Ζωγράφισε η Ελένη Αβ.

Στο λαϊκό εορτολόγιο η περίοδος των

Χριστουγέννων έως τα Θεοφάνεια

ονομάζεται «Δωδεκαήμερο». Τρεις

μεγάλες γιορτές γιορτάζονται εκείνες

τις μέρες: Τα Χριστούγεννα, η

Πρωτοχρονιά και τα Φώτα.

Ζωγράφισε η Αρετή Π.

Τι γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα;

Πριν πολλά χρόνια στη Βηθλεέμ ήταν

η Μαρία και ο Ιωσήφ πάνω σε ένα

γαϊδουράκι. Η Μαρία θα γεννούσε το

μικρό Χριστό. Δεν ήξεραν πού να

κοιμηθούν και όπου και αν πήγαιναν

τους έδιωχναν. Όμως ένας καλός

κύριος τους λυπήθηκε και τους

οδήγησε στο στάβλο του για να

κοιμηθούν δίπλα στα ζώα.

Εκείνο το βράδυ η Μαρία γέννησε τον

Χριστό. Τότε όλος ο στάβλος

φωτίστηκε και οι άγγελοι

ανεβοκατέβαιναν από τον ουρανό. Οι

βοσκοί, που μόλις είχαν βάλει τα ζώα

τους να κοιμηθούν λίγο πιο μακριά

από το στάβλο, έμαθαν από ένα

άγγελο τι έγινε και πήγαν και

προσκύνησαν το μικρό Χριστό και του

πρόσφεραν αρνάκια για δώρο.

Τρεις μάγοι ακολούθησαν ένα

ολόλαμπρο αστέρι που τους έδειχνε το

δρόμο για την φάτνη. Μόλις έφτασαν

πρόσφεραν στο μικρό Χριστό τα

δώρα, χρυσό, λιβάνι και σμύρνα και

προσκύνησαν.

Όμως τα νέα για τον ερχομό του νέου

βασιλιά έφτασαν και στα αυτιά του

βασιλιά Ηρώδη, του βασιλιά της

Ιουδαίας. Αυτά δεν του άρεσαν

καθόλου γιατί φοβόταν ότι μία μέρα θα

του έπαιρνε το θρόνο. Αμέσως λοιπόν

διέταξε να σκοτώσουν όλα τα

νεογέννητα της Βηθλεέμ. Την ίδια ώρα

όμως ένας άγγελος είπε στον Ιωσήφ:

«Πάρε το Χριστό και τη Μαρία και

πηγαίνετε στην Αίγυπτο». Και έτσι

έγινε και γλύτωσε ο μικρός Χριστός.

Η γέννηση του Χριστού γιορτάζεται

κάθε χρόνο στις 25

Δεκεμβρίου. Σημαίνει την αναγέννηση

του κόσμου, κάτω από την ευλογία της

Αγίας Τριάδας. Η γέννηση του Χριστού

έφερε στους ανθρώπους το μήνυμα

της αγάπης και της ελπίδας και

εκφράζουμε με διάφορους τρόπους και

συναισθήματα τον ερχομό του

Σωτήρα. Αυτό είναι και το μήνυμα της

γιορτής των Χριστουγέννων… Να γίνει

η ψυχή μας φάτνη για να δεχτεί το

νεογέννητο Χριστό!

Καλά Χριστούγεννα!!!

Το κείμενο έγραψαν με τη σειρά: Αφροδίτη, Χρήστος Στ., Νατάσα,

Τάσος Ζ.

Γιατί λέμε κάλαντα;

Πλησιάζουν οι γιορτές των

Χριστουγέννων και του Νέου Έτους. Η

χαρά μας είναι μεγάλη, γιατί οι γιορτές

αυτές έχουν ωραία έθιμα, όπως το

Χριστουγεννιάτικο δέντρο και τα

κάλαντα. Τα κάλαντα τα λέμε τις

παραμονές των Χριστουγέννων και

του Νέου Έτους. Τα παιδιά πηγαίνουν

από σπίτι σε σπίτι και από μαγαζί σε

μαγαζί και τραγουδούν το «Καλήν

ημέραν άρχοντες» για τα

Χριστούγεννα και το «Αρχιμηνιά κι

αρχή χρονιά...» για το Νέο Έτος. Τα

κάλαντα δηλαδή είναι τραγούδια που

προαναγγέλλουν ένα χαρμόσυνο

γεγονός, όπως τη γέννηση του

Χριστού ή την αλλαγή του χρόνου.

Οι άνθρωποι, που ακούνε τα παιδιά,

τους δίνουν δώρα, χρήματα, γλυκά και

άλλα κεράσματα. Στα παλιά τα χρόνια

τα παιδιά όταν έλεγαν τα κάλαντα

είχαν μαζί τους και ένα μικρό

στολισμένο καραβάκι γιατί η χώρα μας

είναι θαλασσινή και αυτό συμβόλιζε το

καραβάκι. Στο καράβι έβαζαν φωτάκια.

