Για ένα μαχητικό εργατικό

κίνημα αντίστασης-διεκδίκη-σης–ανατροπής

Η αντικαπιταλιστική – αντιιμπε-ριαλιστική κατεύθυνση της πάληςτων εργαζόμενων αποτελεί τοστοιχείο που μπορεί να ενώσει καινα συγκροτήσει την εργαζόμενηπλειοψηφία ενάντια στους πραγ-ματικούς εχθρούς της, στην δου-λειά, στην κοινωνία, στην πολιτι-κή.

Στην σημερινή περίοδο, η γενι-κή αυτή κατεύθυνση οφείλει ναυπηρετηθεί από άμεσους στόχουςπάλης που να ανταποκρίνονταιστις ανάγκες των εργατών καιόλων των εργαζομένων για δου-λειά – ψωμί – ελευθερίες, συγκρο-τώντας ένα πλατύ και μαζικόΜΕΤΩΠΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ και

ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ.

σελ. 10-11

Κάτω τα χέρια από τον αγω-

νιζόμενο λαό της Χαλκιδικής!

Διαδήλωση ενάντια στην κρατικήκαταστολή την Κυριακή 24/02στην Μεγάλη Παναγιά

σελ. 22

Κύπρος

Εκλογές στο φόντο της κρίσης

που βαθαίνει επικίνδυνασελ. 21

ΤΕΙ Θεσσαλονίκης

Μια μάχη που μόλις άρχισε… σε

έναν πόλεμο που τέλος δεν έχει!

σελ. 14

Τυνησία

Δύο χρόνια μετά, η λαϊκή πάλη

συνεχίζεται

σελ. 16

δεκαπενθήμερη εφημερίδα του Κ.Ο. του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας (μαρξιστικού-λενινιστικού) www.kkeml.gr Σάββατο 23 Φλεβάρη 2013 χρόνος 31ος φ. 706 1.50€

Η ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ

Μια κορυφαία πολιτική μάχη

Στην τελική ευθεία προς τη μαζική

κατάργησή τους έχουν μπει πλέον

δεκάδες κλαδικές συλλογικές συμ-

βάσεις, αφού, με βάση τις επιταγές του μνη-

μονίου, στις 14 Φλεβάρη 2013 έληξαν

περισσότερες από 40 κλαδικές συμβάσεις

και μπήκαν στο καθεστώς της τρίμηνης

μετενέργειας. Αυτό σημαίνει ότι περισσότε-

ροι από 600.000 εργαζόμενοι που καλύπτο-

νται από τις συμβάσεις αυτές βρίσκονται

μπροστά στην άμεση απειλή της σαρωτικής

μείωσης των μισθών τους η οποία υπολογί-

ζεται ότι μπορεί να φτάσει και το 30%.

Μέσα στο τρίμηνο που ακολουθεί, λοι-

πόν, τα κλαδικά σωματεία καλούνται να

υπογράψουν νέες συλλογικές συμβάσεις

με τις αντίστοιχες εργοδοτικές ενώσεις. Σε

αντίθετη περίπτωση, μετά την πάροδο των

τριών μηνών, η συλλογική σύμβαση

καταργείται και οι εργοδότες έχουν τη

δυνατότητα να μειώσουν τους μισθούς

των ήδη εργαζομένων στο επίπεδο του

βασικού κλαδικού μισθού προσαυξημένου

μόνο με τα τέσσερα επιδόματα που άφησε

όρθια το μνημόνιο (σπουδών, ωρίμανσης,

τέκνων, επικινδυνότητας), εάν βέβαια

αυτά προβλέπονταν από την κλαδική

σύμβαση που έληξε. Για τους δε νεοπρο-

σλαμβανόμενους στον κλάδο το κατώτερο

όριο του μισθού δεν είναι ο βασικός κλα-

δικός μισθός, αλλά ο βασικός μισθός της

Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης

Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) δηλαδή τα 586 ευρώ

μικτά.

συνέχεια στη σελ. 2

συνέχεια στη σελ 12-13

Να χτίσουμε το δικό μας μέτωπο αντίστασης και διεκδίκησης!Κάτω η φασιστικοποίηση! Όχι στις αυταπάτες!Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ!

Ο«νόμος και η τάξη» είναι η γραμμή πάνω στην οποία η

κυβέρνηση συγκροτεί την κυριαρχία της και με την

οποία επιχειρεί να ανοίξει δρόμο και να διαμορφώσει

πολιτικές απαντήσεις για λογαριασμό του συστήματος στο επό-

μενο διάστημα. Επιστρατεύσεις, ΜΑΤ, χημικά, απαγορεύσεις,

συλλήψεις, δίκες και κατηγορητήρια ενάντια σε κάθε κίνηση,

πάλη και αγώνα εργατών, εργαζομένων, νεολαίων, αγροτών,

ενάντια σε κάθε συνδικαλιστική-πολιτική δραστηριότητα,

ακόμα και ενάντια στους γνωστούς (και κραυγαλέα αναντί-

στοιχους πια με τις ανάγκες της κατάστασης) συμβολικούς

ακτιβισμούς της ρεφορμιστικής κοινοβουλευτικής Αριστεράς.

Μια γραμμή που φαίνεται να «αποδίδει» και να δημιουργεί

εικόνα δήθεν σταθερότητας υπέρ του «προγράμματος» που

ιμπεριαλιστές-κεφάλαιο έχουν για τη χώρα και το λαό στις επό-

μενες δεκαετίες. Μια γραμμή που, καταγγέλλοντας ως βία και

ανομία την ανάγκη του λαού για ψωμί, δουλειά και ελευθερία,

εμφανίζει την κυβέρνηση «σταθερή και ισχυρή».

Ως πού θα φτάσει αυτή η γραμμή; Σε τι νέους συνταγματι-

κούς-θεσμικούς γύψους σκοπεύει το σύστημα της ιμπεριαλιστι-

κής εξάρτησης να επιχειρήσει να φυλακίσει την ταξική πάλη,

την οργή και την εξαθλίωση των εκατομμυρίων, την ανάγκη

τους να οργανωθούν και να αντισταθούν;

Διακήρυξη του ΚΚΕ(μ-λ)

Ωστόσο, και η διαδικασία υπογραφήςνέων συλλογικών συμβάσεων είναι ήδη να-ρκοθετημένη από την κυβέρνηση και τηντρόικα. Γιατί, πέρα από το γεγονός ότι ηεξάμηνη διάρκεια της μετενέργειαςμειώθηκε στο τρίμηνο με το «Μνημόνιο 2»,τα κλαδικά σωματεία βρίσκονται αντιμέ-τωπα και με μια σειρά αντεργατικέςεξελίξεις:

•• ΓΓιιααττίί ηη κκυυββέέρρννηησσηη έέδδωωσσεε ττοο ππρράάσσιιννοοφφωωςς σσττοο κκεεφφάάλλααιιοο κκααιι ττοουυςς εερργγοοδδόόττεεςς με τηνπρόσφατη κίνησή της να ορίζει η ίδια τοεπίπεδο του βασικού μισθού, απογυμνώνο-ντας και ουσιαστικά καταργώντας τηνΕΓΣΣΕ.

•• ΓΓιιααττίί κκααττααρργγεείίττααιι οουυσσιιαασσττιικκάά ηηδδυυννααττόόττηητταα δδιιααμμεεσσοολλάάββηησσηηςς, αφού η προ-σφυγή στον ΟΜΕ∆ απαιτεί τη σύμφωνηγνώμη εργαζομένων και εργοδοτών.

•• ΓΓιιααττίί,, αακκόόμμηη κκααιι αανν υυπποογγρρααφφττεείί,, μμιιαακκλλααδδιικκήή σσυυλλλλοογγιικκήή σσύύμμββαασσηη δδεενν δδεεσσμμεεύύεειιππλλέέοονν ττοουυςς εερργγοοδδόόττεεςς που δεν είναι μέλη τηςαντίστοιχης εργοδοτικής ένωσης.

•• ΓΓιιααττίί,, αακκόόμμηη κκααιι αανν υυπποογγρρααφφττεείί,, μμιιαακκλλααδδιικκήή σσυυλλλλοογγιικκήή σσύύμμββαασσηη εείίννααιι ππλλέέοοννκκααττώώττεερρηη σσεε ιισσχχύύ από μια σύμβαση που έχειυπογράψει η εργοδοσία σε επιχειρησιακόεπίπεδο είτε με επιχειρησιακό σωματείο είτεμε «ένωση προσώπων».

Το αποτέλεσμα που έχουν ήδη δώσειαυτές οι εξελίξεις τον τελευταίο χρόνο (απότις 14 Φλεβάρη του 2012) είναι συντριπτικό:

- Περισσότερες από 100 κλαδικές συμβά-σεις έληξαν ή καταγγέλθηκαν από την εργο-δοσία χωρίς να υπογραφτούν νέες.

- Μόνο εφτά κλαδικές συμβάσεις ανα-νεώθηκαν και αυτές προβλέποντας μειώσειςμισθών.

- Υπογράφτηκαν 975 επιχειρησιακέςσυμβάσεις από τις οποίες οι 757 προέβλεπαν

μειώσεις μισθών. Από τις 975 επιχειρησιακέςσυμβάσεις οι 706 υπογράφτηκαν με συμ-φωνία ένωσης προσώπων, ενώ οι 269 μεσυμφωνία επιχειρησιακού σωματείου. Είναι,δε, ενδεικτικό για το χαρακτήρα των«ενώσεων προσώπων» ότι από τις 706συμβάσεις που συμφώνησαν ενώσειςπροσώπων οι 701 προέβλεπαν μειώσεις μι-σθών, ενώ από τις 269 που συμφώνησανεπιχειρησιακά σωματεία μόνο 56 συμβάσειςπροέβλεπαν μειώσεις μισθών.

ΜΜεε ββάάσσηη όόλλαα ααυυττάά,, εείίννααιι φφααννεερρόό όόττιι ττοοεερργγααττιικκόό κκίίννηημμαα ββρρίίσσκκεεττααιι μμππρροοσσττάά σσεε μμιιαακκρρίίσσιιμμηη κκααμμππήή.. Η αντιπαράθεσή του σεαυτήν την εξέλιξη δεν θα κρίνει μόνο τούψος των μισθών ή τις διάφορες θεσμικέςκατακτήσεις που περιλαμβάνονται σε κάθεσυλλογική σύμβαση, αλλά θα κρίνει συνο-λικά τη δυνατότητά του να σταθεί μπροστάστον ταξικό αντίπαλο και τη σαρωτική επίθ-εσή του. Η υπεράσπιση των συλλογικώνσυμβάσεων και η διεκδίκηση νέων είναι ζή-τημα ουσίας και όρος ύπαρξης για το εργα-τικό κίνημα. Ο αγώνας που θα δώσει για τηνυπεράσπισή τους και οι όροι με τους οποίουςθα τον δώσει (και φυσικά το εάν θα μπορέ-σει να τον δώσει) θα κρίνουν την πορεία τουαπό δω κι εμπρός.

Και φυσικά ως υπεράσπιση των συλλο-γικών συμβάσεων δεν μπορεί να εννοηθεί ηεκβιαστική αποδοχή μειώσεων στους μι-σθούς με «αντάλλαγμα» την αναγνώρισητων επιδομάτων ή με στόχο τη διατήρησητης συλλογικής σύμβασης. Καθόλου δενβοηθήθηκαν οργανωτικά ή πολιτικά οι ομο-σπονδίες που δέχτηκαν να υπογράψουν τέ-τοιες συμβάσεις, όπως για παράδειγμα ηΟμοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων, η ΟΜΕ-ΟΤΕ κ.ά. Γιατί στην ουσία αποτελούν «συμ-φωνίες υποταγής», μαρτυρία αδυναμίας

απάντησης στην εργοδοτική επιθετικότητα.Και ως τέτοιες όχι μόνο δεν δημιουργούνκαλύτερους όρους για το εργατικό κίνημα,όρους υπεράσπισης δικαιωμάτων και διεκ-δίκησης, αλλά προδιαγράφουν ακόμη χειρό-τερες εξελίξεις.

∆εν δίνουν χρόνο για την ανασύνταξητων εργατικών δυνάμεων, αλλά αναπαρά-γουν τη λογική του μικρότερου κακού, απο-δεικνύουν την απροθυμία ή και τηναδυναμία των συνδικαλιστικών ηγεσιών ναοργανώσουν τους εργαζόμενους και τις α-ντιστάσεις τους μπροστά στη λαίλαπα πουεξελίσσεται. Στηρίζονται στην αυταπάτη ότιμε τους όρους του παρελθόντος, της ανάθε-σης, της συνδιαλλαγής αλλά και της ανοχήςτου κεφάλαιου, θα αντιμετωπίσουν τη σφο-δρή ταξική επίθεση των δυνάμεων του κε-φάλαιου που αποτελεί κορυφαία στρατηγικήτου επιλογή. Στηρίζονται στην χρόνιααπραξία του εργατικού κινήματος, στην ιδε-ολογική και πολιτική αποσυγκρότησή τουκαι τη διαιωνίζουν.

Γι’ αυτό και όσοι θεωρούν ότι με αυτήντην τακτική, διασφαλίζονται τα εργατικά δι-καιώματα, δίνουν -ηθελημένα ή άθελά τους-χρόνο στο σύστημα να επεκτείνει την επί-θεσή του, να διαλύσει και τα τελευταία ψήγ-ματα συγκρότησης του αντιπάλου του, τηςεργατικής τάξης, να την καθυποτάξει ολο-κληρωτικά, να την υποδουλώσει.

Η πάλη για την υπεράσπιση και τη διεκ-δίκηση-επανακατάκτηση των συλλογικώνσυμβάσεων είναι μάχη του σήμερα, μια κο-ρυφαία πολιτική μάχη. Πρέπει να τη δώσειτο εργατικό κίνημα άμεσα και μαζικά. Μετους όρους και τη λογική που απαιτεί μια τα-ξική αναμέτρηση κορυφαίας σημασίας. Μετα σωματεία και τις ομοσπονδίες σε διάταξημάχης. Με τους εργαζόμενους συσπειρωμέ-

νους και αποφασισμένους να πάρουν τηνυπόθεση στα χέρια τους. Με τη συγκρότησησωματείων εκεί που δεν υπάρχουν.

Και αυτή η διαδικασία δεν μπορεί παράνα περάσει μέσα από τη σφοδρή αντιπαρά-θεση με την εργατική αριστοκρατία και τιςυποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες.Είναι σαφές ότι μια τέτοια μάχη δεν μπορείνα δοθεί με αυτές τις ηγεσίες γαντζωμένεςστο σβέρκο των εργαζομένων, νομιμοποι-ημένες να καθυστερούν ή και να σαμπο-τάρουν την έκφραση των αγωνιστικώνεργατικών διαθέσεων. Η μάχη για τιςσυλλογικές συμβάσεις (αλλά και κάθε μάχηπου καλούνται να δώσουν οι εργαζόμενοι)δεν μπορεί να δοθεί με την αποδοχή τωνσημερινών συσχετισμών στα συνδικάτα καιτην υποταγή σε αυτούς. Μοιραία, θα βρεθείμπροστά στην ανάγκη ανατροπής τους. ∆ενμπορεί μια τέτοια μάχη να δοθεί με τουςόρους που έγινε, για παράδειγμα, η απεργίαστις 20 του Φλεβάρη. ∆εν μπορεί να δοθείμε τους όρους που έγιναν οι απεργίες στομετρό και στους ναυτεργάτες. Γιατί, ταόποια θετικά στοιχεία ανέδειξαν αυτές οιαπεργίες, η επανειλημμένα εκφρασμένηαγωνιστική διάθεση πλατιών εργαζόμενωνμαζών, σκοντάφτουν τόσο επάνω στιςσυνδικαλιστικές ηγεσίες όσο και (για ναμην είμαστε «άδικοι») στο κλίμα και τιςαντιλήψεις που καλλιεργούν επί δεκαετίεςοι ηγεσίες αυτές στους εργαζόμενους, σταόρια και στα πλαίσια που οι αντιλήψειςαυτές έβαλαν στις εργατικές συνειδήσεις.Αυτά τα όρια καλούνται οι εργαζόμενοι ναξεπεράσουν σήμερα. Και οι δυνάμεις τηςεπαναστατικής, κομμουνιστικής Αριστεράςπρέπει να κάνουν ό,τι περνάει από το χέριτους για να υπηρετήσουν αυτήν τηνανάγκη.

