Να προωθήσουμε, να στηρίξουμε τη μετωπική αριστερήσυνεργασία στο κίνημακαι στους αγώνες!

Ήδη από τις αρχές του καλοκαιρι-

ού, η οργάνωσή μας, με νωπές τις

εμπειρίες του Συντάγματος (θετι-

κές και αρνητικές) και με βάση τις

εκτιμήσεις μας για όξυνση της επί-

θεσης αλλά και με βάση τα συμπε-

ράσματα από τη στάση των μαζών

και των άλλων δυνάμεων, προχώ-

ρησε σε μια εσωτερική διαδικασία

με αντικείμενο τις πρωτοβουλίες

που καλείται να πάρει.

σελ. 11

Προβλήματα της ελληνικής κεφαλαιοκρατίας και αγωνίες του πολιτικού της προσωπικού

σελ. 12-14

Για το «κίνημα της πατάτας»

Το πρώτο και βασικό που επιβε-

βαιώνεται από τη μεγάλη ανταπό-

κριση του κόσμου σ’ αυτό «κίνη-

μα» της πατάτας είναι η οξύτητα

των προβλημάτων που αντιμετω-

πίζουν λαός και εργαζόμενοι. Οι

χιλιάδες που συνωστίζονται μπρο-

στά στις νταλίκες για ένα τσουβάλι

πατάτες (για να γλιτώσουν ελάχι-

στα ευρώ από τη διαφορά τιμής)

φανερώνουν τις πρωτόγνωρες

διαστάσεις που έχουν πάρει στη

χώρα μας η φτώχεια και η πείνα.

σελ. 2

Ρωσία: Προεδρικές εκλογές Παράσταση για ένα ρόλο

σελ. 16

δεκαπενθήμερη εφημερίδα του Κ.Ο. του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας (μαρξιστικού-λενινιστικού) www.kkeml.gr Σάββατο 10 Μάρτη 2012 χρόνος 31ος φ. 683 1.50€

Σφαγίασαν το λαό και ξεπούλησαν

τη χώρα με τη δανειακή σύμβαση

που τα χρέη της φτάνουν ως το

2042 και περιμένουν την επιτυχή έκβαση

του PSI για να… πανηγυρίσουν! Να πανη-

γυρίσουν με τα ασύστολα ψέματα πως

«μείωσαν το χρέος» μιας χώρας που την

οδήγησαν σε ολοκληρωτική υποδούλωση

στον ιμπεριαλισμό, μιας χώρας που είναι

ήδη «άδεια από φάρμακα» τα ράφια της,

που η στατιστική ανεργία ξεπέρασε το

21% και ένα στα τέσσερα μαγαζιά και επι-

χειρήσεις βάζει λουκέτο. Να πανηγυρί-

σουν την ίδια ώρα που απειλούν μαζικά

το λαό με κατασχέσεις των σπιτιών του,

των μισθών και των συντάξεων, γιατί πρέ-

πει να ρέει ανεμπόδιστα ο πλούτος των

πραγματικών αξιών στα αδηφάγα ιμπε-

ριαλιστικά ταμεία. Να πανηγυρίσουν

γιατί έστησαν στον τοίχο τους εργάτες, τις

συλλογικές τους συμβάσεις και τους

μισθούς τους και άρα έφτιαξαν μόνιμα

κανάλια ασύδοτης κλοπής από τις πραγ-

ματικές πηγές πλούτου… Να πανηγυρί-

σουν γιατί εγκαθίδρυσαν την κοινωνική-

οικονομική ερήμωση σε όλες τις πτυχές

της ζωής της χώρας και γιατί εξάπλωσαν

την εξαθλίωση σε όλες τις εργατικές-λαϊ-

κές οικογένειες…

συνέχεια στη σελ. 2

Τα μαύρα ξέφτια της αστικής δημοκρατίας απειλούν το λαό!

Η οργή να γίνει κίνημα αντίστασης και ανατροπής

Το αίτημα για Ταμείο για όλους τους ανέργους και γιαόλο το διάστημα της ανεργίας είναι, σε αυτές τις συνθή-κες, βασικός όρος επιβίωσης με στοιχειωδώς αξιοπρε-

πείς όρους, για τους πάνω από ένα εκατομμύριο άνεργους.Είναι ταυτόχρονα, στο βαθμό που μπορεί να κερδηθεί, η πιοαποτελεσματική πίεση για τη διεκδίκηση του δικαιώματος στηδουλειά. Η κινηματική απάντηση στη μείωση του Ταμείου Ανερ-γίας αποτελεί προϋπόθεση για να έχει επιτυχία ο αγώνας γιαδουλειά, Ταμείο και περίθαλψη.

Συλλογικότητες ανέργων και επισφαλώς εργαζόμενωνκαλούν όλους τους άνεργους να διαδηλώσουμε.

Πρωτοβουλία Ανέργων ΠεριστερίουΑνοιχτή Πρωτοβουλία Ανέργων (ΣΩ .Β.Α.)Συνέλευση Ανέργων Σωματείου Μισθωτών ΤεχνικώνΕργατική Λέσχη Νέας ΣμύρνηςΟμάδα ανέργων-επισφαλώς εργαζομένων του κοινωνικούκέντρου ΒύρωναΔίκτυο Επισφαλώς Εργαζομένων - ΑνέργωνΠανελλήνια Ένωση Αδιόριστων Εκπαιδευτικών (ΠΕΑΕ)Εργατική Ενότητα Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης Περάματος

Συγκέντρωση στην Ομόνοια την Πέμπτη 15 Μάρτη, στις 11:00 π.μ. και Πορεία προς το Υπουργείο Εργασίας

Κάτω τα χέρια από το ταμείο ανεργίας

Ετήσια Συνδροµή: Εσωτερικού 45 €

Εξωτερικού 65 €

Σάββατο 10 Μάρτη 201222 Προλεταριακή Σημαία

ÐñïëåôáñéáêÞ Óçìáßá Êùä. 3112∂ΉfiÛÂȘ ∂∫∆√™ ∆ø¡ ∆∂πΧø¡, ∞ÛÙÈ΋ ÌË ÎÂÚ‰ÔÛÎÔÈ΋ ÂÙ·ÈÚ›·

¢¢ÈÈ¢ıı‡‡ÓÓÂÂÙÙ··ÈÈ ··fifi ™™˘ÓÓÙÙ··ÎÎÙÙÈÈÎ΋‹ ∂∂ÈÈÙÙÚÚÔÔ‹‹ ∂∂ÎΉ‰fifiÙÙˢ:: °°ÚÚ.. ∫∫ˆÓÓÛÛÙÙ··ÓÓÙÙfifiÔÔ˘ÏÏÔÔ˜ ÀÀ‡‡ıı˘ÓÓÔÔ˜ ™™‡‡ÓÓÙÙ··ÍÍˢ:: µµ.. ™™··ÌÌ··ÚÚ¿¿˜∂∂‰‰ÚÚ··:: ∂∂ÌÌÌÌ.. ªªÂÂÓÓ¿¿ÎÎËË 4433,, 110066 8811 ∞∞ıı‹‹ÓÓ··,, ∆∆ËËÏÏ..:: 221100 3333..0033..663399 FFaaxx:: 221100 3388..1155..559977 ssiimmeeaa@@kkkkeemmll..ggrr ££ÂÂÛÛ//ÓÓ››ÎÎËË,, ∂∂ÁÁÓÓ··ÙÙ››·· 112266 ∆∆ËËÏÏ..:: ((22331100)) 227788..997788 ccppggmmlltthhee@@tthhee..ffoorrtthhnneett..ggrr wwwwww..kkkkeemmll..ggrr

ÂÂÂÂÓÓÓÓ ÈÈÈÈÛÛÛÛ ¯‡‡‡‡ÛÛÛÛÙÙÙÙÂÂÂÂÙÙËËÓÓÙÙËËÓÓ¤¤ÎΉ‰ÔÔÛÛËË ¤¤ÎΉ‰ÔÔÛÛËË

∂∂ ££¡¡ππ ∫∫∏∏ ∆∆ƒƒ∞∞ ¶¶∂∂ ∑∑∞∞:: IIBBAANN:: GGRR8811 00111100 11229900 00000000 1122994499884455 228888BBIICC:: EETTHHNNGGRRAAAA

ΠΠΟΟΛΛΙΙΤΤΙΙΚΚΗΗ

«Νέα σελίδα»Θέλουν λοιπόν τώρα να γυρίσουν σε μια

«νέα σελίδα». Να «κλείσουν» τον αιματηρόκύκλο που άνοιξε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚτο Νοέμβριο του 2009 και τον οποίο συνέχι-σαν και διεύρυναν όλα μαζί τα κόμματα τηςυποτέλειας με το μανδύα της κυβέρνησης«εθνικής σωτηρίας». ΠΑΣΟΚ, Ν∆, ΛΑΟΣ,∆ΗΣΥ και οι περί αυτούς, όλοι μαζί υπηρέ-τες της ∆ύσης, του ιμπεριαλισμού, τηςαποχαλινωμένης αγριότητας του καπιταλι-σμού της κρίσης. Όμως δεν χωρούν, καικυρίως δεν έχουν, αυταπάτες. Στη «νέασελίδα» είναι ήδη χαραγμένες από ταΜνημόνια και την ιμπεριαλιστική επέλασηόλες οι βασικές συντεταγμένες της βαρβα-ρότητας που θα υπηρετήσουν. Τα εργατικά-λαϊκά δεινά θα γίνουν ακόμη πιο βαριά, οιπολιτικές που στραγγαλίζουν τη λαϊκήανάσα και στραγγίζουν τα εισοδήματα καιτα κοινωνικά δικαιώματα των μαζών θασυνεχίσουν αμείωτες. «Η προεκλογικήπερίοδος δεν θα έχει τα συνήθη χαρακτηρι-στικά» προειδοποιεί και προαναγγέλλεικαθημερινά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.

∆εν έχουν, λοιπόν, αυταπάτες ούτε για τοτι έφτιαξαν ως τώρα, ούτε για όσα εντέλλον-ται να συνεχίσουν. Και έχουν επίσης επίγνω-ση του χάσματος που τους χωρίζει πια από τολαό. Ένα χάσμα γεμάτο από οργή που δενμπορούν, ούτε προτίθενται να το «γε-φυρώσουν» με τα πολιτικάντικα καμώματαάλλων περιόδων. ∆εν θα υπάρξουν «περιο-δείες στο λαό» και αμφίσημα σλόγκαν που θαμπορούσαν να έχουν και «φιλολαϊκή» ανά-γνωση. Ακόμα και οι παραλληλισμοί με τηνεποχή του σχεδίου Μάρσαλ είναι, κατά τηγνώμη μας, εκτός πραγματικότητας. Πάνωαπ’ όλα γιατί ο «πόλεμος» δεν τελείωσε αλλάβρίσκεται στην αρχή του. Η ∆ύση ούτε ενιαίαείναι, ούτε έτοιμη να «ανοικοδομήσει». Σπα-ράσσεται από τις εσωτερικές της αντιθέσειςκαι βρίσκεται σε κλιμακούμενη όξυνση μετις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της «Ανατο-λής». Βρίσκεται λοιπόν στη φάση της έντα-σης της επίθεσης και της καταστροφής λαών,

χωρών, περιοχών. Μέσα στις χώρες πουδέχονται την επίθεση βρίσκεται και η νεοα-ποικιακή Ελλάδα, με ένα ξεχωριστό «μερ-τικό» που έχει να κάνει με τη θέση της στοκουβάρι των ανταγωνισμών που εξελίσσον-ται σε όλα τα επίπεδα στην ευρύτερη πε-ριοχή, από τα Βαλκάνια ως το Ιράν, τη Μ.Ανατολή και ΝΑ Μεσόγειο.

Γι’ αυτό η «νέα σελίδα» προβλέπει μιαπολύ πιο αντιδραστική πολιτική διαχείρισητης χώρας και του λαού. Μια ολοένα πιοάμεση ιμπεριαλιστική επιτροπεία, όχι μόνογια να ελέγχονται οι δαπάνες του ΓενικούΛογιστηρίου, να υλοποιούνται τα διάφορα«Ήλιος» και η αρπαγή των λιμανιών, αερο-δρομίων, οδικών αξόνων, του ορυκτούπλούτου και κάθε πλουτοπαραγωγικήςπηγής που διαθέτει η χώρα. Αλλά και για ναελέγχεται άμεσα το αστικό πολιτικό σύστημακαι βέβαια τα όρια δράσης και κίνησης τουίδιου του λαού. Με άλλα λόγια, για να στη-θεί ένα «άλλο» πολιτικό σύστημα στο οποίοη δικτατορία του ιμπεριαλισμού και του κεφ-αλαίου θα έχει τον πρώτο λόγο παντού: σταεργοστάσια, στις επιχειρήσεις, στα σχολεία,στις γειτονιές, στους δρόμους, σε όλες τιςπτυχές της κοινωνικής και πολιτικής ζωής.

Η γραμμή της αστικής ανασύνταξηςΣ' αυτήν ακριβώς τη βάση επιχειρείται

ήδη η ανασύνταξη των κομμάτων τουσυστήματος και συνολικά του αστικού πολι-τικού προσωπικού. Οι δύο βασικοί πολιτικοίπαράγοντες, Βενιζέλος και Σαμαράς, επιχει-ρούν να συγκροτήσουν τις δυνάμεις τους μετην ίδια, διπλή, ο καθένας τους διακήρυξη:Από τη μια βεβαιώνουν με κάθε τρόπο πωςτο μέλλον της χώρας βρίσκεται μέσα στιςεπιταγές και το πλαίσιο που οι ιμπεριαλι-στές ορίζουν. Ταυτόχρονα, από την άλληεπιτίθενται με σφοδρότητα ενάντια στηνΑριστερά, στο λαϊκό κίνημα, επιδιώκονταςνα ορίσουν εκτός «πολιτικού νόμου» κάθετάση αντίστασης και αγώνα που εκδηλώνε-ται από τους εργαζόμενους και τη νεολαία.Ανακηρύσσεται, λοιπόν, σε κυρίαρχο τοδόγμα «κάθε αντίρρηση-αντίσταση στιςπολιτικές των Μνημονίων και του ιμπερια-

λισμού είναι εθνικά επιζήμια και πρέπει ναπαταχθεί», όχι ως μια θέση προεκλογικήςχρήσεως για τις αστικές δυνάμεις αλλά ωςμια γενική και σταθερή επιλογή με βάση τηνοποία θέλουν να διαμορφώσουν το σύνολοτης πολιτικής-κοινωνικής ζωής που θα έχεικορωνίδα της τον πιο ξέφρενο αντικομμου-νισμό. Είναι ενδεικτικό ότι η –«σοβαρή»-Καθημερινή ξεχειλίζει από άρθρα που επι-σημαίνουν ότι τα αστικά κόμματα καθυ-στέρησαν πολύ να απαντήσουν στους«συμμορίτες».

∆εν πρόκειται για υπερβολές, ούτε γιαυστερίες. Αυτό ήταν πάντα το πραγματικό«βάθος» της αστικής δημοκρατίας, παρότιόλες τις τελευταίες δεκαετίες υπήρξαν πολ-λοί «αριστεροί» καλοθελητές που επιδίωξαννα τη διακοσμήσουν με διάφορες θέσεις καιτρόπους. Σήμερα το αστικό κράτος και τακόμματα του συστήματος υποχρεώνονταιαπό την ίδια την οξύτατη ταξική πόλωση ναπάψουν να παριστάνουν πως λειτουργούνστο όνομα του «κοινού συμφέροντος» καιόλου του λαού. Και απαιτούν ανοιχτά από τολαό να υποταχτεί στο ένα και μοναδικόσυμφέρον που αναγνωρίζουν. Αυτό της τάξηςτους και του ιμπεριαλισμού που υπηρετούν.

Αναγκαιότητες και επιδιωκόμενες συγχύσεις

Η κατάσταση αυτή αντικειμενικά θέτεικαι από πολιτική άποψη με πιο «ωμό» τρόποτις ανάγκες που αντιμετωπίζουν σήμερα ηεργατική τάξη και ο λαός. Αναδεικνύουνδηλαδή ότι ηη δδοουυλλεειιάά,, ηη σσύύμμββαασσηη,, ττοο μμεερροο--κκάάμμααττοο,, ηη ππεερρίίθθααλλψψηη,, οοιι σσπποουυδδέέςς,, οοιι εελλεευυθθεε--ρρίίεεςς,, εείίννααιι πποολλιιττιικκάά--ττααξξιικκάά ζζηηττήήμμαατταα!! Ζητή-ματα που για να παλευτούν απαιτείται ησυγκρότηση κινήματος με ιδεολογική καιπολιτική συγκρότηση και σε πλήρη αντίθεσημε τον ιμπεριαλισμό, την αστική τάξη και τιςπολιτικές δυνάμεις που τους υπηρετούν.∆ηλαδή οι όροι ζωής του λαού και το μέλλοντης χώρας, θα κριθούν στην ταξική πάλη,στον αγώνα ποιος-ποιον, στον οποίο θααπαιτηθούν μάχες σε όλα τα μέτωπα και μεόλα τα εφόδια που αυτός ο αγώνας απαιτεί.

Η «οριστική νίκη» σ' αυτόν τον αγώνα δενμπορεί παρά να κριθεί με την επαναστατικήανατροπή του συστήματος της εξάρτησηςκαι της εκμετάλλευσης και την πάλη για τηνοικοδόμηση του σοσιαλισμού.

Από αυτή τη σκοπιά και στη βάση αυτήςτης κατεύθυνσης πρέπει, κατά τη γνώμη μας,να κρίνονται και να αξιολογούνται σήμερα οιαπαντήσεις (ή «απαντήσεις») που προτείνον-ται από μια ολόκληρη γκάμα δυνάμεων. Πριναπ’ όλα από τις δυνάμεις και τους παράγοντεςπου, αφού θήτευσαν επί δεκαετίες στα κόμ-ματα του συστήματος, σήμερα αποστασιοποι-ούνται από αυτά και «υπόσχονται» πως θαξαναράψουν τα αστικά ξέφτια, πως θα ξανα-φτιάξουν την «ΠΑΤΡΙ∆Α», την «ΕΛΛΑ∆Α», τη«ΝΕΑ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ», το «παλιό καλόΠΑΣΟΚ». ΣΣττηηνν ππρρααγγμμααττιικκόόττηητταα οοιι δδυυννάάμμεειιςςααυυττέέςς ααπποοσστταασσιιοοπποοιιοούύννττααιι ααλλλλάά μμέέννοουυννκκοοννττάά κκααιι δδίίππλλαα σστταα κκόόμμμμααττάά ττοουυςς,, γγιιαα ννααλλεειιττοουυρργγήήσσοουυνν σσαανν ααννάάχχωωμμαα σσττηηνν εεκκλλοογγιικκήήκκααιι κκυυρρίίωωςς πποολλιιττιικκήή χχεειιρρααφφέέττηησσηη--ααππεελλεευυ--θθέέρρωωσσηη ττωωνν λλααϊϊκκώώνν μμααζζώώνν.. Γι΄αυτό όχι μόνοδεν είναι χρήσιμες στο λαό, αλλά είναι χρήσι-μες και αναγκαίες στο σύστημα. Που, εκτόςτων άλλων, αν επιλέξει σύντομα το «εκλο-γικό ρίσκο» θα τους χρειαστεί και θα τουςχρησιμοποιήσει τόσο εκλογικά όσο και μετεκ-λογικά, μιας και με βάση τις ανάγκες τηςεπίθεσης δεν πρόκειται να αποπειραθεί περισ-σότερες από μια εκλογικές αναμετρήσεις.

Η ολοένα βαθύτερα αντιδραστική πο-ρεία του συστήματος, που δεν διστάζει ναεπιστρατεύσει στην πολιτική μάχη ακόμηκαι τις ανοιχτά φασιστικές εφεδρείες τουτύπου Χρυσής Αυγής, δεν μπορεί λοιπόν καιδεν πρόκειται να απαντηθεί από αυτές τιςδυνάμεις και αυτές τις αποστασιοποιήσεις.Η απάντηση μπορεί να οικοδομηθεί μόνοστο πεδίο της μαζικής πάλης και του κινή-ματος και στη βάση των αναβαθμισμένωνπολιτικών όρων που η κατάσταση απαιτεί.Σ’ αυτό το πεδίο είναι που το «χάσμα τηςοργής» μπορεί να μετασχηματιστεί σεΜΕΤΩΠΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, σε κίνημα που θαδιαμορφώσει την επαναστατική πολιτικήέκφραση που χρειάζεται και την επαναστα-τική του προοπτική.

Τα μαύρα ξέφτια της αστικής δημοκρατίας απειλούν το λαό!

Για το «κίνημα της πατάτας»ΤΤ ο λεγόμενο «κίνημα της πατάτας»

ούτε περίεργο είναι, ούτε πρωτότυπο,ούτε αφύσικο. Σε εποχές σαν τις

σημερινές, εποχές πείνας, φτώχειας καιεξαθλίωσης είναι φυσιολογικό και ανα-μενόμενο ο λαός να αξιοποιεί κάθε χαραμά-δα και κάθε ευκαιρία που του προσφέρεταιγια να αντιμετωπίσει τα πολλά και οξυμέναπροβλήματα επιβίωσής του. Είναι φυσιολο-γικό και αναμενόμενο να αναζητούνταιμορφές και τρόποι άμυνας και επιβίωσηςτόσο των αγροτών-παραγωγών όσο και τωνκαταναλωτών-εργαζόμενων, ανέργων,συνταξιούχων κ.λπ.

Το πρώτο και βασικό που επιβεβαιώνε-ται από τη μεγάλη ανταπόκριση του κόσμουσ’ αυτό «κίνημα» της πατάτας είναι ηοξύτητα των προβλημάτων που αντιμε-τωπίζουν λαός και εργαζόμενοι. Οι χιλιάδεςπου συνωστίζονται μπροστά στις νταλίκεςγια ένα τσουβάλι πατάτες (για να γλιτώσουν

ελάχιστα ευρώ από τη διαφορά τιμής) φανε-ρώνουν τις πρωτόγνωρες διαστάσεις πουέχουν πάρει στη χώρα μας η φτώχεια και ηπείνα. Ακόμα και το ένα πιάτο φαγητό έγινεκαθημερινό άγχος και βραχνάς για χιλιάδεςλαϊκές οικογένειες. Όχι μόνο στις λαϊκέςγειτονιές αλλά και στις «εύπορες»συνοικίες. Όχι μόνο στην Αθήνα αλλά καιστην επαρχία, στην Κατερίνη, στη Λάρισα,στη ∆ράμα, στο Νευροκόπι…

Βέβαια, όταν το δάχτυλο δείχνει το φεγ-γάρι οι ηλίθιοι κοιτάζουν το δάχτυλο. Κυ-βερνητικοί παράγοντες και διάφοροι Πρε-τεντερίσκοι των ΜΜΕ αντί σ’ αυτό το«κίνημα της πατάτας» να δουν τη φτώχειακαι την εξαθλίωση που έφερε στο λαό μας ηβάρβαρη πολιτική των μνημονίων, αυτοίανακαλύπτουν «κίνημα κατά των μεσαζό-ντων», «κίνημα κατά της αισχροκέρδειας»κ.λπ. Φυσικά και δεν πρόκειται περίηλιθίων. Για άλλη μια φορά το σύστημα επι-

διώκει να οικειοποιηθεί μια προσπάθειαπου ξεκίνησε αυθόρμητα και ακαθοδήγητα,να την ενσωματώσει, να την καναλιζάρεικαι να τη χρησιμοποιήσει για δικό του όφε-λος. Επιστρατεύονται, λοιπόν, διάφορα κέν-τρα και παράκεντρα, αγροτικοί συνεταιρι-σμοί, καταναλωτικές οργανώσεις, ∆ήμοι,ΑΕΙ, ΜΜΕ, ΜΚΟ κ.λπ. και γύρω από το«κίνημα της πατάτας» στήνεται μια ολόκ-ληρη επιχείρηση προπαγάνδας, αποπροσα-νατολισμού και πολιτικής-ιδεολογικήςαξιοποίησης από τη μεριά του συστήματος.Και φυσικά, το πρώτο και βασικό για τοοποίο επιχειρούν να μας πείσουν είναι ότι ολαός μας μπορεί να ζήσει και με το μνημό-νιο. Αφού δηλαδή σήμερα μπορούμε να έ-χουμε φτηνές πατάτες, αύριο φτηνό λάδι,το Πάσχα φτηνό αρνί κ.λπ., άρα μπορούμενα επιβιώσουμε παρά τη φτώχεια και τηνεξαθλίωση, μπορούμε να συμβιώσουμε μετην ανεργία και τις περικοπές σε μισθούς

και συντάξεις, χωρίς υγεία, χωρίς παιδεία,χωρίς δικαιώματα. Με άλλα λόγια, δεν χρει-άζονται κινήματα, ανατροπές, αγώνες καιάλλα τέτοια… παλαιοκομμουνιστικά, αφούμπορούμε να τα καταφέρουμε, βρε αδελφέ,και χωρίς την ανατροπή αυτής της βάρβα-ρης πολιτικής.

Επιχειρείται επίσης να συνδεθεί η όληπροσπάθεια με τις ήδη δρομολογούμενεςαλλαγές και αναδιαρθρώσεις στους αγροτι-κούς συνεταιρισμούς. Με αφορμή την πρω-τοβουλία των πατατοπαραγωγών αναθερ-μάνθηκε η φιλολογία για «ανασυγκρότησητου συνεταιριστικού κινήματος», «νέοσυνεταιριστικό κίνημα», «νέες συνεργατι-κές δομές» κ.ά. Μια συζήτηση που εκπο-ρεύεται κυρίως από κέντρα του συστήματος,που παρακάμπτει το πολιτικό ζήτημα, πουαγνοεί τα δεσμά της ΚΑΠ και την εξάρτησητης χώρας μας από την ΕΕ.

ΣΣυυννέέχχεειιαα σσττηη σσεελλ.. 99

ΣΣυυννέέχχεειιαα ααππόό ττ ηη σσεελλ..11

Η οργή να γίνει κίνημα αντίστασης και ανατροπής

ΠΠ ερίπου 380 εκατομμύρια ευρώέβαλε ήδη στα ταμεία του το γερμα-νικό ∆ημόσιο από τους τόκους του

πρώτου πακέτου στήριξης της Ελλάδας. 350εκατομμύρια ευρώ ήταν το ποσό που ανα-μενόταν να αποφέρει στα ταμεία τουελληνικού ∆ημοσίου το κόψιμο των επι-κουρικών συντάξεων, που τελικά θα γίνει,βυθίζοντας ακόμα περισσότερο στηφτώχεια χιλιάδες συνταξιούχους.

Αρα είναι αλήθεια ότι λεφτάυπάρχουν. Μόνο που δε βρίσκονται στιςτσέπες των εργαζόμενων και των συντα-ξιούχων, ούτε καν στα ταμεία του∆ημοσίου. Τα λεφτά πάνε κατευθείανστους δανειστές της χώρας, σε αυτούς πουέχουν λυσσάξει με την …αντιπαραγωγικήσυμπεριφορά μας, με τις οπισθοδρομικέςμας απαιτήσεις για παιδεία, υγεία, κοινω-

νική ασφάλιση, δουλειά, μισθό, σύνταξη.Και, κατά τα’ άλλα, φτάσαμε ως εδώ επει-δή «καταναλώνουμε περισσότερα απ’ όσαπαράγουμε»! Όχι επειδή ό,τι παράγουμεπάει κατευθείαν στους τοκογλύφους τηςΕΕ και του ∆ΝΤ!

Η βίαιη μεταφορά του πλούτου πουπαράγουν οι εργαζόμενοι στη χώρα μαςπρος τα ιμπεριαλιστικά γεράκια έχει ήδηπάρει σάρκα και οστά. Είναι απτά, πια, τααποτελέσματα των μνημονίων και οι πραγ-ματικοί στόχοι που εξυπηρετούν. Η ερημο-ποίηση και το ξεπούλημα της χώρας, τοτσάκισμα των δικαιωμάτων και το ξεζούμι-σμα του λαού προχωρούν ακάθεκτα καιγεμίζουν τις τσέπες των δανειστών με όσαμας κλέβουν και θα μας κλέψουν ακόμα…

Λίγες μέρες χρειάστηκε το πολιτικόπροσωπικό της άρχουσας τάξης της χώραςμας για να διαλύσει τις εργασιακές σχέσεις,να καταργήσει τις συλλογικές συμβάσειςκαι να πετσοκόψει κύριες και επικουρικέςσυντάξεις. Κι όλα αυτά ενώ είχε ήδη επι-βάλλει τα χαράτσια, την εξοντωτική φορο-λογία, άμεση και έμμεση, τις μειώσεις τωνμισθών και την κατάργηση των δώρων στο∆ημόσιο και τους συνταξιούχους.

Όλα αυτά ήταν αρκετά για να υπογρα-φεί το δεύτερο μνημόνιο, όμως ήδη απότην άλλη μέρα έσπευσαν να μας προειδο-ποιήσουν για τα νέα μέτρα που θα πρέπεινα περιμένουμε τον Ιούνιο. Και μετά απόαυτά θα έρθουν κι άλλα, γιατί πάλι δε θαβγαίνουν τα νούμερα και ίσως χρειαστείκαι τρίτο μνημόνιο, όπως και πάλι φρον-τίζουν να μας προειδοποιούν…

Και πού θα πάει όλος αυτός ο πλούτοςπου μας κλέβουν; Πρώτα στην εξυπηρέτησητων δανείων και μετά, αν κάτι μείνει, στιςανάγκες της χώρας και του λαού! Η τρόικαπιέζει για να υπάρξει και σχετική Συνταγ-ματική ρύθμιση, ώστε να μην υπάρχει κανέ-να περιθώριο να αμφισβητηθεί από κανέ-ναν ότι η ροή πλούτου προς τους δανειστέςθα είναι σταθερή και συνεχής.

Το πιο σημαντικό είναι ότι δεν είναιμόνο οι τόκοι από τους οποίους κερδίζουνη ΕΕ και το ∆ΝΤ. Αυτό είναι το σταθερό,ελάχιστο έσοδο. Το πιο σημαντικό είναι ότι

με τη χώρα σε καθεστώς ουσιαστικής υπο-δούλωσης θα μπορούν να κάνουν κυριο-λεκτικά ό,τι θέλουν, να παράγουν όσοφτηνά θέλουν, να ληστεύουν το φυσικόπλούτο όσο θέλουν και να υποχρεώνουν τολαό σε νέες θυσίες. Εκεί, λοιπόν, τα κέρδηθα είναι πολλαπλάσια από τους τόκους. Ανκαι θα πρέπει πρώτα να ξεπεραστεί έναβασικό πρόβλημα: Ποιος θα είναι αυτός πουθα τα εκμεταλλευτεί όλα αυτά; Αυτό δεν τοέχουν λύσει ακόμα μεταξύ τους οι ιμπερια-λιστές και δε φαίνεται να το λύνουν σύντο-μα, ούτε …ανέξοδα.

Για το λαό, πάντως, τα πράγματα δεχρειάζονται, πια, ιδιαίτερη ανάλυση. Τομέλλον του είναι προδιαγεγραμμένο, μεόλο και περισσότερη φτώχεια και εξαθλίω-ση, σε επίπεδα που κανείς δεν έχειγνωρίσει. Το βαρέλι δεν έχει πάτο, εκτός κι

αν τον βάλουν οι λαϊκοί αγώνες. Κι αυτό,όσο κι αν φαίνεται δύσκολο με ένα κίνημααποσυγκροτημένο και μια Αριστερά πουμετράει ψήφους, δεν είναι αδύνατο.

Ήδη τα δυο χρόνια των μνημονίων ολαός μας έχει επιχειρήσει κι έχει δώσειπολλές μάχες, μικρές και μεγάλες, τοπικέςκαι κεντρικές. ∆εν είχε τη μεγάλη και κα-θαρή νίκη, δεν κατάφερε να αποκρούσειέστω κι ένα μέτρο. Συνεχίζει να αναζητά,όμως, λύσεις και δε διστάζει να προσπαθείξανά και ξανά.

Έτσι προέκυψε και η αναδίπλωση τηκυβέρνησης σε σχέση με το χαράτσι της∆ΕΗ, που φαίνεται να αποσυνδέεται απότο ηλεκτρικό ρεύμα (αν και η κυβέρνησηόλο και επαναφέρει το θέμα, όποτε τηςδίνεται η ευκαιρία). Έτσι προέκυψε και ηπροσπάθεια κάποιων αγροτών να διαθέ-σουν τα προϊόντα τους απευθείας στουςτελικούς καταναλωτές για να μησαπίσουν στις αποθήκες και πεθάνουν κιαυτοί από την πείνα. Έτσι προκύπτουν καιοι κάθε είδους πρωτοβουλίες αλληλεγ-γύης που παίρνονται σε διάφορους χώ-ρους. Και βέβαια, έτσι προέκυψε και οηρωικός αγώνας των Χαλυβουργών, οιαγώνες στο Άλτερ, στην Ελευθεροτυπία,στη Λουκίσσα και αλλού.

Το ζητούμενο σε κάθε επιμέρους ή κεν-τρικό αγώνα είναι να προσπαθεί να ανακό-ψει αυτή τη βίαιη μεταφορά πλούτου απότο λαό προς το κεφάλαιο, ντόπιο και ξένο.Κι αυτό σημαίνει τη διεκδίκηση μεγαλύτε-ρου μέρους αυτού του πλούτου. ∆ηλαδή τηνπαλιά, κλασσική και ξεχασμένη πάλη γιααυξήσεις μισθών. Ξεχασμένη όχι για κανέ-ναν άλλο λόγο, αλλά γιατί μοιάζει εκτόςτης πραγματικότητας των μνημονίων.

Μια πραγματικότητα, όμως, που οιεργαζόμενοι δεν έχουν κανένα λόγο νααποδεχτούν, γιατί έτσι θα αποδεχτούν καιτη δικιά τους εξαθλίωση. Μια πραγμα-τικότητα που θα πρέπει να ανατρέψουν,τελικά, για να μπορέσουν να δουν καλύτε-ρες μέρες. Για να πάψουν να είναι, πια, οιχαμένοι αυτής της υπόθεσης και να κατα-φέρουν, κάποια στιγμή, να γίνουν οι κερδι-σμένοι…

ðïøç

33Σάββατο 10 Μάρτη 2012 Προλεταριακή ΣημαίαΠΠΟΟΛΛΙΙΤΤΙΙΚΚΗΗ

ååýýôôååññååòòÄóóêêÝÝøøååééòò......

Τραγούδια στα ερείπια

Á

Κερδισμένοι και χαμένοι…

2Αλλά πού η ξεγνοιασιά πια, ταξέφτια της έστω; Πού η δηµο-κρατία; Και η άπλα εκείνης τηςυγιέστατης διάθεσης ακόµακαι να µελαγχολήσεις, γερόςκαι απρόσβλητος µέσα στηστέρεη χαρά σου, τραγου-δώντας ένα θλιµµένο ρεφρέν– ε, πού; Στην ουρά της ∆ΕΗ,της εφορίας, της τράπεζας,όπου σε σέρνουν τα χρέη; Σταπεζοδρόµια των ζητιάνων,όπως σε δαγκώνουν οι τύψεις;Στις πλατείες και στις άθλιεςγωνιές των αστέγων, καθώςσου κόβουν τα ποδάρια οιενοχές; Στις εργατικές συγκεν-τρώσεις, τη στιγµή πουεισπνέεις ΜΑΤ; Η εποχή δενπροσφέρεται για ειρήνευσητου λαού, για γαλήνεµα τουνου µας.

Φοβάµαι, κύριε Λοβέρδε µουεπιστήµονα, δεν θα υπάρξουνχάπια λελογισµένης ευτυχίας,«γενόσηµα» ασφαλώς, ικανάνα µε κάνουν να κοιτώ και ναµη βλέπω τον καινούργιοπόλεµο, ούτε και φαρµακοποι-οί να µου τα δώσουν χύµαστο σακουλάκι σαν παυσίπονα,σαν φαρµακωµένες καραµέ-λες, κάνα δυο βέβαια, όχιυπερβολές, µη µου χαλάσουνκιόλας από αχρησία στοσυρτάρι, διότι τρία µαζεµέναδεν θα είναι απλώς γαλαντοµίααλλά καραµπινάτη ληστεία τουασφαλιστικού ταµείου µου (αςυποθέσουµε ότι θα έχω ασφά-λιση – µα δεν θα έχω. Ακόµακαι το κοµοδίνο µε τα δυοσυρτάρια του «παίζεται»).

3Στα «καµµένα σπίτια», «µέσαστην καφτή τέφρα και τηνκαρβουνίλα» όπου ζούµε, δενθα αποφύγουµε την πικρή,την «παράξενη» όπως λέει τοποίηµα του Σαχτούρη,διαπίστωση του «Μότσαρτ»του: πουθενά δεν ακουγότανη µουσική του.

Τα τραγούδια σιγούν. Μόνο ανκάποτε νικήσουµε στον πόλε-µο, πάλι...

1Τι σπουδαία τραγούδια! –σκέφτοµαι τη µεγαλόπνευστηΙταλία τής γενιάς τού ΛούτσιοΝτάλλα, µε αφορµή τον θάνατότου, αλλά και τη Γαλλία τούΜπρασένς και του Μπρελ και αςµην έχει αυτή, προσώρας,πρόεδρο δοτό – ποτέ δεν ξέρ-εις τι θα γίνει µεθαύριο, µηνπαίρνεις και όρκο.

Τα σπουδαία τραγούδια, ναι,αποτιµώνται µόνο σε λαϊκήµνήµη («Υπάρχω, εφ' όσον...»,όπως είπε εδώ ο Καζαντζίδηςκαι ήταν σαν να το έλεγαν όλοιοι µεγάλοι καλλιτέχνες µας,κάθε είδους τέχνης): πάντα θαµας έρχονται στον νου τα σπα-ράγµατά τους, οι µεγάλοι στίχοιτους, η µελωδία τους, δυοακόρντα, στον ρυθµό τουςπάντα η νιότη τής καρδιάς µαςθα σκιρτά, τα πόδια µας θαυπακούουν όταν βρισκόµαστεστο τρένο, στο µπάνιο, στολεωφορείο, µαζί µε αυτά τατραγούδια θα θυµόµαστε καιµοναξιές και αγάπες, θα συγκι-νούµαστε – υπό την προϋπόθε-ση της σχετικής αµεριµνησίαςπου χαρίζει στον άνθρωπο µιακάποια κανονικότητα στη ζωή,δηλαδή εφ' όσον τρένα θα εξα-κολουθούν να τρέχουν γεµάταελεύθερο λαό (και ας µην είναιέτοιµα να γίνουν, όπως στηνµπαλάντα τού Γκουτσίνι, ηφουριόζα «Λοκοµοτίβα» που θααποδώσει την προλεταριακήδικαιοσύνη), εφ' όσον θα δια-τηρούµε τη δυνατότητα πούκαι πού να πλενόµαστε (χωρίςνα παγώνουµε στις δίχως θέρ-µανση κατοικίες µας), εφ' όσοντα λεωφορεία θα µαςπηγαίνουν σε κάποια δουλειάγια το µεροκάµατο (αρκεί ναεργαζόµαστε όντως σαν άνθρ-ωποι και όχι σαν δούλοι).

Τα τραγούδια –και τα πιοσκληρά– θέλουν οπωσδήποτεειρήνη (µεταπολεµικώς, ειρήνηονοµάστηκε στη ∆ύση η δηµο-κρατία – άλλο θέµα αν «κανέ-νας πόλεµος δεν τέλειωσεποτέ», για να πιάσουµε στοστόµα µας τις λέξεις που κάρ-φωσε στο χαρτί ο Αναγνωστά-κης).

ΠΠΟΟΛΛΙΙΤΤΙΙΚΚΗΗ Σάββατο 10 Μάρτη 201244 Προλεταριακή Σημαία

Παπουτσής:

«Ήπια μορφή αντίδρασης» τα χημικά αέρια!«Αν είχαμε αστυνομικό κράτος, θα είχαμε νε-κρούς στην Αθήνα» δήλωσε προκλητικά, σεσυνέντευξη του στον ραδιοσταθμό «RealFM», ο πρώην υπουργός «Προστασίας τουΠολίτη», συμπληρώνοντας πως τα χημικάαέρια της αστυνομίας, αέρια που περιέχουνακόμα και δολοφονικές, σε υψηλές συγκεν-τρώσεις, ουσίες, όπως το CS, και με τα οποίαοι δυνάμεις των ΜΑΤ ψέκαζαν επί ώρεςχιλιάδες λαού, άνδρες, γυναίκες, ηλικιωμέ-νους, εργαζόμενους και νεολαίους, σε όλεςσχεδόν τις λαϊκές και απεργιακές συγκεν-τρώσεις της τελευταίας διετίας, αποτελούνήπια μορφή. Γιατί υπάρχουν, βλέπετε, και οιπλαστικές σφαίρες και άλλα, πιο αναβαθμι-σμένα όπλα. ∆ήλωσε επίσης πως ουδέποτευπήρχε η πρόθεση της διάλυσης των δια-δηλώσεων, νομίζοντας πως ο λαός, τρώεικουτόχορτο. Μάλλον από… λάθος ξεκινούσεη ξαφνική και άγρια επίθεση των διμοιριώνπάνω στο σώμα των διαδηλώσεων ή στοσυγκεντρωμένο πλήθος κόσμου, είτε στοΣύνταγμα είτε αλλού, με τέτοια συχνότηταπου… αδυνατούμε να μετρήσουμε. Αναφερό-μενος τέλος στην Κερατέα, δήλωσε πωςαντιστάθηκε(sic) στις κυβερνητικές φωνέςπου απαιτούσαν την… ισοπέδωσή της!

Σε νέα απεργία πείνας, ο μετανάστης Μοχάμεντ Αλι ΚαϊμπιςΣτις 6 Φλεβάρη δύο μετανάστες-πρώην απερ-γοί πείνας της Υπατίας-, ο Μοχάμεντ ΆλιΚαϊμπίς και ο Μοχάμεντ Μπουγκζίν,ξεκίνησαν απεργία πείνας. Είχαν συλληφθείστην Ηγουμενίτσα, όταν προσπαθούσαν νααναχωρήσουν για την Ιταλία αναζητώνταςκαλύτερες συνθήκες ζωής και εργασία. Αφούδικάστηκαν στο Μονομελές Πλημμελειοδι-κείο Ηγουμενίτσας, και τους αναγνωρίστηκετο ελαφρυντικό των «μη ταπεινών αιτιών»,καταδικάστηκαν σε 30 ημέρες φυλάκιση, μετριετή αναστολή, και αφέθηκαν ελεύθεροι.Παρά το γεγονός αυτό, όμως, και παρά το ότιη παραμονή τους στη χώρα μας είναι νόμιμη,η αστυνομία συνέχισε να τους έχει κρατούμε-νους στα κρατητήρια της «Πέτρου Ράλλη»,αποφασίζοντας μάλιστα και την απέλασήτους! Η εκδικητικότητα των αρχών απέναντιστους πρώην απεργούς πείνας της Υπατίαςείναι φανερή. Και ενώ ο Μπουγκζίν –πουαντιμετώπιζε ακριβώς τις ίδιες κατηγορίες-αφέθηκε τελικά ελεύθερος στις 29/2, ο Καϊ-μπίς –που έχει μεταφερθεί νωρίτερα, από την«Πέτρου Ράλλη» στα κρατητήρια του «Τμή-ματος δίωξης λαθρομετανάστευσης ∆υτικήςΑττικής», στον Ασπρόπυργο, προφανώς γιανα απομονωθεί– συνεχίζει την απεργίαπείνας δηλώνοντας: «Από εδώ μέσα θα βγω ήμε τα χαρτιά μου, και με ψηλά το κεφάλι, ήνεκρός». Να απελευθερωθεί, άμεσα!

Συλλήψεις μελών του ΣΕΚ έξωαπ’ τα γραφεία τους στηνΑθήνα Και νέο «κρούσμα» σύλληψης μελών πολι-τικής οργάνωσης, έξω μάλιστα από τα γρα-φεία της! Θυμίζουμε και αυτή του Γεράσι-μου Λιόντου, της «Κόντρας», στις 5/2. Αυτήτη φορά, αστυνομικοί που περιπολούσαν,το μεσημέρι της Τετάρτης 29/2, έξω από ταγραφεία της εφημερίδας του ΣοσιαλιστικούΕργατικού Κόμματος (ΣΕΚ), «ΕργατικήΑλληλεγγύη», στην οδό Αναξαγόρα, συνέ-λαβαν μέλος του που προσπάθησε ναφωτογραφίσει τη σύλληψη ενός μετανά-στη, στον χώρο αυτό, ο οποίος ούρλιαξεστο πέρασμα των χειροπέδων. ∆ιαμαρτυρίαάλλου μέλους του ΣΕΚ προς τους αστυνομι-κούς για την τρομοκρατική αυτή σύλληψη

äçìïêñáôéêÜ äéêáéþìáôá

οδήγησε στη σύλληψή του επίσης! Οιαστυνομικές προκλήσεις συνεχίστηκαν, δύομέρες μετά, στις 2/3, όταν ξανά έξω απότην είσοδο των γραφείων του, βρισκότανπεριπολία της ΕΛΑΣ, μαζί με τη ∆ημοτικήΑστυνομία, η οποία αρνήθηκε να απομα-κρυνθεί. Την κρατική τρομοκρατίασυμπλήρωσε η παρακρατική, με την επίθε-ση μελών της «Χρυσής Αυγής» σε μέλη τουΣΕΚ κατά τη διάρκεια εξόρμησης, στον Πει-ραιά, την επόμενη ημέρα. Η τρομοκρατία,απέναντι στις πολιτικές οργανώσεις τηςΑριστεράς δεν θα περάσει!

∆ίκες ποινικοποίησης αγώνων…•• Προκαταρκτική εξέταση ζήτησε η Εισαγ-γελία Πρωτοδικών, κατηγορώντας μέλη τηςδημοτικής αρχής της Κερατέας, ποινικο-ποιώντας τον μεγάλο αγώνα του λαού τηςΚερατέας ενάντια στην εγκατάσταση τηςχωματερής.Προσέξτε τις κατηγορίες, που τους αποδίδον-ται: Συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση.Απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά συρροή απόκοινού. Απόπειρα επικίνδυνης σωματικήςβλάβης κατά συρροή εναντίον αστυνομικώνκατά την εκτέλεση της υπηρεσίας τους.Εμπρησμό από πρόθεση κατά συναυτουργία.Οπλοφορία. Οπλοχρησία. Προμήθεια καικατοχή εκρηκτικού υλικού. Έκρηξη από τηνοποία μπορούσε να προκύψει κίνδυνος γιαάνθρωπο. Αντίσταση από κοινού από περισ-σότερους που φέρουν όπλα και αντικείμενααπό τα οποία μπορεί να προκληθεί σωματικήβλάβη. Αν τέτοιες κατηγορίες, αποδίδονται στηδημοτική αρχή, φανταστείτε, τι επιφυλάσ-σουν, σε κάθε αγωνιστή, κάτοικο ή νεο-λαίο…• Στο Β΄ Τριμελές Εφετείο ΚακουργημάτωνΑθήνας δικάζεται, στις 21/3, ο ΚυριάκοςΜουτίδης, εργαζόμενος οδηγός δικύκλου,μέλος της συνέλευσης βάσης οδηγώνδικύκλων και στέλεχος του Εργατικού Επα-ναστατικού Κόμματος (ΕΕΚ). Είχε συλληφθείκατά την απρόκλητη επίθεση δεκάδωναστυνομικών της Ομάδας «∆έλτα» στομπλοκ του ΕΕΚ, στην Ερμού, στις 6 ∆εκέμβρητου 2009, κατά τη διαδήλωση για τον έναχρόνο από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγο-ρόπουλου. Κατά την επίθεση αυτή είχετραυματιστεί σοβαρά στο κεφάλι η ΑγγελικήΚουτσουμπού, πολλοί διαδηλωτές τουμπλοκ δάρθηκαν και κακοποιήθηκαν, ενώοι δεκάδες που συνελήφθησαν οδηγήθηκανένας ένας σε διαφορετικές δίκες με τις ίδιεςκατηγορίες, όπως «αντίσταση κατά τηςαρχής», «εξύβριση», «περιύβριση» καιάλλες. Από αυτούς, τρεις έχουν ήδη δικα-στεί. ∆ύο αθωώθηκαν, ενώ ένας οικοδόμοςκαταδικάστηκε σε 7 μήνες φυλάκιση. ΟΜουτίδης είναι ο τέταρτος στη σειρά. Νααθωωθεί! • Έντεκα αγωνιστές που συμμετείχαν στοκίνημα ενάντια στη μεταφορά της λυματο-λάσπης στη χωματερή της Φυλής, το 2005,σύρθηκαν ξανά στα δικαστήρια, στις 7/3, σεσυνέχεια προηγούμενης δίκης. Κατά τη δια-δικασία του πρώτου μέρος της δίκης, το«κριτήριο» των δικαστών ήταν το εάν οικατηγορούμενοι έπρεπε να διαδηλώνουν«στη μέση ή στην άκρη του δρόμου».

