3341

Εβδομαδιαία εφημερίδα της Ανανεωτικής Αριστεράς • Κυριακή 24 Μαΐου 2015 • Αρ. φ. 1252 • 2 €

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ, ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

ΑΡΘΡΑΘ. Παρασκευόπουλος:Το κόμμα και ο λαόςνα είναι ενήμεροιΗ σύνταξη του προγράμματος είναιδιαρκής διαδικασία, που αν εγκα-ταλειφθεί, το κόμμα θα γίνει εξάρ-τημα της κυβέρνησης σελ. 10, 11

...Χρ. Λάσκος:Το φορολογικό επείγειΗ φορολογική μεταρρύθμιση καιτα εργασιακά, τομείς πρώτηςπροτεραιότητας σελ. 10

...Τ. Μαστρογιαννόπουλος:Ελπίζουν στη διάσπασητου ΣΥΡΙΖΑΖητούν από τον Α. Τσίπρανα αυτοκτονήσει πολιτικά αλλά καινα διαλύσει τον ΣΥΡΙΖΑ. σελ. 12

ΕΥΡΩΠΗΚ. Μελάς: Η επιλογήπου επιβάλλεται να γίνειΌλοι συμφωνούν ότι τα χρονικάπεριθώρια εκπνέουν σελ. 15

ΘΕΩΡΙΑΟι επιλογές που έχειμπροστά της σήμερα η ΕλλάδαΕνα άρθρο των Πιερ Καλφάκαι Αλέξις Κιουκέ για τηνέα κυβέρνηση σελ. 30, 31

ΚΟΙΝΩΝΙΑΒ. Παπαστεργίου:Για τα παιδιάτης «δεύτερης γενιάς»Το νομοσχέδιο τους δίνειμια δεύτερη ευκαιρία σελ. 13

Οι ιδιωτικοποιήσειςείναι εδώ;Ρεπορτάζ για τον ΑστέραΒουλιαγμένης,τους αυτοκινητόδρομουςκαι τα διόδια

Σελ. 16, 17

Το Φωςπου καίειΤου Μάκη Μπαλαούρα*

Οτίτλος είναι από το γνω-στό ποίημα του Κ. Βάρ-ναλη, ένα ποίημα που

σηματοδότησε την ολοκληρω-τική στροφή του ποιητή στηνπλευρά των «μεγάλων κοινωνι-κών ανακατατάξεων», όπωςγράφει ο Γ. Ρίτσος για το ποί-ημα αυτό.

Τον ίδιο τίτλο είχα βάλει σεχρονογράφημά μου στην«Εποχή» (που τώρα δεν το βρί-σκω στην προβληματική ιστο-σελίδα της), με αφορμή, πάλι,τη μεταφορά του Αγίου Φωτόςαπό τα Ιεροσόλυμα στην Αθήνακαι από κει σ’ όλη την Ελλάδα.Αφού εξασφάλιζαν το ΆγιοΦως μετά από επαναλαμβανό-μενους κατ’ έτος ξυλοδαρμούςκαι έντονες αντεγκλήσεις με-

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙ∆Α 2

∆ιαπραγµατευόµαστεαλλά προχωράµε

ΣΤΗ ΡΙΓΑ ΑΝΑ∆ΕΙΧΘΗΚΕ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ∆ΙΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ

Η διαπραγμάτευση θακρίνει τη δημοκρατίαΟ Νίκος Σερντεδάκιςτονίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα

πρέπει να κινηθεί σε πολλαπλά επίπεδα για ναλειτουργήσει προωθητικά σελ. 8, 9

Η ΕΡΤ, βήμα προβολήςνέων καλλιτεχνώνΟ συνθέτης και μέλος του∆Σ της νέας ΕΡΤ, Μιχάλης

Γρηγορίου αναπτύσσει τις σκέψεις του για τομέλλον της ΕΡΤ σελ. 25

Το κόμμαστην πρώτη

γραμμήΟλοκληρώνει σήμερα τιςεργασίες της η Κεντρική

Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, ηοποία διεξάγεται δύοβδομάδες πριν την 5η

Ιουνίου, ημερομηνία που γιαπολλούς θεωρείται

καθοριστικής σημασίας,καθώς τότε θα πρέπει νααποπληρωθεί η επόμενηδόση προς το ∆ΝΤ. Χθες,

Σάββατο, ο Αλ. Τσίπραςενημέρωσε το σώμα για τις

επαφές που είχε με Μέρκελ,Ολάντ και Γιούνκερ, κατά τη

διάρκεια της ΣυνόδουΚορυφής στη Ρίγα.

Ρεπορτάζ σελ. 6

Στη Ρίγα, η ελληνική αντιπροσωπεία πέτυχε να αναδειχθείη πολιτική διάσταση του ελληνικού προβλήματος όσο καιαν οι κ. Μέρκελ και Ολάντ παρέπεμπαν, στο διά ταύτα,στους θεσμούς και τις συζητήσεις της Ομάδας τωνΒρυξελλών. Συγχρόνως, η ελληνική πλευρά απαίτησεσυνολική λύση η οποία θα συμπεριλαμβάνει το χρέος καιτην ανάπτυξη, ενώ δεν αποδέχθηκε να απεμπολήσει τιςκόκκινες γραμμές της λαϊκής εντολής (ασφαλιστικό,εργασιακό κ.ά.). Αυτή η στάση, μαζί με τις προτάσεις πουήδη έχει καταθέσει στις ομάδες εργασίας των Βρυξελλώνη ελληνική αντιπροσωπεία, ξεκαθάρισε τον ορίζοντα γιατο τι μπορεί και τι δεν μπορεί να δεχθεί η ελληνικήπλευρά.Η κινητοποίηση κάθε δυνατότητας αποτελεσματικήςδιαπραγμάτευσης, όπως έδειξε το τηλεφώνημα τουπρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στον υπουργό Οικονομικώντων ΗΠΑ Τζακ Λιου, θα συνεχισθεί.

Όμως, ταυτόχρονα, επιβάλλεται οι πολιτικές καιπρογραμματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ να μετασχηματίζονταισε νόμους του κράτους. Η βουλή να μη χάνει ούτε ώρααπό το να εργάζεται νομοθετικά, να παράγει έργο.Μπροστά σε ένα οργανωμένο σχέδιο ασφυξίας, με στόχοτην αποδοχή ενός είδους μνημονιακής, δηλαδή αντιλαϊκήςκαι υφεσιακής, πολιτικής, ο μόνος τρόπος για ναδιαπραγματεύεσαι από καλύτερη αφετηρία είναι αυτός. Οιδανειστές, έχοντας ως πολιτικό στόχο την παράλυση τηςοικονομίας, δηλαδή να ωθήσουν τους πολίτες να κινηθούνκατά της κυβέρνησης, έτσι κι αλλιώς θα ονομάσουνμονομερή ενέργεια οτιδήποτε.Εξάλλου, το να προχωράμε το έργο μας, είναι οασφαλέστερος τρόπος να οικοδομούνται δεσμοί με τονκόσμο για όποια εξέλιξη στο άμεσο μέλλον.

•

Tα εργασιακά πρέπεινα έρθουν προς ψήφισηO υπουργός Εργασίας και

Αλληλεγγύης Πάνος Σκουρλέτης μιλά για τααποτελέσματα της συνόδου κορυφής σελ. 6, 7

Ταύτιση κεντροδεξιάςκαι κεντροαριστεράςΟ Ταρίκ Αλί σχολιάζει τοαποτέλεσμα των βρετανικών

εκλογών και τα δημοψηφίσματα σελ. 20, 21

ΣΣ ΥΥ ΝΝ ΕΕ ΝΝ ΤΤ ΕΕ ΥΥ ΞΞ ΕΕ ΙΙ ΣΣ

22 Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2015ΘΕΜΑΤΑ

ΕΒ∆ΟΜΑ∆ΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙ∆Α ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣΙδιοκτήτης: Εκδοτικός - ∆ημοσιογραφικός Συνεταιρισμός Κοινωνικών,Πολιτικών και Πολιτιστικών Μελετών και ∆ραστηριοτήτων Η ΕΠΟΧΗ, ΣΥΝ Π.Ε.

Βλαχάβα 11 & Αθηνάς, 3ος όροφος,Αθήνα 105 51

ΤΗΛΕΦΩΝΑ 3630523, 3619513 - 3619514 •FAX: 3619610

Εκδότρια:Ασημίνα ∆αβάκη - Κλαυδιανού

Συνδρομές (σε ευρώ)• Εσωτερικού: 150 • Kύπρος: 250

• Ευρώπη: 250 • Λοιπός κόσμος: 250Α.Φ.Μ. 096207018 - ∆ΟΥ: ΣΤ’ Αθηνών

Αρ. Λογαριασμού: 72038528658ΙΒΑΝ GR 3801107200000072038528658

ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑΗλεκτρονική ∆ιεύθυνση:

epohigr@gmail.comwww.epohi.gr

Κωδικός εντύπου: 3341ΕΚΤΥΠΩΣΕΙΣ ΚΛΕΝΙΚ Ε.Ε.

Του Θωμά Τσαλαπάτη

Σε πρόσφατο άρθρο του στην Καθημερινή, οΣτέφανος Κασιμάτης έγραψε για τονυπουργό παιδείας Αριστείδη Μπαλτά:

“Εκτός από ιδεοληπτικός όμως, έχει και κάτιάλλο, που τον κάνει ξεχωριστό ως προσωπικό-τητα: “νομίζω, πρέπει να είναι από τους πλέονδυσάρεστους ανθρώπους που έχω δει ποτέ στηζωή μου. Το σκοτεινό, αγέλαστο ύφος του, ηβαθιά κατάθλιψη του βλέμματός του αναδίδουνόλο τον φανατισμό του και τον κάνουν να θυμίζεικάπως τον Αλτουσέρ”. Το κείμενο είχε σαν στόχοτην υπεράσπιση του νόμου ∆ιαμαντοπούλου.

∆εν θα προβούμε σε υπεράσπιση του κυρίουΜπαλτά. Κάτι τέτοιο μοιάζει αχρείαστο καιάκομψο σε μια επίθεση με τα συγκεκριμένα χα-ρακτηριστικά και το συγκεκριμένο επίπεδο. Άλ-λωστε απάντησε ο ίδιος ο υπουργός. Ούτε θα χα-ρακτηρίσουμε τα γραφόμενα του Στέφανου Κασι-μάτη. Θεωρούμε πως αυτά έχουν απαξιωθεί απότον ίδιο τον αρθρογράφο σε μια σειρά από επιλο-γές. Από την επιλογή του να ευχαριστήσει τηΧρυσή Αυγή, από την επιλογή του να πρωτοστα-τήσει στην κατασκευή και τη σταυροφορία τηςθεωρίας των δύο άκρων, από τη στάση του απέ-ναντι στον απεργό πείνας Νίκο Ρωμανό, όπου τονειρωνευόταν ενώ ο ίδιος βρισκόταν με τσακι-σμένη υγεία στα πρόθυρα του θανάτου και απόπολλά ακόμη.

Τα στερεότυπαπου παράγουν πολιτικό λόγο

Αυτό που παρουσιάζει ενδιαφέρον στον συγκε-κριμένο λίβελο, είναι η στρατηγική που ακολου-θεί και αντιπροσωπεύει. Έχουμε γράψει και σεάλλο άρθρο, με άλλη αφορμή, για την επιστρά-τευση της χαρακτηρολογίας ως εργαλείο πολιτι-κής απαξίωσης του ΣΥΡΙΖΑ και μονόδρομης αν-τιπολιτευτικής τακτικής. Για τις περιγραφές πουαναπαράγουν την κοινοτοπία και μαζί υφέρπονταστοιχεία όπως ο ρατσισμός, ο σεξισμός και η ομο-φοβία. Αφηγήσεις που μπορούν να καταβαρα-θρώσουν, χωρίς να χρησιμοποιούν πολιτικό επι-χείρημα, ανάλογα με τη βούληση του διαχειριστήτους. Με τον τρόπο αυτό ο πολιτικός εκπίπτει σεπερσόνα, σε κομμάτι μιας αφήγησης, που πλάθε-ται ανάλογα με τις προθέσεις του συγγραφέα.Στην τότε πρόχειρη καταγραφή εντοπίζαμε τις(προς θετική ή αρνητική χρήση) περσόνες της κα-κομαθημένης υστερικής, του φτωχού πλην τίμιουπολιτικού, του παιδιού του λαού, του κουλτου-ριάρη υπουργού και του απείθαρχου βουλευτή. ΟΣτέφανος Κασιμάτης με το άρθρο του απλώς

προσέθεσε έναν ακόμη ανθρωπότυπο στην κακο-ζωγραφισμένη τοιχογραφία του (εκλιπόντος) πο-λιτικού λόγου. Αυτή του μελαγχολικού πολιτι-κού.

Όπως όλες οι αντίστοιχες καταγραφές, έτσικαι αυτή κουβαλά στερεότυπα, επιταγές και υπε-ραπλουστεύσεις στα όρια του ρατσισμού. Έτσι, οάνθρωπος ο οποίος κρίνεται ως μελαγχολικός,ταυτίζεται με την κατάθλιψή ακόμα και την επι-κίνδυνη για τους γύρω μανία (έτσι αντιλαμβανό-μαστε την χαριτωμένη αναφορά στον Αλτουσέρ).

Ο μελαγχολικός παρουσιάζεται εδώ ως μιαρός,ως εξόριστος της κοινωνίας ο οποίος όχι μόνοδεν μπορεί να διοικήσει ή να προσφέρει, αλλάείναι και επικίνδυνος για τους γύρω του. Ως έναφανατικό, μιαρό, δυσάρεστο, αρνητικό ον.

Η δικτατορία του υποχρεωτικώς θετικού

Στην πραγματικότητα, ο αρθρογράφος αναπα-ράγει μια από τις αξιολογήσεις του τρέχοντος κυ-ρίαρχου λόγου, τοποθετώντας την στον υπερθε-τικό του βαθμό. Περιγράφει και αποδέχεται τηνκοινωνία αυτή, που σε καταδικάζει σε μια ατε-λείωτη κυριαρχία του θετικού. Την υποχρεωτικήυγεία και χαρά, την άρνηση του πένθους, της μο-ναξιάς. Την απόλυτη δικτατορία της νεότητας(άσχετα από ηλικία), την κυριαρχία της κατα-σκευασμένης εικόνας, της επιφάνειας, του φαν-ταχτερού κενού.

Και όμως, μεσ’ την σιωπή του, ο μελαγχολικόςκραυγάζει σε μια κοιλάδα βουβών ουρλιαχτώνευωχίας. Η μελαγχολία παραμένει καταγεγραμ-μένη στα ποιήματα και τα κείμενα των Ρομαντι-κών, στους πίνακες του Χόπερ, σε τοπία και στο-χασμούς χαραγμένους στον καιρό, σε στιγμές μό-νωσης όπου ο ίδιος ο εαυτός τρέφεται με εαυτόκαι μεγαλώνει. Για ποιον λόγο όσοι έχουν ανα-δειχθεί εξαίρετοι στη φιλοσοφία ή στην πολιτικήή στην ποίηση ή στις τέχνες είναι μελαγχολικοί;αναρωτιέται και ταυτόχρονα δηλώνει ο Αριστο-τέλης στο “30ό, 1 πρόβλημα”. Η μελαγχολία είναιη δύναμη του οργανωμένου ρεμβασμού, “η ευτυ-χία του να είσαι θλιμμένος” σύμφωνα με τον Βί-κτωρα Ουγκώ, όχι μια αρρώστια αλλά μάλλον μιατοποθεσία, όπου συναντάς τον εαυτό και την μό-νωση, την δυνατότητα και τον αναστοχασμό.

Κόντρα στη νεκρή γεωμετρία και τα υποχρεω-τικά χαμόγελα, κόντρα στο ατελείωτα θετικό, πουπαραμορφώνει το κάθε τι ανθρώπινο και κόντραστους κασιμάτηδες, ας επιλέξουμε την μελανήχολή της μελαγχολίας απέναντι στην κίτρινηχολή της απαξίωσης, της ανέξοδης ευκολίας καιτου ρατσισμού.

http://tsalapatis.blogspot.gr/

ταξύ ιερέων διαφόρων δογμάτων, άρχισε η μεταφορά του το1988, επί ΠΑΣΟΚ, με πρωτοβουλία ιδιώτη (γράφτηκε τότεότι ήταν ταξιδιωτικός πράκτορας). Ο θρησκευόμενος ιδιώ-της, αφού μετέφερε για λίγα χρόνια τους «φωτισμένους» πο-λιτικούς, επιχειρηματίες και εκκλησιαστικούς παράγοντες,σταμάτησε την «αφιλοκερδή» προσφορά του και έκτοτε τημεταφορά του τη συνέχισε το κράτος, εξόδοις του και με τιςίδιες κατηγορίες θεοσεβούμενων ταξιδευτών – προσκυνητών,ως αρχηγού κράτους! ∆εν τους δίδαξε η ρήση του Χριστού«ἐγὼ εἰµι τὸ φῶς τοῦ κόσµου, ὁ ἀκολουθῶν µοι οὐ µὴ περιπα-τήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ ἀλλ’ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς».

Ως βουλευτής, κυρίως όμως ως αριστερός πολίτης, πί-στευα ότι η σημερινή κυβέρνηση που στηρίζεται συντριπτικάαπό τον ΣΥΡΙΖΑ, θα σταματούσε το, με ιδιωτική πρωτοβου-λία, καθιερωθέν έθιμο.

Πολλά πράγματα συνηγορούσαν γι’ αυτό. Πρωθυπουργός,υπουργοί, βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στη συντριπτική τους πλει-οψηφία ορκίστηκαν με πολιτικό όρκο, χωρίς, μάλιστα, να δη-μιουργηθεί καμία αντιπαλότητα. Αντίθετα, αντιμετωπίστηκεως φυσιολογικό γεγονός, όχι μόνο από τους πολίτες, αλλάκαι από την ορθόδοξη Εκκλησία, της οποίας ηγείται ο Αρ-χιεπίσκοπος Ιερώνυμος, ένας ιεράρχης προσηνής, διαλλα-κτικός και με μέλημα το κοινωνικό έργο. Την πατήσαμεόμως, και σ’ αυτό το θέμα!

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κυβέρνηση, αλλά η εξουσία παραμένει στοβαθύ κράτος και στα ιδεολογικά προτάγματα του, που ελάχι-στα επηρεάστηκαν από τον (αστικό) ∆ιαφωτισμό! Το αποκο-ρύφωμα της οπισθοδρόμησης ήρθε με τη μεταφορά των λει-ψάνων της Αγίας Βαρβάρας από τη Βενετία, με «υποσχε-τική», ότι θα επιστρέψει στη μόνιμη κατοικία της, την πόλητων ∆όγηδων.

Κράτος των μουλάδωναλά Ιράν;

Αυτά τα προκλητικά γεγονότα ώθησαν οκτώ βουλευτές τουΣΥΡΙΖΑ (θα ήταν πολύ περισσότεροι αν επέτρεπαν οι διαδι-κασίες της Βουλής) να καταθέσουν ερώτηση προς υπουργούςτης Κυβέρνησης, που τόσο σάλο και αντιδράσεις προκάλεσε.

Πάλι με τιμές «αρχηγού κράτους», πάλι εμπλοκή του κρά-τους με δημόσιους λειτουργούς, με αεροπλάνα και βαπόρια.Με την Αγία Βαρβάρα τα πράγματα τραβήχτηκαν στα άκρα.Μεταφέρουν το σκήνωμα, όχι στους τόπους λατρείας, ωςέχουν το δικαίωμα, αλλά στα (∆ημόσια) Νοσοκομεία, γεγο-νός που δυσκολεύει αφάνταστα το λειτούργημα και την επι-στημονική προσφορά του νοσηλευτικού προσωπικού, υπο-νομεύοντας την επιστήμη υπέρ της μεταφυσικής. Επιπλέον,ενοχλούν ασθενείς που είναι άθεοι ή άλλων θρησκευτικώνδογμάτων.

Επέμβαση, παρέμβαση, υπόσκαψη, κατάληψη του ∆ημό-σιου Χώρου. ∆εν είναι μόνο το κόστος σε εποχή ακραίας κοι-νωνικής εξαθλίωσης από τη νεοφιλελεύθερη συνταγή της λι-τότητας. Ακόμα και στις εποχές των παχιών αγελάδων το μεί-ζον ζήτημα ήταν η εμπλοκή του κράτους σε αλλότρια πράγ-ματα, προς τον χαρακτήρα και τη λειτουργία του. Πού αλλούστην Ευρώπη συμβαίνουν τέτοια πράγματα; Πουθενά. Σί-γουρα όμως στο θεοκρατικό κράτος των μουλάδων στοΙράν…

Και γι αυτόν τον επιπλέον λόγο είναι άμεση ανάγκη και κοι-νωνική επιταγή ο πλήρης διαχωρισμός κράτους- εκκλησίας.Άλλωστε, «απόδοτε οὖν τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ θεοῦτῷ Θεῷ»

Η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει ανθρωπιστικό έργο και προ-σφορά προς τους χειμαζόμενους πολίτες. ∆εν της χρειάζον-ται σκοταδιστικές εμπλοκές με το κράτος και παγανιστικέςτελετές (όπως χαρακτήρισαν τη διαδικασία παραγωγής τουΆγιου Φωτός ακόμα και ιερωμένοι). Ούτε πολιτικές παρεμ-βάσεις Μητροπολιτών στο πολιτικό γίγνεσθαι, που συμβαί-νουν συχνά καθ’ άπασαν την επικράτεια...

*Ο Μάκης Μπαλαούρας είναι βουλευτής Ηλείας του ΣΥΡΙΖΑ.

Το Φως που καίει

Ακόμα και στις εποχές των παχιώναγελάδων το μείζον ζήτημα ήταν ηεμπλοκή του κράτους σε αλλότριαπράγματα, προς τον χαρακτήρα και τηλειτουργία του.

“

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ 1η ΣΕΛΙ∆Α

Ο πολιτικός εκπίπτεισε περσόνα, σεκομμάτι μιαςαφήγησης, πουπλάθεται ανάλογαμε τις προθέσειςτου συγγραφέα.

“

Υπέρ της μελαγχολίας

Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2015 33ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Η ΕΕ, ή σωστότερα η Γερμανία, θέλει το ∆ΝΤ!Μια ασάφεια που δημιουργούσαν δημοσιεύματα πριν μέρες –όπως και παλιότερα– ότι εν-

δεχομένως θα «αγορασθούν» οι υποχρεώσεις της Ελλάδας προς το ∆ΝΤ από ευρωπαϊκούς χρη-ματοπιστωτικούς θεσμούς, άρα ο θεσμός αυτός θα αποσυρθεί και από τις διαπραγματεύσεις,ξεκαθάρισε πλήρως. Την Παρασκευή, ο εκπρόσωπος του υπουργείου Οικονομικών της Γερμα-νίας Martin Jaeyer δήλωσε ότι «θεωρούμε τη συμμετοχή του ∆ΝΤ απολύτως απαραίτητη» σχε-τικά με την αντιμετώπιση του ελληνικού ζητήματος.

Η γερμανική «Bild» είχε δημοσιεύσει, την ίδια μέρα, ότι η Κομισιόν σχεδιάζει μια έκτακτη Σύ-νοδο Κορυφής για τα προβλήματα χρέους της Ελλάδας, χωρίς το ∆ΝΤ. Εκπρόσωπος της γερ-μανικής κυβέρνησης δήλωσε ότι δεν σχεδιάζεται καμία τέτοια Σύνοδος Κορυφής από όσο γνω-ρίζει και υποστήριξε πως οι συζητήσεις με την Ελλάδα πρέπει να σημειώσουν πρόοδο και μετους τρεις θεσμούς, που περιλαμβάνουν το ∆ΝΤ, την Κομισιόν και την ΕΚΤ.

Η ευαισθησία της Γερμανίας στο ζήτημα αυτό καταγράφηκε και την Πέμπτη, όταν η ελληνικήπλευρά ζήτησε τη συμμετοχή και του κ. Γιούνκερ, ως προέδρου της Κομισιόν, στη συνάντησηΤσίπρα - Ολάντ - Μέρκελ. Η άρνηση στηρίχθηκε στο επιχείρημα ότι θα απουσίαζαν οι άλλοιθεσμοί, στην πραγματικότητα το ∆ΝΤ. Ενδεχομένως, η δύσκολη ισορροπία μεταξύ Μέρκελ -Σόιμπλε να επιβάλει αυτό το χειρισμό. Ενδεχομένως, να το επιθυμεί και η ίδια η καγκελάριος,για να καλύπτεται πίσω από τη σκληρή στάση του ∆ΝΤ και να μην εκτίθεται η ίδια. Αν και στηντριμερή η κ. Μέρκελ δεν δίστασε να θέσει η ίδια το εργασιακό ζήτημα. Μία ακόμα εκδοχή είναιη «διαβεβαίωση», ιδίως των Γερμανών, ότι η παρουσία του ∆ΝΤ θα αποτρέψει κάθε μορφή ελα-στικότητας έναντι της Ελλάδας.

Πάντως, οι αυστηρότερες τοποθετήσεις του ∆ΝΤ συνεχίζουν και έξω από το Brussel Group,στο οποίο είναι πάντοτε στην πρώτη γραμμή των σκληρών προτάσεων και ενίοτε σε σύγκρουσηκαι με τους άλλους θεσμούς. Η κα Λαγκάρντ δεν έχασε την ευκαιρία να δηλώσει, από τη Βρα-ζιλία, μετά τη Ρίγα, ότι «μια πιθανή συμφωνία για την επίλυση της κρίσης χρέους της Ελλάδας,απαιτεί ακόμη αρκετή δουλειά και δεν πρέπει να γίνει βεβιασμένα». Ο κ. Σόιμπλε, προς τοπαρόν, φαίνεται να έχει, άγνωστο πόσο σταθερό, κρίσιμο σύμμαχο.

Π.Κ.

Οι τριμερείς και λοιπές συζητήσειςκορυφής στη Ρίγα έφεραν πιοκοντά μια συμφωνία μεταξύ ελ-

ληνικής κυβέρνησης και των τριών θε-σμών; Το ερώτημα μένει να αποδειχτεί.Αυτό που ενισχύθηκε, ως προοπτική,είναι όντως μια συμφωνία, έναντι μιαςσύγκρουσης και ρήξης. Αυτό προκύπτειόχι μόνο από το κλίμα, αλλά και από τιςδηλώσεις που έγιναν τόσο την Πέμπτηόσο και την Παρασκευή.

Το πολύπλοκο και πολυσύνθετο πλαί-σιο των σχέσεων των δανειστών και οιδιαφωνίες μεταξύ τους δεν μείωσαν τηνυπάρχουσα ρευστότητα, με αποτέλεσμαη δυναμική στις εξελίξεις που κερδή-θηκε στη Ρίγα να μην επαρκεί για ναπροδικάσει ούτε το ακριβές περιεχόμενοτης επικείμενης συμφωνίας, αν υπάρξει,ούτε το πότε, αν καταστεί δυνατόν, θασυναφθεί.

Η κυβέρνηση διευκρίνιζε, πριν τη συ-νάντηση, ότι δεν περίμενε να κλείσει κά-ποια συμφωνία, αλλά ανέμενε να συζη-τηθεί το χρονοδιάγραμμα, ώστε να κατα-στεί εφικτή η επίτευξη συμφωνίας Ελ-λάδας - πιστωτών εντός του Μαΐου. Μετάτη συνάντηση, συνεργάτες του πρωθυ-πουργού μιλούσαν για επαφές που είχανουσία με κατεύθυνση προώθησης τωνδιαπραγματεύσεων. Επέμεναν, ωστόσο,ότι για να υπάρξει αμοιβαία αποδεκτήσυμφωνία θα πρέπει να γίνουν, με ρεα-λισμό, βήματα από όλες τις πλευρές.

Άφηναν έτσι να εννοηθεί αυτό πουγνωρίζουμε όλοι και υπήρχε ελπίδα νααλλάξει ριζικά στη Ρίγα, ότι η ελληνικήπλευρά διένυσε το μεγαλύτερο μέρος καιτώρα εναπόκειται στους θεσμούς για τουπόλοιπο. Αυτό πρέπει να είναι το επό-μενο βήμα και θα δούμε αν η φράση τωνΜέρκελ – Ολάντ, ότι παραμένουν στηδιάθεση της ελληνικής κυβέρνησης γιανα προχωρήσουν οι εργασίες στις Βρυ-ξέλλες, έχει πραγματική ισχύ.

«Εποικοδομητική» η τριμερήςσυνομιλία

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας,προσερχόμενος στη Σύνοδο Κορυφήςτης Ανατολικής Εταιρικής Σχέσης, στη

Ρίγα, έδωσε το εξής περιεχόμενο στιςσυναντήσεις: «Η συζήτηση χθες τοβράδυ με την καγκελάριο Α. Μέρκελ καιτον πρόεδρο Φ. Ολάντ ήταν πολύ εποι-κοδομητική, σε πολύ καλή και φιλικήατμόσφαιρα. Είμαι αισιόδοξος ότι μπο-ρούμε σύντομα να φτάσουμε σε σταθερήμακροπρόθεσμη και βιώσιμη λύση χωρίςτα λάθη του παρελθόντος και η Ελλάδαθα επιστρέψει με συνοχή στην ανά-πτυξη».

Ο έλληνας πρωθυπουργός έθεσε τηνπροοπτική εξόδου από την κρίση που θαφέρει μια συμφωνία, όπως τόνισε, με μα-κροπρόθεσμο ορίζοντα. Οι δύο ηγέτες,Μέρκελ και Ολάντ, από την πλευρά τουςκατανόησαν την ανάγκη μιας συμφωνίαςμε μακροπρόθεσμο ορίζοντα και εξέ-φρασαν τη βούλησή τους να συνδράμουνκαι προσωπικά, αν χρειαστεί, ώστε ναολοκληρωθεί σύντομα η συμφωνία.

Τον προσδιορισμό «εποικοδομητική»για την τριμερή συνομιλία χρησιμοποί-ησε και η Α. Μέρκελ. Καθώς η καγκελά-ριος προσέχει τα λόγια της, αυτή η επι-λογή πρέπει να αξιολογηθεί θετικά.Όμως, ταυτόχρονα, δεν παρέλειψε νααναφερθεί στους «θεσμούς» και στην«εντατική δουλειά». Συγκεκριμένα, προ-σερχόμενη το πρωί της Παρασκευής στιςεργασίες τη Συνόδου, ανέφερε ότι η συ-νομιλία «ήταν φιλική και εποικοδομη-τική, όμως είναι σαφές ότι μένει ακόμηπολλή δουλειά με τους τρεις θεσμούς,υπάρχουν αρκετά να γίνουν». Πρόσθεσεδε: «Η Γαλλία και η Γερμανία έχουν προ-σφερθεί, όποτε υπάρχουν ζητήματα καιχρειάζεται συνδρομή, να την προσφέ-ρουν στην ελληνική κυβέρνηση, όμως ησυμφωνία πρέπει να καταρτιστεί με τουςτρεις θεσμούς». Προς τούτο, τόνισε,«πρέπει να γίνει πάρα πολύ εντατικήδουλειά».

Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν καιοι δηλώσεις του κ. Ολάντ: «∆εν είναιεδώ, στη Ρίγα, το μέρος για να διαπραγ-ματευτούμε για το ελληνικό ζήτημα.Είναι αλήθεια, όμως, ότι μας επιτρέπεινα προετοιμάσουμε τις επόμενες συναν-τήσεις και συγκεκριμένα μια συνεδρίασητου Γιούρογκρουπ στα τέλη αυτού τουμήνα ή στις αρχές Ιουνίου». Συνεχίζον-τας ο Φρ. Ολάντ ανέφερε πως με τον Α.

Τσίπρα θα έχουν μια «φιλική συζήτηση»κατά την οποία θα αναζητηθούν λύσειςπου θα χτίζουν σχέσεις εμπιστοσύνηςκαι θα επιτρέπουν, επίσης, την αποδέ-σμευση των κεφαλαίων που προβλέπον-ται για την Ελλάδα. Ωστόσο, τόνισε πωςδεν είναι η Γαλλία και η Γερμανία αυτέςπου θα πάρουν τις αποφάσεις εκ μέρουςόλης της Ελλάδας, καθώς μια τέτοιαπροσέγγιση θα ήταν λάθος. «∆εν είναιαυτή η δική μου προσέγγιση ούτε της Α.Μέρκελ», είπε χαρακτηριστικά.

Η πλευρά των «θεσμών»

Εποικοδομητική θεωρήθηκε η συζή-τηση και με τον κ. Γιούνκερ. Όπως δή-λωναν από την κυβερνητική πλευρά, οέλληνας πρωθυπουργός ενημέρωσε τονκ. Γιουνκέρ για την πρόοδο των δια-πραγματεύσεων και εκφράστηκε ηανάγκη για αμοιβαία προσπάθεια μεταξύτης ελληνικής κυβέρνησης και των θε-σμών, ώστε να επέλθει σύντομα μιααμοιβαία επωφελής συμφωνία, στοπλαίσιο του ρεαλισμού και της συνευθύ-νης. Ο κ. Γιουνκέρ σημείωσε ότι θεωρείκαι αυτός ότι είναι εφικτή μια συμφωνίαστο προσεχές διάστημα, εντός του χρο-νικού πλαισίου που έχει θέσει η ελλη-νική κυβέρνηση.

Το κλίμα είναι διαφορετικό, όπωςήταν αναμενόμενο, στις δηλώσεις του κ.Ντράγκι και της κ. Λαγκάρντ. Ο πρώτοςμιλώντας σε φόρουμ της ΕΚΤ στη Σίντρατης Πορτογαλίας έστειλε έμμεσο μήνυμαμε αποδέκτη την Ελλάδα ότι σε μια νομι-σματική ένωση η νομισματική πολιτικήδεν μπορεί να προσαρμόζεται ανάλογαμε τις εξελίξεις σε συγκεκριμένες χώρες.

Η δεύτερη, μιλώντας σε εκδήλωση τηςΚεντρικής Τράπεζας της Βραζιλίας στοΡίο, είπε: «Ξέρω ότι υπάρχει πολλή δου-λειά να γίνει. Οι πλευρές εργάζονταιτώρα, δέχονται προτάσεις, συνεργάζον-ται και θα συνεχίσουμε να το κάνουμεόσο πιο γρήγορα μπορούμε. Πρέπει ναείναι μια ολοκληρωμένη προσέγγιση, όχιμια γρήγορη και βρώμικη δουλειά».

Παρά τη σχετική «απομάκρυνση» τωνΗΠΑ από τις διαπραγματεύσεις μεταξύελληνικής κυβέρνησης - δανειστών, όλοιγνωρίζουμε ότι το ενδιαφέρον των ΗΠΑ

για το ποια θα είναι η κατάληξη παραμέ-νει ζωηρό. Ήταν λογικό, λοιπόν, μετά τοραντεβού στη Ρίγα, ο έλληνας πρωθυ-πουργός να επικοινωνήσει και με τηναμερικανική πλευρά. Συγκεκριμένα, τη-λεφωνήθηκε με τον υπουργό Οικονομι-κών κ. Τζακ Λιου. Σύμφωνα με ανακοί-νωση του υπουργείου Οικονομικών τωνΗΠΑ, το αμερικανικό υπουργείο συνεχί-ζει να παρακολουθεί τις εξελίξεις στηνΕλλάδα και παραμένει σε επαφή με όλατα μέρη των διαπραγματεύσεων. Ιδιαί-τερα χαιρέτισε, δε, τη δέσμευση του έλ-ληνα πρωθυπουργού στις διαπραγματεύ-σεις, σημειώνοντας ότι «ενδεχόμενηαποτυχία να βρεθεί σύντομα συμφωνίαθα προκαλέσει άμεσα δυσχέρεια στηνΕλλάδα και αβεβαιότητα για την Ευρώπηκαι ευρύτερα την παγκόσμια οικονομία».

Ο Σόιμπλε τρομοκρατεί

Η είδηση της εβδομάδας, βεβαίως,ήρθε από τον κ. Σόιμπλε. Σύμφωνα μετηλεγράφημα του Bloomberg, ο υπουρ-γός Οικονομικών της Γερμανίας ανα-φέρθηκε στην πιθανότητα η Ελλάδα ναχρειαστεί ενδεχομένως ένα παράλληλονόμισμα, μαζί με το ευρώ, αν οι συνομι-λίες της με τους πιστωτές της αποτύ-χουν. Ο Σόιμπλε αναφέρθηκε στην ιδέατων παράλληλων νομισμάτων σε μιαπρόσφατη συνάντηση, χωρίς να την υιο-θετεί, όπως είπαν αυτήκοοι μάρτυρες.Επικαλέστηκε, επίσης, το παράδειγματου Μαυροβουνίου, το οποίο χρησιμο-ποιεί το ευρώ, χωρίς να είναι μέλος τηςνομισματικής ένωσης.

Είναι φανερό ότι ο κ. Σόιμπλε επιχει-ρεί να τρομοκρατήσει και τους πιθανούςδανειστές και τους γερμανούς πολίτες,αλλά και τους έλληνες πολίτες. Αργό-τερα βέβαια η είδηση διαψεύστηκε απότο υπουργείο Οικονομικών, αλλά τοκλίμα είχε επιβαρυνθεί. Αυτό εξάλλουήταν και η επιδίωξη του κ. Σόιμπλε.

Παύλος Κλαυδιανός

ΣΥΝΟ∆ΟΣ ΚΟΡΥΦΗΣ ΣΤΗ ΡΙΓΑ

Συναντήσεις ουσίας, ασαφήχρονοδιάγραμα και αποτελέσματα

Του Νίκου Τσαγκρή

Ηταν μια μικρή (διπλωματικήςφύσεως, ας δεχτούμε) αναδιάρ-θρωση για τον καλύτερο, υποτί-

θεται, συντονισμό της ομάδας δια-πραγμάτευσης. Όμως, μέσα από ένανκαταιγισμό αλλοπρόσαλλων αντιδρά-σεων επικοινωνιακού (διάβαζε «προ-παγανδιστικού») χαρακτήρα ένθεν κα-κείθεν, πέρασε στην ελληνική και διε-θνή κοινή γνώμη ως η «απομάκρυνση»,ή ο «εξοστρακισμός», ή ακόμα και ο«αποκεφαλισμός» (!) του Γιάνη Βαρου-φάκη από τη διαπραγμάτευση. Κι αυτό,παρά την άμεση διάψευση της «είδη-σης» από την κυβέρνηση και παρά τηφυσική παρουσία του διάσημου έλληναυπουργού, με την ιδιότητα του επικε-φαλής της ελληνικής ομάδας διαπραγ-μάτευσης, στo Eurogroup, λίγα εικοσι-τετράωρα μετά τον… αποκεφαλισμότου, με το ξυρισμένο κεφάλι στη θέσητου.

Καταλαβαίνετε, μιλάμε για μια «μηείδηση» που έγινε είδηση και ακολού-θως σταθεροποιήθηκε στο χρόνο ωςπραγματικότητα. Μια «πραγματικό-τητα» τόσο στέρεα που έγινε ακόμα καιερώτημα σε σφυγμομέτρηση του Πανε-πιστημίου Μακεδονίας που διενεργή-θηκε για λογαριασμό του ΣΚΑΪ: «Σαςέκανε καλή ή κακή εντύπωση ο περιο-ρισμός του Βαρουφάκη κατά τη δια-πραγμάτευση;», ρωτούσαν οι ερευνητέςτους επιλεγμένους «πελάτες» της ενλόγω σφυγμομέτρησης.

Έ, λοιπόν, το 51,5% των ερωτηθέν-των απάντησαν ότι ο «περιορισμός»του Βαρουφάκη τους έκανε κακή εντύ-πωση, πράγμα που σημαίνει ότι οι μισοίκαι πλέον Έλληνες έχουν απομνημο-νεύσει ως αντικειμενική αλήθεια μια«μη είδηση». Και σημαίνει ακόμα ότι τοαρνητικό φορτίο αυτής της «μη είδη-σης», που οι μισοί και πλέον Έλληνεςέχουν απομνημονεύσει ως αντικειμε-νική αλήθεια (τον «περιορισμό» Βαρου-φάκη απ’ τη διαπραγμάτευση), το φορ-τώνουν στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ:«προφανώς εκείνος (ποιος άλλος;) τονπεριόρισε και αυτό μας έκανε κακή εν-τύπωση…»

Η αλήθεια να λέγεται

Θα μπορούσαμε να αποδώσουμεαυτόν τον επικοινωνιακό τραγέλαφο(και τις βλαβερές του συνέπειες για τονΤσίπρα, τον Βαρουφάκη, την ελληνικήκυβέρνηση και, εν τέλει, τη χώρα) σεμια αντί - ΣΥΡΙΖΑ συνομωσία του μιν-τιακού σύμπαντος, στη λυσσαλέα αντί-δραση των διαπλεκομένων, στην«τρόικα εσωτερικού», στην εκδικητικήμανία του Σόιμπλε κατά του αμφισβη-τία Έλληνα ομολόγου του.

Θα μπορούσαμε, ακόμα, να ξορκί-σουμε το «θέμα» με τον αφορισμό τουΟυμπέρτο Έκο για τη «μη αντικειμενι-κότητα της είδησης», γράφοντας ένα

δοκίμιο του τύπου «ο μύθος της αντι-κειμενικότητας είναι μια ψευτοϊδεολο-γία που κρύβει την είδηση, μια θεωρη-τική υπερδομή κατασκευασμένη για νακαλύψει άλλα πράγματα…»· καταλή-γοντας σε κάτι σωστό, ότι «το καθήκοντου δημοσιογράφου δεν είναι να πείσειτο κοινό ότι αυτός λέει την αλήθεια,αλλά να το προειδοποιήσει ότι αυτόςλέει τη «δική του» αλήθεια, ότι υπάρ-χουν όμως κι άλλες αλήθειες…».

Εντάξει. Η δική μου δημοσιογραφική(και όχι μόνον) αλήθεια αδυνατεί νακρύψει ότι σ’ αυτόν τον επικοινωνιακότραγέλαφο (με τις βλαβερές συνέπειέςτου για τον Τσίπρα, τον Βαρουφάκη,την ελληνική κυβέρνηση και, εν τέλει,τη χώρα) συμβάλλει –ηθελημένα ή αθέ-λητα, σκόπιμα ή… άσκοπα– και ο ΣΥ-ΡΙΖΑ. Για την ακρίβεια, επί μέρουςπρόσωπα και πράγματα της κυβέρνη-σης, της κοινοβουλευτικής ομάδας, τηςκομματικής και παρακομματικής ηγε-σίας του ΣΥΡΙΖΑ…

Η «αντισυνέντευξη»

Συνεχίζοντας, αναπόφευκτα, στοταμπλό Βαρουφάκη (είναι ο σούπερήρωας στο τετράμηνο κυβερνητικόαφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ, πώς να το κά-νουμε;) θα ήταν δημοσιογραφική –καικομματική, θα έλεγα– αμαρτία να απο-κρύψουμε την αλήθεια «Λαπαβίτσας».Το γεγονός, δηλαδή, ότι την ώρα που ουπουργός Οικονομικών της κυβέρνη-σης έδινε συνέντευξη σε ένα πανελλα-δικής εμβέλειας κανάλι για την ανα-γκαιότητα μιας συμφωνίας με τουςόρους του ΣΥΡΙΖΑ, εκείνος (ο οικονο-μολόγος και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑΛαπαβίτσας) έδινε αντισυνέντευξη σεένα άλλο «κανάλι» («The Press Pro-ject») λέγοντας τα γνωστά δικά του.Που αντικειμενικά, (σύμφωνα με τηνκατά Ουμπέρτο Έκο δημοσιογραφική«αλήθεια») λόγω του χρόνου και τηςφύσης της συνέντευξης, λειτούργησανως συνήθως αντικυβερνητικά και, στηνπροκειμένη περίπτωση, σκοπίμως «αν-τιβαρουφικά»…

«Ο Βαρουφάκης αποτελεί κεφάλαιογια τον ΣΥΡΙΖΑ», είχε πει ο Αλέξης Τσί-πρας (τότε που έπαιζε η «μη είδηση»που πέρασε σαν είδηση), διαψεύδονταςγια μια ακόμα φορά τα περί απομά-κρυνσής του από την ομάδα διαπραγ-μάτευσης. Αυτή είναι και η δική μουαλήθεια για τον έλληνα υπουργό οικο-νομικών. Το έλεγα προχτές σε μια σύ-ναξη «μπαρουτοκαπνισμένων» συντρό-φων και νεότερων συριζαίων, οικονο-μολόγων ή μη, κάθε απόκλισης: «Εντά-ξει, ο Βαρουφάκης δεν είναι ένας απόεμάς αλλά είναι με εμάς, δουλεύει γιαεμάς και κάνει αυτή τη δουλειά καλύ-τερα απ’ οιονδήποτε εξ ημών καιυμών».

«Σιγά την αλήθεια», θα μου πείτε· καιθά ‘χετε δίκιο, αφού μιλάμε για μιααλήθεια αυταπόδεικτη: μόνο και μόνο

από το γεγονός ότι ηθητεία του Γιάνη Βα-ρουφάκη δεν είναιπαρά ένα χρονικόαποτυχημένων προ-σπαθειών αποδόμη-σής του από κάθεπολέμιο του «πειρά-ματος ΣΥΡΙΖΑ», της«ελληνικής απόπει-ρας δημοκρατίας»,όπως ωραιότεραπροσδιορίζεται απότον Ετιέν Μπαλιμ-πάρ.

•

Με τοσουβλάκι«ΟΑλ. Τσίπρας πρέπει να

δει τι προτιμά να σώσειτο μπλουζάκι ή το σουβλάκι»ήταν η πολιτική τοποθέτησητου Λάκη Λαζόπουλου την πε-ρασμένη Τρίτη. «Μπλουζάκι»είναι η χώρα και «σουβλάκι» τοκόμμα, ή τούμπαλιν, όπως διευ-κρίνισε, υποστηρίζοντας πως ηχώρα έχει μεγαλύτερη σημασία.Όμως, το κόμμα είναι αυτό πουέδωσε και δίνει δύναμη στονπρόεδρό του Αλ. Τσίπρα και ταυπόλοιπα κυβερνητικά στελέχηνα συνεχίσουν, αφού αυτό συνέ-ταξε το πρόγραμμα της Θεσσα-λονίκης, με το οποίο εκλέχτηκεη σημερινή κυβέρνηση. Η νωπήεντολή, αλλά και το κόμμα είναιαυτά που βάζουν το πλαίσιο τηςδιαπραγμάτευσης. Από τηστιγμή, λοιπόν, που στη χώραδεν έχουμε αυτόφωτους ηγέτες,μάλλον θα πρέπει να σωθούνκαι τα δύο.

Ό,τι πειτο ΤΑΙΠΕ∆Πίσω από τη νομική υπηρε-

σία κρύφτηκε ο δήμαρχοςΠειραιά Γιάννης Μώραλης απο-φεύγοντας να πάρει θέση για τηδιεξαγωγή ψηφίσματος σχετικάμε την ιδιωτικοποίηση τουΟΛΠ. Μάλιστα, εμφανίστηκεενοχλημένος που κατατέθηκε

επίσημα πρόταση από τον δη-μοτικό σύμβουλο της πλειοψη-φίας Ν. Πηρούνια. Αν και ηπρόταση υποστηρίχθηκε απόόλες τις παρατάξεις της αντιπο-λίτευσης, ο Γ. Μώραλης, επικα-λούμενος την ενημέρωση τηςνομικής υπηρεσίας, ανακοί-νωσε πως δεν γίνεται να πραγ-ματοποιηθεί δημοψήφισμα,καθώς «το θέμα δεν είναι το-πικό, αλλά εθνικό». Θα ενημε-ρώσει το ΤΑΙΠΕ∆ και θα επα-νέλθει, πρόσθεσε... Ένας χρό-νος έχει περάσει από το δημο-ψήφισμα για το νερό στη Θεσ-σαλονίκη, ένας χρόνος έχει πε-ράσει και από τις δημοτικέςεκλογές. Σιγά σιγά όλοι αποκα-λύπτονται, με ποιους είναι καιποιους αφήνουν.

ΕμποδίζεταιαποφυλάκισηΛίγες βδομάδες έχουν περά-

σει από τη δημοσίευση τουνόμου για την αποσυμφόρησητων φυλακών και ήδη οι πόρτεςέχουν αρχίσει και ανοίγουν γιαεκατοντάδες κρατούμενους. Βέ-βαια, δεν είναι λίγες οι περι-πτώσεις που το υπουργείοέπρεπε να υπενθυμίσει στη φυ-λακή να εφαρμόσει το νόμοάμεσα και να μην κωλυσιεργεί.Άλλες τόσες είναι οι φορές πουέπρεπε να στείλει διευκρίνισηγια να μην απορριφθούν αιτή-σεις, έτοιμες για να χωθούν σεκάποιο συρτάρι. Όμως, κάποιαζητήματα δεν λύνονται με εγκυ-

Κοπ

τορα

πτικ

ή

44 Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2015ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ο Βαρουφάκηςως σάκος του μποξΟ επικοινωνιακός τραγέλαφος, οι βλαβερές του συνέ-πειες στην κυβέρνηση και η συνευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ

Του

∆Η

ΜΗ

ΤΡΗ

ΠΕΤ

ΣΕΤΙ

∆Η

Χωρίς λόγια...

ΕΚ∆ΗΛΩΣΗ «ΕΠΟΧΗΣ»ΜΜΕ: «∆ιαμορφώνοντας ειδήσεις,διαμορφώνεις συνειδήσεις»

Με αφορμή το άνοιγμα της ΕΡΤ, τις νομοθετικές ρυθμίσεις για ταΜέσα Μαζικής Ενημέρωσης και τις ελλείψεις στο χώρο του Τύπου,η «Εποχή» οργανώνει συζήτηση στα γραφεία της (Βλαχάβα 11 καιΑθηνάς 24, 3ος), την Πέμπτη 28 Μαΐου, στις 8 μ.μ. Μιλούν οι Ντίνα∆ασκαλοπούλου, δημοσιογράφος «Εφημερίδας των Συντακτών»,Γιώργος Πλειός, πρόεδρος του τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ τουπανεπιστημίου Αθηνών και Όλγα Στέφου, δημοσιογράφος,απασχολούμενη σε διαδικτυακά μέσα. Συντονίζει ο Νίκος Σερβετάς.

Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2015 55ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Πώς θα ήταν η συμφωνία,αν είχε ήδη κλείσει;Γιατί ενώ όλο και περισσότεροι αδημονούν, η Ν∆ δεν επωφελείται;

«Ησυμφωνία πρέπει να κλείσειχθες!» Μ’ αυτή την ασύντα-χτη φράση τοποθετήθηκε ο

κ. Σαμαράς στο ενδεχόμενο μιας επικεί-μενης συμφωνίας με τους ευρωπαϊκούςθεσμούς, μιλώντας στη γενική συνέλευσητου ΣΕΒ. Έτσι, απέφυγε άλλη μια φοράνα μιλήσει με συγκεκριμένο τρόπο για τοπεριεχόμενο που θα έπρεπε να έχει μιατέτοια συμφωνία, κατά τη γνώμη τηςαξιωματικής αντιπολίτευσης.

Την πρώτη περίοδο μετά το σχηματι-σμό της νέας κυβέρνησης, η ηγεσία τηςΝ∆ επέκρινε την κυβερνητική πολιτικήστις διαπραγματεύσεις υποστηρίζονταςότι η ορθή πολιτική ήταν αυτή που εφάρ-μοζε η ίδια ως κυβέρνηση, παρότι είχεαπορριφθεί στις πρόσφατες εκλογές.Έκρινε, μάλιστα, ότι η νέα κυβέρνηση,με τη διαπραγματευτική και την εν γένειπολιτική της, οδηγεί τη χώρα στα βράχια,και γι’ αυτό δεν της ήταν δυνατόν να τηστηρίξει, όπως θα μπορούσε κάποιος νατης ζητήσει λόγω εθνικού καθήκοντος.Ήταν κι αυτή μια στάση, που της έδινε τηδυνατότητα να έχει αναφορά σε μια συγ-κεκριμένη πολιτική, έστω κι αν είχε πρό-σφατα απορριφθεί από το εκλογικόσώμα.

Πολιτική χωρίς περιεχόμενο

Όταν φάνηκε πια ότι η διαπραγμά-τευση, εκτός του ότι ήταν πραγματική, θαδιαρκούσε μήνες, και προκειμένου νασυντονιστεί, όπως πίστευε, με την ανη-συχία σημαντικού τμήματος των πολιτώνότι η καθυστέρηση επιδρά αρνητικά στιςοικονομικές εξελίξεις, η ηγεσία της Ν∆τροποποίησε τη στάση της. Άρχισε ναζητά με χαρακτηριστική επιμονή εδώ καιτώρα συμφωνία, δίνοντας την εντύπωσηότι αδιαφορούσε για το περιεχόμενό της.Με την τελευταία τοποθέτηση, όμως, τουπροέδρου της φαίνεται ότι κάνει έναακόμη βήμα προς αυτή την κατεύθυνση:αποσυνδέει πλήρως από οποιουσδήποτεόρους τη συμφωνία και την προσδιορίζειαπλώς χρονικά, λέγοντας ότι έπρεπε ναείχε ήδη κλείσει.

Αυτό, ωστόσο, σημαίνει το εξής απλόπράγμα: ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θαέπρεπε, κατά τη Ν∆, να έχει υπογράψειτην όποια συμφωνία τής είχε προταθείχωρίς πολλή συζήτηση. Πράγμα που υπο-νοεί ότι έπρεπε να είχε κάνει αποδεκτέςτις απαιτήσεις που προβάλλονται, ωςαναγκαίες και ίσως ως ορθές. Ποτέ ηηγεσία της Ν∆ δεν είχε βρεθεί τόσο κοντάστην απουσία δικιάς της πολιτικήςέναντι της πολιτικής των ευρωπαϊκώνθεσμών, τόσο ταυτισμένη με τις αποδε-δειγμένα καταστροφικές απαιτήσειςτους.

Προβάλλει, βέβαια, τη δικαιολογία ότι

κάθε καθυστέρηση μεταφράζεται σε δυ-σμενέστερους όρους για την οικονομία,αλλά δεν είναι τόσο απλό να πει κανείςμε ένα λόγο ποιο είναι εδώ το μείζον καιποιο το έλασσον ζήτημα ως προτεραι-ότητα.

Πιο κοντά στις διαθέσειςτων δανειστών

Η τοποθέτησή της αυτή την οδηγεί σεφανερή αμηχανία –και εσωτερική διαφω-νία – μπροστά στο ενδεχόμενο να υπερ-ψηφίσει τη συμφωνία που θα υπογραφεί,όταν έρθει στη βουλή. Όταν ισχυρίζεσαιότι «η συμφωνία πρέπει να κλείσει χθες»,είναι δυσεξήγητο το να μη θέλεις να τηνψηφίσεις σήμερα. Όταν, λόγω χρόνουεννοείται, δεν προτάσσεις το περιεχό-μενο, αντίθετα προδιατίθεσαι θετικά γιαμια χωρίς καθυστέρηση και κοντά στιςδιαθέσεις των δανειστών συμφωνία, δενμπορείς να επικαλείσαι ως βασικό εμπό-διο το ενδεχόμενο «να μην την ψηφίσουνοι κυβερνητικοί βουλευτές».

Όλα αυτά τα δυσνόητα για τους πολί-τες που παρακολουθούν τις εξελίξεις,κάνουν ακατανόητη τη στάση της Ν∆ καιοδηγούν στο συμπέρασμα ότι, όπως καιόσο ήταν κυβέρνηση, έτσι και τώρα δενέχουν δική τους πολιτική, αλλά περιμέ-νουν την πολιτική άλλων για να τηνεφαρμόσουν. Με τα γνωστά αποτελέ-σματα. Έτσι εξηγείται από μια άποψηκαι το φαινομενικά παράδοξο δημοσκο-πικό εύρημα πρόσφατης έρευνας του Πα-νεπιστημίου Μακεδονίας, σύμφωνα με τοοποίο, ενώ η κυβερνητική στρατηγικήδιαπραγμάτευσης, και λόγω διάρκειας,αρχίζει να δυσαρεστεί σημαντικό τμήματού εκλογικού σώματος, η Ν∆ όχι μόνοδεν καρπούται το ελάχιστο από αυτή τηδυσαρέσκεια, αλλά και σημειώνει μείωσητης επιρροής της. Στην πρόθεση ψήφουμένει 21 ολόκληρες μονάδες πίσω απότον ΣΥΡΙΖΑ (36,5 % έναντι 15,5%).

Μηνύματα προς όλους...

Η πιο λογική εξήγηση που μπορεί ναδοθεί, είναι ότι η στάση τής Ν∆ στα θέ-ματα της διαπραγμάτευσης προεξοφλεί-ται ως χειρότερη από της σημερινής κυ-βέρνησης, γι’ αυτό και δεν επιλέγεται ως

εναλλακτική εκλογική επιλογή. Αν ζη-τούν κάτι οι δυσαρεστημένοι, το ζητούναπό την κυβέρνηση. Αυτή δείχνουν να εμ-πιστεύονται.

Αν έτσι έχουν τα πράγματα, θα πρέπεινα θεωρείται βέβαιο ότι ο κ. Σαμαράς θα

νιώθει όλο και εντονότερες τις πιέσεις,που ήδη ασκούνται στο εσωτερικό τουκόμματος, να αλλάξει πολιτική ή και νααποδεχθεί διαδοχή στην κορυφή τής ηγε-σίας. Σύμφωνα με ορισμένες ενδείξεις,τέτοιες αναφορές έχουν γίνει και στοπλαίσιο των συναντήσεων του Ευρωπαϊ-κού Λαϊκού Κόμματος, με λεπτότηταίσως, αλλά λόγω ειδικού ενδιαφέροντοςτης ευρωπαϊκής ∆εξιάς, η οποία κινδυ-νεύει να μείνει χωρίς αξιόπιστη εναλλα-κτική λύση στα καθ’ ημάς.

Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι και το Πο-τάμι, που ακολουθεί παρόμοια με της Ν∆αντιπολιτευτική τακτική, παρά τις απο-στάσεις που προσπαθεί να πάρει απόαυτήν στο επικοινωνιακό πεδίο, δεν δεί-χνει να έχει καλύτερη τύχη. Καταγρά-φοντας ένα 6% μπορεί να κερδίζει στασημεία το ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν διαμορφώ-νει δυναμική κεντρικού πολιτικού παί-κτη. Μάλλον θα πρέπει η ηγεσία του νααναζητήσει μια πειστική ερμηνεία γι’αυτό.

...και προς την κυβέρνηση

Οι εξελίξεις αυτές δεν θα έπρεπε νακαθησυχάζουν την κυβέρνηση και τονΣΥΡΙΖΑ, γιατί εμπεριέχουν μηνύματα καιπρος τη δική τους πλευρά. Υποδεικνύουνδυσχερή και διφυή καθήκοντα: από τημια να επιταχύνουν οι διαπραγματεύσεις,γιατί ο χρόνος έχει αρχίσει να βαραίνειαρνητικά, από την άλλη η επίσπευση ναμην οδηγήσει σε ανατροπές των βασικώνγραμμών άμυνας, αντίθετα να επιβεβαι-ώσει ένα θετικό πρόσημο στην επιδιωκό-μενη συμφωνία. Μια ισορροπία δύσκοληαλλά απαραίτητη. Βασικό πολιτικό κε-φάλαιο στην προσπάθεια αυτή είναι ηεπίμονα καταγραφόμενη σχέση εμπιστο-σύνης που έχει διαμορφωθεί μεταξύ κυ-βέρνησης και πολιτών, που όχι μόνο νααναλωθεί δεν πρέπει, αλλά και να ενι-σχυθεί με νέες ποιοτικές εισροές.

Χ. Γεωργούλας

κλίους. Στο ποινικό δίκαιοπροβλέπεται ως περιοριστικόςόρος η καταβολή ποσού σε κοι-νωφελές ίδρυμα για να αποφυ-λακιστεί κάποιος. Ήδη, αυτόςο όρος επιβλήθηκε σε ένανάπορο κρατούμενο του Κορυ-δαλλού, με την υποχρέωση νακαταβάλλει 1.000 ευρώ στο Χα-μόγελο του Παιδιού. Αν δεν τακαταβάλλει, δεν αποφυλακίζε-ται. Η Πρωτοβουλία για τα ∆ι-καιώματα των Κρατουμένωνζητά την κατάργηση αυτής τηςάδικης και παράλογης διάτα-ξης, υπό το φόβο ότι θα εμπο-δίσει την αποφυλάκιση κρατου-μένων. Για το λόγο αυτό θαπραγματοποιήσει την Τετάρτη27 Μαΐου, στις 12 το μεσημέρι,παράσταση διαμαρτυρίας στουπουργείο ∆ικαιοσύνης.

Καημένη Θέλησε η κ. Τρέμη μας να

είναι ευγενική και αποκα-λύφθηκε. Την περασμένη Τε-τάρτη στη μεταμεσονύχτια εκ-πομπή της -Α! Και του κ. Ευαγ-γελάτου- όταν έδωσε το λόγοστον Κώστα Λαπαβίτσα του ευ-χήθηκε και χρόνια πολλά γιατην ονομαστική του εορτή. Ο Κ.Λαπαβίτσας την ευχαρίστησεκαι την ενημέρωσε πως είναι ηπρώτη που του εύχεται. Εξε-πλάγη η κ. Τρέμη, που θεώρησεαντικοινωνικό τον Κ. Λαπαβί-τσα, αφού μέχρι στιγμής δενείχε δεχτεί ευχή. «Μα καλά μεκοιμισμένους κάνετε παρέα;»αναρωτήθηκε, για να της απαν-τήσει «Ας πούμε με ανθρώ-πους». Που, όμως, η κ. Τρέμηνα καταλάβει ότι οι εργαζόμε-νοι κοιμούνται νωρίς, για να ξυ-πνήσουν νωρίς... για να εργα-στούν. Αχ καημένη...

ΜαθήματαδημοκρατίαςΜαθήματα δημοκρατίας δεν

δέχεται ο πρόεδρος τηςΟμοσπονδίας ΑστυνομικώνΥπαλλήλων, Σπήλιος Κρικέτος,όπως δήλωσε στην εκπομπήτου κ. Μπογδάνου -που πάνωαπό πεντάλεπτο δεν την αντέ-χουμε, χωρίς διάλειμμα για ναακούσουμε καταπραϋντικούςήχους. Φαίνεται πως έχει εμπε-δώσει τη δημοκρατία, γι’ αυτόάλλωστε και ποτέ δεν παρατη-ρείται κάποιο αντιδημοκρατικόατόπημα. Όσα συνέβησαν στηνοδό Ικτίνου της Θεσσαλονίκηςήταν οφθαλμαπάτη. Άλλωστε,το δικαίωμα στο δημόσιο χώροδεν είναι απόδειξη δημοκρα-τίας, αλλά παρείσακτη διάταξησ’ έναν ξεπερασμένο Σύνταγμα.

Μαρσέλ & Μισέλ

Η στάση τής Ν∆ στα θέματα τηςδιαπραγμάτευσης προεξοφλείται ως χειρότερηαπό της σημερινής κυβέρνησης, γι’ αυτό και δενεπιλέγεται ως εναλλακτική εκλογική επιλογή.Αν ζητούν κάτι οι δυσαρεστημένοι, το ζητούναπό την κυβέρνηση. Αυτή δείχνουν ναεμπιστεύονται.

“

66 Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2015ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Τη συνέντευξη πήρεο Παύλος Κλαυδιανός

Τι συμπεράσματα προκύπτουν από τηΣύνοδο Κορυφής στη Ρίγα, κατά τηγνώμη σου;

Το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν μπορούμενα βγάλουμε οριστικό συμπέρασμα,διότι, απ’ ότι φαίνεται οι επόμενες ημέ-ρες μπορεί να διαμορφώσουν εκείνες τις«λεπτομέρειες», οι οποίες θα καθορί-σουν και τον χαρακτήρα της τελικήςσυμφωνίας. Ούτως ή άλλως μιλάμε γιαμια συμφωνία που, όπως όλα δείχνουν,θα είναι στο όριο του μισογεμάτου καιτου μισοάδειου ποτηριού και οι τελευ-ταίες ψηφίδες είναι αυτές που θα παί-ξουν το ρόλο τους γιατί θα την καταστή-σουν πολιτικά υπερασπίσιμη, όπως επι-διώκουμε, ή το αντίθετο, οπότε και δενθα υπάρξει.

Η συνάντηση Α. Μέρκελ και Φρ.Ολάντ με τον Αλ. Τσίπρα δείχνει ότι ησυζήτηση γίνεται και σε πολιτικό επί-πεδο.

Η άρνηση της πολιτικής διάστασηςτης διαπραγμάτευσης ήταν μια επιλογήτων δανειστών εξ αρχής, διότι τους δι-ευκόλυνε. Πριν λίγες μέρες η Κρ. Λαγ-κάρντ δήλωσε πως δεν υπερασπίζονταικάποια ιδεολογία, απλώς ενδιαφέρονταιγια τη δημοσιονομική σταθερότητα,πράγμα που ειδικά για το ∆ΝΤ ισχύειακριβώς το αντίθετο. Το συμπέρασμαείναι ότι η πολιτική ηγεσία των δανει-στών κρατά το δικαίωμα να κλείσει ή όχιτη συμφωνία, αλλά ταυτόχρονα όλες οισυζητήσεις προσπαθούν να κινηθούν σεμια στενά τεχνοκρατική βάση και ως συ-νέχεια του προηγούμενου σχεδίου.

Μένει να επιβεβαιωθείαν έγιναν βήματα

Η ελληνική κυβέρνηση έθεσε στο τρα-πέζι της συζήτησης όλα τα στοιχεία τουπροβλήματος και το χρέος και την ανά-πτυξη.

Σωστά μπήκε από εμάς η γενίκευσητης συζήτησης. Το ζητούμενο είναι αντελικά η κατάληξη της θα οδηγεί σε μιασυνολική λύση για το χρέος. Νομίζω ότικανείς μπορεί να κατανοήσει τις δυνα-τότητες της συζήτησης στη Ρίγα, αν βγά-λει και κάποια συμπεράσματα για τοπροηγούμενο διάστημα των διαπραγμα-τεύσεων. Οφείλουμε να παραδεχθούμεότι θα έπρεπε αμέσως μετά τις εκλογές,τον πρώτο ενάμισι μήνα, να έχουμε πε-ράσει από τη βουλή πέντε-έξι νομοσχέ-δια, τα οποία θεωρούμε κομβικά για τοδικό μας πρόγραμμα. Αν βάζαμε τώρα τονομοσχέδιο π.χ. για την ανθρωπιστικήκρίση, πολύ πιθανό να μην πέρναγε.Θέλω να πω πως χάσαμε χρόνο και δεναξιοποιήσαμε τη δυναμική που είχε δη-μιουργήσει το αποτέλεσμα των εκλογών.Ανεξάρτητα αν οι απέναντι τα θεωρού-σαν αυτά ως μονομερείς ενέργειες, θασυγκροτούσαν μια άλλη αφετηρία συζή-τησης. Αυτό ήταν λάθος. Και το δεύτεροείναι ότι μετά την 20η Φεβρουαρίου, ησυζήτηση αντί, όπως εμείς νομίζαμε, να

Πέρα το ότι για να κρίνεικανείς τη συμφωνίαπρέπει να τη δει στοσύνολό της, θεωρώ ότισε κάθε περίπτωσηπρέπει να ενεργήσουμεμονομερώς και άρα τονομοσχέδιο να έρθει γιαψήφιση στη βουλήαμέσως μετά.

“ΣΥΡΙΖΑ

Συνεδριάζουν…λίγο πριν τη συμφωνία;

Με φόντο τη διαδικασία της δια-πραγμάτευσης, που μπαίνειστο τελικό της στάδιο, ξεκί-

νησε χθες και συνεχίζεται σήμερα ηΚεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ. Οι ερ-γασίες ξεκίνησαν το μεσημέρι του Σαβ-βάτου με την ομιλία του πρωθυπουρ-γού, Αλέξη Τσίπρα, με την οποία ενη-μέρωσε το σώμα για τις επαφές πουείχε με Μέρκελ, Ολάντ και Γιούνκερκατά την διάρκεια της Συνόδου Κορυ-φής στη Ρίγα.

Η ΚΕ διεξάγεται μόλις δύο βδομάδεςπριν την 5 Ιουνίου, ημερομηνία που γιαπολλούς θεωρείται καθοριστικής ση-μασίας, καθώς τότε θα πρέπει να απο-πληρωθεί η επόμενη δόση προς το∆ΝΤ. Είναι, εξάλλου, διατυπωμένη ηθέση της κυβέρνησης ότι σε περίπτωσηπου δεν υπάρξει συμφωνία μέχρι τότε -και με δεδομένο ότι τα ταμειακά απο-θέματα δεν αρκούν για την αποπλη-ρωμή και της δόσης και των υπόλοιπωνκρατικών υποχρεώσεων – δεν πρόκει-ται να καταβληθούν οι επόμενες δό-σεις. Αυτό είχε, άλλωστε, αποφασιστεί(και στην ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στοκυβερνητικό συμβούλιο ) και στιςαρχές Μαΐου όταν τέθηκε παρόμοιοθέμα. Τότε, όμως, είχαν βρεθεί ταλεφτά της δόσης από ειδικό λογαρια-σμό και πληρώθηκε η δόση των 700 εκ.ευρώ στο ∆ΝΤ. Με δεδομένο ότι κάτιπαρόμοιο δεν υπάρχει περίπτωση ναπροκύψει τώρα θα πρέπει τα αρμόδιαόργανα να πάρουν κρίσιμες αποφάσεις.

Οι συζητήσειςστην Πολιτική Γραμματεία

Στο ΣΥΡΙΖΑ έχει ανάψει για τα καλά ησυζήτηση, την ώρα που τα πρώτα δείγ-ματα εσωτερικών ανακατατάξεων έκα-ναν την εμφάνισή τους στο εσωτερικότου κόμματος. Οι οργανωμένες δυνά-μεις του κόμματος έχουν εκφράσει τιςαπόψεις τους για την επόμενη μέρα,είτε με οργανωμένες παρεμβάσεις είτεμέσω δηλώσεων στελεχών τους. Κοινόςπαρανομαστής όλων στο ΣΥΡΙΖΑ είναιη βούληση για μια αμοιβαία επωφελήσυμφωνία που θα επιτρέπει να εφαρ-μοστεί το μεγαλύτερο μέρος των προ-γραμματικών δεσμεύσεων του κόμμα-τος και να δίνει ανάσα στην ελληνικήκοινωνία, μετά από πέντε χρόνια μνη-μονιακών πολιτικών.

Στις συζητήσεις που γίνονται στο επί-πεδο της ΠΓ του κόμματος, καταγρά-φεται η πεποίθηση του κόμματος ότιτελικά θα βρεθεί λύση αλλά και η ετοι-μότητα του κόμματος να στηρίξει τηνκυβέρνηση σε περίπτωση που χρειαστεί

να γίνει σύγκρουση με τους δανειστές.Την ίδια ώρα, πάντως, στο ΣΥΡΙΖΑ δενεπικεντρώνονται μόνο στο επίπεδο τωνδιαπραγματεύσεων, αλλά ασχολούνταικαι με ζητήματα που αφορούν την εσω-τερική διακυβέρνηση. Ένα από αυτάήταν το ζήτημα της ΕΡΤ, με την ΠΓ ναεκδηλώνει την αντίθεσή της για τη σύν-θεση του νέου ∆.Σ αλλά και την έκ-πληξή της για επιλογές όπως η υπουρ-γοποίηση του κ. Παπαγγελόπουλου καιη στελέχωση δημόσιων φορέων και ορ-γανισμών.

Οι αποφάσειςτης Νομαρχιακής Α΄ Αθήνας...

Την ίδια ώρα τα αποτελέσματα τηςΝομαρχιακής Συνδιάσκεψης Α’ Αθη-νών δείχνουν ότι έχει αρχίσει να δια-μορφώνεται ένα νέο εσωκομματικόπεδίο. Η συγκεκριμένη ΝομαρχιακήΕπιτροπή είναι η μεγαλύτερη του ΣΥ-ΡΙΖΑ (πάνω από 3000 μέλη) και οι διερ-γασίες της θεωρούνται, παραδοσιακά,προπομπός εξελίξεων στο σύνολο τουκόμματος. Κυρίαρχο θέμα της συζήτη-σης, που διεξήχθη το προηγούμενοΣαββατοκυρίακο, ήταν η διαπραγμα-τευτική τακτική της κυβέρνησης αλλάκαι ο ρόλος του κόμματος στις νέεςσυνθήκες, όπως διαμορφώθηκαν μετάτην 25η Ιανουαρίου.

Όπως σημειώνεται, μεταξύ άλλων,στο κείμενο της απόφασης: «Η δια-πραγμάτευση στην οποία πήγαμε, όπωςείχαμε δεσμευτεί, γινόταν και γίνεταιυπό καθεστώς αφόρητων εκβιασμών,απειλών χρηματοπιστωτικής ασφυξίαςκαι υπό τον κίνδυνο της παγίδας της«αριστερής παρένθεσης», που μαςέχουν στήσει οι πιο συντηρητικές δυνά-μεις της Ευρώπης σε συνεργασία μετους εγχώριους εκφραστές τους. Στηνπρώτη φάση, που κατέληξε στον επώ-δυνο συμβιβασμό της 20.02.2015, φά-νηκε ότι αποφύγαμε την άμεση δια-κοπή της ρευστότητας αλλά δεν απο-φύγαμε την παρελκυστική και υπονο-μευτική τακτική των δανειστών με συ-νέπεια η πίεση να συνεχιστεί . Και σή-μερα, είναι φανερό ότι πρέπει αποφα-σιστικά να αποκρούσουμε το μνημο-νιακό πρόγραμμα που επιμένουν να μαςυποδεικνύουν. Οι απαιτήσεις τους δενμπορούν να γίνουν αποδεκτές όχι μόνοαπό το ΣΥΡΙΖΑ αλλά και από το σύνολοτου ελληνικού λαού. Γιατί έρχονται σεευθεία αντίθεση με την πρόσφατηψήφο αυτού του λαού, γιατί εκφράζουντην εμμονική προσήλωση στη λιτότητα,γιατί αντανακλούν την ολιγαρχική δι-εύθυνση των ευρωπαϊκών υποθέσεων

σε κλειστές αίθουσες ανεπηρέαστεςαπό την κοινωνική και πολιτική βού-ληση των λαών. ∆εν σκοπεύουμε να νο-μιμοποιήσουμε την αυταρχική, αντιδη-μοκρατική και αντικοινωνική ατζέντατους. Εάν αυτό σημαίνει σύγκρουση, θατην έχουν.»

Ταυτόχρονα, θα πρέπει να επισημαν-θούν και αντιμετωπισθούν μια σειράεπιλογές σε κρίσιμες κρατικές και κυ-βερνητικές θέσεις, που είτε εκθέτουντο αξιακό φορτίο της Αριστεράς είτεσηματοδοτούν μια τάση συμφιλίωσηςμε το «βαθύ κράτος». Η Αριστερά,όπως δεν πρέπει να διαχειρίζεται τη λι-τότητα, δεν μπορεί να ανέχεται τη συ-νέχιση του «κράτους έκτακτης ανάγ-κης» των μνημονίων, στα πεδία των δι-καιωμάτων, της καταστολής, του ρα-τσισμού και της μισαλλοδοξίας. Ούτεμπορεί να φαίνεται ότι συγκατοικεί μετο ίδιο πολιτικό ή/και «τεχνοκρατικό»προσωπικό, που υπηρέτησε πιστά τηνεοφιλελεύθερη πολιτική, αντί να επι-διώκει τη στελέχωση αυτών των θέ-σεων με ανθρώπους ανιδιοτελείς, έντι-μους, που η ίδια η κοινωνία αναγνωρί-ζει το ήθος και τα προσόντα τους.

Στις δύσκολες αυτές στιγμές, ο ΣΥ-ΡΙΖΑ, μακριά από οποιαδήποτε «κρατι-κοποίησή» του, οφείλει να υπερασπι-στεί και να ενισχύσει το πρόγραμμάτου, δηλαδή στην πραγματικότητα τηνκοινωνική συμμαχία, που του εξασφά-λισε τη νίκη της 25ης Ιανουαρίου.

...και οι εσωτερικέςανακατατάξεις

Στη διαδικασία αποτυπώθηκαν οιδιαμορφωμένες τάσεις του κόμματος,που άλλωστε έχουν κάνει και δημόσιατην εμφάνισή τους το τελευταίο διά-στημα. Στην εκλογή του οργάνου, κα-ταγράφηκε, για πρώτη φορά η διαφο-ροποίηση της συνεδριακής πλειοψη-φίας με την εμφάνιση τριών διαφορετι-κών ψηφοδελτίων. Η «Κίνηση των53+» κατέγραψε σημαντική νίκη,καθώς κατάφερε να λάβει 40.2% τωνψήφων και να καταλάβει 14 έδρες στοόργανο. ∆εύτερη η «Αριστερή Πλατ-φόρμα» με 27.4% και 10 έδρες . Αναλυ-τικά τα αποτελέσματα: 40,2% τωνψήφων και 14 έδρες στην «Κίνηση των53+», η «Αριστερή Πλατφόρμα» 27,4%και 10 έδρες, η «Ενωτική Κίνηση»19,6% και 7 έδρες και η «Πλατφόρμα2010» 12,8% και 4 έδρες.

Στέλλα Βρεττού

Κοινός παρονομαστήςόλων στο ΣΥΡΙΖΑ είναι ηβούληση για μια αμοι-βαία επωφελή συμφω-νία που θα επιτρέπει ναεφαρμοστεί το μεγαλύ-τερο μέρος των προ-γραμματικών δεσμεύ-σεων του κόμματος.

“

Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2015 77ΠΟΛΙΤΙΚΗ

συνεχίσει πάνω στο έδαφος μιας νέαςπραγματικότητας, εκείνοι έκαναν ακρι-βώς το αντίθετο. Προσπάθησαν δια τωνσυζητήσεων στα τεχνικά κλιμάκια ναμας φέρουν στην πέμπτη αξιολόγηση!

Πώς τίθεται το ζήτημα της ρευστότη-τας μετά τη Ρίγα;

Η ρευστότητα, εκ των πραγμάτων,στην οριακή κατάσταση που έχουμε φτά-σει αποτελεί την προϋπόθεση για να συ-νεχίσουμε να συζητάμε. Μένει να επιβε-βαιωθεί αν έγιναν βήματα. Πρέπει ναεπισημάνουμε όμως πως κάθε απόφαση,ενδιάμεση ή τελική, δεν πρέπει να προ-σεγγίζεται στατικά, αλλά να βλέπουμε τηδυναμική που αυτή δημιουργεί. Κάποιεςφορές αξιολογούμε το γράμμα της από-φασης και υποτιμούμε το στοιχείο τηςδυναμικής. Θα είμαστε κερδισμένοι αν ηδυναμική της συνάντησης στη Ρίγα ανοί-γει μια θετική δυναμική γι’ αυτό που θέ-λουμε να κάνουμε.

Η δήλωση από την κυβέρνηση ότι θαυπάρξει συμφωνία έως το τέλος τουμήνα, τι συνεπάγεται;

Είναι η πιο ξεκάθαρη πλευρά του προ-βλήματος. Αν δεν υπάρξουν τα χρήματαπου θα μας δίνουν τη δυνατότητα να ικα-νοποιούμε στοιχειωδώς τις εξωτερικέςκαι εσωτερικές υποχρεώσεις μας, τότετα πράγματα θα οδηγηθούν σε αδιέξοδο.

Οι δανειστές θέλουννα εμπεδώσουντο μνημονιακό καθεστώς

∆ύο από τα θέματα του τομέα σου, τοεργασιακό και το ασφαλιστικό, βγαίνουνκαι ξαναμπαίνουν στη συζήτηση. Γιατίσυμβαίνει αυτό;

Θα έλεγε κανείς ότι προσεγγίζονταιεμμονικά από την άλλη πλευρά, τηστιγμή μάλιστα που εμείς τεκμηριωμέναέχουμε πει ότι μέτρα αυτής της λογικήςπου μας ζητούν, πάρθηκαν το προηγού-μενο διάστημα και δοκιμάσθηκαν μεολέθρια αποτελέσματα. Η μείωση τωνμισθών, η αποδιάρθρωση των εργασια-κών σχέσεων, οι ισοπεδωτικές μειώσειςστις συντάξεις οδήγησαν σε αύξησηανεργίας, δεν βελτίωσαν την ανταγωνι-στικότητα, δεν έκαναν βιώσιμο το ασφα-λιστικό σύστημα και μαζί με τα άλλαμέτρα οδηγηθήκαμε στη μεγαλύτερηύφεση που έχει γνωρίσει η χώρα τις τε-λευταίες δεκαετίες. Άρα δεν υπάρχει κα-νένα πραγματικό και τεκμηριωμένο επι-χείρημα υπέρ της συνέχισης αυτής τηςπολιτικής. Πρόκειται για ένα δογματι-σμό εκ μέρους των δανειστών, που επι-βεβαιώνει την προηγούμενη κριτική μαςστο μνημόνιο, ότι στόχος δεν ήταν η δη-μοσιονομική σταθερότητα, αλλά η ανα-τροπή των εργασιακών σχέσεων, οι με-γάλες αλλαγές πια στο μοντέλο οργάνω-σης της κοινωνίας, όπως αυτοί το αντι-λαμβάνονταν. Οι δανειστές θέλουν ναεμπεδώσουν το μνημονιακό καθεστώς,να του δώσουν μόνιμο χαρακτήρα και ναμην κάνουν ούτε βήμα πίσω.

Είδαμε ότι αυτή τη φορά και η κ. Μέρ-κελ έθεσε ζήτημα εργασιακών, κάνονταςάνοιγμα στο ∆ΝΤ.

Φαίνεται ότι επιλέγουν τη συνέχισητης παρουσίας του ∆ΝΤ. Το ∆ΝΤ έχει τιςπιο ακραίες προσεγγίσεις στα εργα-σιακά, η πλευρά των ευρωπαίων δανει-στών έχει τις δικές της αγκυλώσεις,απλώς φοβάται να υπερασπιστεί ανοιχτάαπόψεις όπως η μη επαναφορά των συλ-λογικών διαπραγματεύσεων, διότι θαέχει πολιτικό κόστος στους ευρωπαϊ-κούς λαούς. Όσα ζητάμε να επαναφέ-

ρουμε βρίσκονται στον πυρήνα του ευ-ρωπαϊκού κεκτημένου, τουλάχιστον πριναρχίσει να το ξηλώνει ο νεοφιλελευθερι-σμός.

Το νομοσχέδιο για τα εργασιακάείναι ταυτοτικό

Η συνάντηση με την ILO επιβεβαιώνειαυτό που λες. Ποιο είναι το συμπέρασμάσου;

Η ILO είναι ένας οργανισμός, ο οποίοςδεν έχει μείνει εντελώς ανεπηρέαστοςαπό τον αρνητικό διεθνή συσχετισμόυπέρ των νεοφιλελεύθερων απόψεων.Κρατά, όμως, ακόμα κάποιες θέσεις, οιοποίες μας δίνουν τη δυνατότητα να τιςεπικαλούμαστε για να προωθούμε τιςαπόψεις μας. Όταν γύρισα από τη συ-νάντηση με τον ILO, σε άτυπες συνεν-νοήσεις που έτυχε να έχω με εγχώριουςκύκλους, υποστηρικτές των μνημονια-

κών πολιτικών, παραξενεύτηκαν και τοθεώρησαν μεγάλη επιτυχία ότι πετύχαμενα υπάρχει μια κατ’ αρχήν θετική δή-λωση από την ILO στο συγκεκριμένο νο-μοσχέδιο. Ας ελπίσουμε ότι θα μας βοη-θήσει σε αυτή τη δύσκολη διαπραγμά-τευση.

Υπάρχει ένα ζήτημα χρόνου κατάθεσηςγια τα νομοσχέδια της ευθύνης σου;

Να κάνουμε μια επισήμανση. Ενώ σή-μερα όλοι, στην Ελλάδα και το εξωτε-ρικό, αναγνωρίζουν ότι γύρω από τα ερ-γασιακά δίνεται μια μάχη με ευρύτερηπολιτική σημασία, έχουμε μια υποτονικήστήριξη από τους κατεξοχήν αρμόδιουςπου είναι το συνδικαλιστικό κίνημα.Ωστόσο, είναι θετικό και το πόρισμα τηςΟΚΕ και η αναφορά της ΓΣΕΕ, η οποίατοποθετήθηκε θετικά στο συγκεκριμένονομοσχέδιο. Από εκεί και πέρα, τόσο ηεπαναφορά των συλλογικών διαπραγμα-τεύσεων όσο και η αποκατάσταση του

κατώτατου μισθού πρέπει να είναι απα-ραίτητα στοιχεία της συμφωνίας που θαπετύχουμε. Το νομοσχέδιο για τα εργα-σιακά είναι για εμάς ταυτοτικό, με ιδιαί-τερη πολιτική βαρύτητα. Θεωρώ, λοι-πόν, ότι από τη στιγμή που μιλάμε γιαέναν πολιτικό, έντιμο και προωθητικόσυμβιβασμό πρέπει να εμπεριέχεται στησυμφωνία.

Και αν δεν υπάρξει; Πέρα το ότι για να κρίνει κανείς τη

συμφωνία πρέπει να τη δει στο σύνολότης, θεωρώ ότι σε κάθε περίπτωση πρέ-πει να ενεργήσουμε μονομερώς και άρατο νομοσχέδιο να έρθει για ψήφιση στηβουλή αμέσως μετά.

Η στάση της αντιπολίτευσης

Πώς κρίνεις τη στάση της αντιπολί-τευσης;

Η επίσημη έκφραση των κομμάτωντης αντιπολίτευσης, δηλαδή του κ. Σα-μαρά, του κ. Βενιζέλου και του κ. Θεο-δωράκη, κινείται σε μία λογική υπερά-σπισης της προηγούμενης κατάστασης.Το κάνουν αυτό διότι ποντάρουν στη μησυμφωνία, για να επιβεβαιωθεί το σενά-ριο της αριστερής παρένθεσης. Αυτόείναι περισσότερο από κάθε άλλη φοράορατό όταν ιδιαίτερα ακούς τον κ. Σα-μαρά από τη μια να μας καταγγέλλειγιατί δεν έχουμε κλείσει συμφωνία απο-δεχόμενοι το μέιλ Χαρδούβελλη, και απότην άλλη να μιλά για άγρια φορολόγησηπου έρχεται. Η Ν∆ βρίσκεται σε στρατη-γικό αδιέξοδο και το ΠΑΣΟΚ σε ακόμαπιο δεινή θέση.

Αυτό ενδεχόμενα επηρεάζει και το Πο-τάμι.

Το Ποτάμι το μόνο στο οποίο αποσκο-πεί είναι στο να δει τον εαυτό του νασυμμετέχει σε κάποιο κυβερνητικόσχήμα, έτσι ώστε να αποτελέσει εκ τωνέσω τον ιμάντα μεταβίβασης των επιχει-ρημάτων και της προσέγγισης των δα-νειστών.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΟ ΣΚΟΥΡΛΕΤΗ

Σε κάθε περίπτωση, τα εργασιακάπρέπει να έρθουν προς ψήφιση

Συνεδριάζει η Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ. Ποια η στόχευσή της; ∆εν θεωρώ ότι οι συζητήσεις μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν

εμπόδιο ή ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι βαρίδι για την κυβέρνηση, το αν-τίθετο. Πρέπει να έχουμε κατά νου να διαμορφώσουμε ένα τέ-τοιο κόμμα, το οποίο ουσιαστικά να είναι το μέσο της γείωσηςτης κυβέρνησης. Αυτός είναι ο ρόλος του σήμερα. Και αυτό δενσημαίνει να συμφωνεί μαζί της, ούτε να λειτουργεί απολογη-τικά, αλλά να μπορεί να πιάνει το σφυγμό της κοινωνίας. ∆ενείναι εύκολο, είναι ένας καινούριος ρόλος και για το κόμμα. Νο-μίζω ότι παρά ορισμένους –και δεν έχω κάποιον κατά νου- οιοποίοι μπορεί να έχουν μια δυσκολία προσαρμογής σε αυτή τηνπραγματικότητα, γενικά τα μέλη και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ συμ-παραστέκονται στην κυβέρνηση και θέλουν με όλες τους τιςδυνάμεις να συμβάλλουν. Άρα πρέπει να τους δοθεί η ευκαιρία.Και δεν υπάρχει άλλος τρόπος από το να συζητούν οι οργανώ-σεις ανοιχτά σε όλα τα επίπεδα.

Γράφονται πολλά ρεπορτάζ περί εσωκομματικών προβλη-μάτων και ζητημάτων αποδόμησης του Τσίπρα εντός του κόμ-ματος. Που αποσκοπεί αυτό;

Υπάρχει μια συστηματική προσπάθεια από κέντρα που θαήθελαν να φανεί ο ΣΥΡΙΖΑ ασυνεπής με τις βασικές του δε-σμεύσεις, να απογοητεύει τον κόσμο, επειδή θέλουν αφενός ναοδηγήσουν ένα κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ, και κυρίως την ηγετικήομάδα και τον Αλ. Τσίπρα προσωπικά, σε μια λογική ενσωμά-τωσης και συνέχειας με την προηγούμενη κατάσταση, ενώ θαέτριβαν τα χέρια τους αν πετύχαιναν μια διάσπαση των δυνά-

μεων του ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρώ ότι ένα από τα κλειδιά της επιτυχίαςμας είναι η διατήρηση της ενότητας του ΣΥΡΙΖΑ, σε πολιτικήβάση. Μόνο έτσι θα μπορούμε να δούμε το μέλλον με αισιοδο-ξία και να στοχαζόμαστε μεσομακροπρόθεσμα. Από την θετικήή μη έκβαση της προσπάθειας που κάνει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ στηνΕλλάδα, θεωρώ ότι διαμορφώνεται ως ένα μεγάλο βαθμό καιτο μέλλον της Ευρώπης. Μια αποτυχία θα οδηγούσε στην ενί-σχυση της ακροδεξιάς στην Ευρώπη και στην εκτίναξη της Χρυ-σής Αυγής στην Ελλάδα. Ενώ θα παγιωνόταν ένα καθεστώςστην Ευρώπη, το οποίο πολύ μικρή σχέση θα είχε με αυτό πουγνωρίσαμε μεταπολεμικά και ήταν αποτέλεσμα των κατακτή-σεων του εργατικού κινήματος και των αγώνων της Αριστε-ράς. Ελπίζω, και αυτό δεν είναι τόσο αισιόδοξο, για να οδηγη-θούμε στην Ευρώπη των λαών και των εργαζομένων, με ότιμπορεί να σημαίνει αυτό στις σημερινές συνθήκες, να μην προ-ϋποθέτει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να παίξει το ρόλο της Ιφι-γένειας.

•

Ο ρόλος του κόμματος σήμερα

Συζητάμε με τον υπουργόΕργασίας και Κοινωνικής Αλ-ληλεγγύης, Πάνο Σκουρλέτη,για τη δυναμική των διαπραγ-ματεύσεων και τη στάση των

ευρωπαίων εταίρων. «Θα είμα-στε κερδισμένοι αν η δυναμικήτης συνάντησης στη Ρίγα ανοί-

γει μια θετική δυναμική γι’αυτό που θέλουμε να κά-

νουμε», τονίζει και συμπληρώ-νει πως «οι δανειστές θέλουν

να εμπεδώσουν το μνημονιακόκαθεστώς, να του δώσουν μό-

νιμο χαρακτήρα και να μην κά-νουν ούτε βήμα πίσω». Κατά

τον Π. Σκουρλέτη το νομοσχέ-διο για τα εργασιακά «από τη

στιγμή που μιλάμε για έναν πο-λιτικό, έντιμο και προωθητικό

συμβιβασμό πρέπει να εμπε-ριέχεται στη συμφωνία».

Τα μέλη και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ συμπα-ραστέκονται στην κυβέρνηση και θέλουνμε όλες τους τις δυνάμεις να συμβάλ-λουν. Άρα πρέπει να τους δοθεί η ευκαι-ρία. Και δεν υπάρχει άλλος τρόπος απότο να συζητούν οι οργανώσεις ανοιχτάσε όλα τα επίπεδα.

“

88 Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2015ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Tη συ νέ ντευ ξη πή ρε η Ιωάν να ∆ρό σου

Εκα τό μέ ρες έ χουν πε ρά σει α πό τις ε κλο -γές. Πώς α πο τι μάς το κυ βερ νη τι κό έρ γο;

Η α πο τί μη ση μπο ρεί και ο φεί λει να αρ -θρω θεί σε δύο ε πί πε δα. Από τη μια, τί θε ταιπρος κρί ση το νο μο θε τι κό έρ γο της κυ βέρ -νη σης, οι πο λι τι κές που ε φαρ μό ζει στο ε σω -τε ρι κό της χώ ρας και, α πό την άλ λη, η στά -ση της στις δια δι κα σίες δια πραγ μά τευ σηςμε τους δα νει στές, κυ ρίως μά λι στα η α να με -νό με νη έκ βα σή τους. Όσον α φο ρά το πρώ τοσκέ λος, η κυ βέρ νη ση της Αρι στε ράς έ χει ει -σά γει στη Βου λή ση μα ντι κά νο μο σχέ δια τη -ρώ ντας σε με γά λο βαθ μό τις προ ε κλο γι κέςτης δε σμεύ σεις. Η ε πα να πρόσ λη ψη των α -πο λυ μέ νων, το νο μο σχέ διο για την αν θρω πι -στι κή κρί ση, η ρύθ μι ση των χρεών προς τοδη μό σιο και τα α σφα λι στι κά τα μεία, η ΕΡΤκαι οι νο μο θε τι κές πα ρεμ βά σεις στα θέ μα -τα της εκ παί δευ σης α πο τε λούν ε ξαι ρε τι κάθε τι κά δείγ μα τα γρα φής της νέ ας κυ βέρ νη -σης.

Στο θέ μα της δια πραγ μά τευ σης α να δεί -χθη καν μια σει ρά α πό α δυ να μίες, αλ λά καιμη δη μιουρ γι κές, για τον πο λι τι κό μας χώ -ρο, α σά φειες. Στο ση μείο που σή με ρα βρι -σκό μα στε μπο ρού με να κα τα γρά ψου με τηνέ γερ ση ση μα ντι κών εν στά σεων για ο ρι σμέ -νες ε πι λο γές της κυ βέρ νη σης. Χα ρα κτη ρι -στι κό τε ρη η το πο θέ τη ση του πρω θυ πουρ γούγια τη συμ φω νία της 20ης Φε βρουα ρίου καιτη μη ε ξα σφά λι ση της κα τα βο λής μέ ρουςτων δό σεων που α πορ ρέ ουν α πό την υ φι -στά με νη δα νεια κή σύμ βα ση. Επι πλέ ον, ο -φεί λου με να α να γνω ρί σου με ό τι στην πο -ρεία της δια πραγ μά τευ σης το στίγ μα μας θό -λω σε κά μπο σες φο ρές, γε γο νός που ε πέ τρε -ψε την α χα λί νω τη α νά πτυ ξη μιας ά γο νης σε -να ριο λο γίας πε ρί της κα τα λη κτι κής συμ φω -νίας. Έχω την αί σθη ση ό τι ψύ χραι μα ο φεί -λου με να πε ρι μέ νου με την ο λο κλή ρω ση τωνσυ νο μι λιών, ώ στε να κρί νου με την κυ βέρ νη -ση στη βά ση πραγ μα τι κών δε δο μέ νων. Θέ -λω να πι στεύω ό τι συλ λο γι κά ο ΣΥ ΡΙ ΖΑ θαστη ρί ξει τις ε πι λο γές της κυ βέρ νη σης, οι ο -ποίες δεν μπο ρεί να εί ναι άλ λες α πό τις“κόκ κι νες γραμ μές” που έ χει θέ σει ο ελ λη νι -κός λαός και τις ο ποίες α πο τυ πώ σα με μεευ κρί νεια στις ε κλο γι κές μας δε σμεύ σειςκαι τον προ γραμ μα τι κό μας λό γο.

Ποια εί ναι η Ευ ρώ πη, στην ο ποία α -πευ θυ νό μα στε;

Θεω ρείς ό τι υ πήρ ξε λά θος ε κτί μη ση γιατην κα τά στα ση που θα έ βρι σκε η κυ βέρ νη -ση;

Ανα γνω ρί ζε ται α πό ό λους μας ό τι η α νά -γνω ση που εί χα με ως ΣΥ ΡΙ ΖΑ προ ε κλο γι κά,σε σχέ ση με το ποιους θα συ να ντή σου με α -πέ να ντί μας και ποια στά ση θα κρα τή σουνστη δια πραγ μά τευ ση, ή ταν μάλ λον αι σιό δο -ξη. Ο ΣΥ ΡΙ ΖΑ ι σχυ ρί στη κε προ ε κλο γι κά ό τιη νω πή λαϊκή ε ντο λή θα α πο τε λέ σει γιατους δα νει στές μας, την Ευ ρω παϊκή Ένω σηκυ ρίως, αλ λά και το ∆ΝΤ, έ να ι σχυ ρό τα τοδε δο μέ νο, το ο ποίο ο φεί λουν να σε βα στούν,α πο δε χό με νοι τη λή ξη της λι τό τη τας και τηνε φαρ μο γή α ντιυ φε σια κών πο λι τι κών. Όπωςφά νη κε στην πο ρεία, αυ τή η ε κτί μη σή μαςή ταν πο λύ μα κριά α πό την πραγ μα τι κό τη τα.Θεω ρώ πως η α νά λυ ση που εί χε η ρι ζο σπα -στι κή α ρι στε ρά για το τι εί ναι σή με ρα η Ευ -ρώ πη, ή ταν με ρι κώς προ βλη μα τι κή, ί σως α -κό μα και ε σφαλ μέ νη. ∆εν εί χα με συ νει δη το -ποιή σει ό τι, στο πλαί σιο της νε ο φι λε λεύ θε -

Του ∆ημήτρη Σμυρναίου

Την ημέρα που ο Αλέξης Τσίπρας αναχωρούσε με τοαεροσκάφος της πολεμικής αεροπορίας για τη Ρίγα,με στόχο να ξεκλειδώσει η πολυπόθητη συμφωνία,

που θα δώσει ανάσα στην Ελλάδα, ο γερμανικός Τύποςπροτιμούσε να ασχοληθεί με τον Γιάνη Βαρουφάκη και τιςτελευταίες συνεντεύξεις του. Η αλήθεια είναι ότι αυτές δενήταν απαραίτητα και ό,τι πιο εποικοδομητικό θα περίμενεκανείς σε μια τόσο κρίσιμη μέρα. Από την άλλη, η μανία μετην οποία χυνόταν το γερμανικό μελάνι, που εξέφραζε τηνεπιθυμία για ένα Varoufexit και η προσπάθεια να παρου-σιαστεί ο έλληνας υπουργός Οικονομικών ως το βασικόεμπόδιο για την άρση του αδιεξόδου προφανώς και δείχνειότι η στοχοποίησή του αποτελεί ένα εύκολο άλλοθι, σταχέρια εκείνων που θέλουν να οδηγήσουν την κατάστασησε αδιέξοδο με τον προφανή στόχο να σπρώξουν την Ελ-λάδα εκτός ευρωζώνης ή ακόμα καλύτερα για αυτούς νατην υποχρεώσουν σε απόλυτη υποταγή, αφού θα έχουνπροκαλέσει πρώτα ένα «ατύχημα» με δραματικές συνέ-πειες και ακόμα δραματικότερη επικοινωνιακή εκμετάλ-λευση.

