Epohi 30 5 2014

3341

Εβδομαδιαία εφημερίδα της Ανανεωτικής Αριστεράς • Κυριακή 1 Ιουνίου 2014 • Αρ. φ. 1205 • 2 €

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ, ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

Μ. Κουζέλης:Ένας στους δέκαΜισό εκατομμύριο κόσμος ψήφισετη Χρυσή Αυγή στις ευρωεκλογέςκαι διακίνησε σταυρωμένα ψηφο-δέλτια σελ. 16

...Απ. Στραγαλινός:Το καμπανάκι χτύπησεγια τα καλάΠροβληματίζει η άνοδοςτης ακροδεξιάς στην Ευρώπη,που δεν πρέπει όμωςνα υπερεκτιμηθεί σελ. 17

...Χ. Γεωργούλας -Π. Κλαυδιανός: Ιστορικήτομή η νίκη του ΣΥΡΙΖΑΗ διευρυμένη δυναμική,οι λανθασμένες προσεγγίσειςκαι τα μηνύματα που έφεραν οιεκλογές σελ 6-7

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΣΥΡΙΖΑ: Νίκη πουδεν επιτρέπει επανάπαυσηΞεκίνησε η αποτίμηση των αποτε-λεσμάτων με τη συνεδρίαση τηςΠολιτικής Γραμματείας σελ. 6

...Νέα ∆ημοκρατία: Εξίσωσηγια δυνατούς λύτεςΨάχνουν τη συμφέρουσα ανά-γνωση του μηνύματος της κάλπηςστη Συγγρού σελ 18

...Θ. Τσαλαπάτης:Από τις Σκουριέςστη ΜανωλάδαΚόντρα στην εξάχνωσητου πολιτικού και τη μεταπολιτικήαφήγηση σελ. 26

∆ΙΕΘΝΗΟυκρανία: Το μετέωρο βήματου «βασιλιά της σοκολάτας»Ο νέος πρόεδρος της χώρας έχεινα αντιμετωπίσει την όξυνση τωντελευταίων εβδομάδων σελ 12

...ΜΝΗΜΗΑ. Ελεφάντης: Τι ωραίαπου είναι η ΑθήναΈξι χρόνια από το θάνατο του Άγ-γελου, αναδημοσιεύουμε κείμενοπου έγραψε το 1996 σελ 24-25

...ΒΙΒΛΙΟΜ. Θεοδοσοπούλου:Αντικαθρέφτισμα μουσικούειδώλουΓια το βιβλίο του ∆ημήτρη Σωτάκη“Η ανάσταση του ΜάικλΤζάκσον” σελ. 27

Ευρωεκλογές:Ανασκόπηση τωνεκλογικών απο-

τελεσμάτων σε όλη τηνΕυρώπη.Γράφουν οι Τ. Τσίτσοβιτς, Ν.Σερβετάς, Μ. Κοβάνης και Β.Κυζηράκος σελ. 13 - 15

Η πρωτοβουλίαστην ΑριστεράΣύγχυση στα καρέ της συγκυβέρνησης

ΣΥΝΝΕΦΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ. ΕΠΕΙΓΕΙ Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ

Τόσο η επικίνδυνη άνοδος της ακροδεξιάς σεπολλές χώρες της ΕΕ, όσο και ηαντιδιαμετρικά αντίθετη νίκη της Αριστεράςστη χώρα μας αναδεικνύουν την επείγουσαανάγκη ανατροπής της λιτότητας, πουκαταδικάζει στη συντηρητική αναδίπλωση τηνΕυρώπη και διαλύει το μεταπολεμικόευρωπαϊκό κοινωνικό πρότυπο. Καιυποδεικνύουν το δρόμο από τον οποίο θαφτάσουμε εκεί: από τ’ αριστερά.

Στην Αθήνα, η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ κλείνει ήδη τησυγκυβέρνηση στα καρέ της με αμυντικήδιάθεση και δίνει τη δυνατότητα στην Αριστεράνα πάρει πρωτοβουλίες που θα δυσκολεύουνΝ∆ και ΠΑΣΟΚ να εφαρμόσουν την αντιλαϊκήπολιτική τους. Οι πρώτες προσπάθειές τους ναδιαχειριστούν την ήττα με αντεπίθεση έπεσεστο κενό. Η εικονική πραγματικότητα τουπροεκλογικού success story φεύγει, ησύγκρουση με την πραγματική ζωή έρχεται.

Να φανούμεαντάξιοιτης εκλογικής νίκηςΟ Γιάννης ∆ραγασάκης αποτιμάτο αποτέλεσμα και καταθέτειςτις σκέψεις του για την πορείατου ΣΥΡΙΖΑ σελ. 8, 9

Οι εκλογέςήταν καιαυτοδιοικητικέςΟ Ηλίας Γεωργαντάς σχολιάζειτην υποτίμηση των εκλογών προ-τείνοντας τρόπους «αποκατάστα-σης της βλάβης» σελ. 20, 21

Είναι η μεγάληευκαιρίατης ΑριστεράςΟ Κώστας ∆ουζίνας υποστηρίζειότι η Αριστερά κατέγραψε μια με-γάλη επιτυχία για αλλαγές στηνΕυρώπη. σελ. 30, 31

ΣτΕ

∆ημόσιοαγαθό

το νερόΜετά το δημοψήφισμα

για τη ∆ΕΥΑΘ στηΘεσσαλονίκη, το ΣτΕ

ακύρωσε τη μεταβίβασητης ΕΥ∆ΑΠ στο ΤΑΙΠΕ∆,

δηλαδή, απέτρεψε καταρχάς την ιδιωτικοποίησητου νερού. Τώρα, επείγει,στο χρόνο που κερδίσαμε,

να οργανωθεί πιοαποτελεσματικά η διάσωσηαπό τα νύχια των ιδιωτώντου πιο πολύτιμου κοινού

αγαθού, του νερού.(Στη φωτο άποψη

του Μόρνου)

22 Η ΕΠΟΧΗ 1 Ιουνίου 2014ΘΕΜΑΤΑ

ΕΒ∆ΟΜΑ∆ΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙ∆Α ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣΙδιοκτήτης: Εκδοτικός - ∆ημοσιογραφικός Συνεταιρισμός Κοινωνικών,Πολιτικών και Πολιτιστικών Μελετών και ∆ραστηριοτήτων Η ΕΠΟΧΗ, ΣΥΝ Π.Ε.

Βλαχάβα 11 & Αθηνάς, 3ος όροφος,Αθήνα 105 51

ΤΗΛΕΦΩΝΑ 3616702, 3619513 -3619514 • FAX: 3619610

Εκδότρια:Ασημίνα ∆αβάκη - Κλαυδιανού

Συνδρομές (σε ευρώ)• Εσωτερικού: 150 • Kύπρος: 250

• Ευρώπη: 250 • Λοιπός κόσμος: 250Α.Φ.Μ. 096207018 - ∆ΟΥ: ΣΤ’ Αθηνών

Αρ. Λογαριασμού: 72038528658ΙΒΑΝ GR

3801107200000072038528658ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ

Ηλεκτρονική ∆ιεύθυνση:[email protected]

www.epohi.grΚωδικός εντύπου: 3341

Μόλις βγήκαν τα αποτελέ-σματα στη Γαλλία, δείχνον-τας τον θρίαμβο της ακροδε-ξιάς, η κυβέρνηση, σε συνεν-νόηση με τη δεξιά αντιπολί-τευση, βρήκαν το φάρμακο.Όρμησαν στους καταυλισμούςτων μεταναστών στο Καλέπου περίμεναν να μπουν στηνΑγγλία, και τα έκαναν γης μα-διάμ. Οι δικοί μας που θεωρούντον εαυτό τους πιο έξυπνο,πώς δεν το σκέφτηκανακόμα; Εντάξει, τώρα με τονανασχηματισμό που θα μπειαίμα ανανέωσης όλα θα γί-νουν καλύτερα. Ο Λοβέρδος όχι μόνο θαδώσει νέα πνοή, αλλά και«προοδευτικό πρόσημο». Χρειάζεται στη συντηρητι-κούρα και στην ανευθυνό-τητα που επικρατεί στηχώρα. Θα βουλιάξει ο ΣΥΡΙΖΑ με τέ-τοιες κινήσεις. Ο Αντρέας είναι σοβαρός.Αν και συνταγματολόγος, δενλέει και ξελέει σαν τον Βενι-ζέλο. Αυτός ξελέει και λέει. Στις ευρωεκλογές του2009 ο Βενιζέλος, τότε πουτο ΠΑΣΟΚ πέρασε το κυβερ-νητικό κόμμα της Ν∆ κατά 4μονάδες, ζήτησε άμεσα εκλο-γές με το ακλόνητο επιχεί-ρημα ότι «η κυβέρνηση δεδιαθέτει την ουσιαστική νο-μιμοποίηση που απαιτείται,υπάρχει πρόβλημα δυσαρμο-νίας μεταξύ της οριακήςπλειοψηφίας της Ν∆ και τουπραγματικού συσχετισμούδυνάμεων». Τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ επικαλέ-στηκε δυσαρμονία και τονπροκάλεσε, έκανε την πάπια. Αντ’ αυτού απάντησε ο Σα-μαράς. «Τα δύο κόμματα υπε-ρέχουν άνετα της αντιπολί-τευσης»Μας μπέρδεψε στην αριθμη-τική. Με το μπόνους των 50εδρών στο πρώτο κόμμα,τότε ούτε Ν∆ και ΠΑΣΟΚ μαζίέχουν πλειοψηφία. Πάντως ο νέος εκλογικόςνόμος, με τη νομική επιμέ-λεια του συνταγματολόγουΒενιζέλου, πρέπει να προ-βλέπει ειδικό μπόνους στοκόμμα που κυβέρνησε επί 30χρόνια, είχε ιδρυτή τον Αν-δρέα Παπανδρέου και αρχηγότον Βενιζέλο. Ο «Ριζοσπάστης», μετά απόπολλά χρόνια, απέκτησε χιού-μορ. Στο προχθεσινό τουπρωτοσέλιδο, έκανε συνειρ-μούς με τις πανελλαδικέςεξετάσεις γράφοντας «Ξεκί-νησαν χθες οι εξετάσεις.

Θέμα πρώτο: Ό,τι θέλει τοκεφάλαιο». Εμένα μου αρέσει το χιού-μορ στην πολιτική. Όπως αυτό της προηγούμε-νης Κυριακής, που το ΚΚΕέσπρωξε τον Μπέο στη δη-μαρχεία του Βόλου, γράφον-τας ότι «επιχειρηματίας οένας», για τον υπόδικο Μπέο,«επιχειρηματίας της πολιτι-κής ο άλλος», για το δικό μας,τον Πατσιαντά. Η ∆ΗΜΑΡ έχασε και τουςάνδρες και τις γυναίκες, τουςνέους και τους γέρους, τααστικά κέντρα και τις αγρο-τικές περιοχές. Απορώ. Πού πήγαν οι 181 δια-νοούμενοι και καλλιτέχνεςπου υπέγραψαν ότι στηρίζουντη ∆ΗΜΑΡ. Τους κάταπιε ηΕλιά;Εμείς ή ενδεχομένως μόνοεγώ, δεν επιχαίρω με τηνεξαφάνιση του κόμματοςαυτού. Θα ψάχνουμε για συμ-μάχους. Άσε που με πιάνει το συναι-σθηματικό μου. Και εμείς κά-ποτε παίρναμε από 0,30%έως 1,3%. Εντάξει, μπορεί να πήρε1,24% αλλά δε χάθηκαν όλα.Αρκεί να μη μας χώνονται καιαπό πάνω. Ο Ν. Τσούκαλης σχολίασεαπαξιωτικά το γεγονός ότι οΣΥΡΙΖΑ δεν αύξησε τα ποσο-στά του. «Ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχετην πρωτιά, γιατί οι άλλοιέπαθαν κράμπα ή κλατά-ρανε». Ο Λυκούδης, από την άλληδήλωνε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ είναιδημιούργημα της κρίσης». Έπρεπε να ολοκληρώσει προ-σθέτοντας ότι η ∆ΗΜΑΡ είναι«τέκνο της ανάγκης, ώριμοτέκνο της οργής». Οργή έχει και ο Ψαριανός. Για τον Κουβέλη και όχι μόνο. Τ’ έριξε και στη γυναίκατου, Φωτεινή.Παρέμεινε όμως ψύχραιμος.∆εν έπιασε καν τα παιδιά του.Μπορεί η ∆ΗΜΑΡ να αλλά-

ξει το όνομά της. Εδώ το άλλαξε το ΠΑΣΟΚ. Τον Νοέμβριο του 1989, τοΚΚΕ Εσωτερικού ΑΑ, σε συ-νεργασία με την ΕΑΣ και τοΕΚΚΕ, ως «Αριστερή Πρωτο-βουλία», πήρε το τεράστιοποσοστό του 0,2%. Όταν ο Μπανιάς πήγε στονΆρειο Πάγο να καταθέσει τοντίτλο, ο εισαγγελέας του είπε«Κύριε Μπανιά, ούτε οι κακο-ποιοί δεν αλλάζουν τόσοσυχνά τ’ όνομά τους».Τελικά, συνέβαλε καθορι-στικά με τη τελευταία αλ-λαγή ονόματος: ΣΥΡΙΖΑ. Κρίμα, να μη συμβάλει και στηκυβερνητική του πορεία.Το «Ποτάμι», πάντως, πήγεκαλά. Αν μάλιστα μετρούσαν και ταάκυρα του, τότε θα έπιανε τιςδημοσκοπήσεις. Σε εκλογικό τμήμα βρέ-θηκε ψηφοδέλτιο του με ένααδειανό προφυλακτικό.«Ήταν η πρώτη μου φορά»,έγραψε. Πρώτη φορά και αυτή τζού-φια. Πρώτη φορά που και ο Ant1παραστράτησε. Τις παραμονές των εκλογών,έβγαζε ρεπόρτερ και αναλυ-τές που έλεγαν ότι «αν κερδί-σει ο ΣΥΡΙΖΑ η χώρα θα φτά-σει στη χρεοκοπία».Η κ. Χούκλη δεν άρθρωσελέξη. Οι άλλοι έκαναν τη βρώμικηδουλειά. Λιγότερο ακραία το είπε οΣαμαράς. «Εξαντλήσαμε όλη την ακ-μάδα των δυνάμεών μας γιανα μη μας συμβεί κανένα ατύ-χημα».Τον γέμισε ακμή και πανά-δες ο Βενιζέλος. Πάλι καλά που δεν έβαλαν τιςρήσεις του γέροντα Παΐσιουγια τις συμφορές που θα μαςσυμβούν.

Γεράσιμος ο Αλιεύς[email protected]

Ησύγχρονη αντίληψη στην πολιτική επικοινωνία υποστηρίζει, ότιοι αρνητικές καμπάνιες είναι καταδικασμένες να αποτύχουν. Ηδιαρκής υπενθύμιση της ασφυκτικής κατάστασης, που ο καθέ-

νας βιώνει ως πρόβλημα στη ζωή του τις κάνει απωθητικές. Και τηναπάντηση σε αυτό η καμπάνια της Ανοιχτής Πόλης την κέρδισε με τοσπαθί της. Ισχυρό θετικό πρόταγμα σε όλα τα παραγόμενα υλικά της.

Υπήρξε μια αριστερή-ριζοσπαστική καμπάνια μαζικής απεύθυνσηςπροωθητική. ∆ιατύπωσε τις πιο αριστερές έννοιες ακόμα και για τα «δύ-σκολα» θέματα και τις κατάλαβαν όλοι, ακόμη κι όσοι δεν έχουν διαβά-σει Μαρξ. Άλλωστε, από τα βουνά του Μεξικού εκείνος που μέχρι πρό-τινος έφερε την ιδιότητα «subcomandante Marcos» μας έμαθε ότι οισπουδαίες έννοιες εκφέρονται με απλές λέξεις. Η καμπάνια προστά-τευσε «εκτάρια δάσους στον Αμαζόνιο» αποτινάσσοντας τον ξύλινολόγο. Απευθύνθηκε στη συναισθηματική νοημοσύνη, ως τη μόνη ικανήνα κινητοποιήσει και να κάνει κάποιον να πιστέψει σε μια μεγάλη ζων-τανή ιδέα. Προχώρησε τον πολιτικό λόγο, έπαιξε με τις λέξεις, έδωσεστην πόλη περιεχόμενο υποκειμένου λέγοντας ακόμα και ότι «οι πόλειςομορφαίνουν από τους ανθρώπους, όσο οι άνθρωποι ζουν σε ασφυξία, ηπόλη μοιάζει άσχημη».

Ακολούθησε την αισθητική έχοντας βαθιά πίστη ότι αποτελεί τηνηθική του μέλλοντος. Οι αφίσες, τα φυλλάδια, τα μπάνερ, τα χρώματάτους και το στήσιμό τους εμπεριείχαν μια σοβαρή πολιτική αιχμή και έν-νοια «οι δημιουργικές δυνάμεις να εισβάλουν στη λειτουργία της πόλης».Γι αυτό οι άνθρωποι στις γειτονιές τα διακινούσαν νυχθημερόν με κέφικαι όχι μόνο από παραταξιακό καθήκον. Θα ήταν παράλειψη να μην ανα-φερθεί ο φωτογράφος Νίκος Βαρδακαστάνης, που αποτύπωσε σε καρέτο καθαρό-σίγουρο-ανθρώπινο βλέμμα του Γαβριήλ. Αυτό, που ένιωθεςνα σε κοιτάζει παντού στην πόλη και να σου εμπνέει εμπιστοσύνη.

Αυτή την αδιαπραγμάτευτη συμφωνία με την αισθητική επισφράγισαντα βίντεο του σκηνοθέτη Αλέξανδρου Σκούρα. Η τέχνη στην υπηρεσίατης πολιτικής επικοινωνίας ή πως αλλάζει η έννοια του τί σημαίνει προ-εκλογικό σποτ. Μαζί με τα ραδιοφωνικά σποτ, που ένα ευφάνταστομυαλό έβαλε την πολιτική συγκρότηση δίπλα-δίπλα με το χαμόγελο.

Η αυθεντικότητα και το ακομπλεξάριστο χιούμορ έφεραν την υπεροχήκαι στα social media. Τουϊτεροβραδιά λοιπόν, που μέσα σε 20 λεπτάέκανε Νο1 trend το #gabriel4ath με περισσότερους από 800 χρήστες καιπάνω από 2000 tweets να συνομιλούν με τον Γαβριήλ σε real time και με140 χαρακτήρες να δίνονται ουσιαστικές απαντήσεις. Από τα κομβικάσημεία της καμπάνιας, γιατί τα νέα μέσα έχουν κανόνες και ρυθμούς καιτελικά δεν περνάνε την πόρτα τους όλες οι πολιτικές καμπάνιες. Τηνεπιτυχία της πρωτοβουλίας αναγκάστηκε να παραδεχτεί μέχρι και ο Μου-ρούτης (γεια και χαρά σου Υπόκρουση). Η ίδια αυτοπεποίθηση έβγαλε τοκόμικ του Σπύρου ∆ερβενιώτη.

Σε αντίθεση με τις πακέτο συνταγές στην επικοινωνία, η καμπάνια τηςΑνοιχτής Πόλης ακολούθησε βηματισμό και σπονδύλωση (σαν ταινίατου Ταραντίνο). ∆εν εμφανίστηκε άπαξ, που μετά από λίγο να μην κεν-τρίζει το ενδιαφέρον και να ξεχαστεί. Μετρούσε την απήχηση, έπαιρνε fe-edback (που λέμε και στο χωριό) και κορύφωνε. Συστήθηκε με το «Αυτήτην Άνοιξη η Αθήνα αλλάζει εποχή», έδωσε το περιεχομενικό – προ-γραμματικό στίγμα με το «Αθήνα, πόλη για όλους». Απευθύνθηκε στονκρίσιμο προεκλογικό χρόνο πριν την κάλπη στην ατομική ευθύνη τουςκαθενός και της καθεμιάς με το «Ούτε μια μέρα χαμένη. Αλλάζουμε τηνΑθήνα τώρα». Και ολοκλήρωσε στο δεύτερο γύρο με το απελευθερωτικό«Νίκη για την Αθήνα, τώρα».

Αυτή η καταγραφή δεν στοχεύει στη συλλογική αυταρέσκεια. Αλλάείναι αναγκαία η διατύπωση, ότι «δεν έτυχε…αλλά πέτυχε». Γιατί κά-ποιοι άνθρωποι χωρίς ακριβά ΑΦΜ έχουν ιδέες, έμπνευση και πείσμα.Κυρίως όμως το κάνουν άνευ όρων, δοκιμάζοντας τις φυσικές αντοχέςστον καφέ, τα τσιγάρα, την αϋπνία, σπάζοντας τα προσωπικά ρεκόρ σεεργατοώρες. Και μπορεί να λείπουν 5000 ψήφοι για να το πανηγυρί-ζουμε, αλλά εμείς ξέρουμε, ότι αυτό νίκησε και το ξέρουν όλοι, όσοι τολένε δυνατά και όσοι δεν θα το πουν ποτέ.

Στο μεταίχμιο αυτό λοιπόν μπήκαμε με τα χειμωνιάτικα και βγήκαμεμε τα καλοκαιρινά. Το «πολύ» με το «λίγο» έστησαν καβγάδες. Στην Πα-λαιολόγου 8-10 περπατούσες ανάμεσα σε στοίβες με πολλές και διαφο-ρετικές ιδέες, που έφτιαξαν ολοκληρωμένη καμπάνια. Από τον Φλεβάρημέχρι και το Μάη αγαπήσαμε (κι αγαπηθήκαμε από) έναν ωραίο, αφο-πλιστικά πραγματικό άνθρωπο, τον Γαβριήλ.

Κι αυτό κρατάει για πάντα.

Μαρία Μπαλάφα*Απόσπασμα από το κείμενο «Παλαιολόγου 8-10 (των γειτονιών)». Ολό-

κληρο το κείμενο στο rednotebook.gr

ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗΗ καμπάνια ως υπόδειγμααριστερής καμπάνιας

«Ο ηγέτης που θα λυτρώσειτη χώρα, υπάρχει ...είναιευλογημένος από τον Θεό,καθαρός στην ψυχή Ορθόδοξοςκαι δεν είναι πολιτικός...»

(Γέρων Παΐσιος φωτογραφίζοντας τον Στ. Θεοδωράκη)

Γιατί κάποιοι άνθρωποι χωρίς ακριβά ΑΦΜ έχουνιδέες, έμπνευση και πείσμα. Κυρίως όμως το κά-νουν άνευ όρων, δοκιμάζοντας τις φυσικές αντοχέςστον καφέ, τα τσιγάρα, την αϋπνία, σπάζοντας ταπροσωπικά ρεκόρ σε εργατοώρες.

“

Σκίτ

σο τ

ου Π

άνου

Ζάχ

αρη

Η ΕΠΟΧΗ 1 Ιουνίου 2014 33ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Αμήχανη διαχείρισητης εκλογικής ήτταςΣτην άμυνα η συγκυβέρνηση, παρά τους αρχικούς λεονταρισμούς, αναζητεί ένα ηπιότερο προφίλ,χωρίς να εγκαταλείπει την πολιτική της

Στο τέ λος της πε ρα σμέ νης ε βδο μά -δας, ό πως ε ξάλ λου ή ταν α να με νό -με νο, κυ βέρ νη ση και φι λο κυ βερ -

νη τι κός Τύ πος εί χαν α φο μοιώ σει ι κα νο -ποιη τι κά τη νέα πραγ μα τι κό τη τα πουπροέ κυ ψε με τά τις ε κλο γές. Πα ρα δέ χο -νται ό τι η κυ βέρ νη ση έ χα σε, ό τι ο ΣΥ ΡΙ -ΖΑ νί κη σε, ό τι η θρυ λού με νη νί κη τηςΕλιάς εί ναι πο λι τι κή «μπλό φα», ό τι α κό -μη και ο α να σχη μα τι σμός εί ναι μπε λάς.

Η πα ρα δο χή της ήτ τας, των δυ σκο λιώνκαι των προ βλη μά των που α πορ ρέ ουναπ’ αυ τή, προ κύ πτει και α πό ό σα ε πα κο -λού θη σαν των αρ χι κών λε ο ντα ρι σμώ νΒε νι ζέ λου ό τι θα πρέ πει ν’ αλ λά ξει το ε -κλο γι κό σύ στη μα και να κα ταρ γη θεί τομπό νους των πε νή ντα ε δρών. Ήλπι ζε ό -τι έ τσι θα στρι μω χτεί ο ΣΥ ΡΙ ΖΑ ο ο ποίος,βε βαίως, δή λω σε α μέ σως ό τι πά για θέ σητου εί ναι η α πλή α να λο γι κή και ά ρα άλ -λοι έ χουν το πρό βλη μα. Πράγ μα τι, α πο -δεί χθη κε, αυ τό α μέ σως. Γρή γο ρα – γρή- γο ρα, ι δίως οι της Ν∆, μά ζε ψαν την ι δέααυ τή, διό τι, σω στά κα τά λα βαν, θα ή τανπα ρα δο χή με τον πιο ε πί ση μο τρό πο ό τιο ΣΥ ΡΙ ΖΑ κερ δί ζει σί γου ρα τις ε πό με νεςε κλο γές. Ο έ μπει ρος κ. Μεϊμα ρά κης τοεί πε α μέ σως.

Αντι μέ τω ποιμε την πραγ μα τι κό τη τα

Οι πιο σο βα ροί α να λυ τές, ό ντως, εκ κι -νούν τώ ρα τις α να λύ σεις τους α πό τη νί -κη του ΣΥ ΡΙ ΖΑ, η ο ποία ε κτι μούν ό τι τονφέρ νει σε τρο χιά κα τά κτη σης της κυ βερ -νη τι κής ε ξου σίας με τα υ πάρ χο ντα, αυ τήτη στιγ μή, δε δο μέ να. Το πρώ το στοι χείοπου ε νι σχύει αυ τή την πρό βλε ψη εί ναι ό -τι ό λα τα ε πι χει ρή μα τα, κιν δυ νο λο γίες,προ ει δο ποιή σεις που ε ξέ πεμ ψε προ ε -κλο γι κά η κυ βέρ νη ση, δεν έ γι ναν α πο δε -κτά α πό την τε ρά στια πλειο ψη φία τωνπο λι τών, συ μπε ρι λαμ βα νο μέ νου και ε -νός ι κα νού πο σο στού που ψή φι σε Ν∆ –ΠΑ ΣΟΚ τον Ιού νιο του 2012. Να τα θυ μί- σου με: α στά θεια, κίν δυ νοι, να α ξιο ποιη -θούν οι θυ σίες, να ο λο κλη ρω θούν οι ε πι -τυ χίες, ο ΣΥ ΡΙ ΖΑ θα μας πά ει πί σω. Η οι- κο νο μία, έ λε γαν, τώ ρα δί νει το πλε ο νέ -κτη μα, «πο λι τι κό πλεό να σμα» στην κυ- βέρ νη ση. Μπαί νου με στη με τα μνη μο νια -κή ε πο χή, αλ λά ζου με φά ση. Η πο λι τι κήέ χει πλέ ον, πε ρά σει στο πε δίο της οι κο -νο μίας. Εντέ λει, έ λε γαν οι σο βα ρό τε ροιεξ αυ τών, «οι α δυ να μίες του ΣΥ ΡΙ ΖΑ γί- νο νται δύ να μη της Ν∆». Όλα αυ τά α πορ -ρί φθη κα ν και η κυ βέρ νη ση ψά χνει τώ ρατα «μη νύ μα τα».

Το δεύ τε ρο στοι χείο που ευ νο εί τονΣΥ ΡΙ ΖΑ, προ κύ πτει α πό το «πε ρί φη μομή νυ μα» που μας εί πε ο πρω θυ πουρ γόςό τι έ στει λαν οι κάλ πες και το έ λα βε, τιςδυ σκο λίες που α να κύ πτουν α πό την ό -ποια «α πά ντη σή του», ό σο με τριο πα θήςκαι αν εί ναι αυ τή. Ο κ. Σα μα ράς ξέ ρει ό -τι δεν έ χει κα νέ να πε ρι θώ ριο να κι νη θεί.Γι’ αυ τό οι μέ χρι τώ ρα γνω στές «ε λα -φρύν σεις» που σχε διά ζο νται, εί ναι νασυμ βου λέ ψουν α πλώς τον «υ πη ρε σια κό»υ φυ πουρ γό κ. Χ. Θε ο χά ρη, να μην εί ναιτό σο α πάν θρω πος! Για πρώ τη φο ρά ο κ.Σα μα ράς, μι λώ ντας στον ΣΕ Β, πα ρα δέ -χθη κε ό τι «υ πάρ χουν άν θρω ποι που α λη -θι νά δεν μπο ρούν να α ντε πε ξέλ θουν σταβά ρη (…) και (οι ο ποίοι) πνί γο νται κα θη- με ρι νά». «Έγι ναν λά θη», εί πε, «και αυ τάτα λά θη θα τα διορ θώ σου με».

Με τε κλο γι κές υ πο σχέ σεις

Αλλά το ρε πορ τάζ ση μειώ νει ό τι οιδιορ θώ σεις που θα γί νουν εί ναι πο λύ ο -ρια κές. Οι ά με σα υ λο ποιή σι μες εί ναι ηκα τάρ γη ση της ποι νι κής δίω ξης και προ- σω πο κρά τη σης οι κο νο μι κά α δύ να μων ο -φει λε τών και ί σως μια δια φο ρο ποίη σηστις ε πι κεί με νες νέες πε ρι κο πές των ε -πι κου ρι κών συ ντά ξεων. Για το φθι νό πω -ρο με τα τί θε νται διορ θώ σεις ό πως οι αυ- ξή σεις των δό σεων λη ξι πρό θε σμων ο -φει λών α πό 48 στις 72 και η διεύ ρυν σηκρι τη ρίων του Ε ΚΑΣ. Η μείω ση των φό -ρων θα ε ξαρ τη θεί α πό την πο ρεία του δη- μο σιο νο μι κού, αλ λά σί γου ρα θα ο ρι στείο «ο δι κός χάρ της» μείω σης των φό ρωνγια τα ε πό με να χρό νια. Όχι στις κα λέν -δες, ό πως έ νοιω σε την α νά γκη να δια βε -βαιώ σει ο κ. Σα μα ράς.

Ταυ το χρό νως, τό σο ο κ. Στουρ νά ρας,ό σο και ο κ. Σα μα -ράς το νί ζουν τουςπε ριο ρι σμούς ε ντόςτων ο ποίων κι νού -νται, κα θώς εί ναι α -νοι χτή η δια πραγ μά -τευ ση για το χρέ οςτον Νοέμ βριο καιθα πρέ πει να υ λο -ποιή σουν τα δώ δε -κα προ α παι τού με ναπου έ χουν υ πο γρά -ψει, τα ο ποία πε ρι -λαμ βά νο νται στο ε -πι και ρο ποιη μέ νομνη μό νιο. «Η μείω -ση ό λων των φο ρο -λο γι κών βα ρών εί -ναι το πιο χει ρο πια -στό ό νει ρό μου γιατην Ελλά δα του αύ -ριο» τό νι σε ο πρω θυ πουρ γός με εμ φα -νείς α πο δέ κτες τους πο λί τες, αλ λά καιτα στε λέ χη του που ζη τούν αλ λα γές στηνπο λι τι κή της κυ βέρ νη σης αλ λά συγ χρό -νως συ μπλή ρω σε ό τι «η μείω ση των συ -ντε λε στών δεν μπο ρεί να γί νει α πό τη μιαστιγ μή στην άλ λη».

Τα σο βα ρά και ε πι κίν δυ να

Τα ερ γα σια κά, δη λα δή, οι ο μα δι κές α -πο λύ σεις και η αλ λα γή του θε με λιώ δους

συν δι κα λι στι κού νό μου (κή ρυ ξη α περ -γίας, συν δι κα λι στι κή ά δεια κ.ά.), το α -σφα λι στι κό, μα ζί με κά ποιες ι διω τι κο -ποιή σεις ό πως ∆Ε Η και ΕΥ ∆ΑΠ – ∆ΕΥΘεί ναι τα πιο σο βα ρά και πο λι τι κά ε πι κίν -δυ να για την κυ βέρ νη ση προ α παι τού με -να. Το α σφα λι στι κό, για να μην τα ξε χνά -με, πε ρι λαμ βά νει σχε δόν τα πά ντα, ε φό -σον θα αλ λά ξει ο τρό πος υ πο λο γι σμούτης σύ ντα ξης α πό 1/1/2015. Προ βλέ πειμείω ση πο σο στού α να πλή ρω σης σε συν- δυα σμό με την ει σα γω γή της βα σι κής σύ -ντα ξης α πό το 2015, ε νο ποίη ση τα μείων,πε ρι κο πές δεύ τε ρης ο μά δας κοι νω νι κώνπό ρων κ.ά.

Κά θε μείω ση φό ρου θα πρέ πει να α ν-τι σταθ μί ζε ται α πό ι σο δύ να μο μέ τρο, ε νώυ πάρ χει πά ντο τε το δη μο σιο νο μι κό κε νότων 900 εκ. ευ ρώ (που η τρόι κα το υ πο -λο γί ζει στα 2 δισ.) για το 2015. Ο κ.Στουρ νά ρας, γνω ρί ζο ντας ό λα αυ τά και

τις δια θέ σεις ως τώ -ρα των δα νει στών,τό νι σε κα θα ρά ό τι ηστα δια κή μείω σητης φο ρο λο γίας θασυν δέε ται με την ε -πί τευ ξη των δη μο -σιο νο μι κών στό χων.Όρι σε, δε, ως δυοβα σι κούς στό χουςτην ο ρι στι κή ε πί λυ -ση της βιω σι μό τη -τας του χρέ ους καιτην ο λι κή ε πα να φο -ρά στην α να πτυ ξια -κή τρο χιά.

Στην ά μυ να χω -ρίς ψυ χραι μία

Οι κ. Βε νι ζέ λοςκαι Σα μα ράς, βέ βαια, δεν βρή καν α κό μητην ψυ χραι μία τους και συ νε χί ζουν να ε -πι τί θε νται κα θη με ρι νά ε να ντίον του ΣΥ- ΡΙ ΖΑ και του Αλέ ξη Τσί πρα. Ακραίο πα- ρά δειγ μα η στιγ μή που ο πρω θυ πουρ γόςε πω φε λή θη κε α πό την πα ρου σία του στησυ νέ λευ ση του ΣΕΒ και α πό το βή μα υ -πο στή ρι ξε ό τι ο ΣΥ ΡΙ ΖΑ «α πέ κτη σε τηχει ρό τε ρη α λα ζο νεία χω ρίς καν να α πο -κτή σει την ε ξου σία», ε πει δή, ως γνω- στόν, ο πρό ε δρος του ΣΥ ΡΙ ΖΑ ε πι σκέ -φθη κε τον Πρό ε δρο της ∆η μο κρα τίας

και υ πο στή ρι ξε ό τι μια κυ βέρ νη ση που οιε κλο γές έ δει ξαν δεν δια θέ τει ι σχυ ρή βά -ση στή ρι ξης ώ στε να δε σμεύει τη χώ ρα,για σο βα ρά θέ μα τα, για τα ε πό με να πέ -ντε – ε πτά χρό νια. Και για να δια σκε δά -σει την ήτ τα, ξε χνώ ντας τι υ πο στή ρι ζεπρο ε κλο γι κά, χα ρα κτή ρι σε τις ευ ρωε -κλο γές «εν διά με σες» ε κλο γές χω ρίς, δη- λα δή, ι διαί τε ρη βα ρύ τη τα. Πλην, ό μως,πά λι α πό το βή μα, τό νι σε ό τι πα ρά την α -πώ λεια ψή φων τα κόμ μα τα της κυ βέρ -νη σης, α θροι στι κά, υ περ τε ρούν της α ντι -πο λί τευ σης…

Εί ναι φα νε ρή η θέ ση ά μυ νας του πρω- θυ πουρ γού που τον κά νει να χά νει τηνψυ χραι μία του. Ωστό σο, στο κυ βερ νη τι -κό στρα τό πε δο αυ τός κρα τά ει τα η νίακαι α φή νει τα «πολ λά λό για» στον κ. Βε- νι ζέ λο. Το πιο τρα ντα χτό πα ρά δειγ μα εί -ναι το πώς κα ρα τό μη σε τις προ τά σειςΒε νι ζέ λου για α να σχη μα τι σμό και ε κλο -γι κό σύ στη μα ε νώ δεν συ ζή τη σε καν ταπε ρί α να θεώ ρη σης της «προ γραμ μα τι κήςσυμ φω νίας» Ν∆ - ΠΑ ΣΟΚ. Προ φα νώςστο Μα ξί μου δεν α ξιο λο γούν το ί διο μετην η γε σία του ΠΑ ΣΟΚ το 8% που πή ρεη Ελιά, διό τι η ου σία πα ρα μέ νει: ο κ. Βε- νι ζέ λος α κό μη και με το 8% δεν έ χει ε ξα- σφα λί σει αυ τό νο μη ύ παρ ξη, εν δε χο μέ -νως και σί γου ρη ε πι βίω ση σε ε πι κεί με -νες πο λι τι κές ε κλο γές.

Ο α πό η χος της ήτ τας στην κε ντρο -α ρι στε ρά

Εξάλ λου, μα ζί με τις πρω το βου λίεςπου α να κοί νω σε ο πρό ε δρος του ΠΑ ΣΟ -Κ, σχε τι κά με τη συ σπεί ρω ση της Κε ν-τρο α ρι στε ράς με έ να κοι νό συ νέ δριο,που θε νά δεν θέ τει ζή τη μα συμ με το χήςστην κυ βέρ νη ση ή αλ λα γή της πο λι τι κήςτης. Αυ τό το ζή τη μα μα ζί με το άλ λο, τηρι ζι κή δια φω νία στε λε χών του ΠΑ ΣΟΚνα γί νει συ νέ δριο της Ελιάς πριν αυ τότου ΠΑ ΣΟ Κ, εί ναι σο βα ρά α γκά θια καικα νείς δεν γνω ρί ζει πώς θα ε ξε λι χθούν.

Στον ευ ρύ τε ρο χώ ρο της κε ντρο α ρι -στε ράς υ πάρ χει μια με γά λη κι νη τι κό τη -τα εί τε λό γω της κρί σης που δια περ νάτον χώ ρο – πχ ∆Η ΜΑΡ – εί τε άλ λων δια- φω νιών, α ντα γω νι σμών με τα ξύ ο μά δωνκαι στε λε χών. Υπάρ χουν και σχέ δια υ πο -κα τά στα σης ό πως δεί χνει η κί νη ση τουΠο τα μιού να μπει στους Ευ ρω παίους Σο- σια λι στές, για να πα ρα κάμ ψει το ΠΑ -ΣΟΚ το ο ποίο, ό πως φαί νε ται, κα τά τονκ. Θε ο δω ρά κη εί ναι «πα λαιό πράγ μα», ε -νώ ο κ. Σουλ τς και οι σο σιαλ δη μο κρά τεςδεν ξέ ρουν τί πο τε α πό τα ελ λη νι κά μνη- μό νια και τη λι τό τη τα στην Ευ ρώ πη...

Κα νέ νας, ω στό σο, δεν μπο ρεί να προ- βλέ ψει τις τε λι κές ε ξε λί ξεις στον χώ ροτης Κε ντρο α ρι στε ράς, κα θώς ό λο και πε- ρισ σό τε ρο εμ φα νί ζο νται βου λευ τές πουβλέ πουν θε τι κά τη συ μπό ρευ ση με τονΣΥ ΡΙ ΖΑ. Σύ ντο μα θα γί νει σε ό λους πιοκα θα ρό – πε ρισ σό τε ρο απ’ ό,τι εί ναι τώ -ρα – ό τι στις ε πό με νες ε κλο γές η κε ντρο- α ρι στε ρά θα πρέ πει να ε πι λέ ξει στρα τό -πε δο. Αυ τό, βέ βαια, δεν θα ση μαί νει έ ν-τα ξη ή συ νερ γα σία, αλ λά του λά χι στον τοτι βλέ πει κα νείς ως θε τι κό τε ρη ε ξέ λι ξηγια το λαό. Απ’ αυ τή την ε κτί μη ση, πουθα πρέ πει να εί ναι και θέ ση δη μό σια, δενθα ξε φύ γει - χω ρίς κό στος -ού τε το ΚΚΕ.

Παύ λος ∆. Κλαυ δια νός

Είναι φανερή η θέσηάμυνας του πρωθυ-πουργού που τον κάνεινα χάνει την ψυχραιμίατου. Ωστόσο, στο κυβερ-νητικό στρατόπεδοαυτός κρατάει τα ηνίακαι αφήνει τα «πολλάλόγια» στον κ. Βενιζέλο.

“

Το αποτέλεσμα δείχνειτο δρόμο στον ΣΥΡΙΖΑΠέραν της ιστορικής νίκης του ΣΥΡΙΖΑ, οι εκλογές απέ-δωσαν έναν νέο πολιτικό χάρτη στον οποίο αποτυπώνον-ται νέες πολιτικές και κοινωνικές ισορροπίεςΤου Νίκου Τσαγκρή

Ολα τα παπαγαλάκια ξεκινούσαν με την παραδοχή της νίκης του ΣΥΡΙΖΑκαι κατέληγαν σε ένα «αλλά»: Ο ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς καμιά αμφιβολία, είναι ονικητής των εκλογών αλλά… Κάπως έτσι, και τα περισσότερα «αλλά», αν

θέλετε να ξέρετε, ήσαν πανομοιότυπα με το non paper σκονάκι που μοιράστηκεστους κυβερνητικούς συντάκτες απ’ τον μηχανισμό που ονομάζεται «μοντα-ζιέρα»: «Aλλά η διαφορά των 2,5 (στην αρχή), ή των τριών (αργότερα), ή των τεσ-σάρων (στο τέλος), μονάδων από την Νέα ∆ημοκρατία, δεν συνιστά ψήφο ανα-τροπής».

Πάμε, όλο το non paper μαζί: «O ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς καμιά αμφιβολία, είναι ο νι-κητής των εκλογών, αλλά η διαφορά (όποια διαφορά κι αν προκύψει) από τηνΝέα ∆ημοκρατία, δεν συνιστά ψήφο ανατροπής». Αυτή ήταν η γραμμή. Και μετάο… αγνωστικισμός:

- Και πόση θα ‘πρεπε να είναι η διαφορά για να έχουμε ψήφο ανατροπής;- Ας είναι στο τρία! (εκείνη τη στιγμή ήταν στο 2,7%)- Και γιατί να είναι στο τρία και όχι στο τέσσερα ή στο έξι ή στο οκτώ;Το παιγνίδι της κολοκυθιάς σε διακαναλική. Στο τέλος, το εμπεδώσαμε. Ακόμα

και στο 10% να ήταν η διαφορά, τα τσιράκια του συστήματος θα επέμεναν στηγραμμή: «H ψήφος δεν ήταν ανατρεπτική».

Τουλάχιστον, εκόντες άκοντες, παραδέχτηκαν ότι υπάρχει ανατρεπτικήψήφος! Και αυτό συνιστά μιαν ακόμα νίκη – πέραν της εκλογικής - του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο νέος πολιτικός χάρτης

Πέραν της ιστορικής νίκης του ΣΥΡΙΖΑ (σοβαρά τώρα,) οι εκλογές απέδωσανέναν νέο πολιτικό χάρτη στον οποίο αποτυπώνονται θεαματικές αλλαγές στο επί-πεδο των συσχετισμών των κοινωνικών δυνάμεων και των πολιτικών ισορροπιών.

Μια ματιά στον χρωματισμένο χάρτη αρκεί για να «διαβάσεις» τη δυσαρμονίαμεταξύ της βούλησης του εκλογικού σώματος και του συσχετισμού δυνάμεων στοΚοινοβούλιο, την τυπική πλειοψηφία της συγκυβέρνησης. ∆υσαρμονία, που έγ-καιρα και έγκυρα ετέθη ως πρόβλημα δημοκρατίας από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑΑλέξη Τσίπρα και απερρίφθη από τους ηττημένους (και, ως εφάνη, δημοκρατικάαναίσθητους) των εκλογών, κ. κ. Σαμαρά και Βενιζέλο. Φεύγοντας τώρα απότον…εκμαυλισμό του «χρωματισμένου χάρτη» (που δικαίως απολαύσαμε) καιπροχωρώντας σε μια υπερκομματική (εθνική, ας την πούμε) ανάγνωση του απο-τελέσματος των ευρωεκλογών, προκύπτει ένας άλλος συσχετισμός. Ένας συσχε-τισμός που προβάλει την κοινωνική φύση του εκλογικού αποτελέσματος, αποτυ-πώνοντας το πλειοψηφικό «αντί» των Ελλήνων της κρίσης: το 70% του εκλογικούσώματος ψήφισε αντιμνημονιακά – αντισυστημικά. Αναλύοντας τις επί μέρους(κοινωνιολογικές, ιδεολογικές, πολιτικές, κομματικές, ταξικές) αποχρώσειςαυτής της αθροιζόμενης και σε γενικές γραμμές, αντιμνημονιακής ψήφου, ανα-πόφευκτα οδηγούμεθα στο συμπέρασμα ότι, για την πλειοψηφία των Ελλήνων, οαγώνας είναι κοινός. Και είναι αγώνας απελευθερωτικός («για την απελευθέρωσητης χώρας από τον νεογερμανικό ιμπεριαλισμό που μας σκλαβώνει») και δευτε-ρευόντως ιδεολογικός, κομματικός ή ταξικός.

Ζητούμενο η πολιτική ηγεμονία

Ένα σημαντικό σημείο ανάλυσης είναι το ποσοστιαίο εκλογικό μέγεθος του ΣΥ-ΡΙΖΑ, αυτό το 26,58%, που, σε μια πρώτη ανάγνωση, μπορεί να σημαίνει σταθε-ροποίηση της εκλογικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ στο συγκεκριμένο ποσοστό. Ή μήπωςσταθεροποίηση της οροφής; Προσωπικά, θεωρώ ως πιθανότερο το πρώτο: Ο ΣΥ-ΡΙΖΑ, ανεξάρτητα από τον αντιμνημονιακό – αντισυστημικό προσανατολισμό του,είναι ένα ευρωπαϊκό κόμμα σε αντίθεση με το ΚΚΕ και τα μικρότερα αριστερά ήδεξιά κόμματα της δραχμής που, λόγω ευρωεκλογών, προσέλκυσαν την ανα-κλαστική αντιευρωπαϊκή ψήφο μιας πολύ μεγαλύτερης – της εμβέλειάς τους στιςεθνικές εκλογές – μερίδας ψηφοφόρων. Ούτως ή άλλως, βασικό μετεκλογικό ζη-τούμενο για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι η οργανωτική «κεφαλαιοποίηση» του ποσοστού τωνευρωεκλογών καθώς και ο πολλαπλασιασμός της πολιτικής του επιρροής – αυτόπου στην κυβερνητική ονομάζεται «πολιτική ηγεμονία». Γι’ αυτό το δεύτερο, (τηνδιεύρυνση της πολιτικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ με στόχο την «πολιτική του ηγε-μονία») απαραίτητη είναι και η αναζήτηση μιας συμβατής με την αντιμνημονιακή– αντισυστημική πολιτική του κόμματος, πολιτικής συμμαχιών. Και βέβαια, αυτήείναι δουλειά του προέδρου του κόμματος, του επιτελείου του, του κομματικούμηχανισμού. Ωστόσο, μια ιδέα για μια ποιοτικά και ποσοτικά «συμβατή» πολιτικήσυμμαχιών, προκύπτει από μια προσεκτική και ακομπλεξάριστη ανάγνωση τηςτύχης που επεφύλαξαν οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ στους υποψήφιους ευρωβου-λευτές (πρόσωπα, σταυροί προτίμησης , πολιτική προέλευση, βιογραφικά κλπ.)όπως αυτή εμφαίνεται στην κατάταξή τους, με τη σειρά εκλογιμότητας: Μα-νώλης Γλέζος (155.425), Σοφία Σακοράφα (100.998), ∆ημήτρης Παπαδημούλης(68.654), Κωνσταντίνα Κούνεβα (60.557), Γιώργος Κατρούγκαλος (59.978), Κώ-στας Χρυσόγονος (49.210). Ακολουθούν ο Νίκος Χουντής (47.614) και ο Στέλιος

Κούλογλου(46.430) κλπ, κλπ

Κυβερνητικοίσυντάκτες στηνκυριολεξία, αφούοι περισσότεροισημερινοί «κυβερ-νητικοί συντά-κτες» είναι κυβερ-νητικότεροι τηςκυβέρνησης, ιμάν-τες μεταφοράς τηςκυβερνητικήςπροπαγάνδας.

Με καταμετρη-μένο το 31,14%

ΠολυθεσίτηςΈλληναςΜέχρι πρόσφατα ήταν βου-

λευτής των ΑνεξάρτητωνΕλλήνων και υποψήφιος τουκόμματος για τον δήμο Αθή-νας. Σήμερα είναι ανεξάρτητοςβουλευτής και ανεξάρτητοςδημοτικός σύμβουλος Αθηνών(ο μόνος που εξελέγη από τοσυνδυασμό). Το όνομά αυτούΒασίλης Καπερνάρος, ή αλ-λιώς πολυθεσίτης Έλληνας.

Στου Ποταμιούτο κάμπινγκΣε κάμπινγκ στη Θράκη θα

γίνει, το τελευταίο Σαββα-τοκυρίακο του Ιουνίου, το συ-νέδριο του Ποταμιού. Όπωςενημερώνει σε σχετική τουανακοίνωση ήδη γίνεται προ-σπάθεια να επιλεχθεί το«σωστό» κάμπινγκ, ικανό ναφιλοξενήσει ένα τέτοιο εγχεί-ρημα. Στην ανακοίνωση υπάρ-χουν κατευθύνσεις στα μέληγια τον τρόπο που μπορούν νασυμβάλουν στον προσυνε-δριακό διάλογο αλλά και γιατο εκλογικό μέτρο που θα«βγάλει» του συνέδρους. Τομόνο που δεν ξεκαθαρίζει ηανακοίνωση είναι αν θα υπάρ-χει dress-code. Καταλαβαίνετε:Σανδάλια, χαβανέζικα πουκά-μισα, μαγιό και για τους πολύπροχωρημένους, μάσκες καιβατραχοπέδιλα.

ΠροσοχήσύντροφοιΤο εκλογικό αποτέλεσμα

του ΣΥΡΙΖΑ είναι θετικό,το σημειώνουμε κι αλλού.Όμως διάφορα γεγονότα στηνεκλογική διαδικασία, που ναομολογήσουμε εμπεριέχει μιατάση «απροσεξιών», ενόχλη-σαν τον κόσμο του κόμματος.Για παράδειγμα και πιο σο-βαρή, η δημόσια τοποθέτησητου υποψήφιου ευρωβουλευτήΓιώργου Φουντουλάκη υπέρτης υποψηφιότητας Μώραλη

στον Πειραιά. Επίσης η βια-σύνη του βουλευτή Μαγνη-σίας, Αλέξανδρου Μεϊκόπου-λου να εκδώσει ανακοίνωσημε την οποία διαβεβαιώνει ότιθα συνεργαστεί με το νέο δή-μαρχο Βόλου, Αχιλλέα Μπέο.∆εν ήταν όμως μόνο αυτά. Εν-τοπίσαμε την επιλογή , ευρω-βουλευτών πλέον του κόμμα-τος, να βάλουν προσωπικήδιαφήμιση στην πλατφόρματου ∆ΟΛ για τις ευρωεκλογές,πράγμα ασυνήθιστο. Υπήρξεακόμα αντίδραση μελών καιφίλων του κόμματος για τηνπαρουσία του στην «Ανα-τροπή» την προηγούμενη ∆ευ-τέρα του ευρωβουλευτή Γιώρ-γου Κατρούγκαλου. Ελπίζουμεότι αυτά θα είναι από τα τε-λευταία συμβάντα που πληγώ-νουν μέλη και φίλους του ΣΥ-ΡΙΖΑ. Οι εκλεγμένοι ευρωβου-λευτές έχουν υποσχεθεί ευθυ-γράμμιση με τις κατευθυντή-ριες γραμμές του κόμματοςτόσο στις πολιτικές επιλογέςόσο και στις οικονομικές υπο-χρεώσεις.

