δεκαπενθήμερη εφημερίδα του Κ.Ο. του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας (μαρξιστικού-λενινιστικού) www.kkeml.gr Σάββατο 9 Μάρτη 2013 χρόνος 31ος φ. 707 1.50€

Πορτογαλία, Ισπανία, Γαλλία, Ελλάδα, Βουλγαρία, Κροατία, Αίγυπτος, Τυνησία...

Οι λαοί αντιστέκονται με συνεχόμενα κύματα διαδηλώσεων

Από μαζικές διαδηλώσεις εκτοντά-

δων χιλιάδων λαού και εργαζο-

μένων δονούνται η η Ευρώπη

και οι αραβικές χώρες. Οι μαχητικές δια-

μαρτυρίες ενάντια στην πολιτική της

εξαθλίωσης των λαϊκών στρωμάτων και

των μαζικών απολύσεων εργαζομένων,

που εφαρμόζεται πλέον σε όλη την

Ευρώπη, κάθε άλλο παρά καταλαγιά-

ζουν. Αποτελούν τον πραγματικό δείκτη

της κρίσης που μαστίζει το παγκόσμιο

καπιταλιστικό σύστημα και καταμαρτυ-

ρούν την αναξιοπιστία των δηλώσεων

οικονομολόγων και στατιστικών, που

θέλουν την κρίση να υποχωρεί, και των

ιμπεριαλιστών που προσπαθούν να

κατευνάσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια με

προβλέψεις για δήθεν ανάκαμψη και

σύντομη έξοδο από το τούνελ.

συνέχεια στη σελ. 2

Ο λαός της Χαλκιδικής θα νικήσειτην κυβέρνηση της βίας!

Τα τάγματα εφόδου του Δένδια, του υπουργού της τρι-κομματικής κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, μπή-καν σήμερα το πρωί σαν ξένη κατοχική δύναμη στην

Ιερισσό. Κτύπησαν και τραυμάτισαν μαθητές, έριξαν χημικάκαι δακρυγόνα σε σχολείο, μπαίνουν σε σπίτια, κυνηγούνακόμη τους κατοίκους στους δρόμους της πόλης. Έχουν συλ-λάβει άγνωστο αριθμό. Είναι η εικόνα της Ελλάδας του μνη-μονίου, της υποταγής στις πολυεθνικές, στους χρυσοθήρεςκαι τους μεγαλοεργολάβους τύπου Μπόμπολα που έχουνσυνεταιριστεί με τα αρπακτικά. Άξιος ο μισθός όλων. Αντιμε-τωπίζουν τον λαό της Χαλκιδικής σαν εχθρό και τρομοκράτη,σέρνουν 15χρονα παιδιά στην αστυνομία, τα τρομοκρατούνκαι τα βασανίζουν. Αυτή είναι η Ελλάδα της Δημοκρατίας καιτης Ευρωπαϊκής Ιδέας που γιόρτασαν όλοι οι πλούσιοι, ταμεγάλα αφεντικά, οι τραπεζίτες και οι εφοπλιστές παρέα μετον επίσημο πολιτικό κόσμο και τους πουλημένους διανοού-μενους χτες στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Ο λαός της Χαλκιδικής δεν θα λυγίσει. Θα βγει πιο δυνα-τός, πιο αποφασισμένος και πιο ενωμένος απέναντι στην βίακαι την τρομοκρατία. Θα υπερασπίσει μέχρι τέλους την ζωήτων παιδιών του, το νερό, τα δάση και τον αέρα που ανα-πνέει. Στο τέλος αυτός θα νικήσει διώχνοντας τους χρυσοθή-ρες και τους κάθε λογής υπαλλήλους τους. Θα παραδώσειστην χλεύη της ιστορίας αυτούς που σήμερα το παίζουν δυνα-τοί πίσω από τα όπλα και τα ρόπαλα της αστυνομίας. Και θαείναι μέρα μεσημέρι!

Απαιτούμε την άμεση απόσυρση της αστυνομίας και τωνΜΑΤ από την Ιερισσό. Την άμεση απελευθέρωση των συλλη-φθέντων. Να σταματήσουν οι προσαγωγές, οι βασανισμοί καιοι απειλές. Καλούμε τον ελληνικό λαό να σταθεί δίπλα στον

δίκαιο αγώνα του λαού της Χαλκιδικής και να εκφράσει μεμαζικές κινητοποιήσεις την αλληλεγγύη του. Καλούμε τον λαότης Θεσσαλονίκης στο παλλαϊκό συλλαλητήριο το ερχόμενοΣάββατο για να δοθεί μια αποστομωτική απάντηση στους τρο-μοκράτες, στους χρυσοθήρες και την κυβέρνηση της βίας.

Καταγγελία του ΚΚΕ(μ-λ)

Λισαβόνα,2 Μάρτη 2013

8 Μάρτη

Η ταξικότητα του γυναικείουκινήματος

Η διεθνής ημέρα της γυναίκαςγιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8Μάρτη, σε ανάμνηση του ξεσηκω-μού των εργατριών της Υφα-ντουργίας της Ν. Υόρκης στις 8Μάρτη του 1857, οι οποίες ζητού-σαν καλύτερες συνθήκες εργα-σίας.

σελ. 12-13

Η «υπεύθυνη» ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ

μπροστά σε νέα ακροατήρια!

Η παρουσία του Αλ. Τσίπρα και ηομιλία του στο Μέγαρο για τοέργο του Κ. Καραμανλή μπροστάσε ένα ακροατήριο που έσφυζεαπό εκπροσώπους του συστήμα-τος δεν είχε στενό ορίζοντα καιπροεκλογικό χαρακτήρα, όπωςθέλουν να του αποδώσουν, αλλάυπηρετεί ευρύτερους στόχους.Αποτέλεσε άλλη μία κατάθεση«υπευθυνότητας», άλλη μία υπό-κλιση στην αστική νομιμότητα καιεπιδίωξη συμμαχιών με τις «λογι-κές» δυνάμεις του αστικού πολιτι-κού συστήματος.

σελ. 10

Φασιστική «διάπλαση των παίδων»

ή εκπαιδεύοντας φονιάδες

σελ. 6-7

Ιταλία-εκλογές

Μεγάλη αναταραχή,

απογοητευτική κατάσταση

σελ. 21

Οι αφορμές μπορεί να ποικίλλουν, συν-θέτοντας ένα παζλ γεγονότων που μπορεί ναξεκινά από τις αυξήσεις στο ρεύμα, από τοσπάσιμο της φούσκας των στεγαστικών δα-νείων και την κατάσχεση σπιτιών, από τοκλείσιμο εργοστασίων ελαστικών ή νοσοκο-μείων, την αδυναμία πληρωμής χαρατσιώνπου φόρτωσε το ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο σεεξαρτημένες χώρες. Οι αιτίες όμως παραμέ-νουν κοινές: Η βαθιά δομική κρίση ενός σά-πιου συστήματος που επιβιώνει ελλείψει τουαντίπαλου δέους. Μιας κρίσης που καταπί-νει με ιλιγγιώδη ταχύτητα πολιτικές καιπρογράμματα "διεξόδου", λιγότερο ή περισ-σότερο νεοφιλελεύθερες, δίνοντας τη θέσητους σε νέα αδιέξοδα και μεγαλύτερη κατα-βαράθρωση στην παραγωγή.

Η σχεδόν ταυτόχρονη έξοδος των μαζώνστους δρόμους καταρρίπτει κάθε μύθευμαπου προσπάθησαν να στοιχειοθετήσουν ταιμπεριαλιστικά κέντρα και οι ντόπιες κυβερ-νήσεις τους για δήθεν υπερκαταναλωτικούςτεμπέληδες εργαζόμενους που δουλεύουν 3ώρες, αναφερόμενοι στη χώρα μας, που σύν-τομα όμως εμφανίστηκαν.... αντίστοιχοι καιστη Γαλλία. Για φαινόμενα διεφθαρμένωνπολιτικών που καταχράστηκαν δημόσιοχρήμα ή λαδώθηκαν από πολυεθνικές, όπωςο Άκης και ο ατσαλάκωτος δήμαρχος, ή γιαλίστες φοροφυγάδων που όμως, πλέον, σανιός μεταδίδονται στην Ισπανία του Ραχόι καιτων γαλαζοαίματων, στην Κροατία και στηΡουμανία, για να διαπιστωθεί τέλος η ίδιαδιαφθορά και στα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Γιαπολυπληθείς δημόσιους τομείς που πρέπεινα... αραιώνουν με απολύσεις, καταλήγον-τας σε εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις δημό-σιων αγαθών παντού.

Επιμέρους πλευρές που έτσι κι αλλιώςχαρακτηρίζουν αυτό το εκμεταλλευτικό σύ-στημα, που όμως δεν αρκούν για να εξηγή-σουν τη ραγδαία επιδείνωση του βιοτικούεπιπέδου εκατομμυρίων εργαζομένων τηνίδια στιγμή που δισεκατομμυριούχοι καπιτα-λιστές αβγαταίνουν τον πλούτο τους και οιιμπεριαλιστές επεκτείνουν τις μπίζνες τους.Πλευρές που επικοινωνιακά χρησιμοποιούν-ται για να συγκαλύψουν τη συνολική επί-θεση του κεφαλαίου ενάντια στα εργατικάκαι λαϊκά δικαιώματα σε όλα τα μήκη και ταπλάτη της γης. Για να πείσουν πως η κοινήαντιλαϊκή πολιτική που ακολουθείται καισαν τσουνάμι σαρώνει σε κάθε χώρα μι-σθούς, συντάξεις, νοσοκομεία, σχολεία, πα-ραγωγικούς τομείς έχει στόχο τηναποκατάσταση των ανορθογραφιών πουείχαν παραχωρηθεί στους λαούς (δουλειά,αξιοπρεπείς μισθοί, δωρεάν ή φτηνά κοινω-νικά αγαθά).

∆εν σταματούναν δεν τους σταματήσουμε

Η νέα επίσκεψη της τρόικας στην Αθήναδεν χαρακτηρίστηκε από καμία πρωτοτυπίασυγκρινόμενη με τις προηγούμενες, παρά

μόνο στον τομέα που θα γίνουν πάλι οι "χει-ρουργικές" της επεμβάσεις. Νέα μέτρα καινέες απειλές για την επόμενη δόση του δα-νείου που πνίγει τη χώρα και τα νοικοκυριά,απαιτώντας νέα ξεπουλήματα δημόσιουπλούτου και στέλνοντας ακόμη μερικές χι-λιάδες στην ανεργία και στους περιθωριο-ποιημένους αυτής της κοινωνίας:

Άμεση απόλυση από το δημόσιο τωνεπίορκων. Απειλή που δεν απευθύνεται καιδεν αφορά τόσο εκείνους που έβαλαν το δά-χτυλο στο μέλι αλλά όσους αντιστέκονταικαι διαμαρτύρονται απέναντι στη φτωχο-ποίησή τους.

Άμεση είσπραξη φόρων και χρεών απόέναν λαό που είναι άνεργος στην πλειοψη-φία του ή υποαπασχολείται. Οι μάσκες γιαευνοϊκές ρυθμίσεις για τις καταχρεωμένεςοικογένειες και εδώ έπεσαν γρήγορα, μιαςκαι οι ιμπεριαλιστές δεν ανέχονται "πολι-τικά κόστη" από κυβερνήσεις που έχουν επι-λεγεί να υλοποιήσουν αυτή την πολιτικήχωρίς δισταγμό και ταλαντεύσεις.

Τα "λάθη", όπως αποκαλούνται οι δηλώ-σεις για νέα μείωση του κατώτατου μισθού ήγια μείωση στα 600 ευρώ του ακατάσχετουμισθών και συντάξεων, σύντομα θα ανακοι-νωθούν ως... τελευταία μέτρα. Οι κατασχέ-σεις ακόμη και για ελάχιστες οφειλές θαοδηγήσουν σε τρισάθλια θέση χιλιάδες νοι-κοκυριά, που θα μείνουν χωρίς πόρους καιχωρίς σπίτι.

Παράλληλα με την οικονομική μέγγενηπου σφίγγει γύρω από το λαιμό των εργαζο-μένων/ανέργων, εντείνονται οι πιέσεις γιαυλοποίηση επενδύσεων τύπου Σκουριών, γιαξεπούλημα λιμανιών και φυσικών αγαθών,για υφαρπαγή ενεργειακών αποθεμάτων πουπιθανολογούνται σε θάλασσες και ξηρά. ∆ιαγ-κωνισμοί που όχι μόνο αφαιρούν από το λαόπλούτο που του ανήκει αλλά που τον εμπλέ-

κουν στο βασικό και σκληρό ανταγωνισμότων ιμπεριαλιστών για το μοίραμα των αγο-ρών, των ενεργειακών πόρων και οδών. Τοπρόσφατο ταξίδι του Σαμαρά στην Άγκυρα,που προβλήθηκε σαν ταξίδι ήπιου ενδιαφέ-ροντος για σύναψη επιχειρηματικών συμβο-λαίων και για διαμόρφωση κλίματος καλήςγειτονίας, αποτελεί συνέχεια των ιδιαίτερωνσυνομιλιών που έγιναν στο Κατάρ, πριν έναμήνα, και αφορούσε τις ΑΟΖ και ενεργειακούςανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστών.

Η πολιτική αυτή, που μπορεί να περιγρά-φεται για τη χώρα μας αλλά ανακοινώνεταιπαράλληλα και στους υπόλοιπους δοκιμαζό-μενους λαούς, δείχνει ότι δεν πρόκειται νασταματήσει, αφού αποτελεί κεντρική και συ-νολική επιλογή όχι μόνο της Μέρκελ αλλάόλων.

Φόβος κοινωνικών ξεσπασμάτων

Η συνεχιζόμενη επίθεση έχει ξεσηκώσειπλέον λαούς και εργαζόμενους που για δε-καετίες βρίσκονταν αφοπλισμένοι από συν-δικάτα ξεπουλημένα και αριστεράαστικοποιημένα κόμματα. Παινεύοντανστην Ισπανία και στην Πορτογαλία για τηνεπί πολλά χρόνια κοινωνική ειρήνη πουείχαν επιβάλει τα αστικά κόμματα μαζί με τααυτοαποκαλούμενα σοσιαλιστικά ή κομμου-νιστικά. Στην παγωμένη Ισλανδία οι απερ-γίες θεωρούνταν ξεχασμένες αφηγήσειςπαλαιών καιρών. Σήμερα κανείς δεν μένειέξω από το χορό. Κι αυτό είναι που αφύπνισετους φόβους ιμπεριαλιστών και κυβερνή-σεων για επερχόμενη καταιγίδα κοινωνικώνξεσπασμάτων. Οι προειδοποιήσεις της Ε.Ε.προς τους υπαλλήλους της σχετικά με τουςκινδύνους που διατρέχουν στη χώρα μας, οιδηλώσεις του Στουρνάρα ότι δεν τολμά ναπερπατήσει μόνος του στους δρόμους, οι

ανησυχίες του Καμίνη και το δηλητήριο πουχύνουν τα παπαγαλάκια της εξουσίας σταΜΜΕ απέναντι στην ανομία και την "βία τωνάκρων" έρχονται να διαμορφώσουν κλίμαγια περισσότερη καταστολή και διεύρυνσητης φασιστικοποίησης της δημόσιας ζωής σεόλο το κοινωνικό πλέγμα (βλέπε νόμους γιαιθαγένεια, εισακτέους σε στρατιωτικές σχο-λές, επιστρατεύσεις απεργών, προσπάθειεςκατάργησης των απεργιών, διεύρυνση τηςκαταστολής περιλαμβάνοντας και μικρότε-ρες ηλικίες νεολαίας, κατοχή ολόκληρωνχωριών με ΜΑΤ και δακρυγόνα όπως στηνΚερατέα και την Ιερισσό κ.λπ).

Φοβούνται ότι οι κυματοθραύστες πουύψωσαν στη λαϊκή οργή κατέρρευσαν καιδεν είναι εύκολη η αντικατάστασή τους. Ησυνύπαρξη όλης αυτής της επέλασης με τηναπαξίωση του πολιτικού συστήματος και ηαναζωπύρωση της αναζήτησης διεξόδωνπέρα από τον καπιταλιστικό μονόδρομοκάνει το μίγμα ακόμη πιο εκρηκτικό. Οι ανη-συχίες που τρύπωσαν στα κέντρα αποφά-σεων των ιμπεριαλιστών μετά τα ιταλικάεκλογικά αποτελέσματα, η γρήγορη φθοράκυβερνήσεων τύπου Μόντι, Ραχόι, η σύν-τομη εκτόνωση του “εναλλακτικού” Ολάντκαι, προπάντων, η συνεχής είσοδος νέωντμημάτων εργαζομένων στο δρόμο της αντί-στασης δείχνουν νά 'ναι πολύ σοβαρές για ναδιασκεδαστούν εύκολα με αμφισβητήσειςρηματικών προειδοποιήσεων. Η ένταση καιη έκταση της χρήσης κατασταλτικών μηχα-νισμών από την πλατεία Ταχρίρ έως τηΣόφια και τη Μαδρίτη δείχνει ότι είναιπλέον ο μόνος δρόμος που έχουν για να πε-ράσουν την πολιτική τους και επιβεβαιώνειότι η επιδίωξη για νέα κοινωνικά συμβό-λαια, έστω και με κομμάτια της μεσαίαςτάξης, έχουν γίνει πολύ δύσκολα, αν όχιακατόρθωτα.

Να ανατρέψουμετους νέους κυματοθραύστες

Η προσπάθεια να αναστηθεί το ΠΑΣΟΚέστω και σαν κεντροαριστερό συνονθύλευμα,όπως επικαλείται ο Βενιζέλος, δείχνει ότι τοσύστημα διαβλέποντας τη φθορά της κυβέρ-νησης Σαμαρά δεν αρκείται στον ταχύτατομετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ αλλά προσπαθείνα νεκραναστήσει δοκιμασμένους πυλώνεςτης πολιτικής του. Το αν θα προλάβει καιπόσο θα το πετύχει είναι δύσκολο να προ-βλεφθεί, μιας και οι ρυθμοί εξαθλίωσης καλ-πάζουν μέρα με τη μέρα. Η αξιοποίησηφασιστικών μορφωμάτων, όπως δείχνουν ταποσοστά τους σε Ισπανία και Ιταλία, δεν είναιεύκολη όταν ξεφεύγει από τους μετανάστες.

Η οργή των λαών δείχνει να διογκώνε-ται σε πρωτόγνωρα μεγέθη. Η πολιτικοποί-ηση των κινημάτων διαμαρτυρίας δείχνει νααποκτά πιο ταξικά στοιχεία, πέρα από τοανάθεμα πολιτικών και κομμάτων. Οι διεκ-δικήσεις μισθών και συντάξεων, η απαίτησηγια σταθερή δουλειά, η άρνηση φορομπηχτι-

Ετήσια Συνδροµή: Εσωτερικού 45 €

Εξωτερικού 65 €

Σάββατο 9 Mάρτη 201322 Προλεταριακή Σημαία

ÐñïëåôáñéáêÞ Óçìáßá Êùä. 3112

∂ΉfiÛÂȘ ∂∫∆√™ ∆ø¡ ∆∂πΧø¡, ∞ÛÙÈ΋ ÌË ÎÂÚ‰ÔÛÎÔÈ΋ ÂÙ·ÈÚ›·

¢¢ÈÈ¢ıı‡‡ÓÓÂÂÙÙ··ÈÈ ··fifi ™™˘ÓÓÙÙ··ÎÎÙÙÈÈÎ΋‹ ∂∂ÈÈÙÙÚÚÔÔ‹‹ ∂∂ÎΉ‰fifiÙÙˢ:: °°ÚÚ.. ∫∫ˆÓÓÛÛÙÙ··ÓÓÙÙfifiÔÔ˘ÏÏÔÔ˜ ÀÀ‡‡ıı˘ÓÓÔÔ˜ ™™‡‡ÓÓÙÙ··ÍÍˢ:: µµ.. ™™··ÌÌ··ÚÚ¿¿˜

∂∂‰‰ÚÚ··:: ∂∂ÌÌÌÌ.. ªªÂÂÓÓ¿¿ÎÎËË 4433,, 110066 8811 ∞∞ıı‹‹ÓÓ··,, ∆∆ËËÏÏ..:: 221100 3333..0033..663399 FFaaxx:: 221100 3388..1155..559977 ssiimmeeaa@@kkkkeemmll..ggrr ££ÂÂÛÛ//ÓÓ››ÎÎËË,, ∂∂ÁÁÓÓ··ÙÙ››·· 112266 ∆∆ËËÏÏ..:: ((22331100)) 227788..997788 ccppggmmlltthhee@@tthhee..ffoorrtthhnneett..ggrr wwwwww..kkkkeemmll..ggrr

ÂÂÂÂÓÓÓÓ ÈÈÈÈÛÛÛÛ ¯‡‡‡‡ÛÛÛÛÙÙÙÙÂÂÂÂÙÙËËÓÓÙÙËËÓÓ¤¤ÎΉ‰ÔÔÛÛËË ¤¤ÎΉ‰ÔÔÛÛËË

∂∂ ££¡¡ππ ∫∫∏∏ ∆∆ƒƒ∞∞ ¶¶∂∂ ∑∑∞∞:: IIBBAANN:: GGRR8811 00111100 11229900 00000000 1122994499884455 228888BBIICC:: EETTHHNNGGRRAAAA

ΠΠΟΟΛΛΙΙΤΤΙΙΚΚΗΗ

Πορτογαλία, Ισπανία, Γαλλία, Ελλάδα, Βουλγαρία, Κροατία, Αίγυπτος, Τυνησία ...

Οι λαοί αντιστέκονται με συνεχόμενα κύματα ΣΣυυννέέχχεειιαα ααππόό ττηη σσεελλ..11

ΗΗευρωπαϊκή διάσταση του αποτελέσματος τωνπρόσφατων ιταλικών εκλογών είναι σαφήςκαι αναγνωρίσιμη για κάθε σοβαρό αναλυτή

των οικονομικοπολιτικών εξελίξεων.Η Ιταλία είναι ένα «μέγεθος» που δεν μπορεί να

ξεπεραστεί και να αντιμετωπιστεί με τον ίδιο τρόποπου αντιμετωπίστηκε το «μέγεθος» Ελλάδα (όσο βέ-βαια αντιμετωπίστηκε κι αυτό).

∆εν αποτελεί… μυστικό ότι η Ιταλία είναι η τρίτηοικονομία της Ευρωζώνης και επιπρόσθετα η τρίτη -σεκατάταξη- βιομηχανική της δύναμη. Αυτό το τελευ-ταίο έχει ως αποτέλεσμα, με εξαίρεση την αυτοκινη-τοβιομηχανία όπου η Ιταλία κοντράρεται με τουςΓερμανούς, το πλεονασματικό ισοζύγιο της τελευ-ταίας να μην έχει θίξει καθοριστικά τις ιταλικές εξα-γωγές και εν γένει τη βιομηχανική δραστηριότητα μεβάση τον καταμερισμό εργασίας (sic) που υφίσταταιμέσα στην Ευρωζώνη και στις παγκόσμιες αγορές.

Τουλάχιστον όχι όσο τους Γάλλους, η καπιταλιστικήοικονομία των οποίων -αν και μέχρι το 1999 ανα-πτυσσόταν πιο γοργά από τους Γερμανούς-, ωστόσοβρέθηκε να χάνει έδαφος το ίδιο γοργά, όταν η Γερ-μανία έκανε χρήση της εσωτερικής της υποτίμησης σεσυνδυασμό με τη δεσπόζουσα θέση της στο εσωτερικόκαι εξωτερικό εμπόριο της Ευρωζώνης. Βέβαια, και το35% που υποχώρησε η Ιταλία σε ανταγωνιστικότηταέναντι της Γερμανίας την εποχή της έλευσης του ευρώκαι της εγκατάλειψης ενός τόσο «εύκολου» χρήματος,όπως ήταν η λιρέτα, δεν είναι καθόλου μη υπολογί-σιμο ποσοστό. Ο ιταλικός βέβαια προϋπολογισμόςείναι πρωτογενώς ισοσκελισμένος και το συνολικότης χρέος (ιδιωτικό και δημόσιο) ανέρχεται στο 265%του ΑΕΠ. Είναι όμως χαμηλότερο του αντίστοιχου τωνΗΠΑ, Ιαπωνίας, Γαλλίας, Βρετανίας και ΟλλανδίαςΌμως εδώ κάπου τελειώνουν τα καλά νέα για την Ιτα-λία.

Γιατί η Ιταλία, με εξαίρεση τις ΗΠΑ και την Ιαπω-νία (δυο γνωστούς παγκόσμιους οφειλέτες), έχει εκ-δώσει και πουλήσει στις αγορές τα περισσότερακρατικά ομόλογα από όλες τις άλλες χώρες, αξίαςγύρω στα 1,6 δισ. ευρώ. Οι ανάγκες χρηματοδότησηςτου ιταλικού δημόσιου χρέους υπολογίζονται γιαφέτος στα 420 δισ., πάντα με βάση τη μέχρι τώρα πίεσηκαι επίθεση των «αγορών» πριν το αποτέλεσμα τωνιταλικών εκλογών. Και να φανταστεί κανείς πριν οιαγορές «δοκιμάσουν» τριπλά Ιταλία, ΕΚΤ και Ευρω-ζώνη για μια ακόμη φορά στο προσεχές διάστημα.

Αυτό το δικαίωμα χειρισμού του δικού «της» χρέ-ους είναι σίγουρο πως ένα σημαντικό κομμάτι της ιτα-λικής αστικής τάξης και της πολιτικής καιδημοσιονομικής της ελίτ δεν είναι διατεθειμένη να τοεκχωρήσει. Όπως επίσης θα ήθελε οι ρυθμοί της εσω-τερικής της υποτίμησης να μην συνοδευτούν με μιακατάρρευση της εσωτερικής της αγοράς (εξ ου και τα«πικρά δάκρυα» της υπουργού Εργασίας, στα οποίααναφερθήκαμε στη στήλη του «Οικονοκόσμου»). Φυ-σικά το ιταλικό κεφάλαιο πρωτοστάτησε, πρωτοστα-τεί και οπωσδήποτε εκμεταλλεύεται κατάλληλα τοκλίμα σαρώματος των εργασιακών δικαιωμάτων…Ούτε βέβαια είναι διατεθειμένη η ιταλική αστική τάξηνα εκχωρήσει ή να μοιραστεί με άλλους –με τοντρόπο της ελληνικής αστικής τάξης- τον τεράστιοιδιωτικό πλούτο που υπολογίζεται σε 9 δισ. ευρώ.Αλλά, εν προκειμένω, η πλευρά που μας ενδιαφέρειεδώ δεν είναι τόσο το εσωτερικό ζήτημα της Ιταλίαςμετά τις εκλογές όσο το μέγεθος που καταλαμβάνει τοχρέος ως κομμάτι του γενικότερου χρέους της Ευρω-ζώνης.

Συνεπώς, το «μέγεθος» Ιταλία, πέρα από τα ιδιαί-τερα… ιταλικά χαρακτηριστικά και τη θέση της χώρας,είναι άλλης κλίμακας γιατί, επιπροσθέτως, πίσω τουέλκει το πραγματικό μέγεθος του συνολικού χρέους

της Ευρωζώνης, μεγάλο μέρους του οποίου συναπο-τελεί.

Οι αγορές συνεπώς δεν θα δοκιμάσουν μόνο τιςαντοχές και τις πολιτικές λύσεις ή διαχειρίσεις που θαπροκρίνει μέσα στις αντιθέσεις της η ιταλική αστικήτάξη αλλά και τη στάση της ΕΚΤ και του σκληρού πυ-ρήνα της Ευρωζώνης, που βέβαια έχει στο κέντρο τουτους Γερμανούς.

Είναι πέρα και πάνω από κάθε αμφισβήτηση πωςούτε ο μόνιμος ούτε ο προσωρινός μηχανισμός διά-σωσης διαθέτει τα κεφάλαια για να αντιμετωπίσει μιαεπίμονη και έντονη επίθεση των αγορών και μια εκτό-ξευση των περιθωρίων διακύμανσης των ιταλικώνομολόγων. Εξ άλλου η ΕΚΤ, προκειμένου να αγοράσειτα ομόλογα μιας χώρας (που επιπλέον είναι κυρίωςμικρής χρονικής διάρκειας), ως γνωστόν, θέτει όρουςμνημονίου. Προς το παρόν τα ανταλλάγματα μια τέ-τοιας συμφωνίας δεν έχουν καθοριστεί. Γιατί υπάρ-

χουν και αστικές τάξεις που ζητούν ανταλλάγματα.Βέβαια, αν η μερίδα εκείνη του «κουρελή ιμπεριαλι-σμού» που έχει περισσότερο προσδεθεί με τους Γερμα-νούς επιχειρήσει να αναδείξει κυβέρνηση, είναισίγουρο πως αυτή η κυβέρνηση θα κακοπεράσει.

Θα είναι, λοιπόν, οι ιταλικές εκλογές και το «απρό-βλεπτο» αποτέλεσμά τους η απαρχή μιας στροφής στιςπολιτικές επιλογές του σκληρού πυρήνα της Ευρωζώνηςκαι προπαντός των Γερμανών; Οι σκληροί «προτεστά-ντες» Ολλανδοί -η οικονομία των οποίων βασίζεται σεμεγάλο βαθμό στους Γερμανούς- έχουν ήδη… σαλπίσειτη χαλάρωση από το σκληρό 3% του συμφώνου δημο-σιονομικής και νομισματικής σταθερότητας. Η συζήτησηφυσικά έχει ξεκινήσει καιρό. Ο Spiegel με πρόσφατο εξώ-φυλλό του σχεδόν το προδιαγράφει. Ενδεικτικό διαφο-ρετικών τάσεων που υπάρχουν στον γερμανικόσυνασπισμό εξουσίας; Σίγουρα όχι τυχαία.

Όμως, από την άλλη, πώς να χαρακτηρίσει κανείςτις προκλητικές και χονδροκομμένες αντιδράσειςτου υποψηφίου των Γερμανών σοσιαλδημοκρατών,που υποτίθεται θα ήταν οι… φορείς μιας τέτοιας αλ-λαγής;

Είναι σίγουρο πως –εκτός από τις αντιδράσεις τωνλαών που μπορούν να αλλάξουν την «ατζέντα» καιτις προτεραιότητες των διαφόρων διευθυντηρίων-πρέπει να μεσολαβήσουν μεγάλες και λυσσώδεις α-ντιπαραθέσεις και όχι μόνο στο οικονομικό επίπεδο.Αλλά και οι όποιες οικονομικές επιλογές θα έχουν αυ-ξημένο γεωστρατηγικό χαρακτήρα. Μέσα στον αχόπου ξεσήκωσαν οι ιταλικές εκλογές πέρασε στα«ψιλά» των εφημερίδων πως η Ισπανία (άλλο μέγε-θος κι αυτό, όχι σαν της Ιταλίας αλλά με ένα ειδικόβάρος και έκταση πέραν του Ατλαντικού) εξετάζειομολογιακή έκδοση με ρήτρα δολαρίου! Η δικαιολο-γία από ισπανικές πηγές είναι πως με αυτόν τον τρόποεπιδιώκεται η προσέλκυση ξένων επενδύσεων. Είχεπροηγηθεί πρόσφατα η Σλοβενία, όταν συνάντησε τηνάρνηση των Ευρωπαίων επενδυτών που γύρισαν τηνπλάτη τους σε «τέτοιες χώρες» παρά τους μισθούς…Σλοβενίας (άλλο ένα μάθημα για το «απογειωνόμα-στε» του Σαμαρά;).

Αν η Ισπανία κληθεί να πληρώσει τα ομόλογα σεδολάρια με σημαντικά χαμηλότερο επιτόκιο από αυτόπου την δανείζει η ΕΚΤ, θα γίνουν γλέντια…

Να σημειωθεί πως η Ισπανία παίρνει τα αντιλαϊκάμέτρα από… μόνη της, χωρίς να υπογράψει Μνημόνιο.Και τούτο είχε αναγκάσει την ΕΚΤ σε ένα πακέτο κρί-σιμων μέτρων προκειμένου να ανακόψει την πίεσητων αγορών (όπως εκείνο της ελεύθερης επαναγοράςομολόγων).

Ένα και ένα, δύο τα «μεγέθη»… Ενδεχομένως.Αλλά η απλή αριθμητική δεν μπορεί να εξηγήσει ταανώτερα…. μαθηματικά της οικονομικοπολιτικήςαντιπαράθεσης.

ðïøç

33Σάββατο 9 Mάρτη 2013 Προλεταριακή ΣημαίαΠΠΟΟΛΛΙΙΤΤΙΙΚΚΗΗ

Á

To μέγεθος, Ιταλία

διαδηλώσεωνκών χαρατσιών φέρνουν στο προσκήνιο πιοάμεσα το ζήτημα της συγκρότησης ενός νέουεργατικού κινήματος, που αμφισβητώντας ερ-γατοπατέρες και κοινωνικούς διαλόγους θαθέσει σε νέα βάση το σύνολο των αντιστάσεωνπου ξεσπούν. Οι συνεχείς προσπάθειες να ευ-δοκιμήσουν αποπροσανατολισμοί μικροαστι-κού περιεχομένου τύπου "αγανακτισμένων" ήεκτόνωσης των διαμαρτυριών σε εκλογικήενίσχυση ενσωματώσιμων επιλογών τύπουΣΥΡΙΖΑ ή Μπέπε Γκρίλο δεν θα πάψουν, όμωςολοένα και πιο δύσκολα θα πείθουν για τηνικανότητά τους να ξεφύγουν από την πολιτικήτων προκατόχων τους.

Είναι σίγουρο ότι οι διαδηλώσεις σε Πορτο-γαλία και Ισπανία, η ανατροπή της βουλγάρικηςκυβέρνησης, η συνεχιζόμενη αμφισβήτηση τωνπροσπαθειών αφομοίωσης της εξέγερσης στηνΑίγυπτο δυναμώνουν τη θέληση και άλλωνλαών να μην αποδεχτούν την εξαθλίωση πουτους ετοιμάζουν. Η πείρα από τις κινητοποιήσειςστη χώρα μας μπορεί να συμβάλει ώστε ναβγούν χρήσιμα συμπεράσματα για την αριστεράτης ανατροπής, που -όπως φαίνεται- όροι εμ-φάνισής της οικοδομούνται σε όλες αυτές τιςχώρες. Πρέπει να συνειδητοποιήσουν οι λαϊκέςμάζες ότι αν δεν ξεφύγουν από αυταπάτες γιααριστερές κυβερνήσεις ή για δυνατότητα συγκυ-βερνήσεων αριστερών και "σοσιαλιστών", τότεη επίθεση και τα πισωγυρίσματα θα εξακολου-θούν να κυριαρχούν. Τα ανοίγματα Τσίπρα σεΚαμμένο ή ακόμη και σε καραμανλικούς, στονΟμπάμα, καθώς και η πολιτική κατάρρευση του"κομμουνιστή" Χριστόφια είναι ενδεικτικά.

Σήμερα, δυστυχώς, απέναντι σ' αυτό το ελ-πιδοφόρο διογκούμενο κύμα αντιστάσεωνακόμη και κομμάτια της Αριστεράς που αυτο-προβάλλονται σαν ριζοσπαστικά υψώνουν,ηθελημένα ή όχι, νέους κυματοθραύστες. Σε μιαπερίοδο όπου θά 'πρεπε οι μάζες να βρίσκονταιστους δρόμους και ταξικοί απεργιακοί αγώνεςνα ξεσπούν, κομμάτια της Αριστεράς εξαντλούντη δράση τους σε εναλλακτικά μπακάλικα καιανταλλακτήρια ρούχων. Παράλληλα αναζη-τούν τρόπους να στρέψουν τους εργαζόμενουςόχι στην ταξική σύγκρουση και στη διεκδίκησητων δικαιωμάτων τους αλλά στη "συνεταιρι-στική εκμετάλλευση" και στην αυτοδιαχείρισητων εργασιακών χώρων που κλείνουν τα αφεν-τικά. Έχουν κάνει σημαία το μοντέλο της Αρ-γεντινής, που όχι μόνο ανέδειξε τα όριά τουαλλά ξανάφερε τους εργαζόμενους στη φτώ-χεια και στην εξαθλίωση. Αντί να προβάλλεταιη ταξική αντιπαράθεση με το κεφάλαιο, έχουνκάνει βασικό πρόταγμα τον εργατικό έλεγχοπροβάλλοντας "εναλλακτικά σχέδια παραγω-γής" σε μια χώρα που ρημάζει μαζί με το λαότης. Ακόμη παραπέρα, θάβουν μαζί με το κεφάλιτους μέσα στην άμμο της πραγματικότητας ταγεωστρατηγικά ζητήματα που οι ιμπεριαλιστέςανασκαλίζουν, αρνούμενοι να δουν τη σπου-δαιότητα του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα πουθα πρέπει παράλληλα με το εργατικό κίνημα ναξεσπάσει. Όλη η προσπάθεια συμβάλλει στο ναμην αναδειχτεί η δυνατότητα ενός άλλου δρό-μου πέρα από τον καπιταλιστικό.

Όσο οι εργαζόμενοι θα βγαίνουν στοδρόμο, σε ολοένα και περισσότερες χώρες, καιθα γειώνουν τα αιτήματά τους με τις πραγμα-τικές τους ανάγκες, τόσο οι χαζοχαρούμενεςαπόψεις για "άμεση δημοκρατία" και μεταβα-τικές κυβερνήσεις θα εγκαταλείπονται. Όσο τοεργατικό κίνημα θα αποκτά μεγαλύτερη βαρύ-τητα σ' αυτούς τους αγώνες, τόσο οι αυταπά-τες αυτοδιαχείρισης της μιζέριας και εργατικούελέγχου χωρίς να έχει αμφισβητηθεί η εξουσίατων ιμπεριαλιστών-καπιταλιστών θα αναδει-κνύουν το μικροαστικό τους περιεχόμενο.

ΠΠΟΟΛΛΙΙΤΤΙΙΚΚΗΗ Σάββατο 9 Mάρτη 201344 Προλεταριακή Σημαία

äçìïêñáôéêÜ äéêáéþìáôá

Και πρόταση τροπολογίαςγια εισαγωγή στις στρατιωτικές σχολές μαθητών μόνο ελληνικού γένους

Με το πρόσχημα της «ελληνικότη-τας» αυτών που απαρτίζουν το στε-λεχικό δυναμικό του στρατού, ενόςστρατού, βέβαια, που απ’ τη γέν-νησή του βαρούσε «προσοχές» σταξένα αφεντικά και που απ΄ τη φύσητου δέχεται κι εφαρμόζει κατάγράμμα τις εντολές των ξένων αμε-ρικανο-νατοϊκών ιμπεριαλιστών,κατατέθηκε τροπολογία από 84βουλευτές της Ν.∆., σύμφωνα μετην οποία απαγορεύεται η εισα-γωγή σε στρατιωτικές και αστυνο-μικές σχολές (ΑνώταταΣτρατιωτικά Εκπαιδευτικά Ιδρύ-ματα (ΑΣΕΙ), Ανώτερες Στρατιωτι-κές Σχολές Υπαξιωματικών (ΑΣΣΥ),Αστυνομικές Σχολές, ΛιμενικόΣώμα), όσων παιδιών δεν έχουν ελ-ληνικό γένος και ιθαγένεια.Άσχετα απ΄ το γεγονός πως μπορείνα ‘χουν γεννηθεί και μεγαλώσειστην Ελλάδα… Μια τροπολογία τηνοποία «ζήλεψε» και υποστήριξε η«Χρυσή Αυγή» αλλά και οι «Ανε-ξάρτητοι Έλληνες», που «πάγωσε»προσωρινά λόγω των αντιδράσεωνπου προκάλεσε στους άλλους εταί-ρους της τρικομματικής συγκυβέρ-νησης. Που θα κατατεθεί, ωστόσο,ξανά, άμεσα, ύστερα από συμφωνίατων εταίρων της τρικομματικής πι-θανώς ενσωματωμένη στο συνολι-κότερο νομοσχέδιο για τηνιθαγένεια. Σήμερα το ποσοστό των σπουδα-στών στρατιωτικών σχολών πουδεν είναι Έλληνες στο γένος (ανά-μεσα σ΄ αυτές είναι κι όσες προορί-ζονται να βγάλουν στελέχη και γιαπεριφερειακές υπηρεσίες των κα-τασταλτικών μηχανισμών, όπως ηστρατιωτική ιατρική για παρά-δειγμα) υπολογίζεται στο 7% τουσυνόλου των σπουδαστών σεαυτές. «Προσπερνώντας» τις ανοη-σίες περί «εθνικής αλλοίωσης» τουστρατού ή της αστυνομίας τηςχώρας –ενός στρατού και μιαςαστυνομίας που, ανεξαρτήτως τουγένους των στελεχών τους, είναιπροορισμένοι να υπηρετούν τασυμφέροντα της αστικής τάξης καιτων ιμπεριαλιστικών αφεντικώντης και όχι το λαό–, μια τέτοια εξέ-λιξη βαθαίνει τα αντιδραστικάτους χαρακτηριστικά, την αποφα-σιστικότητα στο κυνήγι των μετα-ναστών απ΄ την αστυνομία, τηναποφασιστικότητα στην καλλιέρ-γεια του εθνικιστικού μίσους απέ-ναντι σε άλλους λαούς. Στο στρατότο εθνικιστικό μίσος μπορεί κάλ-λιστα ν΄ αναπτυχθεί πάνω στο έδα-φος της υποτέλειας και δημιουργείένα κλίμα ψευδεπίγραφης «εθνι-κής συσπείρωσης», ενώ οι πιοακραιφνείς κύκλοι δίνουν μέχρικαι χαρακτηριστικά προσαρμογήςσε… ανάγκες πολέμου με άλλουςγειτονικούς λαούς. Και για να ξεκαθαριστεί περισσό-τερο η λογική των… αποκλεισμώντους, ας δώσουμε το λόγο στον ίδιοτον αρχηγό ΓΕΕΘΑ Κωσταράκο,υποστηρικτή της τροπολογίας: «Ηρύθμιση, δεν αφορά τους στρατιωτι-κούς φίλων χωρών που εκπαιδεύον-ται στις στρατιωτικές σχολές μας καιστελεχώνουν τις δικές τους Ένοπλες∆υνάμεις»!!

