)

DISQFLINAE THEOLOGICAE HEGEL!ANAE

PRIMAE LINE Α Ε.

QIJAS

EX SPECIAL! S. REGIAE MAIESTATIS GRATIA

Ν '

VENIA MAX. VEN. FACÜLT. THEOL. UPSAL.

P. P.

IACOBUS UDALRICUS SEGERSTEDTS.S. TUEOL. L1CENT. ET DOCT. DESIGN. PHIL. MAG.

IN FACÜLT. THEOL. ADJ. ORD.

ΈΤ

ERICUS BERGGRENST1P. BÜEWA.NN. NORRL.

IN AUDIT. ECCLES. DIE V MARTH MDCCCXLV.

Η. Α. M. S.

P. III. , '

UPSALIAE

EXCLDEBANr RKG1AE AGADEMIAE TYEOGRAPHI.

MAJOREN

HÖGADLE HERR

JOHAN GUSTAF UNANDERsamt

HÖGÄDLA FRU

ULRICA MARGARETHA UNANDERfödd MODIN

med vördnad och tacksamhettillegnadt

af

E. BERGGREN.

17

9. He maiiifestatlone Hei In remm natura*

A. Creatio Dei est ideae divinae et exsistentiae, fmitaeidentitas.

Essentia Dei manifestata s. idea divina, dum in se, reflexaeogitatur, diversa fit a se; si vero cogitatur ipsa reflexio, nonreciproca quidein, neque tarnen nuda et abstracta, haec fit diver¬sa ab essentia s. ipsum phaenomenon. Idea itaque divina, quam-vis in se sit maneatque, simul consideratur ut extera s. natura;haec autem rursus non abstracte eonsideranda est, sed pro intimosuo cum divinitate nexu ex eaque dependentia.

B. Conservatio Dei est idea divina, exsistentiae finitaerationcm in se continens.

Exsistentia finita, si cogitatur a divinitate separata, in va-num abit nihilique fit; in auctore suo subsistens, rerum universi-tas se ipsa organice producit et destruit, reficit et conficit, vi-tam mortemque continue in gyrum urgens. In quo id, quodrequiritur immobile et perpetuum, legis specie cernitur, constansnimirum et manifesta ideae divinae in orbe finito evolutiO.

C. Providentia Dqi est creatrix divina conservatio.Phaenomenon in se spectatum, dum multiplex et varium

consideratur, casui et contingentiae cernitur opportunum; si spe-ctatur in alio, ut ab hoc dependens et definitum, necessitatisfalique legibus subiacere videtur. Quarum notionum cüm utra-que sit determinatio arbitrii summi et inlelligentis, ambae con-veniunt in ideam providentiae divinae, ita ut nihil sit verum at-que reale, cuius non illa ab aeterno .sibi conscia fuerit.

S. He iuearuatloue Hei*

A. Dens factus est homo.

18

1. U ni o parson alts est naturarum Christi, divinae ethttmanae, identitas.

Non Deus, liomo autem est natura (natus, factus); ita tarnen,ut natura haec facta sit humana et rationalis, animali et irratio-nali opposita. Cernitur enim sui eonscia, sentiendo et intelli-gendo , volendo et agendo praestanlia in suam exhibens: vera qui-dem ac viva, quatenus coelestia spirat et infinita, coeca eademet mortua, dum in finitis et terrestribus versatur.

2. I in ρ e rs o η al i t a s Christi est natura Christi divina,humanae rationem in se continens.

fix hoe, quod homo divina spirare sanctusque fieri possit,sequitur, Deum fieri posse hominem, non, ordine inverso, exhomine Deum; quippe cum initium communicationis a divinitate,quae sola humanitati veritatem conciliat et realitatem, petendumsit. Humanitas enim non est, nisi negatio inhumanitatis, imma-riitatis, nec aliquid pasitivi in se habet, nisi quod a religionederivatur.

3. Communio naturarum est divinissima Christi hu-manitas.

Ppstulant id notiones Dei veri verique hominis; ut neulersine altero cogitari vel intelligi queat; Deus enim, qui cum hu-manitate, humanitas, quae cum Deo nihil haberet commune, in-ter se repugnarent. Manifestatae autem sunt sapientia et gra tiadivina, non extrinsecus insertae, sed essentiales et nativae, inChristo homine, per quem, filium Dei incarnatum, omnes homi-nes filii Dei liberique reddan lur oportet..

B. Dens est Θεα%&ρωπος.1. Status ex in a η it i o η i s est vitae Christi divinae et

humanae identitas.

Essentia infinita, cum finita se induit natura, se ad hanedemittit, divinitate quasi indignarn eique quodammodo opposir

49

tam; eonstat autem in iitraque sublime illud sanctumque, cuiusparticeps est etiam humanitas, cuiusque per pleniorein communi-cationetn natura humana ad verum suum debitumque fastigiuinevehitur.

2. Status e χ a 11 a t i o η i s est vita Christi divina , huiria-nae rafionem in se eontinens.

Nalurae divinae in humana occultatio non pro ahsentia aufprivatione aut" defectu hahenda est; quid? quod attrihula divinaper infirmitates carnis libere assumtae saepenumero pelluceftt.Monet nos resurrectio Christi non modo de omnis exsistentiae va-

nitate, verum etiam de victi a victore, mortui a morte reportataVictoria.

