■ ΣΑΒΒΑΤΟ 11 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2017 · ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 381 www.edromos.gr € 2,00

ΣΕΛΙΔΑ 11

ΑΥΤΟΦωΡΟ κΑΙ ΜΑΤ ΣΤΟΥΣ πΛΕΙΣΤηΡΙΑΣΜΟΥΣ

Πως θα χτίσουμε το «ναι στη ζωή»;

Αίτημα ουσίας και νοήματοςΣΕΛΙΔΕΣ 8-10

Σκίτσ

ο το

υ Ca

rlos

Latu

ff γι

α το

ν Δ

ρόμο

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Παραδεισένια σαπίλα

Η παγκόσμια διαπλε-κόμενη πλουτοκρατία αποκαλύπτεται ξανά με τα Paradise Papers

ΣΕΛΙΔΕΣ 2-3

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΣΥΡΙΖΑ: Η πιο φιλοαμερικάνικη κυβέρνησηΣε μια περίοδο γεωπολιτικών ανατα-ράξεων και ορατών κινδύνων για την ειρήνη, η Ελλάδα προσχωρεί στα πιο φιλοπόλεμα σχέδια των ΗΠΑ, προσφέ-ροντας από τη Σούδα ως και την Αλεξαν-δρούπολη, τις χερσαίες και θαλάσσιες υποδομές της, σε ένα τεράστιο σχέδιο ανακατανομής των ζωνών επιρροής στην περιοχή. ΣΕΛΙΔA 5

Και ενδιαφέροντα κείμενα για την κοινωνία, τα εργασιακά, τα διεθνή, τον κινηματογράφο, την τέχνη, την ιστορία, την ποίηση και τη λογοτεχνία

Με συνέντευξη τoυ Νόαμ Τσόμσκικαι του Αχιλλέα Κυριακίδη

enθΕΤΟΣΕΛΙΔΕΣ 13-28

2 ■ δρόμος ΤηΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ δρόμος ΤηΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ■ 3ΣΑΒΒΑΤΟ 11 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2017ΣΑΒΒΑΤΟ 11 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2017

το θέμα της εβδομάδας

Το πάνελ διαρκές, με εναλλαγές προσώπων. Σηκώ-νεται ο ένας, κάθεται η άλλη. Τα θέματα στριφογυ-ρίζουν διαρκώς. Τι θα κάνετε αν ο γιός σας θέλει να αλλάξει φύλο και μόλις συμπλήρωσε το 15o έτος; Η Μαρέβα έχει οφ-σορ, αλλά την έστησε όταν ήταν σε διάσταση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Και η βασίλισ-σα της Αγγλίας την κάνει τη «δουλειά» με τα λεφτά. Ο Καμμένος μίλησε με κατάδικο τόσες φορές. Και ο Αυ-γενάκης μίλησε και ξέρουμε τι είπε. Σε ποια ταβέρνα έφαγε ο Δ. Κουφοντίνας στην πρώτη άδεια που πήρε μετά από 15 χρόνια φυλακή; Ποιος θα κρατάει τη σημαία στις παρελάσεις; Ο Καρανίκας πήγε σε κλαμπ που συχνάζουν τρανς. Τι έφαγαν Τσίπρας, Τραμπ στην Ουάσιγκτον; Τι φορούσαν οι κυρίες τους; Α, ναι, η κυρία Τραμπ έλλειπε. Οι ομογενείς επιχειρη-ματίες έβγαλαν τις γραβάτες τους στη συνάντηση με τον κ. Τσίπρα. Καλό σημάδι, θα φέρουν επενδύσεις. Με την κάνναβη τι θα γίνει, θα μπορούμε, πληρώνο-ντας κι έναν φόρο, να έχουμε δυο-τρεις γλαστρούλες; Κόσκινο στις οθόνες η προσωπική ζωή μιας νέας γυναίκας που δολοφονήθηκε, για να ανακαλυφθεί τε-λικά πως συνέβη για 5 ευρώ και ένα κινητό. Τώρα το πρόγραμμα έχει απ’ ευθείας σκηνές από το παραλίγο λυντσάρισμα του δολοφόνου. Η εναλλαγή συνεχίζεται με ταχύτητα, εικόνες και «ειδήσεις» του ίδιου στυλ μάς κατακλύζουν διαρκώς.Η ελπίδα μιας καλύτερης ζωής σβήνει και απλώνεται η προσαρμογή στα 300-350 ευρώ, στη μερική απα-σχόληση ή την απόγνωση του απλήρωτου δανείου. Μην ανησυχείτε, ο Τσακαλώτος μάς προστατεύει από τους πλειστηριασμούς κι ο Τσίπρας θα μοιράσει μποναμάδες, αφού πρώτα συνειδητά –όπως ομολο-γούν– ξεζούμισαν εργαζόμενους και μικρομεσαίους με υπερφορολόγηση.Παλιά ο αιχμάλωτος μετατρέπονταν σε ανδράπο-δο, σε δούλο. Τώρα μετατρέπουν τους πολίτες σε δούλους που καταναλώνουν ριάλιτι, ζουν σε μια σχιζοειδή κατάσταση με διαρκές παρόν και στερημέ-νο μέλλον, βουτηγμένοι στην απόγνωση. Επιτρέπουν μόνο να τρωγόμαστε αναμεταξύ τους. Διαρκείς μι-κροεμφύλιοι άνευ ουσίας και σημασίας διαδικτυακά, οικογενειακά, σε δουλειές, στην στάση, οπουδήποτε. Για να επανέλθει στη συνέχεια η φάση της μελαγχολί-ας. Ώσπου; Ως πότε και ως πού;Κι όμως, κάτω από αυτό το απέραντο μαύρο πέπλο, θα αρθρωθεί η κατάφαση στην ζωή. Θα διασχίσει ερημιές, αλλά θα καταφέρει να χρωματίσει το τοπίο.Όπως λέει κι ο τραγουδιστής:Χτύπα όσες απ’ τις καμπάνες χτυπάνε ακόμαΞέχνα την τέλεια προσφορά σουΠαντού υπάρχει μια ρωγμή, μια ρωγμή παντούΈτσι μπαίνει το φωςΈτσι μπαίνει το φως(Leonard Cohen, Anthem)

editorial

Η Ελλάδα ως ριάλιτι

Η προέλευση των Paradise Papers δεν είναι γνωστή, όπως και στην περίπτωση των Panama Papers, ενώ παραμένει ίδια η «διαδρομή» των στοιχείων από την Ζιντόι-τσε Τσάιτουνγκ στην ICIJ (Διεθνής Σύμπραξη Ερευνητών Δημοσιογράφων) και κατόπιν η επεξεργασία και η δημοσιοποίηση τμημάτων τους. Η ICIJ δηλώνει ότι «τα Paradise Papers εκθέτουν αποτυχίες και αδυναμίες της βιο-μηχανίας των offshore. Με αυτές και άλλες ιστορίες επιδιώκουμε την εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος με το λογοδοσία της βιομηχανίας των offshore, των χρηστών και των διαχειριστών της. Άλλα κομμάτια των δεδομένων είναι προσωπικής φύσης και δεν ενδιαφέρουν το κοινό.» Ενώ σπεύδει να μας ενημερώσει ότι, ως απόρροια της πολιτικής που ακολουθεί εδώ και χρόνια, κανένα υλικό δεν θα παραδοθεί σε κυβερνήσεις.

Ενώ η δημοσιογραφική σύμπραξη διαμηνύει σε όλους τους τόνους ότι υπηρετεί το δημό-σιο συμφέρων, για ποιον λόγο μετά το πέρας των δημοσιεύσεων δεν παραδίδει τα έγγραφα αυτά στις 180 χώρες οι οποίες εμπλέκονται στη διαρροή; Ιδιαίτερα εφόσον το αφορολόγητο χρήμα που κυκλοφορεί στα διάφορα παρα-δεισένια νησιά αγγίζει το ύψος ΑΕΠ πολλών χωρών μαζί. Αυτό είναι ένα πρώτο ερώτημα προς απάντηση.

Γιατί αυτές οι αποκαλύψεις;Ένα δεύτερο ερώτημα θα μπορούσε να είναι το γιατί αυτές τις αποκαλύψεις τώρα; Η απάντηση σίγουρα δεν είναι μονοσήμαντη.Το παγκόσμιο πολιτικό και οικονομικό σύστη-μα, αλλιώς και καπιταλισμός, διαπερνιέται από μεγάλη αντιφατικότητα και ασυμμετρία, που ειδικά την περίοδο της κρίσης έχουν πάρει

μεγάλες διαστάσεις. Και ενώ οι διάφορες ελίτ, κυβερνήσεις μεγάλων κρατών, πολυεθνικές κοκ μπορεί να έχουν πιο μακρόπνοους σχε-διασμούς, την ίδια στιγμή είναι αδύνατο να ελέγξουν το χάος που έχουν δημιουργήσει με τις πολιτικές τους. Έτσι διάφορα πράγματα έρχονται στην επι-φάνεια, τυχαία ή και όχι, όπως και στην πε-ρίπτωση των Paradise Papers. Ο πλούτος που κρύβεται εκεί, στις διάφορες πλωτές τράπεζες, που στήθηκαν με την συνενοχή και την συνερ-γασία όλων των ελίτ σε διάφορα μέρη (νησιά, Ελβετία κ.α.) είναι τεράστιος και παρασιτικός σε μεγάλο βαθμό. Όπως και η διαπλοκή, που τον παράγει και τον κρύβει, έχει πάρει τρομε-ρές διαστάσεις. Όλα αυτά δεν είναι κάτι που κρύβεται εύκολα.Επίσης δεν είναι και λίγοι οι συστημικοί πα-ράγοντες που θα θέλανε να υπάρξει μια ορ-θολογικοποίηση στο καθεστώς των offshore, να φορολογηθεί το «νόμιμο» χρήμα που είναι αραγμένο εκεί ή και να μπει ένα «χέρι» στο ξέπλυμα του μαύρου χρήματος από παράνο-μες δραστηριότητες. Και τις διάφορες απο-καλύψεις τέτοιου μεγέθους τις βλέπουν σαν ευκαιρία. Έτσι, τυχαία ή όχι, σχεδιασμένο ή μη, όλη αυτή η παραδεισένια σαπίλα κάποια στιγμή θα ερχόταν στην επιφάνεια.Σε κάθε περίπτωση το μόνο σίγουρο είναι ότι τα ποσά του χρήματος είναι προκλητικά με-γάλα. Γεγονός που αποδεικνύει ότι μεγαλώνει η συσσώρευση του πλούτου σε λίγους και την κρίση τελικά την πληρώνουν οι πολλοί. Και είναι τουλάχιστον υποκριτική η συζήτηση ότι πρέπει να φορολογηθεί κάτι από όλα αυτά όταν μιλάμε για ποσά που θα έλυναν μεγάλα πα-γκόσμια προβλήματα όπως η πείνα, η υγεία, η παιδεία κοκ.