Άθλιες συνθήκες στο «ΚέντροΚράτησης ΜεταναστώνΈβρου»……κατήγγειλαν οι «Γιατροί χωρίς σύνορα».Κάτω από ακραίες καιρικές συνθήκες, θέρ-μανση δεν υπάρχει. Ενώ σταμάτησε και ηχορήγηση επιπλέον ρουχισμού, κουβερτώνκαι υπνόσακων στους μετανάστες που διαμέ-νουν εκεί. «…Μόλις έφταναν στην Ελλάδα,έπρεπε να περιμένουν για ώρες, χωρίς ζεστάρούχα για να προστατευτούν από το κρύο,κάποιες φορές χωρίς να υποβάλλονται σειατρικό τσεκ από τους γιατρούς του υπουργείουΥγείας» αναφέρεται στη σχετική καταγγελία.

Μηχανισμοί και σχέδια προετοιμασίας Μηχανισμοί και σχέδια προετοιμασίας στρατιωτικής καταστολής στρατιωτικής καταστολής «εξεγερμένου πλήθους»«εξεγερμένου πλήθους»

ΒΒ ρρίίσσκκοοννττααιι ήήδδηη σσττοο ««ππλλααίίσσιιοο δδρραασσττηηρριιοοττήήττωωνν»» ττωωνν ιιμμππεερριιααλλιισσττιικκώώννσσττρρααττώώνν.. ΑΑπποοκκττοούύνν ωωσσττόόσσοο ιιδδιιααίίττεερρηη…… ββααρρύύττηητταα σσήήμμεερραα,, σσττηη φφάάσσηηόόξξυυννσσηηςς ττηηςς κκρρίίσσηηςς κκααιι ττηηςς εεππίίθθεεσσηηςς ττοουυ σσυυσσττήήμμααττοοςς ττηηςς εεκκμμεεττάάλλλλεευυσσηηςς,,

δδιιεεθθννώώςς,, ττηηςς έένντταασσηηςς όόλλωωνν ττωωνν ααννττιιθθέέσσεεωωνν κκααιι ττοουυ ««κκιιννδδύύννοουυ»» ττωωνν λλααϊϊκκώώννξξεεσσππαασσμμάάττωωνν.. ΟΟιι εεππιιχχεειιρρήήσσεειιςς κκαατταασσττοολλήήςς ππλλήήθθοουυςς,, μμέέσσαα σσεε κκααττοοιικκηημμέέννεεςςππεερριιοοχχέέςς,, ααππόό σσττρρααττιιωωττιικκάά ππλλέέοονν σσώώμμαατταα,, ααπποοττεελλοούύνν ααννττιικκεείίμμεεννοο αασσκκήήσσεεωωνν κκααιιππρροοεεττοοιιμμαασσίίααςς,, κκααιι σσττηη δδιικκήή μμααςς,, ππλλέέοονν,, χχώώρραα.. ΥΥππόό ττηηνν κκααθθοοδδήήγγηησσηη κκααιι ττηηννααμμέέρριισσττηη κκααιι ππλλοούύσσιιαα σσυυμμββοολλήή ττωωνν ααμμεερριικκααννοοννααττοοϊϊκκώώνν ιιμμππεερριιααλλιισσττιικκώώννααφφεεννττιικκώώνν,, ππάάνντταα.. ΈΈττσσιι,, σσύύμμφφωωνναα μμεε ππρρόόσσφφαατταα δδηημμοοσσιιεεύύμμαατταα κκααιι κκααττααγγγγεελλίίεεςς((««∆∆ιιεεθθννήήςς μμηηχχααννιισσμμόόςς κκαατταασσττοολλήήςς ττωωνν κκοοιιννωωννιικκώώνν ααγγώώννωωνν»»,, ∆∆ίίκκττυυοοΕΕλλεεύύθθεερρωωνν ΦΦααννττάάρρωωνν ««ΣΣππάάρρτταακκοοςς»» -- ΑΑννττιιπποολλεεμμιικκήή ∆∆ιιεεθθννιισσττιικκήή ΚΚίίννηησσηη,, 22//33//1122κκααιι ««ΣΣττοοχχοοπποοιιοούύνν λλααοούύςς κκααιι κκιιννήήμμαατταα»»,, εεφφηημμεερρίίδδαα ««ΡΡιιζζοοσσππάάσσττηηςς»»,, 33//33//1122)),, ννέέοοιισσττρρααττιιωωττιικκοοίί κκααιι ππααρραασσττρρααττιιωωττιικκοοίί μμηηχχααννιισσμμοοίί,, πποουυ κκααλλοούύννττααιι νν’’ ααννααλλάάββοουυννδδρράάσσηη,, σσττοο ππλλααίίσσιιοο ττηηςς ΕΕΕΕ κκααιι ττοουυ ΝΝΑΑΤΤΟΟ,, εεννττόόςς ήή εεκκττόόςς ττωωνν σσυυννόόρρωωνν ττοουυςς,, υυππόόττοο ππρρόόσσχχηημμαα ««αασσύύμμμμεεττρρωωνν ααππεειιλλώώνν»» ((««ττρροομμοοκκρρααττίίαα»»,, εεσσωωττεερριικκήή αασσφφάάλλεειιαα,,μμεεττααννάάσσττεευυσσηη,, ««κκυυββεερρννοοππόόλλεεμμοοςς»» κκααιι άάλλλλαα)),, ββρρίίσσκκοοννττααιι υυππόό δδιιααμμόόρρφφωωσσηη κκααιισσυυγγκκρρόόττηησσηη.. ΣΣττηη χχώώρραα μμααςς,, σσώώμμαατταα όόππωωςς οοιι κκααττααδδρροομμεείίςς ΟΟΥΥΚΚ ήή ηη 7711ηηΑΑεερροομμεεττααφφεερρόόμμεεννηη ΤΤααξξιιααρρχχίίαα,, εεκκππααιιδδεεύύοοννττααιι γγιιαα νναα δδρράάσσοουυνν,, εεφφόόσσοονν χχρρεειιαασσττεείί,,ωωςς ««οομμάάδδεεςς εεφφόόδδοουυ»»,, εεννάάννττιιαα σσττοονν εεσσωωττεερριικκόό εεχχθθρρόό,, εεννώώ δδεενν λλεείίπποουυνν κκααιι τταασσχχεεττιικκάά σσεεμμιιννάάρριιαα ««ξξέέννωωνν ιιδδιιωωττιικκώώνν σσττρρααττώώνν»»,, ππρροοςς ττιιςς έέννοοππλλεεςς δδυυννάάμμεειιςς,, ττηηνναασσττυυννοομμίίαα κκααιι ττιιςς εεττααιιρρεείίεεςς σσεεκκιιοούύρριιττιι.. ΜΜοοννάάδδαα,, μμάάλλιισστταα,, ττωωνν εειιδδιικκώώνν δδυυννάάμμεεωωννττοουυ σσττρρααττοούύ ττωωνν ΗΗΠΠΑΑ,, μμεε ττηηνν εεππωωννυυμμίίαα ««SSeeaallss»» ((μμιιαα ττέέττοοιιαα δδύύννααμμηη,, εείίχχεεααννααλλάάββεειι ττηηνν εεξξόόννττωωσσηη ττοουυ ΜΜππιινν ΛΛάάννττεενν σσττοο ΠΠαακκιισσττάάνν)),, έέφφτταασσεε σσττηη χχώώρραα σσττιιςςααρρχχέέςς ττοουυ ΦΦλλεεββάάρρηη κκααιι ππήήρρεε μμέέρροοςς σσεε κκοοιιννήή άάσσκκηησσηη ««σσυυννεεκκππααίίδδεευυσσηηςς»»εελλλληηννιικκώώνν κκααιι ααμμεερριικκάάννιικκωωνν ««εειιδδιικκώώνν δδυυννάάμμεεωωνν»» σσττοονν κκόόλλπποο ττωωνν ΜΜεεγγάάρρωωνν..ΟΟιι εεκκππααιιδδεευυττέέςς ττηηςς ππααρρέέμμεειινναανν εεππίί 1155 ηημμέέρρεεςς σσττηη χχώώρραα μμααςς κκααιι εεκκππααίίδδεευυσσαανν ττοουυςςΈΈλλλληηννεεςς κκοομμάάννττοοςς σσεε τταακκττιικκέέςς ««ααννττιιμμεεττώώππιισσηηςς ααννττάάρρττιικκοουυ ππόόλληηςς»» κκααιι««ααννττιιμμεεττώώππιισσηηςς εεξξεεγγεερρμμέέννοουυ ππλλήήθθοουυςς»».. ΕΕννώώ,, σσύύμμφφωωνναα μμεε έέγγγγρρααφφοο ττοουυσσττρρααττοούύ,, ττοο οοπποοίίοο ααννααφφέέρροουυνν τταα δδηημμοοσσιιεεύύμμαατταα,, μμιιαα ννέέαα άάσσκκηησσηη σσχχεεττιικκήή μμεε««εεππιιχχεειιρρήήσσεειιςς εεννττόόςς πποολλιιττιικκώώνν κκττιιρρίίωωνν»» ππρρόόκκεειιττααιι νναα ξξεεκκιιννήήσσεειι σσττιιςς 1122//1111//22001122σσεε κκττίίρριιαα ττηηςς ππρρώώηηνν 114400ήήςς ΣΣμμηηννααρρχχίίααςς ΗΗλλεεκκττρροοννιικκοούύ ΠΠοολλέέμμοουυ,, σσττηηνν ΕΕλλεευυσσίίνναα..ΜΜεε κκόόσσττοοςς ππυυρροομμααχχιικκώώνν,, μμάάλλιισστταα,, 1100..000000 εευυρρώώ γγιιαα ττηηνν κκάάθθεε μμοοννάάδδαα πποουυ θθααεεκκππααιιδδεευυττεείί.. ΆΆλλλλοο σσεεμμιιννάάρριιοο,, μμεε ααννττιικκεείίμμεεννοο ττηηνν ««άάμμυυνναα,, εεκκ ττοουυ σσύύννεεγγγγυυςς»»,,οορργγααννώώννεεττααιι σσττιιςς 1122--1188 ΜΜάάρρττηη σσττηη ΘΘεεσσσσααλλοοννίίκκηη,, ααππόό ττοονν λλεεγγόόμμεεννοο ««ιιδδιιωωττιικκόόσσττρρααττόό ΝΝΝΝΚΚ GGrroouupp»» ((ααννααλλααμμββάάννεειι ααπποοσσττοολλέέςς ππρροοσστταασσίίααςς θθααλλάάσσσσιιωωννμμεεττααφφοορρώώνν)),, μμεε ττηη σσυυμμμμεεττοοχχήή μμάάλλιισστταα,, σσττεελλεεχχώώνν ττωωνν ββρρεεττααννιικκώώνν εειιδδιικκώώννδδυυννάάμμεεωωνν SSAASS.. ΣΣυυννοολλιικκόόττεερραα,, κκααιι σσύύμμφφωωνναα μμεε ττοο λλεεγγόόμμεεννοο ««ΜΜννηημμόόννιιοοκκααττααννόόηησσηηςς»»,, μμεεττααξξύύ ττηηςς ΕΕλλλλάάδδααςς κκααιι ττωωνν ΗΗΠΠΑΑ,, πποουυ εεππιικκυυρρώώθθηηκκεε ττοοννππεερραασσμμέέννοο ΑΑύύγγοουυσσττοο,, κκααιι ααππόό ττηη ΒΒοουυλλήή,, μμεε ττιιςς ψψήήφφοουυςς ΠΠΑΑΣΣΟΟΚΚ,, ΝΝ∆∆ κκααιι ΛΛΑΑΟΟΣΣ,, μμιιααοολλόόκκλληηρρηη σσεειιρράά ααππόό δδρραασσττηηρριιόόττηηττεεςς ττοουυ εελλλληηννιικκοούύ σσττρρααττοούύ εεννττάάσσσσοοννττααιι σσττοοππλλααίίσσιιοο ττοουυ ««ΣΣυυννττοοννιισσττιικκοούύ ΚΚέέννττρροουυ ΕΕιιδδιικκώώνν ΕΕππιιχχεειιρρήήσσεεωωνν ττοουυ ΝΝΑΑΤΤΟΟ»» ((NNSSCCCC)),,όόπποουυ μμεε ππυυρρήήνναα ττιιςς ααμμεερριικκάάννιικκεεςς ««∆∆υυννάάμμεειιςς ΕΕιιδδιικκώώνν ΕΕππιιχχεειιρρήήσσεεωωνν»»,, ΑΑμμεερριικκάάννοοδδιιοοιικκηηττήή κκααιι έέδδρραα ττιιςς…… ΒΒρρυυξξέέλλλλεεςς,, θθαα ααννααλλααμμββάάννεειι ααπποοσσττοολλέέςς ««ααννοορρθθόόδδοοξξοουυπποολλέέμμοουυ»»,, εεννττόόςς κκααιι εεκκττόόςς χχωωρρώώνν--μμεελλώώνν ττοουυ ΝΝΑΑΤΤΟΟ,, κκααιι μμεε ττηη σσυυννεερργγαασσίίααδδιιάάφφοορρωωνν ΜΜΚΚΟΟ.. ΘΘυυμμίίζζοουυμμεε,, εεππίίσσηηςς,, ππωωςς κκααιι σσττιιςς ααρρχχέέςς ττοουυ ππεερρσσιιννοούύ ΦΦλλεεββάάρρηηεείίχχεε ββγγεειι σσττηη φφόόρραα ηη ππρρααγγμμααττοοπποοίίηησσηη σσττρρααττιιωωττιικκήήςς άάσσκκηησσηηςς ««κκαατταασσττοολλήήςςππλλήήθθοουυςς κκααιι εεξξεεγγέέρρσσεεωωνν»»,, σσττοο ΚΚιιλλκκίίςς,, μμεε ττηηνν εεππωωννυυμμίίαα ««ΚΚααλλλλιιμμάάχχοοςς»»,, γγιιαα ττηηννοοπποοίίαα οο υυφφυυπποουυρργγόόςς ΆΆμμυυννααςς ΜΜππεεγγλλίίττηηςς δδήήλλωωννεε…… άάγγννοοιιαα..

ΌΌσσοο θθαα οοξξύύννεεττααιι ηη οολλόόππλλεευυρρηη κκρρίίσσηη ττοουυ σσυυσσττήήμμααττοοςς,, όόσσοο ππεερριισσσσόόττεερροο θθααββααθθααίίννεειι,, θθαα εεξξεελλίίσσσσεεττααιι κκααιι θθαα εεννττεείίννεεττααιι ηη άάγγρριιαα εεππίίθθεεσσηη ττηηςς ννττόόππιιααςςάάρρχχοουυσσααςς ττάάξξηηςς κκααιι ττωωνν ξξέέννωωνν ααφφεεννττιικκώώνν ττηηςς ααππέέννααννττιι σσττοονν λλααόό μμααςς,, σσττοουυςςίίδδιιοουυςς ττοουυςς όόρροουυςς ττηηςς εεππιιββίίωωσσηηςς κκααιι ττηηςς ζζωωήήςς ττοουυ,, όόσσοο ααυυττόόςς οο λλααόόςς,, οοιιεερργγααζζόόμμεεννοοιι,, ηη εερργγααττιικκήή ττάάξξηη,, οοιι άάννεερργγοοιι,, ηη ννεεοολλααίίαα,, θθαα ααφφυυππννίίζζοοννττααιι,, θθααααγγωωννίίζζοοννττααιι κκααιι θθαα ααννττιισσττέέκκοοννττααιι ααππέέννααννττιι σσττηηνν εεππίίθθεεσσηη ααυυττήή,, ττόόσσοοππεερριισσσσόόττεερροο θθαα ««αανναακκααλλύύππττεεττααιι»» οο ««εεσσωωττεερριικκόόςς εεχχθθρρόόςς»»,, ττόόσσοο ππεερριισσσσόόττεερροο θθααμμεεγγααλλώώννεειι,, σσττοουυςς ννττόόππιιοουυςς κκααιι ξξέέννοουυςς εεππιικκυυρρίίααρρχχοουυςς,, οο φφόόββοοςς ααππόό ττιιςςααννττιισσττάάσσεειιςς,, ττοουυςς ααγγώώννεεςς ήή κκααιι τταα ξξεεσσππάάσσμμααττάά ττοουυ,, ττόόσσοο ππεερριισσσσόόττεερροο θθααααννααββααθθμμίίζζοουυνν ααυυττοοίί ––κκααιι θθαα σσττρρααττιιωωττιικκοοπποοιιοούύνν,, αακκόόμμαα–– ττηηνν κκαατταασσττοολλήήααππέέννααννττίί ττοουυ..

Από παλιώτερη άσκηση “καταστολής πλήθους” στο Κιλκίς

ΤΤΟΟΠΠΙΙΚΚΑΑ 55Σάββατο 10 Μάρτη 2012 Προλεταριακή Σημαία

Σε κρίσιμο σημείο βρίσκεται ηκατάληψη του χώρου κατασκευήςτου ΣΜΑ στην Ευκαρπία, μετά την

προσπάθεια επαναλειτουργίας των εργα-σιών την περασμένη εβδομάδα παρουσίατων ΜΑΤ. Προσπάθεια που σκόνταψε στημαζική κινητοποίηση του λαού της Ευκα-ρπίας και των δυτικών συνοικιών τηςΘεσσαλονίκης. Πράγματι με αγωνιστικόπνεύμα και διάθεση οι αγωνιστές του∆ικτύου Συμπαράστασης και οι κάτοικοιτης περιοχής προσήλθαν στον χώρο τωνεργασιών, διαδηλώνοντας την αντίθεσήτους τόσο με το συγκεκριμένο έργο όσοκαι με τις μεθοδεύσεις της αναδόχουεταιρείας, κάποιων δημάρχων και τωνεκτελεστικών οργάνων της εξουσίας.Μπροστά στην αγωνιστική απάντηση καιτη σθεναρή στάση του κόσμου, οιεργασίες σταμάτησαν.

Στην προσπάθεια να σπάσουν το ηθικότων αγωνιστών, με απόφαση του εισαγγε-λέα, κλήθηκαν από το αστυνομικό τμήμα

Συκεών 20 άτομα σε προανακριτική εξέ-ταση, ενώ από την πλευρά της διοίκησηςΣυνδέσμου ΟΤΑ νομού Θεσσαλονίκηςδηλώνεται ότι η κατάληψη πρέπει ναπάρει τέλος και γι’ αυτό είναι θέμα ημε-ρών να υποβληθούν οι πρώτες αγωγέςεναντίων όσων παρεμποδίζουν το έργο.

Σαν απάντηση σε όλα αυτά η μαζικήπεριφρούρηση συνεχίστηκε και τις επόμε-νες ημέρες (εκεί γιόρταζαν τα Κούλουμαοι αγωνιστές), ενώ στη λαϊκή συνέλευσητων κατοίκων, για μια ακόμα φορά επιβε-βαιώθηκε η πεποίθηση ότι ο λαός της πε-ριοχής έχει πάρει την υπόθεση στα χέριατου και δεν κάνει βήμα πίσω και ταυτό-χρονα εξετάστηκαν τρόποι μεγαλύτερηςμαζικοποίησης του αγώνα και απο-φασίστηκαν οι επόμενες κινήσεις. Έτσιπραγματοποιήθηκε η κατάληψη της πε-ριφερειακής οδού Θεσσαλονίκης-Χαλκι-δικής στο ύψος της Ευκαρπίας, που τέλει-ωσε με πορεία των διαδηλωτών στουςκεντρικούς δρόμους της Ευκαρπίας. Πιομπροστά την ίδια ημέρα ομάδα αγωνι-στών διαδήλωσε την αντίθεσή τους στηνπραγματοποίηση του έργου, στο δημα-ρχείο Θεσσαλονίκης, όπου ο δήμαρχος τηςπόλης Γιάννης Μπουτάρης και ο υπουρ-γός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιμα-τικής Αλλαγής Γιώργος Παπακωνσταν-τίνου, σε κοινή σύσκεψη προγραμμάτιζαντη δράση τους για την «αναβάθμιση» μετην οικονομική συμβολή του «πράσινουταμείου». Αντιπροσωπία των διαδη-λωτών βρέθηκε με τον υπουργό για ναεισπράξει το μεγάλο του ενδιαφέρον και...τη δήλωση ότι είναι αναρμόδιος. Έτσι ηΠεριφέρεια παρέπεμψε το πρόβλημα στηΣυμβουλευτική Επιτροπή, για να το παρα-

πέμψει αυτή στα κεντρικά κυβερνητικάόργανα, για να παραπεμφθεί «ξανά-μανά» στην Περιφέρεια. Να έχουμε ναλέμε δηλαδή! Μετά από όλα αυτά οι Ευ-καρπιώτες και το ∆ίκτυο συμπαράστασηςπραγματοποίησαν λαϊκή συνέλευση καιπαρενέβησαν δυναμικά την Πέμπτη στοΠεριφερειακό Συμβούλιο απαιτώντας ναπαρθεί θέση. Το Περιφερειακό Συμβούλιοδεν πήρε καμία θέση δηλώνοντας για μιαακόμη φορά αναρμοδιότητα και μπροστάστην πίεση του κόσμου έφυγαν σαν“κλέφτες” από την πίσω πόρτα.

Εν τω μεταξύ την περασμένη ∆ευτέρα,τον χώρο του ΣΜΑ επισκέφτηκε η ανε-ξάρτητη βουλευτής Σοφία Σακοράφα.Αμέσως μετά την αποχώρηση της, ηκατασκευάστρια εταιρεία επιχείρησε στις2 το μεσημέρι μια νέα δοκιμαστική προ-σπάθεια, πιθανόν και σαν απάντηση στηνεπίσκεψη, θέτοντας σε εργασία ένα από ταμηχανήματά της. Σε αυτή την αμφιλεγό-μενη προσπάθεια η απάντηση των

κατοίκων και πάλι ήταν άμεση και για μίαακόμα φορά με την προσέλευσή τους,απάντησαν στα σχέδια της εταιρείας. Ουπεύθυνος του εργοταξίου, εκ των υστέ-ρων, δικαιολογήθηκε ότι έκαναν δοκιμήσ’ ένα από τα μηχανήματα. Το γεγονόςσχολιάστηκε σαν κάποιο τερτίπι για νασπάσουν τα νεύρα των κατοίκων, νααπαντηθεί η επίσκεψη και για να διαπι-στωθούν τα αγωνιστικά αντανακλαστικά.Σίγουρα είναι κάτι πολύ παραπάνω. Οιαγώνες των κατοίκων και όσα μέχρι τώρααυτοί κατάφεραν έκαναν την εταιρεία καιλοιπούς να μετράν τις απώλειες τους καινα φοβούνται που δεν μπόρεσαν να μαςφοβίσουν. Εκείνο που πρέπει να καμφθείείναι η σθεναρή αντίσταση των κατοίκων,με κάθε τρόπο και μέσο και γι' αυτό στοντσελεμεντέ της τρομοκράτησης όλα είναικαλοδεχούμενα, από τις κλούβες τωνΜΑΤ και τις αγωγές μέχρι και τις σικέεργασίες. Σίγουρα όλα αυτά δεν είναι από-δειξη δύναμης αλλά αδυναμίας.

Απέναντι σε αυτά οι κάτοικοι είναιαποφασισμένοι να αντιτάξουν τη δικιάτους μαζικότητα και αποφασιστηκότητα.Νεολαίοι πρότειναν και προθυμοποιήθη-καν να ενημερώνουν πόρτα πόρτα για τιςεξελίξεις, να καλούν τον κόσμο για τηνκαθημερινή παρουσία του στον χώρο τηςκατάληψης και να προτρέπουν όλους ναυπερασπιστούν το δικαίωμά τους σε μιακαλύτερη ποιότητα ζωής και το δικαίω-μα να αγωνίζονται γι' αυτό.

Εκεί στο ΣΜΑ Ευκαρπίας αποδείξαμεπως οι τρομοκρατίες τους δεν περνάν καιπως μπορούμε να τους φοβίσουμε, νααποδείξουμε πως όλοι μαζί μπορούμε καινα τους νικήσουμε!

ΕΕ νεργοποιημένος εμπρηστικός μηχα-νισμός, που δεν ανεφλέγη απόσφάλμα, σύμφωνα με την «αντιτρο-

μοκρατική», εντοπίστηκε το απόγευμα τουΣαββάτου, 25/2, μέσα σε συρμό του μετρό,στον σταθμό Αιγάλεω. Την ευθύνη λέγεταιπως ανέλαβε με τηλεφώνημά της, καιχωρίς κάποια προκήρυξη ή ανακοίνωση,κάποια οργάνωση με την ονομασία«Αντάρτικο πόλεων». Ακολούθησε η γνω-στή φιλολογία των ΜΜΕ, περί αναζήτησηςτων «νέων γενεών τρομοκρατών», παράλ-ληλα με τη δικαιολόγηση της ύπαρξης καιτων μέσων παρακολούθησης καιφακελώματος (κάμερες, ανάλυση DNAκ.ο.κ.). Τις επόμενες μέρες (1/3), μεδημοσίευμά της η εφημερίδα «Βήμα»προχωράει σε προβοκάτσια απέναντι στη«Ανοικτή λαϊκή συνέλευση Χολαργού-Παπάγου», συνδέοντας κείμενο προκήρ-υξης που μοίραζαν μέλη της, στο μετρό,στις 9/2, σχετικά με τη λειτουργία τουκατά τις ημέρες των γενικών απεργιών, μετην τοποθέτηση του εμπρηστικού αυτούμηχανισμού. Χαρακτηρίζοντάς το μάλιστα«προειδοποιητικό»! Γίνεται εδώ φανερήμια σαφής προσπάθεια εμπλοκής εκφρά-σεων του λαϊκού κινήματος, με τέτοιουτύπου ενέργειες.

Τι χαρακτήρα, όμως, και τι στόχο έχει ητοποθέτηση μιας βόμβας σε έναν δημόσιοχώρο όπου καθημερινά κυκλοφορούνχιλιάδες άνθρωποι; ∆εν πρόκειται, άραγε,για μια ενέργεια που «παραπέμπει» σελογική και δράση φασιστικώνοργανώσεων; ∆υνάμεων διαποτισμένωνπέρα για πέρα με αντιλαϊκό μίσος και μεχαρακτηριστικά που δεν διακρίνονται απόκαμία «αναστολή» πρόκλησης μαζικώνθυμάτων προκειμένου να επιτευχθεί μιαπροβοκάτσια και μια πολιτική στόχευσητου συστήματος. Η σχετικά πρόσφατη ιστο-ρία, μάλιστα, μας παρέχει χαρακτηριστικάπαραδείγματα. Όπως τον Αύγουστο του1980, για παράδειγμα, όταν μια βόμβαεξερράγη στο σιδηροδρομικό σταθμό τηςΜπολόνιας, στην Ιταλία, και σκότωσε 85ανθρώπους. Μια ενέργεια φασιστών, με τησυνεργασία της παραστρατιωτικής«επιχείρησης» Gladio. Ή, ακόμα, στη χώραμας, το 1978, όταν φασίστες τοποθετούσανβόμβες στους κινηματογράφους «Έλλη»και «Ρεξ», με δεκάδες τραυματίες;

Παρ' όλο όμως που ακόμα και κάθεκοινός νους μπορεί να αντιληφθεί το«ποιόν» τέτοιων αντιλαϊκών δολοφο-νικών ενεργειών, έρχονται κι αυτές ναενταχθούν σε ένα συνολικότερο κλίμα πουμε ιδιαίτερα έντονο τρόπο αναπτύσσουν τοτελευταίο διάστημα οι ιθύνοντες τουσυστήματος. Ένα κλίμα αντικομμουνι-στικό, ένα κλίμα «στοχοποίησης» της Αρι-στεράς, του λαϊκού κινήματος, τωναγώνων, των αντιστάσεων, που βεβαίωςθα πυκνώνουν, σαν αποτέλεσμα της κατά-στασης, ολοένα και περισσότερο. Και αυτόδεν έχει να κάνει μόνο με τις πιθανές επερ-χόμενες εκλογές, παρ' όλο που αξιοποι-είται βέβαια και σε σχέση με αυτές.

Εκεί εντάσσονται και οι λυσσαλέεςεπιθέσεις ΠΑΣΟΚ και Ν∆ το τελευταίο διά-στημα, μέσω των τοποθετήσεων Βενιζέ-λου και Σαμαρά στη Βουλή, απέναντι στηνΑριστερά, στο σύνολό της. Μια Αριστεράπου «στηρίζει νοσηρές καταστάσεις στηνκοινωνία», παρ' όλο που δεν κυβερνά, μιαΑριστερά που «υπονομεύει την επιχει-

ρηματικότητα και άρα και τη χώρα», μιαΑριστερά που «φέρει μεγάλη ευθύνη γιατο πού έχουμε φτάσει σήμερα», μια Αρι-στερά που «επιδιώκει την εθνική απομό-νωση και την έξοδο απ’ το ευρώ» και θέλεινα μας κάνει «Αλβανία ή Μολδαβία», μιαΑριστερά «αρνητική» και «ανεύθυνη»,που βρίσκεται σε αντίθεση με τις κινήσεις«σωτηρίας» της χώρας από την καταστρο-φή, που πραγματοποιεί η κυβέρνηση, καιπου μάλιστα τις υπονομεύει. Στο «αντι-αριστερό» αυτό κλίμα εντάσσεται βέβαιακαι η στοχοποίηση κάθε μορφής αγώνατου λαού, που ειδικά στη φάση που μπήκα-με θα γίνονται ολοένα και πιο συχνοί, πιομαζικοί και πιο αναβαθμισμένοι πολιτικά.Η στοχοποίηση των (προς απαγόρευση)διαδηλώσεων, κατά τις οποίες, και σύμ-φωνα και με το παραπάνω πνεύμα, καίγε-ται και καταστρέφεται η Αθήνα, και με τηνανοχή και συνευθύνη της Αριστεράς. Ηστοχοποίηση των συνεχών απεργιών, που«υπονομεύουν την οικονομία» και «εκθέ-τουν τη χώρα διεθνώς». Εκεί μπορεί ναενταχθεί και η αύξηση των «κρουσμάτων»κρατικών επιθέσεων απέναντι σε πολιτι-κές οργανώσεις, συλλογικότητες ή καιμεμονωμένους αγωνιστές.

Σύμφωνα με αυτήν την προπαγάνδατου συστήματος, η Αριστερά, ο συνδικαλι-σμός και οι «προνομιούχοι»(!), τα φαινόμε-να «βίας και αναρχίας», η λεγόμενη «πολι-τική ανευθυνότητα», η υπεράσπιση κομμα-τιών του λαού, όπως οι μετανάστες, η «τρο-μοκρατία», τείνουν να αποτελέσουν ένα…ενιαίο σύνολο φαινομένων, ιδιαίτεραεπικίνδυνων για την «πορεία της χώρας».Ποια θα είναι, άραγε η εξέλιξη μιας τέτοιαςπροπαγάνδας στο μέλλον; Σε παλαιότερεςεποχές και φάσεις, για παράδειγμα, καιμέσα από την πλήρη αντιστροφή της πραγ-ματικότητας, οι κομμουνιστές και οι αρι-στεροί, που είχαν ματώσει για τη λευτεριάτης πατρίδας τους, έφτασαν να χαρακ-τηρίζονται «προδότες», ενώ οι δωσίλογοι«πατριώτες»… Χωρίς, βέβαια, μια τέτοιουτύπου διαστροφή να καταφέρνει να«αγγίζει» τις πλατειές μάζες του λαού.

Την ίδια στιγμή, βέβαια, στη σημερινήφάση, παρέχεται από το σύστημα κάθε«δικαίωμα» στους θαυμαστές του Χίτλερ,στη «Χρυσή Αυγή» για παράδειγμα, να ανε-βάζει τα εκλογικά της ποσοστά, να μπει καιστη Βουλή, να πραγματοποιεί ανενόχλητητις διάφορες εκδηλώσεις της, να έχειπλήρη κάλυψη και σε μια σειρά ενέργειεςπου δεν θεωρούνται «επικίνδυνες για τηνκοινωνία», όπως το να μαχαιρώνειΈλληνες ή μετανάστες εργάτες.

Επειδή η φάση στην οποία έχουμε μπεικαι πρωτόγνωρη είναι και σοβαρά διαφορο-ποιημένη σε όλα τα επίπεδα, από εδώ καιστο εξής η συμβολή στην απάντηση απέναν-τι στις προθέσεις και σε αυτές τις επιδιώξειςτου συστήματος μπορεί να αναζητηθεί μόνοστη διαδικασία συγκρότησης-ανασυγκρότη-σης της εργατικής τάξης, των αντιστάσεωντου λαού, της παραπέρα πολιτικοποίησηςκαι μαζικοποίησής του, της συγκρότησηςτου αριστερού επαναστατικού υποκειμένου,που και στις αντιστάσεις αυτές θα συμβάλεικαι την προοπτική της ανατροπής σταθεράκαι αταλάντευτα και με απόλυτη αίσθηση…ρεαλισμού θα θέσει. Της ανατροπής τηςμαύρης αυτής πολιτικής. Της ανατροπήςτου ίδιου του σάπιου συστήματος της εξάρτ-ησης και της εκμετάλλευσης.

Μια βόμβα, σε δημόσιο χώρο…

Στιγμιότυπο στην υπηρεσίαδημιουργίας κλίματος

στοχοποίησης της Αριστεράς

ΣΜΑ Ευκαρπίας

∆υναμικά και μαζικάαντιτίθενται οι κάτοικοι της περιοχής

Από παλιώτερη κινητοποίηση των κατοίκων

ΗΗ απεργία των χαλυβουργών τουΑσπροπύργου συνεχίζεται μεαμείωτη μαχητικότητα και αγωνι-

στικότητα. Οι απεργοί δεν υποκύπτουν ούτεστους εκβιασμούς και τις προβοκάτσιες τηςεργοδοσίας ούτε στη σκληρή αντεργατικήπολιτική κυβέρνησης και τρόικας. Είναιαποφασισμένοι να υπερασπιστούν τουςαπολυμένους συναδέλφους τους, το οκτά-ωρο και τους μισθούς τους, το δικαίωμάτους στη δουλειά και τη ζωή.

Με σειρά κινητοποιήσεων πλαισιώθηκεη απεργία το τελευταίο 15μερο. Η συγκέν-τρωση διαμαρτυρίας έξω από τα γραφεία τηςεταιρείας στην Κηφισιά την Πέμπτη 01/03εξαγρίωσε, καθώς φάνηκε, το Μάνεση. Ηεργοδοσία προσπάθησε να στήσει απεργο-σπαστική «αντισυγκέντρωση» στην οποία,όπως ανακοίνωσε το σωματείο, συμμε-τείχαν μεμονωμένοι και γνωστοί απεργο-σπάστες. Προσπάθησε με τον τρόπο αυτό οΜάνεσης να στήσει σκηνικό αντίστοιχο μεαυτό στο εργοστάσιο του Βόλου χωρίς όμωςνα καταφέρει να κλονίσει το δίκαιο αγώνατων χαλυβουργών. Την Κυριακή 04/03 ηαστυνομία προχώρησε στη σύλληψη τουπροέδρου του σωματείου, Γ. Σιφωνιού, οοποίος αφέθηκε ελεύθερος μετά από μερι-κές ώρες σε μια ακόμα προσπάθεια να τρο-μοκρατήσουν τους απεργούς και να

τσακίσουν τον αγώνα τους.Ενώ δεν έλειψαν και οι απειλές από τη

μεριά τις εργοδοσίας για κλείσιμο του εργο-στασίου την ίδια στιγμή που έχουν ανεβάσειτον αριθμό των απολυμένων χαλυβουργώνστους 93. Προσπαθούν να τσακίσουν τηνσυσπείρωση και την αποφασιστικότητα τωνεργαζομένων απειλώντας για 180απολύσεις σε περίπτωση που δεν γίνουνδεκτές οι μειώσεις ωραρίων και μισθών.

Απέναντι στον εργασιακό μεσαίωνα καιτην πλήρη εξαθλίωση του λαού η ταξικήαναμέτρηση των απεργών της Χαλυβουρ-γίας δίνει μια άλλη προοπτική στον αγώνατου λαού ενάντια στα μνημόνια και τααντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα. Μέσααπό την απεργία τόσο της Χαλυβουργίαςόσο και των άλλων χώρων που βρίσκονταισε αντίστοιχες κινητοποιήσεις, αναδεικνύε-ται στην πράξη η ανάγκη συγκρότησης τηςεργατικής τάξης και του εργατικού κινήμα-τος προκειμένου να ανατρέψει τα βάρβαραμέτρα και να διεκδικήσει μισθούς και όρουςδουλειάς αντίστοιχες των πραγματικώναναγκών. Η απεργία ως μόνο πραγματικόόπλο στα χέρια της εργατικής τάξηςδυναμώνει και διδάσκει το κίνημα που προ-σπαθεί να ξανασταθεί στα πόδια του.

Η απεργία των χαλυβουργών στονΑσπρόπυργο αποτελεί πηγή έμπνευσης και

ελπίδας για το σύνολο της εργατικής τάξηςκαι του λαού της χώρας. Αυτός είναι και ολόγος ύπαρξης του κινήματος αλληλεγγύηςπου συγκροτήθηκε και προσπαθεί ναστηρίξει τον αγώνα των χαλυβουργών απότις πρώτες μέρες της απεργίας ως σήμερα.Είναι σαφές ότι η έκβαση αυτού του αγώναθα επηρεάσει το σύνολο της εργατικήςτάξης, τους αυριανούς αγώνες ενάντια στην

καπιταλιστικήκαι ιμπεριαλι-στική βαρβα-ρότητα πουπροηγούμενητης ο λαός μαςδεν έχει ζήσει.

Οι απεργοίέχουν να αντι-μετωπίσουν τοαντιδραστικόμπλοκ εργο-δ ο τ ώ ν ,κ υ β έ ρ ν η σ η ςκαι κατα-σ τ α λ τ ι κ ώ ν

μηχανισμών. Έχουν να παλέψουν με τηνφτώχεια και την ανέχεια γιατί οι 132 μέρεςαπεργίας έχουν και αυτό το τίμημα. Είναιλοιπόν υποχρέωση των εργαζομένων, τουλαού και της νεολαίας να δείχνουν καθημε-ρινά και έμπρακτα την αλληλεγγύη τουςαπέναντι στους απεργούς της Χαλυβο-υργίας. Η πολιτική, οικονομική και ηθικήστήριξη του αγώνα των χαλυβουργών είναιαπαραίτητη για να μπορέσουν νασυνεχίσουν.

Απαραίτητος για την συνέχεια τουαγώνα είναι ο συντονισμός και η συμπόρευ-ση όλων των χώρων δουλειάς που βρίσκον-ται σε κινητοποιήσεις. Για να μπορέσει οαγώνας των εργαζομένων να μαζικοποιη-θεί και να ισχυροποιηθεί ακόμα παραπέρα.Απέναντι στα μνημόνια του εργασιακούμεσαίωνα, την ληστρική επέλαση των ιμπε-ριαλιστών στη χώρα, τις ξενόδουλες κυ-βερνήσεις και την δολοφονική κρατικήκαταστολή το κοινό αγωνιστικό μέτωποείναι απαραίτητο για να μπορούν οι απεργοίκαι η εργατική τάξη να ελπίζουν σε μιαπρώτη νίκη.

ΕΕΡΡΓΓΑΑΖΖΟΟΜΜΕΕΝΝΟΟΙΙ Σάββατο 10 Μάρτη 201266 Προλεταριακή Σημαία

Εργατικοί Αγώνες στον Βόλο

ΓΓ νωρίσαμε τον Σταύρο έξωαπό την πύλη της Χαλυ-βουργίας. Είχε φθάσει εκεί

διανύοντας χιλιόμετρα με το ποδή-λατό του. Ηταν η 123η μέρα τηςαπεργίας των χαλυβουργών, τωνεργατών που αρνήθηκαν ναδεχτούν την άλωση της ζωής τουςαπό τα συμφέροντα του εργοδότητους με πρόσχημα την οικονομικήκρίση. Που αρνήθηκαν την κατάρ-γηση της κατάκτησης του 8ώρουκαι δεν δίστασαν να βγουν αμέσωςσε απεργία όταν ανακοινώθηκαν ταπρώτα ονόματα των απολυμένωνσυναδέλφων τους που δεν υπέ-κυψαν στον εκβιασμό.

Σε εκείνη την πύλη, που είχαμεβρεθεί πολλές φορές να ακούμε τιςσκέψεις και τους προβληματισμούςτων εργατών που δήλωναν κα-θημερινά με πίστη πως δεν θαυποχωρήσουν γιατί δεν έχουντίποτε άλλο πια να χάσουν (παράμόνο τις αλυσίδες τους), που είχαναφήσει πίσω οικογένειες, νεογέν-νητα, υποχρεώσεις, θέτονταςπρώτη προτεραιότητά τους το δίκιοτου αγώνα. Καθένας με τη δική τουιστορία, με τις δικές του πληγέςαπό το μεροκάματο στη Χαλυ-βουργία, με τις δικές του αγωνίεςκαι φόβους ή αμφιβολίες για τοαύριο. Τη δεύτερη μέρα απεργίαςπου τους πρωτοσυναντήσαμεκανείς δε φανταζόταν ότι θα έφτα-ναν να διανύσουν φθινόπωρο,ολόκληρο χειμώνα (και ιδιαίτερασκληρό μάλιστα) και ότι θα τουςέβρισκε η άνοιξη ακόμα εδώ. Ούτεκανένας φανταζόταν πως οαγώνας τους θα γινόταν δρόμοςαλληλεγγύης απ’ άκρη σε άκρηστην Ελλάδα και τον κόσμο.

123η μέρα, λοιπόν, γνωρίσαμετο Σταύρο. Ηταν ο χαλυβουργόςποιητής. Ετσι τον αποκαλούσαν οισυνάδελφοί του, έτσι τον γνωρίσα-με κι εμείς. Ο Σταύρος, από πατέρα

στις γραμμές του ΕΑΜ, πήρε ταπρώτα ταξικά μηνύματα. Τα βήμα-τά του τον οδήγησαν να περάσειτρεις μέρες στο Πολυτεχνείο, τότεπου ο λαός εξεγείρονταν ενάντιαστη χούντα και τους ιμπεριαλιστές.Οργανωμένος πια, άρχισε να βλέπειμε άλλο μάτι τη ζωή. Μπορεί ναμην κατάφερε να συνεχίσει οργα-νωμένα την πορεία του, αλλά οκαθημερινός αγώνας για τηνεπιβίωση γέννησε μάσα του στί-χους που ήθελε να εκφράσει. Ετσιαπλά άρχισε να γράφει.

Κι έτσι αβίαστα βγήκε στοδρόμο του αγώνα, νιώθοντας ότιμερικά πράγματα είναι απαραβία-στα, όπως το 8ωρο. ∆ενσυζητιούνται, δεν αμφισβητούνται.∆εν έχασε τον προσανατολισμότου. Ενιωσε την ανάγκη να το εκ-φράσει, να το μοιραστεί. Οταν στηνπύλη κατέφθαναν εκπαιδευτικοί,έφτιαχνε στίχους για το δάσκαλο,έφτιαχνε για τον άλλο αγωνιστή,το Νίκο Τεμπονέρα. Κι όταν έβλεπελίγους από τους συναδέλφους τουνα διστάζουν να πάνε παραπέρα,τους μιλούσε μέσα από τους στί-χους του, μόνο να…, έτσι, για νατους δώσει κουράγιο, να τους κάνεινα δούνε με άλλα μάτια τη σημασίατου αγώνα τους. Κανένας ενδοια-σμός, καμιά αμφιβολία. Μιλάει γιατα απλά καθημερινά που τουςδυσκολεύουν και τους κάνουν ναατσαλώνονται.

Λίγο πριν φύγουμε, γράφει μετο χέρι ένα ποίημα και μας τοδίνει. Να το δούμε, λέει, αν μαςαρέσει να το δημοσιεύσουμε. ∆ια-βάζει την πρώτη στροφή και σχο-λιάζει: «Την ορθογραφία φτιάξτετην εσείς». Οι ιδέες, Σταύρο, δενέχουν ορθογραφία. Κι ο δρόμοςτης ταξικής πάλης χαράζεται απότα βήματα αυτών που είναι διατε-θειμένοι να τον διανύσουν. Κι εσύ,Σταύρο, κι όλοι οι εργάτες που τον

διανύσατε ως εδώ ξέρετε πως,παρά τις όποιες «ανορθογραφίες»και τα λάθη, ο αγώνας αυτόςανοίγει δρόμους για το μέλλον, τοδικό σας και του κάθε εργαζόμε-νου που θα σας μιμηθεί, που θακάνει την εμπειρία σας παράδειγ-μα και αλληλεγγύη στο δικό τουχώρο δουλειάς, ώσπου τα ρυάκιανα γίνουν ποτάμι οργής που θακαταπιεί κάθε προσπάθεια διά-λυσης της ζωής μας, που θαδιαλύσει το σάπιο τους σύστημα.

Να ’στε καλά, εργάτες χαλυ-βουργοί. Μπορείτε να νικήσετε!

ΥΥΦΦΗΗΛΛΙΙΕΕ ΧΧΑΑΛΛΥΥΒΒΟΟΥΥΡΡΓΓΕΕ

ΑΑσσεε νναα ππάάρρωω ααππ΄ττηηνν ααννάάσσαα σσοουυΞΞέέρρωω ππωωςς μμααζζεεύύεειιςς τταα κκοομμμμάάττιιαα σσοουυΘΘέέλλωω νναα σσοουυ ππωω ππωωςς εείίσσααιι ωωρρααίίοοςς∆∆υυννααττόόςς,, γγιιαα μμααςς οο ππιιοο σσπποουυδδααίίοοςς..

ΖΖωω ττηηνν ααγγωωννίίαα πποουυ εεκκππέέμμππεειιςςΚΚρράάττηησσεεςς ττηηνν φφλλόόγγαα ααννααμμέέννηηΈΈφφτταασσεεςς σσττηηνν άάκκρρηη ααυυττήήςς ττηηςς ΓΓηηςςΜΜααρρααθθωωννοοδδρρόόμμοοςς ττηηςς ζζωωήήςς..

ΧΧααλλυυββοουυρργγίίαα,, σσαανν εεππααννάάσστταασσηηΒΒααδδίίζζωω,, ννιιώώθθωω μμιιαα ΑΑννάάσστταασσηηΜΜεε ττοο μμυυσσττήήρριιοο κκάάννωω σσυυννάάννττηησσηηΚΚρρααττάάςς αακκόόμμαα κκιι έέρρχχεεττααιι ηη άάννοοιιξξηη..

