Αναζητώντας το φως

Ἀναζητώντας τό Φῶς

Ἐμπνευσμένο μέσα στό σκότος τῆς πλάνης μου ἀλλά στό φῶς τοῦ εἶναι μου

Α. ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΤΣΙΓΚΡΙΜΑΝΗ

ΑΘΗΝΑ 2013



Α. ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΙΚΑ ΤΣΙΓΚΡΙΜΑΝΗ

Γεννήθηκα τό 1945 στόν Πειραιᾶ. Μιά ζωή ἀναζητησης ἔχει ἐνσαρ-

κωθεῖ σέ διηγήματα καί ποιήματα ἀδημοσίευτα. Ἡ ἀγάπη μου στόν Δη-μιουργό μας μέ ἀξίωσε νά δημοσιεύ-σω τό πρῶτο μου ἔργο: Ἀναζητώντας τό φῶς.

Αὐτό τό ἔργο εἶναι ἀποτέλεσμα τῶν ἐμπειριῶν μου, μέ τήν ἀέναη κα-θημερινή πάλη καλοῦ κακοῦ. Πραγ-ματοποιῶ, μέ αὐτό καί τήν ὑπόσχε-σή μου, στόν ἀείμνηστο πατέρα μου Νίκο Πίκα, ἀσυρματιστή, πού ἔχα-σα στά δεκαοκτώ μου χρόνια. Ὁ πα-τέρας μου ἀλλά καί ὁ νονός μου μ’ ἔχουν σφραγίσει μέ τήν φιλανθρω-πία καί τήν ἀγάπη γιά τόν Δημιουρ-γό μας.

Πιστεύω μ’ αὐτό τό ἔργο νά ῥίξω φῶς ἐλπίδας στίς ψυχές τῶν συναν-θρώπων μας, σ’ αὐτήν τήν σκληρή καί τραγική ἐποχή πού διαβαίνουμε.

ISBN 978-960-564-049-1

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108E-MAIL: [email protected]

www. ocelotos. gr

ΕΚ∆ΟΣΕ ΙΣοσελότος


143 × 210 SPINE: 0.84 FLAPS: 80

0_cover_anazitontas to fos.indd 1 4/27/2013 1:25:09 AM

ΤιΤλος Ἀναζητώντας τό φῶς

ςυγγραφέας Ἀ. Αἰκατερίνη Τσιγκριμάνη Copyright© 2013 Ἀ. Αἰκατερίνη Τσιγκριμάνη

ΠρώΤη Εκδοςη Αθήνα, Ἀπριλίος 2013 ISBN 978-960-564-049-1

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα Τηλ. : 210 6431108e-mail: [email protected]

www. ocelotos. gr

ΕΚΔΟΣΕΙΣοσελότος

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτο-ανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορ-φή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγ-γραφέα.

3

Ἀναζητώντας τό φῶς

Τό Ἅγιο Δισκοπότηρο

Τό Ἅγιο Δισκοπότηρο φεγγοβολᾶ μπροστά μου. Εἶναι πεθυμιά ἁμαρτωλοῦ, γιά ὅραμα ἁγίου;

Ἀγύρτης εἶσαι κι ὀνειροπολεῖς νά πιάσεις τ’ ἁγιοπότηρο;

Γιατί τ’ ἀναζητᾶς καί θές νά τό ἀγγίξεις;Νά πιεῖς νερό ἀπ’ τήν πηγή ἀθάνατος νά γίνεις;Ν’ ἀκούσεις μέσα σου φωνή, ν’ ἀκούσεις νά σοῦ λέει:Ἀγύρτη σήκω δέν εἶναι ὄνειρο,δέν εἶσαι λάσπη μοναχά,εἶσαι ἀκτίνα ἀπό φωτιά,εἶσαι πνοή πνευματική ἀπ’ τοῦ Πατέρα τήν στοργή,Γιατί ὁ λόγος του δίνει ζωή.

