Η ιστορία του Αλέξη Ακριθάκη

Κάποτε πριν αρκετά χρόνια είχα επισκεφτεί την Αθήνα. Μια μέρα ενώ καθόμουν στο κλαδί ενός δέντρου παρατήρησα έναν άνθρωπο που καθόταν απέναντι στο καφενείο “Βυζάντιο” και ζωγράφιζε. Τον πλησίασα για δω από κοντά τα σχέδιά του.

Ζωγράφιζε με μολύβι και έντονα χρώματα. “Πώς σε λένε;” τον ρώτησα. “Αλέξη Ακριθάκη” μου απάντησε. Τον ρώτησα τι ζωγραφίζει και μου έδειξε τα σχέδιά του.

Ήταν όλα υπέροχα! Τα σχέδιά του ήταν ένας πολύχρωμος μικρόκοσμος γεμάτος από σύμβολα και εικόνες όπως λουλούδια, πουλιά, βαλίτσες, καρδιές, βέλη, ρόδες και σημαίες. Εντυπωσιάστηκα και ήθελα να μάθω περισσότερα για αυτόν.

Έτσι αρχίσαμε να συζητάμε και ανακάλυψα ότι αγαπάει και αυτός τα ταξίδια όπως και γω. Φυσικά αυτό φαινόταν και στα σχέδια που ζωγράφιζε. “Από πολύ μικρός είχα το ψώνιο της ζωγραφικής.   Ήμουν  σίγουρος πως μια μέρα θα γίνω ζωγράφος. Όπως άλλα παιδιά φτιάχνουν ιστορίες με λέξεις, εγώ έφτιαχνα ιστορίες με εικόνες.” Έτσι μου είπε και με αποχαιρέτησε.

Πριν φύγει μου έδωσε τη βαλίτσα που κρατάει ο εγγονός μου.

Το άρθρο έλεγε πως είχε πραγματοποιήσει μια έκθεση στην γκαλερί Hammer, η οποία είχε μεγάλη επιτυχία.

Όλες πια οι εφημερίδες αφιέρωναν μεγάλα άρθρα για τη ζωγραφική του νεαρού Έλληνα ζωφράφου. Εκείνη τη στιγμή μου ήρθε στο μυαλό η μέρα που τον συνάντησα στο καφενείο.

Φαινόταν ρομαντικός, με μια έντονη διάθεση για περιπέτεια και μια παιδικότητα. Ήταν ονειροπόλος και έδειχνε να πιστεύει στον εαυτό του. Τελικά το ένστικτό του δεν λάθεψε… Έγινε ένας διάσημος ζωγράφος. Φαινόταν ρομαντικός, με μια έντονη διάθεση για περιπέτεια και μια παιδικότητα. Ήταν ονειροπόλος και έδειχνε να πιστεύει στον εαυτό του. Τελικά το ένστικτό του δεν λάθεψε… Έγινε ένας διάσημος ζωγράφος. Φαινόταν ρομαντικός, με μια έντονη διάθεση για περιπέτεια και μια παιδικότητα. Ήταν ονειροπόλος και έδειχνε να πιστεύει στον εαυτό του. Τελικά το ένστικτό του δεν λάθεψε… Έγινε ένας διάσημος ζωγράφος. Φαινόταν ρομαντικός, με μια έντονη διάθεση για περιπέτεια και μια παιδικότητα. Ήταν ονειροπόλος και έδειχνε να πιστεύει στον εαυτό του. Τελικά το ένστικτό του δεν λάθεψε… Έγινε ένας διάσημος ζωγράφος. Φαινόταν ρομαντικός, με μια έντονη διάθεση για περιπέτεια και μια παιδικότητα. Ήταν ονειροπόλος και έδειχνε να πιστεύει στον εαυτό του. Τελικά το ένστικτό του δεν λάθεψε… Έγινε ένας διάσημος ζωγράφος.

Φαινόταν ρομαντικός, με μια έντονη διάθεση για περιπέτεια και μια παιδικότητα. Ήταν ονειροπόλος και έδειχνε να πιστεύει στον εαυτό του. Τελικά το ένστικτό του δεν λάθεψε… Έγινε ένας διάσημος ζωγράφος