ÓÅËÉÄÁ

Ὁ

λ

σηκώσει εκείνο ακριβώς το σταυρό που μας προτείνει ο Θεός. Είναι πολύ επικίνδυνο να επινο-ούμε σταυρούς για τον εαυτό μας. Και αυτό δυστυχώς το βλέπουμε συχνά.Για την πλειοψηφία των ανθρώπων ο Θεός έχει ετοιμάσει το σταυρό της ζωής μέσα στον κόσμοτο σταυρό της οικογενειακής και της κοινωνικής ζωής.Αλλά πολλές φορές άνθρωπος που αποφάσισε να αρνηθεί τον εαυτό του και να ακολουθήσειστη ζωή του την οδό του Χριστού, δεν πετυχαίνει τίποτα επειδή επινοεί για τον εαυτό του σταυρπου του φαίνεται πιο σωστός. Νομίζει, παραδείγματος χάριν, ότι για να σωθεί πρέπει να γίνειμοναχός ή να πάει στην έρημο.Αυτόν όμως το δρόμο ο Θεός τον ετοίμασε για πολύ λίγους, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουνσταυρό που οι ίδιοι ούτε καν τον θεωρούν σταυρό και όταν τον σηκώνουν δεν καταλαβαίνουνποιο βάρος έχουν στους ώμους τους.Ποιο σταυρό έχουν οι περισσότεροι;Έναν σταυρό απλό, όχι τέτοιο που σήκωσαν οι άγιοι μάρτυρες και που σήκωναν όλη τη ζωήτους οι όσιοι πατέρες στην έρημο. Εμείς έχουμε άλλο σταυρό.Η ζωή μας, η ζωή όλων των ανθρώπων, είναι θλίψη και πόνος. Και όλες αυτές οι θλίψεις στηνκοινωνική και την οικογενειακή ζωή μας είναι ο σταυρός μας.Ο αποτυχημένος γάμος, η ανεπιτυχής επιλογή του επαγγέλματος, δεν μας προκαλούν αυτάπόνο και θλίψη; Δεν πρέπει ο άνθρωπος που τον βρήκαν αυτές οι συμφορές να τις υπομένει; Οσοβαρές ασθένειες, η περιφρόνηση, η ατιμία, η απώλεια της περιουσίας, η ζήλεια των συζύγωνη συκοφαντία και όλα γενικά τα κακά που μας κάνουν οι άνθρωποι, όλα αυτά δεν είναι ο σταυρ-ός μας;Ακριβώς αυτά είναι ο σταυρός μας, σταυρός για τη μεγαλύτερη πλειοψηφία των ανθρώπων.Αυτές είναι οι θλίψεις που υποφέρουν οι άνθρωποι και όλοι μας πρέπει να τις σηκώνουμε, αν κοι περισσότεροι δεν το θέλουν. Αλλά ακόμα και οι άνθρωποι που μισούν το Χριστό και αρνούντνα ακολουθήσουν το δρόμο Του και αυτοί ακόμα σηκώνουν το δικό τους σταυρό του πόνου.Ποια είναι η διαφορά μεταξύ αυτών και των χριστιανών;Η διαφορά είναι ότι οι χριστιανοί με υπομονή σηκώνουν το σταυρό τους και δεν γογγύζουν κατάτου Θεού.Ταπεινά με χαμηλό το βλέμμα σηκώνουν μέχρι το τέλος της ζωής τους το δικό τους σταυρό ακολουθώντας τον Κύριο Ιησού Χριστό. Το κάνουν για το Χριστό και το Ευαγγέλιό Του, το κάνουναπό θερμή αγάπη προς Αυτόν, γιατί όλη τη σκέψη τους έχει αιχμαλωτίσει η διδασκαλία τουΕυαγγελίου.Για να κάνει πράξη τη διδασκαλία του Ευαγγελίου, για να ακολουθήσει την οδό του Χριστού, οάνθρωπος πρέπει ταπεινά και ακούραστα να σηκώνει το σταυρό του, να μην τον βρίζει αλλά νατον ευλογεί. Τότε μόνο τηρεί την εντολή του Χριστού, γιατί έχει, αρνηθεί τον εαυτό του. Σήκωσετο σταυρό του και ακολούθησε το Χριστό, Τον ακολούθησε σ' ένα μακρινό δρόμο, σ' ένα δρόμογια τον οποίο ο Κύριος είπε, ότι στη Βασιλεία των Ουρανών οδηγεί η τεθλιμμένη οδός, η αρχήτης οποίας είναι η στενή πύλη. Και εμείς θέλουμε να είναι η οδός της ζωής μας ευρύχωρη, χωρλάκκους, πέτρες, αγκάθια και λάσπη. Θέλουμε να είναι στρωμένη με λουλούδια. Και ο Κύριοςμας δείχνει μία άλλη οδό, την οδό του πόνου. Αλλά πρέπει να ξέρουμε ότι σ' αυτό το δρόμο, όσδύσκολος και να είναι, αν με όλη την καρδιά μας στραφούμε στο Χριστό, τότε ο Ίδιος με ένανθαυμαστό και ανεξήγητο τρόπο μας βοηθάει. Μας στηρίζει όταν πέφτουμε. Μας δυναμώνει καιμας παρηγορεί.Όταν ακολουθήσουμε αυτό το δρόμο, ο οποίος στην αρχή μόνο μας φαίνεται δύσκολος, όταναισθανθούμε τη χάρη του Θεού που μας δυναμώνει σ' αυτή την πορεία, τότε με χαρά καιταπείνωση θα σηκώνουμε το σταυρό μας και θα πορευόμαστε με βεβαιότητα, επειδή γνωρίζουμότι έτσι μας ανοίγεται η είσοδος στη Βασιλεία των Ουρανών.Αυτό λοιπόν σημαίνει να μισήσουμε την ψυχή μας - να μισήσουμε την ακαθαρσία της, να αρνηθούμε τον παλαιό μας άνθρωπο, για να σώσουμε την αθάνατη ψυχή μας που ο προορισμός τηςείναι η κοινωνία με το Θεό.Αυτός που με τέτοιο τρόπο θα χάσει την ψυχή του, θα την σώσει και θα είναι με το Χριστό.Να μας αξιώσει όλους ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός της αιώνιας και ένδοξης ζωής μαζί Του, μετον Πατέρα Του και όλους τους αγγέλους.

ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΡΙΜΑΙΑΣ

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2012ETOC iγ’ ÔÅÕ×ÏÓ 133

IERA MHTROPOLIS MESSHNIAS

MHNIAIA EKDOSIS IEROY ENORIAKOY NAOY ANALHCEVS XRISTOY KALAMATAS

Ε Ν Ο Ρ Ι Α Κ Η Φ Ω Ν Η

αῖρε Σταυρέ, ἡ δόξα τῶν περάτων τῆςγῆς,καί τῆς οἰκουμένης τό ἀγαλίασμα· διότιεἰς τήν ἑορτήν σου ἀγάλλονται τά πέρατα

τῆς γῆς, καί χαίρονται μαζί ὅλοι οἱ πιστοί.

αῖρε Σταυρέ, ὁδηγέ τῶν ὁδοιπόρων, σύπού διευθύνεις καί κατευθύνεις τάδιαβήματα τῶν ὁδοιπορούντων, καί πού μέ

τήν δύναμίν σου ἀποτρέπεις καί φυγαδεύειςτά σκοτεινά καί φαντασιώδη «μηχανήματα»τῶν δαιμόνων.

αῖρε Σταυρέ, ἡ ἐπιτυχία ἐκείνων πούἐλπίζουν, ἔχοντες ἐμπιστοσύνην εἰς τήνΧάριν σου, καί ἔτσι δέν ἀποτυγχάνουν εἰς

τάς ἐλπίδας των. Διότι προετοιμάζεις καίἐξομαλύνεις τήν ὁδόν, καί μέ τήν δύναμιν πού

ἔχεις, χαρίζεις τά αἰτήματα εἰς ἐκείνους πού σέτιμοῦν εἰλικρινῶς.

αῖρε, ἡ ἰσχυρά πανοπλία τῶν ἉγίωνΜαρτύρων, διά τῆς ὁποίας συνέτριψαντάς ἐπιθέσεις καί τά φοβερἀ

«μηχανήματα» τοῦ Πονηροῦ, καίἀνεδείχθησαν νικηταί, ἀνταγωνισθέντες μέἐπιτυχία κατά τῆς ἀθέου εἰδωλολατρίας.

αῖρε ἡ ἀσφάλεια καί τό καταφύγιον ὅλων·διότι μέ τήν Χάριν σου κάθε πιστός καίεὐσεβής Χριστιανός, διαφεύγει κάθε