Στην πυράΤην επαναφορά της θανατι-

κής ποινής σε περίπτωσηβιασμού ανηλίκου ζήτησε ηανεξάρτητη, πλέον, βουλευτήςκαι πρώην εισαγγελέας Χρυ-σούλα Γιαταγάνα. ∆εν είναι ηπρώτη φορά που βρίσκει ευ-καιρία να εκφράσει το αί-σθημα δικαίου που την διακα-τέχει και το σεβασμό στουπέρτατο αγαθό της ζωής, δύοχαρακτηριστικά που θαέπρεπε να χαρακτηρίζουνκάθε εισαγγελέα, ανακριτή, δι-καστή. Πέρσι είχε απαιτήσειτην επαναφορά της θανατικήςποινής για όσους καταδικά-ζονται για εγκλήματα εσχάτηςπροδοσίας. Και φανταζόμαστεπως θα βρει την ευκαιρία να τηζητήσει και για άλλα αδική-ματα. Να θυμίσουμε ότι η θα-νατική ποινή εφαρμόστηκε τε-λευταία φορά το 1974, ενώ κα-ταργήθηκε με νόμο το 1994και συνταγματικά το 2001. Καιμία τέτοια συζήτηση δεν πρέ-πει να ανοίγει, ούτε καν γιααστείο. Γιατί μόνο πίσω μπο-ρεί να μας πάει.

Κοπ

τορα

πτικ

ή

Του

ΓΙΑΝ

ΝΗ

ΚΑΚΑ

ΡΩΝ

Η

44 ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ότι υπάρχει έλλειμμα φαντασίας και έμπνευσης στα «Νέα»είναι αντιληπτό και από τη φωτογραφία. Το εκπληκτικό τηςυπόθεσης είναι ότι πέρσι, μετά τη παρουσία Τσίπρα στηΣυνέλευση του ΣΕΒ κατηγόρησαν τον τότε πρόεδρο τωνβιομηχάνων ότι προσχώρησε στις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, ενώφέτος την «πέφτουν» στον Τσίπρα για «άνοιγμα στις θέσειςτου ΣΕΒ». Αλλά, όπως λέει και ένας παλιός: «τι περιμένειςαπό εφημερίδα που πούλαγε το νερό του Καματερού»;

ΠΠΕΕΡΡΥΥΣΣΙΙΦΦΕΕΤΤΟΟΣΣ


Οσοι ενδιαφέρονται για την ανα-συγκρότηση του σοσιαλδημο-κρατικού κέντρου, φαίνεται ότι

έμειναν ικανοποιημένοι από τη διά-σωση της Ελιάς-ΠΑΣΟΚ στις ευρωε-κλογές. Σε συνδυασμό με την ήττα της∆ΗΜΑΡ, που διεκδικούσε το ρόλο τουπόλου για την ανασυγκρότηση του συγ-κεκριμένου πολιτικού χώρου, θεωρούνότι τώρα διευκολύνεται η διαδικασίαπροσέγγισης των ενδιαφερομένωνμερών μεταξύ τους υπό κοινή ομπρέλα.

Η εκτίμηση αυτή στηρίζεται σε μιαυπερτίμηση των εμποδίων που αποδί-δονται σε προσωπικές πολιτικές ή στηδιεκδίκηση της ηγεσίας της «κεντρο-αριστεράς». Όσοι τον ασπάζονται, ρί-χνουν τώρα το βάρος τους στη στήριξητης Ελιάς-ΠΑΣΟΚ και των στελεχώνεκείνων της ∆ΗΜΑΡ που ευνοούσαντην προσέγγισή της με το κόμμα του κ.Βενιζέλου. Παράλληλα, συνεχίζουν, μεμεγαλύτερη ένταση τώρα, τον πόλεμοκατά της ηγεσίας και της πλειοψηφίαςτης ∆ΗΜΑΡ.

∆εν λείπουν ήδη οι προβλέψεις, σύμ-φωνα με τις οποίες, με την άρση αυτού

του τύπου εμποδίων, θα προχωρήσουνάμεσα οι σχετικές πρωτοβουλίες και θαέχουν γρήγορα αποτελέσματα. Το αυ-τονόητο που προέβαλε ο Φ. Κουβέληςως προαπαιτούμενο, δηλαδή η απομά-κρυνση του ΠΑΣΟΚ από τον εναγκαλι-σμό της Ν∆, μοιάζει να θεωρείται πιαδευτερεύον υπό το βάρος της εκλογι-κής αποτυχίας της ∆ΗΜΑΡ.

Τα πέδικλατης «κεντροαριστεράς»

Πόση σχέση έχουν, άραγε, αυτές οιεπιθυμίες με την πραγματικότητα;Μπορεί να γίνουν ουσιαστικά βήματαπροσέγγισης ανάμεσα στις δυνάμειςπου αποβλέπουν στην ανασυγκρότησητου σοσιαλδημοκρατικού κέντρου,χωρίς να επιλυθεί κατά βάση το ζήτημαενός κοινού πολιτικού πλαισίου; Κι ανβρεθεί αυτό το κοινό πλαίσιο, θα μπο-ρέσει να λειτουργήσει ως ικανή προ-ϋπόθεση, εφόσον συνεχίσει να περι-λαμβάνει ως δεδομένη τη συνεργασίαμε τη Ν∆;

Ο Γιάννης Βούλγαρης, ο θεωρητικόςας πούμε μιας τέτοιας σύγκλισης, έχειπροτείνει στους ενδιαφερόμενους εδώκαι μήνες την απλή συνταγή: Κάντε τοόπως ο ΣΥΡΙΖΑ! Ο δε Σπύ Λυκούδηςτην περασμένη Πέμπτη, ερωτώμενος σετηλεοπτική συνέντευξη εάν οι υπαρ-κτές δυνάμεις επιτρέπουν τη συνάν-τηση των διαφορετικών πολιτικών δυ-νάμεων σε μια κοινή κοίτη, αναρωτή-θηκε: Μα, καλά, το κατάφεραν οι συνι-στώσες του ΣΥΡΙΖΑ, με τις τόσο μεγά-λες διαφορές, και δεν θα το καταφέ-ρουμε εμείς;

Η αναλογική μέθοδος δεν είναι η κα-ταλληλότερη για τη συναγωγή συμπε-ρασμάτων στην πολιτική. Για τον απλόλόγο ότι, ενώ τονίζει τις ομοιότητεςανάμεσα σε συγκεκριμένες περιστά-σεις, υποτιμά τις διαφορές, που καθο-ρίζουν και τη συγκρισιμότητα.

Το παράδειγμα της αριστεράς

Το ζήτημα της ενότητας της Αριστε-ράς δεν θα μπορούσε να προχωρήσειούτε βήμα, αν δεν εξασφαλιζόταν, τύχη

αγαθή, μια κοινή πολιτική βάση, που θααποτελούσε το συνδετικό ιστό για τοεγχείρημα. Την εποχή εκείνη ο Συνα-σπισμός είχε πραγματοποιήσει τη λεγό-μενη αριστερή στροφή του και ανέδειξετην αντίθεσή του στη νεοφιλελεύθερηπολιτική της αντιλαϊκής λιτότητας, δια-φοριζόμενος έτσι με σχετική επάρκειαόχι μόνο ως προς τη Ν∆, αλλά και ωςπρος το ΠΑΣΟΚ. Την ίδια περίοδο, οιεξ αριστερών επίδοξοι σύμμαχοί τουέκριναν ότι τους αρκεί αυτή η μετα-στροφή και αναζήτησαν την επαρκήενοποιητική βάση σ’ αυτή την αντινεο-φιλελεύθερη πολιτική, βάζοντας σεδεύτερη μοίρα άλλες απαιτήσεις τουςέναντι του Συνασπισμού. Από τότε, βέ-βαια, μέχρι το ιδρυτικό συνέδριο τουΣΥΡΙΖΑ ως ενιαίου κόμματος έγιναν άλ-ματα, αλλά χωρίς εκείνη την πρώτηβάση δεν είχε πραγματοποιηθεί καν τοπρώτο βήμα.

Πολιτικά τα εμπόδια

Υπάρχει μια ανάλογη κοινή βάση,πάνω στην οποία μπορεί να στηριχθεί ηενοποίηση και ανασυγκρότηση του σο-σιαλδημοκρατικού κέντρου; Ακόμη κιαν εξαφανιστούν από προσώπου Γης οΦ. Κουβέλης και η ∆ΗΜΑΡ, το ζήτημαπου ανέκυψε μέσα στην ίδια τη ∆ΗΜΑΡως εταίρου της τρικομματικής κυβέρ-νησης, δηλαδή το ζήτημα της δυνατό-τητας συμμετοχής σε μια κυβέρνηση μετη ∆εξιά και στη βάση ενός μνημονια-κού προγράμματος αντιλαϊκής λιτότη-τας, θα εξακολουθούσε να παραμένεικεντρικό. Κανείς δεν μπορεί να το απο-φύγει, όποιες δικαιολογίες κι αν επικα-λείται. Ακόμη κι αν το Ποτάμι εξακο-λουθήσει να ακροβατεί αποφεύγονταςνα απαντήσει στο σχετικό ερώτημα,πολύ γρήγορα θα βρεθεί στην ανάγκηνα τοποθετηθεί, με ή χωρίς ψήφο, αλλάστην πράξη.

Αν τον τόνο στην απάντηση τον δώσειο κ. Βανιζέλος, λόγω του ειδικού βά-ρους της Ελιάς-ΠΑΣΟΚ, η ανασυγκρό-τηση του σοσιαλδημοκρατικού κέντρουθα είναι μια απλή αναπαλαίωση και τοεύρος της επιρροής της δεν θα είναι με-γαλύτερο της Ελιάς-ΠΑΣΟΚ, το οποίοάλλωστε βαίνει μειούμενο σταθερά.Όταν κάποιος απωθείται από τις επι-λογές της νεοφιλελεύθερης ∆εξιάς,γιατί να επιλέξει ένα κόμμα που βρί-σκεται σε αγαστή συνεργασία με τη Ν∆,προκειμένου να εκδηλώσει πολιτικάτην αντίθεσή του αυτή; Ακόμη κι αν δεννιώθει ιδεολογικοπολιτικά συγγενής μετον ΣΥΡΙΖΑ, πιο πιθανό είναι να κατευ-θυνθεί στη δική του κάλπη, να βρεθείυπό τη δική του επιρροή.

Το επιχείρημα της αναγκαιότητας καιτης χρησιμότητας ενός «μεσαίουχώρου» δεν έχει καμία βαρύτητα, απότη στιγμή που ο χώρος παύει να είναιενδιάμεσος, και μάλιστα τοποθετείταισαφώς προς τα δεξιά. Όσοι αιωρούνταιστο ενδιάμεσο λόγω κοινωνικοπολιτι-κής αμφιβολίας, είτε θα συμπαρασυρ-θούν στη δεξιά με τη βοήθεια και τωνσυνεταίρων της, είτε θα κλίνουν προςτα αριστερά, εφόσον τα συμφέροντακαι οι ανάγκες τους μπορούν να συνυ-πάρξουν στον ορίζοντα προσδοκιώνπου διαμορφώνει η Αριστερά.

Χ. Γεωργούλας

Βοήθειά τουΟμητροπολίτης Πειραιά

Σεραφείμ ένιωσε τηνανάγκη να εκδώσει εκτενήανακοίνωση (1057 λέξεων) γιανα απαντήσει στις καταγγε-λίες του Θοδωρή ∆ρίτσα καιτου Λιμανιού της Αγωνίας ότιμέσα στη σακούλα με τρόφιμαγια τους άπορους ενορίτεςέβαζαν ψηφοδέλτια του Μώ-ραλη. Χαρακτήρισε την καταγ-γελία «μονοδιάστατη, αγκυλω-μένη και με παρωπίδες, στρε-βλή θεώρηση της πραγματικό-τητας», η οποία «καταδεικνύειτο αποτυχημένο μαρξιστικό-λενινιστικό κοσμοείδωλό του,που 70 χρόνια στις χώρες τουυπαρκτού σοσιαλισμού προσέ-φερε γκούλαγκς, μυστικέςαστυνομίες, ψυχιατρεία και

τις περίφημες δίκες της Μό-σχας με τις αλλεπάλληλεςεκτελέσεις των πρώην συν-τρόφων». Ο Θ. ∆ρίτσας σε μιαεπίσης μακροσκελή απάντηση(2053 λέξεων) τονίζει, μεταξύάλλων, «Θα επιθυμούσαμεπράγματι να μπορούσατε νακατανοήσετε πώς το γεγονόςότι εμείς και οι συνδυασμοίτης Αριστεράς δεν σας επισκε-φθήκαμε προεκλογικά, κατα-δεικνύει πολύ μεγαλύτερο σε-βασμό στην Εκκλησία και στηθρησκευτική πίστη των πολι-τών. Καταδεικνύει επίσηςστάση ανιδιοτέλειας και αξιο-πρέπειας». Όσον αφορά τηνιδεολογική επίθεση, ο Θ. ∆ρί-τσας υπογραμμίζει: «Εάν αυτόαποτελεί έμμεση πρόσκλησησε ιδεολογικό διάλογο, δενέχουμε αντίρρηση. Παρά τουςδιαφορετικούς κώδικες, θαανταποκριθούμε. Εάν όμωςπρόκειται για μια καταγγελίατρέχουσας σκοπιμότητας, δενθα δώσουμε συνέχεια».

ΦασίζουσεςπρακτικέςΑποφάσισαν τα καλόπαιδα

της ΑΕΚ να σταματήσουντην εκδήλωση - συζήτησηστην οποία προσκάλεσε τηνΠέμπτη στο Πνευματικό Κέν-τρο του ∆ήμου η ΠρωτοβουλίαΚατοίκων Ν. Φιλαδέλφειας –Ν. Χαλκηδόνας για το ΝέοΡυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας. Ταμέλη της Πρωτοβουλίας απάν-τησαν προς πάσα κατεύθυνση:«Οι τρομοκρατικές αυτές τα-κτικές και οι φασίζουσες πρα-κτικές, οι απειλές του τύπου«ξέρουμε τα σπίτια σας», «ανξανασχοληθείτε με την ΑΕΚθα σας κάψουμε» κτλ, για αν-θρώπους σαν τον ∆. Μελισσα-νίδη δεν είναι πρωτόγνωρες».

Μαρσέλ & Μισέλ

Οι περιπέτειες του Κέντρουστις γειτονιές της ∆εξιάςΟύτε ο Βενιζέλος ούτε ο Κουβέλης,το πρόβλημα είναι η δεξιά πολιτική

Του

∆ημ

ήτρη

Πετ

σετί

δη

Μπορεί να γίνουνουσιαστικά βήματαπροσέγγισης ανάμεσαστις δυνάμεις πουαποβλέπουν στηνανασυγκρότηση τουσοσιαλδημοκρατικούκέντρου, χωρίς ναεπιλυθεί κατά βάση τοζήτημα ενός κοινούπολιτικού πλαισίου; Κιαν βρεθεί, θα μπορέσεινα λειτουργήσει;

“

ΚαημένεΠαντελή,σ’ έκαψεη Καϊλή

66 Η ΕΠΟΧΗ 1 Ιουνίου 2014ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Παρά τα λάθη στο αυτο-διοικητικό πεδίο και τηνπολιτική συνθηματολο-γία και τις αστοχίες τηςηγεσίας, ο κόσμος τουΣΥΡΙΖΑ – οργανωμένοςκαι μη – έδωσε νικη-φόρα μάχη, οι λαϊκέςτάξεις ανταποκρίθηκαν.

“Το αποτέλεσμα των εκλογών, των

αυτοδιοικητικών και ιδίως των ευ-ρωεκλογών, ήταν θετικό για τον

ΣΥΡΙΖΑ και την πολύ μεγάλη πλειοψη-φία του πληθυσμού. Σημειώθηκε ιστο-ρική τομή και σε ευρωπαϊκό επίπεδο,καθώς μια δύναμη της Αριστεράς πήρετην πρώτη θέση. Και αυτό παρά το ότιείχε απέναντί της συνασπισμένα τόσαπολλά συμφέροντα για να την καταπο-λεμήσουν και να υπερασπιστούν την κυ-βέρνηση. Είναι πειστικό, πλέον, ότι βρί-σκεται σε τροχιά κυβερνητικής εξουσίαςκαι αυτό μπορεί να απελευθερώσει κιάλλες δυνάμεις στο άμεσο μέλλον απότον φόβο που δεν εξέλιπε, να υπερνική-σει την επιφύλαξη έναντι του ΣΥΡΙΖΑ,όση παραμένει. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τώρα τηνπρωτοβουλία, η κυβέρνηση είναι σεάμυνα.

∆ιευρυμένη δυναμική

Το ότι για δεύτερη φορά μετά τιςεκλογές του Ιουνίου του 2012 ο ΣΥΡΙΖΑψηφίζεται από ένα τόσο υψηλό ποσο-στό, σταθεροποιώντας σε πολύ υψηλάποσοστά – παρά την έκδηλη ρευστότητατου πολιτικού συστήματος – και τη συ-σπείρωσή του αποδεικνύει ότι ως κόμμαδεν είναι μια ευκαιριακή συσπείρωση. Ηικανότητά του, δε, να προσελκύει δυνά-μεις, στατιστικά σημαντικές, απ’ ευθείαςκαι από τη ∆εξιά, να γίνεται ευρύτεραπόλος συσπείρωσης, ενθαρρύνει το συμ-πέρασμα ότι το κόμμα, αν τύχει της αν-τίστοιχης καθοδηγητικής φροντίδας, μεκανένα τρόπο δεν έχει εξαντλήσει τη δυ-ναμική του.

Η διαδικασία των ευρωεκλογών, ιδίωςη υποψηφιότητα του σύντροφου Αλέξηως προέδρου του Κόμματος της Ευρω-παϊκής Αριστεράς, η ευρωκαμπάνια τουκαι ιδίως η συμμετοχή του στην τηλεο-πτική αντιπαράθεση με τους άλλουςυποψήφιους για τη θέση του προέδρουτης Κομισιόν, όπου ανέπτυξε με αρτιό-τητα και ενάργεια τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑκαι της ευρωπαϊκής αριστεράς, αποσα-φήνισε πλήρως την ευρωπαϊκή μας πο-λιτική. ∆ύσκολα θα επανέλθουν στο τρα-πέζι, τουλάχιστον με την ίδια οξύτητακαι τον ίδιο ως τώρα τρόπο, και θα δι-χάσουν το κόμμα, συζητήσεις για τοευρώ κτλ. Η καμπάνια προσέδωσε στοθέμα τις φυσιολογικές του διαστάσεις,το εγκατέλειψαν και οι αντίπαλοι σανόπλο εναντίον μας. ∆εν ενθαρρύνθηκαν,αλλά αποδοκιμάστηκαν τα αριστεράσχήματα που στηρίχθηκαν σ’ αυτό,άσκησαν δριμεία κριτική στον ΣΥΡΙΖΑμε βάση αυτό.

Παρόντες στην αυτοδιοίκηση

Τα αποτελέσματα, με τη νίκη των αυ-τοδιοικητικών κινήσεων όπου συμμετέ-χουν και οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, ιδίωςσε δήμους της Β΄ Αθηνών και Β΄ Πει-ραιώς, μεγάλους δήμους της περιφέ-ρειας, όπως Κοζάνη, Λάρισα, Λειβαδιά,και στις δυο περιφέρειες είναι μια νέακαι άγνωστη δυνατότητα για τη Ριζο-σπαστική Ανανεωτική Αριστερά. Ιδιαί-τερα η ανάληψη της ευθύνης της διοίκη-

Ξεκίνησε την περασμένη Πέμπτηκαι θα ολοκληρωθεί την ερχό-μενη Τρίτη η αποτίμηση του

εκλογικού αποτελέσματος από την Πο-λιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ. Στηνπολύωρη συνεδρίαση υπήρξε ομοφω-νία ότι το αποτέλεσμα ήταν άκρως θε-τικό και ότι αποτελεί ιστορικό γεγονόςη πρωτιά της Αριστεράς.

Μια πρώτη ανάλυσητων αποτελεσμάτων

Στα μέλη του οργάνου διανεμήθηκεπολιτική ανάλυση των αποτελεσμάτωνστην αυτοδιοίκηση και στις ευρωεκλο-γές από τον υπεύθυνο Κώστα Πουλάκη.Στο κείμενο γίνεται αρχικά αναφοράστο ταυτόχρονο των δύο εκλογικώναναμετρήσεων, την αλλαγή ημερομη-νίας του πρώτου γύρου των αυτοδιοι-κητικών αλλά και την εισαγωγή σταυ-ρού προτίμησης στις ευρωεκλογές,στοιχεία που εκτιμάται ότι αλλοίωσαντο αποτέλεσμα και δημιούργησαν προ-βλήματα στη σωστή εξαγωγή συμπερα-σμάτων. Επιπλέον, αποτιμάται θετικάτο σύνθημα «τρεις κάλπες μία επι-λογή», καθώς βοήθησε στις αυτοδιοι-κητικές εκλογές. Όσον αφορά τα απο-τελέσματα των αυτοδιοικητικών, ιδιαί-τερη μνεία γίνεται στις δύο περιφέρειεςπου κέρδισαν οι υποψήφιοι του ΣΥ-ΡΙΖΑ, αλλά και στο γεγονός ότι το συ-νολικό ποσοστό στις περιφερειακέςεκλογές ήταν 17.5%, ποσοστό λίγο με-γαλύτερο από αυτού του Μαϊου 2012.Σημειώνεται επίσης ότι η διαχείρισηκαι η πολιτική που θα εφαρμοστεί στιςπεριφέρειες και του δήμους όπου επι-κράτησαν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ καιιδιαίτερα στην Αττική θα παίξει καθο-ριστικό ρόλο στο εκλογικό αποτέλεσματων προσεχών βουλευτικών εκλογών.Όσον αφορά τις ευρωεκλογές, στο κεί-μενο υπάρχει η εκτίμηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑγίνεται πλέον συμπαγής πολιτική δύ-ναμη και δεν είχε απλώς μια ευκαι-ριακή εκλογική έκρηξη πριν από δύοχρόνια. Στην ανάλυση ψήφου ο ΣΥΡΙΖΑπαρουσιάζει πτώση στις μικρές ηλικίες(κυρίως λόγω Ποταμιού) και αύξησηστις ηλικίες άνω των 65 χρονών. Τέλος,καταγράφεται το γεγονός της υψηλήςσυσπείρωσης του κόμματος (77%).

Τσίπρας: ∆εν επαναπαυόμαστε

Στην τοποθέτησή του, ο πρόεδροςτου ΣΥΡΙΖΑ τόνισε ότι το αποτέλεσμαήταν «θετικό, ενθαρρυντικό και ήλθεως επιβράβευση των προσπαθειώνμας». Συνεχίζοντας, σημείωσε ότι τοκόμμα δεν πρέπει να επαναπαυθεί στο

θετικό αποτέλεσμα, ενώ σχολίασε καιτις αυτοδιοικητικές εκλογές λέγονταςότι αποτελούν «μεγάλη επένδυση στοχώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης».Επιπλέον, ο Αλέξης Τσίπρας εκτίμησεότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εξαντλήσει τις δυνα-τότητες άντλησης ψηφοφόρων από ταυπόλοιπα αριστερά κόμματα. Υπογράμ-μισε ωστόσο, ότι ο χαλαρός χαρακτή-ρας των ευρωεκλογών μπορεί να αφή-νει περιθώρια και για περαιτέρω μετα-κινήσεις αριστερών ψηφοφόρων στιςεπόμενες εκλογές.

Η νίκη να μην κρύψει αδυναμίες

Αναγνωρίζοντας την ιστορική σημα-σία της νίκης και παρά την ευφορία γιατο αποτέλεσμα, αρκετά μέλη τηςΓραμματείας ζήτησαν να μην κρυφτούνοι αδυναμίες «κάτω από το χαλί». Τόνι-σαν την σημασία της εκλογικής νίκηςτου ΣΥΡΙΖΑ αλλά και το γεγονός ότιαποτελεί το μοναδικό κόμμα της αρι-στεράς στην Ευρώπη που είναι πρώτομε διαφορά από το δεύτερο. Παράλ-ληλα, έβαλαν ζητήματα λειτουργίαςτου κόμματος σε όλη τη διάρκεια τηςπροεκλογικής περιόδου αλλά και τουτρόπου με τον οποίο λήφθηκαν ορι-σμένες αποφάσεις. Ο Π. Λάμπρου,έκανε εκτενή αναφορά σε ζητήματαπου αφορούν τη φυσιογνωμία του κόμ-ματος, όπως οι συχνές προεκλογικέςαναφορές στην ανάγκης συγκρότησης«ενός πατριωτικού μετώπου», αλλά καιφράσεις τύπου «μερκελισμός», οιοποίες δεν αποτυπώνουν ξεκάθαρα ταιδεολογικά χαρακτηριστικά του κόμμα-

τος. Αναφορά έγινε και στη χρήση τουόρου «Νέα Ελλάδα» αλλά και σε ζητή-ματα που προέκυψαν προεκλογικά«και δεν μας επέτρεψαν να αξιοποι-ήσουμε όλες τις δυνατότητές μας»όπως η περίπτωση Σαμπιχά Σουλεϊμάν.Επιπλέον, έκανε αναφορά στην υποτί-μηση από μέρους μας της ΧρυσήςΑυγής ενώ εκθείασε την προσπάθειατης Ανοιχτής Πόλης και του ΓαβριήλΣακελλαρίδη λέγοντας ότι ήταν «υπό-δειγμα αριστερής καμπάνιας που μαςοδήγησε ένα βήμα από τη νίκη». Στοίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν οι Ε.Τσακαλώτος και Τ. Κορωνάκης. Οπρώτος έκανε σαφή αναφορά στο πρό-βλημα διγλωσσίας στελεχών του κόμ-ματος στις δημόσιες παρεμβάσεις τους,ενώ ο Τ. Κορωνάκης αναφέρθηκε σεθέματα αυτονόμησης κέντρων στο πε-ριβάλλον του προέδρου αλλά και τονσημαντικό ρόλο που διαδραμάτισαν οιεπικοινωνιολόγοι εις βάρος των συλ-λογικών οργάνων του κόμματος .

Από την πλευρά του ο ΠαναγιώτηςΛαφαζάνης έκανε θετική αποτίμησητου αποτελέσματος αλλά και της προ-εκλογικής εκστρατείας, ζητώντας πα-ράλληλα την αναβάθμιση των οργάνωνκαι την βελτίωση της δημοκρατικήςλειτουργίας του κόμματος. Τόνισε,τέλος, την ανάγκη ο ΣΥΡΙΖΑ να αναλά-βει πρωτοβουλία προς τον κόσμο αλλάκαι τα υπόλοιπα κόμματα της Αριστε-ράς.

Συνέχεια την Τρίτη

Η συνεδρίαση θα ολοκληρωθεί τηνΤρίτη. Ο γραμματέας της ΚΕ, ∆ημήτρηςΒίτσας, θα παραδώσει εισήγηση προςτα μέλη του οργάνου, η οποία στην τε-λική μορφή της θα προωθηθεί στις νο-μαρχιακές επιτροπές και τις οργανώ-σεις μελών προκειμένου να γίνουν οιαπαραίτητες παρατηρήσεις. Η συνε-δρίαση της Κεντρικής Επιτροπής θαδιεξαχθεί αμέσως μετά, πιθανότατα τοΣαββατοκυρίακο 21-22 Ιουνίου. Άλλω-στε, όπως σημείωναν μέλη της Πολιτι-κής Γραμματείας «η συζήτηση, η απο-τίμηση αλλά και το σύνολο των προτά-σεων που θα κατατεθούν στο διάλογο,θα πρέπει να γίνουν κτήμα ολόκληρουτου κόμματος».

Αδάμος Ζαχαριάδης

ΣΥΡΙΖΑ

Νίκη που δεν επιτρέπειεπανάπαυση


σης στην Περιφέρεια Αττικής με τη συν-τρόφισσα Ρένα ∆ούρου είναι τομή. Οι δυ-νάμεις της Αριστεράς και ευρύτερες κι-νηματικές - κοινωνικές δυνάμεις που συ-νυπάρχουν στα αυτόνομα αυτοδιοικη-τικά σχήματα, έχουν την ιστορική πρό-κληση να αντιμετωπίσουν τεράστιας ση-μασίας λαϊκά – κοινωνικά προβλήματααπό θέση δημοκρατικής εξουσίας.Έχουν τη μοναδική ευκαιρία να δώσουνδείγματα γραφής, έμπρακτα, ότι η εναλ-λακτική μας αντίληψη δεν είναι μόνοστα χαρτιά. Η επιτυχία εδώ θα άρει τιςδιάχυτες επιφυλάξεις έναντι του ΣΥ-ΡΙΖΑ, αλλά κυρίως θα πείθει για την αξίατης Αριστεράς και όταν δεν είναι στηνκεντρική κυβέρνηση. Μας δίνεται,ακόμη, η ευκαιρία, πράγμα πολύ σημαν-τικό, να διευρύνουμε στην πράξη τονρόλο της αυτοδιοίκησης που ασφυκτιάυπό τον Καλλικράτη.

Παράλληλα, οι πολύ σημαντικές αυτο-διοικητικές παρουσίες στα δύο τρίτα, πε-ρίπου, των δήμων και σ’ όλες τις περι-φέρειες, ειδικά η παρουσία μας στηνΑθήνα με την Ανοιχτή Πόλη και την υπο-ψηφιότητα του συντρόφου Γαβριήλ Σα-κελλαρίδη που ανέδειξε ένα ελπιδοφόροαριστερό αυτοδιοικητικό πρότυπο, είναινέες δυνατότητες. Είναι αναντικατάστα-τες κινηματικές μορφές παρέμβασης,στους θεσμούς και την τοπική κοινωνία.Κινητοποιώντας τους πολίτες, αν οδήμος ή η περιφέρεια κωφεύει, μπορούναυτές να προωθούν τη λύση προβλημά-των ή να τα προβάλλουν. Οι συλλογικό-τητες κάθε μορφής, οι ποικίλες αλλη-λέγγυες δομές ανά τη χώρα είναι οι απα-ραίτητοι και αποτελεσματικοί σύμμαχοιστο έργο των αυτοδιοικητικών κινή-σεων. Η κρίση διαρκεί, η οργάνωση τουλαού προέχει.

Μηνύματα και στον ΣΥΡΙΖΑ

Όμως, τα αποτελέσματα έστειλαν μη-νύματα και στον ΣΥΡΙΖΑ και θα πρέπεινα τα αποκωδικοποιήσουμε, με προ-σοχή. Στην πραγματικότητα η νίκη τουΣΥΡΙΖΑ, ιστορική μεν αλλά και με μέτρο,εμπεριέχει ένα είδος λαϊκής σοφίας που

του δίνει τον απαραίτητο χρόνο ωρίμαν-σης, που φαίνεται ότι τον χρειάζεται γιανα αναλάβουμε τη μεγάλη ιστορική ευ-θύνη. Του υπενθυμίζει ότι ο αγώνας είναιημιαντοχής όχι ταχύτητας, έχει απαιτή-σεις δεν μπορεί να στηριχθεί σε ευκαι-ριακές πρωτοβουλίες, επικοινωνιακές,έχει δυσκολίες. Εν πολλοίς ο λαός, δενγνωρίζει ακόμη ούτε το πλήρες, επικαι-ροποιημένο πρόγραμμά του, στο οποίοθα μπορούσε να αναγνωρίσει τον εναλ-λακτικό ορίζονται λαϊκών προσδοκιών.

Τέθηκαν ζητήματα αυτοδιοικητικήςτακτικής και ουσίας. Το κύριο, το υπό-βαθρο του λάθους είναι η αντίληψη πουενδημεί στην ηγεσία του κόμματος ότι το27% του Ιουνίου μπορεί να ανοίξει όλεςτις πόρτες. Μπορείς να κερδίσεις απόεπιτρόπους στην ενορία σου έως και τιςπεριφέρειες. Αποκαλύπτει ελλιπή θεω-ρητική προσέγγιση της έννοιας της ηγε-μονίας, της αυτονομίας και διαφορετι-κότητας των τοπικών πολιτικών συστη-μάτων από το κεντρικό πολιτικό σύ-στημα. ∆εν τηρεί πάντα τους όρους αυ-τόνομης παρέμβασης των αυτοδιοικητι-κών κινήσεων όπου συμμετέχουν ταμέλη του ΣΥΡΙΖΑ με πολλούς άλλους.Επίσης, δείχνει - και είναι θεμιτό -λειψήαυτοδιοικητική εμπειρία και γνώση, γιατους ειδικούς κώδικες που χρειάζονταιγια τους τοπικούς δίαυλους.

Αποτέλεσμα αυτής της λανθασμένηςπαραδοχής - επανάπαυσης ήταν η αργο-πορία να στραφεί ο ΣΥΡΙΖΑ αμέσως μετάτον Ιούνιο του 2012 στην οικοδόμησητης αυτοδιοικητικής του παρέμβασης.∆ιαδικασία που θα συνένωνε υπαρκτέςκινηματικές οντότητες με άλλες αυτοδι-οικητικές δυνάμεις, μαζί με τον κόσμοτου ΣΥΡΙΖΑ, στη βάση ενός τοπικού προ-γράμματος. Ιδίως στις περιφέρειες αυτόπαραβιάστηκε πλήρως. Ο ΣΥΡΙΖΑ προ-χώρησε τη θέση του, κατά κανόνα, χωρίςδιαδικασίες που θα παρήγαγαν ένα επε-ξεργασμένο πρόγραμμα. Ενδεικτικήήταν η επιλογή βουλευτών ή στελεχώντου κόμματος για τη θέση του υποψή-φιου περιφερειάρχη ή «συμμάχων» πολι-τικών ή «προβεβλημένων» μιντιακών. Οιεπιλογές αυτές δεν υποστηρίχθηκαν από

τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ.

Λανθασμένες προσεγγίσεις

Αλλά το αποκορύφωμα ήταν το σύν-θημα «τρεις κάλπες μια επιλογή». ∆ενχρειάζεται καμιά επιχειρηματολογία γιατο πόσες μαζί λανθασμένες προσεγγί-σεις ενσωματώνει. Οι πολίτες απάντη-σαν ακριβώς το αντίθετο: «τρεις κάλπες,τρεις επιλογές»! Αυτό, βέβαια, δεν ση-μαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έλεγε σεόλους τους τόνους, ότι το μνημόνιοαφορά και τις τρεις κάλπες. Ούτε ότι θαέκρυβε πως ένας υποψήφιος είναι τουΣΥΡΙΖΑ, το αντίθετο. Αλλά αυτό είναικάτι διαφορετικό. Και μια και μιλήσαμεγια «λαϊκή σοφία», στην Αθήνα και στηνΑττική ο κόσμος αντιλήφθηκε ποιο είναιτο πολιτικό διακύβευμα και ψήφισε τη∆ούρου και τον Σακελλαρίδη. Το ίδιοισχύει για το δεύτερο γύρο. Σχεδόν παν-τού ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε!Εδώ, από μόνοι τους οι πολίτες έκανανπολιτική επιλογή, σωστή. Στο ίδιο μήκοςκύματος είναι και το σύνθημα «25 ψηφί-ζουμε και φεύγουν». Ενώ μπορούσαμενα πούμε ότι αρχίζει η διαδικασία, ανοί-γουν οι εξελίξεις να νικήσουμε την κυ-βέρνηση. Κάτι που έγινε, εξάλλου, καιείναι πολύ σημαντικό.

Να συμπληρώσουμε, ακόμη, το παζλμε την επιμονή σε ένα είδος καμπάνιαςπου προέβαλλε κυρίως την καταστροφήπου προκαλεί το μνημόνιο και όχι τονορίζοντα προσδοκιών, το θετικό τωνπροτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Οι υψηλοί στό-χοι «θα μπούμε στον δεύτερο γύρο σεεπτά – εννιά περιφέρειες», εκ τωνοποίων «σίγουρες το Βόρειο Αιγαίο καιη ∆υτική Ελλάδα» και το «δέκα μονάδεςμπροστά» στις ευρωεκλογές συμπληρώ-νουν την εικόνα. Είναι έργο της ηγεσίαςή σωστότερα των συμβούλων που περι-τριγυρίζουν τον πυρήνα της κορυφής.Συνέβαλε και η ανάθεση της καμπάνιαςσχεδόν αποκλειστικά σε επικοινωνιολό-γους – που εκ φύσεως έχουν ρηχή πολι-τική προσέγγιση, με ατάκες κτλ – μάλι-στα έχουν παλιότερα διαπρέψει στην

υπηρεσία του ΠΑΣΟΚ. Παρά τις αντι-δράσεις από πολλές πλευρές. Ο κ. Τζιώ-της υπήρξε επικοινωνιακό στέλεχος τουΠΑΣΟΚ και ορίστηκε κεντρικός επικοι-νωνιολόγος του ΣΥΡΙΖΑ στην πιο κρί-σιμη μάχη! ∆εν πρέπει να ενημερωθεί τοκόμμα γι’ αυτές τις επιλογές; Να κρι-θούν;

Στο πλαίσιο της μη λειτουργίας τωνκαθοδηγητικών οργάνων του κόμματοςκαι των επιτροπών που ορίζονται γιασυγκεκριμένο έργο, το πολιτικό περιε-χόμενο της καμπάνιας, η μονοπρόσωπηπαρουσίασή της – πλην του τελευταίουεικοσαημέρου – και διάφορες αυθαίρε-τες «αναψηλαφήσεις» πολιτικών πλευ-ρών της γραμμής μας, όπως και κρίσιμαλάθη (Σουλεϊμάν Σαμπιχά) έγιναν απόάγνωστους στο κόμμα αόρατους συμ-βούλους, που έχουν λόγο ισχυρότεροαπό τα μέλη της Γραμματείας χωρίς νατους έχει αναθέσει ένα όργανο γι’ αυτήτην ευθύνη. Κανένας δεν γνωρίζει, γιαπαράδειγμα, πώς προέκυψαν τα προ-εκλογικά μας συνθήματα και η έμφαση(σε σημείο δημιουργίας ιστοσελίδας) στη«Νέα Ελλάδα». Κανένας δεν γνωρίζει,πώς προέκυψε η άφθονη –έκδηλα προ-παγανδιστική – αναφορά στις ανοιχτέςσυγκεντρώσεις στην «πατρίδα». Ο υπερ-βολικός αντί-Μέρκελ, λαϊκότροποςλόγος, που στερούσε τη δυνατότητα ναδιατυπωθούν οι θέσεις μας για την Ευ-ρώπη, παγίδευαν τον ομιλητή. Όπως καιστο ντιμπέιτ, στις συνεντεύξεις του σεκανάλια ο Αλέξης είχε πιο πλούσιο λόγο,επιχειρηματολογία και ιδέες.

Χάρη στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ

Υπάρχουν, βέβαια, και οι διάφορεςαστοχίες της ηγεσίας κατά τη διάρκειατης συγκρότησης των ψηφοδελτίων,κατά κανόνα παρακάμπτοντας οργανώ-σεις, ακόμη και όργανα. Γνωστές οι πε-ρισσότερες, αν και υπάρχουν και άλλεςλιγότερο γνωστές. Σ’ αυτό το σημείο αξί-ζει να πούμε για τις ημιεπίσημες διαρ-ροές διαφόρων τάσεων και κομματικώναποχρώσεων προς συγκεκριμένους δη-μοσιογράφους, ανάλογα με το ενδιαφέ-ρον και τους δεσμούς. Αυτό το «χούι»,που θεωρείται όπως φαίνεται «έξυπνο»και «νόμιμο» προνόμιο ηγετικών στελε-χών, μαζί με την «επίδειξη γνώσεων καιθέσεων» από κεντρικά στελέχη όταν βρί-σκονται στο γυαλί – ξεχνώντας ότι στηνπλάτη του κόμματος πατούν για να απευ-θύνουν με την προσωπική τους, βέβαια,συμβολή και εμπλουτισμό, τον λόγο τουστους πολίτες – προκαλεί εσωστρέφειακαι διαμορφώνει κλίμα αφερεγγυότη-τας. Στερούν, όλα αυτά μαζί, σημαντι-κούς βαθμούς από την ωριμότητα πουθέλει να δει στον ΣΥΡΙΖΑ ο λαός για ένατόσο βαρύ και δύσκολο έργο που τονπροορίζει.

Παρ’ όλα αυτά ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές,όταν στα ηγετικά όργανα συγκρούονταν– κάποτε χωρίς αίσθηση και ιστορικήςευθύνης – οργάνωνε τη μάχη. Συγκρο-τούσε συνδυασμούς, έγραφε προγράμ-ματα, οργάνωνε συγκεντρώσεις, κρε-μούσε πανό, κολλούσε αφίσες, τροφο-δοτούσε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσηςτηλεφωνούσε σε φίλους. Έτσι δόθηκε ημάχη, σώμα με σώμα, και γι’ αυτό κερ-δήθηκε.

Π. Κλαυδιανός, Χ. Γεωργούλας

ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ ΜΑΪΟΥ 2014

Ιστορική τομήη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ


Οι δημοτικές καιπεριφερειακέςεπιδόσεις, μας έδειξανότι, παρά τα θετικάεπιμέρουςαποτελέσματα, οιδεσμοί μας με τηνκοινωνία δεν έχουνεκείνο το βάθος καιεκείνη την πυκνότηταπου χρειαζόμαστε. Ηαντιμετώπιση αυτούτου προβλήματοςπρέπει, κατά την άποψήμου, να καταστεί οεπόμενος άμεσοςστόχος μας.

“Τη συνέντευξη πήρανο Π. Κλαυδιανός και ο Αδ. Ζαχαριάδης

Επιδέχονται τόσων πολλών ερμηνειώντα αποτελέσματα των εκλογών, έτσιώστε όλοι να εμφανίζονται ευχαριστημέ-νοι; Ποια είναι η δική σας ερμηνεία;Αποτελούν τομή στην πολιτική μας ιστο-ρία;

Πρόκειται για μια ιστορική νίκη τηςΑριστεράς με ισχυρό συμβολισμό και με-γάλη σημασία, τόσο για τις εσωτερικέςεξελίξεις όσο και για την Ευρώπη. Πρώ-τον, διότι δημιουργεί ένα νέο ιστορικόορόσημο, αφού για πρώτη φορά ένακόμμα της Αριστεράς αναδεικνύεταιπρώτη δύναμη. ∆εύτερον, γιατί το απο-τέλεσμα των εκλογών, των αυτοδιοικη-τικών και των ευρωεκλογών από κοινού,δείχνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τη δυνατότητανα εδραιωθεί ως ένας ισχυρός πόλος τηςπολιτικής μας ζωής, ικανός να πρωτα-γωνιστεί σε Ελλάδα και Ευρώπη και ναβάζει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις.Τρίτον, διότι, με τα περισσότερα κόμ-ματα να αντιμετωπίζουν κρίση ταυτότη-τας ή να αντιμετωπίζουν τον κίνδυνορευστοποίησης, ο ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύεταιήδη σε μια σταθερά του πολιτικού μαςσυστήματος και βασικό στήριγμα τουλαού και της ∆ημοκρατίας.

Το γεγονός ότι οι επιδόσεις του ΣΥ-ΡΙΖΑ θα μπορούσαν να είναι ακόμη με-γαλύτερες και στις τρεις κάλπες, δενμειώνει τη σημασία της επιτυχίας του.Πιστοποιεί όμως ότι οι εφεδρείες τουΣΥΡΙΖΑ μέσα στην κοινωνία και οι δυνα-τότητες περαιτέρω ενίσχυσής του είναιευρύτατες.

Γιατί δεν προσεγγίσαμε, λοιπόν, αυτέςτις εφεδρείες;

Οι εφεδρείες βρίσκονται μέσα στηνκοινωνία, άρα για να τις προσεγγίσουμεπρέπει να πάμε εμείς στην κοινωνία καιόχι να περιμένουμε να έρθει η κοινωνίασε εμάς. Πρέπει να πάμε στην κοινωνίαόχι ως ομιλητές, αλλά ως συνομιλητές,με στόχο την οργάνωση του λαού μεκάθε πρόσφορη συλλογική μορφή αντί-στασης και δημιουργίας, για να περά-σουμε από την κοινωνία των «Εγώ» στηνκοινωνία των «Εμείς». ∆εν αρκεί η σωτη-ριολογική ρητορική για τη σωτηρία τουέθνους ή της τάξης. Εδώ χρειάζεται μιααθόρυβη δουλειά μυρμηγκιού και ένακόμμα που να έχει τη βούληση, την υπο-μονή, το σχέδιο και την ικανότητα να τηνοργανώσει. Οι δημοτικές και περιφε-ρειακές επιδόσεις, μας έδειξαν ότι, παράτα θετικά επιμέρους αποτελέσματα, οιδεσμοί μας με την κοινωνία δεν έχουνεκείνο το βάθος και εκείνη την πυκνό-τητα που χρειαζόμαστε. Η αντιμετώπισηαυτού του προβλήματος πρέπει, κατάτην άποψή μου, να καταστεί ο επόμενοςάμεσος στόχος μας.

Μήπως όμως ο προεκλογικός στόχοςπου έβαλε ο ΣΥΡΙΖΑ και το τελικό απο-τέλεσμα εντείνει μια πιθανή απογοή-

τευση του κόσμου;Όλα αυτά πρέπει να συζητηθούν και

να αξιολογηθούν. ∆εν θα πρέπει πάντωςνα υποτιμούμε και έναν συστηματικό ψυ-χολογικό πόλεμο που κάνουν οι αντίπα-λοί μας, με στόχο αφενός να φοβίσουντον κόσμο και αφετέρου να καλλιεργή-σουν την αδυναμία του πολίτη να επηρε-άσει τις εξελίξεις είτε ως εργαζόμενοςπου απεργεί είτε ως πολίτης που διαδη-λώνει είτε ως ψηφοφόρος που ψηφίζειΣΥΡΙΖΑ. Όμως η νευρικότητα που ήδηεκδηλώνεται στο κυβερνητικό στρατό-πεδο και οι διεργασίες που φαίνεται ναδρομολογούνται, δείχνουν ακριβώς τοαντίθετο: η ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ λει-τουργεί ήδη ως παράγοντας εξελίξεων.Και οι εξελίξεις θα γίνουν ταχύτερες, ανη εκλογική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ μετου-σιώνεται ακόμη περισσότερο σε ένα κοι-νωνικο-πολιτικό κίνημα δημιουργικήςανατροπής του χρεοκοπημένου συστή-ματος και πολιτισμικής αναγέννησης τηςελληνικής κοινωνίας.

Νέα καθήκοντα για τον ΣΥΡΙΖΑ

Με βάση το παραδοσιακό «νέα κατά-σταση, νέα καθήκοντα», ποια είναι τα

πεδία που το κόμμα πρέπει να καλύψειπροκειμένου να καλύψει τα κενά πουέχει;

Αναφέρθηκα ήδη στην ανάγκη να κά-νουμε πιο ισχυρές, διεισδυτικές και πυ-κνές τις σχέσεις μας με την κοινωνία καιιδιαίτερα με τα εργατικά και τα λαϊκάστρώματα, αλλά και τη νέα, καινοτόμαεπιχειρηματικότητα. Αυτό όμως μαςφέρνει στο «υποκείμενο» που θα τακάνει αυτά. Σε πρώτο λοιπόν επίπεδο θαέβαζα τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ. Κατά τηνάποψή μου ο νέος ΣΥΡΙΖΑ είναι ήδη γε-γονός. Εννοώ ότι ο νέος ΣΥΡΙΖΑ δενείναι απλά ένα ακόμη κόμμα, αλλά είναιο κύριος φορέας της Αριστεράς, η κύριαέκφραση της Αριστεράς του 21ου αιώνακαι ταυτόχρονα είναι βασικός πόλος τηςπολιτικής μας ζωής. Άρα πρέπει να φέ-ρουμε την οργανωτική του συγκρότηση,τη δημοκρατική και συλλογική του λει-τουργία, την ιδεολογική και προγραμμα-τική του ωρίμανση, την πολιτική μαςκουλτούρα, την ψυχολογία και τις σχέ-σεις στο εσωτερικό του στα επίπεδα τωνυψηλών απαιτήσεων και των μεγάλωνευθυνών που απορρέουν από το ρόλοπου ο ίδιος ο κόσμος της Αριστεράς, οινέοι και οι νέες, και οι ευρύτερες προ-οδευτικές πατριωτικές δυνάμεις αναθέ-τουν στον ΣΥΡΙΖΑ.

Πρέπει λοιπόν να επιβεβαιώσουμε τοιδρυτικό μας συμβόλαιο, ότι συνιδρύ-σαμε όλοι ισότιμα τον ΣΥΡΙΖΑ ως «ενιαίοφορέα», ότι θέλουμε να λειτουργεί μεβάση τη δημοκρατική ισοτιμία τωνμελών και όχι των τάσεων ή των παρα-γόντων. Και πρέπει με τόλμη να αναγνω-ρίσουμε και να αντιμετωπίσουμε συλλο-γικά και δημοκρατικά ό,τι αμφισβητεί ήδυσκολεύει να γίνουν πράξη οι ιδρυτικέςμας αρχές, αξιοποιώντας και τη συλλο-γική πείρα που αποκτήσαμε στο χρόνοπου μεσολάβησε από το ιδρυτικό μας συ-νέδριο.

Γιατί κάποια από αυτά δεν φαίνεται νατα συνειδητοποιεί το κόμμα και κυρίωςη ηγεσία του;

∆εν είμαι βέβαιος αν αυτό είναι πρό-βλημα μόνο ηγεσίας ή τρόπου συγκρότη-σης και λειτουργίας του κόμματος συνο-λικά. Ένα απλό παράδειγμα: το ότι θαείχαμε αυτοδιοικητικές εκλογές τονΜάιο του 2014 το γνωρίζαμε. ∆εν ήτανκάποιος αιφνιδιασμός. Και μάλισταυπήρξαν προτάσεις να προχωρήσουμεήδη από το 2013 σε περιφερειακά προ-γραμματικά συνέδρια ή συνδιασκέψεις.Αν το κάναμε αυτό, θα ήμασταν πολύ πιοέτοιμοι για την εκλογική μάχη. ∆ιότι όχιμόνο θα είχαμε καλύτερη προγραμμα-τική προετοιμασία, αλλά κυρίως θα εί-χαμε χτίσει ευρύτερες κοινωνικές συμ-μαχίες από τα κάτω. Και όμως, οι ενλόγω προτάσεις θάφτηκαν σιωπηλά,ίσως γιατί οι διάφορες τάσεις του κόμ-ματος είχαν η καθεμία τις δικές της ιδι-αίτερες ιεραρχήσεις και προτεραιότητες,ενώ τα κεντρικά όργανα δεν είχαν τηβούληση ή το κύρος να επιβάλουν τον

ΓΓΙΙΑΑΝΝΝΝΗΗΣΣ ∆∆ΡΡΑΑΓΓΑΑΣΣΑΑΚΚΗΗΣΣ

Να φανούμε αντά ξιοι της εκλογικής νίκης

Στην πρώτη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ μετά τις ευρωεκλογέςτο πνεύμα που επικράτησε ήταν «θετικό και ενθαρρυντικό, αλλά δεν μας αρκεί και δενεπαναπαυόμαστε». Στο ίδιο πνεύμα ο Γιάννης ∆ραγασάκης προχωρεί σε μιαλεπτομερέστατη αναφορά τόσο στις εκτιμήσεις όσο και στα νέα καθήκοντα τηςπεριόδου

Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, δενείναι η αναβίωση, αλλάη υπέρβαση τηςσοσιαλδημοκρατίας,είναι η διπλή υπέρβασηαυτών των δύοιστορικών ρευμάτωνπου σημάδεψαν τον 20οαιώνα. Κι ενώ τίποτεδεν έχει κριθεί οριστικάακόμη, ο ΣΥΡΙΖΑ έχειόλες τις δυνατότητεςνα αποδειχτεί η νέασύνθεση των θετικώνεμπειριών τουπαρελθόντος, ησύγχρονη απάντηση τηςΑριστεράς στιςπροκλήσεις της εποχήςμας, η νέα Αριστερά του21ου αιώνα.

