Employers liability insider

INSURANCE & FINANCIAL PLANNING REVIEW

www.insurancelinkcyprus.com

(Τεύχος 4, Ιανουάριος 2014)

Σάββας ΧριστοφόρουCLU FLMI LUTCF

Chartered Insurer

Θησέως 9, Άγιος Δομέτιος, Γραφείο 101, 2365 Λευκωσία

Τηλ.: 22 26 77 33, Φαχ: 22 25 04 06, e-mail: [email protected]

Ασφάλιση Εργοδότη

Σύμφωνα με τον περί Ασφάλειας και Υγείας στην Εργασία Νόμο του 1996 (89(I)/1996), ως εργοδότης ορίζεται «κάθεφυσικό ή νομικό πρόσωπο το οποίο συνδέεται με σχέσηεργασίας με τον εργοδοτούμενο και έχει την ευθύνη για το υποστατικό, την επιχείρηση ή/και την εγκατάσταση καιπεριλαμβάνει και πρόσωπο που δεν έχει άλλα εργοδοτού-μενα πρόσωπα, αλλά διεξάγει οικονομική δραστηριότητα ή διευθύνει την επιχείρησή του με σκοπό κερδοσκοπικό ή μη».

Με βάση τον πιο πάνω ορισμό η έννοια του εργοδότη είναι πολύ ευρεία και περιλαμβάνει ακόμα και τους αυτοεργοδο-τούμενους. Το βασικό στοιχείο για το χαρακτηρισμό ενός ατόμου ως εργοδότη στα πλαίσια του πιο πάνω νόμου είναι αφενός η ύπαρξη σχέσης εργασίας και αφετέρου το βάρος της ευθύνης για την επιχείρηση και τη διαχείρισή της.

Ποιος είναι εργοδότης και ποιος εργοδοτούμενος?

Αναφορικά με το πρώτο κριτήριο, πότε δηλαδή υπάρχει σχέση εργασίας, τα Κυπριακά Δικαστήρια έχουν αναφερθεί πολύ εκτενώς στο εν λόγω θέμα. Ειδικότερα, στην υπόθεσηCleanthis Christofi des Ltd v. 1. The Fund for Redundant Employees, 2. Yiannakis Florides (1978) 1 C.L.R. 2008, τοΑνώτατο Δικαστήριο αναφερόμενο στους παράγοντεςπου πρέπει να ληφθούν υπόψη για να διακριθεί μίασύμβαση εργασίας (contract of service) από μία σύμβαση ανεξάρτητων υπηρεσιών (contract of services) υιοθέτησε αποσπάσματα από τις Αγγλικές υποθέσεις Global Plant Ltd. v. Secretary of State for Healthy and Social Security [1971] 3 All E.R. 385 και Market Investigations Ltd. v. Minister of Social Security [1968] 3 All E.R. 732 στα οποία τονιζόταν: (α) ότι άλλοι παράγοντες πέραν του κριτηρίου του βαθμού ελέγχου που ασκείται από τον υποτιθέμενο εργοδότη πρέπει να ληφθούνυπόψιν για να απαντηθεί το ερώτημα κατά πόσον στησυγκεκριμένη υπό εξέταση υπόθεση η σχέση αποτελούσεεργασιακή σχέση ή σχέση παροχής υπηρεσιών και (β) ότι το πρωταρχικό τεστ που εφαρμόζεται σε τέτοιες περιπτώσειςείναι το εξής: Το πρόσωπο που έχει δεσμευτεί να εκτελέσει τις υπό εξέταση υπηρεσίες τις εκτελεί ως πρόσωπο εργαζόμενο για δικό του λογαριασμό (as a person in business on his own account); Αν η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι καταφα-τική, τότε η σύμβαση είναι σύμβαση υπηρεσιών (contract of services). Αν η απάντηση είναι αρνητική, τότε η σύμβαση είναι

