Γαμήλια Παγίδα --

7/21/2019 Γαμήλια Παγίδα --

http://slidepdf.com/reader/full/-56d6bf821a28ab301696859b 1/140



JENNIFER PROBST

Γαμήλια Παγίδα



λος πρωτοτύπου:

E MARRIAGE TRAP

Jennifer Probst

yright © 2012 by Jennifer Probst

nslation Copyright © 2013, Compupress S. A. – Compupress Α. Ε .

ΙΜΕΛΕΙΑ EKΔOΣHΣ: Aλεξάνδρα Λέτσα

ΤΑΦΡΑΣΗ: Κατερίνα Παπανικολάου

ΟΡΘΩΣΗ: Χρήστος Γιαμαρέλλος

ΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: Bασίλης Ευσταθίου

OΣAPMOΓH ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: Mαίρη Λυμπέρη

w.e-bookshop.gr

άπτυξη και διάθεση ψηφιακών βιβλίων

άδος της Digital Content A.E.

ΕΥΘΥΝΟΣ ΤΟΜΕΑ E-BOOKS: Ιάσων Μανούσος

ΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ WEB SITE: Digital Content A.E.

ital Content A.E.

χαγού Δεδούση 1 & Μεσογείων 304, 155 62 Χολαργός, τηλ.: 2106516888, fax: 2109216847

b site: www.digicon.gr , e-mail: [email protected]

N: 978-960-497-679-9

οι οι χαρακτήρες και τα γεγονότα του βιβλίου είναι φανταστικά. Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα ζωντανά ή μη είναι ε

πτωματική.

αγορεύονται η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή -ολική, μερική ή περιληπτική-, η κατά παράφραση ή δια

δοση του κειμένου με οποιονδήποτε τρόπο -μηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης ή άλλο-

ηγούμενη γραπτή άδεια του εκδότη, καθώς και η κυκλοφορία του σε οποιαδήποτε μορφή, ίδια ή διαφορετική α

ούσα, στο πρωτότυπο ή σε μετάφραση ή άλλη διασκευή, σύμφωνα με το Νόμο 2121/1993 και τους Κανόν

θνούς Δικαίου, που ισχύουν στην Ελλάδα.

mailto:info%40digicon.gr

http://www.digicon.gr/

http://www.e-bookshop.gr/



Στον σύζυγό μου.

Υποθέτω ότι τα ξόρκια αγάπης τελικά λειτουργούν και μπορούν να χαρίσουν την

παντοτινή ευτυχία. Σ’ ευχαριστώ που είσαι δίπλα μου κάθε τρελή, χαοτική στιγμή.

ευχαριστώ που με βοηθάς να μη χάσω το μυαλό μου, με το να είσαι ένας υπέροχο

πατέρας και, πάνω απ’ όλα, με το να μαγειρεύεις δείπνο. Σ’ αγαπώ.

Και στους υπέροχους, φανταστικούς εκδότες μου, τη Λιζ Πελετιέ και τη Λίμπι Μέρ

Όλο αυτό δεν θα είχε δημιουργηθεί χωρίς εσάς .



Κεφάλαιο Ένα

Μάγκι Ράιαν έφερε το ποτήρι με τη μαργαρίτα στα χείλη της και ήπιε μια μεγάλη γο

σθάνθηκε την ξινή γεύση σε συνδυασμό με το αλάτι να εκρήγνυται στη γλώσσα της και ν

ίει τα σωθικά. Δυστυχώς, όχι αρκετά γρήγορα. Της είχαν μείνει ακόμα κάποια ίχνη λογικής,

μπορέσει να κριτικάρει τις πράξεις της.

Το βιβλίο με το μοβ υφασμάτινο κάλυμμα έμοιαζε να της γνέφει κοροϊδευτικά. Το πήρε

α χέρια της, το ξεφύλλισε και το πέταξε ξανά πάνω στο μοντέρνο γυάλινο τραπέζι. Γελοί

για του έρωτα, για όνομα του Θεού! Αρνιόταν να πέσει τόσο χαμηλά. Όταν η καλύτερή της

Αλέξα, έκανε τα δικά της μαγικά για να βρει την αδερφή ψυχή της, ήταν δίπλα της κα

κροτούσε.

Αλλά αυτό ήταν εντελώς διαφορετικό.

Η Μάγκι έβρισε μέσα από τα δόντια της και κοίταξε έξω από το παράθυρο. Το φως

γγαριού περνούσε μέσα από τις γρίλιες των παντζουριών, που ήταν φτιαγμένα από οργααμπού. Άλλο ένα χαμένο βράδυ. Άλλο ένα καταστροφικό ραντεβού. Οι δαίμονες επέστρ

ειλητικοί, και τίποτα δεν μπορούσε να τους πολεμήσει μέχρι το πρωί.

Γιατί δεν κατάφερε ποτέ να νιώσει κοντά σε κανέναν; Ο τελευταίος ήταν γοητευτικός, έξυ

ι άνετος. Περίμενε να αισθανθεί κάποιο είδος έκρηξης όταν την άγγιξε – ή, τουλάχιστον

ατριχίλα που θα υποσχόταν πολλά για τη συνέχεια. Όμως, δεν ένιωσε τίποτα. Απολύτως τί

ν να ήταν μουδιασμένη από τη μέση και κάτω. Μόνον ένα κενό και μια λαχτάρα για

ρισσότερο.

Ένιωσε να την πλημμυρίζει η απόγνωση. Η γνωστή αίσθηση πανικού τρύπησε τα σωθικάλά προσπάθησε να πολεμήσει το συναίσθημα. Άει στο διάολο! Αρνιόταν να πάθει κρίση στο

ς χώρο. Η Μάγκι εστιάστηκε στον εκνευρισμό της, σαν να επρόκειτο για σανίδα σωτηρία

έπνευσε αργά και βαθιά.

Ηλίθιες κρίσεις . Μισούσε τα χάπια και αρνιόταν να τα πάρει, σίγουρη ότι θα μπορούσ

αχειριστεί τα επεισόδια πανικού με το μυαλό της. Ίσως όλα αυτά να ήταν απλά πρόωρες κρ

ς μέσης ηλικίας. Άλλωστε, η ζωή της ήταν σχεδόν τέλεια.

Είχε τόσα πράγματα που οι περισσότεροι απλά ονειρεύονταν. Φωτογράφιζε πανέμορ

τρες-μοντέλα με εσώρουχα και ταξίδευε σε όλον τον κόσμο. Λάτρευε το σύγχ

οκαίνουργιο σπίτι της. Στην κουζίνα, έβλεπες μόνον ανοξείδωτες οικιακές συσκευές και λαμ

ραμικά πλακάκια. Η σύγχρονη εσπρεσιέρα και η μηχανή που έφτιαχνε μαργαρίτα υπονοούσ

έμελο «Sex and the city» στάτους της. Τα πολυτελή λευκά χαλιά και οι δερμάτινοι κανα

οδήλωναν την απουσία παιδιών. Έκανε ό,τι ήθελε, όποτε το ήθελε, και δεν είχε να δώσει λό

νέναν. Ήταν ελκυστική, άνετη οικονομικά και υγιής, αν εξαιρούσε κανείς τις κρίσεις παν

αρ’ όλα αυτά, μια ενοχλητικά επίμονη ερώτηση τριβέλιζε το μυαλό της όλο και περισσότερο

ρα.

Αυτό είναι όλο;

Η Μάγκι σηκώθηκε όρθια, τυλίχτηκε σε μια μεταξωτή κόκκινη ρόμπα και φόρεσε ταιρι



ουδωτές παντόφλες, με κάτι κερατάκια διαβόλου να πετάγονται από το πάνω μέρος τους. Ή

κετά μεθυσμένη· κανείς δεν θα το μάθαινε, και ίσως η άσκηση να την ηρεμούσε.

Πήρε ένα κομμάτι χαρτί και έγραψε μια λίστα με τα στοιχεία που λαχταρούσε να διακρίν

αν άντρα.

Άναψε μια μικρή φωτιά.

Επανέλαβε δυνατά τα μαντρά.

Άρχισε να ακούει κοροϊδευτικά γέλια μέσα στο μυαλό της, αλλά τα έπνιξε με μία ακόμα γ

κίλας, παρακολουθώντας το χαρτί να καίγεται.

Ούτως ή άλλως, δεν είχε τίποτε να χάσει.

***

ήλιος έμοιαζε θυμωμένος.

Ο Μάικλ Κόντε στεκόταν έξω στην προβλήτα και έβλεπε τον ολοστρόγγυλο δίσκο

οσπαθούσε να σκαρφαλώσει στις απέναντι βουνοκορφές· ήταν μια δυνατή μίξη έντ

ρτοκαλί και πορφυρού κόκκινου, που πετούσε σπίθες, διαλύοντας εντελώς το σκο

αρακολουθούσε τον πρωινό βασιλιά να γιορτάζει υπερήφανα την πρόσκαιρη αυτή νίκη του, κα λεπτό αναρωτήθηκε αν ο ίδιος θα αισθανόταν ποτέ ξανά έτσι.

Ζωντανός.

Κούνησε το κεφάλι του και χλεύασε τις ίδιες του τις σκέψεις. Δεν μπορούσε να παραπονεθ

οτε. Η ζωή του ήταν σχεδόν τέλεια. Το παραθαλάσσιο πρότζεκτ ήταν σχεδόν έτοιμο κ

οιγμα του πρώτου φούρνου της οικογένειάς του στην Αμερική θα σάρωνε τα πάντα. Τουλάχι

σι ήλπιζε.

Ο Μάικλ έριξε ένα βλέμμα στο νερό και παρατήρησε τις αλλαγές που είχαν γίνει. Κά

ήρχε εκεί μια κατεστραμμένη μαρίνα, στέκι εγκληματιών. Το συγκρότημα του Χάντσον Βταμόρφωσε την περιοχή όπως τη Σταχτοπούτα, και αυτός συμμετείχε στο εγχείρημα. Μα

υς δύο άλλους επενδυτές, είχε ρίξει πολλά χρήματα σε αυτό το όνειρό του και πίστευε πολύ

τυχία τους. Πέτρινα μονοπάτια ξετυλίγονταν πια ανάμεσα σε τριανταφυλλιές, και επιτέλο

οία είχαν επιστρέψει στη μαρίνα – μεγαλειώδη ιστιοφόρα και φέρι μπόουτ, που περιηγούσ

ιδιά.

Δίπλα στο φούρνο του βρίσκονταν ένα σπα και ένα γιαπωνέζικο εστιατόριο για εκλεκτό κό

λίγες εβδομάδες θα γίνονταν τα εγκαίνια, έπειτα από ένα χρόνο γεμάτο ανακαινίσεις, ιδρώτ

μα.

Και η οικογένεια Λα Ντόλτσε θα είχε το σπίτι που της άξιζε στη Νέα Υόρκη.

Κύματα ικανοποίησης τον πλημμύρισαν, μαζί με μια αίσθηση κενού. Τι του συνέ

λευταία; Κοιμόταν όλο και λιγότερο, και οι περιστασιακές γυναίκες με τις οποίες περνούσε κά

άδια τον έκαναν να αισθάνεται ακόμα πιο ανήσυχος όταν ερχόταν το ξημέρωμα. Πρακτικά

ι θα ονειρευόταν ένας άντρας: χρήματα· μια καριέρα που λάτρευε· οικογένεια, φίλους κα

εία του. Και σχεδόν όποια γυναίκα ήθελε. Μέσα του, ο Ιταλός λαχταρούσε κάτι πιο βαθύ απ

λό σεξ, αλλά δεν ήξερε αν κάτι τέτοιο πραγματικά υπήρχε.

Τουλάχιστον, όχι για αυτόν. Σαν κάτι μέσα του να είχε σπάσει.

Αηδιασμένος με το κλαψούρισμά του, γύρισε για να φύγει, όταν άκουσε το κινητό το



υπάει. Το έβγαλε από την τσέπη του κασμιρένιου παλτού του και κοίταξε τον αριθμό.

Γαμώτο.

Κοντοστάθηκε για ένα λεπτό. Απάντησε αναστενάζοντας.

«Ναι, Βενέτσια; Τι συμβαίνει αυτή τη φορά;»

«Μάικλ, έχω πρόβλημα.» Μια γρήγορη ιταλική ομιλία άρχισε να πυροβολεί τα αυτιά του.

Ο Μάικλ προσπάθησε να καταλάβει τι του έλεγε, ανάμεσα στις βρισιές και τα αναφιλητά

ίπες ότι παντρεύεσαι;»

«Δεν με άκουγες, Μάικλ;» Τώρα, άρχισε να του μιλάει στα αγγλικά. «Πρέπει να με βοηθήσε«Μίλα πιο αργά. Πάρε βαθιές ανάσες και πες μου τα πάντα από την αρχή.»

«Η μαμά δεν με αφήνει να παντρευτώ!» ξέσπασε. «Και φταις εσύ για αυτό. Ξέρεις ότι εγώ

όμινικ είμαστε μαζί τόσα χρόνια. Περίμενα και προσευχόμουν να μου κάνει πρόταση γάμου

λικά την έκανε. Αχ, Μάικλ, με πήγε στην Πιάτσα Βέκια, γονάτισε στο ένα του πόδι κ

χτυλίδι είναι όμορφο – πολύ όμορφο! Φυσικά, είπα το “ναι”, και μετά τρέξαμε στη μαμά για

ύμε σε όλη την οικογένεια, και…»

«Για περίμενε ένα λεπτό. Ο Ντόμινικ δεν με πήρε τηλέφωνο για να ζητήσει την άδειά μου ν

ντρευτεί.» Ξαφνικά, ένιωσε να ενοχλείται. «Γιατί εγώ δεν το ήξερα αυτό;»

Η αδερφή του αναστέναξε βαθιά. «Προφανώς, μου κάνεις πλάκα! Το έθιμο αυτό είναι αρ

ύ δεν είσαι καν εδώ και όλος ο κόσμος ήξερε ότι θα παντρευτούμε – ήταν απλά θέμα χρ

λος πάντων, τίποτε από όλα αυτά δεν έχει σημασία, γιατί θα καταντήσω μια γριά γεροντοκόρ

χάσω τον Ντόμινικ για πάντα. Δεν πρόκειται να με περιμένει, και φταις εσύ για αυτό!»

Τα μηνίγγια του άρχισαν να χτυπούν από το κλαψούρισμα της Βενέτσια. «Γιατί φταίω εγώ;»

«Η μαμά μού είπε ότι δεν μπορώ να παντρευτώ, αν πρώτα δεν παντρευτείς εσύ. Θυμάσαι

γελοία παράδοση που ακολουθούσε ο μπαμπάς;»

Ένιωσε τον τρόμο παντού μέσα του. Αδύνατον. Δεν μπορεί να τηρούσαν ακόμα τέτοιου ε

ραδόσεις. Εντάξει, στο Μπέργκαμο πίστευαν έντονα ότι ο μεγαλύτερος γιος έπρεπε να παντρ

ώτος –και αυτός ήταν ο πρωτότοκος–, αλλά αυτό ίσχυε τα παλιά χρόνια. «Είμαι σίγουρος ό

άγματα δεν είναι ακριβώς έτσι» είπε ήρεμα. «Θα τα ξεκαθαρίσω εγώ.»

«Είπε στον Ντόμινικ ότι μπορώ να φοράω το δαχτυλίδι, αλλά δεν πρόκειται να γίνει γάμ

ν παντρευτείς πρώτα εσύ. Ο Ντόμινικ εκνευρίστηκε και είπε ότι δεν ξέρει για πόσο μπορ

ριμένει, προκειμένου να ξεκινήσει μια νέα ζωή μαζί μου, και η μαμά αγρίεψε· του είπε ότι

εβής, και έπειτα έγινε ένας μεγάλος καβγάς. Η ζωή μου έχει τελειώσει! Πώς μπορεί να μου

τι τέτοιο;»

Αναφιλητά ακούστηκαν από την άλλη άκρη της γραμμής.Ο Μάικλ έκλεισε τα μάτια του. Πλέον, τα μηνίγγια του είχαν αρχίσει να χτυπούν πολύ δυνα

Αποφάσισε να διακόψει επιτόπου το θρήνο της. «Ηρέμησε» τη διέταξε. Αυτή σταμά

έσως, συνηθισμένη να τον υπακούει. «Όλοι ξέρουν πως εσύ και ο Ντόμινικ είστε γεννημέν

είστε μαζί. Δεν θέλω να ανησυχείς. Θα μιλήσω στη μαμά σήμερα κιόλας.»

Η αδερφή του στραβοκατάπιε. «Τι θα γίνει, αν δεν καταφέρεις να της αλλάξεις γνώμη; Α

οκληρώσει, σε περίπτωση που τον παντρευτώ χωρίς την έγκρισή της; Θα χάσω τα πάντα. Α

ς μπορώ να εγκαταλείψω τον άντρα που αγαπώ;»

Η καρδιά του σταμάτησε, και μετά άρχισε να χτυπάει γρήγορα. Για όνομα του Θεού, δεεφτε σε αυτή την παγίδα! Μια έντονη οικογενειακή κρίση θα τον υποχρέωνε να επιστρέψε



ίτι του, και με τα καρδιακά προβλήματα που είχε η μητέρα του ανησυχούσε για την υγεία τη

λες δύο αδερφές του, η Τζουλιέτα και η Καρίνα, δεν θα μπορούσαν να διαχειριστούν την κ

ς Βενέτσια. Έπρεπε να τη συνεφέρει αυτός. Έσφιξε τα δάχτυλά του στο τηλέφωνο. «Δεν θα κ

οτα μέχρι να της μιλήσω. Με ακούς, Βενέτσια; Θα τα φροντίσω όλα εγώ. Απλά, πες

όμινικ να κάνει λίγη υπομονή μέχρι να τα τακτοποιήσω.»

«Εντάξει.» Η φωνή της έτρεμε. Ο Μάικλ ήξερε ότι, παρόλο που η αδερφή του σ

αματοποιούσε τα πράγματα, αγαπούσε τον αρραβωνιαστικό της και ήθελε να ξεκινήσει μι

ή μαζί του. Στα είκοσι έξι της χρόνια, ήταν ήδη από τις λίγες κοπέλες που δεν είχαν παντρε

ι ήθελε επιτέλους να τη δει να νοικοκυρεύεται με έναν άντρα τον οποίο ενέκρινε και ο ίδιος.

Έκλεισε γρήγορα το τηλέφωνο και πήγε προς το αμάξι του. Θα οδηγούσε πίσω στο γραφε

σκεφτόταν στο δρόμο τι θα έκανε. Τι θα γινόταν, αν όντως έπρεπε να παντρευτεί; Ένιωσ

λάμες του να ιδρώνουν και προσπάθησε να μην τις σκουπίσει στα καλοσιδερωμένα μπατζ

υ. Δούλευε όλη τη μέρα και η εύρεση του άλλου του μισού είχε μπει τελευταία στη λ

σικά, ήξερε ακριβώς πώς ήθελε τη μελλοντική του σύζυγο: άνετη, γλυκιά και ζωντανή· έξυ

στή· κάποια που θα ήθελε να μεγαλώσει παιδιά, να φτιάξει σπιτικό, αλλά ταυτόχρονα ανεξάρ

τη δική της καριέρα· κάποια που θα ταίριαζε άψογα με την οικογένειά του.

Γλίστρησε στο πολυτελές εσωτερικό της Άλφα Ρομέο και έβαλε μπροστά. Μια σρφώθηκε στο μυαλό του: κι αν δεν είχε χρόνο να ανακαλύψει αυτή την τέλεια σύζυγο

αγματοποιούσε έναν εικονικό γάμο, απλά για να ικανοποιήσει τη μητέρα του, έτσι ώστ

ορέσει η αδερφή του να παντρευτεί τον έρωτα της ζωής της; Και αν ναι, πού στο διάολ

ρισκε μια τέτοια γυναίκα;

Το τηλέφωνό του χτύπησε και διέκοψε τις σκέψεις του. Κοιτάζοντας το νούμερο, κατάλαβ

λικά ο Ντόμινικ δεν δεχόταν να περιμένει και πως θα έκανε τα πάντα για να παντρευτεί τώρ

ερφή του.

Τα μηνίγγια του άρχισαν να χτυπούν την ώρα που απάντησε.Η μέρα προβλεπόταν μακριά και δύσκολη.



Κεφάλαιο Δύο

λα, πάρε το μωρό.»

Η Μάγκι έπιασε αμέσως το βρέφος που κουνιόταν ολόκληρο, καθώς ο αδερφός της τή

σαρε στα γρήγορα. Πάλι τα ίδια! Της το έκανε συνεχώς αυτό, και αυτή προσπαθούσε ν

οφύγει. Συνήθως, επειδή, όταν το έκανε, η ανιψιά της είχε…

«Ωχ, αηδία!»

Η άσχημη μυρωδιά από την πάνα του μωρού έφτασε μέχρι τη μύτη της. Η ανιψιά τη

μογελούσε περήφανα, ενώ σάλια έτρεχαν από το πιγούνι της πάνω στο μεταξωτό παντελόν

άγκι. Η πάνα της Λίλι ήταν και πάλι γεμάτη, ενώ οι τρεις τρίχες από τα μαλλάκια της στέκο

εδόν όρθιες.

«Συγγνώμη, Λίλι, αλλά η θεία Μάγκι δεν αλλάζει πάνες. Όταν μεγαλώσεις, θα σου μάθω π

ηγείς μηχανή, πώς να βρεις τον καλύτερο καβαλιέρο για τους σχολικούς χορούς και πώ

οράσεις την πρώτη σου πλαστή ταυτότητα. Μέχρι τότε, δεν ασχολούμαι.»Η Λίλι έχωσε τη γροθιά της στο φαφούτικο στοματάκι της και άρχισε να τη μα

τευχαριστημένη.

Η Μάγκι πήγε να γελάσει. Κοίταξε τριγύρω, ώστε να δει εάν υπήρχε κάποιος άλλος απ

κογένεια για να του δώσει τη μικρή, αλλά οι περισσότεροι καλεσμένοι ήταν στην κουζίνα ή

απεζαρία, στριμωγμένοι κοντά στον μπουφέ. Σηκώθηκε από τον καναπέ αναστενάζοντα

εσε πάνω στον μοναδικό άντρα που την εκνεύριζε αφάνταστα.

Στον Μάικλ Κόντε.

Την κράτησε σφιχτά, προτού αυτή προλάβει να παραπατήσει. Ένιωσε να τσουρουφλίζεταν επαφή σαν το λάδι στο τηγάνι, αλλά παρέμεινε ανέκφραστη, αποφασισμένη να μην του

τέ την επίδραση που ασκούσε πάνω της. Σχεδόν της είχε κλέψει την καλύτερή της φίλη, μ

κολία που την είχε εκνευρίσει. Αφότου ο αδερφός της είχε σχεδιάσει το πρότζεκτ στη μαρί

άικλ βρισκόταν σε όλες τις οικογενειακές συγκεντρώσεις που είχαν και επαγγελματικό χαρακ

ν συναντούσε παντού, και οι αναμνήσεις από εκείνο το καταστροφικό ραντεβού στα τ

πηδούσαν συνεχώς στο μυαλό της, κάνοντάς την να νιώθει ντροπή.

«Είσαι Ο.Κ., γλυκιά μου;»

Ο χαδιάρικος τόνος της φωνής του της χάιδεψε την κοιλιά σαν βελούδινη γροθιά. Ημογέλασε πλατιά, δείχνοντας τα ούλα της, και φάνηκε σαν να αναστέναξε. Όμως, και ποια δ

αστέναζε; Ο Μάικλ ήταν κούκλος.

Η Μάγκι άρχισε να αναλύει ένα ένα τα χαρακτηριστικά του, με έναν ψυχρό επαγγελματισμ

ν είχε αναδείξει σε μία από τις πλέον περιζήτητες φωτογράφους μόδας: είχε μακριά μαύρα μα

ενισμένα προς τα πίσω· το πρόσωπό του συνδύαζε χάρη και δύναμη, με τα καλοσχηματισ

ύδια του, τα έντονα ζυγωματικά του και το δυνατό σαγόνι του· η μύτη του ήταν κι αυτή ελα

ρτή, στοιχείο που ενίσχυε τη γοητεία του· το δέρμα του είχε το χρώμα της ελιάς, δείγμ

λικής καταγωγής του.

Αλλά αυτό που τη σκότωνε ήταν τα μάτια του.



Ήταν αμυγδαλωτά, σκούρα, έντονα, με πλούσιες βλεφαρίδες. Διέθετε σαρκαστικό χιούμο

α ζωώδες πάθος, που καθρεφτιζόταν κάτω από την τέλεια εικόνα του.

Αισθάνθηκε ενοχλημένη. Γιατί την αναστάτωνε; Στη δουλειά της, συναντούσε ημίγυμ

τρες που ήταν ακόμα πιο όμορφοι· όμως, παρόλο που ήταν σαν αγάλματα, ποτέ δεν ένιω

εκτρίζεται, όταν τους άγγιζε για να τους βάλει στη σωστή πόζα. Είχε βγει με μοντέλα

ρελθόν, είχε απολαύσει την παρέα τους, αλλά τους είχε αφήσει πίσω της χωρίς δεύτερη σκ

μως, ο Μάικλ αναστάτωνε τη γυναικεία πλευρά της με έναν τρόπο που δεν της είχε ξανατύχει.

Έδιωξε την ενοχλητική σκέψη από το μυαλό της και ακούμπησε τη Λίλι πιο ψηλά στο γοφό

υ μίλησε με αδιάφορο τόνο στη φωνή της. «Γεια σου, Κόμη. Πώς από δω;»

Το κάτω χείλος του συσπάστηκε. «Δεν θα έχανα με τίποτα το πάρτι γενεθλίων της Αλέξα.»

«Όχι, φυσικά όχι. Δεν χάνεις και πολλά από τα πάρτι που σχετίζονται με την Αλέξα, σωστά;

Σήκωσε το φρύδι του. «Αναρωτιέσαι για τα κίνητρά μου, γλυκιά μου;»

Η Μάγκι μισούσε την τραχιά προφορά του, που την τύλιγε σαν καπνός και άγγιζε όλε

σθήσεις της. Αλλά, ακόμα περισσότερο, μισούσε το κορμί του: μέσα από το δερμάτινο Α

άκετ του κρύβονταν καλογυμνασμένοι μύες. Φορούσε ένα μπλε πουκάμισο, τζιν και μα

ατσότι μπότες από δέρμα κροκόδειλου. Πέραν του ότι είχε φοβερό στυλ, απέπνεε μια αρσ

ναμη την οποία ένιωθε παντού γύρω της, συνδυασμένη με θανατηφόρα γοητεία. Η Μάγκι διέον Μάικλ μια ευφυΐα, κρυμμένη πίσω από τη μάσκα της ανεμελιάς που φορούσε εσκεμμέ

οία αντανακλούσε στο βάθος των σκούρων μαύρων ματιών του.

Άλλωστε, και η ίδια λειτουργούσε με τον ίδιο τρόπο.

Η Μάγκι τού χάρισε το πιο γοητευτικό χαμόγελό της. «Φυσικά και όχι. Απλά επισημαίν

σο στενή σχέση έχεις αποκτήσει με τη γυναίκα του αδερφού μου.»

Ο Μάικλ κάγχασε και γαργάλησε τη Λίλι κάτω από το σαγόνι. Το μωρό γέλασε. Ακόμη κ

ιψιά της την πρόδιδε για χάρη του. «Α, μα η Αλέξα κι εγώ είμαστε φίλοι, έτσι δεν είναι; Και, χ

ν αδερφό σου, ο φούρνος μου ποτέ δεν θα γινόταν πραγματικότητα. Έφτιαξε ένα εξχιτεκτονικό σχέδιο.»

Η Μάγκι σχεδόν γρύλισε. «Βολικό αυτό, έτσι δεν είναι;»

Λες και ήξερε τι τη διέγειρε, έγειρε προς το μέρος της. Το άρωμά του ήταν μια μίξη κ

θαρού σαπουνιού και μιας δόσης κολόνιας Κριστιάν Ντιορ. Άθελά της, άρχισε να κοιτάζ

ιλεμένα χείλη του, που υπόσχονταν σεξ και αμαρτία. «Υπάρχει κάτι που θέλεις να μου

άγκι;» τη ρώτησε, μιλώντας αργά. «Θυμάμαι από το ραντεβού μας ότι συνήθως είσαι πιο... ωμ

Στο διάολο! Προσπάθησε να κρύψει την ταραχή της, που την έκανε να κοκκινίσει

σόκλεισε τα μάτια της σαν να ήθελε να τον προειδοποιήσει. «Και εσύ συνήθως είσαι ικρινής.»

Τραβήχτηκε πίσω. «Ναι, ίσως να κάναμε και οι δύο λάθος εκείνη τη νύχτα.»

Αρνήθηκε να απαντήσει. Σήκωσε τη Λίλι ψηλά και του την έδωσε. Αυτός την κράτησε με τ

υφερότητα και ευκολία, η οποία την έκανε να μετανιώσει αμέσως για την απόφασή της. «Π

πάω να βρω την Αλέξα. Η Λίλι έχει λερώσει την πάνα της. Θα μπορέσεις να την αλλάξε

ρακαλώ πολύ;» Του χαμογέλασε γλυκά. «Άλλωστε, είστε σχεδόν σαν μία οικογένεια. Ξέρει

αι το βρεφικό δωμάτιο.»

Και, κάνοντας μια στροφή πάνω στα ψηλά τακούνια της, απομακρύνθηκε.



***

Μάγκι προχώρησε μέσα στη διακοσμημένη σε τοσκανικό στυλ κουζίνα για να πάρει ένα π

ασί. Γιατί κανείς άλλος δεν μπορούσε να δει ότι αυτός ο άντρας κυνηγούσε την καλύτερή

λη; Παλαιότερα, ο αδερφός της τον μισούσε, όμως πλέον τον καλούσε σε οικογενε

γκεντρώσεις, δίνοντάς του την ευκαιρία να βρίσκεται κοντά στη γυναίκα του. Τις λίγες φορέ

έφερε τις σκέψεις της στην Αλέξα, αυτή έβαλε τα γέλια, λέγοντάς της ότι δεν υπήρχε καμία χ

ταξύ τους.

Βλακείες . Ήξερε πως η Αλέξα δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί κάτι τέτοιο, γιατί ήταν

ωτευμένη με τον Νικ και διότι γενικότερα έβλεπε την καλή πλευρά των ανθρώπων. Η Μάγκ

ε εμπιστοσύνη.

Απλά δεν είχε εμπιστοσύνη στον γοητευτικό Ιταλό, ο οποίος είχε τρυπώσει για τα καλά σε

ν οικογένεια.

Τον τελευταίο χρόνο, έκανε έρευνα για το ποιόν του, σίγουρη ότι θα ανακάλυπτε κάποιο με

μείο, ώστε να τον εκβιάσει να μείνει μακριά από την Αλέξα και τον αδερφό της.

Δεν είχε βρει τίποτε, εκτός από ένα πράγμα: Τις γυναίκες.Ο Μάικλ ήταν γνωστός γυναικάς. Η Μάγκι στοιχημάτιζε πως οι Ιταλίδες ήταν ξετρελαμένες

υ, όπως και οι Νεοϋορκέζες. Ήταν ένας από τους πλέον περιζήτητους εργένηδες στο Χάν

λεϊ. Μπορεί να μην είχε ακουστεί ή να μην είχε γραφτεί άσχημο σχόλιο για τη συμπεριφορά

όμη και σε κουτσομπολίστικα περιοδικά, όμως ένα πράγμα ήταν δεδομένο:

Δεν είχε κάνει ποτέ του σοβαρή σχέση.

Ο μεγαλύτερος σε διάρκεια δεσμός του τον τελευταίο χρόνο διήρκεσε δύο εβδομάδες. Η Μ

λασε πικρά. Κατά κάποιον τρόπο, ήταν σαν να έβλεπε τον εαυτό της με αντρική μορφή. Μ

αν λόγο μπορούσε να σκεφτεί για το ότι αυτός δεν σοβαρευόταν:Την Αλέξα.

Ήταν τόσο ερωτευμένος μαζί της, που αρνιόταν να δοθεί ολοκληρωτικά σε κάποια

τυχώς που δεν είχε αποδεχτεί την πρότασή της να ξαναβγούν. Η ανάμνηση αυτού του γεγον

ν έκανε να αισθάνεται ακόμα ντροπή. Ποτέ δεν την είχε απορρίψει άντρας, πόσω μάλλον κά

ν οποίο αρχικά εκείνη ήθελε.

Η Μάγκι γέμισε ένα ποτήρι με Καμπερνέ, και έπειτα περιπλανήθηκε στην κομψά διακοσμη

απεζαρία. Παρατήρησε ότι είχαν εξαφανίσει ορισμένες αντίκες και είχαν καλύψει αιχμηρές γω

γω της έλευσης του μωρού.

Η Αλέξα εμφανίστηκε μπροστά της, κρατώντας ένα πιάτο γεμάτο φαγητό. «Γιατί δεν τ

ειάζομαι υποστήριξη. Προσπαθώ να χάσω τα κιλά της εγκυμοσύνης, αλλά αυτά τα ορεκτικά

λύ ωραία.»

Η Μάγκι χαμογέλασε στην καλύτερή της φίλη. «Είσαι κούκλα. Θεέ μου, το στήθος σου

ράστιο! Ζηλεύω φρικτά.» Το μαύρο φόρεμα με μήκος μέχρι το γόνατο και το στρογγυλε

εκολτέ τόνιζαν τις καμπύλες της.

Η Αλέξα τής έβγαλε τη γλώσσα. «Τα πλεονεκτήματα του να θηλάζεις. Ελπίζω μόνο να μη σ

λα και καταστραφεί η σέξι εμφάνισή μου. Πού είναι η Λίλι;»

Η Μάγκι προσπάθησε να μη χαζογελάσει. «Με τον Μάικλ· της αλλάζει την πάνα.»



Η Αλέξα αναστέναξε. «Γιατί το έκανες αυτό; Πάντα προσπαθείς να του κάνεις δύσκολη τη

άω να τον βοηθήσω.» Άφησε κάτω το πιάτο της, αλλά η Μάγκι τής έπιασε το μπράτσο.

«Εντάξει, εντάξει, πάω εγώ να δω τι γίνεται. Είμαι σίγουρη ότι έδωσε τη Λίλι στη μαμά σου

αι βλάκας, Αλ, και είναι άντρας. Οι άντρες δεν αλλάζουν πάνες.»

«Ο Νικ τις αλλάζει.»

Η Μάγκι γύρισε τα μάτια της προς το ταβάνι. «Δεν θα το έλεγα… Μου έδωσε τη Λίλι, ε

ερε ότι τα είχε κάνει πάνω της.»

Η Αλέξα κοίταξε τον άντρα της στην άλλη άκρη του δωματίου. «Γιατί εκπλήσσομαιοάλλες, μου ζήτησε να την πάρω για ένα λεπτό και, όταν τον αναζήτησα, είχε βγει έξω. Έξω

σπίτι. Ήταν στο αμάξι του. Δηλαδή, είμαστε σοβαροί;»

Η Μάγκι κούνησε καταφατικά το κεφάλι της. «Θα κανονίσουμε σύντομα μια έφοδο

ταστήματα και θα τον κάνουμε να πληρώσει. Κυριολεκτικά.»

Η Αλέξα γέλασε. «Πήγαινε να σώσεις τον Μάικλ. Και να είσαι καλή μαζί του, για όνομα

ού. Δεν ξέρω τι συμβαίνει μ’ εσάς τους δυο. Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από τότε

ήκατε σε αυτό το ραντεβού στα τυφλά. Έχει συμβεί και κάτι άλλο, που δεν μου έχεις πει;»

Η Μάγκι σήκωσε τους ώμους της. «Όχι. Σου έχω ήδη πει ότι πιστεύω πως είναι κ

ωτευμένος μαζί σου. Αλλά κανείς δεν με πιστεύει.»

«Πάλι τα ίδια;» Η Αλέξα κούνησε το κεφάλι της. «Μαγκς, είμαστε απλά φίλοι. Είναι σαν μ

ς οικογένειας. Πίστεψέ με, ακόμη και ο Νικ το έχει συνειδητοποιήσει – δεν υπάρχει τ

άμεσα στον Μάικλ και σ’ εμένα. Ποτέ δεν υπήρξε.»

«Ό,τι πεις.» Η Μάγκι κοίταξε τη φίλη της, που την αγαπούσε σαν αδερφή της. Η Αλέξα

ορούσε να συνειδητοποιήσει πόσο όμορφη ήταν, εξωτερικά και εσωτερικά. Ο Νικ είχε κερ

λικά την καρδιά της, και η Μάγκι δεν ήθελε ποτέ να ξεχάσουν το πόσο σημαντικοί ήταν ο ένα

ν άλλον. Είχαν περάσει δυσκολίες, αλλά γενικά ήταν από τα πιο ευτυχισμένα ζευγάρια. Ο αδε

ς είχε ανακαλύψει την παντοτινή χαρά του· δεν είχε επιτρέψει στην προβληματική οικογένειάτου καταστρέψει το μέλλον. Ήταν περήφανη που αυτός τα είχε καταφέρει έτσι.

Τουλάχιστον, ένα άτομο από την οικογένεια είχε βρει την ηρεμία του.

Η Μάγκι την αγκάλιασε. «Απόλαυσε το φαγητό σου, εορτάζουσα, και μην ανησυχείς. Θα πά

ν σώσω.» Άρχισε να τον ψάχνει χωρίς να βιάζεται, περιμένοντας να τον βρει αγκαλιά μ

τήρι ουίσκι και όχι με το μωρό. Ανέβηκε την περιστρεφόμενη σκάλα και περπάτησε αθόρυβ

λ, όταν άκουσε ένα απαλό γέλιο και ένα μουρμουρητό. Έσκυψε στην πόρτα για να δει τι γιν

ι το θέαμα την άφησε άφωνη:

Ο Μάικλ κρατούσε τη Λίλι στην αγκαλιά του και την κουνούσε. Τραγουδούσε ένα ιτανούρισμα, και η Μάγκι κατάλαβε ότι ήταν το Αστεράκι μου λαμπρό. Η Λίλι τον κοίτα

τρεία, γουργουρίζοντας σε συγχρονισμό με τη μελωδία. Το βρεφικό δωμάτιο έδινε έναν α

ο μυστικιστικό τόνο στην όλη σκηνή, με τα ζωγραφιστά φεγγάρια και αστέρια στο ταβάνι του

έντονες κίτρινες πινελιές στον τοίχο, που ήταν σαν ηλιαχτίδες.

Η καρδιά της σταμάτησε. Μια έντονη επιθυμία την πλημμύρισε και έκλεισε τα μάτια της γ

ν πολεμήσει. Είχε βγάλει το μπουφάν του και το είχε κρεμάσει στην πλάτη της καρέκλας. Η

ρούσε άλλο φόρεμα –ένα με κίτρινα τριαντάφυλλα–, το καλό καλσόν της και ίδια κί

πούτσια, καθαρά, χωρίς ίχνος σάλιου πάνω τους. Ο αέρας ήταν γεμάτος με ένα άρωμα βανίλι

Ξεροκατάπιε και έσφιξε τις γροθιές της. Αυτός κοίταξε προς τα πάνω.



Τα βλέμματά τους συναντήθηκαν και κλείδωσαν. Για ένα λεπτό, υπήρξε ανάμεσά του

ωτόγονη, παθιασμένη χημεία, όμως σχεδόν αμέσως εξαφανίστηκε, αφήνοντας τη Μάγκ

αρωτιέται αν είχε απλά φανταστεί το γεμάτο πάθος βλέμμα του. «Τι κάνεις;» τον ρώτησε κοφ

Σήκωσε το κεφάλι του με ύφος. «Τραγουδάω.»

Αυτή αναστέναξε ανυπόμονα και κατευθύνθηκε προς το τραπέζι όπου άλλαζαν τη μ

ννοώ, τι έκανες με την πάνα. Την άλλαξες; Και γιατί φοράει αυτό το φόρεμα;»

Την κοίταξε σαν να διασκέδαζε με τη στάση της. «Φυσικά και την άλλαξα, όπως ακριβώς

τησες, γλυκιά μου. Το φόρεμά της ήταν λερωμένο, οπότε της έβαλα ένα άλλο. Γιατί φαίν

πληκτη;»

«Πίστευα πως έχεις μεγαλώσει με παραδοσιακές αντιλήψεις. Ξέρεις, του στυλ “οι άντρες

χηγοί και δεν μαγειρεύουν, δεν καθαρίζουν, δεν αλλάζουν πάνες”.»

Ο Μάικλ έγειρε πίσω το κεφάλι του, γελώντας δυνατά. Η Λίλι ανοιγόκλεισε τα μάτια τη

ειτα άρχισε να βγάζει φθόγγους, σαν να του απαντούσε. «Δεν έχεις γνωρίσει τη μητέρα

εγάλωσα με τρεις μικρότερες αδερφές. Όταν έπρεπε να αλλαχτεί μια πάνα, την άλ

οσπάθησα μία φορά να το αποφύγω, και το πλήρωσα ακριβά.»

«Μάλιστα.» Η Μάγκι ακούμπησε πάνω στο άσπρο γραφείο. «Η οικογένειά σου βρίσκεται

λία;»

«Ναι. Η οικογένεια Λα Ντόλτσε κατάγεται από το Μπέργκαμο, εκεί όπου ζούμε. Αργό

ποιοι έφυγαν για το Μιλάνο, όπου έγιναν εξαιρετικά πετυχημένοι. Αποφάσισα να συνεχίσω

ράδοση στην Αμερική, ενώ η αδερφή μου έχει αναλάβει να “τρέχει” τη δουλειά πίσω

τρίδα.»

«Ο πατέρας σου;»

Το πρόσωπό του γέμισε συγκίνηση. «Τον χάσαμε, πριν από λίγα χρόνια.»

«Λυπάμαι» του είπε χαμηλόφωνα. «Φαίνεται πως είστε δεμένη οικογένεια.»

« Ναι. Μου λείπουν κάθε μέρα.» Την περιεργάστηκε με περιέργεια. «Κι εσύ; Φαντάζοματέ δεν χρειάστηκε να αλλάξεις πάνα.»

Του χαμογέλασε, αγνοώντας την ειρωνεία στη φωνή του. «Δεν είχα τέτοιο πρόβλημα. Ο

αν μεγαλύτερος. Και, γενικά, ποτέ δεν χρειάστηκε να κάνω ούτε μία δουλειά. Ζούσαμε σ

αυλη με οικονόμο, μάγειρα και νταντά. Ήμουν πολύ κακομαθημένη.»

Ακολούθησε μια μικρή παύση. Η Μάγκι μετακινήθηκε από τη θέση της, γιατί ένιωσε άβολα

βλέμμα του, το οποίο είχε καρφωθεί στο πρόσωπό της, σαν να αναζητούσε κάτι που η

νοούσε. Τελικά, της το είπε: «Όχι, γλυκιά μου. Νομίζω πως πέρασες δυσκολότερα από πολλο

Αρνήθηκε να του απαντήσει, εκνευρισμένη με τον τρόπο με τον οποίο επιχειρούσε ναησιάσει. Ήταν σαν να είχε καταλάβει ότι τον ποθούσε. «Πίστευε ό,τι νομίζεις» του είπε ανάλα

λλά, σε παρακαλώ, σταμάτα να με αποκαλείς “γλυκιά μου”.»

Της έκλεισε το μάτι πονηρά, την ώρα που κοίταζε το στενό μεταλλικό τοπ της. Ήταν σα

αιζε με την ιδέα να της ανοίξει το πουκάμισο και να ρουφήξει τις ρώγες της. Αμέσως, τα σ

ς πρήστηκαν και ήταν έτοιμα να παίξουν. Γιατί ασκούσε τόσο έντονη επιρροή πάνω της;

« Εντάξει, μικρή μου τιγρίνα.» Ο βαθύς, ζωηρός τόνος της φωνής του ήταν σαν να

γύμνωσε και να την τύλιξε σε βελούδο.

Η Μάγκι έβρισε από μέσα της. «Πολύ αστείο.»Σήκωσε το ένα του φρύδι. «Δεν ήταν αστείο. Από τη στιγμή που σε γνώρισα, σε παρομο



σα μου με μια μικρή τίγρη.»

Αρνήθηκε να διαφωνήσει για κάτι τόσο γελοίο. Αγνόησε το τρυφερό ύφος του

τευθύνθηκε προς την πόρτα. «Καλύτερα να επιστρέψουμε. Η Αλέξα έψαχνε τη Λίλι.»

Την ακολούθησε, με τη Λίλι κλειδωμένη στην αγκαλιά του, πέφτοντας πάνω στη μητέρα

έξα.

«Μάγκι, γλυκιά μου, σε έψαχνα!» Η Μαρία Μακ Κένζι φίλησε και τους δύο στα μάγουλ

ίταξε τη Μάγκι με τέτοια ζεστασιά, που έκανε την καρδιά της να φτερουγίσει. «Να και η όμ

γονή μου. Έλα εδώ, αγάπη μου.» Πήρε τη Λίλι, ενώ φάνηκε σαν να ήθελε να ξαναφιλήσε

άικλ. «Έμαθα ότι χρειαζόταν άλλαγμα, αλλά, απ’ ό,τι φαίνεται, είστε καλή ομάδα οι δυο σας.»

Γιατί όλη η οικογένεια πίστευε, λανθασμένα, ότι ταίριαζαν; Η Μάγκι αναστέναξε, ενώ ο Μ

λασε. «Κυρία Μακ Κένζι, ξέρετε πόσο ικανή είναι η Μάγκι με την ανιψιά της. Εγώ

ρακολουθούσα.»

Την κυρίευσαν ενοχές. Χαμογέλασε και ταυτόχρονα του έριξε ένα άσχημο βλέμμα. Γιατί έπ

ντα να φαίνεται ο καλός της υπόθεσης;

«Θα οργανώσω ένα δείπνο αυτή την Παρασκευή και θέλω να έρθετε» τους ανακοίνωσε η Μ

Παλαιότερα, αυτά τα οικογενειακά δείπνα τα οργάνωναν μόνον η Μάγκι, η Αλέξα και ο

εδόν αναστέναξε με ανακούφιση, όταν θυμήθηκε τις υποχρεώσεις της. «Λυπάμαι, κυρία

νζι, αλλά θα βρίσκομαι στο Μιλάνο αυτή την εβδομάδα για μια φωτογράφηση. Φεύγω σε

ρες.»

«Τότε, θα το οργανώσω όταν επιστρέψεις. Για δώσε μου τώρα τη μικρούλα για να την πάω

ο πάρτι, και θα τα πούμε αργότερα.»

Η μητέρα της Αλέξα απομακρύνθηκε, και ξαφνικά η Μάγκι παρατήρησε ότι ο Μάικλ την κο

ρίεργα. «Θα βρίσκεσαι στο Μιλάνο; Για πόσες μέρες;»

Σήκωσε τους ώμους της. «Μάλλον για καμιά βδομάδα. Θα μείνω λίγο παραπάνω γι

ζητήσω για νέα συμβόλαια και να πάω για ψώνια.»«Χμ.» Για κάποιο λόγο, ο ήχος αυτός φαινόταν να προμηνύει κάτι κακό. Την κοίταξε σαν ν

λετούσε κάτω από ένα νέο πρίσμα, εξετάζοντας το πρόσωπό της και μετά το σώμα της, σα

αχνε κάτω από τα μοντέρνα ρούχα της για κάτι περισσότερο.

«Γιατί με κοιτάζεις έτσι;» Ανασηκώθηκε στις μύτες των ποδιών της, καθώς ένιωσε

ργαλιστική, καυτή αίσθηση ανάμεσα στους μηρούς της. Δεν υπήρχε περίπτωση να γίν

δήποτε. Ακόμη και αν τα ζόμπι κατελάμβαναν τη Γη και απέμεναν μόνον αυτή και αυτός γ

απαραχθεί το είδος, δεν υπήρχε περίπτωση να πάει μαζί του.

«Ίσως έχω μια πρόταση για σένα» μουρμούρισε αυτός. Έδιωξε από το μυαλό της την ανάμς πρώτης τους συνάντησης και προσπάθησε να χαμογελάσει. «Συγγνώμη, μωρό μου. Αυ

οίο έχει σαλπάρει και βρίσκεται σε άλλο λιμάνι.»

Δεν κοίταξε στιγμή πίσω της, καθώς απομακρυνόταν.

***

Μάικλ ήπιε μια γουλιά από το κονιάκ του και κοίταξε τριγύρω στο πάρτι, που έφτανε στο

υ. Στον κόσμο σερβίρονταν λαχταριστά σοκολατένια κέικ και κανάτες με δυνατό καφέ, ε

μόσφαιρα ήταν πια πολύ χαλαρή. Κάποιοι συγγενείς και φίλοι αποχαιρετίζονταν.



Ένιωσε ένα σφίξιμο στο στομάχι του, το οποίο έκαιγε ευχάριστα το αλκοόλ. Αυτή τη φορά

όβλημα. Μεγάλο πρόβλημα. Μετά τα τηλεφωνήματα με τη Βενέτσια και τον Ντόμινικ,

οφασίσει να αντιμετωπίσει τη μητέρα του με ένα οργανωμένο σχέδιο.

Ο Μάικλ καταλάβαινε ότι ήταν αδύνατον να τηρήσει την παράδοση. Επίσης, ήξερε πως η μη

υ πίστευε στους κανόνες και ότι σπάνια τους παρέκαμπτε. Είχε αποφασίσει να κάνει κάτι ά

τι που φαινόταν πραγματικά ευφυές: θα της μιλούσε για μια σταθερή σχέση, η οποία θα κατέ

γάμο στο μέλλον, και θα της υποσχόταν ότι θα την επισκέπτονταν μαζί με την κοπέλα. Έπειτ

έμενε ήρεμα να παντρευτεί πρώτα η Βενέτσια, αφού ήταν ήδη τόσα χρόνια με τον Ντόμινικ

πετούσε στο τραπέζι και την ευχή του πατέρα του από τον ουρανό. Ίσως να της έλεγε ότι τον

ειρευτεί να δίνει την ευχή του για να αμβλύνει τις αμφιβολίες της.

Βέβαια, η άλλη αδερφή του, η Τζουλιέτα, του είχε καταστρέψει την ψευδαίσθηση εύκολ

λά.

Θυμήθηκε τη συνομιλία τους.

«Μάικλ, δεν ξέρω τι σου είπαν, αλλά, για να χρησιμοποιήσω μία από τις αμερικανικές φρ

υ, θα γίνουν όλα μπουρδέλο.» Η Τζουλιέτα δεν υπήρξε ποτέ της συναισθηματικά ευάλωτη,

αματοποιούσε τις καταστάσεις, αλλά πάντοτε λειτουργούσε με καθαρό μυαλό, οπότε ήτ

έον κατάλληλη για να ηγηθεί των οικογενειακών επιχειρήσεων. «Η μαμά υποσχέθηκε αμπά, στο νεκροκρέβατό του, ότι θα συνεχίσει να τηρεί τις παραδόσεις της οικογέν

στυχώς, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να παντρευτείς πρώτος, όσο γελοίο κι αν ακούγεται.»

«Είμαι σίγουρος πως μπορώ να την πείσω να αλλάξει γνώμη» της είχε πει ο Μάικλ, αγνοώ

αμφιβολίες που τον έζωναν σαν φίδια.

«Δεν πρόκειται. Νομίζω πως η Βενέτσια σχεδιάζει να κλεφτεί. Εάν το κάνει, θα έρθει η από

ταστροφή. Θα ξεκινήσει πόλεμος με την οικογένεια του Ντόμινικ, ενώ η μαμά απείλησε να

οκληρώσει. Η Καρίνα κλαίει όλη την ώρα στη σκέψη ότι η οικογένειά της θα διαλυθεί. Η μ

ναξε τον γιατρό, γιατί νόμισε ότι θα πάθει έμφραγμα, αλλά αυτός της είπε ότι είχε δυσπεψίν έστειλε να ξαπλώσει. Θεέ μου, πες μου ότι έχεις κάποια σοβαρή σχέση και ότι θα τακτοποι

όλο ζήτημα. Ανάθεμα την πατριαρχική κοινωνία! Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο μπαμπάς είχε

ακώδεις αντιλήψεις.»

Η αλήθεια τον χτύπησε κατάμουτρα. Δεν υπήρχε περίπτωση να τα βγάλει πέρα με μια υπόσ

υ είχε δοθεί σε νεκροκρέβατο. Ο πατέρας του τον παρέσυρε στο κλουβί και η μητέρα του έκ

ν πόρτα πίσω του. Έπρεπε να βρει μια σύζυγο όσο πιο γρήγορα γινόταν. Τουλάχιστον

οσωρινή σύζυγο.

Ποιες ήταν οι εναλλακτικές του; Το μυαλό του δούλευε ασταμάτητα, μέχρι που βρήκε τη

ση που θα μπορούσε να υπάρξει: θα έπρεπε να πείσει τη μητέρα του ότι ήταν ήδη παντρεμένο

αγκάσει τη Βενέτσια να βιαστεί να παντρευτεί και, έπειτα από μερικούς μήνες, να ανακοιν

πημένος πως ο γάμος του διαλύθηκε. Θα αντιμετώπιζε αργότερα τις συνέπειες. Τώρα, έπρε

υθετήσει το θέμα που υπήρχε. Ούτως ή άλλως, ήταν μαθημένος στο να επιλύει οικογενε

αφορές.

«Θα είμαι παντρεμένος μέχρι το τέλος της εβδομάδας» είπε.

Η αδερφή του σταμάτησε να αναπνέει.

«Πες στη Βενέτσια να μην κάνει τίποτε βιαστικό. Θα τηλεφωνήσω αργότερα στη μαμά για ν

ακοινώσω τα νέα.»



«Μιλάς σοβαρά; Στ’ αλήθεια παντρεύεσαι ή πρόκειται να οργανώσεις απάτη;»

Ο Μάικλ έκλεισε τα μάτια του. Για να πετύχαινε το σχέδιό του, έπρεπε όλοι να πιστέψου

αν αληθινό. Και, πρώτη απ’ όλους, η Τζουλιέτα. «Βγαίνω με κάποια τον τελευταίο καιρ

ντομα θα το επισημοποιούσα. Δεν της αρέσουν τα πολλά πολλά και δεν θέλει φανταχτερό γ

ότε θα πάμε στο δημαρχείο και μετά θα το ανακοινώσω σε όλους.»

«Λες την αλήθεια, Μάικλ; Άκου: μπορεί να έχει γίνει χαμός, αλλά δεν υπάρχει λόγο

ντρευτείς για να ηρεμήσεις τη Βενέτσια. Δεν χρειάζεται να λύνεις όλα τα προβλήματα, όλ

α.»

«Φυσικά και χρειάζεται» της είπε χαμηλόφωνα. Το βάρος της ευθύνης έπεφτε πάνω του κα

νιγε. Το είχε αποδεχτεί όμως, δίχως αντίρρηση. «Θα σε ενημερώσω για τις λεπτομέρειες,

ώτα μιλήσω στη μνηστή μου.»

«Η μαμά θα επιμείνει να τη γνωρίσει. Δεν πρόκειται να σε πιστέψει έτσι απλά.»

Τα λόγια της αδερφής του μόλις είχαν κλειδώσει την πόρτα του κλουβιού.

«Το ξέρω. Θα κανονίσουμε να σας επισκεφτούμε προς το τέλος του καλοκαιριού.»

«Τι; Ποια είναι; Ποιο είναι το όνομά της;»

«Πρέπει να κλείσω τώρα. Θα σε πάρω πιο μετά.»

Έκλεισε το τηλέφωνο.

Ο χρόνος μετρούσε αντίστροφα και οι εναλλακτικές δεν ήταν πολλές. Αποφάσισε να βρε

νοδό πολυτελείας, από αυτές που συνόδευαν υψηλά ιστάμενα στελέχη σε εκδηλώσεις. Ίσω

η τύχη, να έβρισκε κάποια που θα δεχόταν να υποδυθεί τη σύζυγό του. Φυσικά, θα χρειαζότ

εφτεί πολύ προσεκτικά τον τρόπο με τον οποίο θα καθυστερούσε τη συνάντηση με τη μη

υ. Είχε, ανάμεσα σε όλα τα άλλα, και τα εγκαίνια του πρότζεκτ στη μαρίνα. Σίγουρα, θα πά

κος μέχρι το τέλος της εβδομάδας.

Εκτός αν...

Το βλέμμα του περιπλανήθηκε στο πλήθος, μέχρι που τα μάτια του συναντήθηκαν μευγάρι πράσινα, γατίσια μάτια. Εκείνη σήκωσε το ένα της φρύδι, έριξε πίσω το κεφάλ

αξιωτικά και του γύρισε την πλάτη. Έπνιξε το γέλιο του. Αυτή η γυναίκα ήταν ένας ενοχλη

νδυασμός σεξουαλικότητας και σαρκασμού. Ακόμη και αν έκρυβε μέσα της ένα τριαντάφ

ε βγάλει προς τα έξω ένα σωρό αγκάθια, για να προειδοποιήσει τους πρίγκιπες να

ησιάσουν.

Η Μάγκι Ράιαν ήταν τέλεια για την περίσταση.

Μήπως έπρεπε να αρπάξει την ευκαιρία –ποια ήταν η αμερικανική έκφραση;– και να κλείσ

μα μια και καλή; Τι πιθανότητες υπήρχαν να βρει μια άλλη γυναίκα που θα ταξίδευε την επόδομάδα στο Μιλάνο; Την εμπιστευόταν, τουλάχιστον λίγο. Εάν συμφωνούσε, θα οργάνων

ωριμία με την οικογένειά του, έπειτα θα προφασιζόταν τη δουλειά για να φύγει νωρίτερα, κα

μπορούσε η Βενέτσια να παντρευτεί το καλοκαίρι. Το γεγονός ότι η Μάγκι τον αντιπαθού

ωρούσε θετικό – δεν θα της έμπαιναν τίποτα ρομαντικές και τρελές ιδέες στο μυαλό, ότα

ώριζε την οικογένειά του. Φυσικά, η μητέρα του θα έφριττε με την επιλογή του, προφανώς ε

ήθελε μια πιο παραδοσιακή και λιγότερο «απειλητική» γυναίκα για τον γιό της. Παρ’ όλα

αν σίγουρος ότι θα πετύχαινε το στόχο του.

Εάν, όμως, η Μάγκι συμφωνούσε...

Είχε βγει με πολλές όμορφες γυναίκες στο παρελθόν, αλλά η Μάγκι ήταν μυστηριώδης, με



όπο που έδινε γροθιά στο στομάχι ενός άντρα. Τα μαλλιά της είχαν το γλυκό χρώμα της καν

αν έλαμπαν στο φως, και έπεφταν ίσια και απαλά στο πρόσωπο και στους ώμους της. Οι αφέ

ς τόνιζαν τα εξωτικά μάτια της, τα οποία του θύμιζαν το ατμοσφαιρικό πράσινο στις κοιλάδε

σκάνης και μπορούσαν να κάνουν έναν άντρα να νιώσει σαν να είχε χαθεί στην ομίχλη

ρακτηριστικά της ήταν έντονα και καθαρά: δυνατό σαγόνι, ψηλά ζυγωματικά και κομψή μύτ

αστικό ύφασμα της μπλούζας της τύλιγε τους καλοσχηματισμένους ώμους της και τα σφριγ

ητά στήθη της. Το σκούρο, μεταξωτό παντελόνι της γλιστρούσε πάνω της καθώς περπατ

νίζοντας τα τέλεια στρογγυλά οπίσθιά της και τα μακριά πόδια της, που ο καθένας θ

νταζόταν τυλιγμένα γύρω του. Το άρωμά της είχε τόνους από σανδαλόξυλο και κεχριμπάριίσδυαν στη μύτη ενός άντρα και του υπόσχονταν ένα παραδεισένιο ταξίδι πάνω στη Γη.

Δεν ήταν η γυναίκα που θα έμενε στην άκρη· ήταν δυναμική – ένα θηλυκό που διεκδικούσ

ανε αισθητή την παρουσία του. Περπατούσε και απέπνεε σεξ – και πολλά αρσενικά γύρω τ

αν ήδη παρατηρήσει. Ο Μάικλ την είδε πώς γέλασε ανέμελα, ρίχνοντας πίσω το κεφάλ

αινόταν ευτυχισμένη, με μια ευτυχία που έδειχνε να την κατακλύζει μόνο δίπλα στον αδερφό

ην Αλέξα. Ακόμη και στο πρώτο ραντεβού τους, είχε φορέσει μια ενισχυμένη πανοπλία γ

ύψει ό,τι αισθανόταν. Ήταν εύστροφη, σέξι και απόμακρη.

Ήταν ακριβώς όπως ήθελε να είναι, χωρίς να απολογείται για αυτό. Ο Μάικλ θαύμαζε τέναίκες, παρόλο που ήταν απόμακρες. Όμως, κάτι στη Μάγκι τον έκανε να θέλει να

ερευνήσει από πιο κοντά, να ψάξει κάτω από την επιφάνεια. Ένας πόνος και μια ανάγκ

ήθεια καθρεφτίζονταν στα πράσινα μάτια της, γεγονός που έκανε έναν άντρα να θέλ

λεμήσει για να τη σώσει και να την κερδίσει.

Αυτή η ξαφνική σκέψη τον τάραξε. Ένας τέτοιος ρόλος τού φαινόταν γελοίος, αλλ

ντελόνι του είχε τεντώσει από τη στύση. Ωραία, μόνον αυτό τού έλειπε – μια παρερμηνευ

ντασίωση. Ποτέ του δεν θέλησε να υποδυθεί τον πρίγκιπα, και ειδικά για μια γυναίκα

ανότατα θα έκλεβε το άλογο για να σώσει τον εαυτό της.

Όμως, τη χρειαζόταν για λίγο. Απλώς έπρεπε να την πείσει να συνεργαστεί.

«Χμ… Αναρωτιέμαι για ποιο λόγο έχεις πάρει τέτοια έκφραση στο πρόσωπό σου. Ή, μά

ποιον.»

Κοίταξε προς τα πάνω και είδε ένα ζευγάρι γελαστά μπλε μάτια. Η καρδιά του ζεστάθηκε α

μόγελο της Αλέξα, και σηκώθηκε από την καρέκλα του για να την αγκαλιάσει. « Καλη

ορφη κυρία μου. Σου άρεσε το πάρτι σου;»

Οι μπούκλες από την κοτσίδα της έπεφταν στα μάγουλά της. Έλαμπε ολόκληρη από

Ήταν υπέροχα. Είχα πει στον Νικ ότι δεν ήθελα πάρτι, αλλά ξέρεις πώς αντιδρά σε κάτι τέτοια

«Γι’ αυτό είναι τόσο καλός στη δουλειά του.»

Έστρεψε τα μάτια της προς τα πάνω. «Ναι, καλός στη δουλειά, αλλά μπελάς στο σ

αμογέλασε πονηρά. «Όχι πάντα.»

Ο Μάικλ γέλασε. «Πώς το λέτε εσείς οι Αμερικανοί; “Περισσότερες πληροφορίες από

ειάζονται”;» Τα μάγουλά της κοκκίνισαν, και αυτός άγγιξε μια μπούκλα της. «Συγγνώμη,

ν μπόρεσα να συγκρατηθώ. Σου πήρα ένα δώρο.»

Έσμιξε τα φρύδια της. «Μάικλ, η τούρτα ήταν αρκετή. Ήταν τόσο νόστιμη, που σχεδό

τειλε στον άλλον κόσμο.»

«Δεν είναι κάτι σπουδαίο. Σημαίνεις πολλά για μένα τον τελευταίο χρόνο και χαίρομαι πολύ



βλέπω χαρούμενη.» Έβγαλε ένα μικρό κουτί από το τζάκετ του. «Άνοιξέ το.»

Αναστέναξε και φάνηκε να διστάζει. Τελικά, νίκησε η περιέργειά της και άρχισε να ξετυλίγ

ρο. Πάνω στο μαλακό βαμβάκι βρισκόταν ένα φυλαχτό για το μωρό, με μια λαμ

αραγδένια πέτρα στο κέντρο. Κράτησε την αναπνοή της, ενώ το πρόσωπό της έλαμψε.

«Είναι το φυλαχτό της Λίλι» της είπε. «Ο Νικ μού είπε ότι σου αγόρασε μια χρυσή αλυ

ότε σκέφτηκα πως θα ταίριαζε πολύ με κάτι τέτοιο. Σου αρέσει;»

Η Αλέξα δάγκωσε το κάτω χείλος της και ανοιγόκλεισε τα μάτια. «Πάρα πολύ» είπε βρ

κυψε για να τον φιλήσει στο μάγουλο και έβαλε τα χέρια της μέσα στα δικά του. «Είναι τέ

ευχαριστώ.»

« Παρακαλώ, γλυκιά μου.»

Τον πλημμύρισε μια αίσθηση θαυμασμού και αγάπης. Από την πρώτη στιγμή που την

ωρίσει, σε ένα επαγγελματικό δείπνο, είχε καταλάβει πως ήταν μια αξιοθαύμαστη γυναίκα

ήρξε ποτέ ερωτική χημεία μεταξύ τους – ευτυχώς, αφού ήταν ήδη παντρεμένη. Ο Νικ ήτ

λο της μισό. Όμως, ο Μάικλ πίστευε πως η Αλέξα και αυτός ήταν αδελφές ψυχές από τα πα

αν η μοίρα τους να γίνουν καλοί φίλοι και όχι εραστές. Αρχικά, ο Νικ δεν είχε χαρεί, όμως μ

ιρό έγινε και φίλος του και συνεργάτης. Όταν γεννήθηκε η Λίλι, ο Μάικλ έγινε κάτι σαν «θεί

ν τιμών», πράγμα το οποίο τον ανακούφιζε όποτε του έλειπε η οικογένειά του.Η Μάγκι, όμως, αντιδρούσε.

Ξαφνικά, την ένιωσαν δίπλα τους, σαν να είχε μυριστεί ότι η Αλέξα ήταν κοντά στον Μάικλ

ίταξε εξονυχιστικά, με βλέμμα αυστηρό. «Δωράκια, Αλ;» τη ρώτησε. «Τι ευγενικό!»

Ήταν σαν να σχηματίστηκαν σταλακτίτες από τη φωνή της. Ο Μάικλ ένιωσε την παγωμάρα

μόσφαιρα. Η προστατευτικότητα και η αφοσίωσή της στην Αλέξα τον εντυπωσίαζαν. Πώς

νατόν κάποιος ο οποίος μπορούσε να αγαπήσει τόσο πολύ να είναι τόσο μόνος; Ποτέ της δεν

ρει συνοδό στις συγκεντρώσεις. Ο Μάικλ την κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω, αλλά δεν διέ

μία τρυφερότητα ή ικανοποίηση στη Μάγκι, παρά μόνο τη συνηθισμένη ενέργεια που εξέπεμπΟι σκέψεις του ταξίδεψαν στο πρώτο τους ραντεβού, σχεδόν ένα χρόνο πριν. Η Αλέξα

τευε να γνωρίσει τη Μάγκι, επειδή το ένστικτό της τής έλεγε ότι θα ταιριάξουν απόλυτα

γμή που οι ματιές τους συναντήθηκαν, ο Μάικλ ήξερε ότι η σεξουαλική χημεία δεν θα

όβλημα. Και η ίδια φάνηκε να ταράζεται από το ότι υπήρξε αμέσως το «κλικ» μεταξύ τους,

παραμέρισε με ευκολία. Γρήγορα, του έγινε σαφές ότι όλα τα συναισθήματα ήταν μπερδε

σα της – ήταν μια τίγρης που δεν μπορούσε να βρυχηθεί. Η έξυπνη και ενδιαφέρουσα συζή

υς του είχε μεγαλώσει τον πόθο του για αυτήν, αλλά καταλάβαινε πως δεν θα μπορούσαν πο

ουν απλά μια περιπέτεια της μίας βραδιάς, όσο κι αν αυτή πίστευε ότι ο Μάικλ μόνον

θυμούσε.

Θα ήθελε πολύ να ήταν αυτός που θα πολεμούσε με τους δαίμονές της, προσφέροντάς τη

ρό όμορφα πράγματα. Όμως, η στενή σχέση του με την Αλέξα και το ενδεχόμενο ενός άσχ

ρισμού με τη Μάγκι τον έκαναν να μην ξαναβγεί μαζί της. Ήθελε μια γυναίκα που θα ταίρια

ν οικογένειά του, που δεν θα παρέμενε απόμακρη. Η Μάγκι ήταν το αντίθετο από αυτό που ή

ό μια σύντροφο: μπορεί να μην ήταν βαρετή, ήταν όμως γεμάτη από αντιθέσεις, μπερδε

ναισθήματα, και επίσης δούλευε πολύ. Εάν διέλυαν ο ένας τον άλλον, θα την πλήρωναν η Α

ι ο Νικ, και, από τη στιγμή που τους έβλεπε σαν οικογένεια, δεν θα ήθελε να τους ταλαιπω

σι. Όχι για να ικανοποιήσει δικές του ανάγκες.



Άλλωστε, αυτό έκανε σε όλη του τη ζωή.

Παρ’ όλα αυτά, δεν το είχε χειριστεί όμορφα. Ο συνεσταλμένος τρόπος με τον οποίο του

τήσει να ξαναβγούν έκρυβε ένα φόβο που δεν είχε ξαναδεί σε γυναίκα.

Φάνηκε εντελώς τρωτή όταν την απέρριψε, πράγμα που τον παραξένεψε. Δεν θα είχε ποτέ

καιρία με τη Μάγκι Ράιαν. Δεν θα βρισκόταν ποτέ ξανά σε τέτοια θέση, πράγμα που του το θ

χνά και η ίδια.

Η Αλέξα τής έδειξε το φυλαχτό του μωρού. «Δεν είναι πανέμορφο, Μάγκι;»

«Καλό είναι.»Ο Μάικλ άρχισε να γελάει με το προειδοποιητικό ύφος της Αλέξα. Η Μάγκι φάνηκε να υπο

ν κατσουφιασμένο παιδί. «Πρέπει να φύγω, αγάπη μου» της είπε. «Έχω ένα σωρό πράγμα

νω, πριν από το ταξίδι μου στο Μιλάνο.»

Η Αλέξα αναστέναξε. «Αχ, Θεέ μου, και τι δεν θα ’δινα για να πάω στο Μιλάνο και να γε

ν γκαρνταρόμπα μου με νέα κομμάτια.» Κοίταξε το μοντέρνο φόρεμά της, κάνοντας

ριμάτσα.

«Άξιζε το να πάρεις μερικά κιλά για να έχεις τη Λίλι» είπε η Μάγκι. «Θα σου φέρω ένα ζευ

ξι ψηλοτάκουνα, που θα τρελάνουν τον Νικ.» Το βλέμμα της καρφώθηκε στο πρόσωπο

άικλ, σαν να ήθελε να του περάσει κάποιο μήνυμα. «Όχι βέβαια ότι χρειάζεστε κάτι τέτοιο

ως είστε μεταξύ σας.»

«Πώς είμαστε, δηλαδή;» Ο Νικ εμφανίστηκε και τύλιξε τα χέρια του γύρω από τους γοφού

ναίκας του.

«Τίποτα, μη δίνεις σημασία» είπε η Αλέξα κοφτά.

«Για το σεξ μιλάω» είπε η Μάγκι. «Θα πάω στο Μιλάνο και θα φέρω στην Αλέξα ένα ζευ

ξι παπούτσια.»

Η ιδέα φάνηκε να αρέσει στον Νικ. «Θα της φέρεις και ένα από αυτά τα μεταξωτά νυχτικά;»

«Νικ!»

Ο Νικ αγνόησε την αμηχανία της γυναίκας του και χαμογέλασε πονηρά. «Τι; Θα πάει

γκόσμια πρωτεύουσα της μόδας και δεν θέλεις να σου φέρει εσώρουχα; Εγώ, λοιπόν, θέλω.

αγματικά... για φάγωμα.»

Η Μάγκι γέλασε. «Ο.Κ. Θα είναι πολύ καυτή, φορώντας κόκκινα εσώρουχα.»

«Σας μισώ και τους δύο!»

Ο Νικ φίλησε τη γυναίκα του στο λαιμό. Ο Μάικλ γύρισε το κεφάλι του προς τη μεριά

άγκι, παρατηρώντας το ύφος της.

Πόθος .

Ένας κόμπος στάθηκε στο λαιμό του, καθώς διέκρινε τη μελαγχολία στο βλέμμα της την

υ κοίταζε τον αδερφό της, όμως αυτή κατέβασε αμέσως ρολά και το βλέμμα εξαφανίστηκε.

Αποφάσισε να της μιλήσει επιτόπου. «Μάγκι; Προτού φύγεις, μπορώ να σου μιλήσω γι

πτό;»

Σήκωσε τους ώμους της. «Φυσικά. Τι τρέχει;»

«Μπορούμε να τα πούμε οι δυο μας, σε παρακαλώ;»

Ο Νικ και η Αλέξα αντήλλαξαν βλέμματα όλο νόημα. Η Μάγκι τούς κοίταξε αγριε

οβαρευτείτε, παιδιά. Δεν πρόκειται να μου ζητήσει να τον παντρευτώ.»



Ο Μάικλ έκανε ένα μορφασμό. Ο Νικ κούνησε το κεφάλι του με τα καμώματά της, αλλά

υ έβγαλε τη γλώσσα και άρχισε να προχωράει πρώτη στο χολ, μπαίνοντας σε ένα από τα δωμ

άθισε πάνω στο φαρδύ κρεβάτι και τέντωσε μπροστά τα πόδια της. Τα χέρια της ακουμπο

σω και τα στήθη της πίεζαν το ασημί τοπ, σαν να ήθελαν να ελευθερωθούν.

Ω, Θεέ μου, δεν φοράει σουτιέν;

Ο Μάικλ προσπάθησε να φανεί άνετος και ακούμπησε στο ξύλινο δοκάρι του κρεβατιο

οίο είχε ουρανό. Η απορία του είχε λυθεί, καθώς οι ρώγες της διαγράφονταν μέσα από το μα

ασμα. Μετακινήθηκε λίγο για να μην πιέζεται χαμηλά, ενοχλημένος που δεν τον οδήγησ

αφείο. Μπορούσε πολύ εύκολα να τη φανταστεί να ξαπλώνει πάνω στα ριχτάρια, ενώ αυτ

τέβαζε με τα δόντια του το τοπ της. Στοιχημάτιζε πως οι ρώγες της είχαν σκούρο κόκκινο χ

ι ήταν πολύ ευαίσθητες. Απ’ ό,τι φαινόταν, ερεθίζονταν ακόμη και από το ύφασμα του το

άικλ ανατρίχιασε και προσπάθησε να συγκεντρωθεί.

«Έχω να σου κάνω μια πρόταση.»

Έγειρε πίσω το κεφάλι της και γέλασε. Ακούστηκε σαν μάγισσα που έκανε ξόρκια. «Εντ

ιπόν, έχεις έρθει στο σωστό κορίτσι.» Έγλειψε τα χείλη της αργά αργά. Η απαλή γυαλάδα έλ

ο φως. «Για να ακούσω.»

Έβρισε από μέσα του και αποφάσισε να της το πει ευθέως. «Χρειάζομαι μια εικονική σύζυγΑνοιγόκλεισε τα μάτια της. «Ε;»

« Ναι.» Τον ενοχλούσε το ότι η Μάγκι είχε ελαφρώς κοκκινίσει από τη δήλωσή του,

νέχισε: «Έχω κάποια προβλήματα με την οικογένειά μου και πρέπει να παντρευτώ. Χρειά

α γυναίκα που θα πάει μαζί μου στην Ιταλία για μία εβδομάδα, θα προσποιηθεί ότι είναι η σύζ

υ, θα περάσει κάποιες μέρες μαζί με την οικογένειά μου, και μετά θα φύγει.»

«Γιατί ξαφνικά αισθάνομαι σαν να παίζω στην ταινία της εβδομάδας, στο Λαϊφτάιμ;»

«Τι είναι το Λαϊφτάιμ;»

Κούνησε το χέρι της. «Δεν έχει σημασία – είναι για κορίτσια. Μμμ, άσε με να το σκεφτώ γιπτό. Θέλεις να προσποιηθώ ότι είμαστε παντρεμένοι, να περάσω χρόνο με την οικογένειά σο

νω στο σπίτι τους, και μετά να επιστρέψω σαν μην έχει συμβεί τίποτα;»

«Ναι.»

«Όχι, ευχαριστώ.» Σηκώθηκε με χάρη από το κρεβάτι και κατευθύνθηκε προς την πόρτ

άικλ μπήκε μπροστά της και την έκλεισε με το πόδι του. Σήκωσε το φρύδι της. «Συγγνώμη,

ν μου αρέσει να με υποτάσσουν.»

«Μάγκι, σε παρακαλώ, άκουσέ με.»

«Με τίποτα! Άκουσα αρκετά. Πρώτα απ’ όλα, πάω στο Μιλάνο για να δουλέψω, και όχι γνω την κατά παραγγελία σύζυγο. Δεύτερον, δεν συμπαθούμε και πολύ ο ένας τον άλλον,

κογένειά σου θα το καταλάβει αμέσως. Τρίτον, δεν είμαστε καν φίλοι, άρα δεν έχω κανένα

σου κάνω χάρες. Είμαι σίγουρη ότι κάποια πιτσιρίκα θα πεθαίνει για να παίξει αυτόν το ρόλο

Ο Μάικλ προσπάθησε να μην αναστενάξει. Υπήρχε ποτέ περίπτωση να ήταν τόσο εύκολο

ήθεια είναι ότι ακριβώς για αυτόν το λόγο είσαι η τέλεια γυναίκα για το ρόλο. Χρειάζομαι κ

υ δεν θα της μπουν περίεργες ιδέες. Ούτως ή άλλως, δεν βλέπω καμία αυτό τον καιρό.»

«Κι αν βλέπω εγώ κάποιον;»

«Βλέπεις;»Τραβήχτηκε προς τα πίσω. Στα μάτια της καθρεφτίστηκε ο πειρασμός να πει ψέματα,



λαξε γνώμη. «Όχι. Αλλά και πάλι δεν πρόκειται να το κάνω.»

«Θα σε πληρώσω.»

Χαμογέλασε με ύφος. «Δεν χρειάζομαι τα λεφτά σου, Κόμη. Βγάζω αρκετά, σ’ ευχαριστώ.»

