Αγαπημένη μου Γιαννούλα,.             Αποφάσισα να σου γράψω αυτό το γράμμα διότι δεν αντεχω άλλο την πίεση μέσα σε αυτό το σπίτι. Με πιέζεις πολυ, με έχεις παραμελήσει το μόνο που σε νοιάζει είναι τα παιδιά μας.... Δεν ενδιαφερεσαι πλέον για το αν είμαι καλα. Ο γάμος μας ειχε αρχίσει να πέρνει την "κατηφόρα" μετά τη γέννηση του δεύτερου παιδιού μας. Δεν νοιαζοσουν για τις ανάγκες που είχα. Για αυτό και εγώ βρήκα τη στοργή που είχα ανάγκη στην αγκαλιά μιας άλλης γυναίκας, της κουμπαράς μας, ναι καλά διαβάζεις τη γυναίκα που βάφτισε το πρώτο μας παιδί. Εκείνη μού πρόσφερε ότι δεν μου προσφερες εσύ. Σαγαπησα και με το παραπάνω, αλλά δεν αντέχω άλλο, είχα σκεφτεί πολλές φορές να φύγω αλλά πάντα κάτι με σταματαγε, με σταματαγε η αγάπη μου για σένα. Θυμόμουν όλα αυτά που είχαμε περάσει μαζί από όταν δε πρώτο γνώρισα που σε ερωτεύτηκα με τη πρώτη ματιά. Καταλαβαίνω δουλευες σκληρά για να καταφέρεις να μεγαλώσεις τα παιδιά μας να τους προσφέρεις τα απαραίτητα. Δεν έχω το θάρρος να σε αντιμετωπίσω κατάματα για αυτό και σου αφήνω αυτό το γράμμα. Αν με προσεχές έστω και λίγο δεν θα γινόταν αυτό δεν θα κατάφερνε να μπεί τρίτο άτομο ανάμεσα μας.   Να προσέχεις τα παιδιά μας και τον εαυτό σου και ίσως κάποια στιγμή να καταφέρω να γυρίσω πίσω και να σε αντιμετωπίσω.                        Μανώλης Φλοεράκης    

ΘΕΟΔΩΡΑ ΓΟΡΑΝΙΤΗ Α1