βλάβη καί πειρασμόν.Λόγος Εἰς τόν Τίμιον καί Ζωοποιόν Σταυρόν·

ΙΩΣΗΦ Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκη

ΣΗΚΩΣΕ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΤι σημαίνει να σηκώσουμε το σταυρό μας;Ο Κύριος λέει ότι ο καθένας από μας πρέπει να σηκώσει το δικό του σταυρό.Τι σημαίνει αυτό; Ποιος είναι αυτός ο σταυρός; Για τον καθένα ο σταυρός είναι διαφορετικός καιαυστηρά προσωπικός, διότι για τον καθένα ο Θεός έχει ετοιμάσει το δικό του σταυρό.Έχει μεγάλη σημασία να καταλάβουμε ποιος είναι ο δικός μας σταυρός, να ξέρουμε ότι έχουμεσηκώσει εκείνο ακριβώς το σταυρό που μας προτείνει ο Θεός. Είναι πολύ επικίνδυνο να επινο-ούμε σταυρούς για τον εαυτό μας. Και αυτό δυστυχώς το βλέπουμε συχνά.Για την πλειοψηφία των ανθρώπων ο Θεός έχει ετοιμάσει το σταυρό της ζωής μέσα στον κόσμο,το σταυρό της οικογενειακής και της κοινωνικής ζωής.Αλλά πολλές φορές άνθρωπος που αποφάσισε να αρνηθεί τον εαυτό του και να ακολουθήσειστη ζωή του την οδό του Χριστού, δεν πετυχαίνει τίποτα επειδή επινοεί για τον εαυτό του σταυρόπου του φαίνεται πιο σωστός. Νομίζει, παραδείγματος χάριν, ότι για να σωθεί πρέπει να γίνειμοναχός ή να πάει στην έρημο.Αυτόν όμως το δρόμο ο Θεός τον ετοίμασε για πολύ λίγους, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουνσταυρό που οι ίδιοι ούτε καν τον θεωρούν σταυρό και όταν τον σηκώνουν δεν καταλαβαίνουνποιο βάρος έχουν στους ώμους τους.Ποιο σταυρό έχουν οι περισσότεροι;Έναν σταυρό απλό, όχι τέτοιο που σήκωσαν οι άγιοι μάρτυρες και που σήκωναν όλη τη ζωήτους οι όσιοι πατέρες στην έρημο. Εμείς έχουμε άλλο σταυρό.Η ζωή μας, η ζωή όλων των ανθρώπων, είναι θλίψη και πόνος. Και όλες αυτές οι θλίψεις στηνκοινωνική και την οικογενειακή ζωή μας είναι ο σταυρός μας.Ο αποτυχημένος γάμος, η ανεπιτυχής επιλογή του επαγγέλματος, δεν μας προκαλούν αυτάπόνο και θλίψη; Δεν πρέπει ο άνθρωπος που τον βρήκαν αυτές οι συμφορές να τις υπομένει; Οισοβαρές ασθένειες, η περιφρόνηση, η ατιμία, η απώλεια της περιουσίας, η ζήλεια των συζύγων,η συκοφαντία και όλα γενικά τα κακά που μας κάνουν οι άνθρωποι, όλα αυτά δεν είναι ο σταυρ-ός μας;Ακριβώς αυτά είναι ο σταυρός μας, σταυρός για τη μεγαλύτερη πλειοψηφία των ανθρώπων.