λαοι ιλλυριοι

Ιλλυριοί – Ιλλυρία.ΛΑΟΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ: ΧΕΡΣΟΝΗΣΟΣ ΤΟΥ ΑΙΜΟΥ

2ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ: Ιλλυρία

ΜεΓκι: ΗΡΟΔΟΤΟΣ: Οι Λαοί της Ευρώπης: ΙΛΛΥΡΙΟΙ - ΙΛΛΥΡΙΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΕΛΙΔΑ =>

Ελληνικό Αγγείο 480 π.Χ.

1. Εισαγωγικά2. Ιλλυρία, χώρα, φυλλές3. Κατά την αρχαιότητα,

Προέλευση4. Προϊστορικοί Χρόνοι5. 8ος – 5ος αιώνας π.Χ.6.

5ος – 4ος αιώνας π.Χ. 7. Ιλλυρία – Κρατική Οντ

ότητα8. Ελληνιστική περίοδος9. Οι πόλεμοι των Ιλλυρι

ών10. Περίοδος ειρήνης.

11. 3ος αιώνας, σε πολεμική ακμή

12. Ιλλυριοί, διαρκώς σε πόλεμο

13. Η ώρα των Ρωμαίων14. Το Ρωμαϊκό κρατίδιο15. Ρωμαϊκή Επιρροή16. Το Τέλος του Ρωμαϊκο

ύ Ιλλυρικού17. Βυζαντινή Περίοδος18. Υλικός πολιτισμός και

Θρησκεία19. Ιλλυρικές Επαρχίες, Β

ασίλειο Ιλλυρίας

3ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ: Ιλλυρία

ΜεΓκι: ΗΡΟΔΟΤΟΣ: Οι Λαοί της Ευρώπης: ΙΛΛΥΡΙΟΙ - ΙΛΛΥΡΙΑΤΕΛΟΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ


20. Ιλλυρική Γλώσσα.21. Η Αλβανική ως Ιλλυρική

Γλώσσα22. Ιλλυριός, Ελληνική Μυθο

λογία23. Ιλλυρία, Βιβλιογραφία.24. ΛΑΟΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

11. 3ος αιώνας, σε πολεμική ακμή

12. Ιλλυριοί, διαρκώς σε πόλεμο

13. Η ώρα των Ρωμαίων14. Το Ρωμαϊκό κρατίδιο15. Ρωμαϊκή Επιρροή16. Το Τέλος του Ρωμαϊκού Ι

λλυρικού17. Βυζαντινή Περίοδος18. Υλικός πολιτισμός και

Θρησκεία19. Ιλλυρικές Επαρχίες, Βασί

λειο Ιλλυρίας

4Ιλλυρία, Εισαγωγικά

El.Wikipedia.org.

ΜεΓκι: ΗΡΟΔΟΤΟΣ: Οι Λαοί της Ευρώπης: ΙΛΛΥΡΙΟΙ - ΙΛΛΥΡΙΑ

Πρόκειται για αρχαία ονομασία της περιοχής που κατοικούνταν από το βαλκανικό ινδοευρωπαϊκό φύλο των Ιλλυριών, οι οποίοι μιλούσαν τις Ιλλυρικές διαλέκτους.

ΠΗΓΗ / -ΕΣ: Τόμ.29, Σελ. 160, «Ιλλυρία», Παπ-Lar-Br, Εκδ.Βήμα 1995, el.Wikipedia.ork “Ιλλυρία”.ΙΛΛΥΡΙΑ ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΕΛΙΔΑ =>

Τα όρια της Ιλλυρίας δεν είναι εύκολο να διακριθούν με σαφήνεια, εφόσον οι Ιλλυριοί δεν είχαν σταθερή κοινωνική και πολιτική δομή. Αργότερα δε, υποτάχθηκαν κατά καιρούς σε διάφορους ισχυρότερους γείτονες όπως ήταν οι Μακεδόνες και οι Ρωμαίοι.Η ονομασία Ιλλυρία είναι αρχαία ελληνική, Ἰλλυρία ή Ἰλλυρίς (Polybus Histories) και Illyria στα Λατινικά.

5Ιλλυρία, χώρα, φυλλές

El.Wikipedia.org.


Βέβαια, κατά μια άλλη άποψη, για τους αρχαιολόγους, ιστορικού και γλωσσολόγους, οι Ιλλυριοί δε συνιστούν μια μοναδική ομοιογενή εθνική ομάδα. Δε συνιστούν ένα ινδοευρωπαϊκής προέλευσης πρώτο – ιλλυρικό ρεύμα το οποίο κατέκλυσε την Ευρωπαϊκή ήπειρο, ούτε μετανάστευσαν περί το τέλος της 2ης Χιλιετίας στη νότιο Βαλκανική και τον Ελλαδικό χώρο.

ΠΗΓΗ / -ΕΣ: Τόμ.29, Σελ. 160, «Ιλλυρία», Παπ-Lar-Br, Εκδ.Βήμα 1995, el.Wikipedia.ork “Ιλλυρία”.ΙΛΛΥΡΙΑ ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΕΛΙΔΑ =>

Τέλος, δεν πρέπει να ταυτιστούν με τον πολιτισμό του Ούρνφλιντ της κεντρικής Ευρώπης ο οποίος αναπτύχθηκε στην Ύστερη Χαλκοκρατία.

6Ιλλυρία, χώρα, φυλλές

El.Wikipedia.org: Ιλλυρός πεζικάριος με κέλτικη ασπίδα και ιλλυρικό κράνος. Πολιτισμός Χαλστάτ, 400 π.Χ..


Αρχαιολόγοι από το Σεράγεβο (Benac και Β. Čοvić) διατύπωσαν τη θεωρία πως οι Ιλλυριοί σχηματίστηκαν γύρω στα 1000 π.Χ. την εποχή που ξεκινούσε η εποχή του Σιδήρου. Πρόκειται για μια βοσνιοκεντρική θεωρία η οποία έχει πολλά κενά.

Σύμφωνα με τις πηγές, ως γνήσιοι Ιλλυριοί αναφέρονται οι λαοί οι οποίοι εντοπίζονται στο σημερινό Μαυροβούνιο και τη βόρειο Αλβανία.

Η παλαιότερη σωζόμενη περιγραφή των λαών της Ιλλυρίας προέρχεται από τον Περίπλου, μια περιγραφή του περίπλου της Αδριατικής - έργου γραμμένου στα μέσα του 4ου αι. π.Χ. αλλά αγνώστου συγγραφέα (John Wilkes 1999, σελ.132).

