Πολυτεχνείο: Απέναντι στο μύθο της δημοκρατίας, η εξέγερση είναι πάντα ζωντανή
πολυτεχνείο
55
Εδϊ Πολυτεχνείο
Transcript of πολυτεχνείο
Εδϊ Πολυτεχνείο
• Σον καιρό τθσ μεγάλθσ ςτζγνασ, πάνε τριάντα τόςα χρόνια
• Οι άνκρωποί πζκαιναν και γεννιόταν φίδια
• Φίδια που ζπιναν από το κορμό αυτισ τθσ χϊρασ και δθλθτθρίαηαν τουσ κατοίκουσ τθσ
• Οι άνκρωποι περνοφςαν δφςκολεσ μζρεσ.
Η εξζγερςθ του Πολυτεχνείο
Αν κζλεισ να λζγεςαι άνκρωποσΑν κζλεισ να λζγεςαι άνκρωποσ δεν κα πάψεισ οφτε ςτιγμι νϋαγωνίηεςαι για τθν ειρινθ καιγια το δίκαιο.
Θα βγείσ ςτουσ δρόμουσ, κα φωνάξεισ, τα χείλια ςου κα ματϊςουν απϋτισ φωνζσ
το πρόςωπό ςου κα ματϊςει από τισ ςφαίρεσ - μα οφτε βιμα πίςω.
Κάκε κραυγι ςου κα ‘ναι μια πετριά ςτα τηάμια των πολεμοκάπθλων
Κάκε χειρονομία ςου κα ϋναι για να γκρεμίηει τθν αδικία.
Δεν πρζπει οφτε ςτιγμι να υποχωριςεισ. Οφτε ςτιγμι να ξεχαςτείσ.
Είναι ςκλθρζσ οι μζρεσ που ηοφμε.
Μια ςτιγμι αν ξεχαςτείσΕκατομμφρια άνκρωποι κα χάνονταιτθ δίνθ του πολζμου.
Ζτςι και ςταματιςεισ για μια ςτιγμι να ονειρευτείσΕκατομμφρια ανκρϊπινα όνειρα κα γίνουν ςτάχτθ και φωτιζσ.
Δεν ζχεισ καιρό, δεν ζχεισ καιρό για τον εαυτό ςουΑν κζλεισ να λζγεςαι άνκρωποσ.
Αν κζλεισ να λζγεςαι άνκρωποσΜπορεί να χρειαςτεί και να πεκάνεισΓια να ηιςουν οι άλλοι.
Κα πρζπει να μπορείσ να κυςιάηεςαιΖνα οποιοδιποτε πρωινό.
Αν κζλεισ να λζγεςαι άνκρωποσ
Κα πρζπει να μπορείσ να ςτζκεςαι
Μπροσ ςτα ντουφζκια.
21θ Απριλίου 1967
Μεραρχίεσ αρμάτων μάχθσ καταλαμβάνουν καίρια ςθμεία τθσ
πρωτεφουςασ
Μπικαν ςτθν πόλθ οι οχτροί
• Κιρυξθ ςτρατιωτικοφ νόμου
• Κατάργθςθ νόμιμθσ κυβζρνθςθσ
• Αναςτολι βαςικϊν άρκρων του ςυντάγματοσ
• Λογοκριςία
•Φόβοσ
ΦοβάμαιΜανόλθσ Αναγνωςτάκθσ
Φοβάμαι τουσ ανκρϊπουσ που εφτά χρόνιαζκαναν πωσ δεν είχαν πάρει χαμπάρικαι μια ωραία πρωία –μεςοφντοσ κάποιου Λουλίου–βγικαν ςτισ πλατείεσ με ςθμαιάκια κραυγάηοντασ«Δϊςτε τθ χοφντα ςτο λαό».
Φοβάμαι τουσ ανκρϊπουσπου με καταλερωμζνθ τθ φωλιάπαςχίηουν τϊρα να βρουν λεκζδεσ ςτθ δικι ςου.
Φοβάμαι τουσ ανκρϊπουσπου ςου 'κλειναν τθν πόρταμθν τυχόν και τουσ δϊςεισ κουπόνιακαι τϊρα τουσ βλζπεισ ςτο Πολυτεχνείονα κατακζτουν γαρίφαλα και να δακρφηουν.