Τα ιδανικά του κ. Σόιμπλε

Σε ένα κόσμο που θα κυριαρχούσε η λογική ή απλά ο σε-βασμός στη δημοκρατία, το ερώτημα θα ήταν αν το πραγ-ματικό κλειδί, που θα άνοιγε την πόρτα του έντιμου συμ-βιβασμού δεν ακούει στο όνομα «Schublexit». Γιατί αυτόςπου μοιάζει να παίζει τα ρέστα του λες και θέλει να εμπο-δίσει με κάθε τρόπο την «αμοιβαία επωφελή συμφωνία»είναι ο γερμανός υπουργός Οικονομικών. Και κάποιοιέχουν κατά καιρούς εκφράσει ότι μια πιθανή αποχώρησήτου δεν θα έπαιρνε μόνο μαζί της τα όσα πρεσβεύει, αλλάπροφανώς θα αποδυνάμωνε και το στρατόπεδο των σκλη-ροπυρηνικών που αυτός εκπροσωπεί. Για μια ακόμα φοράπριν από μια κρίσιμη σύνοδο ενός ευρωπαϊκού οργάνου,φρόντισε να δυναμιτίσει το κλίμα με «απαισιόδοξες» προ-βλέψεις και να ειρωνευτεί την αισιοδοξία της ελληνικήςπλευράς, αλλά και τις δυνατότητες μιας «πολιτικήςλύσης». Αλλά το χειρότερο ήταν ότι ανοικτά αμφισβήτησε

τις συνέπειες μιας ελεύθερης και δημοκρατικής επιλογήςτου ελληνικού λαού, οι οποίες κατά τη γνώμη του δυσκό-λεψαν τη διαπραγμάτευση. Με βάση τη λογική του κυρίουΣόιμπλε το ιδανικό θα ήταν προφανώς οι κυβερνήσεις ναμην εκλέγονται, αλλά να διορίζονται ορκιζόμενες πίστη σεένα γερμανικής έμπνευσης πρόγραμμα λιτότητας.

Αλλά και η επιμονή του υπουργού Οικονομικών στο Βε-ρολίνο στην απόρριψη της ιδέας της κομψής αποχώρησηςσταδιακά του ∆ΝΤ από την Ελλάδα, ουσιαστικά εξυπηρε-τεί το στόχο να έχει έναν ακόμα σύμμαχο με τον οποίο συμ-φωνεί σε ένα πολύ βασικό σημείο: στο ότι η χώρα μας δεμπορεί να πάρει ούτε σεντ δίχως μια ολοκληρωμένη αξιο-λόγηση.

Οριακό σημείο

Με βάση τα παραπάνω, είναι λογικό να αναρωτιέται κα-νείς αν και κατά πόσο είναι τελικά ειλικρινείς οι δεσμεύ-σεις της Ανγκέλα Μέρκελ, ότι θα κάνει ό,τι μπορεί για νααποτρέψει ένα Grexit, αλλά και αν κάποια στιγμή θα μπο-ρούσαν να την οδηγήσουν σε ανοικτή σύγκρουση με τονσημαντικότερο υπουργό της. Εκτός αν ο Σόιμπλε παίζεισυνειδητά το ρόλο του «κακού» για να βοηθά την καγκε-λάριο του να φαίνεται «καλή». Έτσι κι αλλιώς, η κατά-σταση για την ελληνική οικονομία έχει φτάσει σε «οριακόσημείο» με την κυρία Μέρκελ να συνεχίζει να παίζει την«καλή»

Από την άλλη, και με δεδομένο ότι μια μακρόπνοη συμ-φωνία, που θα βγάλει την φτωχοποιημένη κοινωνία απότο τέλμα, δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσα σε μια εβδομάδαείναι αυτονόητο ότι θα απαιτήσει και στο μέλλον διαβου-λεύσεις και συμβιβασμούς είναι ένα ερώτημα αν αυτό μπο-ρεί να γίνει όσο ο Σόιμπλε και οι ομοϊδεάτες του θα και-ροφυλακτούν. Είναι εφικτό μέσα σε αυτό το ασφυκτικόπλαίσιο η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να μπορέσει να ασκήσειμια διαφορετική πολιτική, που δεν θα υποτάσσεται χωρίςδεύτερη κουβέντα στις «αγορές», στη λογική δηλαδή τουνεοφιλελευθερισμού; Το ερώτημα δεν είναι απλά θεωρη-τικό και θα τεθεί πολύ πιο άμεσα από όσο νομίζουν ορι-σμένοι.

Για να μπορέσει να γίνει αυτό θα χρειαστεί σχέδιο, απο-φασιστικότητα, ενιαία στάση από όλη την κυβέρνηση καιφυσικά η αποφυγή ερασιτεχνισμών και υπέρβαση της λο-γικής, ότι κάποια προβλήματα μπορούν να λυθούν με τον«επικοινωνισμό». Είναι, επίσης, προφανές ότι οι όποιεςνέες δεσμεύσεις θα δημιουργήσουν ένα νέο πλαίσιο δια-πραγμάτευσης, που δεν θα είναι απαραίτητα ευκολότερο.∆εν πρέπει να αγνοεί κανείς και τις παρατηρήσεις του ΖανΚλοντ Γιούνκερ για την απειρία της κυβέρνησης Τσίπρα,που δεν έγιναν με διάθεση να δυναμιτίσουν τη διαπραγμά-τευση, αλλά μάλλον με σκοπό να προκαλέσουν... κατα-νόηση. Αν η κυβέρνηση βγει ζωντανή από τις μέχρι τώραΣυμπληγάδες, θα έχει ακόμα περισσότερα πράγματα ναασχοληθεί από τη διαπραγμάτευση και μόνο, όπως ουσια-στικά έγινε μέχρι τώρα και όσο ο καιρός κυλάει η δικαιο-λογία της απειρίας δεν θα ισχύει πλέον.

Με βάση τη λογική του κυρίουΣόιμπλε το ιδανικό θα ήταν προφα-νώς οι κυβερνήσεις να μην εκλέ-γονται, αλλά να διορίζονται ορκιζό-μενες πίστη σε ένα γερμανικής έμ-πνευσης πρόγραμμα λιτότητας.

“

Γιατί όχι καιένα Schäublexit;Η κατανόηση της κ. Μέρκελ δεν μπορεί να κρύψει τις ανησυχίες, που προ-καλούν οι συνεχιζόμενες δηλητηριώδεις δηλώσεις Σόιμπλε, που μοιάζειμεγάλο εμπόδιο στη διαπραγμάτευση.

Οφείλουμε να προχωρήσουμετη διαπραγμάτευση, όπως επί-σης οφείλουμε να μην ξεχνάμεότι αυτό που θα κριθεί τις επό-μενες βδομάδες στην Ελλάδα,θα κρίνει τη δημοκρατία στηχώρα μας, την πορεία της Αρι-στεράς στη χώρα μας, αλλά καιτη ύπαρξη της ευρωπαϊκής Αρι-στεράς στον 21ο αιώνα.

“

Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2015 99ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ρης α ντε πα νά στα σης, οι θε σμοί της Ευ -ρω παϊκής Ένω σης έ χουν και οι ί διοι με -τα σχη μα τι σθεί. Ότι δη λα δή βρι σκό μα στεσε έ να ρι ζι κά τρο πο ποιη μέ νο πο λι τι κόπε ρι βάλ λον, που δεν α ντι στοι χεί ται προςτις προ γε νέ στε ρες πα ρα δο χές μας για τηθέ σμι ση και τη λει τουρ γία των α ντι προ -σω πευ τι κών θε σμών της πε ριό δου τουβιο μη χα νι κού κα πι τα λι σμού. Η α νά λυ σηγια τα χα ρα κτη ρι στι κά του νε ο φι λε λευ -θε ρι σμού έ τει νε να ε πι κε ντρώ νε ται σταθέ μα τα της οι κο νο μίας, θέ το ντας στο πε -ρι θώ ριο έ να ου σια στι κό α να στο χα σμόγια τη με τάλ λα ξη των πο λι τι κών θε σμώνπου δια μορ φώ νουν τη νέα με τα δη μο κρα -τι κή πραγ μα τι κό τη τα.

Τι εν νο είς με αυ τό; Με τα δη μο κρα τία ση μαί νει ό τι στις

σύγ χρο νες κοι νω νίες δια τη ρού νται μεντυ πι κά οι κα νό νες λει τουρ γίας της κοι -νο βου λευ τι κής δη μο κρα τίας, ό μως ο τό -πος λή ψης των α πο φά σεων έ χει με τα -φερ θεί έ ξω και πέ ρα α πό τους δη μο κρα -τι κούς θε σμούς. Ο λαός, ως το δια φο ρο -ποιη μέ νο στο ε σω τε ρι κό του συλ λο γι κόυ πο κεί με νο γύ ρω α πό το ο ποίο θε με λιώ -νο νται οι νεω τε ρι κοί πο λι τι κοί θε σμοίκαι ορ γα νώ νο νται οι πο λι τι κές δια δι κα -σίες για να υ πη ρε τη θούν οι α ξίες της δη -μο κρα τίας, αλ λά και η εμ βά θυν ση τωνδια δι κα σιών του οι κο νο μι κο-κοι νω νι κούεκ δη μο κρα τι σμού, α να γο ρεύε ται α πό τιςνε ο φι λε λεύ θε ρες ε λίτ ως φο ρέ ας πα θο -γε νειών. Από τού τη την α φε τη ρία εκ κι -νούν οι πε ρισ σό τε ρες α να λύ σεις πε ρί τουλαϊκι σμού και του λε γό με νου ε θνο λαϊκι -σμού. Στο με τα δη μο κρα τι κό πε ρι βάλ λον,για τις τύ χες των λαών α πο φα σί ζουν, ε -ρή μην τους, νε ο πα γείς “θε σμοί”, δί χωςδη μο κρα τι κή νο μι μο ποίη ση και λο γο δο -σία. Υπό αυ τήν την έν νοια, η λαϊκή βού -λη ση, του ελ λη νι κού λα ού στη συ γκε κρι -μέ νη πε ρί πτω ση, δεν α πο τε λεί για τις οι -κο νο μι κές και πο λι τι κές ε λίτ έ να πα ρά -γο ντα κα θο ρι στι κό για τη λή ψη των α πο -φά σεων. Το α ντί θε το μά λι στα, ο λαόςκαι η βού λη σή του δεν συ νι στούν αυ θε -ντι κά δε δο μέ να, αλ λά προϊόν και α πο τέ -λε σμα της λαϊκι στι κής δη μα γω γίας καιχει ρα γώ γη σης. Οι πα ρα συρ μέ νες, λοι -πόν, λαϊκές μά ζες θα πρέ πει να τι μω ρη -θούν για να ξα να γί νουν “ορ θο λο γι κές”και “έλ λο γες”, δη λα δή ε θε λό δου λες καιυ πο ταγ μέ νες στη δια κυ βέρ νη ση των τε -χνο κρα τών α ρί στων. ∆ια μέ σου της τι μω -ρη τι κής πει θάρ χη σής του ο λαός θα υ πο -χρεω θεί να ε σω τε ρι κεύ σει τις νε ο φι λε -λεύ θε ρες α ξίες και α ντι λή ψεις, θέ το νταςτις προϋπο θέ σεις της αυ το-α κύ ρω σήςτου ως συ στα τι κού στοι χείου της κοι νω -νίας και της ί διας της δη μο κρα τίας.

Στην α νά λυ σή μας για την Ευ ρώ πη, ό -λα τα πα ρα πά νω τα θέ σα με σε δεύ τε ρημοί ρα. Το ε πό με νο διά στη μα θα πρέ πεισυλ λο γι κά να ξα να σκε φτού με ποια εί ναιη Ευ ρώ πη, στην ο ποία α πευ θυ νό μα στεγια την ε ξα σφά λι ση μιας κοι νής πο ρείας.Θα πρέ πει την α νά λυ σή μας πε ρί τωννέων χα ρα κτη ρι στι κών της Ευ ρώ πης στοπλαί σιο του νε ο φι λε λευ θε ρι σμού και του

νε ο συ ντη ρι τι σμού, να την κα τα στή σου μεη γε μο νι κή στην κοι νω νία, ού τως ώ στε ηκρί ση των πο λι τι κών α πο φά σεων καιπρο σα να το λι σμών να προ κύ πτει α πό τηγνώ ση των υ φι στά με νων κοι νω νι κώνδιαι ρέ σεων, συ γκρού σεων και τα ξι κώνα ντα γω νι σμών, πα ρα με ρί ζο ντας ως κρί -σι μη με τα βλη τή την πραγ μα τι κά χει ρα -γω γού με νη κοι νή γνώ μη των δη μο σκό -πων, που στην ου σία έρ χε ται να υ πο κα -τα στή σει τον λαϊκό πα ρά γο ντα στη με τα -δη μο κρα τι κή μας ε πο χή.

Ασφυ κτι κά τα ό ρια για α ρι στε ρέςπρο σεγ γί σεις

Όμως, η δια πραγ μά τευ ση ε ξε λίσ σε ταιτώ ρα…

Σα φώς η δια πραγ μά τευ ση πρέ πει ναγί νει, αλ λά θα πρέ πει να πού με σε ό λουςτους τό νους ό τι δεν εί ναι πια η “Ευ ρώ πητων λαώ ν”, το πε ρι βάλ λον στο ο ποίο θακι νη θεί η Ελλά δα τα ε πό με να χρό νια. Βε -βαίως, υ πάρ χουν οι λα οί στην Ευ ρώ πηκαι έ χου με ε μπι στο σύ νη στις δι κές τουςσυλ λο γι κές δρά σεις και τα κοι νω νι κά κι -νή μα τα, ό μως στο θε σμι κό πε ρι βάλ λοντης Ε.Ε., τα ό ρια εί ναι α σφυ κτι κά έως α -πα γο ρευ τι κά για τις α ρι στε ρές ρι ζο σπα -στι κές πο λι τι κές προ σεγ γί σεις. Οφεί -λου με να προ χω ρή σου με τη δια πραγ μά -τευ ση, ό πως ε πί σης ο φεί λου με να μηνξε χνά με ό τι αυ τό που θα κρι θεί τις ε πό -με νες βδο μά δες στην Ελλά δα, θα κρί νειτη δη μο κρα τία στη χώ ρα μας, την πο ρείατης Αρι στε ράς στη χώ ρα μας, αλ λά καιτη ύ παρ ξη της ευ ρω παϊκής Αρι στε ράςστον 21ο αιώ να.

Βλέ που με πως οι κοι νω νι κές κι νη το -ποιή σεις έ χουν καμ φθεί το τε λευ ταίοδιά στη μα. Πώς το ε ξη γείς αυ τό;

Πι στεύω ό τι εύ κο λα μπο ρού με να κα -τα νοή σου με τού τη την ύ φε ση της συλ λο -γι κής δρά σης, δί χως να εί μα στε σε θέ σηνα προ βλέ ψου με ό τι δεν θα προ κύ ψουννέες τά σεις α νό δου της κα τά την ε πό με -νη πε ρίο δο. Τα τε λευ ταία χρό νια, ι διαί -τε ρα με τά την υ πο γρα φή του πρώ τουμνη μο νίου το 2010, κα τα γρά φη κε έ να έ -ντο νο κύ μα δια μαρ τυ ρίας, με ρι ζο σπα -στι κά χα ρα κτη ρι στι κά, α ντι μνη μο νια κόστο πε ριε χό με νο του, το ο ποίο άρ χι σε ναεκ δη λώ νει ση μά δια ύ φε σης με τά τις ε -κλο γές του 2012. Η ύ φε ση της δια μαρ τυ -

ρίας μέ χρι το 2014 δεν α πο τυ πώ νε ται κα -τ’ α νά γκη στο πλή θος των γε γο νό τωνδια μαρ τυ ρίας που κα τα γρά φουν διά φο -ρες έ ρευ νες που βρί σκο νται σε ε ξέ λι ξη.Εκφρά ζε ται πε ρισ σό τε ρο στις αλ λα γέςτου πε ριε χο μέ νου της συλ λο γι κής δρά -σης, στην ελ λι πή διά χυ σή τους σε δια φο -ρε τι κούς κοι νω νι κούς χώ ρους, αλ λά καιγεω γρα φι κά. Μ’ άλ λα λό για, ε πι βε βαιώ -νο νται ε κεί νες οι προ σεγ γί σεις που υ πο -στη ρί ζουν ό τι με τά την έ κρη ξη της δια -μαρ τυ ρίας α κο λου θεί μια τά ση α πό συρ -σης των κι νη το ποιού με νων, κα θώς ε πέρ -χε ται η κό πω ση ή για τί ε ντεί νε ται η κα -τα στο λή ή για τί δεν προ κύ πτουν α πτάθε τι κά α πο τε λέ σμα τα α πό τις κι νη το -ποιή σεις. Όμως, η α πό συρ ση α πό τη δια -μαρ τυ ρία συ νο δεύ τη κε α πό την ε πέν δυ -ση πο λι τι κών προσ δο κιών στη σφαί ρατης θε σμι κής πο λι τι κής και ει δι κό τε ραστην ε κλο γι κή εν δυ νά μω ση του ΣΥ ΡΙ ΖΑ,που, με σταθ μό το ε κλο γι κό α πο τέ λε σματων ευ ρωε κλο γών, κι νού νταν προς τηνε πι κρά τη ση στις ε περ χό με νες ε θνι κές ε -κλο γές. Πα ρα τη ρού με λοι πόν μια συ σχέ -τι ση του κύ κλου δια μαρ τυ ρίας με τον ε -κλο γι κό κύ κλο που εί ναι σε θέ ση να πα -ρά σχει μια ι κα νο ποιη τι κή ε ξή γη ση γιατην ύ φε ση της συλ λο γι κής δρά σης στηνδε δο μέ νη συ γκυ ρία.

Εγχεί ρη μα α πο νο μι μο ποίη σηςτης α ρι στε ρής κυ βέρ νη σης

Μι λώ ντας για κοι νω νι κά κι νή μα τα, τακόμ μα τα της α ντι πο λί τευ σης προ σπα -θούν να ορ γα νώ σουν μια κι νη το ποίη σημέ σω της πρω το βου λίας «Όχι Μπαλ τάστην παι δεία»…

Αυ τό δεν εί ναι και νού ριο. Το εί δα μεστις Η ΠΑ α πό το Tea Party ή στην Ιτα λίαα πό τον Μπερ λου σκό νι. Έχου με στις συ -γκε κρι μέ νες πε ρι πτώ σεις μια προ σπά -θεια οι κειο ποίη σης των κι νη μα τι κών ρε -περ το ρίων α πό α ντι δρα στι κά α ντι κι νή -μα τα. Ήταν λοι πόν α να με νό με νο πωςκαι στην Ελλά δα θα ε πι χει ρη θούν τέ -τοιες κι νη το ποιή σεις, α πό τη στιγ μή πουοι κα τε στη μέ νες ε λίτ ή συ γκε κρι μέ νεςμε ρί δες τους, βλέ πουν να α πο μα κρύ νε -ται το ό νει ρό τους για την ο λο κλή ρω σητης “α ρι στε ρής πα ρέν θε σης”. ∆εν τουςαρ κούν τα φε ρέ φω να της πο λι τι κής διά -χυ σης του φό βου που νέ μο νται την κα τα -

σκευή των ει δή σεων και των πλη ρο φο -ριών, ί σως για τί οι ποι κί λοι εκ φρα στέςτους έ χουν χά σει την αί γλη τους και έ χεικα τα στεί σα φές στον κα θέ να και την κα -θε μιά το ποια α φε ντι κά υ πη ρε τούν.Οφεί λου με, λοι πόν, να κρα τή σου με τοδε δο μέ νο ό τι βρι σκό μα στε μπρο στά σε έ -να ευ ρύ τε ρο εγ χεί ρη μα α πο νο μι μο ποίη -σης της α ρι στε ρής κυ βέρ νη σης, α πο δυ -νά μω σής της τό σο στο ε σω τε ρι κό ό σοκαι στο ε ξω τε ρι κό. Οι προ σπά θειες ορ -γά νω σης μα ζι κών α ντι κυ βερ νη τι κών κι -νη το ποιή σεων, α πο τυ χη μέ νες προς τοπα ρόν, α πο τε λούν μια α πό τις ποι κί λεςεκ φρά σεις αυ τού του ε νορ χη στρω μέ νουσχε δια σμού.

Την πε ρα σμέ νη βδο μά δα, δη μο σιεύ τη -κε δη μο σκό πη ση σύμ φω να με την ο ποίαοι ε ρω τώ με νοι α παι τούν συμ φω νία ε δώκαι τώ ρα, την ί δια ώ ρα που η στή ρι ξηστον ΣΥ ΡΙ ΖΑ ε νι σχύε ται. Πώς σχο λιά ζειςτέ τοια ευ ρή μα τα;

Το δια φαι νό με νο α πό τις δη μο σκο πή -σεις αί τη μα για την ά με ση συ νο μο λο γίαμιας συμ φω νίας με τους δα νει στές α πο -τυ πώ νει τα έ ντο να οι κο νο μι κά προ βλή -μα τα που α ντι με τω πί ζουν οι μι κρές ε πι -χει ρή σεις, αλ λά και οι ερ γα ζό με νοι καιοι ά νερ γοι που γνω ρί ζουν ό τι οι ση μα ντι -κές με ταρ ρυθ μί σεις που τους α φο ρούν έ -πο νται της λή ξης της δια πραγ μά τευ σης.Στην ο πτι κή μου, η α δη μο νία για την κα -τά λη ξη της δια πραγ μά τευ σης έ χει πε ρισ -σό τε ρο να κά νει με τις πο λι τι κές προσ -δο κίες που έ χουν ε πεν δυ θεί στη νέα κυ -βέρ νη ση. Αυ τό το συ μπέ ρα σμα προ κύ -πτει α πό το φαι νο με νι κά α ντι φα τι κό,προς το προ η γού με νο, εύ ρη μα των υ ψη -λών πο σο στών που κα τα γρά φει ο ΣΥ ΡΙ -ΖΑ στην πρό θε ση ψή φου, έ να ντι τωνμειω μέ νων πο σο στών που προ κύ πτουνγια την Ν∆, το Πο τά μι και το ΠΑ ΣΟ Κ, τατρία δη λα δή μνη μο νια κά κόμ μα τα πουσή με ρα προ τάσ σουν την δί χως ό ρους υ -πο γρα φή ε νός νέ ου μνη μο νίου για να πα -ρα μεί νου με πά ση θυ σία στη ζώ νη του ευ -ρώ. Επο μέ νως, η α να ζή τη ση μιας συμ -φω νίας δεν πα ρα πέ μπει στην α πο δο χήτων θέ σεων που δια τυ πώ νουν τα μνη μο -νια κά κόμ μα τα, αλ λά στη λή ξη της α βε -βαιό τη τας που ε πι τεί νει την οι κο νο μι κήδυσ πρα γία και στην προσ δο κία για τηνέ ναρ ξη της ε φαρ μο γής των πο λι τι κώνπου ο ΣΥ ΡΙ ΖΑ έ χει προ γραμ μα τι κά δια -τυ πώ σει.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΝΙΚΟ ΣΕΡΝΤΕ∆ΑΚΙ

Η διαπραγμάτευση θα κρίνειτη δημοκρατία στη χώρα μας

Συζητάμε με τον καθηγητή στην Κοινωνιολογία της Συλλογικής ∆ράσης και των Κοινωνικών Κινημάτωντου πανεπιστημίου Κρήτης, Νίκο Σερντεδάκι, για την πορεία της διαπραγμάτευσης, το ρόλο της ελληνικήςκυβέρνησης και των εταίρων. Όπως τονίζει ο Ν. Σερντεδάκις, “ψύχραιμα οφείλουμε να περιμένουμε τηνολοκλήρωση των συνομιλιών, ώστε να κρίνουμε την κυβέρνηση στη βάση πραγματικών δεδομένων”.

Ποιος είναι ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα; Είναι εμφανές ότι θα πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να κινηθεί σε πολλα-

πλά επίπεδα. Ένα επίπεδο είναι αυτό της κυβέρνησης, που σί-γουρα έχει τη δική της αυτονομία. Ένα δεύτερο είναι η Κ.Ο. τουΣΥΡΙΖΑ, που οφείλει να λειτουργήσει προωθητικά προς το κυ-βερνητικό έργο, υπηρετώντας τα αιτήματα που αρθρώνονταιστο πλαίσιο των κοινωνικών αγώνων και διεκδικήσεων. Τέλος,τα μέλη και οι οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ άμεσα πρέπει να λει-τουργήσουν με εξωστρέφεια, χωρίς να περιορίζονται σε εσω-τερικές τριβές, να ανοιχτούν στην κοινωνία και να εξηγήσουν τισυμβαίνει στην Ελλάδα και την Ευρώπη, προκειμένου να κινη-τοποιήσουν τον λαϊκό παράγοντα, αναδεικνύοντας τα κρίσιμαδιακυβεύματα της περιόδου. Οφείλουμε να αποχωρήσουμε τά-χιστα από την εμπλοκή στους όρους μιας συζήτησης που δια-μορφώνουν οι αντίπαλοί μας, να αποδράσουμε από τις μανιχαϊ-

κές λογικές και τα διλήμματα που εκείνοι προτάσσουν. Με τηδράση μας σε όλα τα παραπάνω επίπεδα να συναρθρώσουμε ταεπιμέρους κοινωνικά αιτήματα σε ένα σχέδιο ριζικού κοινωνι-κού μετασχηματισμού και με τον τρόπο αυτό να επιβάλλουμετη δική μας ατζέντα στο χώρο της δημοσιότητας.

Βλέπουμε ακόμα και τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ να είναι διχασμέναανάμεσα στο «συμφωνία εδώ και τώρα» ή «ρήξη με τους δα-νειστές». Μπορούν αυτές οι απόψεις να συνυπάρχουν;

Αυτή η αντίφαση θα ξεπεραστεί από την πραγματικότητα. Εί-μαστε πολύ κοντά στην 5η Ιούνη, όταν και θα πρέπει το ελληνικόκράτος να αποπληρώσει ένα μέρος του δανείου προς το ∆ΝΤ.Είναι πολύ θετικό που η κυβέρνηση έχει δηλώσει πως αν δενέχει επιτευχθεί συμφωνία και δεν έχει ενισχυθεί η ρευστότητα,δεν θα αποπληρωθούν οι υποχρεώσεις προς το ∆ΝΤ, διότι προ-έχει η καταβολή των μισθών και συντάξεων. Αυτή είναι η πραγ-ματικότητα. Είναι δεδομένη η βούληση της κυβέρνησης να προ-χωρήσει σε ρήξη, σε περίπτωση που οι δανειστές εμμείνουνστην εφαρμογή ενός νέου υφεσιακού προγράμματος λιτότητας,το οποίο δεν έχει την έγκριση του ελληνικού λαού και δεν αν-ταποκρίνεται στη βούλησή του, όπως αυτή εκφράστηκε στιςπρόσφατες εκλογές.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει νακινηθεί σε πολλαπλά επίπεδα

1100 Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2015ΠΟΛΙΤΙΚΗ∆ιαπραγματευόμαστε, αλλά κυβερ-νάμε κιόλας! Αυτό απαντάει η κυβέρ-νηση σε επικρίσεις για «χαμένοχρόνο», για το «πρόγραμμα που θαέπρεπε να έχει κλείσει». Και έχειδίκιο. Είναι βέβαια αλήθεια ότι ση-μαντικά σημεία του «Προγράμματοςτης Θεσσαλονίκης» και των προ-γραμματικών δηλώσεων της κυβέρ-νησης, προπάντων εκείνα που έχουνδημοσιονομικό κόστος, δεν προχω-ρούν. Άλλα, ας πούμε τα εργασιακά,δεν προχωρούν, γιατί, από τη συμ-φωνία του Φεβρουαρίου, έχουν ή θε-ωρούν ότι έχουν και σε αυτά λόγο οιδιεθνείς δανειστές. Ανεξάρτητα απότους λόγους, μπορεί πράγματι ναμειωθεί η εμπιστοσύνη στην κυβέρ-νηση και τον ΣΥΡΙΖΑ –αυτό ήδη δια-κρίνεται στα λεγόμενα «ποιοτικάστοιχεία» των δημοσκοπήσεων.Γιατί ως ένα βαθμό η κυβέρνησηαντλεί δυνάμεις από την αδυναμίατης αντιπολίτευσης: από την ηθικήαπαξίωση των μνημονιακών κομμά-των και του προσωπικού τους, τηνπλήρη απουσία αντιπολιτευτικούπρογράμματος, την υπεράσπιση τηςπολιτικής για την οποία ηττήθηκαν.Μα το «Ποτάμι» που δεν είναι υπεύ-θυνο για τα μνημόνια; Έγινε τόσογρήγορα εμφανές ότι το κόμμα τουκ. Θεοδωράκη υπερασπίζεται τοπαλιό καθεστώς και τις απαιτήσειςτων δανειστών, χωρίς καμία δικήτου προγραμματική επεξεργασία,που πολύ γρήγορα έχασε κάθε επί-χρισμα φρεσκάδας.

Για πόσον καιρό, όμως, μπορεί μιακυβέρνηση να αντλεί από την αδυ-ναμία των αντιπάλων της; Η δύ-

ναμη του ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολιτευτικήτου περίοδο ήταν η πειθώ. Είχε κατορ-θώσει να πείσει μεγάλο τμήμα του ελλη-νικού λαού ότι υπό την ηγεσία της Αρι-στεράς υπάρχει διέξοδος. Μπορεί με τηνανατροπή του παλιού καθεστώτος και τηνίκη της Αριστεράς να συνδέθηκανυπερβολικές προσδοκίες –αλλά καιαυτό είναι μόνο εν μέρει αλήθεια: ο κό-σμος καταλαβαίνει, κι αυτό το διαπι-στώνεις μόλις κουβεντιάσεις έξω από τατηλεοπτικά παραθυρόφυλλα. Ο κόσμοςκαταλαβαίνει, όμως καταλαβαίνει αόρι-στα και αυτή η αοριστία αφήνει χώροστην προπαγάνδα του αντιπάλου.

Καθαρές κουβέντες

Χρειάζονται, λοιπόν, καθαρές κουβέν-τες, με σαφήνεια και χωρίς εξωραϊσμό:τι δεν μπορεί να γίνει τώρα και γιατί –είτε επειδή πιέζουν οι δανειστές είτεεπειδή δεν υπάρχουν οι πόροι είτεεπειδή υπάρχουν άλλα εμπόδια που εμ-φανίστηκαν τώρα ή που δεν είχαν προ-βλέψει. Αν, όπως είπε ο Γιάννης ∆ραγα-σάκης, «το δύσκολο εγχείρημα που έχειαναλάβει η κυβέρνηση είναι εγχείρημασυνολικής ευθύνης» και «σε αυτή τηνκρίσιμη στιγμή της διαπραγμάτευσηςείναι αναγκαία η στενή και δημιουργικήσυνεργασία της κυβέρνησης με τα όρ-γανα του κόμματος και την Κοινοβου-λευτική Ομάδα», και έτσι είναι, τότεόλοι, η Κοινοβουλευτική Ομάδα και τοκόμμα, χρειάζεται να έχουν πλήρηγνώση της κατάστασης και των δυνατο-τήτων –και όχι μόνο η ΚοινοβουλευτικήΟμάδα και το κόμμα: ο λαός πρέπει ναείναι πλήρως ενήμερος για την κατά-σταση και για την προοπτική σε σχέσημε τη διαπραγμάτευση. Τον Ιούνιο του2012, στην τελευταία του προεκλογικήομιλία, ο Αλέξης Τσίπρας είχε πει ότι ανο λαός δεν είναι ενεργός, η κυβέρνησητης Αριστεράς δεν θα αντέξει. Χωρίςγνώση, όμως, πώς θα υπάρξει στήριξηκαι συμπαράταξη; Παραδείγματοςχάριν, χρειάζεται τώρα να διευκρινιστείτι θα γίνει με τον ΕΝΦΙΑ, τι μπορεί και τιδεν μπορεί να γίνει, τι ακριβώς πα-λεύουν οι διαπραγματευτές μας, αφού ηκατάργησή του ήταν ένα από τα βασικάπροεκλογικά επιχειρήματα του ΣΥΡΙΖΑ.

∆εν είναι μόνο το γεγονός πως μια προοδευτική πολι-τική στη φορολογία είναι από τις περισσότερο ενδε-δειγμένες, όταν θέλεις να λειτουργήσεις μεροληπτικάαπό ταξική άποψη. Επιπλέον, η αναδιανομή εισοδήμα-τος προς όφελος των κατώτερων τάξεων, για τηνοποία καλύτερο όπλο από τη φορολογία δεν διαθέ-τουμε, είναι όρος για την επανεκκίνηση της οικονομίας,για την αντιμετώπιση της ανεργίας, για την ανασύνταξητου κοινωνικού κράτους. Με άλλα λόγια, το κεντρικό σύνθημα «να πληρώσουντην κρίση οι πλούσιοι και το κεφάλαιο» είναι άμεσα συ-ναρτημένο με αυτό, όπως επίσης και η πρωταρχικότηταπου απέκτησε από την εποχή της παρουσίασης τουεκλογικού προγράμματος, ήδη την άνοιξη του 2012, ηθεσμική πρόταση για το περιουσιολόγιο ως βασικού ερ-γαλείου οποιασδήποτε πραγματικά ριζοσπαστικής -καιαποτελεσματικής ταυτόχρονα- παρέμβασης μιας κυ-βέρνησης της αριστεράς.

Ως προς αυτό, έχουμε ήδη καθυστερήσει. Χρειαζόμα-στε πάραυτα το περιουσιολόγιο ακριβώς για να ανα-διανεμηθούν με κοινωνικά ορθολογικό και ηθικά

παραδεκτό τρόπο τα φορολογικά βάρη υπέρ των κοινωνι-κών τάξεων, που βίωσαν και ακόμη βιώνουν όχι μόνο τηνπεντάχρονη εξοντωτική επίθεση στα εισοδήματα και τα δι-καιώματά τους, αλλά και, διαχρονικά, την καπιταλιστικήεκμετάλλευση. Προκειμένου γι’ αυτό, δεν μπορεί παρά ναπληρώσουν οι έχοντες πλούτο και εισοδήματα, οι οποίοιαποτελούν μια πολύ μεγαλύτερη κατηγορία από το «μεγάλοκεφάλαιο».

Αυτά, μεταξύ άλλων, υποστηρίζαμε με τον Ευκλείδη Τσα-καλώτο, πριν από ένα περίπου χρόνο1. Ο λόγος, για τονοποίο έγινε εκείνη η παρέμβαση, ήταν πως είχαν αποκτήσειμεγάλη δημοσιότητα απόψεις συντρόφων, οι οποίες ισχυ-ρίζονταν πως θα καταργήσουμε τον ΕΝΦΙΑ και θα τον αν-τικαταστήσουμε με φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας, οοποίος θα προβλέπει υψηλότατο αφορολόγητο –οι πιο γεν-ναιόδωροι το έβλεπαν στα 300.000 ευρώ ατομικό, άρα, γιαμια τετραμελή οικογένεια 1.200.000! Και οι λιγότερο γεν-ναιόδωροι, όμως, κάτω από τις 500.000 δεν έπεφταν.

∆ιεύρυνση της φορολογικής βάσης

∆εν ήταν μόνο πως αυτό θα σήμαινε μια τεράστια μείωσηεσόδων απολύτως αναγκαίων για την άσκηση φιλικής προςτα κατώτερα στρώματα πολιτικής. Επιπλέον, αποτελούσειστορικό παράδοξο ένας πολιτικός οργανισμός της αριστε-ράς να εμφανίζεται ως «προστάτης της ιδιοκτησίας» γενι-κώς, ισχυριζόμενος πως η φορολόγηση του πλούτου συνι-στά αντιλαϊκή πολιτική.

Να τι σημειώναμε: «Θα πρέπει να επιμείνουμε πως η φο-ρολογική μεταρρύθμιση και η διεύρυνση της φορολογικήςβάσης είναι κατά πολύ σημαντικότερες από οποιαδήποτεσυνολική μείωση φόρων. Ειδικά στη βραχυχρόνια περίοδοη πίεση για δαπάνες, οι οποίες θα αντιμετωπίζουν την αν-θρωπιστική κρίση και τις ανάγκες της πραγματικής οικο-νομίας θα είναι κάτι περισσότερο από επιτακτική. Η συμ-μαχία εναντίον των περικοπών του κοινωνικού κράτους δενμπορεί να οικοδομηθεί πάνω σε μια αντι-φορολογική πλατ-φόρμα. ∆εν μπορεί να επαναλάβει το σύμφωνο που είχανσυνομολογήσει οι κυρίαρχες τάξεις στην Ελλάδα με μεσο-στρώματα στη βάση των χαμηλών φόρων, της φοροδιαφυ-γής, ακόμη και της πλήρους αποφυγής της φορολογίας […]Η συμμαχία μπορεί να οικοδομηθεί σε ισχυρότερα θεμέλια–στην εσωτερική ζήτηση, τη ρευστότητα και την παραγω-

γική ανασυγκρότηση […] Ως προς αυτό δεν επιτρέπεταικαμία σύγχυση. Η θέση μας θα πρέπει να είναι απολύτωςκαθαρή. Οποιαδήποτε ασάφεια θα πληρωθεί πολύ ακριβάκατά την εφαρμογή του κυβερνητικού προγράμματος».

Νομίζω, δυστυχώς, πως είμαστε πολύ κοντά στην επιβε-βαίωση αυτής της πρόγνωσης.

Έτσι εξηγείται πως ακούγονται πράγματα, όπως η διατή-ρηση του ΕΝΦΙΑ, ενώ το μόνο πολιτικά ορθό είναι η κα-τάργησή του, όχι γιατί είναι «βαρύς», αλλά γιατί είναιακραία άδικος. Και η εφαρμογή ενός φόρου ακίνητης πε-ριουσίας [και περιουσίας γενικότερα], ο οποίος θα επιδίωκεμεγάλα έσοδα επιβαρύνοντας τους ιδιοκτήτες προοδευτικάκατά το μέγεθος του πλούτου τους. Που σημαίνει πολύ με-γάλη ελάφρυνση των χαμηλών στρωμάτων και αντισταθμι-στική επιβάρυνση των μεγαλομεσαίων.

Έτσι, επίσης, εξηγείται η όλη συζήτηση για τον ΦΠΑ, τηστιγμή που, αν υπάρχει μια σταθερά για την αριστερή φο-ρολογική πολιτική, από την εποχή του Μαρξ ήδη, αυτήείναι η εναντίωση στην έμμεση φορολογία και η στόχευση,μόλις γίνει δυνατόν, για ολοκληρωτική της κατάργηση2.

Η πραγματική ανάκαμψη

Η γνώμη μου, λοιπόν, είναι πως πολύ γρήγορα θα πρέπειη κυβέρνηση να πάρει νομοθετικές πρωτοβουλίες σε ό,τιαφορά τη φορολογική πολιτική. Έχει, ήδη, αργήσει πολύκαι η διαπραγμάτευση δεν συνιστά δικαιολογία, στο μέτροπου το εσωτερικό ταξικό μέτωπο έχει μεγαλύτερη σημασίααπό στρατηγική άποψη.

Η φορολόγηση του πλούτου -όχι η προνομιακή περαίωση,για εισπρακτικούς λόγους, που είναι, νομίζω, απαράδεκτη-, η έκτακτη, επιπλέον, φορολόγηση του μεγάλου πλούτουκαι του κεφαλαίου, η άμεση κατάργηση των προκλητικώνφοροαπαλλαγών σε επιχειρήσεις είναι πράγματα τα οποίαθα έπρεπε ήδη να υλοποιούμε.

Και μαζί η παρέμβαση στο φόρο εισοδήματος, η οποία θαεπιτρέψει την εκκίνηση της τόσο αναγκαίας αντίστροφηςαναδιανομής υπέρ των μισθωτών και των φτωχών στρωμά-των. Τώρα, όχι του χρόνου. Για να δοθεί, μαζί με την απο-κατάσταση των εργασιακών δικαιωμάτων και την ενίσχυσητων χαμηλοσυνταξιούχων, ένα σαφέστατο κοινωνικό σήμα.Και, ακόμα, για να αμφισβητήσουμε έμπρακτα τη νεοφιλε-λεύθερη «αρχή», πως πρώτα θα έρθει η ανάκαμψη και μετάθα διανεμηθούν τα δώρα της, επιμένοντας, όπως κάναμεπάντα, άλλωστε, πως δεν υπάρχει περίπτωση ανάκαμψης,άξιας να φέρει αυτό το όνομα, αν δεν ευνοηθούν πρώτα ει-σοδηματικά οι κατώτερες τάξεις.

Χρήστος Λάσκος

Σημειώσεις

1. Χρήστος Λάσκος - Ευκλείδης Τσακαλώτος, «Επτά θέσειςγια την Αριστερά και τη φορολογία», «Η εποχή», 27.7.2014.

2. Να το σημείο 12 από το Πρόγραμμα του Γαλλικού Εργα-τικού Κόμματος του 1880, με εισαγωγή του Μαρξ: «Κατάρ-γηση όλων των έμμεσων φόρων και μεταβολή των άμεσωνφόρων σε μια προοδευτική φορολογία όλων των εισοδημά-των πέραν των 3000 φράγκων. Απαγόρευση κληρονομιάς εκπλαγίου και κάθε κληρονομιάς σε κατευθείαν γραμμή γιαποσά που ξεπερνούν τα 20000 φράγκα». Βλ. Χρήστος Λάσκος,«Η φορολόγηση του πλούτου και η Αριστερά», «Η εποχή»,17.9.2014.

Πολύ γρήγορα θα πρέπει η κυ-βέρνηση να πάρει νομοθετικέςπρωτοβουλίες σε ό,τι αφοράτη φορολογική πολιτική. Έχει,ήδη, αργήσει πολύ και η δια-πραγμάτευση δεν συνιστά δι-καιολογία, στο μέτρο που τοεσωτερικό ταξικό μέτωποέχει μεγαλύτερη σημασία απόστρατηγική άποψη.

“Το φορολογικό επείγειΗ φορολογική μεταρρύθμιση μαζί με τα εργασιακά, θα έπρεπε να είναιοι τομείς πρώτης προτεραιότητας για μια κυβέρνηση της αριστεράς

Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2015 1111ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Αυτή η αδήριτη ανάγκη διαρκούς ενη-μέρωσης του λαού, στην οποία η κυβέρ-νηση και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν ανταπο-κριθεί επαρκώς, είναι μόνο μία πλευρά.Η άλλη πλευρά είναι όσα η κυβέρνησηεφαρμόζει. ∆εν είναι τυχαίο το μένος μετο οποίο τα κόμματα του παλιού καθε-στώτος αντέδρασαν σε τρία πράγματα:στον νέο, ήπιο τρόπο της αστυνόμευσηςκαι της αντιμετώπισης έκτακτων περι-στατικών στον τομέα της ∆ημόσιαςΤάξης, στο νόμο για τις φυλακές –πα-ρόλο που και στα δύο αυτά, την Αστυνο-μία και το σωφρονιστικό σύστημα, δενυπάρχει (ακόμα;) ολοκληρωμένη παρέμ-βαση– και στην Παιδεία. Ο λόγος είναιότι εδώ ανατρέπεται η παλιά πρακτικήκαι (στην Παιδεία) το παλιό σύστημα καιεμφανίζονται όψεις του μέλλοντος –μιαςκοινωνίας φιλικότερης προς τον άν-θρωπο και τις ανάγκες του.

Τρία παραδείγματα

Αυτή η πλευρά της κυβερνητικής πο-λιτικής είναι το κρίσιμο ζήτημα. Αςπούμε στην ΕΡΤ. ∆εν έχω γνώμη για ταπρόσωπα που θα απαρτίζουν το ∆ιοικη-τικό Συμβούλιο ούτε συμφωνώ ότι «τοκαινούργιο δεν χτίζεται με παλιά υλικά».Για να μείνουμε στη μεταφορά από τιςοικοδομές: υπέροχοι βυζαντινοί ναοίέχουν χτιστεί με σπαράγματα της αρχαι-ότητας –η αρχιτεκτονική άλλαξε. Απόεκεί, όμως, μέχρι την αυθάδη απάντησητου αρμόδιου υπουργείου υπάρχει με-γάλη απόσταση που δείχνει ότι ο υπουρ-γός έχει ελλιπή συναίσθηση με τίνος τηνψήφο εμπιστοσύνης βρίσκεται στη θέσητου. Το κυριότερο όμως είναι: πώς απο-τυπώνεται στη νέα τάξη πραγμάτων τοκίνημα και η εμπειρία των ανθρώπων(και των βουλευτών που ξεπέταξε με τηναπάντησή του το υπουργείο) οι οποίοιεπί μήνες κράτησαν αμισθί την ΕΡΤ ανοι-χτή; Ποια είναι τα στοιχεία της αυτοδια-χείρισης και του κοινωνικού ελέγχου –από το πρόγραμμα ως την επιλογή τηςδιοίκησης;

Υπάρχει ένα παλιό κείμενο για το ζή-τημα της ενημέρωσης και της πολυφω-νίας που επισημαίνει ως κομβικό σημείοτην ανεξαρτησία των συντακτών. Το κεί-μενο γράφτηκε το φοβερό έτος 1968 καιείναι απόφαση της Κεντρικής Επιτροπήςτου Κομμουνιστικού Κόμματος της(τότε) Τσεχοσλοβακίας. Αυτή η από-

φαση ήταν ένας από τους λόγους της«αδελφικής» εισβολής που τερμάτισε τοάλμα του τσεχοσλοβάκικου «υπαρκτούσοσιαλισμού» προς τα άστρα. Πώς θαγίνει η νέα ΕΡΤ ο άλλος πόλος της ενη-μέρωσης και το αντίπαλο δέος τηςαθλιότητας των ιδιωτικών καναλιών, ανοι συντάκτες της δεν έχουν εγγυήσεις γιατην ανεξαρτησία τους, αντίθετα από τουςιδιωτικούς σταθμούς όπου οι συνάδελ-φοί τους εξαρτώνται από τα κέφια τουιδιοκτήτη;

Η θέση της κυβέρνησης και του αρμό-διου υπουργού για το αδιάσπαστο και τοδημόσιο χαρακτήρα της ∆ΕΗ –η απόρ-ριψη της πώλησης του 1/3 σε ιδιώτες–χαρακτηρίζεται, δικαίως, ένα από τακλειδιά για την αναπτυξιακή πολιτική.Ωραία, αλλά ποιο είναι το σχέδιο για τη∆ΕΗ και το ρόλο της; Θέλω να πω ότιεάν η ∆ΕΗ δεν γίνει υπόδειγμα εργατικούκαι κοινωνικού ελέγχου και προγραμμα-τισμένης μετάβασης στη νέα εποχή τηςαποκεντρωμένης και περιβαλλοντικάφιλικής παραγωγής ενέργειας, το ιδιο-κτησιακό της καθεστώς δεν έχει μεγάλησημασία –θα είναι μια καπιταλιστικήεπιχείρηση υπό κρατικό έλεγχο, μέροςτης κρατικής εξουσίας, πλην σήμερα μεαριστερό υπουργό. Σίγουρα τα μεγάλαθερμοηλεκτρικά εργοστάσια και οι μεγά-λες υδροηλεκτρικές μονάδες θα συνεχί-ζουν να έχουν σημαντικό ρόλο –το ζή-

τημα είναι για πόσο μεγάλο διάστημα θαείναι έτσι και ποιες ενέργειες προγραμ-ματίζονται, ώστε όλο και περισσότερεςαποκεντρωμένες μονάδες να παράγουνενέργεια με ήπιους τρόπους παραγωγήςκαι με ευθύνη και έλεγχο της Αυτοδιοί-κησης και των πολιτών και με τη ∆ΕΗστο ρόλο του σχεδιαστή, αρωγού καισυντονιστή.

Είναι απολύτως κατανοητό ότι τουπουργείο Υγείας έχει σήμερα το μεγάλοζόρι να λειτουργήσει το ΕΣΥ με αυξημέ-νες απαιτήσεις, μετά την επέκταση τηςιατροφαρμακευτικής φροντίδας σεόλους, με διαλυμένες δομές, χωρίς προ-σωπικό και χρήματα και οι λύσεις σεαυτά προέχουν. Ωστόσο, το ερώτημα «τιδιδαχτήκαμε από το κίνημα και τιςδομές της αλληλεγγύης που αναπτύχθη-καν στην πενταετία του μνημονίου;»Πώς θα συγκεντρωθούν αυτά τα συμπε-ράσματα και θα γίνουν πολιτική; Αυτήείναι αναγκαία προϋπόθεση ώστε το νέοπλαίσιο της κοινωνικής πολιτικής ναέχει στοιχεία αντιγραφειοκρατικά, δημο-κρατικά και αντιαυταρχικά –πάει να πει:με συμμετοχή και έλεγχο των ανθρώπωνπου εργάζονται στις υπηρεσίες της καιεκείνων που προσφεύγουν σε αυτές.

Το κόμμα και η κυβέρνηση

Αυτά είναι παραδείγματα και ο κατά-

λογος μπορεί να γίνει πολύ μακρύς. Οσκοπός του άρθρου, ωστόσο, δεν είναινα καταγράψει ελλείψεις της πολιτικήςτης κυβέρνησης. Ο σκοπός είναι να ανα-δειχθεί το διαφορετικό, το νέο, στοιχείατου οποίου μπορούν με εργαλείο, ας τοπούμε έτσι, αυτή την κυβέρνηση να εμ-φυτευθούν στη δομή της ελληνικής κοι-νωνίας, έτσι ώστε να είναι δύσκολο νααφαιρεθούν κατόπιν, και να δείχνουνστο μέλλον. Ούτε τα ερωτήματα που τέ-θηκαν εδώ μπορούν να απαντηθούνπάντα ή μόνο με κυβερνητικές πρωτο-βουλίες και κινήσεις.

Ένα κρίσιμο στοιχείο στη διαδικασίατης ωρίμανσης του ΣΥΡΙΖΑ σε διεκδι-κητή της εξουσίας υπήρξε η μεγάλη προ-σπάθεια να συγκροτηθεί προγραμματι-κός λόγος στο πλαίσιο της προγραμμα-τικής διακήρυξης του ιδρυτικού του συ-νεδρίου. Φαίνεται ότι η προσπάθεια αυτήεγκαταλείφθηκε: οι άνθρωποί της μετα-κόμισαν σε υπουργεία και κρατικές υπη-ρεσίες και παλεύουν εκεί, οι κομματικέςδομές δεν ανασυγκροτήθηκαν τέσσεριςμήνες τώρα. Η σύνταξη του προγράμμα-τος, όμως, είχε πει ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι διαρ-κής διαδικασία. Αν εγκαταλειφθεί αυτήη διαρκής διαδικασία, το κόμμα θα γίνει–θετικά ή αρνητικά– εξάρτημα της κυ-βέρνησης. Και τότε θα είναι όλα χαμένα.