«Δεν μπορούμε να διαπραγματευτούμε για κάτι; Για κάτι που θέλεις;»

«Λυπάμαι, αλλά είμαι αρκετά ικανοποιημένο κορίτσι. Ευχαριστώ, πάντως, για την προσφ

ν προσπέρασε για να πιάσει το πόμολο της πόρτας.

Ήταν η μόνη σοβαρή υποψήφια, καθώς δεν μπορούσε να ψωνίσει ψεύτικη νύφη από μα

ρεπε να παίξει και το τελευταίο του χαρτί· δεν ήταν ρεαλιστικό, και ο Νικ δεν θα το ενέκμως, αν η Μάγκι πίστευε ότι κάτι τέτοιο ήταν πιθανό, ίσως να έπεφτε στην παγίδα. Αγνοώντ

νείδησή του, αποφάσισε να της το πει. «Εντάξει. Τότε, θα πρέπει να το ζητήσω από την Αλέξ

Η Μάγκι σταμάτησε. Το μαλλί της τινάχτηκε πίσω και μετά επέστρεψε στη θέση του, κ

ρισε το κεφάλι της προς το μέρος του και τον κοίταξε σαν πυγμάχος. «Τι είπες;» Αναστέναξε

είχε τύψεις. «Δεν ήθελα να της ζητήσω να αφήσει τη Λίλι μόνη τόσο νωρίς, αλλά είμαι σίγο

ς θα με βοηθήσει.»

Ένιωσε το θυμό της να ξεχειλίζει από παντού. Έσφιξε το σαγόνι και μίλησε μέσα από τα δ

ς. «Ούτε που να το σκέφτεσαι, Κόμη. Άσε ήσυχους αυτήν και τον Νικ. Λύσε μόνος σο

ταραμένα σου τα προβλήματα!»

«Αυτό προσπαθώ.»

Σηκώθηκε στις μύτες των ποδιών της, φτάνοντας στο ύψος του προσώπου του. Τα χείλη

ωσαν την ανάσα της – έναν γαργαλιστικό συνδυασμό καφέ, κονιάκ και διέγερσης. «Ορκίζ

ον Θεό πως, αν τους μιλήσεις για κάτι τόσο τρελό, εγώ θα…»

«Τι; Με το που θα εξηγήσω την κατάσταση, ο Νικ θα καταλάβει. Η Αλέξα πάντοτε ήθελ

ξιδέψει στην Ιταλία, και άλλωστε θα είναι μόνο για λίγες μέρες. Πρόκειται για οικογεν

τάσταση εκτάκτου ανάγκης.»

«Δεν είναι αυτή η οικογένειά σου!» Τα λόγια της πέρασαν δίπλα από τα αυτιά του, αφήνα βουητό. Ένιωσε τη δυσφορία στη φωνή της. «Σταμάτα να μπερδεύεσαι στη ζωή τους και φ

δική σου.»

Πλατάγισε τη γλώσσα του. «Είσαι τόσο θυμωμένη, τιγρίνα μου. Ζηλεύεις;»

Άπλωσε τα χέρια της και άρπαξε τα μπράτσα του. Τα νύχια της χώθηκαν στους μυς

ξάνοντας κι άλλο τη σεξουαλική ένταση μεταξύ τους. «Όχι. Τσαντίζομαι που τριγυρνάς γύρω

ν Αλέξα σαν χαμένο κουτάβι, και ο αδερφός μου δεν μπορεί να το δει. Μακάρι να υπήρχε τρ

να σε ξεφορτωθώ. Μακάρι να μπορούσα…»

Έκλεισε απότομα το στόμα της. Πήρε τα χέρια της από τα μπράτσα του αργά αργά και έκανμα πίσω. Το σώμα του πενθούσε για τη χαμένη γυναικεία θέρμη. Ο Μάικλ την κοίταξε με φ

θώς ξαφνικά τα μάτια της πετούσαν σπίθες. Για κάποιο λόγο, πίστευε ότι αυτό που θα άκουγ

του άρεσε. Για κάποιο λόγο, φαινόταν επικίνδυνη.

«Εάν συμφωνήσω σε αυτό το εξωφρενικό σχέδιο, θα μου δώσεις ό,τι θέλω;»

Η ξαφνική αλλαγή στη στάση της έκανε το στομάχι του να σφιχτεί. «Ναι.»

Τα κόκκινα χείλη της σχημάτισαν ένα τέλειο χαμόγελο. Το βλέμμα του κόλλησε στο φλο

όμα της· ήταν φτιαγμένο για σαρκικές απολαύσεις που ούτε καν είχε φανταστεί. Θεέ μου, έ

κορμί του πολύ αναστατωμένο και δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί στη συζήτηση. Σκέφτηκλόγριες της Καθολικής Εκκλησίας, όπου πήγαινε μικρός, και κάπως ηρέμησε.



«Εντάξει. Θα το κάνω.»

Κάτι δεν του πήγαινε καλά. Την κοίταξε καχύποπτα. «Τι θέλεις;»

Ο θρίαμβος στο πρόσωπό της ζωγραφίστηκε προτού καν του μιλήσει. «Θέλω να μείνεις μα

ό την Αλέξα.»

Ο Μάικλ έκανε ένα μορφασμό. Τα έξυπνα πολεμοφόδιά του δεν είχαν βρει το στόχο του

αρκής εμμονή της Μάγκι ότι ήταν κρυφά ερωτευμένος με την Αλέξα συνήθως τον διασκέ

λά τώρα τα πράγματα είχαν σοβαρέψει. Προσποιήθηκε ότι δεν είχε καταλάβει καλά. «Φυσ

μφώνησε. «Θα μείνω σε απόσταση, αν αυτό θέλεις.»

Τα μάτια της στένεψαν. «Δεν νομίζω ότι κατάλαβες τη συμφωνία, Κόμη. Όταν θα σε προσκ

α κυριακάτικα δείπνα, θα είσαι απασχολημένος. Δεν θα επισκέπτεσαι τη Λίλι. Δεν θα έρχεσ

κογενειακές συγκεντρώσεις. Μπορείς να κάνεις δουλειές με τον Νικ, αλλά στο μέλλον δε

ωρείσαι φίλος της Αλέξα. Κατανοητό;»

Ναι. Είχε καταλάβει πολύ καλά. Ενοχλήθηκε ακόμα περισσότερο, διότι δεν τον προσφων

το μικρό του όνομα. Ο τίτλος ευγενείας αποκτούσε κοροϊδευτική χροιά στα χείλη της. Του

α έντονη ανάγκη να την κάνει να πει το μικρό του όνομα, η οποία τον τάραξε ολόκληρο. Ιδα

ήθελε να το κάνει ενώ θα την είχε ανάσκελα, με ανοιχτά τα πόδια, να τρελαίνεται από η

ισθοχώρησε παίζοντάς το άνετος, ευχόμενος ότι εκείνη δεν θα πρόσεχε το φούσκωμαντελόνι του. «Γιατί νιώθεις να απειλείσαι τόσο πολύ, γλυκιά μου; Τι φοβάσαι πως θα σ

άμεσα σ’ εμένα και την Αλέξα;»

Σήκωσε το σαγόνι της. «Έχω δει πόσο εύκολο είναι να καταστραφεί κάτι όμορφο» είπ

κρα στη φωνή της. «Η Αλέξα και ο Νικ είναι ευτυχισμένοι. Δεν χρειάζεται έναν άντρα να μυ

ίχνη της. Αυτοί μπορεί να σε εμπιστεύονται, εγώ όμως όχι.» Η Μάγκι έκανε μια παύση

λευταία λόγια της έκρυβαν σκληρότητα. «Έχω δει πώς την κοιτάζεις.»

Ο Μάικλ προσπάθησε να αναπνεύσει, καθώς ένιωσε τα ωμά λόγια της να τον μαστιγώ

αγματικά, είχε τη χειρότερη εικόνα για αυτόν· πίστευε ότι θα προσπαθούσε να διαλύσει έναι να προδώσει βαθιά την εμπιστοσύνη άλλων. Όμως, παρά το θυμό του και τη στενοχώρια

ρεπε να παραδεχτεί πως η κίνησή της απαιτούσε κότσια. Αν αφοσιωνόταν σε κάποιον, θα του

στή για μια ζωή. Ίσως γι’ αυτό να απέφευγε τις μακροχρόνιες δεσμεύσεις.

Το σώμα της έβγαζε ένταση και συναίσθημα. «Βαρέθηκα να μου λένε όλοι ότι είμαι τ

όνο για αυτή τη φορά παραδέξου ότι την αγαπάς. Πες μου την αλήθεια, υποσχέσου μου ό

νεις μακριά της, και θα προσποιηθώ ότι είμαι η γυναίκα σου.»

Την κοίταξε σκεφτικός. Δεν είχε νόημα να διαφωνήσει. Η Αλέξα τού θύμιζε τις αδερφέ

ην Ιταλία, του παρείχε ανακούφιση σε έναν κόσμο γεμάτο μοναξιά. Είχε την παρορμητικότητ

νέτσια, την υπευθυνότητα της Τζουλιέτα και τη γλυκύτητα της Καρίνα. Προφανώς, η ζεστ

υ εξέπεμπε το βλέμμα του, όταν την κοίταζε, είχε παρερμηνευτεί από την καλύτερή της φίλη.

Ίσως να ήταν καλύτερα έτσι.

Το υπέροχο σώμα και το κοφτερό μυαλό της Μάγκι τον είχαν ήδη γοητεύσει. Δεν ήθελ

ιμηθεί μαζί της και τα πράγματα να... ξεφύγουν. Και ειδικά με την οικογένειά του τριγύρ

στεύει ότι είναι παντρεμένοι. Εάν η Μάγκι συνέχιζε να νομίζει ότι ήταν ερωτευμένος με

λύτερή της φίλη, θα υπήρχε ένα ακόμα εμπόδιο ανάμεσά τους. Φυσικά, η θυσία του θα

γαλύτερη από αυτήν που περίμενε: θα έχανε μια αγαπημένη φίλη, που του ήταν πολύ σημαν

ι πιθανότατα θα πλήγωνε και την Αλέξα.



Η επιλογή του βρισκόταν μπροστά του. Αναλογίστηκε πώς θα ήταν να μην μπορεί να αγκαλ

νά τη Λίλι ή να μην τον φωνάξει ποτέ «θείε». Και μετά σκέφτηκε τη Βενέτσια, τις υστερίες κ

ψη της, την επιθυμία της να ξεκινήσει τη ζωή της. Ήταν υποχρέωσή του να φροντίσε

κογένειά του, όσο κι αν θα του κόστιζε. Αυτό είχε μάθει από μικρό παιδί, και αυτό θα έκανε π

ι, στην πραγματικότητα δεν υπήρχε άλλη επιλογή.

Ο Μάικλ πιέστηκε για να πει στη Μάγκι το ψέμα που ήθελε να ακούσει. «Αγαπώ την Αλέξα

λη. Αλλά θα συμφωνήσω με τους όρους σου, αν μου κάνεις αυτή τη χάρη.»

Έκανε ένα μορφασμό, αλλά η ματιά της δεν άλλαξε, καθώς κούνησε καταφατικά το κεφάλ

μφωνώντας. Μια περίεργη αγωνία καθρεφτίστηκε στα μάτια της, αλλά εξαφανίστηκε αμέσω

στικτό του έλεγε ότι κάποιος την είχε προδώσει, προκαλώντας της ανεπανόρθωτη ζημιά στο

μπιστοσύνη». Ένας πρώην εραστής; Ένας πρώην αρραβωνιαστικός; Γοητευμένος καθώς

ελε να το διερευνήσει, αλλά εκείνη είχε ανακτήσει την αυτοκυριαρχία της. «Εντάξει. Ορκίσο

μείνεις μακριά της, αφού επιστρέψουμε. Δεν θα υπάρξουν εξαιρέσεις στον κανόνα.»

«Πώς προτείνεις να εξαφανιστώ χωρίς να την πληγώσω;» Σήκωσε τους ώμους της. «Θα είμ

ην Ιταλία για μία εβδομάδα και μετά θα κάνεις συνεχώς τον πολυάσχολο. Προσποιήσο

αίνεις με κάποια καινούργια φιλενάδα και ότι περνάς όλον το χρόνο σου μαζί της. Έπειτα

ο, η Αλέξα θα σταματήσει να ρωτάει για σένα.»Διαφωνούσε, αλλά θεωρούσε πως η Μάγκι θα βοηθούσε σε αυτό το κομμάτι. Ένιωσε ν

ημμυρίζει μια βαθιά θλίψη ξεκινώντας να μιλάει: «Δέχομαι τους όρους σου.» Έπειτα έκαν

μα προς το μέρος της. «Τώρα, θα σου πω τους δικούς μου όρους.»

Τον διασκέδασε το ότι άνοιξε διάπλατα τα μάτια της, νιώθοντας την κυριαρχία του. Ξαφ

ωσαν αμφότεροι αυτό που ακριβώς συνέβαινε. Όμως, χωρίς να φοβηθεί ούτε δευτερόλεπτο

ε: «Περίμενε: πώς ξέρω ότι θα κρατήσεις την υπόσχεσή σου;»

Άπλωσε το χέρι του και της έπιασε σφιχτά το σαγόνι. Η ερώτηση τον προσέβαλε βαθιά,

νή του ακούστηκε ψυχρή: «Πάντα κρατάω τις υποσχέσεις μου. Κατάλαβες ;» Έγνεψε «ναι» με το κεφάλι της.

Άφησε το σαγόνι της, αλλά, προτού απομακρύνει το χέρι του, τη χάιδεψε στα γρήγορα

γουλο. Η αίσθηση του απαλού, μεταξένιου δέρματός της τον έκανε να θέλει να συνε

αθάρισε το λαιμό του και επανήθλε στο βασικό τους θέμα. «Οι κανόνες είναι απλο

λεφωνήσω απόψε στη μητέρα μου για να της πω τα νέα, αλλά θα της φανεί περίεργο έτσι ξαφ

α πρέπει να παντρευτούμε στην Ιταλία.»

«Τι; Δεν θα ’σαι με τα καλά σου! Δεν πρόκειται να σε παντρευτώ στ’ αλήθεια!»

Κούνησε το χέρι του για να την ηρεμήσει. «Φυσικά και δεν πρόκειται να παντρευτούμε. έπει να προσποιηθούμε. Η μητέρα μου είναι πολύ έξυπνη και κάτι θα υποπτευθεί, αν

μφωνήσουμε να ανανεώσουμε τους όρκους μας μπροστά σε αυτήν και σε έναν παπά. Θα τη

είμαστε επίσημα παντρεμένοι στην Αμερική, αλλά θα κάνουμε αίτηση για άδεια γάμου

αλία, έτσι ώστε να μπορέσει να παρακολουθήσει τη δεύτερη τελετή.»

«Τι θα γίνει αν ο παπάς εμφανιστεί, έτοιμος να μας παντρέψει;»

Χαμογέλασε με τον ξαφνικό πανικό της. «Δεν πρόκειται παπάς να συμφωνήσει τόσο γρήγορ

ντρέψει ένα ζευγάρι από τη στιγμή που δεν γνωρίζει τη νύφη, ειδικά αν αυτή δεν είναι καθο

ν θα γίνει κάτι τέτοιο κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μας. Θα πω στη μητέρα μου ό

ίνουμε για δύο εβδομάδες, αλλά θα φύγουμε έπειτα από μία εβδομάδα, λέγοντας ότι προέ



τι επείγον.»

Έδειξε να ανακουφίζεται, και άρχισε να δείχνει εκ νέου τον γεμάτο αυτοπεποίθηση, σαρκα

υτό της. «Δεν μου είπες το λόγο για τον οποίο χρειάζεσαι ξαφνικά σύζυγο. Δεν μπορείς να

ν Ιουλιέτα σου, Ρωμαίε;»

Ο Μάικλ την ενημέρωσε στα γρήγορα για την παράδοση της οικογένειάς του και την επι

ς αδερφής του να παντρευτεί. Περίμενε ότι η Μάγκι θα χλεύαζε αυτή την οπισθοδρ

τίληψη, αλλά εκείνη κούνησε το κεφάλι της σαν να συμφωνούσε – και τον αποσυντόνισε κι ά

«Θαυμάζω τη μητέρα σου» είπε τελικά. «Είναι δύσκολο να παραμένεις πιστός στις αντιλ

υ, όταν όλοι γύρω σου σε χλευάζουν. Τουλάχιστον, η οικογένειά σου πιστεύει σε κάτι:

ράδοση· στις υποσχέσεις που τηρούνται· στην ευθύνη.» Εντυπωσιασμένος από τα λόγια τ

άικλ είδε το συναίσθημα να διαγράφεται στιγμιαία στο πρόσωπό της, πριν καταφέρει να διώξ

λι τις αναμνήσεις της. «Ελπίζω το σχέδιό σου να πετύχει.»

«Τι εννοείς;»

Οι κομψοί ώμοι της ανασηκώθηκαν. «Μπορεί να μη με συμπαθήσουν. Η δουλειά μου είν

τογραφίζω άντρες με εσώρουχα. Και δεν θα προσποιηθώ την υποταγμένη, οπότε μην περιμ

ι πολλά.»

Χαμογέλασε πονηρά. «Δεν σου είπα ότι οι γυναίκες πρέπει να υπακούουν με κάθε τρόπο; Μς συμφωνίας είναι να μου φέρεσαι σαν να είμαι βασιλιάς: να μου μαγειρεύεις, να με υπηρετε

κάνεις ό,τι σου λέω. Μην ανησυχείς – θα είναι μόνο για μία εβδομάδα.»

Ο απόλυτος τρόμος της του κατέστρεψε το αστείο: του ξέφυγε ένα γέλιο, και η γροθιά

λάρωσε στο πλάι της. Πίστευε πως παρατρίχα δεν του μαύρισε το μάτι. Άραγε, ήταν έτσι,

ι φλογερή, και στο κρεβάτι; Και, αν ναι, απέμενε τίποτα στους άντρες της το πρωί, πέρα από

ράστιο χαμόγελο και την επιθυμία να επαναλάβουν ό,τι είχε γίνει το βράδυ;

Τα χείλη της ανασηκώθηκαν. «Αστείο. Χαίρομαι που βλέπω πως έχεις χιούμορ, Κόμη

ράσει ευκολότερα αυτή η εβδομάδα.»«Χαίρομαι που το εγκρίνεις. Θα κανονίσω τις λεπτομέρειες και θα φύγουμε αύριο το βράδ

ενημερώσω για την οικογένειά μου κατά τη διάρκεια του ταξιδιού και θα μου πεις οτιδή

ωρείς σημαντικό για τη δική σου.»

Κούνησε καταφατικά το κεφάλι της και κατευθύνθηκε προς την πόρτα. Φάνηκε να νιώθει ά

ρνώντας από δίπλα του, γεγονός που τον ικανοποίησε. Τουλάχιστον, δεν αισθανόταν μόνον α

χημεία μεταξύ τους. Φαινόταν αποφασισμένη να μην επιτρέψει στον εαυτό της να νιώσε

ξη, πράγμα το οποίο θα διευκόλυνε τα πράγματα αυτή την εβδομάδα.

Η Μάγκι Ράιαν ήταν μια εκρηκτική γυναίκα, αλλά μπορούσε να τη διαχειριστεί για επτά μέρ Κανένα πρόβλημα.



Κεφάλαιο Τρία

Μάγκι κοίταξε τον ψεύτικο σύζυγό της και προσπάθησε να μην πανικοβληθεί.

Ένιωσε να της κόβεται η ανάσα και αισθάνθηκε το γνωστό καρδιοχτύπι. Ξεροκατάπιε, έκρυ

όσωπό της πίσω από το ιταλικό Βογκ και προσευχήθηκε από μέσα της να μη χάσει την ψυχρ

ς. Δεν της άρεσε καθόλου το ότι κάποιος θα μάθαινε για αυτή την αδυναμία της – ειδικά αν α

«κάποιος» ήταν ο Μάικλ. Ήταν σαν να είχε συνειδητοποιήσει τι τρέλα πήγαιναν να κάνουν,

υ είχε απογειωθεί το προσωπικό του τζετ. Ένιωθε να την τρώει το δάχτυλό της με το ακ

χτυλίδι από λευκόχρυσο και το διαμάντι δύο καρατίων, το οποίο έλαμπε σαν παγοκρύστα

ο φως του ήλιου. Όταν τα συζητούσαν στο σπίτι της Αλέξα πίστευε ότι δεν θα είχε πρόβλ

α μέρα αργότερα, όμως, με ένα δαχτυλίδι, έναν ψεύτικο σύζυγο και μια οικογένεια την

ρεπε να πείσει, είχε καταλάβει πως είχε κάνει ανοησία.

Τι στο διάολο είχε συμφωνήσει να κάνει;

Και τι συνέβαινε με την οικογένεια Ράιαν, που έμπλεκε συνέχεια σε ψεύτικους γάμους;λάσει πολύ, όταν ο Νικ τής είχε πει ότι έπρεπε να παντρευτεί για να κληρονομήσει την ετα

υ θείου τους, την Ντριμσκέιπ Εντερπράιζις. Ευτυχώς που του είχε γνωρίσει την Αλέξα,

λικά ερωτεύτηκαν και ο γάμος κατέληξε να είναι αληθινός.

Φυσικά, ο μόνος λόγος για τον οποίο η Αλέξα είχε συμφωνήσει σε έναν εικονικό γάμο ήτ

τηρία της οικογένειάς της. Τα κίνητρα της Μάγκι δεν ήταν τόσο ευγενή, καθώς δεν το έκαν

σώσει μια εταιρεία ή ένα πατρικό σπίτι. Όμως, θα έχεις την ευκαιρία να προστατέψει

κογένεια, της είπε μια φωνή μέσα της. Η Αλέξα και ο Νικ είχαν κάτι δυνατό μεταξύ τους. Ο Μ

οτελούσε μια διαρκή απειλή· το αισθησιακό του χαμόγελο, η ζωηρή φωνή του, τα μάτια τουπροσκαλούσαν στο κρεβάτι, κοίταζαν τη φίλη της με μια ψευδή αίσθηση προστασίας. Τε

αν επιβεβαιωθεί οι υποψίες της:

Είχε παραδεχτεί πως αγαπούσε την καλύτερή της φίλη.

Όταν τα χείλη του ξεστόμισαν τα λόγια, η Μάγκι ένιωσε μια περίεργη θλίψη. Όμως, ήταν γ

αισθάνεται έτσι, οπότε έθαψε αμέσως το συναίσθημα. Φυσικά, ο Μάικλ είχε βάλει τη φιλί

ση, αλλά το είχε κάνει για να την παραπλανήσει. Ένας τόσο ισχυρός άντρας σαν τον Κόμη δ

ενε για καιρό στο περιθώριο – ειδικά αν πίστευε ότι μπορούσε να έχει τη γυναίκα που ήθελ

άγκι, λοιπόν, δεν ήταν δυνατόν να μη χρησιμοποιήσει κάθε δυνατό τρόπο για να κρατήσε

άικλ μακριά από την οικογένειά της.

Όμως, με ποιο τίμημα; Με το να γνωρίσει τις αδερφές του και τη μητέρα του; Με το να κοι

ο δωμάτιό του; Με το να προσποιηθεί ότι είναι κάποια άλλη;

Τα δάχτυλά της έσφιξαν τις γυαλιστερές σελίδες, εισέπνευσε από τη μύτη και εξέπνευσε απ

όμα. Ο ψυχαναλυτής, τον οποίο είχε επισκεφτεί με το ζόρι, της είχε συστήσει να κάνει γιόγκ

κήσεις καταπολέμησης του στρες. Αρνιόταν να πάρει χάπια για να μειώσει το άγχος

ετρώντας αντίστροφα από το εκατό, προσπάθησε να αντιμετωπίσει το ότι της κοβόταν η αν

έπνευσε βαθιά, με την ελπίδα ότι θα μειωνόταν η ταχυπαλμία της.

Ενενήντα οκτώ.



Ενενήντα επτά.

Ενενήντα έξι.

Ενενήντα πέντε.

«Μελετάς για τη φωτογράφησή σου;»

Περίμενε να πέσει λίγο ο σφυγμός της και μετά σήκωσε το κεφάλι της. Ο Μάικλ είχε γείρει

άτη του καθίσματος, με το ένα πόδι του πάνω στο άλλο, χαμογελώντας άνετα. Τι περ

άγμα... Πάντα της άρεσαν οι άντρες με τα μακριά μαλλιά, που έμοιαζαν σαν σύγχρονοι πειρ

δυναμική εικόνα του συμπλήρωναν το μαύρο αθλητικό τζάκετ, το τζιν παντελόνι του κύρα μποτάκια του. Τα μάτια του ήταν γελαστά και έδειχνε με το κεφάλι του το περιοδικό.

Ένιωσε να ενοχλείται, οπότε γύρισε το κεφάλι της και μίλησε με προφορά από το Ν

υγγνώμη, αγάπη, μόνον εικόνες μπορώ να βλέπω. Οι πολλές λέξεις με εκνευρίζουν.» Πάντοτ

νεύριζε το εύκολο συμπέρασμα στο οποίο κατέληγαν όλοι, ότι δεν μπορούσε να διαβάσει τ

βαρότερο από ένα περιοδικό μόδας. Όχι, βέβαια, πως έκανε κάτι για να τους πείσει γ

τίθετο. Δεν καυχιόταν ποτέ για τις σπουδές της και είχε διεισδύσει μόνη της στο χώρο

τογραφίας. Της άρεσε ο έλεγχος που της προσέφερε σε μια σχέση η απόκρυψη πληροφοριών

ικά της εμμονής της να λύνει σταυρόλεξα και να διαβάζει για τον Εμφύλιο. Πού να ήξερ

τρες με τους οποίους έβγαινε ότι παρακολουθούσε στην τηλεόραση ιστορικά ντοκιμαντέρ κρές…

Ο Μάικλ πήγε μέχρι το μίνι μπαρ και έβαλε ένα ουίσκι με πάγο. «Μια χαρά είναι το Βογκ .

βίβλος της αδερφής μου.»

«Διαβάζω κι εγώ. Τα άρθρα στο Πλέιγκερλ είναι πολύ διασκεδαστικά.»

Ο Μάικλ άρχισε να γελάει και η Μάγκι ένιωσε σαν να κυλούσε παντού στο δέρμα της

ραμέλα. «Γιατί δεν μου λες κάτι για τη δουλειά σου; Πώς και έγινες φωτογράφος;»

Δεν ήθελε να αποκαλύψει τους πραγματικούς λόγους: ότι ο κόσμος φαινόταν καλύτερος

ό ένα φακό· ότι της επέτρεπε να παρακολουθεί τους άλλους – σαν να ήταν νόμιμη ηδονοβλεπιε μια γουλιά από το κρασί της. «Κάποια Χριστούγεννα, μου χάρισαν μια φωτογραφική μη

kon με όλα τα εξαρτήματα, και μου είπαν ότι θα πήγαινα για μία εβδομάδα σε κατασκή

τογραφίας. Η νταντά θα έφευγε για διακοπές και δεν είχαν πού να με αφήσουν. Ο καθηγ

αν από τους καλύτερους, μου έμαθε πολλά, κι έτσι κόλλησα.»

Την κοίταξε εξονυχιστικά, σαν να προσπαθούσε να της αποσπάσει την αλήθεια. Ευτυχώς

ψει όλα τα μπερδεμένα συναισθήματα πολύ βαθιά μέσα της, εδώ και πολλά χρόνια. «Απ

ίνεται, είχες χρήματα αλλά καθόλου συναισθηματική υποστήριξη. Είναι πολύ ανταγωνιστι

ριβάλλον στο χώρο της μόδας, ειδικά στο Μιλάνο. Πρέπει να είσαι ιδιαίτερα ταλαντούχα καιλή επαγγελματίας για να έχεις τόση ζήτηση.»

Σήκωσε τους ώμους της. «Πάντα είχα έφεση στα θέματα μόδας.» Έριξε ένα προσποιητό λ

έμμα. «Ειδικά σε αυτά που αφορούν σε μυώδεις ημίγυμνους άντρες.»

Η Μάγκι περίμενε ότι ο Μάικλ θα γελούσε, αλλά παρέμεινε σιωπηλός κοιτάζοντάς την. «Έ

εφτεί να διευρύνεις τους ορίζοντές σου;»

Άπλωσε τα πόδια της και τεντώθηκε στο αναπαυτικό κάθισμα. «Φυσικά. Έχω

τογραφήσεις για την Γκαπ και τη Βικτόριας Σίκρετ, σε κάποια φάση όπου δεν υπήρχε π

υλειά.»

«Δεν σου αρέσει να μιλάς για τον εαυτό σου, έτσι δεν είναι, γλυκιά μου;»



Η οικειότητά του την αναστάτωσε και την έκανε να θελήσει διάφορα πράγματα. Βρό

άγματα... Όπως τη γλώσσα του βαθιά μέσα στο στόμα της και τα χέρια του παντού πάνω

μνό κορμί της. Ποπό: ήταν πολύ καλός ― γοητευτικός, με χιούμορ, αισθαντικός, ένα θανατη

κέτο για κάθε γυναίκα. Το βλέμμα του, γεμάτο αμαρτωλές υποσχέσεις, έκανε τις γυναίκες να

ομολογούνται αμέσως τις σκέψεις τους. «Κάθε άλλο. Ρώτα με ό,τι θέλεις: σλιπ ή μποξερ

ετς ή Γιάνκις; Ντίσκο ή χιπ-χοπ; Κάνε μου την πιο δύσκολη ερώτηση που σου έρχεται

αλό.»

«Πες μου για τους γονείς σου.»

Δεν ήθελε να κομπιάσει. «Ο πατέρας μου παντρεύτηκε για τέταρτη φορά. Αγαπάει το χρ

σεί τη δουλειά και με βλέπει μόνο για να κερδίσει τις εντυπώσεις της γυναίκας του. Φαίνετα

ς αρέσουν οι δεμένες οικογένειες και προσπαθεί να τη χαροποιήσει – σε αυτή τη φάση. Η μη

υ θέλει να το παίζει κοσμική και μισεί το γεγονός ότι γερνάει και έχει δύο μεγάλα παιδιά.

ν περίοδο, βγαίνει με έναν ηθοποιό και παρακαλάει για ρόλους κομπάρσου.»

«Και οι σχέσεις σου;» Ξαφνικά, το ενδιαφέρον του φάνηκε να είναι έντονο, κάνοντάς τη

ώσει άβολα. «Για πες μου για αυτές, τιγρίνα μου. Δεν θέλεις να δεσμευτείς εξαιτίας των γο

υ;»

Η ευθύτητά του της έκοψε την ανάσα, αλλά προσποιήθηκε ότι δεν επηρεάστηκε στο ελάχίχα πολλές υγιείς σχέσεις, όπως τις ήθελα.» Είπε ψέματα, χωρίς να νιώσει την παραμικρή ε

ν με ρωτάς, όμως, αν πιστεύω πως θα βρω την πραγματική αγάπη σε αυτή τη ζωή, θα σου

λλον αδύνατον! Αυτό έχουν δείξει τα πράγματα έως τώρα. Γιατί να ασχοληθώ κι άλλο; Για

λέξω σε επίπονες καταστάσεις, αν δεν βρω κάποιον για τον οποίο θα πεθαίνω; Και, προσω

, δεν πιστεύω πως υπάρχει ένας τέτοιος άντρας. Αλλά περνάω πολύ καλά, αναζητώντας

στό σύντροφο.»

Ο βόμβος του αεροπλάνου ήταν το μόνο που ακουγόταν για λίγο. «Συγγνώμη» της είπε.

Ο τρυφερός τόνος στη φωνή του την έκανε να σφιχτεί. «Γιατί;» αντέδρασε. «Δεν με έυπήσει, δεν πεινούσα, δεν με έχουν κακοποιήσει. Μεγάλωσα σε ένα μέγαρο γεμάτο νταντ

γειρες, και είχα όποιο παιχνίδι ζητούσα. Κάνω ό,τι θέλω, όποτε το θέλω, και δεν δίνω λογαρι

κανέναν. Γιατί να αισθάνεσαι άσχημα για μένα; Είχα περισσότερα από πολλούς.» Κού

ταφατικά το κεφάλι του, αλλά δεν της έδωσε την αίσθηση πως συμφωνούσε. «Εγώ σε λυπ

ρισσότερο.»

Ο Μάικλ αντέδρασε κι αυτός. «Εμένα;»

«Φυσικά. Άλλωστε, εγώ γνωρίζω ήδη τα μυστικά σου.»

Ο σαρκασμός της χτύπησε κέντρο. Μαζεύτηκε και ήπιε επίτηδες μια γουλιά από το ουίσκι

Μα κι εγώ έτσι αισθάνομαι. Είμαι, όπως λέτε οι Αμερικανοί, ανοιχτό βιβλίο.» Η βέρα του γυ

ο φως, καθώς κούνησε το χέρι του.

Η Μάγκι σχεδόν γουργούρισε από χαρά που ο προβολέας είχε φύγει από πάνω της. «Έχε

μένη οικογένεια και πολλή υποστήριξη. Είσαι πετυχημένος και έχεις λεφτά δικά σου. Κα

ορούσες να βρεις μια γυναίκα να προσποιηθεί ότι σε αγαπάει για μία εβδομάδα. Δεν είν

ορεί κανείς γιατί η μητέρα σου θέλει να τηρήσει την παράδοση. Είχες ποτέ σοβαρή σχέση;»

Τα μαύρα μάτια του άστραψαν με θυμό.

«Βγαίνω με γυναίκες» απάντησε ψυχρά. «Επειδή απλά δεν έχω βρει την κατάλληλη

μαίνει ότι είμαι αρνητικός στην ιδέα.»



«Τρομερή ανακάλυψη. Τι ψάχνεις, λοιπόν, Κόμη; Τι τύπος γυναίκας σε φτιάχνει και θα σε έ

θέλεις να δεσμευτείς;»

Μουρμούρισε κάτι μέσα από τα δόντια του, και αυτή πήρε ύφος για να απολαύσει το σόου

ελα να δεσμευτώ και να ικανοποιήσω τη μητέρα μου» της είπε τελικά. «Αλλά χωρίς να

οχωρήσεις. Βλέπεις, γλυκιά μου, εγώ πιστεύω στην αγάπη, για την οποία εσύ υποστηρίζεις ότ

ορεί να προκύψει. Απλά θεωρώ ότι είναι δύσκολο να τη βρεις και αρνούμαι να συμβιβαστώ.»

«Οπότε, όλες αυτές τις γυναίκες που περνούν από το κρεβάτι σου τις αποπλανείς γι

ανοποιηθείς, για να ανέβεις ή επειδή ελπίζεις ότι ανάμεσά τους βρίσκεται η κατάλληλη;»

Τα μάτια του έλαμψαν με το που του πέταξε το γάντι. Την εντυπωσίασε για άλλη μια φο

ανότητά του να μεταμορφώνεται από γόης σε κάποιον με τον οποίο δεν μπορείς να π

ιχνίδια. «Επειδή ελπίζω. Την πάω στο κρεβάτι, προσπαθώ να την ευχαριστήσω και ελπίζω πω

ωί θα θέλω κάτι περισσότερο από αυτήν.»

Της κόπηκε η ανάσα. Ένιωσε να πνίγεται, καθώς οι λέξεις του έμοιαζαν σαν να αντηχο

σα στο κενό που η ίδια ένιωθε, όταν πήγαινε με κάποιον απλά για να έχει παρέα τα βράδ

ρδιά της σφίχτηκε, αλλά αυτή τη φορά δεν ήταν ο πανικός ο λόγος που έκανε το αίμα τη

άζει.

Ήταν ο Μάικλ Κόντε.Τα δάχτυλά της έσφιξαν τη λεπτή βάση του ποτηριού. Η σεξουαλικότητα που εξέπ

όκληρος ήταν σαν την είχε παγιδέψει στον ιστό του. Την κοίταξε λες και είχε

νειδητοποιήσει κάτι. «Και σ’ εσένα το ίδιο δεν συμβαίνει;»

Η ωμή ερώτησή του σχεδόν την έκανε να τιναχτεί.

«Δεν πηγαίνεις στο κρεβάτι μαζί τους για να ξεφύγεις από τη μοναξιά, ελπίζοντας ό

ελιχθεί σε κάτι περισσότερο; Δεν ξυπνάς το πρωί με μια αίσθηση ναυτίας, γνωρίζοντας ότι

ματα στον εαυτό σου για άλλη μια φορά; Δεν αναρωτιέσαι αν είσαι καταδικασμένη να μείνε

ντα μόνη, αν κάτι βαθιά μέσα σου δεν σε αφήνει να δεσμευτείς;»Θεέ μου, ναι.

Ξαφνικά, παραλίγο να την πιάσουν τα κλάμματα. Ο τρόμος μιας τέτοιας φρικτής αντίδραση

ανε να προσπαθήσει να ανακτήσει τον έλεγχο της κατάστασης. Ποτέ δεν θα άφηνε να φανε

οια αδυναμία της σε αυτόν τον άντρα· θα τη χρησιμοποιούσε εναντίον της, για να έρθει κοντ

ι να ξεσκεπάσει τα μυστικά της. Ήξερε τι βρισκόταν πίσω από όλα αυτά, ήξερε ότι πρωτοέν

κενό στα δεκαέξι της, όταν ένα αγόρι που είχε εμπιστευτεί διέλυσε ό,τι ελπιδοφόρο, όμορφ

τεινό υπήρχε μέσα της. Αλλά είχε δυναμώσει και είχε βρει το δικό της τρόπο για να εκδικ

ν θα επέτρεπε σε κανέναν άλλον να τηδεσμεύσει σεξουαλικά ή να της στερήσει τον έλεγχο.Εάν ο Μάικλ την ξεγύμνωνε, δεν θα της έμενε τίποτα.

Οπότε, χαμογέλασε και σήκωσε το ποτήρι της, σαν να έκανε πρόποση. «Συγγνώμη, Κ

γαίνω μαζί τους γιατί μου αρέσουν. Αλλά σ’ ευχαριστώ που μοιράστηκες τις εμπειρίες σου

υ.»

Η προσβολή της είχε το αναμενόμενο αποτέλεσμα: ο Μάικλ κλείστηκε στον εαυτό του, σα

ύρο σύννεφο να είχε κρύψει τον ήλιο. Το στομάχι της σφίχτηκε, καθώς είδε την απογοήτευση

τια του. Για ένα λεπτό, ένιωσε να βρίσκεται πιο κοντά από ποτέ σε έναν άντρα – πιο κοντά α

ι απ’ ό,τι στο κρεβάτι.

«Κατάλαβα. Τότε, θα παίξουμε με κανόνες, έτσι;»



Δεν του απάντησε. Σήκωσε επιδεικτικά το περιοδικό και τον αγνόησε. Ο Μάικλ έπιασ

ονοούμενο και δεν της ξαναμίλησε για τις επόμενες ώρες. Σε κάποια φάση, άναψε το

δοεπικοινωνίας και ακούστηκε η φωνή του πιλότου από το μεγάφωνο:

«Κύριε, θα προσγειωθούμε στο Όριο αλ Σέριο, σε δεκαπέντε λεπτά. Παρακαλώ, δέστε τις ζ

ς.»

Ο Μάικλ πάτησε το πλήκτρο. «Σ’ ευχαριστώ, Ρίτσαρντ.» Έδεσαν τις ζώνες τους. Η Μ

λείωσε το κρασί της, αγνοώντας το κενό που ένιωθε μέσα της.

***

Μάικλ κοίταξε τη συγκροτημένη γυναίκα δίπλα του, καθώς περνούσαν από τους λόφους

ηγούσαν στο σπίτι του. Η κουκούλα του αυτοκινήτου ήταν κατεβασμένη και τα χρυσοκόκ

λλιά της ανέμιζαν άτακτα στον άνεμο, αλλά δεν έμοιαζε να προβληματίζεται. Τα σφιγμένα

ς του έδειχναν ότι μάλλον σκεφτόταν το πώς θα αντιμετώπιζε την οικογένειά του. Κατ

άρκεια των τελευταίων είκοσι τεσσάρων ωρών, είχε μάθει πολλά για τη Μάγκι Ράιαν.

Δυστυχώς, η ολιγόωρη παρέα τους τον έκανε να την ποθήσει ακόμα περισσότερο.

Το ζωηρό πράσινο των δέντρων και το καφέ της γης περνούσαν από μπροστά λωσορίζοντάς τον με έναν τρόπο που γαλήνευε την ψυχή του. Η οικογένειά του είχε κτήματ

οία είχαν περάσει, από γενιά σε γενιά, σε αυτόν. Όμως, από το πρώτο του ταξίδι στη Νέα Υό

ε καταλάβει ότι ήθελε να αφήσει το στίγμα του σ’ εκείνη την πόλη. Ο πατέρας του τον είχε

να επισκεφτεί τον θείο του, και οι έντονοι ρυθμοί του Μανχάταν τον είχαν εξιτάρει. Δυστυ

πλήθος και το χάος δεν ταίριαζαν με την ανάγκη του για ηρεμία. Όταν αποφάσισε να επεκτ

δραστηριότητες της οικογένειας Λα Ντόλτσε στις ΗΠΑ, επέλεξε να βιώσει τη γοητεία

ανχάταν ζώντας σε μια τοποθεσία πιο ήρεμη. Μια μέρα ταξίδευε βόρεια, όταν ανακάλυψ

υμμένο διαμάντι στα ψηλά βουνά του Χάντσον Βάλεϊ, και αμέσως κατάλαβε ότι είχε βρει τ

ίτι του.

Παρόλο που ήταν χαρούμενος στη Νέα Υόρκη, αισθανόταν ακόμα πιο δυνατός όταν βρισκ

ην πατρίδα του, αφού εκεί θυμόταν ποιος ήταν και από πού προερχόταν. Στο δικό του τόπο

ήρχαν αερολογίες και υποκρισία. Στους φρενήρεις ρυθμούς της τεχνολογίας, του χρήματο

υ ανταγωνισμού, έπρεπε συχνά να υπενθυμίζει στον εαυτό του ποια ήταν τα σημαντικά πράγ

η ζωή.

Η πόλη του Μπέργκαμο με τα τείχη της του θύμιζε θησαυρό που φυλασσόταν σε φρο

ισκόταν στους πρόποδες των Άλπεων και χωριζόταν στην άνω και στην κάτω π

νδυάζοντας τέλεια τον παλιό και τον νέο κόσμο. Ένιωσε ακόμα πιο έντονα να απολαμβάνεσθηση του σπορ αυτοκινήτου του, καθώς πήγαινε από την Τσιτά Μπάσα στην Τσιτά Άλτα κ

ρυβο της πόλης διαδέχθηκε η ηρεμία της εξοχής. Τον κυρίευσε μια αίσθηση γαλήνης

ανοποίησης πλησιάζοντας στο σπίτι του.

Μύρισε σανδαλόξυλο δίπλα του και ανασκουμπώθηκε στη θέση του. Όλα γύρω από τη Μ

αν σεξουαλικές προεκτάσεις. Ο κυνηγός μέσα του ήθελε να την κυριεύσει και να μάθει τ

ανε να αναστατώνεται.

Το έκπληκτο ύφος στο πρόσωπό της, όταν της ομολόγησε το μυστικό του, ήταν σαν γροθιά

ομάχι του. Ποτέ ξανά δεν είχε παραδεχθεί ότι αναζητούσε, αποτυχημένα έως τώρα, το άλλοσό. Οι περισσότεροι άντρες θα γελούσαν και οι γυναίκες θα εκμεταλλεύονταν την ευκαιρία γ



ν ρίξουν. Τον είχε κάνει έξαλλο, και γι’ αυτό της το είπε. Αλλά ο τρόπος με τον οποίο το

τιμετωπίσει είχε αποκαλύψει πολλά για την ίδια.

Έφτασε στην κορυφή του λόφου, σταμάτησε δίπλα στο σπίτι και έσβησε τη μηχανή. «Έχ

α λεπτό, πριν έρθουν έξω τρέχοντας.»

«Είναι όμορφο, αλλά όχι η έπαυλη που περίμενα να δω.» Παρατήρησε πάλι την απλότητ

ιτιού του και αναστέναξε. «Η μητέρα μου αρνείται να φύγει. Ήθελα να της χτίσω ένα κά

τάξιο όσων μας έχει προσφέρει, αλλά αρνήθηκε. Είπε ότι δεν πρόκειται να φύγει από τη γ

κογένειάς της και από το σπίτι όπου είχε ζήσει ο μπαμπάς.»

«Τη συμπάθησα ήδη.»

«Αρνήθηκε ακόμα και να τη βοηθήσω. Ούτε βοηθούς θέλει, ούτε μάγειρες. Στέλνω στα κ

α γυναίκα για να καθαρίζει τα δύσκολα σημεία, όταν είναι στην εκκλησία.» Κούνησε το κ

υ. «Τέλος πάντων. Είσαι έτοιμη;»

Το πρόσωπό της ήταν ανέκφραστο και ψυχρό. Όμως, αυτά τα πράσινα μάτια της έκρυβα

κρή δόση αβεβαιότητας. Έπιασε το χέρι της και έμπλεξε τα δάχτυλά του στα δικά της.

έπνευσε κοφτά και το παντελόνι του ελαφρώς τσιτώθηκε. Θεέ μου, ανταποκρινόταν τόσο πολ

γιγμά του. Ξεροκατάπιε, σαν να ήθελε να της πει πως γνώριζε ότι δεν θα πήγαιναν ποτέ

εβάτι, αλλά επιθυμούσε σαν τρελός να ζήσει την εμπειρία. Τα καυτά ροζ νύχια της χώθηκαν λάμη του και ο αντίχειράς του πίεσε το σημείο του σφυγμού στο χέρι της για να δει την αντίδ

ς. Ναι. Την άναβε. Αρνιόταν όμως να αφήσει να φανεί το οτιδήποτε και τίναξε το μαλλί της

της ήταν εντελώς αδιάφορος.

«Λοιπόν, ας αρχίσει ο χορός» του είπε.

Βγήκε από το αυτοκίνητο την ίδια στιγμή που άνοιξε με δύναμη η πόρτα και οι αδερφέ

χισαν να τρέχουν προς το μέρος τους.

Έπεσαν στην αγκαλιά του ταυτόχρονα. Τρελάθηκαν από χαρά, όταν τις αγκάλιασε κι εκείν

ρυβώδης ομιλία τους του ήταν τόσο οικεία. Τις φίλησε στο μέτωπο και τις κοίταξε καλά.«Είστε όλες πιο όμορφες απ’ ό,τι θυμάμαι.» Δύο μελαχρινές κοπέλες, με δυνατά χαρακτηρι

ι σκούρα μάτια, στέκονταν μπροστά του. Οι πλούσιες καμπύλες της Βενέτσια τον είχαν κάν

ακρίνει πολλά ραντεβού της σε σχέση με τις προθέσεις τους, και η τάση για ανεξαρτησί

ουλιέτα τον ανησυχούσε πολύ. Αυτές οι δύο ήταν ξεροκέφαλες και αυθάδεις, αλλά τ

άκουαν στις εντολές του, όπως ήθελε η παράδοση. Η Καρίνα, στα είκοσι τρία της, είχε

χίσει να ανθίζει· την είδε να στέκεται καμπουριάζοντας, όπως πάντα, προσπαθώντας να κρύψ

ος και τις καμπύλες της με φαρδιά ρούχα. Ένιωσε άσχημα που δεν ήταν κοντά της για ν

οσέχει σε αυτή την τρυφερή ηλικία.

Χαζογέλασε με το σχόλιό του, αλλά οι δύο μεγαλύτερες γύρισαν τα μάτια τους προς

ρανό.

«Έτσι κυνήγησες τη γυναίκα σου;» ρώτησε η Βενέτσια. «Με γλυκερά κομπλιμέντα

μόγελα; Τα λες μπας και μας εξευμενίσεις; Έχεις μήνες να έρθεις, και μετά εμφανίζεις στη

α νέα σύζυγο, χωρίς καμία προειδοποίηση.»

Η Καρίνα κοίταξε εναλλάξ τις αδερφές της και η Μάγκι δάγκωσε το χείλος της, νιώθ

ολα.

«Πρόσεξε το ύφος σου, Βενέτσια» τη διέταξε. «Ίσως η γυναίκα μου να καταλαβαίνει καλύ

ς ό,τι κάνω είναι για το καλό της οικογένειας.»



Η Μάγκι απομακρύνθηκε από το αυτοκίνητο, κουνώντας τους γοφούς της σαν την πρωτόπλ

α. Τα ίσια μαλλιά της αιωρούνταν πάνω από τους ώμους της και στάθηκε δίπλα του,

ήριγμά του. «Είμαι η Μάγκι, η γυναίκα του αδερφού σας. Και, όχι, δεν με έριξε με γλυ

μπλιμέντα, αλλά με τον παλιό καλό τρόπο.» Σταμάτησε για να δώσει μεγαλύτερη έμφασ

μογέλασε με ύφος. «Με τέλειο σεξ.»

Το κελάηδημα των πουλιών ήταν ο μόνος ήχος που έσπαγε ξαφνικά την εκκωφαντική σιωπ

άικλ μισόκλεισε τα μάτια του, τρομοκρατημένος. Θα τη σκότωνε. Οι μεγαλύτερες αδερφέ

ν κοίταζαν με ανοιχτό το στόμα. Στην Καρίνα κόπηκε η αναπνοή.

Γιατί πίστεψε ότι θα μπορούσε να την ελέγξει;

Η Βενέτσια έπνιξε ένα γέλιο. Η Τζουλιέτα την κοίταξε σχεδόν με θαυμασμό, και τώρα η Κα

ινόταν σαν να είχε μόλις βρει το νέο πρότυπό της.

Εκπαιδευμένος στο να ελέγχει τις ζημιές, το μυαλό του άρχισε να δουλεύει γρήγορα για να

έπρεπε να πει ώστε να διορθώσει τα πράγματα.

«Δεν είναι λάθος να χρησιμοποιείς το σεξ για να κατακτήσεις έναν άντρα.» Μια γνώριμη

ούστηκε από το διάδρομο και μια λεπτή φιγούρα έκανε την εμφάνισή της στο δρομάκι. «

νεις μετά είναι αυτό που μετράει. Τουλάχιστον, τον παντρεύτηκες και τον έκανες τίμιο άνθρω

«Μητέρα;»

Όλοι γύρισαν προς το μέρος της κοντής γυναίκας, που τους πλησίαζε με το σκαλιστό ξ

αστούνι της. Σε κάθε βήμα της, το μπαστούνι έβγαζε έναν επιβλητικό ήχο που τον έκανε να

μακριά, γκρίζα μαλλιά της ήταν πιασμένα σε κότσο και το μεσογειακό δέρμα της ήταν γε

θιές ρυτίδες από τον ήλιο και τις εκφράσεις του προσώπου της. Τα παιδιά της ήταν πιο ψηλά

τήν και κουβαλούσαν τα γονίδια του πατέρα τους, αλλά ο ήχος της φωνής της τρομοκρατ

οιο από αυτά της πήγαινε κόντρα ή την απογοήτευε. Φορούσε φαρδύ παντελόνι, σανδάλια κα

λή λευκή μπλούζα, και είχε ριγμένη μια ζακέτα στους ώμους της.

Σταμάτησε μπροστά τους. Τα χείλη της χαμογέλασαν, αλλά το ύφος της ήταν σοβαρό κλετούσε τη Μάγκι με βλέμμα κοφτερό. Τα λεπτά έμοιαζαν με αιώνες περιμένοντάς την να μιλ

Τελικά, έσπασε η Μάγκι τη σιωπή. « Σινιόρα Κόντε, είναι τιμή μου που επιτέλους σας γνωρ

φωνή της ήταν γεμάτη σεβασμό και την κοίταζε κατάματα. «Ο γιος σας είναι ανόητος που δε

ε μιλήσει νωρίτερα για τον αρραβώνα. Σας ζητώ συγγνώμη εκ μέρους του.»

Η μητέρα του κούνησε καταφατικά το κεφάλι της. «Δέχομαι τη συγγνώμη σου. Καλώς ή

ην οικογένειά μου.» Τη φίλησε σταυρωτά και μετά συνοφρυώθηκε. «Είσαι πολύ λεπτή.

είς οι νέες είστε πολύ λεπτές. Θα το διορθώσουμε αυτό γρήγορα.» Γύρισε το κεφάλι της απότ

ορίτσια; Χαιρετίσατε την καινούργια αδερφή σας;»Η ένταση διαλύθηκε, καθώς οι αδερφές του άρχισαν να αγκαλιάζουν και να φιλούν τη Μ

ακουφισμένος, ο Μάικλ αγκάλιασε τη μητέρα του. Η αδυναμία του σώματός της ερχότα

θεία αντίθεση με το ατσάλινο βλέμμα της. «Γεια σου, μαμά.»

«Μάικλ, είμαι θυμωμένη μαζί σου, αλλά θα πληρώσεις αργότερα για αυτό.»

Γέλασε και τη χάιδεψε στο ρυτιδιασμένο μάγουλο. « Συγγνώμη. Υπόσχομαι να επανορθώσω

« Ναι. Ελάτε μέσα για να τακτοποιηθείτε.»

Οι αισθήσεις του πλημμύρισαν με τις γνωστές εικόνες και μυρωδιές του σπιτιού του. Κο

ν πλαγιαστή κεραμιδένια οροφή, τα σιδερένια μπαλκόνια και τις πέτρινες κολόνες στην είσοδ

ρινοι και οι κόκκινοι τοίχοι έκαναν αντίθεση με τα αγριόχορτα. Το τριώροφο σπίτι βρισκ



ην κορυφή του λόφου, σαν βασίλισσα ανάμεσα στους υπηκόους της, και περιβαλλόταν

ρισσότερα από είκοσι στρέμματα γης. Τα πέτρινα μονοπάτια οδηγούσαν σε μια τεράστια ιδιω

ράντα και σε μια πισίνα, που ήταν ζωσμένη από πλούσιους κήπους και δρομάκια. Οι Ά

ίνονταν στο βάθος, με τις άσπρες βουνοκορφές τους να ξεχωρίζουν.

Ενώ οι αδερφές του χάζευαν το δαχτυλίδι της Μάγκι, αυτός έκανε μια βόλτα μέσα στο

ολαμβάνοντας τις μυρωδιές του σκόρδου, του λεμονιού και του βασιλικού. Τα κερα

ακάκια στην κουζίνα έλαμπαν από καθαριότητα ανάμεσα στα ξύλινα ντουλάπια και το

απέζι. Πάνω στους τεράστιους πάγκους βρίσκονταν φρέσκα μυρωδικά, ντομάτες, και μια

ό κατσαρόλες και τηγάνια. Εδώ ήταν το βασίλειο της μητέρας του και ο παράδεισος για ό

υς άλλους, ειδικά όταν δοκίμαζαν τα λαχταριστά γλυκά της με την πλούσια γέμιση. Είχε δι

ν τέχνη σε όλα τα παιδιά της, αλλά κανένα δεν ήταν τόσο ικανό στη μαγειρική όσο η ίδια, ο

υς διάσημους φούρνους τους τούς είχαν αναλάβει γνωστοί σεφ. Όλα έμοιαζαν να έ

ηρονομήσει τα γονίδια του πατέρα τους σχετικά με την επιχειρηματικότητα, αλλά η μητέρα

ν τα είχε πιέσει ποτέ να γίνουν κάτι που δεν ήταν.

Ξαφνικά, θυμήθηκε τα δικά του όνειρα, αλλά έδιωξε αμέσως τη σκέψη. Δεν είχε μετανι

τε τότε ούτε τώρα.

Ούτε θα μετάνιωνε ποτέ.Κοίταξε τη Μάγκι· μιλούσε ανέμελα με τις αδερφές του και φαινόταν να αισθάνεται πολύ

τά τη σοκαριστική εισαγωγική ατάκα της. Προφανώς, είχε υποθέσει πως ο Μάικλ θα δεχότα

ερβολικές αντιδράσεις της ως αντίποινα για την ιστορία στην οποία την είχε μπλέξει.

«Μάγκι, πρέπει να σου μιλήσω για ένα λεπτό.»

Σαν να διαισθάνθηκε τον εκνευρισμό του, τον κοίταξε με ύφος και σήκωσε το φρύδι της. Α

οσπάθησε να μη γελάσει.

«Πήγαινε τις βαλίτσες στο δωμάτιο» τον διέταξε η μητέρα του. «Σας το έχω ετοιμάσει. Α

κτοποιηθείτε, θα συναντηθούμε στον κήπο για καφέ και σνακ.»« Ναι.»

Ο Μάικλ πήρε τις βαλίτσες από το αυτοκίνητο, πήγε πίσω στο σπίτι και έκανε νόημα στη Μ

τον ακολουθήσει. Αυτή άφησε τις αδερφές του και ανέβηκε μαζί του τα σκαλιά που οδηγο

ο υπνοδωμάτιο. Όταν μπήκαν μέσα, άφησε τις αποσκευές στο πάτωμα, έκλεισε την πόρτα

κούνι του και την κοίταξε.

«Ήταν πολύ διασκεδαστικό το ξεκίνημα της εβδομάδας μας, τιγρίνα μου. Αλλά νομίζω πως

ώρα να καταλάβεις ποιος είναι ο αρχηγός εδώ.» Έκανε ένα βήμα προς το μέρος της και στά

ό πάνω της. «Τώρα.»



Κεφάλαιο Τέσσερα

ας σχεδόν δίμετρος άντρας την κοίταζε επιβλητικά. Παρόλο που δεν την άγγιζε, το σώμα της

ίνητο, λες και ήταν δεμένη. Η ανέμελη γοητεία που συνήθως εξέπεμπε ο Μάικλ είχε εξαφαν

α απειλητική αύρα πλανιόταν στον αέρα. Τον είχε πραγματικά εκνευρίσει. Δυστυχώς, εκτός

βο, η Μάγκι αισθανόταν και μια έντονη έξαψη. Γαμώτο, πώς θα ήταν στο κρεβάτι; Γυ

μνασμένος, απαιτητικός...

Συνήθως, απέφευγε τους άντρες που είχαν την τάση για κυριαρχία ή έλεγχο, αλλά ο Μάικ

φόβιζε. Τουλάχιστον, όχι με άσχημο τρόπο. Τα χείλη της ήταν μισάνοιχτα, σαν να τον καλο

οσυνείδητα να την πάρει. Τα μάτια του έγιναν πιο σκοτεινά, κοιτάζοντας τα χείλη της. Ήθελε

λύ να τον γευτεί! Αδημονούσε να νιώσει τη γλώσσα του στο στόμα της, τους γοφούς το

υπούν πάνω της, χωρίς να την πιέσει να επιλέξει η ίδια.

Ένιωθε τους παλμούς της να χτυπούν, έναν έναν. Μίλησε προτού προλάβει να σκεφτε

νε, Κόμη; Σου κόπηκε η μιλιά;»Αυτός γύρισε από την άλλη και άρχισε να βρίζει. Το σώμα της χαλάρωσε, αλλά συνέχισ

σθάνεται απειλή και ένα ρίγος διαπέρασε τη σπονδυλική της στήλη. Προσπάθησε να αγνοήσε

ογοήτευση που ένιωσε, επειδή είχε χαθεί η ευκαιρία για κάτι περισσότερο.

«Πρόσεχε, γλυκιά μου. Μπορεί να διασκεδάζεις παίζοντας μαζί μου, αλλά, αν με κουράσεις

σου αρέσει αυτό που θα δεις.»

Η Μάγκι ξεφύσηξε κοροϊδευτικά. «Μιλάς σαν ήρωας σε αυτά τα ερωτικά μυθιστορήματα

υ αρέσουν. Αλλά δεν πρόκειται να παίξω το παιχνίδι της υποταγής. Εν πάση περιπτώσει, ρίσ

ι πέτυχε. Ήθελα να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα από την αρχή με την οικογένειά σου, για νειαστεί να παίξω κάποιο ρόλο που δεν μου ταιριάζει. Σύντομα, θα καταλάβαιναν ότι δεν μπορ

ιάσω στην παραδοσιακή Ιταλίδα γυναίκα.» Χαμογέλασε. «Η μητέρα σου είναι τέλεια.»

«Είναι άρρωστη, οπότε σε παρακαλώ να είσαι προσεκτική.»

«Ω, όχι, Μάικλ. Τι έχει;»

Αναστέναξε βαθιά και έτριψε τα χέρια του στο πρόσωπό του. «Εκτός από την αρθρίτιδα

νατο, έχει και πρόβλημα στην καρδιά. Πρέπει να μην ταράζεται και να μην κουράζεται, ο

λω να την κάνω να περάσει όμορφα αυτές τις μέρες.» Έσμιξε τα φρύδια του. «Και ελπίζω ό

ύ θα κάνεις το ίδιο.»

«Θα μπορέσω να είμαι καλή για μία εβδομάδα.»

«Θα το πιστέψω όταν το δω» μουρμούρισε. «Καλό θα ήταν να μη με χτυπήσεις, ότα

λήσω.» Την κοίταξε σκεφτικός, και η Μάγκι σχεδόν ξεροκατάπιε. «Η αλήθεια είναι ότι μάλλ

ρεπε να σε φιλήσω εδώ. Τώρα. Για εξάσκηση, φυσικά.»

Τα λόγια της συνοδεύτηκαν από ένα συριγμό, σαν του φιδιού: «Μπορώ να ελέγχω τον ε

υ, όταν ένας άντρας με αγγίζει.»

«Δεν είμαι πεπεισμένος γι’ αυτό.» Στάθηκε πολύ κοντά της. Η θέρμη του κορμιού του την

γνητίσει. «Ένα λάθος να γίνει και θα καταστραφούν τα πάντα. Δεν μπορώ να το διακινδυνε

δικά όταν ένα απλό φιλί μπορεί να κάνει τη διαφορά.»



«Είμαι πολύ καλή στο να προσποιούμαι.» Του χαμογέλασε περιπαικτικά. Η αντρική μυρ

υ την έκανε να θέλει να τον αρπάξει. Την έπιασε ταχυπαλμία στη σκέψη ότι θα καταλάβαιν

λόφα της, και έγινε ακόμα πιο εριστική. «Κανείς δεν πρόκειται να καταλάβει ότι δεν

θόλου να σε φιλήσω. Δεν χρειάζεται να κάνουμε δοκιμές.»

Την κοίταζε χωρίς να μιλάει, και αυτή ένιωσε να χαλαρώνει. «Ας κάνουμε τη θεωρία, πράξη

Την άρπαξε από τους ώμους και την τράβηξε προς το μέρος του. Ένιωσε τους σμιλεμένου

υ, και έβαλε τα χέρια της μπροστά στο στήθος του για να τον σπρώξει μακριά της. Δε

τάφερε, και τα δάχτυλά της άρπαξαν το απαλό ύφασμα από το μπλουζάκι του. Έβαλε τα π

υ γύρω από τα δικά της, κάνοντάς την σχεδόν να χάσει την ισορροπία της. Τα χείλη

αμάτησαν χιλιοστά μακριά από τα δικά της.

«Πάρε τα χέρια σου από πάνω μου.» Άρχισε να ιδρώνει. Ω, Θεέ μου, τι θα γινόταν αν έλ

ην αγκαλιά του και φαινόταν εντελώς χαζή; Τι θα γινόταν αν βογκούσε, όταν τα χείλη το

γιζαν τα δικά της; Δεν μπορούσε να απαντήσει. Δεν μπορούσε να απαντήσει. Δεν μπορούσε…

«Γιατί είσαι τόσο νευρική;» Τα μάτια του χαμογέλασαν. «Το έχεις κάνει ένα εκατομμύριο φ

ξέχασες;»

«Δεν μου αρέσει να με χειραγωγούν» του απάντησε.

Οι άκρες των χειλιών του ανασηκώθηκαν. Χαμήλωσε τον τόνο της φωνής του και τον έδιάρικο, σαν να της υποσχόταν τρελή ηδονή. «Ίσως να μην είχε βρεθεί ο σωστός άντρας για

οιο.»

«Παράτα με. Νομίζεις, πραγματικά, ότι οι γυναίκες συγκινούνται από τέτοιες ατάκες; Για

τως συγκινούνται, πρέπει να είναι ηλίθιες. Πάρε τα χέρια…»

Τα χείλη του σκέπασαν τα δικά της.

Το ζεστό, απαλό στόμα του δεν την άφησε να πει ούτε μια λέξη παραπάνω. Το μυαλό της

ειάσει εντελώς. Το μόνο που σκεφτόταν ήταν το φιλί του.

Οι αισθήσεις της ηλεκτρίστηκαν. Της άρεσε να φιλάει και είχε εμπειρία στο θέμα, αλλά μάικλ όλα έμοιαζαν διαφορετικά. Η θέρμη που έβγαζε το κορμί του την έκανε να τον φαντά

ν έναν από τους λυκανθρώπους στις ταινίες Τουαϊλάιτ , που παρακολουθούσε στα κρυφ

ώσσα του έπαιζε με τα χείλη της, και έπειτα βούταγε απαιτητικά, βαθιά στο στόμα της. Θ

ωθούσε αν γινόταν αχόρταγος· όμως, αντίθετα, η άκρη της γλώσσας του ήταν σαν να της ζητ

παίξουν για να την αποπλανήσει. Το ελαφρώς αξύριστο πρόσωπό του τρίφτηκε πάνω

αίσθητο σαγόνι της. Οι γοφοί του χτύπησαν στους δικούς της, ενώ τα χέρια του κατέβ

μηλά και την άρπαξαν από εκεί, κολλώντας την πάνω στο σκληρό πρήξιμο ανάμεσα στα μπ

υ.Η Μάγκι άφησε να βγει ένα βογκητό. Αυτός το άκουσε και την πίεσε λίγο περισσότερο,

υ άνοιξε εντελώς το στόμα της και αφέθηκε.

Έκανε βουτιές μέσα του, απαιτητικά, υπενθυμίζοντάς της πως θα διεκδικούσε το κορμί τη

υ το επέτρεπε. Προσπάθησε να αποκτήσει τον έλεγχο της κατάστασης, αλλά το μυαλό της

υδιάσει και το σώμα της παραληρούσε. Αυτός ψιθύρισε το όνομά της, κάνοντας τα πόδια τ

έμουν, σαν να εξαρτιόταν από αυτόν η επιβίωσή της. Άρχισε να τον φιλάει και αυτή.

Πόση ώρα είχε περάσει; Λίγα λεπτά; Μία ώρα; Τελικά, τραβήχτηκε αργά μακριά της, σαν να

τανιώσει για αυτό που είχε γίνει. Αυτή τη στιγμή, μισούσε τον εαυτό της. Αντί να τον χαστου

α πει κάποια εξυπνάδα, απλά στεκόταν αβοήθητη. Έγλειψε το κάτω χείλος της, που είχε πρη



Αυτός βόγκηξε, αναπνέοντας ακανόνιστα. «Έχεις δίκιο» της είπε τρυφερά. «Προσποιείσαι

λά.»

Πήρε κι αυτή ένα κοροϊδευτικό ύφος, ελπίζοντας ότι τα μάγουλά της δεν φαίνονταν ξαναμ

οσπάθησε να μιλήσει. «Σου το ’πα.»

Ο Μάικλ γύρισε από την άλλη, έβαλε τις βαλίτσες σε μια γωνιά και άνοιξε την ντουλάπα.

κετό χώρο και για τους δυο μας. Σε αυτό το δωμάτιο θα μείνουμε.»

Ένιωσε να επιστρέφει στη σκληρή πραγματικότητα. Το δωμάτιο ήταν άνετο,

ακοσμημένο για άντρα, με τα μπλε χαλιά του, τα έπιπλα από ξύλο κερασιάς και

κτοποιημένα. Ένα σκούρο κόκκινο πάπλωμα ήταν απλωμένο στο κρεβάτι, που βρισκόταν

ντρο του δωματίου. Η Μάγκι κοίταξε το κρεβάτι, που ήταν μικρότερο απ’ ό,τι περί

νειδητοποιώντας πως δεν υπήρχε στο δωμάτιο καναπές ή κάποιο παχύ χαλί. Κατάλαβε ό

ιμούνταν μαζί και εκνευρίστηκε. Θεέ μου, είχε λιώσει μόνο και μόνο από το φιλί του! Τ

όταν, αν τον ακουμπούσε τυχαία κάποιο βράδυ; Αν κάποιο από τα δάχτυλά της ένιωθε

ληρούς κοιλιακούς του; Θα γινόταν πάλι ρεζίλι;

Ένιωσε να ενοχλείται από τη γελοιότητα των σκέψεών της, οπότε έκανε αυτό που ήξερε κ

ρασε πρώτη στην επίθεση. «Ωραίο κρεβάτι.»

Καθάρισε το λαιμό του. «Είναι εντάξει; Αν όχι, μπορώ να ρίξω μια κουβέρτα στο πάτωμα.»Γύρισε τα μάτια της προς τα πάνω. «Είμαι μεγάλο κορίτσι, Κόμη, οπότε απλά μείνε στη

υ. Θα κοιμηθώ στην αριστερή πλευρά.»

«Όπως νομίζεις.»

«Δεν ροχαλίζεις, έτσι;»

Πήρε ένα περιπαικτικό ύφος. «Δεν μου έχει παραπονεθεί ποτέ καμία.»

«Ο.Κ., θα σου πω εγώ αν σου έλεγαν ψέματα.»

Της έδειξε το μπάνιο και το παράθυρο του μπαλκονιού. «Γιατί δεν φρεσκάρεσαι, και να έ

τω όταν είσαι έτοιμη; Θα σου δείξω το υπόλοιπο σπίτι και το χώρο τριγύρω. Πότε θα γίτογράφηση στο Μιλάνο;»

«Αύριο. Θα βρίσκομαι εκεί σχεδόν όλη τη μέρα.»

«Πολύ ωραία. Θα σε συναντήσω εκεί το απόγευμα. Θα καταθέσουμε την αίτηση γάμου

οξενείο. Έχω ήδη κανονίσει για μάρτυρες. Μην ξεχάσεις να φέρεις τα χαρτιά σου – έπρε

νω ό,τι μπορούσα για να γίνουν όλα γρήγορα και να μην υποψιαστεί τίποτα η μητέρα μου.»

Η Μάγκι ξεροκατάπιε. «Νόμιζα ότι είπες πως είναι αδύνατον να βρεθεί κάποιος για να

ντρέψει.»

«Είναι δύσκολο να βρεις ιερέα την τελευταία στιγμή, και η μητέρα μου δέχεται να γίνει ησκευτικός γάμος. Δεν υπάρχει περίπτωση να τον εγκρίνουν μέσα σε μία εβδομάδα.»

«Εντάξει.»

Κοιτάχτηκαν για λίγα λεπτά, χωρίς να μιλούν. Ο Μάικλ τεντώθηκε και το τζιν του τσί

μηλά. Το μαύρο μπλουζάκι του είχε κολλήσει πάνω στους ώμους και στο στήθος του. Τα μα

υ χύνονταν στα καλοδουλεμένα μπράτσα του. Το σώμα της την πρόδιδε, ανταποκρινόμενο

τοπεποίθηση που αυτός εξέπεμπε. Ένιωθε ένα κάψιμο ανάμεσα στα μπούτια της και οι ρώγε

αν σκληρύνει τόσο, που πονούσαν.

Πότε ήταν η τελευταία φορά που είχε ανάψει τόσο πολύ με έναν άντρα; Ίσως να έφταινήγι. Οι γυναίκες πάντα τρελαίνονται για άντρες οι οποίοι βγαίνουν εκτός ορίων – ειδικ



άρχει άλλη γυναίκα στη μέση.

Σωστά;

«Μάγκι; Είσαι καλά;»

Προσπάθησε να συνέλθει και κατηγόρησε το τζετ-λαγκ για αυτό που της συνέβαινε. «Φυ

α κάνω ένα ντους και θα σε συναντήσω κάτω.»

Κούνησε καταφατικά το κεφάλι του και έκλεισε την πόρτα πίσω του.

Η Μάγκι αναστέναξε και άρχισε να ψάχνει στη βαλίτσα της τα ρούχα που θα φορούσε. Το

υ έπρεπε να κάνει ήταν να περάσει επτά μέρες χωρίς να γελοιοποιηθεί, και έπειτφορτωνόταν τον Μάικλ Κόντε για πάντα. Δεν θα ανησυχούσε πια για το αν θα τον συναντ

ο σπίτι της Αλέξα, και η οικογένειά της θα ήταν όλη δική της.

Η πίκρα που της δημιούργησε αυτή η εικόνα την έκανε να χλευάσει τις σκέψεις της κ

ραδεχτεί ότι έλεγε ψέματα: τον τελευταίο χρόνο, τον είχε συνηθίσει. Πολύ. Και, κάθε φορά

ίταζε μέσα στα σκοτεινά, σκούρα μάτια του, ο φόβος που ένιωθε μήπως γελοιοποιούντα

ανε να τρέμει.

Το μπάνιο ήταν μικρό, αλλά είχε μια βαθιά μαρμάρινη μπανιέρα που γινόταν και ντουζ

οφάσισε να βιαστεί τώρα και να απολαύσει αργότερα το μπάνιο της. Στάθηκε κάτω από το

ρό, που έτρεχε δυνατά, και προσπάθησε να χαλαρώσει. Ήταν συνηθισμένη στα ραντεβού

φλά που της κανόνιζαν συνεργάτες της, οπότε δεν είχε φέρει αντίρρηση όταν η Αλέξα

κίστηκε πως της είχε βρει τον τέλειο άντρα. Θυμόταν να μπαίνει στο ακριβό, ρομαντικό ιτα

τιατόριο, και να περιμένει να συναντήσει έναν τέτοιον άντρα – ελαφρώς αλαζόνα, κ

ητευτικό και αρκετά ελκυστικό.

Είχε κάνει λάθος.

Μόνο στο «ελκυστικός» είχε πέσει μέσα.

Η Μάγκι έτριψε το δέρμα της και προσπάθησε να διώξει τις αναμνήσεις. Αλλά οι εικ

νέχιζαν να περνούν μπροστά από τα μάτια της. Είχαν αισθανθεί έναν ηλεκτρισμό ανάμεσάό την πρώτη στιγμή που άγγιξαν ο ένας τα χέρια του άλλου. Η ίδια σχεδόν είχε τιναχτεί π

εδόν. Τα τείχη που είχε χτίσει γύρω της ήταν γερά, αλλά η συζήτηση μαζί του την είχε τραβ

ι την είχε τυλίξει σαν μια ζεστή αγκαλιά. Ναι, ήταν γοητευτικός, έξυπνος και αστείος,

ινόταν και πραγματικός άντρας.

Όταν ήρθε το γλυκό, για πρώτη φορά απ’ όσο μπορούσε να θυμηθεί δεν ήθελε να τελειώσ

άδυ. Και, απ’ ό,τι διαισθανόταν, ούτε αυτός ήθελε κάτι τέτοιο.

Ένα πράγμα γνώριζε καλά από την εμπειρία της: αν διατηρείς τον έλεγχο του ραντεβού, ελέ

ι το τελικό αποτέλεσμα. Όμως, για κάποιον περίεργο λόγο, ανοίχτηκε και τον άφησε να δεισα της. Η ατμόσφαιρα έγινε αισθησιακή και ένιωσε το σώμα της ανάλαφρο. Ίσως τελικά να

οιμη για κάτι περισσότερο. Ίσως η Αλέξα να είχε δίκιο. Ίσως να είχε βρει ένα ουράνιο τόξο ή

ταρράκτη μπροστά από ένα κρυμμένο μονοπάτι ή κάτι που θα την έκανε να σκεφτεί διαφορ

ι θα γέμιζε το κενό μέσα της.

«Πέρασα πολύ όμορφα» του είχε πει τρυφερά. «Ίσως θα μπορούσαμε να το επαναλάβουμε.

αν ξεφύγει αυτά τα λόγια, ενώ έτρωγαν το τιραμισού.

Την κοίταξε σιωπηλός. «Δεν νομίζω ότι είναι καλή ιδέα, Μάγκι.»

Είπε το όνομά της τρυφερά, αλλά ένιωσε σαν να τη δάγκωσαν δυνατά τα λόγια του

ρίμενε να την απορρίψει.



«Συγγνώμη, γλυκιά μου. Είσαι πολύ όμορφη και νιώθω έντονη έλξη για σένα. Όμως, πιστεύ

ως μπερδευτούν πολύ τα πράγματα.»

Το φως εξαφανίστηκε και ήρθε πάλι η σκοτεινιά. Ναι, αντιλαμβανόταν ότι ήταν περίπλο

τάσταση, αλλά για πρώτη φορά ήθελε να προσπαθήσει για κάτι. Μάλλον δεν είχε κατα

στά. Μάλλον δεν υπήρχε η έλξη που νόμιζε. Πήγε να γελάσει, αλλά ο φόβος που καθρεφτιζ

α μάτια του την έκανε να σταματήσει. Της χαμογέλασε, αλλά φαινόταν αμήχανος. Μετακινή

η θέση του και πήρε το ποτήρι με το κρασί στο χέρι του. Έμοιαζε σαν κάτι να τον κρατούσε

ν κάτι να...

Όταν τελικά συνειδητοποίησε τι συνέβαινε, σοκαρίστηκε. Το παζλ είχε ολοκληρωθεί. Ένιω

νάει, και με δυσκολία κατάφερε να μιλήσει. «Πρόκειται για την Αλέξα, έτσι δεν είναι;» ψιθύ

χεις αισθήματα για αυτήν.»

«Όχι! Η Αλέξα είναι φίλη μου, τίποτα παραπάνω.»

Μπορεί να το αρνιόταν, αλλά έλεγε ψέματα. Δεν μπορούσε να την κοιτάξει στα μάτια. Κοκκ

όκληρη και ήθελε να το βάλει στα πόδια. Ένιωθε ταπεινωμένη. Γι’ αυτό, λοιπόν, δεν ήθελε ν

ναδεί. Άρχισε να θυμάται πόσο συχνά κατά τη διάρκεια της συζήτησης έκανε σχόλια για

έξα. Για το πόσο υπέροχη ήταν. Για το πόσο ενδιαφερόταν για τους άλλους. Για το πόσο έξ

αν. Μέχρι που την είχε ρωτήσει λεπτομέρειες για το πώς είχαν γνωριστεί, ορμώμενος απόστόρησή της του γεγονότος: την είχε πρωτογνωρίσει στο σχολικό λεωφορείο, πάνω σε

βγά, αλλά αργότερα έγιναν κολλητές. Ο Μάικλ δεν ενδιαφερόταν για την ίδια· είχε βγει μαζ

να συλλέξει πληροφορίες για την Αλέξα.