ΙΛΛΥΡΙΑ ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΕΛΙΔΑ =>

Η σύγχρονη ιστορική και γλωσσολογική έρευνα « … τείνει να υιοθετήσει την άποψη πως το όνομα αυτό χρησιμοποιήθηκε από τους Έλληνες για να χαρακτηρίσει μια ομάδα λαών που μιλούσαν μια ινδοευρωπαϊκή γλώσσα και ζούσαν στο χώρο στον χώρο της σύγχρονης Αλβανίας και του Μαυροβουνίου». (John Wilkes 1999, σελ.125).ΠΗΓΗ / -ΕΣ: Τόμ.29, Σελ. 160, «Ιλλυρία», Παπ-Lar-Br, Εκδ.Βήμα 1995, el.Wikipedia.ork “Ιλλυρία”.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B4%CF%81%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE

7

Κατά την αρχαιότητα, Προέλευση



Κατά την κλασσική αρχαιότητα, η Ιλλυρία ήταν περιοχή στο δυτικό μέρος της Βαλκανικής, περιοχή που σήμερα ανήκει στην Ελλάδα, Αλβανία, ΠΓΔΜ, Κόσοβο, Μαυροβούνιο, Σλοβενία, Κροατία, Σερβία και Βοσνία Ερζεγοβίνη. Γενικά με τον όρο Ιλλυρία μπορούμε να

δηλώσουμε μια περιοχή, αυτή της δυτικής Βαλκανικής Χερσονήσου, η οποία ως πυρήνα είχε μια ευρεία παραλιακή ζώνη στην Αδριατική και που τα ευρύτερα όριά της προσδιοριζόταν από την Ήπειρο προς Ν και τους ρόες του Μοράβα και του μέσου Δούναβη ΒΑ.

Οι πρώτοι Ινδοευρωπαίοι (;) κάτοικοι του φύλλου των Ιλλυρίων, θα πρέπει να εγκαταστάθηκαν στην περιοχή στις αρχές της Εποχής του Χαλκού (3η π.Χ. χιλιετία). Κατά τη 2η και 1η χιλιετία ανέπτυξαν σχέσεις με τους κατοίκους της κεντρικής Ευρώπης (πολιτισμούς Χάλστατ και Λάουζιτς), με τους πρώτο – Ιταλούς, τους Ετρούσκους, τους προϊστορικούς Θράκες και τους υπολοίπους λαούς της Βαλκανικής.


ΠΗΓΗ / -ΕΣ: Τόμ.29, Σελ. 160, «Ιλλυρία», Παπ-Lar-Br, Εκδ.Βήμα 1995, el.Wikipedia.ork “Ιλλυρία”.

8Προϊστορικοί Χρόνοι


ΜεΓκι: ΗΡΟΔΟΤΟΣ: Οι Λαοί της Ευρώπης: ΙΛΛΥΡΙΟΙ - ΙΛΛΥΡΙΑ ΙΛΛΥΡΙΑ ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΕΛΙΔΑ =>

Η ανθρώπινη παρουσία στον ιστορικό χώρο της Ιλλυρίας ανάγεται στην περίοδο 200.000 με 100.000 π.Χ. δηλ. στην Κατώτερη Παλαιολιθική περίοδο.

Αγροτικές κοινότητες της Μεσολιθικής και Νεολιθικής περιόδου αναπτύσσονται μεταξύ Αδριατικής και Δούναβη όπως ο Πολιτισμός του Στάρτσεβο, (νοτίως του Βελιγραδίου), ο Πολιτισμός του Βίντσα (νότιο άκρο της λεκάνης του Δούναβη) ο Πολιτισμός Ντανίλο (κοντά στο Σίμπενικ). Σκελετοί που έχουν εντοπιστεί σε προϊστορικά νεκροταφεία δείχνουν πως το ύψος των Ιλλυριών έφτανε το 1,65 για τους άνδρες και το 1,53 για τις γυναίκες.ΠΗΓΗ / -ΕΣ: Τόμ.29, Σελ. 160, «Ιλλυρία», Παπ-Lar-Br, Εκδ.Βήμα 1995, el.Wikipedia.ork “Ιλλυρία”.

Λίθινα εργαλεία, φολίδες από πυριτόλιθο, θραύσματα ανθρώπινων οστών, έχουν βρεθεί σε διάφορες θέσεις, όπως σε σπήλαια και παραποτάμιες περιοχές (σπήλαιο Στίγενα στο Μαυροβούνιο), κοντά στο Ζάγκρεμπ, στη βόρεια Βοσνία).

98ος – 5ος αιώνας π.Χ.



Οι Ελληνικές πόλεις και εμπορικοί σταθμοί των ακτών της Αδριατικής συμβάλλουν αισθητά στην ανάπτυξη της Ιλλυρίας καθιστώντας από τον 6ο π.Χ. αιώνα έντονη την παρουσία τους διεισδύουν στα ενδότερα της χερσονήσου φθάνοντας στην Παννονία και στη Δακία.

Οι παραλιακές Ελληνικές πόλεις είναι η Επίδαμνος και η Απολλωνία, ενώ βορειότερα υπάρχουν οι εμπορικοί σταθμοί Τραγύριον, Λισσός, Φάρος, Κέρκυρα Μέλαινα, Επέτιον. Η Ιλλυρία και οι πληθυσμοί της δέχονται επιδράσεις από δύο ιστορικούς

χώρους την περίοδο αυτήν: τον ελλαδικό και τη βόρεια Ιταλία και τους πολιτισμούς της Σλοβενίας. Αναπτύσεται ο πολιτισμός του Γκλάσινακ, ο οποίος τοποθετείται στο σημερινό βόρειο Μαυροβούνιο και τη δυτική Σερβία, είναι οχυροί σε λόφους και οι ταφικοί τύμβοι τους, παρέχουν πολλά όπλα, υποδηλώνοντας στρατιωτικού τύπου εξουσία. Ο οικισμός ευημερεί οικονομικά και ο πληθυσμός του επταπλασιάζεται.ΠΗΓΗ / -ΕΣ: Τόμ.29, Σελ. 160, «Ιλλυρία», Παπ-Lar-Br, Εκδ.Βήμα 1995, el.Wikipedia.ork “Ιλλυρία”.




