ΤΝ/ΑΗΜΑΙΑ <ΚΛΟ£Κ <ΑΑΗΑΛΑ

ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ

, ......... . ......... „

Σ' αυτό το τεύχος...Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΟΝΤΟΣ ΠΗΝ ΔΙΑΝΟΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΜΕΝΙΔΟΥΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΕΟΣΕΒΕΙΑ - ΔΑΜΑΤΕΡΣΧΕΔΙΟΑΝΑΝΠΕΡΙ ΣΥΝΩΜΟΣΙΩΝΠΕΛΑΣΓΙΚΑ ΕΤΥΜΑ - ΡΙΖΕΣ ΥΓΡΟΥ ΣΤΟΙΧΕΙΟΥ

ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΕΧΘΡΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΓΛΩΣΣΟΛΟΓΊΑ ΚΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΉΚΗ ΤΕΥΧΟΣ 33 - I 4 J

01 ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΟΥ ΠΥΟΑΓΟΡΟΥ

Σύζυγος του Πυθαγόρου ήτο η Θεανώ, κόρη του Κροτωνιάτη Βροντίνου.Θυγατέρες τους οι Δαμώ, Μυία και Αριγνώτη.Στην Δαμώ είχε εμττιστευθή τα γραπτά του ο Πυθαγόρας, μετά την διάλυσι της Σχολής, με την εντολή να μην κοινοποιηθούν. Αργότερα, με την βοήθεια του Φιλολάου αυτή εδημοσίευσε την Γεωμετρική διδασκαλία με τίτλο «Η ΠΡΟΣ ΠΥΘΑΓΟΡΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ».Η Μυία, σύζυγος του Μίλωνος του Κροτωνιάτου, έγραψε πραγματεία όπου αναλύεται «Η Τρίτη (ή εστηκυία) μεσάτης» δηλαδή η αναλογία.Η Αριγνώτη, έγραψε πολλές φιλοσοφικές πραγματείες και μαθηματικό βιβλίο με τίτλο «ΠΕΡΙ ΑΡΙΘΜΩΝ».Η Δεινώ, πεθερά και μαθήτρια του Πυθαγόρα, ήτο γνώστρια της αριθμοσοφίας και έγραψε πραγματεία για τους «ελλιπείς αριθμούς»/Η Βιτάλη ή και Βιστάλα, κόρη της Δαμούς, εγγονή του Πυθαγόρου, ήταν δεινή γνώστης των Πυθαγορείων Μαθηματικών και εκληρονόμησε από την μητέρα της Δαμώ τα «υπομνήματα», δηλαδή τα φιλοσοφικά κείμενα του Πυθαγόρου

Η εν Θεσσαλονίκη Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ η εκδίδουσα το ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΟ περιοδικό ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ, ουδεμίαν σχέσιν έχει με χρηματιστηριακές, εμπορικές, εκπαιδευτικές, εκδοτικές, τεχνικές ή άλλου είδους κερδοσκοπικές ή μη εταιρείες φέρουσες την αυτή ονομασία.

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ *€.ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΙΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ

ΕΔΡΑ: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Αριθμός Τεύχους 33 ΕΤΗΣΙΕΣ ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ (ή 4 τεύχη)

ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ.......18€ ΕΥΡΩΠΗΣ.......28€ ΛΟΙΠΩΝ ΧΩΡΩΝ.........$30Επιστολές, άρθρα, ειδήσεις κ.ο.κ όπως επίσης και εμβάσματα-επιταγές, μπορείτε να στέλνετε ταχυδρομικώς στην Ταχ. Θυρίδα του περιοδικού:

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ Τ.Θ. 19788, Τ.Κ. 54012, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Τηλέφωνο / Τηλεομοιότυπον 2392 063 239

ΙΣΤΟΣΕΛΙΣ: ww w.tetraktys.orgΗλεκτρονική Διεύθυνσις (e-mail): webmaster@tetraktys.org

Για ευκολία σας, συνδρομές και οικονομικές ενισχύσεις μπορούν να κατατίθενται απ ευθείας στον λογαριασμό της ΤΕΤΡΑΚΤΥΟΣ, στην ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ, στον αριθμό

λογαριασμού 5222-016188-931

Επιτρέπεται η αναδημοσίευσις κειμένων του περιοδικού ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ εφ όσον αναφέρεται η προέλευσις και ο συγγραφεύς των. Το περιοδικό δεν ευθύνεται για τις απόψεις των αρθρογράφων. Τα

hgL αποστελλόμενα στην ΤΕΤΡΑΚΤΥ για δημοσίευσι κείμενα, δεν επιστρέφονται _ΙΓ

11 111

{ΛΛ’τί προλόγου...Δύο κύρια πολιτικά θέματα ανέκυψαν λίγο προ της εκδόσεως αυτού του τεύχους. Το θέμα των υποκλοπών το οποίο αφορά την χώρα μας και το θέμα της γελοιοποιήσεως του Μωάμεθ από Δανούς που αφορά την παγκόσμια κοινότητα. Κατά κάποιο τρόπο όμως, αυτά τα δύο ζητήμα­τα έχουν κοινά σημεία.Οι Έλληνες έχουν διδαχθή να πιστεύουν ότι η χώρα μας είναι διάτρητη από ξένες επιρροές -και είναι- ενώ πιστεύουν ότι χώρες όπως η δημοκρατική Δανία είναι ελεύθερες, ευνομού­μενες και ανεξάρτητες δημοκρατίες. Ας δούμε κατά πόσο η Δανία είναι μία άλλη Ελλάδα. “Αυτό που οι Δανοί πολίτες δεν ξέρουν —και μόνο ελάχιστοι κυβερνητικοί γνωρίζουν— εί­ναι πως για λογαριασμό της Δανικής Υπηρεσί­ας Πολιτικής Ασφάλειας (DCSS), η Μοσσάντ ελέγχει όλες τις αιτήσεις ατόμων με αραβικά ονόματα και καταγωγή, που είχαν ζητήσει βίζα για να επισκεφτούν τη Δανία ή να μετοι­κήσουν εκεί, βάζοντας ένα σημάδι δίπλα στο όνομα στο αντίγραφο της αιτήσεως για βίζα, αν ο αϊτών κρίνεται εντάξει. Όταν δεν κρίνεται, είτε το αναφέρουν στους Δανούς, είτε, αν αυτό συμφέρει το Ισραήλ, κρατάνε την αίτησι για να την μελετήσουν καλύτερα.”“Η σχέσις ανάμεσα στη Μοσσάντ και στη δα­νέζικη αντικατασκοπία είναι τόσο στενή που καταντά ανάρμοστη. Δεν εκτίθεται όμως η Μοσσάντ μ’ αυτή την συμφωνία, αλλά η Δα­νία. Και αυτό επειδή οι Δανοί έχουν τη λανθα­σμένη εντύπωση πως επειδή έσωσαν πολλούς Εβραίους κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Ισραηλινοί τους ευγνωμονούν και μπορούν επομένως να’ χουν απόλυτη εμπιστοσύνη στη Μοσσάντ.”“Για παράδειγμα, ένας άνθρωπος της Μοσ­σάντ, κάθεται στο αρχηγείο της DCSS και μαγνητοφωνεί όλα τα σχετικά μηνύματα που φτάνουν σχετικά με τους Άραβες και τους Πα­λαιστίνιους —κάτι πρωτάκουστο για μια ξένη

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΤΕΥΧΟΥΣ

Αντί Προλόγου.............................................. σελ. 2

Πολικός Αστήρ (Ποίημα)............................. σελ. 3

Η έννοια του Όντος στη διανόηση του Παρμενί- δου...................................................................σελ. 4

Περί Συνωμοσιών........................................ .σελ. 14

Παπαδαριό και Δεσποτάδες (Ποίημα)...... σελ. 20

Σχέδιο Ανάν....................................................σελ. 21

Περί Φιλίας και Έχθρας.............................. σελ. 24

ΔΓ ευχών των ...Αγίων... Πατέρων Ημών... .σελ. 26

Δαμάτερ........................................................

Αντιπανκοσμιοποίηση - Η νέα κοινωνική επανά­σταση (Βιβλιοπαρουσίασις)....................... σελ. 36

Πελασγικά Έτυμα - Ρίζες Υγρού Στοιχείου....σ. 39

Εβραϊκό ολοκαύτωμα και Ελληνικές γενοκτονί­ες.................................................................... σελ. 48

Γλωσσολογία κι εξωτερική πολιτική.......... σελ. 49

υπηρεσία πληροφοριών. Κι εφόσον είναι ο μόνος που μιλάει αραβικά, καταλαβαίνει τα μηνύματα, αλλά, παρ’ όλα αυτά, στέλνει τις μα­γνητοταινίες στο Ισραήλ για μετάφραση (όλα περνάνε από ένα σύνδεσμο με το ψευδώνυμο «Hombre» στον σταθμό της Μοσσάντ στην Κοπεγχάγη). Αυτές τις πληροφορίες δεν τις μοιράζονται πάντα με τη Δανία, όταν στέλνουν πίσω τα αντίγραφα, που συχνά είναι ελλιπή. Η Μοσσάντ δεν επιστρέφει ποτέ τις πρωτότυπες ταινίες.”Τα παραπάνω είναι γνωστά σε όλους από το πολυδιαβασμένο βιβλίο “By way of deception” στις ΗΠΑ η στα ελληνικά “Στα Άδυτα της Μοσ­σάντ”, εκδόσεις “ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ”, Αθήναι 1990. Συγγραφεύς ο πρώην αρχιπράκτωρ της Μοσ­σάντ, Βίκτωρ Οστρόφσκι. Αυτά προσφέρει η Δανία στο Ισραήλ. Ο Δανικός λαός, όπως κι

2

ο ελλαδικός, φυσικά δεν συμμετέχουν στην λήψι αποφάσεων τέτοιας εμβελείας. Αυτές εί­ναι αποφάσεις τις οποίες επιβάλλει ο Μεγάλος Αδελφός. Ο συγγραφεύς μας πληροφορεί για τις ευχαριστίες των Ισραηλινών στους Δα­νούς. Είναι ολοφάνερο πως η Μοσσάντ δεν εκτιμά ιδιαίτερα τους Δανούς. Τους αποκαλεί «fertsalach», που είναι η εβραϊκή λέξη για την πορδή. Εκείνοι αναφέρουν στη Μοσσάντ όλα όσα κάνουν. Αλλά η Μοσσάντ δε φανερώνει σε κανέναν τα μυστικά της.”Στις ελεγχόμενες νεοταξίτικες τηλεοράσεις εί­δαμε την αντίδρασι των Μουσουλμάνων οι οποίοι φάνηκαν να λειτουργούν με φανατι­σμό, μισαλλοδοξία και βαρβαρισμό. Τα περί ελέγχου της Δανίας από μυστικές υπηρεσίες όμως δε θα ακουστούν. Μπορεί οι μάζες των Μουσουλμάνων να είναι πιθανώς αμαθείς, οι αρχηγοί τους όμως γνωρίζουν πολύ καλά τι συμβαίνει. Επίσης γνωρίζουν πολύ καλά πως οι μυστικές υπηρεσίες, μέσω λειψεγκεφάλων, μπορούν να στήσουν τεραστίου μεγέθους προβοκάτσιες όπως π.χ. έναν διαγωνισμό σκίτσων με θέμα την γελοιοποίησι (κατ’ ευφη­μισμόν σάτυρα) του Μωάμεθ. Είδαμε και την αντίδρασι κάποιων Δανών πολιτών οι οποίοι αισθάνθηκαν την ανάγκη να ζητήσουν μαζι- κώς συγνώμη από τους Μουσουλμάνους για την προσβολή. Θάπρεπε όμως να γνωρίζουν ποιοί πράγματι ευθύνονται, ποίοι τους κυβερ­νούν και ότι τα αφεντικά δεν ένοιωθαν ούτε οίκτο ούτε σεβασμό για τους δούλους πόσο μάλλον συνασπισμούς εθελοδούλων. Γνωρίζουν βέβαια οι Μουσουλμάνοι πολύ καλά τους υφισταμένους νεοταξικούς αποδο- μητικούς μηχανισμούς μέσω ψυχολογικών επιχειρήσεων οι οποίοι θα εφαρμοστούν και στις πατρίδες τους μόλις ο άξων Καλκούτας- Κωνσταντινουπόλεως υποδουλωθή και περά- ση στην σφαίρα επιρροής του Ισραήλ, όπου ήδη ανήκουν τα Βαλκάνια.Πρέπει όμως να αναλυθή και ρόλος των δημο­σιογράφων σε Ελλάδα και Δανία όπου στην

Ελλάδα έχουμε ειδησεογραφία συναισθηματι­κού αλόγου επιπέδου ασήμαντων κουτσομπο­λιών με δημοσιογράφους εθνοφοβικούς ημι­μαθείς στην πλειονότητά τους ενώ στην Δανία υπεύθυνη εθνικώς αξιοπρεπή πληροφόρησι με συνείδησι του "τα εν οίκω μη εν Δήμω”... Ούτε όμως οι Δανοί δημοσιογράφοι οδηγούν σκοπίμως τον λαό τους σε οθωμανισμό και οθωμανίζουσες συμπεριφορές αλλά ούτε δια­τίθενται, σε κάθε ευκαιρία, να υμνούν την πίστι τους στην παρακμή, λειτουργώντας ως ασύδο­τοι οθωμανίσκοι.Τελικώς, ωδηγήθηκαν οι νεοέλληνες σε εθνι­κώς αναξιοπρεπείς συμπεριφορές με συνι- σταμένη την ελληνοφοβία. Παράδειγμα η νέα -πρώην- Ελλάς για το ζοφερό μέλλον των Μου­σουλμανικών χωρών.

ΠΟΛΙΚΟΣ ΑΣΤΗΡΕθρήνησαν τα πλοία τα ελληνικά και οι ταχύπλοες τριήρεις εδάκρυσαν, όταν επέπλευσαν χωρίς να κατορθώσουν την Υπατία την φιλόσοφο να σώσουν από τα εξαγριωμένα πλήθη της Αλεξανδρείας,που πλέον εβυθίζετο στα ερέβη της αγνοίας.

Απέμεινε άραγε ταχύπλοος τριήρης από εκείνες που εθρήνησαν τον διαμελισμό

της Υπατίας;

Το στίγμα της αναζητώ στης επιστήμης τους Ναούς και στης Ποιήσεως τους Ουρανούς, να με οδηγήση θέλω στις διδαχές της Υπατίας

ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ.

Εριφύλη Μιχαηλίόου

3

Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΟΝΤΟΣΣΤΗΝ ΔΙΑΝΟΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΜΕΝΙΔΟΥ

Κωνσταντίνου ΣταυροπούλουΕΙΣΑΓΩΓΗΟ Παρμενίδης Πύρητος Ελεάτης ήκμαζε κατά τήν ενάτην καί εξηκοστήν Ολυμπιάδα1, όπως μάς πληροφορεί ο Διογένης ο Λαέρτιος, δηλαδή περί τώ 500 π.Χ. Πληροφορίες από τίς οποίες προσδιορίζομε με σχετική ακρίβεια τήν χρονική παρουσία τού Παρμενίδου, δίδει ο Πλάτων στόν ομώνυμο διάλογό του διά στόματος Αντιφώντος: αφίκοιντό ποτε εις Παναθήναια τά Μεγάλα Ζήνων τε καί Παρμενίδης. Τόν μεν ούν Παρμενίδη εύ μάλα δή πρεσβύτην είναι, σφόδρα πολιόν, καλόν δε καγαθόν τήν όψιν, περί έτη μάλιστα πέντε καί εξήκοντα ... Σωκράτη δε είναι τότε σφόδρα νέον1. Τίς ίδιες πληροφορίες μάς δίδει πάλι ο Πλάτων στόν Σοφιστή, διά στόματος Σωκράτους: παρεγενόμην εγώ νέος ών, εκείνου μάλα δή τότε όντος πρεσβύτου3, αλλά καί στόν Θεαίτητο: συμπροσέμειξα γάρ τώ ανδρί πάνυ νέος πάνυ πρεσβύτη4. Εάν ο Σωκράτης ήταν τότε περίπου είκοσι ετών, ευρισκόμαστε στό έτος 450· επομένως ο Παρμενίδης εγεννήθη τώ 515. Θεωρείται ο ιδρυτής τής Ελεατικής Σχολής, αν και ο Πλάτων διαφωνεί επί τού θέματος υποδεικνύοντας τόν Ξενοφάνη: τό δε παρ’ ημίν Ελεατικόν έθνος, από Ξενοφάνους τε καί έτι πρόσθεν αρξάμενον5. Ο Ξενοφάνης υπήρξε ο πρώτος του διδάσκαλος, αλλά σημαντική επίδραση στήν διαμόρφωση τής φιλοσοφικής του σκέψεως, ήσκησαν τόσω ο Πυθαγόρειος Αμεινίας, όσω καί ο Αναξίμανδρος6. Μαθητές και συνδιαμορφωτές τής διδασκαλίας του ήσαν ο Ζήνων ο Ελεάτης καί ο Μέλισσος ο Σάμιος.Η φιλοσοφία του υπήρξε καινοτόμος, διότι ησχολήθη με τό 'Ον καί τό αφηρημένο ή όπως συναφώς έχει γραφή: ξεκίνησε γιά τούς Έλληνες πρώτος νά περπατά στό μονοπάτι τής αφηρημένης σκέψης, έβαλε τόν νού νά λειτουργήση άσχετα προς τά εξωτερικά γεγονότα καί εκθείασε τά επιτεύγματα τού νού σε βάρος τών δεδομένων τών αισθήσεων7. Άλλοις λόγοις καί εν αντιθέσει με τους προγενεστέρους φιλοσόφους τής πολλαπλότητος καί τής συνεχούς ροής (δηλ. μεταβολής), έθεσε μίαν αρχή, διά τού νού καταληπτή, αλλά καί έναν κόσμο, τόν λεγόμενο νοητό8. Θεωρείται όχι μόνον ο πρώτος Οντολόγος, αλλά καί ο πρώτος Γνωσιολόγος, διότι κατέθεσε ένα πλήρες καί συνεπές γνωσιολογικό σύστημα κατάλληλο γιά τήν προσέγγιση τού νοητού κόσμου.Ο Πλάτων, αναφερόμενος στόν Παρμενίδη, ομιλεί πάντοτε με τόν προσήκοντα σεβασμό. Χαρακτηρίζεται αιδοίος τέ μοι είναι άμα δεινός τε9, έχων βάθος τι ... παντάπασι γενναίον10, μέγας11. Υποβάλλοντας δε σε κριτικό έλεγχο τήν θεωρία τού Ελεάτου περί τού μή όντος τόν τού πατρός Παρμενίδου λόγον αναγκαίον ημίν αμυνομένοις έσται βασανίζειν12. Η διδασκαλία του επηρέασε καί τήν φιλοσοφία τών νεωτέρων χρόνων, ιδιαιτέρως δε τήν φιλοσοφική κίνηση τού Υπαρξισμού. Γράφει ο Μ. Heidegger: η κατοπινή έκθεση τής αντιπαράθεσης τού Είναι προς τό Γίγνεσθαι, ποτέ δεν έγινε τόσω μοναδικά καί με τόση πληρότητα, όσω στις ρήσεις τού Παρμενίδου13.Ακολουθώντας τους προγενεστέρους του φιλοσόφους συνέγραψε, υπό τήν μορφήν δακτυλικού1. ΔΙΟΓΕΝΟΥΣ ΛΑΕΡΤΙ0Υ Βίοι Φιλοσόφων, 23.2. ΠΛΑΤΩΝΟΣ Παρμενίδης, 127b-c.3. ΠΛΑΤΩΝΟΣ Σοφιστής, 217c.4. ΠΛΑΤΩΝΟΣ Θεαίτητος, 183e.5. ΠΛΑΤΩΝΟΣ Σοφιστής, 242d.6. ΜΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΥ Ιστορία της Φιλοσοφίας, σελ. 65.7. GUTHRIE Οι Έλληνες Φιλόσοφοι, σελ. 55.8. Πβλ. JAEGER Παιδεία,σελ. 215.9. ΠΛΑΤΩΝΟΣ Θεαίτητος, 183e.10. Αυτόθι, 184a.11. ΠΛΑΤΩΝΟΣ Σοφιστής, 237a.12. Αυτόθι, 241 d.13. HEIDEGGER Εισαγωγή στην Μεταφυσική, σελ. 131.

4

εξάμετρου, ποίημα Περί Φύσιος. Δυστυχώς διεσώθησαν μόνον εκατόν τρείς στίχοι, από τους Σέξτο Εμπειρικό (Προς Μαθηματικούς), Συμπλίκιο (Εις Φυσικά καί Περί Ουρανού), Πρόκλο (Εις Πλάτωνος Τίμαιον καί Εις Πλάτωνος Παρμενίδην)' μικρότερα αποσπάσματα ευρίσκομε στους Πλάτωνα (Σοφιστής), Πλούταρχο (Προς Κολώτην) κ.ά. Τό Περί Φύσιος είχε ήδη χαρακτηρισθή από τήν αρχαιότητα έπος, διότι υπάρχουν πολλά κοινά γνωρίσματα με τήν Ιλιάδα καί τήν Οδύσσεια τού Ομήρου, αλλά καί με τήν Θεογονία τού Ησιόδου14.Ο ποιητής-φιλόσοφος, στό πρώτο μέρος τού ποιήματος (Προοίμιον) οδηγείται από τίς Ηλιάδες στά δώματα τής Δίκης. Στό δεύτερο μέρος (Περί Αλήθειας) τόν υποδέχεται η ανώνυμη Θεά15, η οποία τού υπόσχεται τήν γνώση τής αλήθειας, αλλά καί τήν απόδειξη τής προβληματικότητος τών δοξασιών τών κοινών ανθρώπων. Στίς αποκαλύψεις αυτές συμπεριλαμβάνονται καί οι τρείς γνωστικές οδοί16, βάσει τών οποίων ο Παρμενίδης θά δομήση τήν Οντολογία του. Τέλος, στό τρίτο μέρος (Περί Δόξης) θά επιστρέψη στόν κόσμο τής φαινομενικότητος, προκειμένου νά εντοπίση τήν πηγή τής ανθρώπινης πλάνης.

ΤΟ ΟΝ ΚΑΙ ΤΑ ΣΗΜΑΤΑΣτό οντολογικό μέρος τού ποιήματος -απόσπασμα VIII- ο Παρμενίδης θά συναγάγη τά συμπεράσματά του περί τού Όντος, χρησιμοποιώντας τήν Μέθοδο τής Παραγωγής17, τήν οποία βασίζει στήν λεγομένη Οδό τής Αλήθειας, δηλαδή στό: έστιν τε καί ως ουίί έστιν μή είναι18. Η οδός αυτή, Πειθούς εστί κέλευθος (Αληθείη γάρ οπηδεί)19, προκύπτει από τήν απόρριψη τών δύο άλλων οδών, τής αταρπού20 (ατραπού), η οποία συνίσταται στό ως ουκ έστιν τε καί ως χρεών εστί μή είναι21, αλλά καί τής οδού η οποία προτείνεται από τόν πλακτόν νόον22 καί συνίσταται στό πέλειν τε καί ουκ είναι ταυτόν νενόμισται κου ταυτόν23.Τό Όν ως τό υποκείμενον τής ερεύνης τού Ελεάτου πρέπει νά έχη κάποια χαρακτηριστικά, τά λεγόμενα σήματα, τά οποία τό διακρίνουν από ο,τιδήποτε δέν είναι Ό ν επί παραδείγματι από τό μή-όν. Ως συναφώς έχει γραφή τά σήματα δέν είναι αντίστοιχα τών κατηγοριών τού Αριστοτέλους ... ούτε πρόκειται γιά τρόπους έκφρασης ούτε γιά συμβεβηκότα, παρά γιά θεϊκά σημάδια, που έχουν τοποθετηθή καθ’ οδόν γιά τήν αναγνώριση τού δρόμου24. Τά σήματα αυτά παρατίθενται κατ’ αρχήν ως προγραμματική εξαγγελία25, γιά νά αναλυθούν καί αποδειχθούν(;) εν συνεχεία. Αποτελούν οιονεί πινακίδες στήν Οδό στήν οποία βαδίζει ο Παρμενίδης καί παραδίδονται, όπως καί η Οδός, θεόθεν: ταΰτη δ ’επί σήματ’έασι πολλά μάλ ως αγένητον εάν καί ανώλεθρόν εστιν, εστί γάρ ουλομελές τε καί ατρεμές η δ ’ ατέλεστον26.Πρίν προχωρήσωμε στήν ανάλυση τών αποδείξεων τών σημάτων, είναι απαραίτητη μία παρατήρηση χρονικής σημασίας καί αφορά στήν συνεχή σχεδόν χρήση τού ρήματος έστιν

14. Πβλ. ΜΟΥΡΕΛΑΤΟΥ Οδοί της γνώσης και της πλάνης, σελ. 8-10, αλλά και ΤΖΑΒΑΡΑ Το ποίημα του Παρμενίδη, σελ. 97-103.15. Περί της ανώνυμης Θεάς πβλ. ΜΑΡΑΓΓΙΑΝΟΥ Ελεατική Φιλοσοφία, σελ. 9-11.16. Όρ. ΒΟΥΔΟΥΡΗ Προσωκρατική Φιλοσοφία, σελ. 104-106. Περί των τριών οδών ερεύνης στο NEHAMAS On Parmenides’ three ways of inquiry, σελ. 97-129.17. Όρ. ΒΟΥΔΟΥΡΗ Εισαγωγή στην Φιλοσοφία, σελ. 40.18. ΠΑΡΜΕΝΙΔΟΥ Περί Φύσιως, BU, 3: ότι υπάρχει το είναι και δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχη. Στην παρούσα μελέτη θα ακολουθήσωμε την μεταγραφή (μετάφραση) του Γ. Καραγιάννη, παρά το ότι κάθε μεταγραφή είναι και μία ερμηνεία, όπως ήδη εφάνη στό ανωτέρω απόσπασμα. Για τα πιθανά υποκείμενα του έστιν πβλ. ΒΟΥΔΟΥΡΗ Προσωκρατική Φιλοσοφία, σελ. 103-104, ΜΑΡΑΓΓΙΑΝΟΥ Ελεατική Φιλοσοφία, σελ. 24-25 και ΘΑΝΑΣΑ Ο πρώτος δεύτερος πλούς, σελ. 37-49.19. Αυτόθι, BU, 5: είναι ο δρόμος της πειθούς (διότι ακολουθεί την αλήθεια).20. Αυτόθι, BU, 7. Για την σημασία του όρου αταρπός όρ. ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ Λεξικόν της Προσωκρατικης Φιλοσοφίας, σελ. 62 καί 64, τόμος πρώτος.21. ΠΑΡΜΕΝΙΔΟΥ Περί Φύσιως, BU, 6: ότι δεν υπάρχει και είναι ανάγκη να μην υπάρχη το μη είναι.22. Αυτόθι, BVI, 6: τον ασταθή νουν.23. Αυτόθι, BVI, 8-9: το είναι και το μη είναι αποτελούν και δεν αποτελούν ταυτότητα.24. ΤΖΑΒΑΡΑ Το ποίημα τού Παρμενίδη, σελ. 197.25. Πβλ. ΜΟΥΡΕΛΑΤΟΥ Οδοί της γνώσης και της πλάνης, σελ. 104.26. ΠΑΡΜΕΝΙΔΟΥ Περί Φύσιως, BVIII, 2-4: σ’ αυτήν την οδό υπάρχουν πάρα πολλά σημεία ότι είναι αγένητο και ανώλεθρο. διότι είναι εντελώς ωλοκληρωμένο και ακίνητο και χωρίς τέλος. Εναλλακτική γραφή παραδίδεται από τον Πρόκλο και τον Συμπλίκιο: ως αγένητον εόν και ανώλε­θρόν εστιν, ούλον, μουνογενές τε και ατρεμές ουδ' ατέλεστον, στο ΤΖΑΒΑΡΑ Το ποίημα του Παρμενίδη, σελ. 38.

5\ygrn

στόν Ενεστώτα. Πρόκειται γιά μία ιδιοτυπία τής ελληνικής γλώσσας, τόν λεγόμενο άχρονο Ενεστώτα. Άς ιδούμε τί γράφει επί τού θέματος, ένας σπουδαίος μελετητής τού Παρμενίδου ο G.E.L.Owen: σ ’ αυτό τό είδος ανήκουν οι μαθηματικές προτάσεις, όπως δύο επί δύο κάνουν τέσσερα ή υπάρχει ένας πρώτος αριθμός ανάμεσα στόν 125 καί στόν 128... εάν κάποιος ερωτήση καλόπιστα, κατά πόσον υπάρχη ακόμη ο πρώτος αριθμός που βρισκόταν ανάμεσα στόν 125 καί στόν 128, μία τέτοια ερώτηση θά έδειχνε ότι αυτός δέν κατάλαβε τήν χρήση αυτού τού είδους τών προτάσεων, όπως τό ίδιο θά έδειχνε καί κάθε προσπάθεια απάντησης στό ερώτημα. Βρίσκεται κανείς εμπρός στόν πειρασμό νά προχωρήση ένα ακόμη βήμα καί νά θεωρήση ότι αυτές οι άχρονες προτάσεις είναι προτάσεις που αφορούν άχρονες οντότητες27.Τήν μή χρονικότητα τού Όντος, αλλά καί τήν απαγόρευση παρελθοντικών καί μελλοντικών αναφορών σέ αυτό, επιβάλλουν οι αμέσως επόμενες επισημάνσεις τού Ελεάτου, μέ λέξεις, οι οποίες στέκονται σάν αρχαϊκά ελληνικά αγάλματα, κατά τόν Heidegger28: ουδέ ποτ' ή ν ουδ ’ έσται, επεί νύν έστιν ομού πάν, έν, συνεχές29. Περισσότερο σαφής ο Μέλισσος θά αποσυνδέση καί αυτός τό Ον από τόν χρόνο, χρησιμοποιώντας διαφορετικά εκφραστικά μέσα: αεί ήν ό τι ήν καί αεί έσται. εί γάρ εγένετο, αναγκαίον εστί πριν γενέσθαι είναι μηδέν εί τοίνυν μηδέν ήν, ουδαμά άν γένοιτο ουδέν εκ μηδενός30.Εκτός από τόν χρονικό του προσδιορισμό, ο Παρμενίδης εισάγει καί τήν μοναδικότητα τού Όντος, όχι διότι επιθυμεί νά διαρρήξη τίς σχέσεις του μέ τόν παραδοσιακό ελληνικό πολυθεϊσμό, όπως έχει λεχθή31, αλλά διότι ως εισηγητής τής αφηρημένης σκέψεως32, θεωρεί ότι τό οποιοδήποτε υποκείμενον τής νοήσεως, εν προκειμένω τό Όν, πρέπει νά εξετάζεται μοναδιαίως καί τά χαρακτηριστικά του νά αφορούν στά ομοειδή μέ αυτό όντα. Ως έχει λεχθή: εις τήν διαπίστωσιν ταύτην συνίσταται τό υπό τού Παρμενίδου επιτελούμενον μέγα βήμα. Δέν ευρισκόμεθα πολύ μακράν τού Πλατωνισμού. Άν τό Όν πολλαπλασιασθή, δίκην τών πυθαγορείων αριθμών, θά έχωμεν κόσμον ολόκληρον όντως Όντων, δηλαδή Ιδεών33.Οι ανωτέρω εισαγωγικές παρατηρήσεις είναι απαραίτητες γιά νά παρακολουθήσωμε τήν αποδεικτική προσπάθεια τών σημάτων τού Όντος, η οποία όμως θά προϋποθέση δύο αρχές: α. τήν αρχή τού αποχρώντος λόγου καί β. τόν αποκλεισμό καταστάσεων ή διεργασιών πού θά ήταν δυνατόν νά προϋποθέσουν τό μηδέν, τό ουκ έστιν34. Σέ αυτήν τήν μεθοδολογία του ο Ελεάτης θά είναι, όπως θά ιδούμε, υπέρ τού δέοντος συνεπής. Τό ίδιο συνεπής θά αποδειχθή καί στήν ακολουθία τής αποδείξεως τών σημάτων. Παρά τό ότι πολλοί μελετητές διεφώνησαν ως προς τήν αντιστοιχία σημάτων καί αποδείξεων, ο Ελεάτης είναι σαφής: γιά μερικά από τά σήματα στήν προγραμματική εξαγγελία τής Θεάς υπάρχει προφανής αντιστοιχία μέ μία ή άλλη από τίς αποδείξεις: στόν στίχο Β8.3 η φράση αγένητον καί ανώλεθρον προαγγέλλει τήν πρώτη απόδειξη, καί στόν στίχο Β8.5 η πρόταση ουδέ ποτ’ήν ουδ’έσται φαίνεται νά διευρύνη αυτήν τήν προαγγελία. Παρομοίως, η φράση ούλον μουνογενές τε προαγγέλει τήν δεύτερη απόδειξη (αδιαιρετότητα) καί η προαγγελία διευρύνεται στούς στίχους Β8.5-6 ομού πάν/έν, συνεχές. Επιπλέον, τό επίθετο ατρεμές τού στίχου 4 προαγγέλει τήν απόδειξη τού ακίνητον. Γιά τό δεύτερο ημιστίχιο, η αντιστοιχία παύει νά είναι ξεκάθαρη εξ αιτίας τών εναλλακτικών γραφών27. OWEN Το άχρονο παρόν, οι αντιλήψεις του Πλάτωνα και του Παρμενίδη, σελ. 372-373.28. HEIDEGGER Εισαγωγή στην Μεταφυσική, σελ. 130.29. ΠΑΡΜΕΝΙΔΟΥ Περί Φύσιως, BVIII, 5-6: ποτέ δεν υπήρξε εποχή οπότε δεν υπήρξε ούτε θα υπάρξη εποχή, οπότε δεν θα είναι, επειδή στο παρόν είναι όλο μαζί - έν και συνεχές.30. ΜΕΛΙΣΣΟΥ Περί Φύσεως ή περί του Όντος απ. 525, στο KIRK G.S.-RAVEN J.E.- SCHORFIELD Μ. Οι Προσωκρατικοί Φιλόσοφοι, σελ. 396.31. Πβλ. ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ Η ένοια τού θεού στήν Προσωκρατική Φιλοσοφία, σελ. 345: ο Παρμενίδης με τήν φαινομενική ταυτολογία του προσδιορίζει τήν ένοια τού ενός Θεού, τού αγνώστου ανωτάτου όντως Όντος. Αντίθετη άποψη, δηλαδή περί ταυτίσεως τού Παρμενίδου με τήν παράδοση, ισχυρό θρησκευτικό στοιχείο, ακόμη καί ενδείξεις Ορφισμού ή Σαμανισμού (τό πιθανώτερο) στό MOYPEAATOY Οδοί τής γνώσης καί τής πλάνης, σελ. 44-49.32. Πβλ. GUTHRIE Οι Έλληνες Φιλόσοφοι, σελ. 55 καί ΜΑΡΑΓΓΙΑΝΟΥ Ελεατική Φιλοσοφία, σελ. 16.33. ΜΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΥ Ιστορία τής Φιλοσοφίας, σελ. 67.34. ΒΑΜΒΑΚΑ Οι θεμελιωτές τής δυτικής σκέψης, σελ. 310.

6

ηδ’ αγένητον καί ηδ’ ατέλεστον στά χειρόγραφα35.

ΑΓΕΝΗΤΟΝ ΚΑΙ ΑΝΩΛΕΘΡΟΝΤό Όν έχει ήδη προαναγγελθή ως αγένητον καί ανώλεθρον, δηλαδή ως αμετάβλητον εν χρόνω (άναρχον) καί άφθαρτον36. Από τόν έκτο στίχο έως καί τόν εικοστό πρώτο ο Παρμενίδης αναρωτάται: τινά γάρ γέννα διζήσεαι αυτού; πή πόθεν αυξηθέν; ουδ ’εκ μή εόντος εάσσω φάσθαι σ ’ ουδέ νοείν ου γάρ φατόν ουδέ νοητόν έστιν όπως ουκ έστι. τί δ ’ άν μιν καί χρέος ώρσεν ύστερον ή πρόσθεν, τού μηδενός αρξάμενον, φύν; ούτως ή πάμπαν πελέναι χρεών εστιν ή ουχί. ουδέ ποτ ’ εκ μή εόντος εφήσει πίστιος ισχύς γίγνεσθαι τι παρ ’ αυτό · τού είνεκεν ούτε γενέσθαι ούτ’ όλλυσθαι ανήκε. Δίκη χαλάσασα πέδησιν, αλλ’ έχει- η δέ κρίσις περί τούτων εν τώ δ’ έστιν έστιν ή ουκ έστιν κέκριται δ ’ούν, ώσπερ ανάγκη, τήν μέν εάν ανόητον ανώνυμον (ου γάρ αληθής έστιν οδός), τήν δ ’ώστε πέλειν καί ετήτυμον είναι, πώς δ ’άν απόλοιτο εόν; πώς δ ’άνκε γένοιτο; εί γάρ έγεντ’, ουκ έστ(ι), ουδ’εί ποτε μέλλει έσεσθαι. τώς γένεσιςμέν απέσβεσται καί άπυστος όλεθρος37.Η επιχειρηματολογία αυτή, η οποία έχει δομηθή επί τή βάσει τής πλήρους αποδοχής της, διότι οποιαδήποτε αντιρρητική επ’ αυτής θά οδηγήση είτε σέ άτοπον συμπέρασμα, είτε σέ μία επ’ άπειρον παλινδρόμηση38, μπορεί νά παρασταθή ως εξής39:

5-6α: εισαγωγική πρόταση (υπό απόδειξη): τό Όν υπάρχει πάντοτε.6β: ερώτηση πρώτη: πώς εγεννήθη;Ία: ερώτηση δευτέρα: προς τά πού μετεβλήθη;

7β-11: απάντηση πρώτη: αποκλείεται νά εγεννήθη από τό ανύπαρκτον μή-όν.12-13α: απάντηση δευτέρα: αποκλείεται νά μετεβλήθη από τό μή-όν.13β-15α: αρχή τού αποχρώντος λόγου: τό Όν συγκροτείται, ως έχει, από τήν Δίκη.15β-16α: αρχική ερώτηση: έστιν ή ουκ έστιν;16β-18: υπενθύμιση τών οδών: η αληθής (ετήτυμος) καί η ψευδής (ανόητος καί

ανώνυμος).19: συμπέρασμα: εάν τό Όν μετέχη τού γίγνεσθαι, τότε ουκ εστί.2 1: τελικό συμπέρασμα: δέν υπάρχει οποιαδήποτε μεταβολή στό Όν, ενώ

αποκλείεται καί η καταστροφή του.

Τό Όν λοιπόν υπάρχει εξ ανάγκης καί είναι ανεξάρτητο τού χρόνου, αφού δέν μετέχει τού γίγνεσθαι, είναι δηλαδή αγένητον καί ανώλεθρον. Η απόφανση αυτή τού Παρμενίδου αποτελεί καθολική αρχή τής ελληνικής φιλοσοφικής σκέψεως στό οντολογικό επίπεδο. Υπενθυμίζομε ότι τόσω ο Πλάτων, όσω καί ο Αριστοτέλης δέν απεμπόλησαν ποτέ αυτήν τήν αρχή. Στόν Τίμαιον τό Όν θεωρείται ως γένεσιν ουκ έχον40, ενώ τό γιγνόμενον αεί ... όν δέ ουδέποτε41 ·

35. ΜΟΥΡΕΛΑΤΟΥ Οδοί τής γνώσης καί τής πλάνης, σελ. 104-105. Ομοια περίπου προβληματική στά ΒΟΥΔΟΥΡΗ Προσωκρατική Φιλο­σοφία, σελ. 108-109, αλλά καί ΘΑΝΑΣΑ Ο πρώτος δεύτερος πλούς, σελ. 89-112, όπου όμως, μέ κάποιες παραδοχές, επιτυγχάνεται κάποια αντιστοίχιση σημάτων καί αποδείξεων· επειδή μας ενδιαφέρει η αντιστοίχιση αυτή θά ακολουθήσωμε τήν δευτέρα διάκριση.36. Γιά τήν φιλοσοφική έννοια τών όρων αγένητον καί ανώλεθρον όρ. ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ Λεξικόν, σελ. 2 καί 42, τόμος πρώτος.37. ΠΑΡΜΕΝΙΔΟΥ Περί Φύσιως, BVIII, 6-21: ποιά λοιπόν γέννηση αυτού θά αναζητούσες; πώς; από τί θά αυξήθηκε; δέν θά επιτρέψω νά ειπής ούτε νά τό σκεφθής ότι από τό μή όν έγινε τό Όν. διότι δέν είναι δυνατόν νά λεχθή ούτε νά νοηθή ότι υπάρχει τό μή είναι, καί ποιά λοιπόν ανάγκη τό ώθησε, ενωρίτερα ή αργότερα εκκινώντας από τό μηδέν νά δημιουργηθή; τοιουτοτρόπως, ή εξ ολοκλήρου είναι ανάγκη νά υπάρχη τό Όν ή νά μήν υπάρχη. ουδέποτε από τό μή όν θά επιτρέψη η δύναμη τής πίστεως νά γεννηθή κάτι πλησίον αυτού. Απ’ αυτή τήν αιτία η Δίκη δέν άφησε χαλαρώνοντας τά δεσμά, ούτε νά γεννηθή κάτι ούτε νά καταστροφή, αλλ’ αντιθέτως τά κρατεί στερεά, όσον αφορά δέ στήν κρίση περί αυτού, αυτή έγκειται στό εξής: υπάρχει τό είναι ή δέν υπάρχει, καί όπως είναι ανάγκη, έχει γίνει λοιπόν η κρίση, τήν μέν μία νά τήν αφήσουμε ως αδύνατον νά τήν νοήση κανείς καί νά τήν ονομάση (διότι δέν είναι η οδός τής αλήθειας), τήν δέ άλλη ότι υπάρχει τό είναι καί ότι είναι αληθινή, πώς λοιπόν, μετά θά εχάνετο, ενώ θά υπήρχε πώς θά ηδύνατο νά γεννηθή; εάν γεννήθηκε κάποτε, δέν είναι τώρα ούτε άν κάποτε σέ κάποια στιγμή τού μέλλοντος πρόκειται νά γεννηθή. κατά τόν τρόπο αυτό μέν σβήνει η έννοια τής γεννήσεως καί γίνεται αδύνατον νά μάθη κανείς κάτι γιά τήν τελική καταστροφή.38. Πβλ. ΜΟΥΡΕΛΑΤΟΥ Οδοί τής γνώσης καί τής πλάνης, σελ. 108 καί OWEN Τό άχρονο παρόν, οι αντιλήψεις τού Πλάτωνα καί τού Παρμενίδη, σελ. 383-389.39. Πβλ. ΘΑΝΑΣΑ Ο πρώτος δεύτερος πλούς, σελ. 90 καί ΜΟΥΡΕΛΑΤΟΥ Οδοί τής γνώσης καί τής πλάνης, σελ. 109.40. ΠΛΑΤΩΝΟΣ Τίμαιος, 27d.41. Αυτόθι, 28a.

?

ομοίως ο Αριστοτέλης στά Φυσικά θεωρεί ότι τά αιεί όντα ή αιεί όντα ουκ έστιν εν χρόνω42. Αυτή είναι άλλως τε η ελληνική άποψη γιά τήν δημιουργία43, συμφώνως προς τήν οποίαν τά (όντως ή αιεί) Όντα δέν προέκυψαν από καταστάσεις ex-nihilo, δηλαδή εκ τού μή-όντος, αλλά υπάρχουν πάντοτε: τό γιγνόμενον καί απολλύμενον, όντως δέ ουδέποτε όν44. Όμως η αιδιότης καί η αφθαρσία τού Όντος αποδίδεται στόν Ξενοφάνη, ο οποίος κατά τόν Διογένη τόν Λαέρτιο: πρώτος απεφήνατο ότι πάν τό γινόμενον φθαρτόν εστί45.Η εμμονή τού Ελεάτου στό αμετάβλητον τού Όντος εδημιούργησε τήν υποψίαν, ότι Παρμενίδης καί Ηράκλειτος διαφέρονται46, εφ’ όσον ο δεύτερος ομιλεί περί συνεχούς ροής: ποταμώ γάρ ουκ έστιν εμβήναι δις τώ αυτώ47. Όμως η άποψη αυτή, η οποία διετυπώθη εν πρώτοις υπό τού J. Bemays στό Gesammelte Abhandlungen καί σύν τώ χρόνω απέκτησε κάποια εγκυρότητα48, θεωρείται εσφαλμένη, διότι οι δύο μεγάλοι φιλόσοφοι ομιλούν περί διαφορετικών αντικειμένων ο μέν Ηράκλειτος γιά τόν κόσμο τού γίγνεσθαι -τούτο άλλως τε δεικνύει ο ποταμός-, ο δέ Παρμενίδης γιά τόν κόσμο τού είναι. Ο Μ. Heidegger εθεώρησε τήν υποτιθέμενη αυτή διάσταση χονδροειδή, διότι όπως λέγει: ο Ηράκλειτος, στόν οποίο αντιπαραθέτουνχονδροειδώς τόν Παρμενίδη, καθώς τού αποδίδουν τήν διδασκαλία τού γίγνεσθαι, λέγει στήν πραγματικότητα τό ίδιο πράγμα μέ τόν τελευταίο, αλλοιώς δέν θά ήταν ένας από τούς μεγαλυτέρους ανάμεσα στούς μεγάλους Έλληνες, άν έλεγε άλλα πράγματα49. .Τό μεγάλο ερωτηματικό στήν όλη αποδεικτική διάρθρωση τού πρώτου σήματος, αποτελεί η παρουσία τής Δίκης. Οι ερμηνείες τών μελετητών διχάζονται ως προς τόν συνεκτικό της ρόλο- ο Παρμενίδης τό δηλοί απεριφράστως: αλλ’ έχει50. Επομένως η Δίκη ως δύναμη μεταφυσική, κρατεί τά δεσμά τού Όντος, δηλαδή τίς δυνάμεις εκείνες, οι οποίες συγκροτούν τήν πραγματικότητα στά φυσικά καί λογικά της όρια, δέν επιτρέπει μεταλλαγή καί ακόμη έναρξη καί τέλος51. Η παρουσία της αυτή, η οποία θά τόν βοηθήση στήν θεμελίωση τής Αρχής τού Αποχρώντος Λόγου, δέν πρέπει νά συσκότιση τήν μεταβολή της από Θεά σέ κοσμική δύναμη καί ακολούθως σέ οντολογικό εγγυητή τής σταθερότητας καί εμπέδωσης τού Είναι52. Η παρουσία της ως Δίκης ή Ανάγκης θά γίνη εντονώτερη στά επόμενα σήματα καί ο εγγυητικός της ρόλος θεωρείται δεδομένος: τό εόν δέν έχει ούτε τό δικαίωμα επιλογής ούτε τήν δυνατότητα επιλογής από τήν Ανάγκη· αλλ’ αυτό δέν μειώνει διόλου τήν τελειότητά του53.

ΟΥΛΟΜΕΛΕΣΗ δευτέρα προαναγγελλία τών σημάτων, η οποία δέν απέχει κατά πολύ τής πρώτης, αφορά στήν ομοιογένεια καί στήν πληρότητα τού Όντος, άλλοις λόγοις ο Παρμενίδης μεταβαίνει από τήν έννοια τής χρονικής συνέχειας τού Όντος στήν έννοια τής χωρικής του ομοιομορφίας54, αυτό άλλως τε δηλοί η χρήση τών όρων ουδέ διαιρετόν, ομοίον, έμπλεον καί ξυνεχές, αλλά καί η τριπλή επανάληψη τής λέξεως πάν55: ουδέ διαιρετόν εστιν, επεί πάν εστιν ομοίον ουδέ τι τή μάλλον, τό κεν είργοι μιν συνέχεσθαι, ουδέ τι χειρότερον, πάν δ ’έμπλεόν εστιν εόντος. τώ ξυνεχές πάν εστιν ■ εόν γάρ εόντι πελάζει56.42. ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ Φυσικά, 221b, 3-4.43. Πβλ. ΜΑΡΑΓΓΙΑΝΟΥ Ελεατική Φιλοσοφία, σελ. 30.44. ΠΛΑΤΩΝΟΣ Τίμαιος, 28a.45. ΔΙΟΓΕΝΟΥΣ ΛΑΕΡΤΙΟΥ Βίοι Φιλοσόφων, 19.46. Πβλ. ΓΕΩΡΓΟΥΛΗ Ιστορία τής Ελληνικής Φιλοσοφίας, σελ. 79.47. ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΥ Περί Φύσεως, απ. 91, στό ΛΑΜΠΡΙΔΟΥ Ηράκλειτος, σελ. 354.48. Πβλ. REINHARDT Η σχέση ανάμεσα στά δύο μέρη τού ποιήματος τού Παρμενίδου, σελ. 408.49. HEIDEGGER Εισαγωγή στήν Μεταφυσική, σελ. 131.50. ΠΑΡΜΕΝΙΔΟΥ Περί Φύσιως, BVIII, 15.51. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ Η θεμελιώδης πρόταση τού Παρμενίδη, σελ. 197.52. ΘΑΝΑΣΑ Ο πρώτος δεύτερος πλούς, σελ. 102.53. ΤΖΑΒΑΡΑ Τό ποίημα τού Παρμενίδη, σελ. 219.54. ΒΟΥΔΟΥΡΗ Προσωκρατική Φιλοσοφία, σελ. 110.55. Πβλ. ΡΟΥΣΣΟΥ Παρμενίδης, σελ. 98.56. ΠΑΡΜΕΝΙΔΟΥ Περί Φύσιως, BVIII, 22-25: ούτε είναι διαιρετό διότι όλο είναι όμοιο σέ όλα τά σημεία, ούτε εδώ είναι περισσότερο, πρόγμα

8

Στούς ανωτέρω στίχους ο Ελεάτης προσομοιάζει τό Όν μέ κάτι τι υλικόν57, διότι μόνον έτσι θά κάμη φανερή τήν συνεκτικότητα τόσω τού Όντος, όσω καί, εν γένει, τού νοητού κόσμου. Όμως δέν πρέπει νά αποδίδωμε στήν λέξη ομοίον τήν σημερινή της σημασία, διότι αυτό θά προϋπέθετε ετερότητα: τό παρμενίδειο εόν είναι όμοιο χωρίς νά μοιάζη μέ άλλο· τού έχει δά αποκλεισθή η ετερότητα καί η σχέση προς άλλα58. Θά ήταν αδύνατο νά ίσχυε καί ο,τιδήποτε άλλο, διότι τότε θά έχανε τήν ισχύ της η Οδός τής Αλήθειας: αφ’ ενός τό Όν πρέπη νά είναι μόνον Όν, δηλαδή μοναδιαίον, διότι στήν αντίθετη περίπτωση θά ήταν μή-όν, κάτι τό οποίον, κατά τά γνωστά59, απαγορεύεται νά λεχθή καί νά νοηθή' αφ’ ετέρου τό Όν πρέπη νά είναι, εν ταυτώ, ωλοκληρωμένον, αλλά καί μή στατικόν, διότι τότε καί μόνον αίρεται η δυσκολία τής συλλήψεως ενός όντος ίσου προς εαυτό, καί όμως τείνοντος νά υπερβή τήν ιδίαν αυτού περιοχήν ... ευρισκόμενον καθ’ οδόν προς μίαν ολοκλήρωσιν ... η εν λόγω ολοκλήρωσις, προϋποθέτει όν ήδη όν, τείνον όμως προς μίαν επιβεβαίωσιν εαυτού, νοουμένην ως μίαν κατάστασιν ενός πλέον είναι60. Η ανάπτυξη τής επιχειρηματολογίας τού Παρμενίδου θά οδηγήση σέ συμπέρασμα-απόφανση, όπως ακριβώς καί στήν προηγουμένη ενότητα, μόνο πού η απόφανση αυτή είναι οντικού καί όχι οντολογικού χαρακτήρος61, διότι τό Όν καί οι ιδιότητές του νοούνται καί μόνον υπ’ αυτήν τήν έννοιαν τό πελάζειν επιβάλλεται νά μελετηθή ως μία κίνηση τού νοουμένου Όντος καί όχι, επί παραδείγματι, ως επικοινωνιακή κατάσταση.Οι αντιλήψεις αυτές τού Παρμενίδου εδημιούργησαν τήν λελανθασμένη εντύπωση, ότι ο Ελεάτης διά τών απόψεων αυτών προλαμβάνει τά ερωτήματα τού πλήρους καί τού κενού (πού αργότερα απασχόλησαν ρητά τούς Ατομικούς) καί τά απαντά μέ τρόπο πού τά καθιστά άνευ αντικειμένου62. Όμως οι απόψεις αυτές είναι μάλλον παρακεκινδυνευμένες, αφού τόσω ο Παρμενίδης, όσω καί οι Ατομικοί -ή ο Ηράκλειτος όπως ανεφέρθη στήν προηγουμένη ενότητα- ομιλούν περί δύο διαφορετικών κόσμων ο μέν Ελεάτης γιά τόν κόσμο τής νοήσεως, ο οποίος συνέχεται από τό Όν, οι δέ Ατομικοί γιά τόν αισθητό κόσμο, τόν κόσμο τής ύλης63, στόν οποίον όμως έχει βάση η αντίθεση ατόμων καί κενού, δηλαδή ενός όντος καί τού αντιθέτου του.

ΑΤΡΕΜΕΣΤό τρίτο σήμα τού Όντος αφορά στήν εσωτερική του κατάσταση, η οποία άλλως τε προκύπτει, παραγωγικώς, από τήν απόρριψη τής οποιασδήποτε μεταβολής του: αυτάρ ακίνητον μεγάλων εν πείρασι δεσμών έστιν άναρχον άπαυστον, επεί γένεσις καί όλεθρος τήλε μάλ’ επλάχθησαν, απώσε δέ πίστις αληθής, ταυτόν τε εν ταυτώ τε μένον καθ’ εαυτό τε κείται χούτως έμπεδον αύθι μένει- κρατερή γάρ Ανάγκη πείρατος εν δεσμοίσιν έχει, τό μιν αμφίς εέργει64.Ο Παρμενίδης πραγματεύεται τό ατρεμές τού Όντος, συνάπτοντάς το μέ τήν ακινησία του εντός συγκεκριμένων ορίων, παρά τό ότι, όπως μάς υπενθυμίζει, δέν τό εγγίζει η γέννηση καί η φθορά. Ειρρήσθω εν παρόδω, ότι τήν έννοια τού ατρεμούς χρησιμοποιεί ο Παρμενίδης καί στό Προοίμιόν του: χρεώ δέ σε πάντα πυθέσθαι ημέν αληθείης ευκυκλέος ατρεμές ήτορ65. Εκ πρώτης όψεως οι δύο παραπάνω σκέψεις τού Ελεάτου, δέν φαίνεται νά συναληθεύουν

τό οποίο θά τό εμπόδιζε νά έχη εσωτερική συνοχή, ούτε είναι κατά τι λιγώτερο, όλο δέ, είναι πλήρες από τό όν. εξ αιτίας τούτου όλο είναι συνεχές, διότι τό όν είναι σέ άμεση επαφή μέ τό όν.57. Όρ. ΜΟΥΡΕΛΑΤΟΥ Οδοί τής γνώσης καί τής πλάνης, σελ. 122,58. ΤΖΑΒΑΡΑ Τό ποίημα τού Παρμενίδη, σελ. 210.59. Πβλ. τά άτοπα συμπεράσματα στά οποία οδηγεί η καταστρατήγηση τής αληθούς οδού τής προηγου-μένης ενότητος.60. ΜΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΥ Τό ωλοκληρωμένον Όν, στό Φιλοσοφικοί προβληματισμοί, σελ. 50.61. Πβλ. ΘΑΝΑΣΑ Ο πρώτος δεύτερος πλούς, σελ. 104.62. Αυτόθι, σελ. 104.63. Πβλ. ΜΑΡΑΓΓΙΑΝΟΥ Ελεατική Φιλοσοφία, σελ. 36.64. ΠΑΡΜΕΝΙΔΟΥ Περί Φύσιως, BVIII, 26-31: αλλ' όμως είναι ακίνητο μέσα σέ όρια επιβαλλόμενα από μεγάλα δεσμά χωρίς αρχή καί τέλος, διότι η γέννηση καί η φθορά πολύ μακράν απεκρούσθησαν, τίς απώθησε η αληθινή πίστη, τό ίδιον μέσα στόν εαυτό του παραμένοντας εφη­συχάζει στόν εαυτό του, καί τοιουτοτρόπως παραμένει εκεί σταθερό, διότι κρατερή «Ανάγκη» τό κρατεί μέσα στά δεσμά τών ορίων, τά οποία τό περικλείουν.65. Αυτόθι,1,28-29: είναι ανάγκη τά πάντα νά μάθης, τόσω τήν ήρεμη καί ακλόνητη καρδιά τής ολοστρόγγυλης αλήθειας.

ταυτοχρόνως. Όμως μία πιό προσεκτική μελέτη τού ανωτέρω αποσπάσματος θά μάς εισαγάγη τήν υποψίαν, ότι τό ακίνητον δέν θεωρείται χρονικώς ή χωρικώς. Προκειμένου νά διασκεδάση αυτού τού είδους τίς εντυπώσεις μας, μάς υπενθυμίζει τά τής αληθούς οδού, χρησιμοποιώντας έναν μάλλον αδόκιμο όρο γιά τήν Ελεατική Φιλοσοφία: τήν αληθή πίστη, επιτυγχάνοντας γιά πρώτη φορά, όχι μόνον τήν συμπλοκή, αλλά καί τήν πλήρη στήριξη τής Μεταφυσικής από τήν Γνωσιολογία66. Τό ατρεμές προκύπτει από τήν ταυτότητά του, η οποία όμως βρίσκεται σέ αλληλουχία μέ τήν ετερότητα καί τήν διαφορά67. Τήν εσωτερική σταθερότητα τού Όντος εγγυάται η Ανάγκη, η οποία τό έχει δεσμεύσει νά υπάρχη εντός συγκεκριμένων ορίων. Τίς απόψεις του αυτές ο Παρμενίδης αρύεται από τόν Ξενοφάνη, όπου τό Όν θεωρείται παρομοίως αιεί δ ’ εν ταυτώ μίμνει κινούμενος ουδόν, ουδέν μετέρχεσθαί μιν επιτρέπει άλλοτε άλλη68.Στόν υπαινιγμό περί τής νοήσεως τού ακινήτου από τόν Παρμενίδη, έχει δοθή μία καθ’ όλα αξιοπρόσεκτη απάντηση, η οποία έχει λάβει υπ’ όψει της, τόσω τίς μυστικιστικές τάσεις τού πρωίμου ελληνικού στοχασμού, όσω καί τίς πολλαπλές σημασίες τού ρήματος κινώ καί κινούμαι στήν ενεργητική, μέση καί παθητική φωνή: τό ακίνητον αποκλείει τήν μετακίνηση, μέ τήν έννοια τής απόλυτης κίνησης, τής εξόδου τού υποκειμένου από τήν οικεία του θέση. Η απεικόνιση τής Δίκης-Ανάγκης ως δυνάμεις πού κρατούν τό εόν στήν θέση του στηρίζει αυτή μου τήν πρόταση. Εάν χαλάρωναν τά δεσμά, τό εόν θά δραπέτευε προς κάπου όπου αυτό δέν είναι69. Η ερμηνεία τών στίχων τού Παρμενίδου καθίσταται τώρα φανερή: τό Όν δέν κινείται προς κάπου70, υπό τήν έννοιαν ότι δέν αλλοτριούται, διότι εν εναντία περιπτώσει θά μετεβάλλετο σέ μή-όν, τό οποίον όμως, κατά τά γνωστά, δέν επιτρέπει η Ανάγκη, δηλαδή η δύναμη εκείνη, η οποία δέν επιτρέπει καμμία απολύτως αλλαγή, εξέλιξη, καί συνεπώς ούτε γέννηση, ούτε θάνατος καί τά παρόμοια71.

ΑΤΕΛΕΣΤΟΝΗ πραγμάτευση τών σημάτων θά τελειώση μέ τήν αναφορά στήν τελειότητα τού Όντος, η οποία απασχολεί τόν Παρμενίδη στούς κάτωθι στίχους: ούνεκεν ουκ ατελεύτητον τό εόν θέμις είναι- έστι γάρ ουκ επιδευές· μή εόν δ’ άν παντός εδείτο ... αυτάρ επεί πείρας πύματον, τετελεσμένον εστί πάντοθεν, ευκύκλου σφαίρης εναλίγκιον όγκω, μεσσόθεν ισοπαλές πάντη' τό γάρ ούτε τι μείζον ούτε τι βαιότερον πελέναι χρεών εστί τή ή τή. ούτε γάρ ουκ εόν εστί, τό κεν παύοι μιν ικνείσθαι εις ομόν, ούτ’ εόν έστιν όπως είη κεν εόν-τος τή μάλλον τή δ’ ήσσον, επεί πάν εστιν άσυλον οί γάρ πάντοθεν ίσον, ομώς εν πείρασιν κύρει72. Όπως φαίνεται από τά ανωτέρω, ο Παρμενίδης αναπτύσσει τίς απόψεις του περί τής τελειότητος σέ δύο τμήματα' στό πρώτο, μάς εισάγει μέ τό συμπερασματικό ούνεκεν τού στίχου 32 καί δίκην εξαγγελίας αναφέρεται περιληπτικώς στό σήμα, χρησιμοποιώντας τήν αρνητική φόρμα ουκ ατελεύτητον αντιθέτως στό δεύτερο καί εκτενέστερο αναπτύσσει τήν επιχειρηματολογία του, χρησιμοποιώντας τήν θετική έκφραση τετελεσμένον. Ενδιαμέσως καί μεταξύ τών στίχων 34 έως καί 43, ο Ελεάτης αισθάνεται τήν ανάγκη νά υπομνήση τών βασικών αρχών τής καθόλου Οντολογίας του- τούτο δεικνύει τό εν ώ πεφατισμένον εστίν73, τού πρώτου καί τρίτου σήματος.

66. Πβλ. ΜΑΡΑΓΓΙΑΝΟΥ Ελεατική Φιλοσοφία, σελ. 39.67. ΘΑΝΑΣΑ 0 πρώτος δεύτερος πλούς, σελ. 106.68. ΞΕΝΟΦΑΝΟΥΣ Περί Φύσεως, απόσπ. 26 στό ΚΕΛΕΣΙΔΟΥ Η φιλοσοφία τού Ξενοφάνη, σελ. 155.69. ΜΟΥΡΕΛΑΤΟΥ Οδοί τής γνώσης καί τής πλάνης, σελ. 131 -132.70. Πβλ, αυτόθι τήν κίνηση ως έξοδο, σελ. 130-131.71. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ Η θεμελιώδης πρόταση τού Παρμενίδη, σελ. 197.72. ΠΑΡΜΕΝΙΔΟΥ Περί Φύσιως, BVIII, 32-33 καί 42-49: εξ αιτίας τών οποίων πρέπει τό όν νά μήν είναι ατελεύτητο, δέν έχει ανάγκη καμμιά, γιατί άν είχε ανάγκη από κάτι θά είχε ανάγκη από τά πάντα... αλλ’ όμως εφ’ όσον υπάρχη έσχατο όριο, είναι από παντού πεπερασμένο, ίδιο μέ τήν μάζα ολοστρόγγυλης σφαίρας από τό μέσον προς κάθε κατεύθυνση, μέ τήν ίδια πυκνότητα, διότι δέν αρμόζει νά είναι κατά τι περισσότερο ή κατά τι λιγώτερο εδώ ή εκεί. ούτε τό μή όν υπάρχει, κατά τέτοιο τρόπο ώστε ενώ υπάρχει νά είναι δυνατόν εδώ νά είναι περισσότερο καί εκεί λιγώτερο. διότι σύμπαν τό «είναι» είναι άθικτο.73. Αυτόθι, BVIII, 35.

10

Όπως ελέχθη καί στίς προηγούμενες αναφορές μας74, λόγω τών μεταφορών αυτού τού είδους, επί παραδείγματι τού σφαιροειδούς τού Όντος, τό οποίον μάλλον αποτελεί Πυθαγορική επιρροή75, άν καί άλλοι θεωρούν εισηγητή τόν Ξενοφάνη76 εχαρακτηρίσθη ο Παρμενίδης ως πατέρας τού υλισμού77- σέ αυτό συνέτεινε καί η διατύπωση τών τεσσάρων ορισμών τού στερεού, τούς οποίους διατυπώνει ο ποιητής78. Οι απόψεις αυτές βεβαίως στερούνται αλήθειας, διότι αδυνατούν νά ιδούν τί ακριβώς επιθυμεί νά θέση ο Ελεάτης, όσον αφορά στό σχήμα, ως εννοιολογική εξομοίωση79, τού Όντος. Όπως έχει λεχθή συναφώς η σφαίρα σημαίνει τήν ποιοτική πληρότητα ή τελειότητα τού Όντος καί δέν εικονίζει τήν έκτασή του στόν χώρο ... ο λόγος εδώ είναι μεταφορικός καί δέν πρέπει νά ληφθή ότι δηλώνει εμπειρικές καταστάσεις τού Όντος (ότι δηλαδή τό Όν είναι σφαίρα καί τά παρόμοια)80. Διαφωνίες μεταξύ τών μελετητών81 εδημιούργησε καί η προαναγγελλία τού υπό εξέτασιν σήματος ατέλεστον, εν σχέσει μέ τά απαντώμενα ουκ ατελεύτητον καί τετελεσμένον. Θεωρούμε άνευ αντικειμένου αυτές τίς διαφορές· άλλως τε αυτό τό οποίον επιθυμεί νά δηλώση ο Παρμενίδης είναι η τελειότης, η αυτάρκεια καί η πληρότης τού Όντος ες αεί.Η δομή τής αναπτυσσομένης επιχειρηματολογίας μάς ενθυμίζει τήν αντίστοιχη τού πρώτου σήματος, τή εξαιρέσει τών ρητορικών ερωτήσεων. Η αρχή περιλαμβάνει πάλι τήν υπό απόδειξη εισαγωγική πρόταση, ενώ η ανάπτυξη τής αποδείξεως προχωρεί παραγωγικώς, απορρίπτοντας καταστάσεις οι οποίες, κατά τά γνωστά, θά οδηγήσουν είτε στήν αποφευκτέα οδό τού ουκ έστιν, είτε σέ επ’ άπειρον παλινδρομήσεις. Η επιχειρηματολογία τού Ελεάτου μπορεί νά απεικονισθή82 στό κάτωθι διάγραμμα:

42β: εισαγωγική πρόταση (υπό απόδειξη): τό Όν είναι τετελεσμένον.42α: αιτιολόγηση: διότι υπάρχει έσχατο όριο.43: συνθήκη πρώτη (μορφή): ομοιάζει μέ ολοστρόγγυλη σφαίρα.44α: συνθήκη δευτέρα (ενέργεια): από τό μέσον ασκεί ίση πίεση προς όλες τίς κατευθύνσεις.

44β-45: συνθήκη τρίτη (έκταση): είναι ίσον σέ όλη του τήν έκταση, διότι46α: υπενθύμιση τών οδών: τό μή-όν δέν υπάρχει.

47β-48α: υπενθύμιση τού ισοτρόπου: δέν αλλάζει τό μέγεθος του στόν χώρο.48β: μερικό συμπέρασμα: τό Όν είναι ακέραιον.49: τελικό συμπέρασμα: η ισοτροπία του συνεπάγεται τήν εντός ορίων ομοιομορφία του.

Άξιον παρατηρήσεως στό διάγραμμα αυτό είναι η θέση τού Όντος εντός ορίων, κάτι τό οποίον σημειούται στήν αρχή τής επιχειρηματολογίας ως αιτιολόγηση τής τελειότητος τού Όντος, αλλά καί στό τέλος ως μέρος τού τελικού συμπεράσματος. Είναι βέβαιον ότι ο Ελεάτης ταυτίζει, οιονεί, τήν τελειότητα τού Όντος του, μέ τήν αυτάρκεια τού πρώτου μέρους (στ. 33), αλλά καί μέ τήν εντός ορίων, τού δευτέρου μέρους (στ. 42) θέση του, υποδεικνύοντας κατ’ αυτόν τόν τρόπον τό αρχαιοελληνικό ιδανικό τελειότητος τής εν μέτρω τελειώσεως83. Οι αναφορές αυτές θά αποτελέσουν πορίσματα γιά τήν μετα-Παρμενίδειο Οντολογία καί, τόσω ο Πλάτων στήν Πολιτεία, όσω καί ο Αριστοτέλης στά Μετά τά Φυσικά θά τά ακολουθήσουν πιστώς84.Πρίν τελειώσωμε τήν πραγμάτευση τών σημάτων, θά αναφερθούμε καί στήν λεπτή, όπως θάφανή. οντολογική διαφορά μεταξύ ουλομελούς (ολοκληρωμένου) καί ατελέστου (τελείου).74. Πβλ. τά σχετικά στό ουλομελές καί ατρεμές.75. Όρ. ΓΕΩΡΓΟΥΛΗ Ιστορία τής Ελληνικής Φιλοσοφίας, σελ. 81.76. Πβλ, ΔΙΟΓΕΝΟΥΣ ΛΑΕΡΤΙΟΥ Βίοι Φιλοσόφων, 19: ουσίαν Θεού σφαιροειδή, μηδέν όμοιον έχουσαν ανθρώπω.77. BURNET Η αυγή τής ελληνικής Φιλοσοφίας, σελ. 181. Αντίθετη άποψη στό ΤΖΑΒΑΡΑ Τό ποίημα τού Παρμενίδη, σελ. 229.78. ΜΟΥΡΕΛΑΤΟΥ Οδοί τής γνώσης καί τής πλάνης, σελ. 140-141.79. Αυτόθι, σελ. 137,80. ΒΟΥΔΟΥΡΗ Προσωκρατική Φιλοσοφία, σελ. 110.81. Όρ. στό ΜΟΥΡΕΛΑΤΟΥ Οδοί τής γνώσης καί τής πλάνης, σελ. 105 τίς τέσσερις λύσεις μέ επικρατέστερη γραφή τό τέλειον ή τελήεν, τό τελεστόν στό ΘΑΝΑΣΑ Ο πρώτος δεύτερος πλούς, σελ. 108 κ.ά.82. Πβλ, ΜΟΥΡΕΛΑΤΟΥ Οδοί τής γνώσης καί τής πλάνης, σελ. 138.83. ΘΑΝΑΣΑ Ο πρώτος δεύτερος πλούς, σελ. 109.84. Πβλ. ΜΟΥΡΕΛΑΤΟΥ Οδοί τής γνώσης καί τής πλάνης, σελ. 143-144.

11

Ο Ελεάτης τήν υπαινίσσεται, γι’ αυτό καί χρησιμοποιεί τά προλεχθέντα όρια, αλλά καί τό σφαιροειδές τού Όντος. Τί σημαίνει λοιπόν η τελειότης καί τί η ολοκλήρωσις; η τελειότης εξυπακούει ενταύθα μίαν μορφικήν ιδανικότητα τελειώσεως προκύπτουσαν εκ τής ισορροπίας τών δυνάμεων τάσεως ουσιωδών επί μέρους ιδιοτήτων, αντιθέτως, η ολοκλήρωσις εξυπακούει τήν έλλειψιν δυνατότητος υπερβάσεως ενός άκρου ορίου, οφειλομένην εις τήν εξάντλησιν τού δυναμισμού τού Όντος. η τελειότης είναι ήρεμος, η ολοκλήρωσις είναι αποτέλεσμα μιάς προσπαθείας ήτις, εξ άλλου, αντανακλά επ’ αυτής, συνεπώς, η τελειότης είναι όριον καθ’ εαυτόν καί a priori, ενώ η ολοκλήρωσις, όριον a posteriori οριζόμενον85.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑΤό πρώτο συμπέρασμα, τό οποίον εξάγεται, αφορά στήν ακολουθητέα αληθή γνωστική οδό, στήν οδό τού Είναι ή τού Όντος. Τό μονοσήμαντον αυτής προϋποθέτει τήν απόρριψη τών δύο άλλων οδών, τής αταρπού καί τής δόξης. Ο Παρμενίδης, ως θεμελιωτής τής επιστήμης τής Οντολογίας, θέτει κατ’ αυτόν τόν τρόπον, τήν μέθοδο προσπελάσεως τού αδιοράτου μέχρι τότε, κόσμου τού Όντος. Ο κόσμος τού Είναι θά ταυτισθή από τόν Ελεάτη μέ τήν Νόηση καί τήν Αλήθεια: ταυτόν εστιν νοείν τε καί είναι86, ενώ ο κόσμος τού Γίγνεσθαι μέ τήν Δόξα καί τήν Πλάνη87. Τίς απόψεις αυτές ενεπλούτισαν, κατά τό μάλλον, ο Πλάτων καί ο Αριστοτέλης- έκτοτε η οντολογική σκέψη, όπως έχει γραφή ελάχιστα βήματα επετέλεσε κατ’ ευθείαν προς τήν κατεύθυνσιν τού αντικειμένου της, αρκεσθείσα νά περιτρέχη αυτώ κύκλω, νά αναμασά δηλαδή όσα έχουν ήδη λεχθή88.

Τό δεύτερο συμπέρασμα άπτεται τών ιδιοτήτων τώνΌντων, δηλαδή τών εξετασθέντων σημάτων. Από τήν στιγμή, κατά τήν οποίαν θά βαδίσωμε στήν αληθή οδό, θά συναντήσουμε τά σήματα εν είδει πινακίδων, τά οποία επιβεβαιούν ότι ο,τιδήποτε λέγεται ή νοείται είναι αμετάβλητον -χωρίς αρχή καί τέλος-, ωλοκληρωμένον, σταθερόν καί τέλειον. Η ανωτέρω οντολογική αλληλουχία δέν επιτρέπεται νά διασπασθή, διότι, εν αντιθέτω περιπτώσει, θά οδηγηθούμε σέ καταστάσεις ψευδείς. Εάν υποθέσωμε, επί παραδείγματι, ότι τό Όν δέν είναι αγένητο, αλλά μεταβάλλεται χρόνω, τότε απλώς ομιλούμε όχι γιά τό Όν, αλλά γιά τό ανύπαρκτον, κατά τόν Ελεάτη, μή όν.

Στόν αντίποδα τής Ελεατικής Φιλοσοφίας ανεπτύχθη, από τόν διάσημο σοφιστή Γοργία τόν εκΛεοντίνων, μάλλον ως παρωδία τής Οντολογίας της89,η θεωρία περί τού μή Όντος, η οποία κατά πολλούς90 απετέλεσε τήν βάση ενός οιονεί μηδενισμού: εί γάρ έστι τι, ήτοι τό όν έστιν ή τό μή όν, ή καί τό όν έστι καί τό μή όν. ούτε δέ τό όν έστιν, ως παραστήσει, ούτε τό μή όν ως παραμυθήσεται, ούτε τό όν καί τό μή όν, ως καί τούτο διδάξει' ουκ άρα έστι τ ζ91. Ο Γοργίας, εν συνεχεία, προσεπάθησε νά προσβάλλη καί τά σήματα τού Όντος- επί παραδείγματι τό αγένητον: ούτε δέ αίδιόν εστιν ή γενητόν ούτε αμφό-τερα ως δείξομεν92. Θεωρούμε ότι ο Πλάτων εν Σοφιστή, φθάνοντας τήν γιγαντομαχίαν περί τής ουσίας93 στά έσχατα όριά της, έδωσε τήν οριστική απάντηση στόν Γοργία καί στό σοφιστικό κίνημα, τών οποίων η ρηχότης τών οντολογικών των επιχειρημάτων δέν επέφεραν σοβαρό πλήγμα στόν Ελεατισμό, αλλά μάλλον έβλαψαν τήν συνείδηση τών πολλών, η οποία εδέχθη άνευ αντιστάσεως τήν, θανάσιμη

85. ΜΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΥ Τό ωλοκληρωμένον Όν, στό Φιλοσοφικοί προβληματισμοί, σελ. 59-60. Γιά τήν σημασία τών όρων a priori καί a poste­riori όρ. OXFORD Dictionary of Philosophy, σελ. 21.86. ΠΑΡΜΕΝΙΔΟΥ Περί Φύσιως, Bill, 1.87. Όρ. ΚΟΥΤΡΑ Αναδρομές στήν Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία, σελ. 17.88. ΜΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΥ Περί τινός μεθοδολογικής δυσχερείας εν τή Οντολογίϋ, στό Φιλοσοφικοί προ-βληματισμοί, σελ. 32-33.89. Πβλ. ΠΑΝΤΑΖΑΚΟΥ Σκεπτικισμός καί Ρητορική στόν Γοργία, ΕΦΕ, σελ. 48.90. Πβλ. KERFERD The Interpretation of Gorgias’ Treatise Περί τού μή Όντος, σελ. 331.91. ΓΟΡΓΙΟΥ Περί τού μή Όντος, 3, 66.92. Αυτόθι, 3,68.93. ΠΛΑΤΩΝΟΣ Σοφιστής, 246a.

12

γιά τήν φιλοσοφία, αυτο-νομοποίηση τού λόγου.

Τήν Ελεατική φιλοσοφία τού Όντος θά εμπλουτίση ο Πλάτων στούς διαλόγους τής ωρίμου ηλικίας, τόσω πού τό ερώτημα εάν η σύγχρονη φιλοσοφία αποτελεί απλώς υποσημειώσεις στό έργο τού Πλάτωνος, όπως έγραψε ο Whitehead ή ότι τά κείμενα τού Πλάτωνος συνίστανται σέ υποσημειώσεις στόν Παρμενίδη τόν Ελεάτη, όπως υπεστήριξε ο D. Gallop 94 νά μήν έχη ακόμη απαντηθή.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΠηγέςΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ Φυσικά, εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια Νικ. Κυργιοπούλου, εκδ. Παπύρου, Αθήναι 1975.ΓΟΡΓΙΟΥ Περί τού μή όντος, μελέτη, μετάφραση, Τερ. Πεντζοπούλου-Βαλαλά, εκδ. Ζήτρου, Θεσσα-λονίκη 1999.ΔΙΟΓΕΝΟΥΣ ΛΑΕΡΤΙΟΥ Βίοι Φιλοσόφων, εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια Νικ. Κυργιοπούλου, τόμος πέμπτος, εκδ. Γεωργιάδη, Αθήναι 2003.ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΥ Περί Φύσεως, φιλοσοφική ερμηνεία τών αποσπασμάτων Χ.Λαμπρίδου, εκδ. Βιβλιο-πωλείου Κλειώ, Πάτραι 1996.ΠΑΡΜΕΝΙΔΟΥ Περί Φύσιως, πρόλογος, εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια Γεωργ. Καραγιάννη, εκδ. Ζήτρου, Θεσσαλονίκη 2003. ΠΛΑΤΩΝΟΣ Θεαίτητος, εισαγωγή, μετάφρασις, σημειώσεις Τάκη Δημοπούλου, εκδ. Παπύρου, Αθή-ναι 1975.ΠΛΑΤΩΝΟΣ Παρμενίδης, εισαγωγή, μετάφρασις, σημειώσεις Λημ. Αναγνωστοπούλου, εκδ. Παπύ-ρου, Αθήναι 1975. ΠΛΑΤΩΝΟΣ Σοφιστής, εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια Δημ. Γληνού, εκδ. Ζαχαροπούλου, Αθήναι.ΠΛΑΤΩΝΟΣ Τίμαιος, εισαγωγή, μετάφρασις, σημειώσεις Α. Παπαθεοδώρου, εκδ. Παπύρου, Αθήναι 1975.

ΒοηθήματαΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ Λεξικόν τής Προσωκρατικής Φιλοσοφίας, Αθήναι 1998, τόμοι πρώτος καί δεύτερος.ΒΑΜΒΑΚΑ Κων. Οι θεμελιωτές τής δυτικής σκέψης, Πανεπ/κές εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 2001.ΒΕΪΚΟΥ Θεοφ. Οι Προσωκρατικοί, εκδ. Ζαχαροπούλου, Αθήναι 1988.ΒΟΥΔΟΥΡΗ Κων. Εισαγωγή στήν Φιλοσοφία, Αθήναι 1992.ΒΟΥΔΟΥΡΗ Κων. Πλατωνική Φιλοσοφία, Αθήναι 2000.ΒΟΥΔΟΥΡΗ Κων. Προσωκρατική Φιλοσοφία, εκδ. Ιωνίας, Αθήναι 1991.ΓΕΩΡΓΟΥΛΗ Κ.Δ. Ιστορία τής Ελληνικής Φιλοσοφίας, εκδ. Παπαδήμα, Αθήναι 2000.ΘΑΝΑΣΑ Παν. Ο πρώτος δεύτερος πλούς, Πανεπ/κές εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 1998.ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ Γ εωργ. Η θεμελιώδης πρόταση τού Παρμενίδη τό γάρ αυτό νοείν εστί τε καί είναι καί η σχέση αυτής προς τό Καρτεσιανό Cogito, Ergo Sum, στό Φιλοσοφίας Αγώνισμα, Αθήναι 2004.ΚΕΛΕΣΙΔΟΥ Αννας Η φιλοσοφία τού Ξενοφάνη, εκδ. Ακαδημίας Αθηνών, Αθήναι 1996.ΚΟΥΤΡΑΔημ. Η προβληματική τής νοήσεως καί τής γλώσσης στό ποίημα τού Παρμενίδου, στό Αναδρομές στήν Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία, Αθήναι 1998.ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ Δημ. Η έννοια τού Θεού στήν Προσωκρατική Φιλοσοφία, εκδ. Γεωργιάδη, Αθήναι 2000. ΜΑΡΑΓΓΙΑΝΟΥ-ΔΕΡΜΟΥΣΗ Ευαγγ. Ελεατική Φιλοσοφία, εκδ. Καρδαμίτσα, Αθήναι 1996.ΜΟΥΡΕΛΑΤΟΥ Αλ-Φοίβ. Οδοί τής γνώσης καί τής πλάνης, μετ. Σπ. Μοσχονά, Πανεπ/κές εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 2002. ΜΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΥ Ευαγγ. Ιστορία τής Φιλοσοφίας, τόμος πρώτος, Αθήναι 1986.ΜΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΥ Ευαγγ. Φιλοσοφικοί Προβληματισμοί, τόμος πρώτος, εκδ. Τζουνάκου, Αθήναι 1971.ΠΑΝΤΑΖΑΚΟΥ Παν. Σκεπτικισμός καί Ρητορική στόν Γοργία, περ. Ελληνική Φιλοσοφική Επιθεώ-ρηση, 19/55, Αθήναι Ιανουάριος 2002.ΡΟΥΣΣΟΥ Ευαγγ. Παρμενίδης, στό Οι Προσωκρατικοί. τόμος τρίτος, εκδ. Στιγμής, Αθήναι 2002.ΤΖΑΒΑΡΑ Γιάννη Τό ποίημα τού Παρμενίδη, εκδ. Δόμου, Αθήναι 1980.BURNET J. The early Greek Philosophy (BURNET Η αυγή τής ελληνικής Φιλοσοφίας), μετ. Αχ. Βαγενά, εκδ. Αναγνωστίδη. FURTH Montg. Elements of Eleatic Ontology (FURTH Στοιχεία Ελεατικής Οντολογίας), στό Οι Προσωκρατικοί, εκδ. Εκπαιδευτηρίων Κωστέα-Γείτονα, τόμος πρώτος.GUTHRIE W.K.C. The Greeks Philosophers from Thales to Aristotle (GUTHRIE Οι'Ελληνες Φιλόσοφοι), μετ. Αντ. Σακελλαρίου, εκδ. Παπαδήμα, Αθήναι 1993.KERFERD G.B. The Interpretation of Gorgias’ Treatise Περί τού μή Όντος, στό περιοδικό Δευκαλίων 36, Αθήναι 1981.KIRK G.S.-RAVEN J.E.- SCHORFIELD Μ. Οι Προσωκρατικοί Φιλόσοφοι, μετ. Δημ. Κούρτοβικ, δευτέρα έκδοση, ΜΙΕΤ, Αθήναι 1990.HEIDEGGER Martin Emfuhrung in die Metaphysik (HEIDEGGER Εισαγωγή στήν Μεταφυσική), μετ. Χρ. Μαλεβίτση, εκδ. Δωδώνης, Αθήναι 1973.JAEGER Werner Paideia, die Formung des Griechischen menschen (JAEGER Παιδεία), μετ. Γ.Π. Βερροίου, έκδ. τετάρτη, τόμος πρώτος, εκδ. Παιδείας, Αθήναι 1968.NEHAMAS Alex. On Parmenides’ three ways of inquiry, στό περιοδικό Δευκαλίων 33/34, Αθήναι 1981.OWEN G.E.L. Plato and Parmenides on the Timeless Present (OWEN Τό άχρονο παρόν, οι αντιλήψεις τού Πλάτωνα καί τού Παρμενίδη), στό Οι Προσωκρατικοί, εκδ. Εκπαιδευτηρίων Κωστέα-Γείτονα, τόμος πρώτος.REINHARDT Karl Parmenides und die Geschichte der Griechischen Philosophie (REINHARDT Η σχέση ανάμεσα στά δύο μέρη τού ποιήματος τού Παρμενίδου) στό Οι Προσωκρατικοί, εκδ. Εκπαιδευτηρίων Κωστέα-Γείτονα, τόμος πρώτος.

94. ΒΟΥΔΟΥΡΗ Πλατωνική Φιλοσοφία, σελ. 22.

13

ΠΕΡΙ ΣΥΝΩΜΟΣΙΩΝΣυνωμοσία =ως και νυν, το νο είναι τις συνδεδεμένος μετά τινός δι’ όρκου ή δ ί όρκου ένωσις πολλών εναντίον τινός (Λεξικό Σταματάκου 1972).Την πρώτη ουσιαστικώς γνωριμία του μελλοντικού Έλληνος πολίτου με το φαινόμενο της συνωμοσίας, αποτελεί η αναφορά στη δολοφονία του Φιλίππου, βασιλέως της Μακεδονίας. Μια αναφορά η οποία επαναλαμβάνεται και στις μεγαλύ­τερες τάξεις του δημοτικού σχολείου, όπου στο αναγνωστικό της ΣΤ’ τάξεως γίνεται ολοφάνερα λόγος για συνωμοσία.Στην ίδια τάξι, στο μάθημα της Ιστορίας, στο κεφάλαιο περί Φιλικής Εταιρείας, δίδεται έμφασι στους τρόπους επικοινωνίας των μελών της Εταιρείας, κυρίως στην χρήσι κάποιου κώδικος. Μάλιστα στο σχετικό τετράδιο εργασιών υπάρχει άσκησις όπου οι μαθηταί καλούνται να «αποκωδικοποιήσουν» τρόπον τινά, ένα κρυμμένο μήνυμα.Αυτές οι δύο παραπομπές παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον γιατί εμπεριέχουν καί τις δύο ερμηνείες της λέξεως «συνωμοσία» όπως αυτή εξηγείται στο λεξικό του Σταματάκου.Στην πρώτη περίπτωσι, οι μαθηταί σχη­ματίζουν μια αρνητική εικόνα για τους συνωμότες μια που ενώθηκαν όσοι ενώθη­καν για ένα σκοτεινό σκοπό, την εξόντωσι ενός, του βασιλιά της Μακεδονίας.Στη δεύτερη περίπτωση η εικόνα αντι- στρέφεταικαιοισυνωμότεςχαρακτηρίζονται από το δέσιμό τους με τον όρκο που έχουν δώσει. Συνωμοτούν για κάτι καλό, για ένα ευγενή σκοπό. Όμως αυτή η δεύτερη περίπτωσις παρουσιάζει ένα επιπλέον ενδιαφέρον. Πουθενά δεν αναφέρεται ρητά, η λέξη συνωμοσία. Γίνεται λόγος για μυστική οργάνωσι, για πατριωτική κίνησι, πουθενά όμως δεν αναφέρεται η λέξις «συνωμότες». Το ίδιο συμβαίνει και με την περίπτωσι του Ρήγα Φεραίου.Ακόμα δε, στην περίπτωσι της δολοφονίας του Ιωάννη Καποδίστρια, η όλη περιγραφή

προσπαθεί να δικαιολογήση την εκτέλεσί του, αφαιρώντας πλήρως οποιοδήποτε ίχνος συνωμοτικής δράσεως.Επίσης εντύπωσι προκαλεί η παντελής έλλειψις αναφοράς συνωμοσιών κατά την μελέτη της Ιστορίας της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, της λεγομένης και Βυζαντινής Ιστορίας, που διδάσκεται στην Ε’ τάξι. Μιας εποχής που έχει πλήρως ταυτιστή με συνωμοσίες και μηχανορραφίες.Πρέπει κανείς λοιπόν να αναρωτηθή αν αυτή η τακτική αποτελεί τυχαία επιλογή ή αντιθέτως, αν πράγματι όλα αποτελούν προϊόντα ενδελεχούς μελέτης, μια υπόθεσι που από μόνη της θα μπορούσε κάλλιστα να ονομαστή συνωμοτική.Απάντηση στο πιο πάνω δίλημμα δεν μπορεί να δοθή παρά μόνο αν αφήσουμε το σχολείο και προσπαθήσουμε να κατανοή­σουμε ποιους σκοπούς, ποιους αληθινούς σκοπούς εξυπηρετεί η παιδεία, όπως αυτή παρουσιάζεται και προβάλλεται από την εκάστοτε εξουσία και τι είδος πολιτικής σκέψεως παράγουν -αν παράγουν- οι πολίτες που διαμορφώνονται από την παιδεία που τους παρέχεται από την εκάστοτε εξουσία.Ας αφουγκραστούμε λοιπόν τους σημε- ρινούςπολίτες.Τιπιστεύουνγιατιςσυνωμο- σίες; Πιστεύουν στην ύπαρξι κέντρων - συνήθως σκοτεινών- που καθορίζουν όχι μόνο συμπεριφορές αλλά και αποφάσεις κρατών ή μήπως η πίστι σε κρυφούς και αόρατους συνωμότες λειτουργεί σαν ένας τρόπος απεμπολήσεως των ατομικών ευθυνών για την απουσία οποιασδήποτε προσπάθειας ατομικής αλλά και ομαδικής- κοινωνικής δράσεως;Το να απορρίψει κανείς την ύπαρξι συνωμοσιών είναι το ίδιο επικίνδυνο με το να βλέπει παντού συνωμοσίες και να τις δέχεται μοιρολατρικά, δίχως να επιχειρήση ποτέ να αντιδράση. Και με τον όρο «επικίνδυνο» εννοείται για την κοινωνία γενικότερα και για τον πολίτη ειδικότερα.

14

Οι μαθητές τελειώνουν το σχολείο έχοντας αποστηθίσει ιστορικά γεγονότα, ημερομηνίες, ονόματα κτλ. Ποτέ όμως δεν κατακτούν το γιατί έχει συμβή κάτι, την αληθινή αιτία πίσω από συγκεκριμένα γεγονότα και αυτό γιατί είτε η απάντησι που τους δίνεται μέσα από τα διάφορα σχολικά εγχειρίδια φαντάζει τόσο απλοϊκή που δεν ευσταθεί για να δικαιολογήση την συγκεκριμένη ενέργεια ή πάλι είναι τόσο προσχηματική ή αφηρημένη που δεν βγαίνει κάποιο αληθινό νόημα. Όμως ο βασικός λόγος που δεν αντιλαμβάνονται οι μαθητέςτιςπραγματικέςαιτίεςεκδηλώσεως συγκεκριμένων ενεργειών είναι γιατί στο σύνολό της, η Ιστορία παρουσιάζεται, μαθαίνεται και εξετάζεται σαν ένα σύνολο γεγονότων, άλλοτε αποσπασματικών και ανεξάρτητων και άλλοτε ως βήματα προς ένα ξεκάθαρο φαινομενικά τουλάχιστον, στόχο, όπως λ.χ οι μάχες του 1821 που είχαν ως τελικό στόχο την παλιγγενεσία των Ελλήνων. Ποτέ δεν εξετάζεται ως μια αλληλουχία πολλών πραγμάτων, παραγόντων, συμφερόντων.Παράδειγμα, ο αφορισμός του Ρήγα Φεραίου. Όσοι θυμούνται τον αφορισμό των αγωνιστών του 1821 από την εκκλησία τον δικαιολογούν ως φόβο -όπως δηλώθηκε- της εκκλησίας για την σφαγή των επαναστατημένων Ελλήνων, οπότε αφορίζοντας την ελληνική επανάστασι προσπάθησαν να αποθαρρύνουν τον λαό από το να συμμετάσχη σε αυτή και έτσι θα έσωζαν τις ζωές πολλών χριστιανών. Ουδείς όμως σκέφτεται ότι την εποχή του Ρήγα δεν είχε ξεκινήσει ένοπλος αγών και ούτε ότι ο αφορισμός του Ρήγα αποτελεί ξέχωρο γεγονός από τον αφορισμό των αγωνιστών του ‘21. Αν γίνονταν αυτό, τότε ενδεχομένως να υπήρχε σύνδεσις του αφορισμού με το όραμα του Ρήγα για μια απελευθερωμένη Βαλκανική χερσόνησο, αποδεσμευμένη και απαγκιστρωμένη από οποιοδήποτε θρησκευτική χαλιναγώγησι, πράγμα που δεν ήθελε με τίποτε η εκκλησία ακόμα και αν αυτό σήμαινε την

παραμονή των Ελλήνων κάτω από τον Οθωμανικό ζυγό.Από την άλλη, πώς συνδυάζεται ο φόβος του θανάτου των πιστών με το σύνθημα «Ελευθερία ή θάνατος» που η εκκλησία τόσο διατυμπανίζει, παρουσιαζόμενη ως μια αγωνιστική δύναμις που μάχεται κατακτητές και απίστους;Άλλη αναφορά. Στη ιστορία της Ε' το μάθημα για τον αυτοκράτορα Βασίλειο, τον αποκαλούμενο και βουλγαροκτόνο. Οι μαθητές ίσως μάθουν για τον Συμεών, τον βασιλιά των Βουλγάρων ίσως ακόμα να μάθουν ότι υπήρξε ξάδελφος του Βασι­λείου. Όμως ο τρόπος προσεγγίσεως της ιστορίας και η συνεχόμενη προσπάθεια εξουδετερώσεως της κρίσεως, εμποδίζουν τον μαθητή να σκεφτή πώς είναι δυνατόν οι Βούλγαροι να είχαν αρχηγό, εξάδελφό του βυζαντινού αυτοκράτορα. Και ακόμη περισσότερο αφού είχαν τέτοιας κατα­γωγής βασιλική οικογένεια, για ποιο λόγο να μάθουν μια νέα γλώσσα, αφού κάλ- λιστα είτε γνώριζαν είτε μπορούσαν να μά­θουν την ελληνική, αφού όπως συνεχώς τονίζεται στο σχολικό εγχειρίδιο, όλοι οι κάτοικοι της αυτοκρατορίας μιλούσαν ελληνικά;Τα παραδείγματα αυτά αποτελούν χαρακτηριστικές ενδείξεις για το πώς διαμορφώνεται η κριτική ικανότης -η όποια κριτική ικανότητα- των μαθητών, των αυριανών πολιτών. Μια τέτοια παιδεία οδηγεί στην εξουδετέρωσι οποιασδήποτε σκέψεως περί υπάρξεως συνωμοσίας. Αποτέλεσμα. Οι διαμορφωμένοι από την παρεχομένη παιδεία πολίτες, αρκούνται σε αυτά που βλέπουν ή ακούν, ερμηνεύουν τα γεγονότα γραμμικά, χωρίς να προσπαθούν να τα συνδέσουν ή ανίκανοι να μπορούν να συνδέσουν γεγονότα μεταξύ των. Και αυτά στην καλύτερη περίπτωσι .Γιατί τέτοια παιδεία στοχεύει στην πλήρη απενεργο- ποίησι της δυναμικής των μελλοντικών πολιτών. Και αυτό δεν αποτελεί σενάριο συνωμοσιολογίας. Αποτελεί την πάγια τακτική κάθε εξουσιαστικής αρχής για

15

την συνεχιζόμενη διαιώνισί της, δηλαδή πράττει έτσι για να συντηρηθή για να διαιώνιση το ύπαρχον status quo. Παρένθεσις. Φυσικά σε συγκεκριμένα εκπαιδευτικά ιδρύματα όπου μόνο η ανωτάτη οικονομική τάξις μπορεί να φοιτά, η κριτική σκέψις διδάσκεται. Δεν πρέπει εξάλλου να λησμονούμε ότι από τέτοια συγκεκριμένα ιδρύματα αποφοιτούν οι αυριανοί ηγέτες και ηγετίσκοι. Κλείνει η παρένθεσις.Όμως σε κάθε δράσι, αποτελεί νομοτέλεια να υπάρξη και αντίδρασις οπότε ένα ποσοστό των πολιτών, εξαιτίας προσωπικών εμπειριών και ενδιαφερόντων, «ανακαλύπτει» παντού συνωμοσίες. Μόνο που εδώ οδηγούμαστε στο άλλο άκρο. Από την απόρριψι κάθε είδους συνομωσίας στην υιοθέτησι κάθε απίθανης εκδοχής - στις ΗΠΑ για παράδειγμα υπάρχουν οι «φωτισμένοι» πολίτεςπου προσπαθούν να ανακαλύψουν ποια εξωγήινα όντα έχουν απαγάγει τον Έλβις Πρίσλεϊ....Όμως όσο και να φαίνεται αντιφατικό, η μερίδα αυτή των ανθρώπων που βλέπουν παντού συνωμοσίες, εν τέλει δεν διαφέρει με την ομάδα εκείνων των πολιτών της πρώτης κατηγορίας. Οι δύο ομάδες που παρουσιάζονται να έχουν φαινομενικά διαφορετικές αντιλήψεις, επί της ουσίας, στο δια ταύτα, ουσιαστικά συμπλέουν. Όσοι δεν αποδέχονται καμία συνωμοσία, ερμηνεύουν τα πράγματα όπως έρχονται. Τελεία και παύλα. Η αντίδρασι τους -η όποια αντίδρασι τέλος πάντων- εστιάζεται σε αυτό που φαίνεται. Δηλαδή, με άλλα λόγια, μιλάμε για μια συγκεκριμένη αντίδρασι - αν υπάρχει.Οι οπαδοί των συνωμοσιών, αρέσκονται να φαίνονται έξυπνοι και παντογνώστες, επισημαίνοντας κάθε φορά την κρυμμένη, κατ’ αυτούς, αλήθεια. Όμως στην ουσία δεν μιλάμε για ενεργούς πολίτες αλλά για ιδιώτες μοιρολάτρες. Γιατί αν πράγματι συμπεριφέρονταν ως πολίτες, όφειλαν να δράσουν εναντίον της συνωμοσίας που

έχουν ανακαλύψει.Μήπωςλοιπόν,τοίδιοτοσύστημαεπινόησε ακόμα ένα άλλο τρόπο αυτοσυντηρήσεώς του, δημιουργώντας με έναν άλλο τρόπο, ανίσχυρους και μοιρολάτρες ανθρώπους, απομυζώντας και πάλι την όποια δυναμική που απορρέει από την ιδιότητα του πολίτου;Ας σταθούμε σε ένα σημερινό παρά­δειγμα.Την τελευταία δεκαετία παρατηρείται μια επιστροφή ή μάλλον μια τάση επιστροφής σε αυτό που αποκαλείται γενικώς ελληνική φιλοσοφία και ελληνικός τρόπος σκέψεως. Αυτή η, ας την πούμε, στροφή είναι απολύτως δικαιολογημένη κάτω από το πρίσμα των σημερινών αξιών που κυριαρχούν, που προβάλλονται αλλά και που έχουν γίνει αποδεκτές ως τέτοια, ως ιδανικά και αξίες Έτσι η ανάγκη ευρέσεως άλλων ιδανικών αποτελεί μια υγειά αντίδρασι. Ο αρχαίος ελληνικός κόσμος παρ’ όλες τις ατέλειές του παραμένει ένα λαμπρό παράδειγμα μιας εποχής όπου το πνεύμα και η ψυχή καθώς και η καλλιέργειά τους όπως επίσης και η αξιοπρέπεια του ατόμου μετρούσαν πολύ περισσότερο απ’ ότι οτιδήποτε το υλικό και ευτελές.Όμως ο ελληνικός κόσμος και η κατανόησί του δεν αποτελεί εύκολο έργο. Έχει τρομερές απαιτήσεις, απαιτεί ώρες μελέτης και πλήρη αφοσίωσι, πράγματα εξαιρετικά δύσκολα για έναν σημερινό άνθρωπο, πόσο δε για έναν νεοέλληνα που έχει παραδοθή αμαχητί στην λαίλαπα του καταναλωτισμού και της ελληνικής τηλεόρασης που τελειοποιεί και με το πλέον στυγνό τρόπο την επιδιωκόμενη από κάθε πολιτική εξουσία, διαμόρφωσι του ανάπηρου πνευματικώς ανθρώπου, του απαθούς ιδιώτη, του αποχαυνωμένου καταναλωτή.Έτσι λοιπόν με την προσπάθεια επιστροφής στην ελληνική φιλοσοφία που συνοδεύτηκε με την έκδοσι πολλών έργων Ελλήνων κλασσικών, συναντάμε σχεδόν ταυτόχρονα και την εμφάνιση διαφόρων

16

θεωριών συνωμοσίας.Θεωρίες φαιδρές που μιλάνε για κρυμμένα υπερόπλο ή για διαγαλαξιακά ταξίδια. Μόνο που οι συγκεκριμένες θεωρίες ουσιαστικά διαγράφουν πλήρως την ίδια ελληνική φιλοσοφική σκέψι.Αν λοιπόν θέλη κανείς να ανατρέψη μια ιδεολογία, δεν την πολεμά, γιατί έτσι δημιουργεί πιο φανατικούς εχθρούς. Ο πιο σίγουρος δρόμος είναι αυτός της απαξιώσεως. Κάτι που γίνεται με την αρχαία ελληνική σκέψη.Σε αυτήν λοιπόν την περίπτωσι η συνωμο- σιολογία παίζει το γνωστό παιχνίδι. Ακούμε φαιδρές θεωρίες όπως «Όλοι κυνηγάνε τους Έλληνες επειδή ήσαν εξωγήινοι». Η πλήρης απαξίωσις.Ή πιο ήπια και γενικώς «Όλοι κυνηγούν τους Έλληνες».Τέτοιες απόψεις, ακόμα κι αν κρύβουν κάποιες δόσεις αλήθειας, όταν δεν τεκμηρι­ώνονται με τη λογική σκέψι, όταν δεν συνοδεύονται με σοβαρές αναλύσεις που βασίζονται σε ορθή κρίσι και σε ιστορικά γεγονότα, καταλήγουν γραφικές και εν τέλει χάνουν την όποια αξιοπιστία τους. Συνωμοσίες λοιπόν. Για να είμαστε σε θέσι να αποφανθούμε αν ξετυλίγεται κάποια συνωμοσία, ιστορικής σημασίας, οφείλουμε να πράξουμε αυτά που δίδα­σκαν οι Έλληνες φιλόσοφοι. Δηλαδή, παραμερίζουμε το συναίσθημα και λογι-κά σκεπτόμενοι, προσπαθούμε να αντιληφ- θούμε το πώς και το γιατί. Και αν το πως, μπορεί να είναι απλό, διότι εύκολα συμπεραίνουμε το πώς έχει πραγμα- τοποιηθή ένα γεγονός αφού έχειπραγματο- ποιηθή, το γιατί είναι πολύ δύσκολο.Στην ελληνική ιστορία υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου ο πιστός μελετητής, με ψυχραιμία και με λογική κρίσι, μπορεί να καταλήξη στην ύπαρξι συνωμοσίας. Ειδικά δε κατά την περίοδο της ελληνικής επαναστάσεως, η προσεκτική μελέτη γεγονότων και καταστάσεων, ενδεχομένως να ανατρέψη πλήρως την εικόνα που έχουμε σχηματίσει για αυτά. Και έχουμε

συγκεκριμένη άποψι για συγκεκριμένα ιστορικά γεγονότα γιατί ακριβώς ως ημιμαθείς, δεχόμαστε αβίαστα ότι η εκάστοτε πολιτική και θρησκευτική εξουσία μας σερβίρει.Φανταστείτε λοιπόν, το τι γίνεται τούτη την εποχή εξαιτίας της τρομακτικής δύναμης της εικόνας, της εικόνας που σχεδιάζεται και πωλείται από συγκεκριμένες εταιρείες, συγκεκριμένων συμφερόντων. Συνωμοσίες. Εν τέλει υπάρχουν δύο είδη συνωμοσιών: α) η κατηγορία των επιτυχών και β) η κατηγορία των ανεπιτυχών. Το μεγαλύτερο ποσοστό της δευτέρας κατηγορίας, αν όχι το 100%, χαρακτηρίζεται από την ανεπάρκεια των συνωμοτών να καλύψουν απόλυτα την επώαση της συνωμοσίας με διαφόρους και ποικίλους τρόπους που φθάνουν και μέχρι του σημείου να δημιουργούν υπόνοιες για κάποια άλλη συνωμοσία η οποία δεν σχετίζεται καθόλου με αυτή που έχουν θέσει ήδη σε λειτουργία.Στις συνωμοσίες, παρά τα φαινόμενα, πάντα ο ψυχολογικός παράγων έχει πρωτεύοντα ρόλο. Ενώ π.χ. ο φόβος και οι δισταγμοί θα πρέπει να απασχολούν κυρίως τους συνωμότες, όταν αυτοί γνωρίζουν τούς απαραβάτους κανόνας των ενεργειών των, κατορθώνουν και διασπείρουν τον φόβο και τους δισταγμούς μεταξύ αυτών εναντίον των οποίων κατευθύνεται η συνωμοσία.Ο φόβος ο προερχόμενος από την σκέψη που υπενθυμίζει διαρκώς ότι κάτι πολύ δυσάρεστο προμηνύεται και ειδικά αν δεν μπορεί να καθορισθή ούτε η προέλευσί του ούτε η μορφή που θα λάβει, είναι δυνατόν να παραλύσει την οποιαδήποτε δυνητική αντίδρασι ή και εγρήγορσι. Αν αυτό συνδυαστή και με τον αυστηρώς προγραμματισμένο παραπλανητικό προ­σανατολισμό, τότε και η τυχόν αντίδρασι ή εγρήγορσι θα έχει ολέθρια αποτελέσματα δΓ αυτούς εναντίον των οποίων στρέφεται η συνωμοσία.Οι συνωμότες έχουν σχεδόν πάντα ένα

1?

μεγάλο πλεονέκτημα. Καλυπτόμενοι από το σκότος βλέπουν προς το φως το πεδίο δράσεώς των και τα θύματά των. Οι αντίπαλοί των, εκτεθειμένοι στο φως, δεν μπορούν να αντιληφθούν τι ακριβώς συμβαίνει στους σκοτεινούς χώρους των συνωμοτών.Μία συνωμοσία απαιτεί και προϋποθέτει, συν τοις άλλοις, σύμπνοια, πειθαρχεία, δύναμι και θάρρος. Σαν αντίπαλός της πρέπει να διαθέτης όχι μόνο αυτά σε μεγαλύτερο βαθμό, αλλά και πολλά περισσότερα. Όμως πολλές φορές συμβαίνει να μη διαθέτης ούτε αυτά. Απεναντίας εμπλέκεσαι όλο και περισσότερο από τα μέσα των συνωμοτών σε μία τέτοια κατάστασι που αποβλέπει ακριβώς στο να εξασθενίζη εντελώς η πειθαρχία σου, η σύμπνοιά σου, η δύναμί σου και το θάρρος σου μέσα σε μία σφαίρα παραπληροφορήσεως.Η παραπληροφόρησι είναι ένα κεφάλαιο της προπαγάνδας που υποδηλώνει την ύπαρξι κάποιας συνωμοσίας και με απλούς συλλογισμούς γίνεται εμφανές ότι μία παγκοσμίου μεγέθους συνωμοσία διαπλέκεται με χαλύβδινο ιστό ακριβώς στα μετόπισθεν των εμφανών γεγονότων, της παραπληροφορήσεως και της ποικιλόμορφου προπαγάνδας.Οι συνωμοσίες και η προπαγάνδα ανέκαθεν είχαν ουσιαστικό ρόλο στην ιστορική διαμόρφωσι. Σήμερα όμως κατόρθωσαν να καταλάβουν τον θρόνο του ιστορικού γίγνεσθαι και να θέσουν στην υπηρεσία τους οποιαδήποτε ανθρώπινη δραστηριότητα, φυσική ή νοητική. Η κακοήθης ανάπτυξις της τεχνολογίας η οποία εγκλώβισε εντελώς και αλλοίωσε την καθαρή επιστήμη, εξυπηρετεί άριστα την επιτυχή έκβασι του συνωμοτικού σκοπού. Έτσι λοιπόν είναι εμφανέστατο ότι έχουμε οδηγηθή στον λαβύρινθο μίας συνωμοσίας, οικοδομημένο από τον Αρχιτέκτονα Δαίδαλο ο οποίος έχει στην απόλυτο δικαιοδοσία του όλες τις επιστήμες και παρά-επιστήμες και γενικώς

όλους τους μηχανισμούς εξαναγκασμού και βίας.Όλοι αισθάνονται την πνιγηρή αύρα. Ελάχιστοι την αποδίδουν στο συνωμοτικό Τέρας. Οι πλέον εγρηγορούντες είναι βέβαιοι για την ύπαρξι του Τέρατος και τα έργα της λεηλασίας. Δεν μπορούν όμως να καθορίσουν επακριβώς την μορφή και το μέγεθος του Κτήνους ούτε τις ακριβείς προθέσεις του. Ορισμένοι, από τα δεδομένα, προσπαθούν να το προσδιορίσουν, όμως πάντα αμφιβολίες αναστατώνουν τα συμπεράσματά των. Αλλωστε μία τέτοιας ισχύος συνωμοσία έχει όλη την ικανότητα που απαιτείται για να κατασκευάζη παραπλανητικά γεγονότα και πυξίδες αποπροσανατολισμού. Η αμφιβολία κυριαρχεί. Ίσως η κατάστασι είναι πολύ πιο τραγική από την υποτιθεμένη. Αναμφιβόλως η πρόγνωσι τού παρόντος είναι πάντα χειροτέρα από την πρόγνωσι του χθες.Δύο είναι τελικά οι στάσεις, οι δυναμικές απέναντι σε υπαρκτές συνωμοσίες: α) η “πολτοποίησις” β) η απόσπασι από την μάζα.Η πολτοποίησις (η χειριστή μορφή μαζικοποιήσεως) είναι ο “εύκολος” δρόμος. Ολισθαίνεις σ’ αυτόν. Ούτε καν έχεις την αξιοπρέπεια του βηματισμού.Η απόσπασι από τη μάζα είναι ο κακοτράχαλος και επικίνδυνος ανήφορος της αυτογνωσίας, της αξιοπρέπειας, της ευθύνης και του χρέους.Η Πύλη της Συνειδήσεως είναι ο κύριος στόχος της προπαγάνδας. Αυτήν προσπαθούν να προσβάλλουν οι παγκόσμιοι συνωμότες και μέσω αυτής να αλώσουν το άτομο. Η ιδία πύλη πρέπει να είναι, ή να γίνει η Ιερή Πύλη της προσωπικότητας του ατόμου και αυτήν θα πρέπει το άτομο να υπερασπίζεται αδιαλείπτως και παντοιοτρόπως. Τα μέσα που διαθέτουν για να την προσβάλλουν είναι πάμπολλα και ποικίλα, ορατά και μη. Πολλά απ’αυτά είναι αυτό-αναπαραγώμενα και παρασιτοειδή. Άπαξ και επί του

18

ατόμου αυτοττολλαπλασιάζονται και αυτεπενεργούν, χρησιμοποιώντας, όπως τα παράσιτα, “υλικά” του οργανισμού επί του οποίου εγκατεστάθησαν.Το άτομο αποφεύγει ή δεν δύναται να συνειδητοποιή ότι είναι έρμαιο ενός τέλεια οργανωμένου μηχανισμού παρα- πληροφορήσεωςοοποίοςπλέονπαρασιτεί στον “εγκέφαλό” του. Καυχάται πολλές φορές και ικανοποιείται με το να καταλήγει σε συμπεράσματα που συμπίπτουν με τα μελλοντικά “γεγονότα” δίχως να μπορή να αντιληφθή ότι οι νοητικές του λειτουργίες ακολουθούν τους νόμους και τα σχέδια του οργανωμένου γνωμοπαραγωγικού συστήματος των συνωμοτών.Τι πρέπει να πράξη λοιπόν ο αληθινός πολίτης; Πως πρέπει λοιπόν να ενεργήσουμε; Θα πρέπει να εκθέσουμε στο “φως” ό,τι είναι δυνατόν να αποκαλυφθή από την συνωμοσία του ολέθρου;Θα πρέπει να διερευνούμε όλους τους τρόπους εφαρμογής της σε όλες τις κλίμακες τις ιεραρχίας της;Θα πρέπει να απαιτούμε διαφάνεια σε ύποπτες ενέργειες των διαφόρων “κοινωνικών παραγόντων”;Θα πρέπει να ενεργούμε υπερκομματικά και υπερπροσωπικά προς όφελος της μελλοντικής και (παρούσης) ανθρω­πότητας; Θα πρέπει να απαιτούμε από όλα τα πολιτικά κόμματα να μας ενημερώνουν γιά τα σοβαρότατα για την επιβίωσί μας, αξιοπρέπειά μας και εξέλιξί μας θέματα, διεξοδικώς και αληθώς, αντιλαμβανόμενα ότι αυτή είναι μία αποστολή που πρωτίστως τους ανετέθη από την “ψήφο” και όχι η τέχνη της πανούργας καλύψεως, παραπλανήσεως και ενλευκώ αποφάσεως και εν κρυπτώ εκτελέσεως;Πρέπει να συνειδητοποιήσουν όλοι ότι δεν υπάρχουν απόρρητα εθνικά θέματα σε μία κατάστασι παγκοσμίου εξουσίας όπως η σημερινή. Το απόρρητο φαίνεται μάλλον οτι τηρείται για τους λαούς και ποτέ για τις εξουσίες των λαών. Έχει αποδειχθή ότι σχεδόν κάθε “απόρρητο” δεν απέκρυπτε

παρά μία εγκληματική πράξι εναντίον των λαών.Κανένας Λαός δεν πρέπει να θεωρείται υπεύθυνος για την οικτρή κατάστασι της ανθρωπότητας. Το να θεωρείται κάποιος λαός υπεύθυνος δεν είναι δυνατόν παρά να μας αποπροσανατολίζει εντελώς από την αποκάλυψι των υπευθύνων που απο­τελούν πολυεθνική οργάνωσι διαφόρου ποσοστιαίας αναλογίας. Όπως υπάρχει ο Γερμανός αντι-Γερμανός και αντι-Ανθρω- πος, έτσι υπάρχει ο Εβραίος, αντι-Εβραίος και αντι-Ανθρωπος, ο Αμερικανός, αντι- Αμερικανός και αντι-Ανθρωπος, ο Ρώσος αντι-Ρώσος και αντι-Ανθρωπος κ.ο.κ. Στο παγκόσμιο δίκτυο των ολεθροποιών έχουν προσληφθή και εισχωρήσει εκατομμύρια ανθρώπων και βρίσκονται σε καίριες θέσεις του κοινωνικού ελέγχου. Κεφαλαιούχοι, πολιτικοί, επιστήμονες, καλλιτέχνες, στρατιωτικοί, κληρικοί, δημοσιογράφοι κλπ και πολλοί απ’ αυτούς έχουν γνώσι του αντιανθρωπίνου έργου τους, πολλοί όμως δεν γνωρίζουν ότι οι εργοδότες τους έχουν θέσει και δια μέσου αυτών υπό απόλυτο έλεγχό τους την βιολογική μας υπόστασι, ακόμη τον ίδιο τον γενετικό μας κώδικα, την ψυχοπνευματική μας δυναμική, την οικονομική μας κατάστασι, την καθημερινή μας δραστηριότητα, το μέλλον μας και το μέλλον της φύσεως..Με ποιο αλήθεια αντάλλαγμα “συμπράτ­τουμε” σ’ ένα τέτοιο αυτό-έγκλημα;Την οικονομική μας άνεσι; Αυτή, για όσους την έχουν, είναι άκρως επισφαλής.Την αξιοπρέπειά μας; Αυτή τη χρονική περίοδο καμμία αξιοπρέπεια δεν είναι δυνατόν να υφίσταται εάν δεν είναι βαπτισμένη στο “α ν θ ρ ω π ί ζ ε ι ν “.Ας αφυπνιστούμε λοιπόν κι ας δράσουμε ενόσω ζούμε, για να κοιμηθούμε ήσυχοι στην αιωνιότητα μακριά από τη φρίκη των Ερινύων και από τις κατάρες και οιμωγές των παιδιών μας.Τελειώνοντας θα ήθελα να σταθώ στο φαινόμενο της παγκοσμιοποιήσεως. Όλοι μιλάμε για αυτό, ενώ οι πολέμιοι της

παγκοσμιοποιήσεως, κυρίως θρησκευτικοί ηγέτες, αναφέρονται συχνά και κατά της ττολύ-ττολιτισμικότητας.Η ειρωνεία στην όλη αυτή στάση είναι εντονότατη, μόνο που οι τυφλωμένοι από τη θρησκεία οπαδοί, δεν είναι σε θέσι να την αντιληφθούν.Καταρχάς όλες οι κυρίαρχες μονοθεϊστι­κές θρησκείες - χριστιανισμός, ισλαμι­σμός, ιουδαϊσμός - είναι θρησκείες που διαλαλούν την παγκοσμιοποίησι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι πολλές βαπτίσεις οικονομικών μεταναστών, που μόλις δέχθηκαν να βαπτιστούν χριστιανοί ορθόδοξοι, έγιναν «καλοί» μετανάστες σε αντίθεσι με τους υπόλοιπους τους άπιστους, που είναι οι κακοί μετανάστες και που βεβαίως ευθύνονται για όλα τα κακά της χώρας προφανώς και για τους σεισμούς.Στη συνέχεια έχουμε το ανέκδοτο της πολύ-πολιτισμικότητας.Ανέκδοτο πράγματι και κακόγουστο μάλιστα. Γιατί πολυπολιτισμικότητα υπήρχε και πρέπει να υπάρξη. Αυτό όμως που επιχειρείται σήμερα είναι η ισοπέδωση όλων και η κυριαρχία μιας μονοπολιτισμικότητας, όπου όλοι, ανεξαρτήτως χρώματος, εθνότητας, θρησ­κείας, θα ακολουθήσουν. Θα ακολουθή­σουν αυτήν την τάσι, θα σκεφτούν -αδόκι­μο πράγματι- κατά αυτόν τον τρόπο, θα αγοράσουν αυτά τα προϊόντα.Η μόνη λύσι εναντίον αυτής της αληθινής συνωμοσίας είναι η πολυπολιτισμικότης, αυτό που παρουσιάζεται σαν το απόλυτο κακό.Σήμερα η εκτέλεσις συνωμοτικών σχεδίων είναι εύκοληόσοποτέάλλοτε.Διαπλεκόμενα συμφέροντα όπου μεγιστάνες των Μ.Μ.Ε. συγκυβερνούν με την εκάστοτε πολιτική εξουσία, πολιτική εξουσία εξαρτώμενη άμεσα από οικονομικούς κολοσσούς. Αποτέλεσμα όλων αυτών η πλήρης απάθεια των σημερινών μόνο κατ' όνομα πολιτών. Πολύ φοβάμαι ότι σε μερικά χρόνια δεν θα υπάρξει λόγος υπάρξεως

συνωμοσιών. Η αποχαυνωμένη μαςσυνεί- δησι θα τα χωνεύει πλέον όλα χωρίς ίχνος οποιαδήποτε διαμαρτυρίας. Δυστυχώς.

ΗΡΑΚΛΗΣ ΧΑΡΙΤΙΔΗΣβιβλιογραφία:Μανώλη Καπουσίδη, “Περί Αρπαξιβίων”, ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ Αείγνητος, Τεύχος 3ον.

ΠΑΠΑΔΑΡΙΟ ΚΑΙ ΔΕΣΠΟΤΑΔΕΣ

Παπαδαριό και Δεσποτάδες με τρόπο εξωφρενικό σαν τους χειρότερους φονιάδες σβήσατε ό,τι Ελληνικό.

Κι ’ αν κάψατε βιβλιοθήκες όπου η σοφία στοιβαζόταν,με εκτελέσεις δίχως δίκες ν ’ αλλάξουν πίστη αναγκαζόταν.

Κι ’ αν σπάσατε τα ’ αγάλματά τους γκρεμίζοντας κάθε Ναό μας, δέν σβήσαν τα μηνύματά τους προς τον αγνό, σοφό λαό μας.

Κι ’ αν κάηκαν χιλιάδες τόμοι κι ’ αν σχίσατε κοιλιές βρεφών μας, έχετε αγάπη και συγνώμη εκ των ΕΛΛΗΝΩΝ αδελφών μας.

Κ ι’αν ο Γιαχβέ δεν θα μπορέσει τα λάθη σας να συγχωρέσει, τότε «ποιητική αδεία» πάρτε συγχώρεση απ ’ τον ΑΙΑ.

Ξουλίδης Βασίλειος Θεσσαλονίκη

20

ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ(Εισήγησις παρουσιασθείσα στους Οικολόγους Κύπρου εν όψει της ψήφου)

Μ ονα χή τον δρόμο επήρες εξανάρθες μο να χή δ εν ε ίν ’ εύκολες οι Θύρες α ν η χ ρ ε ία ........Πολύ εύστοχα ο δημιουργός του Ύμνου εις την ελευθερία Διονύσιος Σολωμός απέδωσε την κατάσταση των Ελλήνων στην επαναστατημένη Ελλάδα όταν απεγ­νωσμένα επιθυμούσαντηνσυμπαράσταση των ξένων για την αποτίναξη της βδελυράς και απάνθρωπης τυραννίας του διεφθαρμένου οθωμανικού κράτους.Σ’ αυτήν την κατάσταση έχουμε βρεθεί οι απόγονοι εκείνων. Μόνοι μπροστά σε ένα σκληρό δίλημμα. Ναί ή όχι στό σχέδιο Ανάν. Τό εκβιαστικό αυτό δίλημμα δέν εμφανίστηκε αιφνίδια. Είναι απότοκο εγκληματικών λαθών, ελλείψεων, δουλο- φροσύνης, αναξιότητας τών ηγετών μας και ταυτόχρονα προϊόν σιωνιστικής συνωμοσίας.Τό πρόβλημα της Κύπρου δέν είναι τωρινό. Το κληρονομήσαμε από πολύ παλιά. Από τότε που ως Έλληνες της περιφέρειας ζητήσαμε την πολιτική συγχώνευσή μας με τους Έλληνες της Μητρόπολης. Παρά τις συστάσεις των ηγετών της Μητρός Πατρίδος να καθίσουμε φρόνιμα, διότι οι ιστορικές συνθήκες δεν το επέτρεπαν. 19211931 (Οκτωβριανά)1950 (ενωτικό δημοψήφισμα)1955 (ένοπλος αγώνας από την ΕΟΚΑ)Τι καταφέραμε με τον ένοπλο αγώνα της ΕΟΚΑ από την στρατιωτική ηγεσία του χίτη Γεωργίου Γρίβα; Διαίρεση του λαού μας σε ελληνοκυπρίους και τουρκοκυπρίους, σε κομμουνιστές και εθνικόφρονες. Ουσία τα γενναιότερα παλληκάρια του λαού μας, -άγιοι του εθνικού μας αγώνα για ελευθερία.Τα λάθη και οι ανεπάρκειες της ηγεσίας μας, τότε έσπρωξαν τους μουσουλμάνους της Κύπρου, τούς απογόνους τών

εξισλαμισθέντων, επί Τουρκοκρατίας, Ελλήνων και τους ...λινοπαμπάκους- κρυπτοχριστιανούς στήν αγκαλιά της Άγκυρας και του εβραιογενή Ντεκτάς. Η πολιτική του "διαίρει και βασίλευε” που εφάρμοσαν οι Αγγλοι αποικιοκράτες άνθισε το 1963 με την αποστασία και ανταρσία συνοίκων και το βομβαρδιστικό της Κύπρου στην περιοχή Τυλλιρίας από τους Τούρκους, τον Αύγουστο του 1964.Η Άγκυρα παραλαμβάνει την σκυτάλη από τούς Άγγλους, για να συνεχίσει την βαρβαρότητα και την θηριωδία. Χρησιμοποιώντας τα πειθήνια όργανά της, τους Τουρκοκυπρίους ηγέτες, υποσκάπτει συστηματικά τα θεμέλια της Κυπριακής Δημοκρατίας.1967. Προκλήσεις των Τούρκων στο χωριό Κοφίνου, εξουδετέρωση του θύλακα από την Εθνική φρουρά, απόσυρση της Ελληνικής μεραρχίας από την Κύπρο. 1974. Η αιματηρή προδοσία του πραξικοπήματος και της βάρβαρης απεχθούς εισβολής.Και ο λαός μας από τότε να προσπαθεί να επουλώσει τις πληγές του, να παρακολουθεί σχεδόν απαθής και ανήμπορος να διαχειριστεί το πρόβλημά του.Απλά να καλείται να πληρώνει τα λάθη και τις παραλήψεις των αναξίων ηγετών του. Καλούμαστε, εμείς σήμερα να απαντήσουμε το δίλημμα που όρθωσε ενώπιον μας η διεθνής συνομωσία, παρά το γεγονός πως η Τουρκική αδιαλλαξία τριάντα χρόνια από τότε δεν κάμφθηκε ούτε ευθυγραμμίστηκε με τις εκκλήσεις και τα ψηφίσματα της διεθνούς κοινότητας που απαιτούσαν απόσυρση των κατοχικών στρατιωτικών δυνάμεων, αποχώρηση των εποίκων κλπΠοιός μπορεί να μας απαντήσει γιατί τόση πίεση, τέτοιος εκβιασμός να ψηφίσουμε το σχέδιο πριν την ένταξή μας στην Ε.Ε.; Πως

21

γίνεται οι Αγγλοαμερικανοι καταστροφείς του πλανήτη μας και σφαγείς των λαών, έτσι ξαφνικά να θέλουν το καλό μας; Αυτοί που τάχα κόπτονται για δημοκρατία και δικαιοσύνη και αντί γι’ αυτά αιματοκύλισαν κάθε γωνιά του πλανήτη μας;Εξυπηρετεί το σχέδιο Ανάν τα συμφέροντα του λαού μας; Πως; Προνοεί αποχώρηση του κατοχικού στρατού, πλήρως, χωρίς όρους; Διασφαλίζει το δικαίωμα της επιστροφής των προσφύγων, την ελεύθερη διακίνηση, την ελεύθερη εγκατάσταση; Απαλλάσσει την Κύπρο από την κακοδαιμονία;Δεν ισχυρίζομαι ότι είμαι ο ειδικός εμπειρογνώμων που θα εκπονούσε μελέτη για το σχέδιο Ανάν, όμως ως Ελλην -άνθρωπος που άντεξα τα βασανιστήρια του Αττίλα, όντας αιχμάλωτος που υπέφερα τις στερήσεις και την πικρία του εκτοπισμού, που είδα τον πατέρα μου να εξαφανίζεται στα χέρια του στρατού κατοχής.-Υποστηρίζω ένθερμα την ειρηνική συμβίωση με τους συνοίκους Τουρκο­κυπρίους (εαν και εφ’ όσον θέλουν να ονομάζονται έτσι)-Υποστηρίζω την οικολογική λύση, την λύση του «ενιαίου κράτους», όπου ο κάθε Κύπριος να είναι ελεύθερος να εγκατασταθεί στον τόπο της καταγωγής του ή όπου αλλού θέλει.-Υποστηρίζω την άμεση δημοκρατία ως μέθοδο αναζήτησης και ανεύρεσης της αλήθειας και ως τρόπο διακυβέρνησης κι όχι ο λαός στο περιθώριο.-Απορρίπτω το σχέδιο Ανάν ως ρατσιστικό σχέδιολύσηςτου κυπριακού προβλήματος, γιατί διαχωρίζει τον κυπριακό λαό σε τουρκοκυπρίους και ελληνοκυπρίους, με υπερδικαιώματα στην μειοψηφία των τουρκοκυπρίων και Τούρκων εποίκων. -Απορρίπτω το σχέδιο Ανάν για λόγους ηθικής. Γιατί, τυχόν αποδοχή του μεταδίδει το μήνυμα ότι δίκαιο είναι το δίκαιο του ισχυροτέρου.-Αππορίπτω το σχέδιο Ανάν ως καρπό εβραιοσιωνιστικής συνωμοσίας.

Η εβραιοσιωνιστική συμμορία επιδιώκει την σταδιακή απομάκρυνση των ελλνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων από το νησί και την εγκατάσταση εβραίων. -Απορρίπτω το σχέδιο Ανάν γιατί δεν εμπιστεύομαι ότι θα μειωθεί στο ελάχιστο ο τουρκικός στρατός. Ποίος αξιόπιστος εγγυητής θα εγγυηθεί την απόσυρσή του; Η σιωνιστική κυβέρνηση των Αγγλων ή των Αμερικανών μήπως; Που καταπνίγουν στο αίμα τους λαούς; (θυμηθείτε Κορέα, Βιετνάμ, Ιαπωνία - Ναγκασάκι-Χιροσίμα, Γιουγκοσλαυία, Ιρακ, Παλαιστίνη, Κύπρος...... )Προτείνω απόρριψη του σχεδίου Ανάν, και καλώ όλους σε συστράτευση για αγώνα πολύμορφο και πολυσχιδή -τέτοιος δεν διεξήχθη τριάντα χρόνια τώρα- για αντιμετώπιση των τυχόν συνεπειών τού ΟΧΙ.Όλες οι δυνάμεις μας στην υπηρεσία αυτού του στόχου.

Τούτη η δίψα δεν σβήνει, τούτη η μάχη δεν παύει

χίλια χρόνια αν περάσουν δεν πεθαίνουμε σκλάβοι.

Χ α ρ α λά μ π ο υ ς Χ α ρ ά λα μ π ο ς Δ ά σ κ α λο ς -Φ ιλό λο γο ς

Λ ευ κ ω σ ία

ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ ΤΕΤΡΑΚΤΥΟΣΣτην ιστοσελίδαh t t p : / / w w w . s t a t e . g O v / r / p a / D r s / dpb/2004/32860.htm της κυβερνήσεως των ΗΠΑ διαβάσαμε την συζήτησι γερουσιαστών με αξιωματούχους της κυβερνήσεως όπου απεκαλύφθη η συνωμοσία για το σχέδιο Ανάν εκ μέρους του υφυπουργού εξωτερικών για θέματα Ευρώπης κ. Ντάνιελ Φράιντ. Συγκεκριμένα ο Φράιντ εδήλωσε στις 26 Ιουνίου 2003 ότι «...όταν προσπαθούσαμε να πείσουμε την Τουρκία να επιτρέψη την δίοδο του στρατού μας για το Β. Ιράκ, της προσφέραμε δύο κίνητρα, αρκετά δισεκατομμύρια δολλάρια σε δάνεια και δωρεές και την Κύποο υπό υοοωήν του σγεδίου Ανάν. Όταν η

22

Τουρκία ηρνήθη, απερρίφθη το οικονομικό μέρος ενώ το σχέδιο Ανάν επεβίωσε μέχρι να απορριφθή από τους Κυπρίους στις 24 Απριλίου.».Ο Ντάνιελ Φράιντ, σημερινός τοποτηρητής του σιωνισμού στην περιοχή μας, είχε ενδιαφέρουσα πολιτική καριέρα. Διετέλεσε πρέσβυς στο Λένινγκραντ το 1980-1981 και ακολούθως πολιτικός σύμβουλος της πρεσβείας στο Βελιγράδι 1982-1985. Στην συνέχεια ανέλαβε το γραφείο Σοβιετικών Υποθέσεων του υπουργείου εξωτερικών έως το 1987, όταν δηλαδή οργάνωναν την περεστρόικα. Από το 1987 έως το 1989 ανέλαβε το πολωνικό γραφείο του υπ. εξ. και το 1990-1993 υπήρξε πολιτικός σύμβουλος της πρεσβείας στην Βαρσοβία. Από το 1993 έως το 1997 ήταν μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας και υπεύθυνος πολιτικών Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης ενώ εσχεδίασε την πολιτική ευρωατλαντικής ασφαλείας, μελλοντικής διευρύνσεως του ΝΑΤΟ και τις σχέσεις NATO-Ρωσσίας. Κατανοούμε άρα το μέσον του Εβραίου χρηματιστού Τζώρτζ Σόρος στον οποίον ανετέθη εργολαβικώς η πνευματική καθοδήγησις των λαών της Ανατολικής Ευρώπης. Επρόκειτο για εσωτερική εβραϊκή υπόθεσι.Διωρίσθη πρέσβυς των ΗΠΑ το 1977 στην Πολωνία. Κατά την ακροαματική διαδικασία αναλήψεως των καθηκόντων του, ενώπιον της επιτροπής εξωτερικών σχέσεων της Γερουσίας εδήλωσε την υπερηφάνειά του για την εμπιστοσύνη που του έδειξαν τόσο η υπουργός εξωτερικών Μαντλήν Ολμπράϊτ όσο και σύμβουλος εθνικής ασφαλείας του Κλίντον, ο Σαμουήλ Μπέργκερ. Επρόκειτο λοιπόν περί εσωτερικής εβραϊκής υποθέσεως. Τώρα, αν και η κυβέρνησι των ΗΠΑ άλλαξε, ο τοποτηρητής του σιωνισμού αναβαθμίστηκε, διότι από την αρχή του 2001 είναι ειδικός σύμβουλος της κυβερνήσεως προταθείς υπό της Κοντολίζα Ράις (πρώην μέλος του Αμερικανοτουρκικού λόμπυ) για θέματα Ευρώπης και διευθυντής της υπηρεσίας

Ευρωπαϊκών και Ευρασιατικών θεμάτων του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας των ΗΠΑ.Στα χέρια λοιπόν του σιωνισμού το Κυπριακό, ενώ οι προδότες, εξακολουθούν να υποστηρίζουν το σιωνιστικό σχέδιο, γνήσιοι ραγιάδες όντες...Η δήλωσις στα αγγλικά είναι παρακάτω: «Why then the consternation about the rejection of the Annan plan? Because the true purpose was not the claimed goal of the reunifying the island, divided since the Turkish invasion of 1974, but the one stated by Mr. Daniel Fried, a senior State Department official. At a public meeting in Washington on June 26. 2003, in the presence of this writer and others, Mr. Fried declared: ‘When we were trying to persuade Turkey to allow the passage of our troops through its territory into Northern Iraq, we offered Turkey two incentives, several billion dollars in grants and loans, and Cyprus, in the form of the Annan Plan. ’ When Turkey refused passage, the billions were dropped; however, the Annan plan survived, until it was dropped bv the Cypriots on April 24th.»

Δείτε στο διαδίκτυο:w w w .h e lla s a rm y .g r

Η Ιστορία του Ελληνικού Στρατού, από την αρχαιότητα έως σήμερα! Στρατός Ξηράς, Πολεμικό Ναυτικό, Αεροπορία...

w w w .h e lle n ic m y th o lo g y .o rg

Καταγραφή της Ελληνικής Μυθολογίας, και προσπάθεια αποσυμβολισμού των ελληνικών Μύθων.

23

ΠΕΡΙ ΦΙΛΙΑΣ ΚΑΙ ΕΧΘΡΑΣ

Βιώνουμε μία περίοδο πρωτοφανούς παρακμής. Οι ελληνικές ιδέες και αξίες κατακερματίζονται, παραποιούνται, απαξιώ- νονται. Μέσα σε αυτήν την λαίλαπα απαξιώσεως, η φιλία δε θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση και να γλιτώσει. Όταν σε μία κοινωνία, πρώτη αξία της ανάγεται το υλικό συμφέρον, το χρήμα, τότε οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν ως κίνητρο αυτό και μόνο. Οι φιλίες που συνάπτονται είναι εφήμερες, χωρίς βάθος, και καταλήγουν πολύ συχνά στην έχθρα. Ο δογματισμός, ο φανατισμός, η άγνοια, το ατομικό συμφέρον, την συντηρούν και εγκαθιδρύουν ολοένα περισσότερο την βασιλεία της.Η Φιλία. Η λέξη είναι παράγωγο ουσιαστικό του ρήματος της αρχαίας ελληνικής φιλέω(- ώ). Προσπαθώντας να δώσουμε έναν ορισμό θα λέγαμε ό,τι φιλία είναι ο ελεύθερος και σταθερός ψυ/ικ0£ δεσμός μεταξύ προσώπων, που στηρίζεται στην αμοιβαία εκτίμηση, αφοσίωση και εμπιστοσύνη. Γενεσιουργός αιτία της φιλίας είναι μία από τις επιδράσεις του Θεός Έρωτος αφού αυτός είναι η δύναμη που ωθεί τα όντα προς ένωση. Η σύγχρονη ψυχολογία αναγνωρίζει την συνάρτηση της αγάπης από τον έρωτα και κατηγοριοποιεί την φιλία στα συναισθήματα του 4,εσύ” . Δηλαδή στα συναισθήματα που διαμορφώνονται από την θετική ή αρνητική στάση μας απέναντι στον συνάνθρωπό μας. Ως τέτοιου είδους συναίσθημα, πολύ σωστά οι αρχαίοιΈλληνες δεν περιόριζαν την έννοια της φιλίας μόνο στη σχέση μεταξύ μη συγγενών. Επεκτεινόταν στην σχέση του ζευγαριού, των μελών της οικογένειας, στα μέλη εταιρειών, στις σχέσεις μεταξύ πολιτών, στις επαφές των πόλεων κρατών, στην επικοινωνία με το Θείο.Οιφιλόσοφοιόλωντωνσχολώνθεωρούσαντην διδασκαλία της ως ένα από τα σπουδαιότερα κεφάλαια της πρακτικής ηθικής, μια και την θεωρούσαν αρετή. Οι Πυθαγόρειοι και ο Δημόκριτος, οι Σωκρατικοί και οι περιπατικοί, οι Στωικοί και οι Επικούριοι προσπάθησαν να την εξετάσουν από κάθε άποψη.

Πολυτιμότερος από όλους για μας -αναφορικά εις την φιλία- είναι ο Αριστοτέλης. Κατά τα διδάγματά του, τρία είναι τα είδη της φιλίας (Ηθικ. Νικ. 1156 α.3) αναλόγως των κινήτρων γι’ αυτήνΙον) το «χρήσιμον», δηλαδή το συμφέρον, η ωφέλεια2ον) το «ηδύ», η ευχαρίστηση, η ηδονή και 3ον) το «αγαθόν», η αρετή, η ηθική τελείωσις.Η φιλία του τρίτου είδους είναι η πραγματική, η μόνιμη, η τέλεια φιλία: *’Τελεία δ ’ εστίν η των αγαθών φιλία και κατ’ αρετήν ομοίων» (Ηθικ. Νικ. 1156 b.4). Είναι δηλαδή η φιλία του αγαθού με τον αγαθό, για το αγαθό. Το αγαθό είναι η αρετή και αγαθός είναι ο ενάρετος. Αλλά ενάρετος δεν είναι μόνον αυτός που έχει κάνει πράξη την αρετή αλλά και εκείνος που έχει διάθεση -ροπή προς αυτήν (Ηθικ. Νικ. 1157 b.6). Σε αυτό το είδος φιλίας εντασσόταν και η σχέση εραστή και ερωμένου. Δηλαδή η σχέση του δασκάλου της αρετής και του μαθητού, ο οποίος είχε διάθεση να την διδαχθεί και να γίνει ενάρετος.Κατά τον Αριστοτέλη η φιλία είναι μία ισότης και ομοιότης (Ηθικ. Ευδ. 1245α) και ο Όμηρος τονίζει «ως αιεί τον ομοίον άγει Θεός ως τον ομοίον» (ρ.218) Αλλά η ομοιότης, μόνον τους αγαθούς άγει εις φιλίαν, συμπληρώνει ο Πλάτων. Διότι οι κακοί δεν έχουν ως κίνητρο, ως στόχο την αρετή.Η συνείδηση των Ελλήνων για τις υποχρεώσεις και τα καθήκοντα που επέβαλλε η φιλία ήταν ιδιαιτέρως ζωηρή. Η έμπρακτη βοήθεια λογιζόταν ως ουσιώδες γνώρισμά της. Τα μυθικά και ιστορικά παραδείγματα είναι παροιμιώδη. Του Ηρακλέως με τον Ιόλαο, του Θησέως με τον Πειρίθοο και ίσως το γνωστότερο του Φιντίου με τον Δάμωνα, ο οποίος δεν διστάζει να προσφέρει τη ζωή του για τον φίλο. Ο φίλος είναι προσηνής και συμβουλευτικός. Συμμετέχει τόσο στην ευτυχία όσο και στην δυστυχία του άλλου. Είναι χαρακτηριστική η φράση του Χίλωνος: «επί δε τας ατυχίας ταχέως» (Στοβ. 3, 79). Η ειλικρίνεια, η εμπιστοσύνη, ο θαυμασμός, η

24

ευεργεσία, η χαρά για την παρουσία του φίλου αποτελούν τους θεμέλιους λίθους της φιλίας. Αναγνωρίζοντας την σπουδαιότητα της φιλίας οι πρόγονοί μας, λάτρευαν τον Δία με το προσωνύμιο Φίλιος-Φίλος. Η λατρεία του ήταν πολύ διαδεδομένη ως Θεού προστάτου της Φιλίας ανάμεσα στους ανθρώπους, όσο και μεταξύ των Θεών και των ανθρώπων. Απεικονίσεις του Φιλίου Διός έχουν βρεθεί στην Πέργαμο και στην Λέσβο, ενώ σε δύο αττικά αφιερωματικά ανάγλυφα, ο Θεός παρουσιάζεται ένθρονος να υποδέχεται τους λατρευτός του.Τα Δελφικά παραγγέλματα, πνευνατικά κληροδοτήματα των Σοφών μας, που προτρέπουν εις την φιλία, είναι αρκετά:

ΦΙΛ ΟΙΣ ΒΟΗ Θ ΕΙ,ΦΙΛΙΑΝ ΑΓΑΠΑ,ΦΙΛΟΙΣ ΕΥΝΟΕΙ,ΦΙΛΩ ΧΑΡΙΖΟΥ,ΦΙΛΟΦΡΟΝΕΙ ΠΛΣΙΝ,ΦΙΛΙΑΝ ΦΥΛΑΤΤΕ.

Η έχθρα. Στον αντίποδα της φιλίας βρίσκεται η έχθρα. Η λέξη παράγεται από το ρήμα της αρχαίας ελληνικής έχθω που σημαίνει μισώ, απεχθάνομαι, το μίσος, η αποστροφή που αισθανόμαστε για κάτι ή για κάποιον. Ανήκει στα αντιπαθητικά συναισθήματα του «εσύ». Στην ανθρώπινη ψυχή το μίσος γειτνιάζει με την αγάπη και συνήθως όποιος μπορεί να αγαπά με θέρμη μπορεί και να μισεί με ανάλογη σφοδρότητα. Για τους αρχαίους Έλληνες, το μίσος, δεν λαμβανόταν ως πράγμα άξιο απολύτου αποδοκιμασίας, γιατί συχνότατα γεννιέται από δίκαιη αιτία και στρέφεται συνήθως προς το κακό. Χαρακτηριστική είναι η φράση από την Πολιτεία του Πλάτωνος «η γε αδικία, και μίση και μάχας εν αλλοτρίοις παρέχει» (351D).Βαθιά ριζωμένη στην συνείδηση των Ελλήνων ήταν η συνήθεια να μην ξεχωρίζουν, αναφορικά εις την ηθική κρίση, το πρόσωπο από το πράγμα. Απεχθάνονταν το κακό, αλλά και τον άνθρωπο που το έπραττε και ευχαρίστως τον θεωρούσαν εχθρό, [«εικός μεν, ους αν τις ηγήται χρηστούς, φιλείν, ους δ ’αν πονηρούς,

μισείν» (Πλ. Πολιτ. 1.334c)].Πρώτιστη αρετή του ανδρός είναι η ικανότητα του να ωφελεί τον φίλο και να βλάπτει τον εχθρό (Πλατ. Μένων 71 e, Ξεν. Απομνημονεύματα 2,6,35 και 2,3,14). Και αυτό θεωρείται δίκαιο, διότι δικαιοσύνη είναι να αποδίδονται στον καθένα τα οφειλόμενα. Στον αγαθό φίλο τα καλά και στον κακούργο τα κακά. Για την ελληνική σκέψη η δικαιοσύνη οφείλει να είναι επιεικής, όταν αυτό απαιτείται, σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορεί αν είναι ανεκτική. Ο άδικος πρέπει να τιμωρείται ανάλογα της αδικίας που διέπραξε. Στόχος δεν είναι η εκδίκηση, αλλά η τιμωρία, που αποσκοπεί να λειτουργήσει ως παράδειγμα προς αποφυγήν στους υπολοίπους και φυσικά στην βελτίωση του κακούργου.Στην ελληνική κοσμοθεωρία όλα είναι διαφορετικά και όλα είναι μέσα στην αιωνιότητα του σύμπαντος κόσμου. Απόλυτη ομοιότητα δεν υπάρχει όπως και απόλυτη διαφορετικότητα. Η ελληνική διαλεκτική της αρμονίας επιτάσσει την διάλυση των εχθροτήτων ΕΧΘΡΛΣ ΔΙΑΛΥΕ και την μεταστροφή των εχθρών σε φίλους, με βασική προϋπόθεση την Δικαιοσύνη και την αναζήτηση της αλήθειας θεμελιωμένης επί της αρετής.

Βιβλιογραφία

Πλάτωνος: Συμπόσιον, Πολιτεία, Νόμοι, ΜένωνΑριστοτέλους: Ηθικά Νικομάχεια

Ηθικά Ευδήμεια Διογένους Λαερτίου: Βίοι Φιλοσόφων Ξενοφόντος: Απμνημονεύματα Leop. Schmidt: Η ηθική των Αρχαίων ΕλλήνωνΜαρ. Βερέττα: Μέγαν Ονομαστικόν Παπανούτσου Ε.Π.: Ψυχολογία Διαμαντοπούλου Δημ.: Σύγχρονο λεξικό βασικών εννοιώνΓιανακοπούλου Ε.Παν.: Λεξικό ρημάτων της αρχαίας ελληνικήςΠεριοδικό Τετρακτύς Αείγνητος τεύχος 27ο

Αλέξανδρος Πολυχρονίδης

25

«ΔΙ ΕΥΧΩΝ ΤΩΝ ...ΑΓΙΩΝ... ΠΑΤΕΡΩΝ ΗΜΩΝ»ΚΑΛΟΠΡΟΑΙΡΕΤΩΝ ΣΧΟΛΙΩΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

ΜΑΪΟΣ

Ιη Μαΐου1. Ιερεμίου προφήτου2. Ακακίου

1...0 Ιερεμίας γόνος πλουσίας εβραϊκής οικογενείας, εγεννήθη στην Αγία Σιών τον 7ο αιώνα π.Ο. Σαν προφήτης, προφήτευε τα επικείμενα δεινά του βασιλείου του Ιούδα ...δεινά που θα προέρχονταν από τους Αιγυπτίους και Βαβυλωνίους. Η κινδυνολογία έστρεψε εναντίον του τους συμπατριώτες του που του φυλάκισαν. Πράγματι όμως, οι Αιγύπτιοι κατέλαβαν την Ιουδαία και αργότερα το 605 π.Ο ..την κατέλαβε και ο Ναβουχοδονόσωρ. Ο Ιερεμίας εδικαιώθη και απεκεφαλίσθη για να συνέχιση το έργο του, δηλ. την ...μελλοντολογία. Είχε βοηθό και γραμματικό στο έργο του κάποιον Βαρούχ. Το προφητικό του έργο περιλαμβάνει 52 κεφάλαια. Βέβαια τα βιβλία του βρέθηκαν αρκετούς αιώνες αργότερα, από κάποιον ονόματι Έσδρα (επινοητή των αργότερα υλοποιημένων σιωνιστικών προγραμμάτων..). Λέγεται ότι πέθανε κατόπιν λιθοβολισμού από Εβραίους στην Αίγυπτο...Η Ορδόδοξη(;) εκκλησία εορτάζει την ημέρα αυτή έναν ακόμη ήρωα της παραμυθητικής διαθήκης.2...Τον ακούμε σε γνωστή παλαιά διαφήμιση της τηλεοράσεως αλλά δεν ξέρουμε ποίος είναι...Ο Ακάκιος κατήγετο από την Θεσσαλονίκη. Σε μικρή ηλικία εξισλαμίσθηκε βιαίως(;) στην Κων/πολη. Αργότερα μετενόησε και τον βλέπουμε στο Άγιο Όρος, μοναχό. Μετά χρόνια επέστρεψε στην Κων/πόλη και παρουσιάστηκε στον μουσουλμάνο δικαστή στον οποίο ...ωμολόγησε την πίστη του. Η ποινή του δικαστή ήταν αποκεφαλισμός το 1815!!!! Την εποχή αυτή όμως υπήρχε πατριαρχείο δυνατό στην Κων/πόλη και συνάμα βέβαια δουλικό στους Τούρκους ...(Καλλίνικος Α') που προστάτευε με μεγάλη

επιτυχία το δικαίωμα της πίστεως. Όπως καταλαβαίνετε, βρισκόμαστε σε μια ακόμη περίπτωση φανταστικής αγιοποιήσεως.

3η ΜαΐουΤιμόθεου και Μαύρα μαρτύρων Το ζεύγος Τιμόθεος-Μαύρα εγεννήθη στην Αίγυπτο. Ο Τιμόθεος ήταν κληρικός και κάποια στιγμή οι κακοί ειδωλολάτρες της περιοχής τον κατήγγειλαν στον έπαρχο Αρριανό. (μα αυτός δεν είχε τρελαθεί από τον Παφμούτιο ;;;;). Ο Αρριανός λοιπόν πιάνει το ζεύγος και το βασανίζει... Σε όλη την διάρκεια των βασανιστηρίων ο Τιμόθεος και η Μαύρα ψέλνουν!!! Ο Αρριανός θυμώνει και τους σταυρώνει, μα και εκεί ακόμη ψέλνουν. Ο Αρριανός τότε προσεύχεται γιατί είναι κολλητικό .

4η ΜαΐουΠελαγίας μάρτυροςΗ Πελαγία ήταν από την Κιλικία, γόνος πλουσίας οικογενείας και αρραβωνιαστικιά του γιού του Διοκλητιανού. Μια νύχτα στον ύπνο της βλέπει έναν μουσάτο να της λέει πως πρέπει να αλλάξει πίστη. Την άλλη ημέρα αμέσως πηγαίνει στον επίσκοπο της περιοχής και την βαπτίζει χριστιανή.Η οικογένειά της, μόλις το μαθαίνει τρελλαίνεται, ο δε αρραβωνιαστικός της ...αυτοκτονεί. Ο Διοκλητιανός τα μαθαίνει, θυμώνει πολύ, και ..την ψήνει ζωντανή.

5η ΜαΐουΕιρήνης μεγαλομάρτυρος Η Αγία κατήγετο από εθνική οικογένεια της πόλεως Μαδέδων Περσίας και λέγονταν Πηνελόπη. Από μια εβραία υπηρέτρια της οικογενείας, κολλά το μικρόβιο της νέας θρησκείας και βαπτίζεται με το όνομα Ειρήνη. Όταν το μαθαίνει ο πατέρας της, σκοτώνει την υπηρέτριά του και προσπαθεί να κάνει το ίδιο δένοντας την κόρη του στα πίσω πόδια ενός αγρίου αλόγου. Μα ω!!, τι θαύμα! Το άλογο στρέφεται εναντίον του και σκοτώνει αυτόν....

26

τν σου είναι αυτός ο Γιαχβέ!!! Μα η κόρη του Ειρήνη προσεύχεται ...ο Γιαχβέ μετανιώνει και τον επαναφέρει στη ζωή .Θαύμα, Ανάσταση. Μετά από αυτό περιοδεύει σε διάφορα μέρη κάνοντας ομοίως θαύματα πολλά. Τέλος πεθαίνει στην Έφεσσο.

6η ΜαΐουΙώβ του δικαίου και Πολυάθλου!!!! Ένανακόμηήρωατηςεβραϊκήςπροφητολογίας εορτάζει η ελληνική(;) εκκλησία. Τον ...Ιώβ. Ο Ιώβ, όπως μας πληροφορεί από το βιβλίο του ο ίδιος, ήταν από πολύ πλουσία οικογένεια της Αυσιτίδας χώρας. Πλούσιος μα δίκαιος και θεοσεβής. 7.000 πρόβατα, 3.000 καμήλες,1.000 βόδια, 500 όνους, πολλούς υπηρέτες, 7 υιούς και 3 κόρες ήταν τα περιουσιακά του στοιχεία. Οι γιοι και οι κόρες όμως δεν ήταν απ’ ότι φαίνεται σαν τον πατέρα ...διότι μεθούν και διασκεδάζουν κάθε μέρα και έχουν βίο αχαλίνωτο ....(Ιώβ, κεφ. Α’, εδάφ. 4).Ο δε πατέρας τους δεν νοιάζεται για τον αχαλίνωτο βίο των μα τον ενδιαφέρει μόνο μη τυχόν και σκεφτούν κακό πράγμα για τον Γιαχβέ (Ιώβ, κεφ.Α’, εδάφ. 5).Στην συνέχεια εξιστορείται ένα στοίχημα μεταξύ Γιαχβέ και σατανά!!! .... «... αγγελιοφόροι του Γιαχβέ παρουσιάζονται μπροστά του, μεταξύ αυτών είναι και ο σατάν...» Αφού είπαν τα δικά τους ...λέει κάποια στιγμή ο Γιαχβέ στον σατάν-έβαλες στο μάτι τον Ιώβ που όμοιος του δεν υπάρχει στον κόσμο-ναι, λέει ο σατάν, αλλά ο Ιώβ είναι ευσεβής και σ ' αγαπά επειδή του έδωσες πολλά υλικά αγαθά, μα αν του τα πάρεις πίσω, τότε θα σε βλασφημήσει.Ο Γιαχβέ δεν συμφωνεί και μπαίνει το πρώτο στοίχημα.-Θα πάρεις ότι θέλεις μα τον ίδιο δεν θα τον πειράξεις, λέει στον σατάν (Ιώβ, κεφ. Α', εδάφ. 6-12).Και το έργο στην συνέχεια λέει πως ο σατάν παίρνει όλα τα αγαθά του Ιώβ και σκοτώνει τα παιδιά του ....(με την άδεια του Γιαχβέ )!!! Μα ο Ιώβ δεν βλασφήμησε. Συγκλονιστικό το ...παραμύθι. Το «υπέρτατο Θείον» διαπραγματεύεται με το κακό (σαντάν),

στοιχηματίζει μαζί του και να του δίνει εντολή να σκοτώσει ακόμα και ανθρώπους ;;;;Στην συνέχεια σειρά έχει το δεύτερο στοίχημα ... κάποια στιγμή πάλι παρουσιάζονται οιαγγελιοφόροι στο γραφείο του Γιαχβέ ....παρών και ο σατάν ....αφού τα είπαν και πάλι ...λέει ο χαμένος απ’ το πρώτο στοίχημα σατάν-νίκησες μα αν τον πλήξης τον ίδιο τότε θα σε βλασφημήσει ...διότι μόνο για την ζωή του νοιάζεται αυτός ...και μπαίνει το δεύτερο στοίχημα ....το οποίο πάλι χάνει ο σατάν ...(Ιώβ, κεφ. Β', εδάφ. 1).Το σκόρ είναι 2-0 υπέρ του Γιαχβέ μα στην λήξη του αγώνα ο σατάν μειώνει σε 2-1 ...κερδίζει το τρίτο στοίχημα ....πλήττεται ο Ιώβ με λέπρα πολύ βασανιστική και τότε ...βλασφημά την ημέρα και την ώρα που γεννήθηκε ...(Ιώβ κεφ. Γ')Μετά την νίκη του Γιαχβέ ξαναδίνει στον Ιώβ ότι είχε και περισσότερα, τα παιδιά όμως ...όχι. Δυστυχώς ο ελληνισμός εδώ και 2000 χρόνια αποβλακώνεται διδασκόμενος από τους πνευματικούς και τους ρασοφόρους τέτοιου είδους ανοησίες.

7η ΜαΐουΜνήμη του εν ουρανό φανέντος τιμίου σταυρού.Την ημέρα αυτή η εκκλησία μνημονεύει την ημέρα κατά την οποία ο Άγιος ή Μέγας Κωνσταντίνος δίνει μεγάλης σημασίας μάχη κατά των δύο συναυτοκρατόρων Μαξεντίου και Αικινίου με σκοπό την μονοκρατορία. Προ της μάχης λοιπόν και σύμφωνα πάντα με τις παραμυθητικές τάσεις χριστιανών ιστορικών (Ευσέβιος Καισαρείας), εφάνη στον ουρανό ένας φωτεινός σταυρός (ισοσκελής) σαν ήλιος, που εντυπώσιασε τον Κων/νο, και από την στιγμή εκείνη έγινε ο αρωγός της μάχης κατά των αντιπάλων του ...Ερώτημα: η εκκλησία τιμά το «συμβάν » διότι ισχυρίζεται ότι ο σταυρός που εφάνη στον ουρανό είναι σημείο του Θεού της ...μα αν είναι έτσι ο Κων/ νος αμέσως μετά δεν έπρεπε να ζητήσει την βάπτισή του ως χριστιανός; Διότι το φαινόμενο μαρτυρά περίτρανα την παντοδυναμία του Θεού -Ιησού. Αντί αυτού όμως ο Κων/νος

εξακολουθεί να είναι Μιθραϊστής ...και μέχρι λίγο πριν τον θάνατό του που δήθεν βαπτίζεται χριστιανός αλλά από ιερέα «Αρειανού Δόγματος» (Σιλβέστρος)... Γιατί λοιπόν ο Κων/νος μετά το «εν Τούτο Νίκα » δεν βαπτίζεται;

8η ΜαΐουΑγίου Αποστόλου ευαγγελιστού Ιωάννου (Γιοχαναν).1. Από τους εμπίστους συνεργάτες του Ιησού και ...ανεψιός του ...αφού η μητέρα του η Σαλώμη είναι αδελφή του Ιησού κόρη δηλαδή του Ιωσήφ, πατρός του Ιησού και της ...παρθένου Μαρίας!!! ...άγνωστο για πολλούς.Ο Ιωάννης λοιπόν μετά θάνατον-ανάσταση του Ιησού ..και κοίμηση της Μύριαμ (Μαρία), περιοδεύει στην Παλαιστίνη και Μ. Ασία κηρύττοντας τον λόγο του θείου του, του Ιησού. Κάποια στιγμή φθάνει στην Έφεσο, εθνική πόλη, και δια της ...προσευχής του στον Ιησού ...καταστρέφει ολοσχερώς τον Ναό της Αρτέμιδος. Τόσο μίσος από έναν απόστολο της θρησκείας της αγάπης. Μετά από αυτό εκχριστιανίζει εκατοντάδες χιλιάδες ειδωλολάτρες!.Στα χρόνια του Δομιτιανού εξορίζεται στην Πάτμο όπου του «Αποκαλύπτεται» ο ίδιος ο Γιαχβέ αυτοπροσώπως και γράφει το βιβλίο «Αποκάλυψη» ....η οποία αγιοποιείται μόλις τον 7ο αιώνα Μ.Ο...Διαβάστε το βιβλίο «Αποκάλυψη» πρόκειται για μια σημαντική Σιωνιστική διακήρυξη. Την δε καταστροφή του Ναού της Αρτέμιδος, διεκδικούν και άλλοι «Αγιοι».

9η Μαΐου1. Ησα'ΐου προφήτου....2. Χριστόφορου μάρτυρος

1 .Την ημέρα αυτή η εκκλησία των νεοελλήνων εορτάζει έναν ακόμη «ήρωα» της εβραϊκής παραμυθολόγιας, τον προφήτη Ησαΐα ...Ο Ησαΐας ήταν γιος του Άμως από την γενιά του Ιούδα. Το προφητικό του έργο απαρτίζεται από 66 κεφάλαια και γίνεται γνωστό κάτι αιώνες μετά την εποχή που θεωρητικά έζησε ....βλέπε ...Εσδρά! Προφητεύει την έλευση

ενός Μεσσία βασιλέα που θα απελευθερώσει τον λαό του Ισραήλ!Θα απελευθερώσει από τους εχθρούς (Ασσυριούς, Αιγυπτίους) και θα καταστήσει την Σιών (Ιερουσαλήμ) πρωτεύουσα όλου του κόσμου! Ο δε Γιαχβέ θα γίνει ο Θεός όλων των λαών του κόσμου! (ευχαριστούμε δεν θα πάρουμε). Βέβαια αργότερα οι χριστιανοί επικαλούνται τον Ησαΐα για να τεκμηριώσουν την θεϊκή προέλευση του Ιησού τους ...και ταυτίζουν όσο μπορούν την ζωή του Ιησού σύμφωνα με την Ησαϊκή προφητεία. Ανεπιτυχώς όμως ...διότι ο Μεσσίας του Ησαΐα είναι ένοπλος βασιλέας, ελευθερωτής, τολμηρός, γενναίος ...ενώ ο Μεσσίας του χριστιανισμού είναι ένας μετριοπαθείς σοφιστής. Στον Ησαΐα ακόμη υπάρχουν και τολμηρά κεφάλαια όπως τα παρακάτω : «...ελάλησε κύριος προς Ησαΐα Υιόν Άμως λέγω ν πορεύου και άφελε τον σάκων από της οσφύος σου και τα σανδάλιά σου απόλυσον από των ποδών σου και ποίησον ούτως πορευόμενος γυμνός και ανυπόδετος και είπεν κύριος ον τρόπον πορεύεται ο παις μου Ησαΐας γυμνός και ανυπόδετος τρία έτη ....» (Ησαΐα κεφ. κ' εδαφ.2)ΑίσχοςΓιαχβέ ...έχουμε και μικρά παιδιά ...Μα τι πράγματα τελικά είναι αυτά, που βάζει έναν δούλο του, τον Ησαΐα να τριγυρνά ολόγυμνος για τρία χρόνια στην Σιών!!!(οι νεοέλληνες τον χορεύουν σε κάθε τελετή γάμου αντικαθιστώντας τον ελληνικό χορό του υμεναίου).2. Ο Χριστόφορος έζησε στα χρόνια του Δεκίου του κακού ειδωλολάτρη αυτοκράτορα. Στην αρχή της ζωής του λέγονταν Ρεπροβός, αργότερα βαπτίζεται χριστιανός και αλλάζει όνομα ...έρχεται σε σύγκρουση με τους κακούς ειδωλολάτρες και φυγαδεύται από ομοίους του σε ασφαλές ερημικό μέρος ...μετά από καιρό όμως ένα στρατιωτικό απόσπασμα ψάχνει επίμονα να τον βρει και τελικά τον βρίσκει, μα αντί να τον συλλάβει κάθεται και τρώει κι αυτό γιατί το λιγοστό φαγητό τους το πολλαπλασιάζει ένα ...θαύμα! Αποτέλεσμα; όλοι οι στρατιώτες γίνονται χριστιανοί! είναι τρομεροί αυτοί οι Συναξαριστές! Τελικά ο

28

Δέκιος διατάζει και τον αποκεφαλίζουν και αυτόν ...γιατί άραγε;Μπροστά στον αποκεφαλισμό δεν υπάρχουν θαύματα; (ο ανωτέρω άγιος είναι σήμερα προστάτης των ...ελλήνων οδηγών ...και μη χειρότερα...)

11η ΜαίουΚυρίλλου και Μεθοδίου ισαποστόλων.Ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος γεννήθηκαν στην Θεσσαλονίκη στις αρχές του 9 ου αιώνα μ.Ο. Έγιναν μοναχοί στην Κων/πολη επί Μιχαήλ Γ' αυτοκράτορος και Φωτίου πατριάρχη. Συν τω χρόνω αποκτούν την εύνοια του πατριάρχη και μετέχουν στο ανθελληνικό πρόγραμμα εκσλαβισμού των πελασγογενών λαών της βαλκανικήςχερσονήσου.Επικεφαλήςστρατιών μοναχών εκσλαβίζουν-εκχριστιανίζουν Έλληνες με σκοπό να τους χρησιμοποιήσουν σαν αμυντικό τείχος κατά του παπικού ουνικού επεκτατισμού ....(προστασία συμφερόντων). Διότι προτιμότερο και πιο εύκολο ήταν να κάνουν τους Έλληνες σλάβους παρά χριστιανούς!!! Σήμερα είναι οι εκλεκτοί Άγιοι των πρώην Ελλήνων, σλαβόφωνων χριστιανών! Η εκκλησία τους τιμά ως «Άγιους» ...άλλωστε ότι ανθελληνικό αγιοποιείται....

12η ΜαΐουΕπιφάνειος Άγιος και επίσκοπος Κύπρου. Έτερος σφαγέας του ελληνισμού και της Κύπρου, εορτάζεται ως «Άγιος» από την εκκλησία μας. Ο Επιφάνειος ήταν Εβραίος στην καταγωγή, από την Βησαυδούκη της Παλαιστίνης. Από μικρή ηλικία παίρνει την διδαχή του χριστιανισμού και μυείται στις μισαλλόδοξες αξίες της νέας θρησκείας. Γίνεται ασκητής και στα χρόνια του αιμοσταγούς «θηρίου» Θεοδοσίου γίνεται επίσκοπος Κωνσταντίας Κύπρου. Εκεί οργανώνει συμμορία αγραμμάτων χριστιανών και ισοπεδώνει κάθε τι ελληνικό ...Ναούς, αγάλματα, πόλεις, ειδωλολάτρες Κυπρίους ... Κάποια στιγμή όμως ο Θεοδόσιος ψοφά και ο «Άγιος» μένει άπραγος χωρίς υποστήριξη ...έως ότου του αποκαλύπτεται ο ίδιος ο Γιαχβέ και τον παροτρύνει να συνεχίσει! (Θεϊκός ανθελληνισμός). Με νέες δυνάμεις εφορμά

τότε στην Σαλαμίνα της Κύπρου, καταστρέφει τον ναό του Διός και στην Πάφο με συνεργάτες τους «Αγίους» Ευτύχιο «Αλαμάνο» ....και Νικόλαο ...καταστρέφει και ληστεύει τον περίφημο ναό της Αφροδίτης ...με τά δε υλικά του φτιάχνει τον ναό της Παναγιάς της «Αφροδησιώτισας» ....Τον σφαγέα τούτον του ελληνισμού οι χριστιανοί της Κύπρου σήμερα θεωρούν μέγα «Άγιο και προστάτη»!

13η ΜαΐουΓλυκερίας μάρτυρος...Η «Αγία» γεννήθηκε στην Τραϊανούπολη τον 2ο αιώνα μ.Ο και σε μικρή ηλικία! κατηχήθηκε στον χριστιανισμό. Μεγαλώνοντας ανέπτυξε δράση και κάποτε ο έπαρχος Σαββίνος την συλλαμβάνει και ζητά να απαρνηθεί τον χριστιανισμό ...μα η Γλυκερία αντιστέκεται ...μια μέρα δε την οδηγεί στον ειδωλολατρικό ναό του Διός για να θυσιάσει στα είδωλα ...η Γλυκερία προσεύχεται στον Γιαχβέ και το θαύμα δεν αργεί ...το άγαλμα του Διός γίνεται κομμάτια!!! (τι μίσος μπορεί να έχει άραγε αυτός ο Γιαχβέ έναντι του Διός!!!). Μετά από αυτό ο Σαββίνος διατάσει τον θάνατο της με λιθοβολισμό ...μα πάλι θαύμα ...οι πέτρες εξοστρακίζονται πριν καν την ακουμπήσουν!!! Είδε κι απόειδε ο καημένος ο έπαρχος και αποφασίζει να την ρίξει στα θηρία για να την φάνε ...μα μόλις την αντικρίζουν στην αρένα τα θηρία, από άγρια γίνονται «κατοικίδιες γατούλες» ...εκτός όμως από ένα που ορμά και την δαγκώνει θανάσιμα ...μα μετά από λίγο ψοφά και αυτό!!! ( τελικά τι έχουν στο αίμα τους άραγε αυτοί οι Άγιοι!!!).

15η Μαΐου1 .Αχίλλειου επισκόπου Λαρίσης .2.Παχωμίου μεγάλου, Αγίου, Οσίου... και βάλε ...

1.0 Αχίλλειος έζησε στα χρόνια του Κων/ νου στην Καππαδοκία ...κατηχήθηκε στον χριστιανισμό από μικρός κι αυτός ...Μεγαλώνοντας πηγαίνει στους «Αγίους τόπους» σε διάφορα μέρη της Μ. Ασίας και τελικά στη Ρώμη όπου κηρύττει τον χριστιανισμό. Μετά από χρόνια τον βλέπουμε επίσκοπο Λαρίσης. Το 325 μ.Ο τον βλέπουμε

29

επίσκοπο στην Νίκαια (Α' οικουμενική σύνοδος αστέρων) όπου κάνει αγώνα κατά των αιρετικών και κακόδοξων, ο δε Κων/νος του προσφέρει μεγάλο χρηματικό ποσό ως αμοιβή ...μα αυτός τα χορηγεί γι ανέγερση μοναστηριών. Και τέλος ...δεν τον βλέπουμε πουθενά διότι αναπαύθηκε εν ειρήνη, σε μεγάλη ηλικία. Την ημέρα αυτή εορτάζουν όλοι οι νεο'Ελληνες με το όνομα Αχιλλεύς!2.. .Ο Παχώμιος είναι ο πατέρας του κοινοβίου μοναχισμού ...της θανατηφόρας αυτής ασθένειας που αποδεκατίζει τον ελληνισμό μέχρι και σήμερα .0 Παχώμιος ήταν από την Αίγυπτο και έζησε τον 4 'αιώνα μ.Ο. Μετά από αγώνες κτίζει στο νησί Ταβεννάν της Α’ Θηβαϊδος μοναστήρι με 320 μοναχούς ...αργότερα το μοναστήρι επεκτείνεται και γίνεται μια μικρή πόλης 7000 μοναχών!!! Τελικά η πανώλη κρίνεται πιο ισχυρή απ' αυτόν και τον θανατώνει ...το μικρόβιο που άφησε όμως ζει και βασιλεύει...

19η ΜαΐουΠατρικίου Πατριάρχου επισκόπου Προύσσης και των συν αυτώ.Ο Πατρίκιος ήταν επίσκοπος Προύσσης με συνεργάτες τον Ακάκιο, τον Μένανδρο και τον Πολυαίνο ...η δράση του λέει ότι έκανε αγώνες κατά της ειδωλολατρίας ..εκχριστιανίζοντας με κάθε τρόπο εθνικούς Έλληνες. Κάποτε ο έπαρχος Ιουλιανός ο υπατικός, τους συλλαμβάνει για το παράνομο έργο τους και τους φυλακίζει. Στη φυλακή προσπαθεί να τους μεταπείσει, μα αυτοί απαιτούν να πεθάνουν για να παν μια ώρα γρηγορότερα στην αγκαλιά του Θεού τους ...(εγκεφαλική ανεπάρκεια ...νοητική ανυπαρξία). Ο Ιουλιανός τους κάνει την χάρη και τους αποκεφαλίζει (αλάνθαστος τρόπος), προσθέτοντας άλλους τέσσερις Αγίους στην εκκλησία.

20ή Μαΐου1 .Θαλλέλαιου μάρτυρος .2.Λυδίας της Φιλιππησίας.3. Αγίου Άσκλα.

1.0 Θαλλέλαιος ήταν από τον Λίβανο και με την βοήθεια του Θεού γίνετε γιατρός και κατηχητής του χριστιανισμού ...για τον

παράνομο αγώνα του συλλαμβάνεται από τους κακούς ειδωλολάτρες και αποκεφαλίζεται και αυτός.2. Η Λυδία ήταν από την πόλη Θυάτειρα της Μ. Ασίας, εβραϊκής καταγωγής και Ιουδαϊκής θρησκείας, πορφυροπώλης τω επάγγελμα, μετέχει και αυτή του «σιωνιστικού προγράμματος» Σαούλ (Παύλου) από τον οποίο παραδειγματικά βαπτίζεται χριστιανή μαζί με την οικογένεια της στους Φιλίππους ...(μετά από αυτήν ακολουθούν πολλοί συμπατριώτες της!). Η εκκλησία μας βέβαια δεν μπορεί να την ξεχνά...3. Ένας ακόμη Άγιος εναντίον της κακιάς ειδωλολατρίας. Τον λένε Άσκλα ....κάνει αγώνα χριστιανικό στη Θηβαΐδα της Αιγύπτου και συλλαμβάνεται από τον εκεί έπαρχο Αρριανό. Μετά από προσπάθεια να αρνηθεί τον χριστιανισμό .... του δένουν μια πέτρα στο λαιμό και τον πετούν στο Νείλο ποταμό ... (... και αυτή αποδοτική μέθοδος...).

21η ΜαΐουΚωνσταντίνου και Ελένης Την ημέρα αυτή η εκκλησία των νεοελλήνων εορτάζει τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Κωνσταντίνο και την μάνα του Ελένη.Ο Κωνσταντίνος, ικανότατος στρατιωτικός, αφού ξεπερνά νικηφόρα μερικές διαμάχες με τον Άικίνιο και τον Μαξέντιο, διεκδικητές της αυτοκρατορίας, στέφεται μονοκράτωρ της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Το 313 μ.Ο υπογράφει το διάταγμα των Μεδιολάνων (περί ανεξιθρησκίας) το οποίο δεν ετήρησε ποτέ ...και ουσιαστικά ανοίγει τον δρόμο για την δράση των χριστιανών.Παντρεύεται δύο φορές ...με την πρώτη του γυναίκα Μινερβίνα, κοινής καταγωγής την οποία αργότερα έβρασε, αποκτά ένα γιό, τον Κρίσπο, τον οποίο αργότερα σκοτώνει ...και από τη δεύτερη, Φαύστα αποκτά τον Κωνσταντίνο που αργότερα τον διαδέχεται ...η Φαύστα πεθαίνει κι αυτή από το ξίφος του Κωνσταντίνου, κατόπιν υποδείξεως της μάνας του Ελένης με την κατηγορία του δόλου.Το 330 μ.Ο πείθεται ...και αναγνωρίζει τον χριστιανισμό ως επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας ... άλλωστε είναι λογικό για

30

έναν μονοκράτορα να αποδεχτεί μια θρησκεία με έτοιμους, συνειδητούς δούλους ...( το όνειρο του Ιουδαϊκού επεκτατισμού παίρνει σάρκα και οστά ...το πρόγραμμα Σαούλ δικαιώθηκε) ...το ίδιο έτος εγκαινιάζει την Κωνσταντινούπολη και την κάνει πρωτεύουσα της Ανατ. Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ... Ο Κωνσταντίνος μετά από αυτό και κατόπιν παραινέσεων των αρχιερέων εκδίδει τα πρώτα ανθελληνικά διατάγματα κατά των ειδώλων και κατά των ελληνικών ναών (Ευσέβιος). Με λίγα λόγια είναι αυτός που ανάβει το πράσινο φως για την ισοπέδωση του ελληνισμού από την ιουδαιοχριστιανική λαίλαπα.Πεθαίνει το 337 μ.Ο. Λίγο πριν πεθάνει βαπτίζεται χριστιανός -καίτοι Μιθραϊστής- άλλοι λέγουν από τον Ευσέβιο και άλλοι από τον Αρριανό Σιλβέστρο. Η εκκλησία τον εορτάζει ως Άγιο και ισαπόστολο!Η μάνα του Κων/νου ήταν η Ελένη από το Δρέπανο Βιθυνίας. Ήταν φανατική χριστιανή και όργανο του χριστιανικού ιερατείου ...επηρέαζε πάμπολλες φορές τον γιο της σε αποφάσεις του. Το 326 μ.Ο λέγεται ότι κατ' εντολή του γιου της πηγαίνει στους Αγίους τόπους και βρίσκει τον σταυρό του Ιησού ...300 και χρόνια μετά την σταύρωση του!Ο ιστορικός που αναφέρει το γεγονός ίσος δεν είχε υπ' όψιν του ότι υπήρχε την εποχή εκείνη Ρωμαϊκός νόμος που έλεγε πως οι σταυροί μετά την σταύρωση των καταδίκων καίγονται!!!Τώρα αυτός ο σταυρός πως γλίτωσε, αν γλίτωσε, είναι άλλο θαύμα ....απλώς η Ελένη έπρεπε κι αυτή να αγιοποιηθεί και βρέθηκε μια ιερή αιτία ...εορτάζεται λοιπόν κι αυτή ως Αγία και ισαπόστολος.

22α ΜαίουΒασιλικού μάρτυρος.Έζησε έδρασε στα χρόνια του Μαξιμιανού και κατάγονταν από τον πόντο ...από μικρή ηλικία είχε ως σκοπό της ζωής του να μαρτυρήσει για τον χριστιανισμό!!! Διότι πίστευε πως με αυτόν τον τρόπο θα τον λυπηθεί ο Θεός του και θα τον δεχθεί στην αγκαλιά του. Ο Θεός του τον ακούει και του αποκαλύπτεται λέγοντας να παρουσιασθεί

αμέσως στον έπαρχο της περιοχής του και να βροντοφωνάξει μπροστά του την πίστη του ...έτσι και έγινε. Παρουσιάζεται στον έπαρχο Αγρίππα ο οποίος τον φυλακίζει και αργότερα, για άγνωστη αιτία τον μεταφέρει σε άλλο τόπο του πόντου. Διατάζει δε να του φορέσουν σιδερένια παπούτσια!!! Σε κάποιο σημείο της διαδρομής σταματούν για να ξεκουραστούν ...δένουν λοιπόν τον Βασιλικό σε ένα ξερό δένδρο. Ο Βασιλικός το βλέπει προσεύχεται και το δένδρο γεμίζει φύλλα, (σε αντίθεση με τον Ιησού που κάποτε ξέρανε μια συκιά ...Θεοί είμαστε ότι θέσουμε κάνουμε). Κάποτε φθάνουν στον προορισμό τους που είναι η πόλης Κομάνα και οδηγείται σε ένα ειδωλολατρικό ναό που είχε τελετή ...Η καταστρεπτική μανία του Γιαχβέ -Ιησού δεν αργεί ...Ο Άγιος προσεύχεται και ευθύς καταστρέφονται όλα τα αγάλματα του ναού. Το πρόσωπό του πετά φλόγες που τυφλώνουν τους παρευρισκομένους ειδωλολάτρες. Ο έπαρχος Αγρίππας θυμώνει πολύ και τον αποκεφαλίζει (γιατί στους αποκεφαλισμούς δεν υπάρχουν θαύματα;). Αυτό το παρανοϊκό άτομο που σαν σκοπό της ζωής του είχε τον μαρτυρικό θάνατο και προσπαθεί να τον πετύχει σπέρνοντας καταστροφή και θάνατο ...η εκκλησία εορτάζει ως Άγιο.

27η ΜαΐουΕλλαδίου μάρτυροςΈζησε στα χρόνια των χριστιανικών διωγμών ...ήταν σώφρων και ταπεινός ...μεγαλώνοντας εκδηλώνει μεγάλο αγώνα κατά των ειδώλων και με την βοήθεια ...του Θεού του ...γίνεται επίσκοπος!!!. Από τα νέα του καθήκοντα αρχίζει μεγαλύτερο αγώνα προσηλυτισμού και κατήχησης έως ότου τον συλλαμβάνουν οι ειδωλολάτρες και τον φυλακίζουν. Στην φυλακή βασανίζεται με αιχμηρές μεταλλικές λάμες μα αυτός αντεπεξέρχεται αβλαβής ...θαύμα ...την συνέχεια βέβαια την ξέρεται ...αποκεφαλισμός ...και τέλος του Ελλαδίου του ανθελλαδίου .

29η ΜαΐουΘεοδοσίας μάρτυρος.Επέτειος της αλώσεως της Κωνσταντινου­

31

πόλεως.