Εξέγερση κρατουμένων στιςφυλακές Ναυπλίου μετά απόθάνατο κρατούμενου

Η αθλιότητα του λεγόμενου «σω-φρονιστικού» συστήματος ξανα-κτυπά! Παλαιστίνιος κρατούμενοςτων ∆ικαστικών Φυλακών Ναυ-πλίου πεθαίνει την ∆ευτέρα 4/3από «παθολογικά αίτια», όπωςαναφέρθηκε. Το γεγονός προκα-λεί την οργή των συγκρατουμέ-νων του για την ανυπαρξίαιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.Την επόμενη μέρα, οι κρατούμε-νοι δύο εκ των τριών πτερύγωντων φυλακών αρνήθηκαν να επι-στρέψουν στα κελιά τους κι έβα-λαν φωτιά σε στρώματα. Ηπαρουσία των ΜΑΤ οδήγησε, στησυνέχεια, τους κρατούμενους στακελιά τους. Οι αντιδράσεις τουςκατευνάστηκαν, οι αιτίες παραμέ-νουν…

«Χρυσαυγίτικο κατηχητικό»ή, αλλιώς, διοχέτευση τουφασιστικού δηλητήριου σταπαιδιά

Το Σάββατο 23/2 η τοπική οργά-νωση Αρτέμιδας της ΧρυσήςΑυγής διοργάνωσε «κατήχηση»για είκοσι παιδιά ηλικίας 6 έως 10χρονών, τα οποία μαζί με τουςγονείς τους παρακολούθησαν τη«∆ιάπλαση των Παίδων», όπωςονόμασαν την «εκδήλωση». Εκεί «παιδαγωγοί» της ΧρυσήςΑυγής μίλησαν στα παιδιά για«τη γέννηση του αρχαίου κόσμου,σύμφωνα με την αρχαία ελληνικήσκέψη, τους ολύμπιους θεούς, το αρ-χαίο ελληνικό πάνθεον και τη χρι-στιανική πίστη». Για τα «ιδεώδη»του λεγόμενου «ελληνο-χριστια-νικού πολιτισμού», δηλαδή, δια-ποτισμένα με τη λογική του «πάςμή Έλλην βάρβαρος» και με τηναντιδραστική και αντιεπιστημο-νική αντίληψη για την αρχαίαΕλλάδα, «επίκεντρο του κό-σμου»… Γνωστά «ιδεολογικά» ξέ-φτια των κάθε λογής σύγχρονωνξενόδουλων από τον Μεταξά καιτους ταγματασφαλίτες μέχρι τηχούντα. Μετά τη δουλειά που κάνουν στασχολεία, ακολουθούν και τανήπια. Γιατί, όπως αναφέρει κι ογνωστός χουντικός Γεωργαλάς,σε κείμενό του που φιγουράρειστο blog της Χρυσής Αυγής Βο-ρείων Προαστίων (31/1), «1. ΤοΠαιδί: Η ψυχοπολιτική διαπίστωσεότι κατά την διάρκεια της παιδικήςηλικίας ο άνθρωπος διακατέχεταιαπό ανασφάλεια λόγω φυσικής αδυ-ναμίας, σωματικής και πνευματι-κής. Αυτό το συναίσθημα προκαλείαναζήτηση προστασίας. Ο προστά-της γονέας ενσαρκώνει στα μάτιατου παιδιού την δύναμη ανεξαρτή-τως πραγματικών ιδιοτήτων, ο προ-στάτης στα μάτια του παιδιού έχειό,τι λείπει από το ίδιο. Το συμπέρα-σμα για την προπαγάνδα είναι ότιαυτή η ηλικία είναι κατάλληλη ναφυτέψει στο παιδί ένα πρότυπο. Σταολοκληρωτικά καθεστώτα το πρό-τυπο είναι ένας αρχηγός δυνατός,προστατευτικός, ένας “πατερούλης”στον οποίο το παιδί θα δώσει αφο-σίωση, πίστη, υπακοή στο μέλλον. Ηψυχοπολιτική επίσης διαπίστωσεότι η παιδική ηλικία χαρακτηρίζεταιαπό μια υπερτροφική φαντασία και

∆ικαίωμα στην ιθαγένεια για τους μετανάστες και τα παιδιά!

Εκτός δικαιώματος ιθαγένειας Εκτός δικαιώματος ιθαγένειας

χιλιάδες μετανάστες και παιδιά χιλιάδες μετανάστες και παιδιά

ΤΤρρεειισσήήμμιισσιι χχιιλλιιάάδδεεςς μμεεττααννάάσσττεεςς,, πποουυζζοουυνν σσττηη χχώώρραα μμααςς κκααιι κκααττέέχχοουυνν ττηηννεελλλληηννιικκήή ιιθθααγγέέννεειιαα,, 1100..000000 αακκόόμμαα

πποουυ έέχχοουυνν ααιιττηηθθεείί ττηηνν ααππόόκκττηησσήή ττηηςς κκααιι κκαα--λλύύππττοουυνν ττιιςς ππρροοδδιιααγγρρααφφέέςς ααππόόκκττηησσηηςς μμεε ττοοιισσχχύύοονν ννοομμιικκόό ππλλααίίσσιιοο,, κκααιι 220000..000000 ππααιιδδιιάάμμεετταανναασσττώώνν πποουυ γγεεννννήήθθηηκκαανν κκααιι μμεεγγάάλλωω--σσαανν σσττηη χχώώρραα μμααςς,, χχάάννοουυνν ήή δδεενν δδιικκααιιοούύ--ννττααιι,, ππλλέέοονν,, ττηηνν ααππόόκκττηησσηη ττηηςς εελλλληηννιικκήήςςιιθθααγγέέννεειιααςς.. ΈΈττσσιι δδιιααμμοορρφφώώννεεττααιι ηη κκααττάά--σστταασσηη γγιιαα ττοουυςς μμεεττααννάάσσττεεςς ααυυττοούύςς,, ύύσσττεερρααααππ’’ ττηηνν αακκύύρρωωσσηη ππλλεευυρρώώνν ττοουυ ιισσχχύύοοννττοοςςννόόμμοουυ ««ΡΡααγγκκοούύσσηη»» ((νν..33883388//1100)),, πποουυ κκρρίίθθηη--κκαανν ««ααννττιισσυυννττααγγμμααττιικκέέςς»» ααππ΄ ττοο ΣΣυυμμββοούύλλιιοοττηηςς ΕΕππιικκρρααττεείίααςς σσττιιςς 55//22.. ΣΣύύμμφφωωνναα μμεε ττηηννααππόόφφαασσηη ααυυττήή,, αακκυυρρώώννοοννττααιι όόλλεεςς οοιι ππρράάξξεειιςςααπποοννοομμήήςς ιιθθααγγέέννεειιααςς πποουυ έέγγιινναανν ααππ΄ ττοο 22001100μμέέχχρριι σσήήμμεερραα.. ΌΌσσοονν ααφφοορράά τταα 220000..000000 ππααιιδδιιάά–– ααππ΄ τταα οοπποοίίαα μμόόλλιιςς τταα 66..007722 έέχχοουυνν ππάάρρεειι ττηηννιιθθααγγέέννεειιαα––,, θθαα ππρρέέππεειι μμόόλλιιςς εεννηηλλιικκιιωωθθοούύνννναα έέχχοουυνν ββρρεειι δδοουυλλεειιάά μμέέσσαα σσ΄ έένναα χχρρόόννοο,, ααλλ--λλιιώώςς θθαα ααππεελλααθθοούύνν.. ΠΠααιιδδιιάά,, λλοοιιππόόνν,, πποουυ γγεενν--ννήήθθηηκκαανν σσττηη χχώώρραα μμααςς,, πποουυ μμεεγγάάλλωωσσαανν εεδδώώκκααιι δδεενν έέχχοουυνν γγννωωρρίίσσεειι άάλλλλοονν ττόόπποο,, πποουυέέμμααθθαανν ττηη γγλλώώσσσσαα κκααιι φφοοιιττοούύνν σσεε εελλλληηννιικκάάσσχχοολλεείίαα ««ααπποοββάάλλλλοοννττααιι»» ααππ’’ τταα δδιικκααιιώώμμαατταακκααιι ττηηνν κκοοιιννωωννιικκήή ζζωωήή πποουυ ααπποορρρρέέοουυνν ααππ’’ττηηνν ίίδδιιαα ττηηνν υυλλιικκήή ττοουυςς κκααττάάσστταασσηη,, μμεε ππρρόό--σσχχηημμαα ττηηνν εεθθννιικκήή κκααιι φφυυλλεεττιικκήή ττοουυςς κκαατταα--γγωωγγήή.. ΤΤαα ααννττιιδδρραασσττιικκάά ιιδδεεοολλοογγήήμμαατταα ττοουυααίίμμααττοοςς κκααιι ττηηςς φφυυλλήήςς μμπποορροούύνν νναα εεππιισσττρραα--ττεευυττοούύνν ξξααννάά,, γγιιαα νναα εεξξυυππηηρρεεττήήσσοουυνν ττιιςς σσηη--μμεερριιννέέςς ααννάάγγκκεεςς ττοουυ σσυυσσττήήμμααττοοςς ττηηςςεεκκμμεεττάάλλλλεευυσσηηςς,, σσεε φφάάσσηη κκρρίίσσηηςς,, γγιιαα ππεερριι--θθωωρριιοοπποοίίηησσηη ήή κκααιι γγιιαα ααππααλλλλααγγήή κκααιι ααππ΄ττοουυςς λλεεγγόόμμεεννοουυςς ««ννόόμμιιμμοουυςς»» μμεεττααννάάσσττεεςςκκααθθώώςς κκααιι ττωωνν ππααιιδδιιώώνν ττοουυςς,, πποουυ ττόόσσαα χχρρόό--ννιιαα ττοουυςς εεκκμμεεττααλλλλεεύύοονντταανν κκααιι ττοουυςς ξξεεζζοούύμμιι--ζζαανν ααπποοκκοομμίίζζοοννττααςς μμέέγγιισστταα κκέέρρδδηη.. ΜΜεεττάά ττηηννααππόόφφαασσηη ττοουυ ΣΣ..ττ..ΕΕ..,, ααννααφφέέρρεεττααιι ππωωςς θθ’’ αακκυυ--ρρωωθθοούύνν τταα ααπποοττεελλέέσσμμαατταα ττωωνν δδηημμοοττιικκώώννεεκκλλοογγώώνν ττοουυ 22001100 σστταα εεκκλλοογγιικκάά ττμμήήμμααττααόόπποουυ σσυυμμμμεεττεείίχχαανν μμεεττααννάάσσττεεςς,, ααφφοούύ χχάάννοουυννααννααδδρροομμιικκάά ττηηνν υυππηηκκοοόόττηητταα,, κκααιι οοιι εεκκλλοογγέέςςθθαα εεππααννααλληηφφθθοούύνν..

ΣΣύύμμφφωωνναα μμεε ττοο μμέέχχρριι ππρρόόττιιννοοςς,, ήήδδηη αα--ννττιιδδρραασσττιικκόό,, ππλλααίίσσιιοο ττοουυ ««ννόόμμοουυ ΡΡαα--γγκκοούύσσηη»»,, όόπποουυ ηη ιιθθααγγέέννεειιαα έέχχεειι ααπποοδδοοθθεείί σσεεμμιικκρρόό πποοσσοοσσττόό μμεετταανναασσττώώνν ––κκααιι σσεε αακκόόμμααμμιικκρρόόττεερροο πποοσσοοσσττόό ππααιιδδιιώώνν ((33%%))--,, γγιιαα ννααπποολλιιττοογγρρααφφηηθθεείί κκάάπποοιιοοςς εεννήήλλιικκοοςς μμεεττααννάά--σσττηηςς ωωςς ΈΈλλλληηννααςς ααππααιιττοούύνντταανν νναα μμηηνν εείίχχεεκκααττααδδιικκαασσττεείί γγιιαα σσοοββααρρόό ααδδίίκκηημμαα γγιιαα μμιιαα1100εεττίίαα ππρριινν ττηηνν υυπποοββοολλήή ττηηςς ααίίττηησσηηςς,, ννααμμηηνν ττεελλοούύσσεε υυππόό ααππέέλλαασσηη,, νναα δδιιέέμμεεννεε ννόό--μμιιμμαα σσττηη χχώώρραα γγιιαα 77 χχρρόόννιιαα ππρριινν ττηηνν υυπποο--ββοολλήή ττηηςς ααίίττηησσηηςς κκααιι νναα κκααττεείίχχεε ««ττίίττλλοουυςςννόόμμιιμμηηςς δδιιααμμοοννήήςς»»..

ΤΤώώρραα,, κκααιι μμεεττάά ααππόό ππρρόότταασσηη ττοουυ αανναα--ππλληηρρωωττήή υυπποουυρργγοούύ ΕΕσσωωττεερριικκώώνν ΑΑθθαανναασσίίοουυ,,δδιιααμμοορρφφώώννεεττααιι έένναα ααννττιιδδρραασσττιικκόόττεερροο ««ννοο--μμιικκόό ππλλααίίσσιιοο»»,, ττοο οοπποοίίοο θθαα εεππεεξξεερργγαασσττεείί ηηττρριικκοομμμμααττιικκήή σσυυγγκκυυββέέρρννηησσηη.. ΤΤοο ννέέοο ααυυττόόππλλααίίσσιιοο ππρρόόκκεειιττααιι νναα κκάάννεειι αακκόόμμαα δδυυσσκκοολλόό--ττεερρηη ττηηνν ααππόόκκττηησσηη ττηηςς ιιθθααγγέέννεειιααςς,, ααππααιι--ττώώννττααςς 1100εεττήή δδιιααμμοοννήή σσττηη χχώώρραα,, ααπποοπποοίίηησσηηττηηςς ααλλλλοοδδααππήήςς ιιθθααγγέέννεειιααςς μμεεττάά ττηηνν ααππόό--κκττηησσηη ττηηςς εελλλληηννιικκήήςς,, ττίίθθεεννττααιι σσκκλληηρρόόττεερραακκρριιττήήρριιαα κκααιι γγιιαα ττοουυςς οομμοογγεεννεείίςς ααππ΄ ττηηννππρρώώηηνν ΣΣοοββιιεεττιικκήή ΈΈννωωσσηη,, ππρροοσσττίίθθεεννττααιι γγρραα--φφεειιοοκκρρααττιικκάά σσκκααλλώώμμαατταα,, εεννώώ κκααττααρργγεείίττααιιηη σσυυμμμμεεττοοχχήή ««οομμοογγεεννώώνν κκααιι ννόόμμιιμμωωνν μμεετταα--νναασσττώώνν»» σσττηηνν εεκκλλοογγιικκήή δδιιααδδιικκαασσίίαα ααννάάδδεειι--ξξηηςς ττωωνν οορργγάάννωωνν ττοοππιικκήήςς ααυυττοοδδιιοοίίκκηησσηηςς..ΌΌσσοονν ααφφοορράά τταα ππααιιδδιιάά,, θθαα κκρριιθθεείί ««εεξξααττοομμιι--κκεευυμμέένναα»» εεάάνν θθαα ππάάρροουυνν ττηηνν εελλλληηννιικκήή ιιθθαα--γγέέννεειιαα,, μμόόλλιιςς εεννηηλλιικκιιωωθθοούύνν,, εεφφόόσσοονν ττοοζζηηττήήσσοουυνν…… ΘΘαα έέχχοουυμμεε,, λλοοιιππόόνν,, έένναα ««δδιι--κκααίίωωμμαα σσττηηνν ιιθθααγγέέννεειιαα»» πποολλύύ δδύύσσκκοολλαα εεφφιι--κκττόό κκααιι γγιιαα λλίίγγοουυςς.. ΕΕννώώ,, σσύύμμφφωωνναα μμεε ττιιςςεεξξααγγγγεελλίίεεςς ττοουυ ΣΣααμμααρράά,, ««θθαα χχοορρηηγγεείίττααιι ηηεελλλληηννιικκήή ιιθθααγγέέννεειιαα σσεε όόσσοουυςς ααπποοφφαασσίίσσοουυνννναα…… εεππεεννδδύύσσοουυνν σσττηη χχώώρραα»» ..

ΜΜεε ττηηνν ααννττιιδδρραασσττιικκήή ααυυττήή ττρροοππήή,, πποουυχχααιιρρέέττιισσεε κκααιι ηη ««ΧΧρρυυσσήή ΑΑυυγγήή»»,, ηη εεππίίθθεεσσηηεεννάάννττιιαα σσττοουυςς μμεεττααννάάσσττεεςς εεννττεείίννεεττααιι κκααιιααππέέννααννττιι σσττοουυςς λλεεγγόόμμεεννοουυςς ««ννόόμμιιμμοουυςς»»,,εεκκττόόςς ααππ΄ ττοουυςς λλεεγγόόμμεεννοουυςς ««ππααρράάννοομμοουυςς»» οοιιοοπποοίίοοιι δδεενν κκααττέέχχοουυνν τταα ννοομμιιμμοοπποοιιηηττιικκάά έέγγ--γγρρααφφαα.. ΕΕννιισσχχύύεεττααιι ηη αανναασσφφάάλλεειιαα κκααιι ηη ππεερριι--θθωωρριιοοπποοίίηησσήή ττοουυςς,, ηη δδιιάάσσππαασσήή ττοουυςς,, ηημμεεττααττρροοππήή ττοουυςς σσεε εευυάάλλωωττοουυςς κκααιι χχωωρρίίςςσσττοοιιχχεειιώώδδηη δδιικκααιιώώμμαατταα ααννθθρρώώπποουυςς,, μμεε μμόό--ννιιμμοο ττοο φφόόββοο ττηηςς ααππόόλλυυσσηηςς κκααιι ττηηςς ααππέέλλαα--σσηηςς,, ««έέρρμμααιιαα»» ττωωνν ααφφεεννττιικκώώνν κκααιι ττωωννεεππιιδδιιώώξξεεωωνν ττηηςς πποολλιιττιικκήήςς εεξξοουυσσίίααςς.. ΑΑυυττόόεεππιιδδιιώώκκεειι ττοο ααδδυυννάάττιισσμμαα ττωωνν ααννττιισσττάάσσεεωωννσσυυννοολλιικκάά ττηηςς εερργγααττιικκήήςς ττάάξξηηςς κκααιι ττωωνν εερργγαα--ζζοομμέέννωωνν,, οοιι οοπποοίίοοιι έέχχοουυνν εεννιιααίίαα υυλλιικκάά,, τταα--ξξιικκάά σσυυμμφφέέρροονντταα ααππέέννααννττιι σσττηηνν άάρρχχοουυσσααττάάξξηη κκααιι ττηηνν εεππίίθθεεσσήή ττηηςς.. ΗΗ εεππίίθθεεσσηη ααυυττήήααπποοττεελλεείί ααννααππόόσσππαασσττοο ττμμήήμμαα ττηηςς σσυυννοολλιικκόό--ττεερρηηςς εεππίίθθεεσσηηςς ααππέέννααννττιι σσττοονν ίίδδιιοο ττοονν εελλλληη--ννιικκόό λλααόό,, σσττοουυςς εερργγααζζόόμμεεννοουυςς,, σσττοουυςςααννέέρργγοουυςς κκααιι σσττηη ννεεοολλααίίαα,, ααππ΄ ττοουυςς οοπποοίίοουυςς ηηάάρρχχοουυσσαα ττάάξξηη κκααιι ηη κκυυββέέρρννηησσήή ττηηςς ααφφααιιρρεείίκκααθθηημμεερριιννάά δδιικκααιιώώμμαατταα κκααιι κκαατταακκττήήσσεειιςς.. ΗΗααππάάννττηησσηη σσεε ττέέττοοιιεεςς εεξξεελλίίξξεειιςς ββρρίίσσκκεεττααιιμμόόννοο σσττηηνν ααννάάππττυυξξηη σσυυλλλλοογγιικκώώνν,, μμααζζιικκώώννααγγώώννωωνν ααννττίίσστταασσηηςς ΕΕλλλλήήννωωνν κκααιι μμεετταανναα--σσττώώνν κκααιι σσττηηνν οορργγάάννωωσσήή ττοουυςς,, ααππέέννααννττιισσττοουυςς κκοοιιννοούύςς ττοουυςς εεχχθθρροούύςς.. ΚΚααιι σσττηη δδιιεεκκδδίί--κκηησσηη δδιικκααιιωωμμάάττωωνν πποουυ σσχχεεττίίζζοοννττααιι μμεε ττοουυςςόόρροουυςς ττηηςς ζζωωήήςς ττοουυςς,, ααννάάμμεεσσαα σστταα οοπποοίίαα κκααιιττοο δδιικκααίίωωμμαα ααππόόκκττηησσηηςς ιιθθααγγέέννεειιααςς γγιιαα ττοουυςςμμεεττααννάάσσττεεςς κκααιι τταα ππααιιδδιιάά ττοουυςς..

ΠΠΟΟΛΛΙΙΤΤΙΙΚΚΗΗ 55Σάββατο 9 Mάρτη 2013 Προλεταριακή Σημαία

“Εις υγείαν'' (με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις στην υγεία

και ιδιαίτερα στη νοσοκομειακή περίθαλψη)

ΕΕίναι γεγονός ότι οι ευχές πλέον δενπιάνουν τόπο. ∆εν έπιαναν ποτέ άλ-λωστε. Πολύ περισσότερο σήμερα που

στο πλαίσιο της ολομέτωπης επίθεσης κυ-βέρνησης, Ε.Ε., ∆.Ν.Τ. και κεφαλαίου η υγείαέχει μετατραπεί σε πανάκριβο εμπόρευμα καιη περίθαλψη σε ατομική ευθύνη. Πρόκειταιγια μια διαδικασία που ξεκίνησε αρκετά χρό-νια πριν και που κλιμακώνεται σήμερα. Σεσυνδυασμό με το σύνολο των μέτρων και πο-λιτικών των δυνάμεων του συστήματος(διόγκωση ανεργίας, λιτότητα, χτύπημα ερ-γασιακών σχέσεων, αντιασφαλιστική λαί-λαπα κ.λπ.), δεν θα ήταν υπερβολή νατονίσουμε ότι εγκυμονεί άμεσους κινδύνουςγια την ίδια τη ζωή των κατοίκων αυτής τηςχώρας.

Η γενικότερη κατεύθυνση στον τομέααυτόν είναι δεδομένη: Περικοπές σε όλα ταεπίπεδα, μετακύλιση του κόστους της περί-θαλψης στις πλάτες του λαού, ιδιωτικοποί-ηση υπηρεσιών και δομών, άρνηση τουσυστήματος να παρέχει ακόμα και τα στοι-χειώδη. ∆ιανύουμε περίοδο καταστροφήςπαραγωγικών δυνάμεων και ιδιαίτερα τηςεργατικής δύναμης. Γιατί να την αναπαράξειτο σύστημα αφού, προσώρας και λόγω κρί-σης, δεν του χρειάζεται; Γιατί, π.χ., να γεν-νούν οι γυναίκες σε μαιευτήρια και να μην''επιστρέψουμε'' στη μαμή και στο σπίτι, μεδέλεαρ το όποιο πενιχρό επίδομα; Σημείατων καιρών...

Εκατοντάδες χιλιάδες λαού βρίσκονταιαυτή τη στιγμή έξω από κάθε υγειονομικήκάλυψη σε νοσοκομεία, γιατρούς, φάρμακακαι εξετάσεις. Είναι οι σύγχρονοι άθλιοι,ανασφάλιστοι, μετανάστες αλλά και οι τυ-πικά ασφαλισμένοι που αδυνατούν να κατα-βάλουν πλέον τις ασφαλιστικές τουςεισφορές. Είπαμε, η περίθαλψη για το σύ-στημα έχει ''ανταποδοτικό'' χαρακτήρα ή, επίτο λαϊκότερον ό,τι πληρώνεις παίρνεις.

Αλλά και όσοι έχουν ακόμα να πληρώ-σουν βρίσκονται αντιμέτωποι με μια κατά-σταση που τους υποχρεώνει να βάλουνβαθειά το χέρι στην τσέπη, αν θέλουν ναέχουν την υγεία τους και δεν τους ''καλύ-πτουν'' οι όποιες ''παροχές'' έχουν απομεί-νει. Οι κατακτήσεις ξηλώνονται ταχύτατα ημια μετά την άλλη, διαμορφώνοντας έναπρωτόγνωρο τοπίο.

Ιδιαίτερα στα νοσοκομεία η κατάστασηείναι τραγική. Στα περισσότερα λείπουν στοι-χειώδη υλικά (βαμβάκι, οινόπνευμα, γάζεςκ.λπ.) ως αποτέλασμα των δραστικών περι-

κοπών των σχετικών κονδυλίων. Σε λίγο θαχρησιμοποιούν την ίδια σύριγγα (!!!) σε απα-νωτές νοσηλείες, αλλάζοντας μόνο τη βε-λόνα, αν δεν γίνεται ήδη. Μηχανήματαχαλάνε και δεν επισκευάζονται, ο εξοπλι-σμός δεν ανανεώνεται, πάγιες υποδομέςαπαξιώνονται μέρα με τη μέρα. Η ολοφάνερηεγκατάλειψη είναι αυτό που εισπράττουν ερ-γαζόμενοι, ασθενείς και επισκέπτες.

Η δέσμευση της κυβέρνησης με τηντρόικα αφορά τη λεγόμενη συγχώνευση ολό-κληρων νοσοκομείων. Στην ουσία πρόκειταιγια μια διαδικασία αποδόμησης μέχρι κλεισί-ματος των μικρότερων από αυτά, τωνοποίων η ύπαρξη και λειτουργία θεωρείταιαπό το σύστημα περιττό βάρος. Έτσι, έχουμετα τελευταία χρόνια την κατάργηση πάνωαπό 10.000 οργανικών κρεβατιών σ' όλη τηχώρα, τον περιορισμό των αναπτυγμένωνκλινών, τη συγχώνευση – κλείσιμο τμημά-των μέσα στο ίδιο νοσοκομείο.

Τα νοσοκομεία του ΙΚΑ που έκλεισαν δεί-χνουν τι πρόκειται ν' ακολουθήσει. Ένα δεύ-τερο, μεγαλύτερο κύμα κλεισιμάτων είναιπρο των πυλών. Ολόκληρες γεωγραφικές πε-ριοχές θα μείνουν ακάλυπτες, αφού στον''υγειονομικό χάρτη'' η κυβέρνηση συμπερι-λαμβάνει πλέον και τον ιδιωτικό τομέα. Γιανα φτάσει κάποιος σε νοσοκομείο θα πρέπεινα διανύσει δεκάδες χιλιόμετρα. Μάλλοντότε θα' ναι πολύ αργά...

Ας σημειωθεί μόνο τούτο: Ο αριθμός τωννοσοκομείων που θα μείνουν είναι δεσμευτι-κός και μπορεί να πέσει μόνο προς τα κάτω. Σ'αυτό το πλαίσιο, η ''υπαναχώρηση'' της κυ-βέρνησης για την Ικαρία και τη Λήμνο, μετάτις κινητοποιήσεις των εργαζομένων σ' αυτάτα νοσοκομεία και των κατοίκων αυτών τωνπεριοχών, είχε ως συνέπεια δύο επιπλέονσυγχωνεύσεις νοσοκομείων στην ηπειρωτικήχώρα (πιθανότατα στην Αχαΐα και τηνΉπειρο). Την ίδια στιγμή συνεχίζεται ο αγώ-νας σε άλλες περιοχές της χώρας (π.χ., Λασίθι,Εύβοια κ.α.) για να μην κλείσουν τα νοσοκο-μεία της περιοχής. Και είναι αλήθεια ότι ηεπαρχία, για ευνόητους λόγους, πρωτοστατείστην αντιπαράθεση με την πολιτική του κλει-σίματος και της διάλυσης των νοσηλευτικώνμονάδων που εφαρμόζεται.

Ταυτόχρονα η απεύθυνση στο δημόσιοσύστημα περίθαλψης αυξάνεται ταχύτατα,για τον απλούστατο λόγο ότι όσοι σε προ-ηγούμενες περιόδους είχαν την οικονομικήδυνατότητα να ''καλυφθούν'' απ' τον ιδιω-τικό τομέα, σήμερα αδυνατούν να το κάνουν.

Ο συνωστισμός που παρατηρείται πλέον δεναφορά μόνο το καθεστώς εφημερίας αλλάτείνει να γίνει μόνιμο χαρακτηριστικό τηςνοσοκομειακής λειτουργίας.

Αλλά και οι εργαζόμενοι ασφυκτιούνμέσα στην εντατικοποίηση, λόγω έλλειψηςπροσωπικού και ανυπαρξίας προσλήψεων.Με δραματικά μειωμένο εισόδημα, απλήρω-τοι επί μήνες για νυχτέρια και αργίες, σε συν-θήκες εργασίας ανθυγειινές και επικίνδυνες,με επαγγελματικές ασθένειες και εργατικά''ατυχήματα'' να κάνουν θραύση. Με τον κίν-δυνο της απόλυσης να κρέμεται πάνω απ' τακεφάλια τους και με την καθημερινή πίεσηκαι τρομοκρατία από τις διοικήσεις. Με τονσυνδικαλισμό μόνο τυπικά να υπάρχει αλλάουσιαστικά να χτυπιέται με άμεσο ή έμμεσοτρόπο. Με τις συνδικαλιστικές ηγεσίες –το-πικές και κεντρικότερες– να υπονομεύουνκάθε προσπάθεια οργάνωσης της αντίστασηςκαι της αντιπαράθεσης μ' αυτή την πολιτική.

Την ίδια στιγμή που το κράτος ''αποχω-ρεί'', ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια τα λε-γόμενα κοινωνικά ιατρεία -τα περισσότερακαθαρά συστημικές προσπάθειες (από οικο-νομικούς παράγοντες, κρατικοδίαιτες ΜΚΟ,την εκκλησία κ.λπ.)-, που επιχειρούν ν' ''απα-λύνουν'' τον πόνο, απαλλάσσοντας το σύ-στημα από την ακραία έκφραση της βάρβαρηςπολιτικής του και αμβλύνοντας την ταξικήδιάσταση της αντίθεσης που εξελίσσεται.Στην καλύτερη περίπτωση παραμένουν επι-μέρους ουτοπικές, αδιέξοδες προσπάθειεςτων εμπνευστών τους, αδυνατώντας να ε-μπνεύσουν το λαό σε μια λογική σύγκρουσηςμε την πολιτική του συστήματος.

Με αυτά τα δεδομένα, αναδεικνύεται σεκομβικό ζήτημα αυτό του συντονισμένου -παρατεταμένου αγώνα για την υπεράσπισητου δικαιώματος στην περίθαλψη. Λαός καιεργαζόμενοι στα νοσοκομεία βρίσκονταιστην ίδια πλευρά ενάντια στο σύστημα τηςεξάρτησης και της εκμετάλλευσης, που δενθέλει πλέον ούτε καν να ''επισκευάσει'' τηνανθρώπινη ύπαρξη και να αντιμετωπίσει τιςσυνέπειες της ασθένειας που δημιουργείπλέον σε μαζική κλίμακα στη βάση της πολι-τικής του. Ακόμα και ''επιστήμονες'' του συ-στήματος παραδέχονται χωρίς περιστροφέςότι η συντριπτική πλειοψηφία –αν όχι το σύ-νολο- των ασθενειών έχει κοινωνικά αίτια.Σ' επίπεδο κοινωνίας κρίνονται τα ζητήματα.Στην αντιπαράθεση με το σύστημα και τηνπολιτική του βρίσκεται η διέξοδος για το λαόκαι στον τομέα της περίθαλψης.

ότι αυτή εκδηλώνεται με μια κλίσηπρος την περιπέτεια. Έτσι, λοιπόν, ηπαιδική ηλικία είναι κατάλληλη γιανα διαμορφωθούν οι τάσεις, οι κλί-σεις, τα ιδεώδη διαμέσω της φαντα-σίας»…

Ε.∆.Ε. σε καθηγήτρια, επειδήκρατούσε αντιφασιστικόφυλλάδιο...

Μετά από «ανώνυμη» καταγγε-λία για… «διακίνηση αντιφασι-στικού φυλλαδίου», ο διευθυντήςδευτεροβάθμιας εκπαίδευσηςΣαββαϊδης προχώρησε σε ανα-φορά σε βάρος καθηγήτριας τουστο 5ου Λυκείου Ζωγράφου,επειδή μπήκε στο χώρο του σχο-λείου κρατώντας στα χέρια της -και χωρίς να… αποκρύψει- έναφυλλάδιο που καλούσε σε αντι-φασιστική κινητοποίηση, τοοποίο μοιραζόταν στην είσοδο. Ηκαθηγήτρια κινδυνεύει μάλιστανα τεθεί σε διαθεσιμότητα μέχριτην εξέταση της Ε.∆.Ε., όπως προ-βλέπει ο νέος «δημοσιοϋπαλλη-λικός κώδικας»!

…και παραπομπή γιατρούστο Υπηρεσιακό Συμβούλιο,επειδή κατήγγειλε ως επικίν-δυνα για την υγεία των νεογνών υλικά!

Συνέβη στο Νοσοκομείο Ξάνθης.Επειδή απ΄ το Μάρτη του 2011 ογιατρός ∆ημήτρης Αδαμίδης κα-τήγγειλε -και με εμπεριστατω-μένη μελέτη του- ότι τα κλιπςομφάλιου λώρου των νεογνώνείχαν σοβαρά ελαττώματα καιήταν επικίνδυνα για την υγείατους. Ο γιατρός κινδυνεύει ναβρεθεί σε αργία (!!!) γιατί άσκησεκριτική στην προϊσταμένηαρχή…

Επίθεση με μολότοφ στον«Ελεύθερο Κοινωνικό ΧώροΗλιούπολης «Συνεργείο»»

Τα ξημερώματα της ∆ευτέρας 4/3,«άγνωστοι» φασίστες επιτέθηκανμε βόμβα μολότοφ στον «Ελεύ-θερο Κοινωνικό Χώρο «Συνερ-γείο»» στην Ηλιούπολη. Έναμέλος του «Συνεργείου», που βρί-σκονταν μέσα στο χώρο, αντέ-δρασε, με αποτέλεσμα οι δράστεςνα τραπούν σε φυγή, αφήνονταςμόνο έναν… καναπέ καμένο. Θαμπορούσαν όμως οι συνέπειες ναήταν σοβαρότερες. Πρόκειται γιαμια σαφή, θρασύδειλή πράξη τρο-μοκράτησης, που εντάσσεται μέσαστο συνολικότερο κλίμα στοχο-ποίησης πολιτικών χώρων, πουπροωθεί, μεταξύ άλλων, η κυ-ρίαρχη πολιτική της φασιστικο-ποίησης. ΠΠοορρεείίαα κκααττααγγγγεελλίίααςς ττηηςς εεππίίθθεεσσηηςςδδιιοορργγααννώώννεεττααιι σσττηηνν ΗΗλλιιοούύπποολληη,,ττοο ΣΣάάββββααττοο 99//33,, σσττιιςς 1111ππ..μμ..,, ααππόόΠΠλλααττεείίαα ΚΚααννάάρριιαα..

του Σπ. Παπακωνσταντίνου

Ξανά στο δρόμο του αγώνα οι εργαζόμενοι στο Μετρό Θεσσαλονίκης

Άμεση επαναπρόσληψη όλων των απολυμένων!

ΒΒγήκαν στους δρόμους για να μην τουςπετάξουν στο δρόμο οι εργαζόμενοιτου Μετρό Θεσσαλονίκης, που από 1η

Μάρτη ξεκίνησαν 24ωρες επαναλαμβανόμε-νες απεργίες, με αίτημα να μην απολυθούν -όπως είχε διαρρεύσει η ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ ΑΕ(κύριος του έργου) και η ανάδοχος κοινο-πραξία "ΑΕΓΕΚ IMPREGILO-ANSALDO T.S.F.-SELI-ANSALDOBREDA"- οι 400 εργαζόμενοιστις αρχαιολογικές εργασίες του ΜΕΤΡΟ Θεσ-σαλονίκης (εργατοτεχνικό και επιστημονικόπροσωπικό). Το πρόσχημα για τις απολύσειςείναι η έλλειψη αντικειμένου, η οποία όμως,όπως σημειώνουν οι εργαζόμενοι, δημιουρ-γήθηκε τεχνηέντως καθώς υπάρχουν ακόμαχώροι προς αρχαιολογική διερεύνηση.

Το Σάββατο, τελικά, η εταιρία έκανεπράξη τα λεγόμενά της και προχώρησε στην

απόλυση περίπου 450 εργαζομένων. Όπωςαναφέρουν οι εργαζόμενοι, ο απώτερος στό-χος της ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ ΑΕ και της αναδόχουκοινοπραξίας είναι κοινός: επιδιώκουν μέσααπό τις εκατοντάδες απολύσεις και τις "επα-ναπροσλήψεις", τις οποίες υπόσχονται,χωρίς να τις προσδιορίζουν χρονικά, να επι-βάλουν την κατάργηση του συνόλου τωνΣΣΕ που ισχύουν μέχρι σήμερα και να επιβά-λουν για το σύνολο των εργαζομένων στοΜΕΤΡΟ μισθούς πείνας σε συνθήκες γαλέρας.Οι μαζικές αυτές απολύσεις γίνονται στο ιδι-αίτερα ευνοϊκό κλίμα που δημιούργησαν οιπροηγούμενες απολύσεις 125 εργαζομένωντο καλοκαίρι του 2012. Ανάμεσα στους απο-λυμένους τότε βρίσκονταν όλοι όσοι είχαναναπτύξει συνδικαλιστική δράση το προ-ηγούμενο διάστημα, υπερασπίζοντας τα συμ-

φέροντα των εργαζομένων του ΜΕΤΡΟ Θεσ-σαλονίκης.

Οι εργαζόμενοι συνεχίζουν τις κινητο-ποιήσεις τους με σκοπό την επαναπρόσληψητων συναδέλφων τους με μισθούς ίδιους μεαυτούς που έπαιρναν πριν.

Η πολιτική των απολύσεων, της τρομο-κράτησης του λαού και της εξαθλίωσής τουθα συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς μέχρινα μπορέσουν οι εργαζόμενοι να σταθούνστα πόδια τους και να βάλουν ένα φρένο σ'αυτήν τη λαίλαπα. Μέχρι να ξαναπάρουν τηζωή στα χέρια τους. Και όλοι αυτοί πουασκούν αυτή την αντιλαϊκή πολιτική σύ-ντομα θα ξαναβρεθούν μπροστά στο ποτάμιτης λαϊκής οργής. Γιατί όσο πιο αντιδραστικήγίνεται η πολιτική τους, τόσο πιο σκληροί θαγίνονται και οι λαϊκοί αγώνες.

ΕΕΚΚΠΠΑΑΙΙ∆∆ΕΕΥΥΤΤΙΙΚΚΟΟΙΙ Σάββατο 9 Mάρτη 201366 Προλεταριακή Σημαία

Κοινή ανακοίνωση του Εκπαιδευτικού Ομίλου και των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών

ΕΜΠΡOΣ! Oι εκπαιδευτικοί δε θα σκύψουν το κεφάλι

Η επίθεση στους εκπαιδευτικούς είναι συνεχής. Πληθώρα

μέτρων, προεδρικών διαταγμάτων και εγκυκλίων προωθούνται

κάθε βδομάδα (!) δημιουργώντας μια εργασιακή κόλαση στον

κλάδο. Την ίδια στιγμή η ολοκληρωτική απόσυρση των

ομοσπονδιών ∆ΟΕ ΟΛΜΕ έχει φτάσει στο σημείο που ακόμα

και η συζητημένη 48ωρη απεργία έχει πια αναιρεθεί.

