Ι

ΘΕΟΔΩΡΗΤΟΥ ΜΟΝΑΧοΥ

ArIOPEITOY

ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΙ(ΟΝ

ΣΧΙΣΜΑ

Δ ΥΝΑΜΕΙ 'Ή ΕΝΕΡΓΕΙΑ;

Άπάντησις είς σχετικήν έπιστολήν του δσιολΟΥιωτάτοu

έν Μοναχοίς π. ΜΑΡΚΟΥ ΧΑΝΙΩΤΟΥ

~; '\. . \~

«:Εαν δέ

Μν μή

και άθλη τις diI στεφανοϋται,

ν ο-μ ί μ ro ι;; άθλήστι,»

- ~,.~~........ =-,-;..

ΑΠΟΝ OPO~ • ΑθΗΝΑΙ 1973

Ι,. \

Σεραατέ μοι π. Μάρκε, εόλΟΎεϊτε.

Μετα πολλης προσοχης καΙ θλίψεως αμα, ανεγνώσαμεν την προς ήμας

επιστολήν σας ύπο ήμερομηνίαν «Μά'ίος 1'973». 'Επαναλαμδάνομεν καΙ πά­

λιν, δτι μετα θλίψεως διεξήλθομεν ταύτην, διότι ουδέποτε εφανταζόμεθα δτι

θα εσυνεχΙζετε μέχρι της σήμερον το' αδόκιμον κήρυγμα τού κυρού Ματ­θαίου, το όποίον, σημειωτέον, ησπάσθητε απο τού ετους 1937 καΙ μετα ζή­

λου ακρίτου διηκονήσατε αχρι τών ήμερών μας!

ΚαΙ ενφ πολλάκις σας εδόθη ή ευκαιρία, ου μόνον θεωρητικώς αλλα

καΙ πρακτικώς, -ν' αντιληφθητε το ήμαρτημένον της πορείας σας, εν τού­

τοις, τελικώς, δεν ηδυνήθητε να ύπερ6ητε την αδυναμίαν σας ταύτην, εμ­

φανιζόμενος την σήμερον καΙ πάλιν μαθητής, Τι μαλλον καθηγητης μιας δι­

δαχης ή όποία εδίχασε τον ίερδν αγώνα, τον όποίον καΙ συνεχίζει εισέτι να

δ~ατηρη διηρημένον ΚιαΙ εν ταπεινώσει!

ΚαΙ πάντα ταύτα, διότι επιθυμείτε ν' απορρίπτετε συνεχώς καΙ πεισμό­

νως~ ου μόνον ύμείς αλλα καΙ οί ποικίλοι συνοδοιπόροι σας, την όρθόδοξον

διδαχην περΙ της δυνατότητος ύπάρξεως «δυνάμει» σχίσματος εν τη 'Εκ­

κλησ~, παρασυρόμενος αποσυναισθηματισμους καΙ παρερμηνείας άγιοπα­

τερικών ρήσεων, εχοντες συμμάχους εις τούτο, ευσεδείς μεν πιστούς, μη

δυναμένους δμως, εν τφ ακρίτφ αυτών ζ'ήλφ καΙ ιδί~ ενεκ.α της ανεπαρκ.ούς

των πραγμάτων γνώσεως, να αντιληφθούν την «6ασιλικην όδον» την όποίαν κ,α,ι

επρεπε ν' ακολουθ'ήσουν, αντιδρώντες εις την ήμερολογιακην καινοτομίαν

τού 1924. Δια τούτο, πρΙν 11 πραδώμεν εις μίαν λεπτομερη' αναίρεσιν της επιστο­

ληςσας, επιθυμούμεν να είπωμεν καΙ πάλιν όλίγα τινα περΙ σχίσματος εν

τη Όρ{)οδόξφ 'Εκκλησί!b τα όποία, ιος πιστεύομεν, θα διευκολύνουν τα μέ­

γιστα εΙς την κατανόησιν του συνόλου της παρούσης απαντήσεως ήμών.

-2­

Ιό έν δυνάμει σΧίσμα.

Ώς γνωστόν, παν σχίσμα χωρίζει της 'Εκκλησίας και άποστερεί τον

δημιουργόν του ως επίσης καΙ τους ακολούθους αυτού τών χαρίτων καΙ δω­

ρεών αυτης. 'Ανεξαρτήτως εαν ή αιτία της δημιουργίας του τυγχάνει διοι­

κητικης η δογματικης φύσεως, 11 κατόπιν δικαίας συνοδικης άποφάσεως εκ­

κοπη τού εναντιουμένου εις την καθολικην διδαχην της 'Eκ~λησίας πιστoiί, καθιστQ. τούτον αυτομάτως εκτος αυτης με τας σχετικας δαρυτάτας' συνε­

πείας. (1)

ΚαΙ ενφ το ήμερολόγιον άστρονομικό)ς καΙ μόνον κρινόμενο:ν δεν άπο­

τελεί παράδοσιν εν τft 'Eκκλησί~, ως δεν αποτελεί τοιαύτην ή ~Eλληνικη η

ή ~Eδρα'ίκη γλώσσα καΙ συνεπώς οΙονδήποτε .ημερολόγιον είναι δυνατον να

χρησιμοποιηθΏ ύπο της 'Εκκλησίας, άρκεί να μη προσδάλη τας εν προκει­

μένφ παραδόσεις αυτης, ητοι το άπ' αιώνος καθιερωθεν εορτολόγιον, (2) εν

τούτοις, ό τρόπος καθ' ον ενηργήθη ή εισαγωγη τού νέου τοιούτου καΙ τα

άποτελέσματα τα όποία επέφερεν εις την λειτουργικην ενότητα καΙ εκφρα­

σιν της συνόλου 'Ορθοδοξίας, -λόγφ άκριδώς τών διαδλητών και' εφαμάρ­

των σκοπών τών τε εισηγητών καΙ εκτελεστών της πράξεως ταύτης,- δημι­

ουργούν αυτoμά~ως λόγους άντιδράσεως της ορθοδόξου συνειδήσεως κ'αΙ δι­

καίωμα άποκηρύξεως τών καινοτομησάντων. .

~Tyειώς λοιπον καΙ καλώς το «μικρον πο.ίμνιον» ηρνήθη καΙ πάλιν ύπα­

κοην εις μίαν τοιαύτην δάναυσον καΙ λίαν αντορθόδοξον μεταχείρισιν της

Κανονικης ευταξίας της 'Εκκλησίας" -δι' ης άπωλέσθη. το γνώρισμα της

ενότητος αυτης- μιμηθεν εις τουτο τους π·άλαι όμολογητας και' ύπερασπι­

στας της 'Ορθοδόξου πίστεως καΙ τών ίερών παραδόσεων, κακώς δε αί «τυ­

πικώς» εμμείνασαι 'Εκκλησίαι εις την περιοχην τού ακαινοτομήτου επέτρε­

ψαν την εφαρμογην δύο ήμερολογίων, μή, ως καθηκόντως ωφειλε, συνελ­

θούσαι εγκαίρως εν Συνόδφ προς τακτοποίησιν καΙ πάταξιν της δημιουρ­

γηθείσης άντικανονικότητος, της σντως μοναδικής εις τα χρονικα της Όρθq­

δοξίας.

Συμφωνούντες λοιπόν, όσισλογιώτατε, εις το στι δικαίως και' καλώς

άντέδρασεν

μεν ριζικώς

ό Λαος τού Κυρίου δια

ως προς τον επιδοθέντα

την γενομένην καινοτομίαν, διαφωνού­

χαρακτηρισμΟν. τών άποδεχθέντων την \ ,

1. «ΚαΜσον δε αίρετικοΙ καΙ σχισματικοΙ εν τη προς την 'Εκκλησίαν σχέσει συμ­

πίπτουσι καΙ άποκλείονται άμφότεροι εξ ίσου ά,π' αύτης, καΙ καiJ'όσον το σχίσμα είναι

Τι άφετηρία ώς τα πολλα εΙς έτεροδιδασκαλίας, είναι πρoφανi)ς Τι μ η δ ι ά κ Q 1.­

σ ι ς άμφοτέρων εν τυ πράξει ...» Χ. 'Ανδρούτσου, Δογματ., σ. 276 εκδ. 6' 1956.

2. 'Ως γνωστόν, το έορτολόγιον συνιστουν: α) ΑΙ άκίνητοι έορταΙ, β) ΑΙ κινηταΙ

τοιαυται με κέντρον το αγιον Πάσχα καΙ γ) Ή πασχάλιος Κυριακη ήμέρα τοϋ έ6δο­

μαδLαίου κί·κλου.

-0­

ανωτέρω πραι;ιν, το-υς οποίους ύμείς θεωρείτε ενεργεία καΙ de facto σχι­

ο σματικούς. (ο ανωτέρω αδόκιμος λογισμός, σάς οδηγεί καΙ εις το ετι χεί­

ρον τούτου -το οποίον δμως αποτελεί αναγκαίαν συνέπειαν της πρώτης

ύμών εκδοχης- εις το να διακηρύξητε δηλαδη' την απώλειαν της θείας Χά­

ριτος εκ πάσης Ν εοημερολογιτικης 'Εκκλησίας.

<Ότι τούτο θα εγίνετο μόνον κατόπιν συνοδικης καταδίκης τών καινο­

τομησασών εκκλη~ιών: διατρανοί ,η θεμελιώδης αρχη τού Κανονικού Δικαίου, καθ' ην~, πάσαν παράοασιν Ι κανόνος 11 ίερας τινος παραδόqεως διεκδικεί

Ο', ο ζώνεπίσκοπος της επαρχίας 11 ή τοπικη αυτης σύνοδος, εν προκειμένφ δε

ή ,πανορθόδοξος τοιαύτη, λόγφ ακριοώς της φύσεως τού παραπτώματος 11 μ5.λλον 'εγκλήματος. 'Άνευ τοιαύτης αποφάσεως, αί καινοτομήσασαι 'Eκκ~η­

σίαι θεωρούνται Δ'Υ'ΝΑΜΕΙ μόνον, σχισματικαί, ητοι ύπόδικοι εις μέλλου­

σαν να' συνέλθη πανορθόδοξον σύνοδον. ~σ ίερος Νικόδημος είναι επ' αυτού ,

σαφεστατος. ο

«Πρέπει να ηξενρωμεν, δτι τα επιτίμια οπού διορίζουν οί Κανόνες,

ηγουν το καθαιρείσθω, το αφοριζέσθω καΙ τό, ανάθεμα εστω, αυτα κατα

την γραμματικην τέχνην είναι γ' προσci'JΠΟυ προστακτικού,. μη παρόντος, εις

, το οποίον δια να μεταδοθfl ή προσταγη αντη, εξ ανάγκης χρειάζεται να

είναι β' πρόσωπον παρόν. ΤΟ εξηγώ καλλιώτερα. Οί Κανόνες προστάζουσι

την σύνοδον το)ν ζώντων επισκόπων να καθαίρουν ταυς ίερείς, Τι να αφο­

ορίζουν, 11 να αναθεματίζουν τους λα"ίκούς, δπου παραοαίνουν τους Κανόνας.

<Όμως αν ή σύνοδος δεν ενεργήση εμπράκτως την καθαίρεσιν τών ίερέων,

"11 τον αφορισμόν, 11 αναθεματισμον τών λα"ίκών, οί ίερείς αυτοι καΙ οί λα"ί­

ο κοί, ουτε καθηρημένοι είναι ενεργεί<t, ουτε αφωρισμένοι Τι αναθεματισμένοι,

ύπόδικοι δμως εδώ μεν εις την καθαίρεσιν καΙ αφορισμόν, Τι αναθεματισμόν,

εκεί δε εις την θείαν δίκην.

Καθως καΙ δταν εν ας 6ασιλευς προστάξη τον δούλον του να δε(ΡΉ εναν

5.λλον οπού τού εσφαλεν, iαv δ προσταχθεις δούλος δεν ένεργήση τού 6α­

σιλέως την προσταγήν, 5.δαρτος εμεινεν εκείνος όπού εσφαλεν εις τον 6α­

σιλέα, ύπόδικος δμως εις τον δαρμόν. ΌΘΕΝ ΣΦΑΛΛΟ'Υ'ΣΙ ΜΕΓΑΛΩΣ

εκείνοι οί ανόητοι οπού λέγουσιν, δτι εις τους παρόντας καιρους δλοι οί " θ ' < , ., , , θ ' (Ι

παρα κανονας χειροτονη εντες ιερωμενοι, ειναι ενεργει<t κα ηρημενοι. ερο­

κατήγορος γλώσσα είναι εκείνη όπού ανοήτως τα τοιαύτα λόγια φλυαρεί, μη

νοούσα δτι, ή προσταγη τ<'iJν Κανόνων, χωρΙς την εμπρακτον ενέργειαν τού

Ο β' προσώπου, ητοι της Σ'Υ'ΝΟΔΟ'Υ', είναι ΑΤΕΛΕΣΤΟΣ, αμέσως καΙ προ

κρίσεως μη ενεργούσα ΚΑΘ' ΕΑΤΤΗΝ.

Αυτοι οί ίδιοι οί θείοι 'Απόστολοι φανερα έξηγούσι τον έαυτόν τους με

τ'ον ΜΣΤ' Κανόνα τους, επειδη δεν λέγουσι πώς ηδη ευθυς ε ν ε Ρ γ ε Ι q. εύρίσκεται καθηρημένος δποιος επίσκοπος 11 πρεσ6ύτερος δεχθη το τών αί­

ρετικών 6άπτισμα, αλλα «καθαιρείσθαι προστάζομεν», i)youv να _~.iHL~~

εις κρίσιν, καΙ αν αποδειχθfl πώς τούτο εκαμε, τότε ας γυμνωθη μ ε τ η ν

~ δ ι κ-ην σ α ς α π ό φ α σ ι ν απο την ίερωσύνην, τούτο προστάσσο­

-4­

μεν». (Σημείωσις εις τον Γ' Άποστ. Κανόνα).

Συνεπως, ό ευσεδης Λαοςτού Κυρίου, καλως διιδών τους αλλοτρίους

και μακραν πάσης αληθούς και γνησίας ποιμαντικης φροντίδος σκοπους τού

δηθεν «Πανορθοδόξου» συνεδρίου τού 1923 και των επικροτησάντων τούτο,

δικαίως λέγομεν και καλως απεμακρύνθη των καινοτόμων ποιμένων ταυ,

α δ ί κ ω ς Όμως εξέφερε τελεσίδικον κρίσιν δια τους νεοημερολογίτας, θεω­

ρήσας καΙ διακηρύξας τούτους ώς σχισματικους εν ένεργείq. καΙ συνεπως

εστερημένους της θ. Χάριτος.

Και ενφ είναι τοίς .πάσι γνωστη ή καταδίκη της ήμερολογιακης καινο­

τομίας της πρεσδυτέρας Ριί)μης ύπο των ορθοδόξων. συνόδων 1583, 1587, και 1593, εν τούτοις, ή καταδίκη αϋτη των ανωτέρω συνόδων ουδόλως δια­

φέρει τού οίουδήποτε «καθαιρείσθω», «.αφοριζέσθω» 11 και «αναθεματιζέσθω» " e - ,

παντος ιερου κανονος.

Λέγομεν τούτο, διότι, ώς δια πάσαν παράδασιν απαιτείται σύνοδος ζών­" , "-,, _ - e, ", ~, \ , _

των επισκοπων, εν τη επoχτl των οποιων εγενετο αυτη. προς τιμωριαν του

παραδάτου; οϋτω καΙ δια τας αποφάσεις των ανωτέρω συνόδων απαιτείται,

λέγομεν, παρομοίως σύνοδος ζιοντων επισκόπων προς καταδίκην των καινό­

τομησάντων, καθόσόν μάλιστα αυται τυγχάνουν αφ' ένος μεν μικρoτ~ρας

."g.21~~σLας των Οικουμενικων τοιούτων, (Πρδλ. Πηδάλιον σελ. 19, εκδ. 1864) αφ' ετέρου δε απέχουν 400 δλόκληρα ετη απο της εποχης καθ' ην ελαδεν ,. ,

χωραν η καινοτομια.

fQ; εκ τούτου, ουδεμίαν θέσιν' εχουν δια την εκτίμησιν της ήμερολογια­. κης καινοτομίας, οί περι σχισμάτων καΙ σχισματικων ίεροΙ κανόνες, δεδο­

μένου Ότι ή επιτευχθείσα καινοτομία κατέστησε δ υ ν ά μ ε ι μόνον σχι­

σ,ματικας τας αποδεχθείσας ταύτην 'Εκκλησίας, εξ οΏ καΙ ή συνεχισθείσα

κoινωνLα των προς τας παραμεινάσα~ εν τη περιοχη του ακαινοτομήτου (πα­

λαιού ήμερολογίου) τοιαύτας.

Δια να γίνωμεν Όμως πλέον αντιληπτοί, παραθέτομεν τ Ρ ί α εισέ1ίΙ

παραδείγματα εχοντα αμεσον σχέσιν με την σημερινην πραγματικότητα καΙ , ι θ'

το προκειιμενον- εμα.

α) fQ; γνωστόν, οί ίεροΙ κανόνες καθαιρούν πάντα κληρικον δ δποίος

ηθελε διαμείνει ομού μετα γυναικων, εστω 'καΙ μοναζουσων (συνείσακτοι).

Έρωτωμεν' ή ανωτέρω παράδασις ενεργείται εις τας ήμέρας μας καΙ δη

εις τας τάξεις ΓΟΧ; Δυστυχως ναΙ' καΙ μάλιστα εις μεγίστην κλίμακα!

, , • δ' ., ." - 'δ 1583

είναι ίκαναι και αυτάρκεις, μη δεόμεναι ουδεμιάς νεωτέρας αποφάσεως προς

καταδίκην των παραδατων των, κατα την. ιδίαν έρμηνευτικην καΙ μέθοδον

πρέπει να δεχθούν Ότι τυγχάνουν παρομοίως κ α θ τι Ρ η μ έ ν ο ι καΙ

π ά ν τ ε ς οί ανωτέρω παραδάτ.αι των Ιερων κανόνων... ΤΟ τί Όμως θα

Κατα συνεπειαν, οι εχομενοι οτι αι αποφασεις των συνο ων . . ....

, ."", , _ , e _, " , προεκυπτεν απο την εφαρμογην μιας τοιαυτης ερμηνευτικης, το αφινομεν

",,, , " " εις τον αναγνωστην να το συμπερανη ....

δ) Κατα τον Θ' Άποστολικον Κανόνα καΙ τον Β' ΆντιoχεCας, άφορίζε­

-5~

ται, ώσαύτως, πας πιστος δστις παριστάμενος εν τη Θ. Λειτουργίq. καιι μη

εχων κώλυμά τι, δεν μεταλαμδάνει. Έρωτώμεν και πάλιν. Τίς ό τηρών τον

κανόνα τούτον, Τνα μη είπωμεν, τίς εκ τό)ν ΓΟΧ δεν σκανδαλίζεται, δταν δεν

κατηγορη και διώκη ώ;... κακοδόξους ταυς τηρο'ί",τας τους κανόνας τού­

τους; !...