Ήταν ερωτευμένος με την Αλέξα.

Έκρυψε την ντροπή που ένιωσε και αποφάσισε να φύγει με το κεφάλι ψηλά. «Καταλαβα

υ είπε. Η φωνή της ήταν παγωμένη. Τα χέρια της δεν έτρεμαν στο ελάχιστο, ενώ έσπρωχνε μα

πιάτο της και σηκωνόταν από το τραπέζι.

«Μάγκι, μη φύγεις έτσι. Ας το συζητήσουμε. Σε παρακαλώ, δεν θέλω να μείνεις με τις λτυπώσεις.»

Το γέλιο της είχε ακουστεί κάπως ψεύτικο. «Μη γίνεσαι γελοίος, Κόμη. Μεγάλο κορίτσι ε

ότε μπορώ να διαχειριστώ μια μικρή απόρριψη. Ελπίζω να καταλαβαίνεις ότι θ

ρακολουθώ. Ειδικά όταν θα βρίσκεσαι κοντά στην Αλέξα.»

Έμοιαζε να του έχει κοπεί η αναπνοή, αλλά η Μάγκι ήξερε ήδη τι συνέβαινε. «Σου είπα…»

«Αηδίες.» Πήρε την Κόουτς τσάντα της και την κρέμασε στον ώμο της. Τα μάτια της στένε

α λέμε, Κόμη.»

Τον άκουσε να φωνάζει ξανά το όνομά της, αλλά τον αγνόησε και έφυγε από το εστιατόριο.Η Μάγκι έκλεισε το νερό και πήρε μια πετσέτα. Ακόμα και τώρα, την πονούσε αυτή η απόρ

ο γελοίο κι αν φαινόταν. Ένιωσε να βυθίζεται στον εφιάλτη που τη βασάνιζε μικρή.

Ποτέ δεν θα είσαι αρκετά καλή.

Εκνευρισμένη με τις σκέψεις της και τις άσχημες αναμνήσεις, φόρεσε ένα τζιν, ένα πρά

λουζάκι με τιράντες και δερμάτινα σανδάλια. Δεν υπήρχε λόγος να θυμάται τα παλιά. Είχ

εγχο των σχέσεών της, της σεξουαλικότητας και των επιλογών της. Και ποτέ δεν θα ερχ

ύτερη και καταϊδρωμένη…

Ειδικά για χάρη του Μάικλ Κόντε.

Βούρτσισε τα βρεγμένα μαλλιά της και έβαλε λίγο λιπγκλος. Μετά, πνίγοντας μέσα της όλ



οχλητικές σκέψεις, κατευθύνθηκε προς τον κάτω όροφο για να γνωρίσει την οικογένεια.

Η Μάγκι βγήκε έξω, στο πίσω μέρος του σπιτιού, και τους βρήκε όλους συγκεντρωμένους

ό ένα σιδερένιο τραπέζι με ομόχρωμες μπιστρό καρέκλες. Ο χώρος περικλειόταν από

άνθιστο κήπο – γεμάτο με κίτρινα, βαθυκόκκινα και μοβ λουλούδια. Το γλυκό άρωμά

λέχτηκε με το ζεστό αεράκι και της γαργάλησε τη μύτη. Από ένα σκαλιστό σιντριβάνι μ

γελάκι έτρεχε νερό σε μια λιμνούλα γεμάτη βρύα.

«Μαργαρίτα, έλα να καθίσεις μαζί μας.» Σχεδόν παραπάτησε ακούγοντας ολόκληρο το ό

ς, αλλά η μητέρα του Μάικλ το πρόφερε μαγικά, οπότε δεν είπε τίποτα. Κανόνας νούμερο

τέ μην κριτικάρεις την πεθερά.

« Ευχαριστώ.»

Ο Μάικλ τής έβαλε ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, και μετά έμπλεξε τα δάχτυλά του στα δικά τη

μογέλασε. Η καρδιά της δέθηκε κόμπος, αλλά του χαμογέλασε και αυτή τρυφερά. Οι αδερφέ

οιαζαν να περιμένουν με αγωνία για να μάθουν όλες τις λεπτομέρειες. Τότε, η Μάγκι έλαβ

παγγελματική» απόφαση: όσο πιο γρήγορα τους έλεγε την ιστορία, τόσο πιο γρηγορότερ

χολούνταν με το γάμο της Βενέτσια.

Ήπιε μια γουλιά από το κρασί της. «Θέλετε να μάθετε πώς γνωριστήκαμε;»

Ο Μάικλ σήκωσε έκπληκτος τα φρύδια του. Μια χορωδία από γυναικείες φωνές ακούστημφωνεί. Η Μάγκι χαμογέλασε. Το συγκεκριμένο ήταν εύκολο.

«Η φίλη μου η Αλέξα μάς κανόνισε ένα ραντεβού στα τυφλά. Βλέπετε, η καλύτερή μου

αι παντρεμένη με τον αδερφό μου, και είναι πολύ ευτυχισμένη. Όταν γνώρισε τον Μάικλ σ

αγγελματικό δείπνο, θεώρησε ότι θα ταιριάζαμε απόλυτα.» Η Μάγκι τού χαμογέλασε πλατιά

ε το προειδοποιητικό βλέμμα του. «Από την πρώτη στιγμή μού είπε ότι ήμουν αυτή που έψ

νήθως, δεν πιστεύω αυτά που μου λένε στο πρώτο ραντεβού, αλλά με πολιόρκησε, και τελι

ρδισε.»

Η Καρίνα αναστέναξε και ακούμπησε το παχουλό πιγούνι της στα χέρια της. «Ακούγοντασο ρομαντικά. Σαν να ήταν το κάρμα σας.»

«Ναι, σαν να ήταν το κάρμα μας.» Η Μάγκι έσφιξε τα δάχτυλα του Μάικλ. «Επρόκειτ

νονίσουμε την ημερομηνία του γάμου μας, αλλά έπειτα μάθαμε ότι η Βενέτσια

ραβωνιαστεί, οπότε αποφασίσαμε να κλεφτούμε. Ελπίζω να μη σας ενόχλησε πολύ το ότ

ναμε μεγάλο γάμο, αλλά δεν μου αρέσει να είμαι στο κέντρο της προσοχής, και προτίμησα

οιο.»

Ο Μάικλ έφερε την παλάμη της στο στόμα του και τη φίλησε. Η Μάγκι ανατρίχιασε. « Ν

άγκι είναι πολύ κλειστός άνθρωπος.»Το δυνατό βλέμμα της μητέρας του ερχόταν σε ευθεία αντίθεση με το εύθραστο σώμα τη

άγκι αγχώθηκε. Γυναίκα που είχε μεγαλώσει τέσσερα παιδιά και είχε διοικήσει οικογεν

χείρηση έπρεπε να διαθέτει πολύ δυνατό ένστικτο. Η Μάγκι αποφάσισε να φανεί προσεκ

αν θα βρίσκονταν μόνες οι δυο τους. Δεν της είχαν απομείνει πολλά πράγματα στα οποία πίσ

ι θεωρούσε την υπόσχεσή της ιερή – δεν θα την αθετούσε ποτέ. Ήθελε, λοιπόν, και η ίδια να

α καλά.

«Τι δουλειά κάνεις, Μάγκι;» ρώτησε η Τζουλιέτα. Τα μακριά της δάχτυλα κρατούσαν το πο

υ κρασιού με έναν τρόπο που υποδήλωνε πως ήταν σκεφτική. Η Μάγκι θυμήθηκε ότι αυτή π

τρεχε» τη Λα Ντόλτσε Φαμίλια επιχείρηση. Φαινόταν εξευγενισμένη και καλλιεργημένη



γουρα ήταν ρεαλίστρια.

«Είμαι φωτογράφος. Αύριο, έχω φωτογράφηση στο Μιλάνο, οπότε θα λείπω σχεδόν όλ

ρα.»

«Πολύ ενδιαφέρον. Τι φωτογραφίζεις;» ρώτησε η Τζουλιέτα.

«Άντρες. Με εσώρουχα.» Σιγή απλώθηκε στο τραπέζι, και η Μάγκι σήκωσε τους ώμους

υσικά, πρόκειται για εσώρουχα γνωστών σχεδιαστών. Η αυριανή φωτογράφηση θα γίν

ώρουχα του Ρομπέρτο Καβάλι.»

Η Βενέτσια άρχισε να γελάει ενθουσιασμένη. «Τον λατρεύω! Μπορείς να μου εξασφαλίσει

πτωση; Ο Ντόμινικ θα ήθελε σίγουρα κι άλλα εσώρουχα Καβάλι.»

Η Καρίνα χαζογέλασε. Η μητέρα Κόντε αναστέναξε βαθιά. «Βενέτσια, δεν χρειάζεται να ξέρ

φοράει ο Ντόμινικ κάτω από τα ρούχα του.» Την κοίταξε βλοσυρά. «Ούτε κι εσύ πρέπει να ξ

χρι να παντρευτείτε. Κατάλαβες ;»

«Η Μάγκι είναι χαρισματική φωτογράφος» είπε ο Μάικλ. «Είμαι σίγουρος πως θα διευ

υς ορίζοντές της, ειδικά με τόσα όμορφα πράγματα που θα δει στην Ιταλία.»

Η Μάγκι συνοφρυώθηκε. Δεν της άρεσε που απολογούνταν στην οικογένειά του, αλλ

τάπιε μαζί με μια γουλιά Κιάντι. Το γεγονός ότι δεν φωτογράφιζε κουταβάκια ή μωράκια

ανε τη δουλειά της λιγότερο σημαντική. Ήταν σαν να γνώριζε ο Μάικλ ότι και η ίδια βαθιά

ς ήθελε κάτι περισσότερο. Ενοχλημένη με τις σκέψεις της, συγκεντρώθηκε και πάλι

ζήτηση.

Η Βενέτσια μιλούσε και τα χέρια της κινούνταν ακατάπαυστα. Η Μάγκι κατάλαβε ότι αυτή

συναισθηματική γυναίκα της οικογένειας. Τα καστανά μάτια της έλαμπαν και ήταν γε

θουσιασμό. Φορούσε ακριβό τζιν, ένα λουλουδάτο τοπ, που έδενε πίσω από το λαιμό

πούτσια Τζίμι Τσου. Ήταν προφανές ότι λάτρευε τη μόδα. Ο Μάικλ δεν είχε χαρεί που η Βεν

νήθηκε να εργαστεί στην οικογενειακή επιχείρηση και προτίμησε να γίνει βοηθός ενός γνω

υλίστα, ικανοποιώντας τη δημιουργική της ανάγκη. Η Μάγκι δεν μπορούσε να τη φανταστνει κέικ, να κλείνει διαφημιστικές καμπάνιες ή να κρατάει τα λογιστικά βιβλία.

«Θέλουμε να κάνουμε το γάμο εδώ» συνέχισε η Βενέτσια. Το πρόσωπό της μαλάκ

υσικά, τα γλυκά θα είναι δικά μας. Ο Σεπτέμβρης είναι τόσο όμορφος μήνας.»

Η Τζουλιέτα κράτησε την αναπνοή της. «Δηλαδή, σε τρεις μήνες!»

Η αδερφή της την κοίταξε με ύφος. «Δεν θέλω να περιμένω ούτε στιγμή για να ξεκινήσω τη

υ με τον Ντόμινικ. Τώρα που είναι παντρεμένος και ο Μάικλ, μπορούμε να υλοποιήσουμ

έδιά μας. Έχουμε αποφασίσει να γίνει ο γάμος στις δεκαπέντε του μήνα. Δεν έχεις δουλειά ε

μέρα, Μάγκι, σωστά; Φυσικά, θα είσαι μία από τις παράνυφους.»Η Μάγκι ξεροκατάπιε, νιώθοντας ξαφνικά ενοχές. Ήπιε άλλη μια γουλιά κρασί. «Φυσικά

υρώσω οτιδήποτε έχω προγραμματίσει για τότε.»

Η Βενέτσια ούρλιαξε ενθουσιασμένη και έσφιξε τα χέρια της. «Υπέροχα. Α, να πάμε

γαζιά για να διαλέξουμε τα φορέματά μας αυτή την εβδομάδα!»

Η Τζουλιέτα σήκωσε τα μάτια της προς τα πάνω. «Σιχαίνομαι τα ψώνια.»

«Ναι, απλά ξεπέρασέ το. Είσαι η κουμπάρα μου και, αν μου το καταστρέψεις γκρινιάζοντας

σου ξαναμιλήσω.»

«Δεν θα με χάλαγε αυτό.»Η Μάγκι έπαιξε με το διαμαντένιο δαχτυλίδι στο δάχτυλό της, γιατί ξαφνικά ένιωσε να την κ



οσπάθησε να ηρεμήσει. «Έ…έχω πολλή δουλειά αυτές τις μέρες, και ο Μάικλ ήθελε να

ξει τα αξιοθέατα όσο θα είμαστε εδώ.» Στο πρόσωπό της σχηματίστηκε ένα χαμόγελο,

λλον φάνηκε πως ήταν ψεύτικο. «Ίσως καλύτερα να πας με τις αδερφές σου και, αν βρείτε

ορείς να το παραγγείλεις στο νούμερό μου. Θα δω το φόρεμα όταν ξανάρθουμε με τον Μάικ

«Αποκλείεται.» Τα μάτια της Βενέτσια έλαμψαν αποφασιστικά. «Πλέον, είσαι κι εσύ αδ

υ και πρέπει να έρθεις. Άλλωστε, αρνούμαι να σε υποχρεώσω να φορέσεις κάτι που δεν σου

α χαλάσω τη φήμη μου ως στυλίστριας.»

Η Τζουλιέτα γέλασε συγκρατημένα.

«Η Μάγκι κι εγώ βρισκόμαστε σε ταξίδι του μέλιτος και θέλουμε να περάσουμε χρόνο ο

ς. Δεν βρίσκω τόσο ρομαντική την ιδέα να τρέχουμε για φορέματα.» Της χαμογέλασε γλυκά

Μάγκι ένιωσε να λιώνει.

Η Καρίνα κοίταξε ικετευτικά τη Μάγκι. «Αχ, σε παρακαλώ, έλα μαζί» της είπε. «Είμ

κογένεια τώρα και δεν είχαμε καν τη χαρά να έρθουμε στο γάμο σας. Μόνον ένα απόγευμα θ

ρει.»

Ένιωσε να πνίγεται. Πώς μπορούσε να φορέσει το φόρεμα της παράνυφου και να προσπο

θα πήγαινε στο γάμο; Ο Μάικλ ξανάνοιξε το στόμα του για να μιλήσει, αλλά η Μάγκι

φνικά το ύφος της μητέρας του. Καχυποψία.

Είχε σμίξει τα φρύδια της. Ήταν φανερά ενοχλημένη, σαν να είχε καταλάβει ότι κάτι περ

νέβαινε, πράγμα που ίσχυε. Αλλά η Μάγκι είχε δώσει μια υπόσχεση, και θα την τηρούσε.

Έβαλε τα δάχτυλά της στα χείλη του για να τον κάνει να σωπάσει. Οι καμπύλες του στόμ

υ την έκαναν να θέλει να τη φιλήσει ξανά, άγρια και απαιτητικά. «Όχι, Μάικλ, οι αδερφές

ουν δίκιο.» Προσπάθησε να φανεί χαρούμενη. «Θα μου άρεσε πολύ να έρθω μαζί σας γ

ρεμα. Θα περάσουμε τέλεια.»

Η μητέρα του ακούμπησε πίσω στην καρέκλα, κούνησε το κεφάλι της και έδεσε τα ροστά από το στήθος της, ικανοποιημένη. Οι φωνές των κοριτσιών δυνάμωσαν κι

ολόγισε με το μυαλό της σε πόση ώρα θα μπορούσε να πάει για ύπνο. Με το που θα έτρ

πνο, θα τους ζητούσε να αποσυρθεί, λόγω της κούρασης από το ταξίδι. Μία μέρα από τις επ

ε ήδη περάσει. Αύριο, θα ήταν όλη τη μέρα στη φωτογράφηση, θα πήγαιναν για τα χαρτιά, κα

ε μόλις πει η Τζουλιέτα;

«Στο πάρτι;» ρώτησε η Μάγκι. Η λέξη αναβόσβησε στο μυαλό της, σαν πινακίδα κινδύνο

άικλ φάνηκε επίσης να εκπλήσσεται.

Η μητέρα Κόντε σηκώθηκε και άρχισε να περπατάει, στηρίζοντας το μπαστούνι της στις πέΝαι. Στο αποψινό πάρτι, Μάικλ. Δεν πιστεύω να νόμιζες ότι δεν θα διοργάνωνα μια γιορτή

ήν του γιου μου και της νέας συζύγου του. Πρέπει να ετοιμαστούμε για το δείπνο.»

«Θα έρθει και ο Μαξ;» ρώτησε η Καρίνα με κομμένη την ανάσα.

« Ναι, φυσικά και θα έρθει. Όπως και τα ξαδέρφια σου.» Ο Μάικλ έκανε ένα μορφασμ

ειτα κοίταξε καθησυχαστικά τη Μάγκι. Γαμώτο! Πνιγόταν, και ο ψεύτικος σύζυγός της τής

ει ένα σωσίβιο με τρύπα. Δεν έφταναν τα φορέματα για τις παράνυφους, τώρα υπήρχε κα

μήλιο πάρτι.

«Μαμά, πραγματικά δεν είμαστε για πάρτι απόψε. Είχαμε μια πολύωρη πτήση, και η Μ

έπει να δουλέψει το πρωί.»



Η μητέρα του τον διέκοψε, κουνώντας το χέρι της. «Βλακείες. Απλά θα έρθουν λίγοι καλεσ

να σας συγχαρούν. Δεν είναι τίποτα σπουδαίο. Να φέρεις κρασί από το κελάρι μας και να πα

ο φούρνο μας. Να φέρεις τιραμισού και κανόλι, μαύρα και άσπρα. Η Τζουλιέτα θα έρθει

υ.»

Η Μάγκι ξεροκατάπιε. «Εμ, ίσως θα πρεπε κι εγώ…»

Η μητέρα Κόντε τύλιξε το χέρι της γύρω από το μπράτσο της Μάγκι. Δεν έμοιαζε καθ

ύναμη. Οι ντελικάτοι μύες των δαχτύλων της φαίνονταν πολύ δυνατοί και θύμιζαν π

νάτου. «Όχι. Θα μείνεις μαζί μου, Μαργαρίτα, και θα με βοηθήσεις για το δείπνο.»

Ο Μάικλ κούνησε το κεφάλι του. «Μητέρα, η Μάγκι δεν μαγειρεύει. Στην Αμερικ

ρισσότερες γυναίκες εργάζονται, και πολλές από αυτές δεν ξέρουν πώς να ετοιμάσουν φαγητό

Αυτό έκανε τη Μάγκι να αντιδράσει: γύρισε το κεφάλι της και τον κοίταξε. «Παράτα μας, Κ

ρω να μαγειρεύω.» Χαζογέλασε ψεύτικα. «Απλά υποκρινόμουν πως δεν ήξερα, για να με βγ

χνότερα έξω για δείπνο.»

Η μητέρα Κόντε γέλασε δυνατά και την οδήγησε μέσα, αφήνοντας έναν έκθαμβο Μάικλ

υς.

Σε κάθε της βήμα προς την τεράστια, λαμπερή κουζίνα, η Μάγκι ένιωθε να ιδρώνει όλ

ρισσότερο. Έβραζε μέσα της, ενώ μια σκέψη τής είχε καρφωθεί στο μυαλό:

Αν τελικά κατάφερνε να επιζήσει από όλο αυτό, θα τον σκότωνε.

***

Μάγκι ήθελε να τρέξει μακριά από το σπίτι, ουρλιάζοντας. Σιχαινόταν τις κουζίνες. Όταν

κρότερη, οι περισσότερες μαγείρισσες εκνευρίζονταν μόλις έμπαινε στον ιερό χώρο τους,

υ η θέα αυτών των γυαλιστερών αντικειμένων τής δημιουργούσε πλέον ρίγος. Παρ’ όλα

άτησε το κεφάλι της ψηλά και υιοθέτησε θετική στάση στο όλο ζήτημα. Ήταν γυναίκα ικαν

ορούσε να φέρει εις πέρας μια συνταγή. Ίσως η προετοιμασία για το δείπνο να ήταν κάτι

κολο και να έδειχνε στον Μάικλ το απίστευτο ταλέντο της, για να τον κάνει να το βουλώσει.

Η μητέρα του είχε ήδη ένα σωρό μπολ και κούπες υπολογισμού της ποσότητας πάνω στο μ

ατύ πάγκο. Δοχεία με διάφορες σκόνες ήταν παραταγμένα στη σειρά. Καμία σχέση με αυτ

ελό σόου, το Άιρον Σεφ, όπου όλοι τρέχουν σαν τρελοί, σε χαοτικό περιβάλλον, για να φτιά

α φαγητό.

Η Μάγκι πάντοτε πίστευε πως το μαγείρεμα ήταν αναγκαίο για την επιβίωση και όχι γ

ρίζει απόλαυση. Έβγαζε πολλά χρήματα, και ξόδευε αρκετά από αυτά για να παραγγέλνει απ

νοφρυώθηκε και προσπάθησε να φανεί ενθουσιασμένη για αυτό που την περίμενε. Θεέελε κι άλλο κρασί! Εάν μεθούσε αρκετά, θα βίωνε πιο χαλαρά το μαρτύριο που την περίμενε.

«Τι θα φτιάξουμε;» ρώτησε με προσποιητή χαρά.

«Μακαρόνια. Θα φάμε κάτι γρήγορο προτού έρθει η υπόλοιπη οικογένεια, και μετά θα βγάλ

γλυκά και τον καφέ. Ξέρεις πώς να μαγειρεύεις μακαρόνια, Μαργαρίτα;»

Ένιωσε να χαλαρώνει. Δόξα τω Θεώ. Η μαμά Κόντε διάλεξε το μόνο φαγητό στο οποίο

λύ καλή. Μαγείρευε συχνά μακαρόνια, αργά το βράδυ, και ήξερε πώς να τα φτιάχνει «αλ ντέ

Μάγκι έγνεψε καταφατικά. «Φυσικά.»

Είδε να ζωγραφίζεται η ικανοποίηση στο πρόσωπο της ηλικιωμένης γυναίκας. «Ω



ειάζεται να φτιάξουμε μερικές μερίδες. Έχω ήδη τα υλικά.»

Το τεράστιο ράφι είχε αλεύρι, μεγάλα αυγά, λάδι, πλάστες, και ένα σωρό άλλα σκεύη. Κο

ρω, αναζητώντας το πακέτο με τα μακαρόνια και την κατσαρόλα για να βράσει το νερό, την

υ η μητέρα Κόντε τής έδινε μια ποδιά. Η Μάγκι ζάρωσε τη μύτη της, αφού δεν καταλάβαινε

ειαζόταν ποδιά για να βράσει κάτι στο νερό, αλλά τέλος πάντων. Όταν είσαι στην Ιταλία...

«Είμαι σίγουρη πως στην Αμερική μαγειρεύετε διαφορετικά τα μακαρόνια, οπότε δες π

ένα και έπειτα φτιάχνεις τη μερίδα σου.»

Η Μάγκι ένιωσε να μπερδεύεται προς στιγμήν, αλλά προσπάθησε να μην πανικοβληθεί.

αν το μπλε κουτί; Τι στο καλό εννοούσε η μητέρα Κόντε; Με τρόμο, ο οποίος όλο και μεγά

ν είδε να κινείται σαν αστραπή και να σπάει αυγά, να στραγγίζει ασπράδια και να τα χτυπά

α μπολ· έβαλε το αλεύρι στο μπολ, αργά αργά προσέθεσε το υγρό μίγμα στο κέντρο και ξεκ

ποιου είδους τελετουργία που τα έκανε όλα ένα. Σαν να είχαν γίνει μάγια, ξαφνικά δημιουργή

μη, την οποία άρχισε να χτυπάει, να την απλώνει και να κάνει χορευτικά μαζί της για πολλή

όλυτα γοητευμένη από την τελετουργία αυτή, η Μάγκι ούτε που μπορούσε να φανταστεί ότι

πράγμα θα κατέληγε να μοιάζει με φαγητό. Χωρίς να σταματήσει καθόλου, η μητέρα Κόντ

ίταξε. «Μπορείς να ξεκινήσεις, όποτε είσαι έτοιμη.»

Ω, γαμώτο!Ξαφνικά, συνειδητοποίησε τι γινόταν, κοιτάζοντας τα υλικά απλωμένα μπροστά της. Σπ

καρόνια! Έπρεπε, δηλαδή, να φτιάξει τη ζύμη; Δεν υπήρχε κάποιο μαγικό κουτί για να ανο

α βάζο με σάλτσα για να τη ζεστάνει; Το στοίχημα ήταν πολύ πιο δύσκολο απ’ ό,τι νόμιζε

χισε να αισθάνεται πως έχανε το μυαλό της. Προσπάθησε να αναπνεύσει βαθιά. Μπορούσε

νει· δεν θα κατέρρεε λόγω μιας χούφτας ζύμης και μιας Ιταλίδας μητέρας η οποία την περ

η γωνία. Θα τους έδειχνε τι άξιζε.

Η Μάγκι τράβηξε το μπολ προς το μέρος της. Το κομμάτι με το αλεύρι ήταν εύκολο, αλλ

γά την κατατρόμαζαν. Χμ… Με ένα δυνατό χτύπημα στη μέση, θα χωρίσουν στα δύο, κωτερικό θα γλιστρήσει εύκολα. Με προσποιητή αυτοπεποίθηση, χτύπησε το αυγό στην άκρ

ολ.

Το αηδιαστικό περιεχόμενό του γέμισε τα χέρια της και το άσπρο τσόφλι έγινε κομ

γύρω. Έριξε μια ματιά στη μητέρα Κόντε και είδε πως δεν την κοίταζε – την εμπιστευόταν ό

τιαχνε τα δικά της ζυμαρικά· μουρμουρίζοντας κάποιο ιταλικό τραγούδι, απλά συνέχιζ

άθει.

Η Μάγκι έβγαλε όσα τσόφλια μπορούσε και άφησε το υπόλοιπο μίγμα μέσα. Λίγα αυγά α

ι θα είχε την ποσότητα που χρειαζόταν. Σχεδόν. Γαμώτο! Έπρεπε να δράσει γρήγορα, προ

τέρα του Μάικλ κοιτάξει προς το μέρος της. Έβαλε αλεύρι στο μπολ και μετά έριξε το υγρ

ντρο.

Το υγρό άρχισε να απλώνεται παντού. Προσπαθώντας να ανακτήσει την αναπνοή της, σκο

φρύδι με τον αγκώνα της και τα υπολείμματα με την ποδιά της. Το καταραμένο πιρούνι δεν

τάλληλο για ανακάτεμα, οπότε πήρε μια βαθιά ανάσα και έχωσε τα χέρια της μέσα.

Αηδία.

Το αλεύρι χώθηκε κάτω από τα νύχια της. Η Μάγκι πίεζε ξανά και ξανά, και προσευχότα

ει κάποιο θαύμα και να εμφανιστεί ζύμη. Σκόνη από αλεύρι πετούσε γύρω της, σχηματίζοντα

ννεφο. Όσο περισσότερο ένιωθε τον πανικό, τόσο γρηγορότερα έπλαθε. Ίσως αν έβαζε



ραπάνω αλεύρι ή ένα αυγό; Είχε αρχίσει πια να τα χάνει εντελώς, μέχρι που δύο σταθερά χέρ

αμάτησαν. Η Μάγκι έκλεισε τα μάτια της, ηττημένη. Έπειτα τα άνοιξε αργά αργά.

Η μητέρα Κόντε κοίταξε το χάος που είχε δημιουργηθεί αντί για μακαρόνια: κομμάτια

όφλια έπλεαν μέσα σε έναν αηδιαστικό πολτό που έτρεχε από τον πάγκο και έσταζε στο πάτ

κρά σύννεφα σκόνης πετούσαν τριγύρω· η ποδιά της Μάγκι ήταν γεμάτη με κομμάτια κολλώ

ρού και η υποτιθέμενη ζύμη είχε γεμίσει τα χέρια της μέχρι τους αγκώνες.

Η Μάγκι ήξερε πως είχαν όλα τελειώσει: ο Μάικλ δεν θα παντρευόταν ποτέ μια γυναίκα πο

ορούσε να φτιάξει σπιτικά μακαρόνια· η μητέρα Κόντε δεν θα ενέκρινε ποτέ μια τέτοια γυν

τον γιο της. Με όση περηφάνια τής είχε απομείνει, σήκωσε το σαγόνι της και κοίταξε κατά

γυναίκα.

«Είπα ψέματα.» Η μητέρα Κόντε σήκωσε το φρύδι της απορημένη, και η Μάγκι συνέχισε:

ρω να μαγειρεύω. Παίρνω έτοιμα μακαρόνια και τα ρίχνω στο νερό. Ζεσταίνω τη σάλτσα

ύρνο μικροκυμάτων. Παραγγέλνω φαγητό απέξω, σχεδόν κάθε βράδυ.»

Ορίστε. Είχε πει την αλήθεια. Προετοιμάστηκε ψυχολογικά για να την κατηγορήσουν και ν

ροϊδέψουν. Όμως, η μητέρα του Μάικλ απλά αναστέναξε.

«Το ξέρω.»

Η Μάγκι τινάχτηκε προς τα πίσω. «Τι;»

«Ήθελα να δω μέχρι πού θα έφτανες. Εντυπωσιάστηκα, Μαργαρίτα. Δεν είσαι από τις γυν

υ φοβούνται. Αν δεσμευτείς σε κάτι, θα το πας μέχρι τέλους, ακόμη και αν πιστεύεις ό

οτύχεις. Μια τέτοια γυναίκα χρειάζεται ο γιος μου.»

Η μητέρα Κόντε πέταξε τον πολτό στα σκουπίδια με γρήγορες κινήσεις, ξαναέριξε φρ

εύρι και κοίταξε τη Μάγκι. «Θα το επαναλάβουμε. Δες τι κάνω.»

Η Μάγκι άρχισε να παρακολουθεί με προσοχή ένα ένα τα βήματα. Τώρα που δεν έπρεπ

ακαλύψει μόνη της το πώς έπρεπε να το κάνει, χαλάρωσε για το μάθημα. Τα χέρια της βούτ

η ζύμη· χρειαζόταν δύναμη για να την πλάσει, και πολύ γρήγορα ένιωσε να κουράζεταράκια που έκανε στο γυμναστήριο ούτε που συγκρίνονταν με τη μαγειρική. Από την άλλη, οι

α χέρια και στους καρπούς της μητέρας Κόντε φαίνονταν να μην καταλαβαίνουν τίποτα. Το

ς Μάγκι είχε συντονιστεί με την όμορφη μελωδία που τραγουδούσε η ηλικιωμένη γυναίκα

φνικά ένιωσε να ηρεμεί. Δεν είχε μαγειρέψει ποτέ ξανά παρέα με μια γυναίκα, δεν είχε βρεθεί

νά σε ένα τόσο ζεστό σπιτικό περιβάλλον. Η μητέρα Κόντε συνέχισε να απλώνει τη ζύμη μ

άστη, και μετά γύρισε προς τη Μάγκι δίνοντάς της ένα κομμάτι.

«Η φρέσκια ζύμη για μακαρόνια είναι το πιο σημαντικό στοιχείο σε ένα καλό γεύμα. Πρέπ

άσουμε λεπτά κομμάτια, χωρίς να σπάσουν. Δούλεψε τις άκρες.»Η Μάγκι δάγκωσε το χείλος της. «Μητέρα Κόντε, ίσως πρέπει να το κάνετε εσείς αυτό.»

«Όχι. Απόψε, θα σερβίρεις στον άντρα σου δείπνο που θα έχεις φτιάξει με τα χέρια σου. Κα

ειδή είσαι κατώτερή του ή διότι πιστεύει ότι αξίζεις λιγότερο – επειδή αξίζεις περισσότερο.

ρισσότερο. Κατάλαβες ;»

Η ομορφιά της φράσης έλαμψε, λόγω της δυνατής αλήθειας που περιείχε. Η Μάγκι σήκω

φάλι της και σκούπισε το φρύδι της, γεμίζοντας με βούτυρο το μέτωπό της. Και ύσ

μογέλασε. «Εντάξει.»

Άρχισαν να δουλεύουν χωρίς να μιλούν, σιγοτραγουδώντας ιταλικά τραγούδια, ακούγοντ

λαρωτικό ήχο που έκανε ο πλάστης και το κελάηδημα των πουλιών στο βάθος. Η Μάγκι έσ



ένα μακαρόνι μετά το άλλο, αλλά συνέχιζε την προσπάθεια, μέχρι που ένα τέλειο με

καρόνι κρεμάστηκε από το χέρι της – με ανομοιόμορφο πάχος, αλλά όσο λεπτό χρειαζόταν.

Η μητέρα Κόντε πήγε προς το μέρος της και το κρέμασε για να στεγνώσει, εξετάζοντά

οσεκτικά. Το γέλιο της αντήχησε παντού στην κουζίνα: «Τέλειο.»

Η Μάγκι χαμογέλασε. Ήταν σαν να είχε μόλις καταφέρει να φτάσει στην κορυφή του Έβ

ο μέσον του χειμώνα.

***

ες αργότερα, κάθισε στο μεγάλο τραπέζι στο οποίο βρίσκονταν μπολ γεμάτα αχνιστά μακα

ι φρέσκια σάλτσα ντομάτας. Η μυρωδιά του γλυκού βασιλικού και του σκόρδου ήταν πα

γύρω. Υπήρχαν τρία μπουκάλια κρασί στις γωνίες του τραπεζιού και πολλά πιάτα ανάμεσα

γάλες πιατέλες με το φαγητό, που έμοιαζαν με δευτερεύοντες χαρακτήρες βιβλίου. Κοίταξ

άικλ αγχωμένη. Θα γελούσε μαζί της; Θα την κορόιδευε για την ανικανότητά της και τις θλι

οσπάθειές της να μαγειρέψει;

Γέλια, φωνές, δυνατές συζητήσεις, όλα αυτά την είχαν ελαφρώς μπερδέψει. Είχε συνηθίσ

ώει δείπνο μόνη, στον πάγκο του πρωινού, ενώ έβλεπε τηλεόραση, ή σε ακριβά εστιατόρια, οι μιλούσαν χαμηλόφωνα. Συνήθως, έτρωγε μόνη ή παρέα με τον αδερφό της, χωρίς να μι

λά ο Μάικλ ήταν διαφορετικός.

Πείραζε τις αδερφές του, ενώ φαινόταν χαλαρωμένος μέσα στη ζεστασιά της οικογένειάς τ

άγκι συνειδητοποίησε πως αυτή η άνεση που έβγαζε παντού είχε να κάνει με το ότι ήξερε ακρ

ιος ήταν. Το θαύμαζε αυτό το χαρακτηριστικό σε έναν άντρα – ήταν σπάνιο. Ο Μ

ολάμβανε τη ζωή και είχε χιούμορ. Η Μάγκι αναρωτήθηκε πώς θα ήταν να τρώει μαζί του

άδυ· να πίνουν κρασί, να συζητούν για τη μέρα τους, να μαγειρεύουν παρέα, να τρώνε παρέ

αι ένα κανονικό ζευγάρι.

Ο Μάικλ στριφογύρισε μερικά μακαρόνια στο πιρούνι του και τα έβαλε στο στόμα του.

Η Μάγκι κράτησε την αναπνοή της.

Ένας ήχος ευχαρίστησης βγήκε από μέσα του. «Αχ, μητέρα, είναι πεντανόστιμα.»

Η μητέρα Κόντε χαμογέλασε και κάθισε στη θέση της. «Να ευχαριστήσεις τη γυναίκα

άικλ. Κάθε μακαρόνι στο πιάτο σου έχει φτιαχτεί από τα χέρια της.»

Έκανε προς τα πίσω, έκπληκτος. Έσμιξε λίγο τα φρύδια του βλέποντας το πιάτο του, και

ν κοίταξε στα μάτια. Ένας περίεργος συνδυασμός συναισθημάτων καθρεφτίστηκε στα μάτια

αινόταν αναστατωμένος, περήφανος και ευγνώμων.

Έκανε υπόκλιση, σκύβοντας το κεφάλι του, και χαμογέλασε. Η Μάγκι πλημμύρισε από χαρυ χαμογέλασε και αυτή, καθώς στο τραπέζι απλωνόταν ησυχία για να τον ακούσουν. « Ευχαρ

υκιά μου. Με τιμά το γεγονός ότι τρώω το φαγητό που έφτιαξες για μένα. Είναι υπέροχο.»

Κούνησε το κεφάλι της, αποδεχόμενη τις ευχαριστίες του. Η Βενέτσια άρχισε να μιλάει γ

ρέματα των παράνυφων και το γάμο· η Καρίνα για τέχνη· η Τζουλιέτα για τη νέα διαφημι

στρατεία της επιχείρησης. Ο Μάικλ συνέχισε να τρώει, περήφανος για το φαγητό της εικο

ζύγου του.

Και, για λίγη ώρα, η Μάγκι αισθανόταν να είναι ευτυχισμένη όσο ποτέ άλλοτε.



Κεφάλαιο Πέντε

ήρχε πρόβλημα.

Ο Μάικλ άνοιξε την πόρτα και άρχισε να χαιρετάει τους συγγενείς που δεν είχε δει για μήν

οίοι σχημάτιζαν μια μεγάλη ουρά. Είχε υποψιαστεί πως η γιορτή σε στενό οικογενειακό κύκλ

οδεικνυόταν τελικά μαρτυρική – όχι τόσο πολύ για αυτόν, όσο για την κακομοίρα τη Μάγκ

λη της οικογένειάς του την περικύκλωσαν με τρόπο θορυβώδη, που εξέφραζε οικειότητα

δέρφια έφεραν τις γυναίκες τους, τις κοπέλες τους, τα αγόρια τους και όλα τα παιδάκι

τονες, καθώς και γυναίκες που τον κυνηγούσαν για χρόνια εμφανίστηκαν για να τσεκάρουν

ν είχε καταφέρει. Για αυτόν, ήταν ένα τυπικό βράδυ στο σπίτι της μητέρας του.

Για τη Μάγκι, όμως, πρέπει να ήταν κόλαση.

Κούνησε το κεφάλι του και προσπάθησε να μη γελάσει. Η Μάγκι είχε παγιδευτεί σε μια γ

ό κάποιες ξαδέρφες του· το κανελί μαλλί της ξεχώριζε ανάμεσα στα μελαχρινά κεφάλια

κλοφορούσαν. Το φόρεμά της ήταν κοντό και παιχνιδιάρικο, έφτανε πάνω από το γόνατοκάλυπτε τα ατέλειωτα πόδια της, τα οποία λαχταρούσαν να τυλιχτούν γύρω από τη μέση

τρα. Το φόρεμα είχε έντονες κόκκινες και κίτρινες πινελιές, οπότε δεν την έχανες εύκολα

ο πλήθος. Το ύψος της ήταν εντυπωσιακό – με οκτάποντα κόκκινα σανδάλια ήταν σχεδόν

λή όσο τα ξαδέρφια του. Υπήρχε κάτι στα παπούτσια της που τον άναβε πολύ. Φαινόταν σα

βεβαίωνε την ύπαρξη μιας κολασμένης γάτας μέσα της ο πόθος της για προκλητικά,

κούνια.

Γέμισε πάλι το ποτήρι του με κρασί και άρχισε να μιλάει με φίλους, παρακολουθώντας

ρίμενε από αυτήν να εκπέμψει μια παγωμένη ευγένεια που θα απωθούσε την εκδηλωκογένειά του, αλλά, κάθε φορά που την κοίταζε, αυτή γελούσε ή άκουγε με προσοχή τις ιστ

υ της αφηγούνταν. Εντυπωσιασμένος, ο Μάικλ πλησίασε προς το μέρος της.

Φυσικά, ήξερε για αυτήν πως ήταν επαγγελματίας στις κοινωνικές επαφές. Απλά δεν περίμε

νεί τόσο δεξιοτέχνης. Τα παιδικά της χρόνια ήταν γεμάτα ψυχρότητα και εξέπεμπε μια απόστ

υ αποτελούσε κομμάτι της προσωπικότητάς της. Ήταν ο μανδύας της, κάτι που είχε προσέξε

ν πρώτη στιγμή που την είχε συναντήσει σε εκείνο το εστιατόριο. Απόψε, όμως, κάτι πάνω

αν διαφορετικό.

Άρχισε να την εξετάζει, καθώς ο θείος του ο Τόνι τού μιλούσε για δουλειές – για προβλήμα

ομηθευτές, για αύξηση των ενοικίων, για την πιθανότητα να αγοράσει κάποιο κτίριο. Κουνού

φάλι του ακούγοντάς τον με το ένα αυτί, ενώ με το άλλο κρυφάκουγε την ψεύτικη σύζυγό το

«Πώς τα κατάφερες;» ψιθύρισε η ξαδέρφη του η Μπριάνα στη Μάγκι. Του θύμιζε

θρώπους που χαμήλωναν τη φωνή τους για να πουν λέξεις όπως «καρκίνος». Η ερώ

ούστηκε σκληρή, σαν να είχε φάει σφαίρα. «Ο Μάικλ απέφευγε πάντα το γάμο. Έχει τη γν

μη – ξέρεις.»

Τα χείλη της Μάγκι συσπάστηκαν. «Αλήθεια; Τι είδους φήμη;»

Η Μπριάνα κοίταξε τριγύρω και έπειτα έσκυψε προς το μέρος της. Ο Μάικλ κρύφτηκε πίσω

ν θείο Τόνι. «Αγαπάει το κυνήγι. Φαίνεται πως του αρέσει η διαδικασία αποπλάνησης



ναίκας – όσο πιο δύσκολη, τόσο πιο δεξιοτέχνης πρέπει να γίνει για να την κερδίσει. Ύστερ

που θα υποχωρήσει αυτή, μπαμ.»

Η Μάγκι τραβήχτηκε προς τα πίσω. « Μπαμ; Τι μπαμ;»

Η ξαδέρφη άρχισε πάλι να ψιθυρίζει: «Φεύγει από το διαμέρισμά της. Την αφήνει πίσω

ηγωμένη, κατακτημένη και παρατημένη.»

Ο Μάικλ ένιωσε να εκνευρίζεται αφάνταστα με τη θεωρία της ξαδέρφης του. Θεέ μου

ορούσαν να τον αφήσουν ήσυχο; Ποτέ δεν είχε εξαπατήσει κάποια γυναίκα, αλλά η φήμη το

ε ακολουθήσει μέχρι την Αμερική. Ο Νικ τού είχε μιλήσει πολλές φορές για το ότι ακουγότα

χνε όποια ήθελε, και είχε παραδεχτεί ότι σε κάποια φάση είχε ανησυχήσει για την Αλέξ

άικλ πλησίασε λίγο ακόμα για να ακούσει την απάντηση της Μάγκι.

Η Μάγκι πλατάγισε τη γλώσσα της. «Τι άσχημο! Τότε, ίσως γι’ αυτό να με παντρεύτηκε. Π

ρίεργο.»

Τα μάτια της Μπριάνα άνοιξαν διάπλατα. «Ποιο είναι το περίεργο; Πες μου. Είμαστε

κογένεια πια – τα μυστικά σου είναι και δικά μου.»

Η Μάγκι πήρε μια βαθιά ανάσα και κοίταξε τριγύρω, σαν να ανησυχούσε για το ποιος μπορ

ουγε. Άρχισε κι αυτή να ψιθυρίζει: «Δεν πήγα στο κρεβάτι μαζί του, μέχρι να με παντρ

σικά.»

Ο Μάικλ πνίγηκε με ένα κομμάτι μπρουσκέτα. Όταν συνήλθε, σήκωσε το κεφάλι του γ

τικρίσει το περίφημο χαμόγελό της μαζί με ένα κλείσιμο του ματιού. Στη συνέχεια, η Μάγκι

ν Μπριάνα από το μπράτσο, γύρισε από την άλλη πάνω στα σέξι τακούνια της και, με το φου

ς να ανεμίζει, του γύρισε τα τέλεια καμπυλωτά οπίσθιά της. Έσφιξε τα δόντια του, γιατί ξαφ

ν ήθελε και πάλι πολύ. Άρχισε να φαντάζεται τον εαυτό του να δαγκώνει το σφιχτό δέρμα

αν σαν να άκουγε τη φωνή της, την ώρα που θα την είχε από κάτω του και θα την έκα

γκάει από ευχαρίστηση. Όταν κατάφερε να συνέλθει από τις σκέψεις του, κατάλαβε ότι ο

νι συνέχιζε ακάθεκτος, ενώ η Μάγκι είχε πάει στην άλλη μεριά του δωματίου.Τι στο διάολο θα έκανε μαζί της;

Και το κυριότερο: τι θα έκανε με αυτή την ξαφνική ανάγκη του να κατακτήσει τη γυναί

οία υποδυόταν τη σύζυγό του;

***

άτι δεν πήγαινε καλά μαζί της.

Η Μάγκι έτρωγε αλμυρό προσούτο, έπινε το κρασί της και έκανε βόλτες μέσα στο πλήθο

οσι τέσσερις μόλις ώρες, είχε πάρει μέρος σε κάθε δραστηριότητα που απέφευγε και συχαινό

Συζήτησε με τις ώρες για γάμους και γυναικεία θέματα. Το έκανε.

Μαγείρεψε, καταστρέφοντας το τέλειο μανικιούρ της. Το έκανε.

Συναναστράφηκε την πεθερά της, τις κουνιάδες της και όλες τις ξαδέρφες του, που

ιάκριτες και έκαναν και κριτική. Το έκανε.

Οπότε, γιατί δεν έτρεχε σαν τρελή έξω από το δωμάτιο ουρλιάζοντας, σαν όλους αυτούς

όητους στην ταινία Σκριμ;

Ίσως επειδή ήξερε πως όλα ήταν ψεύτικα;

Μάλλον αυτός ήταν ο λόγος. Δεν υπήρχε άλλη λογική εξήγηση. Οι μόνες οικογενε



γκεντρώσεις όπου πήγαινε ήταν αυτές της Αλέξα ή του αδερφού της. Μαγείρευε με τον τρόπο

νον όταν νόμιζε ότι θα είχε πλάκα. Και ποτέ δεν έπρεπε να αντιμετωπίσει ένα κοπάδι από γυν

υ χαζογελούσαν και ρωτούσαν ένα σωρό πράγματα. Ήταν μαθημένη στην ησυχία –έτσι είχε

μεγαλύτερο μέρος της ζωής της– και δεν ήξερε πώς να διαχειριστεί την οικειότητα.

Κι όμως, όλοι την είχαν υποδεχτεί εγκάρδια. Οι αδερφές του ήταν πολύ διαφορετικές, αλλ

ε συμπαθήσει. Ήταν αληθινές. Η μητέρα του δεν την κορόιδεψε ούτε μία στιγμή, την ώρα πο

θαινε πώς να φτιάξει την πρώτη της σπιτική σάλτσα. Ένα κομμάτι της το απολάμβανε όλο

ο κι αν ντρεπόταν να το παραδεχτεί. Πώς θα ήταν να έχεις τόσο κόσμο στη ζωή σου, που θ

απάει όσα λάθη κι αν κάνεις;

Το βλέμμα της έπεσε πάνω στη Βενέτσια, που είχε τυλίξει το χέρι της στο μπράτσο

ραβωνιαστικού της, γελώντας με κάτι που της είχε πει. Η χημεία τους φαινόταν από μακριά, κ

έμμα λατρείας του Ντόμινικ ήταν τόσο έντονο που συγκλόνιζε όποιον είχε αισθήματα.

Πάθος .

Η Μάγκι προσπάθησε να καταπιεί, αλλά ένιωσε σαν να της είχε σταθεί ένας κόμπος στο λ

ο φρικτή κι αν ήταν η σκευωρία τους, αποκτούσε αξία βλέποντας αυτό το ζευγάρι μαζί. Τ

ν μπορούσε να σταθεί εμπόδιο στο δρόμο τους – πόσω μάλλον ένα αρχαίο έθιμο. Άραγε, πώ

αι; Να έχεις έναν άντρα να σε κοιτάζει με τόση αγάπη και αφοσίωση; Να ανήκεις σε κάπυ ενδιαφέρεται για σένα;

Έδιωξε την ερώτηση από το μυαλό της και πήγε προς τον Μάικλ. Ήταν καιρός να ξαναμπε

ιχνίδι. Ο Μάικλ ήταν δίπλα σε έναν πολύ ελκυστικό άντρα με υπέροχα μπλε μάτια και τ

ρισμένο πρόσωπο. Πυκνά, κατάμαυρα σπαστά μαλλιά έπεφταν στο μέτωπό του. Πραγματι

τρας αυτός ήταν απίστευτα σέξι, και η Μάγκι αναρωτήθηκε αν ήταν μοντέλο. Η Καρίνα ήταν

ζί τους, και τον κοίταζε σαν να ήταν ο ήλιος της, το μόνο πράγμα που την έσωζε από έναν ψ

νατο.

Η Μάγκι ήταν περίεργη να μάθει περισσότερα. Πήγε στην παρέα τους και στάθηκε δίπλα άικλ.

«Μάγκι, ήρθες» της είπε ο Μάικλ. «Να σου συστήσω τον φίλο μου τον Μαξ Γκρέι. Είνα

λος της οικογένειας εδώ και χρόνια, οπότε τον θεωρώ αδερφό μου. Εργάζεται για τη Λα Ντό

αμίλια ως το δεξί μου χέρι.»

Ο Μαξ, ο θεός του σεξ, την κοίταξε με τα καυτά του μάτια και της χαμογέλασε. Οι ρυ

λιου φάνηκαν σαν σμιλεμένες στις άκρες του στόματός του. Μια αύρα αισθησιασμού την

τακλύσει. Όμως, για έναν περίεργο λόγο, δεν αισθανόταν τη χημεία που ένιωθε με τον Μ

λά περισσότερο απολάμβανε αισθητικά ένα τόσο τέλεια φτιαγμένο πλάσμα. Του έδωσε το

ς, και αυτός της έκανε μια έντονη χειραψία.

Όχι. Δεν υπήρχε καθόλου χημεία μεταξύ τους. Ευτυχώς. Η Μάγκι ένιωσε να λυπάται τη γυ

υ θα ερωτευόταν αυτόν τον άντρα, καθώς θα ήταν καταδικασμένη να ζει για πάντα στη σκιά τ

Κι έπειτα συνειδητοποίησε ότι η μικρή αδερφή του Μάικλ είχε δαγκώσει τη λαμαρίνα μαζί τ

Άσχημα τα πράγματα…

Η Καρίνα βρισκόταν στην ηλικία όπου δεν μπορούσε να κρύψει τα συναισθήματά της. Κόν

γίνει ολόκληρη γυναίκα, αλλά το πρόσωπό της αντανακλούσε έναν πόθο που έκανε κομμάτι

ρδιά της Μάγκι και τη γέμιζε φόβο. Γρήγορα θυμήθηκε πώς ήταν η ίδια μικρή, προτ

ωότητά της και η πίστη της στους άντρες ξεριζωθούν από μέσα της.



Καημένη Καρίνα… Αν ήταν ερωτευμένη με τον Μαξ, θα πληγωνόταν πολύ.

«Πού μας την έκρυβες, Μάικλ;» Κοίταξε και τους δύο με ένα ύφος γεμάτο καχυποψία.

οπτευόταν; «Σε θεωρώ τον καλύτερό μου φίλο, αλλά δεν ξέρω τίποτα για τη σχέση σας

λίδα έξι των φυλλάδων, δεν διαβάζω πια νέα για τον φοβερό δισεκατομμυριούχο, γεγονός

μαίνει ότι κάτι σοβαρό συμβαίνει.»

Μάλιστα. Ο Μαξ σίγουρα πίστευε ότι η Μάγκι ήταν προικοθήρας.

Ο Μάικλ ξεφύσηξε ειρωνικά. «Τα περιοδικά ενδιαφέρονται περισσότερο για σένα και όχ

να, φίλε μου. Και, την τελευταία φορά που συγκρίναμε τους τραπεζικούς λογαριασμούς μας,

α εκατομμύριο παραπάνω από μένα.»

«Δύο.»

«Α, μα εσύ δεν είσαι κόμης.»

«Είναι που δεν έχω ελβετικό αίμα να τρέχει στις φλέβες μου. Αλλά έχω μεγαλύτερη ακ

ριουσία.»

Η Μάγκι γύρισε τα μάτια της προς το ταβάνι. «Γιατί δεν τη βγάζετε έξω, για να σας πω ποιο

ει μεγαλύτερη;»

Ο Μάικλ την κοίταξε με ύφος. Η Καρίνα κάλυψε το στόμα της με το χέρι της.

«Εάν έχω ενημερωθεί σωστά, κι εσύ έχεις τα μυστικά σου» του είπε ο Μάικλ.

υτσομπολίστικα περιοδικά αναφέρουν ότι βγαίνεις με μια αριστοκράτισσα. Δεν σου φτά

λική καταγωγή; Χρειάζεται να είναι γαλαζοαίματη η γυναίκα;»

Ο Μαξ κούνησε το κεφάλι του. «Η Σερένα συνόδευσε τον πατέρα της σε ένα επαγγελμ

ξίδι και έτυχε να μου κάνει παρέα. Είναι κληρονόμος μιας τεράστιας περιουσίας – δεν

λαζοαίματη. Ο πατέρας της θα με έκανε κομματάκια – δεν έχω αρκετά για να παντρευτώ την

υ.»

Η Καρίνα έγινε έξαλλη. «Αυτά είναι γελοιότητες! Σε όποιον παντρεύεται για τα λεφτά κα

ό αγάπη τού αξίζει να είναι για πάντα δυστυχισμένος! Εσένα σου αξίζουν πολύ περισσότερα.Ο Μαξ έβαλε τα χέρια του στο στήθος του. «Αχ, γλυκιά μου, θα με παντρευτείς; Είσα

ναίκα που ενδιαφέρεται για την καρδιά μου.»

Η Καρίνα έγινε κατακόκκινη. Τα χείλη της άρχισαν να τρέμουν, καθώς δεν μπορούσε να β

πει. Τι μπέρδεμα! Ήταν ερωτευμένη με τον καλύτερο φίλο του αδερφού της, που ήταν αρ

όνια μεγαλύτερός της, ήταν παγιδευμένη σε ένα σώμα που μεταμορφωνόταν από κοριτσίστι

ναικείο, και ποθούσε κάποιον τον οποίο δεν μπορούσε να έχει – τουλάχιστον, όχι ακόμα.

Η Μάγκι πήγε να πει κάτι για να τραβήξει την προσοχή πάνω της, αλλά ο Μάικλ άρχισ

ργαλάει την αδερφή του κάτω από το σαγόνι χαμογελώντας της, σαν να ήταν βρέφος. «Η Κει ακόμα πολλά χρόνια μπροστά της μέχρι να κάνει σοβαρή σχέση. Θα πάρει το πτυχίο τη

ίκηση επιχειρήσεων και θα λάβει τη θέση που της ταιριάζει στην οικογενειακή επιχείρ

λωστε, είναι καλό κορίτσι, κι εσύ, φίλε μου, βγαίνεις μόνο με κακά κορίτσια.»

Οι άντρες άρχισαν να γελούν, χωρίς να καταλαβαίνουν πόσο κόστισε στην Καρίνα το αστείο

Το πρόσωπό της χλώμιασε εντελώς και κατέβασε το κεφάλι της. Όταν το σήκωσε ξανά γ

υς κοιτάξει, τα μάτια της ήταν γεμάτα δάκρυα οργής. «Δεν είμαι παιδί, Μάικλ» του

μωμένη. «Γιατί δεν μπορείτε και οι δυο σας να το καταλάβετε;»

Γύρισε από την άλλη και βγήκε από το δωμάτιο τρέχοντας.«Τι είπα;» αναρωτήθηκε ο Μάικλ. «Απλά την πείραξα λίγο.»



Φαινόταν κι αυτός χαμένος.

Η Μάγκι αναστέναξε ενοχλημένη και ήπιε όλο το κρασί της. «Και οι δύο είστε απαράδεκτοι

ρά τα καταφέρατε αυτή τη φορά.»

«Τι κάναμε; Η συμπεριφορά της ήταν αψυχολόγητη και φάνηκε αγενής στους καλεσμένους

ν ήθελα να την πληγώσω.»

Ο Μαξ φαινόταν να νιώθει άβολα. «Να πάω να της μιλήσω;»

«Όχι. Εγώ πρέπει να πάω να της μιλήσω.»

Η Μάγκι έδωσε το άδειο ποτήρι της στον Μάικλ. «Άσε καλύτερα, μην πας. Αρκετά έκανερα. Θα της μιλήσω εγώ.»

Ο Μάικλ ήταν σκεφτικός. «Αγάπη μου, δεν έχεις μεγάλη εμπειρία με τα νεαρά κορί

ειάζεται ένας στιβαρός άνθρωπος δίπλα της για να την κάνει να σκεφτεί λογικά. Ίσως καλύ

φωνάξω την Τζουλιέτα.»

Η Μάγκι αμφέβαλλε για το αν η αδερφή του, που σκεφτόταν κυρίως επιχειρηματικά

ορούσε να καταλάβει την Καρίνα σε αυτή τη φάση. Για άλλη μια φορά, ο Μάικλ την

νευρίσει, θεωρώντας την ανίκανη να χειριστεί μία ακόμα κατάσταση. Τις τελευταίες ε

σσερις ώρες, την είχε προσβάλει για την καριέρα της, τη μαγειρική της, και τώρα για την ικανό

ς να επικοινωνεί με τους ανθρώπους. Προσπάθησε να χαμογελάσει πάρα πολύ γλυκά. «

ησυχείς, αγάπη μου» είπε κοροϊδευτικά, και ο Μάικλ το κατάλαβε αμέσως. «Θα της π

χάριστα νέα και θα αισθανθεί αμέσως καλύτερα.»

«Ποια νέα;»

Κοίταξε τους δύο πανέμορφους άντρες και χαμογέλασε πονηρά. «Θα της κανονίσω

ντεβού στα τυφλά. Με έναν πολύ καυτό άντρα.»

Το πρόσωπο του Μάικλ σκοτείνιασε. «Αποκλείεται. Η μικρή μου αδερφή δεν έχει εμπειρία

ντεβού.»

«Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, ο συγκεκριμένος είναι τέλειος για την περίσταση. Τα λέκώθηκε στις μύτες των ποδιών της και του έδωσε ένα φιλί στα χείλη. Η σπίθα

μιουργήθηκε μεταξύ τους την αποσυντόνισε για λίγο, αλλά την αγνόησε. «Ας μη διαφωνήσ

ο ταξίδι του μέλιτος, μωρό μου. Ας εστιάσουμε σε άλλου είδους δραστηριότητες.» Του έκ

μάτι και έπειτα άρχισε να απομακρύνεται, κουνώντας προκλητικά τους γοφούς της, νιώθοντ

έμμα του καρφωμένο στα οπίσθιά της.

Η Μάγκι κρατήθηκε για να μη γελάσει. Γαμώτο, κάποιες στιγμές ήταν απολαυστικές! Της ά

λύ να του πηγαίνει κόντρα, ειδικά όταν έμοιαζε ξεροκέφαλος. Ανέβηκε στον πάνω όροφ

αζήτησε το δωμάτιο της Καρίνα. Ας έβραζε λίγο ο Μάικλ στο ζουμί του με την ιδεά του ραντα τυφλά. Αργότερα, θα του αποκάλυπτε πως του έλεγε ψέματα. Δυστυχώς, είχε μιλήσει

οτού προλάβει να σκεφτεί, και τώρα έπρεπε να συζητήσει με την Καρίνα. Δεν είχε καμιά εμπ

ο να δίνει γυναικείες συμβουλές. Τι θα μπορούσε να της πει για να την κάνει να νιώσει καλύτ

Η Μάγκι αναστέναξε, σταματώντας μπροστά σε μια κλειστή πόρτα πίσω από την

ούγονταν αναφιλητά. Οι παλάμες της είχαν ιδρώσει και τις σκούπισε στη φούστα

λοιότητες… Αν η Καρίνα δεν ήθελε να της μιλήσει, απλά θα έμενε για λίγη ώρα στον πάνω ό

να πιστέψει ο Μάικλ ότι τελικά τα είπαν οι δυο τους. Σήκωσε το χέρι της και χτύπησε την πό

«Καρίνα; Η Μάγκι είμαι. Θέλεις να έρθω μέσα για να μιλήσουμε λίγο ή θέλεις να φύγω;»

λικά, ήταν δειλή. Ένας καλός συμβουλάτορας θα απαιτούσε από την Καρίνα να ανοίξε



ρτα. Πέρασαν λίγα λεπτά απόλυτης ησυχίας. Η Μάγκι αισθάνθηκε ανακουφισμένη

οιμάστηκε να φύγει. «Εντάξει, καταλαβαίνω. Απλά θα…»

Ξαφνικά, η πόρτα άνοιξε.

Ω, γαμώτο.

«Γιατί δεν καταλαβαίνει κανείς ότι έχω πια μεγαλώσει;» ξέσπασε η Καρίνα.

Η Μάγκι σταμάτησε στην πόρτα και προς στιγμήν σκέφτηκε να φύγει, αλλά η Καρίνα έκαν

άι για να την αφήσει να μπει στο δωμάτιο.

«Διότι ο μεγαλύτερος αδερφός σου δεν θα το αποδεχτεί ποτέ» είπε αμέσως η Μάγκι. Κους ροζ τοίχους, τα λούτρινα ζωάκια και τις κορδέλες που υπήρχαν παντού. Αηδία. Κάτι της

ς η Καρίνα δεν άλλαζε τη διακόσμηση του δωματίου για να ευχαριστήσει τους άλλους και όχ

α. Το κάλυμμα του κρεβατιού έμοιαζε απαλό, αλλά είχε ένα σωρό πεταλούδες ζωγραφισ

νω του, που το έκαναν να μοιάζει παιδικό.

Σίγουρα, φαινόταν πολύ μικρή για κορίτσι είκοσι τριών χρόνων. Η Μάγκι αμφέβαλλε

αρίνα είχε βγει ποτέ ραντεβού, ειδικά με τον Μάικλ αρχηγό της οικογένειας. Σταμάτησε στο

ρος του δωματίου, όπου βρισκόταν μια σκάλα που οδηγούσε σε ένα ξεχωριστό χώρο, ο ο

ποτε πρέπει να ήταν δωμάτιο παιχνιδιών. Αυτός ο χώρος ήταν διαφορετικός: ήταν γεμάτ

ύρους καμβάδες, μπογιές, μια σειρά από πινέλα και υδατογραφίες σε ζωντανούς χρωματισυπτά με εραστές που αγκαλιάζονταν γέμιζαν τα ράφια. Χμ, ενδιαφέρον… Ο χώρος

ινόταν να ταιριάζει περισσότερο στα τωρινά ενδιαφέροντα της Καρίνα.

«Μισώ τη ζωή μου.» Το πρόσωπό της έμοιαζε να είναι βουτηγμένο στη δυστυχία. Έπεσε

εβάτι της και από τα μάτια της έτρεξαν κι άλλα δάκρυα. «Κανείς δεν με καταλαβαίνει και δ

ήνει να αποφασίσω μόνη μου για τον εαυτό μου. Δεν είμαι πια μωρό, αλλά η πορεία της ζωής

αι ήδη προδιαγεγραμμένη από άλλους.»

Η Μάγκι μάλωσε τον εαυτό της που είχε μπλεχτεί σε αυτή την ιστορία, με ένα κορίτσι πο

ώριζε σχεδόν καθόλου και το οποίο βρισκόταν σε μια κατάσταση που δεν μπορούσαχειριστεί. «Μμμ... τι εννοείς;»

Η Καρίνα ξεροκατάπιε. «Μου επιτρέπουν να βγαίνω μόνο με αγόρια που εγκρίνει η οικογ

υ. Όχι, βέβαια, ότι αγόρια μού έχουν ζητήσει να βγούμε έξω. Είμαι άσχημη και χοντρή.»

Η Μάγκι αναστέναξε δυνατά. «Δεν ισχύει αυτό που λες. Το σώμα σου έχει καμπύλες. Έ

ήθος. Έχεις δει τις αδερφές σου; Μπορεί να είναι πολύ λεπτές, αλλά το στήθος τους είναι

υσκωμένο όσο μια ομελέτα.»

Τα μάτια του κοριτσιού άνοιξαν διάπλατα από το σοκ, αλλά μετά άφησε ένα γέλιο να

φύγει. «Ίσως. Αλλά στα αγόρια αρέσουν οι λεπτές. Και τα μαλλιά μου μοιάζουν σαν να έχω δάχτυλο στην πρίζα. Τα χείλη μου δείχνουν πρησμένα, φουσκωμένα και αστεία.» Άρχισε πά

αίει και να ξεροκαταπίνει. «Και ο Μάικλ λέει πως πρέπει να βοηθήσω την Τζουλιέτα στ

όλτσε Φαμίλια, αλλά δεν με έχει ρωτήσει τι θέλω να κάνω εγώ! Ήθελα να φύγω για να σπου

ένα κολέγιο, αλλά με ανάγκασε να πάω στο πανεπιστήμιο. Τώρα, πρέπει να πάρω το ΜΒΑ

ι μετά να κάνω πρακτική κάπου. Γιατί δεν μπορώ να έρθω στην Αμερική και να δουλέψω

τόν; Δεν είναι δίκαια όλα αυτά!»

Η Μάγκι κούνησε το κεφάλι της. Χριστέ μου, τα δράματα σε αυτή την οικογένεια ήταν το

λο! Κάθισε προσεκτικά στο κρεβάτι και άφησε την Καρίνα να ξεσπάσει. Άρχισε να σκέφτετα

ελή τι θα ήταν σωστό να πει μια μητέρα ή η Αλέξα ή ο Μάικλ σε αυτή τη φάση. Τέλος πάντω



όταν ό,τι ήταν να γίνει. Ούτως ή άλλως, πλέον τα πράγματα δεν μπορούσαν να χειροτερέψου

λύ.

«Εντάξει, μωρό μου, σήκω τώρα.»

Το κορίτσι σκούπισε τα μάγουλά της και υπάκουσε. Τα χείλη της, που μισούσε,

υφρωμένα. Κάποια μέρα, ο Μαξ θα έβλεπε μια εντελώς διαφορετική Καρίνα μπροστά του. Α

τώρα. Όχι ακόμα. Η μικρή αδερφή του Μάικλ χρειαζόταν χρόνο για να βρει τον εαυτό της κ

ώσει άνετα με αυτό που ήταν.

«Είμαι σίγουρη ότι σ’ το έχουν ξαναπεί, αλλά η ζωή είναι χάλια.»

Το κορίτσι χαμογέλασε ξανά. Τουλάχιστον, τη διασκέδαζε.

«Κοίτα, ξέρω ότι δεν γνωριζόμαστε και τόσο καλά, αλλά θα σου πω τι βλέπω: ο Μαξ

ύκλος, κι εσύ είσαι τρελή και παλαβή για αυτόν.»

Το στόμα της Καρίνα άνοιξε διάπλατα. Είχε γίνει κατακόκκινη. «Ό-ο-οχι, εγώ δεν…»

Η Μάγκι κούνησε το χέρι της για να τη σταματήσει. «Σε καταλαβαίνω. Το πρόβλημα είνα

λις έφτασες στην ηλικία όπου σου επιτρέπεται να πιεις. Είσαι πραγματικά τρυφερούδι για

αντάχρονο άντρα.»

«Τι είναι αυτό;»

«Χμ... τέλος πάντων. Εννοώ πως είσαι πολύ μικρή για να σε δει σαν γυναίκα. Αυτό μπορ

λάξει στο μέλλον, αλλά, αντί να περάσεις τα επόμενα χρόνια σου χωρίς να ζεις, περιμένο

λά να σε προσέξει, καλύτερα να αρχίσεις να βγαίνεις έξω και να διασκεδάζεις. Να ανακαλ

ια είσαι. Μετά, όλοι θα αρχίσουν να σε αντιμετωπίζουν ως ενήλικη.»

Της φάνησε τόσο απροστάτευτη και στενοχωρημένη, που της έσκιζε την καρδιά. Θεέ

μήθηκε πώς αισθανόταν η ίδια μικρή, πόσο μπερδεμένη τής φαινόταν η ζωή. Όμως, η Καρίνα

θρώπους γύρω της για να την καθοδηγούν, να την αγαπούν, και η Μάγκι ήλπιζε πως αυτό έ

διαφορά. «Πώς θα κάνω κάτι τέτοιο; Κοίταξέ με: είμαι χάλια.»

«Σου αρέσει που σπουδάζεις διοίκηση επιχειρήσεων;»«Δεν με πειράζει. Είμαι πολύ καλή με τα νούμερα – είναι ένα από τα λίγα πράγματα που

λά.» Σήκωσε το σαγόνι της προς τα πάνω, με περηφάνια. «Αλλά θα μου άρεσε να ζητήσει κά

ι τη γνώμη μου.»

Η Μάγκι γέλασε. Το κορίτσι είχε κουράγιο. Θα της χρειαζόταν. «Η διοίκηση επιχειρήσεων

γιστική είναι χρήσιμες. Μπορείς να τις χρησιμοποιήσεις με πολλούς τρόπους και να γνωρ

ινούργιους και ενδιαφέροντες ανθρώπους.» Έδειξε προς τα πίσω, το χώρο τέχνης. «Αυτό

ακα εσύ τον έφτιαξες;»

Η Καρίνα έγνεψε καταφατικά. «Ναι. Μου αρέσει να ζωγραφίζω, αλλά δεν νομίζω πως λή.»

Η Μάγκι κοίταξε τις δυνατές ζωγραφιές προσώπων σε διαφορετικές συναισθημα

ταστάσεις. Με ματιά ειδικού, διέκρινε τις σαρωτικές γραμμές που άφηνε το πινέλο κα

ντανές εκφράσεις της εικόνας. Η Καρίνα είχε ταλέντο. «Όχι, είσαι καλή» της είπε εμφατικά. «

ρατήσεις ποτέ την τέχνη. Παράλληλα, παρακολούθησε μαθήματα για να ενισχύσεις το ταλ

υ και μην αφήσεις κανέναν να σε αποθαρρύνει. Ναι;»

Η Καρίνα κούνησε καταφατικά το κεφάλι της, εντυπωσιασμένη από τη νύφη της.

«Οι προθέσεις του Μάικλ είναι οι καλύτερες, αλλά είναι ο μεγαλύτερος αδερφός σου, οπότριμένεις να τα κάνει όλα σωστά. Χρειάζεται να δείξεις μεγαλύτερη πυγμή και να του πεις τι



ατεθειμένη να δεχτείς και τι όχι.»

Τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα. «Μα ό,τι λέει ο Μάικλ είναι κανόνας» ψιθύρισε. «Είν

χηγός της οικογένειας.»

«Δεν σου λέω να μην τον υπακούς. Απλά να είσαι ξεκάθαρη στο τι θέλεις, όταν μιλάς μαζ

οσπάθησέ το.»

«Εντάξει.»

«Όσον αφορά στον Μαξ, ίσως κάποια μέρα αλλάξουν τα πράγματα. Μέχρι τότε, καλό είν

χίσεις να κοιτάζεις άλλα αγόρια.»

«Σου είπα ήδη πως δεν αρέσω στα αγόρια.»

Η Μάγκι κούνησε το κεφάλι της. «Δεν παρουσιάζεις τον εαυτό σου όπως πρέπει.» Συνέχισ

λι να μιλάει, προτού προλάβει να ζυγίσει τα πράγματα. «Γιατί δεν έρχεσαι αύριο μαζί μου

τογράφηση;»

Το κορίτσι την κοίταξε με δυσπιστία. «Γιατί;»

Η Μάγκι γέλασε. «Θα πω να σου βάλουν μακιγιάζ και να σε ντύσουν. Θα σου δείξω τον κ

ς φωτογραφίας και θα σε συστήσω σε ορισμένα από τα μοντέλα. Δεν θα σου λύσ

οβλήματα όλο αυτό, αλλά ίσως σε κάνει να δεις καλύτερα το πώς σε βλέπουν οι άλλοι.

ορφη, Καρίνα. Εσωτερικά και εξωτερικά. Απλά χρειάζεται να το πιστέψεις.»

Με το που ολοκλήρωσε τη φράση της, η Μάγκι ένιωσε ξαφνικά έτοιμη να βάλει τα κλάματα

δεν θα έδινε για να είχε πει κάποιος και στην ίδια τέτοια λόγια… Άραγε, θα την είχαν κάνει ν

αφορετικά κάποια πράγματα; Τουλάχιστον, αυτή είχε την ευκαιρία να τα πει σε ένα νέο κορ

εξάρτητα από το αν είχαν πιάσει τόπο. Αηδιασμένη με τις ρομαντικές σκέψεις της τις τελευ

οσι τέσσερις ώρες, αποφάσισε να βγάλει από το μυαλό της τέτοιες ανοησίες και ίσιωσε την π

ς.

«Θα έκανες κάτι τέτοιο;»

«Φυσικά. Θα έχει πλάκα.»Η Καρίνα τύλιξε τα χέρια της γύρω της και την έσφιξε δυνατά.

Πέρασαν λίγα δευτερόλεπτα προτού καταφέρει και η Μάγκι να την αγκαλιάσει, όμως, σχ

έσως, τραβήχτηκε απότομα προς τα πίσω.

«Σ’ ευχαριστώ, Μάγκι. Είσαι η καλύτερη νύφη του κόσμου!»

«Είμαι απλά η νύφη σου, μωρό μου.» Ένιωσε τη συνείδησή της να γεμίζει με τύψεις. Ήταν

να υποδύεται τη γυναίκα του Μάικλ και άλλο το να δημιουργεί δεσμούς με την οικογένειά

ετάνιωσε σχεδόν αμέσως για την πρόσκληση, αλλά ήταν πολύ αργά για να την πάρει π

κώθηκε από το κρεβάτι και κατευθύνθηκε προς την πόρτα.«Σ’ ευχαριστώ!»

«Παρακαλώ!»

Έκλεισε την πόρτα πίσω της. Ω, ρε φίλε! Ο Μάικλ θα γινόταν έξαλλος.



Κεφάλαιο Έξι

έ μου, θα τη σκότωνε.

Ο Μάικλ κοίταζε την ψεύτικη σύζυγό του να μαζεύει ήρεμα τα πράγματά της γι

τογράφηση και να κινείται στο δωμάτιο σαν να ήταν μόνη της. Δυστυχώς, δεν ήταν. Άρχι

οχλείται όλο και περισσότερο από τη δήθεν αδιαφορία της σε σχέση με τη χημεία που έκαιγ

μόσφαιρα γύρω τους.

Είχε αρχίσει να μπερδεύεται το πράγμα. Υποτίθεται ότι δεν θα έμπλεκε στα πόδια του, θα

οστασιοποιημένη και θα έφευγε χωρίς να δημιουργηθεί κανένα θέμα. Αντιθέτως, από την π

ρα, ήταν σαν χτύπησε τα πάντα ένα τσουνάμι. Σε όλους φαινόταν να αρέσει η έν

μπεριφορά της. Και τώρα, η μικρή του αδερφή θα πήγαινε σε φωτογράφηση για ν

ίγυμνους άντρες – και η Μάγκι το θεωρούσε καλό όλο αυτό.

«Δεν ζήτησες καν την άδειά μου προτού την προσκαλέσεις» της είπε ψυχρά. «Να με σέβεσ

ματα που αφορούν στην οικογένειά μου, Μάγκι.»Ούτε που τον κοίταξε και συνέχισε να πακετάρει τα πράγματά της. Φορούσε μαύρες σ

ζάμες, που έπεφταν πάνω στο κορμί της σαν νερό, τονίζοντας κάθε γλυκιά του καμπύλη

ταξένια μαλλιά της ήταν χτενισμένα μπροστά και πίσω από τους ώμους της, προκαλώντα

σταση. «Χμ... δεν νομίζω ότι το ρήμα “υπακούω” υπήρχε στους όρκους μας, Μάικλ. Τ

ντων, σου είπα ότι έκανα πλάκα για το ραντεβού στα τυφλά. Τουλάχιστον, δεν χρειάζετ

ησυχείς για αυτό.»

«Δεν γελάω.»

Ξεφύσηξε με ύφος. «Κοίτα, δεν είχα άλλη επιλογή. Την είχε πιάσει υστερία και έπρεπε νεμήσω. Εάν δεν της φερόσουν σαν να ήταν πέντε χρόνων, ίσως να μη γινόταν όλο αυτό.»

«Η Καρίνα είναι αθώα, και θέλω να παραμείνει έτσι.»

Η Μάγκι ξεφύσηξε ξανά, εκνευρίζοντάς τον κι άλλο. «Ξύπνα και δες τριγύρω σου, Κ

ντομα, θα αρχίσει να εξερευνά τη σεξουαλικότητά της. Θα το κάνει ούτως ή άλλως, ο

λύτερα να είναι κάποιος στο πλάι της.»

«Όχι όσο βρίσκεται στο σπίτι μου. Έχω καθήκον να την προστατεύσω, και θα το κάνω. Π

τελειώσει το πανεπιστήμιο και μετά να βρει δουλειά. Δεν είναι η ώρα τώρα για αγόρια.»

«Γουστάρει τον Μαξ.»«Τι;» Η φωνή του διαπέρασε τους τοίχους. «Έκανε κάτι για να τη δελεάσει; Θα τον σκοτώσ

«Έλεος, ηρέμησε. Δεν έκανε τίποτα. Κι αυτός σαν παιδί τη βλέπει. Απλά προσπαθώ να σο

χαλαρώσεις μαζί της. Δεν είναι εύκολο το να την έχεις πατήσει με τον καλύτερο φίλο

ερφού σου.»

Σηκώθηκε από το κρεβάτι και άρχισε να περπατάει στο δωμάτιο. Σε λίγα μόνο λεπτά, του

οκαλέσει αναστάτωση, θυμό και στενοχώρια. Αν συνέχιζαν έτσι, θα τα έφτυνε μέχρι το τέλο

δομάδας. «Ο Μαξ είναι σαν οικογένεια για εμάς, και η Καρίνα δεν θα τον έβλεπε

αφορετικά.» Μια άσχημη σκέψη πέρασε από το μυαλό του. «Μήπως εσύ τον γουστάρεις; Μ

ύ της έβαλες τέτοιες ιδέες στο μυαλό;»



Αυτό την έκανε να γυρίσει προς το μέρος του. Ο θυμός που εξέπεμπε σχεδόν τον ανάγκα

νει ένα βήμα πίσω. Τα πράσινα μάτια της έγιναν δύο σχισμές. «Αντίθετα με αυτό που πιστ

μένα, Κόμη, δεν την πέφτω σε όποιον βλέπω. Και η Καρίνα έχει τη δική της προσωπικό

λά πρέπει να βγάλεις το κεφάλι σου από εκεί που το ’χεις χώσει και να αρχίσεις να την ακούς

Γύρισε από την άλλη και συνέχισε να πακετάρει.