ΚΚααιι πποοιιοοςς νναα μμιιλλήήσσεειι γγιιαα δδοουυλλεειιάάΣΣ’’ έέλλυυωωσσαανν οοιι ννόόμμοοιι μμοοννοομμιιάάςςΚΚααιι πποοιιοοςς θθαα μμιιλλήήσσεειι γγιιαα ττηη ννίίκκηηΖΖύύμμωωσσεεςς ππρροοζζύύμμιι κκααιι θθαα δδεείίξξεειι..

ΟΟ,,ττιι κκααιι νναα ’’ρρθθεειι έέγγιιννεεςς ΉΉρρωωααςς ΈΈγγιιννεεςς θθρρύύλλοοςς,, λλύύγγιισσεεςς σσίίδδεερρααΘΘαα’’σσααιι εελλππίίδδαα γγιιαα ττηηνν ΥΥφφήήλλιιοοΚΚααιι γγιιαα έένναα κκόόσσμμοο χχωωρρίίςς μμαασσττίίγγιιοο..

Κόκκινος Μύλος 16-2-201207.10π.μ.

ΣΣττααύύρροοςς ∆∆ιικκααίίοουυ ΦΦοοννιικκάάκκοοςς(εργάτης Χαλυβουργός)

132 μέρες απεργίας συμπληρώνουν σήμερα οι χαλυβουργοίτου Ασπροπύργου

Στην πύλη του εργοστασίου της ΚΟΝΤΙ έσπασε

η τρομοκρατία εργοδοσίαςκαι ΜΑΤ

Οι εργάτες της ΚΟΝΤΙ (κατασκευήπάνελς), θυγατρική της Arcelor Mital,στον Βόλο (Β΄ Βιομηχανική Περιοχή) απότον Αύγουστο του 2011 έχουν κατα-σκηνώσει έξω από το εργοστάσιο διεκ-δικώντας το δικαίωμά τους στη δουλειάενάντια στις απολύσεις που έκανε η εργο-δοσία με την ψεύτικη αιτιολογία ότι θακλείσει το εργοστάσιο. Το εργοστάσιο δενέχει κλείσει και κάνουν και προσλήψειςπροσωπικού. Το εργοστασιακό σωματείοκαι όσοι σταθήκαμε στο πλευρό τους απότην πρώτη στιγμή εκτιμήσαμε, σωστά, ότιη εργοδοσία θέλει να απαλλαγεί από τους«ακριβούς» εργάτες και από το σωματείοκαι να ξαναλειτουργήσει την παραγωγή σεκαθεστώς «γαλέρας».

Τη ∆ευτέρα 5 Μάρτη η εργοδοσία προ-σπάθησε να βγάλει εμπόρευμα με δύονταλίκες για να το πουλήσει στη Λάρισα.Οι εργάτες συγκεντρώθηκαν και διαμαρ-

ΕΕΡΡΓΓΑΑΖΖΟΟΜΜΕΕΝΝΟΟΙΙ 77Σάββατο 10 Μάρτη 2012 Προλεταριακή Σημαία

ΣΣ Στο χώρο της υγείας και ειδικότερατου φαρμάκου, εδώ και τουλάχιστον15 χρόνια εξελισσόταν ένα… «πάρτι».

Από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ είχε ξεκι-νήσει ένα άνοιγμα σε κάθε πολυεθνική, μεή χωρίς τους ντόπιους εκπροσώπους της,αλλά και σε κάθε ματσωμένο φαρμακοποιόκαι γιατρό της εποχής – που ήθελε απόμαγαζάτορας να γίνει… εργοστασιάρχης!Ετσι, σιγά σιγά η Ελλάδα έγινε κόμβος γιανα πουλιούνται φάρμακα σε όλη την Ανατ.Μεσόγειο. Αργότερα, κάποιοι όρμησαν σταΒαλκάνια, κάποιοι αρκέστηκαν στο ΕΣΥ,κάποιοι το γύρισαν στα καλλυντικά κ.λπ.Με τις φούσκες του χρηματιστηρίου, ταμυαλά πήραν τόσο πολύ αέρα, που υπήρξανπροσπάθειες έως και να επανακατακτήσουντην Αμερική! Αποκορύφωμα, ο νέος «Κοσ-κωτάς» (όμιλος ALAPIS), που ακόμα τον…ψάχνουν ενώ χιλιάδες εργαζόμενοιβρίσκονται σε όλες τις αποχρώσεις της α-νεργίας και των νέων ελαστικών σχέσεωνεδώ και ένα χρόνο. Κύρια γι’ αυτό, αλλά καιμε το όλο κλίμα στη χώρα, αρκετά εργοστά-σια – δεκάδες φαρμακαποθήκες – μια τρά-πεζα – κάμποσες εκδοτικές και δεκάδες«παρατρεχάμενες» εταιρείες στο χώρο τουφαρμάκου και των καλλυντικών, έχουνκλείσει – είναι σε πτώχευση – υπολειτουρ-γούν – εξαγοράζονται σε τιμές… αυτοκινή-του. Μια φούσκα ανεπανάληπτη, που επι-τάχυνε τις εξελίξεις και ίσως έδωσε τηνκαθοριστική βολή.

Τη χαριστική βολή ήρθε να τη δώσει στοκύκλωμα–χώρο του φαρμάκου το τελευταίονομοσχέδιο! Για να μην παρεξηγηθούμε, το«πάρτι» όλα αυτά τα χρονιά συνεχιζόταν, μεκάποιους να είναι κατά καιρούς περισσότε-ρο ή λιγότερο κερδισμένοι! Ολοι όμως ήτανεκεί! Από τις κυβερνήσεις, τους κάθε λογήςυπουργούς και διοικητές ταμείων και νοσο-κομείων, τους αντιπρόσωπους και τους για-τρούς, τους ιατρικούς επισκέπτες και τουςφαρμακοποιούς. Και το «πάρτι» θα συνεχι-στεί! Ακούραστα- αβίαστα - αποδοτικά!Μόνο που οι καιροί είναι δύσκολοι, πολύδύσκολοι, και κάποιοι πρέπει να μείνουν απ'έξω! Ετσι, οι βιομήχανοι βγάζουν στη φόρα

(κομψά ακόμα) τα άπλυτά τους! Πρέπει ναείναι του κλάδου κάποιος για να τα καταλά-βει και να μη νομίζει άλλα αντί άλλων.Προσπαθούν να περιφρουρήσουν τα μερίδιααγοράς και να είναι έτοιμοι για αναδιανομή.

Βέβαια, όλα γίνονται στου λαού το κεφά-λι! Αλλωστε, όσες φορές προσπαθήθηκε ναμπει τάξη, ο λαός την πλήρωσε! Ο Μητσο-τάκης επέβαλε συμμετοχή σε όλους από το1990 και η συνέχεια δεν έχει τέλος. Τοξεζούμισμα του λαού έγινε γδάρσιμο, οι τιμέςέως το 2000 ήταν εξωπραγματικά ευρωπαϊ-κές και λίγο λίγο, κομπίνα την κομπίνα,σκάνδαλο στο σκάνδαλο, φτάσαμε εδώ.

Ολα αυτά ήταν πολύ δύσκολο ναγίνουν μόνο από κυβέρνηση, ασφαλιστικάταμεία και φαρμακοβιομήχανους. Είχαμεμπει και στην περίοδο της πληροφορίαςαλλά και σ’ αυτή των δικτύων! Εδώ είναι ορόλος των φαρμακείων και των φαρμακο-ποιών. Ο καθοριστικός και αδύναμοςκρίκος της λιανικής! Γέμισε η Ελλάδα φαρ-μακεία, ένα νέο μεσόστρωμα αναδείχτηκεκαι, όπως στα σουπερμάρκετ, έβρισκες σταφαρμακεία ό,τι τράβαγε η ψυχή σου! Οιτεράστιες ποσότητες ήταν και είναι τανοσοκομεία, αλλά όλα υπάρχουν και σταφαρμακεία. Ολοι κλέβουν, αλλά το φαρμα-κείο είναι ένας, άντε δύο και με ονομα-τεπώνυμο! Ετσι και λιανική (μεγαλύτερακαι άμεσα κέρδη) και διαφήμιση με μηδένέξοδα και έρευνα αγοράς για τις βιομ-ηχανίες. ∆εν είναι τυχαίο το πώς έφτασε ναέχουμε τόσα πολλά φαρμακεία. Περισσότε-ρα σημεία πώλησης, άρα μεγαλύτερεςπωλήσεις. Καλύτερη εξυπηρέτηση τωνασφαλισμένων αλλά και ανταγωνισμός.Και μιας που η τιμή ήταν πάντα σταθερή(για να υπάρχουν πολλά και εύρωσταμαγαζιά), ο ανταγωνισμός πήγαινε σεεξυπηρετήσεις και πιστώσεις. Φτάσαμε ναείναι τα φαρμακεία οι πρωτοβάθμιες μονά-δες υγείας, οι πιο οικείοι στο λαό επιστήμο-νες οι φαρμακοποιοί, αλλά και τα μόναμαγαζιά με τεφτέρι (προ κρίσης). Τοσύστημα υγείας συνολικά υποβαθμιζόταν,τα ραντεβού στο ΙΚΑ αραίωναν, οι ουρέςστα νοσοκομεία μεγάλωναν, οι γιατροί

έκαναν όλο και λιγότερες ώρες ιατρείο καιζητούσαν όλο και περισσότερα χρήματα –ακόμα και για να συνταγογραφήσουν ταμόνιμα και απαραίτητα φάρμακα. Ετσιάρχισαν τα… δανεικά φάρμακα, οι προτά-σεις του φαρμακοποιού στον ασθενή,μετρήσεις πίεσης αλλά και… ζακχάρουκ.λπ. κ.λπ. Πρωτοβάθμιες μονάδες υγείαςσχεδόν σε κάθε 200 μέτρα, ανοιχτές 40 καιβάλε ώρες την εβδομάδα, με εφημερίες καιδιανυκτερεύσεις χωρίς ουρές, χωρίς επι-πλέον κόστος για τον ασφαλισμένο αλλάκαι χρηματοπιστωτικά ανοικτές (βερεσέ,κουπόνια και άλλα παράνομα-παράτυπα).Αφού λοιπόν οι φαρμακοποιοί… δάνειζανόλο το κόσμο, γιατί να μη δανείζουν και τοκράτος; Με χίλια δυο προσχήματα άρχισε ομεγαλύτερος πελάτης να γίνεται κακοπ-ληρωτής, έως μπαταξής!

Κάπως έτσι φτάσαμε εδώ. Το «πάρτι»συνεχίζεται με αμείωτη ένταση, αλλά όλοκαι πιο λίγοι είναι οι καλεσμένοι. Το δίκτυοξεχείλωσε και θέλει μάζεμα! Το δίκτυονομίζει ότι είναι περίπου πολυεθνική καιγι’ αυτό θέλει σφαλιάρα! Ο καθένας φαρμα-κοποιός είναι μόνος του και ανοργάνωτος,άρα και πιο εύκολος και σίγουρος στόχος.Τα τελευταία δυο χρόνια οι φαρμακοποιοίείναι στο στόχαστρο. Θέλουν να νομίζουνότι είναι στο στόχαστρο του Λοβέρδου καιτον στοχοποιούν με τη σειρά τους, αλλά δενείναι. Είναι στο μάτι του κυκλώνα πουπλήττει το σύστημα, γιατί είναι ο εύκολος-αδύναμος κρίκος. Είναι στο στόχαστρο τηςαναδιανομής των όποιων αγορών, γιατί τοφάρμακο κάνει τους μεγαλύτερους τζίρουςπαγκόσμια μετά τα όπλα, τα ναρκωτικά καιτο φαγητό. Το φάρμακο για το λαό είναιαγαθό κι ας αντιμετωπίζεται σαν απλό καιύποπτο εμπόρευμα. Αυτό βοηθάει να ξεπλέ-νονται πολιτικές και πολιτικοί, να παίρ-νονται μέτρα άγρια – άδικα – απαξιωτικάκαι όλα καλά! Για το λαό, χωρίς το λαό, στοόνομα της αναβάθμισης της υγείας κι αςείναι μόνο και μόνο για το κέρδος!

Λέξεις όπως υπερσυνταγογράφηση,σπατάλες, διασπάθιση δημόσιου χρήματοςακούγονται κάθε μέρα – όλη μέρα. Κο-

μπίνες και παρατυπίες ανακοινώνονταισωρηδόν. ∆υο χρόνια τώρα, ούτε ένας μεονοματεπώνυμο. Ούτε μια απόλυση – πα-ραίτηση - καταδίκη (μήπως αλλού το ίδιοδεν γίνεται;). Γιατροί και φαρμακοποιοίπροσπαθιέται να γίνουν εξάρτημα του κρα-τικού μηχανισμού περικοπών και χαρα-τσιών, αλλά και συνένοχοι συγχρόνως. Γιατο βούλιαγμα των ταμείων φταίνε γιατροί,φαρμακοποιοί και ασθενείς… Μιατρομοκρατία χωρίς προηγούμενο, που και ηΤρόικα επιστρατεύεται κάθε φορά για να τηδυναμώσει! Φτάσαμε στο ανήκουστο: 3,2δισ. ευρώ υπάρχουν. Πρόληψη, θεραπεία, οιανάγκες και η υγεία του λαού πρέπει ναπροσαρμοστούν σε αυτό το ποσό.

Ενας κλάδος άγεται και φέρεται, για νακαταρρεύσει. Για να κουκουλώσει τα ακου-κούλωτα και να δώσει αφορμή για πιοάγρια μέτρα ενάντια στο λαό. Και αυτά ταμέτρα ήρθαν: ΕΟΠΥΥ, ατέλειωτες ουρές καιλιγότεροι γιατροί, πληρωμή από τους α-σφαλισμένους των γιατρών για να πάρουνμια συνταγή, φάρμακα με το σταγονόμετρο,ελλείψεις φαρμάκων και υποκατάστασήτους με νέα και πολύ ακριβότερα, κόψιμοεργαστηριακών εξετάσεων, κλείσιμο καισυγχωνεύσεις νοσοκομείων. Κερασάκι ταγενόσημα!

Ταξινομήσεις επί ταξινομήσεων, θετι-κή–αρνητική αλλά και ουδέτερη λίστα,συνταγογραφούμενα και μη φάρμακα(ΜΗ.ΣΥ.ΦΑ), επώνυμα και ανώνυμα γενό-σημα, με ή χωρίς πατέντα, καινοτόμα καιπαλιά, από Ε.Ε. ή από Ινδία; Ελεγχος απότον ΕΟΦ, την Ε.Ε. ή το FDA; Ενας λυσσασμέ-νος ανταγωνισμός, με σκοπό τη βίαιη ανα-προσαρμογή των μεριδίων αγοράς και τηνυποβάθμιση της υγείας του λαού. Ολες οιρυθμίσεις για το φάρμακο και τα φαρμα-κεία έχουν στόχο τη δημιουργία καιδιείσδυση νέων δικτύων στη λιανική αλλάκαι τη χονδρική αγορά, την είσοδο νέωνπολυεθνικών και την ισχυροποίηση τωνυπαρχουσών, την εξουθένωση και κλείσιμοτου μικρού και μεσαίου φαρμακείου. Μόνοτην καλύτερη και φθηνότερη παροχήυγείας στο λαό δεν έχουν!!!

ΦΑΡΜΑΚΑ

Ανταγωνισμοί για τη βίαιη αναδιανομή της αγοράς

Εργατικοί Αγώνες στον Βόλοτυρήθηκαν για την κοροϊδία πώς ένα «κλει-στό» εργοστάσιο κάνει πωλήσεις. Οδιευθυντής του εργοστασίου Ουζιέλ (Γάλ-λος) κάλεσε την αστυνομία ενώ προκα-λούσε τους εργάτες και όσους είχαν πάει γιασυμπαράσταση φωτογραφίζοντας αυτούςκαι τους αριθμούς των αυτοκινήτων. Ηαστυνομία ζήτησε από τους εργάτες να απο-μακρυνθούν από τον χώρο για να γίνει ημετακίνηση των εμπορευμάτων αλλά οιεργάτες απάντησαν με μία φωνή ότι δενπάμε πουθενά εδώ είναι η ζωή μας και θαμείνουμε εδώ. Το βράδυ η αστυνομία ξανα-πήγε στο εργοστάσιο και απείλησε ότι έχουνγίνει μηνύσεις από την εργοδοσία και εάνδεν φύγουν οι εργάτες θα κάνουν συλλή-ψεις. Μπροστά στην αποφασιστικότητα τωνεργατών αναγκάσθηκαν να φύγουν.

Την Τρίτη 6 Μάρτη η αστυνομία και ταΜΑΤ (μία κλούβα) ήρθαν έξω από το εργο-στάσιο της ΚΟΝΤΙ και απειλούσαν να επιτε-θούν στους εργάτες που δεν αποχωρούσαναπό τον χώρο.

Για συμπαράσταση έτρεξαν κοντά τουςοι εργάτες από τα εργοστάσια της ΜΕΚ-ΒΕΚ(Λεμονιάς) που είναι σε απεργία για ταδεδουλευμένα τους, από τη Χαλυβουργία,από την Coca-Cola, από το Εργατικό Κέντρο

Βόλου, από το Συνδικάτο Μετάλλου«Μήτσος Παπαρήγας», καθώς και από τηνΠρωτοβουλία Αλληλεγγύης Εργαζόμενωνκαι Ανέργων Μαγνησίας.

Η αποφασιστική στάση των εργατώνπου πιάστηκαν σε αλυσίδες και δήλωσαν ότιδεν πρόκειται να εγκαταλείψουν τον χώροανάγκασαν τα ΜΑΤ σε αποχώρηση.

Οι εργάτες με την αποφασιστικότητάτους και την ανθρώπινη αλυσίδα που έφτια-ξαν μπροστά από την πύλη του εργοστασίουανάγκασαν τα ΜΑΤ και την αστυνομία ναφύγουν όπως και τις δύο νταλίκες να ξε-φορτώσουν το εμπόρευμα στις αποθήκεςτου εργοστασίου και να φύγουν άδειες.

Απέτυχε για μία ακόμα φορά η προσπά-θεια της εργοδοσίας να λειτουργήσει το εργο-στάσιο χωρίς τους εργάτες που έχει απολύσει.

Η μαχητικότητα των εργατών, ηαλληλεγγύη των εργατών της ΜΕΚ-ΒΕΚαλλά και άλλων εργαζομένων και αλληλέγ-γυων έφεραν μία νίκη που κόστισε στηνεργοδοσία αλλά ταυτόχρονα έδειξε ότι οιεργατικοί αγώνες μπορούν να έχουν νικη-φόρα αποτελέσματα και στους σημερινούςδυσμενείς συσχετισμούς, με οργάνωση,αλληλεγγύη και μαχητική αντίσταση.

ΗΗ ΠΠρρωωττοοββοουυλλίίαα ΑΑλλλληηλλεεγγγγύύηηςς ΕΕρργγααζζόό--

μμεεννωωνν κκααιι ΑΑννέέρργγωωνν με ανακοίνωσή της χαι-ρέτισε την αποφασιστική στάση τωνεργατών της ΚΟΝΤΙ, την αλληλεγγύη τωναπεργών εργατών της ΜΕΚ-ΒΕΚ και όσωνβρεθήκαμε μαζί σε μία κρίσιμη μάχη απέ-ναντι στην εργοδοσία, τα ΜΑΤ και τηναστυνομία. Κλείνοντας η ανακοίνωση α-πευθύνει κάλεσμα σε όλους τους εργαζόμε-νους: «Στους δύσκολους καιρούς της επίθεσηςκεφαλαίου-κυβέρνησης-∆ΝΤ-ΕΕ, την εποχήτων μνημονίων της εξαθλίωσης του λαού καιτου ξεπουλήματος της χώρας, οι απαντήσειςγια τον εργαζόμενο λαό βρίσκονται στους δρό-μους, έξω από τις πύλες των εργοστασίων, στιςγειτονιές, στις σχολές και στα σχολεία. Εκείβρίσκεται η δύναμή του. Εκεί μπορεί να νικήσεικαι να ανατρέψει τη σύγχρονη βαρβαρότητα».

Οι απεργοί εργάτες της ΒΕΚ-ΜΕΚ ΑΕ απεργούν για τα δεδουλευμένα τους

Από τη ∆ευτέρα 5 Μάρτη οι εργάτες σταεργοστάσια του Λεμονιά ΜΕΚ-ΒΕΚ κατέ-βηκαν σε απεργία διαρκείας διεκδικώνταςτα δεδουλευμένα τεσσάρων μηνών. Η εργο-

δοσία όλο το προηγούμενο διάστημα τουςείχε θέσει σε τρίμηνη διαθεσιμότητα και στησυνέχεια σε εκ περιτροπής εργασία (με τριή-μερη εργάσιμη εβδομάδα), στο τέλος στα-μάτησε να τους πληρώνει κοροϊδεύοντάςτους «από ∆ευτέρα σε Παρασκευή και απόΠαρασκευή σε ∆ευτέρα». Μετά από απόφασητου Συνδικάτου Μετάλλου «Μήτσος Παπα-ρήγας» ξεκίνησαν την απεργία διαρκείας καιείναι κατασκηνωμένοι έξω από τα εργοστά-σια σε βάρδιες, περιφρουρώντας ταυτόχρονανα μην πάρει η εργοδοσία μηχανήματα. Σεανακοίνωση που κυκλοφόρησαν οι εργάτεςγράφουν: «Τα μεγαλύτερα όπλα που έχουμεσαν εργάτες από την ολομέτωπη επίθεση πουδεχόμαστε από την εργοδοσία και την κυβέρν-ηση είναι ο αποφασιστικός και ενιαίος αγώνας,η αλληλεγγύη όλων των εργατών απέναντιστον κοινό αντίπαλο».

Η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Εργαζό-μενων και Ανέργων Μαγνησίας βρέθηκεκοντά στους απεργούς, συζήτησε μαζί τους,χαιρέτισε την αγωνιστική αλληλεγγύη τουςστους εργάτες της ΚΟΝΤΙ και ανταλ-λάχτηκαν απόψεις για την ακόμη καλύτερηοργάνωση και τον συντονισμό όλων τωνεργατικών εστιών αντίστασης.

ΕΕΡΡΓΓΑΑΖΖΟΟΜΜΕΕΝΝΟΟΙΙ Σάββατο 10 Μάρτη 201288 Προλεταριακή Σημαία

«Να πείτε τον κόσμο να ξεσηκωθεί»!!!

Η φράση αυτή του ∆ημήτρη Μανίκα, του52χρονου απολυμένου (και χωρίς απο-ζημίωση) εδώ και 9 μήνες από το εργοστά-σιο της Helesi PLC στη ΒΙ.ΠΕ. Κομοτηνής,δεν μεταδόθηκε βέβαια από τα Μέσα Μαζι-κής Εξαπάτησης. Αυτά φρόντισαν να μιλή-σουν για «ψυχασθενή» που έχει συγγενικέςσχέσεις με τον πρώην εργοδότη του καιάρα… «κάτι άλλο τρέχει».

Κι ο ίδιος, με την απεγνωσμένη πράξητου, τον πυροβολισμό του μεγαλομετόχουΑθ. Ανδριανόπουλου της Helesi και τηνομηρία δύο πρώην συναδέλφων του για 12ώρες, έδειχνε άλλο δρόμο. Ομως το ένιωθεβαθιά μέσα του ότι η μόνη διέξοδος είναι οξεσηκωμός. Ετσι όπως το νιώθουν τα εκα-τομμύρια (πλέον) ανέργων, μισοαπασχο-λούμενων, απλήρωτων, εξαθλιωμένωνεργαζόμενων σ’ όλη τη χώρα.

«Ζούμε με δανεικά και τα 503 ευρώσύνταξη που παίρνει ο πατέρας μου. Μέχριπότε; Ηδη οι πρώτοι πήραν τις καραμπίνες.Σειρά μας είναι να τις πάρουμε κι εμείς».∆ηλώνει 53χρονος εργάτης της ΦΑΝΚΟΚομοτηνής, που βρίσκεται χωρίς δουλειά, σεεπίσχεση εργασίας από τον Ιούλη του 2008.

«Ζητώ το αυτονόητο, να δουλέψω. Ζητώνα μου δώσουν πίσω τη ζωή μου, να μπορώνα βλέπω τα παιδιά μου…». Η αυτονόητηαπαίτηση του ∆. Μανίκα, αυτονόητη για τιςεργαζόμενες μάζες που μοχθούν και

ματώνουν καθημερινά, είναι μάλλον ακα-τανόητη για το βάρβαρο σύστημα και ταπολιτικά ερπετά που το υπηρετούν. «Αδικείτην πραγματικότητα η γενίκευση του περι-στατικού στη ΒΙ.ΠΕ.», δήλωσε ο κομο-τηναίος υφυπουργός ∆ικαιοσύνης Γ. Πετα-λωτής. Αδικεί την πραγματικότητα…

Ποια είναι λοιπόν αυτή η πραγματικότητα;

Λιγότερα από δέκα εργοστάσια με 900 τοπολύ εργαζόμενους λειτουργούν σήμεραστη Βιομηχανική Περιοχή της Κομοτηνής.Από τις 100 επιχειρήσεις με 17.000-20.000εργαζόμενους που ήταν πριν από δέκα-δεκαπέντε χρόνια. Από τότε που ο θρα-κιώτης υφυπουργός Οικονομίας Απ.Φωτιάδης δήλωνε φιλάρεσκα ότι «σε λίγοθα λέμε ότι η Θράκη είναι 1.000 χιλιόμετραπιο κοντά στις νέες αγορές απ’ ό,τι ηΑθήνα». Από τότε που δίνονταν δισεκατομ-μύρια δραχμές επιδοτήσεις και εκατομμύριαευρώ (στη συνέχεια) εγγυοδοτήσεις από το∆ημόσιο, που τελικά κατέληξαν σε εγκατα-λειμμένα ερείπια και ιδιωτικές καταθέσεις.«Φέρτε μου τον Πάγκαλο να του δείξω αν ταφάγαμε μαζί» δήλωσε ο απελπισμένος-απολυμένος ∆. Μανίκας και συμπλήρωσε«ψάξτε να δείτε τι γίνεται στην εταιρεία»,αυτήν που την έκτισε από το πρώτο τούβλο.

Ο Ομιλος Helesi PLC, που ίδρυσε το 2000ο Αθ. Ανδριανόπουλος, έχει δυο μονάδεςστη ΒΙ.ΠΕ. Κομοτηνής (παραγωγή κάδων

απορριμμάτων και ανακύκλωση μεταχειρι-σμένων ελαστικών οχημάτων) και μία πα-ρόμοια στην Ιταλία. Το 2008 ίδρυσε αεροπο-ρική εταιρεία (Athens Airways) για να πάρειμέρος στο πλιάτσικο των Ολυμπιακών Αε-ρογραμμών, την οποία έκλεισε το 2010. Το2004 πήρε ένα μεγάλο μέρος των υπηρεσιώνκαθαριότητας και περιβάλλοντος τωνΟλυμπιακών Αγώνων και το 2006 προμή-θευσε με κάδους απορριμμάτων τους Χειμε-ρινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Τορίνο.

Αυτή λοιπόν η «υποδειγματική μονά-δα», όπως τη χαρακτήρισε η Α. ∆ιαμαντο-πούλου όταν, ως υπουργός Ανάπτυξης,επισκέφθηκε τις εγκαταστάσεις της, που σεπλήρη ανάπτυξη είχε 300 εργαζόμενους,τώρα έχει 80 και τους οφείλει και δεδου-λευμένα δύο μηνών.

Η εταιρεία Benjamine Moor ανακοίνωσεπρόσφατα στο προσωπικό της ότι «περ-νούν» σε εκ περιτροπής τριήμερη εργασίαεβδομαδιαίως.

Η χαρτοποιία Elina, που έκλεισε καιξανάνοιξε, προχωρά σε μειώσεις μισθών.

Η ΕΝΚΛΩ δεν δουλεύει από τον Ιούλητου 2008 και οι εργαζόμενοι που πήρανμόνο τους μισθούς του πρώτου εξαμήνουτου 2009 βρίσκονται απλήρωτοι και σεεπίσχεση εργασίας 2,5 χρόνια τώρα.

Η βιομηχανία Shelman, που το 2010 είχεαπολύσει 50 εργαζόμενους και που υπό τηνπίεση αυτή εξανάγκασε το εναπομείναν προ-σωπικό σε 5μηνη άδεια άνευ αποδοχών, αμέ-σως μετά το δεύτερο Μνημόνιο επανήλθε με

την απειλή νέων απολύσεων (περίπου 60 απότους 115) με παράλληλη εντατικοποίηση τηςδουλειάς, μείωση μισθών και εφαρμογή όλωντων αντεργατικών μέτρων που ψηφίστηκαν.

Σχεδόν όλες οι επιχειρήσεις καθυστε-ρούν να πληρώσουν δεδουλευμένα από δύοέως έξι μήνες, προχωρούν σε εκ περιτροπήςεργασία, διήμερα και τριήμερα με 280-300ευρώ μηνιαίως, διώχνουν προσωπικό. ΗΒΙ.ΠΕ. Κομοτηνής μοιάζει με «νεκροταφείο»επιχειρήσεων, ενώ η ανεργία έχει φτάσειπλέον το 40% στη Ροδόπη και ο κόσμοςξαναπαίρνει το δρόμο της ξενιτιάς.

«Υπάρχει κλίμα σύγκρουσης στην πε-ριοχή. Και πολύ φοβάμαι ότι θα έχουμε κοι-νωνική έκρηξη», δηλώνει έντρομος ο πρόε-δρος του Εργατικού Κέντρου Κομοτηνής(ΠΑΣΚΕ). Νιώθει την οργή του κόσμου ο κρα-τικοδίαιτος εργατοπατέρας και κρούει τονκώδωνα του κινδύνου στους προϊσταμένουςτου των υπουργείων. Βλέπει ότι η φωτιά πουάναψαν οι χαλυβουργοί του Ασπρόπυργουέχει πρόσφορο έδαφος για να ξαπλωθεί.

«Καλύτερα κλειστό εργοστάσιο παράμισθοί των 300 και 400 ευρώ», δηλώνουν οιεργάτες της Shelman, ξεκινώντας απεργίαδιαρκείας από τη ∆ευτέρα 5 Μάρτη,απαιτώντας να μη γίνει καμιά απόλυση.Παράλληλα αποφάσισαν την 24ωρη περι-φρούρηση του εργοστασίου και μαζικές δια-δηλώσεις μαζί με τις οικογένειές τους στουςδρόμους της Κομοτηνής. Κατανοούν κι αυτοίότι «δεν κερδίζουν όσοι έχουν δίκιο, αλλάαυτοί που αγωνίζονται για το δίκιο τους».

ΣΣε απεργιακές κινητοποιήσειςβρίσκονται οι εργαζόμενοιστην Coca-Cola 3E μετά την

ανακοίνωση της διοίκησης γιακλείσιμο της γραμμής παραγωγήςτων εργοστασίων της σε Θεσσα-λονίκη και Πάτρα. Η επιχείρησηεπικαλείται την κρίση για να δικαι-ολογήσει προσχηματικά την από-φασή της αυτή. Γιατί ούτε ζημιέςέχει υποστεί ούτε τα κέρδη τηςέχουν μετριαστεί, απλώς δενανέρχονται στο ύψος των προσδο-κιών της (τα κέρδη στις καπιταλι-στικές επιχειρήσεις πρέπει διαρκώςνα αβγατίζουν, να πολλαπλασιά-ζονται και όχι να παραμένουνσταθερά). Είναι η ίδια αιτία πουοδήγησε σε κλείσιμο τα σούπερμάρκετ ALDI και απειλούν με λου-κέτο τα Καρφούρ Μαρινόπουλος.

Η εταιρεία προσπαθεί να δια-σκεδάσει τις ανησυχίες των εργα-ζομένων, υποστηρίζοντας ότι θασυνεχίσουν να λειτουργούν τακέντρα διανομής και τα γραφείαγια τις πωλήσεις και τις άλλεςυπηρεσίες και ότι ο όγκος της πα-ραγωγής θα μεταφερθεί στις μονά-δες του Σχηματαρίου, του Βόλουκαι του Ηρακλείου. Λες και θα μπο-ρούσε κάποιος εργαζόμενος έτσιεύκολα να μεταφερθεί από τη Θεσ-σαλονίκη στο Ηράκλειο! Χώριαπου διαφαίνεται η μεταφορά τελι-κά του εργοστάσιου στη γειτονικήΒουλγαρία, όπως έγινε και με

τόσες άλλες επιχειρήσεις από τηΒόρεια Ελλάδα τα τελευταία χρό-νια (και μάλιστα προ κρίσης!). ΤονΜάιο του 2011 οι υπεύθυνοι τηςεταιρείας ανακοίνωσαν ότι «ηΣόφια επιλέχθηκε, μεταξύ 14 ευρω-παϊκών πόλεων, για την ίδρυση κέν-τρου ανθρωπίνων πόρων και οικονο-μικών υπηρεσιών της εταιρείας».Εξάλλου είχαν προηγηθεί οι μετεγ-καταστάσεις του λογιστηρίου σεΒόλο, Αθήνα και Σόφια το φθινό-πωρο και του διαφημιστικού τμή-ματος και της διεύθυνσης παγίωνλίγο καιρό πιο πριν.

Και έτσι το κλείσιμο συνοδεύε-ται φυσικά με απολύσεις. Έχουνήδη απολυθεί 30 εργαζόμενοι (14στη Θεσσαλονίκη και 16 στηνΠάτρα) από την παραγωγή, αριθμόςπου αναμένεται να αυξηθεί το επό-μενο διάστημα λόγω της σύνδεσηςμεταξύ της γραμμής παραγωγής καιτων άλλων εργασιών. Ο ίδιος οδιευθυντής επικοινωνίας καιδημοσίων σχέσεων της εταιρείαςεπεσήμανε ότι στη Θεσσαλονίκη θαπαραμείνουν συνολικά 240 άτομα,ενώ μέχρι σήμερα δούλευαν 380περίπου εργαζόμενοι.

Αλλά η επίθεση της εργοδοσίαςείχε ξεκινήσει πολύ πιο πριν, μεμπαράζ απολύσεων μέσω «οικιο-θελών» αποχωρήσεων (ξεπερνούντις 300).

Οι εργαζόμενοι οργανώνουντον αγώνα τους. Κηρύττουν 48ώρες

επαναλαμβανόμενες απεργίες στηΘεσσαλονίκη και 3ωρες στάσειςεργασίας στις άλλες πόλεις, πραγ-ματοποιούν συγκεντρώσεις-πο-ρείες. Παράλληλα δίνουν μάχη γιανα μπλοκάρουν τον απεργοσπα-στικό μηχανισμό που προσπαθεί ναστήσει η εταιρεία με την προστασίατης κυβέρνησης και των κρατικώνμηχανισμών. Εμποδίζουν τα φορ-τηγά που ναυλώνει η εταιρεία γιανα τροφοδοτήσει την αγορά μεπροϊόντα που φέρνουν από εργο-στάσια του εξωτερικού. Αποφάσι-σαν μάλιστα κλιμάκωση του αγώνατους. Απαιτούν να επαναπροσληφ-θούν οι απολυμένοι συνάδελφοίτους, να γίνουν νέες προσλήψειςγια την κάλυψη των κενών θέσεωνπου προέκυψαν από τις εθελούσιεςεξόδους (το προσωπικό μειώθηκεκατά 10-15%) και να υπογραφείσυλλογική σύμβασης εργασίας.

Ο αγώνας των εργαζομένωνστην Coca-Cola, όπως και κάθεαγώνας εργαζομένων που υπερα-σπίζεται το δικαίωμά τους στηνεργασία, το δικαίωμά τους στη ζωή,πρέπει να στηριχτεί από όλους μας.Στη βάση της ταξικής αλληλεγγύης,των κοινών συμφερόντων, του κοι-νού αγώνα ενάντια σε αυτή τηνπολιτική που θέλει να μας καταδι-κάσει στην ανεργία, στην ανασφά-λεια, που θέλει να μας καταστήσειεργαλεία για να αυξάνουμε τακέρδη των καπιταλιστών.

Τραγική η κατάσταση για τους εργαζομένους στην Κομοτηνήστο 40% η ανεργία και συνθήκες γαλέρας

Οι εργαζόμενοι στην Coca-Cola 3E απεργούν κόντρα στο κλείσιμο

του εργοστασίου, για το δικαίωμά τους στην εργασία

Μειώνεται το «κόστος» της ανεργίας

Αυξάνεται η ανάγκη αντίστασης

ΕΕνα σοβαρό βήμα προς την ουσιαστική κατάργηση του ΤαμείουΑνεργίας έκανε η κυβέρνηση με τη μείωση του επιδόματος κατά22% ως συνέχεια της μείωσης του βασικού μισθού. Το βήμα

αυτό έρχεται να συμπληρώσει τις ρυθμίσεις μείωσης των δικαι-ούχων, αυξάνοντας τις προϋποθέσεις χορήγησης τόσο για τουςπρωτο-απολυμένους όσο και για όσους έχουν βρεθεί στις ουρές τουΟΑΕ∆ ξανά και ξανά. Σ' αυτές τις συνθήκες μακροχρόνιας ανεργίας,επισφάλειας και μαύρης εργασίας, με τη λήξη της χορήγησης τουΤαμείου στους άνεργους των πρώτων μεγάλων κυμάτων απολύσεωντης περσινής χρονιάς, αναμένεται να πέσει αισθητά ο αριθμός τωνεπιδοτούμενων άνεργων. Επιπρόσθετα έχουν ήδη ανακοινωθείπροθέσεις για εισαγωγή ακόμα και εισοδηματικών κριτηρίων για ναπεριοριστεί ακόμα περισσότερο ο αριθμός των δικαιούχων.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΟΑΕ∆, οι εγγεγραμμένοιάνεργοι τον Ιανουάριο ήταν 761.769, αυξημένοι κατά 4,26% σε σχέσημε τον προηγούμενο μήνα. Την ίδια στιγμή ο αριθμός των επιδο-τούμενων ανέργων ανέρχεται σε 269.235, δηλαδή μειώθηκε κατά–1,69% (–4.632 άτομα) σε σχέση με τον ∆εκέμβριο. Από τους 269.235οι 24.968 έλαβαν την τελευταία δόση και δεν πήραν Ταμείο το Φε-βρουάριο! Τα στοιχεία είναι διαφωτιστικά. Ενώ η ανεργία συνεχίζεινα αυξάνεται με την επέλαση των μέτρων του μνημονίου, οι επιδο-τούμενοι άνεργοι μειώνονται.

Αυτό όμως φαίνεται πως για τα ιμπεριαλιστικά κοράκια και τηντόπια αστική τάξη δεν είναι από μόνο του αρκετό. Αφού η ανεργίαχρησιμοποιήθηκε σαν πρόσχημα για να αυξήσουν τις εισφορές τωνεργαζομένων και να επεκτείνουν την παρακράτηση υπέρ ΟΑΕ∆ σεμικροεπαγγελματίες και δημόσιους, τελικά μειώνουν τόσο τους δικαι-ούχους όσο και το Ταμείο. Με το βασικό επίδομα ανεργίας να πέφτειστα 359 ευρώ από τις 12 Μαρτίου για όλους τους επιδοτούμενους ανέρ-γους, η κυβέρνηση προχωράει αποφασιστικά στη μείωση του «κό-στους» της ανεργίας. Μέτρο που εντάσσεται στη γενική επίθεση σεεπιδόματα, παροχές και γενικά σε ό,τι έπαιρνε πίσω η εργατική τάξη μετις κατακτήσεις της από τον απλήρωτο κόπο της. Κι άλλα χρήματα θα«εξοικονομηθούν» από την παραπέρα εξαθλίωση των ανέργων, για ναδιατεθούν στην αποπληρωμή τοκοχρεολύσιων για να τροφοδοτηθείπαραπέρα το πλιάτσικο των ιμπεριαλιστών στη χώρα και το λαό. Γιανα φτάσουμε τελικά να επιδοτούνται λίγες χιλιάδες μόνο από το έναεκατομμύριο και πλέον ανέργους. Κι αυτοί με …200 ευρώ!

Η αντίσταση σ' αυτή τη βαθιά αντιδραστική εξέλιξη είναι καθή-κον όλων των ανέργων αλλά και συνολικά του εργατικού και λαϊ-κού κινήματος.

ΕΕΡΡΓΓΑΑΖΖΟΟΜΜΕΕΝΝΟΟΙΙ 99Σάββατο 10 Μάρτη 2012 Προλεταριακή Σημαία

“Κουρεύουν” τα ταμεία, “γδέρνουν” τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα

ΠΠ ρροοοοππττιικκήή ννέέααςς σσφφοοδδρρήήςς εεππίίθθεεσσηηςςστα ασφαλιστικά δικαιώματα (όσαέχουν απομείνει) ανοίγει η διαδι-

κασία “κουρέματος” των ομολόγων πουδιαθέτουν τα ασφαλιστικά ταμεία. Ηαπαίτηση της κυβέρνησης και της τρόικαςπρος τα ασφαλιστικά ταμεία να αποδεχτούντο "κούρεμα" κατά 53% των ομολόγων τουςκινείται στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση πουκινήθηκαν όλες οι αντιασφαλιστικοί νόμοιτων τελευταίων χρόνων: δραστικό περιορι-σμό -έως και πλήρη κατάργηση- τουδικαιώματος των εργαζομένων σε αξιοπρε-πείς συντάξεις και σε δωρεάν ιατροφαρμα-κευτική περίθαλψη. Το κεφάλαιο θέλει νααπεμπλακεί από κάθε είδους υποχρέωσήτου να επιστρέψει, με τη μορφή σύνταξης,ένα κομμάτι της υπεραξίας που κλέβει απότον εργαζόμενο όσο αυτός βρίσκεται ενεργάστην παραγωγή.

Στο βαθμό που η διαδικασία του "κουρέ-ματος" των συγκεκριμένων ομολόγων υλο-ποιηθεί, οι επιπτώσεις στα οικονομικά τωνασφαλιστικών ταμείων και οι δυνατότητέςτους να ανταποκριθούν ακόμη και στις άμε-σες υποχρεώσεις τους θα είναι δραματικές.Τα νούμερα είναι αποκαλυπτικά: τα ασφα-λιστικά ταμεία διαθέτουν, στο σύνολό τους,ελληνικά ομόλογα αξίας 2211 δδιισσ.. εευυρρώώ, πουσημαίνει ότι μετά το "κούρεμα" θα χάσουνάμεσα -σύμφωνα με υπολογισμούς- από 1122έέωωςς 1155 δδιισσ.. εευυρρώώ των αποθεματικών τους.Μόνο από τα τοκομερίδια που εισπράττουντα ταμεία, οι απώλειες θα είναι της τάξηςτου 11 δδιισσ.. εευυρρώώ ττοο χχρρόόννοο!!

Και αυτό σε μια περίοδο που τα έσοδατων ασφαλιστικών ταμείων είναι ήδη συρ-ρικνωμένα και μειώνονται συνεχώς. Οιχιλιάδες απολύσεις, οι ραγδαίες μειώσειςτων μισθών, οι μειώσεις των εργοδοτικώνεισφορών που επιβάλλει το νέο μνημόνιο,μαζί με την τεράστια εισφοροδιαφυγή,κάνουν το τοπίο ακόμη πιο σκοτεινό. Ακόμηκαι τα στοιχεία του ίδιου του υπουργείουΕργασίας συνηγορούν σε αυτό:

• Το ΙΚΑ μέσα στο 2012 προβλέπεται ναχάσει 4,2 δισ. ευρώ από τις μειώσεις μισθώνκαι την αύξηση της ανεργίας.

• Η εισπραξιμότητα των ταμείων συνο-

λικά έχει μειωθεί κατά 8% τα τρία τελευταίαχρόνια.

• Τα έσοδα των ταμείων έχουν μειωθείκατά 6,7 δισ. ευρώ το χρόνο, λόγω της ύφε-σης.

Και βέβαια, σε αυτά τα στοιχεία δενέχουν συνυπολογιστεί οι επιπτώσεις που θαεπιφέρουν στα ταμεία τα αντεργατικά μέτρατου νέου μνημονίου, δηλαδή, η μείωση κατά22% του κατώτερου μισθού και κατά 32% γιατους νέους κάτω των 25 ετών, καθώς και τοχτύπημα των κλαδικών συμβάσεων με τονπεριορισμό της μετενέργειας.

Χαρακτηριστικό της οικονομικής ασφυ-ξίας στην οποία βρίσκονται τα ασφαλιστικάταμεία είναι ότι το ΙΚΑ, ο μεγαλύτερος α-σφαλιστικός φορέας της χώρας, μόνο μέσαστο Γενάρη του 2012 έχει απορροφήσει του50% της συνολικής ετήσιας κρατικής επιχο-ρήγησης!

Παρ' όλη, λοιπόν, τη δύσκολη κατάστα-ση των ασφαλιστικών ταμείων και παρά

την ακόμη δυσκολότερη προοπτική τους, τοξένο και ντόπιο κεφάλαιο επιλέγουν αυτόπου επιβάλλει το ταξικό τους συμφέρον:την καταλήστευση των αποθεματικών τωνασφαλιστικών ταμείων μέσω του "κουρέ-ματος". Αυτή η εξόφθαλμη, γεμάτη θράσοςπαρέμβαση είναι που ώθησε και τις διοική-σεις έξι ασφαλιστικών ταμείων (σε σύνολοδεκατριών) να αρνηθούν την εθελοντικήσυμμετοχή τους στη διαδικασία του "κουρέ-ματος". Ωστόσο, ακόμη και αυτά τα ταμείατα οποία αρνήθηκαν την εθελοντική συμμε-τοχή τους ενδέχεται να υποστούν υποχρεω-τικό "κούρεμα". Έτσι κι αλλιώς, η Τράπεζατης Ελλάδας έχει ήδη αποφασίσει ότι τα 14δισ. ευρώ (δηλαδή το μεγαλύτερο τμήμααπό τα 21 δισ. ελληνικών ομολόγων πουκατέχουν τα ασφαλιστικά ταμεία) που διανόμου διαχειρίζεται η ίδια θα “κουρευ-τούν”!

Η άρνηση των έξι αυτών ασφαλιστικώνταμείων (στα οποία αντιστοιχεί περισσότερο

από το 50% των ομολόγων) προκάλεσε άμεσατην έντονη αντίδραση του υπουργείου Οικο-νομικών. Σε μια προσπάθεια τρομοκράτησηςόσων αρνήθηκαν, ο Βενιζέλος ανέφερε χαρ-ακτηριστικά ότι “δεν μπορεί να έχουν την ίδιααντιμετώπιση τα ταμεία που δε συμμετέχουν μεεκείνα που μετέχουν” επαπειλώντας στηνουσία μείωση της επιχορήγησης.

Φυσικά και δεν προβλέπεται τίποτε τοσυγκεκριμένο για την αναπλήρωση τωναπωλειών. Πόσο μάλλον η ανακεφαλαιο-ποίηση που προβλέπεται για τις τράπεζες.Εξάλλου, όπως αναφέραμε και αρχικά,τελικός στόχος είναι η κατάργηση των α-σφαλιστικών δικαιωμάτων και όχι η διασφ-άλισή τους. Ίσως, μάλιστα, αυτή η “ανα-πλήρωση” να είναι και η πρόφαση για το ννέέοοααννττιιαασσφφααλλιισσττιικκόό ννοομμοοσσχχέέδδιιοο που ετοιμάζε-ται και το οποίο, σύμφωνα με όσα βγαίνουνστη δημοσιότητα, σε ακόμη πιο αντιδραστι-κή κατεύθυνση από το λεγόμενο ανταποδο-τικό μοντέλο, θα εισάγει τη λογική τηςσύνδεσης των συντάξεων με τις εκάστοτεοικονομικές δυνατότητες των ταμείων.