Φοβάμαι τουσ ανκρϊπουσπου γζμιηαν τισ ταβζρνεσκαι τα 'ςπαηαν ςτα μπουηοφκιακάκε βράδυκαι τϊρα τα ξαναςπάηουνόταν τουσ πιάνει το μεράκι τθσ Φαραντοφρθκαι ζχουν και «απόψεισ».
Φοβάμαι τουσ ανκρϊπουσπου άλλαηαν πεηοδρόμιο όταν ςε ςυναντοφςανκαι τϊρα ςε λοιδοροφνγιατί, λζει, δεν βαδίηεισ ςτον ίςιο δρόμο.
Φοβάμαι, φοβάμαι πολλοφσ ανκρϊπουσ.
Φζτοσ φοβικθκα ακόμα περιςςότερο.
υλλιψεισ, βαςανιςτιρια, εξορία
Γυάροσ
φναξθ μυςτικι
Εβγικανε καταμπροςτά ςτον ιλιο
Και περάςανε ϊρεσ πολλζσΜζςα ςε λίγθ ϊρα
Εκδθλϊςεισ κατά τθσ χοφντασΕἶμαι ἕνασ ἄνκρωποσ χωρὶσ κανζνα ἀπολφτωσ πολιτικὸ δεςμὸ καί, μπορῶ νὰ τὸ πῶ, μιλῶ χωρὶσ φόβο καὶ χωρὶσ πάκοσ. Βλζπω μπροςτά μου τὸν γκρεμὸ ὅπου μᾶσ ὁδθγεῖ ἡκαταπίεςθ ποὺ κάλυψε τὸν τόπο. Αὐτὴ ἡ ἀνωμαλία πρζπει νὰςταματιςει. Εἶναι ἐκνικὴ ἐπιταγι.Σϊρα ξαναγυρίηω ςτὴ ςιωπι μου. Παρακαλῶ τὸ Θεὸ νὰ μὴ μὲ φζρει ἄλλθ φορὰ ςὲ παρόμοια ἀνάγκθ νὰ ξαναμιλιςωΓιώργοσ Σεφζρησ
Σο κζρδοσΔθμιτρθσ
Ραβάνθσ-Ρεντισ
Ωσ τότε δεν γνωρίηαμε ο ζνασ τον άλλονκαι μεσ ςτο ςπίτι μασ ακόμθ.Ωσ εκείνθ τθ μζρα του Νοζβρθ,δεν ξζραμε ποιοσ κάκεται ςτο διπλανό διαμζριςμα.
Κθδεία Γεωργίου Παπανδρζου
Αλζκοσ Παναγοφλθσκοτϊκθκε ςε «τροχαίο» τθν 1θ Μαϊου
1976
Σο γελαςτό παιδί
Ιταν πρωί του Αυγοφςτου κοντά ςτθ ροδαυγιβγικα να πάρω αζρα ςτθν ανκιςμζνθ γθβλζπω μια κόρθ κλαίει ςπαραχτικά κρθνείςπάςε καρδιά μου εχάκθ το γελαςτό παιδί
Είχεν αντρεία και κάρροσ και αιϊνια κα κρθνϊτο πθδθχτό του βιμα το γζλιο το γλυκόανάκεμα τθν ϊρα κατάρα τθ ςτιγμιςκοτϊςαν οι εχκροί μασ το γελαςτό παιδί
Μον' να 'ταν ςκοτωμζνο ςτου αρχθγοφ το πλάικαι μόνον από βόλι Εγγλζηου να 'χε πάεικι από απεργία πείνασ μζςα ςτθ φυλακικα 'ταν τιμι μου που 'χαςα το γελαςτό παιδί
Βαςιλικιά μου αγάπθ μ' αγάπθ κα ςτο λζωγια το ό,τι ζκανεσ αιϊνια κα ςε κλαίωγιατί όλουσ τουσ εχκροφσ μασ κα ξζκανεσ εςφδόξα τιμι ςτ' αξζχαςτο γελαςτό παιδί
Κατάλθψθ τθσ Νομικισ χολισ21 Φεβρουαρίου 1973
Ωσ το πρωίΔθμιτρθσ Ραβάνθσ-Ρζντθσ
• «Κρατιςτε ωσ το πρωί!»
• (Τα παιδιά περιμζνουν τον ιλιο...
• Ο ιλιοσ είναι ςφμμαχόσ τουσ,
• ο ιλιοσ είναι πάντα νζοσ).
• «Κρατιςτε ωσ το πρωί! Θ νφχτα κα περάςει».