Θόδωρος Παρασκευόπουλος

Χρειάζεται το κόμμακαι ο λαός να είναι ενήμεροιΗ σύνταξη του προγράμματος είναι διαρκής διαδικασία, που αν εγκαταλειφθείτο κόμμα θα γίνει εξάρτημα της κυβέρνησης

Ο σκοπός είναι να ανα-δειχθεί το διαφορετικό,το νέο, στοιχεία τουοποίου μπορούν με ερ-γαλείο αυτή την κυβέρ-νηση να εμφυτευθούνστη δομή της ελληνικήςκοινωνίας, έτσι ώστε ναείναι δύσκολο να αφαι-ρεθούν κατόπιν, και ναδείχνουν στο μέλλον.

“

1122 Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2015ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Το αστικό σύστημα εξουσίας, τόσοστην Ελλάδα όσο και στην Ευ-ρώπη, σχεδιάζει, και μάλιστα

απροκάλυπτα, τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ.Τα παλαιά και νέα κόμματα των μνημο-νίων και του ακραίου νεοφιλελευθερι-σμού –η Ν∆, το ΠΑΣΟΚ και το νεοπαγέςΠοτάμι- ο έντυπος και ο ηλεκτρονικόςτύπος –κυρίως αυτός- αλλά και το εγχώ-ριο αστικό κατεστημένο, σε πλήρη συ-νεργασία με τις ηγετικές ομάδες των με-γάλων συντηρητικών και σοσιαλδημο-κρατικών κόμματων της Ευρώπης, τωνκυρίαρχων ευρωπαϊκών ελίτ και των«θεσμών» της Ευρωπαϊκής Ένωσηςέχουν ως στόχο, μέσω της οικονομικήςασφυξίας, τη συνέχεια της καταστροφι-κής εφαρμογής των μνημονίων, καθώςκαι την αναδιάταξη του πολιτικού σκη-νικού της χώρας, μετά το αρνητικό γι’αυτούς αποτέλεσμα των πρόσφατωνεθνικών εκλογών.

Χωρίς εναλλακτική πολιτική λύση

Η πλήρης πολιτική αδυναμία των κομ-μάτων του αλήστου μνήμης δικομματι-σμού – το ΠΑΣΟΚ έχει εισέλθει στοναστερισμό της πολιτικής εξαφάνισης καιη Ν∆ δέσμια της ακροδεξιάς της πολιτι-κής υποφέρει από κρίση προασανατολι-σμού, εσωτερικές εντάσεις και διασπα-στικές τάσεις που δεν θα αργήσουν ναεκδηλωθούν – έχουν ως αποτέλεσμα τοαστικό σύστημα εξουσίας να μην διαθέ-τει σήμερα εναλλακτική πολιτική λύση.Η πρόσφατη δημοσκόπηση του Πανεπι-στημίου Μακεδονίας για λογαριασμό τουτηλεοπτικού σταθμού «Σκάϊ» είναι απο-καλυπτική. Ο ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς την ανα-γωγή, συγκεντρώνει 36,5% ενώ το μέ-τωπο των αυτο-αποκαλούμενων ευρω-παϊστών μόλις και μετά βίας συγκεντρώ-νει το 25%! Αναλυτικά, η Ν∆ έχει το15,5%, το Ποτάμι 6% και το ΠΑΣΟΚ 3%.

Το μπαράζ επιθέσεων κατά της κυβέρ-νησης από τα συστημικά κόμματα και τακυρίαρχα ΜΜΕ σε Ελλάδα και Ευρώπηόχι μόνο δεν μειώνει την εκλογική επιρ-ροή του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά, αντίθετα, εντεί-νει τα σοβαρά προβλήματα εκπροσώπη-σης των μνημονιακών κομμάτων. Για τολόγο αυτό κυριολεκτικά τρέμουν τηνπροσφυγή σε νέες εκλογές, δημοψήφι-σμα κ.λπ.

Οι σχεδιασμοί, στους οποίους σήμερααποβλέπουν, είναι η διάσπαση της κοι-νοβουλευτικής ομάδας και, ως εκ τού-του, του ΣΥΡΙΖΑ και ο σχηματισμός, απότην παρούσα βουλή, νέας κυβέρνησηςυπό τον Αλ. Τσίπρα, τουλάχιστον σεπρώτη φάση, με τη συμμετοχή μιας πτέ-ρυγας(;) της κοινοβουλευτικής ομάδαςτου ΣΥΡΙΖΑ και των «ευρωπαϊκών» δυ-

νάμεων του κοινοβουλίου, ΠΑΣΟΚ, Πο-τάμι, «προοδευτικών» δεξιών κ.λπ. Όλοκαι περισσότερο τα σχέδια αυτά θυμί-ζουν την τραγωδία της αποστασίας τηςδεκαετίας του 1960, στην οποία και τότεείχε πρωτοστατήσει το σημερινό βαρύπυροβολικό των κοινοβουλευτικώνεκτροπών, το Συγκρότημα Λαμπράκη.

Με στόχο την επανάληψητου πειράματος

Ο έντυπος και ηλεκτρονικός Τύποςτου γνωστού τριγώνου της διαπλοκής,αποτελώντας στην πραγματικότητα τημοναδική σημέρα αντιπολίτευση στηνκυβέρνηση, επιχειρεί, από κοινού μετους λεγόμενους «δανειστές», να επανα-λάβει το «πείραμα» Παπαδήμου, το σχη-ματισμό κυβέρνησης από τη σημερινήβουλή με πρωθυπουργό τον Α. Τσίπρα σεπρώτη φάση και τον Γ. Στουρνάρα στησυνέχεια.

Η Μ. Σπυράκη, της Ν∆, ήταν σαφήςόταν δήλωνε σε τηλεοπτική εκπομπή ότι«αν στηρίξουμε εμείς τη συμφωνία, καιθα το κάνουμε για το καλό της χώρας,και δεν την στηρίξουν οι ΑΝ.ΕΛ και ηΑριστερή Πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ, τότεαλλάζουν τα δεδομένα». Στην ερώτησηδε, αν σε αυτή την περίπτωση απαιτούν-ται εκλογές απάντησε: «∆εν είναι απα-ραίτητο. Η κυβέρνηση δεν θα έχει τη δε-δηλωμένη, οπότε πάμε σε άλλα σχή-ματα». Όπερ έδει δείξαι.

Το ΠΑΣΟΚ, ή μάλλον ότι απέμεινε απότο άλλοτε κραταιό κόμμα, επειδή εκτιμάότι τη συμφωνία με τους θεσμούς δενπρόκειται να την ψηφίσουν πολλοί βου-λευτές του ΣΥΡΙΖΑ αλλά θα την ψηφί-σουν τα «ευρωπαϊκά» κόμματα, θα θέσειθέμα αλλαγής, και μάλιστα από τη σημε-ρινή βουλή, όχι μόνον της κυβέρνησηςαλλά και του πρωθυπουργού! Ο βουλευ-τής Λ. Γρηγοράκος, φανατικός υποστη-ρικτής του Ε. Βενιζέλου αλλά ανίκανοςνα αντιληφθεί γιατί το κόμμα του έχειήδη καταρρεύσει, υποστήριξε: «∆εν θαέχουμε πρωθυπουργό τον Τσίπρα με δε-δηλωμένη δικιά μας, θα έχουμε εξελί-ξεις. ∆ηλαδή θα κυβερνάει ο κ. Τσίπραςχωρίς δεδηλωμένη; Θα τεθεί θέμα Τσί-πρα, θα στηρίξουμε τη συμφωνία αλλάόχι με πρωθυπουργό τον κ. Τσίπρα». Ηαλήθεια είναι ότι η ελπίδα πεθαίνει τε-λευταία

Το «Ποτάμι» του κ. Θεοδωράκη - ανί-κανο να αποτελέσει, όπως επιθυμούσανπολλοί, την εναλλακτική λύση απέναντιστον ΣΥΡΙΖΑ- σε καθημερινή βάση προ-τείνει και αυτό τη «συμμετοχή του στηδιαπραγμάτευση και για μια άλλη κυβέρ-νηση που θα πετύχει μια καλύτερη συμ-

φωνία». Ακόμα και οι φίλοι μας, και το εννοώ

αυτό, ενέδωσαν και θεωρούν ότι έχουνβάση αυτές τις προοπτικές. Η «Εφημε-ρίδα των Συντακτών» αποδέχθηκε ως«σοβαρό ενδεχόμενο» την επιτυχίααυτών των σχεδιασμών. Η Αλίκη Μάτση,σε άρθρο της στην έκδοση του «Σαββα-τοκύριακου» της εφημερίδας, σε άρθροτης υποστήριξε ότι «Υπάρχει, ωστόσο,σοβαρό ενδεχόμενο η ψήφος εμπιστοσύ-νης να μην διασφαλίζεται, εάν και εφό-σον οι αντιρρησίες στο εσωτερικό – κυ-ρίως του ΣΥΡΙΖΑ, που αριθμεί και τη με-γαλύτερη Κοινοβουλευτική Ομάδα πα-ραμείνουν σταθερά στις θέσεις που εκ-φράζουν... Σ’ αυτήν την περίπτωση, ησυμφωνία κατατίθεται στη Βουλή, περ-νάει με τις ψήφους και της Ν∆, τουΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού, αλλά επί τηςουσίας η κυβέρνηση έχει απωλέσει τηδεδηλωμένη. Η κυβέρνηση παραιτεί-ται...».

Επενδύουν στη διάσπαση

Το αδιέξοδο των κυρίαρχων ελίτ στοπολιτικό πεδίο είναι τοσό εμφανές όσο

και η πλήρης αδυναμία τους να κατα-νοήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τον ίδιοτον Α. Τσίπρα. Για τον λόγο αυτό ζητούναπό τον Α. Τσίπρα να αυτοκτονήσει πο-λιτικά αλλά και να διασπάσει, στηνουσία να διαλύσει, τον ΣΥΡΙΖΑ. Θέλουννα τιμωρήσουν το πειραματόζωο και ναπροειδοποιήσουν με τον πιο σκληρότρόπο τους ευρωπαϊκούς λαούς ότι όχιμόνο δεν υπάρχει διέξοδος στο νεοφιλε-λευθερισμό, αλλά και πως τα κόμματατης αριστεράς, παλαιού αλλά και νέουτύπου, πρέπει να παραμείνουν στο περι-θώριο της πολιτικής ζωής.

Με τα μνημονιακά κόμματα σε βαθιάκρίση εκπροσώπησης δεν τους μένειπαρά να επενδύσουν στη διάσπαση τουΣΥΡΙΖΑ. Κατάντησαν –γιατί περί κατάν-τιας πρόκειται- μια συνάντηση, η οποίαοργανώθηκε από το Κόκκινο ∆ίκτυο τουΣΥΡΙΖΑ, να θεωρηθεί, ακόμα και απότους «Φαϊνάνσιαλ Τάϊμς», ως η απαρχήτης διάσπασης του κόμματος! Ο πνιγμέ-νος από τα μαλλιά του πιάνεται.

Τάκης Μαστρογιαννόπουλος

Ζητούν από τον Α. Τσίπρα να αυτο-κτονήσει πολιτικά αλλά και να δια-σπάσει, στην ουσία να διαλύσει, τονΣΥΡΙΖΑ. Θέλουν να τιμωρήσουν τοπειραματόζωο και να προειδοποι-ήσουν με τον πιο σκληρό τρόπο τουςευρωπαϊκούς λαούς ότι τα κόμματατης αριστεράς πρέπει να παραμεί-νουν στο περιθώριο της πολιτικήςζωής.

“Τελευταία τους ελπίδα:η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ

Συζήτηση σε όλα τα επίπεδαΑσφαλώς και υπάρχουν προβλήματα και κυρίως πάνω στο σοβαρό ζήτημα

της διαπραγμάτευσης με τους λεγόμενους θεσμούς. Νομίζω ότι πολλάστελέχη μας, ο Χ. Γολέμης, ο Γ. Αλμπάνης, ο Η. Χρονόπουλος, ο Χρ. Λάσκος

αλλά και άλλοι, έχουν εκφράσει απόψεις με τις οποίες και εγώ συμφωνώ. ∆ενθα επεκταθώ.

Η στελέχωση του κρατικού κυρίως μηχανισμού αποτελεί, από την άλλη, τηναχίλλειο πτέρνα της κυβέρνησης. Οι επιλογές της κ. Παναρείτη και του Λ. Ταγ-ματάρχη προκάλεσαν εύλογα μεγάλες ενστάσεις και διαμαρτυρίες. Αποτελείπραγματικά αρνητική έκπληξη το γεγονός ότι ο Ρ. Σπυρόπουλος, αυτός που συ-νέπραξε στην κατεδάφιση του ΙΚΑ, παραμένει πρόεδρος του οργανισμού! Και δυ-στυχώς υπάρχουν και άλλοι. Η απαράδεκτη αυτή κατάσταση, που απογοητεύει ταμέλη, τα στελέχη αλλά και τους υποστηρικτές του κόμματος, πρέπει να αλλάξεικαι να αλλάξει άμεσα.

Το κόμμα, μέσα σε αυτές δύσκολές συνθήκες, οφείλει να συζητήσει σε όλα ταεπίπεδα: στο προεδρείο και την κοινοβουλευτική ομάδα, στη Γραμματεία, στηνΚεντρική Επιτροπή και στις οργανώσεις του κόμματος σε ολόκληρη τη χώρα. ΟΣΥΡΙΖΑ έχει αποδείξει δίκαια ότι, παρά τις διαφορές που υπάρχουν –μερικέςαπό τις οποίες είναι και σημαντικές– έχει κατακτήσει το μεγάλο προνόμιο νασυζητά, με εντάσεις καμιά φορά, και να αποφασίζει με πλειοψηφίες και μειοψη-φίες, όπως άλλωστε αρμόζει σε ένα δημοκρατικό κόμμα. Αυτό πρέπει να κά-νουμε και τώρα. Και αυτό είναι ευθύνη όλων. Από τον Αλέξη Τσίπρα μέχρι το πιονεαρό στέλεχος της νεολαίας μας.

∆εν μπορώ να προβλέψω το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης. Μακάρι νακερδίσουμε τη μάχη. ∆εν πρέπει, όμως, σε καμμιά περίπτωση να χάσουμε τονπόλεμο. Αλλά για να κερδίσουμε τον πόλεμο πρέπει, σε αντίθεση με τους σχε-διασμούς των εχθρών μας, να διατηρήσουμε το κόμμα ενωμένο και ισχυρό. ∆ενέχω καμμιά αμφιβολία ότι παρά τις τεράστιες δυσκολίες στη διακυβέρνηση τηςχώρας, τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει να αποτελεί το ελπιδοφόρο εγχείρημα γιατους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρωματα στις περισσότερες χώρεςτης Ευρώπης. ∆εν πρέπει και δεν θα τους διαψεύσουμε.

Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2015 1133ΚΟΙΝΩΝΙΑ

«Και φέτος η αποχή ήταν μεγάλη, αποτελών-τας έναν παράγοντα που προβληματίζει. Γί-νεται σαφές ότι οι φοιτητικές εκλογές ως

θεσμός τα τελευταία πέντε, έξι χρόνια βρίσκονται υπόαμφισβήτηση. Ένα μεγάλο κομμάτι του φοιτητικού κό-σμου δεν αναγνωρίζει ποιος είναι ο λόγος και η ση-μαντικότητα συμμετοχής σε αυτές» σχολιάζει σχετικάμε τα αποτελέσματα των εκλογών στις 13 Μάη ο Θα-νάσης Καλαθάς, γραμματέας Σπουδάζουσας Αθήναςτης Αριστερής Ενότητας και φοιτητής του ΠάντειουΠανεπιστημίου.

Μεγάλος νικητής της διαδικασίας αναδεικνύεταιμάλλον η αποχή που κυμάνθηκε στο 40 με 50%. Έπεταιη ∆ΑΠ – Ν∆ΦΚ με περίπου 39%, η ΠΚΣ με 19,5%, ΕΑΑΚμε 13,5%, ΠΑΣΠ 10% και ΑΡΕΝ με 7,5%. Στα ΤΕΙ η ∆ΑΠσυγκέντρωσε περίπου 56%, ΠΚΣ 21%, ΠΑΣΠ 11%, ΑΡΕΝ3% και ΕΑΑΚ 2%. (Τα ποσοστά που αναφέρονται προ-σπαθούν να προσεγγίσουν το μέσο όρο των ποσοστώνπου έβγαλε η κάθε παράταξη ξεχωριστά και να δώσουντη γενικότερη εικόνα, δεν αποτελούν πραγματικά πο-σοστά).

«Το στοιχείο της αποχής μάς φέρνει μπροστά στιςευθύνες που έχουμε ως δυνάμεις της Αριστεράς γιατίόταν γίνεται σε τέτοιους καιρούς μεταφράζεται ωςστοιχείο αποπολιτικοποίησης και άρνησης συμμετο-χής σε οποιαδήποτε συλλογική διαδικασία. Είναι η κυ-ριαρχία της λογικής του ατομισμού» επισημαίνει και ο

Γιώργος Μανούρας, μέλος των ΕΑΑΚ και φοιτητής στοΦυσικό του ΕΚΠΑ.

Το στοιχείο της αποπολιτικοποίησης δεν διαφαίνε-ται μόνο από την έλλειψη συμμετοχής, αλλά και από τογεγονός ανάδειξης της ∆ΑΠ σε πρώτη δύναμη για 27ηχρονιά. Θεμελιώδης θέση που αναδεικνύει είναι η κα-τάργηση των κομματικών παρατάξεων στα πανεπιστή-μια, σχήμα οξύμωρο προφανώς, ούσα φοιτητική παρά-ταξη της Νέας ∆ημοκρατίας. Στο προεκλογικό τηςφυλλάδιο γίνεται λόγος για περιορισμό των γενικώνσυνελεύσεων, για την ύπαρξη μη πολιτικών παρατά-ξεων μόνο, τύπου αδελφοτήτων των αμερικάνικωνκολλεγίων, αλλά και για την ίδρυση ενιαίας ένωσηςφοιτητών που θα ασχολείται αποκλειστικά με ακαδη-μαϊκά θέματα και δεν θα τοποθετείται επί άλλων κοι-νωνικών ζητημάτων.

«Η ∆ΑΠ έχει καταφέρει να ηγεμονεύσει μες στο Πα-νεπιστήμιο και να βγαίνει πρώτη όχι για τις πολιτικέςτης θέσεις. Η ψήφος στη ∆ΑΠ είναι σαν ανταπόδοσηστις εξυπηρετήσεις που παρέχει όλη τη χρονιά, σημει-ώσεις, πάρτι, εκδρομές κτλ. ∆εν θεωρώ ότι οι φοιτη-τές που την ψήφισαν επιθυμούν ένα πανεπιστήμιο,όπως το ευαγγελιζόταν ο νόμος Αρβανιτόπουλου –∆ιαμαντοπούλου» αναλύει ο Θανάσης Καλαθάς. Τονί-ζει παράλληλα πως αυτό το πελατειακό σύστημα πουέχει στηθεί προκαλεί και την απογοήτευση πολλώνφοιτητών, που γι’ αυτό το λόγο δεν συμμετέχουν.

«Η επικράτηση της ∆ΑΠ είναι ζήτημα που πρέπει νααπασχολήσει το φοιτητικό κίνημα που έδωσε τόσεςμάχες τα τελευταία χρόνια ενάντια στον αυταρχισμόδιαφόρων πρυτανικών αρχών, όπως με τον κ. Φορ-τσάκη, γιατί αναδεικνύει πως τελικά η πρόταση της∆ΑΠ έχει πείσει μέρος φοιτητών που βλέπουν ως μόνηεναλλακτική για το μέλλον τους τον ατομικό δρόμο και

τον κοινωνικό κανιβαλισμό» προσθέτει ο Γιώργος Μα-νούρας.

«Να επαναφέρουμετην πολιτική στα πανεπιστήμια»

Ο γραμματέας Σπουδάζουσας της ΑΡΕΝ Αθήνας δια-βλέπει πως με την επαναφορά της συνδιοίκησης πουψηφίστηκε στο πολυνομοσχέδιο για την Παιδεία ίσωςγίνει το απαραίτητο πρώτο βήμα ώστε οι φοιτητές ναενδιαφερθούν πάλι για την πολιτική έκφραση τηςζωής τους, αφού ορίζεται ένα πλαίσιο όπου το αποτέ-λεσμα των φοιτητικών εκλογών θα έχει αντίκτυπο.«Θα υπάρχει εκπρόσωπος του φοιτητικού συλλόγουπου θα συναποφασίζει για το πρόγραμμα σπουδών, γιατη χρηματοδότηση κτλ. Θεωρώ πως ένα ρεύμα πουαπέχει από τις φοιτητικές εκλογές θέλει να απαξιώσειτην κυρίαρχη λογική του δικομματισμού μες στα πανε-πιστήμια και του πελατειακού δικτύου που έχουν στή-σει. Ο μόνος τρόπος, όμως, για να καταρρεύσει ο δι-κομματισμός είναι η πολιτική συμμετοχή γενικότεραμες στα πανεπιστήμια».

Την ίδια ανάγκη για συμμετοχή σε συλλογικέςδιαδικασίες και επαναφοράς του ενδιαφέροντος για τηπολιτική αντί της ατομικής στάσης απογοήτευσης ανα-δεικνύουν και τα ΕΑΑΚ. «Η πολιτική μες στα πανεπι-στήμια έχει σημασία γιατί φαίνεται πια πως για ναέχουμε το οτιδήποτε, πχ δωρεάν συγγράμματα, χρει-άζεται μια ανώτερη πολιτική σύγκρουση και σε κεν-τρικό επίπεδο. Υπάρχει η μαγιά του φοιτητικού κόσμουπου θέλει να αγωνιστεί και θα βγει στο δρόμο για τιςμάχες που έρχονται στην ευρύτερη κοινωνία».

Τζέλα Αλιπράντη

Του Βασίλη Παπαστεργίου

Το σχέδιο νόμου του υπουργείουΕσωτερικών «Τροποποίηση Κώ-δικα Ελληνικής Ιθαγένειας και

άλλες διατάξεις» έρχεται για να καλύψει– επί τέλους! - το κενό που άφησε η έκ-δοση της υπ’ αριθμ. 460/2013 απόφασηςτου Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ),σε σχέση με την απόδοση ιθαγένειας στη«δεύτερη γενιά μεταναστών», όπως έχειεπικρατήσει να λέγεται. Θυμίζουμε ότι ηπιο πάνω απόφαση του ΣτΕ έκρινε ωςαντίθετες προς το Σύνταγμα τις διατά-ξεις του Ν.3838/2010 που απέδιδαν τηνελληνική ιθαγένεια στη «δεύτερη γενιά»υπό συγκεκριμένους όρους, δηλαδή υπότον όρο της γέννησης στην Ελλάδα απόνόμιμους γονείς ή τη φοίτηση σε 6 τάξειςελληνικού σχολείου.

Το νέο σχέδιο νόμου σαφώς ισορροπείανάμεσα στην ανάγκη να αποκαταστήσεικάποιους κανόνες απόδοσης της ιθαγέ-νειας στη «δεύτερη γενιά» και –από τηνάλλη πλευρά– να σεβαστεί το σκεπτικότης απόφασης του ΣτΕ.

∆ικαιολογημένη ισορροπία

Αυτή η ισορροπία είναι απολύτως δι-καιολογημένη. ∆εν θα προσέφερε απο-λύτως τίποτε μια περισσότερο ριζοσπα-στική και συμπεριληπτική ρύθμιση, πουόμως θα είχε τον –πολύ αυξημένο- κίν-δυνο να καταπέσει εκ νέου ενώπιον τουΣτΕ. Τουναντίον, στην περίπτωση αυτή,η συμβολική και πραγματική ήττα θαήταν τεράστια, όπως τεράστια θα ήταν ηματαίωση των παιδιών της δεύτερης γε-νιάς που θα έβλεπαν για δεύτερη φοράτις αιτήσεις τους να μένουν μετέωρες καιανεξέταστες.

Το σχέδιο νόμου σε ένα σημαντικόβαθμό επαναλαμβάνει τις ρυθμίσεις τουσχεδίου που είχε εξαγγείλει, αλλά δενείχε το αναγκαίο πολιτικό θάρρος να θε-σπίσει, η προηγούμενη κυβέρνηση.

Πέραν αυτών, το παρόν σχέδιο περι-λαμβάνει επιπρόσθετα ρύθμιση για τηναπόδοση της ιθαγένειας στα παιδιά που

γεννήθηκαν στη χώρα από νόμιμους γο-νείς, εγγράφονται στην α’ δημοτικού καισυνεχίζουν να παρακολουθούν το ελλη-νικό σχολείο.

Πρόκειται για μια ευπρόσδεκτη προ-σθήκη, που είναι η μόνη που συνδέει τογεγονός της γέννησης με τη θεμελίωσηδικαιώματος υποβολής αίτησης απόδο-σης της ιθαγένειας, καθώς οι υπόλοιπεςρυθμίσεις είναι εστιασμένες στην εκπαί-δευση. Πρόκειται, ως εκ τούτου, γιασωστή και ισχυρή σε συμβολικό επίπεδορύθμιση.

Επιπλέον διατάξεις,που παραβλέπονται

Ωστόσο, το σχέδιο νόμου δεν αφοράμόνο στην ιθαγένεια. Μπορεί το ζήτηματης ιθαγένειας της δεύτερης γενιάς νακινητοποιεί τη λογική και το θυμικό καινα φορτίζει τόσο την Αριστερά όσο και(ακόμα περισσότερο!) την ακροδεξιά,αλλά θα ήταν καλό να επισημάνουμε ότιτο σχέδιο νόμου περιλαμβάνει πολλέςκαι σημαντικές αλλαγές στον ισχύοντα

Μεταναστευτικό Κώδικα. Οι διατάξειςαυτές έχουν σημασία καθώς επηρεάζουντους όρους της ομαλής κοινωνικής εν-σωμάτωσης του νόμιμου μεταναστευτι-κού πληθυσμού, που συνήθως βρίσκεταιστο περιθώριο του πολιτικού λόγου.

Η εικόνα της διαβούλευσης πιστοποιείτην κυρίαρχη θέση την οποία έχει το ζή-τημα της ιθαγένειας της δεύτερης γενιάςστην ελληνική κοινωνία και στην πολι-τική αντιπαράθεση. Τη στιγμή που γρά-φονται αυτές οι γραμμές, υπάρχουν 321σχόλια για το πρώτο άρθρο που αφοράστους όρους κτήσης της ιθαγένειας απότη «δεύτερη γενιά» και 62 σχόλια για όλατα υπόλοιπα 13 άρθρα του νόμου.

Η τεράστια αυτή ανισότητα, ωστόσο,δεν αντιστοιχεί απολύτως στη σημασίατων επίμαχων διατάξεων.

Από τις νέες διατάξεις, που τροποποι-ούν τις διατάξεις του μεταναστευτικούκώδικα, ανάμεσα σε πολλές σημαντικέςαλλαγές, ξεχωρίζουν

α) η μείωση από 10 σε 7 τα χρόνια τηςαποδεδειγμένης παραμονής στη χώραπου απαιτούνται για την υποβολή της αί-τησης χορήγησης άδειας διαμονής για

εξαιρετικούς λόγους. Είναι χρήσιμο ναθυμίσουμε στο σημείο αυτό ότι η απερ-γία πείνας των 300 μεταναστών πριν 4χρόνια είχε ως αίτημα τη μείωση τουορίου αυτού στα 8 χρόνια,

β) η νομιμοποίηση των «χωρίς χαρτιά»γονέων ανήλικου τέκνου που έχει γεννη-θεί στη χώρα (ένα πολύ συχνό πρόβλημαμε έμφυλη διάσταση, καθώς αφορά με-γάλο αριθμό Αλβανίδων γυναικών),

γ) η διευκόλυνση της απόκτησης τηςάδειας διαμονής του “επί μακρόν διαμέ-νοντος” σε σχέση με τον όρο του ελάχι-στου απαιτούμενου εισοδήματος. Ηάδεια επί μακρόν διαμένοντος δίνει δι-καίωμα αίτησης για πολιτογράφηση,αλλά και δικαίωμα μετακίνησης εντόςτης ΕΕ, γι’αυτό και πρόκειται για μια“επίζηλη” άδεια και για μια αντίστοιχασημαντική (μεταβατική) ρύθμιση.

Πώς να κρίνουμε το νόμο

Συνολικά, οι ρυθμίσεις του νόμου τόσοσε σχέση με την ιθαγένεια όσο και σεσχέση με τη μετανάστευση μπορεί ναακούγονται μετριοπαθείς και άτολμες.Κατά τη γνώμη μου δεν είναι καθόλουέτσι. Το κριτήριο με το οποίο πρέπει νακριθούν είναι αν δίνουν λύσεις στα πραγ-ματικά προβλήματα πραγματικών αν-θρώπων και αν δημιουργούν ένα επαρ-κές πλαίσιο για την απρόσκοπτη κοινω-νική ένταξη του νόμιμου μεταναστευτι-κού πληθυσμού και τη νομιμοποίησητων μεταναστών «χωρίς χαρτιά», πουωστόσο έχουν δημιουργήσει ισχυρούςβιοτικούς δεσμούς με τη χώρα. Η συζή-τηση θα ήταν καλό να προσανατολιστείσε αυτή τη βάση για να εντοπιστούν προ-βλήματα που πιθανόν υπάρχουν. Και αςμην ξεχνάμε ότι η ποικιλόμορφη ελλη-νική ακροδεξιά έδειξε στην προηγού-μενη φάση ότι διαθέτει πάθος, αλλά καιευφυή στρατηγική. Ας μην υστερήσουμεσε τίποτε από τα δύο.

* Ο Βασίλης Παπαστεργίου είναι μέλοςτου ∆ιοικητικού Συμβουλίου του ∆ικηγο-ρικού Συλλόγου Αθήνας.

ΣΧΕ∆ΙΟ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ

Η δεύτερη ευκαιρίαγια τα παιδιά της «δεύτερης γενιάς»

Η αποπολιτικοποίησητων φοιτητικών εκλογών

1144 Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2015∆ΙΑΛΟΓΟΣ

Τα όνειρα δενκοστίζουν, λένε πολλοί.Και είναι αλήθεια αυτό.Το μόνο που χρειάζεται,είναι πολιτική βούλησηκαι τόλμη. Και, κυρίως,όραμα και ψυχή.Αριστερή ψυχή. Αυτήπου έφτασε τον ΣΥΡΙΖΑως εδώ.

“

«Ερχεται η ώρα, να πάρουν ταόνειρά μας εκδίκηση». Ακού-γεται κοινότυπο ίσως. Πολλοί

αριστεροί και ριζοσπάστες το συμπερι-λαμβάνουν στις αναλύσεις, τις ομιλίεςκαι τις συζητήσεις τους. Κάποιες φορέςκαι μ’ έναν πομπώδη τρόπο, που ίσως ν’αγγίζει και τα όρια της καρικατούρας,αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Έγινευποσυνείδητο συλλογικό αίτημα. Έγινεσύνθημα. Έγινε μήπως και πραγματικό-τητα; Φυσικά και έγινε. ∆εν μπορεί αυτόκανένας στα σοβαρά να το αμφισβητή-σει. Είναι ήδη μια πραγματικότητα.Όπως πάντα όμως, η πραγματικότηταδεν έχει μονάχα μια ανάγνωση. ∆εν είναιπάντοτε αυτή που νομίζουμε ή αυτή πουπροσδοκούμε να είναι. Και κυρίως, δενείναι ποτέ στατική και αμετάβλητη. ∆ενείναι μια κατάσταση αυθύπαρκτη, αλλάπερισσότερο μια διαδικασία, που βρί-σκεται σε άμεση συνάρτηση με τα πολι-τικά και κοινωνικά υποκείμενα πουδρουν εντός της. Εν τέλει, τα όνειραπάντα εκδικούνται. Όμως, υπάρχουν καιφορές, που μπορεί να εκδικούνται κι αυ-τούς που τα κάνουν, αντί γι’ αυτούς πουτους στέκονται εμπόδιο. Και τότε, μπο-ρεί κάλλιστα, ακόμα και το πιο όμορφοόνειρο, να μετατραπεί στο χειρότεροεφιάλτη.

Η διαπραγμάτευσηως άλλοθι απραξίας

Υπάρχουν περιθώρια για όνειρα, σε μιαπατρίδα που βρίσκεται σε κατάσταση οι-κονομικής ασφυξίας; Σε μια κοινωνία,που βιώνει την πιο βαθιά οικονομικήκρίση των τελευταίων δεκαετιών; Καιμάλιστα σ’ ένα διεθνές περιβάλλον,όπως όλα δείχνουν, εχθρικό; Ναι, υπάρ-χουν. Και δίχως να θέλω να υποτιμήσωτην τεράστια σημασία της σκληρής δια-πραγμάτευσης που διεξάγει αυτόν τονκαιρό η ελληνική κυβέρνηση – πώς θαμπορούσα άλλωστε! – θα’ θελα να θυ-μίσω πως η διακυβέρνηση μιας χώραςδεν τελειώνει σε αυτήν. Κι αυτό δεν είναι

μια υπεραισιόδοξη διαπίστωση. Είναιωμός ρεαλισμός. Υπάρχουν συγκεκρι-μένα κυβερνητικά στελέχη, που έχουναναλάβει αυτό το, τιτάνιο ομολογουμέ-νως, έργο. Αυτήν την τεράστια ευθύνη.Ας κάνουν τη δουλειά τους και θα κρι-θούν φυσικά εκ του αποτελέσματος,όπως όλοι. ∆εν μπορεί όμως αυτό ν’ απο-τελεί άλλοθι, για να μην προχωρούν μιαςσειρά από αναγκαίες τομές και μεταρ-ρυθμίσεις, που δεν έχουν κανένα απολύ-τως δημοσιονομικό κόστος, είναι ολό-τελα άσχετες με τους πιστωτές και τιςαπαιτήσεις τους, η ελληνική κοινωνίατις χρειάζεται και οι διαχρονικές αρχέςκαι αξίες της Αριστεράς τις καθιστούνεπιβεβλημένες.

∆εν μπορεί η διαπραγμάτευση ν’ απο-τελεί άλλοθι απραξίας και για έναν επι-πλέον λόγο. Γιατί κανένας δεν ξέρει πότεθα ολοκληρωθεί. Ούτε καν, αν θα ολο-κληρωθεί με μια συμφωνία, που θα δίνειμόνιμη και βιώσιμη λύση στο ελληνικόζήτημα. Κάτι που το θεωρώ εξαιρετικάπιθανό να μη συμφέρει καμμιά πλευράσε αυτήν την φάση. Όμως ας αφήσουμετη διαπραγμάτευση. Κι ας πιάσουμε ξανάτα όνειρα...

Υπάρχουν περιθώρια για όνειρα;

Ονειρευόμαστε να ζήσουμε σε μια κοι-νωνία, που οι αστυνομικοί δεν θα λει-τουργούν ως συμπλήρωμα ενός ιδιότυ-που επιχειρηματικού παρακράτους,όπως συνέβη πρόσφατα στις Σκουριές.Που θα προστατεύουν πραγματικά τονπολίτη, ανεξάρτητα από την εθνοτικήτου προέλευση, το φύλο ή το σεξουαλικότου προσανατολισμό. Που θα προστα-τεύουν τους μάρτυρες μιας δίκης, οποι-ασδήποτε δίκης, αντί να τους αφήνουνβορά σε ακροδεξιές συμμορίες. Που θασέβονται την προσωπικότητα και τηνυπόσταση κάθε ανθρώπου, αντί να τονεξευτελίζουν. Μια αστυνομία, που δε θ’αποτελεί το ένστολο τμήμα των νεοναζί.∆ημοσιονομικό κόστος για όλα αυτά;Μηδέν ευρώ. Άντε να χρειαστεί να βά-λουμε τα εισιτήρια για να γυρίσει σπίτι

του ο Πανούσης. Σιγά το πράγμα! ∆εν θασωζόταν δα η Ελλάδα μ’ αυτό το μικρο-ποσό!

Ονειρευόμαστε να ζήσουμε κάποτε σεμια χώρα, που το δημόσιο τομέα δεν θαεξακολουθούν να τον εξουσιάζουν και νατον διαφεντεύουν τα ίδια γαλαζοπράσιναλαμόγια, που επί δεκαετίες είχαν μάθεινα θεωρούν το κράτος κτήμα και λάφυρότους. Που συνεχίζουν να το βλέπουν ωςτέτοιο, παρά τον καταποντισμό των κομ-μάτων τους στις τελευταίες εκλογές.Που όλο αυτό το σάπιο και διεφθαρμένοσύστημα, θα αντικατασταθεί από πραγ-ματική αξιοκρατία και δικαιοσύνη. Μη-δενικό είναι το δημοσιονομικό κόστοςκαι γι’ αυτήν την αλλαγή. Χώρια πουμπορεί να προκαλέσει και την επιδοκι-μασία ακόμα των «αδέκαστων» βορει-οευρωπαίων «εταίρων» μας.

Απαιτούμε, δεν ονειρευόμαστε απλά,να ζήσουμε σε μια Ελλάδα, όπου δεν θαυπάρχει καμιά απολύτως επιχείρηση,μικρή ή μεγάλη, όπου οι εργαζόμενοι θααντιμετωπίζονται ως αντικείμενα. Πουθα υπάρχουν αξιοπρεπείς και ανθρώπι-νες συνθήκες εργασίας για όλους. Κό-στος; Μηδέν ευρώ. Και αν πέσουν και με-ρικά πρόστιμα σε καθάρματα – και συγ-γνώμη που δεν βρίσκω πιο ευγενική λέξηγια το είδος τους – τα οποία, για παρά-δειγμα, κρατάνε ανθρώπους κλειδωμέ-νους την ώρα που εργάζονται, ίσως νακερδίσει το κράτος και μερικά χρήματα.Αν και αυτό, είναι το δευτερεύον γιαεμάς. Το πρωτεύον είναι η αξιοπρέπεια.Πάντα.

Ονειρευόμαστε ένα κράτος, που όλαθα ξεκινούν και θα τελειώνουν στη δι-καιοσύνη. Που δε θα μένει κανένας στοαπυρόβλητο όταν εμπλέκεται σε σκάν-δαλα δισεκατομμυρίων, ενώ την ίδιαστιγμή θα στέλνονται στα κάτεργα οισύγχρονοι Αγιάννηδες της εποχής μας.Που η δικαιοσύνη θα είναι ο στυλοβάτηςτης δημοκρατίας και όχι ο υπονομευτήςτης. Ούτε γι’ αυτό χρειάζονται χρήματα.Αν και ίσως ενοχληθούν κάποιοι απότους πιστωτές, αν δουν μερικούς απ’τους εγχώριους εντολοδόχους τους πίσω

απ’ τα κάγκελα. Αλλά καπιταλιστέςείναι. Όσο κι αν ενοχληθούν δε θα κλά-ψουν κιόλας. Για αναλώσιμα πιόνια στοπαιχνίδι τους, τους είχαν εξ αρχής κι οιίδιοι.

Ονειρευόμαστε μια πατρίδα, που τοεκπαιδευτικό της σύστημα θα έχει ωςστόχο να αναδεικνύει ελεύθερες, ολο-κληρωμένες και ανεξάρτητες προσωπι-κότητες. Ανθρώπους με πραγματική παι-δεία και όχι απλή εκπαίδευση. Πολίτεςκαι όχι καινούργια εργαλεία για τηγραμμή παραγωγής ή την ανεργία. Αν-θρώπους, που, στο τέλος τέλος, θα μπο-ρούν κι αυτοί να κάνουν και να υλοποι-ήσουν τα δικά τους όνειρα. Κι αυτό απόμόνο του, είναι ένας πλούτος, που δενμπορεί να μετρηθεί σε ευρώ, ούτε σε κα-νένα άλλο νόμισμα.

Χρειάζεται πολιτική βούλησηκαι τόλμη

Τα όνειρα δεν κοστίζουν, λένε πολλοί.Και είναι αλήθεια αυτό. Και το ακόμα πιοβρώμικο μυστικό, είναι πως για τα πε-ρισσότερα απ’ αυτά, δεν χρειάζεται κανκάποια νομοθετική ρύθμιση. Άρα, ούτεσε χρόνο κοστίζουν. Το μόνο που χρει-άζεται, είναι πολιτική βούληση καιτόλμη. Και κυρίως όραμα και ψυχή. Αρι-στερή ψυχή. Αυτή που έφτασε το ΣΥΡΙΖΑως εδώ και που όλοι θέλουμε να τον πάειακόμα παραπέρα. Και τώρα πια, όχι μο-νάχα τον ίδιο. Αλλά και ολόκληρη τηνκοινωνία, που τον εμπιστεύτηκε. Αλ-λιώς... είπαμε. Τα όνειρα πάντα εκδι-κούνται. Κι είναι ανόητος, όποιος νομί-ζει πως μπορεί να γλυτώσει απ’ αυτόντον κανόνα. Στο χέρι μας όμως είναι, ναμην είμαστε εμείς τα θύματά των ίδιωντων ονείρων μας. Αλλά εκείνοι που θασυνεχίσουμε αυτό το μακρύ ταξείδι, πουμόλις ξεκίνησε. Με τα όνειρά μας γιαοδηγό. Κι όχι για να μας στοιχειώνουν.

Γιάννης Κατσιαούνης, μέλος ΣΥΡΙΖΑ πέμ-πτου δημοτικού διαμερίσματος Πειραιά

Τα όνειρα πάντα εκδικούνται

Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2015 1155ΕΥΡΩΠΗ

Υπάρχουν χώρες, όπως η Πολωνία, που διακατέ-χονται, για πολλούς και διαφορετικούς λόγους,από αντιρωσικό μένος. Στις προτάσεις τους γιαγεωπολιτικά θέματα, τις περισσότερες φορές,ενυπάρχει η αντιρωσική διάσταση. Το 2009, ουπουργός Εξωτερικών της Πολωνίας ΡαντοσλάβΣικόρσκι πρότεινε τη δημιουργία της «Ανατολι-κής Εταιρικής Σχέσης» με σκοπό την επέκτασητης ΕΕ προς έξι χώρες της πρώην ΣοβιετικήςΈνωσης (Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν, Γεωργία, Λευ-κορωσία, Ουκρανία) με στόχο την απόσπασή τουςαπό τη ρωσική επιρροή. Η σύνοδος κορυφής τωνηγετών της ΕΕ στη Ρίγα της Λετονίας είχε ως βα-σικό θέμα την «Ανατολική Εταιρική Σχέση»,χωρίς να καταλήξει σε κάποια ουσιαστικά συμ-περάσματα.

Στη σύνοδο, εκτός από τους ηγέτες των 28 κρα-τών της ΕΕ, παραβρέθηκαν ο πρόεδρος της Αρ-μενίας Σερζ Σαργκασιάν, ο πρωθυπουργός της

Γεωργίας Ιρακλί Γκαριμπασβίλι, ο πρόεδρος της Μολ-δαβίας Νικολάι Τιμόφτι, ενώ δεν πήραν μέρος ο πρό-εδρος της Λευκορωσίας Αλεξάντρ Λουκασένκο και οπρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν Ιλχάμ Αλίεφ, οι οποίοιέστειλαν τους υπουργούς Εξωτερικών. Τα θέματα πουσυζητήθηκαν αφορούσαν την αποκλιμάκωση της έν-τασης στην Ουκρανία, την Υπερδνειστερία, την πε-ριοχή του Ναγκόρνο-Καραμπάχ και την κατάστασηστην Αμπχαζία και τη Νότια Οσετία. Στο τέλος της συ-νόδου με δυσκολία κατέληξαν σε κοινό ανακοινωθέν,επειδή η Αρμενία και η Λευκορωσία διαφώνησαν με τηδιατύπωση «προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία».

Η προηγούμενη σύνοδος γι’ αυτό το θέμα πραγματο-ποιήθηκε στο Βίλνιους της Λιθουανίας, το Νοέμβρητου 2013, και ήταν ιδιαίτερα επεισοδιακή επειδή ο

τότε πρόεδρος της Ουκρανίας Βάκτρο Γιανουκόβιτςαρνήθηκε, παρά τις έντονες πιέσεις, να υπογράψει τησυμφωνία σύνδεσης και αυτό αποτέλεσε την αφορμήτου ξεσπάσματος των ταραχών στην κεντρική πλα-τεία του Κιέβου. Η συμφωνία, βέβαια, υπογράφτηκεμισό χρόνο μετά, από άλλον πρόεδρο, έχοντας χάσειτην Κριμαία και εν μέσω πολεμικών συγκρούσεων σταανατολικά της χώρας. Μεταξύ των δύο συνόδων, συμ-φωνίες σύνδεσης υπέγραψαν οι πιο φτωχές χώρεςμεταξύ των έξι, η Γεωργία και η Μολδαβία, οι οποίεςεπίσης έχουν σε εκκρεμότητα θέματα εδαφικής ακε-ραιότητας. Η Αρμενία και η Λευκορωσία ήδη συμμετέ-χουν στην Ευρασιατική Οικονομική Ένωση μαζί με τηΡωσία, ενώ το Αζερμπαϊτζάν δηλώνει με κάθε ευκαι-ρία ότι δεν ενδιαφέρεται για υπογραφή συμφωνίαςσύνδεσης με την ΕΕ.

Με σημείο αναφοράς τη Μόσχα

Από την αρχή την επιφυλακτικότητά τους γι’ αυτότο σχέδιο είχαν εκφράσει η Γερμανία, η Γαλλία και ηΙταλία, οι οποίες στη συνέχεια με κάποιον τρόπο «πεί-στηκαν», ενώ με θέρμη το υποστήριξαν η Σουηδία καιη Πολωνία. Οι εκπρόσωποι της ΕΕ, τελευταία και μεκάθε ευκαιρία, δηλώνουν ότι η «Ανατολική ΕταιρικήΣχέση» δεν διακρίνεται από αντιρωσικό προσανατολι-σμό και επιμένουν ότι για την επιτυχία του σχεδίουείναι απαραίτητες οι φιλικές σχέσεις με τη Μόσχα,αφού οι χώρες αυτές έχουν μακροχρόνιες και πολύ-πλευρες σχέσεις με τη Ρωσία. Είναι όμως αργά, αφούοι μισές από τις χώρες που προτάθηκαν δεν επιθυμούντην ένταξή τους σ’ αυτό το σχέδιο, ενώ οι άλλες μισές

που συμφώνησαν έχουν πολλά και δύσκολα θέματαάλυτα. Η Μόσχα θεωρεί ότι το σχέδιο αυτό έχει απότη γέννησή του αντιρωσική κατεύθυνση και ότι οι προ-τεινόμενες ζώνες ελεύθερου εμπορίου μεταξύ τωνχωρών αυτών και της ΕΕ εγκυμονούν κινδύνους γιατην οικονομία της και τις σχέσεις τις χώρες που βρί-σκονται στον εγγύτερο περίγυρό της.

Κατάργηση της βίζας

Ένα από τα θέματα που επιθυμούσαν να λυθούν η Γε-ωργία, η Ουκρανία και η Μολδαβία ήταν η κατάργησητης βίζας και η ελεύθερη πρόσβαση των κατοίκωντους στις χώρες της ΕΕ. Μόνο για τους κατοίκους τηςΜολδαβίας αποφασίστηκε χαλάρωση στο θέμα τηςβίζας. Μεγάλη απογοήτευση υπήρξε στους εκπροσώ-πους του Κιέβου και της Τιφλίδας γι’ αυτό το θέμα. ΗΚομισιόν υποσχέθηκε ότι θα επανεξετάσει το θέμαμέχρι το τέλος του 2015. Ούτε κουβέντα, βέβαια, παράμόνο αόριστες υποσχέσεις, για μελλοντική ένταξη τωντριών χωρών στην ΕΕ, παρά τις εκκλήσεις ιδιαίτερατου ουκρανού προέδρου για επικύρωση της ευρωπαϊ-κής τους πορείας. Αποφασίστηκε χρηματοδότησηστην Ουκρανία ύψους 1,8 δισ. ευρώ σε τρεις δόσεις,ποσό ιδιαίτερα μικρό για μια χώρα με κατεστραμμέ-νες τις υποδομές και την παραγωγή της.

Αποδεικνύεται, για άλλη μια φορά, ότι διεθνείς συμ-φωνίες που δεν στηρίζονται σε πραγματικές ανάγκες,αλλά σκοπό έχουν την επιβολή, αργά ή γρήγορα οδη-γούνται σε αδιέξοδο και το τίμημα είναι πολύ βαρύ,όπως αυτό που πλήρωσε και πληρώνει ακόμη στηνπροκειμένη περίπτωση η Ουκρανία.

Μιχάλης Ρένεσης

Για ακόμη μια φορά την αισιοδοξίατους για την επίτευξη συμφωνίαςμέχρι το τέλος του μήνα εξέφρασαντην Παρασκευή ο πρωθυπουργός τηςΕλλάδας και ο κυβερνητικός εκπρό-σωπος. Παράλληλα, όμως, ευρωπαίοιαξιωματούχοι με γνώση των δια-πραγματεύσεων υποστηρίζουν ακρι-βώς το αντίθετο και η γερμανίδακαγκελάριος δηλώνει ότι πρέπει ναγίνει πολλή δουλειά ακόμα.

Ολες οι πλευρές, πάντως, φαίνεταιότι συμφωνούν ότι τα χρονικάπεριθώρια εκπνέουν. Ανεξαρτή-

τως, επομένως, των σχετικών δηλώσεωντων δύο πλευρών, το σημείο κλειδί τηςδιαπραγμάτευσης είναι ότι ο χρόνοςπλησιάζει προς τη λήξη του. Επομένως,το τελείωμα του χρόνου επιβάλλει καιστις δύο πλευρές την έντονη παρουσίατου καθορίζοντας συγχρόνως και τιςυπάρχουσες επιλογές.