Γ ια την Ελλάδα, στα Paradise Papers διαπιστώνεται σημαντική ελληνική συμμετοχή που αφορά, εκτός από τους εφοπλιστές που για καθαρά φορολο-γικούς λόγους χρησιμοποιούν τις offshore (εξωχώριες) εταιρείες, αρκετούς άλλους ισχυρούς που φτάνουν μέχρι το περιβάλλον των πολιτικών. Συνολικά εμφανίζονται κατα-γεγραμμένα 130 πρόσωπα ελληνικού ενδια-φέροντος, ενώ οι εμπλεκόμενες ελληνικές διευθύνσεις επικοινωνίας είναι 252. Μεταξύ των προσώπων αυτών συμπεριλαμβάνεται και η σύζυγος του κ. Μητσοτάκη, η Άννα Διαμαντοπούλου, ο Σωκράτης κόκκαλης, ο διευθύνοντας σύμβουλος της eurobank κ.α.Έχει δε ιδιαίτερο ενδιαφέρον η αναφορά σε περίπτωση η οποία σχετίζεται με δάνεια από

την αμαρτωλή Proton, για συμμετοχή στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου στην Τράπεζα πειραιώς το 2011, αλλά και δάνεια από την ίδια την πειραιώς. Όπως προκύπτει από τη διασταύρωση του σχετικού ελέγχου της Τράπεζας της Ελλάδος (ΤτΕ) με τα Paradise Papers, φτιάχτηκαν εταιρείες φαντάσματα χωρίς να δημοσιοποιηθούν ποτέ οι μέτο-χοι, παρά τις ερωτήσεις της ΤτΕ, χρηματο-δοτήθηκαν χωρίς έλεγχο συνολικά με 87 εκατ. ευρώ, τα οποία δεν αποπληρώθηκαν ποτέ αφού τα περιουσιακά τους στοιχεία κατέληξαν σε άλλες εταιρείες φαντάσμα-τα και αυτές που έλαβαν τα αρχικά δάνεια έκλεισαν. και αυτή ενδεχόμενα να μην είναι η μοναδική περίπτωση, σύμφωνα με όσα έχουν δει γενικά το φως της δημοσιότητας,

όσον αφορά στον τρόπο που γίνονταν οι εικονικές αυξήσεις κεφαλαίου των τραπεζών μέχρι το 2012. και φυσικά αυτά τα ποσά τα πλήρωσε ο ελληνικός λαός με την πρώτη ανακεφαλαιοποίηση.η σαπίλα υπάρχει παντού και ξεχειλίζει και στο ελληνικό, διαπλεκόμενο, πολιτικό και επιχειρηματικό προσωπικό. Υπουργοί, πολιτικοί, επιχειρηματίες, τράπεζες, το μη-τσοτακέϊκο άλλα και τα λοιπά «επιφανή» τζάκια είναι βαθιά μέσα στην «μάσα». και την ίδια στιγμή μας κουνάνε το δάχτυλο για το πώς πρέπει να ζούμε για να σωθεί η χώρα. Ναι, να σωθεί η χώρα και εμείς μαζί αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να απαλ-λαγούμε από τα κάθε λογής πολιτικά και επιχειρηματικά παράσιτα.

Τ ο σύνολο των επενδεδυμένων κε-φαλαίων, σε παγκόσμια κλίμακα, μέσω των φορολογικών παραδείσων εκτιμάται ότι ξεπερνούν τα 8 τρισ. δολάρια και αντιστοιχούν στο 11% του παγκόσμιου ετήσιου ΑΕπ. Για να καταλάβουμε καλύτερα τα νούμερα, τα 8 τρις. δολάρια αντιστοιχούν στο ΑΕπ της Ιαπωνίας και της Γερμανίας μαζί! Μόνο αυτά τα κεφάλαια παράγουν, με άκρως συντηρητικές εκτιμήσεις, ετή-σια, ένα τεράστιο ύψος φοροδιαφυγής της τάξης των 250 δισ. δολαρίων. Το συνολικό μέγεθος των 8 τρισ. αυξάνεται με ταχύτα-τους ρυθμούς, αρκεί να αναλογιστούμε ότι σύμφωνα με το ΔΝΤ (δηλώσεις Λαγκάρντ 18/9/2017) ετησίως ένα ποσό της τάξης 1,5-2 τρισ. δολάρια (2% του παγκόσμιου ΑΕπ) πηγαίνει σε δωροδοκίες.Όλα αυτά τα χρήματα είναι όπως λέγονται στην ορολογία «μαύρα». Όμως οι επώνυμοι ιδιοκτήτες τους προσπαθούν με διάφορες δηλώσεις να πείσουν την παγκόσμια κοινή γνώμη ότι δεν κάνουν κάτι κακό και ότι δεν φοροδιαφεύγουν. Φυσικά, διαβάζοντας τις σχετικές αναλύσεις, διαπιστώνει κάποιος αμέσως ότι πραγματικά πρόκειται είτε για καθαρά παράνομο χρήμα, είτε για νόμιμο που ακολουθεί αμέσως μετά τη δημιουργία του το δρόμο της φοροδιαφυγής. Αν δεν συντρέχουν αυτοί οι δύο λόγοι ποιο είναι το κίνητρο που οδηγεί όλους αυτούς τους παγκόσμιους ολιγάρχες στο να πληρώνουν αδρά τις εταιρείες, νομικές και φορολογι-κών συμβουλών, που προσφέρουν αυτές τις υπηρεσίες;

Εξάλειψη της πείνας παγκόσμιαΤην ίδια στιγμή που οι παγκόσμιοι ολιγάρχες καταληστεύουν τον πλανήτη για να αυξήσουν τις περιουσίες τους όχι μόνο άμεσα αλλά και μέσω των φορολογικών παραδείσων, υπάρχουν 800 εκ. άνθρωποι, το 11% δηλαδή

του παγκόσμιου πληθυσμού, που υποφέ-ρουν από την πείνα, εκ των οποίων 40 εκ. πεθαίνουν κάθε χρόνο από αυτήν. Από τα παραπάνω ποσά που αναφέρθηκαν, αρκεί μόνο το ποσό της ετήσιας φοροδιαφυγής (250 δισ. δολάρια) από τις επενδύσεις των 8 τρισ. στους φορολογικούς παραδείσους, για να εξαλειφτεί η παγκόσμια πείνα και το πρόβλημα του πόσιμου νερού. Για να μην μιλήσουμε για πόσα δεκάδες χιλιάδες σχολεία και νοσοκομεία θα μπορούσαν να φτιαχτούν παγκοσμίως με το 1,5-2 τρισ. δο-λάρια των δωροδοκιών. και όμως όλοι αυτοί, οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι δημό-σια πρόσωπα, με σημαντικές κοινωνικά και πολιτικά θέσεις, φροντίζουν να συνεχίζουν την καταλήστευση του πλανήτη, αρκεί να βλέπουν τις περιουσίες τους να αυξάνονται, αδιαφορώντας για τις άμεσες και έμμεσες συνέπειες των ενεργειών τους.

και όλα αυτά «ολοκληρώνονται» κάθε χρόνο, στο Νταβός, με τη δημοσίευση της ετήσιας έκθεσης για τις παγκόσμιες ανισότητες και τα κροκοδείλια δάκρυα των ίδιων, που αξι-οποιούν τους φορολογικούς παραδείσους, για την ανάγκη να αναληφθεί παγκόσμια δράση κατά της φτώχειας, της πείνας, της έλλειψης νερού κ.λπ. Χαρακτηριστικό παρά-δειγμα αυτής της υποκρισίας ο «ακτιβιστής» τραγουδιστής Μπόνο που φιγουράρει στα Paradise Papers και συμμετείχε το 2014 στο Φόρουμ.Με τα paradise papers, όπως και με όλα τα αντίστοιχα προηγούμενα, καταγράφεται η σαπίλα του παγκόσμιου καπιταλισμού και ειδικότερα του χρηματοπιστωτικού συστή-ματος. Οι παγκόσμιοι ολιγάρχες, διαπλεκό-μενοι και σε σύμπραξη με τους πολιτικούς, αξιοποιούν τις offshore για να μεγαλώσουν το βαθμό εκμετάλλευσης των λαών.