Αυτές είναι οι θλίψεις που υποφέρουν οι άνθρωποι και όλοι μας πρέπει να τις σηκώνουμε, αν καιοι περισσότεροι δεν το θέλουν. Αλλά ακόμα και οι άνθρωποι που μισούν το Χριστό και αρνούνταινα ακολουθήσουν το δρόμο Του και αυτοί ακόμα σηκώνουν το δικό τους σταυρό του πόνου.Ποια είναι η διαφορά μεταξύ αυτών και των χριστιανών;Η διαφορά είναι ότι οι χριστιανοί με υπομονή σηκώνουν το σταυρό τους και δεν γογγύζουν κατάτου Θεού.Ταπεινά με χαμηλό το βλέμμα σηκώνουν μέχρι το τέλος της ζωής τους το δικό τους σταυρό ακο-λουθώντας τον Κύριο Ιησού Χριστό. Το κάνουν για το Χριστό και το Ευαγγέλιό Του, το κάνουναπό θερμή αγάπη προς Αυτόν, γιατί όλη τη σκέψη τους έχει αιχμαλωτίσει η διδασκαλία τουΕυαγγελίου.Για να κάνει πράξη τη διδασκαλία του Ευαγγελίου, για να ακολουθήσει την οδό του Χριστού, οάνθρωπος πρέπει ταπεινά και ακούραστα να σηκώνει το σταυρό του, να μην τον βρίζει αλλά νατον ευλογεί. Τότε μόνο τηρεί την εντολή του Χριστού, γιατί έχει, αρνηθεί τον εαυτό του. Σήκωσετο σταυρό του και ακολούθησε το Χριστό, Τον ακολούθησε σ' ένα μακρινό δρόμο, σ' ένα δρόμογια τον οποίο ο Κύριος είπε, ότι στη Βασιλεία των Ουρανών οδηγεί η τεθλιμμένη οδός, η αρχήτης οποίας είναι η στενή πύλη. Και εμείς θέλουμε να είναι η οδός της ζωής μας ευρύχωρη, χωρίςλάκκους, πέτρες, αγκάθια και λάσπη. Θέλουμε να είναι στρωμένη με λουλούδια. Και ο Κύριοςμας δείχνει μία άλλη οδό, την οδό του πόνου. Αλλά πρέπει να ξέρουμε ότι σ' αυτό το δρόμο, όσοδύσκολος και να είναι, αν με όλη την καρδιά μας στραφούμε στο Χριστό, τότε ο Ίδιος με ένανθαυμαστό και ανεξήγητο τρόπο μας βοηθάει. Μας στηρίζει όταν πέφτουμε. Μας δυναμώνει καιμας παρηγορεί.Όταν ακολουθήσουμε αυτό το δρόμο, ο οποίος στην αρχή μόνο μας φαίνεται δύσκολος, όταναισθανθούμε τη χάρη του Θεού που μας δυναμώνει σ' αυτή την πορεία, τότε με χαρά καιταπείνωση θα σηκώνουμε το σταυρό μας και θα πορευόμαστε με βεβαιότητα, επειδή γνωρίζουμεότι έτσι μας ανοίγεται η είσοδος στη Βασιλεία των Ουρανών.Αυτό λοιπόν σημαίνει να μισήσουμε την ψυχή μας - να μισήσουμε την ακαθαρσία της, να αρνηθ-ούμε τον παλαιό μας άνθρωπο, για να σώσουμε την αθάνατη ψυχή μας που ο προορισμός τηςείναι η κοινωνία με το Θεό.Αυτός που με τέτοιο τρόπο θα χάσει την ψυχή του, θα την σώσει και θα είναι με το Χριστό.Να μας αξιώσει όλους ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός της αιώνιας και ένδοξης ζωής μαζί Του, μετον Πατέρα Του και όλους τους αγγέλους.

ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΡΙΜΑΙΑΣ

Χ

Χ

Χ

Χ

Χ

Ãíùñßóôå ôçí éóôïóåëßäá ìáò: www.naosanalipseos-kal.gr

ÓÅËÉÄÁ 2 ÅÍÏÑÉÁÊÇ ÖÙÍÇ

Ðñù ôï ðñå óâ. Ã.Ó

ΕΝ ΠΑΡΑΒΟΛΑΙΣ.«῾Υποτάγητε οὖν τῷ Θεῶ. ἀντίστητε τῷ διαβόλῳ, καὶ φεύξεται ἀφ᾿ ὑμῶν·»( ‘Ιακ.δ΄7). Δηλαδή:Υποταχτείτε ταπεινά εις τον Θεό. Αντισταθείτε εις τον διάβολο, που σας πειράζει με τις ηδονέςτου κόσμου και θα φύγει αυτός νικημένος και ντροπιασμένος μακριά από σας.» Μετά την μάχη του Βατερλώ, όταν παρουσιάσθηκαν οι Γάλλοι αξιωματικοί στη σκηνή τουΆγγλου Δούκα Ουέλλιγκτων, είπαν σ΄ αυτόν με την διακρίνουσα τους Γάλλους ευγένεια: « Δενεντρεπόμεθα διότι ενικήθημεν υπό του μεγαλυτέρου στρατηγού της Ευρώπης. Και αυτόςαφού τους άκουσε, με όλη την επισημότητα τους είπε: « Κύριε τα ξίφη σας» Έτσι και ο Χριστός, πρίν από τους αίνους μας και τις προσευχές μας θέλει να παραδώσουμεσ΄ Αυτόν την θέλησή μας, την καρδιά μας και τον εαυτό μας. Τότε είμαστε εν τάξει έναντι τουΣωτήρος Χριστού.

