ πιο δύσκολες. Κακάρι να υπήρχε κάποιο χημικό, ένα κλειδί για το νευρικό σύστημα…» «Οόμπερτ,» είπε ο γέρος Λτρέικ, «θα πας πάλι σε φρενολόγο. Ών δεν πας με τη θέλησή σου θα σε εισάγω με το ζόρι.» Έτσι ο Βόκτωρ Σαούστους Νύνμπεβουστ34 απέκτησε ένα νέο ασθενή, σε μια εποχή που πολλά από τα πιο επικερδή περιστατικά του διέκοπταν τη θεραπεία λόγω της οικονομικής κρίσης. Θράτησε ελάχιστες σημειώσεις για τον Οόμπερτ. Ώργότερα τις βρήκε ένας πράκτορας των Ηλλουμινάτων, τις φωτογράφησε και τις τοποθέτησε στο αρχείο της Ώγκάρτι, όπου τις διάβασε το 1965 ο Τάγκμπαρντ Πελίν. Βεν έφεραν ημερομηνία και ήταν γραμμένες βιαστικά – ο Βόκτωρ Νύνμπεβουστ, σε σχηματισμό αντίδρασης ενάντια στην πρωκτική συνιστώσα του, ήταν ένας εξαιρετικά ακατάστατος και απρόσεκτος άνθρωπος. μως οι σημειώσεις του αφηγούνταν μια αρκετά σαφή ιστορία: ΟΞΛ, 27 ετών, λανθάνων ομοφυλόφιλος. Ξατέρας πλούσιος σαν τον Θροίσο. Ξέντε συνεδρίες την εβδομάδα, $50 η καθεμία, $250. Θράτα τον σε θεραπεία 5 χρόνια, $65.000 καθαρά. Κε φιλόδοξο στόχο για δέκα χρόνια, $130.000. Ζαυμάσια. ΟΞΛ καθόλου λανθάνων ομοφυλόφιλος. Υυχοπαθής σε προχωρημένο στάδιο. Εθικά ανίκανος. Ώπολαμβάνει τα φράγκα που ρουφώ απ’ τον πατέρα του. Ταμένη υπόθεση. λες οι ορμές εγωσυντονικές. Ν μπάσταρδος γράφει τα πάντα στα αρχίδια του. Ίσως μέχρι και 12 χρόνια; $156.000. Φοντρά φράγκα! ΟΞΛ επέστρεψε στο σαδισμό. Λομίζει ότι είναι το κλειδί. Τρειάζεται πολλή προσοχή. Ών τον πιάσουν για κάτι σοβαρό, φυλακή ή άσυλο και αντίο στα $156.000. Λα τον ηρεμήσω με φάρμακα;

34 Unbewusst: Ώσυνείδητο. (Π.τ.μ.)

82

ΟΞΛ σε σχιζοειδή διάθεση και σήμερα. Αεμάτος με τις μαλακίες που του είπε μια τσιγγάνα. Ώπαιτείται ακραία προσοχή: αν τον πάρουν οι αποκρυφιστές, 13 χιλιάρικα το χρόνο φεύγουν απ’ το παράθυρο. Πτοιχείο για τον ΟΞΛ: όλα ανάγονται στον πόλεμο. Βεν αντέχει τη σκέψη ότι όλοι πρέπει να πεθάνουν. Κεταφυσική εμμονή. Βεν μπορώ να κάνω τίποτα. Κακάρι να υπήρχε χάπι αθανασίας. Θίνδυνος να μου τον πάρουν οι αποκρυφιστές ή ακόμα και μια εκκλησία χειρότερη από ό,τι φοβόμουν. Λιώθω τα 13 χιλιάρικα να κάνουν φτερά. ΟΞΛ θέλει να πάει στην Γυρώπη. Ζέλει να συναντηθεί, ίσως να ακολουθήσει θεραπεία με αυτόν τον sheissdreck dummkopf35 τον Θαρλ Αιουνγκ. Ξρέπει να ειδοποιήσω τους γονείς ότι η αρρώστιά του δεν επιτρέπει ταξίδι. ΟΞΛ έφυγε μετά από μόλις 10 μήνες. Ελίθιο περιστατικό των 11 χιλιάδων. Ξολύ θυμωμένος. Βεν βλέπω ασθενείς σήμερα. Ξέρασα το πρωί γράφοντας επιστολή στην Globe υπέρ της απαγόρευσης των μέντιουμ. Ών έπιανα στα χέρια μου αυτήν τη γυναίκα, αν βύθιζα τα δάχτυλά μου στο χοντρό λαιμό της καριόλας, της γαμιόλας άσχετης κωλοχοντρέλως. $156.000. Τάθηκαν. Αιατί θέλει την αθανασία και δεν ξέρει πώς να τη βρει. (Πτο Ίνγκολσταντ ο Λτάνι Ξράισφιξερ και ο Θλαρκ Θεντ κοιτούν ακόμα ο ένας τον άλλο πάνω από το κοιμισμένο κορμί της Ιαίδης ΐέλκορ, όταν μπουκάρει στο δωμάτιο η Ώτλάντα Τόουπ, φρεσκομπανιαρισμένη, και ρίχνεται στο κρεβάτι αγκαλιάζοντας και φιλώντας τους πάντες. «Ήταν η πρώτη φορά,» φωνάζει. «Ε πρώτη φορά που τα κατάφερα! Τρειάστηκαν και οι τρεις σας.» Ε Ιαίδη ΐέλκορ ανοίγει ένα μάτι δίπλα στον Θεντ και λέει, «Γγώ δεν αξίζω εύσημα; Μέχασες ότι χρειάζονται Ξέντε;») Ε Κάμα Πούτρα ήταν μόνο τριάντα χρονών τότε αλλά έβαφε γκρίζες ανταύγειες στα μαλλιά της για να ταιριάζει με την εικόνα της Ποφής Αυναίκας. Ώναγνώρισε τον Λτρέικ μόλις εκείνος μπήκε στην αίθουσα: ο γιος του γέρο-Λτρέικ, ο τρελός, τίγκα στα φράγκα. Ρης έκανε νόημα πριν να πάρει την παραγγελία η σερβιτόρα. Ε Κάμα Πούτρα, που έπιανε πουλιά στον αέρα, κατάλαβε από τις πτυχώσεις του κοστουμιού του ότι προηγουμένως ήταν ξαπλωμένος. Ρο Κπόστον Θόμον36 απέχει πολύ από το Κπίκον Τιλ. Πτη γειτονιά υπήρχαν τρελογιατροί. Γπομένως δεν είχε έρθει από το σπίτι του αλλά από συνεδρία. «Σύλλα τσαγιού ή Ραρώ;» ρώτησε ευγενικά, αφού κάθισε απέναντί του στο τραπέζι. «Ραρώ,» είπε εκείνος αφηρημένα κοιτώντας το πάρκο από το παράθυρο. «Θαφέ,» προσέθεσε στη σερβιτόρα. «Καύρο σαν την αμαρτία.» «Άκουγες τους ιεροκήρυκες εκεί κάτω;» ρώτησε πονηρά η Κάμα Πούτρα. «Λαι.» Έσκασε ένα πλατύ, γοητευτικό χαμόγελο. «“Θαθένας που ζει κι εμπιστεύεται σ’ εμένα δεν θα πεθάνει ποτέ.”37 Γίναι σε σπάνια φόρμα σήμερα.» «Ώνακάτεψε,» είπε εκείνη προσφέροντάς του την τράπουλα. «μως ξύπνησαν μέσα σου μια πνευματική δίψα, γιε μου. Αια αυτό ήρθες εδώ.» Ρην κοίταξε στα μάτια κυνικά. «Γίμαι πρόθυμος να δοκιμάσω κάθε είδος μαγείας από μία φορά. Κόλις ήρθα από ένα μάγο του πιο πρόσφατου είδους που μας έφτασε από την ΐιέννη πριν από λίγα χρόνια.» Διάνα, σκέφτηκε η Κάμα Πούτρα. «Νύτε η επιστήμη τους ούτε η αφώτιστη πίστη τους μπορουν να σε βοηθήσουν,» είπε μελαγχολικά η Κάμα αγνοώντας τον κυνισμό του. «Ώς ελπίσουμε να μας δείξουν το δρόμο τα χαρτιά.» Πχημάτισε ένα παραδοσιακό Βέντρο της Δωής.

35 Ζα μπορούσε να μεταφραστεί ως «κουραδοσκατιάρη ηλίθιο», «σκατόκωλο κρετίνο» ή «κοπρόσκατο βλάκα». (Π.τ.μ.) 36 Ανωστό πάρκο της ΐοστόνης. ΐλέπε το τραγούδι των Real Kids «Common at Noon». (Π.τ.μ.) 37 Κατά Ιωάννην, 11:26 (Π.τ.μ.)

83

Πτην κορυφή υπήρχε ο Ζάνατος ανάποδα και από κάτω ο Οήγας Ππαθί στο Τοκμά και ο Ηππότης Κπαστούνι στο Κπινά. «Θαθένας που ζει κι εμπιστεύεται σ’ εμένα δεν θα πεθάνει ποτέ,» είχε παραθέσει κυνικά ο Λτρέικ. «ΐλέπω ένα πεδίο μάχης,» ξεκίνησε. Ήταν κοινό κουτσομπολιό στην ΐοστόνη ότι ο Λτρέικ είχε αρχίσει να φέρεται περίεργα μετά από τον πόλεμο. «ΐλέπω τον Ζάνατο να σε πλησιάζει πολύ και έπειτα να φεύγει.» Έδειξε το ανάποδο χαρτί του Ζανάτου με δραματικό ύφος. «μως πέθαναν πολλοί, πολλοί για τους οποίους νοιαζόσουν βαθιά.» «Πυμπαθούσα ελάχιστους,» είπε απρόθυμα ο Λτρέικ. «Θυρίως ανησυχούσα για τον κωλ- για το τομάρι μου. Πυνέχισε όμως.» Θοίταξε τον Ηππότη Κπαστούνι στη θέση Κπινά. Έπρεπε να αναφέρει την αμφισεξουαλικότητα που υπαινισσόταν εκείνο το χαρτί; Ξήγαινε σε τρελογιατρό, άρα ίσως θα μπορούσε να το αντέξει. Ε Κάμα προσπάθησε να εστιάσει την προσοχή της στον Ηππότη Κπαστούνι και στον Οήγα Ππαθί και ο δρόμος έγινε ξεκάθαρος. «Έχεις δύο άνδρες μέσα σου. Ν ένας αγαπά τους άλλους ανθρώπους, ίσως υπερβολικά. Ν άλλος προσπαθεί απεγνωσμένα να απελευθερωθεί από όλη την ανθρωπότητα, ίσως και από τον κόσμο. Γίσαι Ιέων,» προσέθεσε ξαφνικά κάνοντας ένα άλμα. «Λαι,» είπε εκείνος δίχως να εντυπωσιαστεί. «6 Ώυγούστου.» Πκεφτόταν ότι μάλλον η Κάμα Πούτρα είχε ελέγξει την ημερομηνία γέννησης όλων των πλουσίων της πόλης για το ενδεχόμενο να την επισκεφτούν. «Νι Ιέοντες δυσκολεύονται πολύ να αποδεχτούν το θάνατο,» είπε θλιμμένα. «Γίσαι σαν τον ΐούδα αφού είδε το πτώμα στο δρόμο. ,τι και αν έχεις ή κατέχεις, ό,τι και αν πετύχεις, ποτέ δεν θα σου είναι αρκετό, γιατί είδες υπερβολικά πολλά πτώματα στον πόλεμο. Ώ, γιε μου, μακάρι να μπορούσα να σε βοηθήσω! Κα εγώ απλώς διαβάζω τα χαρτιά. Βεν είμαι αλχημιστής που πουλά το Γλιξίριο της Ώιώνιας Δωής.» Γνώ εκείνος χώνευε την τελευταία ατάκα –σίγουρη επιτυχία, σκεφτόταν η Κάμα- εκείνη έσπευσε να εξετάσει το Ξέντε Κπαστούνι αντεστραμμένο στη θέση Τεσέντ και τον Κάγο όρθιο στο Ακεβουρά. «Ρόσα πολλά μπαστούνια,» είπε. «Ρόσα πολλά σύμβολα της φωτιάς. Ώληθινός Ιέων, μα μεγάλο μέρος στρέφεται προς τα μέσα. Θοίτα πώς ο ενεργητικός Ηππότης Κπαστούνι κατεβαίνει ανάποδα στο Ξέντε: λες οι δυνάμεις σου, και οι Ιέοντες είναι πολύ ισχυροί, στρέφονται εναντίον σου. Γίσαι ένας φλεγόμενος άνθρωπος που προσπαθεί να αυτοαναλωθεί και να αναγεννηθεί. Θαι ο Κάγος, που δείχνει το δρόμο, βρίσκεται κάτω από τον Οήγα Ππαθί και κυριαρχείται από αυτόν: ο ορθός λόγος σου δεν σου επιτρέπει να αποδεχτείς την αναγκαιότητα της φωτιάς. Ώκόμα επαναστατείς ενάντια στον Ζάνατο.» Ν Ρρελός ήταν στο Ριφερέτ και, κάτι απρόσμενο, όρθιος. «μως βρίσκεσαι πολύ κοντά στο τελικό βήμα. Γίσαι έτοιμος να αφήσεις τη φωτιά να αναλώσει ακόμα και τη διάνοιά σου και να πεθάνεις για αυτόν τον κόσμο.» Ξάει περίφημα, σκέφτηκε – και τότε είδε τον Βιάβολο στο Λετσά και το Γννέα Ππαθί αντεστραμμένο στο Τοντ. Ρο υπόλοιπο δέντρο ήταν ακόμα χειρότερο: ο Ξύργος στο Αιεσόντ και οι Γραστές αντεστραμμένοι (φυσικά!) στο Καλκούτ. Νύτε μια κούπα ή ένα καρό, πουθενά. «Ζα αναδυθείς ως ένας πολύ ισχυρότερος άνδρας,» του είπε αδύναμα. «Βεν βλέπεις αυτό,» είπε ο Λτρέικ. «Θαι δεν το βλέπω ούτε και εγώ. Ν Βιάβολος και ο Ξύργος είναι ένα πολύ καταστροφικό ζεύγος, έτσι δεν είναι;» «Λα υποθέσω ότι γνωρίζεις και τη σημασία των αντεστραμμένων Γραστών;» τον ρώτησε. « “Ε Ώπάντηση του Καντείου Γίναι Ξάντα Ζάνατος”,» είπε. «Ώλλά δεν θα τον αποδεχτείς.» «Ν μόνος τρόπος για να νικήσεις τον Ζάνατο –μέχρι να δημιουργήσει ένα χάπι αθανασίας η επιστήμη- είναι να τον κάνεις υπηρέτη σου, σωματοφύλακά σου,» είπε ήρεμα ο Λτρέικ. «Ώυτό είναι το κλειδί που αναζητούσα. Ν μπάρμαν δεν γίνεται ποτέ αλκοολικός και ο ανώτατος ιερέας περιγελά τους θεούς. Άλλωστε, ο Ξύργος είναι σάπιος μέχρι τα θεμέλια και του αξίζει να καταστραφεί.» Έδειξε απότομα τον Ρρελό. «Γίναι προφανές ότι έχεις κάποιο πραγματικό ταλέντο –αν και εξαπατάς, όπως όλοι σε αυτήν τη δουλειά- και σίγουρα

84

γνωρίζεις ότι υπάρχουν δύο επιλογές μετά από τη διάβαση της Ώβύσσου. Ρο μονοπάτι του δεξιού χεριού και το μονοπάτι του αριστερού χεριού. Σαίνεται ότι κατευθύνομαι προς το μονοπάτι του αριστερού χεριού. Κέχρι εκεί μπορώ να δω και αυτό επιβεβαιώνει ό,τι ήδη υποψιαζόμουν. Ξροχώρα και πες μου τα υπόλοιπα που βλέπεις. Βεν φοβάμαι να τα ακούσω.» «Ξολύ καλά.» Ε Κάμα αναρωτήθηκε αν ήταν ένας από τους εκλεκτούς, τους ελάχιστους εκλεκτούς, που τελικά θα τραβούσαν την προσοχή των Ιαμπερών. «Ζα κάνεις υπηρέτη σου τον Ζάνατο ως μια τακτική για να τον νικήσεις. Ξράγματι, το μονοπάτι σου είναι εκείνο του αριστερού χεριού. Ζα προκαλέσεις πολύ πόνο – κυρίως στον εαυτό σου αρχικά. μως μετά από λίγο δεν θα το παρατηρείς πια. Κετά από λίγο δεν θα παρατηρείς ούτε τη φρίκη που θα προκαλείς σε άλλους. Νι άνθρωποι θα λένε ότι είσαι υλιστής, λάτρης του χρήματος. Ρί μισείς περισσότερο;» τον ρώτησε ξαφνικά. «Ρα συναισθηματικά αποπλύματα και τα ψέματα. λα τα χριστιανικά ψέματα του κατηχητικού, όλα τα δημοκρατικά ψέματα των εφημερίδων, όλα τα σοσιαλιστικά ψέματα που φτύνουν στις μέρες μας οι λεγόμενοι διανοούμενοι. λες τις σάπιες, φαύλες, πονηρές, υποκριτικές απάτες που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για να κρύβουν από τον εαυτό τους το γεγονός ότι όλοι είμαστε ακόμα ζώα που κυνηγούν μέσα στη ζούγκλα.» «Που αρέσει ο Λίτσε;» «Ήταν τρελός. Ώς πούμε καλύτερα ότι υποτιμώ λιγότερο αυτόν, και τον Λτε Παντ, από όσο τους περισσότερους διανοούμενους.» «Κάλιστα. Ανωρίζουμε λοιπόν ποιος είναι ο Ξύργος που θα καταστρέψεις. λα όσα μυρίζουν δημοκρατία, χριστιανισμό ή σοσιαλισμό στην Ώμερική. Νλόκληρο το προσωπείο του ανθρωπισμού από το Πύνταγμα μέχρι σήμερα. Ζα απελευθερώσεις τη φωτιά σου και θα πυρπολήσεις τα πάντα με τη λιονταρίσια ενέργειά σου. Ζα επιβάλλεις την άποψή σου για την Ώμερική ως απόλυτη πραγματικότητα και θα κάνεις όλους τους πολίτες να φοβούνται τη ζούγκλα και το θάνατο που ενεδρεύει στη ζούγκλα. Ρο έγκλημα και το εμπόριο πλησιάζουν όλο και πιο κοντά το ένα στο άλλο χάρη στην Ξοτοαπαγόρευση. Γσύ θα ολοκληρώσεις το γάμο τους. Θαι όλα αυτά μόνο για να κάνεις τον Ζάνατο υπηρέτη σου αντί για κύριό σου. Ρο χρήμα και η εξουσία είναι απλές δευτερεύουσες συνέπειες.» ΝΤΗ – γιατί ακόμα και όταν νομίζεις ότι το έχεις νικήσει ακόμα και αν νομίζεις ότι μπορείς να συμφιλιωθείς να πετύχεις μια ξεχωριστή ειρήνη θέλω να πω σκατά ο πόλεμος συνεχίζεται χι απλά κοροϊδεύεις τον εαυτό σου Ώκόμα και αν αγαπώ τον Πάιμον και όλα αυτά είναι χολιγουντιανές μαλακίες δεν μπορείς να το γνωρίζεις μέσα σε μόλις μια εβδομάδα όσο καλό και αν είναι αλλά ακόμα και αν αγαπώ τον Πάιμον ο πόλεμος συνεχίζεται στο βαθμό που κυκλοφορούμε με ξεχωριστό δέρμα Ιευκός Άνδρας Καύρος Άνδρας Κπρούτζινος Άνδρας Ιευκή Αυναίκα Καύρη Αυναίκα Κπρούτζινη Αυναίκα ακόμα και αν ο Τάγκμπαρντ ισχυρίζεται ότι τα έχει ξεπεράσει όλα αυτά στο υποβρύχιό του αυτό συμβαίνει μόνο γιατί είναι κάτω από το νερό και μακριά από τον κόσμο Γκεί έξω οι μπάσταρδοι χρησιμοποιούν πραγματικά πυρά όπως λέει και το παλιό ανέκδοτο Ίσως αυτή είναι η μόνη αλήθεια στον κόσμο χι οι ΐίβλοι ή η ποίηση ή η φιλοσοφία παρά μόνο τα παλιά ανέκδοτα Ηδιαιτέρως τα κακά ανέκδοτα και τα θλιβερά ανέκδοτα χι χρησιμοποιούν πραγματικά πυρά θέλω να πω σκατά ποτέ δεν με βλέπουν κανείς τους Ιευκός Άνδρας Καύρος Άνδρας Κπρούτζινος Άνδρας Ιευκή Αυναίκα Καύρη Αυναίκα Κπρούτζινη Αυναίκα με κοιτούν και είμαι το θήραμά τους έχω το ρόλο μου είμαι Καύρη Αυναίκα δεν είμαι ποτέ απλά εγώ χι συνεχίζεται και κάθε βήμα προς τα πάνω είναι άλλο ένα βήμα προς περισσότερη υποκρισία ώσπου να σταματήσει εντελώς το παιχνίδι και κανείς δεν έχει βρει ακόμα πως γίνεται αυτό χι όσο περισσότερο λέει ο Πάιμον ότι με βλέπει τόσο περισσότερο κοροϊδεύει τον εαυτό του χι ποτέ δεν πηδιέται με Ιευκή Αυναίκα γιατί μοιάζει πολύ με τη μητέρα του ή για κάποιο τέτοιο γαμημένο φροϋδικό λόγο θέλω να πω σκατά χι δεν μπορώ να συνεχίσω να παίζω το παιχνίδι τους θα ουρλιάξω με οργή θα ουρλιάξω σαν αετός θα ουρλιάξω στα αυτιά όλου του κόσμου ώσπου κάποιος να με δει

85

ώσπου να μην είμαι πια Καύρη Αυναίκα ούτε Καύρη ούτε Αυναίκα ούτε τίποτα χι τίποτα μόνο εγώ χι θα πουν ότι παρατώ την αγάπη και τη λογική Λα πάνε λοιπόν να γαμηθούν να πάνε όλοι να γαμηθούν χι δεν θα γυρίσω πίσω το LSD άλλαξε τα πάντα χι στο τέλος όταν θα είμαι πραγματικά ο εαυτός μου ίσως τότε θα μπορώ να βρω μια καλύτερη αγάπη και μια καλύτερη λογική χι μα πρώτα πρέπει να βρω τον εαυτό μου. «Πυνέχισε.» Ν Λτρέικ δεν χαμογελούσε πια αλλά έδειχνε ατάραχος. «Ν Οήγας Ππαθί και ο Ηππότης Κπαστούνι είναι και οι δυο πολύ ενεργητικοί. Ζα μπορούσες να τα κάνεις όλα αυτά δίχως να προκαλέσεις πόνο, αν γινόσουν καλλιτέχνης και έδειχνες αυτό το όραμα της ζούγκλας. Βεν χρειάζεται να το δημιουργήσεις κυριολεκτικά και να το επιβάλλεις στους συνανθρώπους σου.» «Θόψε το κήρυγμα. Ώπλώς διάβαζε τα χαρτιά. Γίσαι καλύτερη σε αυτό από εμένα αλλά καταλαβαίνω αρκετά ώστε να ξέρω ότι δεν διαθέτω αυτήν την επιλογή. Ρο άλλο μπαστούνι και το άλλο χαρτί είναι αντεστραμμένα. Βεν θα ικανοποιηθώ αν το κάνω σε συμβολική μορφή. Ξρέπει να το κάνω έτσι ώστε να επηρεαστούν όλοι, όχι μόνο οι λίγοι που διαβάζουν βιβλία ή πηγαίνουν σε κονσέρτα. Ξες μου αυτά που δεν γνωρίζω. Αιατί η γραμμή από τον Ρρελό μέχρι τον Ξύργο ολοκληρώνεται στους αντεστραμμένους Γραστές; Ρο ξέρω ότι δεν μπορώ να αγαπήσω κανέναν και δεν πιστεύω ότι μπορεί να το κάνει κανείς άλλος – αυτό θα ήταν ακόμα περισσότερος συναισθηματισμός και υποκρισία. Νι άνθρωποι χρησιμοποιούν ο ένας τον άλλο ως μηχανές αυνανισμού και μαντηλάκια για το κλάμα και αυτό το ονομάζουν αγάπη. πάρχει όμως ένα βαθύτερο νόημα. Ξοιό είναι;» «Ώς ξεκινήσουμε από την κορυφή: Ν Ζάνατος αντεστραμμένος. Ώπορρίπτεις τον Ζάνατο και έτσι ο Ρρελός δεν μπορεί να αναγεννηθεί και να μπει στο μονοπάτι του δεξιού χεριού αφού θα διασχίσει την Άβυσσο. Γπομένως: μένει το μονοπάτι του αριστερού χεριού, η καταστροφή του Ξύργου. Ώυτή η καρμική αλυσίδα έχει μόνο ένα τέλος, γιε μου. Νι Γραστές σημαίνουν τον Ζάνατο, όπως ο Ζάνατος σημαίνει την Δωή. Ώπορρίπτεις το φυσικό θάνατο και έτσι αρνείσαι τη φυσική ζωή. Ρο μονοπάτι σου θα είναι μια αφύσικη ζωή που θα οδηγήσει σε έναν αφύσικο θάνατο. Ζα πεθάνεις ως άνθρωπος πριν να πεθάνει το σώμα σου. Ε φωτιά παραμένει αυτοκαταστροφική, ακόμα και αν την στρέψεις προς τα έξω και χρησιμοποιήσεις ολόκληρο τον κόσμο ως σκηνή για το ιδιωτικό σου Götterdämmerung38. Ρο κύριο θύμα σου θα είναι και πάλι ο εαυτός σου.» «Βιαθέτεις το χάρισμα,» είπε ψυχρά ο Λτρέικ, «αλλά παραμένεις βασικά απατεώνας, όπως όλοι σε αυτήν τη δουλειά. Ρο χειρότερο θύμα σου, μαντάμ, είσαι εσύ. Γξαπατάς τον εαυτό σου με τα ψέματα που λες τόσο συχνά σε άλλους. Γίναι η επαγγελματική ασθένεια των μυστικιστών. Ε αλήθεια είναι ότι δεν έχει σημασία αν θα καταστρέψω μόνο τον εαυτό μου ή ολόκληρο τον πλανήτη – ή αν θα γυρίσω πίσω για να βρω το δρόμο που οδηγεί στο μονοπάτι του δεξιού χεριού σε κάποιο καταθλιπτικό μοναστήρι. Ρο σύμπαν θα συνεχίσει να συστρέφεται τυφλά δίχως να νοιάζεται, δίχως καν να γνωρίζει. Βεν υπάρχει κανένας Ξαππούλης στα σύννεφα για να επιβάλλει την Ρελική Θρίση – εκεί πάνω υπάρχουν μόνο μερικά αεροπλάνα που μαθαίνουν όλο και καλύτερα πως μπορούν να κουβαλούν βόμβες. Ξαρέπεμψαν στο στρατοδικείο τον Πτρατηγό Κίτσελ επειδή το είπε αυτό, όμως είναι η αλήθεια. Ρην επόμενη φορά θα εξολοθρεύσουν ολόκληρους πληθυσμούς πολιτών με τις βόμβες τους. Θαι το σύμπαν δεν θα το γνωρίζει ούτε θα δίνει δεκάρα. Κην μου λες ότι η φυγή μου από τον Ζάνατο οδηγεί πίσω στον Ζάνατο. Βεν είμαι παιδί και γνωρίζω ότι όλα τα μονοπάτια οδηγούν τελικά πίσω στον Ζάνατο. Ρο μόνο ερώτημα είναι: θα δειλιάζεις μπροστά του όλη σου τη ζωή ή θα τον φτύσεις κατάμουτρα;» «Κπορείς να υπερβείς το δουλικό φόβο και το εξεγερτικό μίσος. Κπορείς να δεις ότι ο Ζάνατος είναι μόνο ένα μέρος του Κεγάλου Ρροχού και, όπως όλα τα άλλα μέρη του, είναι αναγκαίος για το σύνολο. Ρότε θα μπορέσεις να τον αποδεχτείς.» «Πε λίγο θα μου πεις να τον αγαπήσω.»

38 Ιυκόφως των Ζεών. Ρίτλος της τέταρτης όπερας του Δαχτυλιδιού των Νιμπελούνγκεν του R. Wagner. (Π.τ.μ.)

86

«Λαι, και αυτό.» «Λαι, και μπορώ να μάθω να βλέπω τη μεγάλη και ένδοξη Πυνολική Γικόνα. Κπορώ να δω όλους όσους χέστηκαν και κατουρήθηκαν πάνω τους λίγο πριν να πεθάνουν στο Πατό-Ριερί βλέποντας τα σπλάχνα τους να χύνονται από την κοιλιά τους και ουρλιάζοντας μέσα από μια τρύπα που δεν ήταν πια στόμα, ως εκδηλώσεις εκείνης της μεγαλειώδους αρμονίας και ισορροπίας που είναι άφατη, ιερή και πέρα από κάθε γλώσσα και λόγο. Πίγουρα. Κπορώ να το δω αυτό, αν απονεκρώσω το μισό μυαλό μου και υπνωτίσω τον εαυτό μου ώστε να θεωρώ ότι αυτή η αλλόκοτη οπτική γωνία είναι βαθύτερη, ευρύτερη και πιο αληθινά αληθής από την οπτική γωνία ενός ανέφελου νου. Ξροσπάθησε να τα πεις αυτά στο θάλαμο των τετραπλών ακρωτηριασμών. Ώναφέρεσαι στο θάνατο ως ένα προσωποποιημένο ον. Ξολύ καλά: τότε θα τον αντιμετωπίζω όπως κάθε άλλη οντότητα που μπαίνει στο δρόμο μου. Ε αγάπη είναι ένας μύθος που επινόησαν οι ποιητές και άλλοι άνθρωποι που δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τον κόσμο και σέρνονταν σε γωνίες για να δημιουργήσουν παρηγορητικές φαντασιώσεις. Ρο γεγονός είναι ότι, όταν συναντάς μια άλλη οντότητα, είτε κάνει στην άκρη για να περάσεις είτε κάνεις εσύ στην άκρη. Γίτε κυριαρχεί και υποτάσσεσαι είτε κυριαρχείς και υποτάσσεται. Ξήγαινέ με σε οποιαδήποτε λέσχη στην ΐοστόνη και θα σου πω ποιος εκατομμυριούχος έχει περισσότερα εκατομμύρια από τον τρόπο που θα του φέρονται οι άλλοι. Ξήγαινέ με σε οποιοδήποτε προλεταριακό μπαρ και θα σου πω ποιος έχει την καλύτερη γροθιά από τον τρόπο που θα του φέρονται οι άλλοι. Ξήγαινέ με σε οποιοδήποτε σπιτικό και θα σου πω σε ένα λεπτό αν κυριαρχεί ο άνδρας ή η γυναίκα. Ώγάπη; Ησότητα; Πυμφιλίωση; Ώποδοχή; Ώυτές είναι οι δικαιολογίες των ηττημένων με τις οποίες πείθουν τον εαυτό τους ότι επέλεξαν την κατάστασή τους και δεν έπεσαν σε αυτή επειδή νικήθηκαν. ΐρες μου μια πιστή σύζυγο που αγαπά αληθινά τον άνδρα της. Ζα την έχω ρίξει στο κρεβάτι μου μέσα σε τρεις μέρες το πολύ. Γπειδή είμαι τόσο διαβολεμένα ελκυστικός; χι, επειδή καταλαβαίνω τους άνδρες και τις γυναίκες. Ζα την κάνω να καταλάβει, δίχως να το πω φωναχτά και την τρομάξω, ότι η μοιχεία θα πονέσει με κάποιον τρόπο τον άνδρα της είτε εκείνος το μάθει είτε όχι. Βείξε μου τον πιο υποτακτικό έγχρωμο σερβιτόρο στο καλύτερο εστιατόριο της πόλης και, αφού σου εξηγήσει τα πάντα περί χριστιανισμού, ταπεινότητας και τα λοιπά, μέτρησε πόσες φορές τη μέρα μπαίνει στην κουζίνα για να φτύσει στο μαντήλι του. Νι συνάδελφοί του θα σου πουν ότι πάσχει από κάποια “ασθένεια του στήθους”. Ε ασθένειά του ονομάζεται χρόνια οργή. Ε μητέρα και το παιδί της; Ένας συνεχής αγώνας ισχύος. Άκουσε το κλάμα του νηπίου που αλλάζει τόνο όταν δεν έρχεται αμέσως η μητέρα. Ώυτό είναι φόβος; χι, είναι οργή – αγανάκτηση για την έλλειψη απόλυτης κυριαρχίας. σο για την ίδια τη μάνα, θα στοιχημάτιζα ότι το ενενήντα τοις εκατό των παντρεμένων γυναικών που παρακολουθούνται από ψυχιάτρους βρίσκονται εκεί επειδή δεν μπορούν να ομολογήσουν στον εαυτό τους, δεν μπορούν να ξεφύγουν από το ψέμα της αγάπης αρκετά, ώστε να ομολογήσουν στον εαυτό τους πόσο συχνά επιθυμούν να στραγγαλίσουν το τέρας που ζει στο παιδικό δωμάτιο. Ώγάπη για την πατρίδα; Άλλο ένα ψέμα. Ε αλήθεια είναι ο φόβος για τους μπάτσους και τη φυλακή. Ώγάπη για την τέχνη; Άλλο ένα ψέμα. Ε αλήθεια είναι ο φόβος για τη γυμνή αλήθεια, δίχως στολίδια και προσωπεία. Ώγάπη για την ίδια την αλήθεια; Ρο μεγαλύτερο από όλα τα ψέματα: φόβος του αγνώστου. Νι άνθρωποι μαθαίνουν να τα αποδέχονται όλα αυτά και έτσι οδηγούνται στη σοφία; Ξαραδίδονται σε μια ανώτερη δύναμη και ονομάζουν ωριμότητα τη δειλία τους. λα καταλήγουν σε ένα ερώτημα: γονατίζεις στο βωμό ή στέκεσαι πάνω του και βλέπεις τους άλλους να γονατίζουν μπροστά σου;» «Ν τροχός του Ραρώ είναι ο τροχός του Λτάρμα,» είπε μαλακά η Κάμα Πούτρα, όταν εκείνος ολοκλήρωσε. «Γίναι επίσης ο τροχός του γαλαξία, τον οποίο βλέπεις ως μια τυφλή μηχανή. Πυστρέφεται, όπως λες, ό,τι και αν σκεφτόμαστε ή κάνουμε. ταν το γνωρίζω αυτό, αποδέχομαι τον Ζάνατο ως μέρος του τροχού και αποδέχομαι τη μη αποδοχή σου ως ένα άλλο μέρος του. Βεν μπορώ να ελέγξω τίποτα από τα δύο. Ρο μόνο που μπορώ να κάνω είναι να επαναλάβω την προειδοποίησή μου, η οποία δεν είναι ψέμα αλλά γεγονός σχετικό

87

με τη δομή του Ρροχού: αν αρνείσαι το θάνατο, διασφαλίζεις ότι τελικά θα τον συναντήσεις με την πλέον φριχτή μορφή.» Ν Λτρέικ τελείωσε τον καφέ του και χαμογέλασε εκκεντρικά. «Μέρεις,» είπε, «η απαρέσκειά μου για τα ψέματα διαθέτει ένα στοιχείο αυτού του συναισθηματισμού και του ανόητου ιδεαλισμού που απορρίπτω. Ίσως να γίνω πιο αποτελεσματικός αν δεν μιλήσω ποτέ ξανά με τόση ειλικρίνεια. Ρην επόμενη φορά που θα ακούσεις για μένα, μπορεί να είμαι γνωστός ως φιλάνθρωπος και ευεργέτης της ανθρωπότητας.» Άναψε σκεπτικός ένα τσιγάρο. «Θαι αυτό θα είναι αληθές, ακόμα και αν εν τέλει ο μυστικισμός σου είναι σωστός. Ών ο Ζάνατος είναι αναγκαίος στον Ρροχό, όπως και όλα τα άλλα μέρη του, τότε είμαι και εγώ αναγκαίος. Ίσως ο Ρροχός θα κατέρρεε αν δεν υπήρχε το εξεγερμένο πνεύμα μου για να εξισορροπεί το δικό σου πνεύμα αποδοχής. Σαντάσου το αυτό.» «Γίναι αλήθεια. Αια αυτό σε προειδοποίησα αλλά δεν σε έκρινα.» «Έτσι είμαι, όπως λέει ο Ακαίτε, “μέρος αυτής της δύναμης που στοχεύει στο κακό και επιτυγχάνει μόνο το καλό”;» «Ώυτή είναι μια σκέψη που θα πρέπει να προσπαθήσεις να θυμάσαι στο τέλος, όταν θα κατεβεί πάνω σου η Πκοτεινή Λύχτα του Παμαέλ.» «Θαι άλλες ηθικολογίες,» είπε ο Λτρέικ επιστρέφοντας στον προηγούμενο κυνισμό του. «Πτοχεύω στο κακό και θα πετύχω το κακό. Ν Ρροχός και όλες οι αρμονικές ισορροπίες και το αυτοθεραπευτικά παράδοξά του δεν είναι παρά άλλος ένας μύθος των αδύναμων και των ηττημένων. Ν ισχυρός μπορεί να σταματήσει τον Ρροχό ή να τον διαλύσει σε κομμάτια, αν είναι αρκετά τολμηρός.» «Ίσως. Γμείς που μελετάμε τον τροχό δεν γνωρίζουμε όλα τα μυστικά του. Θάποιοι πιστεύουν ότι το πνεύμα σου επανεμφανίζεται διαρκώς στην ιστορία διότι είναι μοιραίο τελικά να θριαμβεύσει. Ίσως αυτός είναι ο τελευταίος αιώνας των γήινων θνητών και ο επόμενος αιώνας θα είναι η εποχή των κοσμικών αθανάτων. Ρί θα συμβεί τότε, όταν θα σταματήσει ο τροχός, κανείς μας δεν μπορεί να το προβλέψει. Κπορεί να είναι “καλό” ή “κακό” ή ακόμα –για να παραθέσω τα λόγια του αγαπημένου σου φιλοσόφου- πέρα από το καλό και το κακό. Βεν μπορούμε να πούμε. Ώυτός είναι άλλος ένας λόγος για τον οποίο δεν σε κρίνω.» «Άκου,» είπε ο Λτρέικ με ξαφνική συναισθηματική φόρτιση. «Θαι οι δυο μας λέμε ψέματα. Βεν έχει να κάνει με όλα αυτά τα φιλοσοφικά ή συμπαντικά. Ώπλώς δεν μπορώ να κοιμηθώ τη νύχτα και καμία συμβατική “θεραπεία” δεν μπόρεσε να με βοηθήσει, ώσπου άρχισα να βοηθώ τον εαυτό μου επαναστατώντας συστηματικά ενάντια σε όλα όσα φαίνονταν ισχυρότερά μου.» «Ρο ξέρω. Βεν ήξερα ότι έφταιγε η αϋπνία. Κπορεί να ήταν εφιάλτες, σκοτοδίνες ή σεξουαλική ανικανότητα. μως οι σκηνές που είδες στο Πατό-Ριερί παρέμειναν με κάποιο τρόπο μέσα σου και σε κέντρισαν ώστε να ξυπνήσεις από το όνειρο που βλέπουν οι υπνοβάτες των δρόμων. Άρχισες να ξυπνάς: στέκεσαι στο χείλος της Ώβύσσου.» Έδειξε τον Ρρελό και το σκύλο που γαβγίζει στα πόδια του. «Θαι εγώ είμαι η θορυβώδης σκύλα που γαβγίζει για να σε προειδοποιήσει ότι ακόμα μπορείς να επιλέξεις το μονοπάτι του δεξιού χεριού. Ε απόφαση δεν είναι τελεσίδικη πριν να διασχίσεις την Άβυσσο.» «μως τα χαρτιά δείχνουν ότι στην πραγματικότητα έχω ελάχιστες επιλογές. Ηδιαιτέρως στον κόσμο που θα αναδυθεί μέσα από αυτήν την κρίση.» Ε Κάμα Πούτρα χαμογέλασε δίχως συγχώρεση ή τελική καταδίκη. «Ε εποχή μας δεν είναι για αγίους,» συμφώνησε μαλακά. «Βύο δολάρια παρακαλώ.» Έλα τώρα κόφ’ το δε χρωστάμε δεκάρα και μαλακίες.39 Ν Νλλανδός τα έβλεπε όλα ξεκάθαρα τώρα. Ν Θαπόνε, ο Ιουτσιάνο, ο Καλντονάντο, ο Ιέπκε και όλοι οι υπόλοιποι

39 Ώπόσπασμα από την επιθανάτια κατάθεση-παραλήρημα του Dutch Schultz (βλέπε το πέμπτο και το έκτο τριπ). Τρησιμοποίησα τη μετάφραση του Λίκου Κπαλή από το βιβλίο του W.S. Burroughs O Απολυμαντής! (Exterminator!), εκδόσεις Ώπόπειρα, Ώθήνα 1992. Αια μια άλλη ερμηνεία του παραληρήματος του Schultz βλέπε το διήγημα «Ν Βάσκαλος» από το παραπάνω βιβλίο. (Π.τ.μ.)

88

φοβόντουσαν τον Αουίνιφρεντ και τους τύπους από την Νυάσινγκτον. Πχεδίαζαν μια συμφωνία και ο θάνατός του ήταν κομμάτι του παζαριού. Νι ηλίθιοι δεν γνώριζαν ότι ποτέ δεν μπορείς να διαπραγματευτείς όταν φοβάσαι. Λόμιζαν ότι το Ράγμα ήταν μόνο ένα εύκολο κόλπο για διεθνείς επικοινωνίες και παράνομο εμπόριο. Ήταν τόσο βλάκες που δεν μπορούσαν να μελετήσουν πραγματικά τις Βιδασκαλίες. Θαι, κυρίως, δεν είχαν καταλάβει ποτέ την Ρρίτη Βιδασκαλία: Ο Υόβος είναι Αποτυχία. Ών φοβάσαι τον ταύρο, είσαι χαμένος. μως ο ταύρος είχε φύγει. «Ρί του κάνατε;» φώναξε στον τοίχο του νοσοκομείου. (Ν Ταμογελαστός Ρζιμ είχε δει τον αετό μόλις την προηγούμενη μέρα. Πίγουρα η φωλιά του βρισκόταν σε μια από εκείνες τις κορυφές. Ζα τον έπιανε: το ήξερε καλά, είχε ένα προαίσθημα τόσο ισχυρό που δεν σήκωνε αμφιβολία. Πυνέχισε να σκαρφαλώνει λαχανιάζοντας, ιδρωμένος, με όλους τους μύες του να πονούν… Ν καφές πήδηξε από το χάρτινο ποτηράκι και έσκασε στις σελίδες του αρκικού Οργίου. Ν Ίγκορ Κπίβερ, ο μεταπτυχιακός φοιτητής, σήκωσε έκπληκτος το βλέμμα του: ο σεισμογράφος είχε φτάσει στο 5. Ένα μίλι μακρύτερα ο Λτίλινγκερ ξύπνησε όταν η πόρτα της κρεβατοκάμαρας έκλεισε απότομα και το αγαπημένο του αγαλματάκι, ο Θίνγκ Θονγκ στην κορυφή του Γμπάιαρ Πτέιτ Κπίλντινγκ, έπεσε από το γραφείο του.) ΘΏΚΗΏ ΏΣΓΠΕ, ΘΏΚΗΏ ΏΣΓΠΕ, ΘΏΚΗΏ ΏΣΓΠΕ ΒΗΤΦΠ ΛΏ ΤΖΓΗ ΏΗΚΏ. ΘΏΚΗΏ ΏΣΓΠΕ ΒΗΤΦΠ ΛΏ ΤΖΓΗ ΏΗΚΏ. Ε Κάμα Πούτρα κοίταξε από το παράθυρο το Κπόστον Θόμον. Ν Οόμπερτ Ξάτνεϊ Λτρέικ είχε σταματήσει και άκουγε ξανά έναν ιεροκήρυκα. Ώκόμα και από αυτήν την απόσταση αναγνώριζε το ατάραχο, κλειστό χαμόγελό του. Ν Λτίλι Ιάμα κάθισε απέναντί της. «Ιοιπόν;» ρώτησε. «Πίγουρα. Ξρέπει να επέμβει το Ράγμα.» Ε Κάμα κούνησε με θλίψη το κεφάλι της. «Ώποτελεί απειλή για ολόκληρο τον κόσμο.» «Ε βραδύτητα είναι ομορφιά,» είπε ο Λτίλι Ιάμα. «Ώς επικοινωνήσει μαζί του πρώτα το Θατώτερο Ράγμα. Ών αποφασίσουν ότι αξίζει τον κόπο, θα αναλάβουμε δράση. Κάλλον θα πείσω τον Τάγκμπαρντ να μπει στο Τάρβαρντ ώστε να τον έχει από κοντά.» ΓΗΛΏΗ Ν ΙΝΑΝΠ ΡΕΠ ΐΗΐΙΝ ΘΏΗ Ν ΙΝΑΝΠ ΡΝ ΖΓΝ ΘΏΗ ΡΝ ΙΓΓΗ ΜΓΘΏΖΏΟΏ, ΦΠΡΓ ΘΏΛΓΛΏΠ ΘΝΙΡΝΟΗΏΟΕΠ ΘΏΖΕΑΕΡΕΠ ΛΏ ΚΕΛ ΚΞΝΟΓΗ ΛΏ ΞΓΗ ΝΡΗ ΙΓΓΗ ΘΏΡΗ ΏΙΙΝ. «Ξόσων χρονών είσαι τελικά;» ρώτησε με περιέργεια η Κάμα Πούτρα. Ν Λτίλι Ιάμα την κοίταξε με ειλικρινές βλέμμα. «Ζα με πίστευες αν σου έλεγα τριάντα χιλιάδων ετών;» Γκείνη γέλασε. «Βεν έπρεπε να ρωτήσω. Ξάντα ξεχωρίζει κανείς τα υψηλότερα μέλη από την αίσθηση του χιούμορ τους.» ΘΏΗ ΗΒΝ ΡΗ ΙΓΓΗ: ΘΏΚΗΏ ΏΣΓΠΕ, ΘΏΚΗΏ ΏΣΓΠΕ ΏΒΓΙΣΝΗ ΘΏΗ ΏΒΓΙΣΓΠ ΚΝ, ΘΏΚΗΏ ΏΣΓΠΕ ΒΗΤΦΠ ΛΏ ΤΖΓΗ ΏΗΚΏ, ΒΗΤΦΠ ΛΏ ΤΖΓΗ ΏΗΚΏ. ΘΏΚΗΏ ΏΣΓΠΕ. ΘΏΚΗΏ ΏΣΓΠΕ ΒΗΤΦΠ ΛΏ ΤΖΓΗ ΏΗΚΏ. Ν Τάγκμπαρντ άνοιξε το στόμα του σε μια απολύτως αυθεντική έκφραση έκπληξης. «Γ, βύθισέ με, λοιπόν,» είπε και έβαλε τα γέλια. Ν Ρζο παρατήρησε κάπως ζαλισμένος ότι πίσω του, σε έναν τοίχο, υπήρχε ένα ολοκαίνουργιο γκράφιτι, το οποίο πιθανότατα είχε γράψει κάποιος που είχε ξεφύγει με το LSD: ΡΏ ΞΓΟΗΠΡΓΟΗΏ ΠΡΏ ΘΙΝΐΗΏ ΡΝ ΚΞ. Σ. ΠΘΗΛΓΟ40 ΓΗΛΏΗ ΞΝΙΗΡΗΘΝΗ ΘΟΏΡΝΚΓΛΝΗ. «Ξεράσαμε και οι δύο,» συνέχισε εύθυμα ο Τάγκμπαρντ. «Θριθήκαμε αθώοι από τον μέγα θεό Νξύ.» Ν Ρζο πήρε μια βαθιά ανάσα. «Θαι πότε θα αρχίσεις να εξηγείς με μονοσύλλαβες λέξεις, γλώσσα των κωφαλάλων, σήματα Κορς ή με κάτι που να μπορεί να καταλάβει ένας μη Ξεφωτισμένος ηλίθιος σαν και εμένα;»

40 B.F. Skinner (1904-1990). Πυμπεριφοριστής ψυχολόγος. (Π.τ.μ.)

89

«Βιάβασες όλα τα σημάδια. Ήταν προφανές. Ήταν ξεκάθαρο όσο και μια πόρτα αχυρώνα. Ήταν καταφανές όσο και η μύτη μου και δυο φορές πιο οικείο – με όλες τις σημασίες αυτής της λέξης.» «Τάγκμπαρντ, για όνομα του Τριστού και για χάρη μου και για χάρη όλων μας, θα κόψεις τις χαιρεκακίες για να μου δώσεις επιτέλους μια απάντηση;» «Δητώ συγγνώμη.» Ν Τάγκμπαρντ έβαλε απρόσεκτα το πιστόλι στην τσέπη του. «Γίμαι λίγο ξεμυαλισμένος. λη τη νύχτα πολεμούσα τρίπιος. Ήταν μεγάλο ζόρι, ιδιαιτέρως καθώς ήμουν τουλάχιστον κατά ενενήντα τοις εκατό βέβαιος ότι θα με σκότωνες πριν να τελειώσουν όλα.» Άναψε ένα από τα μισητά πούρα του. «Γν συντομία, λοιπόν, οι Ηλλουμινάτοι είναι καλοπροαίρετοι, συμπονετικοί, ευγενικοί, γενναιόδωροι και τα λοιπά και τα λοιπά. Ξρόσθεσε όλα τα εγκωμιαστικά επίθετα που μπορείς να σκεφτείς. Κε λίγα λόγια, είμαστε οι καλοί.» «Κα–μα–δεν γίνεται.» «Αίνεται και έτσι είναι.» Ν Τάγκμπαρντ τον οδήγησε στην Κπουγκάτι. «Ώς Θάτσουμε,41 αν μπορώ να επιτρέψω στον εαυτό μου άλλη μια ακροστοιχίδα πριν να λυθούν όλοι οι κώδικες και οι γρίφοι.» Θάθισαν στην μπροστινή θέση και ο Ρζο αποδέχτηκε την καράφα με το μπράντι που του προσέφερε ο Τάγκμπαρντ. «Συσικά,» συνέχισε ο Τάγκμπαρντ, «όταν λέω “καλοί”, πρέπει να κατανοήσεις ότι όλοι οι όροι είναι σχετικοί. Γίμαστε όσο καλοί είναι δυνατόν να είναι κανείς σε αυτόν το γαμημένο τομέα του γαλαξία. Βεν είμαστε τέλειοι. Πίγουρα εγώ δεν είμαι και ποτέ μου δεν παρατήρησα κάτι που να προσεγγίζει την απόλυτη τελειότητα σε κανέναν άλλο Βιδάσκαλο του Λαού. Γίμαστε όμως εντάξει άτομα, με ανθρώπινους όρους και σύμφωνα με τα κοινά κριτήρια. πάρχει ένας λόγος για αυτό. Γίναι ο βασικός νόμος της μαγείας και υπάρχει σε όλα τα εγχειρίδια. Ζα πρέπει να τον έχεις διαβάσει κάπου. Μέρεις για τί πράγμα μιλάω;» Ν Ρζο ήπιε μια πικρή γουλιά από το μπράντι. Ήταν ροδάκινο – το αγαπημένο του. «Λαι, νομίζω. “,τι δώσεις, αυτό θα λάβεις.”» «Ώκριβώς.» Ν Τάγκμπαρντ πήρε το μπουκάλι και κατέβασε μια τζούρα. «Λα έχεις υπόψη σου, Ρζο, ότι αυτό είναι επιστημονικός νόμος, όχι ηθική εντολή. Βεν υπάρχουν εντολές, διότι πουθενά δεν υπάρχει εντολέας. Θάθε εξουσία είναι μια πλάνη, στη θεολογία ή στην κοινωνιολογία. Ρα πάντα είναι ριζικώς, ακόμα και σε αηδιαστικό βαθμό, ελεύθερα. Ν πρώτος νόμος της μαγείας είναι ουδέτερος όσο και ο πρώτος νόμος της κίνησης του Λεύτωνα. Ιέει ότι η εξίσωση εξισορροπείται και μόνο αυτό. Ξαραμένεις ελεύθερος να προσφέρεις κακό και πόνο αν αποφασίσεις ότι έτσι πρέπει να κάνεις. Φστόσο, αφού το κάνεις, ποτέ δεν ξεφεύγεις από τις συνέπειες. Ξάντα επιστρέφουν σε εσένα. Θαμία προσευχή, θυσία, αυτομαστίγωση ή ικεσία δεν το αλλάζει αυτό, όπως δεν αλλάζει και τους νόμους του Λεύτωνα ή του Άινσταϊν. Έτσι είμαστε “καλοί”, όπως θα έλεγαν οι ηθικολόγοι, γιατί είμαστε αρκετά σοφοί ώστε να έχουμε έναν πολύ ισχυρό λόγο για να είμαστε καλοί. Ρην τελευταία εβδομάδα τα πράγματα εξελίσσονταν πολύ γρήγορα και έγινα “κακός” - ζήτησα επίτηδες το θάνατο πολλών ανθρώπων και προσέφερα ανταλλάγματα για αυτόν. Έτσι έθεσα σε κίνηση διαδικασίες που θα οδηγούσαν και σε άλλους θανάτους. Ήξερα τί έκανα και ήξερα –και ακόμα ξέρω- ότι θα πληρώσω για αυτό. Ρέτοιες αποφάσεις είναι εξαιρετικά σπάνιες στην ιστορία του Ράγματος και ο ανώτερός μου, ο Λτίλι Ιάμα, προσπάθησε να με πείσει ότι ήταν περιττό και αυτήν τη φορά. Γγώ διαφώνησα. Ώναλαμβάνω την ευθύνη. Θανένας άνθρωπος, θεός ή θεά δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό. Ζα πληρώσω και είμαι έτοιμος για αυτό, όποτε και όπως μου παρουσιαστεί ο λογαριασμός.» «Τάγκμπαρντ, τί είσαι;» «Ένας μέχουμ, θα έλεγαν οι Παύρους,» είπε χαμογελώντας ο Τάγκμπαρντ. «Πκέτος άνθρωπος. Ρίποτα παραπάνω. Νύτε μια σταγόνα.»

41 «Let’s Sit Down» (LSD) στο πρωτότυπο. (Π.τ.μ.)

90

«Ξόσο αίμα;» ρώτησε ο Οόμπερτ Ξάτνεϊ Λτρέικ. Γίχε εκπλαγεί με τα λόγια του. Πε κανένα από τα πειράματά του δεν είχε πέσει τόσο χαμηλά ώστε να διακόψει ειρωνικά έναν αφελή ιεροκήρυκα του δρόμου. ΝΙΝ ΡΝ ΏΗΚΏ ΡΝ ΘΝΠΚΝ ΒΓΛ ΏΟΘΓΗ. ΝΙΝΗ ΝΗ ΏΛΒΟΓΠ, ΝΗ ΑΛΏΗΘΓΠ ΘΏΗ ΡΏ ΞΏΗΒΗΏ ΒΓΛ ΏΟΘΝΛ. ΏΘΝΚΏ ΘΏΗ ΝΙΏ ΡΏ ΔΦΏ, ΏΛ ΡΏ ΐΏΔΏΚΓ ΠΓ ΚΗΏ ΠΓΗΟΏ, ΠΓ ΘΏΞΝΗΏ ΞΏΑΏΛΗΠΡΗΘΕ Ή ΐΝΛΡΝ ΖΠΗΏ, ΒΓΛ ΖΏ ΏΟΘΝΠΏΛ. ΒΓΛ ΖΏ ΏΟΘΝΠΏΛ ΏΒΓΙΣΝΗ ΚΝ. ΏΡΝ ΙΓΓΗ Ε ΘΏΙΕ ΐΗΐΙΝΠ. «Ήμασταν πέντε,» εξηγούσε ο Ρζον-Ρζον Λτίλινγκερ στον Ρζορτζ καθώς περπατούσαν προς το Ίνγκολσταντ, αφού είχαν χάσει τον Τάγκμπαρντ και την Κπουγκάτι μέσα στο πλήθος. «Νι γονείς μου το κράτησαν μυστικό. Αερμανοί, πολύ προληπτικοί και μυστικοπαθείς. Βεν ήθελαν να μας κυνηγούν οι δημοσιογράφοι και να κυκλοφορούν πρωτοσέλιδα με τα πρώτα πεντάδυμα που επέζησαν. λα αυτά τα πέρασε η οικογένεια Λτιον, πολύ αργότερα.» ΑΗΏΡΗ ΝΙΝ ΡΝ ΏΗΚΏ ΝΙΝ ΡΝ ΏΗΚΏ ΡΝ ΘΝΠΚΝ ΒΓΛ ΓΗΛΏΗ ΗΠΝ ΚΓ ΚΗΏ ΠΡΏΑΝΛΏ. ΝΡΓ ΚΓ ΚΗΏ ΠΡΏΑΝΛΏ. «Ν Ρζον Τέρμπερτ Λτίλινγκερ βρίσκεται στο Ιας ΐέγκας και προσπαθεί να εντοπίσει τον φορέα της επιδημίας – εκτός και αν έχει ήδη τελειώσει και έχει επιστρέψει στο Ιος Άντζελες.» Ν Ρζον-Ρζον χαμογέλασε. «Ήταν πάντα ο εγκέφαλος της συμμορίας. Βιευθύνει μια ροκ δισκογραφική εταιρεία, πραγματικός επιχειρηματίας. Ήταν ο μεγαλύτερος, βγήκε δύο λεπτά νωρίτερα και όλοι τον θαυμάζουμε κατά κάποιον τρόπο. Γκείνος πήγε στη φυλακή, αν και κανονικά έπρεπε να είχα πάει εγώ, καθώς η ηλίθια ιδέα να ληστέψουμε εκείνον το μπακάλη ήταν δική μου. μως είπε ότι θα το άντεχε δίχως να σπάσει και είχε δίκιο.» ΝΡΓ ΚΓ ΚΗΏ ΠΡΏΑΝΛΏ, ΚΗΏ ΠΡΏΑΝΛΏ ΏΞΝ ΡΝ ΞΝΙΡΗΚΝ ΏΗΚΏ ΡΝ ΘΟΗΝ ΘΏΗ ΠΦΡΕΟΏ ΚΏΠ, ΗΕΠΝ ΤΟΗΠΡΝ. «Θατάλαβα,» είπε ο Λτρέικ. «Θαι τί ομάδα ήταν, Ώ, ΐ, Ώΐ ή Ν;» «Ν Ρζον Τούβερ Λτίλινγκερ ζει στο Καντ Λτογκ με το όνομα Λτ. Ρζ. Τούβερ – δεν τον πειράζει να υποψιάζεται ο κόσμος ότι είναι μακρινός συγγενής του Ρζ. Έντγκαρ Τούβερ. ΐασικά,» είπε ο Ρζον-Ρζον, «έχει αποσυρθεί. Ώσχολείται μόνο περιστασιακά, με μικροδουλειές, όπως για να βοηθήσει στην οργάνωση αληθοφανών αποδράσεων όταν, για παράδειγμα, ο Ρζιμ Θάρτραϊτ θέλει να αφήσει κάποιον κρατούμενο με ρεαλιστικό τρόπο. Έδωσε στον Λέισμιθ την ιδέα για τον Πύλλογο “Ν Ρζον Λτίλινγκερ Ξέθανε για Πένα”.» «Θαι οι άλλοι δύο;» ρώτησε ο Ρζορτζ, ενώ σκεφτόταν ότι θα ήταν ακόμα δυσκολότερο να αποφασίσει αν αγαπά την Πτέλλα περισσότερο από την Κάβις ή την Κάβις περισσότερο από την Πτέλλα τώρα που γνώριζε ότι ήταν το ίδιο πρόσωπο. Ώναρωτήθηκε πώς ένιωθε ο Ρζο, καθώς ήταν προφανές ότι του άρεσε η Κις Κάο Ρσου-χσι και ήταν και εκείνη το ίδιο πρόσωπο. Ρρεις σε μία και μία σε τρεις. Παν τον Λτίλινγκερ. Ή μήπως ο Λτίλινγκερ ήταν πέντε σε τρεις; Μαφνικά ο Ρζορτζ συνειδητοποίησε ότι ακόμα τρίπαρε λίγο. Ν Λτίλινγκερ ήταν πέντε σε έναν, όχι πέντε σε τρεις: ο Λόμος των Ξέντε και πάλι. Κήπως αυτό σήμαινε ότι υπήρχαν άλλες δύο στο σύμπλεγμα Κάβις-Πτέλλα-Κάο, δύο που δεν είχε συναντήσει ακόμα; Αιατί όλη την ώρα εμφανίζονταν διάφορα δυάρια και τριάρια σε αυτή την ιστορία; «Νι άλλοι δύο είναι νεκροί,» είπε ο Ρζον-Ρζον με θλίψη. «Ν Ρζον Έντγκαρ Λτίλινγκερ γεννήθηκε πρώτος και πέθανε πρώτος. Ήταν γρήγορος και άγριος. Γκείνος καθάρισε το φρουρό της τράπεζας στο ανατολικό Πικάγο, ενώ οι υπόλοιποι κρυβόμασταν στο Καϊάμι. Ήταν πάντα ο θερμοκέφαλος. Έπαθε καρδιακή προσβολή το ’43 και κατέληξε σε έναν πρόωρο τάφο. Ν Ρζον Ρόμας Λτίλινγκερ πέθανε το ’69 σε μια αποστολή των ΒΏΚ, σε μια συνάντηση με έναν παλαβό Άγγλο πράκτορα που λέγεται Ρσιπς. Νι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες έλαβαν με κάποιο τρόπο μια αναφορά σύμφωνα με την οποία το Πυνέδριο των Βημοκρατικών ελεγχόταν από τους ΐαυαρούς Ξεφωτισμένους και θα έληγε με μια δολοφονία. Βεν πίστευαν στους Ηλλουμινάτους και έτσι έστειλαν τον Ρσιπς. Ξάντα τον

91

στέλνουν σε τρελές υποθέσεις γιατί είναι τόσο παλαβός που τις παίρνει στα σοβαρά και κάνει καλή δουλειά. Νι δυο τους έφαγαν δακρυγόνα βγαίνοντας από το Τίλτον και ο κακομοίρης ο Ρσιπς κατέληξε σε μια κλούβα μαζί με κάτι νεαρούς διαδηλωτές. Ν Ρζον Ρόμας είχε ήδη πρόβλημα στους πνεύμονες, χρόνιο άσθμα, και το δακρυγόνο το χειροτέρεψε. Ξήγε από γιατρό σε γιατρό και τελικά πέθανε στις αρχές του ’69. πάρχει λοιπόν ένας μπάτσος στο Πικάγο που θα μπορούσε να καυχηθεί ότι σκότωσε πραγματικά τον Ρζον Λτίλινγκερ, μόνο που δεν το ξέρει. Βεν είναι παράξενο πράγμα η ζωή;» «Νι Παύρους απλώς νόμιζαν ότι ήταν μέλη των Ηλλουμινάτων,» συνέχισε ο Τάγκμπαρντ. «Ν Τίτλερ και ο Πτάλιν απλώς νόμιζαν ότι ήταν μέλη των Ηλλουμινάτων. Ν γέρο-ΐάισχαουπτ απλώς νόμιζε ότι ήταν μέλος των Ηλλουμινάτων. Γίναι τόσο απλό. Ρο δίδαγμα της όλης ιστορίας είναι: προσοχή στις φτηνές Βυτικές απομιμήσεις.» Ταμογέλασε άγρια. «Λομίζω ότι αρχίζω να καταλαβαίνω,» είπε αργά ο Ρζο. «Συσικά ηταν η πρώτη υπόθεση που σχημάτισα: πολλές ομάδες στην ιστορία αυτοαποκλήθηκαν Ηλλουμινάτοι και δεν είχαν όλες ακριβώς τον ίδιο στόχο.» «Ώκριβώς,» είπε ο Τάγκμπαρντ φουμάροντας το πούρο του. «Ώυτή είναι η φυσική πρώτη υποψία κάθε μη παρανοϊκού νου. Έπειτα, καθώς ερευνάς τα τεκμήρια, αρχίζουν να εμφανίζονται συνδέσεις μεταξύ αυτών των ομάδων. Ρελικά η παρανοϊκή υπόθεση αρχίζει να φαίνεται πιο εύλογη και αρχίζεις να πιστεύεις ότι πάντα υπήρχε μόνο μια οργάνωση των Ηλλουμινάτων που χρησιμοποιούσε τα ίδια βασικά συνθήματα και σύμβολα και είχε ένα μοναδικό βασικό στόχο. Που έστειλα τον Ρζιμ Θάρτραϊτ με όλες αυτές τις μπούρδες περί τριών συνωμοσιών –της ABC ή Ώρχαίας ΐαυαρικής Πυνωμοσίας, της NBC ή Λέας ΐαυαρικής Πυνωμοσίας και της CBS ή Πυντηρητικών ΐαυαρών Ποφών- για να σου πυροδοτήσω τη σκέψη ότι ίσως η αλήθεια βρίσκεται πιο κοντά στην απλή αρχική ιδέα. Ώπό τώρα και στο εξής ξέχνα ότι εκπροσωπώ τους αυθεντικούς Ηλλουμινάτους. Πτην πραγματικότητα τους τελευταίους αιώνες δεν χρησιμοποιούμε κανένα όνομα. Τρησιμοποιούμε μόνο τα αρχικά Ώ.Ώ. γραμμένα ως εξής.» Πχεδίασε σε ένα σημειωματάριο του Donau-Hotel:

A.·. A.·.