“


όποιο σχεδιασμό. Αυτό δείχνει ότι η δια-δικασία ενιαιοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ είναιπιο απαιτητική και πιο μακρά απ’ ό,τι εν-δεχομένως αρχικά υποθέσαμε.

Σε συνεντεύξεις σου στην «Εποχή»πριν το ιδρυτικό συνέδριο είχες υποστη-ρίξει την ανάγκη για έναν ενιαίο και συ-νεκτικό ΣΥΡΙΖΑ χωρίς «κόμματα» ήκλειστές οργανωτικές δομές στο εσωτε-ρικό του. Θεωρείς αναγκαίο και εφικτότο στόχο αυτόν και σήμερα;

Νομίζω ότι την απάντηση την έχειδώσει η ίδια η ζωή. Η ανάγκη για ένανΣΥΡΙΖΑ επί της ουσίας ενιαίο και συνε-κτικό αποτελεί πλέον κοινή συνείδηση.Το μόνο που θα ήθελα να προσθέσω,είναι ότι η ανάγκη αυτή, στη δική μου αν-τίληψη, προκύπτει από τις απαιτήσειςτου μέλλοντος και όχι από τα πρότυπατου παρελθόντος. Χωρίς τις αναγκαίεςθεωρητικές αναλύσεις, περιορίζομαι στηδιαπίστωση ότι λόγω αλλαγών στη τα-ξική δομή, τον τρόπο ζωής, την κουλ-τούρα και άλλους παράγοντες, την νέαμορφή της Αριστεράς, την Αριστερά του21ου αιώνα μπορούμε να την φαντα-σθούμε όχι ως ένα τυπικό, κλειστό, ιε-ραρχικό, μονολιθικό κόμμα, αλλά ωςέναν αστερισμό ή ως ένα δίκτυο τυπικώνκαι άτυπων οργανώσεων, κινημάτων καισυλλογικοτήτων με υψηλούς βαθμούςαυτονομίας η καθεμία και διαφορετι-κούς βαθμούς συνάφειας μεταξύ τουςκαι με τον ΣΥΡΙΖΑ. Όλος αυτός ο«χώρος», για να γίνει πολιτική δύναμη,έχει ανάγκη από ενιαία κατεύθυνση,προοπτική και πολιτικό σχέδιο.

Ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ είναι λοιπόν ακρι-βώς αυτός: να προτείνει ενιαία κατεύ-θυνση, να δίνει κοινή προοπτική, να εμ-πνέει ένα νέο κοινωνικο-πολιτικό ήθοςκαι με το πολιτικό του σχέδιο να αποτε-λεί τον συνεκτικό κρίκο αυτού του πο-λύμορφου αστερισμού. Αυτόν τον κατευ-θυντήριο ηθικο-πολιτικό και συνεκτικόρόλο μόνο ένας ενιαίος και συνεκτικόςΣΥΡΙΖΑ μπορεί να τον διαδραματίσει.Μόνο ένας ΣΥΡΙΖΑ που εσωτερικά λει-τουργεί ως «κοινότητα» και όχι ως «κοι-νοπραξία», μπορεί να εμπνεύσει το νέοκοινωνικό και πολιτικό φρόνημα που θααποτελέσει το ευρύτερο ενοποιητικόπλαίσιο αυτού του αστερισμού. Καιμόνον έτσι μπορούμε να κατακτήσουμεαυτοδυναμία, όχι μόνο κοινοβουλευτικήαλλά και κοινωνική.

Αυτοδυναμία και συμμαχίες

Ουσιαστικά θέτεις ορισμένα ζητήματαπου αφορούν τη δυνατότητα του ΣΥΡΙΖΑνα διαμορφώσει δυναμική αυτοδυνα-μίας, δεδομένου ότι δεν φαίνονται ναυπάρχουν και πιθανοί σύμμαχοι.

∆εν υπάρχει δίλημμα «ή αυτοδυναμίαή συμμαχίες». Τα χρειαζόμαστε και τα

δύο. Χρειαζόμαστε αυτοδύναμη κοινο-βουλευτική πλειοψηφία για να αποφύ-γουμε παγιδεύσεις σε κυβερνήσεις συ-νεργασίας, οι οποίες ενδεχομένως δενθα μας επιτρέπουν να εφαρμόσουμε τοπρόγραμμά μας. Αλλά, έχοντας κοινο-βουλευτική αυτοδυναμία, θα πρέπει ναείμαστε ανοικτοί και να επιδιώκουμε ευ-ρύτερες κοινωνικές και πολιτικές συμ-μαχίες για το σύνολο του προγράμματόςμας ή για επιμέρους ρήξεις με κατεστη-μένα συμφέροντα και πρακτικές.

Την επομένη των εκλογών ο ΑλέξηςΤσίπρας έθεσε ζητήματα που αφορούντον διοικητή της Κεντρικής Τράπεζαςκαι τον Ευρωπαίο Επίτροπο. Υπάρχει ηβούληση να μπει ο ΣΥΡΙΖΑ σε διαδικα-σία συνεννόησης για τέτοια θέματα;

Ο ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπεί το 1/3 τουεκλογικού σώματος. Αυτή είναι μια δύ-ναμη που μας έδωσε ο λαός και εμείς θατην χρησιμοποιήσουμε προς όφελός του.Πέραν αυτού, υπάρχουν ορισμένες απο-φάσεις που θα δεσμεύουν τη χώρα σεμακρύ χρονικό ορίζοντα. Για παράδειγμαο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδαςδιορίζεται για έξι χρόνια. ∆εν πρέπει ηαντιπολίτευση να έχει κάποια γνώμη; Θαλάβει η κυβέρνηση τέτοιου είδους απο-φάσεις ερήμην της αντιπολίτευσης;Εμείς θέλουμε να έχουμε και άποψη καιλόγο σε αυτού του είδους τις αποφάσεις.Θέλω να ρωτήσω όσους διαμαρτύρονται:για ποιον λόγο το Σύνταγμα της χώραςπροβλέπει τέτοιες συνεννοήσεις καιπρόνοιες για τους επικεφαλής των ανε-ξαρτήτων αρχών; Οι αντιδράσεις πουπροκλήθηκαν είναι ανησυχητικές ακρι-βώς γιατί δείχνουν μια αυταρχική αντί-ληψη για τη δημοκρατία.

Σας κατηγορούν, όμως, ότι αρνείστε

να συμμετάσχετε στην διαπραγματευτικήομάδα για το χρέος.

Αν δεν με απατά η μνήμη μου, ο κ. Βε-νιζέλος είναι αντιπρόεδρος της κυβέρ-νησης, η οποία όχι μόνο δεν διεκδικεί τί-ποτε, αλλά έως πρόσφατα καθύβριζε τονΣΥΡΙΖΑ και μας κατηγορούσε για ανευ-θυνότητα, επειδή θέταμε θέμα κουρέμα-τος του χρέους. Για ποια διαπραγμά-τευση λοιπόν και ποια διαπραγματευτικήομάδα μιλούν;

ΣΥΡΙΖΑ, ∆ΗΜΑΡ και ΚΚΕ

Πώς σχολιάζετε τον τρόπο που κινή-θηκε εκλογικά το ΚΚΕ, αλλά και το απο-τέλεσμα της ∆ΗΜΑΡ που έφερε ανατα-ράξεις στο εσωτερικό της;

Η ∆ΗΜΑΡ δεν πλήρωσε γενικά την«αμφισημία» της, όπως λέγεται. Πλή-ρωσε την εχθρική στάση της προς τονΣΥΡΙΖΑ. ∆εν συνειδητοποίησε την απλήαλήθεια ότι δεν μπορεί να υπάρξει Αρι-στερά ή Κεντροαριστερά ενάντια στονΣΥΡΙΖΑ. Όμως, πέρα από την ήττα,υπάρχει και η συντριβή. Και πέρα από τησυντριβή υπάρχει και ο ευτελισμός. Ηεξυπηρέτηση δηλαδή ιδιοτελών και μι-κροκομματικών σχεδίων. Θεωρώ θετικόπου αρκετά στελέχη της ∆ΗΜΑΡ, αν καιόχι όλα, φαίνεται να συνειδητοποιούντον κίνδυνο αυτόν.

Κάτι ανάλογο ισχύει και με το ΚΚΕ. Αντο ΚΚΕ συνεχίσει την πολεμική του-απολίτικη ή παραπολιτική σε μεγάλοβαθμό- προς τον ΣΥΡΙΖΑ θα αντιμετωπί-σει προβλήματα, ενδεχομένως ακόμη καιεπιβίωσης. Για να αποφύγει τον κίνδυνοαυτόν το ΚΚΕ, πρέπει, κατά την γνώμημου, να αλλάξει γραμμή. Αντί να βάζειστο ίδιο τσουβάλι τον ΣΥΡΙΖΑ και τη∆εξιά, πρέπει να πολεμά την ∆εξιά καινα έχει κριτική αλλά και εποικοδομητικήστάση προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό έκανε τοΚΚΕ του Χ. Φλωράκη το 1981 με τοΠΑΣΟΚ και όχι μόνο δεν συμπιέστηκε,αλλά είχε και σημαντική αύξηση στιςεκλογές του ’81, παρά την πρωτοφανήκαι οξύτατη πόλωση.

Το ΚΚΕ πάντως, δηλαδή η ηγεσία του,θεωρεί τον ΣΥΡΙΖΑ ως την νέα σοσιαλ-δημοκρατία και έτσι δικαιολογεί τηστάση του.

Αυτό είναι ένα δομικό λάθος της ανά-λυσης του ΚΚΕ. Επί είκοσι και πάνω χρό-νια η ηγεσία του ΚΚΕ έλεγε ότι ο Συνα-σπισμός, και μετά ο ΣΥΡΙΖΑ, θα αφομοι-ωθεί από το ΠΑΣΟΚ. Ποτέ δεν κατα-νόησε την αντοχή του Συνασπισμού καιτου ΣΥΡΙΖΑ, και ποτέ δεν προέβλεψε τηνκατάρρευση του ΠΑΣΟΚ. Ούτε και τώραακούγεται κάποια αυτοκριτική. Ο ΣΥ-ΡΙΖΑ αποδείχτηκε άτρωτος από την κρι-τική του ΚΚΕ. ∆ιότι δημιουργήθηκεπάνω στη διπλή άρνηση τόσο της σο-

σιαλδημοκρατίας, που πήρε τη μορφήενός «σοσιαλφιλελευθερισμού» και αφο-μοιώθηκε από τη διαχείριση του νεοφι-λελεύθερου καπιταλισμού, όσο και τουδογματικού κομμουνισμού, που πήρε τημορφή των αυταρχικών καθεστώτων του«υπαρκτού σοσιαλισμού» που χρεοκόπη-σαν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, δεν είναι η ανα-βίωση, αλλά η υπέρβαση της σοσιαλδη-μοκρατίας, είναι η διπλή υπέρβασηαυτών των δύο ιστορικών ρευμάτων πουσημάδεψαν τον 20ο αιώνα. Κι ενώ τίποτεδεν έχει κριθεί οριστικά ακόμη, ο ΣΥ-ΡΙΖΑ έχει όλες τις δυνατότητες να απο-δειχτεί η νέα σύνθεση των θετικών εμ-πειριών του παρελθόντος, η σύγχρονηαπάντηση της Αριστεράς στις προκλή-σεις της εποχής μας, η νέα Αριστερά του21ου αιώνα.

Το ΚΚΕ μπορεί να μας κάνει όση κρι-τική θέλει, και την έχουμε ανάγκη ανείναι ουσιαστική. ∆εν μπορεί όμως ναείναι απέναντι από τον ΣΥΡΙΖΑ. ∆ιότι ανείναι απέναντι από τον ΣΥΡΙΖΑ, θα είναιδίπλα στον Σαμαρά, και ο αριστερός κό-σμος αυτό δεν το αντέχει.

Να φανούμε αντά ξιοι της εκλογικής νίκης

Η ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑλειτουργεί ήδη ωςπαράγοντας εξελίξεων.Και οι εξελίξεις θαγίνουν ταχύτερες, αν ηεκλογική άνοδος τουΣΥΡΙΖΑ μετουσιώνεταιακόμη περισσότερο σεένα κοινωνικο-πολιτικόκίνημα δημιουργικήςανατροπής τουχρεοκοπημένουσυστήματος καιπολιτισμικήςαναγέννησης τηςελληνικής κοινωνίας.

“


Ηταν δεκαετία του ’70. Όλη τηνεβδομάδα, το χωριό ζούσε στορυθμό του επερχόμενου μεγάλου

αγώνα. Το «Φως των Σπορ», η ιστορικήεφημερίδα προσκείμενη στον Ολυμ-πιακό, άλλαζε συνεχώς χέρια στο καφε-νείο και τροφοδοτούσε τις συζητήσειςκαι την προσδοκία της Κυριακής. Η με-γάλη μέρα έφτασε και το φέρι για τηνΚαβάλα κατακλύστηκε από κόκκινες ση-μαίες, κόκκινο της ελπίδας και της επα-νάστασης. Το χρώμα του Ολυμπιακούείχε και μια δεύτερη διάσταση για τηΘάσο της μεταπολίτευσης, το επονομα-

ζόμενο κόκκινο νησί που εξέλεγε, εκτόςτης πρωτεύουσας, μόνο αριστερούς κοι-νοτάρχες. Ήταν μια μεγάλη γιορτή. Οπατέρας, με την επιμελώς καλυμμένητρυφερότητά του, μου αγόρασε, καμα-ρώνοντας, καπελάκι και κασκόλ και πή-γαμε κάτω από το ξενοδοχείο «Γαλα-ξίας» φωνάζοντας συνθήματα και περι-μένοντας τους παίχτες της ομάδας ναβγουν στα μπαλκόνια. Κι όταν ο αέραςμου πήρε το καπελάκι και το έριξε σταβρώμικα νερά του λιμανιού, ένοιωσα τημεγαλύτερη απογοήτευση της ζωής μου.

Τέτοια βιώματα των παιδικών χρόνων

τα κουβαλάς μια ζωή κι έτσι γίνεσαι καιπαραμένεις βαμμένος «γαύρος». Τον τε-λευταίο καιρό, όμως, και κυρίως μετά τιςδημοτικές εκλογές στον Πειραιά, η πε-ρηφάνια του να είσαι «γαύρος» αντικα-ταστάθηκε από ντροπή. Παλιότερα, ξε-περνούσα το σκόπελο της πολιτικής ορ-θότητας με το επιχείρημα να μην μπερ-δεύουμε το ποδόσφαιρο με την πολιτική.Τώρα, όμως, έφτασε ο κόμπος στο χτένι.Όταν στο όνομα και στη θρυλική ιστορίατου Ολυμπιακού κερδίζεται, με τις πιοσκοτεινές πρακτικές, ο δήμος του Πει-ραιά, νιώθω πλέον ντροπή που είμαι«γαύρος». Από πού ν’ αρχίσεις και πούνα τελειώσεις: η αθλιότητα της παρου-σίας των «φουσκωτών» σε εκλογικά κέν-τρα, οι σακούλες με τρόφιμα συνοδευμέ-νες με ψηφοδέλτια, η αποκρουστική αι-σθητική της λούμπεν μεγαλοαστικήςτάξης που αποπνέει ο πρόεδρος τουΟλυμπιακού και ουσιαστικός δήμαρχοςΠειραιά, ο ψευτοπροοδευτισμός κι ο επι-χειρηματικός κυνισμός του «αντ’ αυτού»

Μώραλη, το «παιδομάζωμα» των μικρώνμαθητών με τις ευλογίες του υπουργείου,οι αθρόες μεταδημοτεύσεις φασιστώντης Χρυσής Αυγής από γειτονικούς δή-μους που κι αυτοί θα ζητήσουν την αντι-παροχή τους. Τι σχέση έχει μ’ αυτό τοχάλι ο θρύλος του μεγάλου λιμανιού, τωνφτωχών συνοικιών, το αποκούμπι τωνφτωχών εργατών κι ανέργων του Πει-ραιά, όπως τους περιγράφει ο ∆ιονύσηςΧαριτόπουλος στο διήγημά του με τίτλο«Τη νύχτα που έφυγε ο Μπούκοβι»; Τισχέση μπορεί να έχει ο Ολυμπιακός ενόςεφοπλιστή προέδρου που δεν ξεχωρίζειαπό τους μπράβους του, με τον «θρύλο»του ΕΑΜίτη ποδοσφαιριστή Νίκου Γόδαο οποίος, την εποχή του εμφυλίου, στά-θηκε απέναντι στο εκτελεστικό απόσπα-σμα φορώντας την ερυθρόλευκη φα-νέλα, όπως περιγράφει ο Αλέξης Σταμά-της στις «Θρυλικές Ιστορίες»;

Ο δικηγόρος του διαβόλου

∆ΑΙΜΟΝΙΚΑ

Ντρέπομαι που είμαι «γαύρος»

Αν κάτι είναι σίγουρο σχετικά με τοαποτέλεσμα των ευρωεκλογών είναιότι πρέπει κανείς να σκύψει πάνω σ’αυτό με πολλή προσοχή. Ταυτόχροναένα βασικό συμπέρασμα που βγαίνειείναι ότι η συνολική κατάσταση, πολι-τική – κοινωνική είναι πολύ πιο σύν-θετη απ’ ό,τι θα νομίζαμε.Πιστεύω, όμως, ότι ένας καλός τρό-πος ανάγνωσης του αποτελέσματοςείναι να το δούμε μέσα από τον κλα-σικό διαχωρισμό δεξιά, κέντρο, αρι-στερά, παρά το γεγονός ότι 25 χρόνιαπροσπαθούν μας πείσουν ότι δενυπάρχει. Σήμερα είναι πολύ καθαρό τιείναι δεξιά τι είναι αριστερά και απλάο όρος κεντροαριστερά είναι η σύγ-χρονη ονομασία του κέντρου. Τουκέντρου που ιστορικά στις κρίσιμεςπεριστάσεις πηγαίνει με τη δεξιά.

Αναπόφευκτα συγκρίνουμε το απο-τέλεσμα της περασμένης Κυρια-κής με εκείνο των βουλευτικών

εκλογών του Ιουνίου 2012 , όπως κάνουνόλοι. Πρέπει, όμως, να αναφέρουμε ότιτην περασμένη Κυριακή ψήφισαν285.000 πολίτες λιγότεροι από τον Ιού-νιο του 2012.

Στη δεξιά η Ν. ∆ημοκρατία χάνει 7 μο-νάδες (6,95 για την ακρίβεια). Την ίδιαστιγμή τα κέρδη Καρατζαφέρη και Χρυ-σής Αυγής είναι αθροιστικά 3,6 μονάδεςκαι το ποσοστό του νεότευκτου κόμμα-τος Πολύδωρα είναι 1 μονάδα. Μ’ αυτόδεν εννοούμε ότι 4,6 μονάδες έφυγαναπό την Ν∆ και πήγαν κατευθείαν στους

τρεις άλλους, αφού είναι γνωστό ότιυπάρχει μεγάλη κινητικότητα ψήφου.Όμως το συμπέρασμα ότι οι απώλειεςτης Ν∆ είναι προς τα δεξιά δύσκολα αμ-φισβητείται. Τα πράγματα βέβαια μπερ-δεύονται σχετικά με τις 4 μονάδες πουχάνουν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες πουείναι μεν ένα δεξιό κόμμα αλλά έχεισαφή αντιμνημονιακό προσανατολισμόαλλά και με το ερώτημα από πού πήρε το1,44% ο Χατζημαρκάκης που βέβαια δενείναι αριστερός.

Τον Ιούνιο του 2012 κέντρο είναι τοΠΑΣΟΚ και η ∆ΗΜΑΡ. Τον Μάιο του2014 κέντρο είναι η Ελιά, Το ποτάμι καιη ∆ΗΜΑΡ. Το 2012 το ποσοστό των δύοαθροίζεται στο 18,5, ενώ το 2014 το πο-σοστό των τριών αθροίζεται στο 15,8.∆ηλαδή μειωμένο κατά 2,7 μονάδες.Πέρα από το προφανές ότι οι ψήφοιπήγαν και ήρθαν ανάμεσα στα τρία σχή-ματα του κέντρου υπάρχει ένα ερώτημασχετικά με τις εισροές αλλά και τις απώ-λειες του χώρου αυτού προς τα δεξιά καιτα αριστερά αλλά και με το πού βρί-σκονται οι ψήφοι που αποτελούν την τε-λική απώλεια του 2,7.

Μετακινήσεις στα αριστερά

Στην Αριστερά για στατιστικούς πε-ρισσότερο λόγους στεκόμαστε στις τρειςβασικές δυνάμεις ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡ-ΣΥΑ. Αθροίζονται στο 33,4% σήμερα,από 31,7% που αθροίζονταν τον Ιούνητου 2012. Όμως επειδή η μεταβολή τουΣΥΡΙΖΑ είναι ανεπαίσθητη (-0,3%) θα

εξετάσουμε το θέμα με αριθμούς ψήφωνκαι όχι ποσοστών. Ο ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση μετον Ιούνιο του 2012 χάνει 138.000 ψή-φους. Το ΚΚΕ κερδίζει 70.000 ψήφουςκαι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ 207.000. Ταυτόχρονασε Ξάνθη – Ροδόπη 21.700 ψήφοι πουήταν ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ μετακινή-θηκαν στο μειονοτικό κόμμα που δημι-ουργήθηκε πρόσφατα, για τις ευρωεκλο-γές.

Η απώλεια των ψήφων αυτών για τοΣΥΡΙΖΑ δεν έγινε σε σχέση με τα βασικάπολιτικά επίδικα των ευρωεκλογών τηςπερασμένης Κυριακής. Από την άλλη, τακέρδη των κομμάτων ΚΚΕ και ΑΝΤΑΡ-ΣΥΑ είναι κατά κύριο λόγο ψήφοι πουδόθηκαν το 2012 στο ΣΥΡΙΖΑ για το εν-δεχόμενο να κερδίσει την κυβέρνηση.Αν, λοιπόν, με σχετικά αυθαίρετο αλλάπολιτικά όχι λάθος τρόπο αφαιρέσουμεαπό τις 138.000 τα κέρδη ΚΚΕ και ΑΝ-ΤΑΡΣΥΑ και τους μειονοτικούς ψήφους,τότε οι απώλειες του ΣΥΡΙΖΑ περιορί-ζονται στις 25.000. Αυτή η απώλεια25.000 ψήφων με 285.000 λιγότερουςψηφίσαντες δεν είναι απώλεια. Σε επί-πεδο ποσοστού είναι κέρδος. Ακόμα τογεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ του 4%, που έκανεάλμα στο 27%, καταφέρνει να σταθερο-ποιηθεί σ’ αυτό το επίπεδο δεν είναι κα-θόλου μικρή επιτυχία.

Εξωραϊσμός ή επιτυχία;

Για να κλείσουμε την επισκόπηση τουεκλογικού αποτελέσματος θα πρέπει ναστρέψουμε την προσοχή μας στους μι-

κρότερους συνδυασμούς. Αν από αυτούςεξαιρέσουμε τους τρεις με προφανές πο-λιτικό στίγμα (ΛΑΟΣ, ∆ΗΜΑΡ, Πολύδω-ρας) που αθροίζονται σε ένα 5%, μας μέ-νουν καμιά τριανταριά ποικιλώνυμοισυνδυασμοί που παίρνουν όλοι μαζί έναόχι ευκαταφρόνητο 12%.

Αυτή η κουραστική ίσως παράθεσηστοιχείων δεν επιχειρεί να εξωραΐσει τοεκλογικό αποτέλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ. Αντί-θετα, παρουσιάζει τις δυσκολίες πουυπάρχουν για την επίτευξη ενός εκλογι-κού αποτελέσματος βουλευτικών εκλο-γών που να ανταποκρίνεται στους στό-χους του ΣΥΡΙΖΑ. Η πολιτική επιτυχίαπου συνιστά το αποτέλεσμα της 25ηςΜάη τονίστηκε από τις τοποθετήσεις τηςηγεσίας του κόμματος και υπογραμμίζε-ται από τον πανικό των αντιπάλων μας.

Αν, λοιπόν, από τα στοιχεία που ανα-φέρονται παραπάνω, προκύπτει μια δυ-σκολία εξεύρεσης εκλογικών δεξαμενώνγια το ΣΥΡΙΖΑ η απάντηση στο πρό-βλημα είναι η ανάγκη παραπέρα ριζο-σπαστικοποίησης του κοινωνικού καιεκλογικού σώματος. Είναι η ανάγκη ναεπαναφέρουμε το παλιό εκλογικό σύν-θημα «συναντηθήκαμε στους αγώνες, νασυναντηθούμε στην κάλπη» . Είναιανάγκη να έχουμε αγώνες ανατροπής τηςνεοφιλελεύθερης πολιτικής για ναέχουμε ανατροπή της νεοφιλελεύθερηςκυβέρνησης. Είναι ανάγκη να καταφέ-ρουμε να πιστέψει ο κόσμος ότι μπο-ρούμε να τους διώξουμε.

Κώστας Βογιατζής

Πρώτη προσέγγισητου αποτελέσματος των ευρωεκλογών

Αυτή η απώλεια 25.000 ψήφων με 285.000 λιγότερουςψηφίσαντες δεν είναι απώλεια. Σε επίπεδο ποσοστούείναι κέρδος. Επιπλέον, το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ του4%, που έκανε άλμα στο 27%, καταφέρνει να σταθερο-ποιηθεί σ’ αυτό το επίπεδο δεν είναι καθόλου μικρήεπιτυχία.

“

Η ΕΠΟΧΗ 1 Ιουνίου 2014 1111∆ΙΕΘΝΗ

Τη δεύτερη εβδομάδα της συμ-πληρώνει η στρατιωτική χούνταπου επιβλήθηκε στην Ταϊλάνδη,

μετά από αναίμακτο πραξικόπημα. Ταπολιτικά αδιέξοδα και η βία, σε συν-δυασμό με τη διαπλοκή αμερικανικώνσυμφερόντων, οδήγησαν σε κατάλυσητου -τύποις- δημοκρατικού πολιτεύ-ματος.

«Προς χάριν της εθνικήςενότητας»

Ο στρατηγός Πραϊούθ Τσαν-όκα κή-ρυξε στις 20 Μαΐου στρατιωτικό νόμο,διέλυσε την κυβέρνηση και ο Βασιλι-κός Στρατός της Ταϊλάνδης (RTA)ανέλαβε τη διοίκηση της χώρας πουεπί μήνες ζούσε υπό καθεστώς συγ-κρούσεων και αστάθειας. Ο βασιλιάςΜπουμιμπόλ, «προς χάριν της εθνικήςενότητας», διόρισε τον αρχηγό τουστρατού Πραϊούθ επικεφαλής τουΕθνικού Συμβουλίου για την Ειρήνηκαι την Τάξη (NCPO).

Μεγάλο μέρος του πληθυσμού επι-κρότησε την επέμβαση του στρατού,ως μόνη άμεση και αποτελεσματικήλύση των ταραχών και των ένοπλωνεπιθέσεων από τον περασμένο Οκτώ-βριο, που είχαν ως αποτέλεσμα δεκά-δες νεκρούς και μεγάλο αριθμό τραυ-ματιών και ακρωτηριασμένων, ακόμακαι γυναικόπαιδων.

Το «χρονικό της προαναγγελθείσαςχούντας» κορυφώθηκε μετά τις τρο-μοκρατικές επιθέσεις στο Μνημείο∆ημοκρατίας στην Μπανγκόγκ μιαεβδομάδα νωρίτερα, από «κοκκινο-χί-τωνες» υποστηρικτές του καθεστώτοςκαι της πρώην πρωθυπουργού Γινγ-κλάκ Σιναουάτρα.

Ο στρατός κατάσχεσε μεγάλο μέροςτου οπλισμού των «κόκκινων», επέ-βαλε περιορισμό της κυκλοφορίας καιτων συγκεντρώσεων, ωστόσο αποκα-ταστάθηκαν οι μεταδόσεις των τηλεο-πτικών σταθμών που είχε απαγορευτείη λειτουργία τους.

Η χώρα σε εμφύλιο

Τις αντικυβερνητικές διαμαρτυρίεςπου είχαν προηγηθεί, οργάνωνε κυ-ρίως η Λαϊκή Συμμαχία για την ∆ημο-κρατία (PAD), οι «κιτρινο-χίτωνες».Το PAD, φιλοβασιλικό κίνημα εναν-τίον του Τακσίν, που είχε ιδρυθεί πριντο πραξικόπημα του 2006, αυτοδιαλύ-θηκε τότε και επανενεργοποιήθηκε το2008, εναντίον των κυβερνήσεων πουλειτουργούσαν ως διάδοχές του.

Η χώρα βιώνει επί χρόνια τις συγ-κρούσεις των δύο πλευρών, με τουςυποστηρικτές του Τακσίν να δέχονταικαθοδήγηση και άφθονη βοήθεια απότο εξωτερικό, το PAD να στρέφεταιεναντίον της λαϊκιστικής διακυβέρνη-σης και των δεσμών με την Καμπότζηκαι μεγάλο μέρος του λαού να μην εκ-προσωπείται ουσιαστικά.

Τα κύρια αιτήματα των διαμαρτυ-

ριών που ξέσπασαν στη Μπανγκόγκτον Νοέμβριο 2013, αφορούσαν σε:ανάκτηση των κρατικών επιχειρήσεωνκαι ιδιαίτερα της κρατικής πετρελαϊ-κής εταιρίας PTT, ακύρωση συμβά-σεων ελεύθερου εμπορίου ,που είχεσυνάψει ο Τακσίν χωρίς έγκριση τουκοινοβουλίου, και μη εφαρμογή νόμουγια αμνηστία, που ήθελε να περάσει ηΓινγκλάκ με απώτερο στόχο την «απο-κατάσταση» της ίδιας, του αδελφούτης, μελών της οικογένειας και συ-νεργατών τους.

Όπως παλιότερα ο αδελφός της, ηΓινγκλάκ προκήρυξε πρόωρες εκλο-γές τον Φεβρουάριο 2014, που ακυ-ρώθηκαν εξαιτίας της παρεμπόδισηςτων ψηφοφόρων από διαδηλωτές καιη ίδια τοποθετήθηκε υπηρεσιακή

πρωθυπουργός. Στις 7 Μαΐου, το Συν-ταγματικό ∆ικαστήριο την έκρινεένοχη για κατάχρηση εξουσίας καιυποχρέωσε την ίδια και εννέα μέλητου υπουργικού συμβουλίου σε παραί-τηση, επειδή το 2011 είχε απομακρύ-νει παράνομα τον επικεφαλής τηςΕθνικής Ασφάλειας.

Οι ταραχές και οι συγκρούσεις εν-τάθηκαν, ο Τακσίν συνέχισε να χρη-ματοδοτεί και να εξοπλίζει τους «κόκ-κινους» με σκοπό να οδηγηθεί η χώρασε εμφύλιο (κατά την δυτική πρα-κτική) και να ανακαταλάβει την εξου-σία και το ιδιαίτερα ταραγμένο επτά-μηνο κατέληξε στο πρόσφατο πραξι-κόπημα.

Η «απογοήτευση» που εξέφρασαν οιΗΠΑ για την επιβολή στρατιωτικού

νόμου, κρίνεται από σχολιαστές του-λάχιστον υποκριτική, αφού λιγότεροενδιαφέρονται για την «επιστροφήστην δημοκρατία», από όσο για τηναποκατάσταση των πρακτικών πουευνόησαν επί χρόνια τα επιχειρημα-τικά συμφέροντά τους, όπως καταδει-κνύεται και σε επικοινωνίες που απο-καλύπτουν τα Wikileaks.

Μια ιστορία ετών με βαθύτατα διε-φθαρμένες κυβερνήσεις και η αγανά-κτηση που προκάλεσαν, κράτησαν τηνΤαϊλάνδη σε ανασφάλεια διαρκείαςτην οποία, δυστυχώς, ανέλαβε να«αποκαταστήσει» ο στρατός.

Ελισάβετ Πετρίδου

Ευρωεκλογές:Τα μηνύματα της κάλπηςΑναλύσεις για τα αποτελέσματα τωνεκλογών στις χώρες της Ευρώπης απότους Τόνια Τσίτσοβιτς, Μπάμπη Κοβάνηκαι Νίκο Σερβετά. σελ. 13 - 15

Ουκρανία: Το μετέωρο βήματου «βασιλιά της σοκολάτας»Το χάσμα του Κιέβου με τις περιοχέςτης Ανατολικής Ουκρανίας έχει βαθύνεικαι δεν φαίνεται ότι θα καλυφθείεύκολα. σελ. 12ΚΟΣΜΟΥ

Ο γύρος τού

ΤΑΪΛΑΝ∆Η

Πραξικόπημαστο όνομα της «ειρήνης» “Μια ιστορία ετών

με βαθύταταδιεφθαρμένεςκυβερνήσεις και ηαγανάκτηση πουπροκάλεσαν,κράτησαν τηνΤαϊλάνδη σεανασφάλειαδιαρκείας την οποία,δυστυχώς, ανέλαβενα “αποκαταστήσει”ο στρατός.

2001, Ιανουάριος: Ο Τακσίν Σιναουάτρα μεγιστάνας επι-χειρηματίας, ιδρυτής εταιρίας κινητής τηλεφωνίας, πρώηνσύμβουλος της αμερικανικής εταιρίας διαχείρισης κεφα-λαίων Carlyle Group και αναπληρωτής πρωθυπουργός δύοκυβερνήσεων εκλέγεται πρωθυπουργός με το κόμμα ΤάιΡακ Τάι (TRT) που είχε ιδρύσει το 1998.

Λειτουργεί ως διαμεσολαβητής για αμερικανικά επιχει-ρηματικά συμφέροντα και αμέσως μετά την ανάληψη τηςεξουσίας ιδιωτικοποιεί κρατικές επιχειρήσεις, μεταξύ τωνοποίων η πετρελαϊκή εταιρία της χώρας, PTT, υπέρ πολυε-θνικών κολοσσών.

2005, Φεβρουάριος: Ο Τακσίν επανεκλέγεται παρά τιςεπικρίσεις εναντίον του για διαφθορά, αυταρχικότητα, δη-μαγωγία, διαπλοκές, παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμά-των, περιορισμό ελευθεριών του τύπου, εκμετάλλευση νο-μικών κενών προς όφελός του, προδοσία, σφετερισμό θρη-σκευτικών και βασιλικών εξουσιών, περιφρόνηση του θε-σμού της βασιλείας και πώληση κρατικών περιουσιακώνστοιχείων. Κατηγορείται για επιβολή «κοινοβουλευτικήςδικτατορίας» και αρχίζουν οι διαμαρτυρίες πολιτών.

2006, Σεπτέμβριος: Ενώ ο Τακσίν βρίσκεται στις ΗΠΑ, οστρατός αναλαμβάνει την εξουσία μετά από απανωτές καιαμφιλεγόμενες εκλογικές αναμετρήσεις και ακυρώσειςτους.

2007, Ιανουάριος: Ανακαλείται το διπλωματικό διαβατή-ριό του και κατηγορείται από την χούντα ότι υποκίνησεβομβιστικές επιθέσεις, ενώ βρισκόταν στο εξωτερικό.

2007, Μάιος: Με δικαστική απόφαση το TRT διαλύεταιλόγω δωροδοκιών και παραβιάσεων εκλογικών νόμων.Αφαιρούνται για πέντε χρόνια τα πολιτικά δικαιώματα από100 μέλη του και από τον Τακσίν. Ο ίδιος και η γυναίκα τουκρίνονται ένοχοι για παραβιάσεις νόμων αγοραπωλησιώνμετοχών και γης. Καταδικάζεται για κακή οικονομική δια-χείριση και πολιτική διαφθορά.

Ένα μήνα αργότερα αγοράζει την αγγλική ποδοσφαιρική

ομάδα Μάντσεστερ Σίτι έναντι περίπου 82 εκατ. λιρών, τηνοποία πούλησε τον Σεπτέμβριο 2008 έναντι 200 εκατ.λιρών. Μετά την καταδίκη του ερήμην και το αίτημα του ει-σαγγελέα για έκδοσή του, η Βρετανία, παρότι δεν βρίσκον-ταν στο έδαφός της, ανακαλεί τη βίζα του και δεσμεύει ταπεριουσιακά στοιχεία του.

2007, ∆εκέμβριος: Το κόμμα Λαϊκή ∆ύναμη (PPP), διά-δοχο του TRT, που υποστηρίζει τον Τακσίν, κερδίζει τιςεκλογές.

2008, Φεβρουάριος: Ο Τακσίν επιστρέφει στην Ταϊλάνδηόπου του απαγγέλλονται κατηγορίες, του απαγορεύεται ηέξοδος από τη χώρα και διεξάγονται δίκες. Η σύζυγός τουκαταδικάζεται σε τριετή φυλάκιση.

2008, Αύγουστος: Ο ίδιος και η σύζυγός του παραβιάζουντην απαγόρευση και ταξιδεύουν στο Πεκίνο για την έναρξητων Ολυμπιακών Αγώνων. Τον Σεπτέμβριο βγαίνει κι άλληκαταδικαστική απόφαση για διαφθορά.

2008, ∆εκέμβριος: Μαζικές κινητοποιήσεις εναντίον τουΤακσίν. Το δικαστήριο διαλύει το κυβερνών PPP. Ο ΑφισίτΒετσασίβα του ∆ημοκρατικού Κόμματος παίρνει την εξου-σία.

2009, Απρίλιος: Μέσω του αμερικανού πρεσβευτή στηνΤαϊλάνδη διαρρέουν πληροφορίες ότι ο Τακσίν ξέπλενεχρήματα, τα οποία χρησιμοποίησε για να οργανώσει αντι-κυβερνητικές διαμαρτυρίες.

2009, Νοέμβριος: Ο Τακσίν διορίζεται οικονομικός σύμ-βουλος της κυβέρνησης της Καμπότζης και του πρωθυ-πουργού Χαν Σεν που αρνείται την έκδοσή του στην Ταϊ-λάνδη, επειδή τον θεωρεί θύμα πολιτικών σκευωριών. ∆ια-κόπτονται οι διπλωματικές σχέσεις των δύο χωρών.

2010, Μάρτιος-Μάιος: ∆ιαδηλώσεις υπέρ του Τακσίν. Πε-ρισσότεροι από 90 νεκροί σε διάστημα 10 εβδομάδων.

2011, Ιούλιος: Η Γινγκλάκ Σιναουάτρα εκλέγεται πρωθυ-πουργός.

•

Το χρονικό της προαναγγελθείσας χούντας

1122 Η ΕΠΟΧΗ 1 Ιουνίου 2014∆ΙΕΘΝΗ

Στα εδάφη των νοτιοανατολικώνπεριοχών όπου γίνονται οιστρατιωτικές επιχειρήσεις βρίσκεταιτο 90% όλων των μεταλλευτικώνβιομηχανιών, περίπου 60% της χημικήςβιομηχανίας και το 100% τηςαυτοκινητοβιομηχανίας. Η όξυνση τωντελευταίων εβδομάδων οπωσδήποτεθα φανεί στους οικονομικούς δείκτεςτου επόμενου τριμήνου.

“

Η επικράτηση του Πιοτρ Ποροσένκοαπό τον πρώτο γύρο των προεδρι-κών εκλογών καταδεικνύει τη διά-θεση των Ουκρανών να μπει τέλοςστις ένοπλες συγκρούσεις και νααποκατασταθεί η ηρεμία στην Ου-κρανία. Ο Ποροσένκο στο παρελθόνείχε συνεργαστεί και με την «πορ-τοκαλί επανάσταση» και με τον έκ-πτωτο πρόεδρο Β. Γιανουκόβιτς.Όταν άρχισαν τα επεισόδια στηνκεντρική πλατεία του Κιέβου(Μαϊντάν) συντάχθηκε με τους δια-δηλωτές. Από τη συμμετοχή τουστις διάφορες κυβερνήσεις της Ου-κρανίας θεωρήθηκε αντιφατικήπροσωπικότητα. Είναι ιδιαίτεραεριστικός και οξύθυμος ενώ προ-σπαθούσε να εμφανιστεί ως έναςμετριοπαθής και αποτελεσματικόςπολιτικός για τα πόστα που αναλάμ-βανε. ∆εν ήταν ποτέ ηγετική μορφήαν και με κάθε τρόπο προσπαθούσενα δίνει αυτή την εντύπωση. Ήτανπάντα στη σκιά κάποιου άλλου.Είναι ιδιαίτερα φιλοδυτικός αλλάέχει μεγάλα συμφέροντα στηΡωσία.

Το χάσμα του Κιέβου με τις πε-ριοχές της Ανατολικής Ουκρα-νίας έχει βαθύνει και δεν φαίνε-

ται ότι θα καλυφθεί εύκολα. Οι αυτοα-νακηρυχθείσες Λαϊκές ∆ημοκρατίεςτου Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ μετάτα δημοψηφίσματα στις 11 Μαΐου αρ-νούνται να αναγνωρίσουν το νέο πρό-εδρο. Αν στόχος του Ποροσένκο είναι,όπως διακήρυττε κατά τη διάρκεια τηςπροεκλογικής εκστρατείας, η ειρή-νευση στις ανατολικές περιοχές, τότεθα πρέπει άμεσα να προχωρήσει σεσυνταγματική μεταρρύθμιση με τηνοποία θα παραχωρείται περισσότερηαυτονομία και αποκέντρωση με τη μιαή την άλλη μορφή ομοσπονδοποίησης.

Η επίλυση της σημερινής κρίσης καιη διατήρηση της Ουκρανίας στα σημε-ρινά της σύνορα δεν μπορούν να επι-τευχθούν χωρίς διαπραγμάτευση με τηΡωσία. Αν υποθέσουμε ότι θα μπορέ-σει να τα καταφέρει και να αποκατα-στήσει τις σχέσεις της χώρας του με τηΡωσία, θα είναι δύσκολο να υπερβείτην άσχημη οικονομική κατάσταση στο

εσωτερικό της χώρας. Το ∆ΝΤ υποσχέ-θηκε δάνειο 17 δισ. δολαρίων με ιδιαί-τερα επαχθείς όρους για τον ουκρα-νικό πληθυσμό (αύξηση φόρων, μεί-ωση μισθών και συντάξεων, μείωσηεπιδοτήσεων στην ύδρευση, το ρεύμακαι το αέριο και αύξηση των τιμολο-γίων των υπηρεσιών κοινής ωφέ-λειας), που αν υλοποιηθούν θα ρίξουνκάθετα τη δημοτικότητά του και θαέχει την τύχη των προκατόχων του.

Το Κομουνιστικό ΚόμμαΟυκρανίας

Το Κομουνιστικό Κόμμα Ουκρανίαςδηλώνει ότι οι προεδρικές εκλογέςείναι μερικώς νόμιμες και έγιναν μεφόντο τη βαθύτατη πολιτική κρίση καιτις στρατιωτικές επιχειρήσεις του Κιέ-βου εναντίον των υποστηρικτών τηςανεξαρτησίας των ανατολικών περιο-χών με θύματα αθώους πολίτες. Τα πε-ρισσότερα εκλογικά τμήματα στο Ντο-νέτσκ και το Λουγκάνσκ παρέμεινανκλειστά, επομένως δεν ψήφισαν όλεςοι περιοχές της χώρας. Επίσης, δενμπορούμε να μιλάμε για δημοκρατικέςδιαδικασίες όταν οι εκλογές γίνονταιμε την απειλή των όπλων και όταναπειλούνται οι εφορευτικές επιτροπές.

Ο Σιμονένκο λίγο πριν τις εκλογέςδήλωσε ότι αποσύρει την υποψηφιό-τητά του. Επειδή, όμως, ήταν αργά, ηκεντρική εκλογική επιτροπή του Κιέ-βου δεν ενέκρινε την απόσυρση. Όλααυτά τα μπρος-πίσω, η έλλειψη απο-φασιστικότητας, η συμμετοχή στην κυ-βέρνηση Γιανουκόβιτς, η απώλεια τηςΚριμαίας και η μη συμμετοχή του με-γαλύτερου τμήματος του πληθυσμούστο Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ οδήγη-σαν σε ποσοστό 1,51%. Στις αρχέςΜαΐου ο Σιμονένκο δήλωσε ότι αν ήταναυτός πρόεδρος της Ουκρανίας θααπέσυρε αμέσως τα στρατεύματα απότις νοτιοανατολικές περιοχές τηςχώρας και χαρακτήρισε τις επιχειρή-σεις του στρατού ως πόλεμο εναντίοντου λαού. Ο εκτελών χρέη προέδρουΑλ. Τουρτσίνοφ απευθύνθηκε μετά απ’αυτές τις δηλώσεις στο υπουργείο ∆ι-καιοσύνης με την υπόδειξη να διερευ-νήσει τη συμμετοχή του Κ.Κ.ΟΥ. σεαποσχιστική δραστηριότητα. Το

υπουργείο ∆ικαιοσύνης δήλωσε τηνετοιμότητά του να προχωρήσει σε διε-ρεύνηση για την απαγόρευση τουΚ.Κ.ΟΥ αν υπάρξουν αποδείξεις για«εγκλήματα που έχουν σχέση με τηνκαταπάτηση της εδαφικής ακεραιότη-τας και της εθνικής ασφάλειας».

Ουκρανία – Ε.Ε.

Ο Π. Ποροσένκο απευθύνθηκε προςτους αξιωματούχους της Ε.Ε. ζητώνταςνα ανασταλεί η υπογραφή του οικονο-μικού σκέλους της συμφωνίας σύνδε-σης. Το Κίεβο θεωρεί ότι αν υπογραφείτο αμέσως επόμενο διάστημα θα δημι-ουργήσει τεράστια προβλήματα στηνουκρανική οικονομία. Την πληροφο-ρία αυτή την αναφέρει η «The WallStreet Journal” στηριζόμενη σε δικέςτης πηγές. Οι ευρωπαίοι αξιωματούχοιδηλώνουν ότι ο Ποροσένκο δεν αρνεί-ται να υπογράψει τη συμφωνία, αλλάζητάει κάποιο χρόνο και ότι ο ίδιος θαενημερώσει την Ε.Ε. για το πότε θαείναι έτοιμος για κάτι τέτοιο.

Η υπογραφή του οικονομικού σκέ-λους, θα έχει επιπτώσεις κυρίως στοναγροτικό τομέα, όπου η Ουκρανία θαυποχρεωθεί να μειώσει τις εξαγωγέςσιτηρών και ζάχαρης προς τις χώρεςτης Ε.Ε. Επίσης θα υπάρξουν συνέ-πειες στο βασικό εξαγώγιμο προϊόντης Ουκρανίας -τα μέταλλα και στουςτομείς των νέων τεχνολογιών, οιοποίοι είναι προσανατολισμένοι στηρώσικη αγορά. Η διάθεση γαλακτοκο-μικών προϊόντων τον τελευταίο μήνακαι λόγω της διένεξης με τη Ρωσία μει-ώθηκε κατά 12,5 εκατ. δολάρια. Ηαπώλεια παραδοσιακών αγορών θαοδηγήσει την ουκρανική παραγωγή σεκαταστροφή.

Ο νέος πρόεδρος της Ουκρανίας δενέχει άλλη επιλογή από την αποκατά-σταση των εμπορικών σχέσεων με τηΡωσία, τουλάχιστον αρχικά. Η Ε.Ε. απότην άλλη πιέζει την Ουκρανία να μει-ώσει τις σχέσεις της με τη Ρωσία καιπροτείνει κάποια χρηματοδότηση γιατον εκσυγχρονισμό της ουκρανικήςβιομηχανίας. Αυτή τη στιγμή οι εξαγω-γές προς τη Ρωσία αποτελούν το 25%του ουκρανικού ΑΕΠ. Αν και ο νέοςπρόεδρος δήλωσε ότι η «αντιτρομο-κρατική εκστρατεία εναντίον των απο-

σχιστών» θα συνεχιστεί, φαίνεται ότισκοπεύει να ξεμπλοκάρει το πάγωματων σχέσεων με το μεγάλο γείτονα, τηΡωσία.

Η κατάσταση της βιομηχανίας

Οι ολιγάρχες οι οποίοι βρίσκονταιαυτή τη στιγμή στην εξουσία επιθυ-μούν την πλήρη ιδιωτικοποίηση καιτυπικά και ουσιαστικά της ουκρανικήςβιομηχανίας. Ο εκτελών χρέη υπουρ-γού Οικονομικής Ανάπτυξης ΠάβελΣερεμέτα δήλωσε ότι η κυβέρνησησταματάει την κρατική χρηματοδότησητης βιομηχανίας και ελπίζει στις ιδιω-τικές επενδύσεις. Αυτή η εξέλιξη θαέχει ανυπολόγιστες συνέπειες γιαόλους τους κλάδους της βιομηχανίας.Φέτος, για παράδειγμα, η χρηματοδό-τηση των ανθρακωρυχείων θα είναι 1δισ. δολάρια. Χωρίς αυτά τα χρήματαείναι αδύνατη η λειτουργία τους.

Η στατιστική υπηρεσία της Ουκρα-νίας θεωρεί ότι το τελευταίο διάστημαοι δείκτες της βιομηχανίας είναι απότους χειρότερους μεταξύ των χωρώντης πρώην ΕΣΣ∆. Κάτω από την Ου-κρανία βρίσκονται πλέον δύο χώρες: ηΜολδαβία και το Τουρκμενιστάν.

Οι ταραχές στην Ανατολική Ουκρα-νία θα έχουν επιπτώσεις στην οικονο-μία της περιοχής. Το Ντονέτσκ και τοΛουγκάνσκ παράγουν το 15-16% τουΑΕΠ, ενώ το Χάρκοβο περίπου το 6%.Στα εδάφη των νοτιοανατολικών πε-ριοχών όπου γίνονται οι στρατιωτικέςεπιχειρήσεις βρίσκεται το 90% όλωντων μεταλλευτικών βιομηχανιών, περί-που 60% της χημικής βιομηχανίας καιτο 100% της αυτοκινητοβιομηχανίας.Η ασταθής πολιτική κατάσταση δενεπέδρασε ακόμη αποφασιστικά στηνοικονομία αυτών των περιφερειών. Ηόξυνση όμως των τελευταίων εβδομά-δων οπωσδήποτε θα φανεί στους οικο-νομικούς δείκτες του επόμενου τριμή-νου. Αυτό θα έχει επίδραση και στοσκέλος των εσόδων του κρατικού προ-ϋπολογισμού. Οι περιοχές του Ντο-νέτσκ και του Λουγκάνσκ δίνουν το 10-12% των εσόδων και το Χάρκοβο – το7-8% περίπου.

Μιχάλης Ρένεσης

Ο νέοςπρό-εδροςτης Ου-κρανίαςΠιοτρΠορο-σένκο.

ΟΥΚΡΑΝΙΑ

To μετέωρο βήματου «βασιλιά της σοκολάτας»


www.june4commemora-tion.org

Σπά μετον φό βο, τώ ρα

Ει κο σι πέ ντε χρό νια με τάτη σφα γή της ε ξέ γερ σης

στην Τιε ναν μέν στις 4 Ιου νίουτου 1989, κι νέ ζοι α κτι βι στέςκά νουν κά λε σμα στους πο λί -τες να σπά σουν το πέ πλο τουφό βου που προ σπα θεί να ε πι -βάλ λει το κα θε στώς, και τουςεν θαρ ρύ νουν να μι λή σουν α -νοι χτά για τα πραγ μα τι κά γε -γο νό τα. Να ση μειω θεί, ό τι κά -θε σχε τι κή δη μό σια συ ζή τη σηεί ναι α πα γο ρευ μέ νη, ε νώ τιςτε λευ ταίες η μέ ρες ε κα το ντά -δες α κτι βι στές και μπλό γκε ρςέ χουν συλ λη φθεί α πό τις αρ -χές στο πλαί σιο ε νός ευ ρύ τε -ρου σχε δίου κα τα στο λής τηςε λευ θε ρίας του λό γου.

www.pl-pl.facebook.com/krakow-przeciwigrzyskom

Ενά ντια στουςα γώ νες σας

Πε ρισ σό τε ροι α πό200.000 κά τοι κοι της

Κρα κο βίας συμ με τεί χαν τηνΚυ ρια κή στο δη μο ψή φι σμαπου έ γι νε σχε τι κά με την πρό -τα ση της πο λω νι κής κυ βέρ νη -σης να διε ξα χθούν στην πό ληοι χει με ρι νοί ο λυ μπια κοί α γώ -νες του 2022. Αψη φώ ντας τηνπρο πα γάν δα των κυ ρίαρ χωνΜΜΕ την κα τα ψή φι σαν με πο -σο στό 69,73%. Η εκ στρα τείαε νά ντια στους α γώ νες έ γι νεκυ ρίως δια δι κτυα κά, και ξε κί -νη σε α πό α κτι βι στές πολ λώνκοι νω νι κών κι νη μά των που α -ντι δρούν στην κερ δο σκο πία,την τσι με ντο ποίη ση, την πε ρι -στο λή των δι καιω μά των καιτην κα τα στο λή.

www.gureeskudago.net

Εί ναι στο χέ ρι μας

Συ νε χί ζο νται οι προ ε -τοι μα σίες δε κά δων βα -

σκι κών ορ γα νώ σεων για τηνμε γά λη κι νη το ποίη ση της ε πό -με νης Κυ ρια κής, ό που πε ρισ -σό τε ροι α πό 50.000 άν θρω ποιπρο βλέ πε ται να γρά ψουν ι στο -ρία συμ με τέ χο ντας στην αν -θρώ πι νη α λυ σί δα των 123 χι -λιο μέ τρων με τα ξύ της Πα -μπλό να και της Ντου ράν γκο. Ηκι νη το ποίη ση γί νε ται α πό τηνπρω το βου λία Gure Εsku Dago(εί ναι στο χέ ρι μας), που ξε κί -νη σε στις 8 Ιου νίου 2013 μεστό χο τη δη μιουρ γία μιας κοι -νω νι κής πλειο ψη φίας, η ο ποίαθα διεκ δι κή σει το δι καίω ματων Βά σκων να α πο φα σί ζουνοι ί διοι για τις ζωές τους.