Ετήσια Συνδροµή: Εσωτερικού 45 €

Εξωτερικού 65 €

Σάββατο 23 Φλεβάρη 201322 Προλεταριακή Σημαία

ÐñïëåôáñéáêÞ Óçìáßá Êùä. 3112

∂ΉfiÛÂȘ ∂∫∆√™ ∆ø¡ ∆∂πΧø¡, ∞ÛÙÈ΋ ÌË ÎÂÚ‰ÔÛÎÔÈ΋ ÂÙ·ÈÚ›·

¢¢ÈÈ¢ıı‡‡ÓÓÂÂÙÙ··ÈÈ ··fifi ™™˘ÓÓÙÙ··ÎÎÙÙÈÈÎ΋‹ ∂∂ÈÈÙÙÚÚÔÔ‹‹ ∂∂ÎΉ‰fifiÙÙˢ:: °°ÚÚ.. ∫∫ˆÓÓÛÛÙÙ··ÓÓÙÙfifiÔÔ˘ÏÏÔÔ˜ ÀÀ‡‡ıı˘ÓÓÔÔ˜ ™™‡‡ÓÓÙÙ··ÍÍˢ:: µµ.. ™™··ÌÌ··ÚÚ¿¿˜

∂∂‰‰ÚÚ··:: ∂∂ÌÌÌÌ.. ªªÂÂÓÓ¿¿ÎÎËË 4433,, 110066 8811 ∞∞ıı‹‹ÓÓ··,, ∆∆ËËÏÏ..:: 221100 3333..0033..663399 FFaaxx:: 221100 3388..1155..559977 ssiimmeeaa@@kkkkeemmll..ggrr ££ÂÂÛÛ//ÓÓ››ÎÎËË,, ∂∂ÁÁÓÓ··ÙÙ››·· 112266 ∆∆ËËÏÏ..:: ((22331100)) 227788..997788 ccppggmmlltthhee@@tthhee..ffoorrtthhnneett..ggrr wwwwww..kkkkeemmll..ggrr

ÂÂÂÂÓÓÓÓ ÈÈÈÈÛÛÛÛ ¯‡‡‡‡ÛÛÛÛÙÙÙÙÂÂÂÂÙÙËËÓÓÙÙËËÓÓ¤¤ÎΉ‰ÔÔÛÛËË ¤¤ÎΉ‰ÔÔÛÛËË

∂∂ ££¡¡ππ ∫∫∏∏ ∆∆ƒƒ∞∞ ¶¶∂∂ ∑∑∞∞:: IIBBAANN:: GGRR8811 00111100 11229900 00000000 1122994499884455 228888BBIICC:: EETTHHNNGGRRAAAA

ΠΠΟΟΛΛΙΙΤΤΙΙΚΚΗΗ

Η ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ

Μια κορυφαία πολιτική

““ΤΤα προσωρινά στοιχείαεκτέλεσης του ΚρατικούΠροϋπολογισμού για τον

Ιανουάριο του 2013 δείχνουν ότι ηχώρα συνεχίζει την αναγκαία πορείατης δημοσιονομικής προσαρμογής.Τον Ιανουάριο, το ισοζύγιο ήταν θε-τικό” (δήλωση του αναπληρωτήυπουργού Οικονομικών Χ. Σταϊ-κούρα).

“Η χώρα είχε πρωτογενές πλεό-νασμα. Όμως, περιθώριο για χαλά-ρωση δεν υπάρχει (...) Η πολιτικήπροώθησης και διασφάλισης τηςδημοσιονομικής εξυγίανσης, προσαρ-μογής και πειθαρχίας, σε όλο το εύροςτης Γενικής Κυβέρνησης, πρέπει νασυνεχιστεί” (ανακοίνωση τουυπουργείου Οικονομικών).

Αυτά συνέβησαν την περα-σμένη εβδομάδα, όταν το υπουρ-γείο Οικονομικών παρουσίασε τα

προσωρινά στοιχεία της εκτέλεσηςτου προϋπολογισμού.

Στην ίδια ανακοίνωση επι-σημαίνεται ότι το πρωτογενές πλε-όνασμα τον Ιανουάριο έφτασε τα398 εκ. ευρώ, ενώ πέρυσι τον Ια-νουάριο υπήρχε έλλειμμα 33 εκ.ευρώ. Ενώ ο στόχος ήταν για έλ-λειμμα 413 εκατ. ευρώ.

Το αποτέλεσμα αυτό αποδίδεταιστη μεγάλη μείωση των κρατικώνδαπανών (κατά 1,1 δισ. ευρώ), ηοποία “έσωσε” τα κρατικά ταμείααπό τη μεγάλη υστέρηση εσόδωνπου παρατηρείται το τελευταίο διά-στημα, κυρίως από το ΦΠΑ και τουςέμμεσους φόρους. Και, βέβαια, τουπουργείο παραδέχεται ότι μεγάλορόλο σε αυτό έπαιξε το πάγωμα τηςεπιστροφής φόρων.

Λίγες μέρες αργότερα, η Τρά-πεζα της Ελλάδος παρουσίασε τα

στοιχεία της για το ισοζύγιο πληρ-ωμών, όπου φαίνεται ότι οι εξαγω-γές αυξήθηκαν το 2012 κατά 1,8δισ. ευρώ, οι εισαγωγές μειώθηκαν,το εμπορικό έλλειμμα μειώθηκεστα 8,3 δισ. ευρώ από 12,7 δισ. ευρώτο 2011 και το έλλειμμα στο συνο-λικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλ-λαγών μειώθηκε στα 5,6 δισ. ευρώαπό 20,6 δισ. ευρώ το 2011.

Ευημερούν οι αριθμοί, αλλάόχι ο λαός... Αυτό συνέβαινε σταχρόνια του Σημίτη, μόνο που σή-μερα τα πράγματα είναι πολύ χει-ρότερα, γιατί κι αυτή η ευημερίατων αριθμών σηκώνει πολύ κου-βέντα...

Ολα τα παραπάνω στοιχεία δεδείχνουν ότι η χώρα έχει μπει σεμια τροχιά εξόδου από την κρίση,αλλά είναι, βασικά, αποτελέσματατης κρίσης και, ειδικότερα, της κα-

τάρρευσης της εσωτερικής αγοράς.Είναι φυσιολογικό, λοιπόν, να

έχουν μειωθεί τα έσοδα του προϋ-πολογισμού, από τους έμμεσουςφόρους, γιατί και η κατανάλωσηέχει μειωθεί πολύ. Για τον ίδιολόγο, είναι λογικό να μειώθηκανοι εισαγωγές, γιατί ποιος θα εισά-γει σε μια κατεστραμμένη αγορά;Και για τον ίδιο λόγο είναι επίσηςλογικό να αυξήθηκαν οι εξαγωγές,γιατί είναι πολλοί αυτοί πουστρέφονται σε αγορές του εξωτε-ρικού (όσο και όπου είναι αυτόδυνατό), τη στιγμή που η εσωτε-ρική αγορά δεν έχει καμίαδυνατότητα απορρόφησης και κα-τανάλωσης.

Η κατάσταση γίνεται σχεδόνεκρηκτική με την παράλληλη“στάση πληρωμών” του ίδιου τουκράτους, η οποία τροφοδοτεί εκ

νέου την ύφεση, δίνοντας τη χαρι-στική βολή σε μια ήδη γονατι-σμένη οικονομία. Οταν το κράτοςδεν πληρώνει, η αγορά “παγώνει”ακόμα περισσότερο και η κατανά-λωση πέφτει ακόμα περισσότερο.Άρα μειώνονται ξανά τα έσοδααπό έμμεσους φόρους και άρα θαχρειαστεί νέα “παύση πληρωμών”για να ...ρεφάρει τη ζημιά. Τα αδι-έξοδα ανακυκλώνονται και οκύκλος της κρίσης αρχίζει ξανάαπό την αρχή.

Και, στο κάτω κάτω της γρα-φής, δε μπορεί να συνεχιστεί γιαπολύ το γαϊτανάκι με φόρους πουπαρακρατούνται και ποτέ δεν επι-στρέφονται. Οι λογιστικές εγγρα-φές έχουν κι αυτές τα όριά τους.

Συνεπώς, σε καμία περίπτωσηδεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότιτο ...σχέδιο αρχίζει και αποδίδει.

ΣΣυυννέέχχεειιαα ααππόό ττηη σσεελλ..11

Πλεόνασμα στον προϋπολογισμό, έλλειμμα στις

««ΜΜπορεί στην Ελλάδα να έχει μειωθείτο μοναδιαίο κόστος εργασίας,αλλά ακόμα ο κατώτατος μισθός

είναι υψηλός. Αυτό είναι κάτι που πρέπει ναδούμε σχετικά με την ανάπτυξη… Υπάρχει φωςστο τούνελ, ωστόσο ο δρόμος για την ανάπτυξηείναι ακόμα μακρύς».

Το παραπάνω απόσπασμα από ομιλία τουγ.γ. υπ. Οικονομικών Γ. Μέργου άνοιξε ξανάτη συζήτηση για τον κατώτατο μισθό. Τα όσαακολούθησαν ανήκουν στη σφαίρα της επι-κοινωνιακής διαχείρισης από τη μεριά τηςκυβέρνησης με τη συμμετοχή των Βρυξελλών.Από τον Βρούτση: «Έχω δηλώσει κατ’ επανάλη-ψη ότι ο κατώτατος μισθός είναι χαμηλός και θαμείνει σε αυτά τα επίπεδα μέχρι το τέλος του προ-γράμματος», μέχρι τον Σαμαρά που προσπά-θησε να κλείσει το θέμα διαβεβαιώνοντας ότι

δεν θα μειωθεί περαιτέρω ο κατώτατος μισθός:«Βεβαίως και δεσμεύομαι. Ακόμη και ο Όλι Ρεν τοείπε…», με τον επίτροπο να δηλώνει «…δενυπάρχει ούτε σαφής, αλλά ούτε υπονοούμενησυμφωνία για περαιτέρω μείωση των μισθών…αλλά πρέπει να υπάρξει αναθεώρησή τους μέσαστο 2014, ώστε να βελτιωθεί η ανταγωνιστικό-τητα της οικονομίας».

Κρύβονται πίσω από τις λέξεις (ανα-θεώρηση!!!) αλλά δεν μπορούν να κρυφτούνοι σχεδιασμοί τους.

Το λύκο τον βλέπουμε, τον ντορό ψάχνουμε..

Γιατί οι «λύκοι» υπάρχουν και γραπτά. ΜΜννηημμόόννιιοο 22:: «…Η κυβέρνηση θα λάβει μέτρα

για την ενθάρρυνση της ταχείας προσαρμογήςτου κόστους εργασίας (…) Η στρατηγική αυτήπρέπει να στοχεύει στη μείωση του ονομαστικούμοναδιαίου κόστους εργασίας κατά 15% στο διά-στημα 2012-14 (…) Έως το τέλος Ιουλίου 2012 θακαταρτιστεί ένα χρονοδιάγραμμα για την ανα-θεώρηση της εθνικής γενικής συλλογικής σύμβα-σης εργασίας. Η πρόταση θα στοχεύει στηναντικατάσταση του ύψους των μισθών πουορίζονται στην ΕΓΣΣΕ με ελάχιστο ύψος μισθούνομοθετημένο από την κυβέρνηση σε δια-βούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους (…) ΘΘααλλάάββοουυμμεε κκααιι ππρροοκκααττααρρκκττιικκάά μμέέττρραα γγιιαα νναα εεππιι--ττρρέέψψοουυμμεε μμιιαα μμεείίωωσσηη σσττοουυςς οοννοομμαασσττιικκοούύςς μμιι--σσθθοούύςς γγιιαα νναα κκλλεείίσσεειι γγρρήήγγοορραα ττοο κκεεννόό μμααςς σσττηηννααννττααγγωωννιισσττιικκόόττηητταα και να τεθεί μια πρώιμηβάση για τη βιώσιμη ανάπτυξη ((……)) ΤΤαα μμέέττρραα ααυυττάάθθαα δδώώσσοουυνν ττηη δδυυννααττόόττηητταα μμεείίωωσσηηςς ττηηςς ααππόόκκλλιι--σσηηςς ττοουυ κκααττώώττααττοουυ μμιισσθθοούύ σσεε σσχχέέσσηη μμεε ττοουυςςααννττααγγωωννιισσττέέςς μμααςς ((ΠΠοορρττοογγααλλίίαα,, ΚΚεεννττρριικκήή κκααιιΝΝοοττιιοοααννααττοολλιικκήή ΕΕυυρρώώππηη)) (…) Αυτό θα ευθυγραμ-μίσει το πλαίσιο του κατώτατου μισθού της Ελλά-δας με αυτό συγκρίσιμων κρατών…».

ΗΗ σσυυννέέχχεειιαα σσττοο ΜΜννηημμόόννιιοο 33: «Θεσπίζεταινέο σύστημα καθορισμού νόμιμου κατώτατου μι-σθού υπαλλήλων και ημερομισθίου εργατο-τεχνιτών, το οποίο τίθεται σε ισχύ την 1.4.2013 (…)ΟΟιι μμεεττααρρρρυυθθμμίίσσεειιςς εερργγαασσίίααςς πποουυ υυιιοοθθεεττήήθθηηκκααννττοονν ΦΦεεββρροουυάάρριιοο ττοουυ 22001122 σσττοο ππλλααίίσσιιοο ττοουυ ππρροο--γγρράάμμμμααττοοςς έέχχοουυνν ήήδδηη σσυυμμββάάλλεειι σσττηη μμεείίωωσσηη ττοουυκκόόσσττοουυςς εερργγαασσίίααςς ααννάά μμοοννάάδδαα ππρροοϊϊόόννττοοςς (...) Ηκυβέρνηση θα συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις καιθα τις εφαρμόσει ομοιόμορφα σε όλους τους το-μείς στους οποίους εφαρμόζονται. Ωστόσο, το

σύστημα κατώτατου μισθού στην Ελλάδα παρα-μένει περίπλοκο και αποσυνδεδεμένο από τιςευρύτερες συνθήκες της αγοράς εργασίας (…) ΤΤοοππρρώώττοο ττρρίίμμηηννοο ττοουυ 22001144 ηη κκυυββέέρρννηησσηη θθαα εεκκττιιμμήή--σσεειι κκααττάά ππόόσσοονν οο μμηηχχααννιισσμμόόςς εείίννααιι εεππααρρκκήήςς γγιιααττηηνν ααννττιιμμεεττώώππιισσηη ττηηςς ααννεερργγίίααςς κκααιι ττηη ββεελλττίίωωσσηηττηηςς ααννττααγγωωννιισσττιικκόόττηηττααςς……»»..

Συμπερασματικά, σύμφωνα με κυβέρνησηκαι τρόικα, ο μισθός στέκεται εμπόδιο, φράζειτο δρόμο στην ανταγωνιστικότητα, οπότε ναχαμηλώσουν κι άλλο τα εμπόδια…

Μισθός και «ανταγωνιστικότητα»:Μεγέθη αντιστρόφως ανάλογα

Μετά τη μείωση των κατώτατων μισθώντον Φλεβάρη του 2012, η Ελλάδα διατηρεί τηντελευταία θέση στην Ευρωζώνη των 17, πίσω

ακόμα και από τη Σλοβενία. Ο κατώτατος μι-σθός είναι πια στα 586€ μεικτά (δηλαδή γύρωστα 490€ καθαρά). Για τους νέους κάτω των 25ετών, είναι στα 511€ μεικτά. Βέβαια γιακυβέρνηση, ∆ΝΤ και ΕΕ οι μισθοί στον τόπομας «παραμένουν ακόμη σε υψηλά επίπεδα»αν συγκριθούν με τα 353€ της Πολωνίας, τα289 της Λιθουανίας, τα 158,5€ της Βουλγαρίαςκαι τα 157 της Ρουμανίας!!! Για να μη γίνουνοι συγκρίσεις με Κίνα, Μπαγκλαντές και Πα-κιστάν κ.λπ. Εκεί να δεις «ανταγωνιστικό-τητα», φτώχεια και εξαθλίωση.

Η «ανταγωνιστικότητα» μετριέται σύμ-φωνα με το λεγόμενο «κόστος εργασίας». Νασημειωθεί ότι ακόμα και ο όρος κόστος ερ-γασίας αναδεικνύει πώς «βλέπει» το κεφά-λαιο τον εργαζόμενο. Ο παραγωγός τουπλούτου αντιμετωπίζεται ως ένας ακόμη πα-ράγοντας κόστους δίπλα στις πρώτες ύλες,την ενέργεια κ.λπ. Όπως προκύπτει και απότα κείμενα των μνημονίων, ππρρόόθθεεσσηηκκυυββέέρρννηησσηηςς κκααιι ττρρόόιικκααςς εείίννααιι ηη δδιιααμμόόρρφφωωσσηηεεννόόςς μμηηχχααννιισσμμοούύ ααυυττόόμμααττηηςς δδιιάάλλυυσσηηςς ττωωννμμιισσθθώώνν μμεε ααλλλλεεππάάλλλληηλλεεςς,, δδιιααδδοοχχιικκέέςςμμεειιώώσσεειιςς ττοουυςς.. Τον κατώτατο μισθό θα τονορίζει και θα τον αλλάζει όποια στιγμή θέλειη κυβέρνηση, χωρίς τη συμφωνία των κοι-νωνικών εταίρων και την υπογραφή εθνι-κής συλλογικής σύμβασης εργασίας. Μ’ άλλαλόγια, φτηνότερη εργατική δύναμη, ισοπέ-δωση κάθε εργατικής κατάκτησης, μετα-τροπή όλης της χώρας σε ΕΟΖ (ΕιδικήΟικονομική Ζώνη) με σκλάβους στο κάτεργοτους εργαζόμενους και αναμονή επεν-δύσεων. Θα έρθουν αυτές; Ας απαντήσει μιαπολύ ανταγωνιστική χώρα. ««……ΚΚααιι τταα μμεερροοκκάά--μμαατταα μμεειιώώσσααμμεε κκααιι μμεεττααρρρρυυθθμμίίσσεειιςς κκάάννααμμεεααλλλλάά εεππεεννδδύύσσεειιςς δδεενν ήήρρθθαανν!!»» Ρ. Πλεβέλιεφ,πρόεδρος της Βουλγαρίας.