Οι φοιτθτζσ ςυγκεντρϊνονται ςτο Πολυτεχνείο
• Κάτω θ Χοφντα
• Ελεφκερεσ εκλογζσ ςτουσ υλλόγουσ
• Ψωμί,
• Παιδεία,
• Ελευκερία
υνκιματα
Ζνα παιδί αφθγείταιΔθμιτρθσ Ραβάνθσ-Ρεντισ
Ναι, ζρχομαι από ΕΚΕΛ.Τι μζρα είναι ςιμερα;Απ' τθν Τετάρτθ μπικα μζςα.Τι να ςασ πω;Κόςμοσ πολφσ ςτα κάγκελα, ςτο δρόμο, ςτθν αυλι,ςτα κάγκελα δεμζνα χζρια,χζρια, πλακάτ, κεφάλια, όπλα,τι να ςασ πω;Και βζβαια είχε αίμα.
Πολφγραφοσ
Σρόφθμα
Φαρμακείο
Όρκοσ των φοιτθτϊν
Εμείσ οι φοιτθταί των Ανωτάτων Εκπαιδευτικϊν Λδρυμάτων ορκιηόμαςτε ςτ' όνομα τθσ ελευκερίασ να αγωνιςκοφμε μζχρι τζλουσ για τθν κατοχφρωςθ των ακαδθμαϊκϊν ελευκεριϊν, του πανεπιςτθμιακοφ αςφλου, τθσ ανακλιςεωσ όλων των καταπιεςτικϊν νόμων και διαταγμάτων. Ορκιηόμαςτε αλλθλεγγφθ ς' όλο το φοιτθτικό κόςμο τθσ Ελλάδασ που βαςανίηεται. Θ βία και θ τρομοκρατία δεν κα περάςουν. Ηιτω ο αδοφλωτοσ φοιτθτικόσ κόςμοσ τθσ Ελλάδασ.
Ραδιοφωνικόσ Πομπόσ, θχθτικό ντοκουμζντο
1050 χιλιόκυκλοιΚωςτοφλα Μθτροποφλου
Εδϊ ΠολυτεχνείοΒαςίλθσ Ρϊτασ
… και το άλλο ζλαβε κζςθ απζναντι από τθν κεντρικι πφλθ
Χαρμόςυνο γεγονόσΒαςίλθσ Ρϊτασ
«αυτι τθ ςτιγμι, Ζλλθνεσ, αυτι τθ ςτιγμι, ςτθν πόρτα μασ ςταμάτθςε ζνα τανκ!Ο λοχαγόσ ςικωςε το χζρι και μασ χαιρζτθςε!Αυτι τθ ςτιγμι, Ζλλθνεσ, αυτι τθ ςτιγμι, ο ςτρατόσ είναι δικόσ μασ, δε κα μασ χτυπιςουν!
Οι κρίςιμεσ ςτιγμζσΠεριοδικό «Επίκαιρα»
• Γαντηωμζνοι ςτα κάγκελα οι φοιτθτζσ άρχιςαν να ψάλλουν τον Εκνικό Ύμνο.
• Ο τρατόσ με το Λαό
• Είςαςτε αδζλφια μασ
• τρατόσ και λαόσ μαηί
16 και 17 ΝοζμβρθΓιάννθσ Ρίτςοσ
• Ωραία παιδιά, με τα μεγάλα μάτια ςαν εκκλθςίεσ χωρίσ ςταςίδια.Ωραία παιδιά, δικά μασ, με τθ μεγάλθ κλίψθ των αντρείων, Αψιφιςτοι, όρκιοι ςτα προπφλαια, ςτον πζτρινο αζρα,Ζτοιμο χζρι, ζτοιμο μάτι, - πωσ μεγαλϊνει το μπόι, το βιμα και θ παλάμθ του ανκρϊπου;
Σο πρωί τθσ 18θσ
Νοζμβρθ θ επιχείρθςθ τελείωςε
ΑποςτολιΔθμιτρθσ Ραβάνθσ-Ρεντισ
Πρϊτα - πρϊτα, πλφςου καλά,να φφγουν τα αίματα,να μθν τρομάξουν όταν ςε δουν.Χτφπα τθν πόρτα και πεσ...Μα πλφνε, πρϊτα, τα αίματα.