∆η μή τρης Γκι βί σης[email protected]

στα

δίκτ

υα τ

ου κ

όσµο

υ

Οπολιτικός σεισμός που προκλή-θηκε στη Γαλλία μετά τα αποτε-λέσματα των ευρωεκλογών, θα

έχει ασφαλώς συνέπειες στη διαμόρ-φωση ενός νέου πολιτικού τοπίου. Ο δι-κομματισμός, έτσι όπως λειτουργούσετα τελευταία χρόνια, υπέστη δεινή ήττα,με το Σοσιαλιστικό Κόμμα να κατρακυλάαπό το 16,48% το 2009 στο χαμηλότεροαπό κάθε άλλη φορά ποσοστό 13,98%.Πιο μικρό και από το 14,3% που είχεπάρει ο Μισέλ Ροκάρ το 1994. Το κεν-τροδεξιό κόμμα UMP έχασε 866.000 ψή-φους σε σχέση με τις ευρωεκλογές του2009 και από το 27,6% έφθασε στο20,79%. Η ακροδεξιά, το Εθνικό Μέτωποαπό το 6% εκτινάχθηκε στο 24,5% κατα-κτώντας την πρώτη θέση. Η νίκη αυτή σεσυνδυασμό με την τεράστια αποχή (56%)συνιστούν εκρηκτικό μείγμα, που μπορείνα οδηγήσει τη χώρα σε πολιτική κρίσημε παρενέργειες στους θεσμούς τηςχώρας, επισημαίνουν αναλυτές.

Τα αποτελέσματα αυτά –ιδιαίτερα γιατο ΣΚ– δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. ΟιΓάλλοι είχαν προειδοποιήσει την κυβέρ-νηση. Οι όποιες προσδοκίες είχαν καλ-λιεργηθεί με την εκλογή των σοσιαλι-στών στη Γαλλία διαψεύστηκαν. Σήμεραο γάλλος πρόεδρος και ο πρωθυπουργόςτου Μανουέλ Βαλς επιμένουν στην ίδιαπολιτική, ψελλίζοντας κάτι για τηνανάγκη μιας οικονομικής πολιτικής πουθα ευνοεί την ανάπτυξη και τη δημιουρ-γία θέσεων εργασίας. Στην ουσία, όμως,η πολιτική τους παραμένει η ίδια, αυτήπου απομάκρυνε μεγάλο μέρος των ψη-φοφόρων από κοντά τους και από τιςκάλπες, όπως δείχνει η μεγάλη αποχή.

Η μεγαλύτερη αποχήστα λαϊκά στρώματα

Η δυσπιστία που εκφράστηκε με τηναποχή, είναι ακόμα μεγαλύτερη στουςψηφοφόρους των λαϊκών στρωμάτων:65% στους εργαζόμενους, 68% στους αυ-τοαπασχολούμενους, 69% στους άνερ-γους, σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτού-του IPSOS. Το ΣΚ πλήρωσε την κρίσηστη Γαλλία και την Ευρώπη. Χωρίς,όμως, το Μέτωπο της Αριστεράς να κα-ταφέρει να κερδίσει την εμπιστοσύνητων ψηφοφόρων, όπως συνέβη σε άλλεςχώρες κυρίως της Νότιας Ευρώπης με τακόμματα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, ταοποία συγκέντρωσαν υψηλά ποσοστά.Εκτός από την Ελλάδα με το υψηλό πο-σοστό του ΣΥΡΙΖΑ (26,7%), η Άλλη Αρι-στερά στην Ισπανία με το 18% (10% Ενω-μένη Αριστερά + 8% το νέο σχήμα Pode-mos, που ξεπήδησε από το κίνημα τωναγανακτισμένων). Και το 17%, βέβαια,της Πορτογαλίας (ΚΚ και Μπλόκο τηςΑριστεράς). Ένα άλλο ποσοστό του Με-τώπου της Αριστεράς στη Γαλλία που θαπλησίαζε το 11% αυτό των προεδρικώντου 2012 και όχι το 6,3% που συγκέν-τρωσε, μαζί με τη σταθεροποίηση τουκόμματος της γερμανικής Αριστεράς,Die Linke θα διαμόρφωναν μια άλλη ει-κόνα.

Το Μέτωπο της Αριστεράς

Το Μέτωπο της Αριστεράς κατάφερεβέβαια να αυξήσει ελάχιστα τις ψήφουςτου σε σύγκριση με τις ευρωεκλογές του

2009 χάνοντας, ωστόσο, μια έδρα στο ευ-ρωκοινοβούλιο. ∆εν κατάφερε, όμως, ναπλησιάσει το ποσοστό που προέβλεπανοι δημοσκοπήσεις (από 7% μέχρι 10% μεανοδικές τάσεις).

Οι Οικολόγοι κατόρθωσαν να συγκεν-τρώσουν 8,9%, το μισό σε σύγκριση μετο 16,28% του 2009. Το ποσοστό αυτόπου πήραν θεωρείται ικανοποιητικό,γιατί μετείχαν αρχικά στην κυβέρνησητων σοσιαλιστών, μετά τις δημοτικέςαποχώρησαν, υποστηρίζοντας ωστόσοσε ορισμένες περιπτώσεις την κυβέρ-νηση.

Η πολιτική τους αυτή είχε προκαλέσεισοβαρές εσωτερικές τριβές. Το πλέονπροβεβλημένο στέλεχός του ο ΝτανιέλΚον Μπεντίτ δεν μετείχε στα ψηφοδέλ-τια, μετά από αρκετά χρόνια εκλογήςτου στο Ευρωκοινοβούλιο και ο ΖοζέΜποβέ είχε περιοριστεί στη θέση του συ-νυποψήφιου με τη γερμανίδα Σκα Κέλεργια την προεδρία της Κομισιόν η οποίαείχε το προβάδισμα.

Το ερώτημα παραμένει: γιατί το Μέ-τωπο της Αριστεράς δεν καταφέρνει ναεκφράσει τη δυσαρέσκεια και το θυμότων εργαζομένων και της νεολαίας καινα κερδίσει ένα μεγαλύτερο ποσοστότων ψηφοφόρων, τι στιγμή μάλιστα πουήταν το μόνο πολιτικό σχήμα που είχεεπεξεργαστεί μια ολοκληρωμένη πολι-

τική για τη ρήξη με την πολιτική της λι-τότητας και την επανοικοδόμηση της Ευ-ρώπης των εργαζομένων και των λαών;

Ευρωσκεπτικιστές -φιλοευρωπαίοι

∆έκα χρόνια μετά την απόρριψη τηςευρωπαϊκής συνταγματικής συνθήκης το2005 δεν έγινε καμία σοβαρή συζήτησηστα ΜΜΕ, τα οποία προσπάθησαν να πε-ριορίσουν τη συζήτηση και την αντιπα-ράθεση ανάμεσα στις δύο μεγάλες κατη-γορίες, τους ευρωσκεπτικιστές και τουςφιλοευρωπαίους. Μια συζήτηση πουτροφοδοτούσε την απλή και κατανοητήπροπαγάνδα του Εθνικού Μετώπου γιαμια Ευρώπη που δε σέβεται τη θέλησητων λαών, συνώνυμη της γραφειοκρα-τίας, μακριά από τις ανάγκες των αν-θρώπων, που ψηφίζει τις οδηγίες και τιςρυθμίσεις που επιβάλλονται στις χώρεςτης ΕΕ παραβιάζοντας την ανεξαρτησίατους.

Το Μέτωπο της Αριστεράς δεν κατά-φερε να παρέμβει δυναμικά και να δια-μορφώσει μια νέα κατάσταση. Και αυτόοφείλεται και στο ότι άργησε να μπειστον προεκλογικό αγώνα των ευρωε-κλογών. Οι διαφορές απόψεων καιστρατηγικής στις δημοτικές εκλογέςέπαιξαν αρνητικό ρόλο, όπως φάνηκεκαι στα αποτελέσματα της 25ης Μαρ-τίου.

Ο Κριστιάν Πικέ

Ο Κριστιάν Πικέ, ένας από τους πρω-τεργάτες της συγκρότησης του Μετώπουτης Αριστεράς, εκπρόσωπος της Ενωμέ-νης Αριστεράς, λίγο πριν τις ευρωεκλο-γές, με επιστολή του προς τις άλλες δυ-νάμεις του Μετώπου απέσυρε τους υπο-ψήφιους της συλλογικότητάς του από τοψηφοδέλτιο του Μετώπου της Αριστε-ράς και ταυτόχρονα αναφέρθηκε στηνκακή κατάσταση που επικρατούσε στοεσωτερικό του Μετώπου που «μοιάζειόλο και περισσότερο με μεθυσμένο κα-ράβι, χωρίς λόγο που να πείθει». Στη συ-νέχεια αναφέρθηκε στη λογική που επι-κρατεί για την επιβολή του ισχυρότερουώστε να αλλάξουν οι συσχετισμοί στουςκόλπους της αριστεράς. Στη διαμάχηαυτή δεν έλειψαν οι δημόσιες επιθέσειςμε χαρακτηρισμούς που θύμιζαν άλληεποχή. Σύμφωνα με τον Κριστιάν Πικέ η«αναφορά στην επιδίωξη μιας άλληςπλειοψηφίας και μιας άλλης κυβέρνη-σης δεν είναι παρά το άλλοθι για τηνπροώθηση της καταστροφικής πολιτι-κής της εγκατάλειψης του στόχου τηςενότητας όλων των αριστερών δυνά-μεων».

Ο Κριστιάν Πικέ καλεί τις άλλες δυνά-μεις του Μετώπου να συζητήσουν τα πο-λιτικά προβλήματα τώρα, μετά τις εκλο-γές, και να χαράξουν από κοινού μια νέαπορεία. Την ίδια άποψη εξέφρασε και ογραμματέας του Γαλλικού ΚΚ ΠιερΛοράν, καθώς και οι άλλες συνιστώσες.Το μεγάλο στοίχημα του Μετώπου τηςΑριστεράς είναι αν θα καταφέρει να ξα-ναβρεί τη δυναμική που φάνηκε να έχειμε το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλο-γών του 2012.

Μ. Κ.

ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ

Εκρηκτικό μείγμα η αποχήκαι η νίκη Λεπέν

«Όταν είμαστε με την αριστερά, είμαστεστο πλευρό των εργαζομένων»

Ένα άλλο ποσοστό τουΜετώπου της Αριστεράςστη Γαλλία που θαπλησίαζε το 11% αυτότων προεδρικών του2012, μαζί με τησταθεροποίηση της DieLinke θα διαμόρφωνανμια άλλη εικόνα.

“

1144 Η ΕΠΟΧΗ 1 Ιουνίου 2014∆ΙΕΘΝΗ

Ηαδιαμφισβήτητη νίκη του ∆ημοκρατικούΚόμματος υπό την ηγεσία του Ρέντσι με40,8% στις ευρωεκλογές και η επιτυχία

της αριστεράς, η οποία επανεμφανίζεται και κα-τορθώνει να ενταχθεί με 3 βουλευτές (Φούρφαρο,Μαλτέζε, Φορέντσα) στο ευρωπαϊκό κοινοβού-λιο, με το ψηφοδέλτιο «Η Άλλη Ευρώπη με τονΤσίπρα», αλλάζει ριζικά το μετεκλογικό τοπίοστην Ιταλία. Το ∆ημοκρατικό Κόμμα κατόρθωσενα συγκεντρώσει το μεγαλύτερο μέρος τωνψήφων της υπό διάλυση δεξιάς και μεταλλάσσε-ται πλέον ξεκάθαρα σε ένα νέο χριστιανοδημο-κρατικό κόμμα. Αν υπάρχει ένα κομμάτι αριστε-ράς στο ∆ημοκρατικό Κόμμα, δεν πηγαίνει πέρααπό την ομάδα Τσιβάτι, η οποία θα πρέπει νααποφασίσει αν έχει ακόμα λόγο ύπαρξης σε ένασαφώς δεξιό κόμμα ή αν θα πρέπει να συμμετά-σχει στην ανασυγκρότηση της αριστεράς, πουβρίσκεται ήδη σε εξέλιξη μέσα από το ψηφοδέλ-τιο της «Άλλης Ευρώπης». Σύμφωνα με τηΜπάρμπαρα Σπινέλι «σε μια Ευρώπη όπου υπάρ-

χει μια σοβαρή κριτική στις πολιτικές λιτότητας, ένα ψηφοδέλτιο σαν το δικόμας θα είχε ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία αν δεν υπήρχε η σιωπή του Τύπου τουςπρώτους μήνες». Ο Μάρκο Ρεβέλι αναφέρεται σε «ένα μικρό θαύμα» και υπο-γραμμίζει το καλό αποτέλεσμα στις μεγάλες πόλεις και μεταξύ των νέων. «Κα-τορθώσαμε να πείσουμε ότι είναι δυνατό να υπάρξει μια αριστερά», προσθέτει.Και συνεχίζει: «Τώρα αρχίζει μια πορεία στην Ευρώπη και στην Ιταλία, όπουυπάρχει τεράστια ανάγκη μιας αξιόπιστης αριστεράς».

∆ιεργασίες στην αριστερά

Εδώ και μήνες οι Τσιβάτι, Λαντίνι και Ροντοτά συμμετέχουν σε συζητήσειςγια την ανασύσταση της αριστεράς και την πιθανότητα δημιουργίας ενός νέουαριστερού υποκειμένου. Επίσης, η αποτυχία του Γκρίλο να ξεπεράσει τον Ρέν-τσι σε ποσοστά στις ευρωεκλογές ενδέχεται να πυροδοτήσει εξελίξεις ακόμηκαι εντός του «Κινήματος 5 Αστέρων», με περαιτέρω διαφοροποίηση της αρι-στερής πτέρυγας του Κινήματος, π.χ. του δημάρχου της Πάρμα Πιτσαρότι, πουέχει έρθει συχνά σε αντιπαράθεση με τον Γκρίλο.

Αυτό που θα ξεκαθαρίσει τις προσεχείς μέρες θα είναι πόσοι από τους αρχι-κούς συμμετέχοντες στο εγχείρημα της «Άλλης Ευρώπης» θα συνεχίσουν προ-χωρώντας στο εγχείρημα της δημιουργίας του νέου πολιτικού υποκειμένου.Συγκεκριμένα, υπάρχουν διαφωνίες μέσα στην ηγετική ομάδα του κόμματος«Αριστερά και ∆ημοκρατία», κυρίως ανάμεσα σ’ αυτούς που εξαρχής δεν ήθε-λαν τη δημιουργία ενός ιταλικού Σύριζα, και προτιμούν να καθίσουν στα έδρανατου Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος και όχι στα έδρανα της ΕυρωπαϊκήςΑριστεράς στην Ευρωβουλή. Ο Νίκι Βέντολα, που πάντοτε αλλοιθώριζε προςτην πλευρά του Ρέντσι και του Σουλτς, αλλά αναγκάστηκε από το συνέδριό τουνα ενταχθεί στο ψηφοδέλτιο η «Άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα», σύμφωνα μεπληροφορίες προτίθεται να υπερψηφίσει στη Γερουσία τα 80 ευρώ στο μισθότων χαμηλών εισοδημάτων, που στόχο έχουν να εξαπατήσουν τους εργαζομέ-νους και να αποτραβήξουν το βλέμμα από τις πολιτικές επισφάλειας και ελα-στικής εργασίας που επιβάλλει ο Ρέντσι.

Το δίλημμα του Νίκι Βέντολα

Οι τελευταίες δηλώσεις του Νίκι Βέντολα από το Μπάρι μοιάζουν να επιβε-βαιώνουν την πρόθεσή του να στηρίξει τον Ρέντσι: «Αυτή είναι η στιγμή να προ-καλέσουμε θετικά τον Ρέντσι, που είναι σήμερα ο ισχυρότερος ευρωπαϊκός ηγέ-της και που η σχέση του με τη χώρα είναι εντελώς ειδυλλιακή. Τώρα είναι σεθέση να πλήξει τη λέσχη της λιτότητας. Πρέπει να τον ενθαρρύνουμε».

Η Ιλεάνα Πιατσόνι, βουλευτίνα του κόμ-ματος «Αριστερά και Ελευθερία», αναρωτιέ-ται: «Ο Ρέντσι θα κυβερνήσει μέχρι το 2018.Πρέπει να είμαστε αντιπολίτευση, αλλά καινα διατηρούμε το προφίλ του συμμάχου;Πρέπει να είμαστε προκατειλημμένοι και ναλέμε όχι σε κάθε μεταρρύθμιση σ’ αυτή τηχώρα;» Σ’ αυτό το πλαίσιο, είναι το λιγότεροπαράξενη η απάντηση σε συνέντευξη στην«Corriere della Sera» του πρώην ηγέτη τηςΚεντροαριστεράς και πρώην μέλους τουΙΚΚ, Βάλτερ Βελτρόνι (που κατά τα λεγό-μενά του δεν υπήρξε ποτέ κομμουνιστής).Σε ερώτηση εάν ο Αλφάνο (Νέα Κεντροδε-ξιά) θα επιστρέψει στον Μπερλουσκόνι ή θαπαραμείνει σύμμαχος του ∆ημοκρατικούΚόμματος, απαντά: «Είμαι ευχαριστημένοςπου τόσο ο Βέντολα όσο και ο Αλφάνο ξε-πέρασαν το ποσοστό εισόδου στην Ευρω-βουλή». Καμία αναφορά στην «Άλλη Ευ-ρώπη», ούτε καν στον Αλέξη Τσίπρα. Είναιάραγε τυχαίο;

Τόνια Τσίτσοβιτς

ΙΤΑΛΙΑ

Μεγάλη νίκητου ∆ημοκρατικούΚόμματος

Ο Νίκι Βέντολα εμφανίζειπρόθεση να στηρίξει τοΡέντσι.

Κατορθώσαμε ναπείσουμε ότι είναιδυνατό να υπάρξειμια αριστερά. Τώρααρχίζει μια πορείαστην Ευρώπη καιστην Ιταλία, όπουυπάρχει τεράστιαανάγκη μιαςαξιόπιστηςαριστεράς.

“

Αν πει κάποιος ότι το ποτήριείναι μισοάδειο, σίγουρα βλέπειτη μεγάλη άνοδο της ακροδεξιάςπου σημειώθηκε σε πολλέςχώρες στις ευρωεκλογές πουέγιναν την προηγούμενη Κυ-ριακή. Το ποτήρι μισογεμάτοβλέπουν αυτοί που ιδεολογικάανήκουν στην αριστερά, που καιαυτοί έχουν το δίκιο τους καθώςσε έξι χώρες, της Ελλάδας συμ-περιλαμβανόμενης, η αριστεράόντως κατέγραψε πρωτοφανήάνοδο. ∆εν χρειάζεται, ωστόσο,κάποιος να ανήκει στο μεσαίοχώρο για να δει ολόκληρο το πο-τήρι.

Αρκεί η στοιχειώδης κοινωνική-πολιτική οπτική για να συμφω-νήσει με τον αρθρογράφο της

ισπανικής εφημερίδας «El Mundo»:«Προφανώς έγινε σαφές στους πολιτι-κούς ηγέτες στην Ευρώπη ότι η ΕΕ χρει-άζεται αλλαγή πορείας. Οι πολίτες θαπρέπει να εμπιστευτούν και πάλι την ΕΕκαι να βλέπουν τις Βρυξέλλες με δια-φορετικά μάτια. Πέντε χρόνια οικονο-μικής κρίσης με περικοπές, επιχειρή-σεις διάσωσης και γενικευμένης φτώ-χειας κλόνισαν την εμπιστοσύνη. Η ΕΕδεν μπορεί να συνεχίσει να είναι ο απο-διοπομπαίος τράγος για εκείνους τους

πολιτικούς που θέλουν να δικαιολογή-σουν αντιδημοφιλή μέτρα στις χώρεςτους. Θα πρέπει επίσης να απαλλαγείαπό το ίματζ του μπαμπούλα που έχεισε πολλές χώρες». Η άποψη του ισπα-νού αρθρογράφου επιβεβαιώνεται καιμε όσα είπε σε συζήτηση στη γερμανικήτηλεόραση ο πρώην πρόεδρος του γερ-μανικού κόμματος της Αριστεράς (DieLinke), Όσκαρ Λαφοντέν: «Η επιτυχίατης Μαρίν Λε Πεν είναι και αποτέλεσματης λανθασμένης πολιτικής της κυβέρ-νησης Μέρκελ».

Πέρα όμως από την αύξηση των πο-σοστών των κομμάτων της Αριστεράς,σε ορισμένες χώρες, και την εντυπω-σιακή άνοδο της ακροδεξιάς, ένα νέοφαινόμενο καταγράφεται σ’ αυτές τιςεκλογές. Τα πάσης φύσεως κόμματαδιαμαρτυρίας ή κινήματα ή όπως θέλεικάποιος να τα ονομάσει. Τα χαρακτηρι-στικά παραδείγματα είναι δύο: Το κί-νημα «Μπορούμε» (Podemos) στηνΙσπανία και η «Φεμινιστική Πρωτοβου-λία» στην Σουηδία.

«Μπορούν» οι Ισπανοί;

Γεννήθηκε από το «Κίνημα των πλα-τειών» πριν από τέσσερα χρόνια, κατε-γράφη στα επίσημα πολιτικά κατάστιχαμόλις πριν από τρεις μήνες, αφού είχεπροηγηθεί έντονος εσωτερικός διάλο-γος αναφορικά με το αν θα έπρεπε να

Έως ότου οι ευρωπαίοι πολίτες βρουν στέγη στηνοποία θα έχουν ενεργό ρόλο, λόγο και συμμετοχή,τα κινήματα της λογικής “θα βρω την πορεία μουκαθ’ οδόν” θα αποκτούν όλο και περισσότεροπολιτικό χώρο.

“

Στη Βρετανία, η εκλογική επιτυχίατου δεξιού ευρωσκεπτικιστικούUKIP, το οποίο προτάσσει πολι-

τικές πρόσβασης στο κράτος πρόνοιαςκαθώς και άσκησης δικαιωμάτων στη-ριζόμενες στο χωρικό διαχωρισμό καιβάση της χώρας προέλευσης των αν-θρώπων, αποτελεί μία πολιτική αποδο-κιμασίας της Ευρωπαϊκής Ένωσηςκαθώς και του Συντηρητικού Κόμματοςστη Βρετανία.

Ο πολιτικός λόγος και οι θέσεις τουUKIP αποτελούν ένα αμάλγαμα νεοφι-λελεύθερων πολιτικών που προτάσ-σουν την ελευθερία στις δράσεις τουχρηματοπιστωτικού καθώς και του εμ-

πορικού κεφαλαίου, γι’ αυτό άλλωστεκαι τάσσεται υπέρ του ελεύθερου εμπο-ρίου. Τις θέσεις του το UKIP τις συν-δυάζει με θέσεις προστατευτισμού ωςπρος την αγορά εργασίας. Ο λόγος τουUKIP αποτελεί κυρίως έκφανση τωνσυμφερόντων του City του Λονδίνου, τασυμφέροντα του οποίου απειλούνταιυπέρ των χρηματαγορών της Φρανκ-φούρτης από την Ευρωπαϊκή Επιτροπήκαι τη Γερμανία.

Άνοδος αλλά όχι πρωτιά

Το Εργατικό Κόμμα, έχοντας πραγμα-τοποιήσει μια προοδευτική στροφή και

ΑΓΓΛΙΑ

Θετικός απολογισμός για το Εργατικό και το Πράσινο Κόμμα

Ο ηγέτης του Εργατικού Κόμματος, Εντ Μίλιμπαντ.


παίξει θεσμικό ρόλο κατεβαίνονταςστις εκλογές ή να παραμείνει ένα δυνα-μικό κίνημα. Τελικά, την περασμένηΚυριακή έγινε το τέταρτο κόμμα τηςχώρας, συγκεντρώνοντας ποσοστό 8%και περίπου 1,2 εκατομ. ψήφους καιβάζοντας πολύ γερά θεμέλια για τιςβουλευτικές εκλογές που θα γίνουν στηχώρα το 2015. Κανένας δεν μπορεί ναπει με βεβαιότητα τι ακριβώς είναι τοPodemos. «Γεννηθήκαμε πρακτικά στοδρόμο», δήλωσε σε ξένους δημοσιογρά-

φους ο 30χρονος Ινίγο Ερεχόν, διδά-κτωρ πολιτικών επιστημών στο Πανεπι-στήμιο της Μαδρίτης και υπεύθυνος τηςεκστρατείας του κόμματος. «Μέχριστιγμής είμαστε μια ομάδα, όχι ένακόμμα. Τώρα πρέπει να ξεκινήσει η δια-δικασία συγκρότησής μας σε πολιτικόκόμμα». Μέχρι τώρα οι αποφάσεις λαμ-βάνονταν με ομοφωνία, εκπρόσωποιδεν υπήρχαν ή εναλλάσσονταν συνεχώςγια να αποφεύγονται οι προσωπικοί αν-ταγωνισμοί και τα μέλη της ομάδας

απέρριπταν την αντιπροσωπευτική δη-μοκρατία. Άτυπος επικεφαλής είναι οΠάμπλο Ιγκλέσιας, καθώς μπορούσε ναπροβάλει τις θέσεις του κινήματος απότην εκπομπή του στην τηλεόραση. Αλλάαυτό μπορεί να αλλάξει.

Σουηδοί Φεμινιστές

Αντίθετα με τους Ισπανούς, η «Φεμι-νιστική Πρωτοβουλία» στη Σουηδίαπήρε ψηφοφόρους από το κόμμα τηςΑριστεράς αλλά τους κράτησε με σαφή-νεια στον χώρο της αριστεράς. Η δυνα-μική αρχηγός του, Γκούρτρουντ Σίμαν,ήταν η πρώην πρόεδρος της «Αριστε-ράς». Ήταν αυτή που παρέλαβε τοκόμμα στο όριο του «μπαίνει δεν μπαί-νει στη βουλή» 4% και το εκτίναξε στο12%, κατά περιόδους, μάλιστα, σε δη-μοσκοπήσεις έφθανε ακόμα και στο17%. Την περασμένη Κυριακή έκανε τηδεύτερη έκπληξη αυτών των εκλογών.Επικεφαλής του ψηφοδελτίου της ήτανμία Ρομά και με ξεκάθαρες θέσεις ανα-φορικά με την Ευρωπαϊκή Ένωση, τηνισότητα και τα δικαιώματα κατάφεραννα πάρουν το 5,3% των ψήφων, αφή-νοντας την «Αριστερά» στο 6,3%.

Τώρα είναι που το κόμμα της «Αρι-στεράς» πρέπει πραγματικά να ανα-σκουμπωθεί διότι, σύμφωνα με αναλυ-τές, δεν έχασε ψήφους μόνο προς τοκόμμα της πρώην αρχηγού του αλλά καιπρος το «Κόμμα του Περιβάλλοντος».

Το κόμμα που έκανε πρώτου μεγέθουςέκπληξη και με το 15,3% που συγκέν-τρωσε ήρθε στη δεύτερη θέση μετά τουςΣοσιαλδημοκράτες (24,4%). Έως τονΣεπτέμβριο οπότε θα διεξαχθούν οιβουλευτικές εκλογές, το ΣοσιαλιστικόΜπλοκ, όπως αποκαλείται στη Σουηδία,δηλαδή οι Σοσιαλδημοκράτες και η Αρι-στερά αναμένεται να έρθουν σε συμφω-νία για επιμέρους θέματα, προκειμένουη «σοσιαλιστική» κυβέρνηση που θαπροκύψει να μην εξαρτάται από τηνψήφο στη βουλή των μη προβλέψιμωνΠράσινων. Στους Πράσινους δείχνει ναπήγε ένα μεγάλο ποσοστό ψηφοφόρωνπου στις προηγούμενες ευρωεκλογέςείχαν στείλει δύο «Πειρατές» στο ευρω-κοινοβούλιο και τώρα εξαφάνισαν τοκόμμα από τον πολιτικό χάρτη.

Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπεικάποιος να θεωρεί ότι τέτοιου είδουςκομματικοί σχηματισμοί είναι πρόσκαι-ροι και ότι δεν θα έρθουν να αντικατα-στήσουν ή στην αρχή, τουλάχιστον, νασυμπληρώσουν, το πολιτικό σκηνικό μετους δύο κύριους άξονες, Μετριοπαθείς– Σοσιαλδημοκράτες, γύρω τους μικρό-τερα ομοειδή κόμματα και κάπου στηνάκρη κάποιον αριστερό σχηματισμό, τοσκηνικό δηλαδή που κυριαρχεί στην Ευ-ρώπη από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμοκαι μετά. Έως ότου οι ευρωπαίοι πολί-τες βρουν στέγη στην οποία θα έχουνενεργό ρόλο, λόγο και συμμετοχή, τα κι-νήματα της λογικής «θα βρω την πορείαμου καθ’ οδόν» θα αποκτούν όλο καιπερισσότερο πολιτικό χώρο.

Νίκος Σερβετάς

αρθρώνοντας ένα φιλολαϊκό προγραμ-ματικό λόγο, αποκόμισε κέρδη στιςεκλογές αυτές καθώς αύξησε το εκλο-γικό του ποσοστό κατά 9,2% φτάνονταςσυνολικά στο 24,43%. Η αύξηση αυτήοδήγησε στην απόκτηση επτά επιπρό-σθετων εδρών στο νέο ευρωκοινοβού-λιο, ανεβάζοντας τους ευρωβουλευτέςτου Εργατικού Κόμματος στους είκοσιαπό δεκατρείς που είχε εκλέξει το 2009.Η μη κατάκτηση της πρώτης θέσης απότο Εργατικό Κόμμα, όμως, αποτελείαποτυχία, η οποία οφείλεται περισσό-τερο στο γεγονός ότι το κόμμα αυτό δενεπικέντρωσε την κριτική του στο UKIP,αλλά στον βρετανό συντηρητικό πρω-θυπουργό Ντέιβιντ Κάμερον, καθώς καιστους φιλελευθέρους δημοκράτες πουσυμμετέχουν στην συντηρητική κυβέρ-νηση στη Βρετανία. Επιπρόσθετα, τοΕργατικό Κόμμα αποφάσισε να μη ρίξεισε αυτήν την εκλογική μάχη τον προ-γραμματικό του λόγο καθώς και το σχέ-διο του για τη διακυβέρνηση της χώρας.Τις επεξεργασίες του αυτές, μεταξύ τωνοποίων είναι οι θέσεις του κόμματος γιαπρο-διανομή και αύξηση των μισθώντου ιδιωτικού τομέα, ο Εντ Μίλιμπαντέχει ως στόχο να τις αναδείξει κατά τιςεπερχόμενες βουλευτικές εκλογές. Οιεπιλογές αυτές, καθώς και το γεγονόςότι οι ευρωεκλογές αποτελούν προνο-μιακό χώρο ανάδειξης του ευρωσκεπτι-κισμού, ο οποίος με την πολλαπλότητατων μορφών του παραμένει ηγεμονικόςστην Βρετανία, αφαίρεσαν τη δυνατό-τητα από το Εργατικό Κόμμα να ανα-

δεχθεί σε πρώτο κόμμα στην Βρετανία. Στα θετικά στοιχεία του εκλογικού

αποτελέσματος των ευρωεκλογών του2014, είναι η διατήρηση του σημαντικούποσοστού το οποίο είχε λάβει και στιςπροηγούμενες ευρωεκλογές το ΠράσινοΚόμμα της Αγγλίας και Ουαλίας. ΤοΠράσινο Κόμμα απόσπασε το 6,92%των ψήφων, σημειώνοντας μικρήκάμψη της επιρροής του, της τάξης του0,9%, αυξάνοντας, όμως, τους εκπρο-σώπους του στο ευρωκοινοβούλιο απόδύο που ήταν το 2009 σε τρεις το 2014.Το Πράσινο Κόμμα στην Αγγλία καιΟυαλία είναι ίσως το πιο αριστερόκόμμα που υπάρχει στο πλαίσιο του Ευ-ρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος και στοπαρελθόν τα μέλη του έχουν αποτελέσειτους πιο σκληρούς επικριτές του Ντα-νιέλ Κον-Μπεντίτ. Ιδιαίτερη σημασίαέχει το γεγονός ότι οι Βρετανοί Πράσι-νοι αναδείχθηκαν σε τέταρτο κόμμα,υποσκελίζοντας τους Φιλελεύθερους∆ημοκράτες στην Βρετανία.

Φιλελεύθερη κεντροαριστερά

Η ήττα των Φιλελεύθερων ∆ημοκρα-τών, οι οποίοι κατετάγησαν πέμπτοιστην Βρετανία, λαμβάνοντας μόλις μιαέδρα στο νέο ευρωκοινοβούλιο, ενώαπώλεσαν δέκα έδρες τις οποίες είχαν,καταδεικνύει για μια ακόμη φορά ότι ηκεντροαριστερά η οποία συντάσσεται μετις πολιτικές λιτότητας και το νεοφιλε-λευθερισμό στην Ευρώπη, αποτελεί τοναδύναμο κρίκο του πολιτικού συστήμα-

τος. Οι βρετανοί Φιλελεύθεροι ∆ημο-κράτες, ενώ ήταν μέλη της φιλελεύθε-ρης ομάδας στο ευρωκοινοβούλιο, απο-τελούσαν ένα κατεξοχήν κεντροαρι-στερό κόμμα. Έχοντας εγκαταλείψει τιςθέσεις τους αυτές μετεκλογικά τονΜάιο του 2010, προκειμένου να συμμε-τέχουν στην κυβέρνηση με το Συντηρη-τικό Κόμμα, αποτελούν το μεγάλο χα-μένο των ευρωεκλογών καθώς και τωντοπικών εκλογών που διεξήχθησαν ταυ-τόχρονα. Εάν συνυπολογίσει κανείς ότιοι ευρωεκλογές αποτελούσαν μέχριπρότινος προνομιακό πεδίο για τουςβρετανούς φιλελεύθερους καθώς αντ-λούσαν οφέλη από την ξεκάθαρη φιλο -ΕΕ στάση τους, η ήττα τους αυτή απο-κτάει ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα.

Επιτυχία για την αριστερά αποτελείκαι η εκλογή ενός ακόμη ευρωβουλευτήαπό το Σιν Φέιν στην Βόρεια Ιρλανδία,ανεβάζοντας τον αριθμό των ευρωβου-λευτών του κόμματος αυτού σε τέσσε-ρις, συνολικά, στην δημοκρατία της Ιρ-λανδίας και την Β. Ιρλανδία του Ηνωμέ-νου Βασιλείου.

Το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα,που έχουν συγκροτήσει αριστεροί συν-δικαλιστές διατήρησε την μικρή τουεκλογική δύναμη, λαμβάνοντας 0,5%ενώ η καμπάνια των ριζοσπαστών συν-δικαλιστών «Όχι στην ΕΕ» (NO2EU),απώλεσε την εκλογική του δύναμη εξαι-τίας της προοδευτικής στροφής του Ερ-γατικού Κόμματος.

Βαγγέλης Κυζηράκος

ΠΟΛΛΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΠΛΑΝΩΝΤΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Εκλογές εκπλήξεωνΤο επιτελείοτης ΦεμινιστικήςΠρωτοβουλίας.

ΑΓΓΛΙΑ

Θετικός απολογισμός για το Εργατικό και το Πράσινο Κόμμα

Το γεγονός ότι οιευρωεκλογέςαποτελούν προνομιακόχώρο ανάδειξης τουευρωσκεπτικισμού, οοποίος με τηνπολλαπλότητα τωνμορφών του παραμένειηγεμονικός στηνΒρετανία, εξασθένισαντη δυνατότητα από τοΕργατικό Κόμμα νααναδεχθεί σε πρώτοκόμμα στην Βρετανία.

“


Του Μάκη Κουζέλη

Μισό εκατομμύριο κόσμος ψήφισετη Χρυσή Αυγή στις ευρωεκλο-γές. Κοντά εκατό χιλιάδες πεί-

στηκαν για αυτή τους την «εκπροσώ-πηση» στο διάστημα που μεσολάβησεαπό τις βουλευτικές, στο διάστημα πουη ναζιστική ηγεσία πέρασε τις πύλες τουΚορυδαλλού με βαριές και ορατά τεκμη-ριωμένες ποινικές κατηγορίες και τα κα-νάλια γίνανε προσεκτικότερα με το χάδιστη συμμορία.

Επέλεξε την άρνησητης δημοκρατίας

Το μισό αυτό εκατομμύριο κόσμοςείδε, ξέρει, επέλεξε. Επέλεξε το βήματης χήνας και το χιτλερικό χαιρετισμό,την αποβλακωτική υποταγή για εξοικο-νόμηση σκέψης, τους «έξω από τα δόν-τια» μπρατσωμένους. Επέλεξε τη συνθη-ματική κοινοτοπία των προκαταλήψεωναντί για την κριτική, την κονσέρβα τουστερεότυπου αντί για τη μελέτη, τη χυ-δαιολογία αντί για το επιχείρημα. Επέ-λεξε εκεί να διοχετεύσει την απόγνωσηκαι να απωθήσει την άγνοιά του, για ναεκδικηθεί τον (ναι: αστικό) πολιτισμόπου τον περιβάλλει και στον οποίο δενσυμμετέχει, για να δείξει την απέχθειάτου για ό,τι ηθικά ισχυρότερο και απαι-τητικό, για να οργανώσει το μίσος τουγια κάθε τι «άλλο» και εν τέλει για τονεαυτό του, για να φαντασιωθεί αυτο-ικα-νοποιούμενος πως τιμωρεί τους πολιτι-κούς, τα κόμματα και πως πολεμά τονκομμουνισμό. Επέλεξε την άρνηση τηςδημοκρατίας.

Μισό εκατομμύριο δέχτηκε να μπειστις γραμμές της ναζιστικής παρέλασης,να συντονιστεί με τα συνθήματα, τιςιαχές και το βήμα. ∆έχτηκε να διακινή-σει σταυρωμένα ψηφοδέλτια, να ακούσεικαι να θαυμάσει, ίσως και να διαδώσει,το υστερικό μήνυμα-χειρονομία του προ-φυλακισμένου αρχηγού της συμμορίας.Κυριολεκτικά στρατολογούν δίπλα μαςοι ναζιστές. Στη μηχανή αφανισμού εν-τάσσουν τους ψηφοφόρους που κέρδι-σαν. Παίρνουν και εκτελούν εντολές.Μόνο το ΚΚΕ καταγράφει μεγαλύτερηαπόσταση μεταξύ εκλεγμένων και «επι-λαχόντων» ευρωβουλευτών – και το ΚΚΕείναι γνωστό για αυτή του τη δυνατότηταοργανωμένης και πειθαρχημένης σταυ-ροδοσίας. Ούτε το ΚΚΕ όμως δεν στελέ-χωνε την πρώτη Κυριακή με τέτοια πλη-ρότητα τα εκλογικά τμήματα με κομμα-τικούς αντιπροσώπους. Οι «παραστρα-τημένοι» έχουν μπει στους λόχους.

Μα μισό εκατομμύριο φασίστες; Ναι,

μισό εκατομμύριο υποστηρικτές ενόςπρωτόγονα ναζιστικού σχήματος πουδιαθέτει ήδη τον απαιτούμενο πυρήνατης συμμορίας και κινείται να συγκροτή-σει κίνημα. Συμμορία και κίνημα – όπωςαπαιτεί το γνήσιο εθνικοσοσιαλιστικόπρότυπο. Όχι τώρα, εδώ και καιρό. Τονκόσμο τον κινητοποιούσαν στρατολο-γώντας τον ήδη την εποχή των επιθέ-σεων στις πλατείες, τα πάρκα και τιςλαϊκές αγορές. Ήδη συναρμολογώνταςτην ψευδο-ρητορική που ξεπατίκωσαναπό τους Γκαιμπελικούς προγόνους τους(τους μόνους γνήσιους) με βρυχηθμούςπερί των πανούργων εβραίων, τοκογλύ-φων, πλουτοκρατών αλλά και των μια-σμάτων του ισλάμ, της μετανάστευσης,της ελεύθερης τέχνης, της κριτικής σκέ-ψης, της αριστεράς, αλλά και με αλα-λαγμούς περί του μοναδικού έθνους καιτης καθαρής φυλής, περί της ανωτερό-τητας και του αμόλυντου του ελληνικούαίματος. Το κίνημα στήνεται (όταν δενπροκύπτει, όταν δεν προέρχεται απόλαϊκά αιτήματα) και στήνεται ως μαζικήςαπεύθυνσης και μαζικά εκφερόμενοςπρακτικός λόγος.

Πρακτικός λόγος με γερές ρίζες

Αυτόν ακριβώς τον πρακτικό λόγοείναι που συναρμολογούν, αξιοποιώνταςκάθε διαθέσιμο απόθεμα, κάθε ελεγμέναεπιτυχές ρητορικό σχήμα, κάθε δυνατήεπιθετική προβολή και κάθε συνειρμόπου μπορεί εκτροχιασμένος να ενισχύσειτο καναλιζαρισμένο μίσος. Και μην ξε-χνάμε πως αυτόν το λόγο τον διέδιδανσυστηματικά εδώ και πολλή καιρό, μεόλες τις απαιτήσεις του είδους: μον-τέρνα και αποτελεσματικά, από εκπομ-πές κατήχησης και διαφήμισης, με φυλ-λάδες μόχλευσης αλλά και ηλεκτρονικέςπλατφόρμες και μέσα κοινωνικής δι-κτύωσης. Και μάλιστα εδώ και πολύκαιρό τον δοκιμάζουν αυτό το λόγο, τονπροσαρμόζουν σταθμίζοντας την απή-χηση αλλά και την απόδοσή του. Καιπράγματι ο εθνικισμός του πολιτισμικάδιαθλασμένου ρατσισμού, που προσφέ-ρει ως ερζάτς κοσμοθεωρία η χρυσαυγί-τικη προπαγάνδα, μια χαρά δένει με τονεκτεταμένο αυταρχισμό που εδώ και δε-καετίες χαρακτηρίζει στάσεις και αντι-λήψεις στην ελληνική κοινωνία και πο-λιτική και που έχει φουντώσει σε κάθεκίνηση που προετοίμασε και διαχειρίζε-ται τώρα την κρίση.

Πρακτικός λόγος με γερές ρίζες επο-μένως, δεν προέκυψε από το πουθενά,δεν γεννήθηκε χτες. Και συνάμα πρακτι-κός λόγος με δοκιμασμένα μαζικό «δια-δρόν» ακροατήριο, πρακτικός λόγος κι-

νήματος. Οργανώνει μάζες, θέτει στό-χους (κυριολεκτικά: κατευθύνει τηβολή), υποδεικνύει τα μέσα, κινητοποιεί,συντροφεύει και προστατεύει οπαδούς,κατευθύνει αιτήματα, πιέσεις και επιθέ-σεις, υποκαθιστά στο εσωτερικό τηςομάδας κοινωνικοποιητική πρόνοιαόπως και θεσμούς υποστήριξης, οικοδο-μεί αίσθηση κοινότητας-αγέλης.

Κι όλα αυτά χωρίς να διαταράξει, αφούδεν υπόσχεται αυθεντική αλληλεγγύηκαι ισότιμη συμμετοχή (αξιώσεις του εχ-θρού άλλωστε, αξιώσεις δημοκρατικώνκινημάτων), την πυρηνική διάρθρωσητης συμμορίας. Το μαφιόζικο δίκτυο τωνπαρανόμων, καλά ακροβολισμένων στακαίρια σημεία της διαπλοκής και του χα-μηλής τεχνογνωσίας και υψηλής κερδο-φορίας εγκλήματος, εγγυάται τους οικο-νομικούς και συνωμοτικούς όρους ανά-πτυξης του κινήματος και διείσδυσήςτου στους πιο νευραλγικούς τομείς τηςκρατικής μηχανής.

Πρακτικός λόγος με γερές ρίζες, πουόμως συναρμολογήθηκε πρόσφατα. Ναιμεν έχουμε φάει επί γενιές με το κουτάλιασύστολες ποσότητες χονδροειδούςεθνικισμού, αποστηθίσαμε ανακλαστικάτου «πρώτα εμείς» ως τρόπο βίωσηςκάθε κόσμου, μάθαμε στον τσαμπουκάκαι τη βάρβαρη αυθαιρεσία του «οργά-νου» τάξης και αταξίας, υποστήκαμε τιςδικτατορίες, τον αντικομμουνισμό και τατρίκυκλα της κρατικής και παρακρατι-κής εξουσίας, θάψαμε στην απώθησητην εξάλειψη και τον ήδη προπολεμικόδιωγμό των εβραϊκών μας κοινοτήτων,φορτώσαμε σε εύκολα θύματα, σαν τουςεξαθλιωμένους πρόσφυγες του διπλανούγιαπιού, κάθε συλλογική μας αποτυχία,κάθε έκδηλο σύμπτωμα των πολιτισμι-κών μας ελλειμμάτων, κάθε αίσθημα ανι-κανοποίητου και ματαίωσης, εξαναγκα-στήκαμε να ανεχθούμε την κατ’ εξακο-λούθηση εξαπάτησή μας από κυβερνη-τικά κόμματα και δεν καταφέραμεακόμα να στραφούμε προς άλλες κοινω-νικές και πολιτικές κατευθύνσεις, προςάλλη, πληρέστερη, βαθύτερη δημοκρα-τία.

Αλλά, μέχρι πρόσφατα, όλα αυτά δενείχαν αναδιαταχθεί και συνταιριαστεί σεναζιστικό λόγο αξιώσεων κατάληψηςτης εξουσίας, αξιώσεων κινήματος. Φυ-σικά και σε αυτό συνέβαλε καταλυτικά ηκρίση, η πολιτική πρώτιστα αλλά κι η οι-κονομική. Η εξαθλίωση εγκαθιστά τοπλαίσιο των αντικειμενικών όρων διοχέ-τευσης και πρόσληψης του ναζιστικούλόγου. Η απόγνωση, η πολιτικά ορι-σμένη απουσία προοπτικής, παράγει τηζήτηση. Υπάρχουν αυτιά και είναι διατε-θειμένα να ακούσουν. Υπ’ αυτές τις συν-θήκες τα νήματα όσων προϋπήρχαν τέ-

μνονται και φτιάχνουν κόμπο – βρόγχο.

Εδώ ήταν όλα αυτά

Αν λοιπόν μας ξαφνιάζει το μισό εκα-τομμύριο, καλά μας ξαφνιάζει μπας καιξυπνήσουμε και τους άλλους για να αν-τισταθούμε, αλλά και άδικα, καθώς ταείχαμε μπροστά μας όλα αυτά και δεν ταπολυβλέπαμε. Αφήσαμε, ακόμα καιδίπλα μας, να αρθρώνονται σχήματαλόγου με σαφείς υπαινιγμούς αντισημι-τικής κατάληξης, αφήσαμε εθνικιστέςνα περιφέρουν τον περιφανή θυμό τουςκαι να τον διακινούν ως πατριωτισμό,αφήσαμε την πολιτική να επενδυθεί μεπροσωπικές στρατηγικές, μικροαστι-κούς αρχηγισμούς και να απομακρυνθείαπό το συλλογικό.

Εδώ ήταν όλα αυτά. Ότι έγιναν ναζι-στική συμμορία με αξιώσεις μαζικήςστρατολόγησης ή μάλλον ότι έγιναν τρό-πος οργάνωσης του κόσμου μιας δυνάμειμαζικής συμμορίας –αυτό δεν είναι οστραμμένος κατά του εσωτερικού εχ-θρού συντεταγμένος όχλος;– είναι πράγ-ματι το άκρως δυσοίωνο σημείο των και-ρών και πράγματι το μη αναμενόμενο,καθώς μη αναπόδραστο, προϊόν της συγ-κυρίας. Πολλά έχουμε να πούμε, πολλάπρέπει να πούμε για αυτή την εξέλιξη,για αυτή την κατάληξη. Άμεσα, καθώς οκόμπος, ο «δεσμός», που συνάρθρωσετην περιρρέουσα ιδεολογική ατμό-σφαιρα σε δραστικό ναζιστικό λόγο δενμπορεί πλέον απλώς να λυθεί· και για ναδιαρραγεί απαιτείται μακροχρόνια καισυστηματική δουλειά. Για αυτούς που ηΧΑ τους έδωσε βιωματικά επαρκή ψευ-δαίσθηση στόχων και διακριτικών σχη-μάτων (από εδώ οι δικοί μας από εκεί οιεχθροί), μια επανένταξη στον κόσμο τηςδημοκρατίας συνιστά επανακοινωνικο-ποίηση. Και βεβαίως προϋποθέτει τηνύπαρξη σαφώς στοιχειοθετημένης προ-οπτικής εκτός της ηγεμονεύουσαςσήψης, προϋποθέτει άλλη δημοκρατία.Αυτή είναι όμως και προϋπόθεση αντι-στροφής της δυναμικής που εμφανώςσυνεχίζει να τρέφει τον ελληνικό ναζι-σμό.

Μισό λοιπόν εκατομμύριο με το ναζι-σμό; Και ναι και όχι. Το «ναι» εδώ είναιδιττό. Η μια του πλευρά συνδέεται με τηνιστορία, παρούσα όσο κι απωθημένη. Οισυλλογικά ηττημένοι του πολέμου δενήταν μόνο ατομικά νικητές, στηριγμένοιστη μαύρη αγορά, το δωσιλογισμό και τηστρατιωτική ενίσχυση· ήταν και δικαιω-μένοι από τον Σκόμπι, το Βίτσι, την ελ-ληνική δεξιά και το πάντα «ψύχραιμο»κέντρο. Και οι δικαιωμένοι από τον εμ-φύλιο ταγματασφαλίτικοι κύκλοι δεν

Μισό εκατομμύριο δέχτηκε να διακινήσεισταυρωμένα ψηφοδέλτια, να ακούσει και ναθαυμάσει, ίσως και να διαδώσει, το υστερικόμήνυμα-χειρονομία του προφυλακισμένουαρχηγού της συμμορίας. Κυριολεκτικάστρατολογούν δίπλα μας οι ναζιστές.

“

Ένας στους δέκα; Ένας στους δέκα!Μισό εκατομμύριο κόσμος ψήφισε τη Χρυσή Αυγή στις ευρωεκλογές

Η ΕΠΟΧΗ 1 Ιουνίου 2014 1177ΘΕΜΑΤΑ

Του Αποστόλη Στραγαλινού

Είχαμε διατυπώσει προ μηνών τηνπρόβλεψη, όπως οι περισσότεροιαναλυτές που παρακολουθούν την

ευρωπαϊκή ακροδεξιά, πως την επόμενημέρα των ευρωεκλογών η ευρωβουλή θαέχει μια μορφή που δεν έχουμε ξαναδεί.Κόμματα ξενοφοβικά, σχηματισμοί δια-μαρτυρίας, ισχυρή ακροδεξιά, ναζιστικάμορφώματα, εθνικιστές και ακροδεξιοίαπό κάθε γωνιά της Ευρώπης θα δοκι-μάσουν τις αντοχές της δημοκρατίας.