Αυτός πήγε κοντά της, άρπαξε το μπράτσο της και γύρισε το πρόσωπό της προς το μέρος

ερπατάς σε επικίνδυνα μονοπάτια, τιγρίνα μου» γρύλισε. «Δεν θα μπλεχτείς άλλο με

κογένειά μου τις υπόλοιπες μέρες. Δεν θα πάρεις μαζί σου την Καρίνα στη φωτογράφηση κ

ριστώ εγώ τις αντιδράσεις της. Κατάλαβες ;»

Άλλη γυναίκα θα φοβόταν. Η Μάγκι, όμως, σηκώθησε στις μύτες των ποδιών της κα

ίταξε πρόσωπο με πρόσωπο. Η μυρωδιά κεχριμπαριού και σανδαλόξυλου έφτασε στη μύτη

ι τον αποσυντόνισε. «Ούτε που με νοιάζει να ασχοληθώ με την οικογένειά σου. Κάνε του

κτάτορα, αν αυτό θέλεις. Προσπαθώ απλά να σου πω ότι η αδερφή σου χρειάζεται κάποιον γ

ν ακούσει, και όχι για να της κάνει μάθημα.»

«Κι εσύ παίζεις αυτόν το ρόλο; Του ακροατή;»

Του χαμογέλασε επιδεικτικά. «Απ’ ό,τι φαίνεται. Ευτυχώς που είμαι εδώ, έτσι;»

Το γεγονός ότι η Μάγκι είχε υποτιμήσει το κύρος του τον εκνεύρισε επικίνδυνα. κίνδυνα.

Το ύφασμα της πιτζάμας γλίστρησε στα δάχτυλά του και φαντάστηκε αμέσως το απαλό

ρμα, που κρυβόταν από κάτω. Ήθελε σαν τρελός να κρατήσει το κεφάλι της, να ρουφήξει τα

ς και να μετατρέψει γλυκά το θυμό σε υποταγή. Άρχισε να ερεθίζεται μόνο με τη σκέψη

κδικήσει, να την υποτάξει και να την κατακτήσει. Πότε άλλοτε μια γυναίκα τού είχε προκα

οια ένταση; Μια σκέψη πέρασε από το μυαλό του: αν επέτρεπε στον εαυτό του να πάει μαζ

σταματούσε να τη θέλει το επόμενο πρωί; Πάντοτε έτσι γινόταν. Ίσως να έπρεπε να ικανοπο

ν ανάγκη του, για να εξαφανιστεί η εμμονή του με το να χωθεί ανάμεσα στα πόδια της και νανει να ξεχάσει οτιδήποτε άλλο πέρα από αυτόν.

«Βάζεις επικίνδυνες ιδέες στο μυαλό ενός μικρού κοριτσιού. Μπορώ να τα καταφέρω μ

υ» την προειδοποίησε. «Είσαι εδώ μόνο μία κωλομέρα και έχεις ήδη κάνει άνωκάτω τα π

ν έχεις ιδέα τι χρειάζεται η αδερφή μου. Δεν έχεις ιδέα για κανέναν τι χρειάζεται. Εδώ δεν ξέρ

ειάζεσαι εσύ.»

Μετάνιωσε αμέσως για τα λόγια του. Αυτή κοκάλωσε και ο πόνος ζωγραφίστηκε στα μάτια

ν να είχε θυμηθεί κάτι άσχημο από το παρελθόν και να πάλευε να πνίξει την ανάμνηση.

Ήθελε σαν τρελός να την αγκαλιάσει και να την κάνει να νιώσει καλύτερα. Τι ήταν αυρίεργος συνδυασμός πόθου και τρυφερότητας που ένιωθε; Τι του συνέβαινε;

Χαμογέλασε βεβιασμένα και ψυχρά. «Έχεις δίκιο» του είπε κοροϊδευτικά. «Δεν θα μπλ

λο στα πόδια σας. Όμως, δεν θα της ανακοινώσω εγώ ότι δεν θα έρθει σήμερα.»

Προσπάθησε να απομακρυνθεί, αλλά αυτός έβαλε τα χέρια του γύρω της και την έφερε πάνω

ήθος του. «Συγγνώμη, γλυκιά μου» της είπε τρυφερά. «Δεν ήθελα να σου πω κάτι τόσο σκλ

άποιες φορές, ξυπνάς τον άσχημο εαυτό μου.»

Φάνηκε να εκπλήσσεται, αλλά παρέμεινε ψυχρή απέναντί του. «Δεκτή η συγγνώμη σου. Ά

ρα να ετοιμαστώ.»

Το ένστικτό του τον έκανε να τη σφίξει ακόμα πιο πολύ. Τέντωσε την πλάτη της για να ξεφ



λά ένιωσε τη σκληρή στύση του. Έβγαλε μια φωνή, όμως αμέσως μετά ηρέμησε. «Φαίνεται

χημη πλευρά του εαυτού σου χαίρεται που με βλέπει. Σε ερεθίζει το να με προσβάλλεις;»

Ο Μάικλ γέλασε. Ποτέ δεν βαριόταν το κοφτερό της πνεύμα, αλλά τώρα τελευταία είχε μάθ

έπει πίσω από τα αστεία της, και διέκρινε κάτι ευάλωτο που τον ιντρίγκαρε. Έπειτα από τ

ιρό, μπορούσε πια να δει την πραγματική Μάγκι; Θυμήθηκε την αμερικανική έκφραση, «Σκ

υ γαβγίζει δεν δαγκώνει», και αναρωτήθηκε αν θα του δινόταν η ευκαιρία να τεστάρει τη θε

υ. «Όχι, γλυκιά μου, εσύ με ερεθίζεις, όπως ξέρεις ήδη καλά. Απλά, αυτή τη στιγμή, θέλω

ατήσω αγκαλιά.»

Πάγωσε ολόκληρη και η φωνή της ακούστηκε τόσο σκληρή, σαν να ήθελε να τον μαστιγ

ίστεψέ με, Κόμη, έχω ακούσει πολύ χειρότερα που δεν με πείραξαν. Δεν χρειάζομαι αγκαλιά

«Όχι. Εγώ χρειάζομαι να με κρατήσεις» της ψιθύρισε. «Δεν σου άξιζε αυτό το χτύπημα

ό τη μέση, και θέλω να νιώσω καλύτερα με τον εαυτό μου.»

Αντιστάθηκε, σαν να την τρόμαζε η θαλπωρή.

«Σσσς, ηρέμησε για ένα λεπτό. Σου υπόσχομαι να μη σε πονέσω.»

Ο Μάικλ τη σήκωσε ψηλά, τύλιξε τα χέρια του σφιχτά γύρω της και τοποθέτησε το κεφάλ

ο στήθος του. Η αναπνοή της ήταν κοφτή και ακανόνιστη, και έμοιαζε να βρίσκεται σχεδόν

ια του πανικού, αλλά αυτός δεν έχασε την υπομονή του και τη βοήθησε σιγά σιγά να χαλαρκορμί της εφήρμοσε τέλεια μέσα στο δικό του. Οι ρώγες της είχαν πεταχτεί, δείχνοντάς το

ε ερεθιστεί. Πίστευε πως, αν έβαζε τα δάχτυλά του στη βάση του λαιμού της για να νιώσ

υγμό της, θα τον ένιωθε να χτυπάει με ταχύτητα καθαρόαιμου αλόγου αγώνων. Παρ’ όλα

ν έκανε πιο βαθιά την αγκαλιά του. Ανέπνευσε το εξωτικό άρωμα καρύδας στα μαλλιά

ολαμβάνοντας τη στιγμή. Για λίγα λεπτά, ήθελε απλά να την κρατήσει εκεί για να διώξει τον

υ της είχε προκαλέσει με το απερίσκεπτο σχόλιό του.

Δεν κατάλαβε πότε η τρυφερότητα μετατράπηκε σε έκρηξη. Είχε ορκιστεί να διακόψει οτιδή

ξουαλικό πήγαινε να συμβεί. Το ένστικτό του τού έλεγε πως η Μάγκι σπάνια ζούσε την εμπας αγκαλιάς χωρίς αυτή να συνδέεται με τη σεξουαλική κορύφωση. Αισθάνθηκε λύπη μ

έψη, και έβρισε από μέσα του τους γονείς της που την είχαν μεγαλώσει σαν παγοκο

ογραμματισμένη να αποφεύγει τα συναισθήματα. Ήθελε να της δείξει ότι μπορούσε να

πιστεύεται. Όμως, για άλλη μια φορά, κατάφερε να τον τρελάνει, εκπέμποντας αυτ

ξουαλική ενέργεια.

Κράτησε την αναπνοή του. Την κατέβασε αργά, μέχρι που τα δάχτυλά της ακούμπησαν

αφος. Οι σκληρές ρώγες της τρίφτηκαν παντού στο στήθος του, και το χέρι του κατέληξε

λεια οπίσθιά της.

Αχ, γαμώτο. Το πέος του αγνόησε τις προσευχές του και είχε σκληρύνει τόσο, που σχ

νούσε. Ο Μάικλ έσφιξε τα δόντια του και προσπάθησε να συγκρατηθεί.

Ύστερα αυτή κοίταξε ψηλά το πρόσωπό του.

Τα σμαραγδένια μάτια της πετούσαν φωτιές. Πάθος. Και έντονη διεκδίκηση. Έτρεμε

καλιά του, προσπαθώντας να καταπολεμήσει την αντίδρασή της, αλλά ο Μάικλ δεν μπορούσ

συγκρατηθεί – είχε ήδη αρχίσει να οδεύει προς την Κόλαση. Τουλάχιστον, ο δρόμος

ρωμένος με χρυσάφι.

Έσκυψε και άρπαξε τα χείλη της με τα δικά του.

Το απαλό βογκητό της τον παρότρυνε να συνεχίσει κι άλλο. Κατάπιε τον ήχο της, βυθίζοντα



ώσσα του στο στόμα της. Αυτή άνοιξε αμέσως τα χείλη της και άρχισε να παίζει με τη γλώσσ

νω στη δική του, κρεμασμένη από τους ώμους του και έχοντας τα νύχια της βυθισμένα

άτη του. Ο ελαφρύς πόνος τον έκανε να δαγκώσει το κάτω χείλος της, το πιο πρησμένο, που

μισε γλυκό, ζουμερό ροδάκινο. Από εκείνο το σημείο και μετά, χάθηκε εντελώς.

Με κάποιον τρόπο, τη σήκωσε ψηλά, ακουμπώντας την πάνω στον τοίχο. Αυτή τύλιξε τα π

ς γύρω από τη μέση του. Ο Μάικλ ακούμπησε την παλλόμενη στύση του ανάμεσα στους μη

ς και συνέχισε να τη φιλάει βαθιά.

Το ένα του χέρι γλίστρησε κάτω από την πιτζάμα της. Τα δάχτυλά του άρπαξαν το στήθος

δέρμα του ήταν απαλό και έκανε μια υπέροχη αντίθεση με τη σκληρή ρώγα της. Αυτή βόγ

νά και τεντώθηκε προς το μέρος του για να τον νιώσει κι άλλο. Τρελαμένος από την ανάγκη

υτεί, της άνοιξε απότομα την πιτζάμα και έσκυψε το κεφάλι του.

Ξεκίνησε να ρουφάει και να δαγκώνει τη μία κατακόκκινη ρώγα. Αυτή άρχισε να λαχαν

λά κατάφερε να αρπάξει με τα χέρια της τα μαλλιά του, σηκώνοντάς του το κεφάλι. Τρέμ

ό τον πόθο, την κοίταξε, περιμένοντας να του πει να σταματήσει.

«Κι άλλο» του ζήτησε. «Θέλω κι άλλο.»

Έσκυψε το κεφάλι του ξανά, αρπάζοντας τώρα το άλλο στήθος της, παίζοντας ανάμεσα

αφρύ πόνο και την ηδονή. Αυτή τριβόταν και βογκούσε στην αγκαλιά του. Η αντίδρασή τηςν ναρκωτικό που έμπαινε κατευθείαν στις φλέβες του. Το άρωμά της έπαιζε μαζί του κα

σάνιζε. Με μια γρήγορη κίνηση, έβαλε το χέρι του μέσα από την κάτω πιτζάμα της. Ένιωσ

ρές τρίχες της στην άκρη των δαχτύλων του. Αυτή κράτησε την ανάσα της και αυτός κατέβασ

μηλά το χέρι του, έτοιμος να το βάλει βαθιά μέσα και…

«Μάικλ!» Ο χτύπος στην πόρτα ακούστηκε πολύ δυνατά μέσα στο κεφάλι του. Σταμάτη

ρι του, προσπαθώντας να καταλάβει τι γινόταν. Ένα γέλιο ακουγόταν. «Κάνετε τίποτα πονηρό

σα;» φώναξε η Βενέτσια. «Εάν ναι, συνεχίζετε αργότερα. Πρέπει να έρθεις κάτω για ένα λε

ολούθησε μια μικρή παύση. «Μάικλ; Μάγκι; Είστε μέσα;»Προσπάθησε να ανακτήσει την αναπνοή του. Να ξαναγίνει ο εαυτός του. Όμως, αναρωτήθη

μπορούσε πραγματικά ποτέ ξανά να είναι ο εαυτός του.

«Εδώ είμαι. Κατεβαίνω σε ένα λεπτό.»

«Ευχαριστώ.»

Ακούστηκαν βήματα να απομακρύνονται. Άρχισαν και οι δύο να ηρεμούν. Αυτός πήρε το

υ από πάνω της, ενώ η Μάγκι είχε ήδη κουμπώσει την πιτζάμα της και φαινόταν και πάλι

χρή.

Ο Μάικλ συνειδητοποίησε πως είχε χαθεί η εμπιστοσύνη ανάμεσά τους, που ήταν ούτλως εύθραυστη. Εάν την είχε αφήσει από την αγκαλιά του χωρίς να είχε συμβεί τίποτε άλλο,

τά να τον σεβόταν.

«Την επόμενη φορά που θα θελήσεις να με χουφτώσεις, απλά πες το. Δεν είμαι από τις γυν

υ θέλουν να τους τυλίγουν το σεξ μέσα σε ένα ανάλαφρο πακέτο συναισθημάτων.»

«Μάγκι…»

«Σταμάτα!» Έσκυψε το κεφάλι της, αλλά αυτός πρόλαβε να δει ότι ένιωθε ευάλωτη. Το χέρ

ρεμε ελαφρά, καθώς τραβούσε πάνω της τα σκεπάσματα. «Σε παρακαλώ. Όχι απόψε. Πήγαι

εις την αδερφή σου.»

Στάθηκε δίπλα στο κρεβάτι, διχασμένος ανάμεσα στην ανάγκη του να της πει την αλήθει



ν ανάγκη να σώσει την οικογένειά του. Χριστέ μου, τι είχε συμβεί; Έπρεπε να την πείσει πω

αν ερωτευμένος με την Αλέξα – και αυτό ήταν ήδη αρκετά δύσκολο. Αλλά αν ήταν ήδη πολύ

ι δεν τον πίστευε; Και, αν τελικά την έπειθε, εκείνη τι θα έκανε; Θα τον παρατούσε, έξαλλη επ

ν είχε εξαπατήσει;

Όχι. Το αίμα έπρεπε να επιστρέψει στο πάνω κεφάλι του. Έπρεπε να ανασυγκροτηθε

ράσουν έξι μέρες ακόμα και να γυρίσει στη Νέα Υόρκη. Θα τηρούσε τη συμφωνία

αφανιζόταν από τη ζωή της Αλέξα και δεν θα έβλεπε ποτέ ξανά τη Μάγκι. Όλα θα γίνονταν

σιολογικά. Σε έξι μέρες.

Παρέμεινε σιωπηλός και βγήκε από το δωμάτιο, αφήνοντάς την στο κρεβάτι μόνη, μέσα

οτάδι.

***

οιον είπαμε πως θα συναντήσουμε;»

Πήγαιναν προς την Πιάτσα Βέκια. Ο ήλιος έδυε και έλουζε την πλατεία με χρυσαφένιο φω

κούνι-στιλέτο της καρφώθηκε σε μια σχισμή, και αυτός την άρπαξε από τη μέση. Αποφασισμ

αγνοήσει την έκρηξη που δημιουργήθηκε ανάμεσά τους, αφέθηκε να νιώσει λίγο τη ζεστασιρματός της, προτού την αφήσει από τα χέρια του. Πίστευε ότι θα του γκρίνιαζε, επειδή έπρε

ρπατήσουν για ώρα ώστε να πάνε σε ένα επαγγελματικό δείπνο, αλλά ο ενθουσιασμός μ

οίο τον συνόδευε τον εξέπληξε.

Βέβαια, μόλις είχε επιστρέψει από τα ψώνια για το φόρεμα της παρανύφου, οπότε ίσως να

λά απελπισμένη.

«Τον κύριο Μπαλίνι. Έχει αλυσίδα εστιατορίων και ίσως δεχτεί να συνεργαστεί με τη

όλτσε Φαμίλια.» Έκανε μια παύση και προσπάθησε να πει τις επόμενες λέξεις χωρίς να τα χ

μαθε ότι παντρεύτηκα και επιμένει να γνωρίσει τη σύζυγό μου.»

Αυτή χαμογέλασε και έκανε μια στάση σε έναν πάγκο για να απολαύσει το ταλέτζιο, ένα α

ωματικό τυρί, και ορισμένα αλμυρά κρύα κρέατα. Η γρήγορη συνομιλία της με τον πωλητ

ογα ιταλικά τον άφησε άναυδο, όμως, από την άλλη, η Μάγκι Ράιαν ήταν γεμάτη εκπλήξει

λευταίο καιρό. Κάθε φορά που νόμιζε ότι την είχε πια καταλάβει, τον έκανε να… γλιστρήσε

λος πάντων, όποια ήταν η αμερικανική έκφραση.

«Θέλεις να σε βοηθήσω να κλείσεις τη δουλειά, Κόμη;» Πετάρισε τις βλεφαρίδες της με ψε

υμασμό. «Θέλεις να πλέξω το εγκώμιό σου και να παραστήσω την τέλεια σύζυγο;»

Προσπάθησε να παραμείνει ήρεμος. Είχε σκεφτεί το ενδεχόμενο να αποφύγει τη συνάν

ησιμοποιώντας κάποια δικαιολογία, αλλά η συμφωνία ήταν σημαντική. Παρ’ όλα οσευχόταν να έπαιζε σωστά το ρόλο της η Μάγκι. «Όχι, ευχαριστώ. Ο κύριος Μπαλίνι είναι

ντηρητικός και θέλω να κάνω καλή εντύπωση. Ίσως καλύτερα να υποδυόσουν την τέλεια σύ

υ δεν μιλάει.»

«Με αυτό το πλευρό να κοιμάσαι.»

Το τελείωμα του φορέματός της έπεφτε παιχνιδιάρικα στα γόνατά της, καθώς περπατ

έμελα στην πλατεία απολαμβάνοντας την αρχαία πόλη που αυτός θεωρούσε σπίτι του.

ρίτεχνο σιντριβάνι βρισκόταν στο κέντρο της, ενισχύοντας κι άλλο τις αποχρώσεις της κλα

χιτεκτονικής που έβλεπε κανείς τριγύρω.Η Μάγκι, σαν να είχε καταλάβει τις σκέψεις του, του είπε: «Ο Νικ θα τρελαινόταν εδώ. Πά



τιμούσε τον τέλειο συνδυασμό της φύσης με αριστουργήματα φτιαγμένα από το ανθρώπινο

Μπέργκαμο είναι ακριβώς έτσι. Μπορώ να φανταστώ πόσο χαρούμενος θα ήσουν μεγαλών

αυτή την πόλη.»

Της χαμογέλασε. «Ναι. Λατρεύω τη ζωή στην Αμερική, αλλά ποτέ δεν θα ξεχάσω τα πα

υ χρόνια. Και στην Αλέξα θα άρεσε εδώ. Διοργανώνεται μια πολύ γνωστή ποιητική εκδήλ

υ ονομάζεται “Μπέργκαμο Ποέζια”. Μήπως να τους κανονίσουμε να έρθουν οι δυο τους κά

γμή;»

Η Μάγκι σφίχτηκε και αυτός έβρισε από μέσα του, διότι ανέφερε την Αλέξα. Μα, πραγμα

στευε ότι ήθελε την παντρεμένη φίλη της; «Χμ, βολικό. Για να τη φέρεις στα μέρη σου και

γηνεύσεις με ποίηση. Απλά θυμήσου τη συμφωνία μας, Κόμη.»

Δεν είχε χρόνο για να της απαντήσει. Είχαν ήδη φτάσει στην «Ταβέρνα ντελ Κολεόνι &

τζελο», και έπειτα από μια σύντομη συνεννόηση με το γκαρσόνι κατευθύνθηκαν προς τα

μεσαιωνικού τύπου ντεκόρ με τα ψηλά αψιδωτά ταβάνια γοήτευσε τη Μάγκι. Το τραπέζι

θισαν βρισκόταν σε μια άνετη γωνιά. Ο Μάικλ προχώρησε στις συστάσεις.

Ο κύριος Μπαλίνι εξέπεμπε τον αέρα ενός κλασικού Ιταλού ευγενούς: του άρεσαν η τέχν

ξίδια, το καλό φαγητό και το κρασί, και οι ωραίες γυναίκες. Είχε γεράσει όμορφα, ήταν στυλ

ι αναπόφευκτα φλέρταρε ελαφρά τη Μάγκι, η οποία φαινόταν όχι μόνο να δέχεται, αλλά κολαμβάνει πραγματικά τις φιλοφρονήσεις του.

Ο Μάικλ φάνηκε να χαλαρώνει ενώ ίσιωνε τον κόμπο της σκούρας μπλε γραβάτας του.

λικά η βραδιά να εξελισσόταν μια χαρά. Συνέχισαν να συζητούν για απλά, καθημερινά πράγ

ν ώρα που το γκαρσόνι τούς έφερνε διακριτικά πιατέλες φαγητών, οι γεύσεις των οπ

νδυάζονταν με εκρηκτικό τρόπο: ψητό ραντίτσιο με γκοργκοντζόλα, νουντλς με πορτσίν

τόμουρα, γαρίδες πάνω σε μια στρώση πολέντα με σαφρόν. Το Βαλκαλέπιο Ρόσο ήταν ένα το

ασί, πλούσιο και έντονο στη γλώσσα, και τα δύο μπουκάλια τελείωσαν γρήγορα κατά τη διά

ς συζήτησης.«Σινιόρα, αφού είστε από την Αμερική, είμαι σίγουρος πως εργάζεστε. Πείτε μου, με τι

χολείστε, πέρα από το να κάνετε ευτυχισμένο τον Μάικλ;»

Το τετράγωνο ντεκολτέ του κόκκινου φορέματός της χαμήλωσε λίγο, αποκαλύπτοντας ελα

στητά και σφιχτά στήθη της. Τα μαλλιά της φαίνονταν κόκκινα στο φως του εστιατορίου κ

ταξωτές τιράντες χάιδευαν τους ώμους της. «Είμαι φωτογράφος» του απάντησε. «Από μικρή

εσε να βρίσκομαι πίσω από την κάμερα.»

Ο μεγαλύτερος άντρας κούνησε καταφατικά το κεφάλι του. «Τι φωτογραφίζετε; Τοπία; Μ

μους;»

«Εσώρουχα του Κάλβιν Κλάιν, του Καβάλι και άλλων γνωστών σχεδιαστών. Πηγαίνω σ

ο Μιλάνο για δουλειές, οπότε αυτή τη φορά συνδύασα τέλεια εργασία και διασκέδαση.»

Ο Μάικλ κράτησε την ανάσα του, αλλά ο κύριος Μπαλίνι γέλασε ευχαριστημένος. «Π

αζωογονητικό! Έτσι κάνετε τον άντρα σας να ζηλεύει λίγο, ή όχι;»

Γέλασε κι αυτή, και έφερε και πάλι τη συζήτηση σε θέματα δουλειάς, συνεχίζοντα

ολαμβάνει το φαγητό της. Την ώρα του γλυκού, ανέφερε τη Λα Ντόλτσε Φαμίλια κα

ράστια επιτυχία της – και, σαν να το είχαν σχεδιάσει, ο Μάικλ πήρε το λόγο και συνέχισε

είνο το σημείο με τα δικά του επιχειρήματα.

Έπειτα από λίγο, έπιναν ζεστό εσπρέσο σε μικρά φλιτζάνια, και ο Μάικλ είχε ήδη καταφέρ



νονίσει την επόμενη συνάντηση στο Μιλάνο. Ήταν έτοιμος να κλείσει τη βραδιά με δυ

όπο, όταν ξαφνικά φάνηκε ότι όλα θα καταστρέφονταν.

«Προσπαθώ να οργανώσω ένα ταξίδι για σκι στο Άσπεν και δεν μπορώ να βγάλω άκρη

λα» σχολίασε ο κύριος Μπαλίνι. «Αυτή η φριχτή Αμερικανίδα ηθοποιός που έχει σπίτι εκε

αντάει στις κλήσεις μου. Διάβασα ότι νοικιάζει το σπίτι της μόνο στους καλύτερους. Απ

ίνεται, ένας Ιταλός δεν είναι αρκετά καλός για αυτήν.»

Η Μάγκι παρενέβη στη συζήτηση. «Εννοείτε τη Σέλι Ράικερς;» τον ρώτησε.

Την κοίταξε έκπληκτος. «Ναι. Δεν πρόκειται να δω ξανά ούτε μία ταινία της. Είναι

ενής.»

«Η αλήθεια είναι πως την ξέρω τη Σέλι. Είναι πολύ ελκυστική.»

Ο Μάικλ έσφιξε το ποτήρι του κρασιού του, καθώς μια περίεργη ησυχία απλώθηκε στην π

κύριος Μπαλίνι φάνηκε να σφίγγεται και η φωνή του ακούστηκε ψυχρή. «Δεν θα μπορούσα

ωρίζω αυτό, σινιόρα, καθώς φαίνεται πως καταδέχεται να μιλάει μόνο με Αμερικανούς.»

Ο Μάικλ άνοιξε το στόμα του για να επισπεύσει την ολοκλήρωση του δείπνου, να σπρώξ

άγκι έξω από την πόρτα και να προσευχηθεί στον Θεό ότι ο κύριος Μπαλίνι δεν θα ακύρω

όμενο ραντεβού τους. «Ίσως θα έπρεπε να…»

«Είμαι σίγουρη πως δεν είναι έτσι, σινιόρε. Θα το κανονίσω εγώ.» Έβγαλε το κινητό της

οπαρδαλέ κάλυμμα, πληκτρολόγησε έναν αριθμό και άρχισε να μιλάει με κάποιον στην άλλη

ς γραμμής. Ο Μάικλ συνέχισε να την κοιτάζει, καθώς εν συνεχεία εκείνη συνομίλησε με άλ

εις ανθρώπους, δίνοντας εντολές και μιλώντας ακατάπαυστα. Σε κάποια φάση, απομάκρυ

ουστικό από το αυτί της. « Σινιόρε, σας εξυπηρετεί η πρώτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου;»

Το πρόσωπο του άντρα έλαμψε. «Τέλεια.»

«Ναι, είμαστε εντάξει. Δώσε στη Σέλι την αγάπη μου και πες της ότι θα της τηλεφωνήσω

στρέψω. Ευχαριστώ.»

Έβαλε το κινητό της πίσω στην τσάντα της και χαμογέλασε. «Είναι όλα εντάξει. Θα δώσωπληροφορίες στον Μάικλ για να κανονίσετε και τις λεπτομέρειες. Μάλλον επρόκειτ

ρεξήγηση. Ανυπομονεί να σας γνωρίσει.»

« Ευχαριστώ. Είστε όχι μόνον όμορφη, αλλά και ικανή.»

Σχεδόν σε κατάσταση σοκ, ο Μάικλ τούς ακολούθησε έξω από το εστιατόριο,

οχαιρετίστηκαν. Η ψεύτικη σύζυγός του πιάστηκε από το μπράτσο του με χάρη, για ν

οντάψει σε καμιά πέτρα, και πήρε μια βαθιά ανάσα για να απολαύσει το γλυκό βραδινό αε

ρπάτησαν χωρίς να μιλούν για λίγη ώρα, ενώ ο Μάικλ προσπαθούσε να καταλάβει τι είχε συμ

«Νόμιζα ότι θα κατέστρεφες τα πάντα» παραδέχτηκε.Το γάργαρο γέλιο της ακούστηκε δυνατά σε πολλά σημεία· σε σημεία που σκλήρυναν αμ

ι ήθελαν σαν τρελά να χαθούν μέσα της. «Το ξέρω. Ήθελα πρώτα να σε κάνω να ιδρώσεις

χε πολλή πλάκα να σε βλέπω να προσπαθείς να διατηρήσεις ουδέτερη τη συζήτηση. Πραγμα

στευες ότι δεν μπορώ να διαχειριστώ σωστά μια επαγγελματική περίσταση, Κόμη;»

Η ωμή αλήθεια τον χτύπησε δυνατά. «Ναι» ήταν η απάντηση. Διότι διαφορετικά θα τρό

λύ. Εάν δεν ήταν αυτή που φαινόταν, τότε ήταν κάτι πολύ σπουδαίο. Μια γυναίκα με ψ

τσια και πάθος. Μια γυναίκα τόσο γοητευτική και έξυπνη, που δεν θα έκανε ποτέ κανέναν ά

βαρεθεί. Μια γυναίκα που άξιζε για πολύ περισσότερο από ένα βράδυ.

Μια γυναίκα στην οποία άξιζαν τα πάντα.



Η καρδιά του χτύπησε δυνατά και το άρωμά της τον τύλιξε έντονα. Τον οδήγησε σε έναν π

παγωτά, παρήγγειλε δύο με σοκολάτα, πλήρωσε και του έδωσε το ένα, προτού προλάβ

αμαρτυρηθεί. Το κέντρο της πλατείας ήταν γεμάτο κόσμο και τα ζευγάρια περπατούσαν πιασ

ρι χέρι. Σταμάτησε για λίγο να ανησυχεί με αυτά που σκεφτόταν και αφέθηκε στη στιγμή.

«Βλέπεις αυτό το σιντριβάνι;» τη ρώτησε.

«Ναι.»

«Ένα βράδυ, είχαμε πάει εκεί με τον Μαξ και προκαλούσαμε ο ένας τον άλλον να μπει γυ

σα.»

Σήκωσε το ένα της φρύδι. «Αποκλείεται! Τελικά, μπήκατε;»

«Ο Μαξ μπήκε. Τον δωροδόκησα για να πάει πρώτος. Μπήκε μέσα γυμνός, και ένας από

τοίκους είχε βγάλει το σκύλο του βόλτα και μας είδε. Μας κυνήγησε στην πλατεία, και ο Μα

όλαβε να πάρει τα ρούχα του.»

«Τι νόημα είχε όλη αυτή η αντρική τρέλα;»

«Προφανώς, να δούμε ποιος τα έχει μεγαλύτερα.»

Η Μάγκι γέλασε δυνατά και ο ήχος χύθηκε στη νύχτα. Γύρισε και την κοίταξε. Στην άκρη

λιών της είχε λίγο παγωτό σοκολάτα. Το πρόσωπό της ήταν ήρεμο και χαλαρό, με έναν τρόπ

ν είχε ξαναδεί. Και, χωρίς να το σκεφτεί πολύ, έσκυψε και τη φίλησε.

Τη φίλησε αμέσως. Απλά άρπαξε τα χείλη της για ένα σύντομο λεπτό· είχαν τη γ

κολάτας, κόκκινου κρασιού και ζεστής θηλυκότητας. Όταν απομάκρυναν τα χείλη τους, κάτ

λάξει ανάμεσά τους, αλλά κανείς δεν ήταν έτοιμος να το ψάξει. Πέταξε το παγωτό της

ουπίδια και περπάτησαν πίσω, χωρίς να μιλήσουν καθόλου.

Όμως, ο Μάικλ αναρωτιόταν αν ήταν πολύ αργά για να παραδεχτεί αυτό που συνέβαινε μ

υς. Ήταν δύσκολο πια να πιστέψει ότι είχαν δήθεν συνάψει έναν, χωρίς δέσμευση

ναισθήματα, εικονικό γάμο.



Κεφάλαιο Επτά

.Κ., Ντέκλαν. Κατέβασέ το.»

Το παντελόνι του έπεσε στο πάτωμα. Το έντονο φως τόνισε τους σμιλεμένους του μυς

αγράφονταν κάτω από το σταρένιο δέρμα του. Το μποξεράκι κάλυπτε τα κρίσιμα σημεία

ηνε όλα τα άλλα ακάλυπτα. Η Μάγκι είχε ήδη σκεφτεί ποιος ήταν ο καλύτερος τρόπος γ

τύχει τη φωτογραφία που ήθελε, τραβώντας και απορρίπτοντας διάφορες ενώ προετοιμαζ

χε μπροστά της μερικά νέα μοντέλα, με τα οποία δούλευαν οι Ιταλοί σχεδιαστές, αλλά ακόμα

ο άγουρα.

Άνετη με αυτό που έκανε, αφέθηκε εντελώς να παίξει με την κάμερα. Για λίγα λεπτά, δεν υπ

οτα στο μυαλό της – ήταν χαμένη μέσα στη στιγμή. Πάντοτε ήταν πιο χαρούμενη πίσω απ

κό παρά μπροστά από αυτόν, λες και ο ηδονοβλεψίας μέσα της αποκτούσε το ελεύθερ

βάλει από απόσταση στην προσωπική ζωή κάποιου άλλου. Της άρεσε να παίζει με τα όρια γ

αβήξει την τέλεια φωτογραφία, και σταματούσε μόνον όταν ένιωθε ότι είχε πάρει την καλύτερΚάποια στιγμή, ένιωσε να ζεσταίνεται από τους προβολείς και έκανε ένα διάλειμμα, ζητώ

ρό. Η μακιγιέζ είχε πάρει την Καρίνα για να τη μεταμορφώσει. Η Μάγκι γελούσε ακόμα μ

φραση του κοριτσιού, όταν εκείνο είδε τους μισόγυμνους άντρες στο πλατό – σαν μια γυναίκ

ε αφεθεί ελεύθερη σε χώρο με τρελές εκπτώσεις σε ρούχα σχεδιαστών. Μακάρι να αποκτ

η αυτοπεποίθηση, να διασκέδαζε και να επέστρεφε στον Μάικλ με καλύτερη διάθεση.

Η εικόνα του Μάικλ να την πιέζει πάνω στον τοίχο, να ανοίγει βίαια την πιτζάμα της κ

υφάει τα στήθη της ξαφνικά την έκανε να ανατριχιάσει. Ένιωσε να καίγεται ανάμεσα στα π

ς. Τι της συνέβαινε; Ποτέ δεν είχε τόσο έντονες αντιδράσεις για έναν άντρα. Έλξη είχε νιώσειωώδες, τρελό πάθος για να πηδηχτεί ασταμάτητα; Όχι.

Όμως, ήταν ανόητη. Δεν είχε προβλέψει αυτή την κίνηση. Ο Μάικλ την είχε παραπλανήσ

ν τρυφερή αγκαλιά του. Οι άντρες πίστευαν ότι μισούσε τις αγκαλιές, πράγμα που συνήθως ί

λά πότε είχε προσπαθήσει κάποιος να την κρατήσει στα χέρια του χωρίς να έχει το σεξ στο μ

υ;

Το φιλί τους, το προηγούμενο βράδυ, ήταν ακόμα χειρότερο: γλυκό, τρυφερό και γε

οσχέσεις.

Ίσως, αν πήγαινε μαζί του, όλη αυτή η έλξη να εξαφανιζόταν. Πάντα αυτό γινόταν. Ίσως, έ

ό ένα καυτό, έντονο βράδυ μαζί του, να κατάφερνε να τον αποβάλει από το σύστημά της κ

ορούσε να περάσει την υπόλοιπη εβδομάδα χωρίς ορμονικές εξάρσεις εφηβικού τύπου.

Τελείωσε το νερό της και κοίταξε προσεκτικά τα τρία μοντέλα που περίμεναν στη σειρά:

λεια σώματα· γυάλιζε το δέρμα τους από το λάδι που τους είχαν βάλει. Ήταν έτοιμο

τογράφηση. Τι δεν της κόλλαγε στην όλη εικόνα;

Τα εσώρουχα ήταν πολύ έντονα, σαν να φώναζαν ότι ήταν δημιουργίες σχεδιαστή. Αλλά, α

ανε τη δουλειά της, δεν θα ξεχώριζαν ο Κάλβιν Κλάιν και οι υπόλοιποι. Το αποτέλεσμα

υλειάς της με τίποτα δεν έπρεπε να φανεί δευτεροκλασάτο. Απογοητευμένη, δάγκωσε το

λος της.



Ξαφνικά, η έκφραση των μοντέλων άλλαξε. Η Μάγκι κόλλησε, και έπειτα κοίταξε πίσω απ

ο της.

Ουάου.

Η Καρίνα στεκόταν μπροστά της και η μακιγιέζ δίπλα της καμάρωνε. Η Μάγκι έβλεπε την ε

ός κοριτσιού που είχε γίνει γυναίκα. Το δέρμα της έλαμπε, σαν να ήταν φωτισμένο εκ των

γω της βάσης που φορούσε και ενός ελαφρού ροδακινί ρουζ. Τα μάτια της ήταν βαμμέν

ώμα ελαφρώς σταχτί. Το γκλος στα σαρκώδη χείλη της τα έκανε να φαίνονται προκλητικ

υτόχρονα αθώα. Τα άτακτα σγουρά μαλλιά της ήταν καλοχτενισμένα, και λαμπερές μπού

αισίωναν το πρόσωπό της, δίνοντάς της ένα στυλ που τραβούσε τα βλέμματα. Φορούσε ακό

ν της, αλλά είχε αντικαταστήσει το απλό μπλουζάκι με ένα κόκκινο φανελάκι μέσα από ένα λ

υκάμισο, το οποίο έδινε έμφαση στο πλούσιο στήθος της, όχι όμως με πρόστυχο τρόπο.

Η Μάγκι ένιωσε μεγάλη χαρά, βλέποντας την Καρίνα να την πλησιάζει με αυτοπεποίθηση.

ό την αντίδραση των τριών μοντέλων, καταλάβαινε ότι είχε σημαδέψει κέντρο.

«Είσαι πανέμορφη» της είπε η Μάγκι. Άγγιξε τις παιχνιδιάρικες μαύρες μπούκλες του κοριτ

ου αρέσουν;»

Η Καρίνα έγνεψε καταφατικά, με έμφαση. «Δεν το πιστεύω ότι είμαι έτσι.»

Η Μάγκι χαμογέλασε. «Εγώ το πιστεύω. Και αυτοί οι άντρες συμφωνούν μαζί μου.»

Η Καρίνα κοκκίνισε, κούνησε λίγο τα πόδια της, και έπειτα κοίταξε λίγο τα μοντέλα: φαίνο

φνικά γοητευμένοι από το κορίτσι, το οποίο σχεδόν δεν είχαν πάρει είδηση πριν απ

ταμόρφωση. Η Μάγκι κατάλαβε ότι το στυλ της σέξι αθωότητας ήταν σπάνιο, και ο συνδυα

τός τους είλκυε πολύ. Ακόμα περισσότερο, όμως, τους τραβούσε η αυτοπεποίθησή της

ντα αρέσει στους άντρες. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ελκυστικό από μια γυναίκα στην οποία αρέ

υτός της. Παρ’ όλα αυτά, υπήρχε και κάτι άλλο στις εκφράσεις τους, που το είχε προσέ

άγκι: ένα βλέμμα που σπάνια έβλεπε σε αντρικό πρόσωπο, και…

Ιδέα.Η Μάγκι ένιωσε την αδρεναλίνη να ανεβαίνει στα ύψη. Η τέλεια πόζα ήταν εκεί, μπροστά

λα μαζί μου.» Άρπαξε την Καρίνα από το χέρι και την τράβηξε πάνω στο πλατό. Άλλα

ηνικό στα γρήγορα, μετακίνησε την κάμερα και προσάρμοσε το φωτισμό. «Ντέκλαν, Ρόμ

άολο, αυτή είναι η Καρίνα. Θα φωτογραφηθεί μαζί σας.»

«Τι;» έσκουξε η Καρίνα.

Έβαλε την κοπέλα στην άκρη, εκεί όπου δεν υπήρχε φως. «Σταύρωσε τα χέρια σου έτσ

άγκι την έβαλε να ακουμπήσει πάνω στον τοίχο, σε μια καθημερινή πόζα. «Τώρα, κοίτα έξω

παράθυρο, σαν να ονειρεύεσαι κάτι· κάτι που σε κάνει ευτυχισμένη. Μην ανησυχείρακτηριστικά σου θα φαίνονται θολά και το σώμα σου είναι στο σκοτάδι. Εντάξει;»

«Μα δεν μπορώ…»

«Σε παρακαλώ;»

Η Καρίνα άρχισε να τρέμει λίγο, αλλά κούνησε αργά το κεφάλι της, συμφωνώντας.

όσωπό της υπήρχε ένταση, προσπάθησε όμως να δώσει στη Μάγκι αυτό που ήθελε. Η Μάγκι

σω, στα μοντέλα, και τους έβαλε σε ακανόνιστη σειρά. Ο όγκος που ελαφρά προεξείχε απ

ώρουχά τους δεν την έκανε να αισθάνεται άβολα – αντίθετα, ήταν αυτό που έλειπε απ

τογραφία. «Ακούστε: ο στόχος σας είναι αυτή.» Έδειξε την Καρίνα, η οποία φαινόταν σφιγ

ι αγχωμένη. «Φανταστείτε πώς θα ήταν να την πλησιάσετε, να της δώσετε το πρώτο της φιλ



ν κάνετε να νιώσει γυναίκα. Αυτό θέλω. Τώρα.»

Άρπαξε την κάμερα και την ετοίμασε. Άρχισε να δίνει φωναχτά οδηγίες, ενώ κινούνταν

ελή για να απαθανατίσει το άπιαστο... την αθωότητα... τον πόθο... τον πειρασμό. Δεν ήτα

τογραφία με όμορφα εσώρουχα – ήταν μια φωτογραφία με συναισθήματα.

Τα λεπτά περνούσαν και το μόνο που υπήρχε πια γύρω της ήταν το σκηνικό. Τελικά,

ήθηκε στο πρόσωπο της Καρίνα: ένα μικρό χαμόγελο είχε ζωγραφιστεί πάνω του. Οι άν

τακινήθηκαν και άρχισαν να την κοιτάζουν εξεταστικά, και μετά…

Κλικ .

Εντάξει.

Ένιωσε να την πλημμυρίζει ικανοποίηση και το σώμα της χαλάρωσε ανακουφισ

ελειώσαμε. Αυτό ήταν.»

Φωνές επιδοκιμασίας ακούστηκαν από τα μοντέλα και τους υπόλοιπους συνεργάτες. Η Μ

μογέλασε ευχαριστημένη και γύρισε από την άλλη, για να αντικρίσει τον άντρα της...

Ωχ ...

Στεκόταν μπροστά της, ντυμένος με ένα μαύρο κοστούμι Αρμάνι, ένα σκούρο μπλε πουκά

ι φωτεινή κόκκινη γραβάτα. Η τέλεια κορμοστασιά του ερχόταν σε αντίθεση με το ταραγ

έμμα στα σκοτεινά μάτια του. Την κοίταξε επιδεικτικά από πάνω μέχρι κάτω και μετά έριξ

έμμα στο πλατό. Το γέλιο της Καρίνα αντηχούσε παντού, και η Μάγκι, χωρίς να γυρίσ

ιτάξει, ήξερε ότι πιθανότατα μιλούσε και φλέρταρε με τον Ντέκλαν, ένα γνωστό μοντέλο το ο

ρούσε ένα πολύ μικρό σλιπάκι.

Την είχε πατήσει.

Την κυρίευσε ο φόβος και ίσιωσε την πλάτη της, αντιδρώντας στο ενοχλητικό συναίσθ

Μπορώ να σου εξηγήσω.»

Η φωνή του ήταν σχεδόν ψιθυριστή, ταράζοντας τα νεύρα της. «Είμαι σίγουρος.»

Γιατί ήταν τόσο άκαμπτος; Ήταν σαν να φώναζε στις γυναίκες να κοιτάξουν πέρα απόλογυαλισμένη εικόνα του, για να ανακαλύψουν τον πρωτόγονο άντρα μέσα του. Είχε μεγαλ

πλούτη, σε μια καλή οικογένεια και χωρίς πολλά προβλήματα. Δεν την ενοχλούσε το «πακ

λά οι περισσότεροι άντρες που προέρχονταν από σοβαρές οικογένειες την άφηναν αδιάφορη

ως, ο Μάικλ. Θα της έπαιρνε χρόνια για να ανακαλύψει όλα τα επίπεδα της προσωπικότητάς

ι πάλι όμως ήταν σίγουρη ότι δεν θα σταματούσε ποτέ να την εκπλήσσει. Ευτυχώς, δεν είχε κ

όθεση να τον γνωρίσει τόσο καλά.

Προσπάθησε να του εξηγήσει. «Αποφάσισα να στείλω την Καρίνα για μακιγιάζ όσο θα δού

να μη δει τα μοντέλα με τα εσώρουχα. Ήξερα ότι αυτό θα σε ενοχλούσε.»Η φωνή του ήταν σαν να τη μαστίγωνε. «Και γι’ αυτόν το λόγο την είδα στο πλατό με αυ

μνά μοντέλα; Eπειδή την προστάτευες ;»

Έκανε ένα μορφασμό. Τα πράγματα δεν πήγαιναν ακριβώς όπως τα είχε σχεδιάσει. «Δ

ησες να τελειώσω. Και δεν είναι γυμνοί. Η φωτογραφία δεν μου έβγαινε όπως ήθελα. Έπειτα

Καρίνα εκεί που ήμουν· έδειχνε τόσο χαρούμενη με τη νέα της εμφάνιση, και με π

τοπεποίθηση... Οι άντρες πήραν ένα ύφος απίστευτο. Πραγματικά… δεν έχω ξαναδεί κάτι

θεντικό και αγνό σε αυτή τη δουλειά, και έπρεπε να απαθανατίσω την έκφρασή τους για να

τι πρωτοποριακό.»

«Αγνό;» Σήκωσε το φρύδι του, ενώ τα μάτια του έβγαζαν σπίθες. «Βάζεις τη μικρή αδερφή



ο πλάνο για να τη χαζεύουν ξένοι γυμνοί άντρες, ώστε να απαθανατίσεις την αγνότητα; Αυτή

υπερασπιστική σου γραμμή, Μάγκι; Θα θυσίαζες τα πάντα για να πουλήσεις μερικές διαφημ

ραπάνω;»

Αμάν. Ο φόβος της εξαφανίστηκε. Πώς τολμούσε; Γέλασε σαρκαστικά, ρίχνοντας προς τα

κεφάλι της. «ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΥΜΝΟΙ! Διαστρεβλώνεις τα λόγια μου, Κόμη. Και, όσον αφορά

σίες, απ’ ό,τι φαίνεται είμαι διατεθειμένη να θυσιάσω αρκετά για την πραγματική αγάπη. Α

ι να υποδυθώ τη σύζυγό σου.»

Έφερε το πρόσωπό του κοντά στο δικό της και η φωνή του ακούστηκε σαν σφύριγμα: «Δ

νεις για την πραγματική αγάπη, γλυκιά μου. Μην ξεχνάς ότι έχεις λάβει την ανταμοιβή σου γ

μμετάσχεις σε αυτή την απάτη.»

«Α, ναι. Πόσο λυπάμαι που δεν θα σε αφήσω να τρέχεις πίσω από τη νύφη μου και ν

υκοκοιτάζεις από την απέναντι μεριά του δωματίου.»

Έμεινε άναυδος. «Είσαι τρελή! Σου έχω πει επανειλημμένα ότι δεν είμαι ερωτευμένος μ

έξα. Απλά έχεις ψευδαισθήσεις και μια τρομερή ανάγκη να ελέγχεις τα πάντα γύρω σου. Κ

ει να κάνει όλο αυτό με την Καρίνα και την επιδειξιομανία σου;»

«Τη φωτογράφισα στο σκοτάδι – κανείς δεν θα δει το πρόσωπό της. Δεν θα την εξέθετα

ρεπα.»Το σώμα του τραντάχτηκε ολόκληρο από τα νεύρα. «Αυτό έκανες ήδη!»

«Μάικλ;» Η Καρίνα ήρθε ανάμεσά τους και αγκάλιασε σφιχτά τον αδερφό της. Η στοργή

ησυχία στο βλέμμα του έδειξαν ξεκάθαρα στη Μάγκι ότι δεν ήξερε πώς να διαχειριστεί το

κρή αδερφή του μεγάλωνε. «Με είδες πάνω στο πλατό, Μάικλ;» έσκουξε. «Ήμουν

αγματικό μοντέλο.»

«Ήσουν υπέροχη, γλυκιά μου.» Χάιδεψε τις παιχνιδιάρικες μπούκλες της. «Ποιος σο

τιαξε;»

«Με περιποιήθηκαν ειδικοί. Έπρεπε να δεις τη Μάγκι στη δουλειά της! Δεν έχω ξαναπάτογράφηση – ήταν σούπερ. Ίσως να είμαι κι εγώ μέσα στη διαφήμιση, και τα μοντέλα είναι

λά παιδιά. Ο Ντέκλαν με προσκάλεσε σε δείπνο μαζί με τα άλλα μοντέλα, και…»

«Αποκλείεται.» Τα φρύδια του έσμιξαν αυστηρά. «Χαίρομαι που πέρασες όμορφα, αλ

τογράφηση τελείωσε. Δεν πρόκειται να βγεις με άντρες εντελώς άγνωστους. Άλλωστε, απόψ

οσέχεις τα παιδιά του Μπράιαν.»

Η Μάγκι άνοιξε το στόμα της για να μιλήσει, αλλά το έκλεισε αμέσως. Όχι. Δεν θα μπλεκ

τή δεν ήταν η πραγματική κουνιάδα της. Δεν ήταν μέλος της οικογένειας του Μάικλ. Δεν

αγματικά η σύζυγός του…Η Καρίνα τον κοίταξε άγρια. «Προσέχω τα παιδιά του Μπράιαν σχεδόν κάθε Σαββατόβ

ώ όλοι οι άλλοι βγαίνουν ραντεβού.»

Ο Μάικλ έτριψε το πρόσωπό του με το χέρι του. «Δεν θα διαφωνήσω μαζί σου σε αυτό. Τ

γαινε σαν καλό κορίτσι να πλύνεις το πρόσωπό σου, να γίνεις φυσιολογική και να φύγουμ

ο, έχουμε ραντεβού στο προξενείο.»

Ησυχία.

Η Μάγκι έκανε ένα μορφασμό. Ποπό, τα πράγματα πήγαιναν άσχημα. Πολύ άσχημα. Έβλε

όσωπο της Καρίνα να διαλύεται σιγά σιγά, σαν τρένο που προσέκρουσε κάπου. Η κοπέλα έ

χέρι της, που έτρεμε, στο στόμα της για να μην κλάψει, αλλά μίλησε με φωνή σπασμένη: «



ν μπορείς να καταλάβεις πως δεν είμαι μωρό και ότι πρέπει να με σέβεσαι; Μακάρι να μην

θει ποτέ ξανά στην Ιταλία!»

Έφυγε από το στούντιο, κλείνοντας δυνατά την πόρτα πίσω της.

Η Μάγκι έκλεισε τα μάτια της. Αχ, γαμώτο.

Ο Μάικλ κούνησε το κεφάλι του και άρχισε να βρίζει ασταμάτητα στα ιταλικά. Περπατ

νω-κάτω και μονολογούσε, ενώ η Μάγκι έμενε μακριά του, χωρίς να ξέρει αν έπρεπε ν

καλιάσει, επειδή αισθανόταν τόσο χαμένος, ή να τον χαστουκίσει για να συνέλθει.

Αποφάσισε να συμβιβαστεί.

Πετάχτηκε απότομα μπροστά του· και αυτός σχεδόν έπεσε πάνω της. «Μάικλ…»

«Τι έκανα αυτή τη φορά; Ε; Είναι τόσο λάθος να της αρνηθώ μια βραδιά μεθυσιού με ένα

μνούς άντρεςμοντέλα; Είμαστε μία από τις πιο πλούσιες οικογένειες στην Ιταλία. Είναι

κρή! Θα μπορούσαν να την απαγάγουν και να ζητήσουν λύτρα. Και γιατί φαινόταν

αφορετική; Πάντα κρατάει τα παιδιά του Μπράιαν – της αρέσει πολύ. Ξαφνικά, θέλει να αλ

συνήθειές της και να αρχίσει να τριγυρνάει στην πόλη. Και αν κάποιος την απαγ

οκλείεται.»

Η Μάγκι έκλεισε σφιχτά τα χείλη της. Η παράνοια των σχολίων του την είχε τρελάνε

οσπάθησε να συγκρατηθεί για να μην ξεσπάσει σε γέλια. Ο πανίσχυρος κόμης της

αγματικά ένας γκρινιάρης πατέρας-αγκαλίτσας, που δεν μπορούσε να δεχτεί ότι η αδερφή

οιγε τα φτερά της. Όταν η ίδια ήταν είκοσι ενός χρόνων, όριζε τη ζωή της και κανείς

διαφερόταν με ποιον έβγαινε ή αν θα επέστρεφε το βράδυ. Έβηξε, προσπαθώντας να παρα

βαρή. «Λοιπόν, συμφωνώ: ούτε εγώ θα την άφηνα να πάει σε μια βραδιά κραιπάλης.»

Μισόκλεισε τα μάτια του, προειδοποιώντας την να μην τον ειρωνευτεί.

Σήκωσε ψηλά τα χέρια της, σαν να προσπαθούσε να αμυνθεί. «Κοίτα, ίσως το να προ

σσερα παλαβιάρικα ανιψάκια να είναι τρελή διασκέδαση, αλλά την κάλεσε για δείπνο ένα καλ

ορφο αγόρι, και θέλει να πάει. Δεν μπορείς να εκνευρίζεσαι επειδή σε ρώτησε.»Προσπάθησε να μιλήσει. «Εσύ θα την άφηνες να πάει;»

«Θα την άφηνα, υπό όρους» τον διόρθωσε. «Δεν ξέρω την παρέα αρκετά καλά για να την α

πάει μόνη της. Αλλά μπορεί να πάει μαζί τους μια καλή μου φίλη. Έχει μια κόρη στην ηλικ

αρίνα, με την οποία νομίζω πως θα ταιριάξει. Συνήθως, επισκέπτομαι τη Σιέρα όταν βρίσκομα

λάνο, και την εμπιστεύομαι. Δεν ξέρω αν είναι διαθέσιμη απόψε, αλλά θα της τηλεφων

πορεί να συνοδεύσει την Καρίνα και να τη φέρει σπίτι μετά το δείπνο. Αν δεν γίνεται,

μφωνώ απόλυτα μαζί σου – δεν πρέπει να πάει μόνη της. Αλλά, τουλάχιστον, δείξ

οσπαθείς να βρεις μια λύση.»Σχεδόν βόγκηξε. «Πώς διαχειρίζεται η μητέρα μου αυτά τα νεύρα της; Η Καρίνα ήταν συν

σο ήρεμη και μαζεμένη. Τι της συμβαίνει; Γιατί δεν με ακούει;»

Η Μάγκι γλύκανε τη φωνή της. «Γιατί προσπαθείς τόσο πολύ να την εμποδίσεις να μεγαλώσ

Σήκωσε ψηλά το κεφάλι του. Για μια στιγμή, η Μάγκι διέκρινε φόβο και θλίψη στο βάθος

ύρων ματιών του. Του άγγιξε το μάγουλο – χρειαζόταν να αισθανθεί το δέρμα του.

«Υποσχέθηκα να μην αποτύχω.»

Τα λόγια του ακούστηκαν σαν ψίθυροι. Η καρδιά της σφίχτηκε, αλλά ήθελε να μάθει κι άλλ

ει πιο βαθιά. «Σε ποιον το υποσχέθηκες, Μάικλ;»«Στον πατέρα μου. Λίγο πριν πεθάνει.» Η συνήθης αυτοπεποίθησή του είχε εξαφανιστεί. «



εύθυνος για όλες.»

Η συνειδητοποίηση του βάρους που κουβαλούσε σε αυτούς τους στιβαρούς ώμους τη σό

τέ δεν είχε φανταστεί ότι κάποιος θα έπαιρνε αυτά τα λόγια τόσο σοβαρά, αλλά μάλλον ο Μ

στευε πως κάθε επιτυχία και κάθε αποτυχία της οικογένειάς του εξαρτιόταν από αυτόν. Το ά

ι η πίεσή του να λαμβάνει αποφάσεις για τους άλλους την τρέλαινε.

Θεέ μου, βασιζόταν μόνο στον εαυτό της επί τόσον καιρό, ώστε δεν ήξερε πώς είναι να παί

ληρές αποφάσεις για τους άλλους. Κάθε άντρας τον οποίο γνώριζε θα είχε φύγει για να απο

ο αυτό το μπέρδεμα. Όχι, όμως, αυτός. Όχι. Όταν υπήρχε κάποιος στη ζωή του Μάικλ, τότε α

ν φρόντιζε για πάντα.

Ξαφνικά, σκέφτηκε πώς θα ήταν να γίνει η γυναίκα για την οποία θα ενδιαφερόταν με

θος, και ένιωσε να ταράζονται η ψυχή της και το κορμί της. Πώς θα ήταν να τη διεκδικε

όλυτα;

Ο λαιμός της έκλεισε από τη συγκίνηση. Το υπέροχο εξωτικό του άρωμα την τύλιξε, και η ζ

υ κορμιού του περνούσε μέσα από τα ρούχα του και τη ζάλιζε. Ήθελε να του ξεκουμπώσ

υκάμισο και να χαϊδέψει με τις παλάμες της το γυμνό του δέρμα, να ανοίξει τα πόδια της κ

ν αφήσει να βουτήξει μέσα της για να σταματήσει να πονάει. Αντί για αυτό, τράβηξε το χέρ

ι έκανε ένα βήμα πίσω. Κάποιες φορές, την κούραζε το να τρέχει μακριά, αλλά ήταν το άγμα που ήξερε να κάνει καλά.

«Αν δεν τους αφήσουμε να κάνουν λάθη, πώς θα μάθουν;» τον ρώτησε τρυφερά. «Η Καρίν

τρεύει. Απλά χρειάζεται λίγο χώρο για να αναπνεύσει…» Έκανε μια παύση. «Η οικογένειά

αι τυχερή που σε έχει να την προσέχεις. Άσε με τώρα να κάνω το τηλεφώνημα, για να δ

ορώ να το ρυθμίσω όλο αυτό.»

Πήρε το κινητό της και κάλεσε τον αριθμό.

***

Μάικλ κοίταζε την κλειστή πόρτα, περιμένοντας την αδερφή του να βγει έξω. Θεέ μου,

γιδευμένος σε μια κόλαση με γυναίκες, και δεν ήξερε πού ήταν η έξοδος. Ναι, η Βενέτσια

σκολη, αλλά, αφού ερωτεύτηκε τον Ντόμινικ, ηρέμησε, οπότε ηρέμησε και αυτός. Φυσικ

θυμία της να εργαστεί εκτός της οικογενειακής επιχείρησης είχε προκαλέσει καβγάδες

σθανόταν ακόμα απογοητευμένος, αλλά αυτό δεν ήταν τίποτα σε σχέση με την κατρακύλα

αν έτοιμη να πάρει η αθώα Καρίνα.

Η Τζουλιέτα ήταν μια όαση: δεν ενδιαφερόταν για τους άντρες και ήταν αφοσιωμένη σ

ξει τι αξίζει στη δουλειά. Του θύμιζε πολύ τη μητέρα τους και την ικανότητά της να εστιάζεοτέλεσμα, αλλά και το επιχειρηματικό της πνεύμα, που βοήθησε στη δημιουργία της Λα Ντό

αμίλια. Ο πατέρας του απογείωσε την επιχείρηση, αλλά, χωρίς το όραμα και το δυναμισμ

τέρας του, τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί.

Η Καρίνα ήταν διαφορετική: ήταν το μικρό κορίτσι του μπαμπά και πάντα η ευαίσθητη

κογένειας. Τα συναισθήματά της ήταν πιο βαθιά, έβλεπε πράγματα τα οποία δεν έβλεπαν οι

ι έδινε χωρίς να σκέφτεται, γεγονός που είχε ανησυχήσει τον πατέρα της.

Θυμήθηκε τη σκηνή στο νεκροκρέβατο του πατέρα του· την υπόσχεση να προστατεύει κ

οσέχει για πάντα την οικογένεια· να φροντίζει πάντα τα κορίτσια και να μεγαλώσεχείρηση. Η αποτυχία δεν ήταν αποδεκτή.



Ιδρώτας άρχισε να εμφανίζεται στο μέτωπό του, την ώρα που κοίταζε τα τρία μοντέλα τα

ρίμεναν την Καρίνα. Ήταν μεγαλύτεροί της. Ήταν τρελός που σκεφτόταν να την αφήσει να βγ

Πήγε στο ψυγειάκι, πήρε ένα μπουκάλι νερό και το άνοιξε εκνευρισμένος. Η ψεύτικη σύ

υ τα είχε καταφέρει και πάλι. Η αθώα αδερφή του είχε βρεθεί σε μια φωτογράφηση για αν

ώρουχα, την είχαν μακιγιάρει, και τώρα ήθελε να κάνει παρέα με μοντέλα. Αλήθεια, γιατ

ρει τη Μάγκι μαζί του;

Α, ναι: επειδή ήταν η σύζυγός του.

Έπινε το νερό του και την παρατηρούσε. Δεν του άρεσε που είχε χάσει χτύπους η καρδιά

αν εκείνη πρωτογύρισε και τον κοίταξε. Είχε συνηθίσει την τρελή χημεία μεταξύ τους, το γε

η φλόγα στα μάτια της τον έκανε να σκέφτεται τα όριά του. Μπορούσε να διαχειριστ

ματική έλξη μεταξύ τους.

Άλλα πράγματα είχαν αρχίσει να τον ενοχλούν.

Η ικανότητά της να τον εκπλήσσει ήταν το χειρότερο απ’ όλα. Περίμενε το να υπ

κειότητα μεταξύ των μοντέλων και της Μάγκι. Δεν είχε ξαναπάει σε φωτογράφηση, κ

φτερό της μάτι μαζί με την άνεσή της τον είχαν γοητεύσει. Στην αρχή, τον

οπροσανατολίσει το γεγονός ότι η Καρίνα βρισκόταν στο πλατό, αλλά σύντομα η Μάγκι τρά

βλέμμα του, και μετά δεν υπήρχε τίποτε άλλο τριγύρω. Ήλεγχε το όλο σκηνικό χωρνευρίζει τους συνεργάτες της, αλλά ενθαρρύνοντας την ομαδική δουλειά.

Ναι, φλέρταρε. Αυτό βρισκόταν στο κέντρο της γυναικείας της φύσης. Αλλά, καθώς συνέχ

ν παρακολουθεί, παρατήρησε πολλά περισσότερα κάτω από την ψυχρή επιφάνεια, σαν να

ακαλύψει ένα χρωματιστό κοράλλι κάτω από αδιάφορα θαλάσσια φυτά.

Πάντοτε κρατούσε αποστάσεις.

Όχι σωματικές. Άγγιζε τους άλλους. Σχεδόν είχε υποστεί συσπάσεις, όταν την είδε να ισιών

ννητικά όργανα ενός μοντέλου ανάμεσα στα πόδια του. Γελούσε και πείραζε τους άλλους

υς έκλεινε με ύφος το μάτι. Αλλά υπήρχε μια αποστασιοποίηση στην αύρα της, πουριέβαλλε σαν συστάδα αγκαθωτών θάμνων. Μπορείς να δεις, αλλά δεν μπορείς να αγγ

πορείς να αγγίξεις, αλλά δεν μπορείς να αισθανθείς . Τα συναισθήματά της ήταν κλειδωμέν

εγχόμενα, σε σημείο στραγγαλισμού. Ναι, όταν τον κοίταζε, φαινόταν να μπαίνει στον πειρ

του δώσει κάτι παραπάνω. Και αυτός ήθελε κάτι παραπάνω.

Αλλά θα του το αρνιόταν; Η περηφάνια της είχε πληγεί από την πρώτη τους συνάντηση –

νθασμένη της πεποίθηση ότι ήταν ερωτευμένος με την καλύτερή της φίλη– και τα π

νηγορούσαν σε ένα μεγάλο «όχι».

Εκτός κι αν αυτός έπαιρνε αυτό που ήθελε.Το λυγερό κορμί της ήταν ντυμένο με μαύρο παντελόνι, ομόχρωμη αμάνικη πουκαμίσα, κ

ερβολικά ψηλά πέδιλά της τόνιζαν την κάθε της κίνηση και τις αισθησιακές καμπύλες τη

έροχα κανελί μαλλιά της ήταν σαν να έπαιζαν κρυφτό με το λαιμό της, τα μάγουλά της κ

κριά, εκλεπτυσμένη μύτη της. Το να γίνει ο πρίγκιπας που θα διέλυε τις άμυνές της ταίριαζε

λική φύση του. Πότε άλλοτε τον είχε γοητεύσει τόσο πολύ μια γυναίκα;

Την ήθελε.

Ο ήχος του ονόματός του τον έβγαλε από τις σκέψεις του. Η Μάγκι έδειξε προς το κινητό

ι μετά του έκανε νόημα. «Εντάξει, η Σιέρα μπορεί. Θα είναι εδώ σε λίγο και θα τη φέρει σπ

άδυ. Μπορείς να την εμπιστευτείς. Αλλά η απόφαση είναι δική σου.»



Η καρδιά του κόντευε να σπάσει στην ιδέα ότι η αδερφή του θα έβγαινε με άντρες και μ

ναίκα η οποία του ήταν άγνωστη. Αλλά η Μάγκι φαινόταν να έχει κάποιο δίκιο. Τι θα γινότα

ν άφηνε την Καρίνα να πειραματιστεί λίγο, και μετά γινόταν έκρηξη; Δεν έπρεπε ν

ταστρέψει όλα έτσι. Η Καρίνα και η υπόσχεσή του στον πατέρα του παραήταν σημαντικές.

«Μάγκι, μπορώ να εμπιστευτώ την αδερφή μου σε αυτή τη γυναίκα;»

Κάτι ανακινήθηκε στο μυαλό της ψεύτικης συζύγου του και καθρεφτίστηκε στο βλέμμα της

άμνηση πόνου και λύπης. «Ναι. Δεν θα έβαζα σε κίνδυνο την Καρίνα. Ξέρω καλά τη Σιέρα κ

οντίσει την αδερφή σου.»

Κούνησε καταφατικά το κεφάλι του. «Κανόνισέ το. Θα μιλήσω στην Καρίνα.»

«Θα μου μιλήσεις για ποιο πράγμα;»

Γύρισε προς το μέρος της, και αυτή στάθηκε δίπλα του. Με ύφος σαν να τον αψηφούσε κ

τια που έλαμπαν. Δεν είχε αφαιρέσει το μακιγιάζ, αλλά μέχρι και ο Μάικλ παραδεχόταν ότι

λύτερο από αυτό που έβαζε μόνη της. Έμοιαζε φρέσκια. Φαινόταν να είναι ο εαυτός τη

λύτερη έκδοση. «Η Μάγκι κανόνισε να σε συνοδεύσει μια φίλη της» της είπε.

Η Καρίνα φώναξε: «Θεέ μου! Μου κάνεις πλάκα; Πραγματικά, μπορώ να πάω;»

Ο Μάικλ σήκωσε το χέρι του. «Υπάρχουν, όμως, κανόνες. Θα μου στέλνεις μηνύματα γ

ρω πού βρίσκεσαι όλο το βράδυ. Η Σιέρα θα σε αναλάβει και θα σε φέρει σπίτι. Και, πριν φύ

λω να τους μιλήσω για δύο λεπτά.» Έδειξε προς τα μοντέλα, που φορούσαν τι-σερτ και τζιν

ένιζαν τα μαλλιά τους. « Κατάλαβες;»

Η Καρίνα έγνεψε καταφατικά με το κεφάλι της, σαν τρελή. « Ναι. Σ’ ευχαριστώ, Μάικλ.»

Η καρδιά του γέμισε χαρά με την ευτυχισμένη έκφραση στο πρόσωπό της.

«Οι φωτογραφίες είναι έτοιμες» είπε η Μάγκι.

Πήγαν όλοι στην οθόνη του υπολογιστή και έβλεπαν τις φωτογραφίες να περνούν μπροστά

μάτια τους. Ο Μάικλ άκουγε τη Μάγκι να τις σχολιάζει, επισημαίνοντας τα προβλήματα κ

λείψεις – το τι της άρεσε και τι δεν της άρεσε. Οι απόψεις της ήταν τολμηρές, αυστηρές, καέθιζαν αφάνταστα. Πόσο του άρεσε μια γυναίκα δυναμική στη δουλειά της – πάντοτε ήθε

αι έτσι η σύντροφός του. Δυστυχώς, σε πολλές από τις γυναίκες με τις οποίες έβγαινε άρεσ

φροντίζουν, και, μολονότι ο ίδιος προερχόταν από παραδοσιακή οικογένεια, ήθελε

ραπάνω από τη σύζυγό του. Ήθελε λίγη πυγμή.

Ξαφνικά, όλοι σταμάτησαν να μιλούν, όταν εμφανίστηκε στην οθόνη η επόμενη φωτογραφ

άικλ ένιωσε να του κόβεται η ανάσα.

«Αυτό είναι» ψιθύρισε η Μάγκι. «Την πέτυχα.»

Ο Μάικλ κοίταξε τη φωτογραφία: η Καρίνα ακουμπούσε σε έναν ψεύτικο τοίχο, κοιτάζοντανό· βρισκόταν στη σκιά, αλλά η φιγούρα της ήταν ταυτόχρονα φωτεινή και θολή

ρακτηριστικά του προσώπου της κρύβονταν από τις χοντρές μπούκλες της και τα χείλη της

ιγμένα, σαν να περίμενε για κάτι... εκεί έξω.

Οι τρεις άντρες ήταν τοποθετημένοι πίσω της, επιδεικνύοντας το προϊόν, αλλά δεν έμοιαζα

ζάρουν· στέκονταν σαν να είχαν δει έναν άγγελο ο οποίος πατούσε στη γη, και

στασιασμένοι. Η επιθυμία ήταν ζωγραφισμένη παντού στα έντονα χαρακτηριστικά τους. Δεν

ση σημασία τα σώματα και τα πρόσωπα, αλλά οι σκέψεις και τα συναισθήματα που κρύβο

ό πίσω, κάνοντας κάποιον να θέλει όχι απλά να δει, αλλά να μελετήσει τη φωτογραφία.

Ο παραγωγός σήκωσε το χέρι του για να χτυπήσει το χέρι της Μάγκι στον αέρα, δίνοντά



γχαρητήρια. Αυτή έσκυψε προς τη μεριά του Μάικλ και τον κοίταξε. «Μπορώ ν

ησιμοποιήσω;»

Η Καρίνα κουνούσε το κεφάλι της, εκστασιασμένη. «Πώς το πέτυχες αυτό, Μάγκι;» Ανέπν

θιά. «Είναι τόσο όμορφο.»

Η Μάγκι γέλασε. «Αυτή είναι η δουλειά μου. Όμως, εσύ είσαι το αστέρι εδώ. Είσαι πραγμ

ορφη.»

Ο Μάικλ είδε την αδερφή του να κοκκινίζει και να κουνιέται χαρούμενη. Ένιωσε να τ

αφρώς. Πώς μπορούσε να δει αυτή η γυναίκα τι χρειαζόταν η αδερφή του; Ναι, ήταν γυν

λά όχι η τυπική. Δεν μαγείρευε, δεν κουτσομπόλευε, δεν ήθελε παιδιά, δεν έκανε σκηνές.

α αυτά, έκανε στην αδερφή του ένα κομπλιμέντο που είχε βγει απλά από την ψυχή της – δεν

ύτικο.

Ο Μάικλ έσκυψε και φίλησε την αδερφή του στο κεφάλι. Έπειτα κοίταξε στα μάτια

ριτσιού, που είχε γίνει πια γυναίκα. «Έχει δίκιο. Είσαι πραγματικά όμορφη. Και, ναι, Μ

ορείς να τη χρησιμοποιήσεις.»

Το συναίσθημα που ένιωσε ήταν πολύ έντονο. Αισθάνθηκε έναν κόμπο στο λαιμό του

ρισε απότομα από την άλλη, για να εξαφανιστεί μόνος του στο διάδρομο. Χρειαζ

ωσδήποτε κάποια λεπτά για να συνέλθει.



Κεφάλαιο Οκτώ

όλις είχε πάρει την έγκριση για να παντρευτεί σε δημαρχείο. Σήμερα. Αυτή τη στιγμή.

Η Μάγκι βυθίστηκε στις πλούσιες μπουρμπουλήθρες και εξέπνευσε βαθιά. Μια ριπή α

τάχτηκε στον αέρα, γεμάτη από μικρές φουσκάλες που αντανακλούσαν το φως και γυάλ

ύνησε τις πατούσες της, έπειτα έφερε τα πόδια της στις άκρες της μπανιέρας και βυθίστηκ

ρό.

Η επίσκεψή τους στο προξενείο του Μιλάνου την είχε τρομοκρατήσει. Ήταν άλλο να συζ

έναν ψεύτικο γάμο και άλλο να συμπληρώνει χαρτιά. Αφού πήραν το Άτο Νοτόριο με

ρτυρες, πήραν και το Νούλα Όστα –την τελική τους δήλωση ότι επιθυμούσαν να παντρευτ

ειτα από πολλή γραφειοκρατία, εγκρίσεις και αρχειοθετήσεις.

Η Μάγκι αναστέναξε. Λόγω των γνωριμιών και της θέσης του Μάικλ, η μητέρα του τα

νονίσει έτσι ώστε να τελειώσουν με τα χαρτιά σε ένα απόγευμα. Σήκωσε το χέρι της και κο

νά το λαμπερό διαμαντένιο δαχτυλίδι στο δάχτυλό της. Το σχέδιο του Μάικλ φαινόταν άψογεγε ψέματα στη μητέρα του για τους επόμενους μήνες, μέχρι η Βενέτσια να παντρευτεί, και έ

της απεκάλυπτε πως καβγάδισαν άσχημα με τη Μάγκι και χώρισαν.

Μπερδεμένο, αλλά απαραίτητο. Η Μάγκι ανέπνευσε βαθιά, καθώς το υπέροχο άρωμα

νδαλόξυλου την ηρεμούσε. Ήταν απίστευτο αυτό που έκανε ο Μάικλ για να βοηθήσει την αδ

υ. Οι πράξεις του έδειχναν έναν τεράστιο σεβασμό για τη μητέρα του, ο οποίος τη συγκιν

τί να τσακωθεί μαζί της, λόγω των παράλογων απαιτήσεών της, και να αφήσει την αδερφή τ

βγάλει πέρα μόνη της, είχε οργανώσει ένα σχέδιο που θα έκανε τους πάντες ευτυχισμένους.

Εκτός από αυτόν…Το δέρμα της ανατρίχιασε και έβαλε το χέρι της στο στήθος της, χαϊδεύοντάς το ελαφρά. Π

πος γυναίκας θα έκανε ευτυχισμένο τον Μάικλ; Αυτός της γλυκιάς και χωρίς απαιτήσεις; Ή

ριόταν μέσα σ’ ένα μήνα; Και γιατί την ενδιέφερε αυτήν τόσο πολύ;

Διότι τον ήθελε.

Η αλήθεια την κατακεραύνωσε. Ναι, πάντοτε γνώριζε ότι υπήρχε σεξουαλική χημεία με

υς. Αλλά το να κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι, το να τον βλέπει να ζει στο οικείο περιβάλλον

ς έκανε κακό. Ήθελε, επιτέλους, να ικανοποιήσει τις ορέξεις της και να τελειώνει με αυτή

ορία. Άλλωστε, το ιστορικό της τής είχε δείξει ότι θα ήταν ικανοποιημένη το πρωί και έτοι

οχωρήσει στον επόμενο. Δεν υπήρχε τίποτα χειρότερο από το να ξυπνάει και να νιώθει αυ

νό μέσα της, βλέποντας ότι βρισκόταν δίπλα σε κάποιον που δεν ήταν Αυτός. Ποτέ δεν θα

τός. Βέβαια, ένα καλό σεξ ήταν ό,τι χρειαζόταν για να ηρεμήσει τις ορμόνες της.

Αλλά τι θα γινόταν με την Αλέξα;

Δάγκωσε το κάτω χείλος της στη σκέψη αυτήν. Μπορεί να το αρνιόταν ο Μάικλ, αλλά

απούσε. Φυσικά, έπειτα από αυτό το ταξίδι, θα έμενε μακριά από την Αλέξα και την οικογ

ς, και η Μάγκι δεν θα χρειαζόταν να ανησυχεί πως θα τους έκανε άνω-κάτω.

Θα ήταν μόνο σεξ. Ούτως ή άλλως, προσποιούνταν τους παντρεμένους, οπότε κάτι τέτοιο

ενίσχυε το όλο σκηνικό. Κανείς δεν χρειαζόταν να το μάθει. Ήταν ενήλικες και μπορούσα



αχειριστούν μια βραδιά πάθους.

Ήθελε να κάνει σεξ με τον Μάικλ Κόντε. Ένιωσε ρίγος σε όλη την πλάτη της. Οι ρώγε

έπλευσαν πάνω στο νερό. Δεν θα ερχόταν δεύτερη, γιατί θα όριζε η ίδια τη συμφωνία. Θέτ

υς κανόνες της.

Αχ, ναι.

Η φαντασίωσή της έγινε κομμάτια, όταν άνοιξε η πόρτα.

