ΤΟ ΕΘΙΜΟ ΤΗΣ ΑΝΑΒΑΣΗΣ ΣΤΟΝ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ ΖΟΥΠΑΝΙΟΥ

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος , το ξηµέρωµα της 20ης ιουλίου βρήκε δεκάδες κατοίκους του Πενταλόφου και του Βυθού στο Άνω Βόιο να περπατούν µέσα στη δροσιά του πυκνού δάσους. Αιτία; Ποιά άλλη φυσικά εκτός από το έθιµο που θέλει την πρώτη οικογένεια που θα φτάσει στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία στην οµώνυµη κορυφή, να είναι τυχερή και ευλογηµένη για όλη την υπόλοιπη χρονιά και να έχει ...λίγο παραπάνω τη χάρη του Αγίου.

Φέτος ήµασταν εκεί, φιλοξενούµενοι από την οικογένεια Β. Νικοδήµου που µας αγκάλιασε µε περισσή ζεστασιά, µια µικρή οµάδα εργασίας της Οικολογικής Κίνησης Κοζάνης: 6 παρά το πρωί, έγερση από Βυθό, 6 και λίγο µέσα στο µονοπάτι Ε6 που µας οδηγεί µέσω κάθετης σκάλας (2 σκάλες για να είµαστε

ακριβείς) στην κορυφή του Αη Λιά στα 1810m υψόµετρο. Η προσκυνηµατική µας εκδροµή συνδυάστηκε και µε εργασίες σήµανσης και καθαρισµού στο Ε6, τόσο στον κλάδο µέσω σκάλας, όσο και στον κλάδο που υποσκελίζει από γύρω την κορυφή και οδηγεί σε αυτή από Βορρά, περιµετρικά.

Την ώρα της άφιξής µας στο εξωκκλήσι, οι περισσότεροι προσκυνητές έφευγαν, καθώς οι πιο τολµηροί από αυτούς είχαν ξεκινήσει από τον Πεντάλοφο στις 4 τα χαράµατα (!) και µε φακούς διέσχισαν το

µεγαλύτερο µέρος της διαδροµής, οπότε, λόγω της απουσίας ιερέα και της µη τέλεσης λειτουργίας-δυστυχώς- φέτος, έφυγαν αφού έκαναν το τάµα τους στον Αη Λιά.

Ευχάριστη έκπληξη, η επέκταση και προσθήκη καµπαναριού στο εκκλησάκι µε δαπάνες και προσωπική εργασία του ντόπιου µάστορα Γιάννη Κάσσου.

Δυσάρεστη, η έντονη ξήλευση της περιοχής που ίσως είναι πιό έντονη από την επιτρεπόµενη και µένει να διερευνηθεί.

Λίγες πληροφορίες για το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία:

Ο χώρος αποτελούσε τόπο λατρείας για τους κατοίκους του Πενταλόφου και του Βυθού από τον 19ο αιώνα. Η ακριβής ηµεροµηνία κτίσης του πρώτου ναού παραµένε ι άγνωστη . Κατά τον Β ’ Παγκόσµιο Πόλεµο καταστράφηκε από ιταλική οβίδα. Ανακατασκευάστηκε το 1955 από δύο Πενταλοφίτες µαστόρους µε δαπάνη του Κοσµά Πανταζή. Σήµερα,

συντηρείται από τις προσφορές των κατοίκων των δύο χωριών και την προσωπική εργασία του παλιού µάστορα Γιάννη Κάσσου.