Η συνδικαλιστική ηγεσία θέλει να πετύχει να περάσουν τα

πάντα χωρίς να μπορέσει να εκδηλωθεί καμία αντίσταση από

τον κλάδο. Και αυτό παρά το γεγονός ότι η κινητοποίηση της 2

Μάρτη (η οποία δεν ξεκίνησε από τις ομοσπονδίες, άλλο αν

τελικά αναγκάστηκαν να καλέσουν κι αυτές) δεν ήταν καθόλου

αποθαρρυντική.

Σε αυτή τη συγκυρία, ο Εκπαιδευτικός Όμιλος/Αντιτετράδια

της Εκπαίδευσης και οι Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών

αποφάσισαν να παρέμβουν από κοινού τόσο σε σχέση με

τα βασικά πολιτικά και συνδικαλιστικά ζητήματα της περιόδου

όσο και σε σχέση με ιδιαίτερα κινηματικά ζητήματα.

Ακολουθεί η κοινή ανακοίνωση:

11)) Η κρίση δεν έπεσε από τονουρανό. ΕΕίίννααιι ώώρριιμμοο φφρροούύττοο ττηηςςσσυυννοολλιικκήήςς κκρρίίσσηηςς πποουυ ααφφοορράά ττοο ιιμμ--ππεερριιααλλιισσττιικκόό –– κκααππιιττααλλιισσττιικκόό σσύύ--σσττηημμαα και που επιτάθηκε στη χώραμας από μία αντιλαϊκή πολιτικήκαι από την πλήρη παραρτηματο-ποίηση της χώρας από τον ιμπερια-λισμό των ΗΠΑ-ΕΕ και τηνπαράδοση των εργαζομένων στηβαρβαρότητα του ξένου και ντόπιοκεφαλαίου. Αυτοί που γέννησανκαι ανάθρεψαν την κρίση εμφανί-ζονται τώρα ως σωτήρες. ∆ενέχουν δικαίωμα να μιλούν όσοι μα-κελεύουν τον κόσμο, βιάζουν τοπεριβάλλον, ανοίγουν τις πόρτεςτης κόλασης για τους εργαζομέ-νους και τη νεολαία. Σερβία, Πα-λαιστίνη, Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη,Μάλι είναι λίγα μόνο από τα ματω-μένα χνάρια τους. ΚΚάάθθεε ππρροοοοδδεευυττιι--κκόόςς άάννθθρρωωπποοςς δδεενν μμπποορρεείί ππααρράά ννααεείίννααιι εεχχθθρρόόςς,, ττααξξιικκόόςς ήή οορρκκιισσμμέέννοοςςααννττίίππααλλοοςς ττοουυ ιιμμππεερριιααλλιισσμμοούύ κκααιιττωωνν σσυυννεερργγώώνν ττοουυ όόπποουυ γγηηςς..

22)) ΗΗ κκυυββέέρρννηησσηη ΣΣααμμααρράά μμεε ττααδδύύοο δδεεκκααννίίκκιιαα ττηηςς ((ΒΒεεννιιζζέέλλοοςς --ΚΚοουυββέέλληηςς)) έβγαλε το κνούτο στολαό που ζητάει ψωμί. Μετρό, ναυ-τεργάτες, αγρότες, κατειλημμένασπίτια, συλλήψεις, βασανισμοί, δο-λοφονίες αλλοδαπών, «σκούπες»,«Ξένιος ∆ίας» όλα δείχνουν ότι ητρικομματική συμπαιγνία αξιοποι-ώντας τα υποταγμένα ΜΜΕ (τωνεθνικών εργολάβων και εφοπλι-στών) αλλά και τις ένοχες σιωπέςτων συνδικαλιστικών ηγεσιώνετοιμάζει απέραντα στρατόπεδα,καταστολή, φυλακίσεις, τιμωρίες.Στο στόχο της έχει τα συνδικάτακαι την αριστερά δηλαδή όποιοςδεν μπαίνει στο νέο καταμερισμόπειθάρχησης.

Η κυβέρνηση της Ν∆ εφαρμόζειτο νόμο του χωροφύλακα, ξεθάβειπαλιές συνταγές ετοιμάζει τη «σι-δερένια φτέρνα» για να πατήσειτους εκτός των τειχών.

ΝΝαα εεττοοιιμμαασσττοούύμμεε ιιδδεεοολλοογγιικκάά,,πποολλιιττιικκάά κκααιι οορργγααννωωττιικκάά γγιιαα χχεειι--ρρόόττεερρεεςς μμέέρρεεςς κκααιι νναα εεξξοοππλλιισσττοούύμμεεγγιιαα ππααρρααττεεττααμμέέννοο ααγγώώνναα..

∆εν τους φοβόμαστε, τους υπο-λογίζουμε, θα τους νικήσουμε. Κα-νένας δεν είναι δυνατότερος απότον οργανωμένο και αποφασισμένολαό που παλεύει για το δίκιο του.

33)) Τώρα όμως γεννιούνται καινέες αυταπάτες. Η εκλογομανία καιτο κυνήγι μιας αριστερής ή μετα-βατικής κυβέρνησης σκουριάζουντα μυαλά ή τα όπλα μας, θολώνουντο τοπίο. ΑΑννττίί γγιιαα ττοουυςς ααννααγγκκααίίοουυςςααγγώώννεεςς ξξεεππρροοββάάλλλλεειι ηη...... κκάάλλππηη κκιιααννττίί γγιιαα ττοο σσυυννττοοννιισσμμόό ττωωνν ααγγωωννιι--σσττώώνν εεφφεευυρρίίσσκκοοννττααιι εεύύκκοολλεεςς λλύύ--σσεειιςς κκααιι λλεεξξιικκάά ααιιττηημμάάττωωνν.. ∆εν μαςλείπει κατάλογος αιτημάτων.

Λείπει ο χάρτης και ο μπούσου-λας των αγώνων. Ως εκ τούτου κά-ποιο «πλαίσιο» που κυκλοφορείστην εκπαίδευση για να υπερβούμετις γονατισμένες ηγεσίες σεOΛΜΕ/∆OΕ κ.λπ. δεν μας βγάζειαπό το αδιέξοδο. Το πλαίσιο αυτόκαλεί σε «παύση πληρωμών», σε«διαγραφή του χρέους», σε «απα-γόρευση των απολύσεων», για ναπροσγειωθεί (μετά από όλα αυτά ταριζοσπαστικά) στην «αναδιανομήτου πλούτου» και σε «ριζική αλ-λαγή του φορολογικού συστήμα-τος». Με το απαραίτητο κερασάκιτης «ανατροπής της κυβέρνησηςαλλά και κάθε άλλης που θα εφαρ-μόσει αυτή την πολιτική». Κίνημαγια την κυβερνητική εναλλαγή,λοιπόν...

∆υσκολευόμαστε, σε κάθε περί-πτωση και πέρα από τις διαφωνίεςμας, να κατανοήσουμε πως είναιδυνατόν ένα πολυσέλιδο πλαίσιοδεκάδων στόχων και αιτημάτων(που αποτελεί το σύνολο της πολι-τικής γραμμής πολιτικών φορέων)να φιλοδοξεί να παίξει το ρόλο τουεργαλείου δράσης. ΗΗ ααλλήήθθεειιαα εείίννααιιόόττιι θθαα εελλππίίζζααμμεε ππωωςς ηη κκρριισσιιμμόόττηητταα

ττηηςς κκααττάάσστταασσηηςς θθαα ππεερριιόόρριιζζεε ττιιςςχχρρόόννιιεεςς αασσθθέέννεειιεεςς ττωωνν κκααππέέλλωωνν,,ττηηςς ααπποογγεείίωωσσηηςς κκααιι ττηηςς φφυυγγήήςς ααππόόττηηνν ππρρααγγμμααττιικκόόττηητταα,, αασσθθέέννεειιεεςςπποουυ χχααρραακκττηηρρίίζζοουυνν ττηηνν ααρριισσττεερράάττόόσσαα χχρρόόννιιαα.. Εντυπωσιαζόμαστε,επίσης, από το πόση γοητεία ασκείη αντίστοιχη πολιτική κουλτούρατου ΠΑΜΕ και αντιγράφεται τόσοεπιτυχημένα από τους εμπνευστέςτου πλαισίου.

Η Εκπαίδευση στο απόσπασμα

44)) ΜΜεειιώώσσεειιςς μμιισσθθώώνν κκααιι σσυυννττάά--ξξεεωωνν,, ((σσυυγγχχωωννεεύύσσεειιςς)) σσχχοολλεείίωωνν κκααιιππεερριικκοοππέέςς,, ααξξιιοολλόόγγηησσηη κκααιι ααπποολλύύ--σσεειιςς,, ττοο φφθθηηννόό,, κκααιι ππεειιθθααρρχχηημμέέννοοσσχχοολλεείίοο μμεε έένντταασσηη ττωωνν ττααξξιικκώώννφφρρααγγμμώώνν για να σπουδάσουν λιγό-τερο οι φτωχοί και οι μαθη-τές/σπουδαστές να μαθαίνουν τη«γεωμετρία» του υποαμοιβόμενουεργάτη, του σκυφτού υπάλληλουκαι του φοβισμένου πολίτη.

Ταυτόχρονα το σχέδιο «Αθηνά»αναγκάζει σε μετανάστευση τονσπουδαστικό πληθυσμό, εντείνει τιςπιέσεις στους φτωχούς ν’ ακολου-θήσουν τη φυσική πορεία τους δη-λαδή να γονατίσουν αγράμματοικλώνοι. Αυτό είναι το σχέδιό τουςαλλά διόλου δε σημαίνει ότι θα πε-ράσει. Αν οι γονατισμένες και συ-ναινετικές κορυφές σε ΓΣΕΕ/Α∆Ε∆Υκαι OΛΜΕ/∆OΕ έχουν αποφασίσεινα υψώσουν λευκή σημαία και νασυνεργαστούν με τους σφαγής μαςεεμμεείίςς δδεενν υυπποογγρράάφφοουυμμεε θθαα μμααςςββρροουυνν ααππέέννααννττίί ττοουυςς ααπποοφφαασσιισσμμέέ--ννοουυςς,, ωωρριιμμόόττεερροουυςς,, οορργγααννωωμμέέννοουυςς,,ππααννέέττοοιιμμοουυςς γγιιαα ττηηνν υυππεερράάσσππιισσηηττηηςς δδωωρρεεάάνν δδηημμόόσσιιααςς εεκκππααίίδδεευυσσηηςς..Ας το λάβουν σοβαρά υπόψη τους.∆εν έχουν ούτε ένα κόκαλο ανοχήςμας! Θα μείνουν στην ταξική πάληκαι την ιστορία σαν «το τάγμα τωνελεεινών συνεργατών».

55)) Μπροστά σε αυτή την κατά-σταση οι συνδικαλιστικές ηγεσίεςτων εκπαιδευτικών ομοσπονδιών¬δέσμιες της ένταξής τους στο κυ-βερνητικό μπλοκ αλλά και στο μο-νόδρομο του καπιταλισμού και τηςιμπεριαλιστικής εξάρτησης¬ ούτεθέλουν ούτε μπορούν να αναλά-βουν την οργάνωση των απαιτού-μενων αγώνων. Με αυτή τηνέννοια, είναι επείγουσα και κρίσιμηανάγκη:

• τα πρωτοβάθμια σωματεία ναγίνουν ζωντανά και μαζικά κύτ-ταρα συζήτησης και αγώνα.

• αυτά τα πρωτοβάθμια σωμα-τεία να συντονίζουν τις αγωνιστι-κές τους δράσεις.

Το πλαίσιο συσπείρωσης τωνεργαζομένων αλλά και συντονι-σμού σωματείων πρέπει να είναιπλαίσιο αγώνα που συσπειρώνειεργαζομένους σε μια πραγματικήβάση, που δημιουργεί κοινωνικέςσυμμαχίες και που απαντάει ταπραγματικά ζητήματα. Με βάσηαυτή τη λογική, θεωρούμε ότι οιάξονες πάλης είναι οι εξής:

•• ΑΑννααττρροοππήή ττωωνν μμννηημμοοννίίωωνν,,ΑΑννττίίσστταασσηη σσττηηνν εερργγαασσιιαακκήή κκααιι κκοοιι--

ννωωννιικκήή ββααρρββααρρόόττηητταα πποουυ εεππιιββάάλλ--λλοουυνν ΕΕΕΕ -- ∆∆ΝΝΤΤ -- κκεεφφάάλλααιιοο κκααιι οοιικκυυββεερρννήήσσεειιςς ττοουυςς..

•• ∆∆ηημμόόσσιιαα ∆∆ωωρρεεάάνν ΠΠααιιδδεείίαα γγιιααόόλλοουυςς.. ΌΌχχιι σσττηηνν εεκκππααίίδδεευυσσηη ττωωννμμννηημμοοννίίωωνν,, ττηηςς φφττώώχχεειιααςς,, ττηηςς υυπποο--ττααγγήήςς κκααιι ττωωνν ττααξξιικκώώνν φφρρααγγμμώώνν --OOύύττεε έένναα εευυρρώώ ααππόό ττηηνν ττσσέέππηη ττωωννγγοοννιιώώνν..

•• ΌΌχχιι σσττηηνν ααξξιιοολλόόγγηησσηη -- ννααααπποοσσυυρρθθεείί ττοο ΠΠ∆∆ -- ΑΑννααττρροοππήή ττοουυννόόμμοουυ γγιιαα ττοο ννέέοο μμιισσθθοολλόόγγιιοο --φφττωωχχοολλόόγγιιοο.. ΌΌχχιι σσττιιςς ααπποολλύύσσεειιςς,,ττηη δδιιάάλλυυσσηη ττωωνν εερργγαασσιιαακκώώνν σσχχέέ--σσεεωωνν κκααιι ττηη φφοορροολληησσττεείίαα.. ΜΜόόννιιμμηηκκααιι σσττααθθεερρήή δδοουυλλεειιάά μμεε δδιικκααιιώώ--μμαατταα γγιιαα όόλλοουυςς.. ΖΖωωήή μμεε ααξξιιοοππρρέέ--ππεειιαα κκααιι δδιικκααιιώώμμαατταα γγιιαα όόλλοουυςς σσεεδδηημμόόσσιιοο κκααιι ιιδδιιωωττιικκόό ττοομμέέαα!!

•• ΚΚάάττωω τταα χχέέρριιαα ααππόό ττιιςς ααππεερρ--γγίίεεςς,, ττιιςς πποολλιιττιικκέέςς κκααιι σσυυννδδιικκααλλιι--σσττιικκέέςς εελλεευυθθεερρίίεεςς..

Πάνω λοιπόν, στα ζητήματα αιχ-μής που αναδεικνύονται μπορεί καιπρέπει να υπάρξει άμεσα κλιμάκωσητου απεργιακού αγώνα, δημιουργίααπεργιακών επιτροπών και πλατύςσυντονισμός σωματείων.

Τι να κάνουμε;

66)) Οι παλινωδίες των Ομοσπον-διών και η υπονόμευση από τημεριά τους στη δημιουργία όρωνγια απεργιακή κλιμάκωση αναπα-ράγουν την αδράνεια και την ηττο-πάθεια. Οι εκπαιδευτικοί μεκαθημερινή επαφή με τα παιδιάτου λαού (και με τη δύναμη πουμας δίνει το γεγονός αυτό) μπορείκαι πρέπει να οργανώσουμε τον

αγώνα ενάντια στον οδοστρωτήρατου συστήματος. Η οργάνωση τωνδιαδηλώσεων και του απεργιακούαγώνα δεν μπορεί να περιμένει!

77)) OO ΕΕκκππααιιδδεευυττιικκόόςς ΌΌμμιιλλοοςς καιοοιι ΑΑγγωωννιισσττιικκέέςς ΚΚιιννήήσσεειιςς ΕΕκκππααιιδδεευυ--ττιικκώώνν επιδιώκουν και διερευνούνέναν κοινό βηματισμό για να ανα-τραπεί η ισχύουσα κατάσταση. Θέ-λουμε να σπάσουμε τα δεσμά τηςυποταγής, του συμβιβασμού καιτης μοιρολατρίας και να συμβάλ-λουμε στη γέννηση και ανάπτυξηενός ρωμαλέου μετώπου Αντίστα-σης και ∆ράσης. Αναγνωρίζουμετις δυσκολίες, τους αρνητικούς συ-σχετισμούς αλλά θα παλέψουμε γιατην ανατροπή τους.

Σ’ αυτόν το δύσκολο αλλά ελπι-δοφόρο δρόμο σε καλούμε να βαδί-σεις μαζί μας να συστρατευτείς καιν’ αγωνιστείς.

Όπως κάναμε ως τα σήμερα,όπως ορίζουν οι καιροί και οι ανάγ-κες μας.

ΝΝαα κκάάννοουυμμεε ττοο κκάάθθεε σσχχοολλεείίοο,,σσωωμμααττεείίοο κκααιι γγεειιττοοννιιάά ««άάππααρρττοο κκάά--σσττρροο»»,, μμεεττεερρίίζζιι ααγγώώνναα,, εερργγαασσττήήρριιιιδδεεώώνν,, σσττίίββοο ααγγωωννιισσττώώνν..

OOιι εεκκππααιιδδεευυττιικκοοίί ααυυττήήςς ττηηςςχχώώρρααςς έέχχοουυνν χχρρέέοοςς νναα σσττααθθοούύνν σσττοοππλλεευυρρόό ττωωνν μμααθθηηττώώνν κκααιι ττοουυ λλααοούύκκααιι νναα δδιιδδάάξξοουυνν μμεε ττοο ζζωωννττααννόό ππαα--ρράάδδεειιγγμμάά ττοουυςς..

ΑΑννττίίσστταασσηη,, οορργγάάννωωσσηη,, κκλλιιμμάά--κκωωσσηη ττωωνν ααγγώώννωωνν!!

ΤΤοο μμέέλλλλοονν ααννήήκκεειι σσττοονν κκόόσσμμοοττηηςς δδοουυλλεειιάάςς..

ΌΌλλοοιι σσττοονν ααγγώώνναα..

Φασιστική «διάπλαση

ΜΜαθήματα ναζιστικής ιδεολογίας ξεκίνησε η φασιστική συμ-μορία της Χρυσής Αυγής. Με το προκλητικό τίτλο «∆ιά-πλαση των παίδων», οργανώνει άλλο ένα τάγμα εφόδου κι

εφορμά εναντίον μικρών παιδιών. Οι φασίστες σύλησαν την Ιστορία, χρησιμοποιώντας το όνομα ενός

πασίγνωστου παιδικού περιοδικού που εξέδιδε ο Γρ. Ξενόπουλος, τοοποίο, φυσικά, καμία σχέση δεν είχε με τη μιαρή ιδεολογία τους. Ακο-λουθούν στην περίπτωση του ονόματος την γνωστή τακτική τους, ναοικειοποιούνται πράγματα αλλοιώνοντας και προβοκάροντάς τα. Τοσυγκεκριμένο περιοδικό, που κινούνταν σαφέστατα μέσα στα όρια τηςαστικής ιδεολογίας, από το 1879 και για 70 χρόνια που εκδιδόταν, φι-λοξένησε κείμενα γνωστών λογοτεχνών με προοδευτικά χαρακτηρι-στικά. Ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου, συγγραφέας του γνωστού βιβλίου«Τα ψηλά βουνά», που η εκκλησία ζήτησε να καεί μαζί με άλλα ανα-γνωστικά που ήταν γραμμένα στη δημοτική γλώσσα, δημοσίευε τα-κτικά στη «∆ιάπλαση» διηγήματα και ποιήματα.

Είναι φανερό, πως με την κίνησή της αυτή, η φασιστοσυμμορίαθέλει να αποκτήσει βάσεις στη νεολαία. Προσπαθεί με κάθε τρόπο ναδιεισδύσει στα σχολεία εντάσσοντας στις γραμμές ό,τι κινείται, όμωςγνωρίζει καλά πως αυτό έχει κοντά ποδάρια. Η νεολαία δεν είναι δε-δομένη κι αν αποφασίσει να διεκδικήσει τα δικαιώματά της, θα συγ-κρουστεί μαζί της. Πάει, λοιπόν, πιο πίσω, στις ηλικίες των παιδιώνδημοτικού. Θέλει να πλάσει σύμφωνα με τα δικά της απαίσια χαρα-κτηριστικά τα παιδιά, που πρόθυμα της παραχωρούν τα ενήλικα μέλητης. Χρειάζεται πιο σταθερούς φασιστικούς θύλακες.

Την ίδια στιγμή, με την ανοχή του συστήματος που την τρέφεικαι με την κραυγαλέα στήριξη ποικίλων ΜΜΕ, χρησιμοποιεί τονχαμηλό κουρνιαχτό που σηκώνουν, για να θέσει τις απόψεις τηςπρος συζήτηση. Ανασκευάζει και επιτίθεται ταυτόχρονα, όπως τησυμφέρει, για να προβληθεί, όπως μπορεί. Αναζητά, μέσω της προ-βολής των πράξεών της, νέο ακροατήριο. Λαϊκίζει πάνω σε υπαρ-κτά προβλήματα της εκπαίδευσης, για να τη διαλύσει. Ανακοινώνειπως θα φτιάξει παιδικούς σταθμούς μόνο για Έλληνες, δείχνονταςτους μετανάστες σαν την αιτία της διάλυσής τους, απαλλάσσοντας

ΕΕΡΡΓΓΑΑΖΖΟΟΜΜΕΕΝΝΟΟΙΙ 77Σάββατο 9 Mάρτη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Το φιλεργατικό προσωπείο της Ελντοράντο Γκολντ

««ΕΕίμαστε ήδη πάνω από1.000... και προχωράμε!»«Είμαστε 1.200 και σας κοι-

τάζουμε στα μάτια!» Με αυτά τασλόγκαν και με φωτογραφίες ερ-γαζομένων στα ορυχεία η «Ελλη-νικός Χρυσός» (δηλαδή η...καναδική «Ελντοράντο Γκολντ»με τη συνδρομή της «Άκτωρ» του

Μπόμπολα) έστησε τις ολοσέλιδεςδιαφημίσεις της στον Τύπο αμέσωςμετά τη νυχτερινή επίθεση στις εγ-καταστάσεις της εταιρείας. Τηνίδια περίοδο, και έχοντας πάρει τοσήμα της εταιρείας για δυναμική«αντεπίθεση» στις μαζικές και εν-τεινόμενες κινητοποιήσεις τωνκατοίκων της περιοχής, τα αστικά

κανάλια έστησαν εκπομπές πουπρόβαλλαν σε αντιπαράθεση τουςκατοίκους που αντιστέκονται σταμεταλλεία και τους εργαζόμενουςπου υπερασπίζονται το έργο πουτους δίνει δουλειά.

Για μια ακόμη φορά, το κεφά-λαιο και οι ντόπιοι εκπρόσωποίτου προσπαθούν να διχάσουν τολαό, να αξιοποιήσουν το πιεστικόκαι απάνθρωπο κοινωνικό και ερ-γασιακό περιβάλλον ΠΟΥ ΟΙ Ι∆ΙΟΙ∆ΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΡΑ-ΓΟΥΝ για να δημιουργήσουν αντι-θέσεις στα πλαίσια τουλαϊκού-εργατικού κινήματος, τιςοποίες θα εκμεταλλευτούν για νακάμψουν τις αντιστάσεις και νασυνεχίσουν ανεμπόδιστα την προ-ώθηση των συμφερόντων τους.Πίσω από τα πρόσωπα των εργα-ζομένων προσπαθούν να κρύψουντο δικό τους πρόσωπο: το πρό-σωπο της αδιαφορίας για την αν-θρώπινη ζωή, της εκμετάλλευσηςκαι της καταπίεσης, της ισοπέδω-σης των εργατικών και λαϊκών δι-καιωμάτων και κατακτήσεων.

Γι’ αυτά τα πρόσωπα που σή-μερα χρησιμοποιούν ως προσω-πείο τρέφουν ΤΗΝ Ι∆ΙΑΑ∆ΙΑΦΟΡΙΑ που τρέφουν και γιατους υπόλοιπους κατοίκους τηςπεριοχής που αγωνίζονται για τοντόπο τους. Το ότι σήμερα τους βγά-ζουν μπροστά, το «φιλικό» χτύ-πημα στην πλάτη και η«κατανόηση» της πραγματικήςαγωνίας τους για δουλειά δενείναι τίποτε άλλο παρά ένα κακό-γουστο θέατρο που παίζεται στιςπλάτες ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣΤΑΞΗΣ. Γιατί οι 1.200 εργαζόμενοιτης «Ελληνικός Χρυσός» δεν είναι

παρά οι άνεργοι που γεννά αυτή ηπολιτική μμέέσσαα σσεε μμίίαα μμόόλλιιςς μμέέρραα.Γιατί η «ανάπτυξη» την οποία επι-καλούνται οι διαφημίσεις της εται-ρείας και της οποίας υπεραμύνεταιο Σαμαράς και τα αστικά επιτελεία,οι «επενδύσεις» για τις οποίες πα-ρακαλάει η ντόπια άρχουσα τάξη,έχουν ως όρο τη διάλυση των ερ-γασιακών σχέσεων και την υπο-δούλωση της εργατικής τάξης.

Το κεφάλαιο ποτέ μα ποτέ δενλειτούργησε με γνώμονα τα συμ-φέροντα ή τις ανάγκες της εργατι-κής τάξης και των λαών.Μοναδικό του κριτήριο ήταν, είναικαι θα παραμείνει το κέρδος, η άντ-ληση της μεγαλύτερης δυνατήςυπεραξίας από την εκμετάλλευσητης ανθρώπινης εργασίας.

Το κεφάλαιο ποτέ δεν λειτούρ-γησε με βάση ευαισθησίες γύρωαπό την ανθρώπινη ζωή. Το απο-δεικνύουν οι χιλιάδες νεκροί απότα λεγόμενα εργατικά ατυχήματα,τα εκατομμύρια των εκτοπισμένωνκαι τα καραβάνια των μετανα-στών, το μαρτυρούν οι πόλεμοι καιοι αιματοχυσίες που πυροδοτούν οιιμπεριαλιστές και οι ανταγωνισμοίτους.

Το κεφάλαιο ποτέ δεν λειτούρ-γησε με βάση ευαισθησίες για τοφυσικό περιβάλλον. Τρανές απο-δείξεις είναι οι χώρες κι οι περιο-χές του πλανήτη που μολύνονταικαι ερημώνονται στο βωμό τωνκαπιταλιστικών-ιμπεριαλιστικώνκερδών, οι θηριώδεις περιβαλλον-τικές καταστροφές από κακοσυν-τηρημένα εργοστάσια, το«ιαπωνικό θαύμα» που πρόσφαταμετατράπηκε σε ιαπωνικό εφιάλτη.

Η καπιταλιστική ανάπτυξη

δεν λογάριασε ποτέ το μέλλον τηςανθρωπότητας. Γιατί τα ίδια τηςτα χαρακτηριστικά το υπονο-μεύουν.

«Θα βυθίσουμε την περιοχή στηνανέχεια, στη φτώχεια και στην ανερ-γία, ή θα πάει μπροστά;» αναρωτή-θηκε ο πρόεδρος του ΕργατικούΚέντρου Χαλκιδικής, ΆγγελοςΠράτσας, χαιρετίζοντας εκδήλωσηυπέρ της επένδυσης του χρυσωρυ-χείου στις Σκουριές. Ας αναλογι-στεί, λοιπόν, ο κύριος Πράτσας,όπως και οι μεγαλοσυνδικαλιστά-δες της ΓΣΕΕ που έκφρασαν αντί-στοιχη στήριξη στο έργο, με τιόρους θα δούλευαν αυτοί οι 1.200εργαζόμενοι και πού θα ήταν οι(καλοί, όπως οι ίδιοι δηλώνουν)μισθοί τους, εάν δεν υπήρχε αυτόςο μεγαλειώδης, πολύχρονος αγώ-νας ενάντια στην καταστροφή τηςπεριοχής, εάν δεν ήταν τόσο μα-ζικά και αποφασιστικά καταγραμ-μένη η μυριόστομη αντίθεση σταμεταλλεία χρυσού.

∆εν δικαιούται να μιλάει γιαεργατικά δικαιώματα και να εγκα-λεί τον αγωνιζόμενο λαό της Χαλ-κιδικής αυτή η συνδικαλιστικήηγεσία που έχει διαλύσει το εργα-τικό κίνημα, που κήρυττε και προ-ωθούσε την ταξική υποταγή, αυτήη συνδικαλιστική ηγεσία που σή-μερα νομιμοποιεί το μεγάλο κεφά-λαιο να εμφανίζεται στηΧαλκιδική με φιλεργατικό προσω-πείο, ως εγγυητής του δικαιώματοςστη δουλειά!!!

∆εν έχουμε τίποτε ενάντιαστους εργαζόμενους της «Ελληνι-κός Χρυσός» και θεωρούμε ότιείναι λάθος να αντιμετωπίζονταιως εχθροί. Ούτε θα τους φορτώ-σουμε τις ευθύνες για την κατα-στροφή που προκαλεί αυτή ητερατώδης εγκατάσταση. Όπωςδεν έχουμε τίποτε ενάντια στουςεργαζόμενους της Λάρκο, τηςΑλουμίνας και των δεκάδων βιο-μηχανιών που καταστρέφουν τοπεριβάλλον. Όπως δεν έχουμε τί-ποτε ενάντια στους εργαζόμενουςστην πολεμοβιομηχανία που πα-ράγει τα όπλα που θα ματοκυλή-σουν τους λαούς. Γνωρίζουμε ότιστην καπιταλιστική κοινωνία ηεργατική τάξη δεν μπορεί να επι-βάλει το τι είδους επενδύσεις καιμε ποιους όρους θα γίνουν. Και θε-ωρούμε ότι είναι λάθος να τηςανατίθεται τέτοιος ρόλος και νατης ζητούνται τέτοιες ευθύνες τηνώρα που η πολιτική εξουσία βρί-σκεται στα χέρια του αντιπάλου,της αστικής τάξης. Σ’ αυτήν τηνκοινωνία η εργατική τάξη είναιαναγκασμένη να δουλεύει με τουςόρους που επιβάλλει το κεφάλαιο.Πρέπει και μπορεί να παλεύει γιατη βελτίωση αυτών των όρων,αλλά γνωρίζοντας πάντα ότι αργάή γρήγορα θα βρίσκει μπροστά τηςτο όριο που λέγεται πολιτικήεξουσία.

Ωστόσο, από αυτό το σημείομέχρι το να λειτουργούν οι εργαζό-μενοι ως φερέφωνα της εργοδο-σίας υπάρχει τεράστια διαφορά.Και είναι αυτό που οφείλει να ανα-δειχτεί σε αυτήν την αντιπαρά-θεση.

των παίδων» ή εκπαιδεύοντας φονιάδεςτις κυβερνήσεις. Παρουσιάζονται σαν Μεσσίες.

Η ανακοίνωση που συνοδεύει τη δημιουργία του φασιστικού παι-δομαζώματος, δείχνει πως εκφράζει την πιο αντιδραστική αστική ιδε-ολογία. Η δημιουργία των κατηχητικών της είναι μια «προσπάθειααναγέννησης του ελληνικού πνεύματος» και γι’ αυτό μιλάει στα παιδιά«για τη γέννηση του αρχαίου κόσμου σύμφωνα με την αρχαία ελλη-νική σκέψη, τους ολύμπιους θεούς, το αρχαίο ελληνικό πάνθεον καιτη χριστιανική πίστη». Αν κοιτάξει κανείς τη αστική φρασεολογία, θαδιαπιστώσει πλήρη ταύτιση απόψεων. Η προγονοπληξία και η προγο-νολατρεία, το συνονθύλευμα παγανισμού, αρχαιότητας και χριστιανι-σμού ήταν στοιχείο της αστικής προπαγάνδας από τα πρώτα βήματατου ελληνικού κράτους. Αν εξαιρέσει κανείς τις καθαρευουσιάνικες εκ-φράσεις που έχουν επαλειφθεί, το σχολείο αυτά προβάλει. Το «ΕλλάςΕλλήνων Χριστιανών» διδασκόταν και διδάσκεται στα σχολεία με διά-φορους σύγχρονους, πιο εύπεπτους τρόπους. Ετσι, δεν απαιτείται κά-ποιος μαθητής να συγκρουστεί με την κυρίαρχη ιδεολογία τουσχολείου, απλά εμβαθύνει με μεγαλύτερο φανατισμό. Η οικογένεια δενείναι μόνο κατά τους φασίστες η βάση της κοινωνίας, αλλά και κατάτην αντίληψη όλων των σχολικών βιβλίων Αγωγής Πολίτη. Είναιάλλος ένας τρόπος άρνησης της ταξικότητας της κοινωνίας. Ταυτό-χρονα, αναπαράγεται η αστική αντίληψη περί κρίσης αξιών, μόνο πουοι φασίστες την εκφράζουν με μεγαλύτερη ένταση ξεδιπλώνοντας ένανηθικό πανικό.

Για τους φασίστες η ιστορία ήταν πάντα μεγάλο αγκάθι. Σε ότιαφορά τους ίδιους, είναι πολύ νωπή η γραφή της. Το ίδιο νωπές είναικαι οι μνήμες των λαών που βίωσαν τις θηριωδίες τους. Η ιστορία γιατους φασίστες δεν έχει γεγονότα αλλά ιδέες, δεν έχει λαούς αλλά ηγέ-τες, δεν έχει αιτίες αλλά μύθους. Ο φασίστας αναζητά μέσα από τηνιστορία έναν ήρωα, για να πει στους ανθρώπους πως δεν ορίζουν οιίδιοι την μοίρα τους. Ο Γεωργαλάς, στον οποίο στηρίζονται, γράφει:«∆εν έχει σημασία, αν ο ήρωας ήταν πραγματικός ή φανταστικός. ∆εν έχεισημασία, αν και εφόσον ήταν πραγματικός, αν είχε τις ιδιότητες αυτές ή όχι.Όταν πια καθιερωθεί στην παιδική συνείδηση κάποιος σαν ήρωας, αρχίζει ηκυρίως φάση της προπαγάνδας».

Μέσα από το αρχαιοελληνικό πνεύμα διαπαιδαγωγούν τα παιδιάστη ναζιστική προπαγάνδα, υποστηρίζοντας, πως υπάρχουν ανώτεροικαι κατώτεροι λαοί, περιούσιοι και υπάνθρωποι. Πρέπει να διδαχτούν,πως ο αλλοδαπός συμμαθητής φταίει για τα δεινά των Ελλήνων. Πρέ-πει να δράσουν εναντίον του. Πρέπει να εκπαιδευτούν στο θάνατο. Νασκοτώνουν και να σκοτώνονται χωρίς σκέψη. Μαθαίνουν να περι-φρονούν τον αδύναμο και επιδεικτικά να τον χτυπάνε. Ο θάνατος τωναδυνάτων κάθε είδους είναι, κατά το φασισμό, προσφορά στον αγώναγια την επικράτησης της ανώτερης φυλής. Ο προσηλυτισμός των παι-διών από τη Χρυσή Αυγή ακολουθεί τα πρότυπα της διαπαιδαγώγησηςτων παιδιών από τους ναζί του Χίτλερ. Στη βασική ιδέα και στα περισ-σότερα σημεία, είναι απλή αντιγραφή των αντιλήψεων και πρακτικώντου Χίτλερ και του Γκέμπελ. Το παιδί έπρεπε να έχει κάποια χαρακτη-ριστικά Αρίου και στη συνέχεια να διαπαιδαγωγηθεί ανάλογα.

Στα παιδιά ο φασισμός επιφυλάσσει τη μοίρα των αδυνάτων. Εκα-τομμύρια ήταν τα νεκρά παιδιά θύματα του β΄ παγκόσμιου πολέμου.Εξοντώνονταν στους θαλάμους αερίων των στρατοπέδων συγκέντρω-σης. Νεογέννητα σφαγιάζονταν, οι έγκυες ξεκοιλιάζονταν και οι έφη-βοι εκτελούνταν μαζί με τους άντρες. Στο ∆ίστομο, στη Βιάννο, σταΚαλάβρυτα, στον Χορτιάτη, στην Κοκκινιά και αλλού, τα παιδιά ακο-λούθησαν στο θάνατο τους μεγάλους. Η εκτέλεση 202 παιδιών στηνΤσεχοσλοβακία, 82 από αυτά από το χωριό Λίντιτσε, αποκαλύπτει ποιαείναι η μοίρα των παιδιών στα χέρια φασιστών.

Ο φασισμός προσπαθεί με κάθε τρόπο να κάνει την παρουσία αισθητήστα σχολεία. Στοχοποιεί εκτός από τους μετανάστες, κάθε δημοκρατικήφωνή μαθητή ή εκπαιδευτικού. Ως ρουφιάνοι που είναι, χρησιμοποιών-τας τους νόμους του συστήματος, συκοφαντούν και καταγγέλλουν προ-οδευτικούς εκπαιδευτικούς. Προσπαθούν να μπουν φραγμός σε κάθεδράση που κινείται εκτός αναλυτικού προγράμματος. ∆είχνουν στην κυ-βέρνηση ποιον εκπαιδευτικό πρέπει να εκτελέσει, απολύοντάς τον.

Το φασισμό τον τσακίζεις καταστρέφοντας τη μήτρα που τον γεννά.Χωρίς το ξεδίπλωμα των αγώνων που θα μας επιτρέψουν να διεκδι-κήσουμε ζωή με δικαιώματα, το φίδι δεν πεθαίνει, γιατί τρέφεται απότα συντρίμμια της ζωής.

ΣΣΚΚΟΟΥΥΡΡΙΙΕΕΣΣ ΧΧΑΑΛΛΚΚΙΙ∆∆ΙΙΚΚΗΗΣΣ Σάββατο 9 Mάρτη 201388 Προλεταριακή Σημαία

Αλεξανδρούπολη

Μαζικά ενάντια στον χρυσό

ΜΜαζική και αγωνιστική απάντησηστον Α. Σαμαρά και την κυβέρνησήτου έδωσαν οι κάτοικοι του Έβρου

και της Ροδόπης, τη ∆ευτέρα 4 Μάρτη στηνΑλεξανδρούπολη.

Ο Α. Σαμαράς, πιστός στις δεσμεύσεις τουστο ξένο κεφάλαιο, δήλωσε πρόσφατα στηWall Street Journal, ότι «η Ελληνική κυβέρ-νηση θα αδειοδοτήσει εντός των προσεχών ημε-ρών τη λειτουργία του ορυχείου εξόρυξηςχρυσού στη βόρεια Ελλάδα» και ακόμα, ότι «θαπροστατεύσει με κάθε κόστος τις ξένες επενδύ-σεις στην Ελλάδα». Τον τρόπο που προστα-τεύει η κυβέρνηση της τρόικας τις ξένεςεπενδύσεις τον ζουν καθημερινά οι κάτοικοιτης Χαλκιδικής. Το ότι η κυβέρνηση και το

σύστημα που υπηρετεί δεν έχουν άλλο μέσο,για να επιβάλουν την καταστροφική πολι-τική τους, εκτός από την τρομοκρατία, πρέ-πει να το κατανοήσουν καλά και οι κάτοικοιτης περιοχής, κυρίως του Περάματος Έβρου,και να ετοιμάσουν αναλόγως τον αγώνατους.

Το Πέραμα είναι ένα από τα τέσσεραορυχεία χρυσού που έχει αποκτήσει τα τέσ-σερα τελευταία χρόνια η καναδική EldoradoGold Corp. Η εταιρεία θα κάνει, λέει, μεγά-λες επενδύσεις. Στην ουσία, θα καταληστεύ-σει τον ορυκτό πλούτο της χώρας, θακαταστρέψει το περιβάλλον, θα θέσει σε κίν-δυνο τη ζωή και την υγεία των κατοίκων,πατώντας ακριβώς πάνω στην υποτέλεια

των ελληνικών κυβερνήσεων, που ξεπου-λούν τη χώρα και το λαό στο κεφάλαιο καιτους ιμπεριαλιστές. Μέχρι στιγμής, ο αγώναςτων κατοίκων του Έβρου και της Ροδόπης,που διεξάγεται εδώ και 14 χρόνια, κατόρ-θωσε να αποτρέψει τα σχέδια των χρυσοθή-ρων.