γ) 'Εκείνο σμως το όποίον αποδεικνύει ήλίου φαεινότερον το ατοπον..... τού συλλογΙσμού, στι δηλαδη δεν απαιτείται νέα καταδίκη τών καινoτόμω~' τού 1924, εφ' δσόν εχει καταδικασθη ή καινοτομία αϋτ'Υ) απο το 1583, εΙναι

. αυτη ταύτη ή σύνοδος τού 1583 ώς καΙ αί λοιπαι δύο μετ' αυτήν, ητοι τού

1587 και 1593. Έρωτώμεν' διατΙ να παρα-στή' ανάγκη συγκροτήσεώς των την στιγμην

δπου η δ η &.πο τον Ζ' Άποστολικον Κανόνα είχε καταδικασθη ή καιν.οτο­

μία της αλλαγης τού Πασσχαλίου ητις θα προεκάλει αναγκαστικον έορτα­

σμον τού Πάσχαόμού μετα 'Ιουδαίων η προ τού Πάσχα τούτων, αμφότερα

απηγορευμένα; ''Η μήπως, φρονείτε, όσιολογιώτατε, στι οί Άποστολικοι κα­

νόνες τυγχάνουν μικροτέρας ισΧ{10ς τών αποφάσεων τών ανωτέρω ορθοδό­

ξων συνόδων καΙ κατα συνέπειαν απητείτο ή συγκρότησίς των; ,Αλλα καΙ

κάτι αλλο' διατί να συνέλθη ή τού 1587, εφ' οσον είχεν προηγηθη ή τού

1583-;! ΔιατΙ δε καΙ ή τού 1;193, εφ' δσον εΤχον προηγηθη αί ετεραι

δύο; ! ! 1. .. Έαν δε ληφθη ύπ' Ο-ψιν δτι 'ή καινοτομία αϋτη, το κατ' αρχην (1582),

ελαδε χώραν μόνον εν τη Δυτική 'Εκκλησίq., τη παντελώς απηλλοτριωμένη

προ 5.00 η δ η ετών της 'Ορθοδόξου :Εκκλησίας, τότε πας τις αντιλαμ'δ'ά­

νεται στιή σ{",οδος ntlv επισκόπων έ κ ά σ τ η ς ε π ο χ 11 ς ου μόνον

απαιτείται σπως διατρανοί τα παραδοθέντα καΙ; διδασκόμενα ύπο της 'Εκ­

κλησίας, αλλα καΙ σπως ανανεοί ταύτα, ανάγκης εμφανισθείσης, και συνεχώς

επισείη την απειλην τό)ν επιτιμίων καΙ ,δια τα; ηδη προκατεγνωσμένας Και­

νοτομίας 11 κακοδοξία;. Δια της ανωτέρω διαγωγης της αΠοδεικνύει: α)

την δουλην καΙ διδαχην της 'Εκκλησίας μίαν καΙ καθολικήν' β) την ανάγ­

κην μιας εκ νέου καταδίκης πάσης κακoδoξίας~ προκατεγνωσμένης η μή, προς

διαφύλαξιν, αφ' ένός, τού έκάστοτε ποιμνίου της, δικαίαν τιμωρίαν, αφ"- έτέ~

ρου, οίουδήποτε καινοτόμου η αΙρετικού --δστις πιθανον εξ αγνοίας ·της δι­

δαχης της Έκ~.λησίας να πολεμη ταί,την- καΙ την διατράνωσιν, τέλος, τών

μαρτυρίων τού Θεού μέχρι τερμάτων αιώνος, <1)ς εμφαίνεται τούτο χαρακτ'Υ)­

-ριστικώς &πο τον α' κ~νόνα της Σ Τ' καΙ Ζ Ά OΙκoυ!!~νι~ης.

Έπίσης δέον να σημειωθη δτι ή συγκρότησις συνόδου προς καταδίκην

της α' ηβ' κακοδοξίας -εστω και αν αϋτ/ εχει ΠΡΟΚιαταδεδικασθη ύπο

έτέρας τοιαίιτης,- τυγχάνει α π ο 'λ ύ τ ω ς ε π ι δ ε δ λ η μ έ ν η, καθό­

σον εν αυτη θα δικασθη δ ι α φ ό Ρ ω ς εκαστος τών πρωτεργατών καΙ συν­

εργατών της κακοδοξίας, δάσει πάντοτε ποικίλων κριτηρίων, ώς 6λέπομεν

τούτο εναργέστατα εις τα πρακτικα τών Οικουμενικών Συνόδων και ίδίq.

της Ζ', καΙ συνεπώς, τυγχάνει, το ολιγώτερον, ά φ ε λε ς κ α Ι ά ν τ ι­

/

-6­/

π α Ρ α δ ο σ ι α κ ο ν το φερόμενον ώς επιχείρημα των εναντία φρονούν­

των: «Προς τί ή ανάγκη συγκροτήσεως συνόδου εφ' δσον εχει προκαταδε­

δικασθη 11 α' 11 β' καινοτομία:»

~Tπo Τ11ν ανωτέρω εσφαλμένην λογικήν, δεν απαιτείται, τότε, O'uδE δια

την καταδίκην της αίρέσεως τού συγχρόνου ΟΙ.κουμενισμού Σύνοδος, δεδομέ­

νου στι δλαι αί επι μέρους κακοδοξΙαι α'ίτινες τον συνιστούν, εχουν προκατα­

δεδ tma η απο " π λε'ιστας " και , συνο ους.. ~Mπο ' ,θ - τοπικας ο'ικουμενικας 'δ" ~ το.ιαυτας

δμως προυποθέσεις ποιμαντικης, πως θα πληροφορηθη Ο Λαος τού Θεοt

δτι οί ποιμαίνοντες α'υτον τυγχάνουν λύκοι δαρείς; Πώς επισήμωζ καΙ τε­

λικώς θα αποδληθούν ουτοι τών θρόνων των ανευ αποφάσεως συνόδΟύ, τηζ"

οπαίας τα μέλη ~ τυγχάνουν ακριδώς οί ζ(ί~ντες γνήσιοι ορθόδοξοι επίσκοποι ", , - el

κατα την εποχην της αιρεσεως;

. Σας ερωτώμεν' Μήπως δεν είναι προκατεγνωσμένον ύπο των ίερων κανόνων το να διατελίi εν καΙ το αυτο πρόσωπον εκλησιαστικος καΙ πολιτι­

κος αρχων ομού ; 'Ασφαλώς ναί! Ίδου σμως δτι τούτο· δεν, ήτο αρκετον δια , . να καθαιρεθft Ο πάλαι της Κύπρου Μακάριος, εαν δεν κατεδικάζετο ύπΟ·

τών συγχρόνων του αρχιερέων καΙ πάλιν, ητοι την σήμερον, ωστε να ελθη

εις πραξιν δ,τι ώς λόγος, ητοι δυνάμει, διετάσσετο ύπο τών ίερών Kα~

νόνων. ("Όρα σχετικώς το τέλος της θαυμασίας σημειώ~εως εις τον Γ' 'Α-' ποστ. Κανόνα τού άγΙου Νικοδήμου ή οποία τυγχάνει ακριδιος παράλληλος

προς τα ανωτέρω λεχ θέντα) .

Ίδαυ σεδαστέ μαι π. Μαρκε, διατΙ α ν α γ κ α ί α π ά ν τ. ο τ ε . ή

συναδικη απόφασις προς καταδίκην οχι τόσ9ν της κηρυττομένης κακοδοξίας,

ή οποία πιθανον να ειναι καΙ JΊiρoκαταδεδικασμένη, ώς εις τη,,: περίπτωσ:ιν

τού ήμερολογίου, δ σ ο ν τ ώ ν κ α κ α δ ο ξ ο ύ ν τ ω ν α τ ό μ ω ν,

τών φορέων δηλαδη καΙ κηρύκων της κακοδξίας, τα οποία δέον σπως πάν~

τοτε δικάζωνται καΙ καταδικάζωνται ύπο σ υ γ Χ Ρ ό ν. ω ν των δρθ..οδόξω;ν

ποιμεναρχών.

Γράφομεν τούτο καΙ έπιμένομεν τοσούτον, διότι το ποίμνιον της ~~κ­

κλησίας ουδέποτε κινδυνεύει απο τάς ... προκαταδεδικ.ασμένας αίρέσεις η νιέο­

φανείς τοιαύτας, εστω καΙ καλώς διατετυπωμένας καΙ αρίστως προγραμματι­

σμένας, πλην εύρισκομένας εις τό.... γραφείον του αίρετικου συγγραφέως

καΙ πατρός των!! ('Εκ παραλλήλου πάλιν, ουδεΙς αίρετικος κινδυνεύει εκ

τών .... -γεγραμμένων καΙ εις το ... Πηδάλιον εύρισκομένων ίερων Κανόνων,

έαν δ::ν ύπάρχ'!1 ή ζώσα σύνοδος τών επισκόπων ή οποία καΙ θα εφαρμόση

αυτούς).

Δια τούτο καΙ ο ΙΕ' Κανων της Πρωτοδευτέ(>ας Συνόδου παραγγέλλει ,τΊ1ν διακοπην τού μνημοσύνου, συνεπώς δε καΙ της κοινωνίας μετα παντος «γυ­

ί '

μνη τu κεφαλη κηρύσσοντος αϊρεσίν τινα, επειδη ακριδώς α.πΟ της στιγμης "." 'δ' \', ~O < , Ν ' εκεινης α Ρ Χ ε τ α ι ν α κ ι ν. υ ν ε υ '!1 το ποιμνιον της. ιερος ικο­

δημος σχολιάζων την ανωτέρω πε(>ίπτωσιν σημειοί:

«'Απσ τον λόγον τούτον τού Κανόνος φαίνεται δτι δεν πρέπει τινας να

./

-7­

χωρίζηται, κατα τον Βαλσαμωνα, απο τον 'Επίσκοπόν του, εrι.ν αυτος εχη μεν καμμίαν αϊρεσιν, την φυλάττει δμως είς το κρυπτον καΙ δεν την κηρύτ­

τει· τυχον γαρ αυτος πάλιν αφ' εαυτού μετα ταύτα να διoρθωθfι».

Συμπερασματικως λοvtό~ επαναλαμΒάνομεν δτι, ανεξαρτήτως εαν μία κακοδοξία 11 καινοτομία τυγχάνει προκατεγνωσμένη 11 προκαταδεδικιασμένη

ύπο προηγουμένης συνόδου προς καταδίκην των εκάστοτε εμφανιζομένων

φ ο Ρ έ ω ν α υ τ η ς, (οί δποίοι εΙναι πιθανδν να εμφανισθούν μέτα 50, 100 11 400 χρόνια, ως εγένετο καΙ μιε την ήμερολογιακην καινοτομίαν) επ(,­

6άλλεται ,ή εκ ν έ ο υ συγκρότησις συνόδου προς καταδίκην των δ ι α , \.,,, "λ'λ ' ζ' 12 - • , .

π Ρ ω τ η ν cp ο Ρ α ν ουτως η αως εμφανι ομενων παραυατων, ως εν

πλάτειαπεδε(χθη ανωτέρω. ("). , .

'''-ΚαιΡ;δς. 'ομως να γνωρίσωμεν καΙ το λοιπον περιεχόμενον της επιστο­

λης σας, το 'όποίον,. δ'\.1στυχ(1)ς, τυγχάνει αφ' ένος μ~ν ε κ τ ο" ς π Ρ α γ μ α­

τ ι κ ό τ η τ ο: ς, αφ' έτέρου δε τελείως α σ υ ν ε π ε ς .προς τας λοιπας

ενεργείας ύμων καΙ 'της ΠΡΟ'ίσταμένης σας ,Αρχης.

'Επιχειρήματα έκτόc ΠΡαΥμ~τlκότπτοc.

'Ότι τα επιχειρήματά σας, όσιολογιώτατε, εύρίσκονται έκτος πάσης

πραγματικότητα;, αποδεικνί'εται λίαν ευκόλως'εξ αυτης ταύτης της φύσεώς

των. Γράφαμεν τΟ'υτο, διότι επιθυμoύντ~ς να διακηρύξητε την θεωρίαν της , . ./

απωλείας της χάριτος, χιαταφεύγετε εις τας αντικανονικας χιαΙ τούτ' αυτο"

. δλασφήμους καΙ αίρετικας ενεργεία; ίεραρχων του Ο'ίκουμενικον Πατριαρ­

..χείου καΙ τη; ~Eλλαδικης 'Εκκλησία;, αί δ~oίαι δμως ηρχισαν να εκδηλοϋν­ται απο τας αρχας τού 1965 διά: των ποικίλων συμπροσευχων μεθ' (Χ:ίρετικων,

της .αφαιρέσεως εικονοστασίων εκ διαφόρων ορθοδόξων Ν αων, της μεταδό­

3. Π t1tavov να μας τε{)η ενταυ-{}α το ακόλου-{}ον ερώτημαJ «ΚαΙ εφ' οσον μέχρι

της σ11μερον ουδεμία πρό-{}εσις τακτοποιήσεως της ήμερο καινοτομίας παρετηρή'6η άλλα

τουναντίον ζωηραΙ καΙ εργώδεις γίνονται προσπά-{}ειαι προς δικαίωσιν εν τη μελλούση

«πανορ60δόξφ» συνόδφ ού μ(Ίνον τών πρωτεργατών της ήμερολογιακης καίνοτομίας, άλλα καΙ τών κακοδόξων καΙ τουτ' αύτο αΙρετικών Οικουμενιστών, τα ανωτέρω περΙ

δυνάμει σχίσματος καΙ μυστηρίων, μέχρι πότε '6-α ισχύουν;»

'Εν πρώτοις το -&έμα είναι μέγα καΙ δεν λύεται εις μίαν ύποσημείφσιν. 'Εκ' δευτέ­

ρου, δια ν(λ μη πολυπραγμονιομεν, η μαλλον οικοδομωμεν επι σα6ρών -&εμελίων, λ 0­

γ ι κ ω ς επιδάλλεται να γνωρίζωμεν εαν ό ερωτων άπεδέχ'6η τας μέχρι τουδε δια­

τυπω1}είσας -&έσεις ήμων καΙ κ α τ ό π ι ν -&α λά6η την δ έ ο υ σ α ν άπάντησιν. . Τέλος, δεν -{}α ητο φ Ρ ο ν ι μ ιό τ ε Ρ ο ν κ α Ι ά ν α γ κ α ι ό ~ ε Ρ ~ ν παντός

αλλου, να γνωρίζll ό έρωτών τ ί π ι σ τ ε ύ ε ι εν προκειμένφ ή Ρ. Διασπορά, ή

πνευματικη μήτηρ άμφοτέρων· τών παρατσ.ξεων; ....

-8­

σεως των θείων Μυστηρίων εις παπικα,ύς, των αίρετικων κηρυγμάτων τού

aπελθόντoς 'Αθηναγόρου και τούνύν επαξίου διαδόχου του Δημητρίου, τού

Θυατείρων 'ΑθηναΥόρov, του 'Αμερικη; 'Ιακώβου, της καταστρατηγήσεως

των θείων και ίερων Κανόνων επισήμως πλέον και εμφανως δια τού Κατ.α­

στατικού Χάρτου της 'Εκκλησίας της ~Eλλάδoς κ.λ.π.

Πάντα δμως τ' ανωτέρω, σεδαστέ μοι π. Μάρκε, εγένοντο 40 δλα ετη

μ ε τ α τΊ1ν ήμερολογιακην καινοτομΙαν, και' συνεπως αδυνατούν να σάς

διευκολύνουν εις τα άναληθη συμπεράσματά σας, δεδομένου δτι έξετάζομεν

τα αποτελέσματα της ήμερολογιακης καινοτομίας τού 1924 και ουχι τα της

σημερινης κακοδοξίας!

Το πάθημα επίqη; τού μαθητού τού άγίου Πα"ίσίου το δποίον παρου­

σιάζετε εις την σελίδα 3 της επιστολης σας, αναφέρεται ειι; την Π.ρ ο σ 00­, ~ "", "θ' ,

π ι κ η ν - α τ ο μ ι κ η ν καιμονον σχεσιν χαριτος και αν ρωπου και

ουχι εις την εκ τής χάριτος της ίερωσύνης άπορρέσυσαν δυνατότητα Ί:ελέσεως των μυσ_τηρίων, Ί:α δποία, ιος γνωστόν, τελούνται και θα τελωνται άνεξαρτ-η­

τως τού οαθμού πίστεως καΙ ηθικης Ί:ού εκάστοτε κληρικού.

'Αντιλαμδάνεσθε κατόπιν Ί:ούτων δποίαν σύγχυσιν δημιουργείτε εις

τους άπλουστέρους :των άναγνωστων σας δια των άνωτέρω θέσεων. Και'.

διατί πάντα .ταύτα; Διότι επι 40 και πλέον ετη δεν .η θ ε λ ή σ α τ ε ν' άντι­

ληφθητε την τεραστίαν διαφοραν ,μεταξυ ενος δυνάμει καΙ ενεργείq. σχίσμα­, ".'t:l -: , , . , - e -, , 3 , ,

τος, παρεχοντε; ουτω και εις τα γηρατεια υμων ενισχυσει; εις τους Ποικι­

λους εχθρόυς αφ' ενος τού ίερού αγωνας και' tQU; καπηλευτας αυτού άφ'

ετέρου ... )

ΕΙναι καιρο; πλέον ν' άντιληφθητε, δτι δι' δσων εγράψατε παλαιότερον

και' άνανεώσατε δυστυχώς Κιατ' αυτας δια της, πρό~ μθ επιστολης σας, ουδέν

τι ετερον πράπετε ειμη να εJ1iικροτητε καΙ δικαισίτε το άφελες και' αντι­

παραδοσιακσν κήρυγμα τού π. ΕΙJγενίου, ό όποίας, ευκαίρως - άι!αίρως, εις

πάντα" ελεγκτην ίη; κατακρΤτου θεωρίας του, της εχούσης τοσαύτην όμοιό­

, " " , -" 1937 (4)' θ' , ,τητα προς την υμετεραν τοιαυτην του ετους , απευ υνει τα κα­

τωθι:

«Και αν (QJ νεοημερολογίται) εχουν. χά,ριν, εις ποίον κανόνα θα στηρι­

χθωμεν ήμείς ινα άποκηρύξωμεν την 'Εκκλησίαν ταύτην; Και' διατί να την

αποκηρύξωμεν, άφού εχει χάριν και σωζόμεθα και εκεί; Και' τότε, διατι να

4. «Και έ'\' τοιαύΤll περιπτώσει δίκαίως δύναται να έρωτήσl1 πας πιστός: Διατί

τότε ή 'Εκκλησία να εΙναι δΙllρημένη; διατί να ύφίστα1αι άγων Ήμερολογίου και να

ύφίστανται ;οιαύτην ταλαιπωρίαν οΙ πιστοι χριστιανοι έπι τόσα ετη; Διατί τότε οΙ 'Α­

γιορείται να έγκαταλείψουν τα ήσυχαστήριά των και να ύπο6άλλωνται εΙς μυρίους κιν­

δύνους έν μέσφ του κόσμου, έ α ν τ α μ υ σ τ ή Ρ ι α τ ω ν σ Χ ι σ μ α τ ο α ι­

Ρ ε τ ι κ ω ν ν ε ο η μ ε Ρ ο λ ο γ .ι τ ω ν ε l ν α ι έ ν τ ά ξ ε ι; ('Απόσπασμα

της ύμετέρας έπιστολης προς τους άρχιερεί; π. Δημητριάδος Γερμανον και π. Φλωρί­

νης Χρυσόστομον ύπσ ήμερομ. 10 'Ιουλίου 1937).

c •

-9­

διωκώμεθα, ταλαιπωρούμεθα, κοπιwμεν, φυλακιζώμεθα, εξoριζώμεθ~, καΙ κα­

κοπαθώμεν ασκόπως; ΚαΙ ~ν, λοιπόν, οί σχισματικοΙ εχουν ακόμη χάριν, τότε

αλλοίμονον εις ήμάς δημισυργήσg.ντας σχίσμα καΙ χωρισθέντας απ' αυ­

τών» ! (5) "Ας ίδωμεν λοιπον προσεκτικως το πέλαγος της συγχύσεως το όποίον

δημιουργούν οί ανωτέρω λόγοι μετα πάσης δυνατης συντομίας.

Εις την ανωτέρω περικoπη~ δεχόμενος τους Ν εοημερολογίας de facto καΙ ενεργείq. σχισματικούς, διαρρηγνύει τα ίμάτιά του καΙ μόνον επι τη

σκέψει ύπάρξεως χάριτος παρ' αυτοίς. <Ότι δμως οί σχισματικοΙ στερούνται

θεΙας Χάριτος τΙς αγνοεί; 'Ασφαλώς ουδείς! 'Ενταύθα δμως, ~λαδη εΙς

την περίπτωσιν τι;)ν Ν εοημερολογιτα>ν, ως σαφώς ε'ίδομεν εκ των λόγων τού

άγίου Νικοδήμου αλλα και των αναφερθέντων τριων ήμετέρων παραδειγμά­

των, ουτοι τυγχάνουν δ υ ν ά μ- ε ι μόνον σχισματικοί, πράγμα το όποίον

ουδόλως λαμβάνει ύπ' Οψιν του oVτε ό π. Ευγένιος ουτε ύμείς, διο καΙ περι­

πίπτετε εις μίαν μακραν αλυσον ανnφάσεων, ως θα δείξτι περαιτέρω ό λό­

γος.