Ποια ταμεία δέχθηκαν:•ΙΚΑ - ΕΤΑΜ•ΟΓΑ•ΤΑΥΤΕΚΩ•ΟΑΕΕ•ΕΤΕΑΜ•Ταμείο Πρόνοιας ∆ημοσίων Υπαλλήλων (ΤΠ∆Υ)•Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων

Ποια ταμεία αρνήθηκαν:•ΤΕΑ∆Υ •Ενιαίο Ταμείο Ασφάλισης Αυτοαπασχολούμενων (ΕΤΑΑ - Ταμείο Επιστημόνων)•ΕΤΑΠ - ΜΜΕ•Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης Ιδιωτικού Τομέα(ΤΕΑΙΤ)•Ταμείο Ασφάλισης Πρόνοιας Ιδιωτικού Τομέα(ΤΑΠΙΤ)•ΤΕΑΠΑΣΑ

Κυβέρνηση και αστικά κόμματα εκμε-ταλλεύονται την απελπισία στην οποία οιίδιοι με την πολιτική τους οδήγησαν τημικρομεσαία αγροτιά που βλέπει την παρα-γωγή της να σαπίζει αδιάθετη στο χωράφι ήπου υποχρεώνεται να τη ξεπουλήσεικοψοχρονιά στους εμπόρους και προβάλ-λουν σαν λύση τους «νέους» αγροτικούςσυνεταιρισμούς, τον «υγιή» ανταγωνισμό,τα «παρατηρητήρια τιμών» και άλλα συνα-φή. Είναι αυταπάτη και αποπροσανατολι-σμός να πιστεύουμε ότι οι όποιοι εκσυγχρο-νισμοί και εξορθολογισμοί της αγοράς θαδώσουν λύση στα αγροτικά προβλήματα. Οισυνεταιρισμοί και άλλα «οικονομικά» εργα-λεία των αγροτών δεν μπορούν να υποκα-ταστήσουν τα διεκδικητικά τους εργαλεία,δηλαδή τα όργανα πάλης του αγροτικούκινήματος που είναι οι αγροτικοί σύλλογοι.Έχουν αμυντικό χαρακτήρα, μπορούν ναεπιβραδύνουν ή να αμβλύνουν τις συνέπει-ες της αντιαγροτικής πολιτικής αλλά πάνταεντός του συστήματος και πάντα σαν «καπι-ταλιστικά μαγαζιά», πάντα σε όφελος τωνμεγαλοαγροτών και σε βάρος της μικρομε-

σαίας αγροτιάς. Ακόμα και η Ν∆ βιάστηκε να στηρίξει το

«κίνημα της πατάτας». Μάλιστα το θεωρεί«γνήσια έκφραση της κοινωνίας των πολιτώνπου αυτοοργανώνεται, εκφράζεται, παρεμ-βαίνει και συμβάλλει στην ορθή λειτουργία τηςαγοράς»! Να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψωμέλι! Αφού πρώτα ψηφίζουν τα μνημόνιακαι την κατακρεούργηση μισθών και εισο-δημάτων, αφού πρώτα έφεραν την πείνακαι τη φτώχεια σε κάθε λαϊκό σπίτι, έρχον-ται μετά ξετσίπωτα και υποκριτικά να«συμπαρασταθούν» στον αγώνα του λαούγια επιβίωση! Και φυσικά φορώντας πάντατα ταξικά ματογυάλια τους: καλή και άγια η«κοινωνία των πολιτών» όταν αγοράζειπατάτες, «οξαποδώ» όταν αυτή η ίδια «κοι-νωνία των πολιτών» απεργεί και διαδ-ηλώνει στους δρόμους.

∆εν λείπουν βέβαια και από την αριστε-ρά αυτοί που αντί για το φεγγάρι κοιτάζουντο δάχτυλο. Από τη μια το ΚΚΕ που στη γνω-στή γραμμή του πολιτικού αναχωρητισμούαντιμετωπίζει υποτιμητικά την όλη προ-σπάθεια, την απαξιώνει και παραπέμπει ταπάντα στη «λαϊκή οικονομία-λαϊκή εξου-

σία». Από την άλλη απογειώσεις με «δυαδι-κές εξουσίες», «παράλληλες δομές», «απει-θαρχία στους μεσάζοντες» κ.λπ. Ακόμα και«εικόνες από το μέλλον» είδαν κάποιοι στο«κίνημα της πατάτας» και «τις τεράστιεςδυνατότητες που ανοίγονται, οι παραγωγοίτου πλούτου να έχουν τον πρώτο λόγο στοπαραγόμενο προϊόν τους». Ενώ τα μνημό-νια και οι εφαρμοστικοί νόμοι ψηφίζονταιτο ένα πίσω από το άλλο, ενώ το λαϊκόκίνημα δεν έχει να επιδείξει ούτε μία νίκηκαι ο λαός μέχρι στιγμής δεν μπόρεσε ναανατρέψει ή να μπλοκάρει ούτε μία, έστωδευτερεύουσα, πλευρά της επίθεσης, κάποι-οι στην αριστερά «μας» επιλέγουν τη φυγήστο μέλλον και φαντασιώνονται «δυαδικέςεξουσίες»! Φαίνεται ότι οι πατάτες τους«πειράζουν».

∆εν γνωρίζουμε ποια θα είναι ησυνέχεια. Το σίγουρο είναι ότι τέτοιες προ-σπάθειες δεν μπορούν, με βάση τους συσχε-τισμούς, να αποτελούν προτεραιότητα γιατο λαϊκό κίνημα. Το ίδιο σίγουρα το λαϊκόκίνημα δεν μπορεί ούτε να είναι απέναντιούτε και να αδιαφορεί αλλά οφείλει νααξιοποιεί και να στηρίζει τέτοιες και άλλες

παρόμοιες μορφές λαϊκής αυτο-οργάνωσηςκαι παρέμβασης που αποβλέπουν στην ελά-φρυνση των λαϊκών στρωμάτων. Και ταυ-τόχρονα να έχει μόνιμο μέτωπο με λαθεμέ-νες και αποπροσανατολιστικές απόψεις. Μελογικές ενσωμάτωσης και διαχείρισης τηςφτώχειας μας. Από μισθούς, δουλειά καιεισόδημα πάσχουμε και όχι από φθηνέςπατάτες. ∆ιεκδικητικό κίνημα της φτωχο-μεσαίας αγροτιάς οφείλουμε να οικοδομή-σουμε και όχι να τσαλαβουτάμε στα σοσιαλ-δημοκρατικά θολόνερα ενός «νέου» συνε-ταιριστικού κινήματος. Ταξικό εργατικόκίνημα είναι αυτό που λείπει και όχι ένατάχα αταξικό και ουδέτερο «κίνημα κατα-ναλωτών». Η διέξοδος για το λαό και τουςεργαζόμενους δεν βρίσκεται στα εναλλακτι-κά δίκτυα διανομής τροφίμων ούτε στα κοι-νωνικά παντοπωλεία, φαρμακεία, ιατρείακ.λπ. αλλά στον αγώνα για την ανατροπήαυτής της βάρβαρης πολιτικής, για το ξωπέ-ταγμα των ιμπεριαλιστών από τη χώρα καιαπό το σβέρκο του λαού. Στον αγώνα γιαμια άλλη κοινωνία, με το λαό αφέντη στοτόπο του.

Για το «κίνημα της πατάτας»ΣΣυυννέέχχεειιαα ααππόό ττ ηη σσεελλ.. 22

ΠΠΟΟΛΛΙΙΤΤΙΙΚΚΗΗ Σάββατο 10 Μάρτη 20121100 Προλεταριακή Σημαία

Οι γύπες έρχονται: επενδύουν στην εξαθλίωση του λαού και στη λεηλασία της χώρας

Τα καλά νέα του ΠαπαδήμουΕκλογές δεν μπορούν να γίνουν χωρίς

να επανέλθει κάπως το χαμόγελο στον λαό,έλεγε πριν από δύο μήνες ο Καρατζαφέρης.Και βέβαια δεν φτάνει αυτό που απλόχεραπροσφέρει έτσι κι αλλιώς η φύση της χώραςμας κάθε άνοιξη. Το ανοιξιάτικο χαμόγελοαισιοδοξίας που δίνει στον λαό το μήνυματης φύσης πως η ζωή συνεχίζεται, συχνάγίνεται επικίνδυνο για το σύστημα αν δεννοθευτεί με σχέδια εγκλωβισμού του λαούσε αυταπάτες, καλή ώρα για τη νέα εποχήτης ανάπτυξης που παράλληλα με τηνεκλογική λύτρωση θα ανοίξει τάχα μια νέασελίδα για τη χώρα.

Έτσι πριν καν ανοίξει το PSI, τηνΤετάρτη 29-2, ο Παπαδήμος μετά τη συνάν-τησή του με τον Μπαρόζο και άλλους στιςΒρυξέλλες, είχε λέει ευχάριστα νέα. Μίλησεγια τις λεγόμενες «συμπληρωματικές δρά-σεις» (κυρίως προώθηση επενδύσεων μέσωΕΣΠΑ) που παράλληλα με τη βασική δράσητης εφαρμογής του μνημονίου και τα νέαμέτρα συνέχισης της πτώχευσης του λαούαπό τον Ιούνιο, θα οδηγήσουν σ’ ένα νέοπεριβάλλον ανάπτυξης που θα πατάει στηνανταγωνιστικότητα που θα έχει πετύχει μεόλα αυτά η ελληνική οικονομία.

Πιο συγκεκριμένα και χωρίς περιστολέςμίλησε, για αυτά τα νέα στυγνά για τον λαόμέτρα από τον Ιούνιο, ο κυβερνητικόςεκπρόσωπος Παντελής Καψής στην πρωινήεκπομπή του «Αντένα» την περασμένηΤετάρτη. Το θράσος του πολιτικού προσω-πικού, που συμπεριφέρονται ανοικτά πιασαν λακέδες των ιμπεριαλιστικών αφεν-τικών προκειμένου να υπηρετήσουν τοντόπιο αστικό σύστημα της ολοκληρωτικήςυποτέλειας, είναι τέτοιο που απαιτεί απότον λαό να υμνήσει την τόλμη, την αυτοθυ-σία και την επιτυχία τους να σώσουν, τάχα,τη χώρα και να της ανοίξουν μια νέασελίδα. Και αυτά προκειμένου νασυνεχίσουν να παίρνουν νέα μέτρα και ναεφαρμόζουν απαρέγκλιτα τα παλιά.

Και αυτά ενώ είναι κοινός τόπος πως τοπαρόν, το άμεσο και το εγγύτερο μέλλοντου λαού αυτής της χώρας γίνεται από χέριεφιαλτικό και ανυπόφορο. Είναι φανερόπως το πολιτικό προσωπικό μιλάει ανοικτάπλέον τη γλώσσα του κεφαλαίου και τωνιμπεριαλιστών που τη χωρίζει άβυσσος απότα προβλήματα και τη γλώσσα του λαού.

Ας μην υποτιμήσουμε όμως τη δυνατό-τητά τους να αποπροσανατολίζουν, να εκβιά-ζουν και τελικά να πειθαναγκάζουν τον λαόνα υποτάσσεται στα σχέδιά τους. Ιδιαίτεραόσο η Αριστερά μας αρνείται το ρόλο ταξικούαντιιμπεριαλιστικού προσανατολισμού τουλαού, αφήνοντας περιθώριο τόσο στουςκυρίαρχους του πολιτικού προσωπικού όσοκαι σε επικίνδυνους εθνικοπατριώτες σωτήρ-ες που συμπλήρωναν πάντα σε τέτοιους καιρ-ούς το συνολικό αντιδραστικό σύστημα τηςεξάρτησης και της υποτέλειας.

Τα πανηγύρια για τον ορυκτόπλούτο που τώρα ανακάλυψαν

∆εν είναι τυχαίο πως οι κάθε λογής εθνι-κοπατριώτες υπερτονίζουν την ύπαρξη ορυ-κτού πλούτου της χώρας θέτοντας ζήτημαΑΟΖ, φτάνοντας στο σημείο να αξιοποιούνακόμη και τη δουλειά του Μπάτση που στοβιβλίο του για τη βαριά βιομηχανία τηςΕλλάδας μιλούσε από το 1947 για ορυκτόπλούτο και που το καθεστώς που υπηρετούνδολοφόνησε μαζί με τον Μπελογιάννη. Καιείναι σίγουρο ότι η χώρα όπως και πολλέςάλλες χώρες διαθέτει τουλάχιστον αξιόλογοορυκτό πλούτο και όχι μόνο υδρογονάνθρα-

κες. Όπως είναι ακόμη πιο σίγουρο και φανε-ρό πως ιδιαίτερα αυτή η χώρα μπορεί να πα-ραγάγει από τα βουνά, τους κάμπους, τα νεράτης και τον ήλιο της και τρόφιμα και ενέρ-γεια και πολλών λογιών πλούτο. Και αυτόσίγουρα θα το πετύχει μια μέρα, με προϋπό-θεση όμως ο λαός μας να γίνει νοικοκύρηςστον τόπο του και στον κόπο του, ανατρέ-ποντας τους ντόπιους και ξένους δυνάστεςτου.

Ένας τέτοιος ξεκάθαρος ταξικός προσα-νατολισμός είναι αναγκαίος όχι μόνο για τηνπροοπτική της απελευθερωτικής πάλης τουλαού μας, μα και για το άμεσο δυνάμωματων σημερινών του αγώνων για την υπερά-σπιση της ζωής και του δίκιου του. Αλλιώςπώς θα αντιπαρατεθεί ο λαός μας στη στρα-τηγική, όπως χαρακτηρίστηκε από το Ισραήλ,συμφωνία ηλεκτρικής του διασύνδεσης με τοευρωπαϊκό ηλεκτρικό δίκτυο μέσω Κύπρουκαι Ελλάδας, που ενισχύει τη συνολικότερησυμμαχία της αστικής τάξης με το φιλοπόλε-μο κράτος-μαντρόσκυλο των ιμπεριαλιστών,που εμπλέκει επικίνδυνα τον λαό και τηχώρα; Πώς θα αποκρούσει ο λαός τις αυταπά-τες για την κοσμογονία των ΑΠΕ και τωννέων διαδρομών ενέργειας μέσω καλωδίων,αγωγών αερίου ή μέσω των χρυσοφόρωνγκαζάδικων πλοίων που μαζικά αγοράζουνοι εφοπλιστές; Και πώς θα συγκροτήσει ολαός την πάλη του έξω και ενάντια από τιςιμπεριαλιστικές συγκρούσεις που ήδη σιγο-καίνε στην περιοχή;

Αν δούμε πιο προσεκτικά το νέο πλαίσιοεξάρτησης που στήνεται στη χώρα με τησταθερή στήριξη ντόπιου κεφαλαίου, θααντιληφθούμε πως το νέο συμβόλαιο (μερι-κοί το είπαν μικρό σχέδιο Μάρσαλ) που εξυ-φαίνεται μέσω της τρόικας (ΕΕ - ΗΠΑ) αλυσο-δένει όλες τις πλευρές της ζωής του λαού μας.Κάθε άλλο παρά θα μειωθεί, π.χ., η ανεργία,αντίθετα, το δικαίωμα στη δουλειά, η δημο-κρατία και η ίδια η ειρήνη θα είναι ζητούμε-να σε μια χώρα Ελντοράντο του κεφαλαίουκαι των ιμπεριαλιστικών σχεδίων.

Ας δούμε αυτά που ήδη έχουνεξαγγελθεί

Καταρχήν έχει ψηφιστεί και μένει ναεφαρμοστεί και το δεύτερο μνημόνιο μεβασική στόχευση το ξεθεμελίωμα κάθεέννοιας εργατικής κατάκτησης, πράγμασοβαρότερο και από την ωμή και βάρβαρημείωση των ήδη ισχνών μισθών-επιδομάτων και συντάξεων. Η επίπτωση τηςμείωσης μισθών-συντάξεων στο γνωστόφαύλο κύκλο ύφεση-νέο φούντωμαανεργίας σε συνδυασμό με τα νέα μέτρα απότον Ιούνιο που πάλι δεν θα είναι τα τελευ-ταία, φιλοδοξούν να φτιάξουν έναν εργα-σιακό παράδεισο για τους γύπες του κεφα-λαίου που αν είναι έτσι γιατί να μηνπροχωρήσει πλέον σε κάποιες επενδύσεις.Σε ένα τέτοιο πλαίσιο ξεκολλάνε τα 20 δισ.του ΕΣΠΑ για να χρηματοδοτήσουν τις όπωςπάντα κρατικοδίαιτες επενδύσεις του κεφα-λαίου στη χώρα μας.

Ναι, μέσα σε τέτοιες συνθήκες εξαθλίω-σης του λαού και πλήρους ιμπεριαλιστικούελέγχου και εφόσον υπάρξει (όσο μπορεί ναυπάρξει στις σημερινές συνθήκες) ένα νέοσυμβόλαιο μεταξύ των ιμπεριαλιστών γιατον έλεγχο της χώρας, τότε μπορεί και πρέ-πει (για την ίδια την ενίσχυση του ελέγχου)να ανοίξει ξανά ένας νέος κύκλος κερδοφο-ρίας για το κεφάλαιο. Όμως εν τω μεταξύ ηκαταστροφική δράση των μνημονίων καιτων εφαρμοστικών, των συνεχών αντιλαϊ-κών μέτρων θα έχει καταστρέψει την όποιαπροηγούμενη καπιταλιστική λειτουργίαπου έδινε ένα επίπεδο ζωής στον λαό.

Πολύ γρήγορα θα αποδειχθεί πως η όληεπιχείρηση εσωτερικής υποτίμησης καιδιαμόρφωσης όρων ανταγωνιστικότηταςμέσω της φτωχοποίησης του λαού φέρνειύφεση-ανεργία και παραγωγική καταστρο-φή που δεν αναπληρώνεται όποιες και ανείναι οι επενδύσεις που πρόκειται να γίνουνστη χώρα σ’ ένα τέτοιο πεδίο. Επενδύσειςκαι μεγάλες και μικρότερες σίγουρα θαγίνουν. Ιδιαίτερα, οι πιο μεγάλες, στοντομέα της ενέργειας, με βάση τη γεωπολιτι-κή σημασία, αν εντάσσονται στο όποιοκοινά αποδεκτό πλαίσιο κυρίως μεταξύΗΠΑ - Γερμανίας, ίσως ν’ αρχίσουν σύντομα.Ενδέχεται τέτοιες επενδύσεις να είναι καιιδιαίτερα σημαντικές από την άποψη τωνεπενδυόμενων κεφαλαίων και όχι μόνο.Αυτό όμως είτε αφορά φωτοβολταϊκά καιανεμογεννήτριες είτε αφορά γεωτρήσειςκαι εξέδρες υδρογονανθράκων είτε αγω-γούς είτε μεγάλους αυτοκινητοδρόμους,ίσως και νέα λιμάνια και αεροδρόμια, δενθα αφορά σε καμιά περίπτωση επενδύσειςγια ισόμετρη ανάπτυξη της χώρας που θαάνοιγαν μια αναπτυξιακή προοπτική πουτουλάχιστον θα έβρισκε δουλειά ο κόσμος.

Όπως είπαμε, οι θέσεις εργασίας πουχάνονται συνεχώς από την εφαρμογή τωνμνημονίων σε καμιά περίπτωση δεν αντι-καθίστανται από ανεμογεννήτριες και αιο-λικά που λειτουργούν χωρίς προσωπικό,ενώ η λεηλασία του όποιου ορυκτούπλούτου από τις πολυεθνικές το μόνο πουσίγουρα εγγυάται είναι το ληστρικό ρήμαγ-μα και αυτού του πλούτου και του περιβάλ-λοντος χωρίς κανένα κέρδος για τον λαό.

Όπως γράφτηκε στον Τύπο, ημετακίνηση του εκλεκτού της CIA και τωνΗΠΑ, Χρυσοχοϊδη, από το υπουργείο Ανά-πτυξης ξανά στον ρόλο του σερίφη δενείναι άσχετη με τον πόλεμο που του άνοιξεο Ρέσλερ προκειμένου να προχωρήσουν τααναπτυξιακά σχέδια της Γερμανίας. Σχο-λιάστηκε επίσης πως ο Παπαδήμος ότανέφερε τα καλά «αναπτυξιακά» νέα από τιςΒρυξέλλες είχε διαπραγματευτεί σχετικάχωρίς τον κακόφημο για τους Γερμανούςυπουργό Ανάπτυξης. Είναι χοντρό τοπαιχνίδι για τον όποιο ρόλο της χώρας σανεξέδρα μιας σειράς ιμπεριαλιστικών σχε-διασμών. Ήδη η αποδοχή του βρόμικουρόλου της βάσης της Σούδας στην επέμβασηστη Λιβύη, οι σχέσεις με το Ισραήλ και ηψήφιση των βάρβαρων μνημονίων δη-μιουργούν προϋποθέσεις για βάσιμες φιλο-δοξίες στα κάθε λογής ντόπια αρπακτικάπου μαζί με τους γύπες του ιμπεριαλιστικούκεφαλαίου μεθοδεύουν την αξιοποίηση τηςχώρας για τα κέρδη και τα σχέδιά τους μέσααπό το ρήμαγμά της από κάθε άποψη καιτην εξαθλίωση του λαού.

Πράγματι, μικρό σχέδιο Μάρσαλ θα χρει-αστεί για να ξαναστηθεί στον σβέρκο τουλαού η ξενόδουλη αστική τάξη, μόνο πουαυτή τη φορά δεν θα στηθούν πλάι στουςδιωγμούς του λαού επενδύσεις, έστω πάνωσ’ ένα σαθρό σχέδιο καπιταλιστικής ανά-

πτυξης της χώρας. ∆ίπλα σ’ ένα σύγχρονοβαθιά αντιδραστικό πλαίσιο που στήνεται,προβλέπεται μια κατάσταση μόνιμης βαθιάςφτώχειας-ανεργίας του λαού και ιδιαίτερατης νέας γενιάς. Επιδιώκεται η περιθωριο-ποίηση του λαού με στόχο οι μπίζνες τουντόπιου και ξένου κεφαλαίου, στουςόποιους τομείς τελικά επιλέξει, να είναιχρυσοφόρες, έστω και αν μια σειρά άλλεςκαπιταλιστικές δραστηριότητες υποβαθμι-στούν λόγω της ύφεσης που δεν προβλέπε-ται να δώσει τη θέση της σε μια ευρύτερηπαραγωγική ανάπτυξη της χώρας. Η επέλα-ση του κεφαλαίου στη γεωργία στη χώραμας και διεθνώς κάνει ασύμφορη την καλλι-έργεια της γης από τη φτωχομεσαία αγρο-τιά, την ίδια ώρα που στον λαό μπαίνει ζήτ-ημα διατροφής. Οι εισαγωγές τροφίμωνκαλά κρατούν, την ώρα που οι αγρότεςσυνωστίζονται μήπως και δώσουν κανέναχωράφι για φωτοβολταϊκά πάνελ. Ταυτόχρ-ονα η όποια βιομηχανία υπήρξε κάποτε στηχώρα είναι πια παρελθόν.

Οι ταβέρνες και οι μικρομεσαίες τουριστι-κές επιχειρήσεις κλείνουν, την ίδια ώρα πουτεράστιες ξενοδοχειακές μονάδες με ελεει-νές εργασιακές σχέσεις για χιλιάδες ξενο-δοχοϋπάλληλους σχεδιάζονται, ενώ άγνω-στες μπίζνες σε βάρος των κατοίκων τηςΑττικής και της όποιας ευρύτερης ανάπτυξηςσχεδιάζονται για το Ελληνικό και για άλλαφιλέτα του ∆ημοσίου. Η ∆ΕΠΑ και μια σειράδημόσιες επιχειρήσεις βγαίνουν άμεσα στοσφυρί, ενώ την περασμένη Τετάρτη απο-φασίστηκε ένταξη σε διαδικασία fast track 6μεγάλων επενδυτικών σχεδίων ύψους 5,6δισ. Πάνω από 2 δισ. θα είναι τα σχέδια στιςΑΠΕ της TERNA στα αιολικά και στα φωτο-βολταϊκά στην Κρήτη παράλληλα με πόντι-σμα καλωδίου μεταφοράς για να μετατραπείη Κρήτη από όμορφο νησί με υπαρκτή τηνπαραπέρα δυνατότητα τουριστικής ανά-πτυξης σε πάρκο για τεράστιους καθρέπτες,καλώδια και ανεμογεννήτριες. Γιατί μόνοέτσι μπορούν να παραχθούν 2.000 MW απότο νησί για να συμφέρουν άλλωστε τακαλώδια τα οποία θα ενταχθούν και στα σχέ-δια του Ισραήλ, που αναφέραμε…

Χοντρά παιχνίδια, πολλά τα λεφτά,παιχνίδια με βρόμικους ρόλους για τη χώρακαι χωρίς κανένα όφελος, παρά μόνο δεινάκαι κινδύνους, για τον λαό. Ακόμη πιο βρό-μικα και επικίνδυνα τα παιχνίδια για τηλεηλασία του ορυκτού πλούτου της χώρας,ενώ μένει να δούμε τι τελικά θα απογίνειμε τους ρώσικους αγωγούς και πόσο ήσυχαθα κλείσουν όλα αυτά.

Περί μοντέλου ανάπτυξης Κάθε άλλο λοιπόν παρά η σχετική φιλο-

λογία έχει άρωμα μιας Ευρώπης που στρέφε-ται τώρα στην ανάπτυξη αφού αντιλήφθη-καν οι ιμπεριαλιστές ότι η λιτότητα δεναποδίδει. Αν ο Ολάντ σηκώνει τους σοσιαλι-στικούς τόνους, το κάνει για να συγκροτήσειτο μέτωπο του γαλλικού ιμπεριαλισμού κόν-

ΠΠΟΟΛΛΙΙΤΤΙΙΚΚΗΗ 1111Σάββατο 10 Μάρτη 2012 Προλεταριακή Σημαία

Οι γύπες έρχονται: επενδύουν στην εξαθλίωση του λαού και στη λεηλασία της χώρας

τρα στη γερμανική κυριαρχία στην Ευρώπη,που με τα δημοσιονομικά σύμφωνα της Μέρ-κελ ρίχνει τη Γαλλία πολύ κάτω από τα ΑΑΑτου ιμπεριαλιστικού της αναστήματος στηνΕυρώπη και ευρύτερα. Η εποχή μας είναιεποχή της κρίσης, του παροξυμένου ιμπερια-λιστικού ανταγωνισμού και της καταστρο-φής χωρών, ανθρώπων, παραγωγικών δυνά-μεων και της φύσης που μας περιβάλλει. Οιόροι κερδοφορίας του κεφαλαίου θα γίνονταιόλο και πιο ληστρικοί. Οι εξαρτημένες χώρεςθα λεηλατούνται με όρους σύγχρονηςαποικίας. Την εργατική τάξη -και όλο τονκόσμο της δουλειάς- θα την εκμεταλλεύον-ται με όρους σύνθλιψης και εξαθλίωσης.

Όλοι με αυτή την έννοια μπορούμε νααντιληφθούμε για ποια ανάπτυξη μας μιλά-νε. Και βεβαίως πρέπει να τους πούμε «Όχι,ευχαριστώ!».

Όμως δεν μπορούμε να επιβάλουμεστον καπιταλισμό μια άλλη ανάπτυξη. Είναιτελείως αποπροσανατολιστικό να διεκδι-κούμε ένα άλλο μοντέλο ανάπτυξης, πράσι-νο, για τον άνθρωπο και άλλα ωραία… Φτά-νει πια. Ας βγουν πιο αποφασιστικά οι ταξι-κές αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις να κατα-δείξουν την πραγματικότητα, καταρρίπτον-τας κάθε λογής αυταπάτες και αποπροσανα-τολισμούς!

Οι υπαρκτές σοβαρές αντιστάσεις τουλαού μας μπορούν να γίνουν ακόμη πιο υπο-λογίσιμες διεκδικώντας σε ταξική κατεύ-θυνση δουλειά-μισθούς και δικαίωμα στηζωή και όχι απλά στην επιβίωση τουσυσσιτίου ή ενός τσουβαλιού πατάτας. Ναπολεμήσουμε την αστική γραμμή της λεγό-μενης ανταγωνιστικότητας που επενδύειστην εξαθλίωση του εργαζόμενου λαού καιστη δυνατότητα των ιμπεριαλιστών και τουντόπιου κεφαλαίου να λεηλατούν τη χώραμέσα από fast track, ειδικές επιχειρησιακέςζώνες και τα μνημόνια αντιλαϊκής βαρβαρ-ότητας. Είναι σίγουρο πως ντόπιοι και ξένοιδυνάστες του λαού μας δεν καταλαβαίνουνκαι δεν ενδιαφέρονται για αντιπροτάσεις.

Ο Ρόμπολης του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ ετοιμάζειλέει μοντέλο που θα αποδείχνει επιστημονι-κά πώς μπορεί να γίνει ανάπτυξη με αυξή-σεις μισθών. Κύριοι της ΓΣΕΕ και του ρεφορ-μισμού της ψευτοαριστεράς, οι καπιταλιστέςδεν μπερδεύτηκαν. Έτσι λειτουργεί τοσύστημά τους. Εσείς άλλοι ηθελημένα καικάποιοι αθέλητα μπερδεύετε τον λαό με τιςφλυαρίες σας. Η αλήθεια είναι μία. Οι καπι-ταλιστές νοιάζονται για τα κέρδη τους, είτεμε ανάπτυξη είτε με καταστροφή είτε όπωςαυτοί νομίζουν, και δεν πάσχουν απότεχνογνωσία. Έχουν άλλωστε τα ∆ΝΤ, τηνΕυρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και τα επι-τελεία τους. Και αν ακόμη τα αδιέξοδα τηςκρίσης τους τους μπλοκάρουν, ούτε που δια-νοούνται να λειτουργήσουν φρόνιμα καιορθολογικά. Το σύστημα λειτουργεί μεόρους ιμπεριαλισμού και όχι με όρους παγ-κοσμιοποίησης και αυτορρύθμισης. Καιζητούμενο είναι η κερδοφορία, έστω και μεόρους καταστροφής και όχι γενικά ανά-πτυξης. Αυτά τα ζητήματα είναι αναγκαίο ναξεκαθαριστούν σήμερα. Μετά και την ψήφι-ση των μνημονίων οι αντιστάσεις του λαούείναι σίγουρο πως δεν σταματούν, αν και οιόροι γίνονται δυσκολότεροι. Η ταξική πάληγίνεται πιο απαιτητική από κάθε άποψη μαδεν σταματά. Αντίθετα, θα οξύνεταισυνεχώς. Ο δύσκολος δρόμος του αγώνα όχιμόνο αποκαλύπτεται πιο καθαρά μονόδρο-μος, μα είναι σίγουρο πως ο λαός δεν είπεακόμη την τελευταία του λέξη. Και όσο καιαν αυτό αργήσει, τον τελευταίο λόγο σί-γουρα θα τον έχει ο λαός.

Να προωθήσουμε, να στηρίξουμε τη μετωπική αριστερή συνεργασία

στο κίνημα και στους αγώνες!

ΟΟ λοι θα συμφωνούσαμε ότιιδιαίτερα τα τρία τελευταίαχρόνια ήταν γεμάτα από ταξι-

κές αναμετρήσεις και συγκρούσεις, σανέκφραση της άγριας καπιταλιστικήςεπίθεσης που δέχονται όλα αυτά ταχρόνια οι εργαζόμενοι και τα φτωχάλαϊκά στρώματα.

Το γεγονός ότι όλες αυτές οι μικρέςκαι μεγάλες μάχες που έδωσε μέχριτώρα ο λαός δεν ήταν νικηφόρες δεναναιρεί το ότι η εργατική τάξη, η νεο-λαία, οι αγρότες, τα φτωχά στρώματατης πόλης θέλουν να αντισταθούν,θέλουν να ανατρέψουν την επίθεσηγια να ανοίξει ο δρόμος σε μια ελπιδο-φόρα προοπτική για την κοινωνία.

Το ΚΚΕ(μ-λ) συμμετέχοντας μεόλες του τις δυνάμεις σε όλους αυτούςτους μικρούς και μεγάλους αγώνες, μεβάση τη γενικότερη αντίληψή του καιτη φυσιογνωμία του, έβγαλε και βγά-ζει συμπεράσματα για τους ουσιαστι-κούς λόγους και αιτίες που το κίνηματου λαού δεν κατορθώνει να πετύχεινίκες και να ανατρέψει έστω σεπλευρές της, την άγρια επίθεση.

ΑΑππόό ττηηνν άάλλλληη ππλλεευυρράά,, κκααιι σσττηηββάάσσηη ααυυττώώνν ττωωνν σσυυμμππεερραασσμμάάττωωνν,,κκιιννήήθθηηκκεε κκααιι κκιιννεείίττααιι μμέέσσαα σσττοο κκίίννηημμαακκααιι σσττηηνν ττααξξιικκήή ππάάλληη μμεε μμιιαα λλοογγιικκήήκκααιι ππρραακκττιικκήή πποουυ έέχχεειι δδύύοο ππλλεευυρρέέςς..

Την πλευρά της ενότητας, τηςσυνεργασίας, της κοινής δράσης μεαγωνιστικά σχήματα, συλλογικότητες,οργανώσεις στη βάση κοινώνστοχεύσεων και αιτημάτων όπου ήτανδυνατό.

Εδώ και χρόνια οι δυνάμεις τουΚΚΕ(μ-λ), των Αγωνιστικών Κινή-σεων, της Ταξικής Πορείας συμμε-τέχουν σε σχήματα γειτονιών καιεργασιακών χώρων προκειμένου ναδιευρύνουν τις βάσεις στήριξης τωνκινητοποιήσεων αυτών και ναδώσουν στον λαό τη δυνατότητα ναοργανώνεται, να διεκδικεί, να μα-θαίνει να αγωνίζεται, να εκτιμά τησυλλογικότητα σε βάρος του αδιέξο-δου ατομικισμού. Όλα αυτά τα χρόνιασυμπορεύτηκε με άλλους αγωνιστέςκαι άλλες δυνάμεις σε διαδηλώσεις, σεκεντρικές απεργίες, δίνοντας από κοι-νού τη μάχη ενάντια στην κρατικήκαταστολή, υπερασπίζοντας τις δημο-κρατικές ελευθερίες, το δικαίωμα στηδιαδήλωση.

Εκτός όμως από την πλευρά τηςενότητας, της κοινής δράσης, της συ-νεργασίας, το ΚΚΕ(μ-λ) ακολούθησεκαι τη στάση της πάλης, της αντιπαρά-θεσης με το σύνολο αυτού που παρου-σιάζεται σαν κυρίαρχη Αριστερά, αλλάκαι με ιδιαίτερες συνιστώσες τής–επίσημης και μη– Αριστεράς.

Αντιπαράθεση που αρκετές φορέςμάς έφερε απέναντι σε μια σειράρεύματα και πρακτικές τής αναρχοαυ-τονομίας, στον βαθμό που αυτά στρέ-φονταν ενάντια στο κίνημα.

Το ΚΚΕ(μ-λ), ακόμη και όταν συνε-ργαζόταν με άλλες δυνάμεις, δεν έκρυ-ψε ποτέ ότι πάλευε για την επαναθε-

μελίωση του κομμουνιστικού κινήμα-τος και για την ανασυγκρότηση τουταξικού εργατικού κινήματος. Ποτέ δενέκρυψε ότι συμμετέχει στην ταξικήπάλης και στο κίνημα, σε συνεργασίες,σε κοινή δράση, με στόχο αφενός ναευνοήσει τη λαϊκή αντίσταση και αφε-τέρου την ανατροπή της γραμμής τηςηττοπάθειας, της υποταγής, του κυ-βερνητισμού, της υποτίμησης της αντι-ιμπεριαλιστικής πάλης, της απαξίωσηςτης ανάγκης αντίστασης του λαού στοόνομα μεγαλόπνοων ρεφορμιστικώνφαντασιώσεων που χαρακτηρίζουν τηνκυρίαρχη Αριστερά.

Το ΚΚΕ(μ-λ) ποτέ δεν έκρυψε ότιπαλεύει στην κατεύθυνση της συγκέν-τρωσης λαϊκών δυνάμεων, μέσα απότην αντίσταση και το κίνημα, στηνπροοπτική της αναμέτρησης με τοσύστημα και τον ιμπεριαλισμό.

Ποτέ δεν έκρυψε ότι η σημερινήΑριστερά, με την κατεύθυνση και τηνκυρίαρχη ιδεολογία της, ούτε θέλειούτε μπορεί να αντισταθεί, στηνκατεύθυνση της ανατροπής του συστή-ματος. Ακόμη χειρότερα, κάνει ό,τιμπορεί για να μην πάρει τις ευθύνεςτης ούτε στο επίπεδο της αντίστασηςτου λαού στην επίθεση, αφήνονταςουσιαστικά τον λαό άοπλο και ανυπε-ράσπιστο απέναντι στην καπιταλιστι-κή βαρβαρότητα και την ιμπεριαλιστι-κή θηριωδία.

Ήδη από τις αρχές του καλοκαι-ριού, η οργάνωσή μας, με νωπές τιςεμπειρίες του Συντάγματος (θετικέςκαι αρνητικές) και με βάση τις εκτιμή-σεις μας για όξυνση της επίθεσης αλλάκαι με βάση τα συμπεράσματα από τηστάση των μαζών και των άλλωνδυνάμεων, προχώρησε σε μια εσωτερι-κή διαδικασία με αντικείμενο τις πρω-τοβουλίες που καλείται να πάρει στηβάση της κατεύθυνσης που σύντομαπεριγράψαμε. Το βασικότερο συμπέρα-σμα που καταλήξαμε ήταν ότι χωρίς ναέχουν ανατραπεί οι αρνητικοί συσχετι-σμοί μέσα στην Αριστερά αλλά καιστην κοινωνία, με βάση την όξυνσητης επίθεσης, σε συνδυασμό με τηνορμητική είσοδο των μαζών στην ταξι-κή πάλη, πολλά από τα σημερινά δεδο-μένα θα ανατραπούν και θα τροποποι-ηθούν πολλά απ' όσα σήμερα θεω-ρούνται παγιωμένα σαν αντίληψη καιπρακτική στο κίνημα.

Στα μέσα του περασμένου Σεπτέμ-βρη, σε μια πλατιά πανελλαδικήσύσκεψη στελεχών του ΚΚΕ(μ-λ)υιοθετήσαμε αυτό που στη συνέχειαπαρουσιάσαμε προς τα έξω, από τιςαρχές του Οκτώβρη, σαν ανοιχτή πρό-ταση κεντρικής και επιμέρους μετωπι-κής πολιτικής συνεργασίας.

Όλο αυτό το διάστημα, και ιδιαίτε-ρα μέχρι το τέλος του 2011, έγινανανοιχτές εκδηλώσεις, συσκέψεις,συγκεντρώσεις σε διάφορα σημεία τηςχώρας όπου στο κάλεσμα του ΚΚΕ(μ-λ) για συζήτηση της πρότασης αντα-ποκρίθηκαν, άλλοτε συστηματικά καιάλλοτε ευκαιριακά, μια σειρά δυνά-

μεις και αγωνιστές. Αν κάτι φάνηκε, είναι ότι η πρότα-

σή μας στέκει στα πόδια της, όπως καιότι αρκετά από τα συμπεράσματα πουεμείς βγάλαμε από την προηγούμενηφάση άρχισαν να γίνονται κοινά μεαρκετό κόσμο της Αριστεράς. Φάνηκεότι η πρότασή μας υπηρετεί αναγκαι-ότητες του κινήματος, ανεξάρτητα απότον «ντόρο» που δημιούργησε.

Αυτό που επίσης αναδείχθηκε μέσααπό αυτές τις διαδικασίες, αλλά καιαπό διμερείς επαφές, είναι ότι ηδύναμη που έβλεπε θετικά σημεία στηνπρότασή μας και εμφανίζονταν έτοιμηνα ανταποκριθεί σε πρακτικά βήματαυλοποίησής της ήταν το Μ-Λ ΚΚΕ. ∆ενυποτιμούμε επίσης και τις δεκάδεςπαρεμβάσεις στο διαδίκτυο, αλλά καιστις ανοιχτές εκδηλώσεις ανένταχτωναγωνιστών που, ανεξάρτητα από επι-μέρους επιφυλάξεις, έβλεπαν μεθετικό τρόπο την όλη πρόταση.

Είναι γνωστό σε όσους αγωνιστέςσυμμετέχουν στο κίνημα, ότι τοΚΚΕ(μ-λ) και το Μ-Λ ΚΚΕ, λόγω ακρι-βώς και της ξεχωριστής τους συγκρό-τησης και διαδρομής τις προηγούμενεςδεκαετίες, έχουν αρκετά σημεία πουδιαφοροποιούνται, που εκφράζονταιπρακτικά και άμεσα σε αντιλήψεις γιατην ανάπτυξη του κινήματος, για τιςπροτεραιότητες και τις στοχεύσεις πουυπηρετούν την οικοδόμηση του επανα-στατικού υποκειμένου.

Σημεία σοβαρά που δεν επέτρεπανκαι δεν επιτρέπουν την ενότητα τωνδύο οργανώσεων, που δεν επέτρεπαντη μόνιμη και σταθερή πολιτικήσυνεργασία και συμπόρευση μεταξύτους.

Το ιδιαίτερα θετικό που φάνηκεμέσα από τις διμερείς επαφές, αλλά καιτις όποιες κοινές συμπορεύσεις καικοινές πρωτοβουλίες στο διάστημαπου προηγήθηκε, είναι ότι η πρόθεσητου ΚΚΕ(μ-λ) να δρομολογήσει μιαανοιχτή πρωτοβουλία μετωπικής δρά-σης που θα δοκιμαστεί και θα σφυ-ρηλατηθεί μέσα στο κίνημα βρήκεανταπόκριση καταρχάς στο Μ-Λ ΚΚΕκαι ανένταχτους αγωνιστές. Συνέπειατων προηγούμενων είναι να βρίσκεταιστο τελικό στάδιο η επεξεργασία τηςδιακήρυξης της κοινής πρόθεσης τωνδύο οργανώσεων, μαζί με ανένταχτουςαγωνιστές, να στηρίξουμε από κοινούμια τέτοια πρωτοβουλία, με ένα πολι-τικό πλαίσιο στόχων και εκτιμήσεωνπου, ναι μεν θα εκφράζει καταρχάςαυτούς που τη στηρίζουν, αλλά θαμένει ααννοοιιχχττόό γγιιαα όόπποοιιοονν εεππιιθθυυμμεείί ννααεεννττααχχθθεείί σσεε ααυυττήή..

Μία πρωτοβουλία που όταν μορφο-ποιηθεί και ξεκινήσει την κοινή τηςπαρέμβαση στο κίνημα θα δημιουργείταυτόχρονα το έδαφος με αργά αλλάσταθερά βήματα να δοκιμάζονται καινα απαντώνται οι συγκλίσεις, οι αποκ-λίσεις και οι στοχεύσεις, με βάση τησωρεία των ζητημάτων που θθααππρροοκκύύππττοουυνν μμέέσσαα ααππόό ττηηνν όόξξυυννσσηη ττηηςςττααξξιικκήήςς ππάάλληηςς..

Μια κρίσιμη επιλογή

και οι εξαρτήσεις της

Υπάρχει ένα ζήτημα καθορι-

στικής σημασίας. Ενα ζήτημα που

συνδέεται αλλά και υπερβαίνει

τους σαλτιμπαγκισμούς του Γ.

Παπανδρέου, τις πόζες του Α.

Σαμαρά, τις κωλοτούμπες του

Καρατζαφέρη, τις «χρήσιμες δια-

φωνίες» του «εφεδρικού» Κουβέ-

λη, τα «κρατάτε με, θα μαλώσω»

του Τσίπρα, τον «αναχωρητισμό»

του ΚΚΕ, τα χάπενινγκ της

«άκρας» Αριστεράς.

Αναφέρομαι στο «βαθύ

φόντο» που βρίσκεται πίσω από

όλα αυτά και επιδρά στη διαμόρ-

φωση πολιτικών τάσεων, στάσε-

ων και επιλογών.

Στο γεγονός ότι η κεφαλαιο-

κρατική αστική τάξη της χώρας

μας βρέθηκε-βρίσκεται μπροστά

σε επιλογές καθοριστικής σημα-

σίας. Αυτό αποτελεί τη βάση της

ρευστότητας, των ανακατατάξε-

ων που παρατηρούνται στους

αστικούς πολιτικούς σχηματι-

σμούς. Εξελίξεις που επιδρούν στη

διαμόρφωση τάσεων και κατευ-

θύνσεων και σ’ όλο το φάσμα

πολιτικών δυνάμεων που εκτείνε-

ται πέραν των αστικών.

Σε σχέση μ’ αυτά, είναι πολλοί

που αναφέρονται σε μια νέα μετα-

πολίτευση, περιορίζοντας ωστόσο

το ζήτημα στην αναδιαμόρφωση

του πολιτικού σκηνικού. Οπως

και να ‘χει, αυτό που έχει σημασία

είναι η βάση, η ουσία του ζητήμα-

τος που έχει τεθεί.

Από την άποψη αυτή βρισκό-

μαστε λοιπόν μπροστά σε μια

κατάσταση ανάλογη με αυτήν του

1974 και στο «τέλος της μεταπολί-

τευσης», όπως αναφέρεται από

διάφορες πλευρές; Η απάντηση

δεν βρίσκεται σ’ ένα απλό ναι ή

ένα όχι. Χρειάζονται περισσότε-

ρες εξηγήσεις.

Το 1974, το ζήτημα απαντήθη-

κε στη βάση του συμβιβασμού

αμερικάνων και ευρωπαίων ιμπε-

ριαλιστών που αποτέλεσε και το

έδαφος του αντίστοιχου συμβιβα-

σμού ανάμεσα στις μερίδες της

αστικής τάξης και των πολιτικών

δυνάμεων της χώρας μας.

Στις σημερινές συνθήκες είναι

οι ίδιες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις

που συνεχίζουν να έχουν τον

καθοριστικό ρόλο και λόγο στη

διαμόρφωση των δεδομένων της

χώρας μας. Αντίστοιχα το βασικό

δυναμικό της κεφαλαιοκρατικής

αστικής τάξης (ΚΑΤ) της χώρας

μας και το πολιτικό της προσωπι-

κό κινούνται με βάση αυτό το

δεδομένο και ανάλογα διαμορφώ-

νουν επιλογές και ιεραρχήσεις.

Από την άποψη αυτή, θα μπο-

ρούσε να ειπωθεί ότι το στάτους

πάνω στο οποίο εδραιώθηκε και

πορεύτηκε η «μεταπολίτευση» δεν

έχει ανατραπεί. Σ’ αυτό άλλωστε

οφείλεται ο ευρωκεντρισμός (ή

και ευρωατλαντισμός) και το εν

γένει «δυτικότροπον» όλων,

ακόμη και των πιο «ριζοσπαστι-

κών» προτάσεων.

Οι επιφυλάξεις συνδέονται

κατ’ αρχάς -και κυρίως- με τα

συντελούμενα στο διεθνές πεδίο.

Με το γεγονός ότι βρισκόμαστε σε

μια περίοδο συνολικών ανακατα-

τάξεων. Στο οικονομικό, το πολι-

τικό, το στρατηγικό πεδίο. Σε

σχέση μ’ αυτό, είναι πρώτα απ’

όλα οι ίδιες οι ιμπεριαλιστικές

δυνάμεις που κάνουν τους λογα-

ριασμούς τους, τις επιλογές τους,

τις προβλέψεις τους, την προετοι-

μασία εναλλακτικών λύσεων και

προωθούν τα αντίστοιχα μέτρα.