Με επίκεντρο την εκλογική επιτυχίατης θυγατέρας Λε Πεν στη Γαλλία, ηακροδεξιά και τα μορφώματά της στιςευρωπαϊκές χώρες κατέγραψαν ισχυρήάνοδο. Κάθε πέμπτος ψηφοφόρος στηνευρωπαϊκή ήπειρο επέλεξε στην κάλπηένα ακροδεξιό-ευρωφοβικό κόμμα (πο-σοστό 18% και 140 έδρες περίπου).

Φα-σεισμός στη Γαλλία

Στη Γαλλία, το Εθνικό Μέτωπο υπό τηλεοντή της υπερσυντηρητικής, λαϊκήςδεξιάς κατάφερε να αποσπάσει το 26%των ψήφων έναντι 6,5% το 2009 και νααναδειχθεί πρώτο κόμμα αφήνονταςπίσω Συντηρητικούς και Σοσιαλιστές.Στη Μεγάλη Βρετανία το ευρωφοβικόUkip του Νάιτζελ Φάρατζ έλαβε 28%έναντι 16,5% το 2009 ξεπερνώντας τοκυβερνητικό συντηρητικό κόμμα του Κά-μερον με κεντρικό σύνθημα και στόχοτην αποχώρηση της Μ.Βρετανίας εκτόςΕυρώπης. Είναι η πρώτη φορά από το1910 που χάνουν τις εκλογές οι Συντη-ρητικοί ή οι Εργατικοί από ένα τρίτοκόμμα. ∆ικαιολογημένα και στις δύο πε-ριπτώσεις, οι νικητές μίλησαν για «σει-σμό». Τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ, αντιθέτως,έκαναν λόγο για «Φα-σεισμό».

Στις υπόλοιπες χώρες, αίσθηση προ-κάλεσε το 26,7% του γνωστού για τησκληρή αντιμεταναστευτική του ατζένταΛαϊκού Κόμματος της ∆ανίας. Και σ’αυτή την περίπτωση η ακροδεξιά υπερ-φαλάγγισε το κυβερνητικό κόμμα - τηςσοσιαλίστριας πρωθυπουργού Χέλε Τόρ-νινγκ Σμιτ. Στην Αυστρία το λαϊκίστικοακροδεξιό FPΟ, το οποίο είχε ιδρύσει οΧάιντερ, αύξησε τη δύναμή του κατά7,8% και έφτασε στο 20,5%. Για πρώτηφορά εισέρχεται στο Ευρωκοινοβούλιοτο νεοσύστατο και συνειδητά ευρωφο-βικό πολωνικό κόμμα «Κογκρέσο τηςΝέας ∆εξιάς» με 7,2% και τέσσερις ευ-ρωβουλευτές. Σκοπός του, όπως υπο-στηρίζει ο αρχηγός του Γιάνους ΚόρβινΜίκε, είναι ο διαμελισμός της Ε.Ε εκ τωνέσω. Στην Ουγγαρία, το επισήμως νεο-ναζιστικό Τζόμπικ, έλαβε 14,7% (όσοπερίπου είχε και το 2009, όταν έκανε τομεγάλο άλμα από το 2,2% στο 15%), ενώσε Φινλανδία και Σουηδία τα ακροδεξιά,εθνικιστικά κόμματα πέτυχαν ποσοστά12,9% και 7% αντιστοίχως. Στη Γερμανίατο ναζιστικό NPD έμεινε στο 1%, αλλά ηΕναλλακτική για τη Γερμανία, κόμμαυπερσυντηρητικό, αντιευρωπαϊκό και μεεχθρική στάση προς την Ελλάδα εισήλθε

για πρώτη φορά στο Ευρωκοινοβούλιομε ποσοστό 7%. Στο Βέλγιο η Νέα Φλα-μανδική Συμμαχία σάρωσε με ποσοστό16,5, ενώ το ρατσιστικό Βλάαμς Μπε-λάνγκ έμεινε στο 4,16%. Στα θετικά κα-ταγράφεται το χαμηλό ποσοστό πουπήρε σε σχέση με τις δημοσκοπικές προ-βλέψεις ο Ολλανδός σύμμαχος της ΛεΠεν, Γκέερτ Βίλντερς (12,03%), αλλά καιη καταβαράθρωση του βουλγαρικού να-ζιστικού μορφώματος, Ατάκα (4%).

Ανησυχία όχι υπερεκτίμηση

Ένα πρώτο συμπέρασμα που μπορείνα συναχθεί είναι η παραδοχή ότι η ευ-ρωπαϊκή ακροδεξιά θρέφεται και κερδί-ζει από την οργή των πολιτών για τη γρα-φειοκρατία των Βρυξελλών, την αποξέ-νωση από την Ευρώπη, την έλλειψη ταύ-τισης με ένα κοινό πολιτικό πανευρω-παϊκό όραμα, τη φτώχεια που κυριαρχείσε πολλές χώρες και την πλύση εγκεφά-λου που υφίστανται οι Ευρωπαίοι σχε-τικά με τους μετανάστες, τον κατα-σκευασμένο «εσωτερικό εχθρό», τοναποδιοπομπαίο τράγο, τον αποκλειστικόφταίχτη για την ανέχεια, την ανεργία,

την ανασφάλεια, την εγκληματικότητακαι την αμφισβήτηση της εθνικής κουλ-τούρας. Τα ακροδεξιά μορφώματα χωρίςνα προσφέρουν λύσεις για τα μεγάλα ζη-τήματα εκμεταλλεύονται την ευνοϊκή γι’αυτά συγκυρία (μεταναστευτικό, οικονο-μική κρίση, έλλειψη ηγετών και οράμα-τος) και με λόγο μισαλλόδοξο, ρατσι-στικό και λαϊκίστικο το μόνο που προ-τείνουν είναι «επανεθνικοποίηση» τηςΕ.Ε και εκκαθάριση των μεταναστών.

Η επιτυχία των ακραίων κομμάτων δενθα πρέπει, εντούτοις, να υπερεκτιμηθεί.Η εν λόγω εξέλιξη είναι όντως ανησυχη-τική, αναντίρρητα προβληματίζει, αλλάαπό την άλλη είναι απαραίτητο να αξιο-λογηθεί στο πλαίσιο των εθνικών συμ-φραζομένων. Πολλοί ψηφοφόροι βρή-καν την ευκαιρία να στείλουν ένα μή-νυμα στις κυβερνήσεις τους και ενδεχο-μένως να τις τιμωρήσουν. Το γεγονός ότιτο Εθνικό Μέτωπο στη Γαλλία ενισχύ-θηκε σε τέτοιο βαθμό, οφείλεται αναμ-φίβολα και στο γεγονός ότι οι πολίτεςήθελαν να τιμωρήσουν την νυν κυβέρ-νηση των Σοσιαλιστών.

Ετερόκλητα κόμματα, δυσκολίεςσυγκρότησης πολιτικής ομάδας

Είναι δε τόσο ετερόκλητα τα κόμματατης ακροδεξιάς που, αν και πολύ πιθανή,δεν θα πρέπει να θεωρηθεί εύκολο εγ-χείρημα η συγκρότηση «μαύρης» ενιαίαςπολιτικής ομάδας. Τόσο το βρετανικόUkip όσο και το Λαϊκό Κόμμα της ∆ανίαςέχουν αποκλείσει το ενδεχόμενο δημι-ουργίας αντιευρωπαϊκής συμμαχίας,διότι δεν επιθυμούν να μπουν στο ίδιοκάδρο με το ξενοφοβικό και αντισημι-τικό γαλλικό Εθνικό Μέτωπο της ΜαρίνΛεπέν. Ωστόσο, το Εθνικό Μέτωπο θαεπιδιώξει τη συγκρότηση ακροδεξιάςπολιτικής ομάδας στο Ευρωκοινοβούλιοώστε οι σύμμαχοι να καρπωθούν και τααντίστοιχα προνόμια (επιδοτήσεις, ξε-χωριστά γραφεία, χρήματα για επικοινω-νία, έδρες στις επιτροπές κλπ). Προϋπό-θεση είναι να εξευρεθούν 25 εκπρόσω-ποι από 7 διαφορετικές χώρες στην Ευ-ρωβουλή που διαθέτει 766 έδρες. Με-ταξύ των συμμάχων της Λε Πεν περιλαμ-βάνονται ήδη το ολλανδικό Κόμμα τωνΕλευθέρων του Χέερτ Βίλντερς, η ιτα-λική Λέγκα του Βορρά, το βελγικό Vla-ams Belang και το αυστριακό FPΟ τουΣτράχε. Είναι σαφές ότι σ’ αυτή τηνομάδα δεν είναι καλοδεχούμενη η εγχώ-ρια ναζιστική Χρυσή Αυγή, με την οποίαοι Ευρωπαίοι ακροδεξιοί δεν επιθυμούννα ταυτίζονται. «Έχουμε δηλώσει εξ’αρχής ότι δεν έχουμε τις ίδιες θέσεις καιδεν πρόκειται να συμμαχήσουμε με τηνΧρυσή Αυγή» δήλωσε η επικεφαλής τουΕθνικού Μετώπου μετά την εκλογική τηςνίκη.

∆ημοκρατική εγρήγορση

Εν κατακλείδι, αποτελεί τεράστια εσω-τερική αντίφαση με την ιστορία, τοπνεύμα και την αναγκαιότητα της συγ-κρότησης και εξέλιξης της Ευρώπης, ηπαθητικότητα και η απραξία της έναντιφαινομένων που όχι μόνο είναι ικανά νατινάξουν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα στοναέρα, αλλά και να γυρίσουν την Ευρώπησε μαύρες εποχές. Η ακροδεξιά ως όροςπαραπλανά, διότι υπονοείται ότι πρόκει-ται για ένα φαινόμενο περιθωριακό, ατό-μων με αποκλίνουσα συμπεριφορά. Ηεσφαλμένη αυτή προσέγγιση προέρχεταιαπό τα αυτοματοποιημένα αμυντικά χα-ρακτηριστικά της δημοκρατικής κοινω-νίας, η οποία κουκουλώνει και μεταθέτειτο πρόβλημα σε έναν άλλο κόσμο, σαννα μην την αφορά η πραγματικότητα. Ηακροδεξιά κοσμοαντίληψη ξεκινάει απότο κεφάλι των ανθρώπων, εδράζεται σελανθασμένα πρότυπα και εκφράζεταιπολλές φορές με τη σιωπηλή, παθητικήεπικρότηση και αποδοχή ξενοφοβικώνπράξεων, με τον εθνικισμό και τον αντι-σημιτισμό. Σ’ αυτό το φαινόμενο η Ευ-ρώπη και όλες οι αριστερές και προ-οδευτικές δυνάμεις οφείλουν να μη μεί-νουν απαθείς. Το καμπανάκι χτύπησε.

•

ΑΝΟ∆ΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΑΚΡΟ∆ΕΞΙΑΣ

Το καμπανάκι χτύπησε για τα καλά

Η επιτυχία των ακραίων κομμάτων δεν θα πρέπει,εντούτοις, να υπερεκτιμηθεί. Η εν λόγω εξέλιξηείναι όντως ανησυχητική, αναντίρρηταπροβληματίζει, αλλά από την άλλη είναιαπαραίτητο να αξιολογηθεί στο πλαίσιο τωνεθνικών συμφραζομένων

“

άφησαν τα τροπάρια και τα στειλιάριατους ούτε πριν ούτε μετά τη χούντα, μετην οποία αποπειράθηκαν να διευθετή-σουν τα πολιτικά πράγματα. Εδώ ήταναυτοί, εδώ θέριευαν κι όλοι εκείνοι οιλόγοι που εξέτρεφαν τον τόσο ελληνικό«αυταρχικό χαρακτήρα». Έτοιμοι ναυποταχθούν στο πρόσταγμα που θα τουςστείλει να αφανίσουν τον άλλο.

Ας φροντίσουμε να μελετήσουμε

Ας φροντίσουμε να μελετήσουμε πώς

οι ακροδεξιοί έγιναν φασίστες, πώς οιφασίστες έγιναν δεκτοί στο σαλόνι τηςπολιτικής (ήδη από τους τόσο εκσυγ-χρονισμένους φιλελεύθερους τεχνοκρά-τες των προηγούμενων κυβερνήσεων)και πώς σε τρίτο (πυκνό) χρόνο οι απο-δεκτοί φασίστες έγιναν ναζιστές. Επεί-γει να το μελετήσουμε και να το καταλά-βουμε. Να καταλάβουμε πώς άρθηκε καιη τελευταία υποψία κοινωνικής ηθικήςάρνησης, κοινωνικής κρίσης του λόγου(κοινωνικής λογοκρισίας λοιπόν) πουάφηναν εκτός των ορίων το ναζισμό, που

τον καθιστούσαν ανίσχυρο ως λόγο, ήδηως αδιανόητο. Τώρα γίνεται να είναι κα-νείς ναζιστής και γίνονται ναζιστές.

Η δεύτερη πλευρά του «ναι» είναιάλλης τάξης, απλή υπενθύμιση. Οι «αυ-θεντικοί» ναζιστές, εκείνοι οι φορείςαπόλυτης βαρβαρότητας που δρομολο-γούσαν τα τρένα για το Άουσβιτς, δενήταν μόνο κοινότοπα τετριμμένοι τύποιτης διπλανής πόρτας, αλλά συνάμα κιόλοι εκείνοι που αποτελούσαν τα πλήθητης Νυρεμβέργης, όλοι εκείνοι που έβλε-παν τα τρένα να περνούν κι έκαναν πως

δεν καταλαβαίνουν, φαινομενικά αμελη-τέοι συνοδοιπόροι, απλοί ψηφοφόροι.Το τερατώδες μπορεί κάλλιστα να εκ-φράζεται με τους λεπτούς τρόπους τηςκάλπης.

Το «όχι» από την άλλη είναι η κρίσιμηκαι ουσιαστική πολιτική απάντηση, έτσιόπως με σαφήνεια τη διατύπωσε ο πρό-εδρος του ΣΥΡΙΖΑ στην κεντρική προ-εκλογική συγκέντρωση της Ομόνοιας:«δεν θα χαρίσουμε την εργατική τάξηστους ναζί».

•


ΟΌτι πήρε το μήνυμα θέλει ναδιαμηνύσει προς πάσα κατεύ-θυνση η Νέα ∆ημοκρατία.

Όμως, δεν έχει καταλήξει, ακόμα, στοτι ακριβώς γράφει: Στροφή προς ταδεξιά ή στροφή προς το κέντρο; Προ-κειμένου, λοιπόν, να ζυγίσει τα δεδο-μένα και να καταλήξει στη συμφέρουσαλύση, διαψεύδει τις φήμες περί ανα-σχηματισμού ή συνεδρίου, τουλάχιστονγια τις δύο επόμενες βδομάδες και βλέ-πουμε...

Την περασμένη Κυριακή, μετά τηνανακοίνωση του εκλογικού αποτελέ-σματος, ο Α. Σαμαράς δήλωνε «Γνω-ρίζω τι πρέπει να αλλάξει και θα αλλά-ξει γρήγορα». Στη συνέχεια, όμως, ηΣυγγρού κατέβασε ταχύτητα μέχρι ναμετρήσει τα κουκιά. Από τη μια, ορι-σμένα στελέχη εκτιμούν ότι το 2,7% τουΛΑΟΣ, το 1,44% των Ελλήνων Ευρω-παίων Πολιτών του Γ. Χατζημαρκάκηκαι το 0,9% του Θ. Τζήμερου με τις Γέ-φυρες αρκούν για να καλύψουν τηναπόσταση από τον ΣΥΡΙΖΑ. Και φυσικάκλείνει το μάτι στους αποχωρήσαντεςαπό τους ΑΝΕΛ, όπως ο Β. Καπερνά-ρος. Από την άλλη, εκτιμάται ότι είναιαναγκαίος ο επαναπατρισμός στελεχώναπό τη λαϊκή δεξιά και το κλείσιμο τουματιού στο Κέντρο. Όπως και να έχει, οΑ. Σαμαράς επιθυμεί να επαναθεμελιώ-σει τη «μεγάλη παράταξη της δεξιάς»στο συνέδριο της Ν∆, που προσδιορίζε-ται τους επόμενους μήνες.

Κλίνατε επί δεξιά

«Ανασχηματισμό των ιδεών και τωνπολιτικών, όχι μόνο των προσώπων»διακηρύσσει η φιλοσαμαρική πτέρυγα,μέσω της αρθρογραφίας της στο anti-news.gr. «Όπως λένε κάποιοι, στην πο-λιτική δεν παίζουν, ανακατεύουν μόνοτην τράπουλα. Αν αυτό θέλει η κυβέρ-νηση θα έχει κάνει ένα τραγικό καιασυγχώρητο λάθος», σημείωνε κύριοάρθρο του ιστότοπου (28/5). Σε επό-μενο άρθρο (29/5) υπογραμμιζόταν ότι

«ο επικείμενος ανασχηματισμός θααποτυπώσει τη “νέα πλειοψηφία” πουέχει ανάγκη η χώρα», καθώς και ότι«Στις άμεσες προτεραιότητες του Πρω-θυπουργού είναι τώρα να προχωρήσεισε αλλαγές στο κόμμα της Ν∆. Κατάκαιρούς έχει εκφράσει συχνά τηνάποψη ότι το κόμμα είναι “ο ΜεγάλοςΑσθενής”, γεγονός που τον απασχολείέντονα, και ότι αυτό πλέον πρέπει νααντιμετωπισθεί με σχεδιασμένες κινή-σεις και πρωτοβουλίες».

«Κλίνατε επί δεξιά» φαίνεται πωςείναι η νέα «εντολή πρωθυπουργού», μετον Ά. Γεωργιάδη να κάνει το λαγό καινα ζητά από τον Γ. Καρατζαφέρη μέσααπό τον οικείο του χώρο, τα τηλεοπτικάπαράθυρα, τον επαναπατρισμό του«στη μεγάλη παράταξη». Ο Γ. Καρατζα-φέρης φαίνεται πως διαπραγματεύεταιτους όρους επιστροφής του δηλώνον-τας «Αρκεί η μεγάλη παράταξη να είναιμεγάλη» (Ανατροπή, 26/5). Επιπρό-σθετα, ο Φ. Κρανιδιώτης ήταν ξεκάθα-ρος για την κατεύθυνση που πρέπει ναπάρει η Ν∆ «Χρειαζόμαστε να επιστρέ-ψουν όλοι. Οι μεγάλες απώλειες είναιαπό δεξιά μας, ΛΑΟΣ, ΑΝΕΛ και ΧρυσήΑυγή» (Alpha9.89, 29/5).

Ή επιστροφή στο κέντρο

Στην αντιπέρα όχθη βρίσκεται η κα-ραμανλική πτέρυγα, η οποία έχει εκ-φράσει με κάθε τρόπο την αντίθεσή τηςστη δεξιά στροφή. Το αποτέλεσμα τωνευρωεκλογών, μάλιστα, δείχνει ότι έχειισχυρή βάση στο κόμμα, αφού από τηντετρασταυρία που είχε διαρρεύσει εξέ-λεξε τον Μ. Κεφαλογιάννη, και μάλισταστην πρώτη θέση, και την Ελίζα Βό-ζενμπεργκ, στην τρίτη θέση. Μέσω τουfacebook και τον Πυρήνα Υποστηρι-κτών του Κώστα Καραμανλή, η καρα-μανλική πτέρυγα τονίζει «Στη Νέα ∆η-μοκρατία έχουμε θέμα» και συμπληρώ-νει «Τι θα πει διαχειρίσιμη ήττα; Πώςμπορώ να πανηγυρίζω την ώρα πουχάνω; Πόσο χαμηλά θα οδηγήσετε το

κόμμα του εθνάρχη;» (26/5). Ακόμασχολιάζουν το άνοιγμα προς τον Γ. Κα-ρατζαφέρη γράφοντας «Κάποιοι μεθο-δεύουν την επιστροφή του Καρατζα-φέρη στη Ν.∆. Ο ίδιος όχι απλά δενείναι αρνητικός, αλλά το επιδιώκει εδώκαι αρκετό καιρό μετά μανίας. Όμωςεπειδή γνωρίζει, όπως άλλωστε καιανοιχτά δηλώνει, το πραγματικό‘’αφεντικό‘’ της ‘’πολυκατοικίας‘’, εκείπροσπαθεί να ρίξει τις γέφυρες και όχιστους ‘’ενοίκους‘’. Γι’ αυτό και τελευ-ταία κάνει συχνές αναφορές τόσο στονΚώστα Καραμανλή, όσο και στους υπο-στηρικτές του. Αυτή όμως η γέφυρα, ωςκατασκευή, είναι αδύνατη. Και οι ‘’μη-χανικοί‘’ ματαιοπονούν».

Όπως φαίνεται η εξίσωση του μηνύ-ματος της κάλπης είναι για δυνατούςλύτες και ο Α. Σαμαράς έχει χάσει τηνπλήρη ελευθερία κινήσεων που είχετους προηγούμενους μήνες. Οι πιέσειςπου του ασκούνται από τις διάφορεςπτέρυγες της Νέας ∆ημοκρατίας δενφαίνεται να μπορούν να συμφωνήσουνσε ένα συνδυαστικό αποτέλεσμα. Μάλ-λον θα πρέπει να αποφασίσει με ποιουςθα πάει και ποιους θα αφήσει. Και τοδεξί του χέρι είναι το καλό…

Ιωάννα ∆ιαλεισμά

Κατευνάζεται η αρχική ευφορία στην Χαριλάου Τρι-κούπη καθώς, αμέσως μετά το «σωσίβιο» των εκλογι-κών αποτελεσμάτων, έρχεται νέος, ίσως απροσπέλα-

στος, σκόπελος. Ο Β. Βενιζέλος βρίσκεται μπροστά σε αδιέ-ξοδο καθώς ο επιθυμητός ανασχηματισμός δεν είναι καθό-λου απλή υπόθεση. Στη συνάντηση του αρχηγού του ΠΑΣΟΚμε τον πρωθυπουργό Α. Σαμαρά καταγράφηκε διάσταση από-ψεων τόσο για το εύρος του ανασχηματισμού όσο και στηνονοματολογία. Μπορεί εξερχόμενος της συνάντησης να δή-λωσε ότι «κάναμε μια συστηματική συζήτηση για τα αποτε-λέσματα των εκλογών και τα μηνύματα που στέλνουν οι Έλ-ληνες. Είναι υποχρέωσή μας να αντα-ποκριθούμε στις ανάγκες των πολι-τών» αλλά, όπως σημείωναν κυβερνη-τικά στελέχη, «δεν υπάρχει βιασύνη, οανασχηματισμός θα γίνει στην ώρατου». Στην πρώτη συζήτηση επί τωνυπουργείων μπήκε στο τραπέζι τόσοτο Υπουργείο Υγείας όσο και το Ανά-πτυξης ενώ, όπως αναφέρει το ρεπορ-τάζ των «Νέων» (30/5) κουβέντα έγινεκαι για την θέση του Επιτρόπου γιατην Κομισιόν, με το όνομα του ΚωστήΧατζηδάκη να μην ενθουσιάζει τον

πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Ο Βενιζέλος πάντως θα ήθελε οι αλ-λαγές στη κυβέρνηση να γίνουν το συντομότερο δυνατόνκαθώς θέλει να κατευνάσει την εσωτερική αντιπολίτευση πουκατακρίνει την ηγεσία για πλήρη ταύτιση με τη Νέα ∆ημο-κρατία. Επιπλέον, ο ίδιος επιθυμεί να πάει η Ελιά το συντο-μότερο δυνατόν σε ιδρυτικό συνέδριο, ενώ οι εσωκομματικοίτου αντίπαλοι δεν συζητάν τέτοιο ενδεχόμενο αν δεν προ-ηγηθεί συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Ενδιαφέρον πάντως παρουσιά-ζει ότι στον χώρο της Ελιάς υπάρχει έντονη αγωνία για τηντελική κατάταξη των δύο ευρωβουλευτών. Το θρίλερ μεταξύΕύας Καϊλή και Παντελή Καψή δείχνει να καταλήγει σε νίκη

της πρώτης γεγονός που δεν χαροποιείιδιαίτερα τις υπόλοιπες «συνιστώσες».Οι συλλογικότητες εκτός ΠΑΣΟΚ επι-θυμούσαν σφοδρώς την εκλογή Καψήκαθώς θεωρούσαν ότι αυτό θα έδινενέα ώθηση στο εγχείρημα.

Όπως και να έχει πάντως, το επό-μενο διάστημα αναμένεται ιδιαίτεραενδιαφέρον καθώς ο χώρος της κεν-τροαριστεράς θα βρεθεί στο επίκεντροτων πολιτικών διεργασιών.

Α.Ζ.

ΠΟΤΑΜΙΜε «πρωταγωνιστή»τον Σουλτς

Να στηρίξει τηνυποψηφιότητα του ΜάρτινΣούλτς, χωρίς όμως να

ενταχθεί στην ομάδα τωνΣοσιαλιστών, αποφάσισε το κόμματου Σταύρου Θεοδωράκη. Η απόφαση - που πάρθηκε σεσυνάντηση που είχαν οι 42υποψήφιοι ευρωβουλευτές μαζί μετον επικεφαλής του κόμματος –δεν ήταν ομόφωνη καθώς υπήρξανφωνές που υποστήριξαν ότι οι δύοευρωβουλευτές πρέπει ναστηρίξουν την υποψηφιότητα τουΓκίντερ Φερχόιγκεν υπό τον φόβοτης ταύτισης με την Ελιά. Τελικάυπερίσχυσε η άποψη τηςπλειοψηφίας ενώ καταλυτική ήτανκαι η παρέμβαση των δύοεκλεγμένων ευρωβουλευτών,Γεώργιου Γραμματικάκη καιΜιλτιάδη Κύρκου. Η πλειοψηφίααπέρριψε την πρόταση για στήριξηΦερχόιγκεν καθώς, όπωςυποστήριξαν, οι Φιλελεύθεροιπαρουσιάζονται αποδυναμωμένοιαπό το εκλογικό αποτέλεσμα τωνευρωεκλογών ενώ η πολιτική τουςείναι -ιδιαίτερα τα τελευταίαχρόνια- πλήρως ταυτισμένοι μεαυτήν του Ευρωπαϊκού ΛαϊκούΚόμματος. Στη συνάντηση πάντως έγινε καιμια πρώτη συζήτηση για τοπολιτικό μέλλον του Ποταμιού καιτον τρόπο με τον οποίο το κόμμαθα κινηθεί το επόμενο διάστημα. Ησυζήτηση επικεντρώθηκε στηνεκτίμηση του εκλογικούαποτελέσματος, το οποίοθεωρήθηκε επιτυχημένο ενώαρκετοί από τους ομιλητές έθεσανζήτημα προσανατολισμού τουκόμματος σε σχέση με τιςπολιτικές διεργασίες πουξεκίνησαν από την επόμενη κιόλαςτων εκλογών. Γενική εκτίμησηήταν ότι το Ποτάμι πρέπει νακρατήσει αποστάσεις από τιςσυζητήσεις για την ανασύστασητης Κεντροαριστεράς και ειδικάαπό την Ελιά, ενώ στελέχη τουκόμματος απορρίπτουν κάθεενδεχόμενο συμμετοχής τουΠοταμιού σε πιθανό κυβερνητικόανασχηματισμό. Άνθρωποι πουσυμμετέχουν πάντως στο Ποτάμιτονίζουν ότι προς το παρόν ησυζήτηση δεν γίνεται οργανωμένακαι ευελπιστούν ότι αυτό θασυμβεί κατά τη διάρκεια τουπρώτου Συνεδρίου του Ποταμιούπου θα γίνει στις 27-29 Ιουνίου σεκάμπινγκ της Αλεξανδρούπολης.

Αδάμος Ζαχαριάδης

ΠΑΣΟΚ

Πάγωσαν τα χαμόγελα

ΝΕΑ ∆ΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Εξίσωσηγια δυνατούς λύτεςΨάχνουν τη συμφέρουσα ανάγνωση του μηνύματος της κάλπης


Το ποσοστό του 1,2%, που κατέγραψε η ∆ΗΜΑΡστις εκλογές της Κυριακής, επιβεβαίωσε με τρα-γικό τρόπο το θολό στίγμα που εξέπεμψε όλο το

προηγούμενο διάστημα προς την κοινωνία. Η εκλογικήαυτή ήττα έρχεται να επιβεβαιώσει την αδυναμίαστρατηγικού προσανατολισμού και ταυτότητας της∆ΗΜΑΡ. Κύκλοι που βρίσκονται κοντά στον Φ. Κου-βέλη, σχολίαζαν ότι έγιναν λάθη που στοίχισαν στοεκλογικό αποτέλεσμα, αλλά η απήχησή της είναι πολύμεγαλύτερη.

Υπό αυτήν την πίεση, ο Φ. Κουβέλης έθεσε την πα-ραίτησή του με μεγάλη ασάφεια στα όργανα του κόμ-ματος τονίζοντας ότι «εάν τα όργανα του κόμματος, ανη Κεντρική Επιτροπή θεωρούν ότι έχω κάνει τόσαλάθη, βεβαίως να κάνουν αποδεκτή την παραίτησήμου», υπονοώντας ότι θα απορριφθεί.

Παραίτηση;

Το χαμηλό ποσοστό στις κάλπες έδωσε την ευκαιρίασε πολλά από τα στελέχη της μειοψηφίας να επανέλ-θουν πιο δυναμικά και να θέσουν δημόσια, ακόμα και τοενδεχόμενο της παραίτησης του προέδρου. Η κριτικήτους, ωστόσο, εστιάστηκε κυρίως στην άρνηση της∆ΗΜΑΡ να συνεργαστεί με το χώρο του ΠΑΣΟΚ στοπλαίσιο της Ελιάς. Την αυστηρότερη κριτική εξέφρασεο Β. Οικονόμου: «Θέλω να πιστεύω ότι μια στοιχειώδηςσοβαρότητα επιβάλλει η παραίτηση να είναι οριστικήκαι αμετάκλητη». Ήδη από κύκλους προεξοφλείται ότιο Β. Οικονόμου έχει απομακρυνθεί από το κόμμα, ιδίωςμετά τη μη στήριξή του για τη θέση του υποψήφιου πε-ριφερειάρχη Αττικής. Αντίστοιχα σενάρια, παρά τη διά-ψευσή τους, κυκλοφορούσαν και για τον Γ. Ψαριανό. Καιοι δύο βουλευτές απουσίαζαν από την κοινή σύγκλισητης Εκτελεστικής Επιτροπής και της κοινοβουλευτι-κής ομάδας, ενώ την επόμενη βδομάδα αναμένεται νασυγκληθεί η Κεντρική Επιτροπή. Το σίγουρο πάντωςείναι ότι η ∆ΗΜΑΡ εισέρχεται σε μια φάση έντονης

εσωτερικής αντιπαράθεσης, από την οποία πολύ δύ-σκολα θα εξέλθει χωρίς απώλειες. Το σενάριο που κυ-κλοφόρησε σχετικά με την υποψηφιότητα για τη θέσητου προέδρου της ∆ημοκρατίας διαψεύστηκε άμεσααπό τον ίδιο.

Αλλαγή πολιτικής χρειάζεται

Η ισορροπία που ακολούθησε όλο το προηγούμενοδιάστημα, μας οδήγησε σε αυτό το αποτέλεσμα, μας εκ-μυστηρεύτηκε βουλευτής που βλέπει θετικά τοάνοιγμα της ∆ΗΜΑΡ προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Φ. Κουβέληςπροσπαθούσε να μη δυσαρεστήσει κανέναν, συμπλή-ρωσε. Ρόλο γεφυροποιού των διαφόρων τάσεων ανέ-λαβαν οι βουλευτές ∆. Αναγνωστάκης, Γ. Κυρίτσης, Γ.Πανούσης, Ν. Φούντα και Θ. Ψύρρας, με δημόσια πα-ρέμβασή τους ασκώντας κριτική τόσο στην ηγετικήομάδα, όσο και στις πολιτικές που ακύρωσαν «τη στρα-τηγική μιας κεντροαριστερής, σοσιαλιστικής, δημο-κρατικής συμμαχίας για το νέο μοντέλο διακυβέρνη-σης», υπονοώντας ότι προσανατολίζονται σε ένα ενδε-χόμενο συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Στο ίδιο μήκος κύ-ματος εξέπεμψε και ο Ν. Τσούκαλης, ο οποίος χαρα-κτήρισε ως θετικό το αποτέλεσμα της νίκης του ΣΥ-ΡΙΖΑ, αν και χρειάζονται να γίνουν σημαντικά βήματακαι από την πλευρά του προς το ρεαλισμό.

Στάθης Κουτρουβίδης

Παρακολουθώντας με πραγματικόενδιαφέρον την προεκλογική τα-κτική της ηγεσίας του ΚΚΕ ση-

μειώσαμε πολύ συχνά την ακραία έκ-φρασή της στα σημεία που αφορούσαντην κριτική της και τη διαφοροποίησήτης απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν φορέςπου νόμιζες ότι μοναδικός αντίπαλόςτης ήταν το κόμμα της αριστεράς, καθώςσ’ αυτό έστρεφε τα πυκνά πυρά της.

Θα μπορούσε κανείς να δικαιολογήσειαυτή την εμμονή. Είναι έκδηλη η αγωνίαπου διακατέχει τη νέα ηγεσία του ΚΚΕ ναεπουλώσει το τραύμα που προκάλεσε ηθεαματική μείωση των ποσοστών τούκόμματος στις εκλογές του 2012. Παράτο γεγονός ότι αποτελεί επανάληψη τηςίδιας αποτυχημένης πολιτικής κατασυ-κοφάντησης του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία δεναπέδωσε ούτε και τότε τα αναμενόμενα,δηλαδή τον αποκλεισμό των διαρροώνπρος την κατεύθυνση της ριζοσπαστικήςαριστεράς.

Καρπός αυτής της εμμονής υπήρξαν οιμεγαλειώδεις κριτικές αποτιμήσεις τουπροέδρου του ΣΥΡΙΖΑ με χαρακτηρι-σμούς, όπως «σκυλάκι του καναπέ» και«κότα». Όμως μπροστά στις μετεκλογι-κές εκτιμήσεις, που ακολούθησαν τααποτελέσματα των ευρωεκλογών της πε-ρασμένης Κυριακής, όλα αυτά μοιάζουνμε πλημμελήματα. Γιατί αυτές οι τελευ-ταίες δεν αφορούν τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τηνψήφο των λαϊκών τάξεων. Και, συνε-πώς, οποιοδήποτε λάθος σχετικά με τηναποτίμηση των εκλογικών αποτελεσμά-των δεν αφορά μια ενδοαριστερή δια-μάχη, αλλά την προοπτική των λαϊκώναγώνων.

Ασήμαντη η πρωτιάτης Αριστεράς…

Η δήλωση, λοιπόν, του ∆. Κου-τσούμπα, γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ,την ίδια στιγμή που εκτιμά ως «θετικό»το αποτέλεσμα για το ΚΚΕ, δηλαδή το6% και την εκλογή 2 ευρωβουλευτών,για το «συνολικό αποτέλεσμα» διευκρι-νίζει ότι «δεν δείχνει ανατροπή του αντι-λαϊκού συσχετισμού, δεν συνιστά νέοπολιτικό σκηνικό». Και για να μην αφή-σει καμία αμφιβολία για το τι εννοείπροσθέτει: «Μέρος ψηφοφόρων του ΣΥ-ΡΙΖΑ επένδυσαν σε αυτή την επιλογή ένααριστερό προσανατολισμό. Ωστόσο, ηπρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ δεν εκφράζει ισχυ-ροποίηση της αριστερής, ριζοσπαστικής,αντιμονοπωλιακής, αντιιμπεριαλιστικήςπολιτικής.

Πιστή στο προεκλογικό της λάθος η

ηγεσία του ΚΚΕ, αντί να προσπαθήσει ναεξηγήσει γιατί η κατασυκοφάντηση τουΣΥΡΙΖΑ είχε ελάχιστη ως μηδενική από-δοση προς όφελος του ΚΚΕ, συνεχίζειτην προσαρμογή της πραγματικότηταςστις επιθυμίες της: οι ψηφοφόροι τουΣΥΡΙΖΑ έκαναν λάθος «επένδυση» του«αριστερού προσανατολισμού» τους.Αυτοί, λοιπόν, φταίνε και πάλι, όπως καιτον Μάιο και τον Ιούνιο του 2012.

Κλείνουν τα μάτια τους στη διάθεσηπου αναπτύσσεται όχι μόνο στους κόλ-πους των παραδοσιακών ψηφοφόρωντου ΚΚΕ, οι οποίοι μετατοπίζονται προςτον ΣΥΡΙΖΑ χωρίς ενοχές, αλλά και ση-μαντικού τμήματος των μελών του, πουαδυνατούν να κατανοήσουν αυτή τηνάστοχη και αδιέξοδη γραμμή. Ιδίως όταντη βλέπουν να μην αποδίδει σχεδόν τί-ποτα, αντίθετα, διαιωνίζει έναν τεχνητόδιχασμό της αριστεράς, που μόνο τουςλαϊκούς αγώνες δεν ευνοεί. Αν δεν θέλειη ηγεσία του Περισσού να αναγνώσει ταστοιχεία των δημοσκοπήσεων, που κα-ταγράφουν τις μετακινήσεις ψηφοφό-ρων από το ΚΚΕ προς τον ΣΥΡΙΖΑ, ας τιςμελετήσουν τα μεσαία και κατώτερα στε-λέχη, που ζουν από κοντά τον άγονοαγώνα κατά του ΣΥΡΙΖΑ και βιώνουν τηνάδικη για τον δικό τους αγώνα πραγμα-τικότητα, η οποία καταγράφει τα αντί-θετα αποτελέσματα μέσα στις λαϊκές τά-

ξεις από αυτά που υπόσχεται η γραμμήτης ηγεσίας. Η γραμμή αυτή έχει πάψειπια να μπορεί να βλάψει ουσιαστικά τονΣΥΡΙΖΑ. Την αποτελεσματικότητα τωνλαϊκών αγώνων βλάπτει.

∆εν βλέπουν νέο πολιτικό σκηνικό

Η εκτίμηση του εκλογικού αποτελέ-σματος εκ μέρους της ηγεσίας του ΚΚΕέχει και ένα ακόμη εξίσου σημαντικόπρόβλημα: σε αντίθεση με τις εκτιμήσειςκαι εντός αλλά κυρίως εκτός Ελλάδαςγια τη σημασία της πρωτιάς της αριστε-ράς σ’ αυτή τη χώρα της Ευρώπης, θεω-ρεί ότι «δεν δείχνει ανατροπή του αντι-λαϊκού συσχετισμού, δεν συνιστά νέοπολιτικό σκηνικό». Με την εκτίμησηαυτή, έστω και από διαφορετικές αφε-τηρίες, συμφωνούν μόνο οι ηγεσίες τηςΝ∆ και του ΠΑΣΟΚ. Άθελά της η ηγεσίατου ΚΚΕ συμβάλλει στην προσπάθειάςτους να αποδείξουν ότι δεν έγινε και τί-ποτα, όλα βαίνουν ομαλώς! Και υποδη-λώνει ηττοπάθεια, η οποία διαχέεταιανοήτως και χωρίς επιφύλαξη. ∆εν βρί-σκουν καν δύο λόγια να πουν για τηνεξαίρεση που συνιστά η «πρωτιά του ΣΥ-ΡΙΖΑ» σε ολόκληρη την Ευρώπη, όπου οιευρωκάλπες ανέδειξαν την ακροδεξιάως κύρια δύναμη που εισπράττει τηναγανάκτηση από την πολιτική των Βρυ-

ξελλών και του Βερολίνου.

Αυτοεκπληρούμενη προφητεία

Το τραγικό είναι ότι οι απαράδεκτεςκαι αδιανόητες αυτές εκτιμήσεις τηςηγεσίας του ΚΚΕ δεν οφείλονται σε μιαλαθεμένη ανάγνωση των εκλογικών απο-τελεσμάτων. Οφείλονται στην ειλημμένηήδη προεκλογικά απόφαση, ότι όποιο κιαν είναι το αποτέλεσμα των εκλογών,είναι απορριπτέο, εφόσον δεν θα ανα-δείκνυε την εκ των προτέρων δεδομένηορθότητα της γραμμής του Περισσού.

Αυτή είναι η λογική που απειλεί ναδιαλύσει ακόμη και τις επιτυχημένεςπροσπάθειες των αγωνιστών του ΚΚΕ,όπως στην Πάτρα, όπου ο Περισσόςαποφάσισε να αρνηθεί τις ψήφους τωνδημοτών που στον πρώτο γύρο είχαν επι-λέξει τον υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ! Λες καιμπορούσε η οποιαδήποτε απόφασή τουνα αποτρέψει το αυτονόητο: την πολι-τική αλληλεγγύη μεταξύ των δυνάμεωντης αριστεράς. Αυτό το αυτονόητο, που ηηγεσία τού ΚΚΕ φαίνεται να φοβάται πε-ρισσότερο από οτιδήποτε άλλο, κάθεφορά που πάει να γίνει αυτονόητο καιγια τους οπαδούς του ΚΚΕ. Και γι’ αυτόεπιχειρεί με κάθε τίμημα να το αποτρέ-ψει. Μερικές φορές το τίμημα είναιβαρύ. Έτσι κατέληξε να έχει δήμαρχο οΒόλος τον γνωστό Μπέο...

Χ. Γεωργούλας

Αβέβαιο το μέλλον της ∆ΗΜΑΡ

Η ηγεσία του ΚΚΕδεν βλέπει ανατροπή…Αδιανόητη σύμπτωση με τις εκτιμήσεις Ν∆-ΠΑΣΟΚ

Πιστή στο προεκλογικότης λάθος η ηγεσία τουΚΚΕ, αντί ναπροσπαθήσει ναεξηγήσει γιατί ηκατασυκοφάντηση τουΣΥΡΙΖΑ είχε ελάχιστηως μηδενική απόδοσηπρος όφελος του ΚΚΕ,συνεχίζει τηνπροσαρμογή τηςπραγματικότητας στιςεπιθυμίες της.

“

2200 Η ΕΠΟΧΗ 1 Ιουνίου 2014ΑΥΤΟ∆ΙΟΙΚΗΣΗ

Τα κεντρικά συνθήματα(“τρεις κάλπες, μίαεπιλογή” και “στις 25ψηφίζουμε και στις 26φεύγουν“) θα έπρεπε νασυνοδευτούν απόαντίστοιχα, εξίσουτολμηρά, που θαεξειδίκευαν το τοπικόπεριεχόμενο τηςδιακύβευσης.

“Τη συνέντευξη πήρε ο Παύλος Κλαυδιανός

Οι πρόσφατες εκλογές – αυτοδιοικητι-κές και ιδίως ευρωεκλογές – θα απο-δειχθεί, άραγε, ότι είναι μια τομή στη με-ταπολιτευτική πολιτική ιστορία, στα 40χρόνια του πολιτικού συστήματος; Ανναι, γιατί;

Θα έλεγα ότι οι ευρωεκλογές της 25ηςΜαΐου αποτελούν σταθμό όχι μόνο για τα40 χρόνια της Γ’ Ελληνικής ∆ημοκρατίας,αλλά και για όλο το εύρος της πολιτικήςιστορίας του ελληνικού κράτους. Γιαπρώτη φορά, ένα αριστερό κόμμα, καιμάλιστα ένα ριζοσπαστικό αριστερόκόμμα, κερδίζει τις εκλογές καθαρά καιαδιαμφισβήτητα. Βέβαια, οι εκλογέςαυτές δεν ήταν βουλευτικές, όμως οεκλογικός ανταγωνισμός είχε ένταση καιοξύτητα που προσιδιάζουν σε εθνικέςεκλογές. Ο λαός προτίμησε την πολιτικήπρόταση του ΣΥΡΙΖΑ και το έδειξε απε-ρίφραστα στην κάλπη. Σημειωτέον ότι ηανατροπή αυτή έγινε αποκλειστικά με τιςδυνάμεις που η κοινωνία εμπιστεύτηκεστον ΣΥΡΙΖΑ για να δώσει αυτή την πο-λιτική μάχη. Τη μάχη αυτή την έδωσεαπολύτως μόνος του -καθαρά και χωρίςπολιτικά «δάνεια», «υποθήκες» και «τρι-τεγγυητές»- και μάλιστα την κέρδισεέχοντας απέναντί του το σύνολο των πα-λαιοκομματικών δομών εξουσίας, τηςκρατικής διαπλοκής, αλλά και των βα-ρόνων των μίντια. Αυτό που μένει είναινα επισφραγιστεί από το επόμενο ορό-σημο, που δεν είναι άλλο από μια αντί-στοιχη, αν όχι καλύτερη, εκλογική νίκηστις εθνικές βουλευτικές εκλογές.

Ένας, ακόμη, δικομματισμός;

Οι δεύτερες εκλογές, μετά τον Ιούνιοτου 2012, που αναδεικνύουν δύο – ταίδια – μεγάλα κόμματα, μπορεί να οδη-γήσουν στο συμπέρασμα ότι άρχισε ναδιαμορφώνεται ένας νέος δικομματισμόςή θα συνεχισθεί η έντονη ρευστότητα; Τιχώρος απομένει για την κεντροαριστερά;

Με τις εκλογές της προηγούμενης Κυ-ριακής παγιώνονται και οριστικοποιούν-ται οι τάσεις ανατροπής του δικομματι-σμού όπως τον ξέραμε από το 1980 καιμετά. Αυτό είναι ξεκάθαρο. Με τα νέα δε-δομένα σαφώς προκύπτει μια εικόνα δι-πολικότητας στο κομματικό σύστημα, ηοποία όμως διαφοροποιείται ριζικά απόβασικά χαρακτηριστικά του κλασικού δι-κομματισμού: δηλαδή, τα ποσοστά τωνδύο κομμάτων να αθροίζονται στο 80-85%, να υπάρχει εναλλαγή των δύο κομ-μάτων στην εξουσία και, φυσικά, η δυνα-τότητα σχηματισμού αυτοδύναμων κυ-βερνήσεων. Κανένα από τα βασικά αυτάκριτήρια δεν ικανοποιείται. Επίσης, ενώο ένας από τους δύο πόλους, εννοώ τονΣΥΡΙΖΑ, δείχνει να αποκτά συμπαγή χα-ρακτηριστικά, ο άλλος πόλος (Ν∆-ΠΑΣΟΚ) διέπεται από αστάθεια αλλά καιετερογονία της συνολικής του εκλογικήςδύναμης. Άρα, οι δύο πόλοι είναι ανό-μοιοι και ανισομερείς ως προς την εσω-τερική τους σύνθεση.

Θα έλεγα λοιπόν ότι το κομματικό σύ-στημα εξακολουθεί να βρίσκεται σε μιακατάσταση μετάβασης, αν και πλέον οιαβεβαιότητες της μετάβασης συγκεντρώ-νονται περισσότερο στο συστημικό πόλοΝ∆-ΠΑΣΟΚ. Γι’ αυτό άλλωστε παρατη-ρείται και όλη αυτή η σπουδή για τη δη-

μιουργία νέων μικρότερων πόλων (Πο-τάμι, αναβιωμένο ΛΑΟΣ, Γέφυρες κ.ά.)που προσπαθούν να ανακόψουν τις φυ-γόκεντρες τάσεις και να λειτουργήσουνως εκλογικές «δεξαμενές ανακούφισης»του παλαιοκομματισμού. Η κεντροαρι-στερά παραμένει ανήμπορη να παρακο-λουθήσει τις εξελίξεις, ενώ οι σποραδι-κές «πρωτοβουλίες» που αναπτύσσονταιστο εσωτερικό της εξουδετερώνονταισχεδόν αυτοστιγμεί από τις αντιφάσειςπου γεννούν οι τακτικοί ελιγμοί που υπο-χρεώνεται να κάνει ο συστημικός πόλοςεξαιτίας της ασφυκτικής πολιτικής πίε-σης που του ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Ταυτό-χρονα, η σχεδόν δικαιωματική εμπλοκήτου βενιζελικού περιβάλλοντος και τωνδορυφόρων του στα τεκταινόμενα τηςκεντροαριστεράς, και μάλιστα αξιώνον-τας ηγεμονική θέση, φαίνεται να καταδι-κάζει τις όποιες απόπειρες ανασυγκρό-τησης σε μικρές ψευδο-αναστάσεις.

Μιλάμε για τις δημοτικές και περιφε-ρειακές εκλογές. Σε σχέση με άλλες τουπαρελθόντος τι το νέο έφεραν, ή αποκά-λυψαν οι καταγραφείσες τάσεις, σε τιπροϊδεάζουν;

Είναι πολλά και ποικίλα τα στοιχείαπου συνθέτουν τις αυτοδιοικητικές εκλο-γές. Να πω όμως εξαρχής κάτι που κατάτη γνώμη μου είναι σημαντικό, διότι νο-θεύει και παραποιεί την ερμηνευτική μαςοπτική. Είχαμε μια χυδαία, απροκάλυ-πτη, αυθαίρετη, υστερόβουλη και μικρο-κομματική χειραγώγηση του χρόνου διε-ξαγωγής των αυτοδιοικητικών εκλογών,με αποτέλεσμα ο πρώτος γύρος να μηνδιεξαχθεί στις 25/5, όπως θα έπρεπε,αλλά στις 18/5. Η αλλοίωση του χρόνουτων εκλογών έθεσε τις αυτοδιοικητικέςεκλογές εξαρχής σε τροχιά επικοινωνια-κού συμψηφισμού των εντυπώσεωνήττας/νίκης. Η εκλογική συμπεριφοράτων ψηφοφόρων στο δεύτερο γύρο τωναυτοδιοικητικών εκλογών εκδηλώθηκεεντελώς «στα τυφλά», αφού το εκλογικόσώμα στερήθηκε εμπρόθετα το δικαίωμαπου του παρείχε ο νόμος να γνωρίζει εκτων προτέρων το αποτέλεσμα των ευ-ρωεκλογών. ∆εν είμαι καθόλου βέβαιοςότι το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικώνεκλογών θα ήταν το ίδιο, αν η κυβέρνηση

είχε τηρήσει τα προβλεπόμενα από τονόμο και δεν είχε χειραγωγήσει το χρόνοδιεξαγωγής τους.

Να δούμε την τακτική των κομμάτωνστις αυτοδιοικητικές εκλογές. Κατά κα-νόνα τα αυτοδιοικητικά σχήματα των δύοκομμάτων της συγκυβέρνησης επέλεξαννα εμφανισθούν σαν «ανεξάρτητα». Τιεκφράζει αυτό το φαινόμενο; Πώς τουποδέχθηκαν οι τοπικές κοινωνίες; Λει-τούργησε; Αν ναι, αυτό συνέβη διότιενεργοποιήθηκαν οι τοπικοί μηχανισμοίεξουσίας – πελατείας; Ή διότι, πλέον, ηαυτοδιοίκηση ασκεί εξουσία με πλούσιαύλη;

Με την παραπάνω επιφύλαξη θα έλεγατα εξής: Πρώτον, παρατηρείται μια τάσηπου δεν είναι εντελώς νέα αλλά προβάλ-λει πολύ ενισχυμένη. Η υποστολή τήςκομματικής σημαίας στα αυτοδιοικητικάψηφοδέλτια που επικοινωνούν ή ταυτί-ζονται με Ν∆ και ΠΑΣΟΚ, γίνεται απα-ραίτητη προϋπόθεση για την προοπτικήεκλογικής νίκης. Εκτιμώ ότι αυτό δεν γί-νεται απλώς επειδή «πιάνει» στους ψη-φοφόρους, αλλά επειδή είναι όρος καιπροϋπόθεση που βάζουν οι ίδιοι οι υπο-ψήφιοι (δημοτικοί και περιφερειακοί)σύμβουλοι στους ηγήτορες των ψηφο-δελτίων προκειμένου να συμμετάσχουν.