Σήμερα, οι πιέσεις φαίνεται, ότι έχουνενταθεί και η αντιπαράθεση θα περάσει σεσημείο σημαντικής όξυνσης. Οι κάτοικοι τουΠεράματος και των γύρω χωριών κυρίως,αλλά και οι κάτοικοι όλης της περιοχής, πρέ-πει να κατανοήσουν ότι ο αγώνας θα είναικαι δύσκολος και μακροχρόνιος. Θέλει θυ-σίες και πάνω απ’ όλα οργάνωση των λαϊ-κών ανθρώπων από τα κάτω, με πίστη στις

δυνάμεις τους και στην προοπτική των αγώ-νων τους. Προς το παρόν όλοι οι «θεσμικοί»παράγοντες τόσο του Έβρου, όσο και της Ρο-δόπης είναι εναντίον των ορυχείων χρυσού.∆εν έλειψαν βέβαια οι πιέσεις και οι δωρο-δοκίες των επιχειρήσεων χρυσού, που κα-τόρθωσαν να μεταστρέψουν τη στάσηκάποιων ΜΜΕ, ωστόσο το μέτωπο του λαούκαι των φορέων του παραμένει αρραγές καιθα λέγαμε ίσως πιο ισχυρό από παλιότερα.Αυτό έδειξε και η συγκέντρωση της ∆ευτέ-ρας, όταν χιλιάδες λαού και νεολαίας απότην Αλεξανδρούπολη, την Ορεστιάδα, το Πέ-ραμα, όλο τον Έβρο αλλά και την Κομοτηνήδιατράνωσαν την κατηγορηματική αντίθεσήτους στον «χρυσό θάνατο» και τις εταιρείεςτου.

Ήταν σίγουρα η μεγαλύτερη συγκέν-τρωση που έγινε μέχρι τώρα και αυτό είναιπολύ θετικό. Το ίδιο μαζική και αρκετά ζων-τανή ήταν και η πορεία που ακολούθησε,στην οποία, εκτός από τα συνθήματα κατάτου χρυσού, κυριάρχησε το γνωστό σύνθημα«εμπρός λαέ μη σκύβεις το κεφάλι, ο μόνοςδρόμος είναι αντίσταση και πάλη», ενδει-κτικό της πολιτικοποίησης του αγώνα.Αναντίστοιχες, θα έλεγε κανείς, με αυτό τοκλίμα ήταν οι τοποθετήσεις των περισσοτέ-ρων ομιλητών της συγκέντρωσης, κυρίωςτου Περιφερειάρχη και του ∆ήμαρχου Αλε-ξανδρούπολης. Γεμάτες με λαϊκισμό, αυτο-προβολή, συστημική αντίληψη (“θέλουμετην εξόρυξη των ορυκτών, αλλά όχι το κυά-νιο”) και υποσχέσεις, απέφυγαν πεισματικάνα κάνουν οποιαδήποτε αναφορά στο λαόκαι τους αγώνες του. ∆ιαφορετικό τόνοέδωσαν οι μαθητές στο χαιρετισμό τους, ενώπαρεβρέθηκαν και χαιρέτησαν εκπρόσωποιαπό τις επιτροπές αγώνα Χαλκιδικής καιΚιλκίς.

∆ελτίο Τύπου

μαθητών Γυμνασίου – Λυκείου Ιερισσού

Ιερισσός 06.03.2013

“ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ – ΛΥΚΕΙΟ ΙΕΡΙΣΣΟΥ”Και ενώ τα τελευταία χρόνια στην επικράτεια, εμείς οι

μαθητές βιώνουμε μαζί με τους γονείς μας τη βάναυση πο-λιτική των κυβερνήσεων (λιτότητα – φτώχεια – πείνα –ανεργία – θάνατοι), στο Αριστοτέλειο Λύκειο Ιερισσούζούμε μια άλλη πραγματικότητα. Αυτή της τρομοκράτησήςμας από τα όργανα της Τάξης.

Συμμαθητές μας σύρονται στην αστυνομική διεύθυνσηΧαλκιδικής σαν κοινοί τρομοκράτες. Σε μια προσπάθεια τηςκυβέρνησης να επιφέρει την ανάπτυξη μέσω της μεταλ-λουργίας χρυσού στη Χαλκιδική, θυσιάζεται η ελευθερία, ηδημοκρατία, και παράλληλα καταπατώνται τα δικαιώματάμας, για την εξυπηρέτηση ξένων συμφερόντων.

Τους συμπαραστεκόμαστε, κλείνοντας το σχολείο, καιδηλώνουμε, πως η τρομοκρατία του κράτους ∆ΕΝ θα περά-σει!

““ΧΧΟΟΥΥΝΝΤΤΑΑ ∆∆ΕΕ ΓΓΝΝΩΩΡΡΙΙΣΣΑΑΜΜΕΕ,, ΜΜΑΑ ΟΟΥΥΤΤΕΕ ΕΕΛΛΕΕΥΥΘΘΕΕΡΡΙΙΑΑΗΗ ΤΤΡΡΟΟΜΜΟΟΚΚΡΡΑΑΤΤΙΙΑΑ ΜΜΠΠΗΗΚΚΕΕ ΣΣΤΤΑΑ ΣΣΧΧΟΟΛΛΕΕΙΙΑΑ””

Με αγανάκτησηΟι μαθητές του Γυμνασίου – Λυκείου Ιερισσού

Ανάστατη η Χαλκιδική

ΜΜε δυναμικές κινητοποιήσεις,

μπλόκα, διαδηλώσεις και

οδοφράγματα απάντησαν οι

κάτοικοι της Χαλκιδικής στις σημερινές

(Πέμπτη) βάρβαρες και τρομοκρατικές

επιθέσεις των δυνάμεων καταστολής,

επιχειρώντας να σπάσουν το αγωνι-

στικό φρόνημα του λαού της Χαλκιδι-

κής, που έχει πάρει τη ζωή του και το

μέλλον του τόπου του στα χέρια του.

Συγκεκριμένα, πέντε άτομα

που είχαν κληθεί στην ασφάλεια Πολυ-

γύρου για δεύτερη κατάθεση κρατούν-

ται και μεταφέρονται με κλούβα και

αυτοκίνητα της αστυνομίας προς άγνω-

στη κατεύθυνση. Το γεγονός γίνεται

γνωστό και οι κάτοικοι της περιοχής

συγκεντρώνονται έξω από το αστυνο-

μικό τμήμα της Ιερισσού. Οι υπεράριθ-

μες δυνάμεις ΜΑΤ που καταφθάνουν,

σαν νέος στρατός κατοχής, προσπαθούν

να διαλύσουν βίαια τους συγκεντρωμέ-

νους που στήνουν οδοφράγματα, ενώ οι

καμπάνες του χωριού χτυπούν. Τα ΜΑΤ

επιτίθενται με τη ρίψη δακρυγόνων

ακόμα και σε ευθεία βολή. Ο κόσμος

οπισθοχωρεί και οι συγκρούσεις γενι-

κεύονται μέσα στους δρόμους της Ιε-

ρισσού. Ιδιαίτερα ο χώρος του Γυμνα-

σίου – Λυκείου αποκλείεται από τα

ΜΑΤ που ρίχνουν χημικά στην αυλή

του σχολείου, με αποτέλεσμα να σημει-

ωθεί πανικός και να λιποθυμήσουν

πολλοί μαθητές ενώ ένας μαθητής

τραυματίζεται στο κεφάλι από κάλυκα

δακρυγόνου. Τα ΜΑΤ εμπόδισαν τον

γιατρό να περάσει ανάμεσά τους για να

περιθάλψει τους μαθητές. Μετά από τις

έντονες αντιδράσεις των κατοίκων,

υποχωρούν μερικά μέτρα από την εί-

σοδο για να περάσει ο γιατρός και μετά

από πολύ ώρα επέτρεψαν στους γονείς

να πάρουν τα παιδιά τους σε ασφαλές

σημείο και να μεταφερθούν στο ιατρείο

όσα είχαν λιποθυμήσει. Η επίθεση

και οι τρομοκρατικές μεθοδεύσεις των

δυνάμεων καταστολής συνεχίζονται με

τα ΜΑΤ βαριά οπλισμένα στους δρό-

μους να δέρνουν κατοίκους και δημο-

σιογράφους, να πετάνε δακρυγόνα

κατ΄ευθείαν στον κόσμο, ακόμα και

μέσα σε σπίτια, με αποτέλεσμα μωράκι

10 μηνών να νοσηλεύεται στο νοσοκο-

μείο με αναπνευστικά προβλήματα. Η

αστυνομία εισβάλει για έρευνα σε πέντε

σπίτια και απωθεί βιαία τους κατοίκους

που μαζεύονται και απαιτούν να μη γίνουν

έρευνες. Μέχρι αργά το απόγευμα, η αστυ-

νομία συνέχιζε τις προκλητικές επιθέσεις

και τις έρευνες στα σπίτια, βρίσκοντας απέ-

ναντί της τους αποφασισμένους κατοίκους

και τους μαθητές που αντιστέκονται σθε-

ναρά απέναντι στα ΜΑΤ, δείχνοντας την

αδιαπραγμάτευτη απόφασή τους να μην

περάσουν τα σχέδια της κυβέρνησης και

των πολυεθνικών. Πρέπει να αναφερθεί

ότι οι κάτοικοι του Σταυρού σε ένδειξη

συμπαράστασης στήσαν μπλόκο μεταξύ

Σταυρού και Ολυμπιάδας. Τέλος, ο προ-

ϊστάμενος εισαγγελίας Εφετών Θεσσαλονί-

κης κάλεσε σε σύσκεψη το ∆ιευθυντή

Ασφαλείας Θεσσαλονίκης, το δήμαρχο Χ.

Πάχτα και τους εκπροσώπους του Συντονι-

στικού Οργάνου των κατοίκων της περιο-

χής με τους δικηγόρούς τους, σε μια

προσπάθεια εκτόνωσης της κατάστασης.

Στη Χαλκιδική η καταστολή των λαϊκών

αγώνων, έχει περάσει σε ανώτερα και πρω-

τοφανή στάδια, ενώ οι κάτοικοι και όλοι οι

αλληλέγγυοι δίνουν καθημερινά τη δικιά

τους δυναμική απάντηση, όπως το παλ-

λαϊκό συλλαλητήριο που θα πραγματοποι-

ηθεί στη Θεσσαλονίκη το Σάββατο.

ΣΣΚΚΟΟΥΥΡΡΙΙΕΕΣΣ ΧΧΑΑΛΛΚΚΙΙ∆∆ΙΙΚΚΗΗΣΣ 99Σάββατο 9 Mάρτη 2013 Προλεταριακή Σημαία

ΠΠαρά τη συκοφάντηση από τα ΜΜΕκαι το κλίμα τρομοκρατίας που επι-κρατούσε στην περιοχή όλο το προ-

ηγούμενο διάστημα, χιλιάδες κάτοικοι απότην Ιερισσό, τη Μεγ. Παναγία, τα Νέα Ρόδα,τον Πολύγυρο, την Ολυμπιάδα και άλλες πε-ριοχές της Χαλκιδικής, καθώς και πολίτεςαπό κάθε γωνιά της Ελλάδας, από την Θράκημέχρι την Αθήνα, ανταποκρίθηκαν στο κά-λεσμα των Επιτροπών Αγώνων για συλλα-λητήριο διαμαρτυρίας και συμπαράστασηςτην Κυριακή 24/02, στη Μεγάλη ΠαναγίαΧαλκιδικής, ύστερα από τα γεγονότα πουδιαδραματίστηκαν στο εργοτάξιο των Σκου-ριών στις 17/02. Η αστυνομοκρατία που επι-κρατούσε στην περιοχή, και ειδικότερα στηνπεριοχή της Ιερισσού, με κουκουλοφόρουςαστυνομικούς να περιπολούν κάνοντας εφό-δους σε σπίτια, με προσαγωγές και εξαφανί-σεις κατοίκων που κρατούνταν ως και 15ώρες χωρίς κανείς (ούτε οι δικηγόροι) ναγνωρίζουν που βρίσκονται, απαγγελίες κα-τηγοριών για «σύσταση και συμμετοχή σε εγ-κληματικές-τρομοκρατικές οργανώσεις» καιλήψη δείγματος DNA, χωρίς προηγουμένωςνα έχει απαγγελθεί κάποια κατηγορία ειςβάρος τους, όχι μόνο δεν φόβισαν τους κα-τοίκους, αλλά τους εξαγρίωσαν ακόμα πε-ρισσότερο.

Λίγο πριν τις 9:00, έφτασαν στην Ιερισσόοι πρώτοι αλληλέγγυοι από την Αθήνα, ενώμέχρι τις 12:00 περισσότερα από 2.000 άτομαβρίσκονταν στο σημείο που είχε οριστεί ωςχώρος προσυγκέντρωσης, αφού στους περισ-σότερους προηγουμένως είχε γίνει ένας «τυ-πικός(!) αστυνομικός έλεγχος». Στόχος ήτανη κατεύθυνση προς της είσοδο του χωριούτης Μεγάλης Παναγίας, όπου ήταν ήδη συγ-κεντρωμένοι κάτοικοι της περιοχής. Περισ-σότερα από 700 οχήματα κατευθύνθηκαν

προς το χωριό και, παρά τις προσπάθειες τηςαστυνομίας να σταματήσει την είσοδο, η μα-ζικότητα αλλά και η αποφασιστικότητα τουκόσμου δεν άφηνε περιθώρια. Μέχρι τις13:00, χιλιάδες κόσμου είχε συγκεντρωθείστην είσοδο της Μεγάλης Παναγίας, όπουκαι επικρατούσε το αδιαχώρητο. Στη συνέ-χεια, εκπρόσωποι επιτροπών, βουλευτές καιδιωκόμενοι αγωνιστές ανέβηκαν στο βήμακαι χαιρέτησαν τον κόσμο που είχε συγκεν-τρωθεί. Όπως δήλωσε και ο «ηθικός αυ-τουργός» της επίθεσης στο εργοτάξιο τωνΣκουριών, Λάζαρος Τόσκας, αυτό που ζητάνεοι κάτοικοι είναι «να σταματήσουν οι εργασίεςάμεσα και το θέμα να τεθεί σε διαβούλευση. Εί-μαστε σίγουροι πως από τη στιγμή που το δίκιοείναι με το μέρος μας, ο αγώνας μας θα νικήσει.Είμαστε αποφασισμένοι!». Μέχρι τις 15:00 είχεολοκληρωθεί η συγκέντρωση και ακολού-θησε η προγραμματισμένη συνέντευξητύπου.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της συγκέντρωσης,έντονη ήταν η παρουσία ισχυρών αστυνομι-κών δυνάμεων τόσο έξω, όσο και μέσα σταχωριά της Ιερισσού και της Μεγάλης Πανα-γίας, με κλούβες και περιπολικά να έχουνσταθμεύσει στην άκρη του δρόμου. Οι αστυ-νομικοί προχωρούσαν σε εξονυχιστικόέλεγχο των αυτοκινήτων και των επιβατώντους, συγκρατώντας πέρα από τον αριθμότων πινακίδων και τα στοιχεία τους, ενώκράτησαν ακινητοποιημένα και λεωφορείαπου κατευθύνονταν προς αυτό το σημείο.Παράλληλα, προχώρησαν και σε προσαγω-γές δυο ατόμων χωρίς καμία αιτιολογία.Αυτό, ωστόσο, δεν πτόησε ούτε τους κατοί-κους, ούτε τους αλληλέγγυους, οι οποίοιέδωσαν δυναμικό παρόν με παλμό και αγω-νιστικότητα σε μια μαζικότατη και ειρηνικήδιαδήλωση.

Παράλληλα με τις επιτροπές κατοίκωντων γύρω περιοχών (Νέα Ρόδα, Αμμουλιανή,Ολυμπιάδα, Αγ. Νικόλαο, Πολύγυρο), πουεναντιώνονται στο ξεπούλημα της περιοχήςκαι στην καταστροφή των ζωών τους, αλλη-λέγγυοι στάθηκαν η ∆ιανομαρχιακή Επι-τροπή Έβρου-Ροδόπης Κατά τωνΧρυσωρυχείων, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, τοΚΚΕ (μ-λ), η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η Πρωτοβουλία Κα-τοίκων Ωραιοκάστρου, το Ανοιχτό Συντονι-στικό Θεσσαλονίκης, η Επιτροπή Αλλη-λεγγύης στη Χαλκιδική από την Αττική, ηΑντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης, κό-σμος από Αλεξανδρούπολη, Καβάλα, καιπολλοί άλλοι φορείς, συλλογικότητες καιοργανώσεις. Στον δίκαιο αγώνα των κατοί-κων δεν θα μπορούσαν να μη συμπαραστα-

θούν και οι κάτοικοι της Ευκαρπίας (∆ίκτυο50 συλλόγων και φορέων ∆υτικής Θεσσαλο-νίκης Ενάντια στην Κατασκευή του Σ.Μ.ΑΕυκαρπίας), οι οποίοι εδώ και ένα χρόνο δί-νουν το δικό τους αγώνα ενάντια στην υπο-βάθμιση και καταστροφή των ζώων τους μετη δημιουργία του ΣΜΑ στην περιοχή τους.

Η μαζική συμμετοχή κόσμου στη Χαλκι-δική δείχνει, πως η συλλογική προσπάθειακαι ο συλλογικός αγώνας είναι ο μόνος τρό-πος αντίστασης και απάντησης στην προ-σπάθεια τρομοκράτησης, καταστολής καιποινικοποίησης των αγώνων.

ΟΟ λλααόόςς ττηηςς ΧΧααλλκκιιδδιικκήήςς δδεενν εείίννααιι μμόόννοοςς!!ΟΟ ααγγώώννααςς ττωωνν κκααττοοίίκκωωνν εείίννααιι ααγγώώννααςς

όόλλωωνν μμααςς!!

«Αντί να μας φοβίσετε, μας εξαγριώνετε. Αύριο θα είμαστε πάλι εδώ.Χάσατε. ΝΙΚΗΣΑΜΕ!»

ή από τη βάρβαρη επίθεση των ΜΑΤ στην Ιερισσό

ΠΟΛΙΤΙΚΗ Σάββατο 9 Mάρτη 201310 Προλεταριακή Σημαία

Η «υπεύθυνη» ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ μπροστά σε νέα

ακροατήρια!

Σε μία περίοδο που οι ντόπιες αστικέςπολιτικές δυνάμεις επιζητούν εναγω-νίως να αναστηλώσουν, τόσο μέσα

στην χώρα όσο και προς τα έξω, το κύροςτους, που έχει «τσαλακωθεί» σημαντικά απότην διακυβέρνηση των μνημονίων και τηςεξαθλίωσης του λαού, έρχεται η «υπεύθυνη»αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ να συμβάλλει στην«αγιοποίηση» ιστορικών στελεχών του αστι-κού συστήματος.

Η παρουσία του Αλ. Τσίπρα και η ομιλίατου στο Μέγαρο για το έργο του Κ. Καραμανλήμπροστά σε ένα ακροατήριο που έσφυζε απόεκπροσώπους του συστήματος δεν είχε στενόορίζοντα και προεκλογικό χαρακτήρα, όπωςθέλουν να του αποδώσουν, αλλά υπηρετεί ευ-ρύτερους στόχους. Αποτέλεσε άλλη μία κατά-θεση «υπευθυνότητας», άλλη μία υπόκλισηστην αστική νομιμότητα και επιδίωξη συμμα-χιών με τις «λογικές» δυνάμεις του αστικούπολιτικού συστήματος.

Είναι φανερό, ότι η συμμετοχή της ηγεσίαςτου ΣΥΡΙΖΑ σε τέτοιου χαρακτήρα εκδηλώσεις,όπου οι κύριοι εκφραστές όλου του αστικούπολιτικού φάσματος βρίσκουν την ευκαιρία νακάνουν τους απολογισμούς τους, να μετρή-σουν τις δυνάμεις τους και να χαράξουν, έστωκαι με γενικό τρόπο, τις κατευθύνσεις τους,αποτελεί πολιτική επιλογή. Επιλογή, που έχεινα κάνει με τα απαραίτητα διαπιστευτήρια πουπρέπει να δώσει ένας πολιτικός χώρος της ρε-φορμιστικής αριστεράς, ότι όχι μόνο δεν είναιεπικίνδυνος αλλά μπορεί να αποβεί «χρήσι-μος» για την εξισορρόπηση ενός συστήματος,η οποία έχει διαταραχθεί από «ακραίες» πολι-τικές.

Η επιλογή αυτή δεν αποτελεί αποτέλεσμαμίας πολιτικής ανάλυσης που επιδιώκει νααξιοποιήσει, προς όφελος του λαϊκού κινήμα-τος, υπαρκτές διαφορές και αντιθέσεις σταπλαίσια του αστικού κόσμου αλλά την συνέ-χεια και την αναβάθμιση της ρεφορμιστικήςκατεύθυνσης της πολιτικής ένταξης στον επί-σημο πολιτικό κόσμο της διαχείρισης. Η ηγε-σία του ΣΥΡΙΖΑ δεν πάει απρόσκλητη στα«αστικά σαλόνια». Είναι προσκεκλημένη καιμάλιστα με το πιο επίσημο τρόπο από τις δυ-νάμεις του συστήματος να εκθέσει και ναεκτεθεί, να δώσει δεσμεύσεις στο…ακροατή-ριο. Να αποδείξει, ότι η πορεία προσαρμογήςτου είναι συνεχής και μόνιμη.

Εξάλλου δεν είναι μόνο ο Αλέξης Τσίπραςπου δίνει σήμερα τέτοιου είδους εξετάσεις. Ανκαι για αυτόν είναι σαφώς πιο δύσκολες καιανάλογες με την ευθύνη της διακυβέρνησηςπου φιλοδοξεί να αναλάβει. Οι ηγέτες όλωντων πτερύγων της ρεφορμιστικής αριστεράς(Φλωράκης, Κύρκος κ.α) ήταν πάντα προσκε-κλημένοι σε ανάλογες εκδηλώσεις, για νακαταθέσουν την συμφιλιωτική πολιτική τουςγραμμή με τις δυνάμεις του συστήματος. Είτεόταν έψαχναν να βρουν τα «μη μονοπω-λιακά» τμήματα της αστικής τάξης, για νασυντάξουν «αντιμονοπωλιακό μέτωπο», είτεόταν σκαρφίζονταν «ενότητες» με τις «δημο-κρατικές» μερίδες του αστικού πολιτικού κό-σμου (ποιος ξέχασε την ΕΑΔΕ;). Σε κάθεπερίπτωση να αποδείξουν, ότι έχουν εγκατα-λείψει πλήρως κάθε επαναστατικό χαρακτη-ριστικό, κάθε επικίνδυνη, για το σύστημα,τακτική.

Ποια είναι τα στοιχεία της πολιτικής που

συζητάει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ με το αστικό πο-λιτικό σύστημα; «Να οικοδομηθεί στη χώρα μια

σταθερή δημοκρατική νομιμότητα, που θα προ-

στατεύει τα στοιχειώδη δικαιώματα, θα περιορίζει

στο ελάχιστο τους πολιτικούς διαχωρισμούς και

θα διασφαλίζει την ομαλή εναλλαγή στην εξου-

σία». Αυτή η «προσφορά» του Κ. Καραμανλή,για την περίοδο της μεταπολίτευσης, που ανα-γνωρίζει ο Αλ. Τσίπρας, είναι ταυτόχρονα καιένα μέρος από το πεδίο συνεννόησης με δυνά-μεις του συστήματος, που αρνούνται να πά-ρουν τον «ακροδεξιό δρόμο» της σημερινής ΝΔκαι του Σαμαρά. Έτσι η «σύγκρουση με τοσάπιο πολιτικό σύστημα», που τόσο διαφημί-ζει ο ΣΥΡΙΖΑ, περιορίζεται στην συναντίληψηπου πρέπει να κυριαρχήσει στις διάφορες πλευ-ρές του μακριά από οξύτητες και ακροδεξιέςπαρεκκλίσεις. Επιδιώκεται, έτσι, η ουδετερο-ποίηση κάποιων δυνάμεων από τον φιλελεύ-θερο χώρο της Δεξιάς στην πιθανή πορεία τουΣΥΡΙΖΑ προς την κυβερνητική εξουσία καιαναζητούνται οι όροι του πολιτικού παιχνι-διού σε αυτή την περίπτωση. Η μία πλευράείναι φανερό, ότι τους αποδέχεται. Η άλληόμως;

Ταυτόχρονα, βέβαια, υπάρχει και το ζή-τημα της εξάρτησης. Και εκεί, λοιπόν, αναζη-τείται η «κληρονομιά» του Κ.Καραμανλή πουκατά τον Αλ. Τσίπρα «κατάφερε μια σπάνια πο-

λιτική και προσωπική υπέρβαση των ασφυκτι-

κών ορίων που είχαν επιβάλει τόσο στη χώρα

όσο και στην παράταξή του, ο εμφύλιος και οι

ξένοι προστάτες». Έτσι και σήμερα, στον ΣΥ-ΡΙΖΑ θεωρούν, ότι υπάρχει το πεδίο για «συ-νεννόηση» ανάμεσα στις δυνάμεις τουαστισμού που «ζορίζονται» από τον «ασφυ-κτικό έλεγχο» των ξένων προστατών (διά-βαζε Γερμανία) και τις δυνάμεις της«υπεύθυνης» αριστεράς που δεν αμφισβη-τούν τον «ευρωπαϊκό προσανατολισμό», τονοποίο, εξάλλου, «εμπέδωσε» ο Κ. Καραμαν-λής με την είσοδο της χώρας στην ΕΟΚ. Αλλά,επιπλέον, με την διεθνή τους πολιτική καιτην αξιοποίηση των ιμπεριαλιστικών αντιθέ-σεων ανάμεσα σε ΗΠΑ – Γερμανία, θεωρούν,ότι μπορούν να διασφαλίσουν και συμμαχίεςμε την πέρα του Ατλαντικού υπερδύναμη,όπως πρόσφατα κατέδειξαν με το ταξίδι καιτις τοποθετήσεις στις ΗΠΑ. Και για να ενι-σχύσει το «πεσμένο ηθικό» του ακροατηρίουτου και της τάξης που εκπροσωπεί, στο Μέ-γαρο Μουσικής, ο Α. Τσίπρας εξομολογήθηκεότι: «είναι ώρες που σκέφτομαι, ειδικά τούτες

τις πρωτόγνωρες στιγμές που περνά η χώρα, αν

ήταν παρόντες μεγάλοι πολιτικοί ηγέτες όπως ο

Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Ανδρέας Παπαν-

δρέου, ο Χαρίλαος Φλωράκης, για να αναφερθώ

μόνο στις προσωπικότητες της μεταπολίτευσης,

πώς άραγε θα αντιδρούσαν; Πολύ πιθανόν, λοι-

πόν, αν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν σή-

μερα παρών, να σχολίαζε με τα γνωστά σε

όλους... γαλλικά του, πολλές πλευρές της σημε-

ρινής ευρωπαϊκής και ελληνικής πραγματικότη-

τας». Ακριβώς έτσι, λέμε και εμείς, θα αντι-

δρούσε ο «μεγάλος». Θα στόλιζε με «γαλ-λικά», αλλά και με ΜΑΤ και Αύρες, όσουςδεν αντιλαμβάνονταν, την «δωρική λιτό-τητα» που έπρεπε να επιβληθεί στον λαό,για να «σωθεί» η χώρα, και ότι, όταν λέμε«η Ελλάδα ανήκει στην Δύση», το εννο-ούμε…!

Είκοσιπέντε συμφωνίες υπο-γράφηκαν σε ζητήματα χα-μηλής πολιτικής, στη

δεύτερη σύνοδο του «Ανωτάτουσυμβουλίου συνεργασίας Ελλά-δας- Τουρκίας», στις 4 και 5Μάρτη, στην Κωνσταντινούπολη.Επικεφαλής της ελληνικής αντι-προσωπείας ήταν ο ίδιος ο Σαμα-ράς, ενώ συμμετείχαν μια σειράυπουργοί και πλήθος επιχειρημα-τιών.

Όμως το κύριο ενδιαφέρονκαι κρίσιμο ζήτημα, ιδιαίτερα τηςσυνάντησης Σαμαρά – Ερντογάν,ήταν οι όποιες συζητήσεις έγινανεν κλειστώ και οι δημόσιες δηλώ-σεις γύρω από το επίμαχο, τον τε-λευταίο καιρό, ζήτημα των ΑΟΖ.

Η συνάντηση έγινε λίγεςμέρες μετά τη ρηματική διακοί-νωση της ελληνικής κυβέρνησηςστον ΟΗΕ, με ενήμερη την Τουρ-κία, και εννιά μήνες μετά τηνανακοίνωση τούρκικων ερευνώνστην ελληνική ΑΟΖ. Παράλληλα,η Τουρκία, με πλοία της, πραγμα-τοποιεί ήδη έρευνες στην κυ-πριακή ΑΟΖ.

Δυο μόνο μήνες μετά τηνπρωτοχρονιάτικη εξαγγελία του

Αντ. Σαμαρά, που ζητούσε τη στή-ριξη από την Ε.Ε. για ανακήρυξητων ΑΟΖ, και τους λεονταρισμούςπου κυκλοφόρησαν από το περι-βάλλον Σαμαρά, ο υπερπατριώτηςΣαμαράς μαζεύει όπως όπως ταπανιά του και μετά την κατά πα-ραγγελία των ΗΠΑ συνάντησήτου στο Κατάρ εκτάκτως με τονΕρντογάν για τον ΤΑΡ, ξανασυ-ναντιέται σε ήπιο και «παραγω-γικό» κλίμα με την ηγεσία τηςχώρας, που του αμφισβητεί ανοι-κτά και σαφώς τα φιλόδοξα σχέ-δια αξιοποίησης των ενερ-γειακών κοιτασμάτων που προ-ϋποθέτουν καθορισμό των ΑΟΖ.Να υπενθυμίσουμε πως η Τουρκίαέχει μπει σφήνα στις προσπάθειεςτης ελληνικής κυβέρνησης γιακαθορισμό ΑΟΖ τόσο με την Αλ-βανία, όσο και με Αίγυπτο –Λιβύη. Να υπενθυμίσουμε, ακόμη,ότι στο σχεδιασμό του ενεργει-ακού εφοδιασμού της Ε.Ε., απόπηγές που εγκρίνουν οι ΗΠΑ,υπάρχει ήδη το τρίγωνο Ελλάδας-Κύπρου- Ισραήλ, αλλά τελευταίαοι ΗΠΑ θέτουν ξεκάθαρα τηνανάγκη ένταξης της Τουρκίαςστους δρόμους μεταφοράς τόσοτου δοσμένου και αξιόλογου κοι-τάσματος του Λεβιάθαν, όσο καιτων καταριανών υγροποιημένωναερίων. Εναλλακτικά, συζητιούν-ται σταθμοί υγροποίησης σε Κα-βάλα ή Αλεξανδρούπολη και απόεκεί στον ΤΑΡ, αν υπάρξει ΤΑΡκαι όχι NABUCO που παρακάμ-πτει την Ελλάδα. Ανάλογα, ο

αγωγός από Κύπρο κρίνεται δα-πανηρός να φτάσει μέχρι την Ελ-λάδα, όταν οι τουρκικές ακτέςείναι απέναντι. Σοβαρή κίνησηστη σκακιέρα αποτελεί η πώλησητης ΔΕΠΑ, που δεν πρέπει σύμ-φωνα με τις ΗΠΑ να αγοραστείαπό ρώσικες εταιρείες.

Στο πλαίσιο αυτού του ενερ-γειακού πολέμου, υπάρχουν κρί-σιμα ζητήματα με το φυσικό αέριοτου βόρειου Ιράκ στο Κιρκούτ,που συμπλέκονται επικίνδυνα μετο κουρδικό ζήτημα και με τη συ-νεχιζόμενη σφαγή στη Συρία. Σ’αυτό το πλαίσιο, ο Σαμαράς καιάλλοι «πατριώτες» ανάλογα φου-σκώνουν και ξεφουσκώνουνάδοξα τη συγκυρία. Σ’ αυτό τοπλαίσιο, η Μέρκελ επισκέφτηκεπρόσφατα τους στρατιώτες τηςστα συστήματα Patriot στηνΤουρκία, σ’ αυτό το πλαίσιο οιΗΠΑ γίνονται σαφείς ξανά μέσωΜπράιζα τόσο για τη ΔΕΠΑ, όσοκαι συνολικότερα, σ’ αυτό τοπλαίσιο εγκαθίσταται πλέον μό-νιμα και δυναμικά και ο ρώσικοςστόλος στη νοτιοανατολική Με-σόγειο.

Το ίδιο πλαίσιο του ιμπεριαλι-

στικού ανταγωνισμού στην πε-ριοχή για την ενέργεια και τονσυνολικότερο έλεγχο επιδρά καιστις κρίσιμες εξελίξεις στηνΚύπρο, που, μετά και την εκλογήΑναστασιάδη, δεν είναι απίθανονα επιταχυνθούν επικίνδυνα.

«Στην Κύπρο είμαστε εγγυή-τριες δυνάμεις και οφείλουμε ναδιαπραγματευτούμε. Το κυπριακόπρέπει ν’ αποτελέσει ιστορικό πα-ρελθόν» είπε ο Ερντογάν, χωρίςνα τον αντικρούσει σ’ αυτό το ζή-τημα ο υπερπατριώτης Σαμαράς.Το κλίμα της συνάντησης ήτανκαλό για τις σημαντικές μπίζνεςπου στήνουν οι καρχαρίες του κε-φαλαίου στις δύο όχθες του Αι-γαίου, στις πλάτες των δύορημαγμένων από δικαιώματαλαών. Όμως, η σχεδόν δίωρη, κε-κλεισμένων των θυρών συζή-τηση, στα επίμαχα σημεία πουαναφέραμε, δεν κατάφερε να λει-άνει έστω τις διατυπώσεις, κατάτη διαδικασία των δηλώσεων.Δεν είναι μόνο, ότι συμφώνησανότι διαφωνούν και ότι, παρά τους40 γύρους διαπραγματεύσεωντων επιτροπών για την υφαλο-κρηπίδα, δε πρόκειται να ταβρουν.

Το πιο ανησυχητικό, και μεδοσμένη τη σχετική κινητικότηταπου αναφέραμε στην ευρύτερηπεριοχή, είναι πως ο Ερντογάν, μετον αέρα της κάλυψης των ΗΠΑκυρίως, θέτει ζήτημα «αμοιβαίαςεπωφελούς διαπραγμάτευσης»-win-win, όπως είπε και δε μετα-

Σαμαράς – Ερντογάν:

Από κοινού στο

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 11Σάββατο 9 Mάρτη 2013 Προλεταριακή Σημαία

φράστηκε για ζητήματα ελληνι-κής κυριαρχίας. Στο ίδιο πλαίσιοτης «επίλυσης» του κυπριακού,για το οποίο πιθανότατα ετοιμά-ζονται επικαιροποιημένα σχέδιαΑνάν, οι ΗΠΑ απαιτούν και δί-νουν, σ’ αυτή τη φάση, τον ανά-λογο αέρα στην Τουρκία, για να«επιλύσουν» και τα ζητήματα τουΑιγαίου. Ουσιαστικά, μέσω τωνΑΟΖ και της συνεκμετάλλευσης,να γκριζάρουν μόνιμα μεγάλεςπεριοχές και να έχουν, μέσωαυτών αλλά και της αποδιάρθρω-σης και όχι βέβαια επίλυσης τουκυπριακού, τον πλήρη έλεγχο τηςπεριοχής. Μα, θα πει κάποιος, θαήθελαν τη σταθερότητα σε δυοχώρες που γενικά ελέγχουν; Ναι,όμως σε εποχές που στην περιοχήπεριδιαβαίνουν επίμονα Γάλλοι,Γερμανοί και Ρώσοι, καθένας γιατα δικά του, οι ΗΠΑ σταθεροποι-ούν τη θέση τους ως ισχυρή στρα-τιωτική παρουσία μέσα από τηναστάθεια και την ένταση. Μέσααπό καταστάσεις που τους δίνουντη δυνατότητα μονίμως να πα-ρεμβαίνουν «ειρηνευτικά», που-λώντας και τα σιδερικά τους σανσυμμαχική στήριξη.

Η Τουρκία των 70 εκατομμυ-ρίων είναι μια μεγάλη αγορά γιατη Γερμανία, είναι στα σίγουρακρίσιμος ενεργειακός κόμβος καιαυτό ενδιαφέρει ΗΠΑ- Ε.Ε.-ΡΩΣΙΑ. Επίσης, είναι και σοβαρήςγεωπολιτικής βαρύτητας, ως πο-λιτική δύναμη μεταξύ Ισλάμ καιΔύσης.

Μα για όλα αυτά τόσο οι ΗΠΑκαι η Ε.Ε., όσο και η Ρωσία αλλάκαι το Ισραήλ έχουν μαζί της σο-βαρές, όσο και αντιφατικές σχέ-σεις. Να γιατί όλοι τουςχαϊδεύουν και συνεργάζονται μετην Τουρκία, την ίδια στιγμή πουτην υποσκάπτουν είτε στην πο-ρεία ένταξης στην Ε.Ε. είτε στοκρίσιμο για την κυριαρχία τηςκουρδικό και αλλού. Οι αντιθέ-σεις στο εσωτερικό της τουρκικήςαστικής τάξης, επίσης, δεν είναιάσχετες με το κουβάρι των ιμπε-ριαλιστικών της εξαρτήσεων καιέχουν βέβαια και την ιστορικό-τητά τους. Αλλά και στο κυπριακόκαι στο Αιγαίο και συνολικότεραστις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ηάποψη που λέει, ότι η Τουρκίαείναι πανίσχυρη και η Ελλάδα μο-νίμως αμυνόμενη, δεν ευσταθεί.

Αυτό που είναι ξεκάθαροείναι, πως η ιμπεριαλιστική πα-ρουσία είναι πανίσχυρη στο Αι-γαίο, στα Βαλκάνια και σ’ όλη τηγύρω περιοχή. Παράλληλα ηκρίση, οι γεωπολιτικές αναδιατά-ξεις (Λιβύη, Αίγυπτος, Συρία) καιτα κρίσιμα γεωστρατηγικά επί-δικα της περιοχής κάνουν στιςμέρες μας πιο ζωηρό το ενδιαφέ-ρον των ιμπεριαλιστών, οι οποίοιενισχύουν την παρουσία και τιςπαρεμβάσεις τους και κάνουν ταπράγματα επικίνδυνα για τουςλαούς.

Περί συνεκμετάλλευσης

Κάποια πράγματα είναι φα-νερά στις εξελίξεις και άλλα τόσαμπορούμε να συμπεράνουμε απότην ιστορία της περιοχής και τηνανάλυση της συγκυρίας.

Όμως και τα διάφορα σενάριαδίνουν και παίρνουν. Άλλοι μι-λάνε για τον αμύθητο ορυκτόπλούτο κάτω από τις ελληνικέςθάλασσες, που μπορεί τάχα νασώσει ή και να εκτινάξει τη χώρα,και κατά συνέπεια, θα έχει και ο

λαός μερίδιο και πρέπει ίσωςμέχρι και να πολεμήσει και ναδώσει το αίμα του γι’ αυτό.

Άλλοι συμφωνούν για τουςθησαυρούς, μα στο μυαλό τουςέχουν «έξυπνους» και ανέξοδουςδιπλωματικούς χειρισμούς, καλήώρα όπως του Χριστόφια, παρ’ότιοι εξελίξεις στην Κύπρο μάλλοντους προσγειώνουν άδοξα.

Το νορβηγικό πλοίο σκάναρεήδη το Ιόνιο και τη θάλασσανότια της Κρήτης. Μιλάνε γιακαλές ενδείξεις, μα τα αποτελέ-σματα θα αξιολογηθούν το Σε-πτέμβρη και χωρίς γεώτρηση δενείναι τίποτα σίγουρο. Το μόνο σί-γουρο είναι, πως τον όποιοπλούτο παντού στον κόσμο τονλυμαίνονται οι πολυεθνικές καιοι ντόπιες πλουτοκρατίες και πωςαπέχουμε πολύ πολιτικά από τονα υπάρχουν προϋποθέσεις να ελ-πίζει έστω και λίγο ο λαός από ταόποια ενδεχόμενα κοιτάσματα.Σίγουρο, επίσης, είναι, πως οιλαοί όχι μόνο δε γεύονται έτσιαπλά από τον πλούτο των χωρώντους, μα ακόμη χειρότερα οιπηγές ενέργειας και οι δρόμοι με-ταφοράς της συχνά ποτίζονται μετο αίμα των λαών.

Γιατί δεν είναι απλά τα συμ-φέροντα των μονοπωλίων πουσυγκρούονται, όπως λέει π.χ. τοΚΚΕ, και τα οποία στην περί-πτωση του Αιγαίου μαγειρεύουντη συνεκμετάλλευση. Κανέναισχυρό μονοπώλιο δε μπορεί νακινηθεί αποτελεσματικά χωρίςιμπεριαλιστική υποστήριξη. Καιτέτοια υποστήριξη δε μπορεί ναπαράσχει στη ντόπια πλουτοκρα-τική ολιγαρχία το κράτος της.Ούτε καν το τουρκικό κράτος (καιας ξεπέρασε η τουρκική αστικήτάξη την κρίση της ρημάζονταςτο λαό της) δε μπορεί να κινηθείαυτόνομα κατά πως θα ήθελε.

