Δυο λόγια με αφορμή το Δομοκό - κάλεσμα για τη συνέχεια

Με αφορμή το κάλεσμα και τη συγκέντρωση στο Δομοκό με την παρουσία

πολλών συντρόφων και συντροφισσών από διάφορες πόλεις της χώρας, ως

συνέλευση ενάντια στις φυλακές υψίστης ασφαλείας Βόλου, θέλαμε να αναφερθούμε

σε όσα εκτυλίχθηκαν εκεί, τις εκτιμήσεις μας, και να καταλήξουμε σε μια πρόταση για

τη συνέχεια.

Απολογίζοντας το διήμερο των εκδηλώσεών μας καθώς και τη συγκέντρωση

της 6/4, αναγνωρίσαμε κάποιες προβληματικές που προέκυψαν εκεί. Επειδή σκοπός

μας είναι η συνέχιση του αγώνα ενάντια στις φυλακές υψίστης ασφαλείας και σε κάθε

φυλακή, θεωρούμε ότι πρέπει να φροντίσουμε για την αποφυγή παρεξηγήσεων και

φαινομένων ασυνεννοησίας, για να μπορούν οι δράσεις μας να είναι

αντιπροσωπευτικές του πλούτου μας απ τη μία, αλλά και ουσιαστικά αποτελεσματικές

από την άλλη. Θέτουμε λοιπόν κάποιους προβληματισμούς μας προς συζήτηση στις

συνελεύσεις-ομάδες των συντρόφων που ήταν εκεί καθώς και μια πρόταση για τη

συνέχεια.

Σε δράσεις όπως αυτή στο Δομοκό, που είναι μεγάλη η συμμετοχή και η

πολυμορφία πρακτικών και αντιλήψεων, παρουσιάζεται συχνά πρόβλημα

συντονισμού και συνεννόησης - κάποιες απόψεις ... χάνονται, άλλες παρεξηγούνται.

Το κάλεσμα που έγινε λοιπόν από τη συνέλευση Αθήνας, είχε συγκεκριμένο

πλάνο για τη δράση αυτή, ενώ αρκετοί σύντροφοι από επαρχία -κι όχι μόνο- είχαν

διαφορετική ερμηνεία και διαθέσεις αντιμετώπισης της κατάστασης. Η δυσλειτουργία

που προκλήθηκε όταν διαπιστώθηκε ότι δε θα προσεγγίσουμε τις φυλακές λοιπόν,

ήταν αναμενόμενη. Το όποιο πλάνο, δεν είχε γίνει γνωστό εκ των προτέρων ώστε να

συζητηθεί ή και να εμπλουτιστεί κι επιπλέον, δεν είχαμε από κοινού καθορίσει κάποιο

σημείο και ώρα που θα βρεθούμε για συζήτηση έχοντας κι ένα “plan B” στα υπ όψη,

για κάθε ενδεχόμενο. Όλα έγιναν υπό καθεστώς πίεσης και βιαστικά, στερώντας από

το εγχείρημα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που θα μπορούσε να έχει, αφού αντί για μια

επί τόπου σοβαρή συνέλευση, έγιναν διάφορα πηγαδάκια ή μίνι συνελεύσεις, με

ποικιλία υφών, στοχεύσεων, κτλ.

Ο αγώνας ενάντια στις φυλακές υψίστης ασφαλείας δεν είναι μια επιμέρους

θεματική περιορισμένου ενδιαφέροντος. Μας αφορά όλους-ες, ή θα έπρεπε

τουλάχιστον. Η παρουσία όλων μας στον Δομοκό όμως, δεν σημαίνει πως δεν έχουμε

διαφορές στην ανάλυση και δράση, στις επιμέρους οπτικές και σκεπτικά.

Γι αυτό θεωρούμε ότι πριν από τέτοιες δράσεις θα πρέπει να υπάρχει

επικοινωνία και αλληλεπίδραση μεταξύ των κατά τόπους συντρόφων. Τα όποια

πλάνα και σχεδιασμοί, από τη στιγμή που αφορούν κάτι πολύ συγκεκριμένο χωρικά

και χρονικά, θα πρέπει να κοινωνούνται από πριν, να υπάρχει διάλογος και -γιατί όχι-

συνδιαμόρφωση. Οπότε, οφείλουμε να προσπαθήσουμε να διεξάγεται ένας τέτοιος

αγώνας, με τρόπο που να διασφαλίζει την ισότιμη συμμετοχή όλων. Μόνο έτσι θα

μπορεί να υπάρχει κάποια προοπτική ουσιαστικής δραστηριοποίησης, η οποία θα

πηγαίνει πραγματικά μπροστά τον αγώνα, εμάς που τον διεξάγουμε, αλλά και τα

συντρόφια μας στη φυλακή.

Πέρα από αυτά όμως, πρέπει να διασφαλίσουμε την ύπαρξη της

συντροφικότητας σε κάτι τέτοιες δράσεις. Ακόμα κι εν μέσω ασυνεννοησίας και

παρεξηγήσεων, καλό θα είναι να αποφεύγονται ειρωνικά και απαξιωτικά σχόλια προς

άλλους/ες συντρόφους/ισσες. Να αποφεύγονται η διάχυση ενός κλίματος οριακά …

εχθρότητας όταν κάποιο πλάνο ή άποψη δείχνει να μην ακολουθείται ή να μη βρίσκει

την ανταπόκριση που αναμενόταν ίσως. Το να γίνεται κάτι τέτοιο, απειλεί σαφώς τη

συνοχή των εγχειρημάτων, αποθαρρύνει κόσμο, και δημιουργεί μια ατμόσφαιρα

αυτοκαταστολής, που μόνο δημιουργικά δε συμβάλλει στον όποιο αγώνα...

Καταλήγοντας, ξανατονίζουμε ότι όλα αυτά τίθενται προς συζήτηση γιατί οι

όροι με τους οποίους διεξάγεται ένας αγώνας, οι σωστές σχέσεις και συνεννοήσεις,

είναι απαραίτητες συνθήκες για να υπάρχει ενότητα αλλά και αποτελεσματικότητα.

Επειδή επομένως ο αγώνας ενάντια στις Φ.Υ.Α. δεν έληξε αλλά αντίθετα τρέχει ακόμα

και θα τρέχει για καιρό, προτείνουμε σαν επόμενες κοινές δράσεις τα εξής:

Πέρα από τις κινήσεις που γίνονται κατά τόπους σε διάφορες πόλεις, να

καθοριστούν κάποιες ημέρες πανελλαδικών δράσεων με μικροφωνικές,

συγκεντρώσεις και πορείες αλληλεγγύης στις πόλεις στις οποίες δραστηριοποιούμαστε

και τέλος να υπάρξει επικοινωνία και συνεννόηση για μια κοινή παρέμβαση στις

φυλακές Δομοκού στα τέλη Μαΐου, αυτή τη φορά χωρίς να είναι ανακοινωμένο το

κάλεσμα σε δημόσια μέσα. Οι πρακτικές λεπτομέρειες δηλαδή και ό,τι αφορά το

κάλεσμα να είναι μέσω e-mail ή άλλων μέσων που θα κριθούν πρόσφορα.

Συντροφικά,

Συνέλευση ενάντια στις φυλακές υψίστης ασφαλείας, Βόλος