∆εύτερον, το οποίο συνδέεται με τοπρώτο, τα αυτοδιοικητικά ψηφοδέλτιαστις εκλογές του Μαΐου ήταν μεγάλα καικυρίως πολυσυλλεκτικά. Αν δει κανείςτους υποψήφιους συμβούλους στα ψη-φοδέλτια που, κατόπιν εορτής, έσπευσαννα υιοθετήσουν Ν∆ και ΠΑΣΟΚ, θα δια-πιστώσει ότι πολύ απέχουν από το να ταπει κανείς «φιλομνημονιακά».

Τρίτον, όλα τα παραπάνω συνθέτουνμια εικόνα «θεσμοποιημένου λευκού ψη-φοδελτίου», άρα και καταμετρήσιμου (!),στο οποίο όμως η υποστολή της κομμα-τικής σημαίας συνιστά άλλοτε επιβεβλη-μένη υποχώρηση κι άλλοτε συγκαλυμ-μένη ήττα.

Τέταρτον, η πολιτικά ριψοκίνδυνη επι-λογή του ΣΥΡΙΖΑ στις αυτοδιοικητικέςεκλογές να προβεί σε συνειδητή έπαρσησημαίας, ήταν μια πολιτικά έντιμη καιυπεύθυνη κίνηση, μέσα από την οποίατου δόθηκε και η ευκαιρία (με χαμηλό

Οι εκλογές ήταν και αυτ οδιοικητικέςΣυνέντευξη με τον πανεπιστημιακό Ηλία Γεωργαντά

Οι αυτοδιοικητικές εκλογές αποτιμήθηκαν τις περισσότερες φορές σε συνάρτησημε την κεντρική πολιτική σκηνή. Η σημασία τους συχνά υποτιμήθηκε. Στη συζήτησηπου ακολουθεί, θελήσαμε να αποκαταστήσουμε σ‘ ένα βαθμό αυτή τη “βλάβη”.

Η ΕΠΟΧΗ 1 Ιουνίου 2014 2211ΑΥΤΟ∆ΙΟΙΚΗΣΗ

σχετικά κόστος) να αποτιμήσει το ελάχι-στο των δυνάμεων του σε συνθήκες«απόλυτης, καθολικής και ολοκληρωτι-κής» σύγκρουσης και μάλιστα υπό συν-θήκες δεύτερου γύρου που μόνο σε προ-εδρικά συστήματα βλέπει κανείς. Με δε-δομένη και τη χειραγώγηση του χρόνουδιεξαγωγής των εκλογών, το αποτέλε-σμα που εισέπραξε δεν είναι καθόλουκακό. Πρέπει όμως να εξετάσει προσε-κτικά τα αποτελέσματα του ριψοκίνδυ-νου αυτού εγχειρήματος. Η δική μουεκτίμηση είναι ότι εφεξής ο ΣΥΡΙΖΑ θαπρέπει να δώσει άμεση προτεραιότηταστην τοπική και περιφερειακή του διείσ-δυση ώστε η πολιτική του επιρροή νααποκτήσει «στρατηγικό γεωγραφικόβάθος».

Αυτοδιοίκηση και μνημόνια

Σε άρθρα σου αναφέρεις ότι σε χώρεςπου διαθέτουν πολιτικά συστήματα μεικανή χωρική διαστρωμάτωση (Ισπανία,Ιταλία), ενεργοποιήθηκαν θεσμοί πουανέκοψαν την ορμή της νεοφιλελεύθε-ρης «εργαλειοθήκης». Στην Ελλάδα ποιαείναι η πραγματικότητα; Ο Καλλικράτηςεπιδείνωσε την κατάσταση και αν ναιπώς ακριβώς;

Πράγματι, στις χώρες που είχαν ανα-πτύξει συμπληρωματικές δομές τοπικούκαι περιφερειακού κράτους, με αντί-στοιχη χωρική διαστρωμάτωση της αντι-προσώπευσης, η ορμή με την οποία ει-σέβαλε η εργαλειοθήκη του ύστερου νε-οφιλελευθερισμού, δηλαδή του νεοφιλε-λευθερισμού της λιτότητας, βρήκε εμπό-δια και αναχώματα. Αυτό οφείλεται σεδύο λόγους. Πρώτον, τα πολιτικά αυτάυποσυστήματα λειτούργησαν σαν δυνά-μεις εσωτερικού πολιτικού μετριασμούτων αποφάσεων που άγρια απαιτούσανοι δανειστές από τις εθνικές δομές εξου-σίας. ∆εύτερον, λειτούργησαν σαν δομέςκοινωνικής ανακούφισης, αφού και οιαρμοδιότητες αλλά και οι πόροι πουείχαν, τους επέτρεψαν να ανακόψουντην απότομη πτώση του βιοτικού επιπέ-δου, της απασχόλησης και, τελικώς, νααποτρέψουν την εμφάνιση φαινομένωνανθρωπιστικής κρίσης.

Στην Ελλάδα, από τον Καλλικράτη καιμετά, ξεκίνησε μια προσπάθεια δημιουρ-γίας τοπικών και περιφερειακών καρτέλπολιτικής δύναμης που θα λειτουργού-σαν σαν αποκεντρωμένοι βραχίονες τουδικομματισμού. Το στρατήγημα αυτό δενπρόλαβε να αναπτυχθεί στην πλήρη τουμορφή, καθώς η κρίση και οι καταλυτι-κές της επιδράσεις στο παλαιό δικομμα-

τικό σύστημα ανέτρεψαν τους αρχικούςσχεδιασμούς. Στο πλαίσιο αυτού του,έστω ημιτελούς, εγχειρήματος έγινε μιασυστηματική προσπάθεια εξασφάλισηςτης «πολιτικής συμμόρφωσης» της αυ-τοδιοίκησης. Αυτό, ως ένα βαθμό, επι-τεύχθηκε κυρίως με την πλήρη πολιτικήυποταγή της ΚΕ∆ΚΕ, η οποία στα χρόνιατης κρίσης ουσιαστικά εξελίχθηκε σε πο-λιτικό ζόμπι. Άρα, θα έλεγα ότι ως προςτην πρώτη λειτουργία τής αυτοδιοίκησηςπου παρατηρούμε στα κράτη με χωρικώςδιαστρωματωμένα πολιτικά συστήματα,ο Καλλικράτης λειτούργησε στην εντε-λώς αντίθετη κατεύθυνση: της απρόσκο-πτης εφαρμογής των μνημονιακών πολι-τικών και όχι βέβαια του μετριασμούτους.

Να δούμε ξεχωριστά την Αριστερά,ιδίως τον ΣΥΡΙΖΑ. Παρατηρεί κανείς σο-βαρές αντιφάσεις. ∆ιακηρύσσει με σα-φήνεια τη σημασία και την αξία τής αυ-τοδιοίκησης είναι φυσιογνωμικό τουστοιχείο. Εντούτοις, άργησε πολύ να εν-θαρρύνει, να συνεισφέρει σε κινήσεις ήομάδες πολιτών που συγκροτούμενες σεαυτοδιοικητικές κινήσεις, οι οποίες θαείχαν δράση δίπλα στους πολίτες πουυποφέρουν. Πώς εξηγείται; Πώς δενείδε ότι έτσι θα στερούσε από τον αντί-παλο τη δυνατότητα να προβεί σε περαι-τέρω ελιγμούς;

Κάνετε πολύ καλά και επισημαίνετεαυτό το στοιχείο. Πράγματι, εδώ υπάρχειένα κενό το οποίο συνίσταται στο εξής.Από την μια πλευρά, η στρατηγική τωνμνημονιακών συγκυβερνήσεων διαμορ-φώθηκε στη βάση επιλογών εξοικονόμη-σης πολιτικού χρόνου, που αποσκο-πούσε στην επιμήκυνση της δικής τουςημερομηνίας λήξης, αλλά και στην επι-μήκυνση των χρονικών ορίων της κοινω-νικής ανοχής. Αυτό άφησε πολιτικώςακατοίκητους τους επιμέρους μικρο-χώ-ρους της τοπικότητας. Όμως, από τηνάλλη πλευρά, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόλαβε ήδεν διέγνωσε έγκαιρα το κενό που δημι-ουργείται στον χωρικό άξονα της αντι-προσώπευσης, ώστε να παρέμβει και ναεποικήσει αυτούς τους χώρους. Αυτό τοκενό στον «αγωνιστικό χώρο» φάνηκεεξόφθαλμα στις αυτοδιοικητικές εκλο-γές και καλύφθηκε είτε εκ των ενόντωνείτε με βάση την πεπατημένη του παρελ-θόντος, και αυτός είναι ο βασικός λόγοςπου σε πολλές περιοχές επικράτησανσχήματα που ήδη κατείχαν την τοπική ήτην περιφερειακή εξουσία.

Να είμαστε όμως και ρεαλιστές. Οιεξελίξεις ήταν εξαιρετικά ραγδαίες απότο 2009-10 και μετά. Ένας οργανισμός

που είχε συνηθίσει σε μια δίαιτα του 3-4%, ήταν δύσκολο να ικανοποιήσει ταυ-τοχρόνως και με επάρκεια όλα του τα«νέα καθήκοντα». Υπάρχει η αναγκαιό-τητα των υλικών όρων που κανείς δενπρέπει να ξεχνάει. Όπως όλοι οι κοινω-νικοί οργανισμοί, έτσι και τα κόμματαείναι πεπερασμένα μεγέθη. Το ζήτημαείναι η προσαρμοστικότητα και σ’ αυτόπρέπει να δοθεί έμφαση.

Ως προς τη σχέση της Αριστεράς μετην αυτοδιοίκηση τα πράγματα είναι πιοσύνθετα. Εδώ υπάρχουν δύο μεγάλες πα-ραδόσεις και έχει έρθει η ώρα για τη ρι-ζοσπαστική αριστερά να διαλέξει μεποια παράδοση θα συνταχθεί. Από τη μιαυπάρχει η παράδοση εκείνη που προκρί-νει τον κεντρικό σχεδιασμό και τις βα-ριές δομές ενός κεντρικού πολιτικού δι-ευθυντηρίου. Η παράδοση αυτή, άλλοτεσιωπηρά κι άλλοτε ρητά, βλέπει επιφυ-λακτικά, αν όχι εχθρικά, το τοπικό καιτην ιδιαιτερότητά του. Στην ιστορία τηςαριστεράς δεν λείπουν οι στιγμές πουαυτή η άποψη ήταν κυρίαρχη· όπως καιοι στιγμές που αμφισβητήθηκε με οξύ-τητα. Μια στοιχειώδης αναψηλάφησητης σινοσοβιετικής ρήξης είναι νομίζωαρκετή.

Από την άλλη, υπάρχει η παράδοσητης αποκεντρωμένης κινητοποίησης τουλαϊκού παράγοντα και των παραγωγικώνπόρων της κοινωνίας, δηλαδή η παρά-δοση της ιστορικής ιταλικής αριστεράςκαι των συνεταιριστικών δομών της, ηπαράδοση του αυτοδιοικητικού ΕΑΜ καιαργότερα της Ε∆Α. Στην Ελλάδα της με-ταπολίτευσης ο διάλογος με την παρά-δοση αυτή εξασθένησε και μερικέςφορές διακόπηκε εντελώς. Η ανάπτυξηπάγιων και οργανικών δεσμών με την το-πικότητα θα πρέπει να βρεθεί και πάλιστο επίκεντρο της στρατηγικής της Αρι-στεράς. Είναι επιτακτικό.

Τρεις κάλπες, πόσες εκλογές

Συναφές με το παραπάνω, είναι και ησυνθηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ όπως«τρεις κάλπες μια επιλογή» - καταφανώςδεν πέρασε - όπου αποκάλυπτε ότι ησύνδεση της αυτοδιοικητικής πολιτικήςτου με την τοπικότητα ήταν ασθενής.Αυτό, τελικά, επηρέασε τις επιδόσειςτου; Επίσης, πώς λειτούργησε η από-δοση στις αυτοδιοικητικές εκλογές κα-θηκόντων που προσιδιάζουν στις γενι-κές εκλογές όπως «στις 25 ψηφίζουμεκαι στις 26 φεύγουν»;

Νομίζω ότι και τα δύο αυτά συνθήματαπρέπει να τα κατανοήσουμε στο πλαίσιομιας συγκεκριμένης επιλογής για συνο-λική μετωπική αναμέτρηση, με εφόδιοαποκλειστικά και μόνο τις δυνάμεις τουΣΥΡΙΖΑ, αλλά με πολλούς ταυτοχρόνωςαντίπαλους. Στη βάση αυτή είναι πολύχρήσιμα τα συμπεράσματα που μπορούννα αντληθούν από την έκβαση αυτής τηςαναμέτρησης. Όμως, τα κεντρικά αυτάσυνθήματα θα έπρεπε να συνοδευτούναπό αντίστοιχα, εξίσου τολμηρά, που θαεξειδίκευαν το τοπικό περιεχόμενο τηςδιακύβευσης. Εκεί νομίζω δεν δόθηκε το

βάρος που έπρεπε να δοθεί.

Τα αποτελέσματα, παρ’ όλα αυτά,είναι θετικά με κορυφαία παραδείγματαδήμους στη Β΄ Αθήνας – Β΄ Πειραιώςκαι κυρίως την Περιφέρεια Αττικής.Υπάρχουν επίσης τώρα ισχυρές αυτοδι-οικητικές παρεμβάσεις σχεδόν σ’ όλη τηχώρα. Πώς μπορεί να οργανωθούν απο-δοτικά αυτές οι δυνάμεις;

Τα αποτελέσματα θα ήταν ακόμη κα-λύτερα αν ο δεύτερος βαθμός αυτοδιοί-κησης ήταν στο νομαρχιακό κι όχι στοπεριφερειακό επίπεδο. Η επιλογή τούΚαλλικράτη να αναδείξει σε αυτοδιοικη-τική βαθμίδα την περιφέρεια κι όχι τονομό δεν ήταν καθόλου τυχαία. Τουναν-τίον, ήταν στρατηγική επιλογή. Η ταύ-τιση του δεύτερου βαθμού αυτοδιοίκη-σης με την κλίμακα εκείνη στην οποίαγίνεται και η κατανομή / διανομή τωνδιαρθρωτικών πόρων του ΕΣΠΑ, δημι-ούργησε συνθήκες ευνοϊκές για τη δημι-ουργία τοπικών και περιφερειακών δια-νεμητικών συμμαχιών σε συμπαιγνία μετα περιφερειακά καρτέλ πολιτικής δύ-ναμης. Η διάσταση αυτή είναι πολύ ση-μαντική, όπως και η ανάγκη ουσιαστικούεκδημοκρατισμού του τρόπου με τονοποίο αποφασίζεται η κατανομή τωνπόρων των διαρθρωτικών ταμείων τηςΕΕ.

Τα αποτελέσματα είναι πολύ σημαν-τικά – ειδικά στο λεκανοπέδιο, αλλά καισε μεσαίου μεγέθους δήμους της περι-φέρειας. Η επικράτηση στην ΠεριφέρειαΑττικής, αλλά και η εξαιρετικά εντυπω-σιακή επίδοση στο δήμο της Αθήναςείναι τροχιοδεικτικά σήματα της εκλογι-κής συμπεριφοράς. Ως τώρα, το ερώ-τημα που το επιφυλακτικό τμήμα τηςκοινωνίας διατύπωνε προς τον ΣΥΡΙΖΑήταν: Και τι θα κάνετε; Στους δήμουςστους οποίους εκλέχθηκαν αυτοδιοικη-τικά σχήματα του ΣΥΡΙΖΑ, και κυρίωςστην Περιφέρεια Αττικής, θα πρέπει νακαταστρωθεί πολύ προσεκτικά ένα ει-δικό πλέγμα παρεμβάσεων και οι περιο-χές αυτές να λειτουργήσουν ως ειδικέςπιλοτικές περιπτώσεις, που θα δείξουνστην κοινωνία τι μπορεί και τι πρέπει ναπροσδοκά από μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.Νομίζω ότι οι άξονες πολιτικός εκδημο-κρατισμός, κοινωνική δικαιοσύνη, διοι-κητική καινοτομία, ορθολογική διαχεί-ριση είναι αυτοί που συμπυκνώνουν ταφλέγοντα αιτήματα και τις λαϊκές προσ-δοκίες.

Σε άρθρο σου στην «Αυγή» υποστήρι-ζες ότι η πολιτική κινητοποίηση της το-πικότητας είναι απαραίτητη, εκτός τωνάλλων, ώστε η Αριστερά να μη γίνειαπλώς διαχειριστής, αλλά δραστικός κα-ταλύτης των εξελίξεων, εφόσον πάρειτην κυβερνητική εξουσία. Τώρα αυτόείναι πιο εύκολο; Υπάρχουν «κανόνες»για να επιτευχθεί;

Αυτό συνιστά ουσιώδη όρο του πολιτι-κού μετασχηματισμού. ∆εν είναι πιο εύ-κολο. Είναι όμως πιο πιθανό. Ειδικά αντους κανόνες τους θέσει η ίδια η κοινω-νία.

Οι εκλογές ήταν και αυτ οδιοικητικέςΣυνέντευξη με τον πανεπιστημιακό Ηλία Γεωργαντά

Εφεξής ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να δώσει άμεση προτε-ραιότητα στην τοπική και περιφερειακή του διείσ-δυση ώστε η πολιτική του επιρροή να αποκτήσει“στρατηγικό γεωγραφικό βάθος”.

“

2222 Η ΕΠΟΧΗ 1 Ιουνίου 2014ΑΥΤΟ∆ΙΟΙΚΗΣΗ

Επικίνδυνο φαινόμενοη ποδοσφαιροποίησητης πολιτικής ζωήςΣυνέντευξη με τον Άρη Βασιλόπουλο,δήμαρχο Φιλαδέλφειας - ΧαλκηδόναςTη συνέντευξη πήρε ο Αλέξανδρος Μαυρογένης

Η ∆ύναμη Πολιτών είχε μια εντυπωσιακήάνοδο 34 ποσοστιαίων μονάδων στο δεύ-τερο γύρο. Ποιοι πιστεύετε ήταν οι λόγοιτης επικράτησής της;

Στο δεύτερο γύρο ξεκινήσαμε και οι δύοπαρατάξεις από μηδενική βάση. Αυτό πουμας έδωσε τη νίκη ήταν ότι καταφέραμε ναακυρώσουμε το δίλημμα «γήπεδο – αντιγή-πεδο» που έθετε η παράταξη του κ. Γεωρ-γαμλή. Αντίθετα, θέσαμε διαφορετικά διλήμ-ματα, τέτοια που να αφορούν την πλειοψη-φία της τοπικής κοινωνίας και την ποιότηταζωής της, αναδεικνύοντας ότι αυτό το ψευ-

τοδίλημμα τέθηκε για να συγκαλύψει «αμαρτωλές ιστορίες» της συγ-κεκριμένης παράταξης.

Σε πρόσφατη συνέντευξή σας δηλώσατε « Ο κόσμος της ΑΕΚ δενγαυροποιήθηκε. Η Νέα Φιλαδέλφεια δεν έγινε Πειραιάς. Αυτό αποτε-λεί τιμή για το δημοκρατικό κόσμο της ΑΕΚ. « Πόσο ανησυχείτε για ταφαινόμενα ποδοσφαιροποίησης της πολιτικής ζωής, τα οποία παρα-τηρήθηκαν έντονα σε αυτές τις εκλογές;

Η κάθοδος στις δημοτικές εκλογές παραγόντων του ποδοσφαίρου ήη ευθεία υποστήριξη υποψηφίων από αυτούς είναι ένα επικίνδυνο φαι-νόμενο για την πολιτική ζωή συνολικά. Οι επιχειρηματίες αυτοί, αφούπρώτα επιβάλλουν τη λογική «η ομάδα πάνω απ’ όλα», χρησιμοποιούντους οπαδούς ως ασπίδα προστασίας προκειμένου να εισέλθουν στηνπολιτική και να επιβάλουν τα δικά τους συμφέροντα. Κινδυνεύουμε,επομένως, να οδηγηθούμε σε μία κατάσταση όπου η ταξική διαίρεσητης κοινωνίας θα συγκαλύπτεται από το διαχωρισμό σε «κόκκινους»,«πράσινους» και «κίτρινους» ψηφοφόρους.

Το άρθρο 81 του Ρυθμιστικού Σχεδίου υπερψηφίστηκε στην αρμό-δια επιτροπή της βουλής, μετά από συμφωνία της διοίκησης της ΑΕΚμε τον ΣΥΡΙΖΑ. Η συμφωνία αυτή έγινε και με τη δική σας συγκατά-θεση;

Τα τρία ζητήματα που θέσαμε σε σχέση με την κατασκευή του γηπέ-δου και την ομαλή του ένταξη στη ζωή της πόλης αντιμετωπίστηκανως «casus belli» από κάποιους, υποκινώντας μια απίστευτη εκστρα-τεία λάσπης και απειλών εναντίον μας. Μετεκλογικά φαίνεται πωςαυτά που θέταμε δεν ήταν τόσο παράλογα, γι’ αυτό και είδαμε χθες κά-ποιες αλλαγές στο άρθρο 81. Ήμουν ενήμερος για την προσπάθειαεξεύρεσης συμφωνίας μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και διοίκησης της ΑΕΚ, τηνοποία θα αξιολογήσουμε ως παράταξη τις επόμενες μέρες με βάση τοσυμφέρον της πόλης και τις θέσεις μας.

Έχετε θέσει τρεις σημαντικές παραμέτρους για την κατασκευή τουνέου γηπέδου της ΑΕΚ. Την προστασία του Άλσους, την εξασφάλισηεπαρκούς αριθμού θέσεων στάθμευσης και το ύψος του γηπέδου. Θε-ωρείτε κάποια από τις τρεις παραμέτρους πιο σημαντική;

Όλες είναι πολύ σημαντικές για τη διασφάλιση της ποιότητας ζωήςστην πόλη και την αρμονική ένταξη του γηπέδου σε αυτή. Όμως το πιοσοβαρό θέμα είναι αυτό του δάσους, το οποίο αποτελεί πνεύμονα ζωήςγια την περιοχή και, σε κάθε περίπτωση, πρέπει να προστατευτεί.

Το θέμα του γηπέδου της ΑΕΚ επισκίασε άλλα σημαντικότερα προ-βλήματα του ∆ήμου; Ποια είναι αυτά και πώς θα κινηθείτε για την επί-λυση τους μέχρι τον Σεπτέμβριο, όταν και θα αναλάβετε τα καθή-κοντα σας ως δήμαρχος;

Σε μεγάλο βαθμό ναι, αφού ακόμη και τώρα δυστυχώς η ατζέντα δια-μορφώνεται αποκλειστικά και μόνο γύρω από το γήπεδο της ΑΕΚ.Όμως αυτή η πόλη έχει σοβαρά προβλήματα, για τη λύση των οποίωνμάς ψήφισε η τοπική κοινωνία και ήδη ξεκινήσαμε την προετοιμασία.Η έλλειψη κοινωνικής προστασίας ικανής να ανταποκριθεί στις συν-θήκες της κρίσης, το μεγάλο χρέος του δήμου, η υποβάθμιση του Άλ-σους, τα τεράστια κτιριακά προβλήματα στα σχολεία, η εξαφάνιση τουπολιτισμού τα προηγούμενα χρόνια, η διασφάλιση των υπηρεσιών τουδήμου και των εργαζομένων σε αυτές και το μεγάλο έλλειμμα δημο-κρατίας και συμμετοχής των πολιτών στα κοινά, όλα αυτά είναι τα κρί-σιμα ζητήματα για τα οποία μας στήριξε η κοινωνία και για τα οποία εντέλει θα κριθούμε.

∆ιαβάζοντας το πρόγραμμα της περι-φερειακής κίνησης «∆ύναμη Ζωής» εύ-κολα καταλαβαίνει κανείς ότι αυτό πουδήλωσε η νέα περιφερειάρχης ΑττικήςΡένα ∆ούρου στα Προπύλαια το βράδυτης εκλογής της: «∆ώσαμε έναν σπου-δαίο αγώνα με ήθος, κόντρα στις προ-βλέψεις και στα συμφέροντα και ξέ-ρουμε ότι η μάχη που απόψε κερδή-θηκε είναι μονάχα η αρχή. Γιατί αύριοξεκινάει ένας πόλεμος με τα συμφέ-ροντα» βρίσκει ακριβές νόημα σε μιασειρά μειζόνων ζητημάτων, όπως ηδιαχείριση των απορριμμάτων, η παρα-χώρηση του Ελληνικού και η μεταβί-βαση του Αστέρα αλλά και η σχεδιαζό-μενη πώληση αιγιαλού σε ιδιώτες, ηπώληση του ΟΛΠ και η ιδιωτικοποίησητου νερού.

Πρώτο ζήτημα στο οποίο η νέα πε-ριφερειακή αρχή θα δημιουργήσειανάχωμα στα σχέδια της κυβέρνη-

σης, τα οποία προωθούσε η απερχόμενηπεριφερειακή διοίκηση, είναι οι ιδιωτικο-ποιήσεις ή μεταβιβάσεις του ποσοστούτου ∆ημοσίου στο ΤΑΙΠΕ∆, είτε πρόκειταιγια δημόσια αγαθά, όπως το νερό, είτεπρόκειται για δημόσια περιουσία, όπως οιπαραλίες, και πιο συγκεκριμένα το Ελλη-νικό και ο Αστέρας Βουλιαγμένης. Σύμ-

φωνα με το πρόγραμμα της νέας περιφε-ρειακής διοίκησης: «Οι μνημονιακοί καιοι εκλεκτοί τους στην Περιφέρεια Αττικήςπροωθούν επιθετικά ιδιωτικοποιήσεις φυ-σικών πόρων και συλλογικών αγαθώνόπως το νερό και η ενέργεια, fast track πε-ριβαλλοντοκτόνες επενδύσεις-πλιάτσικο,φαραωνικά έργα real estate, όπως αυτόστο Ελληνικό, και εμπορικά μεγαθήριαπου στραγγαλίζουν τις γειτονικές τοπικέςαγορές. Αντίθετα, για τη ∆ύναμη Ζωής, τοφυσικό περιβάλλον συνιστά βασικό πυ-λώνα για την κοινωνική και παραγωγικήανασυγκρότηση του τόπου μας και ου-σιώδη προϋπόθεση για βιώσιμη ανάπτυξηκαι βελτίωση της ποιότητας ζωής:

- Αντιστεκόμαστε στην ιδιωτικοποίησητου νερού και όλων των συλλογικών αγα-θών.

- Προωθούμε την εξοικονόμηση ενέρ-γειας και την οικολογικά βιώσιμη ανά-πτυξη Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας.

- Εφαρμόζουμε ένα νέο οικολογικό σύ-στημα διαχείρισης των απορριμμάτων.

- Υπερασπιζόμαστε και διευρύνουμετους ελεύθερους χώρους.

- Προστατεύουμε τα λίγα και πολύτιμαδάση της Αττικής και τους ορεινούς όγ-κους της.

- Προάγουμε τη χρήση μαζικών μέσωνμεταφοράς.»

Κινδυνεύουμε να οδηγηθούμε σε μίακατάσταση όπου η ταξική διαίρεση τηςκοινωνίας θα συγκαλύπτεται από τοδιαχωρισμό σε “κόκκινους”, “πράσινους”και “κίτρινους” ψηφοφόρους.

“

Η νέα περιφερειακή αρχή είναι εκ των πραγμάτων τοπρώτο μεγάλο παράδειγμα για το πώς θα κυβερνήσειη αριστερά.“

Ηνίκη της δημοτικής παράταξης “Αντίσταση μετους πολίτες του Χαλανδρίου” στις δημοτικέςεκλογές μπορεί στον εξωτερικό παρατηρητή να

φανεί σαν παράδοξο: Τι δουλειά έχει η αριστερά να κερ-δίζει δήμους των βορείων προαστίων όπου παραδο-σιακά κατοικούν κοινωνικά στρώματα που δύσκολαπροσανατολίζονται στα αριστερά; Ειδικά όταν η αρι-στερά αυτή εδώ και χρόνια δεν μασάει καθόλου ταλόγια – και κυρίως τις πράξεις – της...

Αν όμως δούμε πιο μοριακά το τι ακριβώς συμβαίνειστον δήμο αυτό, τα πράγματα μπαίνουν κάπως σε μιασειρά.

Ο επισκέπτης που θα έρθει για να πιεί τον καφέ τουστην πλατεία δύσκολα θα καταλάβει ότι υπάρχει κρίση.Αν κάνει μια βόλτα στους γύρω δρόμους του κέντρου, οιπολλές βιτρίνες των καταστημάτων που έβαλαν λου-κέτο κάπως θα τον υποψιάσει. Και πάλι όμως, το κλειδίβρίσκεται λίγο παραπέρα. Το Χαλάνδρι είναι έναςδήμος με ζωντανές ταξικές αντιθέσεις. Αντίθετα με ανα-λύσεις/εκτιμήσεις του συρμού, ο πληθυσμός του δήμουδεν είναι κατά πλειοψηφία μικροεπιχειρηματίες αλλάκυρίως υπάλληλοι με εισοδήματα άνω του μέσου όρου,τον καιρό πριν από την κρίση. Τα στρώματα αυτά είναιαπό τα πιο άμεσα πληγέντα από την κρίση, και άρα ευά-λωτα σε αποστοιχίσεις από τα παραδοσιακά κόμματάτους. Επιπλέον, η κρίση αλλά και η ανεξέλεγκτη “ανά-πτυξη” έχει μεταμορφώσει ολόκληρες γειτονιές τουδήμου τα τελευταία είκοσι χρόνια, υποβιβάζοντας τοεπίπεδο διαβίωσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο οιδύο κεντρικές (από τις εφτά στο σύνολο) γειτονιές τουΧαλανδρίου ψήφισαν τον δεξιό πρώην δήμαρχο στονδεύτερο γύρο, όντας οι λιγότερο επηρεασμένες από τηνκρίση και την υποβάθμιση των γειτονιών, εκεί που ηπλειοψηφία των κατοίκων διαβιεί.

Παραδοσιακή αριστερή παρουσία

Η αριστερά και τα κινήματα δεν είναι άγνωστα στηνπόλη. Το Χαλάνδρι είναι δήμος με αριστερή παράδοση,

Τι δουλειά έχειη αριστεράστο Χαλάνδρι;

Η ΕΠΟΧΗ 1 Ιουνίου 2014 2233ΑΥΤΟ∆ΙΟΙΚΗΣΗ

∆ιαχείριση απορριμμάτων

Η Περιφέρεια διατηρεί την αρμοδιό-τητα σε χωροταξικά ζητήματα που συν-δέονται με τις παραχωρήσεις στο ΤΑΙ-ΠΕ∆, γεγονός που σημαίνει ότι και οισυμφωνίες παραχώρησης του Ελληνικούκαι του Αστέρα, που απαιτούν έγκρισηχωροταξικών σχεδίων σύμφωνα με τουςσχετικούς διαγωνισμούς, θα ανασχε-

θούν, αλλά και η κατασκευή τεσσάρωνεργοστασίων επεξεργασίας απορριμμά-των στην Αττική, για τα οποία βρίσκον-ται σε εξέλιξη διαγωνισμοί, θα μεταβλη-θεί.

Συγκεκριμένα για τη διαχείριση τωναπορριμμάτων η νέα περιφερειακή διοί-κηση στην Αττική προβλέπει προγραμ-ματικά «ένα νέο μοντέλο διαχείρισης,σύγχρονο και φιλικό στο περιβάλλον, με

τα εξής χαρακτηριστικά: - Εφαρμογή του κύκλου: διαχωρισμός

στην πηγή, ανάκτηση υλικών, ανακύ-κλωση, κομποστοποίηση, αξιοποίηση,ταφή υπολειμμάτων

- Αποκέντρωση των δραστηριοτήτωνκαι μικρή κλίμακα

- Χωροθέτηση έπειτα από πλατειά δια-βούλευση και με βάση την αρχή «κάθεπεριοχή αναλαμβάνει το βάρος που τηςαντιστοιχεί»

- Ενθάρρυνση της κοινωνικής συμμε-τοχής

- Αξιοποίηση του εγχώριου παραγωγι-κού δυναμικού

- ∆ιατήρηση και υπεράσπιση του δη-μόσιου χαρακτήρα στη διαχείριση τωναπορριμμάτων, αντίστοιχο είναι το μον-τέλο διαχείρισης των αστικών και βιο-μηχανικών υγρών αποβλήτων πουέχουμε προγραμματίσει

- Προωθούμε μικρές, τοπικές μονάδεςΕπεξεργασίας Λυμάτων και Ανακύκλω-σης Νερού (Μ.Ε.Λ.Α.Ν.), όχι απαραίτητασε έναν δήμο, αλλά και κατά συστάδες∆ήμων

- Αρνούμαστε την ένταξη επιπλέον πε-ριοχών της Αττικής για επεξεργασία τωνλυμάτων τους στην Ψυτάλλεια

- ∆ιασφαλίζουμε ότι οι Μ.Ε.Λ.Α.Ν. θαείναι ωφέλιμες και ανταποδοτικές, αξιο-ποιώντας το ανακυκλώσιμο νερό σε διά-φορες δραστηριότητες (π.χ. γεωργία).

- Ο σχεδιασμός μας σέβεται τη λαϊκή

βούληση και τις τοπικές ανάγκες, τονάνθρωπο και το περιβάλλον.

- Συνεργαζόμαστε με τους ∆ήμους καιτην ΕΥ∆αΠ για να επικαιροποιηθεί οσχεδιασμός

- Ενημερώνουμε υπεύθυνα τους πολί-τες για όλα τα συναφή ζητήματα.»

Επειδή η νέα περιφερειακή αρχή είναιεκ των πραγμάτων, και αυτό κάνει τηνίκη για την αριστερά ακόμα μεγαλύ-τερη, το πρώτο μεγάλο παράδειγμα γιατο πώς θα κυβερνήσει η αριστερά, οιτρεις επόμενοι καλοκαιρινοί μήνες -μέχρι την ανάληψη της περιφερειακήςδιοίκησης την 1η του Σεπτέμβρη- δεν θαείναι μήνες διακοπών για τους εκλεγμέ-νους, τα στελέχη και τα μέλη της «∆ύνα-μης Ζωής». Όπως δήλωσε η Ρένα ∆ού-ρου σε συνέντευξή της στο ραδιοσταθμό«Στο κόκκινο», η περιφερειακή κίνησηέχει ήδη ξεκινήσει την οργάνωση ομά-δων εργασίας για να παρακολουθούν τηνεξέλιξη και να ζητήσουν ενημέρωση απότην απερχόμενη περιφερειακή αρχή γιατα μείζονα ζητήματα της Αττικής, ώστεαφενός να μην υπάρξουν τετελεσμέναπρος την κατεύθυνση των παραχωρή-σεων και ιδιωτικοποιήσεων στους τρειςμήνες που απομένουν, αφετέρου, ναπροετοιμαστεί η επόμενη περιφερειακήδιοίκηση της Αττικής με τον καλύτεροδυνατό τρόπο.

Ζ.Γ.

Πόλεμος με τα συμφέροντα* Πρώτα φορά αριστερά για την Περιφέρεια Αττικής και οι μάχες που θα δοθούν είναι αρκετές

που με κάποιους τρόπους έχει επιβιώσει ως τις μέρεςμας. Στον καιρό της Κατοχής, το ΕΑΜ είχε μια από τιςμεγαλύτερες οργανώσεις του στην Αττική με πάνω από1800 μέλη σε πληθυσμό μερικών χιλιάδων. Σε γειτονιάτου Χαλανδρίου υπάρχει το σπίτι-μουσείο του Φλω-ράκη. Στο Πολύδροσο υπάρχει εδώ και χρόνια η κατά-ληψη του κτήματος Πραπόπουλου, μια από τις πιο ζων-τανές καταλήψεις της Αττικής. Το στέκι της Αντίστα-σης δυο βήματα από την κεντρική πλατεία εδώ και χρό-νια λειτουργεί σαν χώρος πολιτισμού. Στις δημοτικέςεκλογές του 2010, η αριστερά αθροιστικά ξεπέρασε το25%.

Παράλληλα μια σειρά από κινήματα για την διεκδί-κηση του δημόσιου χώρου έχουν βάλει την σφραγίδατους στην πόλη. Αγώνες για το Νομισματοκοπείο, τοκτήμα ∆ουζένη, τον σύλλογο προστασίας της Ρεματιάς,την υπόθεση του οικισμού των Ρομά, ανοιχτά ζητήματαπώλησης δημοσίων κτιρίων μέσω του ΤΑΙΠΕ∆ καιάλλα.

Αυτός είναι σε γενικές γραμμές οι αντικειμενικέςσυνθήκες πάνω στις οποίες κλήθηκε να ξεδιπλώσει τοεπιτυχημένο σχέδιο και την δράση της η Αντίσταση. Τοπρώτο που οφείλει να πει κανείς για την Αντίστασηείναι πως είναι η μοναδική ίσως δημοτική παράταξηστην Ελλάδα που είναι ζωντανό παράδειγμα ενότηταςτης αριστεράς. Το πολιτικό εύρος που συσπειρώνειεκτείνεται από τους Οικολόγους έως τις παρυφές τωνελευθεριακών – στην πράξη μόνο η Λαϊκή Συσπείρωσητου ΚΚΕ λείπει, στην οποία παρόλα αυτά τα καλέσματαείναι διαρκή.

Σύγχρονη αριστερή δράση

Η ενότητα όμως από μόνη της δεν φτάνει. Το ανθρώ-πινο δυναμικό της παράταξης εδώ και δεκαετίες ζει,αναπνέει και προσπαθεί να φέρει άνω-κάτω το Χαλάν-δρι. Είναι ασφαλές να πει κανείς ότι σχεδόν σε οτιδή-ποτε σημαντικό γεγονός συνέβη στην πόλη τις τελευ-ταίες τρεις δεκαετίες, είτε πρόκειται για κίνημα αντί-στασης είναι για δημιουργικές πρωτοβουλίες, με τονένα ή με τον άλλο τρόπο ο κόσμος που σήμερα συσπει-ρώνεται στην Αντίσταση είχε/έχει βάλει το χέρι του.Από την θεατρική ομάδα των Άστεγων στα 80s, τηνΑκροβασία, το ΕΚΜΕΚ, έως την σημερινή πρωτοβουλίααλληλεγγύης “Μαζί να τα φάμε”, το συνεταιριστικόφροντιστήριο, την αλληλέγγυα ενισχυτική διδασκαλία,αλλά και λογής-λογής συλλόγους, τα μέλη της Αντί-στασης παρεμβαίνουν, οργανώνουν, δίνουν το στίγματους. Το πιο σημαντικό ίσως χαρακτηριστικό λοιπόν,είναι το βαθύ ρίζωμα της παράταξης και των ανθρώπωντης στην τοπική κοινωνία.

Η ζωντάνια αυτή σήμερα τροφοδοτείται και από τηννεολαία της παράταξης. ∆εκάδες πιτσιρικάδες του Χα-λανδρίου που βγήκαν στους δρόμους τον ∆εκέμβρη,που ήταν φοιτητές την περίοδο του 2006-07, που κατέ-

κλυσαν τις πλατείες το 2011, αισθάνθηκαν ότι η Αντί-σταση είναι ένας χώρος στον οποίο μπορούν να δουλέ-ψουν, να εμπνευστούν και να εμπνεύσουν. Οι αντιφα-σιστικές πρωτοβουλίες και πορείες του τελευταίου χρό-νου έβαλαν φραγμό στην διείσδυση των φασιστών στηννεολαία της πόλης, συσπείρωσαν ακόμα περισσότε-ρους/ες νεολαίους/ες, μαθητές, φοιτητές, άνεργους (καικάποιους πιο τυχερούς εργαζόμενους). Η αντιφασι-στική πρωτοβουλία “Σβήστε τους” στην οποία ο νεο-λαιόκοσμος της παράταξης πρωτοστάτησε μπήκεμπροστά στον αγώνα για το ξερίζωμα της φασιστικήςδράσης και της φασιστικής ιδέας από την νεολαία τηςπόλης. Κανείς δεν έχει αυταπάτες πως το έργο της πα-ράταξης είναι εύκολο, όμως οι γερές ρίζες στην κοινω-νία, το υψηλό επίπεδο των ανθρώπων της και η υπο-δειγματική δημοκρατική της λειτουργία όλα αυτά ταχρόνια είναι τα μεγαλύτερα όπλα για να μετατραπεί ηΑντίσταση από επιτυχημένο παράδειγμα ενότητας τηςαριστεράς, σε παράδειγμα παράταξης του λαού του Χα-λανδρίου.

Σπύρος Νιάκαςμέλος Γραμματείας Νομαρχιακής Β. Προαστίων

Ο πληθυσμός του δήμουΧαλανδρίου αποτελείται κυρίωςαπό υπαλλήλους με εισοδήματαάνω του μέσου όρου. Ταστρώματα αυτά είναι από τα πιοάμεσα πληγέντα από την κρίση,και άρα ευάλωτα σεαποστοιχίσεις από ταπαραδοσιακά κόμματά τους.

“


Του Άγγελου Ελεφάντη

Στην Κωνσταντινούπολη πριν απόμερικές ημέρες έγινε μια παγκό-σμια συνδιάσκεψη για τα προβλή-

ματα των πόλεων του πλανήτη. ∆εν ξέρωτι είπαν οι αντιπροσωπίες, θα τα μά-θουμε εν καιρώ. Είχε γίνει άλλωστε πριναπό λίγα χρόνια μια ανάλογη συνδιά-σκεψη στο Βανκούβερ, που έθεσε τοθέμα. Και το θέμα είναι αυτό το τερατώ-δες φαινόμενο των «μεγαπόλεων» (γνω-ρίζω τη λέξη «μεγαλούπολη», αλλά κα-λύτερα να λέμε «μεγαπόλη», όπως λέμεμεγαβάτ, μεγκαμπάιτ, μεγκατσάνελκ.λπ., γι’ αυτές τις τεράστιες αποθήκεςή καταβόθρες ανθρώπινης σάρκας, τωνδέκα, δεκαπέντε και είκοσι πέντε εκα-τομμυρίων κατοίκων, όπως το Λάγος, τοΜεξικό, το Τόκιο, η Καλκούτα, η ΝέαΥόρκη, το Λος Άντζελες). Μεγαλοπόλειςμε άθλια υποδομή κι όλα τα κακά τηςμοίρας τους. ∆εν είναι «προνόμιο» τριτο-κοσμικό: οι μεγαπόλεις με τρομακτικήεγκληματικότητα (π.χ. στο Λος Άντζελεςζουν και δρουν 70.000 μέλη συμμοριών),με τρομακτική φτώχεια, ανεργία, πορ-νεία, αποξένωση, πόλεις με άθλια υπο-δομή κι όλα τα κακά της μοίρας τους.∆εν είναι «προνόμιο» τριτοκοσμικό: οιμεγαπόλεις φύονται και στον αναπτυγ-μένο Βορρά και αναπτύσσονται με κατα-πληκτική ταχύτητα, τόσο που οι δημο-γράφοι προβλέπουν ότι σε καμιά εικο-σαριά χρόνια ένας στους τέσσερις κατοί-κους της Γης θα είναι στοιβαγμένος σεαυτά τα τεράστια πολεοδομικά συγκρο-τήματα.

Τυχεροί που ζούμε στην Αθήνα

Πρέπει να μαθαίνει κανείς τέτοιαπράγματα για να αισθάνεται τυχερός και,ίσως, λιγότερο μίζερος. Γιατί είμαστε στ’αλήθεια τυχεροί που ζούμε στην Αθήνα,

στο Λεκανοπέδιο, στην Αττική. ∆εν πα-ραδοξολογώ ούτε θεωρώ ότι όλα όσασούρνονται από ειδικούς και ανθρώπουςγια το χάλι της Αθήνας είναι αβάσιμα.Αντίθετα, καλά κάνουμε και κατακρί-νουμε τον δημογραφικό, οικονομικό, πο-λιτιστικό και διοικητικό υδροκεφαλισμότης πρωτεύουσας, δίκαιη είναι η οργήμας (αν και μόνο στα λόγια, και δη στα«ευαίσθητα» γραπτά) για την τσιμεντού-πολη που μας σκοτώνει, το πολεοδομικόχάος, για το νέφος που μας πνίγει, για τοκυκλοφοριακό, για τα σκουπίδια πουδεν ξέρουμε τι να τα κάνουμε και που νατα πάμε, για τις πλημμύρες που μας πνί-γουν, τα ρέματα που μπαζώθηκαν, δί-καια μεμψιμοιρούμε για το ελάχιστοπράσινο, την απρόσωπη πολυκατοικία,την καταστροφή της γειτονιάς, τη βρόματου Σαρωνικού, την αφόρητη ηχορύ-πανση, τις άθλιες συγκοινωνίες, τα αυ-θαίρετα και τα μη αυθαίρετα που σκέπα-σαν τον περιαστικό χώρο, για την κατα-στροφή των ιστορικών μνημείων, τηνκαταπάτηση των πεζοδρομίων από τηναυτού μεγαλειότητα το αυτοκίνητο, δι-καιολογημένη η ανησυχία του κόσμου,γιατί όλο και πιο συχνά ακούει για διαρ-ρήξεις, ληστείες και τσαντάκηδες καιπεριδεής αναμένει τη σειρά του. Έχουμεκαι μεις τον αναπτυγμένο, πολιτισμένοκαι άνετο «Βορρά» της Κηφισιάς, τουΧολαργού, της Αγίας Παρασκευής καιτον υποβαθμισμένο «Νότο» του Περιστε-ρίου, του Κερατσινίου, της Αγίας Βαρβά-ρας· έχουμε και μεις τις πληκτικές πε-ριοχές σαν το Παγκράτι και τους Αμπε-λοκήπους, τα τραύματα στα πέριξ βουνάπου άφησαν τα νταμάρια, έχουμε και μεςτις μεγάλες ταξικές διαφορές από τηνμια άκρη της πόλης στην άλλη, κι αυτήτην ανυπόφορη πύκνωση χρήσεων καιπάσης φύσεως δραστηριοτήτων που αρ-μέγουν την περιφέρεια και νεκρώνουν τοκέντρο. Γι’ αυτό ποτέ δεν θα έχουμε πει

και δεν θα έχουμε πράξει αρκετά για ταόσα μύρια κακά της μοίρας σωριάστηκανπάνω στην Αθήνα, το Λεκανοπέδιο καιτην αττική γη γενικότερα.

Η πόλη αντέχει ακόμα

Τι ωραία, όμως, που είναι η Αθήνα!Είναι όμορφο το Λεκανοπέδιο, είναι πα-νέμορφη η Αττική. Παρά ταύτα (ή μαζίμε γκρίνια ή κριτική), οι προσπάθειες(δεν λέω οι αγώνες, θα πήγαινε πολύ)των ειδικών, των κατοίκων και των μι-κροκινημάτων για την πόλη, που σπορα-δικά εκδηλώνονται εδώ ή εκεί, είναιακριβώς για να μη χαθεί ολότελα αυτή ηάνεση και η ομορφιά που ζούμε, για ναμη γίνει η πόλη τριτοκοσμική μεγαπόλη,να μη γίνει η Αθήνα σαν το Λονδίνο ή τοΣικάγο. Και κατ’ αρχήν να μη χαθεί, δη-λαδή να μην αλλοιωθεί, ο τόπος και τοτοπίο.

Σε τόπο ζούμε οι άνθρωποι, τόπο θέ-λουμε για να ζήσουμε. Ετούτος ο τόπος,όμως, που κατοικούμε είναι έτσι διαμορ-φωμένος ώστε με το λεωφορείο ή το αυ-τοκίνητο με μισή ή μία ώρα βρίσκεταιστη θάλασσα, στα πέριξ βουνά ή σταπέριξ νησιά. ∆εν είναι τίποτε να βρεθείςστην Αίγινα ή στη Σαλαμίνα, στο ΠόρτοΓερμενό ή τον Κάλαμο, στην Πάρνηθα ήστη Λίμνη της Βουλιαγμένης (στο Λου-τράκι), ακόμη και στην Καστέλα και τοΦάληρο και τη Βούλα και το Σούνιο καιτο Χαλάνδρι και το Καπανδρίτι. Γιατί δη-λαδή ο Παριζιάνος ή ο Λονδρέζος –ουψηλών εισοδημάτων Παριζιάνος– μπο-ρεί να πιει καφέ το βράδυ παρά θιν αλόςκαι επιπλέον να βλέπει τις Καβοκολώ-νες; Μπορεί ο Βερολινέζος σε μια ώρα μετη βαριά του Μερσεντές να ρίξει τη βου-τιά του στη Βαλτική; Είναι αμελητέο πουεμείς ζούμε σε κλίμα εύκρατο, χωρίς δε-καεφτά κασκόλ το χειμώνα και χωρίς τηχαύνωση του Καΐρου το καλοκαίρι; Ο

τόπος και το κλίμα που μας δόθηκαν,παρ’ όλο που οι παλιότεροι και κυρίωςοι σύγχρονοι προσπάθησαν να τους κα-ταστρέψουν όσο το μπόρεσαν, αντέχουνακόμη. Υπάρχει ακόμη η «αττικήγραμμή», και δεν εννοώ εκείνη την ατ-τική γραμμή του Περικλή Γιαννόπουλου,αλλά αυτή την καταπληκτική ποικιλίατου χώρου που μας περιβάλλει, την ανοι-χτότητα, την άνεση που μας χαρίζει.Παρ’ όλα όσα λέμε, ο ιστός της πόληςδεν είναι μονότονος, λόφοι και άλση βρί-σκονται παντού, οι αιφνιδιαστικά όμορ-φες και ήμερες γωνιές βρίσκονται παν-τού (μαζί με τις αθλιότητες). Χιλιάδεςταβέρνες, μπαρ, ξενυχτάδικα, υπέροχεςπλατείες κυρίως στα δυτικά προάστιαδέχονται τα καλοκαίρια χιλιάδες ανθρώ-πους που σουλατσάρουν, πίνουν τουςφραπέδες τους, τρώνε τα σουβλάκιατους και τα προφιτερόλ τους, πολιτικο-λογούν, ποδοσφαιρολογούν, κουβεντιά-ζουν, ανταλλάσσουν σύμβολα, γυναίκεςάνδρες, ιδέες και εμπειρίες. Χιλιάδεςπαιδιά παίζουν ακόμη σε αλάνες. Κανείςδεν είναι κλεισμένος σε αυτή την εκ φύ-σεως και εξ ανθρώπων ανοιχτή πόληπλην κι αν αυτοπολιορκηθεί. Σε αυτήτην πόλη, όπου δυστυχώς μαζευτήκαμεπολλοί, περισσότεροι απ’ όσους αντέχει,είναι τεράστιο το ποσοστό εκείνων πουδιαθέτουν εξοχικό κάπου κοντά, στο Κα-πανδρίτι, στη Σαλαμίνα, στη Λούτσα,στην Εύβοια, στην Αίγινα, στο Χαλκού-τσι. Τα σαββατοκύριακα ανοίγουν οιπύλες της πόλης, εύκολα ο κόσμος πε-τιέται απ’ έξω, το έξω και το μέσα δενχωρίζονται με σινικά τείχη, ούτε το έξωβρίσκεται στην άκρη του κόσμου. ∆ίπλαμας βρίσκεται. Όλοι είναι έξω, μπορείςσε αυτή τη δημοκρατική πόλη να δειςξαφνικά τον Κατσιφάρα να πίνει ούζοστο διπλανό τραπέζι. Γνωριζόμαστε,γνωρίζουμε πολλούς και μας γνωρίζουνπολλοί. Στη Γαλλία ένας στους έξι άνω

Τι ωραίαπου είναι η Αθήνα!

Έξι χρόνια χωρίς τον Άγ-γελο. Εξακολουθεί να γεμί-ζει το χρόνο και το χώρομας ακόμα και εν τη απου-σία του. Ίσως να εννοούσεκαι αυτό , όταν στην παρα-τήρηση ότι “βραχύς ο βίος”,μας αντέτεινε “ατέλειωτοςείναι”. Τον θυμηθήκαμεσυχνά τις μέρες του προ-εκλογικού αγώνα στηνΑθήνα. Ιδίως όταν η Ανοι-χτή Πόλη έπρεπε να συν-δυάσει την κριτική της γιατις δημοτικές αρχές πουτην κυβέρνησαν με τηναγάπη μας γι’ αυτό τοντόπο και τους κατοίκουςτου. Αναζητήσαμε ένα απότα πολλά κείμενά του που ηεπικαιρότητά τους περνάειανέπαφη πάνω από τοχρόνο. ∆ημοσιευμένο στην«Εποχή» (14/7/1996) δεναποκλείεται να έχει υποβά-λει και την επωνυμία τηςδημοτικής μας κίνησης μετην ακροτελεύτια προ-τροπή του “να διατηρηθεί ηανοιχτότητα αυτής τηςπόλης”.