Τώρα, η εκπεφρασμένη θέση και τωνδύο πλευρών είναι η κατάληξη σε συμ-φωνία και η από κοινού εύρεση λύσης.Συνεπώς, υπάρχει ένα σαφές πλαίσιο,εντός του οποίου διεξάγονται οι δια-πραγματεύσεις.

Η ελληνική πλευρά επιδιώκει πλέονμια μακροχρόνια συμφωνία, η οποίαεκτός της αντιμετώπισης των δημοσιο-νομικών ζητημάτων -με όλο το πλέγματων μεταβλητών που επιδρούν σε αυτά-,έχει στόχο την κάλυψη των χρηματοδο-τικών της υποχρεώσεων (θέτονταςπλέον το ζήτημα της αναδιάρθρωσης τουχρέους ως αξεχώριστο μέρος) και τη χά-ραξη ενός αναπτυξιακού προγράμματοςτης ελληνικής οικονομίας. Στο τελευταίο

θα συμπεριλαμβάνονται επεμβάσεις στημεριά της ζήτησης (επενδύσεις και κα-τανάλωση) καθώς και διαρθρωτικές με-ταρρυθμίσεις (φορολογικά ζητήματα,ασφαλιστικό πρόβλημα) που θα συνά-δουν αποτελεσματικά στην αναπτυξιακήπροοπτική της ελληνικής οικονομίας.

Οι πιθανές εξελίξεις

Ο πανδαμάτωρ χρόνος, αφενός, και ηεκπεφρασμένη θέση και των δύο πλευ-ρών για συμφωνία, αφετέρου, επιτρέπεινα πιθανολογήσουμε -με σχετικά υψηλόβαθμό πιθανότητας- ότι οι εξελίξεις θαείναι οι παρακάτω:

Συμφωνία μέσα στον Ιούνιο, μεταξύτης ελληνικής κυβέρνησης στα θέματαπου υπάρχει σύγκλιση απόψεων (δημο-σιονομικά, ιδιωτικοποιήσεις, φορολο-

γικά κτλ), όμως ενταγμένη σε ένα γενι-κότερο πλαίσιο μακροχρόνιας συμφω-νίας η οποία θα επιχειρηθεί να κλείσειμέχρι το Σεπτέμβριο - Οκτώβριο καιστην οποία θα συμπεριληφθούν όλα ταυπόλοιπα.

Με τον τρόπο αυτό, θα δοθεί η δυνα-τότητα η Ελλάδα να λάβει περίπου 5,6δισ. ευρώ (1,8 από τον EFSF, 1,9 από τακέρδη της ΕΚΤ το 2014 και άλλα τόσαγια το 2015) ώστε να ανταπεξέλθει στιςυποχρεώσεις της κυρίως προς την ΕΚΤ(Ιούλιο - Αύγουστο 6,7 δισ. ευρώ). Συγ-χρόνως, τα έσοδα του προϋπολογισμούτην περίοδο Ιουνίου - Αυγούστου θαείναι αυξημένα συμβάλλοντας αποφασι-στικά στην ανακούφιση των δημοσίωνεσόδων. Παράλληλα, υπάρχει μεγάλη πι-θανότητα, η ΕΚΤ να δεχθεί εκ νέου τηναποδοχή των ελληνικών ομολόγων ως

ενεχύρων, να αυξηθεί ο όγκος έκδοσηςτων εντόκων γραμματίων του δημοσίουκαι τέλος να ενταχθεί η χώρα στο πρό-γραμμα ποσοτικής χαλάρωσης. Όλα ταπαραπάνω θα επισπεύσουν τη σταδιακήαποκατάσταση της εμπιστοσύνης στηναγορά και, μαζί με τον τουρισμό, θα επι-ταχύνουν τις διαδικασίες μεγέθυνσηςτης οικονομίας. Η σωστή εκμετάλλευσηόλων αυτών των παραγόντων αποτελείίσως μοναδική ευκαιρία για την κυβέρ-νηση να επεξεργασθεί και να παρουσιά-σει το αναπτυξιακό πρόγραμμα της ενμέσω διαμορφούμενων θετικών προσδο-κιών.

Κώστας Μελάς

Η σωστή εκμετάλλευσηόλων των παραγόντωναποτελεί ίσως μοναδικήευκαιρία για την κυβέρ-νηση να επεξεργασθείκαι να παρουσιάσει τοαναπτυξιακό πρόγραμματης εν μέσω διαμορφού-μενων θετικών προσδο-κιών.

“Η επιλογή που επιβάλλεται να γίνει

∆ιεθνείς συμφωνίες που δενστηρίζονται σε πραγματικέςανάγκες, αλλά σκοπό έχουν τηνεπιβολή, αργά ή γρήγορα οδη-γούνται σε αδιέξοδο και το τί-μημα είναι πολύ βαρύ.

“ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΕΤΑΙΡΙΚΗ ΣΧΕΣΗ

Η συνταγήτης αποτυχίας

1188 Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2015ΘΕΜΑΤΑ

Του Γιώργου Νικολαΐδη

Να μιλάς ή να μην μιλάς; Ένα ερώ-τημα που μπαίνει ολοένα και συ-χνότερα, σήμερα, ιδιαίτερα στον

κόσμο της Αριστεράς. Κι ετούτες τιςμέρες το ερώτημα προκύπτει συχνάπυκνά, καθώς αντεγκλήσεις για άτοπεςή ανεπίκαιρες παρεμβάσεις εγείρονταιπρος κάθε κριτικό λόγο, είτε εκ δεξιώνείτε εξ αριστερών. Ωστόσο, το ίδιο ερώ-τημα τίθεται σε πλειάδα περιστάσεων:στη δουλειά, στις φιλίες, στις αισθημα-τικές σχέσεις. Προϋπόθεση μάλιστα γιαμια τέτοια εσωτερική αναζήτηση μοιάζεινα είναι ενός είδους επένδυση στο συλ-λογικό ή ατομικό υποκείμενο· ειδάλλως,κανείς δεν θα αναρωτιόταν και θα άρ-θρωνε την κριτική του χωρίς δισταγμό.

Τι κάνει κανείς;

Η αιτία για να μη μιλάει κανείς είναιβασικά η έλλειψη ελπίδας ή προσδοκίαςπως μέσω του λόγου μπορεί να υπάρξειπραγματική αλλαγή στη στάση ή συμπε-ριφορά του άλλου. Οπότε, γιατί να κα-κοκαρδίζεται; Γιατί να χαλάει και τιςσχέσεις του; Γιατί να διακινδυνεύει ναεπιφέρει μια ρήξη καθολική ή μερική,παροδική ή μόνιμη; Η πλάστιγγα γέρνειπιο πολύ υπέρ της σιωπής, ιδιαίτεραόταν κανείς δεν έχει ένα καλοσχηματι-σμένο αίτημα και μια σαφή πρόταση γιατο παρακάτω. Όταν δηλαδή η ενεστώσαδυσφορία ή δυσαρέσκεια δεν ακολουθεί-ται από συγκροτημένη αντιπρόταση γιασχέδιο ζωής, για αλλαγή στάσης ή γιααναπροσδιορισμό της σχέσης μεταξύτων δυο.

Από την άλλη, τα πλεονεκτήματα τηςεκφοράς κριτικού λόγου είναι πολλά: οισχέσεις γίνονται έτσι πιο ειλικρινείς καιξεκάθαρες, τα συμβαλλόμενα μέρη μπο-ρούν να νιώθουν ασφάλεια για τη σχέσηπου τα συνδέει χωρίς να φοβούνται ξαφ-νικές αλλαγές στάσης ενός ετέρου ή πι-σώπλατα μαχαιρώματα. Το μέρος πουκριτικάρει τουλάχιστον ανακουφίζεται.Και ίσως το μέρος που υφίσταται τηνκριτική μπορεί να μάθει κάτι για τονεαυτό του μέσα από την κριτική που τουασκείται. Αν και συνήθως, στην πράξη,κανείς δεν θέλει να τον κριτικάρουν ή νατου εκφράζουν απαρέσκεια.

Άρα, τι κάνει κανείς; Μιλάει; Ακόμα κιαν γνωρίζει ότι συνήθως μιλάει εις

μάτην; Ακόμα και όταν αναγνωρίζει πως,σε τελική ανάλυση, ο καθένας θα κάνειό,τι είναι να κάνει εξαιτίας κυρίως τωνεσωτερικών του αναγκαιοτήτων και τηςδικής του διαδρομής; Ο Βιτγκενστάιν,άλλωστε, μας κληροδότησε την προ-σταγή «Κανείς πρέπει να μιλάει για όσαγνωρίζει. Για τα υπόλοιπα πρέπει να σω-παίνει».

Ο λόγος αλλάζειτην πραγματικότητα

Τούτη όμως η θέση του Tractatus δενσήμαινε ποτέ ένα παράγγελμα για απο-σιώπηση της διαφωνίας: γιατί σε εκείνεςτις περιπτώσεις κανείς ξέρει κάτι πολύσυγκεκριμένο, ότι «κάτι δεν του κάνει»,ότι με κάτι διαφωνεί ή δυσανασχετεί.Ακόμα, μάλιστα, και στις περιπτώσειςπου ο δυνητικός αποδέκτης αδιαφορεί ήανταποδίδει αμέσως την κριτική εκλαμ-βάνοντάς την ως επίθεση, ακόμα καιτότε οι μετακινήσεις θέσεων των εμπλε-κομένων είναι ήδη γεγονός. Το να μιλάεικανείς είναι χρήσιμο εξαιτίας της δυνα-τότητας του λόγου να μετακινεί τα φαι-νομενικά αμετακίνητα μέρη. Όπως πα-ραστατικά έδειξε ο Φεγεράμπεντ στοναναστοχασμό του πάνω στο παράδειγματου Κουάιν για το γκαβαγκάι, ακόμα καιδυο όντα που εμπλέκονται σε έναν διά-λογο μιλώντας ασύμβατες μεταξύ τουςγλώσσες έχουν την πιθανότητα επικοι-νωνίας εντέλει μέσω μιας τρίτης γλώσ-σας που θα κατασκευάσουν ακριβώς δια-μέσου της επικοινωνίας τους.

Αλλά το να μιλάει κανείς μπορεί ναεπιφέρει απτά αποτελέσματα επί τηςίδιας της πραγματικότητας. Ο λόγος έχειτη δυνατότητα να αλλάξει την πραγματι-κότητα: αν πειστεί π.χ. μια κοινωνία, μιαπαρέα φίλων, ένα ζευγάρι εραστών πωςείναι δυνατόν από αύριο τα πράγματα ναγίνονται «αλλιώς», αυτό μπορεί να συμ-βεί.

Άλλωστε, σε τελική ανάλυση, κάτιείναι λογικό επειδή όλοι «εδώ γύρω» τοβρίσκουμε λογικό. Και ό,τι φαίνεται λο-γικό έχει αλλάξει διαχρονικά άρδην,όπως μας υποδηλώνει και η ακροτελεύ-τια θέση των πατέρων του μαρξισμού γιατον Φόυερμπαχ: λογική έμοιαζε η δου-λοπαροικία στα χρόνια του Μεσαίωνα,παράλογη και αφύσικη σήμερα, λογική ηυποτέλεια της γυναίκας τότε, εξοργι-στικά παράλογη σήμερα, λογικό το γε-

γονός ότι τα παιδιά ήταν περιουσία τωνγονιών τους κάποτε, κατακριτέο σήμερα.Και δεν υπάρχει άλλος τρόπος να αλλά-ξει η «λογική των πραγμάτων», παρά οκριτικός λόγος και η πράξη που απορ-ρέει από αυτόν.

∆εν υπάρχουν άβατα

Με αυτή την έννοια, στην κριτική δενμπορεί να υπάρχουν άβατα. Ούτε χρόνοικαι τόποι όπου επιτρέπεται και άλλοιόπου απαγορεύεται. Υπάρχει, βέβαια, ηπρόκληση της συνύπαρξης (όσο η κρι-τική κινείται εντός ενός πλαισίου αμοι-βαία αποδεκτών παραδοχών) ή του δια-χωρισμού (στην περίπτωση που οι δια-φωνίες μεγιστοποιούνται και οι συσσω-ρευμένες εντάσεις επιφέρουν κάποιαστιγμή την ποιοτική μεταβολή σε μιασχέση). Αυτό, ούτως ή άλλως, γίνεταιστην πράξη. Ένα ζευγάρι μπορεί να χω-ρίσει όταν τα δυο μέρη αλλάζουν στοχρόνο με διαφορετικό τρόπο ο καθένας.Ένας πολιτικός σχηματισμός μπορεί ναεμπεριέχει μέρη που αντιλαμβανόμενατις συνθήκες, ανάγκες και προκλήσειςτης εκάστοτε συγκυρίας διαφορετικάβλέπουν βαθμιαία τα πράγματα με δια-κριτούς ή και ανταγωνιστικούς τρόπους.Μια κοινωνία μπορεί να έχει στρώματακαι τάξεις, πολιτικές συμμαχίες και πα-ρατάξεις που, συν τω χρόνω, δεν μπο-ρούν να συνυπάρχουν όπως άλλοτε. Ηανταλλαγή του κριτικού λόγου, σε κάθεπερίπτωση, είναι το μόνο μέσο που μπο-ρεί να αντιστρατευτεί μια τέτοια νομοτε-λειακή διαίρεση. Αλλιώς το μόνο άλλοδιαθέσιμο μέσο είναι οι σχέσεις υποτέ-λειας/υποταγής - εξουσίας/καταναγκα-σμού. Ακόμα κι αν, όπως ο Φουκώέδειξε πολύ αναλυτικά, η εκφορά τουλόγου ως κανονιστικού συστήματος αρ-θρωμένων σχέσεων εμπεριέχει εγγενώςεξουσιαστική λειτουργία στις σχέσειςανάμεσα στους ομιλούντες, σε τελικήανάλυση είναι το καλύτερο τέτοιο μέσοπου έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα μέχρισήμερα.

Τα πραγματικά προβλήματα, ωστόσο,βρίσκονται στο κοινό που παρακολου-θεί: το θέμα με τις εκ δεξιών ή εξ ευωνύ-μων κριτικές δεν είναι συνήθως η δια-φωνία επί του περιεχομένου τους ούτετο γεγονός ότι εκστομίζονται. Είναι ηεπίδραση που ενδεχομένως έχουν σε τρί-τους. Αφορά εκείνο που αναφέρεται ως

επικοινωνιακή διαχείριση. Σε μια κοινω-νία όπου κάποιος ταυτίζεται με τη δημό-σια εικόνα, με την αναπαράσταση τουεαυτού του όπως αυτή γίνεται αντιληπτήαπό τρίτους, ο αντίκτυπος της δημόσιαςδιατύπωσης κριτικού λόγου μοιάζει ναεπισκιάζει την ουσία του κριτικού δια-βήματος καθαυτού. Άλλωστε, το δίκιο ήτο άδικο μιας κριτικής «εκδικάζονται»από την κοινωνική αναγνωρισιμότητάτους (όσο κι αν φαίνεται παράξενο, δενσυνέβαινε πάντα έτσι στην ιστορία τωνκοινωνιών).

Οι κίνδυνοι μιας στασιμότητας

Ωστόσο, η επικυριαρχία του ντεμπο-ριανού θεάματος που εξαπλώνεται στοσύγχρονο κόσμο στη δημόσια και ιδιω-τική μας σφαίρα κινδυνεύει να εκτοπίσειτη δυνατότητα της κριτικής και άρα τηςσυλλογικής μας συμμεταβολής. Οι κίν-δυνοι μιας τέτοιας στασιμότητας είναιπολλοί: οι άνθρωποι διστάζουν να πα-ρεκκλίνουν από το συρμό ή την πολιτικήορθότητα, οι πολιτικοί κάνουν οριακούτύπου παρεμβάσεις χωρίς να διακινδυ-νεύουν μεγάλες ρήξεις και τομές, τασυλλογικά υποκείμενα αναμασούν ταίδια και τα ίδια, τα ζευγάρια και οι πα-ρέες βυθίζονται στην ανία της επανάλη-ψης αισθανόμενα ταυτόχρονα πως πρέ-πει να δείχνουν κι ευχαριστημένα.

Απέναντι σε έναν τέτοιο κίνδυνο μιαρηξικέλευθη κατεύθυνση θα ήταν, αντίνα αφορίζεται ο κριτικός λόγος για λό-γους επικοινωνιακούς, να προσκαλείταικαι να διευκολύνεται. Και να απαντιέταιαλλά επί της ουσίας, γειωμένα στο έδα-φος της πραγματικότητας, ώστε να είναιόντως εργαλείο αλλαγής της. Γιατί στοπεδίο αυτό οι αντιπαραθέσεις αποκτούνένα άλλο ουσιαστικό νόημα, μπορούν ναπαράγουν επωφελή αποτελέσματα. Καιο αντίκτυπος της κριτικής στους τρίτουςδεν μπορεί παρά να είναι προωθητικόςως προς την εξεύρεση νέων, πρωτότυ-πων τρόπων που εμπλουτίζουν τη ζωήμε καινοφανείς δυνατότητες. «Επινοή-στε νέες διαστροφές» φώναζαν οι εξε-γερμένοι τον γαλλικό Μάη. Κανείς άλ-λωστε δεν έχασε, «αφήνοντας χίλια λου-λούδια να ανθίσουν».

* Ο Γιώργος Νικολαΐδης είναι ψυχία-τρος (Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού).

Στην κριτική δεν μπορείνα υπάρχουν άβατα.Ούτε χρόνοι και τόποιόπου επιτρέπεται καιάλλοι όπουαπαγορεύεται. Υπάρχει,βέβαια, η πρόκληση τηςσυνύπαρξης ή τουδιαχωρισμού.

“

Να μιλάς ή να μην μιλάς;

Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2015 1199∆ΙΕΘΝΗ

Ταρίκ Αλί: Κεντροδεξιά καικεντροαριστερά ταυτίζονται Ο γνωστός διανοούμενος μιλάει στην “Εποχή”για το αποτέλεσμα των εκλογώνστη Βρετανία. σελ. 21ΚΟΣΜΟΥ

Ο γύρος τού

Του Νίκου Σερβετά

Θα ήταν τελείως απίθανο έωςπριν από μερικά χρόνια, ναυπάρχουν τόσο στον ελληνικό

όσο και στον διεθνή τύπο, δημοσιεύ-ματα αναφορικά με τις επικείμενες το-πικές εκλογές σε μία χώρα όπως ηΙσπανία. Ίσως ένα μονόστηλο στιςεφημερίδες της επομένης των εκλογώνκαι αυτό αν στο αποτέλεσμα υπήρχεκάτι εντυπωσιακό, που θα ενδιέφερεκαι κάποιον ακόμα εκτός από τουςεκλεγμένους άρχοντες.

Όμως, αυτό που ονομάστηκε «οικο-νομική κρίση» και όλα όσα επέφερεστην κοινωνική ζωή των χωρών, ιδιαί-τερα στους πολιτικούς εκπροσώπουςτου συστήματος, που ωφελείται απότην κρίση, καθιστούν τις σημερινές δη-μοτικές και περιφεριακές εκλογέςστην Ισπανία, πανευρωπαϊκού ενδια-φέροντος.

Η πτώση των δύο καιη Καταλονία στο επίκεντρο

Αναμένεται η συντριβή των συνδυα-σμών που προτείνουν και υποστηρί-ζουν τα δύο έως τώρα μεγάλα κόμ-ματα, το «Λαϊκό Κόμμα» (ΡΡ) του πρω-θυπουργού της χώρας, Μαριάνο Ραχόι,και το «Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα»(PSOE) του Πέδρο Σάντσες. Παράλ-ληλα και σύμφωνα με τις πρόσφατεςδημοσκοπήσεις αναμένεται να κατα-κτήσουν πολλές έδρες στα περίπου8.100 δημοτικά και στα 13 περιφερει-ακά συμβούλια οι υποψήφιοι πουάμεσα ή έμμεσα υποστηρίζονται απότα δύο «κινήματα», τα οποία αναπτύχ-θηκαν το τελευταίο διάστημα, με τε-λείως διαφορετικό τρόπο το καθένα,τους «Πολίτες» και το «Podemos».

Το αποτέλεσμα των εκλογών στηνΚαταλονία, όπου μεγάλη μερίδα τωνκατοίκων της ζητούν την αυτονομίατους από την κεντρική διοίκηση, θασηματοδοτήσει πολιτικές και οικονο-μικές εξελίξεις, τις οποίες, τώρα, είναιπολύ δύσκολο να αντιληφθούμε σεόλες τις διαστάσεις της. «Υπάρχουνπαντού σημαίες, αυτές οι μπλε-κόκκι-νες-κίτρινες, σε κάθε μπαλκόνι, σεκάθε κτήριο, δεν μπορείς να βγάλειςμία φωτογραφία διότι παντού μπαίνειμέσα και μιά σημαία» είπε στην Εποχήνεαρή φοιτήτρια η οποία επέστρεψεαπό τη Βαρκελώνη πριν από μερικέςημέρες.

Πρόκριμα για το φθινόπωρο

Σε κάθε περίπτωση οι σημερινέςεκλογές θεωρούνται πρόκριμα για τιςβουλευτικές, που θα γίνουν το φθινό-πωρο. Ίσως για αυτό το λόγο, το Pode-mos δεν θέλησε να εκτεθεί υποστηρί-ζοντας σήμερα καθαρά δικούς τουυποψήφιους. Οι δημοσκοπήσεις, την

τελευταία περίοδο, δείχνουν ότι η ανο-δική τάση του έχει ανακοπεί. Αντί λοι-πόν για δικούς του υποψήφιους – ηδομή και η συγκρότηση του κόμματοςδεν δείχνει ξεκάθαρα τι μπορεί να ση-μαίνει η έννοια «δικός του» - υποστη-ρίζει κατά τόπους υποψηφίους, όπωςτην ακτιβίστρια κατά των εξώσεωνΑντα Κολάου στη Βαρκελώνη, επικε-φαλής της πλατφόρμας Guanyem Bar-celona. Το σκεπτικό της ηγεσίας τουείναι ότι δύσκολα μπορεί να στηθεί μεαξιώσεις ένα κόμμα από το μηδέν καινα συνθέσει εσπευσμένα ολοκληρωμέ-νες λίστες υποψηφίων για τους 8.119δήμους της Ισπανίας. Στελέχη του θε-ωρούν ότι «κινδυνεύει να ανοίξει τηνπόρτα σε ανθρώπους που επιθυμούννα μπουν στην πολιτική για λάθος λό-γους».

Την διάθεση «αλλαγής» που δεί-χνουν να έχουν οι Ισπανοί ψηφοφόροιδεν κατάφερε να την καρπωθεί, δημο-

σκοπικά τουλάχιστον, η «Ενωμένη Αρι-στερά» η οποία πλέον σύρρεται πίσωαπό τους Podemos. Το μέλλον και τωνδύο αυτών πολιτικών κομμάτων θαεξαρτηθεί κατά πολύ, όχι απ’ αυτά καθ’αυτά τα σημερινά αποτελέσματα αλλάαπό την επιτυχία, συνεργασίας καιαποτελεσμάτων, των κατά τόπους συμ-μαχιών τους.

Σύγχυση στους «Πολίτες»

Αντίθετα, οι Συντηρητικοί του Ραχόικαι οι Σοσιαλδημοκράτες του Σάντσες,δεν έδειξαν καμία διάθεση ανοικτήςσυνεργασίας με το άλλο «κίνημα»,τους «Πολίτες». Το κόμμα αυτό αποτε-λεί ένα ακόμα μεγάλο ερώτημα στιςσημερινές εκλογές. Ιδρύθηκε πριν απόπερίπου 10 χρόνια στην Καταλωνίααλλά μόνο πρόσφατα αποφάσισε ναγίνει πανεθνικό κόμμα. Η σύσταση και

η δημοσκοπηκή εκτόξευση του θυμίζεικατά πολύ το δικό μας «Ποτάμι» τουΣταύρου Θεοδωράκη. Τοποθετείταικατά της ανεξαρτησίας της Καταλο-νίας και αυτοπροσδιορίζεται ως «μετα-εθνικιστικό και προοδευτικό». Ο πρό-εδρός του, Αλμπερτ Ριβέρα, 35χρονοςδικηγόρος από τη Βαρκελώνη, δίνει τοστίγμα του κόμματος ως εξής: «Η Κα-ταλονία είναι ο τόπος μου, η Ισπανία ηχώρα μου και η ΕΕ το μέλλον μας». ΟΡιβέρα ήταν παλαιά μέλος του ΡΡ. Εμ-φανίστηκε γυμνός σε προεκλογικήαφίσα του 2006 για να δώσει δημοσιό-τητα στους Πολίτες. Στις Ευρωεκλογέςτου 2014 έλαβαν 3,16% και εξέλεξανδύο ευρωβουλευτές που εντάχθηκανστη Συμμαχία Φιλελεύθερων και ∆η-μοκρατών για την Ευρώπη (ALDE). Σή-μερα κατεβαίνει με πολλούς και δια-φορετικούς τίτλους σχεδόν σε όλη τηςχώρα και δεν είναι ξεκάθαρο αν αυτοίπου τελικά θα εκλεγούν, θα δηλώσουναργότερα μέλη του ή θα ενταχθούν σεκάποιο από τα πρωην μεγάλα κόμ-ματα.

Το δικομματικό σύστημα της Ισπα-νίας είχε παγιωθεί για δεκαετίες λόγωτου εκλογικού συστήματος, το οποίοβασίζεται στις τοπικές περιφέρειες, ηκάθε μία από τις οποίες εκλέγει μίαμικρή αντιπροσωπεία στο εθνικό κοι-νοβούλιο. Καθώς κάθε επαρχία διαθέ-τει λίγες μόνο έδρες, το όριο για νακερδηθεί οποιαδήποτε από αυτές είναισυχνά πολύ υψηλό για τα μικρά κόμ-ματα, με αποτέλεσμα όλες οι έδρες ναπηγαίνουν είτε στους Σοσιαλιστές είτεστο PP.

•

ΚΟΣΜΟΥ∆ΗΜΟΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ

Τα «κινήματα»φοβούνται να εκτεθούν

“Η οικονομική κρίση καιόλα όσα επέφερε στηνκοινωνική ζωή τωνχωρών, καθιστούν τιςσημερινές δημοτικέςκαι περιφερειακέςεκλογές στην Ισπανία,πανευρωπαϊκούενδιαφέροντος.

Περιφερειακές εκλογές στην ΙταλίαΣήμερα, οι Ιταλοί ψηφίζουν για τη διοίκηση των πε-ριφερειών, με πολλά παρατράγουδα και αμφισβη-τούμενες υποψηφιότητες να συνοδεύουν αυτές τιςεκλογές. σελ. 20

«Είμαστε και εμείς εδώ» φωνάζουν οι κάτοικοι της Βαρκελώνης στις ∆ημοτι-κές αρχές θέλοντας να τονίσουν ότι έχουν παραμεληθεί και το ενδιαφέρον τωνπολιτικών είναι στραμένο μόνο στους τουρίστες. Αφίσες με πρόσωπα κατοίκωντης πόλης βρίσκονται παντού δίνοντας μά πο ανθρώπινη διάσταση στις απαιτή-σεις των πολιτών.

2200 Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2015∆ΙΕΘΝΗ

Την Κυριακή 24/5, οι Ιταλοί ψηφί-ζουν για τη διοίκηση των περι-φερειών. Πολλά παρατράγουδα

συνοδεύουν αυτές τις εκλογές. Το ∆η-μοκρατικό Κόμμα επέλεξε να υπάρξειπροκριματική εκλογή για το χρίσματου κόμματος στον υποψήφιο περιφε-ρειάρχη, έπειτα από ψηφοφορία τωνμελών και των «φίλων» του κόμματος,διαδικασία πολύ γνωστή και σ’ εμάς.

Το αποτέλεσμα ήταν να υπάρξουνπολλές αμφισβητούμενες υποψηφιό-τητες, όπως η περίπτωση του υποψή-φιου περιφερειάρχη της Καμπανίαςκαι η γνωστή περίπτωση της υποψή-φιας περιφερειάρχη της Λιγουρίας.

Καμορίστες, διαπλεκόμενοι…

Στην Καμπανία υποψήφιος του ∆η-μοκρατικού Κόμματος είναι ο Βιντσέν-τσο Ντε Λούκα, δήμαρχος του Σα-λέρνο, ο οποίος έχει καταδικαστεί σεένα χρόνο φυλάκιση με αναστολή γιακατάχρηση εξουσίας. Ο Ντε Λούκα,παρά τις προσπάθειες της ηγεσίας του∆ημοκρατικού Κόμματος να τον μετα-πείσει, ώστε να μην καταθέσει τηνυποψηφιότητά του, επέμεινε και εξε-λέγη στις προκριματικές εκλογές με52%, χάρη στο τεράστιο πελατειακότου δίκτυο.

Ο συγκεκριμένος θα έπρεπε να είχεαφήσει το αξίωμα του δημάρχου απότο 2013, όταν έγινε υφυπουργός υπο-δομών στην κυβέρνηση Λέτα, αλλά πα-ρέμεινε στη θέση του.

Σύμφωνα με το νόμο Σεβερίνο, εφό-σον ο Ντε Λούκα έχει καταδικαστεί σεπρώτο βαθμό, θα εκπέσει αμέσως, σεπερίπτωση που εκλεγεί περιφερειάρ-χης. Γι’ αυτό, σύμφωνα με τον ΝτεΛούκα πρέπει να αλλάξει ο νόμος.

Ο γνωστός για τα βιβλία του και τουςαγώνες του ενάντια στο οργανωμένοέγκλημα, Ρομπέρτο Σαβιάνο, παρό-τρυνε τους πολίτες να μην ψηφίσουνστις προκριματικές, όμως δεν εισα-κούστηκε.

…και φασίστες

Ο υποψήφιος περιφερειάρχης περιέ-λαβε στο ψηφοδέλτιό του πρώην δη-μάρχους της Φόρτσα Ιτάλια, σημερι-νούς συμμάχους του ∆ημοκρατικούΚόμματος, υποψηφίους που θεωρείταιότι συνεργάζονταν με τον Νικόλα Κο-ζεντίνο (πρώην βουλευτή που βρίσκε-ται σήμερα στη φυλακή για συμμετοχήστην Καμόρα) και υποψηφίους, πουερευνάται η συμμετοχή τους στη

Μαφία ή σε αγοραπωλησία ψήφωνστις τελευταίες εκλογές. Επίσης, στοψηφοδέλτιο υπάρχει και ο γραμματέαςτου Εθνικού Μετώπου στο Καζάλ ΝτιΠρίντσιπε και διάφοροι άλλοι πουέχουν πει κολακευτικά λόγια για τονΜουσολίνι και απαράδεκτα λόγια γιατους ομοφυλόφιλους. Σύμφωνα με τονΝτε Λούκα «στο ∆ημοκρατικό Κόμμαυπάρχει ένας ηθικός κώδικας, πουέγινε σεβαστός. Είναι άλλο ζήτημα τοποιος θα είναι υποψήφιος και σ’ αυτόεπαφιόμαστε στην κρίση των πολιτών.Όσο για το Σαβιάνο, λέει έξυπνα πράγ-ματα, αλλά και ανοησίες που δεν συμ-μερίζομαι. ∆εν είναι το κατά ΜατθαίονΕυαγγέλιο».

Στη Λιγουρία,η υποψήφια του ∆.Κ.Ραφαέλα Πάιτα ερευνάται για τα όσασυνέβησαν στην πλημμύρα της 10ηςΟκτωβρίου 2014, όταν ήταν υπεύθυνηγια τις υποδομές και για την ΠολιτικήΠροστασία στην περιφέρεια.

Επίσης, στη Λιγουρία υπήρξαν σοβα-ρές κατηγορίες για νοθεία στις προ-κριματικές και αποδεδειγμένα η Ραφα-έλα Πάιτα πήρε το χρίσμα με την ψήφοτης δεξιάς, νικώντας έτσι τον ΣέρτζιοΚοφεράτι. Σ’ αυτή την περιφέρεια οιεκλογές δεν θα είναι ένας περίπατοςγια τον Ρέντσι.

Απώλειες προς αριστεράκαι δεξιά

Ο Λούκα Παστορίνο, βουλευτής, οοποίος, μαζί με τον Πίπο Τσιβάτι, πα-ραιτήθηκε από το ∆ημοκρατικό Κόμμακαι ανεξαρτητοποιήθηκε, θα υποστη-ριχθεί από ένα κομμάτι της αριστεράςστη Λιγουρία. Ο Παστορίνο στηρίζεταικαι από βουλευτές του ∆.Κ. που έχουνκριτική στάση απέναντι στο κόμματους. Οι δημοσκοπήσεις τού δίνουνγύρω στο 15% και αυτό αποτελεί πρό-βλημα για το ∆ημοκρατικό Κόμμα.Σύμφωνα με την εφημερίδα ΛαΣτάμπα, οι δύο βουλευτές που εγκατέ-λειψαν το ∆.Κ. «προξενούν μια ανησυ-χητική αιμορραγία ψήφων, που θαμπορούσε να οδηγήσει στην ήττα τηνυποψήφια του ∆.Κ. ή να της δώσει μιανίκη χωρίς πλειοψηφία. Η Πάιτα κιν-δυνεύει να έχει μόνο 15 συμβούλουςστους 30 και να μην κατορθώσει να δι-οικήσει τη Λιγουρία». Γι’ αυτό ακρι-βώς, ο ίδιος ο Ρέντσι έκλεισε την προ-εκλογική εκστρατεία στη Γένοβα.

Η Άλλη Ευρώπη (σ’ αυτή την περί-πτωση Άλλη Λιγουρία), ενώ αρχικάφαινόταν ότι θα υποστήριζε τον Πα-στορίνο, έχει δικό της υποψήφιο, τον

Αντόνιο Μπρούνο.Στην Απουλία, ο Τζάνι Φιλομένο,

ένα από τα άτομα που περιλαμβάνον-ται στο ψηφοδέλτιο του υποψήφιουπεριφερειάρχη για το ∆.Κ. Μικέλε Εμι-λιάνο, δημάρχου του Μπάρι, κατηγο-ρείται (με βίντεο που έφερε το Κίνημα5 Αστέρων) ότι αγόρασε την ψήφοενός νέου και της οικογένειάς του.

Όσο για τον Ρέντσι, παραμονέςεκλογών, ανακοίνωσε ότι θα επιστρέ-ψει την 1η Αυγούστου σε 4 εκατομμύ-ρια συνταξιούχους από 500 ευρώ στονκαθένα, επιδεικνύοντας την «καλή τουκαρδιά», ενώ προηγείται απόφαση τουΣυνταγματικού ∆ικαστηρίου πουέκρινε αντισυνταγματική τη μεταρρύθ-μιση Φορνέρο, που αφορούσε την ενλόγω περικοπή των συντάξεων.

Θα ήταν μια ιστορική ευκαιρία γιατην αριστερά να αναλάβει τα ηνία τηςχώρας, τη στιγμή που επανέρχεταιστην επικαιρότητα το «ηθικό ζήτημα»,για το οποίο μιλούσε ο Ενρίκο Μπερ-λινγκουέρ, και τη στιγμή που το ∆ημο-κρατικό Κόμμα, που κληρονόμησε ένακομμάτι του παλιού ΚομμουνιστικούΚόμματος, παραπαίει ανάμεσα σεσκάνδαλα και διαπλοκή, χάνοντας συ-νεχώς συναίνεση, ενώ ο ρεντσισμός όχιμόνο δεν στέλνει για «απόσυρση» ταπαλιά φθαρμένα υλικά, αλλά τα αξιο-ποιεί και τα θέτει σε περίοπτη θέση.

Τόνια Τσίτσοβιτς

Την συνέντευξη πήρεο ∆ημήτρης Γκιβίσης

Πώς βλέπετε να αναδιατάσσεται τοπολιτικό σκηνικό στο Hνωμένο Βασί-λειο μετά τις εκλογές;

Οι εκλογές ήταν δραματικές, επειδήτρεις αρχηγοί κομμάτων, οι Μίλιμπαντ,Κλεγκ και Φάραζ παραιτήθηκαν τηνεπομένη. Κυρίως, όμως, επειδή τοΣκωτσέζικο Εθνικιστικό Κόμμα πήρε56 από τις 59 έδρες στη Σκωτία, εκτο-πίζοντας τους Εργατικούς ως πολιτικήδύναμη από την περιοχή, όπου είχανκυριαρχήσει για πάνω από έναν αιώνα.Στη Σκωτία γεννήθηκε το ΕργατικόΚόμμα, εκεί αναδείχτηκαν οι πρώτοιηγέτες των Εργατικών και ο πρώτοςκαι ο τελευταίος πρωθυπουργός τους.Η σκωτσέζικη εργατική τάξη ήτανπάντα ριζοσπαστικότερη από την αντί-στοιχη αγγλική. Η νίκη των Εργατικώντο 1945 και οι σοσιαλδημοκρατικές με-ταρρυθμίσεις κατέστησαν αφηρημένηέννοια την αυτονομία, πολλώ δε μάλ-λον την ανεξαρτησία. Ο θρίαμβος τηςΘάτσερ το 1979 ήταν το πρώτο καρφίστο φέρετρο του Ηνωμένου Βασιλείου.Όχι γιατί στιγμάτισε τους Σκωτσέζους,όπως κάποιοι διάδοχοί της, αλλά γιατίη πλειοψηφία των Σκωτσέζων απεχθά-νονταν την ίδια και όσα αντιπροσώ-πευε. Η Θάτσερ υπερηφανευόταν ότιπρόσθεσε ξανά το «Μεγάλη» στη Βρε-τανία, μη συνειδητοποιώντας ότι οι συ-νέπειες της πολιτικής της θα οδηγού-σαν στη διάσπαση της Βρετανίας. Η με-γάλη πλειοψηφία των Σκωτσέζων ποτέδεν την ψήφισε. Έφτασαν σε σημείορήξης επί Τόνι Μπλερ ως ηγέτη τωνΕργατικών. Η υπεράσπιση των θατσε-ρικών πολιτικών από τους Μπλερ,Μπράουν και τους Σκωτσέζους ακο-λούθους τους, επιτάχυνε την άνοδο τουεθνικισμού και ώθησε σε μετακινήσειςαπό τους Εργατικούς στο SNP. Το SNPσυνειδητοποίησε ότι ο μόνος τρόποςγια να ηττηθούν οι μπλερικοί Τόριςήταν να τοποθετηθούν αριστερά τωνΕργατικών σε μια σειρά θεμάτων: εναν-τιώθηκε στον πόλεμο του Ιράκ, υπερα-σπίστηκε το κοινωνικό κράτος, απαί-τησε απομάκρυνση των πυρηνικώνόπλων από τα σκωτσέζικα εδάφη, καιάρχισε σιγά - σιγά να αποκτά λαϊκήυποστήριξη. Οι Εργατικοί συνέχισαν νααρνούνται. Οι πρώτες ρωγμές αγνοή-θηκαν. Τώρα, οι τεκτονικές πλάκες με-τακινήθηκαν και τους κατέστρεψαν.

Οι αυταπάτες που καλλιέργησανπροεκλογικά οι Εργατικοί αποδοκιμά-στηκαν από το εκλογικό σώμα. Πωςβλέπετε την πορεία τους από εδώ καιπέρα;

Πιστεύω πραγματικά ότι παρακο-λουθούμε τον επιθανάτιο ρόγχο τους.Όλα τα συμπτώματα είναι παρόντα,αλλά, αντίθετα με την Σκωτία, στην Αγ-γλία δεν υπάρχει μια σοβαρή εναλλα-κτική αριστερότερα των Εργατικών ωςτώρα. Όπως υποστήριξα στο έργο μου«Το ακραίο κέντρο: μια προειδοποί-ηση», είναι πανευρωπαϊκό φαινόμενο,το γεγονός ότι δεν υπάρχει, πουθενά,

Υποψήφιος του ∆ημο-κρατικού Κόμματος

είναι ο Βιντσέντσο ΝτεΛούκα, δήμαρχος του

Σαλέρνο, ο οποίος έχεικαταδικαστεί σε ένα

χρόνο φυλάκιση με ανα-στολή για κατάχρηση

εξουσίας. Σε περίπτωσηπου εκλεγεί περιφερει-άρχης, σύμφωνα με τον

εκλογικό νόμο, θα εκπέ-σει. Γι’ αυτό ζητά νομο-

θετική ρύθμιση.

Θα ήταν μια ιστορικήευκαιρία για την αρι-στερά να αναλάβει ταηνία της χώρας, τηστιγμή που επανέρχεταιστην επικαιρότητα το“ηθικό ζήτημα”, για τοοποίο μιλούσε ο ΕνρίκοΜπερλινγκουέρ, και τηστιγμή που το ∆ημοκρα-τικό Κόμμα παραπαίειανάμεσα σε σκάνδαλακαι διαπλοκή.

“

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ

Όταν ο «Λαός» επιλέγειτον υποψήφιο περιφερειάρχη

Η ίδια η ΕυρωπαϊκήΈνωση είναιαντιδημοκρατική σεκάθε της επίπεδο καιδεν ενδιαφέρεται γιατις δημοκρατικές τηςευθύνες.

“

Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2015 2211∆ΙΕΘΝΗ

καμία θεμελιώδης διαφορά ανάμεσαστην κεντροδεξιά και την κεντροαρι-στερά. Η αντίληψη ότι μια κυβέρνησητων Εργατικών θα μπορούσε να αντι-στρέψει την νεοφιλελεύθερη πορεία τουκαπιταλισμού είναι ανοησία. Θα μπο-ρούσε, ενδεχομένως, να τον κάνει πιοευχάριστο με στατιστική εξαπάτηση καιγλυκά λόγια, αλλά τίποτε παραπάνω.

∆ύο δημοψηφίσματαγια το Ηνωμένο Βασίλειο

Πώς εκτιμάτε ότι θα εξελιχθούν οισχέσεις του Ηνωμένου Βασιλείου με τηνΕυρωπαϊκή Ένωση μετά την εκλογή τουΚάμερον και πώς νομίζετε ότι θα αντι-δράσουν οι Βρυξέλλες και το Βερολίνοσε μια σκληρή αντιευρωπαϊκή στάση εκμέρους του;

Θα γίνει δημοψήφισμα. Τα κόμματατου ακραίου κέντρου θα ψηφίσουν όλαυπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οΚάμερον κάνει έκκληση για παραχωρή-σεις ώστε να μπορεί να προτρέψει τονκόσμο να ψηφίσει υπέρ της παραμονής.

Μέχρι τώρα οι Γάλλοι και οι Γερμανοίλένε όχι. Το ένστικτό μου, μου λέει ότιη χώρα θα ψηφίσει υπέρ της παραμο-νής, αλλά αυτό δε θα είναι μια αυτο-νόητη κίνηση για την Αριστερά. Μουείναι δύσκολο να ψηφίσω υπέρ μιας Ευ-ρωπαϊκής Ένωσης, που δρα αποτελε-σματικά για τη χρηματοδότηση του κα-πιταλισμού, που εκφοβίζει, εκβιάζει καιπροσβάλει την εκλεγμένη ελληνική κυ-βέρνηση εμποδίζοντάς την να υλοποι-ήσει το πρόγραμμά της. Η ίδια η Ευ-ρωπαϊκή Ένωση είναι αντιδημο-κρατική σε κάθε της επίπεδο καιδεν ενδιαφέρεται για τις δημοκρα-τικές της ευθύνες. Προσωπικά,δεν βλέπω κανένα λόγο να ψη-φίσω υπέρ της.

Πώς πιστεύετε ότι θα επηρε-άσει το θέμα της ανεξαρτησίαςτης Σκωτίας η άνοδος του SNP;

Αν οι Συντηρητικοί συνεχί-σουν με τον ίδιο τρόπο, δεν αμ-φιβάλω ότι, μέσα στα επόμεναπέντε χρόνια, η Σκωτία θα ψη-φίσει υπέρ της ανεξαρτησίας.

Αυτό είναι πολύ θε-τικό, γιατί μπορείνα αποδυναμώσειτις νέο-ιμπεριαλι-στικές και μιλιτα-ριστικές φιλοδο-ξίες του βρετανι-κού κράτους και ναανοίξει ένανπραγμα-

τικό διάλογο στην Αγγλία, που θαοδηγούσε σε συνταγματική μεταρ-ρύθμιση και στην εμφάνιση μιαςριζοσπαστικής συμμαχίας στηνΑγγλία. Μιας επαναστατικής δύ-ναμης που θα συγκρουστεί με τους

παρακμάζοντες Εργατικούς, πουέχουν σακατέψει την Αριστερά εδώ

και έναν αιώνα, πρώτα τους κομμουνι-στές και έπειτα τους τροτσκιστές

απογόνους τους, απομεινά-ρια των οποίων έχουν

καταλήξει στους ΝέουςΕργατικούς.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟ ∆ΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟ ΤΑΡΙΚ ΑΛΙ

Κεντροδεξιά και κεντροαριστεράταυτίζονται σε όλη την Ευρώπη

Και σε αυτές τις εκλογές ήταν εμφανής η αδυναμίατης βρετανικής αριστεράς να παρουσιαστεί ως μιαισχυρή δύναμη, ικανή να εκφράσει πολιτικά τα κοι-νωνικά στρώματα που πλήττονται από την κρίση.

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ριζοσπάστεςκαι οι σοσιαλιστές στη Σκωτία και την Αγγλία είναιπολύ διαφορετικά. Στη Σκωτία οι νέοι που συμμετεί-χαν στην Ριζοσπαστική Καμπάνια για την Ανεξαρτη-σία (RIC), έπαιξαν υποδειγματικό ρόλο στο δημοψή-φισμα και τις εκλογές. Ήταν ανοιχτόμυαλοι, μη σε-χταριστές, συνειδητοποιώντας τι διακυβεύεται καιπροσηλωμένοι στο να ηττηθεί ο κοινός εχθρός. Τοαποτέλεσμα δικαίωσε τη στάση τους. Τώρα χρειάζε-ται να ενώσουν τις δυνάμεις, που θέλουν μια ριζο-σπαστική Σκωτία, ώστε να εκπροσωπηθούν στη σκω-τσέζικη βουλή, που θα εκλεγεί το 2016. Αυτό θα έχειως αποτέλεσμα μια εποικοδομητική αριστερή αντιπο-λίτευση, που θα κουβαλάει την παράδοση της RIC,αυτή τη φορά στο κοινοβούλιο, προετοιμάζοντας τοέδαφος για μια ανεξάρτητη και διαφορετική Σκωτία.Στην Αγγλία το UKIP είναι τρίτο κόμμα, αλλά τα τέσ-σερα εκατομμύρια ψήφοι του έδωσαν μόνο μια έδραστη βουλή, ενώ οι Πράσινοι με ένα εκατομμύριο ψή-φους πήραν επίσης μια έδρα. Ο παραλογισμός τουεκλογικού συστήματος που δίνει στους Συντηρητικούς

την απόλυτη πλειοψηφία με 36,9%, και στους Εργατι-κούς 232 έδρες με 30,4%, οδηγώντας τα άλλα αγγλικάκόμματα στην ανυπαρξία, είναι ξεκάθαρα μια απάτη.Χρειάζεται μια σοβαρή καμπάνια για ένα αναλογικόεκλογικό σύστημα. Και τι γίνεται με τον αγγλικό ριζο-σπαστισμό; ∆εν είναι τυχαίο ότι ένα δεξιό κόμμα όπωςτο UKIP έγινε τρίτη δύναμη. Η συνεργασία των μεγά-λων εργατικών συνδικάτων με την ηγεσία των Εργατι-κών έβαλε στο περιθώριο την δημιουργία κοινωνικώνκινημάτων, που θα αντιστέκονταν στις ιδιωτικοποι-ήσεις και θα απαιτούσαν δημόσιες κοινωφελείς υπη-ρεσίες, στέγαση, τοπική δημοκρατία και επανεθνικο-ποίηση των σιδηροδρόμων. Καμία άλλη δύναμη δεν θαήταν ικανή να οργανώσει μια βάση εκτός του κοινο-βούλιο για την απόρριψη και την ανατροπή τωνακραίων κεντρώων πολιτικών. Αυτή είναι η πρόκλησηπου αντιμετωπίζουν, όλοι όσοι θέλουν μια στρατηγικήρήξης με την θατσερομπλερική συναίνεση στην Αγ-γλία.

Τι πρέπει να γίνει για να αλλάξει αυτή η κατάσταση;∆υνατότητες υπάρχουν, αλλά χρειάζονται μάχιμες

δυνάμεις, που θα βοηθήσουν να δημιουργηθεί ένα νέοκίνημα, το οποίο θα μιλάει στο όνομα των καταπιε-σμένων και των εκμεταλλευομένων. Η μάχη για τηνηγεσία των Εργατικών, σε ότι αφορά την Αριστερά,δεν φαίνεται ελπιδοφόρα. Αυτό που θα βοηθούσεπολύ, είναι οι λίγοι αριστεροί βουλευτές της νέας βου-λής να αποχωρήσουν από τους Εργατικούς και να δη-μιουργήσουν μια νέα ριζοσπαστική κοινοβουλευτικήομάδα, που θα συνδέεται με τις εκτός κοινοβουλίουδυνάμεις. Αμφιβάλλω πως θα το κάνουν, και εδώ ηπαράδοση του Τόνι Μπεν και αυτών που είναι πολι-

τικά κοντά του δεν βοηθάει καθόλου, για να το θέσωήπια. Η προσκόλληση τους στους Εργατικούς, σε μιαπερίοδο που το κόμμα συγκρουόταν με το σοσιαλδη-μοκρατικό παρελθόν του και στρεφόταν στον απόλυτοκαπιταλισμό, ήταν λάθος και οδήγησε σε αδιέξοδο.Χρειαζόμαστε μια συμμαχία όλων των ριζοσπαστικώνδυνάμεων, για να αναπτύξουμε ένα αντικαπιταλιστικόκίνημα στην Αγγλία. Ένα κίνημα που θα είναι ταυτό-χρονα καινούριο, αλλά και έτοιμο να στραφεί στο πα-ρελθόν για βοήθεια. Η Μεγάλη ∆ιαμαρτυρία του 17ουαιώνα, οι εξεγέρσεις των Χαρτιστών του 19ου αιώνακαι οι πρόσφατες εξελίξεις στη Νότια Αμερική, τηνΕλλάδα και την Ισπανία δείχνουν το δρόμο. Όσοναφορά το Εργατικό Κόμμα, πιστεύω ότι πρέπει να τοαφήσουμε να αιμορραγεί. Ο δρόμος που άνοιξε η Σκω-τία δίνει ελπίδα.