3. Com m u η ica tio idiom a t un» est attributorum Christidivinonun et huinanorum consortium.

Explicant se alternis vieibus et mulationibus duae illae na-turae, quarum divitiae, iam ex hac, iam ex altera parte praeva-lentes , in vita Salvatoris promiscue collucent, perpetuo quasi motuSemper coniunctae, rieque nisi dialecticis rationibus distinguendae.

C. Deus est mediator.

1. Munus Christi propheticum est reconciliationis etdoctrinae Christi identitas.

Religio vera, humanitatis nutrix, fundamentum fuit omnisfalsae, ita ut quicquid veri bonique in religionibus ontechristia-nis insit, id jjro christianismo ante Christum häbendum sit..Quem autem variis superstitionibus quaesiverunt Deum fetiscbi-smus, mythicismus, natural ismus, invenit christianismus, qiiippequi Verbo plene divino aperiret acnigmata oraculorum.

2. Mun us Christi sacerdotale est reconciliatio Christi,docuinae eius rationein in se contincns.

Satisfactio Christi vicaria, per obedientiain eius aclivam etpassivam peccatorupi nostrorum culparn poenasque lollens, nobis

20 Λ

eatémis est Vera, quatenus eam fide amplectimur, consilia Deredooti et de remissione peccatoram partaque salute aeterna cer-tiores facti. Quam fidem sua sponle sequuntur nova obedientia,ad imitatiönem Salvatoris sanctissimi, et bona opera, quae suntfructus fidei.

3. Munus Christi reg i um est didascalica Christi recon-eiliatio. / \ .

Opus erat mediatore, potentia divina praedito, ad hominesreligiöse instituendos cum Deoque reconciliandos. Quod quidemutrunique munus, relative spectatura, temporis successione disiun-gitur,,per se autem et absolute unum est et aeternum, regaliquemaiestate illustrat novi foederis conditorem, regnum i. e. ecclesiamsuam, quae non bisce mortalium coetibus terminatur, perpetuomoderantem et gubernantem.

ΠΙ. DE DEO, SFIRITÜ.

fl. EDe Hei iaa se trluitate·

A. Spiratio Dei activa est intelligentiae divinae et iirconseientia humana manifestatae identitas.

Essentia divina ut cogitatione percipiatur, ad se referatur etaliquo modo secum comparetur, oportet; ita veritas substantiaedivinae aeterno buius in se amore patescit. Quae quidem utra-quey Patri Filioque communia, Spiritui sunt propria, per quemscientia divina humana est fides et conseientia, Deique in genushumanuni amor idetn ac hominum in Deum seque ipsos.

B. Spiratio Dei passiva est intelligentia divina, manife-stationis suae in conseientia humana rationem in se continens.

Cogitatio illa, qua Spiritus divinus spiritu 1. mente humanaGoncipitur, non prodit ex mente humana, sed ex ipsa essentia

21

divina, semet ad se referente. Spiritus enira verus sanctusqu^idem est omnipotens, eiusque in potentia sita est ratio, cur verrus sanctuscjue ab hominibus percipiatur.

C. Missio Spiritus Sancti est intelligentia divina, inconscientia liumana manifestata.

Omnis vera seientia de, Deo rebusque divinis contineturSpiritu veritatisj vel est Spiritus hic ipse divinus, a quo religioreligionisque seientia in re nulla differt; quippe quae humana nonsit et arbitraria, sed Spiritui propria et nativa, ideoque conscien-tiae humanae manifesta, quod ab illo ei fuerit manifestata.

&· We ga-afäa Hel appliedriee.A. Vocatio est gratiae divinae et humanae ad salutem

consequendam cooperationis identitas.Sine Spiritu gratiae homo verae intelligentiae et libertatis

partieeps fieri nequit; baec autem dona divina ex altera partesunt attributa humana. Per potentiam divinam gignuntur in ho-mine, per humanam nascuntur, et divinitus profectae realitatemsuam homini debent; ita ut unitas principii et principiati sitconiuncta cum divina efficacia humana.

B. Conversio est gratia divina, humanae ad salutemconsequendam cooperationis rationem in se continens.

In homine cum insit facultas gratiae operanti resistendi, prin-cipium 1. initium conversionis divinitati tribuendum est. Etiam-que conversio, vi vocis, ex parte Dei designat potentiam divi-qam, ex parte hominis statum humanum: convertitur qui seseconverti patitur, convertitque se ipsum in eo, quod per Deum

■ convertitur.

C. Statiis libertatis est hominis, gratia divina adiuti,ad salutem consequendam Cooperation

QQMM

Eo tendunt vocatio, conversio et renovatio. tit concretéexsistat illa viriüm divinarum humanarumque unitas, quae abso¬lute est. Quarum virium mutua negatio et separatio lianc uni-tatem non tollit, sed significat regenerationein Spiritus, qua libe¬rum se sentit, et ad arbitrium sanctificatae conscientiae actionessuas instituit.