Συνεχίζων τον αντικανονικον συλλογισμόν του ό π. Ευγένιος; τονίζει

δτι, εαν εχουν χ6.ριν οί Ν εοημερολογίται «τότε εις Π.Qίον Κιανόνα θα στηρι­

χθώμεν ήμείς ϊνά αποκηρύξωμεν την 'Εκκλησίαν ταύτην;» Τί τούτου αφε­

λέστερον καΙ a ν τ ι Π α Ρ α δα σ ι α κ ώ τ ε Ρ ο ν. ουδέποτε ασφαλως θα ανέγνωσε τους ώραιοτάτους λόγους ,τού άγίου Νικοδήμου ό όποίο ς εΙς το

θαυμάσιον εργον του «Περι της συνεχούς θείας MεΤlQλήψεώς~ γράφει τα

κάτωθι λίαν άρμόδια εις τη~ περίπτωσίν μας. </0 χρόνος δiν θέλει με φθά­σει εΙς το να απαριθμώ μύρια παραδείγματα τόσων και τόσων άγίων οίτινες

ε~ακoπάθησαν καΙ απέθανον δια τους εκκλησιαστικους θεσμσυς ΚιαΙ Κιαν,όνας>Γ (σελ. 108 εκδ. 1962-). 'Εν αλλοις λόγοις, δια πάντα κιινόνα ,δ ό~oίoς κατα­

πατείται, δια πάντα εκκλησιαστικον θεσμον δστις αΠΟ,τελεί παράδοσιν της <, 'Ο θ δ ξ Ι θ - , e' λ λ <,- -" δ'αγιας Ρ ο ο ιας και

\,α ετειται, επ ι υ α ε τ α ι ο πιστος ν αντι ρα­

ση καΙ ν α χ ύ σ τι εΙσέτι καΙ αι.,το Τ Ο α ί μ. α τ ο υ προκειμένου να

φέρη εμπόδιον εΙς το εργ,ον τα>ν καινοτομούντων. Θα ήτο αληθης μωρία να

ανέμενον οί πιστοΙ δπως απωλεσθούν τα μυστήρια πρωτον εκ της καινοτΟ­

μούσης 'Εκκλησίας (πως θα το επληροφορούντο;) καΙ κατόπίν ν' αντιδρά,­

σουν κάΙ χωρίσουν τας ευθύνας των, διότι αυτο ακρι6ώς διδάσκει ό π. Ευ­

γένιος καΙ ύμείς π. Μάρκε δια της πρωτοτύπου θεωρίας σας!

τα σχετικα παραδείγματα, (bς λέγει ανωτέρω ό αγιος είναι αναρίθμη,­

τα καΙ ούδεν ετερον διατρανούν καΙ κηρύττουν εΙμη til" γενικ-ην ύποχρέω­

σιν των πιστων δπως αντιδρούν καιρίως καΙ αμέσως κατα πάσης προσ60­

λης ίερού κανόνος 11 παραδόσεως όποθενδήποτε προερχομένης. 'Αναφέρομεν

μερικα εκ της 'Εκκλησιαστικής ίστορίας.

5. ''Ορα Ε. Τόμπρου, Προς εύλαδέστατον ίερέα μοχi}οϋντα... σελ. 3-'AiH'jvaL

1972.

-10­

α) Δια τους ίεροιις κανόνας οίτινες κατεπαΤ11θησαν επι άγίου Χρυσο­

στόμου, οί φ~λoι αυτού «Ίωαννίται» επίσκοποι μετα πλήθους πιστών, αντέ­

δρασαν μεγάλως καΙ μέχρι σχj.σματος δια την απόφασιν της αδίκου εξορίας

του μεγάλου πατρός.

β) Δια τον ανωτέρω λόγον 11 'Εκκλησία της Ρώμης το 407 διέκοψε τας

σχέσεις της μετα τών 'Εκκλησιών '~λεξανδρείας, 'Αντιοχείας καΙ Κων)πό­

λεως. Οί ίστορικοι το χαρακτηρίζουν ώς το πρώτον σχίσμα μεταξυ 'Ανατο­

λης καΙ Δύσεως καΙ τούτο δια την αδικον και μόνον εξορίαν ένας Πατριάρ­

χου ( !) καΙ ερχεται κατόπιν δ π. Ευγένιος ερωτών ανερυθριάστως: «Εις

ποίον κανόνα θα σ τ η Ρ ι Χ θ ώ μ ε ν ή μ ε ί ς, ί ν α α π ο κ η Ρ ύ ξ 00­

μ ε ν την Έκλησίαν ταύτην;» Εις ποίον κανόνα; Εις την π Ρ (i' ξ ι ν

α κ Ρ ι 6 ώ ς τ η ς 'Ε κ κ λ η σ ί α ς, ήτις ΚιαΙ ε θ ε σ μ ο θ έ τ η σ ε ν

αργότερον τους σχεΤΙΚΟΊ"ς ίερους καν'όνας (310ν Άποστ., 150ν της Α'Β'

Συνόδου), ώς αναγλύφως καΙ λίαν παραστατικώς εμφαίνεται εις τας περι­

.γραφομένας νυν qχετικας πεΡΙΠΤC~)σεις. Δυστυχω; αυτα συμ6αίνουνδταν· τοι­

ούτους αγώνας διευθύνουν ανθρωποι ολίγη ς παιδείας καΙ το χειρότερον όλι­, , ,., ­

γωτερας συνεσεως και συνεπειας.....

γ) Τον :Η' αιώνα δ αγιος Θεόδωρος ό Στουδίτης δημιουργεί αληθες

σχίσμα όμού μετα κλήρου καΙ λαού προκειμένου ν' αντιδράσυ εις τον παρά­νομον Δ' γάμον τού ,αυτοκράτορος Κωνσταντίνου τού ΣΤ'.

- δ) Τον Θ' αιωνα ~χoιιεν το σχίσμα μεταξυ των Πατριαρχων, 'Ι γνατίου

καΙ Φωτίου, ακρι6ως δια 1~lν αντικανονικην ανοδον τού δευτέρου εις τον Πα­

τριαρχικον θρόνον, ασχέτως αν τούτο απετέλει την 60υλην καΙ επιθυμίαν τού

διοικούντος τότε τα του Κράτους πανισχύρου Βάρδα. Κατα τους ίστορικούς,

καΙ πάλιν, το ανωτέρω σχίσμα διήρκεσεν υroερ τα- 30 ετη.

ε), Τέλη τού Θ' αιωνος εχομεν πάλιν νέον σχίσμα μεταξυ των οπαδών των

Πατριαρχών Ν ικολάου και τού αντικανονικού διαδόχου του Ευθυμίου, ακρι6ώς

δια τον δ ι γάμον τού αυrω-:ράτορσς Λέοντος τού Σοφού, ώς δηλαδη καΙ έπΙ

άγίου Θεοδώρου.

στ) Τον ΙΓ' αιωνα εξ αιτίας της ένωτικης συνόδου της Λυων (1275) αν­τιδρά ό λαος και' μέγα μέρο; του κλήρου της Κων-λεως. τα βίαια μέτρα τού αυ­

τοκράτορος Μιχαηλ Η' ,ωΙ του ένωτικου Πατριάρχου 'Ιωάννου Βέκκου εις

ουδΕν 'ίσχυσαν. ΤΟ "Άγιον 'Όρος εις την εν λόγφ περίοδον προσέφερεν ύπερ

τους πεντήκοντα μάρτυρα;, αρνηθέντας να ύποκύψουν εις τας αποφάσεις της

" 'δ'ου.ανωτερω συνο

ζ) τα αυτα συμβαίνΟ\'ν καΙ μάλιστα εις μεγαλυτέραν κλίμακα επι τίϊ ψευ­

δενώσει της Φλωρεντίας (1438-9). Οϋτε εις την ανωτέρω περίπτωσιν, οϋτε

ενταύθα εχσμεν μαρτυρίας στι δ λαος Τι δ κληρος ανέμενε σπως απωλεσθούν τα μυστήρια εκ των φιλενωτl,κων καΙ κατόπιν ν' αντιδράσουν. ΟύδεΙς ίστορικος

αναφέρει δτι εκηρύχθη παρά τινος τοιαύτη διδαχή!

-11­

η) Τον ΙΓ' αιώνα εχομεν επίσης το εις πολυ ολίγους γνωστον σχίσμα τών ­Άρσενιατών (1250-1372) ακρι6(j)ς εξ αιτίας μιάς αντικανον-ικης ανόδου εις

τον Πατριαρχικον θρόνον της Κων-λεως τού 'Εφέσου Νικηφόρου.

θ) Τέλος, προ διακοσίων περίπου ετών (1754-180'9) εν ~Aγίφ'Όρει

λαμοάνει χώραν το περιώνυμον Κολλυοαδικον κίνημα με πλήρη εκκλησιαστικην

διακοπην τών δύο αντιμαχομ"ένων παρατάξεων. ΟΙ σύγχρονοι «Ζηλωταί» ~Aγιo­

ρείται πατέρες αναφερόμενοι υο ετος 1934 εις αυτό, γράφουν τα έξης χαρα­

κτηριστικα εις την «Άπολογίαν» των.

«οι τηρηταΙ της αρχαίας εκκλησι?-στικης παραδόσεως υπέστησαν μαρτύ­

ρια δλόκληρα υπο τών αντιφρονούντων... Τί; μεγάλον πράγμα ήτο εαν παρε­

οίαζον ολίγον την παράδοσιν 01. μακάριοι εκείνοι καΙ ετέλουν τα μνημόσυνα καΙ

κατα Κυριακήν; Δεν το επραξαν δμως προτιμήσαντες τον θάνατον, προξενή­

σαντα αυτοίς την αιώνιον ζωην καΙ τον στέφανον τού μαρτυρίου» (σελ. 36)."

Μήπως πάντα τα ανωτέρω σχίσματα εγένοντο επειδη αΙ αντίθετοι παρα­

τάξεις είχον απωλέσει προηγουμένως την θείαν Χάριν ; 'Ασφαλώς οχι, δεδομέ­

νου δη ουδαμού μαρτυρείται τούτο, αλλ' άπλώς διότι παρεοιάσθησαν Ιεροί τινες

κανόνες. 11 καΙ μία μόνον Ιερα παράδοσις. ΚαΙ δμως δσιολογιώτατε, δ παρομοίας

μεθ' υμών νοοτροπίας εν προκειμένφ π. Ευγένιος, στεντορείως διακηρύσσει:

«ΚαΙ διατί να την αποκηρύξωμεν (την ΈλλαδΙΚtιν Έκκλησίαν) αφού εχει χά­

ριν καΙ σωζώμεθα καΙ εκεί;» Ποίος είναι δυνατον ν' αμφιoάλrι δτι τα ~ρήματα

ταύτα δεν αποτελούν κατ' ευθείαν βλασφημίαν της Ιεράς μνήμης πάντων τών

αγωνισθέντων εις τα προ ολίγου αναφερθέντα ε π α ι ν ε τ α σ Χ ί σ μ α τ α,

καΙ 01. δποίοι δια της στάσεώς των αυτης διέσωσαν την 'Εκκλησίαν των απο τα 'ζ , , δ'μει ονα και χειροτερα εινα;

ΚαΙ δμως δια τους συναδέλφους σας π. Μάρκε, οΙ ανωτέρω άγώνες θεω­

ρούνται τελείως «α σ κ ο π ο Ι», ώς άκριοώς γράφουν: <<Διατί να διωκώ­

μεθα, κοπιώμεν, φυλακιζόμεθα... ά σ κ ό π ω ς;» Έρωτώμεν· υπάρχει

πλέον άντιπαραδοσιακον κήρυγμα της άνωτέρω διδαχης; Έαν οΙ πιστοΙ επρεπε

ν' άγωνίζωνται μόνον. δταν εχη πλέον χαθή η χάρις εκ τών Έκκλησιών των,

ερωτώμεν· δεν θα ησαν οΙ πλέον χλιαροΙ καΙ δειλοΙ χριστιανοί, εφ' δσον επέτρε­

ψαν να φθάση η Έκκλησία των εις μίαν τοιαύτην άθλιεστάτην κατάστασιν; Δεν

θα επρεπε κατα τον ίερον Χρυσόστομον ν' άντιδράσουν εφ' δσον. ήτο μικρα

εισέτι η καινοτομία καΙ το κακον νηπιάζον καΙ εν τή άναπτύξει του, δυνάμενον

κατα τον ψαλμφδον «να εδαφισθή» επι την πέτραν της δμολογουμένης άντιδρά­,

σεως των;

'Ή μήπως φρον.είτε δτι η άντίδρασίς των επρεπε να πεΡlJOρισθή εις λόγους " ~, ." :), , -, ­

και μονον, αρκουμενοι ητοι εις μιαν συγχρονου μορφης «συνεσιν» των συνε­

χώς ... ~ρήμασι μόνον διαμαρτυρομένων ορθοδόξων «συντηρητικών» Ιεραρχών

κατα της αΙρέσεως τού Οικουμενισμού; Δια τούτο άκριοώς πιστεύομεν δτι με­

τέχει της βλασφημίας και' δ ετερος λόγος τού συναγωνιστού σας εν τή προκειμέ­

, Ε" δ ' νη περιπτωσει π. υγενισυ, ιακηρυσσσντσς:

«Τότεάλλοίμονσν εις ημάς δημιουργήσαντας σχίσμα καΙ χωρισθέντας

-12­

απ' αΊJτων» (δηλαδη των Νεοημερολογιτι";')ν). 'Όχι, αγαπητέ μοι πάτερ,. ουδεν

αλλοίμονον ανήκει εις ταυς αντιδράσαντας κατα της 11μερολογιακης καινοτο­, " λλ" θ ,~, " , Τ \ , λλ ' ", ~ ,

μιας πιστσυς, α αντι ετως επαινος και τιμη. ο α οιμονον ανηκει εις τους

διακηρύσσοντας στι πρέπει να μη διακόπτωμεν κοινωνίαν δια τυχον καινοτο­

μίαν εν τη 'Εκκλησί<ς, αλλα μόνον σταν γίνη τοιαύτη ωστε να προκαλέση την

απώλειαν τής χάριτος!!.. 'Εν τοιαύτη περιπτώσει, αλλοίμονον εις την 'Εκ­

κλησίαν ητις θα εχη τοιούτους πιστους οί οποίοι αληθως εις ο υ δ ε ν θα

διαφέρουν με τους στρατιώτας εκείνους οί οποίοι φυλάσσοντες την πσλιορκου­

μένην πόλιν των, αφήνουν ν' ανέ60υν εις τα τείχη καΙ να εισέλθουν δια της

πύλης της σί εχθροΙ καΙ τ ό τ ε μόνον λαμ6άνουν τα σπλα προς αντιμετώ­

πισίν των! Ποίος δεν διακρίνει το ε ν ο Χ ο ν καΙ μ ά τ α ι ο ν μ.ιας ι . "Ι ,

τοιαυτης αντιδρασεως;

Ίδου εν ολίγοις π. Μάρκε, η θεολογία των συναγωνιστων σας καΙ ύμων

των ιδίων. "Ας ίδωμεν σμως νυν καΙ τας φο6ερας ασυνεπεία; της πρό.ς με επι­

στολης σας.

~pau,aAέal άνιιφάσειc.

Α) Εις την πσλυγραφηθείσαν αλληλογραφίαν σας, τ-ην διαμειφθείσαν

μετα του Σε6. Πειραιως κ. Χρυσοστόμου εν ετει 1966, επανειλημμένως προσε- ­φωνείτε τουτον ώς έξης:'

(α) «Σ ε6ασμιώτατε, μετ α του προσήκοντος σε6ασμου επιφωνQυμεν τα­

πεινω;: Πολλα τα ετη 'Τμων είησαν. 'Εχάρημεν σφόδρα, αναγνόντες μετα

προσοχης αυτην (τ/ν επιστολην) καΙ διαγνόντες εν αυτη το κατ' εξοχην δια­

κριτικον τ ο ϋ α λ η θ ο υ ς π ο ι μ έ ν ο ς γνώρ~σμα ... ».

(β) «Ευλα6ως προσφέρομεν τον προσήκοντα σε6ασμον ευχόμενοι ταπει­

νως, δπως ο Δομητορ της 'Εκκλησίας διαφυλάττει την 'Τμετέραν τιμί~ν Σε6α­σμιότητα ώς κόρην Οφθαλμου ... » καΙ

(γ) «Συναλγουντες μετα της τιμίας ·Τμετέρας Σε6ασμιότητος, δι' ην

ύπέστητε δοκιμασίαν, κ α Ι ε ν τ 0 π Ρ ο σ ώ π Ψ .Τ, μ ~ ν ή

·Α γ ί α τ ο υ Θ ε ο υ η μ ώ ν 'Ε κ κ λ ησ ία .. "». Σας ερωτωμεν ·Οσιολογιώτατε· ποίος αναγνώστης των ανωτέρω προσφω­

νήσεών σας είναι δυνατόν ποτε να φαντασθη στι αΌται απευθύνονται εις ίεράρ­

χην ... εστερημένον της θείας χάριτος καΙ συνεπως εις τας τάξεις των σχισμα­

τοαιρετικων διατελούντα;!.. <Όταν δε πληροφορηθη εν συνεχεί~ δτι ο προσ- . φωνων τυγχάνει καΙ οπαδΟς της θεωρίας της απωλείας της χάριτος, λόγψ της

ημερολογιακης καινοτομίας, δεν θα φρικιάση κυριολεκτικως δια την ασυνέ­, ,

πειαν του ταυτην;

Β) Εις την μελέτην σας επίσης «·Η 'Ορθοδοξία εν πολέμφ» σ. 16, εξε­τάζοντες την έπιτελσυμένην διά6ρωσιν της 'Ορθοδοξίας, άρχης γενομένης άπο

1

Ι ι ι

-13­

το 1924, ο υ δ α μ ο υ αναφέρετε Ό,τι άπωλέσθη ή χάρις εκ τών Ν εοημερο­

λογιτών, άλλ' άντιθέτως, ως ε'ίπομεν, τους κατηγορείτε διότι δίδουν τα μυστή­

ριά των εις τους αίρετικσυς Παπικούς... Προς τί τότε μας παραπέμπετε εις

την ανωτέρω μελέτην σας; Δια να ίδωμεν τί; ΤΎlν ϋπαρξιν της χάριτος εν τη 'Ε λ' , ,:) ,e,.,'κκ ησι~ των και την εν συνEχει~ υμεπραν ασυνεπειαν;..