Τέλος, ο καθορισμός του κατώτατου μισθούαπό το κράτος μαζί με την κατάργηση τωνσυλλογικών συμβάσεων στοχεύει στην αφαίρ-εση αυτού του βασικού πεδίου διεκδίκησης απότην εργατική τάξη. ΣΣττοοχχεεύύεειι δδηηλλααδδήή σσττηηνν ππαα--ρρααππέέρραα δδιιάάλλυυσσηη όόλλωωνν εεκκεείίννωωνν ττωωνν σσττοοιιχχεείίωωννπποουυ δδοομμοούύνν ττηηνν ππάάλληη ττηηςς κκααιι κκααττ’’ εεππέέκκτταασσηη ττηησσυυγγκκρρόόττηησσήή ττηηςς ωωςς ττάάξξηη..

Ο αγώνας για υπογραφή συλλογικώνσυμβάσεων, κόντρα στις μειώσεις των απο-δοχών, είναι ζήτημα ζωής για τον εργαζόμενολαό. Με τη δική του πάλη θα βάλει «τον πάτο

ðïøç

33Σάββατο 23 Φλεβάρη 2013 Προλεταριακή ΣημαίαΠΠΟΟΛΛΙΙΤΤΙΙΚΚΗΗ

Á

ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΤΩΤΑΤΟΥ ΜΙΣΘΟΥ

Ανώτατο στάδιο εκμετάλλευσηςκαι εξαθλίωσης

ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ

μάχη

Είναι χαρακτηριστικό ότι τουπουργείο Οικονομικών ξεκαθα-ρίζει χωρίς να αφήνει αμφιβολίεςότι το πρόγραμμα (δηλαδή η επί-θεση) θα συνεχιστεί απαρέγκλιτα.Στόχος δεν είναι να τακτοποιηθούντα οικονομικά της χώρας “και μετάβλέπουμε”. Στόχος είναι να κα-τοχυρωθεί η εξαθλίωση, οι μισθοίκαι οι συντάξεις πείνας, η ολοένακαι μεγαλύτερη εκμετάλλευση τωνεργαζόμενων και η ληστεία τουπλούτου που παράγουν.

Ετσι, όταν η ανακοίνωση τουυπουργείου Οικονομικών ανα-φέρει ότι η επιδίωξη είναι “...ναεξοικονομήσουμε δημόσιους πόρους,ώστε να βελτιώσουμε πολιτικές καιμέτρα που αποδείχθηκαν οικονομικάαναποτελεσματικά και κοινωνικάάδικα“, δε θέτει ως στόχο τη στα-διακή επιστροφή στην προη-γούμενη κατάσταση, αλλά το ναβρει έναν τρόπο ώστε να γίνει πιοαποτελεσματική η φορομπηξία, ναξεπεραστούν, κάπως, τα αδιέξοδααυτής της πολιτικής και, φυσικά,να αποφευχθούν οι αντιδράσειςτης κοινωνίας.

Η αλήθεια είναι ότι ο ...τετρα-γωνισμός του κύκλου είναι ευ-κολότερο πρόβλημα από αυτό! ∆εν

είναι δυνατόν να συνεχίζεται μιατέτοια πολιτική και να αναμένεταιαναθέρμανση της οικονομίας καικοινωνική συναίνεση. Αυτό τογνωρίζουν καλά στην κυβέρνηση(και στην Τρόικα), αλλά οι επιλο-γές τους και η ίδια τους η κρίση δεντους αφήνουν περιθώρια για άλ-λους χειρισμούς.

Στην ερώτηση, λοιπόν, πότε θαπάρουμε την πάνω βόλτα, κανείςδεν είναι διατεθειμένος να απα-ντήσει. Και γιατί δεν ξέρει τηναπάντηση, αλλά και γιατί η ...πάνωβόλτα για το λαό δεν έχει καμίασχέση με την ...πάνω βόλτα τηςάρχουσας τάξης και των αφε-ντικών της.

Την απάντηση αλλού πρέπεινα την αναζητήσουμε. Πέρα καιέξω από όλους αυτούς που είναιυπεύθυνοι για την κατάσταση.Πέρα και έξω από την πολιτικήτους, τις επιδιώξεις τους και τασχέδιά τους. Πρέπει να την ανα-ζητήσουμε στις δικές μας επι-διώξεις, στους στόχους που πρέπεινα θέσουμε, στις πραγματικές μαςανάγκες. Στην αντίσταση και τηδιεκδίκηση μιας ανθρώπινηςζωής.

ς τσέπες μας...

ΠΠΟΟΛΛΙΙΤΤΙΙΚΚΗΗ Σάββατο 23 Φλεβάρη 201344 Προλεταριακή Σημαία

äçìïêñáôéêÜ äéêáéþìáôá

Λαύριο:

Επίθεση μελών της Χρυσής Αυγής σε έλληνα εργαζόμενοΤο γεγονός ότι ο ∆ημήτρης Ζαμπέλης,μέλος της διοίκησης του ΣωματείουΙδιωτικών Υπαλλήλων Λαυρεωτικής,σχολώντας από το μαγαζί όπου δούλευεκαι περνώντας κοντά απ΄ τα γραφείατης Χρυσής Αυγής, που βρίσκονταν 100μέτρα απ΄ το σπίτι του, άκουγε στο αυ-τοκίνητό του Μίκη Θεοδωράκη προκά-λεσε την άμεση αντίδραση καικινητοποίηση 10 μελών της φασιστικήςομάδας, οι οποίοι τον ακολούθησανμέχρι το σπίτι του, τον περικύκλωσαν,του… διαμήνυσαν ότι «απαγορεύεται» ν΄ακούει αυτά τα τραγούδια κι ένας απ΄αυτούς τον χτύπησε. Το νέο αυτό κρού-σμα τρομοκράτησης, που έγινε στην Πα-λαιά Φώκαια λίγο μετά τις 9.30 μ.μ. τηςΤετάρτης 19/2, κατήγγειλε με ανα-κοίνωσή του το ΕργατοϋπαλληλικόΚέντρο Λαυρίου, ενώ ο ίδιος ο Ζαμπέ-λης υπέβαλε μήνυση. Όταν μετά τηεπίθεση πήγε μαζί με αστυνομικούς πουβρέθηκαν μάρτυρες σ’ αυτήν έξω απ΄ταγραφεία της «Χρυσής Αυγής», εμφα-νίστηκε ο βουλευτής Γερμενής, που τουέκανε τη σύσταση «ν΄ ακούει τα τρα-γούδια σιγανότερα» (sic).

Όσο περνάει ο καιρός τόσο θα ξε-μασκαρεύεται η δήθεν αντισυστημικήεικόνα του φασιστικού αυτού μορ-φώματος και θα εμφανίζονται οι πραγ-ματικοί του στόχοι. Που δεν είναι άλλοιαπ’ τους εργάτες κι εργαζόμενους,Έλληνες και μετανάστες, νεολαίους,λαϊκούς ανθρώπους και αγωνιστές.Πάντα σε ρόλο παρακρατικού τρα-μπούκου στην υπηρεσία των αναγκώνκαι των επιδιώξεων του συστήματοςτης εξάρτησης και της εκμετάλλευσηςκαι της πολιτικής της φασιστικοποίησηςπου ακολουθεί.

Μαζική συλλογή DNA των κατοίκων της Ιερισσού Χαλκιδικής!Σε προσαγωγές δεκάδων κατοίκωντης Ιερισσού Χαλκιδικής, απ΄ τουςοποίους ζητούν να πάρουν δείγμαDNA, με την απειλή μάλιστα της κα-τηγορίας για «απείθεια» εφόσον αρ-νηθούν, προχώρησαν οι αστυνομικέςαρχές. Επιστρατεύοντας και το φακέ-λωμα, η κυβέρνηση και οι μηχανι-σμοί καταστολής προσπαθούν νακάμψουν το δίκαιο αγώνα των κα-τοίκων ενάντια στα μεταλλεία χρυ-σού. Κι ενώ με βάση την ισχύουσανομοθεσία, η «υποχρεωτική συλλογήγενετικού υλικού» θεωρείται παρά-νομη, εκτός αν αφορά άτομο που έχειτην ιδιότητα του κατηγορούμενου,για «βίαιο κακούργημα ή σεξουαλικόέγκλημα ή συμμετοχή σε εγκλημα-τική οργάνωση», η ΕΛ.ΑΣ. προχωράακάθεκτη στην προσπάθεια δημιουρ-γίας «βάσης δεδομένων γενετικούυλικού» του πληθυσμού εκεί. Ηδημιουργία βάσης δεδομένων γενετι-κού υλικού ενός συγκεκριμένουπληθυσμού -εκτός απ΄ το χαρακτήραφακελώματος που έχει– δδίίννεειι κκααιι ττηηδδυυννααττόόττηητταα ππλλαασσμμααττιικκήήςς εεννοοχχοο--πποοίίηησσηηςς ααννθθρρώώππωωνν!! Γιατί, κατά τησύγκριση ενός δείγματος γενετικούυλικού απ’ τη βάση δεδομένων κιενός άλλου που βρέθηκε στον τόποενός εγκλήματος (στην πραγματικό-τητα συγκρίνονται «επαναλαμβανό-μενα» τμήματα μέσα στο DNA –ταλεγόμενα «STRs»- και όχι «όλο») καικατά τη στατιστική επεξεργασία πουακολουθεί, η πιθανότητα ένα «γενε-τικό αποτύπωμα» της βάσης δεδομέ-νων να «ταυτιστεί» μ’ ένα άλλο απ΄

τον τόπο του εγκλήματος είναι πα-ραπλανητικά μεγαλύτερη εφόσονανήκουν στην ίδια πολύ συγκεκρι-μένη –κοινωνικά, γεωγραφικά καιγενετικά- πληθυσμιακή ομάδα!Η νέα αυτή τρομοκρατική επιχείρησηφακελώματος ενάντια στους αγω-νιζόμενους κατοίκους, μιαεπιχείρηση που «συμπληρώνει» τηβία των ΜΑΤ και εντάσσεται στηνπολιτική της φασιστικοποίησης, δενπρέπει να περάσει! Να βρει μπροστάτης τη μαζική και αποφασιστικήαντίσταση του λαού!

Αστυνομική εμφάνιση –– ωμήπρόκληση, στα γραφεία του Σωματείου ΜισθωτώνΤεχνικώνΤην Τετάρτη 13/2, την ώρα που πραγ-ματοποιούνταν σύσκεψη του Συντο-νισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων∆ημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα, σταγραφεία του Σωματείου ΜισθωτώνΤεχνικών, εμφανίστηκαν στο χώροτων γραφείων δύο ένστολοι αστυνο-μικοί! Ως εξήγηση απέναντι στις αντι-δράσεις που δημιουργήθηκαν,δήλωσαν πως είχαν «άνωθεν εντολήγια να ελέγξουν αν τηρείται ο νόμοςκαι η τάξη»! Μετά τις αντιδράσεις, οιαστυνομικοί αποχώρησαν, ενώ κατάτην παράσταση διαμαρτυρίας απ΄τους συνδικαλιστές που ακολούθησεστο Α.Τ. της Ακρόπολης διαπι-στώθηκε ότι όντως είχε δοθεί εντολήαπ΄ την Αστυνομική ∆ιεύθυνση Αττι-κής προς το συγκεκριμένο αστυνο-μικό τμήμα. Υποτιμώντας τηνοημοσύνη μας, ο διοικητής του τμή-ματος μίλησε για «υπερβάλλονταζήλο» των αστυνομικών αυτών. Ανα-κοίνωση καταγγελίας εξέδωσε και ηΤαξική Πορεία. Μετά τις επιστρατεύσεις των απερ-γών του μετρό και των ναυτεργατών,μετά τη βία και την τρομοκρατία απέ-ναντι στους αγωνιζόμενους αγρότες,μετά την επίθεση και τις συλλήψειςτων συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, μετάτην επίθεση των ΜΑΤ σε νεολαίουςτου ΣΥΝ, μετά τα κηρύγματα του Σα-μαρά και του ∆ένδια για την «πάταξητης ανομίας», των απεργιών και τωνκαταλήψεων, τώρα, με ωμό τρόπο, το«συνδικαλιστικό της ασφάλειας» καιη αστυνομία κάνουν φανερά τηνεμφάνισή τους σε συνελεύσεις εργα-ζομένων και χώρους εργατικών σω-ματείων. Η αντεργατική επίθεση τωνβάρβαρων μέτρων και μνημονίωνπάει χέρι χέρι με την κρατική τρομο-κρατία και τη φασιστικοποίηση. Ν’αντισταθούμε μαζικά και στα δύο! Νατους φράξουμε το δρόμο!

Απεργία 20/2:

Σε προσαγωγή τεσσάρων νεολαίων της Νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση…

…προχώρησαν αστυνομικοί της Ομά-δας ∆ΙΑΣ μόλις αυτοί βγήκαν απ΄ ταγραφεία του Νέου Αριστερού Ρεύμα-τος (Ν.Α.Ρ.) για να πάνε στην απερ-γιακή συγκέντρωση, στην Αθήνα.Αρχικά μεταφέρθηκαν στο Α.Τ. Εξαρ-χείων κι από εκεί στη Γ.Α.∆.Α. για«εξακρίβωση στοιχείων», όπου κρα-τήθηκαν για πολλές ώρες. Αφέθηκανελεύθεροι, χωρίς να τους απαγγελ-θούν κατηγορίες, μετά κι από διά-βημα της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Η ενέργειααυτή εντάσσεται μέσα στο πλαίσιοτρομοκράτησης του λαού και στοχο-ποίησης της Αριστεράς.

Μετανάστης στα χέρια της ∆ημοτικής Αστυνομίας

«Ομάδα Κ»: «Ομάδα Κ»:

Σώμα της Χρυσής Αυγής μέσα στη δημοτική αστυνομίαΣώμα της Χρυσής Αυγής μέσα στη δημοτική αστυνομία

ΤΤηηνν ύύππααρρξξηη ««θθύύλλαακκαα»» ττηηςς ΧΧρρυυσσήήςςΑΑυυγγήήςς μμέέσσαα σσττηη δδηημμοοττιικκήήαασσττυυννοομμίίαα ττηηςς ΑΑθθήήννααςς,, πποουυ φφέέρρεειι

ττηηνν κκωωδδιικκήή οοννοομμαασσίίαα ««ΟΟμμάάδδαα ΚΚ»»,, κκααττήήγγ--γγεειιλλαανν σσυυννδδιικκααλλιισσττέέςς ττωωνν ΟΟ..ΤΤ..ΑΑ.. κκααθθώώςςκκααιι δδηημμοοττιικκοοίί σσύύμμββοουυλλοοιι..

ΈΈττσσιι,, μμεε αανναακκοοίίννωωσσήή ττοουυ σσττιιςς 88//22,, ττοοΣΣυυννδδιικκάάττοο ΟΟ..ΤΤ..ΑΑ.. ΑΑθθήήννααςς ((σσυυμμμμεεττέέχχεειι σσττοοΠΠΑΑΜΜΕΕ)) κκααττήήγγγγεειιλλεε ττρρααμμπποούύκκιικκηη εεππίίθθεεσσηησσεε δδηημμοοττιικκόό αασσττυυννοομμιικκόό ααππόό 1155 άάττοομμαα ττηηςςοομμάάδδααςς ααυυττήήςς ττηηνν ώώρραα πποουυ ππρρααγγμμααττοοπποοιι--οούύνντταανν γγεεννιικκήή σσυυννέέλλεευυσσηη ττοουυ κκλλάάδδοουυ..ΣΣύύμμφφωωνναα μμεε ττηηνν κκααττααγγγγεελλίίαα,, ηη οομμάάδδαα έέχχεειιττηη σσττήήρριιξξηη ττηηςς δδηημμοοττιικκήήςς ααρρχχήήςς κκααιι ««εειιδδιι--κκεεύύεεττααιι»» σσττηηνν ««ππάάττααξξηη ττοουυ ππααρρααεεμμπποορρίίοουυ»»κκααιι σσεε κκοοιιννέέςς εεππιιχχεειιρρήήσσεειιςς κκααιι ππεερριιπποολλίίεεςςμμεε ττηηνν ΕΕΛΛ..ΑΑΣΣ.. ΠΠααρράάλλλληηλλαα,, κκααττααγγγγεελλίίεεςς γγιιααττηηνν ύύππααρρξξηη ττηηςς οορργγααννωωμμέέννηηςς ααυυττήήςς φφαασσιι--σσττιικκήήςς οομμάάδδααςς έέχχοουυνν κκάάννεειι κκααιι δδηημμοοττιικκοοίίσσύύμμββοουυλλοοιι ττηηςς ««ΑΑννοοιικκττήήςς ΠΠόόλληηςς»» ((ΣΣΥΥΡΡΙΙΖΖΑΑ))κκααιι ττηηςς ΑΑΝΝΤΤΑΑΡΡΣΣΥΥΑΑ..