•

Οι προκλήσειςγια τη βρετανικήΑριστερά

Χρειάζονται μάχιμες δυνάμεις,που θα βοηθήσουν ναδημιουργηθεί ένα νέο κίνημα,που θα μιλάει στο όνομα τωνκαταπιεσμένων.

“

Ο διανοούμενος Ταρίκ Αλί, λίγο καιρό μετά τις εκλογές στο Ηνωμένο Βασίλειο, μιλάει στην “Εποχή” γιατο αποτέλεσμά τους και την πίεση, που δέχονται οι Εργατικοί μετά την βαριά ήττα τους. Αναφέρεται σταδυο δημοψηφίσματα, που θα αντιμετωπίσει ο Κάμερον –για την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ανεξαρτησίατης Σκωτίας– ενώ παίρνοντας αφορμή από το αποτέλεσμα του Σκωτζέζικου Εθνικιστικού Κόμματοςστη Σκωτία αναφέρεται στις προκλήσεις, που έχει να αντιμετωπήσει η βρετανική Αριστερά.

2222 Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2015∆ΙΕΘΝΗ

Στις 18 Μαΐου το Γαλλικό Παρατηρητήριο για τιςοικονομικές συγκυρίες (OFCE) δημοσίευσε με-λέτη για την οικονομική κατάσταση στην Ευρώπηκαι τους λαούς της. Ιδιαίτερη αξία έχει η μελέτηγια τα τρία σενάρια της αντιμετώπισης του χρέ-ους στην Ελλάδα και όχι μόνο.

Ο ι συγγραφείς εξετάζουν τρεις τρόπους προκει-μένου η Ελλάδα να παραμείνει στην ευρωζώνη.Πρώτον, να συνεχιστεί η πολιτική της λιτότη-

τας όπως την εφαρμόζει το Γιούρογκρουπ. ∆εύτερον,να αμφισβητηθεί η πολιτική της λιτότητας (δηλαδή ναυιοθετηθεί μια πολιτική της ανάκαμψης όπως αναφέ-ρουν οι συγγραφείς), χωρίς να γίνει αναδιάρθρωση τουδημόσιου χρέους, και, τρίτον, να γίνει αποδεκτή απότώρα μια αναδιάρθρωση του χρέους έτσι που να «δια-σφαλίζεται η εξυπηρέτησή του, να καθορίζεται το επί-πεδο των απωλειών και να αρθούν οι αβεβαιότητες».

Το τρίτο σενάριο δεν είναι μόνο επωφελές για τηνΕλλάδα αλλά ανταποκρίνεται και στα γενικότερα συμ-φέροντα των Ευρωπαίων. ∆ιότι τα δύο άλλα, και ιδιαί-τερα το πρώτο που θέλει να επιβάλει το Γιούρογκρουπ,θα συνεχίζει να βυθίζει την Ελλάδα στο αδιέξοδο καιτελικά η χρεοκοπία της και η έξοδος από το ευρώ θαείναι αναπόφευκτη.

Η εκτίμηση των οικονομολόγων του Γαλλικού Παρα-τηρητηρίου των Οικονομικών Συγκυριών αποδεικνύειότι η συνολική αποπληρωμή του χρέους της Ελλάδαςβασίζεται στην υπόθεση ότι «θα υπάρχει ένα υπερβο-λικό πρωτογενές πλεόνασμα για πολλές δεκαετίες.Έτσι θα καταλήξει η Ελλάδα στην έξοδό της από την ευ-ρωζώνη, προκαλώντας σημαντική απώλεια σ’ όλουςτους δανειστές (κυρίως τους Ευρωπαίους) του δημό-σιου τομέα της Ελλάδας (250 δισ. ευρώ), αλλά και του

ιδιωτικού τομέα επίσης μ’ ένα χρέος 250 δισ. ευρώ. Σ’αυτές τις απώλειες θα πρέπει να προσθέσουμε τις συ-νέπειες στο χρηματοπιστωτικό τομέα». Αντίθετα, σύμ-φωνα με τις ίδιες εκτιμήσεις, «μια απομείωση του χρέ-ους της, της τάξης των 200 δισ. ευρώ, θα κάνει δυνατήτην οριστική διέξοδο από αυτό το ψυχόδραμα».

Είναι σαφές ότι μια τέτοια λύση θα ενοχλήσει τουςλαούς της Ευρώπης, ιδιαίτερα αυτούς που βρέθηκανστην ίδια θέση με την Ελλάδα. Γι’ αυτό είναι ανάγκη ναγίνει μια ευρωπαϊκή διάσκεψη για το χρέος (και όχιμόνο για το χρέος της Ελλάδας). Είναι ασφαλώς απα-ραίτητη γιατί εκτός από την αντιμετώπιση της σημε-ρινής κατάστασης θα συνέβαλε ουσιαστικά στην εξέ-λιξη της Ευρώπης που είναι το ζητούμενο.

Οι ευθύνες των Ευρωπαίων ηγετών είναι σημαντι-κές. Γι’ αυτό θα πρέπει να σταθούν στο ύψος της συγ-κυρίας, ιδιαίτερα η γαλλική κυβέρνηση. «Το μίνιμουμθα ήταν να κερδίσουμε ότι θα τεθούν στους λαούς προςσυζήτηση τα ζητήματα αυτά. Και βέβαια είναι ανάγκηνα γίνει συζήτηση στο κοινοβούλιο» καταλήγουν οισυγγραφείς.

•

«Μετά από τέσσερις μήνες,ατελείωτων διαπραγμα-τεύσεων, οι δανειστές της

Αθήνας σφίγγουν όλο και περισσότεροτη θηλιά που έχουν περάσει στο λαιμότου ελληνικού λαού, ελπίζοντας έτσι ηελληνική κυβέρνηση να εγκαταλείψειτην πολιτική της που ενέκριναν οι ψη-φοφόροι» αναφέρει η «Ουμανιτέ» καισυνεχίζει: «Και πολύ περισσότερο ναυποχωρήσει στις πιέσεις που ασκούν ηΕυρωπαϊκή Επιτροπή, το ∆ΝΤ και ΕΚΤαπαιτώντας νέες περικοπές στους μι-σθούς, αλλά και μεταρρυθμίσεις πουαπορρυθμίζουν την αγορά εργασίας καιαποδιοργανώνουν το σύστημα των κοι-νωνικών ασφαλίσεων». Στη συνέχειααναφέρεται στο ποσό 1,9 δισ. ευρώ πουθα πρέπει να καταβάλει η Ελλάδα προςτο ∆ΝΤ από τις 5 μέχρι τις 19 Ιουνίου,σε τέσσερις δόσεις και κυρίως στα 6,7δισ. ευρώ προς την ΕΚΤ. Ποσό που θαπρέπει να διατεθεί τους καλοκαιρινούςμήνες σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή πουη ελληνική κυβέρνηση αντιμετωπίζειτεράστιο πρόβλημα ρευστότητας.

Με λογαριασμό του ∆ΝΤ…πληρώθηκε το ∆ΝΤ

Η Αθήνα φαίνεται πως έχει αποφα-σίσει, σύμφωνα με δηλώσεις στελεχώντης κυβέρνησης αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ,να ανταποκριθεί στις εσωτερικές υπο-χρεώσεις, μισθούς-συντάξεις κ.λπ. καισυνεπώς το ∆ΝΤ και οι άλλοι θεσμοί θαπρέπει να είναι έτοιμοι να αναλάβουντον κίνδυνο από μια μη πληρωμή τηςδόσης. Η ενέργεια αυτή «θα έχει βαρύ-

τατες συνέπειες στο χρηματοπιστωτικόκαι πολιτικό σύστημα» σημειώνει η«Ουμανιτέ». «Η Αθήνα μπορεί να στη-ριχθεί και να αντλήσει συμπεράσματααπό τη στάση της την 12η Μαΐου», ότανπροειδοποίησε ότι ήταν αδύνατο να αν-ταποκριθεί στην υποχρέωσή της. «Τότεοι θεσμοί κινητοποιήθηκαν για να πλη-ρωθεί η δόση με χρήματα από ένα ει-δικό λογαριασμό… του ∆ΝΤ για νααποφύγει τη μη πληρωμή» γράφει η«Λα Τριμπιούν».

Μπροστά στις ευθύνες τους

Ο αρθρογράφος στη συνέχεια αναφέ-ρεται σε μια σειρά γεγονότων που απο-δεικνύουν ότι η αντιμετώπιση της κα-τάστασης δεν αφορά μόνο την Αθήνα,αλλά και τους ίδιους τους δανειστές.«Η ελληνική κυβέρνηση υπενθυμίζει,με τη στρατηγική της σ’ αυτές τις κρί-σιμες καταστάσεις, ότι μια συμφωνίαείναι εφικτή αν και οι δανειστές απο-φασίσουν να αποδεχθούν να μη θίξουντις «κόκκινες γραμμές» που έχει καθο-ρίσει». Το σχέδιο Γιούνκερ που είδε τοφως της δημοσιότητας μπορούσε ναείναι ένα σημαντικό βήμα προς την κα-τεύθυνση αυτή. ∆εν πρόκειται για πρό-ταση που οδηγεί στη λύση και τη διέ-ξοδο από την κρίση. Η Κομισιόν μεαυτή την πρόταση θα έδινε κάποιοχρόνο στην Ελλάδα, παραπέμποντας τηλύση για το εργασιακό και το ασφαλι-στικό για τον Σεπτέμβριο. Ταυτόχρονα,με τη γνωστή της τακτική θα φροντίσεινα ροκανίσει το χρόνο…

Γεγονός είναι ότι στους κύκλους«των δανειστών επικρατεί μια νευρικό-

τητα. Πίσω από τη φαινομενική ενό-τητα έχουν αρχίσει να ανησυχούν γιατις συνέπειες μιας αποτυχίας των δια-πραγματεύσεων με την Ελλάδα». Ανα-φέρει συγκεκριμένα ο αναλυτής για νασυμπληρώσει: «Τη σκληρή γραμμή οΣόιμπλε δεν την ακολουθεί μόνοςτου…». Ασφαλώς οι απόψεις του είναιτόσο ακραίες που προκαλούν απο-στροφή. Ίσως γι’ αυτό δεν απασχολείτο πλάνο Σόιμπλε για «χρεοκοπίαεντός ευρώ».

«Όταν τα πράγματα ηρεμήσουν»

Ο ανταποκριτής της «RealNews» στιςΒρυξέλλες, την Κυριακή 17/5, ανέφερε:Η Ελλάδα θα μείνει στο ευρώ ακόμακαι αν χρεοκοπήσει, ακόμα και αν ταΑΤΜ στερέψουν από χρήματα, οι συν-τάξεις και οι μισθοί δεν πληρωθούν,επιβληθούν κεφαλαιακοί έλεγχοι καιγίνει αθέτηση της καταβολής κάποιαςδόσης του ∆ΝΤ ή ομολόγου της ΕΚΤ,ανανέωσης τρίμηνων γραμματίων κ.λπ.Ταυτόχρονα η ΕΕ θα προσπαθήσει νασταθεροποιήσει την κατάσταση στηνυπόλοιπη ευρωζώνη και θα περιμένεινα συνομιλήσει με τους εκπροσώπουςτης επόμενης πολιτικής κατάστασηςστην Ελλάδα, όταν «τα πράγματα ηρε-μήσουν».

Και για να μη μένει αμφιβολία, ο αν-ταποκριτής με μεσότιτλο επιμένει: Μενέα κυβέρνηση! «Η ΕΕ θα δράσει ακα-ριαία και με δημόσιες δηλώσεις τουόλα τα μέλη του Γιούρογκρουπ θα εξη-γήσουν ότι η Ελλάδα παραμένει αμετά-κλητα στο ευρώ. Ταυτόχρονα, οι εταί-ροι θα κάνουν αλλεπάλληλες εκκλή-

σεις στις ελληνικές Αρχές να γυρίσουνστο τραπέζι του διαλόγου και να συμ-φωνήσουν σε πρόγραμμα διάσωσης».

Η ΕΕ θα περιμένει οι πολιτικές εξε-λίξεις και διεργασίες να φέρουν απο-τέλεσμα και θα συνομιλήσει για ένανέο πρόγραμμα, αυτή τη φορά όπωςπραγματικά πρέπει να είναι για τουςΕυρωπαίους. Αυτά δημοσιεύονταιχωρίς κανένα σχολιασμό από την «αν-τικειμενική» εφημερίδα «RealNews».

∆ιεθνής αλληλεγγύη

Τέσσερις μήνες, λοιπόν, μετά τηνανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση,η πολιτική αντιπαράθεση συνεχίζεταιμε αμείωτη ένταση. «Οι θεματοφύλα-κες της λιτότητας στοιχηματίζουν γιατη διάσπαση της κυβέρνησης και τηναπώλεια της λαϊκής της στήριξης» γρά-φει η «Ουμανιτέ». Ασφαλώς ελπίζουνότι με τις πιέσεις που ασκούν θα πετύ-χουν τη διάσπαση του κόμματος τηςΑριστεράς για να αφήσουν έτσι «τα πε-ριθώρια μιας συμμαχίας για τους με-τριοπαθείς του ΣΥΡΙΖΑ και τους φιλο-μνημονιακούς, το Ποτάμι και τοΠΑΣΟΚ». Τα γεγονότα όμως τους δια-ψεύδουν. «Η ηγεσία του κόμματος καιτης κυβέρνησης και τα μέλη του ΣΥ-ΡΙΖΑ πιστεύουν στη δύναμη του λαϊκούκινήματος και της λαϊκής συμπαρά-στασης», όπως και η διεθνή αλληλεγ-γύη που εκδηλώνεται σε κάθε γωνιάτης Ευρώπης και όχι μόνο.

Μ.Κ.

Στην αποπνικτική ατμόσφαιρα τηςπαραπληροφόρησης υπάρχουν καιέντυπα όπως η “Λα Τριμπιούν”, τοπεριοδικό “Regards”, η “Ουμανιτέ”,που σέβονται την αντικειμενικότητακαι στέκονται αλληλέγγυα στηνΕλλάδα.

“

ΓΑΛΛΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΣΥΓΚΥΡΙΩΝ

Ευρωπαϊκήσυνδιάσκεψηγια το χρέος

ΓΑΛΛΙΚΕΣ ΕΦΗΜΕΡΙ∆ΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑ∆Α

Συνεχίζεται αμείωτη η πολιτική σύγκρουση

Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2015 2233∆ΙΕΘΝΗ

www.vagadetotes.word-press.com

Η απεργίατων γυναικών

Με μεγάλη επιτυχίαέγινε την Τρίτη στη

Βαρκελόνη η γενική απεργίατων γυναικών, μετά απόκάλεσμα της φεμινιστικήςπρωτοβουλίας «Vaga Totes»στην οποία συμμετέχουνεκατοντάδες γυναίκεςδιαφορετικών ηλικιών,προελεύσεων και εμπειριών,που προσπαθούν να σπάσουντη σιωπή τους απέναντι στιςδιακρίσεις και την πατριαρχία.Η απεργία συμπεριελάμβανεόλους τους τομείς τηςκαθημερινής ζωής, αφού ήτανμια απεργία της φροντίδας,της κατανάλωσης, τωνμεταφορικών μέσων κ.λπ., μεστόχο να δείξει τη δύναμη τηςφεμινιστικής δράσης.

www.march-against-monsanto.com

Ενάντιαστη Μονσάντο

Χιλιάδες άνθρωποι σεδιάφορες πόλεις του

κόσμου διαδήλωσαν χτες στηνπαγκόσμια μέρα δράσηςενάντια στη Μονσάντο, σε μιακινητοποίηση πολιτικήςανυπακοής ενάντια στουςνόμους που περιορίζουν τηνελεύθερη χρήση των σπόρωνκαι εξοντώνουν τους μικρούςαγρότες. Στόχος τηςκινητοποίησης ήταν οσυντονισμός σε διεθνέςεπίπεδο των κινημάτων πουαντιδρούν στη δράση τηςεταιρείας, η οποία προσπαθείνα ελέγξει την παγκόσμιαπρομήθεια τροφίμωνχρησιμοποιώνταςαποκλειστικές πατέντεςσχετικά με τους σπόρους.

www.facebook.com/sing4democracy

Απελευθέρωσητων πολιτικώνκρατούμενων

Αψηφώντας τηνκαταστολή και τις

φυλακίσεις, συνεχίζεται ηεκστρατεία ακτιβιστών τωνανθρωπίνων δικαιωμάτων γιατην απελευθέρωση όλων τωνπολιτικών κρατούμενων στοΑζερμπαϊτζάν. Η πρωτοβουλία,που γίνεται με αφορμή τουςπανευρωπαϊκούς αγώνεςστίβου που ξεκινούν στις 12Ιουνίου στο Μπακού με τησυμμετοχή περισσότερων από6.000 αθλητών και αθλητριών,καλεί τους ξένους ηγέτες ναμη νομιμοποιήσουν με τηνπαρουσία τους στην τελετήέναρξης το αυταρχικόκαθεστώς του Ιλχάμ Αλίγιεφκαι ζητάει το μποϊκοτάζ τωναγώνων.

∆ημήτρης Γκιβίσηςgivisisdim@yahoo.gr

στα

δίκτ

υα τ

ου κ

όσµο

υΣε μερικές εβδομάδες θαπραγματοποιηθούν στηνΤουρκία γενικές εκλογές.Η αναμέτρηση είναι μιααπό τις πιο κρίσιμες ανα-μετρήσεις των τελευ-ταίων δεκαετιών αφού τοπρόγραμμα του Ερντογάνστερεί βασικές ελευθε-ρίες, υποβαθμίζει τη δη-μοκρατία ως πρόφασηκαι μετατρέπει τη χώρασε μια ιδιότυπη δικτατο-

ρία. Η είσοδος του αρι-στερού ∆ημοκρατικούΚόμματος των Λαών -οιδημοσκοπήσεις δείχνουνπως αγγίζει το όριο εισό-δου- θα στερήσει από τονΕρντογάν την αυτοδυνα-μία και θα μπει εμπόδιοστις πολιτικές του.Οι κάτοχοι τουρκικούδιαβατηρίου μπορούν ναψηφίσουν στα Προξενείαστην Αθήνα – Πειραιά

(Βασιλέως Παύλου22,Παλαιό Ψυχικό) 30και 31 Μαΐου κατά τιςώρες 10π.μ. -7μ.μ., ενώστα Τελωνεία 8 Μαΐουέως 7 Ιουνίου και έως τις5μ.μ.Για περισσότερες πληρο-φορίες επισκεφτείτε τηνιστοσελίδα της εφημερί-δας ή τηλεφωνείστε στο6977239638.

ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

Ακόμα και μία ψήφος μπορείνα κρίνει το μέλλον

Πρόστιμα «συμβιβασμού» ρεκόρ,ύψους 5,7 δισεκατομμυρίων δο-λαρίων, καλούνται να πληρώ-

σουν ορισμένες από τις μεγαλύτερεςτράπεζες του κόσμου μετά την αποκά-λυψη ότι χειραγώγησαν την αγορά συ-ναλλαγματικών ισοτιμιών από το 2007έως το 2013, όπως ανακοίνωσε το αμε-ρικανικό υπουργείο ∆ικαιοσύνης. Πρό-κειται για τις Citigroup, JP Morgan, Bar-clays, Royal Bank of Scotland, οι οποίεςσυμφώνησαν να παραδεχθούν την ενοχήτους για «συνωμοσία στη χειραγώγησητιμών και προσφορών στην ισοτιμίαευρώ/δολαρίου στην αγορά άμεσης πα-ράδοσης», ενώ η UBS θα δηλώσει ένοχηγια χειραγώγηση του Libor.

Σύμφωνα με την έρευνα του αμερικα-νικού υπουργείου ∆ικαιοσύνης, χρημα-τιστές των συγκεκριμένων τραπεζώνχρησιμοποιούσαν chat rooms στο διαδί-

κτυο, τα οποία μάλιστα ονόμαζαν «καρ-τέλ» ή «μαφία» και ειδική ορολογία προ-κειμένου να τροποποιούν τις τιμές τωνσυναλλαγματικών ισοτιμιών μεταξύευρώ και δολαρίου. «Οι ιστορικές αυτέςαποφάσεις είναι οι τελευταίες σε μια συ-νεχή προσπάθεια έρευνας και πάταξηςτων οικονομικών εγκλημάτων και απο-τελούν μια ισχυρή υπενθύμιση ότι τουπουργείο ∆ικαιοσύνης έχει την πρό-θεση να ενάγει όλους εκείνους που γέρ-νουν το οικονομικό σύστημα προς όφε-λός τους» τόνισε η Λορέτα Λίντς, υπουρ-γός ∆ικαιοσύνης των ΗΠΑ.

«Όσο μικρότερος ο ανταγωνισμόςτόσο το καλύτερο» φέρεται να υπο-στήριζε ένας trader μιας εκ των τρα-πεζών, ενώ ένας άλλος έγραψε σεένα από τα chat room που χρησι-μοποιούσε: «Εάν δεν κλέβεις,δεν προσπαθείς». Σε μία άλλησυνομιλία στα chat room, σταοποία μπορούσε να εισέλθεικάποιος μόνο κατόπιν πρό-σκλησης, ένας «παλιός» προ-ειδοποιούσε ένα «νεοεισερχό-μενο» με τα εξής λόγια: «Αν τακάνεις θάλασσα, θα κοιμάσαιμε το ένα μάτι ανοιχτό».

Σύμφωνα με τα στοιχεία πουέδωσε το αμερικανικό υπουργείο∆ικαιοσύνης, οι αμερικανικές τρά-πεζες JPMorgan Chase και Citigroup θα

καταβάλουν 550 εκατομμύρια δολάριακαι 925 εκατομμύρια δολάρια σε πρό-στιμα αντιστοίχως. Η βρετανική τράπεζαBarclays θα πληρώσει 650 εκατομμύριαδολάρια, ενώ η Royal Bank of Scotland395 εκατομμύρια δολάρια.

Η κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ ανακοί-νωσε επίσης ότι σε σχέση με τη συγκε-κριμένη έρευνα θα επιβάλει πρόστιμα1,6 δισεκατομμυρίων στις πέντε τράπε-ζες, ενώ η Barclays θα πληρώσει ένα επι-πλέον πρόστιμο 1,3 δισ. δολαρίων.

Εντός του Ιουλίου αναμένεται ναεπισκεφθεί την Κύπρο ο πρόεδροςτης Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-

Κλοντ Γιούνκερ. Κατά τη διάρκεια τηςσυνάντησης που είχαν στο περιθώριοτης Συνόδου των Ευρωπαίων ηγετών στηΡίγα της Λετονίας, Αναστασιάδης και Γι-ούνκερ συζήτησαν τρόπους ενεργότερηςεμπλοκής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στηδιαδικασία εξεύρεσης λύσης του Κυ-πριακού. Το θέμα φέρεται να συζήτησε ο

πρόεδρος Αναστασιάδης και με την καγ-κελάριο της Γερμανίας, τον πρωθυ-πουργό της Πορτογαλίας και τον πρό-εδρο Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στη Ρίγα.

Σύμφωνα με δηλώσεις του κυβερνητι-κού εκπροσώπου Νίκου Χριστοδουλίδη,οι ηγέτες που συνάντησε ο κ. Αναστα-σιάδης «βλέπουν θετικά μια τέτοια εξέ-λιξη». Ο κ. Χριστοδουλίδης ανέφερεακόμη ότι μια εμπλοκή της ΕυρωπαϊκήςΈνωσης «έχει προστιθέμενη αξία στην

προσπάθεια για λύση του Κυπριακούαλλά και στη διαφύλαξη των δικαιωμά-των του συνόλου του Κυπριακού λαού».

Την ίδια στιγμή σε μια κίνηση υψηλούσυμβολισμού, που επιβεβαιώνει το καλόκλίμα που επικρατεί, προχώρησαν τοΣάββατο το πρωί ο Νίκος Αναστασιάδηςκαι ο Μουσταφά Ακιντζί, περιδιαβαί-νοντας στην παλιά πόλη της Λευκωσίαςκαι από τις δύο πλευρές του οδοφράγ-ματος.

Μια εμπλοκή της Ευρω-παϊκής Ένωσης “έχειπροστιθέμενη αξία στηνπροσπάθεια για λύσητου Κυπριακού αλλά καιστη διαφύλαξη των δι-καιωμάτων του συνόλουτου Κυπριακού λαού”.

“ΚΥΠΡΟΣ

Ενεργότερη εμπλοκή της ΕΕ στις συνομιλίες

ΗΠΑΠρόστιμαγια χειραγώγησησυναλλαγματικώνισοτιμιών

Κυριακή 24 Μαΐου

** H O.M. ΣΥΡΙΖΑ Καισαριανής, τα Αρχεία ΣύγχρονηςΚοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ) και ο ρ/σ «105.5 στο Κόκκινο»πραγματοποιούν ιστορικό περίπατο στις γειτονιές τηςΚαισαριανής που έχουν συνδεθεί με τις ηρωικότερες σε-λίδες της Εθνικής Αντίστασης, με τη βοήθεια των ιστορι-κών Μενέλαου Χαραλαμπίδη και Τάσου Σακελλαρόπου-λου. Σημείο συνάντησης: Βρυούλων και Τζον Κένεντιστην Καισαριανή, στις 11.30π.μ.

** Η Επιτροπή ∆ράσης Αμπελοκήπων διοργανώνει α-νταλλακτικό παζάρι αλληλεγγύης, από 11π.μ. έως 2μ.μ.(δίπλα στο πάρκινγκ Φιλίππου, Αμπελόκηποι). Μπορείτενα πάρετε ό,τι θέλετε δωρεάν και να αφήσετε ό,τι δενχρειάζεστε (ρούχα, παπούτσια, τρόφιμα, είδη υγιεινής,φάρμακα, βιβλία, παιχνίδια κτλ.) Ανοιχτή συνέλευση γίνε-ται κάθε 2η Πέμπτη, στις 7μ.μ., στο ∆ημαρχείο Αμπελό-κηπων. Ενημερωθείτε και ενημερώστε μας στo τηλέφω-νο: 2310265730, στο e-mail: epitropidrasis@gmail.com,στο μπλογκ: epitropidrasisds.blogspot.gr

** Στις 19 Μάη κλείνουν 120 χρόνια από το θάνατο τουΧοσέ Μαρτί, εθνικού ήρωα της Κούβας. Η πρεσβεία της∆ημοκρατίας της Κούβας διοργανώνει εκδήλωση μνήμηςκαι τιμής, στις 11π.μ., στο πάρκο που βρίσκεται στη συμ-βολή των οδών Μιχαλακοπούλου και Αλκμάνος, μπροστάστον ανδριάντα του Μαρτί.

∆ευτέρα 25 Μαΐου

** Η δημοτική παράταξη Ενεργοί Πολίτες Νέου Ψυχι-κού – Ψυχικού - Φιλοθέης διοργανώνουν εκδήλωση μεθέμα «Κρίση: δημογραφικές εξελίξεις, ανεργία, ασφαλι-στικό», στις 7.30 μ.μ., στο Μορφωτικό Εξωραϊστικό Όμι-λο (25ης Μαρτίου 19, Ν. Ψυχικό). Μιλούν οι: Σάββας Ρο-μπόλης και Χάρις Συμεωνίδου.

** Φέτος συμπληρώνονται έξι χρόνια από το θάνατοτου Μιχάλη Παπαγιαννάκη και οι «Φίλοι των ΑΣΚΙ» διορ-γανώνουν, στις 7.30μ.μ., στο αμφιθέατρο του ΜουσείουΜπενάκη (Πειραιώς 138), εκδήλωση στη μνήμη του. Θαμιλήσουν οι: Σάκης Κουρουζίδης, Ηλίας Νικολακόπουλος,∆ημήτρης Παπαδημούλης. Η Αμαλία Παππά θα παρουσιά-

σει το αρχείο του Μιχάλη Παπαγιαννάκη ως ευρωβου-λευτή, που απόκειται στα ΑΣΚΙ. Συντονίζει ο Νίκος Βαφέ-ας.

** Ο ανοιχτός κοινωνικός χώρος Σβούρα διοργανώνει,στις 7.30μ.μ., παρουσίαση του βιβλίου της Πέπης Ρηγο-πούλου «Θάλαμος Ανανήψεως». Θα μιλήσει ο ΚώσταςΣτοφόρος. Θα ακολουθήσει αφήγηση από την Σοφία Χατ-ζηλάμπρου συνοδεία τραγουδιών από τους Τάκη Παπα-δόπουλο και Νίκο Κράλη.

** Η Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ Χαλανδρίου διοργανώνει ανοικτή εκ-δήλωση, στις 7.30μ.μ., στην κεντρική πλατεία Χαλαν-δρίου, με θέμα «4 μήνες ΣΥΡΙΖΑ - Συμμετέχουμε, ελέγ-χουμε, στηρίζουμε, διεκδικούμε» και ομιλήτρια την Θεα-νώ Φωτίου.

Τετάρτη 27 Μαΐου

** Η Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ Καλλιθέας διοργανώνει ανοιχτή εκ-δήλωση, στις 7.30μ.μ., στην πλατεία ∆αβάκη, με θέμα«Ούτε βήμα πίσω! - Συμμετέχουμε, ελέγχουμε, στηρίζου-με, διεκδικούμε» και ομιλήτρια την Θεανώ Φωτίου.

** Η Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ ∆ιονύσου διοργανώνει ανοιχτή εκδή-λωση με θέμα «Η δημόσια υγεία σήμερα και οι άμεσοιστόχοι» και ομιλητή τον Γ. Μπασκόζο, στις 8μ.μ., στοΠνευματικό Κέντρο Αγ. Στεφάνου (Πεντζερίδη 3).

** Η Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ Τερψιθέας - Γλυφάδας διοργανώνειανοιχτή εκδήλωση με θέμα «∆ίνουμε το παρών - Συμμε-τέχουμε, ελέγχουμε, στηρίζουμε, διεκδικούμε» και ομι-λητή τον Γ. Μπαλάφα, στις 7.30μ.μ., στο θέατρο της πλατ.Καραϊσκάκη.

** Οι εκδόσεις Αλεξάνδρεια και το βιβλιοπωλείο Κε-ντρί διοργανώνουν παρουσίαση του βιβλίου τού Πολυμέ-ρη Βόγλη «Η αδύνατη επανάσταση. Η κοινωνική δυναμι-κή του εμφυλίου πολέμου», στις 7.30μ.μ., στο καφέ μπαρΈντεχνον (Ι. ∆έλιου 4, Θεσσαλονίκη). Θα μιλήσουν οι:Λουκιανός Χασιώτης, Ρίκα Μπενβενίστε και ο συγγραφέ-ας.

** Στο πλαίσιο του κύκλου συζητήσεων «Από το χρέοςκαι τη λιτότητα στη διεκδίκηση της δημοκρατίας» που

διοργανώνει το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς με την υ-ποστήριξη του δικτύου transform! Europe, πραγματο-ποιείται, στις 7μ.μ., στην αίθουσα τελετών, κτίριο Αβέ-ρωφ ΕΜΠ, συζήτηση με τίτλο «Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση:Συνέχειες, ασυνέχειες και αβέβαιη προοπτική» και ομι-λήτρια την Σούζαν Γουότκινς, εκδότρια του New LeftReview. Σχολιάζει ο Χάρης Γολέμης.

Πέμπτη 28 Μαΐου

** Η Αυτόνομη Κίνηση Μεταπτυχιακών και Υποψήφιων∆ιδακτόρων Παντείου διοργανώνει εκδήλωση με θέμα«Το ISIS και ο ρόλος του στη Μέση Ανατολή», στις 7μ.μ.,στο αμφιθέατρο Σάκη Καράγιωργα ΙΙ. Ομιλητές:

Σία Αναγνωστοπούλου, Νεκτάριος Μπουγδάνης.

2244 Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2015ΘΕΜΑΤΑ

Τη ∆ευτέρα θα ξαναδούμε στους τη-λεοπτικούς δέκτες το σήμα τηςΕΡΤ. Επίσης, στις 11 Ιούνη, δύο

χρόνια μετά το επαίσχυντο και ανήθικο«μαύρο» που επιβλήθηκε στη δημόσιαραδιοφωνία και τηλεόραση, θα γιορτα-στεί η νέα ΕΡΤ στο μέγαρο της Αγίας Πα-ρασκευής με την παρουσία του πρωθυ-πουργού. Το γεγονός αυτό έχει μεγάλησυμβολική και ουσιαστική σημασία. Ηαριστερά ακυρώνει τη μεγαλύτερη μνη-μονιακή επίθεση που έγινε εναντίον τωνεργαζομένων και ενός σημαντικού θε-σμού της ενημέρωσης με δημόσιο χαρα-κτήρα. Αυτό, όμως, είναι το πρώτο βήμακι από εδώ και πέρα αρχίζουν τα δύ-σκολα ερωτήματα. Πόσο, δηλαδή, νέαθα είναι η ΕΡΤ με ένα νομικό πλαίσιοπου διατηρεί τον κρατικό έλεγχο, με τονυπουργό Επικρατείας ν’ αποφασίζει αυ-τάρεσκα ερήμην των εργαζομένων και μεδιευθύνοντα σύμβουλο έναν θιασώτητων νόμων της αγοράς με πρόσφατομνημονιακό παρελθόν;

Εδώ στην Θεσσαλονίκη, η ΕΡΤ δενέκλεισε. Στα δύο χρόνια που πέρασαν,κάποιοι απολυμένοι-εργαζόμενοι κατά-φεραν να την κρατήσουν ανοιχτή καιζωντανή, με όσες οικονομικές και ψυχι-κές δυνάμεις τους είχαν απομείνει αλλάκαι με μεγάλη πίστη στο σκοπό τους.Όχι μόνο αυτό αλλά πέτυχαν να μετα-σχηματίσουν την ΕΡΤ3 από ένα μίζερο κιελεγχόμενο επαρχιακό κανάλι, σε έναανεξάρτητο, ελεύθερο, ρηξικέλευθο και

αυτοδιαχειριζόμενο μέσο ενημέρωσης,ανοιχτό στην κοινωνία και τις ζωντανέςδυνάμεις της. Το κτίριο της ΛεωφόρουΣτρατού που αρχικά λειτούργησε ως ση-μείο κατάληξης των διαδηλώσεων συμ-παράστασης και συναυλιακός χώρος τωναλληλέγγυων καλλιτεχνών, μετασχημα-τίστηκε κατόπιν ως φιλόξενος χώρος κι-νηματικών συνελεύσεων και εκδηλώ-σεων, μουσικών και θεατρικών παρα-στάσεων και βιβλιοπαρουσιάσεων συ-νεργατικών βιβλιοπωλείων. Το κεντρικότηλεοπτικό στούντιο της ΕΡΤ3 άνοιξεστα κινήματα της πόλης και συνεχίζει ναφιλοξενεί πλήθος πολιτικών και κοινω-νικών εκδηλώσεων. Οι εκπομπές και οειδησεογραφικός τομέας του καναλιούαποπνέουν ένα αέρα ελευθερίας κι ανε-ξαρτησίας και αυτό γίνεται άμεσα αντι-ληπτό με σύγκριση με το χυδαία στημένοπαιχνίδι των μεγάλων ιδιωτικών κανα-λιών. Ακόμα και μόνο τα σποτάκια για τα50 χρόνια του θεάτρου Τέχνης, της Επι-τροπής Αλήθειας για το ∆ημόσιο Χρέοςκαι των κινητοποιήσεων αντίστασηςστην εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική,αποτελούν σαφείς ενδείξεις του πόσοδιαφορετική είναι πλέον η ΕΡΤ3. Επίσης,συνεχίζονται οι παράλληλες δράσεις τωναπολυμένων-εργαζομένων όπως η θεα-τρική ομάδα, η λέσχη ανάγνωσης, μου-σικές και ποιητικές παραστάσεις, εκδη-λώσεις λόγου και φυσικά η ταινιοθήκητης ΕΡΤ3 που πλησιάζει τις 100 προβο-λές ταινιών με δωρεάν είσοδο. Μια

λέσχη με βαθιά γνώση του σινεμά κι έν-τονο ριζοσπαστικό χαρακτήρα, με σπου-δαία αφιερώματα που αναδεικνύουν τονεπαναστατικό χαρακτήρα της τέχνης καιταινίες-εκπλήξεις που, ίσως, παλιότερανα είχαμε ρίξει στα αζήτητα εξαιτίας τηςμυωπικής μας πολιτικής ορθότητας.Πόσες απ’ όλες τις παραπάνω κατακτή-σεις της αυτοδιαχειριζόμενης ΕΡΤ3 θασυνεχίσουν να υπάρχουν με την έλευσηκαι την εδραίωση της νέας ΕΡΤ;

Το πείραμα αυτοδιαχείρισης της ΕΡΤ3έκανε σημαντικά και πρωτόγνωρα βή-ματα, που θα μπορούσαν ν’ αποτελέσουνπαράδειγμα και οδηγό στην κατεύθυνσητης δημιουργίας μιας πραγματικά ανε-ξάρτητης νέας ΕΡΤ. ∆υστυχώς, όμως,πολιτικοί που δεν έχουν καμιά σχέση μετα κινήματα, περίκλειστοι σ’ ένα γρα-φειοκρατικό πρωθυπουργικό περιβάλ-λον, δείχνουν να εμπιστεύονται περισ-σότερο τις μεθόδους και τα στελέχη τηςαγοράς από τα πρωτότυπα αυτοδιαχειρι-στικά πειράματα τα οποία, μάλιστα, απο-τελούν μια ξεχασμένη ιδεολογική περι-

ουσία της Ανανεωτικής Αριστεράς.

Υ.Γ. Τις μεθόδους της αγοράς, ξέρουννα τις χειρίζονται με τον πιο χυδαίοτρόπο τα μεγάλα ιδιωτικά κανάλια με ταοποία περιμέναμε να συγκρουστεί άμεσαη κυβέρνηση, βάζοντας τέλος στην πα-ράνομη λειτουργία και στα υπέρογκαχρέη τους. Αντ’ αυτού, βλέπουμε στε-λέχη του ΣΥΡΙΖΑ να πλαισιώνουν τις χει-ρότερες εκπομπές τους, να γίνονται μπα-λάκι μεταξύ Μπογδάνου και Πορτοσάλτεκαι να παίζουν, τελικά, το παιχνίδι τους.Πρόσφατο παράδειγμα, η κάκιστη πα-ρουσία του Πάνου Λάμπρου στον Σκάι.Αντί να υπερασπιστεί σθεναρά την ΖωήΚωνσταντοπούλου, στο επικοινωνιακόπογκρόμ εναντίον της επειδή τόλμησε νααμφισβητήσει την αστυνομική παρουσίαγύρω από τη βουλή, κατέληξε να την«αδειάσει» λέγοντας ότι όσοι δουλεύουνκάνουν και λάθη!

Ο δικηγόρος του διαβόλου

∆ΑΙΜΟΝΙΚΑ

Η προίκα της αυτοδιαχειριζόμενης ΕΡΤ3

Υ.Γ. «Εποχής»: Το υστερόγραφο του συνεργάτη μας μας παρακίνησε να δούμε τοβίντεο της συζήτησης στο Σκάι. Το σχόλιο δεν είναι απλώς άδικο, δεν έχει καμίασχέση με την αλήθεια. Επιχειρήσαμε να επικοινωνήσουμε μαζί του, αλλά δεν στά-θηκε δυνατόν. Όποιος αναγνώστης θέλει, ωστόσο, για του λόγου το αληθές, μπο-ρεί να παρακολουθήσει το βίντεο της εκπομπής του Σκάι στην ηλεκτρονική διεύ-θυνση: http://www.skai.gr/tv/show/?showid=65140

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ εκδηλώσεων“

Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2015 2255ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Κάλεσμαγια το 19οΑντιρατσιστικόΦεστιβάλΑθήναςΤο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ

της Αθήνας, που διοργανώ-νεται κάθε χρόνο από το Συντο-νιστικό Μεταναστευτικών & Αν-τιρατσιστικών Οργανώσεων, γί-νεται φέτος 19 ετών και ήδηέχει ξεκινήσει τις συνελεύσειςτου. Θα πραγματοποιηθεί 3,4 και5 Ιουλίου στην Πανεπιστημιού-πολη με κεντρικό σύνθημα «Αλ-ληλεγγύη στον «ξένο» δίπλα μας,Ελευθερία στον «ξένο» μέσαμας». Η Ομάδα Τύπου του 19ουΑντιρατσιστικού Φεστιβάλ Αθή-νας προσκαλεί όλες τις οργανώ-σεις και τις συλλογικότητες τουαντιρατσιστικού κινήματος, τωνδικαιωμάτων, της αλληλεγγύηςκαι φυσικά τις μεταναστευτικέςκαι προσφυγικές οργανώσεις, ναεμπλακούν ενεργά στη διοργά-νωσή του παρακολουθώντας τιςανοιχτές συνελεύσεις, κάθε Πα-ρασκευή στις 8 στο Στέκι Μετα-ναστών (Τσαμαδού 13, Εξάρ-χεια). Οι θεματικές ομάδες τουΦεστιβάλ έχουν ήδη ξεκινήσεικαι είναι πάντα ανοιχτές σειδέες και συμμετοχές. Μπορείτενα παρακολουθείτε τις δραστη-ριότητες και να επικοινωνείτε:

e-mail: press.antiracistfesti-val@gmail.com,www.facebook.com/antirafesti-valathens, antiracistfestival.gr

ΣυλλογικήλογοτεχνικήέκδοσηΤο ∆ίκτυο Αλληλεγγύης Και-

σαριανής διοργανώνει απόκοινού προσπάθεια έκφρασηςκαι συμμετοχής για τη δημιουρ-γία μιας έκδοσης ποιημάτων καιδιηγημάτων με θέμα «Συνυπάρ-χουμε. Μαζί είμαστε πιο πολλοίκαι από εμάς τους ίδιους». Τακείμενα πρέπει να έχουν όριολέξεων τις 1.500, να είναι ενυ-πόγραφα και με στοιχεία επικοι-νωνίας και να αποστέλλονταιστη διεύθυνση: Συβρισσαρίου 58,Καισαριανή, 16121 (για το ∆ί-κτυο Αλληλεγγύης Καισαριανής)ή στην ηλεκτρονική διεύθυνση:diktyoallileggyiskaisarianis@gmail.com Τηλέφωνο επικοινωνίας:2112147924 (κάθε Τρίτη 7 –9μ.μ.).

Αναγγελίαγάμου

Το γάμο τους θα τελέσουνο Χαράλαμπος Καρλής τουΝικολάου και της Ελένης καιη Μαρία Βαρδάκα του Ζήσηκαι της Αναστασίας. Ο γάμοςθα γίνει στο δήμο της Χαλκί-δας, εκεί όπου και κατοικούν,τον μήνα Ιούλιο. Στην ιδιαί-τερη αυτή στιγμή οι δικοίτους άνθρωποι, γονείς, συγ-γενείς, φίλοι, συνάδελφοι καισυνεργάτες θα είναι εκεί ναενώσουν τη χαρά τους.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ∆Σ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΡΤ ΚΑΙ ΣΥΝΘΕΤΗ, ΜΙΧΑΛΗ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ

Η ΕΡΤ να γίνει βήμαπροβολής νέων καλλιτεχνών

Τη συνέντευξη πήρεο Γιάννης - Ορέστης Παπαδημητρίου

Από τη θέση σας στο ∆Σ της νέας ΕΡΤ,θα έχετε πλέον μεγαλύτερη επιρροή στησχέση της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης μετη μουσική. Πώς σκέφτεστε να διαμορ-φώσετε αυτή τη σχέση;

Καταρχάς να υπενθυμίσω ότι στο νεο ∆Στης ΕΡΤ θα είναι κι ο συνάδελφος ∆ιονύ-σης Τσακνής, με τον οποίον σίγουρα θαπροβληματιστούμε από κοινού πάνω σ’αυτά τα ζητήματα. Σε κάθε περίπτωση, τοερώτημα ξεπερνάει τα ζητήματα της μου-σικής. Αφορά τη χάραξη μιας γενικότερηςπολιτιστικής πολιτικής που πρέπει ναπαίρνει υπόψη την κοινωνική διαστρωμά-τωση στα ζητήματα του γούστου. Μιλάμεγια μια δημόσια τηλεόραση που οφείλει νααπευθύνεται στο ευρύτερο κοινό και τούτοσημαίνει ότι δεν πρέπει ούτε να κολακεύειτο αγοραίο γούστο, αλλά ούτε να οδηγεί-ται σε ελιτίστικους αποκλεισμούς. Προ-σωπικά, πιστεύω ότι σε όλα τα ζητήματατου πολιτισμού θα πρέπει να βρεθεί μιαλεπτή ισορροπία ανάμεσα σ’ αυτό που λέ-γεται «ποιότητα» και«επιμόρφωση» και σ’αυτό που μπορεί και πρέπει να λειτουργείως καλώς εννοούμενη «αναψυχή» του κοι-νού.

Σκέφτεστε να διευρύνετε τα είδη μουσι-κής που θα φιλοξενούνται και προς ποιεςκατευθύνσεις;

Προσωπικά δεν με απασχολεί τόσο η δι-εύρυνση των ειδών μουσικής, όσο το ναπροσφερθεί η δυνατότητα να φιλοξενούν-ται και να προβάλλονται συστηματικάεξαιρετικοί νέοι έλληνες μουσικοί, συνθέ-τες, σολίστες και μουσικά συγκροτήματα,που κινούνται σε όλα τα είδη, απ’ τη λε-γόμενη «κλασική» και την τζαζ, μέχρι τηνπαραδοσιακή και το ρεμπέτικο και τη«ροκ», από την μπαλάντα μεχρί τη μου-σική δωματίου και τη συμφωνική μου-σική. Υπάρχουν ένα σωρό τέτοιοι νέοιμουσικοί και στην Αθήνα και στη Θεσσα-λονίκη και στην επαρχία. Θα ήταν μεγάληικανοποίηση για μένα εάν συνέβαλα ώστεη νέα ΕΡΤ να μπορέσει να τους προσφέρειενα σταθερό βήμα προβολής της δουλειάςτους.

Μια απ’ τις πιο πολυσυζητημένες επιμέ-ρους υποθέσεις στο κλείσιμο της ΕΡΤ,αφορούσε τα μουσικά σύνολα. Θα επα-νέλθουν και με ποια μορφή;

Προφανώς θα επαναλειτουργήσουν ταμουσικά σύνολα, στις διάφορες μορφέςτους -που περιλαμβάνουν βέβαια και τηχορωδία. Τούτο αποτέλεσε, άλλωστε, μιαβασική πολιτική εξαγγελία και του πρω-θυπουργού. Ωστόσο, τα θέματα αυτά θακαθοριστούν στις επί μέρους πτυχές καιλεπτομέρειές τους κι από τις προτάσειςκαι τα οράματα όποιων αναλάβουν τηνκαλλιτεχνική τους διεύθυνση και τον προ-γραμματισμό. Νομίζω πως η δουλειά του∆Σ είναι να επιλέγει τα κατάλληλα πρό-

σωπα για τους κατάλληλους τομείς, χωρίςνα παρεμβαίνει μετά σε κάθε τους βήμα.Αυτός ο καταμερισμός των δραστηριοτή-των κι η ανάθεση των ευθυνών ανά τομείςαποτελεί κανόνα σωστής λειτουργίαςκάθε οργανισμού και κάθε εταιρείας.

Μια πτυχή της ελληνικής μουσικήςιστορίας που παραμένει λίγο-πολύ άγνω-στη είναι αυτή της πειραματικής και ηλε-κτρονικής μουσικής. Τα περισσότεραέργα -ανάμεσά τους και τα δικά σας- πα-ραμένουν ανέκδοτα ή δεν έχουν επανεκ-δοθεί. Θα μπορούσε η ΕΡΤ να χρησιμεύσειμε κάποιον τρόπο στην αρχειοθέτησή τουςκαι στην προβολή τους στο ευρύ κοινό;

Μιλώντας γενικότερα, πιστεύω πως τοζήτημα της διάσωσης, της αρχειοθέτησηςκαι ψηφιοποίησης όλων των πτυχών τουελληνικού μουσικού πολιτισμού περιλαμ-βάνεται εξ ορισμού στους στόχους τηςΕΡΤ. Θα μπορούσε φυσικά να προβλεφθείκάποια σειρά ειδικών εκπομπών που θαπαρουσίαζαν αυτές τις πειραματικές από-πειρες άλλων εποχών, όχι μόνο στοντομέα της ηλεκτρονικής μουσικής, αλλάγενικότερα της λεγόμενης «πρωτοπορια-κής» μουσικής. Αυτό είναι κάτι που δεν θαενδιέφερε ίσως το λεγόμενο «ευρύ» κοινο,θα ενδιέφερε όμως κάποιο περισσότεροεξειδικευμένο κοινό, κάτι που πρέπει επί-σης να το σεβόμαστε στο πλαίσιο μιας σω-στής πολιτιστικής παρέμβασης μιας δη-μόσιας τηλεόρασης Σε ό,τι αφορά βέβαιατα δικά μου έργα, είναι προφανές πως, γιαλόγους στοιχειώδους δεοντολογίας, θαήμουν ο τελευταίος που θα διεκδικούσακαι θα επέτρεπα να ασχοληθεί η ΕΡΤ μαζιτους!