Γι’ αυτό λέμε, ότι και οι δυο

χώρες και οι λαοί τους υποφέ-ρουν πέραν από τους ντόπιουςδυνάστες τους και από την ιμπε-ριαλιστική εξάρτηση. Ειρήνη,δουλειά, δημοκρατία δεν είναιδοσμένα για τους λαούς των Βαλ-κανίων, για τους λαούς Ελλάδας-Κύπρου και Τουρκίας, όσο οιιμπεριαλιστές αλωνίζουν στηνπεριοχή. Γι’ αυτό χρειάζεται κοι-νός αγώνας. Αγώνας ενάντιαστην ιμπεριαλιστική εξάρτηση,που σήμερα υπαγορεύει στις αστι-κές τάξεις διατεταγμένη «συνεν-νόηση» για την υπηρέτηση τωνευρωατλαντικών σχεδίων.

Ενάντια στα κάθε λογής ιμπε-ριαλιστικά αφεντικά που «εγ-γυώνται» ειρήνη, λεηλατώνταςτο μόχθο των λαών, για να που-λήσουν τις φρεγάτες τους. Δενπρέπει ποτέ να ξεχνάμε, πως τηνώρα που οι ιμπεριαλιστές αλλάκαι οι υποτελείς τους μιλάνε γιαειρήνη και συνεννόηση ή και συ-νεκμετάλλευση, την ίδια ώραετοιμάζουν τον πόλεμο. Γιατί καιτα ιμπεριαλιστικά σχέδια αλλά-ζουν και οι αστικές τάξεις της πε-ριοχής, εκτός από εξαρτημένεςκαι υποτελείς, είναι και τυχοδιω-κτικές και συχνά πρόθυμες γιαεπικίνδυνες χρήσεις και ακροβα-σίες.

Να γιατί ο αγώνας των λαώντης περιοχής ενάντια στους ντό-πιους δυνάστες τους πρέπει ναέχει ανοικτό διαρκώς το μέτωποενάντια στην ιμπεριαλιστικήεξάρτηση. Όρος για κάτι τέτοιοείναι η ταξική ανασυγκρότησητων κινημάτων σε κάθε χώρα καιτο δυνάμωμα της φιλίας και τηςαλληλεγγύης των λαών. Ο αντι-δραστικός εθνικισμός στη χώραμας δηλητηριάζει τις σχέσεις φι-λίας με τους γύρω λαούς και τηναναγκαία ταξική ενότητα μέσαστη χώρα μας, προσφέροντας εκ-δούλευση στη ντόπια αστική τάξηκαι στον ιμπεριαλισμό.

Παράλληλα, οι κάθε λογήςχρυσαυγίτες – Καμένοι και άλλοικάνουν κωλοτούμπες (δεν τελει-ώνουν οι κωλοτούμπες βλέπετεσ’ αυτή τη χώρα) σε Άγγλους,Γάλλους, Γερμανούς και Αμερικά-νους φονιάδες και ληστές τωνλαών και του λαού μας.

Η πορεία του Αντώνη Σαμαράείναι χαρακτηριστική. Ο υπερπα-τριώτης, που καβαλούσε τον βου-κεφάλα το 1991 ενάντια σταΣκόπια, συγκυβερνά «υπεύθυνα»σήμερα με το μητσοτακέϊκο καιτον «βαριά υπεύθυνο» Βενιζέλοκαι τον προοδευτικό τάχα Κου-βέλη. Άξιος ο μισθός τους, μα επι-κίνδυνος από κάθε άποψη ορόλος τους για τη ζωή και το μέλ-λον του λαού μας, όσο το ταξικόαντιιμπεριαλιστικό κίνημα καθυ-στερεί. Οι ταξικοί αγωνιστές, οιαριστεροί και κομμουνιστές οφεί-λουν να δουν την πραγματικό-τητα και, παρά τους αρνητικούςσυσχετισμούς, να μη ψάχνουνσχήματα αναχώρησης από τηνταξική πάλη. Αντίθετα, να εμπι-στευτούμε το λαό μας και τουςλαούς της περιοχής που υποφέ-ρουν και πονούν και που, έστωκαι αν αποπροσανατολίζονταισήμερα, η οργή τους συσσωρεύε-ται και δεν είναι καθόλου δεδο-μένο, πως οι ντόπιοι και ξένοιδυνάστες τους θα τους συγκρα-τούν για πάρα πολύ.

πλαίσιο και στην υπηρεσία

των νατοϊκών σχεδίων

Στο πλαίσιο αυτού του ενεργειακού πολέμου, υπάρχουν κρίσιμα ζητήματα με το φυσικό αέριο του βόρειου Ιράκ

στο Κιρκούτ, που συμπλέκονται επικίνδυνα με το κουρδικό ζήτημα και με τη συνεχιζόμενη σφαγή στη Συρία.

Σ’ αυτό το πλαίσιο, ο Σαμαράς και άλλοι «πατριώτες» ανάλογα φουσκώνουν και ξεφουσκώνουν άδοξα

τη συγκυρία. Σ’ αυτό το πλαίσιο, η Μέρκελ επισκέφτηκε πρόσφατα τους στρατιώτες της στα συστήματα Patriot

στην Τουρκία, σ’ αυτό το πλαίσιο οι ΗΠΑ γίνονται σαφείς ξανά μέσω Μπράιζα τόσο για τη ΔΕΠΑ, όσο και

συνολικότερα, σ’ αυτό το πλαίσιο εγκαθίσταται πλέον μόνιμα και δυναμικά και ο ρώσικος στόλος

στη νοτιοανατολική Μεσόγειο.

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ14 Σάββατο 9 Μάρτη 2013Προλεταριακή Σημαία

Διαψεύδει η κυβέρνηση τα

όσα ακούγονται για νέα

μείωση του κατώτατου

μισθού με αφορμή την έλευση

των επικεφαλής της τρόικας και

τα ραντεβού τους με τον υπουρ-

γό Εργασίας. Ωστόσο, πρόκειται

για μία διάψευση η οποία δεν

μπορεί να λειτουργήσει ούτε καν

για επικοινωνιακούς λόγους,

από μια κυβέρνηση η οποία έχει

αποδείξει ότι δεν μπορεί και δεν

θέλει να αντιπαρατεθεί με την

τρόικα στο παραμικρό.

Ήδη, αυτές τις ημέρες αναμέ-

νεται η ανακοίνωση του νέου

τρόπου με τον οποίο θα υπολο-

γίζεται ο κατώτατος μισθός με

βάση τις επιταγές του Μνημονί-

ου 3, δηλαδή η οριστικοποίηση

της κατάργησης της Εθνικής

Γενικής Συλλογικής Σύμβασης

Εργασίας. Σύμφωνα, λοιπόν, με

το Μνημόνιο 3: «Από το α' τρί-

μηνο του 2014, η κυβέρνηση θα

αναθεωρεί το σύστημα

του κατώτατου μισθού, με

σκοπό πιθανές βελτιώσεις και

την αποτελεσματικότητα στην

προώθηση της απασχόλησης και

τη μάχη της ανεργίας και τη βελ-

τίωση της ανταγωνιστικότητας».

Και είναι βέβαιο ότι αυτός ο νέος

τρόπος υπολογισμού δεν θα

είναι παρά ένας νέος μηχανισμός

μετακύλισης των συνεπειών της

κρίσης στις πλάτες των εργαζο-

μένων.

Και σαν να μην έφτανε αυτό,

αυξάνονται οι κύκλοι του

συστήματος που πιέζουν για νέα

ραγδαία μείωση του κατώτατου

μισθού, αλλά και οι δηλώσεις

στελεχών του αστικού μπλοκ

εξουσίας που «δείχνουν» προς

αυτήν την κατεύθυνση. Έτσι, τις

δηλώσεις Μέργου που τόση

«αναστάτωση» προκάλεσαν

στην κυβέρνηση, ήρθε να

συμπληρώσει δημοσίευμα του

«Κυριακάτικου Βήματος» σύμ-

φωνα με το οποίο οι εκπρόσω-

ποι 11 μεγάλων πολυεθνικών

επιχειρήσεων, σε συνάντηση που

είχαν με τον υπουργός Ανάπτυ-

ξης, Κ. Χατζηδάκη, έθεσαν ξανά

και ευθέως ζήτημα μείωσης του

κατώτατου μισθού ως όρο για

«νέες επενδύσεις». Μάλιστα,

είχαν το θράσος να συσχετίσουν

το ζήτημα του κατώτατου

μισθού με την τεράστια ανεργία

και την ενδοτικότητα που

κυριαρχεί στους εργαζόμενους

ώστε να αποδεχτούν εργασία με

οποιουσδήποτε όρους. Και πάλι

δεν έπεισε κανέναν η διάψευση

του Χατζηδάκη επί του δημοσι-

εύματος, αφού όλα αυτά που

αναφέρονται κατά καιρούς υλο-

ποιούνται λίγο αργότερα και

μάλιστα με όρους κατεπείγοντος

στο Κοινοβούλιο ή με Πράξεις

Νομοθετικού Περιεχομένου,

παρακάμπτοντας τη Βουλή.

Είναι, άραγε, προς διάψευση

τα σχέδια για Ειδικές Οικονομι-

κές Ζώνες στη χώρα; Είναι,

άραγε, προς διάψευση τα στοι-

χεία για την αδήλωτη εργασία

που δείχνουν ότι, στην πράξη,

ακόμη και αυτός ο κατώτατος

μισθός καταστρατηγείται κατά

συρροή; Τα τετράωρα που μετα-

τρέπονται σε εξάωρα ή και

οχτάωρα με 250 και 300 ευρώ το

μήνα; Ποιος είναι ο πραγματικός

λόγος της καταστρατήγησης του

κατώτατου μισθού των 586 ευρώ

για τους εργαζόμενους κάτω των

25 ετών; Δεν είναι, άραγε, η προ-

λείανση του εδάφους για ακόμη

πιο μεγάλες μειώσεις; Και σε τι

αποσκοπούν οι διάφορες μεθο-

δεύσεις εκμετάλλευσης των

ανέργων μέσα από τα διάφορα

«προγράμματα απασχόλησης»

και μέσω διαφόρων καλοθελη-

τών (ανάμεσα σε αυτούς και η

ΓΣΕΕ);

Σε όλα αυτά μόνο σαν κακό-

γουστο αστείο ακούγεται η

«πρωτοπόρα» πρωτοβουλία του

υπουργείου Εργασίας να κάνει

υποχρεωτική για τις επιχειρήσεις

την ηλεκτρονική υποβολή των

εντύπων που αφορούν Επιθεώ-

ρηση Εργασίας και ΟΑΕΔ και

μάλιστα με ηλεκτρονικά πεδία

που «δεν θα επιτρέπουν» δήλω-

ση αναλογίας μισθού κάτω από

τα επίπεδα του κατώτατου

μισθού.

Μεθοδεύουν νέα μείωση του κατώτατου μισθού

ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΕΣ ΔΙΑΨΕΥΣΕΙΣ

Το τελευταίο διάστημα, σε μίασειρά μεγάλων και μικρότερωνεργοστασίων στην περιοχή του

Βόλου και της Μαγνησίας οι εργοδότες,αξιοποιώντας τους αντεργατικούςνόμους των μνημονίων και το κλίμα ανα-σφάλειας και εκβιασμού που έχει φέρει ηεκτόξευση της ανεργίας, επιχειρούν ναανατρέψουν όλα τα δικαιώματα τωνεργατών και να πετσοκόψουν μισθούςκαι μεροκάματα.

Στην ΑΓΕΤ η διεύθυνση ανακοίνωσεμονομερώς και ήδη εφαρμόζει τηνκατάργηση επιδομάτων και απαιτεί απότους εργάτες εκβιαστικά να υπογράψουνμειώσεις μισθών.

Στο εργοστάσιο της ΣΟΒΕΛ (μεταλλο-βιομηχανία, θυγατρική της ΣΙΔΕΝΟΡ)στον Αλμυρό η εργοδοσία θέτει το προ-σωπικό σε διαθεσιμότητα 3 εβδομάδεςκαι υποχρεωτική άδεια 1 εβδομάδα απότην 1η Μάρτη, επιδιώκοντας μέσα απότην ανασφάλεια να μειώσει τουςμισθούς.

Οι Μύλοι Λούλη στην Σούρπη επέβα-λαν μειώσεις μισθών.

Στη Χαλυβουργία Θεσσαλίας (Μάνε-σης) η εργοδοσία απαιτεί νέα παράτασηστη μείωση μισθών 18% που έχει επιβά-λει από το χειμώνα.

Στην Artenius Hellas (VPI), χημικήβιομηχανία στην Β΄ ΒΙΠΕ Βόλου, επιβλή-θηκαν περικοπές σε επιδόματα και ηεργοδοσία απαιτεί μείωση μισθών 30% !

Στη χαρτοποιία ΒΙΣ ανακοινώθηκε εκπεριτροπής εργασία για 50 εργάτες.

Επίσης, σε πολλά εργοστάσια, ενώ

έχει επιβληθεί και εκ περιτροπής εργα-σία, οι εργάτες παραμένουν απλήρωτοιγια μήνες.

Η επίθεση αυτή δεν έχει συναντήσειμέχρι τώρα σοβαρές αντιδράσεις από τημεριά των εργατών και του συνδικαλι-στικού κινήματος. Στην ΑΓΕΤ ετοιμάζο-νται συνελεύσεις με στόχο απεργιακέςκινητοποιήσεις, ενώ οι εργάτες και τοσωματείο της VPI αρνήθηκαν τις απαιτή-σεις της εργοδοσίας με μαζική παράστα-ση διαμαρτυρίας στην Επιθεώρηση Εργα-σίας. Από την άλλη, και αυτές οι αντι-δράσεις αποτελούν ένα ελπιδοφόρομήνυμα που μπορεί να αποτελέσει έναυ-

σμα και για τους υπόλοιπους. Η καταθλιπτική κυριαρχία των

κυβερνητικών-εργοδοτικών εργατοπατέ-ρων της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ στα σωμα-τεία και το Εργατικό Κέντρο Βόλου και ηγραμμή της υποταγής στις απαιτήσειςτης εργοδοσίας («για να μην κλείσει τοεργοστάσιο»), σκορπίζουν την απογοή-τευση και την ηττοπάθεια στον εργατό-κοσμο.

Η «Πρωτοβουλία Βόλου για την Αρι-στερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία»έβγαλε προκήρυξη και ξεκίνησε επισκέ-ψεις-παρεμβάσεις στα εργοστάσια πουσήμερα χτυπιούνται, σε μία προσπάθεια

να θέσει το ζήτημα της οργάνωσης, τηςαντίστασης και της διεκδίκησης απέναντιστην κλιμάκωση της επίθεσης από τηνεργοδοσία. Όπως χαρακτηριστικά ανα-φέρει:

«Οι εργάτες και οι εργαζόμενοι δενέχουν κοινά συμφέροντα με τους εργο-δότες. Όσες υποχωρήσεις και αν κάνουνοι εργαζόμενοι για το «κοινό καλό» τωνεπιχειρήσεων, οι εργοδότες κλιμακώ-νουν την επίθεσή τους απαιτώντας ακόμαμεγαλύτερες θυσίες, έχοντας σύμμαχοτην τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, τους μηχανισμούς καταστολήςτου κράτους και τα «παπαγαλάκια» τωνΜΜΕ. Το κεφάλαιο θα συνεχίζει να επιτί-θεται όσο οι εργαζόμενοι υποχωρούνμπροστά στον εκβιασμό της ανεργίας,όσο είναι ανοργάνωτοι και δεν έχουνσφυρηλατήσει μεταξύ τους ισχυρούςδεσμούς ενότητας, αλληλεγγύης καισυντονισμού.

Η μόνη δύναμη που μπορεί να σταμα-τήσει την επέλαση αυτής της βαρβαρότη-τας είναι ένα παλλαϊκό-πανεργατικόμέτωπο αντίστασης, διεκδίκησης καιπάλης. Μέσα από την οργάνωση τωνεργαζόμενων, τον συντονισμό της πάληςτους, την αγωνιστική αλληλεγγύη στουςαγώνες τους. Σε κατεύθυνση αγωνιστικήκαι ταξική που θα απομονώνει τουςκήρυκες της ταξικής συνεργασίας-υποτα-γής και θα ξεπερνάει πρακτικές διάσπα-σης και λογικές κυβερνητικών αυταπα-τών και διαχείρισης».

Κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης στα εργοστάσια του Βόλου

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 15Σάββατο 9 Μάρτη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Οικονομικό ΝΑΤΟ;

ΟΙΚΟΝΟΚΟΣΜΟΣ

Οι δύο νεκροί φοιτητές στη Λάρισα και οι τρεις που χαροπαλεύουν, δηλητηριασμένοιαπό αναθυμιάσεις, ενώ προσπαθούσαν να ζεσταθούν με αυτοσχέδιο μαγκάλι, δεν είναιδυστύχημα, δεν είναι τραγωδία, ΕΙΝΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ!

Υπάρχουν αυτουργοί και τους ξέρουμε! Είναι η πολιτική της κυβέρνησης των ιμπερια-λιστών και του κεφάλαιου, της ΕΕ και του ΔΝΤ, η πολιτική της φτώχειας και της ανεργίας,η πολιτική που φορτώνει φόρους και χαράτσια στο λαό, η πολιτική που κόβει μισθούς καισυντάξεις, η πολιτική που με ΕΦΚ και ΦΠΑ μετέτρεψε τη θέρμανση σε είδος πολυτελείας,που με ξυλόσομπες και μαγκάλια μας επιστρέφει σε προπολεμικές καταστάσεις, η πολιτι-κή που εξαθλιώνει λαό και νεολαία.

Δεν είναι απλά οι αναθυμιάσεις από το μαγκάλι. Είναι οι αναθυμιάσεις από ένα σάπιοσύστημα που κλέβει τα όνειρα, το μέλλον, την ίδια τη ζωή της νεολαίας, ένα εκμεταλλευ-τικό και καταπιεστικό σύστημα που στερεί από τους νέους το δικαίωμα στη δουλειά καιστη μόρφωση, που τους προσφέρει «σταδιοδρομία» στις ουρές των ανέργων, που σπρώ-χνει στη κατάθλιψη, στα ναρκωτικά, στις αυτοκτονίες, που γκρεμίζει ό,τι απόμεινε από τηδημόσια δωρεάν παιδεία, που ορθώνει ταξικούς φραγμούς και «διώχνει» τα παιδιά τουλαού από την εκπαιδευτική διαδικασία.

Η οργή μας, ο θυμός μας, η αγανάκτηση να γίνουν κίνημα! Μαζικά, συλλογικά, οργα-νωμένα, «από τα κάτω», με τους συλλόγους, τα σωματεία, τα συνδικάτα. Να αντισταθού-με στην πολιτική που σπέρνει θάνατο. Να διεκδικήσουμε δουλειά, εισόδημα, δικαιώματα,ελευθερίες. Να ανατρέψουμε τους αρνητικούς συσχετισμούς. Να διεκδικήσουμε τη ζωή καιτο μέλλον μας! Για μας και για τα παιδιά μας!

Παρασκευή 1/3/2013ΚΚΕ(μ-λ)

Τεραστίων διαστάσεων ευρωαμερικάνικη συμφω-νία εμπορίου και επενδύσεων αποτελεί σήμερααντικείμενο διαλόγου ανάμεσα σε Αμερικάνους

και Γερμανούς. Ένα είδος ΝΑΤΟ της οικονομίας με μεγά-λο δέλεαρ και οφέλη ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού.

Άνοιγμα των ευρωπαϊκών αγορών για τις ΗΠΑ, εξι-σορρόπηση των ζητημάτων ανταγωνιστικότητας για τηΓερμανία.

Μόνο και μόνο το γεγονός ότι ΗΠΑ και ΕΕ έχουναθροιστικά πληθυσμό 800 εκατομμύρια κατοίκους καιΑΕΠ ύψους 32 τρις δολάρια αντιπροσωπεύοντας το μισότης παγκόσμια οικονομικής δραστηριότητας και το 1/3του διεθνούς εμπορίου, αρκεί.

Από το Δεκέμβριο του 1995 η ευρωαμερικάνικη σύνο-δος στη Μαδρίτη είχε θέσει αυτό το φιλόδοξο στόχο γιαμια «Νέα Διατλαντική Ατζέντα». Οι διαπραγματεύσειςσταμάτησαν το 1998 με τη Γαλλία να μπλοκάρει λίγοαργότερα μια σχετική συμφωνία ανάμεσα στον τότε Επί-τροπο της ΕΕ και τον υπουργό Οικονομικών του Κλίντον,φοβούμενη την υποβάθμιση της υπό την αγγλοσαξονικήκυριαρχία και παραμερισμό της.

Το 2008 μετά την κατάρρευση του Γύρου Συνομιλιώντης Ντόχα για το παγκόσμιο εμπόριο και την ιεράρχησηπου επέβαλλε η κρίση οριστικοποιήθηκε η διακοπή κάθεεπαφής.

Το ενδιαφέρον της νέας προσπάθειας βρίσκεται στογεγονός ότι την πρωτοβουλία για το κάλεσμα την είχεαυτή τη φορά το Βερολίνο που υπερκεράζοντας τονγαλλογερμανικό άξονα συνέπραξε με τους Βρετανούςστην τελευταία και πιο πρόσφατη σύνοδο Κορυφής τωνΒρυξελών. Με μια ανακοίνωση των 27 δόθηκε –δια στό-ματος μάλιστα Μπαρόζο- το πράσινο φως για την έναρ-ξη των διαπραγματεύσεων με τη δήλωση πως «θα απο-τελέσει ισχυρό μοχλό εκσυγχρονισμού των οικονομιώνμας». Ως ένδειξη καλών προθέσεων η ΕΕ ήρε την απα-γόρευση εισαγωγής ορισμένων κατηγοριών ζώων πουίσχυε λόγω διαφορετικών «υγειονομικών προδιαγρα-φών». Ξέρετε οι Ευρωπαίοι πρωτοστατούν στην οικο-λογία όπως η ανιακή- σήμερα- Θάτσερ που έκλεισε τιςρυπογόνες βιομηχανίες άνθρακα για χάριν του…. οικο-λογικού city.

H νέα διαπραγμάτευση θα ξεκινήσει τον Ιούλιο καιαναμένεται μακρά πολύ περισσότερο αφού προβλέπε-ται σε όλη αυτή τη διαδικασία «ρυθμιστικής εναρμόνι-σης», το αμερικάνικο δίκαιο να υπερισχύει του ευρω-παϊκού.

Γιατί λοιπόν οι ευρωπαίοι (και ειδικά οι Γερμανοί)είναι διατεθειμένοι να προχωρήσουν σε αυτές τις θυσίες;Και με τι όρους θα παίξουν στο παιχνίδι που ήδη εξήγ-γειλε ο Ομπάμα στην καθιερωμένη ετήσια ομιλία τουεπεκτείνοντας παρόμοιες συμφωνίες σε Λατινική Αμερι-κή και Ειρηνικό; Στις δύο του Φλεβάρη η Μέρκελ βρήκε«θετικά σημεία» στην προσέγγιση με τον Τζον Μπάϊντενο οποίος με τη σειρά του έκρινε μια συμφωνία «εφικτή»;Και γιατί τώρα;

Τέτοιες κινήσεις είναι φανερό ότι έχουν τεράστιαγεωπολιτική σημασία και σίγουρα επηρεάζουν τη στρα-τηγική –εδώ και χρόνια –προσέγγιση με τη Ρωσία μεβάση τα δίκτυα μεταφοράς υγραερίου.

Παράλληλα σχεδόν με τις προσεγγίσεις ΕΕ-ΗΠΑ, ηΡωσία και η Κίνα ανακοίνωσαν στρατηγικού χαρακτήρασυνεργασίας πρόσβασης της δεύτερης στα ενεργειακάαποθέματα της πρώτης…

Πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 2/3αντιφασιστική διαδήλωση στοΒαθύ. Είχαν προηγηθεί δύο συσκέ-

ψεις μέσα στο Φλεβάρη, μετά από κάλε-σμα της Αντιφασιστικής ΠρωτοβουλίαςΣάμου σε οργανώσεις, φορείς και σωμα-τεία και ανταποκρίθηκαν το ΚΚΕ(μ-λ), ηΑΝΤΑΡΣΥΑ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΟΚΔΕ και τοσωματείο της ΕΛΜΕ. Το ΚΚΕ δεν ανταπο-κρίθηκε κατά τη συνήθη του τακτική.

Το αρχικό κάλεσμα επικέντρωνε στοάνοιγμα γραφείων της Χ.Α. στο Βαθύ καιέθετε ως στόχο την πραγματοποίησηπορείας με κεντρικό σύνθημα «να κλεί-σουν τα γραφεία της Χρυσής Αυγής». ΤοΚΚΕ(μ-λ) τοποθετήθηκε στη σύσκεψη,θέτοντας το ζήτημα της φασιστικοποίησηςτης δημόσιας ζωής και επιχειρηματολογώ-ντας, ότι η πολιτική κατάργησης λαϊκώνελευθεριών και δημοκρατικών δικαιωμά-των αποτελεί κεντρική επιλογή του πολι-τικού συστήματος. Η Χ.Α. αξιοποιείταιαπό το σύστημα ως προπομπός για τηδιαρκώς μεγαλύτερη ένταση και σκλήρυν-ση αυτής της κατεύθυνσης. Δρα υπό τηνανοχή του συστήματος και όχι σε αντιπα-ράθεση με αυτό. Με αυτή την έννοια ηαντιφασιστική πάλη πρέπει να στρέφεταισυνολικά απέναντι στο πολιτικό σύστημαπου είναι ο φορέας της φασιστικοποίησηςκαι όχι επιλεκτικά στην περίπτωση τηςΧ.Α. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναιαναγκαίο να καταγγέλεται και να αποκα-λύπτεται ο ρόλος αυτής της δολοφονικήςσυμμορίας. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ενθάρρυνε τη

λογική του να επικεντρωθεί το ζήτημα τηςαντιφασιστικής πάλης στη Χ.Α., εκτιμώ-ντας ότι η δράση της έρχεται σε κόντρα μετις διαθέσεις του συστήματος με ορατότον κίνδυνο εκτροπής. Ο ΣΥΡΙΖΑ έθεσε τοζήτημα του εκφασισμού ως βασικό χαρα-κτηριστικό της κίνησης του συστήματοςκαι διαφώνησε σε μια κινητοποίηση μεκεντρική στόχευση την ΧΑ.

Η κοινή συνισταμένη που προέκυψεμετά και τη δεύτερη σύσκεψη ήταν η πραγ-ματοποίηση αντιφασιστικής πορείας μεκεντρικά συνθήματα:

ΟΧΙ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΡΑΤΣΙΣΜΟ – ΝΑ ΑΠΟΜΟΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΦΑΣΙΣΤΙΚΗ Χ.Α.- ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣΛΑΪΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ – Η ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ, Η ΑΠΕΡΓΙΑ, ΟΑΓΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΑΣ – ΚΑΤΩ ΤΑΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟ – ΚΑΝΕΝΑΣ ΝΕΟΣ,ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΥΣΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ ΤΗΣ Χ.Α.

Η πορεία του Σαββάτου 2/3 είχε περί-που 200 άτομα και μαζικοποιήθηκε κυρίωςαπό τους φοιτητικούς συλλόγους των τριώνσχολών που βρίσκονται αυτό το διάστημασε κινητοποιήσεις. Αποτέλεσε μια πρώτηθετική κινητοποίηση απέναντι στην εντεινό-μενη φασιστικοποίηση, παρ’ όλο που δενέλειψαν και συνθήματα «γηπεδικού» περιε-χομένου που καθόλου δεν βοηθούν ένανευρύτερο κόσμο να πλαισιώσει τέτοιες προ-σπάθειες.

Αντιφασιστική πορεία στη Σάμο

Δεν είναι τραγωδία, είναι δολοφονία!

Κάτω η πολιτική της φτώχειας και της εξαθλίωσης

που δολοφονεί!

ΝΕΟΛΑΙΑ16 Σάββατο 9 Μάρτη 2013Προλεταριακή Σημαία

Να προλειάνει το έδαφος στην τρι-

τοβάθμια εκπαίδευση προσπαθεί

το σύστημα, με σκοπό το τσάκι-

σμα των φοιτητικών δικαιωμάτων και

την όποια δωρεάν εκπαίδευση έχει απο-

μείνει, με όσο το δυνατόν μικρότερες

αντιδράσεις. Εξάλλου, παρά τις αδυνα-

μίες που εμφανίζει το φοιτητικό κίνημα,

είναι γνωστό πως η απόσταση από τις

τοπικές κινητοποιήσεις σε ένα πανελλαδι-

κό κύμα κινητοποιήσεων δεν είναι και

τόσο μεγάλη, ειδικά σε μία περίοδο που η

επίθεση του συστήματος είναι ολομέτωπη

και ο φοιτητής χτυπιέται από όλες τις

πλευρές, είτε στο σπίτι με τον εργασιακό

και κοινωνικό μεσαίωνα που προωθείται

είτε στο πανεπιστήμιο με έναν νόμο πλαί-

σιο και ένα σχέδιο «Αθηνά» να κρέμονται

πάνω από το κεφάλι του.

Το σύστημα λοιπόν κάνει προσπάθεια

να αποτρέψει την συγκρότηση αντιστά-

σεων και στην προσπάθειά του αυτή θα

χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα που μπορεί

να έχει. Είτε αυτό λέγεται πέρασμα νόμων

και μέτρων σε περιόδους που οι σχολές

είναι κλειστές (πχ καλοκαίρι), είτε σε

περιόδους εξεταστικής που οι δυνατότη-

τες κινητοποιήσεων είναι αρκετά πιο

περιορισμένες, είτε ακόμα και την τακτι-

κή του καρότου και του μαστιγίου ή

αλλιώς τον τρόπο, με τον οποίο κυβερνη-

τικά στελέχη παίζουν το ρόλο του κακού

και του καλού μπάτσου. Προφανώς, στην

περίπτωση που όλα αυτά δεν πιάσουν,

υπάρχει και η ανοιχτή καταστολή και

τρομοκρατία.

Ο λόγος γίνεται για τον υπουργό

Εσωτερικών Ευριπίδη Στυλιανίδη, που,

με δηλώσεις του, πρότεινε την μετοχοποί-

ηση του 49% κάποιων πανεπιστημίων και

την διάθεση των μετοχών σε ιδιώτες, μιας

και, όπως μας ενημέρωσε, «ο προϋπολογι-

σμός της χώρας μας επαρκεί για τη χρη-

ματοδότηση περίπου 15 πανεπιστημίων

από τα 25 που διαθέτουμε, με αποτέλεσμα

τα υπόλοιπα να απειλούνται με κλείσιμο

ή μαρασμό», ενώ δεν ξέχασε να αναφέρει

και το «τρισκατάρατο» άρθρο 16 του

συντάγματος, που ορίζει, πως η εκπαίδευ-

ση στην Ελλάδα είναι δημόσια και δωρε-

άν. Από την άλλη, άμεση ήταν και απά-

ντηση του Υπουργείου Παιδείας, λέγο-

ντας πως αυτά είναι υπερβολές και πως

αυτός κάνει προσπάθεια να εξορθολογή-

σει την τριτοβάθμια εκπαίδευση και όχι

να την διαλύσει

Η πολιτική ουσία λοιπόν, ο Στυλιανί-

δης στον ρόλο του κακού και του «μπα-

μπούλα» της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης

και το υπουργείο στον ρόλο του καλού

και του προστάτη της δημόσιας δωρεάν

εκπαίδευσης. Βέβαια, μόνο τραγική

ειρωνεία μπορεί να θεωρηθεί αυτό, αν

αναλογιστεί κανείς πως το ίδιο υπουρ-

γείο προωθεί τα δίδακτρα, τις διαγρα-

φές, την διάλυση των πτυχίων, τις συγ-

χωνεύσεις-καταργήσεις σχολών και γενι-

κά την εξαφάνιση των φοιτητικών δικαι-

ωμάτων. Εξάλλου, η αναφορά στο

άρθρο 16 και στο ότι τα λεφτά δεν φτά-

νουν για όλους δεν είναι τυχαία, είναι

γνωστή η επιδίωξη του υπουργείου να

φορτώσει τα βάρη στις πλάτες των φοι-

τητών κάνοντας έτσι τις σπουδές είδος

πολυτελείας. Στην ουσία προσπαθούν να

εγκλωβίσουν την οργή των φοιτητών στο

ψευδοδίλλημα ιδιώτης-δίδακτρα, για να

την ελέγξουν, με την λογική του μικρότε-

ρου κακού.

Έτσι, υπάρχει η αναγκαιότητα ο

αγώνας των φοιτητών να προσανατολί-

ζεται πέρα και έξω από τα ψευτοδιλήμ-

ματα του συστήματος, για να καταφέρει

να κερδίσει νίκες και να μην είναι ευά-

λωτο στην πρώτη τρικλοποδιά. Πρέπει

να μπορεί να αποκαλύπτει την φύση,

τον χαρακτήρα και τις επιδιώξεις του

εξαρτημένου ελληνικού καπιταλιστικού

συστήματος, που, κάτω από τις επιταγές

των αμερικάνων και ευρωπαίων ιμπε-

ριαλιστών, διέλυσε και παραρτημοποίη-

σε την παραγωγή της χώρας, την στιγμή

που καθημερινά επιχειρήσεις κλείνουν η

μία μετά την άλλη. Προσπαθεί να πείσει

τον λαό με ευχολόγια για επενδύσεις και

φύκια για μεταξωτές κορδέλες, μπας και

καταφέρει να του ρίξει στάχτη στα

μάτια και να κρύψει πως αυτό που έρχε-

ται είναι ένα ακόμα πιο βάρβαρο χτύπη-

μα των δικαιωμάτων μας, πως το πανε-

πιστήμιο που θέλει να φτιάξει είναι ένα

πανεπιστήμιο για λίγους και εκλεκτούς,

στο οποίο η μεγάλη πλειοψηφία της νεο-

λαίας δεν θα έχει θέση.

Κανένας εγκλωβισμός στα ψευτοδιλήμματα του συστήματος

Μαζικός αγώνας για την ανατροπή του πανεπιστημίου του μνημονίου

Αμέσως μετά το τέλος τηςεξεταστικής, οι μερικέςεκατοντάδες φοιτητές του

τμήματος ΣΑΧΜ (Στατιστικής καιΑναλογιστικών Χρηματοοικονομι-κών Μαθηματικών) Σάμου, αναζή-τησαν τρόπους να αντιδράσουνστην απόφαση της κυβέρνησης νατο καταργήσει. Παρά τις διάφορεςαρχικές ταλαντεύσεις και αυταπά-τες για το αν θα είναι καλύτερα νασυγχωνευτούν, οι φοιτητές μπή-καν μαζικά στις συνελεύσεις.Συζήτησαν διεξοδικά το σχέδιοΑθηνά αλλά και γενικότερα τασχέδια που επιφυλάσσει η κυβέρ-νηση και το σύστημα γι’ αυτούςκαι αποφάσισαν με ομοφωνία ναξεκινήσουν τις κινητοποιήσειςτους. Άλλωστε, τι μάθημα νακάνεις σε μια σχολή που σε έναμήνα δεν θα υπάρχει; Οι φοιτητέςτου ΣΑΧΜ έδωσαν την αφορμή καιστους φοιτητές των άλλων δυοτμημάτων της Σάμου (Μαθηματι-κό, Μηχανικοί Πληροφοριακώνκαι Επικοινωνιακών Συστημάτων)να μπουν σε συνελεύσεις.

Παρά την αγωνία κάποιωνσυνδικαλιστών(ΜΑΣ) να περά-σουν στους φοιτητές τις θέσειςτους για φοιτητές-πελάτες καιπανεπιστήμιο στην υπηρεσία τηςλαϊκής εξουσίας, οι φοιτητές«κράτησαν» τα βασικά και προ-

σπέρασαν την ουσία των πλαι-σίων-σεντόνια με τις φαντασιώ-σεις των παραπάνω, παρ’ όλοπου με την απειρία τους οι φοιτη-τικές μάζες άφησαν τους «ειδι-κούς» να κάνουν κουμάντο. Μπή-καν λοιπόν στον αγώνα με αυτέςτις βασικές κατευθύνσεις: «Όχιστο σχέδιο Αθηνά- Καμία κατάρ-γηση τμημάτων». Η συμμετοχήστην κατάληψη και στις πορείεςήταν πολύ μεγάλη, οι μισοί σχε-δόν φοιτητές που βρίσκονται στονησί ήταν στις διαδηλώσεις, ηδιάθεση δε να βάλουμε ένα φρένοστην βάρβαρη πολιτική τωνκυβερνήσεων, ξεκινώντας από τοσχέδιο Αθηνά και τις συνέπειεςτου νόμου Διαμαντοπούλου ήτανσχεδόν καθολικές.

Όμως οι μέρες περνούσαν, καιοι φοιτητικές μάζες, μέσα στηναπειρία τους, άφησαν την διαχεί-ριση του αγώνα και των καταλή-ψεων σε λίγους «ειδικούς». Ενώστην αρχή, οι διαθέσεις τουκόσμου ήταν τέτοιες που τηνανοιχτή συντονιστική επιτροπήπλαισίωναν μέχρι και οι μισοίφοιτητές που είχαν ψηφίσει στηνσυνέλευση, και υποχρέωναν έτσιτην κατάληψη να διατηρεί μιαζωντάνια, στη συνέχεια οι «ειδι-κοί» έκαναν την δουλειά τους:έγραφαν πανό, έστηναν συγκε-

ντρώσεις, ομιλίες, «φορούσαν»πλαίσια που δεν γνώρισε και δενψήφισε ποτέ κανείς σε συνέλευ-ση. Οι συντονιστικές επιτροπέςτων καταλήψεων, πλέον, δενχρειαζόταν να συζητήσουν. Όλααυτά, σε συνδυασμό με ζητήματαστοχοθεσίας, όπως το Πανεπιστή-μιο Α.Ε., οδήγησαν στο να αραιώ-σει η συμμετοχή στις καταλήψεις.Με αυτά τα δεδομένα, μετά απόδυο εβδομάδες το ΜΑΣ, που οδη-γούσε ως τότε τις κινητοποιήσεις,άλλαξε γραμμή και πρότεινε ναλήξει η κατάληψη και να συνεχι-στεί ο αγώνας με άλλες μορφές(συνέλευση στο ΜΠΕΣ). Όμως ηταξική πάλη είναι πολύ άτιμοπράγμα και δεν χωράει στα σχε-δία του καθένα. Οι φοιτητές τουΣΑΧΜ πήραν την κατάσταση σταχέρια τους και συνεχίζουν, ενώ,την ώρα που γράφονται αυτές οιγραμμές, πραγματοποιείται συνέ-λευση στο Μαθηματικό.

Οι Αγωνιστικές Κινήσειςπάλεψαν αυτές τις μέρες ναβγουν οι φοιτητές από τους τέσ-σερεις τοίχους της κατάληψης καινα βρουν συμμάχους στους εργα-ζομένους και στους ανέργους,ώστε να παλέψουν μαζί για σπου-δές και δουλειά και να πάρειαυτός ο αγώνας παλλαϊκά χαρα-κτηριστικά.

2 εβδομάδες κατάληψη και συνεχίζουμε - «Όχι στο σχέδιο Αθηνά»

ΣΑΜΟΣ: Μαζικός αγώνας για την ανατροπή του πανεπιστημίου του μνημονίου

Πανεκπαιδευτικόσυλλαλητήριο

Ηομοσπονδία γονέων και κηδεμόνων Κοζάνηςαποφάσισε την Πέμπτη 7/3 συγκέντρωση-διαδή-λωση στην κεντρική πλατεία της πόλης, με

αφορμή το πρόβλημα που παρουσιάστηκε με τη μεταφο-ρά των μαθητών στα σχολεία και με αίτημα δωρεάνμεταφορές. Η ΕΛΜΕ στάθηκε δίπλα σε αυτήν την πρωτο-βουλία ανακοινώνοντας στάση εργασίας κι έτσι μαθητές,εκπαιδευτικοί και γονείς από όλα τα σχολεία του δήμουπλημμύρισαν την πόλη εκφράζοντας την αντίθεσή τουςστην πολιτική του συστήματος για την εκπαίδευση. Ησυγκέντρωση ήταν από τις πιο μαζικές που έγιναν τουςτελευταίους μήνες και φυσικά, την παράσταση έκλεψανοι μαθητές, οι οποίοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα κατάχιλιάδες.

Δεν έλειψαν βέβαια και οι λογικές συνδιαχείρησηςκαι «διαλόγου» με μπόλικες αυταπάτες για τη στήριξητου δημάρχου (ΠΑΣΟΚ), από τον οποίο ζήτησαν να…κλείσει τα σχολεία (για διευκόλυνση του αγώνα), ούτεκαι οι λογικές καπελώματος τύπου ΠΑΜΕ. Όμως, μετάαπό πολύ καιρό, οι μαθητές ξαναβγήκαν στους δρόμουςκαι το στοίχημα είναι να πάρουν τον αγώνα στα χέριατους και μαζί με εκπαιδευτικούς και φοιτητές να δώσουνστην κυβέρνηση μια δυναμική απάντηση και να διεκδι-κήσουν τη ζωή και το μέλλον τους.

