ΑΡΦΗ & ΠΟΡΕΙΑ

ΣΟΤ ΚΟΜΟΤ

Θεολογία κοσμολογία ἀνθρωπολογία ἀποτελοῦν τό οὐσιαστικό τρίπτυχο

τῆς ἐρευνητικῆς προσπάθειας τοῦ ἀνθρώπου γιά νά βρεῖ κάποιες

ἱκανοποιητικές ἀπαντήσειςστό τριπλοῦν ἐρώτημα :

Θεός – κόσμος - ἄνθρωπος.

Ἀπό τήν ἀρχαιότητα μέχρι σήμερα

Διατυπώθηκαν διάφορες θεωρίες

σχετικές μέ τή δημιουργία τοῦ κόσμου

καί ἄλλα συναφῆ προβλήματα.

«Κάλλιστος ὁ κόσμος.

Ποίημα γάρ Θεοῦ ἐστι».

Ὁ Θαλῆς ὁ Μιλήσιος:

«Νοῦς τις ἐστί

ὁ τά πάντα διακοσμήσας».

Ὁ Ἀναξαγόρας:

«Ὁ κόσμος εἰκών τοῦ νοητοῦ Θεοῦ, μέγιστος καί ἄριστος,

κάλλιστός τε καί τελειότατος γέγονε».

Ὁ Πλάτων :

Εἶναι ἀνάγκη νά διευκρινιστεῖ ἀπό τώρα,

ὅτι ἡ Ἐπιστήμη

περιορίζει τήν ἔρευνά της στά ἐρωτήματα

πότε καί πῶς δημιουργήθηκε ὁ κόσμος.

Οἱ ἐπικρατέστερες ἐπιστημονικές θεωρίες

γιά τή δημιουργία τοῦ κόσμου εἶναι:

Σῆς «μεγάλης ἐκρήξεως» The Big Bang Theory,

(τοῦ Lemaitre 1927).

Σοῦ παλλομένου σύμπαντος (Α. αντέιζ, 1965).

Σῆς ἀνθρωπικῆς ἀρχή (Σhe anthropic principal).

Η ανθρωπική αρχή αναφέρεται κατ’ αρχήν στις συγκεκριμένες τιμές που έχουν ορισμένες παράμετροι στη Φυσική. Αν, για παράδειγμα, η πιθανότητα

εκπομπής ή απορρόφησης φωτονίων από τα ηλεκτρόνια ήταν απειροελάχιστα μεγαλύτερη ή μικρότερη, τα άστρα ή θα είχαν εκραγεί ή δε θα μπορούσαν να

μετατρέψουν το υδρογόνο και το ήλιο σε άνθρακα και οξυγόνο. Και στις δύο περιπτώσεις δε θα είχαμε δημιουργηθεί εμείς οι άνθρωποι. Οι

περισσότερες από αυτές τις τιμές θα αντιστοιχούσαν σε κάποιο ύμπαν που αν και μπορεί να ήταν πολύ όμορφο, δε θα περιείχε κανένα ον ικανό να

θαυμάσει αυτή την ομορφιά. Κατά κάποιο τρόπο το ύμπαν συνωμότησε για να δημιουργήσει τον άνθρωπο.

Η ανθρωπική θεωρία για αυτούς που δεν έχουν συναντήσει τον όρο έρχεται σε δύο "μορφές". Σην ισχυρή και την ασθενή. Σο βασικό επιχείρημα για την

κάθε μια είναι: Σο ύμπαν είναι έτσι όπως είναι γιατί αν ήταν αλλιώς δεν θα υπήρχαμε για να το παρατηρήσουμε *ΑΘΕΝΗ+. Σο σύμπαν είναι έτσι όπως

είναι γιατί υπάρχουμε εμείς *ΙΧΤΡΗ+. Όπως μπορεί να γίνει κατανοητό από τα παραπάνω, η έννοια της

ανθρωπικής αρχής (ειδικά η ασθενής) δεν διαφέρει και πολύ από την έννοια του Θεού-Δημιουργού. Μπροστά στην ανικανότητα του να ερμηνεύσει τον