σύμβαση εργασίας (contract of service). Δεν υπάρχειεξαντλητικός κατάλογος στοιχείων που είναι σχετικάγια να απαντηθεί η πιο πάνω ερώτηση και ίσως δεν μπορεί να υπάρξει τέτοιος κατάλογος και ούτεμπορούν να τεθούν αυστηροί κανόνες ως προς το σχετικό βάρος το οποίο θα αποδοθεί στα διάφορα στοιχεία σε συγκεκριμένες υποθέσεις. Το πιο πολύ που μπορεί να λεχθεί είναι ότι το στοιχείο της άσκησηςελέγχου χωρίς αμφιβολία θα πρέπει πάντα ναεξετάζεται παρόλο που δεν μπορεί πια να εκλαμβάνεταιως ο μόνος καθοριστικός παράγοντας. Άλλοι παρά-γοντες που μπορούν να έχουν σημασία είναι θέματα όπως κατά πόσο το πρόσωπο που εκτελεί τις υπηρεσίεςπαρέχει το δικό του εξοπλισμό, κατά πόσο προσλαμ-βάνει τους δικούς του βοηθούς, τι βαθμό οικονομικούκινδύνου αναλαμβάνει, τι βαθμό ευθύνης για την επένδυ-ση και τη διεύθυνση/διοίκηση (management) έχει και κατά πόσο και σε ποια έκταση έχει την ευκαιρία να κερδίσει από την ορθή διεύθυνση της εκτέλεσης του καθήκοντος του.Το Ανώτατο Δικαστήριο αναφέρθηκε περαιτέρω στιςΑγγλικές αποφάσεις Fergusan v. John Dawson & Partners (Contractors) Ltd. [1976] 3 All E.R. 817 και Ready Mixed Concrete (South East) Ltd. V. Minister of Pensions and National Insurance [1968] 1 All E.R. 433 και επισήμανε ότι αν και η ρητή πρόθεση των μερών μπορείνα είναι σχετικός παράγοντας για να αποφασιστεί



2

η αληθινή σχέση της μεταξύ τους σύμβασης, εντούτοις δεν είναι ο αποφασιστικός παράγοντας. Η διευθέτησηθα πρέπει να εξετάζεται ως σύνολο και ειδικότεραοι υποχρεώσεις και τα δικαιώματα των μερών.

Μία δήλωση από τα μέρη ακόμα και αν ενσωματωθεί στη μεταξύ τους σύμβαση ότι ο εργοδοτούμενος θα είναι ή θα θεωρείται ότι είναι αυτοεργοδοτούμενος ή ανεξάρτητοςεργολάβος θα πρέπει να αγνοηθεί εντελώς και όχι απλώς να μην ληφθεί υπόψιν ως καθοριστικό στοιχείο, αν το υπόλοιποτων συμβατικών όρων που διέπει τη σχέση, αποτελούν όρους σχέσης εργοδότη - εργοδοτουμένου καθ΄ ότι η σχέση των μερών καθορίζεται από το Νόμο και όχι από την ετικέτα που θα επιλέξουν να της δώσουν.

Περαιτέρω, το σύγγραμμα Halsbury’s Laws of England, 4th Edition, Vol. 16 (1A) στη σελ. 14 αναφέρονται τα ακόλουθα:

«Test whether a person is an employee at common law. There is no single test for determining whether a person is an employee. The test that used to be considered suffi cient, that is to say the “control” test, can no longer be considered suffi cient, especially in the case of the employment of highly skilled individuals, and is now only one of the particular fac-tors which may assist a court or tribunal in deciding the point. More recently, the “integration” test had been suggested, proposing that the important question was whether the per-son was integrated into the enterprise or remained apart from, and independent of, it. However, while both of these factors are still pertinent, the modern starting point for decid-ing whether a contract of service (now generally referred to as a ‘contract of employment’) exists is to ascertain if:

1. the servant agrees that, in consideration of a wage or other remuneration, he will provide his own work and skill in the performance of some service for his master (‘mu-tuality of obligation’)¨;

2. he agrees, expressly or impliedly, that in the perfor-mance of that service he will be subject to the other’s control in a suffi cient degree to make that other master (‘control’); and

3. the other provision of the contract are consistent with its being a contract of service.

The fi nal classifi cation of an individual now depends upon a balance of all relevant factors, fi ne though that balance sometimes might be, with “mutuality of obligation” and “control” being seen as the “irreducible minimum” legal

requirements for the existence of a contract of em-ployment. The factors taken into consideration may include: the method of payment; any obligation to work only for that employer; stipulations as to hours; overtime, holidays etc; arrangements for payment of income tax and national insurance contributions; how the contract may be terminated; whether the individ-ual may delegate work; who provides tools and equip-ment; and who, ultimately, bears the risk of loss and the chance of profi t. In some cases the nature of the work itself may be an important consideration».