παραδεισένια σαπίλαη παγκόσμια διαπλεκόμενη πλουτοκρατία δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο και στα Paradise Papers

■ του Γιώργου Πατέλη

Το παγκόσμιο σύστημα διαπερνιέται πλέον από μεγάλη αντιφατικότητα και ασυμ-μετρία. Και ενώ οι διάφορες ελίτ, κυβερνήσεις μεγάλων κρατών, πολυεθνικές κοκ μπορεί να έχουν πιο μακρόπνοους σχεδιασμούς, την ίδια στιγμή είναι αδύνατο να ελέγξουν το χάος που έχουν δημιουργήσει με τις πολιτικές τους. Έτσι διάφορα πράγματα, τυχαία ή όχι, σχεδιασμένη ή μη, έρχονται στην επιφάνεια όπως και στην περίπτωση των Paradise Papers. Ο πλούτος και η διαπλοκή έχουν πάρει τρομερές διαστάσεις και δεν κρύβονται πια εύκολα

Τ ον Απρίλιο του 2016 έρχονται στην επιφάνεια τα Panama Papers. περίπου 11,5 εκατ. έγγραφα που αφορούσαν λεπτομερείς οικονομικές και νομικές πληροφορίες για πάνω 215.000 εταιρίες offshore. κάποια ανώνυμη πηγή έδωσε τα έγγραφα στην γερμανική εφημερίδα Ζιντόιτσε Τσάιτουνγκ, αυτή τα διαβίβασε στη Διεθνή Σύμπραξη Ερευνητών Δημοσιογράφων (ICIJ) και μετά από έρευνα δόθηκε μια πρώτη, πολύ μικρή μερίδα, στη δημοσιότητα. και αφού εκτέθηκαν κάποιοι συγκεκριμένοι (αλήθεια γιατί αυτοί μόνο;) μετά το θέμα «καταλάγιασε» και η δημοσιογραφική και νομική έρευνα συνεχίζεται ακόμα… Βέβαια, αν κάποιος βρει κάτι που δεν αρέσει (σε ποιους άραγε;), τότε απλά βγαίνει από την μέση δια παντός, όπως η δημοσιογράφος από την Μάλτα.Σήμερα έχουμε τα Paradise Papers. Το έργο σε ριπλέι. Ανώνυμη πηγή, Ζιντόιτσε Τσάιτουνγκ, ICIJ, έρευνα, δημοσιοποίηση με το σταγονόμετρο και μετά, μάλλον, η ίδια κατάληξη, σιωπή... και για τώρα, προς τα «έξω», έγγραφα που κύρια «καίνε» Αμερι-κάνους πολιτικούς, αμερικάνικες πολυεθνικές, τα αμερικάνικα πολιτικά κόμματα των Ρεπουμπλικάνων και των Δημοκρατικών αλλά και Άγγλους, κανα-δούς, κινέζους, Ρώσους πολιτικούς και ολιγάρχες. Μόνο στις τράπεζες και στις επιχειρήσεις υπάρχει μια «ισότητα» στις αποκαλύψεις. Από το διεθνές πολιτικό τζετ-σετ φαίνεται να λείπουν –λέω εγώ τώρα– ποιοι άλλοι, οι Γερμανοί. Υπάρχουν βέβαια γερμανικές εταιρίες και τράπεζες εμπλεκόμενες, αλλά ο προβολέας είναι στραμμένος αλλού προς το παρόν. και έχουμε και τους εκπρόσωπους της γερμανικής κυβέρνησης γρήγορα-γρήγορα να βγαίνουν και να ζητούν κανόνες και φορολογία στις διαδρομές του «νόμιμου» μαύρου χρήματος. Οι υπόλοιποι μάλλον αμηχανία… Είναι αυτονόητο ότι οι αποκαλύψεις δεν γίνονται γιατί ο καπιταλισμός θέλει να αποκαλύψει τον εαυτό του ή να γίνει καλύτερος. Γίνονται γιατί είναι τόσο σάπιος σαν σύστημα που δεν μπορεί να κρυφτεί και γιατί υπάρχουν πτέρυγες στο εσωτερικό του συστήματος που θέλουν η μία να «φάει» την άλλη. Έτσι, δεν πρέπει να θεωρούμε αφύσικο, κάποια μεγάλα κράτη, όπως η Γερμανία, ή κάποιοι πολυεθνικοί κολοσσοί να θέλουν να βάλουν «χέρι» στο «παραδεισένιο» χρήμα ή/και να το φορολογήσουν. Είναι πολλά τα λεφτά, είναι «ρευστό» και είμαστε βαθειά μέσα στην κρίση για να είμαστε ανυποψίαστοι…

Μην είμαστε ανυποψίαστοι

■ του Νίκου Ταυρή

γνώμη

Η ελληνική «συμμετοχή»

Τα εγκληματικά μεγέθη του μαύρου χρήματοςΑπό την Κυριακή 5/11, οπότε και έγιναν οι πρώτες «αποκαλύψεις» των Paradise Papers, σχετικά με έγγραφα δικηγορικών εταιρειών που εξειδικεύονται στις offshore εταιρίες, σε καθημερινή βάση νέα στοιχεία βλέπουν το φως το δημοσιότητας. Όπως και

με την ιστορία των Panama Papers διερω-τάται κανείς αν αποφάσισε ο καπιταλισμός να «αυτοαποκαλυφθεί» ή εάν πρόκειται περισσότερο για άλλο ένα μεγάλο επεισό-διο ανάμεσα στους μεγαπαίκτες. Σε κάθε περίπτωση τα στοιχεία που δημοσιεύονται

παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον όχι μόνο για το πλέγμα των ανθρώπων που είναι μπλεγμένοι με τις offshore, μα και η μεγάλη εικόνα των δυσθεώρητων ποσών που βρίσκουν… καταφύγιο στους οικονο-μικούς παραδείσους.

Μόνο το ποσό της ετήσιας φοροδιαφυγής (250 δισ. δολάρια) από τις επενδύσεις των 8 τρισ. στους φορολογικούς παραδείσους, για να εξαλειφτεί η παγκόσμια πείνα και το πρόβλημα του πόσιμου νερού. Για να μην μιλήσουμε για πόσα δεκάδες χιλιάδες σχολεία και νοσοκομεία θα μπορούσαν να φτιαχτούν παγκοσμίως με το 1,5-2 τρισ. δολάρια των δωροδοκιών

4 ■ δρόμος ΤηΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ δρόμος ΤηΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ■ 5ΣΑΒΒΑΤΟ 11 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2017ΣΑΒΒΑΤΟ 11 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2017

01 πολιτική01

της ΑριστεράςΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑπΟΛΙΤΙκηΕΦηΜΕΡΙΔΑ

ησαΐα Σαλώνων 4-6, 114 75 ΑθήναΤηλ.: 210 3468282 - 210 3837191Φαξ: 210 3837191Ε-mail: info@edromos.grwww.edromos.gr

ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ: Τάσος Βαρούνης, Στέλιος Ελληνιάδης, Σωκράτης Μαντζουράνης, Σταμάτης Μαυροειδής, Δημήτρης Μόνος, Ρούλα Μουτσέλου, Βασίλης Ξυδιάς, Σπύρος παναγιώτου, Γιώργος παπαϊωάννου, Σοφία παπασπυρίδωνος, Ερρίκος Φινάλης

ΤΑΚΤΙΚΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ:κώστας Ανδριανόπουλος, Λουκάς Αξελός, Απόστολος

Αποστολόπουλος, Γεωργιάδης Νίκος, παύλος Δερμενάκης, Μάριος Διονέλλης, Χριστίνα Βαλεντίνα θάνου, Στέργιος θεοδωρίδης, Γιώργος θεοδωρόπουλος, Iφιγένεια καλαντζή, Γιάννης κιμπουρόπουλος, κώστας Λιβιεράτος, Γιώργος Λιερός, Μαρία Μάρκου, Μανόλης Μούστος, Ευτύχης Μπιτσάκης, Μύρωνας Ξυδάκης, Δημήτρης Ουλής, Γιώργος πατέλης, Χρήστος πραμαντιώτης, Γιάννης

Ραχιώτης, Σωτήρης Ρούσσος, Τριαντάφυλλος Σερμέτης, κώστας Στοφόρος, Φώτης Τερζάκης, Γιώργος Τζαφέρης, Αντώνης Ανδρουλιδάκης

ΔΙΟΡΘΩΣΗ: Λόλα Σκαλτσά

ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ: κάρλο Φορμέντι (Ιταλία), κατού Αρκονάδα (Βολιβία), Σάλεμ Μπεν Γιαχία (Τυνησία), Χάλεντ Μπαρακάτ

(παλαιστίνη), Μάρκο Σαντοπάντρε (Ιταλία), Μουμία Αμπού Τζαμάλ (ηπΑ), Χοσέ Μαρία Σισόν (ILPS), Ρικάρντο Φιέρο (Αργεντινή)

ΣΚΙΤΣΑ: Βαγγέλης παπαβασιλείου, πέτρος Ζερβός, John Antόno (Γιάννης Αντωνόπουλος), Latuff, Vasco Gargalo

ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ: Δημήτρης Αρβανίτης

ΥΠΕΥΘ. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: Νίκος ΜάλλιαρηςΤηλ.: 6945804299Ε-mail: malliaris@edromos.gr

Τάνια ΜήτσιουΤηλ.: 6976864058

ΕΚΤΥΠΩΣΗ:newspressholdΓ. Τασσιόπουλος – κ. Μπάρλας Ο.Ε.Τηλ. 210 6620788-734

ατζέντα 11.11-17.11.2017 agenda@edromos.gr

ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ: ΕΝΟΤηΤΑ αστική μη κερδοσκοπική εταιρία

ΕΚΔΟΤHΣ: Ρούντι Ρινάλντι

ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ: Μιχάλης Σιάχος

ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ:Νίκος Ταυρής

«America is back»Τζέφρι Πάϊατ, πρέσβης ΗΠΑ στην Αθήνα

Είναι παροιμιώδης η αποστροφή της πλει-οψηφίας των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για τα θέματα που αφορούν την εξωτερική πολιτική, τις ελληνοτουρκικές αντιθέσεις, τα θέματα της αμφισβήτησης των συνόρων και της εθνικής ανεξαρτησίας.Ο «πατροπαράδοτος» κοσμοπολίτικος φιλοευ-ρωπαϊσμός του πάλαι ποτέ ΣΥΝ συνδυάστηκε αρμονικά με όλο το οπλοστάσιο της ιμπερια-λιστικής παγκοσμιοποίησης για «υπεράσπιση των ατομικών δικαιωμάτων» ως τον αναγκαίο φερετζέ μιας κάλπικης Αριστεράς, πρόθυ-μης να κάνει και να δικαιολογήσει την πιο απίθανη κωλοτούμπα προκειμένου να πα-ραμείνει στην εξουσία. Και όλα αυτά μαζί δυνάμωσαν υπό την επίδραση του ιστορικού αναθεωρητισμού, αγαπημένη ιστορική μεθο-δολογία όσων αρνούνται την ίδια την ιστορία και τα συμπεράσματα της, για να παράξουν το πιο επικίνδυνο μείγμα άγνοιας, κυνισμού, φιλαρέσκειας, ψευδαίσθησης και λατρείας της εξουσίας. Πρόκειται για το πιο επικίνδυνο μείγμα κυ-βερνητικής πολιτικής στις πιο κρίσιμες στιγ-μές που γνώρισε ο τόπος. Ο Αλ. Τσίπρας με την ίδια ευκολία που χαρακτήρισε τη Μέρκελ «ανοιχτόμυαλη με συναίσθηση της ευθύνης», τον Σόιμπλε «σοβαρό και συνετό πολιτικό» και τη Λαγκάρντ «φίλη της Ελλάδας», με την ίδια ευκολία είδε στο πρόσωπο του Τραμπ τον «συνεχιστή των αξιών της ελευθερίας και της δημοκρατίας», τον «υπέρμαχο της σταθερό-τητας και της ειρήνης».