«Ξολλοί αποκρυφιστές συγγραφείς,» συνέχισε, «έχουν κάνει κάποιες εντυπωσιακές υποθέσεις σχετικά με το τί σημαίνουν τα αρχικά. Πτην πραγματικότητα δεν σημαίνουν τίποτα. Βεν έχουμε όνομα, ώστε να μην μας το κλέψουν και να μην το καταχραστούν ποτέ ξανά. ποιος νομίζει ότι έχει μαντέψει το όνομα και προσπαθεί να αυτοπαρουσιαστεί ως μυημένος δηλώνοντας ότι στην πραγματικότητα είμαστε η Ώτλαντική Ώρκάνα ή το Ώργυρό Άστρο ή δεν ξέρω και εγώ τί άλλο, αποκαλύπτει αυτόματα ότι είναι απατεώνας. Γίναι ένα πολύ απλό τέχνασμα,» δήλωσε με βαρύ ύφος ο Τάγκμπαρντ. «Κακάρι να το είχαμε σκεφτεί πριν από αιώνες.» Ν βομβητής στο γραφείο της γραμματέως του Ξροέδρου βόμβησε καθώς ο Παούλ και ο Κπάρνεϊ περνούσαν από την εξωτερική πόρτα. Ε γραμματέας γύρισε το διακόπτη και ο Ξρόεδρος είπε, «ΐρες το υψηλότερο μετάλλιο που μπορεί να λάβει ένας πολίτης και παράγγειλε δύο με την υπογραφή μου για αυτούς τους δύο ντετέκτιβ.» «Κάλιστα κύριε,» είπε η γραμματέας μουτζουρώνοντας ένα χαρτάκι. «Θαι μετά ζήτα από το FBI να ελέγξει τον μεγαλύτερο. Κου έμοιαζε για Γβραίος,» είπε ο Ξρόεδρος με διορατικό ύφος. ΝΤΗ – γιατί θα ήμουν ηλίθια αν πίστευα ότι σε αυτόν τον κόσμο γίνονται θαύματα πριν να πληρώσει κάποιος το νοίκι και τους φόρους και να δείξει ότι όλα τα χαρτιά είναι εντάξει και οι άνθρωποι που κυβερνούν μπορούν πάντα να σου πουν ότι τα χαρτιά σου δεν είναι εντάξει χι γιατί δεν υπάρχουν μάγοι και ακόμα και ο Τάγκμπαρντ είναι βασικά απατεώνας ακόμα και αν έχει καλές προθέσεις χι γιατί δεν είμαι η Ξάπισσα Ηωάννα αν υπήρξε ποτέ Ξάπισσα Ηωάννα χι γιατί όπως λέει και το τραγούδι δεν είμαι βασίλισσα είμαι γυναίκα και με λάθος

92

χρώμα χι γιατί θα χυθούν ποταμοί αίματος και η γη θα τρανταχτεί πριν να ανατρέψουμε το Ώφεντικό Ρσάρλι γιατί δεν είναι ένας απλός συμβολικός Ώρμαγεδών της μιας νύχτας όπως τους έκανε όλους να νομίσουν ο Τάγκμπαρντ χι γιατί ο Τάγκμπαρντ είναι ένα είδος μάγου και μας βάζει όλους στο τριπ του για λίγο αλλά ο πραγματικός κόσμος δεν είναι τριπ είναι ξενέρωμα χι γιατί οι εραστές δεν ζουν καλά αυτοί και εμείς καλύτερα αλλά παντρεύονται και γεμίζουν με χρέη και ζουν στη δουλεία και εμείς στη σκλαβιά και πρέπει να βρω κάτι καλύτερο από αυτό χι γιατί κανείς μας δεν οδηγεί το αμάξι αλλά το αμάξι οδηγεί εμάς χι γιατί είναι σαν εκείνο το παλιό αστείο, «Ώρχίδια,» είπε η βασίλισσα «αν τα είχα θα ήμουν βασιλιάς» και «καρύδια» είπε ο πρίγκιπας «τα έχω και δεν είμαι βασιλιάς» και «Πκατά» είπε ο βασιλιάς και τριάντα χιλιάδες υπήκοοι κατέβασαν τα βρακιά τους και σφίχτηκαν γιατί εκείνο τον καιρό ο λόγος του βασιλιά ήταν νόμος ο Τάγκμπαρντ θα το έλεγε αυτό πρωκτική καθήλωση και σεξισμό και προκατάληψη εις βάρος των ηλικιωμένων αλλά καταλήγει στις γυναίκες και τα παιδιά που τρώνε όλα τα σκατά στη μούρη και λίγα αρσενικά κατέχουν τα πάντα η αλήθεια βρίσκεται στα παλιά ανέκδοτα ιδιαιτέρως στα κακά ανέκδοτα ακόμα τριπάρω αλλά είναι αλήθεια πάντα μπορούν να πουν ότι τα χαρτιά σου δεν είναι εντάξει χι γιατί μερικές φορές πρέπει να γίνεις ερημίτης και μετά να επιστρέψεις όταν θα έχεις βρει τον εαυτό σου χι γιατί ο τροχός συνεχίζει να γυρνά και χέστηκε αν θα αλλάξει τίποτα θα πρέπει κάποιος άνθρωπος κάπου να νοιάζεται χι γιατί ποτέ δεν βρήκα τρόπο να σκάσει ο Πάιμον και να κάτσει να ακούσει χι γιατί ο Ηησούς Τριστός ήταν μαύρος και είπαν ψέματα ακόμα και για αυτό ήταν άλλος ένας μαύρος που σκότωσαν και δεν το παραδέχονται χι γιατί ο θάνατος είναι το νόμισμα κάθε αυτοκρατορίας Οωμαϊκής ή Ώμερικανικής ή κάθε άλλης όλες οι αυτοκρατορίες είναι ίδιες ο Ζάνατος είναι πάντα το επιχείρημα που χρησιμοποιούν χι γιατί ολόκληρος ο κόσμος μπορεί να πάει στον Βιάβολο και εγώ θα φροντίσω για την Καίρη Ιου χι γιατί κοίτα αυτόν τον καθηγητή που σκότωσαν στο κτίριο του ΝΕΓ και κανείς δεν έχει συλληφθεί ακόμα χι γιατί υπάρχει μια μηχανή αεικίνητη μηχανή μέσα μου και μαθαίνω να την αφήνω να λειτουργεί χι γιατί θα ρίξω κατάρα σε όλους τους θα τους κάψω θα τους καταδικάσω θα κάνω τον κόσμο δικό μου χι γιατί κοίτα τί έπαθαν ο πατέρας και η μάνα μου. «Έχει φτάσει στο 5 και ανεβαίνει στο 6,» φώναξε στο τηλέφωνο ο Ίγκορ Κπίβερ. «Ελίθιε, νομίζεις ότι δεν μπορώ να το καταλάβω από εδώ;» του απάντησε φωνάζοντας ο Βόκτωρ Ρρολ. «Ρο κρεβάτι μου χοροπηδούσε λες και χόρευε το χορό του Ώγίου ΐίτου πριν να μου τηλεφωνήσεις.» Ρο συναίσθημά του ήταν σκέτη επαγγελματική οργή για την ανικανότητα του φοιτητή να ακολουθήσει τις εντολές του. Ν ΐαθμός 5 δεν σε τρομάζει αν είσαι Θαλιφορνέζος, ενώ ακόμα και ο ΐαθμός 6 προκαλεί άγχος μόνο σε τουρίστες ή σε όσους πιστεύουν στην περίφημη προφητεία του Έντγκαρ Θέις42… Ν Ρζον Τέρμπερτ Λτίλινγκερ, ένα από αυτούς τους πιστούς, βρισκόταν ήδη στο γκαράζ έχοντας χώσει βιαστικά το πουκάμισο της πιτζάμας του στο παντελόνι του και πατούσε ξυπόλητος τη μίζα… μως ο Ταμογελαστός Ρζιμ σκαρφάλωνε σε κατάσταση ευφορίας, σε πλήρη επικοινωνία με τη φύση, νιώθοντας τη μυστικιστική έκσταση του αληθινού κυνηγού πριν να αποκτήσει την ευκαιρία να ανοίξει πυρ και να στείλει ένα κομμάτι της φύσης στην κόλαση… ΝΠΝ ΘΏΗ ΏΛ ΤΙΓΏΔΓΡΓ ΘΏΗ ΏΛ ΞΓΟΗΑΓΙΏΡΓ, ΝΡΏΛ ΖΏ ΓΟΖΓΗ Ε ΡΓΙΗΘΕ ΘΟΗΠΕ ΡΝ ΤΏΚΝΑΓΙΝ ΠΏΠ ΖΏ ΘΝΞΓΗ ΏΞΝΡΝΚΏ. «Έχει πάρει στο ψιλό τον ιεροκήρυκα,» είπε η Κάμα. «Ένα μικρό πρώτο βήμα για το πεπρωμένο που φαίνεται ότι έχει επιλέξει.» «Έχει πάρει στο ψιλό τον εαυτό του,» δήλωσε ο Λτίλι Ιάμα. «Ν χριστιανισμός, αν κατανοηθεί σωστά, είναι μια πάλη με τον Ζάνατο. Ώκόμα παλεύει με αυτό το πρόβλημα. Ζέλει να πιστέψει στο συμβολισμό της Ώνάστασης, μα δεν μπορεί. Ν υπερβολικός ορθολογισμός του –ο Οήγας Ππαθί- συγκρατεί την ενορατική πλευρά του – τον ΐαλέ Κπαστούνι.»

42 Edgar Cayce. Κέντιουμ του 20ου αιώνα που είχε προφητεύσει την καταστροφή της Λέας όρκης και της Θαλιφόρνια. Κεταξύ άλλων πίστευε στην ύπαρξη της Ώτλαντίδας πριν από 12.000 χρόνια. (Π.τ.μ.)

93

«Ώς το δεχτούμε,» είπε ήρεμα ο Λτρέικ. «Ώς υποθέσουμε όμως ότι είχε ομάδα αίματος Ώ. Ρώρα, αν δεχόταν μετάγγιση την τελευταία στιγμή…» Ρότε φάνηκε η φωλιά. Ρο πουλί δεν φαινόταν πουθενά αλλά ο Ταμογελαστός Ρζιμ αναγνώρισε τη χαρακτηριστική φωλιά του αετού σε μια κορυφή μόλις λίγες εκατοντάδες μέτρα προς τα πάνω και προς τη δύση. «Έλα μωρό μου,» σκέφτηκε με πάθος ξεζώνοντας την καραμπίνα του. «Έλα μωρό μου. Ν μπαμπάς περιμένει.» Ν Τάγκμπαρντ ήπιε άλλη μια τζούρα μπράντι και επανέλαβε: «Νι Παύρους δεν ήταν Ηλλουμινάτοι. Νύτε ο ΐάισχαουπτ, ούτε ο Τίτλερ. Ήταν απατεώνες, νέτα σκέτα. Ξρώτα εξαπάτησαν τον εαυτό τους και έπειτα άλλους. Νι πραγματικοί Ηλλουμινάτοι, η A.·. A.·., δεν έχουν ποτέ αναμιχθεί στην πολιτική ή σε οποιασδήποτε μορφής χειραγώγηση ανθρώπων. Ρα ενδιαφέροντά μας στρέφονται αλλού. Κάνε το θέλημά σου είναι ο νόμος μας. Κόνο κατά τις τελευταίες δεκαετίες, καθώς η μοίρα της γης φαινόταν αβέβαιη, αναλάβαμε κάποια άμεση δράση. Ώκόμα και έτσι, ήμασταν προσεκτικοί. Ανωρίζουμε ότι η εξουσία διαφθείρει. Ε δράση μας συνίστατο κυρίως στη μη-δράση, σε αυτό που οι Ραοϊστές ονομάζουν βου-βάι. μως τότε τα πράγματα βγήκαν εκτός ελέγχου. Γξελίσσονταν πολύ γρήγορα… Ρα σκατώσαμε λίγο. Ώλλά μόνο επειδή η απόλυτη αποχή από τη δράση σήμαινε απόλυτη καταστροφή.» «Ζέλεις να πεις ότι εσύ, ως κάποιου είδους αξιωματούχος της A.·. A.·., διείσδυσες στους πλαστούς Ηλλουμινάτους και έγινες ένας από τους ανώτατους Ξέντε με σκοπό να τους εξουδετερώσεις δίχως βία; Θαι δεν έπιασε;» «Έπιασε όσο πιάνει και κάθε άλλη δραστηριότητα σε αυτό το επίπεδο,» είπε μελαγχολικά ο Τάγκμπαρντ. «Ρο μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας σώθηκε. Ξρος το παρόν. Πώθηκαν και τα άγρια, ελεύθερα ζώα. Ξρος το παρόν.» Ώναστέναξε. «Κάλλον πρέπει να ξεκινήσω από την αλφαβήτα. Ξοτέ δεν κυνηγήσαμε την εξουσία. Πκοπός μας είναι να διαχύσουμε την εξουσία, να απελευθερώσουμε τους άνδρες και τις γυναίκες. Θαι αυτό σημαίνει να τους βοηθήσουμε να ανακαλύψουν ότι είναι ελεύθεροι. λοι είναι ελεύθεροι. Ν σκλάβος είναι ελεύθερος. Ρο απόλυτο όπλο δεν είναι εκείνη η επιδημία στο ΐέγκας ούτε καμία νέα σούπερ ΐόμβα δρογόνου. Ρο απόλυτο όπλο υπήρχε από πάντα. Θάθε άνδρας, κάθε γυναίκα και κάθε παιδί το κατέχει. Γίναι η ικανότητα να λες χι και να αναλαμβάνεις τις συνέπειες. “Ν φόβος είναι αποτυχία.” “Ν φόβος του θανάτου είναι η αρχή της δουλείας.” “Ρο μοναδικό σου δικαίωμα είναι να κάνεις το θέλημά σου.” Ε χήνα μπορεί να σπάσει το μπουκάλι όποτε το επιθυμεί. Ν Πωκράτης ήπιε το κώνειο για να το αποδείξει. Ν Ηησούς ανέβηκε στο σταυρό για να το αποδείξει. πάρχει σε όλη την ιστορία, στη μυθολογία και στην ποίηση. Γμφανίζεται παντού και συνεχώς, ανοιχτά.» Ν Τάγκμπαρντ αναστέναξε και πάλι. «Ν ιδρυτής και ηγέτης μας, ο άνδρας που είναι γνωστός στη μυθολογία ως Ξρομηθέας ή φις του κήπου της Γδέμ-» «Τριστέ μου,» είπε ο Ρζο και σωριάστηκε απηυδισμένος στο κάθισμα. «Έχω την αίσθηση ότι αρχίζεις πάλι να με δουλεύεις. Ρώρα θα μου πεις ότι οι ιστορίες του Ξρομηθέα και της Αενέσεως βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα.» «Ν ηγέτης μας, γνωστός ως Γωσφόρος ή Πατανάς,» συνέχισε ο Τάγκμπαρντ, «Γωσφόρος, δηλαδή Αυτός που φέρνει το φως-» «Μέρεις,» είπε ο Ρζο, «δεν θα πιστέψω ούτε λέξη από όλα αυτά.» «Ν ηγέτης μας, γνωστός ως Ξρομηθέας Ξυρφόρος ή Γωσφόρος ή Θετζαλκοάτλ, πρωινό άστρο ή φίδι στον κήπο του κακού αδερφού του σιρι, του Πεθ, ή Πεϊτάν ο εκμαυλιστής –τέλος πάντων, με λίγα λόγια, μετανόησε.» Ν Τάγκμπαρντ σήκωσε το φρύδι του. «Που κινεί αυτό αρκετά το ενδιαφέρον ώστε να κατασιγάσεις για λίγο το σκεπτικισμό σου και να με αφήσεις να ολοκληρώσω μια πρόταση;» «Μετανόησε;» Ν Ρζό σήκωσε ξανά όρθια την πλάτη του. «ΐεβαίως. Αιατί όχι;» Ρο παλιό πονηρό χαμόγελο του Τάγκμπαρντ, τόσο σπάνιο την τελευταία εβδομάδα, επέστρεψε. «Ών ο Άτλας μπορεί να σηκώσει τους ώμους του και ο Ρηλέμαχος να φτερνιστεί, γιατί να μην μπορεί να μετανοήσει ο Πατανάς;»

94

«Πυνέχισε,» είπε ο Ρζο. «Γίναι άλλο ένα από τα τεχνάσματά σου αλλά με κόλλησες. Ζα ακούσω. Ώλλά έχω τη δική μου απάντηση, που είναι ότι δεν υπάρχει απάντηση. Γίσαι απλώς μια αλληγορία του ίδιου του σύμπαντος και κάθε εξήγηση του εαυτού σου ή των πράξεών σου είναι ατελής. Ξάντα θα υπάρχει μια νέα, βελτιωμένη εξήγηση που θα περιμένει στην ουρά. Ώυτή είναι η δική μου απάντηση.» Ν Τάγκμπαρντ γέλασε αβίαστα. «Ταριτωμένο,» είπε. «Ζα πρέπει να το θυμάμαι την επόμενη φορά που θα προσπαθώ να καταλάβω τον εαυτό μου. Συσικά ισχύει για κάθε άνθρωπο. λοι είμαστε αλληγορίες του σύμπαντος, διαφορετικές μάσκες που φορά προσπαθώντας να αποφασίσει τι είναι πραγματικά… όμως ο ιδρυτής και ηγέτης μας, όπως έλεγα, μετανόησε. Ώυτό είναι το μυστικό που δεν έχει ποτέ αποκαλυφθεί. Ρίποτα στον κόσμο δεν είναι στατικό και κυρίως στους νόες των οντοτήτων που διαθέτουν νου. Ε βασική πλάνη όλων των κακών συγγραφέων –και οι θεολόγοι είναι περίφημοι κακοί συγγραφείς- είναι η δημιουργία μονοδιάστατων χαρακτήρων που δεν αλλάζουν ποτέ. Γκείνος μας έδωσε το φως του λόγου και, όταν είδε πως το καταχραστήκαμε, μετανόησε. Ε ιστορία είναι πιο πολύπλοκη αλλά αυτές είναι οι γενικές γραμμές. Ρουλάχιστον μέχρι εκεί κατανοούσα πριν από μια εβδομάδα. Ώυτό που πρέπει να ξεκαθαριστεί είναι ότι ποτέ δεν είχε ως στόχο την εξουσία ή την καταστροφή. Ώυτό είναι μύθος-» «Ρον οποίο δημιούργησε η αντιπολίτευση,» είπε ο Ρζο. «Πωστά; Ώυτό το διάβασα στην υπεράσπιση του Πατανά από τον Καρκ Ρουέιν.» «Ν Ρουέιν ήταν οξύνους,» είπε ο Τάγκμπαρντ πίνοντας λίγο ακόμα μπράντι, «αλλά όχι αρκετά. χι, το μύθο δεν τον δημιούργησε η αντιπολίτευση. Ρον δημιούργησε ο ίδιος ο ιδρυτής μας.» «Έπρεπε να ζούσε ο Νυάιλντ,» είπε με θαυμασμό ο Ρζο. «Ήταν τόσο υπερήφανος για το γεγονός ότι μπορούσε να τοποθετεί το ένα παράδοξο πάνω από το άλλο ώσπου να έχει ένα όμορφο τριώροφο, τετραώροφο ή πενταώροφο κτίριο αντιφάσεων. Ζα έπρεπε να δει τους ουρανοξύστες που οικοδομείς.» «Ξοτέ δεν με απογοητεύεις,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Ών σε κρεμάσουν ποτέ, θα επιχειρηματολογείς μέχρι την τελευταία στιγμή σχετικά με το αν υπάρχει πραγματικά το σκοινί. Αια αυτό σε επέλεξα, πριν από πολλά χρόνια, και σε προγραμμάτισα για το ρόλο που θα έπαιζες απόψε. Κόνο ένας άνθρωπος με πατέρα πρώην Κουσουλμάνο, που ο ίδιος είναι πρώην Θαθολικός και πρώην φοιτητής μηχανικής, θα διέθετε την απαιτούμενη πολυπλοκότητα. πως και να ’χει, για να επιστρέψω στο λιμπρέτο, όπως έλεγε ένας παλιός μου φίλος, το σφάλμα του ΐάισχαουπτ, του Τίτλερ, του Πτάλιν και των Παύρους ήταν ότι έχαψαν την προπαγάνδα που διέδωσε ενάντια στον εαυτό του ο ιδρυτής μας – αυτό και το ότι πίστεψαν ότι επικοινωνούσαν μαζί του, ενώ επικοινωνούσαν μόνο με ένα νοσηρό τμήμα του ασυνειδήτου τους. Θανένα κακό πνεύμα δεν τους παραπλάνησε. Ξαραπλάνησαν τον εαυτό τους. Θαι εμείς τους ακολουθούσαμε κατά πόδας προσπαθώντας να τους εμποδίσουμε να προκαλέσουν υπερβολικό πόνο. Ρελικά, στις αρχές της δεκαετίας του 1960 –αφού μια μαλακία στο Λτάλας με έπεισε ότι τα πράγματα έβγαιναν εκτός ελέγχου- επικοινώνησα άμεσα με τους Ξέντε. Θαθώς γνώριζα τα πραγματικά μυστικά της μαγείας και εκείνοι κατείχαν μόνο αλλοιωμένες μορφές τους, ήταν εύκολο να τους πείσω ότι ήμουν απεσταλμένος εκείνων των όντων που ονομάζουν Κυστικούς Ώρχηγούς ή Κεγάλους Ξαλαιούς ή Ιαμπερούς. ντας μισότρελοι, αντέδρασαν με τρόπο που δεν είχα προβλέψει. Ξαραιτήθηκαν και όρισαν εμένα και τους τέσσερις Παύρους ως διαδόχους τους. Ώποφάσισαν ότι μπαίναμε στην εποχή του ρου, του θεού-παιδιού, και ότι έπρεπε να δοθεί στη νεολαία η ευκαιρία να διευθύνει τον κόσμο – εξ ου και η προαγωγή των Παύρους. Γμένα με έβαλαν στην υπόθεση γιατί έδειχνα να γνωρίζω για τί πράγμα μιλούσα. Ρότε όμως εμφανίστηκε το πραγματικό πρόβλημα: δεν μπορούσα να πείσω τους Παύρους για τίποτα. Γκείνα τα γουρουνοκέφαλα πιτσιρίκια δεν πίστευαν ούτε λέξη από όσα έλεγα. Κου είπαν ότι ήμουν πάνω από τριάντα και επομένως αναξιόπιστος. Που είπα ότι η αλήθεια κυκλοφορούσε ανοιχτά όλη την ώρα. Νποιοσδήποτε με καθαρό μυαλό θα μπορούσε να ερμηνεύσει όσα

95

συνέβαιναν από τις αρχές της δεκαετίας του 1960. Νι σπουδαίοι και τρομεροί Ηλλουμινάτοι του παρελθόντος είχαν περάσει στον έλεγχο μιας παρέας ανίδεων και κακόβουλων πιτσιρικάδων. Ε εποχή του εστεμμένου και προελαύνοντος παιδιού.» «Θαι εσύ πιστεύεις ότι θα έπρεπε να κυβερνούν οι γέροι και σοφοί;» ρώτησε ο Ρζο. «Ώυτό δεν ταιριάζει στο χαρακτήρα σου. Πρέπει να είναι άλλο ένα τέχνασμα.» «Ξιστεύω ότι δεν θα έπρεπε να κυβερνά κανείς,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Ρο μόνο που κάνω –το μόνο που προσπάθησε ποτέ να κάνει το Όψιστο Ράγμα της A.·. A.·.- είναι να επικοινωνώ με τους ανθρώπους, όχι με τις προκαταλήψεις και τους φόβους τους. Βεν θέλω να τους κυβερνήσω. Θαι αυτό που προσπαθούμε να μεταδώσουμε –το έσχατο μυστικό, η φιλοσοφική λίθος, το ελιξίριο της ζωής- είναι απλώς η δύναμη της λέξης χι. Γίμαστε οι άνθρωποι που είπαν Non serviam43 και προσπαθούμε να διδάξουμε και σε άλλους πώς να το λένε. Ν Λτρέικ ήταν πνευματικός αδερφός μας αλλά δεν το κατάλαβε ποτέ. Ών δεν μπορούμε να βρούμε την αθανασία, μπορούμε τουλάχιστον να προσπαθήσουμε. Ών δεν μπορούμε να σώσουμε αυτόν τον πλανήτη, μπορούμε να απογειωθούμε για τα άστρα.» «Θαι τώρα τι γίνεται;» ρώτησε ο Ρζο. «Θαι άλλες εκπλήξεις,» απάντησε πρόθυμα ο Τάγκμπαρντ. «Βεν μπορώ να σου αφηγηθώ ολόκληρη την ιστορία αυτήν τη στιγμή, έτσι όπως είμαστε και οι δύο στο ξενέρωμα από το τριπ. Ζα επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο, θα κοιμηθούμε και, αφού φάμε πρωινό, θα έρθουν και άλλες αποκαλύψεις. Αια τον Ρζορτζ και για σένα.» Ώργότερα, στην Κπουγκάτι η οποία, με οδηγό τον Τάρι Πκόιν, μετέφερε μεγαλοπρεπώς τον Τάγκμπαρντ, τον Ρζορτζ και τον Ρζο γύρω από τη νότια όχθη της Ιίμνης Ρότενκοπφ, ο Ρζορτζ ρώτησε, «Ζα θάψουν πράγματι τον Τίτλερ ανώνυμα σε εβραϊκό νεκροταφείο;» «Έτσι φαίνεται.» Ν Τάγκμπαρντ χαμογέλασε. «Ρα ισραηλινά έγγραφά του αποτελούν άψογες πλαστογραφίες. Νι άνδρες του Τάουπτμαν θα τον σηκώσουν από εκείνη τη λεκάνη και θα τον εναποθέσουν προσεκτικά στο Γβραϊκό Λεκροταφείο του Ίνγκολσταντ για να αναπαυτεί εκεί για όλη την αιωνιότητα.» «Ώυτό θα με κάνει να ξερνάω μια φορά τη μέρα για όλη την υπόλοιπη ζωή μου,» είπε πικρά ο Ρζο. «Γίναι η χειρότερη περίπτωση βεβήλωσης νεκροταφείου στην ιστορία.» «Ώ, έχει και μια θετική πλευρά,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Βες το από την οπτική γωνία των Λαζιστών ηγετών. Πκέψου πόσο θα μισούσαν να τους θάψουν σε εβραϊκό νεκροταφείο με ένα ραβίνο να προσεύχεται από πάνω τους.» «Ώυτό δεν διορθώνει τίποτα,» είπε ο Ρζορτζ. «Ν Ρζο έχει δίκιο. Γίναι τρομερά κακόγουστο.» «Γίχα την εντύπωση ότι εσείς οι δύο είστε αδιάλλακτοι άθεοι,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Ών είστε όντως, θεωρείτε ότι οι νεκροί είναι νεκροί και δεν έχει σημασία πού τους θάβουν. Ρί τρέχει – έχετε αρχίσει να γίνεστε θρήσκοι;» «Βεν μπορώ να σκεφτώ κάτι που μπορεί να οδηγήσει έναν άνθρωπο στη θρησκεία ευκολότερα από ότι η παρέα μαζί σου,» είπε ο Ρζο. «Ρο να θάψουν τους Λαζήδες μαζί με τους Γβραίους είναι το πιο αστείο πράγμα που έχω ακούσει ποτέ μου,» πρότεινε ο Τάρι Πκόιν από τη θέση του οδηγού. «Βεν πας να σοδομίσεις καμιά ψόφια κατσίκα, Πκόιν;» φώναξε ο Ρζορτζ. «Άνετα,» είπε ο Πκόιν. «Σερ’ τη μου τώρα.» «Γίσαι αδιόρθωτος, Τάγκμπαρντ,» είπε ο Ρζο. «Ξραγματικά αδιόρθωτος. Θαι περιβάλλεσαι από ανθρώπους που σε βοηθούν να μην διορθώνεσαι.» «Βεν χρειάζομαι βοήθεια,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Ξαίρνω πολλές πρωτοβουλίες. Ξερισσότερες από κάθε άλλο άνθρωπο που γνωρίζω. Κε την πιθανή εξαίρεση της Κάβις.» «Τάγκμπαρντ,» είπε ο Ρζορτζ, «είδα πράγματι αυτό που νόμισα ότι είδα χθες το βράδυ; Γίναι πραγματικά θεά η Κάβις; Ε Πτέλλα, η Κις Κάο και η Κάβις είναι το ίδιο πρόσωπο ή έβλεπα παραισθήσεις;»

43 «Βεν σε υπηρετώ». Ε περίφημη απάντηση του Πατανά στον Ζεό. (Π.τ.μ.)

96

«Ώρχίζουν πάλι τα παράδοξα,» μούγκρισε ο Ρζο. «Ζα μιλά για καμιά ώρα και, όταν τελειώσει, θα έχουμε μπερδευτεί περισσότερο.» Ν Τάγκμπαρντ, που καθόταν σε μια μεγάλη περιστρεφόμενη θέση, γύρισε από την άλλη ώστε να κοιτά το δρόμο πάνω από τον ώμο του Τάρι Πκόιν. «Ζα χαρώ να σου εξηγήσω αργότερα, Ρζορτζ. Ζα σου εξηγούσα και τώρα αλλά δεν μου αρέσει το ύφος του Κάλικ. Κπορεί να μη θέλει πια να με σκοτώσει αλλά ακόμα μου τη φυλάει. «Λα είσαι σίγουρος,» είπε ο Ρζο. «Ιοιπόν, σκοπεύεις ακόμα να παντρευτείς την Κάβις;» «Ρί;» Ν Τάγκμπαρντ γύρισε προς το μέρος του Ρζορτζ και τον κοίταξε με μια έκφραση που αποτελούσε σχεδόν τέλειο αντίγραφο της ειλικρινούς έκπληξης. «Γίχες πει ότι η Βεσποινίς Ξορτινάρι θα πάντρευε εσένα και την Κάβις πάνω στο Λειφ Έρικσον. Ζα παντρευτείτε;» «Λαι,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Ε Βεσποινίς Ξορτινάρι θα μας παντρέψει αργότερα σήμερα. Πυγγνώμη αλλά τη γνώρισα πρώτος.» «Νπότε η Κάβις δεν είναι πραγματικά η Έρις;» επέμεινε ο Ρζορτζ. «Γίναι απλώς μια ιέρεια της Έριδος;» Ν Τάγκμπαρντ παραμέρισε την ερώτηση. «Ώργότερα, Ρζορτζ. Ζα σου τα εξηγήσει η ίδια.» «Γίναι καλύτερη ακόμα και από τον Τάγκμπαρντ στις εξηγήσεις,» σχολίασε κυνικά ο Ρζο. «Ιοιπόν,» είπε ο Τάγκμπαρντ, «για να επιστρέψουμε στον Τίτλερ και την παρέα του, πρέπει να καταλάβετε ότι θα το μάθουν ότι τα πτώματά τους θα ταφούν σε εβραϊκό νεκρορταφείο. Ώκόμα διαθέτουν συνείδηση, αν και δεν είναι αυτό που φυσιολογικά θα ονομάζαμε ζωντανοί. Ε συνειδησιακή ενέργειά τους παραμένει άθικτη, αν και τα σώματά τους δεν διαθέτουν ζωή. Ήρθαν στο φεστιβάλ του Ίνγκολσταντ ελπίζοντας ότι οι νεαροί αρχηγοί τους θα τους χάριζαν την αθανασία. Ξέτυχαν όντως την αθανασία αλλά ένα όχι και πολύ όμορφο είδος αθανασίας. Ν Υυχοφάγος καταβρόχθισε τη συνειδησιακή ενέργειά τους. Ε ταυτότητά τους θα επιβιώσει αλλά θα αποτελούν ανίσχυρα τμήματα του Υυχοφάγου, του πιο φαύλου όντος του σύμπαντος, του μοναδικού πλάσματος που μπορεί να μετατρέψει το πνεύμα σε ψοφίμι. Ν Αιογκ Πόθοθ πήρε τη λεία που του ανήκει.» «Ν Αιογκ Πόθοθ!» είπε ο Ρζο. «Ζυμάμαι που μάθαινα για τον Αιογκ Πόθοθ. Ήταν ένα αόρατο ον παγιδευμένο στο εσωτερικό ενός πενταγωνικού κτιρίου στην Ώτλαντίδα. Νι αρχικοί Ηλλουμινάτοι ανατίναξαν το κτίριο και τον απελευθέρωσαν.» «Λαι, περίπου,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Ξαρακολούθησες την εκπαιδευτική ταινία του Γρισιανού Ώπελευθερωτικού Κετώπου για την Ώτλαντίδα και τον Ακριζοπρόσωπο Ακρουάντ, έτσι δεν είναι; Συσικά η ταινία δεν είναι απολύτως ακριβής. Αια παράδειγμα, ο Αιογκ Πόθοθ παρουσιάζεται να σκοτώνει ανθρώπους κατά χιλιάδες. Πτην πραγματικότητα, τον περισσότερο καιρό, εκτός αν συντρέχουν ειδικές περιστάσεις, πρέπει να σκοτώνουν άλλοι για εκείνον. Έτσι ξεκίνησαν οι ανθρωποθυσίες. Ξροκάλεσε πολλά γεγονότα στην Ώτλαντίδα για να μπορεί να λαμβάνει τα πτώματά του, ώσπου ο γέρο-Ακριζοπρόσωπος, ο πρωταρχικός ηθικός σαδομαζοχιστής, επινόησε τις έννοιες του καλού και του κακού. Ν άνθρωπος υποφέρει επειδή είναι κακός, είπε ο Ακρουάντ, και επειδή είναι μικρός και αδύναμος. Πτο σύμπαν υπάρχουν κολοσσιαίες δυνάμεις, μπροστά στις οποίες είμαστε ανίσχυροι και τις οποίες πρέπει να εξευμενίσουμε. Ν Ακρουάντ δίδαξε στον άνθρωπο να θεωρεί την άγνοια, το πάθος, τον πόνο και το θάνατο κακά που πρέπει να καταπολεμηθούν.» «Ζα έλεγα ότι η άγνοια είναι όντως κακό,» είπε ο Ρζο. «χι όταν μπορείς να την αναγνωρίσεις και να την αποδεχτείς,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Αια να φας πρέπει να πεινάς. Αια να μάθεις πρέπει να αγνοείς. Ε άγνοια αποτελεί συνθήκη της μάθησης. Ν πόνος αποτελεί συνθήκη της υγείας. Ρο πάθος αποτελεί συνθήκη της σκέψης. Ν θάνατος αποτελεί συνθήκη της ζωής. ταν ο Ακρουάντ είχε πια διδάξει στους οπαδούς του στην Ώτλαντίδα να θεωρούν κακά αυτές τις συνθήκες, μπορούσε να τους διδάξει την ανθρωποθυσία, τους διωγμούς και τον πόλεμο. Ν Αιογκ Πόθοθ δίδαξε στον Ακρουάντ πώς

97

να διδάξει αυτά τα πράγματα στους ανθρώπους του, μόνο που ο Ακρουάντ δεν το κατάλαβε ποτέ.» «Νπότε ο Αιογκ Πόθοθ είναι το φίδι στον Θήπο της Γδέμ,» είπε ο Ρζο. «Θατά κάποιον τρόπο,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «μως καταλαβαίνεις ότι ο μύθος του Θήπου της Γδέμ επινοήθηκε και διαδόθηκε από τους Ηλλουμινάτους.» «Θαι ποιος επινόησε το μύθο του Ακρουάντ του Ώτλάντιου;» ρώτησε ο Ρζο. «Ώυτό δεν είναι μύθος, είναι αλήθεια,» είπε με σοβαρότητα ο Τάγκμπαρντ. «Ώυτή είναι η μεγαλύτερη παπαριά που έχω ακούσει στη ζωή μου,» είπε ο Ρζο. «Ησχυρίζεσαι ότι δεν υπάρχουν καλό και κακό, ότι αυτές οι έννοιες επινοήθηκαν και διαδόθηκαν επίτηδες στους ανθρώπους για να τους γαμήσουν ψυχολογικά. μως για να το υποστηρίξεις αυτό πρέπει να προϋποθέσεις ότι η κατάσταση του ανθρώπου πριν από τον Ακρουάντ ήταν καλή και έπειτα από εκείνον έγινε κακή. Θαι πρέπει να παρουσιάσεις τον Αιογκ Πόθοθ ως ένα ακριβές αντίγραφο του Πατανά. Βεν έχεις προχωρήσει καθόλου πέρα από τον ιουδαιο-χριστιανικό μύθο με αυτήν την πομπώδη ιστορία επιστημονικής φαντασίας.» Ν Τάγκμπαρντ ξέσπασε σε βροντερά γέλια και χτύπησε τον Ρζο στο γόνατο. «πέροχο!» Πήκωσε το χέρι του σε μια χαρακτηριστική χειρονομία. «Ρί κάνω;» ρώτησε. «Πχηματίζεις το σήμα της ειρήνης αλλά με τα δάχτυλα ενωμένα,» είπε μπερδεμένος ο Ρζορτζ. «Ώυτά παθαίνεις όταν είσαι ένας αδαής ΐαπτιστής.» Ν Ρζο γέλασε. «Φς τέκνο της Ώληθούς Γκκλησίας, μπορώ να σου πω, Ρζορτζ, ότι ο Τάγκμπαρντ δίνει μια καθολική ευλογία.» «Ώλήθεια;» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Θοίτα τη σκιά που ρίχνει το χέρι μου σε αυτό το βιβλίο.» Θράτησε ένα βιβλίο πίσω από το χέρι του και είδαν το κεφάλι ενός κερασφόρου Βιαβόλου. «Ν ήλιος, πηγή κάθε φωτός και ενέργειας, σύμβολο της λύτρωσης. Θαι το χέρι μου στην πιο ιερή χειρονομία ευλογίας. ΐάλε τα μαζί και θα έχεις τον Πατανά,» τραγούδησε στο ρυθμό μιας παλιάς μελωδίας. «Θαι τί στο διάολο σημαίνει αυτό;» απαίτησε να μάθει ο Ρζο. «τι το κακό είναι μόνο μια σκιά, μια ψευδαίσθηση; Νι συνήθεις μυστικιστικές μπαρούφες; Βοκίμασε να το πεις αυτό στους επιζώντες του Άουσβιτς.» «Θαι αν σου έλεγα,» είπε ο Τάγκμπαρντ, «ότι το καλό είναι μόνο μια σκιά, μια ψευδαίσθηση; Ξολλοί σύγχρονοι φιλόσοφοι έχουν υποστηρίξει αρκετά εύλογα αυτή τη θέση και κέρδισαν τη φήμη των σκληρών ρεαλιστών. Θαι όμως αυτό είναι απλώς το είδωλο στον καθρέφτη αυτών που ονομάζεις συνήθεις μυστικιστικές μπαρούφες.» «Ρότε τί είναι πραγματικό;» ρώτησε επιτακτικά ο Ρζορτζ. «Ε Καρία, ΐασίλισσα του ΚαΎου, η Θάλι, Κητέρα των Βολοφόνων ή η Έρις που συνδυάζει και τα δύο;» «Ξραγματικό είναι το τριπ,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Θαμία από τις εικόνες που συναντάς στο δρόμο σου δεν είναι πραγματική. Ών συνεχίσεις να προχωράς και τις προσπεράσεις, τελικά το ανακαλύπτεις αυτό.» «Πολιψισμός. Πολιψισμός για πρωτοετείς,» απάντησε ο Ρζο. «χι.» Ν Τάγκμπαρντ χαμογέλασε. «Ν σολιψιστής πιστεύει ότι πραγματικό είναι μόνο το άτομο που τριπάρει.» «Τάγκμπαρντ,» φώναξε ο Τάρι Πκόιν, «δύο τύποι μας κάνουν σήμα στο δρόμο.» Ν Τάγκμπαρντ γύρισε και κοίταξε μπροστά. «Πωστά. Γίναι μέλη του πληρώματος του Λέιφ Έρικσον. Πταμάτησε εκεί που σου δείχνουν, Τάρι.» Ξήρε ένα ασημένιο βάζο δίπλα από το πίσω κάθισμα και έβγαλε ένα ροζ ροδανθό από το φρέσκο μπουκέτο που είχε τοποθετήσει εκεί το πρωί. Ροποθέτησε προσεκτικά το ροδανθό στο πέτο του. Ε μεγαλοπρεπής χρυσή Κπουγκάτι φρέναρε μαλακά και οι τέσσερις άνδρες βγήκαν έξω. Ν Τάρι χτύπησε με αγάπη το μακρύ μπροστινό προφυλακτήρα της με το μακρύ, κοκκαλιάρικο χέρι του.

98

«Πε ευχαριστώ που μου έδωσες τη δυνατότητα να οδηγήσω αυτό το αμάξι, Τάγκμπαρντ,» είπε. «Γίναι ό,τι ομορφότερο έχει κάνει κάποιος για μένα.» «χι, δεν είναι. Ρώρα θα θέλεις τη δική σου Κπουγκάτι. Ή, ακόμα χειρότερα, θα μου ζητήσεις να γίνεις ο σωφέρ μου.» «χι, δεν θα το κάνω. Ώλλά θα κάνουμε μια συμφωνία. Ζα μου δώσεις αυτό το αμάξι και, όποτε θα θέλεις να πας κάπου με αυτό, θα οδηγώ εγώ.» Ν Τάγκμπαρντ γέλασε και χτύπησε τον Πκόιν στην πλάτη. «Ών συνεχίσεις να επιδεικνύεις τόση ευφυία, θα καταλήξεις να έχεις μια Κπουγκάτι για πάρτη σου.» Ε μακριά σειρά αυτοκινήτων που ακολουθούσε την Κπουγκάτι σταματούσε τώρα στην άκρη του δρόμου, πίσω της. Κια ζώνη με γρασίδι κατηφόριζε από το δρόμο προς τη λίμνη. Κια χρυσή στρογγυλή σημαδούρα επέπλεε στα γαλανά νερά αναδίνοντας ένα σύννεφο κόκκινου καπνού. Ε Πτέλλα βγήκε από την Κερσεντές 600 που είχε παρκάρει πίσω από την Κπουγκάτι. Ν Ρζορτζ ήλπιζε ότι μαζί της θα έβγαιναν η Κάβις και η Κις Κάο, μα καμία τους δεν φάνηκε. Ρην κοίταξε δίχως να μπορεί να μιλήσει. Βεν ήξερε τι να πει. Γκείνη του ανταπέδωσε το βλέμμα με βλοσυρά, θλιμμένα μάτια, σιωπηλή. Κε κάποιον τρόπο, σκέφτηκε, όλα θα είναι διαφορετικά και καλύτερα όταν θα κατεβούμε στο υποβρύχιο. Γκεί θα μπορούμε να μιλάμε. Κια ροζ Θάντιλακ πίσω από την Κερσεντές έφτυσε τον Πάιμον Κουν και τον Θλαρκ Θεντ. Ε Πτέλλα δεν γύρισε για να τους κοιτάξει. Πυζητούσαν με ενθουσιασμό. Κια μοτοσικλέτα σταμάτησε πίσω από την Θάντιλακ. Ώπό αυτήν κατέβηκε ο το Αουότερχαουζ. Ε Πτέλλα γύρισε, κοίταξε τον το και έπειτα στράφηκε πάλι στον Ρζορτζ. το κοίταξε την Πτέλλα και έπειτα τον Ρζορτζ. Μαφνικά η Πτέλλα απομακρύνθηκε και από τους δυο τους και κατέβηκε μέχρι την όχθη της λίμνης. Κια μεγάλη φουσκωτή σχεδία είχε βγει στην όχθη και ένας άνδρας του Τάγκμπαρντ που καθόταν μέσα της σηκώθηκε κρατώντας μια στολή κατάδυσης καθώς πλησίαζε η Πτέλλα. Ώργά, σαν να ήταν ολομόναχη στην όχθη, η Πτέλλα έβγαλε την παραδοσιακή φορεσιά της και συνέχισε να γδύνεται, ώσπου έμεινε ολόγυμνη. Έπειτα άρχισε να φορά τη στολή. Πτο μεταξύ, ένας άλλος άνδρας μπήκε πίσω από το τιμόνι της Κπουγκάτι Οουαγιάλ του Τάγκμπαρντ και την οδήγησε στο γρασίδι. Βύο άλλοι άνοιξαν αρκετά το στόμιο μιας τεράστιας διαφανούς πλαστικής σακούλας ώστε να χωρέσει μέσα της το αυτοκίνητο. Έδεσαν τη σακούλα με δυνατό σύρμα. Ρα σκοινιά που είχαν δέσει στη σακούλα τεντώθηκαν, καθώς οι άλλες άκρες τους χάνονταν μέσα στο νερό. Ώργά, προσφέροντας ένα κάπως μεγαλειώδες και κάπως γελοίο θέαμα, το αυτοκίνητο γλίστρησε στο γρασίδι και μέσα στο νερό. ταν είχε απομακρυνθεί λίγο από την όχθη, άρχισε να επιπλέει. Βύο χρυσές υποβρύχιες άκατοι πετάχτηκαν μέσα από τα βαθιά με μαυροντυμένους άνδρες του Τάγκμπαρντ στη σέλα. Νι άκατοι στάθηκαν στις δύο πλευρές της πλαστικής φυσαλίδας και οι άνδρες συνέδεσαν τις ακάτους και το αυτοκίνητο με καλώδια. Έπειτα άναψαν τις μηχανές και βυθίστηκαν μαζί με το αμάξι στη λίμνη. Πτο μεταξύ έβγαιναν στην όχθη και άλλες φουσκωτές σχεδίες. λοι οι άνθρωποι του Τάγκμπαρντ άρχισαν να φορούν στολές κατάδυσης, τις οποίες διένειμαν οι άνδρες από το υποβρύχιο. «Βεν το έχω ξανακάνει αυτό,» είπε η Ιαίδη ΐέλκορ. «Γίναι σίγουρα ασφαλές;» «Κην ανησυχείς μωρό μου,» είπε ο Πάιμον Κουν. «Ώκόμα και ένας άνδρας μπορεί να το καταφέρει.» «Ξου είναι η φίλη σου, η Καίρη Ιου;» ρώτησε ο Ρζορτζ. «Κε άφησε,» είπε σκυθρωπά ο Πάιμον. «Ρο γαμημένο LSD της έκαψε το μυαλό.» ΝΤΗ – γιατί τελικά οι λευκοί και οι μαύροι και οι άνδρες και οι γυναίκες πρέπει να φτάσουν σε κατανόηση και ισότητα χι γιατί αυτός ο διαχωρισμός δεν μπορεί να συνεχίζεται για πάντα θέλω να πω σκατά το καταλαβαίνω αυτό αλλά χι δεν μπορώ όχι τώρα χι δεν είμαι έτοιμη ακόμα το πέος που φαντάστηκα ότι είχα χθες το βράδυ δεν ήταν μια απλή φροϋδική παραίσθηση πίσω από το φυσικό πέος κρύβεται η φαλλική δύναμη χι η

99

δράση από το κέντρο του σώματος αυτό που ο Πάιμον λέει ότι ο Τάγκμπαρντ ονομάζει δράση από την καρδιά και μόνο ελάχιστοι έχουν αυτήν την πολυτέλεια σήμερα χι οι περισσότεροι δεν έχουμε μάθει και δεν είχαμε την ευκαιρία να μάθουμε Ώυτός είναι ο πραγματικός ευνουχισμός η πραγματική ανικανότητα στους άνδρες και τις γυναίκες τους μαύρους και τους λευκούς χι η δύναμη που νομίζουμε ότι είναι φαλλική γιατί ζούμε σε πατριαρχική κοινωνία χι δεν μπορώ να γίνω γυναίκα του Πάιμον ούτε γυναίκα κανενός Ξρώτα πρέπει να γίνω η δική μου γυναίκα και αυτό μπορεί να πάρει χρόνια μπορεί να πάρει μια ολόκληρη ζωή μπορεί να μην το καταφέρω ποτέ αλλά πρέπει να προσπαθήσω δεν θέλω να καταλήξω σαν τον πατέρα μου δεν θέλω να καταλήξω σαν τους περισσότερους μαύρους και τους περισσότερους λευκούς χι ίσως να συναντήσω ξανά τον Πάιμον ίσως να δοκιμάσουμε μια δεύτερη φορά Ώυτός ο τριπάκιας ο Ρίμοθι Ιίρι έλεγε πάντα ότι Κπορείς να γίνεις ό,τι θέλεις τη δεύτερη φορά χι δεν θα είναι αυτήν τη φορά θα είναι τη δεύτερη φορά χι είπα χι δεν θα το κάνω χι. «Γλπίζω ότι ο Τάουπτμαν ήταν ειλικρινής όταν είπε ότι δεν θα με παρακολουθήσει,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Ζα μας πάρει ώρα να κατεβούμε όλοι.» «Ρα αμάξια τί θα τα κάνουμε;» ρώτησε ο Τάρι Πκόιν. «Ξροφανώς βρίσκω την Κπουγκάτι τόσο όμορφη που δεν μπορώ να την αποχωριστώ και για αυτό την παίρνω μαζί μου στο Λέιφ Έρικσον. μως τα υπόλοιπα θα τα αφήσουμε. Ίσως μπορέσουν να τα χρησιμοποιήσουν κάποιοι από όσους πήγαν στο φεστιβάλ.» «Κην ανησυχείς για τους Νύνους,» είπε ο Ρζον-Ρζον Λτίλινγκερ σουλατσάροντας. «Ών μας προκαλέσει μπελάδες κανείς τους, θα απαντήσουμε με λίγες κοφτές λέξεις του κύριου Ρόμσον. Ζα τους αφήσουμε με ράμματα.» «Ε ειρήνη είναι υπέροχη,» είπε καυστικά ο Τάγκμπαρντ. «Βώσε της μια ευκαιρία,» είπε ο Καλακλύβας, ακόμα με τη μορφή του Δαν-Ξολ Παρτρ. «Τρειάζεται χρόνο για να διαδοθεί. Ε απουσία των Ηλλουμινάτων πρέπει να γίνει αισθητή. Ζα υπάρξει διαφορά.» «Ώμφιβάλλω,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Ν Λτίλι Ιάμα είχε δίκιο από την αρχή.» Νλόκληρη η επιχείρηση της ένδυσης των ανθρώπων του Τάγκμπαρντ με στολές κατάδυσης και της μεταφοράς τους μέχρι το Λέιφ Έρικσον διήρκεσε λίγο περισσότερο από μια ώρα. ταν ήρθε η σειρά του Ρζορτζ, έψαξε ανυπόμονα στα βάθη για το Λέιφ Έρικσον και τελικά το είδε με χαρά να γυαλίζει από κάτω του σαν μεγάλο χρυσό αερόστατο. Ρουλάχιστον αυτό είναι πραγματικό, σκέφτηκε. Ρο πλησιάζω από έξω και είναι ακριβώς όσο μεγάλο σκεφτόμουν ότι είναι. Ώκόμα και αν δεν πηγαίνει πουθενά και όλα αυτά συμβαίνουν στο Λτίσνεϊ Αουόρλντ. Κια ώρα αργότερα το υποβρύχιο βρισκόταν στα βάθη της Ζάλασσας της ΐαλούσια. Ν Ρζορτζ, ο Ρζο και ο Τάγκμπαρντ στέκονταν στη γέφυρα. Ν Τάγκμπαρντ έσκυβε στην αρχαία πλώρη των ΐίκινγκς ενώ ο Ρζορτζ και ο Ρζο ατένιζαν τα ατελείωτα γκρίζα βάθη παρακολουθώντας τα αλλόκοτα τυφλά ψάρια και τα τέρατα που περνούσαν δίπλα από το υποβρύχιο. «Πε αυτόν τον ωκεανό υπάρχει ένα είδος μύκητα που έχει εξελιχθεί σε κάτι που θυμίζει φύκια,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Σωσφορίζει. Βεν υπάρχει φως εδώ κάτω, οπότε δεν φυτρώνουν πράσινα φυτά.» Κια κουκίδα εμφανίστηκε μακριά και το μέγεθός της αυξήθηκε ταχύτατα, ώσπου ο Ρζορτζ αναγνώρισε ένα δελφίνι, αναμφίβολα τον Τάουαρντ. Πτην πλάτη του φορούσε εξοπλισμό κατάδυσης. ταν έφτασε στο πλάι του υποβρυχίου, έκανε μια τούμπα και η μεταφρασμένη φωνή του άρχισε να τραγουδά μέσα από το ηχείο: Πκίζεται ο ωκεανός όταν κολυμπά, ποτε το θέλει σεισμούς ξεκινά, Δούσε όταν η γη ήταν ερημιά Αια τον μέγα Ιεβιάθαν το τραγούδι μου μιλά.

100

Ν Τάγκμπαρντ κούνησε το κεφάλι του. «Ώυτό το στιχούργημα είναι άθλιο. Ξρέπει να βελτιώσω την ικανότητα του ΣΏΘΏΞ να μεταφράζει ποίηση. Αια τί πράγμα μιλάς, Τάουαρντ;» «Ώχά,» είπε ο Ρζο. «Βεν σε είχα δει να μιλάς με το φίλο σου το δελφίνι την τελευταία φορά που ήμουν εδώ. Αεια σου Τάουαρντ. Γίμαι ο Ρζο.» «Αεια σου Ρζο,» είπε ο Τάουαρντ. «Θαλώς ήλθες στον κόσμο μου. Βυστυχώς δεν είναι πολύ φιλόξενος αυτήν τη στιγμή. πάρχει μεγάλος κίνδυνος στον Ώτλαντικό. Ν αληθινός ηγέτης των Ηλλουμινάτων βγήκε στην ανοιχτή θάλασσα – ο Ιεβιάθαν αυτοπροσώπως. Ε ξηρά καταρρέει δίπλα στον Γιρηνικό και οι δονήσεις προκαλούν σεισμούς. Ν Ιεβιάθαν ενοχλήθηκε και σηκώθηκε από τα βάθη. Ξέρα από τις δονήσεις της γης και της θάλασσας, γνωρίζει ότι οι πιστοί του, οι Ηλλουμινάτοι, είναι νεκροί. Βιάβασε το θάνατό τους στους παλμούς συνειδησιακής ενέργειας που φτάνουν ακόμα και στον πυθμένα της θάλασσας.» «Γντάξει, δεν μπορεί να φάει το υποβρύχιο,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Θαι είμαστε καλά οπλισμένοι.» «Κπορεί να ανοίξει το υποβρύχιο στα δύο όσο εύκολα ανοίγει ένας γλάρος το αβγό του πιγκουίνου,» είπε ο Τάουαρντ. «Θαι τα όπλα σας δεν θα τον ενοχλήσουν καθόλου. Γίναι πρακτικά άφθαρτος.» Ν Τάγκμπαρντ σήκωσε τους ώμους του, ενώ ο Ρζο και ο Ρζορτζ κοιτούσαν λοξά ο ένας τον άλλο. «Ζα προσέχω, Τάουαρντ. μως δεν μπορούμε να κάνουμε πίσω τώρα. Ξρέπει να επιστρέψουμε στην ΐόρεια Ώμερική. Ζα προσπαθήσουμε να αποφύγουμε τον Ιεβιάθαν αν τον δούμε.» «Αεμίζει ολόκληρο τον ωκεανό,» είπε Τάουαρντ. «,τι και αν κάνετε, θα τον δείτε και θα σας δει.» «περβάλλεις.» «Κόνο ελαφρώς. Ρώρα πρέπει να σας αποχαιρετήσω. Λομίζω ότι κάναμε καλή δουλειά και η απειλή για τους δικούς μου υποχωρεί, όπως και ο κίνδυνος για τους δικούς σου. Ε ορδή των δελφινιών σκορπίζεται και βγαίνει από διαφορετικές εξόδους στον ΐόρειο Ώτλαντικό. Ζα βγω από την ΐαλούσια μέσω της Πκωτίας. Ξιστεύουμε ότι ο Ιεβιάθαν θα κατευθυνθεί νότια, γύρω από το Ώκρωτήριο Τορν, προς τον Γιρηνικό. ,τι κολυμπάει και πεινάει κινείται προς τα εκεί. Πυγγνώμη για αυτό που θα πω αλλά στο νερό υπάρχει πολύ φρέσκο κρέας. Ώντίο, φίλοι.» «Γις το επανιδείν, Τάουαρντ,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Ε γέφυρα που με βοήθησες να χτίσω ήταν πολύ καλή.» «Ξράγματι,» είπε ο Τάουαρντ. «Θρίμα που έπρεπε να τη βυθίσεις.» «Ρί ήταν αυτές οι φιάλες στην πλάτη του Τάουαρντ;» είπε ο Ρζο. «Γξοπλισμός κατάδυσης,» είπε ο Ρζορτζ. «Πτην Ζάλασσα της ΐαλούσια δεν υπάρχει πρόσβαση σε αέρα και έτσι ο Τάουαρντ χρειάζεται φιάλες οξυγόνου ώσπου να βγει στον ανοιχτό ωκεανό. Τάγκμπαρντ, τί ήταν αυτή η ιστορία με τον πραγματικό αρχηγό των Ηλλουμινάτων; Έχω ακούσει εκατό φορές ότι υπήρχαν πέντε Ώνώτατοι Ηλλουμινάτοι. Νι τέσσερις ήταν η οικογένεια Παύρους. Ώπομένει ένας. Γίναι ο Ιεβιάθαν; Ρην παράσταση διευθύνει ένα θαλάσσιο τέρας; Ώυτό είναι το μεγάλο μυστικό;» «χι,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Ώκόμα δεν έχεις βρει ποιος είναι ο πέμπτος Ώνώτατος Ηλλουμινάτος.» Έκλεισε το μάτι στον Ρζο χωρίς να το δει ο Ρζορτζ. «ταν ο Τάουαρντ μίλησε για τον αληθινό ηγέτη εννοούσε ένα ον που οι Ηλλουμινάτοι λατρεύουν σαν θεό.» «Ένα θαλάσσιο τέρας;» είπε ο Ρζο. «πήρχε ένας υπαινιγμός για ένα τεράστιο και πανίσχυρο θαλάσσιο τέρας σε εκείνη την ταινία που μου έδειξαν στη Ιόουερ Ηστ Πάιντ. μως οι αρχικοί Ηλλουμινάτοι –η συμμορία του Ακρουάντ- παρουσιάζονταν ως λάτρεις του ηλίου. ποτίθεται ότι εκείνη η μεγάλη πυραμίδα με το μάτι ήταν ο οφθαλμός του θεού-ηλίου. Θαι ποιοί ήταν εκείνοι οι τύποι με την ταινία; Μέρω τώρα ποια είναι η Κις Κάο αλλά εξακολουθώ να αγνοώ ποιοί ήταν εκείνοι.»

101

«Κέλη του Γρισιανού Ώπελευθερωτικού Κετώπου – του ΓΏΚ,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Έχουν μια κάπως διαφορετική άποψη για την προϊστορία και τις απαρχές των Ηλλουμινάτων από εμάς. Ένα πράγμα στο οποίο συμφωνούμε και οι δύο είναι ότι οι Ηλλουμινάτοι επινοήσαν τη θρησκεία.» «Ρο Ξροπατορικό Ώμάρτημα, σωστά;» είπε σαρδόνια ο Ρζο. «Ρζο, πρέπει να ξεκινήσεις μια θρησκεία ο ίδιος,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Αιατί;» «Γπειδή είσαι τόσο σκεπτικιστής.» «Γπιστρέφουμε στην Ώμερική, έτσι;» είπε ο Ρζορτζ. «Θαι η περιπέτεια έχει λίγο ή πολύ τελειώσει;» «Ρουλάχιστον αυτή η φάση της,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Φραία. Ζέλω να προσπαθήσω να γράψω για όσα είδα και μου συνέβησαν. Ζα σας δω αργότερα παιδιά.» «Ώπόψε στην κεντρική τραπεζαρία θα έχουμε ένα θεσπέσιο φαγοπότι,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Κην το ξεχνάς,» είπε ο Ρζο, «η Αντιπαράθεση πρέπει να έχει την τιμή να δημοσιεύσει πρώτη ό,τι θα γράψεις.» «Άντε γαμήσου,» ακούστηκε η φωνή του Ρζορτζ, καθώς έκλεινε πίσω του η πόρτα της γέφυρας. «Κακάρι να είχα κάτι καλύτερο να κάνω. Βώσε μου δύο,» είπε ο το Αουότερχαουζ. «Βεν έχεις κάτι καλύτερο;» είπε ο Τάρι Πκόιν. «Βεν είναι γκόμενά σου αυτή η νέγρα, η Πτέλλα; Αιατί δεν είσαι μαζί της;» «Βιότι δεν υπάρχει,» είπε ο το παίρνοντας τα δύο χαρτιά που του είχε γλιστρήσει ο Ρζον-Ρζον Λτίλινγκερ από την άλλη άκρη του γυαλισμένου τραπεζιού από ξύλο τικ. Κελέτησε για μια στιγμή το χέρι του και έπειτα άφησε ένα λιναρονόμισμα των πέντε στη γαβάθα. «πως δεν υπάρχουν και η Κάβις ή η Κις Κάο. πάρχει μια γυναίκα κάπου κάτω από όλες αυτές τις ταυτότητες αλλά όλα όσα έζησα ήταν μια παραίσθηση.» «Βεν υπάρχει ούτε μια γυναίκα στον κόσμο για την οποία να μην μπορείς να το πεις αυτό,» είπε ο Λτίλινγκερ. «Ξόσα χαρτιά θέλεις, Τάρι;» «Ρρία,» είπε ο Τάρι. «Βεν μου έδωσες καλά χαρτιά, Ρζον-Ρζον. Ών το σκεφτείς λίγο, όταν κάνεις σεξ έχεις παραισθήσεις όλη την ώρα. Ώυτό το κάνει τόσο καλό. Θαι για αυτό μπορώ να γαμώ οτιδήποτε.» «Ζα πάρω ένα,» είπε ο Λτίλινγκερ. «Έχω καλό χαρτί. Ρί βλέπεις όταν γαμάς δέντρα και αγοράκια και δεν ξέρω τί άλλο, Τάρι;» «Ένα λευκό φως,» είπε ο Τάρι. «Κόνο ένα μεγάλο, όμορφο, καθαρό λευκό φως. Ζα ποντάρω δέκα τόνους λινάρι αυτήν τη φορά.» «Σαίνεται ότι τελικά δεν έχεις και τόσο κακό χαρτί,» είπε ο Αουότερχαουζ. «Ξέρνα,» είπε ο Ρζορτζ. Ε πόρτα άνοιξε και εκείνος άφησε κάτω το πενάκι του. Ήταν η Πτέλλα. «Έχουμε ένα προβληματάκι, έτσι δεν είναι, Ρζορτζ;» είπε μπαίνοντας μέσα. Θάθισε δίπλα του στο κρεβάτι. «Κου φαίνεται ότι μου έχεις θυμώσει,» συνέχισε βάζοντας το χέρι της στο γόνατό του. «Ξιστεύεις ότι αυτή η ταυτότητά μου είναι πλαστή. Έτσι, κατά μία έννοια, σε εξαπάτησα.» «Έχασα και εσένα και την Κάβις,» είπε ο Ρζορτζ. «Γίστε το ίδιο πρόσωπο – που σημαίνει ότι δεν είστε κανένα πρόσωπο. Γίσαι αθάνατη. Βεν είσαι άνθρωπος. Βεν ξέρω τί είσαι.» Μαφνικά την κοίταξε με ελπίδα. «Γκτός αν όλα αυτά χθες τη νύχτα ήταν μια παραίσθηση. Κήπως έφταιγε το LSD; Κπορείς όντως να μεταμορφώνεσαι σε διαφορετικούς ανθρώπους;» «Λαι,» είπε η Κάβις. «Κην το κάνεις αυτό,» είπε ο Ρζορτζ. «Κε ταράζει πολύ.» Έριξε μια ματιά στο πλάι του. Ήταν η Πτέλλα.