Σε ελεύθερη μετάφραση:

Το κριτήριο κατά πόσο ένα άτομο είναι υπάλληλος με βάση το κοινό δίκαιο. Δεν υπάρχει ένα ενιαίο κριτήριο για να κριθεί κατά πόσον ένα άτομο είναι υπάλληλος. Το κριτήριο που μέχρι σήμερα θεωρούνταν επαρκές,δηλαδή το κριτήριο του «ελέγχου», δεν μπορείπλέον να θεωρηθεί επαρκές, ιδίως στην περίπτωση τηςαπασχόλησης των ατόμων υψηλής ειδίκευσης, καιαποτελεί πλέον μόνο ένα από τα περισσότερα στοιχεία που μπορούν να βοηθήσουν ένα δικαστήριο για να αποφασίσει εάν υπάρχει σχέση εξαρτημένης εργασίας. Πιο πρόσφατα, το κριτήριο της «ένταξης» είχε προταθεί, προτείνοντας ότι το κρίσιμο σημείο ήταν κατά πόσο το άτομο έχει ενταχθεί στην επιχείρηση ή παρέμεινε εκτός και ανεξάρτητα από αυτήν. Ωστόσο, ενώ και τα δύο από αυτά σημεία/κριτήρια είναι σκόπιμο να διατηρηθούν, πλέον το σημείο εκκίνησης για να αποφασιστεί εάνμια σύμβαση παροχής υπηρεσιών (τώρα γενικάαναφέρεται ως «σύμβαση εργασίας») υπάρχει είναι ναδιαπιστωθεί αν:

1. ο υπάλληλος συμφωνεί ότι σε αντάλλαγμα τουμισθού ή άλλης αμοιβής, θα παρέχει προσωπική εργασία και ικανότητα κατά την εκτέλεση κάποιας υπηρεσίας για τον εργοδότη του («αμοιβαιότητα των υποχρεώσεων»)



3

ντος, καθόσον η συμμόρφωση αυτή είναι πρακτικώς εφικτή, ή είναι ευλόγως εφικτή, αποτελεί ευθύνη του κα-τηγορουμένου να αποδείξει ότι δεν ήταν πρακτικώς εφι-κτό ή δεν ήταν ευλόγως εφικτό να πράξει περισσότερα από όσα έπραξε για εκπλήρωση της υποχρέωσης ή της απαίτησης που τέθηκαν σε αυτόν.

Με άλλα λόγια ο εργοδότης καθίσταται αντικειμενικά υπεύθυνος για οτιδήποτε συμβεί στον εργοδοτούμε-νο στα πλαίσια και αναφορικά με την εργασία και εί-ναι ο εργοδότης που φέρει το βάρος απόδειξης να αποδείξει ότι πήρε όλα τα νόμιμα και αναγκαία μέτρα για την αποφυγή του δυσμενούς για τον εργοδοτού-μενο συμβάντος. Σχετικά ο περί Διαχείρισης Θεμάτων Ασφάλειας και Υγείας στην Εργασία Κανονισμός Κ.Δ.Π. 173/2002 και συγκεκριμένα στο άρθρο 2 προνοούνότι ο εργοδότης οφείλει να λάβει όλα τα «προληπτικά καιπροστατευτικά μέτρα» ήτοι τα μέτρα τα οποία έχουν καθο-ριστεί από τον εργοδότη ή το αυτοεργοδοτούμενο πρόσω-πο ως συνεπεία της εκτίμησης, τα οποία είναι αναγκαία ναληφθούν για την διασφάλιση της ασφάλειας, υγείας καιευημερίας των προσώπων στην εργασία, καθώς και για προστασία οποιωνδήποτε άλλων προσώπων έναντι τωνκινδύνων για την ασφάλεια και υγεία σε σχέση με τις δραστηριοτήτων των προσώπων στην εργασία.