κόσμο , ο άνθρωπος διατυπώνει διάφορες θεωρίες οι οποίες από επιστημονικής και πρακτικής άποψης δεν έχουν μεγάλη αξία. Σι παραπάνω

λέει η ανθρωπική αρχή πέραν του ότι υπάρχουμε επειδή υπάρχουμε; Είμαστε λοιπόν ακόμα στο σκοτάδι. Δεν γνωρίζουμε ούτε το πώς ακριβώς

δημιουργήθηκε το σύμπαν , ούτε τον λόγο για τον οποίο δημιουργήθηκε έτσι όπως δημιουργήθηκε και κυρίως ούτε το πώς και το γιατί εμφανιστήκαμε

εμείς. Άραγε θα μάθουμε ποτέ;

Ἡ θεολογία καί ἡ φιλοσοφία ἀπαντοῦν στά ἐρωτήματα

ποιός καί γιατί .

Καμιά ἐπιστημονική ἔρευνα δέν μπορεῖ

νά ἀπορρίψει ἤ

νά ὑποστηρίξει τήν ὕπαρξη Θεοῦ-δημιουργοῦ

τοῦ σύμπαντος, διότι αὐτό ξεφεύγει ἀπό τά ὅριά της

(πότε καί πῶς).

1. μ ἀουῇ

ἐπξίηρεμ ὁ Θεόπ

ςόμ ξὐοαμόμ καί ςήμ γῆμ .

Ὁ Θ ε ό ς εἶναι

ὁ δημιουργός τοῦ κόσμου.

Ὁ Θεός

δημιούργησε τόν κόσμον «ἐκ τοῦ

μή ὄντος εἰς τό εἶναι».

Ἡ δημιουργία τοῦ κόσμου

ἔχει

καί ἀρχή καί τέλος .

Αἰτία τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου

εἶναι

ἡ ἐλευθερία καί ἡ ἀγάπη τοῦ Σριαδικοῦ Προσωπικοῦ Θεοῦ

μέ σκοπό τή συμμετοχή τοῦ ἀνθρώπου

στή μακαριότητα τοῦ Δημιουργοῦ.

3. Καί εἶπεμ ὁ Θεόπ:

γεμηθήςχ τῶπ

καί ἐγέμεςξ τῶπ.

4. Καί εἶδεμ ὁ Θεόπ ςό τῶπ, ὅςι καλόμ

καί διευώοιρεμ ὁ Θεόπ ἀμαμέρξμ ςξῦ τχςόπ

καί ἀμαμέρξμ ςξῦ ρκόςξσπ.

5. Καί ἐκάλερεμ ὁ Θεόπ ςό τῶπ ἡμέοαμ

καί ςό ρκόςξπ ἐκάλερε μύκςα. Καί ἐγέμεςξ ἑρπέοα καί

ἐγέμεςξ ποχῒ ἡμέοα μία.

6. Καί εἶπεμ ὁ Θεόπ: γεμηθήςχ ρςεοέχμα

ἐμ μέρῳ ςξῦ ὕδαςξπ καί ἔρςχ διαυχοίζξμ

ἀμά μέρξμ ὕδαςξπ καί ὕδαςξπ, καί ἐγέμεςξ ξὕςχπ.

7. Καί ἐπξίηρεμ ὁ Θεόπ ςό ρςεοέχμα,

καί διευώοιρεμ ὁ Θεόπ ἀμά μέρξμ ςξῦ ὕδαςξπ,

ὅ ἦμ ὑπξκάςχ ςξῦ ρςεοεώμαςξπ, καί ἀμαμέρξμ ςξῦ ὕδαςξπ

ςξῦ ἐπάμχ ςξῦ ρςεοεώμαςξπ.

8. Καί ἐκάλερεμ ὁ Θεόπ ςό ρςεοέχμα ξὐοαμόμ καί εἶδεμ ὁ Θεόπ, ὅςι καλόμ καί ἐγέμεςξ ἑρπέοα καί ἐγέμεςξ ποχῒ,

ἡμέοα Δεσςέοα .