Γ) Πώς πάλιν ~Oσιoλoγιώτατε, κατόπιν τοιούτου πιστεύω, εδέχθητε ώς

αρχιεπίσκοπόν σας τον κυρον,'Ακάκιον Παπαν; την στίγμην δπου ούτος είχε

χειροτονηθη εν ετει 1960 ύπο ίεραρχών της Συνόδου τής Ρ. Διασπορας . κ ο ι­

ν ;; ν ο ύ ν'τ ω ν π λ ή Ρ ω ς μετα τών Ν εοημερολογιτών; Πώς είναι δυνα­τον να διακηρύσσετε αφ' ένος τα ύπεύθυνον καΙ κατακριτέον-τών κοινωνούντων

·τοίς Ν εοημερολογίται; καΙ κατόπιν να επαναπαύεσθε διαποιμενόμενος ύπο αρ­

χιεπισκόπου χειροτονηθέντος απο τοιούτους κατακρίτους καΙ ύπευθύνους;! ! .. Έαν δε αναμνησθη τις δη ή ανωτέρω Σύνοδος ΜΕΧΡΙ ΤΗΣ ΣΗΜΕ­

ΡΟΝ δΈν εχει ΟΙJδαμού δηλιί)σει ΟΤΙ συμφωνεί προς το κήρυγμα τού κυρού Ματ­

θαίου, αλλ' ουδε καν oτι_δ~ακόπτει κοινωνίαν προς τας λοιπας «ορθοδόξου;?> ~.ε;κ­

κλησίας, πώς είναι δυνατόν, επαναλαμ6άνομεν, να ειρηνεύετε κοινωνοϋντες μετ'

αντης απαθώς, ενό) θα επρεπε άπο την πρώτην στιγμην που το αντελήφθητε να διαμαρτυρηθητε εντόνως καΙ ύμείς καΙ ή Σύνοδός σας; (6)

Πώς επίσης ή έτέgα παράταξις τών Ματθαι'ίκων, ή δήθεν αυστηρωτέρα

πάσης αλλης, ή διϋλίζουσα τον κci)νωπα, κατα το λόγιον, μήπως καΙ μολυνθη

εστω καΙ ,εξ -άπλού χαιρετισμού νεοημερολογίτου, πώς είναι δυνατον λέγομεν να

μη προκαλΏ τον γέλωτα εις τους αναγνώστας τού περιοδικού της, δταν συνεχώς

σεμνύνεται ε~ αυτψ δια την ~oινωνίαν της μετα της ανωτέρω Συνόδου, ως επί­-σης καΙ δια τα συλλείτουργα τού Σε6. Καλλίστου μετα επισκόπων της Ρ. Δια­

σποράς, την στιγμην οπου ό ίδιος δ Μητροπολί.της κ. Φιλάρετος συνελειτούρ­

6. 'Ενταυ{}α {}α πρέπη να <1τlμειω{}ί1 προς αρ<1ιν τυχον παρεξηγή<1εως ΟΤΙ, γρά­

φοντες καΙ όμιλοϋντες περι κοινωνίας της Ρ. Δια<1πορας μετ α των <1υγχρόνων Νεο­

ημερολογιτων, ούδέποτε ύπελάοομεν ταύτην ώς έ π ί <1 η μ ο ν, γ ε ν ι κ η ν 11 καν

τ α κ τ ι κ ή ν, ώς συμοαίνει με τας λοlJtας «Όρ{}οδόξους» Έκκλη<1ίας. Άπλως, ώς έκ

των πραγμάτων δύναταί τις εύκόλως να διαγνώ<1η, αύτη τυγχάνει π ε Ρ ι <1 τ α τ ι κ ή,

ώς έξαίρεσις έμφανιζομένη καΙ δη μετα κληρικων της Σερβικης Έκκλη<1ίας, λόγφ

ασφαλως της γνω<1της εύεργετικης {}έ<1εως ην ελαοεν εναντι της Ρ. Δια<1πορας κατα

την έμπερίστατον ταύτης προπολεμικην περίοδον.

'Εν τούτοις και ή έξαίρε<1ις αύτη δεν πα{'ει να είναι λίαν έ π ι κ ί ν δ υ ν ο ς

δια την έν Έλλάδι Έκκλη<1ίαν τών Π αλαιοημερολογιτων, ακριβως λόγφ της

μετ' αιΊτης κοινωνίας της - εΙ.ς μίαν μάλΙ<1τα έποχην τοιαύτης οίκουμενΙ<1τικης δραστη­

ριότητος και ά&εΤ1j<1εως των ίερων της -' Ορ&οδοξίας Π αραδό<1εων - <1ημείον iί.λλως τε ίκανως παρατηρη{}εν ύπο των Ν εοημερολογιτο)ν ω<1τε ανερυ{}ριά<1τως να α.-τοφαί­

νωνται: «Συνεπώς τίνα διαφοραν εχομεν μετ α τό)ν Παλ)γιτων, οταν δια μέ<10υ της Ρ.

ΔΙ<1πορας και των Σέροων κληρικων κοινωνοί)ν καΙ οΌτοι, ε<1τω καΙ έμμέσως με{}' ήμων;»

ΤΟ έρώτημα κα{}ί<1ταται τραγικον δια τον μη δυνάμενον να διίδη την πραγματικήν του

αξίαν άπλούν λαον των ΓΟΧ, διο και τον λόγον ώς και την <1χετικην έν προκειμένφ

εΜύνην φέρει κα{}' όλοκληρίαν ή ήγε<1ί~ του... Ι .,'

-14­

γησε κ α Ι το 1972 μετα τού ΣέρtJου ίερομονάχου 'Αθαν. Γ,έtJτιτς εν Πα­

ρισίοι;, δστι; κατα τας ιδία; αυτού δηλώσεις, και με το νέον λειτρυργεί, και

τον Οικουμενικον Πατριάρχην μνημονεύει; , "Όταν δε σκεφθίi τις δτι ή μ ε ί ς το 19 ί l' δι' εν παρόμοιον ως το ανω­

τέρω συλλείτουργον ,ηρνήθημεν να χειροτονηθωμεν ύπ' αυτόύ του ιδίου Μητρο- . πολίτου, αί δε Ματθαιϊκοι αρχιερείς την ιδίαν ήμέραν ΕΧΕιροΘΕΤΟΤΝΤΟ ύπο της ανωτέρω Συνόδου προκειμένου να. γίνουν κοινωνικοι μετ' αυτης, εξ αυ­

τού και μόνον είναι ίκαΥον ν' αντιληφθίi τό μέτρον συνεπείας τη; ανωτέρω πα':

ρατάξ'εως αλλα και ύμων των ιδίων οί οποίοι ύπό τα. γνωστα. συνθ'ήματα τη;

απωλείας σπεύδε τε να. ενωθητε μετα των Ματθαι'ίκων, αδιαφορούντες δια J'O παιζό~ίενoν θέατρον εις βάρος της δλης θεολογικης εμφανίσεως και προ60λης,

του αγωνo~ ! . ' ),. .~.

Δ) Προς ενίσχυσιν και πάλιν τ6')ν από'ψεό)Υ σας, μας παραπέμπετε εις την ' 'Α '''λ " δ 1934 \ " , "' ,μελετην« π{)στασ~ας ε εγχος», εκ . ~ την οπωαν ω; γραφετε, συνξγρα­

ψαΥ «οί 1Ο πνευματικοι ~A γιορείται».

'Όντως, εν σελ. 331 είδομεν τας εννέα ύπογραφα.ς των <<συγγραφέων» της

ανωτέρω μελέτης (καθ' ήμας, πάντως, τυγχάνει ε ί ς Ο συγγραφεύς, ή ύμε­

, " λ ' ) " '" ~, 'Α'τερα οσιο ογιοτης , και τεταρτον κατα σειραν ανεγνωσαμεν: κ α κ ι ο ς

π ν ε υ μ α τ ι κ ό ς. Πρόκειται περι τού γνωστού αρχιμανδρίτου, τού ως και

ύμείς, επι αρκετόν διάστημα διατελέσαντος αντιπάλου τού κυρού Χρυσοστόμου,

καΙ κατόπιν γενομένου, ως ανωτέρω είπομεν, 'Αρχιεπισκόπου των ΓΟΧ. Κατό­

πιν δμως της ανωτέρω περιγραφείσης χειροτονίας ταυ, φρονείτε π. J\;Iάρκε, δτι

δύνασθε να. ενισχυθητε εις τα.; απόψεις σας απο τοιούτου είδους «επιχειρήμα­

τα»; Ευτυχως το μόνον το οποίον επιτυγχάνετε είναι νά ... επικροτητε τα.ς ιδι­, θ ' \, δ \ f':f ,

f κας μας εσεις και ου εν ετερον ...

Ε) 'Αλλα το ετι τραγικώτερ,ον είναι εν προκειμένψ το γραφόμενον εν

σε~: 15α της μελέτης σας </Η 'Ορθοδοξία εν πολέμιρ», δπερ μάλιστα επαναλαμ­

βάνετε καΙ εις την σελ. 2 της προς ήμάς ανοικτής επιστολης σας. Εις αμφοτέρας' / τα.ς ανωτέρω περιπτώσεις διαμαρτύρεσθε εντόνως διότι ή ~Eλλαδικη 'Εκκλησία

παρέ~χε τα. Μυστήρια είς τινας παπικούς. . Σάς ερωτωμεν, π. Μάρκε' ποία μυστήρια μετέδωκεν, εφ' δσον, ως ισχυ-­

ρίζεσθε, απώλεσεν την χάριν ηδη πρό ίκανων δεκαετιών;!.. Είναι δυνατον Ο

ανευ χάριτος να μεταδίδη ... χάριν; 'Αληθώς οσιολογι(:}τατε καΙ μόνον ήανςu~

τέρ~ αντίφασίς σας είνa.ι ίκανη ν' αποδείξη λ ό γ ο ν' κ ε ν Ο ν ολόκληρον τον πύργον των 'επιχειρημάτων σας περι απωλείας της χάριτος κ.λ.π.

Αί ένκύκΑlοl 1948 κοί 1950.. ~Tπo την επήρειαν τών ανωτέρω αποδειχθεισων αντικανονικών, αντιφα­

τικών και τούτ' αυτο αδοκίμων μαρτυριων, καταλ1Ίγετε ε,ις το τραγικον συμπέ­

-15­

ρασμα δτι το κήρυγμα της απωλείας της χάριτος αποτελεί «την ιδεολογίαν Τ9ϋ

ίερου αγώνας», εφ' δσον, ώς γράφετε, καΙ ό κυρος Χρυσόστομος «εκήρυξε

κατ' επανάληψιν» τούτο. "Ας 'ίδωμεν λοιπον εαν αληθεύετε καΙ εις το ανω­, " , Ί

τερω επιχειρημα σας.

α) 'Εν πρώτοις εις ο υ δ ε μ ί α ν συγγραφήν του ό αείμνηστος ήγέ­

της του ίερου αγώνος εκήρυξε το ανωτέρω αδόκιμον κήρυγμα, ουδε καΙ εν αυτη

τη εν τη εξορίιι; του συγγραφείσll εν ετει 1950,' παρα μόνον εις τρείς περιπτώ­

σεις κατοπιν 4όκηθείσης ΙΗας τ,αυ περιβάλλοντός του. 'Εξηγούμεθα πλατύτεΡον.

ΤΟ 1935 ηναγκάσθη το π Ρ (Οτ'ον, όμου μετα των δύο συνεργατών του ίεραρχών

Δημητριάδας καΙ Ζακύν-θου, να όμιλήσll περΙ της ανωτέρω απωλείας, δεδομένου

δτι τουτο απετέλει α π α Ρ α ί τ η τ ο ν π Ρ ο ϋ π ό θ ε σ ι ν προς ανάλη- , ψιν της κανονικης ηγεσίας του αγώνος, την, όποίαν κατ' ουδένα λόγον παρέδι­

δον οί άγιορείται ίε ρομόναχο ι, ειμη κατόπιν διακηρύξεως της αδοκίμου θε­

ωρίας τi?ν, της όποίας ή εμφάνισις σημειουται δια πρώτην φοραν εγγράφως

το ετος 1934.

β) Το !948 διακηρύττει επίσης το αυτό, α κ Ρ ι β ώ ς Ο λ ί γ α ς ή­

μέρας μετα τας αντικανονικας χειροτονίας του

κυ Ρ ο υ . Μ α τ θ α ί ο υ, προκειμένου δπως προστατεύσll τον άπλούν πιστον

λαον δστιςηκολούθει τουτον καΙ τον όδηγήσll οϋτω μακραν της επιρροης του

ύπεραρθέντος ύπερ τα οΙκεί.α μέτρα επισκόπου Βρεσθένης. Δυστυχώς δμως

ουδένα καρπον επέφερε καΙ 11 ενέργειά του αύτη,. δια πολλους βεβαίως λόγqυς,

κυριώτεραι τών όποίων τυγχάνουν, καθ' ημας, αφ' ένος μέν, η τυφλη ύπακόη

του λαου εις τον ... μοναδικόν, ιί>ς επίστευε, προστάτην της ΌρθοδοξΙας Ματ­

θαίαν, αφ' έτέρου δέ, η μη ευλογία ταυ Θεου εις τοιαύτας πολιτικάς πως ευε-'

λιξίας ...

γ) Τέλος το 1950 επαναλαμδάνει ώς γνωστον το αιπο αδόκιμον κήρυγμα~

ακριβώς 12 ημέρας μετα η1ν κοίμησιν του κυρού Μάτθαίου (14 Μαιον), ελπί­

ζων εις μίαν συσπείρωσι~του λαου του περΙ αυτόν, μια καΙ εξέλιπεν ό αίτιος

της πνευμq.τικη; ανταρσίας του αγώνος. ΚαΙ πάλιν δμως ουδΕν κατωρθώθη,

ασφαλώς δια τους ανωτέρω περιγραφέντα; λόγους.

Δια την τελευταίαν μάλιστα εγκ{ικλιον, ητίς καΙ προεκάλεσε τον μετα

ταυτα βαρυν διωγμον της 'Ελλαδικης 'Εκκλησίας κατα τον ΓΟΧ:, είχε ε'ίπει τα

κάτωθι προ της ύπογραφης καΙ κυκλοφορίας της προς τους επιτελείς alJrov, αί

.. όποίοι, δυστυχώς, επέμενον εις την ανάγκην κυκλοφορίας της. «'Εγω ύπογρά­

φω, αλλ' η βαλίτσα μου είναι ετοιμη δια την εξορίςι.ν που θα ακολουθήσll...» ,)Ι • C 'f ", (7)Και οντως ως ε LJrE και εγενετο. ~ .

7. Π ιστεί'ομεν άπο;ωτως στι iJ'ιx ητο πολ-υ ευεργετικον δια Τ1)ν μέλλQuσαν Κανο­

. νικην πορείαν του άγώνος σπως, οί είσέτι ζιοντες συνεργάται του π. Φλωρίνης κυρου Χρυσοστόμου και αυτήκοοι γεγονότες μάρτυρες των ανωτέρω ρημάτων, 6 ε 6 α ι ώ­

σ ο υ ν τ α υ τ α τ η ν σ·ή μ ε Ρ ο ν δ ι' έ γ γ ρ ά φ ο υ μ α Ρ τ υ Ρ ί α ς

τω ν, ωστε αυτο το όποίον δεν ηδυνή1}η να πράξη ό αοίδιμος πρΙν η απέλ1}η του

6ίού, τούτου, άναπληρώσουν οί «διαμεμενηκότες μετ' αυτού έν τοίς πειρασμοίς του ...»

-16­

Οϋτω βλέπομεν δτι απο το 1937, ετος αποσχίσεως του Ματθαίου μέχρι το

1948, ετος των αντικανονικών χειρoτoνιcί)ν του, ουδόλως {lπέκυψεν δ ευγενης

ούτος γόνος του Πόντου εις το αδόκιμον κήρυγμα της απωλείας της χάριτος,

αλλ' αντιθέτως το επολέμησε με δλας του τα; δυνάμεις. Πώς ήτο λοιπον δυνατον

αυτος δ δποίος επι ενδεκα συνεχη ετη ηρνείτο να ύποκύψrΙ εις τας αντικανονι­

κας αξιώσεις του αποστατήσαντο; Βρεσθένης, ν' αλλάξη αυτοαάτως πιστεύω , θ ' , λ' <, '" , -Ι , -, λ

και πεποι ησεις ο ιγας ημερας μετα τα; αντικανονικας χειροτ6νιας του πα αι e." - , , c , αγΙ9ρειτ~ ιερσμοναχου;

Άπο του 1935 ---' ετος προσχωρήσεώς του εις τον ιερον αγώνα -, αχρι

της τελευτης του, το προσωπικόν του πιστεύω συνεκεφαλαιούτο εις την πρότα­

σιν: «Μακραν των καινοτόμων νεοημερολογιηον, αχρι τελικης δίκης καΙ κατα­

δίκης του σχίσματος ύπο Πανορθσδόξου Συνόδου».

'Ενταυθα δμως π. ,Μάρκε είμεθα ύποχρεωμένοι προ; απόδειξιν τών γρα­

φoμέ~ων μας να αναφερθώμεν ει,ς γεγονας ηκιστα κολακευτικον δι' ύμάς, πλην

δμως λίαν ωφελίμου προς εξαγωγην αληθους συμπεράσματος ει; την παρούσαν

ερευνάν μας. Ποίον; την διαμειφθείσαν αλληλογραφίαν μεταξυ του κυρού Χρυ­

σοστόμου κ,αΙ της ύμετέρας Όσιολογιότητος εν ετει 1937 και δη τας παραμο­

νας τού επαράτου σχίσματος.

'Εν τφ απαντητικψ εγγράφφ τη; Ι Συνόδου εις nΙν πολυσέλιδον 'ύμετέ­

ραν επιστολήν, αποκαλείσθε «ηθικος αυτουργός» της πνευματικής ανταρσίας

τών ιερομονάχων Γεδεο)ν καΙ ·Ιλαρίωνος {,πα τον ηδη αρχίζοντα να ανεξαρτο­

ποιείται επίσκοπον Ματθαίον.

Παρα ταύτα, ουτε ή {'μετέρα αποσκίρτησις, ουτε ή του Βρεσθένης μετα

δεκάδος σχεδον άγιορειτών ιερομονάχων καΙ πλήθη λαου, ηδυνήθησαν να 'κάμ­

ψουν τον,.. αοίδιμον ανδρα καΙ να τον αναγκάσουν ν' ακολουθήση'το κήρυγμά

σας! 'Ήλπιζε δτι συντόμως θ' αντελαμ6άνεσθε την αλήθειαν καΙ θα επάνήρ­

χεσθε και' πάλιν εις την όρθην διδαχην την όποίαν ούτος καλώς καΙ ευόρκως,

διηκόνει. Δυστυχώς δμως ή ,μετα ταύτα είσοδος του π. Ευγενίσυ καΙ της Μα­

ριαμ εις τον ιερον αγώνα ώδήγησαν τον Ματθαίον εις τα; αντικανονικας ΧΕΙ­

ροτονίας του, γεγονος το όποίον εμελλε να διευρύνη πλέον επισήμως καΙ θετι­

κώς το εναρξάμενον σχίσμα, ώς ασφαλώς καλλίτερον εμού θα γνωρίζη ή ύμε­

τέρα δσιολογιότης.

Κατόπιν τών ανωτέρω ασφαλώς θα μας ερωτήσητε: Τότf., διατί, αφου

τοσουτον ισχυρώς ηναντιουτο εις το κήρυγμα τού Βρεσθένης συνέγραψεν εν

ετει 1948 καΙ 1'950 ,τα; γνωστα; εγκυκλίους, δια τών όποίων συνεφώνει πλή­

ρως προς τα διακηρυχθέντα l1δη απο το 1937 ύπο του κυρου Ματθαίου; Ά­

παντώμεν' εκ πόνου καΙ μόνον προς τον αγώνα τον όποίον ε6λεπε σχεδΟν ναυ­

αγούντα κατόπιν του εμφυλίου διχασμου. 'Ηθέλησε καΙ την τελευταίαν στι­

γμην να διασώση τους πορευομένους οπισθεν του αρχηγου της ανταρσίας Ματ­

θαίου καΙ οϋτω να προστατεύση το γόητρον καΙ την μέλλουσαν πρσαγωγην της

'Εκκλησίας τών ΓΟΧ, ασχέτως αν τελικό); διεψεύσθη τών ελπίδων του.

<Ότι αχρι τέλους του βίου του παρέμεινε πιστο; ει; το πνευμα καΙ γράμμα

-17­

τη; κατωτέρω δημοσιευομένης επιστολης του , , , , I~ 'Β 'λ

π Ρ ο ς τ Ο ν ε π ι σ κ () π ο ν ε Ρ μ α ν ο ν α Ρ υ κ ο π ο υ ο ν,

(δρet περαιτέρω ταύτην) διαοεοαιοί καΙ το γεγονος της προσωπικής του σ τ ά­

σ ~ ω ς καΙ δ ι α γ ω γ η; μετα Τ11ν κυκλοφορίαν τών ανωτέρω εγκυ­

κλίων. Γράφομεν τούτο διfιτι οι'δαμού εν α'Ι)ταίς ζητεί συγχ(i>ρησιν δια το αχρι

τής στιγμη; εκείνης κήρυγμά του' ουδαμού εκφράζει επιθυμίαν επιστροφής

εις την Πν/άταξιν τού Βρεσθένης, ώς αΠ{lτει ή περίπτωσίς του, αλλ' αντιθε­

τως καλεί απαντας εις ενωσιν ύ π ο την ~Iεραν αυτού Σύνοδον καΙ ουδεν

πλέον! 'Αλλ' ας ίδωμεν λεπτομερέστερον τα γεγονότα. ΚαΙ εν πρώτοις δια την

εγκύκλιον τού 1948 είναι γνωστον τοίς πάσι στι αφορμην εκδόσεώς της εδω­

κε τογεγονος τών αντικανονικών χειροτονΗtJν τού Βρεσθένης.