Ασφάλιση Ευθύνης Εργοδότη

Όπως εύκολα μπορεί να διακρίνει κάνεις από τα πιο πάνω η ευθύνη του εργοδότη απέναντι στους εργο-δοτούμενους αλλά και προς τρίτους είναι πολύ ευρεία, και μπορεί να εκθέσει εσάς και την επιχείρηση σας σεδυσβάστακτο οικονομικό βάρος.

2. ο ίδιος συμφωνεί, ρητώς ή σιωπηρώς, ότι κατά την εκτέλεση της εν λόγω υπηρεσίας θα υπόκειται στον έλεγχο του Εργοδότη σε επαρκή βαθμό για νακαθιστά το άλλο μέρος Κύριο («έλεγχος») και

3. οι άλλες διατάξεις της σύμβασης είναι συμβατές με τους όρους μιας σύμβασης παροχής εργασίας.

Η τελική κατάταξη ενός ατόμου εξαρτάται πλέον από την εξισορρόπηση όλων των σχετικών παραγόντων, όσο λεπτή και αν είναι η ισορροπία μερικές φορέςμεταξύ της «αμοιβαιότητας των υποχρεώσεων» και του «έλεγ-χου» που συχνά εκλαμβάνονται ως οι ελάχιστες προϋπο-θέσεις για την ύπαρξη σύμβασης απασχόλησης. Οι παρά-γοντες που λαμβάνονται υπόψη μπορεί να περιλαμβάνουν: τον τρόπο πληρωμής, αν υπάρχει υποχρέωση να εργάζονται μόνο για το συγκεκριμένο εργοδότη, διατάξεις ως προς τη δι-άρκεια της απασχόλησης, υπερωρίες, αργίες κλπ, ρυθμίσεις για την καταβολή του φόρου εισοδήματος και των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης, τον τρόπο τερματισμού της σύμβα-σης, τη δυνατότητα περαιτέρω ανάθεσης του έργου, ποιος παρέχει τα εργαλεία και τον εξοπλισμό και ποιος, τελικά, φέ-ρει τον κίνδυνο της απώλειας και την πιθανότητα κέρδους. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η φύση της ίδιας της εργασίας μπο-ρεί να είναι ένας σημαντικός παράγοντας.

«Μόλις διαπιστωθεί η ύπαρξη εργασιακής σχέσης, δηλαδήσχέσης εργοδότη - εργοδοτουμένου, ο εργοδότηςεπιφορτίζεται, μεταξύ άλλων, με τις υποχρεώσεις πουθέτει ο περί Ασφάλειας και Υγείας στην ΕργασίαΝόμος του 1996. Σύμφωνα με τον τελευταίο (αρ.13) κάθε εργoδότης πρέπει vα διασφαλίζει τηv ασφάλεια, υγεία καιευημερία στηv εργασία όλωv τωv εργoδoτoυμέvωv τoυ, ενώ περαιτέρω κάθε εργοδότης πρέπει να διευθύνει την επιχείρηση του ή διεξάγει τις δραστηριότητες του με τέτοιο τρόπο και πρέπει να παρέχει τέτοιες πληροφορίες ώστε ναδιασφαλίζει, καθόσον είναι ευλόγως εφικτό ότι, πρόσωπα που δεν εργοδοτούνται από αυτόν, αλλά που μπορεί ναεπηρεαστούν από τις δραστηριότητες της επιχείρησης του δεν θα εκτίθενται σε κίνδυνο.»

Περαιτέρω, σύμφωνα με το άρθρο 54 σε οποιεσδήποτεδιαδικασίες αναφορικά με αδίκημα που διαπράττεται κατά παράβαση οποιωνδήποτε διατάξεων του παρόντος νόμου, το οποίο συνίσταται σε παράλειψη προσώπου να συμμορ-φωθεί, με υποχρέωση ή με απαίτηση για εκτέλεση καθήκο-



4

Για το σκοπό αυτό ο νομοθέτης, ακολουθώντας, ταΕυρωπαϊκά πρότυπα, έχει με τον Περί Υποχρεωτικής Ασφά-λισης της Ευθύνης των Εργοδοτών Νόμο του 1997 θεσπίσει ως υποχρεωτική για κάθε Εργοδότη την ασφάλιση Ευθύνης Εργοδότη. Η εν λόγω ασφάλιση περιλαμβάνει κάλυψη για τη νομική ευθύνη του Ασφαλισμένου Εργοδότη για καταβολή αποζημιώσεων σε εργοδοτούμενους του σε σχέση με θάνα-το ή σωματική βλάβη από ατύχημα ή επαγγελματική ασθένεια που προκαλούνται σαν αποτέλεσμα και κατά τη διάρκεια της απασχόλησης τους στην εργασία του Εργοδότη στην Κύπρο.