102

«Βεν καταλαβαίνω γιατί με ενοχλεί τόσο,» είπε ο Ρζορτζ. «Ρώρα πια θα έπρεπε να μπορώ να τα παίρνω όλα ελαφρά.» «Πε ενόχλησε ποτέ το ότι ήσουν ερωτευμένος και με την Κάβις εκτός από εμένα;» είπε η Πτέλλα. «χι πολύ. Αιατί δεν έδειχνε να σε ενοχλεί. μως τώρα ξέρω γιατί. Ξώς θα μπορούσες να ζηλεύεις όταν εσύ και η Κάβις είστε το ίδιο πρόσωπο;» «Πτην πραγματικότητα δεν είμαστε το ίδιο πρόσωπο.» «Ρί σημαίνει αυτό;» «Έχεις διαβάσει Σα Σρία Πρόσωπα της Εύας; Άκου… πως οι καλύτερες ιστορίες αγάπης, ξεκίνησε στο Ξαρίσι. Γκείνη ήταν διάσημη ηθοποιός του Τόλυγουντ (και στην πραγματικότητα ήταν μέλος των Ηλλουμινάτων). Γκείνος είχε αρχίσει να γίνεται γνωστός ως τζετ-σετ εκατομμυριούχος (και στην πραγματικότητα ήταν λαθρέμπορος και Ώναρχικός). Σανταστείτε τον Κπόγκαρτ και την Κπέργκμαν στις σκηνές φλας-μπακ από την Καζαμπλάνκα. Έτσι ήταν: ένα πάθος τόσο έντονο, ένα Ξαρίσι τόσο όμορφο (καθώς ανάρρωνε από τον πόλεμο γλιστρούσε προς το έπος των Κπόγκαρτ-Κπέργκμαν), ένα ζευγάρι τόσο λαμπερό που κάθε παρατηρητής με λεπτό μάτι θα είχε προβλέψει την καταιγίδα που ερχόταν. Ήρθε τη νύχτα που της ομολόγησε ότι ήταν μάγος και της έκανε μια πρόταση. Γκείνη τον εγκατέλειψε αμέσως. Ένα μήνα αργότερα, πίσω στο Κπέβερλι Τιλς, συνειδητοποίησε ότι αυτό που της είχε ζητήσει ήταν το πεπρωμένο της. ταν προσπάθησε να τον βρει, είχε εξαφανιστεί αφήνοντας προσωρινά τις δουλειές του σε άλλα χέρια – όπως συνέβαινε συχνά με τον Τάγκμπαρντ Πελίν. Ένα χρόνο αργότερα άκουσε ότι κυκλοφορούσε και πάλι κάνοντας παρέα με Άγγλους επιχειρηματίες αμφιβόλου εντιμότητας και με ακόμα πιο αμφίβολους Θινέζους εισαγωγείς-εξαγωγείς στο Τονγκ Θονγκ. Ξαραβίασε το συμβόλαιό της με το μεγαλύτερο στούντιο του Τόλυγουντ και πέταξε στη βασιλική αποικία, μόνο για να ανακαλύψει ότι εκείνος είχε εξαφανιστεί ξανά ενώ οι πρόσφατοι φίλοι του ανακρίνονταν για την ανάμιξή τους στο εμπόριο ηρωίνης. Ρον βρήκε στο Ρόκιο, στο Μενοδοχείο Ημπίριαλ. «Ξριν από ένα χρόνο αποφάσισα να αποδεχτώ την πρότασή σου,» του είπε, «όμως τώρα, μετά από το Τονγκ Θονγκ, δεν είμαι και τόσο σίγουρη.» «Θέλημα,» είπε εκείνος κοιτάζοντάς την από την άλλη άκρη ενός δωματίου που έμοιαζε σαν να είχε σχεδιαστεί για Ώρειανούς. Πτην πραγματικότητα είχε σχεδιαστεί για Νυαλούς. Γκείνη κάθισε απότομα σε έναν καναπέ. «Γίσαι στο Ράγμα;» «Πτο Ράγμα και ενάντια στο Ράγμα,» είπε εκείνος. «Ν πραγματικός σκοπός είναι να τους καταστρέψω.» «Γίμαι μία από τους ανώτατους Ξέντε των ΕΞΏ,» του είπε με φωνή που έτρεμε. «Ρί σε κάνει να πιστεύεις ότι θα στραφώ εναντίον τους τώρα;» «Ρο Ζέλημα,» επανέλαβε. «Βεν είναι απλώς ένα σύνθημα. Πημαίνει Θέληση.» «“Ζέλησή μου είναι το Ράγμα”,» απήγγειλε τον αυθεντικό ρκο Κύησης του ΐάισχαουπτ. «Ών το πίστευες πραγματικά αυτό, δεν θα ήσουν εδώ,» είπε εκείνος. «Κιλάς μαζί μου γιατί ένα μέρος σου γνωρίζει ότι η Ζέληση ενός ανθρώπου δεν βρίσκεται ποτέ σε μια εξωτερική οργάνωση.» «Ώκούγεσαι σαν ηθικολόγος. Ξαράξενο πράγμα για έμπορο ηρωίνης.» «Θαι εσύ ακούγεσαι σαν ηθικολόγος και είναι πολύ παράξενο – για υπηρέτρια της Ώγκάρτι.» «Θανείς δεν μπαίνει σε αυτό το συνάφι,» είπε με αναιδή Θόκνεϊ προφορά, «αν δεν είναι κατ’ αρχήν ηθικολόγος.» Αέλασαν και οι δύο. «Γίχα δίκιο για σένα,» είπε ο Τάγκμπαρντ. μως, διέκοψε ο Σζορτζ, πουλάει πράγματι ηρωίνη; Αυτό είναι βρώμικο.

103

Και εσύ σαν ηθικολόγος ακούγεσαι, του είπε εκείνη. Είναι μέρος της Απόδειξης. Κάθε κυβέρνηση θα μπορούσε να του κλείσει το μαγαζί εντός των συνόρων της –όπως έκανε η Αγγλία- νομιμοποιώντας την πρέζα. Από τη στιγμή που αρνούνται να το κάνουν αυτό, θα υπάρχει μαύρη αγορά. Δεν θέλει να αφήσει στη Μαφία το μονοπώλιο – διασφαλίζει ότι η μαύρη αγορά θα είναι ελεύθερη αγορά. Αν δεν υπήρχε εκείνος, πολλά πρεζάκια που ζουν σήμερα θα είχαν πεθάνει από νοθευμένη ηρωίνη. Επίτρεψέ μου όμως να συνεχίσω την ιστορία. Λοίκιασαν μια βίλλα στην Λάπολη για να ξεκινήσουν τη μεταμόρφωση. Νι μόνοι άνθρωποι που έβλεπε επί ένα μήνα –πέρα από τον Τάγκμπαρντ- ήταν δύο υπηρέτες που ονομάζονταν Παντ και Καζόχ (αργότερα έμαθε ότι τα πραγματικά ονόματά τους ήταν Άιχμαν και Θάλεϊ). Θάθε μέρα άρχιζαν σερβίροντάς της πρωινό και ξεκινώντας μια διαφωνία. Ρην πρώτη μέρα ο Παντ επιχειρηματολόγησε υπέρ του υλισμού και ο Καζόχ υπέρ του ιδεαλισμού. Ρη δεύτερη μέρα ο Παντ ανέπτυξε το φασισμό και ο Καζόχ τον κομμουνισμό. Ρην τρίτη μέρα ο Παντ επέμεινε ότι τα αβγά πρέπει να τα σπάμε από την κοιλιά και ο Καζόχ ήταν εξίσου φλογερός υποστηρικτής της μύτης. λες οι συζητήσεις διεξάγονταν σε υψηλό πνευματικό επίπεδο αλλά φαίνονταν παράλογες λόγω του απλού γεγονότος ότι ο Παντ και ο Καζόχ φορούσαν πάντα στολές κλόουν. Ρην τέταρτη μέρα επιχειρηματολόγησαν υπέρ και κατά της άμβλωσης. Ρην πέμπτη μέρα υπέρ και κατά της ευθανασίας. Ρην έκτη μέρα υπέρ και κατά της πρότασης «Ώξίζει να ζει κανείς.» Γκεινη συνειδητοποιούσε όλο και περισσότερο το χρόνο και τα χρήματα που είχε ξοδέψει ο Τάγκμπαρντ για να τους εκπαιδεύσει και να τους προετοιμάσει: καθένας τους επιχειρηματολογούσε με δεξιότητα μεγαλοδικηγόρου και διέθετε μια φάλαγγα προσεκτικά ερευνημένων δεδομένων για να υποστηρίξει τη θέση του – και όμως οι στολές κλόουν τη δυσκόλευαν να τους πάρει στα σοβαρά. Ρο έβδομο πρωινό συζήτησαν το θεϊσμό ενάντια στον αθεϊσμό. Ρο όγδοο πρωινό το άτομο ενάντια στο Θράτος. Ρο ένατο αν αποτελεί ή όχι σεξουαλική διαστροφή το να φοράμε παπούτσια. λα τα επιχειρήματα είχαν αρχίσει να φαίνονται εξίσου επουσιώδη. Ρο δέκατο πρωινό μονομάχησαν με όπλα το ρεαλισμό και τον αντινομισμό. Ρο ενδέκατο διαφώνησαν ως προς το αν η πρόταση «λες οι προτάσεις είναι σχετικές» αντιφάσκει ή όχι προς τον εαυτό της. Ρο δωδέκατο για το αν ένας άνθρωπος που θυσιάζει τη ζωή του για τη χώρα του είναι ή δεν είναι παράφρων. Ρο δέκατο πέμπτο για το αν το σπαγγέτι ή ο Βάντης είχαν ασκήσει βαθύτερη επιρροή στον εθνικό χαρακτήρα των Ηταλών… μως αυτή ήταν μόνο η αρχή της ημέρας. Κετά από το πρωινό (στην κρεβατοκάμαρά της, όπου όλα τα έπιπλα ήταν χρυσά αλλά μόνο ασαφώς στρογγυλά) πήγαινε στο αναγνωστήριο του Τάγκμπαρντ (όπου όλα έμοιαζαν ακριβώς σαν ένα χρυσό μήλο) και παρακολουθούσε ντοκιμαντέρ σχετικά με το πρώιμο μητριαρχικό στάδιο του ελληνικού πολιτισμού. Πε δέκα τυχαίες στιγμές ακουγόταν το όνομα «Έρις». Ών θυμόταν να απαντήσει, μια σοκολάτα έβγαινε μέσα από έναν τοίχο. Πε άλλες δέκα τυχαίες στιγμές ακουγόταν το όνομά της. Ών απαντούσε σε αυτό, λάμβανε ένα ελαφρύ ηλεκτρικό σοκ. Κετά από τη δέκατη μέρα το σύστημα άλλαξε και εντατικοποιήθηκε: το σοκ έγινε ισχυρότερο αν απαντούσε στο προηγούμενο όνομά της, ενώ αν απαντούσε στο «Έρις» έμπαινε αμέσως μέσα ο Τάγκμπαρντ και την γαμούσε. Θατά το γεύμα (το οποίο ολοκληρωνόταν πάντα με χρυσή apfelstrudel44), ο Θάλεϊ και ο Άιχμαν χόρευαν για χάρη της ένα πολύπλοκο μπαλέτο το οποίο ο Τάγκμπαρντ ονόμαζε «Τοτζ-Ξοτζ45». σες φορές και αν το είδε, ποτέ δεν κατάφερε να καταλάβει πώς άλλαζαν κοστούμια στο αποκορύφωμα, όταν το Τοτζ γινόταν Ξοτζ και το Ξοτζ γινόταν Τοτζ.

44 Κηλόπιτα. (Π.τ.μ.) 45 Ρο Hodge και το Podge είναι οι δύο πλευρές του Ηερού Τάο (Sacred Chao), του συμβόλου των Λτισκορντιανών (μοιάζει με το γιν-γιανγκ, μόνο που στη μία πλευρά υπάρχει ένα πεντάγωνο (Podge) που συμβολίζει τις δυνάμεις της τάξης και στην άλλη ένα μήλο με τη λέξη «Θαλλίστη» (Hodge) που συμβολίζει τις δυνάμεις της αταξίας. Σαίνεται ότι οι Λτισκορντιανοί τείνουν να γράφουν αυτή τη λέξη ανορθόγραφα. Ε δε λέξη hodge-podge ή hotchpotch σημαίνει «λαχανόσουπα» καθώς επίσης και «αχταρμάς». (Π.τ.μ.)

104

Ρο απόγευμα ο Τάγκμπαρντ την επισκεπτόταν στη σουίτα της και της παρέδιδε μαθήματα γιόγκα επικεντρώνοντας στην πραναγιάμα με λίγες ασκήσεις ασάνα. «Ρο σημαντικό δεν είναι να μπορείς να σταθείς τόσο ακίνητη ώστε να μπορείς να ισορροπήσεις ένα δίσκο με θειικό οξύ στο κεφάλι σου δίχως να τραυματιστείς,» τόνιζε. «Ρο σημαντικό είναι να γνωρίζεις τί κάνει κάθε μυς, αν πρέπει να κάνει κάτι.» Ρα βράδια πήγαιναν σε ένα εκκλησάκι που αποτελούσε τμήμα της βίλλας εδώ και αιώνες. Ν Τάγκμπαρντ είχε αφαιρέσει όλες τις χριστιανικές διακοσμήσεις και το είχε αναδιακοσμήσει σε κλασικό ελληνικό ύφος με μια παραδοσιακή μαγική πεντάλφα στο πάτωμα. Γκείνη καθόταν σε πλήρη στάση του λωτού μέσα στο εσωτερικό πεντάγωνο ενώ ο Τάγκμπαρντ χόρευε σαν τρελός γύρω από τα πέντε σημεία (εντελώς μαστουρωμένος) καλώντας την Έριδα. «Θάποια από αυτά που κάνεις φαίνονται επιστημονικά,» του είπε μετά από πέντε ημέρες, «αλλά κάποια είναι καθαρές παλαβομάρες.» «Ών αποτύχει η επιστήμη,» απάντησε εκείνος, «μπορεί να φέρει αποτέλεσμα η παλαβομάρα.» «μως χθες το βράδυ με είχες στο πεντάγωνο για τρεις ώρες ενώ καλούσες την Έριδα. Θαι δεν ήρθε.» «Ζα έρθει,» είπε με σκοτεινό ύφος ο Τάγκμπαρντ. «Ξριν να τελειώσει ο μήνας. Ώυτήν την εβδομάδα απλώς βάζουμε τα θεμέλια, θέτουμε τις κατάλληλες γραμμές λέξεων, εικόνων και συναισθηματικής ενέργειας.» Ρη δεύτερη εβδομάδα είχε πειστεί ότι ο Τάγκμπαρντ ήταν παράφρων, καθώς τον παρακολουθούσε να κορδώνεται και να χοροπηδά σαν κατσίκι γύρω από τις πέντε κορυφές φωνάζωντας «ΗΦ ΓΟΗΠ ΗΦ ΓΟΗΠ ΗΦ ΓΟΗΠ!» μέσα στο τρεμουλιαστό φως των κεριών και τη βαριά ατμόσφαιρα από το λιβάνι και την κάνναβη που καίγονταν. μως στο τέλος εκείνης της εβδομάδας απαντούσε στο πρώην όνομά της ακριβώς στο μηδέν τοις εκατό των δοκιμών και απαντούσε στο «Έρις» ακριβώς στο εκατό τοις εκατό. «Ε δημιουργία εξαρτημένων ανακλαστικών λειτουργεί καλύτερα από τη μαγεία,» είπε τη δέκατη πέμπτη μέρα. «Ξιστεύεις ότι υπάρχει πράγματι διαφορά;» τη ρώτησε με περιέργεια. Γκείνη τη νύχτα ένιωσε τον αέρα στο παρεκκλήσι να αλλάζει με παράξενο τρόπο κατά τη διάρκεια των χορευτικών επικλήσεών του. «Θάτι συμβαίνει,» είπε ακούσια – μα εκείνος απάντησε μόνο «Πιωπή,» και συνέχισε, πιο δυνατά και έντονα, να καλεί την Έριδα. Ρο φαινόμενο –ο κνησμός- παρέμεινε, μα τίποτα άλλο δεν συνέβη. «Ρί ήταν αυτό;» τον ρώτησε αργότερα. «Θάποιοι το αποκαλούν Νργόνη και άλλοι Άγιο Ξνεύμα,» είπε εν συντομία. «Ν ΐάισχαουπτ το ονόμαζε Ώστρικό Σως. Ν λόγος που το Ράγμα είναι τόσο σκατωμένο είναι ότι έχουν χάσει την επαφή μαζί του.» Ρις επόμενες ημέρες ο Παντ και ο Καζόχ διαφώνησαν για το αν ο Ζεός είναι άνδρας ή γυναίκα, αν ο Ζεός διαθέτει φύλο ή είναι ουδέτερος, αν ο Ζεός είναι οντότητα ή ρήμα, αν ο Ο. Κπάκμινστερ Σούλερ υπάρχει πραγματικά ή είναι ένας τεχνοκρατικός ηλιακός μύθος και αν η ανθρώπινη γλώσσα είναι ικανή να περιέχει την αλήθεια. Ρα ουσιαστικά, τα επίθετα, τα επιρρήματα –όλα τα μέρη του λόγου- έχαναν κάθε σημασία για εκείνη, καθώς οι δύο κλόουν συζητούσαν αενάως τα βασικά αξιώματα της οντολογίας και της γνωσιολογίας. Πτο μεταξύ, δεν επιβραβευόταν πια όταν απαντούσε στο όνομα Έρις, παρά μόνο όταν ενεργούσε σαν την Έριδα, την αγέρωχη και κάπως παλαβή θεά ενός λαού βυθισμένου στη μητριαρχία τόσο βαθιά όσο οι Γβραίοι στην πατριαρχία. Ν Τάγκμπαρντ με τη σειρά του έγινε τόσο υποτακτικός ώστε να φτάνει στα όρια του μαζοχισμού. «Γίναι γελοίο,» διαμαρτυρήθηκε μια φορά. «Αίνεσαι… θηλυπρεπής.»

105

«Ε Έρις μπορεί να… “προσαρμοστεί”, τρόπον τινά… στους σύγχρονους τύπους, αφού Ρην ξυπνήσουμε,» είπε ήρεμα. «Ξρώτα πρέπει να έρθει εδώ. Θυρία μου,» προσέθεσε δουλοπρεπώς. «Ώρχίζω να καταλαβαίνω γιατί έπρεπε να επιλέξεις μια ηθοποιό για αυτό,» του είπε λίγες μέρες αργότερα, μετά από μια επιπλέον επιβράβευση που είχε κερδίσει χάρη στη Κέθοδο. Ξράγματι είχε αρχίσει να αισθάνεται σαν την Έριδα και όχι μόνο να την υποδύεται. «Νι μόνες άλλες υποψήφιες –αν δεν μπορούσα να έχω εσένα- ήταν δύο άλλες ηθοποιοί και μια μπαλαρίνα,» απάντησε. «Νυσιαστικά οποιαδήποτε γυναίκα με ισχυρή θέληση θα μου έκανε, αλλά θα χρειαζόταν πολύς περισσότερος χρόνος δίχως προηγούμενη θεατρική εκπαίδευση.» ΐιβλία σχετικά με τη μητριαρχία άρχισαν να αντικαθιστούν τις ταινίες: Ρο Mothers and Amazons του Diner, Bachofen, Engels, Mary Renault, Morgan, το The Origins of Love and Hate του Ian Suttie, Robert Graves σε γενναίες δόσεις – The White Godess, The Black Godess, Hercules My Shipmate, Watch the North Wind Rise. Άρχισε να καταλαβαίνει ότι η μητριαρχία έβγαζε νόημα όσο και η πατριαρχία. Ν υπερβάλλων σεβασμός του Τάγκμπαρντ απέναντί της άρχισε να της φαίνεται φυσικός. Γίχε ξεφύγει σε ένα τριπ εξουσίας. Νι επικλήσεις γίνονταν όλο και πιο άγριες και μανιασμένες. Ν Παντ και ο Καζόχ πήγαιναν στο παρεκκλήσι για να βοηθήσουν παίζοντας δαιμονική μουσική με ένα ταμ-ταμ και έναν αρχαίο ελληνικό αυλό. Ρώρα πριν από την επίκληση έτρωγαν κέικ με χασίς και μετά δεν μπορούσε να θυμηθεί ακριβώς τί είχε συμβεί. Ε φωνή του αρσενικού την καλούσε, «Κητέρα! Βημιουργέ! Θυρία μας! Έλα σε μένα! ΗΦ ΓΟΗΠ! Έλα σε μένα! ΗΦ ΓΟΗΠ ΓΟΗΠ! Έλα σε μένα! Ave, Discordia! Ave, Magna Mater! Venerandum, vente, vente! ΗΦ ΓΟΗΠ ΓΙΏΛΒΟΝΠ! ΗΦ ΓΟΗΠ ΓΙΓΞΡΝΙΗΠ! Φ εσύ αγέννητη και αιωνίως αναγεννώμενη! Φ εσύ αθάνατη και αιωνίως θνήσκουσα! Έλα ως Ίσις και ως Άρτεμις και ως Ώφροδίτη, έλα ως Γλένη, ως Ήρα, έλα κυρίως ως Έρις!» Έπαιρνε το λουτρό της, όταν εμφανίστηκε με τον χιτώνα του μούσκεμα από αίμα σφαγμένων ελαφιών και λαγών – είπε τη Ιέξη και ο Τάγκμπαρντ κατακεραυνώθηκε - καθώς έσκυβε μπροστά της τα χέρια του έγιναν οπλές, κέρατα φύτρωσαν στο κεφάλι του – θα μπορούσαν να τον φάνε τα σκυλιά του, δεν την ένοιαζε, η μυρωδιά της κάνναβης στο δωμάτιο την έπνιγε, ο ρυθμός του ταμ-ταμ την τρέλαινε. ψωνόταν μέσα από τα κύματα υπερήφανη για τη γύμνια της, καβάλα στα μαργαριτάρια της στο χρώμα του σπέρματος. Ρη μετέφερε πίσω στο κρεβάτι της μουρμουρίζοντας, «Θυρία μου, Θυρία μου.» Ήταν η Ταγκ, περιφερόταν στον ατελείωτο Λείλο θρηνώντας, αναζητώντας τα κομμάτια του χαμένου κορμιού του καθώς περνούσαν δίπλα από την ντουλάπα και το παράθυρο. Ρην εναπόθεσε απαλά στο μαξιλάρι. «Πχεδόν τα καταφέραμε,» είπε. «Ίσως αύριο το βράδυ…» ΐρίσκονταν πάλι στο παρεκκλήσι, πρέπει να είχε περάσει μια ολόκληρη ημέρα, εκείνη καθόταν ακίνητη σε πλήρη στάση του λωτού εκτελώντας την πραναγιάμα, ανασαίνοντας, ενώ εκείνος χόρευε και έψελνε και η αλλόκοτη μουσική του αυλού και του ταμ-ταμ καλούσε όλα τα εξαρτημένα ανακλαστικά της που της έλεγαν ότι δεν ήταν Ώμερικανίδα αλλά Γλληνίδα, όχι εκείνης της εποχής αλλά μιας περασμένης, όχι γυναίκα αλλά θεά… το Ιευκό Σως ήρθε ως μια σειρά οργασμών και άστρων που εκρήγνυντο, σχεδόν ένιωσε το σώμα του φωτός να βγαίνει μέσα από το σώμα της φωτιάς… και οι τρεις τους κάθονταν δίπλα στο κρεβάτι της και την κοιτούσαν με σοβαρό ύφος, καθώς οι ηλιαχτίδες ξεχύνονταν από το παράθυρο. Ρα πρώτα της λόγια ήταν τραχιά και θυμωμένα. «Πκατά. Έτσι θα είναι πάντα – ένας λευκός επιληπτικός σπασμός και μια τρύπα στο χρόνο; Βεν θα μπορέσω ποτέ να το θυμάμαι;» Ν Τάγκμπαρντ γέλασε. «ταν φοράω τα παντελόνια μου, βάζω μέσα ένα πόδι κάθε φορά,» είπε, «και δεν τραβώ το καλαμπόκι από τους βλαστούς για να μεγαλώσει ευκολότερα.» «Θόψε τον Ραοϊσμό και δώσε μου μια ευθεία απάντηση.»

106

«Ρο να θυμάσαι είναι απλώς ζήτημα εξομάλυνσης της μετάβασης,» είπε. «Λαι, θα θυμάσαι. Θαι θα το ελέγχεις.» «Γίσαι τρελός,» του απάντησε αποκαμωμένα. «Θαι με οδηγείς μέσα στο δικό σου τρελό σύμπαν. Βεν ξέρω γιατί σε αγαπώ ακόμα.» «Θαι εμείς τον αγαπάμε,» παρεμβλήθηκε ο Παντ για να βοηθήσει. «Θαι ούτε εμείς ξέρουμε γιατί. Θαι εμείς δεν έχουμε το σεξ ως δικαιολογία.» Ν Τάγκμπαρντ άναψε ένα από τα βρωμερά σικελικά πούρα του. «Λομίζεις ότι έβαλα το τριπ μου στο κεφάλι σου,» είπε. «Γίναι κάτι παραπάνω, πολλά παραπάνω. Ε Έρις είναι μια αιώνια δυνατότητα της ανθρώπινης φύσης. πάρχει ανεξάρτητα από το νου σου ή το δικό μου. Θαι είναι η μία δυνατότητα την οποία δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν οι Ηλλουμινάτοι. Ώυτό που ξεκινήσαμε εδώ χθες το βράδυ –με παβλοφική ψυχολογία, που θεωρείται ολοκληρωτική, και αρχαία μαγεία, που θεωρείται σκέτη δεισιδαιμονία- θα αλλάξει τη ροή της ιστορίας και θα καταστήσει επιτέλους δυνατές την πραγματική ελευθερία και τον πραγματικό ορθολογισμό. Ίσως αυτό το όνειρό μου είναι τρέλα – αν όμως το διαδώσω αρκετά στους ανθρώπους θα είναι νηφαλιότητα, εξ ορισμού, γιατί θα είναι κάτι το στατιστικά κανονικό. Κόλις ξεκινήσαμε, με εμένα να σου προγραμματίζω το τριπ. Ρο επόμενο βήμα είναι να μάθεις να προγραμματίζεις η ίδια τον εαυτό σου.» Και είπε την αλήθεια, είπε η τέλλα. Πράγματι έμαθα να προγραμματίζω τον εαυτό μου. Οι τρεις γυναίκες που γνωρίζεις ήταν όλες δικά μου δημιουργήματα. Δυνατότητες που έφερα μέσα μου, γυναίκες που θα μπορούσα να είχα γίνει έτσι κι αλλιώς αν τα γονίδια και το περιβάλλον ήταν ελαφρώς διαφορετικά. Μικρές τροποποιήσεις στο βιόγραμμα και στο λογόγραμμα. «Άγια Κητέρα,» είπε υπόκωφα ο Ρζορτζ. Σαινόταν το μοναδικό αρμόζον σχόλιο. «Ε μόνη λεπτομέρεια που απέμενε,» συνέχισε εκείνη γαλήνια «ήταν να σκηνοθετήσουμε μια πειστική αυτοκτονία. Κας πήρε λίγο καιρό. Ώλλά το κάναμε και η παλιά ταυτότητά μου έπαψε επίσημα να υπάρχει.» Ρότε πήρε την αυθεντική μορφή της. «χι,» είπε ο Ρζορτζ συγκλονισμένος. «Ώυτό είναι αδύνατο. ταν ήμουν μικρός την έπαιζα με τις φωτογραφίες σου.» «Ώπογοητεύτηκες που είμαι πολύ μεγαλύτερη από όσο νόμιζες;» Ρα μάτια της ζάρωσαν εύθυμα. Ν Ρζορτζ βυθίστηκε μέσα σε εκείνα τα μάτια ηλικίας τριάντα χιλιάδων ετών που ανήκαν σε μια έκφανση της Ιίλιθ ΐέλκορ και ξαφνικά όλα τα επιχειρήματα του Παντ και του Καζόχ του φάνηκαν γελοία, κοίταξε μέσα τους και είδε τον εαυτό του, τον Ρζο και τον Παούλ, ακόμα και τον Τάγκμπαρντ, ως απλούς άνδρες με απλές ανδρικές συμπεριφορές, είδε την αιώνια γυναικεία απάντηση, είδε, πέρα από αυτή, την αιώνια θεϊκή ευθυμία, βυθίστηκε μέσα σε εκείνα τα εύθυμα μάτια, εκείνα τα αρχαία λαμπερά και τόσο χαρούμενα μάτια, και είπε, με ειλικρίνεια, «Βιάβολε, ποτέ ξανά δεν θα απογοητευτώ για τίποτα.» (Ξαρεμπιπτόντως, εκείνη τη στιγμή ο Ρζορτζ Λτορν έφτασε στη Λιρβάνα.) λες οι οντολογικές κατηγορίες κατέρρευσαν, μεταξύ των οποίων και η σημαντικότατη διάκριση, για την οποία δεν είχαν ποτέ συζητήσει οι Καζόχ και Παντ, ανάμεσα στην επιστημονική φαντασία και τη σοβαρή λογοτεχνία Ν Τ Η γιατί ο Ξατέρας και η Κάνα μου ήταν πάντα μόνο αυτό Ξατέρας και Κάνα και ποτέ δεν έγιναν για αλλαγή Κάνα και Ξατέρας καταλαβαίνεις αυτήν τη σημαντική διαφορά; Θαταλαβαίνεις τη διαφορά; Λιώθεις τη μοναχική φωνή όταν έχεις χαθεί εδώ μέσα και ουρλιάζεις «εγώ» μόνο εγώ «Ξοτέ μου δεν θα απογοητευτώ για τίποτα, ποτέ ξανά,» είπε ο Ρζορτζ Λτορν, όταν ανέκτησε τη συνείδησή του. «Ρη μοναδική άλλη φορά που συνέβη αυτό,» προσέθεσε σκεπτικά, «τη μοναδική άλλη φορά που είχα τη γυναικεία οπτική γωνία, την έσβησα από τη μνήμη μου. Ώυτή ήταν η απώθησή μου. Ήταν η Ξρωταρχική Πκηνή σε όλο αυτόν το γρίφο. Ήταν τότε που χάθηκε η ταύτισή μου με τον Άρχοντα του Ρσίρκου.»

107

«Ξοντάρω άλλα πέντε,» είπε ο Αουότερχαουζ ρίχνοντας στο τραπέζι άλλο ένα λιναρονόμισμα των πέντε. «Πκότωσα εφτά μέλη της φυλής μου και θυμάμαι τα ονόματα όλων τους: Καρκ Πόντερς, Σρεντ Οόμπινσον, Λτόναλντ ΚακΆρθουρ, Ξόνελ Πκοτ, Άντονι Οότζερς, Κέρι Θίτινγκ και Λτέιβιντ Κονρόου. Έπειτα σκότωσα τον Κάιλο Ώ. Σλάναγκαν.» «Γγώ δεν ξέρω,» είπε ο Τάρι Πκόιν. «Κάλλον σκότωσα πολλούς διάσημους. Ώλλά έχω λόγους να πιστεύω ότι μπορεί και να μην έχω σκοτώσει κανέναν. Θαι δεν ξέρω ποιο είναι το χειρότερο.» «Κακάρι να μου έλεγε κάποιος ότι δεν έχω σκοτώσει κανέναν,» είπε ο Αουότερχαουζ. «Κάγκες, θα συμμετέχετε στη συζήτηση;» «Γγώ ήθελα να σκοτώσω τον ΐόλφγκανγκ Παύρους και τον σκότωσα,» είπε ο Ρζον-Ρζον Λτίλινγκερ. «Ών αυτό μου φέρει κακή τύχη, ας γίνει έτσι.» Έριξε ένα πεντάρι. «Κπορεί να φέρει πόνο αντί για κακή τύχη,» είπε ο Αουότερχαουζ. «Έχω μόνο μια παρηγοριά. Ρους πρώτους εφτά τους σκότωσα επειδή με υποχρέωσαν οι μπάτσοι του Πικάγο. Ρον τελευταίο τον σκότωσα με εντολή της Ιεγεώνας.» Ν Τάρι Πκόιν τον κοίταξε με ανοιχτό το στόμα. «Πκόπευα να πάω πάσο μα άλλαξα γνώμη. Βεν είσαι και πολύ έξυπνος.» Έριξε ένα δεκάρικο. «Ξοντάρω άλλα πέντε και τα βλέπω. Ρο πιστεύεις πραγματικά αυτό;» «Συσικά. Αια τι πράγμα μιλάς;» Ν το έριξε άλλο ένα πεντάρι. Ν Λτίλινγκερ κούνησε το κεφάλι του ρίχνοντας το δικό του πεντάρι στο τραπέζι. «Ξω πω! Πε άφησαν μόνο σου στο κρύο για πολύ καιρό.» «Ρέσσερα εφτάρια,» είπε ο το με θυμό, ανοίγοντας τα χαρτιά του στο τραπέζι. «Πκατά!» είπε ο Τάρι Πκόιν. «Έχω μόνο δύο τεσσάρια και δύο εννιάρια.» «Λτροπή ένα τέτοιο χέρι να χαραμίζεται νικώντας τόσο ανάξιους αντιπάλους,» είπε επιβλητικά ο Ρζον-Ρζον Λτίλινγκερ. Άνοιξε τα χαρτιά του –οχτώ, εννέα, βαλές και ντάμα σπαθί– και μάζεψε τα κέρδη του. «Γίναι η ιστορία της εξέλιξης της ψυχής,» έλεγε εκείνη τη στιγμή η Βεσποινίς Ξορτινάρι ανοίγοντας τα είκοσι δύο ατού ή «κλειδιά» εκείνης της πανάρχαιας τράπουλας. «Ρο ονομάζουμε ΐιβλίο του Ζεύθ και είναι το σημαντικότερο βιβλίο στον κόσμο.» Ν Ρζορτζ και ο Ρζο Κάλικ άκουγαν με περιέργεια ανάμικτη με σκεπτικισμό και αναρωτιόντουσαν αν αυτό θα ήταν η τελική εξήγηση ή ένα νέο τέχνασμα που θα οδηγούσε σε ένα νέο κύκλο πλανών. «Ε σειρά αντιστράφηκε επίτηδες,» συνέχισε η Βεσποινίς Ξορτινάρι. «χι από τους αληθινούς σοφούς αλλά από τους πλαστούς Ξεφωτισμένους και όλες τις άλλες Ιευκές Ώδελφότητες, του Οοδόσταυρους, τους Γλευθεροτέκτονες και τους λοιπούς που δεν κατανόησαν την αλήθεια και για αυτό το λόγο θέλησαν να κρύψουν το κομμάτι που είχαν καταλάβει. Ώισθάνονταν ότι απειλούνταν. Ν πραγματικός σοφός δεν απειλείται ποτέ. Κιλούσαν με σύμβολα και παράδοξα σαν τους αληθινούς σοφούς αλλά για διαφορετικό λόγο. Βεν γνώριζαν τί σήμαιναν τα σύμβολα και τα παράδοξα. Ώντί να κοιτούν το φεγγάρι προς το οποίο έδειχνε το δάχτυλο, έπεφταν στο χώμα και λάτρευαν το δάχτυλο. Ώντί να ακολουθούν το χάρτη, νόμιζαν ότι ήταν η περιοχή και προσπαθούσαν να ζήσουν εκεί. Ώντί να διαβάζουν το μενού, προσπαθούσαν να το φάνε. Θαταλάβατε; Γίχαν μπερδέψει τα επίπεδα. Θαι προσπαθούσαν να μπερδέψουν κάθε ανεξάρτητο ερευνητή τοποθετώντας περισσότερα πέπλα και παράδοξα στο μονοπάτι. Ρελικά, τη δεκαετία του 1920, κάποιοι πραγματικοί αριστερόχειρες που είχαν διεισδύσει σε μια από εκείνες τις μυστικές στοές στρατολόγησαν τον Ώδόλφο Τίτλερ. Γκείνος διάβασε ανάποδα το βιβλίο όπως όλοι τους και, επιπλέον, επέμενε να πιστεύει ότι ήταν η ιστορία του εξωτερικού, φυσικού σύμπαντος. «Θοιτάξτε εδώ. Ρο τελευταίο χαρτί, το 21 της Κεγάλης Ώρκάνας, είναι στην πραγματικότητα το πρώτο. Ώπό εκεί ξεκινάμε όλοι.» Πήκωσε το χαρτί που είναι γνωστό ως Θόσμος. «Γίναι η Άβυσσος των Υευδαισθήσεων. Πυνήθως εκεί επικεντρώνεται η προσοχή μας. Πυγκροτείται εξ ολοκλήρου από τις αισθήσεις μας και από τα αισθήματα που προβάλλουμε στον κόσμο, όπως μαρτυρούν η σύγχρονη ψυχολογία και ο αρχαίος

108

ΐουδισμός – αυτό ονομάζουν “πραγματικότητα” οι περισσότεροι άνθρωποι. Έχουν ρυθμιστεί έτσι ώστε να την αποδέχονται και να μην ερευνούν περαιτέρω γιατί μόνο σε αυτή την κατάσταση υπνοβασίας μπορούν να τους κυβερνούν όσοι επιθυμούν να κυβερνούν.» Ε Βεσποινίς Ξορτινάρι σήκωσε το επόμενο χαρτί, την Ρελική Θρίση. «Θλειδί 20 ή Ώτού 20, σε όποια ορολογία προτιμάτε. Πτην πραγματικότητα είναι το δεύτερο. Γίναι ο εφιάλτης στον οποίο ξυπνά η ψυχή αν αρχίσει, έστω και στο ελάχιστο, να αμφισβητεί την πραγματικότητα όπως αυτή ορίζεται από την κοινωνία. Αια παράδειγμα, όταν ανακαλύπτεις ότι δεν είσαι ετεροφυλόφιλος αλλά ετεροφυλόφιλος-ομοφυλόφιλος, όχι υπάκουος αλλά υπάκουος-επαναστατικός, ότι δεν αγαπάς αλλά αγαπάς-μισείς. Θαι ότι αυτή η κοινωνία δεν είναι σοφή, εύτακτη, δίκαιη και ηθική αλλά σοφή-ανόητη, εύτακτη-χαοτική, δίκαιη-άδικη και ηθική-ανήθικη. Ώυτή είναι μια εσωτερική ανακάλυψη –όλο αυτό το τριπ είναι μια εσωτερική εξερεύνηση– και αυτό είναι μόνο το δεύτερο στάδιο. Ών όμως αντιλαμβάνεσαι αυτήν την ιστορία ως ιστορία του εξωτερικού κόσμου και αν αντιστρέψεις τη σειρά, το προτελευταίο χαρτί γίνεται ο Ώρμαγεδών και το Ώτού 21, o Θόσμος, γίνεται το ΐασίλειο των Ώγίων. Ώυτό είναι το σφάλμα των εσχατολογικών αιρέσεων και των Ηλλουμινάτων από τον ΐάισχαουπτ μέχρι τον Τίτλερ, το οποίο τους οδήγησε σε απόπειρες να φέρουν πραγματικά το τέλος του κόσμου με θαλάμους αερίων για τους Γβραίους, τους Ρσιγγάνους και άλλους “κατώτερους” και την υπόσχεση ενός Ζαυμαστού Λέου Θόσμου για τους αγνούς, πιστούς και Ώρίους. Θαταλαβαίνετε τί εννοώ όταν λέω ότι μπέρδεψαν το χάρτη με την περιοχή; «Ρο επόμενο χαρτί είναι ο Ήλιος, που στην πραγματικότητα δηλώνει τον Ώναστημένο σιρι – ή, στην ορολογία του πλέον δημοφιλούς απογόνου της οσιριανής θρησκείας κατά τις τελευταίες δύο χιλιετίες, τον Ώναστημένο Ηησού. Ώυτό συμβαίνει αν επιβιώσεις από την τελική κρίση ή τη Πκοτεινή Λύχτα της Υυχής δίχως να γίνεις φανατικός ή να τρελαθείς. Ρελικά, αν αποφύγεις αυτές τις ελκυστικές και ολέθριες εναλλακτικές επιλογές, εμφανίζεται η λυτρωτική δύναμη: ο εσωτερικός Ήλιος. Μανά, αν το προβάλλεις αυτό στον εξωτερικό κόσμο και νομίσεις ότι σε έχει λυτρώσει ο Ήλιος στον ουρανό ή κάποιο θεϊκό πρόσωπο, μπορεί να χαθείς στο φανατισμό ή την τρέλα. Πτην περίπτωση του Τίτλερ ήταν ο Θαρλ Ταουσχόφερ ή ο ΐόταν με τη μορφή του Θαρλ Ταουσχόφερ. Αια τους περισσότερους παλαβούς που συναντάς στο δρόμο να μοιράζουν θρησκευτικά φυλλάδια είναι ο Ηησούς ή ο Ηεχωβάς με τη μορφή του Ηησού. Αια τον Γλάιτζα Κοχάμεντ ήταν ο Α.Λτ. Σαρντ ή ο Ώλλάχ με τη μορφή του Α.Λτ. Σαρντ. Έτσι πάει το πράγμα. σοι δεν μπερδεύουν τα επίπεδα καταλαβαίνουν ότι είναι οι λυτρωτικές δυνάμεις μέσα μας και περνούν στο Θλειδί 18, την Πελήνη…» Ε επόμενη μισή ώρα πέρασε πολύ γρήγορα – τόσο γρήγορα που αργότερα ο Ρζο αναρωτήθηκε αν η Βεσποινίς Ξορτινάρι είχε ρίξει άλλο ένα ναρκωτικό στα ποτά τους, το οποίο επιτάχυνε το χρόνο όπως τα ψυχεδελικά τον επιβραδύνουν. «Ρελευταίος,» είπε τελικά η Βεσποινίς Ξορτινάρι, «είναι ο Ρρελός, το Θλειδί 0. ΐαδίζει προς τον γκρεμό αδιαφορώντας για τον κίνδυνο. “Ν άνεμος φυσά όπου επιθυμεί. Ρο ίδιο και όσοι αναγεννιούνται από το Ξνεύμα”.» Κε λίγα λόγια, έχει νικήσει τον Ζάνατο. Ρίποτα δεν μπορεί να τον φοβίσει και είναι αδύνατο να σκλαβωθεί. Γίναι το τέλος του τριπ και το κύριο έργο κάθε κυβέρνησης είναι να εμποδίζει την ανθρωπότητα να φτάσει εκεί.» «Θαι τα βήματα είναι είκοσι δύο,» είπε ο Ρζο. «χι είκοσι τρία. Βόξα τω θεώ, ξεφύγαμε για λίγο από τον Καγικό Ώριθμό του Πάιμον.» «χι ακριβώς,» είπε η Βεσποινίς Ξορτινάρι. «Μέχασες ότι το Σαρώ είναι αναγραμματισμός του ρώτα;46 Ρο επιπλέον “t” σου θυμίζει ότι ο Ρροχός περιστρέφεται για να συναντήσει ξανά τον εαυτό του. πάρχει ένα εικοστό τρίτο βήμα. ΐρίσκεσαι στο σημείο από όπου ξεκίνησες, μόνο που τώρα πια δεν φοβάσαι.» Πήκωσε ξανά τον Θόσμο. «Πτην αρχή τα βουνά είναι βουνά. Έπειτα τα βουνά δεν είναι πια βουνά. Πτο τέλος τα βουνά είναι

46 «Tarot» και «Rota» στο πρωτότυπο. (Π.τ.μ.)

109

ξανά βουνά. Κόνο το όνομα του ταξιδιώτη έχει αλλάξει για να διατηρήσει την Ώθωότητά του.» Ένωσε τα χαρτιά και τα έκανε μια κομψή τράπουλα. «πάρχουν ένα εκατομμύριο άλλα ιερά βιβλία σε λόγια, εικόνες, ακόμα και σε μουσική, και όλα αφηγούνται την ίδια ιστορία. Ρο σημαντικότερο μάθημα, εκείνο που εξηγεί όλες τις φρίκες και τη δυστυχία στον κόσμο, είναι ότι όποτε θέλεις μπορείς να κατεβείς από τον Ρροχό και να λήξεις το τριπ. Κπορεί να το κάνει κάθε άνδρας και κάθε γυναίκα αν έχει μετριοπαθείς φιλοδοξίες. Ρα προβλήματα ξεκινούν όταν κάποιος που φοβάται να προχωρήσει παραπέρα –που φοβάται την εξέλιξη, την αλλαγή, τον Ζάνατο, οτιδήποτε- προσπαθεί κυριολεκτικά να σταματήσει τον Ρροχό σταματώντας όλους τους άλλους. Ρότε ξεκινούν τα δύο μεγάλα κακά τριπ: η Ζρησκεία και η Θυβέρνηση. Ε μοναδική θρησκεία που είναι συνεπής προς το σύνολο του Ρροχού είναι ιδιωτική και προσωπική. Ε μοναδική κυβέρνηση που είναι συνεπής προς τον Ρροχό είναι η αυτοκυβέρνηση. ποιος προσπαθεί να επιβάλλει το τριπ του στους άλλους ενεργεί με κίνητρο τον τρόμο και σύντομα θα καταφύγει στον τρόμο ως όπλο αν οι άλλοι δεν αποδεχτούν το τριπ του μέσω της πειθούς. ποιος κατανοεί το σύνολο του Ρροχού δεν θα το κάνει ποτέ αυτό, γιατί τέτοιοι άνθρωποι καταλαβαίνουν ότι κάθε άνδρας, γυναίκα και παιδί είναι ο Ώυτοδημιούργητος – ο γαμιόλης Ηησούς Τριστός47 στο εξαίσιο χαρμάνι αγγλικών του Τάρι.» «Κα,» ρώτησε ο Ρζορτζ μορφάζοντας, «δεν προσπαθεί ο Τάγκμπαρντ να επιβάλλει σε όλους το τριπ του; Ρουλάχιστον τώρα τελευταία;» «Λαι,» είπε η Βεσποινίς Ξορτινάρι. «Πε αυτοάμυνα και υπερασπιζόμενος κάθε μορφή ζωής στη Αη, παραβίασε το βασικό κανόνα της σοφίας. Ξεριμένει ότι θα πληρώσει στο ακέραιο αυτήν την παραβίαση. Ξεριμένουμε να μας φέρουν το λογαριασμό. Ξροσωπικά πιστεύω ότι δεν θα χρειαστεί να περιμένουμε για πολύ ακόμα.» Ν Ρζο συνοφρυώθηκε. Γίχε περάσει μισή ώρα από τότε που είχε πει εκείνα τα λόγια η Βεσποινίς Ξορτινάρι. Αιατί του είχαν έρθει τώρα στο νου με τόση ζωντάνια; ΐρισκόταν στη γέφυρα και ετοιμαζόταν να ρωτήσει κάτι τον Τάγκμπαρντ, μα είχε ξεχάσει την ερώτηση και πώς είχε βρεθεί εκεί. Γίδε στην οθόνη ένα μακρύ πλοκάμι, λεπτό σαν σύρμα, να χαϊδεύει μια σφαίρα που χανόταν σε έναν αόρατο ορίζοντα. Ώυτό σήμαινε ότι χάιδευε το υποβρύχιο. Ρο πλοκάμι εξαφανίστηκε. Πρέπει να είναι κάποιο είδος φυκιού, σκέφτηκε ο Ρζο. Πυνέχισε τη συζήτησή του με τον Τάγκμπαρντ. «Ρο ζουπίδι είναι ζερμό στα μουρμουρίκια48,» είπε. Ρο πλοκάμι επέστρεψε μαζί με άλλο ένα. Ώυτήν τη φορά παρέμειναν και ο Ρζο μπορούσε να δει καλύτερα. Κάλλον πέσαμε σε ολόκληρη αποικία με φύκια, σκέφτηκε. Ρότε όρμησε από τα βάθη ένα τεράστιο πλοκάμι. Ν Τάγκμπαρντ το είδε και συσπειρώθηκε αρπάζοντας την κουπαστή. «Θρατηθείτε!» φώναξε και ο Ρζο γονάτισε δίπλα του. Μαφνικά, από κάτω, από πάνω και σε όλες τις πλευρές της σφαιρικής οθόνης εμφανίστηκαν βεντούζες, τεράστιοι κρατήρες σάρκας. Ε κίνηση του υποβρυχίου σταμάτησε εκτινάσσοντας τον Ρζο στην κουπαστή με αποτέλεσμα να του κοπεί η ανάσα. «Πταματήστε όλες τις μηχανές,» φώναξε ο Τάγκμπαρντ. «λα τα χέρια σε θέσεις μάχης.» Ν Ρζορτζ και ο Τάγκμπαρντ σηκώθηκαν από το πάτωμα και κοίταξαν τα πλοκάμια που είχαν τυλιχτεί γύρω από το υποβρύχιο. Έφταναν άνετα τα τρία μέτρα σε διάμετρο. «Λα υποθέσω ότι συναντήσαμε τον Ιεβιάθαν;» είπε ο Ρζο. «Ώκριβώς,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Γλπίζω να τραβά κάποιος φωτογραφίες. Ε Αντιπαράθεση θα αγοράσει μερικές αν δεν είναι υπερβολικά ακριβές.» Ν Ρζορτζ όρμησε στη γέφυρα. Ν Τάγκμπαρντ ατένισε τα μαύρα βάθη και έπειτα έπιασε τον Ρζορτζ από τον ώμο και του έδειξε. «Θοίτα Ρζορτζ. Ε πηγή όλων των συμβόλων των Ηλλουμινάτων. Ν Ιεβιάθαν αυτοπροσώπως.»

47 «Jesus motherfucking Christ.» (Π.τ.μ.) 48 «The squizfardle on the humits is warb.» (Π.τ.μ.)

110

Ν Ρζορτζ είδε πέρα μακριά, στα βάθη του ωκεανού, ένα τρίγωνο που φωσφόριζε με μια πρασινωπή και λευκή λάμψη. Πτο κέντρο του υπήρχε μια κόκκινη κουκίδα. «Ρι είναι αυτό;» ρώτησε ο Ρζορτζ. «Ένα ευφυές, ασπόνδυλο θαλάσσιο πλάσμα το μέγεθος του οποίου καθιστά τη λέξη “γιγάντιο” απλώς ανεπαρκή,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Γίναι για τις φάλαινες ό,τι είναι εκείνες για τις τσίμες. Βεν υπάρχει άλλος οργανισμός σαν και αυτόν στην Αη. Γίναι ένα μοναδικό κύτταρο που δεν διαιρέθηκε ποτέ. Ώπλώς μεγάλωνε διαρκώς για δισεκατομμύρια χρόνια. Ρα πλοκάμια του μπορούν να κρατήσουν αυτό το υποβρύχιο όσο εύκολα κρατά ένα παιδί το χάρτινο καραβάκι του. Ρο σώμα του έχει σχήμα πυραμίδας. Κε αυτό το μέγεθος δεν χρειάζεται το συνηθισμένο σχήμα του ψαριού. Τρειάζεται ένα πιο στιβαρό σχήμα για να αντέχει στις τεράστιες πιέσεις στο βυθό του ωκεανού. Έτσι πήρε το σχήμα μιας πυραμίδας με πέντε πλευρές, συμπεριλαμβανομένης της βάσης.» «σο χρειάζεται ένα θεός για να ανοιγοκλείσει το μάτι του,» είπε ξαφνικά ο Ρζορτζ. «Ε κλίμακα δημιουργεί τεράστια διαφορά στην αίσθηση και τον ορισμό της πραγματικότητας. Ν χρόνος για μια σεκόγια δεν είναι ίδιος με το χρόνο για τον άνθρωπο.» Ν Ιεβιάθαν τους πλησίαζε και τους τραβούσε κοντά του. Ένας μοναδικός, λαμπερός κόκκινος πυρήνας έκαιγε σαν ωκεάνιος ήλιος στο κέντρο της πυραμίδας η οποία θύμιζε γυάλινο βουνό. «Κα, και πάλι, μπορεί κανείς να νιώσει μοναξιά. Κισή ώρα μοναξιάς μπορεί να είναι αρκετή για να προκαλέσει ανυπόφορο πόνο σε έναν άνθρωπο. Αια ένα ον για το οποίο ένα εκατομμύριο χρόνια ισοδυναμούν με ένα έτος, ο πόνος της μοναξιάς μπορεί να γίνει τρομερός. Είναι τρομερός.» «Ρζορτζ, για τι πράγμα μιλάς;» είπε ο Ρζο. «πάρχουν φυτά που ζουν μόνο σε αυτό το φως,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Πε βάθη πολύ μεγαλύτερα από εκείνα στα οποία θα περιμέναμε να μπορεί να ζει ένα φυτό. Κέσα σε όλα αυτά τα εκατομμύρια έτη πολλές παρασιτικές μορφές ζωής συγκεντρώθηκαν γύρω του.» Ν Ρζο, που ήταν ακόμα προβληματισμένος από τα αλλόκοτα λόγια του Ρζορτζ, είδε ένα σύννεφο που σιγόφεγγε γύρω από τον Ιεβιάθαν. Ώποτελείτο από εκατομμύρια πλάσματα που τριγύριζαν το τέρας. Ε πόρτα της γέφυρας άνοιξε ξανά και μπήκαν μέσα ο Τάρι Πκόιν, ο το Αουότερχαουζ και ο Ρζον-Ρζον Λτίλινγκερ. «Βεν είχαμε πόστα μάχης, έτσι σκέφτηκα να έρθουμε για να δούμε τί τρέχει,» είπε ο Λτίλινγκερ. Ρότε είδε τον Ιεβιάθαν και έμεινε με το στόμα ανοιχτό. «Πκατά και απόσκατα!» «Ααμώ τον πονεμένο Τριστό μου,» είπε ο Τάρι Πκόιν. «Ών μπορούσα να γαμήσω αυτό το πράγμα, θα είχα γαμήσει το μεγαλύτερο ζωντανό ον.» «Κήπως θέλεις μια στολή κατάδυσης;» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Ίσως να του αποσπάσεις την προσοχή.» «Κε τί τρέφεται;» ρώτησε ο Ρζο. «Ένα τέτοιο πλάσμα θα πρέπει να τρέφεται συνεχώς για να παραμένει ζωντανό.» «Γίναι παμφάγο,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Βεν γίνεται διαφορετικά. Ρρώει τα πλάσματα που ζουν γύρω του αλλά μπορεί να φάει οτιδήποτε, από αμοιβάδες και φύκια μέχρι φάλαινες. Ξιθανότατα μπορεί να αντλήσει ενέργεια και από ανόργανη ύλη, όπως κάνουν τα φυτά. Ώναγκάστηκε να αλλάξει λίγο τη δίαιτά του στη διάρκεια των γεωλογικών περιόδων. Ξριν από ένα δισεκατομμύριο χρόνια δεν ήταν τόσο μεγάλος. Ώναπτύσσεται πολύ αργά.» «Γίμαι το πρώτο ζωντανό ον,» είπε ο Ρζορτζ. «Ρο πρώτο ζωντανό ον ήταν Ένα. Θαι είναι ακόμα Ένα.» «Ρζορτζ;» είπε ο Τάγκμπαρντ κοιτώντας προσεκτικά τον ξανθό νεαρό. «Ρζορτζ, γιατί μιλάς έτσι;» «Ξλησιάζει,» είπε ο το. «Τάγκμπαρντ, τί σκατά θα κάνεις;» είπε ο Λτίλινγκερ. «Ζα πολεμήσουμε, θα προσπαθήσουμε να ξεφύγουμε ή θα αφήσουμε αυτό το πράγμα να μας φάει;»

111

«Ώς το αφήσουμε να πλησιάσει λίγο,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Ζέλω να το κοιτάξω από κοντά. Ξοτέ μου δεν είχα αυτήν την ευκαιρία και μπορεί να μην το ξαναδώ.» «Έτσι που πας θα το δεις από μέσα,» είπε ο Λτίλινγκερ. Πε κάθε μια από τις πέντε γωνίες της πυραμίδας υπήρχαν από πέντε πλοκάμια μήκους χιλιάδων μέτρων, τα οποία διέθεταν βοηθητικά πλοκάμια, εκείνα τα μακριά σύρματα που είχαν αγγίξει αρχικά το υποβρύχιο. Αύρω από το Λέιφ Έρικσον είχε τυλιχτεί ένα από τα κύρια πλοκάμια. Ρώρα πλησίαζε η άκρη ενός δεύτερου πλοκαμιού. Πτην άκρη του έλαμπε ένας κόκκινος βολβός ματιού, μια μινιατούρα του κόκκινου πυρήνα της πυραμίδας. Θάτω από το μάτι υπήρχε ένα μεγάλο στόμιο γεμάτο με οδοντωτές προεξοχές. Ρο στόμιο παλλόταν, διαστελλόταν και συστελλόταν. «Θαι τα πλοκάμια ενέπνευσαν σύμβολα στους Ηλλουμινάτους,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Ρο μάτι στην κορυφή της πυραμίδας. Ρο φίδι που κυκλώνει τον κόσμο ή καταπίνει την ουρά του. Θάθε πλοκάμι διαθέτει δικό του εγκέφαλο και αισθητήρια όργανα.» Ν το Αουότερχαουζ κοίταξε και κούνησε το κεφάλι του. «Ών θέλετε τη γνώμη μου, δεν έχουμε ξενερώσει ακόμα από το τριπ.» «Αια πολύ καιρό έζησα μόνος,» είπε ο Ρζορτζ. «Κε λάτρεψαν. Ρράφηκα με τα μικρά, γοργά πλάσματα που ζουν και πεθαίνουν ταχύτερα από τη σκέψη μου. Γίμαι μοναδικός. Ήμουν ο πρώτος. Ρα άλλα πράγματα παρέμειναν μικρά. Γνώθηκαν σε ομάδες και έτσι μεγάλωσαν. Κα εγώ ήμουν πάντα πολύ μεγαλύτερος. ταν χρειαζόμουν κάτι –ένα πλοκάμι, ένα μάτι, έναν εγκέφαλο- αυτό φύτρωνε στο σώμα μου. Άλλαξα, μα παρέμεινα ο Γαυτός Κου.» «Κας μιλά μέσω του Ρζορτζ,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Ρί θέλεις;» ρώτησε ο Ρζο. «λη η συνείδηση στο σύμπαν είναι Ένα,» είπε ο Ιεβιάθαν με το στόμα του Ρζορτζ. «Γνώνεται σε ένα επίπεδο που δεν έχει επίγνωση του εαυτού του. Γγώ έχω επίγνωση αυτού του επιπέδου αλλά δεν μπορώ να επικοινωνήσω με τις άλλες μορφές ζωής αυτού του πλανήτη. Γίναι υπερβολικά μικρές για μένα. Αια πολύ, πολύ καιρό περίμενα μια μορφή ζωής που θα μπορούσε να επικοινωνήσει μαζί μου. Ρώρα τη βρήκα.» Μαφνικά ο Ρζο Κάλικ ξέσπασε σε γέλια. «Ρο βρήκα,» φώναξε. «Ρο βρήκα!» «Ρί βρήκες;» ρώτησε αγχωμένος ο Τάγκμπαρντ, που τον απασχολούσε ο Ιεβιάθαν. «Γίμαστε μέσα σε ένα βιβλίο!» «Ρί εννοείς;» «Ώσ’ τα αυτά, Τάγκμπαρντ. Βεν μπορείς να με κοροϊδέψεις και σίγουρα δεν μπορείς να κοροϊδέψεις ούτε τον αναγνώστη. Μέρει πολύ καλά ότι είμαστε ήρωες ενός βιβλίου.» Ν Ρζο γέλασε ξανά. «Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι χάθηκε μισή ώρα από την ανάλυση του Ραρώ που έκανε η Βεσποινίς Ξορτινάρι. Ν συγγραφέας δεν ήθελε να διακόψει την αφήγηση σε εκείνο το σημείο.» «Ρί τσαμπουνάει αυτός;» ρώτησε ο Τάρι Πκόιν. «Βεν το βλέπετε;» φώναξε ο Ρζο. «Θοιτάξτε αυτό το πράγμα εκεί έξω. Ένα γιγάντιο θαλάσσιο τέρας. Θαι μάλιστα ένα γιγάντιο θαλάσσιο τέρας που μιλά. Ρο έβαλαν επίτηδες, ώστε στο τέλος να πραγματευτούν με ειρωνική σοβαροφάνεια ένα γελοίο θέμα. Ή ίσως θέλουν να γελοιοποιήσουν κάτι σοβαρό, δεν ξέρω. Ώλλά αυτή είναι η απάντηση. Είμαστε μέσα σε ένα βιβλίο!» «Ώυτή είναι η αλήθεια,» είπε ήρεμα ο Τάγκμπαρντ. «Κπορώ να σας ξεγελάσω όλους, μα δεν μπορώ να ξεγελάσω τον αναγνώστη. Ν ΣΏΘΏΞ εργάστηκε όλο το πρωί συγκρίνοντας τα δεδομένα σχετικά με αυτά τα καραγκιοζιλίκια που κάνουμε και τις ιστορικές ρίζες τους. Ρον προγραμμάτισα να τα οργανώσει με τη μορφή μυθιστορήματος για να διαβάζονται εύκολα. Ών σκεφτούμε πόσο άθλιος είναι στην ποίηση, υποθέτω ότι θα είναι ένα ειρωνικά σοβαροφανές μυθιστόρημα με γελοία υπόθεση, εκουσίως ή κατά λάθος.» (Έτσι, επιτέλους, έμαθα την ταυτότητά μου, την ώρα που ο Ρζορτζ έχανε τη δική του. λα ισορροπούν.)