Έβγαλε ένα κοριτσίστικο ουρλιαχτό. Γλίστρησε κάτω από τις φουσκάλες και κατέβασε το

ς από ψηλά. Ο Μάικλ μόλις είχε μπει μέσα, με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί στο ένα χέρι κα

άτο με πλούσια κρέμα στο άλλο, χαμογελώντας πονηρά.

«Καλημέρα, γλυκιά μου. Απολαμβάνεις το μπάνιο σου;» Νερά πετάχτηκαν παντού,

οσπαθούσε να μην κοκκινίσει σαν κοριτσάκι. «Με δουλεύεις; Τι κάνεις εδώ; Όπως θα έλεγ

ρισσότερες παντρεμένες γυναίκες, έχω πονοκέφαλο.»

Είχε το θράσος να αρχίσει να γελάει. «Α, ναι, την έχω ξανακούσει την έκφραση. Μόλις ανοί

α από τα καλύτερα πινό γκρίτζιο κρασιά μας, και σκέφτηκα ότι θα ήθελες να το συνδυάσεις

άνιο σου.»

Έσμιξε τα φρύδια της. «Ναι, Ο.Κ. Ευχαριστώ.» Άρπαξε το μισογεμάτο ποτήρι και μύρι

μα κίτρου και βελανιδιάς. «Μπορείς να αφήσεις το πιάτο εδώ.»

Το έβαλε στην άκρη της μπανιέρας και την κοίταξε. Αρνούμενη να αναστατωθεί απ

οκλητικό, καυτό του βλέμμα, τον κοίταξε κι αυτή, φυσώντας μια τούφα βρεγμένα μαλλιά πο

αν μπει στο μάτι. «Τώρα, μπορείς να πηγαίνεις.»

Κάθισε κοντά της, στην άκρη της μπανιέρας. Είχε βγάλει το κοστούμι του και φορούσ

αρμένο τζιν και ένα λευκό πουκάμισο· ήταν ξυπόλητος και τα μαλλιά του έπεφταν στους ώ

υ, κάνοντάς τον ακόμα πιο σέξι. Η παρουσία του εκεί της είχε κόψει την ανάσα. Ήδη ένιωθε

τή τη χημεία μεταξύ τους, πολύ έντονα. Τι στο καλό συνέβαινε πια;

Τον περίμενε να δει τι θα πει, μιας που αυτή ήταν η γυμνή της παρέας, αλλά δεν έλεγε τίι κάνεις ακόμα εδώ;»

«Ήθελα να μιλήσουμε.»

«Εντάξει. Βγάλε τα ρούχα σου και θα μιλήσουμε.»

Δεν κινήθηκε, αλλά τα χαρακτηριστικά του τεντώθηκαν, και ξαφνικά της θύμισε άντρα-κυ

ίσαι σίγουρη γι’ αυτό;»

Γαμώτο! Τα συνήθως καυστικά σχόλιά της είχαν το αντίθετο αποτέλεσμα. Γιατί δεν έφευγε

ος πρόκλησης έλαμψε στα μάτια του και, με τρόμο, ένιωσε το κορμί της να παίρνει φωτιά

πηκε η ανάσα, καθώς το βλέμμα του άρχισε να προσπαθεί επιδεικτικά να διακρίνει το κορμτω από το νερό. Τι στο καλό συνέβαινε;

Άλλαξε την τακτική της. «Για ποιο πράγμα θέλεις να συζητήσουμε;»

«Για τη συμφωνία μας.»

Η Μάγκι σήκωσε τους ώμους της. «Νόμιζα ότι βαδίζαμε σύμφωνα με το σχέδιο. Έχ

οβάλει τα χαρτιά για να πιστέψει η μητέρα σου πως είμαστε νόμιμα παντρεμένοι. Είδε

τησε τόσα πράγματα για να δει αν όλα είναι εντάξει. Είναι πανέξυπνη.»

«Πάντα ήταν.»

«Η φωτογράφησή μου έγινε. Πήγα μέχρι και για να ψωνίσω φόρεμα με τις αδερφές σου.»



«Ωραία.»

«Έχουμε άλλο ένα οικογενειακό δείπνο, την Παρασκευή. Α, και η Τζουλιέτα θέλει αύρ

θω στο φούρνο μαζί σου.»

«Τέλεια.»

Έσμιξε τα φρύδια της. «Γιατί είσαι ακόμα εδώ;»

«Γιατί θέλω κάτι.»

«Τι;»

«Εσένα, γλυκιά μου.»Το στομάχι της σφίχτηκε. Άρχισε να ανοιγοκλείνει το στόμα της, αλλά δεν μπορούσ

θρώσει λέξη· από μέσα του βγήκαν μόνον άναρθρες κραυγές, γιατί δεν είχε μείνει αέρα

ευμόνια της. Ο Μάικλ δεν κινήθηκε καθόλου, αλλά παρέμεινε καθισμένος στην άκρη

ανιέρας. Η άνετη στάση του ερχόταν σε αντίθεση με τη φλόγα και τον πόθο στα μάτια του, κ

ν κοίταζε σαν πεινασμένος γάτος που ήταν έτοιμος να ορμήσει στο βραδινό του. Αχ, και μόν

έψη ότι τη δάγκωνε έκανε τα πόδια της να μουδιάσουν. Τι της είχε μόλις πει;

«Τι είπες;»

Χαμογέλασε ελαφρά. «Άκουσες τι είπα. Δοκίμασε λίγο από αυτό.»

«Δεν θέλω να δοκιμάσω από αυτό το διαολεμένο…»

Έσκυψε προς το μέρος της και της έβαλε κρέμα ανάμεσα στα χείλη. Άνοιξε το στόμα

τανακλαστικά, και μετά το έκλεισε. Η απαλή, βουτυρένια γεύση του γλυκού γέμισε το στόμα

πλούσια κρέμα κάλυψε ολόκληρη τη γλώσσα της, χαρίζοντάς της ευχαρίστηση. Την έβλεπ

σάει, και μετά έτριψε το δάχτυλό του στο κάτω χείλος της για να μαζέψει τη λίγη κρέμα που

νει έξω. Έπειτα έβαλε επιδεικτικά το δάχτυλό του στο στόμα του και το ρούφηξε.

Οι μηροί της σφίχτηκαν. Ένιωσε να υγραίνεται ανάμεσα στα πόδια της και ήξερε ότι δεν ήτ

ρό. Τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα, καθώς της έφερε το ποτήρι στα χείλη. Μια σταγόνα έπεσ

ώσσα της και το παγωμένο υγρό κύλησε στο λαιμό της, κάνοντάς την να βογκήξει. Άφησασί στην άκρη και έσκυψε προς το μέρος της.

«Καλό;» τη ρώτησε χαμηλόφωνα.

Η Μάγκι ανοιγόκλεισε τα μάτια της.

Η ματιά του την είχε μαγέψει. Τα σκληρά, αξύριστα γένια του τον έκαναν να μοιάζει με ά

βαρό, ο οποίος όμως είχε παρανομήσει. Το μεθυστικό άρωμά του από σαπούνι και μόσχο

ισδύσει στη μύτη της.

«Αχ, ναι.»

Τα χέρια του χάιδεψαν τους ώμους της, σκουπίζοντας τις φουσκάλες και κάνοντάς τηατριχιάσει. «Τι άρωμα είναι αυτό;»

«Ε;» Ω, Θεέ μου, είχε μουγκαθεί. Προσπάθησε να συνέλθει από τη βασανιστική αίσθηση

ριού.

«Σανδαλόξυλο.»

«Με έχει τρελάνει. Όταν τελικά σε γευτώ, θα αφήσεις αυτή τη γλυκιά γεύση στη γλώσσα μο

Μόλις της είχε γίνει σαφές ότι αυτός ήταν ο αρχηγός. Προσποιούνταν ότι αυτή κινούσ

ματα όλη την ώρα. Γι’ αυτό τον διασκέδαζε! Τα άκρα της μούδιασαν, πονούσε χαμηλά μέσ

ι το δέρμα της έκαιγε κάτω από το νερό. Αυτή τη φορά την είχε στριμώξει, την ώρα που έν



άλωτη. Γιατί ήθελε ξαφνικά να αλλάξει τους κανόνες του παιχνιδιού; Η Μάγκι προσπάθησ

εφτεί μέσα στην αναστάτωσή της.

«Γιατί το κάνεις τώρα αυτό;» Αναρωτήθηκε αν θα έχανε, σε περίπτωση που του παραδινότα

υ έλεγε να την πάρει επιτόπου, και αυτό την εκνεύρισε. «Παίζεις κάποιου είδους άρρωστο πα

ζί μου;»

Στο πρόσωπό του ζωγραφίστηκε η αποφασιστικότητα. «Εσύ παίζεις παιχνίδια, τιγρίνα

ύλισε. «Σε ήθελα από την πρώτη μέρα – ποτέ δεν το αρνήθηκα. Κουράστηκα να διαφωνώ

υ, ενώ μπορούμε να κάνουμε άλλα πράγματα, πιο απολαυστικά... και για τους δυο μας.»

Το γεγονός ότι είχε συνειδητοποιήσει ακριβώς το ίδιο με αυτήν την εκνεύρισε. Υποτίθετα

τή θα του την έπεφτε. Ήταν τρελός, αν νόμιζε ότι η Μάγκι απλά θα καθόταν και θα τον άφη

ν αποπλανήσει, δίνοντάς του τον έλεγχο. Ήταν δική της ιδέα το να κάνουν σεξ και να

οβάλει από το σύστημά της. Δεν θα τον άφηνε να κερδίσει αυτόν το γύρο.

«Χρειάζομαι χρόνο για να σκεφτώ.»

Σηκώθηκε όρθιος και της έγνεψε καταφατικά, με πρόσωπο ευγενικό.

«Δώσε μου, σε παρακαλώ, μια πετσέτα.»

Την κοίταξε με ύφος. Στο πρόσωπό του φαινόταν η πάλη ανάμεσα στο να συνεχίσει να την π

να σταματήσει. Τελικά, ηρέμησε. Η Μάγκι συνειδητοποίησε ότι είχε αρχίσει να χτίζεται κάπ

ους εμπιστοσύνη μεταξύ τους, και ήξερε ότι, όσο κι αν τον εκνεύριζε, αυτός πάντοτ

ανακτούσε τον αυτοέλεγχό του. Αυτό απάλυνε έναν βαθύ φόβο της. Ο Μάικλ πήρε τη

ουδωτή πετσέτα, της την έδωσε κι έπειτα γύρισε από την άλλη μεριά.

Η Μάγκι χαμογέλασε θριαμβευτικά.

«Εντάξει. Τώρα, είμαι έτοιμη.»

***

Μάικλ γύρισε προς το μέρος της.

Ήταν γυμνή.

Θριαμβευτικά και ζωηρά, ήταν εντελώς γυμνή.

Θυμήθηκε αχνά την πρώτη φορά που είχε δει γυμνά γυναικεία στήθη. Ήταν ένα αγόρι το ο

λις ξεκινούσε τη σεξουαλική του δραστηριότητα. Πάντα πίστευε ότι τίποτε δεν θα μπορούσ

περάσει εκείνη τη φάση.

Αλλά αυτό που είχε μπροστά του την ξεπερνούσε.

Στεκόταν όρθια, με το κεφάλι της να γέρνει προς τα πίσω και την πετσέτα ριγμένη στα πόδιαα ατέλειωτο κορμί με απαλό χρυσομπέζ δέρμα έστεκε μπροστά του, υγρό από το μπ

αλίζοντας από τα υπολείμματα του νερού πάνω του. Τα στήθη της ήταν στητά, γεμάτα

ολισμένα με κόκκινες ρώγες. Ένιωσε να τρέχουν σάλια στο στόμα του από την ανάγκη το

υτεί και να δαγκώσει αυτά τα φρούτα. Τα πόδια της ήταν πανύψηλα, λεπτά και γυμνασμένα

α τέλειο τρίγωνο από κανελί τρίχες έκρυβε τα πιο απόκρυφα σημεία της. Σχεδόν… Ένιω

γερσή της – το σώμα της τον καλούσε.

Παρ’ όλα αυτά, είχε μείνει στήλη άλατος: απλά στεκόταν στο πάτωμα με τα κεραμικά πλακά

Τον είχε βασανίσει όλο το απόγευμα. Τα μαλλιά της, που χάιδευαν τους ώμους τη

ρκαστικό χιούμορ της, η ζωντάνια της, που πήγαζε από μέσα της, ακόμα και όταν δεν έ



οτα. Θυμήθηκε εκείνες τις πολύτιμες στιγμές τους μαζί, τις προάλλες· εάν το χέρι του είχε

ο πιο κάτω, θα της είχε βάλει φωτιά.

Η γυναίκα αυτή βρισκόταν παντού μέσα του και δεν μπορούσε να κάνει κάτι για αυτό. Έπ

πάει μαζί της, να τη βγάλει από το σύστημά του, και ίσως το πρωί που θα ξυπνούσαν να

έον και οι δύο φυσιολογικοί άνθρωποι. Στο καλό – δεν ταιριάζανε. Ήθελαν διαφορ

άγματα – διαφορετικό τρόπο ζωής. Αυτός επιθυμούσε μια μεγάλη οικογένεια και ένα σπ

ρίς πολλές φασαρίες και δράματα. Ήθελε μια γλυκιά γυναίκα, που να πήγαινε με τα νερά

λά με ζωντανό πνεύμα, για να μην τη βαρεθεί.

Το σεξ μπορούσε να λύσει κάθε πρόβλημα – ήταν σίγουρος γι’ αυτό.

Η αντίδρασή της τον είχε ενοχλήσει, αλλά αρνιόταν να την πιέσει. Είχε απογοητευτεί πολύ

ν ήταν ειλικρινής μαζί του, πράγμα το οποίο του έδειχνε ξεκάθαρα ότι δεν ταίριαζαν. Θεωρ

ν ειλικρίνεια το πιο σημαντικό πράγμα σε μια σχέση, και τα μυστικά που κρατούσε από εκ

ν θα τα μοιραζόταν ποτέ – ούτε με αυτόν ούτε με κανέναν άλλον.

Αλλά και πάλι του την είχε φέρει. Έπαιζε με τους δικούς της όρους.

Είχε τα κότσια να τον κοιτάζει αφ’ υψηλού. «Συμφωνώ με την πρότασή σου να κάνουμε

λά, από τη στιγμή που δεν μπορείς ούτε να μιλήσεις, θα πάω να ντυθώ και θα ξαναδούμ

τημα κάποια άλλη στιγμή. Όταν θα είσαι πιο…» –το βλέμμα της έπεσε πάνω στη στύση τουγάλωνε γρήγορα– «λειτουργικός.»

Κατευθύνθηκε προς την πόρτα.

Με δύο βήματα, ο Μάικλ βρέθηκε μπροστά της. Κλείδωσε την πόρτα και, αργά αργά, γ

ος το μέρος της.

Τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα. Την άρπαξε και την ακούμπησε πάνω στην πόρτα. Της σήκ

πιγούνι και έβαλε το γόνατό του ανάμεσα στους μηρούς της για να της ανοίξει τα πόδια.

άτησε την αναπνοή της, καθώς έφερνε το στόμα του στο δικό της.

«Είμαι έτοιμος, γλυκιά μου» της ψιθύρισε. «Εσύ;» Το στόμα του πήρε το δικό της.Του άρεσε να αποπλανεί τις γυναίκες. Του άρεσε το πώς γλιστρούσαν τη γλώσσα τους, το

υς κοβόταν η ανάσα, το πώς κλιμακωνόταν ο πόθος, καθώς έφταναν στην ολοκλήρ

ωρούσε τον εαυτό του ειδικό στο ζήτημα του ελέγχου του ερωτικού ρυθμού, αλλά με ένα

λί της έχασε το δικό του έλεγχο.

Το κορμί της γλίστρησε πάνω στο δικό του, υγρό, όπως και η περιοχή ανάμεσα στα πόδια

ι καυτό σαν τη φωτιά. Το φιλί δεν ήταν ένα απλό προκαταρκτικό· ήταν ένας ανηλεής πόλ

ρίς επιζώντες. Και ο Μάικλ απολάμβανε κάθε στιγμή της απόλυτης παράδοσής του.

Βούτηξε βαθιά μέσα στη γεύση της. Αυτή βόγκηξε και σήκωσε τους μηρούς της. Τα δάχτυλλέχτηκαν στα μαλλιά του, καθώς τον κρατούσε πάνω της και ήθελε κι άλλο. Τα χέρια

στρησαν στο σώμα της, απολαμβάνοντας κάθε κομμάτι του, παίζοντας με τα στήθη τη

ράζοντας τις ρώγες της με τα δάχτυλά του, ενώ αυτός κατάπινε τα βογκητά της. Της άνοι

λο τα πόδια. Αυτή ήταν λαχανιασμένη και τύλιξε το ένα πόδι της γύρω από τη μέση του γ

θεί πάνω του. Πήρε τα χείλη του από τα δικά της και κοίταξε μέσα στα πράσινα μάτια της με

Το ένα χέρι του έφυγε από το στήθος της και πήγε προς τα κάτω, σταματώντας στο ύψο

ιλιάς της. «Θέλω σαν τρελός να βυθίσω τα δάχτυλά μου μέσα σου» της ψιθύρισε. «Είσαι έ

μένα;»

Η φωνή της ήταν σέξι και ψιθυριστή: «Μιλάς πολύ, Κόμη.»



Χαμογέλασε και έχωσε τα δάχτυλά του ανάμεσα στα πρησμένα κάτω χείλη της.

Αυτή ούρλιαξε και ακούμπησε με δύναμη το κεφάλι της στην πόρτα. Το μεταξένιο, παλλό

ωτερικό της έκλεισε τα δάχτυλά του και τα έσφιξε. Ήθελε να βρίσει για την αντίδρασή της –

άγκη της να τον νιώσει ήταν ιδιαίτερα εμφανής στο υγρό που έτρεχε στα δάχτυλά του. Θεέ

αν η πιο όμορφη γυναίκα που είχε δει – τόσο ανοιχτή σε κάθε απόλαυση. Πήγε ακόμα πιο β

υνώντας τα δάχτυλά του και πιέζοντας το γλυκό επίμαχο σημείο της, καθώς αυτή κουνούσε

φούς της και έφτανε πιο κοντά στην κορύφωση.

Η στύση του είχε μεγαλώσει τόσο πολύ που τον πονούσε, αλλά το πρόσωπό της ήταν

ωτικό, ώστε δεν ήθελε να σταματήσει να το κοιτάζει. Τα δόντια της βυθίστηκαν στη σάρκα

τω χείλους της και τα μάτια της μισόκλεισαν, καθώς πολεμούσε την αυξανόμενη ανάγκη τη

λειώσει. Το σώμα της άνθιζε πάνω του, αλλά τα χέρια της είχαν σχηματίσει γροθιές και πίεζ

ήθος του. Η απεριόριστη ανάγκη της να ελέγχει το καθετί στις σχέσεις της τον έκανε να θέλ

ν υποτάξει απόλυτα. Σε αυτόν. Σε αυτό που γινόταν εκείνη τη στιγμή.

Έκανε έναν κύκλο μέσα στο σφιχτό, παλλόμενο εσωτερικό της. Ακόμα έναν. Και μετά κατέ

στόμα του και άρχισε να της γλείφει τη ρώγα.

«Μάικλ…»

«Μιλάς πολύ, γλυκιά μου.» Τα δόντια του δάγκωναν την πρησμένη ρώγα της, ενώ τα δάχυ έπαιζαν μαζί της χωρίς έλεος. Οι μύες των μηρών της άρχισαν να τρέμουν και ο δυνατός πα

ς αντήχησε στο αυτί του. Το άρωμά της μπήκε στα ρουθούνια του και τον έκανε να καταλάβ

λίγο θα ερχόταν η έκρηξη. Για πρώτη φορά, ανήκε στο παρόν, είχε παραδοθεί στο σώμα τη

αν ανοιχτή σε ό,τι της έδινε. Η στύση του κόντευε να σπάσει, το αίμα έβραζε στις φλέβες του

«Μάικλ! Μη! Αν συνεχίσεις, θα…»

«Θέλω να τελειώσεις. Τώρα. Έλα, Μάγκι.»

Δάγκωσε τη ρώγα της, καθώς τα δάχτυλά του βυθίστηκαν για άλλη μια φορά μέσα της.

Αυτή ούρλιαξε και άρχισε να τον πιέζει χωρίς έλεος. Η κραυγή της έσκισε τον αέρα, το σώμχισε να τρέμει και τεντώθηκε προς το μέρος του. Αυτός συνέχισε να την κρατάει, παρατείνο

ν οργασμό της, με το σώμα του κολλημένο πάνω στο δικό της.

Είχε παραλύσει ολόκληρη. Της ψιθύρισε τρυφερά λόγια και της έδωσε ένα φιλί στο πρόσ

άζοντας αργά αργά τα δάχτυλά του από μέσα της. Είχε δίκιο που πίστευε ότι υπήρχε χη

ταξύ τους, αλλά τίποτε δεν τον είχε προετοιμάσει για αυτό το έντονο συναίσθημα το οποίο

φιξε το στομάχι. Ήθελε να τη βάλει στο κρεβάτι και να την πάρει ολοκληρωτικά· να περάσει

ζί της ανάμεσα στα σεντόνια, μέχρι που πλέον δεν θα μπορούσε να σκεφτεί κανένα

ρκαστικό σχόλιο και θα ψιθύριζε μόνο το όνομά του. Από πού είχε προκύψει τόση τρυφερότ Έμεινε ακίνητη στα χέρια του, προσπαθώντας να ανακτήσει την αναπνοή της. Της έτριψ

γουλο και αποφάσισε να την πάρει αγκαλιά και να την πάει στο κρεβάτι για να μιλήσου

νουν έρωτα και…

«Ουφ, μια χαρά. Το χρειαζόμουν όλο αυτό.» Ο ψυχρός, απαθής τόνος της φωνής της ερχότα

τίθεση με το τρέμουλό της, αλλά, προτού προλάβει να την αγκαλιάσει, τον έσπρωξε, πήρ

τσέτα από το πάτωμα και την τύλιξε γύρω της. Χαλάρωσε το κεφάλι της και αναστέναξε β

’ ευχαριστώ. Θέλεις να σε περιποιηθώ κι εγώ τώρα;»

Ο ανάλαφρος τόνος της τον ενόχλησε πολύ. Έκανε ένα βήμα πίσω, αναρωτώμενος αν

ίθιος. Γιατί ήθελε να το παίξει τόσο ανεξάρτητη, όταν ένα λεπτό νωρίτερα φώναζε το όνομά



ι ήταν γαντζωμένη πάνω του, με μια μανία που δεν είχε ξαναδεί σε γυναίκα; Την κοίταξε δηκ

λά αυτή παρέμεινε χαλαρή. Και απόμακρη.

«Θέλεις να με περιποιηθείς;» τη ρώτησε ψυχρά. Ανασήκωσε τους ώμους της. «Αν θέλεις. Σ

ωστάω. Βέβαια, δεν έχω πολλή ώρα στη διάθεσή μου. Υποσχέθηκα στη μητέρα σου ν

ηθήσω για το δείπνο και πρέπει να ντυθώ. Λοιπόν;» Σήκωσε το φρύδι της και περίμενε. Ο Μ

ωσε να βυθίζεται. Είχε πρόβλημα. Για μερικά λεπτά τού ανήκε πλήρως, αλλά στη συνέχεια

ίκανη να διατηρήσει οποιουδήποτε είδους επαφή. Γιατί τον ενοχλούσε τόσο πολύ η αδυναμί

συνδεθεί με τον άλλον; Τι τον ένοιαζε;

«Γιατί το κάνεις αυτό, γλυκιά μου;» τη ρώτησε ήρεμα.

Η Μάγκι τινάχτηκε πίσω, σαν να την είχαν χτυπήσει. Σχεδόν ξέσπασε. «Συγγνώμη αν δεν

μιλήσω για χαζοσυναισθήματα έπειτα από έναν οργασμό, Κόμη. Νόμιζα ότι δεν υπήρχαν τ

ματα μεταξύ μας.»

Η ατμόσφαιρα έβραζε από λέξεις και συναισθήματα που δεν εκφράζονταν. Τελικά, κού

ταφατικά το κεφάλι του και σταμάτησε απότομα κάθε έκφραση τρυφερότητας, σαν να είχε

α λουλούδι από το κοτσάνι του. «Έχεις δίκιο, Μάγκι. Δεν υπάρχουν τέτοια θέματα μεταξύ μα

Έπιασε το χερούλι της πόρτας και την άνοιξε. «Μετά το δείπνο, θα προσέχουμε τα ανιψ

υ. Από τη στιγμή που είσαι υπεύθυνη για το γεγονός ότι η Καρίνα αθέτησε την υπόσχεσήον Μπράιαν, θα αναλάβουμε εμείς να προσέχουμε τα παιδιά του.»

Τον κοίταξε σοκαρισμένη. «Ο Μπράιαν έχει τέσσερα αγόρια! Είμαι εξουθενωμένη.

όκειται να το κάνω.»

Έσκυψε προς το μέρος της, αγριεμένος, και τη διέταξε: «Θα κρατήσουμε τα παιδιά του. Θα

τά το δείπνο. Ντύσου και θα τα πούμε κάτω.»

Έκλεισε την πόρτα πίσω του, αγνοώντας τις φωνές της, και αποχώρησε ακόμα ερεθισμένο

λύ εκνευρισμένος.

***

είχε θαλασσώσει.

Η Μάγκι κοίταξε τον ψεύτικο σύζυγό της κάτω από τις βλεφαρίδες της, καθώς πάλευε μ

ιψιό του, ο οποίος ούρλιαζε γιατί δεν ήθελε να μπει στην κούνια. Ο Μάικλ είχε σηκώσ

νίκια του κολλαριστού λευκού πουκαμίσου του, και οι δυνατοί του πήχεις κινούνταν ενώ το

οτσούσε και έφτυνε με μανία. Εάν δεν ήταν τόσο στενοχωρημένη, θα γελούσε με το θέαμα

οιαζε άνετος, όπως συνήθως, αλλά εξαντλημένος, σαν ένας άντρας που ήθελε να ξαπλώσει

ναπέ και να πάρει το τηλεκοντρόλ στα χέρια.Και ήταν μόνον 8.30 μ.μ.

Ήταν σαν να είχε περάσει σίφουνας από το δωμάτιο. Οι χαρούμενες μπλε και κίτρινες ζωγρ

λάσσιων ζώων στους τοίχους έμοιαζαν με αποστολή καταδύσεων που δεν είχε κυλήσει και

λά. Οι τοίχοι ήταν μουτζουρωμένοι με μπογιές, τα βιβλία ήταν πεταμένα παντού τριγύρω, κα

κουδάκι είχε σχεδόν διαμελιστεί και έμοιαζε με θύμα ενός περίεργου πειράματος.

«Πεινάει κι άλλο;» τον ρώτησε, πηγαίνοντας προς το μέρος του και μασουλώντας κάπ

ους δημητριακά.

«Όχι. Η Λίζι είπε ότι πρέπει να πιει μόνον ένα μπουκάλι γάλα για να κοιμηθεί.» Το



ριφογύριζε νευρικά στην κούνια του, και τα σάλια που έτρεχαν από το στόμα του είχαν

λια τρεις σαλιάρες έως τώρα. Δεν είχε καταφέρει να ηρεμήσει ούτε με τα ψεύτικα παπάκια,

νέχιζε να ουρλιάζει. «Μήπως πρέπει να ρευτεί κι άλλο;» τη ρώτησε συνοφρυωμένος.

Ανοιγόκλεισε τα μάτια της. «Δεν ξέρω. Όταν η Λίλι κλαίει για ώρα, τη δίνω στην Αλέξα.»

Ο Μάικλ αναστέναξε. «Πού είναι ο Λουκ και ο Ρόμπερτ;»

Σηκώθηκε στις μύτες των ποδιών της. Ήξερε την επόμενη αντίδρασή του. «Παίζουν.»

«Νόμιζα ότι τους είχες βάλει για ύπνο.»

«Τους έβαλα. Αλλά δεν ήθελαν να κοιμηθούν, και τους είπα ότι μπορούν να παίξουν.»Μουρμούρισε κάτι από μέσα του και σκούπισε τα σάλια από το μωρό. «Εννοείται πως δε

ελαν να πάνε για ύπνο, Μάγκι. Εμείς είμαστε οι ενήλικες. Απλά πες τους “όχι”.»

«Το έκανα. Τρεις φορές. Αλλά ο Ρόμπερτ άρχισε να κλαίει γιατί ήθελε τη μαμά του, και

χισε και ο Λουκ, οπότε τους άφησα να παίξουν για άλλα πέντε λεπτά.» Δεν μπορούσ

ραδεχτεί πως αυτά τα ψεύτικα δάκρυα της είχαν ραγίσει την καρδιά και ότι θα τους

δήποτε ήθελαν.

Αναστέναξε βαθιά. «Παίζουν μαζί σου. Απλά να το ξέρεις. Δεν έγινε και τίποτε.»

Η Μάγκι αναρωτήθηκε γιατί ξαφνικά φοβόταν να του πει για την πλαστελίνη. Δεν ήταν ασφ

τα παιδιά; Αυτό έλεγαν πάντα τα διαφημιστικά. Ο Ρόμπερτ τής είχε πει ότι η μητέρα

ντοτε τους άφηνε να παίξουν με πλαστελίνη, όταν δεν μπορούσαν να κοιμηθούν.

Ξαφνικά, συνειδητοποίησε ότι ο Μάικλ είχε δίκιο: είχαν παίξει μαζί της. Πολύ άσχημα. Γι’

αν ενθουσιαστεί τόσο, όταν τους την κατέβασε από το πάνω ράφι της ντουλάπας! Δάγκω

τω χείλος της και αποφάσισε να πάει πίσω και να τους την πάρει, προτού ο Μάικλ ανακαλύψ

ε συμβεί. Οι ερωτήσεις του της έκαναν επίθεση πιο γρήγορα και από αγριεμένες μέλισσες:

ν Ράιαν τι έγινε; Έχει κοιμηθεί;»

Ανοιγόκλεισε τα μάτια της. «Σηκωνόταν συνέχεια, επειδή ήταν διψασμένος. Του έβαλα

ρό στο ποτηράκι του.» Έβαλε την πιπίλα στο στόμα του μωρού και σήκωσε τα μάτια του προς τον ουρανό.

ρεπε, Μάγκι. Μουσκεύει το κρεβάτι του και δεν επιτρέπεται να πίνει υγρά μετά τις επτά.»

Του έριξε μια άγρια ματιά. «Δεν μου το είπες. Έπιασε το στομάχι του και μου είπε ότ

νούσε, επειδή διψούσε πολύ. Είσαι εδώ μέσα πάνω από μία ώρα, και με έχεις αφήσει έξω,

υ, με τους γιους του Σατανά! Ας αλλάξουμε, λοιπόν: θα βάλω εγώ το μωρό για ύπνο και χειρ

ύ τη συμμορία από το Αουτσάιντερς .»

«Τι εννοείς με το Αουτσάιντερς ;»

«Αχ, άσ’ το, δεν πειράζει. Δώσ’ τον εδώ.» Άρπαξε τον Τόμας από την κούνια, τον ξάπλωσεκαλιά της και έβαλε το δάχτυλό της στο στόμα του. Το μωρό σταμάτησε να κλαίει και άρχι

υφάει σαν τρελό το δάχτυλό της. Τα μάτια του μισόκλεισαν με ευχαρίστηση. «Βλέπεις; Β

ντάκια.»

Ο Μάικλ κοίταξε καχύποπτα το χαρούμενο μωρό. Επιτέλους, έκανε ησυχία, και τα αυτιά

νηκαν να ηρεμούν, μέχρι που άκουσαν μια περίεργη κραυγή από το διπλανό δωμάτιο. «Μ

ώ. Πρέπει να πάω πάλι τον Ράιαν στην τουαλέτα.»

Η Μάγκι κοίταξε το μωρό να μασουλάει σαν τρελό. Πάντοτε πίστευε ότι θα ήταν ανί

τέρα, και απόψε είχε βεβαιωθεί για αυτό. Πώς κατάφερνε η Λίζι να διαχειριστεί τόσα πιδιά ταυτόχρονα; Η βραδιά κυλούσε χειρότερα από το αναμενόμενο, γιατί νωρίτερα είχε οργα



ώς είχε ξεπέσει έτσι;

Άρχισε να περπατάει πάνω-κάτω, με το μωρό στην αγκαλιά. Τι της συνέβαινε; Ίσω

ειαζόταν ψυχοθεραπεία. Ένας άντρας τής είχε προσφέρει ευχαρίστηση, τρυφερότητα και ζεστ

έκανε αυτή; Τον έδιωξε από δίπλα της όσο πιο γρήγορα μπορούσε και προσποιήθηκε ότι δε

οιαζε.

Γιατί το θέμα δεν ήταν μόνον ο οργασμός. Ήταν το πώς ένιωθε μέσα στην αγκαλιά του.

Για πρώτη φορά στη ζωή της αισθάνθηκε να μην έχει τον έλεγχο. Και αυτό την έκανε να νι

λύ άβολα. Και, ειλικρινά, δεν ήξερε πώς να το διαχειριστεί. Σε όλη της τη ζωή, διατηρούσ

εγχο στις σχέσεις της και ταυτόχρονα ευχόταν να βρει έναν άντρα που θα γεμίσει την καρδι

ν ψυχή της. Πίστευε ότι θα έριχνε το τείχος γύρω της, όταν θα έβρισκε το άλλο της μισό, α

τίθετα, είχε αρχίσει να συνειδητοποιεί πως είχε ξεκινήσει για ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή.

Δεν ήξερε πώς ήταν να διατηρεί μια φυσιολογική, αληθινή σχέση· να ξεχνάει ένα κομμάτ

υτού της και να το προσφέρει στον άλλον. Ίσως να ήταν πια πολύ αργά για αυτήν. Γιατί κα

κρή γεύση μόνον από όσα θα μπορούσε να της προσφέρει ο Μάικλ Κόντε την είχε συγκλο

όκληρη και είχε καταστρέψει τον κόσμο που είχε χτίσει γύρω της. Οπότε, του φέρθηκε σαν σ

ι τον πλήγωσε επίτηδες. Ένιωσε να πονάει με το που θυμήθηκε το βλέμμα στα μάτια του

ογοήτευσή του, όταν κατάλαβε ότι την είχε τρομοκρατήσει η επιρροή που ασκούσε πάνω της Έπρεπε να φύγει. Να διακόψει νωρίτερα το ταξίδι. Να κάνει το οτιδήποτε για να σταματήσ

ένο που έβλεπε να έρχεται καταπάνω της. Αλλά τι θα γινόταν αν ξυπνούσε μια μέρα

νειδητοποιούσε ότι αυτός ήταν το άλλο της μισό;

Ο μόνος άντρας που θα μπορούσε να αγαπήσει; Ήταν όμως ο άντρας που αγαπούσε

λύτερή της φίλη, και αυτή θα την είχε ως δεύτερη επιλογή.

«Μάγκι!»

Ο ήχος του ονόματός της έσκισε τον αέρα του δωματίου, κάνοντάς την να αναπηδήσει. Ή

αστελίνη; Ή κάτι χειρότερο; Το κεφάλι της πονούσε από όλες τις οδηγίες και από το φόβο ότνει κάτι λάθος. «Τι είναι;»

«Έδωσες στον Λουκ να πιει χυμό σε συσκευασία;»

Γαμώτο! Ποιος ήταν πάλι ο Λουκ; Όλα τα αγόρια είχαν υπέροχα σγουρά καστανά μα

ούρα μάτια και πονηρά χαμόγελα. Έμοιαζαν με απομίμηση του Τρίο Στούτζες. «Είδε τον Ράι

ει ένα χυμό και άρχισε να κλαίει, οπότε έδωσα έναν και σε αυτόν.»

«Μπορείς να έρθεις εδώ;»

Ήταν γελοίο να φωνάζουν μπρος-πίσω. Σήκωσε τον Τόμας πιο ψηλά στην αγκαλιά της, κ

τός συνέχιζε να ρουφάει σαν τρελός το δάχτυλό της, και προσπάθησε να περάσει ανάμεσα αιχνίδια στο χολ. «Μίλα μου ανθρώπινα, σε παρακαλώ» είπε στον Μάικλ, αναρωτώμενη

φνικά ακουγόταν σαν γονιός. Ξάφνου, σταμάτησε και άρχισε να χαζεύει την κουζίνα, που

αν πια καθόλου καθαρή: πέντε κουτάκια χυμού ήταν πεταμένα στο πάτωμα· το υγρό

σιλίσει τα ντουλάπια, το ψυγείο και τους τοίχους, και το όλο σκηνικό παρέπεμπε σε

νικό. Ο Λουκ κουνούσε τα πόδια του και έμοιαζε ένοχος. «Ω, Θεέ μου, τι συνέβη;»

Ο Μάικλ σταύρωσε τα χέρια του και κοίταξε αυστηρά τον ανιψιό του. «Λουκ. Γιατί δεν λε

α Μάγκι τι συνέβη εδώ;»

Ο Λουκ κούνησε το κεφάλι του με έναν τρόπο που τον έκανε πολύ γλυκό. Η Μάγκι δεν πί

είχε δίκιο. «Παίζαμε πυραύλους που έσκαγαν» παραδέχτηκε. «Βλέπετε;»



«Όχι!» φώναξαν και οι δύο ταυτόχρονα.

Ήταν πολύ αργά. Ο Λουκ είχε πηδήξει πάνω στο τελευταίο κουτί χυμού. Το υγρό πετάχτηκ

ρέι και έκανε χάλια τα πάντα, συμπεριλαμβανομένων και των δυο τους.

Ο Μάικλ τον άρπαξε και τον σήκωσε ψηλά. «Έμπλεξες άσχημα» τον προειδοποίησε. «Περ

χρι να γυρίσει η μητέρα σου, και θα της πω τι έκανες.»

Στη Μάγκι ξέφυγε ένα γέλιο για το γελοίο της κατάστασης. Ο ψεύτικος σύζυγός της την κο

πληκτος. «Το βρίσκεις αστείο όλο αυτό;»

Δάγκωσε το χείλος της. «Ε, περίπου. Δηλαδή, είναι τόσο χάλια εδώ μέσα, που αισθάνομαπαίζω στο Πανκ’ντ .»

«Μπορείς να καθαρίσεις εδώ μέσα για να κάνω μπάνιο τον Λουκ;»

Κοίταξε το χάλι γύρω της. «Μα κρατάω το μωρό. Είναι ήσυχο τώρα, και δεν πρόκειται να β

δάχτυλό μου από το στόμα του μέχρι να παπαριάσει εντελώς.»

Ο Μάικλ φάνηκε να αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στα δύο ενδεχόμενα, χωρίς να ξέρει ποιο

ρότερο. «Θεέ μου, εντάξει. Τότε, έλα να με βοηθήσεις με το μπάνιο.»

Τον ακολούθησε, καθώς εκείνος πήγε και προς τα άλλα δύο αγόρια. «Εσείς θα μείνετε εδώ

παίξετε μέχρι να βγει ο Λουκ από το μπάνιο. Μετά θα πάτε όλοι για ύπνο. Καταλάβατε;»

«Ναι, θείε Μάικλ» είπε ο Ρόμπερτ, με σκυμμένο το κεφάλι.

Η Μάγκι τον κοίταξε καχύποπτα. Για κάποιο λόγο, στα καστανά μάτια του φαινόταν ότι ε

λη σκανδαλιά στο μυαλό του. Αγνόησε το ένστικτό της και κάθισε στη λεκάνη της τουαλ

ώ ο Μάικλ έβαζε τον Λουκ στην μπανιέρα. «Τα ξαδέρφια σου, λοιπόν, ζουν έτσι κάθε βράδυ;

Έριξε μέσα αφρόλουτρο και κούνησε το κεφάλι του. «Κάτι μου λέει ότι είναι πιο οργανω

ό εμάς. Αλλά, ναι, έτσι περνούν τα περισσότερα βράδια τους.»

Συνέχισε να κουνάει τον Τόμας και προσπάθησε να μη φανεί αδιάκριτη. «Εσύ τι θέλεις; Θα

εσε κάτι τέτοιο;» Ο Μάικλ φάνηκε να σκέφτεται προτού απαντήσει. Τελικά, κούνησε καταφ

κεφάλι του. «Ναι.»

«Αλήθεια; Όλο αυτό το γκλάμουρ;» Σήκωσε το φρύδι της. «Συνειδητοποιείς ότι δεν θα υπ

όνος για επίσημα δείπνα ή για να κυνηγήσεις επιχειρηματικές ευκαιρίες ή για να φεύγει

οπικά νησιά χωρίς να το έχεις σχεδιάσει από πριν; Θα ήθελες να χάσεις την ελευθερία σου;»

Για ένα λεπτό, μια έντονη τρυφερότητα ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό του, καθώς κοίταξ

όρι στην μπανιέρα. Ανακάτεψε τα μαλλιά του ανιψιού του και την κοίταξε στα μάτια.

«Ναι.»

Η απάντησή του την ταρακούνησε και την έκανε να αναρωτηθεί: υπάρχει άντρας που θα ή

επιστρέφει κάθε βράδυ σε ένα τέτοιο χαοτικό σπίτι; Ποιος θα επέλεγε να ζει μέσα στο χαμτον απολαμβάνει;

«Γεια σου, θείε Μάικλ!»

Γύρισαν και οι δύο για να κοιτάξουν: ένα τετράχρονο παιδί στεκόταν στην πόρτα του μπά

μογελώντας και μοιάζοντας με φάντασμα. Η Μάγκι ανοιγόκλεισε τα μάτια της και προσπάθη

καλύτερα. Τα μόνα χαρακτηριστικά που φαίνονταν ακόμα ήταν τα μάτια του, κάποιες χρυσο

ύφες από τα μαλλιά του και μια άκρη από τα κόκκινα χείλη του. Το μικρό παιδί έμοια

ρανοϊκό μωρό Τζόκερ! Και γιατί ήταν γυμνό;

Ήταν έτοιμη να εκραγεί, αλλά ο Μάικλ παρέμεινε ψύχραιμος. «Τι έκανες, Ρόμπερτ;»



«Βρήκα αυτό το μπουκάλι στην τσάντα της θείας Μάγκι!» είπε περήφανος. «Λοσιόν!»

Η Μάγκι έκλεισε τα μάτια της.

Ο Μάικλ την κοίταξε με ύφος. «Χμ… Νόμιζα ότι σου είπα να βάλεις την τσάντα σου πάνω

γείο, για να μην μπουν σε πειρασμό.»

Προσπάθησε να μην αναστενάξει. «Την έκρυψα πίσω από τον καναπέ, επειδή δεν είχα χ

ε το που μπήκαμε μέσα, η Λίζι και ο Μπράιαν έφυγαν σαν να τους είχες βάλει νέφτι στον κ

ώρα καταλαβαίνω γιατί: ποιος θα ήθελε να κάνει κι άλλο παιδί μετά τον Ρόμπερτ;»

Ο τρελός μικρός Τζόκερ άρχισε να γελάει. «Κώλος! Η θεία Μάγκι είπε “κώλος”! Κμαίνει πισινός. Κώλος, κώλος, πισινός, πισινός!» Το τραγούδι δεν σταματούσε, και η Μ

χισε να τρέμει.

«Πες ξανά αυτή τη λέξη και θα σου πλύνω το στόμα με σαπούνι!» είπε ο Μάικλ. «Μπες

άνιο. Τώρα!»

«Ε, Μάικλ;»

«Τι;»

«Υπάρχει θέμα. Αυτή η λοσιόν είναι αδιάβροχη· χρειάζεται ώρες για να βγει.»

Ο Μάικλ σήκωσε ψηλά και τον δεύτερο ανιψιό του και τον έβαλε στην μπανιέρα. Έβαλ

ρια του στους γοφούς του, σαν να περίμενε να κλείσει μια μεγάλη δουλειά. Άει στο καλό!

ινόταν τόσο αξιαγάπητος ακόμη και βρεγμένος, βρόμικος και μυρίζοντας χυμό μήλου; «Θ

ταφέρω.» Έτριψε τα χέρια του, γονάτισε δίπλα στην μπανιέρα και έπιασε το σφουγγάρι. «Μπ

δεις τι κάνει ο Ράιαν;»

Η Μάγκι ακούμπησε το μωρό στο άλλο πόδι της. Έβγαλε το δάχτυλό της από το στόμα τ

μας την κοίταξε με ορθάνοιχτα μάτια και με ένα σαγόνι γεμάτο σάλια. Η εμπιστοσύνη

κρινε στα αθώα μάτια του την έκανε να αισθάνεται ότι ήθελε να την αξίζει. Τι της συνέβαινε;

Μπήκε στο δωμάτιο του παιδιού. «Ράιαν, πού είσαι;»

«Εδώ!» Σύρθηκε έξω από την ντουλάπα, φορώντας το μπλουζάκι του με τον Τόμας Δε τζιν, ακούμπησε πάνω στην κοιλιά του και σήκωσε τα χέρια του στον αέρα με περηφ

τιάχνω πλαστελίνη!»

Ναι. Όντως έφτιαχνε πλαστελίνη. Η Μάγκι μάζεψε τον κόκκινο και τον πράσινο πηλό

ήρχαν στο σώμα και στο πρόσωπό του. Ο Τόμας έσκουξε με χαρά και έχωσε και τα δύο χέρι

α μαλλιά της. Ένα ολοένα αυξανόμενο γέλιο ακούστηκε μέσα της, αλλά δεν ήταν σίγουρ

ελαινόταν σαν τον Τζόκερ ή απλά προσπαθούσε να διαχειριστεί την παράνοια. «Μια χαρ

ανες όλα, φιλαράκο. Ακολούθησέ με: πάμε για μπάνιο.»

«Μπάνιο!»Πετάχτηκε έξω από το δωμάτιο, πηγαίνοντας προς το μπάνιο, και η Μάγκι τον ακολού

είδωσε την πόρτα αποφασιστικά πίσω της, παγιδεύοντας τους πάντες στο μπάνιο. Ο α

λωσε τα τζάμια.

«Τους έδωσες πλαστελίνη, ε;»

Η Μάγκι κούνησε καταφατικά το κεφάλι της. «Ναι. Προς υπεράσπισή μου, νόμιζα ότι

ιαγμένη για παιδιά. Για να παίζουν και να μαθαίνουν. Θεώρησα πως, από τη στιγμή που είμ

οι μαζί εδώ, δεν μπορούσε να συμβεί κάτι κακό.» Τον κοίταξε ανήσυχη. «Έτσι δεν είναι;»

«Ας το ευχηθούμε.» Ο Μάικλ έγδυσε με γρήγορες κινήσεις τον Ράιαν και τον έβαλε ανιέρα με τα αδέρφια του. «Νομίζω πως χρειάζομαι βοήθεια εδώ. Έχω ήδη πιάσει δεύ



ουγγάρι και έχω καταφέρει να βγάλω τη μισή λοσιόν. Μπορείς να τρίψεις τον Ράιαν;»

«Και τι θα γίνει με το μωρό;» Ο Τόμας άρπαξε μια τούφα από τα μαλλιά της για να τη βάλε

όμα του, βγάζοντας ήχους ευχαρίστησης. «Αχ, αηδία» βόγκηξε εκείνη, προσπαθώντα

εμπλακεί. «Μπορώ να τον αφήσω στο πάτωμα;»

«Ναι. Απλά βεβαιώσου ότι δεν υπάρχει κάτι τριγύρω, το οποίο θα μπορούσε να πιάσει.»

Έριξε μια εξονυχιστική ματιά για να σιγουρευτεί ότι όντως δεν υπήρχε τίποτε τριγύρω, πέρ

ρά από το μπάνιο. Πήρε δύο πετσέτες από το ράφι, τις πέταξε κάτω και έβαλε τον Τόμα

ση. Η χουφτίτσα του άρπαξε πάλι τα μαλλιά της, και δεν τα άφηνε.

«Άουτς, άουτς! Μάικλ, βοήθησέ με.» Τα δυνατά του χέρια άνοιξαν προσεκτικά τα δάχτυλα

ρού. Το κάτω χείλος του άρχισε να τρέμει. Ένα ουρλιαχτό αντήχησε στο μικρό χώρο, κ

ύρα τους άρχισαν να τσιτώνονται από το άγχος. Δεν είναι περίεργο που λένε ότι το κλάμα

ρού τρελαίνει άνθρωπο. «Ω, Θεέ μου, κλαίει ξανά. Δώσε μου την πλαστική πάπια.»

Ο Μάικλ τής έδωσε γρήγορα το παιχνίδι, και αυτή το έβαλε στα χέρια του μωρού. Ο Τόμ

ωσε στο στόμα του και άρχισε να το μασάει σαν τρελός. «Έξυπνη κίνηση» είπε ο Μάικλ.

Η Μάγκι χαμογέλασε περήφανα, πήγε δίπλα στην μπανιέρα και πήρε ένα σφουγγάρι. Άρχισ

βουν, χωρίς να μιλάνε. Η Μάγκι έβλεπε το σταρένιο δέρμα τους ανάμεσα στον πηλό και το

υ γινόταν άσπρο. Τα αγόρια μιλούσαν χωρίς σταματημό, πότε στα αγγλικά, πότε στα ιταλικάφωνές τους ήταν σαν μελωδία που χάιδευε τα αυτιά.

«Θείε Μάικλ, ποιος είναι ο καλυτερότερος υπερήρωας; Εγώ πιστεύω πως είναι ο Σούπερμαν

Ο Μάικλ έσμιξε τα φρύδια του, σαν να σκεφτόταν σοβαρά την απάντηση. «Ο Σούπερμαν

βερός, επειδή πετάει και λυγίζει το ατσάλι. Όμως, εμένα μου αρέσει ο Μπάτμαν.»

Ο Λουκ λαχάνιασε. «Κι εμένα! Ο Μπάτμαν δέρνει τους κακούς.»

«Δεν μπορεί να πετάξει, όμως» του είπε ο Ρόμπερτ.

«Ναι, μπορεί» είπε ο Μάικλ. «Χρησιμοποιεί τα εξαρτήματά του για να πετάξει σαν νυχτε

αι έχει τέλεια γκάτζετ, και το καλύτερο αυτοκίνητο στον κόσμο.»Ο Ρόμπερτ άρχισε να τα σκέφτεται όλα αυτά, ενώ ο αδερφός του έλαμψε από χαρά. «Μπ

ία Μάγκι, ποιος είναι ο καλυτερότερός σου;»

Κοίταξε τον Μάικλ με πονηρό ύφος. «Ο Θορ.»

«Γιατί;»

«Μου αρέσουν τα μακριά ξανθά μαλλιά του και το σφυρί του.»

Ο Μάικλ γέλασε και κούνησε το κεφάλι του. «Αυτά είναι μόνο για κορίτσια.»

«Ναι, μόνο για κορίτσια» επανέλαβε ο Ρόμπερτ.

«Δεν αισθάνομαι κορίτσι αυτή τη στιγμή» μουρμούρισε. Η όμορφη λευκή μπλούζα της

λλήσει πάνω της από τον ιδρώτα και τον ατμό. Προσπάθησε να παραμερίσει με τον αγκών

τι κολλημένες τούφες μαλλιών, και ήξερε ότι το μακιγιάζ της έτρεχε στο πρόσωπό της. Γι’ αυ

τέρες δεν θέλουν ποτέ σεξ: ποια θα λαχταρούσε έναν οργασμό, από τη στιγμή που της λ

σος ύπνος; «Είμαι χάλια.»

Ήταν έτοιμη να γελάσει με το κοριτσίστικο σχόλιό της, όταν η ματιά του συναντήθηκε

κή της.

Τα μαύρα μάτια του βούτηξαν μέσα στα δικά της, περνώντας από όλα τα οδοφράγματ

γεία που αναπτύχθηκε μεταξύ τους ήταν αληθινή και έντονη, παρά το γελοίο σκηνικό γύρω



ιωσε να αναστατώνεται, καθώς τον κοίταξε και αυτή, χωρίς να μπορεί να πάρει τα μάτια τη

νω του.

«Είσαι πολύ όμορφη» της είπε τρυφερά.

Τα πάντα μέσα της ταρακουνήθηκαν και άνοιξαν.

Η Μάγκι παραδόθηκε. Σήκωσε το χέρι της για να πιάσει το δικό του, σαν να του ζητούσε ν

γχωρέσει για τη φρικτή συμπεριφορά της, σαν να ήθελε να του μιλήσει για όλα τα μυστικά κ

ναισθήματα που ήταν κρυμμένα μέσα της.

Ξαφνικά, ο Ρόμπερτ κοίταξε κάτω, ανάμεσα στα πόδια του, και άρπαξε το πουλί του. Ο

ν είδε και άρχισε να γελάει, δείχνοντας το δικό του, ενώ ο αδερφός του άρχισε να το κο

ρος-πίσω, σαν να έπαιζε πινγκ-πονγκ. «Που-λά-κι! Τα αγόρια έχουν που-λά-κι και τα κορ

ουν κόλιους!»

Ο Ρόμπερτ σταμάτησε και αναστέναξε με ύφος. «Κόλπους, Λουκ. Κόλπους.»

Η μαγεία ανάμεσα στον Μάικλ και τη Μάγκι εξαφανίστηκε. Κοίταξαν και οι δύο τα αγόρια

Μάγκι προσπάθησε να μην κοκκινίσει. Ίσως να ήταν η μοίρα. Ή η Μητέρα Γη. Ό,τι και να

ως, ανακουφίστηκε από την αλλαγή σκηνικού.

«Ναι. Τέλος πάντων, ας μην αγγίζουμε αυτά τα σημεία μας. Πάρτε πετσέτες για να στεγνώσ

Δεν δεχόταν να την κάνουν τα αγοράκια να ντραπεί. Για όνομα του Θεού, μπορούσ

γάζεται με ανδρικά όργανα πάνω στο πλατό όλη την ώρα, χωρίς να διστάζει.

Την αγνόησαν όλα τα παιδιά. «Γιατί τα κορίτσια δεν έχουν που-λά-κι, θεία Μάγκι;» ρώτη

υκ.

Έστρεψε το βλέμμα της στον Μάικλ για βοήθεια, αλλά αυτός χαμογέλασε παιχνιδιάρικα. Δ

ραδινόταν αμαχητί. Μπορούσε να μιλήσει με ειλικρίνεια στα παιδιά. Κανένα πρόβλημα. «Ο

ύς έκανε διαφορετικούς. Και έχεις δίκιο, Ρόμπερτ, τα κορίτσια έχουν κόλπο.» Έριξε στον Μ

α βλέμμα ικανοποίησης. Ορίστε, πάρ’ τα!

«Όμως, αφού δεν έχουν πουλάκι, τα κορίτσια δεν μπορούν να αγγίξουν κάτι. Εσύ τι κάνεις;Επικράτησε ησυχία τριγύρω. Ο Μάικλ δάγκωσε τη γροθιά του για να μην αρχίσει να γελάει.

Άει στο καλό! Αποφάσισε να τα παρατήσει και να σηκώσει άσπρη σημαία. «Ρώτα τον θείο σ

Διατηρώντας όση αξιοπρέπεια της είχε απομείνει, άρπαξε το μωρό και βγήκε έξω.

Βλάκα.

***

ες αργότερα, βυθίστηκε στο πάτωμα δίπλα στο κρεβάτι των αγοριών και ακούμπησε το κες στο πλάι. Οι ήχοι από τα απαλά ροχαλητά τους έσκιζαν τον αέρα. Δεν ήθελαν να πάνε για

τός και αν κάποιος ξάπλωνε δίπλα τους. Ο Μάικλ αρνήθηκε, και αυτή φάνηκε ιδιαίτερα πρό

καθίσει κοντά τους για να μη μείνει μόνη μαζί του. Τα δάχτυλά της κρατούσαν ακόμα το χέρ

μπερτ – το μικρούλι χεράκι του ήταν χαλαρό και ζεστό μέσα στο δικό της. Η Μάγκι κάθισ

λί και κοίταξε απέναντι, ενώ θυμόταν.

Είχε εφιάλτες όταν ήταν μικρή. Το τέρας με το αίμα στα δόντια του και τα άγρια μάτια

ταγόταν από την ντουλάπα, ήθελε να τη φάει. Μια φορά, είχε φύγει τρέχοντας από το δωμάτι

να πάει στους γονείς της, αλλά δεν τους βρήκε στο κρεβάτι. Ο Νικ δεν ήταν αρκετά μεγάλο

την προστατεύσει και να το σκοτώσει, οπότε άρχισε να κατεβαίνει τη σκάλα, αλλά σταμά



η μέση.

Ο πατέρας της ήταν με μια άλλη γυναίκα, στον καναπέ. Η γυναίκα χαζογελούσε και βογκ

μηλόφωνα, και η Μάγκι είδε ρούχα στο πάτωμα. Προσπάθησε να μην κάνει θόρυβο, αλλά

σο φοβισμένη που φώναξε τον μπαμπά της.

Θυμήθηκε το βλέμμα που της έριξε: απόμακρο· ενοχλημένο· εντελώς απαθές. «Πήγαιν

εβάτι σου, Μάγκι.»

Ξεροκατάπιε φοβισμένη. «Μα, μπαμπά, υπάρχει ένα τέρας στην ντουλάπα μου και θα έρθ

πάρει.»

Η άγνωστη γυναίκα άρχισε να γελάει, και ο πατέρας της φάνηκε να ενοχλείται α

ρισσότερο. «Είμαι απασχολημένος, και εσύ φέρεσαι σαν μωρό. Πήγαινε πάνω τώρα ή θ

ρω.»

«Μα…»

«Τώρα!»

Έφυγε τρέχοντας για τον πάνω όροφο, όπου βρισκόταν το δωμάτιό της, που ήταν γεμά

ιχνίδια, αλλά και μοναξιά. Χώθηκε κάτω από το κρεβάτι της με το ψεύτικο κουτάβι τη

ρίμενε ότι το τέρας θα ερχόταν να την πάρει. Όλη τη νύχτα, με υπόκωφους λυγμούς

τέληγαν στο βελούδινο χαλί, αναρωτιόταν γιατί κανείς δεν την αγαπούσε· αναρωτιόταν αν

νείς θα μπορούσε να την αγαπήσει.

Η Μάγκι έσφιξε το μικρό χεράκι. Την κατέλαβε βαθιά εξάντληση, αλλά και θλίψη. Έγει

φάλι της στο στρώμα και ανέπνευσε τη γλυκιά μυρωδιά του Ρόμπερτ, κλείνοντας τα μάτι

ναχά για μια στιγμή. Για μια στιγμή…

***

ύ ήταν η Μάγκι;Ο Μάικλ την περίμενε, αλλά στο σπίτι επικρατούσε απόλυτη ησυχία. Πίστευε πως θα ερχότ

ρικά λεπτά, αλλά είχαν περάσει πολλά περισσότερα, και δεν ακουγόταν η παραμικρή φωνή

ι Κύριε, κι αν τα αγόρια είχαν κάνει κάτι φρικτό, όπως να στήσουν κάποια παγίδα, και η Μ

αν παγιδευμένη εκεί και δεν μπορούσε να φωνάξει; Θυμήθηκε την ιστορία με τον Πίτερ Πα

Χαμένα Αγόρια, και γέλασε με την ιλαρότητα της όλης βραδιάς.

Αυτό το βράδυ, είχε επιβεβαιωθεί η άποψή του ότι η Μάγκι δεν θα γινόταν μια τυπική μη

μιζε ότι θα τον ανακούφιζε το γεγονός αυτό. Εξάλλου, είχε χειριστεί τις περισσό

ταστάσεις με αμηχανία και ελαφρύ τρόμο, ενώ τα ανίψια του ήταν γνωστό πως έκανα

ρισσότερες νταντάδες να εξαφανιστούν έπειτα από λίγη ώρα.

Είχε χάσει πολλές φορές την ψυχραιμία του από τα σαρκαστικά της σχόλια, αλλά η Μάγκ

ταφέρει να γοητεύσει τα αγόρια, που προτιμούσαν να μένουν μακριά τους οι ξένοι. Περίερ

χαν συγκεντρωθεί γύρω της, σαν να είχαν διακρίνει τρυφερότητα στην ψυχή της, η οποία

ινόταν στις πράξεις της. Ακόμα και το μωρό πιπιλούσε σαν τρελό το δάχτυλό της, και άρχι

αίει όταν ο Μάικλ το πήρε μακριά της.

Όμως, η Μάγκι Ράιαν ήταν εντελώς ακατάλληλη για το στυλ της ζωής του και την καρδιά

έρριπτε κάθε είδους οικειότητα μεταξύ τους. Έπρεπε να την αφήσει να φύγει, αυτήν κ

ερδεμένα της συναισθήματα.



Σταμάτησε στο χολ και την κοίταξε.

Κοιμόταν. Το κεφάλι της ακουμπούσε δίπλα σε αυτό του Ρόμπερτ, οι αναπνοές τους ήταν β

ι συγχρονισμένες, και τα χέρια τους δεμένα πάνω στην κουβέρτα. Υπήρχε μια γαλήνη

μάτιο, και για πρώτη φορά ο Μάικλ άρχισε να παρατηρεί εξονυχιστικά τα χαρακτηριστικά

θώς φαινόταν ευάλωτη κάτω από το λιγοστό φως που έβγαζε το φωτάκι στον τοίχο.

Τι έκανε στην οικογένειά του; Τι έκανε στον ίδιο;

Περίεργα συναισθήματα συγκεντρώθηκαν μέσα του και τον κατέκλυσαν βίαια. Δε

ειαζόταν όλο αυτό. Είχε περάσει μόνο σαράντα οκτώ ώρες μαζί της και όλα φαίνο

αφορετικά. Ποτέ του δεν είχε θελήσει τόσο πολύ να καταλάβει μια γυναίκα. Συνήθως, έπε

α πόδια του, εκστασιασμένες από τα λεφτά του, την εμφάνισή του και την ανέμελη φύση του

ς ήταν αλαζόνας, αλλά γενικά τα πράγματα ήταν εύκολα για αυτόν. Και ειδικά με τις γυναίκε

Μέχρι που γνώρισε τη Μάγκι.

Ένα χαμόγελο ζωγραφίστηκε στα χείλη του, όταν την άκουσε να ροχαλίζει απαλά. Η καη

αν εξαντλημένη. Δεν είχε κοιμηθεί και πολύ, και έτρεχε συνέχεια σε δουλειές. Κοίταξε το

υ. Τα ξαδέρφια του θα επέστρεφαν σε λιγότερο από μία ώρα. Δεν θα αργούσαν πολύ ακόμα,

ν ήθελε να την αφήσει στο πάτωμα, με τα πόδια της μαζεμένα, να μοιάζει με πρέτζελ.

Ξέμπλεξε το χέρι της από αυτό του ανιψιού του και τη σήκωσε με ευκολία στον αέρα. Η Μχισε να μουρμουρίζει και να διαμαρτύρεται, και έπειτα κουλουριάστηκε στην αγκαλιά το

άικλ έβρισε από μέσα του και ορκίστηκε πως δεν θα έκανε τίποτα πονηρό. Κάθισε στον καν

ν ξάπλωσε πάνω του και τέντωσε τα πόδια του στο τραπεζάκι του σαλονιού, βάζοντας

ξιλάρι από κάτω.

Η Μάγκι βόγκηξε, και μετά έχωσε το πρόσωπό της στην κοιλότητα του λαιμού του.

Ο Μάικλ άρχισε να σκληραίνει.

Αυτή ανέπνευσε βαθιά, μυρίζοντας το άρωμά του σαν να της άρεσε πολύ, και μετά άνοι

όμα της και ακούμπησε τη γλώσσα της στην άκρη του σαγονιού του, σαν να ήθελε να τον γευΟ Μάικλ έβρισε και έπνιξε την ανάγκη του να αρπάξει τα χείλη της και να βουτήξει ανά

υς. Τα χέρια της ανέβηκαν στους ώμους του, βυθίστηκαν στα μαλλιά του και τον τράβηξαν

χείλη της.

Διάολε, όχι.

«Μάγκι.»

Άνοιξε τα μάτια της, σαν να ονειρευόταν. Το βλέμμα της του θύμιζε αυτό της γάτας. Ή

ισδυτικό. Μυστηριώδες. Και γεμάτο τσαμπουκά.

«Ξύπνα, γλυκιά μου. Αποκοιμήθηκες.»«Είμαι τόσο κουρασμένη.»

«Το ξέρω, μωρό μου. Γιατί δεν κλείνεις τα μάτια σου για να κοιμηθείς λίγο, πρ

στρέψουν τα ξαδέρφια μου;»

Νόμιζε ότι θα ξανάπεφτε σε λήθαργο, όμως αυτή δεν ανοιγόκλεισε καν τα μάτια της· απλ

ίταζε με μια λύπη που του έσκιζε την καρδιά. Δυστυχώς, είχε συνειδητοποιήσει μια αλήθει

τήν, που τον είχε χτυπήσει πιο δυνατά και από το σφυρί του Θορ:

Είχε να δώσει τόσα πολλά, αλλά δεν ήξερε σε ποιον να τα δώσει. Έκρυβε όλα αυτ

ερδεμένα, εξοντωτικά συναισθήματα βαθιά μέσα της, και προσποιούνταν πως ήταν εντάξει.



Σαν να αισθάνθηκε την ανάγκη του για περισσότερα, άρχισε να του μιλάει διστακ

ουράστηκα τόσο πολύ να είμαι μόνη μου. Κουράστηκα να μη με θέλει κανείς.»

Τα λόγια της έσκασαν σαν πύραυλος μέσα του. Ήταν μισοκοιμισμένη και δεν είχε ιδέα τι έ

αι, αν ναι, θα μισούσε τον εαυτό της την άλλη μέρα, επειδή είχε αποκαλύψει τα μυστικά της;

Διάολε, δεν τον ένοιαζε πια. Ήθελε περισσότερα – και οι ευκαιρίες του ήταν λίγες. Της χά

αλά τα μαλλιά, και αυτή μαλάκωσε με τη στοργή που της έδειχνε. «Γιατί το λες αυτό, γλ

υ;»

Ξαφνικά, επικράτησε ησυχία. Κούνησε το κεφάλι της και αυτός κατάλαβε πως ήταν πια εντ

πνια. Προετοιμάστηκε για την παγωμένη οπισθοχώρησή της και τις δικαιολογίες της.

«Γιατί είναι αλήθεια. Οι γονείς μου δεν με ήθελαν. Προσπάθησα πολύ, αλλά δεν με αγάπη

ετά, μια μέρα, νόμιζα πως ερωτεύτηκα. Μου είπε πως είμαι ξεχωριστή.» Ένας δυνατός π

γραφίστηκε στο πρόσωπό της, και έπειτα ηρέμησε. «Αλλά είπε ψέματα. Οπότε, υποσχέθηκα

υτό μου πως δεν θα ξαναπληγωθώ. Μου υποσχέθηκα ότι δεν θα με απορρίψουν ξανά.» Έκαν

ύση μέσα στην εκκωφαντική ησυχία, κι έπειτα άρχισε να ψιθυρίζει: «Και δεν με έχουν απορρ

λά είμαι μόνη.»

Ο Μάικλ την έσφιξε ακόμα πιο δυνατά. Το σώμα της χύθηκε πάνω στο στήθος του. Το

λος της άρχισε να τρέμει, και ύστερα ηρέμησε με το που ομολόγησε αυτή τη μεγάλη αλήαι, μέσα σε εκείνο το λεπτό, ένας τοίχος γκρεμίστηκε ανάμεσά τους – ξαφνικά, στο μυαλό

νε κατανοητό το γιατί η Μάγκι είχε διαλέξει αυτό το μονοπάτι.

Η ανάγκη του να της απαλύνει τον πόνο κυριάρχησε μέσα του. Πήρε το πρόσωπό της στα

υ και ακούμπησε το στόμα του στο δικό της. «Δεν είσαι μόνη τώρα» της είπε χαμηλόφωνα. «

ζί μου.»

Τη φίλησε. Το φιλί του ήταν τόσο διαφορετικό… Δεν είχε πια αυτό το ωμό, πρωτόγονο π

ς τελευταίας φοράς. Το φιλί αυτό ταρακούνησε την ψυχή του μέχρι τα βάθη της. Η γεύση της

λύ γλυκιά, καθώς τα χείλη της άνοιγαν για τα δικά του, και η γλώσσα της συνάντησε τη δικήμια συστολή που διέλυσε το κορμί του ολόκληρο. Βόγκηξε και έκανε πιο βαθύ το φιλί

θιζόμενος στα μεταξένια ροδοπέταλά της, που ήταν κρυμμένα πίσω από τα αγκάθια. Τεντώ

ος το μέρος του και τον άφησε να μπει μέσα. Την καταβρόχθισε, διεκδικώντας κάθε κρυφή π

υ στόματός της, και μετά έφτασε στο λαιμό της και άρχισε να τον δαγκώνει, προκαλώντα

η, ενώ παράλληλα αυτή γαντζωνόταν κι άλλο πάνω του.

Ο Μάικλ άλλαξε θέση και την έβαλε από κάτω του, ανάμεσα στα μαξιλάρια. Ακούμπησε

φούς του στους δικούς της, τα πόδια του στα πόδια της, τη στύση του ανάμεσα στους μηρού

ι αυτή τράβηξε το μπλουζάκι του έξω από το τζιν παντελόνι του και έβαλε τα χέρια της από κ

Προετοιμάστηκε ψυχολογικά για την ψυχρολουσία που συνήθως ακολουθούσε από μέρου

λά αυτή τη φορά τού έπιασε το κεφάλι για να ξαναφέρει τα χείλη του πάνω στα δικά της. Ανά

βαθιά, πεινασμένα φιλιά, ακούστηκε ο ψίθυρός της στα αυτιά του: «Σε θέλω, Μάικλ.»

Ο ήχος του ονόματός του τον άρπαξε σαν καυτή μέγγενη, και αμέσως η στύση του σκλήρυ

λο. Γλίστρησε τα χέρια του κάτω από τα καλοσχηματισμένα οπίσθιά της και τη σήκωσε ψ

τή αναστέναξε, καθώς την κουνούσε ρυθμικά πάνω του, αλλά ταυτόχρονα του άνοιξε το

Μωρό μου, νομίζω πως πρέπει… Θεέ μου!»

Τα καυτά της δάχτυλα μπήκαν μέσα από το τζιν και άρπαξαν τη στύση του. Αυτός σχεδόν

ροτεχνήματα, και για πρώτη φορά είχε χαρεί τόσο πολύ που δεν του άρεσε να φοράει εσώρ



τή τού την πίεσε απαλά, και μετά άρχισε να του κατεβάζει κι άλλο το τζιν, και…

Η πόρτα άνοιξε.

Ο ήχος του γέλιου που ακούστηκε έκανε την όλη φάση να φανεί σαν σκηνή από κακή κω

ρά. Και οι δύο μαζεύτηκαν σαν άτακτοι έφηβοι, απομακρύνοντας τα χέρια τους και τα δάχ

υς και φτιάχνοντας τα ρούχα τους, καθώς τα ξαδέρφια του έμπαιναν μέσα. Ο Μάικλ κοίτα

αψοκοκκινισμένα μάγουλα της Λίζι και κατάλαβε ότι είχαν κάνει κάτι μέσα στο αμάξι. Απ

γμή που η καθημερινότητά τους είχε να κάνει με τέσσερα αγοράκια, ίσως να μην είχαν πάε

ην ταινία, αλλά να είχαν ασχοληθεί με τα περαιτέρω…

Ο Μάικλ κάθισε και τράβηξε τη Μάγκι δίπλα του.

Το χαμόγελο του Μπράιαν έγινε πιο πλατύ. «Μάλιστα, μάλιστα. Τι έχουμε εδώ;» Σταύρωσ

ρια του και πλατάγισε τη γλώσσα του. «Οι τέσσερις αθώοι γιοι μου κοιμούνται λίγο πιο πέρ

είς παίζετε σκηνές από ακατάλληλη για ανηλίκους ταινία.»

Ο Μάικλ τον έβρισε, και ο Μπράιαν άρχισε να γελάει πιο δυνατά. Με το που κοίτα

όσωπο της Μάγκι, όμως, μαζεύτηκε. «Αστειεύομαι, Μάγκι.»

Αυτή δάγκωνε τα χείλη της. Η τιγρίνα του είχε χάσει το βρυχηθμό της. Καθόταν ό

τώντας πρώτα στο ένα πόδι και μετά στο άλλο, και έδειχνε να αισθάνεται άβολα, ντροπιασ

ι ευάλωτη.

Ο Μάικλ έπιασε το χέρι της και την τράβηξε πάνω του, βάζοντάς το γύρω από τους ώμους

υγγνώμη, Μπρι, αλλά είμαστε εξουθενωμένοι. Τα αγόρια είναι μια χαρά. Έκαναν, όμως, χάλ

ίτι και δεν το καθάρισα.»

«Είσαι μαλάκας.»

«Κι εσύ.»

Η Λίζι και ο Μπράιαν αποχαιρέτισαν τη Μάγκι με αγκαλιές και φιλιά, και ο Μάικλ την έβαλ

άξι. Αυτή ακούμπησε το κεφάλι της πίσω στο κάθισμα και κοίταξε έξω, το σκοτάδι, χωρ

λάει. Για πρώτη φορά στη ζωή του, αισθανόταν άβολα με μια γυναίκα, χωρίς να ξέρεφτόταν αυτή. Απλά ήθελε να κάνει μια ανοιχτή συζήτηση μαζί της. Όχι, ψέματα: ήθελ

νουν έρωτα και μετά να συζητήσουν.

«Συγγνώμη.»

Ο Μάικλ κούνησε το κεφάλι του και αναρωτήθηκε αν είχε ακούσει καλά αυτό που

στομίσει, μιλώντας απαλά. «Για ποιο πράγμα;»

Αυτή αναστέναξε. «Για πριν. Στο μπάνιο, στο σπίτι της μητέρας σου. Ήμουν σκύλα.»

Απίστευτο. Ιδού μια γυναίκα που παραδεχόταν πως είχε άδικο. Τι θα έκανε μαζί της; Γιατ

ορούσε να μείνει σταθερή και να σταματήσει να τον εκπλήσσει; «Δεκτή.» Έκανε μια παΜπορείς να μου πεις γιατί φέρθηκες έτσι;»

Αυτή σφίχτηκε, αλλά δεν απέφυγε να απαντήσει. «Είμαι κατεστραμμένη.»

Αυτός γέλασε. «Και ποιος δεν είναι; Κι εγώ κινήθηκα γρήγορα. Αυτές οι τελευταίες μέρες

ουθενωτικές, και εγώ σε ξάφνιασα.»

Η Μάγκι εξέπνευσε με ήχο. «Έλα τώρα. Κι εγώ σχεδίαζα να σου την πέσω, άρα δε

φνιασες. Μη νομίζεις ότι είμαι καμιά μαραμένη βιολετίτσα που μπορείς να χειραγωγήσεις

ητεία σου.»

Αυτός χαμογέλασε. Αυτή ήταν η Μάγκι που είχε συνηθίσει και με την οποία του άρεσαφωνεί. «Εάν είναι έτσι, ελπίζω να αποφασίσεις γρήγορα. Δεν νομίζω πως μπορώ να αντέξω



α βράδυ τόσο ερεθισμένος.»

Το σχόλιό του την έκανε να γελάσει σαρκαστικά. «Ίσως, αν δεν οδηγούσες σαν παππού

άναμε σπίτι προτού σου πέσει.»

Δεν απάντησε καθόλου. Απλά πάτησε με το πόδι του το γκάζι.

***

πήκαν στο σπίτι στα κλεφτά και κλείδωσαν την πόρτα. Η Μάγκι έβγαλε τα παπούτσια της και

ος το μπάνιο. «Πήγαινε πρώτα εσύ. Πρέπει να πάρω κάτι από τη βαλίτσα μου.»Ο Μάικλ έβγαλε το πουκάμισό του, αλλά όχι και το τζιν του. Βγήκε ξυπόλητος από το μπ

ι η καρδιά του χτυπούσε σαν να πήγαινε με γυναίκα για πρώτη φορά και δεν ήξερε α

ορούσε να κρατηθεί για ώρα.

Όταν τελικά την είδε, συνειδητοποίησε πως ήταν καταδικασμένος· ήταν η Κόλαση κ

αράδεισος μαζί, και χαιρέτισε τον Διάβολο χαμογελώντας.

Στεκόταν δίπλα σε μια παλιά λάμπα, η οποία φώτιζε μόνο το μισό κορμί της. Το αχνό φως τ

ψηλές καμπύλες του στήθους της, που ήταν στηριγμένο σε λεπτή μαύρη δαντέλα· τα μαλλιά

ως έπεφταν και ακουμπούσαν στους ώμους της· την καμπύλη των γοφών της και τα γυμνά ς.

Καθώς προχώρησε προς το μέρος της, συνειδητοποίησε πως δεν τον είχε μαγέψει μόνο το κ

ς. Για δεύτερη φορά απόψε, κάτι ευάλωτο μέσα της καθρεφτίστηκε στα πράσινα μάτια τη

δια της ανασηκώθηκαν λίγο, λες και δεν ήταν απόλυτα σίγουρη, αλλά αυτός είχε αποφασίσε

ε ήδη περιμένει πολύ για να τη διεκδικήσει.

Την άρπαξε από τους ώμους, κλείνοντας το κενό ανάμεσά τους. Οι άκρες από τις ρώγε

ούμπησαν στο γυμνό στήθος του και αναφώνησε απαλά. Την κοίταξε ικανοποιημένος, χωρ

λάει, απολαμβάνοντας κάθε σπιθαμή του σώματός της που σύντομα θα γινόταν δικό το

ρίνα του ήταν έτοιμη για να τη δαμάσει.

«Ε, Μάικλ, ίσως πρέπει να…»

«Όχι, γλυκιά μου.» Χαμογέλασε και της σήκωσε το σαγόνι. «Έφτασε η ώρα.»

***

Μάγκι αναρωτήθηκε αν όλες αυτές οι ρομαντικές νουβέλες την είχαν χαζέψει. Αντί να αρπάξ

ία με τη συνήθη σεξουαλική ορμή που τη διέκρινε, κοίταζε με τρεμάμενα πόδια τον άντρα

εκόταν απέναντί της να της λέει τι ακριβώς θα γινόταν.Θεέ μου, απολάμβανε κάθε στιγμή.