Η χώρα στη δίνη μιας παγκόσμιας αντιπαράθεσηςΚαι τα πράγματα θα ήταν απλά αν το μοναδικό πρωθυπουργικό αμάρτημα ήταν η σύγχυση ανάμεσα στο μιλώ και γλύφω. Όμως, όπως στους «ανοιχτόμυαλους φίλους» της Ελλάδας παρέδωσε τα κλειδιά του οικονομικού και κοινωνικού διαφεντέματος της χώρας για 99 χρόνια, έτσι και στον «υπέρμαχο της ειρήνης» παρέδωσε την τύχη της, στην πιο παράλογη και καταστροφική στρατιωτική αντιπαράθεση που γνώρισε η περιοχή της Ν.Α. Μεσογείου μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Δεν είναι υπερβολή. Από την εποχή των «σταυροφοριών» της Νέας Τάξης του πατέρα Μπους κατά του Αραβικού κόσμου μέχρι σήμερα δεν έχουμε απλά τη συνέχιση ενός ατέλειωτου καταστρο-φικού πόλεμου που έχει συμπαρασύρει στη δίνη τις περισσότερες χώρες της Μ. Ανατολής, αλλά διεύρυνση των αντιπαραθέσεων από τη Βαλτική ως τη Μαύρη Θάλασσα και από τα Βαλκάνια ως τη Θάλασσα της Ν. Κίνας, με ορατό τον κίνδυνο άμεσης εμπλοκής των

μεγάλων ιμπεριαλισμών σε μια απευθείας αντιπαράθεση.Σε αυτό το τοπίο, μια γονατισμένη οικονομικά χώρα δεν παραδίδεται απλά χωρίς σχέδιο και μάχη στους οικονομικούς πειραματισμούς Ε.Ε. και ΔΝΤ, αλλά προσχωρεί χωρίς συναίσθηση των συνεπειών στα πιο φιλοπόλεμα σχέδια των ΗΠΑ, προσφέροντας τις χερσαίες και θαλάσσιες υποδομές και βάσεις της σε ένα τεράστιο σχέδιο ανατροπής των ισορροπιών και ανακατανομής της γεωστρατηγικής ισχύος και των ζωνών επιρροής. Αυτή ήταν η ουσία του πρωθυπουργικού ταξιδιού στις ΗΠΑ και το αντικείμενο των συζητήσεων με τον Τραμπ και τους Αμερικα-νούς ιθύνοντες. Η αμφιλεγόμενης σημασίας αναβάθμιση των F16, με ένα τεράστιο κόστος πάνω από 2 δισ. ευρώ, ίσως να αποτελεί την πιο ανώδυνη συμφωνία που έγινε γνωστή. Το πιο επικίνδυνο από όλα είναι η συνέχιση μιας πολιτικής που θεωρεί ότι εξασφαλίζει εχέγγυα «προστασίας και ασφάλειας» με αντίκρισμα την άμεση εμπλοκή της χώρας στους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ. Πολύ περισσότερο σήμερα, που οι κίνδυνοι δεν περιορίζονται απλά στην επιθετικότητα της Τουρκίας αλλά διακυβεύεται συνολικά η ειρήνη στην περιοχή, με αντιπάλους τις ίδιες τις ΗΠΑ και τη Ρωσία.Είναι ήδη γνωστό ότι η, με ελληνική υπογραφή,

παρουσία της νατοϊκής αρμάδας στο Αιγαίο δεν έχει στόχο να διαφυλάξει τη Δύση από τα μεταναστευτικά ρεύματα, αλλά να παρακο-λουθεί από κοντά τις κινήσεις του ρωσικού στόλου. Πρόκειται για αναπόσπαστο τμήμα της αντίστοιχης μεσογειακής αρμάδας που έχει ως αντικείμενο τον έλεγχο της Β. Αφρικής αλλά και της Μαύρης Θάλασσας.Είναι γνωστή η πρόθεση της κυβέρνησης να παραχωρήσει νέα στρατιωτική βάση στην Κάρ-παθο και να αναβαθμίσει τις διευκολύνσεις στις βάσεις του Άραχθου, της Καλαμάτας και αλλού Είναι γνωστό ότι η αναβαθμισμένη βάση της Σούδας δεν χρησιμοποιείται μόνο για απο-στολές στη Μ. Ανατολή, όπου η σύγκρουση ΗΠΑ-Ρωσίας προς το παρόν διεξάγεται δια αντιπροσώπων, αλλά συμμετέχει ενεργά στην περικύκλωση της Ρωσίας και μετασχηματίζεται σταδιακά σε σημαντικό κέντρο συγκέντρωσης πληροφοριών. Και οι διευκολύνσεις αυτές δεν είναι οι μοναδικές.

Ο Αμερικάνος πρέσβης αποκαλύπτειΣε πρόσφατη συνέντευξη του στο Πρώτο Θέμα και στην ιστοσελίδα mignatiou.com ο Αμερικάνος πρέσβης Τζέφρι Πάϊατ δηλώνει «Είμαστε αποφασισμένοι να βοηθήσουμε την Ελλάδα ώστε να παραμείνει ένας πυλώνας ασφάλειας στην περιοχή και να αναγνωρίσου-

με τους κοινούς στόχους ασφαλείας μας. Η Ελληνο–αμερικανική συνεργασία στον κόλπο της Σούδας αποτελεί αληθινά ένα πρότυπο για τον τρόπο με τον οποίο τέτοιες συνεργα-σίες στον τομέα της ασφάλειας μπορούν να εφαρμοστούν παγκοσμίως». Όχι, ο Αμερικάνος πρέσβης δεν έχει στόχο να εκθέσει τον Τσίπρα. Οι δηλώσεις του υποκρύπτουν το πραγματικό ενδιαφέρον των ΗΠΑ και την προθυμία της ελληνικής κυβέρνησης να υπαχθεί σε αυτή την πολιτική. Πράγματι, λίγες μέρες πριν, ανακοινώθηκε η παραχώρηση του ναυπηγείου Νεωρίου στη Σύρο στην αμερικανικών συμφερόντων Onex που σχεδιάζει την επέκταση των δραστηριο-τήτων του ναυπηγείου στην κατασκευή νέων σκαφών πολυτελείας, σκαφών και πλωτών μέσων ειδικών αποστολών και ωκεάνιων και παράκτιων εξεδρών-πλατφορμών εξορύξεων και μετασκευών πλοίων ειδικού σκοπού. Να θυμίσουμε ότι στο παρελθόν το ναυπηγείο της Σύρου είχε χρησιμοποιηθεί ως κέντρο υποστή-ριξης του σοβιετικού στόλου στη Μεσόγειο, γεγονός που φανερώνει τη στρατηγική του σημασία για τις ΗΠΑ.Την ίδια στιγμή, ο Τζ. Πάϊατ αποκαλύπτει το ενδιαφέρον των ΗΠΑ για τον έλεγχο του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης προκειμένου να χρησιμοποιηθεί για εμπορική και στρατιω-τική χρήση, ειδικά δε για βάση ελικοπτέρων. Όπως δήλωσε κατά το 7o Συνέδριο Navigator 2017, «Το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης είναι στρατηγικής σημασίας για τις ΗΠΑ. Θέλου-με να διαδραματίσει έναν μεγαλύτερο ρόλο». Η πρόθεση των ΗΠΑ είναι να αναδειχθεί η Αλεξανδρούπολη ως ενεργειακός κόμβος και κόμβος μεταφοράς αζέρικου (αμερικανικών συμφερόντων) φυσικού αερίου, σε αντίθεση με τα σχέδια Turkish Stream και Νord Stream που «φιλοδοξούν» να μεταφέρουν ρωσικό φυσικό αέριο στην Ευρώπη. Η παρουσία της Exxon στην Κύπρο και η πρόθεση των Αμερικανών να αποκτήσουν πρόσβαση στην αγορά ενέργειας της Ευρώπης, καθιστούν την Αλεξανδρούπο-λη στρατηγικό σημείο. Και παράλληλα στην περιοχή επιθυμούν μια βάση ελικοπτέρων για τον πιο αποτελεσματικό έλεγχο της Μαύρης Θάλασσας και τη στενή παρακολούθηση ολό-κληρης της Ν. Μεσογείου και της Τουρκίας.Μέσω αυτών των επιλογών η πολιτική Τσί-πρα-Κοτζιά, όχι μόνο εμπλέκει τη χώρα στους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ, όχι μόνο διαταράσσει μακροχρόνιες φιλικές σχέσεις με τον αραβικό κόσμο, αλλά μετατρέπει την Ελ-λάδα σε πιθανό στόχο τρομοκρατικώνχκτυπη-μάτων ή και στρατιωτικών πληγμάτων, αν η κατάσταση ξεφύγει από τον έλεγχο.