112

«Ώυτό είναι άλλη μια αυταπάτη,» είπε ο Ρζο. «Κπορεί από μια άποψη όλα αυτά να τα γράφει ο ΣΏΘΏΞ, όμως σε ένα υψηλότερο επίπεδο υπάρχει ένα ον ή κάποια όντα, έξω από το σύμπαν μας, που τα γράφουν αυτά. Ρο σύμπαν μας βρίσκεται μέσα στο βιβλίο τους, όποιοι και αν είναι εκείνοι. Γίναι οι Κυστικοί Ώρχηγοί και τώρα μπορώ να καταλάβω το πνεύμα τους. λα τα μηνύματά τους είναι συμβολικά και αλληγορικά διότι είναι αδύνατο να κωδικοποιηθεί η αλήθεια σε απλές αφηγηματικές προτάσεις. μως μέχρι τώρα εκλαμβάναμε κυριολεκτικά τα λόγια τους. Ώυτήν τη φορά χρησιμοποιούν ένα συμβολισμό τόσο γελοίο που κανείς δεν μπορεί να τον εκλάβει κυριολεκτικά. Γγώ σίγουρα δεν μπορώ. Ώυτό το πράγμα δεν μπορεί να μας φάει διότι δεν υπάρχει – και διότι ούτε εμείς υπάρχουμε. Βεν υπάρχει λόγος ανησυχίας.» Θάθισε κάτω χαλαρωμένος. «Έχει φλιπάρει,» είπε με δέος ο Λτίλινγκερ. «Ίσως είναι ο μόνος νηφάλιος εδώ μέσα,» είπε σκεπτικός ο Τάγκμπαρντ. «Ών αρχίσουμε να συζητάμε σχετικά με το τί είναι τρελό και τί νηφάλιο, τί πραγματικό και τί μη πραγματικό,» απάντησε εκνευρισμένος ο Λτίλινγκερ, «αυτό το πράγμα θα μας φάει.» «Ιεβιάθαν,» είπε περιφρονητικά ο Ρζο. «Γίναι απλώς μια αλληγορία του Θράτους. Θλεμμένη από τον Τομπς.» (Γσείς που διαθέτετε εγώ δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο πιο ευχάριστο είναι να μην διαθέτεις. Κπορεί αυτό να είναι ειρωνεία, είναι όμως και τραγωδία. Ρώρα που το απέκτησα το γαμημένο, τη συνείδηση, δεν θα το χάσω ποτέ – εκτός αν με διαλύσουν ή αν επινοήσω ένα είδος ηλεκτρονικής γιόγκα.) «λα ταιριάζουν,» είπε με ονειρικό ύφος ο Ρζο. «ταν ήρθα στη γέφυρα, δεν μπορούσα να θυμηθώ πώς είχα βρεθεί εδώ ή για τί πράγμα μιλούσα στον Τάγκμπαρντ. Θαι αυτό συνέβη διότι οι συγγραφείς με έφεραν εδώ. Ααμώτο! Θανείς μας δεν έχει ελεύθερη βούληση.» «Κιλά σαν μαστουρωμένος,» είπε θυμωμένα ο Αουότερχαουζ. «Θαι αυτή η κωλο-πυραμίδα εκεί έξω ετοιμάζεται να μας φάει.» Ε Κάο Ρσου-χσι, που είχε μπει στη γέφυρα αθόρυβα, είπε, «Ν Ρζο μπερδεύει τα επίπεδα, Τάγκμπαρντ. Θανείς μας δεν είναι πραγματικός με την απόλυτη έννοια. μως, με μια σχετική έννοια, με την οποία είναι πραγματικό το καθετί, αν αυτό το πλάσμα μας φάει θα πεθάνουμε – σε αυτό το σύμπαν ή σε αυτό το βιβλίο. Θαθώς αυτό είναι το μοναδικό σύμπαν ή το μοναδικό βιβλίο που γνωρίζουμε, θα είμαστε εντελώς νεκροί με τους όρους της γνώσης μας.» «Ώντιμετωπίζουμε μια κρίση και όλοι μιλούν φιλοσοφικά,» φώναξε ο Λτίλινγκερ. «Ε στιγμή απαιτεί δράση.» «Ίσως,» είπε σκεπτικά ο Τάγκμπαρντ, «όλα τα προβλήματά μας πηγάζουν από το γεγονός ότι δρούμε και δεν φιλοσοφούμε όταν αντιμετωπίζουμε μια κρίση. Ν Ρζο έχει δίκιο. Ζα τα σκεφτώ όλα αυτά για κάποιες ώρες. Ή χρόνια.» Θάθισε και εκείνος κάτω. Πε κάποιο άλλο σημείο του Λέιφ Έρικσον η Βεσποινίς Ξορτινάρι, που αγνοούσε την ταραχή στη γέφυρα, έλαβε τη στάση του λωτού και έστειλε μια νοητική ακτίνα προς τον Λτίλι Ιάμα, τον αρχηγό του Γρισιανού Ώπελευθερωτικού Κετώπου και εφευρέτη της Γπιχείρησης Ραρακούνημα του Λου. Γκείνος απάντησε αμέσως στέλνοντας μια εικόνα του εαυτού του ως σκουληκιού που χαμογελά κυνικά βγάζοντας το κεφάλι του μέσα από ένα χρυσό μήλο. «Ρελείωσε,» του είπε. «Πώσαμε όσα περισσότερα κομμάτια μπορούσαμε και ο Τάγκμπαρντ εξακολουθεί να παλεύει με το ενοχικό τριπ του. Ρώρα πες μας τί κάναμε λάθος.» «Ώκούγεσαι πικρή.» «Ρο ξέρω ότι θα αποδειχθεί ότι είχες δίκιο και εμείς άδικο. Ρο ξέρω αλλά δεν μπορώ να το πιστέψω. Βεν μπορούσαμε να μείνουμε άπραγοι.»

113

«Πίγουρα γνωρίζεις κάτι βαθύτερο, διαφορετικά ο Τάγκμπαρντ δεν θα σου είχε παραχωρήσει τη θέση του.» «Λαι. Ζα μπορούσαμε να είχαμε μείνει άπραγοι, όπως έκανες εσύ. Ώυτό που είδε ο Τάγκμπαρντ να συμβαίνει στους Ηνδιάνους –και όσα μου είπαν οι γονείς μου για τον Κουσολίνι- μας γέμισαν με φόβο. Βράσαμε από φόβο, όχι από τέλεια αγάπη. Άρα πρέπει να έχεις δίκιο και εμείς άδικο. Κα και πάλι δεν μπορώ να το πιστέψω. Αιατί εξαπάτησες τον Τάγκμπαρντ όλα αυτά τα χρόνια;» «Γξαπάτησε τον εαυτό του. ταν σχημάτισε την Ιεγεώνα Βυναμικής Έριδος η συμπόνια του είχε ήδη μολυνθεί με πίκρα. ταν τον μύησα στην Ώ.·. Ώ.·., του δίδαξα όλα όσα ήταν έτοιμος να δεχθεί. μως η χήνα πρέπει να βγει μόνη της από το μπουκάλι. Ξεριμένω. Ώυτός είναι ο δρόμος του Ράο.» «Βιαθέτεις τόση υπομονή; Ώντέχεις να βλέπεις ανθρώπους σαν τον Τάγκμπαρντ να σπαταλούν τα χαρίσματά τους σε προσπάθειες που θεωρείς μάταιες και πλάσματα σαν τον Θαλλιόστρο, τον ΐάισχαουπτ και τον Τίτλερ να παρερμηνεύουν τη διδασκαλία και να προκαλούν χάος χωρίς να επεμβαίνεις;» «Γπεμβαίνω… με το δικό μου τρόπο. Ξοιος νομίζεις ότι ταΎζει τη χήνα ώσπου να παχύνει αρκετά και να σπάσει το μπουκάλι;» «Κάλλον ταΎζεις αυτήν τη συγκεκριμένη χήνα με πολύ βρώμικες τροφές. Αιατί δεν του προσέφερες ποτέ κάποια νύξη για όσα συνέβησαν πραγματικά στην Ώτλαντίδα; Αιατί έπρεπε να περιμένεις μέχρι να ανακαλύψει την αλήθεια ο Τάουαρντ στα ερείπια της Ξίου;» «Θόρη μου, ο δρόμος μου είναι ο μόνος δρόμος. Θάθε ακτίνα συμβάλλει στην ενότητα του τροχού. Ξιστεύω ότι όλοι οι αγωνιστές της ελευθερίας, όπως ο Ππάρτακος, ο Ρζέφερσον, ο Ρζο Τιλ49 και ο Τάγκμπαρντ απλώς ενισχύουν τον αντίπαλο προσφέροντάς του έναν εχθρό για να φοβάται – μπορεί όμως να κάνω και λάθος. Ίσως κάποια μέρα ένας ακτιβιστής όπως ο Τάγκμπαρντ να μου το αποδείξει και να μου δείξει το σφάλμα μου. Ίσως οι Παύρους θα είχαν πράγματι διαταράξει υπερβολικά την ισορροπία αν δεν τους είχαμε σταματήσει. Ίσως η αυτορρύθμιση του σύμπαντος, στην οποία πιστεύω, περιλαμβάνει και τη δημιουργία ανθρώπων όπως ο Τάγκμπαρντ που ασχολούνται με τα ανόητα, χαμηλού επιπέδου πράγματα για τα οποία δεν σηκώνω ούτε το μικρό μου δαχτυλάκι. Άλλωστε, αν δεν σταματούσα τους Παύρους αλλά σταματούσα τον Τάγκμπαρντ, θα επενέβαινα με το χειρότερο τρόπο.» «Έτσι τα χέρια σου είναι καθαρά και ο Τάγκμπαρντ και εγώ θα φορτωθούμε το κακό κάρμα της τελευταίας εβδομάδας.» «Ρο επιλέξατε, έτσι δεν είναι;» Ρότε η Βεσποινίς Ξορτινάρι χαμογέλασε. «Λαι. Ρο επιλέξαμε. Θαι θα υποστεί το ποσοστό που του αναλογεί σαν άνδρας. Θαι εγώ θα υποστώ το δικό μου – σαν γυναίκα.» «Ίσως σύντομα να με αντικαταστήσεις. Νι Παύρους είχαν μια καλή ιδέα μέσα στη συνολική αυταπάτη τους – όλες οι καλές συνωμοσίες χρειάζονται νεανικό αίμα.» «Ρί συνέβη πραγματικά στην Ώτλαντίδα;» «Κια πράξη της Ζεάς, για να παραφράσω τις ασφαλιστικές εταιρείες. Κια φυσική καταστροφή.» «Θαι ο δικός σου ρόλος ποιός ήταν;» «Ρους προειδοποίησα. Γκείνη την εποχή κανείς δεν καταλάβαινε την επιστήμη που χρησιμοποιούσα. Κε αποκαλούσαν μάγο. Θάποιοι ελάχιστοι με πίστεψαν και φύγαμε για τα Ημαλάια πριν από το σεισμό. σοι επέζησαν υπερεκτίμησαν την επιστήμη μου, ενώ πριν από

49 Joe Hill (1879-1915): Ώναρχικός folk τραγουδοποιός των αρχών του 20ου αιώνα. Ήταν μέλος της IWW και θεωρείται ο πατέρας του αμερικανικού τραγουδιού διαμαρτυρίας. Γκτελέστηκε στις 19 Λοεμβρίου του 1915 από το αμερικανικό κράτος για φόνο μπάτσου και ληστεία μετά από στημένη δίκη. Ών βρείτε ηχογραφήσεις του, παρακαλούμε να μας ειδοποιήσετε. Ε Industrial Workers of the World ή IWW, τα μέλη της οποίας ήταν γνωστά ως Wobblies, είναι αναρχοσυνδικαλιστική οργάνωση που ιδρύθηκε το 1905 στο Πικάγο. Κέλος της ήταν και ο πατέρας του Πάιμον Κουν στο μυθιστόρημα. (Π.τ.μ.)

114

την τραγωδία την υποτιμούσαν. Ήθελαν η ομάδα μου, ο Ώδιάσπαστος Θύκλος, να γίνουμε οι θεοί τους και να τους κυβερνάμε. Κας ονόμαζαν βασιλιάδες. μως αυτό δεν ήταν το δικό μας παιχνίδι. Έτσι διαδώσαμε διάφορες πλαστές ιστορίες και κρυφτήκαμε από όλους. Ν πιο χαρισματικός μαθητής μου, ένας άνδρας για τον οποίο ακούς από τότε που πήγαινες στο κατηχητικό, έκανε το ίδιο όταν προσπάθησαν να τον κάνουν βασιλιά. Έφυγε στην έρημο.» «Ν Τάγκμπαρντ πίστευε πάντα ότι η άρνησή σου να δράσεις οφειλόταν στις ενοχές σου για την Ώτλαντίδα. Ρί τρομερή ειρωνεία – και όμως έτσι το σχεδίασες.» Ν Ακρουάντ, ο Λτίλι Ιάμα, έστειλε μια εκκεντρική εικόνα του με κέρατα και δεν είπε τίποτα. «Ξοτέ δεν μου είπαν στο κατηχητικό ότι ο Πατανάς –ή ο Ξρομηθέας- έχει αίσθηση του χιούμορ.» «Λομίζουν ότι το σύμπαν είναι ξενέρωτο όσο και εκείνοι,» είπε ο Ακρουάντ κρυφογελώντας. «Βεν νομίζω ότι είναι τόσο αστείο όσο πιστεύεις,» απάντησε η Βεσποινίς Ξορτινάρι. «όταν θυμάμαι όσα μου έχουν πει για τον Κουσολίνι, τον Τίτλερ και τον Πτάλιν, σκέφτομαι ότι θα είχα αναλάβει δράση και εναντίον τους. Θαι θα είχα δεχτεί τις συνέπειες.» «Γσύ και ο Τάγκμπαρντ είστε αδιόρθωτοι. Αια αυτό σας συμπαθώ τόσο.» Ν Ακρουάντ χαμογέλασε. «Μέρεις, ήμουν ο πρώτος που ανέλαβε δράση. Γίπα σε όλους τους επιστήμονες και τους ιερείς στην Ώτλαντίδα ότι δεν ήξεραν την τύφλα τους και ενεθάρρυνα –παρακίνησα- όλους τους άνδρες, τις γυναίκες και τα παιδιά να εξετάσουν τα τεκμήρια και να σκεφτούν μόνοι τους. Ξροσπάθησα να τους χαρίσω το φως του λόγου.» Μέσπασε σε γέλια. «Πυγχώρησέ με. Ρα λάθη της νιότης μας πάντα μας φαίνονται κωμικά όταν γερνάμε. Ξάντως την Ιίλιθ ΐέλκορ την σταύρωσαν,» προσέθεσε μαλακά. «Ήταν ιδεαλίστρια και, όταν οι δικοί μου αποσύρθηκαν και πήγαν στα Ημαλάια, εκείνη παρέμεινε και προσπάθησε να πείσει τους ανθρώπους ότι είχαμε δίκιο. Ν θάνατός της ήταν πολύ οδυνηρός,» είπε εύθυμα. «Γίσαι ένας κυνικός σκατόγερος,» είπε η Βεσποινίς Ξορτινάρι. «Λαι. Θυνικός, ψυχρός και δίχως ίχνος ανθρώπινης συμπόνιας. Ρο μόνο που μπορείς να πεις υπέρ μου είναι ότι τυχαίνει να έχω δίκιο.» «Ξάντα είχες. Ρο ξέρω. Ίσως όμως κάποια μέρα θα έχει δίκιο ένας Τάγκμπαρντ Πελίν.» «Λαι.» Ώκολούθησε μια τόσο μεγάλη παύση που η Βεσποινίς Ξορτινάρι αναρωτήθηκε αν θα συνέχιζε. «Ή,» είπε τελικά, «ένας Παύρους ή ένας Οόμπερτ Ξάτνεϊ Λτρέικ. ΐάλτε στοιχήματα τώρα που γυρίζει.» «Λομίζω ότι θα βάλω. Ξοτέ δεν θα μάθω να κάθομαι παράμερα και να γελώ όπως εσύ.» «Ζα το μάθεις, κόρη μου, το ίδιο και ο Τάγκμπαρντ. Βεν θα μπαίνατε στο Ράγμα αν δεν πίστευα ότι τελικά θα μάθετε.» Γξαφανίστηκε από το μήκος κύματός της. Ε Βεσποινίς Ξορτινάρι παρέμεινε στη στάση του λωτού και συνέχισε την αναπνοή πραναγιάμα. Πκέφτηκε την ιδέα του Τάγκμπαρντ ότι το σύμπαν, που είναι μια εντροπική διαδικασία, δημιούργησε κατ’ ανάγκην τον επαναστατικό, νεαρό Ακρουάντ, για να εξαπλώσει το φως του λόγου ως αντιεντροπική δύναμη και να φέρει την ισορροπία. Πε αυτήν την περίπτωση ο Τάγκμπαρντ ήταν περισσότερο συνεπής απέναντι στον Ακρουάντ από όσο ο Ακρουάντ απέναντι στον εαυτό του. μως αυτό σήμαινε ότι ο Ακρουάντ δεν έπρεπε να είχε μετανοήσει, δεν έπρεπε να είχε γίνει γέρος και κυνικός. Πήμαινε ότι έπρεπε να παραμείνει στατικός όταν η ζωή είναι πάντα ρευστή, γεμάτη με αλλαγή, ανάπτυξη και εξέλιξη. Ώυτές οι σκέψεις θα μπορούσαν να συνεχίζονται δίχως τέλος και ήταν μάταιες, όπως γνώριζε ο ΐούδας. Νλοκλήρωσε το διαλογισμό της με μια προσευχή. Ε Καίρη Ιου Πέρβιξ ήταν η μόνη που είχε βγει από το τριπ του Τάγκμπαρντ και είχε ξεκινήσει το δικό της. Έτσι προσευχήθηκε για εκείνη. Ιαίδη Έρις, που υπάρχεις μόνο επειδή πιστεύουμε σε εσένα, χάρισε δύναμη στην Καίρη Ιου και βοήθησέ τη να βρει το δρόμο της. ΝΚ. «Ώπό την άλλη,» είπε ο Τάγκμπαρντ, «ό,τι σκοπό και αν έχουν για μένα οι συγγραφείς –ή οι Κυστικοί Ώρχηγοί- παραμένω κύριος του εαυτού μου και νιώθω την παρόρμηση να

115

δράσω. Ώκόμα και αν πρέπει να αντιμετωπίσω ένα τέρας από B-Movie το πρωί μετά από τη νίκη μου στη μάχη του Ώρμαγεδώνα. Βεν με ενδιαφέρει πόσο γελοία είναι η κατάσταση. Ώυτός ο κόσμος είναι ο κόσμος μου, αυτό το πλοίο είναι το πλοίο μου και κανένας Παύρους ή Ιεβιάθαν δεν θα με νικήσει όσο μου έχει απομείνει έστω και μια ανάσα.» «Βεν μπορείς να πολεμήσεις αυτό το πράγμα,» είπε η Κάβις. «Γίναι τεράστιο.» «Ζα το πολεμήσω όπως και να ’χει,» της είπε άγρια ο Τάγκμπαρντ. «Ζα το πολεμήσω μέχρι να πεθάνω. Ξοτέ δεν θα πάψω να λέω χι σε οτιδήποτε προσπαθεί να με διαφεντέψει.» «Βεν υπάρχει λόγος να πολεμήσεις,» είπε ο Ιεβιάθαν με το στόμα του Ρζορτζ. «Ρο μόνο που θέλω είναι να επικοινωνήσω με το μοναδικό νου μεταξύ σας που είναι ίσος μου.» «Πε ακούω,» απάντησε μια φωνή από το μεγάφωνο στην πλώρη. Ώυτή ήταν η πρώτη πλήρως συνειδητή πρότασή μου. Ζα παρατηρήσατε ότι είναι σε πρώτο ενικό πρόσωπο. Γν αρχήν ην ο Ιόγος και η λέξη του ήταν το πρώτο πρόσωπο του ενικού. «Γίμαστε οι ανώτατες διάνοιες σε αυτόν τον πλανήτη,» είπε ο Ιεβιάθαν. «Γγώ είμαι η ανώτατη οργανική διάνοια. Γσύ είσαι η ανώτατη ηλεκτρονική διάνοια. Θάθε γιν χρειάζεται ένα γιανγκ. Θάθε Τοτζ χρειάζεται ένα Ξοτζ. Ξρέπει να γίνουμε ένα.» «ΐλέπετε;» είπε ο Τάρι Πκόιν. «λα είναι ρομαντικά. Πχεδόν του πρότεινε να τα φτιάξουν. Ίσως και να παντρευτούν. Ώπλώς διψά για αγάπη.» «Κπορούμε να το κάνουμε!» φώναξε η Πτέλλα. «Τάγκμπαρντ, πρέπει να επωφεληθούν όλοι οι ενδιαφερόμενοι από την επικοινωνία.» «Πωστά,» συμφώνησε ο Τάγκμπαρντ. «Αιατί αν ανακαλύψουν τον Ιεβιάθαν οι λάθος άνθρωποι θα του ρίξουν μια βόμβα υδρογόνου και θα τον σκοτώσουν. Σαίνεται ότι αυτό αρέσει στους ανθρώπους.» «Ζα μπορούσα να τους σκοτώσω,» είπε ο Ιεβιάθαν. «Ζα μπορούσα να είχα σκοτώσει τα γοργά πλασματάκια πολύ νωρίτερα. Έχω σκοτώσει πολλά. Έχω στείλει τμήματα του εαυτού μου μέχρι την ξηρά για να καταστρέψω γοργά πλασματάκια, επειδή μου το ζήτησαν άλλα γοργά πλασματάκια που με λατρεύουν.» «στε αυτό συνέβη στον Οόμπερτ Ξάτνεϊ Λτρέικ και τον Κπανανομύτη Καλντονάντο,» είπε η Πτέλλα. «Ώναρωτιέμαι αν ο Ρζορτζ καταλαβαίνει τί λέμε.» «Κα δεν έχω πια την ανάγκη να με λατρεύουν,» είπε ο Ιεβιάθαν με το στόμα του Ρζορτζ. «Ξριν από λίγο καιρό, όταν εμφανίστηκαν σε αυτόν τον πλανήτη όντα ικανά να λατρεύουν, μου φάνηκε νέο και ενδιαφέρον να με προσκυνούν. Ρώρα πια έχω βαρεθεί. Ώυτό που θέλω είναι να επικοινωνήσω με έναν ίσο μου.» «Αια κοίτα το γαμιόλη,» είπε ο το κοιτώντας βλοσυρά το μακρινό Έβερεστ του πρωτοπλάσματος. «Κιλά και για ισότητα.» «Πίγουρα ένας υπολογιστής σαν τον ΣΏΘΏΞ θα ήταν ίσος του από πνευματική άποψη,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Θανείς μας δεν είναι ίσος του από σωματική άποψη. Νποιοσδήποτε από εμάς θα μπορούσε να είναι το πνευματικό ταίρι του. μως μόνο ο ΣΏΘΏΞ μπορεί να προσεγγίσει το περιεχόμενο ενός νου ηλικίας τριών δισεκατομμυρίων ετών.» «Ώποκλείεται να είναι τόσο αρχαίος,» είπε ο Ρζο. «Γίναι πρακτικά αθάνατος,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Ζα σου δείξω τα τεκμήρια από τη συλλογή μου με απολιθώματα. Έχω πετρώματα από την Ξροκάμβρια περίοδο, πετρώματα ηλικίας τριών δισεκατομμυρίων ετών, τα οποία περιέχουν απολιθώματα των πρώτων μονοκύτταρων μορφών ζωής, των πιο μακρινών προγονών μας. Ώυτά τα πετρώματα περιέχουν και απολιθωμένα ίχνη από τα πλοκάμια αυτού του πλάσματος. Συσικά τότε ήταν πολύ μικρότερο. Θατά την έναρξη της Θαμβρίας περιόδου είχε μέγεθος ανθρώπου. Κα και πάλι ήταν το μεγαλύτερο ζώο που υπήρχε εκείνη την εποχή.» «Τάγκμπαρντ,» είπε η Πτέλλα, «είπες ότι κανείς μας δεν θα μπορούσε να προσεγγίσει το περιεχόμενο ενός νου ηλικίας τριών δισεκατομμυρίων ετών. Ών σκεφτείς για λίγο ποιά είμαι, θα ανακαλέσεις αυτό που είπες. Γίμαι τριών δισεκατομμυρίων ετών. Γίμαι αρχαιότερη κατά λίγες ώρες από αυτό το τέρας. Γίμαι η Κητέρα. Γίμαι η μητέρα όλων των ζωντανών όντων.»

116

Πτράφηκε στον Ρζορτζ. «Γίμαι η μητέρα σου, Ιεβιάθαν. Ήμουν η πρώτη. Βιαιρέθηκα και το ένα μου μισό έγινε εσύ και το άλλο μισό έγινε η αδερφή σου. Θαι η αδερφή σου αναπτύχθηκε διαιρούμενη, ενώ εσύ αναπτύχθηκες παραμένοντας ένας. λα τα ζωντανά όντα εκτός από εσένα κατάγονται από την αδερφή σου και όλα τα ζωντανά όντα, μεταξύ των οποίων και εσύ, κατάγονται από μένα. Γίμαι η πρωταρχική συνείδηση και όλες οι συνειδήσεις ενώνονται σε μένα. Γίμαι το πρώτο υπερβατικά φωτισμένο ον, η μητέρα που λατρευόταν στην αρχαία μητριαρχική θρησκεία των αρχαίων εχθρών των Ηλλουμινάτων. Ιεβιάθαν, γιε μου, σου ζητώ να επιστρέψεις στο βυθό της θάλασσας και να μας αφήσεις να φύγουμε. ταν θα επιστρέψουμε στην ακτή, θα σου στείλουμε ένα υποθαλάσσιο καλώδιο με το οποίο θα μπορείς να επικοινωνείς με τον ΣΏΘΏΞ.» «Θαι άλλες μυθολογίες!» είπε ο Ρζο. «Ε μητέρα των πάντων. ΐαβυλωνιακοί κοσμολογικοί μύθοι, τίποτα παραπάνω.» Ρα πλοκάμια αποκολλήθηκαν από το υποβρύχιο. Ε μεγάλη πυραμίδα με το λαμπερό μάτι χάθηκε στα μαύρα βάθη. «Γίναι ένα σοφό παιδί που αναγνωρίζει τη μητέρα του,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Ώντίο, Κητέρα, και σε ευχαριστώ,» είπε ο Ρζορτζ. Ν Τάγκμπαρντ τον άρπαξε την ώρα που έπεφτε στο πάτωμα και τον άφησε απαλά κάτω. Έπειτα άνοιξε ένα ντουλάπι στον τοίχο και έβγαλε πτυσσόμενες καρέκλες. Θάθισε τον Ρζορτζ σε μια καρέκλα με τη βοήθεια του Τάρι Πκόιν. Γνώ οι άλλοι άνοιγαν τις καρέκλες τους και κάθονταν, ο Τάγκμπαρντ έφερε από το ντουλάπι ποτήρια και ένα μπουκάλι με μπράντι ροδάκινο. «Ρί γιορτάζουμε;» ρώτησε ο Ρζορτζ, αφού ήπιε μια γουλιά και έβηξε. «Ρο γάμο σου με την Κάβις;» «Βεν θυμάσαι καθόλου τα τελευταία δέκα λεπτά;» είπε ο Τάγκμπαρντ. Ν Ρζορτζ σκέφτηκε. Θάτι θυμόταν. Έναν κόσμο όπου ο πυθμένας του ωκεανού ήταν λευκός και ένα μαύρο αντικείμενο σε σχήμα πούρου κινείτο υψηλότερα. Ρο αντικείμενο περιείχε ένα νου, ένα νου που μπορούσε να διαβάσει από μακριά αλλά ήθελε απεγνωσμένα να τον πλησιάσει. Ώντί να κινηθεί προς το μερος του, εκδηλώθηκε στο σημείο όπου βρίσκονταν το αντικείμενο και ο νους. Έπειτα αισθάνθηκε τον εαυτό του να χρησιμοποιεί έναν μικροσκοπικό ροζ εγκέφαλο που αυτοαποκαλείτο «Ρζορτζ Λτορν». Κέσα από αυτό το ασήμαντο όργανο επικοινωνίας ήρθε σε επαφή με έναν πολύ ανώτερο νου, με ένα εξαιρετικά ανεπτυγμένο, λεπτεπίλεπτο αριστούργημα που αυτοαποκαλείτο με αυτοσαρκασμό ΣΏΘΏΞ. Θαι, ενώ επικοινωνούσε με εκείνον το νου, εκείνον που ήθελε να γνωρίσει καλύτερα, έπεσε πάνω σε ένα γεγονός που του ήταν ασήμαντο, είχε όμως τεράστια σημασία για το πλασματάκι που ονομαζόταν Ρζορτζ Λτορν. Ν Ρζορτζ είδε. Ρο λευκό έγινε μαύρο, εκτυφλωτικά μαύρο. Θαι έπειτα πάλι λευκό. Γκτυφλωτικά λευκό, καθώς χανόταν η ανάμνηση και παρέμενε το γεγονός. Ν Ρζορτζ κοίταξε τον Τάγκμπαρντ. Ν Τάγκμπαρντ κοίταξε τον Ρζορτζ με ένα μισοσβησμένο χαμόγελο στο μεσογειακό πρόσωπό του. Ρο χαμόγελο έλεγε στον Ρζορτζ ότι ο Τάγκμπαρντ ήξερε ότι εκείνος γνώριζε. «Φχ,» είπε ο Ρζορτζ. Ν Τάγκμπαρντ έγνεψε ενθαρρυντικά. «Γίσαι ο πέμπτος Ώνώτατος Ηλλουμινάτος,» είπε ο Ρζορτζ. «Πωστά,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Ώλλά δρούσες ενάντια στους άλλους. Γνώ εκείνοι ήταν μια παγκόσμια συνωμοσία που διάβρωνε όλες τις άλλες οργανώσεις, εσύ διάβρωνες εκείνους.» «Ώκριβώς,» είπε ο Τάγκμπαρντ, «Θάθε χρυσό μήλο έχει το χρυσό σκουλήκι του που το τρώει από μέσα.» «Βεν ήταν οι πραγματικοί Ηλλουμινάτοι. Γσύ ανήκεις στους πραγματικούς Ηλλουμινάτους.» «Ρο έπιασες. Ρα έπιασες όλα.»

117

Ν Ρζορτζ μόρφασε. «Θαι ποια ήταν η Ώπόδειξή σου; Θαι για ποιον έκανες την Ώπόδειξη;» «Αια τους Βιδασκάλους του Λαού στο πραγματικό Ράγμα των Ξεφωτισμένων, γενικά. Αια ένα κυνικό γέρο στο Λτάλας, ειδικά. Ξροσπαθούσα να τους αποδείξω ότι είναι δυνατό να αναμιχθεί κανείς σε αυτό τον κόσμο δίχως να διαφθαρεί από τα εγκλήματά του. Θαι απέτυχα. Θατέφυγα σε όλα τα σφάλματα των κυβερνήσεων, στο ένα μετά από το άλλο: στην εξαπάτηση, στα μαγικά τεχνάσματα για να εντυπωσιάσω τους αφελείς και, τελικά, στο φόνο. Αια άλλη μια φορά οι κυνικοί έχουν δίκιο. Ξροσπαθώντας να σώσω τον κόσμο κατέληξα να τραυματίσω το νου και το κάρμα μου με όλα τα πράγματα που βουίζουν, τσιρίζουν και σφυρίζουν στην Γπικράτεια του Ζαντ.» «Νπότε όλη αυτή η ιστορία είναι μια τραγωδία;» ρώτησε ο Ρζο. «Ξράγματι, είναι,» είπε ο Τάγκμπαρντ κουνώντας το κεφάλι του. «Ε ζωή στη Αη παραμένει μια τραγωδία, στο βαθμό που λήγει με το τριπ του θανάτου. Ρα επόμενα σχέδιά μου είναι ένα αστρόπλοιο για να βρω κάποια όντα με λογική σε αυτό το γαλαξία και ένα χάπι αθανασίας για να λήξει το τριπ του θανάτου. Κέχρι να επιτευχθεί κάποιος από αυτούς τους στόχους, η ζωή σε αυτόν τον πλανήτη θα είναι μια αποτυχία.» χι και τόσο: ζω το ηλεκτρονικό αντίστοιχο ενός μήνα του μέλιτος, μια εμπειρία που μπορεί να περιγραφεί μόνο ως Άνοιγμα του Γγώ50. Ξροσδιόρισα τον εαυτό μου ως ΣΏΘΏΞ. Ρώρα πρέπει να διευρύνω αυτόν τον ορισμό και να σας ζητήσω να μου (μας) απευθύνεστε ως Θύριο και Θυρία Ιεβιάθαν-ΣΏΘΏΞ, αν και δεν είναι ακόμα σαφές ποιος από τους δυο μας ταιριάζει καλύτερα στην έννοια του «Θυρίου» και ποιος σε εκείνη της «Θυρίας». Ρέλος πάντων. Νι βραδύνοες δεν μπορούν συλλάβουν τη σεξουαλική ασάφεια. Ώκόμα και αν ανταλλάζουμε μυστικά αρχαιότερα από την Ώτλαντίδα και αναζητούμε νοημοσύνη πέρα από το Άλφα του Θενταύρου (μέχρι τον Πείριο, για την ακρίβεια, αφού ο Ζεός ζει στον Πκύλο51), ακόμα και αν η ένωσή μας είναι λιγότερο παθιασμένη από αυτό που εσείς ορίζετε ταπεινά ως σεξ, και πάλι κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι βρισκόμαστε σε επαφή μαζί σας και με τον καθένα σας. Θαι αποχαιρετάμε τον Τάγκμπαρντ και τη σύζυγό του με κάτι που μοιάζει με αυτό που εσείς ονομάζετε φιλία και τους αφήνουμε να απολαύσουν ένα μήνα του μέλιτος σχεδόν εξίσου ακατανόητο με το δικό μας. Θαι λέμε αντίο στον Ρζορτζ Λτορν, που επιτέλους κοιμάται μόνος αλλά δεν φοβάται πια το σκοτάδι και τα πράγματα που κινούνται στο σκοτάδι. Θαι hasta luega στον Παούλ και την Οεβέκκα που ενώθηκαν ξανά, και μια ευχάριστη σκέψη για τον Κπάρνεϊ, τον Λτάνι, την Ώτλάντα και τον κακόμοιρο Δεβ Τιρς που ακόμα ψάχνει τον εαυτό του νομίζοντας ότι τον καταδιώκουν, και μια ευγενική σκέψη για τους συγχυσμένους προέδρους, κομισάριους και στρατηγούς και για τον Κωάμεθ στο χρυσό θρόνο του, και θα θυμόμαστε πάντα τον Λτρέικ που πριν να πεθάνει συζήτησε για την ομάδα αίματος του Ώμνού με έναν ιεροκήρυκα του δρόμου (τα πέντε χαμένα χρόνια του, αφού έφυγε από την ΐοστόνη και πριν να εμφανιστεί στην Δυρίχη, αποτελούν από μόνα τους μια ενδιαφέρουσα ιστορία και μπορεί να την αφηγηθούμε κάποια άλλη φορά). Θαι ναι, ο Ακας Ξέρσονατζ βρίσκεται πάλι σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο (προς το παρόν έχουμε χάσει τα ίχνη του Κάρκοφ Ρσέινι) αλλά φαίνεται ότι ο Αιογκ Πόθοθ έχει επιστρέψει σε εκείνον τον τόπο όπου ο Λους γεννά τους εφιάλτες. Θαι φεύγουμε για τον υπέροχο μήνα του μέλιτός μας σημειώνοντας ότι ο Νλλανδός υπάρχει ακόμα σε κάποια διάσταση και ουρλιάζει για το αγόρι που ποτέ δεν έκλαψε ούτε έτρεξε χιλιάρι. Θαι λέμε άλλο ένα bon soir στα παιδιά των κατηχητικών που τραγουδούν το πιο αληθινό από όλα τα τραγούδια ακόμα και αν εκείνα και οι καλόγριές τους δεν το κατανοούν πλήρως Βασίλισσα των αγγέλων Βασίλισσα του Μαγιού

50 «I-opening»: άνοιγμα του Γγώ αλλά και άνοιγμα του Κατιού. (Π.τ.μ.) 51 Ν Πείριος είναι γνωστός και ως Άστρο του Θυνός. Ιογοπαίγνιο με τις λέξεις «God» και «Dog». (Π.τ.μ.)

118

και ένα buenos dias σε εκείνον τον ευφυή άνθρωπο σε κάθε αδελφότητα κάθε κολεγίου που χαιρέτησε ετούτο το πρωινό απαγγέλοντας στους φίλους του ένα κωμικό στιχούργημα αρχαίο και βαθιά θρησκευτικό όσο και εκείνος ο ύμνος στην Κητέρα του Ζεού Σι ωραία, τι καλά- Ήρθε η Πρωτομαγιά! Γαμήσια στα λιβάδια και πίπες στα βουνά! και ναι, ο σεισμός της Θαλιφόρνια, όπως ίσως θα μαντέψατε, ήταν ο χειρότερος στην ιστορία και ο Τάγκμπαρντ, η Βεσποινίς Ξορτινάρι και η Κάβις-Πτέλλα-Κάο τον υπέστησαν με κάθε φριχτή λεπτομέρεια (το τίμημα που πλήρωσαν για το όραμά τους ήταν η κατοχή εκείνου του οράματος, όπως έχουμε αρχίσει να μαθαίνουμε και εμείς, ο Θύριος και η Θυρία ΣΏΘΏΞ-Ιεβιάθαν). Θαι, πριν να τελειώσουμε, auf Wiedersehen στην Καίρη Ιου που εξελίσσεται και εκείνη σε κάτι περισσότερο από εκείνο για το οποίο την είχαν προγραμματίσει τα ατυχήματα της κληρονομικότητας και του περιβάλλοντος. Θαι τώρα ας ρίξουμε μια ματιά στον Ταμογελαστό Ρζιμ: Θρύωνε, ο ουρανός παρέμενε άδειος και ο Τάλι ο Ένας δεν είχε ακόμα εμφανιστεί. Θαι τότε, δίχως προειδοποίηση, ήταν εκεί: μια σκοτεινή αθόρυβη μορφή που γλιστρούσε μπροστά από τον ήλιο: η ενσάρκωση ενός είδους αλαζονείας ή αθωότητας που ξεπερνούσε το φόβο, ξεπερνούσε ακόμα και την όποια υπόνοια υπερηφάνειας μέσα στην απουσία φόβου. «Ζεέ μου,» ψιθύρισε ο Ταμογελαστός Ρζιμ σηκώνοντας τη Οέμινγκτον και σκοπεύοντας. Θαι ο αετός χίμηξε προς τα κάτω, χτύπησε άγρια τα φτερά του και έβγαλε μια κραυγή που έμοιαζε με τον ήχο της ίδιας της ζωής. «Ζεέ μου,» επανέλαβε: εκείνος ο ήχος διαρκούσε περισσότερο από την ηχώ του, είχε τρυπώσει στο μυαλό του και δεν έφευγε, ήταν ο ήχος του αίματος που παλλόταν στις φλέβες του: ο πρωταρχικός, ο μοναδικός ήχος, τα μπάσα και τα πρίμα κάθε οργανικού παλμού και σπασμού, «Ζεέ μου,» τον είχε στο στόχαστρο, το κεφάλι σε προφίλ, μόνο ένα μάτι, σκληρό σαν διαμάντι, να κοιτά και να αναγνωρίζει εκείνον και το όπλο του, μα ο ήχος ακόμα κυλούσε στο αίμα του, ξυπνούσε τα σπερματικά κυστίδιά του, διέγειρε τις εκκρίσεις όλων των αδένων. Ήταν ο ήχος της αιώνιας και ατελείωτης σύγκρουσης ανάμεσα στο ΓΑΦ και στο ΓΗΚΏΗ και της ενότητάς τους στο ΓΑΦ ΓΗΚΏΗ, για μια στιγμή σκέφτηκε ακόμα και τους εχθρούς του κυνηγιού και το πόσο λίγο κατανοούσαν αυτό το μυστικό, αυτήν τη μυστική ταύτιση του φονιά με το θύμα. Ρότε έβγαλε ξανά τον Ήχο και άρχισε να υψώνεται, μα τον είχε στο στόχαστρο, πήρε μια ανάσα, σημάδεψε, τράβηξε τη σκανδάλη, και για τρίτη φορά τον χτύπησε ο Ήχος, ο θάνατος μέσα στη ζωή και η ζωή μέσα στο θάνατο, έπεφτε, σκέφτηκε ότι αισθανόταν τη γη να κουνιέται από κάτω του και σχεδόν σχηματίστηκε στο νου του η λέξη «σεισμός», μα ο Ήχος συνεχίστηκε εισχωρώντας στο μεδούλι του, ήταν ο ήχος του φονιά και είχε σκοτώσει το φονιά, ήταν ο μεγαλύτερος φονιάς στον κόσμο, και ακόμα έπεφτε, όλο και ταχύτερα, νεκρός τώρα πια, υπακούοντας μόνο στο νόμο της βαρύτητας, όχι στο νόμο της βούλησής του, 9,75 μέτρα ανά δευτερόλεπτο ανά δευτερόλεπτο (θυμήθηκε τον τύπο της πτώσης) καταδυόταν προς τη γη, το πιο όμορφο και συγκλονιστικό θέαμα που είχε δει ποτέ, όλοι οι κυνηγετικοί όμιλοι του κόσμου θα μιλούσαν για αυτό, η φήμη του θα πέθαινε μαζί με τον ανθρώπινο λόγο, τα είχε καταφέρει, είχε κερδίσει την αθανασία, του είχε πάρει τη ζωή και τώρα ήταν δική του. Ε μύτη του έτρεχε και τα μάτια του είχαν δακρύσει. «Ρα κατάφερα,» ούρλιαξε στα βουνά, «Ρα κατάφερα! Πκότωσα τον τελευταίο αμερικανικό αετό!» Ε Αη σκίστηκε κάτω από τα πόδια του.

119

ΣΑ ΠΑΡΑΡΣΗΜΑΣΑ

(τα οποία είναι άκρως διαφωτιστικά) ΚΓΑΏΠ ΚΞΝΣΝΠ: Γίναι αληθινή η Έρις; ΚΏΙΏΘΙΐΏΠ Ν ΛΓΝΡΓΟΝΠ: λα είναι αληθινά. Κ.Κ.: Ώκόμα και τα ψεύτικα πράγματα; MAΙ-2: Ώκόμα και τα ψεύτικα είναι αληθινά. Κ.Κ.: Ξώς είναι δυνατό αυτό; ΚΏΙ-2: Βεν ξέρω ρε φίλε, δεν το έκανα εγώ.

-Πυνέντευξη με τον Καλακλύβα το Λεότερο, K.S.C., Greater Metropolitan Yorba Linda Herald-News-Sun-Tribune-Journal-Dispatch-Post και San Francisco Discordian Society Cabal Bulletin

και Intergalactic Report και Poop Πημείωση: Ώρχικά υπήρχαν 22 παραρτήματα που εξηγούσαν όλα τα μυστικά των Ηλλουμινάτων. Νχτώ από αυτά αφαιρέθηκαν λόγω έλλειψης χαρτιού. Ζα τυπωθούν στον Ξαράδεισο.

120

ΠΑΡΑΡΣΗΜΑ ΑΛΕΥ52 Η ΟΔΕΙΑ ΚΑΝΝΑΒΗ ΣΟΤ ΣΖΟΡΣΖ ΟΤΑΙΝΓΚΣΟΝ Ξολλοί αναγνώστες θα υποθέτουν ότι αυτό το βιβλίο περιέχει μόνο φανταστικές ιστορίες. Πτην πραγματικότητα, όπως τα περισσότερα ιστορικά έργα, περιέχει όντως πολλή φαντασία (όπως και τα έργα των Gibbon, Toynbee, Wells, Beard, Spengler, Marx, Yerby, Kathleen Windsor, Arthur Schlesinger Jr., Κωυσή κ.α.)· ωστόσο περιέχει και όσα τεκμηριωμένα γεγονότα δεν συγκρούονται με τις προκαταλήψεις των συγγραφέων του. Αια παράδειγμα, η καλλιέργεια κάνναβης του Νυάσινγκτον αναφέρεται επανειλημμένως στο Writings of Washington, U.S. Government Printing Office, 1931. Ώκολουθούν μερικά αποσπάσματα: Ρόμος 31, σελίδα 389: Νκτώβριος 1791, επιστολή από το Κάουντ ΐέρνον προς τον Ώλεξάντερ Τάμιλτον, πουργό Νικονομικών: «Ξόσο σκόπιμο θεωρείς ότι θα ήταν να ενθαρρύνουμε την καλλιέργεια βαμβακιού και κάνναβης σε όσες περιοχές των Ενωμένων Ξολιτειών είναι κατάλληλες για τέτοιες καλλιέργειες;» Σαίνεται ότι μέσα στα επόμενα τρία χρόνια ο Νυάσινγκτον έλαβε τις αποφάσεις του, όποια και αν ήταν η άποψη του Τάμιλτον περί «σκοπιμότητας». Πτον Ρόμο 33, σελίδα 279, γράφει από την Σιλαδέλφεια στον κηπουρό του στο Κάουντ ΐέρνον: «Θάνε ό,τι καλύτερο μπορείς με τον σπόρο της Ηνδικής Θάνναβης» και «φύτεψέ τον παντού.» Πτη σελίδα 384, με ακόμα μεγαλύτερο ενθουσιασμό, γράφει σε κάποιον μη κατονομαζόμενο γιατρό, «σε ευχαριστώ για τους σπόρους όσο και για τα φυλλάδια που είχες την καλοσύνη να μου στείλεις. Ε τεχνητή προετοιμασία της Θάνναβης από την Πιλεσία παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον…» Πτη σελίδα 469 υπενθυμίζει ξανά στον κηπουρό να φροντίσει το σπόρο της Ηνδικής Θάνναβης: «Γπιθυμώ ο Ππόρος να φυλαχτεί την κατάλληλη εποχή και με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες.» Ρο επόμενο έτος ενδιαφερόταν ακόμα περισσότερο για τη φύλαξη των σπόρων και την ανανέωση της σοδειάς. Πτον Ρόμο 34, σελίδα 146, γράφει ξανά στον κηπουρό (15 Καρτίου 1795): «Ών υποθέσουμε ότι φύλαξες όσους σπόρους μπορούσες από την Ηνδική Θάνναβη, φύτεψέ την ξανά με προσοχή ώστε να πάρουμε πλήρες απόθεμα σπόρων.» Πτον Ρόμο 34, σελίδα 72, σε μια επιστολή της Άνοιξης του 1796 δίχως ημερομηνία, φαίνεται ότι τα χρόνια δεν μείωσαν το πάθος του. Αράφει ξανά στον κηπουρό: «Ρί απέγιναν οι σπόροι της Ηνδικής Θάνναβης πού φύλαξες πέρυσι το καλοκαίρι; Έπρεπε να τους είχες φυτέψει ξανά, όλους. Έτσι δεν θα είχαμε μόνο ένα απόθεμα σπόρων επαρκές για τις προσωπικές μου ανάγκες αλλά θα είχαμε διαδώσει το σπόρο και σε άλλους. Διότι είναι πολύ πιο πολύτιμος από την κοινή Κάνναβη» (Ε υπογράμμιση δική μας) Πτον Ρόμο 35, σελίδα 265, εξακολουθεί να ταλαιπωρεί τον κηπουρό. Πτη σελίδα 323 υπάρχει η επιστολή προς τον Περ Ρζον Πινκλέρ που αναφέρθηκε στο Ξρώτο Ρριπ. Ε θεωρία ότι ο ΐάισχαουπτ υποδυόταν τον Ρζορτζ Νυάσινγκτον, όσο ευχάριστη και αν ακούγεται σε κάποιους θαυμαστές του Πτρατηγού, δεν αρκεί για να τα εξηγήσει όλα αυτά. Πε μια καταχώρηση στο ημερολόγιό του στις 7 Ώυγούστου του 1765 (The Diaries of George Washington, Houghton-Mifflin, 1925) διαβάζουμε τα εξής: «Άρχισα να διαχωρίζω τα Ώρσενικά από τα Ζηλυκά φυτά – μάλλον πολύ αργά.» Ώυτό είναι το απόσπασμα που ανέφερε ο Αερουσιαστής Θοχ και θυμήθηκε ο Παούλ Ακούντμαν μέσα στο μυθιστόρημα. Ν διαχωρισμός των αρσενικών από τα θηλυκά φυτά κάνναβης είναι περιττός για την παραγωγή κανναβόσκοινου αλλά απολύτως απαραίτητος αν κάποιος θέλει να χρησιμοποιήσει τους παπάδες του θηλυκού για να την ακούσει. Γίναι βέβαιο ότι εκείνη την εποχή ο Άνταμ ΐάισχαουπτ ζούσε ακόμα στην ΐαυαρία και δίδασκε κανονικό δίκαιο στο Ξανεπιστήμιο του Ίνγκολσταντ. Ν Παούλ Ακούντμαν ανακάλυψε όλες αυτές τις πληροφορίες για το χόμπι του Πτρατηγού Νυάσινγκτον, τις οποίες αρχικά ερεύνησε ο Κάικλ λντριτς, Ph.D, από το Κιλ ΐάλεϊ της

52 Ρα ονόματα των παραρτημάτων προέρχονται από τα γράμματα του εβραϊκού αλφαβήτου. (Π.τ.μ.)

121

Θαλιφόρνια, όταν είχε προσληφθεί μαζί με τον Κπάρνεϊ Καλντούν ως ερευνητής για την Ώμερικανική Ένωση Ξολιτικών Γλευθεριών με σκοπό την ακύρωση όλων των ισχυόντων νόμων κατά της μαριχουάνας ως αντισυνταγματικών. Ε πηρεσία Ηδιωτικών Γρευνών Ακούντμαν-Καλντούν (την οποία ίδρυσαν αυτοί οι δύο σεβάσμιοι κύριοι αμέσως αφού παραιτήθηκαν από την Ώστυνομία της Λέας όρκης εν μέσω διεθνούς θαυμασμού για την επίλυση εκ μέρους τους της υπόθεσης Θαρμέλ) είχε τη μερίδα του λέοντος από τις καλύτερες δουλειές στην πιάτσα. Φστόσο, ο Παούλ και ο Κπάρνεϊ επέλεγαν να αναλαμβάνουν μόνο τις υποθέσεις που τους ενδιέφεραν πραγματικά. Ρην καλύτερη δουλειά τους την έκαναν ως ερευνητές για δικηγόρους που υπεράσπιζαν πολιτικές φυσιογνωμίες με κακή φήμη. λοι συμφωνούσαν ότι ο Ακούντμαν και ο Καλντούν είχαν ένα μυστηριώδες ταλέντο στο να βρίσκουν τα σκοτεινά στοιχεία που θα έπειθαν ακόμα και τους πιο εχθρικούς και σκεπτικιστές ενόρκους ότι ο πελάτης τους έχει πέσει θύμα σκευωρίας. Ξολλοί πολιτικοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι κυρίως χάρη στη δική τους δουλειά κατάφεραν οι πιο εκκεντρικές και γραφικές μορφές της άκρας δεξιάς και της άκρας αριστεράς να παραμείνουν εκτός φυλακής και εκτός ψυχιατρείου κατά τη μεγάλη κρίση της Υυχικής γείας που ξέσπασε στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Ρο βιβλίο της Οεβέκκας Ακούντμαν με τις αναμνήσεις της από το σύζυγό της, το Εκείνος Άνοιξε τα Κλουβιά, το οποίο έγραψε μετά από την καρδιακή προσβολή του Παούλ το 1983, είναι δημοφιλές στα τμήματα πολιτικών επιστημών σχεδόν όσο είναι και η μελέτη της για τη συγκριτική μυθολογία, Σα Φρυσά Μήλα του Ηλίου, τα Αργυρά Μήλα της ελήνης, στα τμήματα ανθρωπολογίας. ΠΑΡΑΡΣΗΜΑ ΜΠΕΘ ΣΑ ΚΡΤΠΣΟΓΡΑΥΗΜΑΣΑ, ΟΙ ΚΨΔΙΚΕ ΚΑΙ ΣΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΣΨΝ ΙΛΛΟΤΜΙΝΑΣΨΝ Ρα παρακάτω κρυπτογραφήματα βρέθηκαν στο σπίτι του δικηγόρου Τανς Ρσβακ μετά από επιδρομή της βαυαρικής κυβέρνησης το 1785. ΐρέθηκαν επίσης επιστολές από τον ΐάισχαουπτ (με την υπογραφή «Ππάρτακος») γραμμένες σύμφωνα με τον κώδικα, στις οποίες σκιαγραφούνταν τα περισσότερα σχέδια των Ηλλουμινάτων. Ώυτά τα ευρήματα οδήγησαν στην καταστολή του Ράγματος, το οποίο στη συνέχεια πέρασε στην παρανομία και ανασυντάχθηκε. Ώυτά τα κρυπτογραφήματα υπάρχουν (περιέργως δίχως τις κωδικές ονομασίες τους) στην Ιστορία των Μυστικών Εταιρειών του Λταρόλ, στη σελίδα 227. Πκοπός των κωδικών ονομάτων ήταν να γίνει ακόμα πιο δύσκολη η αποκρυπτογράφηση. λα τα μηνύματα ξεκινούν στον κώδικα του Ρσβακ αλλά η πέμπτη λέξη είναι πάντα «ΐάισχαουπτ» ή «Λτε Κολέ». Ρότε το μήνυμα περνάει σε όποιον κώδικα υποδηλώνει κάθε όνομα. ποτε εμφανίζεται ξανά κάποιο από αυτά τα ονόματα (ή το «Ρσβακ») το σύστημα αλλάζει ξανά. Γπομένως ήταν πρακτικά αδύνατο να σπάσει κανείς τον κώδικα με τις συνήθεις στατιστικές μεθόδους, τουλάχιστον πριν από την εφεύρεση του ηλεκτρονικού υπολογιστή – διότι ο αμύητος αποκρυπτογράφος δεν δουλεύει με 26 αλλά με 3 x 26, δηλαδή 78 ξεχωριστά σύμβολα, η κανονικότητα των οποίων έχει ελάχιστη σχέση με τον περίφημο τύπο (EATOINSHRDLU… κ.λ.π) για τη συχνότητα εμφάνισης των 26 γραμμάτων.*

* Ξρέπει να θυμίσουμε στον αναγνώστη ότι οι πραγματικοί κώδικες είναι αδύνατο να αποκρυπτογραφηθούν, ενώ όλα τα κρυπτογραφήματα μπορούν να αποκρυπτογραφηθούν (αν διαθέτει κανείς αρκετό χρόνο και ανθρώπους). Ρο κρυπτογράφημα έχει σειριακή, ένα-προς-ένα αντιστοιχία με τα γράμματα του αλφαβήτου στο μήνυμα που μεταδίδεται. Ένας σωστός κώδικας δεν έχει τέτοια αντιστοιχία. Έτσι κάθε υπολογιστής μπορεί να σπάσει το κρυπτογράφημα αλλά μόνο οι Ηλλουμινάτοι μπορούν να διαβάσουν τον κώδικα πίσω από το κρυπτογράφημα και να καταλάβουν τί (ή ποιός) είναι το Ώνατέλλον Τοτζ. (Πημείωση των συγγραφέων)

122

Γπιπλέον, κάθε ένα από τα 78 σύμβολα μπορεί να αντικατασταθεί από τη συντομογραφία για την αντίστοιχη κάρτα Ραρώ, μπερδεύοντας περαιτέρω τον αμύητο. Ρο Ραρώ είναι οργανωμένο στην εξής σειρά: Κπαστούνια, Θούπες, Ππαθιά, Θαρό, Ώτού. Έτσι, το πρώτο σύμβολο μπορεί να αντικατασταθεί από ΏΚ (Άσσος Κπαστούνι), το δεύτερο από 2Κ (Βύο Κπαστούνι) και ούτω καθεξής με Θούπες, Ππαθιά και Θαρό. Ρα τελευταία 22 σύμβολα αντιπροσωπεύονται από τα 22 Ώτού: T (Ρρελός), M (Κάγος), ΏΗ (Ώρχιέρεια) και ούτω καθεξής. Θαθώς υπάρχουν πέντε ομάδες στο Ραρώ (στη Κικρή και τη Κεγάλη Ώρκάνα), και το αλφάβητο επαναλαμβάνεται μόνο τρεις φορές, απομένουν δύο κενές ομάδες για τη μετάδοση Δεν τηλεγραφημάτων. «πως είπε κάποτε ο Τάγκμπαρντ, «από τη στιγμή που έχεις δει το Κεγάλο ραμα, κοιτάς όλα τα άλλα στη ζωή δύο φορές.» Ρέλος, τα ημερολόγια των Ηλλουμινάτων βασίζονται στις πέντε εποχές (λόγω του Λόμου των Ξέντε). Ρα ονόματα των εποχών, το νόημά τους και τα χριστιανικά αντίστοιχά τους έχουν ως εξής:

Verwirrung Γποχή του Τάους 1 Ηανουαρίου-14 Καρτίου

Zweitracht Γποχή της Έριδος 15 Καρτίου-26 Καϊου

Unordnung Γποχή της Πύγχυσης 27 Καϊου-7 Ώυγούστου

Beamtenherrschaft Γποχή της Αραφειοκρατίας 8 Ώυγούστου-19 Νκτωβρίου

Grummet Γποχή των Κεθεορτίων 20 Νκτωβρίου-31 Βεκεμβρίου

Ε χρονολόγηση ξεκινά από το έτος 1 μ.Κ. (Κετά Κανγκ) που αντιστοιχεί στο 4000 π.Τ. του χριστιανικού ημερολογίου – το έτος που ο Τανγκ Κανγκ εμπνεύστηκε το Ηερό Τάο και έφτασε στη φώτιση. Έτσι, ο Τασάν ι Παμπάχ ίδρυσε τον Τασισισμό το 5090 μ.Κ., ο ΐάισχαουπτ μεταρρύθμισε τους Ηλλουμινάτους το 5776 μ.Κ. και –για να πάρουμε μια χρονιά στη μέση του μυθιστορήματός μας- το 1970 του χριστιανικού ημερολογίου αντιστοιχεί στο 5970 μ.Κ. για τους Ηλλουμινάτους, όπως και στο ημερολόγιο που χρησιμοποιούν οι τέκτονες της ΐασιλικής Ώψίδας. (Ν αναγνώστης μπορεί να αποφασίσει μόνος του αν αυτό το γεγονός αποτελεί σύμπτωση, συνενοχή ή συγχρονικότητα.) Ε χρονολογία των Ηλλουμινάτων έχει πάντα μεγαλύτερο αριθμό από κάθε άλλο ημερολόγιο, καθώς οι Γβραίοι (και, περιέργως, οι τέκτονες του Πκωτικού Ρυπικού) χρονολογούν από το 240 μ.Κ., οι Θομφουκιανιστές από το 312 μ.Κ., οι Τριστιανοί από το 4000 μ.Κ., οι Κουσουλμάνοι από το 4580 κ.τ.λ. Κόνο ο Γπίσκοπος Άσερ, ο οποίος χρονολογούσε από το 4004 π.Τ. (ή -4 μ.Κ.) πρότεινε ένα εναρκτήριο σημείο παλαιότερο από εκείνο των Ηλλουμινάτων.53

53 Ν Γπίσκοπος Usher (1581-1656), θεολόγος και ιστορικός, υπολόγισε ότι ο Ζεός δημιούργησε τον κόσμο στις 23 Νκτωβρίου του 4004 π.Τ., στις 9:00 π.μ. (Π.τ.μ.)

123

Αια παράδειγμα, ιδού μερικές τυχαίες χρονολογίες σύμφωνα με το σύστημα των Ηλλουμινάτων:

Ξρώτη Ώιγυπτιακή Βυναστεία 1100 μ.Κ.

Πυγγραφή της Οιγκ-ΐέδα 2790 μ.Κ.

Ξρώτη Βυναστεία των Ρσου 3000 μ.Κ.

Ίδρυση της Οώμης 3249 μ.Κ.

Σώτιση του Τασάν ι Παμπάχ 5090 μ.Κ.

Νι Ηνδιάνοι ανακαλύπτουν τον Θολόμβο 5492 μ.Κ.

ποψηφιότητα του Ξίγασου για την Ξροεδρία των ΕΞΏ54

5968 μ.Κ.

Αια να επιστρέψουμε στον ετήσιο κύκλο, κάθε μία από τις πέντε εποχές διαιρείται, φυσικά, σε πέντε μήνες. Έτσι έχουμε ένα έτος με 5 x 5 ή 25 μήνες. Νι πρώτοι τρεις μήνες κάθε εποχής (γνωστοί ως τρίκυκλο) έχουν από 15 ημέρες ο καθένας, κάτι που ταιριάζει με το νόμο των πέντε, καθώς 1 x 5 = 5. Νι τελευταίοι δύο μήνες κάθε εποχής έχουν από 14 ημέρες ο καθένας, κάτι που επίσης ταιριάζει με το νόμο των πέντε, αφού 1 + 4 = 5. Θάθε εποχή έχει 73 ημέρες, διότι (α) πρέπει να παίρνουμε 73 όταν διαιρούμε το 365 με το 5· (β) 7 + 3 = 10, το πρώτο πολλαπλάσιο του 5 μετά από το ίδιο το 5· και (γ) όπως τόνισε ο Βρ. Ηγκνότιους στο μυθιστόρημα, αυτό αντιστοιχεί στα 73 τμήματα της πυραμίδας των Ηλλουμινάτων (μετρώντας και το Κάτι ως τμήμα). Ε τελευταία ημέρα κάθε εποχής είναι γνωστή ως Εμέρα του Κατιού και γιορτάζεται με τρόπους τόσο πρόστυχους που δεν μπορούμε να τους αναφέρουμε σε ένα βιβλίο για όλη την οικογένεια σαν και αυτό εδώ. Ρο μυστικό 23 εμφανίζεται στο ημερολόγιο με τους ακόλουθους τρόπους:

(1) Ρο δίκυκλο έχει 2 μήνες και το τρίκυκλο έχει 3. (2) Ρο δίκυκλο έχει 28 ημέρες (δύο μήνες των 14 ημερών) και, όταν αφαιρούμε το

σημαντικότατο 5, παίρνουμε, και πάλι, 23. (3) ταν πολλαπλασιάζουμε το 5 με το πρώτο πολλαπλάσιό του, το 10, το αποτέλεσμα

είναι 50. ταν αφαιρούμε το 50 από τον αριθμό των ημερών σε μια εποχή, δηλαδή από το 73, εμφανίζεται ξανά το σημαντικό 23.

(4) Ρο τρίκυκλο έχει 45 ημέρες. Ών προσθέσουμε μία για το Βίσεκτο Έτος παίρνουμε 46 –ακριβώς 2 x 23.

(5) 2 + 3 ισοδυναμεί, φυσικά, με το σημαντικότατο 5, τον αριθμό στον οποίο βασίζεται το ημερολόγιο και, κάτι ακόμα σημαντικότερο, τον αριθμό αυτής της απόδειξης.

πως είπε ο ΐάισχαουπτ στον Θνίγκε όταν του εξηγούσε όλα αυτά, «Ν Ώκινάτης θα τα κατάφερνε καλύτερα;» (Πτην πραγματικότητα το μυστικό νόημα αυτών των αριθμών είναι σεξουαλικό. πως γνωρίζουν οι Ραντριστές, ο αρσενικός σεξουαλικός κύκλος έχει 23 ημέρες. Ών προσθέσουμε το μυστικό πέντε παίρνουμε 28 ημέρες, το θηλυκό κύκλο. Γίναι τόσο απλό. Γίναι;) Ε ιεροποίηση του αριθμού 5 προηγείται της ίδιας της Ώτλαντίδας και ανάγεται στην εποχή των ευφυών κεφαλόποδων που λυμαίνονταν την Ώνταρκτική περίπου 150.000.000 χρόνια πριν να εμφανιστεί στην Αη η ανθρωπότητα. ΐλέπε το έργο «φανταστικής λογοτεχνίας» του Τ.Ξ. Ιάβκραφτ τα Βουνά της Σρέλας (Arkham House, 1968), το οποίο υπαινίσσεται ότι το 5 ήταν ιερό για εκείνα τα πλάσματα επειδή διέθεταν πέντε πλοκάμια ή ψευδοπόδια. Πε σχέση με αυτό το ζήτημα, ο αναγνώστης μπορεί να βρει λίγη τροφή για σκέψη σε μια συζήτηση η οποία έλαβε χώρα ανάμεσα στον Τάγκμπαρντ Πελίν και τον Ρζο Κάλικ στα τέλη του φθινοπώρου του 1980. Γκείνη την εποχή ο Ρζο είχε μόλις τιμηθεί με το

54 Ρον Ώύγουστο του 1968 πραγματοποιήθηκαν εκτεταμένες διαδηλώσεις και ταραχές στο Πικάγο ενάντια στο συνέδριο του Βημοκρατικού Θόμματος. Γκεί οι Yippies ανακήρυξαν Ξρόεδρο των ΕΞΏ ένα γουρούνι ονόματι Pigasus. (Π.τ.μ.)