ΗΗ οορργγααννωωμμέέννηη ααυυττήή οομμάάδδαα φφέέρρεεττααιι ννααέέχχεειι μμέέχχρριι κκααιι 115500 μμέέλληη πποουυ εεννττάάχχθθηηκκαανν ωωςς««εεθθεελλοοννττέέςς»» σσττηη δδηημμοοττιικκήή αασσττυυννοομμίίαα,,κκυυρρίίωωςς σσττοο 11οο ∆∆ηημμοοττιικκόό ΤΤμμήήμμαα,, κκααιιεεππιιδδίίδδοοννττααιι σσεε ξξυυλλοοδδααρρμμοούύςς κκααιι ττρρααμμπποουυ--κκιισσμμοούύςς σσεε ββάάρροοςς μμεετταανναασσττώώνν μμιικκρροοππωω--λληηττώώνν σσττοο ΘΘηησσεείίοο ήή έέξξωω ααππ΄ ττηηνν ΑΑΣΣΟΟΕΕΕΕ..ΝΝωωππόό εείίννααιι αακκόόμμαα ττοο ααίίμμαα ττοουυ σσεεννεεγγααλλέέ--

ζζοουυ μμιικκρροοππωωλληηττήή ΜΜππααμμππαακκάάρρ ΝΝττιιάάεε,, πποουυέέππεεσσεε σσττιιςς γγρρααμμμμέέςς ττοουυ ΗΗΣΣΑΑΠΠ σσττοο ΘΘηησσεείίοοττηηνν 11ηη ττοουυ ΦΦλλεεββάάρρηη γγιιαα νναα σσωωθθεείί ααππ’’ ττηηννκκααττααδδίίωωξξηη κκάάπποοιιωωνν δδηημμοοττιικκώώνν αασσττυυννοο--μμιικκώώνν..

ΒΒέέββααιιαα,, οο εεκκππρρόόσσωωπποοςς ττοουυ σσωωμμααττεείίοουυττωωνν δδηημμοοττιικκώώνν αασσττυυννοομμιικκώώνν δδηηλλώώννεειι……άάγγννοοιιαα γγιιαα ττηηνν ύύππααρρξξηη ττέέττοοιιααςς οομμάάδδααςς,,εεννώώ σσεε αανναακκοοίίννωωσσηη ττοουυ σσωωμμααττεείίοουυ ττοουυςςχχααρραακκττηηρρίίζζοοννττααιι ««γγεελλοοίίεεςς κκααιι ψψεευυδδεείίςς»» οοιικκααττααγγγγεελλίίεεςς γγιιαα ττηηνν ττρρααμμπποούύκκιικκηη εεππίίθθεεσσηησσττηη γγεεννιικκήή σσυυννέέλλεευυσσηη.. ΑΑννάάλλοογγηη σσττάάσσηηκκάάλλυυψψηηςς εεππιιδδεειικκννύύεειι κκααιι ηη δδηημμοοττιικκήήααρρχχήή,, μμεε ττοονν ααννττιιδδήήμμααρρχχοο ΑΑννααγγννωωσσττόό--πποουυλλοο νναα δδηηλλώώννεειι εεππίίσσηηςς άάγγννοοιιαα κκααιι ττοονν……σσυυννήήγγοορροο ττοουυ πποολλίίττηη ΚΚααμμίίννηη νναα σσιιωωππάά εεππίίττοουυ θθέέμμααττοοςς,, ππααρράάλλλληηλλαα μμεε ττιιςς ααόόρριισσττεεςςααννααφφοορρέέςς γγιιαα τταα ««ααννθθρρώώππιινναα δδιι--κκααιιώώμμαατταα»»..

∆∆εενν μμααςς ππααρρααξξεεννεεύύεειι ηη σσύύμμππννοοιιαα κκιι ηησσυυννεερργγαασσίίαα ττηηςς ««ααννττιισσυυσσττηημμιικκήήςς»» ΧΧρρυυσσήήςςΑΑυυγγήήςς μμεε ττηηνν αασσττυυννοομμίίαα κκααιι ττηη δδηημμοοττιικκήήεεξξοουυσσίίαα.. ΜΜιιαα σσυυννεερργγαασσίίαα κκααιι μμιιαα δδρράάσσηηπποουυ εεννττάάσσσσεεττααιι σσττηηνν πποολλιιττιικκήή ττηηςς φφαασσιι--σσττιικκοοπποοίίηησσηηςς πποουυ αασσκκεείί ττοο σσύύσσττηημμαα κκααιι ηηκκυυββέέρρννηησσήή ττοουυ ααππέέννααννττιι σσττοο λλααόό,, μμ’’ έέννααμμεεγγάάλλοο εεύύρροοςς έέκκφφρραασσηηςς,, ααππ’’ ττοο κκεεννττρριικκόόπποολλιιττιικκόό ππεεδδίίοο κκααιι μμέέχχρριι ττηηνν ίίδδιιαα ττηηνν κκαα--θθηημμεερριιννόόττηητταα..

Ελεύθερος ο αγωνιστής Huseyin Tut

ΟΟκούρδος αγωνιστής Huseyin Tut, πουείχε συλληφθεί στην Κατερίνη στις24/10 γιατί δεν κατείχε «νομιμοποιη-

τικά έγγραφα» και κινδύνευε ν΄ απελαθείστην Τουρκία, αφέθηκε ελεύθερος στις 19/2γιατί έγιναν δεκτές οι αντιρρήσεις κατά τηςκράτησής του απ’ το ∆ιοικητικό ΠρωτοδικείοΘεσσαλονίκης.

Η απελευθέρωση του Huseyin Tut, ενόςαγωνιστή που είχε φυλακιστεί επί δέκα χρό-νια απ΄ το φασιστικό καθεστώς της Τουρκίας,είχε υποστεί βασανιστήρια (φάλαγγα καιηλεκτροσόκ) κι είχε συμμετάσχει στις μεγά-λες απεργίες πείνας των πολιτικών κρα-τουμένων το 1996 και το 2000, είναι μια νίκητου κινήματος αλληλεγγύης που ανα-πτύχθηκε το τελευταίο διάστημα και απαι-τούσε την απελευθέρωση, τη μη έκδοσή τουκαι τη χορήγηση πολιτικού ασύλου.

Σε συνέντευξή του, ο Huseyin Tut, πουέχει καταδικαστεί σε ισόβια δεσμά απ’ τοτουρκικό καθεστώς, λόγω της ενεργούσυμμετοχής του στο λαϊκό κίνημα, κατήγ-

γειλε τις συνθήκες που επικρατούν στιςφυλακές, αναφέροντας χαρακτηριστικά: «Οιπολιτικοί κρατούμενοι φυλακίζονται σεφυλακές που είναι αποκλειστικά για αυτούς καιγια μέλη του σοβαρού οργανωμένουεγκλήματος. Οι ξυλοδαρμοί και τα βασανιστήριαεκεί είναι σχεδόν καθημερινό φαινόμενο. Οιανθρωποφύλακες στρατιωτικοί μπαίνουν στακελιά και σε χτυπούν με βαναυσότητα μόνο καιμόνο για να ξεσπάσουν. Άλλες φορές κάνειεπιδρομή ο στρατός με τανκς, μας χτυπάει,πετάει δακρυγόνα και φεύγει. Έχω κρατηθεί σετέσσερις φυλακές, οι δύο τελευταίες (KandiraFtipi και Bolu Ftipi) ήταν τύπου F (δηλαδή λευκάκελιά απομόνωσης). Εκεί μπορεί να μέναμεπολλές μέρες νηστικοί και να μας χτυπούσαν,αλλά το χειρότερο ήταν η αισθητηριακήαπομόνωση, το γεγονός ότι δεν μπορούσαμε νακαταλάβουμε τι ώρα και τι μέρα είναι, κάτι πουσε τρελαίνει, χάνεις την αίσθηση του χρόνου καικινδυνεύεις να χάσεις το μυαλό σου». ΝΝαα ττοουυ δδοοθθεείί πποολλιιττιικκόό άάσσυυλλοο σσττηη χχώώρραα μμααςς!!

ΠΠΟΟΛΛΙΙΤΤΙΙΚΚΗΗ 55Σάββατο 23 Φλεβάρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Σχετικά με τη συμμετοχή μας στην «Επιτροπή Πρωτοβουλίας για τη δημιουργία Κίνησης

για τις ελευθερίες και τα δημοκρατικά δικαιώματα της εποχής μας»

ΗΗσημερινή φάση της άγριας επίθεσηςτης ντόπιας άρχουσας τάξης και τωνξένων ιμπεριαλιστικών αφεντικών

ενάντια στα δικαιώματα αλλά και στουςίδιους τους όρους ζωής της εργατικής τάξης,των εργαζόμενων, των ανέργων, της νεο-λαίας, του λαού συνολικά συνοδεύεται απόμια πολιτική φασιστικοποίησης, η οποίαεξελίσσεται καθημερινά με γοργό ρυθμό καισ’ όλα τα επίπεδα. Η πολιτική αυτή εκπο-ρεύεται απ’ την επίσημη διαχείριση τουσυστήματος, απ’ την κυβέρνηση και τους κα-τασταλτικούς μηχανισμούς, ενώ μέρος τηςαποτελεί κι η εμφάνιση του νεοφασιστικούφαινομένου μέσω του μορφώματος της Χρυ-σής Αυγής ή κι άλλων που γεννά η κρίση καιη πολιτική αυτή.

Εάν η εκτίμηση αυτή είναι σωστή,προκύπτει άμεσα και η ανάγκη για την ανά-πτυξη ενός μαζικού, πλατιού κινήματος υπε-ράσπισης των δημοκρατικών δικαιωμάτωντου λαού και ενάντια στη φασιστικοποίηση.Την ανάγκη αυτή την έχει εντοπίσει καιθέσει και το ΚΚΕ(μ-λ), ενώ έχει συζητηθείκαι στο πλαίσιο της Π.Α.Α.Σ. (Πρωτοβουλίαγια την Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνε-ργασία).

Τον περασμένο ∆εκέμβρη, με πρωτοβου-λία του Ν.Α.Ρ. και στη βάση ενός πρώτουπλαισίου πραγματοποιήθηκε κάλεσμα μεστόχο τη συγκρότηση «Πρωτοβουλίας γιαμια Κίνηση για τις λαϊκές ελευθερίες, ταδημοκρατικά δικαιώματα και την αντιφασι-

στική πάλη». Στην πρώτη συνάντησή της, κιενόσω βρισκόταν σε εξέλιξη και η συζήτησηστο πλαίσιο της Π.Α.Α.Σ. για το ζήτημα αυτό,το ΚΚΕ(μ-λ) ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα καιπαρέμβηκε. Θέτοντας, αφενός, την αναγκαι-ότητα δημιουργίας πρωτοβουλιών και δρά-σης με στόχο την υπεράσπιση τωνδημοκρατικών δικαιωμάτων και τηναντίσταση στην πολιτική της φασιστικο-ποίησης και αφετέρου, με ανοικτό τρόπο, τιςεπιφυλάξεις του για το εγχείρημα αυτό.Επιφυλάξεις που εστίαζαν κυρίως στοερώτημα κατά πόσο η πρωτοβουλία αυτήαποτελεί μια ειλικρινή πρόταση συγκρό-τησης πάνω στο μέτωπο της υπεράσπισηςτων δημοκρατικών δικαιωμάτων και όχι –μεδιαφορετικό τρόπο– μια απόπειρα συγκρό-τησης με κεντρικότερα χαρακτηριστικά. Κιαυτό βάσει αναφορών που υπήρχαν στοαρχικό κείμενο που συνδέονται με ζητήματαεργατικού κινήματος, αντιπολεμικού, ακόμακαι αντιιμπεριαλιστικού. Παρά την επιχει-ρηματολογία πως μια σειρά πεδία (απ’ το ερ-γατικό και μέχρι το… αντιπολεμικό ή τηςδιεθνούς αλληλεγγύης) αντιμετωπίζονταιαπ΄ το κείμενο και τη λογική της πρωτοβου-λίας απ΄ τη σκοπιά της υπεράσπισης τωνδημοκρατικών δικαιωμάτων (από το «δι-καίωμα στην απεργία» μέχρι το… «δικαίωμαστην αυτοδιάθεση») και παρά τη διαβε-βαίωση, σε διακηρυκτικό επίπεδο, αυτώνπου πήραν την πρωτοβουλία, πως δενυπάρχει πρόθεση «κεντρικότερης» συγκρό-

τησης, αυτό μόνο στην ίδια την πράξη μέλλειν΄ αποδειχθεί! Στην πρώτη συνάντησησυγκροτήθηκε «Επιτροπή Πρωτοβουλίας»,για να προχωρήσει τη διαδικασία μέχρι τηνιδρυτική συνέλευση. Στην επιτροπή αυτήδηλώσαμε συμμετοχή, με τις επιφυλάξειςπου θέσαμε.

Ανάλογες ενστάσεις είχαν τεθεί κι απ’ τονσύντροφο του Μ-Λ ΚΚΕ, που έθεσε επίσης τηδιαφωνία του και για τον προτεινόμενο«συνελευσιακό» τρόπο λειτουργίας και δενδέχθηκε συμμετοχή στην «Επιτροπή Πρωτο-βουλίας» (προτάθηκε στη συνέχεια η συμμε-τοχή του ως παρατηρητής). Εκπρόσωπος απόΣΕΚ - ΚΕΕΡΦΑ έθεσε απ΄ τη σκοπιά του τηνανάγκη να εστιάζει η Κίνηση στο ζήτημα τωνδημοκρατικών δικαιωμάτων και δήλωσεσυμμετοχή. Από άποψη συμμετοχής πολι-τικών δυνάμεων σε πρώτη φάση δήλωσανσυμφωνία κατά βάση οι δυνάμεις πουσυγκροτούν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ (εκκρεμούσεσαφής τοποθέτηση της ΑΡΑΝ) καθώς και δι-κηγόροι, καλλιτέχνες, δημοσιογράφοι.

Σε δεύτερη φάση, στην Επιτροπή δήλω-σαν συμμετοχή και οι δυνάμεις τουΜετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής καιάλλες (ΑΡΑΝ, Επιτροπή Τούρκων και Κούρ-δων Πολιτικών Προσφύγων), προσωπικότ-ητες και άτομα απ’ το χώρο τηςδημοσιογραφίας (Κ. Αρβανίτης), δικηγόροι,καλλιτέχνες, πανεπιστημιακοί. Άλλες δυνά-μεις αναφέρθηκε πως βλέπουν θετικά τοεγχείρημα (ΕΕΚ, Οικολόγοι, Αναρχοσυνδικα-λιστική Πρωτοβουλία «Ροσινάντε»), ενώ οκατάλογος των απευθύνσεων για συμμετοχήατόμων ή συλλογικοτήτων θεωρείται ανοι-κτός.

Βάσει της τοποθέτησής μας για συμμε-τοχή στην Επιτροπή, με επιφυλάξεις, δενμπήκαμε σε συζήτηση για τη διαμόρφωσηπλαισίου. Για το γεγονός όμως ότι το αρχικόκείμενο –πλαίσιο με βάση το οποίο έγινε τοκάλεσμα- και το οποίο δεν αποτελεί τη δια-κήρυξη της Κίνησης, που θα διαμορφωθείκαι θα υιοθετηθεί στην ιδρυτική συνέλευσητης Πρωτοβουλίας στα μέσα του Μάρτη- θακυκλοφορούσε ως κάλεσμα, με τη μορφήκειμένου υπογραφών, για την πρώτη δημό-σια εμφάνιση με συνέντευξη Τύπου, τέθηκαναπ’ τη μεριά μας παρατηρήσεις και αντιρρή-σεις. Αυτές εστίαζαν κυρίως σε σημεία που,«παρακάμπτοντας» την ταξική φύση τουκράτους, αφορούν αφενός ζητήματα εξου-σίας, προοπτικής, κεντρικής πολιτικής κα-τεύθυνσης, συνολικότερα του δρόμου τουλαϊκού και εργατικού κινήματος, αφετέρουδεν άπτονται ενός πλαισίου υπεράσπισηςτων δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευ-θεριών και μιας συνεργασίας μ’ αυτό το χα-ρακτήρα («Η Κίνηση… θθαα ααννιιχχννεεύύεειι κκααιι θθαασσυυμμββάάλλλλεειι σσεε δδρρόόμμοουυςς για να μπορέσει ο ίδιος οεργαζόμενος λαός να αποφασίζει κυρίαρχα,ελεύθερα και δημοκρατικά για όλες τις δημόσιεςυποθέσεις του, να καθορίζει τις τύχες του. Μέχρινα μπορεί ο ίδιος να διευθύνει την κοινωνία μετη δική του, πραγματική δημοκρατία, με βάσητις νέες δυνατότητες για Ελευθερία και Χειρα-φέτηση από κάθε καταπίεση που γεννάει ηεποχή μας», αναφορές στη «λαϊκή κυρια-ρχία» και στην «ανεξάρτητη» ή «ακηδεμό-νευτη πορεία του τόπου», σε μια…εξαρτημένη χώρα, σαν τη δική μας).

