ΜΝΗΜΗ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ - 17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1973

ΣΑΡΑΝΤΑ ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

--------------------------------------------------------------

1. Σήμερα μαζευτήκαμε εδώ για να θυμηθούμε μαζί και να τιμήσουμε

μιαν επέτειο. Ένα γεγονός που συνέβηκε 41 ακριβώς χρόνια πριν. Σαν

σήμερα, στις 17 του Νοέμβρη του 1973, στην Αθήνα, στο

Πολυτεχνείο.

2. Τι είναι το Πολυτεχνείο;

Είναι ένα πανεπιστήμιο που βρίσκεται στην Αθήνα. Εκεί πηγαίνουν

νέοι και νέες και σπουδάζουν. Τους ονομάζουμε φοιτητές.

Από το 1967, η Ελλάδα ζούσε σε δικτατορία. Κάποιοι άνθρωποι

πήραν με την βία την εξουσία κι έγιναν αυτοί κυβερνήτες της

Ελλάδας. Τους ονόμασαν διχτάτορες, τους ονόμασαν με μια λέξη

Χούντα. Και οι Έλληνες τι έκαναν; Το δέχτηκαν;

Κάποιοι έσκυψαν το κεφάλι και το δέχτηκαν

Κάποιοι αντέδρασαν στην αρχή, αλλά φοβήθηκαν ύστερα.

Κάποιοι αντέδρασαν μα τους πρίμενε η φυλακή, η εξορία, τα

βασανιστήρια και κάποιες φορές ο θάνατος.

Οι νέοι, που πάντα έχουν κάμποσο ενθουσιασμό, έδειξαν πολλές

φορές την περιφρόνησή τους προς αυτούς που κυβερνούσαν. Όμως

τον Νοέμβρη του 1973 δεν περίμενε κανείς πως οι φοιτητές θα

ξεσηκώνονταν έτσι.

ΤΡΑΓΟΥΔΙ

ΠΟΙΗΜΑ

3. Ξέρετε τι έγινε; Οι φοιτητές άρχισαν να οργανώνονται. Η αρχή έγινε

στην Νομική Σχολή στις 14 του Νοέμβρη. Εδώ γίνονται οι πρώτες

διαδηλώσεις.

ΠΟΙΗΜΑ

4. Ακολούθησε το Πολυτεχνείο.

Οι φοιτητές κλείστηκαν μέσα και άρχισαν να καλούν τον κόσμο να

ενωθεί μαζί τους, να σηκώσει το κεφάλι, να σταματήσει να δέχεται

την καταπίεση της χούντας. Οι φοιτητές κατάφεραν να φτιάξουν ένα

ραδιοσταθμό και μ’ αυτόν μπορούσαν να ακουστούν στα ραδιόφωνα

όλης της Αθήνας. Έτσι μπορούσαν να επικοινωνήσουν και να

στείλουν τα μηνύματά τους.. Υπερηφάνεια και συγκίνηση κατέχει

όλους τους Έλληνες που τ’ ακούνε:

«Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο! Σας μιλά ο Ραδιοφωνικός

Σταθμός των ελεύθερων  αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων

αγωνιζόμενων Ελλήνων. Κάτω η χούντα, κάτω ο Παπαδόπουλος, έξω

οι Αμερικάνοι, κάτω ο φασισμός, η χούντα θα πέσει από το λαό…

Λαέ, κατέβα στο πεζοδρόμιο, έλα να μας συμπαρασταθείς, τη λευτεριά

σου για να δεις…»

Κι ανταποκρίθηκαν πολλοί.

Κι οι φοιτητές, κι οι εργάτες, οι γιατροί, οι δημοσιογράφοι, οι οδηγοί,

οι έμποροι, οι καλλιτέχνες. Άφησαν τις δουλειές τους και πήγαν να

ενώσουν κι αυτοί τη φωνή τους μ’αυτή των φοιτητών.

ΤΡΑΓΟΥΔΙ

ΠΟΙΗΜΑ

5. Βλέπετε την ανταπόκριση του κόσμου. Αυτό συνεχίζεται και στις 15 και

στις 16 του Νοέβρη. Ο κόσμος τους παίρνει τρόφιμα, τους παίρνει

φάρμακα. Ζει μαζί τους τον ξεσηκωμό τους. Αυτό δεν είναι άλλωστε που

ήθελαν οι φοιτητές;

6. Στη Θεσσαλονίκη και Πάτρα οι φοιτητές καταλαμβάνουν τα

Πανεπιστημιακά κτίρια. Οι αγρότες από τα Μέγαρα ξεκινούν για την

Αθήνα. Στο Αιγάλεω γίνονται επαναστατικές εκδηλώσεις

και ακολουθούν τέτοιες στις συνοικίες της Αθήνας και του Πειραιά. Όλη

η Ελλάδα συμπαρίσταται στους ελεύθερους αγωνιζόμενους φοιτητές.

ΠΟΙΗΜΑ

7. Πάνω από 150.000 άνθρωποι είναι γύρω από το Πολυτεχνείο και

βροντοφωνάζουν με τους ελεύθερους φοιτητές  «Κάτω η χούντα, η

χούντα θα πέσει απ’ το λαό».Γεμίζουν οι πλατείες, οι γύρω δρόμοι με

κόσμο. Με κόσμο που άφησε για λίγο πίσω τον φόβο για την χούντα,

ξέχασε τους κινδύνους.