Οι ελληνικές επιρροές εντοπίζονται σε διακοσμητικά μοτίβα παραστάσεων σε ζωοφόρους (π.χ. στη situla που βρέθηκε στο Βάτσε), αγγεία, κοσμήματα, μεταλλικά αντικείμενα ελληνικής προέλευσης: από Αττική, Ιωνία. Τέλος συνιστούν ξεχωριστή περίπτωση αντικείμενα είτε ιλλυρικής κατασκευής αλλά μιμητικά ελληνικών τεχνοτροπιών: περικεφαλαίες, βραχιόλια, ζώνες, είτε ελληνικής κατασκευής, προσαρμοσμένα σε ιλλυρικές αισθητικές απαιτήσεις. Όλα αυτά τα ευρήματα συνιστούν τον λεγόμενο ελληνοϊλλυρικό πολιτισμό (6ος-

5ος αι. π.Χ): ευρήματα σχετικά έχουν εντοπιστεί στο Τρεμπένιστε (κοντά στη λίμνη Αχρίδα).


Μετά τις αρχές του 5ου αι. παρακμάζει ο πολιτισμός του Γκλάσινακ λόγω και της αποξένωσής του από τον ελλαδικό χώρο.



El.Wikipedia.org: Ιλλυρός πεζικάριος με κέλτικη ασπίδα και ιλλυρικό κράνος.


Τον 5ο και 4ο αιώνα π.Χ., η δύναμη των Ιλλυρίων αναπτύσσεται σε μεγάλο βαθμό, και τους καθιστά επικίνδυνους για τους γείτονές τους Μακεδόνες και τους Έλληνες των παραλιακών πόλεων. Οι ισχυρές Ελληνικές πόλεις αντιμετωπίζουν μόνες τους τις επιδρομές ενώ οι υπόλοιπες ζητούν τη βοήθεια των μητροπόλεων.

Αργότερα, τις βοηθά ο Διονύσιος ο Πρεσβύτερος, ο τύραννος των Συρακουσών, ο οποίος ιδρύει ναυτική βάση στη Λισσό.

Οι Ιλλυριοί αρκούνται στα δώρα των αρχόντων των Ελληνικών πόλεων, με αντάλλαγμα την προσφορά προστασίας κατά πιθανών αρπακτικών διαθέσεων ατάκτων.


12

Ιλλυρία – Κρατική Οντότητα

El.Wikipedia.org: Ιλλυρός πεζικάριος


Όσον αφορά την κρατική δομή του κράτους των Ιλλυριών, διαπιστώνεται διαφωνία.

Μια άλλη άποψη υποστηρίζει πως επρόκειτο για απλή ένωση φυλών.


Ανεξαρτήτου της πραγματικότητας, η γεωγραφική τοποθέτηση της ένωσης ή του κράτους δεν προσδιορίζεται από τους αρχαίους συγγραφείς που μιλούν αόριστα για την περιοχή του Ριζονικού κόλπου και της Λαβεατίδος Λίμνης.

Επίσης δεν αναφέρεται η θέση και η ονομασία της πρωτεύουσας η οποία αναφέρεται ανώνυμα, δίχως καμία ένδειξη για εντόπιση.

Μια πρώτη άποψη υποστηρίζει πως οι Ιλλυριοί είχαν κράτος ενιαίο, προσκομίζοντας μάλιστα και κατάλογο βασιλέων, που αρχίζει από τα τέλη του 5ου π.Χ. αιώνα και λήγει το 168 π.Χ.: Σίρρας, Βάρδυλις, Γράβος, Πλευράτος, Κλείτος, Γλαυκίας, Βάρδυλις, Μονούνιος, Μυτίλιος, Πλυράτος, Άγρων, Πίννης Σκερδλαίδας, Πλευράτος Γένθιος.


13Ελληνιστική περίοδος

El.Wikipedia.org: Ιλλυρός πεζικάριος


Κατά την ιστορική περίοδο, επίσης, οι πηγές παρέχουν ελάχιστα και αποσπασματικά στοιχεία. Επιπλέον, αμφισβητείται και η φυλετική ταυτότητα του πληθυσμού της Ιλλυρίας.

Στην περιοχή, υπάρχει ένα συνονθύλευμα από ποικιλώνυμα φύλα συγγενικά, καθώς και άλλα διακρινόμενα σαφώς όπως Δάρδανοι, Σκορδίσκοι, Τριβαλλοί, κ.λπ.


Πάντως, είναι πλέον βέβαιο ότι οι Ιλλυριοί είναι το επιφανέστερο φύλο στους Έλληνες και το γνωστότερο αυτής της περιοχής αποκαλώντας με το ίδιο όνομα και τα άλλα φύλλα που κατοικούν εκεί. Το ίδιο πράττουν και για το ανατολικό μέρος της χερσονήσου του Αίμου, επιβάλλοντας εκεί το εθνωνύμιο Θράκες.Αν και οι όροι Ιλλυρία και Ιλλυριός επικρατούν δεν είναι τα μοναδικά στον Ιλλυρικό χώρο. Μάλιστα, κατά τους Ελληνιστικούς χρόνους πρωτοστατούν οι Αρδιείς.


14Ελληνιστική περίοδος



Όμως το 358 π.Χ. ο διάδοχος του Περδίκκα Φίλιππος Β', αφού πρώτα σταθεροποίησε την κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας του και νίκησε άλλους εξωτερικούς εχθρούς, ετοιμάστηκε να εκδιώξει τους Ιλλυριούς από το έδαφος της Μακεδονίας.


Τον 4ο αιώνα π.Χ., ο βασιλιάς Βάρδυλλις μετέτρεψε την Ιλλυρία σε αξιόλογη τοπική δύναμη. Οι πιο σημαντικές πόλεις των Ιλλυριών ήταν η Σκόδρα (στη σημερινή Αλβανία) και η Ρίζων (στο σημερινό Μαυροβούνιο). Το 359 π.Χ., ο ίδιος ο βασιλιάς της Μακεδονίας

Περδίκκας Γ' μαζί με 4.000 από τους στρατιώτες του σκοτώθηκαν προσπαθώντας να αποκρούσουν επιδρομή των Ιλλυριών του Βαρδύλλιος. Τότε οι Ιλλυριοί κατέλαβαν τις περιοχές της Μακεδονίας Λυγκηστίδα, Ορεστίδα καθώς και άλλα εδάφη της.

Τότε ο Βάρδυλλις πρότεινε ειρήνη, με τον όρο όμως να κρατήσει τα εδάφη που είχε καταλάβει. Ο Φίλιππος απέρριψε την πρόταση και εισέβαλλε στη Λυγκηστίδα. ΠΗΓΗ / -ΕΣ: Τόμ.29, Σελ. 160, «Ιλλυρία», Παπ-Lar-Br, Εκδ.Βήμα 1995, el.Wikipedia.ork “Ιλλυρία”.