Όταν ο υποτακτικός κοσμοπολιτισμός συναντά τον κυνισμό

ΣΥΡΙΖΑ: Η πιο φιλοαμερικάνικη κυβέρνηση■ του Σπύρου Παναγιώτου

Πριν λίγες μέρες ανακοινώθηκε η παραχώρηση του ναυπηγείου Νεωρίου στη Σύρο στην αμερικανικών συμφερόντων Onex. Την ίδια στιγμή, ο Αμερικάνος πρέσβης αποκαλύπτει το ενδιαφέρον των ΗΠΑ για τον έλεγχο του λιμανιού της Αλεξαν-δρούπολης προκειμένου να χρησιμοποιηθεί για εμπορική και στρατιωτική χρήση, ειδικά δε για βάση ελικοπτέρων

■ Κυριακή 12/11ΑθήναΜια συναυλία για την κούβα, για όλους τους κουβανούς που ζουν στην Ελλάδα και για όλους τους φίλους της κούβας, και προς τιμή της ημέρας πολιτισμού στην κούβα. Στη συναυλία θα παρευρεθούν πολλοί κουβανοί καλλιτέχνες και θα είναι υπό τη διεύθυνση των μουσικών Manolo Vega και Yoel Soto. θα συμμετάσχουν επίσης χορευτές και Έλληνες καλλιτέχνες. Στις 17:00 στο κινηματοθέατρο ΑΛκΥΟΝΙΣ (Ιουλιανού 42).

■ Κυριακή 12/11Αθήναη Δημοτική Συνεργασία Ελληνικού-Αργυ-

ρούπολης τιμώντας τη μνήμη του κώστα κορτζίδη και όλους τους Μακρονησιώτες, οργανώνει επίσκεψη στο Μουσείο της Μα-κρονήσου στην Αθήνα (Αγίων Ασωμάτων 31), στις 11:00.

■ Δευτέρα 13/11Ν. ΦιλαδέλφειαΤο παγκόσμιο πολιτιστικό Ίδρυμα του Ελ-ληνισμού της Διασποράς και το Μουσείο Μικρασιατικού Ελληνισμού «Φιλιώ Χαϊδεμέ-νου», με τη συμμετοχή του Συλλόγου ποντίων Νέας Φιλαδέλφειας – Νέας Χαλκηδόνας «Δημ. Υψηλάντης», οργανώνουν εκδήλωση με προβολή διαφανειών της Δήμητρας Στα-σινοπούλου, φωτογράφου και συγγραφέως,

με θέμα: «Μια περιήγηση στον πόντο και την Ανατολική Τουρκία μέσα από το φωτογραφικό φακό της Δήμητρας Στασινοπούλου». Στην αίθουσα εκδηλώσεων του ππΙΕΔ (Δεκελείας 152), ώρα 18:30.

■ Πέμπτη 16 ΝοεμβρίουΑθήναΤην ταινία «Jimmy’s Hall» (Αγγλο-ιρλανδική, 2014, διάρκεια 109΄, σκηνοθεσία κεν Λόουτς) προβάλλει ο πολιτιστικός Σύλλογος Άνω Αμπελοκήπων. Στην αίθουσα του πάρκου κΑπΑΨ, ώρα 20:15.

4Eκδηλώσεις

4 100 χρόνια από την Ρώσικη Επανάσταση

Εκδηλώσεις του Δρόμου

4 Δευτέρα 13 Νοεμβρίου, Αθήνα. Εκδήλωση μνήμης για τον Αντιδικτατορικό Αγώνα

4 Πέμπτη 16 Νοεμβρίου, Λάρισα. Όχι άλλα παραμύθια για τον Αχελώο

Απέναντι στις απόψεις που θεωρούν ότι ο σημερινός κόσμος είναι ο μόνος εφικτός, αλλά και πέρα από τις «επετειακές» και «νοσταλγικές» προσεγγίσεις, η Οκτωβριανή Επανάσταση αποτελεί πράγματι ένα τόσο σημαντικό ιστορικό γεγονός ώστε η αναφορά σε αυτήν ακόμα και 100 χρόνια μετά, έχει νόημα. Το νόημα, όμως, αυτό δεν μπορεί παρά να αναζητηθεί στην εμβάθυνση της ουσίας του επαναστατικού φαινομένου ως τεράστιας κοινωνικής εφεύρεσης για την αλλαγή της ζωής των ανθρώπων. Αλλά και στην αναζήτηση των σύγχρονων δρόμων για μια –υπεραναγκαία σή-μερα– στροφή στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Ο Δρόμος συνεχίζει τις εκδηλώσεις αφορμή την επέτειο της Οκτωβριανής Επανάστασης.• προβολή της ομιλίας του Άλβαρο Γκαρσία

Λινέρα «11 θέσεις για την επανάσταση»• Επιχειρώντας έναν διάλογο ουσίας για τα

καίρια ζητήματα

Κυριακή 12 Νοεμβρίου, ΝίκαιαΑνοιχτός κοινωνικός χώρος «Σβούρα» (π. Τσαλ-δάρη 123), 18:00Δευτέρα 13 Νοεμβρίου, ΘεσσαλονίκηΣτέκι του Δρόμου (Ιουστινιανού 11 & Βενιζέλου, β΄ όροφος), 18:30

Οι Φίλοι του Μίκη θεοδωράκη ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ, με αφορμή την επέτειο του πολυτεχνείου, τιμώντας τους αγώνες του Λαού μας για Δημοκρατία και κοινωνική Δικαιοσύνη, οργανώνουν ανοιχτή εκδήλωση μνήμης

αφιερωμένη στον Αντιδικτατορικό Αγώνα. η εκ-δήλωση θα πραγματοποιηθεί στις 20:00 μέσα στο χώρο του πρώην στρατοπέδου ΕΑΤ - ΕΣΑ (πάρκο Ελευθερίας, πλησίον στάση Μετρό Μέγαρο Μου-σικής). θα μιλήσουν ο Δημήτρης παπαχρήστος – Συγγραφέας, και ο κώστας Μανταίος, πρόεδρος του Συνδέσμου Φυλακισθέντων & Εξορισθέντων 1967-1974. θα ακουστούν τραγούδια του Μίκη θε-οδωράκη και άλλων συνθετών από το μουσικό σχήμα «Ρωμιοσύνη». η εκδήλωση θα πλαισιωθεί με οπτικοακουστικό υλικό.

Δεκαετίες ολόκληρες, τα έργα στον άνω ρου του Αχελώου και η μεταφορά νερών στο θεσσαλικό κάμπο χρησιμοποιήθηκαν για να καλλιεργηθούν αυταπάτες, να συγκαλυφθούν ευθύνες, να δρομο-λογηθούν «μπίζνες» και να παιχτούν πολυποίκιλα πολιτικά παιχνίδια. Το Δίκτυο «Μεσοχώρα – Αχελώος SOS», ο Σύνδεσμος κατακλυζόμενων Μεσοχώρας, η Αντιεξουσιαστική κίνηση και η Αντιρατσιστική πρωτοβουλία Λάρισας οργανώνουν για όλα αυτά εκδήλωση-συζήτηση στις 19:00, στο «Χατζηγιάννειο» πνευματικό κέντρο. Με τη φροντίδα του Συλλόγου πολιτισμολόγων θεσσαλίας, θα προβληθούν οι ταινίες: «Ο ηρακλής, ο Αχελώος και η γιαγιά μου» του Δημήτρη κουτσιαμπασάκου και «Το φράγμα», του Γιώργου Τελτζίδη.

4 Τρίτη 14 Νοεμβρίου, Αθήνα. Κερδίζοντας τη ζωή

Την παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Ρούση, «Ο ελεύθερος χρόνος μέτρο του πλούτου: Αντί να χάνουμε τη ζωή κερ-δίζοντάς την» οργανώνουν οι Εκδόσεις Γκοβόστη. Για το βιβλίο θα μιλήσουν: Μαρία παπαγεωργίου, Ευθύμης Φλέγκας, Αλέ-κος Χαλβατζής, Ζωή Χρύση. Συντονίζει ο κάρολος Ρούσης. Στο πνευματικό κέ-ντρο Δήμου Αθηναίων (Αμφιθέατρο Α. Τρίτσης, Ακαδημίας 50), και ώρα 19:00.

4 Κυριακή 12 Νοεμβρίου, Γαλάτσι. Προβολή ταινίας

Το Σινέ Αμπάριζα προβάλλει την ταινία «Contratiempo» (Αστυνομική, 2016, διάρκεια 96΄). Ένα σφιχτοδε-μένο θρίλερ γεμάτο ανομολόγητα κίνητρα, πειστικά ψέματα και επι-κίνδυνα παιχνίδια εξαπάτησης, με ανατροπές, ατμόσφαιρα μυστηρίου και πολύ καλές ερμηνείες. Λυσίου και Γαλακηδών, ώρα 20:30.

Αντί στεφάνου

Στην μνήμη ενός αξιόλογου ανθρώ-που και φίλου, του Νίκου κακουλάκη, που έφυγε πρόσφατα για την χώρα των αγαπημένων αναμνήσεων μας, προσφέρουμε αντί στεφάνου το ποσό των 40 ευρώ σαν ενίσχυση στην εφημερίδα Δρόμος, που ο ίδιος διάβαζε πάντα με ενδιαφέρον.

Ιεράπετρα,Μανώλης καλαϊτζάκης, Χριστόφορος Σφακιανάκης

6 ■ δρόμος ΤηΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΣΑΒΒΑΤΟ 11 νΟεμΒριΟυ 2017

πολιτική01 δρόμος ΤηΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ■ 7

πολιτική 01ΣΑΒΒΑΤΟ 11 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2017

Η Τουρκία κερδίζει, οι Κούρδοι χάνουν, η Ελλάδα αιχμάλωτο προτεκτοράτο, η Ρωσία ισχυρή, οι ΗΠΑ μοναδική υπερδύναμη. Συνοπτικά, σε ότι μας ενδιαφέρει, έτσι παρουσι-άζεται το διεθνές περιβάλλον στη γειτονιά μας.Ο Ερντογάν, μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα, κυριαρχεί στο εσωτερικό αλλά και στο διεθνές παιχνίδι που τον αφορά. Το επιχείρημα ότι είναι έωλος είναι σαθρό. Είναι πιο σταθερός από τον Βασιλιά της Σ. Αραβίας που συνέλαβε το μισό Παλάτι για απόπειρα πραξικοπήματος. Έχει λι-γότερα εσωτερικά προβλήματα από τον Τραμπ. Και άλλο να κατηγορείται αυτός, ο νιόφερτος, για ύποπτες συναλλαγές και άλλο η Βασίλισσα της Αγγλίας για φοροδιαφυγή –τιμωρία επειδή υποστήριξε το ΒΡΕΧΙΤ;– κ.λπ.Στην πραγματικότητα ουδείς φαίνεται διατε-θειμένος να θυμώσει πραγματικά με τα τσαλί-μια του Προέδρου της Τουρκίας. Όχι πάντως οι ΗΠΑ καθώς π.χ. αγοράζει τα υπερσύγχρονα αεροσκάφη τους F35 (υπερεκτιμημένα, λένε), αλλά ούτε οι Ρώσοι μιας και του πουλάνε τους επίφοβους S400 –ώστε να καταρρίπτει τα αμε-ρικανικά F35... Και οι δυο επιτρέπουν στον Ερ-ντογάν να εισβάλλει στη Συρία, αδιαφορώντας για τους Κούρδους και τον Άσαντ. Κανείς από τους δυο δεν μαλώνει την Τουρκία, με το φόβο ότι θα επωφεληθεί ο άλλος, αν και κανείς δεν θέλει τους Τούρκους ανεξέλεγκτους.