'Επ' ευκαιρίQ. τοί1 γεγονότος τούτου καΙ θέλων να προστατεύση το πλή­

ρωμα το οποίον ηκολούθει ακρίτως τον επίσκοπον Ματθαίον, κυκλοφορεί την

ανωτέρω έγκί'κλιον, χρησιμοποιών (1J; σωτήριον «δόλωμα» καΙ το κήρυγμα της

απωλείας της χάριτος, ,ανευ σμως οιιδεμιας συνεπείας απέναντι τούτου' άπλώς

καΙ μόνον εστηλίτευσε την διαγωγην τού, ώς τον χαρακτηρίζει, «παρασυναγώ­

γου» Βρεσθένης, καλών ταυς οπαδούς του σπως πάση δυνάμει απομακρυνθούν

το συντομώτe:ρ.ον της παρατάξεώς του. Παραθέτομεν χαρακτηριστικα α~oσπά­

σματα της εν λόγύ) εγκυκλίου.

«Θα εγινε ασφαλώς τοίς πάσι γνωστον δτι προ ήμερων Ο ΣεΟ. Βρεσθ-ένης

Ματθαίος παρα του; ίερους Κανόνας και' μετ' αχαρακτηρίστου ασεοείας προς

τα ύπο τής αιωνοοίου πράξεως τής 'Ορθοδόξον 'Εκκλησίας καθιερωθέντα,

προέοη μόνος εις χειροτονίαν επισκόπων, γεγονος δπερ κατέστησε τούτον καΙ

τους ύπ' αυτού χειροτονηθέντας ενόχους εναντι τού Θεού καΙ της 'Εκκλησίας

ώς καΙ πάντας τους παρ' αυτων δεχομένους ευλογίας.

Διο καΙ εκ ποιμαντορικού καθήκοντος συνιστώμεν εις τους οπαδους της

ορθοδόξου παρατάξεως ήμών σπω; αποφεύγωσι καΙ μηδεμίαν πρσσοχην δίδω­

σιν εις τας φ λ η ν α φ ί α ς καΙ μ ω Ρ α ς σ υ ζ η τ ή σ ε ι ς τού παρα­

συναγώγου 'Επισκόπου Βρεσθένης, δι' ων προσπαθεί ούτος ύπο το π Ρ ό­

σ Χ η μ α δ η θ € ν τ η ς cl κ η Ρ ά τ ο υ ο Ρ θ ο δ ο ξ ί αi ,ς να παγι­

δεύση τους πι στους καΙ ,ια εγχύση εις τας ψυχας αυτών το .δηλητήριον της

πλάνης παρασύρων αυτους εις τον κρημνον της ψυχικης απωλείας ... 'Επίσης εις

τους καλη τη πίστη καΙ εξ αγαθού τού συνειδότο; ακoλoυθoVντα; τον παρασυ­

. νάγωγον 'Επίσκοπον εκ ποιμαντορικής προνοίας, αν θέλωσιν ~ύτoι την ψυχι­

κην αυτών σωτηρίαν, συνιστωμεν σπως αποκηρύξωσιν αυτον καΙ τας α ν τ ι­

κανονικας καΙ ξενοφώνου; διδασκαλίας τας ~ ι , \ e, ,~ , αντικειμενας εις το υγιε; και ακραιφνες

π ν ε ύ μ α τ η ς 'Ο Ρ θ ο δ ο ξ ί α ς».

Έρωτώμεν' είναι δυνατον μετα απο τοιαύτα ~ρήματα να πιστεύσωμεν πο­

<, < 'Χ' δ' -, , , λ' 'ξ δ'λ ' τε οη ο κυρο; ~ ρυσοστσμος ια τη; ανωτερω εγκυκ ωυ του ε ε η ωνε μετα­

\' \::ι""" _ , νοιαν και επιστροφην εις τα; αρχα; και το κηρυγμα του «παρασυναγωγου»

Βρεσθένης; !

1 i

-18­

Τίς δεν διακρίνει ευκρινέστατα οτι αποτελεί σ τ η λ ι τ ε υ τ ι κ η ν

εγκί'κλιον ου μόνον τών αντικανονικών χειροτονιο)ν του αλλα και της γενε­

σιουργού αιτίας αυτών,-\Ίτοι τού αδοκίμου φρονήματος της απωλείας της χά­

ριτος, δπερ χαρακτηρίζει ό αοίδιμος ανηρ ())ς «ανηκανονικην και ξενόφωνον

διδασκαλίαν» πλήρη «φληναφιών και μωρών συζητήσεων» προσθέτων χαρα­

κτηριστικο)ς: «ύ π Ο τ Ο π Ρ ό σ Χ η μ α δ. η θ ε ν τ η ς α κ η Ρ ά­

τ ο υ Ό Ρ {{ΙΟ δ ο ξ ί α ς»;

Διό,ΤΙ' , εαν εις το κήρυγμα τού Βρεσθένης επανεπαύετο ή αλήθεια, έρω­

τώμ,εν' διατί να κατηγορη τον Ματθαίον δια τας γενομένας χειροτονίας, εφ' 0­σον εκ τών πραγμάτων πλέον (lπεδεικνύετο οτι ήτο ό μόνος αληθεύων και

ακραιφνης ορθόδοξος επίσκοπος εν Tc"tJ κόσμφ, (όμού μετα τού συναδέλφου.

~oυ επί τι διάστημα Γερμανού Βαρυκοπούλου), πάντων τών λοιπών ύπαρχόν­

των εν ποικίλη κακoδoξί~ μηδε αι'τού τού κυρού Χρυσοστόμου εξαιρουμένου,

ακρίβώς διότι δεν συνεφώνει προς το αδόκιμον κήρυγμά του;

Πώς πάλιν είναι δυνατον να δεχθfJ:η.ιεν, το ύπο πολλών ύποστηριζόμενον,

δη δηθεν εν τη ανωτέρω εγκυκλίφ στηλιτεύεται ό Βρεσθένης διότι εχειροτ6­

νησε μ ό ν ο ς και o~Xι τϊΊ συνεργασί~ τού επισκ6που Γερμαν.ού, εφ' δσον

ύπο τού αοιδίμου Χρυσοστόμου και ό Γερμανοςο{jτος θεωρείται δμότροπος καΙ

συνυπεύθυνος τι"tJ l\ιIατθαίφ, ακριβώς διότι ήκολούθει τΎιν πορείαν του, απο­

κηρύξας τον π. Φλωρίνης;

Συνεπώς δύο αντικανονικοι επίσκοποι ουδέποτε ενεργούν κανονικας χει­

ροτονίας, εστω και αν αυξηθούν εις 3 η 4, εφ' οσον ή αιτία ητις τους απεμά­

- ~ ~ 'δ " " 'λκρυνε της ι. "'"' υνο ου των τυγχανει ανηκανονικη, παρανομος και πεπ ανη­

μένη.

Δια τούτο ακριΩώς και δ~ν {'πεχώρησε ουδΕ επι στιγμην της θέσεώς του

ό πολιος και σεβάσμιος ίεράρχης Χρυσόστομος, πιστεύων απολύτως δη οί απ{',

μ,ακρυνθέντες επρεπε να επανακάμψουν εις την πqοτέραν των εκκλ. αρχην εν

μετανOίιt, και ουχι αυτος να ακολουθήση τούτους εις την ανταρσίαν των.

* * *

"Α "δ ' Ι" , -, λ'ς ι ωμεν εν συνεχειιt και τας περιστασεις συγΊραφης της εΊκυκ ιου

Νο 13 τού 1950. ΚυκλοφΟΡ11σασα, ώς ειπομεν 12 '11μέρας μετα την κοίμησι'.!

τού Βρεσθένης, ητοι την 2Gην ΛΙαιου, ο υ δ α μ ο ύ και πάλιν εν αυτη δια.-·

κρίνει τις διάθεσιν επιστροφης τού συντάκτου της ύ π ο τους διαδόχους

τού Ματθαίου, αλλ' αντιθέτως καλεί πC:ι.ντας προς ενωσιν, ενφ ό 'ίδιος παριJ­

ι , 'θ' ",μενει εις την εσιν του αναμενων.

Βεβαίως επαναλαμβάνεται και πάλιν εν αυτιΊ το atlTi> κήρυγμα της απω­' - ι , λλ ' \ \ -, οι ο, δ' - Β θ ιλ ειας της χαριτο;, α α με τον προφανη σ,ι,οπον οπως οι οπα οι του ρεσ -!'­

νης επιστρέψουν και πάλιν {,πα την σύνοδον τού κυρού Χρυσοστόμου, ώς απο­

δεικνύεται τούτο και εξ ετέρων λόγιον και φρr.ωεων τη; εν λόγφ εγκυκλίου.

Γράφομεν τούτο, διότι ενφ αναγνωρίζει εν αυτη Τ11ν απώλειαν της χάριτος κιι.ι

αρα εδικαίωνε - φαινομενικο>ς τουλάχιστον - τον l\ιIατθαίoν, εν τούτοις δεν

--19­

δυσκολεύεται να προσθέση χαρακτηριστικως καΙ τα κάτωθι: «Ταύτα πάντα δη­

λούμεν δι' ύστάτην φοραν χάριν των σκανδαλισθέντων χριστιανών, ων επιΗυ­- \ , , \"", ,μουμεν την ψυχικην σωτηριαν ... », χωρις το παραπαν να σπευση εν μετανοι\t

προς τήν ... Κερατέαν, ϊνα ενώπιον τών διαδόχων τού κυρού Ματθαίου εκ­

φράση την μετάνοιάν του καΙ ζητήσιι την ύ π' α 1) τ ο υ ς ύπαγωγην α'Ι!'

τού καΙ τών δύο συνεπισκόπων του.

ΠρΌς σωτηρίαν λοιπον τών άπλών ζηλωτών της πολεμουμένης Όρθοδο,ξί­

ας, προετίμησε να οικονομήσιι καΙ πάλιν τους λόγους του, χαριζόμενος εις το

6ίαιον καΙ αμαθες κλήρου καΙ λαού του ώς το πάλαι ό προφήτης 'Ααρών, δστις

ακων καΙ λυπούμενος εμοσχοποίησεν εν τη ερήμφ, προκειμέν.ου να εμποδίση την

επιστροφην τού σκληρού καΙ απειθούς λαού του εις την Αίγυπτον της δουλεί­, -, θ'

ας και της αποσυν εσεως ... Δυστυχώς Όμως καΙ πάλιν διεψεύσθη ηον αγαθών του ελπίδων.

'Εαν επίσης, ώς ισχυρίζεσθε, ή «ιδεολογία τού ιερού αγώνος» ητοή απώ­

λεια της χάριτος λόγφ της ήμερολογιακης καινοτομίας, πράγμα Όπερ μετα

φανατισμού ύπεστήριξεν μέχρι τέλους τού βίου του ό κυρος Ματθαίος, τόr~

όσιoλoγι(,~)τατε, κατ' αδήριτον ανάγκην, ή παράταξις τού π. Φλωρίνης Χρυ­

σοστόμου άπο το 1937 μέχρι τού 1948, 11ΤΟΙ επι 11 συνεχη ετη ευρίσκετο , ι ι: ~ θ - ι: \ -, , ~ θ ς;.~ ε ν σ Χ ι σ μ α τ ι, ως αποκηρυχ εισα υπο του μ ο ν ο υ τοτε ορ' ·Ouu­ξούντος επισκόπου, πάντων τών λοιπών ύπαρχόντων εν κακοδοξί<t, κατα την

εκφρασιν τών ιδίων τών Ματθαι·ίκών. (8 )

Συνεπώς τί θα επρεπε να. συμ6ii εις μίαν μέλλουσαν ενωσιν τών δύο πα­

ρατάξεων; ουδεν ετερον ειμη τουλάχιστον '11 ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑ τών Χρυσο­

στομικών ύπο τών Ματθαι'ίκών, προς επανασύνδεσίν των με τήν... 'Εκκλη­

σίαν τού Χριστού, την ακραιφνη καΙ αμωμον! ..

Αι σχετικαΙ Όμως εγκ{'κλιοι τού κυρού Χρυσοστόμου ο υ δ α μ ο ύ πα­

ρουσιάζονται επικροτούσαι εν τοιούτον κήρυγμα' αντιθέτως μάλιστα, ώς είδο­

/lJεν, καλούν «δι' ύστάτην φοραν» -οους σκανδαλισθέντας χριστlιανOυς προς

ενωσιν καί. .. ουδεν πλέον!

Άλλα καΙ ύπο το φώς τών συγχρόνων γεγονότων εαν εξετάσωμεν το κή­

ρυγμα τού Ματθαίου καΙ τών διαδόχων του, θα το εϋρωμεν ΕΝόΧΟΝ καΙ ύ π ό δ ι κ ο ν ενώπιον της πορείας τού π. Φλωρίνης καΙ τών διαδόχων του,

δεδομένου Ότι ή Σύνοδος της Ρ. Διασποράς την όποίαν αμφότεραι αι παρατά­

ξεις ανεγνώρισαν ώς δυναμένη να παίξιι τον ~ρόλoν δ ι α ι τ η τ ο ύ καΙ

κ Ρ ι ί Ο ύ, αυτη λέγομεν ,η σύνοδος εντέλλε-rαι, αφ' ένος μέν, δι' επισίολης

τηςύπο ήμερομ. 17 Δεκ. 1969 προς τον Άρχιεπ. Αυξένnον, Όπως προσδέχε­

ται l\IΙατθαι'ίκους ιερείς δ ι α χ ε ι Ρ ο θ ε σ ί α ς, αφ' έτέρου δέ, μείlJ. την

αναΥνώρισιν άπάσης της ΜατθιΧΙ"ίκης παραίάξεως καΙ πάλιν δια ΧΕΙΡΟΘΕ­

8. Π ρΙSλ. «Κήρυξ 'Εκκλησίας Όρ1tοδόξων», ~I~ρτιoς 1961, σελ. 14., και Β ι

'Ανοικτη Έπιστολη ήμών προς π. Εύγένιον σελ. 13.

-20­

ΣΙΑΣ, σπω; ένωθη ΤΠΟ τον. 'ΑΡΧ-ΠΩ" ΛυξένΤΙΩν συμφι;)νω; τη σχετικη

αποφάσει τη; 15 Σεπτ. 1971.

Τί σημαίνουν πάντα τα ανωτέρω; ουχι το αντικανονικον της τών Ματ­

θαιϊκιον παρατάξεως -- εξ Ο'δ και ή χειροθεσία των - πράγμα το όποίον

ουδέποτε επρεπε να συμβ[], εαν οντω; η αιτία αποσχίσεως τού Βρεσθένης εκ

της Συνόδου τού π. Φλωρίνης ·ητο Ύμιολογημένη και δικαία; Διότι, εαν δικαία,

πώς νυν ύπσ χειροθεσίαν; 'Εαν πάλιν αντικανονική, ώς και ητο, διατί να μη

ητο παρομοίως αντικανονικη και η τού κυρου Χρυσοστόμου μετ α την αποδοχην

δια τών σχετικι'δν εγκυκλίων τού ανωτέρω πεπλανημένου κηργύματος τού Ματ­

θαίου; Άντικανονικη δε πάλιν οοσα διατι να παραμείνη α χ ε ι Ρ ο θ έ τ η­

τ ο;, και ου μόνον τούτο, αλλ&. να δικαιούται σπω; χειροθετη και τους Ματ­

θαι'ίκους και ηγείται αυτών εν μιι! μελλοί'ση ένώσει των; !

Μη αυταπατώμεθα σεβαστέ μοι π. ΜΕίρκε. ~H Ματθαι'ίκη παράταξις,δια

τούτο παρασυνάγωγο; και αντικανονική, ιJ); αποσχισθείσα αντικανονικώς τού

π. Φλωρίνης και τών επισκόπων Ο[ου. Αι'το δε το αντικανονικη δεν σημαίνει

τηνύφ' ένο; χειροτονίαν τιί)ν οπαδών του, διότι τότε δεν θα επρεπε να απο­

καληται ώς τοιαί'τη και Π Ρ Ο τών χειροτονιών, &λλα την ανευ κανονικού

λόγου .σύμπηξιν ιδίου θυσιαστηρίου, προφάσει μείζονο; Όρθ,οδοξία;, δια τής

διακηρύξεως τη; απωλεία; της χάριτος κ.λ.π.

Αί γινόμεναι μετα ταύτα χειροτονίαι (1948) απλώς επισημοποίησαν το

σχίσμα και ηυξησαν την ενοχην του :Ματθαίου και τών οπαδών του. Το κακον

είχε γίνει ηδη απο το 1937.

Κατόπιν τών ανωτέρω αντιλαμβάνεται πάς συνετος αναγνώστης όποίον

πνευματικον εγκλημα επιτελείτε, ϊνα μη είπωμεν καπηλείαν - διότι 'γνωρίζο­

μεν το άπλούν και αγνον τού ηθους σας - σταν {,ποστηρίζοντες δι' αρθρου

σας υπο τον τίτλον «11 δίκη τΎΊς Κοζάνη;» το εργον της Μοναχής Μαγδαλη­

νης, διακηρύσσετε τα κάτωθι:

«~H συγγραφευς εν τιΤ) ί,π() δίκην βιδλίφ αυτής αναφέρει ο ρ θώ ς,

στι εστερήθη η 'Εκκλησία τών Ν εοημερολογιτών «την ουσίαν, την χάριν, την

αγιότητα, και το πλέον λυπηρον τ11ν oρθl~Iν πίστιν ... ». Δεν δύναται έπομένω;

να διεκδικήση το δικαίωμα οτι τα τελούμενα υπ' αι,της Μυστήρια εχουν την

αγιαστιΚ'ην χάριν τού Παναγίου Πνεύματος, διότι 1Ίθέτησε την πάνσεπτον τής

Έκκλησίας αρχαίαν παράδοσιν ... βλασφημούσα ει; Αυτο το Πανάγιον Πνεύ­

μα». Δηλαδή, εν αλλαι λόγοι;, επικροτείτε το κήρυγμα τού κυρού Βρεσθένης

το τοσούτον πoλεμηθ~ν ύπο τού αοιδίμου π. Φλωρίνης Χρυσοστόμου, τον όποί­

ον ενταύθα, το ολιγι;nερον, εμφανίζετε ενοχον και παραβάτην ενώπιον τού

, , 'λ <' -" αποστατησαντο; πα αι αγιορειτου πνευματικου.... Έπετρέπετο σμω; δια τ11ν οσιολογιότητά σας, μετα &πο τόσα γεγονότα

τα όποία παρηκολουθ11σατε εκ τού σύνεγγυς και τών οποίων την αλληλουχίαν

μόλις προ ολίγου περιεγράψαμεν, να ερχεσθε και να επαναλαμβάνετε το αμάρ- ' τημα τού ετους 1937;

Προς Θεού! Μη προσπαθείτε εις το τέλος τού βίου σας να επιφέρητε νέον

- 21 ­

τραύμα κατα της ένότητο; και' θεολογία; τού ιερού αγωνο;, διότι κ α λ ω ς

γνωρίζομεν όποία και' όπόσα δάκρυα και' κανόνα; προσεφέρατε τψ Θεψ δια

την πρώτην σα; πτωσιν ... Μη λοιπον δημιουργείτε δια τη; νέας σας ταύτης

προσπαθείας νέου; ... Ευγενίου; καί .. , Μαριcφ εις το σώμα των ΓΟΧ ~Eλ­

λάδος! ~Iκανoν γαρ το παρελθόν ... ''Η μήπως φρονείτε ΟΤΙ δεν ήμάρτησεν παρομοίω; προ; ύμα; καΙ ή διεύ­

θυνσις τη; «Φωνης της 'Ορθοδοξία;», δημοσιεύσασα μόλις προ διετίας (τεύ­

χος 627-8 της 15) 9) 71 επιστολην Ματθαι'ίκού ίερομονάχου, επαινoUΝτoς

το εργον της ανωτέρω Μοναχης καΙ διακηρύττοντα στεντορείως την απώ­

λειαν της Χάριτος αμα τη ήμερολογιακη καινοτομίςι ( !), διασαλπίζφν συγ­

χρόνως, καΙ ως... απόδειξιν της θεωρίας του φέρων, το εργον ΔΙΣΤΟΜΟΣ

ΡΟΜΦΑΙΑ, τού όποίου μεταφέρομεν ειΎθυς αμέσως· τον τίτλον τού Β' κεφα­

λαίου του, προς απόδειξιν της μεγάλης ατοπίας της Διευθύνσεως τού ανω­

τέρω περιοδικού επιτρεψάσης την δημοσίευσιν τη; α-,!ωτέρω επιστολης.