Σήμερα αυτό δεν το συνηθίζουν τόσο

πολύ.

Γρηγόρης Φ.

Έλατο ή Καράβι;

ζωγράφισε η Κατερίνα π.

Πολύ παλιά στην Ελλάδα στόλιζαν οι

άνθρωποι καράβι. Σήμερα αντί για

καράβι στολίζουν μέσα στα σπίτια

μικρά έλατα αληθινά ή πλαστικά, ένα

έθιμο που ήρθε στη χώρα μας από το

εξωτερικό, τη Γερμανία. Παλιά το

έλατο το στολίζανε με καρύδια και

αμύγδαλα. Βάζανε και βαμβάκι για

χιόνι στα κλαδιά. Πάντα όμως φέρνει

πολύ χαρά.

Γρηγόρης Φ. – Ελένη Αβ.

Τα δώρα των Χριστουγέννων

Τις μέρες των γιορτών συνηθίζεται να

δίνουμε δώρα. Παλιά τα πιο πολλά

παιχνίδια - δώρα ήταν χειροποίητα

όπως πάνινες κούκλες. Σήμερα τα

δώρα των Χριστουγέννων τα

αγοράζουμε έτοιμα και συνήθως είναι

αυτά που διαφημίζει η τηλεόραση. Και

τα στολίδια του δέντρου στην αρχή

ήταν αυτοσχέδια. Συχνά κρεμούσαν

ξηρούς καρπούς και ζαχαρωτά.

Ελπίδα Π.

Υπάρχουν καλικάντζαροι;

Οι καλικάντζαροι είναι μυθικά

πλάσματα και ο λαός λέει ότι κάθε

χρόνο κόβουν το δέντρο της ζωής.

Αυτό το κάνουν μέχρι τα

Χριστούγεννα. Μετά λένε: «Πάμε

πάνω στη γη που έχει γιορτές;» Έτσι

έρχονται οι καλικάτζαροι και τρώνε τις

λιχουδιές των ανθρώπων και κάνουν

διάφορες σκανταλιές. Αλλά επειδή

φοβούνται τη φωτιά, πολλοί

νοικοκύρηδες ανάβουν το τζάκι για να

τους διώχνουν μακριά. Την ημέρα των

Φώτων που φωτίζεται όλη η πλάση

από το Άγιο Πνεύμα φοβούνται και

πηγαίνουν πάλι στο χώμα για να

κόψουν το δέντρο της ζωής. Όμως

όσο καιρό έλειπαν το δέντρο έχει

ξαναγίνει όπως ήταν πριν κοπεί… Και

ξαναρχίζουν από την αρχή….

Θεανώ Μ. – Ελένη Αβ.

Το έθιμο του ροδιού

Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς

πολλοί νοικοκυραίοι σπάνε στην

εξώπορτα του σπιτιού τους ρόδια. Οι

παλιοί έλεγαν: «Όσα σπυριά έχει το

ρόδι τόσα καλά και ευλογίες να μπουν

σε αυτό το σπιτικό».

Υπάρχει Άγιος Βασίλης;

Ο Αϊ Βασίλης με τα κόκκινα ρούχα

προήλθε από την εταιρεία της Κόκα

Κόλα και δεν είναι αληθινός. Αυτός

είναι χοντρός και ψηλός. Έχει

στρογγυλό πρόσωπο με άσπρα

μαλλιά, άσπρο μουστάκι και παχιά

φρύδια. Κουνάει τη χοντρή του μύτη

γιατί μάλλον έχει συνάχι. Τα μάτια του

είναι αμυγδαλωτά και κατάμαυρα. Έχει

φουσκωμένα μάγουλα και το στόμα

του είναι πάντα χαμογελαστό. Το

σώμα του είναι χοντρό με κοντά πόδια.

Συνήθως αυτός ο

Άγιος Βασίλης

φοράει μία κόκκινη

στολή, για να θυμίζει

την Κόκα κόλα που

είναι και αυτή

κόκκινη. Επίσης φοράει ένα

κατακόκκινο σκούφο με άσπρη

φούντα. Έχει άσπρα γάντια, ένα

υπέροχο γιακά στο μάλλινο σακάκι

του, το οποίο κλείνει με τρία χρυσά

κουμπιά. Το φαρδύ παντελόνι του

στηρίζεται στη μέση του με μία μακριά

καφετή ζώνη. Τέλος φοράει δύο

γυαλιστερές μαύρες μπότες.

