ΤΣΑΡΛΙ ΤΣΑΠΛΙΝCHARLIE CHAPLIN

Δεν χρειάζονται πολλά…

Ένα ψεύτικο μουστάκι, ένα ημίψηλο καπέλο, ένα ξεχειλωμένο παντελόνι και δύο παπούτσια-βάρκες φθάνουν για να δώσουν σε έναν άνδρα μία αστεία εμφάνιση. Αν προστεθεί σε αυτήν και ένα ισχυρό, πηγαίο υποκριτικό ταλέντο έχουμε μπροστά μας έναν γνήσιο κωμικό. Σαν τον Σαρλώ, την αθάνατη κωμική φιγούρα που επινόησε και ενσάρκωσε για πρώτη φορά το 1914 ο βρετανός ηθοποιός Τσάρλι Τσάπλιν.

. Ο Τσαρλς Σπένσερ Τσάπλιν γεννήθηκε στις 16 Απριλίου 1889 στο Λονδίνο. Οι γονείς του, Τσαρλς Τσάπλιν και Χάνα Χάριετ Πέντλιγκχαμ Χιλ, ήταν καλλιτέχνες του μιούζικ χολ. Από το 1912 ώς το 1918 αξιοποίησε το ταλέντο του σε πολλές μικρές κωμωδίες του βωβού κινηματογράφου του Χόλιγουντ, δημιουργώντας τον τύπο του Σαρλώ. Το 1952, στο απόγειο του Ψυχρού Πολέμου και της Μαύρης Λίστας, έπεσε σε δυσμένεια λόγω των αριστερών πολιτικών φρονημάτων του και του απαγορεύτηκε η παραμονή στη χώρα. Μετά από αυτό το γεγονός έφυγε για την Ευρώπη όπου παρέμεινε οριστικά μέχρι τον θάνατό του στις 25 Δεκεμβρίου 1977

Οι ταινίες του έκαναν τον γύρο του κόσμου. Ο ίδιος όχι μόνο πρωταγωνιστούσε, αλλά ήταν επίσης ο σεναριογράφος, σκηνοθέτης και συνθέτης της μουσικής των ταινιών του. Οι πιο γνωστές από αυτές είναι: Το Χαμίνι (The Kid), 1921 Μια Γυναίκα από το Παρίσι (A Woman of Paris), 1923

Ο Χρυσοθήρας (The Gold Rush), 1925 Το Τσίρκο (The Circus), 1928 Τα Φώτα της Πόλης (City Lights), 1931 Μοντέρνοι Καιροί (Modern Times), 1936 Ο μεγάλος Δικτάτωρ (The Great Dictator), 1940 Ο κύριος Βερντού (Monsieur Verdoux), 1947 Τα Φώτα της Ράμπας (Limelight), 1952 Ένας βασιλιάς στη Νέα Υόρκη (A King in New York), 1957

Ο Τσάπλιν υποστηρίζει πως: Όλη η υπόθεση σε ταινίες μικρού μήκους είναι ότι οι ήρωες διατηρούν την αξιοπρέπειά τους-παρά τα όποια ‘καψώνια’ υφίστανται. Πρόκειται δηλαδή για κοινωνικές ταινίες, στις οποίες η πολιτική παίζει δευτερεύοντα ρόλο.’’ Ωστόσο αυτό με τον καιρό θα αλλάξει. Οι ταινίες του, από τα μέσα της δεκαετίας του ’20 πολιτικοποιούνται με αποκορύφωμα το 1936 με τους Μοντέρνους καιρούς και το 1940 με τον Μεγάλο Δικτάτορα ταινίες με βαθύ πολιτικό νόημα.

Ο μικρόσωμος αυτός αξιοπρεπής ‘λέτσος’ είναι για πολλούς το νούμερο 1 παγκοσμίως του βωβού κινηματογράφου. Έτσι, διόλου περίεργο δεν πρέπει να μας φαίνεται που το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον τίμησε το 1972 με το βραβείο Όσκαρ και τον κατέταξε δέκατο στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.

Charlie Chaplin - The Lion's Cage

Την παρουσίαση επιμελήθηκε

ο μαθητήςΗλίας Διαμαντόπουλος