Τό Ἅγιο Δισκοπότηρο νά μήν τό ψάξεις, νά μήν τό κλέψεις,ν’ ἀφήσεις νά σοῦ ἀποκαλυφθεῖἴσως, νά τό κατέχεις!

Ἄν εἶσαι ἀπό φῶς θά τ’ ἀγναντέψειςἌν εἶσαι μαῦρος στήν ψυχή,πιστεύεις πῶς τό ἔχεις.

Ἀλλά αἰώνια θά τό γυρεύεις.

4


Συγχώρεσέ με

Κλαίω, γελῶ, πέφτω στά τέσσερα καί περπατῶ, τρέχω, οὐρλιάζω, τό στῆθος μου κτυπῶ, δοξάζω, βλαστιμῶ, χαίρομαι κι ἀγαπῶ, κι ἀφηρημένα τραγουδῶ.Εἶμαι ἐδῶ καί δέν γνωρίζω, μά πού καί πού σ’ ἀναγνωρίζω.Ζητῶ, ἔλεος, εἶναι ἀκτίνα ἐλπίδαςΓιά εἶναι ψευδαίσθηση αὐτό πού εἶδα;Μά ναί, γιά δές κεῖ κάτω κύττα καθαρά, ὑπάρχει ἀκτίνα θείου Ξάστερου Φωτός.

Σύ μοῦ ἀνέστησες, τίς χαμένες μου ἐλπίδες. Σύ μοῦ φανέρωσες τό ὅραμά μου, τά ὄνειρά μου, καί τήν χαρά μου. Σύ μοῦ ἀνέστησες τό γέννημά μου. Ὅταν ὁ πόνος ἔκαψε τά σωθικά μου. Σύ μοῦ ’δωσες τό θεῖο ἀόρατό σου χέρι καί πέρασα ἀπό τήν θύελλα στήν ἀπανέμη.

Συγχώρεση ζητῶ, γιά ὅ,τι ἔσφαλα χωρίς τό φῶς μέσ’ τό σκοτάδι τό πτωτικό.

5


Ἔλα πιάσε με

Ἔλα πιάσε με, περπάτησέ με σέ μονοπάτια ἄγνωστατῶν μυστηρίων ὑπόγεια ὁδήγησέ με.Ἔλα καί πιάσε με καί πηγαινέ με ἐκεῖ πού ἐσύ ὅρισες πηγή δημιουργίας. Ὁδήγησέ με σέ διαδρόμους δαίδαλους τοῦ ἄφατου τοῦ νοῦ σουκαί δῶσε φῶς σέ μέ ἀπ’ τό μυστηριακό τό ἄφατο τό νοῦ σου.

Πνεῦμα Θείου Φωτός, Σοφίας καί Ἀγάπης, χάρισμα δώσ’ μου νά δῶ τούς οὐρανούς, ἀστέρια, γαλαξίεςΓεννηθήτω τό θεῖο θέλημά σου.

Μά δέν μέ κάνει ὁ φόβος γιά σέ, ὅπως μᾶς λέν νά σκύβω τό κεφάλι, ἀλλά νά σέ κυττῶ κατάματα μέ δέος κι ἀπορίακαί ἡ ἀγάπη μου γιά σέ εἶναι ἀγάπη μικροῦ παιδιοῦ μπρός στόν πανύψηλο Πατέρα.

Μάθε μου καί δίδαξέ με ποιά εἶναι ἡ ἀλήθεια,καί τί εἶναι ἡ ἀγάπη ἐκείνη, πού ἀγκάλιασε τόν πόνο καί ἔγιανε πληγές.

Σοῦ τό ζητῶ σάν τό παιδί τ’ ἀνήλικο, γεμᾶτο ἱκεσία,γιατί ἐσύ σ’ αὐτό δέν βάζεις τιμωρία.