Παράλληλα, οι σπουδαστές των ΤΕΙ, μετά από συνέ-λευσή τους αποφάσισαν κατάληψη επ’ αόριστον, προ-χώρησαν σε κατάληψη των διοδίων Πολυμύλου και,καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές, ετοιμάζουν νέασυγκέντρωση για την Παρασκευή 8/3 στην κεντρικήπλατεία.

Όλα δείχνουν, ότι το έδαφος είναι πρόσφορο για έναπανεκπαιδευτικό μέτωπο που θα μπορούσε να αποτελέ-σει έναυσμα για τον αγώνα όλου του λαού ενάντια στηβάρβαρη πολιτική του συστήματος.

ΚΟΖΑΝΗ

ΝΕΟΛΑΙΑ 17Σάββατο 9 Μάρτη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Δύο νεκροί φοιτητές του

ΤΕΙ και τρεις σε κρίσιμη

κατάσταση. Το γεγονός

έγινε αμέσως γνωστό μέσω

ίντερνετ και συγκίνησε τον

κόσμο. Στο τέλος, αναγκάστη-

καν να τοποθετηθούν και οι

παράγοντες του συστήματος και

τα επίσημα ΜΜΕ.

Γεγονός είναι ένα: τα δύο

αυτά παιδιά είναι θύματα της

αντιλαϊκής πολιτικής που τσα-

κίζει κόκαλα και έχει επιστρέ-

ψει το λαό σε συνθήκες διαβίω-

σης περασμένων δεκαετιών.

Είναι η ίδια πολιτική που ευθύ-

νεται για τις αυτοκτονίες που

πληθαίνουν και ο ακριβής

αριθμός τους δεν έχει εξακρι-

βωθεί -όμως εκτιμάται ότι έχει

ξεπεράσει τα 3.000 άτομα- από

την είσοδο στο ΔΝΤ. Είναι η

ίδια πολιτική που δημιούργησε

τους εξαθλιωμένους ανθρώ-

πους που μαζεύουν τα σάπια

φρούτα στις λαϊκές ή συνωστί-

ζονται για λίγο φαγητό που

μοιράζεται -και αυτό δεν κρύ-

βεται με την λογοκρισία. Είναι

η ίδια πολιτική που, σύμφωνα

με μαρτυρίες γιατρών, έχει οδη-

γήσει σε επανεμφάνιση σοβα-

ρών προβλημάτων υγείας, όπως

η πνευμονία, τα οποία θα μπο-

ρούσαν να είχαν αποφευχθεί,

αν υπήρχε θέρμανση στα σπίτια

ή στα σχολεία. Είναι η ίδια

πολιτική που εξωθεί τους μαθη-

τές των σχολείων να λιποθυ-

μούν από ασιτία.

Αλλά και ειδικά στο χώρο

της παιδείας, γίνονται φανερά

τα μεγάλα προβλήματα που

αντιμετωπίζουν πλέον οι φοιτη-

τές. Η φοιτητική μέριμνα ουσια-

στικά καταργείται στην πράξη.

Πολλές οικογένειες δεν μπορούν

να πληρώσουν τα νοίκια, πολ-

λοί παρατάνε τις σπουδές για

οικονομικούς λόγους. Το σχέδιο

Αθηνά θα σήμαινε το τέλος των

σπουδών για χιλιάδες φοιτητές,

αν εφαρμοζόταν το αρχικό προ-

σχέδιο. Και, φυσικά, θα οδηγή-

σει σε συρρίκνωση του φοιτητι-

κού σώματος. Αυτό που πρέπει

να αναδείξει το φοιτητικό κίνη-

μα πάνω στο γεγονός, είναι το

αυτονόητο, «δεν έχουμε τα στοι-

χειώδη για να σπουδάσουμε,

παγώνουν οι φοιτητές στα σπί-

τια τους».

Είναι λοιπόν αναγκαίο για το

φοιτητικό κίνημα, αν θέλει να

τιμήσει τη μνήμη των δύο φοιτη-

τών, να μην μείνει στην περιγρα-

φή της κατάστασης. Είναι ανα-

γκαίο, για να υπερασπιστεί τα

δικαιώματα των φοιτητών, να

δείξει τους πραγματικούς ενό-

χους. Δεν είναι τιμή στα παιδιά

να μην μιλάμε για το γεγονός. Δεν

είναι τιμή για τη γενιά μας να επι-

κρατεί σιγή. Δεν είναι τιμή, απέ-

ναντι σε ένα συνεχιζόμενο έγκλη-

μα σε βάρος του λαού, να συγκε-

ντρώνονται νεολαίοι με κεράκια,

για συμβολικές διαμαρτυρίες.

Τιμή θα είναι να βγούμε

στους δρόμους και να διεκδική-

σουμε τη ζωή μας. Να πάρουμε

πίσω αυτά που μας κλέβουν.

Τιμή για τη γενιά μας θα είναι

να μην κρυώνουν οι φοιτητές.

Να μην πεινάει ο κόσμος. Να

μην παρατήσουμε τις σπουδές

για λόγους ταξικούς. Να έχουμε

δουλειά. Να μην είμαστε εξα-

θλιωμένοι.

Αυτό είναι που φοβούνται

τα αστικά ΜΜΕ, γι' αυτό την

πρώτη μέρα υπήρξε μια ένοχη

σιωπή απέναντι στο γεγονός.

Σιωπή που ακολουθήθηκε από

ύβρεις και εξοργιστική υποκρι-

σία, όταν αυτά τα ανθρωποειδή

άνοιξαν το στόμα τους. Με πρω-

τεργάτες τον γνωστό Άδωνι-

μπουμπούκο και τον λούμπεν

“νεοφιλελεύθερο” Τζήμερο, μας

ενημέρωσαν ότι η τραγωδία

είναι θέμα έλλειψης παιδείας.

Και συγκεκριμένα ότι το μονο-

ξείδιο του άνθρακα είναι θανα-

τηφόρο. Έδωσαν γραμμή στα

ΜΜΕ και αυτή η γραμμή “έπια-

σε” σε αρκετό κόσμο. Μάλιστα.

Εδώ οφείλουμε να πούμε τα

αυτονόητα. Και θα τα πούμε.

Η γιαγιά μου δεν ήξερε τι

είναι το μονοξείδιο του άνθρα-

κα, έβγαζε όμως το μαγκάλι έξω.

Ο κόσμος δεν ήξερε τι είναι ο

βάκιλος του Κοχ, πέθαινε όμως

κατά χιλιάδες από φυματίωση.

Η άλλη γιαγιά μου δεν ήτανε

μαία, όμως ξεγεννούσε μόνη της,

με κίνδυνο δικό της και των παι-

διών, γιατί δεν υπήρχε άλλη

δυνατότητα. Αλήθεια, αφού οι

κκ Τζήμερος – Γεωργιάδης είναι

τόσο φιλομαθείς, γνωρίζουν

άραγε ότι στις χώρες του ΔΝΤ

το προσδόκιμο ζωής πέφτει δρα-

ματικά -σε πολλές έως και 15

χρόνια; (Φυσικά και γνωρίζουν,

αυτοί). Αυτή η γνώση, μπορεί

μήπως να προφυλάξει έναν ολό-

κληρο λαό; Αυτή η γνώση δεν

είναι αναγκαία για να προφυλα-

χθούμε από το γεγονός, ότι

σύντομα θα πεθαίνουν πάλι

άνθρωποι από την πνευμονία;

Από το γεγονός ότι οι γυναίκες

δεν θα έχουν να πάνε σε κλινική

και θα γεννούν στο σπίτι;

Και αλήθεια, τα παιδιά των

κκ Τζήμερου-Γεωργιάδη, έχουν

ανάγκη να λάβουν τέτοιους

είδους γνώσεις; Ή μήπως αυτά

τα παιδιά έχουν εξασφαλίσει,

ότι θα ανάβει το καλοριφέρ στο

σπίτι; Μήπως η τάξη από την

οποία προέρχεται κάποιος,

δημιουργεί διαφορετικές ανά-

γκες στο τι πρέπει να διδαχθεί

και τι όχι;

Ναι λοιπόν, είναι καλό να

γνωρίζει ο κόσμος για το μονο-

ξείδιο του άνθρακα, και για

την εξέλιξη των ειδών (αυτή

διδάσκεται στα σχολεία κ.

Άδωνι;), και για το μποζόνιο

του Χιγκς και για πολλά

ακόμα. Αλλά το βασικό που

πρέπει να γνωρίζει είναι η θέση

του στην κοινωνία και οι ευθύ-

νες που απορρέουν από αυτή.

Γι' αυτό η φοιτητική αριστερά

έχει ευθύνες να μιλήσει για το

γεγονός και να αναδείξει τα

ζητήματα. Γιατί χειρότερη προ-

βολή στη μνήμη ενός εγκλήμα-

τος είναι η σιωπή.

Κ. Καμαρέτσος

Η τραγωδία στη Λάρισα και οι ανάγκες της γνώσης

Την Τρίτη 5 Μάρτη παίχτηκεστο νεκροταφείο της ΑγυιάςΧανίων η τελευταία παράστα-

ση του δράματος του Σάββα Παπαδό-πουλου. Του «άτυχου» νεολαίουπου, στα 21 του χρόνια, έφυγε απότη ζωή μαζί με τον Νίκο, συμφοιτητήτου από τη Χαλκίδα. Αναφέρομαι στοτραγικό περιστατικό που συγκλόνι-σε όλη την Ελλάδα, των 5 νεολαίωνσπουδαστών στα ΤΕΙ Λάρισας, πουστον 21ο αιώνα προσπάθησαν ναζεσταθούν με το μαγκάλι. Εκατοντά-δες άνθρωποι παραβρέθηκαν στηκηδεία του, για να πουν το τελευταίοαντίο στο Σάββα και να συμπαραστα-θούν στην οικογένεια του. Συμμαθη-τές του από το ΕΠΑΛ, καθηγητές καιπολλοί γνωστοί και φίλοι, ιδιαίτεραΠόντιοι μετανάστες από τη Γεωργία.Ο Σάββας ήταν παιδί γονιών πουήρθαν από τη Γεωργία. Έλληνες ξενι-τεμένοι, που η μητέρα πατρίδα, όχιμόνο δεν τους αγκάλιασε, όπως καυ-χιόταν το πολιτικό προσωπικό της

αστικής τάξης, αλλά όσο τους είχεανάγκη τους ξεζούμισε και σήμεραστην πλειοψηφία, τους πέταξε στοκαλάθι της ανεργίας. Γιατί και οιΈλληνες του Πόντου που ήρθαν στηνΕλλάδα δεν είχαν καλύτερη αντιμε-τώπιση από τη μεγάλη μάζα τωνμεταναστών άλλων εθνικοτήτων. Οιμετανάστες είναι οι «ξένοι», όπου κιαν βρίσκονται, είτε σε άλλη χώρα,είτε στην πατρογονική τους. Αυτό τοσύστημα το επιδιώκει και το αναπα-ράγει. Γιατί δεν θέλει το λαό ποτέενωμένο, τον θέλει διασπασμένο, γιανα μην έχει τη δυνατότητα να αντι-σταθεί .Οι γονείς του Σάββα δούλε-ψαν σκληρά όλα αυτά τα χρόνια, γιανα μπορέσουν να ζήσουν και ναμεγαλώσουν τα παιδιά τους, όπωςόλοι οι εργαζόμενοι και ιδιαίτερα οιμετανάστες. Κι αυτό κάνει τον πόνοτους ακόμη πιο μεγάλο. ΓΙΑΤΙ ΝΑΣΥΜΒΕΙ; Μήπως είναι η κακιά στιγμή;Μήπως φταίει το αλκοόλ; Μήπως οιπαρέες και η νεανική επιπολαιότητα;

Μήπως... μήπως...; Όμως τα πράγ-ματα είναι απλά και ξεκάθαρα, όσοκι αν προσπαθούν να μας μπερδέ-ψουν για να αποποιηθούν τις ευθύ-νες τους οι κάθε λογής εκπρόσωποιτου συστήματος. Πραγματικοί υπεύ-θυνοι είναι αυτοί που χύνουν κροκο-δείλια δάκρυα, αλλά έχουν οδηγήσειμε την πολιτική τους το λαό στηνανεργία, τη φτώχεια και την εξα-θλίωση. Μια πολιτική που υπαγορεύ-εται από τα ξένα ιμπεριαλιστικάκέντρα της ΕΕ και του ΔΝΤ, πουκαταργεί δικαιώματα και καταχτή-σεις ολόκληρου αιώνα. Που μας στε-ρεί το δικαίωμα στη δουλειά, στηνιατροφαρμακευτική περίθαλψη, στιςσπουδές, στη ίδια τη ζωή. Αυτής τηςβάρβαρης πολιτικής είναι θύματα οΣάββας και οι φίλοι του και δυστυ-

χώς δεν θα είναι τα τελευταία. Γιατίθα χρειαστούν κι άλλοι αγώνες καιμάλιστα, με καλύτερη οργάνωση καιμε ξεκάθαρο προσανατολισμό, μέχρινα καταφέρει ο λαός πραγματικά ναανατρέψει αυτήν την πολιτική πουμετατρέπει σε κόλαση τη ζωή του.Που στερεί στη νεολαία το δικαίωμαστις σπουδές, το δικαίωμα να ονει-ρεύεται και να δημιουργεί. Μέχρι νακαταφέρει η εργατική τάξη νασυγκροτηθεί σαν τάξη για τον εαυτότης και να ανατρέψει αυτό τοσύστημα, που η μπόχα του πνίγειολόκληρη την κοινωνία.

Χαρτζουλάκης Γιάννης

Χανιά 6-3-2013

Για το Σάββα που τόσο άδικακαι πρόωρα χάθηκε

ΔΙΕΘΝΗ18 Σάββατο 9 Μάρτη 2013Προλεταριακή Σημαία

Ηεπίσκεψη Μέρκελ στην Τουρκία

την προηγούμενη βδομάδα ανοί-

γει έναν κύκλο συναντήσεων της

κυβέρνησης Ερντογάν με ηγέτες και αξιω-

ματούχους των ιμπεριαλιστών της Δύσης.

Στο πρόγραμμα για το επόμενο διάστημα

βρίσκεται ο νέος υπουργός εξωτερικών

των ΗΠΑ Τζον Κέρι, που ενδεχομένως θα

προετοιμάσει μια συνάντηση του Ερντο-

γάν με τον Ομπάμα, για την οποία επιμέ-

νει διακαώς ο τούρκος πρωθυπουργός

εδώ και καιρό. Σχεδιάζεται επίσης και η

«ιστορική» επίσκεψη του Ολάντ (ο οποί-

ος εμφανίζεται διαλλακτικότερος του

προκατόχου του, Σαρκοζί, σε ζητήματα

προσέγγισης της Τουρκίας).

Ως γνωστόν, το περασμένο Δεκέμβρη,

είχε επισκεφτεί «αιφνιδιαστικά» την

Τουρκία και ο πρόεδρος της Ρωσίας, Πού-

τιν. Σε κάθε περίπτωση, το ενδιαφέρον

για την Τουρκία από τα διάφορα ιμπε-

ριαλιστικά κέντρα είναι σε μεγάλο βαθμό

αναγνωρίσιμο, όσο και ανταγωνιστικό.

Επίσημα ο ρώσος Πρόεδρος Πούτιν έκλει-

σε δουλειές. Ταυτόχρονα, ωστόσο, επιση-

μοποίησε και τις διαφωνίες του για την

Τουρκική παρέμβαση στη συριακή κρίση.

Επίσημα η Μέρκελ, και η κουστωδία

των επιχειρηματιών που την συνόδευαν,

έκλεισε δουλειές. Ταυτόχρονα, όμως,

έδωσε την πλήρη στήριξή της στην εμπλο-

κή με την συριακή κρίση. Θέλοντας, μάλι-

στα, να σηματοδοτήσει και άλλες πτυχές

της τακτικής του γερμανικού ιμπεριαλι-

σμού (που τον βαραίνουν ακόμη ιστορι-

κές δεσμεύσεις) επισκέφτηκε τους γερμα-

νούς στρατιώτες που αναπτύχθηκαν πρό-

σφατα μαζί με τους πυραύλους «πάτριοτ»

στα σύνορα με τη Συρία. Επιχείρησε, επί-

σης, και ένα πολιτικό «μάζεμα» στις

θέσεις της Γερμανίας, σε ότι αφορά τις

σχέσεις ΕΕ – Τουρκίας. Επαναπροσέγγι-

ση, αλλά με πολλούς αστερίσκους. Ανά-

λογα φαίνεται ότι θα πράξει και ο Ολάντ

με την δική του επίσκεψη.

Από την άποψη των γεωστρατηγικών

ισορροπιών στην ευρύτερη περιοχή, είναι

γεγονός πως η Τουρκία έχει αναπτύξει

σημαντικό βαθμό εμπλοκής και κύρια σε

σχέση με τις εξελίξεις στη Συρία.

Σε ότι αφορά το ρόλο της Τουρκίας

(υπαρκτό και διεκδικούμενο) στην ευρύ-

τερη περιοχή (όπου παίζονται χοντρά

παιχνίδια), και σε συνάρτηση με αυτόν,

δημιουργούνται στο εσωτερικό της έντο-

νες αντιθέσεις, με ορατά σημάδια σκληρής

σύγκρουσης. Τα ζητήματα, λοιπόν, που

άνοιξαν στο εσωτερικό της Τουρκίας, και

ενδεχόμενα θα ανοίξουν ακόμη πιο βίαια

στο άμεσο μέλλον, αφορούν, κατά βάση,

το στρατιωτικό – πολιτικό στάτους και

τις ισορροπίες στα πλαίσια της άρχουσας

τάξης.

Το «φαινόμενο» Ερντογάν και η στή-

ριξη που είχε και έχει από κέντρα, μέσα

και έξω από την Τουρκία, μάλλον δεν έχει

δώσει ακόμη όλες τις εκδοχές του. Ωστό-

σο, είναι πλέον φανερό, πως η τουρκική

αστική τάξη σήμερα βρίσκεται μπροστά

σε ιστορικά διλήμματα, που η έκβασή

τους (όποια και να είναι) θα καθορίσει

πολλά πράγματα με ευρύτερες συνέπειες.

Οι συνταγματικές αλλαγές που προ-

ωθεί η κυβέρνηση Ερντογάν αλλά και το

κουρδικό ζήτημα, όσο και αν δείχνουν

και προβάλλονται σαν ανεξάρτητα ζητή-

ματα, σήμερα αντικειμενικά εμπλέκονται

και, μάλιστα, με σημαντικό βαθμό αλλη-

λεπίδρασης. Η αλλαγή του Συντάγματος,

που στην αιχμή του έχει τις αυξημένες

προεδρικές εξουσίες (δηλαδή μετάβαση

σε ένα προεδρικό σύστημα «τύπου Γαλ-

λίας»), δεν έχει ως κύριο αίτιο την φιλο-

δοξία του Ερντογάν να είναι ο επόμενος

πρόεδρος- που μάλλον θα είναι αν και

εφόσον πετύχει μια τέτοια μεταρρύθμιση.

Ούτε, επίσης, μπορεί να θεωρηθεί ένας

απλός πολιτικός - πολιτειακός μετασχη-

ματισμός που έρχεται να αποκρυσταλ-

λώσει ομαλά κάποιες νέες ισορροπίες.

Ισορροπίες, οι οποίες, μάλιστα, κάθε

άλλο παρά δείχνουν να βρίσκονται σε

ένα τελικό στάδιο. Οι κινήσεις του

Ερντογάν μέχρι τώρα, που δείχνουν να

κορυφώνονται με τις επιλογές που προω-

θεί σήμερα, στοχεύουν, σχεδόν άμεσα,

στην ανατροπή ενός πλέγματος εξουσίας

που δομήθηκε με άξονα το στρατό, εδώ

και ένα αιώνα σχεδόν. Και ο οποίος

στρατός βέβαια, παρά τα χτυπήματα που

έχει δεχτεί μέχρι τώρα, παραμένει βασικό

κέντρο εξουσίας.

Στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστη-

μα, λοιπόν, η Βουλή θα κλιθεί να ψηφίσει

τις συνταγματικές αλλαγές που προτείνει

ο Ερντογάν. Και αυτό η σημερινή Βουλή

μπορεί να το κάνει μόνο με την ψήφο των

κούρδων βουλευτών! Ωστόσο, σε περί-

πτωση εμπλοκής του ζητήματος στη

Βουλή, ο Ερντογάν προκαλεί με δημοψή-

φισμα! Εδώ όμως, όπως και να το προσεγ-

γίσει κανείς, είναι φανερό πως ανοίγεται

ένα μεγάλο κεφάλαιο, στο οποίο το

κέντρο Ερντογάν, και ανεξάρτητα από

την ψηφοφορία στην Βουλή, δείχνει να

ποντάρει τα «ρέστα του».

Παράλληλα με τις διαδικασίες για το

νέο σύνταγμα, εξελίσσεται και μια άλλη

υπόθεση. Και για να το πούμε διαφορετι-

κά, ένα ακόμη πιο σημαντικό «στοίχημα»

για την κυβέρνηση Ερντογάν. Οι δια-

πραγματεύσεις για την «επίλυση» του

κουρδικού προβλήματος, στο νησί- φυλα-

κή Ιμπραλί, όπου βρίσκεται ο Οτσαλάν,

μπαίνουν στο τελικό και πιο κρίσιμο στά-

διο τους. Είναι μια διαδικασία που φιλο-

δοξεί να άρει τις επιπτώσεις του κουρδι-

κού προβλήματος στο εσωτερικό της

ΠΡΟΒΟΛΕΣ

Σε βαρύ πένθος βυθίστηκε ο λαός της Βενε-ζουέλας στο άκουσμα της είδησης, πως πέθα-νε ο Ούγκο Τσάβες. Ο θάνατος του συγκίνη-

σε όλη την Λατινική Αμερική και έκανε αστραπιαίατον γύρο του κόσμου. Μέχρι και οι ορκισμένοι αντί-παλοι του στις πρωτεύουσες των δυτικών χωρών,ειδικά στην Ουάσιγκτον, στο Λονδίνο και αλλού,αναγκάστηκαν να κάνουν υποκριτικές δηλώσεις καινα προσποιηθούν την λύπη τους. Ο Τσάβες έδωσεσκληρή μάχη με τον καρκίνο και το πάλεψε μέχριτην τελευταία στιγμή, με αξιοζήλευτη δύναμη.

Δίχως αμφιβολία, ο Τσάβες θα μείνει στην ιστο-ρία της Βενεζουέλας και του λαού της ως ο ηγέτηςπου τους έδωσε αξιοπρέπεια και αυτοπεποίθηση. Ηλατινοαμερικάνικη χώρα από συνώνυμο της δια-φθοράς και της εγκληματικότητας, σχετικά άγνω-στη στον κόσμο, έγινε σεβαστή και σημείο αναφο-ράς διεθνώς. Τα έβαλε με τους μισητούς βορειοαμε-ρικάνους γιάνκηδες, επέζησε ενός πραξικοπήματοςκαι μιας συνεχούς εξωτερικής πίεσης και υπονόμευ-σης και μίλησε στις καρδιές των εκατομμυρίωνφτωχών σε όλη την Λατινική Αμερική. Μείωσε με τιςπολιτικές που εφάρμοσε τις ανισότητες, την φτώ-χεια και τον αναλφαβητισμό, ανέβασε τους κοινωνι-κούς δείκτες και βελτίωσε την ζωή εκατομμυρίων.Κι αυτά δεν τα έκανε μόνος του. Από τα χρόνια τηςμεγάλης σφαγής, του λεγόμενου Καρακάσο καιμετά, στηρίχτηκε στην δύναμη των λαϊκών μαζών,που είχαν αφυπνιστεί ύστερα από δεκαετίες κατα-πίεσης και απόγνωσης. Εκμεταλλεύτηκε τα έσοδααπό το πετρέλαιο και το γενικό κλίμα ανάτασης

στην περιοχή, με τις πολιτικές αλλαγές και την υπο-χώρηση του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.

Ο Ούγκο Τσάβες δεν ήταν κομμουνιστής και γιαυτό, δεν μπορεί να κριθεί σαν τέτοιος. Επηρεάστη-κε από τα κηρύγματα του Μπολιβάρ, τον μαρξισμό,τα δεινά των ιθαγενών, τον σκανδαλώδη πλουτισμόκαι την εξουσία της λευκής μειοψηφίας, το παρά-δειγμα της Κούβας και κυρίως από την καταθλιπτι-κή κυριαρχία του βορειοαμερικάνικου ιμπεριαλι-σμού στον νότιο κώνο της ηπείρου για πολλέςδεκαετίες. Υπήρξε κληρονόμος και τμήμα ενός ρεύ-ματος στην Λατινική Αμερική, το οποίο σε διαφορε-τικές στιγμές και χώρες προσπάθησε να σπάσει τηνολοκληρωτική εξάρτηση και κυριαρχία του ιμπερια-λισμού, να διαπραγματευτεί με άλλους όρους τονπλούτο της γης και των ανθρώπων και να ανοίξειέναν δρόμο μεγαλύτερης ανεξαρτησίας. Αυτό τορεύμα διαπερνούσε και διαπερνά όλα τα κοινωνικάστρώματα και, ανάλογα με την περίπτωση, έχειαπήχηση και σε τμήματα της ελίτ. Αρκετοί πριν απόαυτόν, ηγέτες με αστικές, μικροαστικές ή και στρα-τιωτικές καταβολές, με την στήριξη των λαϊκώνκινημάτων, το προσπάθησαν ανεπιτυχώς σε διάφο-ρες χώρες και ιστορικές στιγμές. Από την Γουατε-μάλα μέχρι την Χιλή, το Περού και αλλού. Ο Τσάβεςκατάφερε να κρατηθεί στην εξουσία και να εφαρμό-σει ένα τμήμα των υποσχέσεων του. Απέτυχε ναπροωθήσει πιο ριζοσπαστικές αλλαγές μετά τηνήττα στο δημοψήφισμα του 2007, διέψευσε προσδο-κίες για πιο βαθιές ανατροπές και προχώρησε σεσυμβιβασμούς που ξένισαν, ειδικά στο ζήτημα τωνσχέσεων με το καθεστώς της Κολομβίας και τοαντάρτικο εκεί.

Ο λαός της Βενεζουέλας μπαίνει σε μια περίοδο

δύσκολη, γεμάτη προκλήσεις και δοκιμασίες. Πολ-λοί είναι αυτοί που θέλουν μια ρεβάνς ή, στην καλύ-τερη περίπτωση, μια μεγάλη στροφή στον λεγόμενορεαλισμό. Οι Αμερικάνοι, με διάφορους τρόπους καιαποφάσεις, έχουν δείξει πως επιδιώκουν μια επι-στροφή στην περιοχή. Με τον ίδιο πνεύμα αντιμε-τωπίζουν το μέλλον και οι Δυτικοευρωπαίοι ιμπε-ριαλιστές. Αλλά και σε ορισμένες λατινοαμερικάνι-κες πρωτεύουσες, υπάρχει προσμονή, για να προ-σαρμοστεί το Καράκας σε πιο ήπια και συναινετικήπολιτική. Αν και οι εκλογές για τον επόμενο πρόε-δρο φαίνεται, εκτός απρόοπτου, πως θα μετατρα-πούν σε εκλογικό περίπατο για τον διάδοχο τουΤσάβες, τα δύσκολα θα φανούν μετά, όταν περάσειη πρώτη φάση της συναισθηματικής φόρτισης καισυσπείρωσης. Ο λαός της Βενεζουέλας, οι εργάτες,οι νέοι, οι αγρότες και οι ιθαγενείς απέκτησαν όλααυτά τα χρόνια μεγάλη πείρα στην μαζική πάλη. Ανπάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, μπορούν ναπάνε τα πράγματα πολύ μακριά. Είναι οι μόνοι πουμπορούν να εγγυηθούν, πως η χώρα δεν θα πισω-γυρίσει κοινωνικά και πολιτικά.

Ούγκο Τσάβες

Τουρκία: Επισκέπτες με ευρύτερες στοχεύσεις

ΔΙΕΘΝΗ 19Σάββατο 9 Μάρτη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Ιντλίμπ –Συρία

Το Ιντλίμπ βρίσκεται στο κέντρο μιας εύφορηςλεκάνης στην μέση του δρόμου, ανάμεσα στοΧαλέπι και την Λατάκεια. Πρωτεύουσα της

ομώνυμης βορειοδυτικής επαρχίας είναι η έδρα τουκυβερνήτη και πριν τον συριακό εμφύλιο, μαζί με ταπερίχωρα, ξεπερνούσε τις εκατόν τριάντα χιλιάδεςκατοίκους. Αν και ζούσε για αιώνες στην σκιά τουγειτονικού, μεγάλου αστικού και εμπορικούκέντρου που ήταν το Χαλέπι, το Ιντλίμπ υπήρξε,

από την αρχαιότητα, πλούσια γεωργική περιοχή.Ευνοημένη από το κλίμα και το έδαφος ήταν ένααπό τα μεγαλύτερα κέντρα ελαιοπαραγωγής καιβαμβακιού, από τα πρώτα ρωμαϊκά χρόνια, παρα-σκευής σαπουνιού αλλά και βαμβακερών υφασμά-των. Κοντά στο Ιντλίμπ, ανακαλύφθηκε η αρχαίαπόλη Έμπλα, που άκμασε στα τέλη της τρίτης προ-χριστιανικής χιλιετίας. Εκεί οι αρχαιολόγοι ανακά-λυψαν είκοσι χιλιάδες πήλινες επιγραφές στηνγλώσσα των Σουμερίων, ανάκτορα και άλλουςαρχαιολογικούς θησαυρούς. Στους λόφους με ταασβεστολιθικά πετρώματα, σε όλη σχεδόν τηνεπαρχία, είναι διάσπαρτοι επτακόσιοι περίπουμικροί οικισμοί, εκατό μικρές πόλεις, εγκαταστά-σεις, πρωτοχριστιανικές εκκλησίες, μοναστήρια καιοχυρά, που χρονολογούνται κυρίως από τα βυζα-ντινά χρόνια. Ερειπωμένες και εγκαταλειμμένεςείναι οι Νεκρές Πόλεις, όπως είναι γνωστές στουςαρχαιολόγους και στους τουριστικούς οδηγούς καιοι οποίες ένωναν τους δρόμους των καραβανιώνπου κατευθύνονταν προς την Δύση. Στα θεμέλιατους, το προσεκτικό μάτι μπορεί να δει ίχνη παλιό-τερων εγκαταστάσεων των ελληνιστικών καιρωμαϊκών χρόνων, τάφους αρχόντων και ναούςπαλιών θεών.

Με σουνιτική πλειοψηφία, το Ιντλίμπ, στονσυριακό εμφύλιο, υπήρξε από την αρχή κέντρο τηςαντιπολίτευσης και της ένοπλης εξέγερσης. Σε όλητην περιφέρεια έγιναν σκληρές και θανατηφόρεςσυγκρούσεις, η πόλη, αν και συνεχίζει να ελέγχεταιαπό τον συριακό στρατό, είναι περικυκλωμένη απότους αντάρτες και ο πληθυσμός, όσοι δηλαδή δενπήραν τον δρόμο της προσφυγιάς, δοκιμάζεται

καθημερινά. Πρόσφατες φωτογραφίες που κυκλο-φόρησαν στο διαδίκτυο έδειξαν κάτι που ήταν απόκαιρό γνωστό στον έξω κόσμο. Για να γλιτώσουναπό τους τυφλούς βομβαρδισμούς, πολλές οικογέ-νειες έχουν καταφύγει σε σπηλιές, αρχαία χαλά-σματα και ρωμαϊκούς τάφους, μετατρέποντας τα σεκαταφύγια και σπίτια. Οι εικόνες σοκάρουν σχεδόντο ίδιο με αυτές που είναι γεμάτες αίμα στους δρό-μους των συριακών πόλεων ή απόγνωση και φόβο

στα στρατόπεδα των προσφύγωνστην Τουρκία και στην Ιορδανία.Με φανερή χαιρεκακία, μερικέςισραηλινές εφημερίδες σχολίασαν,πως οι Σύριοι γύρισαν στην λίθινηεποχή!

Σε ένα άρθρο, πριν ένα χρόνο,ο γνωστός δημοσιογράφοςΡόμπερτ Φισκ, με μια δόση υπερ-βολής θύμιζε στον δυτικό κοινό,πως η περιοχή της σημερινήςΣυρίας είναι η γη των πολιτισμών.Η ανθρώπινη παρουσία και δρα-στηριότητα έχει καταγραφτεί πριναπό δώδεκα χιλιάδες χρόνια του-λάχιστον. Και ολόκληρη η χώρα,κυρίως όμως στα δυτικά και στιςόχθες του Ευφράτη, είναι έναςανεξερεύνητος αρχαιολογικόςχώρος με θησαυρούς παγκόσμιαςσημασίας. Η καταστροφή και ηλεηλασία αυτού του ιστορικούπλούτου είναι μια από τις τραγικέςπλευρές του συνεχιζόμενου εμφυ-λίου. Η άλλη, εξίσου και περισσό-τερο σημαντική, είναι η ανθρώπινηκαι κοινωνική καταστροφή πουέχει συντελεστεί στην χώρα, η τρο-μακτική οικονομική οπισθοδρόμη-ση, η μετατροπή πόλεων καιχωριών σε ερείπια και τα κύματατων προσφύγων. Υπολογισμοί ανε-βάζουν σε 70% περίπου την μείωση

του εθνικού προϊόντος και σε περισσότερους απόεβδομήντα χιλιάδες τους νεκρούς και τους τραυμα-τίες. Οι μαζικές και τυφλές σφαγές έχουν δημιουρ-γήσει αξεπέραστα εμπόδια ανάμεσα στις θρησκευτι-κές κοινότητες, ξυπνώντας το μίσος και την διάθεσηγια εκδίκηση. Κάθε είδους οπλαρχηγοί, αρκετοίεισαγόμενοι με τις παχυλές χορηγίες των εμίρηδωντης Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ, έχουν ανα-λάβει την διακυβέρνηση των ανθρώπων, επιβάλλο-ντας την σαρία και την καταπίεση.

Μετά το Ιράκ, και η Συρία έχει επιστρέψει στοπαρελθόν. Αν και οι ευθύνες των μπααθικών καθε-στώτων που μεταλλάχτηκαν σε ανελεύθερα καικαταπιεστικά είναι μεγάλες, και στις δύο χώρεςείχαν γίνει σημαντικά βήματα προς την κοσμικότη-τα, τον αλφαβητισμό και για δεκαετίες οι θρησκευ-τικές κοινότητες συμβίωναν με σχετικά μικρά προ-βλήματα. Η δυτική επέμβαση και η υποκίνηση τωνθρησκευτικών και εθνικών αντιθέσεων από τιςαντιδραστικές μοναρχίες του Κόλπου οδήγησαν τιςεξελίξεις σε μια ανεξέλεγκτη κατάσταση. Και τηνπλειοψηφία των ανθρώπων στην Συρία, ανεξάρτητααπό θρησκεία και καταγωγή, σε μια τραγική κατά-σταση, από την οποία θα κάνουν πολλές δεκαετίες,για να ξεφύγουν. Γι' αυτό, οι κυνηγημένοι Σύριοιπου κρύβονται στις σπηλιές και στους τάφους απο-τελούν τον απόλυτο συμβολισμό και απόδειξη γιααυτήν την κίνηση της ιστορίας προς τα πίσω.

Τον «Αθέατο Κόσμο» γράφει ο Δημήτρης Παυλίδης

ΔΕΙΤΕ μια συλλογή από φωτογραφίες για τις αρχαιότητεςκαι τις Νεκρές Πόλεις www.syalp.blogspot.gr και εικόνες απότους Σύριους που ζούνε στους τάφους και στις σπηλιέςhttp://www.nydailynews.com/news/ world/photos-syrians-find-shelter-caves-tombs-article-1.1276303.

Ακόμη ένα βίντεο από το Αλ Αραμπίγια http://english.alara-biya.net/artiles/2012/12/28/257516.html με την γνωστήμονομερή άποψη για την συριακή σύγκρουση.

Νεκρές πόλεις, άνθρωποι σε σπηλιές

Αθέατος

Κόσμος

Τουρκίας και η οποία αναμένεται να

ολοκληρωθεί τις επόμενες βδομάδες.

Και εδώ άλλωστε το γενικότερο

ενδιαφέρον δεν εστιάζεται αποκλει-

στικά στο εσωτερικό μέτωπο της

Τουρκίας. Αν και είναι φανερό, πως

μια κάποια συμφωνία στην φάση

αυτή και στο βαθμό που διαμόρφωνε

κάποια πλαίσια αποδεκτά και από τις

δύο μεριές, θα ευνοούσε τα σχέδια της

κυβέρνησης Ερντογάν και στα

συνταγματικά. Είναι βέβαιο, πως το

πρόβλημα αυτό έχει παραμέτρους και

εκτός Τουρκίας και κολλητά στα

σύνορά της. Οι παράμετροι αυτές

ελέγχονται από ιμπεριαλιστικά

κέντρα και μπορούν να δώσουν πολ-

λές και διαφορετικές εκδοχές στο

θέμα, ανεξάρτητα με το τι θα συμφω-

νηθεί μέσα στην Τουρκία.

Το ότι στην περιοχή συγκρούο-

νται αντιτιθέμενα ιμπεριαλιστικά

συμφέροντα, και το ότι αυτά σήμερα

βρίσκονται σε φάση όξυνσης, είναι

δεδομένο. Η άμεση εμπλοκή της Τουρ-

κίας και τα πολλά ανοιχτά μέτωπα

που θέλει να διαχειριστεί διαμορφώ-

νουν ανάλογες καταστάσεις και στο

εσωτερικό της. Και αυτό είναι κάτι

που δικαιολογεί σε απόλυτο βαθμό

και το ενδιαφέρον όλων των ιμπερια-

λιστών για τις εσωτερικές εξελίξεις

στη Τουρκία. Έτσι και οι επισκέψεις

αυτές, κατά βάση, σηματοδοτούν τις

γενικότερες ανταγωνιστικές τάσεις

που αναπτύσσονται στην περιοχή,

άσχετα αν το μέχρι στιγμής αποτέλε-

σμά τους (σημαντικό αλλά όχι καθο-

ριστικό των βασικών παραμέτρων)

δείχνει να περιορίζεται στο οικονομι-

κό πεδίο.

Χ.Β

ΔΙΕΘΝΗ20 Σάββατο 9 Μάρτη 2013Προλεταριακή Σημαία

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα γεγο-

νότα του Νοέμβρη του 2012 στην

Ιορδανία, που ονομάστηκε Habbet

Tishreen ή Habbet Neesan (Εξέγερση του

Απρίλη) από κάποιους ακτιβιστές,

συγκρίνοντάς τα με τα γεγονότα του

1989, ήταν χωρίς προηγούμενο. Αν και τα

δυο γεγονότα είχαν σαν αφορμή την

αύξηση της τιμής των πετρελαιοειδών, η

εξέγερση του 2012 φαίνεται ότι ήταν

πολύ περισσότερο ριζοσπαστική απένα-

ντι στο καθεστώς, ιδιαίτερα τη χασεμίτι-

κη βασιλική οικογένεια και τον ίδιο το

βασιλιά.

Το παγκόσμιο οικονομικό

κραχ και η αραβική Άνοιξη

Τα πράγματα αγρίεψαν με την παγκό-

σμια οικονομική κρίση. Δεν υπήρχαν

πλέον χρήματα για να δίνονται τσάμπα.

Το νέο σύνθημα είναι «ο καθένας για τον

εαυτό του» (εδώ η ΕΕ σκέφτεται να διώ-

ξει την Ελλάδα!). Δεν υπήρχαν επιπλέον

χρήματα για να χρηματοδοτηθεί η δια-

φθορά. Ξαφνικά όλα τα σχέδια real-estate

που χρηματοδοτούνταν από τα καθεστώ-

τα του Κόλπου σταμάτησαν απότομα. Το

Αμμάν έγινε μια πόλη με μισοτελειωμένα

κτήρια, δουλειές χάθηκαν και, αφού όλα

είχαν ιδιωτικοποιηθεί, η κυβέρνηση βρέ-

θηκε με ένα χρέος άνω των 22 δισ. δολα-

ρίων που χρησιμοποιούνταν συνήθως για

χρηματοδότηση της διαφθοράς. Το κύμα

αύξησης των φόρων και το σταμάτημα

των επιδοτήσεων σε βασικά αγαθά

(συμπεριλαμβανομένων των πετρελαιοει-

δών) επιταχύνθηκαν. Όλο και περισσότε-

ροι άνθρωποι φτώχυναν. Συνηθισμένες

είναι πλέον οι σκηνές στο Αμμάν ανθρώ-

πων που ψάχνουν στα σκουπίδια για

φαγητό. Τα βουνά σκουπιδιών είναι πια

συχνό φαινόμενο σε μια πόλη που περη-

φανευόταν για την καθαριότητά της επί

δεκαετίες. Αυτό οφείλεται στην αδυναμία

του δήμου της πόλης να αγοράσει νέα

απορριμματοφόρα, ένας δήμος που περη-

φανευόταν επίσης για το οικονομικό του

πλεόνασμα πριν από μόλις μια δεκαετία!