Η Θεοδοσία έζησε στα χρόνια του Θεοδόσιου του Αδραμυττήνου από πλούσια οικογένεια της Κων/λεως. Μετά τον θάνατο του πατέρα της η μάνα της την κλείνει σε μοναστήρι σε ηλικία επτά ετών!!! Η Θεοδοσία μεγαλώνει όπως καταλαβαίνετε με φόβο Θεού ...και θανατηφόρο φανατισμό ...όπως θα δούμε στη συνέχεια.Στην εποχή της εικονομαχίας η Θεοδοσία σκοτώνει κάποιον απεσταλμένο του αυτοκράτορα που προσπαθούσε να ξεκρεμάσει μια εικόνα του Ιησού από τον ναό ...συλλαμβάνεται από τους στρατιώτες του Λέοντα του Ισαύρου και φυλακίζεται, βασανίζεται και τέλος ...βρείτε το ... Η εκκλησία την ημέρα αυτή εορτάζει μια Άγια δολοφόνο!2. Την ημέρα αυτή οι Έλληνες χριστιανοί μνημονεύουν την άλωση ..πτώση ..παράδοση της πόλεως!Πράγματι ...είναι συναισθηματικά δεμένη με αυτήν την ημέρα ...και όνειρο είναι (όπως και των εξουσιαστών τους) να ξανακάνουν την πόλη χριστιανόελληνική ...Στα ελληνικά σχολεία δυστυχώς όπως και στις εκκλησίες εδώ και εκατοντάδες χρόνια δεν λένε την αλήθεια ...μιλούν για άλωση και όχι για προδοσία και παράδοση της πόλεως. Μιλούν γι ποτάμια αίματος και για σφαγές, λεηλασίες των Τούρκων και δεν μιλούν για το πρωτόκολλο παραδόσεως της πόλεως, βάση του οποίου μέχρι και σήμερα το πατριαρχείο έχει διασφαλισμένα τα ιερά συμφέροντα. Κανείς δε λεει ότι η πόλης έπεσε θύμα του πολέμου ενωτικών (αυτοκρατορικοί) και ανθενωτικών (φαναριώτες και εκκλησία), κανείς δεν αναφέρει τον Ιωασάφ ...(Άγιος και αυτός, εορτάζει 26 Αυγούστου) που ήταν ο διαπραγματευτής της παραδόσεως της πόλεως και του προαναφερόμενου πρωτοκόλλου με τους αντιπροσώπους του Μωάμεθ β'... Κουβέντα δεν έχουμε μάθει για τον τελευταίο σοφό της ελληνικής ιστορίας Πλήθωνα (Γ εώργιος Γ εμιστός) που εξορίζεται και καταστρέφεται «επί ελληνισμώ» το ανεκτίμητο συγγραφικό του έργο από άφρονες

ρασοφόρους!!!Μεγάλωσαν γενιές και γενιές με το όνειρο του Κων/νου Παλαιολόγου του «Μαρμαρωμένου Βασιλιά» στα παραμύθια της γιαγιάς, που κάποτε θα ξυπνήσει ...μη γνωρίζοντας βέβαια πως αν ξυπνήσει αυτός ο προδομένος βασιλιάς θα τιμωρήσει με το σπαθί του όλους εκείνους τους υπονομευτές του που τον άφησαν να υπερασπίζεται την πόλη -ω ς πραγματικός πατριώτης - με μερικές μόνο χιλιάδες μισθοφόρους κι αυτό γιατί το «νέο αίμα» της πόλεως ...εκατοντάδες χιλιάδες νέοι, έπεσαν θύματα κατηχήσεως και εστάλθησαν να σώσουν την ψυχή τους στα μοναστήρια!!!Απ’ όλων αυτών όμως μνημονεύουν τον Γεννάδιο (Γεώργιο Σχολάριο) για το προδοτικό του έργο σε συνεργασία· με γνωστούς φαναριώτες και ρασοφόρους ...μνημονεύουν τον Γεννάδιο του «...καίτοι ομιλώ την ελληνικήν δεν είμαι Έλλην...» του «...ήταν θέλημα θεού η πόλης να τουρκέψει...» και του «...ο Θεός έστειλε τους Οθωμανούς για να δοκιμάσει την πίστη μας!!! και να εξουσιάζει τους μιαρούς Έλληνες....»....μνημονεύουν τον Γεννάδιο που από μοναχός γίνεται ξαφνικά πρώτος πατριάρχης της τουρκοκρατίας και επιστήθιος φίλος του Μωάμεθ β'.Το ανώτερο σχόλιο είναι αφιερωμένο στους προδομένους και εξαπατημένους Έλληνες της «Μεγάλης Ιδέας» της «Κόκκινης Μηλιάς» και του «πάλι με χρόνους με καιρούς πάλι δικά μας Θάνε».Διαβάστε αγαπητοί φίλοι και φίλες τα «Άγια Ρεμάλια» του Βασίλη Μισύρη και «Τα τελευταία χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας» του Ιωάννη Κορδάτου.«Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτροις»

ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΠΟΝΤΙΚΟΣ

32

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΕΟΣΕΒΕΙΑ - ΔΑΜΑΤΕΡΟ άνθρωπος, από τις απαρχές της συνειδητοποιήσεως της υπάρξεώς του, προσπαθούσε να επικοινωνήση με το Θείον. Είτε με ικεσίες είτε με προσευχές είτε με παρακλήσεις επεδίωκε να κερδίση την εύνοια των ανωτέρων όντων. Ένιωθε ταπεινός, πολλές φορές τιποτένιος και πίστευε πως εξαιτίας αυτής ακριβώς της μικρότητος και κατ’ επέκτασιν ασημαντότητός του, θα προκαλούσε την λύπηση και την ελεημοσύνη των και θα επραγματοποιούντο οι όποιες ευχές του.Η σταδιακή πνευματική εξέλιξις του ανθρώπου άλλαζε μεν αυτήν την συμπεριφορά αλλά στο ελάχιστο. Ο άνθρωπος επέμενε να ζητά το έλεος του θεού.Η εμφάνισις και η ανάπτυξις της Ελληνικής Σκέψεως και η διαμόρφωσις της Ελληνικής Κοσμοαντιλήψεως, ανέτρεψε τα μέχρι τότε δεδομένα.Ο Έλλην έπαψε να ζητά το έλεος των θεών και δεν το ζητούσε γιατί δεν ένιωθε τιποτένιος. Για πρώτη φορά, ο άνθρωπος αντιλαμβανόταν τη θέση του στο Όλο. Ήταν όντως “μικρός”, δεν ήταν παρά μια ελάχιστη μονάς μέσα στο Σύμπαν, μα συγχρόνως αποτελούσε και αποτελεί ένα αναπόσπαστο τμήμα του. Αυτός, οι θεοί, όλα, συνυπάρχουν σε έναν κοινό Χώρο, σε ένα κοινό Τόπο. Ο άνθρωπος δεν είναι έρμαιο, δεν είναι ένα παιχνιδάκι που εξαρτάται αιωνίως από το έλεος και τις διαθέσεις του εκάστοτε θεού. Ο άνθρωπος καθώριζε και καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την μοίρα του, ο άνθρωπος έπαιρνε και παίρνει τις αποφάσεις του και βεβαίως ο άνθρωπος θα ήταν πάντα ο υπεύθυνος για τις συνέπειες των πράξεών του.Ήταν επόμενο λοιπόν, η σχέσις του με το θείο να αποκτήση άλλη μορφή και επιτέλους να ξεφύγη από την υποτιμητική σχέση αφέντη-δούλου κατά το αφέντης-σκύλος. Για πρώτη φορά, η σχέσις του με το θείον έγινε ουσιαστική. Η αναγνώρισις και ο σεβασμός του θείου εξεδηλώνετο πλέον με την αναζήτηση και με την έρευνα με σκοπό την κατανόηση κατά το δυνατόν του θείου. Ο σεβασμός στους

θεούς φαινόταν όχι από πόσο βαθειές θα ήταν οι υποκλίσεις ή από τις υστερικές κραυγές μοιρολατρίας αλλά από έρευνα βασισμένη στην λογική, από φιλοσοφία στηριγμένη στον ορθό λόγο και από την συνεχομένη προσπάθεια ερμηνείας των φαινομένων, που δεν ήσαν παρά τα αποτελέσματα των θεϊκών δράσεων.Αυτή η καταπληκτική Κοσμοθεωρία έφερε για πρώτη φορά τον άνθρωπο τόσο κοντά στους θεούς και αυτό γιατί αυτή η θεώρησις έφερε τον άνθρωπο πρώτη φορά τόσο κοντά με τον ίδιο του τον εαυτό. Χωρίς αμφιβολία, ήταν μια εποχή καταπληκτική, μια εποχή ασυγκράτητης δημιουργίας. Ήταν η χρυσή εποχή της ανθρωπότητος.Όπως όμως τίποτα δεν είναι ίδιο στη Φύση έτσι και στους ανθρώπους, όλοι δεν είναι ίδιοι.Για να λειτουργήση σωστά μια ευνομουμένη πολιτεία, πρέπειναοριστούννόμοικαιτιμωρίες που σκοπό έχουν όχι μόνο να προστατεύουν αλλά και να νουθετούν τους κατοίκους της για να τους καταστήση εν τέλει αληθινούς πολίτες. Όμως στο θέμα της θρησκείας, στο θέμα της σχέσεως του ανθρώπου με το θείον, κανείς δεν μπορεί να επέμβη ουσιαστικά. Κανείς παρά ο κάθε άνθρωπος χωριστά για τον εαυτό του. Υπήρχαν, όπως είναι φυσικό, άνθρωποι αδιάφοροι για την μεγαλύτερη εικόνα, αδιάφοροι για τον μακρόκοσμο και για το ρόλο του ανθρώπου σε αυτόν, αδιάφοροι για την όποια προσπάθεια πνευματικής εξελίξεως και ήσαν προσηλωμένοι μόνο στον δικό τους το στενό μικρόκοσμο, στα όσα περιφέρονταν γύρω τους.Η Γνώσις όμως δεν χαρίζεται, δεν είναι κουπόνι που μοιράζεται στον κάθε άσχετο και στον κάθε αδαή. Η Γνώσις κερδίζεται. Κερδίζεται με κόπο, με προσπάθεια, με υπομονή και με επιμονή. Και όχι μόνο αυτό.Όταν η Γνώσις προσφέρεται σε εκείνους που δεν ευρίσκονται εις θέσιν να την εκτιμήσουν, να την αξιολογήσουν και να την αξιοποιήσουν, τότε η ίδια η Γνώσις ευτελίζεται, ξεπέφτει και χάνει την πραγματική της αξία και υπόσταση. Η σχέση όμως με το θείο αποτελεί σχέση που

33

πρέπει να ανήκη σε κάθε άνθρωπο ανεξαρτήτως της όποιας καλλιέργειάς του, ανεξαρτήτως των οποίων σκοπών του. Εδημιουργήθη λοιπόν η Ελληνική Μυθολογία, αυτός ο μοναδικός κώδιξ Γνώσεων, που παρόμοιός του δεν είχε και ούτε έχει εμφανισθή ξανά.Η Ελληνική Μυθολογία εδημιουργήθη για να προσφέρη σε όλους τους ανθρώπους την Ελληνική Κοσμοαντίληψη αλλά με τέτοιο τρόπο ώστε ο κάθε άνθρωπος να λαμβάνη όσα μπορεί και όσα θέλει να λάβη και τίποτα περισσότερο. Για τον αδιάφορο λοιπόν οι σκηνές και οι περιπέτειες που εξιστορούσαν οι μύθοι ήσαν υπεραρκετοί. Μάθαινε για τους θεούς, το τι έπρατταν, το πώς το έπρατταν και γιατί το έπρατταν.Όμως για τον άνθρωπο που αναζητούσε την βαθύτερη σχέση, την αληθινή σχέση με το θείο, η Μυθολογία δεν αποτελούσε παρά την είσοδο. Η κατανόησις των μύθων και στην συνέχεια η αποκωδικοποίησις των αλληγοριών που έκρυβαν οι μύθοι, προσέφερε στον αναζητητή τις ανοικτές πύλες της αληθινής Γνώσεως.Το Ελληνικό Θρησκευτικό Σύστημα ήταν το απαύγασμα της Ελληνικής Σκέψεως. Έδινε στον καθένα όχι απλώς αυτό που ζητούσε αλλά αυτό που μπορούσε να κατανοήση. Ναι, όλοι οι άνθρωποι είχαν και έχουν τα ίδια δικαιώματα ως άνθρωποι, όλοι είχαν τις ίδιες ευκαιρίες αλλά όλοι οι άνθρωποι δεν ήσαν ίδιοι -τίποτα στην Φύση δεν είναι ίδιο- όλοι δεν έχουν, δεν έχουμε, την ίδια ικανότητα κατανοήσεως, την ίδια αντιληπτική ικανότητα, την ίδια δύναμη πνεύματος και βεβαίως την ίδια δύναμη θελήσεως. Για τον κάθε άνθρωπο, η αλήθεια ευρίσκετο εκεί. Μόνο που δεν εχαρίζετο αλλά εδίδετο σε αυτόν που την αναζητούσε.Αυτή ακριβώς υπήρξε η καρδιά του όλου συστήματος. Έτσι το σύστημα αυτό δεν υπήρξε ποτέ ένα σύστημα εξουσιαστικό. Δεν θα μπορούσε να ήταν άλλωστε εξουσιαστικό αφού έδινε αρχές, ηθικές αξίες και τρόπους συμπεριφοράς που αποσκοπούσαν στην δημιουργία ευσυνειδήτων και ηθικών ανθρώπων και υπεύθυνων πολιτών. Δεν τιμωρούσε εκείνους που δεν το εδέχοντο, δεν ανατροφοδοτούσε τον εαυτό του. Κάτι

τέτοιο θα αναιρούσε το ίδιο το σύστημα γιατί θα απέρριπτε τον λόγο δημιουργίας του που δεν ήταν άλλος από το να φέρη πιο κοντά τον άνθρωπο στο θείο.Όμως η αναζήτησις δεν ετελείωνε με την Ελληνική Μυθολογία. Για όλους εκείνους που αναζητούσαν την βαθύτερη ουσία αυτής της σχέσεως με το θείο και της θέσεως του ανθρώπου σε αυτό το αέναο κύκλο της Φύσεως, υπήρχε η εξέλιξις, η πνευματική εξέλιξις. Υπήρχαν τα Μυστήρια.Με τα μυστήρια, ο άνθρωπος ουσιαστικά ξαναγεννιόταν πνευματικά, γεμάτος αυτοπεποίθηση για την οντότητά του, για την υπόστασή του, για το δικό του ρόλο στο Όλον. Και εδώ, όπως και στην Μυθολογία, τίποτα δεν εχαρίζετο. Η Γνώσις ήταν μόνο για όσους μπορούσαν να την εκτιμήσουν και ήθελαν να την ανακαλύψουν. Έτσι ο δρόμος προς την μύηση ήταν μια συγκεκριμένη πορεία, μια πορεία που ωδηγούσε στην αυτογνωσία, στο «Γνώθι σ’ αυτόν».Όμως άνθρωπος δεν είναι μόνο πνεύμα, είναι και σώμα. Σώμα και πνεύμα είναι μαζί και αποτελούν το άτομο. Οπότε ο άνθρωπος δεν προετοίμαζε μόνο το πνεύμα του, έπρεπε να ετοιμάση και το σώμα του σε αυτήν την αναζήτηση. Έτσι εδημιουργήθη η ανάγκη και της νηστείας. Πρίν λοιπόν από τη συμμετοχή του στα Μυστήρια, έπρεπε να αποβάλλη όλες εκείνες τις ουσίες που δηλητηρίαζαν και που εξούσιαζαν το σώμα του και που είχαν αρνητικές συνέπειες και στις διανοητικές του λειτουργίες. Η νηστεία, η αποχή καιη εγκράτεια από ορισμένες συνήθειες, δεν συσχετιζόταν με κάποια απομίμηση κάποιων υποτιθεμένων παθών ενός αποκαλουμένου αγίου ή κάτι παρομοίου. Κάτι τέτοιο θα υπεβίβαζε την σημασία και την ουσία της νηστείας και της εγκρατείας γιατί δεν θα επραγματοποιήτο συνειδητώς αλλά τυπολατρικώς εις ανάμνηση γεγονότος που τάχα έκανε κάποιος αναγκαστικά υποβάλλοντας τον εαυτό του σε άλογη δοκιμασία. Με την νηστεία και την εγκράτεια, οι άνθρωποι προσπαθούσαν να φέρουν τους εαυτούς τους στην καλύτερη δυνατόν σωματική κατάσταση. Σήμερα δυστυχώς οι περισσότεροι που μπαίνουν

34

σε αυτήν την διαδικασία δεν έχουν ουδεμία σχέση με τα παραπάνω αλλά αντιθέτως γίνεται προσπάθεια εξαγοράς της ευνοίας κάποιου θεού -αν είναι δυνατόν- ή ακόμα και της επιδείξεως της μεγάλης, τάχα, πίστεώς τους, ενώ η ίδια η νηστεία έχει καταντήσει ένας ανούσιος καταχρηστικός ηθικός κανών του οποίου η μη-τέλεση αποσκοπεί στο να γεμίση με ενοχές τους οπαδούς των συγκεκριμένων θρησκευτικών δογμάτων.Όπως όμως δηλώνει και η Ελληνική Κοσμοαντίληψις, όλα είναι κύκλος. Μπορεί λοιπόν και η πλέον αρτία και ουσιαστική Κοσμοθεώρησις να δίνη τις απαντήσεις σε όσουςτιςαναζητούνκαιναπροάγειπραγματικά το ανθρώπινο πνεύμα, μα αναφερόμεθα πάντα στην ανθρωπότητα και την ανθρωπότητα την αποτελούν άνθρωποι που ης περισσότερες των περιπτώσεων δεν μπορούν να ξεπεράσουν τις ανθρώπινες αδυναμίες τους.Το Ελληνικό Θρησκευτικό Σύστημα ξέπεσε, στη συνέχεια κυνηγήθηκε και στο τέλος ξεκληρίστηκε. Το νέο θρησκευτικό σύστημα που εκυριάρχησε, ένα μονοθεϊστικό μόρφωμα, επανέφερε την σχέση ανθρώπου - θείου στην πρωταρχική της μορφή. Μια σχέση βασιζομένη όχι στην κατανόηση και στην διερεύνηση- όπως ήταν η Ελληνική Αντίληψις - αλλά στην συνεχή παράκληση του ανθρώπου για έλεος και την αυτό-ανακήρυξή του σε δούλο του θεού.Ο άνθρωπος δεν ανεζήτη πια το πώς και το γιατί, πλέον μόνο ακούει και δεν ρωτά, μόνο δέχεται και δεν αμφισβητεί. Σκοπός της θρησκείας δεν ήταν πια η δημιουργία ανθρώπων με ήθος και με αξιοπρέπεια αλλά ένας και μοναδικός, η σωτηρία της ψυχής. Όλα πια εκεί αποσκοπούσαν και πουθενά αλλού. Φυσικά, ένα τέτοιο πισωγύρισμα δεν θα ήταν εφικτό δίχως την πλήρη απαξίωση της Γνώσεως και της Παιδείας. Έτσι οι κατέχοντες την εξουσία κατήργησαν την Γνώση και εξοστράκισαν την Παιδεία. Στην θέση τους, τα δύο αδέλφια της βαρβαρότητας: Ο φόβος και η άγνοια και βεβαίως το τέκνο τους, το μίσος.Κι εδώ βρισκόμαστε σήμερα. Ανάμεσα στο μίσος, στον φόβο, στην άγνοια και κυρίως

στην ημιμάθεια. Αναρωτιόμαστε. Πώς είναι δυνατόν να πωλή κανείς σωτηρία της ψυχής όταν δεν έχουμε κατανοήσει το τι είναι η ψυχή; Πώς είναι δυνατόν να μιλάμε σήμερα για Παιδεία, όταν στα ιδρύματα της Παιδείας η κάθε μέρα ξεκινά με εκκλήσεις για έλεος από τον αφέντη - θεό; Πώς είναι δυνατόν σήμερα να μιλάμε για την Γη και το Περιβάλλον όταν το αποκαλούμενο από πολλούς “ιερό βιβλίο” παρουσιάζει έναν κατ’ ευφημισμό θεάνθρωπο να καταριέται ένα δένδρο επειδή, εκτός εποχής καθώς ήταν, δεν μπορούσε - και πώς θα μπορούσε άλλωστε - να προσφέρη τον καρπό του;Ο παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο.

Οφείλουμε όμως να προσπαθήσουμε να συνειδητοποιήσουμε την δική μας θέση στο Όλον και νακαθορίσουμε-εκ νέου - τη ν σχέση μας με το θείο. Και αυτή μας η προσπάθεια πρέπει να ξεκινά από την αναγνώριση του θείου, ξεκινά από τον σεβασμό του θείου.Η επιστροφή στον δρόμο που οδηγεί και πάλι στον ανθρωπισμό, περνά μέσα από την κατανόηση και κατά συνέπεια την λατρεία του θεού Ποσειδώνα, της θεάς Αρτέμιδος και βεβαίως της θεάς Αήμητρος. της μάνας Γης. Όπως στον ιερό τόπο της Ελευσίνος, που κάποτε οι πρόγονοί μας είχαν πλησιάσει όσο κανείς άλλος την Γνώση και την Αλήθεια, θα έπρεπε να προσπαθήσουμε κι εμείς να κάνουμε τη δική μας αρχή, την δική μας ελευσίνια πνευματική αναγέννηση.Και η αρχή δεν πρέπει να είναι άλλη από την τιμή στην Μητέρα Γη. Να τιμούμε πάντα την Μεγάλη Θεά και να διδασκόμεθα από τους Μύθους.Ο μύθος της θεάς και της Κόρης, ο αέναος κύκλος της ζωής, του θανάτου και της αναγεννήσεως και πάλι πρέπει να αποκτήση βαθύτερη διάσταση.Η Δήμητρα χάνει την Κόρη που εξαφανίζεται στον Άδη, όπως ακριβώς όλα τα αγαθά και τα γεννήματα της Γης που κάποια δεδομένη χρονική στιγμή επιστρέφουν στο χώμα που τους έδωσε ζωή. Αλλά ο Άδης δεν αποτελεί καμία «κόλαση». Στον Άδη βασιλεύει ο Πλούτων -το όνομα του οποίου δηλώνει αυτό

35

ακριβώς. Κι έτσι όσα ξαναγυρίζουν στο χώμα θρέφουν τις νέες δημιουργίες, τα νέα γεννήματα, την νέα γενιά και η ζωή συνεχίζει τον ασταμάτητο κύκλο της.Όμως εμείς, στις μέρες μας, με βαρβαρισμό έχουμε επέμβει δραστικά και εγκληματικά σε αυτόν τον κύκλο. Το χώμα σταδιακά χάνει τον πλούτο και την ζωοδότρα δύναμή του. Η νέα γενιά αγαθών είναι τις περισσότερες φορές μια γενιά παραφύσιν, ταιριαστά κατά μία άποψη με την γενικότερη οικονομικο-κοινωνική κατάσταση που έχει διαμορφώσει ο σύγχρονος άνθρωπος, μακριά από Ήθος, μακριά από Γνώση, δίχως Παιδεία.Επόμενο είναι η βαρβαρική επέμβασις στην Φύση να λαμβάνη χώρα ταυτοχρόνως με βαρβαρικές επεμβάσεις στον ψυχισμό και στο πνεύμα των ανθρώπων. Η αναγέννησις λοιπόν που τόσο προσδοκούμε πρέπει να έρθει κυρίως εκ των έσω.Και για αυτό ακριβώς αγωνιζόμαστε και τιμούμε την μεγάλη θεά. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο σεβασμός του θείου ξεκινά από τον σεβασμό και την λατρεία της ίδιας της Γης που μας γέννησε.Ας ευχηθούμε όλοι να έρθουμε πιο κοντά στη θεά και να δείξουμε όχι μόνο σε Αυτήν αλλά κυρίως σε εμάς τους ίδιους και στους συνανθρώπους μας, ότι υπάρχουν σήμερα άνθρωποι που εξακολουθούν να πιστεύουν στον άνθρωπο, που εξακολουθούν να πιστεύουν στην δύναμη του πνεύματος και που εξακολουθούν αναζητούν εκείνη την χαμένη σχέση μεταξύ ανθρώπου και θείου. Και πάνω απ’ όλα, να δείξουμε ότι υπάρχουν σήμερα άνθρωποι που εξακολουθούν να αγωνίζονται ελληνοτρόπως.Ελθέ μάκαιρα θεά, ειρήνην κατάγουσι και ευνομίην ερατεινήν.

Λυκαίος

Η ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΠΗΓΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣΣαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις. Να μην τις παίρνει ο άνεμος.

Μανόλης Αναγνωστάκης

Στις 17 Αυγούστου 1984 ο Καστοριάδης πραγματοποιεί διάλεξη στο Λεωνίδιο με θέμα: Η αρχαία ελλ.ηνική δημοκρατία και η σημασία της για μας σήμερα. Τον επόμενο χρόνο, αφού πρώτα επεξεργάζεται την ομιλία του, της δίνει γραπτή μορφή που εν συνεχεία κυκλοφορεί ως βιβλίο με τον ομώνυμο τίτλο.Με την τοποθέτησή του αυτήν καταφέρνει να απαγκιστρώσει το ενδιαφέρον για την αρχαία Ελλάδα τόσο από την δογματική εκμετάλλευση του γραφικού και υπερφίαλου σωβινισμού, όσο και από την ανούσια φλυαρία του μουσειακού και στείρου ακαδημαϊσμού. Μάλιστα ο ίδιος διευκρινίζει ότι «η αρχαία Ελλάδα δεν είναι πρότυπο, ούτε μοντέλο προς μίμηση, όπως άλλωστε δεν μπορεί να είναι κανένα ιστορικό έργο σε οποιονδήποτε τομέα. Θεωρώ, όμως, ότι μπορεί να λειτουργήσει για μας σαν γονιμοποιό σπέρμα, δεδομένου ότι μας επιτρέπει να δούμε εν τη γενέσει τους πληθώρα στοιχείων πάντοτε επίκαιρων-μπορεί και πρέπει να είναι για μας κέντρισμα, έμπνευση και πηγή ιδεών».Έτσι με την οπτική του αυτήν προτείνει ένα νέο τρόπο προσέγγισης της αρχαίας Ελλάδας, ο οποίος είναι αρκετά καινοτόμος.Κατ’ αρχήν ο Καστοριάδης, συμφωνώντας με τον Μαρξ, τονΈνγκελς και τον φιλόσοφο Πωλ Λαφάργκ (τον γαμπρό του Μαρξ), διαφωνεί με όλους εκείνους και ιδίως με τους δογματικούς

36

μαρξιστές, που υποτιμούν την σημασία του αρχαίου Ελληνισμού επικαλούμενοι την ύπαρξη του -καταδικαστέου από εμάς σήμερα- θεσμού της δουλείας.Ο λόγος της διαφωνίας του είναι πως πολλοί παραβλέπουν την ιστορική πραγματικότητα ότι κατά την αρχαιότητα η δουλεία είναι αποδεκτή από τους ανθρώπους σε Ανατολή και Δύση (με κάποιες εξαιρέσεις, όπως τους Μακεδόνες). Πράγμα που εθελοτυφλώντας δεν βλέπουν πως εν πολλοίς συμβαίνει και στην εποχή μας, έστω και υπό άλλες συμβατές εργοδοτικές μορφές εκμετάλλευσης.Τον Καστοριάδη και τον μαρξικό του ριζοσπαστισμό ενδιαφέρει πρωτίστως το γεγονός ότι ούτε στα περιορισμένα φυλετικά βασίλεια της Δύσης ούτε στις απέραντες πολυφυλετικές δεσποτείες της Ανατολής, όπου η δουλεία ήταν θεσμοθετημένη και καθ’ όλα αποδεκτή, δεν συγκροτήθηκε μία τέτοιου είδους δημοκρατική κοινωνία που να μπορεί να αναπτύξει έναν τέτοιου είδους ανθρωποκεντρικό πολιτισμό, όπως το κατάφεραν οι αρχαίες ελληνικές πολιτείες, κάτι που ιστορικά επετεύχθη μόνον στον ελληνικό κόσμο.Σημειώνει, λοιπόν, ότι «πολλοί έχουν επισημάνει ότι υπάρχουν κι άλλες φιλοσοφίες εκτός από την ελληνική. Πράγματι, και στις Ινδίες και στην Κίνα υπήρξε ενός είδους φιλοσοφία. Σωστά, όμως, απάντησαν άλλοι ότι φιλοσοφία, με την πραγματική έννοια, μόνο στην αρχαία Ελλάδα υπήρξε, απ ’ όπου και ξεκίνησε. (...) Κατά την δική μου γνώμη, το βασικό επιχείρημα έγκειται στο γεγονός ότι η φιλοσοφία στην αρχαία Ελλάδα ήταν φιλοσοφία πολιτών που συζητούν στην αγορά με άλλους πολίτες, ενώ η φιλοσοφία στις Ινδίες και στην Κίνα έμεινε φιλοσοφία ιερατείου, ή φιλοσοφία αυλικών και μανδαρίνων» (βλ. όπ.π.).Ταυτόχρονα ο Καστοριάδης καταρρίπτει κάποιους νεολογισμούς. Θεωρεί, λοιπόν, σφάλμα την πεποίθηση ότι υπήρχαν στην Ελλάδα πόλεις-κράτη. Κατά την γνώμη του δεν υπήρχαν κράτη, διότι τα κράτη ιδρύονται με την άσκηση βίας, ούτε και πόλεις με την στενή γεωγραφική έννοια της τοποθεσίας.

Κατά την γνώμη του υπήρχαν πολιτείες, οι οποίες συγκροτούνταν από υπερήφανους για την αυτοχθονία τους ανθρώπους χάρη στην αναπτυγμένη κοινωνική και πολιτική τους συνείδηση. Κορύφωση αυτής της κοινοτικής τους ωριμότητας και παράδοσης αποτελεί η άνθηση της δημοκρατίας κατά τους Ζ', ΣΤ', Ε ' και Δ' προχριστιανικούς αιώνες.Όμως η δημοκρατία δεν ήταν ένα αυτοφυές φαινόμενο της στιγμής, παρά το αποτέλεσμα μακροχρόνιων συλλογικών και θεσμικών διεργασιών. Σύμφωνα με τον Καστοριάδη το ελληνικό θαύμα βασικά δεν πηγάζει από το μέτρο, την αρμονία, την δουλεία, τις αποικίες, την γεωγραφία ή ό,τι άλλο. Πρωτίστως οφείλεται στην αμφισβήτηση, η οποία είναι διάχυτη στους Έλληνες, και στην από μέρους τους συνειδητοποίηση της ιδέας του Χάους, που δεν αφήνει τίποτα στατικό και δεδομένο. Από αυτά τα στοιχεία παράγονται η αυτόνομη (=με δικούς της νόμους που η ίδια επιλέγει), η αυτόδικη (=με δικό της δίκαιο που η ίδια επιλέγει) και η αυτοτελής (=με δική της διοίκηση που η ίδια επιλέγει) αυτοθέσμιση (=η διαδικασία δημιουργίας των θεσμών που η ίδια η πολιτεία επιλέγει για να κυβερνηθεί, που δεν της επιβάλλονται από κανέναν εξωκοσμικό θεό ή μεσσία ή προφήτη ή από μια υπέρτατη αρχή ή μια γραφειοκρατία ή νομενκλατούρα) των ελληνικών πόλεων, στις οποίες κυρίαρχο σώμα είναι το κοινό των πολιτών, δηλαδή ο δήμος.

Από όλη αυτήν την λειτουργική αντίληψη, όπου κυριαρχεί ο δήμος, πηγάζει η δημοκρατία. Και όταν λέμε δημοκρατία κυριολεκτούμε, διότι τότε «θεωρούσαν πως κανείς δεν μπορεί να αντιπροσωπεύσει τον πολίτη στην Εκκλησία του Λήμου. Μ ’ άλλα λόγια, δεν υπήρχε αυτή η θεολογική ιδέα σύμφωνα με την οποία η κυρίαρχη υπόσταση του λαού, μετά από μια μυστηριώδη χημική διαδικασία, συμπυκνώνεται μια Κυριακή και, μέσω επιφοιτήσεως, βρίσκει σκήνωμα σε 300 ανθρώπους, οι οποίοι την διατηρούν και την μεταφέρουν ενσαρκώνοντάς την για πέντε χρόνια μέχρι, ξαφνικά, στα πέντε χρόνια απάνω, να ξαναδιαλυθεί μέσα στον λαό που

3?

την ξανασυμπυκνώνα και την μεταφέρει στους 300 κ.ο.κ.», γιατί στην περίπτωση αυτήν δεν πρόκειται για δημοκρατίες, αλλά για «φιλελεύθερες ολιγαρχίες» (βλ. όπ.π.).Με τις θέσεις του αυτές προβάλλει παγκοσμίως τοναρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό ωςτηνδεξαμενή από την οποία θα λάβει σήμερα η ανθρωπότητα τα ζωογόνα εκείνα στοιχεία που θα της επιτρέψουν να επανατοποθετήσει την πορεία της σε δοκιμασμένες ιστορικοφιλοσοφικές ατραπούς με ανθρωποκεντρικό και ελεύθερο χαρακτήρα.Χάρη στην διεθνή του ακτινοβολία ο Καστοριάδης ωθεί την ευαίσθητη και ενσυνείδητη μερίδα της πανανθρώπινης κοινότητας να στραφεί εκ νέου προς την αρχαία Ελλάδα αξιοποιώντας το ελληνικό παρελθόν προς όφελος του πανανθρώπινου παρόντος και μέλλοντος.

για ένα τέτοιο εγχείρημα και αυτό είναι θέμα παιδείας και αυτογνωσίας περισσότερο. Πάντως οι συνθήκες προς μια τέτοια κατεύθυνση -για τα δεδομένα της νεώτερης φάσης της ανθρώπινης ιστορίας- είναι περισσότερο ώριμες από ποτέ. Αυτό που απομένει είναι να το συνειδητοποιήσουμε επαρκώς, ώστε να δράξουμε την ευκαιρία και να δράσουμε αναλόγως, χωρίς να περιοριζόμαστε σε κούφια λόγια και σε κενά συνθήματα ...

* Το παραπάνω άρθρο προέρχεται από το νέο αποκαλυπτικό βιβλίο Αντιπαγκοσμιοποίηση- Η Νέα Κοινωνική Επανάσταση του δρα Αλεξάνδρου X. Μήτσιου και μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Αρχέτυπον.

Θεωρώ σκόπιμο να κλείσουμε την αναφορά μας στην αρχαιοελληνική έμπνευση και στο αμεσοδημοκρατικό όραμα για το οποίο πρωτοστάτησε φιλοσοφικά ο Κορνήλιος Καστοριάδης με τα εξής λόγια του: «Τέλος, αν και δεν χρειάζεται καν να το υπενθυμίσω, η αυτοκυβέρνηση, δηλαδή η κατάργηση της αντινομίας μεταξύ κράτους - ανεξάρτητου μηχανισμούαφ ’ενός και κοινωνίας αφ ’ετέρου, με την αναδημιουργία μιας πραγματικής πολιτικής κοινότητας, μιας κοινωνικής ομάδας που είναι ικανή να αυτοκυβερνάται, που δεν έχει ανάγκη από έναν εξωτερικό μηχανισμό εξειδικευμένο και επιφορτισμένο με το έργο αυτό, ήταν και παραμένει ένας από τους κεντρικούς σκοπούς κάθε κινήματος που επιδιώκει μία ριζική αναμόρφωση της σημερινής κοινωνίας προς την κατεύθυνση μιας αυτόνομης κοινωνίας μέσα στην οποία να ζούν αυτόνομα οι άνθρωποι».Το σίγουρο είναι πως αντικειμενικά από εμάς εξαρτάται να αναμορφώσουμε τις κοινωνίες μας ως χωροχρόνους αυτονομίας και ελευθερίας. Η δύναμη μιας τέτοιας προσπάθειας μπορεί να καλυφθεί από τις υπάρχουσες τεχνολογικές και γνωστικές δυνατότητες της σύγχρονης ανθρωπότητας.Το ζητούμενο είναι να αναπτυχθεί η θέληση

38

ΑΛΕϊΛΝ&ΡΟΣ X. ΜΗΤΣΙΟΥ

Μ .

G'ti mm

%*

Η Ν έ& Κ©ινωνική Επ&ν4στ*ση

Αίχί'Μί'

ΠΕΛΑΣΓΙΚΑ ΕΤΥΜΑΗ ρίζα ΟΥΡ-

Λόγω πολλών συζητήσεων ον οποίες προέκυψαν από την ανάλυσι αυτής της ρίζας την οποία αρχίσαμε στο προηγούμενο τεύχος και από την οποία προέκυψαν πολλές ετυμολογίες, πρέπει να ολοκληρώσουμε την ανάλυσι με μία ακόμη παράγραφο.Στο έγκυρο αρχαιοελληνικό λεξικό LIDDELL & SCOTT στην λέξι Ούβος έχουμε τις ερμηνείες φύλαξ, φρουρός, επιστάτης, επίτροπος αλλά και το όριο.Η λέξις ούρος είναι δασεινομένη. Η δασεία, πριν καταστή αλεξανδρινό σύμβολο είχε πολλές περιπέτειες και μία απ’ αυτές είναι η παλαιοτάτη προφορά της βάσει του βαύ ή δίγαμμα F-. Η ανάλυσις ετύμων μέ δίγαμμα έγινε στο προηγούμενο τεύχος. Να προσθέσουμε στο ΒΟΡ- ΔΑ=ΒΑΡΔΑ' το αγγλικό παράγωγο FOR-TA=FORT δηλ. το Φρούριο.Το δίγαμμα όμως, σε πολλές περιπτώσεις έγινε -X- το οποίο αργότερα μετετράπη σε δασεία και αυτή η μετατροπή είναι ολοφάνερη στα αγγλικά όπου πάμπολλες ελληνικές λέξεις με δασεία, εκεί προφέρονται με -Χ-. Επί παραδείγματι, Ελένη=Ηε1εη. Ελλάς=Ηε1ΐ38, Ffaarau;=Hepatitis, Ώρα=ΗοιΐΓ, Δεκαεξαδικός=Ηοχα(1εαηια1, Έκτωρ=ΗεοΐθΓ και αμέτρητες άλλες.Στα νέα ελληνικά, αυτό το -X- επεβίωσε στις λέξεις π.χ. Χώρος, Χώρα, Χωριό (στα πανάρχαια πελασγικά προφέρεται χουριό εκ του ΟΥΡ- η οποία είναι η ορθή παλαιά προφορά. Αυτά όμως οι κακόσοφοι τα απαξίωσαν ως χωριάτικα ή βλάχικα) όπου δηλούται ένας τόπος ορισμένος, οριοθετημένος, περιορισμένος ή και φυλασσόμενος.Και στα αρχαία βέβαια υπάρχει το -X- και μάλιστα στο αρχαιοελληνικό λεξικό LIDDELL & SCOTT βλέπουμε μία πολλή σημαντική λέξι η οποία χρήζει μελέτης.Την λέξι ΧΟΡΤΟΣ το λεξικό την ερμηνεύει ως τόπο περιπεφραγμένο ή τόπο προς βοσκήν ή τροφήν ή αυλή αγροτικής οικίας ή τόπος όπου θρέφονται ζώα, και αργότερα έχει την έννοια ζωοτροφής ή τροφής.Με εναλλαγή του Χ-Κ παράγεται το αγγλικό court. Το ίδιο λεξικό αναφέρει ως παράγωγα τα hortus-cohorts, guards, garden, garth, yard και στα σλαβικά το gradu. Αυτό το τελευταίο δήθεν σλαβικό είναι σημαντικό διότι εξ αυτού παράγεται το πόλις=γραντ π.χ. Λένινγκραντ, Στάλινγκραντ κλπ. Αξιοσημείωτο είναι ότι η λέξις guard=warden προέρχεται επίσης ΚΑΙ από την ανάλυσι του FOYP-=BOYP- που ετυμολογήθησαν στο προηγούμενο τεύχος. Επομένως από το ΒΟΥΡ- και το ΧΟΡ-=ΧΟΥΡ- έχουμε παραγωγή ιδίων λέξεων άρα οι ρίζες είναι ίδιες με διαφορετική όμως εκφορά της μετέπειτα δασείας. Η λέξις YARD με σημασία φυλακής στην Αγγλία είναι η περίφημη Scotland Yasrd.Πράγματι, ο ΧΟΡΤΟΣ παράγεται εκ του ΟΥΡ- και ΔΑ-=ΤΑ-=γη με δασεία.Οι LIDDELL & SCOTT δεν κατάφεραν να δουν το οφθαλμοφανές αυτών των δύο ριζών που όμως είναι μία και η αυτή. Δεν το εντόπισαν είτε διότι ως μη ελληνόφωνοι δεν μπορούσαν, έστω διαισθητικώς, να δούν το βάθος της γλώσσης μας, είτε διότι, όπως συνηθίζεται, διάφοροι μεταπτυχιακοί φοιτητές των, παρήγαγον διάφορες σελίδες κι αυτοί ασχολήθηκαν με την σύνθεσι εργασιών. Φυσικά οιΈλληνες γλωσσολόγοι, διαρκώς απόντες.Είναι όμως οι ρίζες πολύ σημαντικές για την μελέτη των ελληνικών διότι μετά τις γνωστές εναλλαγές των Κ-Γ-Χ αλλά και Τ-Δ-Θ, ο ΧΟΡΤΟΣ μετατρέπεται σε ΓΟΡΔΟΣ ή ΓΟΡΔΙΟΣ που σημαίνει φύλαξ μίας περιοχής ή ηγέτης μίας περιοχής. Άρα ο παππούς Γόρδιος, Μακεδών άποικος στην Μικρασία, ήταν φύλαξ ή βασιλεύς και ο Μέγας Αλέξανδρος έκανε γιγαντιαία παράκαψι για να επισκεφθή τους τάφους των παππούδων του Φρυγών=Βρυγών=Μακεδόνων. Αυτή λοιπόν την γλώσσα μιλούσαν οι Δωριείς της Πίνδου-Μακεδονίας την οποία ο Θουκυδίδης

1 Τροπή του -Ο- σε -Α- είναι αρκετά συνηθισμένη. Π.χ. Ομφαλός-Αφαλός, αλλά και το o)Fov=air/0, Αχρίδα=Οχρίδα κλπ.

χαρακτηρίζει βαρβαρική2 διότι εκεί οδήγησε τους Ίωνες ο άμετρος δήθεν «ορθολογισμός» και η δήθεν ανάγκη τους να τα εξηγήσουν όλα και να έχουν, δογματική ενίοτε, άποψι για όλα. Οι δε Βλάχοι σήμερα, ανοητολογούντες, ψάχνουν την λατινική καταγωγή του Γαρδικιού, γιαρντίν κλπ. Λατινολαγνεία εκπηγάζουσα από σκόπιμη άγνοια την οποία επιβάλλει το καθηγητικό κατεστημένο των ξενοδούλων-μισθοδούλων καθηγητάδων των φιλοσοφικών σχολών. Οσαύτως, ταλαιπωρούνται οι καρδίες όταν ετυμολογούν κάποιοι ως εκ καρδίας το έτυμον της Γαρδίτσας=Καρδίτσα δηλ. Καστράκι ή μικρό φρούριο.Όσο για τους Θουκυδίδη κλπ λέμε ότι το κάθε επιμέρους το οποίο αντιλαμβάνοντο με το περιορισμένο οπτικοπνευματικό γλωσσο-μυθολογικό πεδίον τους το ανήγαγον σε δήθεν επιστημονικό αναντίλεκτο, απαξιώνοντας ταυτοχρόνως την συσσωρευμένη γνώσι της παραδόσεως και Μυθολογίας. Όταν λοιπόν αυτοί τα απεδόμησαν όλα εν ονόματι της «προόδου», ως αυτόχειρες, έστρωσαν τον δρόμο στους χριστιανούς να εξωλοθρεύσουν τους απογόνους των. Διότι τέτοιος ήταν ο ξεπεσμός κυρίως των Ιώνων από Μαραθώνος και μετά και αυτή του την απελπισία για το μέλλον περιγράφει ο Αριστοφάνης λοιδορώντας τους συγχρόνους του για τον ξεπεσμό τους, που όμως σήμερα, νομίζουν όλοι οι ανοητολογούντες παρακμιακοί ότι έγραψε κωμωδίες ενώ πρόκειται περί δραμάτων. Όμως, το ίδιο απαξιωτικός για τους Αθηναίους ήταν κι ο Ευριπίδης ο οποίος περιέγραψε και ενσάρκωσε στον Ηρακλή του, όλη του την αηδία για την θολοκουλτούρα της εποχής του εις τας Αθήνας. Οι περιώνυμοι καθηγητάδες κακΟμηρισταί τύπου Κακριδή όχι μόνο δεν αντελήφθησαν τον πόνο τόσο του Αριστοφάνους όσο και του Ευριπίδους αλλά ο αχαρακτήριστος Κακριδής και η ομάδα του, στην Μυθολογία του, προβάλλει τον Ηρακλή του Ευριπίδους ως πιθανώς υγιές αρχαίο πρότυπο προς ανάλυσιν. Προς τέρψιν των ανθελλήνων.

ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΥΓΡΟΥ ΣΤΟΙΧΕΙΟΥ ΒΑ-, BE-, ΒΗ-, ΒΙ-, BY-, ΒΟΙ-, ΒΟ-, ΒΩ-

Στην αναζήτησι του κατά το δυνατόν προδιορισμού των πρωταρχών της ελληνικής γλώσσης, αναλύουμε υπάρχουσες λέξεις και αναζητούμε τους γραικικούς και πελασγικούς απόηχους των ριζών οι οποίες επεβίωσαν εις πείσμα των γραικύλων.Ευτυχώς για μας, η εκκλησιαστικοΦαναριώτικης προελεύσεως λαίλαψ της γλωσσικής καταστροφικής «καθαρότητος», δεν μπόρεσε να αφανίση (ακόμη) τους αντίλαλους των διαλέκτων οι οποίες ήταν βασισμένες σε θεμέλια μη ιωνικά. Οι αντίλαλοι αυτοί, δυστυχώς, εντοπίζονται σήμερα κυρίως μόνο σε ξεχασμένα τοπωνύμια, δηλαδή, σε αυτά τα οποία παρά το ότι επενέβησαν οι οιονεί ανελλήνιστοι φαναριωτόπληκτοι απ’ την μία και θολοκουλτουριαρόπληκτοι γλωσσοκαταστροφείς απ’ την άλλη, γενικώς όλοι ανεγκέφαλοι

2 Συγκεκριμένα αναφέρεται στην κατά την αντίληψί του βαρβαρογλωσσία των Ευρυτάνων. Όπου λόγω αδικαιολογήτου αλαζονείας, μη έχοντας εντρυφήσει, θεωρεί ελληνικό ότι αυτός καταλαβαίνει. Αυτή όμως είναι μία γενική θεωρήσις των Ιώνων αν κρίνουμε από εκείνο το ανεκδιήγητο πλάσμα, τον Εκαταίο τον Μιλήσιο που για τους ίδιους λόγους με τον Θουκυδίδη εθεώρησε βαρβάρους τους Μακεδόνες. Όμως, σε ντοκυμαντέρ περί Θράκης της κρατικής τη- λεοράσεως, ο υπεύθυνος αρχαιολόγος διεκήρυξε ότι οι Θράκες εξελληνίστηκαν περί τον 6ο αι. π.Ο. Αρα να υποθέσουμε ότι οι Εκαταίοι έστειλα ελληναποστόλους να εξελληνίσουν κόσμο; Να υποθέσουμε ότι οι ελληναπόστολοι εκπαιδεύτηκαν σε Δελφούς ή Ελικώνα; Όποιος βάρβαρος όμως αντιδρούσε να υποθέσουμε ότι εξελληνίζετο βιαίως με βασανιστήρια ενώ όταν οι βάρ­βαροι Θράκες συνελάμβαναν κάποιο ελληναπόστολο τον έβραζαν και τον έτρωγαν; Ή μήπως να υποθέσουμε ότι οι ελληναπόστολοι εχρησιμοποίησαν ελληνοκονκουισταδόρες οι οποίοι με σφαγές και ομαδικούς βιασμούς εξελλήνισαν τον κόσμο; Αυτά έκανα οι ορδές των ελληναπο- στόλων στον κόσμο και να υποθέσουμε ότι γι’ αυτό πρέπει να ζητήσουμε συγγνώμη από τους Θράκες; Αυτές τις μπούρδες διδάσκουν επίσημοι φορείς.

40

αστοιχείωτοι κακοήθεις, παρέμειναν δια της παραδόσεως σαν ηρωικά αντιστασιακά απομεινάρια ενός διαχρονικού σιωπηλού πολέμου.Οι κάτοικοι αυτού του ευλογημένου τόπου με τα πολλά νερά, η κατά τους ηλιθίους πτωχή και άγονος Γραικία ή Ελλάς, είχαν δημιουργήσει πολλές λέξεις για να περιγράψουν το υγρό στοιχείο αλλά και τις ιδιότητές του. Αυτό είναι λογικό όσο λογικό είναι να έχουν οι Εσκιμώοι πολλές λέξεις περιγραφής της χιόνος και των ιδιοτήτων της.Στο αρχαιοελληνικό λεξικό LIDDELL & SCOTT ευρίσκουμε την λέξι ΒΕΑΥ η οποία σημαίνει νερό. Πρόκειται για πανάρχαια ρίζα με μεγάλη παραγωγή συνθετικών.Αναζητώντας τα παράγωγα τονίζουμε ότι η ρίζα ευκόλως μεταβάλλει τα φωνήεντα της αλλά δυσκολώτερα τα σύμφωνα συμφώνως όμως προς κανόνες μεταβολής τους οποίους θα αναφέρουμε κατά περίπτωσιν. Η ζητούμενες ρίζες που προκύπτουν εκ του BE- του βέδυ είναι και οι ΒΟ-, ΒΩ- αλλά και BY- ΒΙ- ΒΗ-. Να σημειωθή ότι ήδη στα κλασσικά χρόνια δεν υπήρχε διαφορά στην εκφορά του -Ι- με το -Υ- ή με το -ΟΙ- ή με το -Η- ή με το ΕΙ-.Στην εξέλιξι της γλώσσης κυρίως σε ιωνική-αττική, το αρχικό -Β- χάθηκε ως να ήτο δίγαμμα -F- ή και μετετράπη σε -Β- ή -Γ- η -Θ- κλπ. Στα δωρικά παρέμεινε κυρίως ως -Β-. Η ιωνική λέξις βαλανείο=οι αρχαίες τουαλέτες από όπου προήλθε η λέξις Μπά(λα)νιο, παρέμεινε τότε ως απόηχος.Απ’ ευθείας παράγωγα των αρχαιοτάτων ΒΟ-=ΒΑ-=ΒΕ=ΒΙ-=ΒΟΙ-=ΒΥ=ΒΗ- όπως επεβίωσαν ως σήμερα στην καθομιλουμένη είναι το βουλιάζω, βουτώ βάτραχος, βαπτίζω, βαρέλι=βαγένι, βότσαλο, βούρλο, βούρκος, βάλτος, βουτάνιο, βυζαίνω, βυτίο κλπ αλλά και τοπωνύμια έχοντα άμεσο σχέσιν με υγρό στοιχείο, όπως π.χ. Βούλα, Βουλιαγμένη, Βόνιτσα. Φυσικό επόμενο να έχουμε κληρονομήσει πανάρχαια ονόματα λιμνών με αυτήν την ρίζα όπως Βόλβη, Βοιβηίς, Βιστωνίς, Παμβώτις, Βεγορίτις αλλά και ποταμών όπως Βούρος, Βοϊδοπνίκτης αλλά και ο Βοϊδομάτης (μάτια λέγονται και οι πηγές ή κεφαλόβρυσα).Γνωστό ότι ρίζα της Γαίας είναι Δα=Αη=Γα=Γη. Ο υγρός (ρίζα ΒΟ-), τόπος-περιοχή (ρίζα ΔΑ-) μοιάζει με το δήθεν σλαβικό νερό βόδα=βόντα. Είναι όμως σλαβικό ή κάποιοι στανικώς και οδηγούμενοι από αλλότριες ιδεολογίες επιθυμούν να βλέπουν παντού την δήθεν σλαβική παρουσία στον ελλαδικό χώρο, ακόμη και στην προϊστορία;Ωσαύτως η ονομασία Βέδεσσα=Εέδεσσα=Έδεσσα=Βοδενά από που προκύπτει σλαβική; Το ίδιο με τον ποταμό ΒΟΔΑ.Στην πελασγικότατη Μικρασία υπήρχε η λίμνη Βοάνη -σημερινή Σαπάντζα-, ανατολικώς του κόλπου της Νικομήδειας και δυτικώς της πεδιάδος του Σαγγαρίου, αλλά και ο Βόας, ο ποταμός Τσαρούκ της Αρμενίας.Και στην όμαιμον Αλβανία, όπου ο πελασγικός απόηχος είναι ακόμη έντονος, εφ’ όσον οι Αλβανοί είχαν την ευφυία να γίνουν επί το πλείστον μουσουλμάνοι επί τουρκοκρατίας κι έτσι να ξεφύγουν από τους ορθοδόξους μελανοχίτωνες και τους εθνικούς εγκληματίες Φαναριώτες, διατηρώντας τα αρχέγονα στοιχεία της γλώσσης και του εθνισμού των, έχουμε τον ποταμό Βογιάνα, την λίμνη Λαβεάτη, το Βουθρωτόν=αρχαία παραλιακή πόλις της Αλβανίας Βεράτι ή Μπεράτι=Αλβανική πόλις επί του Βερατινού, παραποτάμου του Άψου κλπ Παρατίθενται μερικά χαρακτηριστικά τοπωνύμια έχοντα σχέσι με υγρό στοιχείο και ρίζα ΒΟ- και φυσικά μη έχοντα ουδεμία σχέσιν με Βόδια όπως θα επεθύμουν οι ελληνόφωνοι «σοφοί». Να τονίσουμε ότι ήδη από τα κλασσικά χρόνια είχε χαθή η επαφή των πολυγραφοτάτων Ιώνων με τις πρωτοπηγές της γλώσσης. Αυτοί ήσαν που εθεώρησαν την ρίζα ΒΟ- ως σημαίνουσα ΒΟΥΣ=Βόδι και ως βόδια εξηγούσαν τα τοπωνύμια ή τις λέξεις με ΒΟ-. Ένας άλλος λόγος που ωδήγησε τους Ίωνες σε τέτοια αστεία ερμηνεία ήτο η απαξίωσις και η άμετρη ορθολογική- επιστημονικοφανής θεώρησις της θρησκείας όπου η ρίζα αυτή κρατεί πρωτεύοντα ρόλο. Ο ίδιος ο εσωτερισμός της θρησκείας θα ωδηγούσε την σκέψι τους στην γνώσι αν οι ίδιοι, όντες οδηγοί στην παρακμή του έθνους τότε, δεν ήσαν αμετροεπείς αλαζόνες και λαοπλάνοι μέγιστοι

41

και είχαν εντρυφήσει με ιερότητα στην θρησκεία. Το αποτέλεσμα ήταν η αποδόμησις των σεβασμάτων των Ελλήνων, όχι λόγω αναχρονισμού τότε αλλά λόγω επαρμένων ανοήτων δήθεν προοδευτικών φιλοσόφων και κυρίως χαζοποιητών. Αυτή η κατάντια πολύ εβοήθησε τους χριστιανούς στο να υποτιμήσουν και να απαξιώσουν εν τέλει την γνήσια ελληνική θεοσέβεια με τα πολλά απόκρυφα... Οπότε οι Φαναριωτόπληκτοι, ακολουθώντας την παρακμιακή κλασσική και πλήρως παρακμιακή μετακλασσική-ελληνιστική Ιωνική σκέψι, έδωσαν την χαριστική βολή με το να αλλάζουν τα ...σλαβικά δήθεν τοπωνύμια σε «γνήσια» ελληνικά, μετά την δήθεν απελευθέρωσι του 1821. Εξ άλλου, ως φανατικοί χριστιανοί, άρα εξ ορισμού αμείλικτοι πολέμιοι της γνησίας ελληνικής θεοσεβικής σκέψεως, δεν επεθύμουν την αναθεώρησι των ανοήτων ανθελληνικών θεολογιών των χατζηπαπάδων.Ενδεικτικώς και προς τεκμηρίωσιν της σχέσεως των ΒΟ-, BE- κλπ με νερά, παραθέτουμε τα παρακάτω...ΤΟΠΩΝΥΜΙΑ ΜΕ ΡΙΖΑ ΒΟ-.Βόβικες=χωριό της νήσου Κεφαλληνίας Βόλιος=νησί της Λευκάδος Βόδια και Βώδια=πυραμιδοειδής νήσος μεταξύ Μυκόνου, Νάξου, Πάρου και Ικαρίας Βόδωβα=παλαιά ονομασία κοινότητος της Αιγιαλείας Αχαΐας, Βουραϊκός, Βοθονακιά=άφθονος σε ύδατα περιχή άνω των χωρίων του Αποκορώνου Βόθων=κοινότης της Θήρας, Μυκόνου, Μαραθώνος ,Βοίαι=αρχαία πόλις της Λακωνίας στο ακρωτήριο ΜαλέαςΒοίβη=πόλις παρά της Βοιβηίδος , Βόλακας=ακρωτήριον της ΚαρπάθουΒοϊνίκοβα=καταβόθρα στην Καστρίτσα ΙωαννίνωνΒόίτσα=πρώην ονομασία Ελατόβρυσης ΝαυπακτίαςΒοάγριος=ποταμός της Λοκρίδος ο οποίος μετωνομάσθη σε ΠλατανιάΒολεμό=Μπουλμέ=η αρχαία Ασπίς ή Μάκρη ή ΑρκόννησοςΒολίνα=αρχαία πόλις της Αχαΐας κοντά στον Βολμαίο χείμαρροΒοός Αυλή=σπηλιά της ανατολικής ακτής της ΕυβοίαςΒοός Πόρος=όρμος της Μικρασιατικής ακτής του ΒοσπόρουΒοόσουρα=ακρωτήριον της νοτιοδυτικής ΚύπρουΒόρινο=χωριό της νήσου Άνδρου Βοσβόρου=όρμος στον Σιγγιτικό κόλποΒόρθονος=Μονή των Αρμενικών επί θαλασσίου βράχου κοντά στη νήσο Χάλκη Βούδωρος=αρχαία ονομασία του ποταμού Ποτάμι Μαντουδίου Ευβοίας Βούλις=αρχαία πόλις στον Κορινθιακό κόλπο Βολύμι=ακρωτήριο της Ακαρνανίας Βούρα=αρχαία Ιωνική πόλις στην Αιγιαλεία που μετωνομάσθη σε Αχαΐα

Η Πελασική γλωσσική κληρονομιά υπάρχει διάχυτη σε όλη την Ευρώπη και Ασία. Μερικά τοπωνύμια της ρίζας ΒΟ- είναι τα...Βοθνία-Βοθνικός κόλπος=Ααπωνική περιοχή της Βαλτικής, Βόλγας, Βούδα, Βοίοι=Κελτικός λαός στην αριστερή όχθη του Δουνάβεως, Βολλίν=νήσος Βαλτικής Βολβιτινή=αρχαία πόλις στο στόμιο του Νείλου, Βόσνα=ποταμός της Βοσνίας Βολτέρρα=Ιταλική πόλις επί παραποτάμου του ποταμού Άρνου Βορονέζ=Ρωσική πόλις επί του ποταμού Ντόν, Βορυσθένης=ο αρχαίος Δνείπερος Βορρομαίαι νήσοι=στην Μείζονα λίμνη της Ιταλίας βούβαστις=πόλις στο Δέλτα του ΝείλουΒουτώ=αρχαία Αιγυπτιακή πόλις και λίμνη στο στόμιο του ΝείλουΠαράγωγα της ρίζας ΒΟ- στα λατινικά και αγγλικά είναι το fontana=fountain, το οποίο προκύπτει από την εναλλαγή των π-β-φ (π.χ. βαλακρός-φαλακρός, βάλανος-φάλανος, βερενίκη-φερενίκη κλπ).

42

Επίσης το αγγλικό boat, και γαλλικά ΒΟΕ=ύφαλος της Κυανής Ακτής. Πελασγική άρα η λέξις του φρουρίου σε σύγχρονο τηλεοπτικό σαχλοπαιγνίδι FORT ΒΟ-YARD. Βέβαια, ήδη αναλύσαμε ότι Fort και Yard είναι συνώνυμα άρα το πρώτο περιττεύει. Το δε ΒΟ- δικαιολογείται διότι το φρούριο καταλαμβάνει την έκτασι βραχονησίδος.

ΤΟΠΩΝΥΜΙΑ ΜΕ ΡΙΖΑ ΒΑ-.Τοπωνύμια έχοντα σχέσι με υγρό στοιχείο και ρίζα ΒΑ- υπάρχουν επίσης πολλά όπως π.χ.Βαγαράσι=λίμνη στην Μ. ΑσίαΒάγια=όρμος στην βόρεια Αίγινα και ΑστυπάλαιαΒάλη=στενή λωρίς θαλάσσης εισχωρούσα σε ξηράΒαλμάδα=Παλαιά ονομασία κοινότητος παρά τον Αξιό -οι σοφοί της άλλαξαν όνομα για να μην είναι ...σλαβικό-, κοινότης επαρχίας Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας Βάνι=ΒΑ άκρο της νήσου Μήλου Βαπόρι=ακρωτήριο της ΣύρουΒάτα=πόλις και λιμήν των Β.-Β.Α. ακτών του Ευξείνου Βάταλος=ακρωτήριον στην Δυτική ΚρήτηΜερικά τοπωνύμια της ρίζας Β Α- από την διασπορά των Πελασγών είναι τα...Βάγια Άκρα=Ινδικό ακρωτήριο κατά Αρριανόν Βαλέτα Μάλτας,Βαλέντια στην ΙσπανίαΒαλτικήΒαγδάτηΒάλχεν=λίμνη Βαυαρίας Βαλχερέν=νήσος Ολλανδίας Βάνδα=ποταμός Φινλανδίας Βανδέα=παράλιος νομός Γαλλίας Βαρζούγκα=ποταμός της δυτικής Ρωσσίας Βαρία=πόλις όπου τα αρχαία υδραγωγεία της Ρώμης Βάρκη=παραλιακή πόλις της Κυρήνης Βάρνα=λιμήν της Βουλγαρίας Βαράνο=λιμνοθάλασσα ανατολικής Ιταλίας Βατικανό=ακρωτήριον στην Δυτική ΙταλίαΑυτή η ρίζα έδωσε στους Άγγλους το water, wet, wash, bath, vapor και στους Γερμανούς το wasser κλπ.Στο προηγούμενο τεύχος προσεγγίσαμε την ετυμολογία του ΒΑΡΔΑΡΙ μέσω της ρίζας ΟΥΡ- . Αν αυτή η ετυμολόγησις δεν κρίνεται επαρκής, τότε, μέσω της ρίζας ΒΑ- μπορούμε να ισχυριστούμε ότι το ΒΑ-=ύδωρ και ΔΑ-=γη δίνουν ΒΑΡΔΑΡΙ δηλαδή την γη την οποία διαρρέει ύδωρ, ή ρέων δια της γης ύδωρ και συγκεκριμένα ο Αξιός ποταμός. Πάντως σλαβικό δεν προκύπτει...

ΤΟΠΩΝΥΜΙΑ ΜΕ ΡΙΖΑ ΒΕ-.Βέδοβα=χωριό στο Λιμνοχώρι Πατρών Βεδούρα=δοχείο όπου πηγνύεται το γιαούρτι Βέζιρα=χωριό παρά τον ποτάμο Λύκο στην Μ. Ασία Βελίκα=ποταμός στην Κορώνη Βελίτσα=τμήμα του ΑλιάκμονοςΒενέτικο=ακρωτήριον της Προποντίδος, νήσος της Μεσσηνίας, βραχονησίς Νοτίας Χίου Βέρβενη=παλαιά ονομασία της Κρυόβρυσης Ηλείας

43

Βερβερία=Βαρβαρία=Μπαρμπαριά=όνομα όλων των παραλιακών χωρών της Β. Αφρικής πλήν ΑιγύπτουΒερβερούδα=χωριό, ακρωτήριον και όρμος του Αργολικού κόλπου Βερδίτσα=παλαιό όνομα του χωριού Αυλάκι της επαρχίας Βάλτου ΒερενίκηΤοπωνύμια της ρίζας BE- της διασποράς είναι τα...Βεγγάζη, ΒεγγάληΒέλγαι=Κελτικός λαός μεταξύ Σηκουάνα και Μάρνη ΒέλγιοΒέλτε=δύο δυτικότεροι πορθμοί του πορθμού στο Κάτεγατ της Βαλτικής ΒενετίαΒενλό=πόλις Ολλανδίας στον ποταμό Μόζα Βέρα=Ισπανική πόλις με λιμέναΒερεζίνας=ποταμός της κεντρικής Ευρωπαϊκής Ρωσσίας Βερκοβίτσα=Βουλγαρική πόλις επί του Όγκουστ, παραποτάμου του Αουνάβεως Βερόνα=πόλις της Ιταλίας επί του ποταμού ΑδίγηΒέσβικος=νήσος της Προποντίδος ,Βετλούγκα=ποταμός εκβάλων στον Βόλγα Βέττερ=λίμνη της Σουηδίας

ΤΟΠΩΝΥΜΙΑ ΜΕ ΡΙΖΑ ΒΙ-.Βίανα=πόλις και λιμήν της Πορτογαλίας, αποικία Κρητών παρά τον Ροδανό της Γαλλίας Βιβάρα=νήσος στον κόλπο της ΝεαπόλεωςΒιβάρι=λιμήν του Αργολικού κόλπου, νεωτέρα ονομασία της κυριότερης πηγής του Ευρώτα ποταμούΒιγλίκα=κόλπος στην ΡόδοΒιθύνιον=πόλις της Βιθυνίας με ιαματικές πηγέςΒίκος=μεγάλη στάμναΤοπωνύμια της διασποράςΒιλαίν=ποταμός της Γ αλλίαςΒισύ=Γαλλική λουτρόπολιςΒιτίμ=ποταμός της ΣιβηρίαςΒιττέλ=πόλις της Γ αλλίας με ιαματικές πηγές και γνωστό εμφιαλωτήριον μεταλλικού ύδατος

ΤΟΠΩΝΥΜΙΑ ΜΕ ΡΙΖΑ ΒΥ-, ΒΩ-.Βυβλίς=παλαιοτέρα ονομασία της ΜήλουΒύζας-Βυζάντιον και μάλιστα ερείπια Βυζαντίου προσφάτως ανακαλυφθέντα εις Ινδίας. Βύγκ=ποταμός της ΡωσσίαςΒωμιείς=αρχαίος λαός κατοικών στις πηγές του ΕυήνουΒω =καντόνιον της Ελβετίας όπου η λίμνη της Γενεύης και που διαρρέεται υπό του Ροδανού

Στην ρίζα FY- όπου δίγαμμα Γ (το οποίο μετετράπη σε δασεία αργότερα) και Υ- βρίσκουμε το ΓΥ-ΔΑ-ΩΡ=δασεία και Υ-Δωρ αλλά και το ΕΥετός=υετός=ιαπετός=βροχή

Στην ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ έχουμε παραδείγματα της ρίζας αυτής σε σχέσι με το υγρό στοιχείο όπως...Βιθυνίς=ερωμένη του ΠοσειδώνοςΒήρωσσος=μυθολογικός πατήρ της Τανάιδος (σημερινού ποταμού Δόν), σύζυγος της αμαζόνος Λυσίππης

44

Βεργίων=υιός του Ποσειδώνος Βάβυς=υιός του ποταμού Μαιάνδρου Βαιώτις=επωνύμιον της Αφροδίτης στις ΣυρακούσεςΜετά τα παραπάνω, είναι εύκολο να ετυμολογήσουμε την ΑΦΡΟΔΙΤΗ στην λατινική ως \ΈΝυ8=βε-να=δηλ. ροή ύδατος το οποίον προσδιορίζει επακριβώς την εσωτεριστική ενέργεια την εκπορευόμενη εκ της Θεάς.Αν επίσης αναζητούμε την ετυμολογία της ΓΟΡΓΟΝΑΣ τότε βλέπουμε στην παλαιότερη λέξι ΒΕ-Ρ-ΓΟΝΑ όπου το ύδωρ είναι το πρώτο συνθετικό και το δεύτερο συνθετικό είναι η ΓΟΝ Α=ΚΟΝΑ=ΚΥΝΑ=ΚΟΝΑΙΚΑ=ΓΥΝΑΙΚΑ.

ΒΟΙΩΤΙΑΠολλοί ψάχνουν την ετυμολογία της Βοιωτίας στην δήθεν σχέσι της με βόδια. Το αρχικό ΒΟ- όμως βοά για σχέσι του τόπου αυτού με νερό άρα Βο-ιωτία η γη με πολλά νερά.Πράγματι, η πανίερος Μυθολογία μας πληροφορεί ότι το παλαιότερο όνομά της ήτο Μεσαπία. Η λέξις Απία εσήμαινε χερσόνησος και ήτο παλαιότερον όνομα της Πελοποννήσου. Παρατηρώντας τον χάρτη βλέπουμε ότι η Βοιωτία είναι στο μέσον της χερσονήσου η οποία καταλήγει στην Αττική άρα ήτο Μεσαπία. Βασιλεύς της ήτο ο Ώγυγος, γνωστός από τον ομώνυμο Κατακλυσμό.Το ύδωρ στα πελασικά-αλβανικά ακόμη και σήμερα λέγεται ού(γ)ι όπου το γάμα σχεδόν δεν προφέρεται. (Τελικώς, τι γλώσσα μιλούν οι Αλβανοί; και εμείς γιατί νάμαστε με το ζόρι ανάδελφοι;) Με την συνηθεστάτη τροπή του ου- σε ω- γίνεται ωγι. Συμφώνως προς τον γλωσσικό νόμο εναλλαγών γραμμάτων στα ελληνικά/πελασγικα, τα κ-γ-χ εναλλάσσονται3. Επομένως η ρίζα ΩΓΙ- γίνεται ΩΚΙ- σαν ρίζα της λέξεως Ω κεανέ ενώ ΩΓΥ-ΓΑ-=η υγρή γη, συνώνυμον του Ποσειδώνος αλλά και όνομα του ΗΡΑΚΛΕΟΥΣ (ΟΓΜΙΟΣ) των Μασσαλιωτών εφ’ όσον μέσω υδάτων θαλάσσης-ποταμών επλούτησαν.Εις επίρρωσιν των παραπάνω, ο Διόδωρος Σικελιώτης βιβλίο 19, κεφ. 53, παρ. 4, θέλει τον Βοιωτό απόγονο της Μελανίππης και του Ποσειδώνος.Ο Ελλάνικος όμως στα Βοιωτικό, μας πληροφορεί για παλαιότερη άλλη ονομασία της Βοιωτίας. Δηλ. ότι«... Βοιωτία, πρότερον Αονία υπόΆονος υιού του Ποσειδώνος και τηςΆρνης». Αονία είναι μία άλλη εξελληνισμένη πελασγική ρίζα για νερό την οποία θα αναλύσουμε σε αμέσως επόμενο τεύχος. Συνώνυμο της Αονίας είναι τα Αινιάν, Ηιώνη κλπ. Υπό το ίδιο υδάτινο πρίσμα εξετάζουμε την ετυμολογία της ΕυΒοίας. Όπου ευ-=καλό και Βο-=νερό δηλ. καλές θάλασσες ή ακόμη το θαύμα του Ευρίπου.

Ο Βασιλεύς της Βοιωτίας Κάδμος, συμφώνως προς την Μυθολογία, αφού εβασίλευσε πολλά χρόνια στις Θήβες, μετανάστευσε για την Ιλλυρία, στον τόπο των Εγχελέων, επιβαίνοντας επί αμάξης συρομένης υπό ζεύγους βοών. Οι Εγχελείς τότε ευρίσκοντο σε πόλεμο με γειτονικούς Ιλλυριούς, και ένας χρησμός προφήτευε ότι θα τους νικούσαν, αν ηγείτο αυτών ο Κάδμος. Έτσι έγινε και κατάφεραν να υποτάξουν τους Ιλλυριούς. Μετά τη νίκη αυτή ο Κάδμος εχρίσθη βασιλεύς στην Ιλλυρία και απέκτησε εδώ ένα γιο, τον Ιλλυριό.Ο γεωγράφος Σκύλαξ αναφέρει τους Εγχελείς ως Ιλλυρικόν έθνος κάτοικόν παρά των δυτικών ακτών των Πρεσπών και της Οχρίδος απ’ όπου πηγάζει ο ποταμός Ριζούς, και η πόλις των Βουθόη απέχει από την Επίδαμνο μία ημέρα από τον ποταμό ή τρεις ημέρες με τα πόδια.Στην ετυμολόγησι της ΒΟΥΘΟΗΣ σημειώνουμε τώρα την παρακμιακή πλέον σκέψι των μεταγενεστέρων Ελλήνων. Επί παραδείγματι, ο Αίλιος Ηρωδιανός βιβλίον 3,1 και ο3 Μερικά παραδείγματα εναλλαγής Κ-Χ είναι τα οχτώ-οκτώ, κτίζω-χτίξω, κτυπώ-χτυπώ ενώ παραδείγματα εναλλαγής Κ-Γ είναι τα κνίφων-γνίφων=φιλάργυρος, γάτα-κάτα, καλιη-γλα, γους-κους, γυνά-κυνά. λεγένη-λεκάνη και στα αγγλικά γνώω-know, γόνυ-knee.

45

λεξικογράφος Στέφανος Βυζάντιος γράφουν «Βουθόη πόλις Ιλλυρίδος, ως Φίλων, διά το Κάδμον επί ζεύγους βοών οχούμενον ταχέως ανϋσαι την ες Ιλλυριούς οδόν. Οι δε τον Κάδμον από της Αιγύπτιας Βουτούς ονομάσαι αυτήν και παραφθαρείσαν καλείσαι Βουθόην». Δηλαδή ισχυρίζονται ότι ο Κάδμος, πάνω σε άμαξα συρομένη υπό ζεύγους βοών, ταχύτατα διέσχισε τότε την οροσειρά της Πίνδου και όλους τους κακοτράχαλους ορεινούς δρόμους-μονοπάτια των τεραστίων ορεινών όγκων ώστε δήθεν να φθάση γρήγορα στην Αλβανία. Επειδή κι αυτοί όμως δεν ήσαν ευχαριστημένοι με την περιγραφή αυτής της φανερής ανοησίας, έκριναν καλό να βάλουν και ολίγη Αίγυπτο με την ταύτισι Βουθόης-Βουτούς. Όλην αυτή την ανοησία την έγραψαν για να δικαιολογήσουν ετυμολογικώς την Βουθόη. Αυτοί όμως ας πούμε ότι δικαιολογούνται λίγο λόγω αρχαιότητος και πενιχρών μέσων. Πως να δικαιολογήσουμε όμως Το Μέγα Ετυμολογικόν Λεξικό και Το Ετυμολογικόν Γενικόν Λεξικόν, όπου συμπληρώνουν «...από των βοών και του θοός φυγείν ωνόμασε αυτή Βουθόην ή και άλλη Αιγυπτιακή εκδοχή Βούτου=Βοι>τόη=Βουθόη ή από τον βοηθόν γενέσθαι... καθ’ ότι ο Κάδμος εβοήθησεν τους Ιλλυριούς...». Αλλά γιατί να μην δουν την γεωγραφία της Βουθόης οι ινδοευρωπαιόπληκτοι καθηγητάδες κι από εκεί να ετυμολογήσουν την Βουθόη; Ήταν αυτή κτισμένη εμπρός από λίμνη και στην όχθη του πλωτού τότε ποταμού απορροής της λίμνης. Πολλά τρεχούμενα νερά λοιπόν ΒΟΥ και ΘΟΩ=Βουθόη=τρεχούμενα ή γρήγορα νερά. Αλλά και Εγχελείς σημαίνει Εν(τός)-Χελιών λόγω ψαρέματος χελιών. Ετυμολογικώς η ΒΟΥΘΟΗ είναι αντίθετος της ΒΟΥΤΟΥΣ διότι η μία αναφέρεται σε κινούμενα ύδατα ενώ η άλλη σε στατικά-λιμνάζοντα. Αξίζει να αναλύσουμε δύο γνωστές λέξεις με ρίζες με ρίζα ΒΕ-, ΒΑ- με συνθετικό την ΦΥΡΑ. Η Φύρα είναι η ελάττωσις όγκου-βάρους-ιδιοτήτων και χρησιμοποιείται ευρέως στην καθομιλουμένη. Επί παραδείγματι, τα ευπαθή προϊόντα ενός οπωροπωλείου έχουν Φύρα, διότι δεν διατηρούνται νωπά επί πολύ. Ομοίως, μία γαλατοβιομηχανία μπορεί να έχη Φύρα το γάλα που επεστράφη. Αλλά και κάποιος ο οποίος χάνει την κοινή λογική του, λέμε ότι εφύρανε το μυαλό του.Στην εφορμογή της φύρας έχουμε τον δυτικό αέρα Ζέφυρο όπου ΖΕ-=ζέση, ζέστη κλπ. Ο Ζέφυρος όμως είναι ο πλέον ευπρόσδεκτος καλοκαιρινός άνεμος, ο οποίος φυσώντας εκ δύσεως, φυραίνει ή διώχνει την κάψα και δημιουργεί ευχάριστη ατμόσφαιρα.Ομοίως, αυτό το οποίον διώχνει ή ελαττώνει ή φυραίνει τις ιδιότητες του ύδατος ενός αδιάβατου ποταμού είναι η ΒΕ- για νερό και ΦΥΡΑ οπότε ΒΕΦΥΡΑ παλαιότατος δωρικός τύπος της Γέφυρας.Ο δε ποταμός στο Ιερόν ΔΙΟΝ της Μακεδονίας είναι πολύ περίεργος. Σε κάποιο σημείο του ρού του εξαφανίζεται ή φυραίνει ανάμεσα σε βότσαλα ή χαλίκια και επανεμφανίζεται μερικές εκατοντάδες μέτρα παρακάτω, οπότε διέρχεται δια του Δίου. Οι πανάρχαιοι, εξ αιτίας αυτής της ιδιότητος τον ονόμασαν ΒΑ- νερό και ΦΥΡΑ οπότε ΒΑΦΥΡΑΣ. Μας εφάνη απίστευτο όταν σε ντοκυμαντέρ περί Δίου της κρατικής τηλεοράσεως, ο υπεύθυνος των ανασκαφών στο Δίον γνωστός καθηγητής αρχαιολόγος, ετυμολόγησε τον ΒΑΦΥΡΑ από τα δήθεν βαφεία που υπήρχαν παρακάτω. Μας επροξένησε αλγεινοτάτη εντύπωσι διότι δείχνει το μέγεθος της αμαθείας των ρωμηών καθηγητάδων οι οποίοι όχι μόνο δεν θα καταφέρουν να αναπτύξουν ελληνική σχολή σκέψεως αλλά καραδοκούν να ασπασθούν όποια νέα ξένη βλακώδη θεωρία περί Ελλήνων θαρρείς και ασχολούνται με σεβάσματα, καταπιστεύματα και γνώσεις χθεσινού λαού. Ο καθηγητής, καταγόμενος από Έλληνες, έπρεπε να σέβεται την ελληνουσία και στην ηλικία και θέσι που είναι θα έπρεπε να γνωρίζη τον απόλυτο σεβασμό των Ελλήνων-Πελασγών στους ποταμούς, τους οποίους είχαν θεοποιήσει λόγω των πολλών ευεργετικών δράσεών των και επομένως το όνομα του ποταμού δεν μπορούσε να προέρχεται από ταπεινή ανθρώπινη δραστηριότητα. Η Θεοποίησις των ποταμών είναι πράξις υψίστης νοητικής σημασίας και εκπηγάζει από την ίδια την ψυχονοητική δυναμική και ανάπτυξι των Πελασγών. Πράγματι, οι Έλληνες/Πελασγοί διέθεταν αναλυτικό και αναγωγικό-επαγωγικό πνεύμα δια του οποίου

46

μπόρεσαν να νοήσουν το πολυεπίπεδο των γηίνων εμφανενών καν μέσω αυτών να στοχαστούν και να προσεγγίσουν τόσο τον ανθρώπινο εσωτερισμό και ιδιότητες του μικρόκοσμου όσο και τον αστρικό κόσμο και ενεργειακό μακρόκοσμο. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις αντελήφθησαν και ωνομάτισαν τις πολλές ενεργειακές-συμπαντικές ροές, τις εκπορευόμενες υπό του Συμπαντικού νού αλλά και του καθ’ ομοίωσιν ανθρωπίνου νου. Αυτές τις ροές τις παρομοίασαν με ποταμούς (π.χ. Ωκεανός, Ουρανός γεννήτωρ ποταμών κλπ) και ροές. Τοιουτοτρόπως, οι ωνομασθέντες ποταμοί ήσαν γήινες προβολές διαφόρων ψυχοπνευματικών ροών, θετικών ή αρνητικών, οι οποίες ροές πρέπει, με ηρωικό πνεύμα, άλλες να καλλιεργηθούν και άλλες να τιθασευθούν ώστε να δικαιωθούν και να πραγματωθούν οι Αιτίες οι οποίες θα γεννήσουν την Αληθή Φύσι του υποκειμένου/αντικειμένου ενώ σε αντίθετη περίπτωσι δεν θα υπάρξη εκδήλωσις Αληθούς Φύσεως. Αντίστοιχες ενέργειες λειτουργούν στον αστρικό κόσμο με την ενέργεια του Κοσμικού-Κασμικού-Καδμικού Νόμου. Για όλα αυτά και περισσότερα οι Έλληνες εθεοποίησαν τους Ποταμούς.Αν το χριστιανόπληκτο ρωμέικο δασκαλοκαθηγητάδικο κατεστημένο εδίδασκε στα παιδιά ψήγματα της ελληνικής κοσμοθεάσεως, θα είχαμε Νεολαία θωρακισμένη από τις σύγχρονες καταναλωτικές αντιανθρώπινες σειρήνες αλλά και λαό με άποψι και θέσι μέσα στην γενική παγκοσμιοποιη μένη ηλιθιώνη. Επανελλήνισις τελικώς ση μαίνει το να ξαναδιδαχθούν μετά 2.000 χρόνια κάποιες αλήθειες4. Αυτή η ακαδημαϊκή πλήρης ανεπάρκεια και ανθελληνική εμπάθεια και κακοήθεια εξ άλλου είναι οι λόγοι οι οποίοι μας ωθούν στην έρευνα των πελασγικών ετυμολογιών ώστε μέσω αυτών, και ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΩΣ ΜΕΣΩ ΑΥΤΩΝ, αποδεχόμενοι την πιθανότητα λαθών, μπορούμε να προσεγγίσουμε την βαθυτέρα γνώσι η οποία εϋρίσκεται επιμελώς κρυμμένη στην Μυθολογία και στα αινιγματικά λόγια των πολύ λίγων σοβαρών φιλοσόφων της αρχαιότητος.Οι Έλληνες δεν έδιδαν έτοιμη γνώσι διότι ως οι απόλυτοι φυσιολάτραι εγνώριζον ότι ΦΥΣΙΣ ΚΡΥΠΤΕΣΘΑΙ ΦΙΛΕΙ. Άρα, ως άνθρωποι-γεννήματα της Μητέρας Φύσεως ένοιωθαν υπόχρεοι, στην διαδικασία μεθέξεως να αποκρύψουν επιμελώς τις έννοιες με λέξεις-γρίφους ώστε η αποκάλυψις να πραγματοποιείται με νοητικές διεργασίες. Γι’ αυτό έκρυψαν το νερό στον βου5 και τις ροές στους ίππους. Γι’ αυτό μιλούν για γονιμοποιές δυνάμεις του βου- ταύρου-ύδατος-έρωτος-Αφροδίτης-βοναίκας-γυναίκας. Γι’ αυτό οι πελασικές ταυροκαθαψίες και ταυρομαχίες και η πάλη των ηρώων με ποταμούς, βόδια και κοπριές. Γι’ αυτό ο ταύρος- Ζεύς ενώνεται με Ευρώπη, ταύρος με Πασιφάη, η Ήρα είναι βοώπις κλπ. Γι’ αυτό, κατά τον Ορφικό Ύμνο της Ρέας-Ροής, το άρμα της το οδηγεί ταυροφόνος Λέων. Ποίος όμως ο λέων και ποίος ο ταύρος; Όμως ο μεγαλειώδης εσωτερισμός ο οποίος προκύπτει από αυτά. κούπτεσθαι (οιλεί.

Γ ρηγόρης Μπέλλος

4 Σύγγραμμα περί κοιτασματολογίας πετρελαίου του καθηγητού Γεωλογίας του ΑΠΌ κ. Γε- ωργοπούλου ετυμολογεί το πετρέλαιο ως παραγόμενο από την ελληνική λέξι πέτρα και την λατινική λέξι έλαιο. Ασχέτως αν στην γραμμική Β’ σε επιγραφή στην Πύλο υπάρχει αυτούσια η λέξις Ελαία. Τι σκοπιμότητες εξυπηρετεί αυτός ο εκμαυλιστμός της νεολαίας. Επίσης, η κα- θηγήτρια Φιλοσοφικής κ. Κυριακή Νέστορος μας πληροφορεί σε βιβλίο της για τα λαϊκά έθιμα περί μηνών ότι ο Οκτώβριος παράγεται από το λατινικό οκτώ και ο Δεκέμβριος από το λατινικό decem. Πρόκειται περί λατινολαγνείας ή ελληνοφοβίας; Σαν αποτέλεσμα όμως είναι το ίδιο. Πνευματικός γλωσσικός σκοταδισμός.5 Στην γραμμική Β’, η αγελάς λέγεται ΚΟΥ (cow στα αγγλικά) ή ΚΩ οπότε η νήσος ωνομάσθη ΚΩΣ λόγω σχήματος, βλέπε χάρτη. Αργότερα το ΚΟΥ έγινε ΒΟΥ (όπως η ΚΟΝΑΙΚΑ έγινε ΒΟΝΑΙΚΑ). Στην Βοιωτία ομοίως η λίμνη Κωπαϊς γίνεται Βω-παϊς. Στην Βοιωτία πάλι η δα- σεινομένη ΡΥλίκη=ΒΥλίκη=Υλίκη.

47

ΤΟ ΕΒΡΑΪΚΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣΜε την ευκαιρία της πρόσφατης επισκέψεως του Προέδρου του Ισραήλ κ. MOSHE KATSAV στην χώρα μας και του προσκυνήματος, ομού μετά του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κάρολου Παπούλια, στο μνημείο του Ολοκαυτώματος των Εβραίων της Θεσσαλονίκης, αναφέρονται τα εξής: Κανείς δεν διαφωνεί στην διενέργεια μνημοσύνου υπέρ της μνήμης των νεκρών του Ολοκαυτώματος, ούτε υπέρ της συσφίγξεως των διμερών σχέσεων. Είναι όμως απορίας άξιον πως δεν γίνονται παρόμοιες εκδηλώσεις και για τα θύματα Γενοκτονιών των Ελλήνων ήτοι: Ι.,.Για την Γενοκτονία του 1.000.000 περίπου Ελλήνων που θυσιάσθηκαν από τις Ναζιστικές και Φασιστικές Δυνάμεις (μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται ο πατέρας του γράφοντος).2...Για την Γενοκτονία των 3.000.000 περίπου (φονευθέντες κι εκπατρισθέντες) Ελλήνων της Μικρασιατικής Καταστροφής (Ιωνίας, Πόντου, Κωνσταντινουπόλεως, Ίμβρου, Τενέδου κ.ά.) από τους Τούρκους.3...Για την Καταστροφή της Κύπρου το 1974 από τους Τούρκους και τους 1650 αγνοουμένους - ακόμη και σήμερον- Κυπρίους.4...Όμως η χειρότερη Γενοκτονία όλων των εποχών είναι αυτή που έκαναν στο Ελληνικό Έθνος με την επιβολή της Ιουδαιοχριστιανικής θρησκείας και την Καταστροφή του Ελληνισμού και του Ελληνικού Πνεύματος.Μήπως ξεχάσαμε ότι ηθικός αυτουργός ήτο κάποιος συμπατριώτης των; Γιατί δεν γίνονται παρόμοιες δοξολογίες στην Ελλάδα για τα θύματα του Ελληνισμού, με την παρουσία επισήμων κλπ; Οι δικοί μας νεκροί δεν είχαν ψυχή; Γιατί το Ισραήλ δεν τιμά τους δικούς μας νεκρούς, όπως τιμούμε εμείς τους ομοεθνείς του; Δεν πρέπει να υπάρχει αμοιβαιότης στην μνήμη των κοινών νεκρών, που έπεσαν για τα ίδια ιδανικά; Γιατί δεν υπάρχει έστω και ένα φτωχό μνημείο για τα θύματα της ηρωικής Εποποιείας του 1940-45, ενώ υπάρχει περικαλές μνημείο για τους κατά τα λοιπά συμπαθείς Εβραίους της Θεσσαλονίκης; Οι επόμενες γενιές αργότερα θα νομίζουν ότι στον πόλεμο αυτό πολέμησαν μόνον οι Εβραίοι και όχι οι Ελληνες.Μήπως όμως μας ανταπέδωσε το Ισραήλ και οι απανταχού Εβραϊκές Οργανώσεις την ευγνωμοσύνη που σώσαμε αρκετούς ομοεθνείς τους με κίνδυνο της ζωής μας; Όχι βέβαια! Οι Εβραϊκές Οργανώσεις των ΗΠΑ ήσαν -και είναι- σφόδρα ανθελληνικές και λίαν φιλοτουρκικές. Μήπως οι αξιωματούχοι Εβραιοαμερικανοί του Λευκού Οίκου και State Department, έδειξαν κάποια έστω αντικειμενικότητα στα εθνικά μας θέματα; Όχι βέβαια!1...Η στάση τους είναι άκρως ανθελληνική και σφόδρα φιλοτουρκική και φιλοσκοπιανή -και όχι μόνον-, δεδομένου ότι η στρατηγική τους είναι να κάνουν την Κύπρο Τουρκική και τα Σκόπια “Μακεδονία”.2...Μήπως δεν είναι ο διαβόητος ομοεθνής τους X. Κίσιγκερ ο ηθικός σφαγέας του Κυπριακού Ελληνισμού;Έτσι όμως δεν μπορεί να υπάρξει αμοιβαία φιλία ούτε μεταξύ των κρατών, ούτε και μεταξύ των λαών μας.Επομένως πρέπει εκ μέρους των Ελλήνων ηγετών να πρυτανεύσει περισσότερη γενναιό­τητα και λιγότερη δουλικότητα. Εκ μέρους δε του Ισραήλ περισσότερη καλή πίστη και αντικειμενικότητα και λιγότερη υποκρισία και πισώπλατα μαχαιρώματα στον Ελληνισμό.Τα σφάλματα και η αμετροέπεια μας έφεραν στο σημείον μηδέν, με ό,τι φοβερά συμβαίνουν γύρω μας. Βρισκόμαστε στο χείλος της εξαφανίσεως, της ανυποληψίας και της δουλοπρέπειας. Ο Θουκυδίδης έγραψε: “Αυτό που φοβούμαι δεν είναι η στρατηγική του εχθρού μου, αλλά οι γνώμες μας και τα σφάλματα μας»(Θουκυδίδης Α 144).Και τώρα τελευταία φοβόμαστε περισσότερο για τα πολλά «σφάλματα» και για τις «κακές γνώμες» του πολιτικού μας κόσμου.

Κώστας Κωνσταντινίδης, Υποστράτηγος ε.α -Συγγραφεύς48

Γλωσσολογία και εξωτερική πολιτικήΝ. Λυγερός

καθ. Παν. ΛΥΩΝ

Στις ευρωπαϊκές χώρες έχουμε τη λανθασμένη τάση να θεωρούμε όχι η γλωσσολογία είναι μόνο και μόνο ένα γνωστικό αντικείμενο, μία επιστήμη. Όμως η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας αποδεικνύει ότι η γλωσσολογία παραμένει ένα όργανο προπαγάνδας που υποστηρίζει στρατηγικές προσπάθειες στον τομέα της διεκδίκησης περιοχών. Αυτό το πολιτικό σύστημα εμφανίζεται σε μεγάλο βαθμό στον τομέα της ετυμολογίας. Αν και δεν στέκει επιστημονικά, αυτή η κατάσχεση της γλωσσολογίας είναι φυσιολογική. Η αναζήτηση της πηγής καταλήγει λογικά στις ρίζες. Είναι ολόκληρο σύστημα αμφισβήτησης που χρησιμοποιεί την ετυμολογία. Η ανάπτυξη αυτής της μεθόδου άρχισε από την κεμαλική επανάσταση η οποία εκμεταλλεύεται τη μεταρρύθμιση για να τροποποιήσει τις ρίζες των λέξεων. Στην τουρκική γλώσσα καμιά λέξη δεν αρχίζει από τα σύμφωνα C , F , G , J , L , Μ, Ν, R, Ρ, S, V, Ζ. 'Οποιες αρχίζουν με αυτά τα σύμφωνα είναι δάνεια. Η τουρκική γλώσσα έχει δανειστεί πολλές αραβικές, περσικές, ελληνικές και αρμενικές. Στην πραγματικότητα, τα τουρκικά λεξικά όσον αφορά στις ελληνικές λέξεις, τις αποδίδουν στα ελληνικά ( grek ), τα ιωνικά ( yunan ) και τα ρωμαίικα ( rum ). Με αυτόν τον τρόπο, η ελληνική συμβολή μειώνεται σημαντικά. Για τα αρμενικά, η κατάσταση είναι χειρότερη εφόσον η γλωσσολογική χρήση αυτής της πηγής συμβαδίζει με το νοητικό σχήμα της γενοκτονίας της μνήμης. Αυτή η αντιμετώπιση των γλωσσικών πηγών ισχύει και για την κουρδική γλώσσα. Από την άλλη πλευρά, η ελληνική λεξικογραφία έχει μια πολύ απλοϊκή προσέγγιση διότι σταματά την έρευνά της όταν η λέξη προέρχεται από την τουρκική γλώσσα δίχως να εξετάζει παραπέρα, και στην ουσία προωθεί άθελά της την επεκτατική γλωσσολογική της πολιτική. Πρέπει όμως να αντιληφθούμε πόσο επικίνδυνη είναι αυτή η στάση. Η παθητικότητα της ελληνικής γλωσσολογίας, αλλά όχι μόνο, διότι αυτό ισχύει και για τις άλλες γλώσσες που λειτούργησαν και λειτουργούν σε αυτό που ονομάζεται τουρκικός χώρος, επιτρέπει στην τουρκική πολιτική να προετοιμάσει το πεδίο για την ανάπτυξη μιας επιθετικής στρατηγικής. Το γλωσσικό πεδίο δίνει προσχήματα στο στρατηγικό πεδίο. Συνεπώς ο αγώνας για τους Έλληνες, τους Κύπριους, τους Αρμένιους και τους Κούρδους πρέπει να γίνει και στο γλωσσικό πεδίο. Οι πρόσφατες αλλαγές του τουρκικού συστήματος που εξαφανίζει κάθε αρμενικό στοιχείο, αποδεικνύουν ότι η τουρκική γλωσσολογία είναι εντελώς ενσωματωμένη μέσα σ’ ένα ευρύτερο πλαίσιο που στήνει θεμέλια και ρίζες μ’ έναν τεχνητό τρόπο στην ιστορία των λαών. Το άλλο πρόβλημα είναι ότι η γλώσσα αποτελεί το κύριο μιντιολογικό μέσο της σκέψης, και είνα ι αναμ ενόμ ενο να επη ρεά ζει το γνω στικό πεδίο . Άρα η αντιμετώ πιση τω ν π ροβλη μ ά τω ν γίνετα ι με τη νο ο τρ ο π ία τω ν άλλω ν. Α υ τό είνα ι που πρέπει ν ’ αλλάξουμ ε δυ να μ ικ ά γ ια να μπορέσουμε ν ’ αντισ τα θούμ ε αποτελεσματικά . Κ άθε κίνησή μας στον τομ έα της γλω σσολογίας πρέπει β έβα ια να γ ίνετα ι με έναν επ ιστημονικό τρόπο , αλλά όχι μόνο. Π ρέπει να εξετά ζουμ ε κ α ι τ ις σ τρατηγικές επιπτώ σεις του θέματος δ ιό τ ι ούτω ς ή άλλω ς θα χρησ ιμοπο ιηθούν, θέλουμε δεν θέλουμε. Η εξω τερική πολιτική της Τ ο υ ρ κ ία ς έχει α νά γκη από γλω σσικές σφ ήνες στον ελληνικό χώ ρο. Κ α ι α υτό πρέπει να α νήκει στα α ρ χ ικ ά δεδομ ένα τω ν ερευνώ ν μας.

40

ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ

To γραμμα ΔΕΛ ΤΑ

Φοινικικά Ψεύδη.1β ·Β6 *

Η ΗΘΙΚΗ Τ: ΤΗΝ ΕΠΟΧΙ Το σχέδιο

ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ Ζ Νέας Τάζ ΡΑΗΜ"

ΤΩΝ ΜΜΕ

Το μυστικό τ Το σεξ, ο Οιί ΠΩΣ ΦΘΑΣΑι ΥπερπληΘυ&ι

ασκευής και ο Freui| W ΧΡΕΩκά

ΤΕΥΧΟΣ 40 - €4.5

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 40ον

ΟΙντΐ προλόγου...Φίλες και Φίλα,Αν ο άνθρωπος είναι αυτό που (ραίνεται μέσα από τις αισθήσεις του και την αντιληπτικότητα των άλλων τότε τι είναι αυτό το ασύλληπτο, το ακόρεστο και ανικανοποίητο που συνεχώς τον ρίχνει από την μία προσπάθεια στην άλλη, από την μία απογοήτευσι στην άλλη;Αν όντως θα πρέπει να εκτίμηση και να αποδεχτή αυτά που μαστιγώνουν και ενεργοπαούν καθημερινά τις αισθήσεις τσυ, τότε παα μυστική και αόρατη υπαγωγή τον σπρώχνει σε ατέρμονες αναζητήσεις σαν ένα σύγχρονο Δον Κιχώτη;Π αα στ’ αλήθεια η πορεία μας σ’ αυτή την ζωή και από που πηγάζει; Σε παα ανώτερη αρχή την οφείλουμε; Παες α κατευθυντήριες γραμμές της, ο στόχος και ο προορισμός της; Είμαστε ένα ανώτερο είδος μέσα στο ζωικό βασίλειο με στόχο και σκοπό την επιβεβαίωσί μας στα κατώτερα είδη; Η μήπως κάτι πραγματικά πολΰ ανώτερο που το υλικό κομμάτι της υπάρξεώς μας αδυνατεί να προσδιορίση; Κι αν ναι τότε παο είναι εκείνο το τμήμα τσυ εαυτού μας που θα μπορούσε να γνωρίζη; Που θα μπορούσε να επιλέξη και να καθοδηγήση το εγώ μας, εμάς τους ίδιους;Στην προσπάθειά μας αυτή να καθορίσουμε παα θα πρέπει να είναι η πορεία μας σ’ αυτή την ζωή θα πρέπει πρωτίστως να ξεκαθαρίσουμε τι ακριβώς είμαστε ή μάλλον ποία ακριβώς είμαστε;Εμείς τα ανθρώπινα και λογικά όντα παοί είμαστε στην πραγματικότητα; Είμαστε αυτό που βλέπουμε καθημερινά στον καθρέφτη; Είμαστε αυτό που αντιλαμβανόμαστε; Είμαστε αυτό που αισθανόμαστε; και αν ναι τότε γιατί μσνίμως κάτι μας λείπει, κάτι το απροσδιόριστο μας ενοχλεί; Γιατί δεν βρίσκουμε την γαλήνη και την ευτυχία μέσα από τσν κορεσμό των αισθήσεών μας; Μέσα από την επίτευξη των πράξεών μας;Αν όντως υπάρχει κάτι άλλο διαφορετικό θα πρέπει να το βρούμε γιατί ακριβώς στην άγναά μας του ποία είμαστε στην πραγματικότητα εξαρτάται και η προφανώς λαθεμένη μας πορεία στην ζωή. «Στην άγνοια της φύσως του κόσμου που έχει ο άνθρωπος οφείλει το ότι αποτυγχάνει να αναγνώριση τις σωστές αρχές και τις αληθινές αξίες που την κυβερνούν. 'Ετσι

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΤΕΥΧΟΥΣΣυνέδριο Ελληνικής γλώσσης.................... 1\ν ιί Προλόγου (Editorial).......................... 24 ΗΘΙΚΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝΜΜΕ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΝΤΠ................... 3Γο μυστικό της Παρασκευής.......................8Γο σεξ, ο Οιδίπους και ο ......................... 11δου Αυτός (ποίημα)...................................12ΣΧΕΔΙΟ ΙΜΠΡΑΗΜ'................................ 131ΩΣ ΦΘΑΣΑΜΕ ΣΤΗΝ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ;.15/ περπληθυσμός..........................................17<ΡΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ......................2CΦΟΙΝΙΚΙΚΑ ΨΕΥΔΗ................................ 264 Ύβρις.......................................................31Πελασγικά Έτυμα-η ρίζα ΔΕΛ-................333ιβλιοπαρουσίασις.....................................4fΓον είδατε κι εσείς;....................................47

ο άνθρωπος ελπίζει για πράγματα που δεν θα έπρεπε να ελπίζει και αναζητά πράγματα που οφείλει να μην βρη» μας λέει ο Φιλόσοφος Πυθαγόρας.Είναι γεγονός ότι όλα α μεγάλα Φιλόσοφα του παρελθόντος έχουν τονίσει ότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνο αυτό που αισθάνεται ούτε μόνο αυτό που βλέπει και ακούει. Δεν είναι μόνο αυτό που πρεσβεύει και ποθεί ούτε αυτό που αναπνέει και προσπαθεί. Ούτε μόνο αυτό που συναναστρέφεται και αγαπά αλλά ο άνθρωπος είναι πολλά περισσότερα.Παρόμαα όλες α θρησκείες τονίζουν ότι το ανθρώπινο όν βρίσκεται καθ’ ομα'ωσιν στην κορυφή όλης της Δημιουργίας διότι το ανθρώπινο σώμα εμπεριέχει τα πάντα. Έτσι λαπόν ο άνθρωπος είναι τα πάντα.. Το ευπαθές και ντελικάτο ανθρώπινο σώμα παρά τις όπαες αδυναμίες του είναι το τελειότερο Θεϊκό δημιούργημα μιας και περιέχει μέσα του όλη την δημιουργία. Από την πλέον σκληρή και απάνθρωπη ύλη έως την υπέρλαμπρη τελειότητα της Θεϊκής Ουσίας. Έτσι λαπόν ο άνθρωπος μπορεί να είναι τόσο διάβολος όσο και Θεός. Εξαρτάται μόνο από την ατομική του ροπή και προσπάθεια προς παο τμήμα του σώματος του θα γείρει. Παος όμως ευθυνεται γι’ αυτήν την ροπή του ανθρώπου; Μα παος άλλος από αυτή την ίδια αντίληψη του ίδιου του ατόμου ως προς την αληθινή πραγματικότητα...

Μανώλης Παπαδόπουλος

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 40ον

πορτοκαλί παράγοντα, του χημικού μέ τό οποίο οι Αμερικανοί επεχείρησαν νά καταστρέφουν τήν πυκνή Βλάστηση τοϋ Βιετνάμ, ούτε Βεβαίως γιά τά χιλιάδες παιδιά τά οποία γεννώνται κάθε χρόνο καί θά γεννώνται, μέχρι πέμπτης γεννεάς, μέ καρκινικές νεοπλασίες7.

τέταρτη: τήν 11η Σεπτεμβρίου τού 1990 ο πρ. G. Bush ο πρεσΒύτερος σέ ομιλία του στό Κογκρέσσο θά κηρύξη τήν επίθεση στό Ιράκ, λόγω τής κατοχής τού Κουβέιτ8· ένδεκα έτη μετά, δηλαδή τήν 11η Σεπτεμβρίου τού 2001, ο πρ. G. Bush ο νεώτερος, λόγω τής επιθέσεως στούς διδύμους πύργους τής Ν. Υόρκης καί στό αμερικανικό Πεντάγωνο, μέ 3300 νεκρούς —δέν αναφέρομαι στήν τετάρτη περίπτωση τού Shanksville, διότι τήν έχουν λησμονήσει ακόμη καί οι ίδιοι- θά ...αναγκασθή νά απαντήση στούς ενόχους, γιά τούς οποίους Βεβαίως τίποτε δέν απεδείχθη- άλλως τε όπως είχε τονισθή καί από τόν Zb. Brzezinsky οι αποδείξεις σ ' αυτές τίς περιπτώσεις είναι περιττές: "τό γεγονός ότι τό Ιράκ έχει κίνητρο, τά μέσα καί τήν ψυχοπαθολογία νά παράσχη πραγματικά επικίνδυνη βοήθεια στους παράνομους τρομοκράτες, δέν μπορεί νά αγνοηθή μέ τό νομικίστικο επιχείρημα ότι απουσιάζουν τά αποδεικτικά στοιχεία γιά τήν εμπλοκή τού Ιράκ στήν 11η Σεπτεμβρίου"9 Τό Ιράκ καί τό Αφγανιστάν ακόμη δοκιμάζονται από τίς ανάλγητες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις καί θά δοκιμασθούν, ακόμη περισσότερο στό μέλλον, από τόν επερχόμενο εμφύλιο πόλεμο10.7 Τ.Ε.Ε., Ενημερωτικό Δελτίο, Οι μνήμες τού πολέμου, 2511, Νοέμβριος 2008, σ. 22.

Όπως πιθανώς γνωρίζετε οι κυβερνήσεις τών ΗΠΑ ανιιτίθενιαι σιην ...κατοχή ξένων κρατών· εξαιρούνται οι εισβολείς Τουρκία καί Ισραήλ, οι οποίοι, λόγω γεωπολιτικής θέσεως καί πλήρους υποταγής ατά αμερικανικά συμφέροντα, μπορούν νά καταπατούν διεθνείς συνθήκες καί συμφωνίες άνευ επιπτώσεων καί τιμωριών από τήν ίδια τήν, κατά τά άλλα τιμωρό, υπερδύναμη.9 Όρ. BRZEZINSKY Zb., “Α New Age of Solidarity. Don ' tCQunf on it”, Washington Post, 2.11. 2001.

Κατά τήν προσωπική μου άποψη τό σχέδιο αυτόακολούθησαν τώ 1944 οι Αμερικανοί καί οι Βρεττανοί Αποικιοκράτες στήν Ελλάδα, κατά τά λεγόμενα Δεκεμβριανά. Οι λεπτομέρειες τού σχεδίου αυτού είναι περίπου ννωστές: δημιουργούμε δύο ισοδύναμα αντίπαλα στρατόπεδα, Σηίτες καί Σουνίτες στό Ιράκ, Εθνικόφρονες καί Κομμουνιστές στήν Ελλάδα- η δολοφονία ενός ή περισσοτέρων ατόμων τού ενός στρατοπέδου είναι ικανή νά δημιουργήση καθολική σύγκρουση καί πάθη χωρίς τέλος- τά ΜΜΕ δήθεν αντιδικούν, υπερτονίζοντας τό δίκαιον τού ενός ή τού άλλου: τό αποτέλεσμα είναι πάντοτε ένας αιματηρός καί καταστρεπτικός εμφύλιος πόλεμος.

Στό σημείο αυτό θά τολμήσω μίαν πρόβλεψη, ίσως ολίγον παρακινδυνευμένη, τήν οποίαν θά συνδέσω μέ τήν πρό ολίγων ημερών τρομοκρατική επίθεση στό ξενοδοχείον Τάζ Μαχάλ τής Βομβάης. Ο παραλογισμός τής ΝΤΠ πιθανώς νά οδηγήση σέ επέμβαση τών ΗΠΑ (ίσως καί τής Ινδίας) στό Πακιστάν, εφ’ όσον δέν γίνουν αποδεκτές οι απαιτήσεις τών ΗΠΑ από τήν κυβέρνηση τού Ισλαμαμπάντ. Οι προϋποθέσεις υπάρχουν, καλλίτερα έχουν δημιουργηθή): δύο αλληλοσπαρασσόμενες κοινότητες, τό γνωστό καί μή εξαιρετέο τρομοκρατικό σενάριο, διεκδικούμενες περιοχές καί τά λοιπά συναφή.

Η επιτυχία τού νεοφιλελεύθερου μοντέλου προϋπέθεσε τήν συμφωνία ή τουλάχιστον τήν χλιαρή αντίδραση τού επισήμου πολιτικού κόσμου, αλλά καί τής συνδικαλιστικής ηγεσίας, τής λεγομένης εργατικής αριστοκρατίας11. Στίς χώρες όπως η Ελλάς, όπου οι θεσμικές δομές είναι πολύ χαλαρές, παρατηρούμε μία αξιοπρόσεκτη κινητικότητα μεταξύ τών δύο χώρων, δηλαδή τού πολιτικού καί τού συνδικαλιστικού, υπό τήν έννοιαν ότι κάποιοι συνδικαλιστές μεταβαίνουν στό Κοινοβούλιον ή καί στά υπουργικά έδρανα, κυριολεκπκώς εν μιά νυκτί.

Τί κοινό έχουν οι ανωτέρω προαναφερθείσες υποθέσεις; Ας προσπαθήσωμε νά εξαγάγωμε κάποια συμπεράσματα, έχοντας ως δεδομένο ότι, κατά τήν περίοδο τών κρίσεων καί τών πολέμων, τά κέρδη τών δοκιμαζομένων σήμερα τραπεζών υπεραυξάνονται- επομένως οι πόλεμοι, οι οποίοι ακολουθούν πάντοτε τίς μεγάλες οικονομικές κρίσεις γίνονται κατ' αρχήν προς τό συμφέρον τών τραπεζών καί τών χρηματιστηριακών ελίτ12. Αυτός είναι καί ο λόγος τής χρονικής παρατάσεως τών πολεμικών επιχειρήσεων (Βιετνάμ, Αφγανιστάν-Ιράκ).

πρώτον, καί στίς τέσσερις περιπτώσεις επετεύχθη, διότι έτσι είχε απαιτηθή, η συμφωνία ή στήν χειρότερη περίπτωση, η ανοχή τής^ Π6. ΛΕΝΙΝ Βλ., Ο Ιμπεριαλισμός, έ.α., σ. 14: είναι αυτονόητο ότι μέ ένα τόσο γιγάνπο υπερκέρδος ... μπορούν νά εξαγοράζωνται οι εργατικοί ηγέτες καί τό ανώτερο (πρώμα πού αποτελεί τήν εργατική αριστοκρατία.

Η αναδιανομή τού πραγματικού κοινωνικού πλούτου υπέρ τών ολίγων, η οποία επιτυγχάνεται στά Χρηματιστήρια, παίρνει τραγικές διαστάσεις όταν η αναδιανομή αυτή γίνεται εϊς βάρος τών ασφαλιστικών ταμείων κοινωνικής Προνοίας. Η ληστεία αυτή ωδήγησε στήν κατάρρευση, κατ' αρχήν, τού συνταξιοδοτικού συστήματος στίς ΗΠΑ καί στήν Μ. Βρεττανία.

5

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 40ον

λεγομένης κοινής γνώμης, Λόγω τού ότι, έως τότε, η τελευταία εναντιωνόταν στόν πόλεμο, κυρίως δέ στους δύο παγκοσμίους πολέμους, οι οποίοι είχαν ως στόχο τήν συμμόρφωση τής Γερμανίας (ου μήν καί τής Ευρώπης) καί τήν αναδιανομή τών σφαιρών επιρροής ανά τήν υφήλιο, τήν διαμόρφωση δηλαδή ενός νέου sta­tus quo.

δεύτερον, τήν επιχείρηση αυτή, τήν συμφωνία δηλαδή τής κοινής γνώμης, αναλαμβάνουν νά φέρουν εϊς πέρας ffτά ΜΜΕ καί τό δια- . . .O / lf l Π γ ΐ ί

η καλλιέργεια τής λεγομένης μεταφυ-σικής τού Κακού, τού εχθρού, ο οποίος ταυτίζεται πάντοτε μέ τό απόλυτονκακό15 ο εκάστοτε επιτιθέμενος Αμερικανός Πρόεδρος εκπροσωπεί εξ ορισμού τό αγαθόν, έχει δέ ως μοναδική αποστολή του τήν τιμωρία τού κακού εχθρού, χρησιμοποιώντας τίς πιό συγνές μεθόδους αντεκδικήσεως, οι οποίες συγκρίνονται μόνον μέ τήν εκδικητική μανία τού Θεού τής Παλαιάς Διαθήκης, όπως τήν διοχετεύει στόν περιούσιο λαό του εναντίον όλων τών γειτονικών εθνών, κατά τήν διεκδίκηση εδαφών στήν Μ. Ανατολή. Όπως

χαρακτηριστικούς έχει γραφήπου είτε από Ισραηλινό διαφωνούντο

πλεκόμενο μέ αυτά μέ τήν σιωνισπκή ιδεολογία,(υπηρετικό;) πολιτικό ε ζ Ο Ό Ο Ι Ο Ζ ε TQ Π α λ η ά X p O V lC t τόν ^ Shahak: "σΰμφωνα μέ προσωπικό, τού οποίου ο,π επιτάσσουν αυτές οι αρχέςη πολυπραγμοσύνη £ \ / £ ί ξ Ε β ρ Ο Ι Ο ξ Π \ £ JJO V Q ξ (εχν· τήν προαναφερθείσα διαχέεται στό real etate, Εβραϊκή Ιδεολογία), όλη η γήστις εξυπηρετήσεις £ i ' j£ ζ ή ν £ J X £ υ Π Ο Ο Χ ε θ ή πού είτε εξούσιαζε τά παληά ημετέρων ακόμη καί χρόνια ένας Εβραίος ηγεμόναςόταν κραδαίνουν 6υζα- Q 0 ε 0 ξ Ο Τ Ο Ό ξ Ε β ρ Ο ί Ο ϋ ζ ειτε ™ είχε υποσχεθή ο ντινά χρυσόβουλα Θεός στούς Εβραίους μέσαή φιρμάνια, σιην JJ£{JQ O TJIV Βίβλο K O I σπ ν̂ Βίβλο -κάτι πού, σπίν λεηλασία τού κοινω- πραγματικότητα, είναι ακόμηνικού πλούτου -τά JO V T q / \ J J O v S - , π ρ έ π η V O πι° σημαντικό από πολιτική δομημένα ομόλογα, σκοπιό, σύμφωνα μέ τήνπολυετούς διάρκειάς ζ χν ΐίκ ,ΪΙ ΟΈΟ I o p C l t i f i , £ ( ρ 9ραβινική ερμηνεία τής Βίβλου δηλαδή ομόλογα, καί τού Ταλμούδ-, πρέπη νάτά οποία εκδίδει τό Ο <JOV Π ρ 0 Κ £ 1 Τ Ο Ι y tQ £ V O σνήκη στό Ισραήλ, εφ όσον επίσημο Κράτος, καί _ ff πρόκειται γιά ένα εβραϊκότά αναθέτει μέ μυστική ε β ρ α ϊ κ ό Κ ρ ά ΐ Ο ς ___συμφωνία, σέ μίαΤράπεζα ή σέ όμιλο Τραπεζών, μέ σταθερό επιτόκιο γιά τά δύο πρώτα έτη, αλλά μεταβλητό μετέπειτα, αποτελούν τήν ελληνική εκδοχή αυτής τής θλιβε­ρής πραγματικότητος13. Κραυγές άνευ ουσίας, τρομολαγνεία, Βαρύγδουποι καί εντυπωσιακοί τίτλοι (άς θυμηθούμε τόν αλήστου μνήμης Ameri­ca under Attack τού CNN) καί μία οιονεί εισβολή στό συναισθηματικό πεδίο τών, ανήμπορων νά αντιδράσουν, παθητικών τηλεθεατών- καταναλωτών14, καί

κράτος.

τοπον. και στις τεσσερις περιπτώσεις απαιτείται

^ Πβ. ΣΤΑΜΑΤΗ Γ., Π ερί Νεοφιλελευθερισμού, εκδ. ΚΨΜ, Αθήναι 2007, σσ. 191.

Στήν ελληνική πραγματικότητα η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη λόγω (καί) τοΰ μεταπρατπκσΰ χαρακτήρα τοΰ ελληνικοΰ κοινωνικού σχηματισμού- εξ οΰ καί η πλήρης υποταγή τών ελληνικών ΜΜΕ σιίς πέραν τοΰ Ατλαντικού διαθέσεις (π6. ΠΙΚΡΟΥ Ν., «ΜΜΕ: Τά τάγματα εφόδου τού παρακράτους», Ρεσάλτο, 33, σ. 25, Νοέμβριος 2008).

Τά ανωτέρω, άν καί εκ πρώτης όψεως φαίνονται, εν τούτοις μόνον υπερ-βολικά δέν πρέπη νά χαρακτηρισθούν, αποδεικνύονται δέ από τήν ίδια τήν πραγματικότητα17, μάς βοηθούν, νά εισέλθωμε στόν σκληρό πυρήνα τού φιλοσοφείν,TS-----------------Στήν αρχαία ελληνική διανόηση τό κακόν εϋρίσκεταισιό έτερον τοΰ όντος, δηλαδή στό μή όν, στήν ΰλη· αυτό δέν σημαίνει ότι δέν υπάρχει, απλώς προσδιορίζει κάποιες ανθρώπινες πράξεις (όρ. ΧΡΟΝΗ Ν., Οι μετασχηματισμοί τής Φιλοσοφίας από τών Ελληνιστικών μέχρι καί τών Πρωτοχριστιανικών χρόνων, Αθήναι 1988, σ. 288.

SHAHAK Isr., «Η ιδεολογία τής απολυτρωμένης γής», Αρδην, 71, Οκτώβριος 2008, σ. 40.

Δυστυχώς τά αρχεία τών υπ. Εξωτερικών τών μεγάλων ιμπεριαλιστικών χωρών γνωστοποιούνται στό κοινό μετά τήν παρέλευση, περίπου, τριακονταετίας- χαρακτηριστικά είναι τά αρχεία τοΰ βρεττανικοΰ FoTeign Office, αλλά καί οι κυνικές συνομιλίες Nixon καί Kissinger τίς παραμονές τοΰ πραξικοπήματος στήν Χιλή, όπως κατεγράφησαν σιό National Security Archive (όρ. ΤΟΜΑΗ Φ. «Πώς οδηγήθηκε η Χιλή στό ...απόσπασμα», εφ. Τό Βήμα, σ. Α34, 16.10.2008).

6

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 40ον

συνδέοντας τόν τρόπον ασκήσεως τής πολιτικής κατά τήν περίοδο τής αμερικανικής ΝΤΠ μέ τά σωτηριολογικά καί μυστικοθρησκευτικά κινήματα τής Pax Romana, δηλαδή τών πρώτων χριστιανικών αιώνων18: κοινό στοιχείο καί τών δυο περιόδων αποτελεί η πλήρης απολυτοποίηση (ο μανιχάίσμός19) τού κακού, ενώ τό στοιχείοντής διαφοράς έγκειται στήν αντιστροφή τών ρόλων ο Αυτοκράτωρ —τήν πλέον δραματική περίπτωση αυτού τού είδους ενσαρκώνει ο Μάρκος Αυρήλιος- αγωνίζεται (καί) νά περισώση τήν ιστορία καί τήν παράδοση τού ελληνορωμαϊκού κόσμου έναντι τών 6αρ6άρων εισβολέων, ενώ ο εκάστοτε αμερικανός πρόεδρος τά οικονομικά καί γεωπολιτικά συμφέροντα τών ΗΠΑ.

Αποτελεί ακλόνητη πεποίθησή μου, ότι αυτή η εισβολή Γνωστικών μέσω τού Βασιλείδη καί τού Ουαλεντίνου καί Ιουδαϊκών μέσω τού Φίλωνος στοιχείων στόν κόσμο τής Pax Romna, ετροποποίησεν τήν ευρωπαϊκή διανόηση επί τά χείρω20, διότι εισήγαγε τήν προαναφερθείσα μανιχαϊστική διαμάχη αγαθού-κακού εντός της. Οι Έλληνες φιλόσοφοι μέ πρωτοπόρο τόν Πλωτίνο21 αγωνίζονταν επί ματαίω νά ακυρώσουν αυτήν τήν εισβολή. Μόνον τυχαία δέν είναι η έντονη συγγραφική δραστηριότης τών πρώτων μεταχριστιανικού χρόνων καταγγελτικών κειμένων εναντίον τών στοιχείων αυτών22· μάλιστα, σ’ αυτήν τήν εισβολή, αλλά καί στά αμείλικτα συμφέροντα, τά οποία μέ τήν σειρά τους σχετίζονται μέ τήν απορρέουσα απ’ αυτήν τήν εισβολή νοοτροπία, αποδίδω τήν σημερινή νεοταξική διαπάλη αγαθού καί κακού.

Στό επί τού πρακτέου ερώτημα εάν υπάρχη διέξοδος στήν αδιέξοδη πορεία τής ΝΤΠ, θεωρώ ότι η επικείμενη κατάρρευση τών ΗΠΑ, ίσως μάς προσφέρει μία νότα αισιοδοξίας, αρκεί οι αγωνιζόμενοι γιά εθνική καί προσωπική αξιοπρέπεια συνειδητοποιήσουν ότι, ο νέοςτο------ :----------

Όρ. τά περί θρησκευτικού αρχεγονισμού σιίς ΗΠΑ σκ5 ΚΑΙΡΙΔΗ Δ., Η Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική, έ.α., σσ. 143.19 ΠΕΛΕΓΡΙΝΗ Θ., Λεξικό τής Φιλοσοφίας, εκδ. Ελληνικά Γράμματα, Αθήναι 2004, σ. 372.

ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ Κ., Η πολεμική τοΰ Πλωτίνου κατάτών Γνωστικών, Αθήναι 2007, σ. 17.91 Π6. ΧΡΟΝΗ Ν., Οι μετασχηματισμοί τής Φιλοσοφίας, ε.α., σσ. 278.

Πβ. τά ΚΕΛΣΟΥ, Κατά Χριστιανών, ΠΛΩΤΙΝΟΥ, Προς τούς Γνωστικούς, ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ, Κατά Χριστιανών, ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ, Κατά Γαλλιλαίων κ.ά.

κόσμος θά προκύψη όχι από τήν ανάδυση μίας νέας υπερδυνάμεως -άν καί ένας νέος πολυπολικός κόσμος εϋρίσκεται επί θύραις, πανέτοιμος νά διαδεχθή τήν αμερικανοκρατία- αλλά θά έχη ως καθοδηγητική του αρχή τίς βασικές αρχές τού κλασσικού ελληνισμού -τίς ορθές πολιτείες, όπως λ.χ. τήν π ο λιτε ία ν τώ ν φ ιλο σ ό φ ω ν ή τήν δημοκρα τία καί όχι τίς παρεκβάσεις των, τήν τιμοκρατία καί τήν ολιγα ρ χ ία 23 (οι σημερινές ολιγαρχίες τού πλούτου καί τά λεγόμενα golden boys αποτελούν τό πιό αποκρουσπκό παράδειγμα), αποβάλλοντας όλα τά εξ ανατολής σχήματα καί τίς κληρονομημένες επί δύο περίπου χιλιετηρίδες συμφεροντολογικές απόψεις καί εγωτικές πρακτικές.

Κωνσταντίνος Ανασι. ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣΔιπλ. Μηχανικός-Master Φιλοσοφίας

Τρίπολις, Νοέμβριος 2008

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ1. ACHCAR Gilbert, Σύγκρουση βαρβαροτήτων, μτφρ. Σ. Βωβού, εκδ. Πολύτροπον, Αθήναι 2006.2. ACHCAR Gilbert-WARSCHAWSKI Michel, Η επίθεση τών τριαντατριών ημερών, μτφρ. Σ. ΒωΒού, εκδ. Πολύτροπον, Αθήναι 2007.3. ΚΑΙΡΙΔΗ Δημήτριου, Η Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική καί η Συντηρητική Αντεπανάσταση, εκδ. Ι. Σίδερης, Αθήναι 2008,4. ΛΕΝΙΝ Βλαδίμηρου, Ο Ιμπεριαλισμός, ανώτατο στάδιο τοϋ Καπιταλισμού, μτφρ. Γ.Ν. Νικολαΐδη, εκδ. Θεμε'λιον, Αθήναι 1978.5. ΜΑΝΘΟΥΛΗ ΡοΒήρου, Τό Δίκαιον τού Ισχυρότε­ρου καί τό Ισραηλο-Παλαισπνιακό, εκδ. Ιανός, Θεσσαλονίκη 2008.6. MOMMSEN J. Wolfang, Ιμπεριαλισμός, μτφρ. Χρ. Ζούμπερη, εκδ. Πολύτροπον, Αθήναι 2007.7. ΜΩΡΑΙΤΗ Αρη, Από τόν Πλάτωνα στόν Λένιν, εκδ. Τότε, Αθήναι 1997.8. ΠΑΠΑΔΗ Δημήτρη, Η πολιτική φιλοσοφία τού Αριστοτέλη, εκδ. Καρδαμίτσας, Αθήναι 2001.9. ΠΕΛΕΓΡΙΝΗ Θεοδόση, Λεξικό τής Φιλοσοφίας, εκδ. Ελληνικά Γράμματα, Αθήναι 2004.10. ΣΤΑΜΑΤΗ Γεωργίου, ΠερίΝεοφιλελευθερισμού, εκδ. ΚΨΜ, Αθήναι 2007.11. ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ Κωνσταντίνου, Η πολεμική τού Πλωτίνου κατά τών Γνωστικών, Διπλωματική εργασία (αδημοσίευτη), Αθήναι 2007.12. ΧΡΟΝΗ Νικολάου, Οι μετασχηματισμοί τής Φιλοσοφίας από τών Ελληνιστικών μέχρι καί τών Πρωτοχριστιανικών χρόνων, εκδ. Βιβλιοθήκης Σοφ. Σαριπόλου, Αθήναι 1988.

Όρ. ΠΛΑΤΩΝΟΣ, Πολιτεία, 473c.

7

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 40ον

Το μυστικό της Παρασκευής...σκοτώνει οριστικά τον μυθο της ανάστασης!

«Χ ρ ό ν ο ς κ α ι κ α ιρ ό ς για κ ά θ ε πρά γμα κ α ιρ ό ς της γέννα ς κ α ι κ α ιρ ό ς του θανάτου κ α ιρ ό ς να φ υ τέψ εις κ α ι κ α ιρ ό ς να ξε ρ ιζώ σ ε ις κ α ιρ ό ς να σ κ ο τώ σ ε ις κ α ι κ α ιρ ό ς να θερα π εύσεις κ α ιρ ό ς να κ λά ψ ε ις κ α ι κ α ιρ ό ς να γελά σ ε ις »

Σ ο λ ο μ ώ ν Ε κ κ λ η σ ια σ τή ς 3 .1 -4 .Σιην περίπτωση του Ιησού, οι σοβαρές ενδείξεις μιας προσχεδιασμένης "ανάστασης" κάθε άλλο παρά τελειώνουν εδώ! Ό μω ς για να δρομολογηθεί μια τέτοια πετυχημένη κοινωνική παράσταση, έπρεπε να βρεθεί όχι μόνο ο τρόπος και ο τόπος, αλλά και ο κατάλληλος χρόνος!Και βέβαια όπως θα δούμε και θα βεβαιωθούμε, η μοναδική κατάλληλη ημέρα του έτους, για την επιχειρούμενη εικονική ανάσταση, όχι μόνο βρέθηκε αλλά διέθετε και όλα τα αναγκαία πλεονεκτήματα!Προσέξτε και αποφασίστε μόνοι σας, αν ο χρόνος και ο εκπληκτικός συντονισμός που συνέχει την περίπτωση του Ιησού, είναι πράγματι ατράνταχτα πλέον στοιχεία προσχεδιασμου και σεναριοποίησης!Όλα είχαν εξελιχθεί κατά τον αρχικό σχεδιασμό, όμως, τίποτε δεν είχε τελειώσει ακόμα και όλα παρέμεναν σε αγωνιώδη εξέλιξη! Στο κλείσιμο της ημέρας, ο Ιησούς Βρισκόταν πράγματι ως έπρεπε, σε κατάσταση Βαθιάς νάρκης, αλλά ακόμα πάνω στον σταυρό. Όμως, η Βαθιά νάρκωση μπορεί να κάνει δυσδιάκριτη την αναπνευστική λειτουργία, δίνοντας την ψευδαίσθηση του θανάτου, αλλά χα­μηλώνει επικίνδυνα και τον αναπνευστικό τόνο! Αν παρέμενε σ’ αυτήν την άβολη θέση για πολύ, το πιθανότερο ήταν ότι δεν επρόκειτο να επιζήσει.Η κρεμασμένη πια κεφαλή του καρωθέντος Ιησού, θα δημιουργούσε αναπνευστικό πρόβλη­μα και αν ο Ιησούς δεν κατέβαινε εγκαίρως από τον σταυρό, κινδύνευε ανάλογα με την θέση της κεφαλής να αποΒιώσει πραγματικά αυτή τη φορά, από παρατεταμένη δύσπνοια! Ποιος όμως και με ποιά αιτία, θα μπορούσε να κατεβάσει άμεσα έναν "νεκρό" από τον σταυρό του;Η σταύρωση δεν αποσκοπούσε στην απλή θανάτωση του κατάδικου, αλλά στην όσο το δυνατόν μακροχρόνια έκθεσή του σε κοινή θέα, προς παραδειγματισμό, σωφρονισμό και εκφοβισμό. Ας ακούσουμε ποιά πράγματα επιβεβαιώνει συνολικά για την σταύρωση ένας ειδικός του θέματος: «ο κύριος στόχος αυτής της βάρβαρης μεθόδου εκτέλεσης, ήταν ο αποτρεπτικός χαρακτήρας της τιμωρίας. Για τον σκοπό αυτό οι Ρωμαϊκές αρχές εφηύραν διάφορες μεθόδους και παραλλαγές σταύρωσης που επέτρεπαν την

παραμονή του θύματος στο σταυρό για ολόκληρες ημέρες πριν τελικά το θύμα να εκπνεύσει. Ο τρόπος της σταύρωσης (κάρφωμα ή δέσιμο) δεν ήταν θεσμοθετημένος με αυστηρά καθορισμένο τρόπο, αλλά φαίνεται εξαρτώμενος από το είδος των κακουργημάτων και τον αριθμό των θυμάτων (εγκλημάτων) του καταδικασμένου σε σταύρωση. Ανάλογη των εγκλημάτων του ήταν και η σαδιστική ευρεσιτεχνία των δημίων του, ώστε να παρατείνεται ο χρόνος της σταυρικής ταλαιπωρίας και το θέαμα να έχει τον απαιτσύμενο αποτρεπτικό χαρακτήρα. Κατά τη ρωμαϊκή περίοδο, η ταφή μετά τον σταυρικό θάνατο του θύματος ήταν σπάνια και στις περισσότερες περιπτώσεις δεν επιτρέπονταν, με σκοπό να παραταθεί ο εξευτελισμός του θύματος. Έτσι το νεκρό θύμα, στις περισσότερες περιπτώσεις ριχνόταν στον σκουπιδότοπο τηςπόληςή αφηνόταν επάνω στο σταυρό για να γίνει τροφή στα όρνια και τα άγρια θηρία. Για αποτρεπτικούς λόγους, συχνά η σταύρωση γινόταν στον τόπο του εγκλήματος. Η καλύτερη σύνοψη της φιλοσοφίας της σταυρικής τιμωρίας, έγινε ίσως από τον Κούίντιλιανό (35­95 μΧ.) που έγραψε ότι: «Όποτε σταυρώνουμε τους ενόχους, επιλέγονται οι πιο πολυσύχναστοι δρόμοι, όπου ο περισσότερος κόσμος μπορεί να παρακολουθήσει και να φοβηθεί από το θέαμα. Γιατί η τιμωρία δεν έχει στόχο την ανταπόδοση του κακού (δηλαδή τον απλό θάνατο του εγκληματία) αλλά τον παραδειγματικό εκφοβισμό». Qyintilian 35-95 μ.Χ. Decl 274 & Joe Ε. Zias Science and

8

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 40ον

Archaeology Group the Hebrew University. Ανάλογη είναι και η θέση του Δρ. θεολογίας Δ. Μπαλάνου που έγραψε: «γα πτώματα τωνθανόντων επί του σταυρού, αφήνοντο επ αυτού και εγένοντο βορά ορνέων και θηρίων. Υπήρχε μάλιστα και σχετική παροιμία: τρέφειν τους κόρακας επί του σταυρού» "Η μεγάλη εβδομάς και ίο Πάσχα". σελ.25-26.Κανείς λοιπόν και ποτέ δεν έσπευδε να απο­καθηλώσει τους νεκρούς εσταυρωμένους, αφού κυρίως η παραμονή των νεκρών σωμάτων πάνω στον σταυρό, ήταν η βασική επιδίωξη αϋτής της εκτέλεσης! Η πολυήμερη έκθεση των νεκρών σωμάτων στον σταυρό, ήταν ο ιδιαίτερος τρόπος εκφοβισμού των υποταγμένων λαών, από την ολιγάριθμη φρουρά των Ρωμαίων, σε κάθε τόπο που είχαν καθυποτάξει! Αν λοιπόν η πολυήμερη έκθεση των νεκρών σωμάτων επί του σταυρού ήταν καθιερωμένη πρακτική και επιβεβλημένη απαίτηση των Ρωμαίων τότε... με ποιά σωτήρια αφορμή θα μπορούσε να αποκαθηλωθεί πάραυτα ο Ιησούς; Και εδώ είναι που και ο τελευταίος σκεπτόμενος θα καταλάβει αμέσως και χωρίς την παραμικρή πλέον αμφιβολία, ότι οι σεναριογράφοι του δημόσιου αυτού καλοπαιγμένου δράματος, δεν άφησαν τίποτε στην τύχη! Το φαρισαϊκό δαιμόνιο, έγραψε χρυσές σελίδες πανουργίας και τις συγκλονιστικές λεπτομέρειες του καλομελετημένου αυτού κοινωνικού δόλου, τις άφησε γραμμένες κάτω απ’ τη μύτη μας... χωρίς δυστυχώς ποτέ κανείς από μας να αντιληφθεί το παραμικρό!Το συγκλονιστικότερο πραγματικά θέατρο ανάστασης, που παίχτηκε ποτέ εϊς βάρος της ανθρωπότητας, με στόχο την σκόπιμη και δόλια αποθέωση ενός ανθρώπου, συνεχίστηκε με τους κατάλληλους πρωταγωνιστές να εναλλάσσονται στην κοινωνική σκηνή, την σωστή κάθε φορά στιγμή, για να σπρώξουν με την σειρά τους το σενάριο της ανάστασης του στρατευμένου Ναζιραίου, μέχρι την τελική θεοποίησή του! Αμέσως μετά τον επί του σταυρού "θάνατο" του Ιησού, είναι οι δήθεν εχθροί του Ιησού, οι αξιωματούχοι Φαρισαίοι, που εμφανίζονται στον ίδιο τον Πιλάτο και με αφορμή την τήρηση ενός μοναδικού ετήσιου εθίμου, που ίσχυε μόνο την συγκεκριμένη αυτή ημέρα, ζητούν την άμεση αποκαθήλωση των εσταυρωμένων!Διαβάζουμε: «ήταν Παρασκευή του Πάσχα και οι Ιουδαίοι (ιερείς) δεν ήθελαν να μείνουν τα σώματα των εσταυρωμένων πάνω στον σταυρό την (επόμενη) ημέρα του Σαββάτου (δηλαδή την ημέρα του Πάσχα) γιατί ήταν μεγάλη γιορτή η

ημέρα εκείνη (η μεγαλύτερη του Ιουδαϊσμού). Γι’ αυτό παρακάλεσαν (οι Ιουδαίοι ιερείς!) τον Πιλάτο να διατάξει να σπάσουν τα σκέλη τους και να τους πάρουν από ' κα. Έτσι οι στρατιώτες ήρθαν και έσπασαν τα σκέλη του πρώτου, έπειτα του άλλου (των δύο παρακείμενων ληστών) που είχαν σταυρωθεί μαζί με τον Ιησού. 'Οταν όμως ήρθαν στον Ιησού, δεν του έσπασαν τα σκέλη, διότι τον βρήκαν ήδη νεκρό» Β.Β. Ιωάνν.19.31-33.Παρά τους αρχικούς φόβους του αιματίδρωτου Ιησού (παραμονέςτηςσύλληψήςτου), όλακυλούσαν ακριβώς πάνω στις καλά προσχεδιασμένες, σιδερένιες θα λέγαμε ράγιες του σεναρίου! Οι Φαρισαίοι ιερείς, οι υποτιθέμενοι θανάσιμοι αντίπαλοί του, εμφανίζονται ακριβώς την στιγμή που πρέπει και διεκδικούν το εθιμικό δικαίωμα της αποκαθήλωσης των εσταυρωμένων, λόγω εορτής, εξασφαλίζοντας και προσφέροντάς έτσι στον Ιησού την έγκαιρη αποκαθήλωσή του απ’ τον σταυρό, σώζοντάς τον από τους σοβαρούς κινδύνους άπνοιας, που εγκυμονούσε η παρατεταμένη άβολη στάση του, σε κατάσταση βαθιάς νάρκωσης!Πώς όμως ήταν σίγουροι, ότι έστω χάριν της τελετής, θα τους δοθεί η σωτήρια αυτή άδεια αποκαθήλωσης του Ιησού; Τα του συγκεκριμένου εθίμου, μας διευκρινίζει ο Φίλων ο Ιουδαίος (25 π .X. - 40 μ.Χ.) γράφοντας λίγα μόνο χρόνια πριν από τις περιπέτειες του Ιησού: «οι ορθά πολιτευόμενοι (Ρωμαίοι) άρχοντες... έθος είχαν κανέναν να μην τιμωρούν μέχρις οι επιφανείς τελετές και πανηγύρεις να διεξαχθούν με σεβασμό... είδα μάλιστα κάποιους (λόγω εορτής) να αξιώνουν την ταφή των σταυρωμένων συγγενών τους και να τους αποδίδονται... και για να φυλαχτεί το ιεροπρεπές της εορτής, διέταζαν ακόμα και ο μη αποθανών επί του σταυρού, ζωντανός να ανασκολοπίζεται ... ώστε να αποκρύπτονται στη γη και να μη δύει ο ήλιος επί των εσταυρωμένων». Φίλων ο Ιουδαίος: Εϊς Φλάκκον 81.4 & Περί διαταγμάτων 3.152.3. Το σκηνικό λοιπόν της σταύρωσης του Ιησού, δεν ήταν ένα τυχαίο περιστατικό, που απλώς προέκυψε, αλλά ένα προσχεδιασμένο μοντέλο επι-βίωσης, άψογα τοποθετημένο πάνω στον ετήσιο νομικό καμβά των Ρωμαίων. Υπήρχε λοιπόν και λειτουρ­γούσε ήδη από πολλών ετών, διευθέτηση της ρωμαϊκής εξουσίας, που προέβλεπε την παραμονή της μεγάλης τελετής, δηλαδή το απόγευμα της Παρασκευής του Πάσχα, οι νεκροί εσταυρωμένοι, να αποκαθηλώνονται και όσοι δεν είχαν πεθάνει να θανατώνονται με ανασκολοπισμό, ώστε να μη δύσει ο ήλιος πάνω τους, διότι με την δύση του ηλίου, άρχιζε η επόμενη μέρα, δηλαδή το Σάββατο

9

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ40ον

της μεγάλης ιουδαϊκής εορτής του Πάσχα! 'Εχουμε λοιπόν μπροστά μας την εξής σειρά εκπληκτικών συμπτώσεων! Ο Ιησούς, οδηγείται στον σταυρό την μοναδική ημέρα του έτους, που (λόγω εορτής) ίσχυαν τα εντελώς ιδιαίτερα αυτά μέτρα των Ρωμαίων για τους εσταυρωμένους! Και όχι μόνο αυτό, αλλά ελάχιστα πριν από την οδυνηρή θανάτωσή του απ1 τους στρατιώτες του και ενώ βρισκόταν μόνο δύο ώρες στον σταυρό, αυτός γλυτώνει τον φρικτά δ ι' ανασκολοπισμού θάνατο... πίνοντας στον σωστό χρόνο το κατάλ­ληλο "όξος"! Ελάχιστο δηλαδή χρόνο πριν ενεργοποιηθεί, το μοναδικό αυτό ετήσιο έθιμο αποκαθήλωσης νεκρών ή βίαιης θανάτωσης των επιζώντων στον σταυρό... στο στόμα του Ιησού... βρέθηκε το μοναδικό γνωστό μέσο νάρκωσης της αρχαιότητας... ο υπνοφόρος σπόγγος με το καρωτικό "όξος"!Εξαιρετικές απανωτές συμπτώσεις που... νομίζω κανένας θεός δεν θα τις χρειαζόταν! Το σίγουρο είναι πως αν εκείνη ακριβώςτην απογευματινή ώρα, ο Ιησούς δεν προλάβαινε να παραδώσει μόνος του το πνεύμα... σε λίγο θα του το παρέδιδαν με φρικτό ανασκολοπισμό οι Ρωμαίοι οπλίτες, όπως έκαναν άλλωστε στους δύο εκατέρωθεν σταυρωμένους ληστές, ανασκολοπίζοντάς τους μέχρι θανάτου! Αξίζει ταυτόχρονα να επισημάνουμε, ότι οι δύο εκείνοι άνθρωποι καταδικασμένοι ως πραγμα­τικοί ληστές, δεν μπορούσαν να διεκδικήσουν την συμπάθεια και την επιείκεια κανενός, κι όμως, θνητοί, ταλαιπωρημένοι και προφανώς καρφωμένοι, ζούσαν ακόμα, σε αντίθεση με τον Ιησού που πρόλαβε εγκαίρως να παραδώσει το πνεύμα!Τους δύο ληστές βέβαια, δεν τους έσπασαν μόνο τα σκέλη, όπως θέλει η βιβλική αφήγηση, γιατί με σπασμένα τα σκέλη θα ζούσαν αρκετά ακόμα για να δύσει ο ήλιος πάνω τους, που έτσι κι αλλιώς σε λίγο έδυε, αλλά όπως κατ’ ουσίαν η διαδικασία του ανασκολοπισμού απαιτούσε, τους παλούκωσαν (ανασκολόπισαν) μέχρι θανάτου, μπήγοντας κατ’ επανάληψη αιχμηρά ξύλα, σε διάφορα "ευαίσθητα" σημεία του σώματός τους!Επρόκειτο για ένα πραγματικό δεύτερο «Πάσχα» (παράτρεξη)!Οι στρατιώτες παράτρεξαν τον Ιησού και σκότωσαν μόνο τους εκατέρωθεν του εσταυρωμένους! Και όπως τότε, στην Αίγυπτο, το Πάσχα του Μωυσή και η εξόντωση των Αιγυπτίων εκμεταλλεύθηκαν μια ετήσια εορτή των Αιγυπτίων, έτσι και στο δεύτερο Πάσχα, αυτό του Ιησού, η παράτρεξη του θανάτου,

ήταν λόγω της συγκεκριμένης ημέρας, μόνο γι αυτόν προεξασφαλισμένη! Αν όλες μαζί αυτές οι συμπτώσεις, συνθέτουν ένα θεϊκό σενάριο, αναρωτιέμαι... ένα καλοστημένο ανθρώπινο σενάριο, τι παραπάνω θα έπρεπε να έχει; Δυστυχώς για μας και την δακρύβρεχτη θρησκευτική μας ιστορία... τα "θαύματα", ο "θάνατος" και η "ανάσταση" του Ιησού, υπήρξαν εντελώς ανθρώπινες θεουργίες... τέτοιες που μόνο ένα ον διαχρονικής πανουργίας, όπως το ιουδαϊκό ιερατείο θα μπορούσε να οραματιστεί αλλά και να εκτελέσει! Πώς αλλιώς θα χαρακτηρίζατε εσείς, το προσχεδιασμένο αυτό παιγνίδι με την μοναδική ευκαιρία ετήσιας διαφυγής από τον σταυρικό θάνατο, παρά μόνο σαν προμελετημένο σενάριο ακρίβειας;Ήταν ολοφάνερα ένα "παιχνίδι" ακρίβειας, με τις ρωμαϊκές αρχές παγιδευμένες στις ίδιες τις νομικές τους δεσμεύσεις! Ήταν ένας προσχεδιασμένος άθλος, με αμετακίνητη στόχευση ετήσιας ακρίβειας! 'Ενα θέατρο εικονικού θανάτου, με έπαθλο μια εμπορεύσιμη εικονική ανάσταση, που όμως είχε την δική της τεράστια αχίλλειο πτέρνα... το δικό της αποκαλυπτικό μυστικό... το μυστικό της "μεγάλης" Παρασκευής!Ναι, το ψυχόδραμα της ανάστασης μπορούσε να παιχθεί μόνο την συγκεκριμένη παραμονή της μεγάλης γιορτής του Πάσχα! Οποιαδήποτε άλλη μέρα του έτους, ο Ιησούς θα κατέληγε να παραμείνει ζωντανός ή νεκρός για μέρες πάνω στον σταυρό, χωρίς κανένα δικαίωμα αποκαθήλωσης! Οποιαδήποτε άλλη μέρα, σαν φυσιολογικός εσταυρωμένος θα έπρεπε να υποστεί την Προβλεπόμενη φοβερή εκείνη διαδικασία της δημόσιας σήψης και αποστέωσης επί του σταυρού, χωρίς κανένα δικαίωμα έγκαιρης αποκαθήλωσης! Κάποιος Αρτεμίδωρος (2ος μ.Χ.αι.) έγραφε σχετικά για την φοβερή κατάληξη των νεκρών σωμάτων επί του σταυρού: «γυμνοί δε σταυρούνται και τας σάρκας αυτών απολλΰουσιν οι σταυρωθέντες» Ar- temidorus Onir.: 2.53.6.Θλιβερό συμπέρασμα: Ήρθε λοιπόν ο θεός στη γη, σταυρώθηκε και αναστήθηκε την μοναδική ημέρα του έτους, που αυτό ήταν και ανθρωπίνως εφικτό! Για τον σκοπό αυτό χρησιμοποίησε όλα τα ενδεδειγμένα ανθρώπινα μέσα της εποχής εκείνης και μάλιστα... μέχρι το τέλος, με όλες τους τις δυνάμεις, τον βοήθησαν ακόμα και οι δεδηλωμένοι εχθροί του... οι διασημότεροι δάσκαλοι της υποκρισίας, οι Φαρισαίοι!

Μ. Καλόπουλος

10

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 40ον

Το σεξ, ο Οιδίπους και ο FreudΨυχανάλυση και περισσότερα από 150 χρόνια Freud

σιην σκιά χιλιάδων χρόνων Ελληνισμού

Άκουσε φω νές στο δωμάτιο των γονέων του ο μικρός Εβραίος Σίγκισμουντ Σλόμο, ο οποίος τότε ήταν μόλις οχτώ χρονών, μπήκε μέσα και βρήκε τον πατέρα του και cnv κατά είκοσι χρόνια μικρότερη μητέρα του στο κρεββάτι. Το παιδάκι ταράχτηκε [όσο πολυ, που στην μέση του δωματίου κατουρήθηκε...

Το περιστατικό αυτό επηρέασε τόσο τον ψυχικό του κόσμο ώστε έως το τέλος της ζωής του δεν μπόρεσε να το ξεπεράσει. Τουναντίον παθιασμένα προσπάθησε "κακοποιώντας" την Ελληνική Γραμματεία να 6ρει λύση στην πάθηση του. Αν τα κατάφερε, θα το αποφασίσει ο αναγνώστης του παρόντος κειμένου. Ο μικρός αυτός αυτοονομάστηκε αργότερα Sigmund Freud.Όποιος είχε την τύχη να διαβάσει τον Οιδίποδα, την Αντιγόνη και επτά επί Θή6ας, κορυφαία δώρα του Σοφοκλή και του Αισχύλου στην παγκόσμια πολιτισμένη κοινωνία, θα διεπίστωσε ότι ο Οιδίπους, για τις πράξεις του, οι οποίες ήταν αποτελέσματα ακραίων συμπτώσεων και κακοτυχιών, αυτοτιμωρήθηκε με ανεπανάληπτο τρόπο, χαρίζοντας μας ένα αξεπέραστο φιλολογικό έργο. Υπενθυμίζουμε ότι εν αγνοία του υπεχρεώθη να νυμφευθεί την μητέρα του, αποκτώντας παιδιά, τον Πολυνείκη, Ετεοκλή, Ισμήνη και την Αντιγόνη.Τώρα γιατί ο Εβραίος Φρόυντ ονομάζει την σεξουαλική1 τάση παιδιού/γονέως, Οιδιπόδειο σύμπλεγμα, παραπλανώντας τον κοσμάκη, είναι απορίας άξιον.Θα μπορούσε κάλλιστα να πάρει ονομασία από την εβραϊκή ιστορία, όπως π.χ. τον Λωτ, ο οποίος μετά το ολοκαύτωμα των Σοδόμων και Γομόρρων, και που μόλις είχε πεθάνει η γυναίκα του2, δεν βρήκε τίποτα καλύτερο να κάνη παρά να μεθύσει και να αφήσει έγκυες τις κόρες του.1 Η Λέξη σεξ προέρχεται από ίο Λατινικό sexus και σημαίνει γένος. Είναι ελληνική λέξις από ίο ΕΞΙΣ (Φύσις δηλ. άρρεν/θήλυ εξ ου και το ρητό ΕΞΙΣ ΔΕΥΤΕΡΑ ΦΥΣΙΣ) to οποίο δασεινόμενο σε αρχαϊκές εποχές ήταν ΣΕΞΙΣ. Οι λατίνοι ίο δανείστηκαν από τους Έλληνες, οι Αγγλοι απ’ τους λατίνους κι εμείς το ξαναπήραμε ως αντιδάνειο. Η ελληνική λέξις για το σεξ όπως ίο Βλέπει ο Φρόυντ είναι συνουσία.

Αγία Γραφή: Γεν. ΙΘ 35/36. Η δικαιολογία όχι τον μέθυσαν οι κόρες του είναι μάλλον χειρότερη της πράξεως

Φυσικά η παθιασμένη θεωρία του Φρόυντ περί σεξουαλικότητας δεν βρήκε μόνο υποστηρικτές. Ο κορυφαίος μαθητής του, Γιούνγκ, δεν συμφωνούσε οπότε και ο Φρόιντ3 παθιασμένα τον εκλιπαρεί: "δεν πρέπει να εγκαταλείψ ουμε την θεω ρία της σεξουαλικότητας, πρέπει μά λιστα να την κάνουμε δόγμα (!)".Γιατί τώρα όμως ο γερμανικός τύπος (και όχι μόνο) χαρακτηρίζει τον Φρόυντ πατέρα της ψυχανάλυσης έχει άλλα αίτια. Ας σκεφτούμε σε ποιόν ανήκει η Bild, το Spiegel κλπ Γερμανικά ΜΜΕ... Πάντως υπήρξαν κορυφαίοι Γερμανοί ψυχαναλυτές όπως ο Jung, ο Adler, και διάφοροι άλλοι οι οποίοι δυστυχώς δεν πήραν την φήμη που τους άξιζε.Σε αυτό το σημείο καλό είναι να δώσουμε απάντηση στην βαθυστόχαστη ερώτηση του Ποντίου Πιλάτου, η οποία άφησε άναυδους τούς πάντες: "τι ε ίνα ι η αλήθεια ;"Αλήθεια είναι η πραγματικότητα και αυτή είναι διαφορετική από αυτή που μας "σερβίρουν".Η "ερμηνεία των ονείρων" δεν είναι "εφεύρεση" του Φρόυντ, αλλά των αρχαίων Ελλήνων.Ο Ασκληπιός οδηγούσε τούς ασθενείς του στο άβατον και μέσω εγκοιμήσεως προχωρούσε στην διάγνωση της ασθένειας και της θεραπείας της. Αυτό γινόταν χιλιάδες χρόνια πριν γεννηθεί ο Φρόυντ. Σήμερα, ο Dr. Eduard Tick4, γράφει διάφορα Βιβλία και μόνιμο σημείο αναφοράς του είναι οι αρχαίοι Έλληνες. Ενδεικτικά αναφέρουμε τα εξής συγγράμματα του: "Θεραπεία του συνδρόμου Μπάουελ μέσω της μεθόδου του Ασκληπιού", "Ο; σκιές της Εφέσου: Θεώρηση του Συλλογικού Ασυνειδήτου", και διάφορα άλλα.

3 Το παράδοξο είναι ότι ενώ ο Φρόυντ θεωρούσε τον εαυτό του Μωυσή του ιουδαϊσμού στην ψυχανάλυση, για μασκώτ στο γραφείο του είχε την Παλλάδα Αθηνά..4 Έχει σπουδάσει Ψυχολογία, Ψυχοθεραπεία, Φιλοσοφία, Ρητορική και Επικοινωνία.

11

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 40ον

Η ψυχιατρική δεν είναι καινούργιος κλάδος της επιστήμης αλλά υπήρξε κατά την κλασσική εποχή κλάδος της Ιπποκρατικής ιατρικής τέχνης και αυτή με την σειρά της κλάδος της φιλοσοφίας. Δυστυχώς με την πάροδο των χρόνων οι μέθοδοι του Ασκληπιού, Ιπποκράτου, Γαληνού έγιναν έρμαιο του σκοτεινού μεσαίωνα, και διάφοροι αγύρτες πλούτιζαν (και πλουτίζουν) με την άγνοια, μοναξιά, την δυστυχία και την ανάγκη του κοσμάκη για ψυχική ανάταση. Ευτυχώς που κατά το τέλος της δεκαετίας του 1990 σημειώθηκε από φωτισμένους ελληνιστές ψυχίατρους μια στροφή προς την κλασσική Ελλάδα. Η "ανάγνωση", "ανάλυση", "κατανόηση" του ανθρωπίνου λόγου έγιναν και πάλι ακράδαντα θεμέλια της λογοθεραπείας. Τα εκπληκτικά αποτελέσματα ξεπέρασαν κάθε προσδοκία! Αλλά μέχρι προ τινός η μέθοδος αυτή δεν υπήρχε στην Ελλάδα. Ίσως αργότερα...Χωρίς 6έ6αια να θέλουμε να υποβαθμίσουμε την επιστημονική συμβολή του σπουδαίου Φρόυντ, τονίζουμε ότι ο έλλογος τύπος του ανθρώπου, αυτός που προβάλλει την αρετή και την ψυχική υγεία, έργα της ελληνικής φιλοσοφίας, στην σημερινή εποχή της καταθλίψεως, μοναξιάς, των αλλεπαλλήλων και δολίων προσπαθειών υποταγής συνειδήσεως, της Internet-μανίας και ψυχικών αδιεξόδων, είναι περισσότερο επίκαιρος από ότι μπορούμε να φανταστούμε. Πόσο σημαντική είναι γλώσσα μας, η λογοτεχνία μας, και τι καταφέρνει, μοιάζει με θαύμα: Ο Φρόυντ θαύμαζε τον Gothe και τις μελέτες του περί φυσικών επιστημών, και το πρώτο σύγγραμμά του (του Freud) ήταν: Zur Aufassung dev Aphasien/Περί κατανοήσςεως των αφασιών (1891). Χαρακτηριστικό: Ο Gothe5 μόνο και μόνο για να διαβάσει για την κόρη του Οιδίποδα, την Αντιγόνη, στο αυθεντικό κείμενο, εκάθησε και έμαθε αρχαία ελληνικά.

Νίκος Σάμιος

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:Ι.,.Το μεγάλο Ψέμα, Μ.Καλόπουλος2...ΔΑΥΛΟΣ3...Αγία Γραφή, έκδοσης θεολόγων4...ΤΟ ΒΗΜΑ της Κυριακής5...Εγκυκλοπαίδεια Ενκάρτα6...Der Spiegel

® Gothe: "Από όλους τους λαούς της γης, οι 'Ελληνες ονειρεύτηκαν το όνειρο της ζωής ομορφώτερα"

ΙΑ Ο ϊ Α Υ ΤΟ Σ

Ιδού Λυτός που ανεβαίνει στο βουνό,των αδικοχαμένων νεκρών.

Αυτός λοιπόν που έφθασεστην κορυφή του χρόνου.

Την χέρσα γη του ολέθρου διαβαίνοντας.Κόκκινες λίμνεςκαι αλμυρά -καυτά- ποτάμιαδιασχίζοντας.

Στην παγωμένη μοναξιά στην ένταση του πόνου.Σ' απόλυτη σιωπή από ανθρώπινη φωνή.

Μόνος ν' αφουγκραστή τους ήχους του πόνου απ' τον τριγμό των οστών από χέρι εχθρών.

Ιδού Αυτόςμε τον Φοίνικα στόν ώμο, την αστραπή στα μάτια και στην γροθιά κεραυνό.

Μόνος Αυτός!Ο Αλεξίφθονος.Ο Έλληνας Θεός.

Πίερος Δ ιομήόης

12

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ40ον

ΣΧΕΔΙΟ ΙΜΠΡΑΗΜ"ΠΕΡΙ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ ΤΩΝ ΕΚΤΡΟΠΩΝ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2008

ΕΙΣ ΑΘΗΝΑΣαπό τον Σέρβικο ιοτοτόπο http://serbianna.com/blogs/michaletos/7p = 415

Τ ο παρόν blog έχει ως κύριο στόχο να ενημερώσει ένα εξειδικευμένο και διαφωτισμένο ακροατήριο για ιη «μυσπκή» φύση των γεγονότων στην βαλκανική στο πλαίσιο του τομέα ασφαλείας.Σε αυτήν την περίπτωση, μια εναλλακτική άποψη πρόκειται να παρουσιαστεί η οποία προέρχεται από προσεκτικές αναλύσεις και παρατηρήσεις των ταραχών στην Ελλάδα και από αξιόπιστες πληροφορίες οι οποίες ρέουν στους εσωτερικούς κύκλους ασφαλείας.Γ ια προφανείς λόγους, τα θέματα σχετικά με τις λειτουργικές ή κατασκοπικές διαδικασίες δεν θα αναφερθούν ή σχολιαστούν.Οι ταραχές ενορχηστρώθηκαν από τα τέλη του καλοκαιριού 2008. Υπήρξαν εκθέσεις μέσα στην ελληνική αστυνομία πως οι ταραχές θα άρχιζαν μέχρι την περίοδο των Χριστουγέννων το αργότερο. Η θέση και η αιτιολόγηση δεν ήταν γνωστές, αλλά οποιοδήποτε γεγονός θα μπορούσε να τις προκαλέσει.Αυτό είναι μια πανομοιότυπη περίπτωση με εκείνη που συνέβη στη Γαλλία τον Οκτώβριο του 2005.Οι ένοχοι στα υψηλότερα επίπεδα είναι ισλαμικά δίκτυα της Μέσης Ανατολής, σε συνεργασία με διεφθαρμένους δυτικούς ανωτέρους υπαλλήλουςπου πωλούν τις υπηρεσίες τους στον υψηλότερο πλειοδότη. Ο σκοπός είναι η αποσταθεροποίηση της Ελλάδος, δεδομένου ότι είναι ο «πιο αδύναμος κρίκος» των χωρών της Ευρωζώνης. Οτελικός σκοπός είναι η δημιουργία ενός ευρωπαϊκού κενού καταλλήλου για την επέκταση των Μεσο-Ανατολικών δικτύων.Προς το παρόν τα τελευταία χρησιμοποιούν ποικίλες τεχνικές για να υποστηριχτούν οι στόχοι τους: Τρομοκρατία, παραπληροφόρηση, ψυχολογικές επιχειρήσεις, δωροδοκία ανωτέρων υπαλλήλων. Προσπαθούν να ρίξουν τις ΗΠΑ ενάντια στη Ρωσία από τη μια πλευρά και να διαλύσουν τους δεσμούς μεταξύ EE-ΗΠΑ από την άλλη.Είναι αυτοί που έκαψαν τα ελληνικά δάση το καλοκαίρι του 2007, σε μια επιχείρηση με την ονομασία «Επιχείρηση Ιιιποαιίιι».υπενθυμίζοντας τις ίδιες ζημίες στην ίδια

περιοχή από τον Ιμπραήμ Πασά της Αιγύπτου κατά την διάρκεια της ελληνικής επαναστάσεως το καλοκαίρι του 1827.Υπάρχει ένα μεγάλο ζήτημα σήμερα με την ύπαρξη συνδέσμων περισσοτέρων από τους προφανείς μεταξύ αποστατών αξιωματικών των υπηρεσιών πληροφορήσεως δυτικής προελεύσεως με τα αναρχικά-εξτρεμισπκά κινήματα προκειμένου να αποσταθεροποιηθούν οι ευρωπαϊκές χώρες.Το αναρχικό-εξτρεμιστικό δίκτυο της αποπρο­σανατολισμένης νεολαίας είναι πολύ ισχυρό στην Ευρώπη όπως έδειξαν οι ταραχές του2005 όπου οι ριζοσπάστες και οι μουσουλμάνοι ένωσαν ματαίως τις δυνάμεις τους για να βλάψουν την εικόνα του Σαρκοζί. Στη Γαλλία πρόσφατα αναγγέλθηκε από το Υπουργείο Εσωτερικών ότι γαλλικοί αναρχικοί που ήταν σε επαφή με 'Ελληνες και Ιταλούς συντρόφους τους, δοκίμασαν να προκαλέσουν σαμποτάζ στο δίκτυο σιδηροδρόμων (τραίνα του TGV).Η ανικανότης των δυτικών κυβερνήσεων να κατανοήσουν τι πραγματικά βρίσκεται σε κίνδυνο έχει ήδη πολύ σοβαρές συνέπειες για την Ευρώπη.Επιπλέον οι διαπραγματεύσεις που γίνονται μεταξύτωνευρωπαϊκώνκαιρωσικώνενεργειακών επιχειρήσεων που θα αυξήσουν τις εισαγωγές φυσικού αερίου των πρώτων, μικραίνουν πολύ την επιρροή των Σαουδαράβων στην Ευρώπη και μαζί το μακροπρόθεσμο εισόδημά τους. Η νέα αμερικανική κυβέρνηση πρέπει πραγματικά να καταλάβει ότι έχει χρησιμοποιηθεί για πολλά χρόνια από το Ριάντ (και άλλους) που έχουν κατορθώσει ήδη να ρίξουν τις αμερικανικές δυνάμεις σε Ιρακινά και Αφγανικά πεδία μάχης όπου διαπλάθονται οι νέες δυνάμεις των Μουτζαχεντίν του 21ου αιώνα. Θα χρησιμοποιηθούν ενάντια στην Ευρώπη σε μερικά χρόνια σε ένα παιχνίδι που ξεπερνά τη δυνατότητα των δυτικών πρωτευουσών στην αντιμετώπιση ενός τέτοιου είδους πολέμου. Πίσω στην Ελλάδα, οι ταραχές εκτελέσθηκαν χρησιμοποιώντας νέες διαδικτυακές τεχνικές μέσων, όπως το στιγμιαίο μήνυμα από κινητό

13

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 40ον

τηλέφωνο σε ιστοσελίδες όπως το Indymedia και την χρήση των CB, σελίδες στο facebook, ασυρμάτους πομποδέκτες, κατασκευή «δικτύων ροής» και των ήδη καθιερωμένων «σκοτεινών δικτύων» μέσα στην πόλη.Η γαλλική κυβέρνηση έχει ήδη ζητήσει σκληρή δράση από την ελληνική κυβέρνηση, ενώ η κατασκοπευτική οργάνωση των πρώτων παρέχει βοήθεια στην δεύτερη. Κατά τη διάρκεια των ερχόμενων ημερών φαίνεται ότι όλες οι γνωστές δυνάμεις ασφάλειας στον κόσμο είτε θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση είτε να πάρουν την πλευρά της ελληνικής κυβερνήσεως.Συμπερασματικά, το παρόν blog σημειώνει έντονα ότι η ευθύνη των δυτικών πρωτευουσών είναι ιστορικών αναλογιών. Οι ταραχές από τη «ριζοσπαστική νεολαία» θα γίνει μια καθημερινή πραγματικότητα στην Ήπειρο τα ερχόμενα έτη και οι δυνάμεις ασφάλειας πρέπει να μπορέσουν να δουν πέρα από την μύτη τους κατά την αντιμετώπιση της καταστάσεως.Ένας 4ος παγκόσμιος πόλεμος ξέσπασε το 2001, κατά τον οποίο υπάρχουν εχθρικοί συνεργάτες μέσα στις τάξεις μας. Προτού να μπορέσει να υπάρξει οποιαδήποτε νίκη, πρέπει να αφαιρεθούν και να τιμωρηθούν αναλόγως.Οι ταραχές στην Ελλάδα είναι μόνο ένα μικρό γεγονός του τρέχοντος πολέμου που μπορεί να διαρκέσει περισσότερο από τους προηγουμένους και είναι ευρείας εθνικής, κοινωνικής, και οικονομικής φύσεως.Οι ενδιαφερόμενοι αναγνώστες δεν πρέπει να ξεχάσουν ότι ο πρώτος «Μικρός πόλεμος» του Ψυχρού πολέμου άρχισε στο ελληνικό έδαφος το 1946. Ο εχθρός τότε ήταν σαφής και παρών. Τώρα δεν είναι και η προσπάθεια θα είναι δυσκολότερη.

ΥσιεοόνοαίροΑρκετές ελληνικές «ριζοσπαστικές ομάδες» έχουν υιοθετήσει Αραβικό ψευδώνυμο, προωθούν την παράνομη μετανάστευση μουσουλμάνων στην Ευρώπη και συνεργάζονται για την καταστροφή του δυτικού πολιτισμού. Είναι μέρος ενός σχεδόν παγκόσμιου δικτύου που ενεργεί ως στοιχείο «μαλακής δύναμης» μέρος της σκληρής όπως προβλέπεται από τη Αλ Κάιντα. Ακόμα μια φορά, πρέπει να τονιστεί ότι αχρεία στοιχεία των δυτικών δυνάμεων ασφάλειας τους προστατεύουν και πρέπει να εξεταστούν το συντομότερο δυνατόν.

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΙΜ Π ΡΑΗΜ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ ΣΤΗ Ν Μ ΕΡΟΠΗ Μ Ε ΣΣ Η Ν ΙΑ Σ

Από την διαδικτυακά σελίδα της ΜΕΡΟΠΗΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ. h ttp ://m erop itop ik.b logspot. com/2009/01/ibrahim-project.htm lΗ Μερόπη Μεσσηνίας είναι ένα φτωχό γεροντοχώρι χωρίς καμιά πιθανότητα εξεύρεσης εργασίας. Μετά τις φονικές πυρκαγιές του 2007 επελέγησαν πιλοτικά οι στάχτες της Μερόπης Μεσσηνίας για να εγκαταστήσουν μαζικά εκατο­ντάδες μουσουλμάνους λαθρομετανάστες Αφγα­νούς και Πακιστανούς τονίζοντας πλιάτσικο και λεηλασίες στις οποίες προβαίνουν καθημερινά. Πρόκειταιπερίεφαρμογήςμέρουςτουοργανωμένου σχεδίου, ανατολικών ισλαμικών κέντρων συνεργαζομένων με μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και με εκτελεστικά όργανα τους προστατευομένους του συστήματος, "αντεξουσιαστές". Τ ο επιχειρησιακό σχέδιο φέρει την κωδική ονομασία "Ibrahim proj­ect" λόγω της ίδιας καταστροφής, στην ίδια περιοχή (Ηλεία, Μεσσηνία, Αρκαδία), από τον Ιμπραήμ Πασά της Αιγύπτου το καλοκαίρι του 1827 κατά τη διάρκεια της Ελληνικής επαναστάσεως και του σχεδίου του να μεταφέρει Σλάβους μετοίκους για έλλειψη κοινωνικής συνοχής.Η στενή συνεργασία του αντεξουσιασακού χώρου και της άκρα αριστερός με ισλαμικά κέντρα για κοινό μέτωπο δεν είναι καινούργιο "φρούτο". Οι Ιταλικές μυστικές υπηρεσίες πληροφοριών, αποκάλυψαν το2006 οτι οι ανωτέρω ομάδες της Ιταλίας είχαν θέσει σε εφαρμογή σχέδιο συνεργασίας με ισλαμιστές εξτρεμιστές για "κοινό αγώνα". Την είδηση δημοσίευσαν οι Ιταλικές εφημερίδες.Στο Παρίσι, στο εμπορικό κέντρο printemps στις 14του Δεκέμβρη αποκαλύφτηκαν εκρηκτικά, των οποίων την ευθύνη ανέλαβε ομάδα Αφγανών. Τις ίδιες μέρες στην Αθήνα κατά τα επεισόδια, οι περισσότεροι συλληφθέντες ήταν Αφγανοί και Πακισιανοί λαθρομετανάστες και ας θυμηθούμε τη δήλωση της Αλέκας Παπαρήγα όταν μίλησε για "Ταλιμπάν κουκουλοφόρους”Οι καταστροφικές φωτιές του καλοκαιριού του 2007, οι ορδές των λαθρομεταναστών που κατά κύματα μας καταφτάνουν καθημερινά, τα έκτροπα του Δεκέμβρη του 2008 και η συνέχεια που αναμένουμε, είναι ζήτημα πολιτικό, και απαιτούνται ευφυείς κινήσεις από πολιτικούς ηγήτορες όλων των κομματικών αποχρώσεων που διατελούν σε παρατεταμένη περίοδο αφασίας...

14

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 40ον

ΠΩΣ ΦΘΑΣΑΜΕ ΣΤΗΝ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ;(ίου Υποστρατήγου ε. α Κ. X. Κωνσταντινίδη)

Η διολίσθηση της χώρα μας στον προθάλαμο της πτώχευσης και της χρεωκοπίας δεν είναι δημιούργημα των τελευταίων κυβερνήσεων , ούτε ενός και μόνον κόμματος. Αυτή ανάγεται από την εποχή της μεταπολιτεύσεως και εντεύθεν. Η Χούντα ανεξαρτήτως των κακών που έφερε στην χώρα, ήτοι: α/ Κατάργηση της δημοκρατίας και επιβολή μέτρων περιορισμού της λαϊκής κυριαρχίας και β/ Του εγκληματικού πραξικοπήματος, το οποίον προξένησε την καταστροφή της Κύπρου, οικονομικά πήγε καλά. Με αυτό δεν σημαίνει ότι την νοσταλγούμε. Στην οικονομία και χρηστή διαχείριση επέτυχε διότι: α/ Ανέπτυξε τις πλουτοπαραγωγικές πηγές β/ Φρόντισε την ύπαιθρο χώραν (δρόμοι, ηλεκτροδότηση κλπ)γ/ Ανέβασε σημαντικά το βιοτικό επίπεδο του Ελληνικού λαού σε βαθμό ώστε η Ελλάς πλη­ρούσε τότε όλα τα κριτήρια εισόδου στην Ε.Ε. Όμως με την Μεταπολίτευση προήλθε η προϊούσα συρρίκνωση ms χρηματοδότησή παραγωγικών επενδύσεων και, κατ' ακολουθία, η συρρίκνωση των αντίστοιχων παραγωγικών δραστηριοτήτων. Η Τραπεζική πιστοδότηση των κυρίων παραγωγικών κλάδων ms EOvmris Οικονομία5 περιορίστηκε, μεταξύ 1980-2001, από 75% στο 32,2% του συνόλου Όλο αυτό τον καιρό επρυτάνευσαν μικροκομματικά κριτήρια στην οικονομία και δεν έγιναν οι απαιτούμενοι εκσυγχρονισμοί ώστε η Ελληνική Βιομηχανία και Γεωργία να γίνουν ανταγωνιστικές στην διεθνή αγορά.Βιομηχανία θύματωνΤραπεζών:Τα«πανωτόκια», προεκλογική προσφορά ms ηττηθείσαε cms εκλογέ$ (1981) κυβέρνησή, παρέμειναν ο ακρογωνιαίοι λίθθ3 ms Τραπεζιτικήε πολιτικήΒ όλων των επόμενων κυβερνήσεων, συμπερι­λαμβανόμενά και ms σημερινήβ. Η αδυναμία των ελληνικών προϊόντων να κρατήσουν τη θέση τουβ στην εγχώρια αγορά δεν οφείλεται στην έλλειψη επιθετικής εμπορικής πολιτικής (μεγάλη και αποτελεσματική διαφήμιση, χαμηλέε τιμέε, καλύτερη ποιότητα, κλπ των ξένων ανταγωνιστών) με παράλληλη αδράνεια ή μειωμένη ποιοτική και εμπορική ανταγωνιστικότητα των ελληνικών... Ακριβώς το αντίθετον. Δεν απέτυχε η εγχώρια παραγωγή στην άμυνα ms εσωτερική5 αγοράε. Απλά το αντιπαραγωγικό Τραπεζικό σύστημα

άνοιξε την κερκόπορτα ms άλωσή3 ms με δύο κινήσει «ματ» ms Τραπεζικήε κερδοσκοπία. Έτσι αρχίζει η παρακμή της βιομηχανίας διότι οι κυβερνήσεις της δεκαετίας του ’70 και ’80 δεν έλαβαν μέτρα στηρίξεως της, αλλά αντίθετα το τοκογλυφικό τραπεζικό μας σύστημα επέπεσε επάνω στις αδύνατες Ελληνικές βιομηχανίες και τις αποτελείωσε. Περιττόν να πούμε ότι το Τραπεζικό σύστημα ήτο ανέκαθεν κράτος εν κράτει στην Ελληνικής Διοίκηση και επέβαλε τις θελήσεις του.Κρατικοποίηση Προβληματικών: Στο τέλος της δεκαετίας του ’70 η Ελληνική βιομηχανία ήτο παθητική και για να περισωθούν οι θέσεις εργασίας, το πολιτικό μας σύστημα επροτίμησε την εθνικοποίηση του. Αυτή άρχισε από την εποχή του Κωνσταντίνου Καραμανλή και ολοκληρώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’80 από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Όμως αντί της διασώσεως ή της διαλύσεως των ζημιογόνων αυτών βιομηχανιών έγινε το αντίθετο. Προσπάθησαν με πακτωλό χρημάτων να τις εκσυγχρονίσουν, αλλά το αποτέλεσμα ήτο οικτρά. Οι διορισμένες διοικήσεις και τα συμβούλια -αποτελούμενο από ασχέτους, τρωκτικά και κρατικοσυνδικαλιστές και αφισοκολλητές- επέπεσαν στις επιχειρήσεις με καταχρηστικούς και κομματικούς διορισμούς, κλοπές, λοβιτούρες, μίζες και καταχρήσεις και τις έφεραν στο χείλος της οριστικής και μη αναστρέψιμου καταστροφής. Ετσι τα χρήματα που εδανείσθηκε η χώρα για την εξυγείανση τους έπεσαν στο κενό. Εκτοτε η χώρα άρχισε να αυξάνει με ταχείς ρυθμούς το εξωτερικό της χρέος, το οποίον η Χούντα παρέδωσε χαμηλό... Γεωργία θύμα της Ε.Ε; Την ίδια και χειρότερη καταστροφή υπέστη και στην Γεωργία. Ο Ανδρέας Παπανδρέου οργάνωσε Γεωργικούς Συνεταιρισμούς, οι οποίοι όμως επειδή δεν είχαν την καθολική συναίνεση του Αγροτικού πληθυσμού, αποτέλεσαν "πασοκικά προπύργια" στην αγροτιά. Αυτοί επανδρώθηκαν από κομματικούς παράγοντες οι οποίοι ήσαν άσχετοι περί τα αγροτικά, με αποτέλεσμα να γίνουν ολετήρες του συνεταιριστικού χρήματος. Έκαναν κακοδιαχείριση των συνεταιρισμών (αδιαφάνεια, κλοπές, ατασθαλίες, χαριστικές πράξεις κ.ά) με αποτέλεσμα να τους χρεοκοπήσουν. Μαζί

15

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 40ον

τους ενταφιάσθηκε και η συνεταιριστική ιδέα, η οποία είναι ένας επιτυχημένος θεσμός στην Ευρώπη. Εκτοτε τους αγρότες λυμαίνονται τα διάφορα κερδοσκοπικά κυκλώματα. Αρχικά τους εκμεταλλεύθηκαν οι μεγαλέμποροι της κεντρικής αγοράς, αλλά αργότερα, που εισέβαλαν οι πολυεθνικές έπεσαν στα χέρια των πολυεθνικών καρτέλ των τροφίμων. Συνέπεια τούτου ήτο η χρεωκοπία και της Γεωργίας. Όσο προχωρούσε η παγκοσμιοποίηση και η Ευρωπαϊκή πολιτική προσαρμοζόταν στον κανονισμό του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ελευθερία εισαγωγών, περιορισμός προστασίας Ευρωπαϊκών προϊόντων), η Γεωργία μας αδυνατούσε να ανταπεξέλθει στον ανταγωνισμό των πολυεθνικών μεγαθηρίων. Έτσι αντί του ανοίγματος της αγοράς των 360 εκατ. καταναλωτών, χάσαμε ακόμη και την Ελληνική Αγορά. Με το άνοιγμα των συνόρων στον Τρίτο Κόσμο για τα ξένα προϊόντα, αυτά κατέκτησαν ακόμη και την Ελληνική αγορά, πολλώ δε μάλλον τις ξένες αγορές, Έτσι η Ελληνική Γ εωργία αδυνατούσε να ανταγωνισθεί τις ξένες αγορές μειονέκτημα που ως σήμερα δεν μπόρεσε να ξεπεράσει. Έτσι φθάσαμε στο σημείο, η Ελλάδα, μιά αγροτική χώρα, να εισάγει μήλα από τη Χιλή, μαϊντανό από την Ιταλία, σκόρδα από την Τουρκία κ.ο.κ. Με τις γεωργικές επιδοτήσεις όσο ακόμη έτρεχαν, οι γεωργοί μας έγιναν ουσιαστικά «δημόσιοι υπάλληλοι» και κάθε χρόνο με τις γνωστές απεργίες και τα μπλόκα των τρακτέρ στους εθνικούς κόμβους εξεβίαζαν τις κυβερνήσεις και έπαιρναν τις επιδοτήσεις, ακόμη και όταν τα προϊόντα τους έμεναν απούλητα στις αποθήκες ή τα έριχναν στις χωματερές λόγω υπερεπάρκειας, ή ξερρίζωναν τα αμπέλια και τις ελιές για να εισπράξουν τα «λύτρα» της απογεωργοποίησης μας. Τοιουτοτρόπως τόσον οι κυβερνήσεις όσον και οι αγρότες -και προ παντός οι αγροτοπατέρες που καπέλωναν το αγροτικό κίνημα- έμεναν ευχαριστημένοι ως πρόσφατα που η Ε.Ε αποφάσισε να αναθεωρήσει την Αγροτική της Πολιτική και να μειώσει τις επιδοτήσεις.Και τώρα τι κάνουμε; Τότε βρέθηκε ο βασιλιάς γυμνός. Σημειωτέον ότι όλα αυτά τα χρόνια δεν κατεβλήθη καμιά προσπάθεια από τις διάφορες κυβερνήσεις και των δύο κομμάτων εξουσίας, να εκσυγχρονίσουν την Ελληνική Γεωργία κάνοντας τις αναγκαίες αναδιαρθρώσεις για την αύξηση του γεωργικού εισοδήματος, ώστε να γίνει ανταγωνιστική. Όμως για τον απλό

άνθρωπο αυτές οι αναδιαρθρώσεις φαντάζουν σαν αοριστία διότι κανείς δεν είναι σε θέση να εγγυηθεί κάποιο προϊόν που να έχει μονιμότητα και ανταγωνιστικότητα.Το παράδοξο είναι ότι, όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις διατηρούν το Υπουργείο Γεωργίας και όλες τις Υπηρεσίες και τα Παραρτήματα του στην Αθήνα, το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο στο Βοτανικό και τους γεωπόνους, κτηνιάτρους και γεωτεχνικούς στο κλεινόν άστυ.Μα θα μου πείτε ότι την παρούσα δεκαετία μετά το 2000 είχαμε μιά ραγδαία άνοδο του βιοτικού μας επιπέδου, που συνοδεύτηκε από μιά πρωτοφανή ευμάρεια με αποκορύφωμα της διεξαγωγή των επιτυχών και πολυδάπανων Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 και την ένταξη μας στην ΟΝΕ. Μάλιστα φθάσαμε στο σημείο οι Έλληνες να περνάμε καλά χωρίς να εργαζόμαστε στην πραγματική οικονομία. Ασχολούμεθα μόνον με τα παρασιτικά επαγγέλματα, τις υπηρεσίες, την παραοικονομία και στις «βρώμικες δουλειές»Οι Ξένοι Λαθρομετανάστες. Αυτοί μπήκαν στους τομείς της πραγματικής οικονομίας και της παραγωγής και εμείς γίναμε τα αφεντικά. Όσο οι ξένοι εργάζοντο για ένα «κομμάτι ψωμί» η οικονομία μας ήτο ανταγωνιστική παρότι δεν ήτο εκσυγχρονισμένη, διότι το κόστος εργασίας ήτο μηδαμινό. Όμως προοδευτικά οι ξένοι εργάτες αναβαθμίσθηκαν και πήραν τις δουλειές των γηγενών. Μερικοί μάλιστα έγιναν και αφεντικά. Προοδευτικά το ημερομίσθιο ανέβηκε αισθητά, καθώς και οι ανάγκες αυτών και των οικογενειών τους για ασφάλεια, νοσοκομειακή περίθαλψη, συντάξεις, σχολεία κλπ. Παράλληλα οι ξένοι μετανάστες έστελναν τα εμβάσματα τους στις παρτίδες τους, ώστε από ευλογία στην αρχή για τους εργοδότες, έγιναν βάρος για την εθνική οικονομία και την κοινωνία. Τώρα μάλιστα που ξέσπασε η παγκόσμια κρίση και υπάρχει ανεργία, έγιναν δυσβάστακτο βάρος στην οικονομία. Οι επιπτώσεις των είναι πολλές, όπως: 1/ στην Εθνική Ασφάλεια, 2/ στην Δημόσια Υγεία. 3/ στην Παιδεία, 4/ στον Πολιτισμό 5/ στην Πολιτισμική Μετάλλαξη και Δημογραφική αλλοίωση του πληθυσμού και 6/ στην Οικονομία (Ασφάλιση, Στέγαση, Ταμεία Ανεργίας κλπ ) Όσο η διεθνής οικονομική κατάσταση ήτο ομαλή, οι εκάστοτε κυβερνήσεις τα βόλευαν και εξαπατούσαν τους «κουτόφραγκους» της Ε.Ε.Υπάρχει Ελπίς. Τώρα που ξέσπασε η παγκόσμια οικονομική κρίση τα πράγματα γίνανε δύσκολα. Ο Τουρισμός και η Ναυτιλία μας -οι μοναδικές

16

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 40ον

εθνικές βιομηχανίες- επηρεάζονται σοβαρά από την κρίση. Τώρα πλέον ο κόμπος έφθασε στο χτένι, όπως λέει ο λαός. Η χώρα δεν παράγει σχεδόν τίποτα, εισάγει περισσότερα από αυτά που εξάγει. Οι Έλληνες όλα αυτά τα χρόνια έμαθαν να καλοπερνούν, χωρίς να εργάζονται παραγωγικά, να ζούν με δανεικά, να σπαταλούν χωρίς μέτρο, να διάγουν πολυτελώς, να ταξιδεύουν στο εξωτερικό, να προκαλούν με τον πλούσιο 6ίο τους, τις πανάκριβες διασκεδάσεις τους, τις αμοιβές των ποδοσφαιριστών, των μεγαλοδημοσιογράφων, των τηλεοπτικών αστέρων, των διευθυντών Τραπεζών-ΔΕΚΟ, της αρπαχτής των μεγαλοεργολάβων, των συμβούλων, των Τρωκτικών κ.ο.κ. Τώρα οι τοκογλύφοι δανειστές με πρόσχημα το υψηλό μας εξωτερικό χρέος και τα ελλείμματα στο Ισοζύγιο Πληρωμών βρήκαν την ευκαιρία να μας "πετσοκόψουν" με τα αυξημένα επιτόκια. Πρέπει να μειώσουμε τα ελλείμματα και να προσαρμόσουμε την οικονομία στα εισοδήματα μας ή το καλύτερο να παράγουμε περισσότερα. Οι κρίσεις είναι συγχρόνως και μια πρόκληση για πρόοδο. Δυστυχώς ακόμη και τώρα που το σκάφος κλυδωνίζεται στον παγκόσμιο ταραγμένο

ωκεανό, οι πολιτικοί μας αρχηγοί περί άλλων τυρβάζουν και κονταροχτυπιούνται για το ποιός θα πάρει την «κουτάλα» της εξουσίας: Απραξία, Ατολμία η Ν.Δ, Εκλογές, Λαϊκισμός το ΠΑΣΟΚ, Αναρχία και Χάος ο ΣΥΡΙΖΑ, Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητος ο ΛΑΟΣ, έξω από την Ε.Ε. το ΚΚΕ, και σύγκλιση καμία. (Το ΚΚΕ θεωρεί -και δικαίως- ότι για όλα φταίει η ένταξη μας στην Ε.Ε και στην ΟΝΕ. Όμως τι θα συνέβαινε χωρίς αυτές;) Στο μεταξύ η χώρα έχει μπει σε κατάσταση εσωτερικής αστάθειας και ανωμαλίας εξ αιτίας της διαφθοράς και των προβλημάτων όπως: οι «γνωστοί άγνωστοι», οι Τούρκοι αμφισβητούν στρατιωτικά το μισό Αιγαίο, οι Σκοπιανοί ξιφουλκούν για την απόσπαση του ονόματος της Μακεδονία μας, η Κύπρος οδεύει προς «Λύση -Παράδοση» με βάση την παραλλαγή του σχεδίου Αννάν κ.ο.κ . Αυτές τις δύσκολες στιγμές μόνον η ενεργοποίηση και συμμετοχή του Έλληνα πολίτη μπορεί να φέρει θετικό αποτέλεσμα και να μας βγάλει από την κρίση. Με Ομοψυχία, Νηφαλιότητα, Ορθολογισμό και Πατριωτισμό. Τον Πατριωτισμό των Ελλήνων που τον λοιδορούν μερικοί σήμερον χάριν της «Πανκοσιαιοποίησηο.

ΥΠΕΡΠΛΗΘΥΣΜΟΣΟ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜΟΝ 1 ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ

Με χην ευκαιρία της γεννήσεως του εξάκις δισεκατομμυριοστού πολίτη του Πλανήτη μας και τις ανησυχίες που εκφράζονται για τα προβλήματα που προκαλεί

η πληθυσμιακή αύξηση, είναι χρήσιμη μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν.Πρίν από δύο ακριβώς αιώνες, το 1798, όταν ο πληθυσμός αποτελούσε λιγότερο από το 1/3 του σημερινού (1777 εκατ.) ο άγγλος πάστορας- οικονομολόγος, Τόμας Ρόμπερτ Μάλθους, στο μνημειώδες έργο του «Πραγματεία πάνω στη Θεωρία π ερ ί πληθυσμόν», επισημαίνοντας τους κινδύνους που διατρέχει η ανθρωπότητα από την αχαλίνωτη και απρογραμμάτιστη αύξηση του πληθυσμού, διατύπωσε τη μεγαλοφυή σκέψη, ότι ενώ ο πληθυσμός αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο (1,2, 4, 8,16, κ.ο.κ.) τα μέσα συντήρησης και διαβίωσης των ανθρώπων αυξάνονται με αριθμητική πρόοδο (1,2,3,4,5,6, κ.ο.κ). Αυτή η ανισόμετρη ανάπτυξη μεταξύ πληθυσμού και μέσων διαβίωσης, την οποίαν ονόμασε «αιώνιο φυσικό νόμο» αποτελεί το μεγαλύτερο πρόβλημα της ανθρωπότητας και υπόδειχνε σειρά μέτρων για την αντιμετώπιση

του. Κάτι παρόμοιο είχε δηλώσει 22 αιώνες πριν από τον Μάλθους και ο Αριστοτέλης, ο οποίος θεωρούσε, ότι η αύξηση του πληθυσμού πρέπει να συνδυάζεται με την αύξηση των καλλιεργούμενων εκτάσεων.Δυστυχώς, αυτή η διορατικότατη πρόβλεψη του Μάλθους, αντί να τύχει της δέουσας αποδοχής, δέχτηκε ολομέτωπη επίθεση από δύο διαμετρικά αντίθετες πλευρές: από την εκκλησία και από τους μαρξιστές. Η εκκλησία θεωρούσε, ότι αυτό έρχεται σε κατάφωρη αντίθεση με την επιταγή του θεού, «αυξάνεστε και πληθυνεστε», γι’ αυτό και την καταπολέμησε, ενώ οι μαρξιστές την έβλεπαν σαν αντιδραστική θεωρία της αστικής τάξης, η οποία προσπαθούσε με τον τρόπο αυτό να συγκαλύψει την καπιταλιστική εκμετάλλευση. Δεν θα αμφισβητήσουμε το γεγονός, ότι η αχαλίνωτη δράση του μονοπωλιακού κεφαλαίου,

17

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 40ον

οδηγεί σιη συσσώρευση του πλούτου στα χέρια μιας χούφτας αδίστακτων εκμεταλλευτών, από τη μια πλευρά, και στη φτώχεια και εξαθλίωση της συντριπτικής πλειοψηφίας του πληθυσμού, από την άλλη. Τα στοιχεία που περιέχονται σε πρόσφατη έκθεση του ΟΗΕ το αποδεικνύουν περίτρανα. Το εισόδημα 200 οικογενειών ισούται με το εισόδημα του μισού περίπου πληθυσμού του πλανήτη, ενώ το εισόδημα τριών μόλις ατόμων ισούται με το εισόδημα 48 φτωχών χωρών της ανθρώπινης κοινωνίας.Αυτό όμως αποτελεί μια άλλη εντελώς απαράδεκτη πλευρά της ανθρώπινης κοινωνίας, που δεν αναιρεί καθόλου το πάρα πάνω συμπέρασμα. Το καταστροφικό αποτέλεσμα της απρογραμμάτιστης αύξησης του πληθυσμού θα ήταν το ίδιο ακόμα και στην περίπτωση, που θα επιβαλλόταν ισόμερη, ισοπεδωτική κατανομή του παγκόσμιου εισοδήματος.Σήμερα, 200 και πλέον χρόνια μετά την δημοσίευση του έργου του Μάλθους, και ύστερα από την πληθυσμιακή έκρηξη των τελευταίων δεκαετιών, η όξυνση της αντίθεσης μεταξύ πληθυσμού και μέσων διαβίωσης επιδείνωσε τα ήδη υπάρχοντα προβλήματα, όπως: ανεργία, φτώχεια, εξαθλίωση, εξεγέρσεις και δημιούργησε νέα: μόλυνση κα ι καταστροφή του περιβάλλοντος, περιορισμού του ζωτικού χώρου, μετακινήσεις πληθυσμών κτλ. Η επερχόμενη καταστροφή, την οποία, δυστυχώς, δεν έχουν ακόμα συνειδητοποιήσει όλοι, θέτει επιτακτικά την ανάγκη σημαντικής μείωσης του πληθυσμού και εξαφάνιση του πληθυσμιακού πλεονάσματος.Με την γέννηση προχθές του μικρού Βόσνιου, ο πληθυσμός της γης έφτασε τα έξι δισεκατομμύρια και σύμφωνα με τις στατιστικές προβλέψεις μετά από δύο δεκαετίες θα ξεπεράσει τα δέκα δισεκατομμύρια.Η συνολική έκταση της επιφάνειας της υδρογείου, όπως είναι γνωστό, ανέρχεται σε 510,2 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα εκ των οποίων μόνο τα 141,1 εκατ., συμπεριλαμβανομένων δασών και ορέων, αποτελούν ξηρά, ενώ οι καλλιεργούμενες εκτάσεις εκπμούνται σε περίπου 12 εκατ. τετραγωνικά χιλιόμετρα. Η αναλογούσα κατά κεφαλή έκταση, με τα σημερινά δεδομένα, ανέρχεται συμπεριλαμβανομένων και των ακατοίκητων ορέων, ερήμων, δασών κτλ., σε 25 περίπου στρέμματα, μέγεθος που με

κανέναν τρόπο δεν μπορεί να μεγιστοποιηθεί, σε αντίθεση με τον πληθυσμό, που οι δυνατότητες πολλαπλασιασμού του αριθμού και των αναγκών του είναι απεριόριστες. Στην περιορισμένη έκταση των 25 στρεμμάτων πρέπει να στριμωχτούν και να συνυπάρξουν άνθρωποι, ζώα (άγρια και κατοικίδια), διαφόρων τύπων μεγέθους και χρήσης οικοδομικές κατασκευές και εγκαταστάσεις πολυποίκιλων μορφών και προορισμού, οχήματα άκρως απαραιτήτων για την ικανοποίηση των διαρκώς πολλαπλασιαζόμενων αναγκών των ανθρώπων.Ήδη γνωρίζουμε, πόσο προβληματική έχει καταστεί η ύπαρξη μας με τα σημερινά δεδομένα και είναι πολύ εύκολο να μαντέψει κανείς τι πρόκειται να συμβεί και τι μας αναμένει στο όχι και πολύ μακρινό μέλλον, όταν σύμφωνα με τις δημογραφικές προβλέψεις ο πληθυσμός θα τριπλασιαστεί: η επιδείνωση του περιβάλλοντος θα καταστήσει αφόρητη τη ζωή μας, η εξάντληση των φυσικών αποθεμάτων και η επιδείνωση της θέσης των ταχύρυθμα πολλαπλασιαζόμενων περιοχών του πλανήτη (Αφρική, Ασία, Α. Αμερική) θα οδηγήσει σε θανάσιμες, καταστροφικές συγκρούσεις μεταξύ των λαών με τελικό αποτέλεσμα την βέβαιη καταστροφή τον επόμενο αιώνα του ωραιότερου πλανήτη του Γαλαξία μας, της πανέμορφης Γης μας.Όλα αυτά θα είχαν αποφευχθεί αν λαβαίναμε έγκαιρα και σοβαρά υπ’ όψιν τις προειδοποιήσεις του Μάλθους και ακολουθούσαμε τις συμβουλές του για τον δημογραφικό προγραμματισμό.

Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε το καλοκαίρι του 1999, πέρασε απαρατήρητο, όπως και ορισμένα άλλα παρόμοιου δημογραφικού περιεχομένου. Σήμερα η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με μια από τις πλέον δυσάρεστες προεκτάσεις των συνεπειώντου υπερπληθυσμού, του ακατάσχετου ρεύματος της λαθρομετανάστευσης. Από τις βεβαρημένες πληθυσμιακά και χειμαζόμενες από την φτώχεια χώρες, Ασία, Αφρική, Μέση και Εγγύς Ανατολή, τεράστια κύματα λαθρομεταναστών τις τελευταίες δύο δεκαετίες άρχισαν να κατακλύζουν τις νότιες περιοχές τις Ευρώπης και να προωθούνται προς το βορρά. Δυστυχώς, ούτε η Ευρώπη, ούτε η Ελλάδα συνειδητοποίησαν έγκαιρα τον θανάσιμο κίνδυνο που απειλή την εθνική υπόσταση όχι μόνο της χώρας μας, αλλά συνεπακόλουθα και ολόκληρης της Ευρώπης.

18

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 40ον

Την καυτή ανάσα του κίνδυνου, με ιη μορφή της λαθρομετανάστευσης την αισθάνονται ήδη στον σβέρκο τους η Μάλτα, η Ιταλία, η Ισπανία και ιδιαίτερα η Ελλάδα. Οι χώρες αυτές, αν δεν ληφθούν άμεσα και δραστικά μέτρα, θα αλωθούν σε μικρά, σχετικά χρονικό διάστημα, έκτων έσω. Και πρώτη στη σειρά, λόγω της ευάλωτης θέσης της, θα είναι η Ελλάδα.Σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς, ο αριθμός των λαθρομεταναστών στην Ελλάδα, κυρίως από τις μουσουλμανικές χώρες, ένα στοιχείο εντελώς ξένο φυλετικά, πολιτισμικά και θρησκευτικά, θα φθάσει τα 5 εκατομμύρια. Δεν γνωρίζω πόσοι από τους κυβερνώντες έχουν κατανοήσει, ότι η λαθρομετανάστευση δεν οφείλεται μόνο σε αυθόρμητες, υποκινούμενες από την φτώχεια και την απόγνωση ενέργειες, αλλά αποτελεί το πρώτο στάδιο ενός επιμελώς εκπονημένου και υποβοηθούμενου από τους άσπονδους «φίλους μας» σχεδίου.Σε λίγα χρόνια, όταν πολλαπλασιαστούν, αυτοί οι κακομοίρηδες και υπάκουοι, μέχρι σήμερα, νέοι στην πλειοψηφία τους άνθρωποι, υποκινούμενοι και υποβοηθούμενοι από τους εμπνευστές του σχεδίου θα ξεθαρρέψουν, θα ξεσηκωθούν και θ’ αρχίσουν μαχητικά να διεκδικούν τα ανθρώπινα δικαιώματα τους, που τόσο «εύκαιρα» τους παραχώρησε η άμυαλη Ευρώπη. Ήδη τα πρώτα κρούσματα εμφανίστηκαν. Μόλις πρόσφατα, με πρόσχημα το τυχαίο σχίσιμο κάποιων σελίδων με αποσπάσματα από το Κοράνι, κατά την έρευνα υπόπτου για ναρκωτικά (τη χρήση των οποίων, μεταξύ άλλων, απαγορεύει αυστηρά το Κοράνι), ορισμένοι λαθρομετανάστες άρχισαν να πετροβολούν χριστιανικούς ναούς. Παρόμοιες αιτίες, όταν ωριμάσουν οι κατάλληλες συνθήκες και δημιουργηθούν οι αντίστοιχες προϋποθέσεις, θα βρεθούν ή θα επινοηθούν πολλές Στο μεταξύ η νωχελική και βραδυκίνητη, κατά την συνήθεια της, κυβέρνηση μας αναλώνεται σε σπασμωδικά, προσωρινά, πρακτικά ανώφελα, μέτρα, καταφεύγοντας σε χρονοβόρες και ατελέσφορες διαδικασίες: παράπονα, εκκλήσεις για κατανόηση του προβλήματος, εκδήλωση συμπαράστασης και παροχή οικονομικής βοήθειας από την Ε.Ε., σπαταλώντας πολύτιμο χρόνο, ενώ τα κύματα των λαθρομεταναστών συνεχίζονται να αποβιβάζονται στα παράλια μας διογκώνοντας συνεχώς το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι εξαιρετικά δύσκολο, όχι όμως και ανεπίλυτο. Η Ελλάδα πρέπει να λάβει και να

εφαρμόσει άμεσα, χωρίς καθυστέρηση, αυστηρά, δρακόντεια, μέτρα (ψηφίζονταςτους αντίστοιχους νόμους), που θα αποβλέπουν: πρώτο, στην ανακοπή του ρεύματος των λαθρομεταναστών, δεύτερο, στην αποσυμφόρηση τους μέχρι τα λογικά, αναγκαία επίπεδα.Στην επίτευξη των στόχων αυτών, πιστεύουμε, ότι μεταξύ άλλων θα συμβάλουν τα ακόλουθα μέτρα: Στο πρώτο στάδιο. Να παραταχθούν όλα τα διαθέσιμα σκάφη του εθνικού στόλου κατά μήκος των ανατολικών ακτών και νότιων συνόρων μας καλώντας και τους κατοίκους των ακριτικών νησιών, ναυτικούς, ψαράδες και γενικά έμπειρους στη θάλασσα πολίτες να συμβάλουν ενεργητικά στην προσπάθεια αυτή. Δεν θα ήταν άσχημη ιδέα να συγκροτηθεί, σε εθελοντική βάση, ακριτική εθνοφυλακή και να της παραχωρηθούν τα απαραίτητα εφόδια και δικαιώματα. Στις μονάδες αυτές να δοθεί εντολή να συλλαμβάνουν τους δουλεμπόρους, και σε περίπτωση αντίστασης ή προσπάθειας διαφυγής να εξοντώνονται αμέσως, τα δε πλοιάρια με τους επιβαίνοντεςλαθρομετανάστεςναρυμουλκούνται και να μεταφέρονται υποχρεωτικά και αμετάκλητα στα χωρικά ύδατα των χωρών, που με την έγκριση τους, χρησιμοποιούν σαν εφαλτήριο, αγνοώντας τις τυχών διαμαρτυρίες από όπου και αν αυτές προέρχονται. Η προστασία των συνόρων μας είναι αναφαίρετο δικαίωμα μας και έχουμε καθήκον να τα διαφυλάξουμε, με κάθε τρόπο και μέσο.Ταυτόχρονα να ξεκινήσει και η εφαρμογή του δεύτερου σκέλους: η αποσυμφόρηση.Να καταμετρηθούν και να κατανεμηθούν οι λαθρομετανάστες κατά χώρα προέλευσης, να συγκεντρωθούν σε καθορισμένα μέρη, όπου θα τους παρέχονται οι απαραίτητοι συνθήκες προσωρινής παραμονής και ταυτόχρονα θα επιβιβάζονται σε πλοία και θα αποστέλλονται στις χώρες τους ή θα τους παρέχονται τα απαραίτητα έγγραφα για μετακίνηση, εντός αυστηρά προσδιορισμένου, σε άλλες χώρες. Όταν στις χώρες προέλευσης των λαθρομετα­ναστών γίνει γνωστή η σκληρή αποφασιστικότητα της Ελλάδας να μην επιτρέψει την αποβίβαση κανενός στην επικράτεια της, και σ’ αυτό πρέπει να φροντίσουν όλες οι αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες, είναι περισσότερο από βέβαιο ότι η λαθραία μετανάστευση θα ανακοπεί.

ΚΑΡΕΛΛΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΟΜΟΤΙΜΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ

19

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 40ον

ΚΡΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣΜετά την πτώση της χούντας και την μετάβαση της χώρας στο δημοκρατικό καθεστώς, στα χέρια των δημοκρατικών ηγεσιών πέρασε μια χώρα με αρκετά ικανοποιητική οικονομία, σταθερές ηθικές αρχές και ασήμαντη εγκληματικότητα.Ο λαός με ανακούφιση υποδέχθηκε την πολιτική αλλαγή ελπίζοντας ότι οι ηγέτες της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, θέτοντας τη Χώρα σε δημοκρατική τροχιά θα μεριμνούσαν, όπως δήλωναν, ώστε να δοθεί μια νέα ώθηση στις κοινωνικές προσπάθειες που θα εξασφάλιζαν την περαιτέρω βελτίωση των βασικών παραμέτρων που χαρακτηρίζουν την οικονομικο-κοινωνική ανάπτυξη: ο ικ ο ν ο μ ικ ή π ρ ό ο δ ο , ισ ότη τα , δ ικ α ιο σ ύ ν η , π ο λ ιτ ισ μ ό , η θ ικ ό δ η μ ό σ ιο β ίο .Οι απαραίτητες υλικές, οικονομικές και κοινωνικές προϋποθέσεις για την υλοποίηση παρόμοιου προγράμματος εκείνη την εποχή υπήρχαν. Οι τομείς του πρωτογενή τομέα: α γρ ο τικ ή ο ικ ο ν ο μ ία , α λ ιε ία κ α ι ε ξ ο ρ ν κ τ ικ ή β ιο μ η χα ν ία την περίοδο εκείνη ικανοποιούσαν πλήρως τις ανάγκες του πληθυσμού σε τρόφιμα και διέθεταν αποθέματα ικανά να εξασφαλίσουν με πρώτες ύλες τις υπάρχουσες αλλά και τις μελλοντικές μεταποιητικές μονάδες.Η αστυφιλία δεν είχε πάρει ακόμα τις τρομακτικές διαστάσεις των δεκαετιών που ακολούθησαν και οι νέες σε προφίλ και τεχνικό εξοπλισμό μονάδες, που θα κατασκευάζονταν, κυρίως στην περιφέρεια, δεν θα συναντούσαν προβλήματα επάνδρωσης.Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε την ταχύρυθμη ανάπτυξη της τουριστικής δραστηριότητας, που επέβαλε τη δημιουργία μονάδων παραγωγής τουριστικού εξοπλισμού και τουριστικής υποδομής, οι προοπτικές εκβιομηχάνισης της χώρας ήταν περισσότερο από ευνοϊκές.Έ νας άλλος, κολοσσιαίας σημασίας παράγοντας που θα συνέβαλε στην υλοποίηση του προγράμματος ανάπτυξης ήταν το ευνοϊκό πολιτικό κλίμα που είχε δημιουργηθεί.Η χώ ο α β ά δ ιζε σταθεοά n o o c τη ν ε θ ν ικ ή σ ν υ ω ιλ ίω σ η κ α ι ο ε θ ν ικ ό ς ενθ ο υ σ ια σ μ ό ς ή τα ν δ ιά χυ το ς παντού.Δικαιολογημένα λοιπόν ο ελληνικός λαός ανέμενε από τους καινούργιους ηγέτες του, που έσπευσαν από το εξωτερικό, «ο π λ ισ μ έ ν ο ι μ ε π ρ ο η γμ ένες γνώ σ ε ις κ α ι εμ π ε ιρ ίες» να εξευρωπάί'σουν την Ελλάδα.

Δυστυχώς οι προσδοκίες του μόνιμα αφελούς λαού διαψεύστηκαν οικτρά.

20

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 40ον

Όλες οι κυβερνήσεις των δύο εναλλασσόμενων σιην εξουσία κομμάτων, έχοντας σαν Βασικό τους σκοπό την διατήρηση πάση θυσία της εξουσίας με όλα τα πλεονεκτήματα και οφέλη που απορρέουν από την ληστρική νομή της, άρχισαν να πράττουν ακριβώς το αντίθετο.Με την πολιτική που εφάρμοσαν αμέσως μετά την μεταπολίτευση, διέλυσαν σε σύντομο σχετικά, διάστημα την ισχυρή και αναπτυσσόμενη τότε ελληνική βιομηχανία.Η πολιτική όλων ανεξαίρετα των κυβερνητικών κομμάτων, την μεταπολιτευτική περίοδο, επικεντρώθηκε σε δύο πρακτικές:ΓΊοώ το. στην αλόγιστη διόγκωση του δημόσιου τομέα με άτομα ανίκανα και άσχετα με μόνο προσόν την πίστη στο κόμμα, αποσκοπώντας στην διεύρυνση της στρατιάς των ψηφοφόρων τους.Δεύτεοο. στον ακατάσχετο εξωτερικό και εσωτερικό δανεισμό για την κάλυψη κυρίως καταναλωτικών αναγκών, καθώς και στην διασπάθιση του δημόσιου χρήματος προς τέρψη και πλουτισμό των κρατικών λειτουργών όλων των επιπέδων.Από την πρώτη κιόλας μέρα διακυβέρνησης τους, στη χώρα που μέχρι τότε αναπτυσσόταν με υψηλούς ρυθμούς, δεν χρωστούσε σε κανέναν, διέθετε σταθερό νόμισμα, ασήμαντη ανεργία κα ι σχεδόν μηδενικό πληθωρισμό, άρχισαν να εμφανίζονται δημοσιονομικά ελλείμματα και να αυξάνεται με γοργούς ρυθμούς το δημόσιο χρέος.Η φθίνουσα πορεία της ελληνικής οικονομίας είχε ξεκινήσει.Σημαντικό ρόλο στην διάλυση της βιομηχανίας και γενικά στην εξόντωση της όποιας παραγωγικής δραστηριότητας τις πρώτες δεκαετίες, έπαιξε η ψήφιση στη βουλή στις 30.10.1980 του νόμου 1083 (με πρόταση του τότε υπουργού οικονομικών Μ. Έβερτ) και η απόφαση της Νομισματικής Επιτροπής της τράπεζας της Ελλάδος γνωστή ως ΝΕ 289/3/30.10.1980, που επέτρεπε στα πιστωτικά ιδρύματα να ανατοκίζουν απεριόριστα τους τόκους των δανείων.

«Ένα χρέος 1.000.000 δρχ. στην εφορία σε 30 χρόνια έφθανε τα 11.800.000δρχ. Δηλαδή1.000.000 το αρχικό κεφάλαιο και 10.800.000 δραχμές οι τόκοι. Ενώ το ίδιο χρέος στις τράπεζες με τον εκτοκισμό ανά

τρίμηνο των τόκων έφθανε σε 30 χρόνια το αστρονομικό ποσόν των32252.000.000δραχμών! Δηλαδή,1.000.000 το αρχικό κεφάλαιο και 32 δις. 251 εκατομμύρια οι τόκοι!!!»1

«Η διαφορά ανάμεσα στο παλιό καθεστώς και το νέο ήταν τεράστια!Με το νέο, ένα δάνειο ενός εκατ. το 1980, που δεν εξυπηρετήθηκε, έχει φθάσει σήμερα (Αύγουστος 1996) τις 128 εκατ. Δραχμές, Ο τόκος που αναλογεί, αν γίνουν οι κατάλληλοι υπολογισμοί, είναι 900% ετησίως γι αυτά τα 16 χρόνια ή 75% το μήνα!Με το παλιό σύστημα και χωρίς τον ανατοκισμό το ίδιο χρέος θα ήταν μόνο 7 εκατ. Δραχμές»!2

Ο ληστρικός νόμος του Έβερτ λειτουργώντας με μεγάλη επιτυχία στη διάρκεια 16 ετών: 30.10.1980-15.7.1996, οδηγεί στην υπερχ­ρέωση δεκάδες μεγάλες βιομηχανίες και χιλιάδες μεσαίες και μικρομεσαίες επιχειρήσεις: γεωργικές, κτηνοτροφικές, ξενοδοχειακές, που πουλήθηκαν από τους ιδιοκτήτες τους για να πληρωθούν τα χρέη που είχαν συσσωρευτεί από τον ειδεχθή δανεισμό.Τον Οκτώβριο του 1981 η Νέα Δημοκρατία χάνει στην εκλογική αναμέτρηση και εγκαταλείπει την εξουσία αφήνοντας πίσω της, κατά την εκτίμηση του ΠΑΣΟΚ, «Καμμένη γη» και ένα δημόσιο χρέος που ανερχόταν σε πολλά δισεκατομμύρια δραχμές.Ο λαός με την ψήφο του καλεί τους πράσινους πυροσβέστες να σβήσουν την πυρκαγιά και ν’ αναδασώσουν, όπως προεκλογικά υπόσχονταν, την «καμμένη γη».Παίρνοντας τη σκυτάλη της εξουσίας από τα χέρια των δεξιών εμπρηστών το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ συνεχίζει ουσιαστικά με διαφορετικούς τρόπους και πράξεις την πολιτική της Νέας Δημοκρατίας. Διατηρώντας το νόμο 1083 και την απόφαση της Νομισματικής Επιτροπής εν πλήρη ισχύ, συνεχίζει τη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος: νομιμοποιεί τα «δωράκια» ενθαρρύνοντας την διαπλοκή και προάγοντας

1 Σ. Σοφιανόπουλος, Κ Ο Μ Μ Α Ε Λ Λ Η Ν Ι Σ Μ Ο Υ , σελ. 45.2 Γιάννης Μαρίνος, Ο ικ ο ν ο μ ικ ό ς Τα χυδρ όμος ,1/8/1996.

21

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 40ον

την διαφθορά. Ταυτόχρονα εγκαινιάζει μια καινούργια μέθοδο υπονόμευσης της εθνικής οικονομίας, καμουφλαρισμένη με σοσιαλιστικό μανδύα -την εθνικοποίηση-εξαγορά τόσο προβληματικών, όσο και υγιών μικρών και μεγάλων επιχειρήσεων διογκώνοντας περαιτέρω τον δημόσιο τομέα με την πρόσληψη και πάλι πλήθους άσχετων, ανειδίκευτων και ανίκανων ατόμων με τον ίδ ιο ψηφοθηρικό σκοπό -την δημιουργία δικής του εκλογικής πελατείας.Το δημόσιο χρέος την περίοδο της πράσινης διακυβέρνησης αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο.Μετά από τη γενική κατακραυγή και τις έντονες διαμαρτυρίες των καταχρεωμένων και χρεοκοπημένων βιομηχάνων ο πρόεδρος της τράπεζας της Ελλάδας Ι. Καμάρας με την εγκύκλιο 382/26-2-1987 προς όλες τις τράπεζες καταργεί, επιτέλους, στην ουσία τον ληστρικό Νόμο 1083/80 και την εγκληματική απόφαση 289/3 από 30/10/1980 της Νομισματικής επιτροπής.Κατά παράδοξο όμως τρόπο, μετά από ένα μήνα, ο ίδ ιος κύριος Καμάρας, πιεζόμενος, προφανώς, από τα γνωστά κέντρα, με άλλη εγκύκλιο, αριθμός πρωτοκόλλου 600/23­3-87, κα ι πάλι προς όλες τις τράπεζες, ανακαλεί κακήν κακώς την προηγουμένη, χωρίς καμιά αιτιολογία ή επεξήγηση.Στο μεταξύ η ρεμούλα και το κουρσεμα του δημόσιου χρήματος συνεχίζονται με αμείωτη ένταση μ’ αποτέλεσμα την παραπομπή της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ στο ειδικό δικαστήριο και την απώλεια της εξουσίας στις εκλογές του 1989.Το Σοσιαλιστικό Κίνημα εγκαταλείπει την εξουσία και αποχωρεί, αφήνοντας πίσω του, κατά την εκτίμηση των γαλάζιων αντιπάλων του, μια «Μεγάλη τρύπα» στα δημόσια οικονομικά.Ο «κυρίαρχος λαός» πάλι με την ψήφο του, {δ ις εξαμ αρτείν...), μετά τη βραχύχρονη διακυβέρνηση της Οικουμενικής, επαναφέρει στην εξουσία, με οριακή πλειοψηφία, τους ατιμώρητους, τέως εμπρηστές, της Νέας Δημοκρατίας να βουλώσουν την «Μεγάλη τρύπα», που είχαν ανοίξει στην «Καμμένη γη» οι αρουραίοι του ΠΑΣΟΚ. Με μια ουσιαστική όμως διαφορά: στην θέση του αρχηγού των γαλάζιων εμπρηστών βρίσκεται τώρα όχι ο Κ. Καραμανλής, αλλά ένας άλλος εθνοσωτήρας, ο

Κ. Μητσοτάκης.Στην τρίχρονη περίοδο της διακυβέρνησης του συνεχίζει και αυτός την ίδια επιζήμια πολιτική των προκατόχων του προσθέτοντας και αυτός τον κόκκο του στον αμμόλοφο των καταστροφικών για την χώρα αποφάσεων και ενεργειών: εγκαινιάζει την παράνομη εισβολή των λαθρομεταναστών με όλα τα δυσμενή επακόλουθα που ταλανίζουν την Ελλάδα μέχρι σήμερα. Το δημόσιο χρέος την βραχύχρονη αυτή περίοδο εκτινάσσεται σε καινούργια υψη.Το 1993 ο Μητσοτάκης πληρώνοντας τις αμαρτίες του ανατρέπεται εκ των έσω από το Βάθρο της εξουσίας και ο λαός, πάλι με την ψήφο του (λα γός την φτέρα έσ ειε κ α κ ό της κ εφ α λή ς τον, κ α ι π ά λι την ξανάσειε κ α κή τον κ α ι ψ νχρή του), επαναφέρει τον μακαρίτη Α. Παπανδρέου με τους πράσινους αρουραίους του, που είχαν ανοίξει την «Μεγάλη τρύπα» να Βάλουν τάξη στα συσσωρευμένα οικονομικό- κοινωνικά προβλήματα.Στην δεύτερη δεκαετία διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ συνεχίζεται εντονότερα η καταστροφική οικονομική πολιτική κα ι αρχίζει η σταδιακή εφαρμογή τηςτελευταίας φάσηςτου σχεδίου εξόντωσης όχι μόνο της βιομηχανίας, αλλά ολόκληρης της ελληνικής οικονομίας με την ομιχλώδη ονομασία «διαρθρωτικές αλλαγές», που σήμαινε: αποκρατικοποίηση των δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών και μεταβίβαση τους στον ιδ ιωτικό τομέα.Το σύνθημα αυτό συνδυαζόμενο με την ακατάσχετη προπαγάνδα για τις «ευεργετικές» προοπτικές του νεοφιλελευθερισμού, αμέσως τ’ άρπαξαν όλοι οι λειψεγκέφαλοι οικονομολόγοι, κοινωνιολόγοι και πολιτικοί, προτείνοντας το σαν πανάκεια για την θεραπεία όλων των οικονομικών νόσων. Δεν υπήρχε, όλη αυτή την περίοδο, επιστημονική εργασία, μελέτη, άρθρο, η ομιλία, αναφερόμενη στα εθνικής εμΒέλειας οικονομικά προβλήματα, που να μην περιείχε αυτή τη «θεραπευτική» αγωγή.Κανένας δεν αναρωτήθηκε, γιατί από το πλήθος των διαρθρώσεων, που διέπουν τις οικονομικές σχέσεις επιλέχθηκε, χαρακτηριζόμενος σαν ζημιογόνος, μόνο ο ποσοτικός συσχετισμός μεταξύ δημοσίων και ιδιωτικών επιχειρήσεων, και όχι λ.χ. η αναντιστοιχία μεταξύ χαμηλών

22

- ΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 40ον

επιδόσεων και υπερβολικών αμοιβών των στελεχών, είτε μεταξύ περιορισμένου όγκου εργασίας και υπεράριθμου προσωπικού, είτε μεταξύ αντικειμενικών αναγκών και υπερβολικών δαπανών για την συντήρηση και λειτουργία των πάσης φύσεως διοικητικών και κοινωνικού χαρακτήρα κρατικών ιδρυμάτων και διάφορες άλλες νοσηρές και ζημιογόνες διαρθρώσεις; Στη διάρκεια αϋτής της δεκαετίας, οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ υπό την ηγεσία κυρίως του αρχιεκσυγχρονιστή Κ. Σημίτη, αφού ξεπούλησαν ένα μεγάλο τμήμα του δημόσιου τομέα για να κλείσουν τα ελλείμματα που είχαν δημιουργήσει με τις επαίσχυντες σπατάλες, απάτες και καταχρήσεις και να γεμίσουν οι τσέπες κάποιων, αφού αφαίρεσαν από τον πληθυσμό τριανταπέντε περίπου τρις δραχμές με τη γνωστή χρηματιστηριακή κομπίνα κα ι στέγνωσαν την κοινωνία από ρευστό, εφαρμόζουν μια πρωτότυπη στα ελληνικά χρονικά καινοτομία - την μεταφορά των πάσης φύσεως επιχειρήσεων, με κρατική επιδότηση, στις γειτονικές μας χώρες: Βουλγαρία, Αλβανία, Ρουμανία κτλ.0 εξαπατημένος ακόμα μια φορά, και αγανακπσμένος λαός, που πίστεψε στις κίβδηλες υποσχέσεις του Κ. Καραμανλή (τζούνιορ), ότι θα πατάξει τη διαφθορά και θα τιμωρήσει τους διεφθαρμένους, διαπλεκόμενους και πάσης φύσεως κομπιναδόρους και καταχραστές, γκρεμίζει και πάλι το ΠΑΣΟΚ από την εξουσία και, παλιά μου τέχνη κόσκινο, φέρνει τους Νταβέληδες να αντικαταστήσουν τους Γ ιαγκουλομπαμπάνηδες.Ο Καραμανλής τρίβοντας τα χέρια του από χαρά, τρισευτυχισμένος, που την έφερε τόσο εύκολα στο εύπιστο εκλογικό σώμα, γράφει στα παλιά του παπούτσια τις άφθονες προεκλογικές του υποσχέσεις κα ι χωρίς να χρονοτριβήσει καθόλου συνεχίζει ακάθεκτος το έργο του ΠΑΣΟΚ.Από την επομένη κιόλας των εκλογών τα γαλάζια λαμόγια ανασκουμπώνονται κα ι αναλαμβάνουν δράση: κουμπάροι, φ ίλο ι, κολλητοί, ερωμένες, ιερωμένοι και δ ιάφοροι παρατρεχάμενοι, όλοι τρέχουν να πάρουν (και την παίρνουν) την μερίδα τους, από τον εκτεθειμένο στις ορέξεις τους κρατικό κορβανά.Το κράτος χάνει κάθε δυνατότητα ρυθμιστικής

παρέμβασης στην οικονομία και η χώρα παραδίνεται ολοκληρωτικά στα καρτέλ, στην ασυδοσία, των ξένων υπερκαταστημάτων και των πάσης φύσεως μεσαζόντων και κομπιναδόρων, και ολοκληρώνεται το ξεπούλημα των δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών.Τα χρήματα από την εκποίηση των επιχειρήσεων του δημόσιου τομέα, που είχαν δημιουργηθεί με τον ιδρώτα του ελληνικού λαού (από τις αποκρατικοποιήσεις την περίοδο 2004­2007 εισπράχτηκαν 6.314.000.000 Ευρώ) ακολούθησαν τη γνωστή οδό: σπατάλες, καταχρήσεις, μίζες μεσαζόντων κτλ, ενώ το συνολικό δημόσιο χρέος εξακολουθεί να πολλαπλασιάζεται.Το ύψος του δημόσιου χρέους, που όλη την προηγούμενη τριακονταετή περίοδο, είχε φθάσει στο αστρονομικό ποσό των διακοσίων δισεκατομμυρίων Ευρώ μόνο στην τελευταία πενταετία 2004-2009 αναμένεται να αυξηθεί πάνω από 40%. Σύμφωνα με τις προβλέψεις του ψηφισθέντα καιπροσφάτως«επικαιροποιηθέντα» (sic) προϋπολογισμού το δημόσιο χρέος προβλέπεται να υπερβεί τα 274 δισεκατομμύρια ευρώ, ο πληθωρισμός και η ανεργία συνεχίζουν την ανοδική τους πορεία, η μείωση των αποδοχών των εργαζομένων σε συνδυασμό με τις ακατάπαυστες φορολογικές επιβαρύνσεις μειώνουν συνεχώς την αγοραστική ικανότητα των εισοδημάτων και πολλαπλασιάζουν το αριθμό των μισθωτών και συνταξιούχων, που αγγίζουν τα όρια της φτώχειας.Η χώρα οδεύει σταθερά προς την καταστροφή, ή όπως δηλώνει ο Λ. Κύρκος «πάει κατά διαβόλου», άποψη που την συμμερίζεται σήμερα η πλειοψηφία του ελληνικού λαού.Εκτός φυσικά από τους ενόχους που την οδήγησαν σ’ αυτή τη κατάντια. Και για να ήμαστε ακριβοδίκαιοι, ένοχοι στο έγκλημα αυτό δεν είναι μόνο οι πολιτικοί των δύο κομμάτων εξουσίας, και η μικρή αντιπολίτευση δεν είναι άμοιρη ευθυνών. Μολυσμένη κι’ αυτή από το μικρόβιο της ψηφοθηρίας με σκοπό επίσης την άγρα εκλογικής πελατείας ενθαρρύνει κάθε κινητοποίηση και δραστηριότητα διαφόρων κοινωνικών ομάδων, που σε τελική ανάλυση, επιδεινώνουν, αντί να βελτιώνουν την κατάσταση. Λ.χ. οι αγροτικές κινητοποιήσεις, οι καταλήψεις δρόμων, λιμένων, αεροδρομίων κτλ. που συχνά συνοδεύονται από υλικές καταστροφές. Αυτό όμως δεν φαίνεται να τους συγκινεί ιδιαίτερα - ο κακομοίρης, μίζερος,

23

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 40ον

πεινασμένος και εξαθλιωμένος εργάτης είναι ο καλύτερος δυνητικός πελάτης των λάίκίσπκων κομμάτων.Το μέλλον σήμερα διαγράφεται ζοφερό, η κατάσταση είναι πραγματικά απελπιστική, όχι όμως και μη αναστρέψιμη. Υπάρχουν ακόμα περιθώρια και δυνατότητες να σταματήσει ο κατήφορος, να τεθεί η χώρα σε αναπτυξιακή τροχιά και να ορθοποδήσει.Όσο ουτοπική, εξωπραγματική, υπερβολικά οπτιμισπκή και να φαίνεται η εκτίμηση αυτή, προσωπικά, πιστεύω, ότι είναι υλοποιήσιμη. Η σύγχρονη κόπρος του Αυγεία, που έχει ξεχειλίσει και τείνει να μας πνίξει, μπορεί να καθαριστεί, αρκεί να Βρεθεί ο Ηρακλής. Ένας Ηρακλής με υψηλή εθνική συνείδηση, ειλικρινή πατριωτισμό, ανιδιοτέλεια, αυξημένο αίσθημα του κοινωνικού χρέους, χωρίς ματαιοδοξία και ειλικρινή αγάπη προς το λαό (την οποίαν όλοι οι πολιτικοί διατυμπανίζουν σε κάθε ευκαιρία), ο οποίος θα αδιαφορήσει για το κομματικό κόστος, θα αποτινάξει όλα τα κουσούρια με τα οποία τον κληροδότησε ο προηγούμενος πολιτικός βίος και θα θέσει σαν μοναδικό του σκοπό την ηθική πρόοδο και υλική ευημερία της Ελλάδας.Το ρόλο του Ηρακλή, στην προκειμένη περίπτωση, θα μπορούσαν να τον αναλάβουν οι αρχηγοί των κομμάτων ή κάποιοι απ’ αυτούς.Να αναλάβουν την πρωτοβουλία σχηματισμού κυβέρνησης εθνικής σωτήριας με την συμμετοχή όλων των κοινοβουλευτικών κομμάτων, είτε και μεμονωμένων στελεχών (όσων θα εκδηλώσουν την επιθυμία να συμμετάσχουν) η οποία θα αναλάβει να καταρτίσει και να εφαρμόσει ένα βραχυπρόθεσμο πρόγραμμα κοινής αποδοχής, να κατανεμηθούν οι τομείς ευθύνης που θα αναλάβει κάθε κόμμα ή πρόσωπο με την δεσμευτική υποχρέωση να υλοποιηθεί στους πρώτους 6-12 μήνες της διακομματικής διακυβέρνησης.Πιστεύω, ότι όποιος ή όποιοι το αποφασίσουν θα τύχουν της υποστήριξης της συντριπτικής πλειοψηφίας του πληθυσμού.Ενδεικτικά προτείνεται:

Αποφασιστική και ανελέητη πάταξη της διαφθοράς ανεξάρτητα από πρόσωπα, παρατάξεις, θέση και ιδιότητα όλων των ενεχόμενων σε οικονομικά σκάνδαλα παραγόντων: κοσμικών και θρησκευτικών. Παίρνοντας υπ’ όψιν, ότι το κίνητρο που ωθεί τα άτομα με μειωμένη κοινωνική συνείδηση στη διάπραξη εγκλημάτων είναι το χρήμα και η

βέβαια ατιμωρησία, να ψηφισθεί ειδικός νόμος, η εφαρμογή του οποίου, χωρίς χρονοβόρες διαδικασίες, να προξενεί ρίγη φόβου σε κάθε επίδοξο κουρσάρο του δημόσιου χρήματος. Είναι ιστορικά διαπιστωμένο ότι ο φόβος αποτελεί όχι μόνο το καλύτερο αποτρεπτικό μέσο για τους εν δυνάμει εγκληματίες, αλλά και την κατάλληλη παιδαγωγική μέθοδο για την καλλιέργεια ήθους και χρηστής συνείδησης στα άτομα, που στερούνται παρόμοιας αρετής. Ο νόμος να προβλέπει:

1. Τα οικονομικά εγκλήματα και σκάνδαλα των πολιτικών και κρατικών λειτουργών όλων των επιπέδων δεν παραγράφονται. Σε περίπτωση αποκάλυψης του εγκλήματος κατάσχεται όλη η περιουσία του ενόχου και όλων των συγγενών του μέχρι τρίτου βαθμού (όσων δεν θα μπορέσουν ν’ αποδείξουν τη νόμιμη προέλευση των περιουσιακών τους στοιχείων). Αντίστοιχη ποινή επιβάλλεται και σε όλα τα μέλη των νομοθετικών, δικαστικών, διωκτικών και ελεγκτικών αρχών και υπηρεσιών που συνέργησαν, με διάφορους τρόπους, στην εκτέλεση ή κάλυψη του εγκλήματος ανεξάρτητα από βαθμό και θέση.2. Είσπραξη με κάθε μέσο σε τακτά διαστήματα των οφειλομένων φόρων από τους μεγάλους φοροκλέφτες και φοροφυγάδεςΝα απαγορευθούν κάθε είδους διευκο­λύνσεις και ρυθμίσεις που αποβλέπουν στην μείωση των οφειλομένων και κατακρατημένων φόρων, καθώς και του χρόνου καταβολής των. Παρόμοιες διευκολύνσεις καταλήγουν στον χρηματισμό των ελεγκτικών οργάνων πολλοί εκπρόσωποι των οποίων είναι έτοιμοι αντί πινακίου φακής να στερήσουν τα δημόσια ταμεία από τεράστια ποσά. Τα χρήματα αυτά είναι κλεμμένα από το λαό και πρέπει να επισιραφούν. Η μόνη διευκόλυνση που μπορεί να γίνει είναι ν’ απαλλαγούν από την Προβλεπόμενη χρηματική επιβά­ρυνση, λόγω εκπρόθεσμης καταβολής των οφειλομένων.Η σαθρή δικαιολογία, ότι η υποχρεωτική είσπραξη των οφειλομένων φόρων θα οδηγήσει σε κλείσιμο των επιχειρήσεων και στην απόλυση των εργαζομένων δεν ευσταθεί. Οι κατασχεμένες παραγωγικές και εμπορικές επιχειρήσεις, αν διατεθούν σε τιμές ευκαιρίας, υπό τον όρο ότι ο

~ Ξ ~ -Α Τ Ύ Σ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 40ον

- .αινούργιος ιδιοκτήτης θα τις λειτουργήσει με ίο δεδομένο αριθμό του απασχολημένου σ' αυτές προσωπικού, είναι υπερβέβαιο, ότι αγοραστές θα εμφανιστούν, και όχι ένας.3. Να περιοριστούν οι υπέρογκες και αδικαιολόγητες δαπάνες για την συντήρηση του τεράστιου, πολυπλόκαμου και παρασιπκού κράτους προβαίνοντας στην ψήφιση και εφαρμογή αντίστοιχων νόμων και διαταγμάτων μεταξύ των οποίων:

α). Να περιοριστεί στο μισό ο αριθμός των υπουργών και υφυπουργών, καθώς και οι αναρίθμητοι σύμβουλοι (πολλοί από τους οποίους χρειάζονται οι ίδιοι συμβουλάτορες) και οι επιτροπές που τους πλαισιώνουν.β). Να μειωθεί κατά 10-15% ο αριθμός του προσωπικού κάθε υπουργείου και οργανισμού. Τα ιδρύματα αυτά βρίθουν από συγγενείς, φίλους, κουμπάρους και κολλητούς η απομάκρυνση ̂ των οποίων, όχι μόνο δεν θα δυσχεράνει καθόλου τη λειτουργία των ιδρυμάτων αυτών αλλά και θα την διευκολύνει. Εξάλλου πολλοί από τους υπάλληλους αυτούς δεν έχουν καν την ανάγκη του μισθού που εισπράττουν. γ). Να καταργηθούν οι πρόεδροι των διαφόρων οργανισμών και ταμείων οι οποίοι είναι τόσο απαραίτητοι στις μονάδες αυτές, όσο και η γραβάτα στο σκύλο. Οι περισσότεροι είναι αποτυχημένοι πολιτικοί της κομματικής νομενκλατούρας και απόστρατοι ανώτεροι αξιωματικοί. Τα άτομα αυτά είναι όχι μόνο ανώφελα στους οργανισμούς αυτούς, αλλά και επιζήμια. Οι περισσότεροι αγνοούν τελείως το αντικείμενο και τις ιδιομορφίες, του υπό την διοίκηση τους οργανισμού και συνεπώς δεν μπορούν να προτείνουν κάποια βελτιωτική καινοτομία, ούτε να κρίνουν παρόμοιες προτάσεις από άλλους. Οι ικανότητες του προσωπικού και των βασικών στελεχών των οργανισμών, τους είναι τελείως άγνωστες και κατά συνέπεια στερούνται της δυνατότητας να προβούν στην ορθολογικότερη αξιολόγηση και κατανομή τους.Στη θέση του προέδρου, όπου κρίνεται αναγκαίο, να προωθείτε κάποιο από τα παλιά και έμπειρα στελέχη του οργανισμού με κάποια προσαύξηση στον

μισθό του.4. Να καθιερωθεί ανώτατο όριο μισθών στο δημόσιο: 5.000 Ευρώ, 6.000 για τον πρωθυπουργό και 7.000 για τον πρόεδρο της δημοκρατίας. Καμία πρόσθετη αμοιβή για πρόσθετες, δήθεν συμμετοχές σε συμβούλια, επιτροπές κτλ. Οι εργασίες αυτές αποτελούν μέρος των καθηκόντων τους και δεν χρίζουν αμοιβής. Οι χυδαία μεγάλοι μισθοί των 15,20,30.000 Ευρώ ν’ αποτελέσουν θλιβερό παρελθόν.Επίσης να καταργηθεί η παροχή αυτοκινήτων πολυτελείας μετά οδηγού, καθώς και προσωπικού φρουρού στους βουλευτές και άλλους λειτουργούς, που συνήθως μετατρέπονται σε «αγοράκια για όλες τις δουλειές» Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες ασύγκριτα πλουσιότερες από την Ελλάδα, παρόμοια σπατάλη θεωρείται εξωφρενική. Εφόσον, όπως δηλώνουν, επιθυμία τους είναι να υπηρετήσουν την κοινωνία, την πατρίδα, το λαό δεν νομίζω, ότι θα ενοχληθούν. Όσοι δεν συμφωνούν, να επιλέξουν άλλη εργασία, εκτός δημοσίου.5. Να ενισχυθούν με ειδικό νόμο οι αρμοδιότητες και οι δικαιοδοσίες των διωκτικών και δικαστικών αρχών, ενώ παράλληλα, να θεσπισθεί η αυστηρή τιμωρία τους, όταν κάνουν κατάχρηση των δικαιοδοσιών τους.6. Και τέλος να τηρηθούν, να επισπευσθούν και να διευρυνθούν οι οικονομικές συμφωνίες που έχουν κλειστεί με την Ρωσία και την Κίνα.Αυτό ασφαλώς θα κόψει την όρεξη και διάθεση κάποιων «φίλων» μας, που στην διάρκεια μισού και πλέον αιώνα μας θεωρούσαν παλλακίδες τους, να αναμιγνύονται στα εσωτερικά και εξωτερικά μας προβλήματα.

Πιστεύω, ότι όλες αυτές οι προτάσεις, με κάποιες πιθανές βελτιώσεις, αν υπάρξει θέληση και ειλικρινής συνεργασία, είναι δυνατόν να υλοποιηθούν και να επιδράσουν ευεργετικά στην ριζική αναμόρφωση του κράτους μέσα στα μετασχηματισμένα πλαίσια του υπάρχοντος κοινωνικό-οικονομικού συστήματος, έως ότου δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις για το πέρασμα σε προοδευτικότερο, αποδεκτό από την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, σύστημα.

ΚΑΡΕΛΛΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΟΜΟΤΙΜΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 40ον

ΦΟΙΝΙΚΙΚΑ ΨΕΥΔΗΈτσι (ονόμαζαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι ια εξωφρενικά και τερατώδη

ψευδή1. Μάλιστα το λεξικό του Σουίδα, το λήμμα Φ Ο ΙΝ 1 Κ ΙΚ Ο Ν τ ο εξηγεί ως Ψ Ε Υ Δ Ο Σ , ενώ το ΜΕΓΑ ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΟΝ (Etymologicum Magnum) είναι

διαφωτιστικώτερο διότι στο λήμμα Φ Ο Ι Ν Ι Κ Ι Κ Ο Ν εξηγεί ότι έτσι ονομάζεται το ψευδός λόγω του μυθου περί Κάδμου και των εκ των οδόντων του δράκοντος

δήθεν προερχομένων Σπαρτών2.Συμφωνεί και ο λεξικογράφος Φ ώ τ ιο ς γράφοντας: " Φ ο ιν ικ ικ ό ν το ψ ε ύ δ ο ς : α π ό

τ ω ν κ α τά το ν δ ρ ά κ ο ν τα κ α ι τ ο ν ς Σ π α ρ τ ο ύ ς κ α ι Κ ά δ μ ο ν ψ ε ν δ ώ ς λ ε γ ο μ έ ν ω ν "3. Πράγματι, αφορμή γι’ αυτό έλαβαν από τον γνωστό μυθο του γνωστού Φοίνικος

Κάδμου, κατά τον οποίο, ο Κάδμος, μετά τον φ όνο δράκοντος (όφεως) στην Βοιωτία, "έσπειρε" τους οδόντες του δράκοντος κι απ’ αυτους ξεφύτρωσαν από

την γη οι γηγενείς Σπαρτοί4.Αρκετοί φιλόσοφοι ισχυρίζοντο ότι είναι χρήσιμη τρέφονται οι άνθρωποι, τονς προτρέπουμε ναη διδασκαλία αυτού ίου μύθου διότι συντελεί λέγονται αυτόχθονες όχι μόνο για να ευεργετούνσιην φιλοπατρία εφ’ όσον οι Πολίται πιστεύουν την πόλι επειδή τους έθρεψε αλλά περισσότεροότι κατάγονται από γηγενείς, αυτόχθονες κατοί- διότι τους γέννησε η ίδια και να μην τηςκους, γεννήματα της ίδιας της τοπικής γης5. συμπεριφέρονται ως φιλοξενούμενοι..."6.0 φιλόσοφος Ολυμπιόδωρος μάλιστα ξεκάθαρα Με την πάροδο των αιώνων, η έκφρασιςπροτείνει να διδάσκεται το φοινικικόν ψεύδος φ ο ιν ικ ικ ό ν ψεύδος απέκτησε γενικώτερηγράφοντας: "διότι λέει αυτός ότι "αν ονομάσουμε έννοια περιλαμβάνοντας κάθε μεγάλο ψέμμα.τους πολίτες αυτόχθονες ψευδόμενοι κάτι Έτσι, ο Στράβων γράφει για άλλη ψευδήφοινικικόν (λέγεται δε φοινικικόν λόγω περίστασι, σχετικώς με τις λεγόμενες Ηράκλειεςισχυρισμού του Κάδμου ότι έσπειρε τους οδόντας Στήλες (Γιβραλτάρ) και τον παραλογισμό τουrou δράκοντος και ξεφύτρωσαν άνθρωποι), αν ότι τις εθεώρησαν δια χρησμού τέλος γης καιλο ιπόν ισχυριζόμαστε ψευδώς ότι με οδόντας θαλάσσης: "...αυτό είναι π ιθ ανώτατο και πρώτος

1 Την έκφρασι Τερα τώ δη ψ ευδή δανειζόμεθα από την εκκλησιαστική ιστορία ίου φιλολόγου Ευσταθίου, Σχόλια σιην Ομήρου Οδύσσεια, τόμος 2, κεφ. 69, γραμμή 44 όπου αναφέρει ότι: "ψεύδος δε Φοινικικόν από των κατά τον Κάδμον τον Φοίνικα και τον δράκοντα και τους Σπαρτούς μυθικώς λεγομε'νων, ως φησι Παυσανίας, ίνα ή Φ ο ιν ικ ικ ό ν ψ ευδός το τερατώδες."2 Etymologicum Magnum Kallierges, σελ. 797, γραμμή 40.... " Φ ο ιν ικ ικ ό ν : Τ ο ψευδός- από των κατά τον δράκοντα και τους σπαρτούς και Κάδμον ψευδώς λεγομένων".3 Τα ίδια γράφει και ο Στέφανος Βυζάντιος, Διάλογος R, Σχόλια στον Πλάτωνα (έτερα σχόλια), σελ. 414c, " Φ ο ιν ικ ικ ό ν :.Τ ο ψ εύδος Φ ο ιν ι< κ ι> κ ό ν φησιν από των κατά τον δράκοντα και τους Σπαρτούς και Κάδμον ψευδώς λεγομένων".4 Οι Χθόνιος, Ουδαίος, Πέλωρ και Υπερήνωρ.5 Ο φιλόσοφος Ασκληπιός στα σχόλιά του στα Μεταφυσικά του Αριστοτέλους 6ι6. A-Ζ, σελ. 135, γραμμή 4, αναφέρει: "...και τούτου δε φέρει κατασκευήν, πώς τα συνήθη γνώριμα ημίν υπάρχουσι, φάσκων ότι <ηλίκην δε ισχύν έχει το έθος, δηλούσιν οι νόμοι, εν οις τα μυθώδη και παιδαριώδη μάλλον ισχύει του γινώσκειν περί αυτών > το αληθές <δια το έθος> ■ οίον ώσπερ φαμέν το Φ ο ιν ικ ικ ό ν ψενα μα ότι ο Κάδμος εφύτευσε τους οδόντας του δράκοντος και ανεβλάστησαν γηγενείς άνθρωποι.". Συνεχίζει δε ο Ασκληπιός, επικαλούμενος λόγους φιλοπατρίας, εκλογικεύοντας ή προσπαθώντας να ερμηνεύση μέσω Πλάτωνος τον μύθο ότι "διό φησι και ο Πλάτων ότι δεί ημάς ψεύσασθαι προς τους πολίτας ημών το Φοινικικόν ψεύσμα, ίνα νομίζοντες τω όντι την αρχήν εκ της γης εσχηκέναι μάλλον αγαπήσουσι την πατρίδα.".6 Ολυμπιάδωρος, Σχόλια στον Γοργία του Πλάτωνος, κεφ. 44, παρ. 3, "..λέγει γαρ αυτός ότι ’είπωμεν τους εν τη πόλει αυτόχθονος ψευσάμενοι Φοινικικόν τί (έστι δε Φοινικικόν το τού Κάδμου, ότι έσπειρεν οδόντας δράκοντος και ανήλθον)· ’οδόντας ουν αν θρέψωμεν τους ανθρώπους ψευσώμεθα, και είπωμεν αυτούς αυτόχθονος, ίνα μη μόνον ως θρεψαμένην ευεργετήσωσι την πάλιν, αλλά και ως ενεγκαμένην, και μη ως ξένοι πολιτεύσωνταί."

26

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ ΛΟον

το είπε ο Ποσειδώνιος, ότι δηλαδή ο χρησμός και οι πολλοί απόστολοι είναι φ ο ιν ικ ιά ν ψ έμμα..."1Η αναφορά περί φοινικικού ψεύδους έγινε για να γνωρίσουμε ένα άΜο φοινικικό ψεύδος το οποίο όμως διατηρείται με τεχνητές αναπνοές ως σήμερα και έχει ως πηγή του τον μαχλό Ηρόδοτο. Πρόκειται περί του ανοήτου ισχυρισμού ότι κατά την άποψί του (ως εμοί δοκέειν) οι Έλληνες έλαΒαν αλφάβητο εκ Φοινίκων. Εξ ενός

λαού δηλαδή, εν σχέσει προς τους Έλληνες, απολίτιστου, αμόρφωτου και άνευ ουσιαστικής γραμματείας.Λόγω γειτνιάσεως των Φοινίκων με το Ισραήλ και λόγω της δίψας των Εβραίων για πνευματική καταξίωσι με κάθε τρόπο έστω και κλοπή και σφετερισμό πνευματικών ιδιοκτησιών, υποχρεούνται οι πανεπιστημιακοί, εκβιαζόμενοι ποικιλοτρόπως και τρομοκρατούμενοι ακόμη και με άσυλα τραμπούκων, κουκουλοφόρων αλητών και κάθε λογής ασυλίας φασιστοειδών της χρηματοδοτουμένης από το υπερεθνικό Κεφάλαιο αριστερός, να δέχονται δογματικώς και να διαιωνίζουν την Ηροδότεια ηλιθιότητα. Στα πλαίσια αυτά, στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Νέας Ιερουσαλήμ, της Madre Israel, ήγουν της Θεσσαλονίκης, οι υπεύθυνοι του αρχαιολογικού μουσείου θεωρούν υποχρέωσί των να τονίσουν την ηλιθιότητα του φοινικικού αλφαβήτου μην τύχει και η θολοκουλτουριάρικη αγριοβάρβαρη τρομοκρατία διαταχθή να εφορμήση εναντίον τους ...αυθορμήτως.Σε περίοπτη λοιπόν θέσι, κάτω από την αναπαράστασι οικίας της εποχής του χαλκού από

7 Στράβων, Γεωγραφικά, κεφ. 5, παρ. 5, γραμμή 45, "...τούτον δ’ είναι πιθανώτατον και Ποσειδώνιος ηγείται τον λόγον, τόν δε χρησμόν και τους πολλούς αποστόλους ψ εύσμα Φ ο ιν ικ ικ ό ν ..."

την Κρανιά, Πλαταμώνος, υπάρχει η παρακάτω πινακίδα ώστε συνειρμικά να δούμε την 2η-3η χιλιετία πρό του μηδενός σε συνάρτησι με το δήθεν αλφάβητο των Φοινίκων, προσδίδοντας έτσι ιστορικό βάθος στους Φοίνικες οι οποίοι αυθαιρέτως θα θεωρηθούν Σημίται ενώ ήσαν Πελασγοί και ως Σημίται, συγγενείς των κομπλεξικών Εβραίων, οπότε να, οι Εβραίοι μπορεί νάχαν και γράμματα!!!! Ιδού τι γράφει η πινακίς:

Αυτή η προκλητική πινακίδα ανάγκασε το κ. X. Μπλέτα8, Ταξίαρχο ε.α. να ενεργήση τα δέοντα προς απομάκρυνσί της δεδομένου ότι ουδόλως σχετίζεται με τα εκτιθέμενα αρχαιολογικά ευρήματα και υπάρχει εκεί ως άσχετη "τσόντα", προφανώς με μοναδικό σκοπό την προσπάθεια για "σημιτοποίησι" των πολιτισμογόνων απαρχών. Δηλαδή να υπάρχη συγκεκαλυμένη η τάσις να συνδέουμε, έστω υποσυνείδητα, την δημιουργία πόλεων και πολιτισμού με τους Εβραίους. Απέστειλε στην διεύθυνσι του Μουσείου την παρακάτω επιστολή:

ripoc : Αρχαιολογικό Μουσείον Θεσσαλονίκης6 ΜΑΪΟΥ 2008Θ έιια : Αίτησις Αφαιρέσεως Ανακριβούς Πινακίδος.1. Επισκεφθείς, προ ημερών, το Μουσείον ανέγνωσα με έκπληξιν την αναληθή επεξηγηματικήν πινακίδα εϊς μίαν εκ των προθηκών των εκθεμάτων.2. Ο ισχυρισμός ότι 'το αλφάβητου δ α νείστηκα ν ο ι Έ λ λ η ν ε ς από τους Φ ο ίν ικες" είναι αναληθής διότι:

α. Υπάρχουν είκοσι περίπου αρχαίοι Έλληνες, με αναφορές που υποστηρίζουν

8 Συγγραφεύς του Βιβλίου ΟΡΦΕΥΣ, εκδόσεις Ερωδιός, Θεσσαλονίκη, 2005

Το ελληνικό αλφάβητο Οι Έλληνες δανείστηκαν το αλφάβητο από τους Φ οίνικες, λαό που ζοΰσε στα

ανατολικά παράλια της Μεσογείου.Η προσαρμογή του φοινικικού αλφαβήτου στην ελληνική γλώσσα έγινε πιθανόν γυρω στο 800 π.Χ. με την προσθήκη φωνηέντων και άλλων στοιχείων, όπως τα

σΰμφωνα <ρ, χ, ψ.Το ελληνικό ήταν το πρώτο φωνητικό αλφάβητο

(απέδιδε με ακρίβεια τον τρόπο με τον οποίο προφέρονται οι λέξεις, ανεξάρτητα από το αν κανείς γνώριζε τη σημασία τους ή όχι).

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

27

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 40ον

ότι το αλφάβητον είναι αυτόχθων ελληνική επινόησις, όπως: Αισχύλος Προμ. Δεσμώτης στίχ. 460, Ευριπίδης απ. 582, Στησίχορος 7ος π.Χ. αι., Δούρις ο Σάμιος απ. 16, Ζήνων ο Ρόδιος, Αλκιδάμας, και άλλοι... β. Μόνον ο Ηρόδοτος, βιβ. Ε’ 58, κάνει μίαν αναφοράν περί "εισαγωγής" των γραμμάτων υπό του Φοίνικος Κάδμου αλλ’ όμως αμφιβάλλει (ω ς ε μ ο ίδ ο κ έ ε ιν = έ τσ ι νο μ ίζω , υποθέτω ). Ειρήσθω ότι, ο Ηρόδοτος, λόγω των πολλών ανακριβειών στο έργο του, εστιγματίσθη υπό του Π λουτά ρ χου διά του βιβλίου "περ ί τής Η ροδότου κακοηθείας", το οποίον ευτυχώς που διεσώθη. Αλλά και ο ίδιος ο Ηρόδοτος λέει ότι δεν τα πιστεύει όλα όσα γράφει (βιβλ. Ζ’ 152 & Β’ 123)

3. Αλλά, ποιοι ήταν οι μυστηριώδεις Φοίνικες; πού εξηφανίσθησαν: Ο Φοίνιξ, η Ευρώπη, ο Κάδμος, ήταν αδέλφια, παιδιά του Έλληνος Βασιλέως Αγήνορος (αγήνωρ=ομηρική λέξις, άγαν ανήρ). Εκ του Φοίνικος τούτου έλαβον την ονομασίαν των οι Φοίνικες. Πρόκειται περί των Ελληνοφοινίκων Πελασγών, των Μινωιτών Κρητών, των αποικησάντων με δεκάδας πόλεων την ανατολικήν ακτήν της Μεσογείου, των γνωστών Φιλισταίων.4. ο Evans, όχι και τόσον φίλος μας, γράφει ότι οι Φοίνικες ήταν 'Ελληνες (Scripta Minoa). Αλλά τί χρείαν έχομεν, αφού στη Δήλο τιμώνται

υπό του Δήμου και στεφανούνται "Φοίνικες" επισκέπτες ναυτικοί, όλοι με Ελληνικά ονόματα (ίδε ευ ρεθείσες πινακίδες).5. Φοίνικα είπαν και τον Θαλή τον Μιλήσιον, διότι ίσως οι πρόγονοι να ήταν εκ Φοινίκης. Πλην όμως ο Θαλής τους Βούλωσε το στόμα, τους φοινικίζοντας και σήμερα, με τον λόγον του: ευγνω μονώ τους θεούς δ ιό τι εγεννήθην Έ λ λ η ν κ α ι ό χ ι βάρβαρος (ίδε Πλούταρχον και Διογένην Δαέρτιον).6. Οι Φοίνισσες γυναίκες στην ομώνυμον τραγωδίαν του Ευριπίδου εφθέγγοντο ελληνιστί, δηλώνουν ότι είναι συγγενείς εξ αίματος (κοινόν αίμα) και ότι πηγαίνουν στους Δελφούς να τιμήσουν τους πατρώους θεούς.7. Τέλος, επειδή ούτε δανειστήκαμε (αδόκιμος ο όρος) ούτε οφείλουμε να επιστρέψωμε το αλφάβητον, παρακαλώ πολύ όπως επανεξετάσητε την περίπτωσιν και εφ’ όσον συμφωνήσετε μέ τά ανωτέρω ( υπάρχουν πολλά ακόμη στοιχεία), θα πρέπει να αποσύρετε την παραπλανητική δια τους επισκέπτας πινακίδα.8.Επιθυμώ να μου γνωρίσητε σχετικώς.X. Μπλέτας, ΘεσσαλονίκηΗ απάντησις των υπευθύνων του Μουσείου ήταν αναμενομένη πλην όμως είναι απαραίτητος ο αγών για το "ξεμπρόστιασμά" τους ώστε να αναγκάζονται οι δούλοι της κάθε εξουσίας και του κάθε κατεστημένου να εκτίθενται και να εκθέτουν, ως ραγιάδες, τα -πάντα σαθρά- επιχειρήματά των. Έτσι λοιπόν, λειτουργώντας ραγιάδικα, η προϊσταμένη του Μουσείου, κυρία Πολυξένη Αδάμ Βελένη, απαντά στον κ. Μπλέτα τα παρακάτω:

26 ΙΟΥΝΙΟΥ2008 Αξιότιμε κ. Μπλέτα,σε απάντηση της από 6-5-2008 επιστολή σας που αφορούν σε παρατηρήσεις σας σε εποπτικό κείμενο (λεζάντα) της εκθεσιακής ενότητας «Προς ιη γένεση των πόλεων» του Μουσείου μας, σας γνωρίζουμε τα εξής:1) Για τη σύνταξη του εποπτικού κειμένου χρησιμοποιήθηκε η σχετική με το θέμα επιστημονική Βιβλιογραφία. Για την προέλευση του ελληνικού αλφαβήτου από τους Φοίνικες, σας παραπέμπουμε, ενδεικτικά, στην έκδοση του Κ έντρου Ε λ λ η ν ικ ή ς Γ λώ σ σ α ς (Ινστιτούτο Ν ε ο ε λλη ν ικ ώ ν Σ π ο υ δ ώ ν -Ίδ ρ υ μ α Μ ανόλη Τρ ια ντα φ υλλίδ η ), Ισ τορ ία της Ε λλ η ν ικ ή ς Γλώ σ σ α ς . Από τις αρχές έως την ύστερη

utomusO Mtjrfvw (A«4evaj) ιγ ; η:ϋί 1UV Miixraou μα,-, cac v w ^ n u fu ωί

28

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ40ον

αρχαιότητα (Επιστημονική Επιμέλεια: Α.Φ. Χριστίδης), Θεσσαλονίκη 2001.2) Θα συμφωνήσουμε μαζί σας ότι πιθανόν θα μπορούσε να θεωρηθεί αδόκιμη η διατύπωση περί «δανεισμού», είναι, ωστόσο, πολύ συνήθης για το συγκεκριμένο θέμα. Άλλωστε, πιστεύουμε ότι η επόμενη παρά γραφος τη ς εν λόγω πινακίδας σαφώς επεξηγεί ότι οι Έλληνες προσάρμοσαν το αλφάβητο στις δικές τους ανάγκες.Σε κάθε περίπτωση, εκτιμούμε το ενδιαφέρον σας για το Αρχαιολογικό Μουσείο και την πρωτοβουλία σας να μας γνωστοποιήσετε τις απόψεις σας.Η Προίσταμένη Πολυξένη Αδάμ Βελένη

Η υπεύθυνος ίου Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης, εβάσισε ουσιαστικά την επιχειρηματολογία της σε έκδοσι του ολετηρίου και εχθρικού για την ελληνική γλώσσα Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη. Αυτή πράγματι είναι μία δικαίωσις για τον Τριανταφυλλίδη και τον άθλιο αγώνα του να καταστρέψη συθέμελα την σωστή ελληνική με δημοτικίστικα φληναφήματα και μπουρδολογίες, πλην όμως, ένας ολόκληρος κόσμος ημιμαθών μαϊμουδιζόντων "προοδευτικών" τύπου Γληνού, Κακριδή κλπ έτρεξαν να προλάβουν τον συρμό της ανθελληνικής αντιγλωσσικής υστερίας μήπως και θεωρηθούν "συντηρητικοί" ή ακόμη ...άκουσον άκουσον και φιλέλληνες. Ακολούθως, ο κ. Μπλέτας απευθύνθηκε με την παρακάτω επιστολή στο Υπουργείο Πολιτισμού ελπίζοντας ότι κάποιοι εκεί θα παραμένουν σοβαροί και ενδεχομένως φιλέλληνες...

ΠΡΟΣ: ΥΠ. ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥκ. Γενικόν Γραμματέα ΑθήναιΘΕΜΑ: Αίτησις Διορθώσεως ΑνακριβούςΠινακίδος.Αξιότιμε κ. Γενικέ,Στο Αρχαιολογικό Μουσείον Θεσσαλονίκης (σε προθήκη) είναι ανηρτημένη μία αναληθής πινακίδα, δια της οποίας πληροφορούνται οι επισκέπται ψευδώς περί της, δήθεν, ξενικής καταγωγής του Ελληνικού Αλφαβήτου.Επί του θέματος αυτού απέστειλα στο Μουσείον σχετικήν επιστολήν προς διόρθωσιν της ιστορικής ανακρίβειας. Πλην όμως, η υπεύθυνος υπάλληλος του Μουσείου εμμένει εϊς την άποψιν επικαλουμένη, κυρίως, την έκδοσιν ενός

Ιδρύματος (Τριανταφυλλίδη).Επειδή όλα τα δημοσιεύματα με ιστορικόν και εθνοφυλετικόν περιεχόμενον απαιτούν ισχυράν τεκμηρίωσιν, ιδίως όταν άπτονται ζητημάτων του κοινωνικού βίου και πολιτισμού των προγόνων μας, όπως αυτό του Αλφαβήτου μας, ζητώ όπως επιληφθή του θέματος η καθ’ ύλην αρμοδία υπηρεσία των Μουσείων.Συνυποβάλλω φωτ\φα:

α. της ανακριβούς πινακίδος, β. της από 6-5-2008 αιτήσεώς μου, γ. του από 26-6-2008 απαντητικού εγγράφου του Μουσείου Θεσσαλονίκης.

Παρακαλώ όπως μου κοινοποιηθή η απόφασίς σας.X. Μπλέτας, Θεσσαλονίκη

Θ Ε Μ Α : Δ ια β ίβ α ση Ε γγρ ά φ ω ν - Α ίτη μ α δ ιόρ θ ω ση ς π ινα κ ίδ α ς Α Μ ΘΣας διαβιβάζουμε το υπ’ αριθ. πρωτ. Γ.Γ. 2804/20-10-2008 αίτημα του κ. Χρήστου Μπλέτα προκειμένου να διερευνήσετε το θέμα και να προβείτε, εφόσον απαιτείται, στις απαραίτητες ενέργειες, λόγω αρμοδιότητος.Ο Γενικός Γραμματέας Θεόδωρος Δραβίλλας

29

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 40ον

Θ Ε Μ Α : Α ίτη μ α για δ ιόρ θ ω σ η π ινα κ ίδ α ς Α ρ χ α ιο λο γ ικ ο ύ Μ ου σ είον Θ εσ σ α λο ν ίκ η ς Σ Χ Ε Τ . : το υπ. αρ. 1268/26-6-2008 έγγρ α φ ο του Α ρ χ α ιο λο γ ικ ο ύ Μ ουσείου Θ εσ σ α λο ν ίκ η ςΣε συνέχεια της από 14/10/2008 επιστολή σας σχετικά με το αίτημα σας για διόρθωση λεζάντας της εκθεσιακής ενότητας «Προς τη γένεση των πόλεων» για την προέλευση του ελληνικού αλφαβήτου, σας γνωρίζουμε ότι η διατύπωση περί «δανεισμού» του ελληνικού αλφαβήτου από τους Φοίνικες χρησιμοποιείται, καθώς αυτό προκύπτει από τη σχετική με το θέμα βιβλιογραφία. Το θέμα της προέλευσης και προσαρμογής του αλφαβήτου στις ανάγκες των Ελλήνων αναλύεται σαφώς στη συνέχεια της παραγράφου. Η συγγραφή των λημμάτων των εκθεμάτων στα Μουσεία παρουσιάζει συχνά δυσκολίες και απαιτεί επιστημονικού χαρακτήρα επιλογές, την ευθύνη των οποίων φέρουν ειδικοί για τα αντίστοιχα θέματα επιστήμονες, οι εκάστοτε επιμελητές των εκθέσεων. Σε κάθε περίπτωση στόχος είναι η αποφυγή σημαντικών λαθών και ανακριβειών, που έρχονται σε αντίθεση με τα δημοσιευμένα πορίσματα της έρευνας. Εσωτερική Διανομή: ΓΙ Η Διευθύντρια Μαίρη Πόντου

Η Διευθύντρια κ. Πάντου, δικαιολογεί τελικώς την ύπαρξι της πινακίδος ως αποτέλεσμα "επ ιστημονικού χαρακτήρα επ ιλο γή ς την ευθύνη της οπ ο ία ς φ έρουν ο ι ε ιδ ικ ο ί'. Καιειδικοί εν προκειμένω είναι οι "φωστήρες" του Ιδρύματος Τριανταφυλλίδη. Δεν θεωρείται λάθος αυιό το Φ οιν ικ ικόν ψευδός διότι εξυπηρετεί σαφώς και καταλυτικώς τα εβραϊκά συμφέροντα. Και ως γνωστόν, όπου υπάρχει σύγκρουσις ελληνικών-εβραϊκών συμφερόντων, θεωρείται 'προοδευτικό" να προτιμάται η εξυπηρέτησις των δευτέρων διότι οι καλοπληρωμένοι ραγιάδες, ημιμαθείς "ειδικοί', με μηδενικό ειδικό επιστημονικό βάρος, αισθάνονται υψηλώτεροι μειώνοντας το μέγεθος ακόμη και των προγόνων τους... για 30 αργύρια...Ας αναφέρουμε λοιπόν κι εμείς, οι μη ...ειδικοί... την άποψιν του περιφήμου λεξικογράφου Φωτίου, ο οποίος καί ανθέλλην φανατικός υπήρξε, καί τους Έλληνες έβλαψε με πάθος αλλά, και εκ καταγωγής Χάζαρος ήτο, άρα, δεν είχε λόγο να

t f e N I f i H ΛΗΜΟΚΙΆΤΙΑι v m n p t m i π ο λ ιτ ισ μ ο ύ

Η Δ/ΝΣΗ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ & mCABNHOHUS ΡϊθΥ Ν ΣΗ M O Y lE lflN , ΕΚΘΕΣΕΩΝ &

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΥΠΠΟ^ί ΤΜΗΜ^ΑΗΜΟΣΙΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΩΝ Μ Ο Υ Σ Ι » ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΩΝ T e j. Λι«ΜΡρκονμπουλίνας 20-22 Τ α* Κ ώ δ Τ Ι δ 82Πληροφορίες: ΕΠαφίλη Τηλέφωνο: 210 8201524 Β |Χ : 210 3304009

ΑΡ. ΠΡΩΤ. ,Κ7ΔΜΕΕΠ/Π/Φ21ΑΜΘ/ ί ί ΐ ύ $

ΠΡΟΣ: s. Χρήστο Μπλέτα Ζηργάνου 41 Α 55134 Θεσσιιληνΐκη

ΚΟΙΝ: 1) Γραφείο Γενικού Γραμματέα (σχετ 2804/22-10-2008)2) Αρχαιολογικό Μουσείο θεσ/κης

Μ. Ανδρόνικου 6 54621 Θεοοαλονίκη

ΘΕΜΑ: Αίτημα για διόρθωση πινακίδας Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης

ΣΧΕΤ.: το m a p . 1268/26-6-2008 έγγρ^ρο am Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης

Σε συνίχεια της αχό 14/10/2098 επιστολή σας σχετικά με to αίτημά σας για διόρθωση λεζάντας της εκθεσιακής ενότητας «Προς ιη γένεση των πόλεων» για την προέλευση του ελληνικού αλφαβήτβ*. σας γνωρίζουμε ότι η διατύπωση περί «δανεισμοί του ελληνικού αλφαβήτου αχό τους Φοίνικες χρησιμοποιείται, καθώς αυτό προκύπτει από τη σχετική με το θέμα βιβλιογραφία. Το θέμα της προέλευσης και προσαρμογής του αλφαβήτου στις ανάγκες τον Ελλήνων αναλύεται σαφώς στη συνέχεια της παραγράφου.Η συγγραφή των λημμάτων των εκθεμάτων στα Μουσεία παρουσιάζει συχνά δυσκολίες και απαιτεί επιστημονικού χαρακτήρα επιλογές, την ευθύνη των οποίων φέρουν ειδικοί για τα αντίστοιχα θέματα επιστήμονες, οι εκάστοτε « μ ε λ ι έ ς των εκθέσεων. Σε κάθε ικράχωση στόχος είναι η αποφυγή σημαντικών λαθών και ανακρίβειάν, που έρχονται σε αντίθεση με τα δημοσιευμένα πορίσματα της έρευνας.

Εσωτερική Διανομή: Γ!Η Διευθύντρια Μαίρη Πάντου

Ζο ύχΐ)ζ

υποστήριξή τις ελληνικές θέσεις... Ιδου τι γράφει στο λήμμα Φ Ο ΙΝ ΙΚ ΙΚ Α Γ Ρ Α Μ Μ Α Τ Α ... "ΟιΑυδοίκαι οι Ίωνες πήραν τα γράμματα από τον ανακαλύψαντα αυτά Φοίνικα, υιό του Αγήνορος. Σ’ αυτό δεν συμφωνούν οι Κρήτες οι οποίοι ισχυρίζονται ότι ονομάστηκαν φοινικικά διότι έγραφαν στα πέταλα των φοινικόδενδρων. Ο δε Σκάμων ακολούθως βρήκε ότι ονομάστηκαν έτσι από την Φοινίκη, θυγατέρα του Ακταίονος. Ο μύθος λέει ότι ο Ακταίων δεν είχε άρρενες απογόνους αλλά θυγατέρες μόνο την Άγλαυρον, την Έρσηνκαι τηνΠάνδροσον (και την Φοινίκη). Η Φοινίκη, ανύπαντρος ακόμη, απεβίωσεν, γι’ αυτό προς τιμήν της ο Ακταίων ωνόμασε τα γράμματα φοινικικά,"9

9 Φ ώτιος Λεξικογράφος, ΛΕΕΙΚΟΝ. "Φ ο ιν ικ ή ια γράμματα : Λυδοί και Ίωνες τα γράμματα από Φοίνικος του Αγήνορος του ευρόντος· του τοις δε αντιλέγουσι Κρήτες, ως ευρεθη από του γράφειν εν φοινίκων πετάλοις· Σκάμων δ’ εν τη δευτέραι των ευρημάτων από Φοινίκης της Ακταίονος ονομασθήναν μυθεύεται δ’ οΰτος αρσένων μεν παίδων άπαιδα γενέοθαι αυτώ θυγατέρας Άγλαυρον Έρσην Πάνδροσον την δε Φοινίκην έτι παρθένον ούααν τελευτιioar διό και Φοινικήια γράμματα τον Ακταίονα, βουλόμενον τιμής απονείμαι τη θυγατρί."

30

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 40ον

Για το ποίος ήτο ο Ακταίων, μας πληροφορεί ο εκκλησιαστικός Ευστάθιος όταν γράφει ότι "... Ακτική δε και Ατθίς λέγεται η χώρα των Αθηνών. Ατθίςλέγεται από τηνΑτθίδα, κόρη τουΚραναού, αφού ελέγετο (η Ακτική) και Κραναή ενώ Ακτική ωνομάσθη από τον Ακταίωνα ή Ακταίο, τον αυτόχθονο, γι’ αυτό και ο Λυκόφρων καλεί Ακταίους τους Αττικούς ως (κατοικούντες) παρά την ακτήν..."10Τελικά, παραθέτουμε την άποψι του σοφιστού Ζηνοβίου του παροιμιογράφου η οποία όμως είναι και άποψις πολλών άλλων συγγραφέων, όταν γράφει ότι: "...θέλοντας (ο Κάδμος) να διαδόση στους 'Ελληνες τα φ ο ιν ικ ικ ά γράμματα, εφόνευσε τον Λίνο ο οποίος προωθούσε τα δικά του γράμματα..."11. Οι^Ευστάθιος Φιλόλογος, Εκκλησιαστική Ιστορία, Σχόλια στον Διονύσιο Περιηγητή-

αρχαίοι συγγραφείς οι οποίοι αναφέρονται στον υπό του Κάδμου φόνο του Λίνου, αποκαλούν τα γράμματα του Λίνου, Πελασγικά, γεγονός καταδεικνύον ότι γράμματα σαφώς προϋπήρχον αλλά πρόκειται για λεπτομέρεια την οποίαν οι απίστευτοι πνευματικοί φωτοδόται, κολοσσοί της γνώσεως και τιτάνες της νοήσεως του Ιδρύματος Τριανταφυλλίδη προφανώς απέρριψαν ως "ειδικοί'". Βέβαια, αυτός ο Θηβαίος Λίνος φέρεται από την μυθολογία φονευθείς υπό του νεαρού Ηρακλέους. Ιδού λοιπόν κι ένα αστυνομικό πρόβλημα... ποίος εφόνευσε τον Αίνο; Ο Κάδμος ή ο Ηρακλής; Μήπως πρόκειται για συκοφαντία κατά του Ηρακλέους; μήπως πρόκειται για ακόμη ένα φοινικιάν ψέμμα; και γιατί Κάδμος=Ερμής στην Σαμοθράκη;

423, "Ακτική δεκεφ.η κατά Αθήνας χώρα λέγεται και Ατθίς· τούτο μεν από Ατθίδος της θυγατρός Κραναού, αφ’ ου και Κραναή λέγεται, εκείνο δε από Ακταίωνσς ή από Ακταίσυ αυτόχθονος, αφ’ ού και παρά Λυκόφρονι Ακταίοι οι Αττικοί, ή παρά την ακτήν."11 Ζηνόβιος, σοφιστής, παροιμιογράφος, επιτομή, "άλλοι δε τινές, ότι τα εκ Φοινίκης γράμματα βουλόμενος διαδοθήναι τοις Έλλησι Κάδμος, ανείλε Λίνον και αυτόν ίδια γράμματα απιδεικνύμενον..."

"Η Υβρις"ίου ΔΗΜΗΤΡΗ ΙΑΤΡΟΠΟΥΛΟΥ

Απρίλιος 2009 , http://troktiko.blogspot.com /2009/04/blog-post_4276.htm lΌσο κι αν με «συγκινεί» που επιτέλους μπήκε στο καθημερινό θεαματικό θεματολόγιο των Μίντια ο εθνικός μας ποιητής, με αφορμή τη γνωστή δήλωση του Αλέκου Αλαβάνου και όσα αυτή παρήγαγε σε επίπεδο πολιτικής διελκυστίνδας, αισθάνομαι υποχρεωμένος να δηλώσω και να καταγράψω στη συνέχεια πως η συγκίνηση αυτή έρχεται και χτυπάει απευθείας σε μια αίσθηση σιχαμάρας που νιώθω, από την ανατριχιασπκή υποκρισία που περισσεύει σ’ αυτή την περίπτωση...

Και θα εξηγηθώ αμέσως και καθέτως, όπως σ όλη τη ζωή μου, πράττω και διαπράττω: ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ!Αιδώς Αργείοι!Ο Σολωμός σας μάρανε! Και απευθύνομαι σε όλους εκείνους, πολιτικούς ανθρώπους, πνευματικούς χαγούς, εκπαιδευτικούς μέντορες, αναρχοσυνδικαλιστικοφλερτάρντες εργατο­πατέρες, δημοσιογραφίσκους της δεκάρας, αργυρώνητους καθηγητάδες, επίορκους υπαλλήλους της Διοίκησης και αρκετές άλλες κατηγορίες γραικύλων και όχι Ελλήνων...Τι δουλειά έχετε εσείς μωροί, με την Ποίηση κατ’ αρχήν, και τον Εθνικό Βάρδο μετά κι ακόμα περισσότερο με ό,τι η Μητέρα όλων των Τεχνών εκπροσωπεί, για τον ιερό ετούτο τόπο και την ιστορία του;Εσείς δεν διαλύσατε τις Βάσεις της παιδείας; Εσείς δεν στείλατε τα ελληνόπουλα να διάγουν

με εφτακόσιες λέξεις οπλισμο; Εσείς δεν οδηγήσατε τη μαθητιώσα και σπουδάζουσα νεολαία στην κατάντια εκείνη, όπου το 73% των παιδιών μας στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο, να αγνοεί τα σημεία στίξεως και να μην μπορεί να αρθρώσει μια στοιχειώδη ακολουθία προτάσεων στον λόγο του; Εσείς δεν υπερασπίζεστε ως βασική γλώσσα κι όχι ως βοηθητικό εργαλείο, τα γλωσσοδιαστροφικά «γκρήκλις» με τα οποία πλημμύρισαν τα παιδιά μας κάθε παρουσία τους στο Διαδίκτυο;

ΟΛΙΓΟΓΡΑΜ Μ ΑΤΟΙ,ΕΣΧΑΤΟΠΡΟΔΟΤΕΣ!

Εσείς δενδιαλύσατε κάθε ικμάδα πολιτισμού στη χώρα, εσείς δεν εξακολουθείτε ως αλητήριοι πελάτες των χουντικών «ιδεολο­γημάτων» να προβάλετε τον αηδιαστικό όρο «κουλτουριάρης» για κάθε Συνέλληνα που ακόμα διαβάζει ποίηση, που ακόμα

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 40ον

ακούει καλή μουσική που ακόμα επιμένει κα ι μελετάει την ιστορία της πατρίδας που ακόμα διατηρεί πνευματικούς δεσμούς με την ιστορική μνήμη των προπατόρων του;Τι δουλειά έχετε εσείς, όποτε σας καπνίζει, κα ι ανασύρετε τον Διονύσιο Σολωμό και τον ερμηνεύετε κιόλας κα ι τον διασύρετε στα τηλεπαράθυρά σας;Ολιγογράμματοι, εσχατοπροδότες του ιερού ελληνικού πολιτισμού, μανιακοί ψευτοκοσμοπολίτες ψευτοδιεθνιστές και τάχα πολυπολπισμικοί ανηρατσιστές και παραμύθια τούμπανα και κουλουβάχατα και ταμπαραπατούμπαρα και βουρδουλο- μπέρδουλα, γιατί με άλλες λέξεις ελληνικές δεν σας αξίζει να κάνει κανείς επαφή μαζί σας!ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΩΝ..Διαπράπετε την Ύ6ρι, μετά από τόσα που κάνατε στη Νεολαία του τόπου, τώρα Βάλατε και στο χυδαίο οπλοστάσιο σας το Μεγάλο Ποιητή.Δεν σας είδα να προτείνετε να βλέπουν τα ελληνόπουλα στην Πλατεία Συντάγματος έστω δυο μονάχα προτομές, τα Βραβεία Νόμπελ που πήραμε σε 16 μονάχα χρόνια, τον Σεφέρη και τον Ελύτη τουλάχιστον!Με ποιό δικαίωμα μιλάτε εσείς για τον Σολωμό; Σ’ αυτή τη χώρα των μεγάλων ποιητών, το ξέρετε ότι με τα αισχρά αποτελέσματα της κουρελιασμένης ανθελληνικής σας μπέρτας που σκεπάζετε την πνευματική σας καμπούρα, φτάσαμε στο σημείο να κινδυνεύουμε να μην ξαναβγάλουμε όχι μόνο μεγάλους ποιητές, αλλά ποιητές καν; Με ποια γλώσσα να μιλήσουν τα νέα παιδιά; Ποια γλώσσα τους αφήσατε;Εδώ και χρόνια μεθοδικά, αργά και σταθερά κάνετε ότι περνάει από το βρώμικο μυαλό σας και το άπληστο χέρι σας για να διαλύσετε τη μοναδική κυτταρική δύναμη του ελληνικού πολιτισμού, τη γλώσσα του. Για να ανοίξτε το δρόμο στους αλήτες ανθέλληνες που φιλοδοξούν και ονειρεύονται να ξαναγράψουν την ιστορία όπως αυτοί γουστάρουν για να στήσουν τον καινούριο μαλιστάνθρωπο που χρειάζονται, το μεταλλαγμένο ζώο της νέας εποχής τους, που δεν θα σκέπτεται, δεν θα αντιδρά, δεν θα διαμαρτύρεται.ΟΜΙΛΟΥΜΕ ΟΜΗΡΙΚΑ!Και φυσικά σ’ αυτό το παιχνίδι η πνευματική επάρκεια είναι ο χειρότερος εχθρός σας. Και βέβαια, όταν μιλάμε για πνευματική επάρκεια

32

εννοούμε την διανοητική συμμετοχή στα αγαθά του πνευματικού πολιτισμού. Και έτσι, μιλώντας για πνευματικό πολιτισμό, εννοούμε πριν από όλα και πάνω από όλα τον πατέρα πολιτισμό, τον αρχαίο ελληνικό. Δηλαδή την ελληνική μας γλώσσα!Να γιατί υποτελείς του κύριου Κίσινγκερ και υπάλληλοι των σκοτεινών εκείνων κέντρων αφελληνισμού του δυτικού πολιτισμού, κάνετε ό,τι μπορείτε για να διαλύστε τη σχέση των νέων Ελλήνων με τη γλώσσα τους.Την Ομηρική γλώσσα μας που μιλάμε συνεχώς και αδιαλείπτως, χιλιάδες χρόνια τώρα. Γιατί μπορεί να λέμε σκάφος, βαπόρι, πλοίο, καράβι και να μη λέμε «ναυς» αλλά από το πρωί ως το βράδυ λέμε: Ναύτης, ναυτιλία, ναυτιλλόμενος, ναύαρχος, ναυσιπλοΐα, και χίλια ακόμα!Να γιατί πλασάρετε την αισχρή παρόλα «νεοέλληνας», για να διακοπεί η συνέχεια!Να γιατί αντί να μας πει ο μεγάλος επίσης ποιητής μας ο Γιάννης Ρίτσος για την Ελληνοσύνη, αστόχαστα μας μιλάει για «Ρωμιοσύνη»! ΜΑΣΤΟΥΡΩΝΕΤΕ ΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ!Και μετά από όλα αυτά, και μετά από την τηλεοπτική ασυδοσία διάλυσης κάθε πολιτισμικού στοιχείου στον τόπο και μετά από την επέλαση των ολιγογράμματων σε όλους τους χώρους όπου διεξάγεται η καθημερινή μας ζωή, μιλάτε εσείς για το Διονύσιο Σολωμό και ...αναλύετε κιόλας τον Εθνικό μας Ύμνο; Αφού εσείς είσαστε «έλληνες» μονάχα στα διαβατήρια σας! Δεν είσαστε ΕΛΛΗΝΕΣ, όμως!Ουστ Ξεφτίλες! Που αν λειτουργούσαμε ως απολύτως ισόνομοι μέσα σ αυτή τη δημοκρατία, θα σας έκαναν οι νέοι μας μήνυση, τουλάχιστον για εσχάτη προδοσία! Ό μως τους μαστουρώνετε κανονικά και τους τρώτε τα όμορφα αυτά δέκα νεανικά χρόνια με τις μαλακίες και τις αλητείες που προτείνετε, μέσα στον πληρωμένο και απέξω κατευθυνόμενα ανθελληνικό σχεδιασμό της διάλυσης αυτής της χώρας.

ΥΣΤΕΡΟΑΟΓΙΟΝ: Μα ας μην πάμε παραπέρα! Ας μείνουμε σ’ αυτό: Ο Κόμης Διονύσιος Σολωμός, σας έχει μεταθανατίως εγγεγραμμένους στα παλαιότερα των υποδημάτων του! Όπως κι εμείς, άλλωστε, όσοι μείναμε και ξεμείναμε, ακόμα Ποιητές, στον τόπο ετούτο.Ό μω ς, μη, ΑΥΤΟΝ! Και κυρίως, όχι «εσείς»!Αλήτες!

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 40ον

ΠΕΛΑΣΓΙΚΑ ΕΤΥΜΑ

Η ΡΙΖΑ ΔΕΛ-ΚΑΙ ΟΙ ΕΞ ΑΥΤΗΣ ΝΤΕΛ-, ΤΕΛ-, ΤΑΛ-, Ο ΑΛ-, ΔΕΡ-, ΝΤΕΡ-

Το γράμμα -Δ­Η Πελασγική πρωτογλώσσα, η γλώσσα δηλαδή των αυτοχθόνων πρωτοκατοίκων της περιοχής μας, μήτρα των Γραικοελληνικών γλωσσών-διαλέκτων αλλά και όλων των ευρωπαϊκών γλωσσών (εκτός Φινλανδικών-Ουγγρικών-Βασκικών όπως ισχυρίζονται οι γλωσσολόγοι) καιτωνγλωσσώντης καθ’ημάς Ανατολής, επιβιώνει έως σήμερα σε πάμπολλες καθημερινές λέξεις. Ο ισχυρός πελασγικός απόηχος ανιχνευεται σε μονοσύλλαβα ή δισύλλαβα τοπωνυμία (π.χ. στις Κυκλάδες-Πίνδος) αλλά και ως μονοσύλλαβα συνθετικά πολυσυλλάβων λέξεων. Η θέσις αυτή περί Πελαργών- Πελασγών, υφίσταται πολυετή ανηλεή πόλεμο από το ακαδημαϊκό κατεστημένο εκφρασθέν παλαιότερα από επιστημονικές μετριότητες τυπου Τριανταφυλλίδη-Κεραμοπουλου-Κακριδή κλπ και σήμερα από τους μέτριας ικανότητος διαδόχους των, συμπλεγματικούς κοντόφθαλμους καθηγητάς δίχως επιστημονικό ανάστημα και διερευνητικό πνεύμα, πειθήνια όργανα των υπόπτων πολλάκις κελευσμάτων των ξένων πανεπιστημιακών.Με τέτοιας αθλίας ποιότητος πνευματική ηγεσία, εξηγείται η σημερινή πτωτική κατάστασις του νεοέλληνος, ο οποίος τυφλός πνευματικά, αποστερημένος εθνικών-ιστορικών πυξίδων, πελαγοδρομεί κάπου στα αζήτητα της ανθρωπότητος, βιώνοντας τραγικά την αντίφασι του εν δυνάμει και του όντως. Αντιστεκόμεθα σθεναρώς σε αυτήν την έντεχνα δομημένη παρακμή προβάλλοντας έντονα τα εθνικά στοιχεία, τα οποία, έχουμε την βεβαιότητα, θα ενεργήσουν κάποτε θετικώς στην βελτίωσι της Φυλής και την εθνική της ανάτασι μετά τις μοιραίως επερχόμενες κατακλυσμιαίες εθνοφθόρες καταστροφές.Μία βαθυτέρα γλωσσική ανάλυσις εν συνδυασμώ μετ’ άλλων πολιτισμικών παραμέτρων, όπως έκφρασις θεοσεβείας, τελετές, τέχνη κλπ, μας πληροφορεί όχι μόνον γιά την υπαρξι αλλά κυρίως γιά την ποιότητα, έκτασι, διασπορά και επιρροές επί άλλων, ενός πολιτισμού, καθώς και γιά τον εντοπισμό των πηγών του. Αυτό το αναμφισβήτητα πανάρχαιο Πελαργικό ιστορικό βάθος τρομοκρατεί το σημερινό επαχθές, άκρως ανθελληνικό, παγκόσμιο Α φανές πλανητικό διευθυντήριο, το οποίο με την σειρά του, διαθέτει αφειδώς πόρους ώστε να ποδηγετή το σαθρό παγκόσμιο ακαδημαϊκό κατεστημένο, με στόχο και αποτέλεσμα τον έλεγχο των ερευνών ώστε ποτέ να μην αποκαλυφθή η εν βυθώ και εν υπνώσει πελαργογραικική αλήθεια.

33

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 40ον

Όσον λοιπόν και αν είναι δυσάρεστο για τα παγκόσμια περιτμημένα Αφανή πλανητο­αφεντικά, πρέπει να προβάλλουμε, διακηρύξουμε και διδάξουμε, με τόλμη, παρρησία και πάθος την αδιάσειστη αλήθεια ότι η γραικοπελασγική και η εξ αϋτής ελληνική γλώσσα ήταν δημιουργήματα και μέσα μεταδώσεως παγκοσμίως, ενός υπερπολιτισμού, υψίστου μεγαλείου, ακατανο- ήτου και σήμερον ακόμη και εν πολλοίς αδιερευνήτου. Το έργο αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο δεδομένων των σκοπίμως τεθέντων πολυποίκιλων κοινωνικών-επικοινωνιακών και επιστημονικών φραγμών.Ο Λόγος, ή η "ομιλία", αποτελούν την έκφρασι ενός πολυδιαπλόκου και πολυποίκιλου εγκεφαλικού συστήματος και "επεξεργασία" εξαιρετικώς περιπλοκώτερη απ’ ότι έχει αποδωθή από την επιστήμη στο "κέντρο της ομιλίας ή κέντρο λόγου". Πολλαπλές εγκεφαλικές "περιοχές" συνεργάζονται ενδοδιαπλόκως ώστε να αποδωθή ο "λόγος" σιην πλήρη του έκφρασι και με το πλήρες περιεχόμενό του, ή, στην γραικοπελασική και ελληνική περίπτωσι, τα περιεχόμενα του λόγου ως έννοιες εντός των λέξεων.Μία πολύ εξελιγμένη γλώσσα όπως η ελληνική, δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα ενός εξελιγμένου εγκεφαλικού κέντρου ομιλίας, μόνον. Αποτελεί το αποτέλεσμα μιάς πολυχιλιετούς διαπλόκου εξελικτικής διεργασίας πολλών εγκεφαλικών περιοχών, συνεργαζομένων περιπλόκως, αδιαφόρως εάν φαίνεται να "εκφράζεται" με τρόπο φαινομενικώς απλό και σιην εποχή μας, σκοπίμως, βαρβαρικό και παραπλανητικό, λόγω των αντιδραστικών αρχιφιλολόγων βιαστών της. Στην ελληνική, συγχρόνως συνεργούν, κρίσις, μνήμη, συναίσθημα, "συνείδησις", αλληγορία, μεταφορά, συσχετίσεις, γνώσεις, υποθέσεις, σκοπιμότητες, "αξίες" κ.λ.π.Οι Γραικοπελασγοί-Έλληνες, άριστοι γνώστες και δημιουργοί της "νοηματικής" των λέξεων, κατόρθωσαν να αποδώσουν με εσωτερικήν βαθυτάτη νοηματική ακρίβεια στην κάθε λέξι την "ουσία" του αντικειμένου.Εναπόκειται σε :μας να ενσκύψουμε με τον δέοντα σεβασμό στα σπαράγματα της ελληνικής γραμματείας και να ανασυνθέσουμε τον χαμένο θησαυρό κλείνοντας τα αυτιά μας στην γελοιότητα της πληθώρας των δήθεν "προοδευτικών" σειρήνων-εκφραστών της κάθε είδους μετριότητος και του ανθελληνισμού.

Έχοντας υπ’ όψιν πάντα το ότι στα ελληνικά, η νοηματική των λέξεων ή ταύτισις σημαίνονιος- σημαινομένου ή ακριβέστερα σημαίνοντος- πολλών σημαινομένων, εκφράζεται απολύτως στον προφορικό λόγο, ως αποτέλεσμα διανοητικών γλωσσοπλαστικών λειτουργιών, αδυνατούμε να κατανοήσουμε ότι δεν θα ένοιωθαν εκείνοι οι απίστευτοι λογοπλάσται, την λογική ανάγκη να κωδικοποιήσουν λογικές έννοιες ακόμη και στο σχήμα των γραμμάτων. Δεν είναι δυνατόν να μην θεώρησαν απαραίτητο να υπάρχει συνάφεια προφορικού λόγου και γραπτού. Δείχνει να είναι εντελώς ξεκομμένη λογικώς η θεωρουμένη λήψις, από έναν λαό με τόσο προηγμένο και σύνθετο προφορικό λόγο, γραμμάτων εκ Φοινίκης. Πώς εδημιούργησαν τέτοια απίστευτη λογοτεχνία υστερώντας στην γραφή;Δεχόμενοι ότι αυτό είναι αδύνατον, έστω ως υπόθεσι εργασίας, ας αρχίσουμε την διερεύνησι του γράμματος -Δ-, θεωρώντας-υποθέτωντας ότι το σχήμα του σκοπίμως είναι αυτό ώστε να απεικονίζη κάποια συγκεκριμένη ενέργεια η οποία, εκτός της εικόνας, περιγράφεται και στην λέξι ΔΕΛΤΑ οπότε θα αποδειχθή ότι η λέξις ΔΕΛΤΑ είτε ισοδυναμεί με το σχήμα -Δ- είτε όχι.Κάποιος, σκεπτόμενος λογικά και ορθολογικά, θα μπορούσε να ισχυρισθή ότι το σχήμα του γράμματος -Δ- εϋρίσκεται δίπλα μας από την πρωτοεποχή από την οποία οι άνθρωποι ήρχισαν εγκαταλείποντες τα σπήλαια οπότε εδημιούργησαν μονίμους οικισμούς σε βοσκοτόπους ή αγρούς. Από την εποχή των πρώτων μορφών κατοικιών, όπως ήταν οι σκηνές ή τα παραηήγματα-κονάκια-κατσούλες, εμφανίζεται αφαιρετικά το τριγωνικό σχήμα των πρωτογόνων αυτών κατασκευών. Το ίδιο

ΕΙΚΩΝ1. Σαρακατσάνικη ΚΑΤΣΟΥΛΑ Δελτοειδής

34

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 40ον

Ο ορθολογικός παρατηρητής λοιπόν θα ισχυρισθή ότι το γράμμα -Δ- "ξεφυτρώνει" υπό μορφήν στεγών σε όλα σχεδόν τα μέρη της Ευρώπης εξ ανάγκης και άρα είναι απολύτως φυσιολογικό το σχήμα αυτό να μεταφερθή σε ένα |γράμμα ενώ για ένα Μεσανατολίτη λαό όπως οι Φοίνικες, δεν είναι Ι καθόλου φυσιολογικό. Ακολουθώντας αυτό το σκεπτικό, παρατηρούμε ότι τα κτίρια γενικώς, |θΐκίες-ναοί-δημόσια κτίρια, σε Ιολόκληρη την Γραικοπελασγική διασπορά. έχουν αμφικλινή στέγη και μόνο μια πόρτα εισόδου-εξόδου στην πρόσοψι.

J Ενδεχομένως, σε αρχαϊκές εποχές |το σχήμα της εισόδου-θύρας να

Ε ΙΚ Ω Ν 2 . Τ υ π ικ ό ς νη σ ιω τ ικ ό ς ο ικ ισ μ ό ς μ ε επ ίπ εδες ο ρ ο φ ές ήτο τριγωνικό, ακολουθών το ό π ω ς κ α ι σ τη ν Μ έσ η Α ν α το λή τριγωνικό σχήμα της στέγης στην

σχήμα είχε και η πόρτα εισόδου-εξόδου ενώ πρόσοψι. Παρατηρούμε δηλαδήκατσούλες ωνομάζοντο οι μυτεροί σκούφοι που σχήμα θύρας δημιουργούμενο έτσι ώστε ναφορούσαν στην Ρόδο οι άντρες, τις Κυριακές και τις γιορτέςΑκόμη σήμερα, σε σαρακατσάνικους παραδοσιακούς οικισμούς, Βλέπουμε τα κονάκια-κατσούλες να έχουν τριγωνικό σχήμα που από μακρυά φαίνονται σαν -Δ-. (ΕΙΚΟΝΑ 1) Αργότερα, όταν οι άνθρωποι ήρχισαν δομούντες κτίρια με λίθους, εσυνειδητοποίησαν την ανάγκη δημιουργίας αμφικλινών στεγών. Εκ των πραγμάτων Βέβαια, οι κάτοικοι των περιοχών όπου είτε λόγω συχνών βροχοπτώσεων είτε διότι τον χειμώνα υπάρχει χιονόπτωσις, έμαθαν να δομούν τις σκεπές των κατοικιών τους με τέτοιο τρόπο ώστε να διώχνουν εύκολα τα νερά των βροχών και να μην καταρρέουν από το Βάρος του συσσωρευμένου χιονιού. Αυτό τους ανάγκασε να έχουν αμφικλινείς στέγες από τις οποίες κατρακυλά το νερό και το χιόνι. Όσο Βορειώτερα προχωρούμε, όπου υπάρχει περισσότερη Βροχόπτωσις-χιονόπτωσις, τόσο βλέπουμε τις στέγες να είναι πιό όρθιες, πιό επικλινείς, ώστε να κρατούν ακόμη λιγώτερο νερό και χιόνι. Αντιθέτως, σε μέρη με λίγες βροχές και δίχως χιονοπτώσεις, δεν υφίσταται αυτή η ανάγκη και σε πολλά νησιά του Αιγαίου αλλά και όλη την Μέση Ανατολή, οι κατοικίες έχουν επίπεδη στέγη ώστε να συλλέγουν τα λίγα πολύτιμα βρόχινα ύδατα. (ΕΙΚΟΝΑ 2)

ταιριάζη αρμονικά με την αμφικλινή στέγη. Τριγωνικές Θύρες παρατηρούμε σε κτίρια-τάφους μυκηναϊκών χρόνων. (ΕΙΚΟΝΑ 3). Το σχήμα του γράμματος -Δ- δεσπόζει στην εν Μυκήναις πύλη

Ε ΙΚ Ω Ν 3 ... Σ ή ρ α γ γα σ τη ν Τνρ ινθ α μ ε δελτοειδή ε ίσ ο δ ο

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 40ον

ίων Λεόντων. (ΕΙΚΟΝΑ 4) Σε μεταγενέστερες εποχές η θύρα εισόδου-εξόδου σαφώς θα είναι ορθογώνια. Το σχηματιζόμενο όμως υπέρ την θυραν τρίγωνο καθώς και οι απολήξεις της αμφικλινούς στέγης θα ενσωματωθούν επισήμως στους ελληνικούς αρχιτεκτονικούς

Εν κατακλείδι, ο οξυδερκής ορθολογιστής παρατηρητής ή δυτικού τύπου μελετητής, μπορεί να συμπεράνη ότι το -Δ- προέρχεται από το τριγωνικό σχήμα του αετώματος της προσόψεως, το οποίο προέκυψε αποκλεισπκώς λόγω αμφικλινούς στέγης απαραιτήτου για την αντιμετώπισι πολλών βροχών και του βάρους των χιονιών σε όλον τον γραικοπελασγικό κόσμο. Το αέτωμα, ως αρχιτεκτονικό μέλος, στον ελληνικό κόσμο, διεκοσμήθη με πληθώρα εξαιρετικής ωραιότητος και κάλλους γλυπτών. (ΕΙΚΟΝΕΣ 6, 7). Σταδιακώς δε, τα ελληνικού ρυθμού κτίρια, εκτίζοντο πάντα με αέτωμα πάνω από την κυρία είσοδο έστω και σαν δομές εντελώς ανεξάρτητες της στέγης. Μάλιστα δε, σε κτίρια ελληνικού ρυθμού σε ολόκληρο τον κόσμο, παρατηρούμε ότι κτίζεται μία ολόκληρη κατασκευή εισόδου

Ε ΙΚ Ω Ν 4 ... Μ Υ Κ Η Ν Α Ι . Η Π ν λ η τω ν Λ ε ό ν τω ν μ ε σχήμα Δ Ε Λ Τ Α

ρυθμούς αναφερόμενα πλέον ως "αέτωμα". Το αέτωμα των κτιρίων υπήρχε μόνο στην πρόσοψι. (ΕΙΚΟΝΑ 5).

Ε ΙΚ Ω Ν 5 ... Τ ο αέτω μα τον Ζ Α Π Π Ε ΙΟ Υ ό π ο ν η κ α τα σ κ ενή της ε ίσ ο δ ο ν έχ ε ι α π ο κ λε ισ τ ικ ό σ κ ο π ό τη ν φ ιλο ξ ε ν ία το ν νπ ερ κ ε ιμ ένο ν Δ Ε Λ Τ Α

Ε ΙΚ Ω Ν 6 ... Λ επ το μ έρ ε ια Α ετώ μ α το ς μ ε γλνπτά α πό να ό της Κ ε ρ κ ν ρ α ς

σαν προθάλαμος η οποία δεν εξυπηρετεί κανένα λειτουργικό σκοπό εκτός του φιλοξενεί το αέτωμα ή ΔΕΛΤΑ της εισόδου. Όταν δε ήτο, για διαφόρους λόγους, κυρίως οικονομικούς, μη επιθυμητή η κατασκευή δομής αετώματος υπεράνω της εισόδου, εσχεδιάζετο πάντοτε κάποιο τρίγωνο ή τριγωνική διακόσμησις. (ΕΙΚΟΝΑ 8).Πρίν αποδεχθούμε, έστω μερικώς, την παραπάνω θεώρησι, οφείλουμε να εξετάσουμε και άλλες παραμέτρους όπως η πολύ σημαντική, παράμετρος γλώσσα. Εφ’ όσον, δογματικώς πλέον, ισχυριζόμεθα και εν ολίγοις αποδεικνύουμε, υπάρχει ταύτισις σημαίνοντος- σημαινομένων στις γραικοπελασγικές γλώσσες- διαλέκτους, δέον όπως εξετασθή και η ρίζα ΔΕΛ- του γράμματος ΔΕΛΤΑ μήπως και σημαίνει κάτι.Με τις εξετασθείσες σε προηγούμενες εργασίες μετατροπές των γραμμάτων, αποδεικνύεται η

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 40ον

Ε ΙΚ Ω Ν 7 ... Α να π α ρ ά σ τα σ ις της μ ετώ π η ς του α να το λ ικ ο ύ αετώ ματος το ν Π α ρ θ ενώ νο ς

εναλλαγή ίων Τ-Δ-Θ σε μία ρίζα δίχως να αλλάζη έννοια ή σημαινόμενο1. Επίσης η εναλλαγή Λ-Ρ είναι ιδιαιτέρως συνήθης2.Επίσης, εναλλαγές φωνηέντων στην ίδια ρίζα είναι σύνηθες φαινόμενο. Επί παραδείγματι, η ρίζα ΝΑ- εκ της οποίας η ΝΑΥΣ στην γενική μετατρέπεται σε ΝΕ- ή ΝΗ- και κλίνεται της ΝΕΩΣ ή ΝΗΩΣ. Το αυτό ισχύει και με την λέξι ΛΑΟΣ η οποία λέγεται και ΛΕΩΣ (ή και ΛΗΩΣ)

Ε ΙΚ Ω Ν 8 ... Τ ο τρ ίγω νο ιί Δ Ε Λ Τ Α κ ο σ μ ε ί αλλά κ α ι σ η μ α ίνε ι ση μ εία ε ισ ό δ ω ν -θ υ ρ ώ ν

Η πελασγική ρίζα ΔΕΛ- με τις εναλλαγές της επεβίωσε "λάθρα" σε πολλές λέξεις και θα τις εξετάσουμε διεξοδικά αποδεικνύοντας ταυτοχρόνως της ελληνική προέλευσι του γράμματος ΔΕΛΤΑ παρά την λυσσώδη και πεισματώδη αντίρρησι των αντιδραστικών φοινικιστών.Τα αλβανικά, ως θρακο-ιλλυρικής προελεύσεως, διατηρούν έντονο τον πελασγικό απόηχο και η1 Εναλλαγές Τ-Δ-Θ όπως Τ-Θ=φθάνω-φτάνω, θρέφω-τρέφω, παρουσιασθή-παρουσιαστή. Τ-Δ= μάιερ-μάδερ, Αλέξανδρος-Αλέξαντρος, δένδρο- δέντρο. Θ-Δ=θεός-δεός/Δίας/0βιΐ3, Θείος-Δίος, αίθουσσα-αιδώσσα κλπ2 όπως επί παραδείγματι αδεΡφός-αδεΛφός, ήΡθα- ήΛθα, αΡμυρό-αΛλμυρό, γΡρήγορα-γΛήγορα κλπ

γλωσσολογική προσέγγισίς των είναι μεγάλης σημασίας. Η ρίζα ΔΕΛ- έχει επιβιώσει αναλλοίωτη στα σημερινά Αλβανικά ως NTAA=DAL- ή NTEA=DEL- και σημαίνει βγαίνω, προβάλλω, εμφανίζομαι όπως π.χ. ντελ Ελλάδα= θα πάω/ εμφανιστώ στην Ελλάδα.Εφαρμόζοντας στο ΝΤΕΛ- τις εναλλαγές Τ-Δ-Ο, Α-Ε-Η και Λ-Ρ παίρνουμε τους παρακάτω πιθανούς συνδυασμούς σε 6 ομάδες ριζών1....NTAA=DAL-και ΤΑΛ- και ΔΑΛ-και 0ΑΛ- ή2....ΝΤΑΡ-και TAP- και ΔΑΡ- και ΘΑΡ- ή3....NTEA=DEL- και ΤΕΛ- και ΔΕΛ- και 0ΕΛ- ή4....ΝΤΕΡ=ΤΕΡ- και ΔΕΡ- και ΘΕΡ- ή5....ΝΤΗΛ=ΤΗΛ- και ΔΗΛ- και 0ΗΛ- ή6....ΝΤΗΡ=ΤΗΡ- και ΔΗΡ- και 0ΗΡ- Μελετώντας τις παραπάνω 6 ομάδες ριζών, όπως αυτές προκύπτουν από το αρχικό ΝΤΕΛ-=ΔΕΛ-, μπορούμε να ετυμολογήσουμε πολλές λέξεις. Αρχικούς, απότηνομάδαριζών-1-, οι Ι. Σταματάκος ("Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης") και J. Β. Horfmann ("Ετυμολογικόν Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης") θεωρούν ότι από το ΝΤΑΛ-=ΝΤΕΛ-, χρησιμοποιούμενο εισέτι στην αλβανική, σημαίνον εμφανίζομαι, εγείρομαι, φανερώνομαι, προκύπτει, και ορθώς, το αρχαιοελληνικό ρήμα "θάλλω"= ανθίζω, ακμάζω, ογκούμαι. Μάλιστα στην πελασγική αρμενική NTΑΛ σημαίνει πράσινο διότι την άνοιξι θάλλουν= πρασινίζουν τα φυλλοβόλα δένδρα αφού εμφανίζονται τα φύλλα. Στην ρίζα ΤΑΛ- της ομάδος αυτής ενδεχομένως να κρύβεται το έτυμον του ΤΑΛΟΥ, του μηχανικού μυθικού γίγαντα, έργου του Ηφαίστου. Ως γνωστόν, ο ΤΑΛΩΣ, περιπολών την Κρήτη ημερησίως, ενεφανίζετο αιφνιδίως και κατέκαιε τυχόν εχθρικά πλοία.Επειδή οι κορυφές των ορέων είναι αυτές που καθορίζουν τα όρη και από μακρυά αυτές

37

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 40ον

διακρίνονται-ξεπροβάλλουν-εμφανίζονται πρώτες, έχουμε την ονομασία ΤΑΛΕΤΟΣ για κορυφή του Ταΰγετου ενώ στο μεσουράνημα- κορύφωσι του ηλίου Λέμε π.χ. ΝΤΑΛΑ μεσημέρι. Προφανώς από το ΤΑΛ- παράγεται το ίβΙΝυψηλός της αγγλικής.Από την ομάδα ριζών -2- ξεχωρίζουμε την ρίζα ΘΑΡ- από όπου το ΘΑΡΡΟΣ το οποίον θεωρούμε, με κάθε επιφύλαξι, ως ομόριζο του ΝΤΕΛ- διότι, ως ενέργεια το ΘΑΡΡΟΣ κάνει το άτομο να "βγαίνη μπροστά", να εμφανίζεται και να ξεχωρίζη από το πλήθος εφ’ όσον έχει αυξηθή-διογκωθή-ενισχυθή το σθένος του και εμφανίζεται-προβάλλει δυναμικά.Από τα ΝΤΕΡ-ΔΕΡ-ΤΕΡ-ΘΕΡ της 4ης ομάδος ριζών ξεχωρίζουμε το ΔΕΡ- από το οποίο προκύπτουν οι ορεινές Θύρες, τα περάσματα ή αυχενοδιαβάσεις, ΔΕΡΒΕΝΙΑ-ΔΕΡΒΕΝΑΚΙΑ τα οποία πολλοί κακώς θεωρούν μη ελληνικές λέξεις.0 Θερσίτης σημαίνει αυθάδης και μπορούμε να ισχυρισθούμε ότι ανήκει στην κατηγορία αυτή διότι ο θρασύς-αυθάδης πάντα ξεχωρίζει από τους πολλούς και κάνει αισθητή την παρουσία του.Στην 5η ομάδα ριζών, ΝΤΗΛ-ΤΗΛ-ΔΗΛ-ΘΗΛ-, ανήκει η λέξις ΘΗΛΥ διότι εξ αυτού προβάλλει- εμφανίζεται ο απόγονος.Επίσης, η νήσος ΔΗΛΟΣ ήταν αλληγορικώς αυτή στην οποία πρωτοεμφανίζεται- πρωτοπαρουσιάζεται η γήινη φύσις-Άρτεμις και ο ζωοποιός ήλιος-Απόλλων. Ανάγεται δηλαδή συμβολικά το Αιγαίον σε διάστημα, όπου πλανάται η Λατώ-Λητώ-αστρική ύλη μέχρις ότου μετασχηματισθή, σχηματοποιηθή σε Δήλο- πλανητικό σύστημα και αποκτήσει-γεννήσει ήλιο­πλανήτες δηλ. Άρτεμι-Απόλλωνα. Η Δήλος, όπως δηλώνει το ΔΗΛ-, είναι εκδήλωσις-εμφάνισις του πλανητικού συστήματος, εδραζομένη επί 4 κιόνων, κατά την μυθολογία, δηλ. επί των -4- στοιχείων της ιεράς τετρακτύος ή ριζωμάτων κατά Πυθαγόρα.Τελευταία εξετάζουμε την ομάδα ριζών -3- του ΝΤΕΛ-=ΔΕΛ-=ΤΕΛ- διότι είναι η πλέον σημαντική και ουσιαστικώς, αυτή η ομάς καθορίζει το αποτέλεσμα αυτής της μελέτης. Στην ρίζα ΤΕΛ- ανήκει το αρχαιοελληνικό ρήμα ΤΕΛΛΩ=ξεπροβάλλω, κάμνω τι να εγερθή Επί παραδείγματι, την έννοια τέλλω = β γα ίνω -ξεπροβάλλω-εγε ίρομα ι - εμφανίζομαι, διαβάζουμε από το λεξικό LID-

DELL-SCOTT ηλίου τέλλοντος, Ίρις τέλλει, ηώς τελλομένη. Σχετικό επίσης είναι και το ρήμα ΤΕΛΕΘΩ=εγείρομαι, προβαίνω, δηλώνομαι- δηλαδή γίνομαι εμφανής.Από την ρίζα ΤΕΛ- και την λέξι ΩΝΙΑ= ψώνια παράγεται η σύνθετη λέξις ΤΕΛΩΝΕΙΟ. Πράγματι το ΤΕΛΩΝΕΙΟ είναι το μέρος όπου εμφανίζουμε και βάζουμε/βγάζουμε τα διάφορα είδη-ψώνια και όχι από τα ΤΕΛΗ δηλαδή τους φόρους διότι η λέξις ΤΕΛΟΣ= φόρος παράγεται από την ρίζα ΤΛΑ- κατά LIDDELL-SCOTT, και πολύ σωστά. Από την πρόθεσι ΑΝΩ (δηλ. επάνω) και την ρίζα ΤΕΛ- παράγεται η λέξις ΑΝΑΤΟΛΗ η οποία σημαίνει ότι κάτι (π.χ. ο ήλιος) εμφανίζεται, εγείρεται, ανεβαίνει, ανυψούται, ξεπροβάλλει. Σημαντική επίσης η σύνθετη ονομασία ΤΕΛΧΙΝΕΣ από την ρίζα ΤΕΛ- και την ρίζα ΑΧΑ- (νερό-aqua, όρα αντίστοιχο άρθρο στο 39ον τεύχος). Πράγματι, οι μυθολογικοί ΤΕΛΧΙΝΕΣ εθεωρούντο πλάσματα αμφίβια, αλληγορικώς διαβιούντα εντός υδάτων όταν κάποτε εγκατέλειψαν το αλιληγορικόν ύδωρ και βγήκαν- ξεπρόβαλαν-εμφανίστηκαν αλληγορικώς στο αέρα, δηλαδή εξελίχθηκαν νοητικώς ως Κάβειροι πλέον διότι ο αήρ του ουρανού καλύπτει τα πάντα.Στην ρίζα ΔΕΛ- αναζητούμε κατ’ αρχάς το έτυμον της λέξεως ΔΕΛΒΙΝΟ-ΔΕΛΒΙΝΑΚΙ η οποία προκύπτει από την εναλλαγή των Λ-Ρ στην ήδη αναφερθείσα λέξι ΔΕΡΒΕΝΙ και σημαίνει πέρασμα από όπου βγαίνει-προβάλλει- εμφανίζεται κάποιος.Η ίδια η ζωή βγαίνει-εμφανίζεται-ξεπροβάλλει κατά την γέννησι από την μητέρα. Είναι λογική η ταύτισις επομένως του γυναικείου γεννητικού οργάνου με την ρίζα ΔΕΛ- όχι φυσικά λόγω τριγωνικού σχήματος αλλά κυρίως λόγω της λειτουργίας του στην εμφάνισι της νέας υπάρξεως. Αυτό ίσχυε στην αρχαιότητα όπως αποδεικνύεται στην Λυσιστράτη του Αριστοφάνους, στίχος 151: "εί γαρ καθήμεθ’ ένδον εντετριμμέναι καν τοις Αμοργίονις γυμναί παρίοιμεν Δ Ε Λ Τ Α παρατετιλμέναι..." όπου με λίγα λόγια οι γυναίκες περίμεναν τους άνδρες έχοντας τα ΔΕΛΤΑ τους έτοιμα και περιποιημένα. Στην σημερινή εποχή, αν και τα χριστιανικά ήθη δύσκολα επιτρέπουν τέτοιες σάτυρες, στις εορτές του παραδοσιακού καρναβαλιού στην Κοζάνη, όπου υφίσταται και το έθιμο των φανών, τραγουδιέται αλληγορικώς η σεξουαλική πράξις με το δήθεν σκότωμα της τριγώνας όπου τριγώ να=το δέλτα =το

38

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 40ον

γυναικείο γεννητικό όργανο. Τόσο Βάθος έχει η παράδοσις και ο Λαϊκός μας πολιτισμός.Από την ρίζα ΔΕΛ- και το ΦΥΩ=φυτρώνω παράγεται και η σημαντική σύνθετη Λέξις ΔΕΛΦΥΣ=Μήτρα. Η χρησιμοποίησις της ρίζας ΦΥ- προς περιγραφήν ιδιοτήτων της Μήτρας από όπου το φύομαι-φυτρώνω είναι άκρως επιτυχής και φιλοσοφημένη και δείχνει την σοβαρότητα των Γραικοπελασγών στην προσέγγισι κοσμογονικών ζητημάτων. Δείχνει ότι ο Λαός αυτός διέθετε κουλτούρα και σκέψι επιστημονική και διεισδυτική χαρακτηριζομένη υπό άκρας λογικής και θεοσεΒικής φιλοσοφίας ταυτίζοντας την Δελφύν, μερικώς, μέσω της ρίζας ΦΥ-, με την ίδια την οσιότητα της Μητέρας ΦΥ­σεως. Επομένως, η φιλοσοφική προσέγγισις επιστημονικών ζητημάτων όπως είναι οι κάθε είδους γενέσεις, πρέπει να εξετάζεται ως έχουσα διαχρονική αξία3. Τόσον ο Ορφεύς ποιητικώς, όσον και ο Πλάτων, με μια πιο "επιστημονική" προσέγγισι, στον "Τίμαιο", αναφέρουν ότι ο Κοσμικός Νόμος, είναι ο "δημιουργός", διότι ενήργησε ώστε να σχηματοποιηθή κάτι από κάτι άλλο που ήδη προϋπήρχε. Αυτή είναι η Δύναμις του Νόμου. 0 Νόμος, ως αποδεκτή σύμΒασις, τίθεται αοράτως κι αφανώς, πάνω από όλους όπως σχηματικά κατ’ αναγωγήν, το καταστατικό διέπει την λειτουργία ενός συλλόγου και το σύνταγμα την λειτουργία μίας χώρας...Στον "Τίμαιο", ο Πλάτων αναφέρεται στην αδυναμία του "δημιουργού" να πράξη οτιδήποτε δίχως την "Ανάγκη". Υποδηλώνοντας ξεκάθαρα, ότι όλα, μα ΟΛΑ, υπόκεινται σε απαραβίαστους Κοσμικούς νόμους, απορρίπτοντας ξεκάθαρα οποιαδήποτε αυθαιρεσία της αιώνιας Ουσίας και εξαλείφοντας παράλληλα κάθε υποψία περί "τυχαίας" δημιουργίας.Το πλέον χαρακτηριστικό με την έννοια ΦΥΟΜΑΙ=ΦΥΤΡΩΝΩ είναι ότι προϋποθέτει παράγοντες οδηγούντες τόσο στην γονιμοποίησι όσο και στην γέννησι. Προϋπήρξε δηλαδή ο Κοσμικός Νόμος ο οποίος ώρισε την συμπεριφορά της Φύτρας, δηλ., του σπόρου- ωού κατά την "γονιμοποίησι-επώασι", για να πραγματοποιηθή δημιουργία. Οι Ορφικοί είχαν λάβει υπ’ όψιν τους αυτή την προΰπαρξι κάποιων δυνάμεων που οπωσδήποτε εμπεριέχονται σιην3 η ταυτισις του ΦΥΟΜΑΙ με γεννήσεις είναι ξεκάθαρη ακόμη από την Ιλιάδα. Π.χ. Ζ’, 149 όπου ο Γλαύκος του Ιππολόχου λέει: "...ανδρών γενεή η μεν φύει η δ’ απολήγει..." δηλ. των ανθρώπων οι γενιές η μία φυτρώνει-γεννιέται κι η άλλη τελειώνει-πεθαίνει.

έννοια του ΩΟΥ και οι οποίες δυνάμεις το εγονιμοποίησαν και το εδημιούργησαν.Βέβαια, εφ’ όσον δεν επιδράσουν οι Αιτίες, δηλαδή εξωγενείς παράγοντες όπως κατάλληλη θερμοκρασία και κατάλληλες συνθήκες γενικώς, η φύτρα-σπόρος-ωόν δεν θα δώση γεννήσεις διότι δεν θα συμβούν εντός της οι εκ του Κοσμικού Νόμου αυστηρώς επιβεβλημένες διαδικασίες και διεργασίες.Τελικώς, η έννοια του ΦΥΟΜΑΙ στην λέξι ΔΕΛΦΥΣ είναι διανοητικό ορόσημο διότι:Ιον....προϋποθέτει ενέργειες ανωτέρας υφής όπως Έρωτα και Κοσμικό Νόμο 2ον... προϋποθέτει εξωτερικούς παράγοντες ί ΑΙΤΙΕΣ3ον....προϋποθέτει πλήρη αρμονία και αρίσττ τάξιν στον Νόμο Δημιουργίας 4ον...προϋποθέτει την ύπαρξιν "όντος" το οποίο' θα ξαναδημιουργήση μία φύτρα-σπόρο-ωό' όταν ορίση ο Κοσμικός Νόμος Αφού λοιπόν στην Μήτρα γίνεται το συμβολικ φύτευμα-σπορά, η συμβολική καλλιέργει του σπόρου-φύτρας και το μεγάλωμά τον ακολουθεί η πορεία της γεννήσεως όταν ορίσ ο Νόμος κυήσεως οπότε ακολουθεί η μέσ ΔΕΛΤΑ=γυναικείου γεννητικού οργάνο εμφάνισις-γέννησιςτης υπάρξεως. Αυτό διδάσκ η λέξις ΔΕΛ-ΦΥΣ.Όταν δε, προηγείται το -Α- ως επιτατικ( της εννοίας (ακριβώς το αντίθετον του -t στερητικού), έχουμε την λέξι ΑΔΕΛΦΟΣ η οπο σημαίνει τον προερχόμενο στην ζωή από τι απολύτως ιδίαν Μήτραν-Δελφύν.Μετά τα παραπάνω όλα, είναι πασιφανές ι ΝΤΕΛ-=ΔΕΛ- = βγαίνω, προβάλλω, εμφανίζομ "ξετρυπώνω" και έχει να κάνη με την ονομα( του γράμματος Δέλτα (Δ) σαν έννοια περισσότε παρά σαν το σχήμα του αετώματος. Αν μεί κάποιος στο σχήμα και στα αετώματα σημαί ότι δεν κατενόησε την νοηματική της λέξεως. 1 βέβαια για τον μη-Έλληνα ίσως είναι αυτονόι διότι η μητρική του γλώσσα δεν του επιτρέ τέτοιου μεγέθους και βάθους σκέψι, γι’ α είναι λάθος να ασπάζονται ασμένως οι Έλλη τις θεωρίες των ξένων.Είναι υπεραπλουστευμένη και παρακμιακι στανικώς επιβληθείσα και επικρατούσα άπο της σαθρής πανεπιστημιακής εξωνημένης ξεπουλημένης κοινότητος, ότι το όνομα γράμματος Δέλτα προέρχεται από την σημι λέξη daleth, που σημαίνει επίσης πόρτα, θ

39

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 40ον

ή καλύτερα πρόσοψις όπου υπάρχει θύρα. Εκεί δηλαδή που δεν υπάρχει πουθενά, ούτε κάν ως σχήμα αετώματος ή αμφικλινούς σκεπής το Δέλτα.Μία τολμηρή γλωσσολογική προσέγγισις, πιό ελληνική από όσο επιθυμούν τα φιλοσημιτικά κένρα, ενδεχομένως να δεχθή ότι η τροπή του -Ε- σε -Ο- ή του -Α- σε -Ο- (π.χ. η αρχαία ΚΟρκυρα έγινε ΚΕρκυρα ενώ η Αχρίδα= Οχρίδα), εφαρμοζομένη στην ρίζα ΔΕΛ-/ΔΑΛ- τρέπεται σε ΔΟΛ/ΤΟΛ/ΘΟΛ ή ΔΟΡ/ΤΟΡ/0ΟΡ ή ΘΥΡ οπότε προκύπτουν συναφείς λέξεις όπως ΟΥΡΑ (και το ΔΟΡ-=άοοτ), το ΟΟΥΡΟΣ, οι ΔΟΛΟΜΙΤΕΣ, ΔΟΛΟΠΕΣ (από το ΝΤΟΡ- = Ντούρος δηλ. υψηλός που ξεχωρίζει όπως τα 6ουνά), ΤΥΡΣΙΣ (από όπου tower-tour) κλπ κλπ Ας μην παραλείψουμε το πόσο εύκολα ο ΔΕΛ- ΦΙΝ έγινε DOL-PHIN στα αγγλικά.

ETYMON ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ Οα μπορούσαμε δε να ετυμολογήσουμε απλοϊκά τους ΔΕΛΦΟΥΣ ως το συμβολικό σημείο εξόδου-εμφανίσεως (ΔΕΛ-) από την βάρκα, του Δευκαλίωνος και της Πύρρας μετά τον Κατακλυσμό, όπου πετώντας πέτρες ΕΦΥΤΡΩΝΑΝ άνθρωποι. Επειδή όμως οι ΔΕΛΦΟΙ είναι κάτι πολύ ανώτερο τέτοιων απλών σκέψεων, καθ’ ότι ήσαν θεοσεΒικό νοητικό ορόσημο, το έτυμον των Δελφών χρήζει αναζητήσεως διότι απαιτείται διείσδυσις σε βαθύτερες έννοιες.Άρχων των Δελφών ήτο ο Απόλλων ο οποίος γίνεται αντιληπτός ως αλληγορική πηγή διανοητικών (δηλ. φωτεινών-πυρίνων) ροών όπως αλληγορικώς δηλώνει η ΛΥΡΑ του4 . Από ηλιοσπβούς σφαίρας φεγγοβόλου λαμπρότητος, ρίπτει οξέα βέλη διανοητικού ελέγχου των κατωτέρας ποιότητος πνευματικών δυναμικών ενεργώντας ώστε να δημιουργηθή ο φωτεινός-

4 όπου η ρίζα ΛΥ- σημαίνει φως και δίνει λέξειςόπως ΛΥκόφως, ΛΥκαυγές, ΛΥχνος, ΛΥκία, ΛΥκος, ΛΥκαιον, ΛΥκειον, λούσο, λούστρο-λουστρίνι, και τιςδήθεν ξένες όπως lux, luxor, luxury, Lucia, look, light, luminus, illuminati, lucipher κλπ. Σε αρχαιώτερες εποχές, η ρίζα ήρχιζε με δίγαμμα ως (F)AY- οπότε έχουμε Λέξεις όπως 6-λέπω, 6-λέμμα, 6-λέφαρο, φ-λόγα κλπ. Στην ρίζα ΛΥ- υπάρχει το έτυμον του αλληγορικού ΟΛΥΜΠΟΥ-κατοικίας θεών. Επειδή το ΡΑ- σιην ΛΥΡΑ δηλώνει και ΡΟΗ, ενώ το ΛΥ-=φως, ευφυώς σκεπτόμενοι οι μυθοπλάσται αλληγόρησαν την ΦΩΤΟΡΟΗ (διανοητική ροή) με ένα μουσικό όργανο. Φυσικά η μυθολογία Βρίθει τέτοιων αλληγοριών.

λαμπερός νους, ο διανοούμενος, ο διανοητικώς εξελισσόμενος άνθρωπος.Ο Απόλλων είναι η ενεργειακή φωτεινή διανοητική πηγή που καταπολεμά το πνευματικό σκότος. Αήττητος, υπέροχος, πάγγαλος, μεγαλειώδης... ΑκτινοΒολείλαμπρόν φωςσεμνής υψηλοφροσύνης, ευγενούς μεγαλοπρεπείας και απεριγράπτου κάλλους.Στον Απόλλωνα, οι Έλληνες έβλεπαν την αρχή του πολιτισμογόνου φωτεινού νου, τις ανώτερες ευγενείς τέχνες, την βάσι του Πολιτισμού, την διανοητική εξέλιξι, την ψυχοπνευματική αναΒάθμισι, την αρχή της πορείας για νοητική ανύψωσι και θέωσι. Για αυτόν τον λόγο, στον Φοίβο ζητούσαν θεραπείες από τις νόσους, την έμπνευσι στην δημιουργία έργων τέχνης, την γνώσι για όσα πρόκειται να συμβούν. Γιατί όλα. αυτά προϋποθέτουν πρωτίστως, την ύπαρξη πολιτισμού. Μόνο ένας πολιτισμένος λαός μπορεί να εκπαιδεϋση γιατρούς και όχι μάγους, μόνο ένας πολιτισμένος λαός μπορεί να δημιουργήση μουσική και όχι κρότο, μόνο ένας πολιτισμένος λαός μπορεί να διαμορφώση την πνευματική τέχνη έτσι ώστε να συνδυάζει την αρμονία με τον ρυθμό και να είναι αλληλένδετη με την ανθρώπινη νοητική υπέρβασι.Επειδή ακριβώς η Διανόησις, οι καλές Τέχνες, ο Πολιτισμός αποτελούν τα ωραιώτερα και αρμονικώτερα επιτεύγματα της ανθρώπινης διανοίας, γι’ αυτό και οι Έλληνας φαντάστηκαν και παρουσίασαν τον Απόλλωνα ως τον ομορφώτερο και λαμπρότερο Θεό.Ο Απόλλων όμως είναι Υιός του Διός5 και ο Ζεύς είναι νοούμενος ωςΛΟΓΟΣ. Τοπερίφημο εναρχή ήν ο ΛΟΓΟΣ, ανήκε στους Γραικοπελασγούς κι όχι στους εβραιοχρισπανούς. Η δυναμική του Λόγου είναι τέτοια ώστε η Ιδέα του κάθε Όντος του ορατού και αοράτου κόσμου που θα δημιουργηθή να υπάρχει καταγεγραμμένη μέσα στο ίδιο το Όν. 0 ΛΟΓΟΣ δραστηριοποιεί την κάθε κίνησι, την κάθε πράξι, την κάθε ενέργεια, υπάρχει παντού και γονιμοποιεί όλες τις ενέργειες με τις οποίες έρχεται σε επαφή ή ένωσι. Η ενέργεια του ΛΟΓΟΥ στον Δία αλληγορείται μυθολογικώς από το σύμΒολον5 Δεν μπορούμε να μην δούμε την σχέσι πατρός- υιού σε Δία-Απόλλωνα ως πρότυπο των πονηρών χριστιανών με την σχέσι Γιαχ6έ-Ιησού. Εξ άλλου η γέννησις του Ιησού παρουσιάζεται από τους ευαγγελιστής ως περιπετειώδης και εν μέσω ταξειδιού κάτι που θυμίζει την περιπλάνησι της Λατούς προς γέννησιν των διδύμων, Αρτέμιδος-Απόλλωνος.

40

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 40οι

του Διός τον ΛΕΟΝΤΑ. Πράγματι, ο ΛΕΩΝ είναι μετοχή του ρήματος ΛΕΩ (δηλ. λέγω, με μετοχές ο λέ-γ-ων, ή λέ-γ-ουσα, το λέ-γ-ον). Ο θεϊκός ΛΟΓΟΣ όμως περιγράφεται εύκολα με το γράμμα -Λ- διότι ομοιάζει με τηλεβόα (χωνί) όπως των κηρύκων, όπου στην κορυφή του θεωρείται ότι εκφέρεται ο Λόγος του θεού και οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται από την άλλη μεριά το μήνυμα6. Τα περί του -Λ- θα μπορούσαν εύκολα να θεωρηθούν "γραφικά" διότι κάποιος θα ισχυρίζετο ότι ως γράμματα δεν υφίσταντο στην αρχαιότητα, με την χρήσι των γραμμικών συλλαβικών γραφών. Τύχη αγαθή όμως, έρχεται η μητέρα ΓΗ να δώση στοιχεία από τα σπλάχνα της έστω κι αν αυτά τρομάζουν του σημιτόπληκτους ελληνοφοβικούς ακαδημαϊκούς ταγούς. Σε πινακίδα στην Αλόννησο, (ΕΙΚΟΝΑ 9) την οποία ανεκάλυψε ο καθηγητής κ. Αδαμάντιος Σάμσον σε τεμάχιο κεραμεικού αγγείου, χρονολογηθέν περί του 5500-6000

Ε ΙΚ Ω Ν 9 ... Τ ο όσ τρ α κο τω ν Γ ιο ύ ρ ο ν η λ ικ ία ς 7 .000 ετώ ν όπ ο υ κά τω δεξιά δ ια κ ρ ίνετα ι το -Δ - α ν κ α ι το -Α - κ α ι -Υ -

ε ίνα ι π ιό ευ δ ιά κ ρ ιτα ...

6 Αυτό δηλώνει μυητικά ό Ιουλιανός στο έργο "Εϊς την Μητέραν των θεών" όταν προτείνει "...ο π νευ μ α τικ ό ς ά νθ ρ ω π ος δέχετα ι τις α λή θ ε ιες αυτές σχετικά μ ε τους Θ εούς , μ ό ν ο υπό το ν ό ρ ο ότι ερευνώ ντας κά τω α πό τη ν κ α θ ο δ ή γη σ ι τω ν Θ ε ώ ν θα τ ις β ρή κ α ι θα τις Λ Α Β Η κ ι αυτό δ ιό τ ι τα Α ΙΝ ΙΓ Μ Α Τ Α που κρύβοντα ι σ τον μύ θο λ έ ν ε π ω ς π ρ έπει να ανα ζη τήσ ουμε κ α ι να συ νεχ ίσουμ ε τη ν έρευνα ώ σ π ου να %>θάσουμε σ τη ν Κ Ο Ρ Υ Φ Η Τ Ο Υ Π Ρ Α Γ Μ Α Τ Ο Σ . .." . Κορυφή δε του πράγματος είναι η κορυφή του -Λ- όπου υπάρχει η απ’ ευθείας Λήψις του Λόγου. Δηλαδή από την κορυφή του -Α- υπάρχει Λήψις ενώ από την άλλη μεριά υπάρχει Αντι-Ληψις όπου αντίληψις είναι ΛΟΓΟΣ παραμορφωμένος αναλόγως του πώς τον προσλαμβάνει ο καθένας.

π.Ο, διαβάζουμε με γράμματα του θεωρούμενο' μεταγενεστέρου ελληνικού αλφαβήτου τ< γράμματα -Α-, -Υ-, -Δ-. Σαφώς δεν αποδεικνύετε έτσι ότι τα ελληνικά, θεωρούμενα ανοήτω φοινικικά, είναι αρχαιώτερα των γραμμικώ γραφών, όμως, λείπει εντελώς μία ευλογοφανή θεωρία δικαιολογούσα την ύπαρξιν αυτού το οστράκου. Γενικώς, πέπλο μυστηρίου καλύπτί το πόθεν έσχες παναρχαίων πινακίδων απ τον ελλαδικό χώρο οι οποίες ανατρέπουν τ ισχύοντα διεθνώς περί ελληνικής γλώσση< Προφανώς καί κάτι άλλο ίσχυε ταυτοχρόνοο των γραμμικών γραφών.Σε μεταγενέστερα χρόνια, η σχολή το Πυθαγόρα εκωδικοποίησε την προγενεστέρ γνώσι με σύμβολα φαινομενικούς απλά τα οποί όμως αναλυόμενα, προσδίδουν ατελείωτ Βάθος στην μελέτη του θεοσεβικού-φιλσσοφικο αξιακού συστήματος των Γραικοπελασγών. Tr πυθαγόρειο λογική ηκολούθησεν ο μέγιστο στοχαστής Πλάτων προτείνοντας -4- ομάδί μαθημάτων. Τα πλατωνικά πρότυπα επιλογτ των 4 ομάδων μαθημάτων, θα πρέπει πάλι \ αναζητηθούν οπην συμβολική πυθαγόρε; λογική. Αλληγορικά βέβαια μιάς και δεν ήι δυνατόν ο Πλάτων να αποκαλύψη μυοτπκά τα πυθαγορείων. Ο Πυθαγόρας, ο Ηράκλειτος, Θαλής, ο Πλάτων κι άλλοι, απεδέχθησαν π πυθαγόρειο κωδικοποίησι. Ο δε Πλάτων, ώρκ ακροθιγώς την παιδευτική διαδικασία ως μέθοέ με αυξανομένη ισχύ και αποτελεσματικότητα τι οποίας τα -4- στάδια κτίζονται μεθοδικά το έ\ επάνω στο άλλο7. Διότι αν υπάρξει προσπάθε από το πρώτο οπάδιο να μεταβή κάποκ μαθητευόμενος απ’ ευθείας στο τέταρτο στάδι θα "τυφλωθή" από τον ήλιο (τον αλληγορπ της γνώσεως, της αιφνίδιας εξόδου από πλατωνικό σπήλαιο) και θα εγκαταλείψη πρόωι την παιδευτική διαδικασία. Το 4ο στάδιο είναι προορισμός του ανθρώπου, είναι η διανόησ λογισπκόν ή θέωσις και αποτελεί τον χώρο τ Ιδέας του Αγαθού, της γνώσεως δηλαδή τι Σωστού και Ωραίου.Επομένως η κατάλληλος παιδεία η one θα οδηγήση στην γνώσι-νόησι του Αγαθ τους αμαθείς πρέπει να είναι συοπηματι και μεθοδική παιδεία η οποία με υπομονή τους οδηγήση επιτυχώς μέσα από τα -4- οπά? γνώσεως. Χωρίς εξάρσεις και προχειρότηι

7 Αναλυτικά άρα άρθρο ΠΛΑΤΩΝ ΚΑΙ ΠΑΙΔΕΙΤειρακτΰς Λείγνητος, Τεύχος 36ον.

41

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 40ον

θα ενθαρρύνη και αφύπνιση σταδιακά τις γνωστικές δυναμικές και θα τις μετατρέψη σε γνωσπκές-μαθησιακές πρωτοβουλίες μέσω των οποίων θα κατακτήσουν τελικά την «επιστήμη». Την κορωνίδα αϋτής της πορείας δηλώνει και το περιεχόμενο της πλατωνικής «επιστή-·μης». «Επιστήμη» είναι η ανοδική δύσκολη πορεία προς το Αγαθόν, την γνώσι των «Όντως Όντων ή Αληθινών Όντων», η άμεση θέα και γνώσι των ιδεών. Κατά τα Πυθαγόρεια πρότυπα, η πορεία προς την παιδεία και Γνώση του Αγαθού, ξεκινά με αριθμητική ή μία διάσταση και συμβολίζεται με μία γραμμή σαν το γράμμα -Ι-8, συνεχίζει με Γεωμετρία ή δύο διαστάσεις και συμβολίζεται με δύο γραμμές σαν το γράμμα -Α-, ακολουθεί η Στερεομετρία ή τρεις διαστάσεις και συμβολίζεται με τρεις γραμμές σαν το γράμμα -Δ- και ολοκληρώνεται με την Αστρονομία των Σφαιρών, υπέρβαση των 3 αντιληπτικών γήινων διαστάσεων.Βέβαια, κατανόηση των Πυθαγορείων αριθμών 1-2-3-4 με σχήματα ενός, δύο, τριών ή τεσσάρων διαστάσεων, είναι το μυητικό Πλατωνικό πρότυπο μαθημάτων στο οποίο αλληγορούνται τα παραπάνω περιγραφέντα μαθήματα. Για την ανάγκη όμως διερευνήσεως του ΛΟΓΟΥ, μας ενδιαφέρει η δεύτερη ομάδα μαθημάτων, στο πυθαγόρειο 2 της γωνίας ή των δύο διαστάσεων, δηλαδή του -Λ-, όπου ανήκουν τα μαθήματα ΓΕΩΜΕΤΡΙΑΣ μέσω των οποίων καλλιεργείται ο πολυδιάστατος Λόγος. Παρατηρούμε δε ότι το χαλκιδαϊκό αρχαίο -L- και το ιωνικό -Λ-, έχουν ίδιο σχήμα αλλά διαφορετικό προσανατολισμό. Ολόιδιο σχήμα όμως έχει και το γράμμα -Γ- της Γεωμετρίας, και καθόλου συμπτωματικά διότι οι δημιουργήσαντες αυτό, εγνώριζαν πολύ καλά την ιδιότητα ταυτίσεως ΛΟΓΟΥ-ΓΕΩΜΕΤΡΙΑΣ. Γι’ αυτόν τον ΛΟΓΟ ο Πλάτων έγραψε στην Σχολή του, πας αγεωμέτρητος μη εισήτω, εννοώντας τον ασεβή, τον απροσάρμοστο, τον απείθαρχο, τον άλογο-παράλογο, τον ανόητο, γενικώς τον μη δυνάμενο να ανπληφθή την δυναμική του ΛΟΓΟΥ. Το δε ευφυολόγημα του π=3.14159... α εί ο θεός ο μέγας γεωμετρεί, έχει πολύ βαθύτερο νόημα.Στην τρίτη όμως ομάδα μαθημάτων, στο πυθαγόρειο 3, παρατηρούμε ότι στο γράμμα -Λ-

8 Το πυθαγόρειο αυτό -Ι- το οποίο υποννοεί το αριθμητικό ένα=1-, διαβαζόμενο σαν γράμμα ήταν το 10. Έτσι σχηματικά οι πυθαγόρειοι εταύτιζαν το 1 με το 10.

προστίθεται η τρίτη γραμμή, στην Βάσι, δίνοντας έτσι το γράμμα -Δ-. Φιλοσοφικά, αυτό σημαίνει ότι μια θεϊκή ροή ΛΟΓΟΥ, έγινε αντιληπτή ή κτήμα του ανθρώπου και ο άνθρωπος την προσέλαβε, την απεδέχθη, την αφομοίωσε και την εφήρμοσε στην ζωή του. Δηλαδή, η ενεργειακή-θεϊκή ροή ενός θεϊκού -Λ-όγου, έγινε αντιληπτή, εφηρμόσθη, απέκτησε -Δ-ιάστασι.Με αυτό το σκεπτικό, ο Απόλλων εδραιώνεται στους Δελφούς οπότε αποκτά διάστασι μέσω διδαχών-διδασκαλιών στους ανθρώπους. Ο θεϊκός ΛΟΓΟΣ εκ του Διός εκπορευόμενος, στους ΔΕΛΦΟΥΣ λαμβάνει-αποκτά μέσω του υιού του Απόλλωνος, Διάστασι, δηλ. γίνεται κοινός στους ανθρώπους9. Στους Δελφούς επομένως εμφανίζεται (ΔΕΛ-) κι αποκτά διάστασι, πραγματώνεται αυτή η θεϊκή ροή, ΦΥ- τρα10, αρωγός των ανθρώπων.Αυτή η ερμηνεία του -Δ-, ως Διάστασις δηλαδή του Λόγου, παρουσιάζεται στην ΕΙΚΟΝΑ 10, και αποτελεί αναπαραγωγή τμήματος αμφορέως από το ΚαΒείριον των Θηβών. Οι παρουσιαζόμενοι ως μυρμήγκια Κάβειροι (για να τονισθή η πρώην χθονία φύσις των) έγιναν πολιτισμογόνοι όταν αντελήφθησαν και αφομοίωσαν τον θεϊκό Λόγο.

Ε ΙΚ Ω Ν 1 0 ... Λ επ το μ έρ ε ια α μ φ ο ρ έω ς από το Κ α β ε ίρ ιο ν τω ν Θ η β ώ ν . Ο ι Κ ά β ε ιρ ο ι, σ α ν μ υ ρ μ ή γκ ια , δ η λ. χ θ ό ν ιο ι, δέχοντα ι το θ ε ίο Λ ό γ ο

σα ν Δ Ε Λ Τ Α σ τον ε γκ έ φ α λό τους

9 παρομοίως διδάσκουν οι χριστιανοί ότι μέσω υιου-Ιησου έλαβε διάστασι ο λόγος-πατήρ-Γιαχβέ. Χονδροειδής αντιγραφή ελληνικού προτύπου δίχως αλληγορίες λόγω αγροίκου νου.10 ο πληθυντικός της ρίζας ΦΥ- στους ΔΕΛΦΟΥΣ υπονοεί τις παραμέτρους της νοητικής εξελίξεως αι οποίαι ΦΥονται μέσω της ανθρώπινης Απολλωνείου δυναμικής της διανοήσεως ή ευΦΥυΐας ή ιδιοΦΥίας ή μεγαλοΦΥίας.

42

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 40ον

Η πρόσληψις και αφομοίωσις αυτή, γίνεται εμφανής με τα -Δ- στην κεφαλή των Κάβειρων ως δηλωπκόν της Διαστάσεως ή εφαρμογής του Λόγου. Ενδεχομένως, το ίδιο μήνυμα να κρύβεται πίσω από έργα τέχνης όπου ήρωες, όπως πολλάκις ήρωες όπως ο Οδυσσεύς, φορούν τριγωνικούς σκούφους. (ΕΙΚΟΝΑ 11).

330 π.Ο . Α π ε ικ ο ν ίζ ε ι ή ρ ω ες της Α ρ γ ο ν α ντ ικ ή ς Ε κ σ τρ α τε ία ς όπου ένα ς φ ορά τρ ιγω ν ικ ό

σ κ ο ύ φ ο

Σημειωτέον ότι η ερμηνεία πολλών ότι Δελφοί=ΔΕΛΟΝ ή ΔΕΕΛΟΝ ή ΔΗΛΟΝ ΦΑΟΣ, δεν ευσταθεί διότι η ρίζα ΔΕΛ- εμπεριέχει το φως. Εμφανίζομαι σημαίνει βγαίνω στο φως, ή καλύτερα είμαι μέσα σε φως, εκ του εν= εντός και φα=ρίζα του φάος=φως. ΔΕΛΙΟΝ ΦΑΟΣ είναι απαράδεκτος πλεονασμός σημαίνον φαίνομαι στο φως του φωτός, κάτι που θυμίζει τα βρεγμένα κύματα και τα ματωμένα αίματα. Δικαιολογούνται όμως οι ισχυριζόμενοι αυτά διότι δεν εισέδυσαν εϊς βάθος στην απαράμιλλη ελληνική θεολογία, άρα έχουν επιφανειακή, δηλαδή "δυτικού τύπου", "ορθολογική" θεώρησι. Και τελικώς το σχήμα -Δ- των αετωμάτων και των διακοσμητικών σχημάτων υπεράνω θυρών και παραθύρων, έχει πολύ μεγαλυτέρα σημασία από το να ακολουθή απλώς το σχήμα της αμφικλινούς στέγης στους ελληνικούς ρυθμούς διότι περικλείει εντός του σοβαρά θεολογικά μηνύματα.Ο Απόλλων είναι και αλληγορικά ΔΕΛ-ΦΙΝΙΟΣ διότι το δελφίνι επίσης εμφανίζεται συχνά στον αέρα. Η άποψις ερευνητών τινών οι οποίοι θέλουν το δεύτερο συνθετικό να προέρχεται από

το λατινκό fus=fut=μπαίνει,χώνεται εμπεριέχει λογικόν λάθος. Διότι τότε θα έπρεπε η ονομασία Δελφίν να μην υπήρχε προ του 9ου αι. π.Ο διότι απλούστατα δεν υπήρχαν ακόμη Ρωμαίοι. Και περίμεναν οι θαλασσοκράτορες Γραικοπελασγοί έως να εμφανιστούν στο ιστορικό προσκήνιο οι Λατίνοι για να ονοματίσουν το δελφίνι το οποίο όμως ήξεραν να ζωγραφίσουν σε τοιχογραφίες της Θήρας και Κρήτης, 2.000 έτη πρωτύτερα. Πρόκειται περί αστόχου σκέψεως. Υπάρχει όμως κι άλλο λογικό λάθος σ’ αυτήν την άποψι. Tc δελφίνι δεν μπαινοβγαίνει στο νερό. Το δελφίν ζει στο νερό και μόνο κατά διαστήματα ΔΕΛ- δηλαδή εμφανίζεται, ξεπροβάλλει στον αέρα Κυριολεκτικά ξεφυτρώνει. Κάτι που ακόμη κα σήμερα λέμε, άμα τη αιφνίδια εμφανίσει τινός. -Από που ξεφύτρωσες εσύ; Αν ισχυριζόμαστε ότ μπαινοβγαίνει στο νερό, είναι σαν να εννούμί ότι μπορεί να ζη εκτός νερού το ίδιο άνετα όπω< μέσα στο νερό. Κάτι που βέβαια δεν ισχύει. Τ( οφθαλμοφανές και αδιαμφισβήτητο τελικώς είνα ότι το λατινκό fus=fut= μπαίνω,μπήγω,χώνο είναι το γραικοπελασγικό φυτ-=φυτεύω,φύο αλλά οι νεοέλληνες γενικώς έχουν την τάσι ν( παραβλέπουν το αυτονόητο ιδίως αν αυτό είνα δίκαιο για τους Έλληνες...Μετά από όσα έχουν λεχθή παραπάνω, με τη1 σχέσι του συμβόλου του Λέοντος ως αλληγορίι του ΛΟΓΟΥ-ΔΙΟΣ και την σχέσι Λόγου Διαστάσεως Λ-Δ, η ανάλυσις της Πύλης τω Λεόντων, σε σχήμα -Δ-, στις Μυκήνες, δείχνει όι δεν πρόκειται περί απλής εκφράσεως γλυπτική τέχνης αλλά περί θεολογικού μηνύματος υψίστη σημασίας. Με σημερινούς όρους, θα το λέγαμ "αγιογραφία" και είχε ως σκοπό να γεμίση μ ένθεον δέος όποιον πλησίαζε και περνούσε τη πύλη. Δέος διότι εκείνες τις εποχές ανεγνώριζα τον συμβολισμό των λεόντων και εγνώριζα ότι στην δοξασμένη πανίσχυρη αυτή πόλι είχ λάβει Διάστασι η λεγομένη σήμερα "εκ θεο βασιλεία" των Ατρειδών και απογόνων τουι Διοτραφείς αποκαλείται ο Ατρείδης Μενέλαο σιην Ιλιάδα11 ενώ πρωτεύουσα του τότε κόσμο ήσαν αι κραταιαί Μυκήναι.Θεωρείται όμως επιστημονικώς αποδεδειγμένι ότι το αλφάβητο δεν υφίστατο ή δί εχρησιμοποιείτο κατά την λεγόμενη μυκηνάίκ εποχή διότι τότε έγραφαν με την λεγομέν Γραμμική Β’ η οποία έχει πλέον αποδειχ£ αδιαμφισβήτητα ελληνική και οι συλλαβές τι

11 ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΣ Η, 109 Μ ενέλα ε δ ιο τρ εφ ές

43

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 40ον

είναι πλέον γνωστές και αποτελούνται από σύμφωνο+ φωνήεν12.Η λέξις Σύμφωνο χρησιμοποιείται λάθος διότι σημαίνει συν-φωνή. Εννοείται δηλαδή η περιγραφή συλλαβής ενός Α-Φώνου ακολουθουμένου από Φωνήεν. Στα πανάρχαια χρόνια, όταν η γλώσσα ήταν πιό σωστή, δεν νοείτο λέξις με πολλά συνεχόμενα Αφωνα διότι το κάθε Άφωνο ηκολουθείτο υπό φωνήεντος, σχηματίζοντας έτσι μία συλλαβή ΣΥΝ-ΦΩΝΟΥ. Επί παραδείγματι, σε μία λέξι δεν μπορούσε να υπάρχει συνεχόμενα το ΛΤ διότι καί το άφωνο -Λ- αλλά καί το άφωνο -Τ- έπρεπε να ακολουθούνται από φωνήεντα ώστε να είναι ΣΥΝ+ΦΩΝΑ. Επομένως το ΔΕΛΤΑ θα ήταν ΔΕ-ΛΑ-ΤΑ όπως είναι όλες οι λέξεις της Γραμμικής Β' (ή ΔΕ-ΡΑ- ΤΑ αφού αρχικώς δεν περιελάμβαναν το -Λ- στα συλλαβογράμματα).Αξιοσημείωτο είναι ότι οι μεταφρασταί της Γραμμικής Β’ δεν διαφοροποιούν το -Λ- από το -Ρ- ή ακριβέστερα, αρχικώς δεν εδέχθησαν την ύπαρξι του -Λ- έχοντας μεταφράσει τα πάντα ως -Ρ-. Προανεφέρθη ότι τα Λ-Ρ εναλλάσσονται σε πολλές λέξεις του σήμερα (υποσημείωσις -2- παρόντος άρθρου), όμως, θα ήταν φαιδρός ο ισχυρισμός ότι όλα τα -Λ- εναλλάσσονται με όλα τα -Ρ- ή και αντιστρόφως, σε όλες τις λέξεις. Επ’ ουδενί δεν ισχύει κάτι τέτοιο διότι δεν θα μπορούσε π.χ το Άργος να σημαίνη και άλγος. Εξ άλλου, ένα μωρό πιό εύκολα λέει νεΛό παρά νεΡό γεγονός καταδεικνύον ότι το -Λ- είναι ενστικτώδης φθόγγος προφερόμενος αυτομάτως άρα αδύνατον και σαφώς αδιανόητον να απουσιάζη από την ελληνική. Θεωρούμε επομένως αυτονόητο ότι όπου στην Γραμμική Β’ διαβάζουμεΡΕ, PA, ΡΟ, ΡΙ πρέπει να δοκιμάζουμε αν ισχύει αντιστοίχως ο ΛΕ, ΛΑ, ΛΟ, ΑΙ. Άρα το ΔΕ-ΛΑ-ΤΑ θα πρέπει να το αντιληφθούμε ως ΔΕ-ΡΑ-ΤΑ σιην γραμμική Β’. Παρατηρούμε ότι

12 Σήμερα τα Άφωνα Β-Γ-Δ-Ζ-Θ-Κ-Λ-Μ-Ν-Ξ-Π- Ρ-Σ-Τ-Φ-Χ-Ψ πολύ κακώς τα λέμε Σύμφωνα διότι ΔΕΝ ακολουθούνται αυτομάτως από φωνήεντα. Επί παραδείγματι, το Αφωνο -Β- γίνεται ΣΥΝ+ ΦΩΝΗ σύμφωνο όταν ακολουθείται από κάποιο φωνήεν όπως BA, BE, ΒΗ, ΒΙ, BO, BY, ΒΩ... Αυτό σημαίνει η έννοια ταυτίσεως σημαίνοντος-σημαινομένου στην απαράμιλλη ελληνική γλώσσα την οποία η γενιές των διαφόρων Γληνών-Τριανταφυλλίδηδων- Κακριδήδων-Κριαράδων και σημερινών απογόνων τους των εκμαυλισμένων ελληνοφώνων φιλοσοφικών σχολών έχει πλέον εξοντώσει, εξουδετερώσει, βιάσει και διαστρέφει.

οι συλλαβές αυτές υπάρχουν στην γραμμική Β’ με τα εικονιζόμενα συλλαβογράμματα.Το συλλαβόγραμμα ΔΕ, το πλέον καθοριστικό της ρίζας του ΔΕΛΤΑ, παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον διότι αποτελείται κυρίως από δύο σημαντικά δομικά στοιχεία, το -X- και το -Δ-. (ΕΙΚΟΝΑ 12). 'Στην βάσι του συλλαβογράμματος είναι το -X-, ένα ιδιαίτερα σπουδαίο σύμβολο, αυτό του (πλαγιαστού) σταυρού το οποίο αργότερα απεκλήθη τετρακτύς από τον Πυθαγόρα και

εθεωρείτο βάσις κατανοήσεω ς της ελληνικής "θρησκείας".Οι πυθαγόρειοι ωρκίζοντο στον τετρακτυακό ισο­σκελή σταυρό αποκαλώ ντας τον παγάν αενάου φύσεως. 'Οταν αυτή η θεϊκή λοιπόν πηγή των ριζωμάτωντηςΦύ- σεως απέκτησε

Ε ΙΚ Ω Ν 1 2 ... Τ ο σ ύ λ λ α β ό -5ιάσιασι <” W γραμμα Δ Ε της Γ ρ α μ μ ικ ή ς Β ’ Γη, δηλαδή εφη-

ρμόσθησαν κά­ποιοι Κοσμικοί Νόμοι στους ανθρώπους, το -X- απέκτησε Διάστασι, δηλ. σκεπάστηκε με το -Δ- σαν σκεπή ή αέτωμα. Παρατηρούμε επίσης στην εικόνα του συλλαβογράμ-ματος, αριστερά και δεξιάτου -Δ-, δύο -Λ- σαν να πετούν. Είναι δηλαδή οι οέοντεο Θεϊκοί Λόνοι οι oijoioi ως ενέργειες

υπάρχουν γύρω μας αλλά λαμβά­νουν ανθρώπινη- κοινωνική διά­σταση -Δ- μόνον όσοι γίνονται αντιληπτοί-γνω- σιακό κτήμα των ανθρώπων μέσω επιστήμης, στοχασμού κλπ Το δεύτερο συλλαβόγραμμα του ΡΑ- ή -ΛΑ- δενείναι καθόλου

Ε ΙΚ Ω Ν 1 3 ... Τ ο σ ύ λλα β ό - παράξενο γραμμα Ρ Α της Γ ρ α μ μ ικ ή ς Β ’

44

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 40ον

Πρόκειται ξεκάθαρα περί γράμματος ομοίου του χαλκιδαϊκούAAMAA=-L- τοοποίο διετηρήθη στα λατινικά και υπάρχει στα σημερινά αγγλικά ως -L-. Είναι πάλι το γράμμα του Λόγου το οποίο στην γωνία του περιέχει το σύμβολο της σελήνης, το -C-. Αυτό το θεωρούμενο ως Χαλκιδαϊκό ΛΑΜΔΑ οι Ίωνες το περιέστρεψαν 180 μοίρες κατά την φορά του ωρολογίου οπότε έγινε -Λ-.Σχετικά με το συλλαβόγραμμα ΤΑ, (ΕΙΚΟΝΑ 14) παρατηρούμε ότι αποτελείται από μία κάθετη γραμμή και δύο π α ρ ά λ λ η λ ες οριζόντιες, μία

Ε ΙΚ Ω Ν 1 4 ...Τ ο συ λλα β όγρ α μμ α Τ Α της Γ ρ α μ μ ικ ή ς Β ’

Αν από το ΔΑ της γραμμικής Β’ αφαιρεθή η βάσις -X-, από το ΛΑ αφαιρεθή το εσωτερικό σύμβολο -C- και από το -ΤΑ- αφαιρεθή η κάτω οριζοντία γραμμή προκύπτουν αυτομάτως τα ελληνικά γράμματα Δ-Λ-Τ τα οποία θεοί και δαίμονες φαγώθηκαν να τα βγάλουν σημιτικά- φοινικικά δίχως την παραμικρή διάθεσι ερεύνης για το αν προϋπήρχαν ή έστω αν προκύπτουν από την μετεξέλιξι, απλοποίησι ή κωδικοποίησι των γραμμικών γραφών.Τελικά, όποτε βλέπουμε σε κάποιο παράθυρο ή σε κάποια θύρα από πάνω ένα -Δ- ή τρίγωνο, (ΕΙΚΟΝΑ 16) είτε αυτό ανήκει σε κάποια ταπεινή οικία είτε σε κάποιο μεγαλειώδες κτίριο κάποιας ξένης χώρας, οφείλουμε να δούμε σε αυτέ τον χιλιετή απόηχο της Πελασγικής νοηπκής πρωτοδυναμικής. Απόηχος των αρχετυπικώ\ ιδανικών-αξιών που σε ολοσκότεινες περιόδους της προϊστορίας, οι σεμνοί πρόγονοί μας Πελασ γοί σφυριλατούσαν ακάματοι. Το πνευματικό

A T fe A ° ^ I A ^ / i f i A ^ m r i r A F o S r / A / \ n r A m r T A g F A r A I ; r / / / A / lΤΑΦΟΣ ΜΙΔΑ-Ι- F-ANAKTEI ΕΛΑΕΣ

Ε ΙΚ Ο Ν Α 1 5 ... Ο Τ ά φ ο ς του Μ ΙΔ Α (τέλη 7ου α ρχές 6ου α ι. π .Ο ) σ την Φ Ρ Υ Γ ΙΑ . Δ ια κ ρ ίν ο ντα ο ι ε λ λ η ν ικ έ ς λ έ ξε ις , το δ ίγα μ μ α σ τη ν λ έ ξ ι Α Ν Α Ξ κ α ι η υπογεγρα μμένη σ α ν - Ι - σ τη ν λ έ ξ ι Μ ΙΔ Α Ξ ε κ α θ α ρ ίζε ι δε το ερώ τημα π ε ρ ί φ ρ υ γ ικ ή ς γλώ σ σ η ς

επάνω και μία κάτω, με φορά προς τα δεξιά. Από εδώ προκύπτει το αρχαϊκό -ΤΑΥ-=-Τ- το οποίο ομοιάζει με το -Γ- αν αφαιρεθή η κάτω οριζοντία γραμμή. Προς επίρρωσιν, παρατίθεται η επιγραφή το 6ου αι. π.Ο από τον τάφο του Μίδα στην Φρυγία όπου στην λέξι ΤΑΦΟΣ βλέπουμε το αρχαϊκό αυτό ΤΑΥ σαν -Γ-. (ΕΙΚΟΝΑ 15).

μέλλον του πλανήτου εδημιουργήθη τότε απι Εκείνους οι οποίοι προσέφεραν τα πνευματικι τους δώρα απλόχερα στην τότε βάρβαρη ανθρα πότητα. Ως ανταπόδωσι έλαβαν φθόνο και μίσο το οποίο ολοκληρώνεταιτώρα με την συστηματικ εξόντωσι των απογόνων τους.

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΠΕΛΛΟ’

Ε ΙΚ Ο Ν Α 1 6 ... Τα τρ ίγω να πά νω α πό ε ισ ό δ ο υ ς ή παράθυρα δ εν ε ίνα ι α π λώ ς δ ια κ ο σ μ η τικ ά στοιχει α λλά α π ό η χο ι του α ρ χεγόνου Π ε λ α σ γ ικ ο ύ π ο λ ιτ ισ μ ο γό ν ο υ πα ρελθόντος . Μ ετα φ έρ ο υ ν υψ ηλόφ ρο ιε ρ ό μή νυμα α σχέτω ς α ν αυτό γ ίνετα ι α ντιλη π τό ή ό χ ι.

45

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 40ον

ζωγρα·

ΤΑ M YSTIKA ΤΗΣ ΑΡΚΑΔΙΚΗΣ

ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑΣΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΕΛΥΣΙΑ

πείνα.

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΙΣΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΑΡΚΑΔΙΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑΣ

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΕΛΥΣΙΑτου ΓΙΑΝΝΗ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΧΕΤΥΠΟ", ΑΘΗΝΑΙ, 2009ΤοΤραγούδιτης Ελύσια δεν είναι αυτοδιογραφική αφήγηση ούτε σύγγραμμα ποιητικής θεολογίας που περιγράφει τους μύθους μιας χρυσής εποχής. Αποτελεί τον πυρήνα μιας Γνώσης που διαφυλά-'χτηκε για χιλιάδες χρόνια στις Αρκαδικές Ακαδημίες και αναφέρεται σε μια εποχή πριν απ’ τον Ιουδαϊσμό, το Χριστιανισμό, τον Ισλαμισμό και το Βουδισμό. Το Τραγούδι της Ελυσια είναι ο φυσι-'κός σύνδεσμος ανάμεσα σε μια αρχέγονη πνευματική παράδοση πουεχει τις ρίζες της Αρκαδία και τον κόσμο μιας κοινότητας συμπεριλάμβανε στα της συγγραφείς, φους και της αρχαιότητας,Αναγέννησης και σημερινής εποχής.Το Τραγούδι της Ελυσια είναι μια αφιέρωση στη Δύναμη της Ζωής και δείχνει το δρόμο του γυρισμόν στην Ολότητα. Μας βοηθάει να συνδεθούμε άμεσα με την Ύπαρξη βλέποντας τα πάντα σαν ζωντανά και καθαγιασμένα. Απαντάει στις βασικές θεολογικές και κοσμολογικές ερωτήσεις:Ποια είναι η ουσία κα η πηγή του Καλού; Πώς δημιουργήθηκε η δυσαρμονία; Ποια είναι η προέλευση του Σύμπαντος και ποιες οι δυνατότητες εξέλιξης του; Πώς γεννήθηκε ο άνθρωπος και ποιο είναι το μέλλον του;Το Τραγούδιτης Ελύσια λειτουργείως οδοιπορικό μύησης στο κοσμικό μυστήριο. Αποκαλύπτει την προέλευση, την ιστορία και τον προορισμό του πολιτισμού, αλλά και τη συνωμοσία που έχει στηθεί με σκοπό τον έλεγχο της ανθρωπότητας. Μια συνωμοσία που οδήγησε τον Πλανήτη όχι

\0Σ

μόνο στο χείλος μιας ολοκληρωτικής οικολογικής καταστροφής αλλά και στο γκρέμισμα της αντιληπτικής πραγματικότητας σε μια άβυσσο φρίκης και τρόμου.Το Τραγούδι της Ελύσια είναι ένας συνεκτικός ιστός που συμπεριλαμβάνει όλες τις πτυχές της ανθρώπινης γνώσης. Στον οντολογικό του πυρήνα τοποθετεί το Φόβο, όχι σαν ψυχολογική κατάσταση αλλά σαν μεταφυσική, αρχέγονη παρουσία, σαν την ίδια την αρχή του Κακού.

Περιγράφει τις αρπακτικές οντότητες που ανέβηκαν από τα βάθη του σκοταδιού και περνούν από κόσμο σε κόσμο καταβροχθίζοντας τη ζωτική ουσία όλων των πλασμάτων. Αποκαλύπτει πώς και με ποιες μεθόδους αλλοτριώθηκε και ελέγχθηκε ο ανθρώπινος πολιτισμός: από τη θρησκεία, τη φιλοσοφία, τις ανθρώπινες σχέσεις και την εκπαίδευση μέχρι την τεχνολογία, την επιστήμη, την πολιτική και την οικονομία. Αναφέρεται στην τραυματική και γεμάτη σύγχυση περίοδο που διέρχεται ο πλανήτης

δίνει απάντηση στο γιατί ο άνθρωπος χρησιμοποιεί τις

του για να παράγει μόνο βάσανα και πνευματική

Το Τραγούδι της Ελύσια δεν είναι ένας ανέλπιδος μύθος ή μια θεία αλληγορία. Δεν εκφράζει μια ενορατική υπόσχεση που έρχεται από το μέλλον, ούτε μια ουτοπία βαθιά ριζωμένη στο παρελθόν. Υποδεικνύει με συστηματικό και περιεκτικό τρόπο τις περιοχές εκείνες οι οποίες απαιτούν ριζική αναθεώρηση και προτείνει την κατεύθυνση και το χαρακτήρα των αναγκαίων αλλαγών. Είναι ένας κώδικας καθοδήγησης, μια δυνατότητα και ένας σπόρος για την αναγέννηση του ανθρώπινου πολιτισμού.

46

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 40ον

-" Τ Ο Ν Ε ΙΔ Α Τ Ε Κ Γ Ε Σ Ε ΙΣ ; . . . "Η συνήθεια της Αναστάσεως-της Λαμπρής να εορτάζεται με το "Χριστός Ανέστη" στις 12.00 το Βράδυ, μας υποχρεώνει σε απογευματινό υπνάκο, ώστε ξεκούραστοι, να αντέξουμε την εξόντωση της παραδοσιακής μαγειρίτσας και να απολαύσουμε την οικογενειακή σύναξη. Εξ άλλου, για τους μη θρησκευόμενους, η γιορτή έχει μόνο αυτό το νόημα, την απόλαυση δηλαδή της συντροφιάς και οικογενειακής θαλπωρής, πράγματα τελικά με τεράστια αξία. Ακολουθώντας τελικά αυτή την παράδοση, ξάπλωσα ήρεμος για τον απογευματινό μου ύπνο, χωρίς ενοχές για την θυσία του αμνού! Ήρθε ύπνος γαλήνιος με ευχάριστα όνειρα κατ’ ευθείαν από το υποσυνείδητο.Ιδού το όνειρο.Αυτή την φορά δεν θα παραστώ στην λεγόμενη «Ανάσταση»! Αν και δηλωμένος και κατασταλαγμένος πολυθεϊστής -Έλλην στο θρήσκευμα- εδώ και κάμποσα χρόνια, είναι η πρώτη φορά που ενσυνείδητα (ενσυνείδητα στο υποσυνείδητο... τι οξύμωρο!!!) αποφάσισα να μην πάω. Η γυναίκα που παντρεύτηκα, χριστιανή (μόνον) θα πάρει τα παιδιά μας και θα πάει. Θα τους αφήσω μόνους. Κάποιοι θα ρωτήσουν: «-που είναι ο Στέλιος;»«.-είχε λίγο πονοκέφαλο...» θα απαντήσει γελαστή η γυναίκα μου. Άλλο τι θα λέει από μέσα της. Πάντως ο πονοκέφαλος που έχω είναι πραγματικός. Πήρα ένα «παναντόλ» αλλά μάλλον δεν θα κάνει τίποτα. Ίσως αν δεν τον είχα να πήγαινα, αν και είχα αποφασίσει απ' το πρωί να μην πάω φέτος. Το είπα και στην γυναίκα μου.Είχα όμως αμφιβολίες. Μπορείτελικά να πήγαινα για να μην αφήσω μόνα τους τα παιδιά. Αλλωστε αυτός δεν ήταν ο λόγος που πήγαινα όλα τα προηγούμενα χρόνια; αυτή τη φορά όμως ΟΧΙ! Η λογική θα υπερτερούσε του συναισθήματος! ΔΕΝ ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΑ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ! Φτάνει πια το παραμύθι, φτάνουν τα ψέματα, ας τελειώνουμε κάποτε με αυτήν την απάτη που λέγεται Εβραιο- χρισπανισμός, την πισώπλατη μαχαιριά στην πλάτη του κόσμου και της Ελλάδος.Εξ' άλλου αν πάω κι εγώ σαν καλός χριστιανός στην «ανάσταση», δεν ενισχύω την ψευτο-ιστορία αυτή σαν αληθινή και στα μάτια των παιδιών μου;Κανείς συνειδητοποιημένος Έλληνας και

Ελληνίδα δεν πρέπει να πηγαίνει σ' αυτήν την φιέστα του ψεύδους. Στον θρίαμβο του ψευτο- χριστού ο οποίος δήθεν νίκησε τον θάνατο! Αγανακτώ με τον εαυτό μου που δεν το είχα κάνει τις προηγούμενες χρονιές. Δεν ήθελα να αφήσω μόνα τους τα παιδιά - συναίσθημα! Πρέπει να παλέψουμε με το συναίσθημα. Αν δεν το ξεπεράσουμε και το νικήσουμε είμαστε καταδικασμένοι. Καταδικασμένοι ως Έλληνες και ως ελεύθερα σκεπτόμενοι άνθρωποι...

Μια φωνή ακούγεται και διακόπτει τις σκέψεις μου και τον σύντομο, αλλά απαραίτητο αυτήν την «μεγάλη» μέρα του .χρόνου, βραδυνό μοι υπνάκο.Είναι της γυναίκας μου:«-Αγάπη, ξύπνα ήρθε η ώρα να πάμε στη\ Ανάσταση. Τα παιδιά είναι έτοιμα και σι περιμένουμε. Σε λίγο φθάνουν και ο Δημήτρη< με την Μπετίνα για να πάμε όλοι μαζί. Μη\ αργείς»«-Καλά καλά έρχομαι...» αποκρίθηκα βαριεστημένα επιστρέφοντας Βίακ στον κόσμο της πραγματικότητας, έχοντα ολοκληρώσει την ονειρική μου "επανάσταση1 Αργά και ανόρεχτα φόρεσα τα φρεσκοπλυμέν και προσεκτικά σιδερωμένα καλά μου ρούχ αναλογιζόμενος το θάρρος που έδειξα στη "εικονική" μου πραγματικότητα.Σε λίγο ήμασταν όλοι στο δρόμο, ντυμέν< άψογα, βαδίζοντας προςτην εκκλησία (συνάγωγ την λένε οι φίλοι μου) για την μεγαλύτερ και λαμπρότερη γιορτή της χριστιανοσύνη κρατώντας απ’ το χέρι τα επτάχρονα αγγελούδ μου τον Αλέξανδρο και την Δανάη...-Μπαμπά αναστήθηκε στα αλήθεια οΧριστούλη ρωτά με την χαρακτηριστική παιδική αφέλεια Αλέξανδρος.-Ναι βρέ, με προλαβαίνει η αδερφή του. Δεν μι το είπε και η δασκάλα στο σχολείο; και η μα/ όταν περάσαμε κάτω από τον επιτάφιο δεν μ είπε ότι αναστήθηκε γιατί είναι θεός; και ότι τσουγγρίζουμε τα αυγά με τον παππού δεν μ λέει ο παππούς και οι άλλο/ «-χριστός ανέστι κι εμείς λέμε «-αληθώς ανέστη;» Και το έργο η είδαμε στην τηλεόραση προχθές για την ιστοί, του Χριστούλη το ξέχασες που αναστήθηκε ι μόνο ο άπιστος Θωμάς δεν το πίστευε;

47

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 40ον

-Ναι μπαμπά; είναι θεός ο Χριστούλης, όπως ο Δίας η Ήρα και οι άλλοι Θεοί των αρχαίων; -ΦΤΑΝΕΙ\ Φώναξα δυνατά και σφίγγοντας τα χέρια των παιδιών έκανα μεταβολή και άρχισα να τρέχω προς τα πίσω σέρνοντας σχεδόν μαζί και τα παιδιά που υποχρεωτικά με ακολούθησαν τρέχοντας κι αυτά μαζί μου.Σταμάτησα λαχανιασμένος σε μια στροφή, δύο τετράγωνα απ' το σπίτι μας κρατώντας πάντα απ' το χέρι τα παιδιά που είχαν κι αυτά λαχανιάσει και με κοίταζαν σαστισμένα.-Γιατί φύγαμε μπαμπά, και γιατί τρέχουμε;-Ακούσιε με, λέω, και ακούστε με προσεκτικά. Δεν σας έχω πείποτέ ψέματα και ούτε θα σας πω ψέματα και τώρα. Μόνον την αλήθεια, και η αλήθεια είναι η εξής: Καμμία σχέση δεν έχει ο χριστούλης με τους Θεούς των Ελλήνων, σας το έχω ξαναπεί ότι ο κάθε λαός έδωσε στον θεό ή στους θεούς ένα δικό του όνομα σύμφωνα με την γλώσσα του. Αυτό μας το λέει ο Πλάτων, ο μεγαλύτερος φιλόσοφος.Εμείς οι Έλληνες ονομάσαμε τον μεγαλύτερο Θεό Δία και τους άλλους με τα ονόματά τους που τα ξέρετε και ο κάθε Θεός και η κάθε Θεά έχουν τον δικό τους τρόπο ο κάθε ένας και η κάθε μία να προστατεύουν και να βοηθούν τους ανθρώπους εκείνους που πιστεύουν σ Αυτούς και κάνουν καλά και αγαθά πράγματα, αυτά δηλαδή που οι Θεοίζητούν από τους ανθρώπους να κάνουν.Ο Χριστούλης όμως, όπως λένε τον Ιησού, δεν είναι θεός κανενός λαού, αλλά μας ανάγκασαν, με πάρα πολύ αυστηρούς νόμους και διωγμούς, να τον πιστεύουμε σαν τον μόνο θεό όταν ήμασταν κατακτημένοι και σκλαβωμένοι από τους Ρωμαίους και δεν μας επιτρέπανε να έχουμε τις δικές μας γιορτές και να πιστεύουμε στους δικούς μας Θεούς όπως κάναμε επί χιλιάδες χρόνια όταν ήμασταν ελεύθεροι.Τότε ήταν που γκρεμίζανε τους μαρμάρινους Ελληνικούς Ναούς δηλ. τις εκκλησίες μας, και σπάζανε τα πανέμορφα Ελληνικά αγάλματα που βλέπουμε σήμερα στα μουσεία και τα θαυμάζει όλος ο κόσμος, και φυλάκιζαν ή σκότωναν

όσους Έλληνες και Ελληνίδες δεν ήθελαν να αλλάξουν την πίστη των προγόνων τους, ακριβώς όπως έκαναν οι Τούρκοι αργότερα στους Χριστιανούς.-και γιατί δεν μας αφήνανε να έχουμε τους δικούς μας Θεούς;-γιατί πιστεύανε ότι έτσι οι Έλληνες θα χάνανε

την ταυτότητά τους, δηλαδή θα ξεχνούσαν την ιστορία τους και την καταγωγή τους, και έτσι θα ήταν πολύ εύκολο να τους έχουν συνέχεια σκλαβωμένους. Τώρα βέβαια ελευθερωθήκαμε, όμως πέρασαν τόσα χρόνια που ξεχάστηκαν και οι Θεοί μας και μαζί με Αυτούς και οι πρόγονοί μας. Σήμερα οι περισσότεροι Έλληνες και Ελληνίδες δεν ξέρουν τίποτε για αυτούς, παρά μόνον σαν παραμύθια. Γι αυτό δεν υπάρχει ούτε ένα μνημείο για την ναυμαχία της Σαλαμίνας και για αυτό δεν κάνουμε καμία γιορτή για την μάχη στις Θερμοπύλες.-αν όμως ο Ιησούς δεν αναστήθηκε, τότε γιατί όλοι

μας λέμε για την Ανάσταση;-όταν μας ανάγκασαν να μη πιστεύουμε στους θεούς με τα ονόματα τα Ελληνικά που εμείς τους είχαμε δώσει, έφτιαξαν μια ψεύτικη δική τους θρησκεία και προσπάθησαν οι καινούργιες γιορτές να μοιάζουν με τις παλιές τις Ελληνικές για να δεχθούν πιο εύκολα την αλλαγή αυτή οι Έλληνες.Γιορτάζαμε κι εμείς την Ανάσταση, μέσα από πανέμορφους μύθους, σαν μία φυσική λειτουργία όλου του κόσμου. Τον χειμώνα όλα δεν φαίνονται σαν να πεθαίνουν; τα δένδρα δεν χάνουν τα φύλλα και τους καρπούς τους σαν να πεθαίνουν; το ίδιο και τα λουλούδια και όλη η φύση φαίνεται σαν να πεθαίνει, αλλά την άνοιξη δηλαδή τώρα ξαναγεννιέται. Τα δένδρα αρχίζουν να ξαναβγάζουν φύλλα και καρπούς, τα λουλούδια ανθίζουν και πάλι και όλη η πλάση φαίνεται να ξαναγεννιέται.Ακόμη και στους ανθρώπους συμβαίνει αυτό. Ο παππούς σας πέθανε αλλά γεννηθήκατε εσείς. Όπως ακριβώς συμβαίνει με το λουλούδι που όταν περάσει ο χρόνος του μαραίνεται και

48

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 40ον

πεθαίνει αλλά την άλλη άνοιξη θα φυτρώσει ένα άλλο καινούργιο στη θέση αυτού που πέθανε. Στο μεγάλο αυτό θαύμα της ζωής λοιπόν όπως βλέπετε δεν υπάρχει θάνατος αλλά αθανασία μέσα από την αναγέννηση. Και αυτό γιόρταζαν αυτήν την εποχή οι πρόγονοί μας.Το να πούμε όμως ότι ο Ιησούς -όσο καλός άνθρωπος κι αν ήταν- ότι πέθανε και μετά αναστήθηκε, είναι το ίδιο λανθασμένο όσο το να λέγαμε ότι όταν μαραθεί ένα λουλούδι και πεθάνει, ότι αυτό το ίδιο το λουλούδι (και όχι κάποιο που θα Βγει από τον σπόρο του) θα ξανα-ανθίσει! Κάτι βέβαια που δεν συμβαίνει ποτέ γιατί είναι και αφύσικο και παράλογο.Αυτό όμως που γιορτάζανε οι πρόγονοί μας οι Έλληνες δηλαδή η αναγέννηση και η αθανασία της ζωής και της φύσης που συμβαίνει μπροστά

στα μάτια μας κάθε χρόνο, κάθε άνοιξη, είναι ένα γεγονός πέρα για πέρα αληθινό, πανέμορφε και αξιοθαύμαστο. Και αυτό θα γιορτάσουμε κι εμείς σήμερα.Πιστεύω ότι όταν οι Έλληνες μάθουμε την αληθινή μας ιστορία, τότε αυτή η γιορτή όπως και άλλες πολλές, θα ξαναπάρει το αληθινό της νόημα και θα την γιορτάζουμε όπως και ο, πρόγονοί μας. Πάμε λοιπόν στη μαμά σας γιατί θα ανησυχεί.Άντε, γιατί από τώρα βλέπω μπροστά μου την μαγειρίτσα που θα είναι όπως κάθε χρόνο υπέροχη!Και όταν θα μας λένε «-Χριστός Ανέστη» εμείς δει θα λέμε κάτι άλλο, γιατί δεν είναι ευγενικό, αλλά μέσα μας θα λέμε: «-τον είδατε κ ι εσείς;»

Τ έ λ λ ο ς Ε ν ρ ιίτ ο ι

ΕΥ-ΔΑΙΜΟΝΙΑΟι σύγχρονοι άνθρωποι, παραπλανημένοι, εξαπατημένοι, αν δεν έχουν παραπηθή στην απειλή του αδόξου αφανισμοί) -συνειδητά ή ασυνείδητα-, προσπαθούν να διατηρήσουν την ελπίδα ζωντανή, κάνοντας ανώφελες μικρές προσπάθειες (π.χ. ανακύκλωση, πορείες, προσφορές σε εράνους, υιοθετήσεις μικρών αρκούδων ή παιδιών σε άλλες ηπείρους κ.ά.) θέλουν να πιστεύουν ότι η βαρύτατα νοσούσα ανθρωπότητα μπορεί να θεραπευθεί με καραμέλες για το βήχα. Η θεραπεία είναι δύσκολο να βρεθεί. Έχουμε χαθεί (ο καθένας μόνος του) στον λαβύρινθο που έχτισε ο φθόνος, η απληστία, η αγνωμοσύνη, η ασέβεια...Στον μακρύ δρόμο του παρελθόντος λάμπει ως ιερό πυρ η σοφή μυθολογία-θεολογία της ευσεβούς Γραικοπελασγικής φυλής. Ας την ερευνήσουμε, ας βασιστούμε σ’ αυτήν για να ξαναβρούμε το δρόμο της ευσέβειας, της ευγνωμοσύνης και της ευημερίας, της αξιοπρέπειας...Η ευδαιμονία είναι το ευκταίο μέλλον αλλά και η αφετηρία.

J- ~ ~

S k - i- )

49

ο μ ο ζ - τ α ξ r ft iQ j /7 Η 0

m m m m m

ΕΤΥΜΑΠ ΕΛ Α Σ ΓΙ

τ.