Υπήρξατε επικεφαλής του τμήματος σο-βαρής μουσικής της ΕΤ1, εντός τουοποίου, ο «μύθος» λέει πως κρυβόταν έναελληνικό αντίστοιχο του BBC Radiopho-

nic Workshop, ένα εργαστήρι ηλεκτρονι-κής μουσικής. Σε ποιο βαθμό αληθεύειαυτή η φήμη;

Πρέπει να σας πω ότι μιλάμε για δύο μύ-θους. Ο πρώτος αφορά στο ανύπαρκτοτμήμα «σοβαρής» μουσικής της ΕΤ1. Του-λάχιστον την εποχή όπου βρέθηκα εγώ γιαένα μικρό διάστημα εκεί, δεν ανακάλυψατο παραμικρό ίχνος του! Αυτός είναι κι ολόγος που ζήτησα πολύ σύντομα να φύγωκαι να ξαναγυρίσω στο Τρίτο Πρόγραμμα.Ο δεύτερος μύθος, περί ύπαρξης στην ΕΤ1κάποιου εργαστηρίου ηλεκτρονικής μου-σικής, είναι ακόμα πιο διασκεδαστικόςκαι παραπέμπει στους περίφημους κρο-κόδειλους που υπήρχαν, λέει, στους υπο-νόμους της Νέας Υόρκης. Υποψιάζομαιότι αυτός ο μύθος προέκυψε από τη σειρά«Το μουσικό εργαστήρι του Τρίτου» πουείχα εγκαινιάσει στο Τρίτο Πρόγραμμα,όπου είχαν παρουσιαστεί κατά καιρούςκαι διάφορα έργα πειραματικής μουσικής.Τα έργα αυτά, όμως, τα έφτιαχναν οι ίδιοιοι μουσικοί στο σπίτι τους, αξιοποιώνταςτην τεχνολογία των Home Studios και ηΕΡΤ δεν είχε καμία ανάμειξη στην παρα-γωγή τους.

Ποια θεωρείτε πως είναι τα μεγάλα προ-βλήματα για τη μουσική δημιουργία στηνΕλλάδα σήμερα, είτε απ’ την πλευρά τωνδημιουργών, είτε απ’ την πλευρά της αγο-ράς και του ακροατηρίου;

Ανοίγουμε εδώ ένα τεράστιο θέμα πουσχετίζεται, αφενός, με τις ειδικές κοινω-νικές και μορφωτικές συνθήκες τηςχώρας μας, που δεν επέτρεψαν την ανά-πτυξη ορισμένων μορφών μουσικής, αφε-τέρου, με την καταστρεπτική επίδρασητου σύγχρονου μαζικού πολιτισμού σεόλους τους τομείς της τέχνης, της επιστή-μης και του στοχασμού. Ακόμα κι ο χαρα-κτηρισμός των έργων τέχνης ως «πολιτι-στικών προϊόντων» που απευθύνονται σεκάποια «αγορά» εμπεριέχει στοιχεία χυ-δαιότητας και παρακμής. Πάντως, μιλών-τας προσωπικά, αν και συνθέτης, με απα-σχολούν πλέον πολύ λιγότερο τα προβλή-ματα της μουσικής δημιουργίας στον τόπομας και πολύ περισσότερο το πρόβληματης μικροαστικοποίησης, του καταναλω-τισμού, του νεοπλουτισμού και της χειρα-γώγησης των συνειδήσεων που οδηγεί σεαπάθεια και σε καταστροφή των εννοιώντης δημοκρατίας και της ανθρωπιάς. Αυτάτα φαινόμενα δεν συναντιούνται βέβαιαμόνο στην Ελλάδα, ειναι διεθνή και οι συ-νέπειές τους δεν περιορίζονται στους το-μείς της τέχνης και του πολιτισμού. Συν-τελούνται διαρκώς μπροστά στα μάτιαμας εγκλήματα και γενοκτονίες. Μόνο στοΙράκ υπήρξαν τα τελευταία χρόνια 1,5εκατομμύριο νεκροί και 4 εκατομμύριαπρόσφυγες. Κάτι ανάλογο συμβαίνει σή-μερα στη Συρία. Κι ενώ, όπου κι αν κοιτά-ξεις γύρω σου, συμβαίνουν διαρκώς τέ-τοιες φρικαλεότητες, τα χειραγωγημέναπρόβατα της «πολιτισμένης» ∆ύσης ασχο-λούνται με την... Εurovision!

Η συμμετοχή του Μιχάλη Γρηγορίου στο ∆.Σ. της νέαςΕΡΤ αποτέλεσε ένα απ‘ τα πιο ενδιαφέροντα σημεία στηνυπόθεση της ανασύστασης του ραδιοτηλεοπτικούφορέα. Έχοντας πίσω του πλούσια εργογραφία, πουεκτείνειται από κύκλους τραγουδιών μέχρι πειραματικάέργα, ο γνωστός συνθέτης φαίνεται να είναι απ’ τους λί-γους ανθρώπους που μπορούν να έχουν τόσο πλήρηεποπτεία της εγχώριας μουσικής δημιουργίας. Τις σκέ-ψεις του για το μέλλον της ΕΡΤ εξέθεσε στην “Εποχή”.

Η δουλειά του ∆Σ είναινα επιλέγει τακατάλληλα πρόσωπα γιατους κατάλληλουςτομείς, χωρίς ναπαρεμβαίνει μετά σεκάθε τους βήμα. Αυτός οκαταμερισμός αποτελείκανόνα σωστήςλειτουργίας κάθεοργανισμού και κάθεεταιρείας.

“

2266 Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2015ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Αυτά τα ποιήματα που γράφω στο Dada είναιτης Μαρίας, κόρης του φίλου μου Σταύρου. Τηςανήκουν απολύτως.

Θα σας περιγράψουμε πρώτα το εγχεί-ρημα. Ένας θαμώνας του θρυλικούεξαρχειώτικου μπαρ Dada, ο ποιητής

Νίκος Καρούζος, το 1984 ξεκινάει να γράφειποιήματα για την επτάχρονη κόρη του συνιδιο-κτήτη του μπαρ, Σταύρου Καλάρογλου. Είκοσιοχτώ χρόνια αργότερα, ο σύζυγος της τότε μι-κρής Μαρίας, ο Σαράντης Κωστάκης, κιθαρί-στας και τραγουδιστής του συγκροτήματος«Της νύχτας τα βελούδα» αποφασίζει να τα με-λοποιήσει και μας τα δίνει μέσα από αυτό τοCD1.

Κάποιος μπορεί να πει: μα γιατί να ενδιαφέ-ρει αυτό οποιονδήποτε άλλο; Η καλλιτεχνικήδημιουργία έτσι και αλλιώς από κάποιο προ-σωπικό βίωμα ξεκινάει πάντα και από εκεί καιπέρα αποδέκτες της είναι όλοι -οι ενδιαφερό-μενοι. Εννιά τραγούδια, ένα οργανικό και δύοαπαγγελίες. Μια ωραία δουλειά, η οποία μαςπάει πίσω κάποιες φορές, σε αυτό που ονομά-στηκε ελληνικό ροκ, και μας βοηθάει έτσι ναμεταφερθούμε νοερά στα Εξάρχεια της δεκαε-τίας του ‘80 και ‘90 ακόμα και αν δεν τα έχουμεζήσει. Με τις απαραίτητες δόσεις λυρισμού εκεί

που χρειάζεται και αλλού τις κιθάρες σε πρώτορόλο, αλλά και διάφορους καλεσμένους μουσι-κούς, η μουσική εξυπηρετεί τα ποιήματα τουΚαρούζου και δημιουργείται ένα δουλεμένοαποτέλεσμα.

Η μπάντα αποτελείται από τους: ΣαράντηΚωστάκη - κιθάρες, τραγούδι, απαγγελία. Γιάν-νης Λέκκας - τύμπανα, κρουστά και ∆ημήτρηςΑνδρουλάκης - μπάσο. Επίσης συμμετέχουν οι:Γιώργος Μαγκλάρας - βιολί, Έλσα Παπέλη -τσέλο, Σπύρος Μακρής - hammond, ΒασίληςΠιερρακέας - ακουστική κιθάρα. Στα φωνητικάοι: Μαριάννα Παπασάββα, Μπέτυ Αποστόλουκαι η παιδική χορωδία του Σπύρου Λάμπρου.

Στο cd περιλαμβάνεται και ένα δημοσίευματης Μιμίκας Χαρτουλάρη από το 1992 για «ΤαΝέα».

Η παρουσίαση του CD θα γίνει την Παρα-σκευή 5 Ιουνίου, στις 9μ.μ., στο Polis art cafe.

∆.Κ.

Σημείωση

1. Αν και όπως μας λέει ο ίδιος ο Κωστάκης«όπως και τα ποιήματα έτσι και η μουσικήτους ανήκει στη Μαρία, απολύτως».

Στο πλαίσιο του 27ου κύ-κλου της σειράς συναυ-λιών «Οι νέοι για τους

νέους», βήμα έκφρασης καισημαντικό θεσμό ανάδειξηςεπίλεκτων νέων ερμηνευτώνκλασικής μουσικής, το κιθαρι-στικό κουαρτέτο «Guitar 4-Tune» θα ερμηνεύσει έργα ∆η-μήτρη Κωστόπουλου, FranisKleynjans, John Zaradin, An-drew York, Franois Laurent,Nikolai Rimski Korsakov.

Το κιθαριστικό κουαρτέτο«Guitar 4-Tune» ιδρύθηκε το2011 από απόφοιτους τηςτάξης του γνωστού κιθαρίστα

και μουσικού παραγωγού Στέ-λιου Μούστου, με σκοπό ναεξερευνήσει τις δυνατότητεςτου σχετικού ρεπερτορίου(έργα αυθεντικά για τέσσεριςκιθάρες και μεταγραφές) καινα το παρουσιάσει σε χώρουςδιαφορετικής αισθητικής αντί-ληψης αλλά πάντοτε προσβά-σιμους στο ευρύ κοινό. Έχειπραγματοποιήσει συναυλίεςστο Μουσείο ιστορίας του Πα-νεπιστημίου Αθηνών, στο ΝέοΜουσείο της Ακρόπολης, στηνΕκκλησία της Παναγίας τηςΕκατονταπυλιανής στην Πάρο,στον Εθνικό Κήπο, στο Πολιτι-στικό Κέντρο Αγίων Αναργύ-ρων, σε διάφορα θέατρα αλλάκαι δύο φορές ζωντανά σεστούντιο του τρίτου προγράμ-

ματος της Ελληνικής Ραδιο-φωνίας. Το 2013 βραβεύτηκεμε πρώτο βραβείο παμψηφείγια τη συμμετοχή του στονΠρώτο Πανελλήνιο Μουσικόδιαγωνισμό που διοργάνωσε οΌμιλος για την Unesco Τε-χνών Λόγου και Επιστημών σεσυνεργασία με την Τεχνόπολητου ∆ήμου Αθηναίων και τοραδιοφωνικό σταθμό Αθήνα98,4 και το 2014 με πρώτοβραβείο στο διαγωνισμό μου-σικών συνόλων του δεύτερουπανελλήνιου φεστιβάλ κλασι-κής κιθάρας Καρδίτσας.

Το Σάββατο 30 Μαΐου, στις8μ.μ., στην αίθουσα συναυ-λιών Φίλιππος Νάκας (Ιππο-κράτους 41). Είσοδος ελεύ-θερη.

21 νέοι ποιητέςκαι ποιήτριες διαβάζουνΟμαραθώνιος ποίησης, με τη συμμετοχή 21 νέων ποιητών και ποι-

ητριών, είναι η εναρκτήρια εκδήλωση του νέου project του Θεό-δωρου Τερζόπουλου και του Θεάτρου Άττις, με τίτλο «Άταφοι νε-κροί», που θα αναπτυχθεί τους επόμενους μήνες στη Νέα Υόρκη καιτη Φιλαδέλφεια, με τη συμμετοχή πολύ σημαντικών δημιουργών απ’όλες τις τέχνες. Στο project συμμετέχουν το Θέατρο Άττις, το WilmaTheatre της Φιλαδέλφεια, το Columbia University της Νέας Υόρκηςκαι άλλοι φορείς της Νέας Υόρκης. Πυρήνας είναι η Αντιγόνη του Σο-

φοκλή, σε μετάφραση Marianne McDonald που θα σκηνοθε-τήσει ο Θεόδωρος Τερζόπουλος στο Wilma Theatre με αμε-ρικανούς ηθοποιούς, αλλά και ηθοποιούς του ΘεάτρουΆττις. Πάνω στο θέμα θα πραγματοποιηθούν επίσης εργα-στήρια, εκθέσεις φωτογραφίας, συνέδρια, συζητήσεις με τοκοινό και διαλέξεις στο Columbia University από τον ιστο-ρικό Μαρκ Μαζάουερ και τον Θεόδωρο Τερζόπουλο.

Αυτή είναι η τρίτη φορά που ο Θεόδωρος Τερζόπουλοςκαι το Θέατρο Άττις παρουσιάζουν ποιητές της νεότερηςγενιάς, σε συνεργασία με τον ποιητή Θωμά Τσαλαπάτη, πουεπιμελείται τις ποιητικές συναντήσεις. Η πρώτη φορά ήταντο καλοκαίρι του 2011, όταν ο καλλιτεχνικός διευθυντήςτης 3ης ∆ιεθνούς Συνάντησης Αρχαίου ∆ράματος στη Σι-κυώνα, Θεόδωρος Τερζόπουλος, κάλεσε νέους έλληνες ποι-ητές να παρουσιάσουν το έργο τους σε μια εκδήλωση με

θέμα «Η ποίηση της νεότερης γενιάς και η νέα πολιτική συνείδηση».Με αφετηρία τη συνάντηση αυτή, το 2012, από τον Ιανουάριο μέχρικαι τον Μάιο, πραγματοποιήθηκε το αφιέρωμα του Θεάτρου Άττιςστους νέους ποιητές με τίτλο «Ιστορία ερχόμαστε. Κοίτα τον ου-ρανό!».

Συμμετέχουν οι ποιητές: Ζήσης Αϊναλής, Αντιγόνη Βουτσινά, Χρή-στος Αρμάνδος Γκέζος, Άννα Γρίβα, Νίκος Ερηνάκης, Νικόλας Ευαν-τινός, Κατερίνα Ηλιοπούλου, Θωμάς Ιωάννου, Λένα Καλλέργη, Αλέ-ξιος Μάινας, ∆ημοσθένης Παπαμάρκος, ∆ημήτρης Πέτρου, ΣταμάτηςΠολενάκης, Θοδωρής Ρακόπουλος, Γιάννης Σιδέρης, Γιάννης Στίγ-κας, Κυριάκος Συφιλτζόγλου, Θωμάς Τσαλαπάτης, Νίκη Χαλκιαδάκη,∆ημήτρης Χιλλ, Θοδωρής Χιώτης.

Το Σάββατο 30 Μαΐου, στις 7μ.μ., στο Θέατρο Άττις (Λεωνίδου 7,Μεταξουργείο, τηλ.: 210 5226260.

“Ανθρωποφύλακεςτότε και σήμερα”Εκδήλωση με θέμα «Ανθρωποφύλακες τότε και σήμερα: Φυλακές

ανθρώπων, κοινωνιών και δικαιωμάτων», μια συζήτηση για τα αν-θρώπινα δικαιώματα πραγματοποιείται με αφορμή τη θεατρική πα-ράσταση «Ανθρωποφύλακες» από το ομώνυμο βιβλίο του ΠερικλήΚοροβέση. Ομιλητές: Περικλής Κοροβέσης, συγγραφέας, ΜαρώΤριανταφύλλου, συγγραφέας, Μάνια Παπαδημητρίου, ηθοποιός, ∆έ-σποινα Κουτσούμπα, περιφερειακή σύμβουλος Αττικής.

Συντελεστές της παράστασης είναι οι: Χάρης Γιουλάτος, σκηνοθε-σία, Πάνος Τζίνος, ερμηνεία. Συντονίζει η Πόλυ Κρημνιώτη, δημο-σιογράφος, αρχισυντάκτρια πολιτιστικού στην εφημερίδα «Η Αυγή».

Οι «Ανθρωποφύλακες» του Περικλή Κοροβέση είναι η πολιτικήμαρτυρία του ίδιου του συγγραφέα που σφράγισε μια ολόκληρηεποχή

και αναφέρεται στις δοκιμασίες και τα βασανιστήρια που υπέστη οίδιος από τη χούντα των συνταγματαρχών. Το έργο ανέβηκε φέτοςγια πρώτη φορά στο θέατρο, ως μια αναφορά στη μνήμη που συνδέειτα κοινά σημεία του χθες με το σήμερα, μέσα από τη λειτουργία ενόςσυστήματος εκφοβισμού, ελέγχου και εξαναγκασμού των ατόμων καιτων μαζών, αλλά και την αντίσταση σ’ ένα τέτοιο σύστημα.

Την Τετάρτη 27 Μαΐου, στις 8μ.μ., στο θέατρο Βαφείο – Λάκης Κα-ραλής (Αγ. Όρους 16 & Κωνσταντινουπόλεως 115, Βοτανικός). Πρό-γραμμα: 8 – 9.15μ.μ.: θεατρική παράσταση, 9.15 – 10.15μ.μ.: ομι-λίες – συζήτηση και κρασί στο φουαγιέ του θεάτρου. Απαραίτητη ηκράτηση θέσεων στο τηλ: 210 3425637.

Απονομή βραβείουΓιάννη ΒαρβέρηΣτη μνήμη του ποιητή και θεατρικού κριτικού Γιάννη Βαρβέρη, που

έφυγε τον Μάιο του 2011, η Εταιρεία Συγγραφέων έχει θεσπίσειβραβείο ποίησης πρωτοεμφανιζόμενου ποιητή. Σκοπός του βρα-βείου, που απονέμεται για τρίτη χρονιά, είναι η ανάδειξη νέων αξιό-λογων ποιητικών φωνών. Φέτος, το βραβείο πηγαίνει στην ποιήτριαΕιρήνη Μαργαρίτη για την ποιητική συλλογή της «Φλαμίνγκο». Τηνκριτική επιτροπή αποτελούσαν οι: Νίκος ∆αββέτας, Νίκος Λάζαρηςκαι Ερρίκος Μπελιές. Η βραβευθείσα Ειρήνη Μαργαρίτη και μέλη τηςβραχείας λίστας θα διαβάσουν ποιήματά τους, ενώ η Αννίτα ∆εκα-βάλλα και ο Τάκης Βουτέρης θα διαβάσουν ποιήματα του Γιάννη Βαρ-βέρη.

Τη ∆ευτέρα 25 Μαΐου, στις 8μ.μ., στο θέατρο Εξαρχείων (Θεμι-στοκλέους 69, Εξάρχεια.

•

ΘΕΑΤ

ΡΙΚ

Α Ν

ΕΑ

Της νύχταςτα βελούδα«Θρίαμβος

χρόνου»Μελοποιημένη

ποίησητου Νίκου Καρούζου

«Guitar 4-Tune»

Κώστας Κατσουλάρης«Νυχτερινό ρεύμα»Εκδόσεις ΠόλιςΜάρτιος 2015

Ηπρώτη εντύπωση είναι ότι οι και-νούριες ιστορίες του Κώστα Κα-τσουλάρη, που απορρέουν από

συγγραφές της τελευταίας εξαετίας, το-ποθετούνται στο οικείο κλίμα των προη-γούμενων πεζών του. Πρόκειται και πά-λι για αθηναϊκές ιστορίες, όπως τα έντε-κα διηγήματα της συλλογής «Μικρός δα-κτύλιος». Και εδώ, μία ιστορία διαφεύ-γει εκτός των ορίων του “μικρού δακτυ-λίου”, αυτήν τη φορά, όμως, δεν μετακι-νείται προς τις “μαύρες συνοικίες” τηςπόλης, αλλά προς την Πάρνηθα, το“μαύρο βουνό”, αφού λαμβάνει χώρα πέ-ντε χρόνια μετά το καλοκαίρι του 2007,με τους εκτεταμένους εμπρησμούς, πουξεκίνησαν από τα ∆ερβενοχώρια και κα-τέφαγαν τον μεγαλύτερο Εθνικό ∆ρυμότου λεκανοπεδίου της Αττικής. Ωστόσο,αυτές οι τέσσερις ιστορίες, που δεν θαχαρακτηρίζονταν διηγήματα αλλά ούτεκαι νουβέλες, δεν κινούνται επί τα αυτά.Αντιθέτως, αφίστανται αισθητά των έξιβιβλίων της 15ετίας, 1997-2011. Ο ενδιά-μεσος χρόνος φαίνεται να λειτούργησεδημιουργικά. Κατά μία άποψη, ωστόσο,η εντύπωση διαφοροποίησης θα μπορού-σε να καλλιεργείται από την τρέχουσακρίση, την οποία οι ιστορίες δείχνουν ναπαρακολουθούν εποπτικά από τα σημείακορύφωσής της. Παρόλα αυτά, δεν προ-εξάρχει η οικονομική κρίση, δηλαδή ά-νεργοι, άστεγοι και έτεροι περιθωριακοίτων πρόσφατων “αθηναϊκών ιστοριών”άλλων συνομηλίκων του και νεότερωνσυγγραφέων.

Τα χρονολογικά ίχνη των ιστοριών δια-γράφουν “την τροχιά της δύναμης τουκακού, απεριόριστα ισχυρότερη από τηδύναμη του καλού”. Αυτήν την οπτικήγωνία την υποβάλλει η συλλογιστική ε-νός παράξενου ήρωα μίας από τις ιστο-ρίες, ο οποίος πιστεύει σε έναν υπε-ραισθητό κόσμο θαυμάτων. Η σκέψη τουδείχνει σαν αποκύημα εξημμένης φαντα-σίας, ωστόσο αποκαθιστά σχέση αιτίαςαιτιατού στα συμβάντα της κοινωνικής έ-κρηξης, εκφράζοντας το λαϊκό αίσθημα,όπως αυτό είχε εξαρχής διαμορφωθεί.Από την καιόμενη Ελλάδα του 2007, φαί-νεται να περάσαμε σχεδόν νομοτελειακάστον ∆εκ. του 2008, που καίγονται ταΕξάρχεια, και παρομοίως, σχεδόν σαν ναήταν προκαθορισμένο, να φτάνουμεστον Μάι. του 2010 και τον Φεβ. του2012, όταν πυρπολείται κατ’ επανάληψητο κέντρο της Αθήνας, για να καταλή-ξουμε στη βύθιση των δυο τελευταίωνχρόνων, όπου διογκωμένη ανεργία καιδιαδοχικές περικοπές αμοιβών επέκτει-ναν την πτώχευση σε όλο και περισσότε-ρα κοινωνικά στρώματα, ανατρέπονταςισόρροπες καταστάσεις και δημιουργώ-ντας νέες σχέσεις εξάρτησης.

Η διαφοροποίηση, ωστόσο, των ιστο-ριών δεν επικεντρώνεται στην κρίση.Μπορεί το σκηνικό της κρίσης να αποτε-λεί έναν πρόσφορο τρόπο για τη συναρ-μογή των τριών από αυτές, εκείνο, όμως,που κυρίως αλλάζει είναι ο βασικός χα-ρακτήρας στο βιβλίο. Μεταβολή, έστωκαι ελαφρά, αλλά που αποβαίνει καθο-ριστική, αφού η δική του περιορισμένηθέαση προσδιορίζει το πλαίσιο των συμ-βάντων. Αυτός ο πρωτοπρόσωπος αφη-γητής στις τρεις ιστορίες της κρίσης θαμπορούσε, με μικρές αλλαγές στα επιμέ-ρους βιογραφικά της κάθε ιστορίας, ναπροβάλλει ως ένα πρόσωπο. Γιατί όχι, τοκεντρικό σε ένα τέταρτο μυθιστόρηματου Κατσουλάρη. Αντιστικτικά και ωςσυνέχεια στο πρώτο μυθιστόρημά του,«Το σύνδρομο της Μαργαρίτας», αυτό θαμπορούσε να τιτλοφορείται «Το σύνδρο-μο του καθρέφτη». Ήδη, από δεκαετίας,στο τρίτο του μυθιστόρημα, «Ο αντίπα-

λος», ο κεντρικός χαρακτήρας βρίσκεταιαντιμέτωπος με έναν συνομιλητή και μέ-σω της αλληλεπίδρασής τους προσδιορί-ζεται.

Στις πρόσφατες ιστορίες, ο αφηγητήςέχει και πάλι απέναντί του έναν

Άλλο. Η κουβέντα τους αποσταθερο-ποιεί εντός του την τάξη των πραγμάτων.Αυτό το δεύτερο πρόσωπο φαίνεται νατον αποδιοργανώνει, ανεξάρτητα του πό-σο στενή είναι η σχέσης τους – έναςμπάρμαν, ο επιστήθιος φίλος, η ίδια ημητέρα του. Του φαίνονται ξένοι οι κώδι-κες συμπεριφοράς και συλλογιστικής,σύμφωνα με τους οποίους εκείνο λει-τουργεί. Η συναναστροφή μαζί του δη-μιουργεί υπόγεια “ρεύματα”, που θέτουνσε αμφισβήτηση την εικόνα για τον εαυ-τό του. Στις σκέψεις του νιώθει να αντα-νακλάται η ανοίκεια οπτική του Άλλου.Αυτό του δημιουργεί κατάσταση σύγχυ-σης, που αποτυπώνεται στις παρελθοντι-κές συνειρμικές αναδρομές του. Όσα α-ντιλαμβανόταν μέχρι πρότινος ως δεδο-μένες καταστάσεις κλονίζονται και οιεκδοχές πολλαπλασιάζονται. Το τέλοςκάθε ιστορίας μένει ανοικτό. Ο α-φηγητής δεν ενοποιεί τιςκομματιασμένες εικόνεςκαι οι ιστορίες στα-ματούν απότομα,στη φάση τηςαμφισβήτησης.

Ο Κατσου-λάρης δια-κινδυνεύειμία αφήγη-ση στον α-ντίποδατης τρέ-χουσας α-φηγημα-τικής,που επε-ξηγεί κα-ταλεπτώςτα πραγμα-τολογικάστοιχεία, δια-σαφηνίζονταςτον κάθε ειδι-κότερης φύσεωςόρο, με το φόβο τηςπεριορισμένης αντι-ληπτικότητας του ανα-γνώστη. Ενδεικτικό παρά-δειγμα συνιστά η πρώτη ιστορία, πουξεκινάει, όπως το πρώτο μυθιστόρημάτου, από μπαρ του αθηναϊκού κέντρου,εδώ των Εξαρχείων, με βάθος πεδίου τηντρομοκρατία. Στην παλαιότερη ιστορία,δημοσιευμένη το 1998, η αφήγηση αφορ-μάται από την αμφιλεγόμενη αυτοκτονίατου καταδιωκόμενου αναρχικού Χριστό-φορου Μαρίνου. Στην πρόσφατη ιστο-ρία, υπάρχουν δυο γραφές, με διαφορε-τικό τέλος, όπως προδίδει και το lapsusστο κειμενάκι του οπισθόφυλλου. Εκεί-νη της πρώτης γραφής, που είχε ως φό-ντο τον χρονικά κοντινό της ∆εκ. του2008, και τη δεύτερη, με καταζητούμενοακόμη τον Χριστόδουλο Ξηρό.

Αν, ωστόσο, δεν έχεις διαβάσει ΛούκυΛουκ, οπότε και δεν γνωρίζεις τους α-δελφούς Ντάλτον, ούτε έχεις ακουστάτον αφελή κρεμανταλά Άβερελ, η περι-γραφή του μπάρμαν μένει λειψή. ∆εν γί-νεται αντιληπτή η ειρωνεία του αφηγητήγύρω από το παρωνύμιο του μπάρμαν,που ξέπεσε από Άβελ σε Άβερελ. Αλλάκαι χωρίς αυτά, η σκιαγράφηση της νοο-τροπίας του Ασφαλίτη και εκείνου τηςΑντιτρομοκρατικής, όπως και οι περι-γραφές του μηχανιστικού τρόπου, πουαυτές οι Υπηρεσίες προγραμματίζουν τηδράση τους, και του φαύλου κύκλου,στον οποίο κινούνται αναζητώντας ίχνηκαι ένοχους, συνθέτουν μία χιουμοριστι-κή διακωμώδηση χωρίς σκωπτικές υπερ-βολές. Όπου προβάλλει και η αμφίσημησχέση διώκτη και διωκόμενου. Παράλ-

ληλα, προστίθεται το προφίλ ενός ακόμημπαρόβιου και της ιδιαίτερης σχέσης,που αναπτύσσει με τον χώρο. Θέμα πουαπαντάται συχνά σε αστυνομικά μυθι-στορήματα και γενικότερα, ιστορίες κα-τασκοπείας αμερικανικής κοπής.

Περισσότερο κρυπτική η δεύτερη ι-στορία της κρίσης, παρά τον συγκε-

κριμένο χαρακτήρα του τίτλου της, «Νε-κρός σκύλος τα μεσάνυχτα». Αυτός, μα-ζί με το χρονογραφικού τύπου σκηνικό,με το οποίο ανοίγει η ιστορία, προδιαθέ-τουν για μία αφήγηση εξωστρεφούς διά-θεσης, τοποθετημένη στο ρεαλιστικόπλαίσιο της αποδιοργανωμένης Αθήναςτη νύχτα της 12ης Φεβ. 2012, όταν οιφλόγες κατάπιναν τους κινηματογρά-φους Αττικόν και Απόλλων. Ανατρέπο-ντας τις όποιες προσδοκίες, η ιστορίακινείται σε έναν ιδεολογικό χώρο μάλλονδιανοητικό. Για την εικόνα της καμένηςΠάρνηθας, όπου βρίσκεται το αυτοσχέ-διονεκροταφείο σκύλων, η οποία αποτε-λεί το κυρίως σκηνικό, ο Κατσουλάρηςδανείζεται την εφιαλτική ατμόσφαιρατης ταινίας «Χαμένη λεωφόρος» του

Ντέηβιντ Λιντς, επαυξάνοντάς τηνμε γηγενή στοιχεία, που φέρ-

νουν προς κλίμα θρίλερ.Ωστόσο, η αφήγηση ε-

πικεντρώνεται στοναφηγητή, τον φί-

λο του και τηνκουβέντα τους,καθ’ οδό καιστο Καταφύ-γιο. Προφα-νώς και οιδυο ανή-κουν σε ε-κείνουςπου τοπο-θετούν“στην κλί-μακαζωής” τον

σκύλο στηνίδια θέση με

τον άνθρωπο,ειδάλλως δεν

θα έπαιρναν μίατέτοια νύχτα τα

βουνά για να θάψουνέναν σκύλο. Ο αφηγη-

τής είναι ένας από τουςπολυπληθείς, σήμερα πλέον,

Αθηναίους κυνοτρόφους. Είχε παιδιό-θεν τον σκύλο ως παρηγορητική συντρο-φιά. Ένα τέλος στις “σκυλοσχέσεις” τουέβαλε μόνο όταν αποφάσισε να γίνει πα-τέρας.

Πραγματιστής, παραδέχεται πως “δενθα έδινε τη ζωή του για τη ζωή ενός άλ-λού”. Ωστόσο, τον κλονίζει ο ιδεαλισμόςτου φίλου του, που βάζει “στην κλίμακαζωής” τον άνθρωπο στο ίδιο ύψος, όχιμόνο με σύμπαντα τα ζώα, μέχρι και τουςτερμίτες, αλλά και “τα φυτά και τα δέ-ντρα”. Εκείνος πιστεύει στη “μυστικήζωή των φυτών” και στο φυτώριό του, α-ντί λιπασμάτων, δοκιμάζει για την ευδο-κίμησή τους διαφορετικά είδη μουσικής.Τόσο πολυμαθής που περιγράφεται,μπορεί και να είχε διαβάσει το δοκίμιο«Η μεταμόρφωση των φυτών», που οΓκαίτε συνέγραψε, στο “ταξίδι του στηνΙταλία”, μετά την επίσκεψή του στον Βο-τανικό κήπο της Πάντοβα. Ο συγγραφέ-ας πλάθει έναν ήρωα με μαθηματικόμυαλό, που, μετά την αυτοκτονία του πα-τέρα του, τότε ακόμη έφηβος, στρέφεταιστην παραψυχολογία. Κατατρύχεται απότην ιδέα, ότι ο πατρικός αυτοχειριασμόςήταν πράξη θυσίας για το δικό του καλό.Αυτό τον ωθεί σε προσπάθεια υπερκό-σμιας επικοινωνίας μαζί του, με δίαυλοτα ηλεκτρομαγνητικά ρεύματα των δέ-ντρων. Το τι μπορεί να συνέβη εκείνη τηνύχτα στην Πάρνηθα δεν το μαθαίνει πο-τέ ο αφηγητής, καθώς ο συγγραφέας δενδιακινδυνεύει κάποια εικοτολογική φα-

ντασίωση. Αντ’ αυτού, σαν αντανάκλασητης σχέσης εκείνου με τον θανόντα, δί-νονται συμπαντικές διαστάσεις στηνπροσκόλληση του αφηγητή στο νεογνότου. Αυτό το καταληκτικό στρογγύλεμα,όπου γίνεται λόγος για “ένα συνεκτικόσύμπαν λουσμένο στο νόημα”, μάλλον α-δικεί την ιστορία, που θα επιδεχόταν πε-ραιτέρω άπλωμα.

Ητρίτη ιστορία είναι η ομότιτλη τουβιβλίου, ωστόσο δεν λαμβάνει χώρα

νύχτα. Ο τίτλος, κάπως απομυθοποιητι-κά, προσδιορίζεται ότι αναφέρεται στοφτηνότερο τιμολόγιο της ∆ΕΗ για το “νυ-κτερινό ρεύμα”. Αυτό περιμένει η χήραμητέρα του αφηγητή για να χρησιμοποιή-σει το πλυντήριο πιάτων. Είναι η μόνη ι-στορία, στην οποία μνημονεύεται η οικο-νομική δυσπραγία. Αν και παραμένει ε-πουσιώδης, καθώς το θέμα της ιστορίαςείναι η σχέση γιου-μητέρας και οι αμφί-θυμες διακυμάνσεις της. Ο συγγραφέαςαποδεικνύεται καλός παρατηρητής τωνανθρώπινων με τις ψηφίδες που συγκε-ντρώνει, εστιάζοντας σε κινήσεις, κου-βέντες, ακόμη νεύματα ή και σιωπές.Έτσι αναδεικνύονται, στις εκατέρωθενσυμπεριφορές, τεχνάσματα και υποκρι-τικές στάσεις, λιγότερο ή περισσότεροσυνειδητές. Από τα καλύτερα πρόσφαταδιηγήματα γύρω από τη σχέση γιου με υ-περήλικα μητέρα, είναι εκείνα του Τά-σου Καλούτσα. Όπως το «Η ωραιότερημέρα της», που είναι το ομότιτλο της τε-λευταίας ενδιαφέρουσας συλλογής του.Εκεί, η μητέρα συνιστά το εξαρτημένομέλος του ζεύγους. Από αυτήν την άπο-ψη, η ιστορία του Κατσουλάρη λειτουρ-γεί συμπληρωματικά, αφού η κρίση φέρ-νει τη συνταξιούχο σε πλεονεκτικότερηθέση απέναντι στον άνεργο γιο.

∆ιαχωρίζουμε την δεύτερη ιστορία, κα-θώς δεν τοποθετείται στο θεματικό τόξοτης κρίσης. Τη συστέγαση, ωστόσο, δι-καιολογεί το γεγονός ότι κι αυτή εκτυ-λίσσεται νύχτα, σε μπαρ του αθηναϊκούκέντρου. Το κεντρικό πρόσωπο, πάντως,αυτή τη φορά γυναίκα, είναι “άνεργη καιάφραγκη”. Πρόκειται για Θεσσαλονικιά,εκκολαπτόμενη συγγραφέα, που βρίσκε-ται στην Αθήνα για την παρουσίαση τουπρώτου της βιβλίου, μία συλλογή διηγη-μάτων από Αθηναίο εκδότη. Στο μπαρκάθεται “παρέα με κάποιον που θα μπο-ρούσε να είναι πατέρας της”. Ο σκοπός,ωστόσο, δεν είναι πονηρός αλλά ιερός.Εκείνη τον ορίζει ως συγγραφική έρευναγια το θέμα της, που είναι οι άνθρωποι.Γι’ αυτό και ακούει υπομονετικά τον με-σήλικα συνοδό της, παντρεμένο με τρίατέκνα, να της αφηγείται μια ιστορία απι-στίας, την οποία και καταγράφει, διανθι-σμένη με όσα πιπεράτα η ίδια διαλογίζε-ται. Στην ιστορία του θα ταίριαζε ως τίτ-λος το μότο του προηγούμενου βιβλίουτου Κατσουλάρη, της νουβέλας, «Ο ά-ντρας που αγαπούσε τη γυναίκα μου»:“Χρειάζονται τρεις για να γίνει ένα παι-δί”. Μόνο που εδώ, αυτό το δάνειο απότον Έντουαρντ Έστλιν Κάμινγκς θα σή-μαινε πολλά περισσότερα.

Η ιστορία συγγενεύει με τη νουβέλα, ό-χι μόνο θεματικά, αλλά και ως προς τηθυμική διάθεση. Και στις δυο περιπτώ-σεις, ο αφηγητής αυτοσαρκάζεται και ει-ρωνεύεται. Στην πρόσφατη ιστορία, το α-ποτέλεσμα είναι μία ανάλαφρη όσο καιεπίκαιρη σάτιρα των σεξουαλικών σχέ-σεων, μέσα στο συγκεχυμένο τοπίο, πουέχουν διαμορφώσει οι αμφίσημες ή καιπολυδύναμες νεόκοπες φυλετικές ταυ-τότητες. Σε αντίθεση με την κυρίαρχη τά-ση των νεότερων, ο Κατσουλάρης διατη-ρεί τους πλάγιους υπαινικτικούς τρό-πους των ηλικιακά μεγαλύτερών τουσυγγραφέων. Αυτό αποβαίνει σημαντικό,σε μία εποχή που ο λόγος της προβαλλό-μενης από τον Τύπο λογοτεχνίας κραυ-γάζει.

Μ. Θεοδοσοπούλου

1093 Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2015 2277ΒΙΒΛΙΟ

Το σύνδρομο του καθρέφτη

2288 Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2015ΜΟΥΣΙΚΗ

Επιµέλεια: ΛΛιιάάνναα ΜΜααλλααννδδρρεεννιιώώττηη

lianam@otenet.gr

ΜΟ

ΥΣΙΚ

ΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣΜελωδίες από την πλούσιαρωσική παράδοση

Μαγευτικές ρωσικές μελω-δίες, γεμάτες πάθος καιλυρισμό, θα ερμηνεύσει με

το γνωστό της ταμπεραμέντο ηδιάσημη ελληνίδα σοπράνο Έλενα

Κελεσίδη. Με καταγωγή από τονΠόντο, που οι πρόγονοί της εγκατέ-λειψαν το 1920 για τη Γεωργία, η διε-

θνής ελληνίδα υψίφωνος γεννή-θηκε στο Καζακστάν. Μεγάλωσεκαι σπούδασε μέσα στην πλού-

σια μουσική παράδοση της Ρωσίας. Με τη συνοδεία του ∆η-μήτρη Γιάκα στο πιάνο, η δημοφιλής πρωταγωνίστρια τηςΕθνικής Λυρικής Σκηνής θα παρουσιάσει λυρικά τραγούδιαμεγάλων ρώσων συνθετών, όπως των Μ. Γκλίνκα, Π.Ι. Τσαϊ-κόφσκι, Ν. Ρίμσκι-Κόρσακοφ κ.ά. Συνδιοργάνωση του Συλ-λόγου «Οι Φίλοι της Μουσικής» με το «Σωματείο Υποτρο-φίες Μαρία Κάλλας» για την ενίσχυση του εκπαιδευτικούτου έργου.

Την Τρίτη 26 Μαΐου, στις 8.30μ.μ., στο Μέγαρο Μουσι-κής Αθηνών, αίθουσα ∆. Μητρόπουλος. Τιμές εισιτηρίων:12, 20 και 8 ευρώ (φοιτητικό).

Μπήκε στις ράγες και φέτος το ΦεστιβάλΝέων Καλλιτεχνών «Τα 12 Κουπέ», το επι-τυχημένο σιδηροδρομικό φεστιβάλ Τεχνών,

που εμπνεύστηκε και καθιέρωσε η Τατιάνα Λύγαρηστην Αμαξοστοιχία - Θέατρο «Το τρένο στο Ρουφ»,με στόχο την προώθηση νεανικών καλλιτεχνικώνδυνάμεων στο χώρο των τεχνών και του πολιτισμού.Για μία ακόμη χρονιά, τo 5ο Φεστιβάλ Νέων Καλλι-τεχνών «Τα 12 Κουπέ» φιλοξενεί δεκατρείς νεανι-κές ομάδες, αλλά και μεμονωμένους καλλιτέχνεςαπό όλες τις μορφές της τέχνης (μουσικούς, χορευ-τές, σκηνοθέτες, ηθοποιούς, χορογράφους, perfor-mers, video artists, εικαστικούς κ.λπ.), που εμπνέ-ονται από τα αυθεντικά, πατιναρισμένα από τονχρόνο 12 Κουπέ του New Wagon της Αμαξοστοιχίας,δημιουργούν και παρουσιάζουν πρωτοποριακά pro-jects σύντομης διάρκειας για μικρές ομάδες θεατών,επί ένα συνεχές δεκαήμερο.

Το New Wagon της Αμαξοστοιχίας, με τα 12 μικράκαι ιδιωτικά διαμερισματάκια του, τα 12 «κουπέ»του, είναι ο πυρήνας του φεστιβάλ. Από το 2010 έωςσήμερα, μέσα στα ελάχιστα τετραγωνικά του, ανα-

δεικνύει πρωτότυπες και ευφάνταστες καλλιτεχνι-κές δράσεις, προσφέροντας στους θεατές μια μονα-δική εμπειρία ιδιωτικής θέασης. Ταυτόχρονα απο-τελεί βήμα έκφρασης και δημιουργίας για δεκάδεςνέους καλλιτέχνες και ομάδες αλλά και αφετηρίαγια νέες συνεργασίες με το μοναδικό Τρένο-Θέατρο.

Οι πρωτότυπες καλλιτεχνικές δράσεις επεκτεί-νονται και στα υπόλοιπα βαγόνια, στο Αντίσκηνοκαθώς και στην Αποβάθρα της Αμαξοστοιχίας προ-σφέροντας στους επισκέπτες, καθημερινά για ένασυνεχόμενο δεκαήμερο, μια δημιουργική γιορτή τε-χνών.

Καθημερινά από 22 έως 31 Μαΐου, σε ένα κυλιό-μενο πρόγραμμα 4 ωρών από τις 8 έως τις 12 τοβράδυ. Γενική είσοδος 4 ευρώ για 2 performancesανά ημέρα, βάσει διαθεσιμότητας θέσεων, με δω-ρεάν πρόσβαση σε 4 ακόμη συγκεκριμένες perfor-mances του Φεστιβάλ (ταινία μικρού μήκους, εικα-στική εγκατάσταση, performance και μουσικόlive). Έναρξη προπώλησης για τις performancesτης κάθε ημέρας από τις 7μ.μ. στο ταμείο του θεά-τρου.

5ο Φεστιβάλ ΝέωνΚαλλιτεχνών

«Τα 12 Κουπέ»

Οι String Demons«επιτίθενται»!

Οι String Demons, τα ταλαντούχα αδέλφια Κωνσταν-τίνος και Λυδία Μπουντούνη, διασκευάζουν, ενορ-χηστρώνουν και ερμηνεύουν με εξαιρετική τεχνική

κομμάτια από όλα τα είδη της μουσικής. Επειδή στις ζων-τανές εμφανίσεις τους εναλλάσσονται με μεγάλη ταχύτητατα διάφορα στιλ μουσικής και παιξίματος, με ποικιλία ηχο-χρωμάτων και δυνατά στιγμιότυπα με τύμπανα-κρούστα,δημιουργώντας μια εκρηκτική διονυσιακή ατμόσφαιρα μεβάση τα έγχορδα. Επειδή πυλώνες βασικοί της μουσικήςτους είναι η χέβι μέταλ, η κλασική και η παραδοσιακή μου-σική. Επειδή η μουσική είναι μόνο μία, η καλή. Γι’ αυτούςκαι για άλλους πολλούς λόγους, μας καλούν σε αυτήν τηStringdemonική συναυλία να γιορτάσουμε το κλείσιμο τηςχρονιάς, αλλά και τον ερχομό του καλοκαιριού.

Την Πέμπτη 28 Μαΐου, στις 9.30μ.μ., στο Αθηναις Πο-λυχώρος Πολιτισμού, στο Βοτανικό. Τιμή εισιτηρίου: 10ευρώ.

∆υο γενιές ΒαμβακάρηδεςΕν αρχή ην ο Μάρκος. Ο θεμέλιος λίθος του σύγχρονου λαϊκού τραγουδιού. Αργότερα ήρθε ο Στέλιος. Στους δρόμους του

Μάρκου, στις επιλογές, στις συνήθειες, στην κατεύθυνση. ∆ημιουργικός στο έπακρο, ανανεωτής και στη χρήση νεωτε-ρικών στοιχείων, δύο βασικών μουσικών ειδών του παγκόσμιου μουσικού πολιτισμού: του ρεμπέτικου και του μπλουζ,

τα οποία συνενώνει δημιουργικά. ∆ύο γενιές Βαμβακάρηδες, με ανεξίτηλο αποτύπωμα, στο σώμα του ελληνικού λαϊκού πο-λιτισμού. Χθες, σήμερα, πάντοτε… Και εδώ κάπου προκύπτει μια αναπάντεχη συνεργασία – έκπληξη, ουσιαστική και πρωτο-πόρα: Ο Χρήστος ∆άντης, ένας σημαντικός σύγχρονος τραγουδιστής και δημιουργός, καθιερωμένος με ροκ, μπλουζ και σόουλαναφορές, ανοιχτός σε νέες ιδέες και χωρίς προκατάληψη στις επιλογές του. Το σχήμα ολοκληρώνεται με μια σπουδαία ερ-μηνεύτρια, την ξεχωριστή Εβελίνα Αγγέλου που κουβαλά την ευθύνη ερμηνειών από μυθικές ερμηνεύτριες του ελληνικούτραγουδιού. Αυτό το αφιέρωμα θα περιλαμβάνει επιλογές από ρεμπέτικα του Μάρκου, δημιουργίες του Στέλιου με τραγού-δια του, αλλά και αυτά που συνηθίσαμε να λέμε ρεμπέτικα – μπλουζ, καραντουζένια, ταξίμια και λαϊκούς αυτοσχεδιασμούς.Η ορχήστρα αποτελείται από τους Στέλιο Βαμβακάρη στο μπουζούκι, Μιχάλη ∆ήμα στο μπουζούκι και Στέφανο Μαγουλά στομπάσο. Την Παρασκευή 29 Μαΐου, στις 10.30μ.μ., στο Ρυθμός Stage (Μαρίνου Αντύπα 38, Ηλιούπολη). Είσοδος στο μπαρ: 12ευρώ με μπύρα ή κρασί.

ΗΤερέζα Στράτας -κατά κό-σμον Αναστασία Στρατάκη-μια πραγματική σταρ του

λυρικού θεάτρου, σφράγισε τοδεύτερο μισό του 20ού αιώνα κά-νοντας πολλούς να την συνδέσουνμε την άλλη κορυφαία Ελληνίδα,την μοναδική Μαρία Κάλλας, όχιμόνο λόγω της κοινής τους κατα-γωγής, αλλά κυρίως λόγω τηςδραματικής έντασης των ερμη-νειών της. Παιδί ελλήνων μετανα-στών από την Κρήτη, ξεκίνησε τηθριαμβευτική της πορεία το 1958στο Τορόντο του Καναδά. Θεωρεί-ται μια από τις κορυφαίες ερμη-νεύτριες του 20ού αιώνα παγκο-σμίως, αλλά και ένας μύθος τηςόπερας, μιας και λόγω της μυθι-στορηματικής της ζωής και τηςφιλανθρωπικής της δραστηριότη-τας δεν ήταν λίγοι αυτοί που τηνσυνέκριναν με τις δραματικές οπε-ρατικές ηρωίδες που ερμήνευσεσυναρπαστικά. Στην Ελλάδα εμφα-νίστηκε μόνο μια φορά, το 1960στο Ηρώδειο, ερμηνεύοντας γιαπρώτη φορά παγκοσμίως τον ομώ-νυμο ρόλο στην όπερα της ΓλάνβιλΧικς «Ναυσικά». Παράλληλα με τηνκαριέρα της στο λυρικό θέατρο,πρωταγωνίστησε σε διάφορεςεξαιρετικά επιτυχημένες προσαρ-μογές έργων της όπερας για τονκινηματογράφο, όπως η Σαλώμη

(1976), οι Παλιάτσοι (1982), η Τρα-βιάτα (1983) κ.ά., ενώ κορυφαίαθεωρείται η ερμηνεία της στα τρα-γούδια του Κουρτ Βάιλ.

∆ύο φορές, ενώ βρισκόταν στηνκορυφή της σταδιοδρομίας της,ακύρωσε όλες της τις υποχρεώ-σεις, προκειμένου να βοηθήσει σεόλο τον κόσμο ανθρώπους πουείχαν ανάγκη. Λίγα χρόνια αργό-τερα προσέφερε τις υπηρεσίες τηςως εθελόντρια σε νοσοκομείο τηςΡουμανίας, όπου φρόντισε ορφανάμε Aids.

Στο αφιέρωμα της ΕΛΣ, δύο

σπουδαίες και διεθνώς διακεκρι-μένες υψίφωνοι, με εμφανίσειςστα μεγαλύτερα λυρικά θέατρατου κόσμου, η Αλεξία Βουλγαρίδουκαι η Μυρτώ Παπαθανασίου θα ερ-μηνεύσουν τις άριες που σημαδεύ-τηκαν από την Στράτας. Μαζί τουςο καναδός τενόρος Άντρου Χάτζι,στο πλαίσιο της πρώτης συνεργα-σίας της ΕΛΣ με την Όπερα του Κα-ναδά. Την Ορχήστρα της ΕΛΣ διευ-θύνει ο καταξιωμένος αρχιμουσι-κός Ηλίας Βουδούρης.

Το αφιέρωμα πραγματοποιείταιμε την ευγενική υποστήριξη τηςΠρεσβείας του Καναδά, της Όπε-ρας του Καναδά και του ΣωματείουΦίλων της Μετροπόλιταν Όπεραςτης Νέας Υόρκης.

Την Πέμπτη 28 Μαΐου, στις8μ.μ., στο Θέατρο Ολύμπια. Τιμέςεισιτηρίων: 10, 12, 20, 30, 40, 60ευρώ, παιδικό & φοιτητικό: 10,θέσεις περιορισμένης ορατότη-τας: 8 ευρώ.