3· Be regno Bei. .

A. Deus fidelibus praeest.Unitas ecclesiae est communionis a Deo vocatornm et

divinitus electorum identitas.Forma ecclesiae est illa in terris institutio, quae nullo tem¬

pore nulloque loco ideam suam plene assecula est; summa au-tem eius verdate et divinitate eius conlinelur. Null o en im non

tempore Joeoque fuerunt et erunt, qui, ciiam nequissimis teinpo-ribus, vel Christum, Caput suum, fide amplectantur, vel eiuseint, quamvis de eo aut nihil umquam audiverint, aut noriduraaudiant.

2. Sanctitas ecclesiae est ralio, qua communio a Deovocatorum divinitus electos in se continet.

Ecclesia externa, multifariam divisa et diversa, variisqu$erroribus, schismatibus et peccatis obnoxia, principium suum de-ftumit ab invisibili; huius enim unitas et universal i tas non solummultiplicitatem et varietatem baud respuit, verum etiam senten-tiarum discrepantias adxniltit, fideique et amoris lirocinia materno» rem i o fovet.

3. Triumph us ecclesiae est Dei a se vocalorum perpe-fua electio.

Impugnat ecclesia visibilis supersliliones et impietalem; in¬visibili autem quicquid falsi malive adliaerescere vult, irrituincedit. Yeritas enim bonitasque divina per se victrix est, Deus-qüe, in animos suorum regnans, falsi malique non est oppugna-

23

tor, sed debellator perpetuus, cuitis sub vexillo mil i tes sui txisempitornum ovaLunt.

B. Deus fitlelibus adest.

1. Sa c ra in en tum est Dei cum homine conimunieationis

hominisque Deo factae sui consecrationis idenlitas.Spiritus divinus, in ecclesia sua vigens pollénsque, hominem

sibi consecrat, eum vocando et eonvertendo, illuminando et san-

ctificando; quos gratiae operantis actus imilatur homo per actussacramentorum. Quorum alterum Dei natos semel et in perpe-tuum in alienum et coeleste soliirn quasi transponit, alterum eos-dem, fiele et amore imbutos, denuo reficit et alit, utrumquedivinae bumanaeque communionis ideam mystice et symbolieeexprimit.

2. Verb um Dei est coiiimunicatio divina, hominis Deofactae sui consecrationis rationem in se coniinens.

Per ritus sacros Deo ecclesiaeque ehristianae dicatus, homoper verbum Dei educatur, ut fiat civitate, qua donatus est, divi-.na dignus. Quod Verbum, initio temporis e mente divina egres-sum, generisque humani usquequaque paedagogus atque prae-eeptor, vim suam exserit in corda fidelium, eosque, constantioratione, meditatione et tentalione probatos, communioni saneto-rum excolit et conservat.

3. Unio mystica est hominis cum Deo coniuncti sui i-psius illi facta consecratio.

Ita in arctissima cum Deo .coniunctione enalos et enutrito«

Spiritus adducit ad sanctissimam unionem cum ipsa substanliadivina, quae in homine iustificato, velut in templo consecrato,praesentia speciali habitat et operatur, ut is, cui degratia, saluteet gloria sibi collatis intime persuasum est, in statu filiorum Deiperseveret, et praesentissima Dei efficacia adiutus, beatitudineiupersentiat divinam.

24

G. Deus iidelibus inest.

1. Hesurrectio mortuorum est vitae hominis in Deofinitae et infinitae identitas.

Resurrectio per se est vitae mortisque identitas; vita enimad mortem tendit, et summa maturitas intereundi trahit necessi-tatem. Morti opposita, de eo nos monet resurrectio, quod inomni fuga et vanitate remanet et constat, in humanitate perpe-tuum est et perenne, in hömine verum atque divinum: de men-tis in naturam dominio, de spiritu, universalitatis suae et digni-tatis sibi conscio, de i is, qui, in Domino mortui, soli vere re-surgunt* , "

2. Con su mina tio saeculi est vita hominis in Deo fi¬nita, infinitae ratioqem in se continens.

Non de natura tantum, verum etiam de omnibus temporisspatiique limitationibus reportat victoriam mens 1. spiritus, pacempro pugna, quietem pro sollicitudine, otium pro labore secumfcrentem. Panditur conscientiae religiosae, exstincto tempore,aeternitas, örtum ét interitum, initium finemque in Unum con-fundens, rerum omnium terrenarum et caducaruni vastatrix; so-

laeque superstites regnantincorrupta fides nudaque veritas.

3. Indicium extremum est vita hominis in Deo infinita.De vita hominum morali iudex aeternus sententiam fert ver-

bo suo conscientiaeque voce pronuntiatam, nullo non tempore defactis hominum bonis malisque decernentem, et haec ab illis, exaccurata crisi intelligentiae, probe distinguentem. Quae Spiritussumm i in conscientia humana praesentia unum est et perpetuumiudicium divinum, omnibus omnino bominibus coelum recludensvel infeimtm, per christianismum decreta sua' enuntians clarissime,gentibusque per saecula volventia praemia referens vel poenas:historia mundi, iudex mundi.