Πουλιανος:*

Εξ Ελλάδος ο πρώτος άνθρωπος

ΥπόΘεσις ΠΑΣΙΦΙΚΟ*

Π ερ ί Πλάτωνοςηβρεκτάσειςτω ν κοσμολογικών Θεωριών

m:T :φκ,M m SP

Ο χα ρ α κτή ρ της κ ρ ίσ ε ω ς και η έξοδος απ' αυτήν

Π ολιτ ισμ ική ΚΑΤΟΧΗmm-

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ40ον

CLvn προλόγου...Φίλες και Φ ίλα,Η ποίησις του ΚαΒάφη είναι αιχμηρά και αδέκαστος. Δεν ανάβει θυμιάματα εϊς περιστα- σιακους ισχυρούς. θαρραλέα συντρίβει την εύθραστον σύμβασιν, δια να αποκαλύψη την πραγματικότητα όσο πικρά και αν είναι. Γνωρίζει ότι οι βάρβαροι είναι πάντα προ των πυλών, ότι υπάρχουν πάντα. Με διαφορετικές ονομασίες και ποικίλα προσωπεία, αλλά υπάρχουν. Ανέλικτοι αναμένουν την κατάλληλον στιγμήν, δια να επιτεθούν ως εχθροί ή ως ...φίλοι. Ένα από τα αμφιλεγόμενα κατάλοιπα του Κων. Καβάφη είναι και το ακόλουθο ΕΚΤΑΚΤΩΣ επίκαιρον σχεδίασμα ποιήματος με τίτλον "ΠΛΗΝ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ"

ΠΛΗΝ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ""Η σ ν ν ά θ ρ ο ισ ις ή το τω όντι μ ε γαλ οπρ επ ή ς :Η γ ε μ ό ν ε ς ε ξ Α ν α το λή ς κ α ι Δ ν σ ε ω ς μετά τω ν υ π ηρετώ ν κ α ι τω ν Α υ λ ικ ώ ν τω ν.Ε π ίσ η ς Π ρ ε σ β ε ία ι π ο λ λ ώ ν χ ω ρ ώ ν , φ ιλ ικ ώ ν κατά τας δ η λώ σ ε ις τω ν, π ρ ο ς το νς Έ λ λ η ν α ς κ α ι τη ν Π α ιδ ε ία τω ν. Ό λ ο ι ε γ ν ώ ρ ιζο ν (ή δ ιετε ίνοντο ό τι ε γ ν ώ ρ ιζο ν ) τη ν α ρ χα ία ν Ε λ λ η ν ικ ή ν Φ ιλ ο σ ο φ ία ν κ α ι Ε π ισ τή μ η ν , ε ίχ ο ν μ ελετή σ ε ι το ν Ό μ η ρ ο ν κ α ι το νς Τ ρ α γ ικ ο ύ ς κ α ι ε ψ έλιζα ν ,(με τη ν Ε ρ α σ μ ια κ ή ν , β εβα ίω ς, π ρ ο φ ο ρ ά ν ),ο λ ίγ α ς Ε λ λ η ν ικ ό ς λέ ξ ε ις , ω ς Δ ικ α ιο σ ύ ν η , Δ η μ ο κ ρ α τ ία , Ισ ο ν ο μ ία . Ό λ ο ι ό μ ω ς n y v o o v v τη ν α κρ ιβ ή σ η μ α σ ία τω ν κ α ι τας π α ρ ερ μ ή νενο ν κατά τη ν κ ρ ίσ ιν τω ν.Κ α ι βεβ α ίω ς, ό λ ο ι ή σ α ν έ το ιμ ο ι δ ια την π ρ ο δ ο σ ία ν τω ν.Τα π ε ρ ί φ ιλ ία ς κ α ι σ υ μ μ α χ ία ς ή σ α ν α π λώ ς λ έ ξ ε ις κ α ι π ρ ο σ χή μ α τα .

IlfcP lfcX O M fcN A Ifc fA O Y * .

Ιουλιανός: Εξ Ελλάδος ο πρώτος ίνθρωπος..3

Φιλοσοφικές προεκτάσεις ων κοσμολογικών θεω ριώ ν........................δ

/πόθεσ ις ΠΑΣΙΦΙΚΟ................................. 11

ΊΕΛΑΣΓΙΚΑ ΕΤΥΜΑ: Η ΡΙΖΑ ΩΡ=ΩΒ..1Ε

) χαρακτήρ της κρίσεωςtai η έξοδος απ’ αυτήν...............................2(

ΑΜΒΛΙΧΟΣ Ο ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΚΟΣ...... 2<

ίΡΑΚΛΕΙΤΟΣ<ΑΙ Ο ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΟΣ ΥΛΙΣΜΟΣ........... 2<

Ίερί Πλάτωνος.............................................35

.ξουσία-κράτος-νόμοι-τάξη- δημοκρατία-παιδεια...................................43

Ίολπισμική ΚΑΤΟΧΗ................................ 45

Κ α τά τα ά λλα , μ ε έ π α ρ σ ιν ισ χ ν ρ ίζο ν το ό τι ή σ α ν Φ ιλ έ λ λ η ν ε ς !Δ ια τας π ρ ά ξε ις κ α ι τας α σ χή μ ια ς τω ν ο ν δ ε ίς ψ όγος.Δ ιέ π ρ α ττο ν μ ε κ ν ν ισ μ ό ν τα πάντα π λ η ν ό μ ω ς ή σ α ν Φ ιλ έ λ λ η ν ε ς ! . . .Α ν τ ό ή το α ρ κ ετό ν δ ια να το νς κ α λνπ τη , ένα ντι τη ς Ισ το ρ ία ς .( Έ τ σ ι , το ν λά χ ισ το ν επ ίσ τε νο ν ο ι α φ ε λε ίς !)Π λ η ν Φ ιλ έ λ λ η ν ε ς , λ ο ιπ ό ν . .Κ α ι η ψ ενδ α ίσ θ η σ ις ε ίνα ι εν ίο τε μ ία κ ά π ο ια λ ν σ ις ..."

Το μήνυμα του εϊς Καβάφην αποδιδόμενου ποιητικού σχεδιάσματος είναι πράγματι διαχρονικόν. Ταιριάζει απολύτως με την σημερινήν εποχήν. Οι "Φιλέλληνες" υπάρχουν πάντα και ελοχεύουν εϊς τας κρίσιμους στιγμάς της Ελλάδος, δια να επιτεθούν με τας "φιλελληνικάς" πράξεις των και δηλώσεις των.Π λην Φιλέλληνες" λοιπόν υπάρχουν εσαεί. Πικρότατη διαπίστωσις δια ιον παρελθόντα, τον παρόντα και τον μέλλοντα χρόνον.

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41 ον

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ ΤΟΥ καθ. ΑΡΗ ΠΟΥΛΙΑΝΟΥ στο 16ον ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟΝ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΝΩΣΕΩΣ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΘΝΟΛΟΓΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ- UAES

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΞΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥΔ ρ ΑΡΗΣ ΠΟΥΛΙΑΝΟΣ-Δρ ΔΑΦΝΗ ΠΟΥΛΙΑΝΟΥ

KUNMIN, CHINA 3 1 -7 -2 0 0 9Ίσως ο τίτλος της εργασίας μου να ακούγεται λίγο δογματικός αλλά είμαι βέβαιος ότι ο άνθρωπος διήλθε από μακρυτέρα περίοδο εξανθρωπισμού, από αυτήν σιην οποία σήμερα επιτρέπουν οι ιστορικοί, περιλαμβανόμενων των μαρξιστών, να καταλήξουμε.Οπωσδήποτε προερχόμαστε από τους πιθήκους, αλλά όχι τους Αφρικανικούς. Κάποτε, έζησαν στην Ευρώπη περισσότερα από 50 είδη πιθήκων. Αλλά, ένα είδος απ’ αυτά, το οποίο ονόμασα Hel- ladopithecus semierectus, έζησε σε δένδρα, προ 17 εκατομμυρίων (17.000.000) ετών1.Η γνωστή ποικιλία ζωικών ευρημάτων της Μειοκαίνου περιόδου στο Πικέρμι εϋρίσκεται από την Ουγγαρία κι όλα τα Βαλκάνια έως το Ιράν2. Ανάμεσα σε άλλα ευρήματα, ένα πολύ σημαντικό εκείνης της περιόδου ήταν ο mesopithecus pentelici, του οποίου η ακτίνα δράσεως εκτείνετο σε μία τεράστια περιοχή, πέρα από τα σύνορα της Ελλάδος, και ο οποίος είναι γνωστός ως χερσαίος πίθηκος. Η ευρεία εξάπλωσή σε μία τόσο μεγάλη περιοχή, προϋποθέτει ότι κάποιοι ανθρωπόμορφοι πίθηκοι μπορούσαν να «κατέβουν από τα δένδρα»3 και άρχισαν να περπατούν. Συνεπώς ανάμεσα σε αυτούς που «κατέβηκαν από τα δένδρα» θα μπορούσαν να είναι κάποιες πρώιμες μορφές ανθρώπου.Μία άλλη κάτω γνάθος από την Αττική, η οποία βρέθηκε από έναν Γερμανό αξιωματικό κατά τη

1 Α Ν Θ Ρ Ω Π Ο Σ , τόμος 3, Ν01, Ιανουάριος 1976, σελ. 3-30, Αθήναι2 Wagner, Α1840: Fossile Uberreste Von einem A f- fen und anderensau getierren aus Griecheland. Abh. Bayer. Akad. Wiss, 3, Munchen3 Roghinski, J.J. & M.G. Levin, 1963: Anthropologhia,Moskva, str. 184-185

διάρκειά της κατοχής (1942) και περιγράφηκε από τον G.Von Koenigswald4, δείχνει να είναι μία εξελιγμένη μορφή, η οποία δεν ανήκει στους Dryopithecinae και που ίσως να εκπροσωπεί την αρχή των Αφρικανικών πρωτευόντων. Ο Koenigswald του έδωσε μία όχι και τόσο

επιτυχημένη ονομασία "graecopith- ecus". Η ηλικία του είναι περίπου9 εκατομμυρίων ετών. Η κάτω γνάθος ενός άλλου δείγματος που βρέθηκε από τη Γαλλική εκστρατεία το 1972 κοντά στη Θεσσαλονίκη, ονομάστηκε Drypethicus mace- doniensis. Όμως είναι και αυτό μία πιο εξελιγμένη μορφή από τους Dryopithecinae και σύμφωνα με τον Koenigswald είναι συγγενέστερο με τους ανθρωπίδες. Η ηλικία του είναι της Ανω Μειοκαίνου (Vall- esian) περιόδου.Τέλος, το εύρημα που περιγράφεται σε αυτήν την εργασία (Helladop- ithecus), είναι το άνω μέρος ενός

αριστερού μηριαίου οστού που βρέθηκε κατά την αποστολή μας το 1974 κοντά στα Θαρούνια, ένα χωριό στο νησί της Ευβοίας. Η ηλικία του που καθορίστηκε τελευταία, είναι Κάτω Μειοκαίνου, περίπου 17 εκατομμυρίων ετών, επιβεβαιωμένο, επίσης, από τη στρατιγραφία του, και που φυλάσσεται τώρα στο Ανθρωπολογικό Μουσείο του Αρχανθρώπου στα Πετράλωνα Χαλκιδικής. Έχει καταταγεί και καθορισθεί πλήρως ως ημιανορθωμένος πίθηκος, όπως οι παραπάνω συγγραφείς αποκαλούν το όλο σύμπλεγμα παρομοίων ευρημάτων από την Αττική, αλλά και την Μακεδονία.Το ανευρεθέν οστούν έχει 98 χιλιοστά μάκρος (του δόθηκε το κωδικό όνομα "Α.Ε.-1"), φαίνεται να ανήκει σε νεαρό άτομο και όλο το μήκος4 1972: Einunterkiefez eines fossilen Hom inoiden aus dem unterpliozan Griechenlands. Konikl. NederL Akadimie Van Wetenschappen. Series B, 75, No5. str 385-394, Amsterdam

■ ■ ■!«*·&» i*J · 1

: ’: Ι ΐ| ϊ11ΐΙΐΡ ·11

, _ h ■m ?

M # ; - : -

v .11r

.

■

l l i i i a i f K l b ^ ............

3

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41ον

του (αναλογική μέτρηση) δεν μπορεί να είναι α.άθραυστουπερισσότερο από 350 χιλιοστά. Αυτό συνεπάγεται Γωνία α είναι ο μέσος όρος των γωνιών 6ότι όρθιος θα ηταν 140-150 φ̂ £ χ ο ν μ ε TOV Π β ώ τΟ ό β θ ΐΟ & γ ' ° 1 Υωνιες 6 & γ

r μπορούν να ευρεθουνh o m o

εκατοστά. Το Βάρος του, ^σύμφωνα με τον πίνακα ά ν θ ρ ω π ο γ ι ι iMUi ι ι υ φωτογραφίζοντας τοDebetz (ICVS), πρέπει να f>f(>CtUS t r i l U e n s i s VCI οστο^ν και μετΡώνΐα? ήταν περίπου 40-42 κιλά. c ' ' ΐ ’ αυτές τις γωνίες στηνΟ δείκτης μάζας σώματός Ε ζ0 Π /\{0 \/£ Τ 0 ί ΟΕ OAOV TOV φωτογραφία. Για νατου τότε είναι περίπου 22,85 CFllO QTTO tthV ΪΈ£ΟΙOXti την ακμη Γ Δ,(ο ίδιος δείκτης για τον χ . με πλήρη διαύγεια,ουραγκοτάγκο, τον χιμπατζή TOV A iyC H O V , ΟΠί1. ΓΙΙV φωτίζουμε πλευρικώςκαι το γορίλλα είναι 32-33, \ / ο τ ΐ θ α ν α ΐ θ λ ΐ Κ ΐ ί Ε νΟ ίΟ Π Π , ΙΟ οστο^ν' ^°ιε η ^ ενώ για τον άνθρωπο είναι / εμφανίζεται ως η οριακή18-21). π ρ ο 1 3 . 0 0 0 . 0 0 0 £ Τ ω ν . γραμμή μεταξύ δύοΑλλά ανάμεσα σε αυτές τις έμμεσες μεθόδους αναγνωρίσεως ενός ευρή­ματος, η καλύτερη θα ήταν να μετρηθεί ακριβώς η γωνία του κορμού, ώστε να εδραιωθεί το ποσοστό της ορθίας θέσεως.Έτσι, ανεπτύχθη μία νέα μέθοδος, η οποία μετρά την κλίση του κορμού από ένα σπασμένο μηριαίο οστούν. Αυτή η μέθοδος βασίζεται στην προϋπόθεση ότι η γωνία κλίσεως του κορμού (θ) ενός οστού είναι ευθέως ανάλογη με τη γωνία της κυλινδρικήςτου επιφανείας (α). Ο άξωντου οστού είναι η γραμμή η διερχομένη από όλα τα κέντρα βάρους όλων των πλευρικών περιοχών(ΑΒ). Η ακμή της κυλινδρικής επιφανείας ενός οστού είναι η γραμμή η οποία ενώνει όλες τις αντίστοιχες γωνίες της διατομής(ΓΔ). Επομένως: θ=Κα, όπου Κ=σταθερά της αναλογικότητος.

Αυτή η υπόθεση βασίζεται:α) στην γεωμετρική ομοιότητα αντιστοίχων οστών διαφορετικών ζώων β) στην φυσικο-χημική ομοιότητα των οστών, καιγ) στην σχεδόν σταθερά αναλογία μεταξύ βάρους του ζώου και της περιοχής διατομής δηλ., η πίεση του ωστικού φορτίου είναι σχεδόν σταθερή (βάρος ζώου ανά μονάδα ωστικής διατομής).

Γ ια να βρούμε το Κ παίρνουμε ένα όμοιο άθραυστο σύγχρονο οστούν και μετρούμε τις γωνίες θ και α:

θ. άθραυστοΚ=-------------

α. άθραυστο Κατόπιν μετρούμε την γωνία α του θραυσμένου οστού, βρίσκουμε την γωνία θ.θραυσμένου=Κα άθραυστου=θ.άθραυστου . α.θραυσμένου.

γραμμήφωτισμένων περιοχών.

Στην περίπτωσή μας, λάβαμε 17 διαφορετικές φωτογραφίες με λήψεις από διάφορα σημεία καί των δύο οστών, θραυ-σμένου καί αθραύστου.Το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας έδειξε ότι το θ θραυσμένο=18ο, που σημαίνει ότι ο πίθηκος ήταν όρθιος 65% κατά την διάρκεια του βίου του. Αυτό το ποσοστό δηλώνει σχεδόν ορθία θέση, οπωσδήποτε πιό ορθία από τα σημερινά πρωτεύοντα της Αφρικής. Άρα συμπεραίνουμε ότι ο Helladopithecus μπορεί να είναι ο πρόγονος του Homo.Τελικά, ανεβάζουμε στην τάξη ξεχωριστού γένους όλο το σύμπλεγμα των ευρημάτων του Helladopithecus στην Ελλάδα ταξινομώντας το αμέσως μετά τους ανθρωπίδες. Ως αποτέλεσμα της παραπάνω διαδικασίας, έχουμε τον πρώτο όρθιο άνθρωπο της γης, homo erectus trillien- sis, να εξαπλώνεται σε όλον τον κόσμο από την περιοχή του Αιγαίου, δηλ. την νοτιοανατολική Ευρώπη, προ 13.000.000 ετών.Η πλέον της ΙΟΟετίας επιστημονική συζήτηση μεταξύ ανθρωπολόγων ("πολυφυλετική" ή "μονοφυλετική" προέλευση), φαίνεται να τελειώνει εδώ. Κατά την γνώμη μας είναι αποδεδειγμένη η μονοφυλετική προέλευση του ανθρώπου (από τον Helladopithecus στον homo erectus trilliensis) ο οποίος εξαπλώθηκε από τον Ατλαντικό στον Ειρηνικό και κατόπιν σε ολόκληρο τον υπόλοιπο κόσμο. Φαίνεται ότι κάθε βιολογικό είδος στην γη ανεπτύχθη από ένα κέντρο και από ’κεί εξαπλώθηκε παντού.Εν τω μεταξύ, οι ανασκαφές συνεχίζονται. Βρέθηκε νέο εύρημα, οστούν 14ετούς κοριτσιού. Το εύρημα ονομάστηκε homo erectus Daphnae κατόπιν του ονόματος της συμμετεχούσης στην ανασκαφή, ιατρού κ. Δάφνης Πουλιανού.

4

ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΚΩΝ ΘΕΩΡΙΩΝ

του Κωνσταντίνου Σταυροποϋλου Διπλ. Μ ηχανικοι5-Μ Α Φ ιλο σ ο φ ία ς

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ________________________________________________ ΤΕΥΧΟΣ 41 ον

Στην αύγή της υστέρας Αρχαιότητος οί φιλοσοφοϋντες ήταν διηρημένοι σέ δυο σαφώς όριοθετημένα κοσμολογικά στρατόπεδα: οπό πρώτο, άνηκαν όσοι έθεωροΰσαν οτι ό αισθητός κόσμος εχει έγχρονο άρχή, έπηρεαζό- μενοι άπό τις διδασκαλίες τοϋ Φίλωνος τοϋ Ιουδαίου1 κι ένός μυστικοθρησκευτικοϋ κινήματος μέ έντονο σωτηριολογικό χαρακτήρα, ευρισκόμενο στήν μεθόριον μεταξύ τής έλληνικης φιλοσοφίας καί τής Εκκλησίας, τοϋ Γνωστικισμού, ένώσιο δευιεοο. οί κινούμενοι έντός τοΰ πλαισίου της Νεοπλατωνικής φιλοσοφίας, όπως αύτό δι­αμορφώθηκε άπό τόν ιδρυτή της, τόν Πλωτΐνο· συμφώνως προς αύτό2, τό όποιο άποτέλεσε μία έκσυχρονισμένη έκδοση τοϋ πλατωνικού Τιμαίου, ό Κόσμος μας άποτελεΤ εικόνα τοϋ νοητού άρχετύπου (είδικόν αίτιον) κι ώς έκ τούτου, τό κάλλιστον προϊόν ένός Δημιουργού, ύπό τήν έννοιαν ότι ό τελευταίος (ποιητικόν αίτιον), λόγω τής αγαθότητάς του (τελικόν αίτιον) παραλαμβάνει τήν προϋπάρχουσα καί άτάκτως κινουμένη ύλη {ύλικόν αίτιον) καί βάσει τοΰ μαθηματικού μοντέλου τής γεωμετρικής άναλογίας τών τεσσάρων πρωταρχικών στοιχεί­ων3, κατασκευάζει τό σώμα τοΰ αίσθητοΰ κόσμου.

'Η γεωμετρική αύτη άναλογία, ό «τών δεσμών κάλλιστος» κατά τόν Τίμαιον, τόν πυθαγορικό φιλόσοφο τοϋ περιωνύμου διαλόγου, μπορεί νά παρασταθή άπό τις σχέσεις:

α/μΓ=μΓ/6 και 6/μΓ= μΓ/α,1 ’Ιουδαίος φιλόσοφος τοΰ πρώτου μεταχριστιανικού αιώνος, ό όποιος προσπάθησε νά συνδιαλλάξη την έλληνική φιλοσοφία καί τήν Βίβλο, αποδίδοντας στήν τελευταία άλληγορική σημασία (π6. Κ.Γ.Νιάρχου, Αρχαία Έλληνική Φιλοσοφία, Αθήναι 2005, σ. 152)· κατά τον Φίλωνα ό Θεός δέν είναι μόνον δημιουρ­γός, άλλα καί κτίστης τοΰ Κόσμου, ύπονοώντας ότι δημιουργεί έκ τοΰ μή όντος, ακόμη καί τήν κατά Πλά­τωνα προϋπάρχουσα ΰλη (Η.Chadwick, Ο Φ ίλω ν κα) οί άπαρχές τής χριστιανικής σκέψης, έκδ. Ένάλιος, Αθήναι 2006, σ. 38).2 Πλωτίνου, Εννεάδες, 119 [33], 8, 15-16.3 Πλάτωνος, Τίμαιος, 32b.

όπου οι παράμετροι α, μΓ (ό λεγόμενος γεωμετρικός μέσος) καί β συμβολίζουν τήν φωτιά, τόν άέρα, τό νερό καί τήν γή.

Αρωγός προς τήν μαθηματικοποίηση τών φυσικών μοντέλων έρχονται σύγχρονα παρατηρησιακά δεδομένα μαθηματικών μορφωμάτων, όπως αύτό τής συμμετρίας4, τά όποια έάν είδωθοΰν αποκομμένα μπορεί νά μάς οδηγήσουν στήν κατά Schrodinger πίστη στήν άποκρυφισπκή δύναμη ' τών Μαθηματικών5. Άξιον παρατηρήσεως στό σημείο αύτό είναι οτι τόσον ή ύπαρξη τοϋ θείου Δημιουργού, όσον καί οί πράξεις του έντάσσονται στό πλαίσιον τής άντιπαραθέσεως προς τόν μηχανοκρατικό ύλισμό τών Σοφιστών καί έκφέρονται ώς λόγος εΐκώς (άληθοφανής, άλλά καί άναπόδεικτος), έπειδή τό άντικείμενον της έρεύνης είναι διττόν6: άφ’ ένός, λόγω τοΰ ότι είναι όρατόν καί, ώς έκ τούτοϋ άποτελεί άναπόσπαστον μέρος τής γενέσεως, συλλαμβάνεται διά τής δόξης, άφ’ έτέρου, έπειδή κατασκευάζεται βάσει ένός νοητού προτύπου, ένός μέρους τής ούσίας δηλαδή, μπορεί νά νοηθή καί νά άποτελέση μέρος αύτής τής άληθείας.

Έ κτός τών δύο ανωτέρω αντιθετικών άπόψεων, οί λοιπές φιλοσοφικές σχολές έξέφραζαν πα­ραπλήσιες άπόψεις προς αυτές τοϋ Πλωτίνου, αν καί κάποιες διαφοροποιήσεις μπορεί νά θε-ωρηθοϋν σημαντικές. Αυτές οί έπί μέρους άπόψειςκαταγράφηκανκαίσυστηματοποιήθηκαν άπ’ τόν G. Quispel7 στόν παρακάτω πίνακα:

Ι. ό Κόσμος είναι άγαθός______ α. ό Δημιουργός είναι άγαθός (Πλάτων-4 Π6.1.Stewart-M.Golubitsky, Ε ί ναι ό Θεός γεωμέτρης, έκδ. Τραυλός, Θεσσαλονίκη 2006, σσ. 23.5Π6. E.Schrodinger, Ή φύση και οί 'Έλληνες , έκδ. Τραυλός, Αθήναι 2003, σσ. 45.6 Β.Κάλφα, Πλάτωνος Τίμαιος, έκδ. Πόλις, Αθήναι 1995, σσ. 42.7Π6. G.Quispel, Bad World and Demiourge, έν J.Mansfeld, Studies in Later Greek Philosophy and Gnosticism, ed. Variorum Reprints, London 1989, σ. 313.

Στωικοί)6.δέν υπάρχει Δημιουργός τοΰ Κόσμου

(Αριστοτέλης)II. ό Κόσμος είναι κακός

γ. δέν υπάρχει Δημιουργός τοϋ Κόσμου (Έ πίκουρος)

Τα προβλήματα τής άρχής κάΐ τοϋ τέλους τοΰ Κόσμου, καθώς και τοϋ θείου Δημιουργού είχαν τεθή άπό τήν έποχή τής άρχαίας Άκαδημείας, άπετέλεσαν δέ τήν πρώτη άφορμή συγκρούσε­ων μεταξύ τών πλατωνικών διαδόχων κάΐ τοΰ Άριστοτέλους, ό όποιος στήν Περί Ουρανού πραγματεία του, έρμήνευσε τόν Τίμαιον κυριολεκπκώς8, έθεώρησε δηλαδή ότι ό Πλάτων άποδέχεται δημιουργία ex nihilo. Άν καί ό Ξενοκράτης μέ τό παροιμιώδες διαδικασίας χάριν9 και πολΰ περισσότερον ένας Πλατωνικός φιλόσοφος τοΰ δευτέρου μεταχριστιανικού αιώνος ό Καλ6ήνος Ταΰρος, έθεσαν τό πράγμα στήν όρθή του διάσταση, προσδίδοντας (ιδίως ό τελευταίος) στόν ορον γενητός τοΰ Τιμαίου τήν όρθή του σημασία, συσχετίζοντάς τον μέ τόν άπα- ρεμφατικό τύπο γίγνεσθαι τοΰ ρήματος γίγνομαι, δηλωτικόν μεταβολής καί όχι γεννήσεως έκ τοΰ μηδενός (γεννώ η γεννώμαι), όφείλομε να έπισημάνωμε τά δύο σημεία, τά όποια παρέ- βλεψε ό Σταγιρίτης κάΐ παρέσυρε, λόγω κάΐ τού άδιαμφισβητήτου κύρους του στά θέματα τών φυσικών έπιστημών, άκόμη κάΐ πλατωνικούς, λ.χ. τόν Πλούταρχο καί τόν Αττικό:

πρώτον, ό λόγος τοΰ Τιμαίου δέν είναι σέ καμμία περίπτωση κυριολεκτικός, άλλα δπως τονίσαμε είκός■ προς αύτήν τήν έρμηνείαν τοΰ διαλόγου συμφώνησαν ολοι οί Νεοπλατωνικοί, άλλα κάΐ οί πλέον σοβαροί μελετητές τοΰ πλατωνικού έργου10, και

δεύτερον, ό όρος δημιουργός στήν έλληνική γλώσσα, ένέχει τήν σημασίαν τοΰ λαϊκοΰ κατα­8 Άριστοτέλους, Περί Ουρανού, 27%, 33-34.9 Π6. Α.Ε.Taylor, Πλάτω ν , έκδ. Μ.Ι.Ε.Τ.. Αθήναι 1992, σ. 502.10 Π6. Url. von Willamowitz-Mullendorf, Πλάτω ν, έκδ.Κάκτος Αθήναι 2005, σσ. 648, F.M. Cornford, Plato’sCosmology, ed. Hackett PC., Indianapolis Cam­bridge 1997, σ. 35 καί τον προαναφερθέντα Α.Ε. Taylor- εξαιρείται ό T.M.Robinson, «Ό Αριστοτέλης, ό Τίμαιος και ή σύγχρονη Κοσμολογία», α. 398, έν Δ.Ζ. Ανδριοποΰλου, Αριστοτέλης, έκδ. Παπαδήμας, Αθήναι 2003, τ. Β'.

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ_________________

σκευαστή- ύπ’ αύτήν τήν έννοιαν στόν Γοργίαν δημιουργοί θεωρούνται οί ζωγράφοι, οί οικοδό­μοι, οί ναυπηγοί, οί «περ'ι τό σώμα» (ΐατρο'ι καί παιδοτρίβαι), άλλα κάΐ όσοι έν γένει κατασκευ­άζουν «τεταγμένον τε και κεκοσμημένον πράγμα»11.

Πλησίον τών πλατωνικών άπόψεων, δπως φαίνεται κάΐ στό διάγραμμα τοΰ G. Quispel, κινή­θηκαν οί Στωϊκοί. Λόγω τοΰ ύλισμοΰ τής σχολής αϋτής, ό στωϊκός δημιουργός αν καί ύπερβα- τικός, εϋρίσκεται έντός τοΰ κόσμου κάΐ ταυτίζεται προς τήν λεγομένην ενεργητική άρχή, τό ποιούν (λόγος κάΐ πνεΰμα)· τήν έτέρα παθητική άρχή, τήν ΰλη δηλαδή, ώνόμαζαν πάσχον. Ή έπενέργεια τοΰ θεοϋ έπι τής ΰλης σηματοδοτεί τήν γένεση (δημιουργία) τού αίσθητοΰ κόσμου, ό όποιος έν συνεχεία καί λόγω τής ύπερισχύσεως τοΰ Διός- πυρός, έναντι τών λοιπών τριών πρωταρχικών στοιχείων, καταστρέφεται (έκπύρωσις) κάΐ άναδημιουργεϊται, μέσω μιας έκ νέου άποκαταστάσεως τής ισορροπίας τής άναλογίας μεταξύ τών τεσσάρων στοιχείων, έξ ού καί ή νέα κοσμική κατάσταση καλείται άποκατάστασις ή παλιγγενεσία12.

Οί σύγχρονοι Κοσμολόγοι δέν έχουν άπομακρυνθή κατά πολύ άπό τις προαναφερθείσες απόψεις. Όπως κάΐ προ χιλίων-όκτακοσίων ετών, έτσι κάΐ σήμερα, τά κοσμολογικά στρατόπεδα έξακολουθοΰν νά παραμένουν, άν κάΐ έπιστημονικώς πιό έκσυχρονισμένα, τά ίδια:

στο πρώτο, τό όποιον χάριν συντομίας θά άποκαλέσωμε βιβλικόν (στις Η.Π. Α. οί σύγχρονοι ύποσυηρικτές αύτών τών άπόψεων ονομάζονται δημιουργιστές κι έκτος τών άλλων επιβάλλουν τις άντιεπιστημονικές τους, όπως θά δούμε έν συνεχεία, άπόψεις στά σχολικά συγγράμ­ματα ώρισμένων πολιτειών), έξακολουθοΰν νά άνήκουν όσοι ΘεωροΟν οτι ό αισθητός κόσμος έχει έγχρονο άρχή (tQ= Ο)13 καί στό έπιστημονικό11 Πλάτωνος, Γοργίας, 504a.12 Π6. Κ.Δ.Γεωργούλη, Ιστορία τής Ελληνικής Φιλοσοφίας, έκδ. Παπαδήμας, Αθήναι 2000, σσ. 373.13 Οί υποστηρικτές τοϋ Βιβλικού μοντέλου διέθεταν άνέκαθεν έτοιμες απαντήσεις άκόμη κάΐ στά δυσκο­λότερα φιλοσοφικά έρωτήματα, δπως λ.χ. στο τί έκανε ό Οεδς προ της δημιουργίας· ό Αυγουστίνος, αν καί γνώστης τής έλληνικής φιλοσοφίας, στις

_____________________________ ΤΕΥΧΟΣ 41ον

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41 ον

έπίπεδο έκφράζονται άπό ιό λεγόμενο κυρίαρχο μοντέλο, τήν θεωρία ή υπόθεση, όπως ηρε'πη νά είναι τό άκριΒέστερον, της Μεγάλης Έ κρήξεως (τοϋ γνωστού μας big bang) καί

στό δεύτερο, τό οποίον καλούμε έλληνικόν, λόγω τοϋ ότι αποτελεί έκσυχρονισμένη έκδοση τοϋ συνόλου τών άρχαιοελληνικών κοσμολογιών, άπό τήν μυθολογική περίοδο έως τήν άμιγώς έπιστημονική, στοιχίζονται οί φυσικοί κάί οί φιλόσοφοι, οί όποιοι αρνούνται νά άποδεχθοϋν οτι ένα έξωκοσμικό θείο όν δημιουργεί τήν ύλη (όχι τό Σύμπαν14), τόν χώρο καί τόν χρόνο.

Κατά τόν Βέλγο ιερέα καί φυσικό Α8Βά J. Le- maitre, τού οποίου οί άπόψεις είχαν αρχίσει νά συστηματοποιούνται άπό τήν δεκαετία τοϋ 30, ό αισθητός Κόσμος (μαζύ του ό χώρος καί ό χρόνος) δημιουργήθηκε προ 15 δισεκατομμυρίων περίπου έτών, όταν μία ύπερσυμπυκνωμένη σφαίρα έλαχίστης διαμέτρου, αλλά άπειρου πυκνότητος, ενέργειας καί θερμοκρασίας, έξερ- ράγη (bigbang) κι έκτοτε διαστέλλεται έπ’ άπειρον μέ ίλιγγιώδεις ταχύτητες· ή κατάσταση αύτη έχει χαρακτηρισθή καί ώς άρχική χωροχρονική άνωμαλία, άνπ'στοιχη της τομής τών μεσημβρι­νών σας συντεταγμένων τών πόλων15.

Προς τό πληθωριστικό μοντέλο τοϋ διαστελλομένου σύμπαντος (πληθωριστικό, στήν άγγλική inflation, λόγω τής ύποθέσεως τής έκθετικής διαστολής του κατά τά πρώτα 10-35 δευτερόλεπτα) συνέτειναν τόσον ό Einstein μέ ής θεωρίες τής Σχετικότητος (γενική καί ειδική), οσον καί ό Friedmann μέ τίς στάσιμες καί μή στάσιμες λύσεις τών σχετικισπκών έξισώσεων τής Βαρύτητος (1922), αλλά κι ό Hubble μέ

Εξομολογήσεις άπαντά μέ νόημα ότι «πριν δημιουργήση ιό ν Ουρανό κα) τήν Γη , ό Θεός έφτιαξε τήν Κόλαση γιά νά στέλνη εκείνους που θέτουν τέτοιου είδους ερωτήματα» (S.Singh, Big Bang, έκδ. Τραυλός, Αθήναι 2005, σ. 564).14 Π6. P.Davies, Θ εός και μοντέρνα Φυσική, έκδ. Κάτοπτρο, Αθήναι 2008, σ. 45, όπου ή διάκριση Κόσμου καί Σύμπαντος, ώς συνόλου όλων τών φυσικών καί τών αοράτων πραγμάτων, είναι χλιαρή, ού μην και ανύπαρκτη- συμφώνως προς την αρχαιοελληνική παράδοση κάϊ τήν έτυμολογία τοΰ όρου, ό Κόσμος ώς πιο μερική έννοια τοΰ Σύμπαντος, περιλαμβάνει μόνον τό εύτακτο μέρος του.15 J.D.Barrow, Ή άπαρχή τού Σύμπαντος, έκδ.Κάτοπτρο, Αθήναι 1995, σσ. 59.

τίς πρωτοποριακές του παρατηρήσεις γιά τήν άνομοιόμορφη κατανομή τών άστρων (1923) καί τήν άπομάκρυνση τών γαλαξιών (1927), έπιΒραΒεύοντας(;) τόν Lemaitre16, ό οποίος έν τω μεταξύ, είχε άποδείξει τήν μετατόπιση τοϋ φάσματος τών γαλαξιών προς τό έρυθρόν. Προς τήν κατεύθυνση αύτήν έκινήθη καί ό Γκάμωφ στήν έπισήμως άθεη Σοβιετική Ένωση έμπλουτίζοντας τήν ύπόθεση μέ παρατηρήσεις άπό τήν Πυρηνική Φυσική καί τήν Μικροφυσική (1949)17.

Σημειωτέον ότι κατά τήν γενική θεωρία τής Σχετικότητος (παραλλαγή της είναι ή σχετικισπκή Κοσμολογία, ή όποια έρευνα τήν βαρυτική έπίδραση τών γαλαξιών) τά υλικά σώματα παρα­μορφώνουν τήν γεωμετρία τοϋ χώρου (δέν έξηγεϊται τό πώς), λόγω τής Βαρυτικής έλξεως τήν οποίαν άσκοϋν, ένώ κατά τήν ειδική θεωρία, ό χώρος καί ό χρόνος συνθέτουν ένιαία, δυναμι­κή καί όχι άπόλυτη, οντότητα18. Ό συνδυασμός τών δύο θεωριών έδημιούργησε τό ένιαΐον τής ύλης, τής ένέργειας, τοΰ χώρου καί τοϋ χρόνου καί γι’ αύτόν τόν λόγο άποτέλεσε τήν άπαραίτητη θεωρητική Βάση τοϋ κυρίαρχου μοντέλου19.

Ό Lemaitre καί τό big bang του, όπως ήταν άναμενόμενο, έγνώρισε τήν άποθέωση στήν Δύση· ό Πάπας Πϊος ΙΒ' τό είδε σάν άπάντηση προς τό λεγόμενο άθεο μοντέλο τής Σταθερός Καταστάσεως τοϋ Hoyle20, άν καί ή υποστήριξη αυτή μόνον ώς δυσφήμιση μπορούσε νά έκλη- φθή, καθώς άποτέλεσε έπιχείρημα έναντίον τής άξιοπιστίας του. Στήν Ανατολή ό Γκάμωφ περ- νοϋσε δυσκολότερες ώρες21, διότι ή άποδοχή16 Κάτι τέτοιο πάντως δέν ήταν στις προθέσεις τοΰ Hubble, γιά τόν όποιον τό μοντέλο τοΰ διασιελλομέ- νου Σύμπαντος έθεωρεΐτο αναξιόπιστο (P.La Violette, Ή γένεση τοϋ Κόσμου, έκδ. Ένάλιος, Αθήναι 2006, σ. 492).17 Π6. Ε.Μπιτσάκη, Ή έξέλιξη τών θεωριών τής Φυσικής, έκδ. Δαίδαλος, Αθήναι 2008, σ. 232.18Π6. P. Davies, Θεός και μοντέρνα Φυσική, σ. 212. 19Π6. P.La Violette, Ή γένεση τοΰ Κόσμου, σα. 474.20 Π6. S. Singh, B ig Bang, α. 575.21 Αυτόθι, σσ. 418 καί 488: οί χαρακτηρισμοί τοΰ Ζντάνωφ άμερικανοποιημένος άποστάτης κα) πράκτορας τοΰ Lemaitre ήσαν οί πιό έπιεικεΐς· έν τελεί όμως ό Γκάμωφ δραπετεύοντας στίς Η.Π.Α. καί γινόμενος συνένοχος τών πιό φονταμενιαλισπκών κύκλων (έκτος τών άλλων έπροσδιόρισε τόν ...τόπο διαμονής τοΰ Θεοΰ άπό τίς κατάρες τής ρώσικης ’Εκκλησίας έναντίον τής ’Ιαπωνίας) κατάφερε νά

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41 ον

μιας άρχικης στιγμής τοΰ χώρου και τοΰ χρόνου θεωρήθηκε παραχώρηση στόν περιώνυμο φ: .τεΐσμό (την κατα Λένιν παπαδοκρατία), άφοΰ έπιχειρούσε να διάψευση τους κλασσικούς μίας άλλης κοσμοπολίτικης θρησκείας22, αϋτής τοΰ Μαρξισμοΰ-Λενινισμοΰ, κάτι άνεπίτρεπτο γιά τά ήθη της σταλινικής περιόδου23.

Τά επιστημονικά κάΐ φιλοσοφικά κενά της έκ τοΰ μηδενός δημιουργίας παρέμειναν ισχυρά καί άναπάντητα άπό τούς έκπροσώπους τής ύποθέσεως αϋτής, τά ένίσχυσαν άλλως τε μέ τόν πλέον άκράδαντο τρόπο τά παρατηρησιακά δεδομένα, κυρίως ή ηλικία τών άστέρων τοΰ Σύμπαντος, ή όποια άποδείχθηκε μεγαλύτερη άπ τό Σύμπαν τοΰ big bang, άλλά καί ή άδυναμία έξηγήσεως σχηματισμού άτόμων Βαρύτερων άπό τό 'Ήλιον. Έν τέλει, τό μόνον τό όποιο έχει άπομείνει σταθερό σ’ αύτό τό σαθρό έποικοδόμημα, έκτος τών ισχυρών οικονομικών ένισχύσεων, παρά τις κατά καιρούς έπιφανειακές βελτιώσεις του, είναι ή γοητεία, τήν οποίαν άσκεΤ μία άρχέγονη έκρηξη καί ή διάχυση τεραστίων ποσοτήτων άκτινοβολίας στό Σύμπαν, άφοΰ οί υποστηρικτές τοΰ άλλοτε κραταιού μοντέλου έχουν μειωθή κατά πολύ' στήν έποχή μας δέν θεωρείται τίποτε άλλο παρά «ένα συ νο θ ύ λευ μ α υπ ο θ έσ εω ν ή κάτι π ερ ισσ ότερ ο ό π ό ένα σ ύ ­στημα ό νε π α λη θ εύ σ ιμ ω ν ε ικα σ ιώ ν»2*.

Ό προαναφερθέΐς μηχανοκρατικός ύλισμός τών Σοφιστών, στόν οποίον πρέπη έπίσης νά έντάξωμε έπι τών κοσμολογικών θεμάτων, τούς Περιπατητικούς κάΐ τούς Έ πικουρείους, θά ήταν άδύνατον νά μήν εύρη έκπροσώπους του στήν έποχή μας, πολύ δέ περισσότερον όταν ήταν άκόμη νωπές οί μνήμες τής Ιεράς Έξετάσεως κάΐ τών παθών τοΰ G. Galillei και τοΰ J. Bruno, άπό τούς προκατόχους τού Ποντίφηκος, ένθερμου όπαδοΰ, τώρα, τού κυρίαρχου πληθωριστικού μοντέλου- άλλως τε ό Hoyle δέν έχανε τήν ευκαιρία νά δυσφημή τό big bang, ύπενθυμίζοντας στούς άνππάλουςδικαίωση τον Σοβιετικό πολιτικό.22 Τόν προαναφερθέντα καϊ πολύ εύστοχο όρο έχω δανεισθη άπό τούς O.Spengler κάΐ Α. Toynbee.23 Πβ. F.Engels, Ά ντι-Duhring , έκδ. Άναγνωστίδης, Αθήναι 1963, σσ. 79 κάΐ Β.Λένιν, 'Υλισμός καϊ Έ μπειριοκριτισμός στά 'Άπαντα Λένιν, τ. 18, έκδ. Σύγχρονη ’Εποχή, Αθήναι 1988, σσ. 184.24 Γ.Ε.Κουσούλη, Μ έ θέμα τό big bang, έκδ.Μεταμεσονύκτιες, Αθήναι 2007, σ. 17 καί 81.

του, τό ένοχο κάΐ άντιεπιστημονικό παρελθόν τής Ρωμαιο-καθολικής ’Εκκλησίας. 'Επομένως είχαν ώριμάσει οί συνθήκες γιά κοσμολογικά μοντέλα, άνευ θείου δημιουργού.

Στό πλαίσιο αύτό έντάσσονται τά μοντέλα τής Σταθερός καί τής Ήμισταθεράς Καταστάσεως τών Hoyle, Gold καί Bondi, τά όποια άπετέλεσαν τήν πρώτη σοβαρή άμφισβήτηση τοΰ βιβλικού μοντέλου· κατ’ αύτούς τό Σύμπαν: άφ’ ένός μέν υπάρχει άνέκαθεν (σταθερή-άμετάβλητη κατάσταση), άφ’ έτέρου δέ διαστέλλεται ές άέΐ (συνεχής μεταβολή), δημιουργώντας συνεχώς νέα ΰλη σπς κενές περιοχές μεταξύ τών άπομακρυνομένων γαλαξιών25. Όμως καί σ’ αύτό τό μοντέλο ύπήρξαν έμφανείς άδυναμίες, οί όποιες άνατροφοδότησαν τήν διαμάχη μέ τούς ύποστηρικτές τού πληθωριστικού μοντέλου, όπως λ.χ. ή άδυναμία έξηγήσεως τής περιεκτικότητος τοΰ στοιχείου Ήλιον, ή κατανομή τών ραδιογαλαξιώντοΰ Ryle, ή Κοσμική Ακτινοβολία 'Υποβάθρου ή Μικροκυμάτων (ΚΑΜ), κατάλοιπον (όπως όμως δέν άπεδείχθη ποτέ) τής Μεγάλης Έ κρήξεως κατά τούς Penzias καί Wilson (1963)26 κ.ά.

Έκτος τών άνωτέρω καθιερωμένων μοντέλων υπάρχει ενα τρίτο, τό κυκλικό, τοΰ Άενάου (η Έκπυρωτικού ή κάΐ Παλλομένου) Σύμπαντος, τό όποιο προσεγγίζει, όπως δηλοϊ άλλως τε καϊ ή έναλλακτική του ονομασία, στήν στωϊκή φυσική- συμφώνως προς αύτήν τήν ύπόθεση27, ή όποια μπορεί νά θεωρηθή μία έναλλακτική τοΰ κυρίαρχου μοντέλου, χωρϊς όμως τις βιβλικές άδυναμίες τής άπόλυτης χωροχρονικής άρχής καί τοΰ άνπστοίχου τέλους, τό Σύμπαν έχει (καϊ θά) διανύση άκόμη άπειρους κύκλους. Όλοι αύτόΐ οί έπαναλαμβανόμενοι κύκλοι έχουν τήν δική τους Μεγάλη Έκρηξη, άλλά καί τήν άντίστοιχη Μεγάλη Σύνθλιψη (π α λ ιγγενεσ ία - έκπύρ ω σ ις), μέσω τής οποίας διαχέεται στόν χώρο θερμή ΰλη και άκτινοβολία· έν συνεχεία ή ΰλη αύτή ψύχεται καϊ δημιουργεί τούς γαλαξίες καϊ τά άστρα. Ή έπιταχυνόμενη διαστολή έχει ώς συνέπεια τήν πλήρη άραίωση τής ΰλης καϊ τήν δημιουργία κενοΰ- οί κύκλοι αύτοϊ διαρκοΰν, κητπ τούς εισηγητές τοΰ μοντέλου αύτοΰ, ένα25 Πβ. S.Singh, B ig Bang, σσ. 397.26 Ε. Μπιτσάκη, Ή εξέλιξη τών θεωριών της Φυσικής, σ. 243.27 Πβ. P.J.Stteihardt-N.Turok, Αέναο Σύμπαν, έκδ. Ώκεανίδα, Αθήναι 2008, σ. 28.

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41 ον

τρ'ις έτη.

Ή πλατωνική φυσική δέν ήταν δυνατόν νά άπόσχη τών κοσμολογικών ύποθέσεων της έποχης μας, άλλως τε ό Αθηναίος φιλόσοφος είχε θέσει έκ τών πρώτων τό πρόβλημα, έστω κάί διά στόματος ένός πυθαγορικοΰ φιλοσόφου, τοϋ Τιμαίου: «δί ην τινά αιτίαν γένεσιν κα) τό παν τόδε ό ξυνιστάς ξυνέστησεν»26. Γιά νά πραγματοποιηθη αύτη ή στροφή προς τήν πλατωνική αιτιότητα29, έπρεπε οί κοσμολόγοι τής Υποκβανπκής Κινητικής νά παρατηρήσουν άφ’ ένός τις αδυναμίες τοϋ μοντέλου τής Σταθερός Καταστάσεως, άφ’ έτέρου νά διαπιστώσουν ότι τό κυρίαρχο μοντέλο τοϋ διαστελλομένου Σύμπαντος κάί ή συναφής μ’ αύτό σχετικισπκή κοσμολογία κατέρρεαν30· άλλως τε οί τελευταίοι προϊόντος τοϋ χρόνου, έταύτίζοντο ολοένα κάί περισσότερο μέ τούς άποκρουσπκούς των χρηματοδότες31. Έν τώ μεταξύ, ό Sanyak καϊ πολύ περισσότερον οί Silvertouth καϊ Ampere είχαν άποδείξει ότι τό φώς κινείται εντός τοϋ αίθέρος (1913), έπομένως μπορεί νά ύπάρξη ένα (άπόλυτον) μέτρον τοϋ χώρου κάϊ τοΰ χρόνου, ένώ ό Swicki κατάφερε νά δώση μίαν έναλλακτική έρμηνεία σας έρευνες τοΰ Hubble (1929).

Τό μοντέλο G τών πέντε κινητικών έξισώσεων, οί ΰποκβανπκές διακυμάνσεις ένός προϋπάρ- χοντος αίθερικού ύποστρώματος, έκ τοϋ όποιου προήλθαν τά ύποατομικά σωματίδια και τά κβάντα τής ένέργειας, κατά τόν συμπατριώτη μας Paul LaViolette, έκ τών έμπνευστών τής θεωρίας τής 'Υποκβανπκής Κινητικής, άποτελοϋν τήν σύγχρονη έλληνική (πλατωνική) άπάντηση στό μυστήριο τής δημιουργίας. Έ πίσηςτό φαινόμενο τοϋ κουρασμένου φωτός, δηλαδή ή έξήγηση τής μετατοπίσεως προς τό έρυθρόν, λόγω τής μειώσεως τής κινητικής ένεργείας τοϋ φωτονίου

28 Πλάτωνος, Τίμαιος, 29e.29 Δέν πρέπει νά συγχέωμε την αιτιότητα μέ τήν αιτιοκρατία (ντετερμινισμός)· ό πρώτος όρος δηλοΐ την προΰπαρξη της αιτίας καϊ μόνον, ένώ ό δεύτερος τό ότι ίδιες αιτίες προκαλούν ίδια αποτελέσματα.30 P.La Violette, Ή γένεση τοΰ Κόσμου, σσ. 465.31 Ακόμη κάί τά βραβεία Νόμπελ Φυσικής έδίδοντο κατά παραγγελλίαν στους άπολογητές της βιβλικής Κοσμολογίας, σάν τά αντίστοιχα τής Ειρήνης σέ πολιτικούς τύπου Kissinger, M.Begin καϊ CIA, άγνοούνταν δέ έπιδεικτικώς οί άντιρρησίες, λ.χ. ό Hoyle (S. Singh, Big Bang, σ. 458).

κάί τής αύξήσεως τοϋ μήκους κύματός του, κατά τήν περιπλάνησή του στό στατικό-εύκλείδιο διάστημα32, έδωσαν σιό άντιεπισυημονικό έγχείρημα τοϋ big bang τήν χαριστική βολή· έπϊ πλέον γιά πρώτη φορά άποκτά έπιστημονικό ύπόβαθρο ή πανταχόθεν βαλλομένη πλατωνική μεταφυσική, καθώς μία ώλοκληρωμένη έπιστημονική θεωρία άποδέχεται τήν πιθανότητα ύπάρξεως ένός άοράτου πεδίου, τοϋ νοητοϋ κόσμου τών ’Ιδεών καϊ τήν άλήθεια τών μυθικών άφηγήσεων, έφ’ οσον αύτές έρμηνευθοϋν χρησιμοποιώντας τά κατάλληλα κλειδιά.

Κατακλείοντας τοΰ λόγου: οί μυθικές κοσμοθεογονίες τών λαών (ιδιαιτέρως τής Μεσογείου), ή φυσική τών φιλοσοφικών σχολών τής άρχαιότητος, καθώς καϊ· οί σύγχρονες κοσμολογικές θεωρίες, οί μή δογματικές καϊ ύποτεταγμένες στά γνωστά καϊ μή έξαιρετέα πέραν τοΰ Ατλαντικού χρηματοδοτούμενα think tanks, κινούνται έντός τοϋ ίδίου πλαισίου τοϋ συμπαντικοΰ συνεχοϋς. Κατά σύμπτωσιν δέ, ολα τά σύγχρονα κοσμολογικά μοντέλα, αύτοΰ τής Μεγάλης Έκρήξεως έξαιρουμένου, άντιστοιχοϋνται στϊς άρχαιοελληνικές κοσμολογίες. Αύτό καϊ μόνο δεικνύει τήν τεράστια δύναμη τής καθόλου άρχαιοελληνικής διανοήσεως, άλλά καϊ τις άντιστοίχου μεγέθους εύθύνες τών συγχρόνων, νά άποτινάξουν, μέ οποιοδήποτε κόστος, ό,τιδήποτε άντιε- πιστημονικό έχει έπιβληθη άνωθεν στήν έρευνα τών άδιοράτων συμπαντικών πεδίων. Μόνον κατ’ αύτόν τόν τρόπο, τό σαθρό οικοδόμημα, τό όποιο στήθηκε στήν θέση τού 'Ελληνισμού προ δύο χιλιετηρίδων, θά καταρρεύση καϊ θά άποτελέση άντιεπιστημονική παρένθεση καϊ θλι­βερή άνάμνηση.

Β ΙΒ Λ ΙΟ Γ Ρ Α Φ ΙΑΠΗΓΕΣ1. Άρισιοτέλους, Περί Ουρανού, ed. Loeb Classical Library, London 1997.2. Engels Fr., Άντι-Duhring, μτφρ. Τ.Στεργίου, έκδ. Άναγνωστίδης, Αθήναι 1963.3.ΛένινΒλαδίμηρου, Ύλισμόςκα'ι Έ μπειριοκριπσμός, έν Άπαντα Λένιν, τ. ΙΗ', έκδ. Σύγχρονη Εποχή, Αθήναι 1988.4. Πλάτωνος, Γοργίας, Τίμαιος, ed. Loeb Classical Library, London 2005.5. Πλωτίνου, ’Εννεάδες, ed. Loeb Classical Library, London 2000.

32 P.La Violette, Ή γένεση τοΰ Κόσμου, σσ. 587.

9

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41 ον

ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ1. Γεωργοΰλη Δ.Κ., 'Ιστορία της Ελληνικής Φ;~ ν . ας. έκδ. Παπαδήμας, Αθήναι 2000.2. Κουοουλη Ε.Γ., Μ έ θέμα τό B ig Bang, έκδ. Μεταμεσονύκτιες, Αθήναι 2007.3. Μπιτσάκη Εύτ., Ή έξέλιξη τών θεωριών τής Φιχπκής, έκδ. Δαίδαλος, Αθήναι 2008.4. Νιάρχου Γ.Κ., Αρχαία Έλληνική Φιλοσοφία, Αθήναι 2005.5. Barrow D.J., Ή άπαρχή τοΰ Σύμπαντος, μτφρ. Θ. Γραμμένου, έκδ. Κάτοπτρο, Αθήναι 1995.6. Chadwick Η., Ό Φ ίλω ν κα) οί άπαρχές τής χριστιανικής σκέψης, μτφρ. Ν. Παπαδάκη-Μ. Κόφφα, έκδ. Ένάλιος, Αθήναι 2006.7. Cornford McD. Fr., Plato’s Cosmology, ed. Hackett P C ., Indianapolis Cambridge 1997.8. Davies P., Θεός· καi μοντέρνα Φυσική, μτφρ. Θ.Τσουκαλαδάκη, έκδ. Κάτοπτρο, Αθήναι.9. La Violette Α. P., Ή γένεση τοΰ Κόσμου, μτφρ. Έ φ. Μαργέλη, έκδ. Ενάλιος, Αθήναι 2006.10. Quispel G., B ad World and Demiourge, έν Jaap Mansfeld Studies in Later Greek Philosophy and Gnosticism, ed. Variorum Reprints, London 1989.11. RaeA\.,Κβαντομηχανική, μτφρ. Θ.Τσουκαλαδάκη, έκδ. Κάτοπτρο, Αθήναι 1988.12. Robinson Μ.Τ. «Ό Αριστοτέλης, ό Τίμαιος και ή σύγχρονη Κοσμολογία», έν Δ.Ζ.Άνδριο-πούλου, Αριστοτέλης, τ.Β', έκδ. Παπαδήμας, Αθήναι 2003.13. Singh Sim., B ig Bang, μτφρ. Θ. Γραμμένου έκδ. Τραυλός, Αθήναι 2005,14. Schrodinger Erw., Ή φύση και οί 'Έλληνες, μτφρ. Θ. Γραμμένου, έκδ. Τραυλός, Αθήναι 1995.15. P.J.Stteihardt-N.Turok, Αέναο Σύμπαν, μτφρ. Γ.Χρησπ'δη, έκδ. Ώκεανίδα, Αθήναι 2008.16. I.Stewart-M.Golubitsky, Ε ίνα ι ό θεός γεωμέτρης, μτφρ. Κ. Σαμαρά, έκδ. Τραυλός, Θεσσαλονίκη 2006.17. Taylor Α.Ε., Πλάτων, ό άνθρωπος και τό έργο του, μτφρ. 1. Άρζόγλου, έκδ. Μ.Ι.Ε.Τ., Άθη-ναι 1992.18. Url. von Willamowitz-Mollendorf, Πλάτω ν, μτφρ. Ξεν. Άρμύρου, έκδ. Κάκτος, Αθήναι 2005.

Η γέννηση των ΜουσώνΣιην Π ιερία την λαμπρή, στους ευθαλείς λειμώνες,

μέσα σε μιά βαθειά σπηλιά, πανάρχαια, κρυμμένη,

η Μνημοσύνη, η γλυκιά ουράνια μητέρα, πάνω σε κλίνη φωτεινή και

ανθοστολισμένη, έσμιξε με τον κρατερά του σύμπαντος πατέρα.

Εννέα νύχτες πέρασε μαζί της ο Κρονίδης, απ’ τους αθάνατους Θεούς

κρυφά και μυστικά, κ ’ έκλεισε ο ενιαυτός κ ’ έφτασε ο χειμώνας

και γέννησε κάρες εννιά η άμορφη Θεά,

λειώσαν τα χιόνια, κάρπισε κ ι άνθισε ο λειμώνας.

Ομάφρονες γεννήθηκαν και οι εννέα Μούσες,

καλλίφωνες, καλλίγραμμες, με νου ευγενικό,

έχουν ψυχή αμέριμνη, χαμογελούν και ψάλλουν,

φροντίζουν κα ι περιφρουρούν τής Τέχνης τ ’ αγαθά,

την Επιστήμη κυβερνούν, καλλιεργούν και θάλλουν.Εννέα τρυφεροί Βλαστοί,

γεννήματα τού Δία, ανάπαυση και λυτρωμάς, ωδές, τραγούδια, αίνοι,Κλειώ, Ευτέρπη, Ερατώ,

τού κόσμου η ουσία,Πολύμνια και Θάλεια,Καλλιόπη, Μελπομένη,

κα ι Τερψιχόρη άχραντη, κ ι άσπιλη Ουρανία.

Προστάτιδες, βασίλισσες των κορυφών τού Ολύμπου, εννέα κόρες πάναγνες,

εννέα θυγατέρες, πηγή τής γνώσης τού καλού,

τού σεβαστού, τού θείου, αποτροπή γιά το κακό

που φέρνουν μαύρες μέρες, ελπίδα των απλών θνητών

στα τραύματα τού βίου.

ΤΣΑΚΝΑΚΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

10

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41ον

ΥΠΟΘΕΣΙΣ ΠΑΣΙΦΙΚΟΟ Δαυίδ Πατσίφικο (γνωστός και ως Δον Πασίφικο) εγεννήθη στο Γιβραλτάρ το 1784 το οποίο, αν και Πορτογαλικό έδαφος ευρίσκετο υπό Αγγλική κατοχή. Έτσι ο Πασίφικο, αν και από πολιτογραφημένους Πορτογάλους Εβραίους γονείς, λόγω Αγγλικής κατοχής του Γιβραλτάρ, έλαβε αυτομάτως και Αγγλική υπηκοότητα. Υπηρέτησε ως πρόξενος της Πορτογαλίας στο Μαρόκο τα έτη 1835-1836 και ακολούθως εγκατεστάθη στην Ελλάδα ως Πρόξενος της Πορτογαλίας στην Αθήνα από το 1836 ως το 1842 οπότε και εξεδιώχθη από την θέσι του συνεπεία καταχρήσεων. Μετά την καθαίρεσί του δεν απεχώρησε από την Ελλάδα αλλά προσεκολλήθη στον κύκλο της Δουκίσσης της Πλακεντίας κα έζησε για κάποιο διάστημα με βοηθήματά της. Στη συνέχεια επεδώθη στο εμπόριο και κυρίως την τοκογλυφία. Είχε εγκατασταθή τότε επί της οδού Καραϊσκάκη, της συνοικίας Ψυρρή.Η τύχη ήθελε, η περιφορά του επιταφίου του Ιερού Ναού Αγίου Φιλίππου να διέρχεται έξω από την οικία του Εβραίου Πασίφικο. Αυτό από μόνο του δεν θα είχε δημιουργήση κανένα πρόβλημα αν δεν είχαν συμβή το 1849 κάποια γεγονότα. Συγκεκριμένα, η Κυβέρνησις είχε εκτάκτως απαγορεύσει εκείνη την Λαμπρή, το άκρως δημοφιλές έθιμο της καύσεως ομοιώματος του Ιούδα, υποχρεώνοντας τον λαό να το τελέση την Δευτέρα του Πάσχα στην Πλατεία Ηρώων του Ψυρρή. Αυτή η αναβολή του εθίμου έγινε λόγω της επισήμου επισκέψεωςτην Μεγάλη Εβδομάδα εϊς Αθήνας του Γαλλοεβραίου μεγαλοτραπεζίτη βαρώνου Νιε Ροθσίλνχ.Κατά την περιφορά του Επιταφίου όμως και προσπάθεια τελέσεως του εθίμου της καύσεως Ιούδα, επενέβη η Αστυνομία λόγω της ισχυού- σης απαγορεύσεως. 0 όχλος εξεμάνη και είτε προκληθείς υπό του Πασίφικο (λέγεται ότι έξωθεν της οικίας του προκάλεσε το πλήθος), είτε όχι, επετέθη σιην οικία του Πασίφικο λεηλατώντας και καταστρέφοντάςτην, ο ίδιος δε, μόλις που διεσώθη από τη μανία του πλήθους και κατέφυγε στην αγγλική πρεσβεία ως Αγγλος υπήκοος. Μάλιστα οι Αγγλοι εθεώρησαν αρχηγούς της εξεγέρσεως τους υιούς του τότε υπουργού στρατιωτικών, Σουλιώτη αγωνιστή, Κίτσου Τζαβέλλα.Ακριβώς το πρωί της επομένης του συμβάντος ο Αγγλος πρέσβυς Σερ Εντμόντ Λάιονς προέβη σε διάβημαπροςτοελληνικόΥπουργείο Εξωτερικών

για άμεσο καταβολή αποζημιώσεως στον θιγέντα με το αστρονομικό για τα τότε δεδομένα ποσό των 886.736 δραχμών και 67 λεπτών. Ανέλυε δε το ποσόν ως εξής: 1) διαρπαγέντα χρήματα 9.800 δρχ. 2) καταστραφέντα έπιπλα αξίας200.000 δρχ. 3) ψυχκή οδύνη 12.500 δρχ. και δ) καταστραφέντα πορτογαλλικά πιστωτικά έγγραφα 665.000 δρχ.Ήταν μία άκρως τυχοδιωκτική ενέργεια η οποία κατεδείκνυε τυχάρπαστο τυχοδιώκτη τον Πασίφικο. Το εξωφρενικό αυτό ποσόν ήταν πολλαπλάσιο της τότε αξίας των Ανακτόρων της Πλατείας Κλαυθμώνος. Η ελληνική κυβέρνηση βεβαίως ηρνήθη θεωρώντας ότι το θέμα ανήκει στη Δικαιοσύνη ενώ ο Βρεταννός πρεσβευτής εδήλωνε ότι ο Υπουργός Εξωτερικών Πάλιιεοστον ελάμβανε υπ’ όψιν του αποκλειστικώς και μόνο γνωμοδότησι του συμβουλίου νομικών του βρεταννικού στέμματος, μη αναγνωρίζοντας δικαιοδοσία της ελληνικής δικαιοσύνης σε βρεταννό υπήκοο, δηλ. τον Πασίφικο.Ήταν μία πραγματικά άτυχη συγκυρία λόγω της γενικής πολιτικής καταστάσεως στην Ευρώπη και των διαφόρων ευθραύστων ισορροπιών. Διότι η άρνησις της Ελλάδος να καταβάλλη αμέσως το εξωφρενικό ποσόν στον τυχοδιώκτη τοκογλύφο ραδιούργο Πασίφικο, προτείνοντας την νόμιμη οδό των Δικαστηρίων, έδωσε την ποθουμένη ευκαιρία στον Αγγλο Υπουργό Εξωτερικών Πάλμερστον να κάνη εκ του ασφαλούς, σε μία ανίσχυρη χώρα όπως την Ελλάδα, επίδειξι δυνάμεως και αποφασισπκότητος, στέλνοντας τον ναύαρχο Πάρκερ, στα τέλη του 1849, με τον πανίσχυρο Αγγλικό Στόλο Μεσογείου, να ταπεινώση την Ελλάδα δίχως να προηγηθούν στοιχειώδεις ανακρίσεις ή έρευνες. Η Ελλάς έγινε πεδίον ανταγωνισμού των Μεγάλων Δυνάμεων λόγω της προηγουμένης Γαλλοφίλου κυβερνήσεως του Κωλέττη και γενικώς της αυξανομένης στην Ελλάδα Γαλλοφιλίας και Ρωσσοφιλίας, την οποία η Βρεταννία εξελάμβανε ως απειλή για τα συμφέροντά της.Εκτός αυτού, η Βρεταννία ανεκίνησε τον Αύγουστο του 1849 θέμα ελληνικής κυριαρχίας επί των νήσων Ελαφονήσου (Λακωνικού κόλπου) και Σαπιέντζας (των Οινουσών, έναντι Μεθώνης) ως δήθεν ανήκουσες στας νήσους του Ιονίου, τότε υπό Βρεταννική κατοχή.Η πρωτόγνωρη για τα παγκόσμια χρονικά

11

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41ον

ενέργεια της διαταγής να προβή ο Αγγλικός Στόλος σε ναυτικό αποκλεισμό των Ελληνικών λιμένων τον Ιανουάριο του 1850 και να κατασχεθούν πολεμικά κι εμπορικά πλοία, αν δεν αποζημιωνόταν εκδιασακώς δίχως δίκη ο Πασίφικο, έμεινε γνωστή στην ιστορία ως Πολιτική των Κανονιοωόοων και ειδικώς για την Ελλάδα τα γνωστά Παοκεοικά.Από τότε, διπλωματία των κανονιοφόρων ονομάζουμε κάθε ωμή, εκβιαστική, βίαιη ενέργεια, με χρησιμοποίησι πολεμικών μέσων, προκειμένου να επιτευχθούν πολιτικοί κυρίως στόχοι όπως, στην συγκεκριμένη περίπτωσι, φιλοβρεταννική πολιτική ή μεταβολή συμμαχιών ή γενικά αμφισβήτησι κυριαρχίας ανεξαρτήτου κράτους. Μέσω κανονιοφόρων, με αφορμή τον Πασίφικο, ο Πάλμερστον προσπάθησε αφ’ ενός να υποσκάψη την Βασιλεία του ανεπιθυμήτου και μισητού απ’ αυτόν Όθωνος και αφ’ ετέρου να προσδέση την Ελλάδα πλήρως στην Αγγλία, μεταβάλλοντας την επιχειρουμένη ελλαδική προσέγγισι με την Γαλλία και με την Ρωσσία.Ο αποκλεισμός ελληνικών λιμένων ήτο άμεσος στις αρχές του 1850 και ταυτοχρόνως ο Αγγλικός Στόλος άρχισε τις κατασχέσεις εμπορικών­πολεμικών πλοίων. Κατεσχέθησαν τα καλύτερα πολεμικά σκάφη του Στόλου. Συγκεκριμένα τα ΟΘΩΝ. ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ. ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ. ΚΑΝΑΡΗΣ. ΚΡΙΕΖΗΣ. ΤΟΜΠΑΖΗΣ. ΜΕΘΩΝΗ. ΝΑΥΤΙΛΟΣ. ΣΑΧΤΟΥΡΗ Σ. ΣΦΑΚΤΗΡΙΑ. ΤΣΑΜΑΔΟΣ. Μ1ΑΟΥΛΗΣ. ΚΑΣΤΩΡ. Σηαειωτέον ότι δεν κατεσχέθησαν τα πλοία τα οποία έφεραν τιμητικώς, ονόματα Αγγλων, δηλαδήτα ΚΟΧΡΑΝ, ΑΣΤΙΓΞ και το ΜΑΤΟΙΛΔΗ, όνομα της αδελφής της βασιλίσσης της Αγγλίας, Βικτωρίας. Τότε η ελλαδική Κυβέρνησις κατέθεσε στο όνομα του Βρεταννού πρεσβευτού Γουάις ποσόν250.000 δραχμών ως εγγύησι καλής θελήσεως για άρσι των αποκλεισμών και τερματισμό των κατασχέσεων και επεκαλέσθη την προστασία των άλλων εγγυητριών δυνάμεων.Οι Ρωσσία και Γαλλία, ως εγγυήτριες Δυνάμεις, επενέβησαν δραστικά απαιτώντας απόσυρσι των Αγγλικών κανονιοφόρων, άρσι του αποκλεισμού και απόδωσι των κατασχεθέντων πλοίων στην Ελλάδα. Οι σχέσεις των δυνάμεων αυτών με την Αγγλία έφθασαν σε οριακό σημείο και ο Γάλλος πρέσβυς στο Λονδίνο απεχώρησε απειλώντας με διακοπή σχέσεων. Στην Αγγλία τότε το θέμα συζητήθηκε στην Βουλή των Λόρδων όπου τελικώς κατεδικάσθη η ενέργεια του Πάμερστον, ενώ η Βουλή των Κοινοτήτων ανήρεσε την

απόφασι αποκλεισμών-κατασχέσεων. Τα κατασχεθέντα πλοία, έως το τέλος του Απριλίου 1850. είχαν επιστροφή στην Ελλάδα.Εκ μέρους της Ελληνικής Κυβερνήσεως ωρίσθη επιτροπή διαιτησίας η οποία και επεδίκασε τελικώς στον ραδιούργο Πασίφικο το υπέρογκο ποσόν των 100.000 δρχ. ώστε να θεωρήθή η υπόθεσις λήξασα. Επιτροπή δε στην ΛισσαΒώνα υπό τον επιτετραμένο της Γαλλίας Louis Bedard κατόπιν επισταμένων ερευνών στα πορτογαλλικά πιστωτικά έγγραφα, επεδίκασε τον Αύγουστο του 1851 στον τυχοδιώκτη Πασίφικο 3.750 δραχμές ή 150 λίρες Αγγλίας (αντί των 665.000 δραχμών ή 26.000 λιρών που υπεστήριζε ότι έχασε ο Πασίφικο). Τελικώς, ο πρεσβευτής Γουάις επέστρεψε 150.000 δραχμές της εγγυήσεως.Η Ελλάς υπέστη αρκετά μεγάλη οικονομική απώλεια από αυτήν την υπόθεσι, ηθικώς όμως όχι. Ο λαός επέδειξε σθένος, καρτερία και ψυχραιμία, ο Όθων Βρέθηκε πιό λαοφιλής και η κοινή γνώμη στην Ευρώπη έδειχνε συμπαράστασι στην Ελλάδα. Ακόμη και το αγγλόφιλο κόμμα υπεστήριξε τον Όθωνα. Η σκαιά συμπεριφορά του Πάλμερστον είχε αντίθετα αποτελέσματα από τα αναμενόμενα απ’ αυτόν.Ο Πάλμερστον, με κλονισμένο πλέον κύρος, υπερασπίστηκε τις ενέργειές του όχι μόνο για την συγκεκριμένη υπόθεση αλλά για την γενικώτερη εξωτερική πολιτική του, που υιοθετούσε την υπεράσπισι οποιουδήποτε Βρεταννού πολίτη με όλα τα μέσα, με μια ομιλία πέντε ωρών γνωστή ως Civis Romanus sum (Είμαι Ρωμαίος πολίτης) συγκρίνοντας την Βρεταννική με την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Εδήλωσε μετά παρρησίας την άποψι ότι η Αγγλία έχει δικαίωμα να υποκαθιστά τα ξένα δικαστήρια προς υπεράσπισι πολιτών της. Η Βασίλισσα Βικτωρία της Αγγλίας απέστειλε σχετικό έγγραφο στον Πρωθυπουργό Ράσσελ θεωρώντας τον εν λόγω υπουργό ως κύριο υπαίτιο της εϊς Βάρος της Αγγλίας αποδιδομένη διεθνή δυσφορία αλλά και κοινοποιώντας την απαγόρευσι πλέον οποιασδήποτε ενεργείας επί εξωτερικών σχέσεων χωρίς την προηγουμένη έγκρισί της.Μετά το τέλος της υποθέσεως αυτής ο Πασίφικο εγκατεστάθη στο Λονδίνο και απεβίωσε στις12 Απριλίου 1854 ενώ ήδη από 2ετίας ο Αγγλος πρωθυπουργός είχε καθαιρέσει τον Πάλμερστον.Αναφερόμενοι στην άοκνη προσπάθεια του παγκοσμίου εβραϊσμού για διαρκή διαχρονικό εξαγνισμό των ραδιουργιών ή

12

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41 ον

και τυχοδιωκτικών ενεργειών των απανταχού Εβραίων, παρατηρούμε ότι τέτοια προσπάθεια υπάρχει και για τον Πασίφικο. Επί παραδείγματι, ο ελληνομαθείς ραββίνος-καθπγητής Στήβεν Μπάουμαν. πρόεδρος Ιουδαϊκών Σπουδών του πανεπιστημίου της Ιντιάνα κλπ, σε επετειακό άρθρο του περί Εβραίων της Ελλάδος, προσπαθεί σκοπίμως να υποτίμηση το μέγεθος της ελληνική εθνικής ταπεινώσεως εξ αιτίας του Εβραίου Πασίφικο, ταυτοχρόνως εξαγνίζοντάς τον και θυματοποιώντας τον, όταν γράφει ότι οι Άγγλοι κατέσχεσαν μόνο εμπορικά πλοία.Ο Πάλμερστον παρουσιάζεται ως φιλέλλην κυρίως λόγω των αναγκών της βρεταννικής προπαγάνδας η οποία διαρκώς "φορά" στους αρμοδίους πολιτικούς της τον "μανδύα" του φιλέλληνος και ακολούθως, με κατάλληλο "βομβαρδισμό" από εξαγορασμένα και κατευθυνόμενα ΜΜΕ τον παρουσιάζει εξαγνισμένο στους αφελείς έως βλακείας νεοέλληνες. Γενικά ήτο αλαζών, υπερόπτης σε ξένους, ισχυρογνώμων, αυταρχικός, και διήγειρε εντός αλλά και εκτός Αγγλίας ισχυρές αντιπάθειες. 0 Πάλμερστον δεν ανήκε σε κάποιο συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, πηδώντας από το συντηρητικό κόμμα στο φιλελεύθερο, κατά το συμφέρον του. Σε γενικές γραμμές, ως μόνο καθήκον του θεωρούσε την παγίωσι της βρεταννικής πανηγεμονίας με κάθε τρόπο και κάθε κόστος έχοντας πλήρη επίγνωσι του ρόλου των ενόπλων δυνάμεων στην επιδίωξι αυτή, διότι επί 20ετία ήταν υπουργός στρατιωτικών με τους Συντηρητικούς.Ο φιλελληνισμός του ανδρός άρχιζε με την υποστήριξίτου σε ένα ελεγχόμενο από την Αγγλία θνησιγενές Ελληνικό Κράτος και ετελείωνε με τις δραστήριες προσπάθειές του για διατήρησι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας απέναντι στους απειλητικούς Αιγυπτίους και Ρώσσους.Ως επίλογος παρατίθεται η γραπτή ομολογία του Αγγλου πρέσβεως Λάυονς στον Ν. Δραγούμη, περί λανθασμένης αγγλικής πολιτικής. "Γνω ρ ίζε ις πόσο εγκ ρ ίνω την π ο λ ιτ ικ ή τον Λ ό ρ δ ο ν Π ά λμ ερ σ τον , κ α ι όμ ω ς δύσ κολα συγχω ρώ την α π ό φ α σ ί του. Ε π ί τέσσερ ις μήνες να αναστατω θή η Ευρώ πη χά ρ ιν του Π α σ ίφ ικ ο κα ι να π ιεσ θ ή μ ικ ρ ό κράτος, δημ ιούργημα μά λιστα αυτόν τον πιέσαντος. Κ α ι εγώ προστάτευσα κατά χρ έος τον Π α σ ίφ ικ ο θα ντρεπόμουν όμ ω ς να πρ οκα λέσ ω κ α ι προστασία τοιουτου είδους".

ΚΑΤΑΣΧΕΘΕΝΤΑ ΑΠΟ ΑΓΓΛΙΑ ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΠΛΟΙΑ το 1850

ΟΘΩΝ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΑΤΜΟΠΛΟΙΟ. Εναυπηγήθη στον Ναύσταθμο Πόρου υπό την εποπτείαν του ναυπηγού Γ. Τομπάζη το 1837. Καθειλκύσθη τον Οκτώβριο του 1837, εστοίχισε 495.821 δραχμές και απεδείχθηαπότα καλύτερα της εποχής του.Εχρησιμοποιήθη για μετακινήσεις του βασιλέως Όθωνος εντός και εκτός Ελλάδος καθώς και για κρατικές μεταφορές.Το 1845 υπέστη γενική επισκευή και αναλεβήτωση στην Τουλών.Το Ατμόπλοιο ΟΟΩΝ είχε Εκτόπισμα 430 τόν., Ταχύτητα 9 κόμβων και δυνατότητα μεταφοράς ΙΟΟτόν. φορτίου. Πλήρωμα: 7 αξιωματικοί, 7 υπαξιωματικοί και 45 ναύται.ΠΡΟΩΣΙΣ: Ατμομηχανές Maudslay Sons & Field, με 2 λέβητες 120hp ΟΠΛΙΣΜΟΣ 2 πυροβόλα 18 λιβρών και 4 καρρονάδες* των 32 λιβρών

ΝΑΥΤΙΛΟΣ ΠΟΛΕΜΙΚΟΣ ΚΕΡΚΟΥΡΟΣ - ΚΟΤΕΡΟ -ΓΟΛΕΤΑΕναυπηγήθη το 1834 στον Ναύσταθμο Πόρου με κόστος 50.584 δραχμές..Τον Απρίλιο 1835, μετέφερε τα λείψανα του Γ. Καραϊσκάκη από την Σαλαμίνα στο Φάληρο όπου ετάφησαν με μεγαλοπρέπεια και το 1837, κατόπιν αιτήσεως του Πασά της Θεσσαλονίκης, εστάλη εκεί για καταδίωξι της πειρατείας στον Θερμαϊκό. Το 1847 και μετετράπη σε Γολέτα Ο ΝΑΥΤΙΛΟΣ είχε Εκτόπισμα 170 τόν., Πλήρωμα 4 Αξιωματικούς, 6 Υπαξιωματικούς και 27 ΝαύτεςΟΠΛΙΣΜΟΣ 6 καρρονάδες* των 18 λιβρών

ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ ΓΟΛΕΤΑ.Ιστοφόρο ναυπηγηθέν στον Ναύσταθμο Πόρου το 1834-1835. Ενετάγη αρχικά σαν ΚΑΝΟΝΙΟ­ΦΟΡΟΣ. Το 1847 μετεσκευάσθη σε ΓΟΛΕΤΑ.Η Γολέτα ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ είχε Εκτόπισμα 52 τόν., Πλήρωμα 2 αξιωματικούς, 1 υπαξιωματικό και 20 ναύτες.ΟΠΛΙΣΜΟΣΤο 1843 σαν ΚΑΝΟΝΙΟΦΟΡΟΣ

1 πυροβόλο των 18 λιβρών2 καρρονάδες* των 9 λιβρών

Το 1847 σαν ΓΟΛΕΤΑ4 καρρονάδες* των 12 λιβρών

13

-Ξ ~ = -< Τ Υ Σ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41 ον

ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΚΑΝΟΝΙΟΦΟΡΟΣ.• . οο ναυπηγηθέν στον Ναύσταθμο Πόρου

ίο 1S33-1834.Η Κανονιοφόρος ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ είχε Ε-~: ~:σμα 44 τόν., Πλήρωμα 2 αξιωματικούς, 1 _ γ. ; ματικό, 20 ναύτες ΟΠΛΙΣΜΟΣ1 ροβόλο των 18 λιβρών2 καρρονάδες* των 9 λιβρών

ΚΑΝΑΡΗΣ ΚΑΝΟΝΙΟΦΟΡΟΣ.Ιστοφόρο ναυπηγηθέν στον Ναύσταθμο Πόρου το 1834-1835.Είχε Εκτόπισμα 52 τόν., Πλήρωμα 2 αξιωματικούς, 1 υπαξιωματικό, 20 ναύτες ΟΠΛΙΣΜΟΣ1 πυροβόλο 12 λιβρών2 καρρονάδες* των 12 λιβρών

ΚΡΙΕΖΗΣ ΚΑΝΟΝΙΟΦΟΡΟΣ.Ιστοφόρο ναυπηγηθέν στον Ναύσταθμο Πόρου το 1833-1834.Από το 1847 εχρησιμοποιείτο ως φορτηγό.Η Κανονιοφόρος ΚΡΙΕΖΗΣ είχε Εκτόπισμα 44 τόν., Πλήρωμα 2 αξιωματικούς, 1 υπαξιωματικό, 20 ναύτες ΟΠΛΙΣΜΟΣ1 πυροβόλο των 18 λιβρών2 καρρονάδες* των 9 λιβρών

ΤΣΑΜΑΔΟΣ ΚΑΝΟΝΙΟΦΟΡΟΣ.Ιστοφόρο ναυπηγηθέν στον Ναύσταθμο Πόρου το 1833-1834.Η Κανονιοφόρος ΤΣΑΜΑΔΟΣ Εκτόπισμα 46 τόν., Πλήρωμα 2 αξιωματικούς, 1 υπαξιωματικό, 20 ναύτες ΟΠΛΙΣΜΟΣ1 πυροβόλο των 68 λιβρών,2 καρρονάδες* των 12 λιβρών

ΜΙΑΟΥΛΗΣ ΚΑΝΟΝΙΟΦΟΡΟΣ-ΑΚΤΑΙΩΡΟΣ. Το πρώτο από τα 12 ιστοφόρα ναυπηγηθέντα στον Ναύσταθμο Πόρου το 1833-1834.Η Κανονιοφόρος ΜΙΑΟΥΛΗΣ είχε Εκτόπισμα 44 τόν., Πλήρωμα 2 αξιωματικούς, 1 υπαξιωματικό, 20 ναύτεςΟΠΛΙΣΜΟΣ ΩΣ ΚΑΝΟΝΙΟΦΟΡΟΣ1 πυροβόλο των 18 λιβρών2 καρρονάδες* των 9 λιβρών

ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ ΚΑΝΟΝΙΟΦΟΡΟΣ.Ιστοφόρο ναυπηγηθέν στον Ναύσταθμο Πόρου

το 1833-1834.Από το 1847 εχρησιμοποιείτο ως φορτηγό. Εκτόπισμα 45 τόν.. Πλήρωμα 2 αξιωματικούς, 1 υπαξιωματικό, 20 ναύτες ΟΠΛΙΣΜΟΣ1 πυροβόλο των 18 λιβρών 1 καρρονάδα* των 9 λιβρών

ΤΟΜΠΑΖΗΣ ΚΑΝΟΝΙΟΦΟΡΟΣ.Ιστοφόρο ναυπηγηθέν στον Ναύσταθμο Πόρου το 1833-1834.Είχε Εκτόπισμα 46 τόν., Πλήρωμα 2 αξιωματικούς, 1 υπαξιωματικό, 20 ναύτες ΟΠΛΙΣΜΟΣ1 πυροβόλο των 68 λιβρών 1 καρρονάδα* των 24 λιβρών

ΜΕΘΩΝΗ ΓΟΛΕΤΑ, ΠΡΩΗΝ ΑΝΩΝΥΜΟΣ Εναυπηγήθη στον Ναύσταθμο Πόρου το 1836 και ενετάγη το 1836 στον Στόλο δίχως όνομα. Το 1843 ωνομάσθη ΜΕΘΩΝΗ.Η Γολέττα ΜΕΘΩΝΗ είχε Μήκος 14 μέτρα, Εκτόπισμα 45 τόν., Πλήρωμα 20.ΟΠΛΙΣΜΟΣ....1 πυροβόλο 8 λιβρών

ΣΦΑΚΤΗΡΙΑ ΓΟΛΕ1 Α,ΠΡΩΗΝ ΔΩΔΕΚΑΤΗ.Ελληνικής κατασκευής ιστιοφόρο. Εναυπηγήθη το 1835 στον Πολεμικό Ναύσταθμο του Πόρου. Ενετάγη σαν ΚΑΝΟΝΙΟΦΟΡΟΣ το 1835 με όνομα ΔΩΔΕΚΑΤΗ και το 1843 μετωνομάσθη σε ΣΦΑΚΤΗΡΙΑ. Το 1847 μετετράπη σε Γολέτα αλλάζοντας οπλισμό.Είχε Εκτόπισμα 52 τόν., Πλήρωμα 2 αξιωματικοί, 1 υπαξιωματικός και 20 ναύται ΟΠΛΙΣΜΟΣ

1 πυροβόλο 18 λιβρών,2 καρρονάδες των 9 λιβρών

ΚΑΣΤΩΡ ΚΟΤΤΕΡΟΕναυπηγήθη το 1838 στον Ναύσταθμο Πόρου Εχρησιμοποιήθη κυρίως για την επικοινωνία μεταξύ του Ναυστάθμου Πόρου και του ΠειραιώςΟ Κέρκουρος ΚΑΣΤΩΡ είχε μήκος 9,15μ. και Εκτόπισμα 7 τόν.

Γρηγόριος Μπέλλος*ΚΑΡΡΟΝΑΔΑΝαυτικό πυροβόλο εφευρεθέν το 1774 υπό του Σκωτσέζου Carron (εξ ου και η ονομασία carronade). Μικρότερο σε μέγεθος, ελαφρύτερο και ακριβέστερο από τα συνήθη πυροβόλα της εποχής

14

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41 ον

ΠΕΛΑΣΓΙΚΑ ΕΤΥΜΑ Η ΡΙΖΑ ΩΓ=ΩΒ

Η λέξις ΩΡΟΝ=ΩΒΟΝ=ΟΒΟΝ=ΩΟΝ=ΑΥΓΟΩδηγήθη η νέα Ελλάς, μετά την (δήθεν) απελευθέρωσί της, σε μία αρχαιοελληνική γνώσι όπου δυστυχώς έγιναν δεκτά ΜΟΝΟ τα Ιωνικά-Αττικά στοιχεία ως ελληνικά ενώ ταυτοχρόνως απαξιώθηκαν και αφανίσθηκαν τα Αιολοδωρικά με το γελοιωδέστατο επιχείρημα ότι ήταν λατινικά, σλαβικά ή τουρκικά. Οφείλουμε να αναζητήσουμε και προσδιορίσουμε, κατά το δυνατόν, τα "κυνηγημένα" ή αφανισμένα αιολοδωρικά γλωσσικά στοιχεία αναλύοντας υπάρχουσες λέξεις που επεβίωσαν εϊς πείσμα των γραικύλων. Ευτυχώς για μας, η Ιωνικής προελεύσεως λαίλαψ τηςγλωσσικήςκαταστροφικής"καθαρότητος",δεν μπόρεσε να αφανίση (ακόμη) τους αντίλαλουςτων διαλέκτων οι οποίες ήταν βασισμένες σε θεμέλια μη ιωνικά. Οι αντίλαλοι αυτοί, δυστυχώς, εντοπίζονται σήμερα κυρίως μόνο σε ξεχασμένα τοπωνύμια, δηλαδή, σε αυτά τα οποία παρά το ότι επενέβησαν οι οιονεί ανελλήνιστοι φιλόλογοι απ’ την μία και θολοκουλτουριαρόπληκτοι γλωσσοκαταστροφείς απ’ την άλλη, γενικώς όλοι ανεγκέφαλοι αστοιχείωτοι κακοήθεις, παρέμειναν δια της παραδόσεως σαν ηρωικά αντιστασιακά απομεινάρια ενός διαχρονικού σιωπηλού πολέμου.

ΤΟ ΩΓΟΝ=ΩΒΟΝ=ΟΒΟΝ=ΩΟΝ=ΑΥΓΟΟι πανάρχαιοι Έλληνες, είτε ωνομάζοντο Γραικοί, είτε Πελασγοί, είτε Αχαιοί κλπ διέθεταν μοναδικό αναλυτικό και αναγωγικό πνεύμα το οποίο εφάρμοσαν στην κουλτούρα τους και δια του οποίου μπόρεσαν να νοήσουν το πολυεπίπεδο των γήινων εμφανειών και μέσω αυτών να στοχαστούν και να προσεγγίσουν τόσο τον ανθρώπινο εσωτερισμό και ιδιότητες του μικροκόσμου όσο και τον αστρικό κόσμο και ενεργειακό μακρόκοσμο.Με αυτό το πνεύμα, ανήγαγαν αλληγορικώς το υψηλώτερο όρος της Ελλάδος σε Όλυμπο κατοικία των θεών ενώ τον μεγαλύτερο ελλαδικό ποταμό, τον Αχελώο, τον ανήγαγαν αλληγορικώς σε γήινη εμφάνεια όλων των θεϊκών ενεργειακών ροών1.1 Πάμπολλες μαρτυρίες αρχαίων συγγραφέων περί αυτού. Ενδεικτώς αναφέρεται ο Ευστάθιος

Η αναζήτησις και προσέγγισις κοσμογονικών ζητημάτων, για ένα λαό του οποίου η σκέψις υπήρξε διεισδυτική και εχαρακτηρίζετο υπο άκρας περιεργείας και σοβαρότητος ταυτοχρόνως, είναι λογικό να είχε απασχολήσει την θεοσεβική φιλοσοφία. Επομένως, η φιλοσοφική προσέγγισις ζητημάτων όπως της Κοσμογονίας, η οποία αλληγορείται με τον Φάυη και το Χρυσό Αυγό, πρέπει να εξετασθούν ως έχοντα διαχρονική αξία.Η Ο ρφική σύλληψις του Ωού εκ του οποίου γεννάται ο Φάνης, σε έναν αεί υπάρχοντα Κρόνο-Χρόνο όπου ο Αιθήρ, ο Έρως, το Χάος και η Νυξ, ως υποκείμενα στον Κοσμικό Νόμο, διεδραμάτιζαν τον κοσμικό τους ρόλο, αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα διανοητικά ορόσημα ή την μεγαλύτερη επιστημονική θεωρία όλων των εποχών.Τόσο ο Ορφέας ποιητικώς, όσο και ο Πλάτων, με μία πιο "επιστημονική" προσέγγισι, στον "Τίμαιο", αναφέρουν ότι ο Κοσμικός Νόμος είναι ο "δημιουργός", διότι ενήργησε ώστε, να σχηματοποιηθή κάτι από κάτι άλλο που ήδη προϋπήρχε.Αυτή είναι η Δύναμις ίου Νόμου. Ο Νόμος ως αποδεκτή σύμβασις, τίθεται αοράτως και αφανώς, πάνω από όλους όπως σχηματικά κατ’ αναγωγήν, το καταστατικό διέπει την λειτουργία του συλλόγου και το σύνταγμα την λειτουργία μιάς χώρας.Στον "Τι'μαιο" ο Πλάτων, μιλάει για την αδυναμίαν του "δημιουργού" να πράξη οτιδήποτε δίχως την "Ανάγκη". Υποδηλώνοντας ξεκάθαρα, ότι όλα, μα ΟΛΑ, υπόκεινται σε απαραβιάστους Κοσμικούς Νόμους, απορρίπτοντας ξεκάθαραΘεσσαλονίκης (Παρ. Ιλ. Φ’): « Ο π α λα ιό ς λ ό γ ο ς πάνυ γ ο ν Α χ ε λ ώ ο ν σεμνυνει ω ς κ α ι π α ν ύδω ρ εξ αυτού Α χ ε λ ώ ο ν κ λη θ ιίν α ι.. . Κ α ι το ε ν Δ ω δ ώ ν η δε φ α σ ί μ α ντε ίο ν εν π ά σ ι χ ρ η σ μ ο ίς εκέλευε θ ν ε ιν Α χ ε λ ώ ω (Η παράδοση εξυψώνει πολύ τον Αχελώο, καθώς και κάθε νερό από αυτόν Αχελώος ονομάζεται. Και το μαντείο στη Δωδώνη σε κάθε χρησμό παράγγελνε να προσφέρεται θυσία στον Αχελώο). Η προτροπή του σεβασμίου Μαντείου της Δωδώνης να παραγγέλη σε κάθε χρησμό να τιμούν το Ύδωρ/Αχελώο με προσφορά θυσιών σχετίζεται με την αλληγορική σημασία των Υδάτων στην αρχαία ελληνική θεολογία

15

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41 ον

οιαδήποτε αυθαιρεσία της αιώνιας ΟΥΣΙΑΣ και εξαλείφοντας παράλληλα κάθε υποψία περί "τυχαίας" δημιουργίας.ΑΝ ΑΓΚΑ λοιπόν ΚΑΙ ΘΕΟΙ ΠΕΙΘΟΝΤΑΙκαι η ανάγκη τίθεται πάνω από τον ΚΟΣΜΙΚΟ ΝΟΜΟ διότι η ίδια η Ανάγκη για Νόμους είναι αυτή η οποία τους δημιουργεί. Κατ’ αναγωγήν, η ανάγκη να μελετήσουμε και να κοινωνήσουμε την ελληνική σκέψη, ωδήγησε στην δημιουργία νόμων γραπτών και αγράφων, όπως ήθη-έθιμα- νόμους-σύνταγμα κλπ.Την ανήσυχη και διερευνητική πνευματική δυναμική τους όμως, απησχόλησε εντόνως το ΑΥΓΟ. Μελετώντας το ΑΥΓΟ και τα χαρακτηριστικά του, τόσον της δημιουργίας του όσον και της επωάσεως και εκκολάψεώς του, δεν άργησαν να το αναληφθούν ως εμφάνεια επί της γης μίας θείας ενεργείας η οποία ήτο δυνατόν να χρησιμεύση ως παράδειγμα και υπόδειγμα δημιουργίας σωστών πολιτών όσον και σωστών πολιτισμογόνων πόλεων. Είναι άριστο παράδειγμα ευκόλου διδασκαλίας στους πολίτες μίας απτής εφαρμογής του ΚΟΣΜΙΚΟΥ ΝΟΜΟΥ ο οποίος διέπει τις πολύπλοκες λειτουργίες-διεργασίες του Αυγού και το Αναγκάζει να ακολουθή αυστηρούς φυσικούς νόμους. Ανήγαγον επομένως το ΑΥΓΟ σε κοινωνικό πρότυπο όχι γιατί τους ...άρεσαν τα αυγά αλλά διότι η Φύσις, μέσω του αυγού, εδίδασκε την δημιουργία σε ατομικό αλλά και συλλογικό επίπεδο.Ο αρχαιοελληνικός πανάρχαιοςπαραλληλισμός,

α...της απαρχής του σύμπαντος -όπως την αντιλαμβανόμαστε σήμερα-, β...της κοινωνικής πολιτισμογόνου δημιουργίας της επιτελουμένης εντός κάποιας πόλεως καιγ... της αρχής του μεγάλου μυστηρίου της ζωής,

με το ΩΟΝ-Αυγό, είναι σαφώς εύστοχος, ιδιοφυής και Βαθυστόχαστος διότι προϋποθέτει κατ’ αρχάς παράγοντες γονιμοποιούς σι οποίοι εδημιούργησαν το ΑΥΓΟ και δεν πρόκειται περί παρθενογενέσεως. Άρα το κάθε αλληγορικά ΑΥΓΟ, πολίτης-πόλις, αναγνωρίζει και τιμά τους δημιουργούς του και έτσι δικαιολογείται η λατρεία και σεβασμός των Προγόνων μας προς τους νεκρούς των αλλά και η πίστη τήρησις των παραδόσεων.Ένας νοήμων δεν θα μπόρεση να αλληγορήση

παραστατικώτερα την δημιουργία απ’ το αυγό διότι:

Α. εκτός της αλληγορίας του αυγού, δεν υπάρχει τίποτε άλλο που να υπονοεί την παρουσία και δυναμική προϋπαρχουσών αρρήτων δυνάμεων.Β. την αναγκαία επίδρασι άλλων ενδογενών δυνάμεων την δεδομένη άχρονη "χρονική" στιγμή.Γ. την σταθερότητα που μπορεί να έχει για απεριόριστο χρόνο.Δ. την γένεσιν που μπορεί να δημιουργήση.Ε. φυσικά συγχρόνως το ότι είναι ήδη γονιμοποιημένο και αναμένει.

Ένα εκκολαπτόμενο αυγό ακολουθεί απόλυτα φυσικούς και κοσμικούς νόμους διότι στο αυγό υπάρχει κοσμική τάξις στην επώασι και εκκόλαψι του.

Οπότε η συμβολική θεωρία του Αυγού των Ορφικών έχει αξία διότι:

Ιον. Προϋποθέτει δυνάμεις και είναι αδύνατον σε ένα αιώνιο-άπειρο Σύμπαν να μην προϋπάρχουν δυνάμεις.2ον. Προϋποθέτει εξωτερικούς παράγοντες3ον. Προϋποθέτει πλήρη αρμονία και αρίστη τάξι4ον. Κάτι το οποίο ανέφεραν οι επιστήμονες με διαφορετικούς όρους... Προϋποθέτει την ύπαρξη "όντος" το οποίον θα ξαναγεννήση ένα "αυγό" εφ’ όσον τελειώσει ο κοσμικός χρόνος του αενάου σύμπαντος.

Η επιλογή της αλληγορίας του αυγού ήταν επιτυχής και ήταν αρχετυπική. Δηλαδή, οι αρχαίοι περιέγραψαν την αρχή της συμπαντικής αλλά και πολιτειακής και ατομικής γενέσεως αλληγορικώς μέσω αυγού και η ιδέα προϋπήρχε στην φιλοσοφική πελασγική σκέψι από την εποχή ακόμη του Ορφέως.Η αλληγορία του αυγού είναι μοναδική διότι δεν υπάρχει τίποτε άλλο που να υπονοή την παρουσία και δυναμική προϋπαρχουσών ρητών και αρρήτων δυνάμεων εντός της πόλεως όπως η δυναμική της δημιουργίας της, των πολιτών της και του καθενός ξεχωριστά. Επίσης το "αυγό"- πόλις δηλώνει την σταθερότητα που μπορεί να έχη για απεριόριστο χρόνο και την πολυμορφία

16

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41 ον

γ ενέσεων που μπορεί να δημιουργήση.Πρέπει να τονισθή όχι, αφ’ ενός, η δυναμική ίου Λόγου, δηλαδή ο Λόγος του Όντος που θα δημιουργηθή, υπήρχε μέσα στο Αυγό και αφ’ ετέρου, η Ιδέα του Όντος που θα δημιουργηθή και υπάρχει καταγραμμένη μέσα στο Όν. Ο Λόγος οπωσδήποτε υπάρχει μέσα σιο Ό ν διαφορετικά ήτο αδύνατον να δημιουργηθή το Ον μέσα στο Αυγό. Το Ό ν δεν υπάρχει στο Αυγό. Υπάρχει η Ιδέα" κα ι δυναμική του Όντος μέσα στο Αυγό.Πόσο εύκολα λοιπόν, και ο Λόγος και η Ιδέα αντιπροσωπεύονται μέσα από ένα απλό "αντικείμενο" το οποίο όμως υψώνεται σε πρωταρχική δυναμική και νόμο της ίδιας του της δημιουργίας.. Τ ελικά μετο αυγό, οι Ορφικοί είχαν καθωρίσει προΰπαρξι παραγόντων και επίδρασι άλλων παραγόντων ώστε να εκκολαφθή. Αυτό είναι ευφυέστατο και οπωσδήποτε άρισιο σαν νοητικό σύμ6ολο-ορόσημο.

Επομένως, το κάθε ΑΥΓΟ είναι ήδη γονιμοποιημένο αλλά με το κέλυφος προστατεύει την εντός του συντελουμένη επώασι. Αλληγορικώς δηλαδή, οι πόλεις οι οποίες παράγουν πολιτισμό στο εσωτερικό τους, πρέπει να είναι προστατευμένες με αντίστοιχο "κέλυφος"-κάστρα-στρατό-υπερασπιστές- θεματοφύλακες. Το κέλυφος του αυγού αποτελεί κάποιο διαχωρισπκό όριο. Δείχνει σαν σύμβολο, τον ζωτικό χώρο εντός του οποίου επιτελείται η ζωογονία, ή γένεσις. Επ’ αυτού του οροσήμου- συμβόλου, οι αρχαίοι εστήριξαν την φιλοσοφική- θεολογική αλληγορική έννοια της πολυεπιπέδου υπάρξεώς τους, αλληγορώντας την διαιώνισιν του είδους και την ζωογόνο-πολιτισμογόνο ενέργεια του ατόμου σαν διαδικασία ωογενέσεως- επωάσεως-εκκολάψεως-αναδημιουργίας αλλά και θεωρώντας την πόλι τους ως ένα αυγό με καθωρισμένα σύνορα σαν κέλυφος, όπου ο ζωτικός χώρος εντός του αυγού-πόλεως, μέσω οικονομικής αυταρκείας, ήταν η πηγή της πολιτισμένης δραστηριότητάς των και πολιτισμογόνων διεργασιών (ιδρυμάτων- θεσμών-νόμων κλπ).

Γλωσσικά, η αρχαία λέξις για το ΑΥΓΟ ήταν το QFON. Το αρχικό ΩΜΕΓΑ πιθανώς δείχνει την ιερότητα του αντικειμένου γενικώς -δηλ. όλων των ωών- ως γράμμα του ανορίζοντος θείου, συμβολίζει δηλ. την καθαρή θεϊκή υπόστασι

η οποία ποτέ δεν θα γίνη κατανοητή από τον άνθρωπο όπως ποτέ το ΩΜΕΓΑ δεν θα γίνη κλειστός κύκλος.Στην αρχαία λέξι ΩΓΟΝ, το δίγαμμα -F- διαβάζεται -Β-, άρα ΩΒΟΝ. Έτσι μετεφέρθη και σε ξένες γλώσσες κι έχουμε π.χ. στα αγγλικά το σχήμα OVAL=ΟΒΑΛ= ωοειδές, OVARIES= ΩΟΘΗΚΕΣ, OVULATE-ωορρηξία κλπΑς δούμε όμως την χρήσι της λέξεως στην αρχαιότητα όπου το ΩΓΟΝ-ΩΒΟΝ-ΩΟΝ ταυτίζεται με πόλι ή τόπο:Ο λεξικογράφος Ησύχιος2 μας εξηγεί στο λεξικό του ότι ΩΒΑΙ=τόποι μεγαλομερείς.Από τον Λυκούργο του Πλουτάρχου μαθαίνουμε όμως ότι: "εν τούτοις το μεν φυλάς φνλάξαι και ΩΒΑΣ ΩΒΑΞΑΙ διελείν εστί και κατανείμαι το πλήθος εις μερίδας, ώ ν τας μεν φνλάς, τας δε ΩΒΑΣ προσηγόρευκεν". Μας αναφέρει ο Πλούταρχος δηλαδή ότι ο Λυκούργος εχώρισε τους Σπαρτιάτες σε Φυλάς και ΩΒΑΣ. Έκτοτε η αρχαία Σπάρτη απετελείτο από 3 φυλάς (Υλλέων. Δυμάνων, Παμφύλων) οι οποίοι ζούσαν σε 5 ΩΒΑΣ (Λίμναι, Κυνοσούρα, Μεσόα -δηλ. μέση ωβά-, Πιτάνη και Αμύκλαι). Με την πάροδο όμως του χρόνου η έννοια της φυλής αντικατεστάθη από την λέξι ΩΒΑ, χωρίζοντας έτσι τους Σπαρτιάτες ανάλογα με τον τόπο καταγωγής τους και όχι ανάλογα με την φυλή.Η αιολοδωρική λέξις ΩΒΑ-ΩΒΗ-ΩΒΟΝ- ΟΒΟΝ για τόπο, επεΒίωσε ως τις ημέρες μας σε πάρα πολλά τοπωνύμια αιολοδωρικών κυρίως περιοχών (δηλ. Βλαχικών). Η νεοελληνική γλωσσολογική πενία όμως, διακατεχομένη δουλικώς υπό σλαΒολαγνείας, εθεώρησε το ΟΒΟΝ όλως αυθαιρέτως, ως σλαβικό και έσπευσε να το καταργήση σε όλον τον ελλαδικό χώρο όπως π.χ. το ΚεράσοΒο έγινε Κερασοχώρι. Είναι όμως σλαβικό ή κάποιοι στανικώς και οδηγούμενοι από αλλότριες ιδεολογίες επιθυμούν να βλέπουν παντού την δήθεν σλαβική παρουσία στον ελλαδικό χώρο, ακόμη και στην προϊστορία; Το -ΟΒΟΝ- δεν είναι σλαβικό ούτε ξενόφερτο. Είναι ελληνικότατο και διατηρείται ακόμη, κι ευχόμεθα για πάντα, στον ΤύρναΒο,

2 Ησύχιος ο Αλεξαυδρευς ιί Αλεξανδρινός.Έλλην γραμματικός ακμάσας κατά τον 5ο αιώνα μ.Ο και ουνέγραψε το γνωσιό «Λεξικό Ησυχίου» θεωρούμενο ως το πλουσιώτερο και σπουδαιώτερο εξ όλων των σωζομένων.

~Ξ~~ΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41 ον

:: Ι_ :κοΒο, ΑρδάνσΒο, Μέτσοβο, ΚλείνοΒο, •. . . δα κι όχι μόνον. Διατηρείται δε και στους

τοπους της Δωρικής διασποράς στα εδάφη των (δήθεν) ΣλάΒων (εκλαβισθέντων Δωριέων) όπως Βλέπουμε στο ΜορίχοΒο, ΤέτοΒο κλπ κλπ. Οι δε πλήρεις αμαθείας και ανθελληνικής μανίας ελληνόφωνοι σλαΒολάγνοι, ουδόλως προβληματίζονται με την υπαρξι της λέξεως ΟΒΟ σε περιοχές οι οποίες τους σλάΒους τους εγνώρισαν μόνο από τις ιστορικές αφηγήσεις. Δεν ταλαιπωρούν την νόησί τους με ερωτήματα όπως π.χ. γιατί σιην Ιταλία υπάρχει η Μάντοβα, η Γένοβα, Πάνιοβα κλπ αφού εκεί ουδεμία θρυλουμένη κάθοδος σλάΒων υπάρχει. Όπως και σιην Πορτογαλλία με την Λισσαβώνα (δηλ. Ολίσσοβον=οΒόν Ολυσσέως-Οδυσσέως). Όμως οι κακοήθεις άσχετοι ελλαδοκαθηγητάδες, επιστημονικού επιπέδου του κλώτσου και του μπάτσου, έπεισαν τους νεοέλληνες περί της -δήθεν- πλημμυρίδος σλάβων στον ελλαδικό χώρο μετατρέποντας όλως αυθαιρέτως τα βλάχικα τοπωνυμία σε ...σλαβικά.Ενδιαφέρον έχει όμως η μελέτη του ΩΒΟΝ σε ξένες γλώσσες. Επί παραδείγματι, τα σλαβικά ονόματα τα οποία τελειώνουν σε ΩΦ- ή ΩΒ- προέρχονται από την αλληγορική έννοια ΩΡΟΝ εφαρμοσμένη στην αυτοτελή μονάδα Άνθρωπος αντί πόλι. Δηλαδή, επί παραδείγματι, Φιλίππωφ σημαίνει Φίλιππος-Ωβόν ενώ στο θηλυκό Φιλίππ-οβα είναι οφθαλμοφανές, δηλαδή ένας μυστηριώδης κλειστός κύκλος -αρχή ζωής- αντιληπτικά, αυτοτελής και Π ρ ο σ τα τε υ μ έ ν ο ς από το σώμα του, εντός του οποίου επιτελείται το ζωογόνο ιερό μυστήριο και ο οποίος επωάζεται στο να γίνη σωστός άνθρωπος. Αυτό βέβαια, εξηγώντας την ατομικότητα μηχανιστικά.Οι Σκανδιναβοί, χρησιμοποιούσαν την λέξι ΩΡΟΝ παρεφθαρμένη, διατηρώντας μόνο το σύμφωνο -Β- στην λέξι ΒΥ=τόπος=οΒή. Έτσι, όταν οι Βίκινγκς κατέκτησαν την Αγγλία, ωνόμασα πολλές περιοχές με την κατάληξι της παρεφθαρμένης οβής όπως π.χ. το DER­BY, SOUTH-BY κλπ. Έτσι, όλες οι πόλεις της Αγγλίας οι λήγουσες εϊς -BY είναι κατάλοιπα αυτής της κατακτήσεως.Από την άλλη μεριά, της Ασίας δηλαδή, πανάρχαιες ονομασίες έχουν το παρεφθαρμένο ΟΒΗ=ΑΒ όπως η Βιβλική ΜΩ-ΑΒ δηλαδή υγρή περιοχή (συνώνυμον του Σ-μο-κ-όΒου).Από το λεξικό του Ησυχίου Βλέπουμε ότι το ΩΡΟΝ= ΩΒΟΝ δίνει τις λέξεις

ωβάτac= τους φυλέτας ώβεα= τα ωά.coac= τας κώμας (ώας αντί όβας λόγω καταργήσεως του -F- =-Β-)

Γ ια τ ί Α ΥΓΟ κ ι όχ ι ΑΒΓΟΑρχικώς, η λέξις ήτο ΩΡΟΝ.Στα κείμενα του Ηροδότου και λίγο αργώτερα του Αριστοφάνους, βλέπουμε ότι το δίγαμμα -F- εϊς τας Αθήνας εχάθη και έτσι η λέξις ήτο πλέον ΩΟΝ. Αυτό βέβαια δεν έγινε σε όλον τον ελληνικό κόσμο διότι ακόμη σήμερα οι Πόντιοι- κυρίως Ιωνικής καταγωγής- το λένε ΩΒΟΝ. Ακόμη αργώτερα, από τα χρόνια του Πλουτάρχου κι έπειτα, Βλέπουμε εμφανίζεται η λέξις ΑΥΓΟ. Ο μηχανισμός μετατροπής του αρχικού ΩΡΟΝ σε ΑΥΓΟΝ είναι ο εξής: .1... μετατροπή του αρχικού -Ω- σε -ΑΥ- και αντιστρόφως.

Πρόκειται περί συνήθους μετατροπής. Παραδείγματα θώμα-θαύμα, τρώμα-τραύμα, ώλαξ-αύλαξ, αυτί-ώτι, αυδή-ωδή κλπ3 Εφαρμόζοντας αυτήν την εναλλαγή κατανο­ούμε πώς από Ω-FON γίνετα AY-(F)ON.

Ακολούθως έχουμε2... μετατροπή του -F- = -Β- σε -Γ- και αντιστρόφως.όπως η ιωνική ΓΕΦΥΡΑ ήταν αρχικώς αιολοδωρική ΒΕΦΥΡΑ και οι ιωνικές ΓΟΡΓΟΝΕΣ ήσαν ΒΕΡΚΟΝΕΣ Εξάλλου, ακόμη σήμερα, στα απομεινάρια των αιολοδωριέων της Πίνδου το Βλέπω το λένε Γλέπω ______3 Συνηθεστάτη η μετατροπή στην πελασγική διασπορά. Στα αγγλικά μάλιστα σχεδόν όλα τα αρχικά -AU- προφέρονται -Ο- μακρά το οποίο αντιστοιχεί με το ελληνικό Ωμέγα, όπως AUSTRIA=akjtpia, AURORA=copoi>pa, AURA=copa, AUDIO=covno, AUGUST=c0ykouot, ΑϋΤΟ=ώτο, AUDlT=o0vm ΑϋΟΜΕΝΤ=ώγκμεντ, κλπ κλπ. Η δυναμική αυτή ενυπάρχει στην γλώσσα ακόμη σήμερα όπου το αυτοκίνητο μάρκας AUDI προφέρεται ώντι.4Ιδού μερικά παραδείγματα εκ της γραμματείας.... Β ν λ ιπ π ο ς -Γ ΰ λ ιπ π ο ς , β λέφ α ρ ο -γλεφ α ρ ο , γννή - γννά -βα νά , β ο νς -γο νς , β α ίνω -γα ίνω , β λη χ ώ ν - γλη χ ώ ν κλπ. Από το λεξικό του Ησυχίου Βλέπουμε ότι το DFON=QBON με την συνήθη τροπή του -Β- σε -Γ- δίνει την λέξι ω ν ή =κώυη. Αυτή η εναλλαγή Β-Γ, διακρίνεται στην πελασγική διασπορά όπου π.χ. το σαξονικό w asser-βάσερ έγινε αγγλικό w ater- γονώ τερ , η Β αλλ ία λέγεται Γ α Μ ία , η Π ο ρ το β α λία έγινε Π ο ρ το γα λ ία ενώ ο ρωσσικός Γ ιά ν ν η ς έγινε Ιβ ά ν -Β ά ν ια ς .

18

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41ονΕφαρμόζοντας αυτήν την εναλλαγή κατανοούμε πώς από AY-(F)ON γίνετα ΑΥ-Γ-ΟΝ.

Οικτίρουμε δετού αμαθείς εγκεφάλους οι οποίοι συντελούν στην γλωσσική μας εθνοκτονία όταν αβασάνιστα και με τόση ευκολία άλλαξαν σε όλη την Ελλάδα τοπωνύμια περιέχοντα το ελληνικότατο ΟΒΟΝ. Αυτή η ανθελληνική θέσις εκπηγάζει από σκόπιμη άγνοια την οποία επιβάλλει το καθηγητικό κατεστημένο των ξενοδούλων-μισθοδούλων καθηγητάδων των φιλοσοφικών σχολών οι οποίοι, ως γνήσιοι εταίροι κοινοί της επιστήμης δεν θέλουν να κακοκαρδίσουν με τέτοιους προβληματισμούς τους πάντα καλοπροαίρετους);;;) ξένους ανυψούμενοι από την βολική για τους ξένους πρηνηδόν θέσι των... Ανύψωσις-ανέλιξις στην Ελλάδα, φεύ, είναι φασισμός... επομένωςσκυμμένοι εϊς το αιέν....Αν το ρωμέικο δασκαλοκαθηγητάδικο κατεστημένο εδίδασκε στα παιδιά την σωστή ελληνική γλώσσα με τον σωστό τρόπο, θα είχαμε Νεολαία θωρακισμένη από τις σύγχρονες καταναλωτικές ανιιανθρώπινες σειρήνες αλλά και λαό με άποψι και θέσι μέσα στην γενική παγκοσμιοποιημένη ηλιθιώνη. Αυτή η ακαδημαϊκή πλήρης ανεπάρκεια και ανθελληνική εμπάθεια και κακοήθεια εξ άλλου είναι οι λόγοι οι οποίοι μας ωθούν σιην έρευνα των παναρχαίων ετυμολογιών ώστε μέσω αυτών, και ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΣ ΜΕΣΩ ΑΥΤΩΝ, αποδεχόμενοι την πιθανότητα λαθών, μπορούμε να προσεγγίσουμε την βαθυτέρα γνώσι η οποία εϋρίσκεται επιμελώς κρυμμένη όπως σε ξεχασμένα τοπωνύμια.

Γρηγόριος ΜπέλλοςΘεσσαλονίκη

-ουρσουζα...αναγραμματισμός ίου γρονσουζα , -μαρή.... μωρή.-σβαρνιάρα. .πού σβαρνίζει...σέρνει σιό χώμα- τά πόδια της, βρωμιάρα,—ο (τό άρθρο)...ενίοτε αντικαθίσταται από τό "ου", τίς περισσότερες όμως φορές από τό "η" στα "Βλάχικα" ( η Γιώργους, η Κουστάκ’ς, η Γιαννάκ’ς ),

Ο ΕΡΧΟΜΟΣ ΜΟΥ ΟΑ ΦΕΡΗ ΔΙΑΙΡΕΣΕΙΣ

"Μάνα μ’ γλυκειά, θά μάς χωρίσουν" είπε η Αννοΰλα μέ καϋμό "του ’δ η Γιουργάκ’ς οπού τού γράφ’ στ’ Λουκά τ ’ βαγγέλιου τού παληά

"Τι λες, ουρσονζα μ ’ θυγατέρα μ’ άει στ ού πηγάδ’ γιά νά νιφτής έτσι τά βρήκαμ’ απ’τ’ν πατέρα μ’ κι αλλόκοτα δέ θά μοί πής

"Μάνα μ’ σοί λέου τού ’δε γραμμένου κεί π ου παππάς δέν τού διαβάζ’ κηφάλιον δώδηκα σβνσμενου πηνήντα ένα αράδα μοιάζ

"Τίλες μαρή, σβαρνιάρα μ' κόρη μ ’ κι πάς να μοί παγιδηυτής θρήσκους η Γιώργους είν γ' αγόρι μ’ γιατί μοί τ ούν κατηγουρείς;

"Από τ’ς πέντη τ’ς νουματαίοι πού ’μαστη, μάνα μ’ μές τού σπίτ’ η γιός σ’ θά πάη μι τ’ς Ναζωραίοι κι η άντρας σ’ αντίθητους μαζί τ’Ησύ κι ηγώ θά φαγωθούμη ’π τού ξύλου τ’ μάτι μ’ θά πουνάη άσπρην ημέρα δέν θά δούμη κι η πηθηρά μ’ θά μοί χτυπάη”

"Πώ, πώ, τί βάσανο η καϋμένη στού καθουμένου τά καλά τ’ς κόρης μ’ τ’ς έστριψε, βλαμμένη θά τ’ νε φωνάζουν τώρα πιά

Κι άν τής Αννούλας μου νά μοιάσουν μάς τό’ γράφε κι άλλοι "πιστοί' όπου κι άν πάν κι όπου περάσουν "βλαμμένοι" θά τ’ς λέου κι αυτοί'

ΖΕΙΡΩΝ-ΜΑΔΑΓ ΑΣΚΑΡΗ

Γλωσσάρι■ο... ω.,.τίς περισσότερες φορές προφέρονται "ου", "βλαμμένοι" θα ι ’ς λέου...η ονομαστική παραμένει και

δέν αντικαθίσταται από την αιτιατική όπως "από τ'ς πέντε τ’ς νουματαίοι=αηό τούς πέντε τούς νοματαίους", ε.προφέρεταιπολύ Βραχύ σάν "η" πέντη = πέντε, ηληυθπρία= ελευθερία, πνπργπτικός=ενεργητικός ΑΛΛΑ ΠΡΟΣΟΧΗ όταν τονίζεται παραμένει πάντα μακρό έψιλον= ηλευθπρους.. ,ηνέργεια.. .λέου

19

~Ξ~=-Κ Τ Υ Σ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41ον

Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ ΚΑΙ Η ΕΞΟΔΟΣ ΑΠ’ ΑΥΤΗΝ

Η /κόσμια Εξουσία. Από τους αρχαίους χρόνους, το δίκτυο του γνωστού ιερατείου του πλούτου και της ισχύος, μέσω του οποίου χειραγωγούνται οι λαοί, εργάστηκε συστηματικά για να τοποθετήσει τα όργανα του σε θέσεις ισχύος, ώστε να ελέγχει τους λαούς. Σήμερα προσπαθεί να επιβάλει το πανάρχαιο σχέδιο του που είναι ο παγκόσμιος έλεγχος και η παγκόσμια δικτατορία. Τούτο λόγω της ισχύοςτου απέκτησε αλαζονεία, επάρκεια και αυτοπεποίθηση, ενώ αντίθετα οι λαοί παραμένουν σαστισμένοι, φοβισμένοι και εν πολλοίς υποταγμένοι, χωρίς στιΒαρές δημοκρατικές ηγεσίες, πορευόμενοι άβουλοι και ηλίθιοι στην μοίρα τους, Υπάρχει ένα κενό κοινωνικής οργάνωσης και πολιτικής έκφρασης που επέτρεψε να πραγματοποιηθεί το νέο-καπιταλισπκό "μεγάλο φαγοπότι". Οι λαοί πίστεψαν στα παραμύθια της αμαρτωλής πλουτοκρατικής γιαγιάς για «Τέλος της Ιστορίας» και για «Μονόδρομο». Προοδευτικά ηΔημοκρατία αντικατεστάθη από τον καταστροφικό νέο- καπιταλισμό της Γουώλ Στρίτ και των μεγάλων Χρηματοπιστωτικών Ομίλων. Όλα δείχνουν ότι πολιτικές αποφάσεις δεν λαμβάνονται πλέον από τις εκλεγμένες Κυβερνήσεις και υπέρ της Λαϊκής Κυριαρχίας, αλλά από τους διευθυντές των Τραπεζών και των Πολυεθνικών. Στις ΗΠΑ το Κογκρέσο παρεδόθη σε μια μικρή μαφία ολιγαρχών. Στην κορυφή βρίσκονται οι τραπεζίτες οι οποίοι προσφέρουν τα κεφάλαια για την εξαγορά των ΜΜΕ. Αυτοί ελέγχουν κα ι τις μεγάλες βιομηχανίες και τις πολυεθνικές. Εφημερίδες, τηλεόραση, ραδιόφωνο, οπτικοακουστικά μέσα, βιβλία, εκδόσεις, εταιρείες δημοσκοπήσεων, Χόλλυγουνι κ.ά δεν μπορούν να επιβιώσουν χωρίς τα έσοδα από τις δ ιαφημίσεις και τις χρηματοδοτήσεις αυτών. Οι πνευματικοί άνθρωποι έγιναν εισοδηματίες. Κάτω από τους τραπεζίτες και τους βιομηχάνους βρίσκονται οι βαρώνοι των ΜΜΕ, οι οποίοι τηρούν πιστά τις εντολές των χρηματοδοτών τους. Ο ιδιοκτήτης λογοδοτεί στους τραπεζίτες και τους επιχειρηματίες. Αυτό είναι που ονομάζουμε ειδήσεις ( = ψέμμα και χειραγώγηση της κοινής γνώμης). Οι

δημοσιογράφοι χορεύουν στο σκοπό που τους παίζουν οι εξουσιαστές και γίνονται ανπγραφείς και «φερέφωνα» της επίσημης απόψεως για την ζωή. Είναι αυτοί που κάνουντη δουλειά για όσους Βρίσκονται ψηλότερα στην πυραμίδα των ΜΜΕ. Και ποιοι είναι στην μύτη της πυραμίδος; Αυτοί μετριούνται στα δάκτυλα της μιάς χειρός και τους έχουμε μνημονεύσει πολλάκις ονομασπκώς σε προηγούμενα. Αυτοί πάντα μένουν στη σκιά. Η παρούσα κρίση είναι η Ύβρις στο αποκορύφωμα της, η οποία προέρχεται από την υπεροψία των ολίγων και την άγνοια και αδιαφορία των πολλών. .

Τα Κ ρ ίσ ιμ α ΕρωτήματαΗ κρίση βαθαίνει καθώς η φούσκα του νεοφιλελευθερισμού, παρά τα τρισεκατομμύρια που καταβροχθίζει, εκρήγνυται και γκρεμίζει τις τιμές των παγκοσμίων χρηματιστηρίων.-Όλοι διερωτώνται τι θα γίνει; Που θα καταλήξει αυτή η πρωτόγνωρη κρίση που άρχισε από τις Αμερικανικές τράπεζες και τώρα επεκτείνεται στην παγκόσμια οικονομία ;-Είναι η κρίση αυτή σκηνοθετημένη από την παγκόσμια ολιγαρχία του πλούτου ή είναι απλώς ένα τυχαίο-όσο και αναμενόμενο γεγονός που ξέφυγε από τους μοχλούς χειραγώγησης του παγκόσμιου νέο-καπιταλιστικού συστήματος; -Υπάρχει κάτι άλλο υποκατάστατο -κάτι δηλαδή σαν φάρμακο- για την εκτόνωση της κρίσης και την ομαλή στο εξής πορεία της παγκόσμιας οικονομίας;- Που μπορεί να οδηγήσει αυτή η κρίση την ανθρωπότητα;- Τελικά θα αντιδράσουν οι λαοί και πως, όταν εντός ολίγου έρθει ο λογαριασμός πληρωμής της κρίσης;

Ο κόσμος όλος είναι ανήσυχος για το σήμερα και προ παντός για το αύριο. Όλα φαντάζουν ζοφερά, μια αίσθηση πριν από την καταιγίδα και όλοι νοιώθουν ανασφάλεια και προσπαθούν να σωθούν, ιδίως τα λαϊκά στρώματα που συμπιέζονται από την ανέχεια, την φτώχεια, τα μικρά εισοδήματα και την ανεργία. Η ανεργία προβάλλει σαν μαύρο σύννεφο που μπορεί να φέρει καταστροφή σε 20 εκατ. οικογένειες, ενώ

20

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41 ον

900 εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη μας κινδυνεύουν άμεσα να πεθάνουν από πείνα. Όλα αυτά μας κάνουν να ξανασκεφθούμε πως φθάσαμε σ’ αυτήν την κρίση του συστήματος, όπου οι διεθνείς θαυματοποιοί εκ του μηδενός δημιουργούσαν,ως άλλοι Μίδες, αμύθητα πλούτη.Χρήμα χωρίς Ιδρώτα. Χωρίς παραγωγική εργασία και χωρίς ιδρώτα οι «golden boys» από το χρήμα έβγαζαν αστρονομικά ποσά, όχι με την παλιά μέθοδο της τοκογλυφίας των τραπεζών, αλλά με νέες ταχυδακτυλουργικές μεθόδους των νέων τραπεζιτικών προϊόντων, των δομημένων ομολόγων, των subprimes κλπ;

Η Δ ημ ιουργ ία της Φ ούσκαςΜετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο γνωρίσαμε μια χωρίς προηγούμενο συγκέντρωση κεφαλαίου που δεν έχει καμμιά σχέση με τα μονοπώλια που περιέγραφαν οι Μάρξ και Λένιν, διότι επρόκειτο για «παγκοσμιοποιημένη» μονοπώλια και ολιγοπώλια. Αυτά είχαν σαν σπονδυλική στήλη το τερατώδες στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα, το οποίο με τις βόμβες άνοιγε τις αγορές σας Πολυεθνικές στον Τρίτο Κόσμο, και όχι μόνον. Η δομική αιτία της κρίσης είναι αποτέλεσμα:α/ της συσσώρευσης κεφαλαίου,β/ της συσσώρευσης παραγωγικών μέσων στηνολιγαρχία,γ/ της μειώσεως των λαϊκών εισοδημάτων δ/ της αλλαγής της φιλοσοφίας όσον αφορά το μοντέλο της υπερκαταναλωτικής κοινωνίας εν συνδυασμώ και προς την ανάγκη για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος.

Αρχιτέκτων της κρίσης θεωρείται ο Μίλτον Φρήντμαν, καθηγητής Οικονομίας στο πανεπιστήμιο στο Σικάγο. Αυτός εισήγαγε την οικονομική θεωρία ότι: «τα πάντα μπορούν να ρυθμισθούν από την αγορά» και ότι: «το κράτος είναι το ίδιο το πρόβλημα με τον παρεμβατισμό του». Το πρώτο πειραματόζωο υπήρξε η Χιλή του Σαλβαντόρ Αλιέντε. Εν συνεχεία υιοθετήθηκε από τον πρόεδρο Ρόναλντ Ρήγκαν με τα «reago- nomics» και μετά επεκτάθηκε στην Βρετανία της κ. Θάτσερ με το «θατσερισμό» και τελευταία πήγε στην δικτατορία Εβρέν στην Τουρκία, από τον Τουργκούτ Οζάλ. Στην αρχή έδωσε θεαματικά αποτελέσματα, ειςβάροςφυσικάτωνδικαιωμάτων των λαών και του οικολογικού περιβάλλοντος.

Αλλά αυτό δεν τους απασχολούσε εφ’ όσον τούτο τους έφερνε κολοσσιαία κέρδη. Το δόγμα τούτο ήτο ο «σίφωνας» για την αφαίμαξη του πλούτου από τους φτωχούς στους πλουσίους, από το νότο στο βορρά, από την μεσαία τάξη στην οικονομική ολιγαρχία του πλούτου, Η ελεύθερη οικονομία που μας έλεγαν δεν ήτο άλλο παρά μια ιδιόμορφη ολιγαρχία που ήλεγχε την οικονομία, την αγορά, την πολιτική, τα ΜΜΕ και κάθε έκφανση της κοινωνίας, Τα πάντα υπακούουν σ’ αυτήν, η οποία όταν ξέσπασε η κρίση ζήτησε από τις υποτακτικές της κυβερνήσεις να την σώσουν, ανορθώνοντας το γκρεμισμένο ντόμινο της οικονομικής πυραμίδος με χρήματα των φορολογουμένων.

Ο ι Μ εγάλες Α ντιφ ά σ εις του Καπ ιταλισμού

Πρίν μερικές εβδομάδες αφόριζαν τους Μαρξ, Κέινς, Γκαλμπέιθ και ξαφνικά, ως χαμαιλέοντες, εγκατέλειψαν προσωρινά τις νεοφιλελεύθερες ιδέες τους και ζητούν από το κράτος να τους σώσει. Ήσαν τόσο απροετοίμαστοι και ανυποψίαστοι, ώστε δεν είχαν έτοιμη ούτε καν τη θεωρία του νεοκεϋνσιανισμού ή κάτι άλλο σαν αντίδοτο στην κρίση. Όλο το σύστημα βρισκόταν και αναπτυσσόταν σε μια μεγάλη αντίφαση. Αυτή η αντίφαση έκανε το σύστημα μη βιώσιμο. Όμως μπόρεσε και έζησε 25-30 χρόνια, υπερνικώντας την αντίφασή του με τη διαρκή φυγή προς τα μπρος, στις χρηματιστικές τοποθετήσεις και στους πολέμους.Το αυξανόμενο μη παραγωγικό(αεριτζίδικο) κεφάλαιο, το διοχέτευσαν στην αγορά σε φανταστικά ομόλογα, χωρίς πραγματικό αντίκρισμα, με τεράστιες αποδόσεις κέρδους. Αυτά τα κέρδη που ήσαν στα χαρτιά και δεν αντιπροσώπευαν την πραγματικότητα, δημιούργησαν τη χρηματιστική φούσκα. Όπως γράφουν έγκυροι αναλυτές: «το παγκόσμιο ΑΕΠ το 2005 ήταν 45 τρισεκατομμύρια δολάρια από τα οποία το ένα τρίτο περίπου αντιπροσώπευε το διεθνές εμπόριο και η χρηματιστική φούσκα ήταν 2000 τρισεκατομμύρια δολάρια». Υπεύθυνοι γι' αυτήν είναι βεβαίως και οι πόλεμοι (Β’ Π.Π, Ψυχρός Πόλεμος, Κορέα, Βιετνάμ, Ιράκ, Αφγανιστάν, Πετροδολλάρια κλπ) για την διεξαγωγή των οποίων το τοκογλυφικό «μηχανάκι» της Εβραϊκής «Federal Reserve Bank» έκοβε πυρετωδώς δολλάρια και δάνεισε την Αμερική με 53 τρισεκατομμύρια δολλάρια.

21

- — cm έγινε ξαφνικά; Όχι βέβαια, διότι : ~. ζ1\πές το περίμεναν. Ωστόσο το Λαϊκό- -_χι βρέθηκε εντελώς απροετοίμαστο. Τα -or. _\τκά φόρουμ μοιάζουν με «παιδικές ■ : της συνθηκολογημένης Αριστερός της

: νρζουαζίας και των σαλονιών. Υπάρχει ένα κενό κοινωνικής οργάνωσης και πολιτικής έκορασης που επέτρεψε να πραγματοποιηθεί το παντοτινό καπιταλιστικό όνειρο.

Ε ίνα ι Κραχ ή Ύ φ εσ η ;Είναι ηλιθιότητα, φαντασίωση, να μιλάει κανείς για οικονομία της αγοράς. Στην πραγματικότητα είναι ένας καπιταλισμός χρηματισηκών και παγκοσμιοποιημένων μονοπωλίων και ολιγοπωλίων. Κι’ αυτός συνοδεύθηκε από μια ιδιότυπη δικτατορία των δυο κομμάτων εξουσίας, γιατί ο ταξικός και λαϊκός τους εχθρός, οι υποτελείς τάξεις και οι λαοί της περιφέρειας βρέθηκαν σε κενό, μετά την διάλυση ή κατάρρευση των μεγάλων συστημάτων: του σοβιετικού, μαοϊκού, σοσιαλδημοκρατικού και εθνικο-λαϊκού τύπου. Υπάρχει στο ηαγκοσμιοποιημένο νεοφιλελεύθερο σύστημα μια γιγαντιαία εσωτερική αντίφαση, γιατί δεν μπορεί η οικονομία να αυξάνεται κατά 3% και τα κέρδη 15%. Αυτή θεμελιώθηκε, στη δικτατορία μιας ολιγαρχίας μεγάλων χρηματισηκών ομίλων και όχι μόνο. Αυτοί ελέγχουν τις οικονομικές αποφάσεις σε όλα τα επίπεδα και σε όλες τις χώρες, έπαιξαν ένα αισχρό παιχνίδι με τις τιμές του πετρελαίου, των δημητριακών, του χρυσού, των μετάλλων, των μετοχών, της στέγης, ακόμη και των νομισμάτων. Τις αύξησαν κατακόρυφα και εν συνεχεία τις άφησαν να καταρρεύσουν σαν βολίδα. Μέσα από αυτή την αυξομείωση η άρχουσα πλουτοκρατία συγκεντρώνει τον παγκόσμιο πλούτο στα θησαυροφυλάκια της, στεγνώνοντας την αγορά. Το καπιταλιστικό σύστημα έχει μέσα του την φθορά και την πτώση, διότι ο ισχυρότερος τρώει τον ασθενέστερο.

Υπάρχει ένα κενό κοινωνικής οργάνωσης και πολιτικής έκφρασης που επέτρεψε να πραγματοποιηθεί αυτό το "ληστρικό φαγοπότι". Ακόμα πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν. Τώρα κλέβουν ότι έχει απομείνει από τον πλούτο των φορολογουμένων για την δήθεν ανάκαμψη των αγορών και την στήριξη των τραπεζών. Καμμία κυβέρνηση δεν ζήτησε την επιστροφή των κλεμμένων και την παραπομπή σε δίκη των υπευθύνων της

~ ~ ί < Τ Υ Σ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ_________________

μεγάλης απάτης. Εν τω μεταξύ οι ενισχύσεις στις τράπεζες δημιουργούν ταλαντώσεις στις αγορές επιτείνοντας την κρίση. Έτσι τα χρήματα των φορολογουμένων καταλήγουν στη μαύρη τρύπα των χρηματιστηριακών ομίλων. Τώρα πιά δεν είμαστε σε ύφεση (recession), αλλά σε κραχ (depression), ανάλογο με του 1929. Το σύστημα καταρρέει αποκλειστικά από τις εσωτερικές του αντιφάσεις. Δεν γίνεται καμμία δομική αλλαγή και όλοι προσπαθούν με αφορισμούς και ημίμετρα να αντιμετωπίσουν την κρίση. Κανείς δεν γνωρίζει αν μπορεί να υπάρξει ένας καλύτερος κόσμος. Το πιθανότερο είναι να προκύψει ένας πολύ χειρότερος κόσμος.

Θα Υπάρξει Αντίδραση;Ασφαλώς θα υπάρξουν αντιδράσεις, όμως αυτές θα είναι ανοργάνωτες και αποσπασματικές και δεν θα έχουν στρατηγικό χαρακτήρα για να αλλάξει εκ θεμελίων το νέο-καπιταλισπκό σύστημα σε σοσιαλιστικό. Και τούτο διότι δεν στηρίζονται σε ιδεολογικό πολιτικό υπόστρωμα, όπως συνέβαινε στο παρελθόν, όταν υπήρχε το αντίπαλο δέος, δηλαδή τα κομμουνιστικά, σοσιαλδημοκρατικά, φασιστικά και εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα. Αυτά μπόρεσαν να επιβάλλουν στο μεγάλο κεφάλαιο να προσαρμοσθεί αυτό και όχι το αντίστροφο. Τώρα ακόμη και το «new deal» δεν το θέλουν. Μόνο η οικολογία βρίσκεται σε έξαρση αλλά κι’ αυτή είναι νεφελώδης, ρητορική και απροσδιόριστη. Σήμερα μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης έμειναν ως οι μοναδικοί εξουσιαστές του κόσμου, όχι μόνον στον οικονομικό τομέα αλλά και στον πολιτικό και στον στρατιωτικό, ακόμη δε και στον πολιτιστικό με την εξαγωγή του «Πολιτισμού της Coka-Co- la», των χάμπουργκερ και του Ολοκαυτώματος Επομένως, η πρωτοβουλία παραμένει πάντα στα χέρια του μεγάλου ολιγοπωλιακού κεφαλαίου. Χωρίςένα απαραίτητο νέοόραμα,οιλαοίμπορούν να ηττηθούν, αφήνοντας τον καπιταλισμό της «καταστροφικής» εποχής να προχωρήσει στο έργο του. Εκτιμάται ότι τα κοινωνικά κινήματα και ο Νότος θα αντιδράσουν, όταν θα έρθει προς πληρωμή ο λογαριασμός, με τη μορφή ύφεσης, μαζικής ανεργίας, ίσως και ενός πυρηνικού πολέμου στο Ιράν που εκκολάπτεται. Το νέο- καπιταλισπκό σύστημα για να δώσει διέξοδο στην κρίση πιθανόν να προχωρήσει ακόμη και στον πόλεμο, παρά τα ασύλληπτα δεινά που θα επιφέρει αυτός. Τελικά η μεγάλη θεά ΑΝΑΓΚΗ

_____________________________ ΤΕΥΧΟΣ 41 ον

22

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41 ον

θα επιβάλει και πάλι ιη θέληση της. Και η αντίδραση μπορεί να είναι ξαφνική, σφοδρότατη και καταστροφική. Η Παγκόσμια Επανάσταση είναι ήδη εντός των τειχών.

«Ασπιρίνες» γ ια χην Κ ρ ίσηΕκπμάται ότι θα δώσουν μερικά κόκκαλα στον Πεινασμένο σκύλο για να μην γαυγίζει. Οι αναλυτές εκτιμούν ότι το κατεστημένο ενδέχεται να διαγράψει ένα μεγάλο μέρος του ληστρικού χρέους και να γίνει απορρόφηση της υποτίμησης του υπερτιμημένου κεφαλαίου, των ακινήτων, κυρίως όμως του κεφαλαίου σε τίτλους μετοχών. Τελικά την "νύφη" θα την πληρώσουν οι λαοί. Αυτό που κάνουν τώρα δεν είναι κρατικοποίηση για να μείνουν οι εταιρείες στο κράτος. Θα εξυγιάνουν τις καταρρέουσες επιχειρήσεις με χρήματα των φορολογουμένων και μετά θα τις αποδώσουν εκσυγχρονισμένες στο καπιταλιστικό κεφάλαιο. Το ερώτημα είναι θα πετύχουν αυτά τα μέτρα ή θα αποδειχθούν «ασπιρίνες» στον καρκίνο; Η γνώμη αναλυτών είναι ότι δεν θα πετύχει. Ή θα πετύχει πολύ λίγο και σε 2-3 χρόνια θα επαναληφθεί νέα κρίση. Το πρόβλημα έγκειται αν θα δεχθεί η πλουτοκρατία του Δυτικού Κόσμου να μοιρασθεί τα πλούτη της και το υψηλό βιοτικό της επίπεδο με τον Τρίτο Κόσμο και με τους φτωχούς και προλετάριους του Δυτικού Κόσμου; Το χειρότερο σενάριο για την Ευρώπη είναι, να ακολουθήσει τις ΗΠΑ προς τον στρατιωτικό έλεγχο του πλανήτη. Κι έχουν διαλέξει τους αντιπάλους τους: Είναι η Ρωσία και η Κίνα. Τότε θα βαδίσουμε προς ένα νέο Ψυχρό Πόλεμο ή στον 3ον και τελευταίο Πυρηνικό Πόλεμο.

Π ροτάσεις:Κατά την ταπεινή γνώμη του γράφοντος επιβάλλεται η θέσπιση και επιβολή παγκοσμίως και εν Ελλάδι, των κάτωθι μέτρων για την εκτόνωση της κρίσεως και την επικράτηση οικονομικής και κοινωνικής ομαλότητός:

1/ Καθιέρωση ενός σοσιαλιστικού συστήματος με ατομικές ελευθερίες και ατομική πρωτοβουλία μέχρις ενός ορίου.2/ Διάσπαση των Πολυεθνικών Ομίλων ανάλογα με την έδρα δραστηριοποιήσεως των και βαρυτάτη φορολογία τούτων,3/ Απαγόρευση και κλείσιμο των Παράκτιων Εταιρειών (off shore)4/ Δήμευση του πλούτου πέραν ενός

λογικού ορίου σε ιδιώτες (λ.χ ενός εκατομμυρίου δολλαρίων ή Ευρώ) και εξωστρακισμός των κροίσων 5/ Λογοδοσία των υπευθύνων της παρούσης κρίσεως, ή παρομοίων κρίσεων ενώπιον Ειδικού Δικαστηρίου Οικονομικού Εγκλήματος,6/ Λήψη μέτρων(δημιουργία Ταμείου) για το κλείσιμο της ψαλίδας μεταξύ Πλούσιων- Φτωχών, Βορρά-Νότου, εχόντων και μη εχόντων.7/ Αλλαγή της Φιλοσοφίας του σημερινού υπερκαταναλωτικού και αναπτυξιακού μοντέλου, με την επιβολή αντικινήτρων στην υλική κατανάλωση αγαθών(πλην των βασικών ειδών) και στην ανάπτυξη κινήτρων για την αύξηση της πνευματικής παραγωγής και καταναλώσεως και την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος.8/ Καθιέρωση διαφάνειας και συστήματος αυστηροτάτων ελέγχων στο Χρηματοπιστωτικό σύσιημα και γενικώς στο Εμπόριο, προς αποφυγήν νοθείας, αισχροκέρδειας και εξαπατήσεως των πολιτών.9/ Θέσπιση αυστηροτάτων ποινών- που να φθάνουν ως την συνολική δήμευση της περιουσίας του απατεώνα-ή και την θανατική του καταδίκη σε μεγάλες απάτες. 10/ Αλλαγή του Νόμου περί Ευθύνης Υπουργών, ώστε να μην παραγράφονται εσαεί τα εγκλήματα και αδικήματα τούτων. 11/ Πάταξη των Μονοπωλίων και Ολιγοπωλίων, ως και το κλείσιμο τούτων. 12/ Ανάπτυξη της υπαίθρου και ενίσχυση των μικρομεσαίων και όχι των τραπεζών, 13/ Ενίσχυση της Δημοκρατίας και της Λαϊκής Κυριαρχίας και η επιβολή της πάνω στην οικονομία, στην αγορά και στην ολιγαρχία του πλούτου και των διαφόρων κέντρων ισχύος (σιωνιστικό, θρησκευτικά, μασονικά, μαφίας, λαθρομετανάστευσης κ. α. Ταύτα προϋποθέτουν την ολοσχερή κατάργηση των πολέμων και την επικράτηση Παγκόσμιας Ειρήνης και Συνεργασίας.

Χωρίς αυτά τα προαπαιτούμενα ο κόσμος μας βαδίζει σε αδιέξοδα και στην καταστροφή

Κ.Χ. Κωνσταντινίδης Υποστράτηγος ε.α.

http://amphiktyon.blogspot.com/

23

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41ον

ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ Ο ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΚΟΣΈνας εκ των κυριοτέρων αντιπροσώπων της σχολής της Αλεξανδρείας. Κατά τον Σουίδαν εγεννήθη εϊς την Χαλκίδα της Κοίλης Συρίας περί το τέλος του 3ου αιώνος μΧ και η εποχή της ακμής του συμπίπτει με την Βασιλεία του Κωνσταντίνου του Μεγάλου.Κατά την παράδοσιν ο Ανατόλιος τον συνέστησε εϊς τον Πορφύριον του οποίου και εχρημάτισεν μαθητής, αν και αυτό αμφισβητείται, δεδομένου ότι η επ’ αυτού επίδρασις του Πορφυρίου είναι σχετικά ασήμαντος, ενώ στο (κατά κάποιους αμφισβητούμενο) σύγγραμμα του "περί μυστηρίου" καταφέρεται σφοδρώς εναντίον του Πορφυρίου. Η θεωρητική διδασκαλία του Ιάμβλιχου ακολουθεί σε γενικές γραμμές αυτήν του Πλωτίνου ενώ ταυτόχρονα επιφέρει πολλές αλλαγές στο σύστημα του Πλωτίνου, δανειζόμενος συγχρόνως πολλά στοιχεία τόσο από τον Πλάτωνα όσον και από τα θρησκεύματα της Ανατολής.Ο αριθμός είναι η ψυχή του κόσμου, η θεωρία των ιδεών συμπλέκεται με την μυστικοπάθεια των αριθμών και σε πολλά χωρία νομίζει κανείς ότι αντιγράφει συγγράμματα νεοπυθαγορείων. Στον "Ανώνυμο του Ιάμβλιχου" όπου ο Λόγος είναι προτρεπτικός εϊς την φιλοσοφίαν, υποστηρίζονται αι απόψεις του Προδίκου και Πρωταγόρου, ενώ λαμβάνονται υπ’ όψιν αι καταλυτικώτεραι θεωρίαι των νεωτέρων σοφιστών. Στον ίδιο λόγο δανείζεται πολλά στοιχεία εκ πλατωνικών, αριστοτελικών και παλαιοτέρων πυθαγορείων έργων.Ο Ιάμβλιχος διευρύνει το σύστημα του Πλωτίνου και Πορφυρίου αναλύοντας και πολλαπλασιάζοντας τις βαθμίδες του όντος δια της τριαδικής διαιρέσεως, παρεμβάλοντας διαρκώς νέες υποδιαιρέσεις δια των οποίων χάνεται η αρχική ενότης της ουσίας, αλλά κυριαρχεί δυϊσμός μεταξύ πνεύματος ή Θεού και ύλης. Σαν συνέπεια αυτού οι ατομικές ψυχές δεν είνα'ι πλέον μόνον απόρροιαι του Θείου αλλά διακρίνονται κατά τον βαθμό της απομακρύνσεως των απ’ Αυτού σαν χωριστές υπάρξεις.Η πρώτη "η πάντα άρρητος" αρχή. το έν,αδιαίρετο και ακίνητο εν τη ενιαία του υποστάσει, είναι "αδιάκριτον" χωρίς να έχει καμμία των ιδιοτήτων με τις οποίες χαρακτηρίζονται τα επί μέρους όντα.

Κατόπιν έρχεται η Δευτέρα αρχή, ο νους, οοποίος μπορεί να διακρίνει τον κόσμο σαν νοητό και σαν νοερό, όπου μόνον αντικατοπτρισμοί των όντων υπάρχουν, ενώ στον νοητό υπάρχουν αυταί αύται αι ουσίαι.Η Τρίτη αρχή είναι η ψυχή, ο δημιουργός, ο οποίος εξελίσσει τις νοητές δυνάμεις.Στην δεύτερη και Τρίτη αρχή παρεμβάλλονται σειρές τριαδικών υποδιαιρέσεων, τρεις νοηταί και τρεις νοεραί και άλλοι κατώτεροι της ψυχής "δημιουργοί1, άγγελοι και δαίμονες.Το βιβλίον "Περί των Αιγυπτίων μυστηρίων" του Ιάμβλιχου εθεωρείτο μέχρι πρό τινός ως ένα βιβλίο περί "μαγείας". Ακόμη και σήμερα πάντως εξακολουθεί να δημιουργή προβλήματα καθώς οι ερευνητές τείνουν να συνδέουν τις απόψεις του Ιάμβλιχου με εκείνες των δασκάλων του, αλλά και των ακολούθων του.Οι βασικώτερες αιτίες αυτής της καταστάσεως πηγάζουν από την αξιέπαινη επιθυμία επιβραβεύσεως του Ιάμβλιχου, ως ιδρυτού του ύστερου Νεοπλατωνισμού. Και μάλιστα του πρώτου στοχαστή που εστίασε την προσοχή του στην θεουργική διαδικασία αντί στην καθαρή φιλοσοφία, σαν τρόπου λυτρώσεως και σωτηρίας αφ’ ενός, αφ’ ετέρου δε από την αδυναμία των ακολούθων του να κατανοήσουν απόλυτα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της θέσεως του. Γι’ αυτό για να κατανοήσει κάποιος τα μηνύματα του Ιάμβλιχου, χρειάζεται να αναγνώση τα κείμενα του μέσα από την δική του ορολογία.Ο Δαμάσκιος στα Σχόλια του στον Φαίδωνα του Πλάτωνος, αναφέρει "Ότι οι μέν την φιλοσοφίαν προτιμώσιν. ως Πορφύριος και Πλωτίνος και άλλοι φιλόσοφοι. Οι δε την ιερατικήν, ως Ιάμβλιχος και Συριανός και Πρόκλος και οι ιερατικοί πάντες".Ο Ιάμβλιχος πάντως πολλές φορές υποστηρίζει τις απαντήσεις του, χρησιμοποιώντας κείμενα παλαιοτέρων φιλοσόφων, όπως του Ηρακλείτου (αποσπ. 12,68,69,93), του Πλάτωνος (Πολιτεία, Φαιδρός, Τίμαιος, Συμπόσιο), του Πλωτίνου -όχι κατά γράμμα- του ίδιου του Πορφυρίου, θεολογικά όπως του Ευσεβίου και ερμητικά και χαλδαϊκά κείμενα, επιβεβαιώνοντας την αναγκαιότητα, τόσον της φιλοσοφίας και της θεολογίας, όσο και της θεουργίας, σύμφωνα με την οποία τα μυστήρια λειτουργούν απολογητικά.

24

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41 ον

Η έννοια της τυφλής ή παραλόγου πίστεως εθεωρήθη από πολλούς υστέρους πολυθεϊστές -μεταξύ των οποίων και από τον Πορφύριο- ως ένα ύποπτο χαρακτηριστικό των χριστιανών. Στην πραγματικότητα ωστόσο, όπως οι Πατέρες της Εκκλησίας χρησιμοποίησαν τα μεγάλα πλούτη της ελληνικής παιδείας, με τον ίδιο τρόπο οι πολυθεϊστές αντελήφθησαν ότι οι απόψεις των χριστιανών σχετικά με την θεία αποκάλυψη, ήταν αρκετά χρήσιμες.Ο Ιάμβλιχος είναι πιθανόν ο πλέον αξιοσημείωτος προάγγελος αυτής της μεταστροφής στην πολυθεϊσπκή παράδοση, καθώς γι’ αυτόν η αλήθεια βρίσκεται μέσα στην εμπειρία του θείου και πιστεύει πως όποιος άνθρωπος δεν έχει την εμπειρία της αποκαλύψεως μέσω της τελετουργίας, δεν μπορεί να κατανοήση τον Θεό, μένοντας δέσμιος της ύλης και ανήμπορος να λυτρωθή από την μοίρα του.Η ανικανότης λοιπόν του ανθρώπου στην κατανόηση της εξηγήσεως της ουσιαστικής του ανεπάρκειας, μέσα από το "Περί μυστηρίου”, δεν τον βοηθά να καταλάβη τον θεϊκό κόσμο, ούτε να ελέγξη την σωτηρία του, μιάς και όλα αυτά είναι προνόμιο μονάχα ίων θεών. Έτσι σύμφωνα με τον Ιάμβλιχο, μονάχα το θαύμα της θείας δωρεάς -θαυμαστό σαν μέσο και σαν προϋπόθεση- μπορεί να βοηθήση. Αυτή πάντως η επισήμανση της υπεφυσικής μας ανάγκης, δεν έχει καμμία σχέση με μαγεία.

Η ΜΟΝΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΛΑΠΛΟΥ

Όπως και άλλοι νεοπλατωνικοί, ο Ιάμβλιχος εξήγησε την πραγματικότητα ως την ιεραρχική απορροή από την άφατη Μονάδα στο πολλαπλό. Μέσα στην άφατη Μονάδα υπάρχουν δύο αντιμαχόμενες αρχές, μία περατή και μία απέραντη (ή το Ένα και τα πολλά), η μείξις των οποίων δημιουργεί τα επίπεδα της πραγματικότητος. Το Έν είναι η τελευταία αρχή του περατού, ενώ η πολλαπλότης της καθαρής, άμορφης και χαοτικής ύλης, είναι η τελευταία έκφρασις του απέραντου. Η απορροή εκτείνεται από τις μορφές των τελευταίων, αιωνίων αρχών όλων των πραγμάτων στην συμπαντική ψυχή, που συνενώνει τις μορφές με την ύλη και έτσι δίδει εντολές στον κόσμο. Η ατομική ψυχή είναι ένας μικρόκοσμος, δηλαδή μία εικόνα- μικρογραφία του κόσμου.Ο έρως ή η επιθυμία που συλλαμβάνονται

ως κοσμική δύναμις (ενεργός δύναμις της ενότητος) και θεότης (πρωτότοκος εκ του Ενός), είναι ουσιαστικά στοιχεία στην δόμηση της πραγματικότητος, συντονίζουν τις μορφές και οδηγούν την πολλαπλότητα σε μία κοσμική ενότητα.Η Μονάς έχει την δύναμη της συναρμογής της κοινωνίας, της συμφωνίας και της συμμετρίας και εισάγει, δια της ενώσεως. την αδιάλυτη αρχή του έρωτα, που διατηρεί και προφυλάσσει τόσον αυτά που υπάρχουν όσο και αυτά που θα γίνουν. Ενώ στην συνέχεια εισδύει στην ύλη εγκλωβίζοντας τις ατομικές ψυχές στα σώματα και εγείροντας την επιθυμία, καθώς δεν μπορεί να υπάρξη επιθυμία χωρίς την παρουσία του "άλλου". Κατά συνέπεια με την βοήθεια των ενσαρκωμένων ψυχών, η Μονάς ερωτεύεται και επιθυμεί τον εαυτό της, δένοντας τον κόσμο με την ενότητα. Έτσι αντίθετα από τους Γνωστικούς και κάποιους άλλους Νεοπλατωνικούς ο Ιάμβλιχος δεν θεωρεί την ύλη κακή ή τις ατομικές ψυχές ως αποτέλεσμα πτώσεως. Ίσως μάλιστα, οι άνθρωποι να έχουν ένα ουσιαστικό ρόλο κατά την δημιουργία και να είναι μία θεόσταλτη τάξις στον κόσμο. Αυτό τον ρόλο, έρχονται να εκπληρώσουν μέσα από την θεουργική πρακτική.

Η ΘΕΟΥΡΓΙΚΗ ΠΡΑΞΙΣΗ Θεουργία αναφέρεται στις τελετουργικές πρακτικές που κατευθύνονται προς τους θεούς, σε αντίθεση με την θεολογία, που αναφέρεται στην λογική συζήτηση για τους θεούς. Επίσης αναφέρεται σας δραστηριότητες των θεών με τις οποίες μεταμορφώνουν τους θεουργούς, καθώς στοχεύει στον καθαρισμό, την λύτρωση και την σωτηρία της ψυχής. Η θεωρητική βάσις της θεουργίας περιγράφεται στην απάντηση της Επιστολής του Πορφυρίου στον Ανεβώ και συνιστά μία συστηματική απάντηση σε διάφορες αντιρρήσεις που προβάλλονται από τον Πορφύριο κατά της θεουργικής πρακτικής. Η θεουργία στηρίζεται στην ιδέα ότι, καθώς ο Δημιουργός οργάνωσε την ύλη σύμφωνα με τις αιώνιες μορφές, τα υλικά αντικείμενο αποκαλύπτουν τις μορφές και μπορούν ve χρησιμοποιηθούν ως μέσα από την ψυχή για ve ενοποιηθή ξανά με την Μονάδα. Ειδικώτερα μκ θεουργική ιεροτελεστία χρησιμοποιεί ορισμένί σύμβολα, τα οποία οι θεοί αποτύπωσαν με τι< μορφές. Το ηλιοτρόπιο πχ. Είναι ένα σύμβολί για τον ήλιο επειδή γυρίζει προς το μέρος του

25

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41 ον

όπως και ο αλέκτωρ που καλεί την ανατολή του. Επιπλέον ο ήλιος, σαν πηγή του φωτός και της ζωής, και κυβερνήτης του κόσμου μας, δείχνει προς την άφατη Μονάδα (Ιάμβλιχου προτρεπτικός επί φιλοσοφίαν). Ομοίως, ο Δημιουργός τοποθέτησε τα σύμβολα μέσα σε κάθε ενσαρκωμένη ψυχή, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι το αγνοούν (μέσα μας υπάρχουν τα πάντα).Δια της απορροής, η αιώνια μορφή διαχέεται στην πολλαπλότητα και στον χωροχρόνο, ενώ ο θεουργός προσπαθεί να αποκαταστήση την ενότητα της μορφής ξανασυγκεντρώνοντας τα σύμβολα, είτε είναι υλικά είτε οπτικά (φαντάσματα και εικόνες) είτε ηχητικά (επικλήσεις και ύμνοι), δημιουργώντας ένα περιβάλλον για τον θεό και εγείροντας στην ψυχή του τα κατάλληλα σύμβολα που θα του δείξουν την ορθή οδό προς την ευδαιμονίαν. Παρά το γεγονός μάλιστα, ότι η μορφή είναι αποτέλεσμα της απορροής από την ουσία, μέσω της θεουργίας η ενσαρκωμένη ψυχή επιστρέφει στην ουσία της. Ακόμη ο Έρως που φέρνει μαζύ όλα τα θεϊκά σύμβολα, φέρνει επίσης και τον θεουργό πιο κοντά στον θεό, ολοκληρώνοντας την ερωτική σχέση του κόσμου με την Μονάδα.Οι σοφοίλέγουντα εξής: Μας εξηγεί ο Ιάμβλιχος. Η ψυχή έχει διπλή ζωή, μια μαζύ με το σώμα και μια ξεχωριστή από αυτό. Όταν λοιπόν είμαστε

ξύπνιοι χρησιμοποιούμε ως επι το πλείστον την ζωή που είναι κοινή με το σώμα, εκτός όταν διαχωρίζουμε τους εαυτούς μας εντελώς από αυτό -δια της νοήσεως και της απόπειρας κατανοήσεως των καθαρών λόγων.

'Οταν όμως κοιμόμαστε, είμαστε παντελώς ελεύθεροι, ωσάν να είμαστε πρίν δεσμώτες και χρησιμοποιούμε μία ζωή απελευθερωμένη από την γνώση. Τότε η ζωή είναι είτε νοερή είτε θεία και είτε τα δύο αυτά είναι το ίδιο πράγμα είτε το καθένα από μόνο του καθεαυτό και διεγείρει την ζωή μέσα μας ενεργοποιημένο σύμφωνα με την φύση του. Αφού λοιπόν ο νούς θεωρεί τα όντα, αλλά η ψυχή περιέχει τους λόγους όλων των δημιουργημένων φύσεων, φυσικά προκύπτει ότι, επειδή ακριβώς περιέχεται μέσα στους λόγους που προηγούνται θα μπορεί να κάνει πρόγνωση των μελλουμένων. Και κατέχει την τελεία μαντική τέχνη όταν συνενώνει τα τμήματα της ζωής και της νοητικής ενεργείας στα σύνολα από τα οποία διαχωρίστηκε. Διότι τότε γεμίζει από την ολότητα

της επιστημονικής γνώσεως, φτάνοντας ως επί το πλείστον μέσω των εννοιών στην κατανόηση κάθε πράγματος που επιτελείται στον κόσμο. Μία ιδιαίτερη απάντηση θα δώση ο Ιάμβλιχος στην απορία που εκφράζει ο Πορφύριος μέσα από την επιστολή του σχετικά με τον βαθμό που θα πρέπει το θείο να υπηρετή τους ανθρώπους ώστε οι τελευταίοι να μην είναι οκνηροί. ...Προφανώς αγνοείς τον τρόπο της θείας ενεργείας, η οποία, δεν καθέλκεται και επιστρέφεται σε μας, αλλά έχει ξεχωριστό προβάδισμα και παρέχει εαυτόν σε όσους μετέχουν αυτής, χωρίς να εξίσταται του εαυτού της, να ελαττώνεται ή να υπηρετή όσους μετέχουν σε αυτήν. Αντιθέτως χρησιμοποιεί όλα όσα υπόκεινται σε αυτήν. Διότι το να υποθέτη κανείς ότι τα έργα των θεών μοιάζουν με εκείνα των ανθρώπων, αυτό αμφισβητεί τον τρόπο που τα πρώτα επιτελούνται. Διότι καθώς εμείς επιστρέφουμε, προσαρμοζόμαστε και ενίοτε καταλαμβανόμαστε από τα πάθη φροντίζοντας τα. Σ’ αυτήν λοιπόν την βάση εσφαλμένα συμπεραίνεις ότι η δύναμις των θεών είναι υπηρετική στις φύσεις που κατευθύνονται προς αυτούς. Η δύναμις αυτή ουδέποτε καθέλκεται στους μετέχοντας αυτής, ούτε στην δημιουργία των κόσμων, ούτε στην πρόνοια της γενέσεως, ούτε στην μαντεία που σχετίζεται με την ίδια, διότι, αν και μεταδίδει όλα τα αγαθά, καθιστά τα πάντα όμοια με αυτήν και ωφελεί όλα όσα διοικεί με αφθονία. Η θεότης εμμένει τέλεια καθεαυτή και ταυτοχρόνως συλλαμβάνει τα μεταλαμβάνοντα μέσα της, χωρίς να κυριαρχείται ή να περιέχεται σε κάποιο από αυτά.Στον Περί του Πυθαγορικού βίου ο Πυθαγόρας εμφανίζεται ως ο συνήγορος και ο διδάσκαλος της ολότητος της ανθρώπινης «επιστήμης και της φιλοσοφίας. Ο Ιάμβλιχος, μάλιστα, θεωρεί πως η γεφύρώσις του καθολικού με το ανθρώπινο μπορεί να επιτευχθή σε κάποιο βαθμό, διαδοχικά, μέσα από το παιδαγωγικό πρόγραμμα που προτείνεται στο δεκάτομο -κατά πάσα πιθανότητα- έργο του Περί της Πυθαγορικής αιρέσεως και την σταδιακή μετάβαση του ανθρώπινου νου από τα γενικά στα εξειδικευμένα και τα πυθαγορικά. Χάρις στον Πυθαγόρα μας λέει ο Σύριος, οι Έλληνες κατόρθωσαν να κατανοήσουν τους θεούς, τους ήρωες και τους δαίμονες, τον κόσμο, τα αστρικά φαινόμενα και όλα τα πράγματα που υπάρχουν στην φύση.Ο τρόπος χώρα με τον οποίο επιτυγχάνεται

26

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41 ον

η ανύψωσις αυτή είναι ο φιλοσοφικός και ο Ιάμβλιχος έρχεται να μας τον περιγράψη και να μας τον προιείνη, προτρέποντας μας να ακολουθήσουμε τον ορθό δρόμο, αυτόν που οδηγεί στην φρόνηση και σιην σοφία. Σιον Προτρεπτικόν του επί φιλοσοφίαν εκείνο που ουσιαστικά καθορίζει την σύστασιν του είναι η υπόδειξις της σημασίας της θεωρητικής γνώσεως τόσον καθεαυτής όσον και σε σχέσιν με την πράξιν.

ΓΕΝΙΚΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΙΑΜΒΛΙΧΟΥΟ Ιάμβλιχος συνειδητοποίησε ότι η ρίζα του πόνου και της τραγωδίας του ανθρώπου είναι μία και μοναδική Η ΑΓΝΟΙΑ. Συνεπώς η σωτηρία έρχεται μόνο από μέσα μας και τονίζει ότι οι περισσότεροι φιλόσοφοι χάθηκαν μέσα σε φραστικούς λαβυρίνθους διότι έχτισαν το σύσιημα τους πάνω στην ιδέα του Απολύτου, όμως το ανθρώπινο μυαλό δεν μπορεί να ορίση ούτε να συλλαβή το Απόλυτο. Ο Ιάμβλιχος θεωρεί την φιλοσοφική μελέτη και τον στοχασμό γύρω από τις ανώτερες αλήθειες σημαντικά για την καλλιέργεια και τον ορθό προσανατολισμό της ψυχής. Από μόνα τους όμως δεν αρκούν να ανυψώσουν τον άνθρωπο στα επίπεδα του πνεύματος, καθώς παραμένουν στο επίπεδο της καθημερινής συνειδήσεως. Τονίζει ότι η φώτισις δεν προκύπτει με τρόπο φιλοσοφικό. Αλλά είναι τα σύμβολα που θα δώσουν την λύση του προβλήματος, διότι αποκρύβουν εκείνο που παριστάνουν μέχρι να μπορέσουμε να τα χρησιμοποιήσουμε με όρους κατανοητούς, ενώ παράλληλα μας βοηθούν να χρησιμοποιήσουμε ιδέες που διαφορετικά θα ήταν αδύνατες.Έτσι λοιπόν τα σύμβολα μας βοηθούν να ξεπεράσουμε τον ανθρώπινο περιορισμό και να βρούμε τον δρόμο μας σε περιοχές αχαρτογράφητες από τον νού.Ο σύγχρονος κόσμος, γεμάτος επιφανειακή συνείδηση, ξέχασε και καταπίεσε το υποσυνείδητο, προκαλώντας έτσι μεγάλη βλάβη στον εαυτό του. Ενώ τα Αρχαία Μυστήρια στηρίχθηκαν κυρίως στο υποσυνείδητο, με τις συμβολικές αναπαραστάσεις των λειτουργιών, των προσωποποιημένων δυνάμεων. Άρα όταν ενωθούν αυτά τα δύο και λειτουργήσουν σαν πόλοι, αποδίσουν την υπερσυνείδηση, που είναι ο σκοπός του ανθρώπου. Συνεπώς η θεουργία είναι μία επιστημονική μέθοδος χρησιμοποιήσεως του νου, μία διαλογιστική

τεχνική που απευθύνεται στο υποσυνείδητο, ένα τέχνασμα για την διείσδυση στο πέπλο του Ανεκδήλωτου, ένα πρακτικό μνημονικό σύστημα ψυχολογίας, ανυψώσεως της συνειδήσεως για να γνωρίσουμε τον εαυτό μας όπως πραγματικά είναι.Οι Θεοί είναι αλληγορικές απεικονίσεις της λειτουργίας των κοσμικών δυνάμεων. Μπορούμε δηλαδή να προσωποποιήσουμε φυσικές δυνάμεις με όρους της ανθρωπίνου συνειδήσεως ή να ανάγουμε την ανθρώπινη συνείδηση σε όρους φυσικών δυνάμεων.Εν ολίγοις οι Θεοί υπάρχουν στην εσωτερική σύσταση του άνθρωπον. Έτσι με την θεουργική πράξη επικαλούνται οι ικανότητες σε λανθάνουσα κατάσταση που υπάρχουν στον ίδιο τον άνθρωπο.Τα σύμβολα είναι για το μυαλό αυτό που είναι τα εργαλεία για τα χέρια. Δηλαδή μία προέκτασις των δυνατοτήτων τους.Ο Ιάμβλιχος δεν προσπαθεί να εξηγήση στον νου πράγματα, για τα οποία είναι απροετοίμαστος. Δίνει στον άνθρωπο μία σειρά συμβόλων πάνω στα οποία πρέπει να διαλογιστή τα οποία τον βοηθούν να χτίση βήμα βήμα την σκάλα συνειδητοποιήσεως του. Έτσι θα αναρριχηθή εκεί όπου δεν μπορεί να φτάση πετώντας. Ο συγκεκριμένος νους δεν είναι ικανός να συλλάβη την Αλήθεια, όπως και το μάτι δεν μπορεί να δη την μουσική.Σκοπός του Ιάμβλιχου είναι η ενοποίησις των θρησκευτικών και φιλοσοφικών ιδεών του αρχαίου ελληνικού κόσμου σε ένα ενιαίο»και ζωντανό σύστημα πνευματικής αναπτύξεως.Για τον Ιάμβλιχο το ζητούμενο της φιλοσοφικής αναζητήσεως δεν είναι απλά η γνώσις, η στείρα διανοητική ενασχόλησις, αλλά η Θεοκρασία δηλαδή η ένωσις με το θείο Ένα, την υψίστη Δημιουργική Μονάδα. Σαφώς δεν απορρίπτει τον υλικό κόσμο, ούτε και το φυσικό σώμα. Το πνεύμα, η ψυχή, το σώμα και η ύλη είναι μία αδιαίρετος αλληλουχία, βαθμιαίες συμπυκνώσεις της εκδηλώσεως από την άρρητον Αρχήν μέχρι τον φυσικό κόσμο. Χρησιμοποιεί τα σύμβολα της Θεουργίας ως τρόπο καθοδηγήσεως της σκέψεως μέσα στο Αόρατο και στο Ασύλληπτο. Και αυτό διότι το σύμβολο είναι προγενέστερο από την επεξήγησιν του.Η Θεουργία και τα σύμβολα επιτρέπουν στον άνθρωπο να υπερβή τα όρια του νου, της περιορισμένης λογικής σκέψεως και να έρθη

27

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41 ον

αποτελεσματικά σε άμεση επαφή με τον ανώτερο Εαυτό του. Στην μέθοδο του Ιάμβλιχου δυο ιδιότητες παίζουν καθοριστικό ρόλο, η Θέλησις και η Φαντασία.Ο άνθρωπος κατά την διάρκεια του βίου του, ζεί σχεδόν καθ’ ολοκληρίαν μηχανικά χωρίς να έχει πραγματική γνώση, ούτε της εξωτερικής αλλά κυρίως της εσωτερικής του πραγματικότητος. Από αυτή την κατάσταση, που του αφαιρεί το δικαίωμα να ζήση ένθεα και να αναληφθή σε ανώτερη πνευματική κατάσταση, ο άνθρωπος μπορεί να δραπετεύση μόνο μέσω της συνειδητής προσπαθείας. Η διδασκαλία του θεμελιώνεται πάνω στο ερμητικό αξίωμα όπως επάνω έτσι κάτω, δηλαδή στο ανπκαθρέφτισμα των πανομοιοτύπων δομών του Μακροκόσμου στον Μικρόκοσμο.Τα άφατα σύμβολα που είναι νοητά μόνο στους θεούς είναι οι αριθμοί, που αποκαλύπτουν και περιέχουν το κλειδί για την κατανόησιν του Σύμπαντος. Η αριθμολογία των Πυθαγορείων είναι ουσιαστικό μέρος της διδασκαλίας του Ιαμβλίχου, που την επεξεργάσθηκε και την συστηματοποίησε. Η Αλήθεια βρίσκεται μέσα στην εμπειρία του Θείου.Η Φώτιση πραγματοποιείται με το να κυριαρχήση το εσωτερικό εγώ, που αντιστοιχεί στο πιο βαθύ και πιο ουσιαστικό μέρος του ανθρώπου, πάνω στα άλλα, έτσι ώστε να μπορεί να υπάρξη ένα και μοναδικό εγώ που κατευθύνει την ζωή και τις πράξεις του. Μόνο έτσι θα υπάρξη αρμονία.

ΜΑΝΩΛΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Θεσσαλονίκη

ΠΕΡΙ ΙΑΜΒΛΙΧΟΥΛέγετα ι ότι πρέπει να θεωρηθή δεδομένη η υπαρξις των θεών.Αυτό όμως δεν είναι ορθόν έτσι όπως λέγεται. Διότι συνυπάρχει με την ίδια την ουσία μας η έμφυτη γνώση περί θεών. Είναι ανώτερη από κάθε κρίση και προαίρεση και προϋπάρχει λόγου και αποδείξεως. Έχει μάλιστα συνενωθεί εξ αρχής με την οικεία αιτία και έχει λάβει υπόσταση μαζί με την ουσιώδη έφεση της ψυχής προς το αγαθό.Αν μάλιστα πρέπει να πούμε την αλήθεια ούτε γνώση είναι η επαφή με το θείο. Διότι

διαχωρίζεται κατά κάποιο τρόπο αυτή δια της ειερότητος.

Έτερότητος γαρ μη ούσης ονδέ γνώσις. Συναφ ή ως ενός προς εν υπέρ γνώσιν".Πρίν μάλιστα από την ετερότητα, που ως διαφορετική γνωρίζει κάτι διαφορετικό, είναι αυτοφυής... η εξαρτημένη από τους θεούς μονοειδής συμπλοκή.Δεν πρέπει λοιπόν να συμφωνούμε μαζύ της, σαν να δυνάμεθα να την αμφισβητήσουμε (διότι πάντοτε παραμένει κατά την ενέργεια με ενιαίο τρόπο), ούτε είναι σωστό να την υποβάλουμε σε δοκιμασία σαν να έχουμε εξουσία να την αποδεχθούμε και να την απορρίψουμε. Διότι είμαστε εμείς που περιεχόμεθα σ’ αυτήν περισσότερο και πληρούμεθα,υπ’ αυτής και αυτό το οποίο είμαστε το έχουμε μέσω της γνώσεως των θεών.

Υπάρχει το αγαθόν το οποίον είναι πέραν της ουσίας (Πολιτεία Πλ. 50%) και αυτό το οποίο υπάρχει κατ’ ουσίαν. Αναφέρομαι στην ουσία εκείνη η οποία είναι η πλέον παλαιά και η πλέον αξία τιμής και η οποία είναι καθ’ εαυτή ασώματη. -Εξαίρετο, ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των θεών- το οποίο μέσα σ’ όλα τα γένη τα υπάρχοντα γύρω τους, διατηρεί την οικεία διανομή και τάξη τους και δεν αποσπάται από αυτήν, αλλά παραμένει σε όλα το ίδιο.Στις ψυχές όμως οι οποίες κυβερνούν τα σώματα, προΐστανται της επιμελείας αυτώ’ί' και είναι τοποθετημένες προ της γενέσεως, αΐδιες καθ’ εαυτές, δεν υπάρχει πλέον η ουσία του αγαθού, ούτε και η αιτία του αγαθού, η οποία προηγείται και της ουσίας, αλλά εμφανίζεται μία επίδρασις και μία έξις από αυτό.

Θεωρούμε λοιπόν ότι η μέθεξις στο κάλλος και την αρετή, είναι πολύ διαφορετική από αυτή που αντιλαμβανόμαστε επί των ανθρώπων. Διότι αυτή μεν (η ανθρώπινη) εμφανίζεται αμφίβολη και ως επίκτητη, στην περίπτωση των συνθέτων, ενώ η άλλη (η θεϊκή) έχει εδραιωθή αμετακίνητη και αδιάλειπτη στις ψυχές και ούτε ποτέ η ίδια απομακρύνεται από μόνη της, ούτε αφαιρείται από κάποια άλλη.

ΜΑΝΩΛΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Θεσσαλονίκη

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41ον

ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΟΣ ΥΛΙΣΜΟΣΟ ι έρευνες, οι αφιερωμένες στή ζω ή και τή δημιουργική δραστηριότητα τοΰ Ηρακλείτου του Εφ εσίου, κλείνουν συνήθως με το κεφάλαιο «Ο Ηράκλειτος στην ιστορία της σκέψ ης», δηλαδή με σύντομη εξέταση της τύχης και των ερμηνειών της διδασκαλίας του Εφ εσίου στους επόμενους αιώνες, αρχίζοντας από τήν κλα σσ ική Αρχαιότητα και μέχρι τις ημέρες μας. Το ζήτημα της σχέσης του διαλεκτικού υλισμού με τις αντιλήψεις του Ηρακλείτου, όπως και η ερμηνεία της διδασκαλίας του στή μαρξιστική φ ιλοσοφ ία , δεν εξετάζονται από τους αρχαιοδίφες. Ο ι δε ξεχωριστές αναφορές σε διατυπώσεις των Μαρξ, Έ νγκ ελς και Λ έ ν ιν για τον αρχαίο στοχαστή δέν αλλάζουν τήν κατάσταση των πραγμάτων. Προέκυψε η ανάγκη να αναπληρωθεί αυτό το κενό. Τά λεχθέντα αφορούν πριν απ’ όλα στον «πυρήνα» της διαλεκτικής, δηλαδή το νόμο της ενότητας και της πάλης των αντιθέτων, τον οποίο ακόμα σε απλοϊκή μορφή, άλλα σε ανώτατο βαθμό σε ζωντανές και εντυπωσιακές εικόνες εξέφρασε ο Ηράκλειτος. Σ το ν τελευταίο ανάγεται επίσης τό πρόβλημα της λεγάμενης «διαλεκτικής λογικής», δηλαδή το ζήτημα της παραδοχής των αντιφάσεων στις κρίσεις. Σ τή συνέχεια θα περιοριστούμε στην εξέταση αυτών τών δυο προβλημάτων.