9. Καί εἶπεμ ὁ Θεόπ: ρσμαυθήςχ ςό ὕδχο

ςό ὑπξκάςχ ςξῦ oὐοαμξῦ εἰπ ρσμαγχγήμ μίαμ,

καί ὀτθήςχ ἡ νηοά. Καί ἐγέμεςξ ξὕςχ.

Καί ρσμήυθη ςό ὕδχο ςό ὑπξκάςχ ςξῦ ξὐοαμξῦ

εἰπ ςάπ ρσμαγχγάπ αὐςῶμ, καί ὤτθη ἡ νηοά.

10. Καί ἐκάλερεμ ὁ Θεόπ ςήμ νηοάμ

γῆμ καί ςά ρσρςήμαςα ςῶμ ὑδάςχμ ἐκάλερε θαλάρραπ.

Καί εἶδεμ ὁ Θεόπ, ὅςι καλόμ.

11. Καί εἶπεμ ὁ Θεόπ: βλαρςηράςχ ἡ γῆ βξςάμημ υόοςξσ

ρπεῖοξμ ρπέομα καςά γέμξπ καί καθ’ ὁμξιόςηςα

καί νύλξμ κάοπιμξμ πξιξῦμ καοπόμ, ξὗ ςό ρπέομα αὐςξῦ ἐμ αὐςῷ

καςά γέμξπ ἐπί ςῆπ γῆπ. Καί ἐγέμεςξ ξὕςχ.

12. Καί ἐνήμεγκεμ ἡ γῆ βξςάμημ υόοςξσ ρπεῖοξμ ρπέομα καςά γέμξπ καί καθ’ ὁμξιόςηςα,

καί νύλξμ κάοπιμξμ πξιξῦμ καοπόμ, ξὗ ςό ρπέομα αὐςξῦ ἐμ αὐςῷ

καςά γέμξπ ἐπί ςῆπ γῆπ.

13. Καί εἶδεμ ὁ Θεόπ, ὅςι καλόμ καί ἐγέμεςξ ἑρπέοα καί ἐγέμεςξ ποχῒ,

ἡμέοα ςοίςη.

14. Καί εἶπεμ ὁ Θεόπ:

γεμηθήςχραμ τχρςῆοεπ ἐμ ςῷ ρςεοεώμαςι ςξῦ ξὐοαμξῦ

εἰπ ταῦριμ ἐπί ςῆπ γῆπ, ςξῦ διαυχοίζειμ

ἀμά μέρξμ ςῆπ ἡμέοαπ καί ἀμά μέρξμ ςῆπ μσκςόπ

καί ἔρςχραμ εἰπ ρημεῖα καί εἰπ καιοξύπ καί εἰπ ἡμέοαπ καί εἰπ ἐμιασςξύπ.

15. Καί ἔρςχραμ εἰπ ταῦριμ

ἐμ ςῷ ρςεοεώμαςι ςξῦ ξὐοαμξῦ, ὥρςε ταίμειμ ἐπί ςῆπ γῆπ.

Καί ἐγέμεςξ ξὕςχπ.

16. Καί ἐπξίηρεμ ὁ Θεόπ ςξύπ δύξ τχρςῆοαπ ςξύπ μεγάλξσπ,

ςόμ τχρςῆοα ςόμ μέγαμ εἰπ ἀουάπ ςῆπ ἡμέοαπ

καί ςόμ τχρςῆοα ςόμ ἐλάρρχ εἰπ ἀουάπ ςῆπ μσκςόπ,

καί ςξύπ ἀρςέοαπ.

17. Καί ἔθεςξ αὐςξύπ ὁ Θεόπ ἐμ ςῷ ρςεοεώμαςι ςξῦ ξὐοαμξῦ, ὥρςε

ταίμειμ ἐπί ςῆπ γῆπ,

18. Καί ἄουειμ ςῆπ ἡμέοαπ καί ςῆπ μσκςόπ καί διαυχοίζειμ

ἀμά μέρξμ ςξῦ τχςόπ καί ἀμά μέρξμ ςξῦ ρκόςξσπ.

Καί εἶδεμ ὁ Θεόπ, ὅςι καλόμ.