• Επίςθμα οι νεκροί ιταν 18
το Διομιδθ ΚομνθνόΔθμιτρθσ Ραβάνθσ-Ρεντισ
• Βεβαίωσ,είχε βεβαρυμζνο παρελκόν ο Διομιδθσ.• Πζντε χρονϊν, ςτουσ ϊμουσ του πατζρα του• φϊναηε για λευτεριά ςτθν Κφπρο,• δζκα χρονϊν, ξυπόλυτοσ,• με μια φζτα ψωμί ςτθν τςζπθ,• βάδιηε ςτθν πορεία τθσ ειρινθσ,• ςτα δϊδεκα ηθτοφςε δθμοκρατία.• τα δεκαεπτά• μ' ζνα πλακάτ ςτο χζρι:• ψωμί - παιδεία - ελευκερία.
«Μεταξφ των φονευθζντων, είναι ο Διομήδησ Κομνηνόσ, ετών 17, με βεβαρυμζνον παρελθόν».
Εφημερίδεσ - από επίςημη ανακοίνωςη.
Διομιδθσ Κομνθνόσ
• Είμαι ο Διομιδθσ, ο ζφθβοσ των Ακθνϊν
• Που ζκαψα με τθσ καρδιάσ μου το αίμα
• Σθν τρανι κραυγι τθσ λευτεριάσ.
Προςκφνθμα
• Πάμε κι εμείσ ςτθν αυλι του φκινοπϊρουπίςω απ' τα πετρωμζνα ςτάχυα του καλοκαιριοφπάμε κι εμείσ ςτα παιδιά που κοιμικθκανκάτω απ' τα ματωμζνα νφχια του περιςτεριοφπάμε να δεισ ςτθν αυλι που μεγάλωςανΔυο παιδιά ερωτευμζνα, δυο παιδιά του χαμοφ
Ορζςτθ απ' το ΒόλοΜαρία απ' τθ Σπάρτθγυρεφω το γιο μουΜαρία απ' τθ ΣπάρτθΟρζςτθ απ' το Βόλοτθν κόρθ μου κζλω
Ανάγνωςθ νεκρϊν
ΟρόςθμαΔθμιτρθσ Ραβάνθσ-Ρεντισ
• ταματιςαμε τθν πορεία • να κάψουμε ζνα νεκρό.• Βάλαμε κι ζνα ςταυρό.• Ύςτερα κι άλλον. • Και πιο πζρα. • Και παρακάτω. • Κι άλλο ςταυρό.• Ζτςι, μασ είπαν, • κα βροφνε το δρόμο • εκείνοι που ζρχονται.
Δρόμοσ• Ο δρόμοσ είχε τθ δικι του ιςτορία
κάποιοσ τθν ζγραψε ςτον τοίχο με μπογιάιταν μια λζξθ μοναχά ελευκερίακι φςτερα είπαν πωσ τθν ζγραψαν παιδιά
Κι φςτερα πζραςε ο καιρόσ κι θ ιςτορίαπζραςε εφκολα απ' τθ μνιμθ ςτθν καρδιάο τοίχοσ ζγραφε μοναδικι ευκαιρίαεντόσ πωλοφνται πάςθσ φφςεωσ υλικά
Σισ Κυριακζσ από νωρίσ ςτα καφενείακι φςτερα γιπεδο ςτοιχιματα καυγάσο δρόμοσ είχε τθ δικι του ιςτορίαείπανε όμωσ πωσ τθν ζγραψαν παιδιά
Ζνασ πολίτθσ ελεεινισ μορφισΣάκθσ Χατηθαναγνϊςτου
• Κ α τ α γ γ ζ λ λ ω
• Κ α τ α γ γ ζ λ λ ω τ ο ν ε α υ τ ό μ ο υ , π ο υ
• δ ε ν ξ φ π ν θ ς α π ι ο μ π ρ ο ς τ ά , π ο υ δ ε ν
• ξ ε ς θ κ ϊ κ θ κ α π ι ο μ π ρ ο ς τ ά ,
• ν’ α ν τ ι ς τ α κ ϊ ς τ θ β ί α
• κ α ι ς τ ο ν τ ρ ό μ ο .
• Κ α τ α γ γ ζ λ λ ω τ ο ν ε α υ τ ό μ ο υ , π ο υ
• υ π ι ρ ξ α ζ ν α σ π ο λ ί τ θ σ ε λ ε ε ι ν ι σ μ ο ρ φ ι σ
Σουσ τιμοφμε