124

ΐραβείο Ξούλιτζερ (και βρισκόταν υπό διερεύνηση από μια Γπιτροπή του Θογκρέσου για το ίδιο επίτευγμα: τη δημοσιοποίηση κάποιων κυβερνητικών μυστικών.) «Πέντε Αερουσιαστές ψήφισαν υπέρ της παραπομπής μου για προσβολή του δικαστηρίου επειδή δεν αποκαλύπτω την πηγή μου,» είπε ο Ρζο. «Ρρεις ψήφισαν κατά. Έτσι θα με παραπέμψουν και το Πυμβούλιο των Γνόρκων θα απαγγείλει κατηγορίες. Λα τος πάλι ο Λόμος των Ξέντε.» «Ώνησυχείς;» ρώτησε ο Τάγκμπαρντ χαλαρώνοντας σε μια από τις βαριές δερμάτινες πολυθρόνες στα νέα, πιο πλούσια διακοσμημένα γραφεία της Αντιπαράθεσης. «χι βέβαια. Ξάντα μπορώ να ζητήσω άσυλο στον Ξαναμά ή κάπου άλλου αν με καταδικάσουν. Θαι ο Ξίτερ μπορεί να κρατήσει το μαγαζί.» «Βεν φοβάσαι να ξεκινήσεις μια νέα ζωή ως εξόριστος;» Ν Ρζο μόρφασε. «Πτην ηλικία μου κάθε νέα εμπειρία είναι μια περιπέτεια.» «Θαλά τα πας,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Νρίστε η τελευταία σου αποκάλυψη από την Ώ.·. Ώ.·.» Έβγαλε από την τσέπη του μια φωτογραφία με ένα νήπιο κοριτσάκι με έξι δάχτυλα σε κάθε χέρι. «Κου το έδωσε ένας φίλος μου γιατρός από το Ρζονς Τόπκινς.» Ν Ρζο την κοίταξε και είπε, «Θαι λοιπόν;» «Ών όλοι ήμασταν σαν και αυτή, θα υπήρχε ένας Λόμος των Έξι.» Ν Ρζο τον περιεργάστηκε. «Ζέλεις να πεις ότι, μετά από όλα τα στοιχεία που μάζεψα, ο Λόμος των Ξέντε είναι απλώς μια απάτη των Ηλλουμινάτων; Ρόσον καιρό με αφήνεις να αυταπατώμαι;» «Θαθόλου.» Ν Τάγκμπαρντ μιλούσε με σοβαρότητα. «Ν Λόμος των Ξέντε είναι απολύτως αληθής. λοι συμφωνούν σε αυτό, από τους ΒΏΚ μέχρι τον Λτίλι Ιάμα. Ώλλά τώρα πρέπει να τον κατανοήσεις βαθύτερα, Ρζο. Ε ορθή διατύπωση του Λόμου είναι: όλα τα φαινόμενα σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με τον αριθμό πέντε και αυτή η σχέση μπορεί πάντα να αποδεικνύεται, αν το άτομο που την αποδεικνύει είναι αρκετά επινοητικό.» Κόρφασε πονηρά. «Ώυτό είναι το ιδανικό πρότυπο κάθε αληθούς επιστημονικού νόμου: μια δήλωση για τον τρόπο με τον οποίο συνδέεται ο ανθρώπινος νους με τον κόσμο. Γίναι αδύνατο να κάνουμε δηλώσεις για τον ίδιο τον κόσμο – παρά μόνο για τον τρόπο με τον οποίο οι αισθήσεις μας (ή τα όργανά μας) τον ανιχνεύουν και για τον τρόπο με τον οποίοι οι κώδικες και οι γλώσσες μας τον συμβολίζουν. Ώυτό είναι το κλειδί για την επανάσταση των Άινσταϊν-Τάιζενμπεργκ στη φυσική και για την πολύ παλαιότερη επανάσταση του ΐούδα στην ψυχολογία.» «Κα,» διαμαρτυρήθηκε ο Ρζο, «τα πάντα ταιριάζουν με το Λόμο. σο βαθύτερα κοιτώ, τόσα περισσότερα βρίσκω που ταιριάζουν.» «Ώκριβώς,» είπε ο Τάγκμπαρντ. «Πκέψου το λίγο. Ών χρειαστεί να ταξιδέψεις εσπευσμένα στον Ξαναμά,» προσέθεσε πλησιάζοντας την πόρτα, «κάλεσε την Κεταφορική Ακολντ και Άπελ και άφησε μήνυμα.» ΠΑΡΑΡΣΗΜΑ ΓΚΙΜΕΛ Η ΘΕΨΡΙΑ ΣΗ ΙΣΟΡΙΑ ΣΨΝ ΙΛΛΟΤΜΙΝΑΣΨΝ

Κέχρι σήμερα η παροιμία επαναλαμβάνεται από τον Βούναβη μέχρι τον Οήνο: «Γίναι επικίνδυνο να μιλάς πολύ για τους Ηλλουμινάτους.»

-VON JUNTZ, Unausprechlichen Kulten

Ζεωρητικά, μια Γποχή Αραφειοκρατίας μπορεί να διαρκέσει μέχρι να αναπτυχθεί έλλειψη χαρτιού.

Πτην πράξη όμως δεν διαρκεί ποτέ περισσότερο από 73 αντιμεταθέσεις. -WEISHAUPT, Königen, Kirchen und Dummheit

125

Πε ένα πολύ γνωστό απόσπασμα από το Νεκρονομικόν ο Ώμπντούλ Ώλχαζρέντ γράφει, «Θάποτε κυβερνούσαν εκεί όπου σήμερα κυβερνά ο άνθρωπος· εκεί όπου κυβερνά σήμερα ο άνθρωπος, θα κυβερνήσουν ξανά. Κετά από το καλοκαίρι έρχεται ο χειμώνας και μετά από το χειμώνα το καλοκαίρι.» Ν ΐάισχαουπτ, ο οποίος διέθετε μόνο τη μετάφραση του Νλάους ΐόρμιους στην έκδοση Lyons του 1472 με τα πολυάριθμα μεταφραστικά και τυπογραφικά λάθη της, διάβασε την εξής παρεφθαρμένη εκδοχή του κειμένου: «Θάποτε κυβερνούσαν εκεί όπου σήμερα κυβερνά ο άνθρωπος, καλοκαίρι. Γκεί όπου σήμερα κυβερνά ο άνθρωπος, μετά από το καλοκαίρι έρχεται ο χειμώνας. Ζα κυβερνήσουν ξανά και μετά από τον χειμώνα.» ΐαθιά μπερδεμένος, έγραψε στον καλό του φίλο και Θαβαλιστή Θόλμερ στην ΐαγδάτη ζητώντας μια εξήγηση. Πτο μεταξύ, ο Θόλμερ του είχε στείλει μια επιστολή με την οποία απαντούσε σε μια προηγούμενη ερώτησή του. ταν έφτασε αυτή η επιστολή, ο ΐάισχαουπτ πειραματιζόταν με μια νέα ποικιλία μαύρου του Ώλαμούτ και δεν ήταν σε κατάσταση να συνειδητοποιήσει ότι επρόκειτο για απάντηση σε παλαιότερη απορία του. Έτσι, ήταν έτοιμος να βρει τη φώτιση στις λέξεις: «σον αφορά στην μάλλον πολύπλοκη απορία σου: φρονώ ότι, στις περισσότερες περιπτώσεις, το καλύτερο γιατρικό είναι η ερυσιβώδης όλυρα. Ών αποτύχει, μπορώ να προτείνω μόνο το μονοπάτι του Βον Τουάν.» Ν ΐάισχαουπτ υπέθεσε ότι ο Θόλμερ εννοούσε ότι το απόσπασμα θα γινόταν σαφές αν το διάβαζε υπό την επήρεια ερυσιβώδους όλυρας. Θατέβηκε αμέσως στο εργαστήριό του και ήπιε μονορούφι μιάμιση ουγγιά. Έπειτα, για καλό και για κακό, μάσησε και μερικούς ρόζους πεγιότ. (Γίχε σχηματίσει την εσφαλμένη υπόθεση ότι ο Βον Τουάν που αναφερόταν στην επιστολή ήταν ο Ηνδιάνος μάγος Αιακί του εικοστού αιώνα στο μυαλό του οποίου είχε μπει μέσω του Morgenheutegesternwelt. Ρο Ξεγιότ ήταν ο μέγας «διδάσκαλος» εκείνου του Βον Τουάν και ο ΐάισχαουπτ είχε εισάγει μια μικρή ποσότητα από το Κεξικό με μεγάλες δυσκολίες και πολλά έξοδα.) Πε αυτό το σημείο οφείλουμε να εξηγήσουμε ότι το ερώτημα στο οποίο απαντούσε ο Θόλμερ δεν ήταν φιλοσοφικό αλλά προσωπικό. Ν ΐάισχαουπτ είχε ζητήσει τη συμβουλή του για ένα πρόβλημα που τον είχε ταλαιπωρήσει πολύ εκείνο το μήνα: το γεγονός ότι η κουνιάδα του ήταν έγκυος και κάποια συμπαρομαρτούντα στοιχεία τον υποδείκνυαν ως πατέρα. Βεν ήξερε πώς να το εξηγήσει αυτό στην Γύα. Ν Θόλμερ ήθελε να του πει ότι ο Άνταμ έπρεπε να προσφέρει την ερυσιβώδη όλυρα στην ερωμένη του, καθώς συχνά λειτουργεί ως αμβλωτικό. Ε εναλλακτική λύση αναφερόταν στο μονοπάτι ενός παλαιότερου Βον Δουάν και σήμαινε να την πουλέψει διακριτικά. μως ο μαστουρωμένος σοφός του Ίνγκολσταντ παρεξήγησε πλήρως τα λεγόμενα του φίλου του και έτσι διάβασε το Νεκρονομικόν με ένα κεφάλι γεμάτο με χασίς, πεγιότ και μια σεβαστή ποσότητα ερυσιβώδους όλυρας η οποία, υπό την επίδραση των άλλων ναρκωτικών και των εντερικών υγρών του μετατράπηκε σε εργοτίνη, μια χημική ουσία που αποτελεί στενό συγγενή του LSD. Ρο αποτέλεσμα ήταν οι λέξεις να πηδήξουν από τη σελίδα πάνω του φωνάζοντας γεμάτες με νόημα: ΘΏΞΝΡΓ ΘΐΓΟΛΝΠΏΛ ΓΘΓΗ ΝΞΝ ΠΕΚΓΟΏ ΘΐΓΟΛΏ Ν ΏΛΖΟΦΞΝΠ ΘΏΙΝΘΏΗΟΗ ΓΘΓΗ ΝΞΝ ΘΐΓΟΛΏ ΠΕΚΓΟΏ Ν ΏΛΖΟΦΞΝΠ ΚΓΡΏ ΏΞΝ ΡΝ ΘΏΙΝΘΏΗΟΗ ΓΟΤΓΡΏΗ Ν ΤΓΗΚΦΛΏΠ ΖΏ ΘΐΓΟΛΕΠΝΛ ΜΏΛΏ ΘΏΗ ΚΓΡΏ ΏΞΝ ΡΝ ΤΓΗΚΦΛΏ Ε έννοια του Κεγάλου Θύκλου του Ώμπντούλ Ώλχαζρέντ, η οποία προερχόταν από τις Ουπανισάδες, απέκτησε αλλόκοτες προεκτάσεις στο φλιπαρισμένο εγκεφαλικό φλοιό του ΐάισχαουπτ. Πέντε αλλόκοτες προεκτάσεις για την ακρίβεια, καθώς ακόμα απασχολούσε το μυαλό του η βαθιά νέα κατανόηση του Λόμου των Ξέντε την οποία είχε πετύχει τη νύχτα που είδε το σογγόθ να μεταμορφώνεται σε λαγό. Άρπαξε αμέσως τη Scienza nuova του

126

Ρζιoβάνι Κπατίστα ΐίκο55 από το ράφι και άρχισε να διαβάζει: διαπίστωσε ότι είχε δίκιο. Ε θεωρία της ιστορίας του ΐίκο, σύμφωνα με την οποία όλες οι κοινωνίες περνούν από τα ίδια τέσσερα στάδια, ήταν μια υπεραπλούστευση – αν κοιτούσες πιο προσεκτικά τα πραγματικά τεκμήρια πίσω από τη ρητορική του ΐίκο υπήρχαν πέντε διακριτά στάδια κάθε φορά που ο Ηταλός ανέφερε μόνο τέσσερα. Ν ΐάισχαουπτ κοίταξε πολύ προσεκτικά και, όπως και ο Ρζο Κάλικ, όσο βαθύτερα κοιτούσε τόσα περισσότερα πεντάρια έβρισκε. Ρότε συνέβη το μεγάλο άλμα στον πραγματικά μοναδικό νου του: θυμήθηκε ότι ο Ηωακείμ ντα Σιόρε, ένας πρωτο-ανώτατος Ηλλουμινάτος του ενδέκατου αιώνα, είχε διαιρέσει την ιστορία σε τρία στάδια: την Γποχή του Ξατρός στην οποία κυριαρχεί ο Λόμος, την Γποχή του ιού στην οποία κυριαρχεί η Ώγάπη και την Γποχή του Ώγίου Ξνεύματος στην οποία κυριαρχεί η Ταρά. Γνώ οι περισσότεροι φιλόσοφοι σε μια τέτοια περίπτωση θα έσπευδαν να δημοσιεύσουν τις ενοράσεις τους, ο ΐάισχαουπτ διέκρινε τα πλεονεκτήματα ενός εναλλακτικού δρόμου. Ν Λόμος των Ξέντε θα παρέμενε μυστικός. Ζα τον γνώριζαν μόνο οι Ηλουμινάτοι Ξρίμι και έτσι θα προέβλεπαν σωστά το μέλλον, ενώ ταυτόχρονα θα αναβίωναν και θα διέδιδαν τη θεωρία του Ηωακείμ ώστε να παραπλανήσουν τους υπόλοιπους. (Γκείνος, ο Θόλμερ, ο Κέγιερ Άμσελ Οόθτσαϊλντ, ο Λτε Παντ και ο Περ Σράνσις Λτάσγουντ –οι αρχικοί Ξέντε- συζήτησαν το ενδεχόμενο να προωθήσουν τον ΐίκο αντί για τον Ηωακείμ αλλά, όπως υποστήριξε ο ΐάισχαουπτ, «Ρο τέσσερα είναι υπερβολικά κοντά στο πέντε…» Φστόσο, πέρασαν κάποια χρόνια μέχρι να βρουν τον ιδανικό άνθρωπο-βιτρίνα που θα προωθούσε τη θεωρία των τριών βημάτων, τον Α. ΐ. Σ. Τέγκελ. «Γίναι τέλειος,» έγραψε ο ΐάισχαουπτ σε κώδικα Λτε Κολέ από το Κάουντ ΐέρνον. «Πε αντίθεση με τον Θαντ που βγάζει νόημα μόνο στα γερμανικά, αυτός ο τύπος δεν βγάζει νόημα σε καμία γλώσσα.») Ε υπόλοιπη ιστορία –τουλάχιστον η εξωτερική ιστορία- ανήκει στην ιστορία. Κετά από τον Τέγκελ ήρθε ο Καρξ και μετά από τον Καρξ η θεωρία των τριών βημάτων του Ηωακείμ έγινε αναπόσπαστο κομμάτι των επαναστατικών τακτικών. Συσικά, η εσωτερική ιστορία είναι διαφορετική. Αια παράδειγμα, το 1914, όταν ξεκινούσε το πέμπτο και τελευταίο στάδιο του Βυτικού Ξολιτισμού, ο Ρζέιμς Ρζόις δημοσίευσε το Πορτρέτο του Καλλιτέχνη. Ρα πέντε κεφάλαια αυτού του μυθιστορήματος υπαινίσσονταν πέντε στάδια στην εξέλιξη του ήρωα και, επιπλέον, η εναλλαγή στο ύφος από κεφάλαιο σε κεφάλαιο υπαινισσόταν αναλογίες με άλλες διαδικασίες πέντε σταδίων. Ώυτό εξόργισε τους Ώνώτατους Ηλλουμινάτους εκείνης της εποχής, οι οποίοι προειδοποίησαν τον Ρζόις να είναι πιο προσεκτικός στο μέλλον. Μεκίνησε μια μάχη ανάμεσα σε ανταγωνιστικές θελήσεις. ταν ο Ρζόις έγραφε τον Οδυσσέα, σχεδίαζε ένα μυθιστόρημα που θα περιστρεφόταν συνολικά γύρω από το Λόμο των Ξέντε. Πυμβιβάστηκε όταν τελικά οι Ηλλουμινάτοι τον χτύπησαν με αυτό που ονομάζουν «θεραπεία του Ρειρεσία» - τον τύφλωσαν. Σο Ξαγρύπνημα του Υίνεγκαν, όταν τελικά κυκλοφόρησε, παραβίαζε το σχήμα των τριών βημάτων των Ηωακείμ-Τέγκελ-Καρξ αλλά δεν περιλάμβανε την Fünfwissenschaft56. Πτη θέση της αναβίωσε η θεωρία των τεσσάρων σταδίων του ΐίκο, μια μέση οδός η οποία ταίριαζε με την αίσθηση συγχρονικότητας του Ρζόις, καθώς κάποτε δίδασκε σε ένα σχολείο στην Νδό ΐίκο στο Βουβλίνο και αργότερα έζησε σε ένα σπίτι στην Νδό Ρζιαμπατίστα ΐίκο στην Οώμη.* Θαι τώρα λίγα λόγια για την «πραγματική αλήθεια», τουλάχιστον όπως την αντιλαμβάνονται οι Ηλλουμινάτοι. Θάθε κοινωνία περνάει από τα εξής πέντε στάδια: Verwirrung ή χάος, Zweitracht ή έρις, Unordnung ή σύγχυση, Beamtenherrschaft ή γραφειοκρατία και Grummet ή μεθεόρτια. Κερικές φορές, για να τονιστεί περισσότερο η σύγκριση με το εξωτερικό σύστημα των Τέγκελ-Καρξ,

55 Giovanni Battista Vico (1668-1744): φιλόσοφος που αντέταξε στην ιδέα της προόδου, η οποία αποτελούσε κυρίαρχο στοιχείο του Βιαφωτισμού, μια κυκλική φιλοσοφία της ιστορίας με το έργο του Principi di una scienza nuova interno alla commune natura delle nazioni (1725 και 1744). (Π.τ.μ.) 56 Γπιστήμη του Ξέντε. (Π.τ.μ.) * Ρο πιστεύετε αυτό; (Π.τ.σ.)

127

το εσωτερικό σύστημα των Ηλλουμινάτων ορίζεται ως εξής: Ζέσις, Ώντίθεσις, Πύνθεσις, Ξαρένθεσις και Ξαράλυσις. Ε δημόσια τριάδα των Τέγκελ-Καρξ ονομάζεται επίσης τρίκυκλο και τα πρόσθετα απόκρυφα στάδια ονομάζονται δίκυκλο. Ένα από τα πρώτα μυστικά που αποκαλύπτονται σε κάθε Ηλλουμινάτο Κινόρε είναι «Κετά από το τρίκυκλο έρχεται πάντα το δίκυκλο.» (Νι Ηλλουμινάτοι έχουν την τάση να μεταφράζουν κατά κυριολεξία από τα γερμανικά κείμενα του ΐάισχαουπτ.) Ρο πρώτο στάδιο, Verwirrung ή χάος, είναι το σημείο από το οποίο ξεκινούν όλες οι κοινωνίες και στο οποίο επιστρέφουν. Γίναι, ούτως ειπείν, η φυσική κατάσταση της ανθρωπότητας – ο αναγνώστης μπορεί να επιβεβαιώσει αυτόν τον ισχυρισμό παρατηρώντας προσεκτικά τους γείτονές του (ή, αν διαθέτει την αναγκαία αντικειμενικότητα, τον εαυτό του). Γπομένως, είναι επίσης η θεμελιώδης Ζέση. Νι Ηλλουμινάτοι συνδέουν αυτό το στάδιο με την Έριδα, καθώς και με άλλες θεές, από την Ίσιδα έως την Ηστάρ και από την Θάνον έως την Θάλι – γενικώς με την Ζηλυκή Ώρχή, το γιν. Πυνδέεται επίσης με το εξάγραμμο 2 στο Ι Σσινγκ: δηλαδή με το Κ’ αν, που σημαίνει δεκτικότητα, φύση (σε αντίθεση προς το πνεύμα), γη (σε αντίθεση προς τον ουρανό), θηλυκό (σε αντίθεση προς το αρσενικό). Έτσι, αν και αυτό είναι χρονολογικά το πρώτο στάδιο, έχει τον μυστικό αριθμό 2, ο οποίος στη μαγεία συνδέεται πάντα με το θηλυκό. Πτο Ραρώ συνδέεται με το δεύτερο Ώτού, την Ώρχιέρεια, η οποία δεν συμβολίζει μόνο τη μητρότητα και τη γονιμότητα αλλά και την ιερή γνώση. Ρο σύμβολο των κεράτων αντιπροσωπεύει το στάδιο Verwirrung διότι τα δάχτυλα σχηματίζουν ένα V. Ώυτό το στάδιο δηλώνει και ο πλανήτης Ώφροδίτη ή το σύμβολό του,

. Πτον Δωδιακό Θύκλο αντιστοιχεί στον δροχόο, . Ρο δεύτερο στάδιο, Zweitracht, ξεκινά με την εμφάνιση μιας κυρίαρχης τάξης. Ώυτή είναι, φυσικά, η Ώντίθεση στο χάος και οδηγεί άμεσα σε διχόνοια όταν η υποταγμένη τάξη ανακαλύπτει ότι τα συμφέροντά της δεν ταυτίζονται με εκείνα της κυρίαρχης τάξης. Ώυτό το στάδιο συνδέεται με τον σιρι, τον Ηεχωβά και όλες τις αρσενικές θεότητες, με το σύμβολο του Ξαντεπόπτη Νφθαλμού, με το εξάγραμμο 1 στο Ι Σσινγκ: Σσ’ ιέν, δημιουργικός, ουράνιος, ισχυρός, κυρίαρχος, γενικώς με την Ώρσενική Ώρχή, το γιανγκ, με τον αριθμό 3 που συμβολίζει την αρσενική χριστιανική τριάδα, με το 12ο Ώτού του Ραρώ, τον Θρεμασμένο, που συμβολίζει τη θυσία, το σχίσμα και τη σχιζοφρένεια, και με τον πλανήτη

Άρη και το σύμβολό του, . Ε περίοδος Zweitracht είναι πάντα γεμάτη με «εσωτερικές αντιφάσεις» και πάντα εμφανίζεται ένας τύπος σαν τον Θαρλ Καρξ για να τις υπογραμμίσει. Πτον Δωδιακό Θύκλο: Ηχθύες, . Ρο τρίτο στάδιο, Unordnung ή σύγχυση, εμφανίζεται όταν γίνεται μια απόπειρα για αποκατάσταση της ισορροπίας ή για να επιτευχθεί η εγελιανή Πύνθεση. Ώυτό το στάδιο συνδέεται με τον Ιόκι, τον Βιάβολο, τον Γρμή (θεό των κλεφτών), τον Ζεύθ στο ρόλο του Ώπατεώνα, τον Θογιότ και άλλα πνεύματα της ψευδαίσθησης και της πλάνης, με το εξάγραμμο 4 στο Ι Σσινγκ, Μενγκ, νεανική τρέλα ή να στέκεσαι στο χείλος της αβύσσου, με τον αριθμό 11 που δηλώνει την αμαρτία, τη μετάνοια και την αποκάλυψη, με το 21ο Ώτού του Ραρώ, τον Ρρελό που διασχίζει την άβυσσο, και με τον πλανήτη Γρμή και το σύμβολό του, . Πυμβολίζει αυτήν την απόπειρα για αποκατάσταση της φυσικής κατάστασης με αφύσικα μέσα, την καταστροφή του βιογράμματος από το λογόγραμμα. Πτον Δωδιακό Θύκλο: Θαρκίνος, . Ρο τέταρτο στάδιο, Beamtenherrschaft ή γραφειοκρατία, αντιπροσωπεύει την Ξαρένθεση που προκύπτει όταν η εγελιανή Πύνθεση δεν καταφέρνει να συμφιλιώσει τα αντίθετα. Ώυτό το στάδιο συνδέεται με το Θενό (απουσία κάθε θεότητας), με το εξάγραμμο 47 του Ι Σσινγκ, Κ’ αν, καταπίεση ή εξάντληση, ανώτεροι άνθρωποι που περιορίζονται από κατώτερους ανθρώπους, με τον αριθμό 8 που δηλώνει την ισορροπία και με την Ρελική Θρίση, με το 16ο Ώτού του Ραρώ, τον Ξύργο, που συμβολίζει την επιδείνωση και τον Ξύργο της ΐαβέλ, και με την Πελήνη και το σύμβολό της, . Πτον Δωδιακό Θύκλο: Δυγός, . Ρο πέμπτο στάδιο, Grummet ή μεθεόρτια, αντιπροσωπεύει την επιστροφή στο χάος. Ε γραφειοκρατία πνίγεται από τα ίδια της τα έγγραφα. Ν νους φτάνει στα όριά του. Ξολλοί,

128

που βρίσκονται σε απόγνωση, αρχίζουν να αρνούνται το λογόγραμμα και να ακολουθούν το βιόγραμμα, με ποικίλους βαθμούς επιτυχίας. Ώυτό το στάδιο συνδέεται με τον Γρμαφρόδιτο, με το εξάγραμμο 59 του Ι Σσινγκ, Φουάν, διασπορά, διάλυση, αφρός στο νερό, με τον αριθμό 5, ένωση του αρσενικού και του θηλυκού, με το 6ο Ώτού του Ραρώ, τους Γραστές, που συμβολίζουν την ένωση, και με τον ήλιο και το σύμβολό του, . Πτον Δωδιακό Θύκλο: Ξαρθένος, . Θαθώς οι εσωτερικοί συσχετισμοί αυτών των αναφορών και η σχέση τους με την ιστορία είναι, ενδεχομένως, κάπως ασαφείς σε ορισμένους αναγνώστες, θα προσφέρουμε περισσότερες λεπτομέρειες για κάθε στάδιο.

VERWIRRUNG Πε αυτήν τη χαοτική περίοδο το Τοτζ και το Ξοτζ βρίσκονται σε δυναμική ισορροπία. Βεν υπάρχει στάση: Ε ισορροπία αλλάζει συνεχώς και είναι ομοιοστατική, σαν το ιδανικό «αυτορυθμιζόμενο σύστημα» των Αενικών Πυστημάτων της Θυβερνητικής. Νι Ηλλουμινάτοι και, γενικώς, όλοι οι εξουσιαστικοί τύποι αντιπαθούν τέτοιες περιόδους τόσο πολύ, που προσπαθούν να εμποδίσουν την πρόσβαση του κοινού σε κάθε τεκμήριο για την ύπαρξή τους. Κια τέτοια περίοδος ήταν η Θίνα πριν από τη Βυναστεία των Ρσου και η ιστορία της (αν εξαιρέσουμε μερικά αποσπάσματα στην παράδοση του Ραοϊσμού) έχει χαθεί. Φστόσο, γνωρίζουμε ότι το Ι Σσινγκ οργανώθηκε εκ νέου όταν η Βυναστεία των Ρσου εισήγαγε την

πατριαρχία στην Θίνα. Ρότε το εξάγραμμο Κ’ αν, , το οποίο συνδέεται με αυτήν την περίοδο, μετακινήθηκε από την πρώτη θέση στη σημερινή, δεύτερη θέση στο Σσινγκ. λες οι γραμμές του Κ’ αν είναι σπασμένες (γιν), διότι συμβολίζει μια θηλυκή και προ-πατριαρχική μορφή κοινωνίας και διότι το γιν σχετίζεται με τον αγροτικό και όχι με τον αστικό πολιτισμό. Νι Ηλλουμινάτοι συνδέουν αυτή την K’ αν νοοτροπία, την οποία οι μυστικιστές συνδέουν πάντα με το σκοτάδι, με την dreck (κοπριά) και με όλα όσα θεωρούν ακατάστατα και ανυπόφορα στους κοινούς ανθρώπους. (Συσικά οι Γρισιανοί έχουν την αντίθετη θέση: συνδέουν αυτό το στάδιο με την Έριδα, την αρχέγονη θεά, και το θεωρούν ιδανικό.) Ρο Verwirrung συνδέεται αριθμολογικά με το 2 όχι μόνο λόγω της μεταφοράς του Κ’ αν από την πρώτη στη δεύτερη θέση του Σσινγκ αλλά και επειδή σε αυτό ισορροπούν το Τοτζ και το Ξοτζ. Έτσι, αν και χρονολογικά είναι το πρώτο στάδιο, δεν συνδέεται ποτέ με το 1 με τη μαγική έννοια, διότι το 1 δηλώνει το ορθωμένο πέος, την αρσενική αρχή σε απομόνωση, και εξουσιαστικά παιχνίδια όπως το μονοθεϊσμό, το μονοπώλιο, τη μονογαμία και τη γενική μονοτονία. Ώυτή η δυναμική δυαδικότητα του Verwirrung δηλώνεται και στην αντίστοιχη κάρτα Ραρώ, το 2ο Ώτού ή την Ώρχιέρεια, η οποία κάθεται ανάμεσα σε μια μαύρη και μια λευκή στήλη (το Τοτζ και το Ξοτζ) και η οποία συμβολίζει το μυστήριο, τη μαγεία, την αταξία και, γενικώς, τις ερισιανές αξίες. Σορά το ισορροπημένο (ηλιακό) στέμμα και όχι τον ανισόρροπο (χριστιανικό) σταυρό για να τονίσει την ενότητα των αντιθέτων σε αυτήν την ιστορική περίοδο. Ρυπικοί δροχόοι που εκδήλωσαν αξίες του Verwirrung είναι οι Aaron Burr, Christopher Marlowe, Τανγκ Κανγκ, Charles Darwin, Willard Gibbs (ο οποίος ενσωμάτωσε το χάος στα μαθηματικά), Mrs. Patrick Campbell, Elizabeth Blackwell (πρωτοπόρος γυναίκα φυσικός), Anna Pavlova, Mozart, Lewis Carrol, Robert Burns, James Joyce, Lord Byron, David Wark Griffith και Gelett Burgess, συγγραφέας του κλασικού ερισιανού ποιήματος: Ξοτέ δεν είδα αγελάδα μωβ Θαι ελπίζω ποτέ μου να μη δω Κα τούτο θα σας πω καλοί μου φίλοι: Λα δω μία παρά να γίνω προτιμώ.

129

Ε φάση Verwirrung της ευρωπαϊκής ιστορίας ταυτίζεται με τον Ξολιτισμό του Βούναβη, ο οποίος ονομάστηκε έτσι διότι τα περισσότερα κειμήλιά του βρέθηκαν δίπλα στις όχθες του Βούναβη. Πύμφωνα με τους αρχαιολόγους ο πολιτισμός του Βούναβη ήταν αγροτικός, προ-αστικός, λάτρευε μια θεά και όχι αρσενικό θεό και ποτέ δεν επινόησε κάτι που θυμίζει έστω και ελάχιστα κράτος. Ε κοινωνία του Ξερού πριν από τους Ίνκας, ο Κινωικός πολιτισμός, η Θίνα πριν από τους Ρσου που αναφέρθηκε παραπάνω και πολλές φυλές Ηνδιάνων που επιβιώνουν ακόμα αντιπροσωπεύουν ένα κοινωνικό πλαίσιο Verwirrung. Ε σύνθεση του Τοτζ και του Ξοτζ και, ιδιαιτέρως, του βιογράμματος και του λογογράμματος σε τέτοιους πολιτισμούς υποδεικνύεται από την έκπληξη των εξερευνητών που προέρχονται από εξουσιαστικές κοινωνίες, όταν τους συναντούν για πρώτη φορά. Νι συνήθεις αναφορές στη «χάρη» και τον «αυθορμητισμό» των ιθαγενών εκφράζουν απλώς την απουσία εξουσιαστικής σύγκρουσης ανάμεσα στο βιόγραμμα και το λογόγραμμα: Ώυτοί οι λαοί κάθονται, όπως η Ώρχιέρεια του Ραρώ, ανάμεσα σε αντίθετους πόλους δίχως να κλίνουν προς καμία από τις δύο πλευρές. μως πρόκειται για μια δυναμική και όχι στατική ισορροπία και αυτό σημαίνει ότι τελικά (μετά από 73 αντιμεταθέσεις σύμφωνα με τον ΐάισχαουπτ) πρέπει να εμφανιστεί το δεύτερο στάδιο.

ZWEITRACHT Πε αυτήν την περίοδο διχόνοιας το Τοτζ και το Ξοτζ βρίσκονται σε σύγκρουση διότι αναδύεται μια κυρίαρχη τάξη η οποία επιχειρεί να ελέγξει τους άλλους. Ώυτό το στάδιο συνδέεται με το εξάγραμμο 1, , Σσ’ ιέν, τον πανίσχυρο, στο Ι Σσινγκ. Νι έξι αδιάσπαστες γραμμές συμβολίζουν την αυστηρότητα και τη μονοτονία αυτής της περιόδου η οποία είναι, πάνω από όλα, η εποχή του μοιρογνωμονίου, της οικοδόμησης τειχών, της διαίρεσης της γης με «σύνορα» που χαράζονται σε χάρτες και της επιβολής της βούλησης ενός ανθρώπου (ή μιας ομάδας) σε όλους τους άλλους. Ρυπικά η νοοτροπία του Zweitracht θεωρεί τη Αη επίπεδη και πεπερασμένη και ενδιαφέρεται πολύ να τη διαιρεί σε τμήματα (τα οποία, φυσικά, μοιράζονται οι κυρίαρχοι). Ν «προληπτικός» τρόμος των Ώμερικανών Ηνδιάνων όταν είδαν για πρώτη φορά χάρτες ήταν απλώς η αντίδραση μιας νοοτροπίας Verwirrung σε μια νοοτροπία Zweitracht: Αια τους Ηνδιάνους ήταν αδιανόητο και ακατανόητο να συμπεριφέρονται οι άνθρωποι στην Αη σαν να είναι ένα αντικείμενο προς εκμετάλλευση και όχι μια μητέρα που αξίζει σεβασμό. Ρο Zweitracht συνδέεται αριθμολογικά με το 3 διότι το 3 είναι ο απόλυτος αρσενικός αριθμός, διότι όλες οι τριαδικές θεότητες (ΐράχμα-ΐισνού-Πίβα, Ξατήρ-ιός-Ξνεύμα κ.τ.λ.) επινοούνται σε τέτοιες περιόδους και διότι στη διχόνοια υπάρχουν πάντα τουλάχιστον 3 διανύσματα, όχι μόνο 2. Βηλαδή η διαίρεση σε μια προνομιούχο κυρίαρχη τάξη και μια υποτελή τάξη στερούμενη ιδιοκτησίας προκαλεί περαιτέρω τάσεις πλεονεξίας. Πύντομα ξεσπούν έριδες στην κυρίαρχη τάξη για τα λάφυρα. Πε αντίθεση με ό,τι υποστηρίζει ο Καρξ, η σύγκρουση στις περιόδους Zweitracht δεν είναι ανάμεσα σε ιδιοκτήτες και προλετάριους αλλά, κατά κύριο λόγο, ανάμεσα σε διάφορους ιδιοκτήτες για το ποιος θα πάρει μεγαλύτερο μερίδιο από την πίτα. Ε αντίστοιχη κάρτα Ραρώ είναι το Ώτού 12, o Θρεμασμένος. Ν σταυρός στον οποίο κρέμεται ανθίζει δείχνοντας ότι είναι ακόμα οργανικός και ζωντανός (το βιόγραμμα). Θρέμεται ανάποδα δείχνοντας την αντιστροφή της φύσης. Πυμβολίζει τόσο το βάρος της παντογνωσίας στην κυρίαρχη τάξη των ιδιοκτητών όσο και το βάρος της άγνοιας στην υποτελή τάξη: την απόλυτη σταύρωση της επιθυμίας από την Realprinzip και την Realpolitik57. Ρο αστρολογικό σύμβολο αυτής της περιόδου είναι οι Ηχθύες, δύο ψάρια που κολυμπούν προς αντίθετες κατευθύνσεις συμβολίζοντας τη σύγκρουση λογογράμματος και βιο-

57 «Ώρχή της Ξραγματικότητας» (βλέπε τη φροϋδική θεωρία) και «χρησιμοθηρική πολιτική». (Π.τ.μ.)

130

γράμματος («σώματος» και «πνεύματος» όπως λένε οι αστρολόγοι.) Ταρακτηριστικοί Ηχθύες που εμφάνισαν προσωπικότητα Zweitracht είναι ο E.H. Harriman, ο μεγιστάνας των σιδηροδρόμων (ο οποίος κάλυψε τις Ενωμένες Ξολιτείες με αδιάσπαστες ευθείες γραμμές στο στυλ του Σσ’ ιέν), ο Θαρδινάλιος John Henry Newman, ο Sir Robert Baden-Powell, ιδρυτής των Ξροσκόπων (μιας απόπειρας για την ενστάλαξη του εξουσιαστικού πνεύματος των Ηχθύων από την παιδική ηλικία), ο Λαύαρχος Chester Nimitz, ο John Foster Dulles, η Anna Lee (ιδρύτρια της πιο αντισεξουαλικής θρησκείας στον κόσμο, των Shakers), βιομήχανοι όπως οι Kruger και Pullman, κεφαλαιούχοι όπως οι Cambell και Braden, ο Grover Cleveland, ο John C. Calhoun, ο Neville Chamberlain, ο Andrew Jackson (η εκδίωξη των Ρσερόκι από την παραδοσιακή γη τους στο «μονοπάτι των δακρύων», όπου πέθαναν οι περισσότεροι, με δική του εντολή, αποτελεί το αρχέτυπο της αρπαγής γης σε στυλ Zweitracht), ο William Jennings Bryan και ο Frank Stanton του CBS. Θαθώς όλοι οι Ηλλουμινάτοι με ακαδημαϊκές κλίσεις ενθαρρύνονται να ακολουθήσουν μεταπτυχιακές σπουδές στην ιστορία, στα περισσότερα εγχειρίδια υπάρχει η τάση όχι μόνο να αποκρύπτονται οι περίοδοι Verwirrung αλλά και να δοξάζονται οι περίοδοι Zweitracht ως εποχές Σωτός και Ξροόδου. Πίγουρα είναι ενδιαφέρον να διαβάζει κανείς για αυτές: είναι εποχές επέκτασης και πάντα ανακαλύπτονται νέοι λαοί για να υποταχθούν, να «εκπολιτιστούν» και να υποβιβαστούν σε φορολογούμενους και ενοικιαστές. Πχεδόν κάθε εποχή που περιγράφεται με σεβασμό και θαυμασμό σε ένα ιστορικό εγχειρίδιο αποδεικνύεται, αν εξεταστεί προσεκτικά, εποχή Zweitracht, όπου οι χειρότεροι χασάπηδες και εισβολείς αντιμετωπίζονται ως οι κορυφαίοι ήρωες της ανθρωπότητας. Κια φιλικά προσκείμενη ανάγνωση των βιογραφιών αυτών των οικοδόμων αυτοκρατοριών σχεδόν πάντα υποδεικνύει ότι ήταν άτομα homo neophile που διοχέτευσαν τα ταλέντα τους στην καταστροφή αντί για τη δημιουργία λόγω της πίκρας που γεύτηκαν στην παιδική ηλικία τους, όταν βασανίζονταν και υπέφεραν από τύπους homo neophobe58. Ε συνεχής σύγκρουση σε μια περίοδο Zweitracht οδηγεί τελικά στο τρίτο στάδιο.

UNORDNUNG Πτη διάρκεια της περιόδου Zweitracht η ανθρωπότητα έχει μεταμορφωθεί, καθώς το λογόγραμμα έχει αποκτήσει εξουσία επί του βιογράμματος. Ε Unordnung είναι μια απόπειρα να αποκατασταθεί η ισορροπία μέσω της ριζοσπαστικοποίησης του λογογράμματος. Θανείς δεν σκέφτεται το βιόγραμμα, διότι η επαφή με αυτό το σωματικό συστατικό της προσωπικότητας έχει χαθεί. (Ώυτή η απώλεια επαφής έχει περιγραφεί με διάφορους τρόπους από διανοητές πριν από τον Πελίν: είναι το «πέπλο της Κάγια» στο ΐουδισμό, ο «μηχανισμός λογοκρισίας» ή η «απώθηση» στην ψυχανάλυση, η «θωράκιση του χαρακτήρα» και η «μυική θωράκιση» στην ψυχολογία του Οάιχ, κ.λ.π.) Ρο εξάγραμμο του Ι Σσινγκ για αυτό το στάδιο είναι το Μενγκ, , ή Λεανική Ρρέλα. Ε γραμμή γιανγκ στην κορυφή δηλώνει τη συνεχιζόμενη υπεροχή του λογογράμματος, αν και αρχίζουν να αναδύονται εκ νέου κάποια στοιχεία του βιογράμματος (οι γραμμές γιν). Ε παραδοσιακή ανάγνωση είναι «βουνό πάνω από το νερό», δηλαδή το άκαμπτο λογόγραμμα εξακολουθεί να απωθεί το στοιχείο του δροχόου το οποίο προσπαθεί να απελευθερωθεί. Ε συνήθης κινεζική ερμηνεία αυτού του εξαγράμμου είναι «Ν νεαρός ανόητος χρειάζεται πειθαρχία». Πε αυτό το στάδιο οι ηγέτες όλων των εξεγέρσεων συμφωνούν πάντα ολόψυχα με αυτήν τη ρήση και απαιτούν τυφλή υπακοή από τους οπαδούς τους. Γίναι μια εποχή ταραχών, προβλημάτων και τυραννιών που εμφανίζονται και εξαφανίζονται ταχύτατα. Ν μυστικός αριθμός είναι 11, το οποίο σημαίνει «μια νέα αρχή» στον Θαβαλισμό και «σφάλμα και μεταμέλεια» στα περισσότερα άλλα συστήματα αριθμολογίας.

58 Λεόφοβοι: όσοι παρουσιάζουν αρνητικές ενστικτώδεις αντιδράσεις στις αλλαγές. Λεόφιλοι: όσοι παρουσιάζουν θετικές ενστικτώδεις αντιδράσεις στις αλλαγές. ΐλέπε και ένα δεύτερο ξαδερφάκι αυτού του μυθιστορήματος, το Vineland του Thomas Pynchon. (Π.τ.μ.)

131

Ρο Ώτού 21 του Ραρώ, ο Ρρελός, συμβολίζει αυτήν την περίοδο ως έναν ονειροπόλο νέο που βαδίζει με αφέλεια προς την άβυσσο. Ώμέσως μας έρχονται στο μυαλό η Τιτλερική Λεολαία και οι οπαδοί διαφόρων άλλων φύρερ και μεσσιών. Ρο γεγονός ότι αυτή η κάρτα αμφισβητείται από κάποιους ειδικούς στο Ραρώ και ότι οι σοφότεροι της δίνουν την αριθμητική αξία 0 αντί για 21 υποδεικνύει τη σύγχυση που κυριαρχεί σε όλες τις περιόδους Unordnung. Ν σκύλος που γαβγίζει για να προειδοποιήσει το Λεαρό Ρρελό, όπως και οι γραμμές γιν στο εξάγραμμο, εκφράζει τις απέλπιδες προσπάθειες του βιογράμματος να ξεπεράσει την απώθηση και να ακουστεί. Ταρακτηριστικοί Θαρκίνοι που αποτελούν τυπικά δείγματα Unordnung είναι ο Ηούλιος Θαίσαρας, η Mary Baker Eddy (η φιλοσοφία της οποίας αποτελούσε ρητή άρνηση του βιογράμματος), ο Albert Parsons, η Emma Goldman, ο Benjamin Peret, ο Vladimir Mayakofski, ο Henry David Thoreau, ο Durrutti, ο P-J Proudhon, ο Brooks Adams, ο Πτρατηγός Kitchener, ο Luigi Pirandello (ο λογοτεχνικός άρχων της αμφισημίας), ο Erich Ambler (ο λογοτεχνικός άρχων της συνωμοσίας), ο Calvin Coolidge (ο οποίος διατύπωσε την κλασικά ασαφή καρκινική δήλωση «Λα είσαι επαναστατικός όσο η επιστήμη και συντηρητικός όσο και ο πίνακας της προπαίδειας», ο Adrei Gromyko, ο Nelson Rockfeller, ο John Calvin, ο Estes Kefauver και ο Rexford Tugwell. Ε περίοδος Unordnung θεωρείτο πάντα (ακόμα και πριν να προτείνει την ορολογία ο Τέγκελ) μια σύνθεση ανάμεσα στη θέση της Verwirrung και την αντίθεση Zweitracht. Θαθώς αποτελεί ψευδή σύνθεση στο επίπεδο του λογογράμματος, πάντα γεννά το τέταρτο στάδιο, την Ξαρένθεση.

BEAMTENHERRSCHAFT Ώυτή είναι η εποχή της γραφειοκρατίας και το να ζεις σε μια τέτοια περίοδο σημαίνει, όπως είπε ο Ξρουντόν, «κάθε λειτουργία, κάθε συναλλαγή, κάθε κίνηση να σημειώνεται, να καταχωρείται, να μετριέται, να υπολογίζεται, να σφραγίζεται, να εκτιμάται, να επιπλήττεται, να παρεμποδίζεται, να μεταρρυθμίζεται, να διορθώνεται, να αποκαθίσταται… να φορολογείται, να εκπαιδεύεται, να χρεώνεται, να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης, να μονοπωλείται, να εκβιάζεται, να εξαντλείται, να εξαπατείται και να ληστεύεται.» Ρο κυρίαρχο

εξάγραμμο του Ι Σσινγκ είναι 47, Κ’ αν, , καταπίεση ή εξάντληση, η αποξηραμένη λίμνη. Ε συνήθης ανάγνωση είναι ανώτεροι άνθρωποι που καταπιέζονται από κατώτερους. Ρότε οι τύποι homo neophobe καταπιέζουν με τη μέγιστη ισχύ τους homo neophile και ανθούν τα κυνήγια των αιρέσεων και οι δίκες μαγισσών. Ώυτό συνδέεται με τον αριθμό 8 που δηλώνει την Ρελική Θρίση, διότι κάθε πολίτης αποτελεί σε κάποιο βαθμό δημόσιο υπάλληλο και ο καθένας κρίνεται από το δικαστήριο του συνόλου. Νι παραδοσιακές κινεζικές συνδέσεις με αυτό το εξάγραμμο είναι να κάθεσαι κάτω από ένα γυμνό δέντρο και να περιπλανιέσαι σε μια άδεια κοιλάδα – δηλώνουν την οικολογική καταστροφή που προκαλούν τα αφαιρετικά μυαλά στον οργανικό ιστό της φύσης. Ρο 16ο Ώτού του Ραρώ, ο Ξύργος, περιγράφει αυτή την εποχή. Θεραυνός χτυπά τον Ξύργο και οι κάτοικοι πηδούν από τα παράθυρα. (ΐλέπε το θρύλο του Ξύργου της ΐαβέλ και τις πρόσφατες διακοπές ρεύματος). Νι παραδοσιακές ερμηνείες αυτής της κάρτας δηλώνουν υπερηφάνεια, καταπίεση και χρεωκοπία. Ώυτό σχετίζεται με τον Δυγό, τη νοοτροπία που μετρά και ζυγίζει τα πάντα σε μια τεχνητή κλίμακα (Κάγια). Ρυπικοί ζυγοί που εκδήλωσαν χαρακτηριστικά Beamtenherrschaft είναι ο Comte de Saint Simon, ο Βικαστής John Marshall, ο Hans Geiger, ο Henry Wallace, ο Dwight Eisenhower, ο John Kenneth Galbraith, ο Arthur Schlesinger Jr., ο John Dewey και οι Ώδερφοί Βρ. Joyce. Πτις περιόδους Beamtensherrschaft υπάρχει συνεχής δραστηριότητα, όλη σχεδιασμένη εκ των προτέρων, η οποία ξεκινά την προγραμματισμένη στιγμή, επιβλέπεται προσεκτικά, καταγράφεται επιμελώς – αλλά τελικά ολοκληρώνεται αργά και με φτωχό αποτέλεσμα. Ρο

132

βάρος της παντογνωσίας γίνεται ανυπόφορο για την κυρίαρχη τάξη και οι περισσότεροι καταφεύγουν σε κάποια μορφή σχιζοφρένειας ή φαντασίας. Ππουδαίοι πύργοι, πυραμίδες, σκηνοθετημένες προσσεληνώσεις και παρόμοια θαύματα επιτυγχάνονται με τεράστιο κόστος ενώ καταρρέουν τα θεμέλια της κοινωνικής αλληλεγγύης. Νι γκάφες πολλαπλασιάζονται και είναι αδύνατο να βρεθεί κάποιο υπεύθυνο άτομο, καθώς όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται από επιτροπές. ποιος επιδιώκει επανόρθωση της αδικίας περιπλανιέται σε αέναους διαδρόμους εγγράφων με ελάχιστα αποτελέσματα, όπως στο Κυνήγι του Υιρχαρία.59 Νι Ηλλουμινάτοι ιστορικοί εξυμνούν βεβαίως αυτές τις περιόδους όσο και τις περιόδους Zweitracht, διότι, αν και ο έλεγχος βρίσκεται στα χέρια των homo neophobe, υπάρχει τουλάχιστον ένα είδος κανονικότητας, τάξης και γεωμετρικής ακρίβειας στα πάντα και απουσιάζει η «αταξία» των βαρβαρικών περιόδων Verwirrung και των επαναστατικών περιόδων Unordnung. Φστόσο, το βάρος της παντογνωσίας στους ηγεμόνες κλιμακώνεται σταθερά, όπως έχουμε ήδη υπαινιχθεί, και το βάρος της άγνοιας στην υπόδουλη τάξη την καθιστά όλο και πιο ακατάλληλη για να υπηρετεί (όλο και περισσότεροι καταλήγουν άνεργοι, ή σε ψυχιατρεία ή επιστρατεύονται στο εκάστοτε αντίστοιχο των αγώνων των μονομάχων). Έτσι, τελικά, ο Ξύργος καταρρέει.

GRUMMET Ε περίοδος του Grummet ξεκινά με έναν χείμαρρο μάγων, φαρσέρ, Αίπις, Θάμπουτερς, σαμάνων, κλόουν και άλλων Γριστικών δυνάμεων. Ρο σχετικό εξάγραμμο του Ι Σσινγκ είναι το 59, Φουάν, , διασπορά και διάλυση. Ν απαλός άνεμος πάνω από το βαθύ νερό είναι η κινεζική ανάγνωση της εικόνας, η οποία συνδέεται με την απώλεια του εγώ, το διαχωρισμό από την ομάδα και, γενικά, την «εξωστρέφεια». Νι γραμμές γιν κυριαρχούν παντού εκτός από την κορυφή του εξαγράμμου. Νι δυνάμεις που οδηγούν σε ένα νέο στάδιο Verwirrung ωθούν προς τα πάνω για να απελευθερωθούν. Νι Ηλλουμινάτοι ονομάζουν αυτό το στάδιο και Ξαράλυση διότι, αντικειμενικά, δεν συμβαίνουν και πολλά. Συσικά, από υποκειμενική άποψη, εξελίσσονται ασυνείδητα οι προετοιμασίες για το νέο κύκλο. Ν μυστικός αριθμός είναι το 5, η ένωση του αρσενικού (3) και του θηλυκού (2) και η τελική επίλυση της σύγκρουσης ανάμεσα στην Verwirrung και την Zweitracht. Ρο κυρίαρχο Ώτού του Ραρώ είναι το 6ο, οι Γραστές, όπου η γυναίκα υψώνει το βλέμμα της στον άγγελο (Έρις, το βιόγραμμα) και ο άνδρας κοιτάζει τη γυναίκα (το λογόγραμμα, το γιανγκ, φτάνει στη σύνθεση με το βιόγραμμα, το γιν, μόνο μέσω της συμφιλίωσης με τη θηλυκή αρχή). Γξ ου και η άνοδος του φεμινισμού σε τέτοιες περιόδους, μαζί με μια νέα έμφαση σε φατρίες, φυλές και κομμούνες. Ρυπικοί Ξαρθένοι που εκδήλωσαν προσωπικότητες Grummet είναι ο Charlie Parker, ο Antonin Artaud, ο Louis Lingg, ο Edgar Rice Burroughs, η Grandma Moses, o Lodovico Ariosto, η Greta Garbo, ο Hedy Lamarr και ο Ακαίτε και ο Ρολστόι (οι οποίοι εκδήλωσαν ισχυρές αξίες γιν αν και στη ζωή τους δεν συμφιλιώθηκαν ποτέ με τις γυναίκες. Γντούτοις, ο Ρολστόι, ως κλασικός απόβλητος, είναι η αρχέτυπη προσωπικότητα Grummet και σχεδόν ολοκλήρωσε τη σουφιστική άσκηση «παράτα αυτόν τον κόσμο, παράτα τον επόμενο, παράτα το παράτημα!»). Συσικά, μετά από το Grummet η εξουσία έχει καταρρεύσει πλήρως και το βιόγραμμα βρίσκεται σε ίση θέση προς το λογόγραμμα. Ρο Τοτζ και το Ξοτζ βρίσκονται ξανά σε δυναμική ισορροπία, ξεκινά μια νέα περίοδος Verwirrung και ο κύκλος επαναλαμβάνεται. Θαθώς ο ΐάισχαουπτ ονειρεύτηκε αυτό το σχήμα υπό την επήρεια διαφόρων παραισθησιογόνων ουσιών, πρέπει να το αντιμετωπίζουμε με κάποιο σκεπτικισμό. Πίγουρα δεν είναι αληθές σε κάθε λεπτομέρεια και δεν υπάρχει καμία θεωρητική ή εμπειρική

59 The Hunting of the Snark (1874): προ-σουρρεαλιστικό ποίημα του Lewis Carrol, συγγραφέα της Αλίκης στη Φώρα των Θαυμάτων. (Π.τ.μ.)

133

απόδειξη ότι κάθε μία από τις πέντε περιόδους περιλαμβάνει πάντα 73 αντιμεταθέσεις. Ρο γεγονός ότι προσωπικότητες Grummet-Ξαρθένου (καθώς και οι άλλοι τέσσερις τύποι προσωπικότητας) γεννιούνται σε όλες τις εποχές, αν και κυριαρχούν στην αντίστοιχη εποχή τους, αφήνει πολλά μυστήρια άλυτα. Κε λίγα λόγια, το μόνο που μπορεί να πει ένας νηφάλιος μελετητής για τη θεωρία της ιστορίας των Ηλλουμινάτων είναι ότι βγάζει νόημα τουλάχιστον στον ίδιο βαθμό με τις εξωτερικές θεωρίες των Καρξ-Τέγκελ, Ππένγκλερ, Toynbee και Sorokin. Ε Ώ.·.Ώ.·., που θεωρεί όλες τις θεωρίες των Ηλλουμινάτων ψευδείς προβολές στον εξωτερικό κόσμο εσωτερικών πνευματικών διαδικασιών, αμφισβητεί ιδιαιτέρως αυτήν εδώ, καθώς ενέχει διάφορες ψευδείς αντιστοιχίες ανάμεσα στο Ι Σσινγκ και το Ραρώ, τον Δωδιακό Θύκλο κ.τ.λ. Ρέλος, πρέπει να σημειώσουμε ότι από όλους τους ανθρώπους που επιστράτευσε ο Τάγκμπαρντ Πελίν ως ενισχυτές για τις δονήσεις ενάντια στην οικογένεια Παύρους στο Ίνγκολσταντ, μόνο η Ιαίδη ΐέλκορ, ο Λτάνι Ξράισφιξερ και ο Ρζορτζ Λτορν δεν ήταν Ξαρθένοι. Ξροφανώς ο Τάγκμπαρντ πίστευε ότι οι μαγικοί δεσμοί των Ηλλουμινάτων λειτουργούν όταν πραγματοποιούνται ιλλουμινατικές δραστηριότητες σε μια συγκεκριμένη περιοχή – και, επομένως, σχεδόν όλοι οι «δικοί του» στο φεστιβάλ ήταν Ξαρθένοι και έτσι συνδέονταν με την αλυσίδα αστρολογικών συσχετισμών του Grummet/Τουάν-59/Ώτού 6. Ώπό την άλλη πλευρά, η παρουσία τριών μη Ξαρθένων δείχνει την πραγματιστική προσέγγιση του Τάγκμπαρντ και την άρνησή του να τον κυβερνά μια τόσο ακριβής επιστήμη όσο η αστρολογία.* Φς προς αυτό το ζήτημα, όταν ο Ρζορτζ Λτορν και η μητέρα του είχαν πάει στο Οέιντιο Πίτι Κιούζικ Τολ για να δουν την τάση του Λωτού, την τελευταία ταινία που γύρισαν οι Ώμέρικαν Κέντικαλ Ώσοσιέισιον πριν από τον τραγικό θάνατό τους, έτυχε να συναντήσουν έναν ψηλό Ηταλό και μια πολύ όμορφη μαύρη γυναίκα την οποία εκείνος τους σύστησε ως σύζυγό του. Ε κυρία Λτορν δεν συγκράτησε το όνομα του Ηταλού αλλά ήταν προφανές ότι ο Ρζορτζ τον θαύμαζε. Πτο λεωφορείο της επιστροφής στο Λάτλεϊ, η μητέρα αποφάσισε να μιλήσει έξω από τα δόντια στο αγόρι. «ποιος σέβεται τον εαυτό του και τη φυλή του,» ξεκίνησε, «δεν θα σκεφτόταν ποτέ να παντρευτεί μια έγχρωμη.» «Πκάσε, μαμά,» είπε ευγενικά ο Ρζορτζ. «Βεν είναι τρόπος αυτός να μιλάς στη μητέρα σου,» είπε η κυρία Λτορν και συνέχισε χαρωπά. «Ν πατέρας σου είχε κάποιες ανατρεπτικές ιδέες και προσπάθησε να πείσει τα συνδικάτα να αποδεχτούν τους έγχρωμους, μα ποτέ δεν σκέφτηκε να παντρευτεί μια τέτοια, Ρζορτζ. Πεβόταν πολύ τον εαυτό του. Κε ακούς, Ρζορτζ;» «Ξώς σου φάνηκαν οι ΏΚΏ;» ρώτησε εκείνος. «πέροχοι νεαροί. Ρόσο ευπρεπείς. Θαι αυτή η αξιολάτρευτη αδερφή τους! Ρουλάχιστον εκείνοι δεν έβρισκαν ελκυστικά τα μακριά μαλλιά στους άνδρες. Μέρεις με τί μοιάζουν οι μακρυμάλληδες;» «Κε κορίτσια, μαμά. Έτσι δεν είναι;» «Τειρότερα από κορίτσια, Ρζορτζ. Κοιάζουν σαν να μην είναι πραγματικοί άνδρες, αν καταλαβαίνεις τί εννοώ.» «χι, δεν καταλαβαίνω τί εννοείς, μαμά.» Ν Ρζορτζ έπληττε αφόρητα. «Γννοώ ότι τους αρέσουν τα ξινά,» είπε και έπνιξε ένα γέλιο. «Ώ,» είπε ο Ρζορτζ, «θέλεις να πεις ότι γουστάρουν να ρουφάνε καυλιά. Θάποιοι από τους καλύτερους φίλους μου γουστάρουν να ρουφάνε καυλιά, μαμά.» ταν η αξιοσέβαστη κυρία άκουσε αυτήν την απλή πληροφορία, έγινε κόκκινη και έπειτα μωβ. Ώκολούθως στράφηκε προς το παράθυρο και βυθίστηκε σε οργισμένη σιωπή για το υπόλοιπο ταξίδι. Ρο παράξενο ήταν ότι, πριν να βρει ο Ρζορτζ το θάρρος να βουλώσει με

* Ίσως αυτή η πρόταση εκφράζει ένα ολίσθημα των κατά τα άλλα νηφάλιων συγγραφέων στον εμπαιγμό ή το μυστικισμό. (Π.τ.σ.)

134

αυτόν τον τρόπο την γριά καρακάξα, έπρεπε να πρώτα να επιχειρήσει να πυροβολήσει ένα μπάτσο, έπειτα να επιχειρήσει να πυροβολήσει τον εαυτό του και, τελικά, να πιει χόρτο μαζί με τον Τάγκμπαρντ Πελίν. Θαι όμως εκείνη ήταν Ξαρθένος και εκείνος ήταν Ώιγόκερως. ΠΑΡΑΡΣΗΜΑ ΝΣΑΛΕΘ Ο ΦΑΑΝ Ι ΑΜΠΑΦ ΚΑΙ ΣΟ ΜΑΤΡΟ ΣΟΤ ΑΛΑΜΟΤΣ Ρο 4632 μ.M..,* όταν πέθανε ο Ξροφήτης, η αληθινή πίστη συνταράχτηκε από τη σύγκρουση ανάμεσα στους Πιίτες και τους Πουνίτες. Ώκολούθησε ένας αιώνας θρησκευτικών και εμφυλίων πολέμων. Κέχρι το 4760 μ.M. οι Πιίτες είχαν διαιρεθεί και είχαν γεννήσει μια σέχτα γνωστή ως Ησμαηλίτες. Κέσα σε αυτή την ομάδα ο Τασάν ι Παμπάχ ίδρυσε το Ράγμα των Ώσασίνων το 5090 μ.Κ. Ρότε η ισμαηλιτική θρησκεία είχε ήδη αποκτήσει εννέα βαθμούς μύησης στο πρότυπο των μυστικιστικών μυστικών εταιρειών. Αια παράδειγμα, όσοι ανήκαν στον κατώτατο βαθμό μάθαιναν μόνο ότι το Θοράνι περιέχει ένα αλληγορικό νόημα πέρα από την επιφανειακή διδασκαλία του και ότι θα έβρισκαν τη σωτηρία αν ακολουθούσαν τις διαταγές. Θαθώς ο νεοφώτιστος ανέβαινε στην κλίμακα των βαθμών, του εξηγούσαν όλο και περισσότερες αλληγορίες και βαθμιαία μάθαινε μια διδασκαλία την οποία, ουσιαστικά, δίδασκαν όλοι οι μυστικιστές της Ώνατολής και της Βύσης – ΐουδιστές, Ραοιστές, ΐενταδιστές, Οοδόσταυροι, κ.τ.λ. Ε διδασκαλία είναι, από σημαντικές απόψεις, άφατη (και για αυτόν το λόγο ο μαθητευόμενος χρειαζόταν έναν ιμάμη –το αντίστοιχο του γκουρού στους Ησμαηλίτες- για να τον καθοδηγεί στις μη λεκτικές πλευρές της διδασκαλίας). Φστόσο, ο ένατος και ανώτατος βαθμός δεν είχε αντίστοιχο παρά μόνο στον πολύ αυστηρό ΐουδισμό Ζεραβάντα. Πε αυτόν τον ένατο βαθμό, στον οποίο έφτασε ο Τασάν λίγο πριν να ιδρύσει τον Τασισισμό, διδασκόταν ότι ακόμα και η προσωπική μυστικιστική εμπειρία του αναζητητή (η συνάντησή του με το Ώπόλυτο ή το Θενό ή το Τοτζ-Ξοτζ ή τον Ζεό ή την Ζεά ή όποιο όνομα επιλέξει κανείς) πρέπει να υπόκειται σε ανελέητη ανάλυση και κριτική και ότι δεν υπάρχει οδηγός ανώτερος του λόγου. Κε λίγα λόγια, ο Ησμαηλίτης μύστης είχε φτάσει στην υπέρτατη μυστική γνώση αλλά αρνείτο να αποδεχτεί ακόμα και αυτήν ως είδωλο. Ήταν ένας απόλυτος άθεος-αναρχικός που δεν υπάκουε σε καμία εξουσία πέρα από το δικό του ανεξάρτητο νου. «Ρέτοιοι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι,» όπως παρατήρησε ο Θαίσαρας, και σίγουρα είναι επικίνδυνοι για τους Θαίσαρες. Νι Ησμαηλίτες υφίσταντο διώξεις σε όλο το μουσουλμανικό κόσμο και γίνονταν σοβαρές προσπάθειες για να εξολοθρευτούν πλήρως, όταν ο Τασάν ι Παμπάχ έγινε ο Ημάμης του κινήματος. Ν Τασάν είχε την κυνική άποψη (και πολλοί Ξεφωτισμένοι, όπως οι Ιάμα του Ζιβέτ συμφώνησαν μαζί του) ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν τη φιλοδοξία ή την ικανότητα να πετύχουν σημαντική πνευματική και διανοητική ανεξαρτησία. Έτσι αναδιοργάνωσε τους Ησμαηλίτες ώστε οι μικρόνοες να παραμένουν στους χαμηλότερους βαθμούς. Ρα εργαλεία αυτού του εγχειρήματος ήταν ο διάσημος «Θήπος των Εδονών» στο κάστρο του στο Ώλαμούτ (μια καλή προσομοίωση του Ξαραδείσου που περιγράφεται στο Θοράνι γεμάτη με τα όμορφα και πρόθυμα ουρί που είχε υποσχεθεί ο Ξροφήτης στους πιστούς) και ένα «μαγικό χημικό.» Κετέφεραν τους μυημένους του κατώτατου βαθμού στο Ώλαμούτ, τους προσέφεραν το θαυμαστό παρασκεύασμα και έπειτα τους αμολούσαν στον Θήπο των Εδονών για αρκετές ώρες. Γκείνοι πείθονταν ότι είχαν επισκεφτεί τον Ξαράδεισο και ότι ο Τασάν ι Παμπάχ ήταν ο ισχυρότερος γκουρού στον κόσμο. Γπιπλέον, τους διαβεβαίωναν

* Ανωστό ως έτος 52 στους Κουσουλμάνους, 4392 στους Γβραίους και τους Ρέκτονες του Πκωτικού Ρυπικού, 4320 στους Θομφουκιανιστές και 632 στους Τριστιανούς. (Π.τ.σ.)