Ας αναφερθώ σε μία και μόνο -

αλλά κρίσιμη- έκφραση του πράγ-

ματος από την εξέλιξη της οποίας

θα κριθούν με αποφασιστικό

τρόπο τα πράγματα στη χώρα

μας. Αναφέρομαι στις αντιθέσεις

αμερικάνων-ευρωπαίων ιμπερια-

λιστών ή ακόμη ανάμεσα στους

ίδιους τους ευρωπαίους ιμπερια-

λιστές. Δεν αγνοώ ούτε παρακά-

μπτω τα κοινά στρατηγικά και

άλλα συμφέροντα που τους ενώ-

νουν και που συνεχίζουν να απο-

τελούν ένα βασικό δεδομένο,

αλλά στο ταραγμένο και διαρκώς

μεταλλασσόμενο διεθνές περιβάλ-

λον κανείς δεν μπορεί να στοιχη-

ματίσει για τίποτα.

Με αυτές τις εξελίξεις βρίσκο-

νται αντιμέτωπες και οι αστικές

τάξεις των εξαρτημένων χωρών

και σε σχέση με αυτές είναι ανα-

γκασμένες να διαμορφώσουν τις

επιλογές τους. Και εδώ χρειάζεται

να διευκρινιστεί μια ορισμένη

διάσταση του πράγματος η οποία

σχετίζεται άμεσα με τις δυνατότη-

τες και τα όρια της «δικής μας»

αστικής τάξης. Αναφερόμενος σε

επιλογές δεν εννοώ εκείνες που θα

μπορούσαν να πάρουν στη βάση,

λ.χ., του τι τις συμφέρει, τι θα μπο-

ρούσε να είναι το καλύτερο γι’

αυτές. Με βάση τη θέση και τις

εξαρτήσεις τους δεν έχουν περι-

θώρια τέτοιων «πρωτοβουλιών».

Αναφέρομαι κυρίως σε επιλογές

που θα αναγκάζονταν να κάνουν

κάτω από το βάρος, την πίεση,

την αγωνία για το «τι τους ξημε-

ρώνει» με βάση τα όσα συντελού-

νται.

Το «ψαλίδισμα»

των φιλοδοξιών

Την πίεση αυτή την αισθάνο-

νται ιδιαίτερα έντονα η κεφαλαι-

οκρατική αστική τάξη της χώρας

μας καθώς όλα αυτά τα χρόνια

είδε να ψαλιδίζονται άγρια οι

φιλοδοξίες που τόλμησε να εκδη-

λώσει. Σε συντομία: αποτελούν

κατ’ αρχάς ένα μόνιμο βάρος στη

θέση, το ρόλο και την υπόστασή

της οι συνέπειες της στρατιωτικο-

πολιτικής ήττας του 1974. Μια

ήττα στην οποία δεν ήταν «αμέτο-

χες» οι «προστάτιδες» ΗΠΑ.

Αναφέρομαι ακόμη στο στρα-

πάτσο που τελικά υπέστησαν οι

φιλοδοξίες της όταν μετά τις ανα-

τροπές του 1989-1991 φαντασιώ-

θηκε ότι θα της αναθέσουν οι

ιμπεριαλιστές το ρόλο του γκαου-

λάιτερ των Βαλκανίων.

Αναφέρθηκα ήδη στην ωμή

παρέμβαση που οδήγησε στη

ματαίωση του αγωγού Μπουρ-

γκάς-Αλεξανδρούπολης, τη δια-

γραφόμενη παράκαμψή της από

τους υπό κατασκευήν αγωγούς

που ακυρώνουν τη φιλοδοξία

μετατροπής της χώρας σε ενεργει-

ακό κόμβο. Την πίεση για περιορι-

σμό των συναλλαγών που φιλοδο-

ξούσε να αναπτύξει με Ρωσία, τις

«αυστηρές προειδοποιήσεις» για

το πόσο μπορεί να κοστίσουν

τέτοιου είδους ανοίγματα.

Ιδιαίτερη σημασία έχει το χτύ-

πημα που στην ουσία υφίσταται η

δραστηριοποίηση του ελληνικού

κεφαλαίου (επιχειρήσεις-τράπε-

ζες) στα Βαλκάνια και την παρευ-

ξείνια περιοχή, με τα μέτρα και τα

μνημόνια που προωθούνται.

Οπως και άλλες φορές έχω ανα-

φερθεί, οι «πρόσκοποι» του κεφα-

λαίου είναι χρήσιμοι στο να παίρ-

νουν τα ρίσκα (αλλά και τα όποια

οφέλη) για να ανοίξουν το δρόμο

σε «επισφαλείς» περιοχές. Από

την ώρα ωστόσο που αυτός ο δρό-

μος ανοίξει οφείλουν να παραμε-

ρίσουν για να προελάσουν οι

μεραρχίες του μεγάλου ιμπεριαλι-

στικού κεφαλαίου. Τέλος, η απει-

λή δραστικής υποβάθμισής της με

«αποβολή» από την ΟΝΕ. Δεν βρι-

σκόταν ποτέ στην πρώτη γραμμή

της σχετικής ιεραρχίας. Ηδη με τα

πλήγματα που δέχτηκε και δέχε-

ται υποβαθμίζεται σε σημαντικό

βαθμό. Δεν έχει ωστόσο ακόμη

«αποβληθεί», δεν έχει βρεθεί εκτός

κύκλου (ούτε υπάρχουν τέτοιες

προθέσεις, εκτός και αν τα δεδο-

μένα αλλάξουν). Γενικότερα τίθε-

ται υπό έλεγχο και περιορισμούς

η δραστηριότητά της (και συνε-

πώς τα κέρδη της), τα ανοίγματα

και το εύρος των διεθνών συνερ-

γασιών της, υποβαθμίζεται η θέση

και ο ρόλος της. Θα μπορούσε να

ειπωθεί ότι υποχρεώνεται να

καταβάλει με διάφορες μορφές

και τρόπους -και μάλιστα επαυξη-

μένο- το «φόρο υποτέλειας» που

οφείλει στις ιμπεριαλιστικές

δυνάμεις στήριξης και εξάρτησής

της.

Το ότι το μεγαλύτερο μέρος

αυτού του «φόρου» τον μετακυλά

στις λαϊκές μάζες δεν αναιρεί την

ουσία της σχέσης αλλά την υπο-

γραμμίζει με μεγαλύτερη ακρί-

βεια.

Οροι και εκκρεμότητες

του νέου «συμβολαίου»

Αυτοί οι όροι, η πίεση υπό την

οποία λειτουργούσε προκαθόριζε

λίγο πολύ και τις επιλογές της

άρχουσας τάξης της χώρας μας.

Ετσι -πρώτον- επέλεξε ΕΕ και

ΔΝΤ ή, για να ’μαστε πιο ακρι-

βείς, τη συνέχιση της πρόσδεσης

στον αμερικανικό και ευρωπαϊκό

ιμπεριαλισμό.

Δεύτερο, τα μέτρα που απαι-

τήθηκε να πάρει ενάντια στις

εργαζόμενες λαϊκές μάζες καθό-

λου δεν της «χάλασαν» τη διάθε-

ση. Ισα ίσα. Πρόκειται για μέτρα

που χρόνια τώρα προωθούσε και

η ίδια και που η συγκυρία τής

προσφέρει τη δυνατότητα να τα

ολοκληρώσει. Ταυτόχρονα, μέτρα

που της επιτρέπουν να μετακυλή-

σει, όπως προαναφέρθηκε, το

μεγαλύτερο βάρος του «φόρου

υποτελείας» στο λαό. Ακόμη και

πέρα από τα προβλήματα που

δημιουργούνται στην εσωτερική

αγορά-συσσώρευση, να αποκομί-

σει και τα δικά της κέρδη.

Τρίτο, οι ρυθμίσεις και αναρ-

ρυθμίσεις του «χρέους», οι ανα-

χρηματοδοτήσεις και τα συναφή

έχουν δύο πλευρές. Από τη μια

εκφράζουν τους όρους στη βάση

των οποίων τη δεσμεύουν, ελέγ-

χουν, προσδιορίζουν τα όριά της

οι ιμπεριαλιστές. Από την άλλη,

την «ανάσα» που της προσφέρουν

-μέχρι νεοτέρας- καθώς η ουσία

τους συνίσταται -όπως όλων των

αντίστοιχων ρυθμίσεων παντού

και πάντα- στην επιμήκυνση και

όχι αναίρεση ή πραγματική μείω-

ση της υποχρέωσης αποπληρωμής.

(Καθώς, όπως θα μπορούσε να

ειπωθεί, κανείς συνετός τσομπά-

νης δεν σκοτώνει τα πρόβατα που

κουρεύει). Η «δυστοκία» που έχει

παρατηρηθεί δεν αφορά το ποιος

ή πότε θα πληρώσει (αυτός είναι

δεδομένος), αλλά το ποιοι από

τους «δανειστές» θα ωφεληθούν

περισσότερο ή λιγότερο από τις

τέτοιες ή αλλιώτικες ρυθμίσεις.

Ανάλογη και μεγαλύτερη «δυστο-

κία» εμφανίζεται και σε σχέση με

το επόμενο ζήτημα και όπου πιθα-

νότατα θα έχουμε ακόμη μεγαλύ-

τερες εντάσεις.

Τέταρτο, λοιπόν, το φαγοπότι

που επίκειται με τις ιδιωτικοποιή-

σεις και την εν γένει εκποίηση της

δημόσιας περιουσίας και από το

οποίο η ελληνική κεφαλαιοκρατι-

κή αστική τάξη δεν σκοπεύει να

μείνει «απ’ έξω».

Εκατοντάδες δισ. (που πιθα-

νότατα ξεπερνάνε το τρισ.) βρί-

σκονται κατατεθειμένα σε ελβετι-

κές, αγγλικές και τράπεζες άλλων

χωρών και σε λοιπούς φορολογι-

κούς παραδείσους. Αυτό το προϊ-

όν της εκμετάλλευσης των εργαζο-

μένων και της ιδιοποίησης του

πλούτου της χώρας δεν σκοπεύει

να το αφήσει «αναξιοποίητο».

Βεβαίως σε βάση «συνεταιρι-

σμού» με ιμπεριαλιστικά μονοπώ-

λια και όχι τόσο «ισότιμου». Δεν

είναι κάτι το νέο γι’ αυτήν. Ετσι

λειτουργεί από υπάρξεώς της. Το

ζήτημα είναι ότι με βάση τους

όρους που της έχουν επιβληθεί

λειτουργεί υπό καθεστώς ασφυ-

κτικής πλέον κηδεμονίας. Η επι-

λογή που έκανε, πέραν όλων των

άλλων, καθορίζει και με ποιους

οφείλει να «συνεταιριστεί» και με

ποιους όρους. Ποιες σχέσεις (και

με ποιους) πρέπει να περιορίσει ή

και να αποκλείσει εντελώς. Αυτό

είναι που γεννά δυσαρέσκειες,

τάσεις και «δεύτερες σκέψεις» σε

ορισμένους κύκλους. Πολύ περισ-

σότερο που μερίδες της ελληνικής

κεφαλαιοκρατίας έχουν ήδη ανα-

πτύξει σχέσεις αμοιβαίων οικονο-

μικών συμφερόντων με αυτές τις

«άλλες» πλευρές. Οπωσδήποτε

αυτό που είναι δεδομένο και

καθορίζει το πεδίο και τα όρια

των κινήσεών της είναι οι όροι

του νέου «συμβολαίου».

Συμφωνίες

και χτυπήματα

Πέρα απ’ αυτό ωστόσο υπάρ-

χουν και ορισμένοι άλλοι, ακόμη

και αστάθμητοι, παράγοντες.

Αναφέρθηκα ήδη στη ρευστότητα

που υπάρχει με βάση τις συνεχιζό-

μενες ανακατατάξεις στο διεθνές

ταμπλό. Ανακατατάξεις που

συντελούνται σε συνθήκες κρίσης

και όξυνσης των ενδοϊμπεριαλι-

στικών αντιθέσεων και ανταγωνι-

σμών. Στις αντιθέσεις αμερικανών

και ευρωπαίων ιμπεριαλιστών.

(Ακόμη και ανάμεσα στους ευρω-

παίους ιμπεριαλιστές). Τόσο εκεί-

νες που τις αντιπαραθέτουν σε

μια σειρά ζητήματα γενικότερου

ενδιαφέροντος όσο και αυτές που

αφορούν τα τεκταινόμενα στη

χώρα μας. Αντιθέσεις που δεν

αφορούν μόνο τη μοιρασιά τής

περί ης ο λόγος πίτας, αλλά έχουν

και μια ευρύτερη διάσταση. Το

ότι αμερικάνοι και ευρωπαίοι

ιμπεριαλιστές συνεργάστηκαν για

να προσδέσουν σφιχτότερα την

Ελλάδα στο ευρωατλαντικό άρμα

δεν σημαίνει κιόλας ότι λύσανε

και το ζήτημα των ορίων της

συνολικότερης (πολιτικής) αρμο-

διότητας του καθενός στη χώρα

μας. Το ζήτημα έχει τεθεί από

καιρό. Οχι σε βάση ανοιχτής

ρήξης, αλλά με εκατέρωθεν «χτυ-

πήματα» αξιοσημείωτης έντασης

και σημασίας. Αναφέρομαι επί

τροχάδην: Στην άνοδο Σημίτη με

στήριξη των «τεσσάρων». Στην

υποχρέωσή του σε παραίτηση και

αναρρίχηση στην ηγεσία του

ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου. Στην

άνοδο Καραμανλή αλλά και τη

στήριξη που παρασχέθηκε στον Γ.

Παπανδρέου να επιβιώσει -μετά

την εκλογική του συντριβή- στην

αντιπαράθεσή του με τον Ε. Βενι-

ζέλο. Στην ανοιχτή στη συνέχεια

υπονόμευση του Καραμανλή. Την

«απάντηση», από την άλλη, με το

φράξιμο του δρόμου για την

αρχηγία της ΝΔ στην Ντ. Μπακο-

γιάννη και την «απροσδόκητη»

ανάδειξη του Α. Σαμαρά. Την

ολόπλευρη στη συνέχεια προώθη-

ση-στήριξη του Γ. Παπανδρέου

για να μας «οδηγήσει» εκεί που

μας οδήγησε. Τέλος, και κάτω από

την πίεση των εξελίξεων, το

«δίδυμο» Ευ. Βενιζέλου, Α. Σαμα-

ρά υπό την ομπρέλα τού «κοινής

αποδοχής» Λ. Παπαδήμου. Μια

«λύση» που θα μπορούσε να θεω-

ρηθεί σαν ένα είδος ανανέωσης

στις σημερινές συνθήκες του συμ-

βιβασμού τόσο ανάμεσα στις

«εσωτερικές» όσο και ανάμεσα

στις επικυρίαρχες ιμπεριαλιστικές

δυνάμεις. Μια λύση ωστόσο προ-

σωρινή. Το ζήτημα παραμένει

ανοιχτό. Πολύ περισσότερο που

το διαταραγμένο γενικότερα

πλαίσιο μπορεί να πυροδοτήσει

απροσδόκητες αντιδράσεις και

εξελίξεις σε οποιοδήποτε πεδίο

και οποιαδήποτε πλευρά.

Το πραγματικό

ανάστημα

μιας «ηγεσίας»

Αυτά βρίσκονται στη βάση της

αναστάτωσης που παρατηρείται

στις τάξεις του αστικού πολιτικού

προσωπικού, των ανακατατάξε-

ων και αναδιαμορφώσεων που με

τις μορφές που παίρνουν αγγί-

ζουν πλέον τα όρια του τραγέλα-

φου. Με βάση αυτή την εικόνα οι

περισσότεροι των δημοσιολογού-

ντων αναφέρονται στην έλλειψη

έρματος, την απουσία πολιτικού

αναστήματος, την ανικανότητα εν

τέλει του «πολιτικού μας

κόσμου». Είναι κι αυτό. Μόνο

που κάπως όψιμα το ανακάλυψαν

οι τιμητές.

Το σύστημα αυτούς τους πολι-

τικούς ήθελε, αυτούς προωθούσε,

αυτούς λιβάνιζαν επί χρόνια οι

σημερινοί επικριτές. Με δεδομένη

λοιπόν την ανεπάρκειά τους οι

πολιτικοί μας «ηγέτες» βρίσκο-

νται αντιμέτωποι με εξελίξεις και

διλήμματα που τους υπερβαίνουν.

Παραζαλισμένοι, περιδινούνται,

διαφωνούν συμφωνώντας και

συμφωνούν διαφωνώντας, απο-

σκιρτούν για να επιστρέψουν,

υψώνουν σημαίες για να τις υπο-

στείλουν την άλλη μέρα, καθώς

πανικόβλητοι παραδέρνουν μέσα

στο άγχος της πολιτικής τους επι-

βίωσης.

Το «δυστύχημα» ωστόσο δεν

είναι αυτό. Το δυστύχημα είναι

ότι μπορεί και να επιβιώσουν. Οχι

απαραίτητα σαν συγκεκριμένα

πρόσωπα ή και αντίστοιχες πολι-

τικές μορφοποιήσεις αλλά σαν

πολιτικό σύστημα. Βεβαίως πολύ

λίγο θα εξαρτηθεί αυτό από τους

ίδιους. Στο τι θα γίνει και στο

πεδίο αυτό, τον πρώτο και καθο-

ριστικό λόγο και ρόλο θα τον

έχουν οι επικυρίαρχες ιμπεριαλι-

στικές δυνάμεις και σε συνάρτηση

πάντα με την πορεία των μεταξύ

τους σχέσεων-αντιθέσεων.

Δεύτερο, οι δυνατότητες που

έχει η ελληνική κεφαλαιοκρατία

να κινηθεί έστω με τους όρους και

το πλαίσιο που της έχει προσδιο-

ριστεί.

Τρίτο, από την ανεπάρκεια της

Αριστεράς να αμφισβητήσει

έμπρακτα και ουσιαστικά τις

«λύσεις» που προωθεί το σύστημα

και να δώσει διέξοδο στις λαϊκές

διαθέσεις και προσδοκίες.

Τέταρτο, από το ότι το επίπε-

δο συγκρότησης των λαϊκών

δυνάμεων δεν βρίσκεται στο

σημείο τού να μπορεί να υπερβεί

αυτές τις ανεπάρκειες και να θέσει

το ζήτημα με τους δικούς του

όρους και απαιτήσεις.

Τα λαϊκά ξεσπάσματα που με

όλο και μεγαλύτερη συχνότητα θα

εκδηλώνονται προκαλούν τρα-

ντάγματα, δημιουργούν ρήγματα,

υποχρεώνουν σε αναπροσαρμο-

γές. Πάνω απ’ όλα φέρνουν νέες

δυνάμεις στο πεδίο της πάλης,

ανοίγουν δρόμους, διαμορφώνουν

όρους και προϋποθέσεις. Δεν μπο-

ρούν ωστόσο να δώσουν ολοκλη-

ρωμένη απάντηση-διέξοδο ενόσω

δεν αντιμετωπισθούν ορισμένα

κρίσιμα ζητήματα του κινήματος.

Ελλειμμα ευθύνης

Αν αυτή είναι η ποιότητα και

το επίπεδο αντιμετώπισης του

ζητήματος από τη μεριά των αστι-

κών πολιτικών δυνάμεων, δεν

είναι ουσιαστικά διαφορετική,

από άποψη σοβαρότητας και

υπευθυνότητας, η αντιμετώπισή

του από τις δυνάμεις της εν γένει

Αριστεράς. Αυτές οι αναταράξεις,

αυτή η διαγραφόμενη αναδιάταξη

του πολιτικού σκηνικού αντιμε-

τωπίζεται -για άλλη μια φορά-

σαν «ευκαιρία» να εμπλακούν σ’

αυτήν, να πλασαριστούν, έτσι

ώστε να αποκτήσουν θέση και

ρόλο στο αστικό πολιτικό

ταμπλό.

Δεν είναι η πρώτη φορά που

μπαίνουν σ’ έναν τέτοιο «πειρα-

σμό» και δεν εννοώ μόνο εκείνες

τις δυνάμεις που εμφανώς και

ανοιχτά επιχειρούν κάτι τέτοιο.

Εννοώ το σύνολο σχεδόν των

δυνάμεων που αναφέρονται στην

Αριστερά, χωρίς να εξαιρώ ούτε

τις εξωκοινοβουλευτικές, ούτε τη

διανόηση που όψιμα θυμήθηκε ότι

οφείλει να έχει «λόγο» και ρόλο,

ούτε τους «αλεξιπτωτιστές» που

πέσαν ουρανοκατέβατοι στις

«πλατείες».

Σ’ αυτό βρίσκεται η ουσία και

το περιεχόμενο των διαφόρων

παρεμβάσεων και πολιτικών προ-

τάσεων και οι οποίες χαρακτηρί-

ζονται ως συνήθως από το στοι-

χείο της αντιστροφής στη σχέση

πραγματικού ζητήματος και της

πολιτικής πρότασης που -υποτίθε-

ται- έρχεται να το απαντήσει.

Οι κοινοί τόποι

«διαφορετικών»

απόψεων

Αυτές οι παράλληλες πολιτικές

στοχεύσεις δεν είναι συμπτωματι-

κές. Εχουν πίσω τους πολλούς

«κοινούς τόπους» στους οποίους

συναντώνται οι αντιλήψεις τους

(χωρίς να ’χουν πάντα μεγάλες

αποστάσεις από αντίστοιχες αστι-

κές). Ο πρώτος κοινός τόπος (και

τόπος «βάσης») βρίσκεται στον

τρόπο θεώρησης της πραγματικό-

τητας, τις αυταπάτες που χαρα-

κτηρίζουν την αντιμετώπιση του

καπιταλιστικού ιμπεριαλιστικού

συστήματος.

Συνέχεια στην επόμενη σελίδα

13Προλεταριακή ΣημαίαΠΟΛΙΤΙΚΗΣάββατο 10 Μάρτη 2012

Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί τμήμα ενός συνολικότερου που αναφέρεται σε σειρά πολιτικών

ζητημάτων και απόψεων που τίθενται από διάφορες πλευρές. Ο λόγος που οδήγησε στη δημοσιοποίη-

ση αυτού του τμήματος βρίσκεται στο ότι αναφέρεται σε ζητήματα που συνδέονται άμεσα με τις τρέ-

χουσες εξελίξεις και σε ερωτήματα που αυτές θέτουν. Οσο για τη δημοσίευση του συνολικού κειμένου,

θα γίνει και αυτή στην ώρα της.

Το σύστημα αυτούς τους πολιτικούς ήθελε, αυτούς προωθούσε, αυτούς

λιβάνιζαν επί χρόνια οι σημερινοί επικριτές. Με δεδομένη λοιπόν την

ανεπάρκειά τους οι πολιτικοί μας «ηγέτες» βρίσκονται αντιμέτωποι με

εξελίξεις και διλήμματα που τους υπερβαίνουν. Παραζαλισμένοι, περι-

δινούνται, διαφωνούν συμφωνώντας και συμφωνούν διαφωνώντας,

αποσκιρτούν για να επιστρέψουν, υψώνουν σημαίες για να τις υπο-

στείλουν την άλλη μέρα, καθώς πανικόβλητοι παραδέρνουν μέσα στο

άγχος της πολιτικής τους επιβίωσης.

Το «δυστύχημα» ωστόσο δεν είναι αυτό. Το δυστύχημα είναι ότι μπο-

ρεί και να επιβιώσουν. Οχι απαραίτητα σαν συγκεκριμένα πρόσωπα ή

και αντίστοιχες πολιτικές μορφοποιήσεις αλλά σαν πολιτικό σύστημα.

Βεβαίως πολύ λίγο θα εξαρτηθεί αυτό από τους ίδιους. Στο τι θα γίνει

και στο πεδίο αυτό, τον πρώτο και καθοριστικό λόγο και ρόλο θα τον

έχουν οι επικυρίαρχες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και σε συνάρτηση

πάντα με την πορεία των μεταξύ τους σχέσεων-αντιθέσεων.

Προβλήματα της ελληνικής κεφαλαιοκρατίας

και αγωνίες του πολιτικού της προσωπικού

12 Προλεταριακή Σημαία ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Του Βασίλη Σαμαρά

ΠΟΛΙΤΙΚΗ14 Σάββατο 10 Μάρτη 2012Προλεταριακή Σημαία

Συνέχεια από την προηγούμενη σελίδα

Αναφέρθηκα ήδη αρκετά σ’ αυτό και

δεν θα τα επαναλάβω. Περιορίζομαι να

θυμίσω ένα βασικό συμπέρασμα. Δεν

υπάρχουν και δεν μπορούν να αναπτυ-

χθούν στο πλαίσιο του συστήματος δυνά-

μεις που να θέλουν και να μπορούν να

επιβάλουν μια αναστροφή πορείας.

Ακόμη αυτό που θα ’χα να προσθέσω

αφορά τη σχέση ορισμένων απόψεων και

προτάσεων για το «χρέος», με τάσεις και

απόψεις που αναπτύσσονται διεθνώς. Πιο

συγκεκριμένα, υπάρχει και διευρύνεται

ένας κύκλος οικονομολόγων και αναλυ-

τών που εκτιμούν ότι η μορφή και οι δια-

στάσεις που έχει πάρει το παγκόσμιο

«χρέος» έχει «πιάσει από το λαιμό» την

παγκόσμια οικονομία και δεν την αφήνει

να ανασάνει, να λειτουργήσει, να ανα-

πτυχθεί. Σ’ αυτή τη βάση προτείνουν το

δραστικό «κούρεμά» του, ενώ ορισμένοι

φθάνουν έως και την πρόταση συνολικής

διαγραφής. Το ζήτημα δεν βρίσκεται στο

αν μια τέτοια άποψη είναι «θεωρητικά

σωστή». Το πρόβλημα, όπως έχω ήδη ανα-

φερθεί σε προηγούμενο κεφάλαιο, βρί-

σκεται στο πώς πραγματικά αντιμετωπί-

ζεται το ζήτημα από τις δυνάμεις που

μπορούν και δίνουν τις «πρακτικές» πολι-

τικές απαντήσεις στις σημερινές συνθήκες.

Στην επίδραση τέτοιων απόψεων

οφείλεται κατ’ αρχάς και η «εγχώρια»

έκδοση του πράγματος με αντίστοιχες

απόψεις-προτάσεις διαφόρων οικονομο-

λόγων και άλλων παραγόντων και δυνά-

μεων. Αυτό που τους «διαφεύγει» είναι

ότι αυτές οι απόψεις των επιφανών διε-

θνών οικονομολόγων δεν έχουν ούτε το

βάρος ούτε την επίδραση στα τεκταινόμε-

να που ευελπιστούν - αυταπατώμενοι ότι

μπορεί να έχει.

Ο δεύτερος κοινός τόπος είναι ο ευρω-

κεντρισμός και πάλι όλου σχεδόν του

φάσματος δυνάμεων και παραγόντων.

Και δεν εννοώ μόνον εκείνους που εκδη-

λώνουν ανοιχτά τις προτιμήσεις τους ούτε

εκείνους που καταφέρνουν να «συνδυά-

σουν» την έξοδο από την ΟΝΕ με την

παραμονή στην ΕΕ. Εννοώ και εκείνους

που βγάζουν από το μανίκι «άλλες» προ-

τάσεις, για σχήματα «Νότου», «Μεσογεί-

ου» κ.λπ. ή και με «ανοίγματα» και σε

άλλες δυνάμεις (Ρωσία, Κίνα, κ.ά.). Ολες

τους έχουν την «Ευρώπη» σαν σταθερό

πεδίο αναφοράς. Οχι βέβαια τυχαία. Η

«ευρωπαϊκή ιδέα» είναι αυτή στην οποία

έχουν γαλουχηθεί επί δεκαετίες. Η

«Ευρώπη» και γενικότερα η «αναπτυγμέ-

νη Δύση» παραμένει ο κοινός και αμετα-

κίνητος τόπος αναφοράς. Σ’ αυτή τη βάση

είναι απόλυτα φυσιολογικό το ότι με όλες

αυτές τις προτάσεις για σχήματα και ενώ-

σεις τέτοιες και αλλιώτικες δεν του πέρα-

σε κανενός η ιδέα για σχήματα συνεργα-

σίας των βαλκανικών χωρών λ.χ. (λέμε

τώρα). Στο κάτω κάτω, και δίπλα μας

είναι ενώ και το ελληνικό κεφάλαιο έχει

ήδη ανοίξει ένα σωρό «δουλειές» στην

περιοχή. Ακόμη, δεν υπάρχουν δυνάμεις

του μεγέθους μιας Γαλλίας ή Ιταλίας, λ.χ.,

που να μπορούν στη βάση διαφοράς

ισχύος να επιβάλουν (όπως σε ΕΕ-ΟΝΕ)

άδικους, δηλαδή εκμεταλλευτικούς όρους.

Μα εδώ ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημά

τους. Εχουν μια «δυσκολία» να φαντα-

στούν, έστω, ένα τέτοιο σχήμα χωρίς την

ύπαρξη «εγγυητριών» (διάβαζε ιμπεριαλι-

στικών) δυνάμεων. Είπαμε να «ανεξαρτη-

τοποιηθούμε», όχι να γίνουμε και… Βαλ-

κάνιοι!

Ο τρίτος κοινός τόπος βρίσκεται στο

πώς αντιμετωπίζεται η ύπαρξη, ο ρόλος

και οι δυνατότητες της ελληνικής κεφα-

λαιοκρατικής αστικής τάξης. Παρ’ όλες

τις κριτικές, τις απαξιωτικές αναφορές, τα

«ανάθεμα» που απευθύνουν τόσο σ’

αυτήν όσο -και πολύ πιο έντονα- στο

πολιτικό της προσωπικό, στην πραγματι-

κότητα κινούνται στον αστερισμό των

δικών της επιλογών. Αυτών που κάνει ή

αυτών που «θα μπορούσε» να κάνει. Ολες

οι προτάσεις, οι τέτοιες και αλλιώτικες,

αυτήν έχουν ως πραγματική αναφορά, με

τις δικές της δυνατότητες και επιλογές

συνδέονται. Σ’ αυτήν απευθύνονται, από

αυτήν περιμένουν να κινηθεί, αυτήν

«παροτρύνουν» ή αν θέλετε «πιέζουν» να

κάνει αυτές ή εκείνες τις κινήσεις. Ακρι-

βώς επειδή σ’ αυτήν αναγνωρίζουν την

αρμοδιότητα πρωτοβουλίας κινήσεων

τέτοιου εύρους και σημασίας όπως λ.χ. η

έξοδος από ΟΝΕ ή άλλου είδους εγχειρή-

ματα.

Δεν είναι έτσι; «Αδικώ» μήπως τις

απόψεις, τις προτάσεις, την πολιτική τους;

Δεν έχουν λοιπόν παρά να θέσουν θέμα

ανατροπής. Ο μόνος τρόπος για να αφαι-

ρεθεί η πρωτοβουλία κινήσεων από την

κεφαλαιοκρατική αστική τάξη είναι να

ανατραπεί η κυριαρχία της. Ας τεθεί λοι-

πόν το ζήτημα. Και μάλιστα να τεθεί

πραγματικά, ουσιαστικά, έμπρακτα και

σε μια τέτοια βάση να διαμορφωθούν και

να προωθηθούν πολιτικές κατευθύνσεις

και κινηματικές πρακτικές. (Εντάξει, μια

κουβέντα είπα).

Σ’ αυτόν λοιπόν τον κοινό τόπο συνα-

ντάται το σύνολο σχεδόν των πολιτικών

που προωθούνται από πολιτικές δυνάμεις

και μορφώματα κάθε είδους. Και δεν

εξαιρείται απ’ αυτό ούτε το ΚΚΕ (που

υποτίθεται θέτει ζήτημα λαϊκής εξουσίας).

Με τον ιδιότυπο αναχωρητισμό του. Τη

συνειδητή περιχαράκωσή του απέναντι

στους αγώνες που αναπτύσσονται. Μια

πολιτική που στην πραγματικότητα δεν

αποτελεί πάρα έκφραση της αμοιβαίας

«κατανόησης» που χαρακτηρίζει τις σχέ-

σεις του με την αστική τάξη. Αυτήν που

«επιτρέπει» στις δυνάμεις του συστήματος

να κινούνται χωρίς τα εμπόδια που θα

μπορούσε να παρεμβάλει η ισχυρότερη

δύναμη στο χώρο της Αριστεράς. Που

«επιτρέπει» στην ηγεσία του ΚΚΕ να

ρητορεύει «ταξικά» και «κομμουνιστικά»

και να «σωρεύει» -υποτίθεται- δυνάμεις

για το «μεγάλο σκοπό». Δυο λόγια μόνο

εδώ για το τελευταίο.

Το είδος και ο χαρακτήρας μιας συσ-

σώρευσης προσδιορίζει και τον τρόπο, τη

μορφή και τα όρια χρησιμοποίησής της.

Στο μόνο που δεν μπορεί να χρησιμοποιη-

θεί μια τέτοιου είδους «συσσώρευση

δυνάμεων» είναι στο να τεθεί -πραγματι-

κά- ζήτημα εξουσίας, αν υπέθετε κανείς

ότι κάτι τέτοιο έχει κατά νου η ηγεσία

του ΚΚΕ. Στην καλύτερη των περιπτώσε-

ων θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν

όργανο παρεμβολής στη διαμόρφωση του

αστικού πολιτικού ταμπλό όταν κριθεί

ότι οι συνθήκες προσφέρονται για κάτι

τέτοιο. Μόνο που μέχρι τα «τότε», η πολι-

τική της «αυτοσυντήρησης» δύσκολα να

αντέξει τις πιέσεις μιας όλο και εντεινόμε-

νης ταξικής πάλης.

Ετεροκαθορισμοί

και αυτοακύρωση

Κινούμενες σε μια τέτοια λογική, πολι-

τικές δυνάμεις (και παράγοντες) της εν

γένει Αριστεράς στην ουσία αυτοακυρώ-

νονται. Απαλλοτριώνουν το ρόλο τους

σαν δυνάμεις που διατείνονται ή και που

μπορεί να θέλουν ορισμένες να υπηρετή-

σουν το λαό, να δώσουν απαντήσεις στα

προβλήματά του, να προωθήσουν τη

λαϊκή υπόθεση.

Η Αριστερά, όπως τουλάχιστον την

αντιλαμβανόμαστε εμείς (ή πολύ περισσό-

τερο το κομμουνιστικό κίνημα), δεν μπο-

ρεί να υφίσταται ως ετεροπροσδιοριζόμε-

νη. Δεν μπορεί δηλαδή να βασίζει την

πολιτική και το ρόλο της σε διεργασίες,

διαμορφώσεις, τάσεις και επιλογές δυνά-

μεων του συστήματος. Οσο για τις φαι-

δρότητες περί «αξιοποίησης» τάχα των

ενδοαστικών ή και ενδοϊμπεριαλιστικών

αντιθέσεων, ούτε που αξίζει να ασχοληθεί

κανείς. Επειδή πρωταρχική προϋπόθεση

για να κάνει οποιοσδήποτε οτιδήποτε

είναι να… υπάρχει. Να υφίσταται ως πολι-

τικό υποκείμενο, με δική του υπόσταση

και πολιτική γραμμή που να μην εξαρτά

την προώθησή της από το αν θα… βρέξει

στην άλλη μεριά.

Η Αριστερά μπορεί να υφίσταται

πραγματικά μόνον αυτοπροσδιοριζόμενη.

Μπορεί να αποκτά υπόσταση και ρόλο

μόνο σε συνάρτηση με την πορεία

συγκρότησης των λαϊκών δυνάμεων. Μια

συγκρότηση που μπορεί να πραγματοποι-

είται μόνο στο πεδίο της αντίστασης και

της πάλης. Μιας πάλης που μπορεί να

αναπτύσσεται μόνο στη βάση των πραγ-

ματικών προβλημάτων που αντιμετωπί-

ζουν οι εργαζόμενες λαϊκές μάζες και η

νεολαία και των στόχων που αυτά ανα-

δεικνύουν. Για όσο διάστημα δεν μπαί-

νουμε ενεργά, μαζικά, αποφασιστικά σε

μια τέτοια τροχιά, θα ανακυκλώνουμε

απλώς τα αδιέξοδα του κινήματος.

Σημείωση: Οι τελευταίες εξελί-

ξεις δεν αποτελούν παρά έκφραση

και συνέχεια των όσων αναφέρο-

νται στις προηγούμενες γραμμές. Σ’

αυτή τη βάση, αυτά που θα ’χα να

προσθέσω, με «τηλεγραφικό» έστω

τρόπο, είναι ορισμένες βασικές επι-

σημάνσεις.

Μπαίνουμε σε μια μακρά περίο-

δο όπου ο λαός θα αντιμετωπίζει

όλο και περισσότερα, όλο και μεγα-

λύτερα, όλο και οξύτερα προβλήμα-

τα.

Σε μια περίοδο όπου με τον έναν

ή τον άλλο τρόπο θα τεθούν υπό

κρίση τα ζητήματα που στο κείμενο

αυτό αναφέρονται. Αυτά σηματοδο-

τούν οι συμφωνίες που υπογράφη-

καν, οι κινήσεις που γίνονται, οι

διαμορφώσεις και αναδιαμορφώ-

σεις που συντελούνται. Οχι απλώς

επειδή «υπογράφηκαν» αλλά επειδή

συναρτώνται άμεσα με τα τεκταινό-

μενα σε Ελλάδα, Ευρώπη και συνο-

λικά στον κόσμο.

Οι εκλογές που προγραμματίζο-

νται να γίνουν σύντομα (εκτός

απροόπτου) έρχονται να απαντή-

σουν στην προσπάθεια των δυνάμε-

ων του συστήματος να ξανα-στή-

σουν στα πόδια του ένα πολιτικό

σύστημα διαχείρισης, προώθησης

της πολιτικής τους.

Από την άλλη μεριά, θα δώσουν

τη δυνατότητα στις δυνάμεις της

«όλης Αριστεράς» να ζήσει στιγμές

χάρτινου εκλογικού «μεγαλείου».

Ας δείξουμε «κατανόηση». Κατά

το μάλλον, δύσκολα θα ’χουν παρό-

μοιες ευκαιρίες στο μέλλον.

«Επιστροφή» δεν υπάρχει και,

είτε το αντιλαμβάνονται είτε όχι,

αυτό θα ’ναι που θα καθορίσει την

πορεία των πραγμάτων. Και αυτό

που έρχεται θα «μπερδέψει» πολ-

λούς και θα πιέσει περισσότερους.

Μπαίνοντας λοιπόν σε μια

τέτοια ζοφερή περίοδο, ο λαός εκεί

που έχει να στηριχτεί είναι οι δικές

του δυνάμεις. Οι δικοί του αγώνες,

η δική του συγκρότηση. Με επιμο-

νή, σταθερότητα και αποφασιστι-

κότητα. Με επίγνωση τόσο των

δυσκολιών όσο και των μεγάλων

δυνατοτήτων που μπορεί να ανα-

πτύξει με την πάλη του. Χωρίς

αυταπάτες ως προς το δρόμο που

έχει να διανύσει αλλά και με ακλό-

νητη την πεποίθηση πως θα ’ναι

αυτός που θα πει την τελευταία

λέξη.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ 15Σάββατο 10 Μάρτη 2012 Προλεταριακή Σημαία

Κάλεσμα σε εκπαιδευτικούς, γονείς,μαθητές, εργαζόμενους και ανέρ-γους του Περάματος, καθώς και σε

συλλογικότητες και φορείς που δραστη-ριοποιούνται στην περιοχή, απηύθυνε ο«Συντονισμός ενημέρωσης και δράσηςεκπαιδευτικών από σχολεία Κερατσινίου,Περάματος, Δραπετσώνας», στον οποίοσυμμετέχουν οι Αγωνιστικές ΚινήσειςΕκπαιδευτικών Πειραιά.

Η πρωτοβουλία πάρθηκε στην κατεύ-θυνση συνέχισης και ενίσχυσης ενεργειώνπου πραγματοποιήθηκαν λίγες μέρες πριναπό τα Χριστούγεννα, όταν με κινητοποί-ηση στη ΔΕΗ, η ΕΛΜΕ Πειραιά είχε απαι-

τήσει την άμεση επανασύνδεση του κομ-μένου ρεύματος στα σπίτια δύο μαθητών.Η Διοίκηση της ΔΕΗ Καμινίων είχε αρνη-θεί, παρά την πολύωρη διαμαρτυρία τωνσυγκεντρωμένων, με αποτέλεσμα, ύστε-ρα από συζήτηση, να αποφασιστεί η ανά-ληψη της πολιτικής ευθύνης από τηνΕΛΜΕ Πειραιά για την επανασύνδεση τουρεύματος σε σπίτι μαθητή.

Οι Αγωνιστικές Κινήσεις είχαν απότότε τονίσει την ανάγκη πραγματοποίη-σης συνελεύσεων που θα συσπειρώσουντμήματα της εργατικής τάξης της περιο-χής με στόχο να πάρουν οι ίδιοι σταχέρια τους την υπόθεση της δημιουργίας

ενός μαζικού δικτύου αγωνιστικής αλλη-λεγγύης καθώς και την επιβολή της κοι-νής δράσης όλων των αντίστοιχων πρω-τοβουλιών, ανεξάρτητα από τις διαφω-νίες και ενάντια σε άγχη πολιτικής κεφα-λαιοποίησης.

Η σύσκεψη πραγματοποιήθηκε τηνΠαρασκευή 17 Φλεβάρη στο δημαρχείο.Συμμετείχαν εργαζόμενοι, άνεργοι, μαθη-τές και συνταξιούχοι. Επίσης συμμετείχανμέλη των λαϊκών συνελεύσεων Πειραιά,Περάματος και Κερατσινίου. Η συζήτησηχαρακτηρίστηκε από τη συμμετοχή όλωνμε τοποθετήσεις, ερωτήσεις, παρατηρή-σεις και τη διάθεση η κουβέντα να οδηγή-σει σε μια τοπική κινητοποίηση. Επίσης,ζητήθηκε από μια οικογένεια μαθητή ηεπανασύνδεση του κομμένου ρεύματος. Ηεπανασύνδεση έγινε και με την ευθύνη τηςΕΛΜΕ και τη στήριξαν εκπαιδευτικοί καιμέλη των ανοιχτών συνελεύσεων Πειραιά

και Κερατσινίου. Στη συζήτηση έκανεπαρέμβαση και μέλος της Ανοιχτής Συνέ-λευσης Περάματος, εκφράζοντας δυσαρέ-σκεια που εκπαιδευτικοί ανέλαβαν μιαπρωτοβουλία για ένα θέμα με το οποίοασχολείται η Ανοιχτή Συνέλευση Περάμα-τος. Εκπαιδευτικοί από το ΣυντονισμόΔράσης απάντησαν ότι επιδίωξη είναι ηκοινή δράση όλων των πρωτοβουλιών καιότι οι ιδιοκτησιακές λογικές, που υπάρ-χουν –δυστυχώς– σε μεγάλη κλίμακα στοκίνημα, δεν βοηθούν την ανάπτυξή του.

Αποφασίστηκε τελικά τοπική κινητο-ποίηση στο Πέραμα το Σάββατο 17/3 στις12 το μεσημέρι στην Πλατεία Ηρώων καιεπιδίωξη κεντρικής κινητοποίησης στονΠειραιά σε συντονισμό με αντίστοιχεςπρωτοβουλίες. Η κινητοποίηση της 17/3θα προπαγανδιστεί με παρεμβάσεις σελαϊκές, με αφισοκολλήσεις και με περιο-δείες σε γειτονιές του Περάματος.

Υπουργοποιήθηκε στο υπουργείο Παιδείας ο γνωστός πανε-πιστημιακός Μπαμπινιώτης και εισηγητής των κυβερνητι-κών προτάσεων για το «νέο λύκειο». Η υπουργοποίησή του

παραπέμπει φανερά στην πλήρη υιοθέτηση των εισηγήσεων αυτώναπό το σύστημα, εισηγήσεις που συνθέτουν ένα άγρια ταξικό σχέ-διο για το λύκειο και την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.Χωρίς να θέλουμε στην αναφορά αυτή να παραθέσουμε αναλυτικάτην άποψή μας, θυμίζουμε ότι τα βασικά σημεία της κυβερνητικήςπρότασης (www.tovima.gr/files/1/2012/02/01/protasi-aei.pdf)είναι τα εξής:

Ο καταιγισμός εξετάσεων από την Α΄ Λυκείου, με θέματα μάλιστα«κοινά που τίθενται σε εθνικό επίπεδο» και όπου «στα γραπτά καλύ-πτονται τα ονόματα των μαθητών». Αυτό σημαίνει ότι οι μαθητές τωνλαϊκών γειτονιών θα διαγωνίζονται σε κοινά θέματα με όσους έχουνταξική δυνατότητα να έχουν μεγαλύτερη πρόσβαση στη γνώση.Σημαίνει, επίσης, ότι εξανεμίζεται η δυνατότητα που έχει σήμερα οεκπαιδευτικός να συνεκτιμήσει τις συνθήκες ζωής των μαθητών τουγια να προσαρμόσει έτσι τις εξετάσεις ώστε να μην τους αποβάλειαπό το σχολείο.

Η απροσδιοριστία της ύλης. Συγκεκριμένα, αναφέρεται ότι «οπροσδιορισμός της εξεταστέας ύλης που έχει μόνο θεματικό προσ-

διορισμό (π.χ. μηχανική στερεού σώματος, οπτική, κτλ) και όχιπροσδιορισμό σελίδων». Η σύνδεση της αξιολόγησης του σχολείουκαι των εκπαιδευτικών με τα αποτελέσματα. Συγκεκριμένα, το σχέ-διο γράφει ότι «με βάση τις παραπάνω ρυθμίσεις, τόσο στο επίπε-δο των αλλαγών στα προγράμματα σπουδών όσο και των αλλαγώνστον τρόπο αξιολόγησης…, επιχειρείται η αντικειμενικοποίηση τηςαξιολόγησης του παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου». Με ένανσμπάρο δύο τρυγόνια, δηλαδή: και οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί.

Μετά τη δημοσιοποίηση των παραπάνω προτάσεων ήρθαν και οιπρυτάνεις να απαιτήσουν τη μείωση των εισακτέων κατά 50%! Τογλυκό δένει… Στη ντε φάκτο σχολική διαρροή ακόμα και από τηβασική εκπαίδευση (γυμνάσιο) που οφείλεται σε «εξωεκπαιδευτι-κούς», ταξικούς όρους, προστίθεται το εξεταστικό σφαγείο τουλυκείου, που θα μειώσει δραστικά το ποσοστό των μαθητών που θαμπορούν να τελειώσουν λύκειο. Στο τέλος της διαδρομής, θα περι-μένει ο δήμιος των πανελλαδικών εισαγωγικών εξετάσεων χωρίςσυγκεκριμένη ύλη και, τέλος, η δραστική μείωση των εισακτέωνγια να κάνει απατηλό όνειρο την πρόσβαση στην πανεπιστημιακήεκπαίδευση. Τα κριτήρια, ασφαλώς, απολύτως αντικειμενικά καιεξαιρετικά ταξικά.

Οι παραπάνω προτάσεις αποτελούν θα λέγαμε την πιο αντιδρα-στική αναπροσαρμογή των τελευταίων δεκαετιών στην εκπαίδευση.Χωρίς καμία υπερβολή διαμορφώνει μια παιδεία για λίγους καιεκλεκτούς, γυρνώντας το χρόνο δεκαετίες πίσω! Ακόμα και η αντι-μεταρρύθμιση Αρσένη (του 1998) ωχριά μπροστά στο σχέδιο αυτό.

Δεν μας κάνει, λοιπόν, εντύπωση ότι κάποιος που προβάλλεταιως εμπνευστής της παραπάνω αντιμεταρρύθμισης προωθήθηκεστον υπουργικό θώκο. Ακόμα λιγότερη εντύπωση μας έκαναν οιπρόσφατες αποκαλύψεις (που προέρχονται από τα Wikileaks -http://thepressproject.gr/details.php?id=14591) ότι ο νέος υπουρ-γός Παιδείας ενημέρωνε ενδελεχώς την αμερικάνικη πρεσβεία καιζητούσε τη συνδρομή της για την προώθηση των αντιδραστικώνμέτρων εκφράζοντας και την ενόχλησή του για την πολιτικοποίησηστα πανεπιστήμια. Να, λοιπόν: υπάρχει αξιολόγηση για τα πολιτικάστελέχη του συστήματος και τα κριτήρια είναι πολύ… μετρήσιμα καισυγκεκριμένα.