15Οι πόλεμοι των Ιλλυριών



Κατά τη βασιλεία του γιου του Βαρδύλλιος, Κλείτου, το ιλλυρικό βασίλειο τέθηκε υπό την επικυριαρχία του Φιλίππου (352 π.Χ). Ο Κλείτος επαναστάτησε κατά τις αρχές τις βασιλείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, σε συνεργασία με τον βασιλιά του ιλλυρικού φύλου των Ταυλαντίων Γλαυκία. Όμως, ο συνασπισμός τους νικήθηκε από τον Αλέξανδρο σε νυκτερινή μάχη έξω από το οχυρό Πήλιο στην κοιλάδα του Εορδαϊκού ποταμού.


Η αποφασιστική μάχη φαίνεται πως δόθηκε στην πεδιάδα της Πελαγονίας, βόρεια της Λυχνίτιδας λίμνης (Οχρίδα), κοντά στο σημερινό Μοναστήρι, με τους δύο αντιπάλους να διαθέτουν ο καθένας από 10.000 πεζούς και 500-600 ιππείς. Οι Ιλλυριοί νικήθηκαν και υποχώρησαν άτακτα, καταδιωκόμενοι. Έτσι, τα σύνορα της Μακεδονίας με την Ιλλυρία επανήλθαν στη λίμνη Λυχνίτιδα ηττήθηκαν.Αργότερα (356 π.Χ.), οι Ιλλυριοί συμμάχησαν με

τους Αθηναίους, τους Παίονες και τους Θράκες στον πόλεμο των τελευταίων με τον Φίλιππο. Και πάλι όμως ηττήθηκαν.


16

Περίοδος ειρήνης.

El.Wikipedia.org Σύνορα με Έλληνες και Θράκες.


Οι Ιλλυριοί συμμετέχουν με ελαφρό πεζικό στον συμμαχικό στρατό του Μ. Αλεξάνδρου και μνημονεύονται μεταξύ των λαών οι οποίοι εισέβαλλαν στη Βαβυλώνα το 324 π.Χ..


Μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αναδύθηκαν πάλι ιλλυρικά βασίλεια. Το 312 π.Χ., ο βασιλιάς των Ταυλαντίων Γλαυκίας κατέλαβε την Επίδαμνο.

Στην εδραίωση ή επιμήκυνση του χρόνου της ειρηνικής συνύπαρξης συντελούν και οι επιγαμίες των βασιλικών οικογενειών κ.α.Αυτό αποδεικνύεται από τα πολύτιμα

ευρήματα των ανασκαφών στην ΝΑ Ιλλυρία, ελληνικών έργων τέχνης, εμπορικών αντικειμένων κ.α. προερχόμενα από την Ήπειρο και τη Μακεδονία. Την επίδραση των Ελλήνων στοιχειοθετούν και ανθρωπωνύμια των Ιλλυριών ηγεμόνων: Κλείτος, Γλαυκίας κ.α.


173ος αιώνας, σε πολεμική ακμή



Επί βασιλείας του Άγρωνα (3ος αιώνας π.Χ.), οι Ιλλυριοί συμμάχησαν με τον Δημήτριο Β' της Μακεδονίας εναντίον των Δαρδάνων. Επίσης συμμάχησαν με τους Ακαρνάνες εναντίον της Αιτωλικής Συμπολιτείας που είχε εισβάλλει στο έδαφος των τελευταίων και τους νίκησαν το 231 π.Χ. Μετά το θάνατο του Άγρωνος, οι ιθύνοντες το

ιλλυρικό κρατίδιο αντί να συνεχίσουν την πολιτισμική εξέλιξη της χώρας με έργα ειρηνικά, όπως έκαναν και οι γείτονές τους οι Ελληνικές πόλεις, οργανώνουν την πειρατεία, η οποία ως τότε ασκείται μεμονωμένα.Την επόμενη άνοιξη, οι Ιλλυριοί υπό τη βασίλισσα Τεύτα, σύζυγο και διάδοχο

του Άγρωνα, και του αδερφού του Άγρωνος Σκερδελαΐδα εισέβαλλαν αιφνιδιαστικά στο Κοινό των Ηπειρωτών το οποίο δεν περίμενε επίθεση, και κατέλαβαν την Φοινίκη την πρωτεύουσά του (230 π.Χ.) (ΝΔ του σημερινού Δέλβινου στην Αλβανία).

Συλλαμβάνουν τους κατοίκους καθώς και του ξένους, μάλιστα οι δε Ρωμαίοι δεινοπαθούν.


18Ιλλυριοί, διαρκώς σε πόλεμο



Οι Ηπειρώτες έσπευσαν να ανακαταλάβουν την πρωτεύουσά τους πριν καταφθάσουν ενισχύσεις 5.000 ανδρών που έστειλε η Τεύτα, αλλά νικήθηκαν και κάλεσαν σε βοήθεια τους Αιτωλούς. Τότε οι Ιλλυριοί ήρθαν σε συμφωνία με τους Έλληνες

και αποσύρθηκαν απελευθερώνοντας τους αιχμαλώτους και κρατώντας τα λάφυρα. Οι Ηπειρώτες, μάλιστα, αναγκάστηκαν αργότερα να συμμαχήσουν με την Τεύτα.Οι διαμαρτυρίες των Ρωμαίων φθάνουν στη

σύγκλητο η οποία πιέζεται για αποστολή αντιπροσωπείας.Οι Ιλλυριοί δεν υποδέχονται πρέποντος τους συγκλητικούς σκοτώνοντας

μάλιστα το νεότερο σε ενέδρα ο οποίος ύψωσε τη φωνή του. Η σύγκλητος όμως δεν αντιδρά.Την εφεκτική της στάση οι Ιλλυριοί τη θεωρούν αδυναμία και επιχειρούν την

άλωση της Κέρκυρας παρουσίας πολυάριθμων Ρωμαίων εμπόρων. Ο Ρωμαϊκός στόλος δεν προλαβαίνει να επέμβει και η φρουρά της πόλης συνθηκολογεί και οι Ιλλυριοί το εκλαμβάνουν ως αδυναμία και επιτίθενται στο Δυρράχιο το οποίο το πολιορκούν. ΠΗΓΗ / -ΕΣ: Τόμ.29, Σελ. 160, «Ιλλυρία», Παπ-Lar-Br, Εκδ.Βήμα 1995, el.Wikipedia.ork “Ιλλυρία”.

19Η ώρα των Ρωμαίων

El.Wikipedia.org: Ο Αγησίλαος της Σπάρτης διώχνει τον Βαρδύλλι από την Ελλάδα.


Το Δυρράχιο όμως είναι το τέλος μίας σημαντικής οδικής και εμπορικής αρτηρίας που συνδέει την ανατολή με τη δύση της Εγνατίας Οδού.