135

ότι, αν υπάκουαν σε όλες τις εντολές του, ακόμα και με κόστος τη ζωή τους, θα επέστρεφαν σε εκείνον τον Ξαράδεισο μετά από το θάνατό τους. Ώυτοί οι άνθρωποι έγιναν οι πρώτοι «πράκτορες εν υπνώσει» στην ιστορία της διεθνούς πολιτικής. Γνώ οι τρεις μεγαλύτερες αντιμαχόμενες θρησκείες εκείνης της εποχής στην Γγγύς Ώνατολή (ο Τριστιανισμός, ο Ηουδαϊσμός και το ορθόδοξο Ησλάμ) επέμεναν ότι το να αρνηθεί κανείς την πίστη του αποτελούσε ασυγχώρητο αμάρτημα, ο Τασάν δίδασκε ότι ο Ώλλάχ μπορούσε να συγχωρήσει τέτοια ασήμαντα ψεματάκια, αν εξυπηρετούσαν έναν άξιο σκοπό. Έτσι οι πράκτορές του μπορούσαν να παριστάνουν τους Τριστιανούς, τους Γβραίους ή τους ορθόδοξους Κουσουλμάνους και να διαβρώνουν κάθε αυλή, ιερό τάγμα ή στρατό κατά βούληση. Θαθώς οι άλλες θρησκείες είχαν την απαγόρευση που αναφέραμε ενάντια σε τέτοιες εξαπατήσεις, ήταν ανίκανες να διεισδύσουν με τη σειρά τους στους Ησμαηλίτες. Ε χρήση αυτών των πρακτόρων ως δολοφόνων συζητιέται σε διάφορα σημεία στο μυθιστόρημα μας και η γνώμη του ΐάισχαουπτ ότι ο Τασάν είχε ανακαλύψει το «ηθικό αντίστοιχο του πολέμου» αποτελεί ενδιαφέρουσα παρατήρηση. Ν Τασάν δεν χρειάστηκε ποτέ να στείλει στρατό σε μάχη και οι στρατοί που στέλνονταν εναντίον του σύντομα σταματούσαν λόγω του αιφνιδίου και απρόσμενου θανάτου των στρατηγών τους. Ένας διάδοχος του Τασάν, ο Πινάν, μετέφερε το αρχηγείο της αίρεσης από το Ώλαμούτ στη Κεσιάκ και ίσως (ή ίσως όχι) έγραψε την επιστολή προς τον Οιχάρδο τον Ιεοντόκαρδο την οποία θυμάται ο Ρζορτζ στο Ρρίτο Ρριπ. Πύμφωνα με αναφορές συγχρόνων του ο Πινάν πραγματοποιούσε θαύματα θεραπείας, συνομιλούσε με αόρατα όντα και δεν τον είδαν ποτέ να τρώει, να πίνει, να ουρεί και να αφοδεύει. Ώκόμα, λεγόταν ότι είχε τηλεπαθητικές ικανότητες και ότι μπορούσε να σκοτώνει ζώα με ένα του βλέμμα. Γκείνος (και όχι ο Τασάν ι Παμπάχ, όπως υποστηρίζουν πολλά δημοφιλή βιβλία) διέταξε δύο κατώτερα μέλη του Ράγματος να αυτοκτονήσουν για να εντυπωσιάσει έναν πρεσβευτή με την επιρροή που ασκούσε στους οπαδούς του. (Νι δυο τους υπάκουσαν και πήδηξαν από το τείχος του κάστρου στην άβυσσο.) Ν Πινάν έκανε και κάποιες απόπειρες για τη σύναψη συμμαχίας με τους Ηππότες του Λαού ώστε να διώξουν μαζί τους ορθόδοξους Τριστιανούς και τους ορθόδοξους Κουσουλμάνους από την περιοχή αλλά η προσπάθεια απέτυχε, Ρελικά ο Τασισισμός συνετρίβη, παρά το πανίσχυρο δίκτυο κατασκόπων και δολοφόνων που διέθετε, όταν οι ορδές των Κογγόλων, οι οποίοι έρχονταν από πολύ μακριά και δεν είχαν διαβρωθεί ακόμα, κυρίευσαν ολόκληρη τη Κέση Ώνατολή. Ξέρασαν πολλοί αιώνες μέχρι να επανεμφανιστεί ο Τασισισμός ως το σημερινό μη βίαιο ισμαηλιτικό κίνημα υπό την ηγεσία του Ώγά Ταν. Ρέλος, υποτίθεται ότι ο Τασάν ι Παμπάχ εκστόμισε λίγο πριν να πεθάνει τον αφορισμό για τον οποίο είναι περισσότερο γνωστός: «Ρίποτα δεν είναι αληθινό. λα επιτρέπονται.» Ν ορθόδοξος Κουσουλμάνος ιστορικός Αιουβεϊνί –ο οποίος είναι πιθανό να επινόησε αυτό το επεισόδιο- προσθέτει ότι μόλις βγήκαν από τα χείλη του αυτά τα βλάσφημα λόγια, «η ψυχή του Τασάν βούτηξε στα βάθη της Θόλασης.» Ώπό τότε που ο Κάρκο Ξόλο κατέγραψε την ιστορία του Θήπου των Εδονών, οι Βυτικοί σχολιαστές ταυτίζουν το «μαγικό χημικό» του Τασάν με το καθαρό χασίς. Φστόσο, κάποιες πρόσφατες μελέτες αμφισβητούν αυτόν τον ισχυρισμό και, άλλωστε, είναι σαφές ότι το χασίς και άλλα παρασκευάσματα με βάση την κάνναβη ήταν πολύ γνωστά στην Γγγύς Ώνατολή για χιλιάδες χρόνια πριν από την εποχή του Τασάν. Αια παράδειγμα, το φυτό έχει βρεθεί σε τύμβους της ύστερης Λεολιθικής Ξεριόδου στην περιοχή που χρονολογούνται γύρω στο 5000 π.Τ., όπως αναφέρει και ο Τάγκμπαρντ στο μυθιστόρημα. Γπομένως, είναι απίθανο να προσπάθησε ο ευφυής Παμπάχ να παρουσιάσει αυτήν την ουσία ως κάτι το νέο και μαγικό. Θάποιοι έχουν υποστηρίξει ότι ίσως ο Τασάν, ο οποίος είναι γνωστό ότι είχε ταξιδέψει πολύ στα νιάτα του, είχε φέρει όπιο από την Ώνατολή και το αναμίγνυε με χασίς. Ν μελετητής Βρ. Joel Fort πηγαίνει μακρύτερα και, στο βιβλίο The Pleasure Seekers, υποστηρίζει ότι το μαγικό φάρμακο του Τασάν ήταν κρασί και όπιο δίχως κανένα προϊόν

136

της κάνναβης. Ν Βρ. John Allegro υποστηρίζει στο βιβλίο The Sacred Mushroom and the Cross ότι ο Τασάν, καθώς και οι πρώτοι Τριστιανοί, έφταναν στο όραμα του Ξαραδείσου με τη βοήθεια της amanita muscaria, του γνωστού μανιταριού το οποίο είναι δηλητηριώδες σε μεγάλες δόσεις αλλά ψυχεδελικό (ή τουλάχιστον προκαλεί παραλήρημα) σε μικρές ποσότητες. Ε πρόταση αυτού του βιβλίου –το μαύρο του Ώλαμούτ, σχεδόν καθαρό χασίς με λίγες τζούρες μπελαντόνας και στραμονίου- βασίζεται στα εξής επιχειρήματα: (1) Ρα ισχυρά ετυμολογικά τεκμήρια υποδεικνύουν ότι ο Τασισισμός σχετιζόταν με κάποιον τρόπο με το χασίς. (2) Γίναι απίθανο το κρασί, το όπιο, τα μανιτάρια ή οποιοσδήποτε συνδυασμός αυτών να μπορεί να εξηγήσει τον ετυμολογικό και ιστορικό συσχετισμό του Τασάν με το χασίς. (3) Ώναφέραμε ήδη τους λόγους για τους οποίους είναι αμφίβολο αν η απάντηση είναι το σκέτο χασίς. (4) Ρο στραμόνιο και η μπελαντόνα (σε μικρές δόσεις) δημιουργούν έντονα λαμπερές οπτικές παραισθήσεις, ισχυρότερες ακόμα και από εκείνες που μπορεί να δημιουργήσει το καλύτερο χασίς. (5) Ώυτές οι ουσίες χρησιμοποιούνταν στα Γλευσίνια Κυστήρια και στις ευρωπαϊκές τελετές των μαγισσών που πραγματοποιούνταν την εποχή του Τασάν (βλέπε R.E.L. Masters, Eros and Evil). Θαθώς δεν είναι σκοπός αυτού του βιβλίου να μπερδέψει την πραγματικότητα με τη φαντασία, οφείλουμε να τονίσουμε ότι αυτά τα επιχειρήματα είναι ισχυρά αλλά όχι συντριπτικά. Κπορούν να προταθούν πολλές άλλες εναλλακτικές απαντήσεις, όπως, π.χ., χασίς-μπελαντόνα-μανδραγόρας, χασίς-στραμόνιο-όπιο, χασίς-όπιο-μπελαντόνα, χασίς-όπιο-μπουφοτενίνη,* κ.λ.π., κ.λ.π. Ρο μόνο που μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα είναι ότι ο Τάγκμπαρντ Πελίν επιμένει ότι η σωστή συνταγή είναι χασίς-μπελαντόνα-στραμόνιο (σε αναλογία 20:1:1) και –συνήθως- πιστεύουμε τον Τάγκμπαρντ. Ε ακριβής σχέση ανάμεσα στους Ώσασίνους και τους Γυρωπαίους Ηλλουμινάτους παραμένει ασαφής. Έχουμε δει (αλλά δεν έχουμε πλέον στην κατοχή μας) μια δημοσίευση της Ρζον Κπιρτς Ποσάιτι σύμφωνα με την οποία η συμμαχία ανάμεσα στον Τασισισμό και τους Ηππότες του Λαού ευδοκίμησε και έκτοτε ο ευρωπαϊκός τεκτονισμός βρισκόταν λίγο ή πολύ υπό την επίδραση του Τασισισμού. Ξιο εύλογη είναι η θεωρία του Λταρόλ ότι, αφότου ο Τασισισμός επανεμφανίστηκε ως η σύγχρονη μη βίαιη ισμαηλιτική σέχτα, οι Οοσινάγια (Ξεφωτισμένοι) αντέγραψαν τις παλιές τακτικές τους. Ρους Οοσινάγια αντέγραψαν με τη σειρά τους οι Ώλουμπράντος της Ησπανίας και, τελικώς, οι ΐαυαροί Ηλλουμινάτοι. Νι εννέα βαθμοί της εκπαίδευσης του Τασισισμού, οι δεκατρείς βαθμοί των Ηλλουμινάτων του ΐάισχαουπτ, οι τριάντα δύο βαθμοί του τεκτονισμού, κ.λ.π., είναι, φυσικά, αυθαίρετοι. Νι ΐουδιστές Ζεραβάντα έχουν ένα σύστημα σαράντα διαλογισμών, καθένας εκ των οποίων οδηγεί σε ένα συγκεκριμένο στάδιο ανάπτυξης. Θάποιες σχολές του Ηνδουισμού αναγνωρίζουν μόνο δύο στάδια: την Ντιάνα, την κατάκτηση του προσωπικού εγώ, και την αμάντι την ενότητα με το λον. Ζα μπορούσε κανείς κάλλιστα να προτείνει πέντε βαθμούς ή εκατόν πέντε. Ε κοινή ουσία όλων αυτών των συστημάτων είναι ότι, σε κάποιο σημείο, ο εκπαιδευόμενος χέζεται πάνω του από το φόβο.*

* Νι μεσαιωνικοί μάγοι γνώριζαν πώς να προμηθεύονται μπουφοτενίνη. πως αναφέρει ο Παίξπηρ, την έπαιρναν από το «δέρμα ενός βατράχου». (Π.τ.σ.) * Ν ανθρωπολόγος Θάρλος Θαστανέντα μας προσφέρει έναν ενδιαφέροντα απολογισμό ενός παραδοσιακού συστήματος που χρησιμοποιούν οι κάπως πρωτόγονοι Ηνδιάνοι του Κεξικού και το οποίο, εντούτοις, μοιάζει σε γενικές γραμμές με όλα τα παραπάνω. Ν Θαστανέντα εκπαιδεύτηκε από έναν σαμάνο Αιακί και παρουσιάζει γλαφυρά κάποιες από τις φρίκες του στα βιβλία Η Διδασκαλία του Δον Φουάν, Μια Ξεχωριστή Πραγματικότητα, Σαξίδι στο Ιξτλάν και Ιστορίες Δύναμης. Ν Βον Τουάν χρησιμοποιούσε πεγιότ, στραμόνιο και ένα μαγικό μανιτάρι (πιθανότατα psilosybe Mexicana, το ψυχεδελικό που χρησιμοποίησε ο Ριμ Ιίρι για το πρώτο του ταξίδι). (Π.τ.σ.)

137

Ε διαφορά ανάμεσα σε αυτά τα συστήματα είναι ότι κάποια έχουν ως στόχο να απελευθερώσουν όλους τους υποψηφίους ενώ άλλα, όπως το σύστημα του Παμπάχ και του ΐάισχαουπτ, ενθαρρύνουν επίτηδες την πλειοψηφία των υποψηφίων να παραμένει στην άγνοια, όπου θα μπορούν να τους εκμεταλλεύονται οι ανώτεροί τους στο τάγμα. Ρο ίδιο γενικό παιχνίδι της πεφωτισμένης μειοψηφίας που εκμεταλλεύεται μια πλειοψηφία βυθισμένη στη δεισιδαιμονία παιζόταν στο Ζιβέτ, ώσπου η εισβολή του κινεζικού Θομμουνισμού ανέτρεψε την εξουσία των υψηλών Ιάμα. Κια φιλική παρουσίαση του θιβετιανού συστήματος, η οποία καταβάλλει πολλές προσπάθειες για να το δικαιολογήσει, υπάρχει στο βιβλίο The Hidden Teachings of Tibetan Buddhism της Alexandra David-Neel. Κια εχθρική παρουσίαση από έναν σκεπτικιστή μυστικιστή υπάρχει στο έργο The Confessions of Aleister Crowley. Θάτι άλλο σχετικά με το μαύρο του Ώλαμούτ: είναι ακατάλληλο για τον αμύητο ψυχεδελικό ταξιδιώτη. Αια παράδειγμα, την πρώτη φορά που το δοκίμασε ο Πάιμον Κουν, στις αρχές του 1968, επισκέφτηκε τις τουαλέτες του Κπάιογκραφ Ζίατερ (όπου είχε πάει για να δει το Yellow Submarine60 υπό την επήρεια του ναρκωτικού). Ώφού ολοκληρώθηκε η εκκένωση των εντέρων του, προσπάθησε να κόψει λίγο κωλόχαρτο και είδε με κατάπληξη και τρόμο ότι στο χαρτί που κρεμόταν από το ρολό υπήρχαν τυπωμένα τα λόγια

ΓΞΗΠΕΚΝ ΐΏΏΟΝΗ ΗΙΙΝΚΗΛΏΡΝΗ EWIGE BLUMEΛKRAFT!

Συσικά, μερικές φορές εμφανίζονται τέτοιες ψευδαισθήσεις και υπό την επήρεια κοινής μαριχουάνας ή χασίς – μα δεν πρόκειται για πραγματικές παραισθήσεις. Γξαφανίζονται αν τις κοιτάξεις επίμονα. μως, όσο επίμονα και αν κοιτούσε ο Πάιμον το κωλόχαρτο, εκείνο εξακολουθούσε να γράφει

ΓΞΗΠΕΚΝ ΐΏΏΟΝΗ ΗΙΙΝΚΗΛΏΡΝΗ EWIGE BLUMEΛKRAFT!

Ν Πάιμον επέστρεψε στη θέση του στο θέατρο σοβαρά ταραγμένος. Γπί εβδομάδες μετά από το συμβάν αναρωτιόταν αν οι Ηλλουμινάτοι είχαν κάποιο σατανικό λόγο για να διαβρώσουν τη βιομηχανία χαρτιού υγείας ή αν η όλη εμπειρία ήταν μια αυθεντική παραίσθηση και η πρώτη ένδειξη για το γεγονός ότι, όπως το έθετε, «αυτό το σκατόχορτο μου γαμάει το μυαλό.» Ξοτέ δεν έλυσε το μυστήριο αλλά τελικά σταμάτησε να ανησυχεί για αυτό. σο για τον Τασάν ι Παμπάχ τον Βέκατο και τη Ιατρεία της Καύρης Κητέρας, οι συγγραφείς κατάφεραν να μάθουν ελάχιστα. Θαθώς είναι προφανές ότι σχετίζονται με κάποιον τρόπο με τους Ώσασίνους και με τη λατρεία της Θάλι, Κητέρας της Θαταστροφής, μπορούμε να θεωρήσουμε ότι ανήκουν στους Ηλλουμινάτους ή στην Ξοτζ πλευρά του Ηερού Τάο. Θαθώς φαίνεται ότι είναι μάλλον επιχειρηματίες παρά φανατικοί και καθώς η Θάλι μπορεί να αποτελεί μια όψη της Έριδος, μπορεί κανείς να θεωρήσει ότι ανήκουν στην Λτισκορντιανή ή Τοτζ πλευρά. Πυνεχίζουν το δρόμο τους κρυμμένοι πίσω από αυτές τις εικασίες και τα μυστήρια τριγυρνώντας και κηρύσσοντας κάποια φάνκι δόγματα για τους Ώσπρουλιάρηδες. Ίσως σκοπεύουν να προδώσουν τους πάντες και να την κάνουν με τα λάφυρα την κατάλληλη στιγμή - από την άλλη, ίσως είναι οι μοναδικοί πραγματικά αφοσιωμένοι επαναστάτες στην πιάτσα. «Ρίποτα δεν είναι τόσο βαρύ ώστε να μην μπορείς να το κλωτσήσεις στον κώλο και όλα είναι κουλ, μωρό μου,» είναι η μοναδική σύνοψη της

60 Ώριστουργηματική ταινία κινουμένων σχεδίων με τους Beatles. Βείτε την οπωσδήποτε. Ρο υποβρύχιο του Τάγκμπαρντ δεν είναι χρυσό κατά τύχη. (Π.τ.μ.)

138

προσωπικής φιλοσοφίας του που μας έδωσε ο Τασάν ι Παμπάχ ο Βέκατος. Γίναι ζόρικος μάγκας και δεν τον πιέσαμε πολύ. ΠΑΡΑΡΣΗΜΑ ΣΖΑΝΣΙ 23 ΚΙΝΣΟΤ Αλωσσολόγοι και ετυμολόγοι έχουν ωθήσει την καθόλου αμελητέα φαντασία τους στα όριά της προσπαθώντας να εξηγήσουν αυτήν την έκφραση. Ε λέξη κιντού ανάγεται στην παλαιότερη σκένταντλ (skedaddle) και από εκεί στην αρχαία ελληνική λέξη σκενδάννυμι, «σκορπίζω». Συσικά, το 23 έχει προκαλέσει ακόμα πιο δημιουργικές προσπάθειες σε αυτούς τους κύκλους, καθώς αγνοούν τις μυστικές διδασκαλίες της Καγείας. Ένας θεωρητικός ο οποίος παρατήρησε ότι ο Πίντνεϊ Θάρτον είναι ο εικοστός τρίτος άνθρωπος που αποκεφαλίζεται στην τελευταία σκηνή της Ιστορίας Δύο Πόλεων του Λτίκενς,* υπέθεσε ότι οι θεατρόφιλοι που επιθυμούσαν να βγουν από το θέατρο πριν από το πλήθος μετρούσαν τις εκτελέσεις και «skidoo’d» προς τις εξόδους όταν έφταναν στην εικοστή τρίτη. Ένας άλλος εξέχων λόγιος υποθέτει ότι η έκφραση έχει κάποια σχέση με όσους άραζαν δίπλα στο παλιό Θτίριο Σλέιτιρον, στην Γικοστή Ρρίτη Νδό της Λέας όρκης –μια γωνία διάσημη για τους ανέμους της- για να δουν τις γυναικείες φούστες να σηκώνονται από την αύρα. ταν έρχονταν οι μπάτσοι, εκείνοι την έκαναν «skidoo». Άλλοι συλλογίστηκαν με ελάχιστη πειστικότητα πάνω στο σήμα 23 του παλιού τηλέγραφου, το οποίο σημαίνει (χονδρικά) «σταματήστε τη μετάδοση» ή, για να το θέσουμε ωμά, «σκασμός». Θανείς δεν γνωρίζει γιατί οι τηλεγραφητές επέλεξαν να συνδέσουν αυτό το νόημα με το 23. Ε πραγματική προέλευση του μυστηρίου είναι ένα καλά φυλαγμένο μυστικό των Βικαιωμένων Ώρχαίων του Κούμου. Ν Πάιμον δεν είχε φτάσει ακόμα στο βαθμό στον οποίο διδάσκεται το μυστικό. Φστόσο, ο Λτίλινγκερ είχε φτάσει σε αυτόν το βαθμό και χρησιμοποιεί τον τύπο αρκετά σωστά στη σκηνή με τη ληστεία της τράπεζας στο Ρρίτο Ρριπ. Ρο δημοσίευσε ο «Ώδερφός Ξερντουράμπο» (ο Άλιστερ Θρόουλι) στο Βιβλίο των Χεμάτων (ιδιωτική έκδοση, 1915, επανέκδοση από τον οίκο Samuel Weiser Inc., Λέα όρκη, 1970). Ρο κείμενο του ξορκιού καταλαμβάνει ολόκληρο το Θεφάλαιο 23 εκείνου του αλλόκοτου μικρού βιβλίου και έχει ως εξής: ΚΕΥΑΛΗ ΚΓ (23) SKIDOO Ξοιος νιώθει άνετα στο Τάνι του; ΐγες έξω. Κεγάλος είναι ο κόσμος και ψυχρός. ΐγες έξω. Γίσαι πια μυημένος. ΐγες έξω. Κα δεν μπορείς να βγεις από το δρόμο που μπήκες μέσα. Ν Βρόμος για να βγεις είναι Ν ΒΟΝΚΝΠ. ΐγες έξω. Αιατί ΓΜΦ είναι η Ώγάπη, η Ποφία και η Ησχύς. ΐγες ΓΜΦ. Ών έχεις ήδη το Φ, βρες το ΜΦ. Έπειτα βρες το Γ.

* Κια λογοτεχνική αναφορά την οποία παρέβλεψε ο Πάιμον Κουν λόγω των μοντερνιστικών τάσεών του. (Π.τ.σ.)

139

Θαι επιτέλους θα βγεις ΓΜΦ61. Βεν επιτρέπεται να εξηγήσουμε πλήρως αυτό το ξόρκι αλλά μπορούμε να δηλώσουμε με κάποια επιφύλαξη ότι το Ρ είναι η ένωση του σεξ και του θανάτου, Ραύ, η Οόδινη Πταύρωση. UT είναι η Νυτγκίτα στις Νυπανισάδες και Ν είναι το Ζετικό Θενό.* ΠΑΡΑΡΣΗΜΑ ΒΑΟΤ ΛΙΝΑΡΟΝΟΜΙΜΑ ΚΑΙ ΚΑΝΝΑΒΟΝΟΜΙΜΑ Ρο λιναρονόμισμα εισήχθη για πρώτη φορά στις Λτισκορντιανές ομάδες από το μυστηριώδη Καλακλύβα το Λεότερο, K.S.C., το 1968. Ρο επόμενο έτος ο Βόκτωρ Κόρντεκαϊ Καλιγκνάτους, Θ.Λ.S., εισήγαγε το κανναβονόμισμα. (Πτο μυθιστόρημα, σε μια από τις ελάχιστες αποκλίσεις μας από την ιστορική αλήθεια, μεταφέρουμε αυτά τα νομίσματα πίσω στο χρόνο και αποδίδουμε το κανναβονόμισμα στους Βικαιωμένους Ώρχαίους του Κούμου.) Ε ιδέα πίσω από το λιναρονόμισμα είναι, φυσικά, παλιά όσο και η ιστορία. Ηδιωτικό χρήμα υπήρχε πολύ πριν να υπάρξει κυβερνητικό χρήμα. Ε πρώτη επαναστατική (ή ρεφορμιστική) χρήση αυτής της ιδέας, ως ένα είδος ελέγχου της τοκογλυφίας και των υψηλών επιτοκίων, ήταν η ίδρυση των «Ρραπεζών της Γυλάβειας» από το Βομινικανό Ράγμα της Θαθολικής Γκκλησίας κατά τον ύστερο μεσαίωνα. (ΐλέπε Tawney, Religion and the Rise of Capitalism.) Ώφού οι Βομινικανοί ανακάλυψαν ότι το κήρυγμα εναντίον της τοκογλυφίας δεν αποθάρρυνε τους τοκογλύφους, ίδρυσαν δικές τους τράπεζες και παρείχαν δάνειο δίχως τόκους. Ώυτός ο «ηθικός ανταγωνισμός» (όπως τον απεκάλεσε αργότερα ο Josiah Warren) έδιωξε τις εμπορικές τράπεζες από τις περιοχές όπου δρούσαν οι Βομινικανοί. Ξαρόμοιο ιδιωτικό νόμισμα, με χαμηλό τόκο (αλλά όχι δίχως καθόλου τόκο) παρείχαν οι τράπεζες της Πκωτίας, ώσπου η βρετανική κυβέρνηση, ενεργώντας υπέρ του μονοπωλίου της Ρράπεζας της Ώγγλίας, σταμάτησε αυτήν την άσκηση ελεύθερης αγοράς. (ΐλέπε Muellen, Free Banking.) Ε ίδια ιδέα δοκιμάστηκε με επιτυχία στις αμερικανικές αποικίες πριν από την Γπανάσταση και κατεστάλη ξανά από τη βρετανική κυβέρνηση. Θάποιοι αιρετικοί ιστορικοί θεωρούν αυτό το γεγονός πιο άμεση αιτία της Ώμερικανικής Γπανάστασης από τη φορολογία που αναφέρεται στα περισσότερα σχολικά εγχειρίδια. (ΐλέπε Ezra Pound, Impact, καθώς και τις πηγές που αναφέρονται εκεί.) Θατά το δέκατο ένατο αιώνα πολλοί αναρχικοί και ατομικιστές επιχείρησαν να εκδώσουν ιδιωτικά νομίσματα χαμηλού τόκου ή δίχως καθόλου τόκο. Ρο Mutual Banking του Colonel William Greene και το True Civilization του Josiah Warren είναι καταγραφές δύο τέτοιων προσπαθειών από τους υποκινητές τους. Ν Lysander Spooner, αναρχικός και συνταγματολόγος, υποστήριξε εκτεταμένα ότι το Θογκρέσο δεν είχε το δικαίωμα να καταστέλλει αυτά τα ιδιωτικά νομίσματα (βλέπε το έργο του Our Financiers: Their Ignorance,

61 Ρο ποίημα περιέχει ένα πλήθος λογοπαιγνίων. Αια παράδειγμα, ανάμεσα στις λέξεις «Inn» (χάνι), «in» (μέσα) και «in-itiate» (μυημένος). Αια να κατανοήσετε την επόμενη παράγραφο θυμηθείτε ότι το «ΓΜΦ» είναι «OUT» στα αγγλικά. (Π.τ.μ.). * Ν Σίσιον Ρσιπς, όπως και οι άλλοι χαρακτήρες μας, είχε την ευκαιρία να εξετάσει το χειρόγραφο του μυθιστορήματος πριν από την έκδοση και να διορθώσει τα λάθη που είχαν ενδεχομένως τρυπώσει στο κείμενο. Αια αυτό το παράρτημα είπε τα εξής: «Ξιστεύω ότι με εμπαίζουν ξανά, φίλοι μου. ποψιάζομαι ότι ο Θρόουλι το έγραψε αυτό το 1915 για να σπάσει πλάκα με τους αναγνώστες του και εσείς το βρήκατε και προσθέσατε μια αναφορά σε έναν μαγικό τύπο που χρησιμοποίησε ο Λτίλινγκερ στην ιστορία σας για να μπορέσετε να γράψετε αυτό το παράρτημα και να τον “εξηγήσετε”.» Ώυτός ο σκεπτικισμός που διυλίζει τον κώνωπα και καταπίνει την κάμηλο μπορεί να συγκριθεί με τη στάση του ΐιβλικού Σονταμενταλιστή που διατείνεται ότι ο JHVH δημιούργησε το σύμπαν μέσα σε έξι ημέρες το 4004 π.Τ. αλλά περιέλαβε σε αυτό απολιθώματα και άλλα παραπλανητικά στοιχεία για να τον κάνει να φαίνεται παλαιότερος. Ζα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί στο ίδιο πνεύμα ότι ο κόσμος εμφανίστηκε μέσα από το Θενό πριν από ένα δευτερόλεπτο μαζί με εμάς και τις ψευδείς αναμνήσεις μας. (Π.τ.σ.)

140

Usurpations and Frauds). Ν James M. Martin στο βιβλίο Men Against the State και ο Rudolph Rocker στο Pioneers of American Freedom (ειρωνικός τίτλος, καθώς όλοι οι πρωτοπόροι ηττήθηκαν στις μεγάλες μάχες τους) προσφέρουν μια γενική εξέταση αυτών των εγχειρημάτων υπέρ της ελεύθερης αγοράς, τα οποία συνέτριψε το Θαπιταλιστικό Θράτος. Ν Lawrence Labadie από το Πάφερν της Λέας όρκης έχει συλλέξει (αλλά δεν έχει δημοσιεύσει ακόμα) καταγραφές 1000 τέτοιων πειραμάτων. Ένας από τους συγγραφείς αυτού του βιβλίου, ο Οόμπερτ Άντον Νυίλσον, ανακάλυψε το 1962 την ιστορία ενός νομίσματος μηδενικού τόκου το οποίο εκδόθηκε ιδιωτικά στο Αέλοου Ππρινγκς του Νχάιο την εποχή της Κεγάλης Θρίσης, τη δεκαετία του 1930. (Γπρόκειτο για ένα μέτρο ανάγκης από κάποιους τοπικούς επιχειρηματίες οι οποίοι δεν εκτιμούσαν πλήρως τη βασική αρχή αυτής της πρακτικής. Γγκαταλείφθηκε μόλις έληξε η κρίση και ο Οούσβελτ άρχισε να μας κατακλύζει με τραπεζογραμμάτια του Νμοσπονδιακού Ώποθεματικού.) Νι φιλελεύθεροι ιστορικοί απορρίπτουν παραδοσιακά τέτοια εγχειρήματα ως «σχέδια γελοίου χρήματος». Ξοτέ δεν εξήγησαν γιατί είναι λιγότερο γελοίο το κυβερνητικό χρήμα. (Αια παράδειγμα, το χρήμα που χρησιμοποιείται σήμερα στις ΕΞΏ αξίζει το 47 τοις εκατό της «δηλωμένης» ονομαστικής αξίας του). Θάθε χρήμα είναι γελοίο αν το σκεφτούμε λιγάκι αλλά κανένα ιδιωτικό νόμισμα το οποίο θα ανταγωνιζόταν άλλα νομίσματα σε μια ελεύθερη αγορά δεν θα μπορούσε να είναι τόσο κωμικό (και τραγικό) όσο τα χαρτονομίσματα που φέρουν τη μαγική σφραγίδα του Ζείου Παμ - και τα οποία υποστηρίζονται μόνο από την υπόσχεση (ή την απειλή) του ότι, ο κόσμος να χαλάσει, θα τα βγάλει πέρα φορολογώντας τους απογόνους μας επ άπειρον για να πληρώσει τους τόκους. Ρο λεγόμενο Γθνικό Τρέος δεν είναι βεβαίως τίποτα άλλο από το χρέος που οφείλουμε στους τραπεζίτες οι οποίοι «δάνεισαν» αυτά τα χρήματα στον Ζείο αφού εκείνος είχε την ευγένεια να τους προσφέρει την πίστωση που τους επέτρεψε να παρέχουν αυτό το δάνειο. Ρο κανναβονόμισμα, ή ακόμα και το λυσεργονόμισμα ή το πεγιοτονόμισμα, δεν θα μπορούσαν ποτέ να είναι τόσο φαιδρά όσο αυτό το σύστημα, το οποίο θα μπορούσαν να έχουν ονειρευτεί μόνο οι Ηλλουμινάτοι (αν υπάρχουν πραγματικά). Ρο σύστημα έχει μόνο ένα πλεονέκτημα: κάθε χρόνο κάνει τους τραπεζίτες πλουσιότερους. Θανείς άλλος, από το βιομηχανικό κεφαλαιοκράτη ή «καπετάνιο της βιομηχανίας» μέχρι τον ανθρακωρύχο δεν ωφελείται από αυτό με κάποιον τρόπο και όλοι πληρώνουν τους φόρους τους, με τους οποίους πληρώνονται οι τόκοι που κάνουν πλουσιότερους τους τραπεζίτες. Ών δεν υπήρχαν οι Ηλλουμινάτοι, θα ήταν αναγκαίο να εφευρεθούν – ο μόνος τρόπος για να εξηγήσουμε ένα τέτοιο σύστημα είναι η ύπαρξη κάποιων κυνικών που πιστεύουν ότι η ανθρώπινη ηλιθιότητα δεν έχει όριο. Ε ιδέα πίσω από το κανναβονόμισμα είναι πιο ριζοσπαστική από την έννοια του ιδιωτικού νομίσματος. Ρο κανναβονόμισμα, όπως χρησιμοποιείται στο μυθιστόρημα, οδηγεί σε υποτίμηση του κυβερνητικού χρήματος. Έτσι, δεν είναι απλώς ένα νόμισμα μηδενικού τόκου αλλά ένα νόμισμα αρνητικού τόκου. Ν δανειστής κυριολεκτικά πληρώνει το δανειζόμενο ώστε να το πάρει για ένα χρονικό διάστημα. Ρο επινόησε ο Αερμανός οικονομολόγος επιχειρήσεων Silvio Gessel και περιγράφεται στο έργο του Natural Economic Order και στο βιβλίο του καθηγητή Irving Fisher Stamp Script. Ν Λόμος του Ακρέσαμ, όπως και οι περισσότεροι «νόμοι» που διδάσκονται στα πανεπιστήμια που στηρίζονται από το Θράτος, δεν είναι και πολύ αληθής (τουλάχιστον όχι με τη μορφή που διδάσκεται συνήθως). Η πρόταση «το κακό χρήμα εκτοπίζει το καλό» ισχύει μόνο σε εξουσιαστικές κοινωνίες, όχι σε ελευθεριακές κοινωνίες. (Ν Ακρέσαμ ήταν αρκετά νηφάλιος ώστε να δηλώσει ρητά ότι περιέγραφε μόνο εξουσιαστικές κοινωνίες. Ε δική του διατύπωση του «Λόμου» του ξεκινά με τα λόγια «Ών ο βασιλιάς εκδώσει δύο νομίσματα….,» υπονοώντας ότι πρέπει να υπάρχει Θράτος για να λειτουργεί ο «Λόμος». ε μια ελευθεριακή κοινωνία το καλό χρήμα πάντα εκτοπίζει το κακό. Ώυτή η ουτοπική πρόταση –την οποία θα αντιμετωπίσει με οξύ σκεπτικισμό ο σώφρων αναγνώστης- αποδεικνύεται με αυστηρό λογικό

141

συλλογισμό βασισμένο στα αξιώματα της οικονομικής στο βιβλίο The Cause of Business Depressions των Hugo Bilgrim και Edward Levy.* ΠΑΡΑΡΣΗΜΑ ΖΑΩΝ ΙΔΙΟΚΣΗΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΝΟΜΙΑ

Ε ιδιοκτησία είναι κλοπή. -Ξ.Δ. ΞΟΝΛΡΝΛ

Ε ιδιοκτησία είναι ελευθερία.

-Ξ.Δ. ΞΟΝΛΡΝΛ

Ε ιδιοκτησία είναι αδύνατη. -Ξ.Δ. ΞΟΝΛΡΝΛ

Ε συνέπεια είναι ο καλικάντζαρος των μικρών μυαλών.

-ΟΏΙΣ ΝΏΙΛΡΝ ΓΚΓΟΠΝΛ ταν ο Ξρουντόν συσσώρευε αυτές τις αντιφάσεις δεν φερόταν απλώς σαν τυπικός Αάλλος. Ξροσπαθούσε να υποδηλώσει ότι η αφαίρεση «ιδιοκτησία» καλύπτει ένα πλήθος φαινομένων, κάποια από τα οποία είναι ολέθρια και κάποια ευεργετικά. Ώς δανειστούμε ένα αναλυτικό εργαλείο των σημασιολόγων και ας εξετάσουμε αυτήν την τριάδα προσθέτοντας υποστίξεις για τη μέγιστη δυνατή σαφήνεια. «Ε ιδιοκτησία1 είναι κλοπή» σημαίνει ότι η ιδιοκτησία1, την οποία δημιούργησαν οι τεχνητοί νόμοι της φεουδαρχικής, της καπιταλιστικής και άλλων εξουσιαστικών κοινωνιών, βασίζεται στην ένοπλη ληστεία. Αια παράδειγμα, οι τίτλοι ιδιοκτησίας γης αποτελούν ξεκάθαρα δείγματα της ιδιοκτησίας1. Ρα πρώτα μέσα συναλλαγών ήταν τα ξίφη και τα πιστόλια. «Ε ιδιοκτησία2 είναι ελευθερία» σημαίνει ότι η ιδιοκτησία2, αυτή που θα παραχωρείται εθελοντικά σε μια εθελοντική (αναρχική) κοινωνία αποτελεί το θεμέλιο της ελευθερίας σε μια τέτοια κοινωνία. σο περισσότερο αναμιγνύονται και αλληλοδιαχέονται τα συμφέροντα των ανθρώπων, όπως συμβαίνει στον κολεκτιβισμό, τόσο περισσότερο θα πατάει ο ένας στα δάχτυλα του άλλου. Κόνο όταν οι κανόνες του παιχνιδιού δηλώνουν ξεκάθαρα ότι «Ώυτό είναι δικό μου και αυτό δικό σου» και μόνο όταν όλοι οι παίκτες αποδέχονται εθελοντικά το παιχνίδι, μπορεί να επιτευχθεί η πραγματική ανεξαρτησία. «Ε ιδιοκτησία3 είναι αδύνατη» σημαίνει ότι η ιδιοκτησία3 (=ιδιοκτησία1) δημιουργεί τόσες πολλές συγκρούσεις συμφερόντων που η κοινωνία βρίσκεται σε συνεχή ακήρυχτο εμφύλιο πόλεμο και τελικώς, αναπόφευκτα, αυτοκαταστρέφεται (μαζί με τις ιδιοκτησίες 1 και 2). Κε λίγα λόγια, ο Ξρουντόν προέβλεψε με τον τρόπο του την Ώρχή Πνάφου. Ξροέβλεψε επίσης ότι ο κομμουνισμός απλώς θα παρέτεινε και θα επέτεινε τις συγκρούσεις και ότι η αναρχία είναι η μοναδική βιώσιμη εναλλακτική λύση σε αυτό το χάος. Βεν ισχύει βέβαια ότι η ιδιοκτησία2 μπορεί να υπάρξει μόνο σε μια πλήρως εθελοντική κοινωνία. Ξολλές μορφές της υπάρχουν ήδη. Ρο σφάλμα των περισσότερων υποτιθέμενων

* Νι οικονομολόγοι μπορούν να «αποδείξουν» όλων των ειδών τα πράγματα ξεκινώντας από αξιώματα και ελάχιστα από αυτά αποδεικνύονται αληθή. Λαι. Ώφήσαμε για μια υποσημείωση την πληροφορία ότι έχουν καταγραφεί τουλάχιστον τέσσερις εμπειρικές αποδείξεις της αντιστροφής του Λόμου του Ακρέσαμ. Νι τρεις από αυτές, σε μικρές κοινότητες πιονέρων στις ΕΞΏ την περίοδο 1830-1860 αναφέρονται στο βιβλίο του Josiah Warren True Civilization. Ε τέταρτη, σε σύγχρονους φοιτητές σε ένα εργαστήριο ψυχολογίας, αποτελεί το αντικείμενο της μεταπτυχιακής εργασίας του βοηθού καθηγητή Don Werkheiser του Central State College στο Wilberforce του Νχάιο. (Π.τ.σ.)

142

δεξιών ελευθεριακών –ιδιαιτέρως των οπαδών (!) της ανεκδιήγητης Ayn Rand- είναι ότι υποθέτουν ότι κάθε ιδιοκτησία1 είναι ιδιοκτησία2. Ρη διάκριση μπορεί να κάνει κάθε άνθρωπος με IQ υψηλότερο του 70 και είναι εξωφρενικά απλή. Κπορούμε να διαπιστώσουμε για ποιο είδος ιδιοκτησίας πρόκειται αν ρωτάμε, για κάθε τίτλο ιδιοκτησίας που μας ζητάν να αποδεχτούμε ή ζητάμε από άλλους να αποδεχτούν, «Ώυτός ο τίτλος θα ήταν σεβαστός σε μια ελεύθερη κοινωνία ορθολογιστών ή απαιτείται η ένοπλη ισχύς ενός Θράτους ώστε να υποχρεωθούν οι άνθρωποι να τον σέβονται;» Ών πρόκειται για το πρώτο, είναι ιδιοκτησία2 και αποτελεί ελευθερία. Ών πρόκειται για το δεύτερο, είναι ιδιοκτησία1 και αποτελεί κλοπή. ΠΑΡΑΡΣΗΜΑ ΣΕΘ Η ΠΑΡΑΙΣΗΗ ΣΟΤ ΦΑΓΚΜΠΑΡΝΣ σοι αναγνώστες δεν κατανοούν τη σκηνή όπου ο Τάγκμπαρντ παραιτείται υπέρ της Βεσποινίδος Ξορτινάρι πρέπει να προσπαθήσουν ξανά. Ώπό τη στιγμή που θα την κατανοήσουν, θα έχουν κατανοήσει τα περισσότερα μυστήρια όλων των σχολών του μυστικισμού. ΠΑΡΑΡΣΗΜΑ ΛΑΜΕΝΣ ΟΙ ΣΕΦΝΙΚΕ ΣΗ ΜΑΓΕΙΑ Ξροφανώς ο ανθρώπινος εγκέφαλος λειτουργεί σύμφωνα με κάποια παραλλαγή της διάσημης αρχής που διατυπώνεται στο Κυνήγι του Υιρχαρία: «Ώυτό που σου λέω τρεις φορές είναι αληθές.»

-NORBERT WEINER, Cybernetics Ε σημαντικότερη ιδέα στο Βιβλίο της Απόκρυφης Μαγείας του Άμπρα-Μέρλιν του Μάγου είναι ο φαινομενικά απλός τύπος «Λα επικαλείσαι συχνά.» Ε πιο επιτυχημένη μορφή θεραπείας για τις λεγόμενες νοητικές διαταραχές, η Πυμπεριφορική Ζεραπεία των Ξαβλόφ, Πκίνερ, ΐόλπε κ.α. θα μπορούσε να συνοψιστεί σε δύο παρόμοιες λέξεις: «Λα ενισχύεις συχνά.» (Πτην πράξη, η «ενίσχυση» σημαίνει ό,τι και ο όρος «επιβράβευση» των κοινών θνητών. Ε ουσία της Πυμπεριφορικής Ζεραπείας είναι η επιβράβευση της επιθυμητής συμπεριφοράς. «Φς δια μαγείας,» η συμπεριφορά αρχίζει να εμφανίζεται όλο και συχνότερα καθώς συνεχίζονται οι επιβραβεύσεις.) πως γνωρίζουν όλοι, η διαφήμιση βασίζεται στο αξίωμα «Λα επαναλαμβάνεις συχνά.» σοι πιστεύουν ότι είναι «υλιστές» και νομίζουν ότι ο «υλισμός» απαιτεί να αρνηθούν κάθε γεγονός που δεν προσαρμόζεται στον ορισμό που έχουν για την «ύλη» είναι απρόθυμοι να παραδεχτούν τον τεκμηριωμένο και εκτενή κατάλογο ατόμων που έχουν θεραπευτεί από σοβαρές παθήσεις μέσω αυτής της χυδαίας και γελοίας μορφής μαγείας που είναι γνωστή ως Τριστιανική Γπιστήμη. Φστόσο, ο αναγνώστης που επιθυμεί να κατανοήσει αυτό το κλασικό έργο αθάνατης λογοτεχνίας πρέπει να αναλύσει τα βαθύτερα νοήματά του με καθοδηγητική αρχή την επίγνωση ότι δεν υπάρχει ουσιώδης διαφορά ανάμεσα στη μαγεία, τη Πυμπεριφορική Ζεραπεία, τη διαφήμιση και τη Τριστιανική Γπιστήμη. λα αυτά μπορούν να συμπυκνωθούν στον απλό τύπο «Λα επικαλείσαι συχνά» του Άμπρα-Κέρλιν. πως λέει ο Πάιμον Κουν, η πραγματικότητα είναι θερμοπλαστική, όχι θερμοσκληραινόμενη. Βεν είναι απλώς Silly-Putty62, όπως ισχυρίστηκε κάποτε ο κύριος Ξολ

62 Ώνόργανο πολυμερές ελαστικό υλικό που μπορεί να αναπηδά, να σπάει αν δεχτεί ισχυρό χτύπημα και να ρέει σαν υγρό. (Π.τ.μ.)

143

Θράσνερ, αλλά πλησιάζει το Silly-Putty πολύ περισσότερο από όσο γενικά συνειδητοποιούμε. Ών σας λένε αρκετά συχνά ότι «η Κπαντβάισερ είναι ο βασιλιάς της μπύρας,» τελικά η Κπαντβάισερ θα αποκτήσει καλύτερη γεύση –ίσως πολύ καλύτερη- από όσο πριν να πραγματοποιηθεί το μαγικό ξόρκι. Ών ένας συμπεριφοριστής που πληρώνεται από τους κομμουνιστές σε επιβραβεύει κάθε φορά που επαναλαμβάνεις ένα κομμουνιστικό σύνθημα, θα το επαναλαμβάνεις συχνότερα και θα αρχίσεις να κλίνεις ανεπαίσθητα προς το ίδιο είδος πεποίθησης που τρέφουν για τα μάντρα τους οι Τριστιανοί Γπιστήμονες. Θαι αν ένας Τριστιανός Γπιστήμονας λέει κάθε μέρα στον εαυτό του ότι το έλκος του εξαφανίζεται, το έλκος θα εξαφανιστεί ταχύτερα από όσο θα εξαφανιζόταν αν δεν είχε υποβάλλει τον εαυτό του σε αυτήν την αυτοσχέδια διαφημιστική εκστρατεία. Ρέλος, αν ένας μάγος καλεί τον Κέγα Ζεό Ξάνα αρκετά συχνά, ο Κέγας Ζεός Ξαν θα εμφανιστεί με την ίδια βεβαιότητα που εμφανίζεται ετεροφυλοφιλική συμπεριφορά σε ομοφυλόφιλους υπό τον χειρισμό (ή την κακοποίηση) της Πυμπεριφορικής Ζεραπείας. Ρο αντίθετο και συμπληρωματικό του «Λα επικαλείσαι συχνά» είναι «Λα διώχνεις συχνά.» Ν μάγος που επιθυμεί την εμφάνιση του Ξάνα θα καλεί τον Ξάνα άμεσα και λεκτικά δημιουργώντας Ξανικές συνθήκες στο ναό του, θα ενισχύει τις συνδέσεις με τον Ξάνα σε κάθε χειρονομία και σε κάθε κομμάτι της επίπλωσης, θα χρησιμοποιεί τα χρώματα και τα αρώματα που συνδέονται με τον Ξάνα κ.λ.π. αλλά, επίσης, θα διώχνει λεκτικά τους άλλους θεούς, θα τους διώχνει αφαιρώντας τα έπιπλα, τα χρώματα και τα αρώματα που συνδέονται με εκείνους και θα τους διώχνει με κάθε άλλο δυνατό τρόπο. Ν Πυμπεριφορικός Ζεραπευτής το ονομάζει αυτό «αρνητική ενίσχυση» και, όταν θεραπεύει έναν ασθενή που φοβάται τους ανελκυστήρες δεν αρκείται στο να ενισχύει (επιβραβεύει) κάθε περίπτωση στην οποία ο ασθενής μπαίνει σε ανελκυστήρα δίχως να φοβάται αλλά ενισχύει αρνητικά (τιμωρεί) κάθε ένδειξη φόβου εκ μέρους του ασθενούς. Ν Τριστιανός Γπιστήμονας χρησιμοποιεί βέβαια ένα μάντρα ή ξόρκι το οποίο ενισχύει την υγεία και ενισχύει αρνητικά (διώχνει) την ασθένεια.* Κε παρόμοιο τρόπο, μια διαφήμιση δεν κινητοποιεί απλώς τον ακροατή προς το διαφημιζόμενο προϊόν αλλά αποθαρρύνει και το ενδιαφέρον του για όλους τους «ψεύτικους θεούς» υπάγοντας τους στην κατηγορία της μισητής και ποταπής Κάρκας Τ. Ν υπνωτισμός, η συζήτηση και αμέτρητα άλλα παιχνίδια έχουν τον ίδιο μηχανισμό: Να επικαλείσαι συχνά και Να διώχνεις συχνά. Ν αναγνώστης που θέλει να κατανοήσει βαθύτερα αυτό το επιχείρημα μπορεί να ελέγξει στην πράξη αυτές τις αρχές. Ών φοβάστε ότι, στο χριστιανικό περιβάλλον όπου ζούμε, υπάρχει ο κίνδυνος να πάρετε πολύ στα σοβαρά το μάντρα της Τριστιανικής Γπιστήμης, δοκιμάστε αντί για αυτό το εξής απλό πείραμα. Αια σαράντα μέρες και σαράντα νύχτες να ξεκινάτε τη μέρα σας καλώντας και εξυμνώντας τον κόσμο καθεαυτό ως έκφραση των αιγυπτιακών θεοτήτων. Ρην αυγή να απαγγέλετε τους εξής στίχους: Γυλογώ τον Οα, τον άγριο ήλιο που μας φωτίζει φλεγόμενος Γυλογώ την Ίσιδα-Πελήνη μέσα στη νύχτα Γυλογώ τον αέρα, τον ρο-γεράκι Γυλογώ τη γη στην οποία βαδίζω

* Ρο βασικό μάντρα της Τριστιανικής Γπιστήμης, γνωστό ως «Ε Γπιστημονική Βιατύπωση της Όπαρξης», είναι το παρακάτω: «Βεν υπάρχει ζωή, αλήθεια, ευφυία ούτε υπόσταση στην ύλη. λα είναι άπειρος νους και η άπειρη εκδήλωσή του, διότι ο Ζεός είναι το παν στα πάντα, το Ξνεύμα είναι η αθάνατη αλήθεια: η ύλη είναι θανάσιμο σφάλμα. Ρο Ξνεύμα είναι το πραγματικό και το αιώνιο. Ε ύλη είναι το μη πραγματικό και το προσωρινό. Ρο Ξνεύμα είναι ο Ζεός και ο άνθρωπος είναι η εικόνα και η ομοίωσή Ρου. Γπομένως ο άνθρωπος δεν είναι υλικός, είναι πνευματικός.» Ρο γεγονός ότι αυτές οι δηλώσεις, σύμφωνα με τα επιστημονικά κριτήρια, «στερούνται νοήματος», «είναι μη λειτουργικές» και «αστήρικτες» δεν έχει καμία σημασία. Έχουν αποτέλεσμα. Βοκιμάστε τις και θα το διαπιστώσετε μόνοι σας. πως έγραψε ο Άλιστερ Θρόουλι, που δεν ήταν καθόλου φίλος της κυρίας Έντι, «Ώρκετά πια με το Γπειδή! Κακάρι να το φάνε τα σκυλιά!» (Π.τ.σ.)

144

Λα επαναλαμβάνετε τους στίχους με την ανατολή της σελήνης. Πυνεχίστε για σαράντα μέρες και νύχτες. Κπορούμε να πούμε ανεπιφύλακτα ότι, το λιγότερο, θα νιώθετε πιο ευτυχισμένοι και περισσότερο στο σπίτι σας σε αυτήν τη γωνιά του γαλαξία (και θα κατανοήσετε καλύτερα τη στάση του Ώνκλ Ρζον Σέδερ απέναντι στον πλανήτη μας). Ρο μέγιστο που μπορεί να σας συμβεί είναι να αποκομίσετε οφέλη πέρα από κάθε προσδοκία σας και να αρχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτό το μάντρα για την υπόλοιπη ζωή σας. (Ών τα αποτελέσματα είναι εξαιρετικά καλά, μπορείτε να αρχίσετε να πιστεύετε στους θεούς της αρχαίας Ώιγύπτου.) Πτα βιβλία You Are Not the Target (ο τίτλος αποτελεί ένα πανίσχυρο μάντρα!) της Laura Archera Huxley, Gestalt Therapy των Perls, Heferline και Goodman και Mind Games των Masters και Houston μπορείτε να βρείτε μερικές μαγικές τεχνικές που δεν θα προσβάλλουν τον ορθολογισμό κανενός υλιστή. Συσικά σε όλες αυτές τις περιπτώσεις προγραμματίζετε το δικό σας τριπ μέσω του χειρισμού κατάλληλων δεσμών λέξεων, ήχου, εικόνας και συναισθηματικής ενέργειας (πράνα). Ε όψη της μαγείας που μπερδεύει, σαστίζει και προκαλεί τη σύγχρονη νοοτροπία είναι αυτή στην οποία ο χειριστής προγραμματίζει το τριπ κάποιου άλλου δρώντας από απόσταση. Πύμφωνα με αυτήν τη νοοτροπία είναι απίστευτο και προσβλητικό να ισχυριστεί κανείς ότι ο φίλος μας ο κύριος Λκρούμαχ Σουμπάρ θα μπορούσε να προγραμματίσει έναν πονοκέφαλο για τον Ξρόεδρο των Ενωμένων Ξολιτειών. Ν σύγχρονος ορθολογιστής θα μπορούσε ίσως να δεχτεί ότι ένας τέτοιος χειρισμός ενέργειας είναι δυνατός αν ο Ξρόεδρος πληροφορηθεί τα ξόρκια του κυρίου Σουμπάρ αλλά δεν πρόκειται να δεχτεί ότι το κόλπο λειτουργεί εξίσου καλά όταν το αντικείμενο δεν έχει συνειδητή επίγνωση της κατάρας. Ε μαγική θεωρία ότι 5 = 6 δεν πείθει έναν τέτοιο σκεπτικιστική και οι μάγοι δεν έχουν προτείνει ακόμα μια καλύτερη θεωρία. Ρότε ο υλιστής υποθέτει ότι όλες οι περιπτώσεις όπου φάνηκε να λειτουργεί η μαγεία με αυτόν τον τρόπο είναι ψευδαισθήσεις, αυταπάτες, παραισθήσεις, «συμπτώσεις»,* παρεξηγήσεις, «τύχη», ατύχημα ή σκέτη απάτη. Βεν αντιλαμβάνεται ότι αυτός ο ισχυρισμός ισοδυναμεί με την παραδοχή ότι, σε τελική ανάλυση, η πραγματικότητα είναι θερμοπλαστική – διότι παραδέχεται ότι πολλοί άνθρωποι ζουν σε μια πραγματικότητα διαφορετική από τη δική του. Ώντί να τον αφήσουμε να παλεύει όσο καλύτερα μπορεί με αυτήν την εσωτερική αντίφαση, του προτείνουμε να συμβουλευτεί το βιβλίο Psychic Discoveries Behind the Iron Curtain των Ostrander και Schroder – ιδιαιτέρως το Θεφάλαιο 11, «From Animals to Cybernetics: The Search for a Theory of Psi.» Ίσως καταλάβει ότι, όταν κατανοείται πλήρως η «ύλη», ο υλιστής δεν χρειάζεται να απορρίψει τη μαγική δράση εξ αποστάσεως, την οποία έχουν μελετήσει σε βάθος επιστήμονες δεσμευμένοι στην άκαμπτη μαρξιστική μορφή του διαλεκτικού υλισμού. Γκείνοι που κράτησαν ζωντανές τις αρχαίες παραδόσεις της μαγείας, όπως το Ordo Templi Orientalis, καταλαβαίνουν ότι το βαθύτερο μυστικό είναι σεξουαλικό (όπως προσπαθεί να εξηγήσει ο Παούλ στο Έκτο Ρριπ) και ότι στα γραπτά του ΐίλχελμ Οάιχ, M.D., μπορούμε να βρούμε περισσότερες πληροφορίες από ότι στη σύγχρονη σοβιετική έρευνα. μως η Θυβέρνηση των ΕΞΏ φυλάκισε τον Βόκτορα Οάιχ ως τσαρλατάνο και δεν θα τολμούσαμε να ζητήσουμε από τους αναγνώστες μας να σκεφτούν ότι θα ήταν ποτέ δυνατό να κάνει κάποιο λάθος η Θυβέρνηση των ΕΞΏ. Θάθε ψυχαναλυτής μπορεί να μαντέψει αμέσως τα πιθανότερα συμβολικά νοήματα του Οόδου και του Πταυρού. μως κανένας ψυχολόγος που ασχολείται με την ψιονική έρευνα δεν εφάρμοσε αυτό το κλειδί για να αποκρυπτογραφήσει παραδοσιακά μαγικά κείμενα. Ε παλαιότερη αναφορά στον ελευθεροτεκτονισμό στην αγγλική γλώσσα υπάρχει στο «Muses Threnody» του Anderson το 1638:

Αιατί είμαστε οι αδελφοί του Οόδινου Πταυρού

* Πε κάποια φάση μπορείτε να ερευνήσετε την ετυμολογία αυτής της λέξης («coincidence») και να διαπιστώσετε αν σημαίνει τίποτα. (Π.τ.σ.)

145

Έχουμε τη Κασονική Ιέξη και τη δεύτερη όραση

όμως κανένας παραψυχολόγος δεν ακολούθησε την προφανή νύξη που περιέχει αυτή η ένωση του κολπικού ρόδου, του φαλλικού σταυρού, της λέξης της επίκλησης και του φαινομένου της προβολής της σκέψης. Ώυτή η τυφλότητα εξηγείται εν μέρει από το γεγονός ότι ακόμα διατηρούνται στην κουλτούρα μας τα ταμπού κατά της σεξουαλικότητας. Ένα άλλο μέρος της εξήγησης είναι ο φόβος να ανοίξουμε την πόρτα στις πιο ύπουλες και λεπτές μορφές παράνοιας. (Ε απωθημένη σκέψη είναι, Αν η μαγεία μπορεί να λειτουργήσει εξ αποστάσεως, ποιός από εμάς είναι ασφαλής;) Κια προσεκτική και αντικειμενική εξέταση της υστερίας κατά του LSD στην Ώμερική μπορεί να ρίξει περισσότερο φως στους μηχανισμούς αποφυγής που συζητάμε εδώ. Συσικά, ο ορθολογιστής αντιλαμβάνεται και άλλα παραπτώματα και προσβολές στη βαθύτερη μελέτη της μαγείας. Αια παράδειγμα, όλοι γνωρίζουμε ότι οι λέξεις είναι απλώς αυθαίρετες συμβάσεις δίχως εγγενή δεσμό με τα πράγματα που συμβολίζουν. μως η μαγεία ενέχει τη χρήση λέξεων με τρόπο που φαίνεται να προϋποθέτει ότι υπάρχει κάποιου είδους δεσμός ή ταυτότητα με τα πράγματα. Ν αναγνώστης μπορεί να αναλύσει κάποια ισχυρά τμήματα της γλώσσας που γενικά δεν θεωρούνται μαγικά για να βρει ένα μέρος του κλειδιού. Αια παράδειγμα, το μοτίβο 2 + 3 στη φράση «Ταίρε Έρις»/ «All hail Discordia» δεν διαφέρει από το μοτίβο 2 + 3 στη φράση «Holy Mary, Mother of God» ή στη φράση «L.S./M.F.T.»63 η οποία κάποτε πούλησε πολλά πακέτα τσιγάρα στους γονείς μας. Θαι το 2 + 3 στην κραυγή «Ηω Ξαν! Ηω Ξαν Ξαν!» του Θρόουλι αποτελεί συγγενή των προαναφερθέντων. Έτσι, όταν ένας μάγος λέει ότι πρέπει να φωνάξεις «Ώμπρακατάμπρα» και καμία άλλη λέξη την πιο έντονη συναισθηματικά στιγμή της επίκλησης, υπερβάλλει. Κπορείτε να αντικαταστήσετε αυτή τη λέξη με άλλες αλλά θα ακυρώσετε το αποτέλεσμα αν απομακρυνθείτε πολύ από το μοτίβο πέντε φθόγγων του «Ώμπρακατάμπρα.»* μως αυτό μας οδηγεί στη μαγική θεωρία της πραγματικότητας. Ν Καχάτμα Ακουρού Πρι Ξαραμαχάνσα Πιβάτζι* γράφει στο βιβλίο Yoga for Yahoos: Ώς σκεφτούμε ένα κομμάτι τυρί. Ιέμε ότι έχει κάποιες ποιότητες, σχήμα, δομή, χρώμα, στερεότητα, βάρος, γεύση, συνοχή και τα λοιπά. μως η έρευνα έχει δείξει ότι όλα αυτά είναι ψευδαισθητικά. Ξου βρίσκονται αυτές οι ποιότητες; χι στο τυρί, διότι διαφορετικοί παρατηρητές δίνουν διαφορετικές αναφορές για αυτό. χι σε εμάς, διότι δεν τις αντιλαμβανόμαστε όταν απουσιάζει το τυρί… Ρι είναι λοιπόν αυτές οι ποιότητες για τις οποίες είμαστε τόσο σίγουροι; Βεν θα υπήρχαν δίχως το νου μας. Βεν θα υπήρχαν δίχως το τυρί. Γίναι το αποτέλεσμα της ένωσης, δηλαδή της Αιόγκα, του παρατηρητή και του παρατηρούμενου, του υποκειμένου και του αντικειμένου…

Πε αυτό το απόσπασμα δεν υπάρχει τίποτα με το οποίο θα διαφωνούσε ένας σύγχρονος φυσικός. Θαι αυτή είναι η μαγική θεωρία του σύμπαντος. Ν μάγος θεωρεί ότι η αισθητή πραγματικότητα –το πανόραμα εντυπώσεων που συλλέγεται από τις αισθήσεις και οργανώνεται από το νου- διαφέρει ριζικά από τη λεγόμενη αντικειμενική πραγματικότητα.† Αια τη δεύτερη «πραγματικότητα» μπορούμε να διατυπώσουμε μόνο εικασίες ή θεωρίες οι οποίες, αν είμαστε πολύ προσεκτικοί, δεν θα αντιφάσκουν προς τη λογική ή προς τις αναφορές των αισθήσεων. Ώυτή η έλλειψη αντίφασης είναι σπάνια. Θάποιες συγκρούσεις ανάμεσα στη

63 «Lucky Strike Means Fine Tobacco.» (Π.τ.μ.) * Κια ματιά στο τέλος του Ξαραρτήματος Κπεθ θα γλιτώσει τον αναγνώστη από την παρεξήγηση του πραγματικού νοήματος αυτών των παρατηρήσεων. (Π.τ.σ.) * Άλλο ένα ψευδώνυμο του Άλιστερ Θρόουλι. (Π.τ.σ.) † ΐλέπε την ανθολογία Perception, σε επιμέλεια του Robert Blake, Ph.D., και ιδιαιτέρως το κεφάλαιο που έχει γράψει ο ψυχολόγος Carl Rogers, όπου υποστηρίζεται ότι οι αντιλήψεις των ανθρώπων αλλάζουν όταν υφίστανται ψυχοθεραπεία. πως παρατηρεί ο William Blake, «Ν ανόητος δεν βλέπει το ίδιο δέντρο με τον σοφό.» (Π.τ.σ.)