Αυτό που έχει σημασία, πάντως, είναι ότι η σημασία των αλλα-γών έχει υποτιμηθεί μέσα στον ορυμαγδό αντιδραστικών μέτρωνσε όλη την κοινωνία, αλλά η υποτίμηση αυτή δεν πρέπει να συνε-χιστεί. Πόσο μάλλον που η ίδια η φύση των μέτρων δημιουργείαντικειμενική βάση ενιαίας πάλης μαθητών και εκπαιδευτικών.

Εξω οι Αμερικάνοι από τα… σχολεία!Εκπρόσωπος της μισητής πρεσβείας - εισηγήτρια σε σεμινάριο καθηγητών!

Καταγγέλλουμε την απαράδεκτη κίνηση της Σχολικής Συμβούλου Αγγλικών Δυτ. Αττικής ναδιοργανώσει σεμινάριο (με τη σύμφωνη γνώμη -όπως ειπώθηκε από την ίδια- του Περιφερειάρχη)για τους καθηγητές Αγγλικών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, με κύρια ομιλή-τρια εκπρόσωπο της Αμερικανικής Πρεσβείας! (Θυμίζουμε ότι παλιότερα είχε γίνει παρόμοια από-πειρα στη Δ/νση ΔΕ Πειραιά). Στους εκπαιδευτικούς δόθηκε φάκελος με υλικό ιδιωτικών Αμερικά-νικων Κολλεγίων, περιοδικών και προπαγανδιστικό υλικό των δράσεων της Αμερικάνικης Πρε-σβείας στην Αθήνα.

Σε παρέμβαση που έγινε, η Σύμβουλος υποστήριξε ότι σε όλη την Ελλάδα έχουν πραγματο-ποιηθεί τέτοια σεμινάρια. Στο βαθμό που αυτό είναι αληθές, τότε μιλάμε για μεθοδευμένη κυβερ-νητική μεθόδευση ώστε να εξωραϊστεί ο μισητός στη χώρα μας αμερικάνικος ιμπεριαλισμός αλλάκαι να γίνουν οι εκπαιδευτικοί πλασιέ της ιδιωτικοποίησης και των αμερικάνικων προϊόντων.

• Καλούμε όλα τα συνδικαλιστικά όργανα να καταγγείλουν την απαράδεκτη κίνηση.• Καμιά συναίνεση στην προσπάθεια διάβρωσης και διάλυσης του Δημόσιου Δωρεάν Σχολείου.• Να μη γίνουμε αποδέκτες της πολιτικής της εξάρτησης και της υποτέλειας που προωθούν

Σύμβουλοι και Υπουργείο.• Οι εκπρόσωποι των φονιάδων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού είναι ανεπιθύμητοι στη χώρα,

είναι ανεπιθύμητοι στα σχολεία.

Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών Α’ ΕΛΜΕ Δυτικής ΑττικήςΗ υπουργοποίηση του Μπαμπινιώτη, το «νέο λύκειο» και η… αμερικάνικη πρεσβεία

Σάββατο 17/3 - Συγκέντρωση στο Πέραμα

Κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα

Ηγνωστή εδώ και πάρα πολλά χρόνια «αντιπα-

ράθεση» του υπουργείου Παιδείας με τις διοι-

κήσεις των τριτοβάθμιων ιδρυμάτων, σχετικά

με τον αριθμό των εισακτέων, βρίσκει το καλύτερο έδα-

φος για να αμβλυνθεί στους καιρούς των Μνημονίων.

Η γκρίνια των διοικήσεων αφορά στους ισχνούς

πόρους των ΑΕΙ και ΤΕΙ και την αδυναμία τους να

παρέχουν εκπαιδευτικό έργο σε τόσους πολλούς φοι-

τητές, ιδιαίτερα κατά την περίοδο των ισχνών αγελά-

δων που διανύουμε.

Πολλά είναι εκείνα που θα μπορούσε κανείς να

σημειώσει σε σχέση με τον χρόνιο πόθο για δραστική

μείωση των εισακτέων και τα επιχειρήματα που προ-

βάλλει το σύστημα, όποιο προσωπείο κι αν φοράει:

1. Ο αριθμός των περίπου 75.000 εισακτέων του

2011, ήδη μειωμένος κατά περίπου 6.500 θέσεις από το

2010, πόσο μεγάλος είναι; Γιατί, αφενός οι υποψήφιοι

ξεπερνούν τις 120.000 και αφετέρου, είναι πολλές ακόμη

οι χιλιάδες εκείνων των μαθητών που δεν έφτασαν ποτέ

έως την Γ’ λυκείου. Επομένως, το ζήτημα των σπουδών

ήδη αφορά μία πολύ μικρή μερίδα της νεολαίας.

2. Πόσο οικονομικά δυσβάσταχτο είναι για ένα

κράτος να σπουδάζει τη νεολαία του; Γιατί, καλά τα

περί χρηματοδότησης και πανεπιστημιακών προϋπο-

λογισμών, αλλά τι μέρος αφορά πράγματι τους φοι-

τητές και τους σπουδαστές; Τα δωρεάν συγγράμμα-

τα έχουν πάει περίπατο και η φοιτητική μέριμνα

δέχεται απανωτές περικοπές (εστίες, σίτιση, πάσο),

με αποτέλεσμα ακόμη και τα λίγα που στην πραγμα-

τικότητα ξόδευε το κράτος για κάθε φοιτητή να

έχουν μειωθεί δραστικά. Επομένως, το επιχείρημα

της λειψής χρηματοδότησης και των μειωμένων

πόρων είναι ψεύτικο, αφού μια χαρά ξέρει το σύστη-

μα να μοιράζει τα κονδύλια εκεί όπου το βολεύει.

3. Ο φρέσκος υπουργός Παιδείας Μπαμπινιώτης

είναι από εκείνους που ανοιχτά έχουν μιλήσει για μεί-

ωση των εισακτέων και όχι με βάση τα οικονομικά

των πανεπιστημίων, αλλά με βάση συνολικά το εκπαι-

δευτικό σύστημα. Οι παρεμβάσεις των πρυτάνεων και

των προέδρων έρχονται να ενισχύσουν τη γραμμή του

συστήματος για μείωση των εισακτέων, με γνώμονα

ένα και μόνο κριτήριο: Το ταξικό. Εκεί συντείνουν

όλες οι παρεμβάσεις στο εκπαιδευτικό σύστημα, αυτό

το στόχο έχουν και προσπαθούν να το επιτύχουν με

χίλιες δυο ρυθμίσεις και από όλες τις πλευρές.

Θα μπορούσαμε, ξεπερνώντας τους σκοπούς

αυτού του σημειώματος, να πούμε πολλά σχετικά με

το ρόλο που παίζει η εκπαίδευση σ’ αυτό το σύστη-

μα, αν έχει στόχο να μορφώσει και να εξοπλίσει τη

νεολαία ή στόχο να αφήσει τη μεγάλη της πλειοψη-

φία χωρίς έστω απολυτήριο λυκείου και γιατί. Δεν

θα κάνουμε κάτι τέτοιο και θα περιοριστούμε στις

πιο εύκολες και επίκαιρες διαπιστώσεις. Το ατέλει-

ωτο χωράφι μεγαλύτερης κερδοφορίας του κεφα-

λαίου και εξαθλίωσης του λαού στο οποίο μετατρέ-

πεται η χώρα μας με βάση τις κατευθύνσεις της τρόι-

κας και των εξουθενωτικών Μνημονίων, είναι ένα

χωράφι που για να καρποφορήσει περισσότερα

κέρδη και καλύτερες ευκαιρίες για επενδύσεις πρέ-

πει να έχει μια νεολαία αμόρφωτη και χωρίς δικαι-

ώματα, χωρίς καμία προοπτική. Γιατί θα είναι αυτή

η νεολαία που θα πρωταγωνιστήσει στα σύγχρονα

σκλαβοπάζαρα που ήδη στήνονται, θα είναι αυτή η

νεολαία που θα ματώνει για ένα κομμάτι ψωμί. Κι

αυτό για να γίνει πραγματικότητα, πρέπει πριν απ’

όλα να γίνει συνείδηση.

Το σύνθημα «δεν θα σταματήσουν αν δεν τους

σταματήσεις» ισχύει για όλα τα κομμάτια του λαού,

για τη συνολική επίθεση που δεχόμαστε και για κάθε

επί μέρους εξειδίκευσή της. Αν δεν τους σταματή-

σουμε λοιπόν, αν η νεολαία με την πάλη της δεν ανα-

τρέψει τα ιδιαίτερα μέτρα που την αφορούν στο επί-

πεδο της εκπαίδευσης, έχει να χάσει ακόμη περισσό-

τερα. Οι από πάνω έχουν πάρει την απόφαση να ισο-

πεδώσουν τα πάντα. Πρέπει να πάρουμε την απόφα-

ση να τα ξαναδιεκδικήσουμε όλα!

Εισακτέοι 2012

Σχεδιάζουν νέα μεγάλη μείωση

ΔΙΕΘΝΗ16 Σάββατο 10 Μάρτη 2012Προλεταριακή Σημαία

Προεδρικές εκλογές: Παράσταση για έναν ρόλο

Την προηγούμενη Κυριακή

ολοκληρώθηκαν οι εκλογι-

κές διαδικασίες στη Ρωσία

για την εκλογή προέδρου. Ξεκί-

νησαν στις 17 και 18 Φλεβάρη

από τις απομακρυσμένες και

δυσπρόσιτες περιοχές και για

όσους μένουν στο εξωτερικό.

Οπως αναμενόταν, η επικράτηση

Πούτιν ήταν άνετη και σαρωτι-

κή. Η καινοτομία σε αυτές τις

εκλογές είναι ότι ο πρόεδρος της

Ρωσικής Ομοσπονδίας θα εκλέγε-

ται για 6 χρόνια, ενώ προηγούμε-

να εκλεγόταν για 4 χρόνια. Σύμ-

φωνα με τα στοιχεία της Κεντρι-

κής Εκλογικής Επιτροπής της

Ρωσίας, με καταμετρημένο το

99,99% ψηφοδελτίων, ο Βλαντί-

μιρ Πούτιν εκλέγεται πρόεδρος

από τον πρώτο γύρο με 63,6%.

Ακολουθεί ο πρόεδρος του Κομ-

μουνιστικού Κόμματος Ρωσικής

Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ), κληρονό-

μος του ΚΚΣΕ, Γκενάντι Ζουγκά-

νοφ (ο πλέον «παλαίμαχος» υπο-

ψήφιος πρόεδρος) με ποσοστό

17,18%. Τρίτος ο εκατομμυριού-

χος Μιχαήλ Πρόχοροφ, που συμ-

μετείχε για πρώτη φορά, συγκε-

ντρώνει το 7,98%. Και έπονται ο

εθνικιστής Βλαντίμιρ Ζιρινόφσκι

με 6,22% και ο «κεντροαριστε-

ρός» Σεργκέι Μιρόνοφ με 3,86%.

Τα επίσημα αποτελέσματα της

ψηφοφορίας θα δημοσιευθούν ως

τις 17 Μαρτίου, αλλά αυτό λίγη

σημασία έχει.

Για την ιστορία να υπενθυμί-

σουμε τα ποσοστά στις προηγού-

μενες προεδρικές εκλογές. Ο Β.

Πούτιν: 53% το 2000 και 71% το

2004 (το 2008 τον διαδέχεται ο

Μεντβέντεφ με 70,28%). Ο Γκ.

Ζουγκάνοφ: 32,03% και 40,31%

το 1996 (στον 1ο και 2ο γύρο

αντίστοιχα), 29,21% το 2000 και

17,72% το 2008. Ο Β. Ζιρινόφσκι,

7,81% το 1991, 5,70% το 1996,

2,70% το 2000, 9,35% το 2008.

Τέλος, ο Σ. Μιρόνοφ είχε λάβει

μέρος στις εκλογές του 2004

παίρνοντας το 0,75%.

Οπως και να προσεγγίσει

κανείς την πολιτική πραγματικό-

τητα στη σημερινή Ρωσία αντι-

λαμβάνεται πως και αυτή τη

φορά ο Πούτιν έπαιζε χωρίς αντί-

παλο. Ορισμένοι μάλιστα προχω-

ρούν ένα βήμα παραπέρα λέγο-

ντας πως κάποιοι από τους φερό-

μενους αντιπάλους του είναι λίγο

πολύ «επί παραγγελία»! Τον

Μιρόνοφ τον έφερε ο Πούτιν από

το Λένινγκραντ (Πετρούπολη)

και τον βοήθησε να εκλεγεί πρόε-

δρος στην Ανω Βουλή. Στις εκλο-

γές του 2004, αν και υποψήφιος,

παρότρυνε τον κόσμο να ψηφίσει

Πούτιν!

Ο Πρόχοροφ, τρίτος πλου-

σιότερος άνθρωπος στη Ρωσία,

μπορεί να μη διαθέτει κόμμα,

διαθέτει όμως εκτός από χρήμα

και τις «ευλογίες» του Κρεμλί-

νου. Ηταν ο μόνος που χρειάστη-

κε να περάσει τη «δοκιμασία»

της συλλογής των 2 εκατομμυ-

ρίων υπογραφών (οι άλλοι ως

εκπρόσωποι κοινοβουλευτικών

κομμάτων δεν το χρειάζονταν).

Και όπως δήλωσε και ο ίδιος,

κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατο

χωρίς το χρήμα που διέθεσε!

Ο Ζουγκάνοφ και το κόμμα

του, που είναι και το μεγαλύτερο

της αντιπολίτευσης, κάθε άλλο

παρά ορθώνει εμπόδια στις επι-

λογές και την πολιτική Πούτιν

όλα αυτά τα χρόνια ιδιαίτερα

στα διεθνή ζητήματα. Τέλος, ο

εθνικιστής Ζιρινόφσκι με τις

υπερβολικά ακραίες θέσεις του

χρησιμεύει στον Πούτιν ως ένα

καλό δεξιό άλλοθι.

Η μοναδικότητα του Πούτιν

δεν είναι ωστόσο απόρροια της

αδυναμίας των πολιτικών του

αντιπάλων και γενικότερα της

διαμόρφωσης του σημερινού

πολιτικού σκηνικού στη βάση

των συνθηκών που αυτό στήθηκε

μετά την κατάρρευση. Είναι στην

πραγματικότητα η απουσία μιας

άλλης εναλλακτικής πρότασης.

Και ποια άραγε θα μπορούσε να

είναι αυτή, μετά τη χαοτική όσο

και τραυματική εμπειρία των

τελευταίων χρόνων της διακυ-

βέρνησης Γέλτσιν;

Είναι γεγονός πως οι εκλογές

στη Ρωσία προκαλούν, όπως

πάντα άλλωστε, το ιδιαίτερο

ενδιαφέρον των πολιτικών αναλυ-

τών σε διεθνή κλίμακα. Πάντως

το γεγονός ότι υπερτονίζονται

από τα δυτικά ΜΜΕ κάθε φορά

οι εκλογικές νοθείες αλλά και η

άνιση μεταχείριση των πολιτικών

αντιπάλων του Πούτιν καθόλου

δεν σημαίνει πως ενδιαφέρονται

για τα «δημοκρατικά δικαιώμα-

τα» στη Ρωσία. Απεναντίας, αντα-

νακλά αγωνίες και φόβους για τις

επόμενες κινήσεις της Ρωσίας και

τις εκπλήξεις που μπορεί να κρύ-

βει η νέα θητεία Πούτιν! Στη φάση

αυτή λοιπόν το ενδιαφέρον της

Δύσης δεν αφορά εσωτερικούς

συσχετισμούς -καθώς ήταν δεδο-

μένη η σίγουρη και άνετη επικρά-

τηση Πούτιν- αλλά τις πιθανές

διαφοροποιήσεις της Ρωσίας σε

διεθνές επίπεδο.

Και βέβαια αυτός που σκια-

γραφεί καλύτερα από οποιονδή-

ποτε τις κινήσεις αυτές δεν είναι

άλλος από τον ίδιο τον Πούτιν

που τους τελευταίους μήνες απο-

δείχτηκε πολυγραφότατος…

αρθρογράφος και εν όψει των

προεδρικών εκλογών της 4ης

Μαρτίου.

Μια σειρά άρθρων του, σε

μεγάλες όσο και φιλοκυβερνητι-

κές εφημερίδες της Ρωσίας, όπως

η Moskovskie Novosti και η Rossi-

iskaya Gazeta, περιγράφει τη

ρωσική στρατηγική στην επόμενη

δεκαετία. Ως κεντρικό στοιχείο

της προβληματικής του αναδει-

κνύεται η πεποίθησή του πως «η

Ρωσία ούτε είναι ούτε επιθυμεί

να βρεθεί ‘‘απομονωμένη’’ στη

διεθνή αρένα». Λέγοντας «απο-

μονωμένη» εννοεί φυσικά το

«στρίμωγμα» που σε μεγάλο

βαθμό υφίσταται ακόμη.

Στο πιο πρόσφατο άρθρο του

στην Moskovski Novosti, που

είναι και εφ όλης της ύλης, ανα-

φέρεται στις ιδιαίτερα σύνθετες

σχέσεις της Ρωσίας με όλους τους

«μεγάλους παίκτες», ΗΠΑ, Κίνα

και ΕΕ. Αλλά και στους οργανι-

σμούς ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, Οργάνωση

Συνεργασίας της Σαγκάης, των

ταχύτερα αναπτυσσόμενων

χωρών (BRICS), τον Παγκόσμιο

Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ) κ.ά.

Φυσικά υπάρχει ένας σαφής δια-

χωρισμός ανάμεσα στο εχθρικό

πλαίσιο της Δύσης και ειδικότερα

του ΝΑΤΟ από τη μια και των

«φιλικών χωρών» από την άλλη

(«Συνεργασία της Σαγκάης»,

BRICS κ.λπ.)

Στο άρθρο υπογραμμίζει το

ιδιαίτερο βάρος που δίνει η

Ρωσία στη στρατηγική συνεργα-

σία της με την Κίνα αλλά και την

Ινδία και γενικότερα με τις χώρες

του BRICS. Ταυτόχρονα ωστόσο

αναγνωρίζει πως, αν και βασικά

πολιτικά ζητήματα με την Κίνα

«έχουν διευθετηθεί», εξακολου-

θεί να υφίσταται κάποια «καχυ-

ποψία» στις ρωσο-κινεζικές σχέ-

σεις και αυτό είναι απόρροια του

γεγονότος ότι «σε τρίτες χώρες

δεν συμπίπτουν τα συμφέροντα

των δύο χωρών». Μ' άλλα λόγια,

παραδέχεται πως η μοιρασιά

μεταξύ ιμπεριαλιστών δεν είναι

δα και το πιο απλό πράγμα.

Σε άλλο άρθρο του στην

Rossiiskaya Gazeta γίνεται φανε-

ρό πως το κύριο πρόβλημα εντο-

πίζεται στην επιθετικότητα των

ΗΠΑ και την κατονομάζει μάλι-

στα. «Βλέπουμε να ξεσπούν

ασταμάτητα νέες τοπικές και

περιφερειακές συγκρούσεις.

Εμφανίζονται περιοχές αστάθει-

ας όπου το χάος συντηρείται και

χειραγωγείται. Και βλέπουμε

απόπειρες για να προκληθούν

τέτοιου είδους συγκρούσεις σε

άμεση εγγύτητα με τα σύνορά

μας και αυτά των συμμάχων

μας». Ως πρόσφατο παράδειγμα

παραγκωνισμού (διάβαζε στρι-

μώγματος) της Ρωσίας φέρνει τις

εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και

σημειώνει πως «σ' εκείνες τις

χώρες που πέρασαν από τη λεγό-

μενη ‘‘αραβική άνοιξη’’ οι ρωσι-

κές εταιρείες χάνουν θέσεις που

είχαν κατακτήσει επί δεκαετίες

στις εκεί αγορές» και τάσσεται

ενάντια στην επανάληψη του

«λιβυκού σεναρίου» στη Συρία,

που βρίσκεται σήμερα σε πρώτο

πλάνο μαζί με το Ιράν.

Σημασία ωστόσο έχει η

συμπερασματική κατάληξη των

όσων λέει και υπογραμμίζει ο

Πούτιν. Διότι, υποστηρίζει,

«υπό τις συνθήκες αυτές, η

Ρωσία δεν μπορεί να περιορίζε-

ται σε διπλωματικές και οικο-

νομικές μεθόδους για τη διευθέ-

τηση των συγκρούσεων. Εχουμε

καθήκον να αναπτύξουμε τις

στρατιωτικές ικανότητες της

χώρας». Ως γνωστόν, η ρωσική

κυβέρνηση είχε ανακοινώσει

πριν από ένα χρόνο ένα μεγάλο

πρόγραμμα εκσυγχρονισμού

των ενόπλων δυνάμεων ύψους

άνω των 700 δισεκατομμυρίων

ευρώ έως το 2020.

Ο Βλαντίμιρ Πούτιν επανέρ-

χεται και υπόσχεται τον «άνευ

προηγουμένου» επανεξοπλισμό

της χώρας σε αυτό το άρθρο του.

Επανεξοπλισμός της Ρωσίας που

καθίσταται αναγκαίος λόγω

κυρίως της πολιτικής των ΗΠΑ

και του ΝΑΤΟ. Θέτοντας ως προ-

τεραιότητα την ανάγκη να δοθεί

απάντηση στην ανάπτυξη της

αντιπυραυλικής ασπίδας στην

Ευρώπη από τις ΗΠΑ και το

ΝΑΤΟ. Και καταλήγει ότι:

«Οφείλουμε να οικοδομήσουμε

ένα νέο στρατό. Σύγχρονο, ικανό

οποιαδήποτε στιγμή να κινητο-

ποιηθεί». Και για να διασκεδά-

σει τις εύλογες αντιρρήσεις, στο

εσωτερικό μέτωπο, για τις συνέ-

πειες αυτού του προσανατολι-

σμού, εξηγεί: «Υπάρχουν ισχυρι-

σμοί ότι η αναγέννηση του στρα-

τιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγ-

ματος είναι ένα βάρος για την

οικονομία, ένα αξεπέραστο φορ-

τίο που είχε σε μια άλλη εποχή

καταστρέψει τη Σοβιετική

Ενωση. Είμαι πεπεισμένος ότι

αυτό είναι ένα μεγάλο λάθος»,

τονίζει και βεβαιώνει ότι «Η

αναγέννηση του στρατιωτικο-

βιομηχανικού συμπλέγματος θα

γίνει όχημα για την ανάπτυξη

ποικίλων τομέων»!

Μέσα από αυτές τις γραπτές

τοποθετήσεις του Πούτιν βγαίνει

ένα βασικό συμπέρασμα. Ομολο-

γεί την αδυναμία της σημερινής

Ρωσίας να παίξει το ρόλο που της

αναλογεί σε διεθνές επίπεδο και

ότι η αδυναμία αυτή (που με τη

σειρά της κινδυνεύει να ακυρώ-

σει και τα όποια βήματα έγιναν

στην προηγούμενη δωδεκαετία

του) οφείλεται στην υστέρηση

ανάκτησης συγκριτικών πλεονε-

κτημάτων του παρελθόντος που

αφορούν τόσο τη στρατιωτική

μηχανή όσο και την αξιοποίηση

παλιών και νέων «συμμαχιών».

Και με αυτή την υπόσχεση

προς την άρχουσα τάξη και τις

μερίδες που τον στηρίζουν μέχρι

τώρα να άρει αυτή την αδυναμία,

επιδιώκει να ανοίξει τη νέα προ-

εδρική θητεία του…

Χ.Β.

ΠΡΟΒΟΛΕΣ

Ακόμη και αν είναι μια κλασική αλλαγήφρουράς, η ανακοίνωση της υπηρεσίαςενημέρωσης του πολεμικού ναυτικού των

ΗΠΑ, πως το αεροπλανοφόρο «Καρλ Βίνσον»εγκαταλείπει τον Περσικό Κόλπο αφήνονταςκοντά στις ακτές του Ιράν τη συνηθισμένη ναυ-τική δύναμη του αεροπλανοφόρου «Λίνκολν»,δείχνει πως για το άμεσα προσεχές διάστημα οιΑμερικανοί δεν προκρίνουν μια στρατιωτική επι-λογή. Το γεγονός μάλιστα πως η ανακοίνωσηέγινε λίγο μετά την ολοκλήρωση των δύσκολωνσυνομιλιών κορυφής ΗΠΑ-Ισραήλ στην Ουάσι-γκτον, δεν πρέπει να είναι εντελώς άσχετο για

το μήνυμα που στέλνεται διεθνώς σχετικά με τααποτελέσματα αυτών των συνομιλιών.

Η ηγεσία του Ισραήλ με επικεφαλής ένανσκηνοθετημένα οργισμένο Νετανιάχου επεχεί-ρησε να φτιάξει κλίμα και να πιέσει σε μιακατεύθυνση παραπέρα σκλήρυνσης της αμερι-κάνικης πολιτικής, με στόχο μια στρατιωτικήεπέμβαση. Γι' αυτό χρησιμοποιήθηκε όχι τυχαίατο βήμα της Αμερικανοϊσραηλινής Επιτροπήςγια τα Δημόσια Ζητήματα (AIPAC), γνωστής καιμη εξαιρετέας υπερσυντηρητικής σφηκοφωλιάςστην αμερικάνικη πρωτεύουσα. Σε αυτό το σκη-νικό έγινε προσπάθεια να αξιοποιηθεί, κατά τοσύνηθες, η ισχύς του εβραϊκού λόμπι, οι επερ-χόμενες εκλογές και οι κραυγές των ρεπουμπλι-κάνων υποψήφιων για σκλήρυνση της πολιτι-κής απέναντι στην Τεχεράνη. Κινήσεις απόλυτααναμενόμενες από όσους ξέρουν πώς παίζεται

το παιγνίδι. Έως ενός σημείου φυσικά.Ας μην υπάρχει καμία αμφιβολία. Ούτε ο

Ομπάμα είναι υποχωρητικός και οπαδός γενικάτων ειρηνικών λύσεων ούτε το ζήτημα κρίνεταισε σχέση με τις αμερικανικές εκλογές. Η Ουά-σινγκτον μετρά και αξιολογεί σε άλλο επίπεδοτις επιπτώσεις μιας ιρανικής εκστρατείας και οικραυγές και οι απειλές του Νετανιάχου δεν είναιτο μοναδικό κριτήριο για να πάρει αποφάσεις.Μέχρι αυτές να παρθούν, οι Ισραηλινοί είναιυποχρεωμένοι να περιμένουν και αυτό δεναλλάζει όσες πιέσεις και αν ασκηθούν. Το Ιράνείναι μια πολύ χοντρή περίπτωση για να κριθείτόσο εύκολα, γρήγορα και απερίσκεπτα, σεέναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία, δημιουργώ-ντας πολλές προκλήσεις και διλήμματα στουςπραγματικούς σχεδιαστές της αμερικάνικηςιμπεριαλιστικής εξωτερικής πολιτικής.

Ένα αεροπλανοφόρο… λιγότερο

Ρωσία

ΔΙΕΘΝΗ 17Σάββατο 10 Μάρτη 2012 Προλεταριακή Σημαία

Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκο-

νται όλοι εκείνοι οι παρά-

γοντες που σπρώχνουν

σταθερά τη Συρία και το λαό της

σε μια απροσδιόριστη χρονικά

πολιτικοκοινωνική βύθιση.

Το αντιδραστικό καθεστώς

Άσαντ, συνεχίζοντας από τη μια

να απολαμβάνει τη στήριξη

σημαντικής μερίδας πληθυσμού,

χρησιμοποιώντας «αντιιμπερια-

λιστική» ρητορεία και στηριζό-

μενο από τον ρώσικο και τον

κινέζικο ιμπεριαλισμό, συνεχίζει

απτόητο τη συστηματική σφαγή

των εξεγερμένων τμημάτων του

συριακού λαού. Η πόλη Χομς

και ειδικότερα η συνοικία Μπά-

μπα Αμρ, ένα από τα βασικά

προπύργια των αντικαθεστωτι-

κών δυνάμεων και των ένοπλων

τμημάτων που δρουν ανάμεσά

τους, αφού βομβαρδίστηκε επί

μέρες ανηλεώς καταλήφθηκε

τελικά από την επίλεκτη 4η

μεραρχία. Ταυτόχρονα ο στρα-

τός επιχειρεί στα βόρεια και στα

ανατολικά της χώρας ενάντια

τόσο στον Ελεύθερο Συριακό

Στρατό όσο και σε ένοπλες αντι-

καθεστωτικές ομάδες που φαίνε-

ται να έχουν πληθύνει το τελευ-

ταίο διάστημα. Αποδεικνύοντας

πως η αναταραχή δεν είναι πια

εντοπισμένη στη Χομς και άρα

πως μια καταστολή τής εκεί εξέ-

γερσης δεν θα σήμαινε και το

σβήσιμό της στη χώρα. Κάθε

άλλο! Η ολοένα και πιο βάρβα-

ρη πολιτική αντιμετώπιση τμη-

μάτων του συριακού λαού απο-

νομιμοποιεί σταδιακά το μπαα-

θικό καθεστώς και μικραίνει τη

βάση της στήριξής του. Ακόμα

και το δημοψήφισμα για την

αλλαγή του πολιτικού συστήμα-

τος και την καθιέρωση πολυκομ-

ματικού καθεστώτος στη χώρα

μέσα σ’ ένα τέτοιο κλίμα προ-

σκόμισε πολύ λίγα πολιτικά

οφέλη στον Άσαντ. Σε κάθε

περίπτωση, ανεξάρτητα από τις

υπερβολές που μπορεί να εμπε-

ριέχουν οι φιλτραρισμένες από

τη «Δύση» ειδήσεις που βγαί-

νουν από το εσωτερικό της

Συρίας, είναι ηλίου φαεινότερο

πως κανένας προοδευτικός

άνθρωπος δεν μπορεί να δίνει

συγχωροχάρτι σε αυτό το αιμα-

τοβαμμένο και αντιδραστικό

καθεστώς. Ταυτόχρονα η ισχυρή

και κάθετη εναντίωσή μας σε

κάθε ιμπεριαλιστική παρέμβαση

στη χώρα δεν μπορεί παρά να

βρίσκεται στην ίδια κατεύθυν-

ση, δηλαδή στην κατεύθυνση της

αλληλεγγύης μας στο συριακό

λαό, στον οποίο, όπως πρόσφα-

τα γεγονότα έχουν αποδείξει,

μόνο πολλαπλασιασμό των δει-

νών που τώρα υφίσταται θα

φέρει μια τέτοια εξέλιξη. Και σ’

αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να

ξεσκεπάζονται όλοι οι ιμπερια-

λιστικοί σχεδιασμοί, οι υποκρι-

τικές φωνές των μέσων μαζικής

προπαγάνδας της Δύσης που,

πατώντας στα προσχήματα που

τους δίνει το καθεστώς, δημιουρ-

γούν το κατάλληλο έδαφος για

την κλιμάκωση της δυτικής

επέμβασης στην περιοχή.

Το ψήφισμα του Συμβουλίου

Ασφαλείας του ΟΗΕ που καλεί

τη Συρία να άρει τους περιορι-

σμούς γα την αποστολή ανθρω-

πιστικής βοήθειας στους αμά-

χους που έχουν πληγεί από τις

συγκρούσεις, ψήφισμα που υιο-

θετήθηκε από τη Ρωσία και την

Κίνα, αποτελεί μια σημαντική

εξέλιξη στα μέχρι τώρα πεπραγ-

μένα. Οι δύο δυνάμεις που σθε-

ναρά αντετίθεντο (και αντιτίθε-

νται) σε οποιοδήποτε ψήφισμα

άφηνε έστω και ένα παραθυράκι

για έξωθεν παρέμβαση στα εσω-

τερικά της Συρίας αναγκάστη-

καν, σε μια προσπάθεια να κερ-

δίσουν χρόνο, να συνυπογρά-

ψουν αυτό το «light» ψήφισμα.

Η Ρωσία μάλιστα έχει εντείνει τη

διπλωματική της παρέμβαση

προς όλες τις κατευθύνσεις. Πιέ-

ζει το καθεστώς Άσαντ να προ-

χωρήσει σε αλλαγές τέτοιες που

να σταθεροποιούν το εσωτερικό

μέτωπο και από την άλλη

συγκαλεί συνάντηση με τον

Αραβικό Σύνδεσμο προσπαθώ-

ντας να διεμβολίσει την ισχυρή

εποπτεία που ασκούν οι δυτικοί

ιμπεριαλιστές σ’ αυτόν αλλά και

να ανιχνεύσει τα περιθώρια

συμβιβασμών στο ζήτημα

«Συρία», τέτοιων που να κατο-

χυρώνουν το ρόλο και τη θέση

της στην περιοχή.

Οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές

και από κοντά οι δυτικοευρω-

παίοι (Γαλλία και Γερμανία)

έχουν εντείνει ασφυκτικά τόσο

τις πιέσεις και τους εκβιασμούς

προς το καθεστώς (εμπάργκο,

πάγωμα των λογαριασμών της

Κεντρικής Τράπεζας της Συρίας)

όσο και την προπαγάνδα. Βού-

τυρο στο ψωμί τους ήταν επίσης

οι θάνατοι δύο δυτικών δημο-

σιογράφων και ο τραυματισμός

άλλων δύο, στους οποίους δόθη-

κε η «πρέπουσα» για τους σχε-

διασμούς τους δημοσιότητα.

Ηδη ο Βιλπέν, πρώην πρωθυ-

πουργός της Γαλλίας και υπο-

ψήφιος στις ερχόμενες προεδρι-

κές εκλογές, άνοιξε το ζήτημα (ή

επιλέχθηκε να ανοίξει το ζήτη-

μα), μιλώντας σε κανάλι της

γαλλικής τηλεόρασης και τονί-

ζοντας πως «είναι καιρός να εξε-

ταστεί η ανάληψη στρατιωτικής

δράσης».

Συνέχεια στη σελίδα 20

Η ιμπεριαλιστική παρέμβαση σε πλήρη εξέλιξη

Συρία

Βαλσούσα, Ιταλία

Αθέατος

Κόσμος

ΗΒαλσούσα, όπως την αποκαλούν στοΠιεμόντε, είναι μια κοιλάδα ανάμεσαστους όγκους των Άλπεων που συν-

δέει την Ιταλία με τη Γαλλία και τη διατρέχειο Ντόρα Ριπάρια, ένα ποτάμι που καταλήγειστον Πάδο. Εκτείνεται σε μήκος 50 χιλιομέ-τρων από τα σύνορα μέχρι τις παρυφές τουΤορίνου. Από τους αρχαίους χρόνους τοπέρασμα διαμέσου της Βαλσούσα ήταν τοκαλύτερο και ασφαλέστερο για τους ανθρώ-πους και τα προϊόντα, όπως επίσης και ο

αγαπημένος δρόμος για κάθε εισβολέα πουήθελε να μπει στην ιταλική χερσόνησο απότη μεριά της Δύσης. Γι' αυτό και η κοιλάδαονομάστηκε το μονοπάτι των Φράγκων,εξαιτίας της πορείας του Καρλομάγνου απέ-ναντι στους Λομβαρδούς, και γι' αυτό είναισπαρμένη με οχυρώσεις και επιβλητικάκάστρα. Βασισμένη στη γεωργία και την κτη-νοτροφία για αιώνες, η οικονομία της περιο-χής επεκτάθηκε στην ελαφριά βιομηχανία,στην κατεργασία του ξύλου και στον τουρι-σμό, ειδικά τον χειμερινό. Οι κάτοικοι είναιπερήφανοι για τη διατήρηση του φυσικούπεριβάλλοντος, τόσο για τα πλούσια δάσηόσο και για την άγρια πανίδα των θηλαστι-κών που αναπαράγεται ικανοποιητικά σεόλη σχεδόν την πυραμίδα της. Από τον σκα-ντζόχοιρο και τον λαγό μέχρι την αλεπού,τον λύκο και τον λύγκα.

Για τη στρατηγική θέση της στη διαμετα-κόμιση εμπορευμάτων οι δύο χώρες στοπλαίσιο των ευρωπαϊκών σχεδιασμών επέ-λεξαν την κοιλάδα για να χαράξουν τη γραμ-μή ενός τρένου υπερταχείας κυκλοφορίας,το γνωστό TAV (Treno Alta Velocita), τοοποίο θα συνδέει σε τρεις ώρες το Τορίνο μετη Λυών διαμέσου μεγάλων τούνελ. Το πρό-γραμμα που η σύλληψή του ξεκίνησε τηδεκαετία του '80, είναι μια φαραωνικού

τύπου, πολύ ακριβή, κατασκευή που περι-λαμβάνει μερικά σούπερ τούνελ με δυοκύριες σήραγγες, το μεγαλύτερο από ταοποία θα έχει πάνω από 50 χιλιόμετραμήκος. Το αρχικό κόστος μόνο για την ιταλι-κή συμμετοχή υπολογίζεται σε τουλάχιστον17 έως 22 δισ. ευρώ, ενώ η χρησιμότητα καιη πληρότητα των εμπορικών συρμών τουαμφισβητείται από αρκετούς που συγκρί-νουν τη σημερινή κατάσταση στις μεταφο-ρές, που γίνονται μέσω του αυτοκινητόδρο-μου και της παλιάς σιδηροδρομικής γραμ-μής. Πολλοί θεωρούν πως η επένδυση είναιδώρο στις κατασκευαστικές εταιρείες απότους πολιτικούς των δύο κρατών. Το έργοβρίσκεται στην αρχή αφού πρώτα πέρασε τοστάδιο της προπαρασκευής με την κατα-σκευή δοκιμαστικών τούνελ και γαιογνωστι-κών μελετών και προβλέπεται να ολοκλη-ρωθεί το 2023.

Ο κίνδυνος ανεπανόρθωτης καταστρο-φής, κυρίως από την κατασκευή των τούνελ,που θα επηρεάσει όλη την κοιλάδα, τονυδροφόρο ορίζοντα, τη χλωρίδα και τηνπανίδα και τους ανθρώπους, παρακίνησετους κατοίκους της περιοχής να αντιταχθούνστο έργο και να οργανώνουν την αντίδρασήτους. Από το 1995 άρχισε η αντίσταση πουπήρε διάφορες μορφές και πέρασε από διά-φορα στάδια. Για 22 χρόνια οι άνθρωποιστην κοιλάδα συνεχίζουν έναν δύσκολοαγώνα ενάντια στην προπαγάνδα των επίση-μων ΜΜΕ και των κυβερνήσεων και τη βίαπου συχνά χρησιμοποιούν οι αρχές για νακαμφθεί το φρόνημά τους. Κορύφωση τωνμέτρων καταστολής ήταν η ανακήρυξη τηςπεριοχής που θα ξεκινήσουν τα έργα σεκαθεστώς έκτατης ανάγκης από την προη-γούμενη κυβέρνηση, του Μπερλουσκόνι.Αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια περιοχέςτης κοιλάδας έγιναν θέατρο σκληρώνσυγκρούσεων με την αστυνομία, ενώ οικάτοικοι οργανωμένοι σε επιτροπές και ομά-δες περιφρούρησης έχουν φτιάξει οδοφράγ-ματα και παρατηρητήρια

Η πρόσφατη αντιπαράθεση όμως ήτανκαι η πιο δραματική. Δυο ημέρες μετά τηνεντυπωσιακή διαδήλωση, πάνω από 70.000ανθρώπων, από το Μπουσολένο στη Σούσα,μια διαδρομή 8 χιλιόμετρων, οι εργολάβοιμε την προστασία της αστυνομίας και τηςκυβέρνησης προσπάθησαν να ξεκινήσουνεργασίες στην Baita Clarea και να εκδιώ-ξουν ένα σημείο περιφρούρησης. Ένας απότους αγωνιζόμενους κατοίκους, ο 37χρονοςΛούκα Αμπά, αγρότης που η γη του απαλλο-τριώθηκε για να γίνει το έργο, ξέφυγε απότον αστυνομικό κλοιό και σκαρφάλωσε σεέναν πυλώνα μεταφοράς ηλεκτρικού ρεύμα-τος. Οι αστυνομικοί προσπάθησαν να τονκατεβάσουν και αυτός στις στιγμές της έντα-σης κεραυνοβολήθηκε από 15.000 βολτ καιέπεσε στο έδαφος με αποτέλεσμα να τραυ-ματιστεί σοβαρά. Όταν διακομίστηκε στονοσοκομείο στο Τορίνο, οι γιατροί έδωσανμάχη να τον κρατήσουν στη ζωή και ευτυχώςφαίνεται να τα κατάφεραν, αν και μέχριτώρα ο Λούκα συνεχίζει να βρίσκεται μεαναπνευστική υποστήριξη στη ΜΕΘ τουνοσοκομείου. Το περιστατικό ξεσήκωσεαντιδράσεις σε όλη τη χώρα και ενίσχυσε τοκύμα αλληλεγγύης την ίδια στιγμή πουυπουργοί της κυβέρνησης Μόντι κλιμακώ-νουν τις απειλές μιλώντας για τρομοκράτεςπου θέλουν να τα βάλουν συνολικά με τοιταλικό κράτος με αφορμή την κατασκευήτου έργου.

http://atheatoskosmosps.blogspot.com

ΔΕΙΤΕ το συγκλονιστικό βίντεο με τον τραυματισμότου Λούκα http://www.youtube.com/watch?v=jYKj-6_EDno και ένα για τον αγώνα των κατοίκωνhttp://vimeo.com/ 27579834

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ένα χρονικό των κινητοποιήσεων"http://strugglesinitaly.wordpress.com/reappropria-tion/brief-history-of-tav-turin-lyon-project-and-of-the-struggle-against-it/ και μια παρουσίαση τουέργου με χάρτες από την ιταλική εφημερίδα «ΛαΣτάμπα» http://www.lastampa.it/_web/tav/ info-grafica-tav.asp

Δηλητήριο υψηλής ταχύτητας

Οι σφαγές του καθεστώτος «βούτυρο στο ψωμί»

των επεμβατιστών

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ18 Σάββατο 10 Μάρτη 2012Προλεταριακή Σημαία

Η πορεία του ελληνικού PSI

Με αυτόν τον όρο χαρακτήρισε η

Μέρκελ σχετικά πρόσφατα τη

διαδικασία «κουρέματος» του

ελληνικού χρέους. Δεν έχει άδικο. Πραγ-

ματικά, από την άποψη των ποσών και

μόνο, τέτοια διαδικασία κουρέματος

δημόσιου χρέους δεν έχει επαναληφθεί

στην παγκόσμια οικονομική ιστορία.

Ομως η ανησυχία και το δέος για τη δια-

δικασία αυτή δεν είναι μόνο ποσοτική,

αλλά αναδεικνύει και μια άλλη ποιότη-

τα: Ποτέ μέχρι τώρα δεν «κουρεύτηκε»

το δημόσιο χρέος χώρας-μέλους μιας

οικονομικής και νομισματικής ένωσης

και ποτέ –ταυτόχρονα- δεν εμφανίστηκε

στην παγκόσμια οικονομικοπολιτική

ιστορία μια τέτοια περίεργη «ένωση».

Μια «ένωση» που υποτίθεται ότι είναι

κάτι παραπάνω από τις νομισματικές

και τελωνειακές ενώσεις που υπήρξαν

μέχρι τώρα ιστορικά (Λατινική Αμερική,

Ασία κ.λπ.), ωστόσο, πόσο… παραπάνω;

Είναι φανερό ότι η διαδικασία κου-

ρέματος του ελληνικού χρέους δοκιμάζει

βαθύτατα τη συνοχή και τις αντοχές της

ιμπεριαλιστικής ΕΕ, αλλά δυναμιτίζει

και τροφοδοτεί τις ενδοϊμπεριαλιστικές

αντιθέσεις γενικότερα λόγω του ιστορι-

κού χρόνου αλλά και του χώρου μέσα

στον οποίο διαδραματίζεται.

Πώς γεννιέται το χρήμα;

Αυτή η γενική ασάφεια με την οποία

βρίσκονται αντιμέτωπες οι ευρωπαϊκές

ηγεσίες περιγράφεται πολύ καλά μέσα

από πολύ συγκεκριμένα πράγματα όπως

αυτό της παραγωγής χρήματος.

Το χρηματοπιστωτικό αερόστατο

της ΕΚΤ που θα στήριζε την ανακεφα-

λαιοποίηση των ευρωπαϊκών τραπεζών

μετρά πάνω από 1 τρισ. ευρώ. Αυτό το

«πάνω από 1 τρισ.» ρίχτηκε στις τράπε-

ζες μέσα το πολύ σε δύο μήνες. Η παρο-

χή των δανείων πραγματοποιήθηκε με

μοναδική εγγύηση τίτλους χαμηλής ποι-

ότητας που διέθεταν οι τράπεζες, που

σημαίνει ότι η ΕΚΤ «απορρόφησε» ό,τι

προβληματικό και αφερέγγυο διέθεταν

σε κεφάλαια και επιπλέον η μειωμένη

ποιότητα αυτών των εγγυήσεων ανα-

γνωρίστηκε από το ίδιο το ΔΣ της ΕΚΤ!

Αυτό λέγεται αντιλογισμός. Σου δίνω

δηλαδή κεφάλαια και εσύ μου αντι-προ-

σφέρεις εγγυήσεις έστω και χαμηλής

φερεγγυότητας που μπορώ να δεχτώ

γιατί είμαι η ΕΚΤ πασών των… τραπε-

ζών. Να σημειωθεί εδώ πως οι ευρωπαϊ-

κές τράπεζες και κυρίως οι γερμανικές

είναι πολύ εκτεθειμένες στα τοξικά

προϊόντα της κρίσης του 2008.

Σε περίπτωση εκτεταμένης κρίσης,

είτε οι χώρες της ΕΕ θα πρέπει να ενι-

σχύσουν με άλλα έκτακτα κεφάλαια την

Κεντρική «τους» Τράπεζα είτε θα πρέπει

η ΕΚΤ αλλάζοντας το καταστατικό της

να τυπώσει η ίδια νέα ευρώ ή τέλος να

βρει τρόπο να παράγει χρήμα από το…

κενό.

Δεν είναι τυχαίο πως, από το 1 τρισ.,

πάνω από 770 δισ. επανήλθαν με τη

μορφή καταθέσεων των τραπεζών στην

ΕΚΤ. Δηλαδή η ΕΚΤ βρήκε έναν τρόπο

να αυξήσει τα κεφάλαια των ευρωπαϊ-

κών τραπεζών μέσω των τόκων, κερδο-

σκοπώντας όπως ήδη έχουμε γράψει με

τα ελληνικά ομόλογα! Το πρόβλημα

όμως της παραγωγής νέου χρήματος δεν

μπορεί να το λύσει.

Αντίστοιχο είναι και το ζήτημα της

συμμετοχής στα κέρδη από την αγορά

και πώληση των ελληνικών ομολόγων,

όπως γράφτηκε στο προηγούμενο φύλλο

για την επανακρατικοποίηση μέρους

του ελληνικού δημόσιου χρέους. Είναι

έτσι, αλλά όχι ακριβώς.

Η συζήτηση είναι για μελλοντικά

κέρδη, για προσδοκίες με τη λήξη των

ελληνικών ομολόγων που θα κινδυνέ-

ψουν αρκετά αν οι διεθνείς χρηματοπι-

στωτικοί οίκοι υποβιβάσουν τη χώρα σε

καθεστώς «ελεγχόμενης πτώχευσης».