19. Καί ἐγέμεςξ ἑρπέοα καί ἐγεμέςξ ποχῒ, ἡμέοα ςεςάοςη.

20. Καί εἶπεμ ὁ Θεόπ:

ἐναγαγέςχ ςά ὕδαςα ἑοπεςά φσυῶμ ζχρῶμ

καί πεςειμά πεςόμεμα ἐπί ςῆπ γῆπ καςά ςό ρςεοέχμα ςξῦ ξὐοαμξῦ.

Καί ἐγέμεςξ ξὕςχπ.

21. Καί ἐπξίηρεμ ὁ Θεόπ ςά κήςη ςά μεγάλα

καί πᾶραμ φσυήμ ζώχμ ἑοπεςῶμ, ἅ ἐνήγαγε ςά ὕδαςα καςά γέμη αὐςῶμ,

καί πᾶμ πεςειμόμ πςεοχςόμ καςά γέμξπ. Καί εἶδεμ ὁ Θεόπ ὅςι καλά.

22. Καί εὐλόγηρεμ αὐςά ὁ Θεόπ, λέγχμ: αὐνάμερθε καί πληθύμερθε

καί πληοώραςε ςά ὕδαςα ἐμ ςαῖπ θαλάρραιπ,

καί ςά πεςειμά πληθσμέρθχραμ ἐπί ςῆπ γῆπ.

23. Καί ἐγέμεςξ ἑρπέοα καί ἐγέμεςξ ποχῒ, ἡμέοα πέμπςη.

24. Καί εἶπεμ ὁ Θεόπ: ἐναγαγέςχ ἡ γῆ

φσυήμ ζῶραμ καςά γέμξπ, ςεςοάπξδα καί ἑοπεςά καί θηοία

ςῆπ γῆπ καςά γέμξπ. Καί ἐγέμεςξ ξὕςχπ.

25. Καί ἐπξίηρεμ ὁ Θεόπ

ςά θηοία ςῆπ γῆπ καςά γέμξπ, καί ςά κςήμη καςά γέμξπ αὐςῶμ

καί πάμςα ςά ἑοπεςά ςῆπ γῆπ καςά γέμξπ αὐςῶμ.

Καί εἶδεμ ὁ Θεόπ, ὅςι καλά.

26. Καί εἶπεμ ὁ Θεόπ: π ξ ι ή ρ χ μ ε μ ἄ μ θ ο χ π ξ μ

κ α ς ’ ε ἰ κ ό μ α ἡ μ ε ς έ ο α μ κ α ί κ α θ ’ ὁ μ ξ ί χ ρ ι μ

κ α ί ἀ ο υ έ ς χ ρ α μ ςῶμ ἰυθύχμ ςῆπ θαλάρρηπ

καί ςῶμ πεςειμῶμ ςξῦ ξὐοαμξῦ καί ςῶμ κςημῶμ

καί πάρηπ ςῆπ γῆπ καί πάμςχμ ςῶμ ἑοπεςῶμ ςῶμ ἑοπόμςχμ ἐπί ςῆπ γῆπ.

27. Καί ἐπξίηρεμ ὁ Θεόπ ςόμ ἄμθοχπξμ, κας’ εἰκόμα Θεξῦ ἐπξίηρεμ

αὐςόμ , ἄορεμ καί θῆλσ ἐπξίηρεμ αὐςξύπ.

28. Καί εὐλόγηρεμ αὐςξύπ ὁ Θεόπ,

λέγχμ: αὐνάμερθε καί πληθύμερθε καί πληοώραςε ςήμ γῆμ

καί καςακσοιεύραςε αὐςῆπ καί ἄουεςε ςῶμ ἰυθύχμ ςῆπ θαλάρρηπ

καί ςῶμ πεςειμῶμ ςξῦ ξὐοαμξῦ καί πάμςχμ ςῶμ κςημῶμ

καί πάρηπ ςῆπ γῆπ καί πάμςχμ ςῶμ ἑοπεςῶμ

ςῶμ ἑοπόμςχμ ἐπί ςῆπ γῆπ.

