8/9/2019 24.05.15 - Κυριακὴ Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκ. Συνόδου.Χωρισμόν, σεβασμιώτατοι! (Α΄)

1/2

Στὸ βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως πολὺς λόγοςγίνεται γιὰ μία ἐξαίσια γυναῖκα, ποὺ ἔνδυμάτης ἔχει τὸν ἥλιο, ὑποπόδιο τὴ σελήνη καὶ τὴνκεφαλή της στεφανώνουν δώδεκα ἀστέρια.Ποιά εἶνε ἡ γυναίκα αὐτή, ποὺ ἐμφανίζεται ὡς«σημεῖον μέγα» (Ἀπ. 12,1); Ἡ γυναίκα αὐτὴ εἰκονί-ζει τὴν Ἐκκλησία. Ἥλιος της εἶνε ὁ Χριστὸςκαὶ ἀστέρια της οἱ δώδεκα ἀπόστολοι καὶ οἱδιάδοχοί τους ἅγιοι πατέρες καὶ διδάσκαλοι.Κάτω ἀπ᾽ τὸ φῶς τους ζῇ, κινεῖται, ἐλέγχει, πο- λεμᾷ, νικᾷ, καταπατεῖ τὶς πλάνες καὶ αἱρέσεις,τὴν ἐξουσία τοῦ σκότους, καὶ λαλεῖ μὲ παρρησίατὴν ἀλήθεια ἐνώπιον ἀρχῶν καὶ ἐξουσιῶν τοῦκόσμου. Αὐτὴ εἶνε ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἡἡλιοστόλιστη καὶ ἀστεροστεφανωμένη γυναί-κα τῆς Ἀποκαλυψεως, ποὺ εἶνε «ὅλη καλὴ καὶ μῶμος οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῇ» (ᾎσμ. 4,7).

Ἀλλὰ ἡ γυναίκα αὐτή, ποὺ γιὰ τὴν ἀγάπητοῦ Ἰησοῦ ὑπέστη δοκιμασίες καὶ βαπτίστηκεσὲ λίμνη δακρύων καὶ αἵματος, αὐτὴ ποὺ ἕνανἔρωτα ἤξερε, τὸν θεῖο ἔρωτα πρὸς τὸν ΝυμφίοΧριστό, ξαφνικὰ ἀφήνει τὴν πρώτη της ἀγάπη,ἐρωτοτροπεῖ μὲ τὸν κόσμο, ἔρχεται σὲ ἔνοχηἐπαφὴ καὶ στενὴ σχέσι μὲ τὰ κοσμικὰ συ στήμα-τα, κολακεύει καὶ κολακεύεται ἀπ᾽ αὐτά, δέχε-

ται χάδια καὶ ἐπιρροές τους, καὶ νὰ τώρα αὐτή,ποὺ πετοῦσε ἄπιαστη πάνω στὰ φτερὰ τοῦ με- γάλου ἀετοῦ, συλλαμβάνεται, αἰχμαλωτίζεταικαὶ τὴν καθίζουν πάνω στὴ ῥάχη ἑνὸς ἀπαισί-ου τέρατος, ποὺ τὴν σέρνει καὶ τὴν ὁδηγεῖ ὅ-που αὐτὸ θέλει. Ἀλλοίμονο! Ὅσο λαμπρὸ ἦ-ταν τὸ πρῶτο θέαμα τῆς ἐλευθέρας Ἐκκλησί-ας, τόσο οἰκτρὸ εἶνε τὸ δεύτερο θέαμα τῆς δού- λης Ἐκκλησίας. «Καὶ εἶδον γυναῖκα καθημέ- νην ἐπὶ τὸ θηρίον τὸ κόκκινον, γέμον ὀνόματα βλασφημίας, ἔχον κεφαλὰς ἑπτὰ καὶ κέρατα 

δέκα» (Ἀπ. 17,3).Διότι ποιά εἶνε αὐτὴ ποὺ κάθεται πάνω στὸκόκκινο θηρίο; Ἂν τὸ θηρίο εἰκονίζῃ τὴν ἀντί-θεη κοσμικὴ ἐξουσία, ἡ ὁποία διὰ μέσου τῶν