6


Ἔλα σέ παρακαλῶκουράστηκα, τό ἔλεος ζητῶ,κύττα τά χέρια μου τά ματωμένα,τά ροῦχα μου κουρελιασμένα,ἡ ὕλη μου φθαρμένη,εἶναι σχεδόν λειωμένημέ μιά ἄφθαρτη ψυχή.

Σοῦ ζητῶ ἔλεος φώτισέ με Ἐσύ.

Δοξάζω

Δοξάζω ἐσένα γι’ αὐτά πού μοῦ ἔδωσες. Δοξάζω ἐσένα γι’ αὐτά πού μοῦ πῆρες. Δοξάζω ἐσένα γι’ αὐτά πού μοῦ στέρησες. Δοξάζω ἐσένα γι’ αὐτά πού μοῦ χάρισες. Δοξάζω ἐσένα γι’ αὐτά πού μοῦ γνώρισες.Δοξάζω ἐσένα γι’ αὐτά πού μοῦ γύρισες. Δοξάζω ἐσένα γιά τό κρυμμένο φανερό. Δοξάζω ἐσένα γι’ αὐτό πού μοῦ ἀποκάλυψες. Δοξάζω ἐσένα γιά τίς δοκιμασίες.Δοξάζω ἐσένα, γι’ αὐτό πού θά ’ρθει κι ἄς εἶναι νά ’ναι γιά καλό,κι ἄς ἔχει πόνο πού θά πονῶ.

Εἶθε νά ’χει μόνο περίσιο φῶςΔοξάζω ἐσένα, γιά τό ἄγνωστο μυστηριακό μυστικό. Ἔλα καί πάρε με νά μέ διδάξεις.

7


Ἀνήκω

Πού ἀνήκεις;Στό ἀόρατο; Στό ὀρατό;Σέ κόσμους ἀνομολόγητους πλάσμένους ἀπό πηλό, χυμένους σέ χρυσό;

Φτιαγμένους ἀπ’ τά χέρια σου τ’ ἀσύλληπτο τό νοῦ σου.

Σ’ ἀναζητῶ ψηλά στόν οὐρανό,στά ἔγκατα τῆς γαίας.

Σ’ ἀναζητῶ στό ὄραμα, στῆς θάλασσας τά βάθη!Σ’ ἀναζητῶ μέσ’ τήν καρδιά καί τό καθάριο βλέμμα.

Μά ἐσύ ἤσουν τό πᾶν παντοῦ,στό κόκκινο τριαντάφυλλο,τό ταπεινό λουλούδι,στό ζῶο πού κλαίει γοεράστό καθαρό ρυάκι.

Ἤσουν ἐδῶ, ἤσουν ἐκεῖ, στά σμήνη τῶν ἀστέρων,στούς γαλαξίες πού στροβιλίζονται κι ἀκτινοβολοῦν ἐσένα.

Ἤσουν στούς 12 θεούς πού ἦταν Ἕνας.Ἤσουν ἐπάνω στό σταυρό,καί κάτω ἀπό τό δένδρο.

Εἶσαι ὁ βράχος τοῦ βουνοῦκι ἡ ἀγελάδα τοῦ φτωχοῦ. Εἶσαι τῶν φιλοσόφων νοῦς,εἶσαι ὁ λόγος τοῦ σοφοῦ.

8


Εἶσαι τό γέλιο τοῦ παιδιοῦτῆς φαντασίας τέχνη. Εἶσαι ἐκεῖνο τό μικρό,πού ἔγινε μεγάλο.

Κι ὅμως κάποιοι σκούζουνε γιά σέ,καί σχίζουνε τίς σάρκες καί ἄλλοι πάλι βλαστημοῦνκι ἐσένα χλευάζουν.

Εἶναι πιστοί καί ἄπιστοικαί χύνεται τό αἷμα.

Σέ ποιούς ἀνήκεις πιότερο,ἀνήκεις στόν μαῦρο φερετζέἤ στό μικρό σκουφάκι;

Ἀνήκεις στά σμύρνα; στό χρυσό;Ἀπάντησε σέ ἐκληπαρῶ καί δῶσε μου σημάδι.