Στα σημεία αυτά διαφοροποιήθηκεκάπως η διατύπωση, χωρίς όμως να αναι-ρείται και η ουσία, στην πορεία έγιναν πα-ρατηρήσεις και προσθήκες κι από άλλεςπλευρές και διαμορφώθηκε τελικά ένας«συγκερασμός», που κατέληξε σ΄ ένα τελικόδισέλιδο, πρώτο πλαίσιο, σσττοο ππννεεύύμμαα ττοουυοοπποοίίοουυ –όπως αναφέρθηκε– γίνεται το κά-λεσμα, με τη μορφή υπογραφών ατόμων. Θα

μπορούσαν επίσης να γίνουν κι άλλες παρ-ατηρήσεις στο τελικό κείμενο σχετικά μεεκφράσεις του τύπου «κοινοβουλευτικόςολοκληρωτισμός», σχετικά με αναφορές στις«σύγχρονες ανάγκες (γιατί μόνο σύγχρονες;)και δυνατότητες (με ποια εξουσία;) για ελευ-θερία και δημοκρατία, για συνεργασία και αλ-ληλεγγύη των εργαζόμενων ανθρώπων…» ήακόμα και με σημεία που παραπέμπουν στηνκατανόηση και την καταγγελία του φασι-σμού και του ρατσισμού ως απλά και μόνο(«αταξικά» ή και «διαταξικά») φαινόμεναπου τα χαρακτηρίζει η έλλειψη σεβασμού –ήκαι η βία– απέναντι στη «διαφορετικότητα»(κοινωνική, φύλου, σεξουαλική, φυλετική,εθνική, «πολιτισμική»). Κι όχι ως φαινόμενατα οποία έχουν συγκεκριμένες πολιτικές,κοινωνικές και οικονομικές αιτίες γέννησης,απ’ τη βαθιά κρίση και την πολιτική τουσυστήματος της εκμετάλλευσης και κα-ταπίεσης, και που έχουν σαφή αντιλαϊκή καιταξική στόχευση (είτε στην επίσημησυστημική είτε στη «συμμορίτική» τους εκ-δοχή). Κι αυτό, πέρα απ΄ τις όποιες δευτε-ρεύουσες πλευρές και συνέπειες τουφαινομένου αυτού.

Η Κίνηση πρέπει να συμβάλει στην ανά-πτυξη ενός μαζικού κινήματος αντίστασηςαπέναντι στην κρατική τρομοκρατία, την κα-ταστολή των ΜΑΤ και των ομάδων∆ΙΑΣ/∆ΕΛΤΑ, τις προσαγωγές, τις συλλήψειςκαι τις διώξεις διαδηλωτών, απεργών, αγω-νιστών, συνδικαλιστών, εργαζομένων, αγρο-τών, νεολαίων, μαθητών, κατοίκων, στις«επιστρατεύσεις» αγωνιζόμενων, τις«στοχοποιήσεις» πολιτικών χώρων αλλά καιαγωνιστικών πρακτικών, στις κάθε είδους,τραμπούκικες και δολοφονικές επιθέσειςτων φασιστικών συμμοριών, και να υπερα-σπίσει σθεναρά τις μορφές πάλης του λαού,το δικαίωμα στη διαδήλωση, στην απεργία,την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, να υπε-ρασπιστεί τους μετανάστες (τμήμα της εργα-τικής τάξης της χώρας μας), να υπερασπιστείτο πανεπιστημιακό άσυλο, να καταγγείλει τοκάθε είδους φακέλωμα, να καταγγείλει τις«εκτροπές» στο πλαίσιο της αστικής δημο-κρατίας.

Πέρα όμως απ’ ό,τι μπορεί να εκφράζειένα κείμενο ή μια διακήρυξη, η λογική πουπρέπει να χαρακτηρίσει την Κίνηση αυτή«κωδικοποιείται» σε τρεις άξονες:

11)) ΝΝαα ααπποοττεελλέέσσεειι ππρρααγγμμααττιικκάά ααυυττόό πποουυδδιιαακκηηρρύύττττεειι,, νναα εεσσττιιάάσσεειι δδηηλλααδδήή σσττοο μμέέττωωπποοττωωνν δδηημμοοκκρρααττιικκώώνν δδιικκααιιωωμμάάττωωνν κκιι εελλεευυθθεε--ρριιώώνν σσ΄ όόλληη ττοουυςς ττηη ««ββεεννττάάλλιιαα»».. ΚΚααιι νναα μμηηννααπποοττεελλέέσσεειι μμιιαα ααππόόππεειιρραα ««κκεεννττρριικκόόττεερρηηςς»»σσυυγγκκρρόόττηησσηηςς μμεε όόχχηημμαα τταα δδηημμοοκκρρααττιικκάά δδιι--κκααιιώώμμαατταα..

22)) ΝΝαα έέχχεειι μμάάχχιιμμαα,, κκιιννηημμααττιικκάά χχααρραακκττηη--ρριισσττιικκάά,, νναα ππααίίρρννεειι ππρρωωττοοββοουυλλίίεεςς δδρράάσσηηςςγγιιαα δδιιααδδηηλλώώσσεειιςς,, ππααρρεεμμββάάσσεειιςς κκιι εεκκδδηηλλώώσσεειιςςσσττοο κκέέννττρροο,, σσεε σσυυννοοιικκίίεεςς,, σσεε χχώώρροουυςς κκιι όόχχιι ννααέέχχεειι χχααρραακκττηηρριισσττιικκάά μμιιααςς ««εεππιιττρροοππήήςς ννοο--μμιικκώώνν»» κκααιι ««ππρροοσσωωππιικκοοττήήττωωνν»» ήή ααππλλάά ««μμεε--λλέέττηηςς»» ττωωνν φφααιιννοομμέέννωωνν κκααττααππάάττηησσηηςς ττωωννδδηημμοοκκρρααττιικκώώνν δδιικκααιιωωμμάάττωωνν..

33)) ΝΝ’’ ααπποοκκττήήσσεειι μμααζζιικκάά,, ππλλααττιιάά,, λλααϊϊκκάάχχααρραακκττηηρριισσττιικκάά,, νναα σσυυννδδεεθθεείί μμεε εερργγααζζόόμμεε--ννοουυςς,, άάννεερργγοουυςς,, μμααθθηηττέέςς,, μμεεττααννάάσσττεεςς,, λλααόό..Αυτά θα αποτελέσουν και τα κριτήρια γιατην ουσιαστική συμμετοχή μας στην Κίνησηαυτή. Το ΚΚΕ (μ-λ) αλλά και η Πρωτοβουλίαγια την Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνερ-γασία στοχεύουν ν΄ αναδείξουν το ζήτηματης υπεράσπισης των δημοκρατικών δικαι-ωμάτων του λαού και να πάρουν πρωτοβου-λίες δράσης και στο επίπεδο αυτό.

Γιάννης Βάρλας

ΚΙΝΗΣΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΠΑΤΗΣΙΩΝ:

Προσπάθεια συσπείρωσης σε κινηματική βάσηαγωνιστών και κατοίκων της περιοχής

ΜΜετά από συζητήσεις, συναγωνιστές από την ΑΝΑΣΑ, το ΕΕΚ και το

ΚΚΕ(μ-λ) συγκρότησαν την ΚΙΝΗΣΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

ΠΑΤΗΣΙΩΝ, με στόχο την παρέμβαση στην ευρύτερη περιοχή πέριξ του

άξονα της οδού Πατησίων. Παράλληλα, δημοσιοποίησαν το πλαίσιο της κίνησης και

πραγματοποίησαν την πρώτη εξόρμηση, με το μοίρασμα του πλαισίου–προκήρυξης

στο σταθμό του ηλεκτρικού στα Κάτω Πατήσια. Για την συνέχεια σχεδιάζονται παρ-

εμβάσεις και σε άλλα σημεία της περιοχής, με στόχο να γίνει γνωστή η κίνηση στους

κατοίκους (Έλληνες και μετανάστες). Το κείμενο θα μοιράζεται στα Ελληνικά και,

πιο συμπυκνωμένο, μεταφρασμένο σε Αγγλικά και Γαλλικά.

Η κίνηση προέκυψε ως αποτέλεσμα της ανάγκης κοινής δράσης όλων των αγω-

νιστών που την πλαισιώνουν, στα ζητήματα της επίθεσης που έχουν –γενικότερα

και ειδικότερα– επιπτώσεις στο λαό. Αυτή η προσπάθεια έρχεται σαν συνέχεια, κατά

κάποιο τρόπο, της δράσης στο πλαίσιο της επιτροπής ενάντια στο κλείσιμο νοσοκο-

μείων της περιοχής -με αιχμή το 7ο Νοσοκομείο του ΙΚΑ- λίγο καιρό πριν, με πυρήνα

τους συναγωνιστές που σήμερα συσπειρώνονται στο πλαίσιο της κίνησης. ΟΟιι δδρράάσσεειιςς

ττηηςς ππρροοσσδδιιοορρίίζζοοννττααιι όόττιι θθαα εείίννααιι σσεε ααννττιιϊϊμμππεερριιααλλιισσττιικκήή,, ααννττιικκααππιιττααλλιισσττιικκήή,, ααννττιι--

δδιιααχχεειιρριισσττιικκήή κκααιι ααννττιιφφαασσιισσττιικκήή κκααττεεύύθθυυννσσηη.. ΟΟ ααγγώώννααςς,, ηη ααλλλληηλλεεγγγγύύηη κκααιι ηη κκοοιιννήή

σσυυλλλλοογγιικκήή δδρράάσσηη εείίννααιι οο δδρρόόμμοοςς πποουυ ππρροοττεείίννεεττααιι στους ντόπιους και μετανάστες ερ-

γαζόμενους, τους κατοίκους, τους ανέργους, τους συνταξιούχους και τη νεολαία.

Βασικοί άξονες του πλαισίου αποτελούν η πάλη ενάντια στην πολιτική της φτώχειας

και της ανεργίας, της φοροληστείας, της λεηλασίας του εργατικού και λαϊκού εισοδή-

ματος. Η υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Ο αγώνας ενάν-

τια στην πολιτική φασιστικοποίησης της δημόσιας ζωής και την κρατική τρομοκρατία

και καταστολή. Η πάλη ενάντια σε φασιστικές συμμορίες τύπου Χρυσής Αυγής.

Είναι ενθαρρυντικό, ότι, ήδη στις πρώτες συζητήσεις, συμμετέχει και ομάδα με-

ταναστών που θέλουν να συμβάλλουν στους σκοπούς της κίνησης, δείχνουν έντονο

ενδιαφέρον και αντιμετωπίζονται σε ισότιμη βάση απ' όλους τους συμμετέχοντες.

Παράλληλα, απευθύνεται κάλεσμα σε όσους θέλουν να πλαισιώσουν την κίνηση,

να καταθέσουν την άποψή τους, να συναποφασίσουν και να πραγματοποιήσουν κοι-

νές δράσεις και πρωτοβουλίες στη γειτονιά.

Πολλά είναι τα ανοιχτά μέτωπα και οι αναγκαιότητες. Πολλές και οι ελπίδες με

βάση το συναγωνιστικό πνεύμα, με το οποίο αντιμετωπίζονται τα ζητήματα. Το

στοίχημα είναι η κίνηση να στηριχτεί μαζικά από κατοίκους της περιοχής και

ν' αποκτήσει ρίζες. Γι' αυτό πασχίζουμε.

ΠΠΟΟΛΛΙΙΤΤΙΙΚΚΗΗ Σάββατο 23 Φλεβάρη 201366 Προλεταριακή Σημαία

ΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ

Σχετικά με Τόσο η ένταση της κρατικήςκαταστολής όσο καιη εκλογική άνοδος της

φασιστικής Χρυσής Αυγής, η δίωξη και η ποινικοποίησητης ελευθερίας της σκέψηςκαι έκφρασης στο δημόσιοτομέα, η έξαρση των ρατσιστικών και φασιστικών επιθέσεωνθέτουν το θέμα του χαρακτηρισμού τηςφάσης στην οποία έχουμεήδη μπει.Γίνεται χρήση πολλών όρων:εκφασισμός, ένταση και παρόξυνση του αυταρχισμού,χούντα, φασιστικοποίησητης δημόσιας ζωής κ.λπ.Είναι φανερό πως από τοΚΚΕ (μ-λ) γίνεται χρήση τουτελευταίου όρου, όμως είναιαναγκαίο να ανοίξει έναςδιάλογος όχι τόσο για νατηρηθεί «το γράμμα τουνόμου», να «γωνιαστεί» τοκατάλληλο σχήμα, αλλά γιανα έχουμε την πιο αποτελεσματική αποτύπωσηκαι έκφραση της πολιτικήςκαι ιστορικής διαδικασίαςστην οποία συμμετέχουμεκαι φυσικά και των ευθυνώνπου της αναλογούν.

Μια μικρή αναδρομή

Αν πάρουμε τα πράγματα απότην αρχή, θα πρέπει να ξεκινήσου-με με τον όρο «βοναπαρτισμός»που χρησιμοποιήθηκε και από τονΜαρξ για να αποδώσει την αντι-δραστική πολιτική στροφή τηςαστικής τάξης σε όλη τη μακρά πε-ρίοδο των ταξικών αγώνων στηΓαλλία που περιγράφει στοομώνυμο έργο του. Ο όρος, μάλι-στα, «βοναπαρτισμός» ήταν σεχρήση του σοσιαλδημοκρατικούκαι κομμουνιστικού κινήματοςπριν από την εμφάνιση και τηνάνοδο των φασιστικών κομμάτωναπό το 1922 και μετά. Εξ άλλου,ισχύει τόσο η μαρξιστική όσο και ηλενινιστική ρήση για την ανοιχτήή συγκαλυμμένη δικτατορία τηςαστικής τάξης που δεν έχει πρόβ-λημα να αποτινάξει τη δημοκρα-τική «προβιά» και να κυβερνήσειανοιχτά δικτατορικά ή «βοναπαρ-τικά» όταν δεν μπορεί να κάνει αλ-λιώς λόγω της ταξικής απειλήςαπό την εργατική τάξη.

Όσον αφορά την ιστορία τουελληνικού κομμουνιστικού κινή-ματος, η θέση για «κοινοβουλευ-

τικό φασισμό» που εκτείνεται στομεγαλύτερο μέρος της μεταπολεμι-κής περιόδου (ειδικά μέχρι το ’60)έχει να κάνει με τα πραγματικά«πέτρινα» χρόνια που έζησε η Αρι-στερά (την ύπαρξη εκτοπισμένων,την απαγόρευση της νόμιμης δρά-σης του κομμουνιστικού κόμματος,τις εκλογικές νοθείες, τη δολοφο-νική δράση του παρακράτους). Μά-λιστα ο όρος αυτόςχρησιμοποιήθηκε από ομάδες καιοργανώσεις της εξωκοινοβουλευτι-κής Αριστεράς προκειμένου να χα-ρακτηρίσουν την καραμανλικήμεταπολίτευση μέσα από το γνωστόμηχανικό τρόπο σκέψης που «βιά-ζεται» να αποδώσει δραματικούςτόνους τους παρελθόντος στις(τότε) τρέχουσες πολιτικέςαναλύσεις.