αἰώνων βλαστάνει συνεχῶς κεφάλια καὶ κέ-ρατα ποὺ χτυποῦν τὸν Χριστιανισμό, τότε ἡ

γυναίκα ποὺ κάθεται πάνω του δὲν εἶνε ἄλληπαρὰ ἡ ἐκκλησία ἐκείνη πού, γιὰ ν᾽ ἀποφεύγῃἐνοχλήσεις καὶ ν᾽ ἀπολαμβάνῃ ἐγκόσμια ἀγα-θά, προτίμησε, αὐτὴ ἡ κυρία, νὰ συζευχθῇ καὶνὰ ἑνώσῃ τὴν τύχη της μὲ τὸ θηρίο. Τί ἀλλό-κοτο θέαμα, γυναίκα καὶ θηρίο, μόσχος καὶὄνος κάτω ἀπ᾽ τὸν ἴδιο ζυγό!

Ἀλλὰ ἡ ἐκκλησία αὐτὴ ἀπὸ τούτη τὴ συμμα-χία μὲ τὸ πέρασμα τοῦ χρόνου ἔχασε τὴν ἐλευ-θερία της, τὴν αὐτονομία καὶ αὐτοτέλειά της.Κάθισε μὲν ἀπολαυστικὰ καὶ λικνίσθηκε πάνωστὴ ῥάχη τοῦ θηρίου, ἀλλά, ἐπειδὴ δὲν μπορεῖ νὰ τὸ κυβερνᾷ, τὴν κυβερνᾷ αὐτό, καὶ περιφέ-ρεται στοὺς δρόμους τοῦ κόσμου σὰν μία μι-σθωτὴ πόρνη, θρησκευ τικὴ πόρνη, ποὺ ἐμπο-ρεύεται τὸν Χριστό· ἀναγκάζεται νὰ κερνᾷ τὰπλήθη ἀπὸ τὸ χρυσὸ ποτήρι ποὺ τῆς ἔδωσαν,κερνᾷ ὄχι τὸν καθαρὸ οἶνο τῆς Καινῆς Διαθή-κης, ἀλλὰ κρασὶ νοθευμένο, διδάγματα διαφο-ρετικά, ξένα πρὸς τὸ γνήσιο πνεῦμα τοῦ Χρι-στιανισμοῦ. Ὤ συμφορά! ἡ ἐλευθέρα κατήν-τησε δούλη, ποὺ τὴ βλέπουν οἱ ἄθεοι καὶ γε-λοῦν. Αὐτὴ εἶνε ἡ ἐκκλησία ποὺ ἐκκοσμικεύ-

θηκε καὶ κρατικοποιήθηκε.* * *

Φαίνεται ὑπερβολικὴ ἡ παρομοίωσι τῆς Ἐκ-κλησίας μὲ πόρνη; Ἀλλὰ οἱ ἀποδείξεις εἶνε πρό- χειρες. Δὲν θὰ ἐπιμείνουμε μιλώντας γιὰ ἐκκλη- σίες τῶν χωρῶν τοῦ σιδηροῦ παραπετάσμα τος,ποὺ χωρὶς ἀμφιβολία κάθονταν πάνω στὸ κόκ-κινο θηρίο καὶ μιλοῦσαν κατὰ τὶς ἐπιταγές του.

Νά ἡ δική μας ἐκκλησία, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκ-κλησία τῆς Ἑλλάδος, ποὺ λέμε ὅτι ζῇ μέσα σ᾽ἕνα φιλελεύθερο δημοκρατικὸ πολίτευμα. Αὐ-

τὴ προσέφερε θυσίες γιὰ τὴν ἐλευθερία τοῦ ἔ-θνους καὶ τὴ δημιουργία τοῦ Ἑλληνικοῦ κρά-τους, ἀλλὰ τὸ κράτος τί ἔκανε σ᾽ αὐτήν; Τὴν ὕ-ψωσε μὲν τιμῆς ἕνεκεν(!) πάνω στὴ ῥάχη του

Κυριακὴ Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκ. Συνόδου24 Μαΐου 2015

