Η ΑΓΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΛΑΚΙΔΑΣ ΒΟΪΟΥ ΚΟΖΑΝΗΣ

«Ἀπὸ τὰ Βυζαντινὰ ἀκόµη χρόνια, στὰ βουνὰ τῆς Ἀνασελίτσας, τῆς σηµερινῆς Νεάπολης, εἴκοσι χιλιόµετρα δυτικὰ ἀπὸ αὐτὴ,ἦταν ἕνα χωριὸ ποὺ ὀνοµαζόταν «Λαµπανίτσα». Ἦταν σὲ µιὰ πλαγιὰ χτισµένο, ὅπου στὴν ἄκρη τοῦ χωριοῦ ἦταν ἕνα ποτάµι. Αὐτὸ τὸ χωριὸ εἶχε δύο µεγάλες ἐκκλησιὲς.Ἡ µία ἦταν κοντὰ στὸ ποτάµι καὶ ὀνοµαζόταν Ἁγία Κυριακὴ καὶ ἡ ἄλλη

βρισκόταν κοντὰ στὴν πλατεία καὶ ἦταν γνωστὴ ὡς ἡ Παναγία τῆς Θεοτόκου. Καὶ µάλιστα ὑπῆρχαν καὶ ἄλλες δύο µικρότερες, ποὺ ὀνοµαζόταν ἡ µία Παναγία καὶ ἡ ἄλλη τοῦ Εὐαγγελισµοῦ. Ὅµως δὲν τελειώνουµε ἐδὼ, ἔξω ἀπὸτὸ χωριὸ ὑπῆρχε καὶ ἕνα ἐκκλησάκι τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου. Καὶ, ὅπως ξέρετε, τὸ χίλια ἐξιακόσια πενήντα µ.Χ ἦρθαν οἱ Τοῦρκοι στὸ χωριὸ καὶ τὸ ἔκαψαν, µὰ καὶ φυσικὸ ἦταν νὰ ἐρηµώσῃ. Ὅσοι ἦταν τυχεροὶ καὶ γλύτωσαν, ἀλλὰ καὶ πλούσιοι, πῆγαν στὴ Νάπολι τῆς Ἰταλίας. Ἐνὼ ὅσοι ἦταν τυχεροὶ καὶ κατάφεραν νὰ γλυτώσουν ἔµειναν στὴ σηµερινὴ ΠΛΑΚΙΔΑ».

ΤΟ ΑΓΙΑΣΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ«Ἡ Ἁγία Κυριακὴ ἔχει µία µεγάλη ἱστορία. Ὁ προπροπάππος µου , ὅταν

ἦταν 17 χρονῶν, ἔβλεπε στὸν ὕπνο του τὴν Ἁγία Κυριακὴ, ἦταν περίπου τὸ 1680 µ.Χ, ὥσπου µιὰ µέρα δὲν ἄντεξε καὶ τὸ εἶπε στοὺς γονεῖς του. Μὰ κανένας τους δὲν τὸν πίστευε καὶ ἔτσι ἀποφάσισε νὰ πάει στὸ χωράφι γιὰ σκάψιµο.Ξαφνικὰ βλέπει στὸ δρόµο του τὴν Ἁγία Κυριακὴ νὰ τοῦ λέει «µὴ µὲ