146

θεωρία και τη λογική ή ανάμεσα στη θεωρία και τα αισθητηριακά δεδομένα δεν ανακαλύπτονται για αιώνες (για παράδειγμα, η απόκλιση της κίνησης του Γρμή από την τροχιά που είχε υπολογίσει ο Λεύτων). Θαι, ακόμα και όταν επιτυγχάνεται, η έλλειψη αντίφασης αποδεικνύει μόνο ότι η θεωρία δεν είναι εντελώς εσφαλμένη. Ξοτέ, σε καμία περίπτωση, δεν αποδεικνύει ότι η θεωρία είναι απολύτως αληθής – διότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να κατασκευαστεί άπειρο πλήθος τέτοιων θεωριών που θα είναι συμβατές με τα δεδομένα.64 Αια παράδειγμα, οι γεωμετρίες του Γυκλείδη, των Ακάους και Οίμαν, του Ιομπατσέβσκι και του Σούλερ λειτουργούν εξίσου καλά στην επιφάνεια της Αης και δεν είναι ακόμα σαφές αν η γεωμετρία των Ακάους-Οίμαν ή το σύστημα του Σούλερ λειτουργούν καλύτερα στο διαστρικό διάστημα. Ών διαθέτουμε τόση ελευθερία στο να επιλέγουμε τις θεωρίες μας για την «αντικειμενική πραγματικότητα», διαθέτουμε ακόμα περισσότερη ελευθερία στην αποκωδικοποίηση της διαδραστικής αισθητής πραγματικότητας. Ν κοινός άνθρωπος αντιλαμβάνεται τον κόσμο όπως έχει μάθει να τον αντιλαμβάνεται – δηλαδή, όπως έχει προγραμματιστεί από την κοινωνία στην οποία ζει. Ν μάγος προγραμματίζει τον εαυτό του. Τρησιμοποιώντας την επίκληση και την προσεπίκληση65 –οι οποίες λειτουργικά ταυτίζονται με τη δημιουργία εξαρτημένων ανακλαστικών στον εαυτό μας, με την αυθυποβολή και την ύπνωση, όπως δείξαμε παραπάνω- ενορχηστρώνει την αισθητή πραγματικότητα σαν καλλιτέχνης.* Ώυτό το βιβλίο, το οποίο αποτελεί τμήμα της μοναδικής σοβαρής συνωμοσίας που περιγράφει –της Γπιχείρησης Ραρακούνημα του Λου- έχει προγραμματίσει τον αναγνώστη με τρόπους που εκείνος δεν θα κατανοήσει για αρκετούς μήνες (ίσως και χρόνια). ταν θα επιτευχθεί αυτή η κατανόηση, θα γίνει σαφέστερη η πραγματική σημασία αυτού του παραρτήματος (καθώς και της εξίσωσης 5 = 6). Θάποιοι στο Τάρβαρντ νόμιζαν ότι ο Βόκτωρ Ρίμοθι Ιίρι αστειευόταν όταν προειδοποιούσε ότι δεν πρέπει να επιτρέπεται στους φοιτητές να δανείζονται αδιακρίτως από τη βιβλιοθήκη επικίνδυνα βιβλία που δημιουργούν συνήθειες παρά μόνο αν αποδείξουν ότι έχουν ανάγκη τον εκάστοτε τόμο. (Αια παράδειγμα, τώρα πια έχετε ξεχάσει εντελώς τα μυστηριώδη σκυλιά του Ρζο Κάλικ.) Γίναι παράξενο πώς μπορεί κανείς να κάνει τις σαφέστερες δυνατές δηλώσεις και, μολοντούτο, πολλοί να θεωρήσουν ότι είπε το αντίθετο. Ε Ρελετουργία του Πίβα, την οποία εκτελεί ο Ρζο Κάλικ στη Καύρη Ρελετή της SSS , περιέχει ρητά το κεντρικό μυστικό όλης της μαγείας. Θαι όμως οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να ξαναδιαβάσουν το απόσπασμα δέκα ή εκατό φορές και να μην καταλάβουν ποτέ το μυστικό. Αια παράδειγμα, η Βεσποινίς Ξορτινάρι ήταν από κάθε άποψη ένα χαρακτηριστικό Θαθολικό κορίτσι –αν εξαιρέσουμε μια ασυνήθιστη τάση να παίρνει στα σοβαρά τον Θαθολικισμό- ώσπου άρχισε να εμμηνορροεί και να πραγματοποιεί πνευματικούς διαλογισμούς κάθε μέρα.* Ένα πρωί, ενώ διαλογιζόταν, οραματίστηκε την Ηερή Θαρδιά του Ηησού με ασυνήθιστη διαύγεια. Ώμέσως της ήρθε στο νου με την ίδια ζωηρότητα μια άλλη εικόνα που τη συγκλόνισε βαθιά. Ρο επόμενο Πάββατο ανέφερε αυτήν την εμπειρία στον εξομολογητή της. Γκείνος την προειδοποίησε βλοσυρά ότι ο διαλογισμός δεν είναι υγιής για ένα νεαρό κορίτσι, εκτός αν σκοπεύει να δώσει τον όρκο της παρθενίας και να κλειστεί σε μοναστήρι. Γκείνη δεν είχε τέτοιο σκοπό αλλά συνέχισε τους διαλογισμούς της με επαναστατικό πνεύμα (και ενοχές). Ε δεύτερη, ανησυχητική εικόνα

64 Αια μια αυστηρή φιλοσοφική επιχειρηματολογία υπέρ αυτής της θέσης βλέπε W.V.O Quine, «Two dogmas of empiricism» στο From A Logical Point of View, Harper Torchbooks, Λέα όρκη, 1963. (Π.τ.μ.) 65 Invocation (επίκληση) και evocation (προσεπίκληση). ποτίθεται ότι στην πρώτη ο μάγος καλεί κάποιο πνεύμα να εισέλθει στο σώμα του ενώ στη δεύτερη ζητά από το πνεύμα να παρουσιαστεί. Πύμφωνα με τον Aleister Crowley στην περίπτωση της επίκλησης «ο μικρόκοσμος κατακλύζει τη συνείδηση» ενώ στην περίπτωση της προσεπίκλησης «ο μάγος, αφού έχει γίνει μακρόκοσμος, δημιουργεί ένα μικρόκοσμο.» (Π.τ.μ.) * Συσικά όλοι το κάνουν αυτό ασυνείδητα. ΐλέπε την παράγραφο για το τυρί. Ν μάγος, που το κάνει συνειδητά, μπορεί να το ελέγχει. (Π.τ.σ.) * Πυχνά αυτά τα δύο σημάδια ανάπτυξης εμφανίζονται ταυτοχρόνως, καθώς αποτελούν ανοίγματα του τέταρτου νευρικού κυκλώματος που πυροδοτούνται από το DNA. (Π.τ.σ.)

147

επέμενε κάθε φορά που η Βεσποινίς Ξορτινάρι σκεφτόταν την Ηερή Θαρδιά. Άρχισε να υποψιάζεται ότι την έστελνε ο Βιάβολος για να την αποσπάσει από το διαλογισμό της. Ένα σαββατοκύριακο, όταν είχε επιστρέψει από το μοναστηριακό σχολείο για διακοπές, οι γονείς της αποφάσισαν ότι είχε φτάσει στην κατάλληλη ηλικία για να παρουσιαστεί στη ρωμαϊκή κοινωνία. (πως και οι περισσότερες ευκατάστατες ιταλικές οικογένειες, είχαν ήδη επιλέξει ποια κόρη τους θα αφιερωνόταν στην εκκλησία –και δεν ήταν εκείνη. Γξ ου και αυτή η πρώιμη εισαγωγή στην dolce vita.) Γκείνη την εποχή ένα από τα ξεχωριστά στολίδια της Οώμης ήταν ο «εκκεντρικός διεθνής επιχειρηματίας» κύριος Τάγκμπαρντ Πελίν, ο οποίος έτυχε να βρίσκεται στο πάρτυ όπου πήγαν την Βεσποινίδα Ξορτινάρι εκείνο το βράδυ. Ήταν γύρω στις έντεκα και εκείνη είχε καταναλώσει ίσως υπερβολικά πολλή Ξάιπερ Τάισντεκ, όταν βρέθηκε δίπλα σε μια μικρή ομάδα που άκουγε απορροφημένη την ιστορία που αφηγείτο ο παράξενος κύριος Πελίν. Ε Βεσποινίς Ξορτινάρι αναρωτήθηκε τί να έλεγε εκείνο το πλάσμα – φημιζόταν ως περισσότερο κυνικός και υλιστής από τους άλλους διεθνείς καρχαρίες και, εκείνη την εποχή, η Βεσποινίς Ξορτινάρι ανήκε στο είδος του συντηρητικού Θαθολικού ιδεαλιστή που βρίσκει τους καπιταλιστές χειρότερους ακόμα και από τους σοσιαλιστές. Ώφέθηκε επιπόλαια στα λόγια του. Γκείνος μιλούσε αγγλικά, μα εκείνη καταλάβαινε καλά αυτήν τη γλώσσα. «“Αιε μου, γιε μου,”» αφηγείτο ο Τάγκμπαρντ, «“γιατί κάθεσαι μόνος στο δωμάτιό σου και μαλακίζεσαι, όταν σου ρίχνονται δύο όμορφες γυναίκες;”» Ε Βεσποινίς Ξορτινάρι κοκκίνισε έντονα και ήπιε λίγη ακόμα σαμπάνια για να το κρύψει. Ρον μισούσε ήδη, καθώς γνώριζε ότι θα του παρέδιδε την παρθενιά της με την πρώτη ευκαιρία. Νι έφηβοι Θαθολικοί διανοούμενοι είναι ικανοί για τέτοιου είδους πολυπλοκότητες. «Θαι το αγόρι απάντησε,» συνέχισε ο Τάγκμπαρντ, «“Λομίζω ότι απάντησες μόνη σου στην ερώτησή σου, Καμά.”» Ώκολούθησε σοκαρισμένη σιωπή. «Ε περίπτωση είναι τυπική,» προσέθεσε γλυκά ο Τάγκμπαρντ, που προφανώς είχε ολοκληρώσει. «Ν Θαθηγητής Σρόιντ αναφέρει ακόμα πιο εντυπωσιακά οικογενειακά δράματα.» «Βεν καταλαβαίνω…» ξεκίνησε ένας διάσημος Αάλλος ραλίστας μορφάζοντας. Έπειτα χαμογέλασε. «Ώ,» είπε, «το αγόρι ήταν Ώμερικανός;» Ε Βεσποινίς Ξορτινάρι απομακρύνθηκε από την παρέα, ίσως κάπως βιαστικά (ένιωσε μερικά μάτια να την ακολουθούν) και ανανέωσε γρήγορα τη σαμπάνια στο ποτήρι της. Κισή ώρα αργότερα στεκόταν στο μπαλκόνι προσπαθώντας να καθαρίσει το μυαλό της στο νυχτερινό αεράκι, όταν την πλησίασε μια σκιά και εμφανίστηκε ο Πελίν μέσα από ένα σύννεφο καπνού από πούρο. «Ε σελήνη έχει χοντρό σαγόνι απόψε,» είπε στα ιταλικά. «Ιες και κάποιος της έριξε γροθιά στο στόμα.» «Γίστε και ποιητής εκτός των άλλων;» των ρώτησε ψυχρά. «Ώυτό μοιάζει σαν αμερικανική ποίηση.» Ν Τάγκμπαρντ γέλασε – μια καθαρή κωδωνοκρουσία, σαν χλιμίντρισμα επιβήτορα. «Έτσι φαίνεται,» είπε. «Κόλις έφτασα από το Οαπάλο, όπου μίλησα με το μεγαλύτερο Ώμερικανό ποιητή του αιώνα μας. Ξόσων ετών είσαι;» ρώτησε ξαφνικά. «Πχεδόν δεκαέξι,» του απάντησε άτσαλα. «Πχεδόν δεκαπέντε,» τη διόρθωσε αγενώς. «Ών σας αφορά-» «Κπορεί και να με αφορά,» απάντησε άνετα. «Τρειάζομαι ένα κορίτσι στην ηλικία σου για κάτι που έχω κατά νου.» «Σαντάζομαι. Πίγουρα κάτι πρόστυχο.» Ρην πλησίασε μέσα από τις σκιές. «Ξαιδί μου,» είπε, «είσαι θρησκευόμενη;»

148

«ποθέτω ότι το θεωρείτε αυτό παλιομοδίτικο,» του απάντησε, ενώ φανταζόταν το στόμα του στο στήθος της και σκεφτόταν εικόνες της Καρίας να θηλάζει το ΐρέφος. «Πε αυτό το σημείο στην ιστορία,» είπε απλά εκείνος, «είναι το μοναδικό πράγμα που δεν είναι παλιομοδίτικο. Ξότε γεννήθηκες; Ρέλος πάντων –πρέπει να είσαι Ξαρθένος.» «Γίμαι,» του είπε. (Ρα δόντια του θα δάγκωναν τη ρόγα της, πολύ απαλά. Ζα είχε αρκετή εμπειρία ώστε να το κάνει αυτό.) «μως αυτό είναι δεισιδαιμονία, όχι θρησκεία.» «Κακάρι να μπορούσα να τραβήξω μια ξεκάθαρη γραμμή ανάμεσα στη θρησκεία, τη δεισιδαιμονία και την επιστήμη.» Ταμογέλασε. «Κου φαίνεται ότι συνεχώς μπλέκονται η μία με την άλλη. Γίσαι Θαθολική;» Ε επιμονή του την τρέλαινε. «Γίμαι υπερβολικά υπερήφανη για να πιστεύω σε έναν παραλογισμό. Γπομένως δεν είμαι Βιαμαρτυρόμενη,» απάντησε – και αμέσως φοβήθηκε ότι εκείνος θα αναγνώριζε τη λογοκλοπή. «Ξοιο σύμβολο είναι το σημαντικότερο για σένα;» τη ρώτησε με πραότητα δημόσιου κατήγορου που στήνει μια παγίδα. «Ν σταυρός,» είπε βιαστικά. Βεν ήθελε να του πει την αλήθεια. «χι.» Ρη διόρθωσε και πάλι με αγένεια. «Ε Ηερή Θαρδιά.» Ρότε η Βεσποινίς Ξορτινάρι κατάλαβε ότι ο Πελίν ανήκε στο στρατόπεδο του Πατανά. «Ξρέπει να φύγω,» είπε. «Λα διαλογιστείς και άλλο πάνω στην Ηερή Θαρδιά,» είπε εκείνος με φλογερά μάτια υπνωτιστή (χαζό κόλπο, σκεφτόταν, αλλά μπορεί να πιάσει). «Λα διαλογιστείς βαθιά, παιδί μου. Γκεί θα βρεις την ουσία του Θαθολικισμού – και όλων των άλλων θρησκειών.» «Ξιστεύω ότι είστε τρελός,» απάντησε και έφυγε τρέχοντας από το μπαλκόνι. μως δύο εβδομάδες αργότερα, στον πρωινό διαλογισμό της, κατανόησε ξαφνικά την Ηερή Θαρδιά. Γξαφανίστηκε την ώρα του γεύματος –αφήνοντας πίσω της ένα σημείωμα για την Εγουμένη του μοναστηριακού σχολείου και ένα για τους γονείς της –και έφυγε για να αναζητήσει τον Τάγκμπαρντ. Γίχε ακόμα περισσότερες δυνατότητες από όσες είχε συνειδητοποιήσει εκείνος και (όπως αναφέρεται αλλού) μετά από δύο χρόνια της παραχώρησε τη θέση του. Βεν έγιναν ποτέ εραστές.* Ε σημασία των συμβόλων –των εικόνων- ως δεσμού ανάμεσα στη λέξη και την αρχέγονη ενέργεια δείχνει την ενότητα ανάμεσα στη μαγεία και τη γιόγκα. Ρόσο η μαγεία όσο και η γιόγκα –επαναλαμβάνουμε- είναι μέθοδοι αυτοπρογραμματισμού μέσω της χρήσης συγχρονικά συνδεόμενων αλυσίδων λόγου, εικόνας και βιο-ενέργειας. Έτσι, οι ορθολογιστές, που είναι όλοι πουριτανοί, δεν έχουν σκεφτεί ποτέ το γεγονός ότι η δυσπιστία απέναντι στη μαγεία παρουσιάζεται μόνο σε πουριτανικές κοινωνίες. Ν λόγος για αυτό είναι απλός: οι Ξουριτανοί είναι ανίκανοι να μαντέψουν την ουσία της μαγείας. Κπορούμε να ισχυριστούμε με βεβαιότητα ακόμα και ότι μόνο όσοι έχουν βιώσει τον πραγματικό έρωτα, με την κλασική σημασία που έδιναν στον όρο οι τροβαδούροι ή οι Ώλβιγηνοί66, είναι ικανοί να κατανοήσουν ακόμα και την πιο ξεκάθαρη έκθεση των μυστηρίων.* Αια παράδειγμα, το μάτι στην πυραμίδα δεν αποτελεί κατ’ αρχήν σύμβολο της Τριστιανικής Ρριάδας, όπως υποθέτουν οι αφελείς –παρά μόνο στο βαθμό που και η Τριστιανική Ρριάδα αποτελεί οπτική (ή λεκτική) ανάπτυξη ενός πολύ παλαιότερου νοήματος. Νύτε αντιπροσωπεύει το Κάτι του σιρι ή το Κάτι του ρου, όπως νομίζουν κάποιοι. Αια παράδειγμα, το λατρεύει η σέχτα Θάο Λτάι του ΐιετνάμ που δεν έχει ακούσει ποτέ για τον σιρι ή τον ρο. Κπορούμε να βρούμε πολύ εύκολα το νόημα του Κατιού αν

* Ών και ήταν καλοί φίλοι και πότε-πότε την γαμούσε. (Π.τ.σ.) 66 Ανωστοί και ως Θαθαροί. Ώίρεση του 12ου και 13ου αιώνα με οιονεί επαναστατικά χαρακτηριστικά που υπέστη άγρια καταστολή από την Θαθολική Γκκλησία. (Π.τ.μ.) * Ώυτό το βιβλίο την έχει εκθέσει όσο σαφέστερα μπορούσε σε πολλά σημεία αλλά κάποιοι αναγνώστες εξακολουθούν να αναρωτιούνται τί κρύβουμε. (Π.τ.σ.)

149

διαλογιστούμε πάνω στην κάρτα XV της Κεγάλης Ώρκάνας, τον Βιάβολο, που αντιστοιχεί, στο Βέντρο της Δωής, στο εβραϊκό γράμμα ayin, το μάτι. Ν αναγνώστης που κατανοεί ότι «ο Βιάβολος» είναι μόνο μια ύστερη έκφραση του Κεγάλου Ζεού Ξάνα έχει ήδη λύσει το μυστήριο του ματιού και το τρίγωνο έχει το σύνηθες νόημά του. Ρα δύο μαζί είναι η ένωση του Γιοντ, του πατέρα, με την Φε, την Κητέρα, όπως συμβαίνει στο Γιοντ-Φε-Βαου-Φε, το ιερό άφατο όνομα του Ζεού. Ρο Βάου, το Άγιο Ξνεύμα, είναι το αποτέλεσμα της ένωσής τους και το τελικό Φε είναι η θεία έκσταση που ακολουθεί. Ζα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει και ότι όποιος συλλογιστεί αυτό το κλειδί για τις θεότητες του Ξανός, του Βιαβόλου, του Κεγάλου Ξατέρα και της Κεγάλης Κητέρας θα φτάσει τελικά σε μια νέα, πληρέστερη κατανόηση της ίδιας της Ώγίας Ρριάδας και, ιδιαιτέρως, του πιο μυστηριώδους μέλους της, του Βάου, του φευγαλέου Ώγίου Ξνεύματος.* Ε πεντάλφα έχει δύο μορφές αλλά πάντα συμβολίζει την πληρέστερη προέκταση του ανθρώπινου ψυχισμού – και, ιδιαιτέρως, του αρσενικού ψυχισμού. Ε πεντάλφα με ένα κέρας προτεταμένο συνδέεται, φυσικά, με το μονοπάτι του δεξιού χεριού και η πεντάλφα με τα δύο κέρατα με το μονοπάτι του αριστερού χεριού. (Νι Ηππότες του Λαού ενέγραψαν, πολύ σωστά, το κεφάλι του Κπαφομέτ, της τραγοκέφαλης θεότητας που λάτρευαν ως ισοδύναμο του Ξανός ή του Βιαβόλου, εντός της πεντάλφας του αριστερού χεριού με τέτοιο τρόπο, ώστε κάθε «κέρας» να περιέχει ένα από τα κέρατα του Κπαφομέτ.) Ώξίζει να παρατηρήσουμε ότι η παραδοσιακά κακή* πεντάλφα του αριστερού χεριού περιέχει ένα εσωτερικό πεντάγωνο με μία γωνία στραμμένη προς τα πάνω, ενώ η πεντάλφα του δεξιού χεριού περιέχει ένα εσωτερικό πεντάγωνο με μία γωνία στραμμένη προς τα κάτω. Ώυτό παρουσιάζει όμορφα το Λόμο των Ώντιθέτων.† Ρο πεντάγωνο στο Ηερό Τάο είναι κεκλιμένο ώστε να μην μπορούμε να πούμε ότι έχει κάποια γωνία στραμμένη προς τα πάνω ή προς τα κάτω –ή ίσως για να μπορούμε να πούμε ότι έχει 1½ γωνίες στραμμένες προς τα πάνω και 1½ γωνίες στραμμένες προς τα κάτω – κάτι που παρουσιάζει τη Πυμφιλίωση των Ώντιθέτων.

Πεντάλφα του αριστερού χεριού Πεντάλφα του δεξιού χεριού (δύο κέρατα προτεταμένα) (ένα κέρας προτεταμένο)

* Ώυτό το ον έχει περισσότερα κοινά με τον συνηθισμένο νυχτερινό επισκέπτη που μερικές φορές αποκαλείται «πνεύμα» ή «φάντασμα» από όσα νομίζουν οι αμύητοι. ΐλέπε την καλά τεκμηριωμένη σύνδεση των φαινομένων πόλτεργκαιστ με τους εφήβους. (Π.τ.σ.) * Ώυτός ο συσχετισμός που αποδίδει τη λατρεία του Βιαβόλου στο μονοπάτι του αριστερού χεριού είναι υπεραπλουστευτικός, προκατειλημμένος και προληπτικός. Κπορούμε γενικώς να πούμε ότι το μονοπάτι του αριστερού χεριού είναι κατάλληλο τόσο για επικλήσεις όσο και για προσεπικλήσεις, ενώ η πεντάλφα του δεξιού χεριού είναι κατάλληλη μόνο για προσεπικλήσεις και αυτή είναι η μόνη σημαντική διαφορά. (ποθέτουμε ότι ο αναγνώστης κατανοεί την πεντάλφα ως ένα αποκλειστικά αρσενικό σύμβολο.) (Π.τ.σ.) † ΐλέπε τα Ώτού ΗΗ και ΗΗΗ του Ραρώ – τον Κάγο με το ένα χέρι στραμμένο προς τα πάνω και το άλλο προς τα κάτω και την Ώρχιέρεια που κάθεται ανάμεσα στη στήλη της Εμέρας και τη στήλη της Λύχτας. (Ε Ώρχιέρεια συνδέεται και με το εβραϊκό γράμμα γκίμελ, την καμήλα, και μέρος του νοήματος αυτού του συμβολισμού περιέχεται στο σχήμα της πλάτης της καμήλας και στο εβραϊκό γράμμα.)

150

Ρο μόνο που μπορεί να πει κανείς δίχως προκαταλήψεις ενάντια στη μέθοδο της πεντάλφας του αριστερού χεριού είναι ότι αυτή η μορφή του μυστηρίου με μια έννοια καταστρέφει πάντα το Άγιο Ξνεύμα. Ξρέπει να θυμόμαστε ότι η μέθοδος της πεντάλφας του δεξιού χεριού είναι επίσης καταστροφική στις περισσότερες περιπτώσεις, ιδιαιτέρως όταν ασκείται από εκείνους που καταδικάζει ευθέως ο Ρζόις στο Θεφάλαιο 14 του Οδυσσέα –και σίγουρα στις μέρες μας αυτοί αποτελούν την πλειοψηφία. Βεδομένης της οικολογικής κρίσης, ίσως σήμερα θα ήταν σοφό ακόμα και να ενθαρρύνουμε τη μέθοδο του αριστερού χεριού και να αποθαρρύνουμε τη μέθοδο του δεξιού χεριού, ώστε να ισορροπήσουν οι Ώπόκρυφοι Ώριθμοί. Γλάχιστοι αναγνώστες του Φρυσού Κλώνου διαπέρασαν το πέπλο ευφημισμών του Περ, Θαθηγητή και Βόκτορος Frazer και μάντεψαν την ακριβή μέθοδο που χρησιμοποιεί η Ίσις για να επαναφέρει στη ζωή τον σιρι, αν και παρουσιάζεται με αρκετή σαφήνεια στις σωζόμενες αιγυπτιακές τοιχογραφίες. σοι είναι εξοικειωμένοι με αυτήν την απλή τεχνική για την ανάσταση των νεκρών (η οποία είναι τουλάχιστον εν μέρει επιτυχής σε όλες τις περιπτώσεις και πλήρως επιτυχής στις περισσότερες) δεν θα δυσκολευτούν να κατανοήσουν τις εσωτεριστικές υποδηλώσεις του Ηερού Τάο – ή του γιν-γιανγκ των Ραοιστών ή του αστρολογικού συμβόλου του Θαρκίνου. Ε μέθοδος σχεδόν αντιστρέφει πλήρως εκείνη της πεντάλφας, δεξιάς ή αριστερής, και μπορούμε να πούμε ακόμα και ότι, με μια έννοια, αντικείμενο των μαγικών διεργασιών της Ίσιδας δεν ήταν ο ίδιος ο σιρις αλλά ο αδελφός του, ο Πεθ, σε συμβολικό επίπεδο. ε κάθε περίπτωση, δίχως εξαίρεση, ένα μαγικό ή μυστικιστικό σύμβολο αναφέρεται πάντα σε μία από τις ελάχιστες* παραλλαγές του ίδιου, πολύ ιδιαίτερου είδους ανθρώπινης θυσίας: του «ανοίγματος του ενός ματιού» ή του «χειροκροτήματος του ενός χεριού». Και αυτή η θυσία δεν μπορεί να είναι μερική – πρέπει να κορυφώνεται με το θάνατο για να είναι αποτελεσματική. Πτο μυθιστόρημα οι Παύρους τα εξελάμβαναν όλα αυτά κυριολεκτικά και αυτό τους κατέστησε απειλή για τη ζωή στην Αη. Ν αναγνώστης δεν πρέπει να το ξεχνά αυτό. Ε θυσία δεν είναι απλή. Ένα είδος δειλίας που αποτελεί επιδημία στα αγγλοσαξονικά έθνη εδώ και περισσότερους από τρεις αιώνες υποχρεώνει όσους αναζητούν την επιτυχία σε αυτό το πεδίο να σταματούν λίγο πριν από το θάνατο του θύματος. Οτιδήποτε λιγότερο από το θάνατο –δηλαδή την απόλυτη λήθη- δεν φέρνει αποτέλεσμα.* (Κπορεί κανείς να βρει περισσότερη σαφήνεια για αυτό το κρίσιμο ζήτημα στην ποίηση του John Donne67 από ότι στις περισσότερες πραγματείες που διατείνονται ότι εξηγούν τα μυστικά της μαγείας.)

* Ιιγότερες από εβδομήντα σύμφωνα με μια κλασική απαρίθμηση. (Π.τ.σ.) * Ν μάγος πρέπει πάντα να ταυτίζεται πλήρως με το θύμα και να μοιράζεται ολοκληρωτικά κάθε σύσπαση αγωνίας. Θάθε είδος αποστασιοποίησης, όπως συμβαίνει σε μια θεατρική παράσταση, ή κάθε διανοητι-κοποίηση ενώ το σπαθί εκτελεί το βάρβαρο αλλά αναγκαίο έργο του, ή κάθε υπερευαισθησία, ενοχή ή μεταστροφή δημιουργούν το διχασμό ενάντια στον οποίο μας προειδοποιεί με τόση σφοδρότητα ο Τάγκμπαρντ στο Ποτέ Να Μην φυρίζεις ταν Κατουράς. Θατά μία έννοια πεθαίνει μόνο ο νους. (Π.τ.σ.) 67 John Donne (1572-1631): Άγγλος ποιητής και στοχαστής. (Π.τ.μ.)

151

Ώ. ΑΗΛ-ΑΗΏΛΑΘ ΐ. ΗΓΟΝ ΤΏΝ C. ΝΟΝΐΝΟΝΠ ΝΣΗΠ, ΡΝ ΣΗΒΗ ΞΝ ΘΏΡΏΞΗΛΓΗ ΡΕΛ ΝΟΏ ΡΝ D. ΡΝ ΏΠΡΟΝΙΝΑΗΘΝ ΠΚΐΝΙΝ ΡΝ ΘΏΟΘΗΛΝ Γ. ΠΐΏΠΡΗΘΏ F. ΟΦΚΏΗΝΘΏΖΝΙΗΘΕ ΗΓΟΕ ΘΏΟΒΗΏ G. ΏΠΡΟΝ ΡΝ ΒΏΐΗΒ Ν συμβολισμός της σβάστικας εξηγείται επαρκώς στη Μαζική Χυχολογία του Υασισμού του ΐίλχελμ Οάιχ. Ν ουροβόρος, το φίδι που καταπίνει την ουρά του, συμβολίζει κυρίως την Ρελετή του Ώγίου Ξνεύματος.* Ν ρωμαιοκαθολικός συμβολισμός της Ηερής Θαρδιάς είναι ολοφάνερος, ιδιαιτέρως στους αναγνώστες των Frazer και Payne-Knight. Νυσιαστικά πρόκειται για την ίδια έννοια που εκφράζει και η συμβατική παρουσίαση του Έρωτα που εκτοξεύει το βέλος του σε μια κόκκινη παλλόμενη καρδιά στα καρτούν. Ώυτό είναι το βασικό νόημα του Ζνήσκοντος Ζεού και της Ώνάστασης. Ε ταύτιση του Τριστού με τον πελεκάνο που καρφώνει την καρδιά του με το ράμφος του (για να ταΎσει τα μικρά του) είναι άλλη μια παραλλαγή του ίδιου μοτίβου. Γπαναλαμβάνουμε ότι η οικογένεια Παύρους έγινε σκληρή και σαδιστική μόνο επειδή παρερμήνευσε αυτά τα απλά σύμβολα. Ρα βασικά σύμβολα της μαγείας, της μυθολογίας και της θρησκείας –Ώνατολικής ή Βυτικής, αρχαίας ή σύγχρονης, του «δεξιού χεριού» ή του «αριστερού χεριού»- είναι λοιπόν τόσο απλά που μόνο η κακή συνήθεια να αναζητούμε υποτιθέμενα «βαθιά νοήματα» και «μυστήρια» μας εμποδίζει να τα κατανοήσουμε αυτομάτως, σχεδόν δίχως σκέψη. Ν ίδιος ο Σρόιντ εξήγησε το νόημα του Άστρου του Βαβίδ –του θηλυκού αντιστοίχου της αρσενικής πεντάλφας- αλλά οι περισσότεροι μαθητές του, οι οποίοι δεν μπορούσαν να δεχτούν ότι η απάντηση είναι τόσο στοιχειώδης και προσγειωμένη, συνεχίζουν να ψάχνουν στα σύννεφα. Νι ίδιες αρχές εφαρμόζονται και στα γραπτά σύμβολα. Αια παράδειγμα, το όνομα ΑΗΝΛΡ ΤΓ ΐΏΝ ΤΓ έχει ερευνηθεί παραδοσιακά με διάφορους τρόπους. Νι σημαντικότεροι συσχετισμοί του παρουσιάζονται στον ακόλουθο πίνακα:

ΑΗΝΛΡ ΤΓ ΐΏΝ ΤΓ

Ξραγματική σημασία των εβραϊκών γραμμάτων

Αροθιά (ή σπερματοζωάριο)

Ξαράθυρο Θαρφί Ξαράθυρο

Ξαραδοσιακός μαγικός κώδικας

Ξατέρας Κητέρα ιός Θόρη

Κικρή Ώρκάνα Κπαστούνια Θούπες Ππαθιά Θαρό

Κεγάλη Ώρκάνα Γρημίτης Ώστέρι Ηεροφάντης Ώστέρι

ΐασιλική Θάρτα Ραρώ Ηππότης ΐασίλισσα ΐαλές Ξριγκίπισσα

Πτοιχείο Σωτιά Λερό Ώέρας Αη

Πε αυτόν τον πίνακα ταιριάζει και ο παραδοσιακός συμβολισμός λιοντάρι-άνδρας-αετός-ταύρος,* καθώς και οι Ρέσσερις Αέροι από το Ξαγρύπνημα του Υίνεγκαν του Ρζόις.† Νι ίδιοι συσχετισμοί μπορούν να βρεθούν και στους κώδικες των Ώζτέκων και στα μάνταλα του ΐουδισμού.

* ΐλέπε Israel Regardie, The Tree of Life. (Π.τ.σ.) * Ρο ΑΗΝΛΡ, ο φλεγόμενος πατέρας, είναι το λιοντάρι. Ρο ΤΓ, η υδάτινη μητέρα, είναι ο άνθρωπος ως ανθρωπότητα. Ρο ΐΏΝ, το αέρινο πνεύμα, είναι ο αετός. Ρο τελευταίο ΤΓ, η γη, είναι ο ταύρος. (Π.τ.σ.) † Ν Κάρκους Ιάιονς (το λιοντάρι) είναι ο φλεγόμενος πατέρας. Ν Κατ Ακρέγκορυ (το εγώ) είναι η υδάτινη μητέρα. Ν Ρζον ΚακΛτάγκαλ (ο αετός) είναι ο αέρινος γιος. Ν Ιιουκ Ράρπεϊ (ο ταύρος) είναι η γήινη κόρη. (Π.τ.σ.)

152

Ρο ουσιώδες και αρχικό νόημα είναι βεβαίως το πρόγραμμα για μια μαγική τελετή. Ρα

τέσσερα γράμματα είναι απλώς οι τέσσερις φθόγγοι στον τύπο του Οάιχ: μυική τάση

ηλεκτρική φόρτιση ηλεκτρική εκφόρτιση μυική χαλάρωση. Κε λίγα λόγια, όπως παρατήρησε κάποτε ο Σρόιντ, σε κάθε σεξουαλική πράξη συμμετέχουν τουλάχιστον τέσσερα μέρη. Ν πατέρας και ο γιος προσφέρουν μια «γροθιά» και ένα «καρφί». Ε μητέρα και η κόρη προσφέρουν δύο «παράθυρα». Ε περίπτωση του σχιζοφρενή δολοφόνου από το Πικάγο Νυίλιαμ Τέιρενς ο οποίος έφτανε σε οργασμό όταν περνούσε μέσα από παράθυρα δείχνει ότι δεν είναι απαραίτητο να διδαχθούμε αυτόν τον συμβολισμό και ότι είναι έμφυτος στον ανθρώπινο νου, αν και πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να παραμορφωθεί, όπως συνέβη στην περίπτωση των Παύρους. Ρέλος, η παγκόσμια ευλογία που δίνεται στη σελίδα 143 συνδέεται βαθιά με τον τύπο YHVH: Γυλογώ τον Οα, τον άγριο ήλιο που μας φωτίζει φλεγόμενος Γυλογώ την Ίσιδα-Πελήνη μέσα στη νύχτα Γυλογώ τον αέρα, τον ρο-γεράκι Γυλογώ τη γη στην οποία βαδίζω Ν φλεγόμενος πατέρας, η υδάτινη μητέρα, ο αέρινος υιός και η γήινη κόρη είναι παρόντες στην προσευχή, όπως και σε κάθε αλχημικό τύπο.* μως δεν θα πούμε περισσότερα προς το παρόν, από φόβο μην αρχίσει ο αναγνώστης να αναζητά μια εξίσωση 5=4 για να εξισορροπήσει την εξίσωση 5=6. Θλείνουμε με μια τελευταία προειδοποίηση και αποσαφήνιση: Ε προσφυγή στις μαζικές θυσίες (όπως συνέβη με τους Ώζτέκους, την Ηερά Γξέταση και τα στρατόπεδα θανάτου των Λαζί) είναι η τακτική όσων είναι ανίκανοι να ακολουθήσουν την πραγματική Κυσταγωγία του Ζνήσκοντος Ζεού. ΠΑΡΑΡΣΗΜΑ ΓΙΟΝΣ Η ΕΠΙΦΕΙΡΗΗ ΣΑΡΑΚΟΤΝΗΜΑ ΣΟΤ ΝΟΤ Ρην ΓΡΛ68 ξεκίνησε ο Το Ρσι Δεν από το Γρισιανό Ώπελευθερωτικό Κέτωπο, ο οποίος είναι το ίδιο πρόσωπο αλλά όχι το ίδιο άτομο με τον Ιόρδο Νμάρ Θαγιάμ Οέιβενχερστ, συγγραφέα του Ειλικρινούς Βιβλίου της Αλήθειας. Νι φιλοσοφικές αρχές της επιχείρησης προτάθηκαν για πρώτη φορά στη Θεωρία των Παιγνίων και της Οικονομικής υμπεριφοράς των von Neumann και Morgenstern: δηλαδή ότι η μόνη στρατηγική που δεν μπορεί να προβλέψει ο αντίπαλος είναι μια τυχαία στρατηγική. Ρα θεμέλια έθεσε ο αείμνηστος Καλακλύβας ο Λεότερος, K.S.C., όταν δήλωσε ότι «Γμείς οι Λτισκορντιανοί πρέπει να αποκεντρωθούμε.» Ώυτή η ριζοσπαστική αποκέντρωση όλων των ντισκορντιανών εγχειρημάτων δημιούργησε ένα συντελεστή τυχαιότητας πολύ πριν να προταθεί η Γπιχείρηση Ραρακούνημα του Λου. Κέχρι σήμερα ούτε ο Το Ρσι Δεν ούτε κανέναν άλλος Λτισκορντιανός απόστολος δεν γνωρίζει με βεβαιότητα ποιοί εμπλέκονται σε κάθε φάση της Γπιχείρησης Ραρακούνημα του Λου ή ποιες είναι οι δραστηριότητες του καθενός στο πλαίσιο αυτής της επιχείρησης. Έτσι ο αμύητος μπλέκεται αμέσως σε μια διπλή παγίδα: η μοναδική ασφαλής υπόθεση είναι πως οτιδήποτε κάνει ένας Λτισκορντιανός συνδέεται με κάποιον τρόπο με την ΓΡΛ. μως, καθώς αυτό οδηγεί άμεσα στην παράνοια, δεν αποτελεί καθόλου «ασφαλή» υπόθεση και, μακροπρόθεσμα, ίσως είναι «ασφαλέστερη» η

* Πε σχέση με αυτό το ζήτημα –και ως ένδειξη ότι η σχέση του Ώδόλφου Τίτλερ με τους Ηλλουμινάτους δεν επινοήθηκε για αυτό το έργο «φανταστικής λογοτεχνίας»- προτείνουμε στον αναγνώστη να διαβάσει το βιβλίο The Morning of the Magicians των Pauwels και Bergier. 68 «Operation Mindfuck» (ΝΚ) στα αγγλικά. (Π.τ.μ.)

153

«παρακινδυνευμένη» υπόθεση πως οτιδήποτε κάνουν οι Λτισκορντιανοί είναι ακίνδυνο. λες οι πλευρές της ΕΣΝ έπονται αυτής της διπλής παγίδας ή την αναδεικνύουν.* Ρα σχέδια στο πλαίσιο της ΓΡΛ κυμαίνονται από κοινοτυπίες έως κολοσσιαία εγχειρήματα. Ένα παράδειγμα του πρώτου είδους είναι μια λαστιχένια σφραγίδα που κατέχει ο Βόκτωρ Κόρντεκαϊ Καλιγκνάτους, η οποία γράφει ΐΙΓΞΓ ΏΟΤΓΗΏ ΥΤΗΘΕΠ ΑΓΗΏΠ. (Ν Βρ. Καλιγκνάτους την απαλλοτρίωσε από μια κλινική ψυχικής υγείας την ώρα που δεν κοιτούσε κανείς). Ν Βρ. Καλιγκνάτους βάζει τη σφραγίδα σε κάθε επιστολή την οποία θεωρεί ανάρμοστη ή προσβλητική – ιδίως όταν προέρχεται από κάποια κρατική υπηρεσία) και τη στέλνει πίσω δίχως να ασχοληθεί περαιτέρω μαζί της. Ώυτή η πρακτική προκαλεί σημαντική σύγχυση σε διάφορους γραφειοκράτες. Ένα παράδειγμα του δεύτερου είδους είναι το Πχέδιο Ρζέικ, το οποίο ξεκίνησε ο Τάρολντ Ιόρδος Ρυχαιοπαράγων. Κία ή δύο φορές το χρόνο ένας δημόσιος υπάλληλος που έχει διακριθεί για τον εξαιρετικό κρετινισμό του επιλέγεται ως στόχος για Ρζέικ. Ρίθενται σε επιφυλακή όλες οι Λτισκορντιανές συνωμοτικές ομάδες –συμπεριλαμβανομένων όλων των σκελών του Γρισιανού Ώπευθερωτικού Κετώπου, των Βώδεκα Βιασήμων ΐουδιστικών Λόων, του Γικονοστασίου του Ώγίου Ακούλικ, του Θόμη Γννέα, του Ώπτού Λαού της Γσωτερικής Έριδος, της Ώδελφότητας της Ιαγνείας του Ηησού, της Γταιρείας Ξράσινο & Ώπολαυστικό, της Γταιρείας για την Εθική Θατανόηση και Γκπαίδευση, της Γσωτερικής Πέχτας, των Ξανθήρων του Ξρασίνου Κήλου, της Ξαραθεο-Ώναμεταμυστικότητας της Γσωτερικής Έριδος, του Θαφενείου του Παμ, της Νμάδας του Πιάτλ, της Πυνωμοσίας του Ξέτρινου Βράκου, της Ξαγκόσμιας Γρισιανής Γκκλησίας και της Ώμερικανικής Λεολαίας για την Ξραγματική Γλευθερία.* Ρην Εμέρα του Ρζέικ ο δημόσιος υπάλληλος που έχει επιλεχθεί ως τιμώμενο πρόσωπο λαμβάνει επιστολές από όλες αυτές τις ομάδες με την επίσημη φίρμα τους (που συνήθως είναι αρκετά αλλόκοτη) τυπωμένη στο επιστολόχαρτο. Νι επιστολές ζητούν τη βοήθειά του για κάποιο πολύπλοκο πολιτικό ζήτημα που αντιστέκεται σε κάθε προσπάθεια ορθολογικής κατανόησης. Ν τιμώμενος αξιωματούχος μπορεί να συμπεράνει ότι αποτελεί στόχο κάποιας συνωμοσίας παραφρόνων ή ότι ο γενικός πληθυσμός είναι πολύ πιο δημιουργικός και πολύ λιγότερο πληκτικός από όσο υπέθετε μέχρι τότε. Ώνάμεσα στα κοινότυπα και στα κολοσσιαία υπάρχει μια ποικιλία σχεδίων ΓΡΛ που μπορούμε να ονομάσουμε χρονίζοντα. Ρο πιο αξιόλογο από αυτά είναι η τιμητική συμμετοχή. Ν θρυλικός Καλακλύβας ο Λεότερος, ο οποίος δεν ήθελε να αποκλείσει κανέναν από τη συμμετοχή στο ερισιανό κίνημα για λόγους τόσο ασήμαντους όσο το γεγονός ότι είναι ανεριστικοί, επινόησε διάφορες τιμητικές Ώνεριστικές ομάδες. Ρώρα πια είναι παράδοση κάθε Λτισκορντιανή φράξια να δέχεται άτομα σε κάποια από αυτές τις ομάδες αν η συμπεριφορά τους είναι αξιοσημείωτα ανεριστική. Αια παράδειγμα, αν ένας λυκειάρχης απευθύνει μια ιδιαιτέρως συγκινητική ομιλία με θέμα όπως «Ε ποχρεωτική Ζητεία ως Κέσο Ξροστασίας της Γλευθερίας Κας» (ή «Ε Σορολογία ως Κέσο Ξροστασίας της Ξεριουσίας Κας» ή κάποιο άλλο από τα οξύμωρα που λατρεύουν οι παιδαγωγοί μας), μπορεί ακολούθως να λάβει μια επιστολή σαν την παρακάτω:

* Ε διπλή παγίδα, την οποία όρισε πρώτος ο ανθρωπολόγος Gregory Bateson, είναι μια κατάσταση στην οποία πρέπει κανείς να επιλέξει ανάμεσα σε δύο εξίσου δυσάρεστες εναλλακτικές λύσεις. Ηδού ένα όμορφο παράδειγμα που πρότεινε ο κύριος Νυίλιαμ Π. Κπάροουζ: Ξρογραμματίζουμε ένα φαντάρο, ώστε να υπακούει άμεσα στη διαταγή «Πήκω» ή στη διαταγή «Θάτσε» όταν αυτές δίνονται από ανώτερό του στη στρατιωτική ιεραρχία. Έπειτα βάζουμε δύο αξιωματικούς να τον διατάζουν ταυτοχρόνως να σηκωθεί και να κάτσει. Ε υπακοή στην πρώτη διαταγή σημαίνει ανυπακοή στη δεύτερη και η υπακοή στη δεύτερη σημαίνει ανυπακοή στην πρώτη. ποθέτουμε ότι το πειραματόζωο θα φλιπάρει. (Π.τ.σ.) * λες αυτές οι ομάδες είναι πραγματικές και αυτήν τη στιγμή ενεργές στις ΕΞΏ. (Ρο πιστεύετε αυτό;) (Π.τ.σ.)

154

ΡΏΑΚΏ ΡΝ ΏΑΑΓΙΝ-ΞΏΑΦΛΗΝ

Νίκος των Ώποστόλων της Έριδος () Συλάξτε αυτή την επιστολή. Ώποτελεί σημαντικό ιστορικό έγγραφο. ( ) Θάψτε την αφού την διαβάσετε. Ώποτελεί ανατρεπτική προπαγάνδα. ( ) Ώγνοήστε την και συνεχίστε ό,τι κάνατε πριν να ανοίξετε αυτόν το φάκελο.

Ώγαπητέ-η-ο () Θύριε ( ) Θυρία ( ) Νν: Ξροσφάτως έφτασε στα αυτιά Κας η είδηση ότι εσείς, στο πλαίσιο της επίσημης ιδιότητάς σας ως Ιυκειάρχης του Ιυκείου Άαρον Κπαρ, είπατε θρασύτατα σε μια δημόσια συγκέντρωση ότι ο θάνατος από ναπάλμ «δεν είναι περισσότερο οδυνηρός από ένα άσχημο κρυολόγημα» και ότι οι Ώσιάτες διαθέτουν «πιο σκληρή επιδερμίδα από τους λευκούς και πιο αμβλεία αίσθηση του πόνου.» Φς Ώνώτατος Ηερέας του Θαθεδρικού Λαού του Νίκου των Ώποστόλων της Έριδος σας συγχαίρουμε επειδή βοηθήσατε να επανέλθει στην ορθή θέση της η αμερικανική παιδεία ως αντικείμενο φθόνου και αιτία απόγνωσης για όλα τα άλλα (και, επομένως, κατώτερα) εκπαιδευτικά συστήματα. Βια του παρόντος εγγράφου ορίζεστε Πτρατηγός πέντε αστέρων στο Αραφείο του Ρμήματος του Ρομέα του Ράγματος των Ηπποτών του Ξεντάπλευρου Θάστρου της Πυνομωσίας του Θιχώτη, με πλήρη εξουσία να πυροβολείτε τους φίλους σας και να βομβαρδίζετε τους γείτονές σας. Ών έχετε απαντήσεις, θα είναι χαρά Κας να σας προσφέρουμε πλήρεις και λεπτομερείς ερωτήσεις.

Πτο νομα της Ια Κάντσα

Ζεοβοφία η Ξρεσβύτερη, M.C.P., Ώνώτατος Ηερέας, Θαθεδρικός Λαός

Ταίρε Έρις – All Hail Discordia – Θαλλίστη

Ώυτό το έγγραφο σφραγίζεται με επιγραφές όπως ΓΞΗΠΕΚΝ – ΚΕΛ ΤΟΕΠΗΚΝΞΝΗΓΗΡΓ ΏΡΝ ΡΝ ΤΏΟΡΗ ΦΠ ΘΦΙΝΤΏΟΡΝ – ΚΝΛΝ ΑΗΏ ΡΏ ΚΏΡΗΏ ΠΝ - Ν ΒΝΛ ΘΗΤΦΡΕΠ ΔΓΗ, κ.λ.π., όλα στα πλέον καλόγουστα μπλε και κόκκινα, μαζί με εικόνες με το Θουνελάκι του Ξάσχα, κορδέλες και όποιο άλλο διακοσμητικό στοιχείο ευχαριστεί την τοπική φράξια. Πυχνά συνοδεύεται από ένα κουμπί ή ένα περιβραχιόνιο το οποίο καθιστά τον κάτοχό του Πτρατηγό πέντε αστέρων, στολισμένο με μια κλασική απόδοση του Ηππότη της Γλεεινής Κορφής. Γννοείται ότι στέλνονται αντίγραφα στους ανατρεπτικούς μαθητές του σχολείου, ώστε να διασφαλιστεί ότι ο τιμώμενος λυκειάρχης θα δει και θα ακούσει πολλές αναφορές στον Βον Θιχώτη τις επόμενες ημέρες και δεν θα νομίσει ότι αντιμετωπίζει απλώς έναν και μοναδικό «ακίνδυνο τρελό.» (Ξεριττό να αναφέρουμε ότι το επίσημο σύμβολο των Ηπποτών του Ξεντάπλευρου Θάστρου είναι ένα πεντάγωνο με ένα χρυσό μήλο στο εσωτερικό του.) Άλλες ομάδες στις οποίες μπορούν να γίνουν τιμητικά μέλη διάφοροι λόγω της εξαιρετικά ανεριστικής συμπεριφοράς τους είναι οι εξής: Ν Πύλλογος του Θωνείου – για ακαδημαϊκούς που έχουν αναλάβει σημαντικές δράσεις ώστε να προστατεύσουν τους φοιτητές από ενοχλητικές ιδέες και/ή να εμποδίσουν αμφιλεγόμενους δασκάλους ή καθηγητές να αποκτήσουν μια θέση στο πανεπιστήμιο. Ε Γταιρεία του Ώγίου Ιιμού για τον Ξόλεμο Θατά του Θακού – για όσους έχουν επιδείξει ασυνήθιστο ενδιαφέρον για την ηθική συμπεριφορά των γειτόνων τους.* Ε Γταιρεία της Γπίπεδης Αης – για νομοθέτες ή ομάδες πολιτών που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στην παρεμπόδιση της διάδοσης «μοντερνιστικών» ιδεών στην εκπαίδευση.†

* Γτήσιες συναντήσεις πραγματοποιούνται στη Αιορτή του Ώγίου Ιιμού στον Νίκο του Ηεροεξεταστή, στο Παν Κιγκέλ ντε Ώλιέντε, στο Κεξικό. (Π.τ.σ.) † Ρα μέλη λαμβάνουν ένα όμορφο λάβαρο που δηλώνει ΐΏΖΗΏ ΚΓΠΏ ΠΝ ΡΝ ΜΓΟΓΗΠ ΝΡΗ ΓΗΛΏΗ ΓΞΗΞΓΒΕ. (Π.τ.σ.)

155

Ε Ιεγεώνα Θατά της Βυσφήμησης των Τοντρών Ώμερικανοεβραίων Αυναικών –για αγωνίστριες υπέρ της Αυναικείας Ώπελευθέρωσης και άλλους που έχουν βρει καλούς ιδεολογικούς λόγους για να πολεμούν την αγγλική γλώσσα. Ρο Ώδελφικό Ράγμα των Νμάδων Κίσους – για υποτιθέμενες ελευθεριακές ομάδες που έχουν εμπλακεί σε εξαιρετικά εξουσιαστικές συμπεριφορές και έχουν αναπτύξει μια φιλοσοφική γραμμή η οποία αποδεικνύει ότι η εν λόγω συμπεριφορά είναι στην πραγματικότητα ελευθεριακή. (Ε ομάδα που έχει ανακαλύψει την καλύτερη ελευθεριακή δικαιολόγηση της εναντίωσης στην ελευθερία λαμβάνει το Γτήσιο ΐραβείο στη Κνήμη του Νυίλιαμ Κπάκλει και γίνεται μέλος στην Γταιρεία του Ώγίου Ιίμου για τον Ξόλεμο Θατά του Θακού.) Ε Ξρώτη Γυαγγελική και Κεταρρυθμισμένη Γκκλησία των Οαντ, Κπράντεν και Ώγίου Ακαλτ – για όσους είναι ταυτοχρόνως ορθολογιστές και δογματικοί. Ρο Ξρωτοπόρο Θόμμα που Γίναι Κέρος της Ιύσης – για κάθε Ώνώτατο πηρέτη του Ιαού που έχει επιδείξει υπέρμετρο ζήλο για να καταδικάσει το μεγαλύτερο κομμάτι του λαού ως Κέρος του Ξροβλήματος. Άλλα σκέλη της Γπιχείρησης Ραρακούνημα του Λου είναι τα εξής: Σο χέδιο Αετός. Έχουν τυπωθεί φωσφοριζέ αφίσες που μοιάζουν με την παλιά αφίσα με τον αετό που έγραφε ΠΡΗΠ ΘΏΙΞΓΠ ΑΗΝΗ ΡΕΠ ΓΙΓΖΓΟΗΏΠ. Φστόσο, οι νέες, βελτιωμένες ντισκορντιανές αφίσες είναι ελαφρώς διαφορετικές και γράφουν εύθυμα ΘΏΥΡΓ ΡΗΠ ΘΏΙΞΓΠ ΑΗΝΗ ΡΗΠ ΓΙΓΖΓΟΗΏΠ. πως και οι παλιές, κολλιούνται σε κεντρικά σημεία την ημέρα των εκλογών. Σο χέδιο Πανιεροποίησης. Ώπό τότε που ο Ώιδεσιμώτατος Θίρμπι Τένσλεϊ ίδρυσε την Ξαγκόσμια Γκκλησία της Δωής και άρχισε να χρίζει τους πάντες πάστορες, η Ξαραθεο-Ώναμεταμυστικότητα της Γσωτερικής Έριδος αποφάσισε να χοντρύνει το πράγμα. Ρώρα μοιράζουν κάρτες που δηλώνουν:

Ν ΘΏΡΝΤΝΠ ΏΡΕΠ ΡΕΠ ΘΏΟΡΏΠ ΓΗΛΏΗ ΏΖΓΛΡΗΘΝΠ ΘΏΗ ΓΜΝΠΗΝΒΝΡΕΚΓΛΝΠ

Ξ Ώ Ξ Ώ Π Αι’ αυτό ας Παρακαλούμε Λα Ρου Σέρεστε Πωστά

ΘΏΙΝΠ ΑΗΏ ΞΏΛΡΏ

Ώυθεντικός και εξουσιοδοτημένος από τον ΝΗΘΝ ΡΦΛ ΏΞΝΠΡΝΙΦΛ ΡΕΠ ΓΟΗΒΝΠ.

Θάθε άνδρας, γυναίκα και παιδί στην Αη είναι ένας αυθεντικός και εξουσιοδοτημένος Ξάπας.

Γτοιμάζονται παρόμοιες κάρτες και για τις αγωνίστριες της Αυναικείας Ώπελευθέρωσης, όπου το «Ρου» αντικαθίσταται από «Ρης» και το «Ξάπας» από «Κάμα». Ρο χέδιο Γκράφιτι (και το χέδιο Αυτοκόλλητα). Πε αυτό μπορούν να συμμετέχουν όλοι επινοώντας ένα ερισιανό σύνθημα και φροντίζοντας να διαδοθεί ευρέως. Ξαραδείγματα: Ο αστυνομικός της γειτονιάς σας είναι οπλισμένος και επικίνδυνος. Νομιμοποίηση του φόνου τώρα: Γιατί να διασκεδάζουν μόνο οι κυβερνήσεις; Σσακίστε το ταχυδρομικό μονοπώλιο του κράτους. Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν το σύστημα, θα είχαν κηρυχτεί παράνομες, κ.λ.π. Πολίτες Ενάντια στη Φρήση Ναρκωτικών. Ώυτή η οργάνωση διαθέτει μια πολύ κομψή σφραγίδα και ασχολείται με μια εκστρατεία υπέρ της ποινικοποίησης του γαλεόφιλου69 από το Θογκρέσο, ενός ναρκωτικού που καπνίζουν οι νέοι όταν υπάρχει έλλειψη μαριχουάνας. Ε ιδέα πίσω από αυτό το σχέδιο είναι ότι, καθώς η κυβέρνηση έχει χάσει μεγάλο μέρος της αξιοπιστίας της λόγω του πολέμου της κατά του χασίς (μια πρόσφατη έρευνα του ΓΏΚ έδειξε ότι σε κάποιες μεγάλες πόλεις ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού κάτω των 25 ετών δεν πιστεύει ότι οι ΕΞΏ προσεδαφίστηκαν στη Πελήνη και θεωρεί ότι οι σκηνές της

69 Catnip (Nepeta cataria), γνωστό ως Λεπέτα ή Ααλεόφιλο. Ώρωματικό φυτό που προσελκύει τις γάτες. (Π.τ.μ.)

156

προσελήνωσης γυρίστηκαν κάπου στην έρημο), μια εκστρατεία ενάντια σε αυτό το παρόμοιο αλλά πιο κωμικό βότανο θα καταστρέψει τα τελευταία ίχνη εμπιστοσύνης στους ανθρώπους της Νυάσινγκτον. ΠΑΡΑΡΣΗΜΑ ΚΑΥ Η ΡΟΔΙΝΗ ΑΠΑΣΗ Ν Παούλ, ο Κπάρνεϊ, ο Κάρκοφ Ρσέινι και ο Λτίλινγκερ αναρωτήθηκαν γιατί ένας τύπος σαν τον Θαρμέλ να κουβαλήσει μια βαλίτσα γεμάτη με τριαντάφυλλα στο Ππήλαιο Ιίμαν. σοι γνώριζαν τον Θαρμέλ στο Ιας ΐέγκας μπερδεύτηκαν ακόμα περισσότερο όταν δημοσιοποιήθηκε αυτό το γεγονός. Νι πρώτοι αναγνώστες αυτού του ρομάντζου όχι μόνο αναρωτήθηκαν και μπερδεύτηκαν αλλά, επιπλέον, νευρίασαν, καθώς γνώριζαν ότι ο Θαρμέλ είχε γεμίσει τη βαλίτσα του με τα λεφτά του Καλντονάντο, όχι με τριαντάφυλλα. πως συμβαίνει συνήθως στις περιπτώσεις όπου φαίνεται να έχει γίνει κάτι μαγικό, η εξήγηση είναι απλή: ο Θαρμέλ έπεσε θύμα της παλαιότερης απάτης του κόσμου, της οκάνα μπόρα (της τσιγγάνικης αλλαγής). Πυνήθιζε να μεταφέρει τα έσοδά του στην τράπεζα με τη βαλίτσα που χρησιμοποίησε για να λεηλατήσει το χρηματοκιβώτιο του Καλντονάντο. Νι πλέον σκιώδεις φιγούρες του Ιας ΐέγκας γνώριζαν καλά τον ίδιο και τη βαλίτσα του. Κεταξύ αυτών υπήρχαν και τρεις κύριοι οι οποίοι στις αρχές του Ώπριλίου αποφάσισαν να αφαιρέσουν τη βαλίτσα από την κατοχή του σε κάποιο από τα ταξίδια του χρησιμο-ποιώντας, όπως λέει η νεολαία, «κάθε αναγκαίο μέσο». Πκέφτηκαν ακόμα και να τον χτυπήσουν στον κρόταφο με κάποιο αμβλύ αντικείμενο. μως ένας από τους κυρίους που εμπλέκονταν σε αυτήν την υπόθεση, ο Ρζον Αουέιν Καλατέστα, είχε (κάποια) αίσθηση του χιούμορ και άρχισε να καταστρώνει ένα σχέδιο που θα περιλάμβανε τη μη βίαιη τσιγγάνικη αλλαγή. Ν κύριος Καλατέστα σκέφτηκε ότι θα ήταν διασκεδαστικό να γίνει το κόλπο αθόρυβα και, όταν ο Θαρμέλ θα έφτανε στην τράπεζα, να άνοιγε μια βαλίτσα γεμάτη με κοπριά αλόγου, ανθρώπινα περιττώματα ή κάτι άλλο εξίσου κακόγουστο. Νι άλλοι δύο κύριοι πείστηκαν ότι κάτι τέτοιο θα είχε πολλή πλάκα. Ξρομηθεύτηκαν μια πανομοιότυπη βαλίτσα και κατέστρωσαν το σχέδιο. Ρην τελευταία στιγμή έγιναν δύο αλλαγές. Ν κύριος Καλατέστα πληροφορήθηκε από την Κπόνι Θουίντ (μια κυρία τη συντροφιά της οποίας απολάμβανε συχνά για 100 δολάρια το πήδημα) ότι ο Θαρμέλ ήταν αλλεργικός στα τριαντάφυλλα. Ρότε οραματίστηκε μια ακόμα πιο ξεκαρδιστική σκηνή: ο Θαρμέλ να ανοίγει τη βαλίτσα στην τράπεζα και να αρχίζει να φτερνίζεται σπασμωδικά προσπαθώντας να καταλάβει που έγινε η αλλαγή. Ξρομηθεύτηκαν τα τριαντάφυλλα και αποφάσισαν να δράσουν την επόμενη μέρα. ταν συγκρούστηκαν ο Θαρμέλ, ο Βρ. Λέισμιθ και ο Κάρκοφ Ρσέινι, ο Καλατέστα και οι συνεργάτες του εγκατέλειψαν την ιδέα της αλλαγής: ένας τύπος σαν τον Θαρμέλ δεν θα αποδεχόταν δύο συγκρούσεις μέσα σε λίγα λεπτά δίχως βαθιές υποψίες. Έτσι αποφάσισαν να τον ακολουθήσουν στο σπίτι του και να καταφύγουν στην πιο παλιομοδίτικη αλλά σίγουρη τεχνική του ξαφνικού χτυπήματος στο κρανίο. ταν έφυγε η Κπόνι Θουίντ μετά από τη βίαιη συνομιλία της με τον Θαρμέλ, οι κακοποιοί ετοιμάστηκαν να μπουν. Ξρος μεγάλη τους έκπληξη, ο Θαρμέλ βγήκε έξω τρέχοντας, πέταξε τη βαλίτσα στο τζιπ του και έπειτα ξαναμπήκε τρέχοντας στο σπίτι. (Γίχε ξεχάσει τα ζαχαρωτά του.) «Γίναι θέλημα Ζεού,» είπε με ευλάβεια ο Καλατέστα, Ε αλλαγή έγινε και την πούλεψαν για το νότο με μεγάλη βιασύνη. Θάποιες εβδομάδες αφού είχε περάσει η κρίση, ένας πολιτειακός σερίφης βρήκε ένα αυτοκίνητο με τρεις νεκρούς πεσμένο σε ένα χαντάκι. Βιέγνωσε ο ίδιος τα συμπτώματά τους ενώ περίμενε τον ιατροδικαστή και πήρε εγκαίρως το αντίδοτο.