***

Η Τουρκία έχει «αυτοκρατορικές» φιλοδοξίες, αλλά η Ε.Ε. έχει ήδη Κάϊζερ. Δυο καρπούζια στην ίδια ευρωπαϊκή μασχάλη δεν χωράνε. Ε.Ε. και Τουρκία θα συζητήσουν σοβαρά τις σχέσεις τους αν και όταν η Τουρκία σταθεροποιηθεί ως ανεξάρτητος υπολογίσιμος παίκτης ή καταλή-ξει άθυρμα των περιστάσεων και ισχυρότερων αντιπάλων.Ο πρώτος γύρος στο Μεσανατολικό βρίσκει την Τουρκία κερδισμένη, αλλά είναι δύσκολο έως αδύνατον να επιβιώσει επί μακρόν ως «ανε-ξάρτητος», υπολογίσιμος παράγων. Δύο συν ένας παίκτες (ΗΠΑ / Ρωσία και Κίνα), χωρίς να υπολογίσουμε Ιράν, Ισραήλ και Σ. Αραβία, προκαλούν ήδη συνωστισμό σε μια τόσο «μικρή» και γεμάτη εντάσεις περιοχή, όπως η διευρυμένη Μ. Ανατολή. Με την προσθήκη της Τουρκίας η ατμόσφαιρα γίνεται αποπνικτική. Μόνιμα κέρδη της Τουρκίας στη Μ. Ανατολή σημαίνει μόνιμες απώλειες για ΗΠΑ-Ρωσία. Γιατί να το δεχθούν; Ο Ερντογάν κοκορεύεται ότι κατέχει τη (μισή) Κύπρο. Η Δύση (συν Αναστασιάδης, συν Αθήνα) ετοιμάζει λύση (αλά Ανάν) καταργώ-ντας και τη νόμιμη και διεθνώς αναγνωρισμένη Κυπριακή Δημοκρατία και την τουρκική ισχύ στα κατεχόμενα.Συμπερασματικά, φαίνεται ότι δεν είναι ρεα-λιστική/εφικτή τώρα μια μακρόπνοη λύση στη μικροκλίμακα της Μ. Ανατολής. Κάποτε θα το καταλάβουν όλοι και θα αναζητήσουν, λογικά, μια συνολική συμφωνία αλά Γιάλτα –όπως υπονοούσε

ο Τραμπ. Πιθανότατα σ’ αυτό είχαν καταλήξει Ρήγκαν και Γκορμπατσώφ, αλλά το ματαίωσαν οι ίδιες δυνάμεις στις ΗΠΑ που καταπολεμούν τον Τραμπ και την προσέγγιση με τη Ρωσία. Η σταθερότητα στην περιοχή δεν είναι για αύριο. Τυχόν διευθετήσεις θα είναι «μιράζ», αντικα-τοπτρισμοί, ψευδαισθήσεις όασης στην έρημο.Η ίδρυση Κουρδικού Κράτους απειλεί τέσσερεις χώρες: Τουρκία, Ιράν, Ιράκ, Συρία. Ακόμα και ως προτεκτοράτο, ένα τέτοιο κράτος θα ήταν πηγή συνεχούς αναταραχής. Ωστόσο, όπως η Επανάσταση το 1821ανάδειξε το «ελληνικό ζή-τημα» σε υπαρκτό θέμα για την Ευρώπη, έτσι και το Κουρδικό, χάρη στο ΡΚΚ, είναι πλέον δύσκολο να αγνοηθεί, αν και παραμένει ακόμα ανοιχτό ζήτημα η παραπομπή του στις καλένδες. Είναι πιθανό ότι, όπως και στην περίπτωση του καχεκτικού ελληνικού κρατιδίου, οι Κούρδοι θα αποκτήσουν κάτι που θα το ονομάσουν Κουρδική πατρίδα και θα περιμένουν καλύτερες μέρες.

***

Το ταξίδι του Τσίπρα στις ΗΠΑ αποσαφήνισε το τοπίο για τις επόμενες δεκαετίες. Ο Τραμπ, παρουσία του πρωθυπουργού, ταυτίστηκε με το ευρωιερατείο στο ότι οφείλουμε να εκπλη-ρώσουμε τις υποχρεώσεις μας, όπως ζητούν Μέρκελ, Σόϊμπλε, Μακρόν και όλο το σινάφι. ΗΠΑ-Ε.Ε./Βερολίνο - ΔΝΤ τα βρήκαν μεταξύ τους και ο Τσίπρας έχει την ευχή τους. Προγραμ-ματίζουν ώστε να μείνει πρωθυπουργός και μετά τις εκλογές (πριν από το Σεπτέμβρη του 2018) ανατρέποντας τα δημοσκοπικά προγνωστικά και κλείνοντας χωρίς αντιστάσεις εσωτερικά και εθνικά θέματα. Τουλάχιστον θα γλιτώσου-με το γελοίο θέαμα των δήθεν διαξιφισμών περί της αξιολόγησης. Θα πληρώσουμε ότι μας επιβάλλουν και θα λέμε ευχαριστώ σε όλους.

Χάνουμε βέβαια το θέαμα, των επικυρίαρχων να τσακώνονται για τη μοιρασιά της εγχώριας πίτας, αλλά δεν έχουμε τραγικά διλήμματα του είδους «να ψηφίσω το ευρωπαϊκό/γερμανικό κόμμα ή το αμερικανικό»; Η Αθήνα, ως σύνο-λο, βάζει στην άκρη τους διχασμούς, υιοθετεί την εθνική θέση «μη μαλώνετε παιδιά, όλοι θα πάρετε». Π.χ. τα ΜΜΕ στην Αθήνα πανηγυρί-ζουν για τη διαλλακτική νέα Σκοπιανή ηγεσία. Έτσι, διαβάζω, οι Σκοπιανοί θα αποσύρουν τις «τρέλες» (Μεγαλέξαντρους κ.λπ.) και εμείς θα αποσυρθούμε από την ουσία, το τι θα γίνει με το όνομα και τη χρήση του διεθνώς: έναντι όλων, προβλέπει η συνθήκη. Το erga omnes, μου εξηγούσε σε μακρινή επο-χή αρμόδιος και έμπειρος πρέσβης, δεν αφορά μόνο σε ανθρώπους και κράτη, αλλά στα πάντα, ακόμα και στα μπουκάλια κρασιού: το «made in Macedonia» πρέπει να απαλειφθεί. Και ο Καραμανλής με το βέτο; Θα καταπιεί συζη-τήσιμους συμβιβασμούς ή θα πάει σπίτι «δια λόγους τιμής»;Στο πλαίσιο της πολυδιάστατης εξωτερικής πο-λιτικής το ΥΠΕΞ ζήτησε, διαβάζω σε ιστολόγια, από τη Μόσχα να αντικαταστήσει αξιωματούχους της, που συμμετείχαν σε διυπουργική ελληνο-ρωσική συνάντηση επειδή κατάγονταν από την Κριμαία. Οι Ρώσοι, θυμωμένοι, αρνήθηκαν βίζα στους Κατρούγκαλο, Κουρουμπλή, Αποστόλου, που ξέμειναν στο Ελ. Βενιζέλος. Η Ελλάδα, εί-παμε, αιχμάλωτο προτεκτοράτο.

Υ.Γ.: Η κυβέρνηση πιστεύει ότι οι αποκαλύψεις για τις σχέσεις της οικογένειας Μητσοτάκη με το χρήμα θα πλήξουν τη Ν.Δ. Λάθος. Όλοι ξέ-ρουμε τις σχέσεις αυτές από χρόνια. Άγνωστη αποδείχθηκε η πραγματική σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με Αρχές της Αριστεράς, την Αλήθεια και τη Συνέπεια. Ιδού το πρόβλημα.

Με όχημα την ποίηση

ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΗΣ (1930 – 1991)

Φυλάττειν Θερμοπύλας

πολλά μας βρήκανκαι τα χειρότερααπ’ τα μέσα.Τ’ απόρθητα κάστρατα μεγάλαποτέ δεν πέφτουναπ’ τα έξω.Το λάλον ύδωραπερίσκεπτααφήσαμε να χυθεί.Τώρα οι Ερινύεςτον ύπνο και τον ξύπνιο μαςταράσσουν.

και μεις αθύρματαπιστεύουμε πως κάτι κάνουμεπιστεύουμε πως είναι δυνατόναυτές να εξευμενίσουμετο μερτικό του ο καθέναςτης ενοχής μετριάζονταςή σ’ άλλους αποδίδοντας.

Α, αυτός ο παγερόςαέρας της αμφιβολίαςδεν μ’ αφήνειτρώει τις σάρκες μουγδέρνει το μυαλό μουτο χρόνο μουαπογυμνώνει.

Μόνος μου, μόνος.Το κάθε τιμες απ’ τα δάχτυλά μουόπως η άμμος χάνεται.κάθε πρωί ο ήλιοςτεφρός και παγωμένοςκι’ οι νύχτες μου μαύρες στάχτες.Τι θα μπορούσε πιααυτή την άγριαμοναξιά μου να μερώσει.Τι άλλο απ’ την παραίτηση.Όμως ακόμα δεν μπορώέχω ακόμα μνήμηκαι να παραιτηθώδεν το μπορώακόμα αμφιβάλλωθυμάμαι ακόμαμου απομένει ακόμα η πίστηόπως και νάχειέτσι κι’ αλλοιώς υπάρχω.