Η Ρωμαϊκή σύγκλητος αντιδρά άμεσα. Ανταποκρίνεται στο αίτημα των Κερκυραίων και των άλλων Ελλήνων και αποφασίζει πολεμική αναμέτρηση με τους Ιλλυριούς.ΠΗΓΗ / -ΕΣ: Τόμ.29, Σελ. 160, «Ιλλυρία», Παπ-Lar-Br, Εκδ.Βήμα 1995, el.Wikipedia.ork “Ιλλυρία”.

20Το Ρωμαϊκό κρατίδιο



Το Δυρράχιο σώζεται και η Τεύτα υπογράφει ταπεινωτική ειρήνη κατά την οποία απαγορεύεται κάθοδος Ιλλυριών κάτω της Λισσού η οποία θεωρείται το νότιο όριο της Ιλλυρίας με περισσότερα από δύο πλοιάρια μη εξοπλισμένα.

Παράλληλα οι Ρωμαίοι δημιουργούν το πρώτο προτεκτοράτο στην Ανατολή, του οποίου τα εδάφη αντιστοιχούν περίπου με τη Β. Ήπειρο και την περιοχή των Ελληνικών πόλεων της Αδριατικής, όπου πλέον το Δυρράχιο έχει τη θέση πρωτεύουσας.Αυτή η λωρίδα μήκους 200 χιλιομέτρων και βάθους 40-60 χλμ. Αποτελεί

κρατίδιο ιδιαίτερο, στο οποίο η Ρώμη εγγυάται την προστασία και προς καθησύχαση των Ελλήνων τοποθετεί διοικητή τον Δημήτριο τον Φάριο. Η πληθυσμιακή σύνθεση της ζώνης είναι ποικίλη, με βασικό στοιχείο τους Έλληνες των αποικιών, τους Ηπειρώτες κα βορειότερα μερικά Ιλλυρικά φύλα, ενώ οι πόλεις Διμάλη, Βυλλίς, Αμάντεια κ.ά έχουν ανάμεικτο πληθυσμό με Ηπειρώτες και Ιλλυρίους.ΠΗΓΗ / -ΕΣ: Τόμ.29, Σελ. 160, «Ιλλυρία», Παπ-Lar-Br, Εκδ.Βήμα 1995, el.Wikipedia.ork “Ιλλυρία”.

21Το Ρωμαϊκό Κρατίδιο



Το 219 π.Χ. οι Ιλλυριοί ανασυγκροτούνται και εφαρμόζουν την προσφιλή τους πειρατεία, την οποία την επεκτείνουν και στις ιταλικές ακτές. Αποβαίνουν τόσο επίφοβοι, ώστε να επηρεάζουν άρχοντες ελληνικών πόλεων και τον Δημήτριο τον Φάριο.

Η σύγκλητος στέλνει εκστρατευτικό σώμα στο οποίο προστίθεται και ο στρατός των ελληνικών πόλεων, και η όλη επιχείρηση στέφεται με απόλυτη επιτυχία. Τα ζητήματα της ανατολικής Αδριατικής δείχνουν να τακτοποιούνται με προοπτική μακροχρόνιας διάρκειας.Η αμφίρροπη στάση των Ελληνικών πόλεων δεν τιμωρείται από τους Ρωμαίους με

εξαίρεση τον Δημήτριο τον Φάριο οποίος πέφτει σε δυσμένεια, καθαιρείται και το κρατίδιο ελέγχεται απ’ ευθείας από τη Ρώμη. Σιγά σιγά, οι Ρωμαίοι μετατρέπουν την περιοχή σε βάση τόσο εμπορική όσο και πολεμική. Οι δε πρωταίτιοι των πολέμων, οι Ιλλυριοί συντρίβονται και απομακρύνονται από τη θάλασσα και από τα ελληνικά αστικά κέντρα. Ο Στράβωνας μας παρέχει σημαντικές πληροφορίες για τις περιπέτειες των Ιλλυρίων.ΠΗΓΗ / -ΕΣ: Τόμ.29, Σελ. 160, «Ιλλυρία», Παπ-Lar-Br, Εκδ.Βήμα 1995, el.Wikipedia.ork “Ιλλυρία”.

22Ρωμαϊκή Επιρροή



Μετά την οριστική συντριβή του τελευταίου βασιλίσκου των Ιλλυριών Γνεθίου και την ολοκληρωτική υποταγή τους στους Ρωμαίους, οι Ιλλυριοί χάνονται στη ρωμαϊκή χοάνη.Οι επιπτώσεις της Ρωμαϊκής κατάκτησης της Ιλλυρίας από τους Ρωμαίους είναι καθοριστικές. Η νότια Ιλλυρία, η Δαλματία και η Ιστρία γνωρίζουν τη χρυσή εποχή τους με συνακόλουθη την επικράτηση της γλώσσας, των ηθών των εθίμων και της θρησκείας των Ρωμαίων.

Έτσι, Ιλλυρικόν (Illyricum) ονομάστηκε μεγάλη διοικητική περιφέρεια της ύστερης Ρωμαϊκής και της πρώιμης Βυζανιτνής Αυτοκρατορίας, περιφέρεια που περιλάμβανε το μεγαλύτερο τμήμα της Βαλκανικής Χερσονήσου.

Έκτοτε διατηρείται απλή ανάμνηση των Ιλλυριών με τη χρήση του εθνικού ονόματος ή παραγώγων του στη ρωμαϊκή διοικητική και εκκλησιαστική ορολογία.


23Ρωμαϊκή Περίοδος



Στην περίοδο της ρωμαϊκής κυριαρχίας η ιλλυρική άρχουσα τάξη δεν κατόρθωσε να προωθηθεί στην αυτοκρατορική ιεραρχία: οι γηγενείς περιορίστηκαν να υπηρετούν στον στρατό και στο ναυτικό.

] Στην εποχή του Τραϊανού (98-117 μ.Χ) οι ιλλυρικές κοινότητες της νοτιοανατολικής Παννονίας οι Σκορδίσκοι και οι Βρεύκοι απέκτησαν δικαίωμα ρωμαίου πολίτη. Σε σχέση με άλλες ρωμαϊκές επαρχίες οι Ιλλυριοί παρουσίαζαν χαμηλό ρυθμό αστικοποίησης.

Η μόνη Ιλλυρική κοινότητα που εντάχθηκε σε ισοπολίιτιδες πολιτείες πριν την εποχή των Φλαβίων (69-96 μΧ) ήταν οι Λιβυρνοί, κι αυτό επειδή μετά τον καθορισμό των ορίων της ιταλικής επικράτειας στην ανατολική Ιστρία , η περιοχή των Λιβυρνών -που πριν ανήκε στην Ιταλία-υποβιβάστηκε σε επαρχία, οπότε για αντιστάθμισμα πολλές μικρές κοινότητες ονομάστηκαν ανεξάρτητες και ισότιμες με τις Ιταλικές.