Ο Ηράκλειτος και η διαλεκτική

Η τύχη της διδασκαλίας διαμορφώθηκε αρκετά ασυνήθιστα. Πρόκειται για τις διαφορετικές, από άποψη αρχών, ερμηνείες της κοσμοθεωρίας του.Ορισμένοι ερευνητές ερμηνεύουν τις αντιλήψεις του Ηρακλείτου ώς θρησκευτικές-μυστικιστικές, άλλοι ώς ιδεαλισπκές ή υλιστικές, άλλοι ώς υπαρξιστικές κ.λ.π. Είναι γνωστό ότι ο Φ. Νίτσε θαύμαζε τον Ηράκλειτο, θεωρώντας τον ώς προάγγελο τών δικών του ιδεών, ενώ ο Χέγκελ έλεγε ότι "...δεν υπάρχει ούτε μία θέση του Ηρακλείτου πού νά μήν τήν υιοθετούσα στην ’Λογική’ μου".Όπως είναι γνωστό, ό Ηράκλειτος παραπονιόταν ότι οι περισσότεροι άνθρωποί δέν αντιλαμβάνονται τά πράγματα έτσι «όπως υπάρχουν» στή βάση τους, στον αντικειμενικό λ ό ν ο κ Απ’ εδώ απορρέει η έκκλησή του:

«Άν ακούσετε όχι εμένα, αλλά τον λόγο, είναι σοφό νά ομολογείτε ότι τα πάντα είναι ένα». Ο Ηράκλειτος διέκρινε τήν ενότητα όλων των όντων στό ότι ο κόσμος (σύμπαν) και όλη η πολυμορφία των πραγμάτων σ’ αυτόν συνιστούν συμφωνία, ταυτότητα, συνδυασμό τών αντιθέτων.Ο Λένιν θεωρούσε τον Ηράκλειτο θεμελιωτή της διαλεκτικής σάν «διδασκαλία γιά τήν ενότητα τών αντιθέτων» (Β.Ι. Λένιν, τόμ. 29, ο. 203). Πράγματι, μιά από τις κύριες ανακαλύψεις τού Ηρακλείτου ήταν η διαπίστωση της ενότητας, της ταυτότητας των αντιθέτων. Αυτή την κατάσταση των πραγμάτων, σύμφωνα μέ τον Εφέσιο, δεν την

κατανοούν πολλοί, μεταξύ τους και «δάσκαλοι των πολλών». Έτσι, «δάσκαλος πάρα πολλών ανθρώπων είναι ο Ησίοδος Έχουν τη γνώμη ότι ήξερε πάρα πολλά, αιτ :ς πού δεν ήξερε τι είναι η μέρα και η νύχτα. .:απ είναι ένα και το ίδιο πράγμα»· «το καλό κα: το κακό αποτελούν ενότητα», διότι, όπως λέει ο Ηράκλειτος, «ο/ γιατροί λοιπόν ενώ κόβον: καυτηριάζουν... ζητούν ωστόσο να πάρουν αμοιβή... άν και δεν τήν αξίζουν καθόλου, γιαή ατ.ερ\Όζονται τα ίδια πράγματα»■ «ο δρόμος προς τά πάνω, προς τά κάτω, είναι ένας και ό ίδιος* συνδέσεις: σύνδλα και μη σύνολα, ομόρροπο και αντίρροπο, ήχοι σε όμοιο τόνο και σε αντίθετο τόνο, κι από τά πάντα Ένα κι από το ένα τά πάπα»· «ο θεός είναι μέρα νύχτα, χειμώνας καλοκαίρι, πόλεμος ειρήνη, χορτασμός πείνα (αντίθετα ενιαία, είναι Ένα-Θ.Κ.)· «για τον θεό όλα είναι ωραία και αγαθά και δίκαζα, ενώ οι άνθρωποι άλλα τά θεωρούν άδικα και άλλα δίκαια» αντίθετα με τη θεϊκή, η ανθρώπινη συμπεριφορά δεν στηρίζεται στή γνώση».Τά παραθεμένα αποσπάσματα, όπως βλέπουμε, δίνουν πολύ ξεκάθαρα τήν αφορμή γιά διαφορετική ερμηνεία τών λεγομένων του Εφεσίου. Πράγματι, άν ερμηνευτούν τά αντίθετα (μέρα-νύχτα, δρόμος προς τά πάνω- προς τά κάτω, χειμώνας-καλοκαίρι, καλό-κακό κ.λ.π.) σάν απόλυτη σύμπτωση και σάν κάτι το δυσδιάκριτο, τότε η διδασκαλία τού Ηρακλείτου γίνεται πραγματικός μυσπκισμός. Η εξίσωση δε τού όρου «θεός» μέ τόν «Λόγο» πού κυβερνάει τά

29

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41 ον

πάντα κάνειτόν Ηράκλειτο θεολόγο, θρησκευτικό στοχαστή. Τέλος, άν αντιλαμβανόμαστε τήν «ταυτότητα» τών αντιθέτων σάν τήν «αρμονία» τους και τόν όρο «θεός» νά ερμηνεύεται μέ τήν έννοια της αθάνατης και αιώνιας παγκόσμιας τάξης πραγμάτων (σύμπαντος), τότε ή διδασκαλία τού Ηρακλείτου αποδείχνεται παραλλαγή τού πανθεϊσμού. Η δε ανακάλυψη της ενότητας τών αντιθέτων καθιστά τόν Ηράκλειτο, όπως ήδη αναφέραμε, θεμελιωτή της διαλεκτικής μέ τήν χεγκελιανή-μαρξιστική αντίληψη αυτού τού όρου. Γιά τόν πανθεϊστή Ηράκλειτο ο κόσμος είναι ένα είδος έμψυχου οργανισμού πού αποτελεί τήν ενότητα τών αντιθέτων τού αιώνια αείζωου («έμψυχου») πυρός και τού πύρινου λόγου («πύρινης ψυχής»), σύμφωνα μέ τά οποία «τά πάντα γίνονται», μαζί και τό και το μέτρο τών μετατροπών τού κοσμικού πυρός. «Τόν κόσμο αυτό, πού είναι ίδιος γιά όλα τά όντα, δεν τόν έπλασε κανένας θεός και κανένας άνθρωπος, άλλα ήταν πάντα, είναι και θά είναι αείζωο πυρ, πού ανάβει μέ μέτρο και σβήνει μέ μέτρο». Όπως είναι γνωστό, ό Λένιν εκτίμησε αυτό το απόσπασμα τού Εφεσίου ώς «μιά πολύ καλή έκθεση τών αρχών τού διαλεκτικού υλισμού». (Παρενθετικά σημειώνουμε ότι ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο τού Κέμπριτζ Ού. Γκάθρι στον πρώτο τόμο τού εξάτομου έργου του Ιστορία της ελληνικής φιλοσοφίας (Guthrie, 1967), αναφέρει την ιδιαίτερη εκτίμηση από τον Λένιν του προαναφερομένου αποσπάσματος, συνάμα όμως προσθέτει μέ νόημα ότι «είναι πασίγνωστο ότι και οΝίτσε θαύμαζε τον Ηράκλειτο». Σε διάκριση μέ τόν Γκάθρι, ο καθηγητής της Σορβόννης Κώστας Αξελός επικαλείται επιδοκιμαστικά την εκτίμηση από τόν Λένιν αυτού του αποσπάσματος του Ηρακλείτου, παραθέτοντας συγχρόνως τόν ορισμό από τόν Στάλιν του διαλεκτικού υλισμού (Αξελός, 1976, σ. 296). Εξυπακούεται ότι μπορούμε νά διακρίνουμε την ομοιότητα ανάμεσα στο περιεχόμενο του παραθεμένου αποσπάσματος και τις "αρχές" τού διαλεκτικού υλισμού, αν, αλήθεια, αποκλείσουμε τις ουσιαστικές διαφορές, τέτοιες, για παράδειγμα, όπως πανθεϊσμός, υλοζωισμός, λόγος κλπ.Κατά την διάρκεια της συγγραφής της μονογραφίας Ηράκλειτος (Μόσχα, 1982) μου έφερνε αμηχανία η εκτίμηση από τόν Β.Ι. Λένιν τού έν λόγω αποσπάσματος στο πλαίσιο τού καθιερωμένου στην πρώην ΕΣΣΔ «αξιώματος» σύμφωνα μέ το οποίο «ο διαλεκτικός υλισμός, είναι η κοσμοθεωρία του

μαρξιστικολενινιστικού κόμματος» (Ι.Β. Στάλιν, σ. 707). Προκύπτει ένα παράλογο, μιά ανοησία: ο Ηράκλειτος αποδειχνόταν είδος θεμελιωτή του μπολσεβικισμού πού έκανε (παραφράζοντας τόν Λένιν) μιά «πολύ καλή διάθεση των αρχών της κοσμοθεωρίας τού μαρξιστικολενινιστικού κόμματος». Η ανοησία δέν έπαψε νά είναι τέτοια και κατά τήν αντικατάσταση της σταλινικής διατύπωσης μέ τήν εξής: «η μαρξιστική φιλοσοφία αποτελείτην κοσμοθεωρητική και μεθοδολογική Βάση τού προγράμματος, τής στρατηγικής, της τακτικής, της πολιτικής των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων, τήν πρακτική δράση τους» (Οι βάσεις της μαρξιστικολενινιστικής φιλοσοφίας, 1978, σ.23). Ο διαλεκτικός υλισμός ώς φιλοσοφική θεωρία έξ ορισμού είναι ευρύτερος οποιονδήποτε πολιτικών αντιλήψεων, πεποιθήσεων και θέσεων. Δέν ανάγεται στά συμφέροντα κάποιας κοινωνικής τάξης, πολιτικού κόμματος ή στενής ομάδας ανθρώπων. Στην κατάσταση πού γίνονταν προσπάθειες νά μετατραπεί από φιλοσοφική κουρία σέ θεραπαινίδα της πολιτικής, αναπόφευκτα ευμετάβλητη, τού κομμουνιστικού κόμματος, δέν μού έμεινε τίποτα άλλο νά κάνω παρά νά σιωπώ σχετικά μέ τις κρίσεις τού Λένιν γιά τόν Ηράκλειτο, καθώς και νά αποφεύγω τις αναφορές στις γνώμες τών Μαρξ και Ένγκελς γιά τους αρχαίους φιλόσοφους.Στο απόσπασμά του «Γιά το ζήτημα της διαλεκτικής», ο Λένιν, εξετάζοντας τόν «πυρήνα» της διαλεκτικής (το νόμο της ενότητας και της πάλης των αντιθέτων) και εξηγώντας αυτό το νόμο μέ παραδείγματα από τά μαθηματικά («σύν» και «πλην», «διαφορικό» και «ολοκλήρωμα»), από τή μηχανική («δράση» και «αντίδραση») και από τή φυσική («θετικός και αρνητικός ηλεκτρισμός»), βρέθηκε σέ δύσκολη θέση. Ο όρος «πάλη τών αντιθέτων» προϋποθέτει ότι το διαφορικό «παλεύει» με τό ολοκλήρωμα, το ηλετρόνιο «μάχεται» μέ τό ποζιτρόνιο κ.λ.π. Επιδιώκοντας νά αποφύγει τόν ανθρωπομορφισμό και την εμψύχωση της φύσης, ο Λένιν, στη μιά περίπτωση, έβαλε τη λέξη «πάλη» σέ εισαγωγικά, στην άλλη την απέφυγε (Πβ. Β.Ι. Λένιν, ένθ’ αν., σ. 317). Οι δυσκολίες του Λένιν είναι απολύτως εξηγήσιμες, διότι συχνά, μιλώντας γιά την άψυχη φύση, την «ζωντανεύουμε», χρησιμοποιώντας ανθρωπόμορφους όρους όπως «δράση» και «αντίδραση», «δύναμη έλξης», «πάλη των αντιθέτων» κ.λπ.Εννοείται ότι γιά τον υλοζωιστή Ηράκλειτο

30

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ41ον

παρόμοιες δυσκολίες δεν υπήρχαν. Μιλώντας γιά ιον καθολικό νόμο τής πάλης, («πολέμου») των αντιθέτων πού αυτός ανακάλυψε, ανακηρύσσει προφητικά: «Πρέπει νά γνωρίζουμε ότι ο πόλεμος έχει καθολικό χαρακτήρα και ότι η δικαιοσύνη είναι πάλη, και ότι τά πάντα γίνονται με την πάλη και με τρόπο αναγκαίο». Όπως όλα δείχνουν, στο παραθεμένο απόσπασμα ο όρος «πόλεμος» χρησιμοποιείται τόσο με την κύρια, όσο και με την μεταφορική σημασία, δηλαδή ώς μεταφορά των λέξεων «διαμάχη», «πάλη». Ο φιλόσοφος επίσης δηλώνει κατηγορηματικά: «Τά εναντιόδρομα έχουν ενιαία φορά. Από τά αντίθετα γεννιέται η ωραιότερη αρμονία»· «δεν καταλαβαίνουν πώς κάτι πού έχει μέσα του αντίθετες τάσεις, συμφωνεί με τον εαυτό του, αρμονία αντίθετων τάσεων όπως του τόξου και τής λύρας». Το τόξο και η λύρα είναι εικόνες- έννοιες (εννοιοπαραστάσεις), πού χρησιμοποιεί ο Εφέσιος γιά τήν απεικόνιση τής καθολικής εικόνας του κόσμου. Εννοείται ότι γι’ αυτόν ώς υλοζωιστή (και πανθεϊστή) η αρμονία των διχασμένων («μαχόμενων») αντιθέτων είναι καθολικός νόμος του Είναι. Στην εποχή μας, εξυπακούεται, είναι δύσκολο νά αποδείξουμε και νά δείξουμε ιήν ισχύ του νόμου τής ενότητας και τής πάλης των αντιθέτων στην ανόργανη φύση. Και όμως, αυτός ο νόμος είναι κρυμμένος, άς πούμε, μέσα στο ίδιο το θεμέλιο του Είναι. Άλλο ζήτημα είναι η οργανική φύση -το ζωικό Βασίλειο- όπου αυτός ο νόμος ισχύει φανερά.Ο Κόνραντ Λόρεντς, ένας από τους θεμελιωτές τής ηθολογίας (επιστήμης γιά τή συμπεριφορά των ζώων), πού αποκάλεσε τή διδασκαλία του Ηρακλείτου γιά τήν καθολική ροή και αλλαγή «μεγάλη» ανακάλυψη, μπορούσε, κατά τήν άποψή μας, νά κάνει ακόμα υψηλώτερη εκτίμηση του εφαρμοσμένου στην ηθολογία ηρακλείτειου νόμου τής ενότητας και τής πάλης τών αντιθέτων, τής αρμονίας και τής «έχθρας» τους. Έτσι, αυτός γράφει: «...Όλοι οι οργανισμοί του δοσμένου ζωτικού χώρου είναι προσαρμοσμένοι ο ένας στον άλλο. Αυτό αφορά κι εκείνους απ’ αυτούς, πού από πρώτη ματιά είναι εχθρικοί μεταξύ τους, όπως. γιά παράδειγμα, ένα θηρίο και το θύμα του, αυτό πού καταβροχθίζει και ο καταβροχθιζόμενος. Ύστερα από προσεκτική εξέταση διαπιστώνεται ότι αυτοί οι οργανισμοί -εξεταζόμενοι όχι σάν άτομα, αλλά σάν βιολογικά είδη- όχι μόνο δεν βλάπτουν ο ένας τόν άλλο, αλλά συχνά μάλιστα τους ενώνουν κοινά συμφέροντα. Είναι εντελώς

σαφές ότι αυτός πού καταβροχθίζει ενδιαφέρεται ζωτικά γιά τήν παραπέρα ύπαρξη του είδους, πού τού χρησιμεύει γιά τροφή, είτε πρόκειται για ζώο ή φυτό... 'Οταν η πυκνότητα τού πληθυσμού θηράματος πέφτει κάτω από ένα ορισμένο επίπεδο - το θηρίο χάνεται» (Κ. Λόρεντς, σ. 40). Παράδειγμα γιά τα λεχθέντα αποτελεί επίσης ο τύπος «λύκοι-λαγοί». «Με την αύξηση του αριθμού των λύκων σέ μια περιοχή μειώνεται ο αριθμός των λαγών πού επιφέρει τη μαζική εξαφάνιση τών λύκων, οι οποίοι στερούνται του αποθέματος τροφής, πράγμα πού, με τή σειρά του, οδηγεί στην αύξηση του αριθμού τών λαγών και ακολούθωςτου αριθμού τών λύκων κ.λπ. Κατά τή μετακίνηση οι ηθολ.όγσι παρατηρούν στά ζώα (και μάλιστα στα φυτά) κάτι πού θυμίζει αμυδρά "πολιτική κρίση" οξύνεται ο ενδοειδολογικός ανταγωνισμός, εντείνεται επικίνδυνα η αμοιβαία επιθετικότητα» (Α. Ναζαρετιάν, σ. 25).Ο ανταγωνισμός και η επιθετικότητα υπάρχει, ώς γνωστό, και σας κοινωνικές ομάδες. Εκδηλώνονται μέ διάφορες μορφές πάλης μέχρι και τις ανοικτές συγκρούσεις - τους πολέμους. Υπάρχουν στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία μέσα περίπου σέ 5 χιλιάδες χρόνια ύπαρξης τού πολιτισμού πάνω στην Γη υπήρξαν 15 χιλιάδες πόλεμοι και μόνο περίπου 300 χρόνια οι άνθρωποι έζησαν σέ συνθήκες απόλυτης ειρήνης (Π6. Ομπστέστβεννιε ναούκι ι σοβρεμέννοστ, 1993, No 2, σελ. 102).Δημιουργείται η εντύπωση ότι ο Ηράκλειτος ήταν κοντά στην αλήθεια, μιλώντας γιά τή θέση τού πολέμου στή ζωή τών λαών, τών κοινωνιών και των κρατών. Συγχρόνως γνωρίζουμε ότι γιά τον Εφέσιο η πάλη τών αντιθέτων στην περιοχή τού κόσμου και η ζωή τών πόλεων προϋποθέτει εξίσου την αρμονία τους (ενότητα, συμφωνία. Στην δε περιοχή των διεθνών σχέσεων ο πόλεμος (η πάλη γενικά) «είναι πατέρας τών πάντων καί τών πάντων βασιλιάς». Αυτή η ιδέα τού καθοριστικού ρόλου τού πολέμου στις αμοιβαίες σχέσεις τών λαών εμπνεύστηκε από τήν ήττα τών μικρασιατικών πόλεων στή διάρκεια της εξέγερσής τους (500-494 π.Ο) ενάντια στην κυριαρχία της κραταιής Περσίας.Γιά ουσιαστικά διαφορετικούς λόγους, αλλά η Ιδέα της υπεροχής της πάλης τών αντιθέτων έναντι της ενότητάς τους (αρμονίας, συμφωνίας) διατυπώνεται από τον Λένιν: «Η ενότητα (σύμπτωση, ταυτότητα, συνισταμένη) αντιθέτων είναι συμβατική, προσωρινή, παροδική, σχετική). Η πάλη των αλληλοαποκλειόμενων

31

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41 ον

αντιθέτων είναι απόλυτη, όπως απόλυτη είναι η ανάπτυξη, η κίνηση» (Β.Ι. Λένιν, σ. 317). Σ’ αυτή τή λενινισπκή θέση που απολυτοποιεί τήν πάλη τών αντιθέτων και που θεωρεί τήν ενότητά τους σάν σχετική, πρόσκαιρη, ο Λ. Γκ. Σκβορτσόφ διακρίνει μιά «ευθυγράμμιση» και «πρωτογονισμό» (Λ. Σκ6ορτσόφ, σ. 23). Κατά τήν άποψή μου οι λενινισπκές προτεραιότητες δεν οφείλονται απλώς τόσο στην «ευθυγράμμιση» και τον «πρωτογονισμό» τους, όσο στό γεγονός ότι ο Β.Ι. Λένιν ήταν πριν απ’ όλα πολιτικός, επαναστάτης και κρατικός παράγοντας και μετά στοχαστής. Απ’ εδώ απορρέει και η πολιτικοποίηση των φιλοσοφικών κατηγοριών και της ίδιας της φιλοσοφίας. ΓΥ αυτό δεν είναι τυχαίο πού, αναλαμβάνοντας τήν εξουσία, μετέφερε τήν έμφαση από τήν πάλη των αντιθέτων στην ενότητά τους. Έτσι, το Μάρτη του 1921 μέ πρόταση του Λένιν το 10° Συνέδριο του Κ.Κ. Ρωσίας υιοθέτησε τήν ειδική απόφαση «Για τήν ενότητα του κόμματος», που θεωρούσε ώς ανεπίτρεπτο τόν φραξιονισμό και όριζε τήν άμεση διάλυση οποιασδήποτε φραξιονιστικής ομάδας, δηλαδή αντιπολίτευσης, άν τέτοια θα εμφανιστεί. Στο εξής, μέ τήν εγκαθίδρυση στην ΕΣΣΔ του ολοκληρωτικού καθεστώτος, άρχισε να εμφυτεύεται η βίαιη ενότητα της σοβιετικής εξουσίας, η συστηματική κατάπνιξη της πάλης των ιδεών και της ελευθερίας της κριτικής, αλλά και οποιασδήποτε πρωτοβουλίας. Όπως σωστά σημειώνει ο Λ. Γκ. Σκβορτσόφ, «η ολοκληρωτική ενότητα, που μέ τή βία καταστρέφει τήν αντίθεση, οδηγεί στην καθολική δουλεία, στή "στασιμότητα"... και στην εθνική καταστροφή». Μέ άλλα λόγια, η προδοσία της διαλεκτικής είχε τεράστιες αρνητικές συνέπειες.

Η τύχη της «διαλεκτικής λογικής»Όπως είναι γνωστό, η Ιδέα της καθολικής ροής και αλλαγήςτών πραγμάτων πήρε στον Ηράκλειτο τήν έκφρασή της στην εντυπωσιακή εικόνα- έννοια (εννοιοπαράσταση) τού ποτάμιου· σ’ αυτό κυλάνε συνεχώς καινούργια νερά, ενώ αυτό παραμένει το ίδιο ποτάμι και όχι διαφορετικό. Μέ άλλα λόγια, η καλλιτεχνική σύγκριση της καθολικής κατάστασης τών πραγμάτων μέ το ποτάμι συνιστά επίσης τήν ενότητα (συνδυασμό) τών αντιθέτων της αλλαγής και της σχετικής ηρεμίας, της δυναμικής και τής στατικής.Είπαμε ήδη ότι ο Εφέσιος, επιδιώκοντας νά εκφράσει στή γλώσσα τήν μεταβαλλόμενη μορφή τών πραγμάτων και τόν συνδυασμό

σ’ αυτά τής ενότητας τών αντιθέτων, συχνά παραβίαζε τους νόμους τής λογικής, δηλαδή παραδεχόταν τις αντιφάσεις στή νόηση. Έτσι εξηγείται η διαμαρτυρία του Αριστοτέλη, ο οποίος διατύπωσε τους βασικούς νόμους τής λογικής, κατά του αντινομικού ύφους τού Ηρακλείτου. Ο Σταγειρίτης έγραφε: «Είναι αδύνατο νά πιστεύει κάποιος ότι είναι το ίδιο πράγμα η ύπαρξη και η μή ύπαρξη, όπως μερικοί νομίζουν ότι λέει Ηράκλειτος» (Μετά τά Φυσικά Γ 3, 1005 b 23). Αν κοιτάξουμε προσεκτικά τά λόγια τού Αριστοτέλη, τότε αποδείχνεται ότι οι έννοιες γιά τήν ύπαρξη ή τήν μή ύπαρξη κάποιου πράγματος σάν νά βρίσκονται σ’ αυτόν χωριστά, το ένα χωρίς το άλλο. Στην πραγματικότητα όμως τά υπαρκτά αντίθετα και οι υπαρκτές έννοιες σ’ αυτά προϋποθέτουν το ένα το .άλλο. Έτσι, η ζωή (ύπαρξη) προϋποθέτει το θάνατο (μή ύπαρξη), τόν εμπεριέχει, η ζωή και ο θάνατος συνιστούν τήν ενότητα τών αντιθέτων. Τά αντίθετα περνούν το ένα στο άλλο (σύμφωνα μέ τόν Ηράκλειτο, το θερμό ψύχεται, το νέο γερνάει, η ζωή ορισμένων όντων προϋποθέτει το θάνατο τών άλλων, και αντιστρόφως). Επομένως, το ίδιο όν (και πράγμα γενικά) είναι ίσο με τόν εαυτό του και δέν είναι ίσο. Ακολουθώντας το πνεύμα τής ηρακλείτειας σκέψης, μπορούμε νά πούμε ότι ο διατυπωμένος από τον Σταγειρίτη νόμος της απόλυτης ταυτότητας (Α=Α) διαστρεβλώνει τήν αντικειμενική κατάσταση (τον «λόγο») των πραγμάτων.Αναπτύσσοντας τή θέση του Εφεσίου, ο Χέγκελ επισήμανε τήν αναντιστοιχία της τυπικής λογικής μέ τήν αντικειμενική λογική της πραγματικότητας της αναπτυσσόμενης αντικειμενικής ιδέας. Απ’ εδώ απορρέει και η κριτική από τον Χέγκελ της τυπικής λογικής, πού θεωρούσε ότι το αντικείμενο της τελευταίας συνιστά «νεκρό περιεχόμενο» και οι νόμοι και οι κανόνες της είναι «κούφιοι και κοινότοποι». Αντί της περιφρονημένης απ’ αυτόν τυπικής λογικής, ο μεγάλος Γερμανός φιλόσοφος εισήγαγε στή φιλοσοφία τον όρο «διαλεκτική λογική» ώς διδασκαλία για τους νόμους εξέλιξης όλων των «φυσικών και πνευματικών πραγμάτων».Ο Ένγκελς, ακολουθώντας τον Χέγκελ, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η λογική είναι χρήσιμη σε συνθήκες «οικιακής καθημερινής χρήσης». Όταν όμως πρόκειται για τέτοια περίπλοκα πράγματα, όπως η αντανάκλαση στις σκέψεις της κίνησης και τής εξέλιξης των πραγμάτων στην αλληλοσύνδεση και στην αλληλεπίδρασή τους,

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41 ον

καθώς και για τήν ενότητα των αντίθετων κ.λ.π., τότε μπαίνει σέ ισχύ η διαλεκτική λογική. Αν και οι θεμελιωτές του μαρξισμού χρησιμοποιούσαν τον όρο «διαλεκτική λογική», προτιμούσν, όπως όλα δείχνουν, να περιορίζονται στην έννοια «διαλεκτική». Αυτή η περίσταση οδήγησε στο ότι ορισμένοι σοβιετικοί οπαδοί του μαρξισμού άρχισαν να βάζουν στον εν λόγω όρο οντολογικό νόημα, και άλλοι γνωσιολογικό. Έτσι, στή Φιλοσοφική Εγκυκλοπαίδεια (τόμ. 3, σ. 209) διαβάουμε «Η διαλεκτική λογική είναι η επιστήμη για τους πιο γενικούς νόμους εξέλιξης τής φύσης, τής κοινωνίας και τής ανθρώπινης νόησης». Και η έκδοση τού Φιλοσοφικού Λεξικού (Μόσχα, 1991, σ. 119) αναφέρεται ότι η «διαλεκτική λογική είναι η επιστήμη για τους νόμους και τις μορφές αντανάκλασης στή νόηση τής εξέλιξης τού αντικειμενικού κόσμου και την εξέλιξη τής ίδιας τής γνώσης».Θα έλεγε κανείς ότι η επιστήμη για τους γενικούς νόμους ανάπτυξης τού είναι και τής νόησης (όλων των «φυσικών και πνευματικών πραγμάτων», κατά τον Χέγκελ) και η τυπική λογική δεν ανατίθενται, δεν αντιφάσκουν μεταξύ τους (άν πρόκειται για «οικιακή καθημερινή χρήση» ή για υψηλώτερες). Και γι’ αυτό μπορούμε να πούμε ότι η τυπική λογική δεν άξιζε τα μη κολακευτικά επίθετα μέ τά οποία τή στόλισε ο Γκέοργκ Βίλχελμ Φρίντριχ Χέγκελ. Ωστόσο, «πρόσκομμα» ήταν και παραμένει το ζήτημα: πώς να εκφραστεί στην μή αντιφατική λογική τής νόησης η αντιφατική (διαλεκτική) φύση τής κίνησης: διότι το κινούμενο αντικείμενο βρίσκεται στή δοσμένη στιγμή τού χρόνου στή δοσμένη θέση και δεν βρίσκεται σ’ αυτή. «Στα ίδια ποτάμια μπαίνουμε και δεν μπαίνουμε, είμαστε και δεν είμαστε». Στις θυελλώδεις συζητήσεις ανάμεσα στους σοβιετικούς ειδικούς στή λογική και τους φιλοσόφους πού είχαν φουντώσει τον περασμένο αιώνα, ορισμένοι θεωρούσαν ότι η αντικειμενική αντίφαση τής κίνησης θα πρέπει να εκφράζεται σε μή αντιφατική μορφή, δηλαδή σύμφωνα με τους νόμους τής τυπικής λογικής. Η δε διαστρέβλωση τής πραγματικότητας, πού επιφέρει η τυπική λογική, μειώνεται συνεχώς στή διαδικασία διασαφήνισης των εννοιών και τής ανάπτυξης των γνώσεών μας. Οι δε οπαδοί τής διαλεκτικής λογικής, διαμφισβητώντας τή δυνατότητα τής μή αντιφατικής αντανάκλασης στή νόηση τής αντικειμενικής αντίφασης, επέλεξαν τή θέση, σύμφωνα με τήν οποία η διαλεκτική αντίφαση, πού εξωτερικά δεν διαφέρει από τήν

τυπική-λογική αντίφαση, θα πρέπει οπωσδήποτε νά εκφράζεται σε αντιφατική μορφή. Από τήν άποψη αυτή, μόνο η ανάλυση τής ουσίας του ζητήματος μπορεί νά μας πείσει ότι έχουμε νά κάνουμε με τή διαλεκτική και όχι με τήν τυπική- λογική αντίφαση.Σημειώνουμε ότι τήν παραδοχή τής αντίφασης στις κρίσεις μέ σκοπό τήν κατάλληλη αντανάκλαση τής αντικειμενικής αντίφασης απέδειξε ο διάσημος Ρ ώσος και σοβιετικός φιλόσοφος, φιλόλογος, αισθητικός ΑλεξεΊ Φιόντροβιτς Λόσεφ. συν. ραφέας πολυάριθμων επιστημονικών έργων, μεταξύ τους και η κεφαλαιώδης Ιστορία τής αρχαίας αισθητικής (σε 8 τόμους). 'Οντας σταθερός οπαδός τής διαλεκτικής λογικής, ο Α.Φ. Λόσεφ φρονεί ότι η παραδοχή τής αι-ϋφαρης στή νόηση δε σημαίνει διάσπαση της σκέψης, αλλά, αντίθετα, εδραίωση, πραγμάτωση ττ.ς. Απ' εδώ απορρέουν και οι αντιφατικές ανηνομικές, γιά νά μήν πούμε μπερδεμένες; \νωμες του Α.Φ. Λόσεφ σχετικά με τή διδασκαλία του Ηρακλείτου, τέτοιες, όπως, γιά παράδειγμα: «Αν κατανοούμε τή φιλοσοφία ώς χρησ.^:rz non αφηρημένων όρων και εννοιών, τότε ζ Ηράκλειτος δεν είναι καθόλου φιλόσοοκκ> Α ΐ Λόσεφ, 1963, σ. 352). Συγχρόνως όμως αποδείχνεται ότι «...ο Λόγος του Ηρακλείτου εήαι στον ίδιο Βαθμό και αφηρημένη έννοια και ζωή... Συμπαντικό λογικό και αντικειμεπκο<π.~ρώπινο κριτήριο τής αλήθειας». Ο συγγραφέας διατυπώνει τή θέση, σύμφωνα με τήν οποία «οι εικόνες τού Ηρακλείτου δεν είναι σχεηκες. αλλά απόλυτες». Μέ άλλα λόγια, οι εικόνες τού Εφεσίου είναι ίδιες, όπως και οι εικόνες τής μυθολογίας. Και όμως σ’ αυτή τή θέση ανππαρατίθεται η αντίθεση: «Καί, ωστόσο, αν θεωρούσαμε τον Ηράκλειτο απλώς μυθολόγο, θά χρειαζόταν... νά σακατέψουμε σχεδόν κάθε απόσπασμα τού Ηρακλείτου».Ο Α.Φ. Λόσεφ απόκτησε μεγάλη επιρροή ανάμεσα στους οπαδούς τής διαλεκτικής λογικής, εκθέτοντας τήν ιστορία της στην προαναφερόμενη πεντάτομη Φιλοσοφική Εγκυκλοπαίδεια (τόμ. 3, 1964, σσ. 209-213). Νά, ένα απόσπασμα από τήν Ιστορία αυτή: «Η χριστιανική διδασκαλία γιά τήν τριάδα... και η αραΒοεβραϊκή διδασκαλία γιά το κοινωνικό απόλυτο (γιά παράδειγμα, στον Ιμπν Ρόστα ή τον Καμπάλε) οικοδομούνταν κυρίως μέ τις μεθόδους τής διαλεκτικής λογικής. Το εγκεκριμένο στις δύο πρώτες οικουμενικές συνόδους (325 και 381) σύμβολο τής πίστης

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41 ονδίδασκε τήν θεία ουσία που εκφραζόταν με' τρία πρόσωπα, με' τήν πλήρη ταυτότητα αυτής τυπικής λογικής). Και παρ’ όλα αυτά η λογική τουΧε'γκελ είναι λογική, διότι τεκμηριώνει επίσης τον γενικό κανόνα (νόμο), όχι δμως τις μορφές των διατυπωμένων σκέψεων από το λόγο, αλλά τής νόησης κατά τή στιγμή της δημιουργίας απ’ αυτές γιά τον εαυτό τους με κάθε πράξη του διαλόγου με τον εαυτό τους». Στο λήμμα αποσιωπάται τό γεγονός ότι «η λογική του Χέγκελ» είναι «διαλεκτική». Αυτή η παρασιώπηση δείχνει τήν αζήλευτη τύχη, τις «περιπέτειες», τής λεγάμενης διαλεκτικής λογικής.

Συμπεράσματα Ανάμεσα στους γνωστούς σοβιετικούς φιλοσό­φους και ειδικούς στή λογική, πού είχαν τήν τόλμη νά δηλώσουν ότι υπάρχει μιά λογική - η τυπική, ήταν ο Κονσταντίν (Κότε) Σπιριντόνοβιτς Μπακράτζε, ο όποιος έγραφε: «Δεν υπάρχουν δύο λογικές για τις μορφές και τους νόμους της ορθής σκέψης: υπάρχει μιά επιστήμη και αυτή η επιστήμη είναι η λογική ή η τυπική λογική» (Κ. Μπακράτζε, σ. 79). Κάτι ανάλογο διαβάζουμε στον Β. Σβιντσόφ:«... η διαλεκτική λογική υπήρχε (και γιά κάποιους εξακολουθεί νά υπάρχει). Αλλά ποτέ δεν ήταν και δε μπορούσε νά είναι λογική» (Β. Σβιντσόφ, No 2). Γιά τον αρχαίο Ηράκλειτο, η ζωή και η δράση του οποίου συμπίπτει με τήν περίοδο του γίγνεσθαι τής φιλοσοφίας, είναι συγχωρητέες οι προσπάθειες νά εκφράσει με αντιφατικές κρίσεις τήν ενότητα (ή τήν πάλη), των αντιθέτων πού διαισθητικά αυτός ανακάλυψε. Η δέ παραδοχή τής αντιφατικότητας των κρίσεων από τους σύγχρονους οπαδούς τής «διαλεκτικής λογικής» σημαίνει διάσπαση τής σκέψης, δηλαδή απουσία της.Αναμφίβολα, ο Ηράκλειτος είναι ο θεμελιωτής τής διαλεκτικής ώς διδασκαλίας γιά τήν ενότητα και τήν πάλη των αντιθέτων. Ωστόσο, είναι αναμφισβήτητο και τό γεγονός ότι ο διαλεκτικός υλισμός από ιδεολογική άποψη βγήκε κυρίως από τή «χλαίνη» του Γ.Β.Φ. Χέγκελ, άν καί χρειάστηκε νά στηθεί η διαλεκτική του «από τό κεφάλι στά πόδια». Η τελευταία περίσταση δίνει τήν αφορμή νά υποστηρίξουμε ότι η διαλεκτική του Ηρακλείτου είναι από μία άποψη πιο κοντά στον διαλεκτικό υλισμό, απ’ ό,τι η διαλεκτική του Χέγκελ. Τό ζήτημα είναι ότι η διαλεκτική του πρώτου βασίζεται σε λαμπρά γεγονότα τής ζωής, ενώ η διαλεκτική του δεύτερου στις αφηρημένες έννοιες, με τή βοήθεια των οποίων κατασκεύαζε τήν πραγματικότητα.

34

Κλείνοντας, θά θέλαμε νά αναφέρουμε τό παρακάτω απόσπασμα από τό άρθρο των Τζ. Αγκάσι και Ρ. Κοέν «Η επίδραση τού Ηρακλείτου στά σύγχρονα μαθηματικά»: «Απ’ όλους τους Έλληνες φιλοσόφους τήν πιο σημαντική επίδραση στον 20ό αιώνα άσκησε ο Ηράκλειτος. ΌτανοΜάο ΤσέΤούνγκμιλούσε γιά τήν ’ενότητα των αντιθέτων’ ώς ’νόμο τής αντιφατικότητας των πραγμάτων’, ξεκινούσε άμεσα από τις ιδέες τού Ηρακλείτου... Ο Χέγκελ, Γερμανός φιλόσοφος τού 19ου αιώνα, αξιοποίησε τις ιδέες του Ηρακλείτου γιά τή δημιουργία τής δικής του θεωρίας τής διαλεκτικής. Παράλληλα παρσμσίωσε τό σύμπαν μ’ ένα είδος μοναδικής λέσχης συζητήσεων που η πάλη των Ιδεών τελειώνει με τη σύνθεσή τους. Ο Μαρξ και ο Ένγκελς. αντίστοιχα, επεξεργάστηκαν τη χεγκελιανή διαλεκτική με υλιστικό τρόπο. Συγκρίνοντας, στη διδακτορική διατριβή του τή φιλοσοφία του Δημοκρίτου και του Επίκουρου, ο Μαρξ ανάφερε τό όνομα του Ηρακλείτου μόνο στο περιθώριο του χειρογράφου. Ωστόσο, τόσο ο Ένγκελς, όσο και ο Λένιν αναγνώριζαν ότι ο διαλεκτικός υλισμός έχει τή βάση του στις Ιδέες του Ηρακλείτου, πράγμα πού τό έδειξε απολύτως αξιόπιστα και επιχειρηματολσγημένα ο Κεσσίδης» (Aggasi J. and Cohen R.S. τόμ. 67, σ. 111). Θα προσθέσουμε ότι, στις συνθήκες του ολοκληρωτικού καθεστώτος πού είχε εγκαθιδρυθεί στή Σοβιετική Ένωση, δεν υπήρχε η δυνατότητα να δηλώσει κανείς δημόσια ότι οι θεμελιωτές τού μαρξισμού- λενινισμού πολιτικοποιούν τή φιλοσοφία, μαζί και τή διαλεκτική. Εξάλλου, σε ό,τι αφορά τήν πολιτικοποίηση της φιλοσοφίας, ορισμένοι Έλληνες ερευνητές τού περασμένου αιώνα ξεπέρασαν τον Μαρξ, τον Ένγκελς και τον Λένιν. Έτσι, διαβάζουμε: «Η φιλοσοφία είναι πολιτική μεταφρασμένη σ’ έννοιες και συλλογισμούς, όπως η ποίηση σέ εικόνες» (Θεοδωρίδης, σ. 35). Σχετικά με τις διατυπώσεις, σύμφωνα μέ τις οποίες η φιλοσοφία είναι πολιτική μεταφερμένη στην περιοχή των αφηρημένων εννοιών, ο διάσημος μαρξιστής Γκεόργκι Πλεχάνοφ έλεγε ειρωνικά ότι, αν ακολουθήσουμε αυτές τις διατυπώσεις ή θέσεις, συνάγεται ότι οι ιδεολόγοι τών κυρίαρχων τάξεων, είτε πρόκειται γιά τον Πλάτωνα Αριστοτέλη ή τον Χέγκελ, είχαν ένα σκοπό - νά «προσφέρουν» περισσότερες ωραίες δούλες στην κοινωνική τους τάξη.

Δρ. Θεοχάρης Κεσσίδης Μέλος ιης Ρωσσικής Ακαδημίας

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41 ον

Περί ΠλάτωνοςΥπάρχουν σιην ιστορία της ανθρωπότητας, ορισμένα και πολύ συγκεκριμένα σημεία καμπής. Γεγονότα, εποχές ή και προσωπικότητες που διαδραμάτισαν ένα τέτοιο καταλυτικό ρόλο στην πορεία του ανθρωπίνου γένους που άλλαξαν ριζικά την μετέπειτα εξέλιξή του. Και Βεβαίως, πάντα αναφερόμαστε με ελληνικούς όρους, οπότε και ο όρος εξέλιξη σημαίνει την κυκλική κίνηση είτε εμπρός είτε πίσω. Η ελληνική νοηματική της εξελίξεως δεν ταυτίζεται με την πρόοδο ντε και καλά, αλλά όπως πολύ λογικά εννοείται, η κάθε αλλαγή είτε ωθεί προς κάτι ανώτερο είτε πάλι παλινδρομεί σε κάτι υποδεέστερο. Έτσι, ελληνοτρόπως, η σημερινή ανθρώπινη κοινωνία βεβαίως και εξελίσσεται -και μάλιστα ταχέως- αλλά αυτή η εξέλιξη δεν αποτελεί μια ώθηση μπροστά αλλά μια δίχως δυνατότητα επιστροφής, παλινδρόμηση προς τα πίσω.Μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες που ανέδειξε ποτέ αυτός ο πλανήτης, και τονίζω, αυτός ο πλανήτης, αυτή η ράτσα των ανθρώπων, γεννήθηκε το 429 προ της αποκαλουμένης χριστιανικής χρονολογήσεως -γιατί τότε δεν ίσχυε αυτή η χρονολόγηση και βέβαια αυτή η θεϊκή προσωπικότητα θα ήταν απολύτως αντίθετη με αυτήν την καθιερωμένη χρονολόγηση- και απεβίωσε, σύμφωνα με εκτιμήσεις περί τα 347 πχ, δηλαδή σε ηλικία 76 περίπου ετών. Αναφερόμαστε στον Πλάτωνα, στον θεϊκό Πλάτωνα, στον άνθρωπο που επηρέασε και που άλλαξε όσο κανένας άλλος άνθρωπος, τον τρόπο σκέψεωςτης ράτσας μας. Μάλιστα υπήρξε τόσο μεγάλη η επίδραση του Πλάτωνος στον τρόπο που σκεπτόμαστε ώστε όλοι οι φιλόσοφοι -και σήμερα ακόμα- να χαρακτηρίζονται είτε ως Πλατωνιστές είτε ως ανπ-Πλατωνιστές. Παρόμοια καθολική επίδραση σε ολόκληρη την ανθρώπινη σκέψη δεν υπάρχει. Παρόμοια επίδραση βεβαίως μπορεί να αναφερθεί αυτή του Γιεσουά, κατά το ελληνικότερον Ιησού, όμως ο Ιησούς -αν έζησε- δεν άφησε γραπτά ο ίδιος, αλλά και τα γραπτά που υπάρχουν στο δικό του όνομα δεν αναφέρονται τόσο στο πώς πρέπει να σκέφτονται οι άνθρωποι όσο στο πως πρέπει να αισθάνονται.Αν ανατρέξει κανείς στην παγκόσμια βιβλιογραφία για να συλλέξει στοιχεία για τον Πλάτωνα, θα εντυπωσιαστεί από το γεγονός

ότι παντού το όνομα του Πλάτωνος αναφέρεται πάντα σε σχέση με την Δυτική παράδοση, με την Δυτική σκέψη, με την Δυτική λογοτεχνία και όχι ως κάτι το αμιγώς ελληνικό, όπως για παράδειγμα έχει ταυτιστεί ο Όμηρος. Αυτό δείχνει την τρομακτική επίδραση που έχουν ασκήσει οι απόψεις και οι ιδέες του Πλάτωνος, επίδραση που έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που πλέον οι Πλατωνικές 6 ε : :ες να θεωρούνται ως κληρονομιά ολόκληρου του δυτικού Κόσμου και όχι ως κάτι αποκλεισηκά ελληνικό. Αυτό είναι ταυτόχρονα και σωστό αλλά και λάθος. Σωστό από μια άποψη γιαή η ελληνική κοσμοθεώρηση -που εκφράζεται ξεκάθαρα μέσα στα πλατωνικά κείμενα- δεν έχει χαρακτήρα εθνικό ή φυλετικό, όπως για παράδειγμα φέρει η Ιουδαϊκή που μιλά για ένα περιούσιο λαό αλλά και λάθος από την άλλη γιατί η εμφάνιση του Πλάτωνος και οι ιδέες του συντελέστηκαν μέσα σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον και κάτω από ορισμένες συνθήκες, οι οποίες αν δεν υφίστστο δεν θα υπήρχε και ο Πλάτων-Φιλόσοφος. Και αυτό είναι κάτι που έχει παραγνωριστεί και που έχει -εσκεμμένως- παραερμηνευτεί.Ο Πλάτων δεν αποτέλεσε δημιούργημα, μόνο, της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, όπως τόσο λανθασμένα υποστηρίζεται από πολλούς μελετητές. Αυτή η άποψη είναι πολύ βολική για την κοινωνίας μας γιατί έτσι αποσιωπάται η ουσία, η καρδιά του συστήματος που ανέδειξε τον Πλάτωνα. Ο Πλάτων αποτέλεσε προϊόν της ελληνικής κοσμοθεωρήσεως -κυρίως θρησκευτικής- δημιούργημα του οποίου υπήρξε και η Αθηναϊκή κοινωνία.Έχουμε αναφέρει και άλλες φορές πως οι Έλληνες δημιούργησαν και διαμόρφωσαν ένα πολιτικό σύστημα -την δημοκρατία ή την τιμοκρατία- που βασιζόταν πάνω στην θρησκεία τους. Με την ίδια λογική, ο χριστιανισμός ως επίσημη θρησκεία προωθήθηκε και εν τέλει επιβλήθηκε γιατί ακριβώς ταίριαζε με το μοναρχικό, βασιλικό, αυτοκρατορικό καθεστώς, όπου στην θέση του Μεσσία που όλοι οφείλουν να υπακούσουν, υπάρχει ο μονάρχης, ο βασιλεύς, ο αυτοκράτορας ή ο πατριάρχης και ο πάπας και όπως και στην θρησκεία όπου όποιος δεν πιστεύει και δεν υπακούει στις χριστιανικές εντολές είναι καταδικασμένος να καίγεται στο αιώνιο πυρ, στην κόλαση, έτσι και στην κοινωνία,

35

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41 ον

σιην πολιτεία, στην βασιλεία, στην αυτοκρατορία, όποιος δεν υπακούει στις εντολές του ηγεμόνα θα υποστεί τις ανάλογες ποινές.Οι περισσότεροι μελετητές δεν θέλουν ούτε να δουν αλλά βεβαίως ούτε να παραδεχτούν ότι οι Έλληνες φιλόσοφοι, τόσο οι προσωκρατικοί όσο και οι πλατωνικοί, μέχρι την κυριαρχία της τάξεως των σοφιστών -και βεβαίως την παρακμή του θεσμού της ελληνικής πόλεως, ιδιαιτέρως δε της αθηναϊκής πολιτείας- είχαν βασιστεί πλήρως πάνω στην ελληνική θρησκειολογία. Φυσικά, ως φιλόσοφοι δηλαδή ως πνευματικώς ανώτεροι άνθρωποι, έβλεπαν πέρα από τα ονόματα και κατανοούσαν τις αλληγορίες των μύθων και έδωσαν επιστημονικές ονομασίες σε όλα αυτά που περιγράφονταν στην ελληνική μυθολογία. Οι νεώτεροι μελετητές, από το 1000 και μετά, δεν θέλουν να δουν την ξεκάθαρη σχέση της ελληνικής θρησκειολογίας με την ελληνική φιλοσοφία και αυτό βεβαίως έχει την εξήγησή του. Η ελληνική φιλοσοφία, είτε η Σωκρατική -η ανθρωποκεντρική- είτε η Πλατωνική - η μεταφυσική αλλά και πολιτική - είτε η Αριστοτελική - η οργανωτική - καθόρισε την πνευματική εξέλιξη της ανθρωπότητας αφού υιοθετήθηκαν μερικώς ή πλήρως οι ιδέες αυτές ή πάλι εφαρμόστηκαν οι τελείως αντίθετες θέσεις. Όμως ο σύγχρονος κόσμος, ο σύγχρονος δυτικός κόσμος, ο τόσο υποκριτικός, είναι κατά βάση χριστιανικός. Ο σύγχρονος ανατολικός κόσμος είναι κατά βάση μουσουλμανικός. Όμως τόσο ο μουσουλμανισμός όσο και ο χριστιανισμός αποτελούν γεννήματα της ίδιας μήτρας, της ιουδαϊκής θεώρησης. Όμως η ιουδαϊκή φιλοσοφία όπως εκφράζεται μέσα από την παλαιά διαθήκη -κυρίως- βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με την ελληνική κοσμοθεώρηση. Οπότε η οποιαδήποτε παραδοχή σύνδεσης της ελληνικής φιλοσοφίας με τον ελληνικό πολυθεϊσμό θα σήμαινε αυτομάτως και την παραδοχή πνευματικής ανωτερότητας της ελληνικής θρησκειολογίας έναντι της κυρίαρχης ιουδαϊκής. Και εδώ πρέπει να ξεκαθαριστεί κάτι, ώστε να μην έχουμε παρεξηγήσεις. Στην ιστορία, όπως την γνωρίζουμε, έχουν υπάρξει διάφοροι κυρίαρχοι πολιτισμοί ενώ έχουν εμφανιστεί και διάφορες θρησκείες. Και ο κάθε πολιτισμός, η κάθε κουλτούρα είναι και οφείλει να είναι σεβαστή. Όποιος απορρίπτει αυτήν την θέση, δεν σκέφτεται ελληνικά, γιατί ακριβώς ο Ελληνισμός έδειχνε πάντα σεβασμό στις ξένες κουλτούρες.

Όμως υπάρχει το ζήτημα της συνολικής προσφοράς κάποιας κουλτούρας, κάποιου πολιτισμού στην πορεία της ανθρωπότητας. Για παράδειγμα, οι Μάγια είχαν αναπτύξει ένα σημαντικό πολιτισμό. Όμως αυτός ο πολιτισμός σε τι ωφέλησε τον άνθρωπο; Οι ανθρωποθυσίες έδιναν και έπαιρναν ενώ ο τρόπος λατρείας του Ήλιου κάθε άλλο παρά Βοηθούσε στην πρόοδο της ανθρωπότητας. Όπως επίσης και οι αρχαίοι Αιγύπτιοι οι οποίοι είχαν και αυτοί ένα σημαντικότατο πολιτισμό. Όμως τι ακριβώς άφησαν ως κληρονομιά; Οι πυραμίδες για παράδειγμα - σύμφωνα με την κυρίαρχη άποφη - ήσαν μνήματα των φαραώ όπου μαζί με αυτούς θάβονταν και οι εργάτες που τις είχαν χτίσει Αυτή η έντονη θανατική λατρεία, σε τι έχει ωφελήσει την ανθρωπότητα; Οι Έλληνες που κατείχαν σημαντικές θέσεις ήσαν υποχρεωμένοι να παρουσιάζουν τα πεπραγμένα ανά τακτά χρονικά διαστήματα και αν έσφαλαν έπρεπε να υποστούν ποινές. Η περιουσία των πολιτών δεν έπρεπε με κανέναν τρόπο να σπαταληθεί. Αυτό, που φαίνεται στον αιγυπτιακό πολιτισμό, όπου ο τάφος ενός νεαρού φαραώ, του Τουταχαμών, υπήρξε πνιγμένος στο χρυσάφι;Κάποια πράγματα είναι ολοφάνερα όμως μέσα σε αυτόν τον κόσμο της παγκοσμιοποίησης όπου όλοι έχουν άποψη και όλοι έχουν δίκαιο και όλοι έχουν πολιτισμό, τέτοιες κρίσεις δεν έχουν θέση. Είναι γελοίο από την μια να λέμε ότι αυτό το σκυλί κάνει για το κυνήγι, αυτό για την φύλαξη, αυτό για χάδια ή αυτό το άλογο κάνει για αγώνες και αυτό για μεταφορές και από την άλλη ουδείς να τολμά να πει ότι αυτός ο πολιτισμός προσέφερε (θετικά) συνολικά στην πορεία του ανθρώπου ενώ αυτός όχι.Η ελληνική κοινωνία λοιπόν, η αρχαία ελληνική κοινωνία, ήταν αυτή που γέννησε μυαλά σαν τον Ηράκλειτο, σαν τον Θαλή, σαν τον Σωκράτη, σαν τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, τον Αισχύλο, τον Σοφοκλή, τον Επίκουρο. Με την κατάρρευση της ελληνικήςαρχαίαςκοινωνίαςηγέννησηφωτεινών πνευμάτων σταμάτησε. Μόνο λίγες αναλαμπές είχαμε κατά την περίοδο της ρωμαιοκρατίας, τον Μάρκο Αυρήλιο, τον Πλωτίνο, τον Ιουλιανό, τον Πρόκλο και τον Λιβάνιο. Όμως όλοι αυτοί ήσαν είτε αυτοκράτορες είτε της ανώτερης τάξεως και βεβαίως δεν διέθεταν το αντίστοιχο πνευματικό ανάστημα των παλαιοτέρων ελλήνων, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι ίδιοι θεωρούσαν τους εαυτούς των μαθητές, συνεχιστές αλλά

36

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41 ον

και υπερασπιστές των Ελλήνων. Έπρεπε να φτάσουμε στα 1400, οπότε και εμφανίζεται ο τελευταίος αληθινά μεγάλος φιλόσοφος, ο Πλήθων Γεμιστός, ο οποίος όμως είχε ασπαστεί πλήρως την αρχαία ελληνική κοσμοθεώρηση και υποστήριζε πως το (χαμένο και ξεχασμένο) ελληνικό έθνος θα μπορούσε να σωθεί μόνο αν επέστρεφε στις ρίζες του, δηλαδή στην ελληνική θρησκειολογία. Μετά τον Πλήθωνα, οι μεγάλοι φιλόσοφοι είναι ελαχιστότατοι. Ας αναφέρουμε όμως τον Νίτσε που επηρέασε και αυτός την δυτική σκέψη. Ο Νίτσε όμως που υπήρξε ελληνολάτρης και κινδύνευσε από την θρησκευτική μισαλλοδοξία της εποχής του. Και 6ε6αίως δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε τον τελευταίο μεγάλο φιλόσοφο της εποχής μας, τον Κορνήλιο Καστοριάδη, τα έργα του οποίου θα έπρεπε να διαβαστούν από όλους και όπου με μια σύγχρονη ματιά, υποστηρίζει ουσιαστικά την επιστροφή στις αξίες της ελληνικής κοσμοθεώρησης.Ο Πλάτων λοιπόν, κατά την προσωπική μου άποψη και μελέτη, υπήρξε γνήσιο τέκνο του ελληνικού πολυθεϊσμού. Όμως ο Πλάτων πήρε την πλούσια ελληνική παράδοση και της έδωσε την επιστημονικότητα, που κάποτε διέθετε αλλά που στην εποχή του είχε χαθεί, εξαιτίας των ποιητών και κυρίως, όπως υποστήριζε ο ίδιος ο Πλάτων, εξαιτίας των έργων του Ομήρου.Και εδώ βρίσκεται ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα στην μελέτη των θέσεων του Πλάτωνος. Οι περισσότεροι μελετητές υποστηρίζουν ότι ο Πλάτων πολεμούσε την επικρατούσα θρησκεία και αυτό φαίνεται -όπως υποστηρίζουν- στην απέχθειά του προς τους ποιητές και κυρίως προς τον Όμηρο. Όμως ποιος λέει ότι ο Όμηρος αποτελεί -και αποτελούσε- την αυθεντία σε θέματα ελληνικής θρησκειολογίας; Απεναντίας, ο τρόπος παρουσίασης των θεών από τον Όμηρο είναι ιδιαίτερα υποτιμητικός για όποιον δεν έχει μυηθεί στην ελληνική θρησκειολογία. Έτσι σήμερα ακούμε απίθανες αναλύσεις περί αστρικών οχημάτων που ταξιδεύουν στο διάστημα, για τους θεούς που δεν ήσαν παρά πιλότοι διαστημοπλοίων και όλα τα συναφή. Όμως ο Πλάτων στα έργα του φαίνεται ξεκάθαρα πως είναι πολύ θεοσεβής. Αρκεί να αναφέρουμε τις εισαγωγές των περισσοτέρων έργων του, όπου γίνεται αναφορά σε θρησκευτικές τελετές.Ας πάμε λίγο βαθύτερα. Ο Πλάτων υπήρξε

πυθαγόρειος, δηλαδή είχε επηρεαστεί βαθύτατα από τον Πυθαγόρα. Αυτή η μεγάλη επιρροή φαίνεται κυρίως στο έργο του «Τίμαιος», όπου περιγράφοντας την διαμόρφωση του Όλου, ο Πλάτων πατάει γερά πάνω σε πυθαγόρειες γραμμές.Έχουμε λοιπόν ως κεντρικό άξονα, την Πυθαγόρεια ΤΕΤΡΑΚΤΥ. τις τέσσερις άκρες δηλαδή, από τις οποίες αποτελείται το Όλον. Αυτή η ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ συμβολίζεται με πολλούς τρόπους. Καταρχάς μαθηματικώς. Έχουμε 1+2+3+4=10 και 1+0=1, δηλαδή Όλα είναι Ένα και το Ένα είναι το Όλο -και έτσι φτάνουμε στην βασική αρχή του Παρμενίδη, ενός εκ των μεγαλυτέρων προσωκρατικών φιλοσόφων, για να φανεί ότι η ελληνική φιλοσοφία- μέχρι την εποχή και του Πλάτωνος, ουσιαστικά ήταν ενιαία και απλώς ο κάθε φιλόσοφος εξέφραζε μια άλλη οπτική θεώρηση του ίδιου όμως πράγματος. Έχουμε λοιπόν τα τέσσερα θεμελιώδη στοιχεία, Χθών, Ύδωρ, Αήρ και Πυρ. Πέρα από την φυσική του υπόσταση αυτά τα στοιχεία έχουν μεταφυσική ερμηνεία. Το χθόνιο στοιχείο, το κατώτερο και το πύρινο το ανώτερο. Η Βασικότερη ουσία της όλης Πλατωνικής κοσμοθέωρησης υπήρξε η προσπάθεια αναδύσεως του ανθρώπου στο αέρινο στοιχείο με σκοπό να καταλήξει στο πύρινο. Ο μύθος της Ατλαντίδος, στην εισαγωγή του «Τίμαιου» ουσιαστικά αυτό υποδηλώνει. Ο Πλάτων συνεχίζει την θεώρηση του Θαλή, ο οποίος έγραφε ότι η θάλασσα είναι μόνο για τα ψάρια ενώ αποτελείτον όλεθρο για τον άνθρωπο. Ο Ιουδαϊσμός που Βρίσκεται στον αντίποδα και που στηρίζεται στην πίστη, εμπεριέχει έντονα το υγρό στοιχείο και βεβαίως αυτό το υγρό στοιχείο έχει περάσει και στην παράδοσή μας.Την προειδοποίηση για τους κινδύνους του υγρού στοιχείου μας την παρέχει και ο Όμηρος, ο οποίος βεβαίως γνώριζε πολύ καλά τις μυθολογικές αλληγορίες. Και αυτή υπήρξε η Βασική κατηγορία εναντίον του από τον Πλάτωνα. Εφ’ όσον ο Όμηρος κατανοούσε πολύ καλά τους συμβολισμούς, θα έπρεπε -κατά τον Πλάτωνα- να ήταν πιο προσεκτικός στον τρόπο που παρουσίαζε τους θεούς και το θεϊκό στοιχείο γενικότερα. Το μεγαλύτερο παράδειγμα βεβαίως αποτελεί ο Αχιλλεύς, ο μέγας ήρωας της Ιλιάδος. Ο Αχιλλεύς, που το όνομά του προέρχεται από το -αχα, πελασγική ρίζα για το νερό, αποτελεί το πρότυπο εκείνου που ενεργεί βάση συναισθήματος και μόνο.

37

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41 ον

Κρύβει και εκφράζει τρομακτική δύναμη όμως είναι καταδικασμένος να σδήσει νωρίς όπως όλοι όσοι ενεργούν απερίσκεπτα.Όλα αυτά αποτέλεσαν την 6άση του έργου Πλάτωνος. Επίκεντρο Βεβαίως αποτελεί ο κόσμος των Ιδεών, μια θεώρηση που έχει ερμηνευτεί και πάμπολλες φορές παρερμηνευτεί και που υπήρξε όχημα για τους αξιωματούχους της χριστιανικής θρησκείας να σφραγίσουν με πλατωνική σφραγίδα την χριστιανική πνευματικότητα. Και αυτό γιατί σε αυτήν την πολύ μεγάλη θεώρηση υπάρχει η παρουσία του δημιουργού, που για τους πνευματικούς της χριστιανική θρησκείας αποτέλεσε φιλοσοφικό υπόβαθρο δικαίωσης της χριστιανικής διδασκαλίας. Φυσικά, αυτή ερμηνεία που ακόμα και σήμερα υποστηρίζεται τόσο από Πλατωνικούς όσο και από αντι- Πλατωνικούς υποστηρικτές είναι τελείως επιφανειακή. Η θεώρηση του Πλάτωνος για τον σχηματισμό του Όλου απέχει έτη φωτός από την χριστιανική θεώρηση των πραγμάτων και, όπως έχουμε γράψει πολλές φορές, η ουσία δεν κρύβεται στον αριθμό των υποτιθέμενων θεών, αλλά στην ουσία και στην φύση του θείου, που κατά την πλατωνική άποψη απέχει ένα σύμπαν μακριά από την χριστιανική, την μουσουλμανική και γενικότερα την ιουδαϊκή.Πέρα όμως από τους δύο αυτούς κυρίους άξονες, ο Πλάτων εξέφρασε απόψεις για πάμπολλα ανθρώπινα ζητήματα, όπως λόγου χάρη για τον έρωτα. Αλλά ακόμα και εδώ ο Πλάτων υπήρξε θέμα παρερμηνείας είτε εσκεμμένης είτε άδολης. Το έργο του «Συμπόσιο» έχει δεχθεί αμέτρητες ερμηνείες και βεβαίως θα εξακολουθεί να δέχεται ποικίλες ερμηνείες όσο η κοινωνία -που αλλάζει ως προς την ηθική της και όχι μόνο- θα αναζητά με αγωνία επίσημη σφραγίδα και ηθική νομιμοποίηση. Έτσι οι ομάδες ομοφυλοφίλων ανατρέχουν στο «Συμπόσιο» για δικαίωση, διαστρεβλώντας πλήρως τις απόψεις ενός φυσιολατρικού -κυριολεκτικά- φιλοσόφου.Ένα άλλο μεγάλο ζήτημα με τον Πλάτωνα και με τις πλατωνικές θεωρίες είναι το πού ακριβώς αρχίζουν αυτές και το πού τελειώνουν οι σωκρατικές. Κύριο πρόσωπο στα έργα του Πλάτωνος είναι ο Σωκράτης, ο μεγάλος δάσκαλος του Πλάτωνα. Ο Σωκράτης υπήρξε πραγματικό πρόσωπο -πέρα από κάθε αμφιβολία- και καταδικάστηκε σε ηλικία 71 από το δικαστήριο των Αθηναίων για διαφθορά της νεολαίας, πληρώνοντας ουσιαστικά την ζημιά

που προκάλεσε στην αθηναϊκή κοινωνία το κίνημα των Σοφιστών και που το κίνημα αυτό, ο Σωκράτης ουσιαστικά το πολέμησε.0 Σωκράτης κυριαρχεί είτε απόλυτα είτε σε λιγότερο βαθμό, σε όλα τα έργα του Πλάτωνος εκτός από τους «Νόμους» όπου απέχει τελείως. Η γνώση μας για τον Σωκράτη οφείλεται κυρίως στον Πλάτωνα. Πέραν όμως από τον Πλάτωνα, και ο Ξενοφών αλλά και ο Αριστοφάνης έγραψαν για τον Σωκράτη, Φυσικά, ο Αριστοφάνης τον ειρωνεύεται στο έργο του «Νεφέλες», και εδώ ο Σωκράτης πληρώνει την ζημιά που προκάλεσαν οι Σοφιστές και στις «Νεφέλες» ταυτίζεται με αυτούς, ενώ από όσο φαίνεται μέσα από τα έργα του Πλάτωνος αλλά και του Ξενοφώντος, ο Σωκράτης υπήρξε ο μεγαλύτερος ίσως εχθρός τους.Από αυτά που έχουν διασωθεί, ο Σωκράτης αναζητούσε την εσωτερική επίγνωση που έχουμε όλοι μέσα μας. Έτσι κεντρικό θέμα της Σωκρατικής φιλοσοφίας είναι ο άνθρωπος ως οντότητα με σκοπό το «γνώθι σ’ αυτόν» δηλαδή την γνώση του εαυτού. Ο Πλάτων, στα πρώτα του έργα μάλλον εκφράζει τις σωκρατικές απόψεις. Όμως είναι μάλλον απίθανο ο Σωκράτης, ο οποίος μιλούσε στην αγορά με τους περαστικούς, να ασχολήθηκε με ζητήματα μεταφυσικής αλλά και βαθύτερης αναλύσεως. Κάτι τέτοιο είναι αδύνατο να πραγματοποιηθεί μέσα στην αγορά και μιλώντας με περαστικούς. Οπότε μπορούμε με αρκετή ασφάλεια να υποστηρίξουμε ότι οι Πλατωνικές θέσεις περί Πολιτείας, περί σχηματισμού της Φύσεως, περί του Κόσμου των Ιδεών αποτελούν ξεκάθαρα Πλατωνικές απόψεις, οι οποίες διοχετεύονται μέσα από την μορφή του δασκάλου του.Ένα άλλο σημαντικό, σημαντικότατο σημείο αναφοράς στα πλατωνικά έργα είναι ο τρόπος γραφής των. Όταν σήμερα ακούμε για φιλοσοφικά έργα το μυαλό μας πάει σε δυσνόητα έργα με ασαφές περιεχόμενο, με δυσνόητες έννοιες, με δύσκολες λέξεις και με το κυρίαρχο ερώτημα «Τι ήθελε να πει ο ποιητής;».Αυτό λείπει από τα πλατωνικά έργα. Όχι ότι όλα τα έργα του Πλάτωνος είναι διασκεδασπκά αναγνώσματα, για παράδειγμα, ο «Τίμαιος» είναι ένα έργο πολύ δύσκολο, όμως στην πλειοψηφία τους τα κείμενα του Πλάτωνος διαβάζονται πολύ εύκολα. Και αυτό γιατί είναι γραμμένα ως διάλογοι. Παρουσιάζουν ζωηρότητα, λεκτική δράση και το σημαντικότερο είναι ότι σχεδόν

38

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41 ον

σε όλα του ια έργα υπάρχουν πρόσωπα που επιχειρηματολογούν την αντίθετη άποψη, κάτι που λείπει σχεδόν από όλα τα έργα άλλων φιλοσόφων. Έτσι για παράδειγμα, στην αρχή της «Πολιτείας», όπου αναπτύσσεται το ζήτημα τι είναι δικαιοσύνη, έχουμε τον Πολέμαρχο ο οποίος αναπτύσσει τελείως αντίθετες θέσεις, κάνοντας τρόπον τινά τον δικηγόρο του διαβόλου, όπως θα τον λέγαμε σήμερα. Αν κανείς αμύητος, επιχειρήσει να διαβάσει άλλα φιλοσοφικά έργα, παράδειγμα του Κορνηλίου Καστοριάδη, ο οποίος είναι αρκετά βατός, θα χαθεί μέσα στις αναλύσεις. Αντιθέτως, ξεκινώντας να διαβάσει τον Πλάτωνα, ο τρόπος γραφής και τον κερδίζει αλλά και του ερεθίζει το ενδιαφέρον. Τελειώνοντας το πλατωνικό κείμενο έχει ερεθιστεί και έχει προκληθεί να ξαναδιαβάσει το κείμενο. Και ξαναδιαβάζοντας το κείμενο ανακαλύπτει συνεχώς νέα πράγματα. Ένα άλλο πολύ σημαντικό στοιχείο που διαφοροποιεί τον Πλάτωνα από το σύνολο των φιλοσόφων είναι ότι ο Πλάτων στα έργα του δεν παρουσιάζεται δογματικός. Μάλιστα σε αρκετά έργα του, ο ίδιος δεν φανερώνει ξεκάθαρα τις θέσεις του, αλλά φαίνεται πως ο σκοπός του είναι να προκαλέσει τον αναγνώστη να σκεφτεί, να συζητήσει και να αναζητήσει τις δικές του απαντήσεις. Βεβαίως στα έργα της ωριμότερης ηλικίας του, μας εκφράζει τις θέσεις του αλλά όπως ειπώθηκε μέσα από μια διαδικασία διαλόγου στον οποίον διατυπώνονται και οι αντίθετες απόψεις, ή όπως θα μπορούσαμε να πούμε οι απόψεις των μέσων καχύποπτων πολιτών. Έτσι τα πλατωνικά έργα παρουσιάζουν ενδιαφέρουσα πλοκή και καταρρίπτουν τα όποια στερεότυπα περί φιλοσοφικών κειμένων. Βεβαίως το ιδιαίτερο είναι ότι τα έργα αυτά γραφτήκαν αιώνες πριν καθιερωθεί ο όρος «φιλοσοφικό κείμενο» και παρ’ όλο αυτά αποτελούν λαμπρό παράδειγμα το πώς μπορεί η φιλοσοφική σκέψη να περάσει στον μέσο σκεπτόμενο άνθρωπο χωρίς να τον αποθαρρύνει, απεναντίας κάνοντάς τον να αναζητά όλο και βαθύτερα το αληθινό νόημα των αιωνίων εννοιών. Και αυτό ακριβώς ήθελε να κάνει ο Πλάτων. Ήθελε να παιδεύσει τον μέσο σκεπτόμενο πολίτη, δεν αποσκοπούσε στην διαμόρφωση μια ελιτίσπκής ναρκισσιστικής εικόνας. Έτσι η μόνιμη θέση του Πλάτωνος περί της σπουδαιότητας που έχει η Παιδεία, δικαιώνεται και εμπράκτως μέσα από τον τρόπο γραφής των έργων του. Η απόλυτη πίστη του

Πλάτωνος στην Παιδεία και η απόλυτη πεποίθησή του ότι ο κάθε άνθρωπος οφείλει να έχει όσο το δυνατόν καλύτερη παιδεία κάνει τις απόψεις του περί κοινωνικών τάξεων να φαίνονται στα μάτια μη σοβαρών μελετητών, να χαρακτηρίζονται ως φασιστικές και ρατσιστικές. Χαρακτηρισμοί όμως που όχι μόνο δεν ισχύουν αλλά απεναντίας, ο Πλάτων βρίσκεται στη. απέναντι όχθη.Καταρχάς υπήρξε ο πρώτος φιλόσοφος, ο πρώτος ουσιαστικά σι^-γραφέας στην γνωστή ιστορία της ανθρωπότητας που εξισώνει τις γυναίκες με τους άνδρες. Ν!: , ο και μόνο γΓ αυτό θα έπρεπε να βρίσκεται αε _ :ναδική θέση όχι μόνο για το φεμινιστικό κίνημα αλλά και για όλες τις γυναίκες. Δυστυχώς :__ς η ημιμάθεια και πάλι καταλήγει στην ανοη r.a και έτσι ο Πλάτων έχει αποκληθεί μισόν-·."; Και ο λόγος γι' αυτό είναι ένα τμήμα του «Τιμαι: .Σύμφωνα λοιπόν με ; ; συγκεκριμένο εδάφιο, αν ένας άνθρωπος δε\ 5 άγει σωστό βίο και δεν προσπαθεί να βελτι θ :ι αλλά και να βελτιώσει την κοινωνία και απεναντίας είναι κατώτερος των περιστάσεων, τότε τ: τε::ο του τμήμα, η ψυχή του δηλαδή, δεν θο μπάζωσε: να ανυψωθεί και έτσι θα επιστρέφει κα: πάλι σε αυτόν τον κόσμο, όμως για τιμωρία θα \ εν. -3ει ος γυναίκα. Μέσα λοιπόν από αυτό το εδάφιο, φαίνεται εκ πρώτης όψεως ότι ο συγγραφέας, ο Πλάτων δηλαδή, θεωρεί τις γυναίκες kct ̂ :ερα όντα. Όμως όπως υποστήριζε ο Σωκράτης, και κατά συνέπεια ο ίδιος ο Πλάτων, χειρότερος από τον αμαθή είναι ο ημιμαθής, γιατί ο μεν πρώτος μπορεί να μην φταίει για την κατάσταση του. ο δεύτερος όμως φέρεται αλαζονικά νομίζοντας ότι γνωρίζει τα πάντα. Ο Πλάτων στην «Πολπεία» υποστηρίζει ότι οι γυναίκες πρέπει να λάβουν την ίδια Παιδεία με τους άντρες και μάλιστα οι γυναίκες πρέπει να έχουν ως πολίτες, ακριβώς τα ίδια δικαιώματα, αλλά όχι μόνο αυτό. Οποιαδήποτε γυναίκα, αν είναι άξια και ικανή θα πρέπει να αναλαμβάνει και την εξουσία της πολιτείας ως φύλακας, όπως όλοι οι ικανοί πολίτες που θα έχουν ξεχωρίσει. Στο έργο του «Συμπόσιο», ο Πλάτων μας πληροφορεί ότι ένας από τους σημαντικότερους δασκάλους του Σωκράτη, δεν ήταν άντρας, αλλά γυναίκα, η Διοτίμα και στο συγκεκριμένο έργο, ο Σωκράτης στην συζήτηση που ακολουθεί, αναλύει τις απόψεις της δασκάλας του, με τις οποίες και βεβαίως συμφωνεί και υποστηρίζει. Έχοντας αυτά κατά νου τότε μάλλον ο Πλάτων είτε δεν ήξερε τι έγραφε είτε ήταν παρανοϊκός.

39

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41 ον

Φυσικά τίποτα από τα δύο δεν ισχύει. Η αλήθεια βρίσκεται αλλού και σιην προκειμένη περίπτωση πρέπει να συμβαίνουν δύο τινά. Τα περισσότερα διασωθέντα έργα των Ελλήνων σώθηκαν μέσω αντιγράφων από άλλους λόγιους. Σε αυτές όμως τις αντιγραφές, σχεδόν πάντα οι ανπγραφείς παρενε'βαιναν στα κείμενα. Και αυτό το έπρατταν είτε από υπερβολική αγάπη προς τους αρχικούς δημιουργούς και πίστευαν ότι μπορούσαν να παρεμβάλουν επεξηγήσεις για να γίνει πιο κατανοητό το κείμενο. Τέτοιες περιπτώσεις έχουμε πάρα πολλές και πολλές τέτοιες παρεμβάσεις ξεχωρίζουν μέσα στα ομηρικά κείμενα. Όμως υπήρχαν και οι άλλοι οι ανπγραφείς, κυρίως μοναχοί, οι οποίοι πήραν αρχαία ελληνικά κείμενα και απαντούσαν σε αυτά, προσπαθώντας να δείξουν ότι οι δικές τους χριστιανικές θέσεις, ήσαν ανώτερες από τις αντίστοιχες των Ελλήνων. Έτσι για παράδειγμα αν και δεν έχουν διασωθεί ολόκληρα τα έργα του Πρόκλου και του Κέλσου, πνευματικών γιγάντων που ξεγύμνωσαν θρησκευτική πίστη του 2ου και 3ου αιώνος και έδειχναν την παντελή έλλειψη φιλοσοφικού στοχασμού μέσα στις χριστιανικές προσταγές, έχουν βρεθεί αποσπάσματα μέσα σε έργα μοναχών, που τα παρέθεταν για να τα αντικρούσουν. Φυσικά, εφάρμοζαν το κόψε-ράψε, με αποτέλεσμα να μην έχουμε ολοκληρωμένη εικόνα. Για παράδειγμα ο μέγας νεοπλατωνικός φιλόσοφος Πρόκλος είχε γράψει τεράστιο έργο, στο οποίο σημείο προ σημείο αντιπαραθέτει τις χριστιανικές θέσεις δίπλα στις ελληνικές - πλατωνικές. Από αυτό το τεράστιο έργο ελάχιστα αποσπάσματα έχουν διασωθεί μέσα από κείμενα των μοναχών. Είναι λοιπόν πολύ πιθανόν, οι μοναχοί ανπγραφείς του Πλάτωνος, να έβαλαν κομμάτια της δικής τους θεώρησης μέσα στον «Τίμαιο». Αυτό φαίνεται πολύ πιθανόν και από μια άλλη ένδειξη. Στον «Τίμαιο» ο Πλάτων αναφέρεται σε Δημιουργό, πράγμα που ταίριαζε, τουλάχιστον στο όνομα, με την χριστιανική ιδεολογία - ανεξαρτήτως αν ο «δημιουργός» κατά Πλάτων δεν έχει καμία ουσιαστικά σημασία με τον αντίστοιχο της παλαιάς διαθήκης. Και επειδή ο «Τίμαιος» αναφέρεται στην δημιουργία του κόσμου, και κατά συνέπεια αποτελεί το μοναδικό θεολογικό, τρόπον τινά, έργο του Πλάτωνος, σε αυτό δόθηκε η όλη βαρύτητα και όχι στα άλλα, όπου εν τέλει ο Πλάτων -για τα μυαλά των μοναχών- δεν αναπτύσσει θεολογικές απόψεις. Αυτή

λοιπόν η άποψη ότι, οι χριστιανοί μοναχοί έκαναν παρεμβάσεις στο αρχικό πλατωνικό κείμενο ενισχύεται και από δύο άλλα στοιχεία. Ο Βασίλειος, ο αποκαλούμενος ως μέγας από την εκκλησία και ένας εκ των σημανπκοτέρων πατέρων της εκκλησίας, υποστήριζε ότι έπρεπε οι χριστιανοί να μελετούν τα αρχαία κείμενα και να παίρνουν ότι τους ταιριάζει και τα άλλα να τα πετάνε - έκανε μάλιστα και παρομοίωση με τις μέλισσες και τα λουλούδια. Ουσιαστικά λοιπόν ο Βασίλειος προέτρεπε τους χριστιανούς μελετητές να αποσπάσουν ότι τους συμφέρει από τα αρχαία κείμενα, γνωρίζοντας βεβαίως ο ίδιος πως όταν κόβεις κομμάτια από ολοκληρωμένα έργα, είναι σχεδόν σίγουρα ότι διαστρεβλώνει το νόημα των ίδιων των έργων. Αλλά αυτό έπρεπε να γίνει γιατί την εποχή του Βασιλείου, τότε που είχε ήδη αρχίσει να επιβάλλεται μέσω νόμων και διατάξεων η νέα θρησκεία, οι μορφωμένοι άνθρωποι την απέρριπταν γιατί στερούνταν ουσιαστικό περιεχόμενο και την ασπάζονταν οικιοθελώς μόνο η κατώτερη πνευματική τάξη, που ήταν και αγράμματη και πάμφτωχη και έβλεπαν ότι μόνο με πίστη προσδοκούσαν καλύτερη ζωή -έστω μεταθάνατον- χωρίς να χρειαστεί να κάνουν τίποτα επί της ουσίας, αρκεί να πιστεύουν. Έτσι ο Βασίλειος, αλλά και οι άλλοι αποκαλούμενοι πατέρες της εκκλησίας αναζητούσαν με αγωνία φιλοσοφικά ερείσματα μέσα στην ελληνική φιλοσοφία για να δικαιωθεί η χριστιανική θεώρηση στον πνευματικό κόσμο. Ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης που ήσαν πολύ επικριτικοί προς τις κοινωνίες τους, υπήρξαν τα καλύτερα άλλοθι.Αυτή είναι η μία άποψη, η οποία είναι και η πιο πιθανή γιατί συν τοις άλλοις ενισχύεται και από το ακλόνητο επιχείρημα ότι για ποιο λόγο, αφού κάηκε και καταστράφηκε περί το 95% των έργων των αρχαίων Ελλήνων, πώς σώθηκαν όλα τα έργα του Πλάτωνα;Υπάρχει όμως και μια δεύτερη άποψη περί της γυναικείας μετενσαρκώσεως που ταιριάζει στην πυθαγόρεια γνώση του Πλάτωνος. Ενδεχομένως ο Πλάτων να μην εννοούσε καθ' αυτή την γυναίκα ως οντότητα, αλλά να εννοούσε την γυναικεία φύση. Τότε όλα αλλάζουν και τότε όλα ταιριάζουν με την πλατωνική κοσμοθεώρηση. Κατά τον Πλάτωνα αλλά και όλων των προσωκρατικών φιλοσόφων, η ανδρική και η γυναικεία φύση ή η αρσενική και η θηλυκή φύση, δεν ταυτίζεται με τον άνδρα και την γυναίκα, αλλά με την

40

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41 ον

συμπεριφορά. Αν ένας άνθρωπος -ανεξαρτήτως αν είναι άνδρας ή γυναίκα- φέρεται με έντονο συναισθηματισμό -πράττοντας είτε καλό είτε κακό- τότε αυτός ο άνθρωπος διακατέχεται από γυναικεία φύση γιατί αφήνει τον συναισθηματικό του κόσμου να τον κυβερνά. Κάτω από αυτό το πρίσμα το συγκεκριμένο εδάφιο στον «Τίμαιο» αποκτά άλλο νόημα.

σιην Παιδεία και αυτό δυστυχώς έχει αγνοηθεί εσκεμμένως ή μη, από τους αποκαλούμενους ανπ-πλατωνισιές (όπως ο Popper) και 6ε8αίως κυρίως από τους αριστερίζοντες φιλοσόφους, εξαιτίας βασικά της δουλοκτητικής κοινωνίας σιην οποίαν έζησε και έδρασε ο Πλάτων.Οι τρεις λοιπόν κοινωνικές τάξεις ήσαν: Η τάξη των δημιουργών, η τάξη των επικούρων και η

ΗψυχήκατάιονΠλάτωναείναι Q Πλάτων πίστευε σε μ ία τ<̂ η των Φράκων. Στην αθάνατη και αποτελεί το θεϊκό πρώτη τάξη ανήκουνστοιχείο του ανθρώπου. Καιά κοινωνία των τριών τάξεων. και οι περισσότεροι πουτην γέννηση του ανθρώπου ή κατά την δημιουργία της ζωής -αυτό αποτελεί άλλο φιλοσοφικό ζήτημα- η ψυχή εισέρχεται και καταλαμβάνει το σώμα. Αναλόγως της ζωής του ανθρώπου, η ψυχή μπορεί να διαμορφωθεί έτσι ώστε να μπορέσει να ενωθεί με το θείο, δηλαδή να θεωθεί κυριολεκτιά -όπως θεώνεται στο τέλος και ο Ηρακλής- ή από την άλλη να απομακρυνθεί τελείς από το θείο. Σε αυτήν την περίπτωση η ψυχή εισέρχοντας ξανά σε ένα νέο σώμα, αν και δεν έχει αναμνήσεις από τη προηγουμένη ζωή, έχει ήδη διαμορφωθεί με τρόπο άσχημο οπότε και η αναζήτηση της α-λήθειας είναι εξαιρετικά δύσκολη. Εν ανηθέσει με την ψυχή εκείνου που σε όλη του την ζωή αναζητούσε τρόπους να βοηθήσει την κοινωνία να πάει μπροστά, να ανοίξει τους δικούς του ορίζοντες και γενικά να ωφέλησε τον άνθρωπο. 'Οταν αυτή η ψυχή εισέρχεται σε ένα νέο σώμα, τότε αυτός ο νέος άνθρωπος είναι ήδη καθορισμένος για μεγαλεία, εξαιτίας της προηγούμενης σωστής παιδείας που έλαβε η ψυχή στην προηγούμενη ζωή. Και όπως λέχθηκε, αυτή η ανοδική πορεία φτάνει στο τέλος με την τελική θέωση της ψυχής και της ενώσεώς της με το θείο.Ο Πλάτων πίστευε σε μια κοινωνία των τριών τάξεων. Όμως εν ανιιθέσει με άλλες κοινωνικές θεωρίες, η διάκριση των τριών αυτών τάξεων βασιζόταν όχι στην κληρονομικότητα αλλά

Όμως εν ανιιθέσει με άλλες ασχολούνται μετα επαγγέλματα.

κοινωνικές θεωρίες, η διάκριση των τριών αντών τάξεων βασιζόταν όχι στην

κληρονομικότητα αλλά στην Παιδεία και αυτό

δυστυχώς έχει αγνοηθεί εσκεμμένως ή μη, από

τους αποκαλουμενους αντι- πλατωνιστές (όπως ο Pop­per) και βεβαίως κυρίως από τους αριστερίζοντες

φιλοσόφους, εξαιτίας βασικά της δουλοκτητικός

κοινωνίας στην οποίαν έζησε και έδρασε ο

Πλάτων....

όλα Στην

δεύτερη ανήκουν αυτοί οι οποίοι θα υπερασπιστούν την πολιτεία, κάτι σαν στρατός δηλαδή. Και στην τελευταία όσοι θα κατέχουν θέσεις απαραίτητες για την λειτουργία της Πολιτείας και βεβαίως οι άρχοντες.Εν συντομία να πούμε ότι μετά την γέννηση του παιδιού, την ανατροφή και την ανάπτυξή του, την αναλαμβάνει η πολιτεία. Διπλός ο σκοπός. Πρώτον, ο κάθε πολίτης να μην γνωρίζει από ένα σημείο και μετά ποιο παιδί είναι δικό του ούτως ώστε να φέρεται σε όλα τα παιδιά σαν να ήταν το δικό του και να θεωρηθεί το κάθε παιδί της πολιτείας, δικό του παιδί. Και κατά δεύτερον να έχουν όλα τα παιδιά τις ίδιες ευκαιρίες, την ίδια

πρώτη μόρφωση κάτω από τις ίδιες συνθήκες, ούτως ώστε να ξεχωρίζουν -με αντικειμενικά κριτήρια- οι μελλοντικοί πολίτες κάθε τάξεως. Τα παιδιά μέχρι την προεφηβική ηλικία θα λαμβάνουν την ίδια εκπαίδευση, και εννοείται αγόρια-κορίτσια. Στο τέλος αυτής της πρώτης περιόδου, ξεχωρίζουν όσα παιδιά παρουσιάσουν ανεπτυγμένη νοημοσύνη και όσο επιδεικνύουν δύναμη και αντοχή. Τα υπόλοιπα παιδιά, που θα είναι τα περισσότερα, θα ακολουθήσουν μια εκπαίδευση όπου θα αναληφθούν τις δικές τους κλίσεις και στην συνέχεια θα αποφασίσουν το επάγγελμά τους.

41

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41 ονΤα υπόλοιπα παιδιά συνεχίζουν την μόρφωσή τους. Μετά την εφηβεία ξεχωρίζουν και πάλι. Όσοι παρουσιάζουν σωματική ρώμη προορίζονται για την τάξη των Επίκουρων και από εκεί και πέρα εκπαιδεύονται για να γίνουν άριστοι μαθητές.Οι υπόλοιποι προορίζονται για τις θέσεις στην διοίκηση της Πολιτείας. Ανά τακτά διαστήματα θα εξετάζονται και θα επιλέγονται για θέσεις αναλόγως των δυνατοτήτων τους. Στο τέλος, στην ηλικία των 30 με 40 ετών θα έχει ξεχωρίσει η τάξη των αρχόντων. Όσοι έχουν απομείνει, για δέκα τουλάχιστον χρόνια θα περάσουν από πολλές θέσεις για να κατανοήσουν πλήρως την λειτουργία της Πολιτείας. Εν τελεί, όσοι από αυτούς ξεχωρίσουν και στην πράξη, θα μπορέσουν μετά την ηλικία των 50 να αναλάβουν την διοίκηση της Πολιτείας.Όλα αυτά γίνονται με έξοδα της Πολιτείας, έτσι ο Πλάτων υπήρξε ο πρώτος άνθρωπος στην γνωστή ιστορία που υποστήριξε την δημόσια και δωρεάν για όλους παιδεία.Ένα άλλο χαρακτηριστικό της Πολιτείας του Πλάτωνος, μοναδική στην ιστορία, είναι το γεγονός ότι οι άρχοντες δεν πληρώνονται. Στους άρχοντες δίνονται όλα δωρεάν, σπίτι, τροφή και όλα τα απαραίτητα για να ζήσουν άνετα και να επικεντρωθούν στο έργο τους. Έτσι στην τάξη των δημιουργών, στην κατώτερη πνευματική τάξη, βρίσκονται και οι πιο πλούσιοι πολίτες και όχι στην ανώτερη τάξη. Με άλλα λόγια, η ιδανική Πολιτεία καταρρίπτει πλήρως όχι μόνο την σημερινή κοινωνική δομή αλλά ουσιαστικά κάθε κοινωνία που γνώρισε η ανθρωπότητα, αφού κατά τεκμήριον, οι πιο πλούσιοι ήσαν και οι ισχυροί και έκαναν ότι ήθελαν.Εκτός από την Ιδανική, κατά τον Πλάτωνα, Πολιτεία, αυτό που ξεχωρίζει στην πλατωνική θεωρία είναι η θεωρία των Ιδεών.Η θεωρία των Ιδεών ουσιαστικά συνδέει δύο φαινομενικά αντίθετες φιλοσοφικές θέσεις. Ότι όλα αλλάζουν, όλα κινούνται -«τα πάντα ρει» κατά τον Ηράκλειτο- και πώς το ΕΝ είναι ακλόνητο, αναλλοίωτο και άφθαρτο - «Το ΕΝ είναι το ΠΑΝ, και το ΠΑΝ εστί το ΕΝ» κατά τον Παρμενίδη. Σύμφωνα με την θεωρία των Ιδεών, όπως διατυπώνεται μέσα στον «Τίμαιο», τα πάντα υπάρχουν στον Κόσμο. Και πριν συνεχίσουμε πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι πολλές λέξεις έχουν πλέον άλλες έννοιες. Οπότε ερμηνεύουμε την λέξη Κόσμο, ως Σύμπαν. Έτσι όλα ενυπάρχουν

και ενυπήρχαν μέσα στο Σύμπαν. Τίποτα δεν δημιουργήθηκε εκ του μηδενός. Μέσα στο Όλο αυτό, υπάρχει και ο πνευματικό Κόσμος, ο Όλυμπος αν το ερμηνεύσουμε μυθολογικά. Στο μέρος αυτό όλα υπάρχουν στην τέλεια και αναλλοίωτή του μορφή, όχι υλική αλλά πνευματική. Αυτός είναι ο κόσμος των Ιδεών. Ότι δημιουργείται στον κόσμο που εμείς αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας, ήδη προϋπήρχε στον κόσμο των Ιδεών, αλλά στην τέλεια μορφή του. Και όχι μόνο υλικές οντότητες, όπως πχ το άλογο αλλά και Ιδέες. Γ ια παράδειγμα, οι έννοιες του Δικαίου, της Αρετής, της Ηθικής και όλων αυτώντων Αρχών, υπάρχουν στην τέλεια και αναλλοίωτη μορφή τους στον Κόσμο των Ιδεών. Η ερμηνεία του Δικαίου ή της Ηθικής, αποτελεί ανθρώπινη· ερμηνεία, όμως κατά τον Πλάτωνα, υπάρχει Ηθική πέρα από την ανθρώπινη αντιληπτικότητα. Έτσι, μπορεί αναλόγως των εποχών και των συνθηκών, οι ηθικοί κανόνες και οι απόψεις περί δικαίου να μεταβάλλονται αλλά η Ηθική ως μια αιώνια σταθερή αξία και το Δίκαιο ως κάτι το αιώνιο και παντοτινό πάντα θα υπάρχει, ανεξάρτητα αν οι άνθρωποι θα φέρονται με τρόπους που δεν αρμόζουν σε αυτές τις αιώνιες αρχές.Εδώ βεβαίως, στην δική μας εποχή, ο Πλάτων δικαιώνεται τελείως. Σήμερα πια ξεχωρίζουμε το τι εστί Δίκαιο από την Δικαιοσύνη και υπάρχει- πολλές φορές - μια τεράστια απόσταση που χωρίζει τις δύο αυτές έννοιες.Αυτά για αρχή, αυτά σαν μια γνωριμία. Θα επανέλθουμε στο μέλλον αναλύοντας πιο συγκεκριμένα, θέσεις και απόψεις μέσα από εδάφια των έργων του Πλάτωνος.Συνείδηση σε όλους όμως πρέπει να γίνει, η ανάγνωση και η μελέτη των έργων του μεγάλου φιλόσοφου. Τα έργα του, κυρίως δε ο «Τίμαιος» και η «Πολιτεία» πρέπει να βρίσκονται στην βιβλιοθήκη, όχι μόνο κάθε Έλληνα, αλλά κάθε σοβαρά σκεπτόμενου ανθρώπου που ανησυχεί για το μέλλον όχι μόνο το δικό του, όχι μόνο των παιδιών του αλλά για ολόκληρη την πορεία της ανθρωπότητας.

Ηρακλής ΧαριτίδηςΠηγές:«Πολιτεία» εκδόσεις «Πόλις» 2002, μετάφραση, εισαγωγή Ν. Μ. Σκουτερόπουλος.«Τίμαιος» εκδόσεις «Πόλις» 1995, μετάφραση, εισαγωγή Βασιλης Κάλφας«Συμπόσιον» εκδόσεις «Βιβλιοπωλείον της Εστίας» 2000, μετάφραση, εισαγωγή Ι. Συκουτρή

42

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41 ον

ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΡΑΤΟΣ ΝΟΜΟΙ ΤΑΞΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ

Πολλοί άνθρωποι, ανεξάρτητα από μόρφωση, διαμαρτυρόμενοι για την ασυδοσία, τη διαφθορά, την ανηθικότητα και την εγκληματικότητα, που έχουν πάρει επικίνδυνες διαστάσεις στη χώρα μας, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι: δεν υπάρχει εξουσία, δεν υπάρχει κράτος, δεν υπάρχουν νόμοι και τάξη, δεν υπάρχει δημοκρατία, δεν υπάρχει παιδεία.

Εκτίμηση τελείως εσφαλμένη, που οφείλεται στην σκόπιμα κουτσουρεμένη, διαστρεβλωμένη και παραπλανητική διδασκαλία των κοινωνικών και πολιτικών επιστημών οι οποίες δεν διδάσκ­ουν στην απαιτουμενη έκταση και βάθος την ευρύ­τερη ουσία των παραπάνω εννοιών. Αντίθετα, υπάρχουν όλα! Και εξουσία, και κράτος, και νόμοι, και τάξη, και δημοκρατία, και παιδεία.- Τότε, γιατί λοιπόν υπάρχει αυτή η απαράδεκτη

κατάσταση; Με το δίκιο του θα ρωτήσει ο απληροφόρητος αναγνώστης.Αυτό θα το διευκρινίσουμε αν εμβαθύνουμε στο

ουσιαστικό περιεχόμενο αυτών των εννοιών.Τι είναι εξουσία γενικά, πόσες και ποιες

εξουσίες υπάρχουν σε κάθε χώρα σήμερα, και ποιες είναι αυτές; πιστεύω πως γνωρίζει ο κάθε πολίτης με σχετική μόρφωση. Η συντριπτική πλειοψηφία σε παρόμοιο ερώτημα θα απαντήσει, ότι οι εξουσίες είναι τρεις: η νομοθετική, η εκτελεστική και η δικαστική. Οι πιο προχωρημένοι θα προσθέσουν και την τέταρτη, τα ΜΜΕ. Και θα είναι απολύτως Βέβαιοι πως απάντησαν σωστά, γιατί έτσι έχουν διδαχθεί. Και όμως σφάλουν! και οι δύο απαντήσεις είναι ανεπαρκείς, γιατί δεν συμπεριλαμβάνουν την κυριότερη - την αρχιεξουσία - η οποία βρίσκεται στην κορυφή της εξουσιαστικής πυραμίδας, υποδείχνει, ρυθμίζει και προσδιορίζει αθέατα τη διάρθρωση και συμπεριφορά των τεσσάρων άλλων εξουσιών.

Εξουσία σε μια χώρα υπονοεί τη δυνατότητα που έχουν κάποιοι να κυβερνούν και να ρυθμίζουν της οικονομική, πολιτική και πολιτιστική ζωή και γενικά τη συμπεριφορά του συνόλου των πολιτών.Υπάρχει τέτοια εξουσία στη χώρα μας; Και ποιοι την ασκουν;Ασφαλώς και υπάρχει. Την ασκούν οι εκπρόσωποι του μεγάλου μονοπωλιακού κεφαλαίου σε όλες του τις μορφές (Βιομηχανικό, τραπεζικό-πιστωπκό, ασφαλιστικό).

Kpaioc: Βεβαίως υπάρχει;. Το κράτος είναι ο θεματοφύλακας και η κατασταλτική μηχανή της αρχιεξουσίας, που έχει επωμιστεί την τήρηση, με όλα τα μέσα, των νόμων, κανόνων και θεσμών, που έχει θεσπίσει η εξουσία αυτή για να υπερα­σπίσει και να διαφυλάξει τα συμφέροντα της.

ΤάΕη: επίσης υπάρχει. Είναι αυτή που έχει επιβάλλει, καλλιεργεί και συντηρεί το οργανωμένο και εξοπλισμένο από την οικονομική εξουσία κράτος: ανηθικότητα, διαφθορά, ναρκωτικά, τζόγος, εγκληματικότητα, τιμωρία των αδυνάτων και νομιμοποιημένη ατιμωρησία για τους ισχυρούς, φτηνό θέαμα, όπου κυριαρχεί η μπαγκατέλα και το γυμνό. Ό,τι δηλαδή, αποπροσανατολίζει, εξαπατά, αποχαυνώνει τον πολίτη και τον αποσπά από τα ζωτικά του προβλήματα.

Πιστεύει κανείς ότι αν το κράτος ήθελε, δεν θα μπορούσε να εξοντώσει τη διαφθορά και τα πάσης φύσεως εγκλήματα; Λ.χ. το εμπόριο ναρκωτικών; Κάποιος αστυνομικός διευθυντής μεγάλης πόλεως, στο ερώτημά μου: «γιατί δεν πιάνεται τους εμπόρους ναρκωτικών:;» μου απάντησε: «Φίλε μου, τους γνωρίζουμε όλους και μπορούμε να τους συλλάβουμε όλους, αν σου έλεγα όμως, ποιοι είναι ανακατωμένοι στην υπόθεση, τότε θα καταλάβαινες γιατί δεν το κάνουμε».

Δ ηιιοκρα ΐία : Και αυτή υπάρχει. Ποιο είναι το περιεχόμενο και η ουσία της δημοκρατίας για την εφαρμογή της οποίας «αγωνίζονται» όλοι;Δημοκρατία είναι μια μορφή πολιτεύματος τους

νόμους του οποίου, ο κάθε ισχυρός τους κόβει και τους ράβει στα μέτρα του. Αυτό το επισήμανε ο Θουκυδίδης πριν από δυόμισι χιλιάδες χρόνια: «Ο αδύναμος πάντα θα υποτάσσεται στον ισχυρό και ο ισχυρός, ανεξάρτητα από τις εξαγγελίες του για ισότητα και δικαιοσύνη, πάντα θα παίρνει από τον αδύναμο, όσα του επιτρέπει η δύναμη roo.Tnv ορθότητα της επισήμανσης αϋτής την διαπιστώνουμε κάθε μέρα, σε κάθε μας βήμα.

Παιδεία υπάρχει; Αναμφισβήτητα! Ανάπηρη, παραπλανητική, κομματικοποιημένη και συνειδητά διαβρωμένη.Οι Κοινωνικές Επιστήμες (τα θεμέλια των οποίων

έθεσαν οι πρόγονοι μας) οιοποίες διαμορφώνουν τη συνείδηση, την ηθική, διδάσκουν τη λογική, καλλιεργούν τη σκέψη και το πνεύμα, και

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41 ον

οξύνουν την αντίληψη, είτε δεν διδάσκονται καθόλου, είτε πλασάρονται κουτσουρεμένα, πλημμελώς και διαστρεβλωμένα.

Η φιλοσοφία που διδάσκει στον άνθρωπο τους φυσικούς και κοινωνικούς νόμους, τον μαθαίνει να σκέπτεται σωστά, να στοχάζεται, να κρίνει, να συνδιαλέγεται και να λειτουργεί, έχει καταργηθεί στα Πανεπιστήμια και τις Ανώτατες Σχολές, διδάσκεται μόνο στη φιλολογική και όχι ικανοποιητικά.Η κλασική Πολιτική Οικονομία που διδάσκει τους

νόμους της οικονομικοκοινωνικής ανάπτυξης, την ποιοτική ανάλυση των οικονομικών μεγεθών και φαινομένων και σε βοηθά να διεισδύσεις στην ουσία των οικονομικοκοινωνικών καταστά­σεων που διαμορφώνονται κάθε φορά, έχει σκόπιμα αντικατασταθεί από εγχειρίδια γεμάτα αχρείαστους μαθηματικούς τύπους και πολύπλοκα διαγράμματα, χωρίς ποιοτική ανάλυση των οικονομικών μεγεθών, με μηδαμινή πρακτική αξία.

Οι έννοιες που συνοπτικά αναλύσαμε -εξουσία, κράτος, νόμοι, πολιτεύματα, κοινωνικο­οικονομικά συστήματα δεν αποτελούν εφεύρεση του καπιταλιστικού συστήματος μέσα στο οποίο ζούμε σήμερα. Υπήρχαν πολλές χιλιάδες χρόνια πριν, δημιουργήθηκαν αμέσως μετά την εμφάνιση της ατομικής ιδιοκτησίας και της ταξικής κοινωνίας, και αποστολή τους είχαν πάντα την υπεράσπιση και προστασία της.Εξ αιτίας αυτής της παράλειψης ή μάλλον της ουσιαστικής κατάργησης αυτών των επιστημών, πολλοί, κατά τ’ άλλα μορφωμένοι, επιστήμονες, πολιτικοί, κοινωνικοί λειτουργοί έχουν χάσει την ικανότητα να στοχάζονται, να σκέπτονται, να συνδιαλέγονται, να μιλούν ορθά. Στη χώρα που ανακάλυψε το λακωνικό λόγο -τη διατύπωση βαθιών εννοιών με λίγα λόγια- οι σημερινοί απόγονοι τους είναι πιο φλύαροι και από τα τζιτζίκια το καλοκαίρι. Στη χώρα που εφεύρε το διάλογο οι σημερινοί απόγονοι της μετατρέπουν τη συζήτηση σε λαϊκή αγορά, όπου ο κάθε πραματευτής ξεχωριστά διαλαλεί το εμπόρευμα του ταυτόχρονα με τους άλλους μη κατανοώντας, ότι απ’ όλη αυτή την οχλαγωγία, τ’ αυτιά των ακροατών κατακλύζονται από ένα εκκωφαντικό, χωρίς κανένα λογικό νόημα, βουητό Στη δουλοκρατική κοινωνία η εξουσία ανήκε στους μεγάλους δουλοκτήτες και το δημοκρατικό πολίτευμα υπεράσπιζε τα συμφέροντα τους. Η δουλοκτητική κοινωνία της Αθήνας, σε ξεχωριστές περιόδους, είχε επιλέξει το δημοκρατικό πολίτευμα. Το ίδιο συνέβαινε και

στη φεουδαρχία.Οι πάρα πάνω έννοιες υπήρξαν και στην αταξική, σοβιετικού τύπου, σοσιαλιστική κοινωνία. Εξουσία ήταν το κόμμα με την νομενκλατούρα του και πολίτευμα του η δήθεν Δημοκρατία του προλεταριάτου, που στηριζόταν στην αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού από τον οποίον είχε αφαιρεθεί τελείως το πρώτο συστατικό. Οι υπόλοιπες εξουσίες: νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική, ΜΜΕ είχαν επιφορτιστεί με την εφαρμογή της εκάστοτε κομματικής γραμμής. Συνεπώς, ο στρατηγικός στόχος των απανταχού μισθωτών (προλετάριων) πρέπει να είναι η αλλαγή του κοινωνικό- οικονομικού συστήματος και όχι ο καλλωπισμός της μορφής του πολιτεύματος. Στην έννοια του προλεταρίου, κατά τον Μαρξ, συμπεριλαμβάνονται όχι μόνο οι εργάτες, και οι άκληροι αγρότες, αλλά και οι υπάλληλοι, οι τεχνίτες, οι μηχανικοί, οι διανοούμενοι, δηλαδή, όλοι όσοι στερούνται μέσων παραγωγής και εργάζονται επί μισθό.Το απογοητευτικά είναι, ότι μετά την αποτυχία των σοσιαλιστικών μοντέλων που εφαρμόστηκαν, κυριάρχησε ένα αίσθημα απογοήτευσης που ενισχυμένο από την καπιταλιστική προπαγάνδα αναχαίτισε την προσπάθεια ανακάλυψης κάποιου νέου προηγμένου κοινωνικό-οικονομικού συστήματος, που θα μπορούσε να επιστρατεύσει τις δυνάμεις της αλλαγής, παρόλο που οι συνθήκες έχουν ήδη ωριμάσει.Ηταχύρυθμη επιστημονικό-τεχνική πρόοδος έχει ανυψώσει τις παραγωγικές δυνάμεις σε τέτοια επίπεδα που είναι σε θέση να ικανοποιήσουν τις λογικά απαραίτητες ανάγκες της ανθρωπότητας, χωρίς υπερβολική εργασία και άγχος. Αυτό θα μπορούσε να εφαρμοστεί με την καθιέρωση ενός ρεαλιστικού προγραμματισμού που θα ρυθμίζει ορθολογικά τα επίπεδα παραγωγής σε βαθμό που να ικανοποιούν τις πολυποίκιλες ανάγκες της κοινωνίας, να ρυθμίζουν τα δημογραφικά μεγέθη, και την περιβαλλοντολογική ισορροπία με τελικό στόχο την οικοδόμηση της χρυσής κοινωνίας της ουτοπίας που ονειρεύτηκε ο Τόμας Μουρ πριν από 500 χρόνια. Οι απαραίτητες προϋποθέσεις, όπως αναφέρθηκε πάρα πάνω, υπάρχουν. Η σύγχρονη κοινωνία διαθέτει κολοσσιαία αποθέματα χρήματος και φανταστικές ποσότητες και ποικιλίες υλικών αγαθών. Και όμως ο μισός πληθυσμός του πλανήτη λιμοκτονεί. Γιατί;

ΚΑΡΕΛΛΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ Ομότιμος καθηγητής

44

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41 ον

ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ«ο μεγαλύτερος εξεντελισμός της Ευρώπης θα είναι να

εξαμερικανιστεί». ΝίισεΜετά την μεταπολίτευση του 1974 η νεολαία της χώρας της Ελλάδος, κυρίως η αριστερός αποχρώσεως αλλά όχι μόνο, ξεχύθηκε στους δρόμους διαδηλώνοντας, μεταξύ των άλλων, «έξω οι Αμερικάνοι», «έξω οι Βάσεις του θανάτου». Λίγοι πρόσεξαν -και προ παντός οι ίδιοι- ότι οι νεολαίοι αυτοί, οι περισσότεροι τουλάχιστον, ήσαν ενδεδυμένοι, κουρεμένοι και παπουτσωμένοι με αμερικανικό τρόπο, συχνά- ζοντες σε μπαράκια αμερικανικού τύπου, πίνοντες ουϊσκάκι, ακούγονιας ροκ μουσική, καπνίζοντας «μάλρμπορο» τσιγαράκι, μασώντας «τσιπς» και γαριδάκια. Κοντολογίς όντες βουτηγμένοι πατόκορφα στον αμερικάνικο τρόπο ζωής.Ένας σωστός τραγέλαφος. Μιά κατάσταση για γέλια και για κλάματα. Κι αυτό είναι το λιγότερο. Ο άνθρωπος της πολιτιστικής κατοχής προβαίνει σε απίστευτα καραγκιοζιλίκια. Πώς να ξεχάσουμε τους νεολαίους του τότε Κ.Κ.Ε. Εσωτερικού -όχι ότι μόνον αυτοί πάτησαν την πεπονόφλουδα­ν’ απαντούν με στόμφο και κομπορρημοσύνη, μέσα από την εφημερίδα τους «Θούριος», στους νεολαίους άλλης κομματικής νεολαίας, επειδή οι τελευταίοι τους αμφισβήτησαν την πρωτοπορία του ότι αυτοί έφεραν την ροκ μουσική στην Ελλάδα. Η νεολαία του κόμματος που αυτοονομάστηκε Εσωτερικού, επαίρονταν για το εξωτερικό της περιεχόμενο, επί σοβαροτήτων θεμάτων!Πρέπει να το πούμε ξεκάθαρα: ένα από τα ισχυρότερα όπλα με το οποίο επιβάλλεται πλέον ο ιμπεριαλισμός, ο πολιτιστικός, αφού στη χώρα μας ο στρατιωτικός δεν χρειάζεται καθόλου, είναι η μουσική. Η αμερικανική στην προκειμένη περίπτωση. Η κομμουνιστική ανπ- ιμπεριαλιστική πιπίλα έγραφε πάνω της «made in U.S.A.». Μάλιστα διότι αυτός είναι ο μέγιστος βαθμός επιτυχίας του κάθε ιμπεριαλισμού. Ο γενίτσαρος, ο εθελοντής. Την ώρα που θρέφεται με, πληρωμένη ακριβά, αμερικάνικη παπάρα να φωνάζει «έξω οι Αμερικάνοι».Εάν μπορούμε λοιπόν να δεχτούμε την λέξη «κατοχή» με μιά πλατύτερη έννοια, η Ελλάδα κι όλη η Ευρώπη βρίσκονται υπό αμερικανική πολιτιστική κατοχή. Την σοβαρότερη και πιό επιζήμια απ’ όλες τι άλλες: οικονομική,

στρατιωτική κ.ά. Η στρατιωτική κατοχή, για να αναφέρουμε την πιό άμεσα αντιληπτή -γΓ αυτό και την λιγότερο επιζήμια- μπορεί να ελαττώσει κατά τι τον πληθυσμό ενός λαού, αλλά ποτέ σχεδόν δεν τον αφανίζει.Η πολιτισμική κατοχή επιδρά απ’ ευθείας στην ψυχή ενός λαού και τον αφανίζει όχι ως πληθυσμό αλλά ως εθνική υπόσταση. Πρόκειται για την προοπτική της παρακμής και του εκφυλισμού. Τι θα μπορούσε να γράψει άραγε στο βιβλίο της η παγκόσμια ιστορία για την σημερινή Ελλάδα; Και προπαντός τι το Ελληνικό; Τι σαν Ελληνικό έθνος;Η τελευταία αυτή λέξη κοντεύει να εξαλειφθεί από το λεξιλόγιό μας από τον φόβο των Ιουδαίων, την ρετσινιά του εθνικιστή. Στην χώρα της Ελλάδος δικαιούται κανείς να δηλώνει υπέρ οποιουδήποτε έθνους πλην ενός. Αυτού του δικού του, του Ελληνικού. Ας μαραζώνει λοιπόν το έθνος μας, ας παρακμάζει. Καταντήσαμε ένας πληθυσμός, λαός όμως και έθνος δεν μας ενδιαφέρει να γίνουμε. Αυτό το μάθημα μας το δίδαξε τόσο εμπεδωμένα η κομμουνιστική ιδεολογία. Το δράμα δε είναι ότι κι άλλη πλευρά δεν το εννοεί καθόλου όταν το ισχυρίζεται. 'Οτι αρκείται σε ανοησίες του τύπου ανήκωμεν εϊς την Δύσην. Και η Δύση πού ανήκει; Ανήκει στην Αμερική. Άριστα! Εύγε!Ποιοι είναι οι στόχοι της σημερινής Ελλάδος; Το πολύ η πτώση του πληθωρισμού, οι επενδύσεις και ό,τι άλλο δευτερεύον και τριτεύον υπάρχει για το πεπρωμένο ενός έθνους, συγγνώμη ενός λαού. Οι υπηρέτες στην θέση των αφεντικών. Τα έσχατα έσονται πρώτα, λέει η ξενόφερτη τριτοκοσμική θρησκεία του. Η οικονομία («οικονόμες» δεν έλεγαν παλιά τις δούλες) ανώτερος σκοπός. Η πολιτική στην υπηρεσία της οικονομίας. Το κράτος χωροφύλακας, νυχτοφύλακας και δούλος της οικονομίας των «εξευγενισμένων» κλεπτών. Ολόκληρη η ανθρωπότητα παγιδευμένη στα πλοκάμια του οικονομισμού.Πώς προέκυψε αυτό το καθεστώς, αυτός ο προσανατολισμός; Θα το πληροφορηθούμε από τον Μάρξ. Όχι επειδή είναι ή δεν είναι κομμουνιστής, αλλά επειδή το διατύπωσε με

45

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41ον

συνοπτικό και Βαρύτατο λόγο. Στο Βιβλίο του «ΤΟ ΕΒΡΑΪΚΟ ΖΗΤΗΜΑ» εκδ. «Οδυσσέας» γράφει: «το χρήμα είναι ο φλογερός θεός του Ισραήλ, που μπροστά του δεν μπορεί να σταθεί άλλος θεός. Το χρήμα εξευτελίζει όλους τους θεούς του ανθρώπου και τους μετατρέπει σε εμπόρευμα ... Αυτό που στην εβραϊκή θρησκεία βρίσκεται σε αφηρημένη μορφ ή -η περιφρόνηση της θεωρίας, της τέχνης, της ιστορίας, του ανθρώπου ως αυτοσκοπού- είναι η πραγματική, ενσυνείδητη άποψη του χρηματανθρώπου, η αρετή του».Λίγο πιο κάτω χώνει το μαχαίρι μέχρι το κόκαλο: «ο Ιουδαϊσμός διατηρήθηκε πλάι στον χριστιανισμό όχι μόνον σαν θρησκευτική κριτική του χριστιανισμού, όχι μόνον σαν ενσαρκωμένη αμφιβολία για την θρησκευτική γέννηση του χριστιανισμού αλλά εξίσου και γιατί το πρακτικό-εβραϊκό πνεύμα, γιατί ο Ιουδαϊσμός, διατηρήθηκε μέσα στην ίδ ια την χρ ιστιανική κοινω νία και μάλιστα πήρε εδώ την υψιστή του ανάπτυξη. Ο Εβραίος, ως ιδιαίτερο μέλος της κοινω νίας των ιδιωτών, δεν είναι παρά η ιδιαίτερη εκδήλωση του Ιουδαϊσμού μέσα στην κοινω νία των ιδιωτών. Ο Ιουδαϊσμός διατηρήθηκε όχι στο πείσμα της ιστορίας αλλά χάρις στην ιστορία. Η κοινω νία των ιδ ιω τώ ν γεννά συνεχώς από τα ίδ ια της τα σπλάχνα τον Εβρα ίο». Αυτά τα λέει ένας ΕΒραίος στην καταγωγή. «Η Ε λλά ς ανήκει εις την Δύσ ιν», η Δύση στην Αμερική κι όλοι μαζί εϊς τον Γιαχβέ, τον θεό των Ιουδαίων.Οι Ευρωπαίοι προσπαθούν να ενωθούν κυρίως δια του οικονομικού τομέα. Δηλαδή Ιουδάίκώ τω τρόπω. Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης. Ορθώς το είχαν διατυπώσει αρχικώς: Ε.Ο.Κ. (Ευρωπαϊκή Οικονομική Ένωση). Σύμπασα η ανθρωπότητα μιά ενωμένη παγκόσμια αγορά.Πώς να συμβεί όμως αυτό εάν η πελατεία δεν συμπεριφέρεται ομοιόμορφα, εάν δεν έχει τα ίδια γούστα στα γενικά και επί μέρους θέματα; Πώς να συμβεί αυτό, όταν υπάρχουν κοινότητες, επαρχίες, λαοί και έθνη; Όταν υπάρχει η διαφορά και οι ποικιλίες, τα κατ’ εξοχήν αυτά γνωρίσματα της παγκόσμιας κοινότητας; Πώς θα υπάρξει ο τεχνητός κοσμοπολιτισμός χωρίς να εξαφανιστούν οι υπόλοιποι γνήσιοι πολιτισμοί; Οι Η.Π.Α. την εποχή ακριβώς που παρουσίαζαν

την χειρότερη εικόνα των τελευταίων δεκαετιών και αποτύγχαναν στα εξωτερικά και εσωτερικά τους ζητήματα-Βιετνάμ, σκάνδαλο Ουώτεργκαίητ, αποτυχίες στα οικονομικά τους- την εποχή εκείνη ακριβώς ήταν που κέρδιζαν την σημαντικότερη νίκη τους. Αυτή της επιβολής του τρόπου ζωής τους παγκοσμίως, δουλεύοντας άριστα τη «μηχανή του θεάματος» σε παγκόσμια κλίμακα, επιδρώντας ταυτόχρονα στο μάτι και στο αυτί, τις δύο εισόδους της ψυχής του ανθρώπου. Κραυγαλέα συνέπεια αλλά και αιτία πλέον τα περίφημα «βίντεο κλίπ». Ας προσέξουμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: ο πατέρας Κονιτόπουλος -από την ξακουστή οικογένεια μουσικών του Αιγαίου με συνεχή παρουσία πέντε και πλέον γενεών- για να πουλήσει τον καινούργιο του μουσικό δίσκο αναγκάστηκε να γυρίσει μερικά «βίντεο κλίπ», όπωςτα νεαρά παιδιά του. Η αρχή του τέλους ή το τέλος του ελληνικού νησιώτικου μουσικού πολιτισμού, που άντεξε επί χιλιετίες μέσα σε κατοχές και αφανισμούς. Δεν μπόρεσε όμως να αντέξει καθόλου στην επίθεση του πολιτιστικού ιμπεριαλισμού. Μιά τραγική φιγούρα της πανάρχαιας ελληνικής μουσικής παράδοσης.Πράγματι, μέσα σε δυό δεκαετίες τα τέκνα των Κονιτόπουλων μόλυναν το πανέμορφο μουσικό ύφος του νησιώτικου τραγουδιού, στρέφοντάς το σε συρτοτσεφτετελίστικα μονοπάτια, εντελώς ξένα προς αυτό. Ο μεγάλος αυτό νονός που λέγεται λαός, έσπευσε πάραυτα να το βαφτίσει. Και το όνομα αυτού Σκυλοψαράδικο.Οι Η.Π.Α., λοιπόν επηρεάζοντας και ασκώντας έλεγχο στα διεθνή τηλεοπτικά μέσα, πέτυχαν «με το γάντι» την επιβολή τους εκεί που αποτύγχαναν, όταν επιχειρούσαν με την βία. Όσο κανείς επεμβαίνει με τρόπο μη ευδιάκριτο, οι αντιστάσεις είναι από αδύναμες μέχρι και μηδαμινές. Στις βίαιες επιβολές αντιδρούν οι περισσότεροι. Στις πολιτιστικές ελάχιστοι, πάντα μη αρκετοί.Τη στιγμή που το διεθνές αμερικανικό τηλεοπτικό κανάλι CNN μας έδειχνε τα αμερικανικά αεροπλάνα να αδειάζουν τόνους βομβών πάνω στο Ιράκ, η ελληνική τηλεόραση σε εκπομπή της με θέμα την καθημερινή ζωή στο Ιράκ έδειχνε μιά ιρακινή οικογένεια, που γιόρταζε τα γενέθλια του παιδιού της, να τραγουδά σύσσωμη το αμερικάνικο γνωστό τραγούδι των γενεθλίων «Χάππυ μπέρθνταιϋ του γιου». Ένας τραγέλαφος σ’ όλο του το μεγαλείο. ·

46

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41 ον

Ο πολιτιστικός ιμπεριαλισμός -αυτό το αιητζ που σκοτώνει τις ψυχές των λαών- σκοτώνει διότι εξασθενεί το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού των εθνών. Σκοτώνει το ένστικτο -και οι λαοί έχουν ένστικτα- της τήρησης των αποστάσεων μεταξύ τους, το οποίο ένστικτο συντηρεί τις ποικιλίες και τις πολιτιστικές διαφορές τους, τα κατ’ εξοχήν αυτά συστατικά της ζωής τους, που είναι και οι απαραίτητες προϋποθέσεις της συνέχισης της ιστορίας τους και της ιστορίας της οικουμένης των ανθρώπων. Υπάρχει όμως μιά σημαντική εξέλιξη σιην ιστορία της πολιτιστικής κατοχής. Οι φορείς του πολιτιστικού αυτού ιού δεν προέρχονται πλέον κατά κύριο λόγο από τις Η.Π.Α. Η νόσος κατάντησε πια ενδημική σε κάθε χώρα. Αυτοί που έρχονται σ’ επαφή με τους περισσότερους συντοπίτες τους, στο εσωτερικό κάθε χώρας, είναι πλέον όλοι φορείς, όλοι μολυσμένοι και δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να μεταδίδουν το μικρόβιο εν αγνοία τους. Όπως οι κρατικοί αλλά κυρίως οι ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί, οι φονιάδες αυτοί της ατομικής και συλλογικής συνείδησης, όπως κατάντησαν ή μάλλον όπως ήσαν εξ αρχής.Ειδικά οι επαρχιώτικοι' τηλεοπτικοί σταθμοί, όταν τελειώνουν κάθε βράδυ το δικό τους πρόγραμμα (ποιό δικό τους θα έλεγε κανείς με το δίκιο του, αφού βρίθουν από αμερικάνικα τηλεοπτικά σκουπίδια) συνδέονται και αναμεταδίδουν προγράμματα δορυφορικών καναλιών, τα οποία εκπέμπουν κυρίως αμερικανικά «βίντεο κλίπ». Φτηνή δικαιολογία: το ζητούν οι νέοι.Ας το πούμε μιά και καλή. Οι νέοι έχουν πάντοτε και παντού ανάγκη διαπαιδαγώγησης η οποία να διαμορφώνεται από την χώρα τους κι όχι απ’ όπου να ’ναι. Γιατί άραγε, όταν οι νέοι μας απαιτούν δυναμικά λύσεις στα σοβαρά προβλήματά τους, αμολάνε οι ιθύνοντες τα ΜΑΤ με τα ρόπαλα εναντίον τους; Γιατί σιην περίπτωση αυτή δεν ισχύει η πρόταση «ό,τι θέλουν οι νέοι». Μήπως ισχύει μόνον όταν πρόκειται για θέματα που τους καθιστούν καταναλωτές;Η νέα τάξη πραγμάτων δεν μας έπεσε ουρανοκατέβατη. Διαθέτοντας συνείδηση του εαυτού της, γνώριζε ότι δεν θα μπορούσε να εδραιωθεί εάν δεν δούλευε συστηματικά στο ιδεολογικό επίπεδο. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει ένας Λένιν εάν δεν προηγούνταν ένας Μαρξ. Ο Γκράμσι, ο θεωρητικός του Ευρωκομμουνισμού, δεν έπαψε να το λέει σ’

όλους τους τόνους, στους Ιταλούς κομμουνιστές, ότι εάν θέλουν να καταλάβουν την πολιτική εξουσία, έπρεπε να δράσουν πρώτα και κύρια στον πολιτιστικό τομέα. Ήταν από τους πρώτους που διέκρινε την διαδικασία αυτή που ίσχυε κυρίως στις ανεπτυγμένες χώρες. Φαίνεται όμως ότι τα μάθημα αυτό το πήραν τοις μετρητοίς κάποιοι άλλοι και το εφάρμοσαν με θαυμαστή επιτυχία.Πώς λοιπόν ενήργησε η νέα τάξη πραγμάτων στο ιδεολογικό επίπεδο; Δεν θα μπορούσε πράγματι να εφεύρει πιο ύπουλο και δόλιο τρόπο απ’ αυτόν που σκαρφίστηκε: την διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου!!! Ο λύκος ντυμένος με προβιά. Ολόκληρη η ανθρωπότητα πλακωμένη από το λαφρύ συναίσθημα. Ουδείς λόγος για τα δικαιώματα των ανθρώπων, των λαών και των εθνών. Τα δικαιώματα του ατόμου υπεράνω των δικαιωμάτων της κοινότητας, του συνόλου. Κανείς δεν πρόσεξε ότι ουδεμία αναφορά υπήρχε σε καθήκοντα και υποχρεώσεις. Μα τα καθήκοντα ακριβώς και οι υποχρεώσεις αφορούν περισσότερο την στάση του ατόμου απέναντι στην κοινωνία.Εφευρέθηκε επί τέλους το διαλυτικό των λαών. Τι πρέπει λοιπόν να γίνει όταν τα δικαιώματα του ανθρώπου έρχονται σε αντίθεση με τα δικαιώματα της κοινότητας; Γιατί να μη γίνει και η διακήρυξη των δικαιωμάτων των λαών και εθνών;Ποιός θα τολμήσει τώρα να ξεστομίσει απόψεις, όπως ότι δεν δικαιούνται όλοι τα ίδια δικαιώματα, για τον απλούστατο λόγο, διότι δεν δΰνανται να φέρουν και τις ανάλογες υποχρεώσεις. Ότι όταν κανείς έχει περισσότερα δικαιώματα απ’ ότι υποχρεώσεις, αυτομάτως καθίσταται τύραννος στους υπόλοιπους. Ότι το σπουδαιότερο δικαίωμα των ανθρώπων είναι αυτό του να έχουν καθήκοντα και υποχρεώσεις απέναντι ατην κοινωνία που τους γέννησε και τους ανάθρεψε. Πόσοι τώρα μπορούν να αναγνωρίσουν την βασιλεία του Προκρούστη;Η παγκόσμια αγορά θεωρεί σίγουρα όλους τους ανθρώπους ίσους και με τα ίδια δικαιώματα. Με μιά προϋπόθεση όμως. Τους ανθρώπους ως καταναλωτικά μόνον όντα. Όντα που θα γεμίζουν την μαύρη τρύπα της αδηφαγίας της. Μιά τρύπα που πάντοτε είναι άδεια.Ποιά θα μπορούσε να είναι η προοπτική για τη φυγή από το αδιέξοδο. Πώς η ανθρωπότητα θα επανακτήσει έναν ανθρώπινο ρυθμό; Μόνον εάν επιστρέφουμε στο σημείο από το οποίο

47

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41 ηνχάσαμε τον δρόμο. Επείγει ανασύνταξη λαών και εθνών. 0 «πολιτισμός» στον οποίο θέλουν να οδηγήσουν την ανθρωπότητα οι Η.Π.Α. οδηγεί την ιστορία προς το τέλος της. Προς την αποτελμάτωσή της. Αυτό που φοβήθηκε ο Νίτσε άρχισε να λαμβάνει σάρκα και οστά. «Ο μεγαλύτερος εξεντελισμός της Ευρώπης θα είναι να εξαμερικανιστεί».Η Ευρώπη ξέφυγε από τον Ταύρο, αλλά βιάστηκε από τον Παύλο. Ο αρχιαπατεώνας αυτός και κατόπιν τα πνευματικά του τέκνα, οι λεγόμενοι «πατέρες» της εκκλησίας, κατάφεραν να αλώσουν θρησκευτικά την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και να μολύνουν τον λαμπρό Ελληνορωμαϊκό πολιτισμό.Να διαβάλλουν την αρετή της ανεκτικότητας και του σεβασμού προς τους άλλους με την διαποτισμένη από φανατισμό και μισαλλοδοξία Ιουδαϊκή θρησκεία τους. Με δόλια και ψευδή επιχειρήματα αναποδογύρισαντην Ευρωπαϊ­κή ιστορία διαστρεβλώνοντας τις αρετές και της αξίες της.Ένα και μόνο παράδειγμα αρκεί για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος της κακοήθειας της χριστιανικής νοοτροπίας:Ο Έρασμος λοιπόν στοπερίφημο βιβλίο του «Μωρίας___ ______ ______Εγκώμιον», εκδ. ΗΡΙΔΑΝΟΣ 1972 Κεφ. 64 σελ. 145, αναφέρει μεταξύ άλλων: «..Αν πρέπει να πιστέψουμετονάγιοίερώνυμο ...ο άγιος Παύλος, διαβάζοντας τυχαία την επιγραφή ενός μνημείου στην Αθήνα, την άλλαξε για να έρχεται πιο καλά με όσα εκείνος έλεγε για την χριστιανική πίστη», σχόλ. στις πράξεις των Αποστόλων (17,23). Προσέξτε παρακαλώ περί τι είδους αλλαγή πρόκειται: «Παράλειψε τις λέξεις που μπορεί να έβλαπταν την υπόθεσή του και κράτησε μόνο τις δύο τελευταίες -αγνώστω Θεώ- και πάλι τις άλλαξε κομμάτι, γιατί ολόκληρη η επιγραφή έλεγε: ΤΟΙΣ ΟΕΟΙΣ ΑΣΙΑΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΑΦΡΙΚΗΣ ΘΕΟΙΣ ΑΓΝΩΣΤΟΙΣ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙΣ». Και συνεχίζει ο άγιος αυτός του Ελληνισμού άνθρωπος: «Φαίνεται πως αυτό το παράδειγμα πιάσανε ν’ ακολουθούν τα παιδιά οι θεολόγοι. Ψαρεύουν απ’ εδώ κι απ’ εκεί τέσσερις-πέντε λέξεις, στην ανάγκη τις αλλάζουν το νόημα και το

Η παγκόσμια αγορά θεω ρεί σίγουρα όλους

τους ανθρώπους ίσους και με τα ίδια δικαιώματα. Με μιά προϋπόθεση όμως. Τους ανθρώπους ως καταναλωτικά μόνον όντα. Όντα που θα γεμίζουν την μαϋρη

τρύπα της αδηφαγίας της. Μιά τρύπα που πάντοτε είναι άδεια.

ταιριάζουν όπως τους βολεύει και στα κομμάτια αν αυτό που έρχεται πριν ή μετά δεν έχει καμμιά σχέση με το θέμα ή πάει κι αντίθετα. Και το κάνουν αυτό με τόσο πετυχημένη ξεδιαντροπιά που τους ζηλεύουν ακόμη κι οι νομικοί» μετάφρ. Στρατή Τσίρκα.Εάν ο Έρασμος κοίταζε τους σημερινούς απόγονους των θεολόγων της εποχής του θα καταλάβαινε ότι η περιγραφή του αυτή καθόλου πλέον δεν επαρκεί, για να περιγράφει ούτε καν την μισή αλήθεια, για την επίδοσή τους στην απάτη.________

Ποια αλήθεια λοιπόν καταδια- στρέβλωσαν «τα παιδιά οι θεο­λόγοι»: Οι Αθηναίοι τιμούν τους θεούςτους, πμ,ούντου θεούςτων γειτόνων τους, όσους φυσικά γνωρίζουν, αλλά δεν τους αρκεί αυτό. Στήνουν μνημείο ακόμα και για όλους τους θεούς των τριών ηπείρων τους οποίους ούτε καν γνωρίζουν, για να δείξουν τον σεβασμό τους προς την παγκόσμια κοινότητα.Τον υπερευγενικό αυτο σεβασμό προς τους αλλότριους θεούς, γνωστών και αγνώστων, έρχεται ο ξεδιάντροπος (τουλά­χιστον κατ’ Έρασμο) Παύλος και τον αποκαλεί «τω αγνώστω θεώ»=Γιαχβέ (έτσι αποκαλείται ο θεός των Ιουδαίων στα ιερά

βιβλία τους).Μ’ αυτό το ελεεινό ψέμα διαπαιδαγωγούνται μέχρι την σήμερον, ποιος ξέρει και μέχρι πότε, όλα τα Ελληνόπουλα, σε συνδυασμό με το δίδυμο αδελφάκι του την δήθεν ειδωλολατρία.Γ ι’ αυτό το τελευταίο αυτό αδελφάκι είναι καιρός ν’ ακούσουμε έναν άλλο τίμιο χριστιανό, τον Νικόλαο Τωμαδάκη, καθηγητή της Βυζαντινής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στο έργο του «Εισαγωγή εϊς την Βυζαντινήν Φιλολογίαν» τόμ. Α', τεύχ. Α' έκδ. Β' Αθήναι 1956, μας λέει τα εξής: «Ο χριστιανισμός υπήρξε πολέμιος κατά κύριον λό γο ν του ΕΜ ηνισμου, ως ζω ής και σκέψεως... Η μεγαλύτερα διαβολή την οποίαν ενήργησε κατά του κλασσικού κόσμου είναι η εμφάνισις αυτού ως ειδωλολατρικού. Λατρείαν των ειδώ λω ν, δ ί ή ν κατηγορούν τα συναξάρια τους μη χριστιανούς συχνότατα, δεν

48

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 41 ον

εγνώρισαν οι Έ λλη νες , εν τούτοις το όνομα Έ λ λ η ν ταχύτατα συνέπεσε με την έννοια τον ειδωλολάτρης».Ας δούμε δε στο σημείο αυτό ια παθήματα των «ειδωλολάτρων», κατά χριστιανούς, Ελλήνων, μέσα από το 6ι8λίο «Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ» εκδ. «Ψυχογιός» 1988, της Πρύτανεως στο Πανεπιστήμιο της ΣορΒόνης, Ελένης Γλύκατζη- ΑρΒελέρ, η οποία θεωρείται ένα από τα ιερά τέρατα της Βυζαντινολογίας. Από την σελ. 17 διαβάζουμε: «...Εναντίον των ειδωλολάτρων (διάβαζε Ελλήνων) εφαρμόσθηκαν μέτρα, που συχνά πήραν το χαρακτήρα πραγματικών διώξεων. Το μαντείο των Δελφών υποχρεώθηκε να σιγήσει, οι Ολυμπιακοί αγώνες και τα Ελευσίνια μυστήρια απαγορεύθηκαν. Τα ιερά λεηλατήθηκαν από τους χριστιανούς... οι ιερείς υποχρεώθηκαν να σιγήσουν ή να αποθάνσυν όπως γράφει ο Λιβάνιος...».Η Αμερική είναι κόρη της Ευρώπης. Της χριστιανικής Ευρώπης. Η Βίβλος είναι το ιερό της ευαγγέλιο. Η εξωτερική της πολιτική είναι Βιβλική. Ιουδαϊκή. Αισθάνεται πως είναι ο εκλεκτός λαός της ανθρωπότητας. Δεν διστάζει μπροστά σε τίποτε, προκειμένου να επιβάλλει την πολιτική της σ’ όλον τον πλανήτη.Ο εκλεκτός λαός δικαιούται να καταστρέφει τους άλλους χάριν των συμφερόντων του:

(Δευτερονόμιο Ζ '):«Ι Όταν δε Κύριος ο Θεός σου σε εισαγάγει εϊς την χώραν, προς την οποίαν τώρα πορεύεσαι, δια να την κληρονομήσεις ως ιδικήν σου, και εκβάλη από εμπρός σου έθνη μεγάλα, τους Χετταίους... Ιεβουσαίους, επτά έθνη πολυαριθμότερα και ισχυρότερα από σας,2 και θα παραδώσει αυτούς Κύριος ο Θεός σου εϊς τας χείρας σου, θα κτυπήσης αυτούς, θα τους εξαφανίσης τελείως, δεν θα συνάψης καμμίαν συνθήκην μαζύ των και δεν θα τους λυπηθήτε καθόλου...5 Αλλά και αυτά ακόμη θα πράξης εναντίον των ειδωλολατρών αλλοεθνών: Θα κρημνίσετε τους βωμούς των, θα συντρίψετε τας ειδωλολατρικάς των στάλας, θα κατακόψετε τα ιερά δάση των και θα κάψετε εϊς την φωτιά τα ξυλόγλυπτα αγάλματά των.6 Διότι συ εν αντιθέσει προς εκείνους είσαι λαός άγιος, αφιερωμένος εϊς τον Κύριον και Θεόν σου. Κύριος και Θεό σου σε εξέλεξε ν ανάμεσα από όλα τα άλλα έθνη της γης να είσαι ιδική του εκλεκτή περιουσία...

49

8... αλλά διότι σας αγαπά ο Κύριος και διότι τηρεί τον όρκον, τον οποίον έδωσεν εϊς τους πρσπάτοράς σας... Αλλά είναι και Θεός δίκαιος, ο οποίος ανταποδίδει προσωπικώς εϊς τους μισούντας αυτόν και αμετανοήτους κατά τα έργα αυτών και εξολοθρεύει αυτούς...16 Συ θα απολαύσης τα λάφυρα των εθνών τα οποία ο Κύριος σου δίδει...22 Κύριος ο Θεός σου θα καταστρέψη και θα εξαφανίση ολίγον κατ’ ολίγον τα έθνη αυτά από εμπρός σου. Δεν θα ημπορέσης και δεν πρέπει, να εξαφανίσης αυτούς ταχέως, δια να μη μείνη έρημος και ακατοίκητος η χώρα από ανθρώπους και πληθυνθούν τα άγρια θηρία εναντίον σου.23 Αυτούς Κύριος ο Θεός σου θα τουςπαραδώση εϊς τας χείρας σου και θα καταστρέφης αυτούς ολοκληρωτικός μέχρις ότου εξολοθρευθούν και εξαφανισθούν πλήρως.24 Ο Θεός θα παραδώση εϊς τα χέρια σας τους βασιλείς των εθνών αυτών, θα τους εξοντώσετε, ώστε να χαθούν και τα ονόματα αυτών από τον τόπον, όπου εβασίλευον. Κανείς δεν θα ημπορέση να αντισταθή απέναντί σας, μέχρις ότου τους εξολοθρεύσετε όλους.25 Τα αγάλματά τών θεών των θα τα παραδώσετε εϊς το πυρ, δια να καούν...».Αριθμοί (λα'. 7): «...και απέκτειναν παν αρσενικόν και τους βασιλείς Μαδιάν απέκτειναν άμα τοις τραυματίες αυτών... και επρονόμευσαν τας γυναίκας Μαδιάν και την αποσκευή αυτών, και τα κτήνη αυτών και πάντα τα έγκητα αυτών και την δύναμιν αυτών επρονόμευσαν, και πάσας τας πόλεις τας εν ταις κατοικίες αυτών και τας επαύλεις αυτών ενέπρησαν πυρί».Απορούσαν κάποιοι γιατί οι Αμερικανοί ! Βομβάρδιζαν νοσοκομεία όταν επιτέθηκαν στην ; Σερβία. Μα δεν το λέει το ιερό τους βιβλίο: | «απέκτειναν άμα τοις τραυματίες αυτών».Η Αμερική είναι μια νέα Καρχηδόνα. Η κόρη Ι της Ευρώπης που της ρουφά το αίμα και την ντροπιάζει συνεχώς. Κανενός είδους ένωση δεν θα την σώσει, όσο θα βρίσκεται υπό θρησκευτική και πολιτισμική κατοχή. Αυτό που πρέπει ν’ ακούσουμε από το στόμα της είναι ένα καινούργιο και αποφασιστικό: «Carthago delenta est». Ένα αποφασιστικό:«Γιαχβέπάρε δρόμο από την Ευρώπη και τράβα στο σπίτι σου. Ε κ ε ί στην έρημο του Σ ινά που είναι η πατρίδα σου. Ο τόπος που γεννήθηκες από τον Μωϋσή».

Β ασδέκης Ν. ΣταύροςΣέρρες

ζ> mm νο tews»...

Πλωτίνος εναντίων Γνωστικφν

Η NBA ΤΑΞΙΣ

Ή σωτηρία πις ^υχιίς" * Έγκλημα κατά του ανθρωπίνου Πνεύματος

Πελασγικά έτυμα: η ρίζα ΓΙΑΝ-

l'EV’V O £ S 8 - e 4 , S

ΠΕΡΙ ΕΣΤΙΑΣΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 38ον

Π αλαιότερα εις κάθε οικία υπήρχε ένα δωμάτιο στο οποίο εσυγκεντρωνετο όλη η ακογένεια γύρω από την φωτιά που έκαιγε στο τζάκι ενώ όλη την υπόλοιπη οικία εθέρμαινε ως άσβεστον πυρ η θαλπωρή της ακογενείας.Στην σημερινήν εποχήν εις κάθε μοντέρνο σπίτι πρέπει να υπάρχη, όπως και τότε, το τζάκι (η Ε σ τία ), ένα πανάρχαιο σύμβολο θαλπωρής το οποίον έχει υιοθετηθή από όλους τους λαούς του κόσμου χωρίς πολλές φορές να αντιλαμβάνονται το πραγματικόν του νόημα. Εις μία προσπάθεια να συλλάβουμε την σημασίαν της υπάρξεως του βωμού της Εστίας εις κάθε σπίτι και έτσι να κατανοήσουμε την δυναμικήν της αναλύουμε τον αντίστοιχο Ορφικόν ύμνον. Ο ύμνος, αυτός δηλώνει ότι η Θ εά Εστία αποτελεί αυτήν την Θ εϊκή ροήν (δυναμικήν) η οποία μας συνδέει με την θαλπωρή του αενάου πυρός της διανοήσεως και σφυρηλατεί μέσα μας τους αιωνίους δεσμούς της οικογενείας, μετατρέπσντάς μας εις τους μύστας της κοινότητος μας και εν τέλει εις 3ο επίπεδον όλης της κοινωνίας (πολύμορφος), μέσα στην οποία συμβιώνουμε. Αυτοί α δεσμά αναπτύσσονται και δυναμίόνουν χάρις στην Θεϊκήν της δυναμική, συν τώ χρόνω (δι' ον και είναι θυγατέρα του παντοδυνάμου Κρόνου).Αυτοί λοιπόν α δεσμοί αποτελούν το ισχυρό στήριγμα των ανθρώπων και μας οδηγούν εμπνέσντας μας την ευτυχίαν και την υγείαν που καταπραϋνει τα πάθη στην σωφροσύνην και την ευτυχία μέσα από υγιείς κοινωνίες με πολίτας Θαλερούς, ευτυχείς, φρονίμους (σοχρρωνας) και αγνούς...

Π Α Π Α Φ ΙΛ ΙΠ Π Ο Υ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

ψ ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ ΐΤΡΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΙΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ

ΕΔΡΑ: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Αριθμός Τεύχους 38 ΕΤΗΣΙΕΣ ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ (ή 4 τεύχη)

ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ.......18€ ΕΥΡΩΠΗΣ......28€ ΛΟΙΠΩΝ ΧΩΡΩΝ........$30Επιστολές, άρθρα, ειδήσεις κ.ο.κ όπως επίσης και εμβάσματα-επιταγές, μπορείτε να στέλνετε ταχυδρομικώς στην Ταχ. Θυρίδα του περιοδικού:

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣΤ.Θ. 354, Τ.Κ. 57500 , ΠΛΑΓΙΑΡΙ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Τηλέφωνο / Τηλεομοιότυπον 2392 063 239

ΙΣΤΟΣΕΛΙΣ: w w w .tetraktys.orgΗλεκτρονική Διεύθυνσις (e-mail): webm aster@ tetraktys.org

Για ευκολία σας, συνδρομές και οικονομικές ενισχύσεις μπορούν να κατατίθενται απ ευθεί­ας στον λογαριασμό της ΤΕΤΡΑΚΤΥΟΣ, στην ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ, στον αριθμό λογαριασμού

5222 -0 1 6 1 8 8 -9 3 1

Επιτρέπεται η αναδημοσίευσις κειμένων του περιοδικού ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ εφ όσον αναφέρεται η προέλευσις και ο συγγραφεύς των. Το περιοδικό δεν ευθύνεται για τις απόψεις των αρθρογράφων. Τα αποστελλόμενα στην ΤΕΤΡΑΚΊΎ

1

ΤΕΤΡΑ Κ ΤΥΣ ΑΕΙΓΝ ΗΤΟ Σ ΤΕΥΧΟ Σ 38ον

CLvci προλόγου...Φίλες και Φίλα,Οι βιαστές και παραχαράκτες της ιστορίας, όσο ψηλά κι' άν στέκονται, όσο ψηλά κι' άν φτάσουν, όπως σήμερα που κηδεμονεύουν την υφήλιο μέσω του υπερατλαντικού προτεκτορά­του τους, κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα θα κληθούν να λογοδοτήσουν ενώπιον τής Νεμέ- σεως και της Θέμιδος....Οι ανθελληνικές φοβέρες πηγάζουν από το πατρονάρισμα των ξεδιάντροπων σφαγέων του ελληνικού πολιτισμού. Φοβισμένα, δειλοί κι άνανδροι εμφανίζονται α νεοέλληνες. Όμως ο όρος «Ελληνισμός» κακώς μέχρι σήμερα χρη- σιμοπαείται γιά να υποδήλωσή το σΰνολσν των Ελλήνων κατοίκων της Ελλάδος και του εξωτερικού.Δέν είναι όλα α ελληνόφωνα Έλληνες. Έλληνες είναι όσα αισθάνονται Έλληνες ακόμα κι' άν δεν μιλάνε την Ελληνική γλώσσα. Ό σ α δηλαδή ασπάζονται τον Ελληνισμό σάν κοσμοθεώρηση, σαν κοσμοϊδέαση, σάν φιλοσο­φία, ή ακόμα σάν θεϊσμό (αυτό το τελευταίο - εννοείται- γιά όσους πιστεύουν στό Ευριπίδειο «ανσει πεανκόα θείον» των αρχαίων και των νέων Ελλήνων -ήτα γιά όσους δεν είναι άθεα- διότι άλλο άθρησκος κι' άλλο άθεος...)Έλληνες είναι όσα εκστασιάζονται με τα γο­νίδια εν δονήσει στο μαντείο τών Δελφών, στην Ολυμπία, στη θέα τού Ερμού τού Πραξιτέλους, της Αφροδίτης της Μήλου, της Νίκης της Σα­μοθράκης καί όχι μπροστά σε πτώματα, μούμι­ες -λείψανα·; εικόνες που (δήθεν) κλαίνε. Έλληνες είναι όσα προφυλάσσουν, αναστυ- λώνουν, συντηρούν, επαναφέρουν στά εφ' ώ ετάχθησαν τούς προγονικούς ιερούς τόπους καί δέν ενταχίζουν τα όσια ελληνικά σε μετα­γενέστερους ξενόφερτους χώρους θρησκείας. Έλληνες είναι όσα σέβονται την πνευματική- πολιτισμική κληρονομιά τών προγόνων, πού γαλούχησε εκατοντάδες γενιές ως τα σήμερα καί δεν την καπηλεύονται τη μιά αναφερόμε­να στά σύμβολα τού ελληνικού πανθέου, γιά παράδειγμα, ή επίκληση ή καιροσκοπική χρή­ση προβοκάτσιας προς άντληση καί στήριξη ιδεών κι’ επιχειρημάτων καί την άλλη αποκα- λώντας τα «θεΐσκσυς» ή «γιά τα πανηγύρια» βάζοντάς τα στην ίδια μα'ρα με τούς Γιαχβέδες καί τούς Αλλάχηδες.Έλληνες είναι αυτοί πού, τουλάχιστον, σέ-

ΠΕΡΙΕΧΟΜ ΕΝΑ ΤΕΥΧΟΥΣ

Περί Εστίας.......................................................1Αντί Προλόγου (Editorial)..............................2Η πολεμική του Πλωτίνου εναντίον των Γνω­στικών................................................................3Χριστιανισμός: «Η σωτηρία της Ψυχής».7 Φιλία - Το περιεχόμενο της Ελληνικής Θεοσε-βείας................................................................ 12Αγάλλομαι - πα 'ημα......................................21Π οία α πραγματικοί ιδρυταί της Ε.Ε.........22ΝΕΑ ΤΑΞΗ: Παγκόσμιος ταραγμένος ωκεα­νός .................................................................. 41Η Α' ΧΙΛΙΑΡΧΙΑ του Ελλην. Στρατού..... 45Κι αυτα' μόνο γελούν...................................46ΠΟΙΜΕΝΙΚΟ (Πα'ημα).............................. 47Πελασγικά Έτυμα: η ρίζα ΓΙΑΝ-............... 48

βσνται αυτούς πού σέβονται καί τιμούν τά πατρώα κατά τα πατρώα ειωθότα, επιεικώς το ίδιο όπως σέβονται τούς ευζώνσυς πού τι­μούν το μνημείο τού αγνώστου στρατιώτου, ή τις ιέρειες τού Απόλλωνος στην αψή της Ολυ­μπιακής φλόγας, καί δεν τούς περιγελούν άν φορέσουν πατρώα ενδυμασία ή απσνείμσυν τι­μές στούς Μαραθωνομάχους ή τους Θερμοπυ- λομάχους, ή άν κάνουν γάμο ή ονοματοδοσία κατά τον ελληνικό αρχαιολατρευτικό τρόπο σε κάπαα ερείπια (δυστυχώς μόνο τέταα άφησε η μεταγενέστερη βιαίως εισαχθείσα θρησκεία) ελληνικών ναών καί τεμένων.Καί, τέλος, Έλληνες είναι όσα πιστεύουν στην αρετή της α-λήθειας, της μή λησμοσύνης. Διότι η α-λήθεια είναι συνάμα αρετή καί κα­θήκον των Ελλήνων. Τών ολίγων, πολύ ολίγων -φεύ- Ελλήνων τόσο τού ελλαδικού χώρου όσο και της διασποράς. Αυτών πού πιστεύουν στον Ελληνισμό. Δηλαδή τον Ηρακλειτ-ισμό, τόν Σωκρατ-ισμό, τόν Πλατων-ισνό, τον Ευριπιδ- ισμό, τόν Ορφ-ισμό της Γαίας Θεάς (μητέρας Φύσεως) καί όχι τον α-θεϊσμό (πού ποτέ δεν υπήρξε στην Ελλάδα) ή τις βιαίως εισαχθείσες δογματικές θρησκείες, (στά επίσημα ρωμέικα κιτάπια «επικρατούσες», στην πραγματικότη­τα όμως [του δημοψηφίσματος γιά τις ταυτότη­τες] μειοψηφούσες).

ΖΕΙΡΩΝ

2

ΤΕΤΡΑ ΚΤΥΣ Α ΕΙΓΝ Η ΤΟ Σ ΤΕΥΧΟ Σ 38ον

Η ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΤΟΥ ΠΛΩΤΙΝΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΓΝΩΣΤΙΚΩΝ

Π Ε ΡΙΛ Η Ψ ΗΣτην ενάτη πραγματεία της Εννεάδος δευτέρας (119 [33]) ο Πλωτίνος επιτίθεται εναντίον των αυτοχαρακτηριζομένων ως Γνωστικών, ενός θρησκευτικού ως επί το πλείστον κινήματος, το οποίον εκινήθη στην μεθόριο μεταξύ της ελληνικής φιλοσοφίας και του Χριστιανισμού1, βασικές δε αρχές αυτού ήσαν: ποοίτον. ο λεγόμενος οντολογικός δυαλισμός, δηλαδή η δυαρχία Αγαθού (Πατρός) και Κακού (Δημιουργού), δεύτεοον. η απορροή εκ του Πατρός ενδιαμέσων θεοτήτων (υποστάσεων) ανά ζεύγη, των λεγομένων Αιώνων, το σύνολον των οποίων καλείται Πλήρωμα, τρίτον, η εν χρόνω δημιουργία του Κόσμου μέσω της αποστασίας της Σοφίας, δηλ. του τελευταίου Αιώνος, και, τέταοτον. η επιστροφή μαζύ με την Σοφία στο Πλήρωμα, των ανθρώπων, των λεγομένων πνευματικών2.Τον περασμένο αιώνα ο Γερμανός μελετητής τιον Εννεάδων R. Harder στο άρθρο του Eine neue Schrift Plotins, (περιοδ. Hermes 71, 1936) βασιζόμενος στην ενδοσυνάφεια των τεσσάρων πραγματειών κατά τον χρόνο συγγραφής των3, οι οποίες έκτοτε απετέλεσαν το λεγόμενο Μ εγάλο Βιβλίο, δηλαδή των Περί φύσεως και θεωρίας και τον Ενός της Εννεάδος τρίτης (III 8 [30]), της Περί του νοητού κάλλους της πέμπτης (V8 [31]), της Ότι ουκ έξω του Νού τα νοητά και περί ταγαθού της πέμπτης επίσης (V5

1 Οι πιό γνωστοί εκφραστές του Γνωστικισμού ήσαν ο Σίμων ο Μάγος (εξ συ και ο όρος σιμωνία του Κανονικού Δικαίου, ο Κήρινθος, ο Βασιλείδης, ο Βαλεντίνος, ο Μαρκίων κ.ά.2 Όρ. ΛΟΓΟΘΕΤΟΥ Κ. Η Φιλοσοφ'α των Πατέ­ρων και του Μέσου Αιώνος, τ. Α', σελ. 3435, εκδ. Εστίας, Αθήναι 1930 και ΓΙΑΝΝΑΡΑ Χρ. Ενάντια στην Θρησκεία, σελ. 255-256, εκδ. Ικάρου, Αθηνά 2006. ̂Οι έξι Εννεάδες των εννέα πραγματειών, εκατη-

γοριοποιήθησαν βάσει δύο διαφορετικών κριτηρίων: του αναγωγικού, το οποίον εισηγήθη ο Πορφύριος και (γενικώς) επεκράτησε και του χρονολογικού, βάσει δηλαδή του χρόνου συγγραφής των α εντός αγκυλών αριθμοί δηλσύν αυτήν ακριβώς την αύξου- σα χρονική σειρά.

υπό ΚΩΝ. ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΑΟΥ[32]), αλλά και της προς τους Γνωστικούς της δευτέρας (119 [33]), απέδειξε ότι ο ιδρυτής του Νεο-πλατωνισμού επετέθη στους Γνωστικούς, έχοντας ως παρακαταθήκην την έννοιαν της θεωρίας (εν αντιθέσει προς την ηδονήν4 του Ευδόξου και του Αριστίππου) δηλαδή την τάση των όντων (ενν. του Ενός εξαιρουμένου) να θεώνται προς τα άνω5. Βασικές αρχές (αξιώματα) του φιλοσοφικού συστήματος του Πλωτίνου, στην εναντίον των Γνωστικών κριτική του, θεωρούμε τα κάτωθι: ποωτον. ο αριθμός των υποστάσεων του θείου (νοητού) Κόσμου- οι υποστάσεις είναι τρείς: το υπερούσιον Εν ή Αγαθόν, ο Νους, ως νοούν και νοούμενον (Ον) και η Ψυχή (του Κόσμου)6, δεύτεοον. την σχέση μεταξύ της (κοσμικής) Ψυχής, την οποίαν διαιρεί στην Προτέρα και στην Φύση και ενός μέρους της το οποίο την εγκαταλείπει προκειμένου να εισδύση στην 'Υλη, των ατομικών ψυχών, και τρίτον, την αϊδιότητα, την ωραιότητα και την αγαθότητα του Κόσμου, ως εναργούς αγάλματος των νοητών θεών7, αλλά και του Δημιουργού του, εφ’ όσον υποθέσωμε ότι ο τελευταίος υφίσταται ως τέτοιος. Οι Γνωστικοί, επηρεασμένοι α π ’ την διδασκαλία του Φίλωνος του Ιουδαίου8, δεν αποδέχονταν τα ανωτέρω· γι' αυτούς ο Κόσμος έχει αρχή και τέλος, είναι κακός ως προϊόν ενός κακού Δημιουργού, ο οποίος ταυτίζεται με την επίσης κακή κοσμική Ψυχή, οι μερικές εκφράσεις της4 ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ Ηθικά Νικομάχεια, 1172b,10- 13: Ενδοξος μέν ούν την ηδονήν ταγαθόν ώετ’ είναι διά το πάνθ' οράν εφέμενα αϋτής, και έλλογα και άλογα, ενπάσινδ' είναι τοαιρετόν, το επιεικές, και το μάλιστα κράτιστον.5 Όρ. ΠΛΩΤΙΝΟΥ Εννεάδες, III 8[30], 1, Απάντα θεωρίας εφεσθαι και εις τέλος τούτο βλέπειν.6 Όρ. ΜΑΝΟΥ Ανδρ. Πρόκλος, ο πλατωνικός διά­δοχος, σελ. 3336, εκδ. Γρηγόρη, Αθήνα 2006.7 . Όρ. ΠΛΩΤΙΝΟΥ Εννεάδες, 119 [33], 8, 15-16.8 Ιουδαίος φιλόσοφος του πρώτου μεταχριστιανικού αιώνος, ο οποίος προσεπάθησε νά συνδιαλλάξη την ελληνική φιλοσοφία και την Βίβλο, αποδίδοντας στην τελευταία αλληγορική σημασία (όρ. σχετικώς ΝΙΑΡΧΟΥ Κ. Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία, σελ. 152, Αθήναι 2005).

3

ΤΕΤΡΑ Κ ΤΥΣ Α ΕΙΓΝ Η ΤΟ Σ ΤΕΥΧΟ Σ 38ον

οποίας, οι (ατομικές) ψυχές εισέρχονται στα σώματα λόγω τιμωρίας9. Οι άνθρωποι διαχωρίζονται βάσει των πιστευμάτων τους, σε χοϊκούς, δηλαδή στους παραδοσιακούς θρησκευτές του ελληνορωμαϊκού πανθέου, ψυχικούς (Χριστιανούς) και πνευματικούς (Γνωστικούς). Οι τελευταίοι είναι οι μόνοι οι οποίοι θα σωθούν, όταν επέλθη η καταστροφή του Κόσμου αναχωρώντας προς την λεγομένη καινή Γή.Τα ανωτέρω, καθώς και οι απόψεις των λοιπών σχολών της λεγομένης υστέρας Αρχαιότητος, έχουν συστηματοποιηθή στον πίνακα του G. Quispel10, ως εξής:Ι. ο Κόσμος είναι αγαθός

α. ο Δημιουργός είναι αγαθός (Πλάτωνκαι Στωικοί)β. δεν υπάρχει Δημιουργός του Κόσμου(Αριστοτέλης)

II. ο Κόσμος είναι κακόςγ. δεν υπάρχει Δημιουργός του Κόσμου(Επίκουρος)δ. ο Δημιουργός είναι κακός (Γνωστικά)

Τα αίτια των προαναφερθεισών παρεκκλίσεων ήταν, κατά τον Πλωτίνο, δυο: αφ' ενός, η άγνοια μίας αυστηρώς διαρθρωμένης σντικής ιεραρχίας (οντολογικής και αξιολογικής), εννοείται εντός του νοητού κόσμου, συμφώνως προς την οποίαν τα κατώτερα όντα θεώνται τα ανώτερα- αφ' ετέρου, η αντικατάσταση των επιστημών (της Αστρονομίας και της Ιατρικής) απ' τις παραεπιστήμες της εποχής, δηλαδή την Αστρολογία και την Μαγεία11, καθιστώντας τον άνθρωπο έρμαιον μιάς αδήριτης Ειμαρμένης. Εκτός των ανωτέρω, οι Γνωστικοί παρε- ποίησαν στοιχειώδεις όρους της ελληνικής φιλοσοφίας, λ.χ. το κακόν και την τόλιιαν. τους εχρησιμαποίησαν δηλαδή καθ’ ομωνυμίαν το κακόν στην πλατωνική φιλοσοφία θεωρείται παρυπόσταση, διότι ενώ υφίσταται στον

9 Όρ. αυτόθι, 6, 58-62: γενέσεις και φθοράς εισάγο- ντας παντελείς και μεμφόμενα τώδε τώ παντί και την προς το σώμα κοινωνίαν τή ψυχή αιτιώμενοι και τόν διοικούντα τόδε τοπάν ψέγοντες και εις ταυτόν άγοντες τόν δημιουργόν τή ψνχή και τά αυτά πάθη διδόντες, άπερ και τοις εν μέρει.Ι® QUISPEL G. Bad World and Demiourge, σελ. 313, στον τόμο τοΰ Jaap Mansfeld Studies in Later Greek Philosophy and Gnosticism, εκδ. Variorum Reprints, London 1989.11 Όρ. ΠΛΩΤΙΝΟΥ Εννεάδες, II, 9[33], 13, 15, 20­25 και 14, 13-17

(αισθητό) Κόσμο -όχι όμως και στον νοητό- θεωρείται ως έτερον του όντος και όχι ως μη όν12, δηλαδή ως μη υπάρχαν. Επίσης η τόλμα ενέχει την έννοιαν, όχι της παρεκτροπής, όπως θέλουν α Γνωστικοί13, αλλά της απορροής της αορίστου δυάδος, της αποσχίσεως δηλαδή του Νού εκ του Ενός και της Ψυχής εκ του Νού14, όπως συναντάται στην πυθαγορική παράδοση, διότι α συνέπειές της είναι δυνατόν να υπερβαθσυν.Ο Πλωτίνος διαβλέποντας ότι η διάδοση τέτοιων απόψεων θα ήταν βλαπτική για τον Ελληνισμό εν γένει, επετέθη εναντίον των Γνωστικών με ιδιαιτέρα δριμύτητα. Υπενθυμίζει ότι ο Κόσμος είναι αΐδιος, άνευ δηλαδή αρχής και τέλους, όπως άλλως τε εθεωρούσαν όλα σχεδόν α Έλληνες φιλόσοφοι15 και αγαθός· τις ιδιότητές του αυτές ο αισθητός Κόσμος έλκει απ’ το νοητό του πρότυπο, του οπα'ου αποτελεί απείκασμα.Οι παρερμηνείες του Τιμαίου οφείλονται στην ύπαρξητσυ Δημιουργού, δίκηνπαητικουαιτί ου, ο οποίος, λόγω της αγαθότητάς του (τελικόν αίτιον), παραλαμβάνει την προϋπάρχουσα ύλη (υλικόν αίτιον) και βάσει του νοητού προτύπου (ειδικόν αίτιον) κατασκευάζει τον Κόσμον. Προκειμένου δε οΠλάτων να αποστασιοπαηθή απ’ τον μηχανοκρατικό υλισμό των Σοφιστών της εποχής του, προσπίπτει στον εικότα λόγον, στην αληθοφανή, πλήν όμως αναπόδεικτη εξήγηση. Επομένως ο πλατωνικός Δημιουργός, ως προϋπάρχουσα της Ψυχής του Κόσμου οντότης, δεν ταυτίζεται προς την Ψυχήν, την οποίαν άλλως τε ο ίδιος κατασκευάζει· δεν δημιουργεί εκ του μηδενός τον αισθητό Κόσμο, '- Αυτόθι, Ι, 8 [51], 3, 1-7.13 Όρ. ΧΡΟΝΗ Ν. Οι μετασχηματισμοί της Φιλοσοφίας, σελ. 288, εκδ. Σ. Σαριπόλσυ, Αθηνά 1988.

Όρ. ΙΑΜΒΛΙΧΟΥ Τά θεολογούμενα της Αριθμητικής, 9, 4.Ι-’ Εξαιρούνται ο Πλούταρχος και ο Αττικός, α οποία παρερμήνευσαν τον εικότα λόγον του Τ ιμαίου, ίσως λόγωτης εξηγήσεωςτου Αριστοτέλσυς (Περί Ουρανού, 279b, 3334)· διαφορετική άποψη εξέφρασαν ο Ξενοκράτης (το γνωστό διαδικασίας χάριν) και όλα α Νεοπλατωνικοί, αλλά και α σύγχρονα και πλέον έγκυρα μελετητές. λ.χ. α WILLAMOWITZM-LLENDORF Ulr. Πλάτων, σελ. 648-649, εκδ. Κάκτου, Αθήνα 2005. TAYLOR Α.Ε. Πλάτων, σελ. 502, εκδ. Μ.Ι.Ε.Τ. Αθήνα 1992 και CONFORD M.Fr. Plato's Cosmology, σελ. 35. Hackett Ρ C., Indianapolis/Cambridge 1997.

4

ΤΕΤΡΑ Κ ΤΥΣ ΑΕΙΓΝ ΗΤΟ Σ ΤΕΥΧΟ Σ 38ον

διότι η ύλη προϋπάρχει έστω και άνευ μορφής και λόγω της αγαθότητάς του, όλες του α πράξεις, επομένως και τα πρώτα αποτελέσματα του έργου του, ο Κόσμος και η Ψυχή του, είναι το ίδιο αγαθά και κάλλιστα.Κατά τα γνωστά απ' τον Τίμαισν, το μεν σώμα του Κόσμου, προκύπτει απ' την γεωμετρική αναλογία των τεσσάρων πρωταρχικών στοιχείων α/μ1=μ1/β και β/μ1=μ1/α όπου α παράμετροι α, μ1(ο λεγόμενος γεωμετρικός μέσος) και β συμβολίζουν το πυρ, τον αέρα, το ύδωρ και την γή16, η δε Ψυχή του, βάσει ενός πιό πολύπλοκου μαθηματικού μοντέλου17 του οποίου α στοιχειώδεις όροι είναι ο αριθμητικός (μ2) και ο αρμονικός μέσος (μ3) δυο άκρων αριθμών α και β (β>α), δηλαδή α λόγοι: μ2=(α+β)/2 και μ3=2αβ/(α+β/8.Τις απόψεις του Πλωτίνου περί αϊδιότητος του Κόσμου, είχε εισηγηθή, εκτός των άλλων, ένας πλατωνικός φιλόσοφος του δευτέρου μεταχριστιανικού αιώνος, οΚαλβήνος Ταύρος19· κατ' αυτόν ο όρος γενητός του Τιμαί ου, ο οποί ος αναφέρεται στον Κόσμο και δηλοί οντολογική εξάρτηση, συσχετίζεται με τον απαρεμφατικό τύπο γίγνεσθαι, δηλωτικόν μεταβολής και όχι γεννήσεως εκ του μηδενός. Ο Πλωτίνος αποδεχόμενος τα ανωτέρω, σημειώνει ότι α συζητήσεις επ’ αυτού, εντός της ελληνικής διανοήσεως, γίνονται διδασκαλίας και του σαφούς χάριν20, αφού ουδέποτε υπήρξε σώμα άνευ ψυχής και μη κεκοσμημένη ύλη.Η σύγχρονη Φυσική με την Θεωρία της Υποκβαντικής Κινητικής21, έρχεται αρωγός στην πλατωνική φυσική, καίτοι ακόμη η εκ του μηδενός δημιουργία, περισσότερον γνωστή ως Θεωρία της Μεγάλης Εκρήξεως22, έχει

16 ΠΛΑΤΩΝΟΣ Τίμαιος, 32b.17 Η χρήση μαθηματικών μοντέλων δηλοί την ανάγκη μαθηματικοποιήσεως των φυσικών προ­τύπων, άποψη καθόλου αποδεκτή απ' την σύγχρονη Φυσική· πβλ. STEWART-GOLUBITSKY Είναι ο Θεός γεωμέτρης, σελ. 23, εκδ. Τραυλού, 2006.18 ΠΛΑΤΩΝΟΣ Τίμαιος, 36a.19 Όρ. ΚΑΛΛΙΓΑ Π. Εισαγωγιj στο ΠΛΩΤΙΝΟΥ Εννεάς δεύτερα, III, σελ. 188, εκδ. Ακαδημείας Αθηνών, Αθηνά 1997.20 ΠΛΩΤΙΝΟΥ Εννεάδες, ΙΥ 3[27], 9, 14-15.21 Όρ. LAvTOLETTE Ε Η γένεση του Κόσμου, εκδ. Εναλίου, Αθήνα 2006.22 Όρ. SINGH S. Big Bang, εκδ. Τραυλού, Αθήνα2005 και BARROW D.J. Η απαρχή του Σύμπαντος,εκδ. Κατόπτρου, Αθήνα 1995.

υποστηρικτές, η ορθότης της όμως απαιτεί την αποδοχή ενός συνεχώς διαστελλομένσυ Σύμπαντος, αρχή του οποίου θεωρείται μία υπερσυμπεπυκνωμένη σφαίρα ελάχιστης διαμέτρου και απείρου πυκνότητος, ενέργειας και θερμοκρασίας· τα τελευταία όχι μόνον δεν αποδεικνύσνται, αλλά μάλλον καταρρίπτσνται, το οποίον σημαίνει ότι α αρχικές των συνθήκες ήσαν λανθασμένες23. Παρ’ όλα αυτά α σύγχρονα Κοσμολόγα εξακολουθούν να ανήκουν σε δύο, εδώ και αιώνες διαισθητικούς διεμορφωμένα, στρατόπεδα: στο πρώτο ανήκουν όσα θεωρούν ότι ο Κόσμος υφίσταται άνευ αρχής και τέλους, είναι δηλαδή αΐδιος, ενώ στο δεύτερο όσα θεωρούν ότι έχει έγχρονο αρχή και θα καταστραφή κάπαα χρονική στιγμή στο μέλλον.Η Ψυχή του Κόσμοι» λόγω της θέσεώς της επιτελεί μεσάζουσα λειτουργία, αφ' ενός προς τον Νούν, αφ' ετέρου προς τον αισθητό Κόσμο, τον οποίον κατευθύνει και κυβερνά. Α π’ την Ψυχή προέρχονται α ατομικές ψυχές, α οποίες προϋπάρχουν, εισέρχονται στα ανθρώπινα σώματα και μετά τον σωματικό θάνατο μεταβαίνουν στον Άδη, απ' τον οπαον επιστρέφουν, επανενσωματώνονται κ.ο.κ.· ως σντότης του νοητού είναι αΐδια και αμετάβλητη ουσία, όπως άλλως τε και ο Δημιουργός, του απαου αποτελεί το δεύτερο προϊόν. Επομένως α διδασκαλίες των Γνωστικών περί παθών της Ψυχής και ταυτίσεώς της προς τον κοσμικό Δημιουργό ευρίσκονται εκτός του πλατωνικού πλαισίου.Τά αποτελέσματα των προαναφερθεισών γνωστικών καινοτομιών, κατά τον Πλωτίνο, οδηγούν τους Γνωστικούς σε δύο ατραπούς: η ποώτη σχετίζεται με τον αντινομισμό και τον ηδσνισμό κάπαων εξ αυτών (ενν. μάλλον τους Βαρβηλογνωστικσύς και τους Οφίτες), α οπα'α την περίοδο εκείνη πρέπη να αποτελούσαν πλειοψηφικό ρεύμα στους κόλπους του κινήματος, ενώ η δεύτερα, η οποία θεωρείται συνέπεια της πρώτης, συνάπτεται προς την σωτηριολογία, δηλαδή την πλήρη απαξίωση του παρόντος κόσμου και της ανθρώπινης κανωνίας, χάριν μιάς απροσδιορίστου μετά θάνατον ατομικής σωτηρίας24.2 3 Όρ. ΠΕΛΕΓΡΙΝΉ Λεξικό της Φιλοσοφίας, σελ. 604-605, τά περί της Υπαθετικαπαραγωγικής με­θόδου του K.Popper, εκδ. Ελληνικών Γραμμάτων, Αθήνα 2004.24 Όρ. ΠΛΩΤΙΝΟΥ Εννεάδες, II, 9[33], 15, 18-22.

5

ΤΕΤΡΑ ΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝ ΗΤΟ Σ ΤΕΥΧΟ Σ 38ον

Στο σημείο αυτό αξίζει μνείας η λανθασμένη ταύτιση Γνωστικών και Επικούρειων, λόγω των απόψεων των περί Προνοίας. Η ανωτέρω επιχειρηματολογία του Πλωτίνου, είναι σοφιστικού τύπου και αδικεί τόσο τους Γνωσ­τικούς όσο και τσυς Επικσυρείους, διότι τους αποδίδει απόψεις τις οποίες δεν εξέφραζαν απολύτως. Κατά τον ιδρυτή του Κήπου σκοπό της ζωής δεν αποτελούσε η σωματική ηδονή, όπως του καταλογίζεται λανθασμένως απ' τον Πλωτίνο25· αντιθέτως, η διδασκαλία του περί των ηδονών επιζητούσε την ηδονή της ψυχικής αταραξίας, την λεγομένη στατική ή καταστηματική26. Η πραγματεία ολοκληρώνεται με τις (συνήθεις) παραινέσεις περί του περιωνύμου φιλοσόφου βίου.Εκ των ανωτέρω προκύπτει ότι η εναντίον των Γνωστικών πολεμική του Πλωτίνου αποτελεί μία αναμέτρηση της ελληνικής φιλοσοφίας με την περισσότερο ανώδυνη πτυχή της ανατολικής παραδόσεως, υπό την έννοιαν του ότι δεν προέβησαν σε πράξεις εναντίον αλλοφρονούντων πεδίο αυτής της διαμάχης απετέλεσε, λόγω των προαναφερθεισών ασαφειών, ο πλατωνικός διάλογος Τίμαιος, αλλά και η παραβίαση των αξιωμάτων της πλατωνικής φιλοσοφίας27, όπωςλ,χ. η πρωτοφα­νής εισαγωγή του Κακού στον θείο Κόσμο.Οι Γνωστικοί δεν προσέφεραν κάτι σημαντικό στην Φιλοσοφία· δεν κατώρθωσαν κάν να γεφυρώσσυν το δημιουργηθέν, με την εμφάνιση του Χριστιανισμού, χάσμα μεταξύ γνώσεως και (αποκεκαλυμμένης) πίστεως28. Αυτό διότι απ' την συνολική τους παραγωγή απούσιαζε οποιαδήποτε άξια λόγου Γνωσιοθεωρία. Η γνώσις στην οποίαν αναφέρονταν και την επικαλούνταν συνεχώς, προσδίδοντάς της μυστικιστική ισχύ, δεν είχε κανένα ουσιαστικό περιεχόμενο και ήταν μάλλον ένα σύνθημα αντίστοιχο των κατά καιρούς επιλεγομένων, όπως ισότης, αλλαγή, αγάπη, αλληλεγγύη, ελευθερία, δικαιοσύνη κ.ά. από πολυεθνικές25 Αυτόθι, 15, 45: μιάς (ενν. της αιρέσεως του Επικούρου) της ηδονήν την του σώματος τέλος τιθεμένης.26 Όρ. ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ Προς Μενακέα, 132, 1-7.-7 Κάτι αντίστοιχο διέπραξαν ο Gauss και ο Lobatzewski, α οποίοι παρεβίασαν το πέμπτο αξίωμα (σ.σ. των παραλλήλων) τσυ Ευκλείδη, δημιουργώντας νέες, μη ευκλείδειες, Γεωμετρίες.2° Όρ. ΠΟΛΙΤΗ Ν. Φιλοσοφήματα, σελ. 443, εν Αθηναις 2004.

οργανώσεις και ομάδες, τα λεγόμενα έθνη αραβικού τύπου κατά τον Spengler29.Ο ιδρυτής του Νεοπλατωνισμού στην κριτική του δεν αναφέρεται καθόλου στην ανύπαρκτη γνωσιολογική πτυχή του Γνωστικισμού- είναι προφανές ότι την θεωρεί ανάξια λόγου. Ενδιαφέρεται όμως για την εν γένει διδασκαλία τους, την οποίαν εμπλούτισαν με φιλοσοφικούς όρους. Αποτέλεσμα αυτού του συγκερασμού και της διατυπώσεως διαφορετικών αξιωμάτων, υπήρξε η δημιουργία ιδίας, πλήν όμως μη αυθεντικής φιλοσοφίας, παραπλήσιας, φαινομενικώς και μόνον, της πλατωνικής30.Η προσπάθεια του Πλωτίνου, δηλαδή ο αποσυσχετισμός ελληνικής Φιλοσοφίας και ανατολικών θρησκειών, παρέμεινε ατελής- αυτό αφ' ενός, διότι ο ίδιος ο ιδρυτής του Νεοπλατωνισμού (και περισσότερο α θεουργοί διάδοχοί του Ιάμβλιχος και Πρόκλος) με τις περί εκστάσεως και θεωρίας απόψεις του, διέβλεπε προς έναν μερικό έστω εναγκαλισμό αυτών, αν και ο τρόπος προσπελάσεως του νοητού δεν διέφερε κατά πολύ του κλασσικού τρόπου του φιλοσοφείν αφ’ ετέρου, διότι, αν και υπερέβη τα όρια της ανορθόλογης εποχής του31 και διέβλεπε ότι η είσοδος των ανατολικών δοξασιών στην ελληνορωμαϊκή διανόηση θα εχειραγωγούσε την τελευταία, δεν κατάφερενααποτρέψη την διείσδυση αυτή.Οι συνέπειες της διεισδυσεως αυτής ήταν (και είναι ακόμη) καταστρεπτικές για τον δυτικό Κόσμο εν γένει, διότι προσέδωσε στην διάναά του στοιχεία τα οποία έως τότε εθεωρσύντο απωθητικά, όπως λ.χ. η μανιχαϊστική δυαρχία Αγαθού-Κακού, στην οποία εστηρίχθησαν τα πολιτικά εκτρώματα του περασμένου αιώνος, η απολυτοποίηση του Κακού κατά την περίοδο της Νέας Τάξεως των Πραγμάτων32, βάσει της οποίας εδικαιολογήθησαν α απάνθρωπες επεμβάσεις στην Μέση Ανατολή απ' τον πλανητάρχη ... εκπρόσωπο του Αγαθού.

29 SPENGLER Osw. Η παρακμή τηςΔύσεως, τ. Β'. σελ. 233, εκδ. Τυπωθήτω, Αθήνα 2004.30 ΠΛΩΤΙΝΟΥ Εννεάδες, 119 [33], 6, 10-12: όλως γάρ τά μέν αυτοίς παρά του Πλάτωνος είλ ιρται. τά δέ, όσα καινοτομσύσιν, ταύτα έξω της α/.ηθείας εύρηται.31 Πβλ. ΧΡΟΝΗ Οι μετασχηματισμοί της Φιλοσοφίας, σελ. 301302.^2 Όρ. ACHCAR Gilb. Σύγκρουση βαρβαροτήτων·.σελ. 5458, εκδ. Πολυτρόπου. Αθήνα 2006.

6

ΤΕΤΡΑ ΚΤΥΣ Α ΕΙΓΝ Η ΤΟ Σ ΤΕΥΧΟ Σ 38ον

Χριστιανισμός-Η «σωτηρία» της ψυχής. Έ να έγκλημα κατά του ανθρωπίνου πνεύματος

:Η κάθε θρησκεία εκφράζει ένα συγκεκριμένο κανωνικό-πολιτικό σύστημα. Οι εμπνευστές και α δημιουργοί της κάθε θρησκευτικής έκφρασης επινόησαν, εξέφρασαν και συστημα­τοποίησαν κανόνες και νόμους που σκοπό είχαν να καθορίσουν ολοκληρωτικά τόσο τις διαπροσωπικές σχέσεις των υποστηρικτών αυτών όσο και όλες τις κοινωνικές σχέσεις εν γένει, ακόμα και εκείνες που αφορούν τις εκτός κοινωνικής ομάδας δραστηριότητες. Οι θρησκευτικά νομοθέτες νομοθέτησαν με βάση συγκεκριμένα κριτήρια που συσχετίζονταν άμεσα με το περιβάλλον διαβίωσης της ομάδας αλλά και κυρίως με τους στόχους και σκοπούς που είχαν θέσει εξαρχής αυτοί α νομοθέτες. Αυτά α σκοποί δεν υπήρξαν πάντα φανεροί και σίγουρα δεν υπήρξαν (και εξακολουθούν να μην είναι) αναγνωρίσιμα από το σύνολο των υποστηρικτών της κάθε θρησκευτικής έκφρασης.Αυτό όμως που όλα α πιστοί αυτών των θρησκευτικών πεποιθήσεων κατανοούν είναι πως α πράξεις, α σκέψεις και γενικότερα η συνολική στάση ζωής, είναι αυτή που καθορίζει το «μετά», δηλαδή την πορεία της ύπαρξης μετά το θάνατο του σώματος. Με άλλα λόγια, την πορεία της ψυχής.Από εδώ αρχίζουν και α τεράστιες διαφοροπαήσεις των θρησκευτικών συστημάτων. Και αρχίζουν από την αντίληψη περί ψυχής. Τι είναι ψυχή, πώς γεννιέται και αν γεννιέται η ψυχή, από που έρχεται η ψυχή, που πάει η ψυχή και άλλα πολλά ερωτήματα για τα οπαα βεβαίως δεν υπάρχουν αντικειμενικές απαντήσεις αλλά υποθέσεις που λαμβάνονται ως αποδείξεις από το σύνολο των πιστών κάθε θρησκείας. Οι υποθέσεις αυτές, α απαντήσεις που δίνει η κάθε θρησκεία σε αυτά τα ερωτήματα διαμορφώνουν και τον τρόπο συμπεριφοράς και δράσης του πιστού και α απαντήσεις αυτές ουσιαστικά αντανακλούν όχι μόνο τη φιλοσοφία που διέπει τους κανόνες και τους νόμους κάθε θρησκείας αλλά φανερώνει και τους βαθύτερους σκοπούς και στόχους των νομοθετών για όσους βεβαίως θέλουν να δουν και να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα.

Στην παρούσα εργασία θα αναφερθούμε στην απάντηση που δίνει η χριστιανική αντίληψη των πραγμάτων παίρνοντας ως αφορμή τη δήλωση του τέως αρχιεπισκόπου της Ελληνικής ορθόδοξης εκκλησίας ότι μόνο ο χριστιανισμός δίνει απάντηση και διώχνει το φόβο του θανάτου και αλλοίμονο σε εκείνους που δεν ασπάζονται τον χριστιανισμό.(Σε επόμενη εργασία θα ασχοληθούμε με την ερμηνεία της Ελληνικής Πολυθεϊστικής Αντιλήψεως, όπως προκύπτει μέσα από την Ελληνική Μυθολογία αλλά και τις πλατωνικές επισημάνσεις για το συγκεκριμένο θέμα)Ποιες όμως είναι α απαντήσεις που δίνει η κυριαρχούσα θρησκεία της Ελλάδος αλλά και της Ευρώπης γενικότερα;Παραθέτουμε σχετικά αποσπάσματα μέσα από ένα από τα ιερά βιβλία των χριστιανών, την αποκαλούμενη «καινή διαθήκη»:

Κατά Ματθαίον:Κεφ. 19. στ. 12: «Υπάρχουν ευνούχοι που γεννήθηκαν έτσι από τη μάνα τους, υπάρχουν ευνούχοι που τους ευνούχησαν α άνθρωποι και υπάρχουν ευνούχοι που μόνα τους ευνουχίστηκαν για χάρη της βασιλείας των ουρανών. Όποιος μπορεί να βαδίζει αυτόν τον δρόμο ας τον βαδίσει.»Κεφ. 19 στ. 23-24: «Τότε ο Ιησούς είπε στους μαθητές: ‘Σας βεβαιώνω πως δύσκολα θα μπει πλούσιος στη βασιλεία του θεού. Και σας επαναλαμβάνω: Είναι ευκολότερο να περάσει καμήλα από βελόνα παρά να μπει πλούσιος στη βασιλεία του θεού1».Κεφ. 19 στ. 28-29: «Και ο Ιησούς είπε: ‘Σας βεβαιώνω πως εσείς που με ακολουθείτε, όταν θα καθίσει ο Υιός του Ανθρώπου στο μεγαλόπρεπο θρόνο του, στον καινούριο κόσμο, θα καθίσετε κι εσείς σε δώδεκα θρόνους για να κρίνετε τιςδώδεκα φυλές του Ισραήλ. Κι όποιος αφήσει σπίτια ή αδερφούς ή αδερφές ή πατέρα ή μητέρα ή γυναίκα ή παιδιά ή χωράφια για χάρη μου, θα πάρει εκατό φορές περισσότερα και θα κληρονομήσει την αιώνια ζωή.'».

Κατά Μάρκον.Κεφ. 9 στ. 42-47: «Όποιος γίνει αφορι,ιή να

7

ΤΕΤΡΑ ΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝ ΗΤΟ Σ ΤΕΥΧΟ Σ 38ον

κλονιστεί ένας από αυτούς τους μικρούς που πιστεύουν σ' εμένα, το καλύτερο γι' αυτόν α ναι να κρεμάσει μια μυλόπετρα στολαιμό του και να πέσει στη θάλασσα. Α ν σε σκανδαλίσει κάτι τόσο σπουδαίο σαν το χέρι σου, κόψε το- είναι προτιμότερο να μπεις στην αληθινή ζωή κουλός, παρά να έχεις δύο χέρια και να πας στη γέεννα. στη φωτιά που δε σβήνει ποτέ. Εκεί το σκουλήκι που θα τους τρώει δεν πεθαίνει και η φωτιά δε σβήνει. Κι αν σε σκανδαλίζει κάτι τόσο σπουδαίο σαν το πόδι σου κόψε το- είναι προτιμότερο για σένα να μπεις στην αληθινή ζωή με ένα πόδι παρά να έχεις τα δύο σου πόδια και να σε ρίξουν στη γέεννα. στη φωτιά που δε σβήνει ποτέ. Εκεί το σκουλήκι που θα τους τρώει δεν πεθαίνει και η φωτιά δε σβήνει. Επίσης αν ακόμη κάτι τόσο σπουδαίο σαν το μάτι σου σε σκανδαλίζει βγάλε το- είναι προτιμότερο να μπεις μονόφθαλμος στη βασιλεία του θεού παρά να έχεις δύο μάτια και να πας στη γέεννα του π υ ο ό ο >Κεφ. 16 στ. 16: «Όποιος πιστέψει και βαπτιστεί θα σωθεί, όποιος δεν πιστέψει θα καταδι καστεί.».

Κατά Λονκάν.Κεφ. 9 στ. 59-62: «Είπε και σε κάποιον άλλον: ‘Ακολούθησε μ ε’. Εκείνος του απάντησε: ‘Κύριε άφησε με πρώτα να πάω να θάψω τον πατέρα μουΛ Και ο Ιησούς του είπε: ‘Άφησε τους νεκρούς να θάψουν τους νεκρούς τους, εσύ όμως πήγαινε να αναγγείλεις τη βασιλεία του θεού ‘ Του είπε και κάποιος άλλος: ‘Θα σε ακολουθήσω κύριε, αλλά άφησε με πρώτα ν ' αποχαιρετήσω τους δικούς μου/ Και ο Ιησούς τον είπε: ‘Όποιος βάζει το χέρι του στο αλέτρι και κοιτάζει προς τα πίσω, δεν είναι κατάλληλος για τη βασιλεία τον θεού/».Κεφ. 19 στ. 26-27: «‘Σας βεβαιώνω1 τσυς απάντησε ‘πώς σ ’ αυτόν που έχει θα του δοθεί κι άλλο αλλά απ ' όποιον δεν έχει κι εκείνο το λίγο που έχει θα του αφαιρεθεί. Όσο για τσυς εχθρούς μου, αυτούς που δε με θέλησαν για βασιλιά τους φέρτε τους εδώ και σφάξτε τους μπροστά μου’.»

Κατά Ιωάννην.Κεφ. 3 στ. 14-15: « Όπως ο Μωυσής ύψαχτε το χάλκινο φίδι στην έρημο έτσι πρέπει να υψωθεί ο Υιός του Ανθρώπου, ώστε όποιος πιστέψει σ' αυτόν να μη χαθεί αλλά να ζήσει αιώνια.»

Κεφ. 3 στ. 18: «Όποιος πιστεύει σ' αυτόν (τον Υιό τον Θεού) δεν έχει να φοβηθεί τη θεϊκή κρίση, αυτός όμως που δεν πιστεύει έχει κιόλας καταδικαστεί γιατί δεν πίστεψε στον μονογενή Υιό του θεού.»Κεφ. 4 στ. 22: «Εσείς α Σαμαρείτες λατρεύετε αυτό που δεν ξέρετε, εμείς όμως λατρεύουμε αυτό που ξέρουμε γιατί η σωτηρία έρχεται στον κόσμο από τους Ιουδαίους».Κεφ. 5 στ. 24: «Σας βεβαιώνω πως όποιος δέχεται τα λόγια μου και πιστεύει σ' αυτόν που μ ’ έστειλε έχει κιόλας την αιώνια ζωή και δε θα αντιμετωπίσει την τελική κρίση αλλά έχει κιόλας περάσει από το θάνατο στη ζωή.» Κεφ. 5 στ. 28-29: «Μην απορείτε γι' αυτό. Πλησιάζει ο καιρός που όλοι α νεκροί θ’ ακούσουν τη φωνή τον. Ό σα έχονν πράξει δίκαια στη ζωή τους θ' αναστηθούν τότε για να λάβουν μέρος στην καινούργια ζωή και όσα έπραξαν φαύλα έργα, θ' αναστηθούν για να αντιμετωπίσουν την καταδίκη.»Κεφ. 6 στ.. 40: «Το θέλημα εκείνον πον μ' έστειλε είναι τούτο. Όποιος παραδέχεται τον Υιό να πιστεύει σ' αυτόν, να αποκτήσει αιώνια ζωή■ και εγώ θα τον αναστήσω την έσχατη ημέρα.»Κεφ. 8 στ.. 49-50:« Έγώδενείμαιδαιμονισμένος' αποκρίθηκε ο Ιησούς 'αλλά με ότι κάνω τιμώ τον πατέρα μου ενώ εσείς με περιφρσνείτε. Εγώ όμως δεν επιζητώ δόξα για τον εαυτό μου. Κάπαος άλλος τη ζητάει και αυτός είναι ο κριτής.'»Κεφ. 12. στ. 25: «Αυτός πον αγαπάει τη ζωή του, θα τη χάσει, αυτός όμως που τη ζωή του δεν τη λογαριάζει όσο κρατάει αυτός ο κόσμος, θα τη φυλάξει για την αιώνια ζωή»Κεφ. 13 στ. 6: «Ο Ιησούς του απάντησε: Εγώ είμαι η οδός, η αλ ήθεια και η ζωή ■ κανείς δεν πηγαίνει στον πατέρα παρά μόνο αν περάσει από μένα'.»Κεφ. 15. στ. 5-6: «Εγώ είμαι το κλήμα, εσείς α κληματόβεργες. Εκείνος που μένει ενωμένος μαζί μου κι εγώ μαζί τον, αυτός δίνει άφθονο καρπό, γιατί χωρίς εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα. Α ν κάπαος δε μένει ενωμένος μαζί μον, θα τον πετάξουν έξω σαν την κληματόβεργα και θα ξεραθεί. Τις βέρτ/ες αυτές τις μαζεύουν, τις ρίχνουν στη φοπιά και καίγονται.»

Αυτά είναι αποσπάσματα μέσα από τα

8

ΤΕΤΡΑ Κ ΤΥΣ ΑΕΙΓΝ ΗΤΟ Σ ΤΕΥΧΟ Σ 38ον

τέσσερα αποκαλούμενα «ευαγγέλια» και όχι μέσα από τις πράξεις ή τις επιστολές των αποστόλων.

Ποια συμπεράσματα προκύπτουν μέσα από την ανάγνωση και ερμηνεία αυτών των αποσπασμάτων;Πριν αναφερθούμε σε δικά μας συμπεράσματα ας αναλσγιστούμε ποια είναι η κοινή πεποίθηση και τι μας μαθαίνουν για την χριστιανική θεώρηση όσον αφορά το τέλος της ζωής σε αυτόν εδώ το πλανήτη.Στον χριστιανικό κόσμο, μεγαλώνουμε με την πεποίθηση ότι αν είμαστε καλοί άνθρωποι και κυρίως καλοί χριστιανοί τότε σαν πεθάνουμε κρινόμαστε από το θεό ή από τον Ιησού και αν η κρίση είναι θετική τότε πάμε σε ένα ονειρεμένο χώρο, στον παράδεισο. Αν πάλι η κρίση είναι αρνητική, τότε η ψυχή μας οδηγείται στην κόλαση, σε ένα τόπο όπου πάντα θα βασανιζόμαστε δίχως έλεος και δίχως τέλος.Βέβαια, με το ζήτημα της τελικής κρίσεως τα πράγματα είναι λίγο μπερδεμένα. Και αυτό γιατί υποτίθεται ότι αυτή η τελική κρίση θα συμβεί όταν θα πραγματοποιηθεί η απσκαλούμενη δευτέρα παρουσία, δηλαδή όταν θα έρθει ξανά ο Ιησούς στη Γη, νικώντας το αντίπαλο δέος, τον γνωστό και ως αντίχριστο και φέρνοντας ουσιαστικά το τέλος της Γης. Ας μην λησμονούμε ότι όλες α προσευχές και βεβαίως το «Σύμβολο της Πίστεως» κάνουν λόγο για την επιθυμία του πιστού για τον ερχομό της ημέρας της κρίσεως (για το τέλος του κόσμου...). Οπότε σύμφωνα με αυτήν την ερμηνεία κανείς δεν έχει πάει ούτε στον παράδεισο ούτε στην κόλαση γιατί ακριβώς ακόμα δεν έχει πραγματοποιηθεί το τέλος του κόσμου. Πού λοιπόν βρίσκονται όλες αυτές α αναρίθμητες ψυχές όλων των ανθρώπων που έζησαν στη Γ η; Υποθετικά, σε κάποια άγνωστη τοποθεσία εν αναμονή του «αρμαγεδώνα».Ας συγκρίνουμε αυτά που γενικά γνωρίζουμε, με τα αποσπάσματα που έχουν παρατεθεί. Σύμφωνα λοιπόν με το χριστιανικό δόγμα -όπως προκύπτει από τους ευαγγελιστές- το να είναι κανείς καλός άνθρωπος ή να πράττει απλώς καλώς, δεν φτάνει. Το κλειδί για την περιβόητη «σωτηρία» της ψυχής δεν είναι απλώς η πίστη αλλά η πλήρης υποταγή στον Ιησού, αφού γίνεται ξεκάθαρα λόγος για απάρνηση όλων

των οικείων προσώπων, ακόμα και των γονέων και των παιδιών, και απόλυτη αφοσίωση στον Ιησού. Γίνεται λόγος μάλιστα και για άρνηση της ίδιας της φύσεως του ανθρώπου, αφού όπως είπε ο Ιησούς αν κάποιος ευνουχιστεί κερδίζει την είσοδο στον παράδεισο.

