Μια η Μέρα μια η Νύχτα

Δύο εχθροί από τα παλιά

Και μαλώνανε συνέχεια,

Πια τη γη θα κυβερνά

Της Μέρας πυρρόξανθα

Ήταν τα μαλλιά

Σε κοιτούσε με κάτι μάτια

Μεγάλα γαλανά

Το ίδιο όμορφη ήταν και η Νύχτα

Λαμπερή και φωτεινή

Με μαλλιά κατάμαυρα σαν έβενο

Ποιος μπορούσε να αντισταθεί ;

Η μία κόρη του Διός

Κι η άλλη ανιψιά της Ήρας

Κι η δυο θέλανε

Αντάξιες να ‘ναι της μοίρας

Έπαιρνε ο Δίας κεραυνούς

Στη Μέρα να τους δώσει

Σαν ηλιαχτίδα η κόρη του να λάμπει

Όλους να τους θαμπώσει !

Μα και η Ήρα έκρυβε κάποιο μυστικό

Του Άδη έκλεψε τη σκοτεινιά

Για να πηγαίνει με τα άστρα,

Που στο πέπλο της η νύχτα θα φορά

Και πολεμούσανε οι δυο κόρες

Πάρα πολλές ώρες

Μα δεν μπορούσε καμία να νικήσει

Πια θα καταφέρει τον κόσμο να κατακτήσει;

Και ήρθε η μητέρα γη να τους βοηθήσει

Μόνο αυτή μπορούσε να δώσει λύση

Προσπάθησε να της συμφιλιώσει,

Το πρόβλημά τους να τερματίσει

Να της κάνει φίλες

Την έχθρα τους να σβήσει

Και γίνανε φίλες τελικά

Τώρα η Μέρα με τη νύχτα μαζί θα ζήσει

Η Μέρα θα έβγαινε την ανατολή

Και η Νύχτα θα έβγαινε τη δύση

Μα από τότε με τα μούτρα έπεσαν στη δουλειά

Και δεν ξανασυναντήθηκαν ποτέ πια…

ΝΙΚΟΛΕΤΑ ΔΑΣΚΑΛΟΥ

ΣΤ’2