Τα παιδιά του Β2

Όμως υπάρχει και ο αληθινός Άγιος

Βασίλης. Αυτός που υπάρχει. Είναι

βέβαια πνεύμα και δεν μπορούμε να

το δούμε με τα ανθρώπινα μάτια. Άλλα

τον νιώθουμε με τη ψυχή γιατί κάθε

χρόνο μας στέλνει πνευματικά δώρα,

όπως την υγεία μας, την ειρήνη στη

χώρα μας και άλλες πολλές χαρές…..

Ο δικός μας Αϊ Βασίλης έρχεται την

Πρωτοχρονιά γιατί είναι η μέρα της

γιορτής του Αγίου Βασιλείου. Έρχεται

από την Καισάρεια της Καππαδοκίας

να ευλογήσει τα σπίτια μας. Είναι

ψηλός και αδύνατος. Έχει μακρουλό

πρόσωπο με δύο σχιστά, μαύρα

κουρασμένα μάτια και καφέ μαλλιά. Το

στόμα του είναι χαμογελαστό. Έχει

λεπτή και μακρουλή μύτη. Έχει μακριά

χέρια και τα πόδια του είναι μακριά και

αδύνατα. Φοράει μαύρο μανδύα γιατί

ήταν ιερέας και μπλε ίσια παπούτσια

διότι περπατούσε πάρα πολύ. Κρατάει

μια μαγκούρα, δύο σακούλες με

χρυσαφικά για τις βασιλόπιτες και

πολλά βιβλία γιατί ήταν πολύ

μορφωμένος.

Ελπίδα Π.

Η ιστορία της Βασιλόπιτας

Η ιστορία της βασιλόπιτας, είναι μια ιστορία που συνέβηκε πριν από εκατοντάδες χρόνια, πριν από 1500 χρόνια περίπου, στην πόλη Καισαρεία της Καππαδοκίας, στη Μικρά Ασία.

Ο Μέγας Βασίλειος ήταν δεσπότης της Καισαρείας και ζούσε αρμονικά με τους συνανθρώπους του, με αγάπη, κατανόηση και αλληλοβοήθεια. Κάποια μέρα όμως, ένας αχόρταγος στρατηγός - τύραννος της περιοχής,

ζήτησε να του δοθούν όλοι οι θησαυροί της πόλης της Καισαρείας, αλλιώς θα πολιορκούσε την πόλη για να την κατακτήσει και να την λεηλατήσει. Ο Μέγας Βασίλειος ολόκληρη τη νύχτα προσευχόταν να σώσει ο Θεός την πόλη. Ξημέρωσε η νέα μέρα και ο στρατηγός αποφασισμένος με το στρατό του περικύκλωσε αμέσως την Καισαρεία. Μπήκε με την ακολουθία του και ζήτησε να δει το Δεσπότη, ο οποίος βρισκόταν στο ναό και προσευχόταν. Με θράσος και θυμό ο αδίστακτος στρατηγός απαίτησε το χρυσάφι της πόλης καθώς και ότι άλλο πολύτιμο υπήρχε στην πόλη. Ο Μέγας Βασίλειος απάντησε ότι οι άνθρωποι της πόλης του δεν είχαν τίποτε άλλο πέρα από πείνα και φτώχια, δεν είχαν να δώσουν τίποτε αξιόλογο στον άρπαγα στρατηγό. Ο στρατηγός με το που άκουσε αυτά τα λόγια θύμωσε ακόμα περισσότερο

και άρχισε να απειλεί τον Μέγα Βασίλειο ότι θα τον εξορίσει πολύ μακριά από την πατρίδα του ή κι ακόμη μπορεί να τον σκοτώσει. Οι χριστιανοί της Καισαρείας αγαπούσαν πολύ το Δεσπότη τους και θέλησαν να τον βοηθήσουν. Μάζεψαν λοιπόν από τα σπίτια τους ότι χρυσαφικά είχαν και του τα πρόσφεραν , ώστε δίνοντάς τα στο σκληρό στρατηγό να σωθούν.

Στο μεταξύ ο ανυπόμονος στρατηγός κόντευε να σκάσει από το κακό του. Διέταξε αμέσως το στρατό του να επιτεθεί στο φτωχό λαό της πόλης. Ο Δεσπότης, ο Μέγας Βασίλειος, που ήθελε να προστατέψει την πόλη του προσευχήθηκε και μετά παρουσίασε στο στρατηγό ότι χρυσαφικά είχε μαζέψει μέσα σε ένα σεντούκι. Τη στιγμή όμως που ο στρατηγός πήγε να ανοίξει το σεντούκι και να αρπάξει τους θησαυρούς, με το που ακούμπησε τα

χέρια του πάνω στα χρυσαφικά έγινε το θαύμα!