«Η ΕΚΚΛΗΣ ΙΑ ΤΩΝ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ ΣΤΝΑΓΩΓΗ πο­

ΝΗΡΑ, ΟΙ ΔΕ ΑΠΟΤΕΛΟΤΝΤΕΣ ΑΊ'ΤΗΝ ΚΑΙ ΠΑΝΤΕΣ ΟΙ ΜΕΤ'

ΑΤΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΟΤΝΤΕΣ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΧΑΡΙΤΟΣ ΑΜΟΙΡΟΙ»!!!

Κατόπιν των ανωτέρω, ερωτωμεν τrιν Διεύθυνσιν της «Φωνης» καΙ ύμας < λ ' οσιο ογιωτατε:

'Εαν αληθείιη το ανωτέρω κήρυγμα, ΔΙΑΤΙ να χειροθετήσητε σείς τους

Ματθαι'ίκους (κατα την επιστολην τού Ί\1ητρ. Φιλαρέτου), καΙ ουχι α υ τ ο Ι

ύ μ α ς, εφ' δσον απο το 1937 μέχρι σήμερον παραμένουν συνεχως πιστοΙ

εις το ανωτέρω κήρυγμα;!

Τί ε'ίδους επίσης χειροτονίαν ελαοl!ν ό ,κυρος 'Ακάκιος εν 'Αμερικη, καΙ

. ~ατόπινoιδιάδoχoι αυτού, δταν οι χειροτονήσαντε; αυτοί!ς, κατα τ&'- επαινού­μενα κείμενα υπο ~ης Ι"~Συνόδoυ σα;'~ ετύγχανον αμοιροι θεία:;' χαριτος;; ! ! !

'Ε ά ν αληθεύη το ανωτέρω κήρυγμα καΙ ου μόνον αληθέύει αλλα xdt γίνεται ασπαστον απο την 'Εκκλησιαστικήν σας αρχήν, καΙ εφ' δσον μετα

τον θάνατον τού πρώην Φλωρίνης ουδεΙ; επίσκοπος ύπηρχεν 'Ορθόδοξος ­κατα την εννοιαν καΙ απαίτησιν τού ανωτέρω κηρύγματος- ΔΙΑΤΙ λέγο­

μεν ο ι ε ξ α Ρ Χ ο ι τ (ο ν Χ Ρ υ σ ο σ τ ο μ ι κ ω ν ι ε Ρ ο μ ο ν ά Χ ω ν

δεν προσηλθον εις την Σύνοδον τδ')ν Ματθαι'ίκων προς δέουσαν ε ν σ ω μ ά­

τ ω σ ί ν τ ω ν, εφ' δσον ουδεμία έτέρα Σίrνoδoς εν τψ κόσμψ επλήρου τους

δρους τους όποίους ο{jτοι καΙ επεθύμουν;

Διατί προετίμησαν να λάοουν χειροτονίας απο ακολουθούντας το παλαιΌν

μεν ήμερολόγιον, κοινωνούντα; δμω; ΠΛΗΡΩΣ μετα πάντων των Ν εοημε­- - Χ Ι , ' e~I , " θ t:!!

ρο λογιτων -των ανευ αριτος κατ αυτους-, α Ρ ν η ε ν τ ε ς ουτω υπα­

κοην καΙ ύποταγην εις την μοναδικην εν τη Οικουμένη (κατα, το πιστεύω των)

'Ορθόδοξον Σύνοδον των Ματθαι'ίκων; ! Κατόπιν της ανωτέρω ενεργείας των καΙ της μέχρι σήμερον διασαλπί­

σεως ύπο τών ιδίων τών ανωτέρω αδοκίμωνκαΙ τουτ' αυτο καταστρεπτικών

δι' α'υτους θεωριων καΙ θέσεων, πως να μη εχη ισχυν ή ύπ' αριθ. 24 από­

r

-22­

φασις της Συνόδου τών l\Ιατθαι"ίκών της 13)11)60 δι' ης εκρίνοντο ενοχοι

«τυρείας, φατρίας και συνωμοσίας» κατα τού ιερού αγώνος καΙ κ α θ η ρ ο ύ ν­

τ ο απαντες οι ανωτέρω ιερομόναχοι ακριδώς λόγψ δημιουργίας Ιδικού των

.",θ υσιαστηρωυ,' ...... Ίδου τα δ.ποτελέσματα π. Μάρκε, της θεολογίας της απωλείας της Χά­

ριτος! 'Ιδου π ο ί ο ι τελικώς είναι δυνατον να... θριαμδεύσουν - ε α ν

π ο τ ε η λ ή θ ε υ ε' ακριδώς αυτοι τους οποίους πολλοι απο ύμάς θεωρείτε

" <, θ' λ"ανιερους, υπο Χα αιρεσιν κ..π.» ..... Συνεπώς Τι συμπερασματική σας πρότασις η αναφερομένη εΙς την περΙ

απωλείας της Χάριτος διδαχήν, θα πρέπη να τροποποιηθη ώς ακολούθως:

«Αυτη είναι η. Ιδεολογία της παρατάξεως τών Ματθαι"ίκών». Μόνον εΙς μίαν

τοιαύτην πρότασιν θα μας εϋρητε απολύτως συμφώνου;.

τα ανωτέρω συμπεράσματα ημών θα ηδύνατό τις ,ια εξαγάγη λίαν ευ­

κόλως καΙ εκ μ~ας καΙ μόνον αναγνώσεως της προς ύμας απαντητικης επιστο­

λης της ~I. Συνόδου τών ΓΟΧ τού ετους 1937 καΙ την οποίαν πρσετιθέμεθα

να δημοσιεύσωμεν. Τελικώς δμως εκρίνομεν σκόπιμον ν-α παρουσιάσωμεν αντ'

αυτης την απάντησιν τού κυρού Χρυσοστόμου προς τον Σεδ. Κυκλάδων κυρον

Γερμανον Βαρυκόπουλον, καΙ δι' αλλους μεν λόγους, Ιδιαιτέρως δμως δια

τους. κάτωθι δύο: Πρώτον μέν, διότι συνεγράφη δύο μηνας μετα την αποκή­

ρυξιν τού κυρού Χρυσοστόμου ύπο τού Βρεσθένης Ματθαίου καΙ ώς εκ τού­

του ενέχει τεραστίαν σημασίαν, δεδομένου δτι εξ αυτης θα εξηρτατσ το μέλ­

λον της πορείας τού αγώνος' δεύτερον δέ, προς αποφυγην ταυτολογίας και

ασκόπου καταπονήσεως τών αναγνωστών μας, δεδομένου στι εξαντλεί π λ ή­

Ρ ω ς κ α Ι α π α ν τ α τα επιχειρήματα της ύμετέρας επιστολης, περιέ­

χουσα συγχρόνως καΙ ετερά τινα λίαν ενδιαφέροντd, ~λλείπoντα δε εκ της , t _ ,

προς υμας τσιαυτης.

Μετα την παράθεσιν τού ανωτέρω επισήμου κειμένου καΙ την γνωρι­ι ι::ι -:ιι - e- "ι:\' - , ,­

μιαν ουτω των αναγνωστων ημων με το υγιες φρονημα του συντακτου αυτης,

θα επανέλθωμεν προς εξαγωγην τών τελικών μας συμπερασμάτων.

ΈΠΙιίτοΑή τού π. ΦΑωρίνπι:.

(Άκριβές άντίγραφον αύτης) προς τον Θεοφιλέστατον ·Έπίσκοπον

Κυκλάδων κυρον Γερμανον Βαρυκόπουλοv, είς άπάντησιν της άπο 20ης

Όκ:τωβρίου 1937 Άνοικτης έπιστολης του δευτέρου.

'Εν 'Αθήναις tn 9η Νοεμδρίου 1937 Π Ρ ο ς

Τον Θεοφιλέστατον 'Επίσκοπον <Άγιον Κυκλάδων

κ. Γερμανον

'Ενταύθα

ι:, e 'Ο - 'Ο 12.' , " '''' ,Τ , υπο ημερομηνιαν 2 ης κτωοριου ανταπαντησιν σας πριν η εκ­ην

-23­

τυπώσητε και δι'εγκυκλίων ανακσινώσητε προς το Χριστεπώνυμον πλήρωμα,

ε'ίχετε υποχρέωσιν να απευθίινητε προ της δημοσιεύσεως πρωτίστως εις τιμας

κατα την λογικην απαίτησιν και την στοιχειcοδη αξιοπρέπειαν. Άλλα εΠΕιδη

δεν ε'ίχάτε το θάρρος και την παρρησίαν να αντικρύσητε ήμας εργαζομένους

εν τ(ρ φωτι και αγωνιζομένους με τιμιότητα και ειλικρίνειαν ου μην αλλα

και με αυταπάρνησιν και αυτοθυσίαν επι τών αδαμαντίνων επάλξεων της

αληθείας και τη; '"όρθοδοξίας, κατεφύγετε εις το να δημοσιεύσητε την αντα­

πάντησίν σας εις το ιωινόν, διότι τουτο θεωρείτε ώς ευκολον λείαν εις τα

δίκτυα του ψεύδους και της απάτης και της συκοφαντίας, ατινα μετα πάσης , λ'- ι " δ ι ( * ) , , δ ι - ~M ' Χε αφρονειας και ασυνει ησιας...... εις τον ρομον της .ι μετερας Ρ ι στια­- ,νικης κοινωνιας.

Διο καΙ θα παρηρχόμεθα δια σιγης και περιφρονήσεως την ανταπάντη­

σιν Αυτης καί, διότι ελλείψει θάρρους και παρρησίας του γράφοντος δεν

εστάλη απ' ευθ.είας αϋτη προς ήμας καί, διότι αύτη δεν παρέχει νέόν τι επιχεί­

ρημα αξ~oν λόγου και απαντήσεως, αν δεν υπηρχε φό60ς ή σιγη αύτη να εκ­

ληφθη υπο τών αφελών και ευπίστων οπαδών Της, ως ενδειξις δτι τα λεγόμε­

να εκ δευτέρου υπ' Αυτης εισιν αληθη και ανεπίδεκτα διαψεύσεως καΙ πάσης , ι

αναιρεσεως.

~H ~Tμετέρα Θεοφιλία εν αρχη της ανταπαντήσεώς Της διατείνεται δτι,

ή προς Αυτην απάντησίς μου δεν διεκρίνετο επι ευπρεπεί~, πραότητι καΙ

δικαιοσύνη καΙ δη Αϋτη απσ6λέπουσα δηθεν προς τον Άρχιποιμένα Χριστόν,

ώς λέγει, συγχωρεί ήμας δια τους απρεπείς καΙ αδίκους χαρακτηρισμους του

προσώπου Της καΙ υπεραμύνεται μόνον υπερ της αληθείας καΙ της 'Ορθο­

δοξίας.

~Hμείς θεωρσυντες περιττον να ε'ίπωμενδτι δεν υ6ρίζει τις τον αντίπα­

λον, αλλα χαρακτηρίζει αυτον δικαίως δταν αποδεικνύη ουχι δια λόγου, αλλα

δι' εργων καΙ ακαταμαχήτου επιχειρηματολογίας δτι ουτος ψεύδεται αναισχύν­

τως, στι χαλκεύει στυγερας καΙ καταπτύστους συκοφαντίας και δτι καπηλεύ­

εται θείους καΙ ίερους κανόνας προς δημοκοπίαν καΙ εκμετάλλευσιν ένος Ιε­

ρού αγώνος, ερχόμεθα ν' αποδείξωμεν δτι επίσης ψεύδεται καΙ υποκρίνεται ή

~Tμετέρα Θεοφιλία καΙ δταν δι"ίσχυρίζεται δτι υπεραμύνεται της αληθείας καΙ

υπερμαχεί της 'Ορθοδοξίας!

~H ~Tμετέρα Θεοφιλία ώς διδάκτωρ της Θεολογίας καΙ διπλωματούχος

του Πανεπιστημίου δεν δύναται 6ε6αίως να αγνοΏ τα έξης στοιχειώδη καΙ

θεμελιώδη διδάγματα της 'Ορθοδόξου 'Ανατολικης 'Εκκλησίας. την 'Εκκλη­

σίαν τού Χριστου ιδρυσαν επι της γης οί θείοι 'Απόστολοι εφοδιάσαντες καΙ

δπλίσαντες Αυτην με την δύναμιν τ,ου Θεου καΙ την χάριν του Παναγίου

Πνεύματος, την μεταδιδομένην εις τους πιστους δια τών ~Aγίων Μυστηρίων.

Συνεπώς μόνον ουτοι δικαιοννται να συστήσουν 11 να καραργήσουν ητοι να

( *) Παράλειψις αντιγραφiΊ~ λέξεως, ίσως δυσαναγνώστου.

-.24­

'ξ f I~' ", 'i ,~ , 'Ο θκηρυ ουν αιρετικην, η σχηματικην μιαν εΚΚΛησιαν εκτρεπομενην της Ρ 0­

δόξου πίστεως καΙ να καταστήσωσιν ακυρον, 11ΤΟΙ ανενέργητον την χάριν

τού Χριστού καΙ:- την άγιαστικην δ{ιvα!-Ην καΙ ενέργειαν των Μυστηρίων αυ­

της.

ΤΟ δικαίωμα τούτο, ητοι τού ίδρύειν καΙ καταλ{'ειν μίαν 'Εκκλησίαν 0'1. Οείοι 'Απ(>στολοι μετέδωκαν εις τους μαθητα.ς αυτων, καΙ ο{iτοι εις τους δια­

δόχους '.των, καΙ ούτω δια. τής αλληλoδιαδoχ~ας το δικαίωμα τούτο περιήλθεν

εις την εξουσίαν τής Μια; ~Aγίας Καθολικής καΙ 'Αποστολικής 'Εκκλησίας.

Κατα την θεμελιώδη ταύτην τής 'Ορθοδόξου 'Α νατολικης 'Εκκλησίας

αρχήν, μία 'Εκκλησία τότε μόνον εχει κύρος καΙ τα μυστήρια αυτής άγια­

στικην χάριν καΙ ενέργειαν, σταν αύτη συστηθίΊ η αναγνωρισθη ύπο της

καθόλου 'Ορθοδόξου 'Εκκλησίας καΙ τότε μόνον αύτη απόλλυσι το κύρος

αυτή,ς καΙ την άγιαστικην δύναμιν καΙ ενέργειαν τα Μυστήρια Αυτής, σταν

Αύτη δια μίαν κακοδοξίαν κηρυχθη αίρετικη 11 Σχισματικη ύπο της δλης

'Εκκλησίας, ης την εγκυρον γνώμην καΙ τελεσίδικον απόφασιν διερμηνεύει ή

Οικουμενικη καΙ Πανορθόδοξος Σύνοδος.

Εις το ζήτημα τούτο διισταται αφ' ένος μεν ή Προτεσταντικη 'Εκκλη­

σία, ητις το δικαίωμα τούτο της αληθούς καΙ ορθης πίστεως παρέχει καΙ εις

τα. ατομα, ων ή προσωπικη γνώμη καΙ ατομικη αντίληψις εις τα. μυστήρια

της πίστεως δύναται να χρησιμεύση ώς λυδία λίθος της θείας αληθείας, καΙ

αφ' έτέρου, ή Λατινικη 'Εκκλησία, περιορίσασα το δικαίωμα τούτο μόνοιν

εις τον ανώτατον ποντίφηκα της Καθολικης 'Εκκλησίας, τον Πάπαν, ού ή

γνώμη αποφαινομένου εκ καθέδρας εις τα ζητήματα της πίστεως, αποτελεί

το αλάνθαστον κριτήριον της θείας αληθείας καΙ της 'Ορθοδοξίας.

Δια. τον λόγον τούτον ή Λατινικη 'Εκκλησία καθιέρωσεν ώς Δόγμα το

αλάνθαστον τού Πάπα, αποφαινομένου εκ καθέδρας εις τα ζητήματα της πί­

,στεως.

Τούτων ούτως εχόντων προτεσταντίζει η λατινίζει πας 11 πασα επι μέ­

ρους 'Εκκλησία σταν οικειοποιείται 11 σφετερίζεται το δικαίωμα τής πανορ­

θοδόξου συνόδου καΙ προβαίνει δια μίαν αντικανονικην απόφασιν της Δ. Συ­

νόδου μιας εκκλησίας εις την κήρυξιν ταύτης ώς σχισματικης κα,Ι την ακύ­

ρωσιν των μυστηρίων αυτης!

Εις την ΠΡοΟκειμένην περίπτωσιν 0'1. κανόνες δίδουν εις τα άτομα το δι­

καίωμα μόνον ν' αποκηρύξουν τον πρωτον εξερχόμενον των όρίων των παρα­

δόσεων καΙ ν,α διακόψωσι πασαν εκκλησιαστικην επικοινωνίαν μετ' αυτού καΙ

προ συνοδικής διαγνώμης καΙ να καταγγείλωσιν αυτον εις πανορθόδοξοιν

ΣύνοδΟ'\!, μόνην άρμοδίαν να δικάση καΙ να καταδικάση αυτον Κιαι να κη­

ρύξη αίρετικον 11 σχισματικόν. Τούτο- επράξαμεν καΙ ήμείς στοιχούντες τοίς

θείοις καΙ ίεροίς κανόσι καΙ δη τφ 15φ της ΑΒ' Οικουμενικής.

"Αν δε ήμείς απερχόμενοι εις εξορίαν (tlνομάσαμεν τον αρχιεπίσκοπον

'Αθηνων σχισματικον καΙ την Έκκλησί:αν τής Έλλάδος σχισματικήν, την λέ­

ξιν σχίσμα μετεχειρίσθημεν ο υ χ Ι ύπο την εννοιαν ύφ' ην μεταχειρίζεται

-25­

ταύτην η 'Εκκλησία ϊνα σημάνη την απόσχισιν εκ της 'Ορθοδόξου 'Εκκλησίας

καΙ την συνεπεί~ ταύτης αποξένωσιν της χάριτος τού Χριστου καΙ τών μυ­

στηρίων, αλλ' {ιπο την εννοιαν δτι δ αρχιεπίσκοπος 'Αθηνών δια της έορτο­

λογικης καινοτομίας απέσχισεν έαυτον καΙ την ακολουθούσαν αυτψ tΙεραρ­

χίαν των λοιπών ορθοδόξων 'Εκκλησιων εις τον έορτασμον των έορτων καΙ \, - ­

την τηρησιν των νηστειων.

tH απόσχισς αϋτη του l\Ιακαριωτάtου καΙ της ακολουθούσης Αυτφ

~Iεραρχίας παρέχει εις ημας το δικαίωμα να διατυπώσωμεν την προσωπι­

κην καΙ δλως ατομικην τιμ(ί)ν γνώμην, δτι δ Μαχ:αριώτατος καΙ οΙ ακολου­

θούντες αυτψ αρχιερείς ως διασπάσαντες εν επιγνώσει την ένότητα της

καθόλου 'Ορθοδόξου 'Εκκλησίας εις τον ταυτόχρονον έορτασμον τών έορ­

των καΙ την ταυτόχρονον τήρησιν των νηστειων, κατέστησαν δ υ ν ά μ ε ι

μόνον ουχι δε και ενεργεί~ εκπτωτοι της θείας Χάριτος, ως διατελούντες

ύπο τας αρας και τα αναθέματα ατινά εξετόξευσαν οΙ θείοι πατέρες των 7 ΟΙκ. Συνόδων εναντίον τό')ν αθετούντων τας παραδόσεις καΙ των μετακι­

νούντων τα αιώνια δρια ατινα εθηκαν οΙ πατέρες ημων.