Καθώς το καθεστώς χρεοκοπούσε,

κάτι άλλο εξεράγη: η αραβική Άνοιξη. Οι

διαδηλώσεις στην Ιορδανία δεν είχαν

καμιά ομοιότητα με τις αντίστοιχες σε

άλλες αραβικές χώρες. Αυτές ήταν ελιτί-

στικες (απαρτίζονταν από τους συνήθεις

ακτιβιστές, «αντιπολιτευόμενους» πολιτι-

κούς και κόμματα), ήταν μικρές σε μέγε-

θος (εκτός απ’ αυτές όπου συμμετείχε η

Μουσουλμανική Αδελφότητα), ήπιες

(απαιτούσαν «μεταρρυθμίσεις» κι όχι την

ανατροπή του καθεστώτος) και τους έλει-

πε ένα κοινό ενοποιητικό αίτημα.

Σταδιακά η κυβέρνηση κατάφερνε να

αυξήσει τις τιμές με αλλεπάλληλες απο-

φάσεις, που πέρασαν σχετικά απαρατή-

ρητες από το κοινό. Όμως η τελευταία

ανατίμηση ήταν τεράστια και έγινε αισθη-

τή. Οι τιμές των καυσίμων (βενζίνης και

ντίζελ για θέρμανση) αυξήθηκαν από τα

6,50 δηνάρια (9 δολάρια) στα 10 δηνάρια

(14 δολάρια), μια αύξηση 54%. Αυτό είχε

μεγάλη επίπτωση στα χαμηλότερα κοινω-

νικοοικονομικά στρώματα και επιπλέον,

στο βαθμό που το κόστος του ηλεκτρι-

σμού και των μεταφορών εξαρτάται από

τα πετρελαιοειδή, η αύξηση αυτή προκά-

λεσε αυτόματα μια παρόμοια αύξηση στις

τιμές όλων σχεδόν των αγαθών. Η λαϊκή

οργή εξερράγη. Όμως για μια ακόμη φορά

αυτή η έκρηξη απορροφήθηκε.

Ένα άγονο πολιτικό τοπίο

Η Ιορδανία είναι πολιτικά ένα τοπίο

με μια έννοια κατακαμένο. Το καθεστώς

έπαιξε καλά το παιχνίδι του όλα αυτά τα

χρόνια. Η «κλασική» αντιπολίτευση είχε

υποταχτεί, ξεκινώντας ήδη από το 1989

με τη μέθοδο της ενσωμάτωσης στον καθε-

στωτικό ιστό, τη «νομιμοποίηση» και τη

«διάβρωση» από τα μέσα και κατόπιν με

την πλήρη υποταγή της μέσα από αυστη-

ρότερους νόμους που περιόριζαν τις δρα-

στηριότητές της. Ο κοινωνικός ιστός είναι

διαρρηγμένος μέσα από διασπάσεις που

κατασκευάστηκαν και εφαρμόστηκαν

από το καθεστώς μέσα από μια τεχνητή

διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στους

ανατολικούς Ιορδανούς και τους παλαι-

στινιακής καταγωγής. Οι ανατολικής

καταγωγής χωρίζονται παραπέρα σε

περιοχές, φυλές, οικογένειες κ.λπ. Οι

«εσωτερικές διαμάχες» που προκύπτουν

έχουν αφορμές επουσιώδη ζητήματα

βασισμένα σε στενά συμφέροντα, χαρα-

κτηριστικό ενός πελατειακού κράτους.

Η «εναλλακτική» αντιπολίτευση, που

παρουσιάζεται σαν πιο «ριζοσπαστική»,

ήταν μάλλον χειρότερη από την «κλασι-

κή» αντιπολίτευση. Ενώ τα παλιά αντιπο-

λιτευόμενα κόμματα στηρίζονταν στις

πλατύτερες ιδεολογικές απόψεις του διε-

θνισμού, του παναραβισμού και του ισλα-

μισμού, η «εναλλακτική» αντιπολίτευση

βασίστηκε σε μια απομονωτική ιορδανική

ταυτότητα. Ο πατριωτισμός ήταν το βασι-

κό χαρακτηριστικό αυτής της αυτοαπο-

καλούμενης «Αριστεράς».

Αυτό ταίριαζε με τα σχέδια του καθε-

στώτος για την οικοδόμηση μιας «ιορδα-

νικής ταυτότητας» στη θεωρία. Το 1989

το καθεστώς προώθησε την «ιορδανοποί-

ηση» των κλασικών κομμάτων, επιμένο-

ντας στο ότι αυτά πρέπει να είναι αυστη-

ρά τοπικά και ότι θα πρέπει να κόψουν

κάθε δεσμό με τους άλλους Άραβες αλλά

και παγκόσμια. Το 2002 το καθεστώς

ξεκίνησε μια τεράστια καμπάνια με

κεντρικά συνθήματα «Πρώτα η Ιορδα-

νία» και «Είμαστε όλοι Ιορδανοί». Αυτό

εξυπηρετούσε την παγίδευση της πολιτι-

κής σκηνής σε μια κατασκευασμένη ταυ-

τότητα βασισμένη στο παλιό αποικιακό

«κράτος». Μια ταυτότητα που είναι δια-

σπαστική (χρήσιμο εδώ να υπενθυμίσου-

με ότι ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυ-

σμού είναι στενά δεμένο με την Παλαιστί-

νη και τον παλαιστινιακό αγώνα), σοβινι-

στική (βασίζεται σε έναν στενό πατριωτι-

σμό, την τυφλή πίστη στο βασιλιά και τη

βασιλική οικογένεια, χαιρετίζει το μηχα-

νισμό ασφάλειας και τη σημαία), αλλά

και μάταιη (στο βαθμό που δεν μπορεί να

οικοδομηθεί ένα σχέδιο απελευθέρωσης

που βασίζεται σε μετα-αποικιακό κράτος

και σε μια αποικιακή-καθεστωτική κατα-

σκευασμένη ταυτότητα).

Στην πράξη το καθεστώς επέλεξε να

διασπάσει το λαό πάνω σε φυλετικές και

τοπικές διαχωριστικές γραμμές μέσα από

τη συνεχιζόμενη υιοθέτηση του εκλογικού

νόμου «ένα άτομο-μία ψήφος».

Η αντιπολίτευση, κατηγορούμενη

από το καθεστώς ότι είναι «παλαιστινια-

κή», έπεσε στην παγίδα και της έγινε

έμμονη ιδέα να αποδείξει την ιορδανική

της αυθεντικότητα, τις ιορδανικές της

ρίζες, το ιορδανικό της πρόγραμμα,

ακόμη και την ιορδανική της διάλεκτο

και το ντύσιμό της! Ακόμη και οι ισλαμι-

στές άρχισαν να έχουν εσωτερικές διαμά-

χες σχετικά με την ταυτότητα, φτάνοντας

στο σημείο ο Rohayyel Gharaibeh, εξέχου-

σα προσωπικότητα του Ισλαμικού Μετώ-

που Δράσης, να ηγηθεί ενός ρεύματος στο

εσωτερικό του ισλαμικού κινήματος που

βασίζεται στη διαχωριστική γραμμή Ιορ-

δανών/Παλαιστίνιων.

Η αντιπολίτευση, και επομένως κάθε

αυθόρμητη διαμαρτυρία, έχασε τη δυνα-

μική της. Έγινε εύκολη η ταυτοποίησή

της, η χειραγώγηση και η χρησιμοποίησή

της, επομένως και ο έλεγχός της. Έπαιζε

στο γήπεδο του καθεστώτος.

Γιατί τα γεγονότα

του Νοέμβρη απέτυχαν

να μετατραπούν

σε πλήρη εξέγερση;

1. Η εξέγερση είχε κόσμο αλλά δεν

ήταν μαζική. Σε αντίθεση με προηγούμε-

νες διαμαρτυρίες στην Ιορδανία, τα γεγο-

νότα του Νοέμβρη δεν ήταν αποκλειστικά

ελιτίστικα, όμως ο αριθμός των ανθρώ-

πων που συμμετείχαν, αν και μεγάλος, δεν

πλησίασε την κρίσιμη μάζα που απαιτεί-

ται για είναι αποτελεσματική η αντίστα-

ση. Αυτό εν μέρει οφείλεται στη διαχωρι-

στική γραμμή Ιορδανών/Παλαιστίνιων

και στο γεγονός ότι η ιορδανική ταυτότη-

τα δεν είναι κυρίαρχη ιδεολογικά.

2. Δεν έπεισε. Ο κόσμος διαλύθηκε και

πήγε σπίτι του. Δεν κατέλαβαν πλατείες.

Δεν κράτησαν τις θέσεις τους. Κι αυτό

γιατί δεν συγκεντρώθηκε μια κρίσιμη

μάζα και δεν συμφώνησαν στον μόνο ρεα-

λιστικό στόχο, της ανατροπής του καθε-

στώτος. Μερικά τμήματα διαδηλωτών

πρόβαλαν αυτό το σύνθημα, όμως πολλές

«αντιπολιτευόμενες» δυνάμεις και προ-

σωπικότητες ήταν ενάντιοι και έκφρασαν

ανοιχτά τη φιλο-καθεστωτική τους θέση.

Η τεράστια πλειονότητα των βασικών

παραγόντων του καθεστώτος και τα

βασικά ρεύματα της αντιπολίτευσης πρό-

κριναν την παραμονή του καθεστώτος.

Δεν έχουν εναλλακτικό σχέδιο. Η παλιά

φρουρά μάλλον ήθελε αλλαγή στην κορυ-

φή της εξουσίας για να συμμετέχουν κι

αυτοί και τίποτε περισσότερο. Αλλαγή

στις καρέκλες, όχι αλλαγή καθεστώτος.

3. Οι αντιπολιτευόμενες οργανώσεις

ξεπούλησαν τους διαδηλωτές. Η Ισλαμική

Αδελφότητα δήλωσε ότι δεν επιθυμεί το

διώξιμο του καθεστώτος, τόνισε ότι είναι

απλώς μεταρρυθμιστές (επομένως ενάντι-

οι σε κάθε επαναστατική επιλογή) και το

ξεκαθάρισε πολλές φορές ότι το σύνθημα

«ο λαός θέλει να ρίξει το καθεστώς» (που

φωνάχτηκε πολλές φορές στη διάρκεια

των γεγονότων του Νοέμβρη) δεν την

εκφράζει. Ο Khaled Kalaldeh, πρώην ηγέ-

της της Σοσιαλιστικής Αριστεράς (μιας

«ριζοσπαστικής» ομάδας της εναλλακτι-

κής αντιπολίτευσης), δήλωσε τα ίδια. Και

ακόμη, προτού συμβούν τα γεγονότα του

Νοέμβρη, τα κλασικά αριστερά/παναρα-

βικά κόμματα δήλωσαν ότι θα συμμετέ-

χουν στις επερχόμενες εκλογές που βασί-

ζονται στον διαβόητο εκλογικό νόμο «ένα

άτομο-μία ψήφος», ενάντια στον οποίο

νόμο είχαν μποϊκοτάρει τις προηγούμενες

εκλογές!

4. Οι διαφωνίες σχετικά με τη Συρία

προκαλούν σοβαρά χάσματα στην Ιορδα-

νία. Αυτό αντανακλά την έλλειψη ενότη-

τας και εμπιστοσύνης ανάμεσα στις διά-

φορες αντιπολιτευόμενες ομάδες και ακτι-

βιστές που δρουν στη βάση. Οι ηχηροί

υπερασπιστές του συριακού καθεστώτος

(που περιλαμβάνουν όλα τα «αριστερά»

και παναραβικά κόμματα, πολλές από τις

«αντιπολιτευόμενες» προσωπικότητες και

συγγραφείς που αναφέρθηκαν παραπά-

νω, καθώς και άλλους) αναπαρήγαγαν τις

θεωρητικές τους θέσεις σχετικά με τα

μετα-αποικιακά κράτη, πήραν πίσω τις

πρώτες υποστηρικτικές τους θέσεις απέ-

ναντι στις εξεγέρσεις στην Τυνησία και

την Αίγυπτο και υιοθέτησαν μια νέα

ρητορική υπέρ του κράτους και κατά του

χάους. Αυτά βέβαια ισχύουν και για το

εσωτερικό της Ιορδανίας, με αποτέλεσμα

να βοηθήσουν ώστε τα γεγονότα του

Νοέμβρη να μην εξελιχθούν σε γενική εξέ-

γερση. Πολλές απ’ αυτές τις προσωπικό-

τητες και κόμματα θεωρούν ότι η «σταθε-

ρότητα» της Ιορδανίας είναι στενά δεμένη

με τη σταθερότητα και στήριξη του

συριακού καθεστώτος.

5. Εξωτερικοί παράγοντες: Η Ιορδα-

νία είναι γνωστή ιστορικά σαν «ουδέτερη

ζώνη». Προστατεύει το Ισραήλ (τον πιο

πολύτιμο και πιο ευάλωτο σύμμαχο της

Δύσης στην περιοχή) από την «εχθρική»

αραβική περικύκλωση. Με την άνοδο του

Ιράν σε περιφερειακή δύναμη, η «ουδέτε-

ρη» αυτή ζώνη απέκτησε νέα διάσταση: η

Ιορδανία τώρα προστατεύει τα σουνιτικά

κράτη του Κόλπου από τη σιιτική ημισέ-

ληνο, μια υποθετική περιοχή που εκτείνε-

ται από το Ιράν στην Ανατολή, περνάει

από το Ιράκ και τη Συρία και φτάνει στο

Λίβανο δυτικά. Ο όρος χρησιμοποιήθηκε

πρώτα από τον ίδιο το βασιλιά Αμπντου-

λάχ ΙΙ. Η Ιορδανία έχει διατηρήσει τη

σταθερότητά της μέσα στην εκρηκτική

περιοχή στην οποία βρίσκεται. Αυτό δεν

είναι αποτέλεσμα της θεάς τύχης. Η ουδε-

τερότητα της Ιορδανίας είναι πολύτιμη

για το Ισραήλ, τις ΗΠΑ, την ΕΕ και τα

Ιορδανία

Του HisHam Bustani *

Μια αποτυχημένη εξέγερση και η ανάδειξη ενός νέου καθεστώτος«Ως τώρα το καθεστώς έχει καταφέρει να απορροφήσει το κίνημα και να το διασπάσει»

ΔΙΕΘΝΗ 21Σάββατο 9 Μάρτη 2013 Προλεταριακή Σημαία

κράτη του Κόλπου.

Αυτοί οι βασικοί παίκτες διασφα-

λίζουν (μέσω ενός συνδυασμού οικονο-

μικής βοήθειας και μιας σειράς εγγυή-

σεων) ότι τα πράγματα δεν θα ξεφύ-

γουν από τον έλεγχο στην Ιορδανία.

Το Μπαχρέιν πρόσφατα κάλεσε τα

κράτη του Κόλπου να βοηθήσουν την

Ιορδανία που βρίσκεται σε κρίση. Τα

κράτη του Κόλπου δεν θα ανεχτούν

την πτώση της μοναρχίας μετά από

λαϊκή εξέγερση. Αυτό αποτελεί άμεση

απειλή για τους ίδιους αλλά και

έμπνευση για τους δικούς τους λαούς.

Αυτός είναι ο λόγος που πρόσφεραν

στην Ιορδανία και στο Μαρόκο (τις

μόνες μοναρχίες εκτός του Κόλπου)

θέσεις στο Συμβούλιο Συνεργασίας του

Κόλπου.

Ένα βήμα μπροστά παρά

την αποτυχία

Δυο βασικά οφέλη προέκυψαν από

τα γεγονότα του Νοέμβρη στην Ιορδα-

νία. Πρώτον, έσπασε το ταμπού της

κριτικής στο βασιλιά και τη βασιλική

οικογένεια. Τα συνθήματα των διαδη-

λωτών δεν είχαν προηγούμενο μετά το

1989. Ήταν ξεκάθαρα ενάντια στο

βασιλιά, τη βασιλική οικογένεια και το

καθεστώς. Ορισμένες διαδηλώσεις

ζητούσαν την κοινοβουλευτική δημο-

κρατία.

Δεύτερο, ο λαός κατεβαίνει τώρα

πιο εύκολα στο δρόμο για να προβάλει

τα αιτήματά του.

Μέχρι τώρα το καθεστώς κατάφερ-

νε να απορροφά το κίνημα και να το

διασπά. Η παλιά φρουρά, με τις βαθιές

κοινωνικές της διασυνδέσεις και τη

διαπλοκή της με ορισμένα κινήματα

διαμαρτυρίας και αντιπολιτευόμενες

προσωπικότητες, αποτελεί την πιο

πετυχημένη πτέρυγα του καθεστώτος.

Πέτυχαν να εξαλείψουν τη νέα φρου-

ρά, να χρησιμοποιήσουν κάποιους σαν

αποδιοπομπαίους τράγους σε δίκες για

διαφθορά, ενώ ταυτόχρονα ανοσοποί-

ησαν τους εαυτούς τους απέναντι σε

κάθε κατηγορία για διαφθορά. Τώρα

κυριαρχούν στη σκηνή.

Οι προοπτικές για το μέλλον; Δεν

υπάρχουν. Η Ιορδανία είναι σαν το

Λίβανο, σχεδιασμένη να είναι εκτός

πλαισίου οποιασδήποτε ανεξαρτησίας

ή εθνικής κυριαρχίας. Κάθε κίνημα που

προσβλέπει στην απελευθέρωση της

Ιορδανίας πρέπει να οικοδομήσει τη

στρατηγική του μέσα σε ένα πλατύτε-

ρο περιφερειακό σχέδιο που περιλαμ-

βάνει (τουλάχιστον) την Παλαιστίνη,

τη Συρία και ακόμη το Ιράκ και τον

Κόλπο. Κάθε άλλη προοπτική θα

αυτοπαγιδεύεται και θα χειραγωγείται

εύκολα. Οι διαδηλώσεις του Νοέμβρη

2012 είναι μια απόδειξη αυτού του

πράγματος.

*Ο Χισάμ Μπουστάνι είναι συγ-

γραφέας και ακτιβιστής και ζει στο

Αμμάν. Έργα και άρθρα του έχουν

δημοσιευτεί στον αραβικό και δυτικό

Τύπο. Το άρθρο με ημερομηνία 8 Γενά-

ρη 2013 δημοσιεύτηκε στην ηλεκτρονι-

κή διεύθυνση

http://www.yourmiddleeast.com/opinio

n/hisham-bustani-jordan-a-failed-

u p r i s i n g - a n d - a - r e e m e r g i n g -

regime_12178. Τη μετάφραση για

λογαριασμό της «Προλεταριακής

Σημαίας» έκανε ο Άρης Λάμπρου. Η

δημοσίευση δεν συνιστά απαραίτητα

και συμφωνία με τις απόψεις που δια-

τυπώνονται.

Μεγάλη αναταραχή, απογοητευτική κατάσταση

Τα αποτελέσματα των ιταλικών εκλογών για τηβουλή και τη γερουσία στις 24/25 του Φλεβάρηαρκετούς αιφνιδίασαν, άλλους χαροποίησαν και

περισσότερους προβλημάτισαν. Μπορεί να μην ήταν έναςσεισμός, όπως έσπευσαν να γράψουν οι τίτλοι των ειδή-σεων, σίγουρα όμως δεν είναι μια συνηθισμένη κατάσταση.Η Ιταλία, αν και έχει μάθει να ζει με την πολιτική αστάθεια,μετά τις εκλογές έχει μπει σε μια περίοδο πολιτικής ανατα-ραχής και αβεβαιότητας για πολύ περισσότερα πράγματααπό το εάν θα σχηματιστεί κυβέρνηση, έτσι ώστε να απο-φευχθούν νέες εκλογές, τουλάχιστον για το αμέσως επόμε-νο διάστημα. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως βασική αιτίααυτής της νέας ρευστής κατάστασης και της επιλογής τωνΙταλών ψηφοφόρων είναι η παρατεινόμενη οικονομικήκρίση και οι δραματικές επιπτώσεις των πολιτικών πουασκήθηκαν τα τελευταία χρόνια με αποκορύφωμα τηνπερίοδο Μόντι. Η κρίση και η πολιτική της ΕυρωπαϊκήςΈνωσης/Ευρωπαϊκής Τράπεζας με τον κυρίαρχο ρόλο τηςΓερμανίας, όπως και αλλού, επιδρά καταλυτικά στην κοι-νωνία, δημιουργεί-μεγεθύνει αντιθέσεις, διαρρηγνύει συμ-μαχίες, στριμώχνει/διχάζει μεγαλοαστικές μερίδες, σπρώ-χνει σε εξέταση και άλλων δρόμων και εναλλακτικών. Πολύπερισσότερο, στην Ιταλία που αποτελεί την τρίτη ισχυρό-τερη ευρωπαϊκή οικονομία, ιδρυτικό μέλος της ΕΟΚ, μέλοςτου G-7, με προφανές ειδικό οικονομικό και πολιτικό βάροςγια τις ευρωπαϊκές ισορροπίες και όχι μόνο.

Από τη σκοπιά των αριθμών και των ποσοστών, ο μεγά-λος νικητής των εκλογών είναι ο Μπέπε Γκρίλο και το πολι-τικό υβρίδιο-μόρφωμα «Κίνημα 5 αστέρων». Κατέβηκε γιαπρώτη φορά σε βουλευτικές εκλογές και συγκέντρωσε25,5%. Μεγάλος ηττημένος ο Μόντι, που, παρότι συγκέ-ντρωσε ένα όχι ευκαταφρόνητο 10,5% μαζί με το κόμμα τουΚέντρου, έμεινε μακριά από τους φιλόδοξους στόχους πουείχε και αυτός και οι υποστηρικτές του στο Βερολίνο καιστις Βρυξέλλες. Η λεγόμενη κεντροαριστερά με ηγεμονικήδύναμη το Δημοκρατικό Κόμμα και επικεφαλής τον Μπερσά-νι κέρδισε με τη συνδρομή του εκλογικού νόμου την πλειο-ψηφία στη βουλή, όχι όμως και στη γερουσία, και έτσι ανα-γκαστικά πρέπει να αναζητήσει συμμάχους για κυβέρνησησυνασπισμού. Ενώ ο Μπερλουσκόνι, από αποδιοπομπαίοςπριν λίγο καιρό, έκανε μια εντυπωσιακή επιστροφή. Παρα-μένει έτσι στο κυβερνητικό παιγνίδι είτε σαν μέρος μιαςσυμμαχικής ασταθούς κυβέρνησης είτε σαν ισχυρή αντιπο-λίτευση. Το σχέδιο για μια πολιτική κυβέρνηση με πρό-γραμμα Μόντι απέτυχε, χωρίς να είναι σαφές τι θα γίνει απόεδώ και πέρα. Όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά. Από μιαβραχύβια κυβέρνηση ειδικού σκοπού έως την επανάληψητων εκλογών. Στο ενδιάμεσο θα δούμε διάφορες κινήσειςπάνω και κάτω από το τραπέζι, κόντρες και ελιγμούς. Ηανακοίνωση της νέας καταδικαστικής απόφασης για τονΜπερλουσκόνι είναι ένα μικρό δείγμα αυτών που θα ακο-λουθήσουν.

Ο Γκρίλο μάζεψε κυρίως τη μαζική λαϊκή δυσαρέσκειακαι απαξίωση του επίσημου πολιτικού κόσμου, δεξιού καιδήθεν αριστερού. Η νεολαία δίχως μέλλον, οι άνεργοι, οινοικοκυρές αλλά και πληττόμενα μεσαία στρώματα διαμαρ-τυρήθηκαν με την ψήφο τους στο ιδιότυπο μόρφωμα.Άλλοι, λιγότεροι όμως, προτίμησαν να διαμαρτυρηθούναπέχοντας, ανεβάζοντας το ποσοστό στο 25%, που για ταιταλικά δεδομένα είναι σημαντικό. Πολλοί έξω από την Ιτα-λία (και στην Ελλάδα), που έχουν ανάγκη να ενθουσιάζο-νται και να φτιάχνουν αισιόδοξα κυβερνητικά σενάρια, ανα-κάλυψαν στην περίπτωση Γκρίλο ποιοτικά χαρακτηριστικά,ριζοσπαστικά στοιχεία έως και ανατρεπτικές προοπτικές.Είναι αλήθεια πως σε αυτό, εκ πρώτης όψεως, συνηγορείκαι το γεγονός πως το κίνημα των 5 αστεριών υποστηρί-χτηκε και από ομάδες και οργανώσεις της λεγόμενης άκραςη ριζοσπαστικής αριστεράς, οι οποίες δυστυχώς βρίσκονταισε συγχυτική κατάσταση. Έχουμε εντελώς διαφορετικήγνώμη. Διατηρούμε ισχυρές αμφιβολίες (για να μην πούμεβεβαιότητα) τόσο για την ουσία της πλατφόρμας Γκρίλο όσοκαι για τη δυνατότητά του να μακροημερεύσει. Αποτελείσημείο των καιρών, των αδιεξόδων και της απουσίας τηςαριστεράς, του κομμουνιστικού κινήματος και ενός ισχυρούκαι ανεξάρτητου εργατο-λαϊκού παράγοντα στα κινήματακαι στην πολιτική. Ή θα ανεμο-σκορπιστεί γρήγορα, ξανα-δίνοντας πίσω στον αστικό πολιτικό κόσμο τις δυνάμεις πουσυγκέντρωσε, ή θα προσαρμοστεί στα κυρίαρχα δεδομένα.

Ο Μπερλουσκόνι έπαιξε έξυπνα το χαρτί του αντιγερμα-νισμού και της εναντίωσης στην πολιτική που υπαγορεύει ηΕυρωπαϊκή Ένωση και εφάρμοσε ο Μόντι. Αν και στήριξετην κυβέρνηση, πήρε σχετικά έγκαιρα αποστάσεις, το έριξεστην «τρελή» σχετικά με τη φορολογία και ειδικά το φόρο

στα ακίνητα και κινητοποίησε πετυχημένα τα ιδιόκτηταΜΜΕ. Σωστά επισημαίνει ο Κοστάντσο Πρέβε, σε μια τελευ-ταία συνέντευξή του, πως ο Καβαλιέρε αντλεί τη δύναμήτου από τη δεξαμενή της παλιάς λαϊκής δεξιάς, που συνεχί-ζει να αποτελεί μια ισχυρή δύναμη στο ιταλικό πολιτικό καικοινωνικό τοπίο. Ταυτόχρονα έκφρασε μια μερίδα τόσο τωνμεσαίων όσο και των ανώτερων αστικών μερίδων που αντι-μετωπίζουν εχθρικά το γερμανικό ηγεμονισμό, το σκληρόευρώ και τις άτεγκτες δημοσιονομικές πολιτικές. Τα κομμά-τια αυτά προσβλέπουν, τουλάχιστον, σε μια επαναδιαπραγ-μάτευση των πολιτικών και επανακαθορισμό των ευρωπαϊ-κών συσχετισμών. Δεν είναι αμελητέα, επίσης, η σχέση τουςμε τον αμερικάνικο παράγοντα, που συνεχίζει να διατηρείισχυρή επιρροή στην γειτονική χώρα και από τον οποίοζητούν και ελπίζουν να επενεργήσει στην εξισορρόπησητων ενδο-ευρωπαϊκών ισορροπιών.

Η πύρρεια νίκη του Μπερσάνι τού έκοψε το δρόμο γιαμια αυτοδύναμη κυβέρνηση, την οποία επεδίωκε, ή για μιασυμμαχία με τον Μόντι, για να εφαρμόσει πάνω κάτω τηνίδια πολιτική και κοινωνική ατζέντα με τον πρώην πρωθυ-πουργό. Τώρα είναι αναγκασμένος ή να συμμαχήσει με τονΓκρίλο ή να πάει σε έναν μεγάλο συνασπισμό με τον Μπερ-λουσκόνι, που επισήμως όμως αρνείται, γιατί καταλαβαίνειπως θα αποτελεί αυτοκτονική λύση. Την ώρα που τελειώ-ναμε το άρθρο, ο Μπερσάνι, εν αναμονή της εντολής σχη-ματισμού κυβέρνησης από τον Ναπολιτάνο, ανακοίνωσε έναπρόγραμμα για κυβερνητική συμφωνία από 8 σημεία. Τοπρόγραμμα προβλέπει την αναθεώρηση του ΣυμφώνουΣταθερότητας, τη θέσπιση ασυμβίβαστου ανάμεσα στηνπολιτική και επιχειρηματική δραστηριότητα, την παροχήιταλικής ιθαγένειας στα παιδιά των μεταναστών που γεννι-ούνται στη χώρα, τη νομική αναγνώριση ομοφυλόφιλωνζευγαριών που συζούν, την αναδιάρθρωση της υπηρεσίαςείσπραξης οφειλών προς το δημόσιο Equitalia, τη στήριξητης δημόσιας παιδείας και τη μείωση του συνολικού αριθ-μού και των αποδοχών βουλευτών και γερουσιαστών. Είναιολοφάνερο πως το πιο σημαντικό σημείο είναι αυτό πουαφορά το Πρόγραμμα Σταθερότητας, αν και αρκετοί είναιεκείνοι που δεν βλέπουν πολλές πιθανότητες να σχηματιστείκυβέρνηση στη βάση αυτής της πρωτοβουλίας.

Ο μεγάλος απών και από αυτές τις ιταλικές εκλογές ήτανη αυτοδύναμη έκφραση των ιταλών εργαζομένων και τωνλαϊκών δυνάμεων. Με μια αριστερά πλήρως και σχεδόνκαθολικώς απαξιωμένη, ο ιταλικός λαός αναγκάζεται ναδιαλέγει μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης, δίχως σοβαρή προ-σμονή για ουσιαστικές αλλαγές και ανατροπές. Η Επανί-δρυση έπεσε κι άλλο, στο μισό και παραπάνω σε σχέση μετο 2008. Μαζεύει ακόμα την αποδοκιμασία της πολιτικήςτης λεγόμενης Κριτικής Αριστεράς, που στηριξε τον αλη-σμόνητο Πρόντι. Η εκλογική κάθοδος του συνασπισμού πουσυνέστησε δεν μπόρεσε να εκλέξει ούτε έναν βουλευτή καιτα μικρότερα αριστερά κόμματα που αναφέρονται στην αρι-στερά και τον κομμουνισμό είχαν μια περιθωριακή κατα-γραφή. Ίσως μόνο ο Φεράντο με το τροτσκιστικό PCL μπο-ρεί να αισθάνεται ικανοποιημένος από το γεγονός πως μεί-ωσε την απόσταση από την Επανίδρυση, αν και έπεσε καιαυτός παραπάνω από το μισό σε ψήφους και ποσοστά. Όλααυτά φυσικά και δεν σημαίνουν πως στην Ιταλία οι κοινω-νικές και πολιτικές εξελίξεις θα κινούνται ακόμη και στοαμέσως επόμενο διάστημα αποκλειστικά σε καθεστωτι-κούς, ανώδυνους ή εκτονωτικούς δρόμους. Η κατάστασηείναι πολύ δύσκολη για όλους. Και για τους «επάνω» καιγια τους «κάτω». Ενώ τα ζητήματα που αφορούν τις σχέσειςμε την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ΟΝΕ θα οδηγούνται όλοκαι πιο πολύ σε μεγαλύτερα αδιέξοδα και θα ζητούν απο-φάσεις.

Δ.Π.

Ιταλία-εκλογές

Ο μεγάλος απών και από αυτές τις ιταλικές

εκλογές ήταν η αυτοδύναμη έκφραση των

ιταλών εργαζόμενων και των λαϊκών δυνά-

μεων. Με μια αριστερά πλήρως και σχεδόν

καθολικώς απαξιωμένη, ο ιταλικός λαός

αναγκάζεται να διαλέγει μεταξύ Σκύλλας

και Χάρυβδης δίχως σοβαρή προσμονή για

ουσιαστικές αλλαγές και ανατροπές.

22 Σάββατο 9 Μάρτη 2013Προλεταριακή Σημαία ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Την Τρίτη 5 Μάρτη οι βουλευτές

της τρικομματικής κυβέρνησης

ψήφισαν το νομοσχέδιο που

καθιστά την «Energean Oil & Gas» συν-

δικαιούχο με την «Kavala Oil», για την

άντληση και επεξεργασία των κοιτα-

σμάτων πετρελαίου Πρίνου και Νότιας

Καβάλας. Μαζί μ’ αυτούς ψήφισαν και

οι καβαλιώτες βουλευτές (όλοι νεοδη-

μοκράτες) παρά τις ανησυχίες της τοπι-

κής κοινωνίας και τις αντιδράσεις των

εργαζομένων στην Kavala Oil.

Οι τελευταίοι είχαν δείξει έμπρα-

κτα και μαχητικά την αντίθεσή τους σ’

αυτό το νομοσχέδιο την Παρασκευή 1

Μάρτη, όταν σύσσωμοι απαίτησαν να

δουν τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο

της ΝΔ Μ. Βορίδη, που βρισκόταν στο

ξενοδοχείο Ωκεανίς της Καβάλας για

κομματική εκδήλωση.

Ο άλλοτε «ακτιβιστής» της ακροδε-

ξιάς και σημερινός γυρολόγος της πολι-

τικής, αλλά πάντοτε σταθερός υποστη-

ρικτής του συστήματος και του κεφα-

λαίου, κρυβόταν για ώρες από τους

αγανακτισμένους εργαζόμενους, μη

τολμώντας «να τους κοιτάξει κατάμα-

τα», όπως είπαν. Δεν μπορούσε να

αντιμετωπίσει την αγωνία των 300

εργατών για το μέλλον της δουλειάς

τους, για τη ζωή και τις οικογένειές

τους. Αυτή την αντιμετώπιση την ανέ-

λαβαν οι δυνάμεις καταστολής, που

δεν δίστασαν να ρίξουν χημικά μέσα

στο ξενοδοχείο, για να τσακίσουν τη

δύναμη των εργατών, χωρίς όμως να

καταφέρουν να τους λυγίσουν.

Γιατί όμως ανησυχούν οι εργάτες

της Kavala Oil για το μέλλον τους, τη

στιγμή που υπογράφεται μια 25ετής

σύμβαση για εκμετάλλευση κοιτασμά-

των που ανέρχονται σε 20 εκατομμύ-

ρια βαρέλια (πεδίο «Ε»); Γιατί ανησυ-

χούν, τη στιγμή που και οι ίδιοι συμμε-

τέχουν δια του Συνεταιρισμού τους

στο επιχειρηματικό σχήμα (Kavala

Oil), στο οποίο επίσης ανατίθεται

αυτή η εκμετάλλευση;

Η υπόθεση άντλησης των κοιτα-

σμάτων του Πρίνου είναι μια μακριά

και πονεμένη -για τους εργαζόμενους-

ιστορία, οι οποίοι σε κάποια φάση

«μεταλλάχτηκαν» από εργάτες σε

«εργάτες-αφεντικά», χωρίς όμως ποτέ

να αποτινάξουν από πάνω τους τα

πραγματικά αφεντικά, τα οποία συνέ-

χισαν να παίζουν παιχνίδια κερδοφο-

ρίας και κερδοσκοπίας με τη δουλειά

των «συνεταίρων» τους.

Βέβαια κάποιοι από αυτούς, κάποι-

οι από τη συνδικαλιστική τους ηγεσία,

άλλαξαν πλευρά κι ας συνεχίζουν να

κατέχουν συνδικαλιστικές θέσεις. Ανα-

φερόμαστε στον εκπρόσωπο των εργα-

ζομένων στο ΔΣ της Kavala Oil, Β.

Παππά, που είναι καλοπληρωμένος

πρόεδρος της εταιρείας, αλλά και στον

πρόεδρο του σωματείου, Ε. Κελαϊδά-

κη, που είναι και αντιπρόεδρος της

εταιρείας. Έτσι εκείνα τα «γκέγκε» και

«τέλος-τέλος» που απηύθυνε, με άκρως

επιτακτικό ύφος, ο Κελαϊδάκης στους

εργαζόμενους μέσα στο ξενοδοχείο,

έλκουν την ισχύ τους όχι μόνο από την

συνδικαλιστική, αλλά κυρίως από την

διευθυντική του ιδιότητα. Φαινόμενα

κι αυτά και κατάληξη ανάγκης και

αρχικών, αγαθών, προθέσεων των

εργατών να «αυτοδιαχειριστούν» την

επιχείρησή τους…

Το Μάη του 1999, όταν η τιμή του

πετρελαίου έπεσε κάτω από τα 10$, η

κοινοπραξία των ξένων εταιρειών

N.A.P.C., με επικεφαλής την καναδική

Denison, που είχε τον έλεγχο του Πρί-

νου, αποχωρεί, παρά τις «προτάσεις»

του σωματείου να δουλέψουν οι εργα-

ζόμενοι μόνο με το ένσημο, χωρίς αμοι-

βή, μέχρι να ανακάμψει η εταιρεία.

Το σωματείο συνεχίζει την «εποικο-

δομητική» του στάση. Αντί να απαιτή-

σει από την κυβέρνηση να βρει λύσει

στο πρόβλημα της λειτουργίας του

Πρίνου, αντί να συγκροτήσει ένα ανε-

ξάρτητο εργατικό κίνημα για την υπε-

ράσπιση της δουλειάς, προχωρά στη

γραμμή της «αυτοδιαχείρισης» και

συστήνει Συνεταιρισμό Εργαζομένων,

για να αναλάβει αυτός να δώσει λύση.

Όμως εδώ το δημόσιο (η κυβέρνηση

του συστήματος) έχει τον πρώτο λόγο

(ως ιδιοκτήτης), ενώ τα απαιτούμενα

κεφάλαια δεν βρίσκονται, ούτε δίνο-

νται εύκολα. Έτσι, η «αυτοδιαχείριση»

γίνεται «συνδιαχείριση». Με νέα αφε-

ντικά στο σβέρκο των εργατών και με

πρόσθετο το βραχνά της αυταπάτης

ότι δουλεύουν για τη «δικιά τους επι-

χείρηση». Τα νέα αφεντικά είναι η

τεχνική εταιρεία «Ευρωτεχνική ΑΕ»,

που παίρνει το 67% της Kavala Oil -του

νέου σχήματος εκμετάλλευσης των κοι-

τασμάτων- στο οποίο ο Συνεταιρισμός

των Εργαζομένων παίρνει το 33%.

Αποτέλεσμα αυτού του συνεταιρι-

σμού, η μείωση των αποδοχών των

εργαζομένων κατά 20%, η μείωση του

προσωπικού στα 200 από 400 άτομα

και τα πλούσια κέρδη για την Ευρωτε-

χνική, η οποία μετέφερε τα κεφάλαια

σε άλλες δικιές της εταιρίες, για να

αποχωρήσει μέσα σε «μια νύχτα».

Αντικαταστάτης της ο γνωστός

«μαφιόζος του χρήματος», ρουμανο-

αυστριακός επενδυτής Frank Timis, που

συνέχισε να απομυζά την Kavala Oil και

τη δουλειά των εργαζομένων και να

παίζει παιχνίδια στα χρηματιστήρια με

τη μετοχή της (ανακοίνωσε, ότι ανακά-

λυψε στην περιοχή ένα τεράστιο κοίτα-

σμα). Αφού καταρράκωσε την αξιοπι-

στία της εταιρείας, παρέδωσε το 2005 τη

διοίκηση ολοκληρωτικά στους εκπρό-

σωπους των εργαζομένων, και έτσι «από

εργάτες γίναμε αφεντικά», όπως δήλωσε

σε παλιότερη συνέντευξή του ο Παππάς

(άσχημα του πεσε…).

Νέες θυσίες από τους εργαζόμε-

νους, για να πέσει το κόστος λειτουρ-

γίας κατά 30%, και αναζήτηση νέου

χρηματοδότη. Τον βρίσκουν στο πρό-

σωπο της Ενεργειακής Αιγαίου του

επιχειρηματία Ρήγα και του εφοπλιστή

Τοπούζογλου. Η Ενεργειακή αγοράζει

το 67% της Kavala Oil έναντι ενός (1)

εκατομμυρίου ευρώ, αναλαμβάνει το

κομμάτι των επενδύσεων (δηλαδή την

είσπραξη των κρατικών επιδοτήσεων

που ανήλθαν στα 65 εκατομμύρια, τις

συναλλαγές με τις τράπεζες και τα παι-

χνίδια στα χρηματιστήρια), αφήνει τη

διαχείριση της παραγωγής στην παλιά

διοίκηση (Παππάς και σια) και φυσικά

συνεχίζει τη δουλειά των προηγούμε-

νων «επενδυτών» σε βάρος των εργα-

ζομένων, διατηρώντας –είναι αλήθεια-

ένα σχετικά καλό επίπεδο αμοιβών.