24Το Τέλος του Ρωμαϊκού Ιλλυρικού



Μετά τον εμφύλιο πόλεμο που εκδηλώθηκε ύστερα από τον θανατο του Κόμμοδου, το 192 μ.Χ., οι Ιλλυριοί αποκτούν σταδιακά σοβαρό ρόλο στα ρωμαϊκά πράγματα, καθώς αναγορεύουν τα εκεί στρατεύματα ως αυτοκράτορα τον διοικητή της Άνω Παννονίας Λεύκιο Σεπτίμιο Σεβήρο, εκδιώκοντας τον Δίωνα Κάσσιο. Ο σημαντικός ρόλος της περιοχής φαίνεται και από το ότι επανεμφανίζεται η ονομασία Illyricum (Ιλλυρικό).

Ιλλυριοί είναι κι αυτήν την περίοδο βυζαντινοί Αυτοκράτορες: ο Ιοβιανός από τη Σιγγιδώνα (Βελιγράδι) ο Βαλεντινιανός από τις Κιβάλες (Βίνκοβτσι-Παννονίας). Το ρωμαϊκό Ιλλυρικό έπαψε να υφίσταται στις 9 Αυγούστου του 378 μ.Χ. μετά την ήττα του Ουαλεντινιανού Β΄. στη μάχη της Ανδριανούπολης.

Κατά τον 3ο μ.Χ. αιώνα, σημαντικοί αυτοκράτορες κατάγονται από το Ιλλυρικό (Δέκιος, Κλαύδιος B΄ Γοτθικός, Αυρηλιανός, Πρόβος, Διοκλητιανός, Μαξιμιανός, Κωνσταντίνος Α΄). Οι ιστορικοί τους έχουν δώσει την επωνυμία Ιλλυριοί αυτοκράτορες.


25Βυζαντινή Περίοδος



Στις αρχές του 5ου αι. το Ιλλυρικό ερημώνει λόγω των συνεχών επιδρομών Γότθων, Ούννων, Αλανών.

Οι Ιλλυριοί αναφέρονται για τελευταία φορά στη συλλογή αγιολογικών κειμένων, γνωστή ως Θαύματα του Αγίου Δημητρίου (Miracula Sancti Demetri), η οποία γράφτηκε κατά τον 7ο αιώνα μ.Χ.

Ο Αναστάσιος, ο Ιουστίνος και ο ανιψιός του Ιουστινιανός ήταν οι τελευταίοι Ιλλυριοί αυτοκράτορες.

Οι βόρειες περιοχές του ρωμαϊκού Ιλλυρικού καταλήφθηκαν από τους Αβάρους και του Λομβαρδούς αλλά το νότιο Ιλλυρικό εξακολουθεί να αποτελεί πηγή τροφοδότησης του ρωμαϊκού στρατού με έμψυχο δυναμικό.


26

Υλικός πολιτισμός και Θρησκεία



Επιδίδονταν κυρίως στην κτηνοτροφία (αιγοπρόβατα, χοίροι), το κυνήγι, το ψάρεμα και λιγότερο στη γεωργία. Καλλιεργούσαν ήμερο σιτάρι,βρώμη, κεχρί, και όσπρια. Μάλλον δεν γνώριζαν την καλλιέργεια του αμπελιού και της ελιάς που τη μαθαίνουν κατά τη ρωμαϊκή περίοδο. Αξιοποίησαν φυτά αρωματικά για φαρμακευτικούς λόγους (π.χ. ιλλυρική ίριδα)Υπάρχουν αναφορές για τέλεση ανθρωποθυσιών

πριν τη μάχη με τον Μέγα Αλέξανδρο το 335 π.Χ. Οι Ιλλυριοί υιοθετούν την άποψη πως η μαγεία και η βασκανία ασκούν επίδραση στους ανθρώπους. Είναι πιθανότατο οι Ιλλυριοί να πίστευαν στην ύπαρξη υπερφυσικών

δυνάμεων και διαφόρων θεοτήτων οι οποίες ρυθμίζουν τα φυσικά φαινόμενα, προκαλούν τις ασθένειες, την υγεία, την ευφορία και τις φυσικές καταστροφές. Συμβολικές μορφές διακοσμούν αντικείμενα: ο ήλιος, πτηνά, ερπετά, άλογα, σβάστικα -σύμβολο της ηλιακής τροχιάς.


27Θρησκεία



Φιλολογικές μαρτυρίες του 2ου αι. μ.Χ. αναφέρουν λατρευτικές πράξεις των Παιόνων με επίκεντρο ένα μικρό δίσκο στερεωμένο πάνω σε ένα στύλο-σύμβολο του ήλιου.

Συχνά ετυμολογείται η ονομασία του λαού των Ιλλυριών από κάποια λέξη με τη σημασία ερπετό -κάτι που δείχνει την κεντρική σημασία που είχε στο κοσμοείδωλο των Ιλλυριών το ερπετό.

Δεν είχαν μια συγκροτημένη κοσμογονική θεωρία.

Το φίδι κυριαρχεί στις απεικονίσεις σημαίνοντας γονιμότητα, δύναμη κι αργότερα, με τη διάδοση του Χριστιανισμού, γίνεται σύμβολο αντίδρασης προς αυτόν.Δεν υπάρχει μια μοναδική ή κυρίαρχη θεότητα και οι θεότητές τους είχαν μάλλον

τοπικό χαρακτήρα: έτσι στην Ιστρία συναντάμε τις θεότητες Eia, Malesocus, Boria, και Iria. Επίσης η Sentona και η νύμφη Ica. Η Anzotica ήταν το λιβυρνικό αντίστοιχο της Αφροδίτης. Εντοπίστηκαν βωμοί προς τιμήν του τοπικού θεού Bindus, αντίστοιχου του Neptunus, ρωμαϊκού αντίστοιχου του Ποσειδώνα.


28

Ιλλυρικές Επαρχίες, Βασίλειο Ιλλυρίας

El.Wikipedia.org: Ναπολέον


Οι εκτάσεις κατά μήκος των δαλματικών παραλίων, η οποία αποτέλεσε τμήμα της Γαλλικής Αυτοκρατορίας του Ναπολέοντος από το 1809 έως το 1814.