Η ΕΠΟΧΗ 1 Ιουνίου 2014 2255ΘΕΜΑΤΑ

Κυ ρια κή 1 Ιου νίου

* Πα ρα δο σια κό γλέ ντι του συ -νε ται ρι σμού Ζω γρά φου ΣΥΝ.ΖΩ,στις 5 μ.μ., στο Ρυθ μό στο πάρ κοΓου δή. Παί ζουν οι Στ. Φί λος, Α.∆ρα κό που λος, Γ. Πα πα δό που λος, Γ.Κου δου μο γιαν νά κης και Μ. Σο λι δά -κης.

* Πα ρου σία ση της νου βέ λαςτου Μ. Λού ρου «Το θέ α τρο», στις 7μ.μ., στο κα φέ Ρό τα (Σό λω νος 124).Προ λο γί ζει ο Ν. Λα μπρό που λος.∆ρα μα το ποιη μέ νες σκη νές α πότους η θο ποιούς Μ. Γκο ντο ρό ζα, Γ.Κου τρού λη, Μ. Τσα να κα λιώ τη, Σ.Ευ θυ μιά δη, Ε. Πε τρο πού λου.

Πέ μπτη 5 Ιου νίου

* Workshop με θέ μα «Κοι νω νι κήοι κο νο μία και πρά σι νη α νά πτυ ξη»διορ γα νώ νει η Κοιν.Σ.Επ. «Νέ οιΟρί ζο ντες», στις 4 μ.μ., στο κα φε -νείο «Μύρ τυλ λο» στο σταθ μό Η -ΣΑΠ Νέ ου Ηρα κλείου.

Πα ρα σκευή 6 Ιου νίου

* Έκθε ση της Ν. Ανδρι κο πού λουμε τίτ λο «Η ζα λά δα των χρω μά των- Η σα γή νη της γραμ μής» α πό τοΜορ φω τι κό Ίδρυ μα Εθνι κής Τρα -πέ ζης, στις 8 μ.μ. στο βι βλιο πω -λείο του ΜΙΕΤ (Τσι μι σκή 11, Θεσ σα -λο νί κη)

* Το πο λι τι στι κό στέ κι του ΚΕ -ΘΕ Α ∆ιά βα ση (Πλ. Αμε ρι κής) διορ -γα νώ νει βρα διές α φή γη σης πα ρα -μυ θιών για μι κρούς και με γά λουςκά θε Πα ρα σκευή, στις 8.30 μ.μ. Αυ -τή τη βδο μά δα οι «Ιπτά με νο χα λί»δια βά ζουν «Πα ρα μύ θια του Κό σμουα πό τις ά κρες του Χρό νου».

Κυ ρια κή 8 Ιου νίου

* Ετή σια τα κτι κή γε νι κή συ νέ -λευ ση του «Συν δέ σμου Φυ λα κι σθέ -ντων και Εξο ρι σθέ ντων Αντι στα -σια κών 1967-1974», στην αί θου σα

Ελευ θε ρίας στο Μου σείο Αντι δι -κτα το ρι κής ∆η μο κρα τι κής Αντί -στα σης (Με τρό Μέ γα ρο Μου σι κής),στις 10.30 π.μ.

Ημε ρί δα για την Ελλά δατης νεω τε ρι κό τη τας

Το τμή μα Πο λι τι κής Επι στή μης καιΙστο ρίας του Πα ντείου και τα Α ΣΚΙδιορ γα νώ νουν την Τε τάρ τη 4 Ιου νίουη με ρί δα στη μνή μη της Ρέ νας Σταυ -ρί δη-Πα τρι κίου με θέ μα «Η Ελλά δατης νεω τε ρι κό τη τας. Κοι νω νι κέςκρί σεις και ι δε ο λο γι κά δι λήμ μα τα(19-20ος αιώ νας)», στην αί θου σα Τε -λε τών του Πα ντείου.

Στις 10 π.μ. χαι ρε τί ζουν οι Γρ.Τσάλ τας και Σπ. Ασδρα χάς.

Στις 10:30 π.μ., ο μι λία της Καί τηςΑρώ νη Τσί χνη «Χω ρίς φό βους, αλ λάμε πά θος. Η ι στο ρι κός Ρέ να Σταυ ρί -δη-Πα τρι κίου και η Ιστο ρία».

Στις 11 π.μ. συ ζή τη ση με θέ μα«Ιστο ρία και ε θνι κά ζη τή μα τα». Μι -λούν οι Π. Πα πα στρά της («Με γά λη ι -δέα και Mare Nostrum, τέ λη 19ου καιαρ χές 20ου αιώ να»), Γ. Γα νου λό που -λος («Η Ιστο ρία εί ναι ο Άρειος Πά γοςτων φτω χώ ν: Τα ελ λη νι κά ε θνι κάζη τή μα τα στο Με σο πό λε μο και την

Κα το χή»), Θ. Βε ρέ μης («Ο Ελ. Βε νι ζέ -λος και η ε πο χή του»). Προ ε δρεύει ηΧρι στί να Κου λού ρη.

Στις 12:40, συ ζή τη ση με θέ μα «Τοδί λημ μα ∆ύ ση-Ανα το λή». Μι λούν ηΛί να Λού βη («Το ό ρα μα της ελ λη νι -κής αυ το κρα το ρίας και η Ευ ρώ πηστο πε ριο δι κό Spectateur de l’Orient»), Άντα ∆ιάλ λα («Επα νε ξε τά ζο -ντας τη δι χο το μία ∆ύ ση Ανα το λή: ταπολ λα πλά πρό σω πα της Ρω σίας«),Σία Ανα γνω στο πού λου («Η ∆ύ ση καιη Ανα το λή στις σχέ σεις ελ λη νι κούκρά τους-Πα τριαρ χείου Κων στα ντι -νού πο λης), ∆έ σποι να Πα πα δη μη τρίου(«Με τα ξύ Ανα το λής και ∆ύ σης: Απεί -θαρ χες πραγ μα τι κό τη τες και δύ σκο -λες ταυ τό τη τες»). Προ ε δρεύει ο Η.Νι κο λα κό που λους.

Στις 4 μ.μ. συ ζή τη ση με θέ μα «Οφό βος της ι στο ρίας και οι δια νοού -με νοι». Μι λούν ο Α. Λιά κος («Η Ρέ ναΣταυ ρί δη-Πα τρι κίου και η ι στο ριο -γρα φία της με τα πο λί τευ σης»), ΈφηΓα ζή («Έθνος και Ιστο ρία στο έρ γοτου ∆η μή τρη Χατ ζή»), Β. Κα ρα μα νω -λά κης («Υπάρ χουν σε λί δες της ι στο -ρίας, που δεν θέ λει κα νείς να τις δια -βά σει. Οι φά κε λοι, το α νε πι θύ μη τοπα ρελ θόν και οι ι στο ρι κοί». Προ ε -δρεύει ο Στ. Πε σμα ζό γλου.

Στις 5:40 μ.μ. συ ζή τη ση με θέ μα«Εκσυγ χρο νι σμός και νεω τε ρι κό τη -τα». Μι λούν οι Νί κη Μα ρω νί τη(«Όψεις, χρή σεις και δυ να μι κή τουεκ συγ χρο νι σμού στην Ελλά δα), Φ. Κά -ρα μποτ («Μι κρές ι στο ρίες με ά ρω μανεω τε ρι κό τη τας: Η Ισρα η λι τι κήΑδελ φό τη τα Αθη νών και Η αν θρω πο -θυ σία πα ρά τοις Ιου δαίοις»), Γ. Πα πα -θε ο δώ ρου («Βε νι ζε λι σμός: Το ύ φοςτης ε ξου σίας στην Αργώ του Θε ο το -κά»).

Στις 7:20 μ.μ. συ ζή τη ση με θέ μα«Εκπαί δευ ση και δη μο τι κι σμός». Μι -λούν οι Α. Πο λί της («∆ά σκα λος οΠρο βα το μάλ λης. Αντα να κλά σεις τηςνε ο ελ λη νι κής α ντι νο μίας των νοο -τρο πιών»), Αλε ξάν δρα Πα τρι κίου («Ηδί κη των τό νων. Πτυ χές της συ ζή τη -σης στην κα το χι κή Αθή να»), Χρι στί ναΚου λού ρη («Ιστο ρία και ι στο ριο γρα -φία της εκ παι δευ τι κής με ταρ ρύθ μι -σης: δι λήμ μα τα και στε ρεό τυ πα»).Προ ε δρεύει ο Τρ. Σκλα βε νί της.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟεκδηλώσεων“

Τι μή στους ε κτε λε σμέ νους α γω νι στές

Τε λε τή τι μής και μνή μης των Εκτε λε σμέ νων Αγω νι στών της Εθνι κής Αντί στα σης διορ γα νώ νει σή με -ρα, Κυ ρια κή, στις 11 π.μ. στο μνη μείο (ε ντός του νο σο κο μείου Σω τη ρία) το ∆Σ του ο μί λου Μνή μης Εκτε -λε σμέ νων Αγω νι στών 1941-1952 ο Αττι κός Τύμ βος.

Ο πρό ε δρος της Βι βλιο θή κης Εθνι κής Αντί στα σης, Πέ τρος Κου λου φά κος, στην ο μι λία του στην τε λε -τή α να φέ ρει, με τα ξύ άλ λων, « Εγώ κι ό λοι ό σοι συ γκε ντρω θή κα με σή με ρα ε δώ, ευ λα βι κά σε τού τον τοχώ ρο, τα πει νά πα τού με τη γη, ό που ά φη σαν την τε λευ ταία τους α νά σα τό σες αν θρώ πι νες υ πάρ ξεις πέ -φτο ντας α πό τις σφαί ρες ε κεί νων που ή θε λαν να ε πι βά λουν το σκο τά δι –και το ε πέ βα λαν τό τε– στα συ -γκε κρι μέ να θύ μα τα τα ο ποία εί χαν ε πι λέ ξει και τα ο ποία ζη τω κραύ γα ζαν για την ε λευ θε ρία της πα τρί -δας τους, πη γαί νο ντας στο Γολ γο θά τους πα ρο τρύ νο ντας, αυ τούς που τους ά κου γαν, να α κο λου θή σουν ταβή μα τά τους και να πρά ξουν το κα λύ τε ρο για την ε λευ θε ρία ό λου του κό σμου. Πέ σα τε θύ μα τα α δέρ φιαε σείς, σε ά νι ση πά λη κι α γώ να (...) Στο χώ ρο αυ τόν ε δώ, στου Γου δή μνη μο νεύου με του λά χι στον ε πτα κό -

σιους που ά φη σαν την τε λευ ταία τους πνοή και α να -φέ ρο νται ε δώ, χω ρίς να γνω ρί ζου με πό σοι α κρι βώςπέ ρα σαν στην α θα να σία σε ε τού τον το χώ ρο έ ναν α πότους «συ νή θεις τό πους ε κτε λέ σεων» (...) Αρκε τοί α πότους συ ντρό φους σας, α θά να τοι α γω νι στές της Εθνι -κής μας Αντί στα σης, συ να γω νι στές σας, βρί σκο νται α -κό μα ε δώ, κο ντά σας, συ γκρα τού με νοί σας και συγ γε -νείς σας που με την πα ρου σία τους δια τρα νώ νουν ό τι:δεν σας ξε χά σα με, σας κου βα λά με μέ σα μας, συ νε χί -ζου με τον α γώ να σας που τό σο βίαια στα μά τη σε καιζού με με τις υ πο θή κες και πα ρα κα τα θή κες που μαςκλη ρο δο τή σα τε! Αιώ νια η μνή μη σε σας α δελ φοί, στοντί μιοι που πέ σα τε α γώ να!»

των 70 χρόνων δεν δέχεται ούτε ένα τη-λεφώνημα το μήνα, δεν τρώει με άλλονάνθρωπο ούτε μια φορά το μήνα.

Ο δημόσιος χώρος της πόλης, της συ-νοικίας, της γειτονιάς υπάρχει ακόμη,όσο και αν προσπαθεί η νεωτερικότητατων φλούφληδων, των ΜΜΕ και των επι-χειρηματιών να τον ιδιωτικοποιήσουν, ναγίνει άβατος ή προσπελάσιμος επί πλη-ρωμή. Μπορείς να περάσεις τη μισή σουζωή από μουσείο σε μουσείο, από τονΛυκαβηττό στην Πέτρα, από το Βεάκειοστην Πλακεντία. Τα πανεπιστήμια, ταπνευματικά κέντρα, οι χώροι πολιτισμού,οι μεγάλες και οι μικρές αγορές, τα ερ-γοστάσια, οι βιοτεχνίες, δεν είναι μόνοχώροι κοινωνικών προβλημάτων, είναιχώροι ζωής· γεμάτη η Αθήνα.

Να μην την κάνουμε κρανίου τόπο

Όλα τούτα που χωρίς καμιά διάθεσηεξωραϊσμού –αντίθετα, μου περισσεύει ηγκρίνια– μπορούν να πολλαπλασιαστούν,είναι σπουδαία δημόσια αγαθά. Και τοκλίμα και το τοπίο και οι εξοχές και τ’ακρογιάλια και οι πλατείες και τα ξενυ-χτάδικα και τα πέριξ νησιά και τα γύρωβουνά, οι ανεμώνες, τα ρείκια, τα αμπέ-λια, οι ελιές, τα αρχαία, τα ανθοκομεία,οι αδέσποτοι σκύλοι (που η ζωοφιλία τουκ. δημάρχου θέλει να εξοντώσει), οι κε-ραμιδόγατοι, οι λαϊκές, οι καφενέδες, ταμουσεία, τα θερινά σινεμά είναι πολύτιμαδημόσια αγαθά –λίγες κοινωνίες τα δια-θέτουν τόσο απλόχερα και τόσο ποικίλα.Αυτά τα δημόσια αγαθά μας επιτρέπουννα ζούμε πολυεπίπεδα και πολυδιά-στατα, να εκτείνουμε μέσα στην καθημε-ρινότητα το χώρο, να διαγράφουμε άπει-ρες τροχιές σε έναν ανοιχτό ορίζοντα, σεεπαφή με τους ανθρώπους και τα πράγ-ματα.

Κι όμως, το βαρύ βήμα της πολυκατοι-κίας βροντά όλο και πιο βάναυσα στουςδρόμους της Αθήνας, σαν την μπότα επίΚατοχής. Κι όμως, εμείς οι κάτοικοιαυτού του ευλογημένου τόπου, που εξα-κολουθεί ακόμη να είναι ευλογημένος,κάνουμε ό,τι μπορούμε να του αλλά-ξουμε τα φώτα. Κι όμως, οι ιθύνοντες, ταυπουργεία, οι δήμαρχοι (ευτυχώς, τα τε-λευταία χρόνια υπάρχουν μερικοί τηςπροκοπής), οι υπηρεσίες φροντίζουν ναεπιταχύνουν τις τάσεις της καταστροφήςείτε εν ονόματι του εκπολιτισμού (π. χ.εκείνες οι φοβερές διαμορφώσεις, όπωςτα «εμπορικά κέντρα») είτε εν ονόματιτης αξιοποίησης, εν ονόματι του κέρ-δους.

Η Αθήνα είναι μεγαλούπολη, δεν είναι,όμως, ακόμη μεγαπόλη. Πριν από δέκαδεκαπέντε χρόνια μπορούσαν να γίνουνπάμπολλα. Σήμερα περιορίστηκαν οι δυ-νατότητες. Τις έφαγε η μπετονιέρα. Μπο-ρούν, όμως, να γίνουν πολλά για να δια-τηρηθεί η ανοιχτότητα της πόλης, αυτότο υπέρτατο αγαθό. Ευλογημένος τόποςακόμη η Αθήνα, αλλά βιάζεται να γίνεικρανίου τόπος.

Η Αθήνα είναι μεγαλού-πολη, δεν είναι, όμως,ακόμη μεγαπόλη. Πριναπό δέκα δεκαπέντε χρό-νια μπορούσαν να γίνουνπάμπολλα. Σήμερα περιο-ρίστηκαν οι δυνατότητες.Τις έφαγε η μπετονιέρα.Μπορούν, όμως, να γίνουνπολλά για να διατηρηθεί ηανοιχτότητα της πόλης,αυτό το υπέρτατο αγαθό.

“


«InSecurityGuarantee»

Το InSecurity Guarantee αποτελεί έναdigital θέατρο σκιών που «δεν απεικονίζει

παρά τον εαυτό του», όπως λέει η δημι-ουργός του, Νατάσα Παπαδοπούλου. Πρό-κειται για ένα ανεξάρτητο καλλιτεχνικόproject / event που εξιστορεί τις περιπέ-τειες μιας κάμερας, καθώς αυτή καταγρά-φει τον περιβάλλοντα χώρο και παρακο-

λουθεί την κάθε κίνησή μας. Όσο αυτή μαςκατασκοπεύει, εμείς την παρακολουθούμενα το διαπράττει. «Εικόνες σε δόσεις, χρο-νομετρημένες σε καρέ. Στις αποχρώσειςτης επανάληψης, περιορισμένες σε προ-επιλεγμένες διαστάσεις. Κάθε ήχος, κάθεφωτισμός, κάθε κλιματική εναλλαγή υπο-χωρούν στο ντεκόρ που είναι κινούμενο,digital και θολό. Εκεί που όλοι μοιάζουμεmatrix. Σε πρώτο πλάνο θριαμβεύει τοαπόν, το κρυμμένο, το παραμελημένο. Ηχειρονομία που πάντα διαφεύγει...».

Παραστάσεις: Από 28 Μαΐου μέχρι τις18 Ιουνίου, στις 9μ.μ., στο Open CircuitLab (Ελασιδών 29, Γκάζι).

«Η ζωή μου στην τέχνη»του Άντριου Κάουι

O Γκράχαμ ανεβάζει τον «∆ον Ζουάν»του Μπάιρον με πρωταγωνιστές τον Στί-βεν και τη Ρεβέκκα. «Σύντομα η επαγγελ-ματική τους ζωή θα μπλέξει με την προ-σωπική και οι σχέσεις τους θα δοκιμα-

στούν. Ένα έργο, τρεις άνθρωποι, όλοι δε-μένοι με την ψεύτικη εικόνα τους. Τι συμ-βαίνει όταν οι ηθοποιοί αρχίζουν να ταυ-τίζονται με το ρόλο τους; Όταν οι ερωτι-κές σκηνές ζωντανεύουν όταν τα φώτασβήσουν; Ποιος ο ρόλος του σκηνοθέτητότε; Μυστικά, εξομολογήσεις, αποκαλύ-ψεις. Ένα ερωτικό τρίγωνο όπου καθέναςκοιτά προς διαφορετική κατεύθυνση». Μετη μορφή του «έργου μέσα στο έργο», οΚάουι διακωμωδεί τις καταστάσεις πουδημιουργούνται μέσα στις πρόβες, μεσκοπό να δημιουργήσει ένα πλαίσιο μέσαστο οποίο μπορεί κανείς να παρατηρήσειτους ανθρώπους και τις σχέσεις τους, τηνπροσπάθεια για αυτογνωσία και την εγ-γενή τους ανασφάλεια.

Σκηνοθετεί ο Θοδωρής Βουρνάς καιπαίζουν οι: Ανδρονίκη Αβδελιώτη, ΝίκοςΑναγνωστόπουλος, Παναγιώτης Νάτσης.

Παραστάσεις: Πέμπτη και Παρασκευή,στις 9.15μ.μ. (ως τις 13 Ιουνίου), στο Θέ-ατρο Αργώ (Ελευσινίων 15, Μεταξουρ-γείο, τηλ. 210 5201684-5).

•

Του Θωμά Τσαλαπάτη

Είναι ίσως η πρώτη φορά που ένααποτελέσματα εκλογών προκύπτειεντυπωσιακό σε τέτοια ένταση και

σε τέτοια έκταση τόσο ως προς τα απο-τελέσματα, όσο και ως προς τα επιμέ-ρους ομόκεντρα συμπεράσματά του. Οιεκλογές της 25ης του Μάη θα μείνουνκαταγεγραμμένες με διαφορετικό μελάνιαπ’ όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις πουπροηγήθηκαν, ξεκινώντας από τη μετα-πολίτευση και φτάνοντας μέχρι το σή-μερα, αναζητώντας την πραγματική ση-μασία τους και το λειτουργικό τους ρόλοσε όσα πρόκειται να τις ακολουθήσουν.

Οι εντυπώσεις που προκαλεί το πρω-τόγνωρο διαγκωνίζονται και το μετεκλο-γικό βάρος της ουσίας προχωρά παράλ-ληλα με τη φαιδρότητα της πολιτικάντι-κης ρητορικής, αλλά και την αμείλικτηκόψη των πιο μαύρων ενδεχομένων.

Τομή στην ύπαρξη της αριστεράς

Κατ’ αρχήν εντυπωσιακό το γεγονόςπως για πρώτη φορά στη μεταπολίτευσηένα κόμμα, πέρα από την Νέα ∆ημοκρα-τία και το ΠΑΣΟΚ, καταφέρνει να κερδί-σει εκλογική αναμέτρηση. Για πρώτηφορά, αριστερό κόμμα κερδίζει εκλογές.Το γεγονός αποτελεί τομή στην ιστορίατης ελληνικής (και όχι μόνο) αριστεράς,τομή στις προοπτικές και τομή στηνύπαρξη της.

Ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο κατάφερε να ανα-δειχθεί πρώτο κόμμα, αλλά να παρου-σιάσει τη χώρα και την κυρίαρχη επιλογήτης ως μια εναλλακτική, ως μια φωτεινήεξαίρεση σε μια Ευρώπη που συνεχώςσυννεφιάζει. Πολλαπλασιάζοντας φυ-σικά το μέγεθος του παραδείγματος,λόγω του ειδικού βάρους που έχει η Ελ-λάδας ως πρώτο τουβλάκι του ντόμινοτης κρίσης και ταυτόχρονα ως το πιο βά-ναυσα χτυπημένο θύμα της.

Εντυπωσιακό μοιάζει, επίσης, στην πε-ρίπτωση της Νέας ∆ημοκρατίας το πώςένα κόμμα που χάνει το 7% της δύναμήςτου από τις προηγούμενες εκλογές καιτο 10% από τις προηγούμενες ευρωε-κλογές παρουσιάζει τον εαυτό του ωςμη- ηττημένο, άρα περίπου ως νικητή.

Εντυπωσιακό, επίσης, στην περίπτωσητου ΠΑΣΟΚ το πώς ένα κόμμα που χάνει4,26% από το ποσοστό που κατέγραψεστις τελευταίες εκλογές, αλλά και 28%σε σχέση με τις τελευταίες ευρωεκλογές

αποφασίζει να συγκρίνει το αποτέλεσματου όχι με προηγούμενα αποτελέσματα,αλλά με προγνωστικά και εικασίες καιτελικά να παρουσιαστεί και αυτό ως κερ-δισμένο.

Εντυπωσιακή, επίσης, η αθλιότητα τωνκυρίαρχων μέσων ενημέρωσης, τα οποίαεν μέσω της όλο και κλιμακούμενης προ-παγανδιστικής καταστροφολογίας,υπερπήδησαν ακόμα και το ελάχιστοπρόσχημα, υποδεικνύοντας ευθέως ποιαψήφο πρέπει να επιλέξει ο πολίτης.

Οι περιπτώσεις της εξαφάνισης της∆ΗΜΑΡ, της επιστροφής Καρατζαφέρη,της πυγμαίας επιτυχίας ενός κόμματοςπου αντικατέστησε τη σημασία του πολι-τικού προγράμματος και των πολιτικώνθέσεων με αυτή της πολιτικής φωτογέ-νειας και του διαφημιστικού επιχειρήμα-τος (call me Ποτάμι) διεκδικούν καιαυτές τα δικά τους επιφωνήματα.

Κόντρα στην εξάχνωσητου πολιτικού

Μα μέσα στην επιφάνεια της έκπλη-ξης, την ελαφρότητα της εντύπωσης καιτη σχεδόν αντανακλαστική αντίδρασημπροστά στα θαυμαστικά κάποια συμπε-ράσματα προκύπτουν αμείλικτα σοβαρά.Από την μία, η παγίωση των ποσοστώντης Χρυσής Αυγής, η αδυναμία ανάγνω-σης και η αμηχανία αντιμετώπισης τους.Και από την άλλη, η ανάδυση ενός νεο-παγούς πολιτικού φαινομένου, αυτού

της ανόδου και εγκαθίδρυσης των μετα-πολιτικών μορφωμάτων στις περιπτώ-σεις του διδύμου Μώραλης-Μαρινάκηςστον Πειραιά και του Αχιλλέα Μπέου στοΒόλο. Το γεγονός αυτό, η καταγωγή τουαλλά και οι πρακτικές εφαρμογές του θαπρέπει να μας απασχολήσουν όχι απλάως μια αρνητική πολιτική προοπτική,αλλά ως μια προοπτική έκλειψης τουίδιου του πολιτικού. Ήδη την πρόσφατηαυτή στιγμή της γέννησής του, η κάθεανάλυση και η κάθε πρότασή μας θαπρέπει να είναι αμείλικτα πρακτικές,επισημαίνοντας επί της ουσίας την ανα-γκαιότητα αποτροπής και επανάληψήςτους.

Η απάντηση έρχεται από δύο άλλα, τε-λείως διαφορετικά εκλογικά αποτελέ-σματα της ίδιας διαδικασίας. Από αυτόστις Σκουριές και από αυτό στην Μανω-λάδα. Και οι δύο περιπτώσεις μάς πα-ρουσίασαν απλόχερα την περασμένη πε-ρίοδο με τον πιο ανάγλυφο τρόπο, τηναθλιότητα που μπορεί να προκύψει σεμια κοινωνία που χάνει τους αρμούς της,σε μια κοινωνία που τα όριά της τίθενταιυπό καθημερινή αμφισβήτηση. Τα γεγο-νότα στη Μανωλάδα μας παρουσίασαντην εργοδοτική ασυδοσία με όρουςΆγριας ∆ύσης και το ρατσισμό ως καθη-μερινή χειρονομία που θερίζει ζωές. Ηπερίπτωση των Σκουριών διατύπωσετους όρους του παιχνιδιού μιας φεου-δαρχικής επιχειρηματικότητας, η οποίαχωρίς προσχήματα και με κρατική συν-δρομή τρομοκράτησε ολόκληρους πλη-

θυσμούς (αφού πρώτα τους δηλητηρίασεμε υδράργυρο), καταπάτησε κάθε δημο-κρατικό κεκτημένο και συνεργάστηκεάψογα με τα διαπλεκόμενα μέσα ενημέ-ρωσης ώστε να αποσιωπήσει και να κα-τασυκοφαντήσει. Από την πρώτη Κυ-ριακή των εκλογών, δήμαρχος Αριστο-τέλη αναδείχθηκε ο Γιάννης Μίχος πουεκπροσωπεί το κίνημα ενάντια στην εξό-ρυξη χρυσού. ∆ήμαρχος ΑνδραβίδαςΚυλλήνης, (όπου ανήκει και η Μανω-λάδα) αναδείχτηκε ο σύρος γιατρός Ναμ-πίλ Ιωσήφ Μοράντ, ο πρώτος μετανά-στης δήμαρχος.

Και τα δύο αυτά αποτελέσματα έρχον-ται να θέσουν κεντρικά πολιτικά ζητή-ματα της τοπικής πραγματικότητας σχε-δόν ως απόλυτα, να προσφέρουν απαν-τήσεις γειωμένες στο πρακτικό και τε-λικά να αναδείξουν την πολιτική με τουςόρους του επείγοντος. Κόντρα λοιπόν,στην εξάχνωση του πολιτικού και τη με-ταπολιτική αφήγηση, οι περιπτώσειςστις Σκουριές και στην Μανωλάδα έρ-χονται ως αποτελέσματα διεκδίκησης,ως αποδείξεις και ως παραδείγματα τηςαναγκαιότητας και της ριζοσπαστικότη-τας του αυτονόητου. Γιατί κάποιεςφορές το αντίθετο του εφιάλτη δεν είναιτο όνειρο, αλλά η διεκδίκηση του πιοαπότομου και οριστικού ξυπνήματος.

http://tsalapatis.blogspot.gr/

ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΝΕΑ

Κό ντρα στην ε ξά χνω σητου πο λι τι κού και τη με -τα πο λι τι κή α φή γη ση, οιπε ρι πτώ σεις στις Σκου -ριές και στη Μα νω λά δαέρ χο νται ως α πο τε λέ -σμα τα διεκ δί κη σης, ωςα πο δεί ξεις και ως πα ρα -δείγ μα τα της α να γκαιό -τη τας και της ρι ζο σπα -στι κό τη τας του αυ το νό -η του.

“

Από τις Σκουριές στην Μανωλάδακαι από την Μανωλάδα στις Σκουριές

∆ημήτρης Σωτάκης«Η ανάστασητου Μάικλ Τζάκσον»Εκδόσεις ΚέδροςΦεβρουάριος 2014

Πέντε χρόνια μετά το θάνατο τουδημοφιλούς αμερικανού τραγου-διστή, συνθέτη και χορευτή

Μάικλ Τζάκσον, ο ∆ημήτρης Σωτάκηςαποφασίζει να τον αναστήσει. Λάτρης οίδιος της ποπ μουσικής, ιδιαίτερα εκεί-νης της εφηβείας του, στα μέσα της δε-καετίας του ’80, δηλαδή τα χρόνια που οΤζάκσον μεσουρανούσε, τι πιο φυσικόαπό το να συντάξει τη βιογραφία τουαποκαλούμενου “βασιλιά της ποπ”. Συ-νέπεσε, μάλιστα, όταν αυτός ξημεροβρα-διαζόταν στο Λονδίνο, γράφοντας μου-σική, με δική του μπάντα, ο Τζάκσον, μετις εκκεντρικότητές του, να γίνεται ηπέτρα του σκανδάλου. Κι όμως, όποιοςέχει διαβάσει Σωτάκη, που σημαίνει ταέξι μυθιστορήματα και τη μία συλλογήδιηγημάτων της πρώτης του συγγραφι-κής δεκαπενταετίας, ένα παρόμοιο βι-βλίο θα το απέκλειε ως κατ’ εξοχήν ρεα-λιστικό και προβλέψιμο για να θέλξειέναν ορκισμένο θιασώτη του παράδοξου.Το γεγονός ότι τα περικειμενικά στοι-χεία, τίτλος και εξώφυλλο, εστιάζουν σεμία προσωπικότητα, της οποίας τον βίοκαι την πολιτεία, δηλαδή ένα πλουσιό-τατο μυθιστορηματικό υλικό, η αφήγησηπαρακάμπτει, δείχνει τον προκλητικότρόπο με τον οποίο ο συγγραφέας γυρί-ζει την πλάτη στο συμβατικό στήσιμοενός μυθιστορήματος.

Ο Σωτάκης, σε πρόσφατη συνέντευξήτου, ισχυρίζεται, ότι θα μπορούσε να είχεδιαλέξει και το οποιοδήποτε άλλο με-γάλο αστέρι της μουσικής, αναφέρονταςτους Έλβις Πρίσλεϋ και Τζων Λέννον. Κιόμως, ορισμένα χαρακτηριστικά που επι-λέγει να κρατήσει από τη βιογραφία τουΤζάκσον δείχνουν πως η επιλογή δενέγινε και τόσο τυχαία. Τα στοιχεία ταύτι-σης πραγματικού και μυθιστορηματικούΤζάκσον, συγκρινόμενα με το μύθο πουέχει καλλιεργηθεί γύρω από το πρόσωπότου, θα χαρακτηρίζονταν λεπτομέρειες.Ωστόσο, αποβαίνουν σημαντικά, καθώςφωτίζουν τον άνθρωπο πίσω από τονσταρ. Ξεκινούν με “τα δύσκολα παιδικάχρόνια”, που ανακαλεί ο νεκραναστημέ-νος Τζάκσον. “Τον πατέρα που τονέδερνε, την αλκοολική μητέρα, τα μαλ-λιά του, που πολλές φορές άλλαζε”.Όταν ο Τζάκσον επανέρχεται επί γης,δηλαδή ο μυθιστορηματικός χαρακτή-ρας, δείχνει σεμνός, ευαίσθητος καιαγνός, όπως ακριβώς περιγράφουν τονσταρ οι δικοί του άνθρωποι. Αδιαφορείγια τη λαμπρή σταδιοδρομία του, έχον-τας σαν μοναδική έγνοια να αναγνωρι-στεί ως ποιητής. Αγάπη στην ποίησηέτρεφε και ο πραγματικός Τζάκσον. Είχεεκδώσει και μία μοναδική ποιητική συλ-λογή, ένα λυρικό ποίημα για τον πλα-νήτη Γη. Η ποιητική συλλογή του μυθι-στορηματικού θα εκδοθεί, όταν θα έχουνπια χαθεί τα ίχνη της γήινης παρουσίαςτου.

Το βασικότερο, όμως, στοιχείο είναιότι ο Τζάκσον στάθηκε σε όλη του τηζωή άρρωστα έμμονος, όπως οι προσφι-λείς στον Σωτάκη ήρωες. Ο κεντρικόςήρωας του πρόσφατου βιβλίου του δια-κατέχεται κι αυτός από μία έμμονη ιδέα.Ο Τζάκσον φλέρταρε με την αλλαγή τουπροσώπου του, που σήμαινε, κατά μίαεκδοχή, της φυλετικής του ταυτότητας.Αλλά είτε επεδίωκε να γίνει λευκός είτενα αποκτήσει μία πλασματική παιδικό-τητα, το όλο εγχείρημα τού είχε γίνει έμ-μονη ιδέα, συντελώντας στον πρόωροθάνατό του. Αντιστοίχως, ο καινούριος

ήρωας του Σωτάκη, βυθισμένος στην κα-τάθλιψη, ηδονίζεται με την ιδέα της αυ-τοχειρίας. Κι αυτός μία μοναχικήύπαρξη, όπως λέγεται ότι ήταν ο Τζάκ-σον, παρά το πλήθος που τον περιέβαλε.

Μέχρι που γεννάται το ερώτημα· ο συγ-γραφέας, από ποιόν από τους δυο, ξεκί-νησε. Επέλεξε πρώτα τον Τζάκσον, πρό-σωπο πάντα στην επικαιρότητα, επικου-ρώντας έτσι τη συζήτηση, που καλλιερ-γούν τα ΜΜΕ γύρω από ένα βιβλίο και ηοποία αποτελεί για έναν συγγραφέαπρώτιστο ζητούμενο. Και στη συνέχεια,με βάση αυτόν, δημιούργησε μία συγγε-νική ψυχή, ώστε να είναι ο “εκλεκτός”,τον οποίο θα επιλέξει ο Τζάκσον για ναφανερωθεί κατά τη δεύτερη επί γης πα-ρουσία του. Ή, αντιστρόφως, έπλασετον πρωτοπρόσωπο αφηγητή, που δενονοματίζεται αλλά αναδύεται ως ο“εκλεκτός” για το μυθιστόρημα ιδεών,που ισχυρίζεται ότι ήθελε να γράψει.Όπως και να έχει, είναι ένα δίδυμο μεταραγμένο ψυχισμό, που, αρχικά, οι για-τροί, τόσο εκείνος που παρακολουθείτον αφηγητή, όσο και ο θεράπων τουπραγματικού Τζάκσον, τοποθετούν στηνπεριοχή της ιδεοψυχαναγκαστικής νεύ-ρωσης. Στη συνέχεια, όμως, όταν ο αφη-γητής πληροφορεί τον γιατρό του, ότιφιλοξενεί στο σπίτι του τον Μάικλ Τζάκ-σον αυτοπροσώπως, εκείνος ανασκευά-ζει τη διάγνωσή του. ∆ιαπιστώνει απώ-λεια επαφής με την πραγματικότητα,ταυτόχρονα, μη συνειδητοποίηση απότον ασθενή της νοσηρής του κατάστα-σης, και κυρίως, επικράτηση “φαντα-σιωσικών κατασκευών”. Προφανώς,αυτά τα συμπεράσματα δεν τα συζητάειμαζί του, διαφαίνονται, όμως, στην αλ-λαγή πλεύσης της ιατρικής υποστήριξης.Ο συγγραφέας παραθέτει ακριβολόγοαναφορά των χορηγούμενων φαρμάκωνγια να δείξει τη διάγνωση μετακύλισηςαπό την βαριά κατάθλιψη στην σχιζο-φρένεια, όπου τα αντιψυχωσικά παίρ-νουν τη θέση της ομάδας των αντικατα-θλιπτικών, που δοκίμαζε μέχρι τότε.

Ο Σωτάκης χρησιμοποιεί ως όχημα τηνπερίπτωση ενός ψυχωσικού για να κινη-θεί στο χώρο του φανταστικού μυθιστο-ρήματος. Αν, όμως, θέλουμε να παραμεί-νουμε σε ρεαλιστικά πλαίσια, θα μπο-ρούσαμε να το θεωρήσουμε ως ένα υπαρ-ξιακό μυθιστόρημα, που μετεωρίζεταιστα δυσκόλως προσεγγίσιμα όρια τηςψυχοπαθολογίας. Από μία άποψη, πόσοδιαφέρει ο κόσμος του ψυχωσικού από

εκείνον του φανταστικού αφηγήματος.Μόνο που, στην πρώτη περίπτωση, τιςανατρεπτικές καταστάσεις τις γεννά ηκατ’ εξοχήν γόνιμη φαντασία του πά-σχοντος. Το μυθιστόρημα θα χαρακτηρι-ζόταν “καταστασιακό”, με την έννοια ότιεξελίσσεται με βάση την δεδομένη ψυ-χολογική διάθεση του αφηγητή, χωρίςαναφορές στο παρελθόν του. Σε αντί-θεση με ένα ψυχολογικό μυθιστόρημα,που θα αναζητούσε κάποια φροϋδική ερ-μηνεία της καταθλιπτικής εμμονής τουή, ακόμη, θα έκανε αναδρομή στην οικο-γενειακή και ερωτική ζωή του. Εδώ, ηκακή ή καλή διάθεσή του δεν εξαρτάταιαπό την εργασία του ή από τους δυο γεί-τονές του, τους μοναδικούς με τουςοποίους κάνει παρέα, αλλά από την αδή-ριτη ανάγκη της μόνωσης, που συνιστάσύμπτωμα της ασθένειάς του.

Στο φανταστικό μυθιστόρημα του Σω-τάκη, διαπλέκονται δυο λόγοι, σε εναλ-λασσόμενα κεφάλαια, που διακρίνονταικαι με διαφορετικά τυπογραφικά στοι-χεία. Το αφηγηματικό μέρος ή και κυ-ρίως σώμα, που χωρίζεται σε έντεκααριθμημένα κεφάλαια, και το, σύμφωναμε μία οπτική, αυτοαναλυτικής φύσεως,που μετρά οκτώ κεφάλαια, κατά πολύσυντομότερα. Όλα ξεκινούν μία καλο-καιριάτικη νύχτα με καταιγίδα, που προ-κρίνεται ως το προσφυές σκηνικό γιαεπισκέπτες από το υπερπέραν. Όπως,καλή ώρα, ο Τζάκσον, που χτύπησε τηνπόρτα του αφηγητή, ζητώντας στέγη καιτροφή. Εκτός κι αν πρόκειται για δικήτου παραίσθηση, που δικαιολογείται ωςανεπιθύμητη παρενέργεια του νέου ισχυ-ρότερου αντικαταθλιπτικού, που ανήκειστην οικογένεια των τετρακυκλικών.Αδιάφορο, αφού εκείνο στο οποίο επι-κεντρώνεται η αφήγηση είναι οι κατα-στάσεις που δημιουργεί ο ερχομός τουξένου, όπως μία πρώτη “βόλτα στηνπόλη” και κυρίως, τα προβλήματα πουδημιουργεί η συγκατοίκηση.

“Η διαχείριση του χρόνου” από τονήρωα, που έχει παγιδευθεί στη μοναξιάτου, στέκεται αδύνατη. Παρόλο που οτόπος, από το σπίτι του μέχρι την πόλη,περιγράφονται ως “χαριτωμένα” και τοφάσμα του Τζάκσον σαν τέρας διακριτι-κότητας. Εμμέσως, ο συγγραφέας ειρω-νεύεται την αισιοδοξία των ανθρώπωνπως μπορεί να έχουν την ευκαιρία μίαςκαινούριας αρχής, που θα τους δώσει τηδυνατότητα να γίνουν άλλοι άνθρωποι.Η αφήγηση δείχνει πως κάθε προσπά-

θεια προς αυτήν την ευοίωνη προοπτικήαντίκειται στην ίδια την ανθρώπινη συν-θήκη.

Ο Σωτάκης τοποθετεί το μυθιστόρημάτου σε μία παραποτάμια πρωτεύουσααμερικανικής πολιτείας, θυμίζοντας πο-λιτεία του Μισσισιπή. Κι όμως, οι περι-γραφές της γέφυρας, του κόσμου πουσυρρέει στα καφέ και βασικά, οι επικρα-τούσες “συνθήκες φωτός και ραστώ-νης”, παραμένουν ελληνικές. Όπως, άλ-λωστε, και άλλα μυθοπλαστικά ευρή-ματα, σαν “την τρύπα ενός υπονόμου τηνοποία είχαν ξεχάσει ακάλυπτη οι εργά-τες ενός δημοτικού συνεργείου” καιστοίχισε τη ζωή μιας γυναίκας, σε συν-δυασμό με τις απανωτές μηνύσεις προςδικαίωση του συζύγου, που μένουνάκαρπες. Όλα αντανακλούν το γνώριμοαθηναϊκό τοπίο. Ο συγγραφέας στήνεικωμικές σκηνές, ακόμη και παραμορ-φώνοντας τους χαρακτήρες των ηρώωντου. Για παράδειγμα, ο Μάικλ παρουσιά-ζεται, σε ορισμένα κεφάλαια, ως μίαγραφική φιγούρα, πλήρως χειραγωγού-μενη. Σαν να πρόκειται περί σκύλου, πουπροσφέρεται για υιοθεσία. Ασχέτως αν ηχειραγώγηση ενός σταρ από τους μάνα-τζερ δεν διαφέρει και πολύ από τοντρόπο που επιδεικνύει κανείς ένα κατοι-κίδιο.

Κεντρικός άξονας του μυθιστορήματοςείναι ο στοχασμός, που αναπτύσσει οαφηγητής, πως τίποτα στη ζωή, τηςίδιας της ζωής συμπεριλαμβανομένης,δεν έχει αξία. Στις διατυπώσεις των σκέ-ψεών του, παρασύρεται σε κυνικές πα-ραδοχές, που δείχνουν μάλλον κοινότο-πες, καθώς ολισθαίνουν προς εύκολααξιώματα. Για παράδειγμα, στο κεφά-λαιο με τον τίτλο «Πόλεμος», οι κάτοι-κοι της πόλης δέχονται επίθεση απόέναν εχθρό, που ακούει στο γενικόλογο,“φασίστες”. Η περιγραφή παραμένειασαφής, πάντως αφήνουν πίσω τους“καταφαγωμένα σώματα”. Ένα αντί-στοιχο κεφάλαιο συλλογικού πανικού,υπάρχει στο τελευταίο μυθιστόρημα τουΘανάση Χειμώνα, «Ζούμε τις τελευταίεςμας μέρες». Και στις δυο περιπτώσεις, τοέναυσμα έρχεται από την πρόσφατηπραγματικότητα. Από τους “αγανακτι-σμένους πολίτες” στου Χειμώνα, απότους Χρυσαυγίτες στου Σωτάκη. Μόνοπου ο δεύτερος αφήνει να φανεί, πληντης οργής για τα κακώς κείμενα, και διά-θεση διδακτισμού. Στις παραχωρήσειςπου κάνει ο συγγραφέας προς άγρανενός πλατύτερου κοινού, θα υπολογί-ζαμε και την σεξουαλική πανδαισία ενόςάλλου κεφαλαίου με τον τίτλο «Γιούπι!».

Σαν εξομολογητικά τα παρεμβαλλό-μενα κεφάλαια, δείχνουν ετερόκλητα καισυνακόλουθα, μάλλον άνισα, τουλάχι-στον ως προς την πρωτοτυπία των εμ-πειριών που πολιορκούν. Το πιο ενδια-φέρον μέρος του μυθιστορήματος, σύμ-φωνα με τη δική μας, πιθανώς και έκ-κεντρη ανάγνωση, βρίσκεται στα κεφά-λαια και των δυο διαπλεκόμενων λόγων,που περιγράφουν την αυτοκαταστρο-φική διάθεση. Σε αυτά, το πώς βιώνεταιή και φαντασιώνεται η άφεση στην ενόρ-μηση του θανάτου αποδίδεται με την λε-πτομερή περιγραφή του αισθήματος τηςβύθισης. Σαν μια τελετουργία αυτοχει-ριασμού, που προχωράει μέχρι την ταφήκαι την επαναφορά στη ζωή. Συνοψίζον-τας τη γενικότερη εντύπωση, ο Σωτάκης,στο καινούριο του μυθιστόρημα, κατορ-θώνει να δείξει την επισφαλή γειτνίασηνοσηρού και υγιούς, φαντασιακού καιπραγματικού. Από μία άποψη, κάνει μίαπολλά υποσχόμενη είσοδο στην ηλι-κιακά πέμπτη δεκαετία του.

Μ. Θεοδοσοπούλου

1053 Η ΕΠΟΧΗ 1 Ιουνίου 2014 2277ΒΙΒΛΙΟ

Αντικαθρέφτισμαμουσικού ειδώλου

2288 Η ΕΠΟΧΗ 1 Ιουνίου 2014MOYΣΙΚΗ

Επιµέλεια: ΛΛιιάάνναα ΜΜααλλααννδδρρεεννιιώώττηη

[email protected]

ΜΟ

ΥΣΙΚ

ΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Εκδίδετε βιβλίο - CD. Το έχετε κάνεικαι στο παρελθόν, ενώ τώρα οι πάντεςκυκλοφορούν βιβλία - CD.

Ακριβώς όπως το λέτε, είχα την εμπει-ρία να εκδοθεί η πρώτη μου δισκογρα-φική δουλειά μαζί με βιβλίο, τα «Σονέτατου σκοτεινού έρωτα» από τη ΜικρήΆρκτο. Αυτό συνεχίστηκε και με τις επό-μενες δουλειές μου ώσπου φτάσαμε στοτωρινό έβδομο CD, την «Αισθηματικήηλικία». Κατ’ εμέ, οφείλεται στα μελο-ποιημένα ποιήματα, στην αναζήτησηενός κατάλληλου κοινού, στην καλύτερηδιανομή μέσω των βιβλιοπωλείων, αλλάκυρίως στην αγάπη που έχω για το βι-βλίο. Η κυκλοφορία δηλαδή ενός βι-βλίου - CD με εκφράζει πολύ ως συνθέτηκαι ως λάτρη της ποίησης και της λογο-τεχνίας.

Πού οφείλεται αυτή η εμμονή σας -νατολμήσω να την χαρακτηρίσω- με τουςρομαντικούς ποιητές;

Καταρχάς γιατί είμαι ρομαντικός.Μέχρι τώρα έχω αποδεχτεί πλήρως τηνταυτότητα μου, αυτή του συνθετικού λυ-ρισμού και του ρομαντισμού. Έναςλόγος παραπάνω για την «Αισθηματικήηλικία», όπου το αίσθημα έρχεται ανό-θευτο. Αναζητώ την αθωότητα σε μίαεποχή καθόλου αθώα και δεν είναι τυ-χαίο που βγαίνει τώρα, σε μία ιδιαίτεραβάναυση για τον άνθρωπο περίοδο.

Πώς και μας συστήνετε νέους ερμη-νευτές και δεν επιχειρείτε τη συνέχισημεγάλων συνεργασιών, σαν αυτή με τονΜάριο Φραγκούλη;

Είχα την τύχη να συνεργαστώ με τονΜάριο Φραγκούλη και πρόσφατα με τηΜαρία Φαραντούρη. Αλήθεια είναι,όμως, πως έχω πληρώσει το τίμημα ναμη συνεργάζομαι με μεγάλα ονόματα που

θα με έκαναν ευρέως γνωστό. Απ’ τηνάλλη λαμβάνω τη χαρά να δουλεύω μεεύπλαστους ερμηνευτές, οι οποίοι προ-σεγγίζουν την αισθητική του δημιουργούκαι όχι μία παγιωμένη αισθητική - ερμη-νευτική αντίληψη. Ανέκαθεν με ενδιέ-φερε ένας ερμηνευτής να ξεκλειδώσειτις λέξεις της μουσικής και των στίχων,να είναι άγουρος και να δοκιμάζεται.Ωστόσο πλέον είμαι ανοιχτός σε μεγάλεςσυνεργασίες γιατί κι εγώ έχω κλείσει τονπρώτο κύκλο μου και μπορώ να συνερ-γάζομαι με οποιοδήποτε ερμηνευτήαρκεί να μπορεί να υπηρετήσει το δικόμου έργο.

Κάνατε κάποιες συναυλίες στην Αμε-ρική. Μιλήστε μας γι’ αυτή την εμπειρία.

Σημαντική εμπειρία και για μένα καιγια την εσωτερική μου πορεία, όλη αυτήη επαφή με το πολυεθνικό κοινό τωνΑμερικανών. Η επαφή μαζί τους μούέδωσε να καταλάβω πως η μουσική μουδεν έχει ανάγκη να περιχαρακώνεται απόσύνορα. Η μουσική είναι παγκόσμιαγλώσσα, δεν έχει σύνορα και μπορεί ναεξαπλώνεται και να ενώνει τους λαούς.Μιλάμε επίσης για τη Νέα Υόρκη πουαπό κει περνούν οι καλύτεροι μουσικοίπαγκοσμίως και το κοινό είναι εκπαι-δευμένο. Η εμπειρία αυτή μου άνοιξε ταφτερά για να γράψω περισσότερο!

Στην προηγούμενη εργασία σας, το«Ay Amor», συνεργαστήκατε με τη δια-κεκριμένη σοπράνο Mina Orfanos. Πώςσυναντήθηκαν οι τροχιές σας;

Η Mina Orfanos με ανακάλυψε από τον«Σκοτεινό έρωτα» με τον Μάριο Φραγ-κούλη. Τραγούδησε στο Μανχάταν τομοναδικό ισπανόφωνο κομμάτι του δί-σκου και μέσω του youtube άκουσε κιάλλο υλικό μου. Ήρθαμε σ’ επαφή μετάτο τέλος μιας συναυλίας της με τραγού-δια του Μίκη Θεοδωράκη στο Λυκα-βηττό. Αποφασίσαμε να κάνουμε μίαπρώτη συναυλία στη Μαδρίτη, πήγεπολύ καλά κι έτσι ακολούθησε το «AyAmor» με ισπανόφωνα τραγούδια σε ποί-ηση ισπανών ποιητών.