Στο θέμα λοιπόν της «σωτηρίας» της ψυχής, τα πράγματα είναι απόλυτα και ξεκάθαρα. Για να σωθεί κανείς από την κόλαση, πρέπει καταρχάς να είναι πιστός. Οπότε όσα αμφισβητούν τον Ιησού ή ακολουθούν άλλο δόγμα, αν για παράδειγμα είναι πολυθεϊστές ή άθεα, η μαρα της ψυχής τους είναι καθορισμένη, θα καταλήξουν στην κόλαση. Αυτό σημαίνει ότι πριντην εμφάνιση τσυ Ιησού, όλα α άνθρωπα που έζησαν -πλην Ισυδαίων- έχουν καταδικαστεί. Αυτή είναι η τιμωρία τους που δεν ασπάστηκαν τον Ιουδαϊσμό - ας ανατρέξουμε στο σχετικό απόσπασμα όπου συνομιλεί ο Ιησούς με τη Σαμαρείτισσα.Ό λα α άνθρωπα που ζούνε σε κανωνίες που έχουν ήθη και έθιμα διαφορετικά από τα χριστιανικά και που έχουν διαμορφωθεί απότους προγόνους των μέσα από την πορεία επιβίωσής τους στα περιβάλλοντα που βρέθηκαν, και πσυ α άνθρωποι αυτα τιμούν τις παραδόσεις των προγόνων, είναι όλα καταδικασμένα. Και μάλιστα αν δυο γονείς απορρίψουν την χριστιανική πίστη και εν συνεχεία στραφούν σε άλλη κοσμοθεώρηση που τη θεωρήσουν πιο σωστή, πιο λογική, πιο ανθρώπινη, τότε και τα παιδιά τους είναι καταδικασμένα γιατί ακριβώς αυτοί α γονείς δίνουν μη χριστιανική παιδεία στα παιδιά τους.Και σκεφτεί τε πως αυτή η θρησκεία ονομάζεται και προβάλλεται ως η θρησκεία της αγάπης. Αμάθεια, ημιμάθεια ή ηλιθιότητα;

Ένα άλλο σημαντικό σταχείο που διαπιστώ­νεται από τα λεγόμενα του Ιησού υπήρξε και η βασική αιτία εξολόθρευσης ολόκληρων φυλών και λαών. Ο Ιησούς προτρέπει στους μαθητές τσυ να διδάξουν σε όλους, αυτά που διακηρύττει και μάλιστα στις πράξεις των αποστόλων γίνεται αναφορά στην παρουσία και του «αγίου πνεύματος» που «οπλίζει» τους μαθητές τσυ με τη γνώση διαφόρων γλωσσών ώστε να μπορέσουν να γνο χττοπα ήσουντη διδασκαλία τσυ δασκάλου τους παντού. Από την άλλη, οπααδήποτε προσπάθεια διδασκαλίας άλλης θρησκευτικής αντιλήψεως

9

είναι απολύτως καταδικαστέα. Αυτή είναι μια βασική αρχή που εφαρμόζεται και σήμερα, στην κατά τα άλλα δημοκρατική και ανεξάρτητη Ελλάδα. Οποιοσδήποτε διακηρύττει μια άλλη θρησκευτική άποψη, κινδυνεύει να κατηγορηθεί για προσηλυτισμό. Αντιθέτως ο προσηλυτισμός στην ορθόδοξη χριστιανική πίστη είναι όχι μόνο επιτρεπτός αλλά επιβάλλεται από την ίδια την ελληνική πολιτεία αφού όχι μόνο επιτρέπεται αλλά και ενθαρρύνεται η παρακολούθηση των περιβόητων εκκλησιαστικών «κατηχητικών» σχολείων αλλά και στα δημόσια σχολεία που λειτουργούν με χρήματα από την φορολόγηση όλων των πολιτών, ανεξαρτήτως θρησκευτικού δόγματος, το μάθημα των «θρησκευτικών» δεν αποτελεί παρά τυφλή κατήχηση όπου συν τας άλλας επικρίνονται τα άλλα θρησκευτικά δόγματα σε μια συνεχή προσπάθεια προβολής της όπαας «ανωτερότητας» της ορθόδοξης χριστιανική πίστης.Ο δρόμος αυτός οδήγησε στο παρελθόν στο ολοκαύτωμα αλλόθρησκων -ως προς τον χριστιανισμό- λαών αλλά και τον πλήρη αφανισμό διαφορετικών πολιτισμών.(Στη συγκεκριμένη περίπτωση πρέπει να τονίσουμε την συνέπεια της κάθε χριστιανικής εκκλησίας ως προς τα λόγια του Ιησού και να πάψει πια το περιβόητο επιχείρημα άλλο τι είπε ο Ιησούς και άλλο τι έπραξε ή τι πράττει η εκκλησία στο θέμα συμπεριφοράς ως προς άλλες κουλτούρες)Ο πιο ασφαλής δρόμος για την «σωτηρία» της ψυχής, είναι ουσιαστικά η πλήρης απαξίωση αυτού του κόσμου. Ο μοναχισμός αποτελεί εγγύηση σωτηρίας αλλά και η ζωή του Ιησού και των μαθητών του, α οπα'α γύρισαν την πλάτη τους στα παιδιά τους και στις ακογένειές τους και ζούσαν από την ελεημοσύνη των ανθρώπων, αποτελούν ξεκάθαρα παραδείγματα. Και αυτό γιατί ο σκοπός της ζωής του ανθρώπου είναι ένας. Να δοξάζει τον θεό. Τίποτε άλλο. Με άλλα λόγια, ο θεός, ο παντοδύναμος, ο πανταχού παρών, που όλα εποίησε μόνο με ένα λόγο του, είχε κατά νού μόνο τη δική του δόξα. Δεν επιζητούσε και δεν επιζητά τίποτα άλλο παρά από τα μικρά και ασήμαντα δημιουργήματά του -τα οπα'α όποτε επιθυμεί μπορεί και τα εξαφανίζει από προσώπου γης- να τον δοξάζουν. Ό παος δοξάζει τον θεό, σώζεται.Ας με συγχωρέσουν α χριστιανοί αλλά μια

ΤΕΤΡΑ Κ ΤΥΣ ΑΕΙΓΝ ΗΤΟ Σ__________________

τέταα θεότητα μόνο κατάπτυστη iLToge ν ; θεωρηθεί και όχι άξια λατρείας.Παος μπορεί να είναι ο σκοπός μια τέταας θεώρησης; Ουσιαστικά, αυτή η θρησκεία επιδιώκει τη δημιουργία ιδιωτών, που θα αδιαφορούν πλήρως για την πορεία τσυ ανθρώπου και του κόσμου εν γένει, απόλυτα υποταγμένα στην μαρολατρεία και τον μεσσιανισμό -που ακυρώνουν κάθε ελεύθερη βούληση- αφήνοντας έτσι ελεύθερους τους «νομοθέτες» ή τους ιθύνοντες νόες αυτής της θρησκείας να πράττουν ό,τι επιθυμούν, κρυμμένα πίσω από το όπαο «θέλημα» του θεού.

Και όλα αυτά για την .. «σωτηρία» της ψυχής....

Αυτή λαπόν η θεώρηση είναι πέρα ως πέρο αντι-ανθρώπινη. Είναι ενάντια στην ανάπτυξτ και πρόοδο τσυ ανθρωπίνου πνεύματος κα επιδιώκει τον απόλυτο εξευτελισμό κα ταπείνωσή του.Όμως η χαλιναγώγηση του ανθρώπινοι πνεύματος, μέσα από την διαπαιδαγώγησι του από τη γέννησή του ακόμα -με τη- εξευτελιστική πράξη της βαπτίσεως κα ανακήρυξη του πιστού σε «δούλο» το θεού- έχει δημιουργήσει ένα τρομακτικά και αδιαπέραστο πνευματικό φράγμα πσ μπορεί μεν από ένστικτο να υπάρχει επιθυμί» απορρίψεώς του αλλά εν τέλει υποτάσσετο εξολοκλήρσυ σε αυτήν την χαλιναγώγηση.Ο Ιησούς λέει ότι ο πλούσιος αποκλείετε να μπει στον παράδεισο ακόμα και α πιστεύει στον Ιησού και έχει τηρήσει όλες τι οδηγίες του. Άρα είτε α πλούσια χριστιανι δεν γνωρίζουν καλά το τι πιστεύουν είι απλούστατα στην ουσία δεν πιστεύουν καθόλο στην μεταθανάτια -κατά την χριστιανι* ερμηνεία- ζωή. Γιατί αν πράγματι πίστευο ότι τους περιμένει η κόλαση και η αιώνι τιμωρία και βασανισμός τότε σιγουρότατα 6 είχαν μαράσει την περιουσία τους. Βεβαίω εδώ υπάρχει το περίεργο με την τεράστι εκκλησιαστική περιουσία που διαθέτει κάθε χριστιανικό δόγμα. Μήπως και α ίδια ιερείς αυτής της θρησκείας δεν πιστεύουν < αυτά;....Αλλά πέραν των πλουσίων, δεν υπάρ·; άνθρωπος που μέσα του να μην πόθη<

------------------------------------ΤΕ'ΎΖΣ 33ο

10

ΤΕΤΡΑ ΚΤΥΣ Α ΕΙΓΝ Η ΤΟ Σ ΤΕΥΧΟ Σ 38οι

κάποια στιγμή κάτι που ανήκε σε κάποιον άλλον, είτε αυτό είναι γυναίκα ή άνδρας είτε χρήματα είτε οτιδήποτε άλλο υλικό. Όμως και πάλι, παρατηρείτε πως δεν υπάρχουν πολλοί μονόφθαλμα στον χριστιανικό κόσμο πράγμα που μας οδηγεί στη σκέψη ότι α χριστιανοί θεωρουν τα μάτια τους πιο σημαντικά από την αιώνια τιμωρία στην κόλαση. Εκτός και αν υποθέσουμε ότι κανένας χριστιανός ποτέ δεν πόθησε κάτι που δεν ανήκε στον ίδιο. Μπορεί έτσι να είναι όπως και μπορεί να μην γίνονται εγκλήματα από χριστιανούς ούτε και πόλεμοι από χριστιανούς και εν τέλει η Γη να είναι το κέντρο του σύμπαντος και συν τας άλλας να είναι και επίπεδη.Φυσικά, ο αντίλογος είναι ότι όσα δηλώνουν χριστιανοί και δεν ακολουθούν αυτές τις προτροπές δεν είναι αληθινοί χριστιανοί. Πολύ σωστή σκέψη. Ας αφαιρέσουμε λαπόν όλους τους δήθεν χριστιανούς που επιδιώκουν πλούτη και μια άνετη ζωή, ας αφαιρέσουμε όλους τους δήθεν χριστιανούς που βάζουν πάνω από τον Ιησού την ακσγένειά τους, ας αφαιρέσουμε όλους τους δήθεν χριστιανούς που κάπαα στιγμή έχουν ποθήσει κάτι από το διπλανό τους γιατί βλέποντάς το το ζήλεψαν οπότε και επέπεσαν σε βαρύ αμάρτημα.Τι μένει; Ό τι μάλλον η μόνη «σωτηρία» της ψυχής βρίσκεται στην έρημο ή στα μοναστήρια. Αλλά επειδή όμως κι εκεί μπορεί να έρθει ο πειρασμός, εν τέλει ο ευνουχισμός αποτελεί τη μόνη λύση. Και για σιγουριά, ένας ακρωτηριασμός δεν βλάπτει.Ακούγονται όλα φαιδρά, αλλά όλα αυτά δεν αποτελούν παρά λογικά συμπεράσματα που προκύπτουν μέσα από την ανάγνωση των ιερών κειμένων του χριστιανισμού.(Φυσικά, εδώ μπαίνει και το θέμα της μετανα'ας που αποτελεί ένα τεράστιο κεφάλαιο και χρήζει ειδικής αναλύσεως. Στην περίπτωση αυτή, δεν υπάρχει λόγος συζήτησης, αφού ο καθένας μπορεί να κλέψει, βιάσει, σκοτώσει και να πράξει ότι πιο εγκληματικό μπορεί να σκεφτεί και στο τέλος να μετανοήσει. Αυτός είναι ο κόσμος, ο αγγελικός κόσμος, που διακηρύττει η χριστιανική θρησκεία).Πραγματικά είναι να απορεί κανείς το πώς έχει ακυρωθεί η λογική των ανθρώπων σε τέταο βαθμό ή το πώς έχουν υποκύψει α πιστοί αυτού του δόγματος σε μια τέταα υποκρισία, ακολουθώντας έναν πέρα ως πέρα υποκριτικό

τρόπο ζωής.

Επανερχόμενος λαπόν στην παρατήρηση τσι τέως αρχιεπισκόπου της Ελλαδικής ορθόδοξη; χριστιανικής εκκλησίας, ότι μόνο μέσω τηι πίστεως στον Ιησού, ο άνθρωπος ησυχάζει από το φόβο του θανάτου, προτείνεται τ προσεκτική ανάγνωση των αποκαλούμενων cot ιερών κειμένων της χριστιανοσύνης. Δυστυχώ η χριστιανική πίστη, όπως αποδεικνύεται από τους ιερείς της αλλά και από την εν γένει συμπεριφορά των πιστών της, δημιουργεί ανθρώπους φοβικούς, μαρολατρικούς ιδιώτες και αδιάφορους για οτιδήποτε πέραΑ της «σωτηρίας» της ψυχής των. Δηλαδί εγωκεντρικούς, συμφεροντολόγους και ένοχους για το κατάντημα της ανθρωπότητας.Ας μην λησμονούμε ότι κατά τη χριστιανικί πίστη και σύμφωνα με τα λεγόμενα του Ιησού όποιος δεν είναι μαζί του είναι εναντίον του. Ό τι όπαος προσπαθεί να πείσει κάπαο\ άλλο ότι τα λεγόμενα του Ιησού είναι λάθος, καλό είναι να αυτσ/τονήσει. Ό τι εντέλει αυττ η θρησκεία δεν επιζητά την βελτίωση τοι ανθρώπου, ότι δεν επιζητά την πνευματικτ ανάπτυξή του αλλά αντιθέτως επιδιώκει τη·\ συνεχόμενη ταπείνωσή του και κυρίως τη·\ πνευματική του εξαθλίωση.

Η ιδιωτεία αποτελεί ίσως το μεγαλύτερι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, γιατί εξαιτίας της ιδιωτείας, δεν αδικείται απλά ένας άνθρωπος αλλά το σύνολο τον ανθρωπίνου είδους.Η πίστη σε μια αντίληψη ότι όλα δημιουργηθήκαμε για να δοξάζουμε κάπασ\ θεό και πως η έλλειψη πίστεώς μας σε αυτόλ και στον υιό του μας οδηγεί σε αιώνια φρικτό βασανιστήρια, εξευτελίζει κάθε έκφραστ ανθρώπινης σκέψεως και διανόησης. Οφείλουμε, λαπόν, να ξεφύγουμε από του: εφιάλτες και τα φοβικά σύνδρομα με το οπα'α μας έχουν ηθελημένα γαλουχήσει και τρομοκρατήσει, οφείλουμε να κατάξουμε μέσο μας και να δεχτούμε το νου και το πνεύμα μα( ως δώρο αλλά και ως χρέος για την περαιτέρα ανάπτυξή τους. Και αυτό το οφείλουμε και στον εαυτό μας αλλά και σε κάθε άνθρωπο που έζησε, που ζει και κυρίως που θα ζήσει σε αυτήν την Γ η.

Ηρακλής Χαριτίδης

ΤΕΤΡΑ Κ ΤΥΣ ΑΕΙΓΝ ΗΤΟ Σ ΤΕΥΧΟ Σ 38c

ΦΙΛΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ

ΘΕΟΣΕΒΕΙΑΣ/ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝΌ λα α θεα' προσαγορεύονται: Φίλε/ Φίλη (σε πάρα πολλά κείμενα) π.χ. «Φίλε Ήφαιστε», «Φίλη Αθηνά», «Φίλε Παν», κλπ. Υπενθυμίζεται ότι η απόδοση της αρχαίας Ελληνικής λέξης «φίλοο> στα νέα Ελληνικά ΔΕΝ είναι ίδια αλλά πτιοτική και σημαίνουσα: αγαπητός, αγαπημένος/αγαπητός φίλος, καθώς το φιλώ κατήντησε απλώς αγαπώ. Στην αρχαία Ελλάδα, η Φιλία εμπεριέχει ως θεμέλιο την ένναα της Αγάπης αλλά την ξεπερνά. Στην νέα Ελληνική γλώσσα όμως, έχει καταλήξει να χρησιμοπαείται χωρίς κατ' ανάγκη να εμπεριέχει την ένναα της αγάπης, υποδηλώνοντας πολλές φορές απλά ένα άτομο που μπορεί να συνυπάρχουμε σε ένα εργασιακό για παράδειγμα χώρο χωρίς να υπάρχει ισχυρή σύνδεση αγάπης και φιλίας.Οι θεοί όμως δεν αγαπούν απλώς τους ανθρώπους αλλά είναι οι ίδια Φίλα ως ουσία. Αυτή η άποψη των αρχαίων Ελλήνων αποδίδεται άριστα από το παρακάτω απόσπασμα του Δίωνος Χρυσοστόμου: «Ο θεός ο δικός μας είναι ειρηνικός και σε όλα πράος, όπως αρμόζει να είναι ο θεός που εφορεύει σε μια Ελλάδα σε ομόναα και χωρίς εσωτερική αναταραχή. Γι αυτό δίνουμε όψη ήρεμη και σεμνή και χωρίς λύπη σ' αυτόν που παρέχει τα πάντα και τον πλούτο και τη ζωή, τον κανό των ανθρώπων πατέρα και σωτήρα και φύλακα... Γιατί ο Ζευς είναι ο μόνος από τους θεούς που αποκαλείται Πατήρ και Βασιλιάς, αλλά και Πολιεύς και Ομόγνιος και Φίλιος και Εταιρείος και επίσης Ικέσιος και Ξένιος και Επικάρπιος. Και χιλιάδες άλλα έχει επικλητικά ονόματα, που δείχνουν την αγαθαπαό του δύναμη. Και ονομάστηκε Βασιλιάς εξαιτίας της εξουσίας και της δύναμής του. Και Πατήρ για τη φροντίδα που δίνει στον άνθρωπο και για την πραότητά του. Και Πολιεύς γιατί είναι ο προστάτης του νόμου και του κοινού οφέλους. Ομόγνιος για τη συγγένεια θεών και ανθρώπων, Φίλιος δε και

Εταιρείος γιατί όλους τους ανθρώπους ενών και επιθυμεί να είναι αγαπημένα μεταξύ τοι και κανείς να μην είναι εχθρός ή πολέμιι κανενός. Ικέσιος λέγεται επειδή εισακούει κι είναι ελεήμων σε όσους δέονται προς αυτί και Φύξιος γιατί καταφύγιο προσφέρει μακρι από τα κακά, αλλά και Ξένιος, γιατί δι πρέπει να παραμελούμε τους ξένους, ούτε κι να θεωρούμε αλλότριο κανέναν ανάμεσα στοι ανθρώπους. Τέλος Κτήσιος και Επικάρπκ αποκαλείται, καθώς αυτός είναι ο αίτιος και δοτήρ του πλούτου και της δυνάσμεως»Ο «ΦΙΛΙΟΣ ΖΕΥΣ» δηλαδή ο Ζεύς-Έφορ της Φιλικής Αγάπης, ευνοεί κάθε εκδήλοχ της. Συχνά επ εκαλούντο τον ΦίλιοΔία λέγσντι μόνο το επίθετο: μα τον Φίλιο, νη τον Φίλι προς Φιλίου κλπ. Υπήρχαν ναοί αφιερωμέν στον Φίλιο Δία, όπως π.χ. στη Μεγαλόπο) Αρκαδίας (Παυσανίας 8.31), στην Αθήνα, τι Επίδαυρο, την Πέργαμο, κλπ.Το επίθετο φίλιος-φιλία έχουν και άλλα θει «Φίλιος Ερμής», «Φίλιος Έρως», «Φιλί Φύσις», «Φίλιος Απόλλων», «Φιλία Νύϊ κλπ.Απεικονίσεις του Φιλίου Διός υπάρχουν: c δύο αφιερωματικά ανάγλυφα στην Αττικ όπου παριστάνεται ένθρσνος να υποδέχετι τους λατρευτές του, στην Λέσβο, στι Πέργαμο, ενώ στον λαμπρό ναό του Φιλά Διός στην Μεγαλόπολη το άγαλμά τ< που φιλοτέχνησε ο γλύπτης Πολύκλειτος νεώτερος, έφερε κοθόρνους, κύπελλο σπονδή αετοφόρο θύρσο κλπ (Παυσανίας, 8.314). Στι Επίδαυρο, έχουμε μία επιγραφή που αναφερι «Διί Φιλίωι Πύραος κατ' όναρ (ανέθηκεν (Το αφιέρωμα αυτό αφιέρωσε ο Πύραος στ< Φίλιο Δία σύμφωνα με όνειρο που είδε). Στι Αθήνα σε στήλη αναφέρεται: «Ιερέως κ< ερανιστούν Διός Φιλίου» (Ιερέα και λατρε υ­τού Φίλιου Δία). Στο θέατρο του Διονύσ< στο πλάι της Ακροπόλεως στην Αθήνα, cn διακριτά καθίσματα των ιερέων στην ~ > -

ΤΕΤΡΑ Κ ΤΥΣ ΑΕΙΓΝ ΗΤΟ Σ ΤΕΥΧΟ Σ 38ον

σειρά του θεάτρου, στο κάθισμα του ιερέως του Φίλισυ Δία υπάρχει η επιγραφή: «Ιερεύς Διός Φιλίσυ».Ο «Φιλήσιος Δίας» (Με την ίδια ακριβώς έννοια με τον Φίλιο Δία).Ο «Ζευς Εταιρείος» (ετα ι ρεί ας=πλή ρη ς εταιρικής/φιλικής αγάπης προς τον άλλον). Ο Ζευς Εταιρείος είναι προστάτης της εταιρικής αγάπης μεταξύ των ανθρώπων, της φιλίας, της συναδελφώσεως και επίσης της κοινωνικής οργανώσεως των ανθρώπων. Στην Μαγνησία και στην Μακεδονία εορτάζοντο προς τιμήν του τα «εταιρίδεια» (εορτή του Εταιρείσυ Διός) (Ηγήσανδρος εν (Υπομνήμασι) παρ Αθην. 572D).Ο «Εταίριος Δίας» (με την ίδια έννοια).Ο «Εταιρήιος Δίας» (με την ίδια έννοια).Ο «Εταιρίδας Ζεύς» (με την ίδια έννοια).Ο «Ζεύς Φίλος»Ο «Ζεύς Οικείος» είναι προστάτης της οικειότητας, της οικογενειακής αγάπης και της φιλίας που πρέπει να αισθάνονται α άνθρωποι στις διαπροσωπικές τους σχέσεις. (Τα πολλά επίθετα του Διός σε σχέση με την ένναα της Φιλικής Αγάπης απλά υπενθυμίζουν και υπογραμμίζουν αυτό το δεδομένο).Ο «Πρευμενής Δίας» δηλαδή ο πράος, ευμενής, ο φίλα διακείμενος, ο αγαθός.Ο «Ξένιος Δίας» (ο οποίος αναφέρεται στην καλή αντιμετώπιση, την καλή προδιάθεση και φιλική, αγαπητική/φιλική συμπεριφορά και στάση προς τον ξένο, καθώς επίσης και στη φιλοξενία αλλά και στην φροντίδα η περιποίηση φίλου η ξένου. Επίσης, «ξενία» είναι η φιλική σχέση μεταξύ πόλεων η εθνών. Ο Δίας είναι ο δημιουργός και προστάτης των φιλικών σχέσεων μεταξύ εθνών και πόλεων).Ο «Ξείνιος Ζεύς» (με την ίδια ένναα).Ο «Πολυξενώτατος Ζεύς» (με την ίδια ένναα).Ο «Εύξεινος Δίας» (με την ίδια ένναα).Ο «Ομσνώος Ζεύς»(από τη λέξη: ομόναα) φέρνει στους ανθρώπους ομόναα, σύμπναα, συμπόρευση.Ο «Ομολώιος Ζεύς» (από το: ομολογία =ομόναα). Στη Θεσσαλία και στη Βαωτία (Στον Ορχομενό και στη Θήβα) εορτάζονταν τα Ομολώια (εορτές του Ομολωίσυ Διός). Το ίδιο επίθετο έχει και η Δήμητρα: «Ομολώια Δήμητρα».Ο «Ζεύς Ομολούιος» (έχει την ίδια ένναα με

το: ομσνώος, ομολώιος).Ο «Πίστιος Ζεύς» (πίστις=η εμπιστοσύνη, δηλαδή ο Δίας που προάγει την εμπιστοσύνη μεταξύ των ανθρώπων, την καλή πίστη).Ο «Θεόταιρος Ζεύς» (θεός και εταίρος, θεός- εταίρος, δηλαδή ο φίλος ανθρώπων και θεών). Ο «Φρατρίος Ζεύς» (φράτηρ=αδελφός, Φρατρίος Ζεύς=Αδελφικός Ζευς) δηλαδή ο Δίας που προστατεύει και δημιουργεί κάθε συναίσθημα αδελφοσύνης, αδελφότητας μεταξύ των ανθρώπων. Για το λόγο αυτό, ο Φατρίος Ζευς συνέχει, είναι το συνεκτικό σταχείο, μιας ακογένειας, μίας ομάδας, μίας αδελφότητας, ενός γένους, ενός λαού.Ο «Φατρίος Ζεύς» (με την ίδια ένναα).Ο «Έκαλος Ζεύς» Λατρεία του Διός, ως θεού της αγάπης και της φροντίδας για τον συνάνθρωπο, της φιλοξενίας, πολύ συγγενής προς την λατρεία του Διός Ξενίου. (Εκάλη, ήταν μια υπέργηρη γυναίκα που περιπαήθηκε και φιλοξένησε τσν ήρωα Θησέα, όταν αυτός κουρασμένος από μια καταιγίδα, αναζήτησε φιλοξενία, και ενώ πήγαινε να αντιμετωπίσει τον ταύρο του Μαραθώνας. Η Εκάλη, έταξε στον Δία για την αίσια επάνοδο του ήρωα, όπως και έγινε, αλλά η ίδια, δεν πρόλαβε να τον δει γιατί πέθανε πριν την επιστροφή του). Ο «Εκαλείος Δίας» (Με την ίδια ένναα).Ο «Εκαλήσιος Δίας» (Με την ίδια ένναα).Ο «Ομαγύριος Ζεύς» (συνάγων, συνενώνων, συναθρα'ζων, συγκαλών). Ο Ζεύς δηλαδή που φέρνει κοντά τους ανθρώπους.Ο «Ομηγύριος Ζευς» (με την ίδια ακριβώς ένναα).Ο «Πρόξενος Δίας» δημιουργών και εφορεύων επι της επισήμου χαρακτήρος λαμβάνουσας φιλίας μεταξύ μιας πόλεως και ενός ξένου, ενός πλέον γενομένσυ δημόσιου φίλου. Για παράδειγμα, α Αθηναία και ο Αλέξανδρος ο Α' της Μακεδονίας (Ηρόδ.8.136,143) 2) προστάτης, βοηθός, επίκουρος προς τους ανθρώπους).Ο «Φιλότεκνος Δίας». Ο Δίας που αγαπάει τα παιδιά του. Παιδιά του Διός είναι α θεοί και α άνθρωπα.(0 Όμηρος αποκαλεί τον Δία: «Πατήρ ανδρών θεών τε» (Πατέρα θεών και ανθρώπων). Επίσης, ο Δίας έχει το επίθετο: «Ζεύς Πατήρ», που δείχνει και αυτό το επίθετο αυτή την σχέση Αγάπης και στοργής με τα παιδιά του, τους ανθρώπους. Η επίκληση του Διός πολύ συχνά ξεκινάει στους ύμνους και

13

ΤΕΤΡΑ ΚΤΥΣ Α ΕΙΓΝ Η ΤΟ Σ ΤΕΥΧΟ Σ 38ον

στις προσευχές με το: «Ζεύ Πάτερ».Κάθε θεός, θα έλεγε κανείς, εκφράζει στην ουσία την Φιλότητα και Αγάπη για ένα διαφορετικό αντικείμενο:-«Οΰτε εξ ιερού βωμόν ούτε εκ της ανθρώπινης φύσεως αφαιρετέο τον έλεσν» Φωκίων. Δεν πρέπει κανείς ούτε από χώρο ιερό να αφαιρεί τον βωμό, ουτε από την ανθρώπινη ψυχή την ευσπλαχνία. (Παρόμοια φράση έχει πει και ο Πυθαγόρας).-«Τον κόσμο και τα όντα έπλασε ο Θεός, ο οποίος είναι αγαθώτατος, φιλανθρωπότατος και τελειότατος καθόσον ο ίδιος κατεσκευάσθη

ι από τελειοτάτην ύλην» Χρύσιππος.-«Ούκ έσθ’ όπως γάρ συν άνθρωπον αδικούντα σέβειν Θεόν. Αλλά κρηπίς ευσεβείας σα νομιζέσθω η φιλανθρωπία» Πορφύριος (Επιστολή «Προς Μαρκέλλαν», 38,16-17 Potscher). Άνθρωπος ο οποίος αδικεί δεν είναι δυνατόν να σέβεται τον Θεό. Αλλά βάθρο της ευσέβειας να θεωρείς την Αγάπη προς τον συνάνθρωπο.-«Γαία φίλη, τέκε και συ» Καλλίμαχος (Ύμνος εις Δία) Αγαπητή μου Γη, γέννησε και συ. -«..Ζευ.,.συ και τα περισσά επίστασαι άρτια θείναι και κοσμείν τα άκοσμα, και ου φίλα σα φίλα εστιν...» Κλεάνθης (Ύμνος εις Δία) (Ο Κλεάνθης είναι στωικός). Δία...εσύ γνωρίζεις πώς να ανάγεις στο μέτρο κάθε υπερβολή, να επιβάλλεις τάξη σε κάθε τι το άτακτο, και να εγκαθιδρύεις την Αγάπη ανάμεσα σε όσα δεν έχουν αγάπη μεταξύ τους (προς άλληλα). -«Είθε, να μην είμαι εχθρός κανενός και είθε να είμαι φίλος του αιώνιου και του μόνιμου. Είθε, να μην καυγαδίσω ποτέ με τους προσφιλείς μου. Και αν γίνει αυτό, είθε να συμφιλιωθώ σύντομα μαζί τους. Είθε να μην θέλω το κακό κανενός. Εάν κάπαος θέλει το δικό μου κακό, είθε, να ξεφύγω σώος και χωρίς να χρειαστεί να τον πληγώσω. Είθε, να αγαπώ, να επιθυμώ και να επιτυγχάνω μόνο ό,τι είναι καλό. Είθε, να εύχομαι να ευτυχούν όλα και να μη ζηλεύω κανέναν. Είθε, να μη χαρώ ποτέ για τη δυστυχία κάπαου που με έβλαψε. Ό ταν είπα η έκανα κάτι κακό είθε να μην περιμένω να με επιπλήξουν α άλλα, αλλά πάντα να επιπλήττω τον εαυτό μου ώσπου να επανορθώσω. Είθε να μην κερδίσω νίκη που να βλάπτει είτε εμένα είτε τον αντίπαλό μου. Είθε να συμφιλιώνω φίλους που βρέθηκαν σε διαμάχη. Είθε, όσο μου είναι αυτό δυνατό,

να δίνω κάθε απαιτούμενη βοήθεια στους φίλους μου και σε όλους όσους τη χρειάζονται. Είθε, να μην εγκαταλείψω κανέναν φίλο που κινδυνεύει. Ό ταν επισκέπτομαι όσους υποφέρουν είθε να είμαι σε θέση με ευγενικά και θεραπευτικά λόγια να απαλύνω τον πόνο τους. Είθε να σέβομαι τον εαυτό μου. Είθε, να κρατώ δαμασμένο εκείνο που μαίνεται μέσα μου. Είθε, να συνηθίσω να είμαι ευγενής και ποτέ να μην νευριάζω με τους ανθρώπους λόγω των περιστάσεων. Είθε, ποτέ να μη σχολιάζω παος είναι κακός και τι κακά πράγματα έχει κάνει, παρά να γνωρίζω καλούς ανθρώπους και να ακολουθώ τα βήματά τους» Ευσέβιος (Στοβαίος). (Ο Ευσέβιος είναι "Ιων. Το κείμενο, είναι μια προσευχή του Ευσέβιου. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός, ότι σε κανένα σημείο της προσευχής δεν προσεύχεται για υλικά αγαθά).-«Αν υποθέσουμε ότι αυτό είναι δυνατό, (να μεταδώσουμε τη σοφία παντού) τότε ειλικρινά ο τρόπος ζωής των θεών θα περάσει στους ανθρώπους. Τα πάντα θα είναι γεμάτα δικαιοσύνη και φιλαλληλία και δεν θα έχουμε ανάγκη από τείχη η νόμους». Διογένης ο Οινοανδέας (Επικούρειος φιλόσοφος. Το κείμενο αυτό είναι από την σωζόμενη εγχάρακτη επιγραφή σε δημόσιο πέτρινο τοίχο στα Οινόανδα της Μικράς Ασίας συνολικής επιφάνειας 100τ.μ. Πρόκειται για την μεγαλύτερη επιγραφή στον κόσμο).-«Τεκόντι δε αρετήν αληθή και θρεψαμένω υπάρχει θεοφιλή γενέσθαι, και είπερ τω άλλω ανθρώπων αθανάτω και εκείνω» Διστίμα η Μαντινεία. Ό παος γεννήσει και αναθρέψει αληθινή αρετή, αυτός έχει τη δυνατότητα να γίνει αγαπημένος στους θεσύς και να γίνει αθάνατος περισσότερο από κάθε άλλον άνθρωπο.-«(ΟΔίας)ΦίλιοςδεκαιΕταιρείος(σνομάζεται) ότι πάντας ανθρώπους συνάγει και βούλεται φίλους είναι αλλήλας» Δίων Χρυσόστομος (Or.12) Ο Δίας Φίλιος και Εταιρείος ονομάζεται γιατί όλους τους ανθρώπους ενώνει και επιθυμεί να είναι αγαπημένα μεταξύ τους.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΤΙΝΑ ΠΕΡΙ ΦΙΛΙΑΣ-«..φίλε αθανάτασι θεοίσι..» Από χρησμό τον μαντείου των Δελφών στους Αργείους. Μ ·. :1ε σε πρώτο πρόσωπο απευθυνόμενος στον αντιπρόσωπο του Άργους (άλλωστε ιιε αυττί

14

ΤΕΤΡΑ ΚΤΥΣ Α ΕΙΓΝ Η ΤΟ Σ ΤΕ ΥΧ Ο Σ 38ον

την ιδιότητα έχει πάει εκεί), αλλά μέσω αυτού εννοεί όλους τους κατοίκους του Άργους (ότι είναι φίλοι αγαπητοί στους θεούς).-«Ώ φίλε Πάν τε και άλλα όσα τήδε θεοί, δοίητέ μα καλώ γενέσθαι τα άνδοθεν. Έξωθεν δε όσα έχω, τας εντός είναι μα φίλια» Σωκοάτης (Προσευχή στον Πάνα, Πλάτων, Φαίδρος,279,Ι) ,8)...όλα τα εξωτερικά προς εμένα να είναι σε σχέση φιλικής Αγάπης προς τα εσωτερικά μου (προς τον εσωτερικό μου κόσμο).-«...κατά φιλότητα συγγίγνεσθαι...» Ηρόδοτος 1.172. ...συνέρχομαι συμφώνως προς την υπάρχουσα φιλία...-«Φιλότητα αντί διαφοράς εθέλειν». Να θέλετε φιλική αγάπη αντί της έχθρας. Avδoκίδηc■ -«Πιστός ανήρ χρυσού τε και αργύρου αντερύσασθαι άξιος» θέογνι; (Ελεγεία 77-78JVest). Ο πιστός φίλος (ο έμπιστος άνθρωπος, ο «δικός μας άνθρωπος») αξίζει ν αντισταθμίζεται με χρυσό και με άργυρο, -«..αλλήλους δ' εφίλησαν ίσω ζυγώ. Η ρα τότ’ ήσαν χρύσεια πάλιν άνδρες, ότ' αντεφίλησ’ ο φιληθείς» (για την Χρυσή Εποχή) θεόκατος (Ειδ.ΧΙΙ,15-16). Εξίσου αγαπήθηκαν ο ένας με τον άλλο. Γιατί ήταν τότε εποχές χρυσές για τους ανθρώπους, που αληθινά αγαπιόντουσαν με αμαβαία φιλική Αγάπη».-«Η συμφιλίωση κάνει καλό και στους δυο αντιπάλους» Θουκυδίδης.-«Ουκ άξισν απ όψεως, ω βουλή, ούτε φιλείν ούτε μισείν ουδένα, αλλά εκ των έργων σκοπείν». Αυσίας (Υπέρ Μαντιθέου,19). Δεν αξίζει από την εξωτερική εμφάνιση να αγαπούμε, ούτε να μισούμε κανένα, αλλά αξίζει να κρίνουμε κάπασν από τα έργα του. -«στέργετε τώς φιλέοντας ιν’ ήν φιλέητε φιλήσθε» Mooyoc (Αποσπάσματα,2,8). Να αγαπάτε φιλικά αυτούς που σας αγαπούν, ώστε όταν εσείς αγαπάτε να σας αγαπούν. -«Αρμονία είναι ένωση πολυσυνθέτων πραγμάτων και ομοφωνία αυτών που διαφωνούν» Φιλόλαος.Σοφοκλή-«Ούτα συνέχθειν, αλλά συμφιλείν έφυν». Γεννήθηκα για ν' αγαπώ, όχι για να μισώ. (Αντιγόνη).-«Εί μη φίλα λέγω, συχ ήδομαι, το δ ορθόν εξείρηχ όμως» (Τραχίνιαι). Αν δεν λέω πράγματα αγαπητά, λυπάμαι, είπα όμως την πάσα αλήθεια.

Ιεοοκλήο-«..της φιλίας ...μεγίστης ούσης αρετής και ταις άλλαις ως τελειότητος επιφαινομένης. Πέρας μεν γαρ των αρετών η φιλία...η δε της φιλίας έξις ο τελειότατος των αρετών καρπός» (In Au. Ca. 7,9,3 κ. εξ).-«της φιλίας αντέχεσθαι δει, τουτ έστι της φιλανθρωπίας προς άπαντας» (In Au. Ca. 7,10,5-6). (αντέχομαι— προσκολλόμαι). Πρέπει να προσκολλάστε στην φιλία, η οπα'α είναι η φιλία προς όλους τους ανθρώπους.-«..διό και λέγεται ορθως, ότι Ουδείς εχθρός τω σπσυδαίω και μόνος ο αγαθός αυτώ φίλος. Εί μεν γαρ τον άνθρωπον φιλεί, ουδέ τον κακόν εχθρόν τίθεται, εί δε αρετή κεκοσμημένσν ζητεί προς κανωνία. τον αγαθόν εκ πάντων εκλέγεται μιμούμενος και εν τας της φιλίας μέτρα ς τον θεόν. οςμισεί μεν ουδένα ανθρώπων, τον δε αγαθόν διαφερόντως ασπάζεται» (Ιη Au. Ca. 7,11,7 κ.εξ.)...Για αυτό και λέγεται ορθώς ότι Ουδείς είναι εχθρός για τον ενάρετο άνθρωπο, και ότι μόνος ο αγαθός είναι φίλος του. Διότι αν αγαπάει φιλικά τους ανθρώπους, δεν αντιμετωπίζει ως εχθρό τον κακό. Εάν δε αναζητάει για συναναστροφή τον ενάρετο και απ’ όλους επιλέγει τον αγαθό, είναι σαφές ότι το πράττει τούτο μιμούμενος και στο μέτρο της φιλίας τον Θεό, ο απα'ος δεν μισεί κανένα άνθρωπο, όμως τον αγαθό τον ασπάζεται (τον αγαπάει) με ξεχωριστό τρόπο (με έντονο τρόπο).-«..τους αγαθούς άνδρας ασπάζεσθε και φιλείν..» (In Au. Ca. 19.345).-«φιλολογίαν συν ασκήσωμεν μετά κρίσεως της αρίστης, ιν η μεν φιλία έλκη το γένος των | λόγων» (In Au. Ca. 12.24-6).-«προς γαρ τούτο το κανωνικόν αγαθόν ο της φιλίας συνάπτει νόμος, όπως ημείς τε ωφελώμεθα παρ εκείνων εις αρετής επίδοσιν και παρ ημών εκείνα» (In Au. Ca. 7,14-6). Μένανδοοί-«Της δ' αυ περί τους θεούς ευσεβείας το μεν εστί θεοφλότης, το δε φιλοθεότης. Θεοφλότης μεν το υπό των θεών φιλείσθαι και παρά των θεών πολλών τυγχάνειν, Φιλοθεότης δε το φιλείν τους θεούς και φιλίαν έχειν περί αυτούς» (Διαίρεσις των επιδεικτικών 361,21).. Θεοφιλότης είναι το να σε αγαπούν φιλκά α Θεα-«Ο σωματικά άρρωστος χρειάζεται γιατρό, ο ψυχικά άρρωστος φίλο».

ΤΕΤΡΑ ΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝ ΗΤΟ Σ ΤΕΥΧ Ο Σ 38ον

-«Ένας φίλος που μας μοιάζει στον χαρακτήρα είναι το πιο επιθυμητό πράγμα». (Περικειρομένη, απόσπ.1).-«..λέγων δη της φιλανθρωπίας. Μάριον δε της φιλανθρωπίας η δικαιοσύνη» (Περι επιδεικτικών, 374, 28).-«Φιλίας μέγιστος δεσμός αι τέκνων γαναί ». Ο ισχυρότερος δεσμός της φιλίας είναι μεταξύ των παιδιών και των γονιών τους.-«Το μηδέν αδικείν και φιλανθρώπως ποιεί». (Γν. Μσν). Ό ταν κάποιος δεν αδικεί αυτό είναι εκδήλωση Αγάπης προς τους ανθρώπους. -«Οργή φιλούντων ολίγον ισχύει χρόνσν».. Η οργή όσων διακατέχονται από φιλική Αγάπη πραύνεται γρήγορα.-«Ζωή είναι να μη ζεις μόνο για τσν εαυτό σου» (Γν. Μσν.585).-«Ουκ έστιν Ουδείς, όστις ουχ αυτόν φιλεί» (Μεν. Γν. Μσν). Δεν υπάρχει κανένας που δεν είναι φίλος του εαυτού του.-«Όν α θεοί φιλούσιν, αποθνήσκει νέος» Μένανδρος (Ανθ.Στοβ.ΡΚ,8). Όποιον α θεοί αγαπούν πεθαίνει νέος.Αοιστείδτκ-«Όσω γαρ παιδεία και φιλανθρωπία προέχειν δοκείτε, τοσώσδε αίσχισν α μη χρη φαίνεσθαι διώκοντας» (Συμ.περι τσυ μη δειν κωμ.,512,2- 4). Ό σο νομίζετε ότι πρέπει να προέχσυν η παιδεία και η φιλική Αγάπη προς τον συνάνθρωπο, τόσο αισχρό είναι αυτά να μην πρέπει να φαίνεσθε ότι τα επιδιώκετε.-«Ούτω και έθνει κοινή και πόλεσι ταις προεστώσαις και καθ εαυτήν εκάστη πόλει μεγάλων αγαθών η προς αλλήλους φιλία και ομόνοια» (Περι σμονοίας ταις πόλεσιν,531,1-3). ...μεγάλα αγαθά είναι η φιλία μεταξύ των ανθρώπων και η ομόνοια.-«..αλλά τις ημέτερος μισθός και πρέπων ημίν; Φιλία, εύνοια, σύνεσις..» (Περι του παρ.,367,11).-«..χρη...τους γονέας φιλείν..» (Πρ. Πλατ. περι ρητ.95,12-13).-«Του φύσει πάσιν ανθρώπας συμβεβηκότος ην, τούτο δ εστί μηδένα εαυτού μάλλον φιλείν» (Προς Πλ. Υπ. Των Τετ.,21^-6).-«Ευ γε, ω φίλτατε Ελλήνων. Τον τε γαρ δήμον α ς μάλιστα προσήκει δουλεύσαι λέγεις άρχουσι και νόμας, τους τε προεστηκότας αυτών άρχειν και κρατείν, ου κολακεύειν ουδέ άρχεσθαι. Και δια ταύτα πανθ ημίν ξυνέπεσε προς ημάς αυτούς σφοδρά φιλία....ουκούν εσωφρόνουν

πάντες γε, ως έγωγε α'μαι, μάλλον. Ταύτ συν αυτοίς πάντα φιλίαν αλλήλων εποίει) (Προς Πλ. Υπέρ των τετ.282,2131).-«Τι γαρ φίλτερον ανδρί πατρόας χθσνός». Τι τάχα είναι περισσότερο αγαπημένο για τσν άνθρωπο, από την πατρική του γη.Επίκτητος-«Του φρονίμου τα'νυν εστί μόνου το φιλείν» (Περι φιλίας, D.a.A.d,2,22,3,5-6). Λαπόν, η φιλική Αγάπη είναι χαρακτηριστικό μόνο του φρόνιμου ανθρώπου.-«..Σωκράτης...ως μεμνημένος ότι πρώτον δει θεοίς είναι φίλον» (D.a.A.d. 3,24,60,2-4)...πρώτα (πάνω από όλα) πρέπει να είναι αγαπητός στους θεούς.-«Θαυμαστή η Φύσις και, ως φησίν ο Ξενοφών, φιλόζωος» (Απ. 23,23).-«Τω όντι θαυμαστόν εστί φιλείν πράγμα, ω τοσαύτα λειτουργούμεν καθ εκάστην ημέραν» (Απ.23,9-10).-«Και γάρ τούτο λίαν κομψόν τω Κυνικώ παραπλέκεται: Δέρεσθαι αυτόν δει ως όνον και δερόμενσν φιλείν αυτούς τους δέρσντας ως πατέρα πάντων, ως αδελφόν» (D.a.A.d. 3,22,54,1).-«..ο δε μη δυνάμενος διακρίναι τα αγαθά από των κακών και τα ουδέτερα απ αμφστέρων πως αν έτι ούτος φιλείν δύναιτο; Τσυ φρονίμου εστί μόνου το φιλείν» (Περι φιλίας, D.a.A.d,2,22,3,3- 6).-«Περί α τις εσπσύδακεν, φιλεί ταύτα εικότως» (Περί φιλίας, D.a.A.d,2,22,1,1).-«..δια τι συν ουκ ανέχεσθε, όταν η δούσα ημίν φύσις το σώμα αφαιρήται; Φιλώ, φησίν, αυτό. Ούκ συν, ο νυν δη έλεγον, και αυτό το φιλείν αυτό η φύσις σα δέδωκεν; Η δ’ αυτή λέγει «άφες αυτό ήδη και μηκέτι πράγμα έχε» » (Απ.24,15-19).Επίκουοοα-«Από όλα τα δώρα που η θεία πρόναα μας χαρίζει για να κάνει τη ζωή μας πλήρη και χαρούμενη, η Αγάπη/φιλία είναι το ομορφότερο».-«Η φιλία περιχορεύει την ακουμένην κηρύττουσα δη πάσιν ημίν εγείρεσθαι επι τσν μακαρισμόν» (Επικ. Προσφ. 52). Η φιλική Αγάπη διατρέχειτηνακσυμένη διακηρύττοντας σε όλους εμας να καλοτυχίζουμε ο ένας τσν άλλον.-«..της προς πατρίδα φιλίας άλεκτος η διάθεσις..» (Για τον Επίκουρο). Διογένης

16

ΤΕΤΡΑ Κ ΤΥΣ Α ΕΙΓΝ Η ΤΟ Σ ΤΕ ΥΧ Ο Σ 38ον

Ααέρτιος (10,10). Ή ταν απερίγραπτη η φιλική Αγάπη του για την πατρίδα.-«Είναι πολύ ωραίο να βλέπεις τους διπλανούς σου, όταν η πρώτη συνάντηση μ’ αυτούς φανερώνει διάθεση για φιλική συμβίωση». (Προσφώνησις, 61).ΙσοκοάτηΕ-«..ούτως η πόλις ημών ου μόνον θεοφιλώς αλλά και φιλανθρώπως έσχεν..» (Πανηγυρικός (orat4) 29,1-8). Έ τσι η πόλη μας ήταν όχι μόνο αγαπητή στους θεούς αλλά επίσης είχε φιλική αγάπη προς τους ανθρώπους...-«Ηδέως μεν έχε προς άπαντας, χρω δε τας βελτίστας ούτω γαρτας μενούκ απεχθήσει, τας δε φίλος γεννήσει» (Α, 6) Να φέρεσαι με γλυκό τρόπο σε όλους και να συναναστρέφεσαι με τους καλύτερους γιατί έτσι δεν θα καταντήσεις μισητός στους πρώτους και θα γίνεις στους τελευταίους φίλος.-«Προς δε τούτας φιλάνθρωπον δει είναι και φιλόπολιν (τον βασιλέα)» (Β, 15). Εκτός δε από αυτά ο βασιλιάς πρέπει να αγαπάει φιλικά τους ανθρώπους και να αγαπάει φιλικά την πόλη (το κράτος).-«Τας των φαύλων συνήθειας ολίγος χρόνος διέλυσεν, τας δε των σπουδαίων φιλίας ουδ' αν ο πας αιών εξαλείψειεν». Των φαύλων τις συναναστροφές λίγος καιρός τις διαλύει, αλλά των σοβαρών ανθρώπων τις φιλίες μήτε σύμπαντες α αιώνες δεν τις σβήνουν.-«Τους πραγματικούς φίλους τους γνωρίζουμε στη δυστυχία».-«..ούτω θεοφιλώς και φιλανθρώπως διώκει την πόλιν..» (ο Ευαγόρας) (Ευαγόρας (orat.9) 42,1­46,8). Έτσι με τρόπο αγαπητό στους θεούς και φιλάνθρωπο διακούσε την πόλη.-«Βραδέως μεν φίλος γίγνου, γενόμενος δε πειρώ διαμένειν»». Να δημιουργής τις φιλίες σου αργά, αλλά όταν δημισυργήσης κάπαα φιλία, φρόντιζε να την συντηρής.-«Άριστα χρήσει τας φίλας, εάν μη προσμένης τας παρ' εκείνων δεήσεις, αλλά αυτεπαγγέλτως αυτας εν καιροίς βοηθής». Άριστα να φερθης στους φίλους σου, αν δεν περιμένης τις παρακλήσεις τους, αλλά με άμεση πρωτοβουλία τους βοηθάς εγκαίρως. Ξενοφων-«Φιλοφρσνήσασθαι αλλήλους» Να αγαπάτε φιλικά αλλήλους (ο ένας τον άλλον). (Κυρ. Αναβ 4.5,34).-«(η φιλανθρωπία εστί)..ηδίστη και καλλίστη

και προσφιλεστάτη θεοίς τε και ανθρώπας». (Οικονομικός,154).-«Εγώ σύνειμι μέν θεα'ς, σύνειμι δε ανθρώπας τας αγαθα'ς....αγαπητή μεν συνεργός τεχνίταις... αρίστη δε φιλίας κανωνός... και α μέν νέα τας των πρεσβυτέρων επαίνας χαίρουσιν, α δε γεραίτερα ταις των νέων τιμαίς αγάλλονται» (μιλάει η θεά Αρετή) (Απομνημσνεύματα,2,1,32) ...είμαι άριστη κανωνός της Αγάπης / φιλίας..-«Και μην προς φιλίαν μέγα μεν υπάρχει (τας αδελφα'ς) το εκ των αυτών φύναι μέγα δε το ομού τραφηναι» (Απομν.2,34,13).Για την ανάπτυξη της φιλική Αγάπης ανάμεσα στα αδέρφια δυνατό κίνητρο υπάρχει το γεγονός ότι γεννήθηκαν από τους ίδιους γονείς και επίσης το ότι ανατράφηκαν μαζί.-«Η δε της ψυχής φιλία δια το αγνή είναι και ακορεστστέρα εστιν» (Συμπόσιο,8,134-14,1). Η αγάπη της ψυχής, επειδή είναι αγνή, είναι και πιο ακόρεστη (σε σχέση με την αγάπη του σώματος).-«Νη Δι, έφη. όπως δε και έτι μάλλον ευφραίνηται, βούλομαι αυτώ μαρτυρήσαι ως και πολύ κρείττων εστιν ο της ψυχής ή ο του σώματος έριο:. 'Οτι μεν γάρ δη άνευ φιλίας συνουσία ουδεμία αξιόλογος πάντες επιστάμεθα. Φιλάν γε μην των μέν το ήθος αγαμένων ανάγκη ηδεία και εθελούσια καλείται». (Συμπόσιο,8,124-134).-«Οίτινες ουν υπό των φύσει πεφυκότων μάλιστα φιλείν και νόμω συνηγκασμένων ούτω μισούνται, πώς άλλου γε τινός α'εσθαι χρή αυτούς φχλείσθαι;» (Ιέρων,3,9,1-4). ΙΙοόκλικ-«Πόθεν συν ταύτα παραγίγνεται ταις ψυχές, φιλία και ένωσις; Από των Θεών» (Στον Αλ. Του Πλ). Πως λαπόν δημιουργείται στις ψυχές η φιλική Αγάπη και η ένωση; Από τους θεούς.-«Η αληθινή φιλία και των θεών εστίν αυτών και των κρειτόνων ημών γενιάν, ήκει δε και εις ψυχάς τας αγαθάς» (Στ. Αλ. Του Πλ. 113,13-15). Η αληθινή Αγάπη/φιλία είναι χαρακτηριστικό των ίδιων των θεών και των καλύτερων από τα ανθρώπινα γένη, ταιριάζει δε και στις αγαθές ψυχές.-«εκεί δε η φιλία και η ένωσις και η εναπαός των όλων θεός» (Στον Παρ. του Πλ. 849,14-15). -«έτι δε η φιλία των αγαθών εστίν ανθρώπων και σπουδαίων» Πρόκλς (Στ. Αλ. Του. Πλ.

17

ΤΕΤΡΑ ΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝ ΗΤΟ Σ ΤΕ ΥΧ Ο Σ 38ον

10^5). Επίσης, η Αγάπη/φιλία είναι γνώρισμα των αγαθών ανθρώπων και των σπουδαίων, -«έτι δε και τούτων επέκεινα των ενώσεων η θεία φιλία και η του αγαθού χορηγία συνέχει τον όλον κόσμον» (Σχόλια στον Τιμ. Του Πλ. 2,112,3-4).-«Εστί μεν γαρ και εν τούτοις σύγκρισις των ειδών, και ομοιότης και φιλία και μέθεξις αλλήλων» (Στον Παρ. του Πλ. 1048,14-16). -«..από του φιλίου θεού. Τις δε εστιν ούτος ο φίλιος θεός; Έξεστι μεν λέγειν ότι και επί τον Δία ταύτην αναφέρειν ειώθασι την επωνυμίαν. Ως γαρ ξένιον αυτόν και ικέσισν, συτω και φίλισν επσνομάζσυσι. Και ίσως έχει λόγον επί τον Δία παείσθαι την αναφοράν ως παρακαλούντα το ηγεμσνικόν προστησάμενον είδος ζωής συνέπεσθαι τω Διί. Έξεστι δε και τον Έρωτα φίλιον λέγειν θεόν. Της γαρ φιλίας αίτιος ο Έρως, παίδων καλών έφορος ων, ως αυτός εν τω Φαίδρω λέγει. Κάλλισν δε συνάπτειν αμφοτέρους τους λόγους. Εν δε τω Διί και ο Έρως εστί. Και γαρ Μήτίς εστί πρώτως γενέτωρ και Έρως πολυτερπής. Και ο Έρως πρόεισιν εκ του Διός και συνυπέστη τω Διί πρώτως εν τας νοητοίς. Εκεί γάρ ο Ζεύς ο πανόπτης εστί και αβρός Έρως, ως Ορφεύς φησί. Συγγενώς συν έχουσι προς αλλήλους, μάλλον δε ήνωνται αλλήλας, και φίλιος αυτών εκάτερός εστί...Ο μέν συν φίλιος θεός ούτως ημίν νοείσθω. Το δε όν εγώ ήκιστα αν επιορκήσαιμι μη αυτόν τούτο λέγειν αηθώμεν, ότι κατ άλλων μεν θεών ίσως καν επιορκήσαί μα συμβαίη, τσν φίλιον δε ουδέποτ αν επιορκήσαιμι. Την γαρ Σωκρατικήν ευλάβειαν την τε προς τους όρκους και την προς αυτά τα γένη των θεών και εν Γοργία και εν Φιλήβω μεμαθήκαμεν. Αλλ' η αντιδιαίρεσις ουκ έστι προς άλλους θεούς (μία γαρ η οσιότης εστίν η προς πάντας συνάπτουσα), αλλά προς τον ακούοντα νέον» (Σχ.στ.Αλκ.του Πλ.ΐ,233,7) ...Ο Φίλιος Δίας και ο Έρως είναι συγγενικοί μεταξύ τους, και μάλλον είναι ενωμένα μεταξύ τους...Φρύνιχος-«Δικαιόσυνος Ζεύς: ο επί τοις δίκαιά τε και άδικα δρώσι τεταγμένος. Ώσπερ και <ο> επί τοις μείλιχα Μειλίχιος και ο επί τοις φίλα Φίλιος» (Praeparatio sophistica (epitome) 61,5­7)... Ο Ζευς... ο ταγμένος σε όσα σχετίζονται με την Αγάπη λέγεται Φίλιος.-«Φίλιος: ο <της> φιλίας έφορος θεός»

(Praeparatio sophistica (epitome) 123, 11-12). Φίλιος: Ο έφορος θεός της Αγάπης.-«ψυχή μία ήστην: επί των σφόδρα στεργόντων αλλήλους και οίσν συμπεφυκότων εν φιλία» (Prep.soph(ep.)l28,1-2).Ψυχή μία είναι όσα... φιλικά αγαπάνε αλλήλους Ευουπίδης-«Όστις δε τους τεκόντας εν βίω σέβει όδ εστί και ζων και θανών θεα'ς φίλος» (Ωρίων, Ανθολόγιο). Ό παος στη ζωή του σέβεται τους γονείς του, και εν ζωή, και αφσυ πεθάνει είναι αγαπητός ως φίλος στους θεούς.-«Φεύ μήποτ είην άλλο πλήν θεα'ς φίλος» (Ωρίων, Ανθολόγιο). Αλα'μονο αν είσαι οτιδήποτε άλλο παρά αγαπητός στους θεούς. -«Ω θεοί. Θεός γάρ καί το γιγνώσκειν φίλους» (Ελένη,560). Ω θεοί, η αναγνώριση των αγαπημένων είναι θεός.-«Φιλία εις αλλήλους ανακρίνασθαι» Ιππ.253 Να αναζητούν φιλική Αγάπη μεταξύ τους. -«Ες κανόν αλγείν τας φίλοισι χρη φίλους» (Ιφ. Αυλ. 408). Να συμπσνεί το φίλο του πρέπει ο πιστός φίλος.-«Παν γαρ εν φίλον τόδε» (Ορεστ.1192) Ό λα εμείς εδώ α φίλα είμαστε ένα σώμα και μια ψυχή.-«Φίλων ουδέν ίδιον, αλλά κανά τα χρήματα». Μεταξύ φίλων δεν είναι τίποτε ιδιόκτητο, αλλά ότι έχουν είναι κανό.-«Ουδέν φίλτερσν πατρώας γης, μακάριος δ' όστις ευτυχών μένει εν τη ιδία αυτσυ πατρίδι». Τίποτε γλυκύτερο από την πατρίδα. Και ευτυχής εκείνος που δίχως μακριά της να τον διώχνουν βάσανα, μένει στην πατρίδα τσυ. Αημόκοι/κκ-«Αυτοί που έχουν τη συνήθεια να κατηγορουν τους άλλους δεν είναι κατάλληλα για φιλία», (απόσπ. 109).-«Μούνα θεοψ,λέες, όσας εχθρόν το αδικέειν». Αγαπιούνται φιλικά από τους θεούς μόνο όσα εχθρεύονται την αδικία.-«Ουδ’ υφ' ενός φιλέεσθαι δσκέει μα ο φιλέων μηδένα». Μου φαίνεται πως από κανένα δεν θα αγαπηθεί αυτός που δεν αγαπάει κανένα. -«Ομοφροσύνη φιλίην παεί» (Στοβ. Ανθ). Η ενότητα φρονήματος και αισθημάτων δημιουργεί αγάπη/φιλία.-«Ενός φιλίη ξυνετού κρέσσων αξυνέτων πάντων». Η Αγάπη/φιλία ενός συνετοί’ ανθρώπου είναι καλύτερη από την Αγάπη φιλία όλων μαζί των μη συνετών.

18

ΤΕΤΡΑ Κ ΤΥΣ ΑΕΙΓΝ ΗΤΟ Σ ΤΕΥΧΟ Σ 38ον

-«Ζην ουκ άξιος, ότω μηδέ εις εστί χρηστός φίλος». Δεν αξίζει να ζει, όποιος δεν έχει ούτε ένα καλό φίλο.Ολυιιπιόδωοος-«..η ομόνοια φιλία εστί...η ομόνοια άρα φιλία. Και δια τούτο συ μόνον η στοργή φιλία εστίν, αλλά και η ομόνοια» (In PI. Ale. Com).-«...τω φρσνήματι τω ακείω ότι πάντων κρατεί.... Και σοφοί λέγσυσιν: τούτο γαρ είπεν και ανωτέρω, ότι α Πυθαγόρεια φασιν ως η φιλία το πάν τούτο κρατεί» (In PI. Gor. Com). -«Η γάρ κανωνία φιλία τις εστιν, η δε φιλία, ως α σοφοί φασίν [ό εστιν α Πυθαγόρεια και ο Εμπεδοκλής φάσκων την φιλίαν ενοούν τον Σφαίρσν], ενοπαός εστιν. Η γάρ φιλία προς τη μιά των πάντων εστίν αρχή, εί δε γε εκεί ένωσις πανταχού και συδαμσύ διάκρισις. Ο συν άδικος παντί εχθρός εστί και συδενί κανωνεί. Την κανωνίαν συνέχειν [508 αί]: γήν γάρ και ουρανόν και πάντα τον κόσμον η φιλία συνέχει ενοπαός σύσα». (Σχόλια στον Γοργία. Του Πλάτωνα) ...η φιλική Αγάπη είναι η αναγωγή προς την μία των πάντων αρχή..-«..επί δε φίλας, διότι και η των πάντων αρχή, μία συσα και έν, ήνωται. Τααύτη δε και η φιλία, ένωσις τις συσα, προς τω ενί εστίν» (Σχ στον Γορ. Του Πλάτ).-«Οι ευ ακούντες την πόλιν φιλουσιν αλλήλους (ήν γάρ τούτο τέλος της πολιτικής επιστήμης, η φιλία και η ένωσις). Οι άρα τά αυτών πράττσντες ου φιλουσιν αλλήλους» (In PL Ale. Com)...Οι αγαθοί πολίτες αγαπουν φιλικά ο ένας τον άλλον...-«Έδει δε τον Αλκιβιάδην εννοείν ότι πολλαχώς η φιλία. Ε στί γαρ φιλία η κατά το εν, ήτις και ένωσις λέγεται, ήτις εν ενθσυσιασμοίς γίνεται του ενός προς το κρείττσν. Έστιν η εν νώ φιλία, ήτις ομόναα λέγεται. Έστιν η εν διανοία, ήτις ομοφροσύνη λέγεται. Διό και το «εν φρεσί πευκαλίμησι». Έστιν φιλία εν δόξη, ήτις ομοδοξία λέγεται. Έστιν εν ήθεσιν, ήτις ομαοπάθεια. Διό και το «άλιξ άλικα τέρπει» δια το ομαοπαθές, α γαρ παίδες αλλήλας χαίρσυσι και α νέα και α πρεσβύται, διά το χαίρειν τας αυτα'ς πάθεσιν. Έστιν και άλλη φιλία η κατά τα γένη, ήτις λέγεται συγγένεια» (Σχ. στον Γορ. Τσυ Πλάτ ). θεόφοαστος-«Ευ είπε Θεόφραστος ως, εί κανά τα φίλων εστί, μάλιστα δει κανούς των φίλων είναι τους φίλους» (Απ.75,1) (Plut.am.frat490d).

-«..Κύπρις βασίλεια, ή εστιν η φιλία.» (De piet. Απ.12,11). Η θεά Αφροδίτη η βασίλισσα, η οποία είναι η φιλική Αγάπη.-«Τους αλλοτρίους, ως έλεγε Θεόφραστος, ου φιλσύντα δει κρίνειν αλλά κρίναντα φιλείν» (Απ74,1) (Plut.Am.frat482c).Ιμέριος-«..Μούσας ...φιλείν μεν αεί την πόλιν και τους χορούς ενταύθα ηδέως πήγνυσθαι» Ιμέριος (Dec. Et. Or. 624651).-«..σοφώτερον δε τούτο και άμα θεοίς προσφιλέστερσν..» (Dec. Et. Or. 12,85). -«Δύογένη παρά ταςΈλλησινανθήσαι λέγεται, το μεν εκ Διός δι Αιακού, το δε εκ Ποσειδώνος δια Θησέως γενόμενον, το μεν Αττικόν, το δε εξ Αιγίνης το πρότερον... δικαιοσύνη μεν το των Αιακιδών καλόν, φιλανθρωπία δε δείκνυσι το των Αθηναίων εξαίρετον» (Dec. Et. Or. 254755). φιλική Αγάπη προς τους ανθρώπους δείχνει το εξαίρετο γένος των Αθηναίων, -«..τον Ερμείαν ησπάζετο. Ταύτα ημίν, ω φίλα, της φιλοξενίας τα χαριστήρια. Θεών δε διδόντων, εισαύθις τους τελειοτέρσυς τη πόλει κρατήρας στήσομεν» (Dec. Et. Or. 40,5558). -«..ψυχήν καθάράντες και βασιλεί τω φίλα] θεοίς ήδη δια θειον συγγενόμενα» (Dec. Et, Or. 41,23).-«..σα μεν και Απόλλων φίλος και δια τούτι οίμαι και όμαος... συκουν τούτο αυτό και σί τω Θεώ συνάπτει» (Dec. Et. Or. 4774-78). Ωαων-«..είγε σύμβασις η φιλία..» (Ετυμολογικό). -«Φιλόσοφος: δια το φιλείν την σοφίαν) (Ετυμολογικό).Φιλόστρατος-«..ο δε πένης ες την του δόντος φιλανθρωπίαν..) (Epistulae et dialexeis,l,7,20).-«ο πένης οίδε χάριν ως ελεούμενος» (Epistula* et dialexeis, 1,7,17-18).-«..θεούς τε θεραπεύειν ξυν ορθώ λόγι βαδίσαντι ες ήθη ανθρώπων θεοφιλεστέρων.. (Τα ες τσν Τυανέα Απολλιόνισν, 7,19,10).. ήθ ανθρώπων πιο αγαπητών στους θεούς.. -...Φυσικήν η μη την προς τα τέκνα είνο εύνααν; Τουτί γαρ και ελέφαντες ήδη βοώση ως παρά της φύσεως αυτοίς ήκει. Ου γα δη παρά ανθρώπων γε μεμαθήκασιν αυτί ώσπερ τα άλλα, α γε μηδέ ξυμβεβιώκαί πω ανθρώπας, αλλά φύσει κεκτημένοι τ φιλείν, α έτεκσν, προκήδονταί τε αυτών κί παιδοτροφούσι» (Βίος Απολλώνιου Τυανέωι

19

ΤΕΤΡΑ Κ ΤΥΣ ΑΕΙΓΝ ΗΤΟ Σ ΤΕΥΧΟ Σ 38ον

2,14,13-19).-«και, νη Δία, ούτω φιλάνθρωπους προς ημάς έχεις, ως ξυγκινδυνεύειν» (Τα ες τον Τυανέα Απολλώνιον, 7,19,6).-«Ως καλώς έχον εστί πασάν τε γην πατρίδα νομίζειν και πάντας ανθρώπους αδελφούς και φίλους, ως αν γένος μεν όντας θεού» Απολλώνιος Τυανεύς (Φιλόστρατσυ, Απολλ. Τυαν.Επιστ, νζ) Είναι καλό να θεωρούμε όλη

. τη γη πατρίδα μας και όλους τους ανθρώπους αδερφούς μας και φίλους μας, γιατί είναι όλα παιδιά του θεού.Δημοσθένη;

ι -«..επαινών υμάς και διεξιών περί της πόλεως είπα προς αυτούς ότι εισίν Έλληνές τινές άνθρωπα ούτως ήμερα και φιλάνθρωπα τους τρόπους ώστε..» (Κατά Μειδίσυ484-49,2). -«ανάγεται δε εις το δίκαιον η φιλανθρωπία» (Σχόλια στον Δημοσθένη (scholia vetera) (fort. auUlpiano) (24,152c,12)).-«Τους τα φιλάνθρωπα λέγοντας] εν λόγας γάρ μόνον ην, ούκ εν έργας η φιλανθρωπία» (Σχόλια στον Δημοσθένη (scholia vetera) (fort. auUlpiano) (19,561,1-2)).-«Και επειδή Τιμοκράτης πολύς εστί τη φιλανθρωπία του νόμου χρώμενος, αύτη δε επί το δίκαιον αναφέρατο αν» (Σχόλια στον Δημοσθένη (scholia vetera) (fort.auUlpiano) (24,lb,27-29)).-«Και γαρ φθάνει φιλίαν έχων προς αυτούς και ειρήνην ο δήμος» (Σχόλια στον Δημοσθένη (scholia vetera) (fort.auUlpiano) (1,3645)). Αισχύλο;-«..φιλία γαρ άδε τάξις πτερύγων θοαίς αμίλλαις προσέβα τόνδε πάγον» (αναφέρεται στις Ωκεανίδες) (Προμηθέας) Γ ιατί αγαπητική/ φιλική είναι αυτή η ομάδα που έφτασε σ αυτόν εδώ τον βράχο με τον γρήγορο συναγωνισμό

J των φτερών.-«Το θείσν φιλεί συγκάμνειν τω κάμνοντι.». -«...δια την λίαν φιλότητα βρστών...» Πρ. 123. ...λόγω της υπερβολικής φιλικής Αγάπης του προς τους ανθρώπους...Φωκυλίδη;-«Είναι ωραίο να φιλεύης αμέσως σε λιτό τραπέζι τον ξένο».-«Στέργε τε ήν άλοχον. Τι γαρ ηδύτερσν και άρειον, η όταν ανδρί γυνή φρσνέηι φίλα γήραος άχρις και πόσις ήι αλόχωι, μηδ' εμπέσηι άχιδνα νείκος;» (Sententiae, 195-197) (πόσις =άντρας, ο σύζυγος, άλοχος =γυναίκα, η σύζυγος).

Στοβαίο;-«..και φιλία δε και έρως και φιλοφροσύνα σύμφυλος και συγγενής εκ τούτων εξεβλάστησε των μερέων» Αρεσάς (Περί ανθρώπου φύσεως) ( Στοβαίος, 149,27p. 355Wa[Mullach 2ρ51], -«θηρσίν τε πάσι τέκνα τίκτουσιν φιλείν» Στοβαίος (Ανθολόγιο). θεμίστιο;-«..ευ δε εποίει και Σωκράτης, τον παρά τας πολλοίς ευδοκιμούντα λόγον επανορθών, ότι δει τους μέν φίλους ευ παείν, τους δε εχθρούς κακώς παείν. Επηνώρθου δε το μεν φυλλάτων, το δε μεταγράφων.... το μεν γαρ ευ παείν επήνει, το δε κακώς επηνώρθου, τους φίλους μεν ευ παείν, τους δε εχθρούς μη κακώς παείν, αλλά φίλους μεταγράφων, και προς τον απειλήσαντα, αν μη σε λαβών αποκτείνω, ανταπειλήσας, αν μη σε φίλον παήσω.» (Ομιλία 7,σ.143,3 κ.εξ. Schenkl). Ορθιος έπραττε και ο Σωκράτης, διορθώνων τον πολύ διαδεδομένσν λόγον, ότι δηλαδή πρέπει να ευεργετούμε τους φίλους μας και να βλάπτουμε τους εχθρούς μας. Τον διόρθωνε δε, τηρών το πρώτο, μεταγράφων δε το δεύτερο μέρος....επαινούσε το «ευεργετείν», διόρθωνε δε το «βλάπτειν». Μετέγραψε λαπόν το ρητό ως εξής: Τσυς φίλους πρέπει να τους ευεργετούμε και στους εχθρούς όχι να κάνουμε κακό, αλλά να τους κάνουμε φίλους. Και σ αυτόν που απειλεί: «Άμα σε πιάσω θα σε φσνεύσω», να αντιτάσσουμε την απειλή «Άμα σε πιάσω θα σε κάνω φίλο».-«Μάλλον βασιλικωτέρα φιλανθρωπία του λαπσύ χορού των αρετών» (Ομ.1,11.26-27 Schenkl).Ζηνόβιο;-«Αεί κολιός πστί κολαόν ιζάνει: Επί των τας ομαας προσομιλούντων. Επειδή ου μόνον εστί το ζώσν φιλάλληλον και συνδυαστικόν και αγεληδόν πετάμενον, αλλά και αλίσκεται διά την αυτού σκιάν, προσερχόμενσν αυτή καθ ύδατος ορασθείση» (E.c.LT.e.D.247,15). -«Ακλητί κωμάζσυσιν ες φίλων φίλα: Παραμία ομοία τη, Αυτόματα δ αγαθοί αγαθών επί δαίτας ίασιν» (E.c.LT.e.D.246,13). Απρόσκλητα τραγουδάνε στα σπίτια των φίλων α φίλα: Παραμία όμαα με την επόμενη: Από μόνα τους α καλοί άνθρωπα στα δείπνα των καλών ανθρώπων πηγαίνουν.-«Άκαιρος εύνα συδέν έχθρας διαφέρει: Ταύτην φασίν Ιππόλυτον ειπείν προς Φαίδραν φάσκουσαν φιλείν τε και στέσγει\

2 0

ΤΕΤΡΑ Κ ΤΥΣ ΑΕΙΓΝ Η ΤΟ Σ ΤΕΥΧΟ Σ 38ον

αυτόν μάλιστα υπέρ πάντας ανθρώπους» (E.c.LT.e.D.1,50,1-4).Αριστοφάνης-«..ώ πότνια Ειρήνη φίλη..» (Ειρ.1055) Ώ σεβαστή και αγαπητή Ειρήνη.-«Ευνοείν] Ευνακιός διακείσθαι, αγαπάν, ευνοικώς φέρεσθαι, εύνσυν φίλον είναι, σοί» (Scholia in Aristophanem. Scholia in nubes. Scholia anonyma recentiora. 1411c,1).Σχετικό: -«Ευνοείν] Αγάπης τεκμήριον, το αγαπάν, εΰνουν φίλον είναι, σα» (Scholia in Aristophanem. Scholia in nubes. Scholia anonyma recentiora. 1412c,1).Ειιπεδοκλικ-«..εύτε τις αμπλακίησι φόνω φίλα γυία μιήνη..» Εμπεδοκλής (Fr.115), Ιππόλυτος, (Ελεγχ. VII,29,14), Πλούταρχος (Περί Φυγής, 17,607c). ..Ό παος αμαρτήσει και μιάνει τα αγαπητά του μέλη (του σώματός του) με φόνο., -«..άλλοτε μεν φιλότητι συνερχόμεν. Εις έν άπαντα...» (Διογ.Λαέρτ. Βία Φιλ.8,76,11-12). Διογένης Λαέοτιος-«..η προς πάντας αυτού φιλανθρωπία. Της μεν γαρ προς θεούς οσιότητος και προς πατρίδα φιλίας άλεκτος η διάθεσις» (Βία Φιλ. 10,10,5­7)·-«Και υπέρ φίλου ποτέ θνήξεσθαι» (10,120). Εν ανάγκη να θυσιάζεται και η ζωή υπέρ του φίλου.Έκα>αντος-«..ού γαρ αν τις θεοφιλής ών μισείατο υπ ανθρώπων, επεί ουδέ τα άστρα ουδ ο σύμπας κόσμος εχθαίρει τον θεόν» Έκφαντος (Περί. βασ).Δεν θα μπορούσε κανείς ενώ αγαπιέται από τους θεούς να μισείται από τους ανθρώπους, γιατί ούτε τα άστρα, ούτε ο κόσμος όλος εχθρεύεται τον Θεό.-«..συνεστάναι γάρ χωρίς φιλίας και κανωνίας αμάχανον» Έκφαντος (Περί. βασ).Ζήνων-«Ευνοητικώς μέντα γε προς αλλήλους διακείσθαι και φιλικώς και δοκιμαστικούς και αποδεκτικοίς» Ζήνων (Στοβ. Ανθ). Λαπόν, να διάκεισθε με εύναα και με φιλική Αγάπη προς αλλήλους, και με επιδοκιμασίες και με αποδοχή.-«μηδέ φιλόλογον είναι τον φαύλον μηδέ φιλήκοον» (Στοβ. Ανθ).

ΟΜΑΣ ΑΡΧΑΙΟΘΡΗΣΚΩΝ ΑΡΚΑΔΙΑΣ

ΑΓΑΛΛΟΜΑΙ

Άν πίστεψα στην αστραπή είναι γιατί την έχω δεί.

Στης Κασταλίας το νερό γιατί ξεδίψασα μ' αυτό.Πώς να πιστέψω σε θεό

που τον καρφώσαν σε σταυρό σάν νά 'ταν ψεύτης σαν νά 'ταν κλέφτης

σαν νά 'ταν άρπαγας ληστής τοΰ κρίνου σπόρος

σκοταδοφόρος καταχραστής, βεβηλωτής

Επέστεψα στο φωτεινό Ολύμπιο φώς Ελληνικό.

Στον κόσμο το μαγευτικό τίποτα μάταιο, μοναχά

τών βάρβαρων η $ευλογιά- ποΰ γκρέμισε τα ιερά

μάρμαρα θεία, ναοΰς, μαντεία,

τεμένη άδολων πιστών κι’ έφερε νΰχτα, τη μαΰρη νΰχτα,

κακίας νΰχτα των βλοσυριόν

Αγάλλομαι όταν θωρώ τη Φΰση γΰρω

γιατί το Θείον εκεί αιώνια κατοικεί

Αγάλλομαι όταν θωρώ τον ουρανό μας

με ονόματα Ελληνικά τ’ αστέρια τα χρυσά.

Ζεΰς, Αφροδίτη, Ερμής Κρόνος Απόλλων

στη Φΰση άν ψάξης θα δής «Έν εί το όλον»

ΖΕΙΡΩΝ-ΜΑΔΑΓ ΑΣΚΑΡΡ

21

ΤΕΤΡΑ Κ ΤΥΣ Α ΕΙΓΝ Η ΤΟ Σ ΤΕΥΧΟ Σ 38ον

ΠΟΙΟΙ ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΙΑΡΥΤΑΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΕΩΣ;

του Γρηγάρη Μπέλλου"Το να λέγεται, ότι ο πόλεμος διεξήχθη για να ελευθερωθή ο κόσμος από την τυραννία και να οδηγηθή προς την ελευθερία, είναι μεγάλη πλάνη, μι α αλλόκοτη υποκριτική ιδέα. Ποτέ τα έθνη δεν θα είναι ελεύθερα, όσο τα δεσμά που τους κρατάνε αιχμαλώτους, δεν σπάσουν. Απόδειξις: Κάθε μεγάλο έθνος έχει κ ι ' ένα άλλο έθνος ως σκλάβο. Έτσι η Γαλλία έχει την Κορσική, η Αγγλία την Ιρλανδία, η μεγάλη Σερβία το Μαυροβούνιο... και να το πούμε σύντομα... το Ισραήλ* έχει σκλαβωμένη όλη την ανθρωπότητα. Τί θα φέρη Ή Κοινωνία των Εθνών": Την ενότητα της γλώσσας, της νομισματικής αξίας, των μετρικών μονάδων, του δικαίου, της θρησκείας. Για πρωτεύουσα θα έχη (η Κοινωνία Των Εθνών) την Σιών, την πόλι της ειρήνης."

Σιμόν - Τοβ Γιακοέλ, στο βιβλίο του:«Israel» Reflexions sur la grande guerre et 1' avenier des peoples», Saloniki, 1921.

*Ισραήλ αποκαλείται ο διεθνής εβραϊσμός διότι τότε δεν υπήρχε κράτος Ισραήλ

Ηπροσπάθεια του Διεθνούς σιωνισμού περί δημιουργίας της παγκοσμιαπαημένης πολυπολιτισμικής κοινωνίας είναι γνωστή και πασιφανής. Μόνον α εθελόδουλα και καλο­πληρωμένα δούλα ή καλύτερα καλοπληρωμένα εθελόδουλα ασυνείδητα δεν θέλουν να γνω­ρίζουν την αλήθεια. Στο πλαίσιο αυτής της διαχρονικής αιματηρός για τους λαούς προσπαθείας, ενεργοπαήθηκαν φανερές και αφανείςδυνάμεις,μεαστείρευτουςακσνομικούς πόρους, εξαγόρασαν επιστήμονες, καλλιτέχνες, πολιτικούς, «διανοητές» (ειδικά αυτούς), στρατιωτικούς, κλπ,, και τελικώς «έστησαν» το πολιτικό εξάμβλωμα, ονόματι Ενωμένη Ευρώπη, ερήμην φυσικά των λαών. Ο στόχος ένας: Η παν-κυριαρχία του «περιουσίου λαού», αφού με μία Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα ελέγχουν όλη την ακονομική δραστηριότητα και με μία πουλημένη Κομισσιόν ελέγχουν όλες τις χώρες. Κατά καιρούς δε, εμφανίζονται κείμενα όπως το παραπάνω, που προσέχσντάς τα μας αφυπνίζουν. Τελικώς, κάπαα από τσυς φανερούς πρωταγωνιστές γίνονται γνοχττοί, κάπαες μέθοδα αποκαλύπτονται, κάπασυς Αφανείς εύκολα τους μαντεύουμε, κάπαα πουλημένα εκτίθενται, αλλά, παρ όλα αυτά, το χρήμα στα ΜΜΕ και τους καλοπληρωμένους δημοσιογράφους, α οποία με πάθος

διακηρύττουν ότι «εκτελούν λειτούργημα κι όχι επάγγελμα», κλείνει τα στόματα, αδρανοπαεί τους κονδυλοφόρους και α λαα' μαθαίνουν να θεωρούν είδησι το κρυολόγημα του αυρακοτάγκσυ στην Νιγηρία και ότι το φόρεμα της τάδε τραγουδίστριας δεν ταίριαζε με τα υποδήματά της. Η τεχνητή παγκοσμιοπαημένη ηλιθιώνη κατήργησε τόσο το αυτονόητο όσο και το «περιθώριο».Αναζητώντας τις φανερές πρωταρχές της συγχρόνου ιδεολογίας της Ενωμένης Ευρώπης οδηγσύμεθα στην Αυστριακή ακονομική «σχολή», την λεγομένη «Σχολή της Βιέννης». Θεωρείται ότι ιδρύθη υπό των Carl Menger και Eugen von Bauwerk. Η ανάλυσις των δογμάτων της σχολής αυτής εκφεύγει του σκοπού αυτής της μελέτης αλλά εν ολίγας, ίδρυσε κι εδραίωσε τον ολέθριο ακονομικό φιλελευθερισμό και σήμερα τον νεο-φιλελευθερισμό. Στην σχολή ανήκσν α διάσημα von Hayek, Eric Voegelin και Fritz Machluys. Οι δραστηριότητες της Βιεννέζικης παρέας, κυριαρχσυμένης φυσικά από Εβραίους, εχρηματοδοτήθη υπό των Ρόθτσιλντ α οποία ήλεγχαν τα Αυστριακά κρατικά δάνεια και χρέη από την εποχή του Συνεδρίου της Βιέννης το 1815. Ο άκρατα: ακονομικός φιλελευθερισμός ήταν το όνειρο των Ρόθτσιλντ α σπα'α επίσης ήλεγχαν και

2 2

ΤΕΤΡΑ Κ ΤΥΣ ΑΕΙΓΝ ΗΤΟ Σ ΤΕΥΧΟ Σ 38ον

τα ορυχεία αργύρου της Αυστρίας στο Τυρόλο καθώς και τους αυστριακούς σιδηροδρόμους. Μάλιστα η στενότερη φίλη της αυτοκράτειρας Ελισσάβετ-Σίσσυ ήταν η Ιουλία ντε Ρόθτσιλντ, αδελφή του αρχηγού του Αυστριακού Οίκου Ρόθτσιλντ, του Άλμπερτ.Αυτό ήταν το κατεστημένο της Βιέννης τότε και κάποια; έξυπνος κόμης, ο Heinrich CoudenhoveKalergi1 (1859-1906), αντιληφθείς «από πού φυσά ο άνεμος», έγραψε βιβλίο υπέρ των Εβραίων («Ο Αντισημιτισμός δια μέσου των αιώνων»), κατακρίνοντας έντονα τον λεγόμενο αντισημιτισμό. Από τότε η ζωή του έγινε καλύτερη και αναφέρεται ως στενός φίλος του ιδρυτού του τελευταίου σιωνιστικού κινήματος, Θεοδώρου Χερτζλ. Εν υπηρεσία ως διπλωμάτης στην Ιαπωνία, ενυμφεύθη την Mitsuko Aoyama. Ο δεύτερος υιός τους, ο κόμης Richard CoudenhoveKalergi, μεγαλωμένος στο φιλοσημιτικό ακογενειακό κλίμα, διεκήρυξε την προσπάθειά του για Πανευρωπαϊκή Ένωσι. Στα απομηνονεύματά του, εν πλήρη αφελεία γράφει τον τρόπο και τον λόγο «προσλήψεώς του» από τον σιωνισμό: «...στις αρχές του 1924 ειδοποιηθήκαμε από τον βαρώνο Λούις ντε Ροθτσίλντ ότι κάποιος φίλος του ονόματι Max Warburg εξ Αμβούργου, είχε διαβάσει το βιβλίο μου και επεθύμη να με γνωρίση. Προς κατάπληξί μου, ο Βάρμπουργκ μου προσέφερε επί τόπου 60.000 χρυσά μάρκα για δικαίωμα αποκλειστικού ελέγχου του κινήματος μου τα επόμενα 3 έτη... Ο Βάρμπουργκ ήταν από τους πλέον εξέχοντες και σοφούς ανθρώπους από όσους είχα γνωρίσει και είχε ως αρχή την χρηματοδότησι διαφόρων κινημάτων. Παρέμεινε ειλικρινώς αφοσιωμένος στην Πανευρωπαϊκή ιδέα όλη του την ζωή. Ο Μαξ Βάρ/,ιπουργκ κανόνισε το 1925 ταξίδι στις ΗΠΑ με αποκλειστικό σκοπό να με συστήση στον Πωλ Βάρμπουργκ και τον Μπερνάρντ

1 Οι Coudenhoves ήταν πλουσία Φλαμανδική οικογένεια η οπα'α μετεκόμισε στην Αυστρία κατά την Γαλλική Επανάστασι. Οι Καλέργηδες ήσαν πλούσια Κρήτες αλλά συνεδε'σντο με την ακογένεια του αυτοκράτορος του Βυζαντίου Νικηφόρου Φωκά. Από τότε η ακογένεια Καλέργη ήξερε να εκμεταλλεύεται την εξουσία κατά πώς φυσά ο άνεμος διότι ο Αλέξιος Φωκάς-Καλέργης υπέγραψε το 1300 την απόφασι διακήσεως της Κρήτης από την Βενετία, γενόμενος ο ίδιος διακητής. Μέχρι την εποχή του Heinrich CoudenhoveKalergi, η ακογένεια Καλέργη είχε διασταυρωθή με Πολωνους-Νορβηγσυς- Γάλλους-Γερμανους-Ρώσοους με αποτέλεσμα να υπάρχη πανευρωπαϊκή συνείδησις στην ακογένεια.

Μπαρούχ...».Τα ισχυρά απομεινάρια της αυστριακής σχολής σήμερα αναγκάζουν την παγκόσμια ι ακαδημαϊκή κοινότητα να αποδεχθούν ως κορυφές τις απίστευτες μετριότητές τους όπως τον φρούδο Βίτκενστάιν ή τον ανόητο Κάρλ Πόππερ ή τον ανώμαλο Φρόυντ μόνο και μόνο επειδή είναι Εβραία οπότε τα εμετικά φληναφήματα των πρέπει να διδάσκονται ως δήθεν κορυφαία γνώσις.Σε ό,τι αφορά στο κίνημα του Καλέργη, πρέπει να ειπωθή ότι η προσπάθειά του ήταν ρομαντική και ηθική. Απέβλεπε σε μία Ευρωπαϊκή Ένωσι τύπου ΗΠΑ όπου τα διάφορα εθνικά κράτη δεν θα έχαναν τσν εθνικό τους χαρακτήρα με τα ιδιαίτερα γνωρίσματά τους, ήθη κι έθιμα, αλλά θα διατηρούσαν την εθνική τους αξιοπρέπεια στο ακέραιον. Αυτή η ιδεολογία όμως ήταν εφιάλτης για τον σιωνισμό ο οπα'ος επιθυμούσε κι επιθυμεί (και ξοδεύει πολύ χρήμα γι αυτό) την δημιουργία ενός εθνικού χυλού-σούπας όπου θα ανακατευθούν όλα α λαοί χάνοντας τελικώς κάθε ιδιαίτερο φυλετικό-εθνικό γνώρισμα καθιστάμενα ευκολοδιαχειρίσιμη ανόητη ανθρωπομάζα. Αυτός ήταν ο λόγος για τον απα'σν ο Βάρμπουργκ για λογαριασμό του σιωνισμού επλήρωσε την αδρανοποίησι ουσιαστικοί τον' κινήματος Καλέργη μέσω προσλήψεώς του αφελούς αυτού ανθρώπου. Σήμερα δε, μέσω των πολλών ιδρυμάτω\ τύπου Φορντ, η ανθρωπομάζα καλλιεργείται μέσω πληρωμένοι κινημάτων γενικώς της μη κομμουνιστικής αριστερός, όπου α αφελείς αυτοί, άλλα έμμισθα άλλα άμισθα, άλλα εκσυσίως κι άλλα ακσυσίως, άλλα εθελόδουλα κι άλλα αφελείς εθελονταί, με πολύ χρήμα, έχσυ\ ενεργοπαηθή αφανοός από τσν σιωνισμό ώστε να αδραναπαήσσυν τα εθνικά αντανακλαστικά και τα εθνικά χαρακτηριστικά των εθνών της Ευρώπης. Και όπως βλέπουμε από τη\ κυριαρχία τους στην Ελλάδα, είναι επιτυχείς και διαρκώς στο απυρόβλητο, διότι η σιωνιστική παγκοσμιοποίησις βασίζεται σ αυτούς.Έ νας πρωταγωνιστής από τους φανερού; ήταν κάπαος κανωνιολόγος ονόματι Σέπαρντ Στόουν, απόφατος του Dartmouth, ο οπα'ος ολοκλήρωσε το 1933 το διδακτορικό του στην Γερμανία και ακολούθως «προσελήφθη» Πρίν μεταβή στην Γερμανία, άλλαξε tc όνομά του από Σέπαρντ Άρθουρ Κοέν σε Σέπαρντ Στόουν, ώστε να μην εβραιοδείχνη

23

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝ ΗΤΟ Σ ΤΕΥΧΟ Σ 38ο ν

Φίλα του στο πανεπιστήμιο αναφέρονται α φατηταί Edward Teller, John von Neumann, Leo Szilard και o Raymond Aron. Αναφέρεται επίσης γνωριμία του με τον Albert Einstein. Ο Στόουν ενυμφεύθη Γερμανοεβραία και με την επιστροφή του στις ΗΠΑ, ως δόκτωρ πλέον, βρήκε τον δημοσιογραφικό του δρόμο ανακτό στους εβραϊκούς Τάιμς της Νέας Υόρκης κι ακολούθως προωθήθηκε ως ο κυρίως επαΐων θεμάτων χιτλερικής Γερμανίας στις ΗΠΑ. Ανέλαβε δηλαδή την εργολαβία του σιωνισμού για καλλιέργεια αντιχιτλερικσύ κλίματος στις ΗΠΑ με κυρίαρχο το ζήτημα διωγμού των Γερμανοεβραίων. Τον Φεβρουάριο του 1934 εδήλωσε στην εφημερίδα του παλιού πανεπιστημίου του την Dartmouthian ότι «φοβούμαι ότι η μόνη λΰσις που βλέπω για το ευρωπαϊκό πρόβλημα είναι η Παν-Ευρώπη». Ας θεωρηθή αυτή μία συμβολική ημερομηνία θεωρητικής ενάρξεως μίας Ενωμένης Ευρώπης. Και βέβαια ένα έξυπνο εβραιόπουλο όπως ο Στόουν ήταν απαραίτητο στέλεχος υλοπαήσεως μίας από καιρού ειλημμένης αποφάσεως.

ΧΕΝΡΥ ΦΟΡΝΤΑν και φαίνεται παράξενο να εξετάζεται ο Φορντ σε κάτι το οποίο έγινε μετά τον θάνατό του, ωστόσο, είναι απαραίτητη η εξέτασις λόγω των πράξεων του ανδρός, α οποίες μετά τσν θάνατό του, καθώρισαν και το μέλλον της Ευρώπης.Εγεννήθη στο Ντήαρμπορν του Ντητρόιτ των ΗΠΑ το 1863 από Ιρλανδό μετανάστη πατέρα και μητέρα γεννημένη στις ΗΠΑ από Βέλγους μετανάστες. Απεβίωσε το 1947. Από μικρός έδειξε ιδιαίτερη κλίσι στις κατασκευές και επιδιορθώσεις μηχανών. Σε νεαρή ηλικία, από 16 ετών, εργάστηκε ως μηχανουργός στο

' Ντητρόιτ κι αργότερα κατέστη ειδικός τεχνικός ατμομηχανών της Westinghouse. Σε ηλικία 28 ετών έγινε μηχανικός της Εταιρείας Φωτισμού Έντισσν κι αρχιμηχανικός εκεί δύο έτη αργότερα. Τότε διέθετε πλέον αρκετόν χρόνο και χρήμα ώστε να αχοληθή με τις εφευρέσεις του σε βενζινομηχανές εσωτερικής καύσεως. Σε ηλικία 35 ετών είχε δημιουργήσει το πρώτο τσυ αυτοκίνητο ενώ σαν εφευρέτης γενικά είχε κατοχυρώσει στις ΗΠΑ 161 πατέντες.Ίδρυσε το 1903, σε ηλικία 40 ετών, την γνωστή ομώνυμηαυτοκινητοβιομηχανίαεφευρίσκσντας την μέθοδο της «γραμμής παραγωγής» για

μαζική παραγωγή φθηνών αυτοκινήτων.Ως ιδρυτής και ιδιοκτήτης της αυτοκινητοβιομηχανίας, κατέστη πασίγνωστος και βαθύπλουτος. Σαν εργοδότης, εφήρμοσε μέθοδο κινήτρων εργασίας έχοντας το 1914 υπερδιπλασιάσει τον μισθό των εργατών- μηχανικών του από ό,τι όριζαν α συλλογικές συμβάσεις. Επίσης καθιέρωσε 8ωρη εργασία,5 ημερών την εβδομάδα με αποτέλεσμα να προκαλέση το μίσος της Wall Street. Αυτά τα κίνητρα είχαν ως αποτέλεσμα να συρρεύσουν α ικανότερα τεχνικοί και μηχανικοί στην εταιρεία του με καταπληκτικά αποτελέσματα. Οι συνεχείς προσπάθειές του για μείωσι του κόστους παραγωγής είχαν ως αποτέλεσμα πολλές τεχνικές και επιχειρησιακές καινστομί ες όπως σύστημα πωλήσεων με «φράντσαϊς» γεγονός το οποίο έφερε αντιπροσωπείες σε κάθε πόλι του κόσμου.Στον μοναχογιό του Έντσελ Μπριάντ Φορντ ο οποίος είχε γεννηθή το 1893, μετέφερε την διοίκησι της αυτοκινητοβιομηχανίας το 1918 ώστε αυτός να ασχοληθή με πολιτικά ζητήματα. Ή ταν ειρηνιστής και από το 1915 συνεργάστηκε με την Ουγγροεβραία σουφραζέτα-φεμινίστρια Rosika Schwimmer με σκοπό τον τερματισμό του Α Π.Π. Προς τούτο, εναύλωσε κι εξώπλισε πλοίο με 170 επώνυμους ειρηνιστές και ταξίδευσαν στην ουδέτερη Σουηδία και Ολλανδία για επαφές με ντόπιους ειρηνιστές.Το 1920, αγόρασε την εβδομαδιαία εφημερίδα The Dearborn Independent. Σ'αυτήν εδημοσίευσε τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών, προκαλώντας την μήνι του παγκοσμίου εβραϊσμού. Η εφημερίς των Ρόθτσιλντ, Τάιμς του Λονδίνου, έσπευσε να τα δυσφημίση ως πλαστογραφίες. Τον Φεβρουάριο του 1921, σε συνέντευξι στους εβραϊκούς Τάιμς της Νέας Υόρκης ανέφερε ότι «το μόνο βέβαιο (για τα πρωτόκολλα) είναι ότι επαληθεύονται». Ο Αμερικανοεβραϊκός Ιστορικός Σύλλογος εχαρακτήρισε τα πρωτόκολλα ως «κατά των μεταναστών, αντι-εργατικά, αντισημιτικά...». Μετά τα πρωτόκολλα εδημοσίευσε την σειρά «Το μεγαλύτερο παγκόσμιο πρόβλημα ή ο Διεθνής Ιουδαίος», κατηγορώντας τους Εβραίους Τραπεζίτες και Χρηματιστές ως υπευθύνους για τους Παγκοσμίους Πολέμους. Οι πωλήσεις της εφημερίδος εκτοξεύθηκαν στους 700.000 αναγνώστες. Στα άρθρα του

24

ΤΕΤΡΑ Κ ΤΥΣ ΑΕΙΓΝ ΗΤΟ Σ ΤΕΥΧΟ Σ 38ον

κατηγορούσε οποιαδήποτε μορφή βίας κατά των Εβραίων, τονίζοντας ότι α ίδια α Εβραία προκαλούν την βία εναντίον τους, ώστε εκμεταλλευόμενα και κεφαλαιοπαώντας την θυματοποίησι να αποκομίζουν οφέλη. Τελικώς, με μποϋκοτάζ των αυτοκινήτων του, με τεχνητή κατακραυγή εναντίον του, τον εμήνυσαν α Εβραία το 1927 και αναγκάστηκε να κλείση την εφημερίδα του.Τ ο 1938 απεσΰρθη από τις επιχειρήσεις κατόπιν εμφράγματος αφήνσντάς τες στον γιό του. Ο Έντσελ Φορντ όμως το 1943 απεβίωσε από καρκίνοτου στομάχου κι οΧένρυ αναγκάστηκε να επιστρέψη. Το 1945 παρητήθη και παρέδωσε την βιομηχανία στον 28ετή εγγσνό του Χένρυ Φορντ Β. Δύο έτη αργότερα, το 1947, κατόπιν εγκεφαλικού, απεβίωσε.

Ευρωπαϊκή Συμβουλευτική Επιτροπή- European Advisory Commission

Η δημιουργία της συνεφωνήθη στην Διάσκεψι της Μόσχας τον Οκτώβριο 1943 μεταξύ Υπουργών Εξωτερικών ΗΠΑ, Αγγλίας, Ρωσσίας και οριστικαπαήθη στην Διάσκεψι της Τεχεράνης τον Νοέμβριο. Οι στόχα της ήταν η εκ μέρους των συμμάχων ακσνομικο- πολιτική διαχείρισις της Ευρώπης μετά τον πόλεμο και η εκμετάλλευσις των ηττημένων με διαίρεσι της Ευρώπης σε ζώνες επιρροής. Επίσης απεφασίσθη να τιμωρηθούν α Γερμανοί εγκληματίαι πολέμου. Γ ια έλεγχοτης Γ ερμανίας και συμμάχων της η Επιτροπή εδημιούργησε την υποεπιτροπή Allied Control Council (ACC ή Συμβούλιο Συμμαχικού Ελέγχου). Έδρα της Επιτροπής ήταν το Λονδίνο και μέλος της το 1944 ήταν ο Τζώρτζ Κένναν2.^ Ο εξάδελφος του παππού του, με το ίδιο όνομα, ήταν ο πρώτος Αμερικανός εξερευνητής-εθνογράφος της περιοχής από Βερίγγειο πορθμό-Σιβηρία-Καύκασο. Οι ενδιαφέρουσες, αν και μέτριας παότητος, δημοσιεύσεις του βοήθησαν στο να του ανοιχτούν διάφορα δρόμοι. Κατ αρχάς ως αγγλοσάξων υπεστήριζε το τσαρικό καθεστώς. Όταν όμως προσελήφθη από το Ασόσιέιτεντ Πρες, τον επλησίασαν διάφοροι Ρώσσα αντικαθεστωτικοί οπότε άλλαξε γνώμη και διεμαρτύρετο για τους διωγμούς των Εβραίων στην Ρωσσία. Έγινε φίλος του Κροπότκιν και του Κραβτσίνσκι (πρώην υπολοχαγού του τσαρικού στρατού ο οποίος είχε μαχαιρώσει τον αρχηγό της μυστική τσαρικής αστυνομίας). Τελικά δεν ήταν παρά ενα ενεργούμενο της σιωνιστικής αντιτσαρικής προπαγάνδας η οποία προετοίμαζε το έδαφος για κατάκτησι της Ρωσσίας μέσω μπολσεβίκων. Ο ίδιος ήταν ανίκανος να κατανοήση τέτοια μεγέθη. Μεγαλωμένος λαπόν ο μικρός Κένναν σε περιβάλλον στο οποίο α συζητήσεις περί

Το μέλλον της Επιτροπής συζητήθηκε στην περίφημη Διάσκεψι της Γιάλτας το 1945 όπου συμμετείχε και η Γ αλλία ως μέλος της ACC. Τ αν Ιούνιο 1945 η Επιτροπή ανέλαβε της Διοίκησι της Γ ερμανίας για δύο μήνες ορίζοντας ζώνες κατσχήςτωνσυμμάχωνκαι εδαφική ικανοποίησι της Ρωσσίας και Πολωνίας. Η Επιτροπή διελύθη τον Αύγουστο 1945 με την Διάσκεψι του Πότσδαμ έχοντας ολοκληρώσει τον σκοπό της με το να προλειάνη το έδαφος για τον ψυχρό πόλεμο και την Ενωμένη Ευρώπη. Απετέλεσε το όχημα πλήρους εκμεταλλεύσεως της νίκης των συμμάχων στην Ευρώπη ή, με άλλα λόγια, προπαρασκευή για λογαριασμό του σιωνισμού της υποδσυλώσεως των ρημαγμένων από τον πόλεμο Ευρωπαίων στο σιωνιστικό χρηματο- ακσνομικό κατεστημένο της Wall Street, που τελικά ήταν κι ο στόχος του μεγάλου πολέμουτον οπα'ο αντοί εδημιούογησαν3.___________Ρωσσίας ήσαν πάντα στο επίκεντρο, αφού ετελείωσε με δυσκολία το Πρίνστον, προσελήφθη το 1926 από την Διπλωματική Υπηρεσία με αποστολές κυρίως σε ανατολικές χοίρε; όπως Εσθονία, Λιθουανία, Λεττονία. Το 1929 όμως, ενεγράφη στο τμήμα ανατολικών σπουδών ταυ πανεπιστημίου του Βερολίνου με ειδίκευσι στην γλώσσα, ιστορία, κουλτούρα της Ρωσσίας ενώ έμαθε γλώσσες όπως τσέχικα, νορβηγικά, πολωνικά, κλπ Από το 1933 έως το 1939 υπηρέτησε στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Μόσχα. Το 1939 απεσπάσθη στο Βερολίνο ενώ από το 1943 ήταν σύμβουλος της αμερικανικής αντιπροσωπείας της επιτροπής European Advisory Commission. Τελικώς υπήρξε ο φανερός αρχιτέκτων του Ψυχρού πολέμου και του Δόγματος Τρούμαν αλλά και του Σχεδίου Μάρσαλ, υλαπαώντας με ζήλο τις επιθυμίες του σιωνισμού, αν και πιθανώς δεν κατάλαβε ποτέ πα'α ήσαν τα πραγματικά αφεντικά του (ως επί κεφαλής της Επιτροπής Σχεδιασμού Εξωτερικής Πολιτικής μετά τον πόλεμο). Αξιοσημείωτη είναι η απόφασίς του τον Ιούνιο του 1948 να ποδηγετηθούν με αμερικανικά χρήματα μέσω CIA όλες α μη ελεγχόμενες από Μόσχα, αριστερές κινήσεις και κόμματα της Ευρώπης καθώς και αριστερά εργατικά συνδικάτα. Αυτά επετεύχθησαν και με τις λειτουργίες του Ιδρύματος Φορντ. Το 1950 επί Ατσεσον, έπεσε σε δυσμένεια και τα αφανή αφεντικά του, του έδωσαν θέσι στο Ίδρυμα Institute for Advanced Study, με διευθυντή τον Εβραίο πατέρα της ατομικής βόμβας Ρόμπερτ Όπενχάιμερ μέχρι να τον διορίσουν πρέσβυ των ΗΠΑ στην Μόσχα το 1951. Από βλακεία του εδκόχθη απ την Ρωσσία και με εξαίρεσι τον διωρισμό του ως πρέσβυς των ΗΠΑ στην Γιουγκοσλαβία, η διπλωματική του καριέρα έληξε. Τα αφεντικά του πάντα τον υπεστήριζαν και κέρδισε λόγω αφοσιώσεως πολλές τιμές. Πέθανε το 2005, ένδοξος και πολυτιμημένος, σε ηλικία 101 ετών. ̂ Όπως αποδεικνύει η μελέτη του καθηγητού του

πανεπιστημίου Κορνέλλ, Antony C. Sutton, Wall Street and the Rise of Hitler, το οποίο διατίθεται δωρεάν στην ιστοσελίδα http://www.reformation.org/wall-st-hitler.html

25

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝ ΗΤΟ Σ ΤΕΥΧΟ Σ 38ον

Ακολούθως, κατά την γνωστή σιωνιστική τακτική της δημιουργίας ακονομικών εξαρτήσεων για αποτελεσματικότερο έλεγχο, α Α (ράνεις κυβερνήται του κόσμου, α κολοσσα' του Κεφαλαίου, υπό τον απόλυτο έλεγχο των Ρόθτσιλντ, «διέταξαν» τα υποχείριό τους, τους πολίτικους των ΗΠΑ, να «μαράσουν» τα αργύρια της υποτελείας των Ευρωπαίων. Επισήμως γνωστό ως European Recovery Program (Πρόγραμμα Αποκαταστάσεως

, Ευρώπης), ανεκανώθη από τον Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ George C. Marshall σε

. ομιλία του στο διάσημο πανεπιστήμιο Harvard ' τον Ιούνιο του 1947 αν και είναι γνωστό ότι

τις λεπτομέρειες του σχεδίου είχε επεξεργασθή αρκετό καιρό πριν, ομάς επιστημόνων του Υπουργείου Εξωτερικών υπό τον Dean Acheson.Έ ναν μήνα αργότερα, το κίνημα της Ενωμένης Ευρώπης φέρεται επισήμως να ξεκίνησε από τους Winston Churchill και Duncan Sandys το 1947 όταν «απεφάσισαν» την Αγγλογαλλική Ένωσι. Φυσικά ήταν απόρραα της δράσεων των Αμερικανικών μυστικών Υπηρεσιών προ ακόμη της λήξεως του Β Π.Π. Η επίσημη έναρξις εργασιών της επιτροπής αυτής ήταν η συνάντησις των Παρισίων της 17ης Ιουλίου 1947 Η επομένη συνάντησις έγινε την 10η Νοεμβρίου 1947 με επίσημη πλέον ονομασία Κοινή Διεθνής Επιτροπή για Ευρωπαϊκή Ένωσι (Joint International Committee for European Unity).Εν συνεχεία, τό 1948, το Κογκρέσσο ενέκρινε την ίδρυσι του κυβερνητικού οργανισμού Economic Cooperation Administration (ECA) ως υπεύθυνο οργανισμό διαχειρίσεως των χρημάτων του περιφήμου Σχεδίου Μάρσαλ στην Ευρώπη. To ECA είχε ως ανώτατες

, ελεγκτικές αρχές τα Υπουργεία Εξωτερικών και Εμπορίου. Επικεφαλής της ECA η οπα'α διηύθυνε το Πρόγραμμα Αποκαταστάσεως

Ι Ευρώπης και γενικός διαχειριστής-πρόεδρος του Σχεδίου Μάρσαλ ετέθη ο Paul G. Hoffman. ενώ συμμετείχαν εξέχσυσες προσωπικότητες του εμπορίου, της πολιτικής και των Μυστικών Υπηρεσιών. Εδημιουργήθησαν γραφεία της ECA σε 16 χώρες της Δυτικής Ευρώπης α οπα'ες απεφασίσθη να υποδουλωθούν στο Αφανές αμείλικτο εβραϊκό κεφάλαιο μέσω τσυ σχεδίου Μάρσαλ. Συνολικώς εμαράσθησαν, (και πληρώθηκαν στις χώρες μέσω ΟΟΣΑ),

στις 16 χώρες (Αυστρία, Βέλγιο, Δανία, Γαλλία, Ελλάδα, Ισλανδία, Ιρλανδία, Ιταλία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Νορβηγία, Πορτογαλία, Σουηδία, Τουρκία, Αγγλία, Δυτική Γερμανία), 13.300.000.000 δολ. από το 1948 έως το 1952, με φανερό σκοπό την ακονομική ανόρθωσι των χωρών. Ο απώτερος όμως σκοπός ήταν η υπιδούλωσίς τους στα σχέδια της παγκοσμιοπαήσεως με αποδοχή ως κυρίαρχης της υποκουλτσύρας των ΗΠΑ σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας - πρώτο βήμα στην πλήρη αποκτήνωσι και πανειλωτία, κατά πως ορίζει η Σιών.Σε υλαπα'ησι του σχεδίου, μεταξύ της 7ης και 11ης Μαΐου 1948, 800 σύνεδρα από Ευρώπη, ΗΠΑ, Καναδά, συγκεντρώθηκαν στην Χάγη της Ολλανδίας για το λεγόμενο Κογκρέσσο της Ευρώπης με πρόεδρο τον Τσώρτσιλ. Συμμετείχαν α Άντενάουερ, Μακμίλλαν, Μιτεράν, ο Βέλγος Σπάακ, και α Κοππέ και Σπινέλλι. Απεφασίσθη η μελλοντική Ε.Ο.Κ. με πολιτική, ακονομική και νομισματική ένωσι των Ευρωπαίων. Την 25η Οκτωβρίου 1948 η Επιτροπή για την Ενωμένη Ευρώπη εξέλεξε πρόεδρό της τσν Γάλλο Duncan Sandys και επιτίμους προέδρους τους Τσώρτσιλ, Σπάακ, ΝτεΓκασπέρι και τον Εβραίο Λεών Μπλσύμ. Τον Μάιο 1949 ιδρύθη το Συμβούλιο της Ευρώπης ενώ α πάντες αποφεύγουν να αναφερθούν στον αμερικανικό έλεγχο επί αυτών των δραστηριοτήτων.Ο Πωλ Χόφμαν (Βιογραφικό του παρατίθεται μετά τον επίλογο), ήταν πρόεδρος της εβραϊκής ιδιοκτησίαςαυτσκινητοβιομηχανίας8ΐυόβΐΜΐί6Γ όταν ο Τρούμαν τον διώρισε πρόεδρο της Διευθύνσεως Οικονομικής Συνεργασίας (Economic Cooperation Administration ή ECA). Ο λόγος της επιλογής τσυ ήταν η εμπειρία του στην ελεύθερη αγορά αλλά και το ότι ήταν πρώην στέλεχος του OSS και συνιδρυτής της CIA. Ο Τρούμαν αργότερα τον έχρισε Υπουργό Εμπορίου. Κατά την διάρκεια της προεδρίας του στην ECA συνεργάστηκε με τις μυστικές υπηρεσίες για την δημιουργία προγραμμάτων ψυχολογικών επιχειρήσεων. Και ενώ απεδέχθη την ανακτή προπαγάνδα ως επιθετικό όπλο κατά της εξαπλώσεως τσυ κομμουνισμού στην Δύσι, συνεχώς ησχολείτο με μυστικές επιχειρήσεις μέσω CIA. Το 1962 ενυμφεύθη την γραμματέα του Μπαρούχ Μπερνάρντ4, την

4 Ο Σίμων Μπαρούχ, Εβραίος μετανάστης εκ Πρωσίας,

ΤΕΤΡΑ ΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝ ΗΤΟ Σ ΤΕΥΧ Ο Σ 38ον

Ουγγροεβραία Άννα Ρόζενμπεργκ (το γένος Lederer)5.εγκατεστάθη στο Κάμντεν της Νοτίου Καρολίνας. Απεφοίτησε από την Ιατρική Σχολή της Βιρτζίνια και κατετάγη ως Ιατρός στον στρατό των Νοτίων, στο 3ο Σύνταγμα της Νοτίου Καρολίνας. Ακολούθως εξελίχθη σε Αρχίατρο τσυ στρατού των Νοτίων.Ήτο αρραβωνιασμένος με την ομόθρησκή του Ισαβέλλα Γσυλφ. Με την προέλασι των Βορείων του στρατηγού Σέρμαν, επυρπολήθη η κατοικία της Ισαβέλλας η οποία πρόλαβε να διάσωση το πορτραίτο του αρραβωνιαστικού της. Ένας Βόρειος στρατιώτης την αντελήφθη και με την ξιφολόγχη του ξέσκισε την εικόνα. Ο αξιωματικός του ο οπα'ος έτυχε να τον παρακολσυθή τον εκτύπησε με το ξίφος τσυ. Ανεπτύχθη έρως μεταξύ της Ισαβέλλας και του αξιωματικού ο οπα'ος έληξε αδόξως με παρέμβασι του πατρός Γσυλφ ο οποίος φυσικά ως Εβραίος δεν ηδύνατο να δεχθή ως γαμπρό του έναν μολυσμένο μη Εβραίο. Τελικώς, μετά τον πόλεμο έγινε ο γάμος της Ισαβέλλας και του Σιμών και μετεκόμισαν στην Νέα Υόρκη. Από αυτόν τον γάμο εγεννήθη ο Μπερνάρντ Μπαρούχ, άκρως επιτυχημένος χρηματιστής και ο διασημότερος Αμερικανοεβραίος της εποχής τσυ. Η επίσημος θέσις τσυ στην Αφανή Εβραϊκή Κυβέρνησι ήταν να διαχειρίζεται τσυς Αμερικανούς προέδρους από πριν τον ΑΠ.Π. έως τον Β Π.Π. Συγκεκριμένα, ήτο διαχειριστής του προέδρου Γούντροου Γσυίλσον και μέσω αυτού, διαχειριστής όλων των πόρων τσυ Α Π.Π. μέσω διορισμού τσυ ως Προέδρου της Επιτροπής Πολεμικών Βιομηχανιών (War Industry Board ή WIB-όρα επομένη παράγραφο) και αργότερα σύμβουλος του Φ. Ρσύσβελτ. Ο ρόλος τσυ δεν ήτο παρασκηνιακός και ως εκ τούτου δεν έπαυε να διακηρύσση την ισχύ της θέσεώς τσυ με έμφασι στο ότι Ουδείς ήτο ισχυρώτερός του στον Α Π.Π. Πράγματι, κάθε αίτησις των συμμάχων για προμήθειες παντοειδούς υλικού, από σιδηροδρόμους μέχρι ρούχα, έπρεπε να εγκριθή απ αυτόν.Η επιτροπή WIB ήταν, μετά τσν πόλεμο, ο γεννήτωρ της περίφημου δεξαμενής σκέψεως Brooking Institution, μέσω της οπα'ας ωθήθη στην εξουσία ο Ρούσβελτ, ετέθη το πλαίσιο του Β Π.Π. και διεμορφώθη η αμερικανική εξωτερική πολιτική. Βοηθός του Μπαρούχ στην WIB και υπεύθυνος της πολιτικής των εργασιακών σχέσεων ήτο ο Εβραίος Φελΐξ Φραγκφσύρτερ, ο Χούβερ στην διεύθυνσι διακινήσεως τροφίμων, ο στρατηγός Χιού Τζόνσον, ο ναύαρχος Φλέτσερ κ.ά. Το μέλος της επιτροπής Ουίλιαμ Τζένινγκς, επικεφαλής του Δημοκρατικού Κόμματος για πολλά έτη, κατέκρινε τους πρώην συνεργάτες τσυ ότι εταμάζσυν τσν Β Π.Π. κατ εντολήν των Ρόθτσιλντ και συνετρίβη ως αντισημίτης.5 Η Anna Lederer Rosenberg Hoffman (1902 -1983) σε ηλικία 17 ετών υπανδρεύθη τσν Ιούλιο Ρόζενμπεργκ. Ανεμείχθη σε εργατικά θέματα κι άγνωστο πώς, τα προσόντα της εκτιμήθηκαν από τσν Εβραίο μεγαλοτραπεζίτη και συντονιστή των πόρων των δύο παγκοσμίων πολέμων, Μπαρούχ Μπερνάρντ. Ο μεγαλοτραπεζίτης Μπερνάρντ Μπαρούχ ήλεγχε την ακσνομία και την εξέλιξι τσυ Α Π.Π. πολέμου μέσω διορισμού του ως Προέδρου της Επιτροπής Πολεμικών Βιομηχανιών (Βασικό μέλος της επιτροπής και ενταγμένος πλέον στην μισθοδοσία του σιωνισμού, ο πολύς Τζων

Βοηθοί του Χόφμαν στο γραφείο διακήσεως της ECA ήταν ο ειδικός γραμματεΰς Samuel D. Richards και ο σύνδεσμος με το κογκρέσο J. J. Wadsworth. Βοηθός διευθυντής ήταν ο William C. Foster ενώ Ειδικός Αντιπρόσωπος τσυ Γραφείου Ευρώπης των ΗΠΑ ήταν ο W Averell Harriman. Αντιπρόσωπος τσυ οργανισμού στην Ευρώπη, έμπιστος τσυ Χόφμαν και γραμματεύς-βοηθός του Averell Harriman, ήταν ένας άλλος Εβραίος, ο Milton Katz6 . Ο Katz μάλιστα, πριν μετακινηθή στο Ίδρυμα Φορντ, διεδέχθη για σύντομο χρονικό διάστημα τον Harriman. Δεύτερος υποδιευθυντή: ήταν ο Richard Μ. Bissell. JrJ Φόστερ Ντάλλας ο οποίος επιδείξας καλή διαγωγή είδε την καριέρα του να απογειώνεται ιδίως επί του Σουηδοεβραίου προέδρου Αϊζενχάουερ) και ωργάνωσε για λογαριασμό της Wall Street τον Β Π.Π.. Μέσω Μπερνάρντ η Ρόζενμπεργκ προσήγγισε τσν Ρούσβελτ και ήταν ο σύνδεσμος μεταξύ αυτού και ταυ εργοδότου της. Ο Ρούσβελτ την εσέβετο λόγω αυτής της ιδιότητάς της και πραόθησε δραματικά την σταδιοδρομία της δίνοντάς της κυβερνητικές θεσεις σχετικές με θέματα εργασιακών σχέσεων. Της εδόθη θεοις στην Επιτροπή Συνταγματικής Αναθειορήσεως της Νέας Υόρκης το 1937 και επί Β Π.Π. την διώρισαν στο Πολιτειακό Πολεμικό Συμβούλιο, ενώ σύντομα την πραύθησαν στην Επιτροπή Διαχειρίσεως Ανθρωπίνων Πόρων των Ενόπλων Δυνάμεων. Το 1944 ο Ρούσβελτ την απέστειλε στην Ευρώπη προς μελέτη των ανθρωπίνων πόρων του στρατού εκεί. Μετά τον πόλεμο έμεινε σύμβουλος τσυ Υπουργού Πολεμικής Αεροπορίας και Υφυπουργός Αμύνης από το 1950 έως το 1953. Σ αυτό το διάστημα εργάστηκε για εφαρμογή τσυ Διακλαδικσύ Επιτελείου και την προστασία των μειονοτήτων στις Ένοπλες Δυνάμεις. Στα χρόνια κυβερνήσεως των Ρεπουμπλικάνων δεν συμμετείχε σί κυβερνητικές θέσεις ενώ επί Τζόνσον κατέλαβε γιο λίγο θέσι στην Επιτροπή Φορολογίας. Διεζεύχθη το 196.' και υπανδρεύθη τσν Χόφμαν. Ήταν στενή φίλη της κ Μαίρης Λάσκερ, συζύγου του φίλου και συνεργάτου τοι Χόφμαν, πολυεκ.ατομμυριούχσυ Εβραίου βιομηχάνοι Άλμπερτ Λάσκερ. Απεβίωσε το 1983.6 Κατά τον Β Π.Π. ο Κατζ ήταν προϊστάμενος της OS του τμήματος αντικατασκοπίας των ΗΠΑ στην Ευρώπ με έδρα το Λονδίνο. Υπηρέτησε υπό τον William Case αργότερα διευθυντή της CIA επί προεδρίας Reagai Επομένως, ο Katz είχε τεράστια πείρα στις μυστικι επιχειρήσεις πριν την μετέπειτα πρόσληψί τσυ από · Ίδρυμα Φορντ.7 Επί προεδρίας Τρούμαν υπηρέτησε ως ακονομικ σύμβσυλοςτσυ δι ευθυ ντούτης Υ πηρεσίαςΕπιστρατεύσει τα έτη 1945-46, πρόεδρος της Υπηρεσίας το 19' Εκτελεστικός Γραμματεύς της Προεδρικής Επιτροπ Βοήθειας Εξωτερικού (λεγόμενη Επιτροπή Χάρριμαν) έτη 1947-48 και υποδιευθυντής της E.C.A. τα έτη 1948 και διευθυντής από Σεπτέμβριο έως Δεκέμβριο τσυ 19 Ανέπτυξε επιτυχώς τα προγράμματα Αερο-κατασκοπι με τα αεροπλάνα U-2 κι αργότερα τα SR-71. Όταν αεροπλάνα εθεωρήθησαν ανεπαρκή, ανέπτυξε το αε

27

ΤΕΤΡΑ Κ ΤΥΣ Α ΕΙΓΝ Η ΤΟ Σ ΤΕΥΧΟ Σ 38ον

και γενικός επιθεωρητής ο Eric L. Kohler.

ΤΟ ΙΔΡΥΜΑ ΦΟΡΝΤΗ περιουσία του στιγματισμένου από τον σιωνισμό ως αμετανόητου αντισημίτη Χένρυ Φορντ είχε μπει στο στόχαστρο του παγκοσμίου εβραϊσμού. Ενεργοποιώντας τους αφανείς πανίσχυρους οικονομικούς μηχανισμούς των (το απόλυτο όπλο των Εβραίων), ανάγκασαν την ελεγχομένη πλήρως από αυτούς αμερικανική κυβέρνησι να υποχρεώση τσν Χένρυ Φορντ να δημιουργήση το Μη-Κερδοσκοπικό Τδρυμα Φορντ στο οποίο να μεταφέρη το μεγαλύτερο ποσοστό των μετοχών της αυτοκινητοβιομηχανίας (το 90% των μετοχών), αλλοιώς - ενεργοποιώντας τον αντιμσνοπωλιακό νόμο - θα διέλυαν την βιομηχανία του.Έτσι, ιδρύθηκε το 1936 το Ίδρυμα Φορντ από τσν υιό του Χένρυ, τον Έντσελ με στόχο την διαχείρισι κεφαλαίων για επιστημονικούς, εκπαιδευτικούς και φιλανθρωπικούς σκοπούς προς όφελος δήθεν της κοινωνίας αλλά στην ουσία για τους σκοπούς του Σιωνισμού, καθιστώντας το Ίδρυμα όχημα αφανούς υποδουλώσεως των λαών στον εβραϊκό πολυπολιτισμό-καπιταλισμό. Να σημειωθή ότι η δημιουργία Ιδρυμάτων (όπως τα αντίστοιχα του Κάρνεγκι, του Πήμποντυ, το Σλέιτερ, του Ροκφέλλερ, κ.ά) γίνονται ώστε να μην φορολογούνται τα χρήματά των.Κατά τα πρώτα του έτη το ίδρυμα φαινομενικούς εδιακείτο υπό της ακογενείας και υπαλλήλων της. Μετά όμως τον θάνατο του Χένρυ το 1947, πρόεδρος έγινε ο εγγσνός Χένρυ Φορντ Β μεταφέροντας 70.000.000 δολ. της αυτοκινητοβιομηχανίας στο Ίδρυμα, καθιστώντας αυτό βαθύπλουτο. Ο Χένρυ

* Φορντ Β ωδηγήθη να «προτείνη» δημιουργία ομάδος εργασίας η οποία θα απεφάσιζε το μέλλον και τους στόχους του Ιδρύματος καθώς και την ακονομική διαχείρισι. Επικεφαλής της ομάδος με απόλυτη εξουσία ανέλαβε ο δικαστής Οράτιος Ρόουαν Γκάιδερ Τζούνιορ (Horace Rowan Gaither, Jr). Αυτός, κατά τον Β Π.Π. ήταν υποδιευθυντής του Εργαστηρίου Ακτινοβολίας του πολυτεχνείου ΜΙΤ, συνεργαζόμενος με το Μανχάταν Πρότζεκτ8κατασκοπευτικό δίκτυο των δορυφόρων KORONA.® Του Εβραίου Όπενχάιμερ, υπευθύνου των κατασκευα­στών της ατομικής βόμβας γενικώς και των βομβώνΧιροσίμα-Ναγκασάκι ειδικώς, αλλά και πρωτεργάτη

και το 1948 συμμετείχε στην ίδρυσι του Ιδρύματος-Δεξαμενής Σκέψεως ΡΑΝΤ9 όπου υπηρέτησε ως μέλος του Δ.Σ. έως το 1959. Ο Γκάιδερ ήταν μέλος της OSS (Office of Strategic Services, πρόδρομος της CIA) και της Επιτροπής Δημιουργίας της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Το 1957 εκπόνησε για λογαριασμό του Σσυηδοεβραίου10 προέδρου των ΗΠΑ Αϊζενχάουερ, μελέτη για αντιμετώπισι πυρηνικής επιθέσεως.Η πλήρης σύνδεσις του Ιδρύματος ΦΟΡΝΤ με την CIA έγινε με την τεχνητή έναρξι του ψυχρού πολέμου όταν ο σύμβουλος στην Μόσχα George Ε Kennan έπεισε τσν Τρούμαν για τον κίνδυνο του κομμουνισμού ως μεγαλύτερο από αυτόν των Ναζί. Ο Τρούμαν τότε διετήρησε αφανώς την πολεμική μηχανή των ΗΠΑ και μάλιστα πλήρως επιχειρησιακή. Διέταξε τον υφυπουργό πολέμου John J. McCloy να διατηρήση τις μυστικές υπηρεσίες πληροφοριών προσαρμόζσντάς τες αφανώς σε καιρό ειρήνης. Έτσι εδημιούργησαν την CIA, το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας και το Διακλαδικό Επιτελείο Ενόπλων Δυνάμεων. Τότε εκπσνήθηκε το σχέδιο Μάρσαλ για υποδσυλωσι της Ευρώπης στις ΗΠΑ και εφηρμόσθη από τον Πωλ Χόφφμαν. Αιχμή του δόρατος του ψυχροπολεμικού υποχθονίου κλίματος των μυστικών υπηρεσιών ήταν το Ίδρυμα Φορντ.Η Επιτροπή του Γκάιδερ τελικώς καθώρισε τον τρόπολειτουργίαςκαιδιακήσεωςτσυίδρύματος καθώς και τους σκοπούς του. Περίληψις των αποφάσεων έγινε ευρέως γνωστή το 1950. Εν ολίγας προσδιώρισε ότι α σκοπα' του Ιδρύματος είναι διεθνείς και περιλαμβάνουν ενισχύσεις και αδρές χρηματοδοτήσεις για «παγκόσμια ειρήνη», «παγκόσμια δικαιοσύνη και ευταξία», «ενίσχυση ελευθερίας και δημοκρατίας», «βελτίωση της παγκοσμίου ακσνομίας», «ενίσχυσι οικονομικών ιδρυμάτων με στόχο τον εκδημοκρατισμό», «ενίσχυση και ισχυροποίηση εκπαιδευτικών ιδρυμάτων για ισότητα και πολυπολιτισιιό ίκατ ευφημισιιόν δημιουργίας του πυρηνικού οπλοστασίου του Ισραήλ. ̂Το ΡΑΝΤ δεν ήταν τίποτε άλλο από μεταφορά της δομής,

της ιεραρχίας και των μελών του Υπουργείου Πολε'μου από επίσημη Κυβερνητική θεσι σε μία φαινομενικά ανεπίσημη θέσι αλλά όμως πλήρως λειτουργική και αφανώς επιχειρησιακή.

Ως Σουδοεβραίος αναφε'ρεται στην επίσημη επετηρίδα αποφοίτων του West Point (Σχολής Ευελπίδων των ΗΠΑ).

28

ΤΕΤΡΑ ΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝ ΗΤΟ Σ ΤΕΥΧΟ Σ 38ον

εμπλουτισμός της κουλτούρας)», «ενίσχυση κοινωνιολογικών και ανθρωπολσγικών μελετών '/ια γνοόσι των παραγόντων επηρεασμου tcdv κοινωνιών». Μπορούμε να πούμε ότι από αυτό το σημείο αρχίζει η εκδίκησις του σιωνισμού διότι το Ίδρυμα με την κολοσσιαία περιουσία του αντισιωνιστή Φορντ από τώρα κι έπειτα θα χρησιμοπαηθή ακριβώς για τους αντίθετους ιδεολογικούς σκοπούς του Φορντ, δηλαδή μέσω Φορντ εφαρμογή των σιωνιστικών αντιανθρώπινων πολιτικών. Ο σιωνισμός μπορούσε να επιτύχη τα πάντα με άλλα ελεγχόμενα Ιδρύματα. Έπρεπε όμως, για εκδίκησι, να χρησιμοποιήσουν τον εχθρό τους11. Όμως παρατηρούμε ότι όλες οι παραπάνω εκφράσεις-θέσεις-σκοποί του Ιδρύματος, έχουν γίνει τελικά σήμερα «καραμέλα» -καθόλου συμπτωματικά- στο στόμα των πολιτικών και μάλιστα της μη-κομμουνιστικής Αριστερός.Η μελέτη ώριζε καθαρά ότι την απόλυτη διοίκησι ασκούν ο πρόεδρος και τα μέλη τσυ Δ.Σ. Ακολούθως ο Γκάιδερ ανέλαβε το 1953 την διοίκησι τσυ Ιδρύματος μεταφέρσντάς το στην Νέα Υόρκη. Έτσι, τα μέλη της οικογενείας έχασαν κάθε επιρροή στο Ίδρυμα ενώ το 1976 εξεδιώχθη από μέλος της Διακούσης Επιτροπής κι ο τελευταίος Φορντ.

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ

Ο σαφής και ξεκάθαρος προσανατολισμός του Ιδρύματος Φορντ ωρίσθη εξ αρχής να είναι η μέσω θεωρητικών και κοινωνικών επιστημών επιβολή των παγκοσμίων σχεδίων των ΗΠΑ στα φανερά, αλλά του σιωνισμού αφανώς. Αυτό το επέτυχαν με ροή αφθόνου χρήματος το οποίο λόγωεκδικήσεωςπροήρχετοαπότηνακονομική δράσι του δεδηλωμένου αντισιωνιστσύ Χένρυ Φορντ του οποίου η αυτοκινητοβιομηχανία

Στον Οικονομικό του Ξενοφώντα; κεφ. Α, παρ. 22, ο Ξενοφών δια στόματοςΣωκράτσυς,αναλύειτιςσυνιστώσες του κακού οικονομολόγου. Μία από αυτές, η οποία μπορεί να οδηγήση σε πτώχευσι ακόμη και πλουσίους, είναι η άμετρος φιλοδοξία. Αυτομάτως κατανοεί κανείς ότι ε'να τέτοιο εξουσιομανές άτομο, ευκόλως δύναται να υποστή τα δεσμά μίας μεγάλης ακονομικής εξαρτήσεωςη οποία φυσικά θα του επιβάλλη απααδήπστε - ακόμη και προδοτική συμπεριφορά. Από την πολύ νεαρή ηλικία όμως α εξουσιαστικά' μηχανισμοί μπορούν να εντοπίσουν τέταα άτομα και να τα αναδείξουν. Από την άλλη μεριά, προσδιορίζει ως καλό ακονομολόγο τον ικανό να επωφελείται από τους εχθρούς του. Ό,τι δηλαδή έκανε ο σιωνισμός με τον Φορντ.

αποτελεί την «παχιά αγελάδα» του Ιδρύματος. Ή ταν παγιωμένη και δημοσίως εκφρασθείσα άπσψις του Rowan Gaither ότι α Κοινωνικές γενικώς επιστήμες (κανωνιολογία, ψυχολογία, ανθρωπολογία, πολιτικές επιστήμες, οικονομία και τα παρακλάδια τους) θα ήσαν στο μέλλον καθοριστικής σημασίας κυρίως για τις εφαρμογές της παγκοσμιαπαημένης τεχνολογίας όπως π.χ. του Ίντερνετ. Κυρίως αυτές α απόψεις του ανδρός εξετιμήθησαν δεόντως υπό των Αφανών και τον προσέλαβαν. Το Ίδρυμα Φορντ λαπόν διεδραμάτισε στον Δυτικό κυρίως κόσμο τον πλέον καθοριστικό ρόλο στην χρηματοδότησι και ανάπτυξι αυτών των επιστημών μέσω μεγάλου δικτύου αργυρώνητων μη-κομμουνιστών «διανοσυμένων-αριστερών» κυρίως στους χώρους παιδείας, με αδρές χρηματοδοτήσεις αρχικώς στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Κανωνιολογίας του Εβραίου φίλου τσυ Σέπαρντ Στόουν, του Raymon Aron και του Εβραίου Bertrand de Jouvenel.Ταυτσχρόνως, εχρηματοδοτήθη μία άνευ προηγουμένου εκστρατεία διαδόσεως της αγγλικής γλώσσης παγκοσμίως. Στην Ιαπωνία επί παραδείγματι, το Ίδρυμα Φορντ εχρηματοδότησε κυβερνητικά προγράμματα προωθήσεως της αγγλικής γλώσσας και αμερικα­νικής κουλτούρας. Το ίδιο και στην Ευρώπη. Στην Αφρική, όπου α συμπάθειες έκλιναν προς Ρωσσία, η πολιτική αυτή προωθήθηκε κυρίως υπό την κάλυψι του ανθρωπιστικού μανδύα με διάφορα προγράμματα όπως ακόμη και τον εθελοντισμό των πολυδιαφημισμένων Peace Corps12, μίας ανθρωπιστικής οργανώσεως εθελσντών- άμισθων πρέσβεων της υπσκουλτούρας των ΗΠΑ, όπου α νέα αμερικανοί επείθοντο μέσω βομβαρδισμού διαφημίσεων να θεωρούν τίτλο τιμής το να σκάβουν βόθρους για την υγιεινή των ιθαγενών και γενικώς να τους υπηρετούν (κατ ευφημισμόν «βοηθούν») εμφυτεύοντας τον δικό τους τρόπο ζωής με τα δικά τους γεωργοκτηνοτροςχκά μέσα στους ανυποψίαστους ιθαγενείς. Έτσι μπήκαν τα μεταλλαγμένα στον τρίτο κόσμο, ενώ ο Σέπαρντ Στόουν ανέλαβε να πείθη επενδυτές

Ιδρυτής του ήταν ο Γουίλιαμ Χαντάντ, διατελέσας πρόεδρος του Ιδρύματος Φορντ και μετέπειτα πρόεδρο; του Αμερικανοεβραϊκού Κογκρέσσου, νυμφευμένος με την Κέιτ Τόμας. Η Κέιτ ήταν θυγατέρα της Μπέτσυ, πρώην συζύγου τσυ Τζαίημς, υιού του προέδρου Φραγκλίνου Ρουσβελτ και τσυ Τόμας, διατελέσαντο; επίσης διευθυντού τσυ Ιδρύματος Φορντ.

29

ΤΕΤΡΑ ΚΤΥΣ Α ΕΙΓΝ Η ΤΟ Σ ΤΕΥΧΟ Σ 3So ¥

για δημιουργία παρομοίων ιδρυμάτων στην Ασία και κυρίως Ινδίες. Το 195819 το Ίδρυμα Φορντ εχρηματοδότησε με πολλά εκατομμύρια δολάρια την Οξφόρδη και το St Antonys College της Οξφόρδης το οποίο ειδικεΰετο στις λεγόμενες Ανθρωπιστικές Επιστήμες, όπως και το Churchill College του Cambridge. Επίσης εχρηματοδστήθη το Κέντρο Πυρηνικών Ερευνοόν ECNR και ο Δανός πυρηνικός επιστήμων Niels Bohr με σκοπό, μέσω CIA, να «προσκληθούν» από αυτόν Πολωνοί, Σοβιετικοί, ακόμη και Κινέζα πυρηνικά' επιστήμονες για «επιστημονικό διάλογο»,

* στην ουσία όμως για να προσληφθούν. Στην δε Γαλλία, το Maison des sciences de lhomme του Εβραίου Γκαστόν Μπέργκερ έλαβε το 1959 1.000.000 δολ. προς δημιουργίαν Κέντρου Κανωνιολογικοόν Ερευνοόν.Στα πλαίσια αυτά και προς εξυπηρέτησι της ανωτερότητος των ημετέρων, το Ίδρυμα Φορντ έδωσε 20.000.000 δολ. στον Εβραίο φερόμενο ως φιλόσοφο Μόρτιμερ Άντλερ, ώστε να ολοκληροόση διετή μελέτη περί «σημασίας της φιλοσοφίας» η οποία δεν είναι παρά επιστημονικό φιάσκο και αρλουμπολογία προότου μεγέθους. Ο Άντλερ ήταν στενός φίλος του Robert Hutchins με τσν οποίον συνεργάστηκαν στην Μπριτάννικα και ήσαν συνεκδόται από του 1961 της ετησίας επετηρίδος The Great Ideas Today. Με τσν άλλον Εβραίο «φιλόσοφο» Max Weismann, ίδρυσε το Κέντρο Μελέτης των Μεγάλων Ιδεοαν... για το καλό της κανωνίας!!!Το κανωνιολογικό ίδρυμα Center for Advanced Study in the Behavioral Sciences στο πανεπιστήμιο Stanford, ήταν έργο του Ιδρύματος Φορντ με σκοπό την εξυπηρέτησι των κανωνιολογικοάν ερευνοάν προς όφελος της νεοταξικής κεφαλαιοκρατικής σιωνιστικής υποκουλτούρας. Ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος τα έτη 1953-1971, ωρίσθη ο πρόεδρος του

, ραδιοτηλεοπτικού δικτύου CBS, ψυχολόγος Frank Stanton. Μέλος του Δ.Σ. έγινε ο «προοδευτικός» John Reed, ο οποίος ήταν στα συμβούλια της Philip Morris και της Rand Corp. Μέλος του Δ.Σ. έγινε και η πρώην πρόεδρος του πανεπιστημίου του Σικάγο, Hanna Holborn Gray. Συνεργάτης του Κέντρου ήταν και ο Δαυίδ Χάμπουργκ, πρόεδρος της εταιρείας Carnegie της Νέας Υόρκης.Ο δε Ραλφ Ντάρεντορφ ήταν κανωνιολόγος,

καθηγητής στο πανεπιστήΐι..: -. . · - - · · (1958-60), στο Κολούμπια (I960}, στο πανεπιστήμιο Τιβίγγης (1960-64). Γ.Γ. ΥΠ ΞΞ Γ ερμανίας (1969-70) και ετέλεσε διευθυντής τοι Ευρωπαϊκού τμήματος του ιδρύματος Φορντ. Ααβοόν ακονομικές ενισχύσεις από το Ίδρυμα Φορντ, ωνόμασε το ανθροόπινο κανωνιολογικό του πρότυπο χόμο σοσιολότζικους (homo sociologicous) δηλ. άνθρωπος διαμορφωμένος από τον σοσιαλισμό, όπου κάθε ξεχωριστό γνοόρισμα φυλής, κουλτούρας και καταγοογής εξαφανίζεται. Ό λ α α σημερινοί «προοδευτικοί», α οποία αναμασούν την σοσιαλιστική ανωτερότητα, την απατρία, την ισοπέδωσι των εθνών, την αθρησκεία, το ότι όλη η γη είναι ένα χωριό, κλπ., δεν είναι τίποτε άλλο από άμισθα άλογα ανόητα παπαγαλάκια της παγκοσμιαπαήσεως μέσω του δρομολογίου Σιωνισμός >ΟΑ>Ίδρυμα Φορντ >Ντάρεντορφ.Ο Ντόναντ Ντέιβιντ, ως διευθυντής του Ιδρύματος Φορντ, και με 2.000.000 δολ. για την προπαγάνδα του από το Ίδρυμα αυτό εισήγαγε τον όρο συμπεριφορισμός (behavioralism) ως μέσον ελέγχου των μαζών - αρχικούς στο Business School του Χάρβαρντ, όπου συμπεριφορισμός =πολιτική ορθότης. Την εκάστοτε όμως πολιτική ορθότητα δεν την καθορίζουν α κανωνίες βάσει των ηθοόν τους, αλλά τα διευθυντήρια του σιωνισμού με εκτελεστικά όργανα τα παρακλάδια τους, όπως ΟΗΕ, Βρυξέλλες, ενώ στην Ελλάδα Πάντειο Πανεπιστήμιο, κλπ. κλπ.

ΤΟ ΙΔΡΥΜΑ ΦΟΡΝΤ «ΒΙΤΡΙΝΑ» ΤΗΣ CIAΑπό το 1950 όμως έως το 1953 που ανέλαβε ο Γκάιδερ, Πρόεδρος του Ιδρύματος διωρίσθη ο Πωλ Χόφφμαν της ECA. Ο Χόφφμαν διηύθυνε το Ίδρυμα από την ακία του στην Καλιφόρνια αφήνοντας στο γραφείο της Νέας Υόρκης υπεύθυνο τον Bernard Gladieux13. Στο γραφείο Νέας Υόρκης από το 1952 ο John Howard ήταν13 Ή ταν διευθυντής του Συμβουλίου Πολεμικής Βιομηχανίας κατά τον Β Π.Π. και Γοαμματεύς του Υπουργού Εμπορίου από το 1945 έως το 1950. Από την θέσι του Γραμματέως ήταν ο επίσημος αντιπρόσωπος- σΰνδεσμος του Υπουργείου Εμπορίου με την CIA. Ακόμη και μετά την μετακίνησί του στο Ίδρυμα Φορντ, το 1950, παρέμεινε αφοσιωμένο κι ενεργό στέλεχος της CIA στην εκπόνησι κι εφαρμογή προγραμμάτων ψυχολογικών επιχειρήσεων της CIA με στόχο τις χώρες του Ανατολικού μπλοκ καθώς και σε άλλα άκρως απόρρητα και ιδιαιτέρως ευαίσθητα προγράμματα της CIA.

29

ΤΕΤΡΑ ΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝ ΗΤΟ Σ ΤΕΥΧΟ Σ 38ον

ο επίσημος κι απαραίτητος σύνδεσμος του Ιδρύματος με την CIA. Αυτός είχε υπηρετήσει επί σειρά ετών στο Υπουργείο Εξωτερικών και ήταν βοηθός του Άτσεσον, της ομάδος δηλαδή η οποία είχε εκπονήσει την μελέτη ιδρύσεως της ECA. Βασικό καθήκον του Howard ήταν η επιλογή και τελική απόφασιςχρηματοδοτήσεων ανθρώπων και εργασιών του εξωτερικού, πάντα εν συνεννοήσει με την CIA, προς ευόδωσι των στρατηγικών στόχων του Ιδρύματος Φορντ ή καλύτερα της πολιτικής του σιωνισμού μέσω της CIA και τσυ φιλανθρωπικού προσωπείου της, τσυ Ιδρύματος Φορντ. Ο Χόφμαν έφερε από την ECA βοηθούς και εμπίστους του στο Ίδρυμα Φορντ όπως τσν Μίλτσν Κατζ,Τον Μάρτιο του 1952 ο Μίλτσν Κατζ, υπέβαλε έκθεσι τονίζοντας την σημασία της Ευρώπης για την Αμερικανική σχεδίασι. Σύμφωνα με την έκθεσι Κατζ, η Ευρώπη θα είναι χρήσιμη μόνο σαν μέλος του ΝΑΤΟ. Αυτό επέβαλε απεξάρτησι των εργατικών συνδικάτων της Γαλλίας-Ιταλίας από κομμού·νιστάς. Κατόπιν αυτού, το Ίδρυμα, με εντολές CIA, είχε οργανώσει και χρηματοδοτήσει μυστικά επιφανείς Ιταλούς βιομηχάνους, ώστε να δημιουργήσουν με μυστική βοήθεια πρακτόρων ραδιοφωνικά προπαγανδιστικά αντικομμουνιστικά προγράμματα. Σε Ιταλία και Γαλλία η ECA χρηματοδότησε και ωργάνωσε μυστικά, αντικομμουνιστικά, εργατικά συνδικάτα που απεσχίσθησαν από τις μεγάλες ομοσπονδίες τις ελεγχόμενες από κομμουνιστές. Ο Κατζ παραθέτει πλήθος έργων του Ιδρύματος με σκοπό την δημιουργία κάτι σαν Επιτροπής Οικονομικής Αναπτύξεως για την Ευρώπη μέσω ελεγχομένων εξαρτημένων ενταγμένων πολιτικών όπως: Jean Monnet (**βιογραφικό του παρατίθεται μετά τον επίλογο), Oliver Franks, Hugh Gaitskell, Geoffrey Crowther, Robert Marjolin, Dirk Stikker και Dag Hammarskold. Τά σιωνιστικά χρήματα είχαν βρει αποδέκτες στην «προοδευτική» παράταξι.Το Συμβούλιο Ψυχολογικής Στρατηγικής ή PSB ιδρύθη από τον Τρούμαν το 1951 ως συντονιστικό όργανο μυστικών και παραστρατιωτικώνψυχολογικών επιχειρήσεων. Κεντρικός του κορμός ήταν η ECA και το Ίδρυμα Φορντ με σκοπό δημιουργίας, εν συνεργασία με την CIA, μαύρης προπαγάνδας (δημιουργία συκοφαντιών). Η μαύρη

προπαγάνδα αφωρούσε δημιουργία λαδωριών και ψευδών πληροφοριών όπου οι άτεγκτα και σωστά πολιτικοί, αντίθετα της γραμμής της CIA, εσυκοφαντούντο και εκηλιδώνοντο μέσω πληρωμένιον δημοσιογράφων και ΜΜΕ, βάζοντάς τους στο στόμα ή κατηγορώντας τους για λόγια που ποτέ δεν είπαν ή για πράξεις που ποτέ δεν έκαναν. Έτσι εξουδετέρωναν όπαον αντιστέκετο στα σχέδια των.Οι δραστηριότητεςτσυ Ιδρύματος Φορντσήμερα ακολουθούν την προδιαγεγραμμένη, από την δεκαετία του 1950, πορεία, χρηματοδοτώντας αδρά παγκόσμιες κινήσεις που προάγουν ή καλύτερα επιβάλλουν τον πολυπολιτισμό, τον αμερικανικό τρόπο ζωής, τις περίεργες ισότητες και περίεργα ανθρώπινα δικαιώματα, την εφεύρεσί κι εκμετάλλευσι μειονοτήτων, υποδούλωσι στο εβραϊκό κεφάλαιο, κλπ., κλπ. Επίσης το Ίδρυμα αποτελούσε κι αποτελεί βιτρίνα ακονομικών και άλλων δράσεων της CIA - ιδίως μέσω εξαγοράς αποκλειστικώς αριστερών μη-καθαρά κομμουνιστικιάν, εντύπων, ΜΜΕ, επιστημονικών ιδρυμάτων, μελετών, καθηγητών, πολιτικών, κλπ. Μεταξύ διευθυντών CIA και διευθυντών τσυ Ιδρύματος υπήρχαν εξ αρχής στενά' δεσμά'.Το 1953 το Ίδρυμα Φορντ εδημιούργησε το Ίδρυμα FUND FOR THE REPUBLIC14 ιιε 15.000.000 δολ.. με διευθυντή τον Πωλ14 Μέλη τσυ Δ.Σ. του Fund for the Republic του Ιδρύματος Φορντ ήσαν το 195458 ο μετέπειτα γερουσιαστής Chester Bowles, ο Πωλ Χόφψμαν (1952-611. ο κυβερνήτης της Ν. Υόρκης Herbert Ε. Lehman (1956-1961), ο J. Howard Mar­shall (1956-1961), ο Elmo Roper (1952-1961) και ο James D. Zellerbach, συνεργάτης του Χόιρ^αν από την Επιτροπή Σχεδίου Μάρσαλ (1952-1956). Επίσης, σε άλλες θέσεις ήταν α James Ε Brownlee, συνεταίρος της J.H. Whit­ney & Company της Ν. Υόρκης, ο Huntington Cairns, δικηγόρος στην Ουάσιγκτον, ο Charles W Cole, πρόεδρο: τσυ Κολλεγίσυ Amherst College της Μασσαχσυσέτης, ο Russell L. Dearmont, δικηγόρος στο Σαίντ Λούις, ο Rich­ard J. Finnegan, σύμβουλος εκδόσεως της The Chicago Sun time, o Erwin Ν. Griswold, πρύτανις της Νομικής τσυ Χάρβαρντ, ο William Η. Joyce Jr., ο Meyer Kestnbaum, πρόεδρος της Hart, Schaffner and Marx τσυ Σικάγο, ο Albert Linton, πρόεδρος της Provident Mutual Life In­surance Company, ο δικηγόρος στην Ουάσιγκτον John Lord OBrian, και o Jubal R. Parten, πρόεδρος της Wood­ley Petroleum Company του Χιούστον, Τέξας. Σύμβουλος ήταν ο Bethuel Μ. Webster Jr. (1962), συνεταίρος της δικηγορικής εταιρείας της Νέας Υόρκης Webster, Shef­field, Fleischmann, Hitchcock & Chrystie, μέλος του Δ.Σ. της General American Investors (θυγατρικής της Lazard Freres), και σύμβουλος της Liggett & Myers To­bacco Company. Αργότερα έγινε εξε'χσν μέλος του Coun­cil on Foreign Relations (CFR)..

31

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝ ΗΤΟ Σ ΤΕΥΧΟ Σ 37c

Χόφφμαν, πρώην διευθυντσύ του Ιδρύματος Φορντ (195053) και του Οργανισμού ECA. Στο νέο ίδρυμα, ως διευθυντικό στέλεχος προσέλαβε και τον γνωστό σιωνιστή Goldberg Arthur. Προσελήφθη από το Ίδρυμα τότε ο Έρλ Μπράουντερ, αρχηγός του Κ.Κ. ΗΠΑ για να εκπόνηση μελέτη «περί επιρροής του κομμουνισμού στις σημερινές ΗΠΑ». Το ίδιο ίδρυμα πλήρωσε 215.000 δολ. το 1968 για να προωθήση στις ΗΠΑ «καλύτερη άπσψι για την Κούβα». Το ίδρυμα εκάλυπτε τα έξοδα όποιων ερευνητών είχαν πρόσκλησι του Κάστρο για έρευνες στην Κούβα.

Το Ίδρυμα Φορντ εδημιούργησε το 1950 ένα νέο Ίδρυμα με το άκομψο όνομα Free Russia Fund υπό τσν Κένναν με αρχικό κεφάλαιο 200.000 δολ. To Free Russia Fund τον Ιούλιο τσυ 1951 εχρηματοδότησε το ιδρυθέν το 1948 Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Δ. Βερολίνου με 1400.000 δολ. και ακολούθως (1951) μετωνομάσθη για λόγους «κομψότητος» σε Ίδρυμα Ανατολικής Ευρώπης, με αρχικό κεφάλαιο 3.800.000 δολ. Το Ίδρυμα Ανατολικής Ευρώπης ωργάνωνε σε συνεργασία με τις μυστικές υπηρεσίες την φυγή κι ακολούθως ακονομική αποκατάστασι ατόμων από το ανατολικό μπλοκ μέχρι την διάλυσί τσυ το 1956 αλλά και πολλές μυστικές επιχειρήσεις εκτροπής και ματαιώσεως σοβιετικών σχεδίων (όπως την φυγή στην Δύσι όλης της φιλαρμονικής της Βουδαπέστης!). Ο Κένναν προσέλαβε ως διευθυντή τον Εβραίο George Fischer15 και την μητέρα του Bertha Makoosha α οποία είχαν φήμη ειδικών περί

Την άναξι του 1951 όταν ο George Fischer ανέλαβε την διεύθυνσι, μεσσύντος τσυ πολέμου στην Κορέα, έπρεπε να υπηρέτηση την θητεία τσυ στην αντικατασκοπία τηςΠιλεμικής Αεροπορίας με ειδικότητα στην αποκρυπτογράφησι σοβιετικών κωδίκιΰν. Ο δε Κένναν είχε ηθικούς ενδοιασμούς να πρστείνη την απαλλαγή τσυ. Τότε επενέβη ο γνωστός Εβραίος προοδευτικός διανοούμενος Arthur Meir Schlesinger Jr., βετεράνος βέβαια της OSS αλλά και μέλος τσυ Δ.Σ. της IRC (International Rescue Committee ιδρυθείσα τη προτροπή Αϊνστάιν με σκοπό την αρωγή σε πρόσφυγες εννοώντας κυρίως Εβραίους). Ο Schlesinger ανέφερε στον βοηθό τότε και γενικό συντονιστή επί θεμάτων Ψυχρού Πολέμου τσυ προέδρου Χάρυ Τρούμαν, Averell Harri- man, ότι το πρόγραμμα δημιουργίας κύματος Σοβιετικών φυγάδων τσυ Ιδρύματος Φορντ παίζει αναντικατάστατο ρόλο στον πολιτικό μας πόλεμο κατά τσυ σταλινικού καθεστώτος και ότι ο Fischer έχει μοναδικά προσόντα για να το διευθύνη. Ο Schlesinger επίσης απηύθυνε μήνυμα στον αρχηγό της CIA Frank Wisner με αντίστοιχο περιεχόμενο. Σχεδόν αμέσως ο Harriman απήλλαξε τον Fischer από την θητεία.

σοβιετικών μεταναστών - αλλά Εβραίων στη1 συντριπτική τους πλειοψηφία. Μάλιστα ο υιό: είχε σπουδάσει στο Χάρβαρντ περί σοβιετικών Εχρηματοδότησαν με μυστικό τρόπο μέσω CL4 με εκατοντάδες χιλιάδες δολ. το φιλοτσαρικι Ίδρυμα Τολστόι για περίθαλψι προσφύγων Επίσης εδημιούργησαν και εχρηματοδότησαν αδρά τσν εκδοτικό οίκο Τσέχωφ, ο οπαα εξέδωσε πληθώρα ρωσσικών βιβλί(.ον-εντύπων τα οποία το σοβιετικό καθεστώς εθεωρούσι αντικαθεστωτικά.Το ίδρυμα προώθησε και εχρηματοδότησι μέσω Χόφμαν με την βοήθεια των μελών τοι Δ.Σ. του (Γκάιδερ, Μίλτον Κατζ και Rober Maynard Hutchins16) όλα τα ευρωπαϊκό ειρηνιστικά προγράμματα και κινήματα. Τ( 1952 το Ίδρυμα ενισχύθηκε με τον Richarc Μ. Bissell Jr., ο οπαος καθώρισε τον τρόπι λειτουργίας των ευρωπαίων μη-κομμουνιστώ αριστερών και ιδίως των ειρηνιστικώ κινημάτων, εκπαιδευτικών φιλοσιωνιστικώ κινημάτων και των κινημάτων αφοπλισμού Αυτά απερρόφησαν παγκοσμίως μόνο τι1952 για δωροδοκίες και χρηματοδοτήσεις μη κομμουνιστών αριστερών, 13.800.000 δολ. Τσ επόμενο χρόνο ο Χόφμαν έφερε στο Δ.Σ. τσ ΜακΚλόυ17 ο οπα'ος ήταν πλέον πρόεδρο

Ο Hutchins ήταν καθηγητής κα κοσμήτωρτης Νομική σχολής του Yale. Οι διασυνδέσεις τσυ τον οδήγησαν στη· συμμαχία του με τις δυνάμεις των Αφανών και υπήρξ γρανάζι στην μηχανή τους. Εδημιούργησε την περίφημι επιτραπή-πρόγσνο του πολυπολιτισμού, Committee ti Frame a World Constitution (1945) και την ποθητή απι τσν σιωνισμό Commission on Freedom of the Press (1946; μέσω της οποίας με πάθος διεκδίκησε την κατάργησι τοι εθιμικού όρκσυ ηθικής των καθηγητιόν πανεπιστημίοι Στο Ίδρυμα Φορντ ήταν υποδιευθυντής από το 1951 κα πρόεδρος τσυ θυγατρικού Fund for the Republic από τ1954. To 1959 ίδρυσε το Center for the Study of Demo cratic Institutions στην Καλιφόρνια σαν θυγατρικό τσ Fund for the Republic με δράσι στην καλλιέργεια τω γνωστών σήμερα θεμάτων μειονοτήτων. Από το 194 έως την συνταξιοδότησί τσυ το 1974 ήταν πρόεδρος τη συντακτικής επιτροπής της εγκυκλοπαίδειας Britannic όπου ο εκδότης της William Benton ήταν συμμαθητή και φίλος τσυ.17 Ο Τζων ΜακΚλόυ έλαβε πτυχίο νομικής από τ Χάρβαρντ το 1921 και ήρθε σε επαφή με τους νεαροι Ροκφέλλερ τους οποίους τότε εδίδαξε ιστιοπλοΐα. Κατι την διάρκεια του Β Π.Π. ήταν υφυπουργός Πά.έασ των ΗΠΑ και ήταν αυτός που απηγόρευσε ανστηρι και ρητά τους βομβαρδισμούς των στραταπέδω συγκεντρώσεως των Ναζί. Αργότερα βέβαια, στα ο Ρούσβελτ είχε ήδη αποβιώσει, ισχυρίσθηκε ότι απαγόρευσις των βομβαρδισμών προήρχετο από το\ ί* τον Ρούσβελτ την απόφασι του οποίου αυτό; εκάλι rrrs

32

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝ ΗΤΟ Σ ΤΕΥΧΟ Σ 37ο

τη: Διεθνούς Τραπέζης Ανασυγκρστήσεως και Αναπτυξεως που αργότερα ωνομάσθη Παγκόσμιος Τράπεζα. Ο ΜακΚλόυ έφερε τότε στο προσκήνιο των εξελίξεων τσυ Ιδρύματος Φορντ τον φίλο και βοηθό του, ήδη προετοιμασμένο από τον σιωνισμό, Σέπαρντ Στόουν. Ο Σέπαρντ Στόουν είχε ήδη ενδιαφέρουσα πορεία ως δημοσιογράφος- ειδικός επί θεμάτων Ευρώπης στην οποία εταξείδευσεπολλάκις,παίρνσνταςσυνεντεύξεις από διαφόρους επιφανείς πολιτικούς, όπως υπουργούς της Αυστρίας και Γερμανίας, και τον πρωθυπουργό της Τσεχοσλοβακίας. Μετά τον Β Π.Π. ήτο διευθυντής του Γραφείου Δημοσίων Σχέσεων της Ανωτάτης Συμμαχικής Διοικήσεως Γερμανίας με στόχο την «δημοκρατική αναδόμησι» της Δυτικής Γερμανίας. Κύριος όμως στόχος του ήταν η προώθησις της υποκουλτούρας των ΗΠΑ στην Ευρώπη - κυρίως μέσω δικτύου ευρωπαίων «προοδευτικών» αλλά και «προοδευτικοί» οργανισμών οι οποία, με πολύ χρήμα, έπρεπε να «διδάξουν» τους Ευρωπαίους τα αναντίλεκτα μηνύματα του Χόλλυγουντ και την ανωτερότητα της μουσικής τζαζ. Ερχόμενος στο Ίδρυμα Φορντ αποκτούσε τα απόλυτα ακονομικά μέσα για βελτίωσι αυτών των δικτύων μέσω του Συμβουλίου Πολιτιστικής Ελευθεαα; (Congress for Cultural Freedom). Αβομβάρδιστα και άθικτα τα στρατόπεδα, απετέλεσαν την αφετηρία θυματοποιήσεως παγκοσμίως των Εβραίων με δημιουργίες (φαιδρών κι αστήριχτων) ενοχών στους λαούς με τεράστια οικονομικά οφέλη για τους σημερινούς Εβραίους. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη υπηρεσία την οπα'α προσέφερεστονσιωνισμόκαι αντεμοίφθη πλουσιοπάροχα. Συγκεκριμένα, α Ρσκφέλλερ τον έκαναν συνεταίρο της νεοϋορκέζικης νομικής εταιρείας τους Milbank, Tweed, Hadley & McCloy η οποία υπεράσπιζε τα συμφέροντα των 7 αδελφών (πετρελαϊκών πολυεθνικών εταιρειών με αρχηγό την EXXON). Επίσης ετοποθετήθη στο συμβούλιο του Ιδρύματος Ροκφέλλερ από το 1946 έως το 1949, ενώ ταυτοχρόνους τον Μάρτιο του 1947 έως τον Ιούνιο 1949 τον έκαναν διευθυντή της τράπεζας των Ρόθτσιλντ World Bank. To 1949 έως 1952 έγινε πολιτικός διοικητής των Αμερικανικών Δυνάμεων κατοχής Γερμανίας με δικαιοδοσίες καταδίκης-αθωώσεως-μεταφοράς σε ΗΠΑ όπαων Γερμανών ήθελε. Ακολούθως τον έκαναν πρόεδρο της τραπέζης των Ροκφέλλερ Chase Manhattan Bank από το 1953 έως το 1960 ενώ ταυτσχρόνως ετοποθετήθη πάλι στο συμβούλιο του Ιδρύματος Ροκφέλλερ από το 1953 έως το 1958. Τελικώς τον ετοποθέτησαν στο Ίδρυμα Φορντ από το 1958 έως το 1965. Από το 1954 έως το 1970 ήταν πρόεδρος του περίφημου Council on Foreign Rela­tions και σύμβουλος του Αϊζενχάουερ το 1958. Αργότερα υπηρέτησε ως σύμβουλος των Κέννεντυ, Τζόνσον, Νίξον, Κάρτερ και Ρήγκαν.

Αυτό το Συμβούλιο είχε αναλάβει την εργολαβία επιβολής του αμερικανικού τρόπου ζωής στην Ευρώπη και καταξιώσεως στην συνείδησι των Ευρωπαίων της αμερικανικής «κουλτούρας» ως ζώσης και ακμάζσυσας μέσω πληρωμένων ΜΜΕ. Η χρηματοδότησις του Συμβουλίου εγένετο από την CIA18. Εκτός των άλλων, εχρηματοδότησε γι αυτούς τους σκοπούς, αδρά, μέσω Ιδρύματος Φορντ, εκτός από Γερμανικά πανεπιστήμια του Βερολίνου και της Χαϊδελβέργης, τα Βρεταννικά Καίμπριτζ και Όξφορντ. Από το 1951 έως το 1960, το Ίδρυμα Φορντ είχε χρηματοδοτήσει διάφορα πανεπιστήμια για την προπαγάνδα του, με 32.600.000 δολ. και για εκπαίδευσι σε δια'κησι επιχειρήσεων 75.000.000 δολ., οπότε σε όλες τις επιχειρήσεις της Ευρώπης είχαν προωθήσει δικούς τους ανθρώπους. Όμως και σε νοσσκομεία-φαρμακευτικές έρευνες έδωσαν300.000.000 δολ. με γνωστά αποτελέσματα στα συστήματα Υγείας σήμερα. Επίσης οργάνωσε την προεκλογική εκστρατεία του Αϊζενχάουερ, προωθώντας τον τελικώς στην εξουσία. Ακολούθως, η παρέα του Ιδρύματος ενεργώντας ανασταθμιστικά στον μακαρθισμό, εδημιούργησε πλήθϋςεξαρτήσεωνκαιελέγχσυςσεμη-κομμσυνιστές αριστερούς Ευρωπαίους διανοουμένους και σχετικούς κύκλους, ώστε να παρουσιάζουν διεθνώς ευμενώς το φιλελεύθερο δημοκρατικό πρόσοοπο των ΗΠΑ. Ο ΜακΚλόυ είχε αναφέρει ότι η προσπάθεια αυτή ήταν δυσκολωτερη από την δημιουργία μίας Ενωμένης Ευρώπης.Τότε εξεφράσθη φανερά πλέον ότι η Ε.Ε. θα ήταν στρατηγικής σημασίας μόνο αν διέθετε ισχυρούς θεσμούς και το Ίδρυμα Φορντ θα «χορηγούσε με χρήσιμο τρόπι πόρους για την δημιουργία αυτών των θεσμών αφοσιωμένων στην μελέτη των προβλημάτων που επηρρεάζουν την Ε.Ε.». Αυτό το έργο το ωνόμασαν Program for Peace Conditions και την ηγεσία και εφαρμογή του ανέλαβαν α ΜακΚλόυ και Σέπαρντ. Βασικό τους στόχο έθεσαν την εκπόνησι μεθόδου προσλήψεώς·) στρατολογήσεως των σοσιαλιστών ηγετών'· διανοσυμένων-πολιπκών της Ευρώπης μ? δόλωμα την «παγκόσμιο ειρήνη». Ό ταν r κίνησις θα επετύγχανε, το κύκλωμα ταη

Αναλυτικά για την δράσι του Στόουν υπάρχει ι εξαγνισμένη βιογραφία-ύμνος από τον Γερμανό καθηγητ· Ιστορίας του Κολούμπια, Volker R. Berghahn, Americ and the Intellectual Cold Wars in Europe. Princetor N.J., Princeton University Press, 2001.

33

ΤΕΤΡΑ ΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝ ΗΤΟ Σ ΤΕΥΧΟ Σ 38ον

ελεγχόμενων σοσιαλιστών Ευρώπης θα ετίθετο υπό τσν έλεγχο του Council on Foreign Relations (CFR), όπως κι έγινε.

Η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΜΕΝΗ ΕΥΡΩΠΗ

Η Επιτροπή αυτή, γνωστή ως American Committee for a United Europe (ACUE), εδημισυργήθη τό 1949 ως «εμπόδιο στην εξάπλωσι του κομμουνισμού» αλλά στην ουσία ήταν μία οργάνωσις-»βιτρίνα» της OSS με πρόεδρο τον ιδρυτή του OSS, Ουίλιαν Ντόνοβαν κι αντιπρόεδρο τον μετέπειτα αρχηγό της CIA Άλλεν Ντάλλας. Αφανής κύριος στόχος τους ήταν η ποδηγεσία της Ευρώπης μέσω της ενώσεώς της ως ΕΟΚ. Ευρωπαία, προπαγανδιασταί μίας Ενωμένης Ευρώπης, είχαν προσληφθή και χρηματοδοτηθή από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ. Ο δημοσιογράφος Ambrose Evans- Pritchard στην εφημερίδα The Telegraph, την 19η Σεπτεμβρίου 2000, παραθέτει τις σχετικές αποδείξεις με αποχαρακτηρισμένα πρώην απόρρητα έγγραφα των μυστικών υπηρεσιών. Όλη η προπαγανδιστική εκστρατεία σε όλες τις χώρες για την αξία και πλεονέκτημα μίας Ε.Ε. αποτελεί εργασία των Αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών. Μάλιστα παρατίθεται έγγραφο υπογεγραμμένο την 26η Ιουλίου 1950 από τον πρόεδρο της Επιτροπής Δημιουργίας της Ε.Ε., θρυλικό στρατηγό Γ Ουίλιαμ Ντόνοβαν, δημιουργού και αρχηγού της OSS, ο οποίος δίνει οδηγίες προς δημιουργία εκστρατείας με σκοπό την θεσμοθέτησι πλήρως λειτουργικού Ευρωπαϊκού Κανοβσυλίσυ. Αντιπρόεδρος της Επιτροπής εταποθετήθη ο Άλλεν Ντάλλας μετέπειτα αρχηγός της CIA και στέλεχος ο Γουώλτερ Μπεντέλ Σμιθ πρώτος αρχηγός της CIA. Τα υπόλαπα στελέχη της επιτροπής ήσαν στελέχη της OSS και αρκετοί αργότερα ενετάγησαν στην CIA. Τα ντοκουμέντα αποδεικνύουν την χρηματοδότησι του κινήματος των ευρωπαϊστών στην Ευρώπη από την Επιτροπή. Μάλιστα το 1958 η Επιτροπή εχρηματοδότησε τα ταμεία της τότε ΕΟΚ με το 53,5% του συνολικού προϋπολογισμού της. Η δε οργάνωσις Εκστρατεία Ευρωπαϊκής Νεολαίας εχρηματοδστήθη και ελέγχετο εξ ολοκλήρου από την Ουάσινγκτον. Η χρηματοδότησις της Επιτροπής προήλθε κυρίως από το Ίδρυμα Φορντ αλλά και απότοίδρυμα Ροκφέλλερκαθώς

και ομίλους εταιρειών. Στα πρώην απόρρητα έγγραφα αναφέρεται ως πληρωμένος από την Επιτροπή σε ειδικό λογαριασμό με μηνιαίες καταθέσεις, ο Βέλγος υπεύθυνος Βαρώνος Boel. Οι Ευρωπαία ηγέται του κινήματος της ΕΟΚ, ο «Γάλλος» Robert Schuman, ο γεννηθείς εις Πολωνία Ιωσήφ Retinger, ο πρωθυπουργός του Βελγίου Paul-Henri Spaak, αναφέρονται ως προσληφθέντες από την CIA. Υπάρχει μάλιστα υπηρεσιακό σημείωμα της 11ης Ιουνίου 1965 με το οποίο το Υπουργείο Εξωτερικών διατάζει τον προσληφθέντα από την CIA αντιπρόεδρο της ΕΟΚ, τον Robert Marjolin, να επιδίωξη με κάθε μυστικότητα και αδιαφάνεια την νομισματική ένωσι. Του προτείνεται να αποφύγη κάθε συζήτησι περί αυτού έως ότου «η αποδοχή αυτής της προτάσεως θα είναι μονόδρομος»19.Ο Πωλ Χόφμαν, μετά το 1953 έγινε πρόεδρος της επιτροπής. Αυτός έφερε τον Μάρτιο του 1954 ως μέλη Δ.Σ. την κυρία Άλμπερτ Λάσκερ, σύζυγο Εβραίου βαθύπλουτου επιχειρηματία εξ ακογενείας Εβραίων τραπεζικών20, την σύζυγο του Τζων ΜακΚλόυ21 και τον Ernest Α. Gross22 (Τάιμς Νέας Υόρκης, 28 Μαρτίου 1954, σελ. 21, άρθρο με τίτλο Σχέδιο για Ενωμένη Ευρώπη). Την 5η Μαΐου 1951, οΧανς Σπέιερ23 της ΡΑΝΤ πληροφόρησε τσν Γκάιδερ

Μέλη της Επιτροπής ήσαν α James William Fulbright, William C. Bullitt, Herbert Hoover, Hale Boggs, JClare Booth Luce, James Farley, Robert Moses, Alice Roos­evelt Longworth, Harry D. Gideonse, Norman Thomas, Burton K. Wheeler, Harry Woodburn Chase, Christian Herter, Robert Ignatius Gannon, Robert L. LaFollete, George N. Schuster, Clayton Fritchey.20 Η κ. Λάσκερ ήταν επίσης πρόεδρος της Αντικαρκινικής Εταιρείας και του Ιδρύματος Μέννινγκερ.21 Η κ. ΜακΚλόυ ήταν μέλος Δ.Σ. τσυ Ερυθρού Σταυρού και τσυ νοσοκομείου Bellevue.22 Ο Ernest Α. Gross ήταν συνεταίρος της δικηγορικής Gross & Hyde της Ν. Υόρκης και αντιπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών στσν ΟΗΕ.23 Ο Γερμανοεβραίος Hans Speier εγεννήθη στο Βερολίνο το 1905. Εσπσύδασε ακονομικά και κανωνιολογία στα πανεπιστήμια Βερολίνου και Χαϊδελβέργης. Από την Χαίδελβέργη έλαβε το διδακτορικό τίτλο και το 1928 έγινε βοηθός του Εβραίου καθηγητού Emil Lederer. Τα έτη 1929-1930 ήταν συντάκτης Κανωνιολογίας του Βεραλινέζικσυ εκδοτικού οίκου Ullstein Publish­ing House. Berlin. Εδίδαξε τα έτη 1931-1933 πολιτική κανωνιολογία και ακονομικά στο πανεπιστήμιο τσυ Βερολίνου στα τμήματα Πολιτικιάν Επιστημιάν και Οικονομικών. Το 1933 τσν Σεπτέμβριο επελέγη, μαζί με άλλους Εβραίους επιστήμονες, ως απαραίτητος στον σιωνιστικό σχεδιασμό και μετεφερθη στις ΗΠΑ. Εκεί, ο σχεδιασμός είχε ήδη πρσναήσει για εργασία αυτών των

34

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝ ΗΤΟ Σ ΤΕΥΧΟ Σ 38ον

ανθρώπων σε τομείς των κοινωνικών επιστημών α οποίες θα έθεταν τα θεωρητικά θεμε'λια της παγκοσμιοπαήσεως υπό την αιγίδα των κραταιών ΗΠΑ, αι οποίαι όμως ήσαν υπόδουλες στο σιωνιστικό κεφάλαιο της παρέας των Ρόθτσιλντ. Ήδη λαπόν το 1919 κάπαα αμερικανα' καθηγηταί από το Κολούμπια έλαβαν θέσι ειρηνιστών και κατά τσυ Α ' Π.Π. παρά την αντίθεσι τσυ προέδρου του Κολούμπια και ηναγκάσθησαν να παραιτηθούν. Αυτα' βσηθήθηκαν τότε να ιδρύσουν το περίφημο πανεπιστήμιο New School for Social Research στην Νέα Υόρκη το οπα'ο θα επέτρεπε την ελεύθερη διακίνησι ιδεών. Πρόεδρος τσυ πανεπιστημίου ωρίσθη ο Αλβιν Τζόνσον, Δανικής καταγωγής, ο οποίος χρωστούσε, έλεγε, μεγάλη ευγνωμοσύνη στους Εβραίους διότι, κατά τσν πατέρα τσυ, κάπαος Εβραίος ενεχυροδανειστής είχε βοηθήσει την ακογένεια σε κάπασν διωγμό. Η δημοσία διατύπωσις ανάγκης εξοφλήσεως χρέους είναι αρκετός λόγος συμμετοχής σε μεγαλεπήβολα σχέδιο. Για να μην υπάρχουν αμφισβητήσεις ή ερωτηματικά σχετικώς με τον μελλοντικό ρόλο του σχολείου, α ιδρυταί τσυ, εξ αρχής, το ανέπτυξαν ως αντίσταχο του Γερμανικού Volkshoch- schulen αναπτύσσοντας και διατηρώντας στενούς δεσμούς με την Ευρώπη. Μάλιστα, ο πρόεδρος Αλβιν Τζόνσον εταποθετήθη στην εκδοτική ομάδα της Εγκυκλοπαίδειας Κανωνικών Επιστημών, ώστε εξ επαγγελματικής ανάγκης να είναι σε επαφή με συναδέλφους τσυ της Ευρώπης, α οποία θα ενεργοποιούντο όταν έπρεπε και όπως έπρεπε. Πράγματι, όταν ο σιωνισμός έκρινε σκόπιμο σύμφωνα με τσυς σχεδιασμούς τσυ τα περί ενάρξεως του Β Π.Π., δηλαδή το 1933, ο Εβραίος μεγαλομέτοχος της Γκολφ Όιλ, Χιράμ Χάλλε και το Ίδρυμα Ροκφέλλερ εχρηματοδότησαν τσν Τζόνσον να δημιουργήση ολόκληρο τμήμα στο πανεπιστήμιο για Γερμανοεβραίσυς πολιτικσύς-κανωνικσύς επιστήμονες. Όντως, ο Τζόνσον έδωσε συνολικά, σε μία ΙΟετία περίπου, περισσότερες από 180 βίζες ανθρώπων α οποία ήσαν πολύ χρήσιμα για να αφεθσύν να ολσκαυτωθσύν. Στην φουρνιά του κανωνιολόγου Hans Speier ήλθαν και α ακονομολόγα Karl Brandt, Gerhard Colm, Arthur Feiler, Eduard Hei- mann, και o Emil Lederer, α ψυχολόγα Max Wertheimer και Erich von Hornbostel, και η ειδική επί κανωνών πολιτικών Frieda Wunderlich. To 1934 το σχολείο έλαβε πιστσπα'ησι εκδόσεως μεταπτυχικών τίτλων με όλους αυτούς ως καθηγητάς, (ονομάζοντας χαριτωμένα το τμήμα ως University in Exile δηλ. Πανεπιστήμιο εν Εξορία!!! Γενικώς, εδίδαξαν στο σχολείο αυτό Εβραία όπως ο πολιτικός επιστήμων Arnold Brecht, α φιλόσοφοί Hannah Arendt, Alfred Schutz, Leo Strauss και Aron Gurwitsch, ο ψυχολόγος Hans Jonas κ.ά. Από Γαλλία έφεραν τον Jacques Maritain, τον ανθρωπολόγο Claude Levi-Strauss, τον γλωσσολόγο Roman Jakobson, τον διανοούμενο Henri Bonnet -απαραίτητο για το όραμά του της Ενωμένης Ευρώπης, κ.ά. Ο Hans Speier ησχολήθη με το επιστημονικό έργο έως το 1941, οπότε ανέλαβε την συνδιοίκησι του ερευνητικού έργου περί Επικάνωνιακής πολιτικής Ολοκληρωτικών καθεστώτων, με χρηματοδότησι του Ιδρύματος Ροκφέλλερ και εκπαίδευσι σε απόρρητο γερμανικό υλικό υποκλοπών. Τ ο 1943-1944 ανέλαβε τοτμήμα της Εξωτερικών Μεταδόσεων της Υπηρεσίας Πληροφοριών της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Μεταδόσεων στην Ουάσιγκτων. Το 1944-

ότι το ΥΠ.ΕΞ. και το ΥΠ.ΕΣ. της Δ. Γ ερμανίας επιθυμούσαν να αναλύσουν κάπασν μυστικό τρόπο χρηματοδστήσεως φιλοευρωπαϊκών οργανισμών στην Δυτική Γερμανία ώστε να (ραίνονται ανεξάρτητα και όχι ελεγχόμενα από Ουάσιγκτον. Σαν αποτέλεσμα των ενεργειών τσυ Ιδρύματος ο Σέπαρντ Στόσυν ανέφερε το 1954 κατόπιν ταξιδιού στην Ευρώπη, ότι το Ίδρυμα χαίρει εκτιμήσεως από το Εργατικό κόμμα Αγγλίας, το SPD Γερμανίας και μη- κομμουνιστές αριστερούς διανοουμένους στην Ευρώπη και μάλιστα στην Γαλλία. Κατόπιν αυτού ο Στόουν ανέλαβε υπεύθυνος του προγράμματος ΕΟΚ με κεφάλαιο 5.000.000 δολ. Αρχικώς, ώστε με χρήματα να τσνώση τον φιλοευρωπαϊσμό (και αμερικανοδσυλεία άρα εβραιοδσυλεία) των Ευρωπαίων αριστερών. Με τέτασυς τρόπους ο σιωνισμός, μέσω CIA, εχρησιμοπα'ησε ως φιλανθρωπικό προσωπείον το Ίδρυμα Φορντ για αναίμακτη κατάληψι της Ευρώπης.

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΔΡΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΦΟΡΝΤ ΕΝ ΗΠΑ

Την 13η Ιανουαρίου 1968 η ΝΑΤΙΟΝΑΛ ΓΚΑΡΝΤΙΑΝ έγραψε ότι το Ίδρυμα Φορντ διαδραματίζει ρόλο-κλειδί στην επιρροή και χρηματοδότησι κάθε κινήματος ισότητος και δικαιωμάτων διαφόρων «μειονοτήτων» όπως

45 ήταν Σύμβουλος Προπαγάνδας του Υπερατλαντικοί Τμήματος του Γραφείου Πληροφοριών του Υπουργείου ; Πολέμου. Από τον Οκτώβριο έως Νοέμβριο 1945 ευρίσκετο στην Γερμανία για απόρρητη εργασία τσυ Υπουργείοι ! Πολέμου. Τα έτη 1945 έως 1947 ήταν διευθυντή: του Τμήματος Κατεχομένων Περιοχών Ευρώπης τοι Υπουργείου Εξωτερικών. Το 1947-48 επανήλθε για λίγο στα διδακτικά τσυ καθήκοντα, παραμένσντα: σύμβουλος τσυ Υπουργείου Εξωτερικών έως το 1951. Tc 1948 ωργάνωσε και ετέθη επί κεφαλής του Τμήματα; Κανωνικών Επιστημών της Δεξαμενής Σκέψεως Rand θέσι την οποία κατείχε έως το 1960. Το 1951 διωρίσθι σύμβουλος του Ιδρύματος Φορντ. Εταξίδευε συχνό στην Γερμανία ώστε να ελέγχη την πορεία προς τη' πλήρη υποδσύλωσι των Γερμανών στον σχεδιασμό τη: Σιών. Σταδιακά ανήλθε στα ανώτατα κλιμάκια τη: , Rand όπως επίσης και του Council on Foreign Reis tions. Επιστημονικώς, παρήγαγε το αναμενόμενο απ·; τσυς Αφανείς έργο όπως στην πράξι αποδεικνύεται απ< την πρόοδο στις κανωνίες της ελεεινής υπσκσυλτούρα: των δήθεν κανωνικών επιστημών και των φερεφώνισ τους όπως το Πάντειο πανεπιστήμιο στην Ελλάδα, τ: οποίο αν έκλεινε θα προσέφερε τεραστία υπηρεσί στο Έθνος. Απεβίωσε το 1990 ενώ πολλοί Speier τη Γ ερμανίας, άχρηστα από τσν σχεδιασμό του σιωνισμό ολοκαυτώθηκαν.

35

ΤΕΤΡΑ ΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝ ΗΤΟ Σ ΤΕΥΧΟ Σ 38ον

το Συμβούλιο Φυλετικής Ισότητος, NAACP (ένωσις δικαιωμάτων των μαύρων ιδρυθείσα όμως και διακουμένη υπό Εβραίων!!!), κλπ. Πολλά εκατομμύρια δολάρια ξοδεύτηκαν και ξοδεύονται για το πρόγραμμα εξουδετερώσεως των Λευκών κυρίως στις ΗΠΑ, αλλά και παγκοσμίως, μέσω υποδαυλίσεως φυλετικών μισών μεταξύ μαύρων και λατινοαμερικανών και άλλων περιέργων «μειονοτήτων» όπως ομοσεξουαλικών, κλπ. Ό ταν το ίδρυμα, ακολουθώντας το πρόγραμμα Ρόθτσιλντ περί δημιουργίας διαρκούς εμφυλιοπολεμικσύ κλί ματος στις ΗΠ Α το 1865 μέσω των Ιδρυ μάτων Σλέιτερ και Πήμποντυ, εχρηματοδότησε την εξτρεμιστική ομάδα ισπανοφώνων Λα Ράτσα (1968), ο ισπανόφωνος βουλευτής Χένρυ Γκονζάλεζ είχε δηλώσει ότι η οργάνωσις προβάλλει «τυφλό ηλίθιο μίσος». Υπάρχουν επώνυμες καταγγελίες χρηματοδοτήσεως στις ΗΠΑ μέσω του ιδρύματος εξτρεμιστικών ομάδων με δράσι σε ανατινάξεις, εμπρησμούς, απαγωγές, υποδαύλισι έκτροπων, κλπ. Όμως Ουδείς ποτέ ετόλμησε να τις διερεύνηση. Εμφυλιοπολεμικό κλίμα, εξ απαλών ονύχων, διατηρούν και στην Ελλάδα μέσω τηλεοπτικών κυρίως εκπομπών σε κρατικούς κυρίως διαύλους, όπου με προκλητικό αναίσχυντο τρόπο προπαγανδίζεται και φέρεται άκρως μεροληπτικώς δικαιωμένη για τις επιλογές της η πλευρά των ηττημένων κατά τον Εμφύλιο. Στις ΗΠΑ ο Μπεχτέλ (της ομωνύμου πολυεθνικής κατασκευαστικής ακόμη και του Αττικού Μετρό), ο Άμπρααμς της Στάνταρντ Όιλ, ο Τόμας και ο Αλλαίρντ ήσαν διευθυνταί ή μέλη του Δ.Σ. του Ιδρύματος. Ο Τόμας ήταν και διευθυντής του ιδρύματος Γσυίτνυ, πρέσβυς στην Αγγλία το 1956-61, εκδότης της Νεσϋρκέζικης Τρίμπιουν και νυμφευμένος με την Μπέτσυ Ρούσβελτ (πρώην σύζυγος του υιού του Φράνκλιν Ντελάνο Ρούσβελτ, του Τζέιμς). Επίσης ο Χάρολντ Χάσυι εχρημάτισε διευθυντής του Ιδρύματος Φορντ και του Ιδρύματος Γουίτνυ και ο Βέρνσν Τζόρνταν του Ιδρύματος Φορντ και Ιδρύματος Ροκφέλλερ... Άλλα διευθυντές και μέλη Δ.Σ. του Ιδρύματος Φορντ ήταν οι, Χάρριετ Ραμπ πρώην κοσμήτωρ νομικής του Κολούμπια, διευθύντρια του νομικού τμήματος του NAAPC της οποίας ο σύζυγος Μπρσυς ήταν δικηγόρος και οργανωτής του ιδρύματος Lehrman. Ο πατέρας του ήταν υπουργός προεδρίας επί Αϊζενχάουερ,

πρέσβυς στην Ιταλία και πρέσβυς στην Ουνέσκο. Συνεργάτες της δικηγορικής φίρμας των Ραμπ είναι οι: Ντόνοβαν πρώην πρέσβυς στην Ταϊλάνδη και πρόεδρος της εκστρατείας του Κάρτερ, η Ρίτα Χάουσερ, πρόεδρος της Δεξαμενής Σκέψεως Μπρούκινγκ, και ο Άντερσον, πρώην υπουργός ναυτικών και ακονομικών. Η Φίρμα διαχειρίζεται τις περιουσίες βαθύπλουτων Εβραίων και διακεί τα τρία ιδρύματα των Βάρμπουργκ. Πρόεδρος ήταν και ο Άλεξ Χέαρντ, του υπουργείου πολέμου το 1939-1943, σύμβουλος του προέδρου το 1970 και συντάκτης του ΤΑΪΜ, ο Χέντλευ Ντόνοβαν, αρχισυντάκτης του ΤΑΪΜ, διευθυντής της ΤΡΙΜΕΡΟΥΣ, ο Βάλτερ Χάας, πρόεδρος της Λεβί-Στράους, της Τραπέζης Αμερικής, του νομικού τμήματος του NAAPC, της Αμερικανοεβραϊκής επιτροπής και της παγκοσμίου Αλλιάνς Ισραελίτ Ουνιβερσάλ, ο Ντόναλντ Πέρκινς της JP MORGAN, ο Τρβινγκ Σαπίρο, ευνοούμενος των Ρόθτσιλντ, πρώην πρόεδρος των DuPont, Citicorp, Citibank, IBM, Μονσάντο και του αμερικανορωσσικού εμπορικού επιμελητηρίου, ο Γκλεν Βατ, της Τριμερούς και του Ιδρύματος Άσπεν, ο PAUL ALLAIRE ο οποίος ήταν ανώτατο στέλεχος της XEROX κατηγορηθείς για ατασθαλίες, εν συνεχεία της LUCENT την οπα'α χαντάκωσε και κατόπιν, ως ανταμαβή καλών υπηρεσιών, προεσλήφθη στο Council on Foreign Relations (CFR), έγινε πρόεδρος του Ιδρύματος Φορντ, του οπα'ου η σημερινή πρόεδρος KATHRIN FULTON ήταν πρόεδρος της WWE Επίσης, ο J. Irwin Miller, πρόεδρος της Cummins Engine Company, ο δικηγόρος James R. Ellis, o James E Brownlee, συνεταίρος της J.H. Whitney & Co. πρόεδρος Δ.Σ. της Minute Maid Corporation, o John Cowles, πρόεδρος της Minneapolis Star και Tribune Company, o William H. Donaldson, διευθυντής της Philip Morris, o Andrew F Brimmer πρόεδρος της Federal Reserve Board και υφυπουργός ακονομικών, ο πρύτανις του Χάρβαρντ McGeorge Bundv^4,

Το Ίδρυμα Institute for Policy Studies ιδρυθέν υπο τοΰ Τζαίημς Βάρμπουργκ, υιού του Πωλ, ελειτσύργηοε υπό τον Marcus Raskin ως πρακτορείο ουνεργαζόμενο με την CIA για δημιουργία και προωθησι στην νεολαία, κυρίως φοιτητών, της λεγομένης υποκουλτούρας του LSD, την δεκαετία του 1960 με προϋπολογισμό 25.000.000 δολ.. Ο McGeorge Bundy, όντας πρόεδρος του Ιδρύματος Φορντ, ετοποθέτησε τον προστευόμενό του Marcus Raskin ως προσωπικό αντιπρόσωπο (αντ αυτού) του προε'δρου Τζων Κέννεντυ στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας των ΗΠΑ

36

ΤΕΤΡΑ ΚΤΥΣ Α ΕΙΓΝ Η ΤΟ Σ ΤΕΥΧΟΣ38ον

ο γερουσιαστής Clifford Case, ο πρόεδρος του Κολλεγίσυ Hunter, George Ν. Schuster, ο James D. Zellerbach, πρόεδος της Crown Zellerbach Corporation, o Roy E. Larsen, εκδότης τοΰ ΤΑΪΜ, κ.ά.