'Αλλ' δ Μακαριώτατος και οΙ δμόφρονες αυτ(τ) αρχιερείς τότε μόνον θα

καταστωσιν και ενεργεί~ εκπτωτοι της θείας χάριτος καΙ αλλότριιοι τού ορθο­

δόξου πνεύματος των μυστηρίων, δταν ο{;τοι κηρυχθωσι το ιουτο ι καΙ ενερ­

γεί~ σχισματικοΙ ύπο πανορθοδόξου Συνόδου, μόνης δικαιιουμένης προς του­

το κατα τα θέσμια της 'Ορθοδόξου 'Ανατολικης 'Εκκλησίας.

Τούτου ενεκα και· οΙ θείοι 'Απόστολοι καΙ οΙ θεοφόροι πατέρες προμη­

θούμενοι της ψυχικης σωτηρίας των πιστων, των εξ αγνοίας καΙ Κιαλή τη

πίστει ακολουθούντων την πλάνην του αρχηγού της 'Εκκλησίας, δεν εξήρ­

τησαν εκ της άποφάσεως του πρώτου, αλλ' εκ της αποφάσεως πανορθοδόξου

συνόδου το πνευματικον συμφέρον των πιστων ο'ίτινες, τότε μόνον καταδι­

κάζονται εις την στέρησιν της Θεία; Χάριτος των Μυστηρίων και τον πνευ;­

ματικον θάνατον, δταν και μετα την κήρυξιν τού αρχηγού ως αΙρετικού ~

σχισματικού ύπο πανορθοδόξου συνόδου, εξακολουθωσι την μετ' αυτού επι­

κοινωνίαν, δεχόμενοι την ευλογίαν αυτού ως αληθούς Κιαι 'Ορθοδόξου ποι­,

μενος.

<Ότι δε η ~Tμετέρα Θεοφιλία δεν αγνοεί την κανονικην ταύτην καΙ θε­

μελιώδη 'Αρχην καΙ δτι έπομένως ψεύδεται δταν παρουσιάζηται Αύτη υπερ­

ασπιζομένη δηθεν την αλήθε.ιαν καΙ ύπεραμυνομένη της 'Ορθοδοξίας δια

της κηρύξ'εως ύπ' Αυτης τού Μακ. 'AΡΧ)JΌOυ ως σχισματικού ΚιαΙ της 'Εκ­

κλησίας της ~Eλλάδoς ως στερουμένης της θι-:ίας Χάριτος των Μυστηρ'ίων,

απόδειξις είναι, δτι Αϋτη κατα την διεξαχθ-είσαν εν τη τελευταί~ Συνοδι­

κη Συνεδρί~ συζήτησιν περι τη; αναμυρώσεως, ετάχθη με την γνώμην τιμών,

καΙ μάλιστα επέκρινε δριμέως την αντίθετον γνώμην τού νύν συνεργάτου

της άγίου Βρεσθένης, μεθ' ο{; εις το τέλος ήλθε καΙ εις προσωπικας αντεγ­

κλήσεις άποκαλέσασα αυτσν «Χ Ρ ι σ τ έ μ π ο Ρ ο ν».

'Επίσης η ~Tμετέρα Θεοφιλία εις την 'Εκκλησίαν της Μεταμορφώσεως,

-2G~

το ζήτημα τής αναμυρώσεως κατέκρινε δριμέως, αναπτύξασα εν τψ κηρύ­

γματι Αυτή; ηΊν εννοιαν του Μυστηρίου του ~A γίου Μύρου και χαρακτηρί­

σασα πολυ ορθώς ώ; αντικανονικην την επανάληψιν το{ιτου ύπο των παλαιο­

ημερολογιτών ίερέων.

Κατόπιν πάντων τούτων τί παθουσα ή ·Τμετέρα θεοφιλία και -υπό τινος

εμπνευσθείσα παρουσιάσθη ώς δμόφρων καΙ συνεργάτης τού αγίου Βρεσθένης

καΙ χωρΙς να ελθη εις ουδεμίαν προηγουμένω; συνάντησιν μεθ' ήμών, απε­

κήρυξεν ήμάς ώ; εκπεσόντα; δήθεν τή; 'Ορθοδοξία; καΙ ετάχθη παρα το

πλευρον τού Χριστεμπόρου κατ' Αυτην Βρεσθένης, του Μάνεση καΙ ΓΟ'ύ­

ναρη, ου; παριστ~ ώς στυλουάτας τή; 'Ορθοδοξίας, ενψ μέχρις εσχάτων

Αϋτη απεκάλει αυτους εκμεταλλευτα; καΙ προδότας τού αγώνος; !... 'Ε' e, ,ιδ ' ,"\ e ~""'" ' θ λ'·'πισης υποκρινεται 'και ψευ εται ασυσΤΟΛ.ως η 1 μετερα εοφι ια σταν

, ., 'λ ' '< , θ δ'ξδ ιατεινηται στι παρε κει και περιττευει η συγκροτησις πανορ 00 ου

Σ υνόδου Τι Μεγάλης Τοπικής Σ υνόδου δια την εγκυρον καΙ τελεσίδικον κα­

ταδίκην τής ήμερολογιακης καινοτομία; τού 'Αρχ) που, αφού αί ΠανΟ'ρθό­

δοξοι Σύνοδοι 1583, 1587, 1593, κατεδίκασαν το Γρηγοριανον ~Hμερoλό­

γιον.

ΚαΙ τούτΟ', διότι γνωρίζει κάλλιστα, στι αϊ ειρημέναι σύνοδοι κατεδί­

κασαν μεν το Γρηγοριανον ήμερολόγιον, αλλ' ή καταδίκη αϋτη αφoρ~ του;

Λατίνου; οϊτινες εθηκαν ει; εφαρμογην το σλον ή"μερολόγιον, ενψ δ Άρχ)

πος παρέλαοεν εκ ταύτου το ημισυ εφαρμόσας αυτο ει; τα; ακινήτους εορτας

καΙ διατηρήσα; το Παλαιαν δια το Πά.σχα καΙ τ<χ; κινητας έορτάς, ακριοώς

ίνα παρακάμΨη τον σκόπελον τη; καταδίκης ταύτης.

Κατα ταύτα, ΊΙ καινοτομία αυτη τού 'Αρχ)που εφαρμόσαντος το Γρη­, ~H λ ' ι ~" ;), e, ,,,, δ' ,

γοριανον μερο ογιον μονον οια τα; ακινητου; εορτα; και ουχι. ια το

Πάσχα, δ ι' Ο κ υ Ρ ί ω ς κ α τ ε δ ι κ ά σ θ η τ ο Γ Ρ η γ ο Ρ ι α ν ο ν < λ ' < " "ζ' 'Α λ' Ι r , ,η μ ε Ρ ο ο γ ι ο ν, ως αντιπιπτον προς τον ποστο ικον .\.ανονα απο­

τελεί ζήτημα σπερ πρώτην φοραν εμφανίζεται ει; την ίστορίαν τή; 'Ορθο­

δόξου 'Εκκλησίας.

Σ υνεπώς ή σύγκλησις Πανορθοδόξου Συνόδου ου μόνον δεν περιτ­

, < " , δ ' , θ • "λλ 11 ' • ~/VI ' Θ λ'τευει, ω; απΌ τριπο ος απεφαν η ως α ο; απα; η .ι μετερα ... εοφι ια,

&.λλα καΙ ε π ι Ο ά λ λ ε τ α ι δια την κανονικην καΙ εγκυρον καταδίκην

τού ζητήματο; τούτου.

Ούτος ακριο6':>ς εΙναι καΙ δ λόγο; δι' ον αϊ λοιπαΙ 'Ορθόδοξοι 'Εκκλη­

σίαι αϊ ίστάμεναι επι του εδάφου; τού πατρίου ~Hμερoλoγίoυ δεν εκοΨαν τήν

εκκλησιαστικην επικοινωνίαν μετα τού καινοτόμου Άρχ)που, επιφυλασσόμε­

ναι να εξενέγκωσι ηΙν γνι;ψην καΙ την κρίσιν αυτών ει; την μέλλουσαν να

συνέλθη Πανορθόδοξον Σ ύνοδον, μόνην δικαιουμένην νο δικάση καΙ κατα­, Α'" ", , , ", , Τ(δ ικαση υτον, εμμενοντα αμεταπιστως ει; την καινοτομιαν ου.

ΚαΙ σταν 11 ·Τμετέρα θεοφιλία, δ); ιίλλος Πάπα;, χαρακτηρίζει ήμάς

ώς αίρετικους διότι δεν εκηρύξαμεν δια τιιν καινοτομίαν τού Άρχ)που Σχι­

σματικην την 'Εκκλησίαν της ~Eλλάδoς καΙ ακυρα τα Μυστήρια αυτής καΙ

•

-27­

περιωρίσθημεν μόνον εις την διακοπην της εκκλησιαστικης επικοινωνίας μετ'

αυτού και προ Συνοδικης διαγνώμης, κατα τον 15 τη; ΑΒ' Οικουμενικης

' δ ' 'λ ' '0 θ δ' 'i:: 'Ε λ' '" δ' δ' ,

την επικοινωνίαν μετα τού καινοτόμου Άρχ)που, πρέπει η ~Ί'μετέρα θεοφι­

λία να κηρύξη δύο φορας αΙρετικά;, όπότε μ ό ν ο ς 'Ορθόδοξος ~Iεράρ­

χης θα μείνη Αύτη μετ α τού όμοτρόπου και συνεργάτου επισκόπου Βρεσθέ­

νης! ! 'Εν τη περιπτώσει ταύτη θεοφιλέστατε, θέτετε τελείαν και παύλαν εις

τον δίον και την μακραίωνα ίστορίαν της 'Ορθοδόξου 'Εκκλησίας αφού δλας

συλλήδδην τας 'Ορθοδόξους 'Εκκλησίας κηρύσσετε αίρετικας διαψεύδοντες

ούτω και την ρήτραν τού Κυρίου ειπόντος εις τους μαθητάς του: «Ίδου

εγω μεθ' ύμών ειμι πάσας τας ημέρας, εως της συντελείας τού αιώνος».

Σ υνο ου, τοτε τα; οιπα; Ρ ο Οςους κκ ησιας αιτινες εν ιεΚΟψαν και

Βλέπετε θΕοφιλέστατε η τυχοδιωκτικη και λαοπλάνος αύτη πολιτικη εις

ποία ατοπα και αδυσσώδη βάραθρα αγει Τ11ν ~Ί'μετέραν θεοφιλίαν, ητις ου

μόνον κατασπιλιί)νει την Ιερότητα του αγώνος, προς εξυπηρέτησιν τ.ού όποίου

ανυψώσαμεν Αυτην εις την επισκοπικην σκοπιαν και τιμήν, αλλα καΙ καταργεί

την εννοιαν και την ύπόστασιν της καθόλου 'Ορθοδόξου 'Εκκλησίας.

'Ε' e, " δ ' , e ~rv'I , θ λ' e' θ ' πισης υποκρινεται και ψευ εται εν γνωσει η ~ μετερα εοφι ια, οταν ε­

τη ημάς εις την μοίραν τών ευαγών Μονών τού ~Λ γίου 'Όρους αιτινες διατηρού­

σι μεν το πάτριον 11μερολόγισν, αλλα μνημονεύουσι εν ταίς Ιεροτελεστίαις αυτών

τού ν:εοημερολογίτου Οικουμενικού Πατριάρχου. Και τούτο διότι κάλλιστα γνω­

ρίζει Αύτη δτι ημείς, ου μόνον δεν μνημονεύομεν τού Οικουμενικού Πατριάρχου,

ώς νεοημερολογίτου, και τού καινοτόμου Άρχ-που, αλλα καΙ διεκόψαμεν πά­

σαν εκκλησιασηΚ11ν επικοινωνίαν μετ' αυτδ'>ν, μόνων ευθυνομένων προσωπι­

κώς δια την καινοτομίαν ταίrτην.

'Αλλ' η ~Ί'μετέρα Θεοφιλία ουκ ανευ σκοπού εκαμε τον παραλληλισμον

τούτον, νομίζουσα εν τη επιπολαιότητι Αυτης δη ούτω θα θίξη καΙ τον ~Iερoν

Σύνδεσμον τών Ζηλωτών του ~Aγίoυ 'Όρους, διότι ο-Οτος ετάχθη με την κα­

νονικην καΙ 'Ορθόδοξον γνιί)μην η μ ώ ν καΙ απεδοκίμασε καΙ κατέκρινε

δριμύτατα τους αφ' ημών αποστατήσαντας Ζηλωτας Ιερείς Γεδεών, ~Iλαρίωνα

, 'Α ' e " , " Β θ' , Κ λ'και κακιον, ως και τους φατριασαντας επισκοπους ρεσ ενης και υκ α­

δων δια την διάσπασιν της ορθοδόξου παρατάξεως ημών καΙ δη εις τας παρα­

μονας της επαναφοράς τού πατρίου εορτολογίου ύπο της επισήμου 'Εκκλησίας.

Κατόπιν πάντων τούτων εχει την αφέλειαν, ίνα μή τι αλλον ε'ίπωμεν, ή

~Ί'μετέρα θεοφιλία να δΙ'ίσχυρίζεται ακόμη δτι διεσπάσαμεν ημείς την ορθόδο­

ξον παράταξιν επι βλάβη τού αγώνος, ώσεΙ να είχε αύτη τΊ1ν αρχηγίαν, καθ'

ης επαναστατήσαμεν καΙ οχι ημείς, οιτινες εστηρίξαμεν δι' δσων εστηρίξαμεν,

δι' δσων εγράψαμεν και εξετυπώσαμεν τον αγα)να, ύπερ 0-0 έθυσιάσαμεν τα

πάνία και θρόνους και απολαυας και ησυχίαν κ,αΙ οικίαν καΙ συγγενείς μη δει­' ,:ι, "" δ ' - :ι 'f:' , '~/λ ' λ ιασαντες να αντικρυσωμεν κ,αι αυτα τα εινα της ε~oριας και παρ ο ον. ίΟ

πρσδεδηκος της ηλικία;, ενιν Αύτη ουδεμίαν αξιόλογον πνευματικην σ1'Jμδολην

συνεισήνεγκεν εις τον αγώνα εις ον προσηλθεν ίνα λάβη τον επισκοπικον βα­

-28­

θμον και χρησιμοποιήσ'tl τουτον προς εκπλ11ρωσιν φιλοδόξων επιθυμιών και

εκμεταλλευτικά)ν σκοπών.

~H < , θ λ' =ι - ~ , " 1:1 'ε ' υμετερα εοφι ια εις τοσουτον αΠOνOlιας αφικετο, ωστε να κστομι­

ση πλατεί τφ στόματι, θερσιτικη τη γλώττ'tl δτι ήμείς εγκαταλείψαμεν την ση­

μαίαν τού αγώνος και προυδό)καμεν α'ιΥτον εις τον 'Αρχ-πον 'Αθηνών! ~Hμείς,

θεοφιλέστατε, εξήλθομεν εις τον αγώνα ύπο την σημαίαν της επαναφοράς τού

πατρίου έορτολογίου εις την 'Εκκλησίαν, θέττοντε; ώς κύριον σκοπον Ο'υχι την

μονιμοποίησιν και την διαιώνισιν της 'Εκκλησιαστικης διαιρέσεως, αλλα. την

ειρήνευσιν τη; 'Εκκλησίας και την ενωσιν τών Χριστιανών εις τον εορτασμο'\

τών εορτών. <Όταν δε ανεστηλώσαμεν την ένωτικην ταύτην σημαίαν της 'Ορ­

θοδοξίας διεκηρύξαμεν ει,θΊ,ς εξ αρχης στι ου μόνον θα. στηρίξωμεν το ορθό­δοξο'\! κύρος τού ΟΙκ.ουμενικού Πατριαρχείου και της ~Eλληνικης 'Εκκλησίας, ., δ ' l!. <,,, λ < , ,λλ ' 'θ ' 'λ ' οπερ ιεκυυευσαν, ως μη ωφει ε, οι καινστομοι, α α και α περιστει ωμεν τας

ακρότητας εις ας εξετρέπετο ό 'ήμερολογιακο; αγών, αφεθεις αν-ευ ποιμαντορι­

κης καθοδηγήσεως, τών επι κεφαλης τσί'του άγιορειτών ίερέων ελλείψει θεολο­

γικης και καν,ονικ-ης μορφ(οσεως, προοαινόντων α ν τ ι Κ α ν ο ν ι κ ώ ς εις

αναμυρώσεις τ(7)ν τέκνων των νεοημερολογιτών, ε π Ι β λ ά Ο 'tl τ ο ύ

α γ ω ν ο ς Κ α ι μ ε ι (~> σ ε ι τ ο ύ Ο Ρ θ ο δ ό ξ ο υ κ ύ Ρ ο υ ς

α υ τ ο υ.

Και την σημαίαν ταύτην ου μόνον δεν εγκατελείψαμεν αλλα. και ελαμπρύ­

ναμεν και εδοξάσαμεν και εν θριάμοψ με την δύναμιν τού Χριστού επι της

'Ορθοδόξου 'Ακροπόλεως τού ΟΙκ. Πατριαρχείου και της ~Eλλ. 'Εκκλησίας

προσεχώς θα. αναπετάσωμεν. Ν αί, θεοφιλέστατε. "Αν llρχισε να. ύποφώσκ'tl

~ρoδίζoν το ήμεροφαες λυκαυγες τού θριάμοου της 'Ορθοδοξίας εις τον όρί­

ζοντα της Έλληνικης 'Εκκλησίας, τουτο, μιετα. την δύναμιν τού Χριστ-ού, οφεί­

,~" θ' δ ~' " ", " λ εται και εις την ορ Ο ,ο,=,ον και χριστιανικην και οντως αρχιερατικην στασιν

n" , , -" 'Ε λ' ,- Π λ' 'δην ετηρησαμεν απεναντι της επισημου κκ ησιας και της ο ιτεlιας, μη ει­

λιάσαντες να. ορθιοσωμεν το αρχιερατικον ανάστημα ήμών καΙ απέναντι της

ασκηθείσης καθ' ήμων οίας, ίνα μη εγκαταλείψωμεν καΙ προδώσωμεν την

ενδοξον και τεtιμημένην σημαίαν της 'Ορθοδοξίας και ορθοδόξου ήμών πί­

,< λ ' στεως και ομο ογιας.

Ένφ ~Tμείς θεοφιλέστ,ατε, και ό συναποστάτης Βρεσθένης τυφωθέντες

εκ της αίγλης τού επισκοπικου βαθμού, επανεστατήσατε καθ' ήμών, εκ φιλαρ­

χίας και εωσφορικής ύπερηφανίας ακριοώς εΙ.ς το κρίσιμον σημείον τού αγώ­<f δ ' ,<, " θ'δ ξ 'ξ , ,

νο;, ινα ιασπασητε την c:νιαιαν και ορ ο ο ον παρατα ιν και ματαιωσητε

ούτω την νίκην και τον θρίαμοον της 'Ορθοδοξία;.

'Αλλ' εχετε ατρέμα;, ό θρίαμβος της 'Ορθοδοξίας θα. πανηγυρισθίi προ­

σεχώς πανδήμως ει; την Μητρόπολιν της ~Eλλ. 'Εκκλησίας με την δύναμιν τού

Χριστού καΙ την οντως ορθόδοξον και πατριωτικην επιθυμίαν τού θεοφρουρή­

του βασιλέως καΙ του μεγαλουργού ήγέτσυ της ~Eλλ. Κυοερνήσεως καΙ απαν­

τες οΙ γνήσιοι δρθόδοξοι <Έλληνες θα. λάοουν δικαίως τον στέφανον της χαράς

καΙ της δόξης, εκτος ύμ(7)ν και τιον όλιγαρίθμων Σας όπαδών, οίτινrς ώς αί

-29­

μωραι παρθένοι θα κλεισθήτε εξω τού ορθοδόξου νυμφ(ονος καΙ θα θρηνήτε

ματαίως την στέρησιν τής πνευματική; ταύτης χαράς και θυμηδίας.