……………………………………

« οὐ γάρ ἐσμεν ὡς οἱ λοιποὶ καπηλεύοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, ἀλλ' ὡς ἐξ εἰλικρινείας, ἀλλ'ὡς ἐκ Θεοῦ κατενώπιον τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ λαλοῦμεν.» ( Β΄ Κορ. Β΄, 17)Δηλαδή: Ας καυχώνται άλλοι ότι τάχα είναι ικανοί. Ημείς όμως δεν είμεθα σαν τους πολλούς,που εμπορεύονται τον λόγο του Θεού και εξ ιδιοτελείας τον νοθεύουν.» Σε ένα Λόρδο δενάρεσε να κηρύττει στο χωριό του ένας μυλωνάς. Και μια μέρα ο μυλωνάς αυτός βρέθηκε στογραφείο του Λόρδου, όπου είδε ένα γεωγραφικό χάρτη και ο μυλωνάς του είπε: Πιστεύω ότι οχάρτης αυτός παριστάνει την ιδιοκτησία σας. Ναι, απάντησε ο Λόρδος. Και βεβαίως είναι είναισημειωμένοι σ΄ αυτόν όλοι οι δρόμοι και τα κτήματά σας; Ναι, απάντησε ο Λόρδος. Θυμάστεόταν ήρθατε στο μύλο μκου και ρωτήσατε για ένα δρόμο που δεν τον ξέρατε και σας οδήγησεη μικρή μου κόρη Μαρία; Ναι το ενθυμούμε, απάντησε ο Λόρδος. Και εγώ δεν ξέρω τουςδρόμους που είναι σημειωμένοι στο χάρτη σας, ξέρω μόνο το δρόμο που πηγαίνει στον ουρ-ανό και στον οποίο περπατώ, του είπε ο μυλωνάς. ……………………………« Λύχνος τοῖς ποσί μου ὁ νόμος σου καί φῶς ταῖς τρίβοις μου» (Ψαλμ.118,105)Δηλαδή: Ο νόμος σου είναι φώς καθοδηγούν με δια να πολιτεύομαι ορθώς και απροσκόπτως,όπως και ο λύχνος φωτίζει εν καιρώ νυκτός ίνα μη σκοντάφτουν οι πόδες μου….» Κάποιος νέος πήγαινε ένα βράδυ πεζός για πρώτη φορά σε ένα χωριό τραγουδώντας. ‘Εξαφ-να ακούει μια φωνή που του φώναξε: Ε! που πας; Στάσου. Τι τρέχει ρωτά ο νέος; Και ο δια-βάτης που του φώναξε του είπε: Φαίνεται πως είσαι ξένος. Ολίγα βήματα φίλε μου αν έκα-νες ακόμα θα ήσουνα χαμένος. Αυτός ο δρόμος που πήρες τελειώνει σε κρημνό ενός λατο-μείου. Να πάς από τον άλλο δρόμο, τον οποίο και του έδειξε.Δυστυχώς πολλοί είναι οι νέοι εκείνοι οι οποίοι εξακολουθούν να βαδίζουν αμέριμνοι στοδρόμο της απωλείας, που τελειώνει στο θάνατο. Και το χειρότερο είναι που δεν λαμβάνουνυπ΄ όψιν τους ούτε τις συστάσεις ούτε τις συμβουλές των ανωτέρων τους . –

Πρωτοπρεσβύτερος Γ. Σ.

ÓÅËÉÄÁ 3ÅÍÏÑÉÁÊÇ ÖÙÍÇ

Πρωτ. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός

Η Ο Ρ Θ Ο Δ Ο Ξ Ι Α , Μ Α Ρ Τ Υ Ρ Ι Α Κ Α Ι Θ Υ Σ Ι Α

T ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΙΟ μεγάλος ρώσος συγγραφέας Ντοστογιέφσκι περιγράφει στο διάσημο έργοτου "Οι δαιμονισμένοι "μια παρέα επαναστατών που ενώ ξεκινούν με αγαθάκίνητρα εξελίσσονται σε δαιμονικές προσωπικότητες. Αν ζούσε σήμερα ίσως ναέγραφε για σύγχρονους δαιμονισμένους που με το πρόσχημα της ελευθέριας τηςσκέψης και της έκφρασης κάνουν εντελώς δαιμονικά πράγματα. Πρόσφατα στιςειδήσεις παρακολουθήσαμε μια γυμνή κοπέλα με ένα αλυσσοπρίονο να κόβει ένασταυρό, υπερασπιζόμενη δήθεν ένα άλλο κακότεχνο συγκρότημα που μέσα στοναό της Μόσχας ειρωνευόταν τη ρώσικη θρησκευτικότητα και κυρίως την πολιτικήκατάσταση της χώρας τους. Μήπως είμαστε όλοι μας δαιμονισμένοι; Μήπως σκε-φτόμαστε και ενεργούμε εν τω ονόματι των δαιμονίων;