Περίοδος Δ΄ - Ἔτος ΛΒ΄Φλώρινα - ἀριθμ. φύλλου 1888

Συντάκτης (†) ἐπίσκοποςΑὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης

Χωρισμόν, σεβασμιώτατοι! (Α΄)(Μ& ἀφορ-' τ' -νή-η τ,ν !γ. πατέρων #ς ἀκούσου-ε τν π. Αγουστ+νο ν% "-ιλ* γι% $να ἀπ τος βασικος στόχους τ,ν ἐκκλησιαστικ,ν ἀγώνων του)

«Ἐγενόμην ἐν Πνεύματι ἐν τῇ Κυριακῇ ἡμέρᾳ καὶ ἤκουσα φωνὴν ὀπίσω μου μεγάλην ὡς σάλπιγγος» (Ἀπ. 1,10)

8/9/2019 24.05.15 - Κυριακὴ Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκ. Συνόδου.Χωρισμόν, σεβασμιώτατοι! (Α΄)

2/2

(βλέπε τὰ δύο πρῶτα διακοσμητικὰ ἄρθρατοῦ ἑλληνικοῦ Συντάγματος) ἀνακηρύσσον-τάς την αὐτοκέφαλη καὶ ἀνεξάρτητη, στὴν πρα-γματικότητα ὅμως τὴν ἐξουθένωσε καὶ τὴν ὑ-πέταξε τελείως. Καὶ πρὸς ἀπόδειξιν αὐτοῦ ἐ-ρωτῶ· Ποιά εἶνε ἡ ἀρχὴ ποὺ νομοθετεῖ στὴνἘκκλησία τῆς Ἑλλάδος; τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο διὰ

τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας; Ὄχι. Ἀλλὰ τὸκράτος, οἱ κεφαλὲς καὶ τὰ κέρατά του, τὰ διά-φορα ὑπουργεῖα καὶ οἱ ὑπηρεσίες. Καὶ τί πα-ρακαλῶ νομοθετεῖ; ψηφίζει νόμους σύμφωναμὲ τὴ διδαχὴ τοῦ Χριστοῦ, τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τοὺςἱ. κανόνες τῆς Ἐκκλησίας; Δυστυχῶς τὸ Ἑλλη- νικὸ κράτος ἀπὸ τὴν σύστασί του μέχρι σήμε-ρα ψήφισε καὶ ψηφίζει νόμους καὶ διατάγμα-τα ποὺ καταπατοῦν τὶς ἀρχὲς τῆς Ἐκκλησίας.

Ν᾽ ἀναφέρουμε παραδείγματα; Νά μερικὰ ἀ-πὸ τὰ πολλά, τὰ σπουδαιότερα. ⃝ Ὡς πρὸς τὸ

μυστήριο τοῦ γάμου, τὸ 1920 ψήφισε τὸ νόμοπερὶ διαζυγίων μὲ τὴ διάταξι περὶ τοῦ ἀσυμβι-βάστου τῶν χαρακτήρων, ποὺ ἀθετεῖ τὴν ἐν-τολὴ τοῦ Κυρίου «Ὃς ἂν ἀπολύσῃ τὴν γυναῖ- κα αὐτοῦ παρεκτὸς λόγου πορνείας, ποιεῖ αὐ- τὴν μοιχᾶσθαι» (Ματθ. 5,32) καὶ διέλυσε μυριάδεςγάμους. ⃝ Μὲ ἄλλο νόμο, ἐν ἀγνοίᾳ καὶ χωρὶςτὴ συναίνεσι τῆς ὅλης Ἐκκλησίας, μείωσε τὰκωλύματα τοῦ γάμου, καὶ γέμισε ἡ Ἑλλάδα πα-ράνομα συνοικέσια ποὺ εὐλογοῦν οἱ κληρικοί.⃝ Ὡς πρὸς τὸ μυστήριο τῆς ἱερωσύνης, τὸ