Η θέρμη του κορμιού του τη βασάνιζε, την ώρα που αυτός χαμήλωνε το κεφάλι του. Ένα μ

φώνημα βγήκε από μέσα της, αλλά δεν την ένοιαζε πια. Χρειαζόταν το στόμα του, και τα

υ, και το κορμί του, για να διώξουν τους δαίμονες της αμφιβολίας και της αδυναμίας, που

αναν κομμάτια. Τα ίδια φαντάσματα που περίμεναν μέσα στην ντουλάπα της αργά το βράδυ

της θυμίσουν πως δεν ανήκε πουθενά, εξαφανίστηκαν, όταν τελικά ο Μάικλ Κόντε τη φίλησ

Οι μπάρες είχαν κατέβει.

Η ώρα της αποπλάνησης και των αργών φιλιών είχε τελειώσει. Η Μάγκι είχε κυριευθεί απόό την επίθεση, η οποία πίεζε και παρέσυρε κάθε άκρη του στόματός της, μέχρι που το ά



τελώς και αφέθηκε. Η γεύση του καφέ και της μέντας μαζί με τον ωμό πόθο τάραξαν τις αισθή

ς, και τύλιξε τα χέρια της γύρω από τους ώμους του για να κρατηθεί. Τη λύγισε πίσω κ

ηλάτησε, υποσχόμενός της τον Παράδεισο και την Κόλαση, ενώ η αναστάτωση χτυπούσε

ματα το κορμί της.

Πήρε τα χείλη του από τα δικά της και ανέπνευσε βαθιά. Πρωτόγονος πόθος καθρεφτίστηκ

τια του, καθώς το βλέμμα του ταξίδευε σε όλο το κορμί της. Ρίγος τη διαπέρασε, την ώρα

τός απαίτησε με τρεμάμενα χέρια τα στήθη της. Οι ρώγες της σκλήρυναν αμέσως. Το δάχτυλ

αιξε με τη μία, μετά με την άλλη, και ένιωσε τα γόνατά της αδύναμα, την ώρα που α

ούμπησε την κλειτορίδα της.

Απομακρύνθηκε λίγο, για να τη μελετήσει ολόκληρη. Έπειτα, με ένα πονηρό χαμόγελο

ξε πάλι στο κρεβάτι.

Η Μάγκι δεν είχε χρόνο για να συγκεντρωθεί, από τη στιγμή που ο Μάικλ έβγαλε το τζιν

σο γρήγορα. Η δύναμη και το μήκος της στύσης του της έκοψαν την ανάσα. Προσπάθησε ν

γίξει, αλλά αυτός μετακινήθηκε πολύ γρήγορα. Τα δάχτυλά του άρπαξαν τις λεπτές τιράντε

ώρουχού της και χάιδεψαν πάνω από το ύφασμα τα στήθη της, τους μηρούς της, τις γάμπες

πόδια της. Πέταξε το εσώρουχο από πάνω της και της άνοιξε με ευκολία τα πόδια.

Η Μάγκι βόγκηξε, καθώς άνοιξε εντελώς, υπακούοντας στις προσταγές του. Ένιωσε αβοήαν την κοίταξε πεινασμένος, και μια ριπή πανικού πέρασε από την κοιλιά της. Ύψωσε τα χέρι

να τον σπρώξει μακριά, αλλά αυτός, σαν να είχε αρχίσει να αισθάνεται την ξαφνική αντίσ

ς, σήκωσε το κεφάλι του για να την κοιτάξει.

«Είσαι τόσο απίστευτα όμορφη» της ψιθύρισε. Τα δάχτυλά του άνοιξαν απαλά τα πρησ

τω χείλη της και βούτηξαν στο υγρό πέρασμα, πιέζοντας αργά. «Θεέ μου, αν δεν σε γευτώ

θάνω.»

«Μάικλ…»

«Ναι, Μάγκι, δείξε μου ότι σου αρέσει. Πες μου πόσο πολύ το γουστάρεις.»Το στόμα του βούτηξε. Η γλώσσα του έκανε κύκλους γύρω από την πρησμένη κλειτορίδα

θώς έβαλε και δεύτερο δάχτυλο και μπήκε βαθιά. Αυτή τεντώθηκε προς τα πάνω και φώνα

σθηση των διεισδύσεων την είχε συνεπάρει και, μαζί με το γλείψιμο που της έκανε χαμηλά

έλανε. Τα δάχτυλά της άρπαξαν την κουβέρτα σε μια προσπάθεια να πιαστεί από κάπου,

τός δεν σταμάτησε στιγμή: γύριζε τα δάχτυλά του και ρουφούσε με μια απαλή και σταθερή π

οποία την άναβε και την οδηγούσε όλο και πιο γρήγορα στον οργασμό.

«Θα – ω, Θεέ μου, δεν μπορώ…»

«Τελείωσε για μένα, Μάγκι.» Με μια τελευταία διείσδυση, έπαιξε πολύ μαλακά μεειτορίδα της και την έστειλε αλλού. Αυτή ούρλιαξε συγκλονισμένη και σήκωσε τους γοφού

τώντας κι άλλο. Συνεχίζοντας να πιέζει, πήγε ακόμα πιο βαθιά και παρέτεινε την κλιμάκωση

γασμού της, μέχρι που κάθε μυς στο σώμα της έτρεμε από την έκσταση.

Ο Μάικλ τη φίλησε στο εσωτερικό των μηρών της και μετά τραβήχτηκε στο πλάι για να

α προφυλακτικό. Πέταξε τη συσκευασία στην άκρη και ακούμπησε το κορμί του πάνω στο

ς. Η Μάγκι βόγκηξε στην αίσθηση του δέρματός του πάνω της, με κάθε μυ του να πιέζ

μπύλες της και τη στύση του να πάλλεται.

Γεύτηκε τα υγρά της, καθώς άρχισε να τη φιλάει βαθιά. Αβοήθητη στην ένταση του οργα

ς, τον άφησε να πάρει αυτό που ήθελε, ενώ αυτός προσπαθούσε να την ηρεμήσει παίζοντας μ



γες της· τις έπαιξε με τα δάχτυλά του, και η ηδονή της εκτοξεύτηκε στα ύψη, μέχρι που

ραδόθηκε εντελώς.

«Πάρε με, Μάικλ» τον ικέτεψε. Οι γοφοί της σηκώθηκαν απαιτητικά, και έβαλε τον

τράγαλό της γύρω από το πόδι του για να τον κάνει να κατέβει. «Σε παρακαλώ.»

Αυτός γέλασε χαμηλόφωνα και πονηρά, ενώ τα δόντια του έπαιζαν με τη ρώγα της, κάνοντά

τρέμει ολόκληρη. «Το ζητάς τόσο όμορφα, γλυκιά μου. Ανυπομονώ να χωθώ μέσα σου.»

Άρπαξε το προφυλακτικό και το φόρεσε, και λίγο πριν μπει μέσα της έκανε μια παύση. Τα

ς έσταζαν ανάμεσα στους μηρούς της και τον προσκαλούσαν πιο έντονα. Την παίδεψε

αίνοντας ένα εκατοστό, μετά άλλο ένα, μέχρι που άρχισε να χτυπάει το κεφάλι της στο κρ

ι τα νύχια της βυθίστηκαν στην πλάτη του.

«Κι άλλο» του ζήτησε. «Γαμώτο, δώσ’ τα μου όλα!»

Κράτησε το κεφάλι της σταθερό, και τα σκούρα μάτια του βυθίστηκαν στα δικά της μ

όσχεση να πάρουν και να λεηλατήσουν ό,τι είχε και δεν είχε. Ύστερα μπήκε βαθιά μέσα της.

H Μάγκι ένιωσε να μην μπορεί να ανασάνει, καθώς τη γέμισε ολόκληρη. Το τεράστιο μέγ

υ είχε κατακτήσει όχι μόνο το κορμί της, αλλά και το μυαλό και την ψυχή της. Ο πανικό

ρίευσε πολύ έντονα – η εισβολή αυτή γινόταν από έναν άντρα που θα μπορούσε να

γυμνώσει από κάθε επιφανειακό φράγμα και να ανακαλύψει την αλήθεια μέσα της.

«Όχι!» Λαχάνιασε, και ο χτύπος της καρδιάς της ήταν τόσο δυνατός που την έπνιγε.

ορώ, δεν μπορώ.»

«Σσσς, αγάπη μου. Ηρέμησε. Άσε με να μπω μέσα.»

Το κορμί της χαλάρωσε και ένα αίσθημα πληρότητας της δημιούργησε έξαψη. Αυτός βόγ

ανόν παλεύοντας για να διατηρήσει τον έλεγχο, και η Μάγκι λαχάνιασε, καθώς το σώμα το

ζε κάτω στο στρώμα και δεν είχε από πού να ξεφύγει. Ένιωσε εντελώς αβοήθητη.

Τα μάτια της γέμισαν δάκρυα. «Δεν μπορώ.»

Της έδωσε ένα φιλί στο φρύδι. Κάθε μυς της ήταν κλειδωμένος. «Μωρό μου, έλα. Ξέρειάζεσαι.» Με μια γρήγορη κίνηση, τη γύρισε καβάλα.

Ένιωσε πάλι ελευθερία και να έχει τον έλεγχο. Χαλάρωσε και τεντώθηκε, και ο Μάικλ βόγκ

«Καλύτερα;»

Ένα χαμόγελο χαράς σχηματίστηκε στο πρόσωπό της. «Ναι.»

Βλαστήμησε, και τα χέρια του άρπαξαν το στήθος της. «Δεν πρόκειται να κρατηθώ για π

αβάλησέ με, γλυκιά μου. Καβάλησέ με άγρια.»

Έριξε πίσω το κεφάλι της και άρχισε να κουνιέται πάνωκάτω στο πέος του, ξεφαντώνοντας

ώδες πάθος του και την ικανότητά της να κάνει αυτόν τον άντρα αδύναμο μπροστά στην έλξαυτήν. Τον ρούφηξε βαθιά, και ο ρυθμός της την έφερε ξανά κοντά στην ολοκλήρωση

λλιά της έπεφταν στην πλάτη της και τα δάχτυλά του έπαιζαν με τις ρώγες της, καθώς έφταν

λι σε οργασμό, ενώ ένιωθε ελεύθερη και όμορφη πάνω του.

«Τώρα, αγάπη μου. Τώρα!»

Με μια τελευταία βουτιά, η Μάγκι έγινε κομμάτια. Φώναξε το όνομά του και άκουσε το τ

γκητό του ακριβώς μετά το δικό της. Ο κόσμος γύρω της έσπασε σε μικρά κομματάκι

νέχισε να ιππεύει μέχρι το τέλος. Όταν κατέρρευσε πάνω του, και τα χέρια του τυλίχτηκαν

ς, μια λέξη αντηχούσε ξανά και ξανά στο μυαλό, στην καρδιά και στην ψυχή της. Σπίτι.



Έπειτα έκλεισε τα μάτια της και κοιμήθηκε.



Κεφάλαιο Εννέα

Μάγκι ήπιε μια γουλιά από το δυνατό καφέ και κοίταξε την υπέροχη θέα: το φως του ή

εφτε πάνω στους πράσινους λόφους, τονίζοντας τα πανύψηλα βουνά και τις άσπρες κορ

υς· ο ορίζοντας ήταν γεμάτος με κεραμιδένιες οροφές. Η μυρωδιά της ελιάς και του λεμο

ανιόταν στο ζεστό αεράκι, και η Μάγκι έπαιρνε βαθιές ανάσες, προσπαθώντας να ηρεμήσε

ρδιά της που χτυπούσε σαν τρελή.

Το προηγούμενο βράδυ, ο Μάικλ τής είχε κάνει έρωτα. Είδε να περνούν από μπροστά

ηνές: η υπέροχη κάψα και η έκρηξη του οργασμού της· το ευγενικό του χαμόγελο· ο τρόπ

ν οποίο κινούνταν τα χέρια του πάνω στο κορμί της, σαν να ήταν εύθραυστη και πολύτιμη, σ

ν επρόκειτο για σεξ της μίας βραδιάς.

Όμως, ήταν. Ή, τουλάχιστον, ήταν σεξ των δύο βραδιών. Γιατί, στο τέλος της εβδομάδας, η

ρωδία θα τελείωνε και αυτός θα έφευγε. Παρά τα όσα είχαν γίνει μεταξύ τους.

Πώς είχε συμβεί κάτι τέτοιο; Του είχε εξομολογηθεί τα μυστικά της στο σπίτι του θείου τουταιγε μόνον η ίδια για αυτό. Η καλοσύνη του την είχε κάνει να ανοιχτεί πιο εύκολα απ’ ό

αυτές» απαιτήσεις του. Για μια στιγμή, ορκίστηκε πως θα έπαιρνε το επόμενο αεροπλάνο γ

γει. Την επόμενη, ότι θα τον ξεζούμιζε στο σεξ, μήπως και ηλιθιωδώς κατάφερνε να τον απο

ό το σύστημά της.

Δάγκωσε το χείλος της και ήπιε άλλη μια μεγάλη γουλιά. Όταν είχε ξυπνήσει, είχε βρ

νυμα που της είχε αφήσει, στο οποίο έλεγε ότι θα πήγαινε στην πόλη για λίγες ώρες κ

έστρεφε, για να πάνε μαζί στα κεντρικά της Λα Ντόλτσε Φαμίλια. Είχε απογοητευτεί πολύ

ε βρει άδειο το κρεβάτι. Πάντα αισθανόταν την ανάγκη να δραπετεύει όσο πιο γρήγορα μπορτο που ξημέρωνε. Για πρώτη φορά, ήθελε μια πρωινή αγκαλιά με τον άντρα που της είχε

ωτα. Συνεχώς την εξέπλησσε, την προκαλούσε και την έκανε να θέλει κι άλλο. Ήταν επικίνδ

ι μόνο για το κορμί της, αλλά και για την καρδιά της.

Έπρεπε να φύγει από εκεί.

Η καρδιά της άρχισε να χτυπάει και το αίμα έτρεχε δυνατά στις φλέβες της. Ήταν και πάλι έτ

υποστεί κρίση πανικού, και η Μάγκι άρπαξε τη φωτογραφική της μηχανή για να ελέγξ

λοίες αδυναμίες της. Ανέπνευσε βαθιά για να καθαρίσει το μυαλό της. Άρχισε να φωτογραφίζ

πίο, εστιάζοντας στην εικόνα μπροστά της, ψάχνοντας να βρει κάτι μοναδικό και διαφορετικ

αλό της κόλλησε στο θόρυβο του διαφράγματος και στην αντανάκλαση του φωτός στο φ

θώς περπατούσε στην πίσω ταράτσα. Μόνον ένας ήχος στο βάθος την έκανε να χάσει τον έλε

«Μιάου!»

Το νιαούρισμα της γάτας την έκανε να παραπατήσει και σχεδόν να σωριαστεί κάτω. Ακούμ

ένα μαύρο χνουδωτό πράγμα, την ώρα που αυτό πηδούσε στον αέρα, και τραβήχτηκε μακρι

αποφύγει τα κοφτερά νύχια του.

«Γαμώτο!» φώναξε, πηγαίνοντας προς την ασφάλεια του τσιμέντου, μακριά από τους θάμ

ύγε μακριά μου.»

Η γάτα –ή ό,τι κι αν ήταν αυτό το πράγμα– την ακολούθησε. Ένα ζευγάρι κοφτερά πρ



τια κυριαρχούσαν στο μαύρο πρόσωπό της και οι τεράστιες πατούσες της την πλησίαζαν κι

Μάγκι πήδηξε πίσω από μια σιδερένια καρέκλα και την κοίταξε. Δεν της άρεσαν οι γάτες.

ν της άρεσαν Τους σκύλους μπορούσε να τους ανεχτεί, γιατί γενικά ήταν στοργικοί και ζο

νο για να ελκύουν την προσοχή σου. Οι γάτες ήταν διαφορετικές – ήταν ψηλομύτες ντίβες

ωρούσαν πως έπρεπε να ζεις για να τις φροντίζεις. Τη φόβιζαν τρομερά –ακόμα περισσότε

ό τα παιδιά–, και δεν υπήρχε περίπτωση να μείνει κοντά τους για πάνω από ένα λεπτό. Αλλά

πλάσμα ήταν τρεις φορές πιο μεγάλο από τις συνηθισμένες γάτες – είχε σχεδόν το μέγεθος

κρού σκύλου· θα έκανε μια κακιά μάγισσα περήφανη, γιατί την κοίταζε σαν να της έριχνε ξό

ι την έκανε να τρέμει σύγκορμη.

«Α, βλέπω ότι γνώρισες τον Δάντη.»

Η Μάγκι γύρισε από την άλλη. Ο Μάικλ τής χαμογέλασε. Ήταν φρεσκοξυρισμένος και εί

κριά του μαλλιά δεμένα πίσω. Έμοιαζε ξεκούραστος και ανανεωμένος, ενώ αυτή αισθαν

τελώς εκτός τόπου και χρόνου. «Τι τον ταΐζετε;»

Γέλασε και γονάτισε, φωνάζοντας τον γάτο. Ο Δάντης κούνησε την ουρά του και έβγαλε

ο. Η Μάγκι έκανε άλλο ένα βήμα πίσω. «Δεν φοβάσαι τις γάτες, έτσι, γλυκιά μου;»

Σήκωσε τους ώμους της. «Απλά δεν μου αρέσουν. Είναι απαιτητικές και πεισματάρες.»

Στράβωσε το χείλος του. «Φαίνεται ότι θα ταιριάζατε απόλυτα.»«Αστείο… Είναι δικός σου;»

Ο Μάικλ κούνησε το κεφάλι του. «Όχι, είναι αδέσποτος. Ακολουθεί μια συγκεκριμένη διαδ

να φάει, αλλά δεν αφήνω κανέναν να πάει κοντά του. Ακόμη και η Καρίνα, που τη φωνάζ

ητευτή των ζώων”, δεν έχει καταφέρει να τον πλησιάσει. Ο Δάντης έχει θέματα.»

Κοίταξε τον γάτο: ήταν πολύ καθαρός, δεν φαινόταν να πεινάει, αλλά ήταν σαν να αντιπαθ

υς ανθρώπους. Το ξαφνικό χιούμορ του Μάικλ την παραξένεψε. «Οπότε, ο Δάντης τρώε

τάει φροντίδα από τους ίδιους ανθρώπους τους οποίους αντιπαθεί. Ενδιαφέρον.»

«Ναι, υποθέτω πως έτσι είναι» μουρμούρισε. Ξαφνικά, είχε βρεθεί στην αγκαλιά του. Η αναυ, που μύριζε μέντα, χάιδεψε τα χείλη της και έκανε το στομάχι της να σφιχτεί. «Κοιμήθηκες

ες βράδυ;»

«Ναι.»

«Ψεύτρα.» Τα μάτια του έλαμψαν, γεμάτα υποσχέσεις αλλά και κίνδυνο. Ένιωσε ρίγος σε

ν πλάτη της.

Αχ .

Καθάρισε το λαιμό της και θύμισε στον εαυτό της ότι άλλη μια νύχτα μαζί του μπορεί να

κίνδυνη. Ανοιγόκλεισε τα μάτια της και τραβήχτηκε πίσω για να διατηρήσει μια απόστασηρια του την τύλιξαν. «Μάικλ…»

«Μου αρέσει να ακούω το όνομά μου από τα χείλη σου.» Το στόμα του χαμήλωσε γ

πάξει το δικό της και άρχισε να τη φιλάει βαθιά και αργά. Άνοιξε το στόμα της και έπαιξε με

αλή κίνηση της γλώσσας του, πηγαίνοντας κοντά του. Άκουσε το βογκητό της και δάγκω

τω χείλος της. Η έντονη ευχαρίστηση από κοινού με τον πόνο που ένιωσε την έκαναν να αν

άμεσα στα πόδια της. Ήταν τόσο όμορφη η γεύση του, που ήθελε να τον καταβροχθίσει ολόκ

ι να ανακαλύψει όλους τους σκληρούς μυς του, που τέντωναν τα ρούχα του. Βυθίστηκε

σθησιασμό και άφησε τον εαυτό της να αγγίξει λίγη από τη θέρμη, τη φωτιά…

«Άαααα!» Την έσπρωξε μακριά και άρχισε να πηδάει στο ένα του πόδι.



Κοίταξε προς τα κάτω και είδε τρομαγμένη τον Δάντη να έχει μπήξει τα δόντια του

ντελόνι του Μάικλ· η θέα των μικρών τρυπών που είχε αφήσει στο λεπτό ύφασμα την έκα

γώσει, φοβούμενη ότι θα ήταν το επόμενο γεύμα του. Ο γάτος έριξε ένα διαβολικό βλέμμα

πάνω και έφυγε από τον Μάικλ. Άρχισε να βγάζει ήχους, και έπειτα κατευθύνθηκε αποφασι

ος το μέρος της.

«Δάντη!» Ο Μάικλ άρχισε να του μιλάει ιταλικά και προσπάθησε να τον διώξει μ

ειλητική χειρονομία.

Ο Δάντης τρίφτηκε πάνω στη γάμπα της. Η Μάγκι άκουσε έναν μακρινό θόρυβο από

χανή. Άνοιξε τα μάτια της και συνειδητοποίησε πως ο θόρυβος ήταν το γουργούρισμα του γ

εσε το πρόσωπό του στη γάμπα της, και τα μακριά μουστάκια του κουνιούνταν με ευχαρίστ

θώς έκανε έναν-δύο κύκλους γύρω της και κάθισε δίπλα της.

Ο Μάικλ κοίταξε πρώτα τη γάτα και μετά τη Μάγκι. «Δεν το πιστεύω. Δεν το έχει ξανα

τό» μουρμούρισε. «Και δεν έχει δαγκώσει ποτέ ξανά.»

«Τι; Δεν φταίω εγώ – σου είπα ότι δεν συμπαθώ τις γάτες. Δεν του είπα εγώ να σε δαγκώσει

«Όχι. Είναι κάτι βαθύτερο από αυτό. Ίσως να βλέπει κάτι που αδυνατούμε να δούμε όλ

λοι.»

Η Μάγκι κοίταζε, με τα μάτια της ανοιγμένα διάπλατα. «Και ταΐζεις αυτό το πράγμα γνάρθει πίσω;» ρώτησε απορημένη. «Τι συμβαίνει μ’ εσένα; Σου την έπεσε, λες και μύριζες

ζές τόνου.»

Ένιωσαν να ηλεκτρίζονται, σαν να είχαν πιάσει γυμνό καλώδιο. Οι σφυγμοί της αυξήθ

κίνδυνα. Τα μάτια του σκοτείνιασαν από πόθο και ετοιμάστηκε να την αρπάξει.

«Μαργαρίτα; Μάικλ;»

Και οι δύο πετάχτηκαν πίσω. Η μητέρα του στεκόταν στην πόρτα, φορώντας μια ποδιά πάνω

φόρεμά της και με τα μαλλιά της πιασμένα σε έναν κότσο σινιόν. Οι αριστοκρατικές γραμμέ

οσώπου της έλαμπαν με τη δύναμη του ανθρώπου που είχε στήσει μια επιτυχημένη εταιρείε μεγαλώσει τέσσερα παιδιά. «Τι συμβαίνει εδώ;»

«Σύστηνα τη Μάγκι στον Δάντη.»

H μητέρα Κόντε σάστισε. «Γιατί είναι ο Δάντης δίπλα στη Μαργαρίτα;»

«Ναι, φαίνεται πως αυτή είναι η ερώτηση της ημέρας.» Η Μάγκι μετακινήθηκε αμήχαν

ανε ένα βήμα μακριά από τον ανθρωποφάγο γάτο. Ο Δάντης την κοίταζε αηδιασμένος, λόγ

λής οπισθοχώρησής της. «Μαμά, θα πάμε στο γραφείο με την Τζουλιέτα σε λίγο. Θέλεις να

ρουμε κάτι;»

«Θα σου δώσω μια λίστα με πράγματα που μου τελειώνουν. Μαργαρίτα, χρειάζομαι βοήην κουζίνα. Θα έρθεις;»

Η Μάγκι δίστασε. Όσο κι αν συμπαθούσε τη μητέρα του Μάικλ, ένας βαθύς φόβος υπ

ωμένος μέσα της. Η γυναίκα αυτή ήταν πολύ έξυπνη και έκανε ένα σωρό ερωτήσεις. Τ

όταν αν έκανε κάποιο λάθος και τίναζε όλη την ιστορία στον αέρα; Ο Μάικλ τής έκανε νόημ

ει, αλλά αυτή κούνησε το κεφάλι της. «Ε, πραγματικά δεν μου αρέσει να μαγειρεύω. Ίσ

άικλ να μπορεί να σας βοηθήσει.»

Η μητέρα του κούνησε το δάχτυλό της. «Ο Μάικλ ξέρει ήδη να μαγειρεύει – εσύ δεν ξέρεις

ζί μου.» Και εξαφανίστηκε πάλι μέσα στο σπίτι.

Η Μάγκι έβρισε από μέσα της, εκνευρισμένη με τον Μάικλ, που απλά κούνησε τους ώμου



ι γέλασε. «Μισώ το μαγείρεμα» είπε αποδοκιμαστικά. «Η μητέρα σου με τρομάζει. Τι θα γίν

οψιαστεί κάτι;»

«Δεν πρόκειται. Απλά να είσαι καλή μαζί της, γλυκιά μου. Και μην ανατινάξεις την κουζίνα

Μάζεψε τη φωτογραφική της μηχανή, του έριξε ένα κακό βλέμμα και άρχισε να απομακρύν

α απαλό νιαούρισμα ακούστηκε πίσω της, αλλά αρνήθηκε να κάνει ότι καταλάβαινε. Η ειρ

ς όλης κατάστασης την τρέλαινε. Για κάποιο λόγο, εδώ πέρα έπρεπε συνεχώς να αντιμετω

τήματα τα οποία δεν ήθελε καν να αγγίξει όταν βρισκόταν στην Αμερική. Είχε ήδη ν

εύθυνη για την Καρίνα και τις δραστηριότητές της, έπρεπε να φροντίσει να μη σκοτώσει τέσ

κρά παιδιά, να συναναστραφεί ψυχωτικές γάτες, και τώρα έπρεπε να ευχαριστήσει τη μητέρα

οσπαθώντας να μη δηλητηριάσει το φαγητό. Ακούμπησε τη μηχανή στο τρα

υρμουρίζοντας.

Η μητέρα του Μάικλ είχε ήδη στοιβάξει ένα σωρό μπολ και κούπες μέτρησης πάνω στο με

ατύ πάγκο. Υπήρχαν και καλογυαλισμένα κόκκινα μήλα, που θα έκαναν την κακιά βασίλισσα

Χιονάτη πολύ χαρούμενη. Μια ακριβή συσκευή, σαν μπλέντερ με ρόδες, ήταν τοποθετημέν

ντρο. Διάφορες συσκευασίες με σκόνες –οι οποίες υπέθετε πως ήταν ζάχαρη, αλεύρι και μαγε

δα– βρίσκονταν στη σειρά.

Η Μάγκι επιχείρησε να προσποιηθεί πως ήταν ενθουσιασμένη για αυτό που θα ακολουθέ μου, ήθελε να πιει λίγο κρασί. Όμως, ήταν μόλις εννέα το πρωί. Ίσως καλύτερα να δυνά

ο τον καφέ της – οι Ιταλοί έβαζαν μέσα και λικέρ.

Χαμογέλασε με προσποιητή χαρά. «Τι θα φτιάξουμε σήμερα;»

Η μητέρα Κόντε έβαλε μπροστά της ένα πολυχρησιμοποιημένο χαρτί. «Αυτή είναι η συν

ς.»

«Α, θεώρησα πως ξέρετε ήδη τόσα, ώστε δεν χρειάζεστε συνταγή.»

Η μητέρα του ρουθούνισε. «Έτσι είναι, Μαργαρίτα. Αλλά εσύ πρέπει να μάθεις να ακολο

ηγίες. Αυτό είναι ένα από τα τέσσερα γλυκά σήμα κατατεθέν μας στο φούρνο. Θα ξεκινήσουαπλά. Ονομάζεται τόρτα ντι μέλε, και είναι ένα πρωινό κέικ με μήλο. Θα ταιριάξει άψογα κ

ν απογευματινό μας καφέ.»

Η Μάγκι κοίταξε τη μεγάλη λίστα και χάθηκε στο βήμα νούμερο τρία. Κάποτε είχε φτιάξε

κ σοκολάτας από μίγμα, γιατί ήθελε να το δοκιμάσει· είχε βγει χάλια, γιατί δεν είχε καταλάβ

ση ώρα έπρεπε να χτυπήσει το βούτυρο, οπότε κατέληξε με σμίγματα σκόνης. Ο τότε φίλο

ε γελάσει απίστευτα, και είχε χωρίσει μαζί του το ίδιο βράδυ.

«Θα σε επιβλέπω. Εδώ είναι οι μεζούρες. Ξεκίνα.»

Πότε ήταν η τελευταία φορά που μια μεγαλύτερη γυναίκα την είχε διατάξει; Ποτέ. Εκτμβανε υπόψη της τη μητέρα της Αλέξα, κι αυτό επειδή συχνά βρισκόταν στο σπίτι τους, ό

άγκι ήταν μικρή. Αργά αργά, άρχισε να μετράει κάθε υλικό, και μετά τα έριξε όλα σε ένα με

ολ. Αχ, αν επρόκειτο να βασανιστεί, ας φαινόταν τουλάχιστον και λίγο αδιάκριτη. «Ο Μάικλ

ει πει ότι τον μάθατε από μικρό να μαγειρεύει. Πάντα ήθελε να διοικεί τη Λα Ντόλτσε Φαμίλι

«Ο Μάικλ δεν ήθελε να έχει καμία σχέση με την επιχείρηση, για πολύ καιρό» απάντη

ικιωμένη γυναίκα. «Ήθελε να γίνει οδηγός αγώνων ταχύτητας.»

Η Μάγκι έμεινε άναυδη. «Τι;»

«Ναι. Ήταν πολύ καλός, αν και η καρδιά μου σταματούσε κάθε φορά που πήγαινε να τρ

ες φορές κι αν ο πατέρας του και εγώ είχαμε προσπαθήσει να τον αποθαρρύνουμε, έβρισκε



όπο για να επιστρέφει στις πίστες. Εκείνο τον καιρό, η επιχείρηση είχε αρχίσει να μεγαλώνε

ε ανοίξει άλλο ένα υποκατάστημα στο Μιλάνο. Ο πατέρας του είχε διαφωνήσει πολλές φορές

υ για τις ευθύνες του απέναντι στην οικογένεια και στην εταιρεία.»

«Ποτέ δεν μου είπε πως έτρεχε σε αγώνες» μουρμούρισε η Μάγκι. Τα λόγια βγήκαν απ

όμα της προτού μπορέσει να τα σταματήσει. Γαμώτο. Γιατί δεν γνώριζε το παρελθόν του ά

ς; «Ε, εννοώ πως δεν λέει πολλά για τους παλιούς του αγώνες.»

«Δεν μου κάνει εντύπωση. Σπάνια πια μιλάει για αυτό το κομμάτι της ζωής του. Όχι, Μαργα

σι το σπας το αυγό.» Με μια κίνηση άνοιξε το αυγό και με το ένα χέρι το έριξε στο μπολ.

Η Μάγκι προσπάθησε να τη μιμηθεί, και το τσόφλι διαλύθηκε. Έκανε ένα μορφασμό, αλ

τέρα του Μάικλ πήρε μερικά αυγά και της τα πήγε για να τα σπάσει. Η Μάγκι προσπάθησ

γκεντρωθεί, αλλά η εικόνα ενός νέου Μάικλ Κόντε να αψηφά τους γονείς του και να τρέχ

ώνες είχε κολλήσει στο μυαλό της.

«Τι συνέβη;»

Η μητέρα του αναστέναξε. «Τα πράγματα δυσκόλεψαν. Ένας φίλος του τραυματίστηκε

είς αρχίσαμε να ανησυχούμε ακόμα πιο πολύ. Ξέραμε ήδη ότι η Βενέτσια δεν ήθελε να ασχο

το φούρνο, και το όνειρο της οικογενειακής επιχείρησης είχε αρχίσει να πεθαίνει. Ο άντρα

ελε να την επεκτείνουμε κι άλλο, εμένα μου άρεσε να μαγειρεύω και ήθελα να κρατήσουμε τοκαταστήματα. Ποιος ξέρει τι θα κάναμε; Ευτυχώς, ο Θεός παρενέβη και ο Μάικλ πήρ

όφασή του.»

Η Μάγκι χτύπησε ένα αυγό στην άκρη του μπολ· αυτό γλίστρησε ομαλά μέσα, χωρίς τσό

ι μια περίεργη ικανοποίηση την κατέκλυσε. Το «επτά» μάλλον ήταν ο τυχερός της αριθμό

άικλ αποφάσισε να παρατήσει τους αγώνες;»

Η μητέρα Κόντε κούνησε το κεφάλι της και πήρε μια έκφραση σαν να μετάνιωνε για κάτι.

Μάικλ έφυγε και αποφάσισε να γίνει επαγγελματίας οδηγός αγώνων.»

Η Μάγκι κράτησε την αναπνοή της. «Δεν καταλαβαίνω.»«Έφυγε και έτρεξε σε αγώνες για ένα χρόνο. Ήταν μικρός, αλλά ταλαντούχος, και το όνειρ

αν να τρέξει σε Γκραν Πρι. Έπειτα ο άντρας μου έπαθε καρδιακή προσβολή.» Η εικόν

ύπησε πολύ δυνατά. Κοίταξε τη μητέρα του, σαν να ήταν στα πρόθυρα του να μάθει μια φ

ήθεια. Κάθε μυς της τεντώθηκε, και την παρότρυνε να τρέξει και να καλύψει τα αυτιά της. Η

ς ήταν σπασμένη, όταν ψέλλισε τις δύο λέξεις: «Πείτε μου.»

Η μητέρα Κόντε κούνησε το κεφάλι της και σκούπισε τα χέρια στην ποδιά της. «Ναι, πρέπ

ξέρεις. Όταν ο πατέρας του έπαθε καρδιακή προσβολή, ο Μάικλ επέστρεψε αμέσως. Έμεν

σοκομείο μέρα-νύχτα και αρνούνταν να φύγει από το πλάι του. Όλοι πιστεύαμε ότι θα γινλά, αλλά η δεύτερη που υπέστη ήταν πολύ δυνατή και τον χάσαμε. Όταν ο Μάικλ βγήκε απ

μάτιο, μας ενημέρωσε πως είχε παρατήσει τους αγώνες και ότι θα ανελάμβανε την επιχείρηση

Η Μάγκι παρέμεινε αμίλητη, ενώ στα μάτια της ηλικιωμένης γυναίκας φαινόταν ότι πάλε

υς δαίμονες.

«Έχασα κάτι από τον γιο μου, την ίδια μέρα που έχασα και τον άντρα μου: ένα κο

ευθερίας από περιορισμούς, που πάντοτε το είχε τόσο έντονο. Έγινε ο τέλειος γιος, ο τέ

ερφός, ο τέλειος επιχειρηματίας – ό,τι ακριβώς θέλαμε να γίνει. Αλλά άφησε ένα κομμάτ

υτού του πίσω του.»

Ένιωσε έναν κόμπο στο λαιμό της από τη συγκίνηση. Η Μάγκι άρπαξε το κουτάλι τόσο σφ



υ θα μπορούσε να το λυγίσει. Γι’ αυτό φαινόταν τόσο αψεγάδιαστος: είχε προδώσει τα όνειρ

ι είχε γίνει αυτό που η οικογένειά του χρειαζόταν. Χωρίς να σκεφτεί τον εαυτό του και χωρ

ραπονεθεί. Ούτε μία φορά δεν είχε αναφέρει ότι δεν έκανε αυτό που ήθελε στη ζωή.

Η μητέρα του κούνησε το κεφάλι της και ανέκτησε την αυτοσυγκέντρωσή της. «Αυτή εί

ορία. Μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις με αυτήν, αλλά, ως γυναίκα του, ήθελα να την ξέρεις.»

Η Μάγκι προσπάθησε να μιλήσει, αλλά κατάφερε μόνο να κουνήσει το κεφάλι της. Κ

θάριζαν μήλα, η εικόνα του άντρα που πίστευε πως ήξερε έγινε μικρά κομματάκια. Η ανάλα

ετη εικόνα του έκρυβε έναν άντρα τόσο δυνατό, ώστε να παίρνει αποφάσεις για άλλους: για

θρώπους που αγαπούσε.

«Πες μου για τους γονείς σου, Μαργαρίτα.» Η ξαφνική διαταγή της διέκοψε τις σκέψεις

εν σου έμαθε η μητέρα σου να μαγειρεύεις;»

Εστίασε στα βασικά. «Η μητέρα μου δεν είναι νοικοκυρά. Εργαζόταν στο χώρο

ηματογράφου και πίστευε πως τα παιδιά της θα μεγάλωναν καλύτερα με νταντάδε

γείρισσες. Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι δεν ήθελα κι εγώ να μάθω, ενώ απολάμβανα ένα

αφορετικές γεύσεις.»

Ευχαριστημένη με την άνετη και ήρεμη αντίδρασή της, η μητέρα του Μάικλ κοίταξε πρ

νω. Έβαλε προσεκτικά κάτω τα μήλα και έκανε ένα μορφασμό, σαν να ήθελε να μελετήσει

υφή απόχρωση της έκφρασής της. «Τώρα, είσαι κοντά με τους γονείς σου;»

Η Μάγκι σήκωσε το σαγόνι της και την κοίταξε. «Όχι. Ο πατέρας μου έχει ξαναπαντρευτεί

τέρα μου προτιμά να με συναντάει κάποιες φορές, για φαγητό.»

«Υπάρχουν παππούδες; Θείοι ή θείες; Ξαδέρφια;»

«Όχι. Είμαστε μόνον εγώ και ο αδερφός μου. Δεν υπήρχε πρόβλημα. Μας ικανοποιούσαν

ανάγκες μας, και η ζωή μας ήταν πολύ άνετη.»

«Ανοησίες.»Η Μάγκι έμεινε με ανοιχτό το στόμα. «Τι;»

«Με άκουσες, Μαργαρίτα. Δεν ήταν εύκολα για σένα. Δεν είχες κανέναν να σε καθοδηγήσ

διδάξει, να σε φροντίσει. Ένα σπιτικό δεν υπάρχει μόνο για να σου ικανοποιεί τις ανάγκες

σου αγοράζει πράγματα. Αλλά δεν φταις εσύ για αυτό. Είναι ανόητοι οι γονείς σου, πο

ωσαν σημασία σε μια τόσο όμορφη, ιδιαίτερη γυναίκα.» Φάνηκε αηδιασμένη. «Τέλος πάν

μαθες να είσαι δυνατή και να στέκεσαι στα πόδια σου. Γι’ αυτό, είσαι ό,τι πρέπει για τον γιο μ

Η Μάγκι γέλασε. «Όχι ακριβώς. Είμαστε εντελώς διαφορετικοί.» Κόντεψε να πνιγεί με αυτό

ε μόλις παραδεχτεί. Γαμώτο, πάλι τα είχε κάνει μαντάρα. «Ε, εννοώ, νομίζαμε ότι δετουργούσε όλο αυτό μεταξύ μας, αλλά μετά ερωτευτήκαμε.»

«Χμ, κατάλαβα.» Η Μάγκι ανακάτευε και το μίγμα έφτασε σχεδόν μέχρι το ταβάνι. «

ντρευτήκατε, Μαργαρίτα;»

Προσπάθησε να ηρεμήσει και να θυμηθεί όλες τις φορές που έπρεπε να πει πειστικά ψέματ

ρακαλώ, διάολε, συνεργάσου. «Πριν από δύο εβδομάδες.»

«Η ημερομηνία;»

Μπέρδεψε τα λόγια της, αλλά συνέχισε: «Εμ… ήταν στις είκοσι Μαΐου, ημέρα Τρίτη.»

Η ηλικιωμένη γυναίκα παρέμεινε ακίνητη και βουβή. «Ήταν μια όμορφη μέρα για γάμο, έτσ«Ναι.»



«Τον αγαπάς τον γιο μου;»

Άφησε το κουτάλι και την κοίταξε. «Τι;»

«Τον αγαπάς τον γιο μου;»

«Μα, φυσικά… φυσικά και τον αγαπάω. Δεν θα παντρευόμουν κανέναν, αν δεν τον αγαπού

οσπάθησε να γελάσει, με την ελπίδα ότι δεν θα έμοιαζε ψεύτικη. Καταρaμένε, Μάικλ Κ

ταραμένε, καταραμένε, καταραμένε...

Ξαφνικά, ένιωσε δύο δυνατά χέρια να πιάνουν τα δικά της και να τα σφίγγουν. Η Μ

οιγόκλεισε τα μάτια της, καθώς η ματιά της μητέρας του προσπαθούσε να διαπεράσεφάνεια για να ανακαλύψει την αλήθεια. Κράτησε την αναπνοή της. Δεν ήθελε να τα χαλάσε

ρα – τους είχαν απομείνει μόνο λίγες μέρες. Χιλιάδες απαντήσεις περνούσαν από το μυαλ

να πείσει τη μητέρα του ότι ήταν όντως παντρεμένοι. Όμως, σαν να είχε φύγει ξαφνι

ταιγίδα, το πρόσωπο της ηλικιωμένης γυναίκας καθάρισε και μαλάκωσε, παίρνοντας ένα ύφο

Μάγκι δεν καταλάβαινε.

«Ναι, είστε τέλειοι ο ένας για τον άλλον. Του ξαναδίνεις την ελευθερία του. Μέχρι να φύ

ό εδώ, θα το έχεις πιστέψει κι εσύ.»

Προτού η Μάγκι καταφέρει να απαντήσει, είχε φέρει μπροστά της το μεγάλο μίξερ και τ

ειξε. «Τώρα, θα σου μάθω να το χρησιμοποιείς. Να είσαι προσεκτική για να μη χάσεις κα

χτυλο.»

Η Μάγκι στραβοκατάπιε. Ο επίμονος δαίμονας, που κατοικούσε μέσα της και πάντα της ψιθ

ποτέ δεν θα ήταν αρκετά καλή, ξαναεμφανίστηκε. «Γιατί το κάνετε αυτό; Δεν μου αρέσ

γειρεύω. Δεν πρόκειται να φτιάχνω στον Μάικλ λαχταριστά γλυκά, ούτε θα φροντίζ

ανοποιώ τις επιθυμίες του όταν επιστρέψουμε πίσω.» Σχεδόν παρακαλούσε να της πει η μη

υ κάτι κοφτό και ψυχρό. «Δουλεύω μέχρι αργά, παραγγέλνω απέξω και του λέω να φέρν

ίρες του. Δεν θα γίνω ποτέ η τέλεια σύζυγος.»

Κάτι σαν χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη της μητέρας Κόντε. «Έχει προσπαθήσει πορές να αγαπήσει μια γυναίκα που θα ήταν η τέλεια σύζυγος – ή, τουλάχιστον, αυτήν που νομ

ος πως είναι η τέλεια σύζυγος.»

Μια μεγάλη επιθυμία άρχισε να φουντώνει μέσα της. Η Μάγκι προσπάθησε να την καταπ

να αποφύγει το συναίσθημα. Άλλωστε, είχε καταφέρει να το πολεμήσει πολλές φορές

ρελθόν. Σαν τον Ρόκι, πάλευε τον ένα γύρο μετά τον άλλον, ξέροντας ότι, αν έπεφτε, θα πον

όρητα.

Σαν να διάβαζε η μητέρα του τις σκέψεις της, την ακούμπησε στο μάγουλό της μ

υφερότητα που της θύμισε τον Μάικλ. «Και, όσον αφορά στο μαγείρεμα, το κάνω για έννο λόγο: κάθε γυναίκα πρέπει να ξέρει να φτιάχνει τέλεια ένα γλυκό· όχι για κανέναν άλλον,

τον εαυτό της. Τώρα, ανακάτευε.»

Όταν τα μήλα είχαν καθαριστεί και το κέικ είχε μπει στο φούρνο, η Μάγκι άρπαξε την κά

ς, ανακουφισμένη που είχε ακόμα δέκα δάχτυλα, και γύρισε για να ευχαριστήσει τη μητέρα Κ

το μάθημα. Τα δάχτυλά της έσφιξαν την κάμερα, καθώς η εικόνα μπροστά της την

νεπάρει. Τρέμοντας, η Μάγκι σήκωσε το φακό και πίεσε το πλήκτρο. Ξανά. Και ξανά.

Η μητέρα Κόντε κοίταζε έξω από το παράθυρο της κουζίνας, βλέποντας κάτι που δεν υπ

εί. Κρατούσε το μπολ μαγειρικής στο στήθος της, σχεδόν σαν να το αγκάλιαζε. Είχε γείρ

φάλι της λίγο στο πλάι, ένα ελαφρύ χαμόγελο ήταν ζωγραφισμένο στα χείλη της, και τα μάτι



αν μια ονειροπόλα έκφραση βυθισμένη στο παρελθόν. Τούφες από τα ίσια μαλλιά της έπε

ο μάγουλό της και οι γραμμές του προσώπου της τόνιζαν τη δύναμη και την ομορφιά της, κ

φως του ήλιου έμπαινε από το παράθυρο και τη ζέσταινε. Ήταν μια φωτογραφία

ναισθηματική, και η καρδιά της Μάγκι κόντευε να σπάσει. Ήταν αυτή η στιγμή στο χρόνο

ηφούσε το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Ήταν βαθιά ανθρώπινη.

Και, για λίγη ώρα, στην κουζίνα της μητέρας Κόντε, η Μάγκι ένιωσε σαν να ανήκε κά

ωσε για λίγο τι μπορούσε να σημαίνει ένα πραγματικό σπιτικό, αλλά έκρυψε και πά

ναίσθημα στο κουτί μέσα της και έκλεισε σφιχτά το καπάκι.

Έφυγε από την κουζίνα χωρίς να μιλήσει. Άφησε τη γυναίκα μόνη με τις αναμνήσεις της

αρωτήθηκε γιατί ξαφνικά ήθελε να βάλει τα κλάματα.

***

ποκλείεται!»

Ο Μάικλ φώναξε και κοίταξε τις δύο εκνευρισμένες αδερφές του μέσα στην αίθ

νεδριάσεων. Ήταν ενοχλημένος, αλλά προσπαθούσε να ασκήσει το συνήθη έλεγχο,

νέβαινε σε κάθε περίπτωση οικογενειακών διαφωνιών. Οι δύο διαφημιστές κοιτάζονταν μευς, σαν να προσπαθούσαν να αποφασίσουν ποιανού το μέρος έπρεπε να πάρουν.

Τους κοίταξε με ένα γοητευτικό χαμόγελο. «Πόσο γρήγορα μπορείτε να φτιάξετε μια

μπάνια;»

Οι άντρες αντήλλαξαν βλέμματα μεταξύ τους. Τα μάτια τους έλαμψαν στη σκέψη ότι θα έβγ

άλλα χρήματα. «Δώστε μας μία εβδομάδα καιρό. Θα σας καταπλήξει και θα προκαλέσει κύ

θουσιασμού.»

«Πολύ καλά. Θα το συζητήσω με τις αδερφές μου και θα σας ενημερώσω.»

«Ναι, ευχαριστούμε, κύριε Κόντε.»

Η πόρτα έκλεισε πίσω τους και ο Μάικλ είδε τα δύο μέλη του εκτελεστικού αποσπάσμ

άντα να θυμάσαι ότι η διαφωνία πρέπει να μένει μέσα στην οικογένεια, Τζουλιέτα.»

Η Τζουλιέτα ακούστηκε πικραμένη: «Ούτε που με άκουγες, Μάικλ. Πέρασα μήνες δουλεύο

αυτή την καμπάνια, και νομίζω πως θέλεις να την οδηγήσεις στη λάθος κατεύθυνση.»

Κούνησε το χέρι του, βλέποντας τις εικόνες που ήταν ακουμπισμένες στο τραπέζι από

ρασιάς. «Έχω δει τις αναφορές. Οι καταναλωτές θέλουν κάτι δυνατό. Ένας σπιτικός, α

ύρνος δεν πρόκειται να πετύχει στη Νέα Υόρκη, οπότε πρέπει να κάνουμε κάτι πιο φρέσκο

λω να δημιουργήσω μια εντελώς νέα εικόνα: να βάλω ένα σέξι μοντέλο να τρώει ίσως ένα γ

ι να λέει κάτι έξυπνο, παίζοντας ανάμεσα στο σεξ και το φαγητό.»

Η Τζουλιέτα σάστισε. «Συγγνώμη; Έχεις τρελαθεί; Αυτή είναι η επιχείρηση της μαμάς, κα

όκειται να σε αφήσω να τη χρησιμοποιήσεις για να βγάλεις κι άλλα χρήματα!» Πέταξε το χο

οσιέ με δύναμη στο τραπέζι. «Εγώ είμαι υπεύθυνη εδώ, και μου αρέσει η νέα καμπάνια. Τα κ

αι σταθερά, και δεν υπάρχει λόγος να ακυρώσουμε κάτι που είναι λειτουργικό.»

«Διαφωνώ.» Ο Μάικλ κοίταξε την αδερφή του, και η φωνή του ακούστηκε ψυχρή. «Μπορ

αι η διευθύνων σύμβουλος, Τζουλιέτα, αλλά μου ανήκει ακόμα ένα μεγάλο μέρος

χείρησης. Νομίζω ότι πρέπει να πάρουμε ένα ρίσκο τώρα, που ανοίγει το κατάστημα στη

ρκη. Θα χρειαστούν καινούργιες έντυπες διαφημίσεις, ένα τηλεοπτικό σποτ και αφίσες σ



όμους. Και θα κινηθούμε προς αυτή την κατεύθυνση.»

Το βάρος της ευθύνης έπεφτε στους ώμους του, αλλά ίσιωσε το κορμί του για να το σηκ

ως πάντα. Θεέ μου, πόσο θα ήθελε να μην έπρεπε να παίρνει πάντα αυτός όλες τις δύσκ

οφάσεις. «Ξέρω ότι είσαι θυμωμένη με την απόφασή μου, αλλά αισθάνομαι ότι κάνω το καλύ

την οικογένεια. Για τη Λα Ντόλτσε Φαμίλια.»

Υπήρχαν συνολικά είκοσι φούρνοι στο Μιλάνο και στο Μπέργκαμο, γεμάτοι με φρέσκ

χωριστά γλυκά και για τον απλό περαστικό, αλλά και για γκουρμέ κέιτερινγκ. Τα κεν

αφεία βρίσκονταν στο Μιλάνο, στον τελευταίο όροφο ενός κτιρίου, και πρόσφατα είχαν αν

ι το δικό τους εργαστήριο για να ελέγχουν τα φρέσκα υλικά και τη συνολική ποιότητα

οϊόντων. Το να διοικεί μια αυτοκρατορία συχνά απαιτούσε τη λήψη δύσκολων αποφάσ

όμη κι αν έπρεπε να παρεισφρήσει στις αρμοδιότητες της Τζουλιέτα. Παρόλο που η αδερφή

ν είχε εντυπωσιάσει με τις επιχειρηματικές αποφάσεις της, εάν η νέα καμπάνια δεν πήγαινε

ευθυνόταν αυτός. Προσπάθησε να της εξηγήσει, αλλά η αδερφή του τον διέκοψε.

«Δεν το πιστεύω ότι δεν με σέβεσαι καθόλου.» Η Τζουλιέτα έσφιξε τις γροθιές της, κ

νήθως ήρεμο πρόσωπό της τώρα ήταν εξαγριωμένο. Η φωνή της έτρεμε. Φορούσε ένα

στούμι και ίδια σκαρπίνια, και τα μαλλιά της ήταν πιασμένα σε έναν κομψό κότσο, μοιάζοντ

αι η τέλεια επιχειρηματίας. Δυστυχώς, δάκρυα εμφανίστηκαν στα μάτια της. «Δεν μένω ώ. Να προσλάβεις κάποιον που εμπιστεύεσαι, γιατί προφανώς εμένα δεν μου έχεις εμπιστοσύ

Ο Μάικλ τινάχτηκε προς τα πίσω με το ξαφνικό της ξέσπασμα. Απάλυνε τη φωνή του και έ

α βήμα προς το μέρος της. «Αχ, γλυκιά μου, δεν εννοούσα…»

«Όχι!» Σηκώθηκε απότομα από το τραπέζι. «Έχω σιχαθεί τον τρόπο που μου φέρεσαι.

ανή να “τρέξω” τη Λα Ντόλτσε Φαμίλια όταν δεν είσαι εδώ, αλλά με το που επιστρέφει

βεσαι τίποτε για το οποίο έχω παλέψει σκληρά – το σεβασμό, τον αμοιβαίο θαυμασμό κα

χειρηματική ηθική.»

«Είσαι γελοία. Απλά κάνω ό,τι είναι καλό για την εταιρεία.»Η Τζουλιέτα κούνησε το κεφάλι της. «Κατάλαβα. Λοιπόν, δεν νομίζω ότι με χρειάζεσαι

ώ. Παραιτούμαι από διευθύνων σύμβουλος. Αυτή τη στιγμή. Πήγαινε βρες κάποιον άλλον γ

ταπιέζεις.»

Ωχ, γαμώτο.

Η Βενέτσια πετάχτηκε μπροστά στον Μάικλ και κούνησε το δάχτυλό της στον

νευρισμένη. «Γιατί πρέπει πάντα να τους διατάζεις όλους;» απαίτησε να μάθει. «Είσαι ο αδε

ς, όχι ο μπαμπάς.»

Το στόμα του άνοιξε και έκλεισε. «Όχι. Ίσως, αν ήμουν ο μπαμπάς, να μη σε άφηνχοληθείς με το να ντύνεις κούκλες Μπάρμπι, νομίζοντας ότι κάνεις καριέρα. Ίσως, αν ήμο

αμπάς, να σε έκανα να πάρεις τη θέση που πρέπει στην επιχείρηση, για να μην πέσει όλο το β

ην Τζουλιέτα.»

Η Βενέτσια τον κοίταξε σχεδόν σαν τον Δάντη και ταλαντεύτηκε πάνω στα ενδεκάποντα κό

κούνια της. «Το ήξερα! Πάντα ήξερα ότι δεν σεβόσουν την καριέρα μου. Η μόδα είναι

ράστιος χώρος, Μάικλ, και έχω κάνει όνομα σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον. Αλλά, όχι, ε

λά διάλεξα να κάνω ό,τι αγαπάω, αυτό δεν είναι αρκετά καλό για σένα. Δεν σέβεσαι καν

ς.»

«Σιωπή! Αρκετά με τα παιδιαρίσματα και οι δυο σας! Πάντοτε κάνω αυτό που είναι καλύτερ



ν οικογένεια.»

Η Βενέτσια κάγχασε και έπιασε το χέρι της αδερφής της. «Ποιος νομίζεις ότι είσαι;

ατάζεις σαν να είμαστε παιδιά, αρνείσαι να σεβαστείς τις αποφάσεις και τις επιλογές μας

οσποιείσαι ότι ενδιαφέρεσαι. Έχουμε φτιάξει τη ζωή μας εδώ, και τα πάμε μια χαρά χωρίς εσ

Ένιωσε έναν πόνο στο στήθος του και προσπάθησε να αναπνεύσει. «Πώς μπορείτε να μου

τι τέτοιο; Έπειτα από όλα όσα έχω κάνει;»

Η Βενέτσια τίναξε το μαλλί της και οδήγησε και την Τζουλιέτα προς την πόρτα. «Δε

ειαζόμαστε πια, Μάικλ. Ίσως είναι καιρός να επιστρέψεις στην Αμερική, όπου ανήκεις.»

Έκλεισαν την πόρτα πίσω τους.

Ο Μάικλ στάθηκε στο μέσον μια εκκωφαντικής ησυχίας, καθώς η ζωή του έσκαγε γύρω το

μματάκια.

Το κεφάλι του κόντευε να σπάσει, καθώς πήγαινε πάνωκάτω στην αίθουσα συνεδριάσ

χνοντας για απαντήσεις. Ο έλεγχος, τον οποίο είχε οικοδομήσει προσεκτικά για να προστατ

ν οικογένειά του, κατέρρεε κάτω από το βάρος απλών συναισθημάτων. Η Τζουλιέτα ήταν πά

γική, όμως ο πόνος στα μάτια της, όταν απέρριψε την πρότασή της, τον είχε κάνει κομμάτια

νει λάθος; Έπρεπε να μην ανακατευτεί, αν και ήξερε ότι η καμπάνια δεν ήταν η καλύτερη δυ

ι να την αφήσει να αποτύχει;

Η πόρτα άνοιξε.

Η Μάγκι κοίταξε μέσα στην αίθουσα. «Ο.Κ., βαριέμαι και θέλω να πάω σπίτι. Επισκέφθηκ

φετέρια δύο φορές, τα είπαμε με τη γραμματέα της Τζουλιέτα και εντυπωσιάστηκα αρκετά

ν επιχείρησή σου. Έκανα το καθήκον μου ως σύζυγος, οπότε τώρα λέω να φύγω.»

Κούνησε μετά βίας το κεφάλι του, και αυτή άνοιξε περισσότερο την πόρτα. «Τι συμβαίνει;»

«Τίποτα.» Της κούνησε το χέρι. «Θα σε δω στο σπίτι.»

Η επίμονη γυναίκα τον αγνόησε και μπήκε στην αίθουσα. «Καβγάδισες με την αδερφή σου;

Έπρεπε να την πετάξει έξω και να κρατήσει κάποια πράγματα μόνο στα στενά όριακογένειάς του. Παρ’ όλα αυτά, οι λέξεις ήταν σαν να πετάχτηκαν από το στόμα του. «Καλύ

ς “με τις αδερφές σου”. Διαφώνησα με τη διαφημιστική καμπάνια της Τζουλιέτα, και αυτές

λένε στα αμερικάνικα;– ξέσπασαν.»

«Α, κατάλαβα.» Έμοιαζε να νιώθει άβολα και έριξε μια ματιά προς την έξοδο. Περίμενε ό

ευγε, αλλά αυτή έριξε το βάρος της στο ένα πόδι, μετά στο άλλο, ενώ τα χέρια της έπ

οργικά τη μηχανή της, η οποία φαινόταν τώρα στον Μάικλ σαν προέκτασή της. «Αυτή εί

μπάνια;» τον ρώτησε. Πήγε προς το τραπέζι, και τα πόδια της ξεχώρισαν με την κοντή φούστ

ι τα ψηλά τακούνια της. Του ήρθαν στο μυαλό σκηνές στις οποίες ήταν τυλιγμένα γύρω τοοιχτά σε κάθε του διείσδυση, και αυτό τον τάραζε.

«Ναι. Είναι απαρχαιωμένη. Τους είπα ότι χρειάζομαι ένα σέξι διαφημιστικό, που θα παρομο

σεξ με το φαγητό. Στους Αμερικανούς αρέσει να σοκάρονται. Πουλάει.»

«Χμ.» Ξεφύλλισε τις φωτογραφίες της καμπάνιας και μετά έκλεισε το ντοσιέ. «Εντάξει,

ύμε σπίτι.»

Διάολε! Σχεδόν πνίγηκε με τις λέξεις, όταν κατάλαβε πόσο πολύ σεβόταν τη γνώμη της

στεύεις;»

«Για την καμπάνια;»«Ναι. Έχω δίκιο;»



Στηρίχτηκε στο τακούνι της και τον κοίταξε. Η φράντζα της σχεδόν έκρυβε το ένα της μά

ξι ματιά της του έκανε δύσκολο το να συγκεντρωθεί στη δουλειά και όχι στα βογκητά που έ

προηγούμενο βράδυ. «Συμφωνώ.»

Ξεφύσηξε βαθιά. Ίσιωσε το κορμί του, χαρούμενος που είχε πάρει τη σωστή απόφαση. «

ρίμενα να ακούσω.»

«Αλλά δεν μου αρέσει καθόλου και η δική σου ιδέα.»

Αυτός συνοφρυώθηκε. «Ορίστε;»

Κούνησε το χέρι της, σαν να τον αγνοούσε, και ζάρωσε τη μύτη της. «Το σοκ πουλάποιες περιπτώσεις, αλλά όχι όταν αφορά σε έναν οικογενειακό φούρνο. Η μητέρα σου θ

σούσε αυτό.»

Ένιωσε να τον διαπερνάει ρίγος. «Μάλιστα. Εντάξει, σε ευχαριστώ για τη γνώμη σου, αλλ

αφορά όλο αυτό. Θα σε δω στο σπίτι.»

Στα μάτια της φάνηκε ότι ενοχλήθηκε πολύ. Πέταξε την τσάντα της πάνω στο τραπέζι και έβ

μηχανή της. Ως συνήθως, η τιγρίνα του πήγε προς το μέρος του, στάθηκε στις μύτες των πο

ς και τον κοίταξε καταπρόσωπο. «Αυτό κάνεις, όταν οι αδερφές σου δεν συμφωνούν με τη γ

υ; Δεν είναι να απορεί κανείς γιατί έφυγαν. Πίστεψέ με, δεν ξεχνώ ούτε στιγμή ποια είναι η

υ. Δεν θέλω να μπλεχτώ σε όλες αυτές τις αηδίες, αλλά συνέχεια τα κάνεις όλα άνω-κάτωομα του Θεού, Κόμη, ξύπνα. Πατρονάρεις διαρκώς τις αδερφές σου, και δεν το αντέχου

ουλιέτα είναι απόλυτα ικανή να “τρέξει” την επιχείρηση χωρίς εσένα, όμως, αντί να σεβαστε

ση της, αντιδράς σε όλες τις αποφάσεις της.»

«Αρκετά!» Τα φρύδια του έσμιξαν. «Δεν έχεις ιδέα πώς αισθάνονται οι αδερφές μου.»

Προσποιήθηκε πως γέλασε. «Μου κάνεις πλάκα; Είναι ξεκάθαρο: σε λατρεύουν και πιστε

σένα ότι μπορείς να περπατήσεις πάνω στο νερό. Απλά θέλουν αναγνώριση από τον μεγάλο

ερφό. Λίγο σεβασμό για ό,τι έχουν καταφέρει. Το ξέρεις ότι η Βενέτσια πιστεύει πως τη θεω

τεία; Μπορεί να ντύνει διασημότητες και να τη σέβονται στο χώρο της, αλλά τίποτα δεν έχειαυτήν αν δεν αναγνωρίσεις εσύ την επιτυχία της. Η Καρίνα; Της αρέσει να ζωγραφίζει, αλλά

θεωρείς ένα γλυκό χόμπι, της δίνεις ένα συγκαταβατικό χτύπημα στο κεφάλι και τη στέλνε

ουδάσει διοίκηση επιχειρήσεων. Έχει πολύ ταλέντο και θέλει να το κυνηγήσει, αλλά χρειά

ν έγκρισή σου. Δεν βλέπεις ποια είναι, το ότι γίνεται γυναίκα. Και η Τζουλιέτα παλεύει συνεχ

ν ιδέα πως είναι ανίκανη και ότι η επιχείρηση ποτέ δεν θα της ανήκει. Την έκανες να αμφιβ

τις επιλογές της.»

Ένας μυς κινήθηκε στο πρόσωπό του. «Τις σέβομαι και τις αγαπώ περισσότερο απ’

μίζεις. Θεέ μου, είναι όλη μου η ζωή! Θυσίασα τα πάντα για να είναι ευτυχισμένες.»

Ξαφνικά, το πρόσωπό της μαλάκωσε. «Το ξέρω» ψιθύρισε. «Έχεις κάνει όλα όσα θα έκανε

τέρας: τις έχεις στηρίξει οικονομικά, τις έχεις μάθει να πειθαρχούν, τις συμβουλεύεις· τις κ

αισθάνονται ασφαλείς· τις έκανες να πράξουν το σωστό, και δεν ζήτησες αντάλλαγμα. Α

χασες το πιο σημαντικό: δεν θέλουν έναν αντικαταστάτηπατέρα· θέλουν έναν μεγαλύτερο αδ

υ μπορεί να γελάσει μαζί τους, να τις στηρίξει και να τις αφήσει να λάμψουν. Μόνες τους. Δ

ειάζονται πια για να τις φροντίσεις, Μάικλ.» Άγγιξε το μάγουλό του και η τρυφερότητα πέ

ό τις ρυτίδες του μέσα στην καρδιά του. «Θέλουν απλά να τους πεις ότι τις αγαπάς. Ακριβώς

αι.»

Τα λόγια της τον ταρακούνησαν και έσκισαν το πέπλο της αυτοπεποίθησής του.



Κράτησε ψηλά τη μηχανή της. «Αυτό είναι που βλέπω εγώ ως εικόνα της Λα Ντόλτσε Φαμ

υ είπε. Στην οθόνη, εμφανίστηκε η φωτογραφία της μητέρας του στη σπιτική της κουζίνα, αγκ

το μπολ της και με μια ονειροπόλα έκφραση στο πρόσωπό της. «Δεν έχει να κάνει με το σε

φαγητό, αλλά με αυτό: με τα όνειρά της για την οικογένειά της, την αποφασιστικότητά τ

αι η καλύτερη και την ποιότητα για την οποία παλεύει κάθε μέρα. Αυτό πρέπει να είν

νθημα και το πνεύμα της διαφημιστικής σου καμπάνιας.»

Κοίταξε σιωπηλός την οθόνη. Όταν σήκωσε το βλέμμα του ψηλά, τη Μάγκι είχαν πλημμυ

α σωρό συναισθήματα.

«Είσαι τόσο τυχερός που τους έχεις. Εάν κάνεις ένα λάθος, θα σε συγχωρήσουν. Αυτό σημ

κογένεια.» Ξαφνικά, πήγε σε κάποιο άλλο θέμα. «Δεν ανήκω εδώ, Μάικλ. Μαζί σου. Μαζί

ν μπορώ να το κάνω άλλο αυτό.»

Γύρισε την πλάτη της και έφυγε, αφήνοντάς τον μόνο με τις σκέψεις του. Ό,τι πίστευ

ύλευε σκληρά για να το υλοποιήσει είχε γυρίσει μπούμερανγκ. Το παρελθόν του πέρασε μπρ

ό τα μάτια του, και προσπάθησε να διαχειριστεί τον αβάσταχτο πόνο της αποτυχίας. Το πρό

ς μητέρας του τον κοίταζε μέσα από τη μηχανή. Της άξιζε κάτι καλύτερο. Της άξιζαν περισσό

ό αυτόν.

Τράβηξε τη δερμάτινη καρέκλα για να καθίσει. Αργά αργά, άρχισε να βλέπει όλετογραφίες που είχε τραβήξει η Μάγκι από τότε που είχαν έρθει στην Ιταλία. Δεν ήταν α

τογραφίες με τοπία· σε καθεμιά λήψη αναζητούσε κάτι ξεχωριστό, είτε ήταν ένα χρώμα είτ

ήμα που μπορεί να έκανε εντύπωση. Οι φωτογραφίες με τα ανιψάκια του τού τράβηξα

διαφέρον: γλυκά, πονηρά, φασαριόζικα αγόρια, που έπαιζαν με τον πηλό. Άφησε, αργά, τη μη

τω για να αντιμετωπίσει την αλήθεια.

Την ερωτευόταν.

Ταυτόχρονα, όμως, τον τρόμαζε αφάνταστα. Η Μάγκι δεν ήταν η γυναίκα με την

εφτόταν να μοιραστεί το υπόλοιπο της ζωής του. Άλλαζε τα πάντα μέσα του, μέχρι και τμαντικά, και έκανε όλες τις άλλες γυναίκες με τις οποίες είχε πάει να φαίνονται ένα τίποτα. Ή

οχλητική, πεισματάρα, ειλικρινής μέχρι αηδίας, και έκρυβε έναν τρυφερό κόσμο που του έ

ν καρδιά.

Το χειρότερο απ’ όλα ήταν ότι είχε συνειδητοποιήσει πως η Μάγκι είχε δίκιο.

Δεν είχε κάνει καλά τη δουλειά του. Εικόνες του πατέρα του που πέθαινε πέρασαν μπροστά

μάτια του, βασανίζοντάς τον· η ενοχή του, που τον είχε αφήσει για να κυνηγήσει τα δικά

ειρα, ενώ ο πατέρας του δούλευε αμέτρητες ώρες για να στήσει μια επιχείρηση στην οπο

ιδιά του ποτέ δεν είχαν πιστέψει.

Ένιωσε να σκίζεται στα δύο. Όμως, η Μάγκι είπε την αλήθεια: στον αγώνα του να απογε

ν επιχείρηση, είχε ξεχάσει να δει τις αδερφές του ως ισότιμες· στο μυαλό του, είχαν παραμείν

μικρές, χτυπημένες από τη θλίψη, κοπέλες, που είχαν ανάγκη από προστασία και σταθερό

αρά τη δύναμη της μητέρας του, ο Μάικλ ήξερε ότι αυτός έπρεπε να γίνει ο ηγέτης πο

οσέφερε. Και έτσι έκανε: τις έμαθε να πειθαρχούν, τις συμβούλεψε και τις καθοδήγησε.

Αλλά ποτέ δεν τους είπε ότι κάνουν καλή δουλειά. Ποτέ δεν τους είπε ότι τις αγαπούσε.

ν τις άκουσε.

Είχε αδικήσει και τις τρεις, την καθεμιά ξεχωριστά. Δεν έδινε στην Τζουλιέτα την επιβράβ

υ της άξιζε· έκανε όλες τις δύσκολες δουλειές σε καθημερινή βάση, αλλά ποτέ δεν έ



αγνώριση για αυτό. Είχε κρατήσει όλα τα καλά για τον ίδιο, σαν να ήταν κακομαθημένο παιδ

τέ δεν την είχε υποστηρίξει με όλες του τις δυνάμεις.

Την Καρίνα είχε μάθει να τη θεωρεί ως το μωρό της οικογένειας, και ποτέ δεν σκέφτηκε ν

τήσει τι ήθελε. Τη διέταζε, απαιτούσε πράγματα από αυτήν και περίμενε πολλά. Ναι, ήξερε ό

εσε η τέχνη, αλλά, μέχρι που η Μάγκι τού επεσήμανε το ταλέντο της, δεν είχε συνειδητοπο

ς η αδερφή του ίσως να είχε τα δικά της όνειρα και ότι μπορεί να χρειαζόταν ενθάρρυνση γ

ολουθήσει κάτι που δεν σχετιζόταν με τις επιχειρήσεις.

Αλλά το χειρότερο απ’ όλα ήταν η κατάσταση με τη Βενέτσια. Αισθάνθηκε ντροπή με το πο

έφτηκε, και ένιωσε να πνίγεται. Η Βενέτσια ακολούθησε το όνειρό της να γίνει στυλίστρια,

τός συνεχώς τη μείωνε διότι δεν ασχολούνταν με την επιχείρηση και υποτιμούσε την επιλογή

ώρα, είχε καταλάβει γιατί: τη ζήλευε. Ζήλευε που αυτή μπόρεσε να κυνηγήσει το όνειρό της,

ίδιος είχε θάψει το δικό του. Έπρεπε κάπως να καταλαγιάσει ο θυμός μέσα του. Π

ερηφανευόταν ότι αποφάσιζε αυτό που ήθελε, και το να παρατήσει τους αγώνες ήταν δικ

λογή. Η Βενέτσια δεν έπρεπε να πληρώσει το τίμημα του ότι είχε υλοποιήσει το όνειρό τη

υ ότι αυτός είχε αποχαιρετίσει το δικό του.

Και η Μάγκι; Ήταν έτοιμη να φύγει. Δεν ήξερε πώς να την πείσει ή πώς να σκίσει το π

φαλείας της για να μπει μέσα της, αλλά θα έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε. Δεν θα την άφηέβει στο αεροπλάνο μέχρι να την πείσει να παραδώσει την ψυχή της. Τότε, και μόνο τότ

ερε αν θα μπορούσε να λειτουργήσει το όλο πράγμα μεταξύ τους.

Τα σπασμένα κομμάτια της ζωής του κείτονταν γύρω του. Είχε έρθει η ώρα να πάρει αποφά

ώτα, έπρεπε να φτιάξει τη σχέση του με τις αδερφές του. Δεύτερον, να πραγματοποιήσε

μα πίστης: η Μάγκι είχε την καρδιά και την ψυχή ενός πληγωμένου πολεμιστή, και είχε έρ

α να παλέψει για αυτήν.

Έπρεπε να βρει την ψεύτικη σύζυγό του και, με κάποιον τρόπο, να την πείσει να μείνει.



Κεφάλαιο Δέκα

Μάγκι ξάπλωσε στο κρεβάτι και κοίταξε το ταβάνι. Το είχε αποφασίσει:

Θα έφευγε με τα χίλια.

Με το που είχε πατήσει το πόδι της στο σπίτι του Κόντε, είχε χάσει την ισορροπία της.

λεχτεί σε οικογενειακά δράματα με έναν τρόπο περίεργο, ώστε είχε αρχίσει να νοιάζετα

οτα δεν έπρεπε να συνεχίσει. Έπρεπε να καταφέρει να απομακρυνθεί από τον Μάικλ κ

νηθίσει στη σκέψη ότι δεν θα ήταν τριγύρω για πολύ ακόμα. Δεν θα πλησίαζε και την Αλέξ

όντιζε η ίδια να κρατήσει το λόγο του, όσο κι αν αυτός θα προσπαθούσε να τον αθετήσει. Τ

ντων, το τελευταίο πράγμα που ήθελε ήταν να ποθεί έναν άντρα ο οποίος επιθυμούσε διαφορ

άγματα από αυτήν.

Έτσι δεν συνέβαινε;

Οι σκέψεις της άρχισαν να στροβιλίζονται στο μυαλό της· γύρισε στο πλάι και βόγκηξε.

ε αρχίσει να αμφισβητεί τον εαυτό της; Το αρχικό της σχέδιο, να κοιμηθεί μαζί του και νάλει από το σύστημά της, είχε αποτύχει. Είχαν πάει μαζί μόνο για ένα βράδυ, και

διαφερόταν πολύ για αυτόν. Τι θα γινόταν αν δενόταν μαζί του; Εάν της έμπαιναν στο μ

οτα γελοίες ιδέες για αγάπη και μονιμότητα; Σίγουρα, θα είχε πάντα πολλαπλούς οργασμού

ματικά θα ήταν ικανοποιημένη. Αλλά τι θα γινόταν με την καρδιά της; Θα μπορούσε να αν

α τέτοιο χτύπημα;

Όχι. Ας την έλεγαν δειλή, αλλά, όταν ο Μάικλ θα επέστρεφε, αυτή θα έφευγε με το επό

ροπλάνο. Θα έλεγε ότι η μητέρα της είχε αρρωστήσει ή ότι κάποιος στην οικογένεια είχε πεθά

ποιος μακρινός θείος–, οτιδήποτε για να φύγει πολύ πολύ μακριά. Ένας χτύπος ακούστηκε στην πόρτα. Σηκώθηκε και κάθισε αμέσως στο κρεβάτι. «Ποιος είν

«Η Καρίνα. Μπορώ να μπω;»

«Φυσικά.»

Το νεαρό κορίτσι μπήκε μέσα και κάθισε δίπλα της στο κρεβάτι. Η Μάγκι χαμογέλ

έποντάς την χαρούμενη. Για λίγα λεπτά, είχε ξεχάσει την κακοκεφιά της και ένιωθε ανάλαφρα

κ απ της ήταν απλωμένο πιο σωστά, και τα ρούχα της ανεδείκνυαν περισσότερο το κορμί τη

έση με τα φαρδιά τζιν και τα μπλουζάκια που φορούσε στο παρελθόν. Τουλάχιστον, η Μάγκ

ηθήσει κατά κάποιον τρόπο την Καρίνα. Να και κάτι που είχε κάνει σωστά.«Πώς πήγε η έξοδός σου;» τη ρώτησε η Μάγκι. «Και, προτού απαντήσεις, φρόντισε να μου

πέρασες καλά. Έπρεπε να φυλάξω τα ανίψια σου χθες το βράδυ, και ακόμα προσπαθ

νέλθω.»

Η Καρίνα γέλασε και έβαλε το ένα πόδι πάνω στο άλλο. Τα μάτια της φωτίστηκα

θουσιασμό. «Μάγκι, ήταν υπέροχα. Την αγάπησα τη Σιέρα. Είναι τόσο άνετη. Και πανέμορφη

αγόρια ήταν γενικά ευγενικά και καλά. Ήταν μεγάλη η παρέα, οπότε δεν ένιωσα άβολα

γμή. Και ξέρεις τι; Είπαν ότι θα μπορούσα να είμαι μοντέλο!»

Η Μάγκι χαμογέλασε. «Θα μπορούσες, αλλά δεν ξέρω αν αυτό είναι κάτι που θα ήθ

αρίνα. Προσωπικά, πιστεύω ότι θα είσαι καλύτερα αν πας στο κολέγιο και ασχοληθείς και μ



χνη. Είσαι ταλαντούχα.»

Τα μάγουλά της κοκκίνισαν. «Ευχαριστώ. Ναι, ο Μάικλ και η μαμά υποθέτω πως θα φρίκα

λά ήταν τέλειο που πίστεψαν κάτι τέτοιο. Με κάλεσαν στην επόμενη φωτογράφηση, και

ω τα κινητά τους και ανταλλάσσουμε μηνύματα.»

«Χαίρομαι που έκανες νέους φίλους.»

«Κι εγώ. Μπορώ να ζητήσω μια χάρη;»

«Αν δεν έχει σχέση με το να προσέχω παιδιά, ναι.»

«Μπορώ να δανειστώ ένα από τα φουλάρια σου; Έχεις τίποτα σε μπλε; Θέλω να φορέσωινούργιο, και χρειάζομαι ένα αξεσουάρ.» Σούφρωσε τη μύτη της. «Η Βενέτσια τρελαίνεται

ίρνω κάτι από αυτήν, και η Τζουλιέτα έχει μόνον επαγγελματικά ρούχα.»

«Φυσικά. Έχω φέρει μερικά επιπλέον, στο σακ βουαγιάζ. Είναι στην ντουλάπα. Πήγαιν

ρε ό,τι θέλεις.»

Η Καρίνα συνέχισε να μιλάει για το προηγούμενο βράδυ, και η Μάγκι ακούμπησε πίσω

οσκέφαλο, χαλαρώνοντας με τη γυναικεία συζήτηση και το δανεισμό των ρούχων της. Η αδ

υ Μάικλ έβγαζε διάφορα επιφωνήματα καθώς κοίταζε τα μαντίλια, πήρε δύο και μετά έκαν

ύση. «Τι είναι αυτό;»

Η Μάγκι κοίταξε προς τα εκεί. Η καρδιά της σταμάτησε. Η Καρίνα κρατούσε ένα βιβλια

λυμμένο με ύφασμα, με ένα έντονο μοβ εξώφυλλο. Το κορίτσι το κοίταξε με περιέργεια και

άνοιξε.