29. Καί εἶπεμ ὁ Θεόπ: ἰδξύ δέδχκα ὑμῖμ πάμςα υόοςξμ

ρπόοιμξμ ρπεῖοξμ ρπέομα, ὅ ἐρςιμ ἐπάμχ πάρηπ ςῆπ γῆπ,

καί πᾶμ νύλξμ, ὅ ἔυει ἐμ ἑασςῷ καοπόμ ρπέομαςξπ ρπξοίμξσ,

ὑμῖμ ἔρςαι εἰπ βοῶριμ.

30. Καί εἶδεμ ὁ Θεόπ ςά πάμςα, ὅρα ἐπξίηρε καί ἰδξύ καλά λίαμ.

Καί ἐγέμεςξ ἑρπέοα καί ἐγέμεςξ ποχῒ, ἡμέοα ἕκςη.

Ἡ δημιουργία τοῦ κόσμου ἔγινε διαδοχικῶς σέ ἕξι ἡμέρες ,

πού ἀντιστοιχοῦν σέ μεγάλα χρονικά διαστήματα.

τή δημιουργία διαπιστώνεται

μιά κατευθυνόμενη

ἀπό τόν Θεόν ἐξέλιξη .

Ὁ Θεός - Δημιουργός

προνοεῖ γιά τόν κόσμο συνεχῶς

(θεία πρόνοια), πού ἐκδηλώνεται

ὡς συντήρηση (πορεία του ἀπό τούς φυσικούς νόμους)

καί ὡς κυβέρνηση (ἐπιτυχία τοῦ γενικοῦ σκοποῦ)

τοῦ κόσμου.

Ε Π Ε Ξ Ε Ρ Γ Α Ι Α

έ ποιά ἐρωτήματα ἀπαντᾶ ἡ Ἐπιστήμη

γιά τήν δημιιουργία τοῦ κόσμου;

1. Πότε καί πῶς.

2. Ποιός καί γιατί.

3. Καί τά δύο προηγούμενα.

έ ποιά ἐρωτήματα ἀπαντᾶ ἡ Θεολογία καί ἡ Υιλοσοφία

γιά τήν δημιουργία τοῦ κόσμου;

1. Πότε καί πῶς.

2. Ποιός καί γιατί.

3. Καί τά δύο προηγούμενα.

Ποιές ἐπιστημονικές θεωρίες γνωρίζετε γιά τήν δημιουργία

τοῦ κόσμου;

Ἡ ἐπιστημονική ἔρευνα

γιά τήν ὕπαρξη

Θεοῦ- δημιουργοῦ τοῦ σύμπαντος

1. Δέν μπορεῖ νά ἀπορρίψει.

2. Δέν μπορεῖ νά ἀποδείξει.

3. Καί τά δύο προηγούμενα.

1. Ἀρχή χωρίς τέλος.

2. Ἀρχή καί τέλος.

3. Καί τά δύο προηγούμενα ὀρθά.

υμφώνως μέ τήν Α.Γ. ἡ δημιουργία ἔχει

1. «Ἐκ τοῦ μηδενός».

2. Ἐκ τύχης.

3. «Ἐκ τοῦ μή ὄντος εἰς τό εἶναι».

υμφώνως μέ τήν Α.Γ. ὁ Θεός ἐδημιούργησε τόν κόσμον ὅλον

1. Ἀπό ἀνάγκη.

2. Ἀπό ἀγάπη καί ἐλευθερία.

3. Καί τά δύο προηγούμενα ὀρθά.

Ὁ Θεός δημιούργησε τόν κόσμον ὅλον

1. Ἀπό τόν Θεό κατευθυνομένη

ἐξέλιξη.

2. Ἀπό τύχη ἐξέλιξη.

3. Ἀπό τούς φυσικούς νόμους ἐξέλιξη.

υμφώνως μέ τήν Α.Γ. στή δημιουργία διαπιστώνεται μιά

1. Ἐγκατέλειψε τόν κόσμο.

2. Προνοεῖ γιά τόν κόσμο δηλ. τόν

συντηρεῖ καί τόν κυβερνᾶ.

3. Καί τά δύο προηγούμενα ὀρθά.

Μετά τή δημιουργία τοῦ κόσμου ὁ Θεός