Σύμφωνα με τους πατέρες της Εκκλησίας τα πάθη μας υποκρύπτουν δαιμό-νια. Πίσω από τα εμφανή πάθη της κλοπής, της λαγνείας, του ψεύδους , τηςκατάκρισης κρύβονται τα αντίστοιχα δαιμόνια που βεβαίως δεν μας έχουν κυριέψειπλήρως αλλά δραστηριοποιούνται στο συγκεκριμένο πάθος. Πίσω από τα αφανήπάθη όπως η αλαζονεία, η οίηση , ο φθόνος, η ζηλοφθονία, η έπαρση, η ματαιο-δοξία κρύβονται ακόμη ισχυρότερα δαιμόνια που δύσκολα εξέρχονται. Συχνά πίσωαπό φαινομενικές αρετές κρύβονται μεγάλα πάθη. Πολλές φορές ένας φαινομενικάπολύ εργατικός άνθρωπος κρύβει επιμελώς πίσω από την αρετή της εργατικότηταςτο πάθος της φιλαργυρίας ή ακόμη χειρότερα της απιστίας, αφού η δουλειά τουείναι ο Θεός του κι είναι πάνω από την οικογένεια του , το σώμα και την ψυχή του .Πολύ συχνά πίσω από τον εθελοντισμό, τη φιλανθρωπία , την κοινωνική προσφοράκρύβεται ένας απύθμενος εγωισμός, μια απόλυτη ματαιοδοξία την οποία καταδίκα-σε ο Χριστός στο πρόσωπο των δήθεν φιλάνθρωπων φαρισαίων.

Όμως δυστυχώς η παρουσία των δαιμονίων είναι εμφανής σε πολλές παρα-μέτρους της ζωής, Στα τουριστικά μέρη ενοχλεί η καμπάνα και διαμαρτύρονται οιξενοδόχοι πως δήθεν αγανακτούν οι ξένοι τους , αναγκάζοντας τον ιερέα να μηχτυπά την καμπάνα το πρωί. Σε μερικά μέρη που υπάρχει η ευσεβής συνήθεια ναχτυπά πένθιμα η καμπάνα όταν κάποιος χριστιανός εγκαταλείπει αυτόν το μάταιοκόσμο κι αυτό περιορίζεται ή σταματά τελείως. Και βέβαια η εκκλησία μας οφείλεινα είναι διακριτική σε αυτά και να μην εξωθεί σε θυμό τα παιδιά της. Αλλά κι ολαός οφείλει να μην πουλά την ορθοδοξία και τις συνήθειες της αντί πινακίουφακής κι ο κάθε τουρίστας οφείλει να σέβεται τον τόπο που επισκέπτεται. Μαςενοχλούν οι καμπάνες ,αλλά όχι η ηχορύπανση των μαγαζιών όλη τη νύκτα. Μαςαναστατώνει η ψαλμωδία , το λιβάνι, η κηδεία, αλλά λίγη σημασία έχει για μας οεθισμός των παιδιών στο ξενύχτι, στο αλκοόλ ή στα ναρκωτικά. Δε θεωρούμε πιατίποτα ως αμαρτία. Η χαρτοπαιξία είναι νόμιμη στα καζίνα. Η μοιχεία είναι συνηθι-σμένο φαινόμενο. Το διαζύγιο για ευτελείς αιτίες δεν πειράζει. Η κλοπή του κράτουςείναι μαγκιά. Η εκμετάλλευση των ανθρώπων που έχουν ανάγκη είναι δήθεν απαρ-αίτητη λόγω της κρίσης. Η απιστία και η αθεΐα αντί για βαριά πνευματική νόσοςθεωρείται καύχημα, ελευθερία του νου , ανεξαρτησία. Στο όνομα της Ελλάδαςσηκώνουμε το βέβηλο χέρι μας για να δείρουμε ταλαίπωρους ξένους . Παρόλα αυτάθεωρούμε τις προθέσεις μας καλές.

Η "οδός κολάσεως αγαπητοί μου χριστιανοί" έλεγε ένας καθηγητής μας, "είναι στρωμένη με καλές προθέσεις" Καλές προθέσεις μπορεί να έχουμε, αλλά πρέ-πει να συνειδητοποιήσουμε ότι γινόμαστε όλο και περισσότερο δαιμονισμένοι..Κυρ. Κισκ.