•

Αναζητώ την αθωότητασε μία εποχή καθόλου αθώαΣυνέντευξη με τον συνθέτη ∆ημήτρη Μαραμή

Μια μουσική – θεατρικήπαράσταση του ΠάνουΣκουρολιάκου με την

ερμηνεύτρια Θεοδοσία Στίγκα,τον Χάικ Γιαζιτζιάν με το ούτιτου, την Αρετή Κετιμέ με τοσαντούρι της, και τον ΦώτηΤσορανίδη με την κιθάρα του. Μουσικές και κείμενα της καθ’ημάς Ανατολής ξεδιπλώνονταιστην σκηνή. ΣτηνΚωνσταντινούπολη των πολλώνκαι διαφορετικών πολιτισμών,στην κοσμοπολίτισσα Σμύρνη,αλλά και στη Συρία και τοΛίβανο, συναντώνται ήχοι καιλέξεις ελληνικές, αρμένικες,

αραβικές, τούρκικεςδημιουργώντας μια μεγάληπαρέα.Κείμενα από τη ζωή και τα έργαρωμιών και αλλοφύλων τηςπεριοχής ερμηνεύει ο ΠάνοςΣκουρολιάκος. Ιστορίες γιαπαλικαράδες, όμορφες γυναίκες,απατεώνες και χαρτοπαίκτες,αφέντες και δούλους, ιστορικάγεγονότα και λεπτομέρειες τηςκαθημερινότητας. Μιαπαράσταση για ένα παρελθόνπου είναι ταυτόχρονα και τοπαρόν όλων αυτών των τόπωνκαι των ανθρώπων. Η Θεοδοσία,ο Χάικ η Αρετή και ο Νίκος

μοιράζονται τραγούδια σεδιαφορετικές γλώσσεςσυνθέτοντας ένα γοητευτικό καιαρμονικό μουσικό μωσαϊκό.Στο αίθριο του ΙδρύματοςΜιχάλης Κακογιάννης, στον 3οόροφο, κάτω ακριβώς από τονέναστρο αττικό ουρανό, κάθε∆ευτέρα και Τρίτη του Ιουνίου,στις 9μ.μ. (εκτός από ∆ευτέρα9/6 & Τρίτη 10/6). Τιμέςεισιτηρίων: 10 ευρώ προπώληση,12 κανονικό, 10 μαθητικό/φοιτητικό/ νεανικό (έως 26χρονών).

•

“Αισθηματική ηλικία”

Με υλικά τον έρωτα, τα παραμύθια και ταόνειρα , έτσι καθώς αναδύονται από την ποί-ηση και τους στίχους των Νίκου-Αλέξη Ασ-

λάνογλου, Ναπολέοντος Λαπαθιώτη, Μιχάλη Γκανάκαι Σωτήρη Τριβιζά, ο συνθέτης ∆ημήτρης Μαραμής,δημιουργεί μία μοναδική λυρική ατμόσφαιρα. Πρό-κειται για ένα μουσικό τρίπτυχο με τον γενικό τίτλο

«Αισθηματική Ηλικία» που αποτελεί έναν ολο-κληρωμένο κύκλο τραγουδιών, alla maniera diσπουδαίων προκατόχων του όπως του ΜάνουΧατζιδάκι, του Μίκη Θεοδωράκη αλλά και τωνρομαντικών κλασικών συνθετών όπως τουΣούμπερτ. Η αρχιτεκτονική της σύνθεσης πουδομείται με όργανα όπως πιάνο, βιολί, τσέλο, κοντραμπάσο, σαξόφωνο καιφλάουτο, σίγουρα απευθύνεται και στον απαιτητικό ακροατή αυτού του εί-δους της μουσικής. Το άκουσμα αρχίζει με ένα σύντομο ορχηστρικό πρε-λούδιο που δίνει αμέσως τον τόνο και μας προδιαθέτει για τη χρωματικήμουσική παλέτα του συνθέτη. Ακολουθεί η ενότητα «Τρία ερωτικά», εδώ σεχρώμα φθινοπωρινό η μελαγχολική διάθεση των ποιητών Ασλάνογλου καιΛαπαθιώτη αναμετράται με το λυρισμό και την ευαισθησία του συνθέτη.Μετά από μία ορχηστρική ανάσα εν είδει ιντερλούδιου ακολουθεί η ενότητα«Τρία παραμύθια». Τρία πανέμορφα μελωδικά τραγούδια σε ποίηση ΣωτήρηΤριβιζά. Το τρίτο από αυτά «Η νεράιδα», ανήκει στον κύκλο «Σκοτεινός έρω-τας» και το γνωρίσαμε με τις φωνές των Μίνου Θεοχάρη, Μάριου Φραγ-

κούλη και Κωνσταντίνου Κληρονόμου. Εδώ διαπιστώνουμε πως μια στέρεα σύν-θεση δεν χάνει ποτέ τη δροσιά της και το απολαμβάνουμε σε μια νέα ενορχή-στρωση με μία διαφορετική εξαιρετική ερμηνεία. Και πάλι με ένα σύντομο ιντερ-λούδιο ο συνθέτης μας οδηγεί στη τελευταία ενότητα «Τρία όνειρα». Σε ποίησηΜιχάλη Γκανά έχουμε τρεις ονειρικές συνθέσεις με πλούσια ηχοχρώματα, εναλ-λασσόμενους ρυθμούς και μελωδίες. Ο κύκλος κλείνει όπως θα έπρεπε με ένανορχηστρικό επίλογο που αποδεικνύει του λόγου το αληθές για τις κλασικές κα-ταβολές του συνθέτη. Τέλος, η μεγάλη αρετή της «Αισθηματικής ηλικίας» είναι ημοναδική ερμηνεία του εξαιρετικού Θοδωρή Βουτσικάκη, που εμφανίζεται γιαπρώτη φορά στη δισκογραφία. Φωνή μελωδική, ζεστή με ιδιαίτερη αναγνωρίσιμηχροιά. ∆ύσκολοι καιροί για τους ρομαντικούς, ευτυχώς που χαρακτηριστικό τωνρομαντικών είναι η περιπέτεια και ο ∆ημήτρης Μαραμής μας παρασύρει στην δικήτου, γεμάτη όνειρα, παραμύθια, έρωτα ποίηση και μουσική. Μια περιπέτεια αισθη-μάτων που σας προτείνουμε να την απολαύσετε.

Το σχεδιασμό της καλαίσθητης έκδοσης υπογράφει ο Αρίσταρχος Παπαδανιήλ,ενώ τις σελίδες του βιβλίου κοσμούν φωτογραφίες του Νικηφόρου Βιδάλη καιτου Charlie Makkos. Το βιβλίο-cd κυκλοφορεί από τις εκδόσεις του πολιτιστικούφορέα «Η Τέχνη στο Παλιό Λιτρίβι».

Λιάνα Μαλανδρενιώτη

Στο Γαλατά ψιλή βροχή

Ο ∆ημήτρης Μαραμής είναι ένας από τους πιο ολοκληρωμένους νέους έλληνες συνθέτες, ο μόνος ίσωςπου υπηρετεί το «έντεχνο» τραγούδι, όπως το γνωρίσαμε σαν όρο από τον Μίκη Θεοδωράκη και τον ΜάνοΧατζιδάκι. Αγαπά ιδιαίτερα τους λυρικούς ποιητές, τον Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα και την ισπανική κουλ-τούρα, αλλά και τους νέους «άγουρους» και άφθαρτους ερμηνευτές. Πιστός στην αγάπη του και το πάθοςτου για την ποίηση και τη λογοτεχνία, ο Μαραμής μίλησε στην «Εποχή», κρατώντας στα χέρια του την «Αι-σθηματική ηλικία», το ολοκαίνουργιο βιβλίο - cd του, με ερμηνευτή τον Θοδωρή Βουτσικάκη, σε ποίησητων Ν. Λαπαθιώτη, Ν. Α. Ασλάνογλου, Μ. Γκανά και Σ. Τριβιζά.

Τη συνέντευξη πήρε η Λιάνα Μαλανδρενιώτη

OOΙΙ

ΑΑΚΚΡΡΟΟ

ΑΑΣΣΕΕ

ΙΙΣΣ ΤΤ

ΗΗΣΣ

««ΕΕΠΠ

ΟΟΧΧΗΗ

ΣΣ»»

Η ΕΠΟΧΗ 1 Ιουνίου 2014 2299ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Του Στράτου Κερσανίδη

Μία από τις φράσεις τις οποίεςέχουν ως οδηγό οι αισιόδοξοιάνθρωποι είναι «η ζωή συνεχίζε-

ται». Πέραν του αληθούς που εμπεριέχειη παραπάνω φράση, εφόσον η ζωήούτως ή άλλως συνεχίζεται, μεθ’ ημών ήάνευ ημών, η αισιοδοξία της έγκειται στογεγονός, πως τα άσχημα ξεπερνιούνταιμε το χρόνο και μόνον ο θάνατος σημαί-νει το τέλος της ζωής, όχι αυτής καθ’αυτής αλλά του χρόνου που ανήκει στον

καθένα από εμάς.Απελπισμένος από το θάνατο της γυ-

ναίκας του, ο Μάθιου Μόργκαν, έναςηλικιωμένος συνταξιούχος αμερικανόςκαθηγητής που ζει στο Παρίσι, θεωρείπως δεν έχει πλέον κανένα ενδιαφέροννα ζει. Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναινα θέσει τέρμα στη ζωή του.

Στην ταινία της «Απρόσμενος έρωτας»(Mr Morgan’s last love), η Σάντρα Νέ-τελμπεκ, αναγκάζει τον ήρωά της νααφυπνιστεί και να ανακαλύψει πως όσοαναπνέει κι αισθάνεται, τίποτε δεν έχει

τελειώσει. Εντελώς τυχαία, ο ΜάθιουΜόργκαν, θα συναντηθεί στο λεωφορείο,με την Πολίν, μια όμορφη νέα κοπέλα,καθηγήτρια σε μια σχολή χορού. Τηνεπόμενη μέρα θα την αναζητήσει και θακαταφέρει να τη συναντήσει. Θα συζητή-σουν, θα περπατήσουν μαζί και θα απο-φασίσουν να ξανασυναντηθούν. Μια τρυ-φερή σχέση δημιουργείται ανάμεσαστους δύο αυτούς ανθρώπους, σχέση φι-λική, στοργική αλλά και με ψήγματαλανθάνοντος έρωτα. Όταν ο Μάθιουανακαλύπτει πως η Πολίν έχει μιασχέση, το μικρόβιο της ζήλιας τον βασα-νίζει και σκέφτεται για μια ακόμη φοράνα πεθάνει. Ευτυχώς δεν θα τα καταφέ-ρει και όταν συνέλθει θα δει στο πλάι τουτην Πολίν. Στο μεταξύ θα φτάσουν απότην Αμερική ο γιος του, Μάιλς, και ηκόρη του, Κάρεν. Τα παιδιά του κ. Μόργ-καν θα εκπλαγούν από τη σχέση του πα-τέρα τους με τη νεαρή χορεύτρια. Ιδίως οΜάιλς, ο οποίος δεν θα επιστρέψει στηνΑμερική, αλλά θα παραμείνει στο Πα-ρίσι, κοντά στον πατέρα του. Η Πολίνδείχνει αληθινή αγάπη για το Μάθιου καικαταφέρνει να λειτουργήσει ως καταλύ-της, ώστε πατέρας και γιος να έρθουνκοντά και να αποκαταστήσουν τις κακέςτους σχέσεις.

Αναρωτιέμαι, πως μπόρεσε η ΣάντραΝέτελμπεκ και έβγαλε τόση τρυφερό-τητα, τόση γνησιότητα, τόση αλήθεια σε

μια ταινία η οποία πραγματεύεται μιατόσο λεπτή σχέση; Γιατί, όπως και να τοκάνουμε, δεν είναι μια συνηθισμένηιστορία!

Η σκηνοθέτιδα αντιμετωπίζει με ωρι-μότητα και χωρίς να παρεκκλίνει ούτεστιγμή, το ζήτημα της μοναξιάς και τηςεμπιστοσύνης ανάμεσα στους ανθρώ-πους. Αυτό που υπάρχει ανάμεσα στοΜάθιου και την Πολίν είναι η αμοιβαίαεμπιστοσύνη που μετατρέπεται σε δυ-νατή φιλία, χωρίς να απορρίπτει τονυπόγειο έρωτα, ο οποίος δεν εκδηλώνε-ται ως τέτοιος αλλά λάμπει κάποιεςστιγμές στα μάτια των ηρώων.

Θαυμάσια αφήγηση, σε μια ταινία βα-θιών συναισθημάτων, με ερμηνείες πουεντυπωσιάζουν. Ο Μάικλ Κέιν, ο μεγά-λος αυτός βρετανός ηθοποιός, είναι συγ-κλονιστικός. Υπέροχα κρατά το ρόλο τηςΠολίν, η Κλεμάνς Ποεζί, πέρα για πέραγοητευτική και πειστική. Πολύ καλόςείναι και ο Τζάστιν Κερκ, στο ρόλο τουΜάιλς. Μια ταινία με δυνατούς χαρακτή-ρες με επίκεντρο τις ανθρώπινες σχέσειςκαι, όπως γράφω στην αρχή, πολύ αισιό-δοξη. Βασισμένη στο μυθιστόρημα τηςΦρανσουάζ Ντορνέρ, «Η γλυκύτητα σκο-τώνει» (La douceur assassine).

[email protected],kersanidis.wordpress.com

«Λευκός ελέφαντας» (Elefanteblanco) του Πάμπλο Τραπέρο: ΛευκόςΕλέφαντας αποκαλείται ένα μισοτε-λειωμένο νοσοκομείο στις παρυφέςτου Μπουένος Άιρες, κοντά στην πα-ραγκούπολη Βίγια Βίρτζιν, στο οποίοδιάφοροι άστεγοι έχουν βρει κατα-φύγιο. Ο Τζούλιαν και ο Νίκολας, δύοκαθολικοί παπάδες, βοηθούν τουςφτωχούς της περιοχής. Ο Νίκολας,γίνεται μάρτυρας της δολοφονίαςκάποιων ανθρώπων από παραστρα-τιωτικούς και μετά από αυτό αποφα-σίζει να βοηθήσει τον Τζούλιαν στοναγώνα του για να κατασκευαστεί τονοσοκομείο. Στο μεταξύ, όμως, γνω-ρίζεται με μια νεαρή κοινωνική λει-τουργό, η οποία δεν συμμερίζεται τηνπίστη του, καθώς είναι άθεη. Παρόλααυτά υποκύπτει στη φύση του ενώδοκιμάζεται η πίστη του. Γύρω τουςη βία κλιμακώνεται και η κυβέρνηση,παρά τον αγώνα των δύο ιερέων,αποφασίζει να μην προχωρήσει στηνολοκλήρωση της κατασκευής του νο-σοκομείου. Μια πολύ δυνατή κοινω-νική ταινία, που μοιάζει με ντοκιμαν-τέρ, «ντυμένη» με τη θαυμάσια μου-σική του Μάικλ Νάιμαν.

«Brick mansions» του ΚαμίλΝτελαμάρε: Το Μπρικ Μάνσιονς, ένασυγκρότημα εγκαταλειμμένων πολυ-κατοικιών στο Ντιτρόιτ, είναι μιαεπικίνδυνη περιοχή η οποία προσφέ-ρεται μόνο για πολύ σκληρούς αν-θρώπους. Οι αρχές της πόλης αδυνα-τούν να τα βάλουν με τους κατοίκουςτης περιοχής και αποφασίζουν ναυψώσουν ένα τείχος για να χωρίζειτους καλούς από τους κακούς. Σ’αυτό το απομονωμένο τμήμα τηςπόλης, ο βαρόνος ναρκωτικών Τρε-μέιν, μετά από την τελευταία του εν-τυπωσιακή ληστεία, βρίσκεται πλέον,επισήμως, στο στόχαστρο του μυστι-κού αστυνομικού Ντέιμιαν ΚόλιερΣτα χέρια των κακοποιών βρίσκεταιμια βόμβα η οποία μπορεί να τινάξει

στον αέρα ολόκληρη την πόλη, οαστυνομικός πρέπει να δράσει άμεσα.Ταινία έντονης δράσης στην οποίαπρωταγωνιστεί ο αδικοχαμένος ΠολΓουόκερ. Πρόκειται για ριμέικ τηςγαλλικής ταινίας του Πιέρ Μορέλ,«Περιοχή 13» (Banlieue 13), που γυρί-στηκε το 2004.

«∆υο μέρες στη Νέα Υόρκη»(Two days in New York) της ΖουλίΝτελπί: Η Μαριόν ζει στη Νέα Υόρκη,με το σύντροφό της Μίνγκους, τα δύοτους παιδιά από προηγούμενες σχέ-σεις τους και μια γάτα. Ενώ η Μαριόνετοιμάζει για μια έκθεση φωτογρα-φίας, φθάνουν στη Νέα Υόρκη για ταεγκαίνια ο πατέρας της, Ζανό, ηαδελφή της, Ροζ, με το φίλο της καιπρώην εραστή της Μαριόν, Μανού. Ησυγκατοίκηση των τριών νεοαφιχ-θέντων με τον εντελώς διαφορετι-κής κουλτούρας νεοϋρκέζο Μίνγ-κους, δημιουργεί καταστάσεις εκρη-κτικές και συνάμα κωμικές.

«Maleficent» του ΡόμπερτΣτρόμπεργκ: Περιπέτεια φαντασίας ηοποία διηγείται την άγνωστη ιστορίατης Κακιάς Μάγισσας που καταρά-στηκε την Ωραία Κοιμωμένη στηνταινία του της Ντίσνεϊ του 1959. ΗMaleficent μια πανέμορφη και αγνήνεαρή κοπέλα μεγαλώνει στο δάσοςκαι η ζωή της είναι ειδυλλιακή.Όμως ένα απειλητικό στράτευμα ει-σβάλλει στο βασίλειο και η Malefi-cent αποδεικνύεται η πιο δυνατήπροστάτιδα της πατρίδας της. Όμωςπροδομένη, η Maleficent γίνεταισκληρή και εκδικητική. Θα καταρα-στεί τη νεογέννητη κόρη του νέουβασιλιά αλλά στην πορεία θα συνει-δητοποιήσει ότι το μικρό κορίτσιμπορεί να εξασφαλίσει την ειρήνηστο βασίλειο και ίσως και την πραγ-ματική ευτυχία της ίδιας.

Σινεφίλ

«ΑΠΡΟΣΜΕΝΟΣ ΕΡΩΤΑΣ»

Η ζωή συνεχίζεται…

Οσοι είχαμε εντυπωσιαστεί από το«Λαβύρινθο του Πάνα» του Γκι-γιέρμο ντελ Τόρο, μπορούμε να

περιμένουμε το ίδιο και από την ταινία«Μαύρο ψωμί» (Pa negre), του ΟγούστιΒιγιαρόνγκα.

Λίγο μετά τον ισπανικό εμφύλιο πό-λεμο, σε ένα χωριό στην κεντρική Κατα-λονία, ο 11χρονος Αντρέου ζει σε ένααγρόκτημα. Η οικογένειά του ανήκειστους ηττημένους κι έτσι, όταν θα γίνειένα διπλό φονικό στο δάσος, η αστυνο-μία εύκολα θα θεωρήσει ύποπτο τον Φα-ριόλ, πατέρα του Αντρέου. Όμως ο μι-κρός έτυχε να είναι αυτόπτης μάρτυραστο φόνο και προσπαθεί να ανακαλύψειτον πραγματικό ένοχο και να σώσει τονπατέρα του.

Φυλακισμένος ο «κόκκινος» Φαριόλ,δεν μπορεί να βοηθήσει την οικογένειάτου και η γυναίκα του προσπαθεί να ταβγάλει πέρα εργαζόμενη στα υφαντουρ-γεία.

Ένας παλιός φόνος σκιάζει τη ζωήτου χωριού. Ο Αντρέου προσπαθεί ναλύσει το μυστήριο μέσα από μύθους,

κρυμμένα μυστικά και αυθαιρεσίες. Μαζίμε την ανάπηρη ξαδέλφη του, τη Νού-ρια, προσπαθούν να ξεφύγουν από τηνπραγματικότητα και βυθίζονται σε ένανφανταστικό κόσμο. Έναν κόσμο που γιατο αγόρι είναι η σύνδεσή του με τηνσκληρή πραγματικότητα. Ο Αντρέου γιανα επιβιώσει πρέπει να επινοήσει τρό-πους μετάβασης από το στρατόπεδο τωννικημένων σε εκείνο των νικητών, σε μιαχώρα που με δυσκολία περνά από τονπαραλογισμό του εμφυλίου πολέμου,στον παραλογισμό μιας μακροχρόνιαςδικτατορίας.

Πρόκειται για την πρώτη καταλανικήταινία η οποία κέρδισε το βραβείο Γκό-για καλύτερης ταινίας. Συνολικά το«Μαύρο ψωμί», κέρδισε 13 βραβείαΓκαουντί, 9 βραβεία Γκόγια, βραβείο γυ-ναικείας ερμηνείας, για τη Νόρα Νάβας,στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν και,φυσικά, ήταν η επίσημη πρόταση τηςΙσπανίας για το Ξενόγλωσσο Όσκαρ.

Σ.Κ.

ΟΟΙΙ ΝΝΕΕΕΕΣΣ ΤΤΑΑΙΙΝΝΙΙΕΕΣΣ«ΜΑΥΡΟ ΨΩΜΙ»

Η φαντασία ως διέξοδος

3300 Η ΕΠΟΧΗ 1 Ιουνίου 2014Ι∆ΕΕΣ

Υπάρχει έναδιπλόδιακύβευμα.Πρώτον, ηανατροπή τηςανθρωπιστικήςκρίσης καιβελτίωση τωνσυνθηκών τηςκαθημερινότηταςεκεί που οι δήμοιέχουν πολύσημαντικέςαρμοδιότητεςκαι, από την άλλη,έναςπροϊδεασμός γιατο τι θαμπορούσε ναγίνει με τηνκεντρικήεξουσία.

“Τη συνέντευξη πήρε η Ιωάννα ∆ρόσου

Βρισκόμαστε μία βδομάδα μετά τις εκλο-γές. Πώς θα σχολίαζες τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ;

Θα έλεγα ότι σηματοδοτεί το τέλος μιαςεποχής που ξεκίνησε το 1989, με την πτώσητου υπαρκτού σοσιαλισμού, η οποία οδή-γησε σε ύφεση το αριστερό και προοδευ-τικό κίνημα στην Ελλάδα, την Ευρώπη καισε ολόκληρο τον κόσμο. Σφραγίστηκε, λοι-πόν, το τέλος της μεγάλης ύφεσης των ερ-γατικών και κοινωνικών αγώνων. Και ελ-πίζω ότι η Ελλάδα θα αποτελέσει τον κατα-λύτη για γενικότερες εξελίξεις στην Ευ-ρώπη. Πρόκειται σαφώς για μια τεράστιαεπιτυχία της Αριστεράς, και αντιμετωπίζε-ται έτσι στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευ-ρώπη. Να προσθέσω ότι συντάσσουμε αυτήτη στιγμή με μεγάλους διανοούμενους, τονΜπαλιμπάρ, την Μπάτλερ, τον Ζίζεκ, τονΚρίτσλευ, τον Νανσύ, την Μουφ κείμενοπου αναγνωρίζει την μεγάλη νίκη και κατα-δικάζει την εξίσωση από τα διεθνή μέσα τουΣΥΡΙΖΑ με την ευρωφοβική δεξιά.

Η αλλαγή εξουσίαςείναι σχεδόν βέβαιη

Αποτελεί έκπληξη ή ήταν αναμενόμενη ηπρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ, ύστερα από τις εξελί-ξεις που έχει επιφέρει η κρίση στο κομμα-τικό σύστημα;

Επανειλημμένα στο παρελθόν –και μέσααπό τις σελίδες της «Εποχής»- είχα εκφρά-σει την αισιοδοξία μου για το μέλλον τηςαριστεράς και των κινημάτων και είχα δε-χτεί κριτική ότι η αισιοδοξία μου αυτή δενείναι ρεαλιστική. Τον Αύγουστο του 2011,έγραψα το βιβλίο «Αντίσταση και φιλοσο-φία στην κρίση», στο οπισθόφυλλο τουοποίου ανέφερα: «Η Ευρώπη χρησιμοποί-ησε την Ελλάδα ως πειραματόζωο για ναδοκιμάσει τις συνθήκες αναδιοργάνωσηςτου ύστερου καπιταλισμού. Αυτό που δενπερίμεναν οι ευρωπαϊκές και ελληνικέςελίτ ήταν ότι το πειραματόζωο θα καταλάμ-βανε το εργαστήριο, θα έδιωχνε τους τυ-φλούς επιστήμονες και θα άρχιζε ένα δια-φορετικό πείραμα, την ίδια τη μετεξέλιξήτου από αντικείμενο σε υποκείμενο της πο-λιτικής πράξης». Πολλοί μου έλεγαν ότιείμαι τρελός. ∆εν έπαιζα το ρόλο του προ-φήτη. Έκανα μια φιλοσοφική ανάλυση,που υπογράμμιζε ότι στην ιστορία, πολλέςφορές, συστήματα εξουσίας φτάνουν στοτέλος τους και η συντήρησή τους βλάπτειτο λαό. Βέβαια, αυτό δεν αρκεί για την ανα-τροπή τους, γι’ αυτό άλλωστε πολλές φορέςαυτή απεφεύχθη.

Ποια είναι τα απαραίτητα εκείνα στοιχείαγια την ανατροπή;

Είναι δύο ακόμα. Το ένα είναι να υπάρχειένα πολιτικό υποκείμενο, το οποίο είναιέτοιμο να αναλάβει την εξουσία. Και τοάλλο, ένας καταλύτης, μία σπίθα, η οποίαθα αποτελέσει το σύνδεσμο ανάμεσα στησυγκυρία και το πολιτικό υποκείμενο και

θα επιτρέψει να γίνει αυτή η ανατροπή.Έλεγα, λοιπόν, ότι αυτά τα τρία στοιχείαείχαν αρχίσει να συμπίπτουν στην Ελλάδα,αλλά δεν μπορούσαμε να προβλέψουμεπότε θα έλθει το τέλος. Ήταν εμφανές ότι οκύκλος της μεταπολίτευσης είχε ολοκλη-ρωθεί, απλά δεν μπορούσαμε να προβλέ-ψουμε την ακριβή στιγμή που θα έφευγεαπό την εξουσία. Είμαι εξαιρετικά ευτυχήςπου ο συνδυασμός των τριών αυτών στοι-χείων – κοινωνική απόρριψη του συστήμα-τος εξουσίας, ΣΥΡΙΖΑ, μνημόνιο - έγινεπολύ γρηγορότερα από ότι θα μπορούσαμενα περιμένουμε. Βέβαια, δεν έχουμε ακόμααλλαγή εξουσίας, αλλά πια είναι σχεδόν βέ-βαιη. Όταν θα γίνει, θα αναγνωριστεί ανα-δρομικά ως ιστορικά επιβεβλημένη. Η κου-κουβάγια της Αθηνάς πετάει στο σούρουπο,όπως έλεγε ο Χέγκελ.

Οι ελίτ εξευρωπαΐστηκαν,αλλά οι λαοί δεν τις ακολούθησαν

Η συμμετοχή στις ευρωεκλογές είναι καιπάλι φανερά μειωμένη. Γιατί οι πολίτεςέχουν γυρίσει την πλάτη στην Ε.Ε.;

Πρώτα απ’ όλα να σημειώσω ότι το ευρω-παϊκό οικοδόμημα υποφέρει από δύο βασι-κές ελλείψεις. Η μία είναι η έλλειψη ευρω-παϊκού δήμου. ∆εν έχει δημιουργηθεί, δη-λαδή, μια συνείδηση των ευρωπαϊκών λαώνότι ανήκουν σε έναν κοινό πολιτισμικό, πο-λιτικό και οικονομικό χώρο και ότι έχουνκοινά συμφέροντα και κοινές ιστορικές καιπολιτισμικές καταβολές, οι οποίες είναιισχυρότερες από τις διαφορές που υπάρ-χουν μεταξύ τους. Οι ηγεσίες της ΕΕ καιτων διαφόρων κυβερνήσεων απέτυχαν στηνπροσπάθεια σύγκλισης των ευρωπαϊκώνπληθυσμών στη λογική ενός ευρωπαϊκούδήμου. Το δεύτερο, και βέβαια απολύτωςσυνδεδεμένο με το πρώτο, είναι αυτό πουονομάζεται «δημοκρατικό έλλειμμα» καισημαίνει την πλήρη απουσία δημοκρατίαςστο ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Με τις ευρωε-κλογές, πολύς κόσμος πίστεψε ότι το ευ-ρωκοινοβούλιο παίζει σημαντικό ρόλο στηνοργάνωση της ΕΕ και αυτό, δυστυχώς, δενείναι αλήθεια. Η ευρωπαϊκή βουλή δεν έχεικανένα από τα χαρακτηριστικά ενός αστι-

κού κοινοβουλίου. Πρώτον, δεν εκλέγει τηνκυβέρνηση, δηλαδή την Κομισιόν. ∆εύτε-ρον, έχει εξαιρετικά περιορισμένη νομοθε-τική δικαιοδοσία, συμβουλευτική κυρίως,προς την Κομισιόν, η οποία έχει την πρω-τοβουλία της νομοθεσίας. Τέλος, δεν έχειτη δυνατότητα της επιβολής φορολογίαςκαι πολύ μικρή δυνατότητα ελέγχου τηςεκτελεστικής εξουσίας.

Επομένως, υπάρχει αυτό το τεράστιο έλ-λειμμα δημοκρατίας, το οποίο είναι προφα-νές ότι οι ευρωπαϊκοί λαοί έχουν καταλάβεικαι έχει οδηγήσει σε εξαιρετικά μεγάλα πο-σοστά αποχής στις ευρωεκλογές. Έναςακόμα παράγοντας δυσπιστίας των λαώναπέναντι στους θεσμούς της ΕΕ είναι ότιδεν τους δίνεται πια κανένα δικαίωμα συμ-μετοχής στις αποφάσεις. Όποτε οι ευρω-παϊκοί λαοί κλήθηκαν να ψηφίσουν μέσααπό δημοψηφίσματα τις θεσμικές προτά-σεις για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, στιςπερισσότερες περιπτώσεις τις απέρριψαν(για παράδει῾῾γμα, στη Γαλλία, την Ιρλανδίακαι την Ολλανδία απέρριψαν το ευρωπαϊκόσύνταγμα). Το δημοψήφισμα έγινε μια μι-σητή λέξη και ιδέα για τις ευρωπαϊκές ελίτ,όπως είδαμε και στη σύνοδο των Καννών,όσον αφορά το περίφημο ελληνικό δημο-ψήφισμα. Είδαμε πρόσφατα και την κοροϊ-δία με τις εκλογές για τον Πρόεδρο της Επι-τροπής. Πριν καλά καλά τελειώσει η ψη-φοφορία ακούμε ότι το αποτέλεσμά της ρί-χτηκε στον κάλαθο των αχρήστων. Ο λαός,λοιπόν, καλείται να νομιμοποιεί τις αποφά-σεις των ελίτ και όταν δεν το κάνει αγνοεί-ται παντελώς.῾῾Η Ευρωπαϊκή Ένωση, δηλαδή, δεν έγινε

ποτέ και με κανένα τρόπο ένωση τωνλαών…

Όλες οι μεγάλες ιδέες που αναπτύχθηκανστη νεωτερικότητα, όπως το έθνος, ο σο-σιαλισμός, τα ανθρώπινα δικαιώματα, ξεκί-νησαν μέσα από τα γραπτά διανοουμένωνκαι πιθανόν κάποιων ελίτ. Στην ιστορικήπορεία υιοθετήθηκαν από τους λαούς καιενέπνευσαν μεγάλους αγώνες. Με την Ευ-ρωπαϊκή Ένωση αυτό δεν έχει συμβεί. Οιελίτ εξευρωπαΐστηκαν, αλλά οι λαοί δεν τιςακολούθησαν. Από τη δεκαετία του ’90 καιμετά, με την παγκοσμιοποίηση, πολλές θέ-σεις εργασίας έφυγαν από την Ευρώπη καιπήγαν στην Ανατολή με αποτέλεσμα να δη-μιουργηθεί τεράστιο πρόβλημα ανεργίας.Έτσι, η δικαιολογημένη λαϊκή δυσαρέσκειαμε τον νεοφιλελευθερισμό στράφηκε κυ-ρίως εναντίον της ΕΕ. Όταν η Επιτροπή τηςΕΕ βρισκόταν σε μια σοσιαλδημοκρατικήκατεύθυνση, όπως ήταν τις δεκαετίες των’70 και ’80, μπορούσε να βάζει κάποιουςφραγμούς στις νεοφιλελεύθερες ιδέες τηςκ. Θάτσερ και αργότερα του κ. Μπλερ.Τώρα, όμως, έχουμε, από τη μία πλευρά,μια σχεδόν απόλυτη συμφωνία μεταξύ τωνευρωπαϊκών και των κυβερνητικών ελίτγύρω από τη νεοφιλελεύθερη ιδεολογίακαι, από την άλλη, την έλλειψη δημοκρα-

Είναι η μεγάλη ευκαιρία της ΑριστεράςΕλπίζω ότι η Ελλάδα θα αποτελέσει τον καταλύτη για γε νικότερες εξελίξεις στην Ευρώπη

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ∆ΟΥΖΙΝΑ

Συζητάμε με τον πανεπιστημιακό Κώστα ∆ουζίνα για το αποτέλεσμα των ευρωε-κλογών και τις εξελίξεις που θα επιφέρει αυτό στην Ευρώπη. “Πρόκειται σαφώςγια μια τεράστια επιτυχία της Αριστεράς, και αντιμετωπίζεται έτσι στην Ελλάδα,αλλά και στην Ευρώπη”, τονίζει ο Κ. ∆ουζίνας, ο οποίος -όπως μας είπε εκτός μι-κροφώνου- χαίρεται που επιτέλους ζει την Αριστερά να διεκδικεί την εξουσία

Πρέπει να βάλουμε στηθεσμική μας οργάνωση τηλογική της πλατείας καιτου πλήθους που υπήρχετο 2011, και βοήθησε μετον ΣΥΡΙΖΑ να ανατραπείτο πολιτικό σκηνικό.

“

Η ΕΠΟΧΗ 1 Ιουνίου 2014 3311Ι∆ΕΕΣ

τίας, η οποία δεν επιτρέπει στους λαούς νασυμμετάσχουν στα ευρωπαϊκά τεκταινό-μενα, με αποτέλεσμα να στρέφουν όλες τιςαγωνίες και τα προβλήματα που έχουνεναντίον της Ε.Ε.

Πώς θα μπορούσε η αριστερά να χρησι-μοποιήσει το θεσμό της ευρωβουλής, ώστενα εμπνεύσει του λαούς να πάρουν θέση;

Τώρα είναι η ιστορική ευκαιρία να ξεκι-νήσει μια μεγάλη συζήτηση για την ευρω-παϊκή θεσμική ανανέωση, για την επαναθε-μελίωση, θα έλεγα, του ευρωπαϊκού οικο-δομήματος, με έμφαση στην αύξηση τηςδημοκρατίας. Οι κυρίαρχες δυνάμεις στηνευρωβουλή, την Κομισιόν και τις περισσό-τερες εθνικές κυβερνήσεις δεν ενδιαφέρον-ται για κάτι τέτοιο. Νομίζω πέφτει πάλι ηευθύνη στην ελληνική αριστερά, με τη θε-σμική νεότητά της και την απαραίτητημικρή «αυθάδεια» που έχει, να προτείνει μιασειρά από μεγάλες μεταρρυθμίσεις στο θε-σμικό οικοδόμημα της ΕΕ, οι οποίες θα βά-λουν στο προσκήνιο δημοκρατικές αλλαγέςπου θα μπορέσουν στο μέλλον να εμπνεύ-σουν τους ευρωπαϊκούς λαούς και να τουςσυνδέσουν. Εάν καταλάβει ο κόσμος ότιμέσα από από τις πρωτοβουλίες της ΕΕ γί-νονται σημαντικές αλλαγές στο βιοτικό τουεπίπεδο, τότε το ενδιαφέρον για την ΕΕ καιη συμμετοχή του κόσμου θα γίνει πολύ με-γαλύτερη.

∆ύο μεγάλα στοιχήματα

Ίσως είναι η ευκαιρία να αναβιώσουν ταευρωπαϊκά φόρα, που βρίσκονται σε κάμψητην τελευταία δεκαετία;

Αυτό που έλεγα πριν ότι χρειάζεται μιαδημοκρατική μεταρρύθμιση στη θεσμικήαρχιτεκτονική της ΕΕ, πρέπει να έχει ένακύριο χαρακτηριστικό και αυτό θα είναι ηάμεση συμμετοχή του κόσμου στη λήψητων αποφάσεων. Αυτό το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑεκπροσωπεί στην Ελλάδα, και έχουν γίνειεπανειλημμένα συζητήσεις για συνταγμα-τική αναθεώρηση η οποία θα βάζει θέματαάμεσης δημοκρατίας στην οργάνωση τουεθνικούς κράτους, αυτή η ίδια λογική πρέ-πει να μπει στην ΕΕ. Και στην Ελλάδαέχουμε μια μεγάλη ευκαιρία με τους δήμουςπου κέρδισε η αριστερά, αλλά και τις περι-φέρειες της Αττικής και των Ιονίων Νήσων,ώστε να δείξουμε στην πράξη αυτό που λέ-γαμε θεωρητικά στους αγώνες του 2011,στις πλατείες και τις καταλήψεις και στιςμετέπειτα αναλύσεις. Είναι η μεγάλη ευκαι-ρία της αριστεράς να δείξει στην πράξη ότιοι ιδέες της μπορούν να εφαρμοστούν και

να επιφέρουν πραγματικές θεσμικές βελ-τιώσεις. Πρέπει, δηλαδή, να βάλουμε στηθεσμική μας οργάνωση τη λογική της πλα-τείας και του πλήθους που υπήρχε το 2011,και βοήθησε με τον ΣΥΡΙΖΑ να ανατραπεί τοπολιτικό σκηνικό.

Το ενδιαφέρον είναι ότι ο Καλλικράτης,ο νεοφιλελεύθερος νόμος για την τοπικήαυτοδιοίκηση, προβλέπει τις συνελεύσειςγειτονιάς. Αλλά κανένας δήμος, σχεδόν,

δεν το εφάρμοσε… Επομένως, δεν είναι μόνο θέμα θεσμικής

ρύθμισης αλλά και πολιτικής έμπνευσηςκαι βούλησης, ώστε να εφαρμοστούν στηνπράξη όσα διεκδικούν τα κινήματα αλλη-λεγγύης και κοινωνικής οικονομίας, ορι-ζόντιες δικτυώσεις και οργανώσεις.

Είναι, λοιπόν, μια ευκαιρία για την Αρι-στερά να εφαρμόσει το όραμά της, να απο-δείξει, μέσα από τους 21 δήμους και τις 2περιφέρειες που διοικεί, ότι οι ιδέες τηςείναι ρεαλιστικές και όχι ουτοπικές;

Εδώ παίζονται δύο μεγάλα στοιχήματα.Το ένα είναι η εισαγωγή των οραμάτων τηςαριστεράς από το δρόμο, τις πλατείες καιτα κινήματα στο θεσμικό επίπεδο της αυτο-διοίκησης, που από τη μια θα βελτιώσει τηνκαθημερινότητα των πολιτών και, από τηνάλλη, θα δείχνει πώς είναι δυνατόν αυτές οιιδέες και θεωρητικές κατευθύνσεις να γί-νουν πραγματικότητα. Αλλά υπάρχει καιένα δεύτερο διακύβευμα διότι μέσα από αυ-τούς τους δήμους και τις περιφέρειες, θαφανεί η διαφορετική λογική που έχει η αρι-στερά για την τοπική αυτοδιοίκηση, αλλάκαι για την κρατική διοίκηση. Επομένως,υπάρχει ένα διπλό διακύβευμα. Πρώτον, ηανατροπή της ανθρωπιστικής κρίσης καιβελτίωση των συνθηκών της καθημερινότη-τας εκεί που οι δήμοι έχουν πολύ σημαντι-κές αρμοδιότητες και, από την άλλη, έναςπροϊδεασμός για το τι θα μπορούσε να γίνειμε την κεντρική εξουσία.

Είναι η μεγάλη ευκαιρία της ΑριστεράςΕλπίζω ότι η Ελλάδα θα αποτελέσει τον καταλύτη για γε νικότερες εξελίξεις στην Ευρώπη

Από το 2011 και μετά, εκτός από την Αριστερά, αναδείχ-θηκε και η ναζιστική Χρυσή Αυγή, με αποτέλεσμα στις ευ-ρωεκλογές να παγιωθεί ως κοινοβουλευτικό κόμμα. Τοίδιο φαινόμενο είδαμε σε ολόκληρη την Ευρώπη, αφού ηακροδεξιά κατέγραψε τη μεγαλύτερη άνοδο που είχε ποτέ.Πώς σχολιάζεις αυτό το φαινόμενο;

Είναι ένα φαινόμενο μεταμοντέρνου ρατσισμού, ο οποίοςστις ακραίες του μορφές παίρνει τα κλασικά χαρακτηρι-στικά του αντισημιτισμού, του ναζι-σμού. Η άνοδος της ακροδεξιάς παίρ-νει κυρίως το χαρακτήρα της ξενο-φοβίας. Στην Αγγλία, για παράδειγμα,το κόμμα της Ανεξαρτησίας έκανε μιααπαράδεκτη και ρατσιστική καμπάνιαμε κεντρικό σύνθημα «Υπάρχουν 25εκατομμύρια ευρωπαίοι που περιμέ-νουν να έρθουν εδώ να σας πάρουν τηδουλειά». Η επιχειρηματολογία τουςστηρίζεται στην απόρριψη των ξένωνκαι των μεταναστών, οι οποίοι υποτί-θεται ότι μας παίρνουν τις δουλειές.Φυσικά δεν ισχύει αυτό, καθώς οι με-τανάστες κάνουν τις δουλειές πουαρνούνται να κάνουν οι ευρωπαίοι πο-λίτες. Άλλωστε, η Ευρωπαϊκή Ένωση,μέσα από εκθέσεις της, έχει διαπι-στώσει ότι ο ευρωπαϊκός πληθυσμός γερνάει, καθώς δεναναπαράγεται με τους δημογραφικούς ρυθμούς που χρει-άζονται. Η Ευρώπη έχει ανάγκη 40-50 εκατ. νέων εργαζό-μενων, που μπορεί να είναι μόνο μετανάστες. Οι εισφορέςτους είναι απαραίτητες για να πληρώνονται οι συντάξειςκαι η ιατρική περίθαλψη του γηράσκοντος ευρωπαϊκού πλη-θυσμού. Η άνοδος της ξενόφοβης δεξιάς, λοιπόν, είναι έναεξαιρετικά ανησυχητικό φαινόμενο. Ο Βάλτερ Μπένγιαμινέλεγε ότι «κάθε φασισμός είναι αποτέλεσμα της αποτυχίαςτης επανάστασης», σήμερα θα λέγαμε ότι κάθε ακροδεξιάκατεύθυνση είναι αποτέλεσμα της αποτυχίας των πολιτι-κών που άσκησαν οι ελίτ και της πλήρους έλλειψης δημο-κρατίας. ∆εν είμαι από τους πιο απαισιόδοξους. Νομίζω ότι

ο κόσμος θα αρχίσει να καταλαβαίνει, μέσα από προοδευτι-κές ιδέες και λύσεις, ότι το πρόβλημά μας δεν είναι οι ξένοι,οι μετανάστες, οι άλλοι, αλλά οι ελίτ που επιβάλλουν πολι-τικές εξαθλίωσης. ∆εν πιστεύω ότι το 10% του πληθυσμούτης Ελλάδας είναι φασίστες ή ναζιστές ή άνθρωποι που θαεπιμείνουν σε αυτές τις απαράδεκτες ιδεολογίες όταν δουνστην πράξη εναλλακτικές λύσεις.

Πάντως δεν φαίνεται να αποδίδει η τακτική της Γερμα-νίας με την απαγόρευση του ναζισμού,αφού κατάφερε να εκλέξει έναν ναζι-στή ευρωβουλευτή ούτε η τακτική τηςελληνικής κυβέρνησης με τις φυλακί-σεις και τον αποκλεισμό τους από τοδημόσιο λόγο. Αντίθετα, όσον αφοράτην Ελλάδα, θα λέγαμε το ότι οι ιδέεςτης Χρυσής Αυγής δεν βρέθηκαν σε αν-τιπαράθεση με τις άλλες πολιτικές δυ-νάμεις ευνόησε το ναζιστικό κόμμα.Πώς, λοιπόν, θα αντιμετωπιστεί ο νε-οφασισμός;

Ας μην ξεχνάμε ότι η μεγάλη οικονο-μική και πολιτική κρίση έχει οδηγήσεισε αυτές τις καταστάσεις. Είναι εξαι-ρετικά ανησυχητικό αλλά η απάντησησε αυτό δεν είναι απλώς η απαγόρευσητων κομμάτων ή η προσπάθεια να απα-

λειφθεί μια ιδεολογία από το δημόσιο λόγο. Η απάντηση νο-μίζω είναι διπλή. Από τη μια, όποιες οργανώσεις ή άτομαδιαπράττουν εγκληματικές πράξεις πρέπει να συλλαμβά-νονται και να πηγαίνουν φυλακή. Στην Ελλάδα αυτό συνέβηεγκληματικά αργά, μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.Από τότε άρχισε να κινείται η ποινική δικαιοσύνη εναντίοντης Χρυσής Αυγής μέσα και από τους ψηφοθηρικούς υπο-λογισμούς της κυβέρνησης. Από την άλλη, είναι η αλλαγήτων πολιτικών. Όταν ο κόσμος δει ότι η Αριστερά στους δή-μους, τις κοινότητες, τις περιφέρειες έχει απαντήσεις γιατα προβλήματα της ανεργίας, της ανθρωπιστικής κρίσης,της εξαθλίωσης και πτώχευσης του πληθυσμού νομίζω ότιτα πράγματα θα αρχίζουν να αλλάζουν.

Η αλλαγήεξουσίας είναιπια σχεδόνβέβαιη. Όταν θαγίνει, θααναγνωριστείαναδρομικά ωςιστορικάεπιβεβλημένη. Ηκουκουβάγια τηςΑθηνάς πετάειστο σούρουπο,όπως έλεγε οΧέγκελ.

“

Άνοδος της ξενόφοβης δεξιάς,ένα εξαιρετικά ανησυχητικό φαινόμενο

Του Χριστόφορου Κάσδαγλη*

Αν εξαιρέσει κανείς την επέλασητης Χρυσής Αυγής, το χειρότεροσύμπτωμα αυτής της εκλογικής

αναμέτρησης ήταν η εκλογή τωνκυρίων Μπέου και Μαρινάκη στουςδήμους του Βόλου και του Πειραιάαντιστοίχως. Γράφω «Μαρινάκη» γιατίόλοι ξέρουμε ποια είναι η νέα ιεραρχίαστη δημοτική αρχή του Πειραιά. Τοομολόγησε, άλλωστε, οικιοθελώς,δηλώνοντας ότι δεν μπορούσε νακατέβει υποψήφιος, λόγωασυμβίβαστου με τις επιχειρηματικέςδραστηριότητές του.Η περίπτωση διαπλοκής πολιτικής καιποδοσφαίρου δεν νομίζω ότι θααποδειχτεί παροδικό φαινόμενο. Κάτιξέρουν και στο Μιλάνο επ’ αυτού. Απότην άλλη, πρέπει να ληφθούν υπόψηοι καταγγελίες για συνεργασία αυτώντων νέου τύπου δημοτικών σχημάτωνμε χρυσαυγίτες.Ναζισμός και επιχειρηματικότης, έναςσυνδυασμός που… σκοτώνει.Αντιπαρέρχομαι τον πειρασμό ναεισαγάγω στη συζήτηση τονΟλυμπιακό, κοινό brand name πίσωαπό τους δύο συνδυασμούς. Σε μιαπολιτική συγκυρία όπου η κυβέρνησηέχει ως βασικό εργαλείο τονκατακερματισμό της κοινωνίας σεαλληλοσπαρασσόμενες ομάδες, μιααντιπαράθεση σε στυλ Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός αποτελεί βούτυρο στοψωμί της εξουσίας.Είναι δύσκολο να αποτιμήσει κανείςεπακριβώς τη δοσολογία του μίγματοςπου οδήγησε στην επιτυχία των δύοποδοσφαιρικών/επιχειρηματικώνψηφοδελτίων. Σύγκλιση δεξιάς-

ακροδεξιάς, οπαδικός φανατισμός, ηλάμψη ενός ιδιωτικοοικονομικούμοντέλου τοπικής ανάπτυξης, έναιδιότυπο «όχι» στην παραδοσιακήλειτουργία της τοπικήςαυτοδιοίκησης, υπόσχεση θέσεωνεργασίας, η δύναμη ενός πιοεπαγγελματικού πολιτικούμάρκετινγκ.Μια πρωτότυπη προσέγγιση τουφαινομένου εντόπισα σε άρθρο τουκαθηγητή Αντώνη Λιάκου στοιντερνετικό περιοδικόwww.chronosmag.eu: «Tα δείγματατης νέας εποχής είναι ο Πειραιάς και οΒόλος. Αυτά τα δύο λιμάνια κατέχουνπια μια νέα στρατηγική θέση στηγεωγραφία της παγκοσμιοποίησης,γιατί είναι οι πύλες των μεταφορώναπό την Ασία στην Ευρώπη.Καταλαβαίνει κανείς ότι ηιδιωτικοποίηση του λιμανιού, ηπαρουσία της COSCO, η τύχη τηςπαρακείμενης αδιάθετης γης, ηναυπηγοεπισκευαστική ζώνη δεν είναιπια τοπικής, ούτε εθνικής, αλλάπαγκόσμιας σημασίας διακυβεύματα.Εκεί λοιπόν η >παράγκα >με τουςμπράβους, τον εκφοβισμό και τηνεξαγορά, αντί να στήνει παιχνίδια καιστοιχήματα εισέβαλε στα δημαρχιακάμέγαρα για να διαχειριστεί τιςπροσόδους, τα ΕΣΠΑ, τη γη, τιςεγκαταστάσεις, την απασχόληση. Ανσηκώσουμε λίγο τον μπερντέ θα δούμετο νέο οικοσύστημα που δημιούργησεη κρίση».Η προσέγγιση είναι άκρωςενδιαφέρουσα, αν και προσκρούει στοεπιχείρημα ότι αντίστοιχα φαινόμεναθα έπρεπε λογικά να είχαν εκδηλωθείκαι σε άλλα μεγάλα λιμάνια, όπως η

Θεσσαλονίκη και η Πάτρα. Ηαπάντηση προφανώς σχετίζεται με ταεπιμέρους χαρακτηριστικά τουαυτοδιοικητικού τοπίου στον κάθεδήμο.Κι εδώ ακριβώς υπεισέρχεται ο ρόλοςκαι η παρέμβαση της Αριστεράς. Τοσύνθημα «Τρεις κάλπες – μία ψήφος»δεν πέρασε, κατά το σκέλος του πουαφορά τις δημοτικές εκλογές. Κιακόμα χειρότερα, ακύρωσε τη λογικήτων τοπικών συνεργασιών καιπρογραμμάτων, των αυτόνομωνδημοτικών κινήσεων που θααποτελούν έκφραση συνεχούς δράσηςκαι συνάντησης τοπικώνσυλλογικοτήτων.Υποβαθμίζοντας αυτή την κατεύθυνση,η Αριστερά έχασε μια μεγάλη ευκαιρίανα ηγεμονεύσει και στο χώρο τηςτοπικής αυτοδιοίκησης και περιόρισετον ορίζοντα των δυνάμεων τηςαλληλεγγύης και της οικολογίας σεκάθε δήμο. Αυτό φαίνεται από τηνεπιτυχία των αυτόνομων δημοτικώνπαρατάξεων, όπου αυτές υπήρχαν καιδρούσαν συστηματικά, όχι ωςεκλογικοί μηχανισμοί, αλλά ωςαυθεντικοί τοπικοί παίκτες.Το κυριότερο, όμως, είναι πως δόθηκεέτσι χώρος σε άλλες δυνάμεις ναεκφράσουν -με το δικό τουςσυντηρητικό λόγο- την ανάγκη γιατοπικά σχέδια ανάπτυξης.

* Ο Χριστόφορος Κάσδαγλης είναισυγγραφέας και δημοσιογράφος.Αυτές τις μέρες κυκλοφορεί το νέοτου βιβλίο «Το Ημερολόγιο ενόςανέργου» (συλλογικό έργο), από τιςεκδόσεις Καστανιώτη.

Ένας φίλοςέγραψε στοtwitter: “ΚάθεΠειραιώτηςαξίζει έναμπράβο.Μονάχα πουδενδιαθέτουμετόσουςπολλούςμπράβους…”.Το ίδιο πάνωκάτω ισχύεικαι για τοΒόλο. Με τηδιαφορά ότιεκεί ίσως καινα τουςδιαθέτουν.

“Η οµάδα να κερδάει…

Epohi 30 5 2014

Documents

Transcript of Epohi 30 5 2014