κράτος ῥύθμισε ἔτσι τὰ πράγματα ὥστε σήμε-ρα, ἂν ζοῦσε καὶ ἕνας θαυματουργὸς ἅγιοςΣπυρίδων ἢ ἅγιος Νικόλαος, δὲν θὰ μποροῦ-σαν νὰ γίνουν κληρικοί, διότι θὰ τοὺς ἔλειπαντὰ «χαρτιά». Ἔτσι ὁ νόμος τοῦ κράτους δεσμεύ- ει τὴ χάρι τοῦ Θεοῦ. Λέγοντας αὐτὸ δὲν ἀπορ- ρίπτουμε τὴ θεωρητικὴ μόρφωσι ποὺ προσ-φέρουν οἱ ἱερατικὲς καὶ θεολογικὲς σχολές,ἀλλὰ θέλουμε νὰ τονίσουμε, ὅτι πάνω ἀπὸ τὸνοῦ εἶνε ἡ καρδιά, πάνω ἀπὸ τὴ θεωρία εἶνε ἡπρᾶξις, πάνω ἀπὸ τὴ γνῶσι ποὺ «φυσιοῖ» εἶνεἡ ἀγάπη ποὺ «οἰκοδομεῖ» (Α΄ Κορ. 8,1). ⃝ Ὡς πρὸς

τὴν τοποθέτησι τῶν ἀρχιερέων, ἐνῷ αὐτοὶ ἀ-πὸ τὴ στιγμὴ τῆς χειροτονίας τους εἶνε κανο-νικοὶ ἐπίσκοποι τοῦ ποιμνίου τους, ἐν τούτοιςδὲν μποροῦν νὰ ἐγκατασταθοῦν στὴ μητρόπο- λί τους μέχρι νὰ ἐκδοθῇ τὸ σχετικὸ διάταγμα,λὲς καὶ πρόκειται γιὰ κρατικοὺς ὑπαλλήλους.⃝ Ἀλλὰ τί νὰ ποῦμε γιὰ τοὺς ὅρκους ποὺ ἐπι-βάλλει τὸ κράτος καὶ γιὰ τὶς εὐτελέστερεςὑποθέσεις ἐπὶ καταπατήσει τῶν λόγων τοῦΚυρίου «Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν μὴ ὀμόσαι ὅλως»(Ματθ. 5,34); ⃝ Τί νὰ ποῦμε γιὰ τὴν καταπάτησι τῆς

ἀργίας τῆς Κυριακῆς ἐπιβάλλοντας ν᾽ ἀνοί-γουν καταστήματα καὶ ἀναγκάζοντας ὑπαλ-

λήλους νὰ ἐργάζωνται ἐν ὥρᾳ θείας λατρεί-ας; ⃝ Τί νὰ ποῦμε γιὰ τὸ μάθημα τῶν θρησκευ- τικῶν, ποὺ μόλις καὶ μετὰ βίας βρίσκει θέσιστὰ δημόσια σχολεῖα; ⃝ Τί νὰ ποῦμε γιὰ τὴνθρησκευτικὴ ὑπηρεσία στὸ στρατό, ποὺ τάσ-σεται ἀπὸ τὶς τελευταῖες καὶ τὰ ὄργανά της,οἱ στρατιωτικοὶ ἱερεῖς, ὑφίστανται ἐξευτελι-

σμούς, ἀφοῦ ἐξαρτῶνται ὄχι ἀπὸ διαταγὲςτῆς ἐκκλησίας ἀλλ᾽ ἀπὸ διαταγὲς βαθμοφό-ρων ποὺ ἔχουν ἄγνοια καὶ βασικῶν στοιχείωντῆς πίστεως; ⃝ Τί νὰ ποῦμε πλέον καὶ περὶ σε-βασμοῦ τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας, τὴνὁποία τὸ κράτος ἐπὶ ἕνα καὶ πλέον αἰῶνα νο-μοθετικῶς ἁρπάζει ὄχι ὑπὲρ τοῦ φτωχοῦ λα-οῦ μας ἀλλὰ κυρίως ὑπὲρ ἐπιτηδείων ἐκμε-ταλλευτῶν φίλων τοῦ κόμματος; Ὑπάρχουνσυγκεκριμένα παραδείγματα. ⃝ Ἀλλ᾽ ἂς τελει- ώνουμε ἀναφέροντας ἕνα ἀκόμη παράδειγμα.