Σε ό,τι αφορά το πριν το ’82ΚΚΕ (μ-λ), όταν μετά το 1977 εκτι-μάται ότι η κυβέρνηση Καραμανλή,προκειμένου να επιβάλει το αντι-δραστικό πολιτικό συμβόλαιο καινα εφαρμόσει τα πρώτα μέτρα α-ντιλαϊκής λιτότητας, προχωρά σεπιο αυταρχικές μορφές διακυβέρ-νησης, επιλέγεται ο όρος «φασιστι-κοποίηση της δημόσιας ζωής». Ταχαρακτηριστικά αυτής της αντι-δραστικής στροφής που επιχει-ρούσε να βάλει έναν διαχωριστικόφραγμό ανάμεσα στη μετα-πολίτευση του λαού και τη μετα-πολίτευση του συστήματος ήτανκατ’ αρχάς η θεσμοθέτηση ενός α-ντεργατικού νομοθετικού πλαισίουπεριορισμού των συνδικαλιστικώνδικαιωμάτων (όπως αυτό που επα-νέρχεται τώρα με τον Βρούτση,τότε προωθήθηκε από τον Λάσ-καρη που είχε καταργήσει τηνπάλη των τάξεων!), που προχω-ρούσε βέβαια παράλληλα με τηνέξαρση της κρατικής καταστολής(περίπτωση των πρώτων πολι-τικών κρατουμένων με την κατα-στολή της φοιτητικής κατάληψηςστην Πάτρα), τη δημιουργία κλίμα-τος και νομοθετικού πλαισίουδίωξης του πολιτικού φρονήματος,τη θεσμοθέτηση -δυο χρόνια αργό-τερα- τρομονόμου, ερευνών σεσπίτια, συλλήψεων για «τρομο-κρατική δράση» κ.λπ.

Να σημειωθεί, για παράδειγμα,πως στη Θεσσαλονίκη η πρώτη μα-ζική νόμιμη πορεία του φοιτητικούκινήματος ήταν αυτή για τον ν. 815και μάλιστα αυτό κρινόταν μέχριτην τελευταία στιγμή. Οι περισσό-τερες, μέχρι εκείνη την καμπή,φοιτητικές συγκεντρώσεις πραγ-ματοποιούνταν στην πλατεία τουΧημείου, μέσα στο άσυλο όχιτυπικώς νομοθετικά κατοχυρω-μένο.

Όλα τα παραπάνω συνδυάζο-νται με το σταμάτημα της όποιας–χλομής και προσχηματικής-αποχουντοποίησης, τη νομιμο-ποίηση των φασιστών (κοινοβου-λευτική τους εκπροσώπηση καιαπορρόφηση στην τότε κοινοβου-λευτική ομάδα της Ν∆ ενός μέρουςτους) καθώς βέβαια τα πιο μαύρακαι αμετανόητα κομμάτια τουςσυνεχίζουν τη δράση τους με βομ-

ΑΑπό το ενημερωτικό δελ-τίο της ΠΠρρωωττοοββοουυλλίίααςςΚΚααττοοίίκκωωνν ΚΚααμμιιννίίωωνν--

ΡΡέέννττηη εεννάάννττιιαα σσεε ΜΜννηημμόόννιιαα κκααιιΑΑννττιικκοοιιννωωννιικκάά ΜΜέέττρραα::

Την Πέμπτη 14 Φλεβάρηπραγματοποιήθηκε μαζική πα-ρέμβαση στη ∆ΕΗ Καμινίων απόκατοίκους των Καμινίων καιτου Ρέντη αλλά και της ευρύτε-ρης περιοχής του Πειραιά. Η κι-νητοποίηση έγινε στο πλαίσιοτης υλοποίησης απόφασης λαϊ-κής συνέλευσης που οργα-νώθηκε από την ΠρωτοβουλίαΚατοίκων Καμινίων-Ρέντη ενά-ντια σε Μνημόνια και Αντικοι-νωνικά Μέτρα.

Κατά τη διάρκεια της παρέμ-βασης ανοίχτηκε πανό ενάντιαστις αυξήσεις ρεύματος, κίνησηπου συνοδεύτηκε από συνθή-ματα των συγκεντρωμένων.

Την ίδια στιγμή μια δεκάδασυναγωνιστών μπήκε μέσα στουποκατάστημα και μοίρασε ενη-μερωτικό υλικό τόσο στον κόσμοπου συναλλασσόταν με τη ∆ΕΗόσο και στους εργαζόμενους.

Η παρέμβασή μας στόχευεστην κοινή δράση, στήριξη καιαλληλεγγύη καταναλωτών-ερ-γαζομένων στη ∆ΕΗ, ενάντιαστην αντιλαϊκή μνημονιακή

πολιτική της κυβέρνησης αλλάκαι στην πρόθυμη διοίκηση της∆ΕΗ να την υλοποιήσει. Η κί-νηση αυτή βρήκε θετική αντα-πόκριση τόσο από τους κατανα-λωτές συντοπίτες/σσές μας όσοκαι από τους εργαζόμενους.

Προκαλέσαμε συνάντηση μετη διευθύντρια του υποκατα-στήματος στην οποία καιδώσαμε κείμενο υπογραφώνπου διακινήσαμε τις προηγούμε-νες ημέρες. Το κείμενο συνο-δευόταν με πολλές εκατοντάδεςυπογραφών (πάνω από500).

∆ηλώσαμε την απο-φασιστικότητά μαςενάντια τόσο στηνκυβέρνηση όσο και στηδιοίκηση της ∆ΕΗ: • Να μην αφήσουμε κα-νένα σπίτι συντοπίτημας στο σκοτάδι • Να παρθούν πίσω οινέες αυξήσεις στορεύμα • Να γίνονται διακανο-νισμοί σύμφωνα με τιςδυνατότητές μας • Να αντιταχθούμε στηνιδιωτικοποίηση της∆ΕΗ • Να υπερασπιστούμετις θέσεις εργασίας των

εργαζομένων στη ∆ΕΗ μεπλήρη εργασιακά δικαιώματακαι αξιοπρεπείς μισθούς.

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΒΙΑΙΗ ΚΑΙΡΑΓ∆ΑΙΑ ΦΤΩΧΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣΖΩΗΣ ΜΑΣ ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΜΕΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝΜΝΗΜΟΝΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝΑΝΤΙΛΑΪΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΟΥΤΑ ΣΥΝΟ∆ΕΥΟΥΝ.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΕΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ-ΚΑΝΕΝΑΣΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ.

Παρέμβαση στη ∆ΕΗ Καμινίων

ΜΑΤωσαν την κινητοποίηση των νέων ΣΥΡΙΖΑ

ΜΜε όργιο καταστολήςαπάντησε ησυγκυβέρνηση Ν∆-

ΠΑΣΟΚ-∆ΗΜΑΡ στη συμβολικήκατάληψη που πραγματοποίησεη νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ στις 14/2στο ακαδημαϊκό γραφείο του γε-νικού γραμματέα του υπουρ-γείου οικονομικών, Γ. Μέργου.Η κινητοποίηση πραγματοποι-ήθηκε ως απάντηση στιςδηλώσεις του Μέργου, ότι οκατώτατος μισθός παραμένει σεψηλά επίπεδα.

Τα ΜΑΤ έκαναν επίδειξηωμής βίας σε δεκάδες νεο-λαίους του ΣΥΡΙΖΑ και σε δύοβουλευτές του, την ώρα πουαποχωρούσαν, με χημικά καιξυλοδαρμούς.

Αυτό αποτελεί άλλο έναπαράδειγμα της πολιτικής πουακολουθείται, στην προσπά-θεια να συνεχιστεί η επίθεσησε βάρος του λαού. Ταυτόχρο-να, είναι μήνυμα για “πει-θάρχηση” απέναντι στηνεολαία, η οποία θα δεχτεί,ολόπλευρα και με τους χειρό-τερους όρους, τον εργασιακόκαι κοινωνικό μεσαίωνα πουτης ετοιμάζουν.

Οι επιστρατεύσεις των εργα-ζομένων του μετρό και τωνναυτεργατών, η επίθεση πουδέχτηκαν οι αγρότες στις κινη-τοποιήσεις τους, ο ξυλοδαρμόςκαι οι συλλήψεις συνδικαλι-στών του ΠΑΜΕ, η περικύκλωσητης διαμαρτυρίας των Α.Μ.Ε.Α.,οι προσαγωγές νεολαίων της

ΑΝΤΑΡΣΥΑ πριν από την τελευ-ταία απεργία και το σπάσιμοτων καταλήψεων είναι μερικάαπό τα δεκάδες παραδείγματακρατικής βίας και καταστολήςτων τελευταίων ημερών!

Αποδεικνύεται ξεκάθαρα,ότι το μόνο όπλο στα χέρια τηςκυβέρνησης, για να περνά τηνπολιτική της φτώχειας και τηςεξαθλίωσης προς όφελος τουντόπιου κεφαλαίου και του ιμ-περιαλισμού, είναι η φασιστικο-ποίηση της δημόσιας ζωής.

Η πτώση του προσωπείου τηςαστικής “δημοκρατίας” αποτελείλογικό επόμενο σε μία περίοδοπου το σύστημα έχει βαλθεί ναξεθεμελιώσει κατακτήσειςαιώνων και που ως απάντηση σεαυτή την επίθεση είναι η ανά-πτυξη εστιών αντίστασης. Πόσομάλλον όταν το κομμουνιστικό

κίνημα βρίσκεται σε περίοδοκαμπής, ως συνέπεια της ήτταςκαι του ρεφορμισμού, και τολαϊκό κίνημα αναζητά νέουςτρόπους αντίστασης και οργά-νωσης της πάλης του.

Όσο ακίνδυνες και να είναιγια την κυριαρχία του κεφαλαίουοι “ελευθεριακές νησίδες” τωνκαταλήψεων, ή οι ακτιβίστικεςκινήσεις των νέων του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και του ΠΑΜΕ, είναι ολοφά-νερο, ότι το κράτος δεν είναιδιατεθειμένο να χαριστεί που-θενά και τις καταστέλλει.

Το σίγουρο είναι, ότιαντίστοιχης κλίμακας απά-ντηση θα δοθεί με οργανωμέ-νους και μαζικούς λαϊκούςαγώνες.

βιστικές επιθέσεις σε κινηματογρά-φους της Αθήνας που έπαιζαν αν-τιφασιστικές ταινίες (ο πολύςΜιχαλολιάκος συμμετείχε σε αυτέςτις ομάδες και είχε τυπικά«διωχθεί»), ενώ η επανεμφάνισηστη δημόσια ζωή των φασιστώντίθεται υπό προστασία (11 Νοέμβρητου ’79 στη Θεσσαλονίκη).

Η τάση για τη φασιστικοποίησητης δημόσιας ζωής απλώνεται τηνπερίοδο εκείνη σε όλη την ΕΟΚ με–τραγική ειρωνεία- την Ιταλία καιτη Γερμανία να πρωτοστατούναξιοποιώντας τις διώξεις για τηνένοπλη δράση. Ειδικά στην Ιταλίαδιαμορφώνεται ένα πλαίσιοδιώξεων και σκευωριών που εμ-πλέκει, στήνει δίκες εξπρές και φυ-λακίζει αγωνιστές πουσυμμετείχαν στην εργατική και ρι-ζοσπαστική έκρηξη του ’60-70.

Ο όρος «δημόσια ζωή» περιέ-κλειε όλο το φάσμα αυτής της αν-τιδραστικής στροφής, από τηνένταση της κρατικής καταστολήςκαι τον περιορισμό των δημοκρα-τικών δικαιωμάτων μέχρι την εν-θάρρυνση των φασιστών. Μάλισταη τοποθέτηση αυτή ακουγότανπολύ «ακραία» για τους δύο πόλουςτης επίσημης Αριστεράς που φυσικάπροσέβλεπαν στη διεύρυνση τηςαστικής δημοκρατίας που θα επέ-φερε η διαφαινόμενη δημοκρατικήκοινοβουλευτική εναλλαγή.

Η αλήθεια βέβαια είναι πως οκλοιός της «σιδερόφρακτης δημο-κρατίας» που επιβλήθηκε στις ι-μπεριαλιστικές μητροπόλεις τηςΕυρώπης –και σαν «ρεβάνς» απέ-ναντι στο ριζοσπαστικό νεο-λαιίστικο και εργατικό κίνημα τωνπροηγούμενων δεκαετιών- δεν είχεακουμπήσει για δυόμισι περίπου δε-καετίες τη χώρα μας, στο βαθμό βέ-βαια που θα επιθυμούσαν ταπραγματικά κέντρα εξουσίας τουσυστήματος. Αυτό οφειλόταν σεπολλούς λόγους (οι παρακαταθή-κες του λαϊκού κινήματος, η κλη-ρονομιά του Πολυτεχνείου, ηκαθυστερημένη άνοδος της σοσιαλ-δημοκρατίας στην Ελλάδα που εξα-νάγκαζε το σύστημα νααναγνωρίζει -όπως και όσο «αναγ-νώρισε»- κάποια δημοκρατικά δι-καιώματα, η συμμαχία με τα παλιάκαι ανερχόμενα μεσοστρώματα, ταπολιτικά προβλήματα διαχείρισηςκαι εναλλαγής διαχειριστών τουσυστήματος κ.λπ.).

Έτσι, με μια πρώτη ματιά, ηεκτίμηση για τη φασιστικοποίησητης δημόσιας ζωής δεν έδειχνε ναεπιβεβαιώνεται –στη συνέχεια-ακόμα και όταν η κυβέρνησηΡάλλη, τελευταία κυβέρνηση τηςΝ∆ πριν από την άνοδο ΠΑΣΟΚ, έκ-λεινε την παρουσία της στην πολι-τική σκηνή με νεκρούςδολοφονημένους διαδηλωτές καιμε νομοσχέδιο που απαγόρευε τηναφισοκόλληση. Η ανακοπή βέβαιααυτής της διαδικασίας καθόλου δενσήμαινε πως το σύστημα και οι πο-λιτικοί εκπρόσωποι δεν επιχείρη-σαν όλη αυτή την εικοσαετία νααλλάξουν τα «δεδομένα της μετα-πολίτευσης».

Κατ’ αρχάς η ένταση της επίθε-σης στο λαό επέβαλε ένα πιοσκληρό και αυταρχικό πλαίσιοκρατικής βίας και καταστολής. Το1986 το ΠΑΣΟΚ, στο πλαίσιο τηςόξυνσης της αντιλαϊκής επίθεσήςτου με κριό πάλι ένα νομοσχέδιογια την αφισοκόλληση και αξιο-ποιώντας τη λογική των «συμβο-λικών» και «παραδειγματικών»ενεργειών ενός μεγάλου κομμα-τιού του λεγόμενου «χώρου»,κάνει μια ορατή σκληρή στροφήκαταστολής των αγώνων του λαϊ-κού κινήματος. Η μαζική κατα-στολή της φοιτητικής διαδήλωσηςτη μέρα του ερχομού στην Αθήνατου νέου πατριάρχη σηματοδοτείαυτή τη σκλήρυνση.

Οι πολιτικές περιπέτειεςδιαχείρισης των ζητημάτων τουσυστήματος κατά τα επόμενα δύοχρόνια αναστέλλουν προσωρινάτην πολιτική αυτή, όμως η κυβέρ-νηση Μητσοτάκη που προκύπτει το’91 επιχειρεί να την επαναφέρειμέσα σε ένα κρεσέντο κρατικής καιπαρακρατικής βίας με θύματα - όχιμόνο τον Τεμπονέρα. Οι λαϊκέςαντιδράσεις αλλά και η πολιτική αλ-λαγή για άλλη μια φορά βάζουνστον πάγο αυτές τις διαδικασίες, που«απελευθερώνονται» την εποχήΣημίτη με τα «αγροτοδικεία» και τα«μαθητοδικεία» αλλά και τηναξιοποίηση της αντιδραστικήςστροφής μετά την 11η Σεπτέμβρη,τους Ολυμπιακούς Αγώνες αλλά καιτη σύλληψη των μελών της «17Νοέμβρη» προκειμένου να ψηφι-στούν οι τρομονόμοι που είχευποσχεθεί στον… εαυτό του τοσύστημα από την εποχή του ’70. Ηκαταστολή της διαδήλωσης για τονΚλίντον σηματοδοτεί τη νέα εποχήτης «μηδενικής ανοχής» (πουπρώτος ο Λαλιώτης είχε προαναγ-γείλει τότε).

Σήμερα

Τηρουμένων των αναλογιών,μπορούμε να πούμε πως σήμεραέχουμε μια αντιδραστική στροφή,πολύ μεγαλύτερης εμβέλειας καιβάθους είναι αλήθεια. Αν μάλισταμπορεί κανείς να κάνει –εκ τωνυστέρων και εκ του ασφαλούς βέ-βαια- κριτική στην πρώιμη (;) υιοθέ-τηση από το παλιότερο ΚΚΕ (μ-λ)της άποψης για τη φασιστικοποίησητης δημόσιας ζωής (γιατί δεν είχεαξιολογήσει τα περιθώρια ανοχήςτους συστήματος, τα νέα δεδομέναμε την άνοδο του ΠΑΣΟΚ κ.λπ., κρι-τικές που έγιναν και στο γνωστό 2οΣυνέδριο), πώς μπορεί να αξιολογη-θεί το σημερινό πλαίσιο έντασης καιόξυνσης της κρατικής βίας και τρο-μοκρατίας; Πλαίσιο που μας οδηγείόχι μόνο στο ’70 αλλά και πιο«πίσω». Και μάλιστα σε μια περίοδοπου τα «όρια ανοχής» (και αντοχής)του συστήματος περιορίζονται δρα-στικά από τις επιλογές των δυνά-μεων που κυρίαρχα σήμερα τοδιαχειρίζονται.