Η Γαλλική νίκη του 1809 υποχρέωσε την Αυστρία να εκχωρήσει τμήμα των νότιων σλαβικών εδαφών τμήμα των νότιων σλαβικών εδαφών της στη Γαλλία, ο Ναπολέων ένωσε διοικητικά την Καρνιόλη, τη Δυτική Καρινθία, το Γκρέτς, την Ιστρία και τμήματα της Κροατίας, τη Δαλματία τη Ραγκούσα (σημερ. Ντουμπρόβνικ) και ίδρυσε τις Ιλλυρικές Επαρχίες, τις οποίες προσάρτησε στην αυτοκρατορία του. Ο κυριότερος λόγος που τον οδήγησε στη

δημιουργία αυγτής της πολιτικής ενότητας ήταν η πρόθεσή του να αποκλείσει την Αυστρία από κάθε πρόσβαση προς την Ιταλία και έξοδο προς τη Μεσόγειο.Τη διοίκηση την ανέθεσε στον ικανό στρατάρχη Βιές ντε Μαρμόν με την επίβλεψη

του οποίου η διοικητική οργάνωση των επαρχιών αναθεωρήθηκε, καθιερώθηκε ο Ναπολεόντειος κώδικας νόμων και κατασκευάστηκαν δρόμοι και σχολεία. Δόθηκαν διοικητικές θέσεις σε ντόπιους πολίτες και χρησιμοποιήθηκαν οι τοπικές γλώσσες. ΠΗΓΗ / -ΕΣ: Τόμ.29, Σελ. 160, «Ιλλυρία», Παπ-Lar-Br, Εκδ.Βήμα 1995, el.Wikipedia.ork “Ιλλυρία”.

29Βασίλειο Ιλλυρίας

El.Wikipedia.org: Ο θυρεός της Αυστροουγαρίας


Υπό την Αυτοκρατορική Αυστρία, ιδρύεται το Βασίλειο της Ιλλυρίας το οποίο τελούσε σε εξάρτηση από την Βιέννη.

Ήταν μια υποτυπώδης καγκελαρία, που διαλύθηκε το 1849 και τα εδάφη της αποτέλεσαν τέσσερεις αυστριακές επαρχίες: Καρνιόλη, Καρινθία, Γκερτς – Γκραντίσκα (Γκορίζια) και Ιστρία.

Ιδρύθηκε το 1815 από το Συνέδριο της Βιέννης και σχηματίστηκε από τα εδάφη των πρώην Ιλλυρικών Επαρχιών του Ναπολέοντα.

Η γαλλικής διακυβέρνησης έληξε το 1814, όταν οι Γάλλοι υποχρεώθηκαν να αποδώσουν τις Ιλλυρικές Επαρχίες στην Αυστριακή Αυτοκρατορία.

Το αποτέλεσμα της γαλλικής διακυβέρνησης ήταν η περιοχή όχι μόνο να σημειώσει πολιτιστική και οικονομική πρόοδο, αλλά και άρχισε να αποκτά συνείδηση της ενότητας των Σλάβων μεταξύ τους, καθώς και την εθνική εκείνη συνείδηση που ωρίμασέ αργότερα και εκδηλώθηκε κατά τις δεκαετίες του 1830 και του 1840 στο ισχυρό φιλολογικό και πολιτικό κίνημα του Ιλλυρισμού.


30Ιλλυρική Γλώσσα El.Wikipedia.org: Ο θυρεός της

Αυστροουγαρίας


Παρ’ όλο που η αρχαιολογική σκαπάνη έχει φέρει πολλά στοιχεία του πολιτισμού των Ιλλυριών στο φως, δεν έφερε κανένα δείγμα κειμένου ιλλυρικής γλώσσας.Η ανεύρεση κατά το έτος 1989 ενός μικρού χάλκινου δαχτυλιδιού, το οποίο ο δίσκος

φέρει επιγραφή με γραφή ελληνική, η οποία χαρακτηρίστηκε «ιλλυρική», προκάλεσε παγκόσμιο ενδιαφέρον, καθώς βρέθηκε σε ιλλυρόφωνη περιοχή κατά την αρχαιότητα. Ο αινιγματικός χαρακτήρας του κειμένου της, παρουσίαζε μεγάλες ερμηνευτικές δυσκολίες. Μετά μια διελκυστίνδα των ειδικών διάρκειας μισού αιώνα, και με

συνεξέταση και συσχέτιση με το σύνολο των ευρημάτων του χώρου της νεκρόπολης όπου και βρέθηκε το δαχτυλίδι, διαπιστώθηκε πως το δαχτυλίδι χρονολογείται από τον 6ο – 7ο αιώνα μ.Χ.. Επίσης, διαπιστώθηκε ότι το κείμενο είναι εξ ολοκλήρου ελληνικό, χριστιανικό, συνηθισμένο και στερεότυπο σε δαχτυλίδια και άλλα παλαιό – χριστιανικά επιγραφικά είδη.Νύξεις για την ύπαρξη ιλλυρικής γλώσσας διαφαίνονται σε χωρία αρχαίων

συγγραφέων. Ο Πολύβιος (2,6, 4) αναφέρει γράμματα με τα οποία η Τεύτα ανακαλεί εσπευσμένως τους Ιλλυριούς από την Ήπειρο, μετά την άλωση της Φοινίκης, διότι προφανώς κάποιο ιλλυρικό φύλο αποσκιρτά και ενώνεται με τους Δρδανούς.


31Ιλλυρική Γλώσσα

El.Wikipedia.org: Μεγάλη Αλβανία, Αλβανικός Μεγαλοιδεατισμός


Ο Πολύβιος βέβαια, δεν διευκρινίζει αν τα γράμματα, η γλώσσα και η γραφή που η Τεύτα χρησιμοποιεί είναι ιλλυρικά. Υπάρχει μάλιστα βάσιμη υποψία πως η γλώσσα που η Τεύτα χρησιμοποιεί είναι η ελληνική, δοθέντος ότι και στην απόμακρη Δακία οι ανώτεροι κύκλοι χρησιμοποιούσαν τα ελληνικά.

Σε κάποια άλλη περίπτωση, όταν ο τελευταίος βασιλιάς της Μακεδονίας Περσεύς, ζητά τη βοήθεια των Ιλλυρίων, στέλνει αντιπροσωπία στον βασιλιά τους Γνέθιο, στην οποία δηλώνεται σαφέστατα η συμμετοχή γνώστη της ιλουρικής γλώσσας. Από αυτή τη δήλωση κατανοούμε πως οι Ιλλυριοί μιλούν γλώσσα διαφορετική από την Ελληνική των Μακεδόνων.