Όμως οι εποχές άλλαξαν. Οι τιμές

του πετρελαίου διατηρούνται υψηλές,

το επίπεδο «Ε» υπόσχεται πάνω από

5.000 βαρέλια την ημέρα, τα Μνημόνια

έλυσαν τα χέρια των εργοδοτών για να

χρησιμοποιούν τους εργάτες σαν ανα-

λώσιμα εργαλεία, η κυβέρνηση δίνει γη

και ύδωρ στο ξένο (κυρίως) και στο

ντόπιο κεφάλαιο και τα ζητήματα των

υδρογονανθράκων, του ελέγχου και

τις εκμετάλλευσής τους, βρίσκονται

στην ημερήσια διάταξη. Σ’ αυτό το παι-

χνίδι, μάλλον, δεν χωρούν πλέον

«Συνεταιρισμοί Εργαζομένων», ανε-

ξάρτητα αν αυτοί μέχρι σήμερα εξα-

σφάλιζαν σκληρή δουλειά για τους

εργάτες, εργασιακή ειρήνη και μεγάλα

κέρδη για τους πραγματικούς εργοδό-

τες. Η Ενεργειακή, η οποία –ας σημειω-

θεί- σε κοινοπραξία με την καναδική

Petra Petroleum και την αμερικάνικη

Schlumberger, συμμετέχει στις παραχω-

ρήσεις για έρευνες για πετρέλαια σε

Πατραϊκό, Κατάκολο και Ιωάννινα,

είναι πλέον αποφασισμένη, όπως

δήλωσε πρόσφατα, «να αναλάβει πλή-

ρως τη Διοίκηση της Kavala Oil, υπε-

ρασπιζόμενη τα συμφέροντά της και

τις δεσμεύσεις της απέναντι στο Ελλη-

νικό Δημόσιο» (στο οποίο βέβαια χρω-

στάει 10 εκατομμύρια ευρώ, κοντά στα

20 που χρωστάει στους εργαζόμενους).

Έτσι, προχώρησε σε ασφαλιστικά

μέτρα ενάντια στο σημερινό ΔΣ της

Kavala Oil και απέκτησε, μέσω της

κυβέρνησης και των βουλευτών της

(ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ), την άδεια

εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων Πρί-

νου και Νότιας Καβάλας.

Οι εργαζόμενοι φοβούνται τη συνέ-

χεια. Το να οδηγήσει, δηλαδή, η Ενερ-

γειακή σε πτώχευση την Kavala Oil και

να αναλάβει μόνη της (ή σε κοινοπρα-

ξία με ξένες εταιρείες) την εξόρυξη,

ρυθμίζοντας φυσικά όλα τα εργασιακά

ζητήματα σύμφωνα με τις… τρέχουσες

μνημονιακές καταστάσεις. Και έχουν

δίκιο να φοβούνται. Έχουν δίκιο να

εξαγγέλλουν αγώνες. Θα έχουν ακόμη

μεγαλύτερο δίκιο, αν ξεδιπλώσουν

αυτούς τους αγώνες. Άν τους δώσουν

μαχητικό περιεχόμενο και ταξικό πρό-

σημο. Γιατί η λογική και πρακτική της

«αυτοδιαχείρισης-συνδιαχείρισης»

μπορεί να εξασφάλισε μέχρι σήμερα,

σε κάποιους από τους αρχικά εργαζό-

μενους στον Πρίνο, δουλειά, έδειξε

όμως τις συνέπειες και τα όριά της. Η

σημερινή ολομέτωπη επίθεση του

κεφαλαίου δεν αφήνει περιθώρια για

αυταπάτες.

Σ.Χ

Kavala Oil...

Όταν η «συνδιαχείριση»

συναντά την πραγματικότητα

Το «σχέδιο»

«Απογειωνόμαστε», είπε ο Σαμαράς σεένα από τα τελευταία μεγάλα υπουργικάσυμβούλια δίνοντας τον τόνο της προσπά-θειας για ανάσχεση της ύφεσης στην οποίαέχει βυθιστεί η οικονομία.

Το ζήτημα βέβαια δεν είναι πότε θα αρχί-σει να επιβραδύνεται ο οικονομικός κατήφο-ρος της χώρας, αφού έτσι ή αλλιώς κάποιαστιγμή «ό,τι κατεβαίνει, ανεβαίνει» και ηαπόλυτη πτώση θα γίνει… σχετική. Το ζήτη-μα για τον λαό, έτσι όπως το θέτει και τοπαρουσιάζει η αστική τάξη και το διαθέσιμοπολιτικό της προσωπικό, είναι αν έστω μεσφαγμένα μεροκάματα, με ανύπαρκταεργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα θαξεκινήσει ένα νέος κύκλος για την οικονομίαπου, τουλάχιστον, θα δώσει μια αναιμικήανάπτυξη. Αν οι επενδύσεις που θα γίνουνθα απορροφήσουν την τερατώδη…ανάπτυξητης ανεργίας. Ποιο θα είναι, λοιπόν, τοσημείο επιστροφής και τι σόι επιστροφή θαείναι αυτή;

Το «σχέδιο» βασίζεται σχεδόν απόλυταστην προσέλκυση κεφαλαίων από τους ιμπε-ριαλιστές (σε διάφορες μάλιστα «παραλλα-γές») και έχει να κάνει με τη μετατροπή τηςχώρας σε έναν εμπορικό, συγκοινωνιακόέως και γεωπολιτικό (τρομάρα τους)«κόμβο», όπως λέγεται. Είναι φανερό πωςτο πολιτικό προσωπικό και, κατ΄ επέκταση,το οικονομικό επιτελείο όσο μπορεί ναεκφράσει τα συνολικά συμφέροντα μιαςαστικής τάξης σε συνεχή υποβάθμιση, πουεπιπροσθέτως τελεί υπό στενή εποπτεία καιέλεγχο, δεν γίνεται να στηριχτεί ούτε στιςπροσδοκίες που γεννά η επανεμφάνιση κερ-δών σε 762 επιχειρήσεις της χώρας ούτε σταπλεονάσματα των τρεχουσών συναλλαγώναπό την αύξηση των εξαγωγών. Κόμβος!Αυτή είναι νέα μικρο… μεγαλούτσικη ιδέα γιατο μέλλον της πλούσιας χώρας και του φτω-χού λαού της. Δεν είναι φυσικά η πρώτηφορά που η αστική τάξη είχε παρόμοιεςφιλοδοξίες στο πρόσφατο μάλιστα διάστημα.

Το μεγάλο αγκάθι της χρηματοδότησης-ανακεφαλαιοποίησης

Έτσι όπως έχουν εξελιχτεί τα πράγματαμε την πρόσφατη κρίση και την κρίση χρέ-ους στην ευρωζώνη, χώρες όπως η Ελλάδα,εξαρτημένες και περιφερειακές ως προς τονσκληρό ιμπεριαλιστικό πυρήνα της ΕΕ,έχουν υποστεί και θα συνεχίζουν να υπόκει-νται σε μια μεγάλη χρηματοπιστωτική ασφυ-ξία και έλλειψη ρευστότητας.

Να υπογραμμιστεί σε τούτο το σημείοπως τα περίπου 50 δισ. ευρώ που θα είχανδιατεθεί για την ανακεφαλαιοποίηση τωντραπεζών με βάση τα παλιά μνημόνια δόθη-καν στο τελευταίο πρόγραμμα επαναγοράςομολόγων! Πρόσφατη επιστολή του ΤαμείουΧρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, τουοργανισμού που είναι υπεύθυνος για τις ανα-διαρθρώσεις και τις ενισχυτικές παρεμβάσειςή τις κρίσιμες ανατροπές στον τραπεζιτικότομέα, καλούσε για επιτάχυνση των διαδικα-σιών για τις αυξήσεις κεφαλαίων μέχρι τατέλη του Απρίλη! Oι κεφαλαιακές ανάγκεςτων 4 μεγαλύτερων ελληνικών τραπεζώνυπολογίζονται σε 27.466 δισ. ευρώ. Τα προ-βλήματα για τις ελληνικές τράπεζες θα μεγα-λώσουν μελλοντικά καθώς, μετά από τιςσυγχωνεύσεις και τις αναδιαρθρώσεις, τοΤΧΣ θα προχωρήσει στην πώληση όσων τρα-πεζών έχει υπό τον έλεγχό του σε τιμές πολύχαμηλότερες των κεφαλαίων που τοποθετή-θηκαν για την ανακεφαλαιοποίηση τους.

Όπως είναι φυσικό, μια τέτοια κατάστα-ση αναμονής κάνει τις τράπεζες όλο και πιοφειδωλές και δύσκολες στη χρηματοδότησητων επιχειρήσεων. Και τούτο φαίνεταιακόμη και στις επιχειρήσεις που βελτίωσαν -αθροιστικά- τα περιθώρια μικτού κέρδουςμειώνοντας τις υποχρεώσεις τους. Ακόμα

«Aπογειωνόμαστε»

Οι προσδοκίες

23Σάββατο 9 Μάρτη 2013 Προλεταριακή ΣημαίαΠΟΛΙΤΙΚΗ

και αυτές οι 762 επιχειρήσεις παρουσιά-ζουν μείωση συνολικών κεφαλαίων πάνωαπό 5%, συρρίκνωση διαθεσίμων (άμεσηςρευστότητας) πολύ μεγάλη (39%!) και μιαπεριορισμένη αλλά καταγραμμένη μείωσητων ίδιων (δηλαδή των δικών τους και όχιδανεικών) κεφαλαίων πάνω από 1%.

Νέοι «μοχλοί» επενδύσεων

Γίνεται μια προσπάθεια (και με το νέουπουργείο Συντονισμού των Επενδύσεων)το ζήτημα της χρηματοδότησης να λυθείμε έναν πιο ευέλικτο τρόπο, καθώς μετσακισμένο το πρόγραμμα δημοσίων επεν-δύσεων και με τις τράπεζες στριμωγμένεςσ' αυτή τη στενότητα ούτε τα προγράμμα-τα ΕΣΠΑ μπορούν να προχωρήσουν σημα-ντικά. Εμφανίζονται, λοιπόν, οι «Τζέσι-κες».Τζέσικα ονομάστηκε ένα πολύ ευέλι-κτο πρόγραμμα επενδύσεων που βασίζε-ται σε ένα, ας πούμε, μικτό σύστημα χρη-ματοδότησης και ταυτόχρονα κερδοσκοπι-κής ιδιωτικής «αξιοποίησης» ακινήτων.Έτσι, το Ταμείο που είναι υπεύθυνο για τιςιδιωτικοποιήσεις, το ΤΑΙΠΕΔ (στο ΔΣ τουοποίου συμμετείχαν οι συγγενείς τουΠαπακωνσταντίνου), ουσιαστικά η πρώηνΚτηματική Τράπεζα του Δημοσίου, θα δίνειπ.χ., το δικαίωμα στον ΟΣΚ –που διαχειρί-ζεται το πρόγραμμα- να προχωρά στηνανέγερση κάποιων σχολικών μονάδων σεακίνητα που ο οργανισμός παραχωρεί σεδήμους, αλλά ένα κομμάτι είτε θα ξεπου-λιέται είτε θα «αξιοποιείται» με την ανέ-γερση ενός εμπορικού κέντρου. (Θυμίζου-με τη περίπτωση του Ελληνικού). Με αυτότον τρόπο ο Κάμερον στη Βρετανία φαίνε-ται να λύνει τα περισσότερα προγράμματαχρηματοδότησης επενδύσεων σχεδόναποκλειστικά (εξ` ου και οι «Τζέσικες»,μια που αναφέρεται στους Βρετανούς…)

Όμως η κλίμακα τέτοιων παρεμβάσε-ων στην ελληνική οικονομία και ειδικάτώρα, μετά τα συνεχόμενα μνημόνια, είναιεκ των πραγμάτων περιορισμένη. Επιπλέ-ον, κανείς δεν πρόκειται να υποδείξειστον Κάμερον (πολύ περισσότερο από τηνΕΕ!) τι να κάνει με τις επενδύσεις και πούθα τις κατευθύνει.

Φυσικά υπάρχει και το άμεσο ξεπού-λημα. Τα πιο χοντρά «κομμάτια» τουλεγόμενου δημόσιου πλούτου. Όπωςξεκινά αυτή τη στιγμή το πρόγραμμα«αξιοποίησης» του Αγίου Νικολάου στηΣιθωνία της Χαλκιδικής.

Ένας άλλος παρόμοιος μοχλός είναιτο ξεμπλοκάρισμα της επέκτασης καιολοκλήρωσης των αυτοκινητοδρόμων. Γιαυτό και δίνονται τόσο ισχυρά κίνητραστο ξένο κατασκευαστικό κεφαλαίο (καιστο συμπληρωματικό ελληνικό) και φτά-νουμε βέβαια στις γνωστές καταδίκες τουκινήματος ενάντια στα διόδια. Και σ`αυτό το ζήτημα όμως αντιμετωπίζεται η«απροθυμία» των τραπεζών, πολύ περισ-σότερο όταν οι κατασκευαστικές εταιρεί-ες ήδη παρουσιάζουν μεγάλες ζημιές καιελλείψεις στη χρηματοδότησή τους, πουβέβαια άμεσα δεν μπορεί να απαντηθείαπό τις τερατώδεις και πυκνές παραχω-ρήσεις διοδίων.

Για παράδειγμα, με απόφαση του ανα-πληρωτή υπουργού Οικονομικών από το

πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων (ναι,αυτό που είχε παγώσει!) θα διατεθούν25,2 εκατομμύρια ευρώ για τη διάσωσητης Ολυμπίας οδού. Μόνο και μόνο η απα-ρίθμηση των διοδίων της Ολυμπίας οδούπου δεν λειτούργησαν, έτσι ώστε η εται-ρεία να παρουσιάσει ζημιές και να χρεια-στεί η παρέμβαση του προγράμματοςδημοσίων επενδύσεων (με καταβολήουσιαστικά αποζημίωσης για απολεσθένταέσοδα!) προκαλεί ζάλη σχετικά με το τιθεωρείται ανταγωνιστική και αποδοτικήεπένδυση στους αυτοκινητόδρομους. Αλλάκαι οι αυτοκινητόδρομοι ως δίκτυα αποτε-λούν –εκτός από τα οικονομικά τους προ-βλήματα- κομμάτι των γενικότερων γεω-πολιτικών σχεδιασμών της κυβέρνησης γιατον ελληνικό «κόμβο», που δεν φτάνουν οιοικονομικοί σχεδιασμοί για να ευοδωθούν.

Η κατάρρευση της εσωτερικής αγοράς

Θα «επιστρέψουμε» στο παράδειγματων 762 επιχειρήσεων. Διαβάζοντας πιοπροσεκτικά τα λογιστικά στοιχεία τωνισολογισμών τους, διαπιστώνουμε συρρί-κνωση των εσόδων τους (!) και κάμψητων λειτουργικών τους κερδών. Έτσιπροκύπτει πως τα κέρδη προ φόρωνοφείλονται κατά βάση στη μείωση τωνυποχρεώσεών τους αλλά και στην αύξησητων περιθωρίων μεικτού κέρδους στοδιπλάσιο από το 2011. Η μείωση τωνμισθών μάλλον έβαλε και εδώ το χεράκιτης. Είναι όμως λογικό πως η εσωτερικήαγορά καταρρέει μπροστά στη σκληρήεσωτερική υποτίμηση. Η συρρίκνωση τωνεσόδων αποτελεί σύμπτωμα αυτής τηςκατάρρευσης. Και πώς να μην συμβαίνεικάτι τέτοιο, όταν το 31% των παιδιών ήδηζουν κάτω από το όριο της φτώχειας,όταν η ανεργία ξεπερνά κατά ένα εκατομ-μύριο την εργασία (μέχρι και ο μνημονια-κός Καλλίτσης στην «Καθημερινή» καλείτη συγκυβέρνηση να πάρει ουσιαστικάμέτρα με μοχλό το κράτος, πριν να είναιαργά), όταν το 80% των φορολογουμένωνδηλώνουν μερική ή ολική αδυναμία αντα-πόκρισης στους φόρους;

Ξαναγράψαμε στο προηγούμενο φύλλοπως ο εξαγωγικός προσανατολισμός (πουκαι ως μέγεθος είναι ακόμα μικρός) δενμπορεί να αντιρροπήσει την κατάρρευσητης εσωτερικής αγοράς. Τουναντίον, μπο-ρεί να «κρεμάσει» μια οικονομία που στη-ρίζεται αποκλειστικά στις εξαγωγές, πολύπερισσότερο σε τούτη την εύθραυστηπαγκόσμια οικονομική συγκυρία.

Το «έξυπνο χρήμα» και οι ξένοι

Αν παρακολουθούσε κανείς τα σχόλιακαι τις αναλύσεις εγχώριων οικονομικώναναλυτών (διόλου αντιμνημονιακών) κατάτο «κρίσιμο» διάστημα αναμονής για τηδόση αλλά και για αρκετό διάστημα μετά,θα διέκρινε πολύ έντονα το φόβο για διεμ-βολισμό και αφελληνοποίηση (sic) τωνελληνικών επιχειρήσεων από τα λεγόμενακοράκια, τα private equity funds, επενδυ-τικά σχήματα που θα εξαγόραζαν τιςδανειακές υποχρεώσεις των επιχειρήσεων,τις οποίες μπορούσαν να διαλύσουν, να

ξεπουλήσουν κ.λπ. Μιλάμε, δηλαδή, γιατον ιδιωτικό πλούτο της αστικής τάξης.

Βέβαια οι τράπεζες στα πλαίσια της…ανακεφαλαιοποίησής τους και με παρό-τρυνση του ΤΧΣ ετοιμάζονται να πουλή-σουν και να παραχωρήσουν οι ίδιες πακέ-τα δανείων σε ξένους οίκους (με ό,τι αυτόσυνεπάγεται για τις επιχειρήσεις αλλά καιγια τον κόσμο που έχει δανειστεί).

Οι ίδιες οικονομικές εφημερίδες μάςπληροφορούν πως τα επενδυτικά σχήματαπου ενδιαφέρονται σήμερα για επενδύσειςστη χώρα, μετά την οριστικοποίηση τηςσυμφωνίας με τους πιστωτές και την απο-μάκρυνση της «εξόδου από το ευρώ», δενείναι πλέον τα κοράκια της προηγούμενηςπεριόδου αλλά εκπρόσωποι, λέει, του«έξυπνου» χρήματος. Δηλαδή, δεν είναικαι τόσο άρπαγες κερδοσκόποι αλλάενδιαφέρονται για μονιμότερη παραμονήστη χώρα. Μέσα από συνεχή roadshows,δηλαδή παρουσιάσεις των οικονομικώνευκαιριών στη χώρα, που οργανώνει ηκυβέρνηση στο εξωτερικό, έχουμε εκδή-λωση ενδιαφέροντος από funds που,αφού αποκόμισαν σημαντικά κέρδη σετοποθετήσεις στα ελληνικά κρατικά ομό-λογα, τώρα ενδιαφέρονται για σταδιακέςτοποθετήσεις σε ελληνικές μετοχές. Τοενδιαφέρον εντοπίζεται σε καθετί που«κινείται»: αποκρατικοποιήσεις, ισχυράκερδοφόρες επιχειρήσεις, επιχειρήσεις μεεξαγωγικό προσανατολισμό, σε πρωτα-γωνιστές και «ηγήτορες», άλλες με ισχυ-ρές μερισματικές αποδόσεις στο χρηματι-στήριο και άλλες μικρής κεφαλαιοποίησηςαλλά πολλά υποσχόμενες.

Μια ακόμη προσεκτικότερη ματιά απο-καλύπτει και άλλες ουσιαστικές πλευρέςτων κινήσεων του «έξυπνου χρήματος».Καταρχήν αξιοσημείωτο είναι το ενδιαφέ-ρον αμερικάνικων οίκων, μεγάλα «αμερι-κάνικα σπίτια». Όμως κορυφαία ξέναfunds (όπως, π.χ., το Capital) με μακρο-πρόθεσμο επενδυτικό χαρακτήρα εξακο-λουθούν να κρατάνε διακριτικές αποστά-σεις από το «πάρτι» και διατηρούν όσες«θέσεις» είχαν συγκεντρώσει στην ελληνι-κή αγορά προ κρίσης. Ο κατάλογος τωνεκπροσώπων του «έξυπνου χρήματος»,που όντως είναι εντυπωσιακά μεγάλος,μας αποκαλύπτει ακόμη ότι πρόκειται γιαεπίσης κερδοσκοπικά funds (πώς αλλιώςδηλαδή;), εταιρείες μεγαλομεσαίας ήμεσαίας κεφαλαιοποίησης που ενδιαφέρο-νται κυρίως για αναδυόμενες αγορές, γιααγορά πακέτων μετοχών σε ευνοϊκέςτιμές, προκειμένου να αντλήσουν ρευστό-τητα για να χρηματοδοτήσουν δραστηριό-τητές τους κατά βάση εκτός της χώρας«ενδιαφέροντος», είτε ακόμα και για ναεπιβιώσουν απλώς.

Στον κατάλογο βρίσκει κανείς καιοίκους ή οργανισμούς διαχείρισης κρατι-κών επενδύσεων στις οποίες έχει ήδησημαντική συμμετοχή το ελληνικό δημό-σιο. Θα έχουμε, δηλαδή, πραγματικέςεπενδύσεις άμεσου και παραγωγικούχαρακτήρα δηλαδή πραγματικές επενδύ-σεις ή κερδοσκοπικού; Προς το παρόν δια-γράφεται μια δειλή και προσεκτική επα-νεμφάνισή τους από τα τέλη του προηγού-μενου Νοέμβρη και αισθητή παρουσίατους σε πάνω από 30 τίτλους μεγάληςκεφαλαιοποίησης.

Ο γεωστρατηγικός κόμβος

Η κυβέρνηση, ως καταργημένος στρα-τηγός, φυσικά προσπαθεί να ξεπεράσειόλες τις παραπάνω κακοτοπιές και τιςκάθε είδους αμφιβολίες με τον ανασχεδια-σμό της θέσης και του ρόλου της χώραςστο παγκόσμιο και τοπικό γίγνεσθαι.

Με αποκλεισμένα πια τα Βαλκάνιαγίνεται μια προσπάθεια να αξιοποιηθείοικονομικά ο γεωστρατηγικός ρόλος της

χώρας και οι πρόσφατες επιλογές της ηγε-σίας της έως και η αξιοποίηση τωνσυγκρουόμενων αντιθέσεων των… βουβα-λιών που αντιπαρατίθενται πάνω από τονελληνικό βάλτο (που ξαφνικά αποδεικνύε-ται ένα πλούσιο «χωράφι»). Και δεν μιλά-με μόνο για τις ΑΟΖ. Ενεργειακά δίκτυα,διακαλωδιακή υποβρύχια σύνδεση, λεω-φόροι συγκοινωνίας, και εμπορικές δια-συνδέσεις. Και φυσικά δεν είναι καθόλουτυχαία η υπερπροβολή της διασύνδεσηςΠειραιά – Θριάσιου – Ικονίου, με αφορμήτην επένδυση της Hewlett Packard. Ηφιλοδοξία αυτή τη στιγμή είναι να χρησι-μοποιηθεί ο ελληνικός «διάδρομος» οικο-νομικής και πολιτικής σταθερότητας προςτην ταραγμένη και πολλά υποσχόμενηΑφρική και Μέση Ανατολή. Όμως το εγχεί-ρημα υπόκειται σε πολλές αμφισβητήσεις.Δεν είναι, π.χ., καθόλου δεδομένη η οικο-νομική και πολιτική σταθερότητα στην ίδιατη χώρα. Υπάρχουν, εξ άλλου, και άλλοιπιο αξιόπιστοι ανταγωνιστές γι αυτή τηδουλειά, όπως η παλιά ανταγωνίστριαΤουρκία. Και πάνω απ` όλα, η αξιοποίησητων αντιθέσεων μπορεί πολύ γρήγορα ναμετατραπεί σε συντριβή ανάμεσά τους. Τοπαράδειγμα της πώλησης της ΔΕΠΑ στουςΡώσους είναι αρκούντως φανερό:Απόκαπιταλιστική άποψη και από μεριάς τηςσυνάρτησης υπηρεσίας-τιμής, η ρώσικηπρόταση είναι αυτή που καλύπτει σχεδόναπόλυτα αυτή τη συνάρτηση. Η οξεία αντί-δραση της Ουάσιγκτον όμως θέτει το ζήτη-μα σε άλλο πλαίσιο. Όπως και η σφήνατης γαλλικής Total.

Μερικά συμπεράσματα

Από τη σύντομη αυτή αναφορά (πραγ-ματικά θα χρειαζόταν σειρά άρθρων, ανόχι μια ειδική έκδοση για τις οικονομικέςανακατατάξεις στο αστικό μπλοκ) μπο-ρούν να βγουν μερικά συμπεράσματα.

1. Μια αστική τάξη που συνεχώς υπο-βαθμίζεται και χάνει βασικά εργαλείαάσκησης ελέγχου και σχεδιασμού (έστωστα πλαίσια της εξάρτησης) είναι πολύδύσκολο, αν όχι αδύνατον, να αξιοποιήσειευκαιρίες.

2. Σίγουρα, μετά τη συμφωνία με τουςδανειστές υπάρχει ένα κλίμα ενίσχυσηςτης τρικομματικής κυβέρνησης που επιδράθετικά στην είσοδο ξένων επενδυτών στηχώρα. Κάποια επενδυτικά σχέδια μπορείνα κινηθούν, όμως δεν είναι καθόλουαρκετά για να ανασχέσουν την ύφεση.

3. Η είσοδος αυτή σε συνθήκες κατάρ-ρευσης της εσωτερικής αγοράς, γεωπολι-τικών αντιπαραθέσεων αλλά και ανησυ-χιών για την έκβαση της ευρωπαϊκής καιπαγκόσμιας κρίσης είναι πολύ αμφίβολοαν θα ανασχέσει την ύφεση. Εξ άλλου, τιςανησυχίες της κυβέρνησης δεν τις μοιρά-ζονται τα «έξυπνα κοράκια», που λυμαί-νονται ήδη άλλες χώρες προκαλώνταςσυνθήκες κοινωνικής ερήμωσης.

Η εκμετάλλευση της παράκτιας ζώνης,η συμφωνία της Ph.Morris για το 50% τηςαγοράς καπνού, η παραγωγή του οποίουέχει μειωθεί πάνω από 50% τα τελευταίαέξη χρόνια, δεν αποτελούν διέξοδο απόαστική -έστω- σκοπιά.

Στη στήλη της Ζέσας Ζήκου, στην οικο-νομική επιφυλλίδα της «Καθημερινής» της21.03.13, γίνεται αναφορά για το πώςχαρακτήριζε ο γνωστός οικονομολόγοςΣτίγκλιτς τις «καταραμένες επενδύσεις»σε τέσσερα στάδια: «Στην πράξη, όμως,τα κεφάλαια έφευγαν μόνο έξω. Έμπαινανγια κερδοσκοπία στην αγορά ακινήτων

και έφευγαν στον πρώτο κίνδυνο.Ύστερα οι χώρες τα «καλόπιαναν» για ναεπιστρέψουν με αστρονομικά επιτόκιαπου συνέτριβαν τις οικονομίες τους και ταδημόσια ταμεία τους».

Και να ήταν μόνο αυτό;

ε» , αλλά… πού είναι ο διάδρομος;

ς ανάσχεσης της ύφεσης στο αστικό στρατόπεδο.

24 Σάββατο 23 Φλεβάρη 2013Προλεταριακή Σημαία

π ερίπ ατος

«Δεν τολμώ να κυκλοφορήσω μόνοςμου στο δρόμο» δήλωσε ο υπουργόςοικονομικών Στουρνάρας. Και φυλαγό-μασταν εμείς μήπως τον συναντήσουμε.

μάνατζερ

Την πρότασή του για μεικτό πανεπι-στήμιο, με επικεφαλής μάνατζερ - επεν-δυτή, επανέλαβε ο υπουργός Εσωτερι-κών Ευριπίδης Στυλιανίδης. Με δυό φρά-γκα παραπάνω, μαθαίνεις και για τιςθανατηφόρες ιδιότητες του μονοξειδίου.

επ ενδύσεις

Ο πρόεδρος του Εργατικού ΚέντρουΧαλκιδικής, Άγγελος Πράτσας, χαιρετί-ζοντας την εκδήλωση υπέρ της επένδυ-σης του χρυσoρυχείου στις ΣκουριέςΧαλκιδικής δήλωσε: «Θα βυθίσουμε τηνπεριοχή στην ανέχεια, στη φτώχεια καιστην ανεργία ή θα πάει μπροστά;».Σύντομα και δήμαρχος.

ιδιωτικοπ οιήσεις

Ο αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστο-μος τάχθηκε υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων.Κάπου θα το γράφει και το ευαγγέλιο.

γένος

Τροπολογία κατέθεσαν 84 βουλευτέςτης ΝΔ για το κριτήριο του γένους στιςένοπλες δυνάμεις. Μέσω της τροπολο-γίας προτείνουν να εισάγονται στιςστρατιωτικές και στις αστυνομικές σχο-λές μόνο Έλληνες κατά το γένος και τηνιθαγένεια. Έτσι ώστε να φυλάνε απερί-σπαστοι τις ξένες επενδύσεις.

μέντορας

«Από έναν ιδεολογικό και πολιτικόαντίπαλο του διαμετρήματος του Κ.Καραμανλή, έχουμε ακόμα και εμείς οιαριστεροί να αντλήσουμε πολύ χρήσιμαπολιτικά μηνύματα», δήλωσε ο ΑλέξηςΤσίπρας από το βήμα του Μεγάρου Μου-σικής, όπου πραγματοποιήθηκε εκδή-λωση για τα 15 χρόνια από το θάνατοτου ιδρυτή της ΝΔ. Τώρα που ο Ούγκοέφυγε, πού να τρέχω στο Καράκας...

κρεματόρια

Πως είναι έτοιμοι να ανοίξουν τουςφούρνους για τους μετανάστες και τουςαριστερούς, δήλωσαν χρυσαυγίτες σεντοκιμαντέρ που προβλήθηκε στο BBC.Τους απεργούς, τους συνταξιούχους,τους άνεργους...

μετανάστες

«Η νέα ποιότητα των μεταναστώνείναι θεόσταλτη», δήλωσε η γερμανίδαυπουργός Εργασίας Ούρσουλα φον ντερΛέγεν. Αναφέρεται σε αυτούς που έρχο-νται από τους ουρανούς με το αεροπλάνο.

διατροφή Ι

Το πράσινο φως πήρε από τις υγειο-νομικές αρχές της χώρας η φινλανδικήβιομηχανία ειδών διατροφής Pouttu,για να διανείμει στους φτωχούς τοκεμπάπ που παράγει και το οποίο διαπι-στώθηκε ότι περιείχε κρέας αλόγου.Δωρεάν πειραματόζωα.

διατροφή ΙΙ

Ο σουηδικός όμιλος IΚΕΑ απέσυρεαπό τις καφετέριές του τάρτες στις οποί-ες οι κινεζικές υγειονομικές αρχές εντό-πισαν βακτήρια που προέρχονται απόκόπρανα. Το πρόβλημα ήταν γνωστόαπό τον Νοέμβρη, αλλά η εταιρεία απέ-συρε τις τάρτες μόλις τώρα, αφού προη-γήθηκε η καταστροφή της παρτίδαςστην Κίνα και αποκαλύφθηκε το είδοςτου βακτηρίου (Ε. coli) που περιείχαν.Δεν πρόλαβαν να τις φάνε οι φτωχοί.

σχολιαπ

ρο

σε

γγισ

εις

Δυτικός καπιταλισμός και ελληνικό... εμιράτο

Εκτός από προτεκτοράτο των «δανειστών»,τώρα και «χαλιφάτο» του Κατάρ! Η υπο-δοχή που επιφύλαξαν στον «ευεργέτη»

εμίρη του Κατάρ γνωστά «παμφάγα» των κανα-λιών, διάφορες «μασέλες» κατασπάραξης τηςδημόσιας περιουσίας και βεβαίως η ίδια η κυβέρ-νηση των ληστρικών επενδύσεων υπέρ του κεφα-λαίου όπου Γης, δεν είχε προηγούμενο. Κι αν στοοικονομικό επίπεδο το ξεπούλημα 6 νησιών τουΙονίου για 6-7 εκατομμύρια, ως μπόνους γιαπεραιτέρω επενδύσεις, μπορεί να μη διαφέρειαπό τα συνήθη ξεπουλήματα μιας λούμπεν αστι-κής τάξη και μιας κυβέρνηση της μνημονιακήςεξάρτησης που αναμασά το «όραμα των ξένωνεπενδύσεων», στο ιδεολογικό-προπαγανδιστικόεπίπεδο μονάχα με την εποχή της «φιλεύσπλα-χνης» βασιλομήτορος Φρειδερίκης μπορεί νασυγκριθεί. Την εικόνα της χαζοχαρούμενης«αισιοδοξίας για τη χώρα» που περιφέρουνκυβέρνηση, κανάλια και αυλικοί συμπληρώνουνοι πόζες της Μέρκελ στο ελληνικο περίπτερο στηδιεθνή εκθεση τουρισμού. Πόζες που εκλήφθησανσαν… κορυφαία πράξη συμπάθειας και αλληλεγ-γύης της Μέρκελ προς την Ελλάδα! Βλέπετε, είναιμεγάλη η τιμή!

Θα επωφεληθούμε, λοιπόν, όλοι από τηναγορά του εμίρη του Κατάρ, όπως επωφεληθή-καμε από τα ξεπουλήματα δημόσιας ή άλληςπεριουσίας σε επιχειρηματίες, επενδυτές καιπλουτοκράτες κάθε είδους, από «μεγαλοκεφα-λαιούχους επενδυτές» που θεωρούν ότι τους ανή-κει ο κόσμος. Θα ανταμειφθούμε καταρχήν μεμπόλικη αποχαύνωση. Την αποχαύνωση πουπροκαλεί η τιμή της «επίσκεψης» υψηλών προ-σκεκλιμένων του πλούτου και της εξουσίας στηφτωχή Ελλαδίτσα, θα επωφεληθούμε όλοι γιατί ηχώρα θα αποκτήσει «ανατολίτικη αίγλη» κι ας«ανήκωμεν εις την Δύσιν». Θα επωφεληθούμε,τέλος, γιατί ο εμίρης έταξε νερό (και όχι θάλασ-σα, που υπάρχει) στους «ιθαγενείς» κατοίκουςτης Ιθάκης. Εξ άλλου, θάλασσα έχουν οι κάτοικοιτων νησιών, νερό δεν έχουν. Γιατί το νερό και ταάλλα στοιχειώδη για την επιβίωση του λαού(όπως νερό, τροφή, εργασία, περίθαλψη, υγείακ.λπ), δεν πρέπει να παρέχονται από την οργα-νωμένη πολιτεία αλλά από κάθε εμίρη του Κατάρ.Εξ άλλου, η εξαθλίωση τραβούσε ανέκαθεν την

ιδιωτική πρωτοβουλία. Προς στιγμήν, πάντως, η «φοβερή επένδυση»

κινδύνεψε να ναυαγήσει. Κι αυτό γιατί ο… κακο-μοίρης του Κατάρ έχει... ανάγκες που αναλογούνσε τουαλέτα 250 τετραγωνικών (τόση βρόμα ανα-δύει η αφεντιά του), ενώ οι πολεοδομικοί κανονι-σμοί στην περιοχή δεν επιτρέπουν «επενδύ-σεις»... παλατιανών διαστάσεων. Τελικά το πρό-βλημα ξεπεράστηκε και... θα «βρομίσει» ο τόποςμε πράσινη οικοδομική ανάπτυξη μιας κατά ταάλλα προστατευόμενης περιοχής.

Σε αντίθεση πάντως με την άνεση του εμίρηπου δίνει 6-7 εκατομυριάκια για 6 νησιά, ηκυβέρνηση «ζορίζεται» στη διαπραγμάτεσή τηςμε την τρόικα για μόλις 2,5 εκατομμύρια. Δυόμι-σι εκατομμύρια που αρνείται να εκταμιεύσει ητρόικα, αν η κυβέρνηση δεν δώσει το αίμα 25.000δημοσίων υπαλλήλων, αν δεν παραδώσει σάρκακαι οστά εργαζόμενων, αν δεν παραχωρήσειδημόσιες επιχειρήσεις και περιουσίες.

Πράγματι, ο καπιταλισμός συναντάται στονκόσμο με διάφορες μορφές και διαβαθμίσεις.Υπάρχει ο καπιταλισμός των ιμπεριαλιστικώνχωρών της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής.Υπάρχει ο καπιταλισμός των χωρών του πρώην«ανατολικού συνασπισμού» αλλά και της Κίνας,υπάργει ο ασιατικός, ο αραβικός καπιταλισμός, οκαπιταλισμός του δημαγωγού, του μονάρχη, τουεμίρη, του χαλίφη και τόσοι άλλοι καπιταλισμοί.Ωστόσο, λειτουργούν στην ίδια βάση: της εκμε-τάλλευσης και καταπίεσης των πολλών από τουςλίγους. Μονάχα η αγριότητα και η ένταση τηςεκμετάλλευσης διαφέρει (αν και με βάση τη σημε-ρινή καπιταλιστική κρίση... διορθώθηκε καιαυτό, έχουμε ίση φτώχεια για όλο και περισσότε-ρους ανθρώπους και χώρες!)

Μπορεί το φάντασμα της «παγκοσμιοποίησης»(φάντασμα στο οποίο, βέβαια, κανείς πλέον δεντολμά να αναφερθεί, κάτω από το βάρος τηςέκρηξης των ανισοτήτων), να στοιχειώνει δεξιέςκαι αριστερές αναλύσεις. Όμως, γεγονός είναι ότιζούμε τον ιμπεριαλισμό των πολλών και ανισόμε-τρων καπιταλισμών (της ανισόμετρης καπιταλι-στικής ανάπτυξης). Με την Ελλάδα να κατρακυλάστον τελευταίο (μήπως και στον πιο αδύναμο;),κρίκο της ιμπεριαλιστικής αλυσίδας.

Η μεγαλύτερη αναδιανομή πλούτου σε βάρος

του λαού και της χώρας, αναδιανομή από τονκόσμο της εργασίας στο κόσμο του κεφαλαίουκαι από τις εξαρτημένες χώρες στις ιμπεριαλιστι-κές, πραγματοποιείται συνήθως σε χώρες πουχαρακτηρίζονται «αδύναμοι κρίκοι» από τη σκο-πιά των ισχυρών. Αδύναμοι κρίκοι, δηλαδή, όχιγια τα συμφέροντα και «δικαιώματα» του καπιτα-λισμού, αλλά για να σπάσουν τα δικαιώματα καιτις κατακτήσεις της κοινωνικής και εργαζόμενηςπλειοψηφίας. Για να γυρίζουμε αιώνες πίσω. Γιανα εμπεδωθεί «δημοκρατία» της απαρέγκλιτηςεφαρμογής του κάθε (άδικου και αντιδημοκρατι-κού) νόμου. Για μια «δημοκρατία» των δυνάμεωντου «συνταγματικού και κοινοβουλευτικούτόξου», όπως ονομάζουν τον εαυτό τους οι πολι-τικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου. Είναι οι νέοιορισμοί της δημοκρατίας από τους αρνητές κάθεδημοκρατίας που υπηρετεί το λαό.

Θιασώτες των «νέων ορισμών» και η αριστε-ρά της διαπραγμάτευσης, η αριστερά των γενικό-λογων καταγγελιών, η αριστερά του κοινοβου-λευτικού καθωσπρεπισμού, η αριστερά της παρα-γωγικής καπιταλιστικής ανασυγκρότησης και των«σωστών και δίκαιων» επενδύσεων.

Απέναντι στις «επενδύσεις από το εξωτερικό»η Αριστερά πρέπει να επενδύσει στη δύναμη τουλαού, στους αγώνες του, στην οργή του, στηνανάγκη του να ανατρέψει τη σημερινή βάρβαρηκατάσταση, να σπάσει τα δεσμά της εξάρτησηςκαι της δήθεν παντοδυναμίας των αγορών, τωνδανειστών, του ευρώ και των ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ. Νααρνηθεί τα τετελεσμένα των αρνητικών συσχετι-σμών (που δεν αλλάζουν μαγικά με εκλογικάπυροτεχνήματα).

Διαφορετικά, η χώρα θα ξεπουληθεί μέχρι τοτελευταίο ακατοίκητο ή κατοικημένο νησάκι καιως την τελευταία περιοχή. Τις περίφημες «Ελεύ-θερες Οικονομικές Ζώνες» για το κεφάλαιο. Συμ-βαίνει ήδη στα ορυχεία χρυσού της Χαλκιδικήςαλλά και αλλού. Μπροστά στη φτώχεια και τηνανεργία, ολόκληρες περιοχές ξεπουλιούνται μαζίμε τους κατοίκους τους, κάτοικοι που θα χρησι-μοποιηθούν (οι «τυχεροί») σαν φτηνό και χωρίςδικαιώματα εργατικό δυναμικό.