Το να αποκλείσουμε από πρώτηπροσέγγιση τον όρο «χούντα» -όρο

τον οποίο, συνθηματολογικά βέ-βαια, χρησιμοποίησαν μεγάλα κομ-μάτια της εξωκοινοβουλευτικήςΑριστεράς ακόμα και πριν από ταμνημόνια («η χούντα δεν τελείωσετο ’73»)- είναι το σχετικά εύκολοκομμάτι της αναζήτησης του«ορθού» πολιτικού χαρακτηρισμούτης σημερινής αντιδραστικής στρο-φής. Όμως είναι αναγκαίο προκει-μένου να απαντήσουμε στοερώτημα αν έχουμε δηλαδή μια–έστω- βαριά κουτσουρεμένηαστική δημοκρατία ή ένα ανοιχτάφασιστικό καθεστώς, μια ανοιχτάφασιστική εκτροπή.

Από την άλλη, ο όρος «έντασητου αυταρχισμού και της κρατικήςκαταστολής» που μέχρι πρόσφαταήταν σε χρήση δεν μπορεί νααποδώσει το μέγεθος της αντιδρα-στικής στροφής τόσο στο επίπεδοτων λαϊκών ελευθεριών όσο καιστο αντιδραστικό κλίμα που προ-καλείται.

Υπάρχει και ο όρος «εκφασι-σμός». Θα μπορούσε να αποδεχτείκανείς και τον όρο «εκφασισμόςτης δημόσιας ζωής», όμως δενείναι καθόλου τυχαίο πως προτι-μάται «σκέτος» ο όρος. Ακριβώςγιατί αναφέρεται στο σύνολο τηςκοινωνίας, με ό,τι συνειρμούς μπο-ρεί κάτι τέτοιο να προκαλέσει γιατην κοινωνική συνείδηση τωνμαζών, τη «συντηρητικοποίησή»τους κ.λπ. ∆εν είναι καθόλουτυχαία –επίσης- η υιοθέτησή τουαπό τον Βενιζέλο. Αυτά από τα…δεξιά. Μπορεί ακόμη να δη-μιουργήσει σύγχυση και για το ανέχουμε περάσει σε μια φάση ανοι-κτής φασιστικής εκτροπής, αν τοδει κανείς από τα… αριστερά.

Τελευταία γίνεται επίσης αρ-κετή χρήση του όρου «κράτος έκ-τακτης ανάγκης». Ο όρος είναιδανεισμένος από την ανάλυση τουΠουλαντζά και άλλων –ενδεχομέ-νως και από τον Γκράμσι- όταν μι-λούσε για το φασιστικό φαινόμενοκαι τις μεταμορφώσεις τού κρά-τους σε Ιταλία και Γερμανία. Είναιφανερό ότι διεκδικεί τον αέρα της«φρέσκιας» και νεωτερικής προ-σέγγισης –σαράντα χρόνια μετά!-όμως δεν είναι καθόλου έτσι.

Κατ’ αρχάς το κράτος «έκτακ-της ανάγκης» του φασισμού τουμεσοπολέμου ήταν ένα συγκεκρι-μένο ιστορικό μόρφωμα, μια ολό-κληρη διαδικασία που δεν έχειμέχρι σήμερα επαναληφθεί ιστορ-ικά καθώς τα φασιστικά πραξικο-πήματα στη Λατινική Αμερική,ακόμα και στη χώρα μας, ήταν μενφασισμός, αλλά όχι ο φασισμός τουΜουσολίνι, του Χίτλερ ή τωνΙαπώνων. Στις τρεις αυτές ιστορι-κές περιπτώσεις μάλιστα ίσως θαταίριαζε ο όρος «εκφασισμός τηςκοινωνίας». Έπειτα, υπάρχει καικάτι ακόμα πιο «πονηρό»: Είναισαν ο ταξικός αντίπαλος να μαςκλείνει το… μάτι και να μας έχειπείσει ότι ζούμε υπό το καθεστώς«έκτακτης ανάγκης» σε όλα ταεπίπεδα. Μήπως δεν το επιχείρησεπρώτη η κυβέρνηση Παπανδρέου;Μήπως δυνάμεις της εξωκοινο-

βουλευτικής Αριστεράς –πουδείχνουν ιδιαίτερη προτίμηση στο«κράτος έκτακτης ανάγκης»- δενέβαζαν ως θέμα πρώτης προτεραι-ότητας ένα σχέδιο σωτηρίας τηςχώρας από το «επαχθές χρέος»,πεισμένες από το σύστημα ότι αυτόείναι το πρόβλημα;

Αν, συνεπώς, «κάθε κρίση είναικαι μια διάκριση», η κρίση για «τηφασιστικοποίηση της δημόσιαςζωής» δεν έρχεται να διεκδικήσειτην… τελειότητα, όμως διακρίνεταιαπό όλες τις παραπάνω προσεγ-γίσεις. Περιγράφει τη σημερινή δια-δικασία της αντιδραστικήςπολιτικής στροφής και στα τρίαεπίπεδα: τον περιορισμό των λαϊ-κών ελευθεριών, την ποινικοποίησητης διακίνησης των ιδεών, την έν-ταση της κρατικής καταστολής σεδολοφονικά επίπεδα. Και όταν λέμεδημόσια ζωή εννοούμε το σύνολοτων εκδηλώσεων που θα μπορούννα περικλειστούν στη σφαίρα της(δημοκρατικά δικαιώματα, πολιτικήέκφραση, δικαιώματα των κρα-τικών υπαλλήλων, την πολιτική καικοινωνική δραστηριότητα κ.λπ).

Βέβαια, πολλές φορές έχει πα-ρατηρηθεί, όταν απευθυνόμαστεστον κόσμο, πως ένα κομμάτι τουτον όρο «φασιστικοποίηση»δείχνει να τον εννοεί συνδέοντάςτον αποκλειστικά με την άνοδο τηςΧΑ και την ένταση της δράσης τωνφασιστών. Κι εδώ υπάρχει μιαλεπτή διάκριση. Η ένταση της φα-σιστικοποίησης της δημόσιας ζωής(και όχι του κράτους, γιατί τότε θαείχαμε ανοιχτό φασισμό) κατά μίαέννοια περιλαμβάνει και την εν-θάρρυνση των φασιστικών ομά-δων για δράση, αλλά και τηνπολιτική κεφαλαιοποίηση του αν-τιδραστικού πολιτικού κλίματοςαπό τους φασίστες. ∆εν είναι όμωςη κυρίαρχη πλευρά αυτής της δια-δικασίας. Κυρίαρχη πλευρά εξακο-λουθεί να είναι το κράτος τηςαστικής τάξης και οι κυβερνήσεις

της που ρυθμίζουν το νομοθετικόκαι πολιτικό πλαίσιο της δημόσιαςζωής.

Μ’ αυτή την έννοια, η φασιστι-κοποίηση της δημόσιας ζωήςανοίγει φυσικά το δρόμο και γιατην ανοικτή φασιστική εκτροπή«έκτακτης ανάγκης», όμως είναιθέμα μιας άλλης συζήτησης κατάπόσο στις σημερινές συνθήκεςέντασης της ταξικής πάλης και τηςκοινωνικής εξάρθρωσης μια τέτοιαεκδοχή θα δημιουργήσει –τελικά-μεγαλύτερα προβλήματα ελέγχουστο κυρίαρχο σύστημα από εκείναπου πάει να απαντήσει.

Επίσης είναι σωστό πως θαυπάρξουν πρόδρομα ορατά σημάδιαμιας τέτοιας εξέλιξης. ∆εν σημαίνεικάτι τέτοιο βέβαια πως μέσα στιςαντιφάσεις τους δεν επεξεργάζο-νται και τέτοια σχέδια. Η επανα-φορά της συζήτησης για τηθανατική ποινή είναι χαρακτηρι-στική του κλίματος που πάει να πα-γιωθεί. Και φυσικά ο λαός δενφτάνει να επαγρυπνά για τα χειρό-τερα, αλλά πρώτα πρώτα επιβάλλε-ται να αντιμετωπίσει πιοαποτελεσματικά τη φασιστικο-ποίηση της δημόσιας ζωής που τουεπιβάλλουν σήμερα και καθημε-ρινά.

Σε τελική ανάλυση, αν ο όρος«φασιστικοποίηση της δημόσιαςζωής» μπορεί από κάποιους νακριθεί υπερβολικός (ενώ η«χούντα»;) ή έστω αδόκιμος, είναιανοιχτό το πεδίο της συζήτησης γιατον… ορθότερο όρο που θα χαρα-κτήριζε τη σημερινή αντιδραστικήστροφή και στον τομέα των δημο-κρατικών δικαιωμάτων. Με δύοόμως προϋποθέσεις: Να μη γίνονταιεύκολα δάνεια μέσω της εξίσωσηςδιαφορετικών εποχών και κατα-στάσεων και φυσικά επίσης εύκολαδάνεια από το ιδεολογικό οπλοστά-σιο δυνάμεων του συστήματος.

∆∆..ΜΜ..

ΠΠΟΟΛΛΙΙΤΤΙΙΚΚΗΗ 77Σάββατο 23 Φλεβάρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

τη φασιστικοποίηση

ΕΕΡΡΓΓΑΑΖΖΟΟΜΜΕΕΝΝΟΟΙΙ Σάββατο 23 Φλεβάρη 201388 Προλεταριακή Σημαία

Ανακοίνωση-καταγγελία της Ταξικής Πορείας για το ζήτημα των εργαζομένων στις ιδιωτικές κλινικές

ΤΤα τελευταία γεγονότα στο κέντροαποκατάστασης «Άγιος Γεώρ-γιος» στην Κομοτηνή, με τους ερ-

γαζόμενους να προσχωρούν σε επίσχεσημετά από 25 μήνες απλήρωτης εργασίας,αποτελούν μόνο την κορυφή του παγόβου-νου. Έχει γίνει πλέον κανόνας στις ιδιωτι-κές κλινικές η μη καταβολή δεδουλευμένωνστους εργαζόμενους, με πρόφαση την μηπληρωμή τους από τα ασφαλιστικά ταμεία.Ταυτόχρονα εντείνεται το κλίμα τρομο-κρατίας υπό την απειλή της απόλυσης και τοφόβητρο της ανεργίας, που συνεχώς διο-γκώνεται.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελείη απόλυση ιατρού που εργαζόταν στην κλι-νική «Αγία Φωτεινή» στην Λάρισα, γιατίαρνήθηκε, μετά από την εικοσιτετράωρηεφημερία του Σαββάτου, να εργαστεί καιτο απόγευμα της Κυριακής χωρίς αμοιβή.Να σημειωθεί, επιπλέον, πως στο προσω-πικό της κλινικής δεν έχουν καταβληθείτα δεδουλευμένα των τελευταίων τριώνμηνών.

Όλα τα παραπάνω κάνουν ξεκάθαρο

στον καθένα, ότι οι εργαζόμενοι στις ιδιω-τικές κλινικές δεν έχουν κοινά συμφέ-ροντα με τους εργοδότες τους και ότι οιτελευταίοι απλώς τους χρησιμοποιούν ωςμοχλό πίεσης προς την κυβέρνηση. Εξάλ-λου, όταν κάποιοι θησαύριζαν σε βάροςτων ασφαλιστικών ταμείων, οι εργαζόμε-νοι δεν έπαιρναν μέρος στο μεγάλο φα-γοπότι.

Κλείνοντας, θέλουμε να τονίσουμε, ότιοι εργαζόμενοι στις ιδιωτικές κλινικέςκαθώς και το σύνολο των εργαζομένωνδεν έχουν να περιμένουν από τα αφεντικάτους και την εκάστοτε κυβέρνηση τίποταάλλο, παρά μόνο μειώσεις μισθών, περαι-τέρω ελαστικοποίηση των σχέσεων ερ-γασίας, με κατάργηση κάθε δικαιώματοςτους και ένταση του κλίματος τρομο-κρατίας.

Η μόνη απάντηση σε όλα αυτά θα πρέ-πει να είναι η συγκρότηση και η συσπείρ-ωση των εργαζομένων και η συνεχής πάληστους χώρους δουλειάς, για την προάσπισητων δικαιωμάτων τους, κόντρα στην εν-τεινόμενη επίθεση του συστήματος.

Εθελούσια έξοδος στην Εθνική Τράπεζα-Κλαδική Σύμβαση ΟΤΟΕΈνα έργο σε δυο πράξεις με 40.000 θεατές

ΜΜε έκπληξη διάβασαν οι τραπεζοϋ-πάλληλοι, την προηγούμενη εβδο-μάδα, ότι η Ένωση Ελληνικών

Τραπεζών πήρε πρωτοβουλία και καλεί τηνΟΤΟΕ σε διαπραγμάτευση για την υπογραφήκλαδικής ΣΣΕ, καθώς η προηγούμενη κλα-δική έληξε στις 13/2 και, κατά τις γραφέςτου 3ου μνημονίου, η μετενέργειά της θαλήξει στα μέσα Μαΐου. Για όσους δενθυμούνται, τα τελευταία 10 χρόνια, η ΕΕΤαρνιόταν να υπογράψει νέα κλαδική, όποτεέληγε η προηγούμενη, άλλοτε ισχυριζόμενη,ότι δεν αποτελεί εργοδοτική οργάνωση, άλ-λοτε κωλυσιεργώντας με διάφορους τρό-πους, σύροντας έτσι την κατάσταση δύοφορές στη διαιτησία (τουλάχιστον τότευπήρχε ο θεσμός). Πάντως, υπήρξε εργοδο-τική πρωτοπορία στην εισαγωγή τέτοιωνηθών στις συλλογικές διαπραγματεύσεις,προτού καν τα μνημόνια φανούν στονορίζοντα και ευλογήσουν νομοθετικά αυτέςτις πρακτικές.

Όταν λοιπόν αυτά γίνονταν τον παλιόκαλό καιρό -προ μνημονίων, για να εξη-γούμαστε- ήταν φυσικό οι τραπεζοϋπάλ-ληλοι να περιμένουν τώρα τα χειρότερα,εφόσον οι κλαδικές στην ουσία τείνουν προςκατάργηση, με τις ευλογίες του κράτους καιτων νόμων. Σε αρκετές τράπεζες, είχαν ήδηυπογραφεί επιχειρησιακές συμβάσεις, μεκοινό παρονομαστή τις μειώσεις μισθών, πε-ρικοπές επιδομάτων και διάφορες άλλεςκατά τράπεζα απώλειες, όχι βέβαια χωρίς σο-βαρές αναταράξεις και αμφισβητήσεις τωνσυνδικαλιστικών ηγεσιών, εν τέλει, όμως, μετο δήθεν συντριπτικό επιχείρημα τη λήξητης κλαδικής και την –σοβαρότερη- απειλήτης μετάπτωσης σε ατομικές συμβάσεις,όπως προβλέπει το μνημόνιο.

Ο εν λόγω κίνδυνος, που είναι υπαρκτός,

ειδικά σε μικρές τράπεζες με ολιγάριθμοπροσωπικό, εξανάγκασε τους τραπεζοϋπάλ-ληλους να αποδεχτούν αυτές τις επιχειρη-σιακές συμβάσεις, μετά μάλιστα και από τιςεξελίξεις κατά τη σκανδαλώδη απορρόφησητης ΑΤΕ από την Πειραιώς, το περασμένο κα-λοκαίρι, και τη σφαγή που επακολούθησε γιατο προσωπικό της πρώην ΑΤΕ, καθώς και τιςπρόσφατες διαρροές στον τύπο σχετικά μετην πρόθεση των τραπεζιτών να μειώσουντο σύνολο των τραπεζοϋπαλλήλων στηνΕλλάδα από 40.000 περίπου, σήμερα, στις25.000 άμεσα, μετά την ανακεφαλαιοποίησηκαι μέσα στα επόμενα 2-3 χρόνια.

Σχεδόν ταυτόχρονα, εξαγγέλθηκε και ηπρόταση-πρόγραμμα εθελούσιας αποχώρη-σης για 2.000 υπαλλήλους της Εθνικής Τρά-πεζας, προτού ολοκληρωθεί η συγχώνευσήτης με τη Eurobank (νομικά θα γίνει μες στοεπόμενο καλοκαίρι και, κατόπιν, τεχνικά),που σε πρώτη ανάγνωση φαντάζει έως καικαλή, σε σχέση με τα πολύ χειρότερα που πε-ρίμεναν όλοι μετά τη συγχώνευση.