Μέθυσε από λευτεριά, μέθυσε από το κρασί της Λευτεριάς που

κερνούσαν οι φοιτητές.

Κυριότερο σύνθημά τους: ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΤΡΑΓΟΥΔΙ

ΠΟΙΗΜΑ

8. Οι συγκρούσεις μεταξύ αστυνομικών και κόσμου άρχισαν. Με

ρόπαλα και σφαίρες οι αστυνομικοί, με πετροπόλεμο οι άλλοι.

Όμως οι διχτάτορες έχουν ήδη εκνευριστεί. Είναι η τρίτη μέρα που

συνεχίζεται αυτό. Αρκετά τους ανέχτηκαν!!! Κι αποφασίζουν να

δώσουν μια τελειωτική λύση. Μια λύση που θα τους κάνει όλους να

φοβηθούν για τα καλά, να σωπάσουν, να μάθουν επιτέλους ποιος

κυβερνά αυτή τη χώρα.

Οι διχτάτορες αποφασίζουν να στείλουν τανκς να κτυπήσουν τους

φοιτητές.

ΠΟΙΗΜΑ

Οι αστυνομικοί, σταλμένοι από τους δικτάτορες ρίχνουν δακρυγόνα

στην αυλή του Πολυτεχνείου και στους γύρω δρόμους. Τα μάτια των

φοιτητών πονούν. Ρίχνονται και οι πρώτοι πυροβολισμοί. Οι φοιτητές

κάνουν έκκληση μέσω του ραδιοσταθμού τους για γιατρούς και

φάρμακα. Μα τίποτα δεν τους σταματά.

ΠΟΙΗΜΑ

9. Η ώρα είναι δώδεκα και τριάντα μετά τα μεσάνυχτα. Έχει ήδη φτάσει

η επόμενη μέρα. Το ημερολόγιο γράφει

Σάββατο, 17 Νοεμβρίου 1973.

Μέσα στο σκοτάδι μπορείς να ξεχωρίσεις τους ήχους. Τους

απαίσιους εκείνους ήχους που κάνουν τα τανκς όταν κινούνται πάνω

σε ασφαλτοστρωμένους δρόμους.

10. Και νάτα τα τανκς. Φτάνουν μπροστά από την πύλη του

Πολυτεχνείου. Φτάνουν μπροστά από την πύλη που πάνω στα

σιδερένια της κάγκελα φοιτητές έχουν σκαρφαλώσει.

Μα δεν είναι μόνο εκεί. Είναι σκαρφαλωμένοι στα περιτοιχίσματα

της σχολής, έχουν γεμίσει την αυλή, ενώ ο ραδιοφωνικός σταθμός

στέλνει μηνύματα:

«Είμαστε αδέλφια, είμαστε αδέλφια...»

ΠΟΙΗΜΑ

11. ΄Ωρα 1:15. Τανκ, αστυνομία, λοκατζήδες μπροστά στην Πύλη. Πάνω στην Πύλη αγόρια, κοπέλες, σημαίες. Οι προβολείς του τανκ φωτίζουν την Πύλη. Οι φοιτητές φωνάζουν « Ο στρατός με το Λαό», « Αδέλφια μας φαντάροι». Το τανκ μουγκρίζει, οι λοκατζήδες εφ’ όπλου λόγχη, οι φοιτητές τραγουδάνε τον εθνικό ύμνο, « Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά...»

ΤΡΑΓΟΥΔΙ

ΠΟΙΗΜΑ

12. Ώρα 2:58 το πρωί

Το τανκ σκληρά, ανελέητα ρίχνει την πύλη. Την ρίχνει και προχωρεί.

Προχωρεί αργά, πατώντας και συνθλίβοντας όποιον πίστεψε πως

αυτό δεν θα γινόταν. Σκοτώνει όσους στάθηκαν μπροστά του

νομίζοντας πως έτσι θα το σταματούσαν.

Στρατός και αστυνομικοί μπαίνουν στο προαύλιο. Οι φοιτητές

προσπαθούν να φύγουν, αλλά δέχονται άγριες επιθέσεις. Πολλοί

φαντάροι προστατεύουν και βοηθούν τους φοιτητές να φύγουν, αλλά

τους κυνηγούν οι γενίτσαροι. Πολλοί συλλαμβάνονται και οδηγούνται

στην Ε.Σ.Α όπου βασανίζονται φρικτά. Οι οδομαχίες συνεχίζονται

γύρω από το Πολυτεχνείο μέχρι το πρωί. Το κυνηγητό συνεχίζεται

μέσα κι έξω από τη σχολή, στους δρόμους της Αθήνας.

Γέμισαν οι φυλακές και τα κρατητήρια.

ΠΟΙΗΜΑ

13.Την άλλη μέρα όλα έπρεπε να καθαριστούν, να ξαναγίνουν όπως

πρώτα. Φρόντισαν οι διχτάτορες γι’ αυτό. Τίποτα δεν έπρεπε να

θυμίζει τι έγινε. Τίποτα.

Όμως ο ξεσηκωμός των φοιτητών του Πολυτεχνείου έκανε έστω και

κάποιους Έλληνες να ξυπνήσουν, να σκεφτούν, να αναλογιστούν. Να

θυμηθούν αλήθειες τις οποίες κι εμείς σήμερα πρέπει να θυμηθούμε.

Και να καταλάβουμε όλοι ότι:

Η ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ

ΚΑΤΑΚΤΙΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ

ΠΟΙΗΜΑ

ΤΡΑΓΟΥΔΙ