Τα σημερινά Όρια Ασφάλισης, όπως αυτά έχουν καθοριστεί από τον Νόμο είναι:

• Για κάθε εργοδοτούμενο € 160.000

• Για κάθε περιστατικό € 3.415.000

• Για κάθε περίοδο ασφάλισης € 5.125.000

Αναφορικά με το ύψος των πιο πάνω αποζημιώσε-ων, ενδεικτική εδώ είναι η υπόθεση D. G. ICOS SICAPI LTD ν. D G PRODUCTS LTD κ.α Αρ. 22/2008 και 23/2008, 22/10/2012 όπου οι εναγόμενοι ήταν υπεργολάβοι και είχαν χρησιμοποιήσει εργοδοτούμενο να εκτελέσειεργασίες. Ο εργοδοτούμενος τραυματίστηκε όταν, ενώ ερ-γαζόταν κατά την ανέγερση κτιριακών εγκαταστάσεωντου Πανεπιστημίου Κύπρου στην περιοχή Αγλαντζιάς κατέπεσε σε φρεάτιο βάθους πέραν των 15 μέτρων.Το Δικαστήριο βρήκε ότι ο υπεργολάβος που είχε τον έλεγχο των εγκαταστάσεων όφειλε να καταβάλλει στοντραυματισθέντα αποζημίωση £250.000 (€427.150).

Φυσικά, εάν ο εργοδότης επιθυμεί μπορεί να ασφαλιστεί και πέραν από τα υποχρεωτικά όρια καταβάλλοντας και την ανά-λογη αύξηση του ασφαλίστρου.

Πότε όμως καλύπτεται ο εργοδότης?

Κατ’ αρχήν πρέπει να αναφερθεί ότι η εν λόγω ελάχιστη ασφάλιση καλύπτει μόνο εργοδοτούμενους. Συνακόλουθα, σε περίπτωση που κάποιος δεν κριθεί ως εργοδοτούμενος (π.χ. πελάτης, ανεξάρτητος υπάλληλος), αν και ο Εργοδότης, όπως είπαμε φέρει, ευθύνη για την ασφάλεια του, εντούτοις ο Εργοδότης δεν θα καλυφτεί από την ασφαλιστική σε πε-ρίπτωση που ο τρίτος πάθει κάποιο ατύχημα στο χώρο ερ-γασίας και ασκήσει αγωγή κατά του Εργοδότη. Ενδεικτικά, στην υπόθεση Διευθυντή Τμήματος Επιθεώρησης Εργασίας ν. DPK PAPHOS KARTING CENTRE LTD κ.α., Αρ. Υπόθεσης: 1330/09, 2011, πελάτισσα της εταιρείας που οδηγούσε έναόχημα (μηχάνημα) τύπου Go Kart, κτύπησε με το όχη-μα αυτό στον προστατευτικό φραγμό της πίστας καιτραυματίστηκε θανάσιμα. Η Εταιρεία κρίθηκε ένοχηδυνάμει του πιο πάνω νόμου (Περί Ασφάλειας και Υγείας στην Εργασία Νόμο) επειδή δε διέθετε γραπτή εκτίμηση τωνκινδύνων για την ασφάλεια και την υγεία προσώπων που δεν εργοδοτούνται από αυτήν και οι οποίοι δημιουργούνται από

ή σε σχέση με τον τρόπο που διεξάγει τις δραστηριότη-τες του ή διευθύνει την επιχείρηση του και βρέθηκε ένο-χη ποινικών αλλά και αστικών αδικημάτων για τα οποία χρειάστηκε να πληρώσει μεγάλες αποζημιώσεις.