φοβᾶσαι Ἀπόστολε. Ὅπως βλέπεις, οἱ Τοῦρκοι κατασπάραξαν τὰ πάντα καὶ µαζὶ µέ αὐτὰ καὶ τὸ ἐκκληςάκι µου.Ἐγὼ αὐτὸ ποὺ θέλω ἀπὸ ἐσένα εἶναι νὰ µὲ βοηθήσῃς, νὰ χτίσῃς ἕνα ἴδιο µὲ τὸ προηγούµενο». Ἔτσι προχώρησαν καὶ οἱ δύο στὸ παλιὸ σηµεῖοτῆς καµµένης ἐκκλησίας.Ὅταν φθάσανε τοῦ εἶπε ἡ Ἁγία: «Ἀπόστολε, σὲ αὐτὸ τὸ σηµεῖο θὰ σκάψῃς καὶ θὰ ᾿ βρῇς σὲ βάθος ὁγδόντα πόντους τὴν εἰκόνα µου, µισὴ καµµένη καὶ µισὴ ἄκαυτη. Θὰ τὴν πάρῃς καὶ θὰ τὴν βάλῃς σὲ ἕνα κουτὶ µαζὶ µὲ τὸ χῶµα. Ἐκεί ποὺ θὰ τὴν ἔχῃς βρῇ θὰ χτίσῃς τὸ ἐκκλησάκι µου. Ὅταν τὸ τελειώσῃς θὰ πάρῃς καὶ θὰ βάλῃς ἕνα καντηλάκι ποὺ θὰ τὸ ἀνάβῃς ὅταν θὰ σβήνῃ. Καὶ ὅταν θὰ τελειώσῃς τὸ ἐκκλησάκι µου, στὰ ὁγδόντα µέτρα περίπου ὑπάρχει ἕνα πεῦκο, στὸ ὁποῖο ἡ ρίζα του ἔχει τὸ ἁγιονέρι µου. Θὰ τὸ φέρῃς µέσα στὸ ἐκκλησάκι µου καὶ τότε θὰ µπορῇ νὰτὸ παίρνῃ ὁ κόσµος νὰ γιατρεύεται…»Ἀφοὺ ὁ προπροπάππος µου κατάφερε καὶ ἔκανε αὐτὸ τὸ ἔργο µὲ τὴ

βοήθεια τῆς Ἁγίας Κυριακῆς, πῆρε καὶ τὴν εἰκόνα της καὶ ἔβαλε κι ἕνα καντηλάκι ποὺ τὸ ἄναβε κάθε µέρα. Καὶ ὄχι µόνο, ἔφερε καὶ τὸ ἁγίασµα καὶ ἔτσι ἄρχισε νὰ πηγαίνῃ ὁ κόσµος γιὰ νὰ πάρῃ τὴ βοήθειά της.

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΣΕ ΕΝΑ ΤΟΥΡΚΑΚΙ«Ἐκείνη τὴν ἐποχὴ στὰ γύρω χωριὰ ὑπῆρχαν Τοῦρκοι. Ἦταν Ἕλληνες

γνήσιοι, ἀλλὰ µετὰ τοὺς ἄλλαξαν τὴ θρησκεία καὶ τοὺς ἔκαναν πραγµατικοὺς Τούρκους, ἀλλὰ µιλοῦσαν Ἑλληνικὰ.Τὸ διπλανὸ χωριὸ ἦταν Τούρκικο καὶ τὰ µικρὰ παιδιὰ ἔβγαζαν τὰ ζῶα γιὰ

νὰ βοσκήσουν. Ἕνα µικρὸ Τουρκάκι λοιπὸν, µαζὶ µὲ τὸ ζῶο του, πλησίασαν

ἀρκετὰ κοµτὰ στὴν Ἁγία Κυρικὴ. Μπῆκε µέσα τὸ Τουρκάκι καὶ οὔρησε µέσα στὸ ἁγιονέρι καὶ ξαφνικὰ τὸ παιδὶ ἔµεινε ἄγαλµα. Τὰ ἄλλα παιδιὰ µόλις τὸ εἶδαν ἔτρεξαν νὰ τὸ ποῦν στοὺς γονεῖς τοῦ παιδιοῦ. Καὶ ὄχι µόνο, ἦρθαν καὶ χωριανοὶ ἀπὸ τὴν Πλακίδα, µαζὶ µὲ αὐτοὺς καὶ ὁ παπᾶς τοῦ χωριοῦ. Τελικὰ µόνο µὲ τὴν πίστι τῶν γονιῶν του κατάφερε νὰ ξαναπάρῃ τὴν πραγµατική του µορφὴ. Οἱ γονεῖς τοῦ παιδιοῦ ἔγιναν Χριστιανοὶ καὶ ἄναβαντὸ καντῆλι της κάθε µέρα ».

(Ἀπὸ τὶς διηγήσεις τοῦ παπποῦ της Ἀποστόλου Χριστοπούλου.Χριστοπούλου Τιµοθέα. Πέµπτη 7 Ἰουλίου 2005)