Τὸ κράτος, ἐπεμβαίνοντας ἐκτὸς ἀπὸ τὰ ὑλι-κὰ καὶ στὰ πνευματικά, φρόντισε καὶ ἀφώπλι-σε τοὺς ἀρχιερεῖς ἀπὸ τὸ ἔσχατο ὅπλο τῆς Ἐκ-κλησίας, τὸν ἀφορισμό, τὴν διαγραφὴ δηλαδὴἀπὸ τὸ μητρῷο τῆς Ἐκκλησίας ἐκείνων ποὺζοῦν σκανδαλώδη ζωὴ καταπατώντας Εὐαγ-γέλια, Πηδάλια, νόμους καὶ ἱ. κανόνες. Ἀπαιτεῖ-ται καὶ γι᾽ αὐτὸ προηγουμένως ἔγκρισι τοῦ κρά- τους. Φαντάζεστε τὸν ἀπόστολο Παῦλο νὰ πα-ρακαλῇ τὸ Νέρωνα νὰ τοῦ δώσῃ τὴν ἄδεια γιὰ ν᾽ἀφορίσῃ τὸν αἱμομίκτη τῆς Κορίνθου (βλ. Α΄ Κορ. 5,1-5);

* * *Τὸ κράτος λοιπὸν «ἀντινομοθετεῖ τῷ αἰω- νίῳ νομοθέτῃ Χριστῷ», ὅπως θὰ ἔλεγε ὁ ἱ. Χρυ- σόστομος. Καὶ ἐρωτοῦμε· ποιά ἡ ἀντίδρασιςκαὶ διαμαρτυρία τῆς ἐπισήμου Ἐκκλησίας κα-τὰ τῶν νομοθετημάτων αὐτῶν; Ἀλλ᾽ ἂς ἀφή-σουμε τὸν σοφὸ καθηγητὴ Ἀνδροῦτσο νὰ μᾶςτὸ πῇ. «Διαμαρτυρήθηκε μέν», λέει, «κατὰτοῦ νόμου (περὶ διαζυγίων) ὁ τότε μητροπο-λίτης Ἀθηνῶν, γιὰ νὰ ὑποκύψῃ ὅμως ταπει-νούμενος πρὸ τοῦ ὑπουργοῦ κατὰ τὴν συνη-θισμένη ἄλλωστε μέθοδο, μὲ τὴν ὁποία ἀπὸ

τὸ 1833 διαμαρτύρονται οἱ Ἕλληνες ἱεράρχαιὅταν ἐκδίδεται κάποιος ἀντικανονικὸς νόμος.Στὴν ἀρχὴ διαμαρτυρίες καὶ ἀπειλὲς ὅτι “θὰκάνουν καὶ θὰ δείξουν”, μὰ μόλις ὁ ὑπουργὸςτρίξῃ τὰ δόντια ἢ ἀποζημιωθοῦν καὶ πετύ-χουν κάτι προσωπικό, μαζεύονται καὶ ὀπισθο-χωροῦν» (βλ. Χ. Ἀνδρούτσου, Σύστημα Ἠθικῆς, σ. 303, μτφρ.).

Ἡ Ἐκκλησία ὑποτάχθηκε στὸ κράτος. Ἡ ὑ-ποταγὴ ὅμως αὐτὴ καὶ ἡ προσκόλλησι στὸἅρμα τοῦ κράτους ἀποτελεῖ προδοσία τῶνἀρχῶν τοῦ Χριστιανισμοῦ, γιὰ τὴν ὁποία εὐ-θύνεται ἡ Ἱεραρχία.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος 

Α΄ μέρος ἐπιλόγου τοῦ βιβλίου Ἐλευθέρα καὶ ζῶσα Ἐκκλησία , ἀπὸ τὸ Ὑπόμνημα πρὸς τὴν Ἱ. Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος(Ἀθῆναι 1954-55, σσ. 201-208), μεταγλώττισις καὶ μικρὰ συντόμευσις· βλ. καὶ βιβλίο Ἐκκλησιαστικὰ ὑπομνήματα (Ἀθῆναι 1969, σσ. 11-25)

2