Ακόμα και σήμερα η Ιλλυρική γλώσσα παραμένει ελάχιστα γνωστή. Οι γνώσεις μας απορρέουν από συγγραφείς, επιγραφές, νομίσματα. Πρόκειται κυρίως για θεωνύμια, ανθρωπωνύμια, τοπωνύμια. Οι γλώσσες που γίνονται αποδεκτές ως ιλλυρικές είναι μόλις 3 – 4 και καμία δεν ετυμολογείται κατά τρόπο ικανοποιητικό, συνεπώς η συμβολή τους στην διερεύνηση της ιλλυρικής γλώσσας κρίνεται ασήμαντη.ΠΗΓΗ / -ΕΣ: Τόμ.29, Σελ. 160, «Ιλλυρία», Παπ-Lar-Br, Εκδ.Βήμα 1995, el.Wikipedia.ork “Ιλλυρία”.

32

Η Αλβανική ως Ιλλυρική Γλώσσα

Makedoniantruth.org: Ephraemius (Byzantine chronicler - 14th cent.)


Τα ονόματα που κατατάσσονται στα ιλλυρικά, περίπου χίλια, μόλις 50-60 ετυμολογούνται με σχετική ή απόλουτη βεβαιότητα. Η φωνητική τους εξέταση δείχνει πως η ιλλυρική γλώσσα εντάσσεται στις λεγόμενες ινδοευρωπαϊκές γλώσσες και ακριβέστερα στην ομάδα satem, όπως άλλωστε και η θρακική και δακική γλώσσα.Σε ακριβώς αυτή τη διαπίστωση χρησιμοποιούν οι Αλβανοί για να υποστηρίξουν πως είναι οι γνήσιοι απόγονοι των Ιλλυριών. Όμως στη γλώσσα τους απουσιάζουν όροι ιχθυωνθμικοί και ναυτικής ζωής, πράγμα που δεν συνηγορεί για την αυτοχθονία ούτε για την ιλλυρική καταγωγή. Η κοιτίδα των Αλβανών τοποθετείται στην ενδοχώρα της Χερσονήσου του Αίμου και προς τον θρακοκρατούμενο χώρο.Η Αλβανική γλώσσα ανάγεται στη Θρακική ή σε ιλλυροθρακικό υπόστρωμα που

σημαίνει και αντίστοιχη θέση της αρχικής πατρίδας των Αλβανών.ΠΗΓΗ / -ΕΣ: Τόμ.29, Σελ. 160, «Ιλλυρία», Παπ-Lar-Br, Εκδ.Βήμα 1995, el.Wikipedia.ork “Ιλλυρία”.

33Ιλλυριός, Ελληνική Μυθολογία



Στην ελληνική μυθολογία ο Ιλλυριός ήταν ο τελευταίος γιος του Κάδμου και της Αρμονίας. Γεννήθηκε κατά την εποχή της εκστρατείας εναντίον της Ιλλυρίας, οπότε και η χώρα αυτή πήρε το όνομά του.Προς τα τέλη της ζωής τους, οι γονείς του Ιλλυριού, αλλά και ο ίδιος, έφυγαν από τη Θήβα και πήγαν στην Ιλλυρία, έχοντας πάρει τη μορφή φιδιών ή δρακόντων. Εκεί πέθαναν και εκεί ενταφιάσθηκαν. Τους «τάφους» τους, τους έδειχναν στους ιστορικούς χρόνους της αρχαιότητας.Σύμφωνα με μία άλλη παράδοση, ο Κάδμος και η Αρμονία ήταν Ιλλυριοί και ο

Κάδμος είχε οδηγήσει ιλλυρικά στρατεύματα εναντίον ελληνικών πόλεων. Μία άλλη παραλλαγή του μύθου, δημιουργημένη από λόγια πρόσωπα, αναφέρει ότι ο Ιλλυριός ήταν γιος του Πολυφήμου και της Γαλάτειας, αδελφός του Κελτού και του Γαλάτη.Ο Ιλλυριός είχε έξι γιους και αρκετές θυγατέρες, από τις οποίες τρεις είναι γνωστές με τα ονόματά τους. Πιο συγκεκριμένα, παιδιά του Ιλλυριού ήταν οι: Έγχελος, Αυταριέας, Δάρδανος, Μαίδος, Ταύλας, Περραιβός, Παρθώ, Δαορθώ και Δασσαρώ.ΠΗΓΗ / -ΕΣ: Τόμ.29, Σελ. 160, «Ιλλυρία», Παπ-Lar-Br, Εκδ.Βήμα 1995, el.Wikipedia.ork “Ιλλυρία”.


34Ιλλυρία, Βιβλιογραφία.

ΜεΓκι: ΗΡΟΔΟΤΟΣ: Οι Λαοί της Ευρώπης: ΙΛΛΥΡΙΟΙ - ΙΛΛΥΡΙΑ Ιλλυριοί ΤΕΛΟΣ

1. Polybius. Histories,2. John Wilkes, John Wilkes. The Illyrians, Blackwell, 1992. ISBN 0-631-

14671-7, για τα Ελληνικά, «Οι Ιλλυριοί», μτφρ. Εύας Πέππα, εκδ. Οδυσσέας, Αθήνα, 1999

3. Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, (τόμοι Γ1, Γ2, Δ), Εκδοτική Αθηνών, 1972.

4. Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. οίκος Χάρη Πάτση, Αθήνα 1969

5. F. Papazoglou “Les origins et la destin;ee de l’ et;at illyrien: Illyrii proprie dicti”, Historia 14 (1965).

6. I.I. Russu, Illirii. Isoria – limba se onomastica romanizarea, Bucuresti, 1969.

7. Les Illyriens. Apercu historique par S. Islami. Sk. Anmali, M. Korkuti, Fr. Prendi, Tirane, 1985.

8. Achille G. Lazarou, L’ aroumain et ses rapports avec le grec, 206, Institute for Balkan Studies, Thessaloniki 1986, 20.

35ΛΑΟΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ


ΛΑΟΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΤΕΛΟΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ


1. ΕΛΛΗΝΕΣ. 2. ΜΙΝΩΙΤΕΣ3. ΘΡΑΚΕΣ.4. ΙΛΛΥΡΙΟΙ.5. ΚΕΛΤΕΣ.6. ΡΩΜΑΙΟΙ.7. ΒΙΚΙΝΓΚΣ.8. ΓΕΡΜΑΝΟΙ.9. ΣΛΑΒΟΙ.10. ΑΡΙΟΙ.11. Πολιτισμός ΧΑΛΣΤΑΤ.12. Πολιτισμός ΛΑΟΥΖΙΤΣ.

13. ΠΑΝΟΝΙΑ, ΛΑΟΣ.14. ΔΑΚΕΣ.

λαοι ιλλυριοι

Education

Transcript of λαοι ιλλυριοι