Επίσης είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι η υποχρεωτικήεκ του νόμου ασφάλιση καλύπτει μόνο για τη νομικήευθύνη του Ασφαλισμένου Εργοδότη για καταβολήαποζημιώσεων σε εργοδοτούμενους του σε σχέση μεθάνατο ή σωματική βλάβη από ατύχημα ή επαγγελματική ασθένεια που προκαλούνται σαν αποτέλεσμα και κατάτη διάρκεια της απασχόλησης τους στην εργασία τουΕργοδότη στην Κύπρο.

Επομένως είναι σημαντικό για το εύρος της ασφαλι-στικής κάλυψης τι συνιστά ατύχημα και επαγγελματική ασθένεια.

Σχετικά, σύμφωνα με τον Περί Υποχρεωτικής Ασφάλισης της Ευθύνης των Εργοδοτών Νόμο του 1997, «ατύχημα» σημαίνει οποιοδήποτε συμβάν ένεκα του οποίου προ-καλείται θάνατος ή σωματική βλάβη σε εργοδοτούμενο,εφόσον το συμβάν αυτό προκαλείται από την και κατά τη δι-άρκεια της απασχόλησης του εργοδοτουμένου. Ατύχημαπου συμβαίνει κατά τη διάρκεια της απασχόλησης τουεργοδοτουμένου τεκμαίρεται ως ατύχημα που εμπίπτει στις διατάξεις του Νόμου αυτού εκτός αν αποδειχθεί το αντίθετο.Σύμφωνα με την ερμηνεία των Δικαστηρίων το ατύχημα πρέπει να οφείλεται σε απότομο βίαιο εξωτερικό γεγο-νός (συμβάν) που προκαλεί πρόσκαιρη ή διαρκή ανικα-νότητα εργασίας.

Δηλαδή, αναφορικά με τον ορισμό του ατυχήματος ο ορισμός είναι εξαιρετικά ευρύς και καλύπτει σχεδόν κάθε περίπτωση εξωτερικού γεγονότος που δύναται να προ-καλέσει πρόσκαιρη ή διαρκή ανικανότητα εργασίας το οποίο προκαλείται από την και κατά τη διάρκεια της απασχόλησης του εργοδοτουμένου.



5

Τι γίνεται όμως με τις επαγγελματικές ασθένειες?

Σύμφωνα με τον Περί Υποχρεωτικής Ασφάλισης τηςΕυθύνης των Εργοδοτών Νόμο του 1997,»επαγγελματική ασθένεια» σημαίνει νόσο ή βλάβη, όπως αυτές καθορίζονται στις δυο στήλες του Πίνακα που εκτίθεται στους περί Κοινω-νικών Ασφαλίσεων (Νόσοι) Κανονισμούς του 1980.

Η εν λόγω επιλογή του νομοθέτη και η εμμονή του σε αυτήνακόμα και με την τροποποίηση του νόμου το 2012 είναιπαράξενη καθώς η εργασιακή πραγματικότητα στηνΚύπρο έχει αλλάξει ριζικά από το 1980.

Έτσι, ασθένειες που πλέον είναι αλληλένδετα συνδεδεμένεςμε την εργασιακή πραγματικότητα, δεν εντάσσονται στην πιο πάνω λίστα και αφήνουν τον εργοδότη έκθετο σεαγωγές για αποζημιώσεις. Ενδεικτικά μπορούμε νααναφερθούμε σε διάφορες δερματικές παθήσεις όπως το έκζεμα που είναι ιδιαίτερα σύνηθες σε εργοδοτούμενους στον τομέα της κομμωτικής, στο χώρο της εστίασης κ.α. Επιπρόσθετα, οι οφθαλμολογικές παθήσεις από τη χρήσητων Η/Υ είναι μια πολύ συνηθισμένη πάθηση από τουςεργοδοτούμενος σε διοικητικά πόστα. Ακόμα πιο συνηθι-σμένες είναι οι ασθένειες οι οποίες συνδέονται με το άγχοςπου συχνά είναι προϊόν της εργασίας. Ενδεικτικά, στηνΑυστραλία έχουν ήδη αναγνωρίσει ότι πολλές ψυχικέςδιαταραχές προκαλούνται άμεσα από το περιβάλλονεργασίας και έχουν εντάξει αυτές στο βασικό πλαίσιοκάλυψης.