Όλοι οι συγκεντρωμένοι είδαν μια λάμψη και αμέσως μετά έναν λαμπρό καβαλάρη να ορμάει με το στρατό του επάνω στον σκληρό στρατηγό και τους δικούς του. Σε ελάχιστο χρόνο ο κακός στρατηγός και οι δικοί του αφανίστηκαν. Ο λαμπρός καβαλάρης ήταν ο Άγιος Μερκούριος και στρατιώτες του οι άγγελοι. Έτσι σώθηκε η πόλη της Καισαρείας.

Τότε ο Μέγας Βασίλειος βρέθηκε σε δύσκολη θέση! Θα έπρεπε να μοιράσει τα χρυσαφικά στους κατοίκους της πόλης και η μοιρασιά να είναι δίκαιη, δηλαδή να πάρει ο καθένας ό,τι ήταν δικό του. Αυτό ήταν πολύ δύσκολο. Προσευχήθηκε λοιπόν ο Μέγας Βασίλειος και ο Θεός τον φώτισε τι να κάνει. Κάλεσε τους διακόνους και τους βοηθούς του και τους είπε να ζυμώσουν ψωμάκια, όπου μέσα στο καθένα ψωμάκι θα έβαζαν και λίγα

χρυσαφικά. Όταν αυτά ετοιμάστηκαν, τα μοίρασε σαν ευλογία στους κατοίκους της πόλης της Καισαρείας. Στην αρχή όλοι παραξενεύτηκαν, μα η έκπληξή τους ήταν ακόμη μεγαλύτερη όταν κάθε οικογένεια έκοβε το ψωμάκι αυτό κι έβρισκε μέσα τα χρυσαφικά της.

Από τότε φτιάχνουμε κι εμείς τη βασιλόπιτα.

Η βασιλόπιτα είναι η πίτα που

κόβουμε μαζί με την οικογένειά μας

και τους φίλους μας την παραμονή

της Πρωτοχρονιάς. Συνήθως

παρασκευάζεται από αλεύρι, αυγά,

ζάχαρη και γάλα και μοιάζει σαν

στρογγυλό τσουρέκι. Σε άλλα μέρη

της Ελλάδας όπως στη Μακεδονία,

η βασιλόπιτα είναι μια τυρόπιτα ή

πρασόπιτα. Βασικό γνώρισμα σε

όλες τις βασιλόπιτες είναι ότι

βάζουμε μέσα ένα νόμισμα. Όποιος

τύχει το νόμισμα είναι ο τυχερός της

χρονιάς.

ΡΟΖ ΝΕΡΑΪΔΑ

Τα φαγητά και τα γλυκά του

Δωδεκαημέρου

Τα φαγητά των Χριστουγέννων είναι τα

σιροπιαστά, ο κουραμπιές, το

χριστόψωμο, τα μελομακάρονα, η

γαλοπούλα και η βασιλόπιτα.

Γιατί μαγειρεύουμε γαλοπούλα τα

Χριστούγεννα;

Στα πολύ παλιά τα χρόνια, στην

Ευρώπη, όταν ο βασιλιάς γυρνούσε

από ένα μακρινό ταξίδι, τον

καλωσόριζαν με βασιλικό γεύμα. Αυτό

το γεύμα ήταν πάντα ένα μεγάλο

πτηνό. Η γαλοπούλα είναι το

μεγαλύτερο πτηνό. Έτσι και τώρα,

περιμένουμε τον Μέγα Βασιλιά, τον

Χριστό, και τον καλωσορίζουμε με

βασιλικό γεύμα.

Εύα Χ.

Γιατί φτιάχνουμε χριστόψωμο τα

Χριστούγεννα;

Το Χριστόψωμο είναι το ψωμί του

Χριστού. Το φτιάχνει η νοικοκυρά του

σπιτιού την παραμονή των

Χριστουγέννων. Ο νοικοκύρης το κόβει

την άλλη μέρα και το μοιράζει στα μέλη

της οικογένειας και συμβολίζει τη θεία

Κοινωνία. Πολλοί νοικοκύρηδες

πιστεύουν ότι είναι σαν να το

προσφέρουν στην Παναγία και τον

Ιωσήφ το δύσκολο εκείνο βράδυ που

δεν έβρισκαν που να μείνουν και τι να

φάνει.

Τα μελομακάρονα και οι κουραμπιέδες

προϋπαντούν τον ερχομό του Σωτήρα.

Σίλια Κ.

Τι γιορτάζουμε τα Φώτα;

Την ημέρα των Θεοφανείων

συνηθίζεται να ρίχνεται ο σταυρός του

Χριστού στις θάλασσες ή στα ποτάμια

και νέοι και νέες να βουτούν για να τον

πιάσουν. Αυτός που θα τον πιάσει θα

έχει όλες τις ευλογίες του Θεού. Με τον

τρόπο αυτό αγιάζονται όλα τα νερά και

η φύση. Συμβολίζει τη βάφτιση του

Χριστού από τον Ιωάννη τον

Πρόδρομο, στον Ιορδάνη ποταμό.