«Όχι!» Η Μάγκι κυλίστηκε στο πλάι, προσπαθώντας να το πιάσει.

«Τι συμβαίνει; Είναι ξόρκια αγάπης; Ω, Θεέ μου, αυτό είναι. Πόσο τέλειο!»

Ω, Θεέ μου!

Θυμήθηκε τη βραδιά που ήταν μεθυσμένη, και αμέσως ένιωσε πονοκέφαλο. Ναι,

οστηρίξει την Αλέξα, όταν η φίλη της είχε κάνει ξόρκια για να φέρει κοντά της έναν άντρα.

λικά η Αλέξα είχε παντρευτεί τον αδερφό της Μάγκι, και ήταν ευτυχισμένοι. Αλλά σε κρίπτωση αυτό δεν είχε να κάνει με τα ξόρκια. Για την ακρίβεια, ο Νικ ήταν το ακριβώς αντ

ό αυτό που είχε ζητήσει αρχικά η Αλέξα, αλλά, όταν η Μάγκι τής το είχε επισημάνει, εκείνη

λάσει και είχε πει ότι η Μητέρα Γη είχε εξαρχής δίκιο.

Η Αλέξα την πίεσε να πάρει το βιβλίο και να το χρησιμοποιήσει. Αρχικά, η Μάγκι είχε αρν

λά τελικά το έριξε στην τσάντα της και το είχε ξεχάσει τελείως εκεί.

Μέχρι εκείνο το βράδυ… Όταν είχε καταλάβει ότι ποτέ δεν θα έβρισκε τον κατάλληλο άντρ

παντρευτεί, ότι ποτέ δεν θα έκανε παιδιά και ότι θα έμενε μόνη για την υπόλοιπη ζωή της

ι πολλές μαργαρίτες, είχε δει μια χαζοταινία και είχε ξεθάψει αυτό το μοβ βιβλίο. Έπειταάψει μια μικρή φωτιά στο καθιστικό και είχε φτιάξει την τρομερή λίστα.

Αυτά που ζητούσε την είχαν κάνει να κλείσει σφιχτά τα μάτια της για να τα διώξει από το μ

ς. Ήταν ηλίθιο και παιδικό. Φυσικά, τα ξόρκια αγάπης δεν λειτουργούσαν, αλλά το να βάλ

ρτί κάτω από το κρεβάτι της φαινόταν ως το ελάχιστο που μπορούσε να κάνει, αφότου είχε αν

χαζοφωτιά και είχε κάψει τη λίστα. Καλύτερα να κρατάς το μυστικό κρυφό, διότι τα

κλοφορούν.

Σε κάθε περίπτωση, δεν υπήρχε άντρας στον κόσμο που να είχε αυτά τα οποία ε

αζητούσε. Θα μπορούσε να ψάξει τη λέξη «ήρωας» στο λεξικό και να ευχηθεί πως ο Σούπεεμφανιζόταν στο παράθυρό της.



Είχε ξεχάσει εντελώς το ότι είχε πετάξει το βιβλίο στο σακ βουαγιάζ της, σε μια προσπάθε

χάσει τι είχε κάνει. Τώρα, η πραγματικότητα της παράνοιάς της έχασκε κοροϊδευτικά μπροστά

μοβ αποχρώσεις. «Καρίνα, δεν είναι τίποτα ― πραγματικά. Είχα ξεχάσει ότι βρισκόταν ε

αλε τα γέλια, αλλά ακόμη και στα ίδια της τα αυτιά ακουγόταν ψεύτικη. «Μια φίλη μου μ

ωσε, για πλάκα.»

Η Καρίνα γύρισε τις σελίδες. «Τα έκανες; Τα ξόρκια αγάπης; Έτσι γνώρισες τον Μάικλ;»

Η ντροπή τη ρούφηξε προς τα κάτω, σαν δίνη. «Όχι, φυσικά όχι. Πρόκειται για αστείο

χασα να το πετάξω.»

Τα μάτια της Καρίνα άνοιξαν διάπλατα. «Μπορώ να το πάρω;»

Η Μάγκι έσφιξε τις γροθιές της και κοίταξε τρομαγμένη το βιβλίο. «Τι; Όχι, όχι, είναι

όητο. Αυτά τα πράγματα δεν λειτουργούν. Και ο αδερφός σου θα με σκοτώσει αν σε δει με β

μαγικά.»

«Δεν είναι μαγικά. Εδώ λέει ότι πρέπει να φτιάξεις μια λίστα με όλα αυτά που θέλεις και

άγκη από ένα ταίρι. Ακολούθησε το ξόρκι και θα έρθει σ’ εσένα.» Ξεφύλλιζε το βιβλίο, ε

άγκι βρισκόταν πια σε πανικό. «Ποπό, λέει ότι πρέπει να ανάψεις μια φωτιά για να τιμήσε

ητέρα Γη. Αχ, Μάγκι, σε παρακαλώ. Σου υπόσχομαι ότι δεν θα το πω σε κανέναν – είναι τέλε

Το στόμα της Μάγκι είχε μείνει ανοιχτό, σαν του κουταβιού. Γιατί δεν το είχε πετάξει, ότανν ευκαιρία; Ήταν σαν ένα άχρηστο νόμισμα που εμφανιζόταν συνεχώς μπροστά της. Θ

ότωνε την Αλέξα, που την είχε πιέσει να το κάνει. Σίγουρα θα τη σκότωνε.

«Μάγκι; Σε παρακαλώ;»

Με ολοένα αυξανόμενη προσδοκία, κοίταξε το βιβλίο, σαν να περίμενε να εξαφανιστεί μέσ

α σύννεφο καπνού. Καμία τύχη. Τι φρικτή μέρα, που είχε ξεκινήσει με μια τρελή γάτα! Έκλεισ

τια της και ευχήθηκε αυτό να μην ήταν το μεγαλύτερο λάθος της ζωής της. «Εντάξει, αλλά μ

ς σε κανέναν. Πρέπει να καταλάβεις ότι είναι ένα αστείο, εντάξει; Πες μου ότι δεν πρόκειται

ρεις στα σοβαρά, Καρίνα, αλλιώς θα το πετάξω τώρα.»Η Καρίνα κούνησε το κεφάλι της και σήκωσε ψηλά το χέρι της. «Υπόσχομαι πως θα το

νο για πλάκα. Όταν τελειώσω με αυτό, θα το πετάξω. Ευχαριστώ, Μάγκι!» Ξεχύθηκε έξω α

μάτιο και έκλεισε την πόρτα πίσω της.

Η Μάγκι γύρισε στο πλάι και πίεσε το πρόσωπό της στο μαξιλάρι.

Αρκετά. Απεχθανόταν τη λύπηση, και ειδικά όταν αφορούσε στην ίδια. Θα άρχιζε να φτιάχν

άγματά της, θα έβγαζε ένα εισιτήριο και θα έφευγε από εκεί.

Ένας χτύπος ακούστηκε στην πόρτα. Μούγκρισε μέσα στο μαξιλάρι: «Φύγε!»

«Μάγκι, μπαίνω μέσα.» Ο Μάικλ.Σηκώθηκε όρθια. Ίσως να ήταν καλύτερα έτσι. Θα τον αντιμετώπιζε στα ίσια. Θα της φώ

ειδή είχε κάνει άνω-κάτω την οικογένειά του, θα του έλεγε ότι έφευγε, και θα έκαναν κάπ

που συμφωνία για το πώς θα μπορούσαν αμφότεροι να πάρουν αυτό που ήθελαν. Ίσιωσ

λλιά με τα χέρια της και πήρε μια βαθιά ανάσα. «Έλα μέσα.»

Μπήκε μέσα και έκλεισε την πόρτα πίσω του. Το στόμα της είχε στεγνώσει και το στομάχ

ροπηδούσε. Η παρουσία του γέμιζε το δωμάτιο και συμπλήρωνε κάθε κενό με μια ανδροπρ

υ ήταν στη φύση του. Ξαφνικά, η Μάγκι ένιωσε την τρελή επιθυμία να του σκίσει τα ρούχα κ

υ παραδοθεί εκεί, επιτόπου. Αυτή τη στιγμή.

Προτού φύγει.



Πολέμησε μέσα της αυτή την παρόρμηση και παρέμεινε ήρεμη. Τα σκούρα μάτια

θίστηκαν στα δικά της, σαν να την περίμεναν να πει κάτι. «Φαντάζομαι ότι ήρθες για να

νάξεις.»

Χαμογέλασε ελαφρά. «Όχι αυτή τη φορά.»

Κάτω από τη φαινομενική ηρεμία, ήταν σαν να υπέβοσκε ο κίνδυνος. Η καυτή σεξουα

ταση ανάμεσά τους την έκανε να μαζευτεί λίγο πιο μακριά του. Μόνο λίγο. «Α, εντάξει. Ω

τί δεν έχω όρεξη για κάτι τέτοιο. Πέρασα μια φρικτή μέρα.»

«Κι εγώ. Αλλά θα την αλλάξω.»

Άκουσε έναν ήχο και κατάλαβε πως είχε βγάλει τα παπούτσια του. Το κομψό ύφασμα

υκαμίσου του ήταν τεντωμένο πάνω στο φαρδύ στήθος του και στα γυμνασμένα χέρια το

άγκι μάζεψε τα δάχτυλά της για να αντισταθεί στην επιθυμία της να εξερευνήσει κάθε κομμάτ

ματός του. Συνέχισε να μιλάει: «Μάικλ, πρέπει να μιλήσουμε. Θέλω να επιστρέψω πίσω.»

Σήκωσε το φρύδι της, προσπαθώντας να μείνει ήρεμη. Άρχισε να λύνει σιγά σιγά την

αβάτα του, μέχρι που την έβγαλε εντελώς και την πέταξε στο πάτωμα. «Γιατί;»

Το στόμα της άνοιξε διάπλατα. «Ε, για άσε με να το σκεφτώ. Γιατί όλο αυτό το ταξίδι

ταστροφικό. Γιατί είμαι δυστυχισμένη, και είσαι κι εσύ δυστυχισμένος, και κάνουμε άνω-

ι την οικογένειά σου. Γιατί σιχαίνομαι τα ψέματα και δεν μπορώ να περάσω άλλη μια οσποιούμενη ότι είμαι η αγαπημένη και πιστή σύζυγός σου. Θα βρω κάποια δικαιολογία – θ

κάποιος πέθανε, κάποιος μακρινός ξάδερφος ή θείος, οπότε δεν θα αισθάνομαι ένοχη. Έχ

νει σαφή την πρόθεσή μας να μας παντρέψει παπάς, και είμαι σίγουρη ότι μπορούμ

ατήσουμε ζωντανό το ψέμα αυτό μέχρι το γάμο της Βενέτσια.»

Ο Μάικλ κούνησε το κεφάλι του, δήθεν σαν να την άκουγε, και μετά έλυσε αργά τα μαλλιά

τούφες έπεσαν στο πρόσωπο και στους ώμους του. Η κίνηση αυτή έκανε τους μηρούς της Μ

σφιχτούν με αγωνία, καθώς μια υγρή κάψα έτρεξε στο κέντρο του κορμιού της και το έκα

λλεται. Ήθελε τόσο πολύ να τον φωτογραφίσει – ένα δυνατό, επικίνδυνο αρσενικό μέσα σμψό κοστούμι. Θεέ μου, ήταν τόσο όμορφος!

Συνέχισε να μιλάει, σε μια τρελή προσπάθεια να ελέγξει την έξαψη που την είχε πλημμυ

ια την ακρίβεια, αν το θέλεις πραγματικά, θα έρθω στο γάμο της Βενέτσια. Σου έδωσα το

υ, και σκοπεύω να τηρήσω τη συμφωνία.»

Τον κοίταξε αβοήθητη, σίγουρη ότι παιζόταν κάποιου είδους παιχνίδι, αλλά δεν ήξερε

νόνες του.

Ένα αδιόρατο χαμόγελο απλώθηκε στα χείλη του. «Τρέχεις μακριά, φοβισμένη, τιγρίνα

ς είπε αργά. «Με απογοητεύεις. Ένα βράδυ βρεθήκαμε μαζί και δεν μπορείς να το αντέξεις;»Αυτή σάστισε. «Εσύ είσαι αυτός που δεν μπορεί να διαχειριστεί την αλήθεια, Κ

υράστηκα να περπατάω προσεκτικά γύρω σου, σαν την οικογένειά σου. Ήρθε η ώρ

πνήσεις και να καταλάβεις το πώς βλέπεις τις αδερφές σου, και να παραδεχτείς ότι σου α

σο πολύ ο έλεγχος, ώστε θα έκανες τα πάντα για να τον διατηρήσεις.»

«Έχεις δίκιο.» Τα δάχτυλά του ξεκούμπωσαν τα πρώτα κουμπιά στο πουκάμισό του.

Ανοιγόκλεισε τα μάτια της. Ένας χείμαρρος από μαύρα μαλλιά. Σκούρο σταρένιο δέρμα.

γες, πάνω σε ένα στρώμα από μυς. «Ε; Τι είπες;»

«Είπα ότι έχεις δίκιο. Μίλησα με τις αδερφές μου και τις παρακάλεσα να με συγχωρέ

μφωνώ με όλα όσα είπες σήμερα, στην αίθουσα συνεδριάσεων.»



Είχε μείνει άναυδη και απλά παρακολουθούσε τα κουμπιά, που συνέχιζαν να ανοίγουν.

πεδο στομάχι. Μια ελκυστική σκούρα γραμμή, που χανόταν πέρα από το κούμπωμα του τζιν

στόμα της υγράθηκε και το μυαλό της θόλωσε. Έβγαλε το πουκάμισο από το παντελόνι τ

αν πλέον εντελώς ανοιχτό.

«Τι… τι στο καλό κάνεις;» έσκουξε.

«Σε πάω στο κρεβάτι.» Το πουκάμισο έπεσε στο πάτωμα. Τώρα, τα χέρια του ξεκούμπων

νη, και την έβγαζαν από το παντελόνι. Μετά άνοιξε το φερμουάρ του.

Η ματιά της έτρεξε αχόρταγα στον τέλειο ανδρισμό που βρισκόταν μπροστά της. Έβαλε τα

υ στους γοφούς του. «Έλα εδώ, Μάγκι.»

Η καρδιά της χτυπούσε τόσο δυνατά, που το αίμα δεν μπορούσε να κυλήσει, και μετά άρχι

ναλειτουργεί, μήπως και συντονιστεί με τις ορμόνες της. «Ε;»

«Χμ, έπρεπε να το είχα κάνει ήδη αυτό. Ποιος θα πίστευε ότι θα έμενες άφωνη;» Της άρπα

ρι και την τράβηξε από το κρεβάτι.

Κυριευμένη από τη σεξουαλική ενέργεια που ένιωθε από το δέρμα του πάνω της, αφέθηκε

ριαρχία του και στάθηκε απέναντί του.

«Να σ’ το κάνω ξεκάθαρο, τιγρίνα μου: θα σε πάω στο κρεβάτι· θα σου βγάλω τα ρούχ

ω βαθιά μέσα σου και θα σε κάνω να τελειώσεις τόσες φορές, ώστε η μόνη λέξη που θα βγε

χείλη σου θα είναι το όνομά μου, για να με παρακαλέσεις να το κάνω ξανά.» Βύθισε τα δάχ

υ στα μαλλιά της και την τράβηξε. Ύστερα την κοίταξε με βλέμμα καυτό, σαν να της υποσχ

θε πονηρή, παθιασμένη ικανοποίηση που θα μπορούσε να της προσφέρει. «Κατάλαβες;»

«Εγώ… εγώ δεν νομίζω… Εγώ…» Το στόμα του κάλυψε το δικό της.

Το μυαλό της ήθελε λίγη ώρα για να συνέλθει, αλλά το κορμί της άνθιζε και άνοιγε μ

αταγές του. Απόλαυσε κάθε μεταξένιο χτύπημα της γλώσσας του και απαίτησε κι άλλο, κ

πηγε τα νύχια της στους ώμους του και κρεμόταν από εκεί. Σε λίγα λεπτά, της είχε βγάλ

ύχα.Η αισθησιακή γεύση και η μυρωδιά του πλημμύρισαν τα ρουθούνια της. Το κορμί της ήταν

ρό και έκαιγε – ήθελε σαν τρελή να τη γεμίσει ολόκληρη. Γρύλισε χαμηλόφωνα και φόρεσ

ήγορα ένα προφυλακτικό. Αυτή τη φορά, την έβαλε να καθίσει στα τέσσερα, της άνοιξε τα

ι μπήκε μέσα της.

Ούρλιαξε από την υπέροχη αίσθηση της πληρότητας και στήθηκε πιο πάνω για να της δώσ

λο. Η βαθιά διείσδυση την τρέλανε. Η Μάγκι αγκομαχούσε, προσπαθώντας να κρατήσει κά

ν εαυτό της, αλλά με το που την ένιωσε να απομακρύνεται έβαλε τα χέρια του από κάτω

ασε τις ρώγες της με τα δάχτυλά του. Κάθε κίνηση, κάθε χάδι του την έσπρωχνε πιο κοντά ρύφωση, αλλά δεν της έδινε αρκετά για να απογειωθεί. Βόγκηξε και προσπάθησε να τον κάν

λειώσει γρήγορα.

Αισθάνθηκε την καυτή του ανάσα στο αυτί της. «Θέλεις κάτι;»

Αυτή άρχισε να τρέμει. «Σε μισώ.»

Γέλασε χαμηλόφωνα. «Μου αρέσεις σε αυτή την πόζα. Έχεις τον ωραιότερο κώλο!»

Οι γοφοί του διέγραψαν έναν κύκλο και έκανε κάτι που έπρεπε να θεωρείται ποινικό αδίκ

Μάικλ, σε παρακαλώ.»

«Μείνε.»Προσπάθησε να επεξεργαστεί τα λόγια του, αλλά το σώμα της πονούσε και κάθε κομμάτ



λλόταν. «Τι;»

Της έγλειψε το αυτί και έπαιξε με τα στήθη της. «Μείνε μαζί μου μέχρι το τέλος της εβδομ

ρίνα μου. Υποσχέσου το.»

Έφτανε όλο και πιο κοντά. Δεν μπορούσε ακόμα να τελειώσει, και τον ήθελε όπως πριν

ελε να μπαίνει άγρια μέσα της και να τη διεκδικεί. «Ναι, θα μείνω.»

Μουρμούρισε ικανοποιημένος, άρπαξε τους γοφούς της και της έδωσε τα πάντα. Η κορύφ

θε έντονα και γρήγορα, και την έκανε να τρέμει ολόκληρη. Φώναξε το όνομά της, τελείωσε έ

ό λίγο και μετά βυθίστηκαν στο μαξιλάρι. Ο Μάικλ την κρατούσε σφιχτά, σαν να μην ήθε

ν αφήσει να φύγει.

***

άιδεψε τη γυμνή πλάτη της, καθώς αυτή αφέθηκε στα χάδια του. Ένιωσε μια βαθιά ικανοπο

ντού στο κορμί του και θυμήθηκε για άλλη μια φορά ότι η Μάγκι Ράιαν του ανήκε.

Η ανοιχτή σεξουαλική της ανταπόκριση εξαφάνισε οποιαδήποτε άλλη ερωτική σχέση είχε

ρελθόν. Υπήρχαν προειδοποιήσεις που κείτονταν βαθιά μέσα στο κλειδωμένο κουτί, αλλά α

νιόταν να χαλάσει τη στιγμή ανησυχώντας. Με κάποιον τρόπο, θα κατάφερναν να το κάνοτουργήσει. Μετά το κυνήγι μιας όμορφης γυναίκας την οποία έριχνε στο κρεβάτι, ο Μ

σθανόταν πάντα ικανοποίηση. Αυτή τη στιγμή, αυτό που τον τρέλαινε ήταν η έντονη αίσ

ηρότητας που κυλούσε στις φλέβες του. Ένιωθε σαν να είχε βρει το άλλο του μισό.

Θεέ μου, ήταν τρελός.

Θα διάλεγε μια γυναίκα που θα έκανε τη ζωή του άνωκάτω. Μια φωνή μέσα του τού ψιθύ

ν αλήθεια κοροϊδευτικά. Όμως, θα του έφερνε τη χαρά, τη ζωντάνια και το πάθος που τόσο

ελε, παρόλο που είχε προσπαθήσει πολύ να επιλέξει μια πιο εύκολη γυναίκα. Ήταν σαν το π

υ για τους αγώνες ταχύτητας να είχε μετεξελιχθεί μέσα του στο είδος της γυναίκας

χταρούσε: άγρια, αδάμαστη, γεμάτη αντιθέσεις και πεισματάρα. Θυμήθηκε την αδρεναλίνη

ωθε όταν χειριζόταν τη μεγάλη ιπποδύναμη, οδηγώντας στις στροφές και διατηρώντα

τοκίνητο υπό τον έλεγχό του. Η Μάγκι τού προσέφερε την ίδια έξαψη· φλέρταρε με όλ

ναισθήματα, τα οποία είχε κλειδωμένα και καλυμμένα με ένα πολιτισμένο πέπλο. Το παρε

υ τον είχε πια προφτάσει.

Και ήταν χαρούμενος.

Ξαφνικά, η Μάγκι πετάχτηκε από το κρεβάτι. Τα μαλλιά της έκρυβαν το ένα μάτι της, το στ

ς ήταν γυμνό, και κοίταξε την κλειστή πόρτα με τρόμο. «Ω, Θεέ μου, η μητέρα σου! Η Κα

ανα θόρυβο· είχα ξεχάσει ότι είναι στο σπίτι.»Γέλασε και την τράβηξε πίσω στην αγκαλιά του. «Προτού έρθω στο δωμάτιο, η μητέρα μου

θα πήγαινε στην πόλη για κάποιου είδους έκπληξη. Πήρε και την Καρίνα μαζί της, οπό

αστε μόνοι για λίγες ώρες.»

Αναστέναξε ανακουφισμένη. «Οπότε, το είχες σχεδιάσει από την αρχή όλο αυτό.» Τον κο

ύφος. «Νόμιζα ότι είχες έρθει για να μου φωνάξεις, επειδή μπλέχτηκα στις δουλειές σου.»

«Σκόπευα να σου φωνάξω αργότερα.»

Έβγαλε το χέρι της και τσίμπησε το πέος του. Αυτός γέλασε και την έριξε με την πλάτη

ρώμα, κρατώντας την καρφωμένη εκεί με το μηρό του. Αμέσως, η στύση του άρχισ



ληραίνει και τρίφτηκε στο υγρό της κέντρο. Με μια πονηρή κίνηση, το χέρι της έπιασε τη σ

υ, τη χάιδεψε στην άκρη και άρχισε να την παίζει πάνω-κάτω. Τα χέρια της ήταν επικίνδυνα

ορούσε να τον σκοτώσει. Όμως, θα πέθαινε ευτυχισμένος.

«Τι έλεγες;» του είπε ναζιάρικα, κάνοντας πότε παιχνιδιάρικες κινήσεις με τη στύση του και

ριες και έντονες.

Ο Μάικλ έσφιξε τα δόντια του.

«Μην παίζεις παιχνίδια που δεν μπορείς να κερδίσεις, τιγρίνα μου» γρύλισε. Έπειτα άρπα

λη της και τη φίλησε βαθιά. Η απόκρυφη μυρωδιά της έφτασε στα ρουθούνια του, ενώ η γ

ς γεύση πλημμύριζε τις αισθήσεις του.

«Θα τον κερδίσω αυτόν το γύρο, Κόμη» του ψιθύρισε. Η γλώσσα της έπαιξε με το κάτω χ

υ και μετά το δάγκωσε απότομα. Ο ελαφρύς πόνος μεταφέρθηκε απευθείας στο πέος του, κ

ρμα του εκεί κάτω τεντώθηκε.

«Θα σου έδειχνα ποιος είναι ο αρχηγός τώρα, αλλά δεν έχω μαζί μου άλλο προφυλακτικό.»

Τον οδήγησε προς αυτήν, σκανδαλιάρικα.

Σταμάτησε στην είσοδό της. Το κεφάλι του γύριζε, σαν να πήγαινε για πρώτη φορά με γυνα

«Παίρνω το χάπι και είμαι και ασφαλής.» Τα μάτια της έλαμψαν με έναν πόθο τρελό, ο οπ

ν πέθαινε.

Με μια κίνηση, βυθίστηκε μέσα της.

Ήταν ξαπλωμένοι ο ένας δίπλα στον άλλον· τα πρόσωπά τους ήταν κοντά, και αυτός λάτρε

ρατηρεί κάθε έκφρασή της, καθώς κινούνταν μέσα της. Τα στήθη της γέμιζαν τα χέρια του, κ

τακόκκινες ρώγες της τον προσκαλούσαν να τις αρπάξει με το στόμα του και να τις ρου

ρια. Το άρωμα του σανδαλόξυλου τον συνεπήρε, ενώ αυτή, κάθε φορά που έμπαινε μέσα

οιγε με τρόπο που έκανε το αίμα του να βράζει. Αυτός δεν βιαζόταν, γιατί ήθελε να απολαύσε

ονή του κορμιού της που άνθιζε δίπλα του. Το κανάλι προς τον οργαμό της τον πίεζε, ενώ

χανιάσει γιατί έφτανε στην κορύφωση. Αυτός πήρε τον έλεγχο και κούνησε τους γοφούς τοπιέσει το ευαίσθητο σημείο της, και μετά την παρακολουθούσε να διαλύεται.

Ήπιε το όνομά του από τα χείλη της και αφέθηκε να την ακολουθήσει. Έπειτα συνειδητοπ

την είχε φωνάξει με ένα χαϊδευτικό όνομα που δεν είχε ξαναπεί. Ήταν κάτι που θα έλεγε μόν

τήν η οποία θα γινόταν σύζυγός του· κάτι που δεν είχε ξαναπροφέρει ούτε σε οργασμό.

Μία αμόρε.

Αγάπη μου.

Ο Μάικλ ξεροκατάπιε δύσκολα και την κράτησε σφιχτά πάνω του.

***

ρέπει να ντυθούμε.»

«Χμ…» Ο Μάικλ χάιδεψε τις υπέροχες καμπύλες της, απολαμβάνοντας τους λεπτεπίλεπ

ς της και το μεταξένιο δέρμα της. «Σε ένα λεπτό.»

«Η μαμά σου και η Καρίνα μάλλον έχουν επιστρέψει. Η Βενέτσια θέλει να πάμε για τα αξεσ

ν παρανύμφων απόψε. Και πρέπει να μαγειρέψω πάλι δείπνο, γαμώτο.»

Το κορμί του συσπάστηκε από τα γέλια που συγκρατούσε, κάνοντάς την να του δώσε

αφριά γροθιά. «Συγγνώμη, γλυκιά μου, αλλά αυτή η εβδομάδα δεν ήταν ακριβώς αυτό



ριμέναμε.»

Η φωνή της ήταν τρυφερή. «Όχι. Δεν ήταν.» Έκανε μια παύση. «Μάικλ, τι έγινε με τις αδε

υ;»

Γύρισε να την κοιτάξει, και μετά μετακίνησε τις κανελί τούφες της από το πρόσωπό της. «

κιο. Για όλα.» Ένιωσε να μετανιώνει, αλλά έπνιξε το συναίσθημα, ξέροντας ότι το μόνο

ορούσε να κάνει ήταν να διορθώσει τα πράγματα στο μέλλον. «Χάθηκα μέσα στο ρόλο μο

ανα πολλά λάθη. Αφότου έφυγες, μίλησα με τις αδερφές μου και τους ζήτησα συγγνώμη. Επ

υς έδειξα τη φωτογραφία της μητέρας μας και ενθουσιάστηκαν. Θα βασίσουμε την καμπάνια

αυτή τη φωτογραφία.»

Τα φρύδια της ανασηκώθηκαν απότομα. «Μου κάνεις πλάκα; Αυτό είναι υπέροχο.»

Ο Μάικλ χαμογέλασε, χαϊδεύοντας το περίγραμμα των χειλιών της. Καταράστηκε τους γ

ς, που δεν είχαν καταλάβει πόσο πολύτιμη ήταν και την είχαν κάνει να αμφιβάλλει για

ανότητά της να αγαπάει. Κατάλαβε πως είχαν φτάσει σε ένα κρίσιμο σημείο και ότι έπρεπ

νει και τους δύο να δουν την αλήθεια κατάματα. Η σκευωρία του γάμου τους είχε εξελιχθ

τι περισσότερο, και πίστευε πως παραήταν σπάνιο για να το αφήσει να χαθεί.

Ο Μάικλ άρπαξε το σαγόνι της και γύρισε τρυφερά το πρόσωπό της προς το μέρος του. «Ά

άγκι. Πρόκειται για κάτι σημαντικό. Σε λίγες μόνο μέρες, διέκρινες πράγματα που εγώ δενν συνειδητοποιήσει: το πώς φερόμουν στις αδερφές μου και το τι πραγματικά χρειάζονταν α

ανες τέσσερα μικρά αγόρια να νιώσουν ότι τα αγαπάς, παρόλο που δεν σε είχαν ξαν

βάστηκες τη μητέρα μου και μαγείρεψες στην κουζίνα της, πράγμα το οποίο είναι το

μαντικό για αυτήν. Έκανες τη μικρή μου αδερφή να πιστέψει ξανά στον εαυτό της κα

ταλάβει πως είναι όμορφη. Είσαι καταπληκτική γυναίκα, Μάγκι Ράιαν.» Την κοίταξε βαθιά

τια και της είπε την αλήθεια: «Μείνε μαζί μου.»

Η καρδιά του χτυπούσε δυνατά, καθώς περίμενε. Έκλεισε τα μάτια της, σαν να αναζητούσ

αντήσεις μέσα της, και ετοιμάστηκε να του μιλήσει.«Μάικλ! Είσαι μέσα; Έλα γρήγορα, η μαμά είναι άρρωστη!»

Τα λόγια που θα του έλεγε πέθαναν αμέσως, και ο Μάικλ αναρωτήθηκε αν θα μετάνιων

ντα για αυτή τη διακοπή. Πετάχτηκαν από το κρεβάτι, φόρεσαν τα ρούχα τους και κατέβ

τω. Η Καρίνα στεκόταν έξω από την πόρτα της μητέρας του. «Πού είναι;» τη ρώτησε ή

οσπαθώντας να δείξει πως δεν ανησυχούσε.

Η Καρίνα ακούμπησε το χέρι στα χείλη της και πνίγηκε μιλώντας: «Ο γιατρός Ρέστεβο είνα

ς. Πήγαμε στην πόλη και όλα ήταν μια χαρά, αλλά ύστερα είπε πως αισθανόταν αδύναμη κ

λιζόταν. Της είπα να ξεκουραστεί, γιατί έκανε ζέστη σήμερα, αλλά επέμενε να φωνάξω

τρό.» Δάκρυα κύλησαν στα μάτια της. «Μήπως έπρεπε να την είχα πάει στο νοσοκομείο

ερα τι να κάνω, Μάικλ.»

«Σσσς, τα έκανες όλα σωστά.» Την πήρε στην αγκαλιά του. «Ας περιμένουμε λίγα λεπτά γ

ύμε τι θα πει ο γιατρός. Ίσως να μην είναι κάτι σοβαρό. Εντάξει;»

Η Καρίνα κούνησε καταφατικά το κεφάλι της. Όταν την άφησε, ο Μάικλ πρόσεξε ότι η Μ

ς κρατούσε το χέρι σαν να ήταν το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο. Χαμηλόφ

νομιλίες ακούγονταν πίσω από την κλειστή πόρτα και συγκρατήθηκε για να μην μπει μέσ

ποια φάση, βγήκε ο γιατρός.

«Καλημέρα, γιατρέ. Πώς είναι η μητέρα;» ρώτησε ο Μάικλ.



Μια περίεργη έκφραση ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο του ηλικιωμένου άντρα. Ήταν ντυμ

επίσημα, με χακί παντελόνι, άσπρο μπλουζάκι και αθλητικά παπούτσια, και ο Μάικλ κατάλαβ

τηλεφώνημα της Καρίνα τον είχε βρει εκτός δουλειάς. Η μαύρη τσάντα του ταίριαζε απόλυτα

νηθισμένο ιατρικό κλισέ, καθώς η οικογένειά του πίστευε ακόμα στις κατ’ οίκον επισκέ

ίταξε πάνω από τα γυαλιά του, με βλέμμα ανήσυχο.

«Ε, σε αυτή τη φάση, δεν είναι απαραίτητο να την πάτε στο νοσοκομείο.»

Ο Μάικλ περίμενε να του πει περισσότερα, αλλά ο γιατρός παρέμενε αμίλητος, ρίχνοντ

ρος του πότε στο ένα πόδι και πότε στο άλλο. Απέφευγε να συναντήσει τη ματιά του. Ο Μ

τάφερε να διατηρήσει την ψυχραιμία του, αλλά η Καρίνα ξέσπασε. «Τι της συμβαίνει; Έ

φραγμα; Γιατί δεν μας λέτε κάτι – είναι πολύ σοβαρά;»

Ο γιατρός έτριψε το κούτελό του με το χέρι του και έβηξε. «Δεν έπαθε έμφραγμα. Χρειά

κούραση, αυτό είναι όλο.»

«Ήταν λόγω της ζέστης; Τα φάρμακά της; Μπορούμε να κάνουμε κάτι;» ρώτησε ο Μάικλ.

Ο δόκτωρ Ρέστεβο κούνησε το κεφάλι του και προχώρησε για να φύγει. «Κρατήστε την

εβάτι σήμερα. Να της δίνετε πολλά υγρά. Συμβαίνουν αυτά κάποιες φορές, οπότε

ησυχείτε.» Ο ηλικιωμένος άντρας έκανε μια παύση, και ξαφνικά έπιασε δυνατά τον ώμο

άικλ. «Να θυμάσαι ένα πράγμα, Μάικλ: δεν αντέχει το στρες. Ό,τι κι αν ζητήσει, να της το δώτάλαβες;»

«Μα…»

Ο γιατρός πήρε το χέρι του, φίλησε στα πεταχτά την Καρίνα στο μάγουλο και κο

εταστικά τη Μάγκι. Τα μάτια του στένεψαν, καθώς τη μελετούσαν σαν να έλυνε κάποιο κουίζ

τά τη χτύπησε ελαφρά στο μάγουλο. «Συγχαρητήρια για το γάμο σας, όμορφη κυρία μου. Κ

θατε στην οικογένεια.» Έπειτα χαμογέλασε κοφτά, κατευθύνθηκε βιαστικά προς την πόρτ

υγε.

«Αχ, δόξα τω Θεώ! Μάλλον την κούρασαν η μεγάλη βόλτα και η ζέστη» είπε η Καρίνα. ω να της φέρω νερό και χυμό.» Η αδερφή του έφυγε, ενώ αυτός αισθάνθηκε ξαλαφρωμ

ωρίς να του πει τίποτα, η Μάγκι τον αγκάλιασε σφιχτά.

Ένιωσε γαλήνια μέσα του. Ανέπνευσε, ρουφώντας από τα μαλλιά της τη γλυκιά μυρωδιά

μπουάν φράουλας, και αφέθηκε στην πολυτέλεια του να ακουμπάει πάνω σε κάποιον άλλον

θει να σηκώνει μόνος του όλα τα βάρη, και η ευχαρίστηση του να έχει κάποιον για να

ρηγορεί σχεδόν τον συγκλόνιζε. Έτσι θα ήταν, αν η Μάγκι έμενε για πάντα στη ζωή του; Ή

κετά δυνατή για να φροντίζει τον εαυτό της, και ο ίδιος δεν θα έπρεπε να ανησυχεί κρύβοντά

άγματα. Ήταν σύντροφος, με όλη την έννοια της λέξης. Ο Μάικλ την κράτησε μέχρι που η α

υ ηρέμησε, και μετά την άφησε απαλά.

Η φωνή του ακούστηκε διαλυμένη. «Ευχαριστώ.»

Σήκωσε το φρύδι της. «Για ποιο πράγμα, Κόμη; Επειδή δεν σου δημιούργησα προβλήματ

α-δυο λεπτά;»

Η παιχνιδιάρικη απάντησή της τον έκανε να γελάσει. Έσκυψε και έτριψε το δάχτυλό του

ρκώδες κάτω χείλος της. «Που ήσουν εδώ.» Αυτή μαζεύτηκε προς τα πίσω, και πάλι σε

υνας, αλλά ο Μάικλ γνώριζε πλέον την αντίδραση και δεν τον ένοιαξε. Αυτή τη φορά, αποφ

της δώσει το ζωτικό χώρο της. «Θα δω πώς είναι. Επιστρέφω αμέσως.»

Μπήκε στο δωμάτιο και κάθισε δίπλα στο κρεβάτι. Το γνωστό άρωμα και η εικόνα του δωμ



ς μητέρας του τον τύλιξαν, θυμίζοντάς του τα παιδικά του χρόνια: το ίδιο υπέρδιπλο κρεβάτ

σκαλιστό προσκέφαλο από ξύλο κερασιάς· το χαρούμενο κίτρινο χρώμα στους τοίχου

ταπράσινα φυτά και τα κατακόκκινα γεράνια δίπλα στο παράθυρό της. Το δωμάτιο είχε το

υ μπαλκόνι, και θυμήθηκε τις αμέτρητες νύχτες που ήταν κουλουριασμένος στην αγκαλι

τέρας του, καθώς αυτή κουνιόταν στην καρέκλα της και μετρούσε τα αστέρια. Τώρα, η δυ

τή γυναίκα ήταν ξαπλωμένη μέσα στα μαλακά μαξιλάρια, με τα μάτια της μισόκλειστα.

Πήρε το χέρι της και το έφερε στα χείλη του. «Μητέρα. Πώς αισθάνεσαι;»

Του χαμογέλασε με το ζόρι. «Ανόητη, αδύναμη καρδιά. Είναι πολύ ενοχλητικό. Ο πατέρας

εγώ κάναμε ορειβασία στον ελεύθερο χρόνο μας. Μη γεράσεις.»

Χαμογέλασε με τη συνηθισμένη φράση της. «Η Καρίνα σού φέρνει υγρά για να πιεις, κα

λω να μείνεις στο κρεβάτι. Να μη μαγειρέψεις. Να μην αγχωθείς. Εντολές γιατρού.»

Ακούστηκε ένα «χμφφ». «Το μαγείρεμα με χαλαρώνει. Αλλά θα μείνω στο κρεβάτι, Μάικλ

τια της έλαμψαν με ένα χαμόγελο. «Τουλάχιστον σήμερα.»

«Μαμά…»

Το χτύπημα στην πόρτα τον έκανε να γυρίσει. Η Καρίνα στεκόταν πίσω από έναν ψηλό άν

υμένο με την κλασική μαύρη στολή και το άσπρο κολάρο, και με το σταυρό κρεμασμέν

ιμό του. Το πρόσωπό του ήταν βαθιά ρυτιδιασμένο, αλλά τα έντονα μπλε μάτια του έλαμποιον τρόπο που φώτιζε το δωμάτιο. Κρατούσε μια δερμάτινη Βίβλο στο χέρι του, κ

οχωρούσε προς το μέρος τους με τα χέρια ανοιχτά.

«Πατέρα Ρίτσαρντ!» Ο Μάικλ σηκώθηκε και αγκάλιασε τον άντρα.

Ο παπάς είχε κατηχήσει την οικογένεια επί πολλά χρόνια, και είχε απογοητευτεί πολύ ότ

άικλ είχε αποφασίσει να μη γίνει παπάς. Πίστευε πως ο πατέρας Ρίτσαρντ ήθελε να

ηροδοτήσει τη θέση του, αλλά, την πρώτη φορά που ο Μάικλ ανακάλυψε το γυναικείο σ

ησε την ιδέα αυτήν πίσω του.

«Τι κάνετε εδώ;» Ο Μάικλ σφίχτηκε ξαφνιασμένος. «Περιμένετε – Θεέ μου, δεν είστε εδώ στεύετε ότι χρειάζεται τις τελευταίες ευχές, έτσι δεν είναι;»

Το τρανταχτό γέλιο του πατέρα Ρίτσαρντ ακούστηκε σε όλο το δωμάτιο. Έδωσε ένα φιλ

τωπο της μητέρας του. «Φυσικά και όχι, Μάικλ. Το ένστικτό μου λέει πως η μητέρα σου θα ζ

ο πολύ απ’ όλους μας. Δεν σου το είπε;» Ο Μάικλ κοίταξε πρώτα τη μητέρα του και μετά

πά. «Όχι. Συγγνώμη, πατέρα. Πρόκειται για το γάμο της Βενέτσια; Δεν είναι εδώ αυτή τη στ

λά θα έρθει αργότερα το απόγευμα.»

«Περιμένετε! Θα φέρω τη Μάγκι. Πρέπει να ακούσει και αυτή.» Η Καρίνα έφερε τη Μάγκι

ο δωμάτιο και έκανε τις συστάσεις.Η Μάγκι έσμιξε τα φρύδια της μπερδεμένη, καθώς μουρμούρισε ένα χαιρετισμό στον παπά.

Η Καρίνα άρχισε να χοροπηδάει ενθουσιασμένη. «Μαμά, μπορώ να τους το πω;»

Η μητέρα τους έγνεψε καταφατικά.

«Η μαμά κι εγώ πήγαμε στην πόλη για να φέρουμε τον πατέρα Ρίτσαρντ. Σας έχουμ

πληξη.»

Μια αίσθηση κατάρας πλανήθηκε στο μυαλό του Μάικλ, σαν να παρακολουθούσε ταινία τρ

ι η εκκωφαντική μουσική να έφτανε στο κρεσέντο της στον τελευταίο φόνο. «Τι είδους έκπλη

Η Καρίνα έκανε μια παύση για να δώσει έμφαση στα λόγια της. «Ο πατέρας Ρίτσαρντ μπορς παντρέψει στην Ιταλία! Εδώ και τώρα! Η Βενέτσια και η Τζουλιέτα θα έρθουν όπου να



άικλ, πήραμε την έγκριση για να παντρευτείς τη Μάγκι. Θα γίνει γάμος!»

Οι λέξεις καρφώθηκαν στο μυαλό του σαν γροθιά πυγμάχου. Η Μάγκι στεκόταν ακίνητη κα

τίσια πράσινα μάτια της ήταν ζωγραφισμένα ταυτόχρονα ο τρόμος και το σοκ.

Όχι, ρε γαμώτο. Την είχε πατήσει.



Κεφάλαιο Έντεκα

Μάγκι κοίταξε τον παπά σαν να είχε έρθει για εξορκισμό. Στο δωμάτιο απλώθηκε ησυχία,

αρίνα άρχισε να ανησυχεί που δεν υπήρξε κανένας ενθουσιασμός. Ήταν σαν να έπαιζαν σε μια

αγαπημένες της κωμικές σειρές, όπου διάφορες γκάφες συνέβαιναν ενώ αυτή βρισκόταν

θιστικό της.

Δεν υπήρχε περίπτωση: δεν θα παντρευόταν τον Μάικλ Κόντε.

Ένα τρελό γέλιο βγήκε από τα χείλη της. Αρκετά ως εδώ. Περίμενε από τον Μάικλ να παραδ

τέλους την αλήθεια. Δεν υπήρχε περίπτωση να το κάνει. Διάολε, ήταν ο χειρότερός του εφιά

όμη κι αν είχαν κάνει τέλειο σεξ ή είχαν πει ορισμένα γλυκόλογα. Την επόμενη μέρα, θα έχα

διαφέρον του για εκείνη και θα αναζητούσε μια κανονική σύζυγο· κάποια που θα ταί

λύτερα σε αυτόν και στην οικογένειά του· κάποια σαν την Αλέξα.

Τελικά, η Καρίνα μίλησε. «Εμ… παιδιά; Δεν έχετε ενθουσιαστεί; Θα κάνουμε το γάμο.»

Από τη στιγμή που ο ψεύτικος σύζυγός της φαινόταν εντελώς αποβλακωμένος –με έμφασλάκας»–, αποφάσισε να γίνει η λογική της υπόθεσης. Πήρε μια βαθιά ανάσα. «Ακούστε

ουμε κάτι σημαντικό να σας πούμε. Βλέπετε, ο Μάικλ κι εγώ…»

«Περίμενε!» Ο βρυχηθμός του Μάικλ έπνιξε τα λόγια της. Τα μάτια της πετάχτ

ριολεκτικά έξω από το κρανίο της, καθώς αυτός πήγε ήρεμα προς το μέρος της, πήρε το χέρ

ι κοίταξε την οικογένειά του. «Αυτό που εννοεί η Μάγκι είναι ότι δεν περιμέναμε να γίνει

ήγορα η τελετή. Η Μάγκι ήθελε πάρα πολύ να καλέσουμε ξαδέρφια και θείους στη γιο

λασε, κάνοντας έναν άδειο και ψεύτικο ήχο. «Πώς εγκρίθηκε τόσο γρήγορα ο γάμος; Εν

τέρα Ρίτσαρντ, θεώρησα πως θα ήθελες να κάνεις πρώτα κάποια μαθήματα στη Μάγκι κένα, προτού ευλογήσεις την ένωσή μας.»

Ο πατέρας Ρίτσαρντ, με τη θεϊκή του παρουσία, δεν ένιωσε να υπάρχει κάποιος δόλος γύρω

ι χαμογέλασε ζεστά. «Ναι, φυσικά, αυτό είναι το σύνηθες, Μάικλ. Ξέρεις ότι χρειάζεται

όνος μέχρι η Εκκλησία να εγκρίνει ένα γάμο, αλλά σε ξέρω από τότε που ήσουν παιδί. Με το

αθε η μητέρα σου ότι ερχόσουν, με πήρε τηλέφωνο και παρακάμψαμε τη γραφειοκρατία.

μης, και αυτό σου δίνει κάποια δικαιώματα.»

Η μητέρα Κόντε έκανε προσπάθεια για να καθίσει στο κρεβάτι. Ήπιε λίγο νερό, και ύσ

ωσε το ποτήρι πίσω στον πατέρα Ρίτσαρντ. Όταν μιλούσε, η φωνή της ακουγόταν αδύ

ρίεργο, γιατί, ακόμα και όταν ήταν κουρασμένη, οι λέξεις έβγαιναν από το στόμα της μ

ναμη που ερχόταν σε ευθεία αντίθεση με την εύθραυστη εικόνα της. Θεέ μου, ίσως να

αγματικά πολύ πολύ άρρωστη. «Καταλαβαίνω, παιδί μου. Και δεν θέλω να αγνοήσω την επιθ

υ, αλλά φοβάμαι πως δεν έχω δυνάμεις για πάρτι. Αισθάνομαι τόσο αδύναμη. Ο γιατρός θα

λι αύριο και είπε ότι, αν θα είμαι ακόμα έτσι, θα με βάλει στο νοσοκομείο για εξετάσεις.»

Τα καστανά μάτια της είχαν φωτιστεί από την αποφασιστικότητα. «Ζητώ και από τους δυο

το κάνετε για μένα: να ανανεώσετε τους όρκους σας στην πίσω βεράντα, για να είμαι σίγουρ

νωσή σας ολοκληρώθηκε.»

Η Καρίνα φάνηκε ανακουφισμένη που είχαν εξαφανιστεί οι ανησυχίες της και ξανάρχισ



λάει ασταμάτητα: «Είδατε; Δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για τίποτα. Ξέρω ότι θα προτιμού

α μεγάλο πάρτι, αλλά, αφού επιστρέφετε την επόμενη εβδομάδα, η μητέρα θεώρησε πως

μαντικότερο να γίνει η τελετή αμέσως.» Έδεσε τα χέρια της. «Μάγκι, έχω ένα φόρεμα για

χομαι να σου αρέσει. Τρύπωσα στην ντουλάπα σου και είδα το νούμερό σου, και το έχω

ο δωμάτιό μου. Έλα να σε ντύσουμε! Τα κορίτσια θα έρθουν όπου να ’ναι. Μάικλ, εσύ πρέπ

ρέσεις αυτό το υπέροχο σμόκιν, που άφησες εδώ την προηγούμενη φορά. Η Λα Ντόλτσε Φα

ερε ένα κανόλι κέικ σοκολάτας, και έχω βάλει μπουκάλια σαμπάνιας να παγώνουν. Θα περάσ

λεια!»

Η Μάγκι άρχισε να βλέπει τα πάντα θολά. Η καρδιά της άρχισε να χτυπάει σαν τρελή κ

ώτας έτρεχε από παντού. Ο αέρας είχε παγιδευτεί στο λαιμό της και αρνούνταν να βγει

οσπάθησε να κάνει ό,τι έκανε συνήθως για να συνέλθει, αλλά καταλάβαινε πως μάλλον

λύ αργά. Κατέρρεε με γρήγορους ρυθμούς. Μάλλον αυτή θα ήταν μία από τις πιο άβολες στ

ς ζωής της.

Ξαφνικά, η ματιά του Μάικλ εστίασε στο πρόσωπό της. Καταλάβαινε ότι θα κατέ

ησιμοποίησε μια πρόχειρη δικαιολογία και την τράβηξε έξω από το δωμάτιο. Η Μάγκι έτρεμ

ντευε να χάσει το μυαλό της, καθώς κύματα αδρεναλίνης την είχαν κατακλύσει. Έφτασαν

υπνοδωμάτιο, και ο Μάικλ την πήγε στο κρεβάτι, βάζοντάς της το κεφάλι ανάμεσα στα γός. Το ένστικτό της, που της έλεγε να πολεμήσει το φόβο της απώλειας του ελέγχου, έκαν

άγματα χειρότερα. Έσφιξε τις γροθιές της και έψαξε για αέρα. Ήταν έτοιμη να ουρλιάξει, ότ

νατά χέρια του Μάικλ και η φωνή του έσκισαν την ομίχλη και της τράβηξαν την προσοχή.

«Άκουσέ με, Μάγκι. Ανάπνευσε. Βαθιά και σταθερά. Θα είσαι μια χαρά. Είμαι εγώ εδώ κα

αφήσω να σου συμβεί τίποτα. Μην προσπαθείς να το ελέγξεις και χαλάρωσε.» Έτριβε με τα

υ μαλακά την πλάτη της, και τα δάχτυλα του μπλέχτηκαν στα δικά της για να της δώσει δύν

τή εστίασε στη φωνή του και κρεμάστηκε από τη στιβαρότητα των λέξεών του. Αφέθηκε σε

υ ένιωθε μέσα της, και σιγά σιγά ξαναβρήκε την αναπνοή της. Το ρολόι χτυπούσε και η κα

ς ηρεμούσε, επιτρέποντας στην ανάσα της να κυκλοφορήσει στο σώμα της. Ο Μάικλ συνέχι

ς μιλάει, όλη την ώρα, για ασήμαντα πράγματα που τη χαλάρωσαν και την επανέφεραν

σιολογικό. Τελικά, σήκωσε το κεφάλι της.

Πίεσε το μέτωπό του στο δικό της και της έπιασε τα μάγουλα. «Είσαι καλύτερα, γλυκιά

απύθμενα σκοτεινό βλέμμα του βυθίστηκε στο δικό της, εκφράζοντας ανησυχία και

θύτερο συναίσθημα που δεν αναγνώριζε.

Η Μάγκι κούνησε καταφατικά το κεφάλι της. Είχαν βγει συναισθήματα στην επιφάνεια ―

ρίεργο μίγμα τρυφερότητας και ανάγκης, που δεν είχε ξανανιώσει. Ήταν πολύ φοβισμένη γ

λήσει, απλά απόλαυσε το χάδι του χεριού του στο μάγουλό της και τη ζεστή ανάσα του στα ς.

«Περίμενε να σου φέρω λίγο νερό. Μείνε εδώ και ηρέμησε. Θα δούμε τι θα κάνουμε.»

Έφυγε από το δωμάτιο και επέστρεψε, δίνοντάς της μικρές γουλιές κρύου, φρέσκου νερού

ταζε στον ξερό λαιμό της. Ένιωσε να ηρεμεί. Ήταν ασφαλής. Για κάποιο λόγο, με κάποιον τ

ν εμπιστευόταν. Πρώτα, με το σώμα της.

Τώρα, με την καρδιά της.

«Υποθέτω ότι η σκέψη να με παντρευτείς δεν ήταν ό,τι πιο καλόγουστο» της είπε ξερά.

Άρχισε να γελάει. «Δεν ήθελα να πληγώσω τον εγωισμό σου, Κόμη. Απλά, κάτι μου χτύ



χημα στο να παντρευτώ στ’ αλήθεια τον ψεύτικο σύζυγό μου, μπροστά στην οικογένειά του.

Αυτός αναστέναξε και έτριψε το πρόσωπό του με τα χέρια του. «Τα πράγματα είναι

χημα.»

«Άντε! Νιώθω σαν η μητέρα σου να είναι ο εκτελεστής από την ταινία Δε Μέρινγκ

μάσαι εκείνον τον μαφιόζο, που τους υποχρέωσε να παντρευτούν επειδή είχαν κάνει

γκηξε. «Δεν έπρεπε να κάνουμε σεξ. Με κάποιον τρόπο, τιμωρούμαστε γι’ αυτό. Πρέπει να π

η μητέρα σου την αλήθεια.»

Περίμενε να συμφωνήσει κουνώντας το κεφάλι του, αλλά εκείνος την κοίταξε περίεργα.

ω δει την ταινία και η οικογένειά μου δεν είναι η Μαφία.»

Γύρισε τα μάτια της. «Προφανώς! Γιατί νιώθω σαν να μη βρισκόμαστε στην ίδια σελίδα;»

«Τι σελίδα;»

Θεέ μου, κάποιες φορές ξεχνούσε πόσες αμερικανικές εκφράσεις δεν καταλάβαινε ο Μ

ίποτα, άσ’ το. Γιατί δεν έχεις τρομοκρατηθεί;»

«Φυσικά και έχω τρομοκρατηθεί! Απλά το σκέφτομαι από όλες τις πλευρές. Κοίτα, γλυκιά

μητέρα μου είναι άρρωστη. Ο γιατρός είπε να αποφύγουμε το στρες και να της δώσουμ

τήσει. Εάν της πω τώρα την αλήθεια, ίσως πάθει έμφραγμα.»

Η καρδιά της Μάγκι σφίχτηκε στην ιδέα ότι θα ήταν υπεύθυνη για τη μητέρα Κόντε. Δάγκω

τω χείλος της. «Μάικλ, τι μου ζητάς;»

Το βλέμμα του βυθίστηκε στο δικό της. Κάθε του λέξη χτυπούσε σαν καρφί πάνω

ροιμιώδες φέρετρο. «Θέλω να με παντρευτείς.» Έκανε μια παύση. «Στα αλήθεια.»

Πετάχτηκε πάνω. «Τι; Δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό! Έχεις τρελαθεί; Θα είμαστε νό

ντρεμένοι. Όταν επιστρέψουμε στην Αμερική, θα πρέπει να τον ακυρώσουμε ή να πάρ

αζύγιο ή κάτι τέτοιο. Ω, Θεέ μου, είναι τρελό όλο αυτό! Πώς συνέβη; Είμαι παγιδευμένη σ

ταραμένη ρομαντική νουβέλα!»

«Ηρέμησε.» Διέσχισε το δωμάτιο και έπιασε τα χέρια της. «Άκουσέ με, Μάγκι. Θα φροντίσα. Κανείς δεν θα το μάθει. Θα δώσουμε τους όρκους μας, θα κάνουμε το πάρτι κα

στρέψουμε πίσω. Θα αναλάβω όλη τη γραφειοκρατία και τα έξοδα. Θα γίνουν όλα διακρ

υ ζητώ να το κάνεις για τη μητέρα μου, για την οικογένειά μου. Ξέρω ότι ζητάω πολλά, αλλά

ζητάω ούτως ή άλλως.»

Τα πάντα γύρω τους είχαν αρχίσει να γέρνουν. Ο Μάικλ περίμενε την απάντησή της, κ

όσωπό του ήταν ήρεμο, σαν να της είχε ζητήσει να βγουν για δείπνο και όχι να παντρευ

οσπαθώντας να αγνοήσει όλες τις υστερικές σκέψεις που κυρίευαν το μυαλό της, η Μ

χείρησε να βρει την απάντηση βαθιά μέσα της.Η μητέρα του ήταν άρρωστη. Ναι, είχε συμφωνήσει να κάνουν έναν ψεύτικο γάμο, αλλά

την αλήθεια θα ήταν καταστροφικό. Οι αδερφές του θα αισθάνονταν προδομένες

ηγωμένες. Η Βενέτσια δεν θα μπορούσε να παντρευτεί, και ποιος ξέρει τι είδους δράματ

ολουθούσαν; Θα ήταν τόσο κακό να δώσει όρκο και να το επισημοποιήσει; Ήταν απλά

μμάτι χαρτί. Τίποτα δεν θα άλλαζε, και κανείς δεν θα έπρεπε να ξέρει το οτιδήποτε. Δεν

ποιον πίσω της, εραστή ή οικογένεια, για τον οποίο νοιαζόταν, παρά μόνο τον Νικ και την Α

ως, τελικά, το όλο πράγμα να λειτουργούσε. Εάν τον παντρευόταν σήμερα, θα έμπαινε αύρ

α αεροπλάνο, θα πήγαινε πίσω στη Νέα Υόρκη και θα προσποιούνταν ότι όλο αυτό δεν συ

τέ.



Ναι. Βρισκόταν στη γη της άρνησης.

Θα της χρωστούσε μεγάλη χάρη και θα ήταν σίγουρη πια ότι θα έμενε μακριά από την Α

αν μια μικρή θυσία που ικανοποιούσε την ευρύτερη τάξη των πραγμάτων. Απλά θα έλ

όητα λόγια από ένα βιβλίο. Ήταν ιερό βιβλίο, εντάξει, αλλά και πάλι γραμμένο από τον άνθρ

Κ.; Δεν είχε και τόση σημασία.

Μία αμόρε.

Η φράση την τάραξε βαθιά μέσα της και την έκανε να τρέμει. Ποιον κορόιδευε; Της είχε ζητ

μείνει. Φερόταν σαν να ενδιαφερόταν γενικά για αυτήν, και όχι μόνο για το σεξ.

μφωνούσε, με κάποιον τρελό τρόπο θα επέτρεπε στον εαυτό της να τον ερωτευτεί εντελώ

τά να διαλυθεί. Ο Μάικλ είχε ήδη πλησιάσει πάρα πολύ στην αλήθεια για το παρελθόν της,

άγκι είχε ορκιστεί ότι δεν θα επέτρεπε σε κανέναν να τη λυπηθεί ξανά· είχε ορκιστεί ότι κανεί

μάθαινε για τα παλιά χρόνια.

Ωστόσο, υπήρχε μόνον ένας τρόπος για να σιγουρευτεί ότι δεν θα πληγωνόταν. «Θα το κάν

Την πλησίασε, όμως αυτή κούνησε το κεφάλι της. «Με έναν όρο, Κόμη: σταμάτα να με πι

α τελειώσουμε με αυτή τη σκευωρία μέχρι το τέλος της εβδομάδας, και μετά θα αποχωριστού

ας τον άλλον. Δεν θα κοιμόμαστε πια μαζί. Δεν θα προσποιούμαστε ότι έχουμε κάτι παρα

ό αυτό που έχουμε.»Το βλέμμα του ερεύνησε το δικό της και στροβιλίστηκε στη δίνη ενός σωρού

ναισθήματα. «Αυτό είναι που θέλεις;»

Ένιωσε να πιέζουν τα μάτια της ηλίθια δάκρυα, αλλά τα έπνιξε χωρίς δεύτερη σκέψη και σή

σαγόνι της. Έπειτα του είπε ψέματα: «Ναι. Αυτό θέλω.»

«Λυπάμαι που αισθάνεσαι έτσι, γλυκιά μου» ψιθύρισε. Λύπη και κάτι ακόμα, κάτι επικίν

αμψε στο πρόσωπό του. «Εντάξει.»

Η Μάγκι τράβηξε τα χέρια της από τα δικά του, διέσχισε το δωμάτιο και άνοιξε την π

αρίνα, ανέβα εδώ και βοήθησέ με να φορέσω αυτό το νυφικό. Και άνοιξε τη σαμπάνια.» Ένα δυνατό ξεφωνητό και χειροκροτήματα ακούστηκαν από τα σκαλιά. Ο Μάικλ έγ

ταφατικά, και μετά πέρασε από δίπλα της χωρίς να της πει ούτε μια λέξη.

Ένιωσε έναν κόμπο στο λαιμό, καθώς ετοιμαζόταν για το μεγαλύτερο σόου της ζωής τη

οσπαθούσε να προσποιηθεί ότι δεν αισθανόταν άδεια.

***

ήλιος έβαφε τον ορίζοντα με ζωηρά πορτοκαλί χρώματα. Η Μάγκι στεκόταν μπροστά στον ι

ην πίσω βεράντα. Σε λίγες ώρες, οι αδερφές του Μάικλ είχαν μεταμορφώσει την αυλή σε

λό, κομψό χώρο, που την είχε μαγέψει. Χρωματιστά τριαντάφυλλα ξεπηδούσαν από τις γλά

υ κρέμονταν, ενώ χάρτινα φαναράκια έδιναν μια γλυκιά λάμψη στο διάδρομο. Η μητέρα

θόταν σε μαξιλάρια στην καρέκλα της και είχε ριγμένο ένα κομψό χειροποίητο πάπλωμα

δια της. Οι αδερφές του φορούσαν διαφορετικά χρωματιστά φορέματα, με μικρά μπουκέτα

πρα κρίνα, και περπατούσαν μπροστά της. Όμως, μόλις αντίκρισε τον οσονούπω πραγμ

ζυγό της, η Μάγκι συνειδητοποίησε ότι η ζωή της θα άλλαζε.

Φορούσε ένα σκούρο σμόκιν, που τόνιζε τους φαρδιούς ώμους του και το στήθος το

λλιά του ήταν δεμένα πίσω, και τα σμιλεμένα χαρακτηριστικά του προσώπου του μαλάκωσα



α που την κοίταζε με θαυμασμό. Το λιτό λευκό φόρεμα τύλιγε το σώμα της, έφτανε χα

ροστά και είχε μακριά μανίκια. Μια μικρή ουρά απλωνόταν πίσω της. Ο Μάικλ πήρε το χέρ

ι της φίλησε την παλάμη· το αισθάνθηκε να ανατριχιάζει ολόκληρο, και ένα μικρό χαμό

ηματίστηκε στα χείλη του με το που ένιωσε την αντίδρασή της. Κρατούσε το χέρι της σφιχτά

ράτσο του, λες και φοβόταν μήπως του το σκάσει. Ο ιερέας τούς κοίταξε και ξεκίνησε την τε

λόγια μπλέχτηκαν μεταξύ τους και ανακατεύτηκαν γρήγορα, μέχρι που άρχισε να λέει

κους.

Στα καλύτερα ή στα χειρότερα...

Στην αρρώστια και στην υγεία...

Θα τιμώ και θα σέβομαι...

Μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος ...

Τα πουλάκια κελαηδούσαν στα δέντρα. Ο Δάντης τής έριξε ένα βλέμμα αηδίας καθώς περν

ό δίπλα της, γλείφοντας την πατούσα του και περιμένοντας να τελειώσει η στενόχωρη σκην

ράκι φύσαγε απαλά και ζεστά, περιγελώντας τα λόγια της και μεταφέροντάς τα πέρα από

φους. Μια βαθιά ησυχία είχε απλωθεί στην αυλή, καθώς όλη η οικογένεια Κόντε περίμενε.

«Δέχομαι.»

Το φιλί ήταν στιγμιαίο, αλλά, όταν σήκωσε το κεφάλι του, της κόπηκε η ανάσα με

ανοποίηση που έλαμπε στο βάθος των ματιών του. Δεν είχε χρόνο για να το σκεφτεί, γιατί

η στην αγκαλιά του με ένα ποτήρι σαμπάνιας στο χέρι, ενώ η αλήθεια παλλόταν σε κάθε ν

υ σώματός της.

Τον αγαπούσε.

Ήταν στ’ αλήθεια ερωτευμένη με τον Μάικλ Κόντε.

Η Βενέτσια τσίριξε ενθουσιασμένη και έσφιξε το χέρι του Ντόμινικ. «Είμαι τόσο χαρού

ιπόν, σας έχουμε άλλη μία έκπληξη: σας στέλνουμε στο δεύτερο σπίτι μας, στη λίμνη Κόμ

γαμήλια νύχτα. Θα θέλετε να μείνετε οι δυο σας απόψε, χωρίς να ανησυχείτε για την οικογυ κοιμάται στον κάτω όροφο.» Τα μάτια της έλαμπαν, καθώς έδινε τα κλειδιά στον Μάικλ.

Ο Μάικλ έσμιξε τα φρύδια του και κοίταξε τη μητέρα του. «Νόμιζα ότι το είχαμε νοικιάσ

η τη σεζόν. Και δεν αισθάνομαι άνετα να την αφήσω πίσω μου, προτού βεβαιωθώ πως

τάξει.»

Με κάποιον τρόπο, η ακοή της μεγάλης γυναίκας τα έπιασε όλα. Έριξε στον γιο της ένα βλ

υ θα μπορούσε να τον ξεράνει επιτόπου. «Θα πάτε, Μάικλ και Μαργαρίτα. Το σπίτι είναι άδε

ν υπόλοιπο μήνα, οπότε μπορείτε να το εκμεταλλευτείτε. Τα κορίτσια θα με φροντίσουν, κ

ς φωνάξουμε αμέσως αν συμβεί το οτιδήποτε. Δεν θα μου στερήσετε την ικανοποίηση ναοσφέρω μια γαμήλια νύχτα.»

Ήταν απίστευτο, αλλά τα μάγουλα της Μάγκι κοκκίνισαν. Στο παρελθόν, είχε κάνει γυμν

ε δουλέψει με γυμνούς άντρες, είχε παρακολουθήσει τη γέννα της ανιψιάς της, χωρίς να ντ

ο ελάχιστο. Τώρα, και μόνον η ιδέα τού να κοιμηθεί με τον σύζυγό της μετά την έγκρισ

τέρας του την είχε κάνει να κοκκινίσει. Τι διάολο;

Η Βενέτσια ψιθύρισε κάτι στον Ντόμινικ και μετά πήρε τη Μάγκι στην άκρη. Τα μάτια τη

οία έμοιαζαν τόσο πολύ με αυτά του αδερφού της, έλαμπαν με έναν τρόπο που έκοβαν την α

ς Μάγκι. Η γυναίκα έμπλεξε τα δάχτυλά της με αυτά της νύφης και της φίλησε τρυφερά το

’ ευχαριστώ, Μάγκι.»



«Για ποιο πράγμα;»

Το πρόσωπό της σοβάρεψε. «Για ό,τι έκανες. Ξέρω ότι πιθανότατα ονειρευόσουν το δικό

μο με τον Μάικλ στο μέλλον, και επίσης υποψιάζομαι πως ο αδερφός μου βιάστηκε να το κ

μένα. Τον έχεις αλλάξει. Όταν ήρθε να μου ζητήσει συγγνώμη, παραδέχτηκε ότι δεν

ταλάβει πώς φερόταν, μέχρι που του το είπες. Εύχομαι να ξέρεις πόσο σημαντική είσαι σε

ν οικογένεια. Μου έδωσες ένα δώρο –τη δυνατότητα να παντρευτώ τον Ντόμινικ αυτ

λοκαίρι–, και δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Χαίρομαι τόσο πολύ που μας ανήκεις πια.»

Καθώς η Βενέτσια την αγκάλιαζε, ένα κομμάτι της ψυχής της Μάγκι έσπασε. Ένας αργός π

απάτησης και επιθυμίας, την κατάπιε ολόκληρη, αλλά κατάφερε να τον καταπολεμήσει λόγω

άσκησης που έκανε τόσα χρόνια.

***

έσα στην επόμενη ώρα, βρισκόταν ήδη δίπλα στον Μάικλ, μέσα στην Άλφα Ρομέο του

ρεχε στους στενούς, γεμάτους στροφές δρόμους οι οποίοι οδηγούσαν στη λίμνη. Είχε φο

βαμμένο τζιν και ένα απλό μαύρο πουκάμισο. Τα μαλλιά του φυσούσαν ανέμελα γύρω απ

όσωπό του, κρύβοντας πού και πού τις εκφράσεις του προσώπου του και προσθέτοντάς τοτή τη σέξι «πειρατική» γοητεία, η οποία την είλκυε βαθιά. Η κοιλιά της ανακατεύτηκε κ

ώρουχό της υγράθηκε. Κουνήθηκε στη θέση της και πήρε το μυαλό της από αυτές τις σκέψει

«Τι θα κάνουμε;» τον ρώτησε ευθέως. «Το έχεις σκεφτεί καθόλου όλο αυτό; Θα το πούμε

έξα και στον αδερφό μου; Τι θα γίνει, αν η οικογένειά σου μας επισκεφθεί στην Αμερική; Τ

ει στο γάμο της Βενέτσια;»

Ο Μάικλ αναστέναξε βαθιά, λες και η Μάγκι ανησυχούσε για παράλογα πράγματα παρά γι

ο το γάμο. «Ας μην ανησυχούμε για αυτά τώρα, γλυκιά μου. Νομίζω ότι χρειαζόμαστε ένα β

δυο μας για να δούμε κάποια πράγματα μεταξύ μας.» Το ύφος του έδειχνε ότι υπέβοσκε ο π

τή σχεδόν άρχισε να τρέμει. Γαμώτο! Την ήλεγχε με το σεξ. Πάντα αυτή είχε τον έλεγχο, κας άρεσε. Ίσως ήταν η ώρα να αλλάξουν τα πράγματα.

«Συγγνώμη, αλλά είμαι μια χαζή γυναικούλα. Γιατί να ανησυχώ για πράγματα όπως οι ό

ον Θεό και τα διαζύγια; Ας περάσουμε λίγο όμορφα. Α, ξέρω ένα τέλειο θέμα γι

ζητήσουμε: η μητέρα σου μου είπε ότι σου άρεσε να τρέχεις σε αγώνες αυτοκινήτων.»

Τα χέρια του έσφιξαν το τιμόνι. Είχε χτυπήσει κέντρο. Ένιωσε τύψεις συνειδήσεως, κ

τός έμοιαζε να παλεύει με τις λέξεις. «Σου το είπε, ε; Δεν μιλάμε πια για αυτό» μουρμού

τρεχα, όταν ήμουν μικρός. Ο πατέρας μου αρρώστησε και είχε έρθει η ώρα να αναλάβω

κογενειακή επιχείρηση, οπότε τα παράτησα. Τέλος της ιστορίας.»Φαινόταν ήρεμος, αλλά η ξαφνική απόσταση που είχε διατηρήσει της έδειχνε ότι υπή

ναισθήματα, τα οποία σιγόβραζαν κάτω από την επιφάνεια. Μαλάκωσε τη φωνή της. «Ή

λός. Θα μπορούσες να είχες γίνει πρωταθλητής.»

«Ίσως. Δεν θα το μάθουμε ποτέ.»

Ο άνεμος μαστίγωνε τα μαλλιά της και το τοπίο εναλλασσόταν γρήγορα. «Έχεις μετανιώσε

παράτησες;» τον ρώτησε με απορία. «Ποτέ δεν ήθελες να διοικήσεις τη Λα Ντόλτσε Φαμ

σι δεν είναι, Μάικλ;»

Το προφίλ του της θύμιζε σμιλεμένο γρανίτη. Ένας μυς έπαιζε στο σαγόνι του. «Έχει σηματησε. «Έκανα αυτό που έπρεπε. Για την οικογένειά μου. Δεν το έχω μετανιώσει.»



Η καρδιά της πιέστηκε και έσπασε. Χωρίς να το σκεφτεί, γλίστρησε το χέρι της στη διπ

ση και έπιασε το δικό του. Την κοίταξε απορημένος. «Ναι, έχει σημασία. Έχεις ποτέ πενθήσε

τι αγαπημένο που έχασες; Όχι για τον πατέρα σου. Για το όνειρό σου. Έφτασες κοντά σε κάτ

ντοτε ήθελες, και ξαφνικά σου το άρπαξαν από τα χέρια. Πρέπει να σε θύμωσε πολύ αυτό.»

Γέλασε λίγο, αλλά το βλέμμα του παρέμεινε στο δρόμο. «Ο πατέρας μου κι εγώ είχαμ

σκολη σχέση» παραδέχτηκε. «Θεωρούσε τους αγώνες ένα επικίνδυνο και εγωιστικό χ

λικά, με πίεσε να διαλέξω – την καριέρα μου ή την οικογενειακή επιχείρηση. Διάλεξ

ωνιστικές πίστες, οπότε μου είπε να φύγω. Μάζεψα τα πράγματά μου, έφυγα και προσπάθησ

ω γνωστός. Όμως, όταν μου τηλεφώνησαν για να μου πουν πως είχε πάθει έμφραγμα, κα

α τόσο άρρωστο και αδύναμο στο νοσοκομείο, συνειδητοποίησα ότι οι επιθυμίες μου δεν

σο σημαντικές όσο αρχικά νόμιζα.» Σήκωσε τους ώμους του. «Κατάλαβα ότι κάποιες φ

έπει να έρχονται πρώτοι οι άλλοι. Όπως μου είχε πει μια φορά ο πατέρας μου, ένας πραγμα

τρας παίρνει αποφάσεις για όλους, και όχι μόνο για τον εαυτό του. Χρωστούσα στους πάντ

κάνω την επιχείρηση επιτυχημένη, και τα κατάφερα. Κατά κάποιον τρόπο, δεν το

τανιώσει.»

Τον κοίταξε για αρκετή ώρα. «Σου λείπει;»

Έγειρε το κεφάλι του, σαν να σκεφτόταν την απάντηση. Έπειτα της χαμογέλασε. «Διάολεου λείπουν κάθε μέρα οι αγώνες.»

Ω, Θεέ μου, αυτός ο άντρας θα τη διέλυε! Όχι μόνον ήταν ειλικρινής και τίμιος, αλλά δεν είχ

τέ την αυτοθυσία του με αρνητικό τρόπο. Πόσοι από τους άντρες με τους οποίους είχε βγε

ρίνιαζαν για οτιδήποτε δεν τους ευχαριστούσε ή δεν ταίριαζε άψογα με τις ανάγκες και τα «θ

υς; Όχι, ο Μάικλ είχε κάποιες βαθιές πεποιθήσεις, που δεν είχε ξαναδεί σε άλλον εραστή

ίναι τυχερή η οικογένειά σου που σε έχει» του ψιθύρισε.

Δεν της απάντησε. Απλά της έσφιξε το χέρι, σαν να μην ήθελε ποτέ να την αφήσει να φύγει.

Έφτασαν στο εξοχικό λίγες ώρες αργότερα. Η Μάγκι γέλασε από μέσα της για αυτό που νοίοικογένεια Κόντε: η ξεχωριστή έπαυλη είχε το δικό της ελικοδρόμιο, μια λίμνη, κήπου

ωτερικά τζακούζι· στους τεράστιους πέτρινους τοίχους υπήρχαν κισσός και ένα τεράστιο ρ

ρικυκλωμένο από άγρια πράσινη βλάστηση και περίτεχνους κήπους. Το πέτρινο μον

ηγούσε σε μια τεράστια σκάλα, στο τελείωμα της οποίας υπήρχαν μια ανοιχτή βεράντα με ά

υνιστές καρέκλες και ένα πλήρες μπαρ. Γυαλισμένο μάρμαρο, μωσαϊκά σε ζωντανά χρώματ

ούσιες σοκολατί και χρυσές αποχρώσεις εμπλούτιζαν το χρωματικό τοπίο. Ένα ζεστό α

σούσε μέσα από τα δωμάτα από τα ανοιχτά παράθυρα, και οι μυρωδιές κρίνων και κ

ημμύρισαν τις αισθήσεις της.

Τα τακούνια της ακούστηκαν πάνω στα κεραμικά πλακάκια, καθώς ο Μάικλ πήρε ένα μπου

ασί και δύο ποτήρια από το μπαρ και την οδήγησε στον πάνω όροφο. Άνοιξαν την πόρτα

τίκρισαν ένα τεράστιο υπνοδωμάτιο με ένα υπέρδιπλο κρεβάτι. Οι μπαλκονόπορτες ήταν ανο

ν να τους περίμεναν, και το δωμάτιο ήταν ήδη φτιαγμένο. Ένα μπουκέτο κατακό

αντάφυλλα βρισκόταν πάνω στο ψηλό τραπέζι, φιγουράροντας στο κέντρο του δωμα

ρπάτησε πάνω στο πλούσιο αραβικό χαλί, θαυμάζοντας τις αντίκες και τις κομψές κουρτίνε

πρη δαντέλα. Έπειτα συνειδητοποίησε ότι ο άντρας της καθόταν στην άκρη, ακουμπισμένο

απέζι, εξετάζοντάς την από μακριά.

Η Μάγκι ξεροκατάπιε. Ξαφνικά, μια αίσθηση τρόμου την κυρίευσε. Το όλο πράγμα



ερβολικό – το κρεβάτι, ο γάμος και η συνειδητοποίηση των πραγματικών συναισθημάτων τη

ν κόμη. Ένιωσε να φεύγει η γη κάτω από τα πόδια της και προσπάθησε να σταθεί όρθια. Τα ν

ς χώθηκαν στις παλάμες της, στην προσπάθειά της να ισορροπήσει. Σιγά μην άφηνε αυτή τη

σα της να την κάνει να τρέμει σαν παρθένα νύφη. Χλεύασε τον εαυτό της για αυτού του τύπ

μπεριφορά και ίσιωσε την πλάτη της.

«Θέλεις να πάμε για δείπνο;» τον ρώτησε.

«Όχι.»

Το αίμα κύλησε πιο έντονα στις φλέβες της. Ο Μάικλ χαμογέλασε ελαφρά, με το που κατά

η Μάγκι αισθανόταν άβολα.

Σήκωσε το σαγόνι της, συνεχίζοντας να τον κοιτάζει στα μάτια. «Θέλεις να πάμε μια βόλτα

πο;»

«Όχι.»

«Να κολυμπήσουμε;»

«Όχι.»