Ἔτσι ἁπλά, ἔτσι λιτά,χωρίς τής δόξας σου τό χρυσό φῶς.

Ἀντήχησες ἀπό παντοῦΚι ἀκούστηκες στά σύμπαντα.

Ἀνήκω σ’ ὅλους τούς μικρούς καί σ’ ὅλους τούς μεγάλους. Ἀνήκω ἐκεῖ πού δέν φαντάζεται ὁ νοῦς κι ἄνθρωπος δέν εἶδε.Ἀνήκω μέσα στῆς λάβας τό καυτό



Α. ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΙΚΑ ΤΣΙΓΚΡΙΜΑΝΗ

Γεννήθηκα τό 1945 στόν Πειραιᾶ. Μιά ζωή ἀναζητησης ἔχει ἐνσαρ-

κωθεῖ σέ διηγήματα καί ποιήματα ἀδημοσίευτα. Ἡ ἀγάπη μου στόν Δη-μιουργό μας μέ ἀξίωσε νά δημοσιεύ-σω τό πρῶτο μου ἔργο: Ἀναζητώντας τό φῶς.

Αὐτό τό ἔργο εἶναι ἀποτέλεσμα τῶν ἐμπειριῶν μου, μέ τήν ἀέναη κα-θημερινή πάλη καλοῦ κακοῦ. Πραγ-ματοποιῶ, μέ αὐτό καί τήν ὑπόσχε-σή μου, στόν ἀείμνηστο πατέρα μου Νίκο Πίκα, ἀσυρματιστή, πού ἔχα-σα στά δεκαοκτώ μου χρόνια. Ὁ πα-τέρας μου ἀλλά καί ὁ νονός μου μ’ ἔχουν σφραγίσει μέ τήν φιλανθρω-πία καί τήν ἀγάπη γιά τόν Δημιουρ-γό μας.

Πιστεύω μ’ αὐτό τό ἔργο νά ῥίξω φῶς ἐλπίδας στίς ψυχές τῶν συναν-θρώπων μας, σ’ αὐτήν τήν σκληρή καί τραγική ἐποχή πού διαβαίνουμε.

ISBN 978-960-564-049-1

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108E-MAIL: [email protected]

www. ocelotos. gr



143 × 210 SPINE: 0.84 FLAPS: 80

0_cover_anazitontas to fos.indd 1 4/27/2013 1:25:09 AM

9


καί στῆς καρδιᾶς τό φυλακτό.Ἀνήκω σ’ ὅλους ἐσᾶς πού ἀνήκετε σέ μένα.Ἀνήκω στόν ἄφατο στόν μοναδικόἈνήκω σ’ αὐτόν τόν ΕΝΑ.

Προσευχή

Ἀπό μικρό παιδί μοῦ μάθαινανμία προσευχή, πού ἔπρεπε νά λέω.

Μά τώρα πιά κατάλαβα δέν θές ἐσύ τήν προσευχήπού σοῦ μαθαίνουν ἄλλοι καί οὔτε τούς ψαλτάδες.

Δέν θές ἐσύ τήν χειροποίητη ἐκκλησιά,οὔτε τό τάμα τῆς κυρᾶς.

Κλησσιά ἀχειροποίητη ἐσένανε ἀξίζεικαί τό τραγούδι τοῦ λαοῦ,νά γίνει ἡ ζέστη τοῦ φτωχοῦ.Μά καί τό γέλιο τοῦ παιδιοῦνά σβήσει κάθε θλίψη.

Θές τά χέρια ν’ ἁπλώσουμε ὀχτρός νά μήν ὑπάρχει.Θέλεις ἡ ὑπομονή,νά γίνει μία προσευχή νά κατευνάσει τήν ὀργή.

Τό σκότος νά διαλυθεῖ,καί τοῦ πολέμου τήν σιγή.

Αναζητώντας το φως

Documents

Transcript of Αναζητώντας το φως