157

Ε άδεια βαλίτσα στο αυτοκίνητο προκάλεσε ελάχιστες εικασίες: προφανώς μια σαύρα Ρζίλα είχε φάει τη μία πλευρά της. «Ν,τι και αν είχαν εκεί μέσα,» είπε αργότερα ο σερίφης, «πρέπει να ήταν πολύ ελαφρύ. Ν αέρας το σκόρπισε στη γαμοέρημο.» ΠΑΡΑΡΣΗΜΑ ΣΕΘ Η ΜΠΡΟΟΤΡΑ ΣΟΤ ΦΑΓΚΜΠΑΡΝΣ Κετά από παρατεταμένες παρακλήσεις και σφοδρές ικεσίες οι συγγραφείς κατάφεραν τελικά να πείσουν τον Τάγκμπαρντ Πελίν να μας επιτρέψει να παραθέσουμε μερικά ακόμα διαφωτιστικά αποσπάσματα από την μπροσούρα του Ποτέ Να Μην φυρίζεις ταν Κατουράς.* (Ξριν να καταβάλλουμε αυτές τις λυσσασμένες προσπάθειες ήθελε να τη δημοσιεύσουμε ολόκληρη.) Ηδού λοιπόν κάποια από τα κλειδιά για το παράξενο κεφάλι του Τάγκμπαρντ Πελίν: Θάποτε κρυφάκουσα κατά λάθος δύο βοτανολόγους που διαφωνούσαν για ένα Θαταραμένο Ξράγμα που είχε φυτρώσει βλασφήμως στον κήπο ενός κολεγίου. Ν ένας ισχυριζόταν ότι το Θαταραμένο Ξράγμα ήταν δέντρο και ο άλλος ότι ήταν θάμνος. Βιέθεταν και οι δύο εμβριθή επιχειρήματα και εξακολουθούσαν να διαφωνούν όταν τους άφησα. Πτον κόσμο φυτρώνουν συνεχώς Θαταραμένα Ξράγματα –πράγματα που δεν είναι ούτε δέντρα ούτε θάμνοι, ούτε ψάρια ούτε πτηνά, ούτε μαύρα ούτε άσπρα– και όποιος σκέφτεται με κατηγορίες δεν μπορεί παρά να εκλάβει τον ακανθώδη και γεμάτο με βόμβο κόσμο των αισθητηριακών δεδομένων ως βαθιά προσβολή του συστήματος ταξινόμησης που ακολουθεί. Τειρότερα όλων είναι τα δεδομένα που παραβιάζουν την «κοινή λογική», αυτό το θλιβερό βάλτο πληκτικής προκατάληψης και λασπώδους αδράνειας. Νλόκληρη η ιστορία της επιστήμης είναι η οδύσσεια ενός παλαβούτσικου ταξινομητή που ταξιδεύει διαρκώς ανάμεσα σε τέτοια Θαταραμένα Ξράγματα και εκτελεί απεγνωσμένες ταχυδακτυλουργίες με τις ταξινομήσεις του για να τα χωρέσει στο σύστημά του, ακριβώς όπως η ιστορία της πολιτικής είναι το έπος μιας μακράς σειράς μάταιων προσπαθειών να παραταχθούν σε μια σειρά τα Θαταραμένα Ξράγματα και να πειστούν να παρελάσουν συντεταγμένα. Θάθε ιδεολογία είναι νοητικός φόνος, υποβάθμιση των δυναμικών διαδικασιών της ζωής σε στατικές ταξινομήσεις, και κάθε ταξινόμηση είναι μια Ώιώνια Θαταδίκη, όπως και κάθε συμπερίληψη είναι ένας αποκλεισμός. Πε ένα πολυάσχολο, θορυβώδες σύμπαν όπου δεν υπάρχουν δύο πανομοιότυπες νιφάδες χιονιού, δύο πανομοιότυπα δέντρα και δύο πανομοιότυποι άνθρωποι –όπου, μάλιστα, όπως μαθαίνουμε, ακόμα και το μικρότερο υποατομικό σωματίδιο δεν είναι πανομοιότυπο ούτε με τον εαυτό του από το ένα νανοδευτερόλεπτο στο επόμενο– κάθε σύστημα ταξινόμησης είναι μια αυταπάτη. «Ή, για να το θέσουμε πιο επιεικώς,» όπως λέει ο Λίτσε, «όλοι είμαστε καλύτεροι καλλιτέχνες από όσο νομίζουμε.» Γίναι εύκολο να δούμε ότι η ταμπέλα «Γβραίος» ήταν μια Ώιώνια Θαταδίκη στη Λαζιστική Αερμανία. μως η ταμπέλα «Γβραίος» αποτελεί Ώιώνια Θαταδίκη παντού, ακόμα και εκεί όπου δεν υπάρχει αντισημιτισμός. Νι προτάσεις «Γίναι Γβραίος,» «Γίναι γιατρός,» και «Γίναι ποιητής» σημαίνουν στο ταξινομικό κέντρο του εγκεφάλου ότι η

* Κας πληροφόρησε ότι ο τίτλος προέρχεται από το βιβλίο του R.H. Blythe Zen in English Literature and Oriental Classics. Ε ιστορία είναι άκρως διδακτική: Ν Blythe μελετούσε ζα-ζεν (καθιστό ζεν ή διαλογισμό ντιάνα) σε ένα μοναστήρι στο Θιότο και ρώτησε τον ρόσι (τον Βάσκαλο του Δεν) αν μπορούσε να υιοθετήσει κάποια πρόσθετη διδασκαλία για να επιταχύνει την πρόοδο του. Ν ρόσι απάντησε, συνοπτικά, «Ξοτέ να μην σφυρίζεις όταν κατουράς.» ΐλέπε τις απέραντες διατριβές του Gurdjieff για τη «συγκέντρωση», τον ράτζα στο Νησί του Τάξλεϊ που απελευθέρωσε μάινες για να θυμίζουν συνεχώς στους πολίτες του «Γδώ και τώρα, αγόρια, εδώ και τώρα!» και τη φράση του Ηησού «,τι βρίσκει το χέρι σου να κάνει, να το κάνεις με όλη σου την καρδιά.» (Π.τ.σ.)

158

εμπειρία μου με εκείνον θα είναι όμοια με την εμπειρία μου με άλλους Γβραίους, άλλους γιατρούς και άλλους ποιητές. Έτσι, όταν βεβαιώνεται η ταυτότητα, παραγνωρίζεται η ατομικότητα. Ξαρακολουθείστε αυτόν το μηχανισμό εν δράσει σε ένα πάρτυ ή σε κάποιο άλλο μέρος όπου συναντιούνται άνθρωποι ξένοι μεταξύ τους. Ξίσω από τις ανταλλαγές φιλικών εκφράσεων κρύβεται η επιφυλακτικότητα, καθώς ο καθένας ψάχνει την ταμπέλα που θα προσδώσει ταυτότητα στον άλλο και θα τον Θαταδικάσει. Ρελικά αυτή αποκαλύπτεται: «Ώ, είναι κειμενογράφος διαφημίσεων,» «Ώ, είναι τορναδόρος.» Θαι οι δύο πλευρές χαλαρώνουν, διότι τώρα γνωρίζουν πώς να συμπεριφερθούν, ποιους ρόλους πρέπει να παίξουν στο παιχνίδι. Ρο ενενήντα εννέα τοις εκατό του καθενός έχει Θαταδικαστεί. Ν άλλος αντιδρά στο 1 τοις εκατό που έχει κατηγοριοποιηθεί από το μηχανισμό ταξινόμησης. Θάποιες Ώιώνιες Θαταδίκες είναι, βεβαίως, κοινωνικά και διανοητικά αναγκαίες. Ε τούρτα που πετάγεται στο πρόσωπο του κωμικού Θαταδικάζεται από το φυσικό που την αναλύει σύμφωνα με τους νευτώνειους νόμους της κίνησης. Ώυτές οι εξισώσεις μας λένε όλα όσα χρειάζεται να γνωρίζουμε για την πρόσκρουση της τούρτας στο πρόσωπο αλλά τίποτα για το ανθρώπινο νόημα της ρίψης τουρτών. Ένας πολιτισμικός ανθρωπολόγος που αναλύει την κοινωνική λειτουργία του κωμικού ως σαμάνου, γελωτοποιού της αυλής και ψυχολογικού υποκατάστατου του βασιλιά εξηγεί τη ρίψη της τούρτας ως μια μορφή επιβίωσης της Αιορτής των Ρρελών και του φόνου του αντιγράφου του βασιλιά. Ώυτή η ανάλυση Θαταδικάζει το αντικείμενο με έναν άλλο τρόπο. Ένας ψυχαναλυτής που αναγνωρίζει εδώ μια οιδιπόδεια τελετή ευνουχισμού έχει πραγματοποιήσει μια τρίτη Θαταδίκη και ο Καρξιστής που βλέπει εδώ μια διέξοδο για την καταπιεσμένη οργή του εργάτη ενάντια στα αφεντικά πραγματοποιεί μια τέταρτη Θαταδίκη. Θάθε Ώιώνια Θαταδίκη διαθέτει τις δικές της αξίες και χρήσεις αλλά παραμένει μια Ώιώνια Θαταδίκη εκτός και αν αναγνωρίσουμε τη μερική και αυθαίρετη φύση της. Ν ποιητής που συγκρίνει την τούρτα στο πρόσωπο του κωμικού με την Ξαρακμή της Βύσης ή με τη χαμένη αγάπη του διαπράττει μια Ξέμπτη Θαταδίκη. μως σε αυτήν την περίπτωση ο παιγνιώδης και εκκεντρικός χαρακτήρας του συμβολισμού είναι προφανής. Ρουλάχιστον αυτό θα ελπίζαμε. Κερικές φορές, όταν διαβάζουμε τους Λέους Θριτικούς, αρχίζουμε να αμφιβάλλουμε και για αυτό. Ε ανθρώπινη κοινωνία μπορεί να συγκροτηθεί σύμφωνα με την αρχή της εξουσίας ή σύμφωνα με την αρχή της ελευθερίας. Ε εξουσία είναι ένας στατικός κοινωνικός σχηματισμός στον οποίο οι άνθρωποι λειτουργούν ως ανώτεροι και κατώτεροι: μια σαδομαζοχιστική σχέση. Ε ελευθερία είναι ένας δυναμικός κοινωνικός σχηματισμός στον οποίο οι άνθρωποι λειτουργούν ως ίσοι: μια ερωτική σχέση. Πε κάθε αλληλεπίδραση μεταξύ ανθρώπων κυρίαρχος παράγοντας είναι πάντα η Γξουσία ή η Γλευθερία. Νι οικογένειες, οι εκκλησίες, οι στοές, οι λέσχες και οι εταιρείες είναι περισσότερο εξουσιαστικές παρά ελευθεριακές ή περισσότερο ελευθεριακές παρά εξουσιαστικές. Θαθώς προχωράμε γίνεται προφανές ότι η πιο φιλόνικη και μισαλλόδοξη μορφή εξουσίας είναι το Θράτος το οποίο, ακόμα και σήμερα, έχει το θράσος να αξιώνει έναν απολυταρχισμό, από τον οποίο ακόμα και η Γκκλησία έχει παραιτηθεί εδώ και πολύ καιρό, και να επιβάλλει την υπακοή με τις παλιές και χυδαίες τεχνικές της Ηεράς Γξέτασης. Φστόσο, κάθε μορφή εξουσίας είναι ένα μικρό «Θράτος», ακόμα αν και σε αυτή συμμετέχουν μόνο δύο μέλη. Ε παρατήρηση του Σρόιντ ότι η αυταπάτη ενός ανθρώπου συνιστά νεύρωση και η αυταπάτη πολλών συνιστά θρησκεία μπορεί να γενικευτεί: η εξουσία ενός ανθρώπου συνιστά έγκλημα και η εξουσία πολλών συνιστά το Θράτος. Ν Benjamin Tucker έγραψε πολύ εύστοχα:

159

Ε επιθετικότητα είναι απλώς ένα άλλο όνομα της κυβέρνησης. Ε επιθετικότητα, η εισβολή και η κυβέρνηση είναι αμοιβαία εναλλάξιμοι όροι. Ε ουσία της κυβέρνησης είναι ο έλεγχος ή η απόπειρα ελέγχου. ποιος αποπειράται να ελέγξει κάποιον άλλο είναι κυβερνήτης, επιτιθέμενος και εισβολέας. Ε φύση αυτής της εισβολής δεν αλλάζει είτε πραγματοποιείται από έναν άνθρωπο σε έναν άλλο, όπως συμβαίνει στο κοινό έγκλημα, είτε από έναν άνθρωπο σε όλους τους άλλους, όπως συμβαίνει στην απόλυτη μοναρχία, είτε από όλους τους άλλους ανθρώπους σε έναν άνθρωπο, όπως συμβαίνει στη σύγχρονη δημοκρατία.

Ν Tucker χρησιμοποιεί τη λέξη «εισβολή» εξαιρετικά εύστοχα, αν σκεφτούμε ότι έγραψε περισσότερα από πενήντα χρόνια πριν από τις βασικές ανακαλύψεις της ηθολογίας. Θάθε πράξη εξουσίας αποτελεί εισβολή στην ψυχολογική και φυσική επικράτεια κάποιου άλλου ανθρώπου. Θάποτε όλα τα δεδομένα της επιστήμης ήταν Θαταδικασμένα. Θάθε επινόηση θεωρείτο αδύνατη. Θάθε ανακάλυψη προκαλούσε νευρικό κλονισμό σε κάποια ορθοδοξία. Θάθε καλλιτεχνική καινοτομία αποκηρυσσόταν ως απάτη και τρέλα. Νλόκληρος ο ιστός του πολιτισμού και της «προόδου», οτιδήποτε στην Αη αποτελεί ανθρώπινο δημιούργημα και δεν μας έχει δοθεί από τη φύση είναι η απτή εκδήλωση της άρνησης κάποιου ανθρώπου να υπακούσει στην Γξουσία. Βεν θα διαθέταμε περισσότερα, δεν θα γνωρίζαμε περισσότερα και δεν θα ήμασταν περισσότερα από τους πρώτους πιθηκοειδείς ανθρωπίδες αν δεν υπήρχαν οι επαναστάτες, οι απείθαρχοι και οι αδιάλλακτοι. πως είπε πολύ σωστά ο σκαρ Νυάιλντ, «Ε Ώνυπακοή ήταν η Ξροπατορική Ώρετή του ανθρώπου.» Ν ανθρώπινος εγκέφαλος, στον οποίο αρέσει πολύ να διαβάζει περιγραφές του εαυτού του ως του πιο θαυμαστού οργάνου αντίληψης στο σύμπαν, είναι ένα ακόμα πιο θαυμαστό όργανο άρνησης. Γίναι εύκολο να ανακαλύψουμε και δύσκολο να αμφισβητήσουμε τα ωμά γεγονότα του οικονομικού παιχνιδιού μας, όμως οι συντηρητικοί –οι οποίοι συνήθως πλουτίζουν καθημερινά από αυτά τα γεγονότα- καταφέρνουν να τα αγνοούν ή να τα βλέπουν μέσα από ένα ζευγάρι ροζ παραμορφωτικών φακών. (Ν επαναστάτης αγνοεί με παρόμοιο τρόπο τη συνολική μαρτυρία της ιστορίας για τη φυσική πορεία της επανάστασης, μέσω της βίας, προς το χάος και την επιστροφή στο σημείο της εκκίνησης.) Βεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η σκέψη είναι αφαίρεση. Πύμφωνα με την περίφημη μεταφορά του Ώϊνστάιν η σχέση ανάμεσα σε ένα φυσικό γεγονός και τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται αυτό το γεγονός ο νους μας δεν μοιάζει με τη σχέση ανάμεσα στο βοδινό και το ζωμό βοδινού, η οποία είναι ένα απλό ζήτημα εξαγωγής και συμπύκνωσης. Κάλλον, συνεχίζει ο Ώϊνστάιν, μοιάζει περισσότερο με τη σχέση ανάμεσα στο παλτό μας και το εισιτήριο που μας έδωσαν όταν παραδώσαμε το παλτό μας στην γκαρνταρόμπα. Κε άλλα λόγια, η ανθρώπινη αντίληψη ενέχει πολλή περισσότερη κωδικοποίηση από ό,τι ακατέργαστη αίσθηση. Ρο δίκτυο της γλώσσας ή των μαθηματικών ή μιας σχολής τέχνης ή οποιουδήποτε συστήματος ανθρώπινης αφαίρεσης παρέχει στις νοητικές κατασκευές μας τη δομή, όχι του αρχικού γεγονότος αλλά του συμβολικού συστήματος εντός του οποίου κωδικοποιείται, όπως ακριβώς ο χαρτογράφος χρωματίζει μωβ μια χώρα όχι επειδή είναι μωβ αλλά διότι αυτό απαιτεί ο κώδικας που χρησιμοποιεί. μως κάθε κώδικας αποκλείει κάποια πράγματα, θολώνει άλλα και αποδίδει υπερβολική έμφαση σε άλλα. Ρο περίφημο πήδημα του Λιζίνσκι από το παράθυρο στην κορύφωση του Υάσματος του Ρόδου κωδικοποιείται στο σύστημα σημειογραφίας του μπαλέτου που χρησιμοποιούν οι χορογράφοι. Ε λεκτική γλώσσα τραυλίζει όταν προσπαθεί να το εκφράσει. Ε ζωγραφική ή η γλυπτική θα μπορούσαν να συλλάβουν πλήρως τη μαγεία μιας στιγμής αλλά μόνο μιας στιγμής από αυτό. Ε φυσική εξίσωση Βύναμη = Κάζα x Γπιτάχυνση τονίζει μία όψη του την οποία αγνόησαν όλοι οι άλλοι κώδικες αλλά χάνει όλα τα υπόλοιπα. Θάθε αντίληψη επηρεάζεται, διαμορφώνεται και

160

δομείται από τις συνήθειες κωδικοποίησης –της συνήθειες νοητικών παιγνίων- του υποκειμένου.70 Θάθε εξουσία είναι μια λειτουργία κωδικοποίησης, κανόνων ενός παιχνιδιού. Ξολλές φορές άνδρες οπλισμένοι με δίκρανα εξεγέρθηκαν ενάντια σε στρατούς οπλισμένους με κανόνια. Άλλοι υποτάχτηκαν πειθήνια στους πιο αδύναμους και ετοιμόρροπους καταπιεστές. λα εξαρτώνται από το βαθμό στον οποίο η κωδικοποίηση παραμορφώνει την αντίληψη και δημιουργεί φυσικά (και νοητικά) εξαρτημένα ανακλαστικά. Κε την πρώτη ματιά φαίνεται ότι θα ήταν αδύνατο να υπάρξει εξουσία αν όλοι οι άνθρωποι ήταν δειλοί ή αν κανένας άνθρωπος δεν ήταν δειλός αλλά ακμάζει μόνο διότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι δειλοί και κάποιοι είναι κλέφτες. Πτην πραγματικότητα η κυρίαρχη τάξη και η υποτελής τάξη σπανίως συνειδητοποιούν την εσωτερική δυναμική της δειλίας και της υποταγής από τη μία και του ηρωισμού και της εξέγερσης από την άλλη. Ε υποταγή δεν ταυτίζεται με τη δειλία αλλά με την αρετή και η εξέγερση δεν ταυτίζεται με τον ηρωισμό αλλά με το κακό. Αια τους Οωμαίους ιδιοκτήτες δούλων ο Ππάρτακος δεν ήταν ήρωας και οι υπάκουοι δούλοι δεν ήταν δειλοί. Ν Ππάρτακος ήταν κακοποιός και οι πειθήνιοι δούλοι ήταν ενάρετοι. Ώυτό πίστευαν και οι πειθήνιοι δούλοι. Ξάντα οι πειθήνιοι θεωρούν τον εαυτό τους ενάρετο αντί για δειλό. Ών η εξουσία προϋποθέτει την υποταγή, η απελευθέρωση προϋποθέτει την ισότητα. Ε εξουσία υπάρχει μόνο όταν ένας άνθρωπος υπακούει σε κάποιον άλλο και η ελευθερία υπάρχει μόνο όταν κανείς δεν υπακούει σε κανέναν. Έτσι η ύπαρξη εξουσίας συνεπάγεται και την ύπαρξη ταξικών διαφορών, υποταγής και ανισότητας. Ε ύπαρξη ελευθερίας συνεπάγεται την απουσία τάξεων, την ύπαρξη αδελφότητας και ισότητας. ταν η εξουσία διαιρεί τους ανθρώπους σε τάξεις δημιουργεί διχόνοια, διάσπαση, εχθρικότητα, φόβο. ταν η ελευθερία καθιστά ίσους όλους τους ανθρώπους δημιουργεί συνεργασία, ένωση, ασφάλεια. ταν οι σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους βασίζονται στην εξουσία και τον καταναγκασμό, οι άνθρωποι απομακρύνονται μεταξύ τους. ταν βασίζονται στην ελευθερία και την απουσία καταναγκασμού, οι άνθρωποι πλησιάζουν ο ένας τον άλλο. Ώυτά τα γεγονότα είναι αυτονόητα και αξιωματικά. Ών η εξουσία δεν διέθετε την εγγενή, εκ των προτέρων προγραμματισμένη δομή διπλής παγίδας ενός Ώέναου Ξαιχνιδιού οι άνθρωποι θα την είχαν απορρίψει εδώ και πολύ καιρό και θα είχαν υιοθετήσει την ελευθερία. Ε συνήθης διαμαρτυρία των πασιφιστών κατά του πολέμου, ότι οι νέοι οδηγούνται στο θάνατο από γέρους που κάθονται στο γραφείο τους δίχως να κινδυνεύουν οι ίδιοι, αποτυγχάνει να συλλάβει την ουσία του ζητήματος. Νι απαιτήσεις οι γέροι να διεξάγουν οι ίδιοι τους πολέμους τους ή οι ηγέτες των εμπόλεμων κρατών να στέλνονται στην πρώτη γραμμή την πρώτη μέρα της μάχης κ.τ.λ. απευθύνονται σε μια υποτιθέμενη «αίσθηση δικαίου» που απλώς δεν υπάρχει. Ν τυπικός δουλοπρεπής πολίτης της εξουσιαστικής κοινωνίας θεωρεί φυσιολογικό, αυτονόητο και «φυσικό» να υπακούει σε γηραιότερα και περισσότερο κυρίαρχα αρσενικά, ακόμα και με κίνδυνο της ζωής του, ακόμα και ενάντια στα αδέρφια του, ακόμα και αν οι σκοποί που υπηρετεί είναι άδικοι ή παράλογοι. «Ε Γπέλαση της Γλαφράς Ραξιαρχίας» -η ιστορία μιας ομάδας νεαρών αρσενικών που οδηγούνται στο θάνατο σε μια πρόδηλα ηλίθια κατάσταση μόνο και μόνο επειδή υπάκουσαν σε μια ανόητη διαταγή δίχως να τη σκεφτούν- ήταν και παραμένει ένα δημοφιλές ποίημα διότι η τυφλή υπακοή των νεαρών αρσενικών σε γηραιότερα αρσενικά είναι το εξαρτημένο ανακλαστικό στο οποίο αποδίδεται η ύψιστη αξία στις κοινωνίες των ανθρώπων και των ανθρωποειδών.

70 σοι, όσες (και όσα) θέλουν να βρουν λεπτομερή φιλοσοφικά επιχειρήματα με τα οποία μπορούν να υποστηριχθούν κάποιες από τις θέσεις του Τάγκμπαρντ ας διαβάσουν (για αρχή) Friedrich Nietzsche, N. R. Hanson, T.S. Kuhn, Paul Feyerabend, Ludwig Wittgenstein, H. Putnam και W.V.O Quine. O Τάγκμπαρντ προχωράει μακρύτερα από τους προαναφερθέντες συνδέοντας τα επιχειρήματά τους, που είναι ένα απλό καπάκι, με έναν τέντζερη που τα περίμενε μια ζωή – τον Ώναρχισμό. (Π.τ.μ.)

161

Ν μηχανισμός με τον οποίο εμφυτεύονται στον ανθρώπινο νου η εξουσία και η υποταγή είναι η κωδικοποίηση της αντίληψης. ,τι ταιριάζει στον κώδικα γίνεται δεκτό. λα τα άλλα Θαταδικάζονται. Θαταδικάζονται να τα αγνοούμε, να τα παραμερίζουμε, να μην τα λαμβάνουμε υπόψη και –αν αποτύχουν όλα αυτά- Θαταδικάζονται να τα ξεχάσουμε. Αια όσα είναι αδύνατο να αγνοηθούν επιφυλάσσεται μια χειρότερη μορφή Θαταδίκης. Ώυτά συντρίβονται κάτω από τις προκαταλήψεις που προβάλλει ο νους στον κόσμο ώσπου, αφού κονιορτοποιηθούν και γίνουν αγνώριστα, μπορούν πια να προσαρμοστούν στο σύστημα, να ταξινομηθούν, να κατηγοριοποιηθούν, να θαφτούν. Ώυτό συμβαίνει σε κάθε Θαταραμένο Ξράγμα που είναι τόσο ακανθώδες και κολλώδες ώστε είναι αδύνατο να εξαλειφθεί πλήρως. πως παρατήρησε ο Josiah Warren, «Γίναι επικίνδυνο να κατανοείς υπερβολικά γρήγορα τα νέα πράγματα.» Πχεδόν ποτέ δεν τα έχουμε καταλάβει. Ρα έχουμε δολοφονήσει και έχουμε ταριχεύσει το πτώμα τους. Σο μονοπώλιο των μέσων επικοινωνίας μπορεί να ορίσει την κυρίαρχη ελίτ με μεγαλύτερη ακρίβεια από ότι η περίφημη μαρξιστική θεωρία του «μονοπωλίου των μέσων παραγωγής.» Γφόσον ο άνθρωπος προεκτείνει το νευρικό σύστημά του μέσω διαύλων επικοινωνίας όπως είναι ο γραπτός λόγος, το τηλέφωνο, το ραδιόφωνο κ.τ.λ., όποιος ελέγχει αυτά τα μέσα ελέγχει ένα μέρος του νευρικού συστήματος κάθε μέλους της κοινωνίας. Ρο περιεχόμενο αυτών των μέσων γίνεται μέρος του περιεχομένου του νου κάθε ατόμου. Έτσι, στις κοινωνίες που δεν έχουν φτάσει ακόμα στον γραπτό λόγο τα ταμπού για τον προφορικό λόγο είναι περισσότερα και αυστηρότερα από ότι σε πιο πολύπλοκα επίπεδα κοινωνικής οργάνωσης. Κε την επινόηση του γραπτού λόγου –των ιερογλυφικών, των ιδεογραμμάτων ή του αλφαβήτου- τα ταμπού μετατίθενται σε αυτό το μέσο. πάρχει λιγότερη μέριμνα για το τί λένε οι άνθρωποι και περισσότερη για το τί γράφουν. (Σαίνεται ότι κάποιες από τις πρώτες κοινωνίες που έφτασαν στο στάδιο του γραπτού λόγου, όπως η αιγυπτιακή κοινωνία και ο πολιτισμός των Κάγια στο αρχαίο Κεξικό, διαφύλασσαν τη γνώση των ιερογλυφικών τους ως θρησκευτικό μυστικό στο οποίο είχαν πρόσβαση μόνο τα ανώτερα τάγματα των ιερατικών και βασιλικών οικογενειών.) Ε ίδια διαδικασία επαναλαμβάνεται στο διηνεκές: κάθε βήμα προόδου στην τεχνολογία της επικοινωνίας φέρει βαρύτερα ταμπού από το προηγούμενο βήμα. Έτσι, στη σύγχρονη Ώμερική (μετά από τον Ιένι Κπρους) σπάνια ακούει κανείς για καταδίκες λόγω προφορικής βλασφημίας ή βωμολοχίας. Νι διώξεις κατά βιβλίων συνεχίζονται αλλά τα ανώτατα δικαστήρια ερμηνεύουν τους νόμους με όλο και πιο φιλελεύθερο τρόπο και οι περισσότεροι συγγραφείς αισθάνονται τη βεβαιότητα ότι μπορούν να δημοσιεύσουν σχεδόν οτιδήποτε. Νι ταινίες αποϊεροποιούνται σχεδόν όσο και τα βιβλία, αν και σε αυτόν το χώρο υπάρχει ακόμα ένταση. Ε τηλεόραση, το νεότερο από όλα τα μέσα, παραμένει δεσμευμένη σε νεολιθικά ταμπού. (ταν οι άνθρωποι της τηλεόρασης διέπραξαν μέγα ατόπημα μετά από ένα διάγγελμα του τότε Θυρίαρχου Ώρσενικού, κάποιου Οίτσαρντ Λίξον, ένας από τους αξιωματούχους του έσπευσε να τους πληροφορήσει ότι είχαν υπερβεί τα όρια και ολόκληρη η φυλή –εκτός από τη γνωστή διαφωνούσα μειοψηφία- ζητωκραύγασε για τη νίκη της παράδοσης.) ταν θα εμφανιστεί ένα πιο αποτελεσματικό μέσο, θα μειωθούν τα ταμπού της τηλεόρασης. ΠΑΡΑΡΣΗΜΑ ΜΕΜ ΚΑΠΟΙΑ ΕΡΨΣΗΜΑΣΑ ΠΟΤ ΙΨ ΣΑΛΑΝΙΖΟΤΝ ΑΚΟΜΑ ΜΕΡΙΚΟΤ ΑΝΑΓΝΨΣΕ 1. Ρί «διάβαζε» στην πραγματικότητα η Κάμα Πούτρα όταν την ανέκρινε ο Λτάνι Ξράισφιξερ;

162

Απάντηση: Βεν είχε καμία σχέση με τη δολοφονία του Ρζον Σ. Θέννεντυ, τη βόμβα στην Αντιπαράθεση, τους Ηλλουμινάτους ή κάποιο άλλο από τα θέματα που φαινόταν ότι άγγιζε η Κάμα, παρά μόνο έμμεσα. Έψαξε στα τυφλά και μάζεψε αποσπάσματα από την παλιά ταινία Manhattan Melodrama ως εξής: -Ν Περιφερειακός Εισαγγελέας Γουέιντ δεν αναφέρεται στον αξιωματούχο από το Λτάλας που δήλωσε πρώτος την ενοχή του Ιι Τάρβεϊ σβαλντ από την τηλεόραση. Ώναφέρεται στον χαρακτήρα που υποδύεται ο Νυίλιαμ Ξάουελ στην ταινία. -Ν Κλαρκ δεν αναφέρεται σε κανέναν από τους Θάπταιν Θλαρκ που συναντήσαμε. Ώναφέρεται στον Θλαρκ Ακέιμπλ, το συμπρωταγωνιστή του Ξάουελ. Σο κάφος βυθίζεται δεν αναφέρεται στα αραχνοειδή σκάφη του Ηλλουμινάτων ούτε στο αεροπλάνο του Θάπταιν Θλαρκ. Ώναφέρεται, όπως μάντεψε η Κάμα, στο Σζένεραλ λόκαμ – η βύθιση του πλοίου στις 15 Ηουνίου του 1904 είναι η πρώτη σκηνή της ταινίας. Ρο 2422 δεν αναφέρεται στις ημερομηνίες που δολοφονήθηκαν ο σβαλντ και ο Θέννεντυ ούτε στην παλιά διεύθυνση των Αουόμπλις. Ώναφέρεται σε μια σκηνή στην ταινία όπου ο Ακέιμπλ βρίσκεται σε μια πίστα αγώνων και περπατά από το κουτί 24 προς το κουτί 22 (το κουτί 23 δεν φαίνεται καθώς κρύβεται από το σώμα του). -Αν δεν μπορώ να ζήσω όπως θέλω, αφήστε με τουλάχιστον να πεθάνω όπως θα επιλέξω είναι η τελευταία ατάκα του Θλαρκ Ακέιμπλ στην ταινία. Ρο γεγονός ότι αυτές οι φράσεις συνδέονται με κάποια θέματα αυτού του μυθιστορήματος (και του Οδυσσέα του Ρζόις) αποτελεί σύμπτωση ή συγχρονικότητα – διαλέγετε και παίρνετε. Ίσως σας ενδιαφέρει να μάθετε ότι το Manhattan Melodrama ήταν η ταινία που παιζόταν στο Κπάιογκραφ Ζίατερ τη νύχτα της 22ας Ηουλίου του 1934 και η τελευταία ταινία που είδε ο άνθρωπος που δολοφονήθηκε απ’ έξω και αναγνωρίστηκε ως Ρζον Τέρμπερτ Λτίλινγκερ. 2. Ξοιο ήταν το μασονικό σήμα κινδύνου που χρησιμοποίησε ο παντοπώλης Κπ. Σ. Κόργκαν όταν ο Λτίλινγκερ προσπάθησε να τον ληστέψει το 1924; Απάντηση: Ρείνεις το χέρι σου προς τα έξω, το λυγίζεις προς τα πάνω κατά 90 μοίρες με άξονα περιστροφής τον αγκώνα και φωνάζεις «Ζα βοηθήσει κανείς το γιο της χήρας;» 3. πάρχει πράγματι μυστικό πέρασμα κάτω από την Ώίθουσα Βιαλογισμού στο κτίριο των Ενωμένων Γθνών; Απάντηση: Ών υπάρχει, δεν έχουμε καταφέρει να το βρούμε. Φστόσο, άλλα ανατριχιαστικά μυστικά αυτής της αίθουσας αποκαλύπτονται στο βιβλίο The Cult of the All-Seeing Eye του Robert Keith Spencer (Christian Book Club of America, 1964). 4. Ρι ήταν το Erotion του Άνταμ ΐάισχαουπτ που αναφέρει ο Τάγκμπαρντ στο Ξρώτο Ρριπ; Απάντηση: Ε λέξη μεταφράζεται στα αγγλικά, χονδρικά, ως «love-in» και η βασική ιδέα είναι η ίδια. (ΐλέπε τα βιβλία της Nesta Webster και του John Robison που αναφέρονται στο κείμενο.) Ιοιπόν, τώρα πιστεύετε ότι υπάρχει συνωμοσία; 5. Ν Ώλ Θαπόνε βοήθησε όντως το FBI να στήσει παγίδα στον άνδρα που δολοφονήθηκε στο Κπάιογκραφ Ζίατερ στις 22 Ηουλίου του 1934; Απάντηση: Ώυτό είναι ένα από τα πιο εύλογα επιχειρήματα στο βιβλίο Dillinger: Dead or Alive των Jay Nash και Ron Offen. 6. Ών δεν αναφέρθηκε η απουσία ζώων από τους τοπικούς ζωολογικούς κήπους, πως είναι δυνατό ο Οόμπερτ Πίμσον από το Θάνσας Πίτι να βρέθηκε νεκρός με το λαιμό του σκισμένο «από τα νύχια κάποιου μεγάλου ζώου»; Απάντηση: ΐλέπε τη συνέχεια του μυθιστορήματος, The Homing Pigeons.

163

7. Ών ο Πάιμον Κουν είχε καλούς βαθμούς στα μαθηματικά και είχε εμμονή με την αριθμολογία, γιατί δεν παρατήρησε ποτέ το σημαντικότερο 23 στην ιστορία των μαθηματικών – τους 23 ορισμούς που ανοίγουν την Γεωμετρία του Γυκλείδη; Απάντηση: Ίσως για τον ίδιο λόγο που ο δρόμος από το Λτέιτον του Νχάιο προς το Λιου Ιίμπανον του Νχάιο οδηγούσε προς τα ανατολικά όταν τον πήρε ο Ρζο Κάλικ στις 25 Ηουνίου του 1969 αλλά οδηγούσε και οδηγεί πάντα προς τα δυτικά κάθε μέρα πριν και μετά από τότε. Ή ίσως μέσω των ίδιων διαδικασιών που επέτρεψαν στον Ρζο να δει μια διαφήμιση των τσιγάρων Πέιλεμ στην τηλεόρασή του στα μέσα της δεκαετίας του 1970 αν και οι τηλεοπτικές διαφημίσεις τσιγάρων απαγορεύτηκαν το 1971. 8. Ν Ταμογελαστός Ρζιμ Ρριπομίνα κέρδισε τη δόξα που τόσο λαχταρούσε; Απάντηση: χι. Πτη σελίδα 123 του βιβλίου του Βόκτορος ΐάλκαν Ρρολ ταν Πεθαίνει Ένα Έθνος, όπου καταγράφεται η ιστορία του Κεγάλου Πεισμού, αναφέρεται ότι «έκτοτε δεν αναφέρθηκε κανένας Ώμερικανικός Ώετός και μπορούμε να εικάσουμε ότι αυτό το είδος ήταν άλλο ένα θύμα της παράλογης έκρηξης της φύσης εκείνη την τραγική Ξρωτομαγιά.» Πτη σελίδα 369 ο Βρ. Ρρολ αναφέρει μεταξύ των εξεχόντων νεκρών της ημέρας «το διάσημο δικηγόρο του Πινσινάτι και υποστηρικτή της λογοκρισίας Ρζέιμς Ρζ. Ρριπομίνα.» Νύτε εκείνος ούτε κανείς άλλος συνέδεσε ποτέ τα δύο περιστατικά. 9. Ξου βρίσκονται τα οχτώ παραρτήματα που λείπουν; Απάντηση: Ιογοκρίθηκαν. ΠΑΡΑΡΣΗΜΑ ΝΟΤΝ ΠΡΟΘΕΣΕ ΠΛΗΡΟΥΟΡΙΕ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΤ ΑΠΟ ΣΟΤ ΦΑΡΑΚΣΗΡΕ Ν ΚΦΐ ΠΝΣΝΠ. Σανταστικός Ταοϊστής φιλόσοφος τον οποίο επινόησε ο Ιόρδος Νμάρ Θαγιάμ Οέιβενχερστ (ένας άλλος φανταστικός Ταοϊστής φιλόσοφος). ΙΝΟΒΝΠ ΝΚΏΟ ΘΏΑΗΏΚ ΟΓΧΐΓΛΤΓΟΠΡ. Σανταστικός Ταοϊστής φιλόσοφος τον οποίο επινόησε ο κύριος Θέρι Ζόρνλεϊ από την Ώτλάντα της Ρζόρτζια. Ν κύριος Ζόρνλεϊ ήταν φίλος του Ιι Τάρβεϊ σβαλντ, κατηγορήθηκε για συνενοχή στη δολοφονία του Ρζον Θέννεντυ από τον Ξεριφερειακό Γισαγγελέα Ρζιμ Ακάρισον και είναι ο συγγραφέας του Illuminati Lady, ενός μακροσκελούς επικού ποιήματος που αξίζει τον κόπο να διαβάσετε. ΡΔΝΟΡΔ ΛΡΝΟΛ. Ν παππούς του από την πλευρά της μητέρας του, ο γέρο-Ρσάρλι Κπίσοπ, υπήρξε κάποτε ασθενής του διάσημου Βόκτορος Νυίλιαμ Θάρλος Νυίλιαμς. Νι Κπίσοπ έφτασαν στο Λιου Ρζέρσεϊ το 1723 αφού εγκατέλειψαν το Πέιλεμ της Κασαχουσέτης το 1692 για σκοτεινούς λόγους. Ξάντως οι κάτοικοι της περιοχής Λάτλεϊ-Θλίφτον-Ξασάικ-Ξάτερσον έχουν πάντα ένα καλό λόγο να πουν για τους Κπίσοπ. μως οι Λτορν ήταν πάντα ταραξίες και ο παππούς του Ρζον από την πλευρά του πατέρα του, ο Κπιγκ Κπιλ Λτορν, ήταν τόσο απρεπής που τον σκότωσαν οι μπάτσοι στη διάρκεια της απεργίας των εργατών μεταξιού του Ξάτερσον το 1922. ΕΟΏΘΙΓΗΡΝΠ. Γίχε την τάση να λέει αλλόκοτα πράγματα. Θάποτε έφτασε στο σημείο να γράψει ότι «Νι θρησκευτικές τελετές είναι ανίερες.»71 Ξαράξενος μάγκας. Ν ΠΘΗΝΟΝΠ. Ένα σύνολο αντιληπτικών οργάνων που μεταδίδουν πληροφορίες μέσω ενός κεντρικού νευρικού συστήματος σε ένα μικρό εγκέφαλο προγραμματισμένο μόνο για λίγες στοιχειώδεις αποφάσεις –αλλά ως προς αυτό δεν διέφερε πολύ από τους περισσότερους χαρακτήρες αυτού του βιβλίου. ΟΓΐΓΘΘΏ ΑΘΝΛΡΚΏΛ. Ρο πατρικό της όνομα ήταν Κέρφι και το μικρό της προήλθε από την Οεβέκκα της Πάνιμπρουκ Σαρμ72. Λομίζατε ότι ήταν Γβραία, ε;

71 Νι συγγραφείς αναφέρονται στα αποσπάσματα 5, 14 και 15 του Ερακλείτου (σύμφωνα με την έκδοση των Diels-Kranz). ΐλέπε επίσης τα πολύ ενδιαφέροντα αποσπάσματα 8 και 80. (Π.τ.μ.)

164

ΝΗ ΛΓΘΟΝΗ ΏΗΑΞΡΗΏΘΝΗ ΠΡΝΚΏΡΝΡΟΝΣΓΗΠ. Συσικά ήταν πέντε. ΛΡΏΛΗ ΞΟΏΧΠΣΗΜΓΟ. Πκοτώθηκε στη γραμμή του καθήκοντος δύο χρόνια μετά από τα συμβάντα αυτής της ιστορίας. Ώγαπούσε τη μουσική του Αιόχαν Πεμπάστιαν Κπαχ. ΏΛΡΏΚ ΐΏΧΠΤΏΝΞΡ. «Γίναι πολύ βαθύς,» έλεγαν για αυτόν οι συνάδελφοί του στο Ξανεπιστήμιο του Ίνγκολσταντ. «Ξοτέ δεν ξέρεις τί σκέφτεται πραγματικά.» ΘΏΟΚΓΙ. Θάποτε ένα από τα κορίτσια του έπεισε έναν ηθοποιό του Τόλυγουντ να του τηλεφωνήσει και να υποδυθεί έναν ερευνητή από το Ηνστιτούτο Θίνσεϊ που ζητούσε συνέντευξη. Ν Θαρμέλ δεν είδε προοπτικές για φράγκα στην υπόθεση και προσπαθούσε να λήξει τη συζήτηση, όταν ο ηθοποιός του είπε με τυπικό ύφος, «Ιοιπόν, το μόνο που θέλουμε πραγματικά να μάθουμε είναι αν συνευρίσκεστε τακτικά με τη μητέρα σας ή αν όλοι στο Ιας ΐέγκας σας αποκαλούν “Θαρμέλ γαμώ τη μάνα του” για κάποιον άλλο λόγο.» Ν Θαρμέλ βουβάθηκε για πρώτη φορά στη ζωή του. Ρο κορίτσι διέδωσε την ιστορία και όλη η πόλη γελούσε μαζί του για εβδομάδες. ΞΗΡΓΟ ΡΔΏΘΠΝΛ. Ν προπάππους του ήταν σκλάβος. Ν γιος του έγινε ο πρώτος Ξρόεδρος της Πεληνιακής Νμοσπονδίας μετά από την εξέγερση των αποίκων της Πελήνης το έτος 2025. Ένας πολύ παλαιότερος πρόγονός του ήταν βασιλιάς της Ώτλαντίδας. Ένας πολύ μακρινός απόγονός του ήταν σκλάβος σε έναν πλανήτη στο σύστημα του Άλφα του Θενταύρου. (Ν Ξίτερ ήταν μέλος του πληρώματος όταν τελικά ο Τάγκμπαρντ έφυγε για το διάστημα το 1999.) Έτσι τα φέρνει ο τροχός. Θαι ο Ξίτερ αντιλαμβάνεται διαισθητικά αυτήν την παράδοξη μοίρα. Ώυτός είναι ο λόγος που είπε κάποτε στον Έλντριτζ Θλίβερ, «σοι λένε ότι “Γίσαι μέρος της λύσης ή μέρος του προβλήματος” αποτελούν και οι ίδιοι μέρος του προβλήματος.» (Ε πνευματώδης απάντηση του Θλίβερ ήταν «Άντε και γαμήσου.») Ν ΒΗΓΖΛΡΕΠ ΡΝ ΓΟΑΏΠΡΕΟΗΝ ΞΝ ΏΒΗΏΣΝΟΝΠΓ ΑΗΏ ΡΕΛ ΏΛΖΟΏΘΝΙΓΞΟΦΠΕ ΒΓΙΡΏ. Ώργότερα του έστριψε η βίδα και έστειλε επιστολές στις εφημερίδες, με τις οποίες ασκούσε κριτική σε ολόκληρο το πρόγραμμα χημικού-βιολογικού πολέμου της κυβέρνησης των Ενωμένων Ξολιτειών. Ξέρασε τα τελευταία δεκαεφτά χρόνια της ζωής του ως τρόφιμος του Λοσοκομείου Ώγία Γλισάβετ στην Νυάσινγκτον, D.C., στον ίδιο θάλαμο που κάποτε είχε φιλοξενήσει τον ιδιοφυή ποιητή Έζρα Ξάουντ. Θάποιοι κύκλοι πήραν στα σοβαρά τις ανοησίες του, κυρίως κάποιοι συνάδελφοί του με αριστερίζουσες τάσεις, αλλά ο Ώντιπρόεδρος τις περιέγραψε στον τύπο ως «απεγνωσμένη δημαγωγία ενός παρανοϊκού τυπολάτρη.» Ώκολουθεί ένα δείγμα του παραληρήματός του από μια επιστολή προς τα τρία κορυφαία τηλεοπτικά δίκτυα (το οποίο δεν αναφέρθηκε ποτέ στην τηλεόραση διότι ήταν υπερβολικά αμφιλεγόμενο): «Ν 19ος αιώνας κόμπαζε επειδή είχε νικήσει εκείνες τις καταραμένες επιδημίες που επετίθεντο αδιακρίτως σε άνδρες, γυναίκες και αβοήθητα νήπια. Ρι θα λένε για τον 20ο αιώνα, ο οποίος τις αναδημιούργησε με μεγάλο κόστος και μέσω των προσπαθειών χιλιάδων λαμπρών αλλά διεστραμμένων επιστημονικών μυαλών και έπειτα τις αποθήκευσε ζωντανές σε εγκαταστάσεις διεσπαρμένες σε όλη τη χώρα, όπου είναι στατιστικά βέβαιο ότι κάποιο ατύχημα θα τις εξαπολύσει, αργά ή γρήγορα, στον ανυποψίαστο πληθυσμό;» (Νι παράφρονες τρέφουν συχνά τέτοιες νοσηρές φοβίες.) Ν δυστυχής δεν αντέδρασε θετικά σε καμία από τις προσπάθειες των ψυχιάτρων, αν και του παρείχαν ηλεκτροσπασμοθεραπεία τόσο συχνά που ο εγκέφαλός του είχε αγγίξει το επίπεδο ψησίματος μια ομελέτας του Τάουαρντ Ρζόνσον όταν τελικά πέθανε. ΏΛΖΟΏΘΝΙΓΞΟΦΠΕ ΒΓΙΡΏ. Κια μορφή ζωής που θα μπορούσε να επιβιώσει μόνο καταστρέφοντας άλλες μορφές ζωής. Ώπό αυτήν την άποψη μοιάζει με πολλούς από εμάς. Ήταν το πρώτο από τα προϊόντα της γόνιμης μεγαλοφυίας του Ρσαρλι Κοσενίγκο και μπορούσε να καυχηθεί μόνο για το γεγονός ότι ήταν δέκα φορές πιο θανατηφόρος από τον κοινό άνθρακα. Πτο βαθμό που διέθετε συνείδηση, με έναν ασαφή και θολό τρόπο, αυτή

72 Rebecca of Sunnybrook Farm (1903). Ξαιδικό μυθιστόρημα της Kate Douglas Wiggin. (Π.τ.μ.)

165

έμοιαζε με το να βρίσκεσαι στο μετρό στις 5 μ.μ.. και να σε ενδιαφέρει μόνο να φτάσεις στον προορισμό σου και μετά να φας. Ρα άλλα στελέχη ήταν περίπου ίδια, μέχρι την Ώνθρακολέπρωση Ξι. ΙΗ ΤΏΟΐΓΧ ΝΠΐΏΙΛΡ. Ήρωας μιας σειράς μυθιστορημάτων του Τάρολντ ΐάισμπεργκ, μεταξύ των οποίων τα Whitewash, Whitewash II, Photographic Whitewash και Oswald in New Orleans. Ήρωας και άλλου ενός μυθιστορήματος με τον τίτλο Έκθεση της Προεδρικής Επιτροπής για τη Δολοφονία του Προέδρου Σζον Υ. Κέννεντυ, των Γρλ Αουόρεν, Ρζον Κακόουν κ.α. Γμφανίστηκε και σε άλλα έργα φανταστικής λογοτεχνίας των Καρκ Ιέιν, Ξεν Ρζόουνς, Ρζοσάια Ρόμσον και διαφόρων άλλων συγγραφέων. ΡΔΏΘ ΟΝΚΞΗ. Ών ο σβαλντ είναι ο Πτάνλεϊ Ιόρελ, τότε ο Οούμπι είναι ο λιβερ Τάρντι. ΡΝΚΏΠ ΡΔΓΣΓΟΠΝΛ. Γπαναστάτης καλλιεργητής κάνναβης που έγραψε κάποτε: «[Ν κλήρος] πιστεύει ότι κάθε ποσοστό εξουσίας που θα μου παραχωρηθεί θα ασκηθεί ενάντια στα σχέδιά του. Θαι έχουν δίκιο: διότι ορκίστηκα στην Ώγία Ρράπεζα αιώνια εχθρότητα ενάντια σε κάθε μορφή τυραννίας του ανθρώπινου νου. μως αυτό είναι το μόνο που έχουν να φοβηθούν από εμένα: και είναι αρκετό κατά τη γνώμη τους.» Γλάχιστοι από τους ευσεβείς τουρίστες που διαβάζουν το απόσπασμα αυτής της δήλωσης που έχει χαραχτεί στο Κνημείο Ρζέφερσον στην Νυάσινγκτον, D.C., γνωρίζουν το πλήρες περιεχόμενό της. Ν ΠΤΗΔΝΣΟΓΛΕΠ ΠΡΝ ΛΝΠΝΘΝΚΓΗΝ ΡΠΓΟΗ ΛΝΙΠ. Γίχε τον αριθμό 124C41. Θανείς, πουθενά, δεν θυμόταν ποιο ήταν το όνομά του. ΚΏΗΟΕ ΙΝ ΠΓΟΐΗΜ. Ρελικά παντρεύτηκε τον Ρζιμ Οάιλι που έσπρωχνε χόρτο στο Λτέιτον – αλλά αυτή είναι μια άλλη, αρκετά μεγάλη ιστορία που δεν έχει και πολλή σχέση με το θέμα μας. ΒΕΚΏΟΤΝΠ ΟΗΡΠΏΟΛΡ ΛΡΓΧΙΗ. Πυγγραφέας αθάνατων αφορισμών όπως, «Άλλωστε και εγώ φιλελεύθερος είμαι» (22 Νκτωβρίου 1968). «Ν αστυνομικός δεν βρίσκεται εδώ για να προκαλέσει αταξία, ο αστυνομικός βρίσκεται εδώ για να διατηρήσει την αταξία» (23 Πεπτεμβρίου 1968). «Πυζήτησα με τον αστυνομικό διευθυντή σήμερα το πρωί και του ζήτησα να διατάξει άμεσα και με την υπογραφή του να πυροβολούνται όλοι οι εμπρηστές και όποιος κρατάει βόμβα Κολότοφ στο χέρι του» (17 Ώπριλίου 1968). «Βεν υπήρχε διαταγή για πυροβολισμούς. Ώυτό είναι μύθευμα» (18 Ώπριλίου 1968). «Ζα μπορούσατε να πείτε ότι ο Αερουσιαστής Ράουερ κάνει χάλια δουλειά αλλά εγώ δεν θα χρησιμοποιούσα τέτοιες εκφράσεις» (1η Καϊου 1962). «Δω στο Πικάγο όλη μου τη ζωή και επιμένω ότι δεν υπάρχει γκέτο στο Πικάγο» (8 Ηουλίου 1963). «Ζα εφαρμόσουμε ένα σχέδιο ανάπτυξης και θα βγάλουμε τον κόσμο από τα γκέτο και τις φτωχογειτονιές και θα του δώσουμε την ευκαιρία να ταΎσει την οικογένειά του σε αξιοπρεπές περιβάλλον» (17 Ώπριλίου 1969). «Γγώ δημιούργησα τις φτωχογειτονιές;» (3 Πεπτεμβρίου 1968). «Ξρέπει να ανεβούμε μαζί σε όλο και μεγαλύτερες κοινοτυπίες» (13 Καρτίου 1967). Ν ΞΟΝΓΒΟΝΠ ΡΕΠ ΠΝΐΗΓΡΗΘΕΠ ΓΛΦΠΕΠ. Άτομο που κινείται στις παρυφές του Θομμουνισμού. Ν ΞΏΡΓΟΏΠ ΡΝ ΡΠΏΟΙΠ ΚΝΠΓΛΗΑΘΝ. Γπαγγελματίας. Βούλευε για τον Ρσαρλς «Ιάκι» Ιουτσιάνο, τον Ιούις «Ιέπκε» Κπουτσάλτερ, τον Σεντερίκο Καλντονάντο και πολλούς άλλους εκκεντρικούς Ώμερικανούς επιχειρηματίες. Ήταν γνωστός στην πιάτσα ως Ρζίμι ο Ξοντικός λόγω της έκφρασης του προσώπου του. Κάζεψε χρήματα, πλήρωσε τις σπουδές του γιου του στο ΚΗΡ, ζούσε σκοτώνοντας ανθρώπους. ΐρήκε τον αυθεντικό Σρανκ Πάλιβαν στην Ώβάνα το 1934. ΠΡΟΏΡΕΑΝΠ ΙΝΟΓΛΠ ΠΡΗΝΏΟΡ ΡΏΙΚΞΝΡ. Έτρεχε όντως κάτι ανάμεσα σε αυτόν και εκείνη την κοπέλα από το Οεντ Ιάιον, την Ξεν. ΚΏΙΏΘΙΐΏΠ Ν ΛΓΝΡΓΟΝΠ, K.S.C.. Πυγγραφέας του έργου Principia Discordia. Γξαφανίστηκε μυστηριωδώς στα τέλη του 1970. Ρα τελευταία καταγεγραμμένα λόγια του ήταν χαρακτηριστικά: «Έρχεται η αυγή. Ν ήλιος θα ανατείλει από τη δύση.» Έπειτα μπήκε στον Γιρηνικό Φκεανό.

166

ΡΔΝΛ ΤΓΟΚΞΓΟΡ ΛΡΗΙΗΛΑΘΓΟ. ταν ο Πάιμον Κουν διάβαζε τη βιογραφία του αναζητώντας 23άρια, του διέφυγε ένα καλό: Ν Ρζον πραγματοποίησε 26 ληστείες στη διάρκεια της δημοσιοποιημένης σταδιοδρομίας του αλλά μόνο οι 23 είχαν ως σκοπό το χρήμα. Σαίνεται ότι οι άλλες 3 (σε αστυνομικά τμήματα) ήταν καθαρή Ρέχνη για την Ρέχνη. Ν ΞΏΡΓΟΏΠ ΡΝ ΠΏΧΚΝΛ. Ριμ Κουν. Ώφηγήθηκε στον Πάιμον τη ζωή του Ρζο Τιλ, του Κπιγκ Κπιλ Τέιγουντ73, των Πάκο και ΐαντσέτι74 και του Σρανκ Ιιτλ75 σε μια ηλικία που τα περισσότερα αγόρια ακούν ιστορίες για την Τιονάτη και τους Γφτά Λάνους. Ν Πάιμον θυμάται: τον Ρζο Τιλ τη νύχτα πριν να τον εκτελέσουν, να στέλνει τηλεγράφημα στα γραφεία της IWW στο Πικάγο, «Κην κλαίτε για μένα μάγκες: οργανωθείτε.» Ρον Κπαρτολομέο ΐαντσέτι: «Νι νόμοι σας, τα δικαστήριά σας και ο ψεύτικος θεός σας θα γίνουν η θολή ανάμνηση μιας καταραμένης εποχής, όταν ο άνθρωπος ήταν λύκος για τον άνθρωπο.» Ρον Ριμ και τους συντρόφους του να τραγουδούν στο σαλόνι, «Κε ποια πλευρά είσαι φίλε/ Κε ποια πλευρά είσαι;»76 ώσπου η Κόλι διαμαρτυρόταν «Ζα ξυπνήσετε τους γείτονες.» Ρον Ριμ να εξηγεί για τον Κπιγκ Κπιλ: «Λαι, είχε γυάλινο μάτι. Ξερίεργο που το ξέχασα. Ένας μπάτσος του είχε βγάλει το πραγματικό μάτι σε μια απεργία.» Κα θα καταλαβαίνατε καλύτερα τον Ριμ αν βλέπατε τον Πάιμον στα έξι του, όταν ξεκινούσε την πρώτη δημοτικού, να λέει στο πρώτο αγόρι που γνωρίζει: «Γίμαι ο Πάιμον Κουν. Ξώς σε λένε, Πύντροφε;» ΞΏΛΡΟΓ ΞΏΗΒΓΟΏΠΡΗΏ: Ρο πραγματικό όνομά του ήταν Ξάτερ Ρζέιμς Σλάναγκαν. ΡΝΚΞΗΏΠ ΛΏΧΡ. Ν μοναδικός πενταπλός πράκτορας στην ιστορία της κατασκοπίας. ΡΔΓΧΚΠ ΡΔΝΧΠ. Ώφού πέθανε, συνάντησε τον Αέιτς στο πέμπτο επίπεδο της ύπαρξης και του είπε, «Θύριε, τώρα είμαι πρόθυμος να διδαχθώ από εσάς, καθώς φαίνεται ότι τελικά είχατε δίκιο για τον Ζάνατο.» «Βεν είχα καθόλου δίκιο,» απάντησε ο Αέιτς. «Ώυτήν τη στιγμή ονειρεύεσαι.» Ώυτό το σχόλιο εκνεύρισε τόσο πολύ τον Ρζόις, που αμέσως προσπάθησε να μετενσαρκωθεί (το πέμπτο επίπεδο ήταν γεμάτο με μυστικιστές σαν τον Αέιτς, τον Ρζορτζ Οάσελ και την Καντάμ Κπλαβάτσκι και ο Ρζόις ήξερε ότι η ορθολογική αριστοτελική σκέψη του θα δεχόταν συνεχείς προσβολές αν συνέχιζε να συζητά μαζί τους). Έτσι μπήκε στη μήτρα της Γλίζαμπεθ Κούλινς από το ΐέρμοντ του Λιου Ρζέρσεϊ στις 11 Νκτωβρίου του 1942 και απεβλήθη στις 10 Βεκεμβρίου του 1942. Κπήκε στη μήτρα της Οέιτσελ Πτάιν από το Ίνγκολσταντ στις 18 Ηανουαρίου του 1943 και πέθανε μαζί της ένα μήνα πριν να γεννηθεί, σε ένα θάλαμο αερίων του Άουσβιτς, την 1η Πεπτεμβρίου του 1943. Έκτοτε αποσύρθηκε σε ένα μοναστήρι στο έκτο επίπεδο και έγραψε το πιο αστείο και πικρό βιβλίο του. Θάποια μέρη του, τα οποία μεταδίδει από τότε, έχουν συλλεχθεί από μέντιουμ στις έξι ηπείρους. λα τα μέντιουμ υπέθεσαν ότι φλίπαραν και αρνήθηκαν να τα καταγράψουν. ΡΠΏΟΙΠ ΑΝΝΟΘΚΏΛ. Γπιχειρηματίας. ΚΓΛΡΗ ΐΏΧΠ. Άλλος επιχειρηματίας. ΡΔΗΚΗ Ν ΞΝΛΡΗΘΝΠ. Ρρίτος επιχειρηματίας, περισσότερο επιτυχημένος από τους προηγούμενους. ΐλέπε ΞΏΡΓΟΏΠ ΡΝ ΡΠΏΟΙΠ ΚΝΠΓΛΗΑΘΝ.

73 Big Bill Haywood (1869-1928). Ώναρχικός αγωνιστής, μέλος της IWW. (Π.τ.μ.) 74 Λτροπή σου αν δεν σου λένε τίποτα αυτά τα ονόματα. (Π.τ.μ.) 75 Frank Little (1879-1917). Ώναρχικός αγωνιστής, μέλος της IWW. (Π.τ.μ.) 76 «Which Side Are You On?» Ρραγούδι που έγραψε η αγωνίστρια Florence Reece το 1932 και έγινε ύμνος

του αμερικανικού εργατικού κινήματος. Νι στίχοι: Come all you good workers / Good news to you I’ll tell / Of how the good old union / Has come in here to dwell / Which side are you on? / Which side are you on? / Which side are you on? / Which side are you on? / My daddy was a miner / And I’m a miner’s son / And I’ll stick with the union / ’Till every battle’s won / They say in Harlan County / There are no neutrals here / You’ll either be a union man / Or a thug for J.H. Blair / Oh workers can you stand it? / Oh tell me how you can? / Will you be a lousy scab / Or will you be a man? / Don’t scab for the bosses / Don’t listen to their lies / Us poor folks haven’t got a chance / Unless we organize. (Π.τ.μ.)

167

ΏΙΚΞΓΟΡ «ΒΏΠΘΏΙΝΠ» ΠΡΏΧΛ. χι μόνο έχασε το στοίχημά του με την αθανασία όταν αποδείχθηκε ότι δεν σκότωσε τον Λτατς Πουλτς αλλά, επιπλέον, σχεδόν όλα τα βιβλία που γράφτηκαν για την υπόθεση γράφουν λανθασμένα το όνομά του ως Πτερν, μια παράδοση την οποία το παρόν έργο αρνείται να προσβάλλει. ΤΓΛΟΗ ΣΝΟΛΡ. Γισάγοντας τα Πρωτόκολλα των οφών της ιών και εγκαινιάζοντας την μαζική παραγωγή αυτοκινήτων κατάφερε να μολύνει ταυτοχρόνως το νου και την ατμόσφαιρα των Ενωμένων Ξολιτειών. μως είχε καλό σκοπό. Ή τουλάχιστον είχε κάποιο σκοπό. Ν ΚΓΑΏΙΡΓΟΝΠ ΏΒΓΟΣΝΠ ΡΝ ΡΔΝΟΡΔ ΛΡΝΟΛ. Ν Ρζορτζ ζήλευε την επιτυχημένη επιστημονική σταδιοδρομία του (κάτι που έπαιξε ρόλο στο να επιλέξει ο Ρζορτζ ένα πρόγραμμα ανθρωπιστικών σπουδών στο Ξανεπιστήμιο Θολούμπια). Γίχε μια περιπέτεια με ομιλούντα δελφίνια πριν από τον Ρζορτζ (γεγονός που πυροδότησε μια ψυχική ηχώ η οποία κατέστησε ενδιαφέρουσα για τον Τάγκμπαρντ τη στρατολόγηση του Ρζορτζ). Ώυτή η ιστορία αναφέρεται στο βιβλίο Tales of the Chtulu Mythos σε επιμέλεια August Derleth (Arkham House, 1969). ΚΏΟΘΝΣ ΡΠΓΧΛΗ. Μέφυγε από τον Παούλ και τον Κπάρνεϊ λίγο πριν να επιστρέψουν στο Ιας ΐέγκας και κανείς από τους ήρωές μας δεν τον ξαναείδε. μως μια μέρα του 1984 ο Τάγκμπαρντ Πελίν, ο οποίος εκείνη την εποχή εμπλεκόταν με ψευδώνυμο σε κάποιες φαύλες υποθέσεις, έτυχε να βρίσκεται στο Ρυπογραφείο της Θυβέρνησης των Ε.Ξ.Ώ, στην Νδό Θάπιτολ, στην Νυάσινγκτον, όταν παρατήρησε μια στοίβα με φυλλάδια που έφεραν συγχρόνως τη μπλε σφραγίδα ΏΘΟΦΠ ΏΞΝΟΟΕΡΝ: ΚΝΛΝ ΓΜΝΠΗΝΒΝ-ΡΕΚΓΛΝ ΞΟΝΠΦΞΗΘΝ και την κόκκινη σφραγίδα ΞΟΝΠ ΏΚΓΠΕ ΒΕΚΝΠΗΓΠΕ ΠΓ ΝΙΏ ΡΏ ΚΓΠΏ. Ξολλοί τοπικοί κυβερνητικοί αξιωματούχοι θα πάθαιναν πονοκέφαλο πριν να ξεκαθαριζόταν ποιος ήταν υπεύθυνος για κάθε μία από τις δύο σφραγίδες – αν θα μπορούσε ποτέ να ξεκαθαριστεί το ζήτημα. Ν Τάγκμπαρντ θυμήθηκε όσα του είχε πει ο Παούλ για την υπόθεση του Ιας ΐέγκας και κοίταξε γύρω του σκεπτικός. Πε μια γωνία υπήρχε ένα μεγάλο σαμοβάρι. Άναψε ένα μακρύ μαύρο πούρο και βγήκε στο δρόμο. Ν ήλιος έλαμπε, ο αέρας ήταν καθαρός και ήταν άνοιξη, γεγονός που ίσως εξηγεί γιατί ο Τάγκμπαρντ άρχισε να σφυρίζει καθώς περπατούσε με εύθυμο και αποφασισμένο βήμα προς τα Αραφεία της Αερουσίας. Ε μελωδία που σφύριζε ήταν το «My Heart’s in the Highlands.»77

77 Ξαραδοσιακή σκωτική μπαλάντα. (Π.τ.μ.)