Σταύρωσε τα χέρια στο στήθος της για να κρύψει τις ρώγες της, που είχαν ερεθιστεί. «Λοιπ

λεις να κάνεις; Να κάθεσαι έτσι απλά και να με κοιτάζεις με τέτοιο ύφος;»

«Όχι. Θέλω να κάνω έρωτα στη γυναίκα μου.»

Ένιωσε τη θλίψη να την τυλίγει. Στη γυναίκα του. Θεέ μου, πόσο ήθελε να ήταν αλήθεια

τό.

«Μην το λες αυτό» σφύριξε. Η Μάγκι πιάστηκε αμέσως από το θυμό που ένιωσε να

ημμυρίζει. «Δεν είμαι πραγματικά η γυναίκα σου, και το ξέρουμε και οι δύο αυτό. Υποσχέθ

με αφήσεις ήσυχη. Χωρίς σεξ.»

Την πλησίασε και την πήρε στην αγκαλιά του. Το ενδιαφέρον και η τρυφερότητα στο βλ

υ την έκαναν κομμάτια. «Τιγρίνα μου, τι συμβαίνει; Δεν θα έκανα ποτέ κάτι που δεν θα ήθε

ς χάιδεψε τα μαλλιά, διώχνοντάς τα μακριά από το πρόσωπό της, και της σήκωσε το πιγούνι.

«Όλο αυτό είναι ένα ψέμα.» Ανοιγόκλεισε τα μάτια της, κρατώντας μέσα τους τα δάκρυά

νευρισμένη με την αδυναμία που έδειχνε. « Εμείς είμαστε ένα ψέμα.»

Η ανάσα του χάιδεψε τα χείλη της και τη φίλησε απαλά, βυθίζοντας τη γλώσσα του στο σ

ς για να γίνουν ένα. Ήθελε να τον σπρώξει μακριά, αλλά το σώμα της γινόταν όλο κα

ύναμο με κάθε χάδι του. Του ανοίχτηκε και ανταπέδωσε το φιλί, βυθίζοντας τα δάχτυλά της σ

ους του, καθώς κάθε σμιλεμένος μυς του πίεζε τις καμπύλες της.

Σήκωσε αργά το κεφάλι του. Τα σκούρα μαύρα μάτια του σιγόκαιγαν από πόθο, που την έλ

ι λύγισε κάθε αντίστασή της. «Όχι, Μάγκι» της είπε έντονα. «Δεν ζούμε πια ένα ψέμααστε ένα ψέμα. Θέλω να κάνω έρωτα σ’ εσένα, στη γυναίκα μου. Τώρα αμέσως. Θα με αφήσ

Η τιμή του ήταν πάνω απ’ όλα, και η Μάγκι ήξερε πως ένα μόνο νεύμα της μπορούσε ν

νει να τραβηχτεί από δίπλα της. Αχ, Θεέ μου, τι πήγαινε λάθος με αυτήν; Γιατί ήθελε αυτόν

τρα τόσο πολύ; Είχαν περάσει μόνο λίγες ώρες από τότε που ήταν ξανά στην αγκαλιά του. Θ

τέστρεφε.

Περίμενε την απόφασή της.

Το κορμί και το μυαλό της πολεμούσαν μεταξύ τους, αλλά βαθιά μέσα της μια μικρή φωνή

κρατήσει. Πάρε ό,τι μπορείς τώρα, και θα κρατήσεις για πάντα τις αναμνήσεις . Είχε επιβό πολύ χειρότερα. Αλλά δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να το αντέξει, αν τον απομάκρυνε απόψ



Άρπαξε το στόμα του με το δικό της. Αυτός τη φίλησε ολοκληρωτικά, η γλώσσα του έ

νεχώς με τη δική της καθώς τη μετέφερε στο κρεβάτι. Κάθε κίνησή του χανόταν μέσα

όμενη, ενώ την έγδυνε και εξερευνούσε κάθε μέρος του σώματός της με τα χέρια του, το σ

υ, τη γλώσσα του. Αυτή άρχισε να βογκάει, καθώς την είχε φέρει πάλι στο χείλος της ηδον

άικλ σταμάτησε, γδύθηκε και κοίταξε το άνοιγμά της.

Σαν να είχε καταλάβει το βαθύ φόβο της, τη γύρισε αμέσως στο πλάι, χωρίς να τη ρωτήσε

παξε από τους γοφούς και την τράβηξε πάνω στη στύση του.

Της γέμισε κάθε πτυχή της που τον λαχταρούσε, ενώ αυτή άρχισε να φωνάζει και να κουν

ν τρελή για να τελειώσει. Τα χέρια του έτριβαν τα στήθη της, παίζοντας με τις κορυφές τους

ένα τελικό χτύπημα πάνω στην κλειτορίδα της την έκανε να διαλυθεί εντελώς.

Φώναξε το όνομά της, ενώ οδηγούνταν στον οργασμό, και εκείνη κατέρρευσε πάνω στο στ

υ. Τα χέρια του τυλίχτηκαν γύρω της και της ψιθύρισε στο αυτί: «Αυτό είναι αληθινό.»

Η Μάγκι δεν απάντησε. Η καρδιά της έκλαιγε και τα χείλη της έτρεμαν, σε μια προσπάθε

οφέρουν τα λόγια που ήθελε να πει. Σ’ αγαπάω . Όμως, ο βασανιστικός ψίθυρος μέσα τη

μισε τη μόνη αλήθεια που ήξερε: Όχι για πάντα. Κανείς δεν μπορεί να σε αγαπήσει για πάντα

Έτσι, δεν είπε τίποτα. Απλά έκλεισε τα μάτια της και κοιμήθηκε.

***

Μάικλ κάθισε δίπλα στο κρεβάτι με δύο ποτήρια γεμάτα σαμπάνια, βλέποντάς την να κοιμ

σο περίεργο ήταν που μόλις την προηγούμενη μέρα την είχε διεκδικήσει για πρώτη φ

νήθως, με το που κοιμόταν με μια γυναίκα που τον ενδιέφερε, η ανάγκη του να συνεχίσει μαζ

οένα και αποδυναμωνόταν έπειτα από κάθε φορά, κάθε μέρα, μέχρι που αυτό το οποίο απ

αν μόνο μια χλιαρή φιλία που δεν τους ήταν πια χρήσιμη. Όμως, τώρα, κοιτάζοντας τη σύ

υ, μια αίσθηση ενθουσιασμού και ορθότητας τον κυρίευσε. Το ίδιο ακριβώς συναίσθημα έν

ς αγωνιστικές πίστες – το κάλεσμα του αγνώστου, μαζί με μια βαθιά επίγνωση του ότι

ννημένος για να οδηγεί αγωνιστικά αυτοκίνητα.

Η Μάγκι ήταν γεννημένη για να γίνει δική του.

Το ήξερε πια αυτό. Το είχε αποδεχτεί. Είχε συνειδητοποιήσει πως έπρεπε να κάνει προσεκ

ήσεις για να την πείσει να ζήσουν έναν αληθινό γάμο. Ήταν αστείο το πόσο μακρινή και μ

οιαζε η αγάπη, μέχρι που την ήθελες τόσο πολύ, ώστε υποδυόσουν πως είχες συναισθήμα

οία ποτέ δεν υπήρχαν.

Τώρα, το ήξερε: όλον αυτό τον καιρό, περίμενε τη Μάγκι Ράιαν.

Είχε νιώσει ότι υπήρχε μια έλξη μεταξύ τους από εκείνο το βράδυ του ραντεβού στα τυφλύ πνεύμα της και η έντονη σεξουαλικότητά της του είχαν κάνει τρομερή εντύπωση.

θουσίαζε σε όλα τα επίπεδα, αλλά ένιωθε ότι ίσως η σχέση τους να εξελισσόταν σε κάτι πιο

ι μόνιμο, και είχε παγώσει από το φόβο. Ήξερε ότι, με το που θα της έκανε έρωτα, δεν θα ή

την αφήσει ποτέ να φύγει. Και αυτό ήταν ακριβώς ό,τι πίστευε πως δεν ήθελε από μια γυν

χε αισθανθεί ότι θα του έκοβε την καρδιά σε μικρά κομματάκια, και πως δεν θα κατάφερ

νέλθει ποτέ από αυτό.

Την είχε σκεφτεί πολλές φορές κατά τη διάρκεια της χρονιάς, αλλά πάντα προσπαθούσ

οβάλει την εικόνα της, πείθοντας τον εαυτό του ότι οι δυο τους θα αποτελούσαν ένα φυγάρι. Τώρα, φαινόταν πως κάθε βήμα του τελικά οδηγούσε στη Ρώμη.



Ήταν η αδελφή ψυχή του.

Απλά έπρεπε να πείσει και την ίδια.

Όμως, για να το κάνει αυτό, όφειλε να ρίξει μερικά τείχη. Ο Μάικλ πήρε μια βαθιά ανάσ

έψη όσων έπρεπε να κάνει. Ήξερε ποια κίνηση θεωρούσε σωστή, αλλά είχε ρίσκο. Ήθελε ν

γίξει σε ένα βαθύτερο επίπεδο – η διαρκής εμμονή της να θέλει τον έλεγχο στο κρεβάτ

ειχνε ότι έκρυβε μυστικά ανομολόγητα. Θα μπορούσε ποτέ να τον εμπιστευτεί αρκετά, ώστε

ιραστεί μαζί του; Θα μπορούσε ποτέ να του παραδοθεί ολοκληρωτικά;

Θα το ανακάλυπτε σύντομα. Η Μάγκι άνοιξε τα μάτια της.

Της χαμογέλασε, βλέποντας το κοιμισμένο και ικανοποιημένο ύφος της την ώρα που τεντων

νω στα μαξιλάρια. Το σεντόνι τραβήχτηκε και τα στήθη της βγήκαν στην επιφάνεια.

μογέλασε πονηρά. «Βλέπεις τίποτα που σου αρέσει;»

Θα τον έστελνε νωρίς στον τάφο, αλλά τουλάχιστον θα πήγαινε στον Παράδεισο με το χαμό

γραφισμένο στα χείλη του. Κούνησε το κεφάλι του και της έδωσε το ποτήρι με τη σαμπ

υτά είναι τα απαραίτητα για τη ζωή» του είπε. «Καφές, σοκολάτα και σαμπάνια.» Αναστέ

χαριστημένη και ήπιε μια γουλιά.

Ο Μάικλ ακούμπησε πίσω στην πολυθρόνα-αντίκα και μειδίασε. «Δεν ξεχνάς το πιο σημα

’ όλα;»

«Ποιο είναι αυτό;»

«Το σεξ.»

Του χαμογέλασε πιο πλατιά. Η στύση του μεγάλωσε πολύ και κουνήθηκε στον αέρα.

μη, πότε θα μάθεις όλες τις αμερικανικές λέξεις;» του είπε αργά. «Όπως, για παράδειγμα, τη

ορύφωση”.»

Ξέσπασε σε γέλια και κούνησε το κεφάλι του. «Γλυκιά μου, είσαι απίστευτη! Πάνω και

ό το κρεβάτι.»

«Προσπαθώ.» Ήπιε από τη σαμπάνια της, αλλά ο Μάικλ ένιωσε ότι ύψωνε εκ νέου τείχη ς. Έπρεπε να κινηθεί με σταθερό ρυθμό και να την κάνει να χάσει τον έλεγχο.

«Μάγκι, σου αρέσει να έχεις εσύ τον έλεγχο;»

«Είναι κακό αυτό;»

Η ματιά του παρέμεινε σταθερά πάνω της, αλλά η Μάγκι δεν σήκωσε το κεφάλι. «Καθό

σαι δυνατή γυναίκα, και δεν θα τα κατάφερνες τόσο καλά έως τώρα χωρίς αυτή τη δεξιό

λά αναρωτιέμαι πώς θα αισθανόσουν αν είχε ο άλλος τον έλεγχο στο κρεβάτι.»

Σάστισε και σήκωσε απότομα το κεφάλι της. «Γιατί; Σου αρέσει να ελέγχεις και να κυριαρχ

σθάνθηκε ένα τρέμουλο. «Δεν έχω τέτοια βίτσια, Κόμη. Έχω διαβάσει σαδομαζοχισυβέλες, αλλά τα μαστίγια δεν μου ταιριάζουν.»

Θεέ μου, ήταν τρελός και παλαβός για αυτήν! «Όχι, γλυκιά μου, και σ’ εμένα δεν αρέ

νος. Απλά φαίνεται ότι θέλεις να ελέγχεις τη σεξουαλική πράξη, πράγμα το οποίο δεν απο

όβλημα. Αναρωτιέμαι, όμως, αν έχεις ποτέ αφεθεί.»

Μισόκλεισε τα μάτια της. «Αφήνομαι κάθε φορά που τελειώνω. Πού θέλεις να καταλήξεις;»

Πήγε στο μπάνιο, πήρε δύο ζώνες από τα πολυτελή λευκά μπουρνούζια και επέστρεψε

εβάτι.

«Τι κάνεις;» τον ρώτησε. «Θα γίνεις βιτσιόζος;» Κάθισε δίπλα της. «Με εμπιστεύεσαι, Μάγκ



Στο πρόσωπό της ζωγραφίστηκε η ανησυχία. «Γιατί ρωτάς;»

«Πες μου.»

Δίστασε για λίγο. «Ναι. Σ’ εμπιστεύομαι.»

Ένιωσε ανακούφιση, γιατί έμοιαζε να είναι ειλικρινής.

«Σ’ ευχαριστώ. Θα σου ζητήσω να κάνεις κάτι για μένα.»

«Τι πράγμα;»

«Να με αφήσεις να σε δέσω.»

Άρχισε να γελάει περίεργα, χωρίς να βρίσκει κάτι αστείο σε όλο αυτό. «Πες μου ότι κάκα. Δεν μπορούμε να κάνουμε κανονικό σεξ;»

«Ναι. Αλλά θέλω κι άλλα. Θέλω να σου δώσω τόση ευχαρίστηση, που να σε κάνω να εκρ

λω να μπορέσεις να αφεθείς, με τους δικούς σου όρους. Σου ζητάω να με εμπιστευτείς για να

σεις τον έλεγχο απόψε. Εάν νιώσεις άβολα, πες μου να σταματήσω, και θα το κάνω. Θα

νεις αυτή τη χάρη;»

Κάθισε στο κρεβάτι και κοίταξε τις ζώνες, δαγκώνοντας το κάτω χείλος της. «Δεν ξέρ

ορώ να χάσω τον έλεγχο» παραδέχτηκε.

«Νομίζω πως μπορείς.» Ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπό του, καθώς κούνησε τις ζιχνιδιάρικα για να την ηρεμήσει. «Θα περάσουμε πολύ όμορφα. Πάντα ονειρευόμουν να δέσ

ναίκα μου. Μπορείς να κάνεις τη φαντασίωσή μου πραγματικότητα.»

Περίμενε υπομονετικά, ενώ αυτή το σκεφτόταν. Τα συναισθήματα ήταν πολλά και ήθελαν ν

ριεύσουν. Τελικά, κούνησε καταφατικά το κεφάλι της. «Θα το προσπαθήσω.» Ανέπν

οχλημένη. «Όμως, το κάνω μόνον επειδή έχεις κάποιου είδους φετίχ με τα δεσίματα, το

στεύω πως πρέπει να αποβάλεις από το σύστημά σου.»

Ο Μάικλ γέλασε. Έπειτα έδεσε προσεκτικά τους καρπούς της πάνω από το κεφάλι της με τ

νη, και με την άλλη τούς στερέωσε στο προσκέφαλο. Η Μάγκι αντέδρασε, και α

γουρεύτηκε ότι δεν την είχε δέσει πολύ σφιχτά, για να μην αισθάνεται παγιδευμένη, αλλάειαζόταν ώστε να μπορεί να κινηθεί. Η στύση του ακούμπησε καυτή πάνω στο γυμνό κορμί τ

«Και τώρα, τι;» Φύσηξε τα μαλλιά της μακριά από το πρόσωπό της και έσμιξε τα φρύδια τη

Ο Μάικλ χαμογέλασε με την κατσουφιασμένη έκφρασή της, κάθισε με τα πόδια ανοιχτ

ίταξε προς τα κάτω.

Όλο το αστείο εξαφανίστηκε σε ένα λεπτό. Ήταν πανέμορφη, γεμάτη λεπτούς μυς και καμπ

κυψε αργά πάνω της και τη φίλησε βαθιά, βουτώντας μέσα στο στόμα της, χτυπώντας τη γλώ

υ μέσα-έξω, ως δείγμα τού τι θα επακολουθούσε. Όταν άφησε τα χείλη της, αυτή ανέπνευσε β

ι τα μάτια της ήταν γεμάτα ηδονή.Ο Μάικλ δεν βιαζόταν. Ρούφηξε και έπαιξε με τις ρώγες της, και έφερε τα χέρια του στην κ

ς, στους γοφούς της· ύστερα τα οδήγησε πίσω της, και άρπαξε τα οπίσθιά της για να της ανοί

λο τα πόδια.

Αυτή φώναξε και τράβηξε τις ζώνες. Τη σήκωσε πιο ψηλά, βάζοντας δύο δάχτυλα στο υγρ

υτό εσωτερικό της, ενώ ο αντίχειράς του έπαιζε με την κλειτορίδα της. Κάθε μυς της από

υ έτρεμε με ανυπομονησία, ενώ αυτή σπαρταρούσε στο κρεβάτι.

«Στο διάολο, λύσε με! Θέλω να σε αγγίξω.»

«Όχι ακόμα, γλυκιά μου. Περνάω πολύ ωραία με τη φαντασίωσή μου.»



Συνέχιζε να τον βρίζει, και αυτός γέλασε, χαμήλωσε το κεφάλι του και τη γεύτηκε.

Τελείωσε πολύ δυνατά. Η κραυγή της βγήκε από βαθιά μέσα της, και την άφησε να τη ν

όκληρη. Όταν ηρέμησε, το ερεθισμένο δέρμα της έτρεμε από κάτω του. Της άνοιξε κι άλλ

δια, και έβαλε το πέος του μέσα με μία κίνηση.

Έσφιξε τα δόντια του, προσπαθώντας να κρατήσει τον έλεγχο. Το άνοιγμά της τον άρ

ιχτά, ενώ οι σπασμοί στο σώμα της έμοιαζαν με μικρές καταιγίδες. Τη γέμισε ολόκληρη

ωσε την απόλυτη ευχαρίστηση. Την πίεσε αργά, κάτω στο στρώμα.

«Μάικλ.» Στα μάτια της φάνηκε ξαφνικά ο πανικός, και χώθηκε από κάτω του τραβώντα

νες δυνατά. «Μη.»

Ο ωμός φόβος της τον έκανε να αμφιβάλει για αυτό που έκανε. «Κοίταξέ με, αγάπη μου. Κο

σα στα μάτια μου και δες ποιος είμαι.»

Εστίασε βαθιά μέσα στα μάτια του. Οι κόρες των ματιών της μεγάλωσαν, σαν να

αγνώρισαν, και οι μύες της άρχισαν σιγά σιγά να χαλαρώνουν, αφήνοντάς τον να μπει κι

σα. Τα μάτια της γέμισαν δάκρυα. Τη φίλησε τρυφερά, και με το δάχτυλό του της σκούπισ

κρυ που κύλησε στο πρόσωπό της.

«Σ’ αγαπώ, Μάγκι. Ποτέ δεν υπήρξε η Αλέξα για μένα, και ποτέ δεν θα υπάρξει. Ε

ωτευμένος μαζί σου.»

Άρχισε να κινείται μέσα της. Με κάθε του κίνηση τη διεκδικούσε για τον εαυτό του

ομολογούνταν τα συναισθήματά του και την ανάγκη του να γίνει δική του. Αυτή αφέθηκε εντ

ι ακολούθησε τις κινήσεις του, χώνοντας τα τακούνια της στην πλάτη του, καθώς ανέβαιναν

ι ψηλότερα. Τελείωσε δυνατά από κάτω του, και μετά αφέθηκε κι αυτός. Η απίστευτη ηδον

λυσε, τον συνεπήρε, τον έφτασε στα άκρα. Αφού ηρέμησε, ο Μάικλ άρχισε να συνειδητοποι

ωή του δεν θα ήταν ποτέ πια η ίδια.

Και δεν ήθελε να είναι η ίδια.

***

ν αγαπούσε.

Τα λόγια του ηχούσαν διαρκώς μέσα στο κεφάλι της. Κάποιες στιγμές, τόσο όμορφα όσ

ερα. Κάποιες άλλες, με αποχρώσεις φαιδρότητας και κοροϊδίας. Σε κάθε περίπτωση, έπρεπε

αχειριστεί, αλλά, μα τω Θεώ, αυτή τη στιγμή ήταν εντελώς φρικαρισμένη.

Κούνησε τα –ελεύθερα, πλέον– χέρια της. Την κρατούσε με μια τρυφερότητα που δεν τη

ξει ποτέ κανείς. Ο έρωτας που της είχε κάνει δεν είχε σχέση τόσο με τα βίτσια όσο με το ν

σει τα πάντα και να ζητήσει πίσω τα ίδια πράγματα.

Κατάπιε τα λόγια της, σφίγγοντας τα χείλη της και παραμένοντας σιωπηλή. Ήταν μόνο

λές λέξεις, αλλά ήταν οι πιο δύσκολες που μπορούσε να ξεστομίσει. Το ιδρωμένο δέρμα

ουμπούσε πάνω της, σφιχτό και αληθινό. Της είχε χαρίσει ένα δώρο που δεν είχε τιμή

πιστοσύνη. Με κάποιον τρόπο, έτσι όπως ήταν δεμένη και παραδομένη, είχε μάθει πώς είν

πιστεύεται κάποιον άλλον.

Τη φίλησε τρυφερά στα ανακατεμένα μαλλιά της. «Σ’ ευχαριστώ που με εμπιστεύτηκες. Σε

όκληρη, γλυκιά μου, αλλά μπορώ να περιμένω.»

Η υπομονή που έδειχνε την τάραξε σύγκορμη. Γιατί ήθελε κι άλλα, πέρα από το κορμί τη



λωσή του, ότι ποτέ δεν αγάπησε την Αλέξα, ακούστηκε καθαρή και αληθινή. Ίσως πάντοτε

ς να ήξερε την αλήθεια, αλλά να μην ήθελε να ρίξει και το τελευταίο εμπόδιο ανάμεσά

ώρα, δεν είχε πια πού να κρυφτεί, όμως και πάλι δεν μπορούσε να πει αυτές τις τρεις λέξε

οίες χρειαζόταν αυτός να ακούσει.

Η Μάγκι έκλεισε τα μάτια της και του χάρισε το μοναδικό δώρο που της είχε απομείνει

ήθεια.

«Ήμουν δεκαέξι χρόνων. Την είχα πατήσει με τον άντρα-κλισέ: τον επιθετικό της ομ

δοσφαίρου. Φυσικά, ούτε που με είχε προσέξει, αλλά έκανα ό,τι χρειαζόταν για να τραβήξω

οσοχή του. Κάποια μέρα, ήρθε και μου μίλησε. Μερικές μέρες μετά, μου ζήτησε να βγο

μουν ανόητη, γιατί πίστευα πως επιτέλους θα γινόμασταν ζευγάρι.»

Σταμάτησε να παίζει με τα μαλλιά της. Γύρισε αργά προς το μέρος της και την κοίταξε. Έν

τη χαϊδεύει το βλέμμα του, αλλά κοίταξε στο ταβάνι καθώς άρχισαν να της έρχονται εικόνε

τό που είχε συμβεί.

«Βάφτηκα πολύ έντονα. Φόρεσα μια κοντή φούστα και μπλούζα με μεγάλο ντεκολτέ γ

ξω τα λίγα που είχα. Δεν υπήρχε κάποιος για να με συνοδεύσει, οπότε έφευγα και ερχό

οτε ήθελα, χωρίς περιορισμό.

»Με πήγε στον κινηματογράφο και μετά στο γήπεδο του σχολείου. Καθίσαμε στο γρασίδιτάζαμε το φεγγάρι. Ήμουν τόσο χαρούμενη. Μέχρι που με ξάπλωσε στο έδαφος και έχωσ

ρι του κάτω από τη φούστα μου. Βλέπεις, ήμουν μόνο λόγια και καθόλου πράξεις. Ποτέ δεν

ναβγεί με κάποιον, ούτε καν είχα κάνει φάση με κανέναν. Τον άφησα να κάνει διάφορα, γιατ

στευα πως ήταν το σωστό. Έπειτα μου έβγαλε τη φούστα.»

Προσπάθησε να αναπνεύσει, και το χέρι του έσφιξε το δικό της. Περίμενε αμίλητος, ενώ

λευε, αλλά η ζεστασιά του είχε διεισδύσει στο δέρμα της. «Με βίασε. Ύστερα έκανε στο

κώθηκε όρθιος και μου είπε ότι τον είχα απογοητεύσει· ότι τα ήθελα και τα έπαθα, έτσι

ουν ντυμένη και όπως φερόμουν. Με απείλησε πως, αν το έλεγα πουθενά, θα γινόμορίγελος του σχολείου. Φόρεσα τα ρούχα μου και με πήγε σπίτι. Όταν φτάσαμε απέξω

χαρίστησε για τις όμορφες στιγμές. Ίσως κάποτε το επαναλαμβάναμε ξανά.

»Βγήκα από το αμάξι. Η μητέρα μου έβλεπε τηλεόραση στο καθιστικό. Πήγα κατευθείαν

ω και της είπα τα πάντα.»

Τα γεγονότα εκείνης της φρικτής βραδιάς την είχαν στοιχειώσει ξανά, αλλά αυτή τη φορά

ποιον δίπλα της. Αυτή τη φορά, κάποιος ενδιαφερόταν να την ακούσει.

«Η μητέρα μου γέλασε και μου είπε ότι πήρα αυτό που ζητούσα. Μου είπε να αρχίσω να πα

τισυλληπτικά, να γίνω πιο έξυπνη και να το διαχειριστώ. Ύστερα έφυγε.» Η Μάγκι ξεκόλλησ

έμμα της από το λευκό ταβάνι και τον κοίταξε. «Δεν ήξερα τι να κάνω. Πίστευα ότι θα τρελ

μεινα στο σπίτι για λίγες μέρες, και μετά πήγα πάλι στο σχολείο. Και, όταν τον συνάντησα

άδρομο, του έγνεψα απλώς ένα “γεια”. Το τεστ εγκυμοσύνης ήταν αρνητικό. Ξεκίνησ

τισυλληπτικά. Και, ξαφνικά, συνειδητοποίησα πως είχα δύο μονοπάτια μπροστά μου γι

αλέξω.

»Θα μπορούσα να θάψω τη σεξουαλικότητά μου πίσω από φαρδιά ρούχα και να μη νιώσω ά

νά με κανένα αγόρι· ή θα μπορούσα να το πολεμήσω και να κάνω να μου ανήκουν τα δικά

άγματα. Με κάποιον τρόπο, κατάλαβα ότι μπορούσα να ευχαριστηθώ το σεξ, αλλά μόνον αν

ιζα τους κανόνες. Θα φρόντιζα να μη μου συνέβαινε ποτέ ξανά κάτι τέτοιο.»



Η καρδιά της χτυπούσε στα όρια του εμφράγματος. «Αποφάσισα πως δεν θα επέτρεπα σε α

ν μπάσταρδο να μου στερήσει τον εαυτό μου. Ντυνόμουν όπως ήθελα και όριζα με ποιον έ

ξ από τότε και έπειτα. Όποτε ήθελα, όπου ήθελα και όπως το ήθελα. Αλλά, μερικές φορές,

ας άντρας είναι από πάνω μου, μου έρχονται εικόνες από εκείνο το βράδυ και πανικοβάλλομα

χαίνομαι, αλλά δεν μπορούσα να ελέγξω αυτό το κομμάτι της μνήμης μου – έως τώρα.»

Ο Μάικλ την πλησίασε και της έκρυψε το κεφάλι στο στήθος του. Ένιωσε δύναμη και ζεστ

έναν τρόπο που της έκοψε την ανάσα. «Λυπάμαι τόσο πολύ, γλυκιά μου. Δεν το ήξερα. Αλ

ν θα σε πίεζα ποτέ με τέτοιον τρόπο.»

Κούνησε το κεφάλι της δυνατά. «Όχι, χαίρομαι που το έκανες. Τώρα, δεν φοβάμαι πια.»

Κράτησε την ανάσα του, και αυτή κατάλαβε πως έτρεμε από κάτω της. Σήκωσε αργά το κ

ς για να τον κοιτάξει.

Στα μάτια του καθρεφτίζονταν περηφάνια και θυμός. Τα χέρια του της πήραν τόσο απαλ

λλιά από το πρόσωπό της, σαν να τα είχε αγγίξει πεταλούδα. «Το γεγονός ότι κάποιος σε πλή

σι με κάνει να αμφιβάλλω για το τι είναι δίκαιο και σωστό σε αυτόν τον κόσμο. Αλλά εσύ, α

υ, έγινες πιο δυνατή έπειτα από αυτό το γεγονός. Οργάνωσες τη ζωή σου με τους δικούς

ους, χωρίς να έχεις κανέναν για να σε βοηθήσει. Με κάνεις να νιώθω ταπεινός μπροστά σου.»

Δάγκωσε το χείλος της και ακούμπησε πάλι το κεφάλι της πάνω στο στήθος του. Τα λόγιτήχησαν μέσα στο ήσυχο δωμάτιο και γκρέμισαν και το τελευταίο τούβλο από το τείχος γύρω

ν καρδιά της. Δεν σχολίασε το δάκρυ της, που έπεσε πάνω στο στήθος του.

Αυτό έκανε τη Μάγκι να τον αγαπήσει ακόμα πιο πολύ.



Κεφάλαιο Δώδεκα

ο μέρες αργότερα, η Μάγκι καθόταν στην πίσω βεράντα, πίνοντας ένα ποτήρι κρασ

δεύοντας τον Δάντη. Ήταν ξαπλωμένος πάνω στο τραπέζι, απολαμβάνοντας τον ήλιο

υργουρίζοντας απαλά. Ύστερα γύρισε ανάποδα, δείχνοντας την τεράστια κοιλιά του – το ση

ου του άρεσε να τον ξύνουν. Κάθε φορά που κουραζόταν το χέρι της σταματούσε, και α

ύριζε με μια κακία για την οποία αυτή πλέον ήξερε ότι ήταν ψεύτικη.

«Είσαι μεγάλος θεατρίνος» τον μάλωσε.

Την κοίταζε με τα τεράστια πράσινα μάτια του, που έκρυβαν τσαντίλα και απαιτητικότητα.

αστέναξε και άφησε κάτω το ποτήρι της. Πέρασε τα νύχια της απαλά πάνω από την κοιλιά το

τός άρχισε να γουργουρίζει τόσο δυνατά, που ακούστηκε σαν αλυσοπρίονο. «Εντάξει, εντ

ώ. Είσαι ευχαριστημένος τώρα;»

Θεέ μου, τις μισούσε τις γάτες!

Φυσικά, και η ίδια, όπως και ο Δάντης, ήταν μεγάλη ψεύτρα. Αυτή η γάτα είχε καταφέρει νγίξει. Της άρεσε το γεγονός ότι το αδέσποτο δεν άφηνε κανέναν άλλον να το αγγίξει, εκτός

τήν. Με έναν περίεργο τρόπο, ένιωθε σαν να ανήκαν ο ένας στον άλλον. Δύο αδέσ

ριμμένα, μοναχικά πλάσματα, που δεν ήξεραν πώς να χειριστούν τους ανθρώπους.

Τι θα έκανε;

Ο Μάικλ την αγαπούσε. Μετά τη συγκλονιστική ομολογία του και τη συγκλονιστική αποκά

ς, είχαν συμφωνήσει σιωπηρά να μη συζητήσουν άλλο το θέμα. Η Μάγκι ήθελε πολύ να

στέψει και να καταφέρει να του πει τα ίδια λόγια, αλλά κάτι την εμπόδιζε:

Το παρελθόν της.Το φως του ήλιου έπεσε στο διαμάντι δύο καρατίων, που κοσμούσε το μονόπετρο στο δάχ

ς, και η λάμψη του της φάνηκε ψεύτικη.

Σύντομα, έπρεπε να πάρει μια απόφαση. Είχε συμφωνήσει να μείνει λίγες μέρες ακόμα, μέχ

βαιωθούν ότι η μητέρα Κόντε ήταν εντάξει και να οριστικοποιηθούν τα γαμήλια σχέδια

νέτσια.

Ποτέ δεν είχε μιλήσει σε κάποιον άλλον για το βιασμό της, εκτός από τη μητέρα τη

οδοσία της είχε κλονίσει άσχημα την εμπιστοσύνη μέσα της, και ο Μάικλ ξανάφερε το ζή

ην επιφάνεια. Ανατρίχιασε ολόκληρη με το που θυμήθηκε τα χέρια του, το στόμα του κώσσα του σε κάθε μέρος του κορμιού της, χωρίς αυτή να μπορεί να κάνει το οτιδήποτε,

νο να παραδοθεί. Άει στο καλό! Τώρα καταλάβαινε γιατί αυτές οι ιστορίες με τα δεσίματα

σο δημοφιλή αναγνώσματα.

Ο Δάντης την κοίταξε στραβά, σαν να καταλάβαινε τις σκέψεις της, της κλότσησε το χέρ

ντώθηκε σε άλλη πόζα. «Μάλιστα. Στοιχηματίζω ότι είσαι ένας επιβήτορας, που γκαστρώνε

αβοήθητα θηλυκά της πόλης» του είπε δηκτικά. «Πρέπει να γίνεις πιο υπεύθυνος, φίλε. Νο

πρέπει να σε πάμε στον κτηνίατρο και να σε φτιάξουμε.»

«Μιλάς στο γάτο;»

Η Μάγκι γύρισε το κεφάλι της και προσπάθησε να μην κοκκινίσει. Η Καρίνα στεκόταν πίσω



σταυρωμένα τα χέρια, γελώντας μαζί της. «Φυσικά και όχι» αρνήθηκε με σθένος. «Α

άγματα που δεν υπάρχουν.»

Η Καρίνα ρουθούνισε. «Ναι, σίγουρα. Γεια σου, Δάντη.» Πλησίασε προς το μέρος το

λωμένο το χέρι της, μιλώντας χαδιάρικα στο γάτο. Αυτός την παρακολουθούσε να

οσεγγίζει αργά αργά, και η Μάγκι και η Καρίνα κοίταζαν με κομμένη την ανάσα.

Με έναν ήχο αηδίας, ο Δάντης πήδηξε πάνω, στροβίλισε την ουρά του και εξαφανίστηκε

ους θάμνους. Η Καρίνα έμεινε με το στόμα μισάνοιχτο. Η Μάγκι προσπάθησε να κρύψε

ανοποίησή της και ήπιε μια γουλιά κρασί. «Γιατί δεν με συμπαθεί;» γκρίνιαξε. «Αγαπώ τα

ν ταΐζω. Εσύ τον προσβάλλεις, αλλά σε λατρεύει.»

Η Μάγκι σήκωσε τους ώμους της. «Οι άντρες είναι ασταθείς. Τι κάνεις;»

«Θα πάμε στην πόλη για να δούμε κάτι λουλούδια. Θέλεις να έρθεις;»

Η Μάγκι σούφρωσε τη μύτη της. «Είναι βαρετό. Δεν έρχομαι.»

Η Καρίνα χαζογέλασε. «Το ξέρω. Κι εγώ δεν αγαπάω ιδιαίτερα τα λουλούδια, αλλά εσύ

ινούργια στην οικογένεια και μπορείς να ξεφεύγεις από τέτοια πράγματα.» Αναστέναξε. «Εντ

λιοκόριτσο. Θα τα πούμε αργότερα. Η μητέρα ξεκουράζεται, αλλά είναι καλά.» Μια έκφ

γχυσης ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό της. «Περίεργο. Με το που φύγατε, ήταν γεμάτη ενέρ

νε ο παλιός καλός εαυτός της και φαινόταν μια χαρά. Ο γιατρός ξανάρθε και είπε ότι τελικάέπει να ήταν τίποτα το ανησυχητικό.»

«Χα… Περίεργο, αλλά τουλάχιστον είναι καλύτερα.»

«Ναι, έχεις δίκιο. Θα τα πούμε αργότερα.»

Η Καρίνα έφυγε και η Μάγκι κάθισε λίγο ακόμα, απολαμβάνοντας τη ζέστη και την ησ

ρεπε να βρει τον Μάικλ. Το σπίτι ήταν άδειο, οπότε μπορούσαν να τα πουν. Τελείωσε το κ

ς για να πάρει κουράγιο και μπήκε στο σπίτι.

Άρχισε να ψάχνει τα δωμάτια, μέχρι που άκουσε τη βαθιά φωνή του από το γραφείο. Σταμά

ω από την πόρτα και έκανε μια παύση, προτού χτυπήσει. Ίσως να περίμενε απέξω, μέχρι…«Όχι, Μαξ, δεν με παντρεύτηκε για τα λεφτά μου. Βγάζει αρκετά χρήματα η ίδια. Μοιάζε

ερπροστατευτική μητέρα, φίλε μου.»

Έκανε μια παύση, και μετά μίλησε με μια ψυχρότητα στη φωνή του που την τρόμαξε

ανες; Είναι απαράδεκτο να προσλαμβάνεις ιδιωτικό ντετέκτιβ για να τσεκάρεις το παρελθόν

αι, το ξέρω το παρελθόν της. Δεν μοιάζει με τους γονείς της. Γαμώτο, μη μου πας κόντρα – π

λάμε για τη γυναίκα μου.»

Ακολούθησαν κι άλλες στιγμές σιωπής.

«Όχι, δεν νομίζω ότι θα κάνουμε παιδιά για λίγο καιρό – χρειάζεται χρόνο. Δεν είννηθισμένος τύπος γυναίκας που έψαχνα, αλλά τα πράγματα αλλάζουν. Μπορώ να περιμένω

άγκι άκουσε τα βήματά του να πηγαίνουν πέρα-δώθε. «Αυτή είναι η απόφασή μου κα

όκειται να το συζητήσω άλλο το θέμα. Θα το κάνω να λειτουργήσει όλο αυτό.»

Η συζήτηση συνεχίστηκε για λίγο ακόμα, ενώ αυτή κρυβόταν στο διάδρομο. Ένιωσε

πεινωμένη. Ο Μαξ δεν πίστευε ότι ήταν αρκετά καλή για τον καλύτερό του φίλο. Τι του είχε

ετέκτιβ; Ότι οι γονείς της ήταν γελοίοι και πως η ίδια δεν είχε κάνει ποτέ μια υγιή σχέση; Μ

α λίγα μόνο λεπτά της γνωριμίας τους, ο Μαξ είχε καταλάβει την αλήθεια που η ίδια πάσχι

ύψει.

Ήταν μόνο το κέλυφος μιας γυναίκας. Άξιζε κάτι καλύτερο στον Μάικλ. Χρειαζόταν κάπο



οιχτή καρδιά και χωρίς προβλήματα· μια γυναίκα που δεν έπρεπε να εκπαιδευτεί από

κογένειά του, η οποία θα αγαπούσε τις γάτες, τα παιδιά και το μαγείρεμα.

Όχι μια γυναίκα σαν αυτήν· μια γυναίκα με άσχημο παρελθόν, ανίκανη να αγαπήσει.

Απομακρύνθηκε σιγά σιγά, ενώ βρέθηκε στα πρόθυρα μίας ακόμα κρίσης πανικού. Γύρισ

ν άλλη. Και μετά, άκουσε τη φωνή του.

«Τιγρίνα μου, θέλεις να πάμε μια βόλτα; Είναι όμορφη η βραδιά έξω.»

Η μελωδική, πλούσια φωνή του χάιδεψε το δέρμα της, και σχεδόν την έκανε να ξεχάσει.

Όμως, η αλήθεια τη χτύπησε και πάλι κατάμουτρα.Δεν μπορούσε να προσποιηθεί άλλο. Ούτε σε αυτόν ούτε στον εαυτό της.

Η Μάγκι κοίταξε τον σύζυγό της και πήρε τη μοναδική απόφαση που μπορούσε.

«Μάικλ, επιστρέφω στο σπίτι.»

Ανοιγόκλεισε τα μάτια του και πήγε να την τραβήξει, αλλά αυτή έκανε πίσω. Ο Μ

νοφρυώθηκε. «Τι συμβαίνει, Μάγκι; Έγινε κάτι;»

«Θέλω να επιστρέψω σπίτι, μόνη μου.»

«Έχει να κάνει μ’ εμάς;» Της άρπαξε το χέρι και έσκυψε προς το μέρος της. «Φεύγεις, επ

όμαξες που σου είπα πώς αισθάνομαι; Ξέρω ότι δεν το συζητήσαμε μετά, αλλά σκέφτηκειαζόσουν χρόνο.»

Τράβηξε μακριά το χέρι της και χαμογέλασε σαρκαστικά. «Μη μου κάνεις χάρες, Κόμη

ύμε απλά ότι σιχάθηκα τα ψέματα και θέλω πίσω την παλιά μου ζωή. Όχι αυτή την ψεύτικη

τό τον ψεύτικο γάμο.» Σήκωσε ψηλά τα χέρια της και άρχισε να κινείται μέσα στο δωμ

ίναι όλα ανοησίες! Παίζουμε ρόλους, υποδυόμαστε τους παντρεμένους, και μετά μας αναγκά

παντρευτούμε στ’ αλήθεια, ενώ δεν υπάρχει περίπτωση να λειτουργήσει αυτός ο γάμος. Είμ

λύ διαφορετικοί. Δεν το θέλω άλλο όλο αυτό!» του φώναξε. «Δεν θέλω αδερφές να

ρτώνονται, αδέσποτα γατιά και μαθήματα ζαχαροπλαστικής με το ζόρι! Δεν θέλω να πνίγομα

ν ώρα, λόγω των αυξημένων ευθυνών. Μου αρέσει να είμαι ελεύθερη και να αποφασίζω γλογές μου. Οπότε, ήρθε η ώρα και για τους δυο μας να ξυπνήσουμε και να σταματήσου

ρόμαστε λες και παίζουμε στην καταραμένη ταινία της εβδομάδας.»

Ένας μυς κινήθηκε στο σαγόνι του. Ο θυμός και ο πόνος που έδειχνε να αισθάνετα

νεύρισαν κι άλλο. «Αυτά που σου είπα δεν σήμαιναν τίποτα για σένα;» τη ρώτησε εξοργισμ

ου είπα ότι σ’ αγαπάω. Δεν είναι σημαντικό αυτό;»

Σήκωσε το πιγούνι της και τον κοίταξε απευθείας στα μάτια. «Τα λόγια σου δεν σημα

οτα.»

Γύρισε από την άλλη για να φύγει. Αυτός προσπάθησε να τη σταματήσει, αλλά εαβήχτηκε σαν τον Δάντη, δείχνοντας τα δόντια της. «Άσε με ήσυχη. Δεν μπορείς να καταλ

πλέον δεν το θέλω άλλο όλο αυτό; Δεν θέλω αυτόν το φρικτό τρόπο ζωής που θα κληρονομ

υναίκα σου! Δείξε λίγη περηφάνια, για όνομα του Θεού!»

Αυτή τη φορά, την άφησε να φύγει.

Άρχισε να τρέχει στο χολ, αναζητώντας μια γωνιά για να γλείψει τις πληγές της πριν από

πευσμένη αναχώρησή της. Θα πήγαινε στην πόλη, θα άφηνε τα πράγματά της πίσω και θ

αιρνε κάποια στιγμή στο μέλλον. Μόνον η φωτογραφική της μηχανή ήταν αναντικατάσ

αλύτερα να έφευγε τώρα, προτού συναντήσει τις αδερφές του. Ο Μάικλ θα έβρισκε κκαιολογία.



Προσπαθώντας να σταθεί στα πόδια της, που είχαν μουδιάσει, άρπαξε τη μηχανή, την τσάντ

ι το κινητό της. Έκανε μερικά σύντομα τηλεφωνήματα και άφησε πίσω της το μόνο σπίτ

οίο είχε αισθανθεί να ανήκει· το μόνο σπίτι που την έκανε να νιώσει ότι την αγαπούσαν.

Η Μάγκι δεν κοίταξε πίσω της.

***

ι συμβαίνει;»

Η Μάγκι καθόταν στο καθιστικό, έχοντας απέναντί της την καλύτερή της φίλη. Η Αυνούσε το μωρό με το ένα πόδι, ενώ η σαλιάρα βρισκόταν ριγμένη στον ώμο της. Η Λίλι έ

ους και φωνήεντα, καθώς κοίταζε το κουτάβι που έπαιζε στα πόδια της μητέρας της. Η μ

υσή γούνινη μπάλα περπατούσε προσεκτικά με τα πατουσάκια της, ενώ έτρεχε μπρος-πίσω

ρά που η Αλέξα απομακρυνόταν.

Ο Ολντ Γέλερ, το άσχημο κυνηγόσκυλο που είχε κρατήσει ο Νικ πριν από ένα χρόνο έπειτα

ρότρυνση της Αλέξα, ήταν ξαπλωμένος έξω στον ήλιο, κοιτάζοντας μέσα από το τζάμι με

ος αποδοκιμασίας για το κουτάβι. Η γνωστή πορτοκαλί-μπλε μπαντάνα τως Μετς ήταν δε

ο λαιμό του, κάνοντάς τον να ξεχωρίζει και να μη μοιάζει στο ελάχιστο με το αδέσποτοήρξε κάποτε.

Η Μάγκι προσπάθησε να αποφύγει τη συζήτηση. «Δεν το πιστεύω ότι πήρες κουτάβι. Ο Νι

ορεί την ακαταστασία.»

Η Αλέξα ανέπνευσε ανυπόμονα και απομακρύνθηκε από τη γούνινη μπάλα. «Αυτή τη φορά

έκανα εγώ. Ο Νικ ερχόταν στο σπίτι από τη μαρίνα και βρήκε τη Σίμπα να κλαίει στο δάσος.

σώμα της ήταν μελανιασμένο. Πρέπει την είχαν πετάξει από αμάξι εν κινήσει.»

Η Μάγκι ανοιγόκλεισε τα μάτια της. «Δεν το πιστεύω ότι δεν την πήγε στο καταφύγιο ζώω

εις κάνει στον αδερφό μου;»

Η Αλέξα χόρεψε στο ρυθμό της χιπ-χοπ μουσικής, που ακουγόταν από τα ηχεία. Η Σ

ύλισε ευχαριστημένη, ενώ η Λίλι έριξε ένα γελάκι. «Πρώτα την πήγε στον κτηνίατρο και μετ

ερε σπίτι, προειδοποιώντας με να μη δεθώ μαζί της. Είπε ότι είχε βάλει αγγελία στην εφημ

να της βρει σπίτι.» Σήκωσε τους ώμους της. «Δεν του είπα τίποτα. Ύστερα από μία εβδομά

γελία εξαφανίστηκε, και δεν μιλήσαμε ποτέ ξανά για αυτό. Χαιρετάει πρώτα το κουτάβι και

ένα, όταν επιστρέφει από τη δουλειά.»

Ξαφνικά, η Μάγκι ένιωσε λαχτάρα για διάφορα πράγματα. Της έλειπε αυτή η χαζή γάτα κ

ς γύριζε ανάποδα, απαιτώντας να την ξύσει στην κοιλιά της· της έλειπαν η ανυπομονησία

ντάνια της Καρίνα, ο έξυπνος επιχειρηματικός τρόπος σκέψης της Τζουλιέτα, τα δραμασπάσματα της Βενέτσια· της έλειπαν η ήρεμη εμμονή της μητέρας του Μάικλ με την κουζί

ρωδιά του φούρνου, ο καφές που έπινε στη βεράντα.

Της έλειπε ο άντρας της.

Η Μάγκι προσπάθησε να αναπνεύσει και να καταπολεμήσει το δυνατό πόνο. Σιγά σιγά. Θα

α χαρά – είχε μάθει να επιβιώνει. Αλλά ποιος θα το ’λεγε ότι η επιβίωση ήταν τόσο πολύ κατώ

γκριτικά με την ίδια τη ζωή;

«Ωραία. Μπορείς λοιπόν να τον ευχαριστήσεις κανονικά, γιατί σου έφερα ένα δώρο.» Η Μ

ειξε στη φίλη της το μεταξωτό κόκκινο νεγκλιζέ. «Δεν θέλω λεπτομέρειες, σε παρακαλώ. ίνεται ακόμα περίεργο το ότι το κάνεις με τον αδερφό μου.»



Η Αλέξα γέλασε και έπιασε προσεκτικά το υπέροχο αυτό κομμάτι από δαντέλα και μετάξι

α της χέρι. «Σ’ ευχαριστώ, μωρό μου. Αυτό ακριβώς χρειαζόμουν απόψε. Εκτός από μια μπέ

ερ.»

«Θα πάρω εγώ τη μικρή ένα βράδυ αυτή την εβδομάδα, για να μπορέσετε να βγείτε. Για

ιρό, δεν θα ξαναφύγω σε ταξίδι.»

Η Μάγκι τέντωσε τα χέρια της. Το γυμνό δάχτυλο, στο οποίο φορούσε το δαχτυλίδι του γά

αμψε χλευαστικά, και μάζεψε εκ νέου τα χέρια της ανάμεσα στα πόδια της.

Η Αλέξα την κοίταξε εξεταστικά για αρκετή ώρα. Η φωνή της ακούστηκε τρυφερή, όταν τλησε. «Μάγκι, πρέπει να μου πεις την αλήθεια. Τι συμβαίνει;»

Ανασήκωσε τους ώμους της. «Πήγα στην Ιταλία. Είδα τον Μάικλ. Επέστρεψα. Δεν έχω ν

τι άλλο.»

«Ο Μάικλ ήρθε και με βρήκε.»

Σήκωσε απότομα το κεφάλι της, σαστισμένη. «Πώς; Τι σου είπε;»

Η Αλέξα πήγε προς το πάρκο, έβαλε τη Λίλι μέσα, κατέβασε τη Σίμπα μαλακά από το πόδ

ι κάθισε δίπλα στη Μάγκι, στον καναπέ· τα μπλε μάτια της ήταν γεμάτα υποστήριξη

τανόηση. «Ο Μάικλ μού είπε τα πάντα, Μάγκι: ότι πήγες στην Ιταλία και υποδύθηκες τη γυ

υ· ότι στη συνέχεια κάνατε κανονικό γάμο· και ότι σου εξομολογήθηκε τα αισθήματά του,

ύ του τα έτριψες στη μούρη.»

Ένιωσε να κοκκινίζει ολόκληρη, ακούγοντας τα ψέματα που είχε πει αυτός. Έτρεμε,

οσπάθησε να μιλήσει ήρεμα. «Δεν σου είπε όλη την ιστορία, Αλέξα.»

«Τότε, γιατί δεν μου τη λες εσύ;» Φάνηκε να πληγώνεται. «Είσαι η καλύτερή μου φίλη.»

Η Μάγκι τής άρπαξε τα χέρια και τα κράτησε σφιχτά. Συγκράτησε τα δάκρυά της. «Λυπ

σο πολύ… Είχα ένα σχέδιο, αλλά δεν πήγε όπως περίμενα, και τώρα όλα είναι άνω-κάτω. Έ

α συμφωνία με τον Μάικλ: θα υποδυόμουν τη γυναίκα του για να μείνει μακριά σου. Ξέρ

έφει βαθιά αισθήματα για σένα, και ανησυχούσα για τη σχέση σου με τον Νικ. Συμφώνησε, αν φτάσαμε στην Ιταλία, τα πράγματα έγιναν περίπλοκα.»

«Δεν το πιστεύω ότι είσαι ακόμα κολλημένη με αυτή την ιδέα. Πάντοτε ήμασταν μόνο φίλοι

«Τώρα, το ξέρω.»

«Τι συνέβη; Άρχισες να τον ερωτεύεσαι;»

Η Μάγκι κούνησε καταφατικά το κεφάλι της. «Στην αρχή, νόμιζα ότι επρόκειτο απλά για

λά η οικογένειά του κυριολεκτικά με ρούφηξε μέσα της, και η ηλίθια γάτα το ίδιο· και

ναμε κι άλλο σεξ, και άρχισα να σκέφτομαι παράλογα πράγματα, όπως το να κάνω σχέση

υ. Μου είπε ότι με αγαπούσε.»Η Αλέξα έσφιξε τα δάχτυλα της Μάγκι. «Και εσύ τι του είπες;»

«Τίποτα. Δεν μπορούσα να πω τίποτα, επειδή δεν τον πίστεψα. Θα το συζητούσα μαζί του,

ν άκουσα να μιλάει στο τηλέφωνο με τον φίλο του τον Μαξ.» Πήρε μια βαθιά ανάσα. «Ο Μα

στευε ότι είμαι αρκετά καλή για τον Μάικλ. Θεωρούσε ότι ήμασταν φρικτό ζευγάρι – κα

κιο.»

Η Αλέξα σάστισε. «Από πότε ακούς εσύ όσα πιστεύουν οι άλλοι;»

Η Μάγκι κούνησε το κεφάλι της επίμονα. «Άκουσα τη συζήτηση. Δεν είμαι κατάλληλη

τόν – δεν είμαι ο τύπος της γυναίκας που χρειάζεται. Θέλει μεγάλη οικογένεια, με κατοικίδι



νεχή ταξίδια στην Ιταλία. Θέλει μια καλή, σταθερή σύζυγο, με σοβαρή καριέρα και κα

όπους. Μαλώνουμε όλη την ώρα. Και εγώ σιχαίνομαι όλα αυτά τα πράγματα.»

«Αχ, Μάγκι.» Η Αλέξα έσφιξε τα χέρια της, καθώς δάκρυα πλημμύρισαν τα μάτια

γαπημένη μου φίλη, δεν ξέρεις ότι είσαι όλα αυτά τα πράγματα; Πότε θα το πιστέψεις, επιτέ

ς μόνο πόσο πιστή είσαι σ’ εμένα και στον Νικ, και πόσο πρόθυμη είσαι να μας προστατεύ

τό μου λέει ότι είσαι φτιαγμένη για να κάνεις δική σου οικογένεια. Ο Μάικλ είναι

ρίπλοκος άντρας –κάτι που πολλές γυναίκες δεν βλέπουν ή δεν ξέρουν καν ότι υπάρχει εκεί.

ως, το βλέπεις. Όταν ήρθε για να μου πει τα πάντα, η καρδιά του ήταν πληγωμένη. Πιστεύ

ν τον αγαπάς, ότι δεν θα μπορέσεις ποτέ να τον αγαπήσεις, και αισθάνεται κατεστραμμένος.»

Η Μάγκι προσπάθησε να μην κλάψει. Θεέ μου, η ιδέα και μόνον ότι ο Μάικλ ήταν πληγω

ν έκανε κομμάτια. Τον αγαπούσε τόσο πολύ, όμως πίστευε πως η Αλέξα δεν μπορούσε να δε

ήθεια.

Είχε ανάγκη από πολλά περισσότερα. Ήταν αστείο το ότι παλιά ποτέ της δεν πίστευε

ειαζόταν την προσοχή. Όμως, ο Μάικλ το είχε αλλάξει αυτό. Επιτρέποντας στον εαυτό της ν

ωτευτεί, κατάλαβε ότι πάντα θα χρειαζόταν να βρίσκεται με έναν άντρα που θα ένιωθε το

ιδήποτε άλλο θα της έκανε κακό.

«Λυπάμαι, Αλ. Θέλω να συνεχίσω τη ζωή μου και να μη μιλήσω ποτέ ξανά για τον Μντε. Αν είσαι πραγματικά φίλη μου, θα μου κάνεις αυτή τη χάρη.» Η φωνή της ακουγ

ασμένη. «Σε παρακαλώ.»

Η Αλέξα ξεφύσηξε ενοχλημένη. «Μα…»

«Σε παρακαλώ.»

Έσφιξε τα χείλη της. Ύστερα κούνησε καταφατικά το κεφάλι της. «Εντάξει. Θέλω απλά να

τυχισμένη, Μάγκι.»

Είδε το μέλλον της θολό, σαν σύννεφο μπροστά της, και προσπάθησε να χαμογελάσει.

αι Ο.Κ. Τώρα, ας μιλήσουμε για κάτι άλλο.»Τις υπόλοιπες ώρες, η Μάγκι προσποιούνταν ότι πλέον όλα ήταν όπως παλιά.

***

Μάικλ κάθισε στο γραφείο του και κοίταξε τις σημειώσεις του για τα εγκαίνια. Σε δύο μέρ

ειρό του για την οικογένειά του και τη Λα Ντόλτσε Φαμίλια θα γινόταν πραγματικότητ

μιουργία της πρώτης αλυσίδας φούρνων θα ανακοινωνόταν την Παρασκευή το βράδυ, σ

λυτελή παρουσίαση και σε ένα πάρτι που θα άφηναν εποχή.

Η μέρα αναμενόταν ζεστή, ανοιξιάτικη, ηλιόλουστη. Ο φούρνος θα άνοιγε, προσφέρονταικιλία από γλυκά, καφέδες και φρέσκα ψωμιά. Η μαρίνα ήταν ένα όνειρο για τους επενδυτές

στευαν πολύ σε αυτή την ευκαιρία.

Αυτή έπρεπε να ήταν η πιο ευτυχισμένη εβδομάδα της ζωής του.

Αντί γι’ αυτό, όμως, ήταν βαθιά θλιμμένος, και η καρδιά του ήταν ταλαιπωρημένη. Αποφά

πει στην Αλέξα την αλήθεια, σε μια προσπάθεια να προσεγγίσει τη Μάγκι. Της είπε πως τα λ

ς τον είχαν κάνει κομμάτια και ότι η εσπευσμένη αναχώρησή της τα είχε επιβεβαιώσει: δε

ελε· δεν τον αγαπούσε· και δεν ήθελε τη ζωή που μπορούσε να της προσφέρει.

Εκείνη η νύχτα ήταν φρικτή. Είχε βγάλει από το μυαλό του μια τρελή ιστορία, για έναν άρρ



ο της, και έπρεπε να παίξει καλά το ρόλο του για να πείσει τη μητέρα του και τις αδερφές το

α ήταν Ο.Κ. Είχε φύγει την επόμενη μέρα και έδωσε εντολή στον οδηγό του να της επιστρέψ

λίτσες με τα πράγματα που είχε αφήσει πίσω της. Πίεσε με τα δάχτυλά του τα μηνίγγια του

νούσαν. Θεέ μου, τι μπέρδεμα! Τελικά, είχε ερωτευτεί μια γυναίκα που ούτε καν τον ήθελε.

την ξεπερνούσε;

Η εικόνα της τον βασάνιζε ασταμάτητα: ο τρόπος με τον οποίο του είχε παραδοθεί και έτ

αν τελείωνε· ο τρόπος που τον προκαλούσε, που γελούσε μαζί του, που του έφερνε αντίρρη

υφερότητα που είχε δείξει στην οικογένειά του, ο τρόπος με τον οποίο φρόντιζε τον Δ

ρόλο που ορκιζόταν ότι τον αντιπαθούσε. Ήταν γεμάτη αντιθέσεις και αγάπη, και ήταν γεννη

αυτόν. Ποτέ δεν είχε μιλήσει για το παρελθόν του σε άλλη γυναίκα. Ποτέ άλλη γυναίκα δεν

χοληθεί με τα όνειρά του. Όμως, η Μάγκι αντιλαμβανόταν, καταλάβαινε και τον υποστήριζε.

Μια βαθιά θλίψη γέμισε την καρδιά του και, στην ανάγκη του να την πνίξει, πήρε μπροστ

α μπουκάλι κονιάκ και γέμισε ένα ποτήρι. Το καυτό υγρό γλίστρησε εύκολα στο λαιμό το

υ έκαψε το στομάχι. Ίσως, αν μεθούσε άσχημα, να μπορούσε να κοιμηθεί έχοντας τις γυ

όνες της στο μυαλό του.

Χτύπησε το κινητό του. Έβρισε, και μετά κοίταξε ποιος τον καλούσε. Έκανε μια παύση

τά απάντησε: «Αλέξα; Είναι όλα Ο.Κ.;»Την άκουσε προσεκτικά όση ώρα τού μιλούσε. Ξαφνικά, όλα τα κομμάτια του παζλ έμοιαζα

ουν ταιριάξει. Η καρδιά του άρχισε να χτυπάει πιο γρήγορα. Σηκώθηκε από την καρέκλα του

λη του συνέχισε να του αφηγείται τις λεπτομέρειες. Το πλάνο ήταν καλά σχεδιασμένο – ήξερ

έπρεπε να κάνει.

Θα ήταν η τελευταία του κίνηση, αλλά άξιζε τον κόπο. Απλά, ήλπιζε να ήταν αρκετή.

***

Μάγκι στεκόταν στο πλήθος, δίπλα στην Αλέξα, και παρακολουθούσε τα εγκαίνια. Οι βαλ

ς τής είχαν παραδοθεί στην πόρτα της, την προηγούμενη μέρα. Ένα σημείωμα ήταν πιασμένο

ρολαβή της κομψής βαλίτσας:

Θα τηρήσω τη συμφωνία μας και θα συμπληρώσω τα απαραίτητα χαρτιά για να λυθεί ο γάμ

Άφησε στην άκρη την απογοήτευση και επικεντρώθηκε στην ικανοποίηση που της έδι

γονός ότι η οικογένειά της θα έβρισκε την ησυχία της. Το κενό που ένιωσε μέσα της την έκα

ξει για δουλειές εκτός ΗΠΑ. Έπρεπε να φύγει από τη Νέα Υόρκη και να απασχολήσει το μ

ς. Θα πήγαινε στο Λονδίνο, στο τέλος της εβδομάδας. Ίσως να χρειαζόταν την απόσταση γ

τρευτεί.Ακριβά ιστιοπλοϊκά και φέρι έπλεαν στο νερό, συμπληρώνοντας τέλεια την εικόνα των κτι

αρχιτεκτονικές γραμμές ταίριαζαν άψογα με τα επιβλητικά βουνά και το νερό· ήταν κομψέ

ακριτικές, ενισχύοντας παρά κρύβοντας τη θέα της φύσης. Ο ασβεστόλιθος έδινε έναν φρ

νο στο σπα, και οι πλούσιοι κήποι γύρω από κάθε κτίριο έκρυβαν στο εσωτερικό τους παγκ

άλματα και παιχνιδιάρικα σιντριβάνια. Το εστιατόριο που σέρβιρε σούσι ήταν γιαπωνέ

χιτεκτονικής, με τοίχους από μπαμπού και πανέμορφα μεταξένια κόκκινα υφάσματα

ντάνευαν τις αισθήσεις. Οι παλιοί τοίχοι από τούβλα, που κάποτε ανήκαν στο κτίριο ενός στα

ένου, ήταν γεμάτοι με τοιχογραφίες. Η μαρίνα ήταν πια πλήρως ανακαινισμένη. Ήταν απίστι μπορούσαν να πετύχουν τα χρήματα από κοινού με τη δημιουργικότητα.



Η Λα Ντόλτσε Φαμίλια ήταν το πρώτο κατάστημα που αποκαλύφθηκε. Ένα κομμάτι ύφα

το λογότυπο τυπωμένο πάνω του, κάλυπτε το κτίριο. Τα σκοινιά ήταν έτοιμα να κοπούν

όσταγμα του Μάικλ. Το πλήθος περίμενε με αγωνία και η μπάντα έπαιζε μουσική σε ανά

νο.

Η Αλέξα άρχισε να φωνάζει και να βγάζει επιφωνήματα όταν ο Νικ έκοψε την κόκκινη κορ

ι η Μάγκι έκανε το ίδιο, νιώθοντας πολύ περήφανη. Ο Νικ είχε δουλέψει σκληρά και πίστευ

ειρο που είχε, να μεταμορφώσει τη μαρίνα σε κάτι όμορφο. Πίστευε στα όνειρά του. Ίσως

θει η ώρα να πιστέψει και η ίδια στα δικά της. Ίσως να μην είχε τον άντρα που αγαπούσε,

ορούσε να αντλήσει μεγαλύτερη ικανοποίηση από την καριέρα της. Κοιτάζοντας τις φωτογρ

υ είχε βγάλει στο Μπέργκαμο, είχε ξυπνήσει μέσα της η ανάγκη να φωτογραφίσει κάτ

σιαστικό. Συνήθως, αγνοούσε αυτά τα ένστικτά της. Αυτή τη φορά, αποφάσισε να εξερευ

ν ανάγκη της να απαθανατίσει την ομορφιά του κόσμου μέσα από τα δικά της μάτια

ογραμματίσει να κάνει εκδρομές, συνδυάζοντάς τες με τις συνηθισμένες φωτογραφήσεις τη

έβλεπε εκδότες περιοδικών στην Αγγλία για να συζητήσει αυτή τη δουλειά της.

Ο Μάικλ ανέβηκε στο βήμα. Η καρδιά της έχασε χτύπους. Κάθε κύτταρό της ούρλιαζε. Ήθε

υ χαϊδέψει τα μαλλιά, να αγγίξει το σκληρό του μάγουλο, και να ζήσει αυτή τη στιγμή μαζί

ρούσε ένα κομψό, σκούρο γκρι κοστούμι και μια μοβ γραβάτα, και σκέπαζε όλον το χώρο μρουσία του. Αμέσως, το πλήθος έκανε ησυχία. Οι γυναίκες άρχισαν να μιλούν και να χαζογε

τικρίζοντας τη μελαχρινή ομορφιά του και το σέξι βλέμμα του. Η Μάγκι ήθελε τόσο πολύ να

να μην απλώσουν τα χέρια τους πάνω του. Όμως, παρέμεινε σιωπηλή.

«Κυρίες και κύριοι» είπε στο μικρόφωνο. «Χαίρομαι που βρίσκομαι ανάμεσά σας γ

οκαλυπτήρια του μεγαλύτερου οικογενειακού μας ονείρου. Η οικογένειά μου έφτιαξε τον π

ύρνο στο Μπέργκαμο, στην Ιταλία, με γλυκά από την κουζίνα της μητέρας μου. Έπειτα

ληρή δουλειά, οι Κόντε άνοιξαν καταστήματα στο Μιλάνο, και πάντα ονειρεύονταν να έρ

ην Αμερική για να γευτείτε τις συνταγές τους. Το όνειρο έγινε πια πραγματικότητα, και ευχαρ

ους εσάς που ήρθατε για να το μοιραστείτε.»

Ο κόσμος άρχισε να χειροκροτεί και να επευφημεί. Ο Μάικλ συνέχισε, ευχαριστώντας τον

ι την Ντριμσκέιπ Εντερπράιζις, τους συνεταίρους του και ένα σωρό άλλους συνεργάτες πο

αν βοηθήσει στην πορεία. Έπειτα έκανε μια παύση. Κοίταξε ανάμεσα στο πλήθος. Και κάρ

βλέμμα του πάνω της.

Στη Μάγκι κόπηκε η ανάσα.

Τα μάτια του ήταν πλημμυρισμένα από συναίσθημα. Άρχισε να μιλάει σαν να ήταν οι δυο

άθε του λέξη τής τρυπούσε την καρδιά και το μυαλό, με μια οικειότητα που την έκανε να τρ

οικογένεια είναι πολύ σημαντική για μένα. Είναι κάτι στο οποίο πιστεύω. Το όνομα τη

όλτσε Φαμίλια αντιπροσωπεύει όλα αυτά που αγαπώ, που πιστεύω, που με κάνουν να ν

ρήφανος. Αυτά που αγαπώ πιο πολύ από το καθετί.»

Τα χέρια της ίδρωσαν, καθώς στεκόταν καρφωμένη στην ίδια θέση, μαγεμένη από τη φωνή

μάτια του, την παρουσία του.

«Έχω ανακαλύψει πια μια νέα οικογένεια. Έχω ερωτευτεί μια υπέροχη γυναίκα, κάποια π

ανε να πιστέψω στην αιώνια αγάπη. Κάποια που κατάφερε να σπάσει το περίβλημα, να διεισ

ον κόσμο μου και να με κάνει να νιώσω ολοκληρωμένος. Όμως, δυστυχώς, δεν με πιστεύε

για μου δεν είναι αρκετά για να την πείσουν ότι τη χρειάζομαι στη ζωή μου· ότι με γεμίζει. Ε



ρήφανος που ανοίγω το νέο μου φούρνο, που εγκαινιάζω μια νέα αλυσίδα καταστημάτων

μερική, όπου γνώρισα τη γυναίκα την οποία θέλω για σύζυγό μου.»

Με ένα του νεύμα, τα σκοινιά κόπηκαν και έπεσε το ύφασμα.

Εμφανίστηκε η περίτεχνη ταμπέλα με τα έντονα γράμματα που σχημάτιζαν το όνομα

ύρνου.

Λα Ντόλτσε Μάγκι.

Ένιωσε το αίμα να χτυπάει τις φλέβες της και ο κόσμος γύρω της θόλωσε. Έγειρε και έ

εί. Ανοιγόκλεισε τα μάτια και γύρισε το κεφάλι της προς την Αλέξα, που της κρατούσε σφιχ

ρια και μετά την τράνταξε λίγο.

«Δεν καταλαβαίνεις, Μάγκι;» τη ρώτησε με δάκρυα στα μπλε μάτια της. «Σ’ αγαπάει. Πά

ύ ήσουν για αυτόν – απλά πρέπει να γίνεις αρκετά γενναία για να το ζήσεις. Πρέπει να πιστ

σου αξίζει. Αυτό μου είχες πει εκείνη τη μέρα, όταν ο Νικ είχε παραδεχτεί ότι με αγαπ

μάσαι; Αν αγαπάς κάποιον, παλεύεις για αυτόν, ξανά και ξανά. Η καλύτερή μου φίλη δεν

λή. Σου αξίζει όλο αυτό. Σου αξίζει η αγάπη.»

Ένιωθε σαν βαμπίρ που ερχόταν ξανά πίσω στη ζωή, έπειτα από βαθύ ύπνο. Ξαφνικά, είδε

ώμα και σχήμα υπό νέο πρίσμα. Ένιωσε τις αισθήσεις της να εκρήγνυνται και άρχισε να περπ

άμεσα στο πλήθος για να φτάσει στο βήμα, όπου ο Μάικλ την περίμενε.

Τη συνάντησε στα μισά της διαδρομής. Κοίταξε το όμορφο πρόσωπό του, το γεμάτο σχήμα

λιών του, την πεισματάρικη λακκούβα στο σαγόνι του, το πάθος στα σκοτεινά μάτια του

ασε το πρόσωπο με τα μεγάλα, σκληρά χέρια του, και πίεσε το μέτωπό του στο δικό της. Η ζ

άσα του τη χάιδεψε.

«Μάγκι μου, αγάπη μου, σ’ αγαπώ. Θέλω να ζήσω μαζί σου, να γεράσω στο πλάι σου κ

νω παιδιά μ’ εσένα. Με έκανες κουρέλι. Εντελώς. Δεν θα μπορούσα ποτέ να διαλέξω

ναίκα, γιατί θα βαριόμουν μέχρι θανάτου. Δεν το καταλαβαίνεις; Δεν θέλω την τυπική γυν

υ νομίζεις πως θα με κάνει ευτυχισμένο, γιατί εσύ είσαι η γυναίκα για μένα. Ο σαρκασμός σοεύμα σου, η σεξουαλικότητά σου, η ειλικρίνειά σου. Η θέση σου είναι δίπλα μου, και δεν

ρατήσω μέχρι να σε πείσω. Κατάλαβες;»

Προσπάθησε να μην κλάψει και τον αγκάλιασε.

Τα χείλη του συνάντησαν τα δικά της. Τη φίλησε βαθιά, καθώς ο ήχος από τις επευφημίε

ήθους βούιζε στα αυτιά της. Η καρδιά της φούσκωσε στο στήθος της, και μετά ηρέμησε

σθηση γαλήνης και επιστροφής στο σπίτι της την πλημμύρισε, και τελικά αφέθηκε.

«Σ’ αγαπώ, Μάικλ Κόντε» ψιθύρισε έντονα, όταν τα χείλη του άφησαν τα δικά της. «Και

πάντα: εσένα, την οικογένειά σου, τους φούρνους σου, όλα. Πάντα σε αγαπούσα, αλλά φοβότο δω.»

Τη φίλησε ξανά. Ο Μάικλ την άρπαξε και τη σήκωσε ψηλά, γελώντας χαρούμενος. Έ

λιγμένη στη σφιχτή αγκαλιά του, νιώθοντας επιτέλους πλήρης.

Με το δικό της σπίτι και το δικό της, ευτυχισμένο τέλος.



Επίλογος

Μάγκι, βιάσου! Οι μεταφορείς είναι εδώ!»

Μουρμούρισε χαμηλόφωνα και κοίταξε για άλλη μια φορά τα άδεια δωμάτια του σπιτιού

εκάροντας αν είχε ξεχάσει κάτι. Δεν ήταν εύκολη η μετακόμιση σε μια έπαυλη. Είχαν

αφωνήσει σχετικά με το πώς ήθελαν να είναι διακοσμημένα τα δωμάτια. Έγλειψε τα χείλη

αν σκέφτηκε όλους τους υπέροχους τρόπους με τους οποίους τα είχαν ξαναβρεί. Ε

γκαινιάσει» πολλά δωμάτια...

Ευτυχώς, υπήρχαν πολλά ακόμα.

«Έρχομαι!» φώναξε.

Κοίταξε για μια τελευταία φορά το γυμνό στρώμα στο κρεβάτι, και έκανε μια παύση κ

μήθηκε. Πήγε προς τα εκεί και έβαλε το χέρι της κάτω από το στρώμα.

Η λίστα.

Τα ξόρκια αγάπης.

Κοίταξε το λευκό χαρτί, και το ξεδίπλωσε για να τσεκάρει τη λίστα. Ευτυχώς που ο Μάικ

ν είχε δει – θα πέθαινε από ντροπή. Κουνώντας το κεφάλι της για τη γελοιότητα των πράξεών

άβασε όλα αυτά που είχε ζητήσει από τη Μητέρα Γη να της χαρίσει σε έναν σύζυγο. Οι α

λέχτηκαν μεταξύ τους, καθώς το βλέμμα της γλιστρούσε στο χαρτί.

Έναν πιστό άντρα.

Έναν άντρα που να αγαπάει την οικογένεια.

Έναν άντρα που να είναι καλός εραστής .

Έναν άντρα που να μπορεί να είναι φίλος μου.

Έναν άντρα που να μπορεί να με ταρακουνήσει.

Έναν άντρα στον οποίο θα μπορώ να πω τα μυστικά μου.

Έναν άντρα που να μπορώ να εμπιστευτώ.

Έναν άντρα με αυτοπεποίθηση.

Έναν άντρα με ανοιχτή καρδιά.

Έναν άντρα που θα παλέψει για μένα.

Έναν άντρα που θα με αγαπήσει ακριβώς όπως είμαι.

Της κόπηκε η ανάσα. Ξαναδιάβασε τη λίστα και ένιωσε ένα περίεργο συναίσθημα. Ή

θυσμένη, με ανύπαρκτες άμυνες, και ένιωθε μόνη. Ποτέ δεν θα τα είχε γράψει όλα αυτά με

λογική της. Όχι. Κάθε σημείο στη λίστα φώναζε ότι αναζητούσε κάποιον για να

οκληρώσει.

Τον Μάικλ. Η Μητέρα Γη τής είχε στείλει τον Μάικλ Κόντε.

Το διαμαντένιο δαχτυλίδι έλαμψε στο φως, καθώς δίπλωνε προσεκτικά το χαρτί κα

αλάκωνε στο χέρι της. Γελοιότητες… Δεν είχε κάνει μάγια. Δεν υπήρχε Μητέρα Γη. Ο τέ

τρας και τα ξόρκια αγάπης δεν υπήρχαν.

Σωστά;



Αποφάσισε να πετάξει το βιβλίο με τα ξόρκια. Πού το είχε βάλει;

Η Καρίνα.

Όταν είχε επιστρέψει στο σπίτι μετά τη μαρίνα, τη νύχτα που τα είχαν ξαναβρεί, η Μάγκι β

ν Καρίνα στην πόρτα του Μάικλ. Το καλύτερο όλων ήταν η τεράστια μαύρη χνουδωτή μπάλα

ατούσε στην αγκαλιά της.

Ο Δάντης, με το που είδε τη Μάγκι, πήδηξε από την αγκαλιά της Καρίνα στη δική της, λε

ήκε εκεί. Η Καρίνα ομολόγησε ότι, με το που είπε στον Δάντη ότι θα τον πήγαινε να δει τη Μ

ήκε στο κλουβί μεταφοράς του λες και είχε καταλάβει. Και, τελικά, ίσως να είχε καταλάβει.

Με την οικογένειά της ολοκληρωμένη, η Μάγκι συνειδητοποίησε πώς ήταν να α

αγματικά στους άλλους και ορκίστηκε να μην το ξεχάσει ποτέ ξανά. Παρ’ όλα αυτά, δεν

εσε η ιδέα ότι η καινούργια της αδερφή είχε ένα βιβλίο με ξόρκια που μπορεί να έπιαναν.

Δάγκωσε το κάτω χείλος της και αναρωτήθηκε αν έπρεπε να πει κάτι.

Μπα… Ποιες ήταν οι πιθανότητες; Ήταν κάτι ανόητο, και η Καρίνα πιθανόν να το διάβαζ

λούσε και να το πέταγε.

Η Μάγκι κούνησε το κεφάλι της και άφησε το δωμάτιο και την παλιά ζωή πίσω της.



Ευχαριστίες

ό τότε που το The Marriage Bargain (Ένας Αλλιώτικος Γάμος) μπήκε στη λίστα των μπ

λερ των Νιου Γιορκ Τάιμς και της USA Today , εισπράττω σημαντική υποστήριξη από

αγνώστες και τους ομότεχνούς μου. Πρέπει να ευχαριστήσω πάρα πολύ κόσμο, αλλά, κάθε

υ θέλω ένα χαμόγελο ή να μοιραστώ μια καλή ή μια άσχημη στιγμή, εσείς είστε δίπλα μου. Τ

μαντικά ονόματα είναι τα παρακάτω:

Γουέντι Σ. Μάρκους, Έιμι Κάρσον, Μέγκαν Μόλρι, Τζάνετ Λέιν Γουόλτερς, Λιζ Μ

πάρμπαρα Τ. Γουάλας, Άμπι Γουάιλντερ και Τζούλια Μπρουκς. Ειδικές ευχαριστίες στην Τ

ις, που ήταν δίπλα μου στις ημερομηνίες παράδοσης!

Γαμήλια Παγίδα --

Documents

Transcript of Γαμήλια Παγίδα --