κι’ υπάρχωανάμεσα σε τόσουςτάφους προγονικούςεπιγραφόμενους και μη«ω ξειν’ αγγέλλειν»και σε τύμβουςαγνώστων «δια χρόνου πλήθος»οστών καθηγιασμένωνδια την ελευθερίαν πεσόντων.

Λέρος 1968

Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός

Η Τουρκία κερδίζει■ του Απόστολου Αποστολόπουλου

Μ ετά τον αντιπρόεδρο της Τουρκίας Τσαβούσογλου, που βρέθηκε στην Ελλάδα την περασμένη εβδομάδα, αναμένεται η επίσκεψη του Ερντογάν στις αρχές Δεκεμβρίου. Άγνωστη παραμένει η ατζέντα των συζητήσεων μεταξύ των δύο πλευρών καθώς καμία δεν έχει ξεκαθαρίσει του λόγους της επικείμε-νης επίσκεψής του Τούρκου προέδρου. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η επίσκεψη του Ερντογάν θα καθοριστεί από το τόνο και τα μηνύματα που ο ίδιος θα θελήσει να στείλει στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς. Η Τουρκία το τελευταίο χρονικό διάστημα δείχνει να βρίσκεται στη δίνη σημαντικών εξελίξεων. Από τη μία οι περιπλοκές εξ ανατολών της συνεχίζονται, από την άλλη οι σχέ-σεις της με τη Δύση «ψυχραίνονται». Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις της Α. Μέρκελ που κάνουν λόγο για απομάκρυνση της Τουρκίας από το ευρωπαϊκό κεκτημένο και η πρόθε-ση της Ε.Ε. για μπλοκάρισμα των κεφαλαίων προς την Τουρκία στα πλαίσια της ενταξιακής διαδικασίας. Ταυτόχρονα η επιθετική ρητορική αλλά και η πρακτική της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδας εντείνεται Την περασμένη εβδομάδα ο Τούρ-κος αντιπρόεδρος που επισκέφτηκε,

ως προπομπός του Ερντογάν, την Κομοτηνή έδωσε μια πρόγευση. Απευ-θύνθηκε στην «τουρκική μειονότητα» την οποία η «μητέρα-πατρίδα δεν την ξεχνάει», ενώ η επίσκεψη του συνοδεύτηκε από 60 εναέριες παρα-βιάσεις στο Αιγαίο. Οι προκλητικές δηλώσεις της Τουρκία συνεχίστηκαν από τον ίδιο τον Ερντογάν ο οποίος επικαλέστηκε σε συνεδρίαση του ΑΚΡ μια έκφραση του Πασά Μεχμέτ προς τον πρέσβη της Βενετίας το 1573 λέ-γοντας: «Εμείς, με την κατάκτηση της Κύπρου, σάς κόψαμε το χέρι, ενώ εσείς, στον πόλεμο του 1571, μας ξυρίσατε απλά τα γένια».

Από τη μεριά της η ελληνική κυβέρ-νηση εξακολουθεί να κρατά χαμη-λούς τόνους και να μην απαντά στις τουρκικές προκλήσεις, δείχνοντας όλο και μεγαλύτερη αδυναμία να έχει μια ανεξάρτητη και αποτελεσματική πολιτική στα θέματα εθνικής κυρι-αρχίας. Μπροστά σε τόσες έντονες και διαρκείς προκλήσεις, την ανά-δειξη της Θράκης σε βασικό στόχο, παράλληλα με τις διεκδικήσεις στο Αιγαίο, του τούρκικου επεκτατισμού η ελληνική πλευρά έχει να επιδείξει αποκλειστικά μια πολιτική που απο-σκοπεί να «μην αγριέψει και άλλο το θηρίο». Ο παθητικός κατευνασμός.

οι δηλώσεις περί καλής γειτονίας, η κατάργηση των θαλάσσιων συνόρων στο Αιγαίου, η διαρκής (και μονα-χική;) υποστήριξη της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας στην Ε.Ε., έχουν το ακριβώς αντίθετο αποτέ-λεσμα, αποθρασύνουν τις τουρκικές διεκδικήσεις και απειλές. Ο Ερντογάν εκτιμά πως θα έχει μια εύκολη αποστολή στην Ελλάδα και θα προσπαθήσει να την αξιοποιή-σει στέλνοντας μηνύματα προς κάθε κατεύθυνση. Μέχρι στιγμής οι προ-θέσεις του δεν είναι ξεκάθαρες και μένει να δούμε πόσο εμπρηστικός και εριστικός θα παρουσιαστεί κατά την επίσκεψή του. Αυτό για το οποίο δεν υπάρχει αμ-φιβολία είναι πως το πολιτικό προ-σωπικό της χώρας θα συνεχίσει να πολιτεύεται με γνώμονα την εξασφά-λιση εγγυήσεων προστασίας από τις ΗΠΑ και ΝΑΤΟ έναντι της πλήρους υποστήριξης της πολιτικής τους αλλά και της εκχώρησης όλων των διευ-κολύνσεων που ζητούνται σε στρα-τιωτικές υποδομές. Είναι ακριβώς αυτή η, εκ των προτέρων, δεδομένη και οσφυοκαμπτική πολιτική που στερεί κάθε πρωτοβουλία από την χώρα και την παραδίδει ανεξέλεγκτα στις πολεμοχαρείς επιδιώξεις της Δυτικής Συμμαχίας.

Μ ετά από 15 χρόνια εγκλεισμού δόθηκε 48ωρη άδεια εξόδου από τον κορυδαλλό στον Δ. κουφοντίνα (που την δικαιούνταν εδώ και 8 χρόνια). Γεγονός που προκάλεσε μια μικρή θύελλα. Ένα δικαίωμα που είχε εδώ και καιρό και του το απόρριπταν, όπως το απορρίπτουν μέχρι τώρα και σε άλλους, ενώ έχουν κάνει χρήση του πολλοί άλ-λοι που βαρύνονταν με ίδιες πάνω-κάτω κατηγορίες. Αμερικανοί, Βρετανοί, Τούρκοι δεν κα-τανοούν πώς σε μια «αποικία» υπάρχουν δικαστές, νόμοι, εισαγγελείς, σύνταγμα, θεσμοί κ.λπ. Μια κατάσταση Γκουαντάναμο είναι πιο συμβατή για αυτούς. Εκπρόσω-ποι της Ν.Δ., αδράχνουν την ευκαιρία να εμφανιστούν σαν εκπρόσωποι του νόμου και της τάξης και της μηδενικής ανοχής. Ο ΣΥΡΙΖΑ «πονηρά» κρύβεται πίσω από την «εφαρμογή του νόμου» και «κλείνει το μάτι» ως υπερασπιστής των δικαιωμάτων, όταν

με την γενοκτονική πολιτική που εφαρμόζει θα χρειάζεται η καταστολή (και τα έξοδα για αυτήν) σε κάθε έκφανση της εξαθλι-ωμένης κοινωνίας. Άλλοι γνωμοδοτούν πως μόνο σε μεταμελημένους πολιτικούς κρατούμενους πρέπει να εφαρμόζονται οι ευεργετικές διατάξεις. Ορισμένοι από το κυβερνητικό σχήμα (ΑΝ.ΕΛ., παπαδημού-λης κ.λπ.) φροντίζουν να διαχωριστούν. η κ. κανέλη μίλησε για προβοκατόρικη απόφαση…Τα κανάλια πάλι πρωταγωνιστούν σε ένα ριάλιτι, έξω από τις φυλακές, ακολουθούν το αυτοκίνητο που μεταφέρει τον κουφο-ντίνα, την στήνουν στο σπίτι του απ’ έξω, παίρνουν συνεντεύξεις από την ταβέρνα που πήγε, τι έφαγε, τι ήπιε κ.λπ. Ρεπορτάζ, παλιά και καινούργια, πλημμυρίζουν τις οθόνες της TV, αντιπαραθέσεις, «ενημε-ρώσεις» για το ποιοι ακριβώς ήταν έξω από τις φυλακές και υποδέχθηκαν τον Δ. κουφοντίνα κι άλλα τέτοια που φαίνεται

πως πουλάνε στην τηλεοπτική αγορά.η εσκεμμένη ταύτιση της υπεράσπισης στοιχειωδών δικαιωμάτων των κρατούμενων στις φυλακές με τις πολιτικές απόψεις ή τις πράξεις τους, στήνεται επιμελώς και ασκεί μια νέα κατασταλτική λειτουργία απέναντι στην κοινωνία και τα όποια δι-καιώματα έχουν απομείνει. Όπως μια άλλη λαθροχειρία που γίνεται και αφορά την εξάπλωση μιας εξωθεσμικής βίας κυρί-ως σε χώρους νεολαίας (που δεν βρίσκει μόνο πολιτικούς χώρους για να εκφραστεί), την έκταση που έχει, τα σύνορα που την χωρίζουν από την εν γένει παραβατική συμπεριφορά, η οποία συνοδεύεται πά-ντα από το τσουβάλιασμα ανόμοιων και διαφορετικών καταστάσεων γιατί αυτό είναι άκρως βολικό για το σύστημα. Το σύστημα δεν φοβάται την 17Ν. Ο κύκλος της έκλεισε εδώ και 15 χρόνια και το ξέρουν καλά όλοι. η διαχείριση γενικά του φόβου, η φαντασμαγορία της βίας, της φωτιάς στις

οθόνες, του αίματος, αλλού αποσκοπούν. Να εμποδίσουν κάτι άλλο, μαζικό, ζωντανό, φρέσκο, ελπιδοφόρο, οραματικό με έναν καταλυτικό ριζοσπαστικό ανθρωπισμό, που θα ενώνει και δεν θα χωρίζει, που θα νοιάζεται και θα μοιράζεται, που δεν θα είναι κριτής και αυτεπάγγελτη αλαζονική πρωτοπορία υπεράνω κριτικής, που δεν θα βλέπει τα πραγματικά κινήματα είτε ως άχρηστα είτε ως «μαξιλαράκια», που θα ανοίγει νέους δρόμους και θα μεριμνά σε βάθος για την κοινωνική απελευθέρωση και την ολόπλευρη χειραφέτηση. Στην γειτονική Ιταλία, που το φαινόμε-νο της ένοπλης βίας είχε πραγματικές διαστάσεις, εφαρμόστηκαν διάφορες πολιτικές με αποτέλεσμα αρκετοί από όσους είχαν κάνει τέτοιες επιλογές να έχουν επανενταχθεί στην κοινωνία, χωρίς να προκαλείται η «θύελλα» του 48ώρου…

Μ.Α.