Παράλληλες εκδηλώσεις: Προ-βολή ντοκιμαντέρ για την ΤερέζαΣτράτας, την Κυριακή 24 Μαΐου,στις 8.30μ.μ., στο φουαγέ του θε-άτρου Ολύμπια με ελεύθερη εί-σοδο. Ανοιχτή συζήτηση για τηνΤερέζα Στράτας, την Τρίτη 26Μαΐου, στις 12μ., στο φουαγέ τουθεάτρου Ολύμπια με ελεύθερη εί-σοδο.

Αφιέρωμα στην Τερέζα Στράτας

Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2015 2299KINHMATOΓΡΑΦΟΣ

Επιμέλεια: Στράτος Κερσανίδης

Το απομονωμένο νησί Σοκότρα ανή-κει στη Υεμένη και αποτελεί ένανιδιαίτερο τόπο. Αφενός λόγω του

εξωπραγματικού τοπίου, αφετέρου λόγωτης ιδιαίτερης χλωρίδας του, η οποία πε-ριλαμβάνει 800 περίπου φυτά από ταοποία το ένα τρίτο δεν υπάρχει πουθενάαλλού στον κόσμο. Ως εκ τούτου, το νησίαποτελεί προστατευμένο Μνημείο Παγ-κόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.Εδώ, σε τούτη την άγνωστη περιοχή τουκόσμου, ο Μάνουελ ντε Κόκο γύρισε τηνταινία «Άγνωστη γη», η οποία έχει προ-βληθεί και έχει βραβευτεί σε πολλά φε-στιβάλ σε ολόκληρο τον κόσμο.

Ένα ιστιοφόρο με ισραηλινή σημαίαβυθίζεται και ένας ναυαγός ξεβράζεται

στην ακτή. Στην άλλη άκρη του νησιού,ένας ντόπιος ονειρεύεται το ναυαγό ναζητά τη βοήθειά του. Αυτό είναι το περί-γραμμα της υπόθεσης «με φόντο τηνΑραβική άνοιξη και την επανάστασηστην Υεμένη, είναι η ιστορία ενόςΕβραίου ναυαγού που ξεβράστηκε σεμουσουλμανικό έδαφος, η ιστορία τηςκάθαρσης μιας ψυχής που βρίσκεται πα-γιδευμένη μεταξύ δύο κόσμων», λέει οσκηνοθέτης. Και συνεχίζει: «Ενώ ο εξω-τερικός πόλεμος μαίνεται (ΑραβικήΆνοιξη), ένας άλλος πόλεμος, ο εσωτε-ρικός του ήρωα, κλιμακώνεται. Η ταινίααναζητά τόσο την εξωτερική όσο και τηνεσωτερική ειρήνη. Η ταινία, με αγνότρόπο και μέσα από μια ποιητική ατμό-σφαιρα, προωθεί ένα μήνυμα ειρήνηςανάμεσα στους δύο λαούς. Είναι μια με-

ταφυσική αλληγορία με κρυμμένουςσυμβολισμούς γύρω από πνευματικά,θρησκευτικά και πολιτικά ζητήματα.Πνευματικότητα και πολιτική συνυπάρ-χουν σε αυτό το ανθρώπινο δράμα πουμιλά για τη μετάνοια, τη συγχώρεση, τηναποδοχή, τη συμφιλίωση, την αγάπη καιόχι μόνο… Άγνωστη γη είναι η ψυχή μας,που λίγοι έχουν καταφέρει να εξερευνή-σουν».

Μια ταινία, λοιπόν, αλληγορική, ηοποία μέχρι να τελειώσει ήταν μια πραγ-ματική περιπέτεια. Μια περιπέτεια ηοποία συνεχίστηκε και μετά την ολοκλή-ρωση της.

Τα γυρίσματά της συνέπεσαν με το ξε-κίνημα των μουσώνων στην περιοχή, οιοποίοι ήρθαν δυο βδομάδες νωρίτερααπ’ ό,τι υπολογιζόταν. ∆ώδεκα μέρες γυ-ρισμάτων με ένα συνεργείο ελλιπές σεειδικότητες όπου όλοι τα έκαναν όλα! Ταγυρίσματα ξεκινούσαν στις 5 το πρωί καιδιαρκούσαν 10 ώρες καθημερινά. Οιισχυροί άνεμοι δυσκόλεψαν την εγγραφήτων διαλόγων και πολλές σκηνές ξανα-γυρίστηκαν με τους ηθοποιούς γυρισμέ-νους πλάτη και με την ηχογράφηση ναγίνεται εκ των υστέρων. Κατολισθήσεις,διακοπές ρεύματος, δυσκολίες πρόσβα-σης στο διαδίκτυο ήταν ακόμη μερικέςαπό τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν.Όταν όλα τελείωσαν και ήρθε η ώρα τηςεπιστροφής έμαθαν πως το ξενοδοχείοτους στη Σαναά ήταν στόχος επίθεσης.Έφτασαν ενώ οι μάχες μαίνονταν και πε-ρίμεναν στο αεροδρόμιο όπου επικρα-τούσε χάος. Τελικά την επόμενη μέρακατάφεραν να φύγουν.

Όμως οι περιπέτειες συνεχίστηκαν,

αφού η ταινία απαγορεύτηκε τόσο στοΙσραήλ όσο και στον αραβικό κόσμο. Ηκυβέρνηση της Υεμένης προσπάθησε ναασκήσει δίωξη κατά του σκηνοθέτηεπειδή, όπως υποστηρίζει, δεν είχε άδειαγια τα γυρίσματα αλλά και επειδή υψώ-θηκε η ισραηλινή σημαία σε μουσουλμα-νικό έδαφος. Ο πρωταγωνιστής ΣάιαΣάλεμ μετά την απαγόρευση της ταινίαςκαι τις διαδηλώσεις στην Υεμένη, ζήτησεαπό τον Μάνουελ ντε Κόκο να αφαιρέσειόλα τα πλάνα του. Στη συνέχεια όμως,μετά από συζήτηση που είχαν μεταξύτους, συμφώνησαν να παραμείνει η ται-νία ως έχει. Ένα χρόνο μετά την παγκό-σμια πρεμιέρα της ταινίας, ο Σάια Σάλεμ,ο οποίος υποδύεται τον μουσουλμάνοπου προσπαθεί να βρει και να σώσει τονεβραίο ναυαγό, χάθηκε σε ναυάγιο στοσημείο που εκτυλίσσεται η ιστορία.

Μια άκρως ενδιαφέρουσα ταινία, ηοποία θα μπορούσε να είναι ένα εξαιρε-τικό ντοκιμαντέρ εάν δεν υπήρχε μέσατης η μυθοπλασία. Εξίσου ενδιαφέρονείναι το γεγονός πως ακούμε μέσα απότο ραδιόφωνο του μουσουλμάνου κατοί-κου του νησιού τις ειδήσεις οι οποίεςαναφέρονται στην εξέγερση που βαφτί-στηκε «Αραβική άνοιξη».

Τελειώνοντας αποκαλύπτω το μεγάλομυστικό (που ίσως να το γνωρίζετε): τοόνομα του σκηνοθέτη Μάνουελ ντεΚόκο, είναι ψευδώνυμο του Μάνου Κο-κορομύτη, ο οποίος είναι και πρωταγω-νιστής στην ταινία.

strakersan@gmail.com,kersanidis.wordpress.com

«ΑΓΝΩΣΤΗ ΓΗ»

Η περιπέτεια μιας αλληγορίας

ΟΟΙΙ ΝΝΕΕΕΕΣΣ ΤΤΑΑΙΙΝΝΙΙΕΕΣΣ«Χαμένος παράδεισος» (Tabu) του Μιγκέλ Γκόμεζ: Η

ηλικιωμένη Αουρόρα ζει στη Λισαβόνα και δέχεταιτις φροντίδες μια μεσήλικης, της Πιλάρ. Η Αουρόραείναι μια ευέξαπτη γυναίκα η οποία παίρνει αντικα-ταθλιπτικά και μιλά συνεχώς για την κόρη της. Ότανπεθαίνει, η Πιλάρ και η υπηρέτρια της νεκρής ανα-καλύπτουν ένα μεγάλο μυστικό από το παρελθόντης. Μια ιστορία έρωτα και πάθους βαμμένη με αίμαπου έχει συμβεί στην Αφρική στα χρόνια της αποι-κιοκρατίας. Μια συγκλονιστική ταινία, φόρος τιμήςστην ομότιτλη βουβή ταινία που γύρισε ο ΦρίντριχΜουρνάου το 1931. Μάλιστα η ταινία χωρίζεται σεδύο μέρη, όπως και του Μουρνάου, με τους ίδιουςτίτλους αλλά με αντίθετη σειρά: Χαμένος Παράδει-σος και Παράδεισος. Ο Γκόμεζ σκηνοθετεί με τρόποθαυμαστό έναν καταραμένο έρωτα, αφήνοντας πα-ράλληλα αιχμές για το αποικιοκρατικό παρελθόντης Πορτογαλίας. Με μια αλληγορική, σπιρτόζικηκαι διασκεδαστική εισαγωγή, περνά στο δυνατό, ρε-αλιστικό πρώτο μέρος και απογειώνεται στο δεύ-τερο, με το ονειρικό στοιχείο να κυριαρχεί. Μιαολοκληρωμένη κινηματογραφική δουλειά, μια ται-νία πολυεπίπεδη και βαθιά ανθρώπινη. Βραβείο ∆ιε-θνούς Ομοσπονδίας Κριτικών Κινηματογράφου (FI-PTESCI), το 2012 στο Βερολίνο.

«Η συνταγή της Πολέτ» (Paullete) του Ζερόμ Ενρικό:Η συνταξιούχος Πολέτ ζει στα προάστια του Παρι-σιού και αγωνίζεται να τα βγάλει πέρα με τη μικρήτης σύνταξη. Επηρεασμένη από το εμπόριο ναρκω-τικών που γίνεται στη γειτονιά της, ενεργοποιεί ένασχέδιο για να αυξήσει τα εισοδήματά της. Αρχίζεινα παράγει γλυκίσματα που περιέχουν κάνναβη! Αρ-κετά ενδιαφέρουσα κωμωδία.

«The humbling» του Μπάρι Λέβινσον: Ο μεγάλος αμε-ρικανός συγγραφέας, Φίλιπ Ροθ, αποτελεί ανεξάντ-λητη πηγή έμπνευσης. Αυτή τη φορά ο Μπάρι Λέ-βινσον υποκύπτει στη γοητεία του και μεταφέρειστον κινηματογράφο το ομότιτλο μυθιστόρημά του«Ταπείνωση». Ένας διάσημος ηλικιωμένος ηθοποιόςισορροπεί ανάμεσα στη λογική και την τρέλα. Σχε-τίζεται με την κατά πολύ μικρότερη λεσβία κόρηενός φίλου του, ζει μαζί της και προσπαθεί να αντι-μετωπίσει τα προβλήματά του. Συγκλονιστικός ο ΑλΠατσίνο στον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Σινεφίλ

Πέρασαν 46 χρόνια από τότε που ο Κώστας Γαβράς μετέφερε στον κινηματογράφο το βιβλίο του Βα-σίλη Βασιλικού, «Ζ». Από το μακρινό 1969 φθάνουμε στο 2015 για να δούμε ένα ριμέικ της ταινίαςτου Γαβρά, το οποίο σκηνοθέτησε ο Ντιμπακάρ Μπανερτζέ, το 2012, με τίτλο «Σαγκάη».

Ο Μπανερτζέ μας μεταφέρει σε μια φανταστική πόλη στη σύγχρονη Ινδία όπου αυτό που συμβαίνει στηνιστορία που μας αφηγείται δε νμας είναι καθόλου άγνωστο. Ο ήρωάς του, είναι γιατρός και πολιτικός ακτι-βιστής. Την ημέρα μιας ομιλίας του, έξω από το χώρο, δολοφονήθηκε παρασυρμένος από ένα τρίκυκλο.Ένας αδέκαστος εισαγγελέας αποφασίζει να ψάξει την υπόθεση και να ξεσκεπάσει τους πραγματικούςενόχους. Έτσι αρχίζει να ξετυλίγεται το κουβάρι της πολιτικής διαφθοράς.

Αυτή είναι η ιστορία που ενέπνευσε τον ινδό σκηνοθέτη κι αυτό είναι το κοινό σημείο που τον ενώνει μετον Κώστα Γαβρά, με τον οποίο συναντιέται στις σελίδες του Βασίλη Βασιλικού. «Αν και οι συντελεστές άλ-λαξαν τις ιδιότητες και την ιστορία, ο αγώνας των μοναχικών ηρώων κόντρα στη δικτατορία της σκέψηςείναι το κυρίαρχο μήνυμα αυτού του φιλμ», σημειώνει ο συγγραφέας.

Ένας ινδός Γρηγόρης Λαμπράκης, λοιπόν, είναι ο ήρωας του Ντιμπακάρ Μπανερτζέ, ο οποίος σημει-ώνει: «∆ιαβάζοντας το μυθιστόρημα του Βασίλη Βασιλικού βρήκα τρόπους για να το προσαρμόσω στηνΙνδία των καιρών μας. Η φτώχεια σε αντιπαράθεση με τον τεράστιο πλούτο. Η μισαλλοδοξία. Η απόλυτηδιαφθορά των ισχυρών. Και μια ιστορία βίας».

Η ταινία έχει αποσπάσει πολύ καλές κριτικές, έγινε δεκτή θετικά από το κοινό, ενώ έχει αποσπάσει καιβραβεία σε διά-φορα φεστιβάλ.

Ο ΝτιμπακάρΜπανερτζέ, γεννή-θηκε το 1969, στοΝέο ∆ελχί. Γύρισετην πρώτη του ται-νία («Η φωλιά τουΚόσλα») το 2006και η «Σαγκάη»(Shanghai) είναι ητέταρτη ταινία τουη οποία γυρίστηκεπριν από τρία χρό-νια. Ο 46χρονοςσκηνοθέτης έχεισκηνοθετήσει απότότε ακόμη δύοταινίες, τις «Ομι-λούσες ταινίες στηΒομβάη» (2013)και «Ο ντέντεκτιβΜπιόμκεςΜπάκσι!» (2015).

Σ.Κ.

«ΣΑΓΚΑΗ»

Ινδικό ριμέικ του “Ζ”

3300 Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2015ΘΕΩΡΙΑ

Ενα άρθρο των Πιερ Καλφάκαι Αλέξις Κιουκέ

Ηστάση των ευρωπαίων ηγετώνμπορεί να συνοψιστεί ως εξής:είτε θα αποδεχθεί η Ελλάδα την

πολιτική που ορίζει το Γιούρογκρουπ,είτε θα βγει από το ευρώ. Το μέσο πουχρησιμοποιείται γι’ αυτό το σκοπό, είναιο χρηματοπιστωτικός στραγγαλισμός(...) Αυτή η στρατηγική αποσκοπεί σεέναν κύριο στόχο: να αποδεχτεί η ελλη-νική κυβέρνηση τις μεταρρυθμίσεις, κα-λύτερα τις αντιμεταρρυθμίσεις, πουακόμα και η προηγούμενη είχε αρνηθεί.Θέλουν να υποχρεώσουν τον ΣΥΡΙΖΑ νανα συνθηκολογήσει, ή, αν αρνηθεί, ναοδηγηθεί εκτός ευρώ. Καθώς, όμως,είναι νομικά αδύνατο να εκδιωχθεί απότην ευρωζώνη μια χώρα και η έκφρασημιας τέτοιας θέλησης θα προκαλούσεκατά πάσα πιθανότητα εντάσεις μεταξύτων κυβερνήσεων των χωρών της ΕΕ, τοθέμα είναι να αναγκαστεί η Ελλάδα ναπάρει τη σχετική πρωτοβουλία. Η ελλη-νική κυβέρνηση έχει πλήρως συνείδησητου διλήμματος στο οποίο η Ομάδα τωνΒρυξελλών θέλει να την εγκλωβίσει. Γι’αυτό αναζητά ένα συμβιβασμό, για ναπροσπαθήσει να σπάσει αυτόν τονκλοιό. Κάθε συμβιβασμός, όμως, ανά-γεται σε συσχετισμό δύναμης μεταξύτων δύο μερών. Και η ελληνική κυβέρ-νηση δεν κατάφερε να διαιρέσει τουςαντιπάλους της, ενώ η κινητοποίησητων πολιτών στην Ευρώπη προς συμπα-ράστασή της δεν μπόρεσε να βαρύνειστον προσανατολισμό των ευρωπαικώνκυβερνήσεων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ καλείταισε συνθηκολόγηση

Οι ευρωπαίοι ηγέτες θα προτιμούσανπροφανώς να αναθεωρήσει η ελληνικήκυβέρνηση τις εκλογικές δεσμεύσειςτης. Μια τέτοια συνθηκολόγηση θα μπο-ρούσε να χρησιμοποιηθεί, για να δείξειστους άλλους λαούς ότι δεν είναι δυ-

νατή οποιαδήποτε εναλλακτική πολι-τική, ακόμα και από μια ριζοσπαστικήαριστερή κυβέρνηση, που αναγκάζεταινα «λογικευτεί». Είναι αυτό που ονομά-σαμε στρατηγική της «αριστερής πα-ρένθεσης». Ομως, παρά τη δραματικήκατάσταση, ο ΣΥΡΙΖΑ στην ουσία κρα-τάει καλά. Γι’ αυτό μένει η επιλογή τουστραγγαλισμού (...)

Οι επίσημες δηλώσεις ότι η Ελλάδαοφείλει να παραμείνει στο ευρώ πολλα-πλασιάζονται. Πέρα από την επικοινω-νιακή πολιτική, όμως, η Ομάδα τωνΒρυξελλών έχει ένα πραγματικό δί-λημμα. Οι ευρωπαικοί θεσμοί και οι κυ-βερνήσεις έχουν καταλάβει καλά το δια-κύβευμα: μια επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ θααμφισβητούσε τριάντα χρόνια νεοφιλε-λευθερισμού στην Ευρώπη και θα δημι-ουργούσε τον κίνδυνο της μετάδοσης,πχ στην Ισπανία. Για τους πιο εξτρεμι-στές ηγέτες, τα πάντα, ακόμα και μιαέξοδος της Ελλάδας, θα ήταν προτιμό-

τερα από αυτό το καταστροφικό σενά-ριο. Το ερώτημα μπορεί, λοιπόν, να συ-νοψιστεί: το καλύτερο σενάριο υποχρέ-ωσης σε συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑείναι να συμβεί αυτή εκτός ή εντός τουπλαισίου της ευρωζώνης;

Οι οπαδοί ενός Grexident μπορούν νασκέφτονται ότι το μικρό οικονομικόβάρος τής Ελλάδας και το γεγονός ότιοι ελληνικές τράπεζες δεν είναι συστη-μικές μειώνουν τον κίνδυνο αποσταθε-ροποίησης της ευρωζώνης. Πολύ πε-ρισσότερο που η πολιτική της ποσοτι-κής χαλάρωσης της ΕΚΤ θα μπορούσενα περιορίσει τους κινδύνους κερδο-σκοπίας σε βάρος των πιο εκτεθειμένωνκρατών (...) Στην πραγματικότητα,όμως, είναι αδύνατο πραγματικά ναπροβλέψει κάποιος τις συνέπειες μιαςτέτοιας εξόδου. Θέτοντας υπό αμφι-σβήτηση το μη αναστρέψιμο του ευρώ,καταστρέφεται μαζί και η πίστη στοναμετάκλητο χαρακτήρα της οικονομι-κής και νομισματικής ένωσης. Θα προ-έκυπταν αναπόφευκτα ερωτήματα γιατις πιο εύθραυστες χώρες. Τελικά, ηπίστη της ΕΚΤ, για την οποία ο κ.Ντράγκι υποσχέθηκε τον Ιούλιο του2012 ότι «είναι έτοιμη να κάνει οτιδή-ποτε χρειαστεί για να διαφυλαχθεί τοευρώ», θα τραυματιζόταν σοβαρά. ∆ενυπάρχει τίποτε χειρότερο για μια κεν-τρική τράπεζα!

Μέχρι αυτή τη στιγμή οι ευρωπαίοιηγέτες δεν προχώρησαν εκτιμώντας ότιη ελληνική κυβέρνηση θα υποχωρούσεμπροστά τον χρηματοπιστωτικό στραγ-γαλισμό. Ο υπολογισμός των κινδύνωναυτής της στρατηγικής θα προκαλέσει,άραγε, διαιρέσεις μεταξύ των ευρωπαι-κών κυβερνήσεων, καθώς με τη μη συν-θηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ επίκειται ηπροοπτική μιας εξόδου από το ευρώ;

Τα προβλήματα της εξόδουαπό το ευρώ

Σε αυτή την κατάσταση το ερώτηματης εξόδου τίθεται προφανώς για να

σταματήσει ο στραγγαλισμός του θύμα-τος. Ο Κ. Λαπαβίτσας, ένας από τουςεκπροσώπους της αριστερής πτέρυγαςτου ΣΥΡΙΖΑ, τοποθετείται υπέρ μιαςσυμφωνημένης εξόδου: «Αν αγωνιζόμα-σταν γι’ αυτή την εκδοχή και αν δεί-χναμε ότι την επιθυμούμε, πιστεύω ότιθα μπορούσαμε να πετύχουμε έναν συμ-βιβασμό, που θα ήταν προς το συμφέ-ρον όχι μόνο των ελληνικών ελίτ, αλλάκαι του εργαζόμενου πληθυσμού (...)Μια διευθετημένη έξοδος – με την έν-νοια ότι η άλλη πλευρά, των αγορών, θαπροχωρούσε σε διαγραφή του χρέ-ους,που η ΕΕ θα έπρεπε να αποδεχθεί,μια διαγραφή 50%. Ετσι η έξοδος θαήταν προστατευμένη».

Ομως αυτή η λύση έχει ως προυπό-θεση ότι έχει λυθεί το πρόβλημα. Γιατίθα δεχόταν η ΕΕ αυτό το συμβιβασμό;Αν οι ευρωπαίοι ηγέτες ήθελαν ένανσυμβιβασμό, θα μπορούσαν να τον κά-νουν χωρίς καθυστέρηση. Γιατί, για πα-ράδειγμα, θα δέχονταν αύριο μια δια-γραφή του χρέους που αρνούνται σή-μερα; Στόχος τους είναι να κάνουν τονΣΥΡΙΖΑ να υποταγεί, όχι να διευκολύ-νουν την επιτυχία του με μια διευθετη-μένη έξοδο. Ακόμα χειρότερα, δεν θαμπορούσαν να επιτρέψουν μια ομαλήέξοδο, γιατί αυτό θα σήμαινε ότι επιβε-βαιώνουν πως υπάρχει ζωή και μετά τοευρώ. Ετσι, το το δόγμα του μη ανα-στρέψιμου του ευρώ, που ήδη θα είχεπληγεί, θα δεχόταν θανάσιμο χτύπημα.Μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώδεν μπορεί παρά να είναι συγκρου-σιακή.

Ο Φρ. Λορντόν, που είναι επίσης οπα-δός της εξόδου, σημειώνει ότι «πρέπεινα έχουμε την εντιμότητα να αναγνωρί-σουμε ότι μέσα σε λογιστικές δυσκολίεςεπαναφοράς της δραχμής, ατέλειεςκατά την εφαρμογή των ελέγχων στηνκίνηση κεφαλαίων, πολύ μεγάλη υποτί-μηση στην πράξη, εισαγόμενο πληθωρι-σμό, διάστημα που χρειάζεται για ναανακάμψουν οι εξαγωγές κλπ. μια δια-δικασία εξόδου θα άρχιζε με μια φάσηαρκούντως χαοτική, που θα διαρκούσε

Οι επιλογές που έχει μπροστά της σήμερα η Ελλάδα

Για τους πιο εξτρεμι-στές ηγέτες, τα πάντα,ακόμα και μια έξοδοςτης Ελλάδας, θα ήτανπροτιμότερα. Το ερώ-τημα μπορεί, λοιπόν, νασυνοψιστεί: το καλύ-τερο σενάριο υποχρέω-σης του ΣΥΡΙΖΑ σε συν-θηκολόγηση είναι νασυμβεί αυτή εκτός ήεντός του πλαισίου τηςευρωζώνης;

“

Σε ένα εκτεταμένο άρθρο με αντικείμενο τη νέακυβέρνηση στην Ελλάδα και την αντιμετώπισή της απότους ευρωπαικούς θεσμούς, οι Πιερ Καλφά και ΑλέξιςΚιουκέ αναλύουν τόσο την πολιτική που δεσμεύτηκε οΣΥΡΙΖΑ να εφαρμόσει όσο και τις αντιδράσεις εταίρωνκαι δανειστών στην απαίτηση για τερματισμό τηςλιτότητας. Χαρακτηρίζοντας το κυβερνητικό πρόγραμματης νέας ελληνικής κυβέρνησης «σχετικά μετριοπαθέςκαι κεϊνσιανής έμπνευσης» παρατηρούν ότι παρ’ όλααυτά «οι ηγέτιδες ευρωπαικές τάξεις θέλουν να τομπλοκάρουν, γιατί έρχεται σε αντίθεση με τηνεοφιλελεύθερη τάξη που οικοδομείται συστηματικάεδώ και τριάντα χρόνια στην Ευρώπη». Για το σκοπόαυτό εκτιμούν ότι έχουν επιλέξει μια συγκεκριμένηστρατηγική στις διαπραγματεύσεις με την ελληνικήκυβέρνηση, που αποσκοπεί στο να αποτελέσει «αριστερήπαρένθεση». Ετσι εξηγούν και τις μεταπτώσεις τηςστάσης τους από τη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου ,

που είχε πολύ συγκεκριμένους δημοσιονομικούς καιαναπτυξιακούς κυρίως στόχους μαζί με ένα σημαντικότμήμα που αφορούσε την ανθρωπιστική κρίση, ως τιςπρόσφατες απαιτήσεις για τις λεγόμενες «διαρθρωτικέςμεταρρυθμίσεις», που σε μεγάλο βαθμό ξαναβάζουν απότο παράθυρο την πολιτική τής λιτότητας και τηςεσωτερικής υποτίμησης.Οι συγγραφείς του άρθρου εκτιμούν ότι στησυγκεκριμένη στρατηγική της «αριστερής παρένθεσης»η ελληνική κυβέρνηση αντιπαρέθεσε με σχετικήεπιτυχία τη στρατηγική της «ελεγχόμενης ανυπακοής».Αποτιμώντας τα αποτελέσματα αυτής τηςαντιπαράθεσης καταγράφουν τα συγκεκριμένανομοθετικά βήματα που πραγματοποιήθηκαν χωρίςουσιαστικά την έγκριση των ευρωπαικών θεσμών,μεταξύ των οποίων οι ρυθμίσεις για τους μετανάστεςκαι τους πρόσφυγες, καθώς και για την απόκτηση τηςελληνικής ιθαγένειας για τα παιδιά τους, τα βήματα που

έγιναν για την αντιμετώπιση της μεγάλης φοροδιαφυγήςκαι της διαπλοκής, η συγκρότηση της επιτροπής για τομνημόνιο και της επιτροπής για το χρέος, τα μέτρα γιατην αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας, η αναστολήεφαρμογής των μέτρων μείωσης των συντάξεων πουείχαν ήδη αποφασιστεί από την προηγούμενη κυβέρνηση,τα μέτρα για τη διευκόλυνση αποπληρωμής των χρεώνπρος το δημόσιο, η επαναλειτουργία της ΕΡΤ, ηκατάργηση της εκπαιδευτικής αντιμεταρρύθμισης.Οι συγγραφείς θεωρούν ότι έχουμε περάσει πια σε μιανέα φάση , ένα «δεύτερο γύρο μπρα ντε φερ» όπως τονχαρακτηρίζουν, όπου με προμετωπίδα τις«διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» και μέσο πίεσης τομπλοκάρισμα της ρευστότητας οι ευρωπαικοί θεσμοίεφαρμόζουν μια παραλλαγή της στρατηγικής τους, τη«στρατηγική του στραγγαλισμού», την οποία καιαναλύουν.

Στιγμιό-τυπο από

διαδηλώ-σεις αλλη-

λεγγύηςπρος τονελληνικό

λαό

Το πιο σημαντικό πολιτικό τίμημα,όμως, θα πληρωνόταν στο ευρωπαικόεπίπεδο. Μια έξοδος της Ελλάδας θασήμαινε ότι κάθε χώρα είναι αφημένημόνη της και κάθε απόπειρα επαναθε-μελίωσης της Ευρώπης είναι καταδι-κασμένη αναπόφευκτα σε αποτυχία.

“

Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2015 3311ΘΕΩΡΙΑ

12, πιθανότατα και 18 μήνες». Θα μπο-ρούσαμε να προσθέσουμε ότι η μεγάληυποτίμηση του νέου νομίσματος θαέκανε ακόμα πιο φτωχούς τους Ελληνεςκαι θα προκαλούσε κερδοσκοπικές κι-νήσεις. Ο κίνδυνος που υπάρχει είναι ναπεράσεις σε έναν κύκλο υποτίμησης-πληθωρισμού-νέας υποτίμησης, που θαδιατηρείται μέσω της κερδοσκοπίας σεβάρος του νέου νομίσματος (...)

Τα πιθανά οφέληκαι το πολιτικό πρόβλημα

Σε αντιστάθμισμα μπορούμε να πούμεότι η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα θαξανάδινε περιθώρια δημοσιονομικώνχειρισμών, γιατί θα συνοδευόταν απόμερική ή ολική διαγραφή του χρέους.Από την άλλη, θα επέτρεπε τη δημιουρ-γία χρήματος για τη χρηματοδότησηςτης επανεκκίνησης της οικονομίας.Ομως το πρόβλημα της χρηματοδότη-σης του εμπορικού ελλείμματος θα πα-ρέμενε και θα απαιτούσε εξωτερικέςεισρροές κεφαλαίου, οι οποίες θα έδι-ναν ένα σημαντικό όπλο στις χρηματο-πιστωτικές αγορές. Τα αναμενόμενααπό μια έξοδο οφέλη θα ήταν, τελικά,αβέβαια από την άποψη της ελληνικήςοικονομίας και θα χρειαζόταν στην κα-λύτερη πρίπτωση οπωσδήποτε δύο μετρία χρόνια για να τα δούμε.

Ομως το πρόβλημα δεν είναι μόνο οι-κονομικό, είναι εξίσου και πολιτικό. ΟΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές υποσχόμε-νος ταυτόχρονα να τελειώνει με τη λι-τότητα και να παραμείνει στο ευρώ. Οσυνδυασμός των δύο θέσεων του έδωσεαναμφίβολα την επιτυχία, καθώς μιαμεγάλη πλειονότητα Ελλήνων τοποθε-τείται υπέρ της παραμονής στο ευρώπαρά την πολιτική της τρόικας. ∆ενμπορούμε να είμαστε βέβαιοι, αλλά πι-θανότατα, αν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε προτείνειτην έξοδο, το αποτέλεσμα θα ήταν αι-σθητά διαφορετικό. Μια έξοδος, λοι-πόν, θα έπρεπε κατά πάσα πιθανότητανα επικυρωθεί με δημοψήφισμα, μεόλες τις αβεβαιότητες που αυτό συνε-πάγεται.

Το πιο σημαντικό τίμημα, όμως, θαπληρωνόταν στο ευρωπαικό επίπεδο.Μια έξοδος θα σήμαινε, τουλάχιστονστο οικονομικό πεδίο , ότι κάθε χώραείναι αφημένη μόνη της και κάθε από-πειρα επαναθεμελίωσης της Ευρώπηςείναι καταδικασμένη αναπόφευκτα σεαποτυχία και η μόνη εναλλακτική δυνα-τότητα είναι η παρούσα κατάσταση ήμια παρακινδυνευμένη επιλογή. Καιεπειδή θα ήταν μια χαοτική εξέλιξη, θαπροσφερόταν σαν αντιπαράδειγμα καιθα αποδυνάμωνε σοβαρά τις δυνατότη-τες μιας νίκης του Ποδέμος.

Είτε οικονομικά είτε πολιτικά, μιαέξοδος της Ελλάδας δεν θα ήταν η άρι-στη λύση. Υπάρχει, όμως, κάποια άλληπου θα μπορούσε να αποφύγει τοστραγγαλισμό της χώρας;

Μορατόριουμ αποπληρωμήςγια το 2015

Σε αντίθεση με τα φαινόμενα, η Ελ-λάδα έχει περιθώρια χειρισμών στην αν-τιπαράθεσή της με τους ευρωπαίουςηγέτες, με την προϋπόθεση ότι ξανα-παίρνει την πρωτοβουλία, ώστε να μηνυποστεί τις συνέπειες του υπάρχοντοςσυσχετισμού δύναμης στο πλαίσιο δια-ταραγμένων διαπραγματεύσεων. Η σχε-τική συζήτηση στο εσωτερικό τού ΣΥ-ΡΙΖΑ είναι ζωηρή και ξεπερνάει κατάπολύ την παραδοσιακή αντιπαράθεσημεταξύ οπαδών και αντιπάλων της εξό-δου από το ευρώ. Η ελληνική κυβέρ-νηση θα μπορούσε κυρίως να πάρει ορι-

σμένα μονομερή μέτρα εκτός του πλαι-σίου των τρεχουσών διαπραγματεύ-σεων, που θα επέτρεπαν την αποκατά-σταση κάποιας ισορροπίας μεταξύ τωνπλευρών. Βέβαια, οι μονομερείς πρωτο-βουλίες θα προκαλούσαν αξιοσημείωτησκλήρυνση της αντιπαράθεσης, αλλάθα έδειχναν ότι η Ελλάδα έχει ένα δεύ-τερο σχέδιο και είναι έτοιμη να αναλά-βει μια σύγκρουση που θα μπορούσε ναφτάσει ως τη ρήξη.

Από οικονομική σκοπιά, αυτά ταμέτρα θα ήταν διαφορετικής τάξης. Τοπρώτο αφορά το ζήτημα του χρέους, τοοποίο ποτέ στην πραγματικότητα μιαχώρα δεν αποπληρώνει, γιατί ότανλήγει ξαναδανείζεται από τις αγορέςγια να το ανανεώσει. Ομως η Ελλάδαδεν έχει πρόσβαση σ’ αυτές και αναγ-κάζεται όχι μόνο να πληρώνει τόκους,αλλά να καταβάλλει και το κεφάλαιο.Γι’ αυτό θέλουν να της επιβάλουν τόσομεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα (...)

Το βάρος του χρέους, λοιπόν, αποτε-λεί εμπόδιο για οποιαδήποτε προοδευ-τική πολιτική στη χώρα. Όμως, ηΟμάδα των Βρυξελλών αρνείται για τηνώρα κάθε σχετική διαπραγμάτευση, τηστιγμή που το σύνολο σχεδόν των οικο-νομολόγων, μαζί και του ∆ΝΤ, θεωρούνότι αυτό το χρέος δεν θα αποπληρωθείποτέ. Και το 2015 υπάρχουν πολύ ση-μαντικές υποχρεώσεις, τόσο που η Ελ-λάδα κινδυνεύει να υποστεί ολικήασφυξία. Σ’ αυτή την κατάσταση θαμπορούσε η ελληνική κυβέρνηση νααποφασίσει μονομερώς ένα μορατόρι-ουμ αποπληρωμής του συνόλου ή μέ-ρους του χρέους για το 2015, δίνονταςσήμα ότι είναι έτοιμη να διαπραγματευ-τεί προς το συμφέρονκαι των δύο πλευρών.

Ελεγχος κεφαλαίων

Υπολογίζεται ότι με-ταξύ ∆εκεμβρίου 2014και Φεβρουαρίου 2015έχουν αποσυρθεί κατα-θέσεις 25 δισ ευρώ. Γιανα αποφευχθεί μια αι-μορραγία, πρέπει νατεθεί το θέμα του ελέγ-χου των κεφαλαίων, πα-ρότι είναι αντίθετος μετις ευρωπαικές συνθή-κες. Η Ελλάδα θα μπο-ρούσε να επικαλεστεί τοπροηγούμενο της Κύ-πρου, όπου ο έλεγχοςδιάρκεσε ένα μήνα περί-που,όσο ηκρίση (...)Πρέπει να σημειώσουμεότι ο Γερούν Ντάισελμ-πλουμ είχε επικαλεστεί ο

ίδιος τη δυνατότητα ενός τέτοιου ελέγ-χου στις 18 Μαρτίου. Η ελληνική κυ-βέρνηση θα μπορούσε να το πάρει κατάγράμμα και να τον επιβάλει δίνοντας τοσήμα ότι είναι έτοιμη να τον διακόψειμ,μόλις σταματούσε ο στραγγαλισμός τηςχώρας.

Συμπληρωματικόμέσο πληρωμών

Ενα από τα μείζονα προβλήματα πουαντιμετωπίζει σήμερα η Ελλάδα, είναι ηέλλειψη ρευστότητας. Για να αντιμετω-πίσει τις τρέχουσες δαπάνες της, η κυ-βέρνηση είναι υποχρεωμένη να προ-σφύγει στα ταμεία κοινωνικής ασφάλι-σης για να χρησιμοποιήσει εκατοντάδεςεκατομμύρια ρευστότητας. Μια λύσηγια το πρόβλημα της ρευστότητας θαμπορούσε να είναι η δημιουργία ενόςσυμπληρωματικού μέσου πληρωμών,ενός «χρήματος» που η αξία του θα ήτανεγγυημένη χάρη στα φορολογικάέσοδα.

Αυτό «θα επέτρεπε την αντιμετώπισηπολλών βραχυπρόθεσμων προκλήσεων:ανάκαμψη της τοπικής οικονομίας,χρηματοδότηση των βασικών δημόσιωνυπηρεσιών και μείωση του βραχυπρό-θεσμου χρέους (του «κυμαινόμενου»),καθώς δεν θα χρειαζό ταν η προσφυγήστις χρηματοπιστωτικές αγορές για τηχρηματοδότησή του», όπως αναφέρουνστη μελέτη τους με τίτλο «Η ευρω-δραχμή, παροχή οξυγόνου για την Ελ-λάδα» οι οικονομολόγοι Μπρούνο Τερέ,Βόιτεκ Κλινόβσκι και Τομά Κουτρό. Ημετατρεψιμότητά του σε ευρώ θα λει-τουργούσε ως εγγύηση , ενώ η προ-

σφυγή σε ένα τέτοιο μέτρο συγγενεύειμε βραχυπρόθεσμο δανεισμό εκ μέρουςτων πολιτών προς την κυβέρνηση. Στηνπερίπτωση της Ελλάδας θα επρόκειτογια ένα μέτρο τόσο οικονομικό όσο καιπολιτικό, που θα ενίσχυε σημαντικά τηθέση της χώρας στις διαπραγματεύσεις.Θα έδειχνε, επίσης, στην Ομάδα τωνΒρυξελλών ότι η κυβέρνηση είναι προ-ετοιμασμένη για το ενδεχόμενο ενόςεξαναγκασμού σε έξοδό της από τοευρώ.

Η μετατροπή του αδύναμουσε ισχυρό

Η ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσεσ’ αυτή την περίπτωση να πει: «Εφαρ-μόζουμε το πρόγραμμά μας, δεν θέ-λουμε να βγούμε από το ευρώ. Ομωςδεν θα αφεθούμε στην ασφυκτική κα-τάσταση και γι’ αυτό παίρνουμε αυτά ταμέτρα. Είμαστε έτοιμοι να συζητήσουμεέναν ισορροπημένο συμβιβασμό, αλλά,αν θέλετε να μας αποκλείσετε από τηνευρωζώνη, προκαλώντας μας χρηματο-πιστωτική ασφυξία, δική σας θα είναι ηευθύνη, όχι δική μας».

Η τοποθέτηση αυτή θα έδιχνε τη ση-μασία του διακυβεύματος και έτσι θαέμπεινε σε εφαρμογή μια στρατηγικήμετατροπής του αδύναμου σε ισχυρό,πέρα από ό,τι έχει γίνει μέχρι τώρα.Αυτή η προσπάθεια είναι πιθανό νααποδώσει προκαλώντας διαιρέσεις στοαντίπαλο στρατόπεδο, που θα ένιωθεανησυχία στην προοπτική ενός άλματοςστο άγνωστο. Το αποτέλεσμα, βέβαια,δεν είναι σίγουρο και θα μπορούσε νακαταλήξει σε έξοδο από το ευρώ μεόλες τις αρνητικές συνέπειες που προ-αναφέραμε. Τελικά, όμως, μια έξοδοςαπό το ευρώ είναι έτσι κι αλλιώς προτι-μότερη από μια συνθηκολόγηση. Καιόταν δεν την φοβάσαι, είναι ο καλύτε-ρος τρόπος για να την αποφύγεις.

* Ο Πιέρ Καλφά είναι μέλος του Οι-κονομικού, Κοινωνικού και Περιβαλ-λοντολογικού Συμβουλίου των συν-δικάτων τραπεζοϋπαλλήλων Soli-daires, συμπρόεδρος του ΙδρύματοςΚοπέρνικος και επιστημονικός σύμ-βουλος στην ATTAC. Ο ΑλέξιςΚιουκέ είναι λέκτορας Φιλοσοφίαςστο πανεπιστήμιο Poitiers και μέλοςτης ερευνητικής ομάδας του πανεπι-στημίου Paris Ouest . Το κείμενογράφτηκε στο πλαίσιο της πρωτο-βουλίας «Στο πλευρό των Ελλήνων»(www. aveclesgrecs.com).

Οι επιλογές που έχει μπροστά της σήμερα η Ελλάδα

Η ενέργεια αυτήδημοσιοποίησε τηναδυναμία της χούντας ναελέγξει τις ελληνικέςένοπλες δυνάμεις επίτων οποίων δήλωνε ότιστηριζόταν για ναδιασώσει υποτίθεται τηνΕλλάδα από τονκομμουνισμό και τηνανηθικότητα τηςδημοκρατίας.

“

Οι μεγάλες συσσωματώσεις της αν-τίστασης κατά της δικτατορίαςανήκαν κατά κύριο λόγο σε δύο

βασικές ομάδες που έδρασαν διαδοχικάκαι σε χρονική εξέλιξη. Αρχικά, σεεκείνη της πρώτης γενιάς που αφορούσετην ενεργοποίηση στελεχών των κομμα-τικών μηχανισμών και της νεολαίας τηςπροδικτατορικής αριστεράς και του προ-δικτατορικού πολιτικού κέντρου. Η αν-τίσταση αυτής της φάσης καταστέλλεταιαπό το καθεστώς και τις συλλήψεις δια-δέχονται βάρβαροι βασανισμοί, δίκεςκαι πολυετείς φυλακίσεις.

Στην πρώτη αυτή φάση της αντίστασηςκαταγράφεται η δράση και οι συλλήψειςτων μελών της οργάνωσης «ΕλεύθεροιΈλληνες», της μόνης πολυπρόσωπηςοργάνωσης, στην οποία μετείχαν δεκά-δες αξιωματικοί, οι οποίοι είχαν αποταχ-θεί ως δημοκρατικοί αμέσως μετά την21η Απριλίου 1967 ή μετά το αντικίνηματου Κωνσταντίνου της 13ης ∆εκεμβρίου1967, ως βασιλόφρονες αλλά ενάντιαστην δικτατορία. Η επόμενη φάση τηςαντιστασιακής δράσης θα κινηθεί σε δια-φορετικούς άξονες και θα χαρακτηριστείαπό τη μαζική αντικαθεστωτική δράσητου φοιτητικού κινήματος και της γενιάς

που συγκροτείται πολιτικά κατά τηνδιάρκεια της δικτατορίας. Κορύφωσηαυτής της πορείας ήταν οι δύο καταλή-ψεις της Νομικής Σχολής του Φεβρουα-ρίου και του Μαρτίου 1973 και, βέβαια, ηκατάληψη του Πολυτεχνείου τον Νοέμ-βριου του ίδιου χρόνου και η σφαγή πουακολούθησε.

Μια «συμβατική» αντίσταση

Μια άλλη αντίσταση που πραγματο-ποιήθηκε ενάντια στην χούντα ήτανεκείνη των ενόπλων δυνάμεων ή καλύ-τερα του Πολεμικού Ναυτικού αφούμόνο στο όπλο αυτό σημειώθηκε η δημι-ουργία αντιστασιακής κίνησης με μέληδεκάδες αξιωματικούς εν ενεργεία καιόχι απόστρατους. Ήταν μια αντιστα-σιακή διαδικασία που δεν είχε κινημα-τικά στοιχεία στον τρόπο που λειτούρ-γησε ή στοιχεία που στόχευαν στην ανα-τροπή του αστικού συστήματος ή στηνδιαρραγή των σχέσεων της χώρας με τοΝΑΤΟ. Απεναντίας, ήταν μια «συμβα-τική» αντίσταση, μέσω μιας συγκροτη-μένης και πολυετούς διαδικασίας πουστόχευε στην ανατροπή του δικτατορι-κού καθεστώτος και στην επαναφορά

του κοινοβουλευτισμού στην χώρα. Κα-τάληξη της πορείας αυτής ήταν το Κί-νημα του Ναυτικού του 23ης Μαΐου1973, που όμως προδόθηκε και δεν πρό-λαβε να εκδηλωθεί, και η ανταρσία τουαντιτορπιλικού «Βέλος», όπου δύο μέρεςμετά (25/6/1973) ο κυβερνήτης του ΝίκοςΠαππάς, καταγγέλλοντας τη χούντα καιτις συλλήψεις και τον βασανισμό αξιω-ματικών στην Ελλάδα αποχώρησε απότην νατοϊκή άσκηση που συμμετείχε συ-νοδευόμενος από έξι αξιωματικούς καιείκοσι τρία ακόμη μέλη του πληρώματοςκαι ζήτησαν πολιτικό άσυλο στην Ιταλία.

Η αντιχουντική προετοιμασίατου Ναυτικού

Η ενέργεια αυτή δημοσιοποίησε τηναδυναμία της χούντας να ελέγξει τις ελ-ληνικές ένοπλες δυνάμεις επί τωνοποίων δήλωνε ότι στηριζόταν για ναδιασώσει υποτίθεται την Ελλάδα από τονκομμουνισμό και την ανηθικότητα τηςδημοκρατίας.

Μακριά από τη λαϊκότητα και τον κα-ταδιωκτικό αντικομμουνισμό του στρα-τού, οι αξιωματικοί του Ναυτικού λει-τούργησαν σε πνεύμα ενός σαφέστερουεπαγγελματισμού εντός ενός νατοϊκούπλαισίου σε μια αποστολή που προφα-νώς δεν ταυτιζόταν με τη δίωξη της αρι-στεράς και τη διατήρηση του κλίματοςτου Εμφυλίου πολέμου. Το κλίμα αυτό,με πολλά στοιχεία δημοκρατικότητας,επέτρεψε να σταθεί η μεγάλη πλειοψη-φία των αξιωματικών με τρόπο αυθόρ-μητο ενάντια στην χούντα σχεδόν απότην πρώτη στιγμή. Ιδιαίτερα μετά απότην αποτυχία του βασιλικού αντικινήμα-τος ξεκίνησε εντός του Ναυτικού μιαμεθοδική προσπάθεια που διήρκεσε έξιχρόνια για μια ενέργεια καθοριστική, ηοποία ή θα άφηνε τη χούντα ακέφαλημε την σύλληψη του Παπαδόπουλου ήθα ανέτρεπε το καθεστώς με μια ευρείακινητοποίηση του στόλου.

Εκτός επαναστατικών προταγμάτων

η αντιχουντική προετοιμασία του Ναυτι-κού στάθηκε το αποτέλεσμα ενός δημο-κρατικού αντανακλαστικού που ηχούντα αγνοούσε. Παράλληλα, η οργά-νωση του κινήματος και η ενέργεια τουαντιτορπιλικού «Βέλος», δημοσιοποίησεστα φόρα του δυτικού κόσμου μια δυσά-ρεστη έκπληξη που η ελληνική χούνταέπρεπε να διαχειριστεί αφού γινόταν πιασαφές επισήμως ότι δεν είχε την υπο-στήριξη του δεδομένα φιλοδυτικού τμή-ματος της κοινωνίας.

Συνύπαρξη

Ακόμη, η ακύρωση του κινήματος καιοι συλλήψεις όσων το προετοίμαζανοδήγησαν σε μια σειρά ηθικών αλλά καιπολιτικών εξελίξεων, αφού η συνύπαρξησε διπλανά κελιά του ΕΑΤ/ΕΣΑ κομμου-νιστών φοιτητών και νατοϊκών αξιωμα-τικών, όλοι κρατούμενοι για αντιχουν-τική δράση ήταν κάτι πρωτόγνωρο καιπρωτοφανές για την προ του 1967 πολι-τική πραγματικότητα.

Η συνύπαρξη αυτή δεν ακύρωσε προ-φανώς τις μεγάλες πολιτικές διαφορέςπου τέθηκαν σε λειτουργία εκ νέου μετην μεταπολίτευση. Έδειξε, ωστόσο,κάτι σημαντικό που άντεξε για αρκετέςδεκαετίες, ότι η αντιμετώπιση της χούν-τας και των χουντικών ήταν υπόθεσηόσων σεβόντουσαν τον εαυτό τους καιτον ρόλο τους.

Τάσος Σακελλαρόπουλος, ιστορικόςστο Μουσείο Μπενάκη και στα ΑΣΚΙ.

Στις 27 Ιου-νίου 1973,

όταν προδό-θηκε η ανταρ-

σία στο«Βέλος», ο

κυβερνήτηςτου Νίκος

Παππάς, έξιαξιωματικοί

και εικοσιτρίαακόμα μέλη

ζήτησαν πολι-τικό άσυλο

στην Ιταλία.

Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ

Η χούντα πλήττεταικαι από τις ένοπλες δυνάµεις

Γιορτή μνήμηςΑύριο, ∆ευτέρα 25 Μαΐου στις 7.30

μ.μ., στο Τροκαντερό θα πραγματοποι-ηθεί η Γιορτή του κινήματος του Ναυτι-κού και της Ανταρσίας του «Βέλους»(που έγινε 26/5/1973). Το «Βέλος» βρί-σκεται δίπλα στο Θωρηκτό «Αβέρωφ».