Αντίθετα, στην Κύπρο σε αυτές της περιπτώσεις, εάν ο ερ-γοδότης επιλέξει να μείνει στην υποχρεωτική ασφάλιση που παρέχει ο νόμος, θα βρεθεί έκθετος και υπόλογος για απο-ζημιώσεις, που μπορεί να είναι ιδιαίτερα σημαντικές/υψηλές.

Η παρούσα μελέτη έχει συνταχθεί για να παρέχει μια απλή καθοδήγηση στους ενδιαφερόμενους, και έχει παρθεί από διάφορες ασφαλιστικές νομικές και άλλες πηγές. Δεν αποτελεί περιεκτική ή πλήρη ανάλυση της νομοθεσίας ούτε συνιστά ΝΟΜΙΚΗ συμβου-λή. Οι απόψεις που εκφράζονται είναι αυστηρά προσωπικές του συγγραφέα και δεν δεσμεύουν την εταιρεία που τον εργοδοτεί.Αν υπάρχουν οποιαδήποτε λάθη, είναι του συγγραφέα. Οι αναγνώστες προτρέπονται να εξασφαλίσουν ανεξάρτητη νομική ή ασφαλιστική συμβουλή πριν εφαρμόσουν τις πληροφορίες που περιέχονται σ’ αυτή τη μελέτη.

Αν επιθυμείτε περισσότερες πληροφορίες παρακα-λώ επικοινωνήστε μαζί μου στο 22 26 77 33, ή στείλε τε μου e-mail στο [email protected], και θα χαρώ ιδιαίτερα να απαντήσω τις ερωτήσεις σας και να σας δώσω την προσφορά μου για το είδος ασφάλισης αν σας ενδιαφέρει.

O Σάββας Π. Χριστοφόρου είναι Chartered Insurer και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Insurance link

Γρήγορες Συμβουλές

1. Προτιμάτε ένα ασφαλισμένο ποσό μεγαλύτερο από το ελάχιστο που προβλέπει η νομοθεσία. Σε περίπτωση σοβαρού τραυματισμού ενός εργο-δοτουμένου ίσως βρεθείτε οικονομικά εκτεθειμέ-νη με το ελάχιστο που προβλέπει η νομοθεσία

2. Προτιμάτε ένα ασφαλιστήριο που περιέχει τονδιευρυμένο ορισμό εργοδοτουμένου, που λέειξεκάθαρα ότι εργοδοτούμενος σημαίνει: «οποιο-δήποτε πρόσωπο θεωρηθεί από δικαστήριο σανεργοδοτούμενος», παρά τον συνήθη ορισμό που λέει: «οποιοδήποτε πρόσωπο που εργοδο-τείται άμεσα από τον εργοδότη».

3. Προτιμάτε ένα ασφαλιστήριο που ΔΕΝ ΕΞΑΙΡΕΙεπαγγελματικές ασφάλειες, παρά ένα συμ-βόλαιο που καλύπτει ΜΟΝΟ τις επαγγελ-ματικές ασθένειες όπως αυτές καθορί-ζονται στις δυο στήλες του Πίνακα που εκτίθεται στους περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων(Νόσοι) Κανονισμούς του 1980’

4. Προτιμάτε ένα ασφαλιστήριο από μια μεγάλη καιοικονομικά εύρωστη Ασφαλιστική Εταιρεία με αποδειγμένη πείρα στην ασφάλιση Ευθύνης ερ-γοδότη και με μακρόχρονη παρουσία στην αγο-ρά

5. Προτιμάτε να συνεργαστείτε με ένα προσοντού-χο και έμπειρο ασφαλιστικό σύμβουλο που συ-νεργάζεται με διαφορές ασφαλιστικές εταιρείες για να μπορέσει να σας συμβουλέψει αμερόλη-πτα και σωστά.

6. Αποφεύγετε να συνεργάζεστε απευθείας με τις ασφαλιστικές εταιρείες, γιατί εκτός του ότι συ-νήθως δεν κάνει καμιά διαφορά στο ασφάλι-στρο, σε περίπτωση ατυχήματος και απαίτησης ο Ασφαλιστικός σας σύμβουλος θα είναι ο κα-λύτερος σύμμαχος παρά το προσωπικό της ασφαλιστικής εταιρείας.

Employers liability insider

Documents

Transcript of Employers liability insider