Ταύτα, θεοφιλέστατε, δια τελευταίαν φοράν, προ; ίκανοποίησιν τής αλη­

θείας και ευχομαι εΙς τον Θεον σπω; εν τφ απείρφ Αυτού ελέει καΙ μακροθυ­

'μί~, ήμάς μεν να συγχωρήσn δια το μέγα μάρτημα Όπερ επράξαμεν έπΙ τη

ανυψώσει ·Τμών εΙς τον επισκοπικον βαθμόν, ·Τμάς δε συνετίσ'!] καΙ εΙς τας

σωτηρίσυς τρί60υς τή; συναισθήσεως καΙ της μετανοίας δδηγήσ'!], έπι6ρα6εύ­

ων αμα καΙ τον ίερον αγώνα ήμών, δια τής επαναφοράς τού πατρίου έορτολο­

γίου προς δόξαν Χριστού καΙ της 'Ορθοδόξου 'Εκκλησίας Αυτού.

(ύπογραφη) Ό π. Φλωρίνης ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

Δια της ανωτέρω επιστολής καταδείκνυται σε6αστέ μοι π. Μάρκε, δτι δ

αείμνηστος ποιμενάρχης π. Φλωρίνης είχε κατοχυρώσει την πορείαν τού ίερού

αγώνος τής 'Εκκλησίας τών ΓΟΧ ·Ελλάδος, απο μεν θεωρητικής πλευράς, δια

του θεμελιώδους εν προκειμένφ «κανονικού» Όρου τού «εν δυνάμει» σχίσματος

βάσει τού δποίου δεν δύναται να ύποστηριχθη ή απώλεια τής χάριτος έκ τών

μυστηρίων τών καινοτομησάντων, απο δε πρακτικής, δια τής λίαν αψόγου καΙ

συνεπεστάτης στάσεως καΙ τακτικης του, ητοι τής μετ' ουδενος νεοημερολοΥίτου

κληρικού εκκλησιαστικής επικοινωνίας αυτού, παρα το γεγονος δτι εδέχετο

ταυς εξ αυτών επιθυμούντας σπως ενταχθώσιν εΙς τον ύπ' αυτφ κληρον καΙ γε­

νικώς το έκκλησιαστικον πλήρωμα ανευ αναμυρώσεων, ανα:6απτίσεων καΙ ανα­

χε-ιριοτονιών 11 έτέρων «δμολογιών πίστεως», αλλα δια της άπλης δηλώσεως

τής διακοπης της κοινωνίας των μετα τών νεοημεριολογιτών, σπερ έστΙ ε μ­

π Ρ α κ'τ ο ς αποκήρυξις τών καινοτομησάντων.

Κατα συνέπειαν, αποτελεί άμαρτίαν καΙ άμαρτίαν ου μικράν, σταν τα

οικονομικώς ύπ' αυτού λεχθέντα καΙ δη ουχι έκουσίως αλλ' εξ ανάγκης καΙ

δεινών περιστάσεων πιεσθείς, (9) επιθυμείτε να εμφανίσητε ώς ιδεολογίαν του

9. Κατόπιν των άνωτέρω φρονοϋμεν ΟΤΙ ούδεμία δικαιολογία εΙναι δυνατον πλέ­

ον να. ύπάρξτι δια. τους i)-έλοντας vq. ύποστηρίξουν τα.ς άνωτέρω έγκυκλίους του άοι­

δίμου άνδρός, δεδομένου δτι και αύτοι οί Ματi}αιίκοΙ (δρα σχετικως «'Ο π. Φλωρί­

νης ό άρνητης της όμολογίας ...» σ. 29 καΙ 33), άλλα. καΙ οί παρακολου61)σαντες τα.

γεγονότα της έποχης έκείνης Νεοημερολογϊ:ται (δρα «Σπί'6'α» Ίαν. 1970, σ. 4), ά π ο Ρ Ρ ί π τ ο υ ν την περίπτωσιν άποδοχης ύπο του κυρού Χρυσοστόμου τού

πνεύματος καΙ γράμματος των άνωτέρω έγκυκλίων. Π αρά6αλε καΙ την έγκύκλιον του

αύτού άειμνήστου ίεράρχου της 1ης 'Ιουνίου 1944, (δρα το κείμενον αύτης εΙς το

ώραϊ:ον εργον τού '6'εολόγου κ. Σταύρου Καραμήτσου «Ή άγωνία έν τφ κήπψ της

Γεσ;)-ημανη» σελ. 146 -148), εν'6'α έρμηνεύει καΙ πάλιν εΙς το σκανδαλισ'6'εν ποίμνιόν

του τους ορους δ υ ν ά μ ε ι καΙ έ ν ε Ρ γ ε ί q. κατ α. το πνεύμα της ύποσημειώ­

σεως τού Γ' 'Αποστολικου Κανόνος του ά γίου Νικοδήμου. 'Αλλα καΙ αν δεχ'6'ωμεν ΟΤΙ

το έπίστευεν το κήρυγμα αύτων, ιος ίσχυρίζονται οί όπαδοι της άδοκίμου '6'εωρίας της

άπωλείας της χάριτος, καΙ πάλιν ΟΤΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΟΤΤΟ ΔΙ' ΗΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ

ΕΝ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΩ ΚΑΝΟΝΙΚΗΝ ΔΙΔΑΧΗΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, δεδομένου ΟΤΙι

αύτή καΙ μόνον ή μετα ταυτα πράξις καΙ πορεία των όπαδων του, dλλά καΙ των dVTL­

-3.0­

ιερου αγώνος του όποίου ευόρκως προέστη επι όλόκληρον εικοσαετίαν, προσ­

δώσας αίγλην και ποικίλως σωφρονίσας δια του ενδύματος της θεολογίας και

της ευτάκτου και «Κανονικης» αντιδράσεώς του, στοιχεία ατινα εστερείτο

προηγουμένως, (ος είδσμεν τουτο όμολογούμενον παρα του ιδίου.

Έ π 111 ε ν ό μ ε V Ω •

.Οσιολογιώ τατε,

'ΕλπίζΟ/λ!εν ν' αντελήφθητε δτι ουδεμίαν πρόθεσιν εχομεν να ύπερασπίσω­

μεν δια τών γραφομένων μας την Ν εοημερολογητικην 'Εκκλησίαν oιU μόνον εις

την καινοτομίαν της του .ημερολογίου αλλα πολλφ μάλλον εις την σύγχρονον

κακοδοξίαν της, την όδηγούσαν αυτην προοδευτικώς εις πλήρη εξομοίωσιν

προς τους αιρετικους Λατίνους! (1 Ο)

OUδέποτε δμως πάλιν είναι δυνατον να επικροτήσωμεν τας αδοκίμους

θέσεις ύμών κ.αΙ τών συνοδοιπόρων σας και να δικαιώσωμεν οϋτω την Ματ­

θαι'ίκην παράταξιν, την κ υ Ρ ί ω ς αιτίαν της ταπεινώσεως τού ιερου αγώ­

\ιος ΓΟΧ ~Eλλάδoς.

Είναι καιρος πλέον ν' αντιληφθητε δτι το ανωτέρω ατυχες κήρυγμα ου

μόνον εδημιούργησεν το επάρατον σχίσμα του αΥώνος αλλα και μέχρι σήμε­

ρον τον διατηρεί τεταπεινωμένον και εις τα δμματα τών πολλών ώς παράλλη­

πάλων των Ματ'6'αι"ίκων ΒΟΑ κυριολεκτικως καΙ άποδεικνύει το ΕΝΑΝΤΙΟΝ, κατό­

πιν μάλιστα των γενομένων χειροτονιων των μεν καΙ χειρο'6'εσιων των δέ! ... Συνεπως δι' ήμας καΙ πάντα άγαπωντα εΙλικρινως την άλή'6'ειαν, ΔΕΝ ΕΧΕΙ

ΣΗΜΑΣΙΑΝ τΙ εΙπε καΙ τΙ εγραψεν ο α' 11 ό 6' ήγέτης τοϋ ήμερολογιακσϋ κινήματος

κατα. την τεταραγμένην έκείνην περίοδον 1935 - 50, ά λ λ α. τ Ι δ ι δ ά σ κ ο υ ν

έν προκειμένφ οΙ 'ΙεροΙ κανόνες καΙ ή σύνολος

π Ρ α ξ ι ς τ η ς 'Ε κ κ λ η σ ί α ς' ΑΜΦΟΤΕΡΑ ΣΤΝΗΓΟΡΟΤΝ ΤΠΕΡ ΤΩΝ

ΑΠΟΨΕΩΝ ΜΑΣ.

10. Τοϋτο δύναται να. άποδειχ'6'Ό ευκόλως καΙ έξ έτέρων δημοσιευμάτων ήμων

(Διάλογοι της 'Ερτιμου περΙ ΟΙκουμενισμοϋ, σελ. 169 έξ., Β', 'Επιστολης προς π. Εύ­

γένιον, σ. 14, Δ' 'Επιστολης προς τον αύτον πα Ρ αλήπτην, σ. 9 έξ., Άπάντησις ΑΙ

προς «'Εκκλησ. 'Αγωνα», σ. 13), εν'6'α έπαινοϋμεν καΙ ;Μ έπαινωμεν την άνωτέρω

άντίδρασιν τοϋ πιστοϋ καΙ «μικροϋ ποιμνίου» της άκαινοτομήτου 'Εκκλησίας.

Το να. είπουν δμως καΙ διακηρύξουν οποία διεκήρυξάν τινες των παλαιοημερολογι­

των, τοϋτο μεταφράζεται, το ολιγώτερον, ώ ς ύ π έ ρ 6 α σ ι ς τοϋ άγωνος αύτων,

με τον αχρι της σήμερον πικρότατον κρπον της μεταξύ των διαιρέσεως! Δια. τοϋτο καΙ

έπιμένομεν έπ' αύτοϋ, προκειμένου να. γίνη άντιληπτον καΙ έπανορ'6'ω'6'1i Ο, τι άντικα­

νονικον καΙ έσφαλμένον εΙσεχώρησεν εΙς την ύγια. '6'εωρίαν του πεντηκονταετους

μετ' έμποδίων άγωνος των, καΙ το οποίον, αν τέλιχως έπιτευχ1t'ii, τα. μέγιστα '6'α. ωφελήση

την μ ε λ λ ο ν τ ι κ η ν αίιτοϋ πορείαν.

-31­

λόν τι κίνημα τών παλαιοπίστων της Ρωσίας! Δεν αντιλαμβάνεσθε δτι δι' δσων

ισχυρίζεσθε και γράφετε καθ'έαυτών μαρτυρείτε, εφ' δσον κοινωνείτε πλή­

ρως προς την Ρ. Διασποράν, την μηδέποτε και ουδαμού διακηρύξασαν τα

ύμέτερα κηρύγματα και εκ τής πνευματικης κολυμβήθρα:; της όποίας εξήλθε­

τε αμφότεραι αί παρατάξεις; ! ! Πολυ φο6ούμεΟα δτι θα σας καταλογισθή μεγάλη ευθύνη εν ωρq. της κρί­

σεως, δια την σύΥχυσιν την δποίαν δημιουργείτε εις την θεολογίαν τού ϊερού

αγώνος και τα; συνειδήσεις τών πιστών, οί όποίο ι μετα θλίψεως σας παρακο­

λουθούν, α λ λ α να λέγετε και ε τ ε Ρ α να πράττετε ! Τί δε να ειπωμεν και δια τα δπλα τα όποία προσφέρετε ύμείς οϊ ίδιοι εις

τους Ν εοημερολογίτας, οϊτινες χαρμοσύνως παρακολουθούν την διαίρεσιν τών

ΓΟΧ και την εν συνεχείq. ασυνέπειαν λόγων και πράξεών των; ΚαΙ πάντα

ταύτα δι' εν φρόνημα το όποίον καίτοι αϊ πράξεις σας αί 'ίδιαι το κ α τ α ρ­

Ρ ί π τ ο υ ν και περιτράνως αποδεικνί,ουν τούτο ώς πεπλανημένον καΙ πρα­

κτικώς ανεφάρμοστον, εν τοίιτοιςη ελλειψις ταπεινώσεως και ευθύτητος δεν

σας επιτρέπει να όμολογήσητε το σφάλμα σας! 'Απόδειξις, αί έσχάτως γεν'ό­

μεναι ενέργειαι προς ενωσιν ύπο τον κύριον δρον της παραδοχης ύπο αμφοτέ­

ρων τών παρατάξεων τού κατακρίτου φρονήματος της απωλείας της χάρι­

τος! ! (11 ) Τί αλλο σημαίνει αυτό, παρα προσπάθειαν δικαιώσεως μιας ένόχου πο­

λυετούς διακονίας σας δια λόγων ... ύπερορθοδοξίας και πάλιν, προς κάλυ­

ψιν τού ατυχούς εν προκειμένφ παρελθόντος;(12) Διατί δεν θέλετε να έννοή­

σητε δτι ουδόλως θα μειώση τονίερον αγώνα τών ΓΟΧ ~Eλλάδoς ή αποβολη

της ανωτέρω αδοκίμου και ατυχούς διδαχής, αλλ' απ' εναντίας θα τού προσ­

δώση α'ίγλην και θεολογικην συγκρότησιν, στοιχεία, εν αλλοις λόγοις, απαραί­

τητα και εκ τών ουκ ανευ δια την ϋπαρξιν, πρόοδον και έπιτυχίαν του ύπο

τα σημερινα δεδομένα;

''Η μήπως ή ανωτέρω θέσις σας, ητοι ή διαφορα λόγων και πράξεων δεν

σας εξομοωί πως προς τους Ν'εοημερολογίτας, οί όJ1ίO~Ι λόγοις μεν «θυσιά­

11. ''Ορα: Β ι Θλιδερα 'Επιστολη της συντονιστικης 'Επιτροπης ένώσεως ΓΟΧ

Έλλάδος, σελ. 2, 'Α{tηναι 1973, 'Απριλίου 1η.

Ένταίί{tα {tεωροίίμεν κα{tηκον μας να ύπομνήσωμεν εΙς τους άγαπητους άδελφους

τους άποτελουντας την άνωτέρω έπιτροπήν, οτι δια να τελεσφορήσΌ ή άγα{tή των καΙ

έπαινετη προσπά{tεια ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΟΝ το να συμφωνήσουν {tεωρητικως αΙ δύο

παρατάξεις, άλλα κυρίως να συμφωνήσουν ΕΝ ΑΛΗΘΕΙΑ καΙ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΙ.

Πάσα μη έν άλη{tεί~ γενησομέ,νη ενωσις, μοιραίως {t' ά:co6Ίi έ φ ή μ ε Ρ ο ς

καΙ ύ π ο κε ι μ έ ν η εΙς πλείονα σχίσματα των ήδη ύπαρχόντων!

12. ΕΙς την αυτην κατηγορίαν ύπάγεται καΙ ή εσχάτως γενομένη δήλωσις του

'Αρχ-που κ. Αυξεντίου εΙς το περιοδικον «'Επίκαιρα» (Νο 212) δια της δποίας Οδτος

πειράται να μετα{tέσΌ άλλαχου την αΙτίαν της διαιρέσεως των ΓΟΧ 'Ελλάδος, ενφ

τυγχάνει τοίς πάσι" γνωστον οτι αύτη όφείλεται εΙς το άνωτέρω άδόκιμον κήρυγμα.

(Π ρ6λ. «Φωνη της Όρ'6'οδοξίας» της 15ης 'Ιουνίου 1973, σ. 14).

-32­

ζουν» τα πάντα δια την 'Ορθοδοξίαν, εργοι; δε ουδε τό ... μισθάριόν των η

την πτωχην αίγλην τού επαρχιακού των θρόνου; ..

'Ίσως να σας εθλιψεν, όσιολογιώτατε, το εν τονον πως ϋφος της ήμετέρας

επιστολης' μη λησμονητε δμω; δτι καΙ ύμείς εχετε θλίψει πολλους ου μόνον

κατα το παρελθον αλλα καΙ μέχρι σήμερον δια της αντικανονικης θεωριας σας,

καΙ πρώτον εξ δλων την μακαρίαν νύν ψυχην τού μεγάλου ήγέτου τού Ιερού

Σας αγώνος.

Δεν πρέπει επίσης να διαλάθη της προσοχη; ύμών δτι το ανωτέρω κήρυ­

γμα, ώς ανατρέπων θεμελιώδη αρχην τού Καν,ονικού Δικαίου της 'Ορθοδό­

ξου 'Εκκλησίας, πολυ δικ.αίως δύναται να σάς προσπορίση καΙ τον τίτλον τού

... καινοτόμου, καΙ δη απο τους' ιδίους τους Ν εοημερολογίτας προερχόμενον!

Ούτε να φαντασθητε ποτε δτι ή «επίσημος» Κρατικη 'Εκκλησία εξ αδυναμίας

της δεν ήδυνήθη να ανατρέΨη το ανωτέρω κήρυγμαύμών' άπλώς, πολιτικώς

ενεργούσα, Ικανοποιείται αμέτρως να σας βλέπη δ~ατελoύντας ύπο τοιαύτην

θεωρητικην αναρχίαν καΙ αντικανονικην της καινοτομία; έρμηνείαν, ωστε οΙ

μέλλοντες να προσχωρήσουν εις τας τάξεις ύμών να δειλιούν μήπως καΙ εις τας

λοιπας θέσεις σας επικρατεί ή ο.{ιτη ατυχης έρμηνευτικη μέθοδος...

Καιρος δμως να σταματήσουν 0.1 τού παρελθόντος άμαρτίαι! (18) Καιρος

πλέον εν αγάπη και πολλή ταπεινώσει πάντες οΙ ΓΟΧ όμου, εν προσευχη καΙ

ανταποκρίσει σωτηρίφ προ; τας απαιτήσεις της φο6ερας εποχης ήμών, σπως

προ60ύν εις την θεολογικην καΙ Κανονικην ανασύνταξιν τού αγώνος των, ωστε

να παύση πλέον το θλι6ερον φαινόμενον της ι δ ι α ι τ έ Ρ α ς πορείας καί

... θεολογίας έκάστης tΙερας Μονης καΙ ενορίας!

O f!I " f!f e Ι ." e, " λ' ,υτω και μονον ουτως, υπακουοντες ητοι οι παντες εις τον tπισκοπον

των, αυτος τη ΙερQ. του Συνόδφ καΙ αϋτη, τέλος, εις τους θείους καΙ Ιερους

Κιανόνας, θα δυνηθώσι να δ~ανύσωσι μίαν δευτέραν ενδοξον πεντηκονταετίο.ν.

της 'Εκκλησίας των, πραγμα το όποίον καΙ διαπύρως ευχόμεθα.

Μετα σε6ασμούκαΙ της εν Κυρίφ αγάπης

θεοδώρητος Μοναχός

tΙερQ. Σκήτη της ~Aγίας ''Αννης τή 9υ 'Ιουλίου 1973 (π. ήμ.)

13. ΚαΙ μόνον στι έξ αίτίας της άντικανονικης ταύτης περΙ μη ύπάρξεως μυστη­

ρίων. .. διδαχης, ό μεν ίερος άγων δΙTIρέitη, ό δε άοίδιμος ήγέτης αύτου κυρος Χρυ­

σόστομος έ δ ί σ τ α σ ε να προ6fj είς νέας έπισκοπικας χειροτονίας προς διαδο­

χην του έπισκοπικου άξιώματος είς τας τάξεις των ΓΟΧ, εΙναι ίκανον καΙ άποδει­

κτικον αμα της ΜΕΓΙΣΤΗΣ ΕΤΘΤΝΗΣ των δημιουργων καΙ συμμάχων του άνω­

τέρω πεπλανημένου καΙ «κανονικως» άπαραδέκτου φρονήματος.