Στην πραγματικότητα, μέσα από αυτή

την «εθελοντική» συμμετοχή των ευρω-

παϊκών τραπεζών στο κούρεμα με τη

διαμεσολάβηση των ευρωπαϊκών κρα-

τών η Ελλάδα θα γίνει ένας δίαυλος

μέσω του οποίου τα ευρωπαϊκά κράτη

θα αποπληρώνουν τις τράπεζές τους με

τα λεφτά που υποτίθεται θα δανείζουν

την Ελλάδα. Αυτό είναι το άμεσο όφελος

και όχι μελλοντική προσδοκία. Οι αριθ-

μοί δείχνουν (εφημερίδα «Οικονομία»

25/02) ότι για κάθε ένα ευρώ τα 19 σεντς

κατευθύνονται στην Ελλάδα και τα υπό-

λοιπα 81 στις ευρωπαϊκές τράπεζες.

Στην ίδια κατεύθυνση ένα μεγάλο

μέρος των λεγόμενων swaps, δηλαδή της

ανταλλαγής ευρώ με δολάρια που πραγ-

ματοποιήθηκε μέσα στα Χριστούγεννα

με τη μέθοδο του αντιλογισμού, έχει

«αποθηκευτεί» και… «αναπαύεται» μέσα

στους λογαριασμούς των Ομοσπονδια-

κών Τραπεζών μαζί με άλλους «σκελε-

τούς» που κανείς δεν μπορεί να αγγίξει

αφού τυγχάνουν της κρατικής προστα-

σίας και της ομοσπονδιακής διασποράς.

Εδώ βέβαια διαπιστώνουμε πόσο υπονο-

μευόμενο και χρηματοπιστωτικά από

μέρους των Αμερικάνων ήταν και είναι

το ευρωπαϊκό εγχείρημα. Εγινε γνωστός

εξ άλλου ο ρόλος των αμερικάνικων

τραπεζών –ειδικά της Goldman Sachs-

στην ένταξη όχι μόνο της Ελλάδας αλλά

και του Βελγίου και της Ιταλίας στο

κοινό νόμισμα μέσω τέτοιων δανείων

και εγγυήσεων κάθε είδους.

Με δυο λόγια, η ΕΕ δεν διαθέτει τα

εργαλεία αντιμετώπισης μιας εκτεταμέ-

νης εκδήλωσης της κρίσης στο βαθμό

που η πορεία του PSI δεν επιβεβαιώσει

τις θετικές προσδοκίες σε όποιο επίπεδο.

Είναι σωστό αυτό που καταμαρτυρούν

στην ΕΚΤ και στις αρχές της ΕΕ γενικό-

τερα, ότι οι κινήσεις τους είναι κινήσεις

«αμυντικού» χαρακτήρα, κινήσεις διά-

σωσης σε ενδεχόμενη καταστροφή και

μάλιστα περιορισμένου ορίζοντα.

Και στην περίπτωση που πετύχει;

Αυτό που στην ουσία διαπραγματεύ-

ονται οι ιδιώτες κάτοχοι των ομολόγων

και το ΔΝΤ από τη μια μεριά και οι

ευρωπαϊκές αρχές από την άλλη είναι

«περισσότερο κούρεμα για περισσότερα

χρήματα». Η μακροπρόθεσμη βιωσιμότη-

τα (όπως λένε) του ελληνικού δημόσιου

χρέους απαιτεί και το ένα και το άλλο,

έτσι τουλάχιστοn όπως λειτουργεί το

σύστημα. Πρόκειται για σύγκρουση.

Η Γερμανία στην πρόσφατη σύνοδο

των 20 διακήρυξε προς όλες τις κατευθύ-

νεις πως δεν είναι διατεθειμένη για τη

δημιουργία νομισματικού τείχους με τη

συνδρομή βέβαια του ΔΝΤ. Η γερμανική

ηγεσία δηλώνει πως απλά δεν βρίσκει

απαραίτητη την αύξηση των κονδυλίων

προστασίας τόσο στον προσωρινό όσο

και στον μόνιμο «μηχανισμό διάσωσης».

Από την άλλη μεριά, αυξάνονται οι εκτι-

μήσεις χρηματοπιστωτικών οίκων πως

ακόμα και σε μια επιτυχή έκβαση του

PSI –που θα ξεπερνούσε το 80% συμμε-

τοχής στο κούρεμα- δεν θα ήταν αρκετό

και θα απαιτούνταν ακόμα μεγαλύτερο!

Τίθεται δηλαδή ένα μεγάλο ερώτημα

ακόμα και από τη μεριά των παραγό-

ντων που εμπλέκονται στη σύγκρουση

για το ελληνικό δημόσιο χρέος, τι ακρι-

βώς καταφέρνει το περίφημο ελληνικό

PSI.

Οι αναλύσεις που εκτιμούσαν –από

τη μέρα της συμφωνίας της 26ης Οκτω-

βρίου- ότι η μείωση, η τελική μείωση του

χρέους θα είναι στα όρια του 35% (αφαι-

ρουμένων όλων των επιβαρύνσεων και

των νέων δανείων εγγυήσεων και αυτών

που θα δοθούν στις τράπεζες κ.λπ.).

Κολοσσιαίο κούρεμα, πρωτόγνωρο

σαφώς στα χρονικά, αλλά με τι πραγμα-

τικό αποτέλεσμα; Αλλο ένα αχαρτογρά-

φητο πεδίο.

Και στην περίπτωση «ατυχήματος»;

Πολύ βέβαια πιο… αχαρτογράφητα

εμφανίζονται τα πεδία σε περίπτωση

που υπάρξει οποιοδήποτε «σκάλωμα»

του PSI και ιδιαίτερα αν εκδηλωθεί μια

ανεξέλεγκτη αντίδραση του συστήματος.

Βέβαια όλοι οι παράγοντες –σε πολι-

τικό επίπεδο- έχουν συμφωνήσει να μην

τορπιλίσουν τη συμφωνία ή έστω να

συγκρατήσουν τους ρυθμιστές και τους

όρους εκείνους που θα πυροδοτούσαν

μια τέτοια εξέλιξη. Η υπενθύμιση πως η

χρεοκοπία μιας χώρας (με τη συγκεκρι-

μένη θέση) δεν είναι ίδια με τη χρεοκο-

πία μιας τράπεζας ακούγεται όλοι και

πιο πολύ από γραφίδες του κυρίαρχου

συστήματος.

Επιπρόσθετα, τόσο η ένωση των τρα-

πεζών (IIF) όσο και η διεθνής ένωση χρη-

ματοπιστωτικών προϊόντων και παραγώ-

γων (ISDA) -στην οποία πάλι συμμετέ-

χουν τα βασικά και μεγαλύτερα χρηματο-

πιστωτικά ιδρύματα του πλανήτη- υποτί-

θεται ότι θα ελέγξουν και θα κρίνουν αν,

πότε και σε τι έκταση θα ενεργοποιηθούν

τα περίφημα CDS που αφορούν το ελλη-

νικό χρέος και που ανέρχονται συνολικά

σε 3,2 δισ. δολάρια. Αυτοί οι τελευταίοι

έκριναν με απόφασή τους πως το ελληνι-

κό κούρεμα, ακόμα και αν ενεργοποιη-

θούν οι «ρήτρες συλλογικής δράσης»,

ακόμα και αν υπάρξει διάκριση ομολογι-

ούχων σε ιδιώτες και κεντροτραπεζίτες,

δεν αποτελεί πιστωτικό γεγονός και

συνεπώς δεν θα υπάρξει ανάγκη ενεργο-

ποίησης των CDS. Το ποσό βέβαια των

3,2 δισ. δεν είναι τίποτε μπροστά στο 1

τρισ. δολάρια που είναι η συνολική

καθαρή έκθεση των CDS σε παγκόσμιο

επίπεδο. «Τρέχουν» όλοι αυτοί για να μη

θεωρηθεί δεδικασμένο αυτή η απόφανση

του ISDA και καταρρεύσει έτσι από ανα-

ξιοπιστία και εκδηλώσεις μαζικής φυγής

η αγορά των CDS.

Πώς θα επιδράσει μια τέτοια εξέλιξη

στο γενικότερο ζήτημα; Αγνωστο, σε ένα

ζήτημα όπου οι αμοιβαίες εξαρτήσεις

ίσως είναι το μόνο σταθερό στοιχείο!

Από την άλλη, πόσο επικίνδυνο είναι

να χαρακτηριστεί «ελεγχόμενη πτώχευ-

ση» η ενεργοποίηση των «ρητρών συλ-

λογικής δράσης» που θα υποχρεώσουν

όλους τους ομολογιούχους να συμμετά-

σχουν στο κούρεμα; Αγνωστο και αυτό.

Την ώρα που γράφονταν αυτές οι

γραμμές δεν είχε ακόμα διαφανεί το

ποσοστό «εθελοντικής» συμμετοχής στο

ελληνικό PSI…

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΑΝΟΥ

Αχαρτογράφητη περιοχή

Ταύροι, αρκούδες, μαύροι γύπες

ΟΙΚΟΝΟΚΟΣΜΟΣ

Περίοδος των «ταύρων» στη συμβολικήορολογία των χρηματιστηρίων ονομά-ζεται η περίοδος εφόρμησης, μαζικών

αγορών μετοχών και ανόδου των τιμών, ενώως «αρκούδες» περιγράφεται το ακριβώςαντίθετο, η πτώση των τιμών και των δει-κτών, οι μαζικές πωλήσεις.

Ενας αναλυτής χρηματοπιστωτικών δεδο-μένων έγραψε πρόσφατα πως μετά το 2008θα διάγουμε τον τέταρτο συνεχή χρόνο ανό-δου (εξαιρείται βέβαια η μεγάλη βουτιά του2010) των τιμών των μετοχών και ύστερα απότη δυναμική ισορροπία του 2011 ο χρόνοςπου μόλις διανύουμε θα είναι κερδοφόρος.Αρα έρχονται οι ταύροι… Ωστόσο, αντιφατικάείναι τα στοιχεία και οι τοποθετήσεις γενικό-τερα σχετικά με την πορεία των διεθνών χρη-ματιστηρίων.

Ενας άλλος αναλυτής προέβλεψε πρόσφα-τα ότι οι μετοχές που αναφέρονται στα εταιρι-κά κέρδη θα νιώσουν πολύ κοντά τους το…παγωμένο χνώτο των «αρκούδων».

Σύμφωνα με τον τελευταίο, η Ευρωζώνηκαι το Ηνωμένο Βασίλειο θα χρειαστούν μέχριτο 2016 για να επιστρέψουν στο επίπεδο παρα-γωγής του 2008. Κι αυτό χωρίς να υπολογι-στούν οι συνέπειες κάποιου σοκ ή μιας απότο-μης μεταβολής στα γεωπολιτικά δεδομένα.

Αλλες αναλύσεις εικάζουν πως αν συνεχι-στεί το καταστροφικό σπιράλ των περιοριστι-κών μέτρων (και χωρίς γεωπολιτικό «σπρώ-ξιμο») οδεύουμε ολοταχώς στην κορύφωσητης ύφεσης. Στην ίδια ανάλυση τονίζεταιπως, αν η οικονομία αναπτύσσεται με τουςίδιους ρυθμούς που το έκανε στο δεύτερομισό του 20ού αιώνα, τότε το 2010 θα ήταν 80φορές μεγαλύτερη σε σύγκριση με το 1950.Το πρόβλημα της πραγματικής μεγέθυνσηςτης οικονομίας παραμένει ένα κρίσιμο ζητού-μενο.

Είναι λοιπόν περίπου φανερό πως ακόμακαι σε συνθήκες παρατεταμένης ύφεσηςκάποιοι «ψάχνονται» για να «μοχλεύσουν»πάλι τον κερδώο Ερμή που σήμερα κοιμάταιμέσα στα σύννεφα της ύφεσης. Και πραγματι-κά τα λεφτά που θα πέσουν στην παγκόσμιαοικονομία «είναι πολλά». Σε 1 τρισ. δολάριαθα ανέλθει η παγκόσμια ζήτηση για δάνειαδιάσωσης μόνο από το ΔΝΤ, σε βαθμό πουτίθεται θέμα αύξησης των κεφαλαίων πουκαταβάλλουν τα μέλη του κατά 500 δισ. συν100 δισ. για προστατευτικό «μαξιλάρι». Επι-πλέον, οι διαδοχικές «ποσοτικές χαλαρώ-σεις» βασικά από τις ΗΠΑ αλλά και από τηνΕΕ (με τον τρόπο της) έχουν πλημμυρίσει μεπληθωριστικό χρήμα την παγκόσμια οικονο-μία. Τα «λεφτά είναι πολλά» την ίδια στιγμήπου βρίσκονται σε… σπανιότητα!

Πρόσφατα καταγράφεται και ένας ακόμασημαντικός παράγοντας (περιγράφεται ωςμαύρος γύπας που αιωρείται πάνω από τιςαγορές), οι συναλλαγές υψηλής συχνότητας(High Frequency Trading). Τα HFT αποτελού-νται από δεκάδες επιχειρήσεις με προγραμμα-τιστές και μαθηματικούς, εξοπλισμένες μεκομπιούτερ και πολύ εξελιγμένους αλγόριθ-μους που εκτελούν εντολές με εκπληκτικήταχύτητα. Οι εταιρείες αυτές, που δεν ευδοκι-μούν σε περιόδους χαμηλής μεταβλητότηταςκαι σ’ ένα σταθερό περιβάλλον αλλά σεπεριόδους αστάθειας, κέρδισαν τον Αύγουστοτου 2011 60 δισ. δολάρια σε μια μέρα μόνοόταν ο Dow έπεσε κατά 635 μονάδες. Οισυναλλαγές που πραγματοποιούν εκτελούνταιτόσο γρήγορα όσο διαρκούν τέσσερα χιλιοστάτου δευτερολέπτου! Αν και αντιπροσωπεύουνμόνο το 2% των 20.000 χρηματιστηριακώνεταιριών, εκτελούν ωστόσο τα δύο τρίτα τουόγκου των συναλλαγών που πραγματοποιού-νται στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης. Ορόλος τους επιβεβαιώθηκε και στο κραχ της6ης Μάη του 2010 για το οποίο έγινε λόγος.Μια εταιρία έρευνας της αγοράς εκτιμά πωςκαλύπτουν αυτή την περίοδο το 75% του συνό-λου των συναλλαγών.

Ο καπιταλισμός φαίνεται πως προσαρμόζειτην αρπακτικότητά του σε καιρούς αστάθειας.Και, φυσικά, καθόλου δεν λογικεύεται…

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 19Προλεταριακή ΣημαίαΣάββατο 10 Μάτρη 2012

Ο αγώνας για κατάργηση του χαρατσιού συνεχίζεται

Ηδη, από πριν τα Χριστούγεννα,δραστηριοποιείται η Πρωτοβου-λία κατοίκων Αγ. Τριάδας ενά-

ντια στο χαράτσι στα ακίνητα. Η πρωτο-βουλία, βρίσκεται και συζητάει κάθεΚυριακή στην πλατεία Αγ. Τριάδας.Μεσοβδόμαδα, κανονίζονται παρεμβά-σεις ενημέρωσης πόρτα-πόρτα, σε κάθεσπίτι χωριστά, όπου καλούνται οι γείτο-νες να μην πληρώσουν το χαράτσι καινα συμμετέχουν και εκείνοι στην πρωτο-βουλία. Γνωρίζοντας τους γείτονες, έχειγίνει φανερό ότι πολλοί είναι εκείνοιπου από μόνοι τους δεν έχουν πληρώσειτο χαράτσι, αντίθετα από τα λεγόμενατης κυβέρνησης. Επίσης, είναι αρκετέςοι περιπτώσεις που σκέφτονται να μην

πληρώσουν τη δεύτερη δόση του χαρα-τσιού, ενώ οι όποιοι δισταγμοί τουςέχουν να κάνουν με το γεγονός ότι νιώ-θουν μόνοι τους. Η επαφή τους με τηνπρωτοβουλία, τους δίνει κουράγιο καισθένος, να το τολμήσουν. Σε αυτές τιςπαρεμβάσεις καταλαβαίνεις το τεράστιοπρόβλημα της ανεργίας. Σχεδόν δενυπάρχει σπίτι, που να μη το βιώνει.

Το προηγούμενο διάστημα,πραγματοποιήθηκε διαμαρτυρία στηντοπική ΔΕΗ, όπου κοινοποιήθηκε η από-φαση των κατοίκων, να μην επιτρέψουνκαμία διακοπή ηλεκτρικού στην περιο-χή, ενώ απαιτήθηκε να δέχονται τολογαριασμό του ρεύματος χωρίς να υπο-λογίζεται το χαράτσι. Επίσης, πραγμα-

τοποιήθηκε επίσκεψη στους απεργούςτης χαλυβουργίας, όπου τους επιδόθηκεψήφισμα αλληλεγγύης και κάποια χρή-ματα ενίσχυσης του αγώνα τους.

Για τις 10 Μάρτη έχει κανονι-στεί, σε συνεργασία με άλλες πρωτο-βουλίες/συνελεύσεις γειτονιών τουΠεριστερίου, συγκέντρωση και πορεία.Μετά την απόφαση του ΣτΕ για τηνπαύση διακοπής του ρεύματος, αλλά καιτη νέα τροπολογία της κυβέρνησης γιατην είσπραξη του χαρατσιού μέσω τουλογαριασμού της ΔΕΗ, η παραπάνω δια-μαρτυρία αποκτάει τα χαρακτηριστικάτης συνέχισης του αγώνα για την κατάρ-γηση των χαρατσιών.

Οι εξελίξεις σε σχέση με το

ΕΕΤΗΔΕ και το κυβερνητικό

αλαλούμ δείχνουν αν μη τι άλλο

ότι το κίνημα κατά του χαρατσιού έχει

αποτελεσματικότητα.

Την προηγούμενη εβδομάδα ήρθε η

πολυπόθητη για πολλούς απόφαση του

Συμβούλιου της Επικρατείας. Να σημειώ-

σουμε ότι η απόφαση δεν ισχύει έως ότου

καθαρογραφεί και δημοσιευτεί. Είναι

πάγια τακτική και ενώ τυπικά ο μέσος

χρόνος αναμονής είναι τρεις μήνες έχουν

υπάρξει και περιπτώσεις που η καθαρο-

γράφηση χρειάζεται πολύ παραπάνω,

ανάλογα με τη σπουδαιότητα του ζητή-

ματος. Για να κερδίσουν, με λίγα λόγια,

χρόνο οι «χαμένοι» μιας υπόθεσης και να

δημιουργήσουν τετελεσμένα.

Η απόφαση αυτή έχει διπλό χαρακτή-

ρα. Από τη μια απεμπλέκει τη ΔΕΗ και

απαγορεύει τη διακοπή συνδέσεων, αν

δεν έχει πληρωθεί το χαράτσι και ενώ έχει

πληρωθεί το ρεύμα, από την άλλη όμως

δεν αμφισβητεί την πολιτική των χαρα-

τσιών. Αντίθετα, τη νομιμοποιεί, κόντρα

σε αυτούς που ακόμη και τώρα επιμένουν

να στηρίζουν τον αγώνα στη συνταγματι-

κή νομιμότητα! Αυτό με την επιφύλαξη

της προσωρινότητας του μέτρου χωρίς

όμως να διευκρινίζεται το χρονικό εύρος

του προσωρινού.

Το έδαφος για απεμπλοκή της ΔΕΗ

και μεταφορά του χρέους στις εφορίες

ετοιμαζόταν από καιρό πριν, με ρυθμίσεις

του υπουργείου Οικονομικών, με δηλώ-

σεις παραγόντων της κυβέρνησης και της

ΔΕΗ. Σε προηγούμενο φύλλο (681) είχαμε

αναφερθεί ότι αυτή η κίνηση της κυβέρνη-

σης οφείλεται σε διάφορους παράγοντες,

χαρακτηρίζοντάς τη, παράλληλα, επιτυ-

χία του κινήματος αλλά όχι τελική νίκη. Η

απόφαση του ΣτΕ και όλα όσα την ακο-

λούθησαν, ιδιαίτερα η παρέλαση στελε-

χών της ΔΕΗ από τα κανάλια, που σχεδόν

συμβούλευαν τον κόσμο να μην πληρώνει

το χαράτσι, έδωσε άλλον αέρα σε αρκετό

κόσμο που έδειξε να ξεπερνάει τις όποιες

αναστολές του αυξάνοντας την τάση για

μη πληρωμή του χαρατσιού. Δημιούργησε

όμως και πανικό στα κυβερνητικά επιτε-

λεία που αναγκάστηκαν διά στόματος

Βενιζέλου και εγκυκλίου του υπουργείου

Οικονομικών να δηλώσουν ότι η απόφα-

ση μέχρι να δημοσιευθεί επίσημα δεν ισχύ-

ει, ότι ο λογαριασμός της ΔΕΗ είναι ενιαί-

ος και η μερική αποπληρωμή του δεν

σημαίνει ντε και καλά ότι πληρώνεται το

ρεύμα ή το χαράτσι. Οπότε ο λογαριασμός

παραμένει απλήρωτος και οι διακοπές

συνδέσεων ανοιχτό ενδεχόμενο.

Είναι ξεκάθαρο ότι η κυβέρνηση δεν

πρόκειται να αφήσει περιθώρια να πανη-

γυρίσει το κίνημα κατά των χαρατσιών

μια νίκη. Προσπαθεί με διάφορους τρό-

πους να τρομοκρατήσει τον κόσμο και να

κάνει τα αδύνατα δυνατά για να τα πλη-

ρώσει. Μπορεί ακόμη να μην έχει προχω-

ρήσει σε μαζικές διακοπές ρεύματος ή

όπου το έχει κάνει να προβάλλει το πρό-

σχημα της μακροχρόνιας μη πληρωμής του,

σίγουρα όμως δεν παραιτείται. Στο πλαί-

σιο αυτό εντάσσονται οι «διορθωτικές»

δηλώσεις Βενιζέλου και το άδειασμα των

στελεχών της ΔΕΗ, οι σχεδιασμοί για

μεταφορά του χαρατσιού στις εφορίες, για

ενιαιοποίηση των διάφορων φόρων που

αφορούν την ακίνητη περιουσία και οι

απειλές για κατασχέσεις. Στο πλαίσιο

αυτό εντάσσεται και η προσπάθεια διαί-

ρεσης του λαού στους «τίμιους και

πατριώτες που το πληρώνουν» με κάθε

τίμημα, στους τζαμπατζήδες που δεν το

πληρώνουν, σε αυτούς που αποδεδειγμένα

δεν μπορούν, οπότε μπορεί και να απαλ-

λαγούν ή να τους μειωθεί το χαράτσι, και

σε αυτούς που μπορούν να το πληρώσουν

και θα υποστούν τις συνέπειες.

Το αν θα πετύχουν οι προσπάθειες της

κυβέρνησης να διαιρέσει τον λαό και να

περάσει τελικά το χαράτσι, το αν θα προ-

χωρήσει στις απειλές μέχρι και κατασχέσε-

ων, εξαρτάται από έναν και μόνο παρά-

γοντα. Και αυτός δεν είναι άλλος από το

ίδιο το κίνημα κατά των χαρατσιών.

Είναι γεγονός ότι το τελευταίο διά-

στημα και σε αναμονή της απόφασης του

ΣτΕ αλλά και με βάση τις ανακοινώσεις

της κυβέρνησης που οδηγούν στην απε-

μπλοκή της ΔΕΗ παρουσιάστηκε μια κοι-

λιά στο κίνημα. Κάποιες δυνάμεις αλλά

και αγωνιστές θεώρησαν ότι μάλλον

τελειώνουμε με το χαράτσι οπότε πάμε

για άλλα. Σε συνελεύσεις και πρωτοβου-

λίες άρχισαν να εμφανίζονται προβλημα-

τισμοί για το πώς συνεχίζουμε, για το αν

έχει νόημα η ενασχόληση με το χαράτσι,

ακόμη και αυτή η ίδια η ύπαρξη αυτών

των συλλογικοτήτων. Η ίδια η πραγματι-

κότητα όμως και οι κυβερνητικές διαθέ-

σεις σπάνε αυτό το κλίμα.

Είναι άλλο πράγμα ο προβληματισμός

ενός κόσμου που βλέπει αυτές τις συλλο-

γικότητες στις γειτονιές σαν μια διέξοδο

αντίστασης στην επίθεση και η συνακό-

λουθη συζήτηση ότι δεν φτάνει μόνο η

ενασχόληση με το χαράτσι, που και αν

καταργηθεί η φτώχεια και η εξαθλίωση

θα παραμείνουν, και άλλο πράγμα η

«διαπίστωση» ότι τελειώσαμε σχεδόν με

το χαράτσι. Ήδη και με την υπόνοια και

μόνο ότι μπορεί σε λίγο διάστημα να

γίνουν εκλογές κάποιοι αρχίζουν να προ-

βλέπουν άλλη μια «κοιλιά» του κινήματος

σε σημείο που στα μυαλά τους να μη

χωράνε συνελεύσεις και κινητοποιήσεις

πριν από το Πάσχα! Πόσο μάλλον μετά.

Αποκαλύπτοντας τις προτεραιότητές

τους και τις αντιλήψεις τους για τη σπου-

δαιότητα των εκλογών και το πώς πρέπει

να πάει το κίνημα σε αυτές. Προφανώς

εκλογές και λαός στους δρόμους δεν ται-

ριάζουν στους σχεδιασμούς τους!

Είναι ξεκάθαρο ότι το σύστημα ανε-

ξάρτητα από τις όποιες πολιτικές εξελί-

ξεις, ανεξάρτητα από τις εκλογές και το τι

θα βγάλουν, θα συνεχίσει με μεγαλύτερη

ένταση την επίθεσή του. Ήδη ανακοινώ-

νει νέα! Η τρόικα, η ΕΕ και το ΔΝΤ, οι

Αμερικάνοι και Ευρωπαίοι ιμπεριαλι-

στές, όλοι αυτοί που εύσχημα ονομάζο-

νται «δανειστές» της χώρας, δεν έχουν

σκοπό να παραιτηθούν έτσι εύκολα από

τις απαιτήσεις τους, γι' αυτό και φροντί-

ζουν να δεσμεύσουν το πολιτικό σύστημα

για συνέχεια της πολιτικής τους και μετά

τις εκλογές. Δεν αφήνουν ούτε καν περι-

θώρια προεκλογικών ελιγμών στο ντόπιο

πολιτικό τους προσωπικό.

Όχι μόνο δεν τελειώσαμε λοιπόν με το

χαράτσι της ΔΕΗ, και κάθε άλλο χαρά-

τσι, αλλά τώρα είναι που πρέπει αυτός ο

αγώνας να ενταθεί. Να πάρει άλλα πιο

ποιοτικά και πιο μαζικά χαρακτηριστικά.

Μέχρι τώρα, καλώς ή κακώς, αντικειμενι-

κά σε μεγάλο βαθμό, στόχος ήταν η ΔΕΗ.

Αυτή απ’ ό,τι φαίνεται βγαίνει από τη

μέση. Πλέον ο αντίπαλος είναι πιο ξεκά-

θαρος, είναι η κυβέρνηση και οι εντολείς

της, είναι το υπουργείο Οικονομικών.

Αντίστοιχα χαρακτηριστικά πρέπει να

πάρει και το κίνημα κατά του χαρατσιού.

Να προσαρμόσει τις δράσεις του στα νέα

δεδομένα και να απαιτήσει πλέον πιο

ξεκάθαρα και αποφασιστικά την οριστι-

κή κατάργησή του για όλους. Στοχεύοντας

στα ίσα κυβέρνηση και τρόικα, ξεπερνώ-

ντας τις λογικές ανάθεσης, που σε μεγάλο

βαθμό δημιούργησαν οι συλλογές λογα-

ριασμών για εξώδικα, να απευθυνθούν

στους χιλιάδες που έκαναν το πρώτο βήμα

«ανυπακοής», καλώντας τους πλέον σε

πιο ενεργή και αγωνιστική συμμετοχή.

Είναι απαραίτητη η ανάδειξη της απε-

μπλοκής της ΔΕΗ και των ελιγμών της

κυβέρνησης ως επιτυχίες του κινήματος.

Να νιώσει ο κόσμος, ο εργαζόμενος λαός,

ότι χάρη στις δικές του δυνάμεις και στη

στάση του αναγκάζει την κυβέρνηση σε

τέτοιου είδους ελιγμούς. Είναι δική του

επιτυχία η αποτυχία της κυβέρνησης να

μαζέψει το 40% του ποσού που στόχευε

καθιερώνοντας το ΕΕΤΗΔΕ. Στις σωστές

τους διαστάσεις όμως.

Ήδη σε αυτούς που συμμετέχουν ενερ-

γά στις πρωτοβουλίες και συνελεύσεις έχει

ξεπεραστεί στον μεγαλύτερο βαθμό η

αυταπάτη και ο εφησυχασμός ότι τελειώ-

σαμε με το χαράτσι. Οι προβληματισμοί

αφορούν το ποιον στοχεύουμε (π.χ. τις

εφορίες;), αναζητούνται νέες μορφές

πάλης και παρεμβάσεων στις γειτονιές.

Πέρα από το ότι θεωρείται αναγκαία η

εγρήγορση, για την περίπτωση που προ-

χωρήσει σε μια επίδειξη αδιαλλαξίας η

κυβέρνηση σε διακοπές ρεύματος, συζητι-

ούνται ακόμη και μορφές αντίδρασης σε

περιπτώσεις που όντως απειληθούν ή και

πραγματοποιηθούν κατασχέσεις. Ακόμη

και η πρόταση να μη γίνουν μαζικά υπο-

βολές φορολογικών δηλώσεων συζητιέται!

Όπως και να 'χει, ανεξάρτητα από το

πού θα καταλήξουν αυτοί οι προβληματι-

σμοί, το μεγαλύτερο στοίχημα των συνε-

λεύσεων και των πρωτοβουλιών είναι η

μεγαλύτερη και πιο ενεργή μαζικοποίησή

τους. Για να καταργηθεί και αυτό το

χαράτσι μια και καλή και για να δοθεί

ένας άλλος αέρας στις διαθέσεις αντίστα-

σης του λαού. Στόχος πλέον αποκλειστι-

κός και ξεκάθαρος πρέπει να είναι η

κατάργησή του.

Πρωτοβουλία Κατοίκων Αγίας Τριάδας

ΠΟΛΙΤΙΚΗ20 Σάββατο 10 Μάρτη 2012Προλεταριακή Σημαία

Ώρα για ένα μαζικό κίνημα αντίστασηςστα σχέδια της κυβέρνησης

Mε την κατάθεση στη βουλή την

1η Μαρτίου του νομοσχεδίου

του ΥΠΕΚΑ για την “Ανάπτυξη

του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού”

ξανάνοιξε κύκλος δημοσιευμάτων αλλά

και πρωτοβουλιών από όλες τις μεριές

που έχουν εμπλακεί, αναδείξει και τοπο-

θετηθεί πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα.

Δε θα αναφερθούμε ξανά σε αυτό το

άρθρο στην συνολική μας τοποθέτηση για

τα πολιτικά, κινηματικά και χωροταξικά

ζητήματα που έχει αναδείξει το συγκεκρι-

μένο έργο και οι εξαγγελίες για την κατά

καιρούς “αξιοποίησή” του από διάφορες

πλευρές, τόσο εντός του συστήματος όσο

και... παραπλεύρως. Άλλωστε, το ίδιο το

πλαίσιο που θέτει το νομοσχέδιο αυτό,

παραδίδοντας “γη και ύδωρ” στους υπο-

ψήφιους επενδυτές, επιτρέποντας πρακτι-

κά τα πάντα και μάλιστα με διαδικασίες

εξπρές, δεν αφήνει παρερμηνείες και

αυταπάτες σχετικά με το πώς και για ποι-

ους εννοούν την “αξιοποίηση”: οι αγορα-

στές μπορούν να χτίσουν όσο θέλουν,

όπου θέλουν και όπως θέλουν. μπορούν

ακόμη να ορίσουν τις χρήσεις γης και τις

δραστηριότητες που θα επιτραπούν, μέχρι

και να επεκταθούν προς τη θάλασσα αν

το επιθυμούν, αχρηστεύοντας επί της

ουσίας προηγούμενες επιστημονικές μελέ-

τες, σχέδια και προτάσεις που είχαν κατα-

τεθεί, πάλι από όλες (σχεδόν) τις μεριές,

στα πλαίσια της διαβούλευσης και του

κοινωνικού διαλόγου. Θα προσπεράσου-

με επίσης το γεγονός ότι ακόμα και με

αυτό το “σχέδιο” η αστική τάξη αυταπα-

τάται ότι θα κατορθώσει τελικά να τρα-

βήξει τις επενδύσεις που νομίζει και να

φτιάξει το νέο μεσογειακό Μόντε Κάρλο,

γιατί αυτό είναι μια άλλη συζήτηση.

Αυτό που έχει νόημα να σχολιάσουμε,

σ' αυτή τη φάση, είναι η στάση που πρέ-

πει να κρατήσει το κίνημα από 'δω κι

εμπρός και ενόψει της εφαρμογής των

παραπάνω σχεδιασμών. Αν κάτι έχει γίνει

απολύτως φανερό μετά κι από τις τελευ-

ταίες εξελίξεις είναι ότι στην κεντρική επι-

λογή της κυβέρνησης και του κεφαλαίου

για την εκποίηση του πρώην αεροδρομίου

του Ελληνικού μόνον ένας αγώνας μπορεί

να αναπτυχθεί: Αυτός της συνολικής

άρνησης των παραπάνω σχεδιασμών και

της αποτροπής της εκποίησης. Πρόκειται

φυσικά για έναν ευρύτερο πολιτικό

αγώνα που θα συνδέεται με τις εστίες

αντίστασης στις συνέπειες των μνημονίων

και της εκποίησης της ίδιας της χώρας στα

διάφορα ιμπεριαλιστικά και άλλα οικο-

νομικά κέντρα, στο ξεπούλημα των ελεύ-

θερων χώρων και υποδομών, στη συρρί-

κνωση των δημόσιων και δωρεάν παρο-

χών. Ένας τέτοιου χαρακτήρα αγώνας

είναι και ο μόνος που μπορεί, εντέλει, να

διασφαλίσει ότι το Ελληνικό θα παραδο-

θεί στους κατοίκους του ως ελεύθερος

χώρος πρασίνου, που θα μπορεί να φιλο-

ξενεί δωρεάν δραστηριότητες, που θα

διασφαλίζει την ελεύθερη πρόσβαση στην

παραλία. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, αποτελεί

πρόκληση και ζητούμενο η προετοιμασία

και η οργάνωση αυτού του αγώνα και η

μαζική κινητοποίηση του κόσμου που ζει

στους όμορους του Ελληνικού δήμους σε

μια τέτοια κατεύθυνση.

Σε διαφορετική, όμως, λογική από τα

παραπάνω φαίνεται πως κινούνται διά-

φορες πρωτοβουλίες πολιτών που, μαζί με

τις δημοτικές αρχές των γύρω από το

αεροδρόμιο δήμων, τη στιγμή αυτή

θέτουν ως κυρίαρχο στόχο πάλης τη δημι-

ουργία Μητροπολιτικού Πάρκου πρασί-

νου και μάλιστα σε μια λογική αυτοδια-

χείρισης. Οι περισσότερες δραστηριότη-

τες που έχουν αναπτυχθεί μέχρι τώρα σαν

απάντηση στους σχεδιασμούς της κυβέρ-

νησης κινούνται και προβάλλουν απο-

κλειστικά αυτή την κατεύθυνση: Η «Πρω-

τοβουλία για έναν αυτοδιαχειριζόμενο

αγρό στο Ελληνικό» καλλιεργεί χώρο

μέσα στην έκταση στα πλαίσια μιας

“αλληλέγγυας οικονομίας”, εθελοντές

γιατροί διατηρούν το Μητροπολιτικό

Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού και λίγες

μέρες μετά την ανακοίνωση του νομοσχε-

δίου η απάντηση ήταν η... δεντροφυτεύση

ενός κομματιού του χώρου που προορί-

ζουν για Μητροπολιτικό Πάρκο. Χωρίς

να θέλουμε να υποτιμήσουμε προθέσεις ή

κινήσεις, είχαμε γράψει και παλιότερα

ότι τέτοιες λογικές αφήνουν ανοιχτό το

ενδεχόμενο διαχείρισής τους από διάφο-

ρους “συστημικούς” φορείς και εν τέλει

όλα αυτά αποτελούν ένα σχεδιασμό που

δεν αρνείται την (περιορισμένης κλίμα-

κας) οικονομική εκμετάλλευση, τις χρή-

σεις “κοινωνικού” χαρακτήρα (μέσα από

τις οποίες χρόνια τώρα δήμοι και νομαρ-

χίες εισπράττουν υπέρογκα έσοδα από

τους κατοίκους) και την αξιοποίηση για

σκοπούς εμπορικούς ή πολιτιστικούς. Αν

θεωρούμε ότι χρειάζεται και απαιτείται

ένα κίνημα αντίστασης από τη μεριά των

κατοίκων που θα ανακόψει, καταρχάς,

τα σχέδια της κυβέρνησης για το “Ελληνι-

κό”, τότε πρέπει ο καθένας να αναλάβει

τις ευθύνες για τη συγκρότησή του. Αν

κάποιος όμως ιεραρχεί ως πρωτεύον την

υλοποίηση της εναλλακτικής πρότασης

για το “Ελληνικό” τότε πολύ φοβούμαστε

ότι ακόμα και αν οι παραπάνω προτά-

σεις και κινήσεις παρουσιάζονται σαν

αυτο-οργανωμένες δράσεις, απλά θα

εντάσσονται στο πλαίσιο της “άλλης

αξιοποίησης”, που επίσης έχει ανοίξει το

ίδιο το σύστημα, και στην ουσία αποτε-

λούν έναν εύσχημο τρόπο παραίτησης

από τον αγώνα για υπεράσπιση της δημό-

σιας γης και μεταστροφής του σε λογικές

συνδιαχείρισης και μάλιστα με κατευθεί-

αν ανάθεση σε φορείς και ειδικούς, έστω

και αν αυτοί αυτοαποκαλούνται χώροι

κοινωνικής δράσης. Σε κάθε περίπτωση, ο

αγώνας για να μην υλοποιηθούν οι

κυβερνητικοί σχεδιασμοί αποτελεί προϋ-

πόθεση ώστε το “Ελληνικό” να γίνει τελι-

κά κτήμα του λαού της περιοχής. Και οι

αιτιάσεις για διαφορετικού τύπου, “εναλ-

λακτική” αξιοποίηση του Ελληνικού

μόνο αποπροσανατολιστικά και ως εμπό-

δια σε αυτή την κατεύθυνση μπορούν να

ιδωθούν.

Η “αξιοποίηση” του Ελληνικού στην τελική ευθεία

Καμία εναλλακτική πρόταση διαχείρισης του χώρου

συνέχεια από τη σελίδα 17

Αν και κατά τη γνώμη μας εξακολουθεί να αποτελεί ερωτη-

ματικό για τη Δύση (και βασικά τις ΗΠΑ με τον βαρύνοντα λόγο

τους) και με δεδομένη την αντίθεση της Ρωσίας και της Κίνας, μια

ανοιχτή στρατιωτική επέμβαση-εισβολή στη Συρία, είναι φανερό

πως αναζητούνται πλέον πιο δραστικοί τρόποι παρέμβασης στα

τεκταινόμενα, χωρίς να αποκλείεται και αυτή η εξέλιξη. Προς το

παρόν φαίνεται πως τα επιτελεία των δυτικών ιμπεριαλιστών

συζητούν σαν άμεσα βήματα (που μπορούν να ανοίξουν το

δρόμο και στην εισβολή) την επιβολή απαγόρευσης πτήσεων και

τον εξοπλισμό των ένοπλων αντικαθεστωτικών ομάδων (κύρια

του Ελεύθερου Συριακού Στρατού με τον οποίο υπάρχουν δια-

συνδέσεις). Βέβαια, ακόμα και σ’ αυτό το πεδίο υπάρχουν αρκε-

τά για τους Δυτικούς ζητήματα όπως η δράση μη ελεγχόμενων

από τους ίδιους αντικαθεστωτικών ομάδων. Σε ένα ευρύτερο

πεδίο, αυτό της πολιτικής αντιπροσώπευσης των αντικαθεστωτι-

κών, έχει επίσης διαπιστωθεί από τη Δύση διάσταση μεταξύ του

ελεγχόμενου από την ίδια Εθνικού Συριακού Συμβουλίου (που

«δρα» στο εξωτερικό) και τις αντιπολιτευόμενες ομάδες που

παλεύουν μέσα στη Συρία ενάντια στο καθεστώς, αρκετές από

τις οποίες ούτε που θέλουν να ακούσουν για ξένη επέμβαση.

Η ενίσχυση των τάσεων στο δυτικό στρατόπεδο για μια κλι-

μάκωση της παρέμβασής τους στην περιοχή γίνεται ακόμα πιο

«λογική» (όσο λογικός μπορεί να είναι ο παραλογισμός που υπα-

γορεύουν τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα) εάν κανείς συνυπολο-

γίσει και την «αθέατη» πλευρά του συριακού προβλήματος που

ακούει στο όνομα… Ιράν. Γιατί η απώλεια ενός συμμάχου σαν τη

Συρία θα αποτελούσε ισχυρό πλήγμα στο Ιράν τη στιγμή που οι

δυτικοί ιμπεριαλιστές κλιμακώνουν την πίεση και στην ηγεσία

της Τεχεράνης. Και σίγουρα θα περνάει από το «μυαλό» των

δυτικών ιμπεριαλιστών πως μια τέτοια εξέλιξη ίσως ανοίξει και

το δρόμο για μια ριζική αλλαγή των συσχετισμών δύναμης σ’

αυτή τη γεωστρατηγικά κρίσιμη περιοχή. Γι’ αυτό και δεν είναι

απίθανο οι ιμπεριαλιστικές προσδοκίες να επιταχύνουν τους

τυχοδιωκτισμούς κάθε είδους, μαζί και τους στρατιωτικούς…

Η ιμπεριαλιστική παρέμβαση σε πλήρη εξέλιξηΣυρία

Ένας αιώνας πέρασε από

την καθιέρωση της 8ης

Μαρτίου ως ημέρας αφιε-

ρωμένης στη γυναίκα. Η

επαναστάτρια Κλάρα Τσέτ-

κιν εμπνευσμένη από τους

αγώνες των Αμερικανίδων

εργατριών εισηγείται τον

συγκεκριμένο εορτασμό

στο 2ο Συνέδριο των Εργα-

ζόμενων Γυναικών στην

Κοπεγχάγη το 1910. Από

τότε κύλησε πολύ νερό στο

αυλάκι. Σήμερα, σε συνθή-

κες καπιταλιστικής κρίσης

και άγριας επίθεσης του

συστήματος στο σύνολο

των εργατικών-λαϊκών

κατακτήσεων, η αφιέρωση

της ημέρας στο γυναικείο

κίνημα σίγουρα θα φαντά-

ζει περιττή φλυαρία. Είναι

όμως έτσι τα πράγματα;

Αν ο λόγος για να θυμόμαστε

μία επέτειο είναι μόνο το φρε-

σκάρισμα της μνήμης, θα μπορού-

σαμε να ξεμπερδεύουμε εύκολα.

Όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι

απλά. Όπως γκρεμίζονται στον

καιάδα εργατικές κατακτήσεις

ενός ολόκληρου αιώνα, παρασύ-

ρουν μαζί τους σημαντικά κεκτη-

μένα του γυναικείου κινήματος.

Και στη σημερινή ιστορική

περίοδο, οι πορείες του εργατι-

κού και του γυναικείου κινήμα-

τος παραμένουν τραγικά παράλ-

ληλες και κοντινές.

Κατά κοινή ομολογία όλων,

πρώτα θύματα της κρίσης είναι

οι γυναίκες. Οι πρώτες που

χάνουν τη δουλειά τους και στή-

νονται στις ουρές του ταμείου

ανεργίας, οι οποίες γνωρίζουν

πως πολύ δύσκολα θα ξανα-

βρούν δουλειά. Αν έχουν την

«ατυχία» να έχουν ανήλικα παι-

διά, νιώθουν ότι είναι από χέρι

καμένες. Αν ο βασικός μισθός έχει

κατρακυλήσει κάτω από τα 500

ευρώ, οι γυναίκες αμείβονται

ουσιαστικά με φιλοδωρήματα. Η

μερική απασχόληση, ούτως ή

άλλως, από τα πρώτα βήματά της

είναι γένος θηλυκού. Εδώ και

χρόνια οι γυναίκες εργάτριες

νιώθουν πρώτες στο πετσί τους

την επίθεση του συστήματος.

Τρομοκρατία, κακοποίηση,

απλήρωτη εργασία είναι στην

ημερήσια διάταξη για τις περισ-

σότερες. Σήμερα πετιούνται

κυριολεκτικά εκτός παραγωγι-

κής διαδικασίας.

Η πολιτική της διάλυσης των

κοινωνικών παροχών συμπαρα-

σύρει το σύνολο των κατακτήσε-

ων του γυναικείου κινήματος. Η

άδεια και τα επιδόματα μητρότη-

τας, η δυνατότητα να μην απο-

λύονται οι γυναίκες την περίοδο

της εγκυμοσύνης και ένα χρόνο

μετά, οι γονικές άδειες και άλλες

σχετικές παροχές είναι κατακτή-

σεις που εξανεμίζονται. Ταυτό-

χρονα, το κλείσιμο βρεφονηπια-

κών σταθμών καθώς και τα απα-

νωτά χτυπήματα στην εκπαίδευ-

ση γίνονται αντιληπτά πρώτα

ΓΥΝΑΙΚΑ 21Σάββατο 10 Μάρτη 2012 Προλεταριακή Σημαία

από τις γυναίκες που καλούνται

να καλύψουν τα κενά που αφή-

νει πίσω του η διάλυση του

λεγόμενου κοινωνικού κράτους.

Καλούνται, ακόμη, να μαζέψουν

τα συντρίμμια που αφήνει πίσω

του η διάλυση του τομέα υγείας,

αφού θεωρείται βασικά δικό

τους καθήκον η περιποίηση συγ-

γενικών τους προσώπων.

Η βαρβαρότητα στην οποία

βυθίζει το σύστημα μεγάλες

μάζες πληθυσμού και η γενικευ-

μένη φτώχεια δημιουργούν

χιλιάδες θύματα. Σημαντικά

κομμάτια που πληθυσμού σπρώ-

χνονται στο περιθώριο. Η βία

και η πορνεία χτυπούν μαζικά

τις πόρτες των γυναικών. Μια

γρήγορη ματιά στα κέντρα των

μεγάλων πόλεων αρκεί για να

καταγράψει την αύξηση της

αθλιότητας. Το γυναικείο σώμα

είναι ένα καλό και φτηνό εμπό-

ρευμα γι' αυτούς που λειτουρ-

γούν με την άποψη πως η κρίση

ανοίγει ευκαιρίες. Μέσα σε αυτό

τον κύκλο βίας του συστήματος

οι γυναίκες-θύματα καταλαμβά-

νουν την πρώτη θέση.

Ο εργασιακός μεσαίωνας

που θέλει να επιβάλει το σύστη-

μα οδηγεί και σε γενικευμένο

κοινωνικό πισωγύρισμα. Ο

φόβος και η ανασφάλεια που

γεννάει η επίθεση δημιουργούν

γόνιμο έδαφος στο οποίο εκκο-

λάπτονται ψυχολογικά και κοι-

νωνικά προβλήματα. Έτσι

καταγράφεται σε πρώτη φάση

μείωση των διαζυγίων, αύξηση

της ενδοοικογενειακής βίας,

αύξηση του αλκοολισμού και

των ψυχολογικών προβλημά-

των. Για πολλές οικογένειες η

ανατροφή των παιδιών έχει

γίνει ένας μόνιμος βραχνάς που

παραμερίζει όλα τα καλά όνει-

ρα που έκαναν γι’ αυτά. Όλες

αυτές οι καταστάσεις κλείνουν

τη γυναίκα στα πιο σκοτεινά

σημεία του σπιτιού της. Ειδικά η

οικονομική ανασφάλεια την

οδηγεί στην εποχή που οι γυναί-

κες ανέχονταν τα πάντα γιατί

δεν μπορούσαν να επιβιώσουν,

αν επέλεγαν μια δική τους ανε-

ξάρτητη πορεία.