ΕΠΙΛΟΓΟΣΗ απόφασις των ΗΠΑ και των Αφανών για πλήρη επικράτησι της αγγλικής γλώσσης και αμερικανικής κουλτούρας ως απαραιτήτου υποβάθρου της «παγκοσμιοποιήσεως» είναι λογικό να απήτησε και να απαιτή διαφορετικές τακτικές εφαρμογής σε διαφορετικές χώρες. Στην Ελλάδα είναι φανερή πλέον η τακτική. Κατ αρχάς εξουδετερώθησαν σταδιακώς και απαξιώθηκαν πλήρως όλες α φιλελληνικές-φυλακτήριες φωνές στα τμήματα ανθρωπιστικών-φιλοσοφικών-θεωρητικών σπουδών των Ανωτάτων Ιδρυμάτων μέσω προηγηθέντος πραγματικού βομβαρδισμού μετά τον Β Π.Π. σε όλα τα Δυτικά πανεπιστήμια υπστιμήσεως σε όλους τους τομείς και απαξιοχτεως της αρχαίας Ελλάδος και των διδαγμάτων της. Οπότε κατεδεικνύετο «γραφικός» και καταγέλαστος όποιος καθηγητής άρθρωνε φιλελληνικό επιστημονικό λόγο αντίθετο του Χάρβαρντ, του Πρίνστον, της Οξφόρδης, κλπ. Την ανθελληνική υστερία του επιστημονικού κόσμο ηκολούθησαν φυσικά ασμένως α καλλιτέχναι (και μάλιστα ημεδαποί «κουλτουριάρηδες», έναντι «πινακίου φακής») και τα παγκόσμια ΜΜΕ. Σε δεύτερη φάσι εισήλθε στον χώρο των δι δασκόντων ένας ελληνο-συδέτερος εν πολλοί ς αμαθής και απροβλημάτιστος «προοδευτικός» συρφετός, επιστημονικώς ανεπαρκής. Λόγω της επιστημονικής τσυ μετριότητος ο συρφετός ένοιωθε ιδιαίτερη κολακεία με την διαδικασία «προσλήψεώς». Την διαδικασία δηλαδή κατά την οπα'α ο απαραίτητος για την προπαγάνδα των Αφανών μέτριος, απεφασίζετο να «προσληφθή» δηλ. να λαμβάνη προσκλήσεις παρουσιάσεως εργασιών σε μεγάλα πανεπιστήμια τύπου Πρίνστον και Οξφόρδης,και το 1963 εχρηματοδότησε τον οργανισμό Φατητε'ς για Διακρατική Κοινωνία (Students for Democratic Society- SDSi με'σω της οποίας η CIA εκαλλιέργησε στους νέους ττν απελευθερωμένη κουλτούρα των ναρκωτικών. Ο 6η .οσισ,’ράςχκ R. Emmett Tyrell Jr., σε άρθρο του την 20ή Α γουστου 1984 στην Washington Post αναφέρεται στα αακροχρόνια αποτελέσματα του φοιτητικού κινήματος -: _ 60 ως έχοντας ολέθρια αποτελέσματα με αύ|ησι των- .r:\vi... λ. ναρκομανίας, ανεργίας, αφροδισίων και ννχικών ασθενειών.

όπου τεχνηέντως α «ειδικοί», του δηλώνουν την πολιτική ορθότητα, καθιστώντας σαφές ότι ακολουθώντας την θα ξανακληθή έναντι αδράς αμαβής. Αφού η τακτική απέδωσε, διεμορφώθησαν αναλόγως τα εκπαιδευτικά προγράμματα μέσω εντολών σε μέτριους τύπου Φραγκσυδάκη, Λιάκσυ, Ρεπούση, Βερέμη, Μσυζέλη, κλπ., μέσω των οποίων έπρεπε απαραιτήτως να υποτιμηθή δραματικά η ελληνική γλώσσα, να απαξιωθη η ελληνική ιστορία, να εξουδετερωθη ο ελληνικός λαϊκός πολιτισμός και να ισοπεδωθή η ελληνική κουλτούρα γενικώς. Παπαγαλάκια σήμερα αυτής της πολιτικής του σιωνισμού, της CIA και του Ιδρύματος Φορντ, είναι α γνήσια καλοπροαίρετα μη-κομμουνισταί αριστερα', αλλά όμως ταυτοχρόνως και προϊόντα αρχικών χρηματοδοτήσεων των μεντόρων των μέσω Ιδρύματος Φορντ. Οι μέντορες είχαν καλοπληρωθή αλλά α μαθηταί των σήμερα, σύμφωνα με την τακτική της χιονοστιβάδας, δωρεάν πλέον προπαγανδίζουν την θέλησι των Αφανών με το να υποτιμούν συνειδητά γλώσσα, ιστορία, πολιτισμό και οτιδήποτε ελληνικό, δίχως βέβαια να ενδιαφέρονται να εμβαθύνουν σε αυτές τις ένναες. Πράγματι, από «προοδευτικά» στόματα ακούμε για ανάγκη θεωρήσεως των αγγλικών ως παοτικώς ισοτίμων με τα ελληνικά!!! Αναμφισβήτητα, η ολεθρία για την σημερινή Ελλάδα «γενιά του πολυτεχνείου» ωδήγησε την νέα γενιά στην ολοκλήρωσι όλων των στόχων του Ιδρύματος Φορντ, δηλ. την αγρακία, την αμάθεια, την άγναα, την αμερικαναπα'ησι, τη\ υποκουλτούρα, τσν υφέρπσντα ανθελληνισμό, την απαξία για την ημετέρα κουλτούρα και το> «πιθηκισμό» κάθε εκφάνσεως υπσκουλτούρας Δόγματα της ελλαδικής νεολαίας σήμερα εί να η ελληνοφοβία και εθνοφοβία με ταυτόχροντ αποθέωσι της ήσσονος προσπαθείας, τη: μαλθακότητος, νωθρότητος και χαλαρότητα σε όλους τους τομείς, καθώς και τάσειι απολύτου μιμητισμού κάθε ξενόφερτηι βαρβαρικής αηδίας-»μόδας». Λόγω δράσεω του Ιδρύματος Φορντ, ανεκαλύφθησαν κα εχρηματοδοτήθησαν και διάφορες απίθανε «μειονότητες» στην Ελλάδα οπότε οαείμνηστο Μάνος Χατζηδάκης είχε δηλώσει ότι «για ν< πας μπροστά στην Ελλάδα πρέπει να είσαι αριστερός ή ομοσεξουαλικός»... Έτσι, με μί< πρότασι περιέγραψε σοφά την αργυρώνηττ

37

ΤΕΤΡΑ Κ ΤΥΣ ΑΕΙΓΝ ΗΤΟ Σ ΤΕΥΧΟ Σ 38ον

μέσω CIA, ελλαδική πραγματικότητα.

Αυτή η εξευτελιστική για Έλληνες σημερινή κατάντια, όπσυ η νέα γενεά, με την ανυπαρξία πλέον οικογενειακής ανατροφής και πλήρους εκπτώσεως της παιδείας, δεν διαθέτει ηθικά, πνευματικά, ψυχικά και σωματικά αποθέματα, είναι η μεγαλύτερη επιτυχία των υπερατλαντικών ιδρυμάτων τύπου Φορντ και η μεγαλύτερη στην ιστορία του ήττα του ελληνισμού, πολύ μεγαλύτερη και χειρότερη της ήττας του 1922.

*Βιογοαφικά στοιχεία του Πωλ Χόφφμαν

Ο Πωλ Χ ό φ φ μ α ν έγινε διοικητικό στέλεχος της αυτοκινητοβιομηχανίας Studebaker Corporation του Albert Russell Erskine, μετά το 1920. Τότε εγνώρισε και συνεδέθη φιλικώς με τον Εβραίο μεγαλοεπιχειρηματία Albert Lasker, To 1935 έως το 1948 ήταν διευθυντής της αυτοκινητοβιομηχανίας, με την σύμφωνη γνώμη των χρηματοδοτών της Εταιρείας, Field, Glore & Co., Lehman Brothers, Goldman, Sachs & Co, και Hayden, Stone & Co. Μάλιστα o Charles F Glore της Field, Glore & Co. και o John Hertz της Lehman Brothers, κατέστησαν μέλη του Δ.Σ. της αυτοκινητοβιομηχανίας. Η Field, Glore & Co. το 1937, μετά την παραίτησι του Field το 1937 έγινε Glore, Forgan & Co. Ο Forgan είχε γίνει συνεταίρος το 1930 και κατά τον Β Π.Π. υπηρέτησε στην Ευρώπη στην OSS και συμμετείχε ενεργώς στις επιτροπές ιδρύσεως της CIA. Η Glore, Forgan & Co. και η Lehman Brothers, εχρηματοδότησαν την γνωστή Philip Morris στης οποίας το Δ.Σ. έγινε διακεκριμένο μέλος, το 1960, ο Edward Lasker, υιός του Άλμπερτ Λάσκερ.Ο Χόφφμαν ανήκε στα ιδρυτικά μέλη το 1942, της Επιτροπής Οικονομικής Αναπτύξεως, (Committee for Economic Development ή CED) και την διηύθυ νε ως το 1948. Η Marion Β. Folsom (αργότερα υπουργός υγείας-παιδείας επί Αϊζενχάουερ), το διηύθυνε τα έτη 1950 έως1953 και ο James D. Zellerbach τα έτη 1955 έως 1957 ακολουθούμενος τα έτη 1957-1959 από τον Donald Κ. David, πρύτανι τσυ Business School του Harvard University, μέλος του Δ.Σ. των Ιδρυμάτων Φορντ και Κάρνεγκι.. Άλλα μέλη ήταν ο William Benton κι ο Eric Α. Johnston, βοηθός στην Αντικαρκινική Εταιρεία της

Μαίρης, συζύγου τσυ Άλμπερτ Λάσκερ. Η Επιτροπή Διαδικασιών και Ερεύνης της CED ήταν αυτή η οποία στην πραγματικότητα διοικούσε τον οργανισμό. Συμμετείχαν από το 1957 α Frank Altschul25, William Benton, Donald K. David και Philip L. Graham.Τα έτη 195053 ήταν πρόεδρος του Ιδρύματος Φορντ και πάλι διευθυντής της Studebaker τα έτη 1953-1956. Ακολούθως, το 195657 ήταν αντιπρόσωπος των ΗΠΑ στον ΟΗΕ και διαχειριστής του Προγράμματος Αναπτύξεως του ΟΗΕ τα έτη 1959-1972.Το 1947 ο Henry Ρ Bristol, πρόεδρος της Bristol-Meyers Co., ο S. Sloan Colt, πρόεδρος της Bankers Trust Co., o John M. Hancock, συνεταίρος της Lehman Brothers και o Francis T. Spaulding, Πρόεδρος τσυ Συμβουλίου Παιδείας της Νέας Υόρκης, εξελέγησαν μέλη του Δ.Σ. της CED ενώ ο καθηγητής Theodore Ε. Yntema του πανεπιστημίου τσυ Σικάγο κατέστη διευθυντής του τμήματος ερευνών της CED. Το 1958 μέλη της Επιτροπής Πολιτικής της CED ήσαν α Πωλ Χόφφμαν, Eugene Meyer; Elmo Roper; Howard A. Rusk και J. Buttenweiser (συνεργάτης της Kuhn, Loeb). Τελικώς παρατηρούμε Εβραίους σε όλες σχεδόν τις καίριες θέσεις της CED και σε απολύτους αριθμούς, α μισοί περίπου εργαζόμενα της CED να είναι Εβραία.Με την δημιουργία της CED το 1942, ο Χόφφμαν έφερε τον συνεργάτη και φίλο του από την αυτοκινητοβιομηχανία Studebaker τον Αυστραλό C. Scott Fletcher και τον διώρισαν αντιπρόεδρο του οργανισμού εξουδετερώσεως της Κίνας υπό ανθρωπιστικό μανδύα, του United China Relief Inc., με «επενδυτικό» κεφάλαιο 7.000.000 προς υποδούλωσι της Κίνας.

Ο Altschul ήταν συνεταίρος της γνωστής εβραϊκής εταιρείας Lazard Freres και σημαίνον στε'λεχος τσυ Council on Foreign Relations (CFR). To 1927 ήταν o πρώτος πρόεδρος της χρηματιστηριακής General Ameri­can Investors Company, Inc., θυγατρικής της Lazard Freres. H Lazard Freres, με'σω του διευθυντσυ της Andre Meyer προσέλαβε το 1944 τον συνεταίρο τσυ Jean Monnet λόγω επαφών και γνωριμιών τσυ τελευταίου. Ο Εβραίο: Frank Altschul ήταν μέλος τσυ Δ.Σ. της Equitable Trust Company η οποία τελικώς συνεχωνεΰθη με την Chase National Bank της οποίας έγινε διευθυντής. Ο υιός τσυ Αρθουρ, έγινε πρόεδρος Δ.Σ. της General American In­vestors και συνεταίρος της Goldman, Sachs. Η αδελφή του Frank Altschul. η Εντίθ ήταν νυμφευμένη με τον Εβραίο κυβερνήτη της Νέας Υόρκης Herbert Η. Lehm­an και ο υιός τους Τζων-Ρόμπερτ ήταν διευθυντής της Lehman Brothers.

38

ΤΕΤΡΑ Κ ΤΥΣ ΑΕΙΓΝ ΗΤΟ Σ ΤΕ ΥΧ Ο Σ 38ον

Στην CED ανέλαβε διάφορες υπεύθυνες θέσεις και το 1951 διωρίσθη στο "Ιδρυμα Φορντ ως πρόεδρος της επιτροπής Συνεχιζομένης Εκπαιδεύσεως η οποία εχρηματοδότησε πλέον των 30 εκπαιδευτικών τηλεοπτικών διαύλων ώστε η σιωνιστική προπαγάνδα να απόκτηση επιστημονικό μανδύα. Ακολούθως, έγινε υπεύθυνος Τηλεοπτικών Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων στις ΗΠΑ με βοηθό τον S. Douglass Cater (σύμβουλος του προέδρου Lyndon Johnson), ο οποίος προσέλαβε το πρώην στέλεχος της OSS και CIA, ψυχολόγο John Gardner, πρόεδρο του Ιδρύματος Κάρνεγκι. Το πρόγραμμα εξακολουθεί να «εκπαιδεύη» τις μάζες με μεγάλη επιτυχία για τον σιωνισμό. Αργότερα, εις ανταμοιβήν των καλών του πράξεων ο Fletcher έγινε πρόεδρος του τμήματος διαφανειών της εγκυκλοπαίδειας Μπριτάννικα όπου ήδη είχαν «παρκάρει» ως εκδότη τον William Benton, αντιπρόεδρο της CED.Η διαπλοκή του Ιδρύματος Φορντ με την εκδοτική Time, Inc. γίνεται φανερή όταν ο πρόεδρος της εταιρείας Roy Ε. Larsen, έγινε μέλος του Δ.Σ. του Ιδρύματος Φορντ. Παλαιότερα, ο Maurice Τ. Moore, συνεταίρος της Cravath, Swain & Moore και διευθυντής της Studebaker-Packard Corporation (1935­1948), αλλά και κουνιάδος του Henry R. Luce, ήταν επίσης μέλος του Δ.Σ. του Time. Με τον θάνατο του Luce το 1967, στο Δ.Σ. του Time έφεραν τον Paul G. Hoffman.

Ο Hallock Hoffman, υιός του Πωλ Χόφφμαν είναι σύμβουλος του Κέντρου Μελέτης Δημοκρατικών Θεσμών (Study of Democratic Institutions) και πρώην πρόεδρος του Ιδρύματος Pacifica και διευθυντής του Ινστιτούτου Κυβερνήσεως και Διοικήσεως του Μέλλοντος, Μερίντιαν (The Meridian Institute on Governance, Leadership and the Future), το οποίο προωθεί την παγκοσμιοποίησι για λογαριασμό των Αφανών του σιωνισμού. Η πρώτη του σύζυγος, Gene Knudsen Hoffman, ήταν διευθύντρια του Συμβουλίου Διορατικών Πολιτικιάν (Council on Visionary Policies). Με την δεύτερη σύζυγό του, Renata Tesch, ίδρυσε μεταπτυχιακό πρόγραμμα στο Western Behavioral Sciences Institute στο οποίο είναι σύμβουλος με τον Δανιήλ Γιανκέλοβιτς.

**Βιογοαφικά στοιχεία του Jean Monnet

Ο Jean Monnet (Jean Omer Marie Gabriel Monnet 1888-1979) θεωρείται ο θεμελιωτής της ΕΟΚ ή Ε.Ε. Εγεννήθη στην πόλι Κσνιάκ της Γαλλίας και ήταν έμπορος του διάσημου ομωνύμου μπράντυ. Λόγω επιτυχούς εξασκήσεως του επαγγέλματος του εταξίδευε διαρκώς και εδημιούργησε παγκόσμιο τεράστιο δίκτυο γνωριμιών υψηλού επιπέδου.Κατά τον Α Π.Π. συμμετείχε στην Συμμαχική Επιτροπή Ανεφοδιασμού η οποία συντόνισε τον μεταπολεμικό ακονομικό σχεδιασμό της Αγγλίας και Γαλλίας και την ανάμειξι των ΗΠΑ στην Ευρώπη.Κατά την Συνθήκη των Βερσαλλιών εργάσθηκε στο ακονομικό μέρος της Συνθήκης η οπα'α προλείανε το έδαφος για τον Β Π.Π., διευρύνοντας το δίκτυό του με αποτέλεσμα, α ισχυροί να τον διορίσουν το 1919 βοηθό Γ.Γ. της νεοσυστάτσυ, πλήρως ελεγχομένης υπό του σιωνισμού, Κανωνίας Των Εθνών (προδρόμου του επίσης υποταγμένου ΟΗΕ) με πενταετή θητεία. Συνεδέθη στενά με τον Τζων Φόστερ Ντάλλας και είχε άμεση πρόσβασι στον Ρσύσβελτ και τον εσωτερικό του κύκλο προτείνσντάς τους κολακευτικά το δόγμα «ΗΠΑ-Οπλοστάσιο της Δημοκρατίας».Το 1923, με την λήξι της θητείας του στην ΚΤΕ, επέστρεψε στις επιχειρήσεις του και εκμεταλλευόμενος τις γνωριμίες του κατέστη τελικώς διεθνής τραπεζίτης συνεργασθείς ως αντιπρόεδρος στην επενδυτική τράπεζα Blair and Company στο παράρτημα της Wall Street, συνεργαζόμενος στενά με μεγάλες αμερικανικές τράπεζες όπως τις Chase, Bankers Trust, κλπ. Η Τράπεζα Blair ήταν μέγας δανειστής Ευρωπαίων διαχειριζομένη τα σταθεροπαητικά ακονομικά προγράμματα (μέσω ΚΤΕ και Μοννέ) σε Ρουμανία και Πολωνία. (Ο ιδρυτής της John Insley Blair 1802-1899 ήταν ιδιοκτήτης 16 σιδηροδρόμων και εθεωρείτο ο 19ος πλουσιότερος αμερικανός) Κατά το κραχ στις ΗΠΑ η τράπεζα Blair των ΗΠΑ ενώθηκε με την Bank of America με αποτέλεσμα ο Μοννέ να απολυθη. Συγκεκριμένα, α τραπεζικα οργανισμοί Bank of America και Transamerica της Καλιφόρνια ιδρύθηκαν και ανήκαν στον Amadeo Peter Giannini, ο οπαος εστόχευε στην δημιουργία εθνικού τραπεζικού δικτύου δημιουργώντας

39

ΤΕΤΡΑ Κ ΤΥΣ ΑΕΙΓΝ ΗΤΟ Σ ΤΕΥΧΟ Σ 38ον

την Bank of America Ν. Α.της Νέας Υόρκης. Οι σιωνιστικέςμονοπωλιακέςτραπεζικές δυνάμεις ανησύχησαν από τις αρχικές επιτυχίες του και εδρομολόγησαν την εξαγορά και εξαφάνισί του. Κατ αρχάς, μέσω Μοννέ συγχώνευσαν την τράπεζα Blair National Bank of New York στην Bank of America Ν.Α.της Νέας Υόρκης. Ο αφελής Giannini έδωσε την διεύθυνσι στους Μοννέ και Ελισσαίο Γσυώκερ α οποία, υποχθονίως, εδημιούργησαν στους μετόχους κλίμα ανασφαλείας αποσπώντας σε χαμηλή τιμή τις μετοχές τους και υποτιμώντας τις αξίες ώστε να καταρρεύση ο οργανισμός. Κάπαα στιγμή το σχέδιο απεκαλύφθη, ο Giannini έδιωξε τους Μοννέ και Γουώκερ αλλά ήταν αργά. Ή δη είχε γίνει αφανής συγχώνευσις με την Federal National City Bank of New York τό 1931. Αυτή αργότερα έγινε Citibank, N.A. και τώρα είναι τμήμα του Citigroup. Ο Ελισσαίος Γουώκερ ήταν συνεταίρος της Kuhn, Loeb & Company τα έτη 193350. Αυτή η εκδούλευσις στον σιωνισμό ήταν αποφασιστικής σημασίας για ένα ένδοξο μέλλον υπό την αμέριστη κάλυψι και προστασία των Αφανών.Ο Μοννέ βοηθήθηκε από τους Αφανείς μέσω Φόστερ Ντάλλες και Robert Brand της Lazard Freres να ανακάμψη. Τον εξουσιοδότησαν διαμεσολαβητή της διαλΰσεως της σουηδικής ακονομικής αυτοκρατορίας σπίρτων Kreuger match και το 1934 ασχολήθηκε με χρηματιστηριακές εταιρείες σε δάνεια στην Κίνα τη αιτήσει της κυβερνήσεως της Κίνας για ξένες επενδύσεις στο έδσφός της. Επίσης, το 1935 με συνεταίρο τον George Murnane εδημιούργησε χρηματιστηριακή εταιρεία, την M.M.&Co., πραγματοπαώντας δάνεια σε Ευρώπη και Β. Αμερική με κεφάλαια του Φόστερ Ντάλλες. Είχε συνδεθή με τους πλέον διασήμσυς τραπεζίτες, χρηματιστές και πολίτικους της εποχής του στις ΗΠΑ όπου έζησε τα περισσότερα έτη του μεσοπολέμου. Υπήρξε σύμβουλος επί δανεισμών και εξωτερικής πολιτικής του Ρουσβελτ και είχε τακτικές επαφές με τους απ ευθείας υπηρέτες του σιωνισμού όπως Thomas Lamont, Dwight Morrow (της JP MORGAN και έπειτα πρέσβεως των ΗΠΑ στο Μεξικό), AverillHarriman, John McCloy, Dean Acheson, κλπ. Έχοντας στενούς φιλικούς δεσμούς με το δεξί χέρι του Ρουσβελτ, τον Τζων Χόπκινς, διωρίσθη σύμβουλος του προέδρου για θέματα Ευρώπης. Είχε

πρόσβασι σε όλα τα μέλη του στενού κύκλου της Μόργκαν και της κυβερνήσεως μέσω των υπουργών εξωτερικών της κυβερνήσεως Αϊζενχάουερ, Ντάλλες και Άτσεσσν. Μέσα σ όλες αυτές τις δραστηριότητες κατάφερε να γίνη αποκλειστικός προμηθευτής του μπράντυ Κσνιάκ σε όλη την Β. Αμερική.

Μετά τον Β Π.Π., κατά την διάρκεια της παραμονής του στην Ουάσιγκτον, όντας επισήμως πρόεδρος της Γαλλικής Επιτροπής Εφοδιασμού (French Supply Council ή CE\), συνεδέθη στενά με τα ηγετικά στελέχη της Επιτροπής Οικονομικής Αναπτύξεως, (Committee for Economic Development ή CED) και τους επιχειρηματίες της πολεμικής βιομηχανίας. Ο Χόφφμαν και ο Χάριμαν ήταν α καλύτερα φίλα του όπως και ο Robert Nathan της Εθνικής Επιτροπής Πολεμικής Βιομηχανίας (US War Production Board), ο δικηγόρος τότε της CE\, George Ball, ο Eugen Rostow και ο ειδικός στον αντιμσνοπωλιακό νόμο Robert Bowie (ο οπα'ος το 1948 διωρίσθη γενικός πρόξενος των κατοχικών αμερικανικών δυνάμεων Γερμανίας) ενώ ήδη από το 1930 ήταν στενός φίλος του John McCloy και του φίλου του Άλμπερτ Λάσκερ, του Lewis Lichtenstein Strauss, της Kuhn, Loeb and Company. Στον στενό του κύκλο ανήκαν α δημοσιογράφα Walter Lippman της New York Herald Tribune, o James Reston τών New York Times, καθώς και α Katherine and Philip Graham της Washington Post.Με αυτό το υπόβαθρο επελέγη τελικώς ο Μοννέ να προωθήση την Ένωσι Άνθρακα και Χάλυβα, πρόδρομο της ΕΟΚ, με χρηματοδότησι του συνεταίρου της Kuhn, Loeb και ιδρυτού της SG Warburg & Co., του Sigmund George Warburg, με μεσολάβησι του δικηγόρου της Kuhn, Loeb του Donald Swatland της δικηγορικής Cravath, Swaine. Ως λόγος επιλογής του Βάρμπουργκ ανεφέρθη η ύπαρξις παρατήματος στην Ευρώπη. Ο Βάρμπουργκ τελικώς εχρησιμοποίησε κεφάλαια της ασφαλιστικής Metropolitan Life προς χρηματοδότησι τιον ευρωπαϊκοάν δραστηριοτήτων του Μοννέ. Έτσι προχιορησε η Ενωμένη Ευρώπη, δούλα του σιωνισμού εκπορνευθείσα στους καιροσκόπους...

Γρηγόρης Μπέλλος

40

ΤΕΤΡΑ ΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝ ΗΤΟ Σ ΤΕΥΧΟ Σ 38ον

ΝΕΑ ΤΑΞΗ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΤΑΡΑΓΜΕΝΟΣ ΩΚΕΑΝΟΣ

Αν παρομοιασθεί η Ελλάς με ένα μικρό πλοίο και η Νέα Τάξη Πραγμάτων με ταραγμένο ωκεανό τότε η πλεύση μέσα σ’ αυτόν είναι λίαν επικίνδυνη. Ούτως εχόντων των πραγμάτων η επιβίωση της Ελλάδος και του Ελληνισμού εξαρτάται από την ικανότητα προσαρμογής του και πλεύσης μέσω των Συμπληγάδων ΙΙετρών για να οδηγηθεί στην ..Ιθάκη. Η εποχή που ζούμε είναι εξόχως επικίνδυνη και πρέπει

να εστιάσουμε την προσοχή μας σ' αυτήν, έστω και ακροθιγώς.Η Ισορροπία του Τοόμου. Μετά τον Β' ΠαγκόσμιοΠόλεμοκαι επί 45χρόνιακυριάρχησε η ισορροπία τσυ τρόμου, μια ανταγωνιστική και εξουθενωτική ισορροπία με μόνιμη απειλή τον κίνδυνο ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος. Μετά την πτώση της Σοβιετικής Ενώσεως στο τέλος της δεκαετίας του '90 άρχισε να διαμορφώνεται ένας φαινομενικά μονοπολικός Κόσμος υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ. Η Νέα Τάξη υποσχόταν ένα κόσμο ειρήνης, το τέλος των πολέμων και της ταξικής πάλης, το οποίο ονόμασαν «τέλος της ιστορίας». Όμως όλα διεψεύσθησαν παταγωδώς και δεν άργησαν να γίνουν νέες συγκρούσεις, νέα πόλεμα και νέες επεμβάσεις σε διάφορα μέρη. Η πτώση της Σοβιετικής Ενώσεως συμπίπτει με την ένταση της «παγκο- σμιοπα'ησης» του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής. Τούτο όξυνε τις αντιθέσεις κεφα- λαίσυ-εργασίας όχι μόνον στην περιφέρεια αλλά και μέσα στις ίδιες τις μητροπόλεις της Δύσης . Η Ηθική Ευθύνη των Επιστημόνων- Εοευνητων. Οι τεχνολογικές καινοτομίες δεν χρησιμοπαήθησανγιατηνβελτίωσητσυ βιοτικού επιπέδου των λαών, αλλά για την παραγωγή υπερσύγχρονων όπλων μαζικής καταστροφής. Αλλά και όπου χρησιμοπαήθησαν για την παραγωγή πλσυταπαραγωγικών αγαθών, το κέρδος ήτο του κεφαλαίου και όχι της εργασίας και των λαών, α οποία εισέπραξαν την ραγδαία καταστροφή του περιβάλλοντος. Σήμερα βρισκόμαστε στην φάση μιας πρωτόγνωρης κρίσης υπερσυσσώρευσης αγαθών, κεφαλαίων, πληθυσμών-εργασίας, υλικοτεχνικής βάσεως. Παράλληλα υπήρξε μια πρωτοφανής συσσώρευση του παγκοσμίου πλούτου σε ελάχιστα θησαυροφυλάκια. Η μείωση των φυσικών και ιδία των ενεργειακών αποθεμάτων ωθούσε το κεφάλαιο, και ειδικά το Αμερικανικό στο σχεδιασμό νέων μεθόδων για την αρπαγή πρώτων υλών και των ενεργειακών πόρων (πετρελαίου -αερίων)

Η Πολλαπλή Κοίση Έτσι σήμερα η ανθρωπότητα βρίσκεται μπροστά σε μια μεγάλη κρίση, κρίση ακονομική, κρίση θεσμών, κρίση κανωνική, κρίση περιβαλλοντική, κρίση ηθική. Και ενώ θα ανέμενε κάθε εχέφρων άνθρωπος α ηγέτες να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι καλή τη πίστη για να αναζητήσουν τρόπους εκτόνωσης και υπέρβασης αυτής, ακούγονται φωνές για νέο πυρηνικό πόλεμο, πρώτο πυρηνικό πλήγμα και τα παρόμαα, ενοό λαμβάνονται μέτρα για μια νέα κούρσα εξειδικευμένων πυρηνικών όπλων. Το χτύπημα της 11ης Σεπτ. 2001 προσέφερε το πρόσχημα για την πολεμική περιπέτεια στη Μέση Ανατολή και στην Κεντρική Ασία. Ο πόλεμος για την Νέα Τάξη είναι εκ των ών ούκ άνευ για την επιβίωση του εξουσιαστικού και ιμπεριαλιστικού συστήματος. Γίνεται και θα γίνεται όσο υπάρχουν εξουσιαστές και εξουσιαζόμενα. Εκατοντάδες περιφερειακοί και τοπικοί πόλεμα συνέβησαν τα τελευταία 50 χρόνια προς τέρψιν του στρατιωτικο­βιομηχανικού κατεστημένου. Ποτέ όμως κανένας δεν ομολόγησε ότι έγινε για το κέρδος. Κάθε πόλεμος ντύνεται με ένα καλά ραμμένο ιδεολογικό χιτώνα ώστε να περάσει στην συνείδηση των λαών ως αναγκαίος. Μετά τα ψεύδη του προέδρου Μπους για όπλα μαζικής καταστροφής στο Ιράκ, που απεδείχθησαν «φανίκια ψεύδη»τώρα προεταμάζεται ένα νέο επεισόδιο στον Κόλπο ώστε να προεταμασθεί ψυχολογικά ο Αμερικανικός λαός και να ενδώσει για ένα νέο πόλεμο στο Ιράν, έστω κι' αν έχει βαλτώσει ο Αμερικανικός στρατός και η Αμερικανική ακσνομία εξ αιτίας των αδιέξοδων πολέμων στην Μέση Ανατολή και Κεντρική Ασία. Και αντί εμείς α Έλληνες να ασχολούμεθα με τα μεγάλα προβλήματα που μας πλήττουν άμεσα με την άνοδο της ενέργειας, των εξοπλισμών, των πρώτων υλών, της ακρίβειας, των περιβαλλοντικών αλλαγών, εμείς εδώ, πολιτικοί, ΜΜΕ και

41

ΤΕΤΡΑ ΚΤΥΣ Α ΕΙΓΝ Η ΤΟ Σ ΤΕΥΧΟΣ38ον

λαός, ασχολούμεθα με το «κουτσομπολιό της γειτονιάς» τα σκάνδαλα που δεν έχουν τέλος και βυθιζόμεθα στην διαφθορά που διαπερνά το δημόσιο βίο.Ο Πόλεμοί κατά τηί Τοοιιοκοατίας Σήμερον έχει κηρυχθεί ένα αόριστος πόλεμος χωρίς ημερομηνία λήξεως εναντίον ενός αόρατου εχθρού που στην ουσία είναι ο ίδιος ο λαός τον οποίον φοβάται και αντιμάχεται η παγκόσμια πλουτοκρατία των πολυεθνικιόν και των εξουσιαστούν. Η κρίση, τα αδιέξοδα και α νέες πλανητικές αντινομίες χαρακτηρίζουν τη σημερινή φάση. Οι πόλεμοι είναι ένα από τα μέσα για υπέρβαση του αδιεξόδου, μέσον όμως που εντείνει τα κρισιακά φαινόμενα και το σημερινό αδιέξοδο. Θα λέγαμε ότι «σήμερα αποσπούν τεράστιες εκτάσεις από την καλλιέργεια -όσες δεν έχουν ακόμη ερημοποιηθεί- και τους πολίτες τονς στέλνουν στις πόλεις για να γίνουν προλετάριοι και άνεργοι ή παρασιτοζωονντες». Η τάση για παγκοσμιοποίηση είναι εγγενής στο κεφάλαιο για την επέκταση των αγορών. Όμως η παγκοσμιοποίηση είναι ο «οδοστρωτήρας» της δημοκρατίας, του εθνικού κράτους και του κράτους δικαίου. Ο ιμπεριαλισμός τον οποίον τώρα βιώνουμε στην πιο ακραία του μορφή είναι το ανώτερο και τελευταίο στάδιο του καπιταλισμού. Αυτός του λοιπού γίνεται ο εχθρός του καπιταλισμού, διότι καταπίνει, όπως τοθηρίοτης ζούγκλας, ό,τι βρεθεί μπροστά του. Η αρπαγή των ενεργειακών αποθεμάτων του Κόλπου κυρίως από τις ΗΠΑ είναι μια περίπτωση της ετεροβαρούς συμμαχίας των σημερινών επιδρομέων (ΗΠΑ και Ε.Ε). Η μη αναστρέψιμη τάση του πολυεθνικού κεφαλαίου για επέκταση, έχει ως όριο την κατάκτηση ολοκλήρου του πλανήτη. Με την τάση δηλαδή αυτή κάποια ημέρα (έστω θεωρητικά) θα μείνει ένας που θα κατέχει όλο τον πλούτο της Γης. Μήπως φθάσαμε ήδη στο όριο αυτό και ακόμη δεν το γνωρίζουμε;*Όπως γράφει ο G.Arrighi «στην εποχή του Ρήγκαν (1981) το ομοσπονδιακό έλλειμμα ήτο 74 δισ. δολάρια και το συνολικό εθνικό χρέος $1.000 δις. Μετά ΙΟετία το έλλειμμα του Π /Υ είχε τετραπλασιασθεί (άνω των $300 δισ) το χρόνο και το εθνικό χρέος είχε τετραπλασιασθεί φθάνοντας τα $4.000 δις.».Σήμερα το χρέος έχει φθάσει άνω των 8 τρις. Η ίδια τάση ισχύει και για την χώρα μας που

βυθίζεται στο χρέος στα νύχια των τραπεζιτών μεγαλοτοκογλύφων.Δομική η Κοίση του Νεοφιλελεύθερου Καπιταλκτιιού Η σημερινή κρίση είναι δομική και τροφοδοτείται από την βασική αντίθεση του καπιταλισμού: ήτα από «τον κανωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και την ιδιωτική ιδιοποίηση του προϊόντος της εργασίας και των μηχανών». Η γενικευμένη φτώχεια και ανασφάλεια που δεσπόζουν ακόμη και στις μητραπόλεις του καπιταλισμού δεν οφείλονται στην έλλειψη φυσικών πόρων και μέσων για την αξιοπα'ηση τσύτιον. αλλά στον ανταγωνιστικό χαρακτήρα του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής, που έχει ως συνέπεια αφ’ ενός την καταστροφή των φυσικών αποθεμάτων και αφ' ετέρου στη φτώχεια, την ανεργία και την διάλυση των κοινωνικών σχέσεων. Η ανθρωπότητα είναι βυθισμένη κατά τα τελευταία 30 χρόνια σε μια δομική κρίση υπερσυσσώρευσης (φτώχεια μέσα στον συσσωρευμένο πλούτο). Μετά τον Β' Π.Π με την Κεϋσιανή πολιτική (με το κράτος πρόναας) υπήρξε μια σταθερότητα στον κόσμο και επέκταση της ακσνομίας στον Τρίτο Κόσμο. Σήμερα με το Νεοφιλελεύθερο μοντέλο ανάπτυξης το εκκρεμές πήγε στο άλλο άκρο. Όσον αφορά την διαφημιζομένη ανάπτυξη του Τρίτου Κόσμου αυτή είναι ουτοπία. Οι ιμπεριαλιστικές χώρες εκμεταλλεύονται τις πλουτοπαραγωγικές πηγές του Τρίτου Κόσμσυ(μεταλλεύματα, ενεργειακές πηγές, γεωργικά πραόντα, περιβάλλον, φθηνή εργασία) και τις αγορές τους. Ο Τρίτος Κόσμος πουλάει φθηνά και αγοράζει ακριβά, τροφοδοτώντας τον πλούσιο βορρά, εξ ού και η φτώχεια, ερήμωση, εμφύλια πόλεμα και επεμβάσεις από τους πρώην απακιοκράτες. Οι νέες τεχνολογίες αντί να εργασθούν υπέρ του ανθρώπου υπήρξαν «θεομηνία» για τον απλό άνθρωπο, διότι του χειροτέρευσαν τη ζωή. Ουσιαστικά αποξένωσε τον άτομο από την παραγιογή και το έκανε απλό καταναλωτή. Άϋλη εργασία, άϋλο σύμπαν, πέρασμα από τον πολιτισμό του μόχθου στον πολιτισμό της γνώσης των πολλών υπέρ των ολίγων. Όπως ο «περιούσιος λαός είναι ιδιοκτησία του Γιαχβέ, το ίδιο και ο σύγχρονος άνθρωπος είναι ιδιοκτησία των πολυεθνικών»Οι Εβοαίοι τοαπε£ίτεί έχουν δημιουργήσει όλουί τουί πολέμουο των τελευταίων δύο

42

ΤΕΤΡΑ ΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝ ΗΤΟ Σ ΤΕ ΥΧ Ο Σ 38ον

αιώνων. Αν αυτό δεν το κατανοήσουμε δεν θα βάλουμε ποτέ φραγμό στον πόλεμο. Κατά μία εκδοχή ο Ψυχρός Πόλεμος έληξε την Ιίην Σεπτ. και στην συνέχεια εγκαινιάσθηκε ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Ο Άγγλος ιστορικόςH.G. Wells γράφει ότι : «Η πνευματική' και ηθική πρόοδος της ανθρωπότητος σταμάτησε το 1770. Όταν ο διαβόητος Meyer Rothschild κατέκτησε την παγκόσμια οικονομία με τα πλούτη που απέκτησε από τον Πόλεμο της Αμερικανικής Επαναστάσεως.» Τότε αυτός είχε βοηθήσει και τις δύο παρατάξεις, συνταγή που έκτοτε χρησιμοποιεί ως σήμερα το εξουσιαστικό σύστημα για να ελέγχει απόλυτα τις διεθνείς εξελίξεις. Από τότε λοιπόν εγκαθιδρύθηκε το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που αδυνατεί να εξυπηρετήσει τις ανάγκες των λαών και εργάζεται μόνον για την αύξηση του πλούτου των Εβραίων και των Σιωνιστών Μεγαλοκροίσων και Τραπεζιτών. Αυτό συμβαίνει και σήμερον με την γιγάντωση των Τραπεζών, των Χρηματιστηρίων, των Ταμείων, των Αμαβαίων Κεφαλαίων (Funds) με τα οποία λυμαίνονται τον παγκόσμιο πλούτο και ελέγχουν τον κόσμο. Οι πόλεμα στους οποίους η Αμερική έχασε πολλά από τα παιδιά της, μηχανεύθηκαν από Εβραίους αχυρανθρώπους που άσκησαν απόλυτη επιρροή πάνω στους προέδρους των ΗΠΑ: Mandel House (Wilson Α' Π.Π), Bernard Baruch (Franklin Roosevelt Β' Π.Π), Henry Kissinger (Nixon-Βιετνάμ), and Richard Ferle/Paul Wolfowitz (the Bushes-Πόλεμος Ιράκ και Αφγανιστάν)To κυριότερο όπλο τους για τον έλεγχο της γνώμης είναι τα ΜΜΕ τα οποία ελέγχουν σχεδόν στην πλειονότητα τους. Βέβαια ως τώρα τους ξεφεύγει ένα επαναστατικό μέσον που διακινεί πληροφορίες και ιδέες σε μικρό σχετικά όγκο σε παγκόσμια κλίμακα, μέσω του Διαδικτύου. Το μεγάλο ενδιαφέρον των μεγαθηρίων της πληροφορικής για το Διαδίκτυο, μας εμβάλλει σε ανησυχίες για το μέλλον αυτού του νέου επαναστατικού όπλου στα χέρια των λαϊκών δυνάμεων.Pax .Tudaica Να γιατί θεωρούν τις ΗΠΑ σαν Εβραϊκή χώρα χωρίς εντιμότητα, χωρίς αισθήματα και χωρίς ηθική. Αλλά όμως κανείς δεν μπορεί να ομιλήσει αναχτά εναντίον του εξουσιαστικού τους συστήματος, γιατί έχουν πρσνοήσει «αντισημιτικούς» νόμους που

περιορίζουν οποιαδήποτε αμφισβήτηση, την ιστορική έρευνα αναφορικά με το Ολοκαύτωμα με βαρύτατες πανές για τους παραβάτες ακόμη και για τους συνηγόρους τούτων.Εμείς γνωρίζουμε ότι η πρόοδος της ανθρωπότητας σταμάτησε από τον 3ον αι. μ.Χ,, από τότε που α τρεις Εβραιογενείς κοσμοπολιτικές θρησκείες (Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός και Ισλαμισμός) επεβλήθησαν στον κόσμο. Έκτοτε πάμπολλα εγκλήματα συνέβησαν στον κόσμο.Στον Β’ Π.Π το Πυρηνικό Όπλο κατά της

Χιροσίμα και Ναγκασάκι χρησιμοπαήθηκε πρωτίστως εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης και δευτερευόντως κατά των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων. Το τίμημα ήτο βαρύτατο. 300.000 α νεκροί και330.000 α σημαδεμένοι από την ραδιενέργεια.. Αβάστακτο το μερίδιο της ευθύνης που βαρύνει τους επιστήμονες της εποχής εκείνης, οι οποίοι αν και γνώριζαν τις επιπτώσεις βοήθησαν με την γνώση τους στην διάπραξη του ειδεχθούς εγκλήματος, ήτοι της εξολόθρευσης δύο πόλεων και τον φόνο αμάχων. Μοναδική εξαίρεση αποτελεί ο πυρηνικός φυσικός Ζόζεφ Ρότμπλατ, ο οπαος από το 1944 διαχώρισε τη θέση του και αποχώρησε από το Λος Άλαμος, από το Κέντρο του Πυρηνικού Προγράμματος «Μανχάταν». Ο μεταπολεμικός κόσμος δεν ήταν κόσμος ειρήνης. Η Νέα Τάξη απεδείχθη ότι ήτο Νέα Αταξία. "Ηδη 40 περίπου χώρες κατέχουν το πυρηνικό όπλο, ή την πυρηνική τεχνογνωσία. Δύο τόνα ΤΝΤ κρέμονται πάνω στο κεφάλι κάθε ανθρώπου του πλανήτη μας. Πότε θα εκραγούν; Άγνωστον! Πάντως πυρηνικός αφοπλισμός δεν πραγματοπαήθηκε παρά τις μεγαλόστομες διακηρύξεις των ισχυρών.Το Ένκλημα της Γιουγκοσλαβίας Το πρώτο θύμα των πολέμων της Νέας Τάξης ήτο η Γιουγκοσλαβία. Ο πρώτος πόλεμος έγινε για την «ελευθερία» των Κροατών και Σλοβένων, ενώ ο δεύτερος για την «ανεξαρτησία» των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου. Πρωταγωνιστής σ' αυτούς ήταν α ΗΠΑ του Κλίντον (και η κ. Κλίντον έχει μούτρα να βάζει για πρόεδρος!!!) Η Ε.Ε έπαιξε ρόλο συραγού των ΗΠΑ. Τελικά έγιναν δύοπόλεμα για να διαλυθεί ένα κυρίαρχο κράτος (Γιουγκοσλαβία) που δεν απειλούσε κανένα γείτονα, ούτε φυσικά τους ισχυρούς εξουσιαστές, και το μόλυναν με ραδιενέργεια.

43

ΤΕΤΡΑ ΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝ ΗΤΟ Σ ΤΕΥΧΟ Σ 38ον

Έκτοτε τα κρούσματα λευχαιμίας και καρκίνων κάνουν θραύση. Τα αποτελέσματα της επερχομένης ανεξαρτητοποίησης του Κοσσόβσυ, θα την γευθεί λίαν συντόμως ολόκληρη η ανθρωπότητα-και ιδιαίτερα η χώρα μας- με το άνοιγμα των ασκών του Αιόλου των αποσχιστικών ενεργειών σε όλο τον κόσμο. Ποώτα ήτο n «Αυτοκοατοοία του Κακού» σήμερα «Άξων του Κακού» Ποιος όμως πλήττεται πίσω από αυτά τα «ψευτοφαντάσματα»; Η δημοκρατία, η ελευθερία, η κοινωνική δικαιοσύνη, η ειρήνη και ο ίδιος ο λαός που απειλείται από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Η σύγκρουση των ΗΠΑ δεν είναι ιδεολογική, αλλά: α/ ακονομική για την αρπαγή του πετρελαίου β/ την στήριξη του Ισραήλ.Παράλληλα ενισχύει την πιο αντιδραστική και σκσταδιστική Εβραιογενή μονοθεϊστική θρησκεία, το Ισλάμ. Η Αμερική δεν πηγαίνει στο εξωτερικό για να εξοντώσει τέρατα ή για λόγους φιλανθρωπίας. Πηγαίνει για τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Σ' αυτήν την δεκαπενταετία αλλάζει το ιδεολογικό τοπίο του πολέμου και γίνεται ολοκληρωτικός και ανελέητος. Η κυριαρχία πλέον δεν είναι προϋπόθεση, αφού η καταστροφή εκ του μακρόθεν επιφέρει το επιθυμητόν αποτέλεσμα, δηλαδή την ισοπέδωση και πρόσκληση των πολυεθνικών εταιρειών για να ανορθώσουν το κατεστραμμένο έθνος. Εξ άλλου η άλλη όψη του δόγματος του «προληπτικού πολέμου» είναι η επιβολή νομοθεσιών έκτακτης ανάγκης και συρρίκνωσης των πολιτικών ελευθεριών. Αυτό συμβαδίζει με την αποδυνάμωση του εθνικού κράτους και των διαχρονικών αξιών κάθε κανωνΐας, καθώς και την προβολή νέας ασαφούς και θολής «ηθικής». Σήμερον α νέες επεμβάσεις γίνονται για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την παροχή διεθνούς ασφαλείας και την αποτροπή ανθρωπιστικών καταστροφών που α ίδια συχνά μεθόδευσαν.Η Πανκοσαιοποίΐΐσΐΐ επιβάλλει ενιαία

κεφάλαιο. Αν ένα κράτος αρνηθεί στην συγχώνευση του κεφαλαίου του στην εξωτερική χρηματιστηριακή υποταγή, τούτο είναι αιτία επεμβάσεως για την επαναφορά του «άτακτου κράτους» (rogue state) στην διεθνή τάξη. Η τρομοκρατία είναι η πιο αμφίσημη ένναα και είναι δύσκολη η νομική οριοθέτηση της. Τόσο το καλύτερο όμως γι' αυτούς. Οι ΗΠΑ δεν έχουν δυσκολία να την χρησιμαπασύν όπως το λάστιχο της σφενδόνας κατά το δοκούν. Αλλαγή υπήρξε και στην συγκρότηση, εξοπλισμό και τον ρόλο των Ενόπλων Δυνάμεων, α οποίες από εθνικές έχουν καταστεί πολυεθνικές, μισθοφορικές και τείνουν να αντικατασταθσύν από τους ιδιωτικούς στρατούς των πολυεθνικιόν εταιρειών παροχής ασφάλειας. Όμως αλλιώς τα προγραμματίζουν α σχεδιαστές των πολέμων και πολεμικών παιγνίων στα εργαστήρια τους και αλλιώς βγαίνουν στα πεδία των μαχών.Οι ΗΠΑ σε αδιέξοδο Να τι γράφει ένας ανώνυμος πράκτωρτης CIA για τον πόλεμοστο Ιράκ και Αφγανιστάν: «Αυτή η ύβρις στοιχίζει πλέον στις ΗΠΑ όλο και μεγαλύτερες θυσίες σε αίμα και χρήμα και θα συνεχίσει να το κάνει στο ορατό μέλλον, επειδή έχει εγκλωβίσει την Αμερική σε μια κλασικά αδιέξοδη κατάσταση. Εά ν η Α μερική αποχωρήσει από το Α φγα νιστάν, οι Ταλεμπάν και η Αλ Κάιντα «με υποστήριξη του Πακιστάν» θα ανακτήσουν τον έλεγχο του μεγαλ υτέρου τμήματος της χώρας, ξεκινώντας με τον τρόπο αυτό νέο γύρο εμφύλιου πολέμου' Εάν η Αμερική παραμείνει στο Αφγανιστάν, το ισλαμικό αντάρτικο θα ενισχυθεί και θα προκαλεί όλο και μεγαλύτερες απώλειες στην Αμερική και τελικά θα θριαμβεύσει, ανεξάρτητα από το εάν αποφασίσουν α ΗΠΑ να αυξήσουν μαζικά τις δυνάμεις κατοχής και να επιτεθούν στον εχθρό, όπως έκαναν α Ρώσοι...»Υπάοχει Ελπίδα Οι ΗΠΑ και α σύμμαχα τους στο ΝΑΤΟ άνοιξαν τις πύλες της κολάσεως. Και α πύλες αυτές οδηγούν σε ένα κόσμο χωρίς ελπίδα,. Όμως η παγκόσμια Ιστορία δεν τελείωσε. Αν υπάρχει ελπίδα αυτή βρίσκεται: Α/ Στην αφύπνιση των λαών..Β/ Στην ευρεία χρήση του Διαδικτύου Γ/ Στην υιοθέτηση του Ελληνικού Πνεύματος για μια ριζική αλλαγή στο μέλλον. Με νέα Σκέψη και νέες Δράσεις

Κ.Χ. Κωνσταντινιδης Υποστράτηγος ε.α.

οικουμενικά ανοοά. ενιαία ακονομία, ενιαία παραγωγή, ενιαία ηθική και πολιτιστική τυποποίηση. Ο σύγχρονος ιμπεριαλισμός συναρτά την εσωτερική και διεθνή κυριαρχία του (των μεγάλων ομίλων του μονοπωλιακού κεφαλαίσυ)μετηνσυγχώνευσητου βιομηχανικού καιτραπεζιτικούκεφαλαίουσεχρηματιστηριακό

44

Η ΠΡΩΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΝΑΣ ΣΤΡΑΤΟΥΑ' ΧΙΛΙΑΡΧΙΑ

Επωνομάσθη -Σουλιώτικη- λόγω καταγωγής σχεδόν όλων των στελεχών της

ΕΠΙΤΕΛΕΙΟΝ ΧΙΛΙΑΡΧΙΑΣ ΒΑΘΜΟΣ ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟΧιλίαρχος Κίτσος ΤζαβέλαςΠεντακοσίαρχος Α' Χρίστος Νάση Φωτομάρας Πεντακοσίαρχος Β’ Γιαννοΰσας ΠανομάραςΓραμματεΰς Νικόλαος Χατηριάδης (αργότερα Ν. Μοδινός)Υπογραμματεύς Α' Ανδρε'ας Σακελλαρόπουλος Υπογραμματεΰς Β’ Δημήτριος Κυπριανού Φροντιστής Στέφος ΣτρατήςΥπασπιστής Γεωργάκης ΝικολοΰΣημαιοφόρος Α’ Αντώνιος Βλαχογιώργης Σημαιοφόρος Β’ Αθανάσιος Σούλος Ιατρός Ιωάννης ΝικολάουΤαμίας Αντώνιος Ευσταθίου

ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑΡΧΙΑ Α’ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑΡΧΟΣ Α’...Χρίστος Νάση Φωτομάρας

ΕΚΑΤΟΝΤΑΡΧΟΣ Α’....Νικ. Βασ. ΔράκοςΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑΡΧΟΣ Α’.,.Λάμπρος Ρούσος ΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑΡΧΟΣ Β .,.Νασ. Κοντόγιανος

ΕΚΑΤΟΝΤΑΡΧΟΣ Β'.,.Κων. ΛάμπρουΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑΡΧΟΣ Α'...Βέικος Κ. Τζουνάνης ΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑΡΧΟΣ Β’,.,Χρ. Αασουλής

ΕΚΑΤΟΝΤΑΡΧΟΣ Γ’...Γιανούσης Φ.ΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑΡΧΟΣ Α’.,.Τζαβέλας Τζήμας ΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑΡΧΟΣ Β'.,.Κώπας

ΕΚΑΤΟΝΤΑΡΧΟΣ Λ'.,.Λάμπρος Γ. ΤζαβέλαςΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑΡΧΟΣ Α’.,.Γιάνος Σαΐνης ΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑΡΧΟΣ Β’.,.Γιώργος Φανάρας

ΕΚΑΤΟΝΤΑΡΧΟΣ Ε’...Τούλιας ΠανομάραςΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑΡΧΟΣ Α’.,.Στ. Αεμπέρας ΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑΡΧΟΣ Β ...Ν. Ναστούλης

ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑΡΧΙΑ Β'ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑΡΧΟΣ Β'...Γιαννοΰσας Πανομάρας

ΕΚΑΤΟΝΤΑΡΧΟΣ ΣΤ’.,.,Γεώργιος ΠάσχουΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑΡΧΟΣ Α ...Π. Στάμος ΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑΡΧΟΣ Β ...Κ. ΙΙούτρης

ΕΚΑΤΟΝΤΑΡΧΟΣ Ζ’...Μάρκος Γκίλη (αργότερα Βαγγέλης Ιωάννου) ΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑΡΧΟΣ Α’...Β. Στεφάνου ΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑΡΧΟΣ Β’.,.Γεώργης

ΕΚΑΤΟΝΤΑΡΧΟΣ Η’.,.Γιάννης Κ. ΠάτζηςΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑΡΧΟΣ Α’...Μίτο Νάσος ΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑΡΧΟΣ Β ...Τ. Βάγιας

ΕΚΑΤΟΝΤΑΡΧΟΣ Θ'.,.Γιαννάκης ΣοΰλοςΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑΡΧΟΣ Α ...Μόκκαλης ΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑΡΧΟΣ Β ...Ν. Κολέτης

ΕΚΑΤΟΝΤΑΡΧΟΣ Ι’...Θωμάς ΜπρεσιάμηςΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑΡΧΟΙ Α' και Β' ΑΓΝΩΣΤΟΙ.

ΤΕΤΡΑ ΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝ ΗΤΟ Σ__________________________________________________ ΤΕΥΧΟ Σ 38ον

45

ΤΕΤΡΑ Κ ΤΥΣ ΑΕΙΓΝ ΗΤΟ Σ ΤΕΥΧΟ Σ 38ον

«ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΜΟΝΟ ΓΕΑΟΥΝ»Εικοστός πρώτος αιών, αποφράδα παρακμής εποχή για το ανθρώπινο είδος.Περιχαρής επόπτης ο Τυφών μετά των τε'κνων του, θαυμάζει τα κατορθώματά του. Και η Ελλάς δέσμια στον προθανάτιο θάλαμο.Η άλλοτε κρατερά «Βασίλισσα» του Πνεύματος, του Πολιτισμού, των Τεχνών και της Γνώσεως, επαίτης πλέον, γυρεύει «τροφή» και χρήματα στα παζάρια του κόσμου. Άνευρο θυμα αθέμιτου πολέμου.Κ αι α «άριστα» των «αρίστων» ηγήτορες της - δοσίλογοι, συνεργάτες του Τυφώνος- μόνο γελούν...Λέγουν ψέματα και γελούν, κλέβουν και γελούν, ξεπουλούν πατρίδα και πάλι γελούν... χωρίς δισταγμό, χωρίς ενοχή, για λίγα χρήματα και λίγη «δόξα»...Στον αντίποδα, ένας λαός άμορφη μάζα, ένας λαός αδιάφορος, ένας λαός που σκοτώνει κάθε μέρα την Θέμιδα και τον Ιπποκράτη, ένας λαός που φοβάται την Μνημοσύνη και τις Κόρες της, ε'νας λαός που θαμπώνεται από το Απολλώνιο Φώς και αρέσκεται να παραμένη στην Πλατωνική σπηλιά, στο ημίφως, ζώντας με τις ψευδαισθήσεις...Θύμα και αυτός των δολίων προθέσεων του Τυφώνος, υποτελής και δούλος του χρήματος που του προσφέρουν απλόχερα τα Τυφωνικά «καταστήματα»...Ο Τυφοόν και τα τέκνα του είναι στυγνά' κατακτητές... αδιαπραγμάτευτα και πίστα' υλοπαητές του προγράμματος τους.Ό π λ α τους η Υπομονή και η Επιμονή στον δόλο, το ψεύδος, την απάτη, την παραχάραξη.Ανίκητος εχθρός για την ανύπαρκτη δυναμική των νεοΕλλήνων θα έλεγε κανείς...Μα... η Ελλάς δεν εξέπνευσε, ζει ακόμη ...σε χαμηλούς παλμούς ...αλλά ζεί... Υπάρχουν ακόμα Έ λληνες που δεν φοβούνται την Μνημοσύνη, δεν τυφλώνονται μπροστά στο Απολλώνιο Φώς, σέβονται την Θέμιδα και τον Ιπποκράτη, έσπασαν τα δεσμά του Πλατωνικού σπηλαίου και θωρούν την Αλήθεια...Έλληνες... «αναγεννήστε» μέσα σας τον Ερμή, την Θ εϊκή Ενέργεια εκείνη που θα αφυπνήσει και θα μετατρέψει τον λαό από άμορφη μάζα σε ενεργό, σκεπτόμενο πολίτη με κρίση... θα «αρπάξει» τους νευρώνες που δολίως άρπαξε ο Τυφών και θα τους «φέρει» πίσω στην Πατρίδα μας, την Ελλάδα.Έλληνες... μην πλανάσθε από τα γοητευτικά λόγια των «συνεργατών» του, που χρήμα άπλετο μαράζουν, με ακριβά όμως ανταλλάγματα....Μ ην πιστεύετε τα Μ Μ Ε και το έντυπο υλικό... Είναι όργανά Του, ελεγχόμενα...Έ χετε εμπιστοσύνη στον εαυτό σας, στο Νου σας. Μάθετε να σκέπτεσθε και να μην τρώτε ποτέ τους Λωτσυς...Έλληνες... η Πατρίδα μας δεν πεθαίνει εύκολα. Κοσμικές Ενέργειες, Δυνάμεις την προστατεύουν και αυτό το γνωρίζει καλά ο Τυφοόν και τα τέκνα του. Γι' αυτό ναι μενπεριχαρής φαίνεται, μα όχι τελικός νικητής....Ο Ερμής είναι εδώ, πάντα ήταν, δεν έφυγε ποτέ, ενεργοπα'ησέ τον...

Ίθ η δη.Διογένης Ποντικός.

46

ΤΕΤΡΑ ΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝ ΗΤΟ Σ ΤΕΥΧΟΣ38ον

ΠΟΙΜΕΝΙΚΟ...Σε κινητοποιήσεις διαρκώς καλούν, για να κραυγάσουμε το «δίκαιο", να επαναλαμβάνουμε εν χορώ εντυπωσιακά συνθήματα.

Τί τέλος πάντων έχουνόλοι αυτοί οι συγκεντρωσιομανείς;ποιου είδους έλξηπρος τα αλαλάζοντα τα πλήθη τους καλεί;

Είναι μήπως κάποιο απωθημένο,κάποια επιθυμία στο υποσυνείδητο,κάποιος αντίλαλος από μιά προηγουμένη ζωή;Μήπως υπήρξαν άλλοτε ποιμένες, και τώρα νοσταλγούν να οδηγούν πειθήνια ποίμνια ανθρωπο-προβάτων;Μήπως αντί να κυματίζουμε τις σημαιοΰλες, θα προτιμούσαν να φορούσαμε ένα κουδούνι στο λαιμό;

Κλείνω την τηλεόραση,δεν θέλω να ακούω προσταγές: $τρέξτε, να γίνουμε πολλοί!". Μόνο αυτό που έλεγε ο Ηράκλειτος, στη μνήμη τη δική μου κυριαρχεί:$ΕΙΣ ΕΜΟΙ ΜΥΡΙΟΙ, ΕΑΝ ΑΡΙΣΤΟΣ ΗΓ!

Γι αυτό επιμένω στη σιγή, στη χαμηλόφωνη μοναχικότητα, κι ό,τι με προκαλεί και με ταράζει, το αντιμετωπίζω με συλλογισμούς, το «συζητώ" με τα πουλιά στην εξοχή, το αναλύω με τους στίχους που γράφω στο χαρτί.

Δεν θέλω στον συνωστισμό να συνθλίβω, δεν θέλω να με χρησιμοποιούν οι αρχομανείς ως χειροκροτητή των ηχηρών τους συνθημάτων, και ως λιβανιστή των υψηλών τους -δήθεν- ιδεών.

ΕΡΙΦΥΛΗ

47

ΤΕΤΡΑ ΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝ ΗΤΟ Σ ΤΕΥΧ Ο Σ 38ον

ΠΕΛΑΣΓΙΚΑ ΕΤΥΜΑ Η ΡΙΖΑ ΓΙΑΝ-

Πρόκειται για μία πολύ σημαντική ρίζα η οποία σχετίζεται με το υγρό στοιχείο και η οποία σήμερα δύσκολα ανιχνεΰεται λόγω της τάσεως των κλασσικών Ελλήνων για διαρκή βελτίωσι του ήχου της η γλώσσης με μείωσι των συμφώνων και ταυτόχρονη αύξησι των φωνηέντων. Τοιουτοτρόπως η πελασγική ρίζα του ΰδατος ΓΙΑΝ- μετετράπη από τους Ίωνες σε ΙΑΝ- κατ' αρχάς.Η πελασγική/αιολική μορφή δεν χάθηκε. Την βλέπουμε να επιβιώνη στα Γιάννενα. Ονομάζονται έτσι διότι ευρίσκονται δίπλα στα ύδατα της λίμνης αν και η χριστιανική «αβροφροσύνη» εθεώρησε σκόπιμο να τα ονομάζη Ιωάννινα για να ταιριάζουν με κάποιον Ιωάννη. Η σωστή ελληνική ονομασία όμως είναι Γιάννενα.Οι χριστιανοί δεν κατάφεραν βέβαια να μετωνομάσουν ακόμη τα πρώην παραλίμνια Γιαννιτσά, ταυτίζοντας τα με κάποιον Ιωάννη, τα οποία έχουν αυτό το όνομα ως ηχώ της τεραστίας λίμνης/βάλτου, άρτι αποξηραθέντος, είς τον οποίον φέρονται να διεδραματίσθησαν τα γραφέντα υπό της Πηνελόπης Δέλτα, «Μυστικά τον Βάλτου».Ενδεικτικώς, παρατίθενται κάποια από τα πολλά επιβιώσαντα τοπωνύμια παραγόμενα εκ της ρίζας ΓΙΑΝ- σχετιζόμενα, όχι με κάποιον Ιωάννη αλλά με ύδατα:Γιαμπάνι αποκαλούν α αλιείς των Κυκλάδων τον ψαρότοποΓιανισάδες Συστάς δύο νήσων (Γιανισάδα-Δρακσνέρα) στην ΒΑ Κρήτη. Πρόκειται για τις Διονυσιάδες νήσους κατά Διόδωρο. Γιαννάδες. Κωμόπολις της Κερκύρας. Γιαννάθη. Όρμος στα ΝΑ της Ρόδου Γιαννακοχώρι. Χωριό της Νασύσης Γιαννάρ. Μικρό ανενεργό ηφαίστειο στο ΝΔ κέρας του κόλπου της Ατταλείας με θερμοπηγέςΓιάννες. Παλαιό όνομα του χωριού Μ εταλλικόν της κοινότητος Μεγάλης Βρύσης Κιλκίς με πολλές πηγέςΓιάννηδες και Γιαννί τσι. Χωριά της Καρύστου ΕυβοίαςΓιανισσαίο. Χωριό της Άνδρου Γ ιαννιτσά. Χωρίον ανατολικούς της Καλαμάτας

με πολλές πηγέςΒογιάνας. Ποταμός της Αλβανίας Γιάνα ή Γιεν είναι όνομα ποταμού της ασιατικής Ρωσσίας εκβάλλων στον Βόρειο παγωμένο ωκεανό.Γιάντε. Ποταμός και ο κόλπος εκβολής του, στην δυτική πλευρά του οποίο ήτο ο ναύσταθμος Βίλελμσχάφεν του Γερμανικού πολεμικού ναυτικού, επί της Βορείου θαλάσσης Γιάξτ. Ποταμός στην Βυρτεμβέργη

Οι Ιωνικές γραφίδες, την ρίζα ΓΙΑΝ- την κατέληξαν και ΙΟΝ- εξ ου και η ιδία η λέξις Ιόνιον και κατόπιν Ίωνες ως δηλωτικόν των ανθρώπων παρά τα ύδατα. Είναι απορίας άξιον το πως τόσα «ειδικοί» ομιλούν περί Ιώνων -ή Δωριέων- ως να πρόκειται για διαφορετικές φυλές ανθρώπων. Όσοι άνθρωποι ζούν πλησίον υδάτων, ονομάζονται άνθρωποι του νερού ή Ίωνες. Ακόμη κι όταν κάποιος βουνήσιος εγκατασταθή σε παραθαλάσσιο μέρος, είναι πλέον άνθρωπος του νερού ή Ίων. Αντιθέτως, ο Ίων, εγκαθιστάμενος σε βουνό είναι πλέον Δωριεύς. Δεν πρόκειται περί διαφορετικών φυλών αλλά περί γεωγραφικών χαρακτηριστικών.Ακόμη πιό εύηχη βλέπουμε να καταλήγη η ρίζα ΓΙΑΝ- στον μυθικό πατέρα του Ομηρικού Θράκα Ρήσσσυ, με όνομα Ηιωνεύς, δηλ. άνθρωπο κατακούντα παραθαλασσίως από το Ηιώνη=ακτή. Ρήσσος όμως σημαίνει πλούσιος και στα αγγλικά έγινε rich. Αξιοσημείωτη είναι η αλληγορία του μύθου αυτού και είναι μόνον ένα μικρό δείγμα των νοημάτων των Ομηρικών επών τα οποία ευρίσκονται καλά κρυμμένα από τους διαφόρους ασεβείς «ερευνητάς», πολίτας ή ακαδημαϊκούς, ελληνοφώνους και μη. Συγκεκριμένα, ο Όμηρος διδάσκει ότι για να γίνη κάποιος Ρήσσος-πλούσιος πρέπει να έχη πατέρα τον Ηιωνέα δηλαδή καταγωγή παραθαλάσσια ή παραποτάμια. Δεν είναι βέβαια αυτή μία άποψις ή θέσις του Ομήρου για την ευημερία των Ελληνικών πόλεων αλλά πρόκειται για θεολογική άποψι των Ελλήνων, διδασκομένη από την «θρησκεία» τους μέσω αλληγορικών μύθων. Έτσι, με την ευλογία και προτροπή των Θεών προέκυψε και εξηγείται

48

ΤΕΤΡΑ Κ ΤΥΣ Α ΕΙΓΝ Η ΤΟ Σ ΤΕΥΧΟ Σ 38ον

η απακισις των ακτών του Ευξείνου και της Μεσογείου από τους Έλληνες.Η δε Αλκυών γεννά τα αυγά της πάντα σε υδάτινες όχθες.Μία άλλη μετατροπή της ρίζας εφηρμόσθη για να περιγράψη τους Μυρμιδόνες κατοίκους της Οίτης Φθιώτιδος με τα πολλά νερά, πηγές του Γοργοποτάμσυ, τους Αινιάνες.Σΰμφωνα με την γνωστή εναλλαγή του -Γ- σε -X- (π.χ. παιΓνίδι-παιΧνίδι), η ρίζα ΓΙΑΝ- μας δίδει την λέξι ΧΙΩΝ ως δηλούσα μία μορφή ΰδατος παγωμένου.Αλλά και η τροπή -Γ- σε -Κ- (κατα το γνίφων-κνίφων ή ακόμη Μαυροκορδάτος- Μαυρσγορδάτος) η ρίζα ΓΙΑΝ-=ΚΙΑΝ- =ΚΥΑΝ μας δίδει την παναρχαία λέξι κυανοΰν που σημαίνει γαλάζιο χρώμα του νεροΰ ή πανάρχαιο θαλασσί χρώμα.

To dvoua ΓιάννηοΙωάννηςΤ ο εξελληνισμένο εβραϊκό όνομα του Γ ισχανάν είναι Ιωάννης και στην καθομιλουμένη έγινε Γιάννης. Πρόκειται περί περιπτώσεως εφαρμογής του πονηρού και ύπουλου τρόπου δια του οποίου αφελληνίσθησαν κι εκχριστιανίστηκαν ευκολώτερα α Έλληνες. Δηλαδή, όταν ο Έλλην επιθυμούσε να δώση στο παιδί του ελληνικό όνομα, ο τότε παπάς τον καθησύχαζε με το ότι θα βαπτισθή ως Ιωάννης και θα μπορούσε στην ζωή του να αποκαλείται και Γιάννης. Αν επρόκειτο περί Ιώνων, το όνομα Ιωάννης τους ακουγόταν όμορφο και οικείο, αν επρόκειτο περί Αιολο-δωριέων, στην καθομιλουμένη τους υπήρχε το Γιαν- σαν ρίζα για νερά άρα το Γιάννης τους ακουγόταν οικείο. Έτσι, λόγω της ερωτικής σχέσεως των Ελλήνων με τα νερά, το όνομα αυτό έγινε λίαν διαδεδομένο στην κοινωνία και άμεσα σχετιζόμενο με ύδατα-βάπτισι. Πράγματι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής με το δακρύβρεχτο δήθεν τέλος του, επελέγη από τους πρωτοχριστιανούς Εβραίους να αποτελέση έναν Δούρειο Τππο διεισδύσεως της νέας θρησκείας στον ελληνικό κορμό. Ή ταν μία άκρως ύπουλη σκέψις διότι Γιοχανάν-Ιωάννης στα εβραϊκά σημαίνει Θεοχάρης δηλ. ο έχων εκ θεού χάριν. Αυτή η ερμηνεία δεν έχει απολύτως καμμία σχέσι με ύδατα αλλά μεταφερομένη ως λέξις στα ελληνικά αποκτά διαφορετικό σημαινόμενο ως ταυτιζομένη με νερά. Με απλά λόγια, ο αρχαίος Έλλην που βάπτιζε Ιωάννη το παιδί

του, ένοιωθε ότι το έθετε υπό την προστασία του Ποσειδώνος, του Νηρέως κλπ ενο') στην ουσία το έστελνε να αναφέρεται στον εβραίο βαπτιστή.Από την άλλη μεριά, θα ήταν αδύνατον να μην υπάρχουν στην εβραϊκή παράδοσι-γλώσσα τα ίχνη των κατεστραφέντων παναρχαίων πρωτοκατοίκων της Παλαιστίνης, Πελασγών Φιλισταίων. Διαβάζοντας από το ιερό τους βιβλίο το αποκαλούμενο Παλαιά Διαθήκη, το κεφάλαιο ΓΕΝΕΣΙΣ 2-10 λέει:«...10 ποταμός δε εκπορεύεται εξ Εδέμ ποτι'ζειν τον παράδεισον εκείΟεν αφσρίζεται εις τέσσαρας αρχάς 11 όνομα τω ενί Φισών ούτος ο κνκλών πάσαν την γην Ευιλάτ εκεί συ εστί ν το χρυσίον 12 το δε χρυσίον της γης εκείνης καλόν και εκεί εστίν ο άνθραξ και ο λίθος ο πράσινος 13 και όνομα τω ποταμώ τω δεντέρω Γηών ούτος ο κύκλων πάσαν την γην Αιθιοπίας 14 και ο ποταμός ο τρίτος Tivoic ούτος ο πορευόμενος κατέναντι Ασσυριών ο δε ποταμός ο τέταρτος ούτος Ενφοάτηε....» Δηλαδή οι Εβραία εγνώριζαν τους ποταμούς Φισών, Γηών, Τίγρι, Ευφράτη. Ο Γηών είναι αυτός που περιβάλλει την Αιθιοπία δηλαδή την Αφρική και πρόκειται περί της θαλάσσης. Η Θάλασσα, για τους αγριοβαρβάρους πρωτοεβραίους κτηνοτρόφους, ήταν απλησίαστη και ο αγρα'κος νους τους μόνον ως ένα μεγάλο ποταμό ονομασμένο με την πελασγική ρίζα Γιάν- μπορούσε να την συλλαβή αντιληπτικά. Και έδωσαν ελληνικό όνομα διότι η γλώσσα τους δεν είχε ανάγκη να περιγράψη την θάλασσα.Πάλι στην παλαιά διαθήκη όμως έχουμε περιγραφή θαλασσινού ήρωα με την ρίζα Γιαν- Πρόκειται για τον Γιόνας-Ιωνά, τον οπαον κατάπιε το θαλάσσιο κήτος. Και ο ποταμός Γιορδάνης όμως έχει γνησία πελασγική καταγωγή διότι είναι τόπος ΔΑ·; με υδάτινη ΓΙΟΝ- ροή ΡΟ- πλωτή ΝΑ- (εκ του ναίω- ναύς κλπ) οπότε όλα μαζύ ΓΙΑΝ-ΡΟ-ΔΑ-ΝΑ κατέληξε Ιορδάνης.Τελικώς, ελληνικά σκεπτόμενος κάπαος, αν αποκαλείται Γιάννης ταυτίζει το 0vqi0 του με ελληνοπελασγική ρίζα υγρού σταχείου παλαιότητος πάρα πολλών χιλιάδων ετών, μάλλον δεκάδων χιλιάδων. Αρκεί να έχη συνείδησι ότι δεν πήρε το όνομά του από κάπασν άπλυτο αγρα'κο κτηνοτρόφο, βαπτιστή του Κρινίδη (υιό του αγνώστου εισέτι εθνικότητος-ταυτότητος, Κρίνου..).

49

Προπολεμικό Αφγανικό χαρτονόμισμα το οποίο απεικονίζει νόμισμα της δυναστείας tujv Μακεδόνων Επιγόνων, διοικητών του Αφγανιστάν μετα την κατάκτησί του από τον στρατό του Αλεξάνδρου.Η ελληνική γλώσσα αδιάψευστος μάρτυς της εθνικής ταυτότητος των Μακεδόνων...

: : .ο τ α ν ήμουν μικρός, ο ραββίνος μου ε ίχε πει ότι ο ελληνισμός είναι σαν ένα ωραίο δένδρο

με ωραία άνθη δίχω ς όμως να βγάζη καρπούς— "Αμός Όζ

ΙσραηΑινός συγγραφεύς

‘ΠΕΡΣΕΑΣ" 08'

Σ' αυτό το τεύχος...

Η J - ■ Ml> j , .

Ο Μ Β Α Ζ ΙΛ Ζ Α ^ Α Η Μ »

Διαβάστε ακόμη:

-Περί δήθεν κρυφού σχολείου -Η απώλεια του Επαμεινώνδα -Η κιθάρα -Μοίρες-Δι’ ευχών των “Αγίων”... -Πελασγικά Έτυμα

r Z I L P O Z 1 9 7 4

ΤΟ ΝΤΟΚΟΥΜ ΕΝΤΟ ΤΗΣ Π ΡΟ ΔΟ ΣΙΑ Σ...

m

ΤΟ ΟΧΙ ΤΟΥ 1*40 ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ή ΟΧΙ

ΤΚΥΧ0235-€43

Η Ψυχολογία ως Αίτιο της Ιστορίας

Η ψυχολογία του ανθρώπου είναι σε συγκλονιστικό βαθμό μια βασική αιτία κάθε ιστορικού γεγονότος. Οι επιλογές μας πάνω στο εκάστοτε εφαρμοζόμενο οικονομικό μοντέλο, οι ιδεολογικές μας πεποιθήσεις, θρησκευτικές, οικονομικές, πολιτικές, κοινωνικές, κοσμοθεωρητικές ή καιροσκοπικές κατευθύνσεις, οι αντιδράσεις ηγετών και πολιτών στους πολέμους, ο ηρωισμός, η δειλία, οι επαναστάσεις, οι τέχνες, οι επιστήμες, όλα υφίστανται ως αποτελέσματα της ανθρώπινης ψυχολογίας. Ήτοι: η διχασμένη ανθρώπινη φύση, η διάσταση των Εγώ που ασυνείδητα και αντιφασκόμενα εκδηλώνονται, οι περίπλοκες λειτουργίες των τεσσάρων κέντρων: του διανοητικού, συναισθηματικού, κινητικού και ενστικτώδους, που το ένα εισδύει στο άλλο, σαν να μην του επαρκούσαν οι δικές του αρμοδιότητες, (π.χ. διανοητική λειτουργία του συναισθηματικού κέντρου που δημιουργεί την τέχνη), γενικότερα οι σκέψεις, τα συναισθήματα, οι ενστικτώδεις λειτουργίες, η κινητική λειτουργία, η σεξουαλική λειτουργία, η προσωπικότητα ως μια ελεγχόμενη και τυχαία διαμόρφωση, «το γνώθι σ ’ αυτόν», η φαντασία ως παράγων αναχαίτισης- εμπόδιο στην αυτοπαρατήρηση, το ψεύδος, η άσκοπη ομιλία που δείχνουν την μηχανικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης κατά τον Uspensky, η ταύτιση επίσης με το αντικείμενο μελέτης ως εμπόδιο στην αυτοπαρατήρηση δεν είναι παρά τα υλικά μαγειρέματος της ανθρώπινης ιστορίας. Όλες οι παραπάνω εκδηλώσεις εναποτίθενται στο περιβάλλον, εκπορεύονται από το συλλογικό και ατομικό ασυνείδητο και δημιουργούν ιστορία.Λοιπόν, ένας τέλειος ψυχολόγος της ανθρώπινης φύσης θα μπορούσε να ελέγξει ίσως και να προβλέψει πολλά μέλλοντα έτη ιστορικών πράξεων.Συμπερασματικά, δεν μπορεί να υπάρξει διεισδυτικός ιστορικός που να μην είναι προηγουμένως καλός ψυχολόγος. Η διαισθητική ενόρασή του θα πρέπει, ωστόσο, να παλέψει πολύ ενάντια στην ταύτιση και την παρανόηση καθώς και στις φαντασιώσεις που αλλοιώνουν την προσπάθειά μας να γίνουμε ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ!

Καλούπτσίδης Γεώργιος - Ιστορικός

3 J ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ tΤΡΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΙΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ

ΕΔΡΑ: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Αριθμός Τεύχους 35 ΕΤΗΣΙΕΣ ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ (ή 4 τεύχη)

ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ 18€ ΕΥΡΩΠΗΣ 28€ ΛΟΙΠΩΝ ΧΩΡΩΝ $30Επιστολές, άρθρα, ειδήσεις κ.ο.κ όπως επίσης και εμβάσματα-επιταγές, μπορείτε να στέλνετε ταχυδρομικώς στην Ταχ. Θυρίδα του περιοδικού:

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣΤ.Θ. 354, Τ.Κ. 57500, ΠΛΑΓΙΑΡΙ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Τηλέφωνο / Τηλεομοιότυπον 2392 063 239

ΙΣΤΟΣΕΛΙΣ: www.tetraktys.orgΗλεκτρονική Διεύθυνσις (e-mail): webmaster@tetraktys.org

Για ευκολία σας, συνδρομές και οικονομικές ενισχύσεις μπορούν να κατατίθενται απ ευθείας στον λογαριασμό της ΤΕΤΡΑΚΤΥΟΣ, στην ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ, στον αριθμό

λογαριασμού 5222-016188-931

Επιτρέπεται η αναδημοσίευσις κειμένων του περιοδικού ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ εφ όσον αναφέρεται η προέλευσις και ο συγγραφεύς των. Το περιοδικό δεν ευθύνεται για τις απόψεις των αρθρογράφων. Τα 3 . αποστελλόμενα στην ΤΕΤΡΑΚΤΎ για δημοσίευσι κείμενα, δεν επιστρέφονται JC

CLv t i προλόγου...Φίλες και Φίλοι,Αν δεχθούμε ότι το μέλλον ενός τόπου εξαρτάται από την Παιδεία τότε ο τόπος που κλείνει τα σχολεία δεν έχει μέλλον. Και αυτό δεν ισχύει μόνο με την απεργία και τις καταλήψεις -οι οποίες αργά ή γρήγορα κοπάζουν- αφορά γενικότερα τα σχολεία μας που από μακρόν υπολειτουργούν. Σε μιά εποχή ραγδαίων επιστημονικών και τεχνολογικών εξελίξεων και οξυτάτου ανταγωνισμού, η νεολαία μας αρνείται να εργασθή, να μορφωθή και να προχωρήση. Κάτω από διάφορες προφάσεις οι μαθητές αποφεύγουν το σχολείο. Οι δάσκαλοι και καθηγητές εργάζονται σαν μεροκαματιάρηδες. Προσποιούνται πως εργάζονται χωρίς να αποδίδουν. Το κράτος προσποιείται ότι τους πληρώνει, ενώ τους κρατάει σε επίπεδο φτώχειας και μιζέριας. Το ληστρικό πολιτικό μας σύστημα προσποιείται ότι θέλει Παιδεία αλλά συνεχώς την «μεταρρυθμίζει», την απορρυθμίζει και την διαλύει, με μοναδικό σκοπό να τυφλώση τους νέους και να τους μεταβάλλη -ως άλλη Κίρκη- σε μελλοντική κομματική πελατεία και σε αφισσοκολλητές. Οι γονείς-κηδεμόνες και η κοινωνία θεάται παθητικά χωρίς να επεμβαίνει για να εκβιάση λύση. Έδιωξαν τις Μούσες από τα Σχολεία και έβαλαν στην θέση τους την κομματική και εμπορική συναλλαγή.Τα κόμματα κι’ οι παρατάξεις ισοπεδώνουν ανελέητα τον χώρο της Παιδείας Και κανένας δεν αντιδρά στην κατρακύλα αυτή. Όλοι χαϊδεύουν αυτιά και όλοι λογαριάζουν το πολιτικό κόστος. Και εμείς οι μεγάλοι σιωπούμε ένοχα. Δεν τους λέμε τις εμπειρίες μας. Πως ενεργούσαμε τότε; Με τις καταλήψεις μορφωθήκαμε και με την ασυδοσία ανορθώσαμε την κατεστραμμένη Ελλάδα, ή με την σκληρή εργασία και τον αγώνα; Είχε μήπως η Παιδεία στα χρόνια εκείνα της Κατοχής και μετέπειτα περισσότερα χρήματα; Περισσότερα σχολεία; Περισσότερα βιβλία και εκπαιδευτικά βοηθήματα; Περισσότερους και πιό καλοπληρωμένους δασκάλους; Όχι βέβαια. Ακριβώς το αντίθετο. Και όμως ακόμη και με τους βομβαρδισμούς εμείς κάναμε σχολείο. Ξελιγωμένοι από την πείνα και την αβιταμίνωση εμείς στο σχολείο. Με μελανιασμένα πόδια και χέρια, γιατί δεν είχαμε θέρμανση, εμείς στο σχολείο. Τότε μας θέρμαινε η μόρφωση. Και επειδή δεν διαθέταμε τετράδια και μολύβια τα αποστηθίζαμε. Όμως οι ηρωικές αυτές μορφές των δάσκαλων μας είχαν μεράκι <αι υπευθυνότητα της αποστολής τους. Μας είχαν σε πειθαρχία και καλά μας έκαναν. Από κείνα όμως *α σχολεία βγήκαν φωτεινές προσωπικότητες που δόξασαν την Ελλάδα ανά τον κόσμο ολόκληρο. Σήμερα : .περκαταναλωτικοί μέχρι κορεσμού νέοι μας, που η : <ογένεια και η Πολιτεία τους δίνει, έστω τα βασικά,

ζ <α σπουδάσουν, αντί για την μόρφωση προτιμούν * : —εογίες, τις καταλήψεις, τους βανδαλισμούς, την

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΤΕΥΧΟΥΣ

Αντί Προλόγου.................................................σελ. 2Προλεγόμενα - Νεοπλατωνικοί..................... σελ. 3Μπαζίλ Ζαχάρωφ............................................σελ. 9Η απώλεια του Επαμεινώνδα...................... σελ. 18ΔΓ ευχών των «Αγίων»................................. σελ. 22Η κιθάρα........................................................ σελ. 29Μάρκος Αυρήλιος......................................... σελ. 30Μνήσθητί μου Κύριε..................................... σελ. 33Πελασγικά Έτυμα - Ρίζες Υγρού Στοιχείου....σ. 35Ποιός Ε ίμ α ι; .................................................σελ. 39Περί δήθεν κρυφού σχολείου...................... σελ. 40Το Ο Χ Ι.......................................................... σελ. 42Το Ντοκουμέντο της Προδοσίας..................σελ. 47Μ οίρα ι.......................................................... σελ. 50

οκνηρία, το φαγοπότι (όλα σχεδόν είναι υπέρβαρα), την τρυφηλότητα, την καταστροφή, τον μηδενισμό και την ήσσονα προσπάθεια. Οι κομματικοποιημένοι νέοι, μένουν «κομματόσκυλα» και επαναστάτες χωρίς αιτία, αργόσχολοι και μίζεροι, διαμαρτυρόμενοι για το κάθε τι, ενώ οι ακραίοι εξ αυτών είναι αναρχικοί και βίαιοι, χουλιγκάνοι και καταστροφικοί, μηδενιστές, φρικιά ή και εγκληματίες και ναρκομανείς. Βέβαια φταίνε και οι δάσκαλοι και οι γονείς, αλλά περισσότερο φταίει η Πολιτεία που αδυνατεί να πάρη δραστικά και αποτελεσματικά μέτρα για να επαναφέρη την τάξη, την πειθαρχία και την ευκοσμία στα σχολεία. Επί τέλους να εφαρμόση τους Νόμους. Φταίει και η αντιπολίτευση που στρουθοκαμηλίζει και καιροσκοπεί, ενώ έκανε τα ίδια σαν κυβέρνηση. Φταίνε και τα αριστερά κόμματα που ισοπεδώνουν τα πάντα, υποκινούν συνεχώς μαθητικές εξεγέρσεις, τροφοδοτούν την αναταραχή και κρατούν ουσιαστικά «όμηρο» την νεολαία. Ολέθριος είναι ο ρόλος της τηλεοράσεως που προβάλλει και προωθεί ακραίες καταστάσεις βίας, ανυπακοής, αντικοινωνικής συμπεριφοράς, απειθαρχίας και αρνητικών προτύπων. Φταίει και ο άκρατος συνδικαλισμός στα σχολεία. Διότι τα παιδιά από την φύση τους ρέπουν προς την ασυδοσία.Όμως ο κύριος καταστροφεύς της Παιδείας είναι το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, το οποίον από της ιδρύσεως του φιμώνει τον δάσκαλο, να εισάγει ξένα φθοροποιά πρότυπα (και δεν εννοούμε τα νέα επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα) και ν' αλλοιώνη την Ελληνική Ιστορία, την Ελληνική Γλώσσα και τις Ελληνικές Αξίες. Αν δεν διαλυθή τούτο δεν πρέπει να αναμένουμε ανόρθωση της Παιδείας.

Κ. X. Κωνσταντινίδης-Υποστράτηγος ε α

ΠΡΟΑΕΓΟΜΕΝΑτου Κωνσταντίνου Σταυροπούλου

1. Ο ΠΛΩΤΙΝΟΣΟ Πλωτίνος, ο ιδρυτής της νεοπλατωνικής φιλοσοφίας, έζησε κατά τον τρίτον μεταχριστιανικόν αιώνα (204-269). Όπως μας πληροφορεί ο μαθητής και βιογράφος του Πορφύριος, τονίζοντας την ασκητικότητα του διδασκάλου του, εώκει μεν αισχυνομένω ότι εν σώματι είη'. Εμαθήτευσε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου στην σχολήν του, περιωνύμου κατά Καβάφην, φιλοσόφου Αμμωνίου Σακκά επί ενδεκαετίαν η διδασκαλία του τελευταίου προεκάλεσε ενθουσιασμόν στον Πλωτίνο, όπως δεικνύει το τούτον εζήτουν2 της πρώτης ακροάσεως. Εν συνεχεία ακολούθησε τον αυτοκράτορα Γορδιανό στις εκστρατείες του εναντίον των Περσών και των Ινδών, προκειμένου να γνωρίση την ανατολική σοφία. Μετά την δολοφονία του Γορδιανού τω 244, μετέβη στην πρωτεύουσα της αχανούς αυτοκρατορίας και δημιουργεί κύκλο μαθητών, μεταξύ των οποίων ανώτατους κρατικούς αξιωματούχους. Τω 268 λόγω προβλημάτων υγείας μετεφέρθη στην Καμπανία, όπου απέθανε.

Τό συγγραφικό του έργο, οι έξ Εννεάδες των εννέα πραγματειών, θεωρείται σημαντικόν, παρά το ότι εθεωρούσε εαυτόν ερμηνευτή τού Πλάτωνος και μόνον ηρνείτο δε οποιαδήποτε πρωτοτυπία3. Ο Πλωτίνος προσέδωσε νέαν ώθηση στην πλατωνική φιλοσοφία, άλλοις λόγοις, εδημιούργησε νέο ρεύμα, τού οποίου οι βασικές αρχές θα αναπτυχθούν κατωτέρω. Η διδασκαλία του επηρέασε όλην την μετ’ αυτόν φιλοσοφική παραγωγή, αλλά και την τέχνη, καθώς θεωρείται επίσης ότι, με την πραγματεία του Περί τού καλού της Εννεάδος πρώτης, εισήγαγε την αισθητική στον χώρο της φιλοσοφίας. Το περιεχόμενο των Εννεάδων, αλλά κι’ ο τρόπος συγγραφής των, εδίχασε τους μελετητές· κατά τον Wallis, δεν διέφερε απ’ την προφορική διδασκαλία του, διότι σ’ αυτές:πρώτον, προτιμά να ασχολήται με μεμονωμένα φιλοσοφικά προβλήματα, παρά να εκθέτη την σκέψη του σε ένα τυπικό σύστημα...δεύτερον, ξεκινά από ένα εδάφιο του Πλάτωνος ή του Αριστοτέλους όπως έχει ερμηνευθή από τους σχολιαστές... ωστόσο, όπως προσθέτει ο Πορφύριος και επιβεβαιώνει ο ίδιος ο Πλωτίνος, δεν ακολουθεί τυφλά τις παραδοσιακές ερμηνείες... και τρίτον, συχνά παίρνουν την μορφή διαλόγου με έναν φανταστικό συνομιλητή4.Ως εκ τούτου η γλώσσα των Εννεάδων δεν χαρακτηρίζεται ούτε απ’ την κομψότητά της, αλλ’ ούτε κι’ απ’ την ρητορική της δεινότητα. Άλλως τε οι περιγραφές, αυθεντικών κι’ όχι θεατρικών, εκστατικών καταστάσεων και νοητικών αναβάσεων, δεν περιγράφονται με την σοφιστική γλώσσα των αμφιθεάτρων της εποχής και των ρητορικών επιδείξεων. Δεν προσπαθεί να εντυπωσιάση τον αναγνώστη, αλλά μέσω συνθέτων σκέψεων, οι οποίες κάποτε διανθίζονται απ’ την υπερβολική χρήση συνδέσμων ή μακροσκελών παρενθέσεων5, να υπόδειξη την οδόν, στην οποίαν μας προσκαλεί να βαδίσωμε από κοινού.

Ως προς το περιεχόμενο, οι Εννεάδες παρουσιάζουν μεν μία συστηματική θεματολογία, χωρίς αυτό να σημαίνη ότι συγκρίνονται, λόγου χάριν με την Στοιχείωσιν Θεολογικήν του Πρόκλου, εκατηγοριοποιήθησαν δε βάσει δύο διαφορετικών κριτηρίων το πρώτο κριτήριο είναι1. ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ Περί του Πλωτίνου βίου, 1, 1-2.2. Αυτόθι, 3, 13.3. ΠΛΩΤΙΝΟΥ Εννεάδες, Περί των τριών αρχικών Υποστάσεων, V 1 [10], 8, 10-14: και είναι τους λόγους τούσδε μη καινούςμηδέ νυν, αλλά πάλ.αι μεν εψήσθαι μη αναπεπταμένως, τους δε νυν λόγους εξηγητάς εκείνων γεγονέναι μαρτυρίοις πιστωσαμένους τας δόξας ταύτας παλαιάς είναι τοις αυτού του Πλάτωνος γράμμασιν.4. WALLIS Neoplatonism, σελ. 79-82.5. ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ Περί του Πλωτίνου βίου, 8,4-8: έγραψε δε ούτε εις κάλλος αποτυπούμενος τα γράμματα ούτε ευσήμως τας σύλλα­βός διαιρών ούτε της ορθογραφίας φροντίζων, άλ.λά μόνον του νού και των πραγμάτων εχόμενος, και, ό πάντες εθαυμάζομεν, εκείνο 710ιών άχρι τελευτής διετέλεσε. Πβλ. επίσης ARMSTRONG Plotinus, σελ. 54-55.

3

χρονολογικόν, διότι αντιστοιχείται κάθε μία πραγματεία στον χρόνο συγγραφής της6, πλην όμως οι πραγματείες κατά τον Πορφύριον παρουσιάζονται φύρδην7- το δεύτερον, το οποίον χάριν ευκολίας ονομάζομε μεθοδολογικόν ή αναγωγικόν8, προχωρεί από συγκεκριμένες γενικές αρχές του κόσμου μας σ’ απλούστερες και δυσκολότερες νοητές9, ακολουθώντας την λεγόμενη ανιούσα διαλεκτική της διαδικασίας της επιστροφής10. Αν και, με την πάροδο των χρόνων, το μεθοδολογικόν κριτήριον του Πορφυρίου υπερίσχυσε του χρονολογικού, η σπουδαιότης του τελευταίου εσημειώθη απ’ τον Γερμανό μελετητή Richard Harder11 στ’ άρθρο του Eine neue Schrift Plotins τω 1936, προκειμένου ν ’ απόδειξη την ενδοσυνάφεια αυτών των τεσσάρων πραγματειών, οι οποίες ενετάχθησαν στην υπό εξέτασιν πολεμική του Πλωτίνου εναντίον των Γνωστικών.Αντιλαμβανόμενος ο Πορφύριος την φιλοσοφία ως ανάβαση12 απ’ το αισθητόν στο νοητόν, θεωρεί ικανή κι’ αναγκαία συνθήκη της αναβάσεως αυτής την ηθική κάθαρση της ψυχής. Ως εκ τούτου, μόνον τυχαίο δεν είναι το περιεχόμενον της πρώτης Εννεάδος, το οποίον άπτεται ηθικών ζητημάτων13. Στην δευτέρα, αλλά και στην τρίτη Εννεάδα μελετάται ο αισθητός κόσμος14, η γνώση του οποίου θεωρείται απαραίτητη γιά οποιονδήποτε συνεπή πλατωνικό, ήδη απ’ την εποχή του Τιμαίου.Κατ’ αναλογίαν προς τα Μεγάλα Μυστήρια της Ελευσίνος, όπου ο υποψήφιος προς μύησιν τελειοποιείται ηθικώς στις όχθες τού Ιλισσού, στα Μικρά ή εν Άγραις Μυστήρια και περνά κατόπιν στην δοκιμασία των Μεγάλων, γινόμενος κατ’ αρχήν Μύστης κι’ εν τέλει Επόπτης15, ο Πορφύριος οδηγεί τους φιλοσοφούντες στην τετάρτη Εννεάδα προκειμένου να τους γνωρίση τα περί της ψυχής, δηλαδή την ουσία της ψυχής, αλλά και την αθανασία αϋτής16, μέσω της πτώσεώς της στην ύλη. Εν συνεχεία στην πέμπτη Εννεάδα θα μας εισαγάγη στην περιοχή του νου και των ιδεών17, δηλαδή στον χώρο του Όντος, και στην έκτη θα κορυφώση την ενασχόλησή του με το Αγαθόν ή Έν, όπως απεκλήθη κατά την αριθμολογική περίοδο της φιλοσοφίας, καθιστώντας μας επόπτες και θεωρούς τού Αγαθού.

Η υπό εξέτασιν Προς τους Γνωστικούς πραγματεία τού Πλωτίνου συμπεριελήφθη απ’ τον Πορφύριο, στην Εννεάδα δευτέρα, διότι κρίνει τις περί κόσμου απόψεις της κινήσεως αυτής, κάτι το οποίον είναι εμφανέστερον στην εναλλακτική επικεφαλίδα του έργου18.

2. ΟΝΤΟΛΟΓ1ΚΕΣ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣΗ κριτική του Πλωτίνου στις Γνωστικές απόψεις εστιάζεται κυρίως σε θέματα τα οποία αφορούν στην Ψυχή -κοσμική ή ατομική- και στον Κόσμο. Πρίν προχωρήση στην κριτική του, θεωρεί αναγκαίον, στα τέσσερα πρώτα κεφάλαια, να μνημονεύση, αντί εισαγωγής, των θεμελιωδών,

6. ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ Περί του Πλωτίνου βίου, 4, 10-68.7. Αυτόθι, 24, 6.8. Op. GERSON The Cambridge Companion to Plotinus, σελ. 3 και ΚΑΛΛΙΓΑ Σχόλια στο ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ περί του Πλωτίνου βίου, σελ. 181.9. ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ Περί του Πλωτίνου βίου, 24, 14-16: εκάστη δε εννεάδι τα οικεία φέρων συνεφόρησα δούς και τάξιν πρώτην τοις ελαφροτέροις προβλήμασιν.10. Περί των διαδικασιών της απορροής και της επιστροφής όρ. ΠΕΛΕΓΡΙΝΗ Λεξικό της φιλοσοφίας, σελ. 1132, WALLIS Neo­platonism, σελ. 108-124 και ΝΙΑΡΧΟΥ Η ελληνική φιλοσοφία κατά την βυζαντινήν της περίοδον, σελ. 240-244.11. Όρ. ΤΖΑΒΑΡΑ Το Φιλολογικό και το Φιλοσοφικό υπόβαθρο, στο ΠΛΩΤΙΝΟΥ Το Μεγάλο Βιβλίο, σελ. 11-14.12. Όρ. ΝΙΑΡΧΟΥ Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία, σελ. 157 και HADOT Τι είναι η αρχαία ελληνική φιλοσοφία, σελ. 212.13. ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ Περί του Πλωτίνου βίου, 24, 16-17: η μεν γάρ πρώτη εννεάς έχει τα ηθικώτερα τάδε.14. Αυτόθι, 24, 37-39 και 59-60: η δε δευτέρα των φυσικών συναγωγήν έχουσα τα περί κόσμου και τα τω κόσμω ανήκοντα περιέχει ... η δε τρίτη εννεάς έτι τα περί κόσμου έχουσα περιείληφε τα περί των κατά τον κόσμον θεωρουμένων.15. Όρ. ΓΟΥΔΗ τα Μυστήρια της Ελευσίνος, σελ. 95-98.16. ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ Περί του Πλωτίνου βίου, 25, 16-17: η δε τετάρτη εννεάς μετά τα περί κόσμου τα περί ψυχής είληχε συγγράμμα­τα.17. Αυτόθι, 25, 32-35: η δε πέμπτη έχει μεν τας περί νου, περιέχει δε έκαστον των βιβλίων έν τισι και περί του επέκεινα και περί του εν ψυχή νου και περί των ιδεών.18. Αυτόθι, 24, 56-57: Προς τους κακόν τον δημιουργόν του κόσμου και τον κόσμον κακόν είναι λέγοντας.

4

υπό την αρχανοελληνικήν έννοιαν, δογμάτων, δηλαδή των αρχών19 τής πλατωνικής φιλοσοφίας, όπως τις επεξειργάσθη ο ίδιος και τις οποίες απορρίπτουν διαρρήδην οι Γνωστικοί, ως μη συμβατές με το ιδεολογικό πλαίσιο, το οποίον επρέσβευαν. Ποιές είναι αυτές;Η ποώττι αργή αφορά στις υποστάσεις20 της νεοπλατωνικής αλυσίδος, οι οποίες κατά τα γνωστά είναι οι προαναφερθείσες τρείς: το Έν ή Αγαθόν, ο Νούς κΓ η Ψυχή. Στο Έν δεν επιτρέπεται να κατηγορήσωμε ο,τιδήποτε, εκτός απ’ το ότι ταυτίζεται με το Αγαθόν της πλατωνικής Πολιτείας21. Επίσης, απαγορεύει οποιαδήποτε χρήση του γνωστού αριστοτελικού σχήματος δυνάμει κι’ ενεργεία, διότι στην περιοχήν του όντως όντος το δυνάμει είναι άγνωστον22. Άλλως τε ο ίδιος ο Αριστοτέλης το είχε περιορίσει αποκλειστικός στην περιοχήν της ύλης23. Εκ του Ενός απορρέει, κατ’ αναγκαιότητα24, ο ακίνητος Νούς, ο οποίος έχει εαυτόν και ορά εαυτόν25 κι’ εξ αυτού η τριμερής και αεί κινούμενη Ψυχή26. Στο σημείο αυτό, άν κι’ ο βασικός πυρήν παραμενει αμετάβλητος, παρατηρείται μία εκσυχρονισμένη πλατωνική διαίρεση της ψυχής, απ’ εκείνην του Φαιδρού και της Πολιτείας.

την πρώτη περίπτωση θα εταυτίζετο η Ψυχή προς τον Νούν, λάθος στο οποίον υπέπεσαν οι Στωϊκοί ή ο Οι υποστάσεις αυτές δεν πρέπη να είναι ούτε ολιγώτερες, αλλ’ ούτε και περισσότερες των τριών κατά Νούς προς το Έν, λάθος στο οποίον υπέπεσεν ο Αριστοτέλης27, ενώ κατά την δευτέραν περίπτωση θα εδημιουργούσαμε ψευδείς υποστάσεις εντός του Νού κυρίως ή ίσως και της Ψυχής, οι οποίες όμως θα μας ωδηγούσαν σε άτοπα συμπεράσματα, όπως λόγου χάριν οι προαναφερθέντες Αιώνες των Γνωστικών. Επομένως πρέπη να αποδεχθούμε τον Νούν μεν ενιαίως28, χωρίς όμως και να παραβλέψωμε την εγγενή διαλεκτική δυαδικότητα νοήσεως και νοουμένου την οποίαν εμπεριέχει29. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η αναφορά του Πλωτίνου στον Λόγον, ως διαμεσολαβητού μεταξύ Νού και Ψυχής, διότι αφ’ ενός επιθυμεί να τονίση το μη δυνατόν της αυθυπαρξίας του30, αφ’ ετέρου να τον αποκαταστήση σημασιολογικώς απ’ την Γνωστική του παραποίηση. Ο Λόγος λοιπόν στο δυναμικό νεοπλατωνικό μεταφυσικό πεδίο, εκφράζει το σχέδιον, βάσει του οποίου μία αρχή, δηλαδή μία υπόστασις, αναπτύσσει την κατώτερη της31.Ως δευτέρα αργή θέτει ο Πλωτίνος την σχέση μεταξύ της κοσμικής Ψυχής και των επί μέρους ατομικών ψυχών παρατηρούμε ήδη ότι η υπόστασις αυτή, λόγω της ενδιαμέσου θέσεώς της

19. Όρ. ΔΙΟΓΕΝΟΥΣ ΛΑΕΡΤΙΟΥ Βίοι Φιλοσόφων, 20: εί δε αίρεσιν νοοίμεν πρόσκλισιν δόγμασιν ακολουθίαν έχουσιν, ουκέτ’άν προσαγορεύοιτο αίρεσις' ου γάρ έχει δόγματα.20. Ο όρος υπόστασις δέν χρησιμοποιείται απ’ τον Πλωτίνο υπ’ αυτήν την έννοιαν, αλλ’ έχει επιβληθή απ’ την διεθνή βιβλιογρα­φία, λόγω της τιτλοφορήσεως της πρώτης πραγματείας της Εννεάδος πέμπτης απ’ τον Πορφύριο' αντ’ αυτού ο Πλωτίνος χρησιμο­ποιεί τον όρον αρχήν. Στήν υπόσταση δίδει σημασία παραγωγού της αρχής (Όρ. ΠΛΩΤΙΝΟΥ Εννεάδες, Προς τους Γνωστικούς,II 9 [33], 6, 1). Στην παρούσα πραγματεία (1, 12): ου τοίνυν δει εφ’ετέρας αρχάς ιέναι.21. ΠΛΩΤΙΝΟΥ Εννεάδες, Προς τους Γνωστικούς, II 9 [33], 1, 5-8: όταν λέγωμεν το έν, και όταν λέγωμεν ταγαθόν, την αυτήν δή νομίζειν φύσιν και μίαν λέγειν ου κατηγορούντας εκείνης ουδέν, δηλούντας δε ημίν αυτοίς ως οίόν τε.22. Αυτόθι, 1, 24-25: γελοίον γάρ εν τοις ενεργεία ούσι και αύλοις το δυνάμει και ενεργεία διαιρουμένους φύσεις ποιείσθαι πλει­ούς.23. Όρ. ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ Μετά τα Φυσικά, 1071b, 21-25: ενδέχεται γάρ το δυνάμει όν μη είναι, δει άρα είναι αρχήν τοιαύτην ής η ουσία ενέργεια, έτι τοίνυν ταύτας δει τας ουσίας είναι άνευ ύλης· αϊδίους γάρ δει, είπέρ γε και άλλο τι άΐδιον. ενεργεία άρο..24. Όρ. WALLIS Neoplatonism, σελ. 112.25. ΠΛΩΤΙΝΟΥ Εννεάδες, Προς τους Γνωστικούς, II 9 [33], 1, 49.26. Αυτόθι, II 9 [33], 2, 4-6: Το μεν αεί προς εκείνοις, το δε προς ταύτα έχε ι ν, το δ ’εν μέσω τούτων.27. Όρ. ΜΑΡΚΟΥ ΑΥΡΗΛΙΟΥ τα εις εαυτόν, ε', 26: Το ηγεμονικόν και κυριεύον της ψυχής σου μέρος και ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ Μετά τα Φυσικά, 1072a, 34: αρχή γάρ η νόησις.28. ΠΛΩΤΙΝΟΥ Εννεάδες, Προς τους Γνωστικούς, II 9 [33], 2, 2-4: ένα Νούν τον αυτόν ωσαύτως έχοντα, ακλινή πανταχή, μιμού- μενον τον Πατέρα καθ ’ όσον οίόν τε αυτώ.29. Ορ. ΓΕΩΡΓΟΥΛΗ Ιστορία της Ελληνικής Φιλοσοφίας, σελ. 528-531.30. ΠΛΩΤΙΝΟΥ Εννεάδες, Προς τους Γνωστικούς, II 9 [33],1, 54-61: τον δε λόγον όταν τις από του νού ποιή, είτα από τούτου γίνεσθαι εν ψυχή άλλ.ον απ ’ αυτού του λόγου, ίνα μεταξύ ψυχής και νού ή ούτος, αποστερήσει την ψυχήν του νοείν, εί μη παρά του νού κομιείται, αλλά παρά ά/Λου του μεταξύ τον λόγον και είδωλον λόγου, αλλ 'ου λόγον έξει. και όλως ουκ ειδήσει νούν ουδέ όλως νοήσει.31. Πβλ. WALLIS Neoplatonism, σελ. 118-121.

5

μεταξύ του Νού καν του Κόσμου, υφίσταται την πρώτη διαίρεση32 στις ατομικές ψυχές, χωρίς αυτό να σημαίνη ότι χάνει την ενότητά της, άλλως τε η ενότης των μερών της νεοπλατωνικής αλυσίδος αποτελεί αναγκαία συνθήκη της υπάρξεως αυτών33· ευθύς αμέσως θα επακολουθήση και μία δευτέρα, λόγω της πτώσεως ενός μέρους της στην ύλη. Η ατομική ψυχή είναι τριμερής, αποτελείται απ’ το λογιστικόν, το θυμοειδές και το επιθυμητικόν34, αν κι’ αυτοί οι όροι του κλασσικού πλατωνισμού δεν χρησιμοποιούνται ευρέως απ’ τον Πλωτίνο. Το μέρος το οποίον παρέμεινε στον θείο κόσμο αποτελεί την λεγόμενη κοσμική Ψυχή, ποιούσα την λέγει35, της οποίας η λειτουργία είναι διπλή, διότι δρα και προς τις δύο κατευθύνσεις, ως ευρισκόμενη στο μεταίχμιον των δύο κόσμων, του αισθητού και του νοητού- αφ’ ενός θεάται τον Νούν, μένοντας προσηλωμένη σ’ αυτόν, αφ’ ετέρου φωταγωγεί και διοικεί τον αισθητό Κόσμο 36.Το αίτιον της πτώσεως δεν αναφέρεται στην παρούσα πραγματεία, άπτεται όμως της κατά των Γνωστικών πολεμικής: η τόλμα, δηλαδή η τάση την οποίαν έχουν οι ψυχές να κατέλθουν στον Κόσμο, να κινηθούν ελευθέρως κι’ ανεξαρτήτως του Νού, αν κι’ ο ίδιος ο Πλωτίνος αλλού αμφισβητεί την κάθοδο των ψυχών, ισχυριζόμενος ότι κατέρχονται, όχι οι ψυχές αυτές καθ’ εαυτές, αλλ’ ένα είδωλο αυτών37. Ως συνεπής πλατωνικός αποδέχεται την αθανασία και την αφθαρσία της, την οποία συνδέει όπως κι’ ο Πλάτων με την κίνηση και την μη συνθετότητά της38· η ψυχή προϋπάρχει στον υπερουράνιο χώρο, κατέρχεται στον Κόσμο κι’ ανέρχεται μετά θάνατον, έχοντας συγκεκριμένον προορισμόν, ο οποίος εξαρτάται απ’ τα όσα εδιδάχθη στην Γή· η άνοδος αυτή είναι δυνατή και κατά την διάρκεια του βίου, αρκεί να καθοδηγήται απ’ την φιλοσοφία, ενθυμουμένη την θεία της καταγωγή, κι’ όχι απ’ το σώμα και τις επιθυμίες του· πρόκειται περί της διαδικασίας της εκστάσεως ή της απλώσεως39, δηλαδή μίας μυστικής εμπειρίας εξόδου απ’ την Ύλη, την οποίαν ο Πλωτίνος, κατά Πορφύριον, εβίωσε τέσσερις φορές40. Στην πλωτινική έκσταση αποδίδεται από πολλούς μελετητές41, η στροφή του υστέρου Νεοπλατωνισμού της Περγάμου και των Αθηνών στην θεουργία και σ’ έναν πιό σφιχτό εναγκαλισμό μεταξύ φιλοσοφίας και θρησκείας.

Η τρίτη αργή του Νεοπλατωνισμού άπτεται των θεμάτων του Κόσμου και της αϊδιότητος. Αποτελεί σταθερά του αρχαιοελληνικού κόσμου, ότι ο Κόσμος είναι μη δημιουργημένος χρόνω κι’ ως εκ τούτου άφθαρτος. Στην πλατωνική φιλοσοφία θεωρείται εικόνα του νοητού αρχετύπου42, εκ του οποίου έλκει την προαναφερθείσα αϊδιότητα, αν κι’ η παρουσία του Δημιουργού του Τιμαίου, ως ποιητικού αιτίου, ήγειρε αντιτιθέμενες ερμηνείες, ήδη απ’ την εποχή της αρχαίας Ακαδημίας.

Αντιθέτως γιά τις θρησκείες της Μέσης Ανατολής, του Γνωστικισμού συμπεριλαμβανομένου, ο Κόσμος είναι δημιουργημένος ex nihilo και θα καταστροφή κάποια στιγμή στο μέλλον. Ο Πλωτίνος διαφωνεί εξ ολοκλήρου μ’ αυτές τις απόψεις· γι’ αυτόν ο Κόσμος ουδέποτε32. Πβλ. ΓΕΩΡΓΟΥΛΗ Ιστορία της Ελληνικής Φιλοσοφίας, σελ. 532, όπου γίνεται λόγος περί δύο ψυχών: μίας αρχικής ψυχής, ήτις ίσταιαι πλησίον του Νού, και μεταξύ μίας δευτερογενούς ψυχής, ήτις αποτελεί γέννημα της αρχικής.33. Όρ. WALLIS Neoplatonism, σελ. 90.34. ΠΛΩΤΙΝΟΥ Εννεάδες, Προς τους Γνωστικούς, II 9 [33], 2, 6-9: οτέ μεν την πάσαν συμφέρεσθαι τώ αρίστω αυτής και του όντος, οτέ δε το χείρον αυτής καθελκυσθέν συνεφελκύσασθαι Το μέσον.35. Αυτόθι, 4, 6.36. Αυτόθι, 2, 17-18: ώσπερ ελλάμπουσα αεί ελλάμπεται.37. Όρ. ΠΛΩΤΙΝΟΥ Εννεάδες, Περί του τί το ζώον και τις ο άνθρωπος, Ι 1 [53], 12, 21: όλως η γένεσιςτου άλλου ψυχής είδους.38. ΠΛΩΤΙΝΟΥ Εννεάδες, Προς τους Γνωστικούς, II 9 [33], 3, 14-15: ουδέ φθαρήσεται, αλλ’ή όσα έχει ε ι ς ά ό δε μη έχει εις ό, ουδέ φθαρήσεται.39. Όρ. ΠΕΛΕΓΡΙΝΗ Λεξικό της φιλοσοφίας, σελ. 189: η κατάσταση εκείνη (σ.σ. κατά Πλωτίνον) όπου η ψυχή μετατοπίζεται απ’ τον αισθητό κόσμο στον υπεραισθητό και υπερνοητό κόσμο του ενός ή του θείου. Περί παραπλανητικού όρου ομιλεί κι’ ο ΖΙΝΤΖΕΝ Die Wertung von Mystik und Magie in der neuplatonischen Philosophie, σελ. 20.40. Όρ. ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ Περί του Πλωτίνου βίου, 23, 15-18: τέλος γάρ αυτώ και σκοπός ήν το ενωθήναι και πελάσαι τώ επί πάσι Θεώ. έτυχε δε τετράκις που, ότε αυτώ συνήμην, του σκοπού τούτου ενεργεία αρρήτω [καί ου δυνάμει],41 .Πβλ. DODDS The Greeks and the Irrational, σελ. 177-181 και HADOT Τί είναι η αρχαία ελληνική φιλοσοφία, σελ. 216-231.42. ΠΛΑΤΩΝΟΣ Τίμαιος, 28a: πάν δε αύ το γιγνόμενον υπ’ αιτίου τινός εξ ανάγκης γίγνεσθαι · παντί γάρ αδύνατον χωρίς αιτίου

εδημιουργήθη· επίσης ουδέποτε θα φθαρή43, διότι τα βασικά του συστατικά, τα γνωστά μας τέσσερα στοιχεία -πύρ, αήρ, ύδωρ και γή- είναι άφθαρτα, την δε αισθητή ωραιότητα κι’ αγαθότητα, τις οποίες αναδύει ο Κόσμος, θεωρεί αντανάκλαση των νοητών44.

3. ΟΙ ΓΝΩΣΤΙΚΟΙΟι Γνωστικοί απετέλεσαν την πρώτη οργανωμένη απειλή γιά την Εκκλησία. Εξ αυτών πρώτος θεωρείται ο Σίμων ο Μάγος, ο οποίος φέρεται να εζήτησε απ’ τον Απ. Πέτρο την χάρη του Αγ. Πνεύματος έναντι αμοιβής45. Στον Σίμωνα αποδίδεται ο επικρατήσας στο Κανονικόν Δίκαιον, όρος σιμωνία46. Έκτοτε η κίνησις των Γνωστικών υπέστη σημαντικές τροποποιήσεις τόσω στην δομή της, όσω και στην θεωρία της· οι Οφίτες κι’ οι Περάτες, ο Βασιλείδης, ο Βαλεντίνος, ο Μαρκίων, ο Επιφάνης, ο Καρποκράτης κι’ άλλοι ολιγώτερον γνωστοί αποτελούν την ακολουθία της ιστορικής εξελίξεως του Γνωστικισμού47.Παρά τις επί μέρους των διαφοροποιήσεις όλες οι Γνωστικές κινήσεις συγκροτούν ενιαίο ιδεολογικό κίνημα, του οποίου αρχή υπάρξεώς του θεωρείται η αντικατάσταση της πίστεως απ’ την γνώση, ως διαδικασίας προσπελάσεως του θείου κόσμου, αλλά κι’ η εισαγωγή της ελληνικής φιλοσοφίας, διηνθισμένης με μυστικιστικά κι’ αστρολογικά στοιχεία στον Χριστιανισμό, προκειμένου να δημιουργηθή μία ενδιάμεση κατάσταση, μία φιλοσοφία της Χριστιανικής θρησκείας, ως έχει λεχθή48. Στην γνώση, στην οποίαν αναφέρονται δίδουν, όπως μας πληροφορεί ο Ωριγένης, διπλή σημασία49, η οποία προκύπτει απ’ την επίσης διπλή σημασία του ρήματος γιγνώσκειν, το οποίον σημαίνει αφ’ ενός μεν γνωρίζειν, αφ’ ετέρου δε συμμετοχή στο γιγνωσκόμενον.

Η αντιρρητική των πατέρων της Εκκλησίας, κυρίως του Ιππολύτου, του Ειρηναίου, του Κλήμεντος Αλεξανδρείας, του Ωριγένους, τα κοπτικά (γνωστικά) χειρόγραφα του Ναγκ Χαμμαντί50 της Αιγύπτου (ελλ. Χηνοβόσκιον) και το, επίσης, κοπτικό (γνωστικό) σύγγραμμα Πίστις-Σοφία, δίδουν τις κάτωθι βασικές αρχές των κινήσεων αυτών :πρώτη αο/ή αποτελεί η δυαρχία του Αγαθού και του Κακού, κοινός τόπος άλλως τε όλων των θρησκειών της Μέσης Ανατολής· ως δευτέρα αρχή θεωρείται το αποφατικόν, αγαθόν κι’ απερινόητον της πρώτη θεότητος, του Πατρός, εκ του οποίου προήλθαν κατ’ απορροήν οι ενδιάμεσες οντότητες κατά συζυγίαν, οι Αιώνες, το σύνολον των οποίων καλείται Πλήρωμα· η τρίτη αονή αναφέρεται στον τελευταίο Αιώνα, στην Σοφία και στην αποστασία της, δηλαδή στην γέννηση του Δημιουργού του αισθητού κόσμου, τον οποίον ταυτίζουν με τον Ιεχωβά, δηλαδή τον Θεό της Π. Διαθήκης και εξεικονίζει το Κακόν τέλος, η τετάρτη αργή αφορά στην επιστροφή της Σοφίας και των ανθρώπων των λεγομένων πνευματικών, στην πραγματική των κοιτίδα51.43. ΠΛΩΤΙΝΟΥ Εννεάδες, Περί Ουρανού, II, 1, 1 και 3, 1-2 και 1-7: τον κόσμον αείλέγοντεςκαι πρόσθεν είναι και έσεσθαι σώμα έχοντα... πώς ούν η ύλη και το σώμα του παντός συνεργόν άν είη προς την του κόσμου αθανασίαν αείρέον; ή ότι, φαίμεν άν, ρεί εν αυτώ · ρεί γάρ ουκ έξω. εί ούν εν αυτώ και ουκ απ’ αυτού, μένον το αυτό ούτ ’ άν αύξοιτο ούτε φθίνοι' ου τοίνυν ουδέ γηράσκει. οράν δε δει και γήν μένουσαν αεί εν σχήματι τώ αυτώ εξ αϊδίου και όγκω, και αήρ ου μήποτε επιλείτνη ουδέ η ύδατος φύσις.44. ΠΛΩΤΙΝΟΥ Εννεάδες, Προς τους Γνωστικούς, II 9 [33], 17,25-26: και γάρ διά τα πρώτα ταύτα, εί ούν μη ταύτα, ουδέ εκείνα- μετ'εκείνα τοίνυν ταύτα καλά,45. ΠΟΛΙΤΗ Η Φιλοσοφία εις Το Βυζάντιο, σελ. 101· πβλ. επίσης ΧΡΗΣΤΟΥ Ελληνική Πατρολογία Β', σελ. 136 και ΑΓΟΥΡΙ- ΔΗ Ιστορία των χρόνων της Καινής Διαθήκης, σελ. 248.46. LACARRIERE Οι Γνωστικοί, σελ. 41: η εσκεμμένη επιθυμία αγοράς ή πωλήσεως ενός ιδιαζόντως πνευματικού αγαθού σε μία τρέχουσα τιμή.47. Περί της ιστορικής εξελίξεως της κινήσεως όρ. ΓΕΩΡΓΟΥΛΗ Ιστορία της Ελληνικής Φιλοσοφίας, σελ. 590-597, ΧΡΗΣΤΟΥ Ελληνική Πατρολογία Β', σελ. 136-173, ΛΟΓΟΘΕΤΟΥ Η Φιλοσοφία των Πατέρων και του Μέσου Αιώνος, σελ. 35-50 και ΣΤΕ- ΦΑΝΙΔΟΥ Εκκλησιαστική Ιστορία, σελ. 61-72.48. Όρ. ΧΡΟΝΗ Οι Μετασχηματισμοί της Φιλοσοφίας, σελ. 176-179.49. Όρ. ΓΕΩΡΓΟΥΛΗ Ιστορία της Ελληνικής Φιλοσοφίας, σελ. 589.50. Ανεκαλύφθησαν τώ 1944 κι’ εξεδόθησαν στην ελληνικήν (όχι όλα) απ’ τον Σ. ΑΓΟΥΡΙΔΗ στο Χριστιανικός Γνωστικισμός, τα Κοπτικά κείμενα του Nag Hammadi στην Αίγυπτο· περί των περιπετειών των χειρογράφων στο PAGELS Gnostic Gospels, σελ. 15-45. ενώ πλήρης κατάλογος των τίτλων στο ΧΡΗΣΤΟΥ Ελληνική Πατρολογία Β', σελ. 116-117.51. Περί των αρχών του Γνωστικισμού όρ. ΛΟΓΟΘΕΤΗ Η Φιλοσοφία των Πατέρων και του Μέσου Αιώνος, σελ. 34-35, ΠΕΛΕ-

?

Το πληρέστερο και περιεκτικότερο γνωστικό σύστημα αποτελεί αυτό το οποίον εθεμελίωσε ο Βαλεντίνος, προς το οποίον άλλως τε στρέφει και τα βέλη της πολεμικής του ο ιδρυτής του Νεοπλατωνισμού, αν και το τελευταίο αποτελεί εικασία των μελετητών52. Ο εξ Ιουδαίων καταγόμενος Βαλεντίνος εδίδαξε στην Αλεξάνδρεια και στην Ρώμη κατά τα μέσα του δευτέρου αιώνος. Την άπειρον πρώτη αρχή αποκαλεί Βυθό ή Προπάτορα- ο Προπάτωρ κι’ η Σιγή γεννούν τον Νούν και την Αλήθειαν, τους πρώτους αιώνες, δηλαδή την πρώτη σειρά όντων. Ακολουθούν ο Λόγος κι’ η Ζωή, ο Άνθρωπος κι’ η Εκκλησία, η Σοφία, ο Χρίστος και το Άγιον Πνεύμα, ο Ιησούς κι’ η Αχαμώθ53. Η Σοφία αποτελεί τον τελευταίο Αιώνα κι’ η κόρη της Αχαμώθ δημιουργεί τις τρείς ουσίες: την υλική, την ψυχική και την πνευματική. Εκ της Αχαμώθ προέρχεται ο Δημιουργός του αισθητού κόσμου, ο Διάβολος, αλλά κι’ οι άνθρωποι, οι οποίοι διακρίνονται σε χοϊκούς, ψυχικούς και πνευματικούς. Οι τελευταίοι, οι οποίοι ταυτίζονται με τους Γνωστικούς, είναι οι μόνοι οι οποίοι θα σωθούν κι’ εν τέλει θα επιστρέφουν στην Αχαμώθ.Η ανωτέρω ανάσπτυξις των, κατά Βαλεντίνον, υποστάσεων ώθησε πολλούς μελετητές στο να αινιχθούν πλατωνικές ή και πυθαγορικές επιδράσεις54, ταυτίζοντας λόγου χάριν τους Αιώνες προς τις πλατωνικές Ιδέες. Στις απόψεις αυτές αντετάχθη, με πρωτοφανή γιά το ήθος του δριμύτητα55 ο Πλωτίνος, ο οποίος στην πραγματεία του Προς τους Γνωστικούς, προσεπάθησε να υπερασπισθή την πλατωνική φιλοσοφία, αλλά και τον Ελληνισμό εν γένει, απ’ αυτό το ιδιόμορφο αμάλγαμα ανατολικού μυστικισμού, θρησκευτικού συγκρητισμού κι’ ιουδαϊκής μυθολογικής παραδόσεως, καταδεικνύοντας ότι η ανάσυρσις όρων και σχημάτων απ’ το οπλοστάσιον της ελληνικής φιλοσοφίας δεν αποτελεί παρά μία αποτυχημένη προσπάθεια εκλογικεύσεως κι’ εξελληνισμού των πάσης φύσεως βαρβαρικών δογμάτων.

Το τέλος των κινήσεων αυτών ήταν αναπόφευκτο- ήδη απ’ τα τέλη του δευτέρου αιώνος είχε αρχίσει η φθορά κι’ η συρρίκνωση, στις οποίες τους ωδήγησαν πλήθος παραγόντων εν συνδυασμώ, όπως λόγου χάριν η εισαγωγή της ερωτικής πράξεως στην τελετουργία, η αντικαθεστωτική συμπεριφορά, δηλαδή η πλήρης ανυπακοή στο ρωμαϊκό δίκαιο και στον Αυτοκράτορα, η αδιαλλαξία στην ανταλλαγή απόψεων κ.ά. Κατά τον ένατον αιώνα ευρίσκονται εκτός των ορίων του Βυζαντίου, ως Βογόμιλοι ή Παυλικιανοί να εξεγείρουν τους αγρότες και τους χωρικούς της Βουλγαρίας εναντίον του Τσάρου και της Βυζαντινής εξουσίας, ενώ κατά τον Μεσαίωνα ως Καθαροί· η θεωρητική βάση είναι πάντοτε η ίδια και προκύπτει απ’ την δυαδική σύλληψη του παντός: η απαξία αυτού του κόσμου, στον οποίον ο κακός Δημιουργός εισήγαγε την αδικία και την εκμετάλλευση των πολλών, αλλά και τα προκλητικά πλούτη των ολίγων.Ο Γνωστικισμός, ιδιαιτέρως δε μία ακραία του έκφρασις, ο Μανιχαϊσμός56, επηρέασε την δυτική σκέψη επί τα χείρω, αφού κατώρθωσε να εισδύση σ’ αυτήν μέσω του Χριστιανισμού και να τροποποιήση παγιωμένες έως τούδε αντιλήψεις, λόγου χάριν την προαναφερθείσα δυαρχία, την οποίαν επεξέτεινε ακόμη κι’ εντός του ανθρώπου, τον ακραίο ασκητικό βίο (αλλά και την πλήρη ακολασία των Νικολαϊτών και των Βαρβηλογνωστικών57), δηλαδή την αποφυγή του γάιιου, την κοινοκτημοσύνη γυναικών, την περιφρόνηση της ατομικής ιδιοκτησίας κ.ά.ΓΡΙΝΗ Λεξικό της Φιλοσοφίας, σελ. 148 και ΚΑΛΛΙΓΑ Εισαγωγή στο ΠΛΩΤΙΝΟΥ Εννεάς δεύτερα, 119, σελ. 329.52. Πβλ. ΤΖΑΒΑΡΑ Η Πολεμική του Πλωτίνου κατά των Γνωστικών, στο ΠΛΩΤΙΝΟΥ Το Μεγάλο Βιβλίο, σελ. 37.53. Στο σύστημα του Βαλεντίνου αναφέρονται συνολικώς δεκαπέντε ζεύγη Αιώνων πβλ. ΧΡΗΣΤΟΥ Ελληνική Πατρολογία Β', σελ. 154-155 και HOERMANN Das Buch der verbogennen Evangelien, σελ. 346-365.54. ΠΟΛΙΤΗ Η Φιλοσοφία εις το Βυζάντιο, σελ. 106-107, ΧΡΟΝΗ Οι Μετασχηματισμοί της Φιλοσοφίας, σελ. 176-238 και ΧΡΗΣΤΟΥ Ελληνική Πατρολογία Β', σελ. 108.55. Πβλ. ΚΑΛΛΙΓΑ Εισαγωγή στο ΠΛΩΤΙΝΟΥ Εννεάς δευτέρα, 119, σελ. 330· επίσης τα περί ευγενικής απολογίας του Πλωτί­νου υπέρ του Ελληνισμού στο DODDS Εισαγωγή στην ΠΡΟΚΛΟΥ Θεολογικών Στοιχείωσιν, σελ. 32, αλλά και τα περί πρωτο­φανούς πάθους του εναντίον των Γνωστικών στο ARMSTRONG Plotinus, σελ. 44-47.56. Όρ. ΓΕΩΡΓΟΥΛΗ Ιστορία της Ελληνικής Φιλοσοφίας, σελ. 597-599, ΧΡΗΣΤΟΥ Ελληνική Πατρολογία Β', σελ. 188-194 και ΠΕΛΕΓΡΙΝΗ Λεξικό της Φιλοσοφίας, σελ. 372.57. Όρ. ΑΓΟΥΡΙΔΗ Ιστορία των χρόνων της Καινής Διαθήκης, σελ. 242 και LACARRIERE Οι Γνωστικοί, σελ. 64-70.

8

ΜΠΑΣΙΑ ΖΑΧΑΡΩΦ“Ήμουν Ρώσσος στην Ρωσσία, Έλλην στην Ελλάδα και Γ'άλλος στο Παρίσι, ”

«Εδημιούργησα πολέμους για να πωλήσω όπλα και στις δύο πλευρές.... Τα επώλησα σεόποιον μπορούσε να τα αγοράση..»'

«Ifyour chairman considers my yesterday’s letter as important as I do he should spontaneously do the chocolate'’’’ (Αν ο πρόεδρός σας θεώρηση το χθεσινό μου γράμμα

τόσο σημαντικό όσο εγώ, τότε αμέσως θα πράξη την σοκολάτα)1

Χαρακτηρίζεται από πολλούς ως μυστηριώδης και με ομιχλώδες παρελθόν αλλά αυτό οφείλεται στην εβραϊκή του καταγωγή και συγκεκριμένα από το γκέττο του Βιλκομίρ της Λιθουανίας. Ωνομάζετο Μανουέλ Σαχάρ, οι δε γονείς του μετανάστευσαν στην Κωνσταντινούπολι ενώ αυτός ήτο νήπιο 4 ετών. Γεγονός καταγεγραμμένο είναι ότι το 1855, σε ηλικία 6 ετών, ευρίσκετο στην Κωνσταντινούπολι εργαζόμενος ως «κράχτης» οίκων ανοχής καθοδηγώντας τους ναυτικούς στα πορνεία του Γαλατά.Από νεαρή ηλικία έγινε «προστάτης» γυναικών, πασίγνωστος στον υπόκοσμο της Κωνσταντινουπόλεως. Η προπαγάνδα του σιωνισμού όμως, την οποία ασμένως απεδέχθησαν οι λειψεγκέφαλοι, τον ήθελε γεννηθέντα το 1849 δήθεν στα Μούγλα της Μικρασίας, χωρίς όμως αυτό να δύναται να τεκμηριωθή κατ’ ουδένα τρόπο. Αυτή η πληροφορία είναι σκόπιμη φήμη διαδωθείσα υπό του κύκλου των διαχειριστών του εμφανίζοντάς τον ως Έλληνα πατριώτη με απώτερο σκοπό την αποδυνάμωσι εθνικών αντανακλαστικών στις αντεθνικές ενέργειες και παροτρύνσεις του προς όφελος των σιωνιστικών επιδιώξεων. Μεγαλώνοντας, εκτός των οίκων ανοχής, ησχολήθη με τις αγορές της Κωνσταντινουπόλεως, με ανταλλαγές νομισμάτων-συναλλάγματος αλλά και διάφορες παρανομίες όπως έκδοσι πλαστού χρήματος. Κάποια στιγμή ευρέθη στην Αγγλία κατηγορούμενος για παράνομο εμπόριο. Όπως όλα με αυτόν είναι σκοτεινά, άλλοι μεν υποστηρίζουν ότι μετά την Αγγλία ήρθε εις Αθήνας άλλοι δε ότι επέστρεψε στην Πόλι και σε ηλικία 24 ετών, κατόπιν αντιδικίας με κάποιον ναυτικό, έσυρε μαχαίρι, τον εφόνευσε και αμέσως εδραπέτευσε προς Αθήνας.Ο Ζαχάρωφ αίφνης έγινε αντιπρόσωπος όπλων της πολεμικής βιομηχανίας Νόρντενφελντ, λέγεται τη βοηθεία του Έλληνος πολιτικού Στεφάνου Σκουλούδη3 ο οποίος τον προώθησε στην Νόρντεφελντ. Ο λόγος προσλήψεώς του από τα κυκλώματα εμπορίας όπλων ήταν απλός. Οι προμηθευταί όπλων, μετέρχονται όλων των μέσων προκειμένου να επιτύχουν πωλήσεις. Στα πακέττα δελεασμού, πάντα υπήρχε προσφορά πορνών στους υποψηφίους πελάτας. Για δύο λόγους βασικώς. Πρώτος για ψυχαγωγία και ικανοποίησι του πελάτου και δεύτερος για μελλοντικό του εκβιασμό από φωτογραφίες, μαρτυρίες κλπ. Αυτές οι δραστηριότητες, κεκαλυμμένες υπό απόλυτο σκότος, δεν ήτο δυνατόν να γίνουν γνωστές.Από αυτόν το 1885 παρήγγειλε η Ελληνική Κυβέρνησις το πρώτο της υποβρύχιο, Σουηδικής κατασκευής, για το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, έναντι 9.000 λιρών. Κατέπλευσε στην Ελλάδα το 1886 αλλά δεν ήτο κατασκευσμένο να καταστή μάχιμο και δεν ενετάγη στον Στόλο. Διότι είχε προαποφασισθή η Ελλάς να ηττηθή το 18974. Το 1888 η εταιρεία πολυβόλων Μαξίμ1 Donald McCormick, «Peddler o f Death: the Life and Times o f Sir Basil Zaharoff. 1965, New York: Holt, Rinehart and Win­ston2 Από τα αρχεία του Φόρεϊν Όφφις, όπου σοκολάτα εννοεί την παρασημοφόρησί του.3 Ο πανίσχυρος πολιτικός Σκουλούδης τον προστάτευσε από την λαϊκή περιφρόνησι και απομόνωσι εις Αθήνας. Φαίνεται οι Αθηναίοι εκείνης της εποχής να είχαν αντιληφθή την αθλία ποιότητα του Ζαχάρωφ. Όλως περιέργως όμως, ο Ζαχάρωφ είχε άνετη κι άμεση πρόσβασι στα σαλόνια των πολιτικών εις Αθήνας. Ουδείς βιογράφος εξηγεί το γιατί αλλά καθ’ ότι προαγωγός γυναικών, δυνάμεθα να το αντιληφθούμε.4 Το 1885, ο Αγγλικής καταγωγής George William Garrett παρήγαγε σχέδιο τορπιλοβόλου υποβρύχιου ναυπηγηθέν ακολούθως υπό του Σουηδού ναυπηγού Thorsten Nordentfelt. Για την πρώτη δοκιμή του Υποβρυχίου NORDENFELT #1 στο Landskrone της Σουηδίας, ο Nordendfelt εκάλεσε παρατηρητές του ναυτικού από πολλές Ευρωπαϊκές και Λατίνο-Αμερικανικές χώρες. Παρ’ όλον ότι οι παρατηρητές δεν εντυπωσιάσθηκαν, η Ελληνική Κυβέρνησις απεφάσισε την αγορά του πανάκριβου NORDENFELT #1 .0 Μπασίλ Ζαχάρωφ ήταν ο μεσάζων για αυτή την αγορά. Ο Ζαχάρωφ άφηνε τους αφελείς να τον θεωρούν (τουλάχιστον εν μέρει)

9

συνεχωνεύθη με την Νόρντενφελντ κι ο Ζαχάρωφ προέκυψε ως ο ισχυρός ανήρ της νέας εταιρείας. Το 1890 η Μαξίμ διεχωρίσθη απ’ την Νόρντενφελντ αλλά ο Ζαχάρωφ κατάφερε, άγνωστο πως, να εξασφαλίση πλειοψηφικό πακέττο μετοχών της Μαξίμ.Στας Αθήνας εξηκολούθησε την γνωστή του εργασία για αρκετά έτη και ακολούθως μετέβη εις Αγγλία. Οι Ρότσιλντ (και όχι μόνο) πάντα ενέτασσαν στις μυστικές επιχειρήσεις τους άτομα του υποκόσμου αλλά αν αυτά τα άτομα ήσαν Εβραίοι, αυτομάτως εθεωρούντο έμπιστοι. Το ταλέντο του Ζαχάρωφ τόσο στην προώθησι γυναικών όσο και στον εκβιασμό, αξιοποιηθέν υπό των Αφανών καταλλήλως, τον ωδήγησε σε υψηλές θέσεις και σε απόκτησι μεγάλου πλούτου και τιμών. Βασική προϋπόθεσις των νέων του καθηκόντων ήτο η απόκρυψις του παρελθόντος του. Εξώδευσε πολλά εκατομμύρια για να εξαφανίση από τις διάφορες υπηρεσίας το βδελυρό παρελθόν του αλλά ατύχησε όταν ο υιός του ο Χαΐμ το 1911 απεκάλυψε τα πάντα για το ποιόν του πατρός του με αποτέλεσμα να τον αποκληρώση. Ο δημοσιογράφος Άλαν Φάρναμ (Alan Famham) εδημοσίευσε την Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου του 1998 στο περιοδικό TIME ότι: «...ο Ζαχάρωφ κατέστρεψε συστηματικά όλα τα αρχεία περί της παιδικής και νεαράς ηλικίας του καθιστώντας την έρευνα στο παρελθόν του αδύνατη. Εχρησιμοποίησε αρκετούς σωσίες και δεν επέτρεψε φωτογραφήσεις παρά μόνο σε πολύ μεγάλη ηλικία όταν είχε ήδη αποσυρθή...... Στοίδιο περιοδικό, στις 6 Ιανουαρίου 1936, υπάρχει παρουσίασις της βιογραφίας του Ζαχάρωφ από κάποιον Γερμανό ονόματι Robert Neumann ο οποίος έγραψε ότι «...η ανακάλυψις των βιογραφικών του στοιχείων απαιτούσε ικανότητες όχι συγγραφέως αλλά ντετέκτιβ...». Ο Neumann ανέφερε ότο ο Ζαχάρωφ είχε εργασθή νεαρός στην Πόλι ως πυροσβέστης και ως προαγωγός γυναικών. Η αποκάλυψις της καταγωγής του από τον υιό του περιγράφεται αναλυτικώς στο ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΏΜΕ, ΔΕΥΤΕΡΑ 20 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1933, ΑΡΘΡΟ «Names make news.». Σε κατά λέξι μετάφρασι το άρθρο είναι το παρακάτω:(Την τελευταία εβδομάδα τα παρακάτω ονόματα κυριάρχησαν στις ειδήσεις:Ο Χάιμαν Μπαρνέττ Ζαχάρωφ, 63 ετών, Λιθουανός διαμένων στο Ruislip της Αγγλίας, διακηρύσσων ότι είναι υιός του 83χρονου Σερ Μπασίλ Ζαχάρωφ, Ευρωπαίου βαθύπλουτου εμπόρου όπλων (TIME 16 Οκτωβρίου), κατέθεσε αγωγές σε Λονδίνο και Παρίσι προς εξαναγκασμό του Σερ Μπασίλ να τον αναγνώριση. Διαβεβαιώνει ότι ο σερ Μπασίλ εγεννήθη στην Ρωσσία, κατέθεσε πιστοποιητικό από την πόλι Βιλκομίρ της Λιθουανίας (τότε τμήμα της Ρωσσίας), ληξιαρχική πράξι γάμου και πιστοποιητικό γεννήσεως, τα οποία αποδεικνύουν ότι ο Μανέλ Σαχάρ, ενυμφεύθη την Χάια Έλκα Καρολλίνσκα και είχαν υιό ονόματι Χαΐμ Μανέλεβιτς Σαχάρ. Ο γάμος διελύθη το 1877 ενώ καί οι δύο γονείς του ετέλεσαν νέους γάμους. Ο Χάιμαν Ζαχάρωφ βεβαιώνει ότι το Ζαχάρωφ είναι υποκοριστικό του Σαχάρ. Η κατάθεσίς του είναι αντίθετη με τα αρχεία της Αγγλικής κυβερνήσεως όπου το 1918 ο Σερ Μπασίλ εχρίσΟη ιππότης, στα οποία δηλούται ότι εγεννήθη εις Παρισίους και επίσης είναι αντίθετη με την φήμη ότι εγεννήθη στην Κωνσταντινονπολι από πτωχούς Έλληνες γονείς και υιοθετήθη από πλούσιο Άγγλο. Ο Χάιμαν Μπαρνέτ Ζαχάρωφ εδήλωσε σε δημοσιογράφο της Ντέιλυ Χέραλντ ότι «νια 22 νοόνια ασνολούιιαι γ ι9 αυτή την αναννώοισι. Τώοα πιστεύω έωτασα στο τέριια τη<προσπάθειάc..... E y o j ποοσωπικέο αναιχνήσειο ποοα υποστήοιδι των θέσεών ιιου. ΕνθυμούμεΎαοακτηριστικά σιιιιάδια στο σώιια του πατέρα uov.... Επιθυαώ εάέτασι αίματοο»).

Ελληνικής καταγωγής και φήμες κι αναφορές στον πατριωτισμό του είχαν επιρροή στην απόφασι της Ελληνικής Κυβερνήσεως. Ανεξαρτήτως της καταγωγής και του πατριωτισμού του ο Ζαχάρωφ επώλησε τα δύο αμέσως επόμενα τύπου NORDENFELT υποβρύχια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία πείθοντάς τους ότι κινδύνευαν απ’ το ελληνικό. Ο Τούρκος Σουλτάνος ήθελε να εξουδετερώσει οιοδήποτε Ελληνικό πλεονέκτημα, και ήταν πρόθυμος να πληρώση ακόμα περισσότερα χρήματα. Ακολούθως, δι­έγραψε τον κίνδυνο από τα δύο τουρκικά υποβρύχια στους Ρώσσους κι αγόρασαν κι εκείνοι δύο. Το υποβρύχιο ήταν ατμοκίνητο, μήκους 33 μέτρων, εκτοπίσματος επιφανείας 160 τόννων, ταχύτητος 9 κόμβων στην επιφάνεια, είχε πλήρωμα τριών ανδρών και ήταν εξοπλισμένο με μία δοκιμαστική τορπίλη. Λόγω κακής κατασκευής, ουδέποτε κατέστη επιχειρησιακό διότι δεν ηδύνατο να πλεύση και/ή να καταδυθή.

10

ΣΥΣΤΗΜΑ ΖΑΧΑΡΩΦΗ έκφρασις αυτή είναι γνωστή και αναφέρεται σε ένα ενορχηστρωμένο σύνολο υποχθονίων, κακοηθών προπαγανδιστικών πράξεων προκειμένου να «πεισθή» κάποιος υπεύθυνος, σε αποδοχή-υπογραφή κάποιας παραγγελίας. Περιλαμβάνει συγκεκριμένα, δωροδοκίες διαφόρων τύπων όπως χρηματισμό, ακίνητα, γυναίκες, δημιουργία κακοηθών σχολίων μέσω ελεγχομένων ΜΜΕ, εκβιασμούς όλων των ειδών, τόνωσι αντιθέσεων, διασπορά ψευδών ειδήσεων, καλλιέργεια εχθρικού κλίματος, καλλιέργεια αντιπαθειών για δημιουργία μίσους και αν έπρεπε, και δολοφονίες. Μετά την επιθυμητή έναρξι εχθροπραξιών, οι ειδικοί σύμβουλοι εξησφάλιζαν ισορροπίες μέσω ελεγχομένων παραγγελιών όπλων-πυρομαχικών καί για τους δύο, ώστε να διατηρήται η εμπόλεμος κατάστασις όσο το δυνατόν περισσότερο. Το ταλέντο του Ζαχάρωφ στην παρασκηνιακά διαχείρισι των πολιτικών μέσω εκβιασμών-γυναικών-δωροδοκιών-φημών ήταν τέτοιο ώστε να μην συνδεθή γενικώς με σκάνδαλα. Αν και στην περίπτωσι του Ιάπωνος Ναυάρχου Φούτζι, όπου οι μεγάλες δωροδοκίες εκ μέρους του Ζαχάρωφ έγιναν γνωστές, η αποκάλυψίς των ήτο η μόνη εξαίρεσις στον κανόνα.

ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΙ ΕΝ ΟΨΕΙ ΤΟΥ Α’ Π.Π.Το 1890, η μεγαλυτέρα εταιρεία όπλων στην Αγγλία -και στον κόσμο- ήτο η Βίκερς, η οποία ανήκε στους Ρότσιλντ. Το 1897, η Βίκερς-Άρμστρονγκ εξηγόρασε την ναυπηγική Naval Construction and Armaments Co. αλλά και την Μαξίμ του Ζαχάρωφ και την Νόρντεφελντ. Ήταν η εποχή που οι Ρότσιλντ ήδη είχαν σχεδιάσει τον Α’ Π.Π. και επεδόθησαν σε πυρετώδεις πωλήσεις όπλων σε όλες τις κυβερνήσεις. Ο Ζαχάρωφ ετοποθετήθη στο Δ.Σ. της Βίκερς με εντολές την αύξησι πωλήσεων σε παραδοσιακούς εχθρούς. Η κοσμοκράτειρα Αγγλία της προ του Α’ Π.Π. εποχής, μέσω Ρότσιλντ και λοιπών Εβραίων ήλεγχε την παγκόσμια τάξι. Εβοήθησε πολύ επομένως το ότι εκείνη την εποχή.. ,έτυχε όλως συμπτωματικά^ και ο Υπουργός Οικονομικών της Αγγλίας ήταν ο Εβραίος Ισαάκς5, ο Υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας ήταν ο Εβραίος Ντάλενμπεργκ, Υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας ήταν ο Εβραίος Λουσιέν Κλοτζ, πρωθυπουργός της Ιταλίας ήταν ο Εβραίος Λουίτζι Λουσσέττι6 (ο οποίος είχε διαδεχθή5 Ανήκε στην οικογένεια η οποία κατάφερε να αγοράση από τον Μαρκόνι την εφεύρεσί του. Ο Ιταλο-ιρλανδός Μαρκόνι, μετέβη στο Λονδίνο το 1896 και εβοηθήθη στην εφεύρεσί του από τον αρχιμηχανικό των Αγγλικών Ταχυδρομείων, τον Σερ Ουίλλιαμ Πρίης οπότε κατοχύρωσε την πατέντα. Ο εξάδελφος του Μαρκόνι, συνταγματάρχης Χένρυ Τζαίημσον-Ντέιβις τον εχρηματοδό- τησε και ίδρυσαν την εταιρεία Ασυρμάτου Τηλεγραφίας η οποία το 1900 μετωνομάσθη σε ΜΑΡΚΟΝΙ ΑΣΥΡΜΑΤΟΣ ΤΗΛΕ­ΓΡΑΦΙΚΗ ΕΠΕ. Το 1899 ιδρύθη και η ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΑΝ ΜΑΡΚΟΝΙ. Το 1899 έλαβε την περίφημη κατοχύρωσι-πατέντα αρ. 7777 για ασύρματη επικοινωνία βασισμένη σε εργασία του Σερ Ολιβερ Λότζ. Τονίζεται ότι το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ απέρριψε το 1943 την πατέντα 7777 όταν απεδείχθη κλεμμένη από τον Λοτζ, Τέσλα και Στόουν. Αυτές τις εταιρείες αγόρασαν οι Ρότσιλντ. Ο Εβραίος διευθυντής των Αγγλικών Ταχυδρομείων, σερ Χέρμπερτ Σαμουήλ, της οικογενείας στην οποία ανήκε η πε­τρελαϊκή Σελλ, και ο Εβραίος Γκόντφρεϊ-Τσαρλς Ισαάκς, πρόεδρος της Μαρκόνι LTD, έδωσαν το 1912 από 50.000 μετοχές της Μαρκόνι στον αδελφό του Τσαρλς τον Αρχιδικαστή και Υπουργό Οικονομικών Ρούφους Ισαάκς και στον Πρωθυπουργό Λλόυντ Τζώρτζ προτού οι μετοχές εγκριθούν και κυκλοφορήσουν στο χρηματιστήριο, ενώ μεγαλομέτοχος ήταν οι Ζαχάρωφ και Βαρώνος Μούρευ του Έλιμπανκ... Όταν σε 10 ημέρες οι μετοχές εισήχθησαν και οι λεπτομέρειες της δωροδοκίας των 100.000 μετοχών έγι­ναν γνωστές από τον τύπο και ξέσπασε το γνωστό σκάνδαλο Μαρκόνι στην Αγγλία, όχι μόνο έμεινε ανέγγιχτος ο Λλόυντ Τζώρτζ αλλά ο Ρότσιλντ επέβαλε στον πρωθυπουργό Λόρδο Ασκουιθ τον διορισμό του Ρούφους Ισαάκς ως Υπουργού Δικαιοσύνης και να χρισθή με επίσημο τίτλο Βαρώνος Ρέντινγκ. Η μετεξέλιξις της ΑΜΕΡΙΚΑΝ ΜΑΡΚΟΝΙ επετεύχθη μέσω της ιδρύσεως της RCA με την απίστευτη προώθησι του ρωσσοεβραίου Δαυίδ Σαρνώφ ο οποίος προσελήφθη από την ΑΜΕΡΙΚΑΝ ΜΑΡΚΟΝΙ σ£ ηλικία 15 ετών το 1906 σαν κλητήρ, έγινε τεχνικός-χειριστής το 1908, εν συνεχεία επιθεωρητής, αρχιμηχανικός ενώ σε ηλικία 28 ετών έγινε εμπορικός διευθυντής της νέας εταιρείας όταν η Αμέρικαν Μαρκόνι αγοράστηκε από την General Electric ονομαζο- μένη πλέον RCA, και στα 30 του Αντιπρόεδρος-Γενικός Διευθυντής της RCA, στα 31 εκτελεστικός αντιπρόεδρος όταν το 192ί ίδρυσε το δίκτυο NBC, στα 38 Πρόεδρος όταν μυστικά αγόρασε το κομμάτι ΜΜΕ της ATT. Μετά τον θάνατό του τον διεδέχθτ ο υιός του Ρόμπερτ. Έτσι οι Ρότσιλντ, χωρίς να φαίνονται πουθενά εισχώρησαν παντού. Στο σκάνδαλο ΜΑΡΚΟΝΙ ο έξυπνοι: βαρώνος Μούρευ μετεκόμισε στις ΗΠΑ όπου έγινε διευθυντής της Mexican Eagle Oil Company. Να σημειωθή ότι η ανάπτυξι; του τηλεγράφου έδωσε τέλος στις πολύπλοκες διαδικασίες μεταφοράς απορρήτων πληροφοριών του τελείου παγκοσμίου κατα· σκοπευτικού δικτύου των Εβραίων εμπόρων-πρακτόρων καθιστώντας το πλέον ευέλικτο και γρήγορο.6 Ο Λουσέττι είχε προετοιμάσει το έδαφος για τον επόμενο πρωθυπουργό, τον Τζιολίττι ο οποίος ήτο πρωθυπουργός το 1892-93 Η πρωθυπουργία του Τζιολίττι εχαρακτηρίσθη από σκάνδαλα και πολιτική αλητεία. Ήτο αναμεμειγμένος σε μεγάλη τραπεζικί απάτη με την Banca Romana. Για την κάλυψί του πέρασε νέο τραπεζικό νόμο αλλά απέτυχε στην προσπάθειά του να συγκαλύψι τον συνεταίρο του στην απάτη, τον Ταλόνγκο. Κατεχράσθη την εξουσία του όταν εξηφάνισε ενοχοποιητικά έγγραφα και ωδηγήθι

11

τον επίσης Εβραίο Σύδνεϊ Σονίνο) και υπουργός εξωτερικών της Αυστροουγγαρίας ήταν ο Εβραίος φον Αλόις Λέξα AEHRENTHAL7. 0 δε μετέπειτα πρωθυπουργός Λόυντ-Τζώρτζ ήταν περικυκλωμένος από το σιωνιστικό σύστημα δεχόμενος δωροδοκίες και εκβιασμούς. Μάλιστα ο Μπασίλ Ζαχάρωφ, από τα πρώτα πολιτικά βήματα του Λλόυντ Τζωρτζ, κατάφερε να τον εκβιάζη όταν του εδημιούργησε ερωτική σχέσι με την πρώην σύζυγό του8. Βοηθός του ήταν κάποιος Ουγγροεβραίος ονόματι Τρέμπιτς, ο οποίος κατάφερε να χρισθή κατ’ αρχάς αγγλικανός ιερεύς με το όνομα Τρέμπιτς-Λίνκολν! Αργότερα, σαν υπάλληλος του Ζαχάρωφ, προωθήθηκε και έγινε βουλευτής ενώ το 1930 απεβίωσε σαν μοναχός στο Θιβέτ, δίνοντας διάστασι στην έννοια κοσμοπολίτης. Ο ισχυρός άνδρας της Βίκερς, υπάλληλος των Ρότσιλντ, ώργωσε την Ευρώπη πουλώντας όπλα στους πάντες9 όπως Ιαπωνία, Ρωσσία, Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία αλλά και σε μικρά κράτη όπως Ελλάδα και Τουρκία αφού προηγουμένως όμως το σιωνιστικό κύκλωμα μέσω ελεγχομένων Μ.Μ.Ε. εδημιούργη τεχνητές ανάγκες. Ένα παράδειγμα ενεφανίσθη σε επιστολή του 1907 γραφείσα υπό διευθυντού του γερμανικού εργοστασίου Paul von Gontard το οποίο μυστικώς ανήκε στην Βίκερς, προς αντιπρόσωπο της Βίκερς στο Παρίσι, παρακινώντας τον να αποστείλη δελτία τύπου στον ελεγχόμενο τύπο, αναφέροντας την ανάπτυξι νέων γαλλικών πολεμικών συστημάτων προς αντιμετώπισι των Γερμανών. Ακολούθως, τα γαλλικά άρθρα θα απετέλουν μοχλό πιέσεων στην Γερμανική Βουλή για αύξησι εξοπλισμών. Ο Ζαχάρωφ ευρίσκετο και στις δύο χώρες.Σαν υπάλληλος των Ρότσιλντ είχε εύκολη πρόσβασι σε Αυλές και Καγγελλαρίες, σε γραφεία υπουργών αλλά και σε πακέττα μετοχών διαφόρων εταιρειών.Ο «θερμός Έλλην πατριώτης» ανέλαβε εργολαβία εκσυγχρονισμού των Οθωμανικών ναυπηγείων και ναυστάθμων στον Βόσπορο και αναδιάταξι των οχυρώσεων. Έκανε καλή δουλειά όπως απεδείχθη από την (σκόπιμη) καταστροφή των συμμάχων στα Δαρδανέλλια στον Α’ Π.Π. όπου τα πολυβόλα Μαξίμ θέρισαν χιλιάδες. Ακολούθως, πείθοντας τον Τσάρο ότι ήτο Ρώσσος πατριώτης, εδημιούργησε κολοσσιαία πολεμική βιομηχανία πυροβόλων στον Βόλγα με ρωσσικό μεν τίτλο αλλά θυγατρική της Βίκερς, εκτοπίζοντας τον ανταγωνιστή Σνάιντερ, υποσχόμενος αντιγραφή αγγλικών σχεδίων. Με τέτοια επένδυσι μόνο θα μπορούσε η Ρωσσία να ανταπεξέλθη στον σχεδιασμένο ήδη γι’ αυτήν ρόλλο στον Α’ Π.Π, αλλά όχι να κυριαρχήση.Παράδειγμα «πολυπολιτισμικής» κατά Ζαχάρωφ εταιρείας όσον αφορούσε τους μετόχους,

σε παραίτησι ως άτιμος ενώ το κράτος ήτο πλήρως διαλυμένο. Πρότασις μομφής εναντίον του απερρίφθη. Όντας στο παρασκή­νιο για λίγα έτη, απέκτησε πάλι επιρροή όταν ηγήθη των Σοσιαλιστών στους οποίους υπεσχέθη πλήρη ασυδοσία αν έλθη στα πράγματα. Τοιουτοτρόπως έγινε υπουργός εσωτερικών το 1900 και πρωθυπουργός το 1903 αλλά παρητήθη ως αποτυχημένος το 1905 έχοντας γίνει μισητός από τους σοσιαλιστές αλλά ξανάγινε πρωθυπουργός το 1906-1909. Τέτοιου είδους πολιτικοί αλήτες,των οποίων η πολιτική πορεία είναι πλήρως ελεγχομένη με εκβιασμούς λόγω σκανδάλων, απάτης, απληστίας, μωροφιλοδοξίαςκλπ ήταν και είναι πλήρως αξιοποιήσιμοι από τους διαφόρους τύπου Ρότσιλντ. Το πολιτικό αυτό ανδράποδο (οδήγησε την Ιταλίαστον Τουρκο-ιταλικό πόλεμο, ο οποίος έγινε για να δημιουργηθή μίσος στην Τουρκική κοινή γνώμη κατά των Δυτικών ώστεεύκολα οι Εβραίοι Νεότουρκοι να καλλιεργήσουν πνεύμα πολέμου κατά Αγγλίας-Γαλλίας εν όψει Α’ Π.Π. διότι αυτό απαιτούσεο σιωνιστικός σχεδιασμός.7 Ο φον Άερενθαλ ήταν ο εφαρμοστής του Βαλκανικού μεγα-σχεδίου των Ρότσιλντ το οποίο προέβλεπε την επανεφαρμογή του Ιουδαϊκού Τόξου του Ιωσήφ Νάσι. Προσήρτησε την Βοσνία-Ερζεγοβίνη στην Αυστροουγγαρία παρασύροντας την Ρωσσία σε μυ­στική συμφωνία να αποόεχθή την προσάρτησι με αντάλλαγμα την Αυστροουγγρική συμφωνία διάπλου των ρωσσικών πολεμικών από τα Δαρδανέλλια. Στα φανερά βέβαια, η Αγγλία, Ρωσσία, Σερβία διεφώνησαν φραστικά στην προσάρτησι. Στα σχέδιά τους όμως για τον επερχόμενο Α’ Π.Π., οι βαλκανικές έριδες ήταν σημαντικές. Όμως από τις προσαρτημένες αυτές περιοχές, συγκε­κριμένα από το Σεράγεβο, ξεκίνησε ο φον Άερενθαλ τον Α' Π.Π. Και να τονισθή επίσης ότι Αυστριακοί ήσαν οι ωπλίσαντες την χείρα του παράφρονος Σχοινά ώστε να δολοφονήση τον βασιλέα Γεώργιο στην Θεσσαλονίκη διότι προφανώς δεν ήτο σύμφωνος με τα Μικρασιατικά Σχέδια.8 Όλοι οι ασχοληθέντες με τον Ζαχάρωφ αναφέρονται στον δεύτερο γάμο του με ευγενή Ισπανίδα αλλά ΟΥΔΕΙΣ αναφέρεται στην πρώτη του σύζυγο. Ούτε στην καταγωγή της, ούτε στο όνομά της το οποίο προδίδει την εβραϊκή καταγωγή της. Πάντως η Εγκυκλοπαίδεια ΜΠΡΙΤΑΝΝΙΚΑ αναφέρει ότι απεβίωσε απομονωμένη την δεκαετία του 1890.9 Επώλησε στους αντιμαχομένους κατά τον Ρωσσο-Ιαπωνικό πόλεμο και στους πρωταγωνιστές των αποικιακών πολέμων σε Ασία και Αφρική. Επίσης στις ΗΠΑ κατά τους πολέμους με Φιλιππίνες και Κούβα. Από την Ισπανία μόνο είχε παραγγελία άνω των 5.000.000 στερλινών.

ήτο η Εταιρεία Τορπιλλών Societe Fran9ai.se des Torpilles Whitehead η οποία συνεστήθη το 1913 στην Γαλλία ως κατασκευάστρια εκρηκτικών, τορπιλλών, ναρκών κλπ. Αν και γαλλική εταιρεία, η πλειοψηφία των μετοχών ανήκε στην Βίκερς και μεγαλομέτοχος και διευθύνων σύμβουλος ήτο ο Ζαχάρωφ. Το όνομα Whitehead η εταιρεία το έλαβε από τον μέτοχό της, Άγγλο πρέσβυ στην Γ αλλία, James Beetham Whitehead. Μέτοχοι επίσης ήταν ο Γ άλλος αντιναύαρχος Aubert, η Margareta von Bismarck, η θυγατέρα του γνωστού μετέπειτα Καγγελλαρίου και ο Αυστριακός Κόντε Edgar Floyos του Φιούμε10.Ο Ζαχάρωφ ήταν μεγαλομέτοχος της Teschen Steel Company, της Berghiitten Arms Factory, της Skoda της Krupp κλπ. Ήτο επίσης συνεταίρος του Δρα Άλφρεντ Νόμπελ, ο οποίος ως γνωστόν ήτο φιλάνθρωπος λόγω ανακαλύψεως ισχυράς εκρηκτικής ουσίας. Δεν ήθελε πολύ ο «φιλάνθρωπος» και «υπεράνω χρημάτων» Νόμπελ να πεισθή από τον «φιλάνθρωπο» και «υπεράνω χρημάτων» συνεργάτη του, τον Ζαχάρωφ, ότι η πώλησις του χημικού τύπου του εκρηκτικού εις όλους τους αντιμαχομένους θα ελειτούργη ως τρόπος αποτροπής μελλοντικών πολέμων!Εν τω μεταξύ, λίγο προ του Α’ Π.Π. εξαγόρασε την Γαλλική τράπεζα Union Parisienne Bank και την μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα Excelsior". Για δε την υστερφημία του και την ικανοποίησι των συμπλεγμάτων του, εδημιούργησε για τον εαυτό του εικόνα φιλανθρώπου με απώτερο σκοπό την απόκτησι τίτλων ευγενείας. Συγκεκριμένα, ίδρυσε Οίκο Απομάχου Ναύτου στην Γ αλλία με αντάλλαγμα ιδιότητα μέλους της Λεγεώνος της Τιμής. Ακολούθως ίδρυσε έδρα αεροδυναμικής στο Πανεπιστήμιο των Παρισίων με αντάλλαγμα θέσι Αξιωματούχου στην Λεγεώνα της Τιμής και το 1914 τον Ιούλιο ο πρωθυπουργός, άγνωστο έναντι τίνος αντιτίμου12, τον προβίβασε σε Αρχηγό της Λεγεώνος. Αναφέρεται ότι άφησε στον πρωθυπουργό Μπριάν το 1915 φάκελλο με 1.000.000 φράγκα για τις χήρες του (δικού του) πολέμου... Κάτι παρόμοιο έκανε και στην Αγγλία με ίδρυσι μίας-δύο πανεπιστημιακών εδρών και δυο-τριών άλκων δωρεών...

ΥΠΕΡ ...ΕΛΛΑΔΟΣ!Η βασικώτερη αποστολή του Ζαχάρωφ για λογαριασμό του σιωνισμού ήταν ο εξαναγκασμός της Ελλάδος να εξέλθη στον Α ’ Π.Π. με τους συμμάχους καιναακολουθήση η εκστρατεία στην Μικρασία. Είχε ήδη αποφασισθή και προχωρούσε Α...η ίδρυσις του Ισραήλ, Β...η απαλλαγή της Τουρκίας εξ ελληνικών πληθυσμών, όπως διαβεβαιεί ο Εβραίος Χένρι Μόργκεντάου στα απομνημονεύματά του13, Γ...η κυριαρχία των κρυφοεβραίων Νεοτούρκων του Κεμάλ, και Δ... η πλήρης αγγλοποίησις της Κύπρου και για να ταιριάσουν όλα αυτά εις βάρος της Ελλάδος, έπρεπε να πολεμήση και τελικώς να ηττηθή η Ελλάς. Εργαλείο εφαρμογής των σχεδίων του σιωνισμού και του Ζαχάρωφ στην Ελλάδα, εχρίσθη ο Βενιζέλος και το κόμμα του. Ο οποίος Βενιζέλος ήδη είχε δεχθή «όχι για τον ίδιο αλλά για το κόμμα των φιλελευθέρων» μεγάλη χρηματική δωρεά14 από τον Ζαχάρωφ.10 Engelbrecht and Hanighen, “Merchants o f Death 1934, Εκδόσεις Dodd, Mead & Company11 Επίσης αγόρασε και την μεγάλη Quotidiens Illustres. Κατόπιν της αγοράς των από τον Ζαχάρωφ κατέστησαν όργανα αγγλικής προπαγάνδας στην Γαλλία και υπέρμαχοι των πολεμικών βιομηχανιών και εξοπλισμών προβάλλοντας φυσικά την Βίκερς.12 Ο Γ άλλος πρωθυπουργός ένοιωθε κολακευμένος από τις επισκέψεις ωραίων γυναικών, δώρα του Ζαχάρωφ. Στην ανακοίνωσι της νέας παρασημοφορήσεως του Ζαχάρωφ «λόγω εξαίρετων υπηρεσιών», ένας γερουσιαστής τον ερώτησε ποίες ακριβώς ήσαν οι εξαίρετες υπηρεσίες. Ο πρωθυπουργός αγνόησε την ερώτησι κι όλοι έλαβαν το μήνυμα.13 Henry Morgenthau, “AMBASSADOR MORGENTHAU’S STORY', NEW YORK, DOUBLEDAY, PAGE & COMPANY, 1918 όπου στο κεφ. Ill αναφέρεται ήδη από το 1915 στο σχέδιο διωγμού των Ελλήνων, παρουσιάζοντάς το όμως ως σχέφιο των Γ ερμανών επιβληθέν στους Νεοτούρκους!14 Christos Theodoulou, «Greece and the Entente», IMXA, Θεσ/νίκη 1971, σ. 191. Η μελέτη μέσω σχετικών γαλλικών αρχείων αποκαλύπτει ότι μεσολαβητής μεταξύ Βενιζέλου και τον Ζαχάρωφ ήτο ο Γεώργκ>ς Αβέρωφ (1886-1928), στενός συνεργάτης του Βενιζέλου και μετέπειτα πρόεδρος της Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων, στο αρχείο του οποίου υπάρχει το σχετικό τεκμήριο. Πρόκειται για επιστολή του προς τον Ζαχάρωφ, τον Μάιο του 1916, σχετική με την χρηματοδότησι του κόμματος των Φιλελευ­θέρων. Αντικείμενό της, η αγορά γραφείων του κόμματος τα οποία θα χρησίμευαν και σαν κατοικία του ιδίου του Βενιζέλου. Ο

13

Επομένως, στην περίπτωσι της Ελλάδος προ του Α’ Π.Π. το Δόγμα του Συστήματος Ζαχάρωφ εφηρμόσθη ευκόλως. Ον Αγγλικές και Γαλλικές μυστικές υπηρεσίες επιζητούσαν διακαώς την έξοδο της Ελλάδος στον πόλεμο λόγω στρατηγικής του Α ’ Π.Π. αλλά ταυτοχρόνως το επιζητούσε και η εφαρμογή των εβραϊκών υποχθονίων σχεδίων για την μικρασιατική καταστροφή και ενδυνάμωσι της Τουρκίας των κρυφοεβραίων νεοτούρκων προς όφελος του Ισραήλ με ταυτόχρονη εξαθλίωσι της Ελλάδος.Εδημιούργησαν λοιπόν με μεγάλη ευκολία έναν εθνικό διχασμό, ο οποίος εκόστισε στον Ζαχάρωφ (δηλ. στην Αγγλία των Ρότσιλντ) 2.500.000 εκατομμύρια δολλάρια15 για όσο η Ελλάς ευρίσκετο εις εμπόλεμο κατάστασι. Αυτά τα επλήρωσαν και το 1920-1922. Από παραγγελίες όπλων όμως εισέπραξαν πολλαπλάσια ενώ οι αφελείς ρωμηοί τον ανεκήρυξαν εθνικό ευεργέτη16.Στον Α ’ Π.Π. η Βίκερς επαρουσίασε απίστευτα κέρδη έχοντας παράξει στην Αγγλία 3 καταδρομικά πλοία, 53 υποβρύχια, 3 βοηθητικά πλοία, 62 ελαφρά πλοία, 2.328 κανόνια,90.000 νάρκες, 22.000 τορπίλλες, 5.500 πολεμικά αεροπλάνα και 100.000 πολυβόλα17.Η επιτυχία του ήτο πλήρης στην περίπτωσι της Ελλάδος και βάσει αυτής ο βασιλεύς Γεώργιος ο 5ος της Αγγλίας το 1918 τον έχρισε Ιππότη του Μεγαλόσταυρου του νεοτεύκτου Τάγματος της Βρεταννικής Αυτοκρατορίας18 χαρίζοντάς του τον τίτλο του Βαρώνου και το 1921 προήχθη σε Μεγαλόσταυρο Ιππότη του Τάγματος του Μπαθ... Στον ωάκελλό του στιιν Αγγλία αναφέρεται toe γεννηθεί εΐ£ Γαλλία...—. Η εφημερίς The Times εκτίμησε την απώλεια του Ζαχάρωφ στον Α’ Π.Π. σε 50.000.000 λιρών αλλά αυτά, γράφει το περιοδικό, ήταν ένα μικρό ποσοστό των κερδών του!!!Τα αρχεία περί Ζαχάρωφ του Φόρεϊν Όφφις άνοιξαν το 200520 και δεν είναι δύσκολο να δούμε εξ αρχής σ’ αυτά το αποτέλεσμα της προσπαθείας παραχαράξεως των βιογραφικών του στοιχείων, γεγονός για το, οποίο επλήρωσε αρκετά χρήματα όπως προανεφέρθη από τον δημοσιογράφο του περιοδικού TIME. Στην εξαγνισμένη του ιστορία αναφέρονται τα περί δήθεν ελληνικής του καταγωγής τα οποία ασμένως και ακρίτως χρησιμοποιούν στην Ελλάδα διάφοροι ρωμηοί για διαφόρους λόγους. Αλλοι δηλαδή «άγαν πατριώται» για να βαυκαλίζονται με την ιδέα του «δαιμονίου πανέξυττνου Έλλην ο ς» κι άλλοι αντιπατριώται για να τονίζουν το «πόση ζημία κάνουν οι Έλληνες στον κόσμο». Και οι δύο πλευρές όμως αποτελούν στοιχείατελευταίος φέρεται να αρνείται μια τέτοια «δωρεά» προς το πρόσωπό του, να την αποδέχεται όμως για λογαριασμό του κόμματος. Από το περιεχόμενο του ιδίου φακέλου γνωρίζουμε πως ο Ζαχάρωφ ενέκρινε τελικώς την αγορά με συνθηματικό τηλεγράφημά του (30.5/12.6.1916) κι ότι την επομένη, «κατόπιν συνεννοήσεως» με τον βενιζελικό δικηγόρο Ιωάννη Αθανασάκη, υπεγράφησαν τα σχετικά χαρτιά στο όνομα του Αβέρωφ. Κόστος 400.000 δραχμές. Το σχετικό κείμενο εϋρίσκεται στον “Ιθ ” της Ελευθεροτυ­πίας, 8/1/2005 με τίτλο “Οι μίζες του εθνάρχη».15 Το ΒΗΜΑ, 27/08/2006, Σελ.: ΑΙ616 Επί παραδείγματι, η κ. Φωτεινή Τομαή, (πρώην σύζυγος του προέδρου του Συνασπισμού κ. Κωνσταντοπούλου) προϊσταμένη της Υπηρεσίας Διπλωματικού και Ιστορικού Αρχείου του υπουργείου Εξωτερικών, σε άρθρο της στο ΒΗΜΑ, 27/08/2006, σελ. Α16, αποκαλεί τον Ζαχάρωφ «θερμό πατριώτη», «ευεργέτη», «ευπατρίδη» και τον θεωρεί αφελώς «Γοητευμένο από την ακτινο­βολία της προσωπικότητας του Ε/χυθερίου Βενιζέλου». Το άρθρο αποτελεί ύμνο στην Αγγλική εξαγνισμένη ιστορική άποψι και είναι χαρακτηριστικόν της επιβεβλημένης στους ραγιάδες πολιτικής ορθότητος την οποία αποδέχεται ασμένως η δουλικότης των ρωμηών. Από την άλλη δείχνει και την πίστι των «αφεντικών» στην επιβολή του ψεύδους αλλά μέσω τί είδους κομματικών συστημάτων και ανθρώπων αυτό προωθείται.17 Τα στοιχεία είναι από το Γαλλικό περιοδικό Historia, Ιούλιος 1977.18 Στα αρχεία του Φόρεϊν Όφφις τα οποία άνοιξαν το 2005, αναφέρουν ότι ο Ζαχάρωφ (υπογράφοντας πάντα ως ΖΕΝΤΖΕΝΤ και αποκαλώντας το χρίσμα του «σοκολάτα»), είχε ζητήσει παράσημο από το 1916 μέσω Κάιλαρντ σαν ανταμοιβή των προσπαθειών του για τον ελληνικό διχασμό. Όμως, λόγω της μυστικής αποστολής δεν ήτο δυνατόν να τιμηθή. Μετά το τέλος του πολέμου όμως, οι συνεχείς πιέσεις του Ζαχάρωφ απέδωσαν.19 Το αμερικανικό περιοδικό TIME της 5ης Μαΐου 1923 αναφέρει ότι εγεννήθη εις Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Επίσης γράφει ότι επισήμως η περιουσία του ανήρχετο τότε σε 100.000.000 δολλάρια αλλά ότι στην πραγματικότητα είναι πολλαπλασία. Αυτά εγράφησαν όταν στην Ελλάδα οι κομματικοί φύλακες του Βενιζέλου διετυμπάνιζαν την οικονομική καταστροφή του φίλου των Ζαχάρωφ παρουσιάζοντάς τον ως πατριώτη προφανώς για να καλύψουν τις μίζες τους.20 FOREIGN AND COMMONWEALTH OFFICE, THE RECORDS OF THE PERMANENT UNDER-SECRETARY’S DE- PARTMENT-Liaison between the Foreign Office and British Secret Inteligence, 1873-1939, FCO Historians, March 2005, κεφά­λαιο «Chocolate for Zedzed", Basil Zaharoff and the secret diplomacy o f the Great War, σελ. 27

14

ευκόλου όιαχειρίσεως υπό των αφανών εξουσιαστούν, μέσω διαφορετικών μεν ιδεολογικών πλαισίων τα οποία όμως συγκλίνουν στην δημιουργία εθνικών πληγών.Με το άνοιγμα των αρχείων αυτών των Άγγλων, ενεφανίσθησαν δύο άρθρα στον ελλαδικό τύπο21, τα οποία ανεμάσησαν τα στοιχεία τα οποία οι Αγγλοι(;) επιθυμούν περί Ζαχάρωφ και σχέσεώς του με τον Βενιζέλο αλλά ταυτοχρόνως απέκρυψαν τα περί χρηματισμού των φιλελευθέρων υπό των Αγγλων προς εξυπηρέτησι των Αγγλικών συμφερόντων στην περιοχή. Συγκεκριμένα, στα βρεταννικά αρχεία καταγράφεται για τον Ζαχάρωφ επί λέξει ότι «Μετά το ξέσπασμα του πολέμου το 1914, οι εμπορικές επαφές του και γνώσεις περί των Βαλκανίων, τον κατέστησαν ζρήσιιιο ποάκτοοα tuc Βρεταννικήσ Αυτοκοατοοίαα. Οι εταιρείες του εκερδοφόρησαν και επί πλέον αντεμοίφθη με την πολυπόθητη αναγνώρισι -την ‘σοκολάτα ’ της κω δίκοπο ι η μέ ν η ς αλληλογραφίας του- αυτήν του χρίσματος του Μεγαλόσταυρου Ιππότη του Τάγματος της Βρεταννικής Αυτοκρατορίας».Δεν είναι περίεργο το ότι το αγγλικό άρθρο αρχίζει με την ανακοίνωσι ότι ο Ζαχάρωφ «...είχε μεγάλη όρεξι για δημόσιες τιμές.».Αυτός ο οποίος φέρεται από τα αγγλικά αρχεία ως σύνδεσμός του ήταν ο καλοσπουδασμένος σερ Βίνσεντ Κάιλαρντ, πρώην αξιωματικός του Μηχανικού και του τμήματος Κατασκοπείας του Υπουργείου Ενόπλων Δυνάμεων. Μεταξύ 1883 και 1898 διεχειρίζετο το Συμβούλιο Οθωμανικού Χρέους μέσω ομολόγων. Μέσω αυτής της υπευθύνου θέσεως, ήλεγχε τρόπον τινά τα οικονομικά της Τουρκίας, απαιτώντας άμεσες πληρωμές προς ικανοποίησιν των πιστωτών του χρέους. Ήτο επίσης ευθέως αναμεμειγμένος στα οικονομικά-τραπεζικά-επενδυτικά προγράμματα της Μέσης Ανατολής22. Το 1898 ο Κάιλαρντ προσελήφθη στο Δ.Σ. της Βίκερς της οποίας έγινε οικονομικός διευθυντής. Το 1915, οι μυστικές υπηρεσίες προσήγγιζαν τον Ζαχάρωφ μέσω του Κάιλαρντ.Τα αγγλικά αρχεία μας πληροφορούν ότι στον φάκελλο FO 1093/47-57, υπάρχουν τα τεκμήρια του πρακτορικού-προπαγανδιστικού ρόλλου του Ζαχάρωφ στον διχασμό της Ελλάδος αλλά και του ρόλλου του στην όξυνσι των αντιθέσεων με σκοπό τον κερδοφόρο γι’ αυτόν πόλεμο. Επίσης μας πληροφορούν επισήμως ότι το εργαλείο της εφαρμογής της πολιτικής των στην Ελλάδα ήτο ο Βενιζέλος.Η ενορχήστρωσις όλων αυτών, κατά τα αρχεία, ξεκινά το 1915 με γράμμα του Ζαχάρωφ στον Κάιλαρντ όπου αναφέρει ότι “έδωσε” στην Ελλάδα συνολικώς 1.200.000 λίρες τα τελευταία 9 έτη και με άλλες 300.000 λίρες «θα κάνη την Ελλάδα να μπή στην συμμαχία και να πολεμήση την Βουλγαρία εντός 20 ημερών.». Διότι, προσέθεσε, «εγώ κι ο Βενιζέλος είμαστε αγαπημένοι φίλοι» ενώ ο πρωθυπουργός του Βασιλέως Σκουλούδης «θα με ακολουθήση με χαρά». «Το μόνο που χρειάζεται», έγραψε ο Ζαχάρωφ, «είναι να εξαγοράσουμε τις γερμανόφιλες εφημερίδες, 45 πολιτικούς και έναν στρατηγό του μετώπου». Για την επιτυχία του σκοπού αυτού εζήτησε μέσω Κάιλαρντ απ’ την αγγλική κυβέρνησι 1.500.000 λίρες. Στα αρχεία αναφέρεται η δυσκολία του εγχειρήματος λόγω υπάρξεως 3.000 πρακτόρων της Γερμανίας στην Ελλάδα και τελικώς1.407.000 λίρες, μέσω της Τραπέζης Μπάρκλεϋ στην Νεάπολι της Ιταλίας, εδώθησαν στον Ζαχάρωφ για να εξαγοράση τον διχασμό. Επίσης τα αρχεία μας πληροφορούν ότι άλλο 1.000.000 γαλλικά φράγκα επληρώθησαν στον Γεώργιο Αβέρωφ, τον ιδιαίτερο του Βενιζέλου, μέσω της Αιγυπτιακής τραπέζης του συνεργάτου του Κάιλαρντ, Έρνεστ Κάσσελ. Με όλα αυτά τα χρήματα για δωροδοκίες, εδημιουργήθη από τον Ζαχάρωφ το βενιζελικό πρακτορείο ειδήσεων Radio Agency το οποίο κατά τα αγγλικά αρχεία ο Ζαχάρωφ ήθελε να καταστή “ένα έντιμο διεθνές προπαγανδιστικό όργανο». Επίσης, κατά τα αρχεία, εξώδευσε 37.000 λίρες για δημιουργία βενιζελικού τύπου ενώ υπερηφανεύθη στον Κάιλαρντ ότι (προφανώς21 «ΙΟΣ» της Ελευθεροτυπίας, 8/1/2005 και Το ΒΗΜΑ, 27/08/2006, Σελ.: Α1622 Με την συμμετοχή-αρωγή του φίλου του, Εβραίου μεγαλοτραπεζίτου σερ Έρνεστ Κάσσελ, οικονομικού συμβούλου του Εδου- άρδου 7ου. Η αγαπημένη εγγονή του Κάσσελ ενυμφεύθη τον Λόρδο Μάουντμπάτεν.

