Από την Μάγδα Μυστικού-Καραγιαννιώτου

΄΄ Περιοδικό Ποιότητα Ζωής΄΄ ΄΄ Εφημερίδα Νέα Φωνή΄΄

ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΡΑΚΑΡΗΣ- ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΣ

΄΄Απέρητη και οριοθετημένη η εικαστική οντότητα

του Καράκαρη αναφορά στην προσωπική του

ταυτότητα΄΄

Οι αδιάσταλτες ζελατίνες με τα μελάνια τα κάρβουνα και τις ακρυλικές

σκόνες μέσω της ιδιοσυστασίας του χορικού της εξέλιξης της εικόνας,

αναιρούν και προβάλλονται αισθητικά δια της αμεσότητας του καλλιτέχνη.

Η πεπατημένη της ισορροπίας του γεωμετρικού σχεδίου ως απώρεια

της μαθηματικής πράξης και των κανόνων του τρισδιάστατου,

απεγκλωβίζεται και επεκτείνεται στον χώρο με την εξέλαση του μη ορατού.

Με την προσωπική μου εισδοχή στην αναφορά της ζωγραφικής εκδοχής του

Πέτρου Καράκαρη εισχώρησα στην αναγκαιότητα της μετεξέλιξης των

εικόνων του για άλλου είδους ανάγνωση. Η σειρά «Ναοί» αντανακλώντας

το κλέος και την αλυτρωτική τους φθορά στον χρόνο με περιέλουσαν από

σκιές και φως σ’ ένα πάντρεμα εξαιρετικού σχεδιασμού και μεταφυσικής

κουλτούρας. Εγώ ο θεατής ως δορυφόρος με σημείο αναφοράς και

επίκεντρο την σχεδιαστική επιφάνεια, εισπράττω διαφοροποιημένη διάδοχη

εικόνα είτε στο αυτούσιο ζωγραφικό έργο είτε στο παράπλευρο αυτού με

ανεστραμμένους τους όρους θέασής των. Μία σχεδιαστική ανατροπή με την

έμφαση του μη ορθολογιστικού έχει γνώμονα την παράδοξη εικόνα του

ζωγράφου.

Το ύψος από τις κολώνες του Ναού του «Ποσειδώνα» στο Σούνιο,

προκλητικές παίρνουν υψόμετρα διαφοροποιημένα και πλευρίζουν τον

χώρο με κλίσεις και συγκλήσεις για παρατήρηση και φαντασίωση. Το

παιχνίδι με τις ευθείες εκθέτει παραμέτρους διαφοροποιημένους από την

πραγματικότητα και η όραση πλάθει όψεις και κατόψεις με προοπτική που

εναλλάσσεται. Βάθρα, θρόνοι, κιβώτια και σκάλες αναβαθμίζονται

σημειολογικά και ορίζουν εκ νέου την πραγματική δομή του σχήματος. Η

όρασή μας μετακινείται περιμετρικά, αναδομώντας την εικόνα του έργου,

διαμορφώνοντας καταστάσεις. Το χρώμα με ομοιογένεια συνεπικουρεί στην

ταυτότητα των έργων προσδίδοντας στην φόρμα και τις διαστάσεις

μεταφυσική εκδοχή. Εστιασμένα θέματα επιμέρους αποκτούν την

προσωπική τους έκφραση και οριοθετούνται με αποκλίσεις στην

εξαλλαγμένη τους υπόσταση. Έτσι θα τα συναντήσουμε μεγάλα μικρά η και

με διαφορετική οπτική γωνία ως μέρη ενός σχεδιαστικού συνόλου σε

παραλλαγή.

2

Με εσωτερική ανάγκη φυγής του πραγματικού στην προσωπική του

ορίζουσα ο καλλιτέχνης αποστασιοποιεί το θέμα έλκοντας την προσωπική

θέση του θεατή δια της οπτικής του έργου . Στην θεματική του «Πύλες της

Νάξου» εισδύουμε πολυεστιακά το όλο εγχείρημά του να μετακινείται

αισθητικά αλλά και με την μεταστατική του ιδεολογική θέση. Είναι το

πέρασμα γενικώς σε άλλη κατάσταση, μεταφυσική μου σημειώνει και έχει να

κάνει με τις προσωπικές του ανησυχίες για την τέχνη και τις αποχρώσεις της

στον ψυχισμό μας.

Δεν ορίζει με το στιβαρό του σχέδιο καθημερινές εικόνες ενώ

επεκτείνει την δράση του σε απόλυτη ψυχολογική έκφραση ενός κόσμου

εκτός των ορίων. Οι μορφές δεν είναι συνήθεις στην εικαστική του

δημιουργία. Όταν τις συναντούμε μας προβληματίζουν με την

κομφορμιστική τους οντότητα και υπαγωγή τους. ως υπερρεαλιστικά

δείγματα της σύγχρονης παρουσίας του ανθρωποκεντρικού συστήματος.

Γεωμετρικά σχήματα παίρνουν θέσεις στην εικόνα του σχεδιασμού

του με έντονη διάθεση να ανανεώσει την δομή του θέματος. Εκλεπτυσμός

στις διαγραμμίσεις δημιουργεί επίπεδα και εντυπώσεις με αναδομήσεις και

αισθητική πληρότητα. Ο Πέτρος Καράκαρης καλός γνώστης της

ζωγραφικής του πράξης έχει σπουδάσει στην σχολή Εικαστικών και

Εφαρμοσμένων Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Δάσκαλός του ο θεωρητικός της Τέχνης καθηγητής Βαγγέλης

Δημητρέας. Παρακολούθησε σεμινάρια βυζαντινής Αγιογραφίας και

συντήρησης – αποκατάστασης φορητών εικόνων ενώ συμμετείχε στην

αγιογράφηση Ναών. Έργα του βρίσκονται στο κρατικό Μουσείο Σύγχρονης

3

Τέχνης σε ναούς, στο Ιστορικό Μουσείο του ολοκαυτώματος στο Χορτιάτη,

στην Πινακοθήκη της εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών και σε διάφορες

συλλογές. Ο καλλιτέχνης, δραστηριοποιείται στην Θεσσαλονίκη όπου και ζει

με την οικογένεια του.

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Νέα Φωνή.

Τεύχος 17 Μάιος 2008

4