Επίσκεψη Ερντογάν με άγνωστη ατζέντα

Η «θύελλα» του 48ώρου…

■ του Νίκου Γεωργιάδη

Συμπερασματικά, φαίνεται ότι δεν είναι ρεαλιστική/εφικτή τώρα μια μακρόπνοη λύση στη μικροκλίμακα της Μέσης Ανατολής. Κάποτε θα το καταλάβουν όλοι και θα αναζητήσουν, λογικά, μια συνολική συμφωνία αλά Γιάλτα

Π έθανε την παρασκευή 10/11, στο παρίσι, ο κώστας Βεργόπουλος, σημαντικός οικονομολόγος, διανοητής και συγ-γραφέας. Ο κώστας Βεργόπουλος γεννήθηκε το 1942 στην Αθήνα και σπούδασε νομική στο πανεπιστήμιο Αθηνών και οικονομικές επιστήμες στο πανεπιστήμιο της Σορβόννης. Από τα φοιτητικά του χρόνια εντά-χθηκε στην Αριστερά και συμμετείχε στο νεολαιίστικο και το αντιδικτατο-ρικό κίνημαΤο 1974 εξελέγη καθηγητής οικονο-μολογίας στην Σορβόννη και αργό-τερα το 1992 καθηγητής πολιτικής οικονομίας στο πάντειο πανεπιστή-μιο. Από το 2002 ήταν καθηγητής πολιτικής οικονομίας στο πανεπι-στήμιο VIII στο παρίσι, Εργάστηκε ως εμπειρογνώμονας στον ΟηΕ και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.Διετέλεσε διευθυντής του προγράμ-ματος του ΟηΕ για τη Μεσόγειο (UnITAR) ενώ ως μέλος διάφορων επιτροπών εμπειρογνωμόνων ασχο-λήθηκε με θέματα των ευρωπαϊκών πολιτικών για την απορρύθμιση, την ανταγωνιστικότητα και την συνερ-γασία μεταξύ Ευρώπης και Ασίας, ενώ ήταν μέλος του συμβουλίου του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων.Το συγγραφικό του έργο αφορούσε ζητήματα σχετικά με το αγροτι-κό ζήτημα στην Ελλάδα, θέματα οικονομικής ιστορίας και σύγχρονης οικονομικής πολιτικής. Τα βιβλία του μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες και διδάσκονται σε πανεπιστήμια πολλών χωρών.Ο κώστας Βεργόπουλος αρθρογρα-φούσε τακτικά στο Δρόμο. Από τα κείμενα του και τις συνεντεύξεις του στην εφημερίδα μας θυμίζουμε τα πιο πρόσφατα: H κοινωνική σιγή μπορεί να προμηνύει σαρωτική θύελλα και η ψήφος είναι σημαντι-κή αλλά απαιτείται και η κοινωνική αφύπνιση.

δ

Έφυγε ο Κώστας Βεργόπουλος

Με φόντο συνεχείς προκλήσεις και επιθετικές διεκδικήσεις σε θράκη

8 ■ δρόμος ΤηΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΣΑΒΒΑΤΟ 11 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2017

πολιτική & διέξοδος01 δρόμος ΤηΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ■ 9ΣΑΒΒΑΤΟ 11 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2017

πολιτική & διέξοδος 01

Μ ε βάση όσα συμβαίνουν και βιώνουμε εδώ και οκτώ χρόνια με οδυνηρό τρόπο, τίθεται ένα απολύτως καί-ριο και κρίσιμο ερώτημα: Υπάρχει άλλος δρόμος, υπάρχει εναλλακτική διεξόδου και ύπαρξης της χώρας, της κοινωνίας, του λαού; Κι αν δεν υπάρχει, μπορεί να διανοιχθεί και με ποιο τρόπο;Η αστική απάντηση είναι σαφής. Όχι, δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει. Ο ρεαλισμός απαιτεί να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομέ-να, να εφαρμόσουμε στο ακέραιο τον «οδικό χάρτη» μνημονίων και μεταρρυθμίσεων (με η χωρίς κοινωνι-κή ευαισθησία), διοχετεύοντας προς ανώδυνα πλαίσια την αναπόφευκτη αντίδραση των υποτελών στρωμάτων της κοινωνίας.Σε αυτά τα δεδομένα, εκείνα που επιτρέπονται είναι μόνο ένα ελεγχό-μενο κοινοβουλευτικό παιχνίδι (έστω και ως καρικατούρα κοινοβουλευτι-σμού), μια άγρια μάχη επικράτησης σε διάφορους τομείς ανάμεσα σε ισχυρές ομάδες, φατρίες και καρτέλ και προπάντων η υλοποίηση όσων ζητούν τα μεγάλα υπερατλαντικά και ευρωπαϊκά αφεντικά.Το αποτέλεσμα αυτού του πλαισίου είναι τριπλό:

Α Οικονομικός στραγγαλισμός και φτωχοποίηση της πλειονότητας του πληθυσμού. Αποδιάρθρωση του παραγωγικού ιστού, βίαιη αρπαγή και αναδιανομή του πλούτου. Στραγγαλισμός

της ίδιας της χώρας με την κατάλυση της κυριαρχίας της, τη μετατροπή της σε σύγχρονη αποικία.

Β Στραγγαλισμένη η χώρα σέρνε-ται στο παζάρι των ληστών: στα

επικίνδυνα γεωπολιτικά παιχνίδια. Ο πόλεμος στην Μέση Ανατολή, οι προκλήσεις της Τουρκίας σε Αιγαίο, Θράκη και Κύπρο, το Προσφυγικό, καθώς και το σύρσιμο στις απαιτήσεις

ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, εκθέτουν την χώρα. Την αφήνουν απροστάτευτη απέναντι σε απειλές που μεγεθύνονται εκθετικά από την έλλειψη στοιχειώδους προ-ετοιμασίας της κοινωνίας απέναντι στους κινδύνους που εγκυμονούν.

Γ Διάλυση και αποσύνθεση της κοινωνίας. Μέσα από το συστη-ματικό γκρέμισμα κάθε ελπίδας και οράματος, κυριαρχούν οι διαιρετικές πολιτικές, η διάδοση «μεταμοντέρνων σχημάτων» άκρατου υποκειμενισμού, οι μικροεμφύλιοι της συμφοράς για κάθε θέμα. Απώτερος στόχος, η κάμ-ψη κάθε πνεύματος αντίστασης και φυσικά ο εξανδραποδισμός ολόκληρου του λαού.Η απάντηση του ζητήματος των ζητημά-των (άλλος δρόμος, άλλη εναλλακτική διεξόδου) περνά μέσα από την απά-ντηση και των τριών παραμέτρων που έχουν ήδη δρομολογηθεί και εν πολλοίς δημιουργηθεί. Το «ναι στην ζωή» στην Ελλάδα του 2017 περνά μέσα από την προσπάθεια να δοθούν απαντήσεις και στα τρία αυτά επίπεδα, μέσα από μια σύνθετη διαδικασία ενεργοποίησης και υποκειμενοποίησης η οποία θα ανα-μετρηθεί με το πολιτικό σύστημα και το εποικοδόμημά του που στηρίζεται σε αυτήν την άθλια βάση.Η αναγνώριση του προβλήματος, η σωστή κατανόησή του, είναι η μόνη οδός για να βρεθεί και η λύση του.

Το «ναι στην ζωή» στην Ελλάδα του 2017 περνά μέσα από την προσπάθεια να δοθούν απα-ντήσεις και στα τρία αυτά επίπεδα, μέσα από μια σύνθετη διαδικασία ενεργοποίησης και υποκειμενοποίησης η οποία θα αναμετρηθεί με το πολιτικό σύστημα και το εποικοδόμημά του που στηρίζεται σε αυτήν την άθλια βάση

Η Ελλάδα παραμένει προχωρημένο παράδειγμα πειραματισμών, αλλά και ενδιαφέρον πεδίο απαντήσεων και σύγχρονων κινημάτων. Αντιμετωπίζει οικονομικό στραγγαλισμό, βρίσκεται στη δίνη γεωπολιτικών ανακατατάξεων, ενώ η κοινωνία της δεν είναι αυτή που προ-σιδιάζει σε μια καθυστερημένη χώρα.Σε αυτήν κυριαρχούν όλα τα ιδεολο-γήματα του μετανεωτερικού κόσμου και τα διλλήματα που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος άνθρωπος στις καπιταλιστικά αναπτυγμένες χώρες. η απάντηση στο τριπλό πλέγμα που περιγράφηκε πριν, μπορεί να τοποθετήσει ένα νέο πολιτικό κίνημα κοινωνικής χειραφέτησης σε μια θέση εμπροσθοφυλακής, σε κατάσταση σημαντική σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Αυτή η δυνατότητα δεν έχει αποκλειστεί, είναι πάντα στην επικαιρότητα.Το «ναι στην ζωή, ναι στην διέξοδο της χώρας» πρέπει να χτιστεί από την αρχή, με νέα ποιοτικά υλικά, με συμπεράσματα

από την προηγούμενη φάση. Αλλά και με διεύρυνση της έννοιας του πολιτικού με τρόπο τέτοιο που να αγκαλιάζει φάσματα και περιοχές που μέχρι τώρα έμεναν στο περιθώριο.Ζούμε σε συνθήκες κατεδαφιστικής κρίσης που αγκαλιάζει όλ