15

κατόπιν των δωροδοκιών του) από το 1916 δεν είχε ψηφισθή στην ελλαδική βουλή τίποτε κατά των συμφερόντων των συμμάχων. Όμως επειδή τελικώς η βασιλική Κυβέρνησις δεν εκήρυττε πόλεμο κατά της Βουλγαρίας σπάζοντας την ουδετερότητα, ο Ζαχάρωφ ειδοποίησε τους Άγγλους ότι εχρειάζοντο 5.000.000 δραχμές για να «πείση» τον Βενιζέλο για διεξαγωγή εκλογών, αν και τελικώς επεκράτησε η «πολιτική των κανονιοφόρων» η οποία επέβαλε την εκδίωξι του Βασιλέως.Για τις υπηρεσίες του αυτές, τον Ιούλιο 1917, ο Βενιζέλος τον πάρεσημοφόρησε με τον Σταυρό του Τάγματος του Σωτήρος. Μάλλον συνεφώνησαν με την παρασημοφόρησι και οι 5.000 νεκροί Έλληνες στρατιώται του Α’ Π.Π. διότι Ουδείς εξ αυτών διεμαρτυρήθη.Μετά τον Α’ Π.Π. αφωσιώθη περισσότερο στο να εξωθήση, μέσω Βενιζέλου, την Ελλάδα στην καταστροφή και όταν το επέτυχε το 1920 τα πράγματα έλαβον την επιθυμητή γι’ αυτούς τροπή.Γ ια να βεβαιωθή δε ότι ο Βενιζέλος θα υπέγραφε την ολεθρία Συνθήκη των Σεβρών, ήταν μαζύ του συνεχώς στο συνέδριο. Με όλες του τις δυνάμεις ο σιωνισμός διεφήμισε ως μεγάλη επιτυχία την καταστροφική συνθήκη, απευθυνόμενος στο άλογο εθνικό συναίσθημα του λαού, με τόση επιτυχία ώστε ακόμη σήμερα να θεωρήται μη πολιτικώς ορθή η κριτική στον Βενιζέλο. Αξιοσημείωτο ότι μετά την έντεχνη αποχώρησι Βενιζέλου μέσω σκόπιμων εκλογών, ο Ζαχάρωφ παρέμενε εις Αθήνας έως ότου ο βασιλεύς πεισθή να συνέχιση τον πόλεμο. Κατόπιν της επιτυχίας του περί βεβαίας επερχομένης ελληνικής καταστροφής, αγόρασε από τον φίλο του Λούη II του Μονακό την υπό πτώχευσι εταιρεία Societe des Bains de Mer στην οποία ανήκε το περίφημο καζίνο. Έπεισε μάλιστα τον Κλεμανσώ να περιλάβη στην Συνθήκη των Βερσαλλιών άρθρο για τα δικαιώματα του Μόντε Κάρλο.Εν τω μεταξύ, μέσω της γνωριμίας του αντιπροσώπου της Βίκερς εις Παρισίους και υφισταμένου του, Μ. Nicolas Pietri, με τον Μούρευ του Έλιμπανκ (γνωστού από το σκάνδαλο Μαρκόνι) διευθυντού της πετρελαϊκής Mexican Eagle Oil Company, ανήκε στην ομάδα εκμεταλλεύσεως του Αλγερινού πετρελαίου. Αυτή η δράσις δεν τον απέτρεψε από το να ιδρύση πετρελαϊκή εταιρεία, την πρόγονο της ΒΡ.Ο Ζαχάρωφ απεβίωσε το 1936 στην Ριβιέρα, οργανώνοντας τις λεπτομέρειες για τον Β’ Π.Π. Λίγο προ του θανάτου του, εδολοφόνησε κάποιον Εβραίο ονόματι Ναντέλ, μέλος της Εθνικής Ασφαλείας της Γαλλίας, ο οποίος τον εξεβίαζε επί δεκαετία με ενοχοποιητικά γράμματα. Ο Ναντέλ ανευρέθη νεκρός στην σουίτα του στην Ριβιέρα με 1.000.000 φράγκα στο συρτάρι του γραφείου του.

ΥΣΤΕΡΟΦΗΜΙΑΗ απόδοσις τιμών σε κάποιον τόσο σημαντικό υπάλληλο της Αφανούς Κυβερνήσεως όπως ήτο ο Ζαχάρωφ είναι από τα ουκ άνευ του σιωνισμού ο οποίος επιπροσθέτως έχει την διαχρονική τάσι να βαπτίζη «φιλανθρώπους» όλους τους αιμοσταγείς αφανείς πολεμοκάπηλους επειδή ελάχιστο ποσόν από τα υπέρογκα κέρδη των, το διέθεσαν για ένα ίδρυμα ή ένα θεραπευτήριο, ή μία πανεπιστημιακή έδρα κλπΑυτό συνέβη καί στην Ελλάδα όπου για 500.000 φράγκα στο ίδρυμα Παστέρ, νοσοκομειακό εξοπλισμό 900.000 φράγκων, λίγες χιλιάδες για τους σεισμοπαθείς της Κορίνθου23 και λίγα για νοσοκομείο παίδων, ακυρώθηκε η ενοχή του για τον εθνικό διχασμό και για το σφαγείο της Μικράς Ασίας. Αυτά τα ποσά είναι γελοία αναλογιζόμενοι ότι τον καιρό του διχασμού και Α’ Π.Π. ο θεωρούμενος απ’ τους ρωμηούς «κατεστραμμένος οικονομικά» Ζαχάρωφ, έδωσε 4.500.000 δολλάρια στον πρίγκιπα του Μονακό για το κασίνο του Μόντε Κάρλο. Τα επισήμως ανακοινωθέντα έσοδά του από τα ποσοστά του μόνο στην Βίκερς κατά τον Α’Π.

23 Για τους σεισμοπαθείς της ΝΔ Γ αλλίας, εδώρησε 20.000 δολλάρια, όπως αναφέρει το TIME του Μαρτίου 1930

16

Π. ήταν 22.780.000 λίρες24... Πα’ όλα αυτά, αλλά ακόμη σήμερα, δύσκολα κανείς τολμά να αρθρώση αλήθειες γι’ αυτόν τον υπάνθρωπο. Το είδος ανθρώπου το ονομαζόμενο «ρωμηός» όχι μόνον έχει κατεστραμμένη κοινή λογική αλλά τα άπειρα εγκεφαλικά του φράγματα το εμποδίζουν ακόμη κι απ’ αυτήν την λογική και, εύκολη σήμερα, έρευνα. Έτσι, το είδος αυτό, ακόμη και τους εθνοκαταστροφείς τύπου Ζαχάρωφ, τους αναγορεύει σε «μάρτυρες ή ήρωες» κι αυτό διότι ο Ζαχάρωφ ήτο φίλος του Βενιζέλου. Για τον εγκεφαλικά κατεστραμμένο ρωμηό, εφ’ όσον οι Άγγλοι το επιβάλλουν, ο Βενιζέλος δογματικώς ήταν άψογος άρα και ο φίλος του πρέπει δογματικώς να θεωρήται άψογος ασχέτως αν υπήρξε μια από τις πιο σκοτεινές φυσιογνωμίες της ευρωπαϊκής σκηνής του περασμένου αιώνος.Σε ότι αφορά τον εκτός Ελλάδος κόσμο, την υστερφημία και κυρίως τον εξαγνισμό του Ζαχάρωφ, ο σιωνισμός την ανέθεσε στον Εβραίο καθηγητή Δρα Lewisohn, Richard με το βιβλίο του “MYSTERY MAN OF EUROPE-SIR BASIL ZAHAROFF”, Εκδόσεις Lippincott, 1929, Philadelphia. Ο οποίος καθηγητής απαντά μεγαλοφώνως στους ανοήτους Ρωμηούς υμνητάς του Ζαχάρωφ «Λένε ότι η αποτυχία της Μικρασιατικής εκστρατείας εστοίχισεν εις τον Ζαχάρωφ το ήμισυ της περιουσίας του. Λυτό είναι ασφαλώς υπερβολικόν». Επειδή όμως οι Εβραίοι πάντα επιθυμούν να θυματοποιούνται, ο Λέβινσον συνεχίζει «Πάντως η ζημία, έστω και αν πρόκειται για την περιουσία ενός Ζαχόψωφ, υπήρξε σημαντική. Είχε προμηθεύσει όπλα και πυρομαχικά επί πιστώσει, είχε δανείσει χρήματα και, το σπουδαιότερον, η μεγάλη οργάνωσις την οποίαν είχεν ιδρύση κατά τον πόλεμον εν Ανατολή, απέβη οργάνωσις στοιχίζουσα πολλά χρήματα, χωρίς να αποδίδη κανέν κέρδος».Αν ζούσε ο Ζαχάρωφ πιθανώς να ήτο υπερήφανος για τον λειψεγκέφαλο συμπατριώτη του, ιδρυτή του Σατανισμού και της «Εκκλησίας του Σατανά» Anton Szandor LaVey ο οποίος εγεννήθη στο Σικάγο το 1930 και απεβίωσε το 1997. Στην βιογραφία του αναφέρεται η εβραϊκή του καταγωγή25 από Εβραίους της Γαλλίας, Αλσατίας, Γερμανίας, Ρωσσίας και Ρουμανίας και ότι το οικογενειακό του όνομα ήταν Boehm. Αναφέρει η βιογραφία του ότι πρότυπά του ήσαν οι Cagliostro, Ρασπούτιν και Ζαχάρωφ. Μέσω γνωστών-αγνώστων κύκλων του Σαν Φρανσίσκο, όπου είχε εγκατασταθή μονίμως, έγινε γνωστός και διάσημος, γιατί αυτό προέβλεπε το αφανές σχέδιο διαφθοράς της κοινωνίας. Αόγω αυτής της υποστηρίξεως, όχι μόνον οι δρόμοι της δημοσιότητος και σπίτια των διασήμων είχαν ανοίξει τις Θύρες των σ’ αυτόν αλλά η «εκκλησία» του, ετέλη μυστήρια όπως βαπτίσεις-γάμους-κηδείες υπό πλήρη αμνηστία αλλά ...όλως περιέργως με αγνώστου προελεύσεως οικονομική άνεσι. Με την τρίτη σύζυγό του και επίσημη βιογράφο του26, είχε έναν υιό και νυν διάδοχό του τον Σατάν Ξέρξη Καρνάκι Λα-βέη.Μέσω της 3ης συζύγου του μαθαίνουμε για την λατρεία του στον Ζαχάρωφ ο οποίος επίσης απέκρυψε την εβραϊκή του καταγωγή. Συγκεκριμένα αναφέρει ότι «... ήταν ο σερ Μπασίλ Ζαχάρωφ ο οποίος έγινε κύριο πρότυπο της ζωή του Λα-βέη. Μάλιστα προς τιμήν του Ζαχάρωφ, ωνόμασε το 1978 τον εγγονό του Στάντον Ζαχάρωφ». Του άξιζε του ολέθριου για τους Έλληνες και για άλλους λαούς Ζαχάρωφ μία τέτοια υστεροφημία από σατανικά, πνευματικώς διαταραγμένα άτομα-κοινωνικά μικρόβια γιατί κι αυτός τέτοιο μικρόβιο ήτο!

Γρηγόριος Μπέ/3.ος

24 Περιοδικό TIME, 6 Ιανουαρίου 193625 Στην βιογραφία του αναφέρει ...<5εν με ενδιαφέρει τι λεν για μένα. Τι θα πουν; ότι είμαι τρελΧός; ότι κάνω λάθος για το πως πραγματικά είναι ο κόσμος; ότι είμαι κακό και δολοφονικό πνεύμα; ότι είμαι ακραίος; ότι είμαι ένας λιγδιάρης γλοιώδης γυφτοεβραί- ος καραγκιόζης...... Όμως η θυγατέρα του Ζήνα απεκάλυψε ότι δεν ήσαν «γυφτοεβραίοι (gypsy-jews)» αλλά μόνο Εβραίοι.26 Blanche Barton, «The Secret Life o f a Satanist; The Authorized Biography o f Anton LaVey", Los Angeles: Feral House, 1990

17

Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΥ ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑ(Σχόλιο περί της υποβολομιαίας υποβάθμισης τού γραπτού ελληνικού λόγου υπό

μορφήν διηγήματος)

“Εγέρθητι, ένδοξε Θηβαίε στρατηγέ, λοξή φάλαγγα τα σκουπόξυλα τάξε κι’ έλα μαζί να καθαρίσουμε τού Αβγείου τήν κόπρο !!! Ώ..„ συγνώμη άν σούβγαλα το μ άτι!Εγώ “Αυγείου” έγραψα, μά, νά... ο διορθωτής, ο τυπογράφος, βλέπεις, τοις “κείνων” ρήμασι πειθόμενοι...Ποιοι “κείνοι”...στρατηγέ μου αγνοώ πάντως Λακεδαιμόνιοι δέν είνα ι...”

Γεννήθηκε το 1975 στήν Αθήνα, μοναχοπαίδι, αρτιμελής καί σε άρτια νοητική κατάσταση. Κατά την ονοματοδοσία του ένα χρόνο αργότερα ούτε πού πήγε το μυαλό μου σε ετυμολογική ανάλυση τού ονόματος πού κληρονόμησε από τον πατέρα μου. Άντε να σε φωνάζουμε “Νώντα”, όπως τον παππού σου, μιά καί το “Επαμεινώνδας” πέφτει λίγο μακρύ.Πήγε δημοτικό στόν Άλιμο, σε ένα ιδιωτικό σχολείο, πού μόλις είχε δεχτεί, όπως καί όλα τα ανά την ελληνική επικράτεια, τις νέες οδηγίες “απλούστευσης” της γραμματικής της “κοινής” καθομιλουμένης. Λόγω φόρτου εργασίας μου τότε, αλλά καί λόγω ξεσυνερίσματοςπολλών αλλαγών, πού εύρισκα υποβολιμιαίες τού ελληνικού γραπτού λόγου, προτίμησα να απόσχω από οποιαδήποτε συνδρομή στην εκπαίδευση τού νεαρού βλαστού, προσλαμβάνοντας προς τούτο μία νεαρή φιλόλογο, πού συγχρόνως τού μάθαινε καί λίγα γαλλικά. Διέκρινα όμως, με τον καιρό μία δυσκολία έκφρασης, μία τρομερή έλλειψη λεξιλογίου, μία γραμματική κι’ ένα συντακτικό τσάτρα πάτρα, πού δέν άντεχα καί το έριχνα στήν πλάκα, αναγραμματίζοντας τό όνομα τού σχολείου του “Έμ βέβαια, στή σχολή Κουμπούρα πού φοιτάς, τι περιμένειις άλλο απ ’ το να γίνης κουμπούρας;” (Λές κι’ έφταιγε το δόλιο το σχολείο κι’ οι δασκάλοι του γιά τις αποφάσεις τών “φωστήρων” να βάλουν την ελληνική γλώσσα στό κρεββάτι

τού Προκρούστη).“Μά τί τά βάζεις μαζί του καί με το σχολείο έμπαινε στή μέση η γυναίκα μου ρίχνοντας λάδι στή φωτιά. “Δέν βλέπεις πού το παιδί είναι δυσλεξικό Γ“Δυσλεξικό είναι το μάτι σου” της απαντούσα. Ή μάλλον, όχι, τώρα πού το σκέφτομαι, σάν νάχης δίκηο, ναί, ναί, δυσλεξικός έγινε ο Επαμεινώνδας, όπως κι’ όλα τα Ελληνόπουλα, οι συμμαθητές του. Καί ξέρεις ποιό θα είναι το επόμενο βήμα; Νά καταντήσουν όλοι τους α-λεξικοί μέσα στά χρόνια πού θά ‘ρθουν. Γιά απλές, απλούστατες λέξεις, πού εμείς μάθαμε στό άψε σβύσε, εκείνοι να πρέπη να μας ρωτάνε. “Μπαμπά, τι θα πή καρατόμησητί θα πή “τέμνω”, ά !!.., ώστε η τομή προέρχεται από το “τέμνω ” καί πώς είπες ότι είναι στόν μέλλοντα; “τμήσω ”; εξ ’ού κατάτμηση... ώ, ρε φάση η καθαρεύουσα πού μαθαίνατε!”Ήτανε όμως πολύ παρατηρητικός ο Επαμεινώνδας. Μιά μέρα με ρώτησε. -Μπαμπά γιατί σε μερικές εφημερίδες βλέπω γραμμένο “καινούργιο" καί σε άλλες “καινούριο ”, ποιό είναι το σωστό;-Τό σωστό είναι το “καινούργιο ” τού απάντησα, “πού προέρχεται από το “καινόν- έργον ” όπου “καινόν ”= “νέον ”.-Καί το “καινούριο ” πώς το βγάλανε;-Άν θές να καλαμπουρήσουμε, απάντησα, “μάλλον από τά “καινά ούρα” τά νέα κατρουλιά μέ τα οποία κατουράνε τή γλώσσα μας οι σπουδαίοι εργολάβοι της γλωσσικής μας ανασυγκρότησης.”-Πολύ ωραίο, μπαμπά, όμως έχω άλλη μία ερώτηση, ή μάλλον δύο. Γιατί ενώ μέχρι πρό τινός έβλεπα γραμμένο μοτοσυκλέττα, μέ ύψιλον, τώρα βλέπω μοτοσικλέττα μέ γιώτα; -Διότι οι λέξεις κυκλοφορούν παγκοσμίως, αγόρι μου, καί η κάθε γλώσσα δανείζεται ρίζες από τίς άλλες. Αυτό οφείλει να γίνεται με τον δέοντα σεβασμό από όλους στη ορθογραφία των δανείων καί τών μεταφράσεων. Έτσι, οι Γάλλοι, έχοντας πάρει από εμάς μέσω της λατινικής τή

18

λέξη “κύκλος ” πού την εισήγαγαν στό λεξιλόγιό τους ως “cycle”, φροντίζοντας μεκάθε σεβασμό να διατηρήσουν το ελληνικώτατο ύψιλον, όταν ήρθε η στιγμή να δώσουν όνομα στό δίτροχο αυτοκινούμενο όχημα πού κατασκεύασαν, το ονόμασαν “moto-cycle - tie ”, δημιουργώντας αυτοί πλέον τη δική τους σύνθετη λέξη με πρώτο συνθετικό το “moto ’’-κινητήρας. Αυτή τη λέξη αναγκάστηκε να καταχωρήση στά μητρώα της η ελληνική μας γλώσσα ως μερικό αντιδάνειο, έτσι προέκυψε η μοτοσυκλέττα.-Καί γιατί τώρα το γράφουν μοτοσικλέττα; ρώτησε ο Επαμεινώνδας.-Διότι, όπως είπαμε, οι μετά το 1976 ελληνορωμιοί “φωστήρες" όχι μόνο δέν επιδεικνύουν σεβασμό στ ή ν ορθογραφία τών δανείων καίαντιδανείων, αλλά, απ ’ότι φαίνεται, το ελληνικώτατο ύψιλον “τούς τη σπάει ”, όπως τούς τη σπάει το ωμέγα στο “ελληνικ-ώ-τατο ”, όπως τούς τη σπάει η διδασκαλία μακρών- βραχέων, τι λέμε τώρα, κάν ’τα όλα όμικρον να τελειώνουμε, τί την ψάχνεις, μεγάλε; Σεβασμός στ ή ν ορθογραφία τών αντιδανείων, σιγά μή φάτε, έχουμε γλάρο.-Μπαμπά, μιλάς όπως μιλάμε με τούς φίλους μου, το ξέρεις;-Εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα, Νώντα μου, ότι γιά μάς τους μεγάλους είναι εύκολο να μιλήσουμε σάν καί σάς. Τό απογοητευτικά είναι ότι εσείς δέν μπορείτε πιά να μιλήσετε, πόσο μάλλον να γράψετε, όπως εμείς, αυτή δε η κατάσταση όλο καί επιδεινώνεται. Θά σού φέρω άλλο ένα παράδειγμα, πρόσθεσα με έναν αναστεναγμό, πάρε τις λέξεις “χίππυς, Χόλλυγουντ, (Ελίζαμπεθ) Ταίηλορ, Ντίσνευ καί λοιπές εκατοντάδες, ή ίσως χιλιάδες πού βλέπουμε γραμμένες κάθε μέρα....-Μά αυτή ακριβώς είναι η τρίτη ερώτησή μου, μέ διέκοψε ο Επαμεινώνδας. Από κεί πού τις είχαμε συνηθίσει όλες γραμμένες με ύψιλον, τώρα τις βλέπουμε με γιώτα, χίππις, Χόλλιγουν τ, Τέιλορ, Ντίσνει, κ ι’αυτό δέν μού αρέσει...-Ά, μπά, ώστε έτσι; Καί γιατί δεν σου αρέσει Επαμεινώνδα;-Γιατί άν, παρασυρμένος από την παραποιημένη (προς χάριν “απλοποίησης”) ελληνική ορθογραφία, ξεχαστώ ή αγνοώ τη γραφή hippys, Hollywood, Taylor, Disney, καί γράψω σέ

κάποιον Αμερικάνο hippis, Holliwood, Teilor, Disnei, αυτόματα ο άνθρωπος θα με πάρη γιά κούτσουρο, γιά πουρνάρι...-Βεβαίως, διότι θα το θεωρήση έλλειψη σεβασμού προς τη γλώσσα του, κι εσένα έναν αμόρφωτο γραικορωμιό απάντησα.-Κι αυτό οι “φωστήρες” της απλοποίησης δέν το καταλαβαίνουν; ρώτησε ο Επαμεινώνδας. -Ποιός είπε ότι δέν το καταλαβαίνουν. Τό καταλαβαίνουν καί το παρακαταλαβαίνουν. Καί τό επιζητούν. Αφού πίσω από κάθε τέτοια απλοποίηση κρύβεται καί μία σκοπιμότητα. -Καί ποιά είναι αυτή η σκοπιμότητα;-Νά αποβλακωθή ο ρωμιός, νά ξεπέση πνευματικά, να παραμείνη γραικορωμαίος, γελοιοποιημένος, απομονωμένος μέσα στή θεοκρατία τού βυζαντισμού, πολίτης της μόνης χώρας στό δυτικό κόσμο πού έχει βάλει δραγουμάνο πάνω από το Υπουργείο Παιδείας το Υπουργείο Θρησκευμάτων, πού λύνει καί δένει στό χώρο, πού κατήργησε την αττική διάλεκτο τού Θουκυδίδη γιά να την αντικαταστήση με την αττική διάλεκτο τού Ιω. Χρυσοστόμου στη διδασκαλία τών αρχαίων ελληνικών, πού αυτοαφορίζεται κάθε χρόνο τήν Κυριακή της Μισαλλοδοξίας...-Πώς είπες τη λέξη, μπαμπά;-Συγνώμην, Κυριακή Ορθοδοξίας, ήθελα να πώ, δέβαρυέσαι, το ίδιο κάνει...-Δέν κατάλαβα, τί γίνεται την Κυριακή τής Ορθοδοξίας;-Βγαίνει ο αρχιεπίσκοπος καί αφορίζει, μέ πρώτο πρώτο τον εαυτό του, όλους τούς Έλληνες, πού ενδιαφέρονται ή ασχολούνται με τη μελέτη της αρχαίας ελληνικής παιδείας καί φιλοσοφίας.Συνοφρυώθηκε ο Επαμεινώνδας. Ύστερα, σάν να φωτίστηκε από κάτι, μέ κοίταξε στά μάτια καί είπε:-Μπαμπά, είχες γράψει κάποτε κάτι γιά την ετυμολογία τοϋ ονόματος μου. Θά ήθελες να μού το ανά/Χύσης, σε παρακαλώ;-Βεβαίως, αγόρι μου. Επ - αμείνων - δάς = Η δάς προς τά καλύτερα. Καί προφανώς διέθετε πολύ τέτοιο ανώτερο μυαλό ο Θηβαίος στρατηγός πού εφεύρε τη λ.οξή φάλΜγγα καί κατατρόπωσε τόν αριθμητικά υπέρτερο καί έως τότε αήττητο στρατό τών Σπαρτιατών. Ποιός

19

λαός εκτός τών Ελλήνων μπορεί να φτάση στόν κολοψώνα τοϋ φιλοσοφικού-ετυμολογικού διαλογισμού καί να πλάση όνομα θαύμα, να τό δώση στόν τιτλούχο κι αυτός επάξια να το τιμήση, να το αναβιβάση στήν υπέρτατη βαθμίδα τού νοήματος του; Κι όλα αυτά μέ 12 μόνο γράμματα σε 5 συλλαβές!!!Νομίζω ότι ο πατέρας του, άν ήτανε αυτός, πρέπει να αποτάθηκε στό Μαντείο τών Δελφών, απ ’όπου πήρε το χρησμό γιά τη μεγαλοφυία τού γιού του πού θά υλοποιούσε επακριβώςτο νόημα τού ονόματος. Τώρα, είτε ο ίδιος ο πατέρας είτε η Πυθία εμπνεύσθηκε το όνομα, το γεγονός είναι ότι η σχέση αίτιου-αιτιατού αποδώθηκε με μοναδικό στην παγκόσμια ιστορία τρόπο, αποκλείοντας τη σύμπτωση, κάτι πού πρέπει να κάνη υπερήφανους όχι μόνον εσένα καί όσους φέρουν αυτό το τρισένδοξο όνομα, αλλά καί όλους εμάς τούς υπόλοιπους απόγονους τού Θηβαίου αρχιστράτηγου.Καταλαβαίνεις, λοιπόν τώρα, ποιά γλώσσα βάλθηκαν να μακελλέψουν οι μακελλάρηδες τού ελληνικού λόγου; Τή μητέρα τών γλωσσών, το θαυμαστό αυτό αρχιτεκτόνημα σοφίας, κληρονομιά τού μέχρι τώρα αείζωου ελληνικού πνεύματος προς τη γενηά σας καί τις γενηές τών παιδιών σας.-Χμμμ, συμφωνώ με όσα λές, αλλά μήπως τα παραλές, ρε μπαμπά;-Όχι, αγόρι μου, καί λίγα τούς προσάπτω. Μή νομίζης ότι έχω πάθει κάποια ψύχωση με το βρώμικο πόλεμο πού έχουν εξαπολύσει γιά τη δ ι a.yραφή-αντικατάσταση τού ύψιλον. Τά γεγονότα από μόνα τους μιλάνε καί τα γραπτά τους τούς ξεσκεπάζουν. Έλα πές μου, σε παρακαλ,ώ, με τά γαλλικά καί τα Αγγλικά πού έμαθες, μπορείς να ερμηνεύσης από την ιατρική ορολογία την άγνωστη γιά σένα αγγλική λέξη “Cysticercosis”, που είναι δάνειο από την ελληνική γλώσσα, ή μάλλον, γιά την ακρίβεια, ελληνογενής ξένος όρος ; Είναι μία πολύ επικίνδυνη ασθένεια είδους ταινίας, πού προέρχεται από τα κόπρανα τών χοίρων καί μεταδίδεται στόν άνθρωπο από τη βρώση είτε ακατάλληλων χοιρινών κρεάτων, είτε από λαχανικά μολυσμένα από χοιρινά περιττώματα.-Νά σού πώ, μπαμπά, δέν φαίνεται καί πολύ

δύσκολη η αποκωδικοποίηση τουλάχιστον ως προς τό “Cysti”, το πρώτο συνθετικό, πού πρέπει να σημαίνη “κύστις”, ‘ομως γιά τό “cercosis ”... ομολογώ δέν πάει το μυαλό μου. -Πολύ σωστά, γιέ μου, άν καί απόφοιτος της σχολής Κουμπούρα, το βρήκες. Ως προς τό “cercosis ” προέρχεται από το αρχαιοελληνικό “κέρκος” πού θα πή “ουρά”, ( “κερκόπορτα”, άν καί σέ όλους μας είναι γνωστή η λέξη, υποθέτω ότι ακόμα κι ’οι βυζαντινοί αγνοούσαν την αρχαιοελληνική ετυμολογία, πόσο μάλλον οι δασκάλοι πού σάς μιλάνε γ ι' αυτή την πόρτα της προδοσίας). Πές μου όμως τί σε βοήθησε γιά να κάνης την αποκωδικοποίηση στο πρώτο συνθετικό;-Νομίζω ότι ήτανε τό ύψιλον, μπαμπά. Άν δεν υπήρχε, καί τό έβλεπα γραμμένο, άς πούμε “Cisti ” θά ήταν αδύνατον να πάη ο νούς μου στήν “κύστι”.-Αποδέχεσαι λοιπόν, ότι οι ξένοι, αντίθετα με μάς, όταν δανείζονται ή μεταφράζουν ελληνικές λέξεις τό κάνουν μέ άκρατο σέβας προς τούς γραμματικούς καί ορθογραφικούς κανόνες ώστε η ιχνηλάτη ση από τη δανεισμένη ή μεταφρασμένη λέξη προς την αρχική ρίζα να είναι όσο το δυνατόν ευκολώτερη. Όπως τό αυτοκίνητο έγινε auto-mobile καί σε σύντμηση auto έτσι σκέτο, απ’ όπου προέκυψε το auto-stop. Το οποίο η πρό τού 1976 επιμελής ελληνική γραμματεία με σεβασμό τό μετέφερε στήν ελληνική γραφή ως “ωτο-στόπ” υποδηλώνοντας έτσι ότι πηγή τοΰ ωμέγα είναι ο αντίστοιχος γαλλικός δίφθογγος au πού προφέρεται “ω ” μακράν καί όχι “ό- μικρον ” βραχύ. Ούτως ώστε, όσο κουμπούρας κι ’ άν είναι ο Έλληνας να μή βγή να γράψη σε έναν Ευρωπαίο “otostop” γιατί ο τελευταίος θά φρικάρη καί δέν θα καταλάβη τίποτα όταν δή γραμμένη τη λέξη με ένα τόσο βαρύ ορθογραφικό σφάλμα.-Ναί, μπαμπά, όπως στήν περίτωση τού “Κοάάκανθου ” τού προϊστορικού ψαριού πού ακόμα ζεί στη Μαδαγασκάρη εδώ καί διακόσια εκατομμύρια χρόνια καί επωάζει τα αυγά στην κοιλιά του γιά να γεννήση ζωντανά ψαράκια. Έψαξα, όταν μού είπες στήν Ιντερνετ στή γαλλική λέξη “Coelacanthe ” καί το βρήκα αμέσως. Τί επιμέλεια στη χρησιμοποίηση τού “Coe” γιά την απόδοση τού ελληνικού “Κοι ”,

20

τί σεβασμός στον δανεισμό από τα ελληνικά, μπράβο τους τούς Γάλλους!-Κι ’ακόμα μιά φορά μπράβο τους πού τό αυγό τους το γράφουν, καί θα το γράφουν εις τον αιώνα τον άπαντα “oeuf” τρία. φωνήεντα γιά την απόδοση ενός ειδικού έψιλον της γλ.ώσσας τους, ενώ εμείς, άς’τα να πάνε, το ένα καί θεμελιακό φωνήεν τού αυγού τό ύψιλ.ον το κάναμε βήτα, τρομάρα μας, “αβγό ” κι ’ απορώ γιατί ακόμα δέν κάνανε τόν Αύγουστο “Άβγουστο ”, τήν αυγή “αβγή ”, τον Αυγερινό “Αβγερινό” καί τον Αυγεία “Αβγεία ” (ή “Αβγία” ακόμη πιό απλουστευμένο). Καί νάτανε μόνο το “αυγό” στό στόχαστρο, Επαμεινώνδα...-Τίάλλο είναι, μπαμπά', ρώτησε ο Επαμεινώνδας μέ φανερό ενδιαφέρον από την τροπή πού έπαιρνε η συζήτηση.-Τό “αυτί”, παιδί μου, το αρχαιοελληνικώτατο “ούς-ωτός. Αυτό το “αυτί” μερικοί μερικοί άρχισαν να το γράφουν “αφτί” Καί ξέρεις σε ποιά βάση στοιχειοθετούν αυτή τους την εξυπνάδα; Ότι κατά τόν ελληνικό Μεσαίωνα της Φραγκοκρατίας, όπου αντίθετα με τη σημερινή εποχή η γλώσσα μας γράφονταν πολύ λιγώτερο από όσο μιλιότανε, το (ω)μέγα, αντίστοιχο τού φράγκικου au, διεσπάσθη σε α καί u. Τά “ώτα ”, λοιπόν, (πληθυντικός τού “ούς”= α.υτί) έγιναν auta και τά “ωά” (πληθυντικός του “ωόν”=αυγό) έγιναν αιια. Η μεταβολή αυτή αυτομάτως συνεπήχθη τό πέρασμα στόν αρχαιοελληνικώτατο δίφθογγο “α.ν ” ο οποίος στήν πρώτη περίπτωση παίρνει τον ήχο a f < aft α καί με εισαγωγή τού ί χάριν ευφωνίας γίνεται aftia< afti< αυτί, στή δε δεύτερη παίρνει τόν ήχο αν<ανα καί με τήν εισαγωγή τού g χάριν ευφωνίας γίνεται avga< avgo< αυγό.Ως εδώ όλα καλά καί η ετυμολογική εξήγηση αποδεκτή. Τί τούς έκανε όμως να ασπασθούν ότι από τη διάσπαση τού (ω)μέγα ο προκύπτων δίφθογγος “αυ ”, πού στόν προφορικό λόγο αποδίδεται “αβ” καί “αφ” μπορεί να περάση καί στό γραπτό με αυτό το γράψιμο; Καταλαβαίνεις γιά τί υπονόμευση μιλάμε; Βαθμιαία κατάργηση τού δίφθογγου “αυ ” καί όλων τών υπολοίπων, όπως το “ευ” μέ την τραγική κατάληξη της απομόνωσης—εξαφάνισης της γλώσσας μας, διά τού αποστρακισμού της στήν εξορία τού “Γραικο-ρωμιο- Μεσαίωνα ”

αφού θα παραμείνουμε μοναδικοί στόν κόσμο να γράφουμε “Άβγουστο” καί “εφχαριστία” όταν οι υπόλοιποι λαοί, πού πήραν από μάς τά φώτα τής ορθογραφίας κι’ ετυμολογίας, γράφουν Augusto καί eucharistia. Υπάρχει κάτι πιό ανθελληνικό καί εξευτελιστικό από αυτό, γιέ μου;-Έλα, ρε μπαμπά, μή γίνεσαι υποχόνδριος, αλλάζει η γλώσσα, δέχαλάει.Νά, γιά. παράδειγμα., η “ευτέλεια” πού έγινε “εξευτελισμός” καί στήν κοινή γλώσσα “ξεφτίλα ” “ξεφτιλίστηκε ” η ομάδα στό γήπεδο, χάσανε οι “ξεφτίλες” δέ λέμε;-Δέν διαφωνώ καθόλου, αγόρι μου. Μέ μόνη τη διαφορά ότι στό γήπεδο μιλάμε, δέν γράφουμε. Εκείνοι λ.οιπόν πού μεταφέρουν τά λόγια τού γηπέδου στό χαρτί, άν είχαν τη δέουσα ελληνική συνείδηση θά. t /ραφαν “ξευτίλα”, “ξευτιλίστηκε ”, “ξευτίλχς”, τόσο δύσκολο είναι; Ή μήπως δέν γνωρίζουν την ετυμολογία της λέξης, δημοσιογράφοι άνθρωποι καί πανεπιστημιακοί, τόσο της “ξεφτί/.ας ” όσο καί τού “αυτιού;”-Εντάξει, δίκηο έχεις, αλλά δέν είναι καί τόσο τραγικά τα πράγματα.-Ναί, βέβαια, έτσι νομίζεις, ότι δέν είναι καί τόσο τραγικά, ακόμη, Επαμεινώνδα. Νά δούμε όμως πόσο τραγικά θά γίνουν στις επόμενες γενηές, όταν αρχίσουν να γράφουν “αφτοκίνητο ”, “αφταπάτη”, “αφτοστιγμεί” , “αφταρέσκεια”, θεωρώντας φυσιολογικά πλέον ότι όλες αυτές οι λέξεις προέρχονται ετυμολογικά από το “αφτί”, όπως η “αβγή” ο “Αβγερινός” κ ι’ ο “Άβγουστος” ότι προέρχονται από το “αβγό”. Θέλεις να κάνης μιά δοκιμή γιά να δής καί μόνος σου τήν αντίδραση ενός ανύποπτου Ευρωπαίου όταν τού γράψης “Metre, I want to make your portret in the tren ” σε αντιγραφή από τά ελληνικά “Μέτρ, θέλω να κάνω το πορτρέτο σας μέσα στό τρένο”. “Κρίμα το παιδί, τη λεβεντιά του ” θά πή γιά σένα, “κρίμα πού είναι Έλληνας αυτός ο αναλφάβητος κρετίνος!Διότι, φυσιολογικά, Νώντα μου, όταν τού Γάλλου ή τού Άγγλου τού παραμορφώσης το “Maitre ”= ’’Κύριε ”, γράφοντάς το όπως γράφεται το μέτρο (metre) στή γλώσσα του, όπως καί το “portrait” καί το “train” θα σε πάρη γιά κρετίνο τουλάχιστον. Είναι σάν να

βγής να γράψης “Νέα Ιόρκη ”, “Ιεμένη ”, ’Ίπουργείο Πεδίας”, “Ιπέφθινη δήλωση ” δέν θα τούς βγάλης το μάτι;-Μ’έπιασε πονοκέφαλος, μπαμπά. Κι ’εγώ, πού από αντίδραση στο μοναχοπαιδιλίκι, θέλω όταν παντρευτώ να κάνω πολλά παιδιά....πού να τα εμπιστευθώ γιά ελληνική παιδεία...σάν τή δική σου, αυτήν πού εγώ απώλεσα, ή μάλλον είχα την ατυχία απαρχής να στερηθώ;

ΖείρωνΜαδαγασκάρη

p|r7pl|rrpJ|r7pJ|=7pl^rp[^Tpl^Tpirrp|rrp^|rrp|r7pirrpJ|rrpir7pi|ripir7pH^pl|r7pil=TpJ

ΔΓ ΕΥΧΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΥΜΩΝ ....Το παρόν καλοπροαίρετον σχόλιον του Ιουδαιοχριστιανικού εορτολογίου, απευθύνεται εις Έλληνας αφυπνισμένους και εις Έλληνας με διάθεσιν επανελληνίσεως, υποστηρικτές του Ελληνικού Έθνους. Απευθύνεται εις Έλληνας που θέλουν προγόνους τους και γεννήτοράς των, τους Ιαπετό-Κλυμένη, τους Δευκαλίωνα-Πύρρα, τον Δάρδανο και τον Φορονέα... Το παρόν σχόλιον είναι ακατάλληλον διά «Έλληνας» που θέλουν προγόνους και γεννήτορας τον Αδάμ και την Εύα, τον Αβραάμ, τον Ισαάκ, τον Ιακώβ και τον.... Αυνάν.

Ιη ΙΟΥΝΙΟΥ1. Ιουστίνου Φιλοσόφου Μάρτυρος ΣΧΟΛΙΟΝ:Ιουστίνος.... ένας από τους πρώτους στρατολογημένους μοχλούς του Σιωνιστικού προγράμματος Σαούλ (Παύλου).Γεννήθηκε στην Νεάπολη της Παλαιστίνης τον 2ο αιώνα μ.Ο από «ειδωλολάτρες» γονείς οι οποίοι ως εύποροι τον εσπούδασαν σε ελληνικό σχολείο με επιφανείς δασκάλους (όλοι οι στρατολογημένοι μοχλοί-άγιοι, στο πρόγραμμα Σαούλ, εσπούδασαν σε ελληνικά σχολεία). Η μόρφωση όμως που έλαβε δεν ήταν πλήρης. Κάποιος γέροντας με μούσι και καρουλάκι μαλλί τον μυεί στα μυστικά του χριστιανισμού και τότε βλέπει την ...αλήθεια... Την αλήθεια αυτή κάποτε αποκαλύπτει και οι κακοί ειδωλολάτραι τον Α-Π-Ο-Κ-Ε-Φ-Α-Λ-Ι-Ζ-Ο-Υ-Ν ...και αυτόν... Κατά τους Συναξαριστές...Υπάρχει όμως και συνέχεια που μαρτυρά τον πραγματικό ρόλο του ανθρώπου αυτού και του ομοίων του που έλαβαν γνώση από τα ελληνικά σχολεία και την έκαναν όπλο δολοφονικό για τον Ελληνισμό και την Ελληνική αντίληψη.... Ο Ιουστίνος στα έργα του «Απολογία Α'» και «Απολογία Β '» μας «πληροφορεί» ότι οιΈλληνες την γνώση και την σοφία την παρέλαβαν από τους Εβραίους (Παλαιά Διαθήκη) και ο πρώτος σοφός και μέγας δάσκαλος ήταν ο Μωϋσής. (Απολογία Α ’ 44)... Μα αν είναι έτσι όπως μας τα λέγεις εμπαθέστατε ανθέλληνα Ιουστίνε γιατί δεν εσπούδασες σε ιουδαϊκό σχολείο παρά σε ελληνικό; Μήπως γιατί δεν υπήρχαν καν; (τα μοναδικά σχολεία στον τότε γνωστό κόσμο ήταν τα ελληνικά). ΓΓ αυτό και έπρεπε να κλείσουν όλα. (το τελευταίο έκλεισε ο Ιουστινιανός το 529 μ.Ο).Την «μέθοδο» Ιουστίνου ακολούθησαν και άλλοι «Αγιοι» «Απολογητές» στους επόμενους αιώνες. Με τον Ιουστίνο ο ιερός-άγιος πόλεμος κατά του ελληνισμού αρχίζει...

4η ΙΟΥΝΙΟΥ1. Απόδοσις εορτής του Πάσχα.2. Μητροφάνους Αρχ. Κων/πολεως3. Μαρίας & Μάρθας αδελφών του Λαζάρου.

22

ΣΧΟΛΙΟΝ:1. Την ημέρα αυτή εορτάζει η εκκλησία διότι επιτέλους μας επεξηγεί τι είναι Πάσχα... δηλαδή προσπαθεί να εξηγήσει τα ανεξήγητα γιατί εορτάζει μετά την «Ανάσταση» του κεντρικού προσώπου της θρησκείας τους μια καθαρά Ιουδαϊκή εορτή του γνωστού ΠΕΣΣΑΧ (ΠΑΣΧΑ). Ας το αναφέρουμε ακόμα μια φορά μήπως και το εμπεδώσουν μερικοί ότι ΠΕΣΣΑΧ (ΠΑΣΧΑ «Ελληνιστί») είναι εορτή κατά την οποία μνημονεύεται η έξοδος των Εβραίων από την Αίγυπτο .... 2.0ΜητροφάνηςήτανοπρώτοςΑρχιεπίσκοπος της Κων/πόλεως επί αυτοκράτορος του Μέγα Ανθέλληνος Κωνσταντίνου. Πατριαρχικά παρέλαβε τον θώκο τον οποίο κατείχε ο αδελφός του Πρόβος. Μετά τον ...θάνατό του έφτιαξε πολλούς ναούς. Τώρα γιατί και πως αγιοποιήθηκε αυτό είναι άλλη ιστορία ...και σαν αυτόν υπάρχουν πολλοί.3. Η Μαρία και η Μάρθα ήταν αδελφές του Λαζάρου, φίλου του Γιεχ Σουά (Ιησού) και απ’ ότι φαίνεται θαμώνος του σπιτιού τους. Η Μαρία άκουγε την κατήχηση και η Μάρθα μαγείρευε τα φαγητά για τα συμπόσια. Την Μαρία (Μαγδαληνή) την βλέπουμε και αλλού να ...αλείφει με μύρο τα πόδια του Ιησού και να τα σκουπίζει με τα «παρθενικά» της μαλλιά.... (Ισως αυτά να ήταν)... Καλά η Μαρία Αγία, η Μάρθα γιατί; για την καλή της μαγειρική;

5η ΙΟΥΝΙΟΥ1. Δωροθέου Επισκόπου Τύρου.ΣΧΟΛΙΑ:Ο Δωρόθεος υπήρξε Επίσκοπος Τύρου επί βασιλείας Λικινίου και Διοκλητιανού, όμως διώκεται και καταφεύγει στην Δυσσόπολη της Θράκης όπου και συνεχίζει το έργο του.. .(Απ’ αυτό φαίνεται ότι οι διωγμοί των χριστιανών εγένοντο κατά τόπους και όχι σ’ ολόκληρη την αυτοκρατορία όπως συμφέρει να μας λέγουν οι φέροντες τα φαιά). Μετά τους διωγμούς επανέρχεται στην Τύρο όπου εξακολουθεί το «έργο» του βοηθώντας φτωχούς και αδυνάτους γι’ αυτό και ο Έπαρχος της Τύρου τον συλλαμβάνει, τον βασανίζει και τον σκοτώνει ... Μα για ηλιθίους μας περνούν

οι Συναξαριστές παραμυθοπλάστες. Είναι ποτέ δυνατό ένας άνθρωπος να ασχολείται μόνον με αγαθοεργίες και να συλλαμβάνεται, να βασανίζεται και να σκοτώνεται γι’ αυτές; όχι δα. Ο εν λόγω κύριος με δόλιους τρόπους δημιουργούσε αναταραχές στην πόλη επιζητώντας επιμόνως τον Στέφανο του Μαρτυρίου... και τίποτε άλλο... Ένας ακόμη διασαλευμένος εγκέφαλος αγιοποιείται...

6η ΙΟΥΝΙΟΥ:1. Αττάλου Οσίου-Αγίου-Θαυματουργού.. . ΣΧΟΛΙΟΝ:Επιφανής στις τάσεις των μοναχιστών... Δηλαδή των υπερανθρώπινων αντιλήψεων... Από ενωρίς γνώρισε τον νόμο του Θεού. (του Γιαχβέ της Παλαιάς Διαθήκης). Ήταν φοβερά εγκρατής, δεν έτρωγε ...ποτέ... μόνο όποτε κόντευε να πεθάνει απ' την πείνα, δεν κοιμόταν διότι έλεγε ότι το κρεβάτι είναι φέρετρο και ο ύπνος ...πρόβα θανάτου....

7η ΙΟΥΝΙΟΥ1. Αγίου Παναγή Μπασιά εκ Ληςουρίου (όχι από τα Μέγαρα...)2. Ποταμιαινής Μάρτυρος-Αγίας ΣΧΟΛΙΟΝ:1. Ο Άγιος Παναγής λοιπόν γεννήθηκε στο Ληξούρι της Κεφαλληνίας περί το 1800, γόνος πλουσίων και σπουδαγμένος. Το 1836 χειροτονείται Διάκονος. Μετά από τόση χριστιανική δόση γνώσεως σε μια δεκαετία το 1846 δηλαδή αρρωσταίνει από νευρική νόσο- φυσικό ήταν, και ουσιαστικά τίθεται εκτός μάχης... Γεννάτε όμως το εξής ερώτημα, πως είναι δυνατόν ένας άγιος να αρρωσταίνει από νόσον εισαγωγής δαιμόνιων σύμφωνα με την χριστιανική «Ιατρική» γνωμάτευση; Αγιοποιήθηκε μόλις το 1986, επί ΠΑΣΟΚ...2. Η Ποταμιαινή η Αγία έζησε τον 3ο αιώνα μ.Ο στην Αλεξάνδρεια και ήταν δούλα... (αν παρατηρείτε, πολλές χριστιανές ήταν δούλες συνειδητές και μη και κατόπιν άγιες.... Για ποιο λόγο διάλεξαν και στρατολόγησαν δούλες για την υλοποίηση του προγράμματος Σούλ;).Κάποια στιγμή το αφεντικό της ήθελε να την απολαύσει.. . έτσι το λένε.. . διότι ήταν πολύ

23

όμορφη. Η Ποταμιαινή όμως του λέγει πως είναι χριστιανή και πως το απαγορεύει η αγία πίστις της. Τότε ο στυγνός ειδωλολάτρης (τι ανώμαλοι που είναι αυτοί οι ειδωλολάτραι...) την παίρνει και την βάζει μέσα σ’ ένα καζάνι που έβαζε πίσσα!!! Φοβερό ...νέα μέθοδος...ασφαλτοποιήσεως!!!.... Ζητώ συγνώμη,δεν έχω διάθεση για μαύρα αστεία αλλά αυτοί οι αντιπρόσωποι της μεγαλοβιομηχανίας παραγωγής θρησκειών, αγίων, οσίων, μαρτύρων κ.λπ. δεν έχουν τον Γιαχβέ τους . . . επινοούν τον πιο φρικιαστικό τρόπο θανάτου για να συγκινήσουν τις καλοκάγαθες μάζες πιστών...

8η ΙΟΥΝΙΟΥ1. Καλλιόπης Μάρτυρος, Αγίας, Οσίας κ.λπ.2. Νικάνδρου, Μαρκιανού Μαρτύρων. ΣΧΟΛΙΑ:1. Η Καλλιόπη έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορος Δεκίου. Δηλαδή 3ος μ.Ο αιών. Είχε σωματικά χαρίσματα... και ψυχικά... μα όσο κι αν την πιέζανε να παντρευτεί αυτή απέρριπτε μετά βδελυγμίας κάθε πρόταση γάμου. Το ‘χε ταμένο στον Ιησού και δεν δεχόταν άλλον (μίσος κατά της διαιώνισης του είδους). Για την «δράση» της ο Δέκιος την συλλαμβάνει και μένοντας έκθαμβος από την ομορφιά της, της κάνει «ανήθικες» προτάσεις...,προσπαθεί μεδιάφορεςκολακείες να την παρασύρει στον ανόσιο κόσμο των ψυχοκτόνων απολαύσεων της μυσαρής και τρισάθλιας ειδωλολατρίας... Η Αγία όμως ομολογεί τον «έρωτά» της με ...τον Ιησού... Τότε εξοργίζεται αυτός, την βασανίζει και την αποκεφαλίζει «χαρίζοντας» της, την ουράνια «αγαμία»... Ποιος να το πίστευε με την επιβολή του Ιουδαιοχριστιανισμού η Καλλιόπη η Μούσα .. .η πρέσβειρα της γνώσεως και της ενοράσεως να μεταλλάσσεται σε πρέσβειρα της αγαμίας και μισαλλοδοξίας...2. Οι «Αγιοι» Νίκανδρος και Μαρκιανός (αγνώστων λοιπών βιογραφικών στοιχείων) ομολογούν τον Ιησού και τον Γιαχβέ μπροστά στον ηγεμόνα Μάξιμο X;;;;; και φυλακίζονται... Στη φυλακή προσπαθούν να τους μεταπείσουν να απαρνηθούν δηλαδή την Ιουδαϊκή αντίληψη. Μα τίποτε...

Τότε τα βασανιστήρια δεν αργούν... τους κρεμούν ανάποδα και σκίζουν τις σάρκες τους με σιδερένια νύχια εν συνεχεία τους πετούνε αλάτι και ξύδι στις πληγές και τις τρίβουν με τραχιά λιθάρια... Με τα ίδια λιθάρια χτυπούνε τα πρόσωπα τους και τα παραμορφώνουν... Δεν αντέχω άλλο θα κάνω εμετό... Τι τρέλα πραγματικά διακατέχει αυτούς τους παραμυθοπλάστες Ιεχωβάδες... Δεν συνεχίζω άλλο μ’ αυτούς άλλωστε την συνέχεια την ξέρετε.... αποκεφαλίζονται και αγιοποιούνται.

9η ΙΟΥΝΙΟΥ1. Αγίες Θέκλα, Μαριάνθη, Μάρθα, Μαρία, Εννάθα ... Οι πέντε κανονικές ....ΣΧΟΛΙΟ:Κάπου στην Περσία και στο χωριό Αζά ζούσε ένας ιερέας ονόματι Σαούλ (Παύλος) με πέντε «κανονικές»... την Θέκλα, την Μαριάνθη, την Μαρία, την Μάρθα και την Εννάθα... Περίεργο σχήμα για ιερέα... Αυτές λοιπόν «ιερουργούσαν» και αυτός στο όνομα του Γιεχσούα μάζευε το χρήμα... Φοβερός ε;... Κάποτε Πέρσες του χωριού ζητούν απ’ αυτόν την μεγάλη περιουσία που απέκτησε με την «εργασία» των «κανονικών» «παρθένων» του ή να αλλαξοπιστήσει. Ο Σαούλ προτιμά να αλλαξοπιστήσει παρά να χάσει την περιουσία του... Οι «κανονικές» του όμως δεν αλλαξοπιστούν και τις σκοτώνει ο ίδιος... Μετά απ' αυτό οι «κανονικές» μοναχές «παρθένες» γίνονται αγίες... Μεγάλη η χάρη λοιπόν των «κανονικών»...

10η ΙΟΥΝΙΟΥ1. Αντωνίνης και Αλεξάνδρου Μαρτύρων.2. Θεοφάνους και Πάνσεμνης Οσίων. ΣΧΟΛΙΟ:1. Η Αντωνίνη ήταν μια χριστιανή καλλονή και φυσικά παρθένα που ζούσε στο χωριό Κάρδαμο. Ήταν γόνος πλούσιας οικογένειας ειδωλολατρικής... Μετά θάνατο των γονιών της όλη την περιουσία της την δίδει για τα «έξοδα» της νέας θρησκείας και βαπτίζεται χριστιανή... (ξέρουν που χτυπούν οι βδέλλες)... Ο έπαρχος Φύστος για την δράση της την συλλαμβάνει και την ανακρίνει. Η

24

Αντωνίνα η παρθένα με άκαμπτο φρόνημα ομολογεί την πίστη της καν προτρέπει τον ίδιο τον Φύστο να γίνει χριστιανός. Αυτός εξοργίζεται και ως τιμωρία την βάζει να «εργασθεί» σ’ ένα πορνείο... (Αυτό πρώτη φορά το συναντάμε.). Η Αντωνίνη στο πορνείο προσεύχεται και προκαλεί σεισμό μεγάλο που γκρεμίζει τα πάντα πλην αυτής... Ο Φύστος τότε ξαναδοκιμάζει, την τοποθετεί σε άλλο πορνείο. Εκεί όμως ένας πελάτης ονόματι Αλέξανδρος... (α ρε καημένε Αλέξανδρε) την βοηθά να αποδράσει και την παίρνει μαζί του... Ο Φύστος όμως τους συλλαμβάνει και τους καίει μέσα σε πίσσα ... χαρίζοντας τους τον στέφανον του Αγίου... (τελικά η πίσσα καθιερώνεται).2. Ο Θεοφάνης ήταν από την Αντιόχεια και ήταν γόνος πλούσιας ειδωλολατρικής οικογένειας. Σε ηλικία 15 χρόνων ασθενεί από το μικρόβιο της νέας θρησκείας και γίνεται ασκητής... ζώντας σ’ ένα μικρό ερημικό κελί... Κάποτε μαθαίνει πως κάποια πόρνη όνομα ...Πάνσεμνη, (καλό κι αυτό να είσαι πόρνη καινασελένεΠαν-σεμνη)... παρασύρει πολλούς στο «θάνατο» της αμαρτίας. Παρατά τον ασκητικό βίο λοιπόν πλένεται, ντύνεται και πηγαίνει στον πλούσιο πατέρα του να του ζητήσει λεφτά για να νυμφευθεί. Ο πατέρας του χαρούμενος νομίζοντας πως θεραπεύθηκε από την ανωτέρω νόσο του δίδει πολλά χρήματα. Ο Θεοφάνης τα παίρνει και πάει να βρει την Πάνσεμνη την πόρνη... και πράγματι την βρίσκει. Αφού «φάγαν» καλά και «ήπιαν» επίσης καλά την ζητά σε γάμο... αφού όμως γίνει χριστιανή, η πανάρητη, πάνσεμνη, πανκαλλονή και πάμπλουτη δέχεται και τον υπανδρεύεται... Και τότε αγίασαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα... Βοήθειά μας...

11η ΙΟΥΝΙΟΥ1. Αγίου Βαρθολομαίου και Αγίου Βαρνάβα ΣΧΟΛΙΟ:Την ημέρα αυτή η εκκλησία του Ιουδαιοχριστιανισμού τιμά και μνημονεύει δύο εβραιόπουλα Λευιτικής καταγωγής. Τον Βαρθολομαίο και τον Βαρνάβα. Και οι δύο ήταν ακόλουθοι του Ιησού και έδρασαν σημαντικά μετά το θάνατό του. Ο Βαρθολομαίος στην

Ινδία και ο Βαρνάβας στη Σιών, στη Ρώμη, την Αλεξάνδρεια και στον τόπο καταγωγής του την Κύπρο. Ο Βαρνάβας ήταν στέλεχος και συνεργάτης του Σαούλ στο πρόγραμμα του Ιουδαϊκού επεκτατισμού μέσω της νέας θρησκείας του χριστιανισμού ... Να τους «χαιρόμαστε» ...

12η ΙΟΥΝΙΟΥ1. Ιωάννου Νεομάρτυρος ΣΧΟΛΙΟ:Ο Ιωάννης X;;;; καταγόταν από την Τραπεζούντα (τεμέτερον)... Ήταν έμπορος πλούσιος και συγχρόνως πολύ ευσεβής... Σ’ ένα ταξίδι του προς την πόλη Ακκερμαν γνωρίζει τον πλοίαρχο του πλοίου που τον μετέφερε, που ήταν μουσουλμάνος. Αφού υπήρξε μια διαμάχη μεταξύ των..., όχι εγώ έχω καλό Θεό... όχι εσύ καλό Αλλάχ... ο πλοίαρχος μόλις φθάνουν τον καταδίδει στον τοπικό άρχοντα. Ο άρχοντας προσπαθεί να τον κάνει μουσουλμάνο τάζοντας του πολλά λεφτά. Μα ο ...Γιάννες... αρνείται. Ακολουθούν βασανιστήρια, φυλακές μα τίποτα... τότε ο Τούρκος τον δένει σε μια ουρά αλόγου και τον σέρνει στους δρόμους της πόλεως, κάποια στιγμή περνούν από την εβραϊκή συνοικία όπου βρίζεται, κακοποιείται, περιλούζεται με καυτό λάδι, και τέλος ένας Εβραίος του κόβει το κεφάλι με το μαχαίρι του. (καημένε Γιαννέ έπεσες και εσύ θύμα της εντέχνου και ψευδούς πολώσεως Εβραίων-Χριστιανών). Το λείψανό του ακόμα «θαυματουργεί» στην Σαντσιάβα της Μολδαβίας ...

14η ΙΟΥΝΙΟΥ1. Ελισσαίου Προφήτου ...ΣΧΟΛΙΟ:...«και αναβαίνοντος αυτού εν τη οδώ και παιδάρια μικρά εξήλθον εκ της πόλεως και κατέπαιζον αυτού και είπον αυτόν ανάβαινε φαλακρέ ανάβαινε και εξένευσεν οπίσω αυτών και είδεν αυτά, και κατηράσατο αυτοίς εν ονόματι Κυρίου■ και ιδού εξήλθον δύο άρκτοι εκ του δρυμού και αμέρρηξαν απ’ αυτών τεσσαράκοντα δύο παίδας...», Δ' Βασιλειών κεφ. Β' εδαφ. 23-24.Τούτο το κομπλεξικό ανθρωποειδές τιμά

25

και εορτάζει η Χριστιανική Εκκλησία την ημέρα αυτή. Ο Ελισσαίος ο «Φαλακρός» προφήτης και ο ανθρωποφάγος ή μάλλον ο παιδοφάγος Θεός του (Γιαχβέ) και θεμέλιος λίθος του χριστιανικού οικοδομήματος (Πατήρ ορατών και αοράτων) με την μορφή αρκούδας κατασπαράσσουν σαράντα δύο παιδιά που τόλμησαν να τον κοροϊδέψουν λόγω της καραφλότητάς του... Έλεος (τον παιδοφάγο Γιαχβέ τον συναντούμε όμως και στην Καινή Διαθήκη... όταν δεν σταματά τον Ηρώδη που δήθεν κατασφάζει 15.000 αγοράκια κάτω των δύο ετών... για να γλυτώσει τελικά το δικό «του» «Ιησουάκι». Η μεγαλυτέρα καταγεγραμμένη ανθρωποθυσία μέσα στο ιερό και Θεόπνευστο βιβλίο της Καινής Διαθήκης).

15η ΙΟΥΝΙΟΥ1. Προφήτου Αμώς.2. Αγίων Φουρτουνάτου- Αχαϊκού- Στεφανά. ΣΧΟΛΙΑ:1. Ένα ακόμη «ήρωα» της Παλαιάς Διαθήκης τιμά η Εκκλησία σήμερα ...τον Αμώς τον καταγόμενο από το χωριό Θέκουε της γης Ζαβουλών και ήταν αγράμματος βοσκός (τι άραγε μπορούσε να ήταν...) έζησε περί τον 8ο αιώνα προ του μηδενός και έλαβε το χάρισμα της προφητείας από τον ίδιο τον Γιαχβέ. Δεν «έγραψε» κάτι άλλο από τους γνωστούς Σιωνιστές προφήτες, δηλαδή για την προετοιμασία του Ιουδαϊκού λαού και την έλευση του Μεσσία που θα τους κάνει παγκόσμια υπερδύναμη... (όνειρο 3.000 χρόνων...). Όμως όπως και όλοι οι «προφήται» δεν είναι τίποτε άλλο από φανταστικά πρόσωπα που επινόησε κατά την συγγραφή της Παλαιάς Διαθήκης ο πανούργος αρχιραβίνος Εσδρά και το επιτελείο του... Ουδέν λοιπόν σχόλιον....2 .0 Φουρτουνάτος, ο Αχαϊκός και ο Στεφανάς ήταν Εβραίοι που ζούσαν στην Κόρινθο την εποχή του Σαούλ (Παύλου). Ανήκουν στον ίδιο πυρήνα δράσεως με τον Ακύλα-Πρισκήλα. Ήταν άμεσοι συνεργάτες του Σαούλ και μοχλοί δράσεως του Σιωνιστικού προγράμματος εκχριστιανισμού στην Ελλάδα. Η Εκκλησία βέβαια δεν ξεχνά του συμπατριώτες της... και τους εορτάζει...

16η ΙΟΥΝΙΟΥ1. Τυχώνος Επισκ. Αμαθούντος Κύπρου ΣΧΟΛΙΟ:Ο Τύχων έζησε στα χρόνια του ανθελληνικού τέρατος που ακούει στο όνομα Αρκάδιος (ες έδαφος φέρειν...). Καταγόταν από φανατική χριστιανική οικογένεια και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να γίνει από την παιδική του ηλικία μισέλλην και μισαλλόδοξος κατηχητής. Έγινε Επίσκοπος Αμαθούντος στη Κύπρο με τη βοήθεια του Γιαχβέ και ουσιαστικά αυτός του έδωσε την «ευλογία» και εντολή του σφάζειν ειδωλολάτρας και γκρεμίζειν τους ναούς αυτών ...Ο Τύχωνήταν ένας από τουςπολλούς δυστυχώς διώκτες του Ελληνισμού αφηνιασμένος άφρων, και μισαλλόδοξο ον... Για τις ανθελληνικές του εγκληματικές ενέργειες ο Γιαχβέ τον έκανε μέτοχο στην εταιρεία θαυμάτων και αγιοποιήσεων.... για τους μη Έλληνες... «Βοήθειά Σας».

17η ΙΟΥΝΙΟΥ1. Οι «Αγιοι» Μανουήλ, Σαβέλ, Ισμαήλ ΣΧΟΛΙΟ:Οι Αγιοι Μανουήλ, Σαβέλ, Ισμαήλ ήταν Ιουδαϊκής καταγωγής από την Περσία και έζησαν την εποχή του εστεμμένου φιλοσόφου Ιουλιανού. Κάποτε επισκέφθηκαν την Κωνσταντινούπολη (Νέα Ρώμη) για «Δουλειές» ... δολίου περιεχομένου... και άθελά τους βρέθηκαν θεατές μιας Ελληνοπρεπούς τελετουργίας στην οποία πρόί'στατο ο ίδιος ο Ιουλιανός.... Με κίνητρο το μισαλλόδοξο μίσος τους και την ασέβειά τους προσέβαλαν την τελετή. Φυσικά συνελήφθησαν και τους αποκεφάλισαν... Ο Γιαχβέ όμως μετά από λίγο τιμωρεί τον Ιουλιανό και βάζει τον «Άγιο» Μερκούριο και τον σκοτώνει σε μια μάχη... ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:Μη τολμήσει κανείς και πειράξει χριστιανούς γιατί ο Γιαχβέ καιροφυλακτεί... και σκοτώνει... Και εσείς φίλοι αναγνώσται σημαδέψτε ονόματα για ελληνόπουλα Μανουήλ, Σαβέλ, Ισμαήλ... «Άγιοι» Πατέρες να τους χαίρεστε!

26

21η ΙΟΥΝΙΟΥ1. Αγίου Αφροδισίου ΣΧΟΛΙΟ:Ο Άγιος Αφροδίσιος έζησε στα χρόνια της κοσμοχαλασιάς, 4ο αιώνας μ.Ο στη Κιλικία. Φανατικός και μισαλλόδοξος χριστιανός. Υπήρξε βλάσφημοςτηςΕλληνικήςαντιλήψεως περί του Θείου. Γ ια τη δόλια προπαγάνδα του (Ίδιον των Ιουδαιοχριστιανών) συνελήφθη από τον Έπαρχο Διονύσιο και εφυλακίσθη. Στη φυλακή υπέστη βασανιστήρια. Όπως κάποια μέρα τον βάζουν στην αρένα με ένα πεινασμένο λεοντάρι μα ...,ω του θαύματος ο λέων του κάνει χαρούλες κουνώντας την ουρά.... Κάποια άλλη μέρα πυρωμένο σίδερο του βάζουν στο δέρμα του σώματος του μα ...αυτό σβήνει... Τέλος παίρνουν δύο μεγάλες πέτρες... τον βάζουν ανάμεσα και τον κάνουν... τοστ...Απευθύνομαι στους σεναριογράφους ταινιών, μη ψάχνετε βιβλία για νέα σενάρια, διαβάστε Συναξάρια και θα γράψετε το καλύτερο σενάριο θρίλερ ταινίας...

24η ΙΟΥΝΙΟΥ1. Αθανασίου του Παρίου Οσίου ΣΧΟΑΙΟ:Την ημέρα αυτή η Εκκλησία τιμά και εορτάζει έναν από τους μεγαλύτερους ανθέλληνες της νεότερης ιστορίας μας.Ο Αθανάσιος έζησε στα τέλη του 18ου αιώνος, την εποχή δηλαδή που η πατρίδα μας προσπαθούσεαπεγνωσμέναναβρειτοπρόσωπο της στα σαλόνια της Ευρώπης με αιχμές των δοράτων τους λόγιους της διασποράς Κοραή, Ρήγα, Σουγδούρη, Βούλγαρη, Μεθόδιο Ανθρακίτη και άλλους. Η προσπάθεια ήταν να πείσουν τους Ευρωπαίους αρχηγούς ότι εκεί στο κέντρο του κόσμου βρίσκεται μια χώρα με ιστορία, μια χώρα που έδωσε πολιτισμό και γνώση σ’ όλο τον κόσμο, μια χώρα που βρίσκεται σκλαβωμένη 2 χιλιάδες χρόνια μα είναι ακόμα ζωντανή και ακμαία... Αφού με τα πολλά κέρδισαν τη συμπάθεια μέσω της προπαγάνδας πολλών αρχηγών «ευγενών», οι λόγιοι κάναν και τις προτάσεις τους για το επίθετο το χαρακτηριστικό της νέας «Απελευθερωμένης» χώρας. Ο Κοραής

πρότεινε να ονομαστεί Γραικία, άλλος Ρωμανία, άλλος Ιωνία, άλλος Ελλάς (Ρήγας). Ερώτησαν και τους γνωστούς δυνάστες του Ελληνισμού εκπροσώπους της Εκκλησίας .... Ο Ιεράρχης Αθανάσιος Πάριος ο λεγόμενος, απεφάνθη «οποιοδήποτε όνομα πλην Ελλάς διότι μαρτυρά το μιαρό και άθλιο παρελθόν... τους ειδωλολάτρες αρχαίους...». Ευτυχώς που η άποψη του ανθέλληνος αυτού ερρίφθη στον τάφο μαζί με το κουφάρι του... Βαρύ νάναι το χώμα...

29η ΙΟΥΝΙΟΥ1. Αγίων Πέτρου και Παύλου (Σίμωνος και Σαούλ)ΣΧΟΛΙΟΟ Σίμων Ιουδαίος εκ Βησθαϊδάς της Γαλιλαίας, αμόρφωτος ψαράς στρατολογήθηκε από τον Ιησού όταν ο τελευταίος επεσκέφθη την λίμνη Γεννησαρέτ. Παράτησε την οικογένειά του, τα παιδιά του, την γυναίκα του στην δύσμοιρη τύχη τους και πήγε να σώσει την ψυχή του και τον κόσμο του Ισραήλ. Όπως μας τον παρουσιάζει η Καινή Διαθήκη -διότι ιστορικά είναι παντελώς άγνωστοι όλοι αυτοί- έζησε όλες τις πτυχές της ιστορίας του Ιησού και μετά τον θάνατο-Ανάσταση-Ανάληψη διαλέγετε και παίρνετε... Η χάρη του φθάνει έως τη Ρώμη όπου διά την συνωμοτική δράση του (μεγάλη εβραϊκή γιάφκα την εποχή εκείνη) συλλαμβάνεται και σταυρώνεται... Ήταν πολέμιος του Σαούλ (Παύλου) ως μαρτυρά ο Ρωμαίος ιστορικός Σουετώνιος ή Σουητώνιος Γ άιος.Γ ια τον Σαούλ τι να πούμε.... το Α και το Ω του χριστιανισμού. Αυτός, ο Σενέκας και Πίσων είναι οι κατασκευαστές του χριστιανισμού. Ο Σαούλ ήταν από την Ταρσό, σκηνοποιός το επάγγελμα και Ιουδαίος φυσικά στη καταγωγή. Διώκτης του χριστιανισμού στην αρχή κ α ι... Απόστολος μετά το θαύμα... όπως μαρτυρά ο ίδιος του παρουσιάστηκε ο Ιησού και του παρέδωσε το «πρόγραμμα» της αποστολής ανά τα έθνη...Ο Σαούλ είναι μια φοβερά σημαντική μορφή για τον ιουδαϊσμό είναι ο υλοποιητής της Δευτέρας Φάλαγγος (πρόγραμμα ιουδαϊκού επεκτατισμού μέσω της νέας θρησκείας) και

2?

χωρίς αυτόν σήμερα ο ιουδαϊσμός θα είχε πολύ λιγότερα και ο χριστιανισμός τίποτα. Χρηματοδοτήθηκε με μεγάλα ποσά από ραβίνους και συγκλητικούς ρωμαίους και δωροδοτήθηκε με τον τίτλο του ρωμαίου πολίτου που ήταν κάτι πολύ σπάνιο για τους Εβραίους. Ταξίδεψε στην Μ. Ασία, Ελλάδα και τέλος στη Ρώμη οργανώνοντας τους εβραϊκούς πυρήνες και δημιουργώντας τους οπαδούς της νέας θρησκείας. Στη Ρώμη συναντά τους συνδέσμους του, συγκλητικούς Σενέκα και Πίσωνα όπου και κατασκευάζουν την νέα θρησκεία του χριστιανισμού... Ολοκληρωμένα πλέον οργανώνουν προβοκατόρικες ενέργειες κατά των ρωμαίων στρατολογώντας τους πολυπληθείς Εβραίους της Ρώμης με αποκορύφωμα την γνωστή πυρκαγιά και αποδίδοντας την στον αυτοκράτορα Νέρωνα.... ακολουθούν μετά απ’ αυτά διώξεις κατά των εβραιοχριστιανών. -Αλλωστε αυτό επεδίωκαν για να συγκινήσουν τις λαϊκές μάζες...- Μα το «μικρόβιο» Σαούλ άρχισε να προσβάλει αρκετούς ώσπου έγινε επιδημία...Ο Σαούλ για την μεγάλη του δράση συνελήφθη και απελευθερώθη τρεις φορές. Το πώς πέθανε απολύτως κανείς δεν ξέρει ... Γ ια τους χριστιανούς υπήρξε Άγιος, για τους Έλληνες... Εφιάλτης....

ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΠΟΝΤΙΚΟΣ

Γ Δείτε στο διαδίκτυο: ]w w w .h e lla s a rm y .g r

Η Ιστορία του Ελληνικού Στρατού, από την αρχαιότητα έως σήμερα! Στρατός Ξηράς, Πολεμικό Ναυτικό, Αεροπορία...

w w w .h e lle n ic m y th o lo g y .o rg

Καταγραφή της Ελληνικής Μυθολογίας, και προσπάθεια αποσυμβολισμού των ελληνικών Μύθων.

Η ΚΙΘΑΡΑΗ κιθάρα, στην Αρχαία Ελλάδα, εθεωρήθη ως ένα από τα αγαπημένα όργανα του θεού Απόλλωνα. Έμοιαζε περισσότερο με τη λύρα και λιγότερο με την κιθάρα που γνωρίζουμε σήμερα. Η διαφορά της από τη λύρα, ήταν, ότι το ηχείο της, ήταν ξύλινο, ενώ της λύρας, από όστρακο χελώνας. Μία ακόμη διαφορά που εντοπίζουμε μεταξύ λύρας και κιθάρας, είναι, ότι η λύρα, ήταν ένα όργανο παιδευτικό, ερασιτεχνικό θα έλεγα, ενώ η κιθάρα, ήταν ένα όργανο που χειρίζονταν οι επαγγελματίες μουσικοί. Επρόκειτο για το όργανο που χρησιμοποιούσαν, οι δεξιοτέχνες στις επίσημες εκδηλώσεις. Παράλληλα, είναι θεμιτό να αναφερθεί και μία παραλλαγή της αρχαίας κιθάρας, που ήταν η κιθαρίς. Επρόκειτο για ένα έγχορδο όργανο, που ήταν σε χρήση, ήδη από τα ομηρικά έτη. Αναφέρεται στην Οδύσσεια,ως εξής: «Κήρυξ δ ’ εν χερσίν κίθαριν περικαλέα, θήκεν Φημίω».

Γυρνώντας και πάλι στην κιθάρα, γνωρίζουμε πως το ηχείο της ήταν ξύλινο και πολύ μεγαλύτερο από εκείνο της λύρας.Συνήθιζαν να του ενσωματώνουν χάλκινα ή κεράτινα ελάσματα, που ηχούσαν πολύ όμορφα, συνδυασμένα με τη χρήση των χορδών. Ο Πλούταχος, στο έργο του Περί Μουσικής, αναφέρει, ότι η μορφολογία της κιθάρας, καθορίστηκε από τον Κηπίωνα, μαθητή του Τερπάνδρου. Επίσης τεκμηριώνει τον ισχυρισμό, ότι η κιθάρα λέγονταν και ασιατική, ως εξής: «Εκλήθη δ ’Ασίας δια το κεχρήσθαι τους Λεσβίους αυτή κιθαρωδούς προς τη Ασία κατοικούντας».Στα πάνω άκρα του ηχείου, τοποθετούνταν ο Ζυγός. Επίσης υπήρχε ένα ραβδί, όπου πάνω του ενσωματώνονταν τα κλειδιά, που ήταν απαραίτητα για το κούρδισμα των χορδών. Οι χορδές, ή αλλιώς νευραί, ήταν φτιαγμένες από έντερα ή από τένοντες (νευραί) ζώων. Επίσης, γνωρίζουμε πως αργότερα φτιάχνονταν και χορδές από λινάρι. Στο κάτω μέρος του ηχείου, υπήρχε ο χορδοστάτης (χορδοτόνος).

28

Επάνω στο ηχείο, τοποθετούνταν οι χορδές και στη μέση ο καβαλάρης. Ο καβαλάρης, έθετε το μήκος των χορδών και με τη χρήση του, ο ήχος, μεταδίδονταν στο ηχείο.Οι χορδές λοιπόν, ξεκινούσαν από το χορδοστάτη και κατέληγαν στους κόλλοπες, που ήταν από ξύλο.Φυσικά, όσο πιο λεπτές ήταν οι χορδές, τόσο οξύτερος, ήταν ο ήχος που παράγονταν. Αναφορικά στην καθοδική πορεία της μουσικής στην αρχαιότητα, θεωρώ πως τα αίτια είναι οφθαλμοφανή, οπότε και το αποτέλεσμα δεδομένο.

Κατ’ αρχάς, η περίοδος της παρακμής, ξεκίνησε το 450 π.Ο και εξής. Η Ελλάδα των τεχνών, άρχισε να καταρρέει σε μία εποχή, όπου οι εικαστικές τέχνες ανθούσαν. Μέσα από τις «διαμαρτυρίες» του Πλάτωνος, αντιλαμβανόμαστε, πως η παρακμή στη μουσική, οφείλονταν στην κοινωνική και ηθική οπισθοδρόμηση. Στις αρχές του 4ου αιώνος π.Ο, ξεκινά ένα κύμα ομοιογενοποίησης των πραγμάτων, οι άνθρωποι παραγκωνίζουν τις παλαιότερες έννοιες του ήθους και των νόμων, ενώ η μουσική αποκτά χαρακτήρα ατομικό, που περιορίζονταν στο δεξιοτεχνικό επίπεδο. Παράλληλα, η μουσική, από τμήμα της αγωγής και της παιδείας, γίνεται κεκτημένο των διασήμων δεξιοτεχνών. Το κοινό παρακμάζοντας μορφωτικά, πνευματικά και κοινωνικά αλλάζει χαρακτήρα και διάθεση, ως προς τη μουσική. Αρχίζει να επικεντρώνεται στα τραγούδια των χοϊκών στις τραγωδίες, παραμερίζοντας τον ηθοπλαστικό τους χαρακτήρα. Επίσης η εισαγωγή νέων στοιχείων και καινοτομιών στο χώρο της μουσικής, ήρθε σε σφοδρή αντίθεση με την υπάρχουσα συντηρητική τάξη.Οι αρχαίοι μουσικοί νόμοι, εξέφραζαν την παραδοσιακή νόρμα και θεωρούνταν, ως αντανάκλαση των θεϊκών νόμων περί αρμονίας. Οι μουσικές καινοτομίες, ανήκαν στον Φερεκράτη, τον Αριστοφάνη κ.ά. Η τελευταία περίοδος της αρχαίας Ελληνικής μουσικής, άφησε σημαντικά ονόματα, όπως του Τελεσία, του Θεοκρίτου, του Μεσομήδη

κ.ά.Φυσικά, δε θα μπορούσα να μην αναφέρω, τον περίφημο χρυσό αιώνα του Περικλέους, ως μία περίοδο κατάρρευσης των υπαρχουσών μουσικών δομών. Η κάστα των σφετεριστών, ηγενομονομανών, κλεπτών, επηρέασε σε πολύ σημαντικό βαθμό το χαρακτήρα της παιδείας που δέχονταν ο λαός.Η αναφορά μου στους ελληνιστικούς χρόνους μπορεί να θεωρηθεί και πλεονασμός, καθώς σε μία περίοδο ελευθεριότητας των ηθών, αμφισβήτησης, εκφυλισμού και κατακρήμνισης των αξιών είναι φυσικά αυτονόητη η υπανάπτυξη των τεχνών. Η χαρακτηριστική τρυφηλότητα, οι σεξουαλικές παρεκτροπές, η κατάργηση του πρέποντος και γενικότερα η ηδυπαθής ζωή, αποδόμησε τα θεμέλια της διαμόρφωσης ενός ορθού παιδευτικού και μουσικού υποβάθρου.

Ειρήνη Ζάχου

29

ΜΑΡΚΟΣ ΑΥΡΗΛΙΟΣΙΕΡΗ ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑ

Ο Στωικισμός στηρίζει παλαιωμένες αξίες ή διδάσκει μια επαναστατική στάση, έναν φιλοσοφικό ακτιβισμό; Είναι, όπως είπε ο Μάθιου Αρνολντ, «ο πολύτιμος φίλος, η παρηγοριά όλων των εντίμων, αγνών ανθρώπων με καθαρό μυαλό που θέλουν να πορεύονται με οδηγό την όραση και όχι την πίστη»;Ο Μάθιου Αρνολντ είχε δίκιο: ο Στωικισμός είναι κατά κάποιον τρόπο το Πιστεύω όλων των ανθρώπων που αγαπούν την ελευθερία.

Ludwig Edelstein

Ο Μάρκος Αυρήλιος Αντωνίνος γεννήθηκε στις 26 Απριλίου 121 μ.Χ. και απεβίωσε στις 17 Μαρτίου 180, ενώ κυβέρνησε την Ρώμη από το 161 έως το 180 μ.Χ.Ο Μάρκος γεννήθηκε στη συνοικία Caelimontium της Ρώμης από γονείς με επιφανείς ρίζες, τον Άννιο Βέρο και την Δομίτια Λουκίλλα. Ο παππούς του από την πλευρά τού πατέρα του ήταν ύπατος και ο σύζυγος της αδερφής τού πατέρα του ήταν συγκλητικός, Ο νεαρός γόνος έλαβε άρτια μόρφωση κυρίως από πλατωνικούς και στωικούς φιλοσόφους και σε ηλικία μόλις 8 ετών εισήχθη στον Ιερατικό Σύλλογο της Ρώμης. Στην ηλικία των 12 ετών (κατά τον Γίββωνα στα 18, όταν ενηλικιώθηκε) φόρεσε το σχήμα των στωικών αποδεχόμενος τον απλό τρόπο ζωής τους.Είχε την τύχη να έχει ως παιδαγωγό του έναν δάσκαλο διακεκριμένο για την αρετή και τις γνώσεις του, τον Κορνήλιο Φρόντωνα. Ο Φρόντων (Fronto) διαπαιδαγώγησε ελληνοπρεπώς τον Μάρκο, όπως και ένας άλλος σπουδαίος δάσκαλος της εποχής εκείνης- ο γνωστός μας Ηρώδης ο Αττικός, ο άρχοντας των Αθηναίων που δημιούργησε το διάσημο Ηρώδειο θέατρο, καθώς και πολλά άλλα δημόσια έργα. Επίσης, ο Σέξτος αναφέρει ότι και ο Βασιλείδης ήταν δάσκαλος του Μάρκου.Ο στωικός πρίγκηπας παρακολούθησε μαθήματα του σκεπτικού φιλοσόφου Σέξτου του Εμπειρικού και επηρεάστηκε από τα κείμενα των Quintus Iunius Arulenus Rusticus, Cinna Catulus και Claudis Maximus. Μεγάλη ήταν η επίδραση του Ηράκλειτου και του Επίκτητου στην φιλοσοφία του, πράγμα που γίνεται εμφανές στο έργο του Τα εις εαυτόν, όπου συζητά με τον εαυτό του διατυπώνοντας στοχασμούς με τρόπο επιγραμματικό και αφοριστικό. Πρόκειται για το γνωστότερο έργο του, που περιλαμβάνει 12 βιβλία μορφής προσωπικού ημερολογίου. Όπως εικάζεται ξεκίνησε να τα συγγράφει από το 170 μ.Χ. και πέρα, χωρίς να είναι σίγουρο αν επιθυμούσε να δημοσιευτούν. Η αλήθεια είναι πως η δημοσίευση των καταγεγραμμένων στοχασμών είναι κάτι που έγινε μετά τον θάνατό του και ευτυχώς που δημοσιεύτηκαν εν τέλει, διότι πρόκειται για έργα μεστωμένης σοφίας και ωριμότητας. Είναι γραμμένα στα ελληνικά, και όχι στα λατινικά όπως θα περίμενε κανείς από έναν ρωμαϊκής καταγωγής αυτοκράτορα!Πέραν των Εις εαυτόν διασώζονται αποσπασματικά διατάγματα και επιστολές του.

Ο ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣΠέρα από διακεκριμένος φιλόσοφος, πολιτικός διοικητής και διανοούμενος ο Μάρκος υπήρξε γενναίος πολεμιστής και ευφυής στρατηγός, ακολουθώντας έτσι την μακραίωνη ελληνική και ρωμαϊκή παράδοση του προτύπου Ηγέτης-Πολεμιστής.Διεξήγαγε πόλεμο κατά των Πάρθων εισβολέων στην Αρμενία από το 162 ως το 166 μ.Χ. με νικηφόρα αποτελέσματα. Επίσης, αντιμετώπισε επιτυχώς τις εισβολές των γερμανικών φύλων στην Ακυληία (σημερινή Βενετία), τους πειρατές στην Μεσόγειο, καθώς και τις εξεγέρσεις στην

30

Βρεταννία, την Ισπανία και την Αίγυπτο. Μάλιστα αντιμετώπισε και την αποστασία τού στρατηγού του Αβίδιου Κάσσιου στην Συρία το 175, για τον οποίον, παρά την σύγκρουσή τους, φρόντισε να ταφεί με στρατιωτικές τιμές μετά την ήττα και τον θάνατό του.Όμως ο πόλεμος δεν σταματά στην αποστασία της Αντιόχειας. Συνεχίζεται στα βόρεια σύνορα κατά των Μαρκομάννων Γερμανών εισβολέων, όπου συμπολεμούν ο Μάρκος με τον γιο του Κόμμοδο ως τις 17 Μαρτίου 180, οπότε ο φιλόσοφος αυτοκράτωρ πεθαίνει άρρωστος στην Vindabonna (σημερινή Βιέννη) σε ηλικία 59 ετών έχοντας αφήσει πίσω του ένα λαμπρό πολιτισμικό, διοικητικό και φιλοσοφικό έργο.Όσον αφορά στις συνθήκες τού θανάτου του έχει υποστηριχτεί ότι δηλητηριάστηκε κατόπιν συνωμοσίας με πρωτοβουλία τού γιου του Κόμμοδου ή έστω κατόπιν πρωτοβουλίας των συμβούλων του Κόμμοδου, προκειμένου να κρατήσει μόνος του την εξουσία τού πατέρα του.Παρά την ευρεία διάδοση αυτής της εκδοχής περί σκευωρίας, συνήθως στην επίσημη ιστοριογραφία υποστηρίζεται ότι ο Μάρκος προσεβλήθη από πανώλη (πανούκλα) και απεβίωσε. Ωστόσο η άποψη περί συνωμοσίας σε βάρος του δεν αποκλείεται (βλ. στο παρόν βιβλίο τα σχετικά κεφάλαια «Μυστηριώδεις Θάνατοι», «Η Κατάρα της Πανούκλας» και τις σπάνιες αναλύσεις του Κοραή και του Λωρέντη που παραθέτουμε).

Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣΑξίζει να αναφερθεί ότι ο Μάρκος Αυρήλιος ήταν ένας εκ των λίγων αυτοκρατόρων που μυήθηκαν στα Μυστήρια των Ευμολπιδών στην Ελευσίνα. Μάλιστα με πρωτοβουλία δική του και τού Αντωνίνου τού Ευσεβούς κτίστηκαν στην Ελευσίνα τα Μεγάλα Προπύλαια με μάρμαρο της Πεντέλης. Επίσης, ο ίδιος ο Μάρκος προχώρησε στην ίδρυση και χρηματοδότηση τεσσάρων φιλοσοφικών εδρών στην Αθήνα, μία για κάθε μεγάλη σχολή· την Ακαδημία των Πλατωνικών, την Περιπατητική των

Αριστοτελικών, την Στοά των Στωικών και τον Κήπο των Επικούρειων.Εντυπωσιάζει το πόσο αγαπούσε ο Μάρκος τις τέχνες και τα γράμματα, την φιλοσοφία και τις επιστήμες, και ως εκ τούτου προστάτευε τους φιλοσόφους και τους καλλιτέχνες, πράγμα που του αναγνώριζε ο πνευματικός κόσμος δείχνοντάς του την ευγνωμοσύνη του. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο δάσκαλός του ο Ηρώδης ο Αττικός στο Νυμφαίο, που ανήγειρε στην Ολυμπία το 155 μ.Χ., τοποθέτησε ανδριάντες τού μαθητή του Μάρκου.Ο εστεμμένος φιλόσοφος, όπως και ο ίδιος δηλώνει στα Εις εαυτόν του, προσπάθησε να κυβερνήσει την ρωμαϊκή πολιτεία βάσει ισονομίας, ισότητας και ισηγορίας. Μερίμνησε για την δωρεάν κήδευση των απόρων πολιτών, περιόρισε την έκλυση των ηθών και την πορνεία, φρόντισε για την προστασία των ορφανών παιδιών, θέσπισε την υποχρεωτική τήρηση μητρώου γεννήσεων και την ληξιαρχική εγγραφή των πολιτών, γενίκευσε τις απελευθερώσεις των δούλων και τους παρεχώρησε πλήρη δικαιοπρακτική δυνατότητα και κληρονομικά δικαιώματα. Απαγόρευσε τις σωματικές τιμωρίες και τις δολοφονίες δούλων από τούς κυρίους τους, εξεδίωξε την συκοφαντία, καταπολέμησε τους λιμούς, συστηματοποίησε τους δημόσιους επισιτισμούς, προνόησε για τη νομική απαλλαγή των φρενοβλαβών κατηγορουμένων και νομοθέτησε την «εύνοια ελευθερίας», δηλαδή την απαλλαγή του κατηγορουμένου ή την μείωση της ποινής του λόγω αμφιβολιών. Επιπλέον, προσπάθησε ανεπιτυχώς να απομακρύνει τον λαό από τα αισχρά θεάματα των αρένων, γεγονός που προκάλεσε έχθρες εναντίον του, παρά του ότι ήταν δημοφιλής αυτοκράτορας.Όσον αφορά στις σχέσεις του με τους χριστιανούς της εποχής του, πρέπει να ειπωθεί ότι, κατά την πρώτη δεκαπενταετία της ενασχόλησής του με τα κοινά της Ρώμης, φρόντισε ιδιαιτέρως για την προστασία τους και θέσπισε νόμους κατά της δίωξής τους για οποιοδήποτε μη ποινικό, αλλά ιδεολογικό και μόνον, αίτιο.

31

Ως αυτοκράτωρ, όμως, παρά την σωφροσύνη καν την ηπιότητά του, τους εξεδίωξε κατά τις περιόδους 166-168 και 177-180 λόγω της εγκληματικής τους συμπεριφοράς, όταν υπό την επιρροή της παραφροσύνης και του φανατισμού των μοντανιστικών ιδεών δρούσαν κατά της δημόσιας διοίκησης, βεβήλωναν αυτοκρατορικό μνημεία και ιερά, προέτρεπαν το πλήθος σε στάση, κατέθεταν τα όπλα στις μάχες αρνούμενοι να υπερασπιστούν τα σύνορα και γενικώς παραβίαζαν την ποινική νομοθεσία, θέτοντας έτσι σε κίνδυνο την εθνική ασφάλεια, την κοινωνική συνοχή και το πολιτειακό σύστημα αξιών.

Ο ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΗΣΈχουμε χρέος απέναντι στον εαυτό μας, στην κοινωνία και στην πατρίδα μας να μελετάμε την ιστορία. Ακόμα και στην μακρινή ζούγκλα του Μεξικού ο φιλόσοφος ηγέτης των Μάγιας-Ζαπατίστας, ο Υποδιοικητής Μάρκος, επιμένει ότι: «Θα ζουμί: πάντα. Θα επιστρέφουν στην λήθη μονάχα όσοι παραδίδουν την ιστορία τους»\ Τόσο σημαντική είναι η ανάγκη της ιστορικής μάθησης ακόμη και στον μακρινό πολιτισμό των Ινδιάνων.Αναμφίβολα ανθρωπιστικές ιδέες σαν αυτές του Αυρήλιου βοηθούν στην δημιουργία ανθρωπινότερων, δικαιότερων και δημοκρατικότερων συνθηκών. Πόσοι και πόσοι άνθρωποι μέσα στην πάροδο των αιώνων δεν κατέφυγαν στο εσωτερικό καταφύγιο των Εις εαυτόν του Μάρκου Αυρήλιου! Ηγέτες και πολίτες, στοχαστές και αναγνώστες κατέφυγαν στις σελίδες της ανθρωπιάς του. Ο εθνομάρτυρας Ίων Δραγούμης στο τελευταίο έργο του Σταμάτημα μνημονεύει πρώτα τα Εις εαυτόν στα αγαπημένα βιβλία του που φέρει μαζύ του όταν αποσύρεται για να αναγεννηθεί πνευματικά.Εδώ, με το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας, ανανεώνω στην μνήμη μας το σοφό πρότυπο του Μάρκου και καταθέτω ένα πρωτότυπο απάνθισμα

ιερής μυσταγωγίας, έτσι όπως πηγάζει από τον εσωτερικό πνευματικό κήπο του εστεμμένου φιλοσόφου. Απολαύστε ελεύθερα και άφοβα αυτές τις ψυχονοητικές ηδονές!Είναι ίσως το καλύτερο που έχετε να κάνετε για να ψυχαγωγηθείτε μέσα σ’ αυτό το άνυδρο κοινωνικό, πολιτικό και πολιτισμικό τοπίο που μας περιβάλλει. Και πού ξέρετε; Μπορεί αυτή η ένυδρη όαση που κρατάτε στα χέρια σας να εξελιχθεί σε πηγή έμπνευσης για να ποτίσει το τοπίο μας να καρποφορήσει. Εν τέλει και αυτό στο χέρι μας είναι, αρκεί να το συνειδητοποιήσουμε...Αλέξανδρος X. Μήτσιου

* Απόσπασμα από το νέο αποκαλυπτικό βιβλίο του δρ. Αλεξάνδρου X. Μήτσιου με τον τίτλο «ΜάρκοςΑυρήλιος: Ιερή Μυσταγωγία»που κυκλοφορεί σε όλα τα βιβλιοπωλεία από τις Εκδόσεις «Αρχέτυπον».

"νΐάρκοςΑυρήλιοςΙερή Μυσταγωγία

32

ΜΝΗΣΘΗΤΙ ΜΟΥ ΚΥΡΙΕ

Έχε σωθεί η διήγηση ότι κεί πάνω στό Γολγοθά ανάμεσα σέ δυό ληστές βρέθηκε νά εκτίη τήν ποινή τού θανάτου διά της σταύρωσης καί ένας πολιτικός κατάδικος, Ιησούς ο Ναζωραίος επωνομαζόμενος. Η διήγηση αναφέρει μέσα από τά κείμενα τών ευαγγελίων ότι ο ένας από τούς δύο αυτούς ληστές ήταν αμετανόητος αμαρτωλός καί συνάμα άπιστος ως προς θεϊκή υπόσταση τού Ναζωραίου.“Αμα είσαι θεός, φίλε, κάνε έτσι, κατέβα απ’ το σταυρό, τίποτα δέν είναι γιά ένα θεό αυτό, μικροπράγματα, καί κάνε φτιάξη να μας λύσης καί μάς τούς φουκαράδες, μαζί σου θά μείνουμε στόν αιώνα να σού φιλάμε τά πόδια, μεγάλε.1' είπε απλοϊκά, ή κάπως έτσι ο άπιστος αμαρτωλός, υποθέτω χωρίς τήν ανάλογη ευσέβεια πού πρέπει να διακρίνη τόν κάθε θνητό όταν απευθύνεται σ ’ ένα θεό.Δέν επιθυμώ σέ αυτό τό γραφτό νά κρίνω τήν ορθότητα ή μή τής συμπεριφοράς ενός ληστή προς ένα θεό, ιδιαίτερα κάτω από την τραγική συνοδοιπόρευση προς τό θάνατο, καθώς καί πλείστες άλλες παραμέτρους, όπως τήν αμβλυμένη περί θρησκείας καί περί δικαίου αντίληψη ενός ληστή, ακόμα δέ περισσότερο τήν εξωπραγματική καί ακατανόητη γιά τό απλό ανθρώπινο μυαλό ιδέα ότι ένας θεός μπορεί να ξεπέφτει στήν ίδια μοίρα μ’ έναν κοινό εγκληματία, αφού εξ ορισμού, τουλάχιστον γιά τά εβραϊκά θρησκευτικά δεδομένα τής εποχής, ο θεός καταδικάζει καί δέν καταδικάζεται ποτέ, τιμωρεί αλλά δέν τιμωρείται ποτέ, εκτελεί αλλά δέν εκτελείται ποτέ. θεωρώ αυτονόητο ότι κι εγώ στή θέση τού ληστού περίπου τά ίδια θάλεγα, κι ίσως καί με περισσότερη πίκρα ή σαρκασμό.Αυτά ώς προς τόν πρώτο ληστή, τού οποίου, επαναλαμβάνω τη συμπεριφορά θεωρώ απόλυτα ρεαλιστική κι ανθρώπινη.Εκείνο πού με ξενίζει καί συνάμα μέ ξυνίζει σέ αυτή τη διήγηση είναι η συμπεριφορά τού δεύτερου ληστή, τήν οποία βρίσκω εντελώς αφύσικη, φτιαχτή, σκηνοθετημένη σύμφωνα μέ τίς μετέπειτα οδηγίες τών συγγραφέων τού χριστιανικού δόγματος. “Μνήσθητί μου , Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου"Σοβαρολογούμε;

Από πού μπορούσε αυτός ο ληστής να γνωρίζ τά περί Ναζωραίου καί περί βασιλείας του; Απ το κελλί όπου σίγουρα θά είχε περάσει κάμποσ προφυλάκιση μαζί μέ τούς άλλους κατάδικος Κυκλοφορούσαν μήπως τά νέα περί Ναζωραίο καί στίς φυλακές; Ή μήπως πήγε κανας ραββίνο να τονε ξωμολογήση στή φυλακή καί τού τόπε; Ατ ότι ξέρω τόσο η εξομολόγηση όσο καί η μετάληψι είναι χριστιανικά καί όχι εβραϊκά τελετουργήματα Τ ότε;Ποιός τού το σφύριξε ότι αυτός εκεί δίπλα του μ; το ματωμένο απ’ τ’ αγκάθινο στεφάνι μέτωπο, τ< λεπτωκαμωμένο μωλωπισμένο κορμάκι καί τη\ ξεψυχισμένη φωνούλα ήτανε “Κύριος ο θεός”; Κ ότι κάποτε, αφού πεθάνη, θά ξαναγυρίση "κρίνα ζώντας καί νεκρούς;"Η μόνη πιθανή εξήγηση θά ήτανε να τό άκουσί από τούς Ρωμαίους στρατιώτες πού βρίσκοντα\ δίπλα. Όμως μέ τί έκφραση; Σοβαρή, τού τύπου “πώ πώ αμαρτία μας νά σταυρώνουμε τόν θεό τόν βασιλέα τών ουρανών”, ή μήπως σκωπτικΓ τού τύπου Τ ιά δέ ρέ ένα ψώνιο πού μάς τη βγήκί γιά κύριος ο θεός, μέ βασίλεια στούς ουρανούς και λοιπά κουραφέξαλα, γιά δέστε τον πώς παραληρε, πάνω στό σταυρό, ο φουκαράςΓ Αναγκαστικά θα συμφωνήσω με τη δεύτερη άποψη.Οπότε ο δεύτερος ληστής, όταν απευθύνθηκε προς τόν πρώτο προφανώς δέν ήτανε γιά να τόν επιτιμήση γιά τήν “απρεπή” προς το θεό στάση του, αλλά μάλλον γιά να τον σεγκοντάρη σκωπτικά, κάπως έτσι.“Μά τί λές, βρέ κόπανε, ο άνθρωπος είναι ο γιός τού θεού μας τού Γιαχβέ, δέ βλέπεις πού τού μιλάει πάνω από το σταυρό καί τού λέει: -άντε, μπαμπά, κόφτο τώρα, τά καρφιά πονάνε, τά πλευρά τό ίδιο, ώρα γιά καμμιά πορτοκαλάδα στήν αίθουσα τού θρόνου”. “Λοιπόν, μεγάλε, Κύριε, πώς είπαμε το ονοματάκι σας, έτσι καί πάς γιά πορτοκαλάδα δέν θά μέ ξεχάσης, τσίφτη μου, έτσι; Άμα δέ κι έρθης βασιληάς, πούσαι, εγώ είμαι εδώ να σού ξεσκονίζω τό θρόνο."Η απόδειξη ότι αυτό τό “Μνήσθητί μου κύριε”ειπώθηκε μέ αυτό τό ύφος καί την έννοια πηγάζει από τη χρήση πού τού έχει δώσει ο λαός μας,

33

ο λαός μας τών Ελλήνων, πού όχι μόνον δέν έχαψε καί δέ χάβει μπαρούφες, όχι μόνον δέν συμφωνεί μέ τούς αποχαυνωμένους “ποιμένες” τών διατεταγμένων στολών-εντολών-επιστολών- α ν α σ τ ο λ ώ ν - κ α τ α σ τ ο λ ώ ν - π ε ρ ι σ τ ο λ ώ ν - αποστολών-υποστολών τού δόγματός τους αλλά δέ σώνει ποτέ να ανασύρη τον Αριστοφάνη σέ τέτοιες περιπτώσεις.Άς θυμηθή, άς αναρωτηθή έστω γιά μιά στιγμή ο καθένας μας πότε χρησιμοποιούμε αυτό τό επιφώνημα.Ναί, επιφώνημα από τά πιό σκωπτικά, άν όχι τό πιό σκωπτικό στήν Ελληνική γλώσσα έγινε η φράση τού εβραίου ληστή.Γιά να εκφράση το πιό απίθανο, τό πιό αφύσικο, τό πιό απρόσμενο, τό πιό τρελλό τό πιό παρανοϊκό, το πιό ανεκδιήγητο, συνάμα πολλλές φορές το πιό ηλίθιο δρώμενο.“Οπότε πού λές, Γεράσιμε, κάνει έτσι ο ταχυδακτυλουργός καί τό μαντήλι γίνεται, περιστέρι”

“Μνήσθητί μου, κύριε”“Μπαμπά, χτές στήν τετάρτη δημοτικού μοιράσανε προφυλακτικά γιατί η Λιλίκα βρέθηκε φορέας”

“Μνήσθητί μου, κύριε”Τυναίκα κάλεσα τη γειτόνισα γιά φαί', πού λείπει ο άντρας της, ευκαιρία γιά ομαδικό σεξ”

“Μνήσθητί μου κύριε”“Κυρία, κυρία, αύριο θά κάνετε εσείς το σπίτι, γιατί εγώ πρέπει να παρευρεθώ στό συνέδριο οικιακών βοηθών”

“Μνήσθητί μου κύριε”“Είδες, ρέ Νίκο. τα καινούργια μεταλλαγμένα Αμερικάνικα καρπούζια με μαύρο χρώμα καί γεύση κόκα κόλας;”

“Μνήσθητί μου, κύριε”Επιμένει κανείς ακόμα, ότι έστω καί κατ’ ελάχιστον ο Εβραίος ληστής σοβαρολογούσε όταν ζητούσε από τον Ναζωραίο νά τόν θυμηθή όταν έλθη να βασιλεύση;Ή ότι αυτό τό “εφεύρημα” τών προπατόρων τού Χριστιανισμού θά τό έχαυαν έτσι αφελώς οι απόγονοι τού Αριστοφάνη;Εάν παρόλα αυτά, κάποιος ακόμα επιμένει, έ, τότε τί να πώ... “Μνήσθητί μου, κύριε Γ

Βασίλειος Κούβαρος Μαδαγασκάρη

ΕΝΑ ΦΤΕΡΟ

Μέσα από το ανοιχτό παράθυρο, το φύσημα του αέρα έφερε ένα φτερό.

Κι εγώ θυμήθηκα τα όσα λέγονται για τα πουλιά, και σκέφθηκα πως είναι οιωνός, που ευχάριστο κάτι προμηνύει.

Μα ίσως και να μην είναι οιωνός, αλλά να έφθασε για να μου ‘πεί, είτε πως είμαι «στον άνεμο ένα φτερό»,*είτε πως πρέπει σαν φτερό να αφεθώ, τις παρορμήσεις μου ελεύθερα ν ’ ακολουθώ,σε μέρη ποιητικά αν θέλω να ευρεθώ.

Σαν δώρο έφθασε του ανέμου, για να μου καθαρίσει το μυαλό, μέσ’ στη μελάνη να καταδυθεί, κι ύστερα επάνω στο χαρτί, να σχεδιάσει των στίχων τον χορό.

Αφού λοιπόν την φαντασία κεντρίζει, την έκφραση την γραπτή υπηρετεί, και τόσα μηνύματα μπορεί να μεταφέρει,το ανάλαφρο αυτό φτερό, ως σύμβολο δυνάμεως το θεωρώ.

ΕΡΙΦΥΛΗ

*Σημ. Η έκφραση «φτερό στον άνεμο», είναι από το μελόδραμα «Ριγκολέττο»( 1851) του Βέρντι.

34

ΠΕΛΑΣΓΙΚΑ ΕΤΥΜΑΣτην προσπάθεια ανιχνεύσεως των πηγών της γραικοπελασγικής γλώσσης μελετούμε με ενδιαφέρον διάφορες γλωσσικές ρίζες τόσο διότι ο απόηχός των ακόμη υπάρχει στην γλώσσα μας μετά τόσες χιλιετίες όσο και διότι μέσω της σημασίας των ριζών αυτών κατανοούμε τα κρυμμένα σκοπίμως νοήματα των μύθων.Πράγματι, ήταν η προσπάθεια προσεγγίσεως των νοημάτων των Μύθων η οποία επέβαλε την ενδελεχή μελέτη και ανάλυσι των λέξεων-ονομάτων η οποία ωδήγησε στην ανάγκη γλωσσικής μελέτης και διαμορφώσεως γλωσσικών κανόνων.Μέσω της αναλύσεως των ριζών ωδηγηθήκαμε έκπληκτοι σε πρωτύτερα αδιάβατες ατραπούς Γνώσεως τις οποίες θα αναφέρουμε ακροθιγώς μέσω αυτών των σελίδων.Γ ια τις ανάγκες του άρθρου χρησιμοποιούνται ρίζες όπου το ΟΥ- εναλλάσσεται με Υ-1 αλλά και με Ω-2 συμφώνως με τις συνηθέστατες γνωστές γλωσσικές τροπές στις οποίες εκτενώς αναφερθήκαμε σε προηγούμενα τεύχη.

Η ΡΙΖΑ ΥΓΡΟΥ ΣΤΟΙΧΕΙΟΥ ΜΟΥ- MY- ΜΩ-

Οι γλωσσολόγοι γενικώς ή έστω οι κάπως ασχολούμενοι με την γλώσσα θέλουν να μας πείσουν ότι η Ρίζα ΜΟΥ- MY- ΜΩ- για το νερό, είναι Αιγυπτιακής ή Φοινικικής προελεύσεως. Προσπαθούν δηλαδή να μας πείσουν ότι οι σημερινές λέξεις Μούσκεμα, Μουλιάζω, Μύξα, Μύκητας είναι αιγυπτιακές-φοινικικές...Στην παγκόσμιο προσπάθεια αφελληνισμού η συμμετοχή των γλωσσολόγων είναι σημαντική και υποστηρίζεται από την κατευθυνομένη αρχαιολογία αλλά και από την ανείπωτη βλακεία διαφόρων μωροφιλοδόξων συγγραφέων οι οποίοι προκειμένου να διακριθούν, αναμασούν τις γλωσσολογικές βλακείες των ανθελλήνων οπότε ο εξουσιασμός τους προωθεί και τους καταξιώνει.Για να αφελληνισθή, επί παραδείγματι, το γραικοπελασγικό παρελθόν της περιοχής της Θεσσαλονίκης-αρχαίας Μυγδονίας, (γνωστό ποίοι το επιθυμούν διακαώς), επεστρατεύθη η γλωσσολογία ώστε να δημιουργήση την θεωρία της φοινικικής προελεύσεως της Μυγδονίας (Ο Αίλιος Ηρωδιανός την αποκαλεί και Μυχθονία=χώρα του νερού). Ακολούθως επεστρατεύθησαν οι κατευθυνόμενοι αρχαιολόγοι του Α.Π.Θ. οι οποίοι ανεκάλυψαν μέχρι και φοινικική αποικία στον προϊστορικό οικισμό της Τούμπας Θεσσαλονίκης. Εκπληκτικό γεγονός διότι πριν την 2η χιλιετία π.Ο δεν υπήρχαν Φοίνικες. Άρα οι ελληνόφωνοι καθηγηταί αρχαιολογίας προώθησαν την ...άγνωστη φοινικική ιστορία μερικές χιλιετίες πιό πίσω κι ίσως ανακαλύψουν ότι οι Φοίνικες κατήγοντο εκ Μυγδονίας οπότε θα ισχυρισθούν ότι όλοι είμεθα απόγονοι Φοινίκων... Οπότε, θα ισχυρισθούν, Φοίνιξ ήτο και ο βασιλεύς των Φρυγών, ο Μυγδών ο υιός του Άκμονος, αδελφός της Εκάβης του Πριάμου.Μυγδονία -εκ του ΜΥ-Γ-ΔΑ-ΟΝΙΑ- ωνομάσθη η ευρυτέρα περιοχή της Θεσσαλονίκης λόγω των λιμνών και των ποταμών, δηλαδή χώρα των πολλών νερών εφ όσον γνωρίζουμε ότι το -Υ- διαβαζόταν και -ΟΥ-, Μύγδων ή Μυγδών όμως και ένας γενάρχης των Φρυγών ως κι αυτός καταγόμενος από περιοχή με πολλά νερά. Αυτά θα αποδειχθούν μελλοντικώς όταν αποδείξουμε την πελασγογραικική καταγωγή των Φρυγών.Η λέξις ΜΥΤΗ=ΜΟΥΤΗ επίσης αναφέρεται σε υγρή περιοχή δεδομένου ότι πράγματι είναι ένα διαρκώς υγρό σημείο του σώματος ανθρώπων-ζώων. Επίσης Μυκτήρ=μύτη-μουτσούνα- μούτρο. Μουχτερόν=ο χοίρος λόγω ισχυρού μυκτήρα ή και μυκηθμός το ισχυρό μουγγανητό και μυκώμαι=εκβάλλω υπόκοφο ήχο ως ρουθούνισμα.1 Πολύ συνηθισμένη τροπή Υ- με ΟΥ-, Π.χ. πτέρΥγα-φτερΟΥγα, τΥμβος-τΟΥμπα, τΥμπανο-τΟΥμπανο, κρΥσταλλο-κρΟΥσταλ- λο κλπ. Οι απαράδεκτοι αμαθείς γλωσσοφόνοι, λειψεγκέφαλοι, γλωσσομαφιόζοι καθηγηταί επιβάλλουν την γραφή του επιχειρούν αντικατάστασι του Υ- με Ι-. Π.χ. στη ελλαδική τηλεόρασι το γαρύφαλο γράφεται πλέον γαρίφαλο. Το Ι- όμως ποτέ δεν τρέπεται σε ΟΥ- άρα δεν μπορεί το γαρίφαλο να λέγεται και γαρούφαλο... Επίσης το ντοκίμανταίρ είναι λάθος για τον ίδιο λόγο.2 Πολύ συνηθισμένη τροπή Ω- με ΟΥ- σε δωριείς-βλάχους όπου κΩφός=κΟΥυφός, κλΩβός-κλΟΥβί-club, πΩλώ-πΟΥλώ, κΩ- δΩν-κΟΥδΟΥνι, σκΩληξ-σκΟΥλήκι, πΩλος-πΟΥλάρι, ΜΩσα-ΜΟΥσα κλπ κλπ.

35

Πολύ χαρακτηριστική η λέξις ΜΥΛΟΣ. Γνωρίζουμε ότι μία ερμηνεία της ρίζας ΛΑ- είναι πέτρα, λίθος. Το νερό ΜΟΥ-ΜΥ το οποίο ενεργοποιεί-κινεί τον λίθο-ΛΑ δημιουργεί τον ΜΥΛΟ. Μύλος τελικώς σημαίνει νερόπετρα κι ανεμόμυλος σημαίνει ανεμονερόπετρα το οποίον είναι γλωσσικό λάθος προερχόμενο από την αδυναμία των γλωσσολόγων να ετυμολογήσουν τον Μύλο. Είναι αδύνατον όμως οι κάτοικοι του ελλαδικού χώρου με τα πλούσια νερά να δανείστηκαν φοινικική λέξι για τον μύλο. Δηλαδή οι Φοίνικες με τα ελάχιστα ύδατα της Παλαιστίνης έφεραν τον μύλο εδώ; Και από τα φοινικικά η λέξις έγινε παγκόσμια με το μυλωνάς=πηι1] er=m ί 11 er κι ο μύλος mill; Εξ άλλου, άνθρωποι του νερού οι Πελασγοί, ναυσιπλοούντες από χιλιάδες χρόνια προ Φοινίκων, με τουλάχιστον 15 ρίζες για νερό, όπως θα αποδείξουμε σε αυτήν την σειρά άρθρων, χρειάστηκαν μία ακόμη φοινικική-αιγυπτιακή ρίζα; Ή έπρεπε το μύδι, η μύζησις, να ονομασθή με δήθεν φοινικική ρίζα ελλείψει άλλης;Μία χαρακτηριστική λέξις απολύτως συνδεδεμένη με την υγρασία είναι η ΜΥΞΑ και επίσης οι ΜΥΚΗΤΕΣ οι οποίοι αναπτύσσονται στην υγρασία. Στα λατινικά μετεφέρθησαν ως mucus. Και ο μυελός- μεδούλι αναφέρεται σε μαλακό-υγρό ιστό.Οι δε μύες=μυγαλίδες=ποντικοί και μυίγες αρέσκονται σε υγρασίες. Αρκετές τέτοιες λέξεις διέσωσε ο λεξικογράφος Ησύχιος. Π.χ. Μυδαλέας=βρεγμένες, μυδαίνει=στάζει, σήπει μυδαλόν=διυγρον, διάβροχον μυδήσαι=βραχήναι, σαπήναι μυδώντες=διυγραίνοντες μύζει-θηλάζει κ.ά.

Οι Αχαιοί-Δαναοί, άνθρωποι του νερού κυριολεκτικώς, ωνόμασαν την πρωτεύουσά τους ΜΥ-ΚΗΝΕΣ ενώ και στο ισχυρό βασίλειο της Φθίας του Αχιλλέως κατοικούσαν άνθρωποι του νερού=Μου=ΜΥ-ρμηδόνες...Τ οπωνύ μια με MY - ως υγρό στοιχείο υπάρχουν πολλά.Μυγγέλ=λίμνη Γερμανίας Μυγδαλιά=πλευρά όρμου της 12νησιακής νήσου Φάρμακο

Μυγδαλιά=όρμος ανατολικού Άθωνος Μυκάλη=χερσόνησος Μικρασίας έναντι Σάμου Μυκαλησσός=βοιωτική παραθαλασσία πόλις Μύκονος, ΜυτιλήνηΜύλη=αρχαίο Ποντικονήσι Αντικηθύρων Μύλαι=χερσόνησος Σικελίας Μυλάων=παραπόταμος Λάδωνος Μύλη=νήσος Κρήτης, σήμερα Πρασονήσι Μυλοπόταμος=όρμος Άθωνος Μυλοπόταμος=όρμος Ρεθύμνου Μυλοπόταμος=όρμος Κυθήρων Μυλωνάς=ακρωτήριον Ερμιονίδος Μύνδος=αρχαία παραθαλασσία Καρική πόλις Μύντεν=παραποτάμιος γερμανική πόλις Μυόννησος=νήσος Φθιώτιδος, νυν Αγ. ΝικόλαοςΜυούς=πόλις Ιωνίας Μύρα=πόλις Λυκίας Μύρινα=παραθαλασσία πόλις Μύρκινος, εν Στρυμώνι πόλις Θρακών Μύρλεια=παραθαλάσσιος πόλις Βιθυνίας Μυρνταλς=παραθαλάσσια περιοχή Ισλανδίας Μυρίκαι=χωρίον ιερόν της Αφροδίτης εν Κύπρω (Ησύχιος)Μυρρινούς=νυν Πόρτο-Ράφτη Αττικής Μύρσινος=παραθαλασσία πόλις Ήλιδος Μυρτιάς κόλπος εν Σάμω, Μύρτου κόλπος ΚεφαλληνίαςΜύρτος=άκρη νήσου ΧάλκηςΜυρτούντιον=λιμνοθάλασσα μεταξύ Λυκάδος-ΑμβρακικούΜυρτώ=νήσος ΕυβοίαςΜυρτώον πέλαγοςΜύτικας=παραθαλασσία κοινότης Βονίτσης Μυχός=νυν Γ ιανίτσα=δυτικώτερος λιμήν ΦωκίδοςΜύριχος=παραπόταμος Αλιάκμονος, Άσκιον Κοζάνης

Από τα βυζαντινά ακόμη χρόνια είχε κυριαρχήσει η πράξις αποδόσεως μομφής μέσω της ανοικτής παλάμης, δηλαδή η «μούντζα» της καθομιλουμένης. Η ανάλυσις της λέξεως «μούντζα», έχει πρώτο συνθετικό το νερό=ΜΟ Υ και δεύτερο το παρεφθαρμένο ΔΑ=γη=χώμα. Η αρχική λέξις ήτο ΜΟΥΔΑ=ΜΟΥΝΤΑ και παράγωγα τα ΜΟΥΝΤΙΛΑ-Μουντό (αγγλικό mud) από όπου παρήχθη η μούντζα. Είναι πασίγνωστο ότι η λοιδορία γενικώς θεωρείται

36

ως “λάσπωμα”. Η έκφρασις “μου πετά λάσπη» είναν συνηθισμένη και εκφράζει αρνητικό κοινωνικό σχολιασμό ή κακοήθη σχολιασμό εναντίον κάποιου, όπου η κακολογία ταυτίζεται με την λάσπη. Στο προηγούμενο τεύχος ανελύθησαν οι ρίζες της λάσπης δηλ. το ΛΑ και το ΠΗ. Αν οι ρίζες αυτές τοποθετηθούν αντίστροφα, δηλ. πρώτα το ΠΗ κι έπειτα το ΑΛ έχουμε τον ΠΗΛΟ=ΛΑΣΠΗ. Τώρα τα συνδέουμε με την ΜΟΥΝΤΑ-ΜΟΥΝΤΙΛΑ ως συνώνυμα και προκύπτει ότι η ΜΟΥΝΤΖΑ είναι συμβολισμός του λασπώματος δηλαδή συμβολική έκφρασις κοινωνικής μομφής ή κοινωνικού στιγματισμού όπου συμβολικώς λασπώνεται ή λοιδορείται κάποιος. Η παναρχαία λέξις Μουντίλα διετηρήθη στα πελασγικά λατινικά αλλά εκ παραλλήλου και στα δωρικά βλάχικα όπου ιηιιΐζαΐ6=λασπερός. Μουντίλιος υπήρχε ως όνομα στην Ιταλία, υπήρχε και το όνομα Μούκιος το οποίο είναι συνώνυμο του Νηρέως όπως και το λατινικό όνομα Μουρήνας. Όμως και στα νέα ελληνικά υπάρχει ομάς λέξεων όπως μουντό, μούχρωμα, μουντζούρα, μουρντάρης (ο βρωμιάρης) κλπ αναφερόμενα συμβολικώς στο σκούρο χρώμα της λάσπης ή στην ιδιότητα της ρυπαρότητος εξ αυτής. Στα ιταλικά Μουντίνη-Μάντοβα Ιταλίας αλλά Μ αΐα=ποταμοΟεά Ρωμαίων.

Μία λέξις άμεσα συνυφασμένη με την υγρασία είναι η λέξις ΜΟΥΧΛΑ ενώ η υγρασία αγγλιστί είναι moisture.Το παρεφθαρμένο ΜΟΥ- υπάρχει ως δεύτερο συνθετικό στην λέξι ΑΤ-ΜΟΣ αλλά και στο ΚΥ-ΜΑ. Πρέπει να θεωρηθή γελοίος ο ισχυρισμός ότι οι Γραικο-Πελασγοί περίμεναν τους Αιγυπτιο-Φοίνικες για να κατονομάσουν το κύμα. Το οποίο κύμα ακόμη σήμερα δεν ετυμολόγησαν οι “ειδικοί” κι επέτρεψαν στους φυσικούς την γελοιότητα της ονομασίας των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων, των ηχητικών κυμάτων κλπ όπου όμως ΚΥΜΑ=φουσκωμένο νερό. Το δε ΜΟΥ-ράγιο, μυχός, μώλος αναφέρεται επίσης σε νερά η δε ΜΟΥ-ργα (κατακάθι) σε υγρά γενικώς.Περίμεναν επίσης οι Πελασγοί δήθεν τους Αιγυπτιοφοίνικες για να ονομάσουν το γκεύκος δηλ. τον ΜΟΥΣΤΟ από τα σταφύλια τους. Τ α πάμπολλα τοπωνύμια της Κρήτης που

αρχίζουν με ΜΟΥ- δείχνουν πιθανώς από που ξεκίνησε η ρίζα και πως διεδόθη διότι θα ήταν φαιδρός ο ισχυρισμός ότι οι αρχαίοι Κρήται δεν είχαν λέξεις για νερό και πήραν έτοιμες. Αναφέρονται μερικά τοπωνύμια με ΜΟΥ- άμεσα σχετιζόμενα με Ύδατα.Μούγια= νήσος Σποράδων Μουγκέμ=περιοχή της Πορτογαλίας επί του ποταμού Τάγου.Μουδανιά=παραθαλάσσια πόλις Μικρασίας Μούδρος=κόλπος εν Λήμνω Μουζάκι=ακρωτήριον Ερμιονίδος Μουλάος=ακρωτήριον του Λακωνικού κόλπου Μουλέν=γαλλική πόλις επί του ποταμού Αλλιέ Μούλια=συστάς βραχονήσων ΝΑ της Πάφου Α-Μουλιανή και Μουλάρα=νήσος Χαλκιδικής Μούλο=δαλματική νήσος Μουλούγια=ποταμός Μαρόκου Μούνδας=ποταμός Ισπανίας σήμερα Μονδέγιο Μουνιχία στον Πειραιά Μούντα=ελληνικό χωριό του Πόντου Μούντα=άκρη του κόλπου Αντικύρρας Μούντα=στην λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου Μούντζωμα=ακρωτήριον εν Νάξω Μουράνο=νήσος Βενετίας Μουρθία=παραποτάμιος πόλις Ισπανίας Μουριά=λιμνοθάλασσα στην Ηλεία στις εκβολές του ΑλφειούΜουρμάν=παραλία της ρωσσικής χερσονήσου ΚόλαΜ ουρμάνσκ=παραλιμνιος-παραθαλάσσιος πόλις ΡωσσίαςΜουρόμ=παραποτάμιος πόλις Ρωσσίας Μούρσι=υγρό σπήλαιο Κεφαλληνίας με πιθανή θαλασσία έξοδοΜουρστιανόν=παλαιά ονομασία παραλιμνίου κοινότητος Αιτωλίας Μούρτζουφλο=ΒΑ άκρη Λήμνου Μουρτιά=όρμος Σάμου Μούρτο=νησί ΚερύραςΜούσκοι=λαός Μικρασίας εκατέρωθεν του βορείου Ευφράτη Μούχου=νήσος Εσθονίας

ΡΙΖΕΣ ΜΕ ΜΩ-Μω=γαλλική πόλις παρά τον Σηκουάνα Μωάβ=ιορδανική περιοχή στην νεκρά θάλασσα

3?

Μωδαία=αρχαία παραθαλασσία πόλις Κρήτης Μώδι=νησίς Πόρου Μώδι=όρμος Σύρου Μώδι=νήσος κόλπου Αστακού Μωρκησσός=πόλις επί του ποταμού Άλυος Μώλος=λιμήν Ύδρας Μώλος=Ακρωτήριον Μαλιακού Μώλος=Ακρωτήριον Νισύρου Μωρό=νησίδες Σποραδών

Επειδή όμως τα φωνήεντα παίζουν μικρό ρόλο στις πελασγικές γλώσσες, από το ΜΥ-=ΜΑ- έχουμε λέξεις όπωςΜάτια=πηγές,κεφαλόβρυσα αλλά ΜΑΤΙ=ο βορειομακεδονικός ποταμός Αρδάξανος (Πολύβιος βιβλίο 8 κεφ. 13) και ο ποταμός ΜΙΤυ8=Μαυρονέρι Πιερίας (Τίτος Αίβιος 44,7). Από το ΜΑΤΙ ετυμολογείται η πλουσιωτάτη σε νερά περιοχή Η-ΜΑΤΙ- Α=ΗΜΑΘΙΑ και στα ιταλικά matellio=o υδάτινος τόπος.Από το αρχαίο μυδάω=ιηadao=βγάζω νερά, είμαι διάβροχος ωνομάσθη η Μήδεια π.χ. η κατακλυσθείσα υπό υδάτων Βοιωτική πόλις (Στράβων IX, 2, 35) και με ρίζα το μι- η αγγλική υγρασία mist.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΥΗΜΕΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΥΟΕΪΣΤΙΚΗ ΘΕΟΣΕΒΕΙΑ.

Το μεγαλύτερο νοητικό ορόσημο της Γ ραικοπελασγικής θεοσεβικής σκέψεως, αναμφιβόλως είναι η αντίληψις, ανάλυσις και καθιέρωσις λατρείας των πολιτισμογόνων Ενεργειών, θυγατέρων του Θείου Λόγου και της Συμπαντικής Μνημοσύνης, των ΜΟΥΣΩΝ (Μούσα=Μού-τα=Μώ-σσα=τόπος νερού). ΑιΜούσαι,αποτελούντιςπλέονχαρακτηριστικές ενέργειες του δευτέρου τετρακτυακού επιπέδου, ως πλήρως συνυφασμένες με το Υγρό Στοιχείο, οι οποίες επίσης κατοικούν στα υγρά ΠΙΕΡΙΑ όρη ή στον υγρό Ελικώνα ή στον υγρό Παρνασσό. Όμως είναι οι απαραίτητες υγρές ενέργειες οι οποίες βοηθούν τόσο το άτομο όσο και την κοινωνία να ανέλθουν μέσω του τρίτου τετρακτυακού επιπέδου στο τέταρτο. Αυτή η δράσις των υγρών Μουσών είναι ήδη κωδικοποιημένη στην πρώτη παράγραφο της Ησιοδείου θεογονίας. Και βέβαια δεν περίμεναν τους Φοίνικες για να ονομάσουν τις Μούσες από το ΜΟΥ-. Αντιθέτως, το ΜΟΥ- πρέπει να είναι

ίσως η παλαιοτέρα από τις πλέον των 15 ριζών για το υγρό στοιχείο της ελληνοπελασγικές, όπως θα αποδείξουμε. Οφείλεται όμως στις ενέργειες των υγρών Μουσών η πολυθρύλητος αλληγορική ρήσις «το νερό έχει μνήμη». Οπότε προκύπτει η ονομασία της Μήτρας-Μητέρας ή δήθεν αιγυπτιακά Μούτα.Μυλίττα δε η Αφροδίτη των Βαβυλωνίων, βαρβαριστί Μπελίτ ή Μπελτίς, δηλ. ερωτική- γονιμοποιός ενέργεια ανήκουσα εξ ολοκλήρου στο υγρό στοιχείο, πλήρως ταυτισμένη με το δεύτερο τετρακτυακό στοιχείο την οποία η Χαλδαϊκή βαρβαρική ψυχοπνευματική δυναμική κυριολεκτικώς διέσυρε στην εσχατιά του πρώτου τετρακτυακού επιπέδου.Ήδη στο προηγούμενο τεύχος αναφερθήκαμε στην ταύτισι της ρίζας ΒΟ- με το υγρό στοιχείο, οπότε ο ΒΟΥΣ εταυτίζετο και αλληγορούσε το δεύτερο τετρακτυακό στοιχείο και τις ενυπάρχουσες σ’ αυτό γονιμοποιές δυνάμεις. Συνώνυμο όμως του Βοδιού=ΒΟΥ είναι και το Μούσκος=μόσχος επίσης για να αλληγορήση το Υγρό Στοιχείο. Σε αυτή την ανάλυσι θα βρή κανείς την θεοσεβική σημασία του Μινωταύρου, του Λαβυρίνθου, των λατρευτικών ταυροκαθαψίων και αντιστοίχως την βαρβαρική δυναμική η οποία ωδήγησε στις απαίσιες ταυρομαχίες οι οποίες είχαν βαθύτατο θρησκευτικό ελληνοπρεπές νόημα. Οι Εβραίοι, ως άριστοι μαθηταί των Ελληνοπελασγών (μέχρις του σημείου όμως που αντελήφθη τα νοήματα των Πελασγών η απαίδευτος βαρβαροδυναμική των), αλληγόρησαν το δεύτερο τετρακτυακό επίπεδο και ΤΗΝ ΒΔΕΛΥΓΜΙΑ τους γι’ αυτό με το αλληγορικό σχίσιμο της θαλάσσης από τον Μωυσή (ΜΟΥΣΕΦ δηλ. αυτός που Εφθασε από το ΜΟΥ=νερό) αλλά και την τιμωρία των λατρευσάντων τον χρυσό Μόσχο, Εβραίων. Ο οποίος χρυσός Μόσχος κατεστράφη αλληγορικώς με ΠΥΡ από τον Μουσέφ. Ο Μόσχος εθεωρήθη απομίμησις του αιγυπτιακού θεού με μορφή μόσχου, του Άπι. Όμως στα Πελασγικά Άπιος-Απία αναφέρεται πάλι σε τόπο ο οποίος περιβάλλεται από το δεύτερο τετρακτυακό στοιχείο.

Γρηγόριος Μπέλλος

38

ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ;

Αν θες στον Παράδεισο να πας γιέ, μυσαρέ, της σκύλλας το χέρι πρέπει να φιλάς

κι’ ας έχει την οσμή ψαρίλας.

Το πουγγί θ’ αφήνεις στο παγκάρι μ’ όλες τίς κάρτες και το χρήμα

πριχού ο διάολος σε πάρει και χάσω ένα πελάτη, κρίμα!

Λύτρωση πουλώ και ψυχοπάθεια, όχι καφέ με μπακλαβάδες.

Γιομάτα θα φέρνεις τα καλάθια προσφορές, μπόλικες οκάδες.

Έχω εικόνες που δακρύζουν και κόκκαλα αγίων άπειρα,

τα λαδερά ποτάμια ξεχειλίζουν, καραβάνια κουβαλώ τα λάφυρα.

Σαν σουλτάνος τη βολεύω, έχω τ’ αλάθητο, το επιτρεπτό,

εγώ, μόνο τίμια σε κλέβω γιατί αντιπροσωπεύω το Θεό.

Μπορεί να είμαι τεμπελάκος κι’ ολίγον τι παχύς

σαν τράγος είμ’ όμως βαρβάτος, αν αμφιβάλλεις σκύψε να πεισθείς.

Θα σε ποτίζω αίμα κάθε Κυριακή ανθρωποφάγο θα σε κάνω και τελώνι,

γιατί ένα είν’ το καλό το μαγαζί π’ όλα τα σφάζει και τα μαχαιρώνει.

Δεν θα φέρνεις αντιρρήσεις, τα χωρατά εγώ δεν τα σηκώνω

θα γονατίζεις χάμω και θα γλύφεις γιατί άμα λάχει σε... ξανασταυρώνω.

Να ξεφύγεις μη τολμήσεις και πας σε στάνη αλλουνού

τη λέπρα του Γεζή θα αποκτήσεις είναι και τούτο θέλημα Θεού.

Στ’ όνομά Του σπέρνω πτώματα, συκοφαντώ, ψεύδομαι και κλέβω μου δίνει Αυτός τα δικαιώματα, να σ’ εξαπατώ, να σε σκυλεύω.

Του συμφέροντος μου δούλο (έτσι σε θέλω, έτσι σε βαφτίζω) δεμμένο στο παχνί σαν μούλο

σε δέρνω, με υπακούς, σε καθορίζω.

Έκανα Καμικάζι τους πολλούς να μη τις φάω για το Ψέμμα,

σαν Αυτόν που πέθανε γι’ αυτούς εκείνοι να πεθάνουνε για μένα!

Σημεία θα γινούν και τέρατα, λύσσα έχω μέσα μου και σαματά, στο καλυμμαύχι κρύβω κέρατα,

κάτω απ’ τα ράσα μου ουρά.

...Ποιός είμαι εγώ βρε κουτορνίθι; Μπας κι’ είμαι, νόμισες, παπάς;

Εάν στίψεις το ξερό σου κολοκύθι θα βρείς πως είμ’ ο Άγιος Σατανάς!!!

“Του Κυρίου δεηθώμεν φέρτε προσφορές να τρώμεν!”

Αλέξανδρος Κωτσογιάννης Νέα Υόρκη

ΠΕΡΙ ΔΗΘΕΝ ΚΡΥΦΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥΠολύ κατατοπιστικό το βιβλίο «Ελληνικά Σχολεία στην Περίοδο της Οθωμανικής Κυριαρχίας (1453-1821)» από τον Κων/νο Χατζόπουλο, Εκδόσεις Βάνιας, 1991 (τότε Επίκουρο Καθηγητή του Δημοκριτείου).Στο βιβλίο, σελ. 52-53-54, αναφέρεται επί λεξει:

«Σε αυτό το σημείο θεωρώ απαραίτητο να αναφερθώ συνοπτικά και στο θρυλικό Κρυφό σχολειό. Σύμφωνα με την παράδοση κατά την διάρκεια κυρίως των δύο πρώτων αιώνων μετά την Άλωση, η επιβίωση της πνευματικής παράδοσης του υπόδουλου Ελληνισμού οφειλόταν κατά μεγάλο μέρος σ ’ ένα είδος «σχολείων» που λειτούργησαν μυστικά στους δύσκολους χρόνους της δουλείας [αναφορά σε εργασία Τ. Γριτσόπουλου 1962]...»Μετά αναφέρεται στον γνωστό πίνακα του Γύζη και συνεχίζει:«Ηύπαρξη, ωστόσο, τέτοιων «σχολείων», δε μαρτυρείται από τις πηγές. Καμιά απολύτως πληροφορία δε διαθέτουμε, τουλάχιστον ως σήμερα, που να επιβεβαιώνει τη μυστική λειτουργία σχολείων κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας. Αντίθετα, οι περισσότεροι ιστορικοί και μελετητές της περιόδου συμφωνούν ότι οι οθωμανικές αρχές δεν εμπόδισαν την ίδρυση ή τη λειτουργία ελληνικών σχολείων, εκτός βέβαια από περιόδους εξεγέρσεων, πολέμων ή άλλης μορφής αναταραχών.»Ακολουθεί απόσπασμα από τον Μ ανουήλ Γ εδεώ ν και καταλήγει ότι η όλη υπόθεση είναι σκόπιμη παραποίηση της αλήθειας κατά τα πρώτα χρόνια του Ελληνικού κράτους ή και της Επανάστασης.Επίσης αναφέρεται αλλού ότι η υπήρξε αμέσως μετά την Άλωση η Μεγάλη του Γένους Σχολή που συνέχισε αδιάκοπα την λειτουργία της από το Πατριαρχείο Κων/ πόλεως, αλλά και την διαμάχη μεταξύ νεωτεριστών και της επίσημης Εκκλησίας

κατά τον 18ο- 19ο αιώνα και δη από τον Γρηγόριο Ε \

Επίσης καλό το βιβλίο «Κρυφό Σχολειό, Μύθος ή Πραγματικότητα;» από τον Α χιλλέα Μ ανδρίκα, Εκδόσεις Καλέντης, 1992 (τότε δάσκαλο).Στο βιβλίο δεν μνημονεύεται το Ιο γιατί μάλλον γράφηκαν παράλληλα. Αν και το ειδικό βάρος του συγγραφέα είναι μειωμένο, ωστόσω υπάρχουν αυτούσια αποσπάσματα από Βακαλόπουλο και άλλους ιστορικούς όπου διαφαίνεται ότι δεν υπήρχε απαγόρευση από τους Οθωμανούς, αλλά μάλλον από την ηγεσία της Εκκλησίας (οι νεωτεριστές), διότι αφού ανέχονταν την χριστιανική θρησκεία έπρεπε να επιτρέψουν την στοιχειώδη μόρφωση ώστε να προκύψουν νέοι ιερωμένοι και ψάλτες. Μάλιστα αναφέρεται και απόσπασμα από γράμμα του Ι. Καπποδίστρια (1829) προς Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη:«Αν τα σχολεία ευδοκιμούν πολλαχού της Ελλάδος τούτο συμβαίνει διότι ευρίσκονται υπό την αιγίδα της εκκλησίας και δια τούτο η Πύλη σέβεται αυτά. Οταν όμως υποτεθή, ότι τα καθιδρύματα ταύτα δύνανται να αποβώσιν εστίαι επαναστάσεως, ουδέν θα αναχαίτιση τους καταδιωγμούς. Ιδρύοντες λοιπόν την σχολήν σας εξαρτήσατε αυτήν καθ’ ολοκληρίαν εκ του πατριαρχείου και μεταχειρισθήτε καλούς διδασκάλους ίνα διδάξωσι την εθνικήν ημών γλώσσαν, τα θρησκευτικά, στοιχειώδη φυσικά και ιστορίαν. Μη περιβάλλετε δ ι ’ ουδεμιάς

40

επιδεικτικότητος το νέον τούτο καθίδρυμα, αλλά θεωρήσατε αυτό ως παράρτημα της εκκλησίας». [Από Τρ. Ευαγγελίδη, Η Παιδεία επί Τουρκοκρατίας, 1936, μέρος Α’, σ. CXXXVII].Επίσης λέει κατά βάση ότι μεμονωμένοι μοναχοί, ιερείς, λαϊκοί μπορεί να δίδασκαν χωρίς ιδιαίτερο σύστη μα κολυ βογράμματα, κυρίως με απομνημόνευση και με αμφίβολα αποτελέσματα και σε διαφορετικές ηλικίες, ενώ λόγω και της μη ύπαρξης επιχορηγούμενων κρατικών σχολείων ήταν δύσκολο για έναν νέο να προχωρήσει σε περαιτέρω σπουδές χωρίς οικονομικούς πόρους. Μάλιστα αναφέρει και τις διαμάχες μεταξύ Α. Κοραή και λοιπών με την ηγεσία της Εκκλησίας, καθώς και κάποιον Φ. Ηλιού ο οποίος σκωπτικά γράφει:«Τύφλωσον Κύριε τον λαόν σου και χαράμωσον την κληρονομιάν σου, νίκας κατά ευσεβών τοις βαρβάροις δωρούμενος».

Και γενικά και τα δύο έχουν πάρα πολλά στοιχεία για ύπαρξη μακρόχρονων σχολών επί Τουρκοκρατίας και ισχυρίζονται κατά βάση ότι ο θρύλος είναι ένα παραμύθι για λόγους προπαγάνδας, αλλά και εκ μέρους της ηγεσίας της Εκκλησίας ώστε να διογκωθεί ο ρόλος της και να εκλείψουν τυχόν κατηγορίες συνεργασίας της πλειοψηφίας της με τον κατακτητή.

#1

ΑΝΑΝΤΙΛΕΚΤΑ

Κάποτε θα πρέπει η γλώσσα - η έκφρασις - ή να γεφυρώσει όλα τα χάσματα ή, και, να γκρεμίσει όλα τα φράγματα ή να μεταμορ­φωθεί. Τότε ίσως γνωρίσουμε τον αειτέλειο εσωτερικό μας κόσμο και το υπέρχρονο κοσμικό Ανείπωτο, καθώς και τα άπειρα σημεία ταύτησής τους.

Η ελευθερία αναβλύζει από το Πνεύμα. Η σκλαβιά αποδίδεται στην ύλη.Η φαντασία δεν υπακούει σε διαταγές και δεν αντιλαμβάνεται υποχρεώσεις. Συναγωνίζεται την ελευθερία της και ταξιδεύει τον «άνθρωπο» ως τις πηγές του κάπου στην καρδιά του Σύμπαντος.Η λογική, ίσως ενδόμυχα το θέλει, αλλά αδυνατεί. Έτσι μαζί μετο κατοικίδιο της «καθήκον», τον ταξιδεύει μέχρι το σημείο της δουλείας του Και των επιγενών υποχρεώσεοον του, καθώς το επιβάλλουν οι διαταγές (ποιές διαταγές;)

Κατόρθωσαν οι ηγέμονές της ανθρωπότητας να την μετατρέ­ψουν σε μια Διαταγή που έχει μόνο αυτιά Και χέρια κι ένα στόμα για να μπορεί να συντηρείται και να απαντά «διατάξτε και μάλιστα». Τι τέρας!...

Μ . Κ λ π ο υ ς ι λ η ς

41

ΤΟ ΟΧΙΈχει παρατηρηθή στις ημέρες μας μία έντονος αμφισβήτησις σχετικώς με την ορθότητα της αποφάσεως του δικτάτορος Ιωάννου Μεταξά να αποφασίση πόλεμο με την Ιταλία την 28η Οκτωβρίου 1940.Στους τηλεοπτικούς διαύλους, κατά τις ημέρες της επετείου αυτής, περιφέρουν την παρακμιακή μετριότητά τους διάφοροι ανιστόρητοι φαιδροί οι οποίοι ακολουθούν μία παράδοξι αποδομητική και απαξιωτική τακτική. Εντέχνως, υποβαθμίζουν την αρτιοτάτη προπαρασκευή των Ενόπλων Δυνάμεων και την εκπόνησι τέτοιων αναλυτικών επιτελικών σχεδίων, η εφαρμογή των οποίων ωδήγησε σε ήττα τον αντίπαλο. Υποβαθμίζουν και αναιρούν την αποφασιστικότητα του καθεστώτος και κυρίως την εντονωτάτη ψυχική-ηθική ανύψωσι του λαϊκού εθνικού συναισθήματος και την ενστάλαξι πολεμικού πνεύματος στον Στρατό, καθιστώντας τον ανίκητο. Αυτό όμως κατέστη δυνατόν μόνο με την απομάκρυνσι από την πολιτική σκηνή των διαφόρων ξενοκίνητων πολιτικών μικροβίων. Φτάνουν στο σημείο γελοιότητος να θεωρούν ότι ο Κατσιμήτρος από μόνος του λειτούργησε, ότι αυτός έκανε τα σχέδια, αυτός έκανε την επιστράτευσι κλπ κλπ τα οποία δεν αντέχουν σε κριτική. Υπάρχει και άλλη αστεία άποψις περί ισαρίθμων δυνάμεων στο μέτωπο που όμως υπήρχε διαφορά υπέρ των Ιταλών 1:4.Η αποδομητική τακτική των ελληνοφοβικών-εθνοφοβικών θολοκουλτουριάρηδων στηρίζεται στην άποψι ότι το ΟΧΙ, κατά κάποιο μαγικό τρόπο ενήργησε ώστε οι Άγγλοι-Αμερικάνοι να μας οδηγήσουν στον εμφύλιο!!! Πολλοί καλοπροαίρετοι καλόπιστοι έχουν παγιδευθή απ’ αυτήν την άποψι η οποία είναι ιστορικώς φαιδρή διότι δεν στέκει σε καμμία λογική η άποψις ότι ευθύνεται ο Μεταξάς του ΟΧΙ για το 1946-1949. Όμως, ούτε ο Μεταξάς και τό ΟΧΙ, ούτε οι Αγγλοαμερικάνοι πήραν ποτέ κανέναν Βελουχιώτη και τον ανέβασαν «απελευθερωτή» στα Ευρυτανικά βουνά. Ιταλογερμανοί δεν υπήρχαν εκεί όμως, κι αναρωτιέται κανείς τι είδους «απελευθέρωσις» ήταν αυτή. Η οποία ακόμη τώρα τρομάζει τους κατοίκους εκεί και ψηφίζουν πάντα δεξιά.Υποψιαζόμεθα ότι υπάρχει διαταγή κάποιου πολιτικού κέντρου να υποβαθμισθή η εθνική σπουδαιότης του ΟΧΙ διότι αυτό αποτελεί την τελευταία μεγαλειώδη και ένδοξη εθνική στιγμή η οποία είναι ικανή να δημιουργήση εθνική υπερηφάνεια. Από εκεί και έπειτα εμφύλιοι- σφαγές-παιδομαζώματα-διώξεις-βασανισμοί-διχασμοί-κακοήθειες-εξορίες-ταπείνωσις- εθνική εξουθένωσις. Μήπως υποβαθμίζουν την επέτειο φοβούμενοι πως θα αποκαλυφθή το ότι Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΗ ΥΠΟΘΕΣΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΘΟΥΝ 01 ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ;Γιατί όμως επιβάλλουν οι λαοπλάνοι ελληνοφοβικοί την άποψί των. Πιστεύουμε ότι το παρακάτω από τον Tancred του Βενιαμίν Ντισραέλι δίδει απάντησι:«Δεν μπορώ να πω ότι υπάρχει άποψις δίχως σκέψι. Και δεν πιστεύω ότι ο λαός σκέπτεται ποτέ. Πως θα μπορούσε; Λεν έχει χρόνο. Πράγματι ζούμε υπό την κυριαρχία ιδεών οι οποίες είναι πανίσχυρες. Αλλά ο λαός δεν ήταν αυτός που τις ανεκάλυψε. Τις οικειοποιήθηκαν λόγω ευκολίας. Διότι Ουδείς είχε αυτοπεποίθησι. Αντιθέτως ο καθείς τους έχει μία γενική άποψι της ισχύος του και καθόλ.ου εμπιστοσύνη στην κρίσι του. Ο λαός υπακούει το γενικό ρεύμα, υποκλίνεται σε κάθε τεχνητή ανάγκη είτε για αντίστασι είτε για δράσι».Το παρακάτω κείμενο θα δώση σε κάθε καλόβουλο εχέφρονα απάντησι για το τι θα συνέβαινε στην Ελλάδα αν ο Μεταξάς έλεγε ΝΑΙ.....

(Αρχείον ΔΙΣ Φ.618\ΣΤ\1)

42

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ Ι. ΜΕΤΑΞΑ

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΚΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΑΣ ΤΟΥ ΑΘΗΝΑΪΚΟΥ ΤΥΠΟΥ

ΕΙΣ ΤΟ ΓΕΝΙΚΟΝ ΣΤΡΑΤΗΓΕΙΟΝ. (ΞΕΝΟΑΟΧΕΙΟΝ ΜΕΓ. ΒΡΕΤΤΑΝΙΑΣ)

ΕΙΣ ΤΑΣ 30 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

ΚύριοιΈχω λογοκρισίαν και η μπορώ να σας υποχρεώσω να γράφετε μόνον ό,τι θέλω. Αυτήν την ώραν όμως δεν θέλω μόνον την πέννα σας. Θέλω και την ψυχήν σας. Γι’ αυτό σας εκάλεσα σήμερα γιά να σας μιλήσω με χαρτιά ανοιχτά, θα σας ειπώ τα πάντα, θα σας ειπώ ακόμη και τα μεγάλα μου πολιτικά μυστικά, θέλω να ξέρετε και σεις όλα τα σχετικά με την εθνικήν μας περιπέτειαν ώστε να γράφετε, όχι συμμορφούμενοι προς τας οδηγίας μου, άλλα εμπνεόμενοι εις την προσωπικήν σας πίστιν από την γνώσιν των πραγμάτων.Σας απαγορεύω να ανακοινώσητε σχετικά το παραμικρόν σ’ οποιονδήποτε απολύτως και για οιονδήποτε λόγον. Κάθε παράβασις αυτής της εντολής μου θα έχη διά τον υπεύθυνον -και να είσθε βέβαιοι ότι θα ευρεθή ο υπεύθυνος- τας συνεπείας τας οποίας πρέπει να έχη σε πόλεμο ζωής ή θανάτου του Έθνους, η προδοσία ενός μεγάλου μυστικού, έστω και αυτό αν έγινε από αφέλεια, χωρίς την παραμικρή κακή πρόθεσι. Φυσικά έχω τον λόγον σας.Μη νομίσητε ότι η απόφασις του ΟΧΙ πάρθηκε έτσι, σε μία στιγμή. Μη φαντασθήτε ότι εμπήκαμε στον πόλεμο αιφνιδιαστικά. Ή ότι δεν έγινε πάν ό,τι επετρέπετο και μπορούσε να γίνη διά να τον αποφύγωμε.Από την εποχήν της καταλήψεως της Αλβανίας το Πάσχα πέρυσι, το πράγμα άρχισε να φαίνεται. Από τον περασμένο Μάιο είπα καθαρά στον κ. Γκράτσι ότι αν προσεβαλλόμεθα εις τα εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα, θα ανθιστάμεθα αντί πάσης θυσίας και δι’ όλων των μέσων. Συγχρόνως όμως μου ήρχοντο από την Ρώμην,

από την Βουδαπέστην, από τα Τίρανα, από παντού πληροφορίαι αντίθετοι.Εις τας 15 Αυγούστου έγινεν ο τορπιλλισμός της «ΕΛΛΗΣ». Γνωρίζετε ότι από την πρώτη στιγμήν διεπιστώθη ότι το έγκλη μα ήτο Ιταλικό. Έν τούτοις δεν επετρέψαμεν να γνωσθή ότι είχομεν και τας υλικάς πλέον αποδείξεις περί της εθνικότητος του εγκληματίου. Συγχρό­νως όμως διέταζα τα αντιτορπιλλικά τα όποια συνώδευον τα πλοία πού μετέφεραν τους προσκηνυτάς από την Τήνον μετά το έγκλημα, αν προσβληθούν από αεροπλάνα ή οπωσδήποτε άλλως τε να κάμουν αμέσως χρήσιν των όπλων των. Θασαςαποκαλύψωτώρα,ότιτότεδιέταξανα βολιδοσκοπηθή καταλλήλως το Βερολίνον. Μου διεμηνύθη εκ μέρους του Χίτλερ, η σύστασις να αποφύγω οιονδήποτε μέτρον δυνάμενον να θεωρηθή από την Ιταλίαν πρόκλησις. Έκαμα το παν διά να μη μπορούν οι Ιταλοί να εμφανισθούν ως δυνάμενοι να έχουν όχι αφορμάς ευλόγους, άλλ’ ούτε ευλογοφανές παράπονον εκ μέρους μας, αν και από την πρώτην στιγμήν αντελήφθην τι πράγματι εσήμαινεν η όλως αόριστος σύστασις του Βερολίνου. Σεις καλύτερον παντός άλλου γνωρίζετε ότι έκαμα το παν διά να μη δώσωμεν αφορμήν εμφανίσεως της Ιταλίας ως δυναμένης να έχη ευλογοφανείς καν αφορμάς αιτιάσεων. Λόγω του επαγγέλματος σας έχετε παρακολουθήσει εις όλες τις λεπτομέρειες την Ιστορίαν των ατέλειωτων Ιταλικών προκλήσεων δημοσιογραφικών και άλλων, αλλά και την χριστιανικήν υπομονήν την οποίαν ετηρήσαμεν, προσποιούμενοι ότι δεν τις καταλαβαίνουμαι, περιοριζόμενοι μόνον σε δημοσιογραφικός ανασκευάς των

43

Ιταλικών εναντίον μας κατηγοριών.Ομολογώ ότι εμπρός εις την φοβεράν ευθύνην της αναμίξεως της Ελλάδος εις τέτοιον μάλιστα πόλεμον, έκρινα πώς καθήκον αου ήτο να δω εάν θα ήτο δυνατόν να ποοωυλά£ω τον τόπον από αυτόν έστω και διά παντός τρόπου, ο όποιος όιιως θα συιιΒιΒάιετο ιιε τα γενικώτερα συιιωέοοντα τοϋ Έθνους. Εις σχετικός βολιδοσκοπήσεις προς την κατεύθυνσιν του Άξονος μου εδόθη να εννοήσω σαφώς ότι ιιόνη λύσις θά απορούσε να είναι μία εκουσία ποοσΎώοησις της Ελ­λάδος εις την «Νέαν Τάϋιν». Προσχώρησις πού θα εγένετο λίαν ευχαρίστως δεκτή από τον Χίτλερ ως «εραστήν του ελληνικού πνεύματος». Συγχρόνως όμως μου εδόθη να εννοήσω ότι η ένταξις εις την Νέαν Τάξιν προϋποθέτει προκαταρκτικήν άρσιν όλων των παλαιών διαφορών με τους γείτονας μας, και ναι μεν αυτό θα συνεπήγετο φυσικά θυσίας τινάς διά την Ελλάδα, αλλά αι θυσίαι θα έπρεπε να θεωρηθούν απολύτως «ασήμαντοι» εμπρός είς τα «οικονομικά και άλλα πλεονεκτήματα» τα όποια θά είχεν διά την Ελλάδα η Νέα Τάξις εις την Ευρώπην και εις την Βαλκανικήν. Φυσικά, με πάσαν περίσκεψιν και ανεπισήμως επεδίωξα δι’ όλων των μέσων να κατατοπισθώ συγκεκριμένως ποίαι θα ήσαν αι θυσίαι αύται, με τας οποίας η Ελλάς θα έπρεπε να πλήρωση την ατίμωσίν της εξ ιδίας θελήσεως προσφοράς της, να υπαχθή υπό την Νέαν Τάξιν. Με καταφανή προσπάθειαν αποφυγής σαφούς καθορισμού, μου εδόθη να καταλάβω ότι η προς τους Έλληνας στοργή του Χίτλερ ήτο η εγγύησις ότι αι θυσίαι αύται θα περιορίζοντο εις το ελάχιστον δυνατόν. Όταν επέμεινα να κατατοπισθώ, πόσον επί τέλους θα μπορούσε να είναι αυτό το «ελάχιστον» τελικώς, μας εδόθη να καταλάβιοιιεν ότι τούτο συνίστατο εις μερικάς ικανοποιήσεις ποος την Ιταλίαν δυτικάς μέχρι Ποεβέ£ης. ίσως και προς την Βουλγαρίαν ανατολικώς ιιένοι Αεδεανάτς. Δηλαδή θα έπρεπε διά να αποφύγωμεν τον πόλεμον, να γίνωμεν εθελονταί δούλοι και να πληρώσωμεν αυτήν την τιμήν...! με το άπλωμα του δεξιού χεριού της Ελλάδος προς ακρωτηριασμόν από την Ιταλίαν και

του αριστερού προς ακρωτηριασμόν από την Βουλγαρίαν. Φυσικά δεν ήτο δύσκολον να πρόβλεψη κανείς ότι εις μίαν τοιαύτην περίπτωσιν οι Άγγλοι θα έκοβαν και αυτοί τα πόδια της Ελλάδος. Και με το δίκαιόν των. Κυρίαρχοι πάντοτε της θαλάσσης δεν θα παρέλειπον, υπερασπίζοντες πλέον τον εαυτόν των, έπειτα από μίαν τοιαύτην αυτοδούλωσιν της Ελλάδος εις τους εχθρούς των να καταλάβουν την Κρήτην και τας άλλας νήσους μας τουλάχιστον. Το συμπέρασμα αυτό δεν προέκυπτε μόνον από την πλέον απλήν λογικήν, αλλά και από ασφαλείς και βεβαίας πληροφορίας εξ Αιγύπτου, καθ’ άς είχεν ήδη προμελετηθή και αντιμετωπισθή η ενέργεια που θα έπρεπε να γίνη ως φυσικόν επακόλουθον πάσης τυχόν εκούσιας ή ακούσιας συνεργασίας της Ελλάδος με τον Άξονα, εις τας ελληνικάς νήσους και προς παρεμπόδισιν εν περιπτώσει της δυνατότητος διά τον Άξονα να τας χρησιμοποίηση.Δεν δύναμαι αφ’ έτερου να μη παραδεχθώ ότι εις μίαν τοιαύτην περίπτωσιν το δίκαιον δεν θα ευρίσκετο με το μέρος της Κυβερνήσεως των Αθηνών και να μην αναγνωρίσω, ότι όταν ένας λαός, όπως ο αγγλικός, αμύνεται διά την ζωήν του, θα ήτο πλήρως δικαιολογημένος να κάνη τα ανωτέρω. Αλλά τότε ο ελληνικός λαός δικαίως θα ετάσσετο εναντίον της κυβερνήσεως η οποία διά να τον προφυλά£η από τον πόλειιον θα τον κατεδίκαϋε εις εθελουσίαν υποδούλωσιν ιιετ’ εθνικού ακοωτηοιασαού.Αυτή η δήθεν ποοφύλαάις θα ήτο διά την τύ/ην της εις τό ιιέλλον ελληνικής (ουλής, πλέον ολεθοία και από τας Υειροτέρας έστω συνεπείας οποιουδήποτε πολέιιου.Το δίκαιον λοιπόν, δεν θα ήτο με το μέρος της Κυβερνήσεως των Αθηνών, εάν η τελευταία ενήργει κατά τας υποδείξεις του Βερολίνου πού ανέφερα. Το δίκαιον θα ήτο με το μέρος του ελληνικού λαού, ο οποίος θα κατεδίκαζεν αυτήν, και των Άγγλων οι οποίοι υπερασπίζοντες την ύπαρξιν των, επίσης δικαίως θα ελάμβαναν τα μέτρα που εφέροντο έχοντες μελετήσει, εισακούοντες άλλωστε τας δικαίας αιτιάσεις των Ελλήνων, οίαι θα

προέκυπταν εν καιρώ αν εδίδετο η εύλογος αυτή αφορμή.Θά εδημιουργούντο έτσι όχι δύο, όπως το 1916, άλλα τρεις αυτήν την φοράν Ελλάδες. Πρώτη θα ήτο η επίσημος των Αθηνών η οποία είχε φθάσει εις την πόρωσιν και το κατάντημα διά να αποφυγή τον πόλεμον, να δεχθή να γίνη εθελοντής δούλος, πληρώνουσα μάλιστα την τιμήν αυτήν και με την συγκατάθεσίν της να αυτοακρωτηριασθή τραγικώτατα, παραδίδουσα εις την δουλείαν πληθυσμούς αμιγώς ελληνικούς και μάλιστα δύναμαι να είπω τους ελληνικώτερους των ελληνικών τοιούτους.Δευτέρα θα ήτο η πραγματική Ελλάς.Δηλαδή η παμψηφία της κοινής γνώμης του Έθνους, το οποίον ποτέ δεν θα απεδέχετο την εκουσίαν του υποδούλωσιν πληρωνομένην μάλιστα με εθνικόν ακρωτηριασμόν αφόρητον και ισοδυναμούσαν με οριστικήν ατίμωσιν και μελλοντικήν βεβαίαν εκμηδένισιν του Ελληνισμού ως εννοίας και οντότητας, εκμηδένισιν πρώτον ηθικήν και δεύτερον εν συνεχεία της ηθικής και υλικήν. Τό Έθνος ουδέποτε θα συνεχώρει εις τον Βασιλέα και την Εθνικήν Κυβέρνησιν της 4ης Αυγούστου, τοιαύτην πολιτικήν.Τρίτη τέλος θά προέκυπτε μία ακόμηΕλλάς, η Ελλάς την οποίαν δεν θα παρέλειπαν να δημιουργήσουν, φυσικά με την επίκλησιν του δημοκρατισμού, οι δημοκρατικοί Έλληνες υπό την κάλυψιν του Βρετανικού Στόλου εις τας νήσους, Κρήτην και εις τας άλλας. Η τρίτη αυτή Ελλάς, η «Δημοκρατική» θα είχε με το μέρος της όχι μόνον την πρόθυμον υποστήριξιν της Αγγλίας εις την οποίαν θα έδιδε το δικαίωμα να κάλυψη τας νήσους μας, καλυπτομένη και η ιδία εις την Βόρειον Αφρικήν, αλλά θά είχε με το μέρος της και το Εθνικόν δίκαιον. Η ηθική της δύναμις λοιπόν θα απερρόφα μοιραίως την επίσημον Ελλάδα, διότι θα διέθετεν η τρίτη αυτή Ελλάς, την ανεπιφύλακτον έγκρισιν και ενίσχυσιν της ανεπισήμου, της «Δευτέρας» Ελλάδος, της Εθνικής Δημοσίας γνώμης εν τη παμψηφία της.Έζησα κύριοι την περίοδον του Εθνικού

Διχασμού, που εδημιουργήθη το 1916 όταν από την κατάστασιν εκείνην προέκυψαν δύο Ελλάδες, η των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης. Τον κίνδυνον από μίαν νέαν διαίρεσιν της Ελλάδος προκύπτουσαν συνεπεία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, όπως η διαίρεσις του 1916 προέκυψε συνεπεία του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, μίαν νέαν διαίρεσιν μάλιστα πολύ τραγικωτέραν, διότι όπως την εσκιαγράφησα δεν θα είναι καν διχασμός, αλλά τριχοτομισμός.Τον κίνδυνον αυτόν τον θεωρώ κύριοι, διά το Έθνος και το μέλλον του ασυγκρίτως χειρότερον από τον πόλεμον, έστω και αυτόν τον πόλεμον, από τον οποίο είναι δυνατόν και δουλωμένη ακόμη να βγή προσωρινώς η Ελλάς. Λέγω προσωρινώς, διότι πιστεύω ακράδαντα ότι τελικώς η νίκη θα είναι με τό μέρος μας.Γιατί οι Γερμανοί δεν θα νικήσουν. Δεν μπορεί να νικήσουν.Υπάρχουν πολλά εμπόδια.Η Ελλάς είναι αποφασισμένη να μην προκαλέση μεν, με κανένα τρόπο κανένα, άλλα και με κανένα τρόπο να μη υποκύψη .Προ παντός είναι αποφασισμένη να υπεράσπιση τά εδάφη της, έστω και αν πρόκειται να πέση. Ήδη δε, η απόφασίς της αυτή και η πολιτική της αυτή, χάρις εις την οποίαν απρόκλητα προσεβλήθη, χάρισαν στον τόπο και στον λαό μας το πλέον ανεκτίμητον των αγαθών και το μεγαλύτερον στοιχείον της δυνάμεως του: Αυτή η πολιτική έδωσεν εΐ£ τον λαόν ττιν απόλυτη ιι/υγική και πανεθνική ένοισί του.Σήμερα όμως επί πλέον υπάρχουν και μερικοί άλλοι παράγοντες που προδικάζουν την τελική μας νίκη. Η Τουρκία δεν είναι όπως το 1916 σύμμαχος των Γερμανών. Είναι σύμμαχος τών Άγγλων. Η Βουλγαρία βέβαια ενεδρεύει και τώρα όπως και τότε, αλλ’ εν πάση περιπτώσει αυτήν την εποχήν τουλάχιστον προς το παρόν δεν τολμά. Ο καιρός όμως δεν δουλεύει για τον Άξονα. Δουλεύει γιά τους αντιπάλους του. Τέλος διά την Γερμανίαν η νίκη θα ήτο εν πάση περιπτώσει δυνατή μόνον με κοσμοκρατορίαν.

45

Αλλ’ η κοσμοκρατορία διά την Γερμανίαν κατέστη οριστικά αδύνατος στην Δουνκέρκη. Ο πόλεμος διά τον Άξονα έχει χαθή, απότην στιγμήν που η Αγγλία διεκήρυξε: «θα πολεμήσωμεν έστω και μόνον εις το νησί μας και πέραν των θαλασσών, θα πολεμήσωμεν μέχρι της νίκης».Αλλά επί πλέον και ημείς οι Έλληνες πρέπει να γνωρίζωμεν ότι δεν πολεμούμε μόνον διά την νίκη, αλλά και διά την δόξαν.Δεν ξέρω αν κανείς αντιβενιζελικός από σας είναι πάντοτε και αδιάλλακτος.-Είμαι εγώ, κύριε Πρόεδρε, απήντησεν ο παριστάμενος παλαίμαχος και αδιάλλακτος αρθρογράφος του αντιβελιζελικού τύπου κ. Κρανιωτάκης.Λοιπόν ακούτε για να συνεννοηθούμε. Εγώ, κύριοι, όπως επαρκώς σας εξήγησα, ετήρησα μέχρι σήμερον την πολιτικήν του αειμνήστου Βασιλέως Κωνσταντίνου, δηλαδή την πολιτικήν της αυστηρός ουδετερότητος. Έκαμα το παν διά να κρατήσω την Ελλάδα μακράν της συγκρούσεως των μεγάλων κολοσσών.Ήδη μετά την άδικον επίθεσιν της Ιταλίας, η πολιτική την οποίαν ακολουθώ είναι η πολι­τική του αειμνήστου Βενιζέλου. Διότι είναι η πολιτική του συνταυτισμού της Ελλάδος με την τύχην της δυνάμεως, διά την οποίαν η θάλασσα είναι ανέκαθεν όπως είναι και διά την Ελλάδα, όχι το εμπόδιον που χωρίζει, αλλά η υγρά λεωφόρος πού συνδέει. Βέβαια εις την Ιστορίαν μας την νεωτέραν δεν είχομεν μόνον ευγνωμοσύνης λόγους και αφορμάς διά την Αγγλία, της οποίας άλλως τε η μεταπολεμική πολιτική των τελευταίων ιδίως ετών, είναι πολιτική αεγίστων και ιστορικών αγγλικών ευθυνών. Αλλά τας ευθύνας της αυτάς η Αγγλία τας αποδίδει σήμερον με την υπερήφανον αποφασιστικότητα λαού μεγάλου, σώζοντος την ελευθερίαν του κόσμου και του πολιτισμού. Διά την Ελλάδα η Αγγλία είναι η φυσική φίλη και επανειλημμένως εδείχθη προστάτρια, ενίοτε δε ή μόνη προστάτρια. Η νίκη θα είναι και δεν ημπορεί παρά να είναι δίκη μας. Θα είναι νίκη του Αγγλοσαξωνικού κόσμου, απέναντι του οποίου η Γερμανία

η οποία αφού έως τώρα δεν ηδυνήθη να επιτύχη οριστικόν αποτέλεσμα, είναι καταδικασμένη να συντριβή. Διότι από τώρα και πέρα ο ορίζων δεν πρέπει να θεωρήται δια τον Άξονα ανέφελος ούτε προς Ανατολάς και η Ανατολή είναι πάντοτε αυστηριώδης. Πάντοτε ήτο, αλλά σήμερον ειπέρποτε είναι γεμάτη απρόοπτα και μυστήριο. Τελικώς λοιπόν θα νικήσωμεν. Και θέλω φεύγοντες από την αίθουσαν αυτήν να πάρετε μαζί σας όλην την δική μου απόλυτη βεβαιότητα, ότι θα νικήσωμεν. Εν τούτοις πρέπει να σας επαναλάβω ό,τι επισημότερον διεκήρυξα από την πρώτην στιγμήν. Η Ελλάς δεν πολεμά διά την νίκην. Πολεμά, διά την Δόξαν. Και διά την τιιιήν της. Έχει υποχρέωσιν προς τον εαυτόν της να μείνη άξια της Ιστορίας της. Η Ιταλία είναι μεγάλη δύναμις, όταν δε προχθές έγινεν η πρώτη αεροπορική επιδρομή, ομολογώ ότι με έκπληξιν ήκουσα εις σχετικήν ερώτησίν μου την απάντησιν, ότι τα επιδραμόντα αεροπλάνα ήσαν μόνον Ιταλικά. Αυτό φθάνει να σας δώση να καταλάβετε με ποίες ιδέες μπήκα στον πόλεμο.Αλλά υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες ένας λαός οωείλει. αν θέλη να μείνη μενάλος. να είναι ικανός να πολεμήση. έστω και Υωοίς καμμίαν ελπίδα νίκης. Μόνον διότι πρέπει.Γνωρίζω ότι ο ελληνικός λαός θα ήτο αδύνατον να δεχθή άλλο τι αυτήν την στιγμήν. Διότι είναι ελεύθερος και απερίσπαστος εις την φυσικήν ευθνκρισίαν καί υπερηφάνειαν, εφ’ όσον δεν εδόθη ευκαιρία να θολωθή η κοίσις του δΓ αγοραίων θορύβων και παραπλανητικών εκστρατειών. Εκάμαμεν ό,τι ήτο δυνατόν διά να μη έχωμεν το παραμικρόν άδικον. Και θα εξακολουθήσωμεν την ιδίαν τακτικήν μέχρι τέλους. Σας έχω στό τραπέζι μερικά έγγραφα. Είναι όλαι αι αποδείξεις της Ιταλικής ενέδρας εκ προμελέτης. Όταν τελειώσω μπορείτε να τα δήτε. Περιττόν να πάρετε σημειώσεις. Συντομώτατα θα δημοσιευθούν εϊς τήν λευκήν βίβλον, η οποία διέταξα να εκδοθή το ταχύτερον.Δεν σάς κρύβω κύριοι, ότι η κατάστασις είναι εξαιρετικά δύσκολη. Μας περιμένουν μάλιστα

όοκιμασίαι μεγάλαι. Διά να μη δώσω ευκαιρίαν προς την επιζητουμένην διά παντός τρόπου αφορμήν κατασυκοφαντήσεώς μας ευρέθην υποχρεωμένος να πάρω μίαν απόφασιν εξόχως σοβαράν.Να μη κάμω την επιστράτευσιν όταν από καιρόν την εζήτησε και εξηκολούθησεν επανει­λημμένος να μου την ζητά το Επιτελείον... Ο Ιταλικός όγκος λοιπόν ευρήκεν απέναντί του δυνάμεις πάρα πολύ ασθενείς, τουλάχιστον διά την κρούσιν των πρώτων ημερών. Ο ρόλος σας είναι σήμερον μεγάλος και επισημότατος. Μη χάνετε το θάρρος σας, οτιδήποτε και αν γίνη, διότι άλλως αδύνατον να φανήτε άξιοι τον λαού σας και του καθήκοντος σας, το οποίον είναι να συντηρήσητε την Ιερή φλόγα του ελληνικού λαού, να βοηθήσητε τον μαχόμενον Στρατόν, να υπάρξητε συνεργάται της Κυβερνήσεως, ότι και αν αισθάνεσθε δι’ αυτήν. Πρέπει να πιστεύσητε σεις γιά να μπορέσετε να μεταδώσητε την πίστιν εις το κοινόν σας, μολονότι αυτήν την φοράν έχομεν όλοι μας να πάρωμεν από τον ελληνικόν λαόν και από το απερίγραπτον θάρρος του καί όχι να του δώσωμεν.Θέλω ακόμη να σας ειπώ κάτι. Ξέρω με βεβαιότητα, ότι από την φοβεράν αύτην δοκιμασίαν η Ελλάς θα υποφέρη. Ξέρω όμως επίσης με βεβαιότητα, ότι τελικώς θα εξέλθη όχι μόνον ένδοξος, αλλά και μεγαλύτερη. Θα προσέξατε το τηλεγράφημα του κ. Τσώρτσιλ το οποίον εδημοσιεύθη σήμερον στας εφη μερίδας, ανακοινωθέν από το Υπουργείον Εξωτερικών. Λοιπόν επιθυμώ να σας τονίσω τούτο: Εκείνοι οι οποίοι εις το τηλεγράφημα αυτό δεν βλέπουν γραπτήν την επιβεβαίωσιν αγράφου συμφωνίας διά τα Δωδεκάνησα, δεν ξέρουν να διαβάζουν μέσα από τις γραμμές... Και κάτι άλλο ακόμη. Τα Δωδεκάνησα προδικάζουν......

|Η1ΗίΗίΗΕί51ΗΙΗ[Η15|Η15[ΗΒ|Η!ΗΓΞί15ίΗ1ΞίΓΞί15ΓΗ1ΞΠ^

ΤΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ(του Υποστρα τή γου ε. α. Κ . X . Κ ω ν σ τα ν τ ιν ίδ η )

Τριάντα τρία χρόνια πέρασαν από την λεγόμενη ΕΕέγεοση του Πολυτεχνείου και ακόμη δεν μάθαμε την αλήθεια. Και αντί να κλαίμε για την Προδοσία της Κύπρου αυτή την επέτειο, εμείς ytooic i/voc αυτοσυνειδησίαο και ννώσεοκ -me Ιστορία<; κάνουμε εορταστικές εκδηλώσεις. Σ’ αυτό το βάραθρο της αφροσύνης και της αγνωσίας έχουμε περιέλθει. Μας δημιούργησαν δηλαδή ένα ψεύτικο μύθο -όπως πριν 2.000 χρόνια οι ίδιοι προαιώνιοι εχθροί, μας πέρασαν τον μύθο του Ιουδαιοχριστιανισμού- και εμείς ακόμη δεν θέλουμε να τον αποβάλλουμε. Αθώοι σαν τα ψάρια, τσιμπάμε τα βρώμικα δολώματά τους. Το Πολυτεγνείο ήτο η αισ/ρότερη προδοσία που ένινε κατά του Ελληνισμού, αετά την Μικρασιατική Καταστροφή. Γιατί αυτό έφερε την προδοσία της Κύπρου και την παράδοσί της στον Τουρκικό Αττίλα. Οι «παγκόσμιοι συνωμότες» εκμεταλλεύθηκαν τα αγνά, δημοκρατικά και πατριωτικά αισθήματα της νεολαίας μας εναντίον της χούντας των Συνταγματαρχών και έφεραν την «χούντα των Λοχαγών», με ένα και μοναδικό σκοπό: Την προδοσία της Κύπρου. Η χούντα Παπαδοπούλου δεν ήτο τότε αρεστή διότι είχε δρομολογήσει -με την κυβέρνηση Μαρκεζίνη- πορεία ομαλοποιήσεως. Όμως αυτό δεν το ήθελαν οι ΗΠΑ και ξεσήκωσαν με τους προβοκάτορες και τους πράκτορές τους την Εξέγερσι του Πολυτεχνείου, για να φέρουν την προδοτική χούντα Ιωαννίδη.

Το Αβύθιστο ΑεροπλανοωόοοΟι ΗΠΑ και το Ισραήλ ειγαν -και έγουν- ισγυρά συμφέροντά να έγουν ιιιά Κύποο δΐΥοτοαημένη. Έτσι θα μπορούν να πατούν σταθερά « με δύο πόδια» στην μεγαλόννησο και να την ελέγχουν καλύτερα. [Τα απώτερα σχέδια τους είναι το διώξιμο των Ε)2ηνοκυπρίων και η προσάρτηση της Κύπρου στο Μεγάλο Ισραήλ]. Επομένως η Κύπρος είναι το «Αβύθιστο Αεροπλανοφόρο» για τους Αμερικανοσιωνιστικούς σχεδιασμούς στην Μέση Ανατολή, διότι η κατοχή της, προσδίδει βάθος στην προβληματική στενή λωρίδα αμύνης του κράτους του

4?

Ισραήλ. Είναι γνωστόν δε από τα αρχεία του Κογκρέσου και του Φόρειν Όφις ότι το «πράσινο φως» στον Τουρκικό Αττίλα έδωσε ο τ. Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Αμερικανοεβραίος σιωνιστής Χένρυ Κίσσιγκερ, ο επωνομαζόμενος και «σφαγέας» του Κυπριακού λαού.

Συνειδητή η ΠοοδοσίαΤο ερώτημα που ανακύπτει είναι το εξής: Ο αόρατος δικτάτωρ συνειδητά επρόδωσε την Κύπρο ή λόγω βλακεία;:Χουντικούς αξιωματικούς που έχω ρωτήσει -ανεξαρτήτως αν ήσαν οπαδοί της χούντας Παπαδοπούλου ή του αόρατου δικτάτορος Ιωαννίδη- έδιναν την στερεότυπη απάντηση: «ο Ιωαννίδης έκανε το πραξικόπημα από βλακεία. Έπεσε θύμα των Αμερικανικών Μυστικών Υπηρεσιών.». Προσωπικά ποτέ δεν πείσθηκα ότι έστω και ένας βλάκας Ιωαννίδης -όπως υπεστήριζαν- θα μπορούσε να κάνη ένα τόσο κολοσσιαίο εθνικό έγκλημα, σαν το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, που κατέληξε στην Κυπριακή Τραγωδία και την διχοτόμηση της Κύπρου. Και να που ήλθε έστω και καθυστερημένα το Ντοκουμέντο της Προδοσίας. Θαρρείς και η Πυθία ξαναγύρισε και έδωσε τον χρησμό της, όχι για να ξαναδικάση ένα δεδικασμένο εθνικό έγκλημα, αλλά για να το ξεδιαλύνη.

Η Μαοτυρία των ΑελφώνΣε συνέδριο στους Δελφούς φέτος τον Σεπτέμβριο γνώρισα τον Ελληνο-Αμερικανό Γ.Κ .*. από το Σαν Φρανσίσκο. ΗΠΑ. Πήγε πολύ μικρός στην Αμερική και σπούδασε -όπως μου είπε- ηλεκτρολόγος-μηγανολόγος στο Monterev της Καλιφόρνια;. Τούτον κρίνω ως αξιόπιστο πρόσωπο. Κατά την διάρκεια της Υούντας ο Γ.Κ. υπηρέτησε ως «τε/νικός διευθυντής» των Αμερικανικών Βάσεων στην Ελλάδα και έφυγε μετά την μεταπολίτευσι. Q Γ.Κ. μου διηγήθηκε την ε£ής συγκλονιστική ιστορία.: «Τρεις ηιιέοες ποο του Ιωαννιδικού ΙΙραςικοπιίιιατος εναντίον του Μακαρίου στην Κύπρο πλ.ιιοοωοοήθηκα από τον Αιιεοικανό πρεσβευτή Τάσκα ότι πρόκειται

να νινί:ι πραακόπιιιια στιιν Μεναλόννιισον. Τότε απευθύνθηκα ποος τον δεύτερον τη τάςη στην Αιιεοικανικιί Πρεσβεία Ελλιινο- Αιιερικανό Τ.Γ.* και τον πληοοωόοιισα επ ’ αυτού, ποοτείνοντάς του να συναντήσουιιε τον δικτάτορα Ιωαννίδη, via να αποτρέιι/ουιιε το επινειοούιιενο πραξικόπιιιια και την καταστροωή της Κύπρου. Έκλεισα συνάντησι με τον αόρατο δικτάτορα -σε ιιιά πάοοδο της Φωκίωνος Νένοη στιιν Κυιυέλιι- όπου τον συναντήσαιιε ενώ και ο Τ.Γ.. μόνον του στον 5 - όοοωο κάποιας πολυκατοικίας. Τον λόνο έλαβε ο Τ. Γ. και ενιιαέοωσε τον δικτάτορα via τις πλ.ηροωορίες που είνε αναωοοικά με το εκκολαπτόιιενο ποαςικόπιιιια στιιν Κύπρο και του επεσήιιανε τον ιιένα κίνδυνο. Παρακολουθώντας την αντίδραση του δικτάτορα στα λεγόμενα του Τ.Γ. διεπίστωσα ότι ιι om του έκανε βίαιους ιιοοωασμούς και συσπάσεις σαν να αιφνιδιάσθιικε. διότι αποκαλύυ/αιιε το σ/έδιό του.

Ο Μυστηριώδης Θάνατος του Τ. Γ.Την επομένη ημέρα ο Τ. Γ. μετετέθη σε μία ανώτερη θέση στο State Department» στο Foreign Service Installations., ή κάτι τέτοιο μου είπε. Και συνεχίζει ο Γ. Κ.: «Μετά από τοεις Μίνες ο Τ. Γ. πέθανε ιιυστηριωδώς. Είπαν από καρδιά...»

Ο Ιωαννίδης ήτο ΕβραίοςΌταν τον ρώτησα πως ένας Έλληνας που προειδοποιείται για το ολέθριο αποτέλεσμα του πραξικοπήματος δεν το αποτρέπει. μου απήντησε: «Και ποιός σου είπε ότι ο Ιωαννίδης ήτο Έλληνας: Ήτο ηεν Ελληνικής κατανωγής αλλά ό/ι Ελληνικού νένους. Το ποαηιατικό του όνοιια ήτο «Ιονάς». εν υπνώσει Εβραίος όλ.ον αυτόν τον καιοό». Η εδραιωμένη πεποίθηση του Γ.Κ. ήτο ότι η Καταστροφή της Κύπρου ήτο αποτέλεσμα Εθνικής Προδοσίας από την χούντα Ιωαννίδη και όχι αποτέλεσμα λανθασμένης εκτιμήσεως. Παρόιιοιες πιέσεις δέ/θηκε και η γούντα Παπαδοπούλου να κάνει ποα£ικόπηιια στην Κύπρο, ιιου είπε, αλλά αρνήθηκε και την άρνησί της αυτή την πλήρωσε ιιε την

πτώσι τη;. Αυτά μου είπε και αυτά μεταφέρω αυτολεξί.

Η Χούντα Παπαδοπούλου δεν δέγθιικεΕίναι γνωστόν ότι η χούντα Παπαδοπούλου αρνήθηκε την διέλευση Αμερικανικών αεροπλάνων πάνω από τον Ελληνικό εναέριο χώρο κατά τον Ισραηλο-Αιγυπτιακό Πόλεμο, τον Οκτώβριο 1973. Την εποχή εκείνη ο Παπαδόπουλος είγε δρομολογήσει την ομαλοποίησι του καθεστώτος με τον σχηματισμό πολιτική*: κυβερνήσεως υπό τον Σπύρο ΜαρκεΟνη. Αυτό εξώργισε τουο «παγκόσμιου; συνωμότε;» και δη μιούργησαν τα γνωστά γεγονότα του Πολυτεχνείου. τα οποία άνοιξαν την κερκόποοτα τη; προδοσία;.Και εμείς γιορτάζουμε το Πολυτεχνείο σαν ορόσημο πτώσεως της χούντας, ενώ αυτό είναι η αφετηρία μιάς προδοτικής χούντας που πραγματοποίησε την Εθνική Καταστροφή της Κύπρου.Την ιστορία αυτή επανέλαβε ενώπιον αρκετών ατόμων και δέγθηκε και την δημοσιοποίηση του ονόματο; του. Επειδή όμως δεν διαθέτω γραπτή συγκατάθεσί του επιφυλάσσομαι να το πράξω. Ο Γ.Κ. μου φάνηκε λίαν αξιόπιστο άτομο, διότι ήτο αυτόπτης μάρτυς του συμβάντος που εξιστορεί. Ωστόσο δεν δύναμαι ούτε να το επιβεβαιώσω ούτε να το διαψεύσω, αλλά μόνον να το θέσω προς αναζήτησι της ιστορικής αλήθειας.

Γιατί δεν ανοίγουν τον Φάκελλο τη; Κύπρου:Ούτως εγόντων των πραγμάτων πρέπει να αποτίσουμε φόρο τιμή; στους δύο Ελληνο- Αμερικανούς πατριώτε; που με προσωπική διακινδύνευσι -όπως αργότερα έκανε και ο ομογενής Αάλα; για άλλη υπόθεσι- προσπάθησαννααποτρέψουντην Καταστροφή της Κύπρου, χωρίς τελικά να το καταφέρουν. Ήτο άραγε τυχαίος ο αιφνίδιος θάνατος του Τ.Γ.; Αυτό ίσως να μην το μάθουμε ποτέ. [Αξίζει να πούμε και για την προδοσία της «αγίας τριάδος» (δύο χαρισματικών παιδιών και της καλλίφωνης κόρης) που απήχθησαν

από το Πολυτεχνείο πριν εισβάλλει το τανκ και μετεφέρθησαν στην Αμερικανική Πρεσβεία όπου τους εδόθη το χρίσμα. Εξ αυτών οι δύο μετά μακράν υπουργική θητεία είναι σήμερον ανενεργοί, ενώ η τρίτη, μετά μακρά περιπλάνησι, είναι ακόμη στην ενεργό δράσι. Και βέβαια είναι επιβεβαιωμένη από τα πρακτικά της Αμερικανικής Γερουσίας η δράση των Αμερικανών και Ισραηλινών πρακτόρων γύρω και μέσα στο Πολυτεχνείο για να ενσπείρουν τον θάνατο, το χάος και την αναρχία/.Πρέπει κάποτε να ανοίγει ο Φάκελλο; τη; Κύπρου για να λάιιιι/ει όλη η αλήθεια και για να γίνει Κάθαοστι και Εθνικό;φρονηματισμό;.Οσον αφορά δε τους εορτασμούς του Πολυτεχνείου αυτή είναι Μαύρη Επέτειο; Μνήμη; τη; Προδοσία; και όχιΕπαναστάσεως όπως την εκλαμβάνουν οι νέοι σήμερον και το διεφθαρμένο πολιτικό κατεστημένο. Ας λείψουν λοιπόν οι επαναστατικές θριαμβολογίες. Όλοι τότε παίξαμε ασυνείδητα ή συνειδητά τα σενάρια της Προδοσίας. Η επιστροφή της Δημοκρατίας στην Ελλάδα πληρώθηκε με το βαρύτατο τίμημα την Προδοσία και Καταστροφή στην Κύπρο.

*Αμφότερα τα ονόμα τα -Γ .Κ . κα ι Τ .Γ .- ε ίνα ι σ τη ν διάθεση τη ς Τ Ε Τ Ρ Α Κ Τ Υ Ο Σ κα ι κάθε σοβαρού ισ τορ ικού ερευνητού για περα ιτέρω έρευνα αν μ α ς α ιτ ιο λο γή σ η εγγράφως κα ι επω νύμ ω ς το ν λ.όγο γνώ σ εώ ς τω ν.

ΜΟΙΡΑΙ

Στην ελληνική γλώσσα η λέξις σημαίνει

Στην αρχαιότητα, Μοίρα εκαλείτο η θεότης η διανέμουσα εις έκαστον των ανθρώπων τα αγαθά και τα κακά του βίου του, από της γεννήσεώς του μέχρι του θανάτου του. Στην πρό Ομήρου εποχή η αφηρημένη έννοια του πεπρωμένου εξεδηλούτο με τας λέξεις « » και « » αι οποίαι εσήμαιναν τον ίσον μερισμόν. Ή σαν δηλαδή η και η το κράμα των αγαθών και των κακών άτινα συναπετέλουν την ύπαρξιν έκάστου ανθρώπου, το σύνολον της ζωής του με τας αλληλοδιαδόχους χαράς και λύπας. Οι αρχαίοι δε Έλληνες έπλασαν τον μύθον ότι ο Ζεύς είναι ο Θεός, ο διευθύνων την Μοίραν και ο ορίζων τοπεπρωμένον πάσης ανθρώπινης υπάρξεως. Αργότερον βέβαια ενεφανίσθη η Μοίρα παρ’ Ομήρω με την μορφήν τριών θεοτήτων με τα ονόματα

και .

Η Κ λω θώ με την ηλακάτη και άτρακτόν της εκφράζει το νήμα της ανθρώπινης ζωής, η Λ ά γεσ ^ η οποία απεικονίζεται σύρουσα κλήρον, τον λαχόντα εις έκαστον άνθρωπον, κλήρον της ζωής και η Ατροπο<:· η οποία εμφανίζεται εκτυλίσουσα κύλινδρον επί της σφαίρας του κόσμου, την αδυσώπητον ανάγκην της Ειμαρμένης ( -ο οιονείπροορισμένος κι αναπόφευκτος).

Η εύνοια της Μ οίρας είχε διττήν σημασίαν παρά των αρχαίων Ελλήνων.α) Η τύχη έκάστου ατόμου ήτις είναι προδιαγεγραμμένη καιβ) η της ανωτάτης δυνάμεως ήτις διοικεί τον κόσμον και την οποίαν δενδΰνανται να αποφύγουν ούτε οι θεοί.

Εν τούτοις κατά τους ποιητάς και φιλοσόφους η Ειμαρμένη δεν είναι δύναμις τυφλή και άλογος αλλά τουναντίον

. Ούτως οι Στωικοί εθεώρησαν την Ειμαρμένην ή Πεπρωμένον ως τον . Ενώ η έννοια τηςΕιμαρμένης από τους τραγικούς (κυρίως τον Αισχύλο) είναι η έκφρασις του ακαταγώνιστου ηθικού νόμου ήτις δεν αποκλείει την της ανθρώπινης θελήσεως.

Μ ανώλης Παπαδόπουλος

50