Η τραγωδία της κρίσης μετα-

τρέπεται σε φαρσοκωμωδία,

όταν διάφοροι τυχάρπαστοι

ειδικοί που μοστράρονται από

τα ΜΜΕ αναλαμβάνουν να

εκπαιδεύσουν τις γυναίκες-

μάνες-νοικοκυρές σε τεχνικές

επιβίωσης σε συνθήκες κρίσης.

Πώς θα τρώει η οικογένεια

χωρίς τρόφιμα, πώς θα ντυθεί

χωρίς ρούχα ή πώς μια καλή

οικογενειάρχης θα κλείσει την

κατάθλιψη της κρίσης απέξω

από το σπιτικό της. Παράλληλα

ξορκίζουν με κάθε τρόπο την

έξοδο των γυναικών από τους

τέσσερις τοίχους του σπιτιού

και την ένταξή της στη μαζική

πάλη. Οι φωνές των γυναικών

στους δρόμους του αγώνα χαρα-

κτηρίζονται υστερικές. Το

σύστημα πλασάρει ως επιλογή

επιβίωσης τη στροφή στην οικο-

γενειακή εστία και μάλιστα στη

διευρυμένη οικογένεια, με τον

παππού και τη γιαγιά να βάζουν

τη σύνταξή τους σε κοινό οικο-

νομικό παραγραμματισμό.

Μια πρώτη καταγραφή των

επιπτώσεων και των θυμάτων

της τωρινής καπιταλιστικής κρί-

σης καταδεικνύει την ανάγκη

αναφοράς στην 8η Μαρτίου ως

ημέρας αφιερωμένης στον αγώνα

των γυναικών. Αποδεικνύεται

πως η καταπίεση των γυναικών

απορρέει από την ταξική κοινω-

νία η οποία σε συνθήκες όξυν-

σης της καπιταλιστικής επίθεσης

στους εργαζόμενους θα οξύνε-

ται. Οι κατακτήσεις του γυναι-

κείου κινήματος ακολουθούν τη

μοίρα των εργατικών. Με μια

άλλη ανάγνωση, η κρίση βοηθά-

ει να ξεκαθαρίσουν απόψεις

σχετικά με την αιτία της γυναι-

κείας καταπίεσης.

Ρίχνοντας μια ματιά εκατό

χρονιά πριν, θα μπορούσαμε να

διακρίνουμε πολύ καθαρά τον

κοινό αγώνα των Αμερικανίδων

εργατριών και του προλεταριά-

του να διεκδικούν αυτά που

σήμερα μας στερούν. Οκτάωρο,

ασφάλεια στην εργασία και

πάνω απ’ όλα το δικαίωμα στη

δουλειά. Η υπόθεση της γυναι-

κείας χειραφέτησης άρχισε να

έχει τις πρώτες σοβαρές κατα-

κτήσεις όταν οι φτωχές εργά-

τριες πρωτοστάτησαν σε αυτή

την υπόθεση παλεύοντας για το

ψωμί τους και τη ζωή τους. Στο

πλαίσιο αυτής της πάλης βγήκαν

από τις κουζίνες των σπιτιών

τους και περπάτησαν με τους

άντρες εργάτες δίπλα δίπλα. Το

ίση αμοιβή αντρών και γυναι-

κών, οκτάωρο, ασφάλιση, ελευ-

θερίες είναι εξαιρετικά επίκαιρα.

Η γυναικεία χειραφέτηση

είναι μια σύγχρονη υπόθεση που

δεν μπορεί να ετεροχρονιστεί

για μετά την αναγκαία ανασυ-

γκρότηση και ανάπτυξη του

εργατικού κινήματος που σήμε-

ρα είναι απαραίτητες για να

αποκρουστεί η άγρια επίθεση.

Μια τέτοια άποψη είναι τουλά-

χιστο ανιστόρητη και αφήνει το

πεδίο ελεύθερο στο σύστημα να

καταπιέζει χωρίς εμπόδια και με

πολλούς τρόπους το «μισό του

ουρανού», όπως αποκαλούσε ο

Μάο τις γυναίκες. Φυσικά, για

τη γυναικεία χειραφέτηση πρω-

τίστως πρέπει να αγωνιστούν οι

ίδιες. Όμως δεν αποτελεί υπόθε-

ση μόνο των γυναικών, όπως η

ανασυγκρότηση του εργατικού

κινήματος δεν είναι μια αντρική

υπόθεση. Να θυμηθούμε το σύν-

θημα που λέει πως αυτός ο νέος

αιώνας θα είναι των λαών και

ότι ξαναέρχεται η ώρα των ανα-

τροπών. Σε αυτή την πάλη, τα

δύο μισά του ουρανού πρέπει να

φωτίσουν τον δρόμο προς έναν

νέο σοσιαλιστικό κόσμο που θα

διαλύσει τη βαρβαρότητα και θα

οδηγήσει στην κοινωνική απε-

λευθέρωση.

Το μισό του ουρανού σε συνθήκες κρίσης

Ποιος θυμάται την 8η Μαρτίου;

Eμείς οι γυναίκες

Τι σημαίνει να είσαι γυναίκα; Ελευ-θερία ή καταπίεση; Δικαιώματακαι ευκαιρίες ή απομόνωση;

Θα μπορούσε κανείς να πει, σύμφω-να με την έρευνα του Independent, ότιεξαρτάται από το μέρος του πλανήτηόπου ζει μια γυναίκα. Για παράδειγμα,ευτυχέστερο μέρος για μια μητέρα είναιη Νορβηγία, όπου καταγράφεται ο χαμη-λότερος κίνδυνος μητρικής θνησιμότη-τας ( 1 σε 7.600), ενώ στο Αφγανιστάνμια γυναίκα είναι 200 φορές πιθανότερονα πεθάνει στη γέννα παρά από βόμβα ήσφαίρα. Σε πανεπιστημιακό επίπεδο,στο Κατάρ η αναλογία ανδρών καιγυναικών στην τριτοβάθμια εκπαίδευσηείναι 1 προς 6.

Το καλύτερο μέρος για να ζει μιαγυναίκα, σύμφωνα με την έρευνα, είναιη Ισλανδία, λαμβάνοντας υπόψη πτυχέςόπως παιδεία, εργασία, υγεία, ενώ ηχειρότερη χώρα για το γυναικείο πληθυ-σμό είναι η Υεμένη και η πιο επικίνδυνητο Αφγανιστάν.

Μια πρώτη ανάγνωση αυτής τηςέρευνας θα μπορούσε να οδηγήσει στοσυμπέρασμα ότι σχεδόν 155 χρόνια μετάτην 8η Μάρτη του 1857 και τον ξεσηκω-μό των εργατριών της υφαντουργίας τηςΝ. Υόρκης, οι συνθήκες ζωής των γυναι-κών τουλάχιστον σε κάποια σημεία τουπλανήτη έχουν αλλάξει ανεπιστρεπτί.Θεσμοθετήθηκαν δικαιώματα στην εργα-σία, στην ψήφο, στην έκτρωση. Πρέπειόμως να θυμόμαστε ότι αυτά δεν χαρί-στηκαν. Κατακτήθηκαν.

Η μαζική είσοδος της γυναίκας στηνπαραγωγή, όταν ο καπιταλισμός είχεανάγκη από άφθονη και φτηνή εργατικήδύναμη και έριξε ομαδικά τις γυναίκεςστα εργοστάσια, της επέτρεψε να κερδί-σει πρώτον την οικονομική της ανεξαρ-

τησία –βασική προϋπόθεση για τη χειρα-φέτησή της- και δεύτερον να γνωρίσειτη φαρισαϊκή ηθική της αστικής τάξης.

Με τους ψευτο-ιπποτισμούς γύρω απότη γυναίκα που την κολακεύουν και τηνεγκωμιάζουν, όμως την παρατάνε στημοίρα της και τη θεωρούν όποτε θέλουνκαι τους συμφέρει, σήμερα πολύ περισ-σότερο, ακατάλληλη για εργασία. Μετους αργοπορημένους βάρδους τηςγυναίκας-μπεμπέκας, με τους οιωνούςπου τη σηκώνουν στα σύννεφα για να τηςαποσπάσουν την προσοχή από τους απε-λευθερωτικούς αγώνες του πραγματικούκόσμου. Γιατί η ιδεαλιστική φιλοσοφίαεκθειάζει το «αιώνιο θήλυ» και το ανυ-ψώνει στον έβδομο ουρανό, μα διατηρείτη σκλαβιά της γυναίκας πάνω στη γη.

Σήμερα που ο καπιταλισμός, όσοποτέ τα τελευταία χρόνια, προσπαθεί ναμπήξει τα φαρμακερά του δόντια στιςσάρκες της εργατικής τάξης και τουεργαζόμενου λαού, εμείς οι γυναίκεςπρέπει να καταλάβουμε πόσο αδιάρρη-κτη είναι η συνάρτηση μεταξύ της κοι-νωνικής και ανθρώπινης θέσης τηςγυναίκας και της ατομικής ιδιοκτησίαςμε τα μέσα παραγωγής.

Συμπερασματικά να κατανοήσουμεότι το γυναικείο ζήτημα είναι ένα κομμά-τι του κοινωνικού, του εργατικού ζητή-ματος και σαν τέτοιο πρέπει να συνδεθείμε τον ταξικό αγώνα για το σοσιαλισμό.

Από την άλλη πλευρά, όπως έλεγεκαι ο Μαρξ, οι σχέσεις ανάμεσα στονάνδρα και στη γυναίκα δείχνουν τη βαθ-μίδα της κοινωνικής εξέλιξης.

Εξαιρετικά συνοπτικά μπορούμε ναπούμε ότι δύο είναι οι φάσεις της γυναι-κείας απελευθέρωσης. Πρώτη, η συμμε-τοχή της στην παραγωγή και, δεύτερη, ηαπαλλαγή από την καπιταλιστική εκμε-

τάλλευση. Με την κατάργηση της δικτα-τορίας του κεφαλαίου η τύχη της γυναί-κας θα διορθωθεί.

Σήμερα, ωστόσο, το γυναικείο κίνη-μα οφείλει να συγκροτηθεί και να τρα-βήξει κοντά του τις εργαζόμενες γυναί-κες. Να τις κερδίσει για την ανατροπήτου καπιταλιστικού συστήματος. Χωρίςαυτές δεν μπορεί να υπάρξει νίκη, γιατίπραγματικά είναι το μισό του ουρανού.

Από την άλλη πλευρά, πρέπει ναξύσει την ευαίσθητη νοοτροπία τουάνδρα για τη γυναίκα, που υποτιμά τιςικανότητές της, που αδιαφορεί για τημονότονη, εξαντλητική, ταπεινωτικήαποβλακωτική δουλειά του νοικοκυρι-ού, την ευθύνη του οποίου έχουν πάνταοι γυναίκες και είναι ανασταλτικότατοςπαράγοντας στο προχώρημά τους.

Εμείς οι γυναίκες αδελφές μου, αγαπημένες μου. Τρυ-

φερές μου μάνες, κόρες μου,που ματώνουμε από ενοχές όταν

είμαστε στη δουλειάγια αυτά που αφήσαμε στο σπίτιπου ματώνουμε από ενοχές όταν

είμαστε στο σπίτιγια αυτά που μπορούσαμε και δεν

κάναμεας δώσουμε το χέρι μας στον αδελ-

φό, στον αγαπημένο, στον πατέρα, στονσύντροφο

να ονειρευτούμε μαζί καινούργια ζωή«γιατί τα όνειρα δεν σβήνουν έτσι

εύκολα. Απεναντίας υπάρχουνε κάτιονειράκια τόσα δα που δε σου γεμίζουνετο μάτι, φουντώνουνε όμως σαν τηφωτιά, γίνονται σίφουνας, λαίλαπαγίνονται και κάνουνε τον κόσμο άνωκάτω».

Μ.Λ.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ22 Σάββατο 10 Μάρτη 2012Προλεταριακή Σημαία

Σε μία περίοδο που η επί-

θεση των δυνάμεων του

συστήματος έχει πάρει

χαρακτήρα αντεργατικής λαίλα-

πας και όλα τα δικαιώματα και

οι κατακτήσεις του εργαζόμενου

λαού ισοπεδώνονται, οι διεργα-

σίες στην Αριστερά κορυφώνο-

νται με την κατασκευή «εναλλα-

κτικών κυβερνητικών προτάσε-

ων».

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ στην

απόφαση της Πανελλαδικής

Συντονιστικής Επιτροπής που

συνεδρίασε στις 18-19 Φλεβάρη

κατέληξε σε μία εναλλακτική

πρόταση 10 σημείων που φιλο-

δοξεί να αποτελέσει το πρό-

γραμμα του «νέου συνασπισμού

εξουσίας», όπως λέει. Είμαστε σε

μία περίοδο που «όλα τα στοι-

χεία δείχνουν ότι μια Αριστερά

συσπειρωμένη σε πολιτικό και

κοινωνικό επίπεδο είναι σε

θέση να ανατρέψει το πολιτικό

σκηνικό» λέει η απόφαση.

Έφτασε λοιπόν η ώρα της Αρι-

στεράς να πάρει «ευθύνες» και η

ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί

να πείσει ότι είναι «έτοιμη» να

τις αναλάβει. Εξάλλου τής απηύ-

θυνε και το «καλώς ήλθες» στον

«κόσμο των προτάσεων» και ο

Βενιζέλος στη διάρκεια της

συζήτησης στη Βουλή για τη νέα

δανειακή σύμβαση. Όσο «προβο-

κατόρικη» και αν ήταν, αυτή

του η στάση δεν μπορούσε να

κρύψει την πραγματική χαρά

ενός εκπροσώπου τού αστικού

πολιτικού συστήματος για τη

διεύρυνση του τόξου των επίδο-

ξων κυβερνητικών διαχειριστών.

Και είναι αλήθεια ότι στη σημε-

ρινή περίοδο της κρίσης του και

των αδιεξόδων του το αστικό

πολιτικό σύστημα χρειάζεται

στήριξη και «ανανέωση».

Ετοιμάζεται λοιπόν ο

ΣΥΡΙΖΑ για την «ανατροπή του

πολιτικού σκηνικού», μέσα από

τις εκλογές βεβαίως. Αυτό

βέβαια που δεν μπορεί να εξηγή-

σει είναι πώς θα γίνει αυτή η

«ανατροπή», όταν στο πραγμα-

τικό πεδίο τής ταξικής πάλης η

πολιτική τής επίθεσης έχει σαρώ-

σει τα εργατικά και λαϊκά δικαι-

ώματα και κατακτήσεις. Η οργή

και η αγανάκτηση του εργαζόμε-

νου λαού, η επίμονη συμμετοχή

του σε μεγάλες συγκεντρώσεις

και πορείες κόντρα στις ορδές

των βάρβαρων δυνάμεων κατα-

στολής αποτελεί ένα ελπιδοφόρο

μήνυμα των λαϊκών διαθέσεων.

Οι εστίες αντίστασης σε χώρους

δουλειάς και σε γειτονιές,

μακροχρόνιοι απεργιακοί αγώ-

νες, όπως αυτός των εργατών τής

χαλυβουργίας στον Ασπρόπυρ-

γο, δείχνουν ότι μέσα στους

εργάτες και στον λαό διαμορφώ-

νεται μία νέα ταξική συνείδηση

για τα καθήκοντα της περιόδου

και τις ανάγκες ανάπτυξης του

κινήματος. Όμως πραγματική

αλλαγή του πολιτικού σκηνικού

και πολύ περισσότερο η πραγ-

ματική ανατροπή του δεν μπορεί

να υπάρξει έξω από την ανασυ-

γκρότηση του εργατικού και

λαϊκού κινήματος. Έξω από την

ανασυγκρότηση της εργατικής

τάξης σαν τάξης για τον εαυτό

της, έξω από το βάθεμα της πολι-

τικοποίησης και το ανέβασμα

της οργανωτικής συγκρότησης

του κινήματος. Για να το πούμε

διαφορετικά, δεν μπορεί σήμερα

να ανατρέπονται όσα συγκρο-

τούσαν την εργατική τάξη,

δικαίωμα στη δουλειά, μισθοί,

μεροκάματα, συλλογικές συμβά-

σεις εργασίας, οκτάωρο, πενθή-

μερο, κοινωνική ασφάλιση και

κάποιες ηγεσίες να «αποστρέ-

φουν το βλέμμα» ατενίζοντας σε

κυβερνητικές διαχειριστικές

λύσεις. Εξάλλου το ερώτημα που

βάζει στην εισαγωγή της η από-

φαση της ΠΣΕ του ΣΥΡΙΖΑ

«ποιος θα πληρώσει την κρίση: ο

κόσμος της εργασίας ή το κεφά-

λαιο;» το απαντάει, σήμερα, η

επίθεση του συστήματος σε όλα

τα μέτωπα. Εμείς έχουμε πει πολ-

λές φορές ότι με βάση τους πολι-

τικούς και κοινωνικούς συσχετι-

σμούς και μέσα στο καπιταλιστι-

κό σύστημα, οι εργάτες και ο

λαός θα πληρώνουν τα σπασμέ-

να της κρίσης. Το «πόσο» όμως,

αυτό το καθορίζουν οι συσχετι-

σμοί της ταξικής πάλης. Το

κεφάλαιο θα πληρώσει πραγμα-

τικά μόνο με τη συνολική ανα-

τροπή του, με το γκρέμισμα της

πολιτικής και οικονομικής εξου-

σίας του, με το σπάσιμο των

δεσμών της εξάρτησης. Όμως για

τους θιασώτες του «νέου συνα-

σπισμού εξουσίας» όλα αυτά

είναι παρωχημένα μονόπρακτα,

αυτοί έχουν την ευκολία των

προτάσεων και της εκλογικής

διαδικασίας για μια «κυβέρνηση

της Αριστεράς στηριγμένη σε

ένα ενωτικό, αγωνιστικό, μαχη-

τικό κίνημα», όπως λέει η από-

φασή τους.

Σε αυτή τη βάση προσαρμό-

ζονται στα κρίσιμα ζητήματα

στις «παλιές καλές» τοποθετή-

σεις του ευωροκομμουνισμού

και στο σημείο 4 των αποφάσε-

ων διαβάζουμε: «Εργαζόμαστε,

σε ρήξη με τις νεοφιλελεύθερες

πολιτικές της ΕΕ, για την οικο-

δόμηση ενός πανευρωπαϊκού

μετώπου που θα παλέψει για μια

άλλη Ευρώπη, μια Ευρώπη της

ειρήνης, της εργασίας, των κοι-

νωνικών δικαιωμάτων, της ισό-

τητας ανάμεσα στα φύλα, της

δημοκρατίας, της αλληλεγγύης,

μια Ευρώπη σοσιαλιστική».

Είναι φανερό ότι ακόμα και σε

αυτή την περίοδο, που η επίθεση

του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού

στα δικαιώματα και στις κατα-

κτήσεις των εργατών και του

λαού «σπάει κόκαλα», οι ρεφορ-

μιστές του ΣΥΡΙΖΑ αρνούνται

πεισματικά να θέσουν σε αμφι-

σβήτηση την κεντρική πολιτική

επιλογή της άρχουσας τάξης και

του πολιτικού της προσωπικού,

την έξοδο από την ΕΕ. Και αυτό

γίνεται συνειδητά για να μπο-

ρούν να συζητούν τις «εναλλα-

κτικές τους προτάσεις» εντός

των πλαισίων του συστήματος.

Όπως γράφουν στο σημείο 5

της απόφασης, «στη θέση της

αδιέξοδης και καταστροφικής

διαδικασίας του PSI, αντιπρο-

τείναμε αναστολή πληρωμών

προς τους πιστωτές για εύλογο

χρονικό διάστημα. Αν αυτό το

διάστημα ήταν, π.χ., τρία χρό-

νια, θα υπήρχε εξοικονόμηση

άνω των 50 δισ. μόνο από

τόκους, τα οποία, σε συνδυασμό

με ένα πρόγραμμα αναδιανομής

του πλούτου, θα έκαναν εφικτή

τη δυνατότητα χρηματοδότησης

των κοινωνικών αναγκών, της

απασχόλησης και της ανάπτυ-

ξης, ενώ ταυτόχρονα θα υπήρχε

και χρόνος για μια αναδιαπραγ-

μάτευση του χρέους». Όλα

τακτοποιημένα, λοιπόν, ή μήπως

όχι; Στο ίδιο σημείο είναι ανα-

γκασμένοι και αυτοί να έχουν

ένα σχέδιο Β: «Αν οι διεθνείς

τοκογλύφοι, το ΔΝΤ, η ΕΚΤ και

η ΕΕ δεν αποδεχτούν αυτή την

κατεύθυνση, η μονομερής ανα-

στολή πληρωμών χωρίς τη

συναίνεση των πιστωτών, που

θα συνοδεύεται από ένα πρό-

γραμμα αντίστασης και επιβίω-

σης της κοινωνίας, είναι η ανα-

γκαία εξέλιξη, στον βαθμό που

για μας η απάντηση στο δίλημμα

«λεφτά για μισθούς, συντάξεις

και κοινωνική προστασία ή για

τους πιστωτές» είναι δεδομένη:

προτεραιότητα για μας είναι οι

ανάγκες της κοινωνίας». Εδώ

είμαστε λοιπόν. Για εμάς από

όλες αυτές τις «ασκήσεις επί χάρ-

του» που κάνουν οι συντάκτες

των 10 σημείων διακυβέρνησης

του ΣΥΡΙΖΑ αυτό που έχει αξία

είναι το «πρόγραμμα αντίστα-

σης και επιβίωσης της κοινω-

νίας». Αυτό όμως δεν αναλύεται.

Μήπως γιατί οι συντάκτες του

υπόλοιπου «σχεδίου» πιστεύουν

ότι θα είναι μία «έκτακτη κατά-

σταση»; Κατά τη γνώμη μας, δεν

μπαίνουν στον «κόπο» γιατί

ξέρουν πολύ καλά ότι αυτή θα

είναι η πραγματική κατάσταση

για τη χώρα και τον λαό όταν

συγκρουστεί αποφασιστικά με

τα συμφέροντα της άρχουσας

τάξης και του ιμπεριαλισμού.

Εκεί τελειώνουν οι ευκολίες και

οι φλυαρίες για τη «σοσιαλιστι-

κή προοπτική» των κάθε είδους

ρεφορμιστών. Εδώ είναι που και

το σύνολο των αντιδραστικών

δυνάμεων του συστήματος επιτί-

θεται στις «προτάσεις» αυτής της

Αριστεράς «καταγγέλλοντάς» τη

ότι θέλει να κάνει τη χώρα Β.

Κορέα ή Αλβανία του Χότζα.

Ενώ λοιπόν οι αντίπαλοι της

εργατικής τάξης και του λαού

βάζουν τα ταξικά διλήμματα, η

Αριστερά του κυβερνητισμού

κρύβεται για να μην αναγκαστεί

να απαντήσει ότι τα σχέδιά της

δεν είναι στην προοπτική ανα-

τροπής του συστήματος της

εξάρτησης και της εκμετάλλευ-

σης. Αλλά στην προοπτική ενός

εξωραϊσμού των πιο ακραίων

επιπτώσεων της κρίσης και της

επίθεσης που δεν θα αμφισβητή-

σει τα «ιερά» βάθρα της αστικής

και ιμπεριαλιστικής εξουσίας.

Γιατί η υπόθεση της αποφασι-

στικής ρήξης με τον αστισμό και

τον ιμπεριαλισμό, η κατάκτηση

της πολιτικής και οικονομικής

εξουσίας από τον λαό και η

οικοδόμηση μιας σοσιαλιστικής

κοινωνίας είναι μία διαδικασία

γεμάτη κόπους και θυσίες που

θα απαιτήσει πραγματικά προ-

γράμματα αντίστασης και επι-

βίωσης, που όμως ένας λαός

οργανωμένος από το πιο μικρό

ως το πιο ανώτερο επίπεδο και

με την εξουσία στα χέρια του

μπορεί να τα υλοποιήσει. Και οι

θυσίες του θα είναι μια συνειδη-

τή πολιτική και κοινωνική

πράξη. Η υλική βάση αυτής της

προοπτικής διαμορφώνεται

σήμερα μέσα στις μικρές και

μεγάλες μάχες που δίνει ο εργα-

ζόμενος λαός απέναντι στην επί-

θεση του συστήματος. Στο πεδίο

αυτό της πραγματικής ταξικής

σύγκρουσης διαμορφώνονται

και οι υλικοί όροι της ανασυ-

γκρότησης του εργατικού, επα-

ναστατικού και κομμουνιστικού

κινήματος που κανένα κυβερνη-

τικό πρόγραμμα δεν μπορεί να

προσπεράσει.

Οι «αερογέφυρες» που στή-

νει η ρεφορμιστική Αριστερά

για να αποφύγει και να περάσει

«πάνω» από την πραγματική

σύγκρουση που απαιτείται για

να υπερασπισθούν τα εργατικά-

λαϊκά συμφέροντα και να ανοί-

ξει ο δρόμος της κοινωνικής απε-

λευθέρωσης, ανακυκλώνουν τα

αδιέξοδα του κινήματος, αφο-

πλίζουν πολιτικά-ιδεολογικά

τους αγωνιστές και οδηγούν σε

επαναλαμβανόμενες διαψεύσεις

προσδοκιών «ευκολίας». Τα 10

σημεία του κυβερνητικού προ-

γράμματος του ΣΥΡΙΖΑ δεν

μπορούν να δώσουν πραγματι-

κές απαντήσεις στα κρίσιμα

ζητήματα που βιώνει ο εργαζό-

μενος λαός όχι γιατί δεν προβλέ-

πονται «φιλολαϊκές λύσεις» σε

αυτά, αλλά γιατί δεν μπορούν

να αποτελέσουν στόχους πάλης

που έχει ανάγκη σήμερα το

εργατικό-λαϊκό κίνημα στη

σύγκρουσή του με την κυβέρνη-

ση, το ξένο και ντόπιο κεφά-

λαιο, την ΕΕ και το ΔΝΤ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ «έτοιμος»

για κυβερνητικές ευθύνες,

με τα 10 προγραμματικά σημεία

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ 23Σάββατο 10 Μάρτη 2012 Προλεταριακή Σημαία

Αμα πεθάνεις και είσαι σημαντικόςτης τέχνης, τους επαίνους των Φίνι,Πρόντι και των παρομοίων, όποιο

όνομα και αν έχουν από τόπο σε τόπο,πλέον δεν θα τους γλιτώσεις, παρά τηναξία σου. Διότι σήμερα ψοφάει η εξουσίατους να μοστράρει για πολιτισμένη καθώςεκβαρβαρώνει την κοινωνία μας – πανευ-ρωπαϊκώς. Ούτε ο Λούτσιο Ντάλλα τούςαπέφυγε εγκαταλείποντας απροσδόκητατον κόσμο μας, την 1η Μάρτη, στα 69 χρό-νια του. Αλλά ποιος λογαριάζει τα κούφιαλόγια τού πολιτικού προσωπικού; Ο αέραςτα παίρνει, τα σηκώνει και τα διαλύει πολύ

γρήγορα μέσα σε γενική αδια-φορία, αν όχι χλεύη. Εμείς αςακούσουμε κάνα τραγούδι τουΝτάλλα για το κατευόδιο. (ΤηνPiazza Grande κατά προτίμηση,έτσι δεν είναι;) Αποχαιρετώνταςκαι ένα κομμάτι από τα χρόνιατης νιότης.

Ο Ντάλλα θα ευχαριστήθηκεπολύ στη ζωή του μόνο και μόνοπου τα τραγούδια του τα αγάπη-σαν και τα αγαπούν εκατομμύρια

άνθρωποι – και όχι μόνο Ιταλοί. Δεν ήταν οεπαναστάτης-τραγουδοποιός την εποχήπου η Ιταλία ταρακούνησε με πολλούς τρό-πους την Ευρώπη. Δεν ήταν του «κλήμα-τος» Ντε Αντρέ (για αρκετούς, ούτε τωνποιητικών του ικανοτήτων), της έξαψης,ίσως, του φίλου του και παλιού συνεργάτητου, του Ντε Γκρεγκόρι, πολύ περισσότεροτου Γκουτσίνι. Δεν ήταν λαϊκός όπως, λ.χ.,η Μπαλιστρέρι. «Τρελάρας» όπως ο Τσελε-ντάνο. Ή αριστερός «με τη βούλα». Αλλά οΝτάλλα θα μείνει στην ιστορία τής πρωτο-πορίας αφού, όπως οι κορυφαίοι κανταου-

τόρι της πατρίδας του, μια ολόκληρη γενιά,παιδί και αυτός μιας μοναδικής σε δημιουρ-γική ορμή –από τη βάση ως το εποικοδόμη-μα– μεταπολεμικής Ιταλίας, γονιμοποίησετη θαυμάσια παράδοση του ιταλικού τρα-γουδιού με τους νέους ήχους που τόσοχαρακτηριστικά ταυτίστηκαν με το φρέσκο,ανατρεπτικό κοίταγμα του κόσμου τιςδεκαετίες του '60, του '70 και του '80.Αφού, στο μεράδι του, συντρόφευσε ταόνειρα της νεολαίας.

Οι «αρχαίοι» συνάδελφοί του ξεπροβό-δισαν τον Λούτσιο Ντάλλα με τρυφερή ειλι-κρίνεια ή και με τρυφερότερη σιωπή. Στοάκουσμα του θανάτου του, ο Ντε Γκρεγκό-ρι, θλιμμένος, δεν είπε τίποτα. Για τον Τσε-λεντάνο «ο κόσμος θα είναι πιο σκοτεινός».Ο Γκουτσίνι επικέντρωσε στον προσωπικόχρόνο, τον αμείλικτο: «Πάνω απ' όλα, εγώέχασα έναν φίλο».

Στην Μπολόνια χιλιάδες Ιταλοί πέρασανμπροστά από το φέρετρό του.

Λούτσιο Ντάλλα

Οπως Ξεκίνησε χθες, Παρασκευή 10 τουΜάρτη, το 14ο Φεστιβαλ Ντοκιμαντέρ στηΘεσσαλονίκη. Παρά το πλήθος διαφορετι-

κών ενστάσεων και κριτικών που έχουν ασκηθείκατά καιρούς στο Φεστιβάλ σχετικά με επιλογές,θεματικές και ιεραρχήσεις, αρκετές από τις οποίεςείναι βάσιμες, το πρόγραμμα των προβολών κρύ-βει αρκετές φορές πολύ αξιόλογες δημιουργίες καιπροσπάθειες. Και αξίζει τον κόπο κανείς να αναζη-τήσει εικόνες από μακρινούς αλλά και πολύ κοντι-νούς κόσμους, να πληροφορηθεί, να προβληματι-στεί και να παρακινηθεί.

Στο Ελληνικό Πανόραμα ξεχωρίζει η ταινία τηςΑλίντας Δημητρίου «Τα κορίτσια της βροχής», πουείχαμε δει και παρουσιάσει πρόσφατα. Προβάλλε-ται σήμερα Σάββατο 10 του Μάρτη στο Ολύμπιονκαι στο λιμάνι, στην αίθουσα Φρίντα Λιάππα, τηΔευτέρα 12 του Μάρτη, στις 5.30 το απόγευμα καιστις δύο προβολές. Επίσης στην ίδια ενότητα η ται-νία «155 Sold» του Γιώργου Παντελεάκη, για τημεγάλη μάχη στην πλατεία Συντάγματος τον Ιούνητου 2011, σχετικά με την επιβολή των μέτρων κοι-νωνικής βαρβαρότητας και την αστυνομική κατα-στολή. Ακόμη, τα «Παιδιά των ταραχών» του Χρί-

στου Γεωργίου για τους νέους που ξεσηκώθηκαντο Δεκέμβρη του 2008 και πώς βλέπουν τα πράγ-ματα στην Ελλάδα του 2011.

Στο τμήμα Κοινωνία και Περιβάλλον το «Πλού-σιο βουνό, πλούσια γη» του Χουάν Βαγιέχο για τοΣέρο-ρίκο στο Ποτόσι, τους ανθρώπους και τονορυκτό πλόυτο της Βολιβίας και το «Μια χούφταγενναίοι άνθρωποι» της τουρκάλας Ριγιά ΑρζούΚεκσάλ για την αντίσταση των κατοίκων σε έναχωριό της Μαύρης Θάλασσας όταν το κράτος και οιεπιχειρήσεις επιχειρούν να τους αρπάξουν τη γηκαι το νερό.

Το «Μισή επανάσταση» των Ομάρ Σαργκαουΐκαι Καρίμ Ελ Χακίμ αποτυπώνει τις μέρες της αιγυ-πτιακής εξέγερσης στους δρόμους του Καΐρου, στοαφιέρωμα για τα δανέζικα ντοκιμαντέρ, ενώ τοφιλμ «Τη νύχτα πετάω» του Μισέλ Βένσερ μαςπαρουσιάζει την προσπάθεια για ζωή των βαρυ-ποινιτών σε μια αμερικάνικη φυλακή.

Το φεστιβάλ, που θα διαρκέσει ως την Κυριακή18 του Μάρτη, χρησιμοποιεί κυρίως για προβολέςτις αίθουσες στο Ολύμπιον και στο λιμάνι.

Δ.Π.

Εικόνες του κόσμου μακρινές

και πολύ κοντινές«Τα κορίτσια της βροχής» σε δυο προβολές

Θεσσαλονίκη - 14ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ

Κυκλ

οφορ

εί

Έκτακτα

Το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινεπως το χαράτσι είναι νόμιμο και συνταγ-ματικό, καθώς είναι έκτακτος και όχιμόνιμος φόρος. Μόνο για εκατό χρόνια.

Γλωσσομάθεια

Πλήρωσε. Πληρώστε. Πληρώνεις. Θαπληρώνεις. Θα πληρώσεις. Πληρώνετε.Θα πληρώσετε. Θα πληρώνετε. Να πλη-ρώνεις... Τα μάθατε; Ο Μπαμπινιώτηςανέλαβε το υπουργείο Παιδείας.

Κόστος Ι

Μόλις 2 ευρώ κοστίζει η ψήφος γιατην εκλογή του νέου προέδρου τουΠΑΣΟΚ. Μην εξεγείρεστε. Είναι ό,τι λιγό-τερο θα πληρώσεις για το ΠΑΣΟΚ.

Κόστος ΙΙ

Συγγνώμη. Επανορθώνω. Υπάρχουνκαι οι συναυλίες του Νταλάρα που είναιτζάμπα.

Μπόμπα

Εμπρηστικός μηχανισμός βρέθηκε σεσυρμό του μετρό στον σταθμό Αιγάλεω.

Στην επόμενη διαδήλωση, θα κλείσουνόλοι οι σταθμοί του μετρό.

Κομάντο

Ο πρωθυπουργός έκρινε ότι η κυβέρ-νηση είχε ανάγκη από κομάντος, δήλω-σε η Διαμαντοπούλου δεχόμενη τη μετα-κίνησή της στο υπουργείο Ανάπτυξης.Σε λίγο και από συνταγματάρχες.

Χημικά

«Τα χημικά είναι η πιο ήπια μορφήαντίδρασης σε όλη την Ευρώπη. Δενείναι πλαστικές σφαίρες, δεν είναι νερά.Δέχθηκα κριτική επειδή δεν επέτρεψααυτό για το οποίο με κατηγορούσαν: γιααστυνομικό κράτος. Αν είχαμε αστυνομι-κό κράτος, θα είχαμε νεκρούς στηνΑθήνα». Δήλωση του Χρ. Παπουτσή. Οιθάνατοι από πείνα δεν έχουν αίμα.

Το νέο υποκείμενο

Προσφυγή στο Συμβούλιο της Επι-κρατείας ζητώντας την ακύρωση τηςπράξης του υπουργικού συμβουλίου μετην οποία τέθηκε σε ισχύ σειρά μέτρωνγια τα εργασιακά θα καταθέσει άμεσα ηΓΣΕΕ. Δικηγόροι όλου του κόσμου ενω-θείτε.

Νερό

Ένταση δημιουργήθηκε στο δημαρ-χείο Τυρνάβου, όταν κάτοικοι απαίτη-σαν να μην αυξηθούν τα τιμολόγιαύδρευσης. Η πατάτα για να γίνει, θέλεικαι νερό.

Απεργία

Συνέλαβαν τον πρόεδρο των απερ-γών της χαλυβουργίας, Γιώργο Σιφωνιό,

ύστερα από κλήση υπαλλήλου σεκιούρι-τι ότι απαγορεύονται τρόφιμα στονχώρο του εργαστασίου και άλλα τέτοια.Παράνομη πατατοφορία.

Καρναβάλι

Το θέμα του καρνάβαλου στο παλαι-οχωρίτικο καρναβάλι στην Κρήτη ήταν ηΜέρκελ, να κρατά στο χέρι της τονΠαπανδρέου σαν μαριονέτα. Την τελευ-ταία στιγμή, και ύστερα από πιέσεις τωναντιδημάρχων και μελών της καρναβα-λικής επιτροπής του δήμου, αναγκάστη-καν οι καλλιτέχνες-κατασκευαστές τουάρματος να κρύψουν το πρόσωπο τουΠαπανδρέου. Μια ζωή αμερικανάκι τονλέγαμε, τώρα να τ' αλλάξουμε;

Αυτονομία

Την αυτονομία της πλούσιας σεπετρελαϊκά κοιτάσματα ανατολικήςΛιβύης ανακήρυξαν οι αρχηγοί τωνφυλών και της πολιτοφυλακής τηςπεριοχής. Οι πλούσιοι βομβαρδισμοί τουΝΑΤΟ, να μην πάνε τζάμπα.

Λατινοαμερικάνα

Ο εκπρόσωπος του εθνικού συντονι-στικού των μαθητών της Χιλής ανέφερεότι τουλάχιστον 5.000 νέοι αποκλειστή-καν από τις σχολικές εγγραφές για τησυμμετοχή τους σε διαδηλώσεις πέρυσι.Στην ευρωπαϊκή Ελλάδα αποκλείονταικαι χωρίς συμμετοχή.

Πλούτος

Οι δέκα πλουσιότεροι άνθρωποι τουκόσμου κατέχουν περιουσία 400 δισ.δολαρίων. Να δούμε την κρίση ωςευκαιρία.

Δεν πείθεται με τίποτα ο λαός ότι διασώθηκε(πάλι στο παρά 5!) μετά τη νέα δανειακήσύμβαση που «κουρεύει τα χρέη» και «ανοί-

γει τα πορτοφόλια» των, έως χθες, «άσπλαχνων»δανειστών. Η περίφημη «συμφωνία διάσωσης»δεν είναι παρά μια διάσωση (και μάλιστα προσω-ρινή) των τραπεζών, του κεφαλαίου και των ιμπε-ριαλιστών που αλυσοδένει ακόμη πιο πολύ τηχώρα και τους κατοίκους της.

Παρά τη χαριτωμένη αισιοδοξία για «νέα αρχή,επόμενα βήματα ανάπτυξης, τώρα... λεφτά υπάρ-χουν», γιαούρτια, ζαρζαβατικά, μούντζες και βρι-σιές συνεχίζουν να εκτοξεύονται κάθε φορά πουβρίσκει διέξοδο η λαϊκή οργή στο πρόσωπο ενόςπολιτικού ή «καλλιτεχνικού» παράγοντα. Εξίσουσυνεχίζονται οι τοπικές και κλαδικές κινητοποιή-σεις, καταλήψεις και αντιδράσεις κάθε είδους,προκειμένου να απαιτηθούν τα στοιχειώδη. Νααντιμετωπιστούν, στοιχειωδώς, οι απολύσεις(1.000 κάθε μέρα το προηγούμενο έτος!), να γίνειυποφερτή η ανυπόφορη ανεργία (στο 21%!), ηφτώχεια, τα χαράτσια κ.λπ. Εν ολίγοις, οι εργα-ζόμενοι και ο λαός κάνουν ό,τι μπορούν για νακαλύψουν το κενό που αφήνουν πίσω τους οι κομ-ματικοί και συνδικαλιστικοί μηχανισμοί που, απ’ό,τι φαίνεται, διαφεύγουν μέσω των εκλογών.

Με αυτά τα δεδομένα, είναι απολύτως κατα-νοητή η πολύμορφη χρήση... ζαρζαβατικών, για-ουρτιών και άλλων φαγώσιμων. Είτε όταν εκτο-ξεύονται σε γνωστούς έμμισθους και φανατικούςοπαδούς των μνημονίων είτε όταν πωλούνται καιαγοράζονται χωρίς μεσάζοντες από παραγωγούςκαι καταναλωτές.

Όσον αφορά την εκτόξευση των γιαουρτιών,ζαρζαβατικών κ.λπ., αναμενόμενα τα περί «μειο-ψηφίας βαρβάρων που δρα αντιδημοκρατικά» σεένα κατά τα άλλα... δημοκρατικό, πολιτισμένο καιντελικάτο περιβάλλον... φτώχειας, εξαθλίωσηςκαι ανεργίας. Και με την υποτιθέμενη πλειοψηφίατάχα να αδυνατεί να αντιδράσει (λόγω... κομψό-τητας, μάλλον), ώστε να αναλάβει δράση, στοόνομα πάντα αυτής της «πλειοψηφίας», το κρά-τος. Πνίγοντας στα χημικά, ξυλοκοπώντας καισυλλαμβάνοντας διαδηλωτές, απαγορεύοντας τις

διαδηλώσεις, τις κινητοποιήσεις και τις απεργίεςγια λόγους... δημοκρατίας, για χάρη της... κοινω-νίας και, εσχάτως, για λόγους... ανάπτυξης.

Όσον αφορά τη διακίνηση των ζαρζαβατικώνχωρίς μεσάζοντες, το ζήτημα παρουσιάζει άλλοενδιαφέρον. Καταρχήν, κανείς δεν μπορεί νααρνηθεί (εκτός αν πρόκειται για... μεσάζοντα τηςδιαμαρτυρίας) ότι είναι σωστό να γίνεται η διακί-νηση των προϊόντων χωρίς μεσάζοντες, όταναυτοί εκβιάζουν χαμηλές τιμές από τον παραγωγόενώ πωλούν σε υψηλές τιμές στο καταναλωτή(ακόμη και σε «εποχή κυριαρχίας εμπόρων καιαγορών», όταν και όπου αυτό μπορεί να γίνει).Οπως επίσης σωστό είναι να αντισταθεί ο παρα-γωγός στους εκβιασμούς των μεσαζόντων ώστε ναγίνει κυρίαρχος της παραγωγής του. Επίσηςσωστό είναι ο εργαζόμενος να διεκδικήσει αυξή-σεις στους μισθούς, καλύτερες συνθήκες εργα-σίας, να γίνει κι αυτός κάποτε κυρίαρχος τηςπαραγωγής, ώστε να έχουν όλοι τρόφιμα, σπίτι,ρεύμα, τηλέφωνο, θέρμανση (...να πάρουμε καιπατάτες). Συμβαίνει όμως το εξής «παράδοξο»:στην Ελλάδα των μνημονίων μπορεί να έχουμε«κίνημα της πατάτας», κίνημα «δεν πληρώνω»,κίνημα «συλλογικής κουζίνας και αυτοδιαχειριζό-μενου εστιατορίου» αλλά όχι κίνημα για πραγματι-κές αυξήσεις στους μισθούς, για το δικαίωμα σεανθρώπινη εργασία, για εργασιακά δικαιώματακαι ελευθερίες. Μπορεί να έχουμε «κίνημα αγανα-κτισμένων πολιτών» αλλά όχι εργατικό και συνδι-καλιστικό κίνημα δικαιωμάτων. Επίσης, μπορεί ναέχουμε «κίνημα δωρεάν μαθημάτων σε μαθητές»αλλά όχι μαθητικό, φοιτητικό, λαϊκό κίνημα γιαδωρεάν και δημόσια εκπαίδευση. Μπορεί να έχου-με κίνημα «ελεύθερων χώρων και καταλήψεων»,αλλά όχι ελεύθερης κυκλοφορίας και ζωής. ΣτηνΕλλάδα των μνημονίων «κίνημα» είναι ό,τι απαντά(όσο απαντά) στο «άμεσο και μερικό», κίνημα«εύκολων λύσεων» αλλά όχι κίνημα που «συζητά,έχει διαδικασίες και οργανωτική δομή, αποφασί-ζει» για τις δυσκολίες της κοινωνικής αλλαγής.Καλώς υπάρχουν τα «πρώτα», αλλά γιατί δεν μπο-ρούν ή, πιο σωστά, δεν πρέπει να υπάρξουν τα«δεύτερα»;; Όσον αφορά την κυρίαρχη «κουτοπο-

νηριά», τα πράγματα είναι απλά: Καλύτερα ένα«κίνημα πατάτας» ή ό,τι άλλο παρά λαϊκό κίνημαπολιτικής και κοινωνικής διεκδίκησης και ανατρο-πής. Τα πραγματικά και καλοπροαίρετα ερωτήμα-τα αφορούν τους άλλους, δηλαδή, εμάς.

Σε μια εποχή της... ταυτόχρονης κατάρρευσηςτου σοσιαλισμού (έστω, αυτού που εμφανιζότανσαν τέτοιος) αλλά και του καπιταλιστικού «οράμα-τος» (αυτού που εμφανοζόταν σαν κάτι άλλο), ταζητήματα της αντίστασης, της κοινωνικής αλλαγήςκαι προοπτικής τίθενται σε «νέα» βάση. Έπαψε,δηλαδή, να θεωρείται αυτονόητο ότι όποιος πραγ-ματικά θέλει να αντισταθεί στα βάρβαρα μέτρα καιστη γενικευμένη βαρβαρότητα υποχρεώνεται, εκτων πραγμάτων, να θέσει ζήτημα ανατροπής τηςαντιδραστικής πολιτικής, αλλά, ταυτόχρονα, καιζητήματα κοινωνικής απελευθέρωσης και επανά-στασης. Η κυρίαρχη επιχειρηματολογία περί«καπιταλιστικού μονόδρομου» αυτά ακριβώς ταζητήματα υπονοεί.

Αντ’ αυτού έχουμε «εναλλακτικές αντιστάσειςκαι επαναστάσεις» για «εναλλακτικές κοινωνίες»με ανθρώπινο πρόσωπο, με εναλλακτική παραγω-γή, εναλλακτική εργασία, με εναλλακτική ζωή(χωρίς «οδυνηρές» ανατροπές και επαναστάσεις).

'Ολα αυτά, βέβαια, σκοντάφτουν στο καθόλουεναλλακτικό αλλά άκαμπτο και αποκρουστικόπρόσωπο του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού. Προ-οπτική του είναι το «δικαίωμα» εκμετάλλευσης καικυριαρχίας των πολλών (γιατί δεν γίνεται να απο-λαμβάνουν όλοι τα πάντα). Όραμά του, η ανύψω-ση σε «φυσική τάξη πραγμάτων» ενός κόσμοςόπου οι «προικισμένοι» διευθύνουν τις τύχες των«ατάλαντων, ώστε να «αξιοποιούνται» η εργασίακαι οι όποιες ικανότητές τους «για το καλό όλωνμας» (της χώρας, της πατρίδας και της κοινω-νίας). Μα αυτό είναι μαύρο σκοτάδι, όχι καπιταλι-σμός, θα αναφωνήσουν οι νεοδιαφωτιστές. Πράγ-ματι, γιατί οι «από κάτω» δε μπορούν να κυβερ-νηθούν όπως πρινκαι οι «από πάνω»δεν μπορούν νακυβερνήσουν όπωςπριν.

24 Σάββατο 10 Μάρτη 2012Προλεταριακή Σημαία

πρ

οσ

εγ

γισ

εις

Κούρεμα, PSI και άλλες... πατάτες

σχολια