Όλοι λοιπόν οι ενδιαφερόμενοι προ-σπαθούν τώρα να καταλάβουν, πού βρίσκε-ται η μεγάλη φάκα που κρύβεται πίσω απότο τυράκι της πρόσκλησης για υπογραφήκλαδικής από την ΕΕΤ, σε συνδυασμό με τηνεθελούσια στη μεγαλύτερη τράπεζα τηςχώρας. Πολλά σίγουρα είναι αυτά που δια-κυβεύονται και ίσως κάποια δεν τα γνωρίζου-με καν, όμως στην περίπτωση της Εθνικήςκατ΄ αρχήν είναι ορατό, ότι η κίνηση αυτήισοδυναμεί με εφεδρεία για τη μεγάλη πλει-οψηφία αυτών των 2000 που θα απομακρυν-θούν, καθώς, όπως ακούγεται, είναι κατόνομα μόνο προαιρετική. Υπάρχουν πολλέςασάφειες και γκρίζες ζώνες, όσον αφορά τοασφαλιστικό μέλλον όσων εξ αυτών θεμε-λιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα μέχρι το

2016, καθώς δεν αποκλείεται να αλλάξειπάλι το ασφαλιστικό προς δυσμενέστερη κα-τεύθυνση. Επιπλέον, θα υπάρξει μεγάλη επι-βάρυνση στα ασφαλιστικά ταμεία που ήδηστενάζουν μετά το PSI (το γνωστό κούρεμα).Ενδεικτικά, το Ταμείο Αυτασφάλειας των ερ-γαζομένων στην ΕΤΕ (χορηγεί το εφάπαξ)αδυνατεί εξ αυτού πια να το αποδώσει ολό-κληρο στους νέους συνταξιούχους και έχειαρχίσει να το χορηγεί με δόσεις, θα αναγκα-στεί δε τώρα με την εθελούσια να δανειστείαπό τον εργοδότη για να καλύψει όλο τοποσό! Κηδεία με ξένα κόλλυβα δηλαδή…

Όσον αφορά το κέρδος της τράπεζας,είναι διπλό: από τη μια, θα ξεφορτωθεί έναδυναμικό ακριβοπληρωμένο, με μια ακόμασχετικά ¨αριστερόστροφη¨ (σοβιετική, όπωςθα έλεγε και ο Βρούτσης) συνδικαλιστικήκουλτούρα που χαλάει την πιάτσα, έτσι όπωςτην στρώνουν οι τραπεζίτες. Από την άλλη,και το μαλλιαρό κέρδος δεν είναι καθόλουαμελητέο: υπολογίζεται, ότι θα ξοδέψει 250εκατομμύρια για την απομάκρυνση αυτώντων 2.000 τώρα (τα οποία θα πάρει από τηνανακεφαλαιοποίηση) και θα εξοικονομήσεισε βάθος διετίας πολλαπλάσια από το μικρό-τερο εργατικό κόστος και τις οικονομίεςκλίμακας που θα προκύψουν από τησυγχώνευση.

Κάπου εδώ πρέπει να αναζητηθεί και ηαιτία της καινοφανούς σε τέτοιους και-ρούς, κατά τα άλλα, πρωτοβουλίας της ΕΕΤπου ξανάγινε εργοδοτική οργάνωση προ-κειμένου να οργανώσει την επίθεση στουςτραπεζοϋπαλλήλους. Παρά τις διαψεύσειςγια τις δραστικές μειώσεις στους ήδη πε-τσοκομμένους μισθούς, που διέρρευσε ότιθα προτείνει, πρέπει αυτό να θεωρείται βέ-βαιο, όπως και το γεγονός, ότι κινήσειςσαν της ΕΤΕ θα ακολουθήσουν (με ή χωρίς

μπόνους) ενόψει του συμμαζέματος τουτραπεζικού τοπίου, που θέλει να απομέ-νουν, με συγχωνεύσεις, εξαγορές και ξε-πουλήματα, δυο-τρεις τράπεζες στονελλαδικό χώρο. Και μόνο η απλή αριθ-μητική αρκεί να καταλάβουμε, πόσο θασυρρικνωθεί το προσωπικό και άγνωστοπόσο βίαια.

Με μια τεράστια ανασφάλεια να διακα-τέχει τους τραπεζοϋπάλληλους και με τηβεβαιότητα, ότι μόνο δεινά τους περιμέ-νουν, όταν ο λύκος προσκαλεί τα πρόβατασε γεύμα, ενόψει της έναρξης για τη κλα-δική διαπραγμάτευση στις 25/2, η ηγεσίατης ΟΤΟΕ, σαν να μην πέρασαν τρείς δεκα-ετίες ήττας και τρία μνημόνια, επιχαίρει καιπροσέρχεται με «εποικοδομητική διάθεσησυνεννόησης» (αυτολεξεί από την σχετικήανακοίνωση), με κύριο άξονα διαπραγμά-τευσης την διασφάλιση των θέσεων ερ-γασίας. Η σοκαριστική αοριστία τουστόχου, το συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει τε-λικά στόχος και αίτημα, και η παντελήςαπουσία έστω ίχνους αγωνιστικής διάθεσηςή απεύθυνσης στον απλό και αφοπλισμένοτραπεζοϋπάλληλο κάνει ακόμα πιοανησυχητικό το πολύ κοντινό μέλλον.

Οι εξελίξεις τις επόμενες ημέρες θα απο-καλύψουν τις πραγματικές προθέσεις τωντραπεζιτών, ωστόσο, όσο το τιμόνι της ΟΤΟΕκαι των μεγάλων σωματείων εξακολουθούννα λυμαίνονται οι ίδιες ξεπουλημένεςηγεσίες, δεν μπορεί να περιμένει κανείς κέρ-δος για τους εργαζόμενους. Σίγουρα πάντως,όπως και αλλού, υπάρχει πια το δεδομένομιας νέας γενιάς που βλέπει το μαύρο μέλ-λον που της ετοιμάζουν, αρχίζει να κατανοείτι παιχνίδι παίζεται, και ψάχνει να βρει δρό-μους να αντισταθεί και να σταθεί.

ΕΕΡΡΓΓΑΑΖΖΟΟΜΜΕΕΝΝΟΟΙΙ 99Σάββατο 23 Φλεβάρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Όχι στη δίωξη της Ευγενίας Λυλάκου

Όχι στη δίωξη της συνδικαλιστικής δράσης

∆∆εν αρκεί που απολύθηκε διότι διεκδι-κούσε τα δικαιώματά της και την ε-φαρμογή της εργατικής νομοθεσίας,

δεν αρκεί που κατηγορείται από τον ερ-γοδότη που την απέλυσε ως ηθική αυ-τουργός σε συκοφαντική δυσφήμιση, τώρα οεργοδότης της κάνει και αίτηση ασφαλι-στικών μέτρων ζητώντας να κατασχεθεί τοσπίτι της προκειμένου να μπορεί να τον...πληρώσει όταν τα δικαστήρια τον δι-καιώσουν!!! Ο λόγος για την Ευγενία Λυλά-κου, εργάτρια στο βιβλιοδετείο του Β.Κυπραίου στο Περιστέρι, συνδικαλίστριαστον κλάδο της και μέλος της Ταξικής Πορεί-ας, η οποία στις 27 Φεβρουαρίου βρίσκεταιαντιμέτωπη με την αίτηση ασφαλιστικώνμέτρων του πρώην εργοδότη της.

Η Ευγενία Λυλάκου στα έξι χρόνια που

εργαζόταν στη συγκεκριμένη επιχείρησηδεν σταμάτησε να διεκδικεί όσα δικαι-ούνταν. Ωστόσο, από το 2007 και μετά ταπράγματα άρχισαν να παίρνουν άλλητροπή καθώς ο εργοδότης τηρούσε απέ-ναντί της μια στάση ιδιαίτερα προκλητική.Γι’ αυτό και η εργαζόμενη άρχισε να κατα-φεύγει στην Επιθεώρηση Εργασίας, άλλοτεγια την εφαρμογή της συλλογικής σύμβα-σης, άλλοτε για καθυστέρηση πληρωμήςτου δώρου του Πάσχα, μέχρι και για προ-σπάθεια απόλυσής της ενώ βρισκόταν σεαναρρωτική άδεια λόγω επιπλοκής στηνεγκυμοσύνη της. Αποτέλεσμα όλων αυτώντων προσπαθειών της εργαζόμενης ήταντο Νοέμβρη του 2010 να λάβει εξώδικηπροειδοποίηση απόλυσης για τις 29 ∆εκέμ-βρη της ίδιας χρονιάς, λόγω «ανάρμοστης

συμπεριφοράς», όπως χαρακτήρισε η εργο-δοσία την υπεράσπιση των νόμιμωνδικαιωμάτων της.

Έτσι, η εργαζόμενη κατέφυγε για μιαακόμη φορά στην Επιθεώρηση Εργασίας κα-ταγγέλλοντας την μεθόδευση της επιχείρη-σης. Καταγγελία για τη μεθόδευση τηςεπιχείρησης εξέδωσε και η Ταξική Πορείακαλώντας σε μαζική συμπαράσταση κατάτην τριμερή συνάντηση που ορίστηκε για τις24 Νοέμβρη του 2010, η οποία όμως δεναπέτρεψε την απόλυση. Ωστόσο, η καταγ-γελία της Ταξικής Πορείας και η δημοσιο-ποίησή της αποτέλεσε για τον εργοδότη μιαακόμη αφορμή προκειμένου να περάσει σενέα αντεπίθεση, απαντώντας στην αγωγήπου κατέθεσε η Ευγενία ενάντια στην από-λυσή της και κατηγορώντας την για ηθική

αυτουργία σε συκοφαντική δυσφήμιση.Αυτή η προκλητική τακτική της εται-

ρείας δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη! Η δι-καστική δίωξη της Ευγενίας αποτελείουσιαστικά δίωξη της συνδικαλιστικής δρά-σης, που γίνεται ακόμη πιο προκλητική όταναρνείται το δικαίωμα μιας εργατικής συλλο-γικότητας να αναδείξει και να καταγγείλειτο γεγονός, αλλά και το δικαίωμα ενός ερ-γαζόμενου να καταγγέλλει τα όσασυμβαίνουν στο χώρο εργασίας τους. Είναικαι αυτό μια απόδειξη ότι η εργοδοσία θεω-ρεί τους εργαζόμενους κτήμα της, οι οποίοιπρέπει να δέχονται αδιαμαρτύρητα την κάθεείδους αυθαιρεσία.

Την αλληλεγγύη τους στην ΕυγενίαΛυλάκου έχουν εκφράσει με ψηφίσματάτους σωματεία και συλλογικότητες.

Κυβερνητική υπαναχώρηση στο θέμα των απεργιώνΓια πόσο;

ΑΑνοιχτά εκφράστηκε από την κυβέρ-νηση η πρόθεση του συστήματος να«τελειώνει» μια και καλή με τις κι-

νητοποιήσεις των εργαζόμενων. Η πρότασητου Υπουργείου Εργασίας για αλλαγή τουνομοθετικού πλαισίου που αφορά το συνδι-καλισμό, αποτελεί μια προσπάθεια ουσιαστι-κής απαγόρευσης των απεργιών. Κίνηση πουαποτελεί συνέχεια της πολιτικής «μηανοχής», που η κυβέρνηση έχει ακολουθήσειτο τελευταίο διάστημα απέναντι στις κι-νητοποιήσεις των εργαζόμενων. Οι οποίεςαντιμετωπίστηκαν με τη ράβδο της κατα-στολής, την ίδια στιγμή που οι απεργίεςκηρύσσονταν παράνομες και οι απεργοί επι-τάσσονταν, όπως έγινε με τους εργαζόμε-νους στα ΜΜΜ και τους ναυτεργάτες.

Η πρωτοβουλία της κυβέρνησης δείχνει,ότι τα όρια ανοχής του συστήματος στε-

νεύουν απέναντι στους εργατικούς αγώνες,ακόμα και απέναντι στους ξεπουλημένουςεργατοπατέρες. Το σημερινό συνδικαλιστικόοικοδόμημα στήθηκε τη δεκαετία του ’80μέσα από το νόμο 1264/82 και είναι, όπωςέχει αποδειχθεί και στις τελευταίες κλαδικέςαπεργίες, ιδιαίτερα ευαίσθητο στην αστικήνομιμότητα. Και μόνο το γεγονός, ότι βασίζε-ται και επικαλείται τη νομική κατοχύρωσητου αστικού κράτους και όχι την πραγματικήσυμμετοχή των εργαζόμενων, τους οποίουςαντιμετωπίζει, στην καλύτερη περίπτωση,σαν ακροατήριο στη διαπραγμάτευση. Αλλάκαι σε επίπεδο αιτημάτων και μορφώνπάλης, φρόντιζε πάντα να βασίζει τις διεκδι-κήσεις του πιο πολύ στο «νόμο», παρά στο«δίκιο του εργάτη».

Από τη μια, λοιπόν, η πολιτική πρωτο-βουλία της κυβέρνησης στο ζήτημα των

απεργιών «πάτησε» επάνω στα χαρακτηρι-στικά αυτού του συνδικαλισμού, από τηνάλλη, όμως, φάνηκε να δοκιμάζει τα όριατου. Γιατί δεν υπάρχει καμία εγγύηση για τοσύστημα, ότι θα υποκύψουν οι εργαζόμενοιστην ποινικοποίηση του αγώνα και στηναπειλή της καταστολής. Και η αδυναμίααυτού του συνδικαλισμού, να απαντήσει σεαυτή την σκλήρυνση από τη μεριά τουσυστήματος, μπορεί να «σπρώξει» με τησειρά της τους εργαζόμενους στην παραπέρααμφισβήτησή του και στην αναζήτηση όρωναπάντησης στην επίθεση έξω από τα όριατου.

Η αλλαγή στάσης της κυβέρνησης, με τηστροφή 180 μοιρών του Υπουργείου Ερ-γασίας, και ο διαχωρισμός της ∆ΗΜΑΡ καιτου ΠΑΣΟΚ, δεν έχουν να κάνουν μόνο μεμια προσπάθεια αποπροσανατολισμού προς

τον εργαζόμενο κόσμο,που έδειξε να οργίζεταιμε αυτή την εξέλιξη.Υπάρχει σαφώς και μιατέτοια πλευρά και ηπίεση από τα κάτω,ακόμα και προς τοσυνδικαλιστικό τηςΝ∆, έπαιξε σημαντικόρόλο σε αυτή την υπα-ναχώρηση. Την ίδιαστιγμή πρόκειται γιααπονενοημένη προ-σπάθεια αυτοσυντήρη-σης του ΠΑΣΟΚ, πουστηρίζεται, όσο μπορείακόμα, στο συνδικαλι-στικό του σκέλος.Αντίστοιχα για τη∆ΗΜΑΡ, που κοντεύεινα βρεθεί με λιγότερ-ους οπαδούς από ό,τιμέλη. Αλλά πολύ πε-ρισσότερο υπάρχει τοπολιτικό πρόβληματου συστήματος και ηέκφραση του στοσυνδικαλιστικό πεδίο.Όπως χαρακτηριστικάείπε η εκπρόσωποςτύπου του ΠΑΣΟΚ,Φώφη Γεννηματά:

«…Είναι γνωστή η διαφωνία μας με ακραίες λο-γικές και πρακτικές που εκφράζονται από ορι-σμένους στα συνδικάτα. Υπάρχουν όμως η ΓΣΕΕ,η Α∆Ε∆Υ και πολλές άλλες φωνές του υπεύθυ-νου διαλόγου και διεκδίκησης στο συνδικαλι-στικό κίνημα. Και σε αυτούς πρέπει νααπευθυνθούμε. Η Κυβέρνηση πρέπει να πρ-οχωρήσει σε ένα νηφάλιο και ειλικρινή διάλογομε τα συνδικάτα… … ζητώντας συνέργεια καιστήριξη στην προσπάθεια εξόδου από τηνκρίση…» Και στο βαθμό που δεν υπάρχει ηάλλη συνδικαλιστική δομή και σχέση που να«αντιστοιχεί», από τη μια, στα σημερινά δε-δομένα της κρίσης του καπιταλισμού και νασυγκρατεί αποτελεσματικά την οργή των ερ-γαζόμενων, από την άλλη, πολιτικές κινή-σεις που μπορεί να οδηγήσουν στηνπαραπέρα αποσάθρωση αυτού του συνδικα-λισμού, που ως τώρα εξυπηρετούσε τοσύστημα, μπορεί να παράξει περισσότερα πρ-οβλήματα από όσα θα του λύσει. Ιδίως, ότανδεν είναι λίγοι οι παράγοντες του συστήμα-τος που εκτιμούν κοινωνικές εκρήξεις. Όσογια τις διαθέσεις των εργαζόμενων, έχουνφανεί σε όλους τους αγώνες του τελευταίουδιαστήματος.

∆εν πρέπει να υπάρχει καμία αυταπάτηγια τις προθέσεις του συστήματος. Θα ήθε-λαν, αν ήταν δυνατό, να καταργούσαν εν-τελώς το δικαίωμα στην απεργία, στοσυνδικαλισμό, όπως και κάθε είδους διεκ-δίκηση από τη μεριά των εργαζόμενων. Καιμε αυτή την έννοια, η συζήτηση έχει μόλιςανοίξει και το σύστημα θα επανέλθει σεαυτό. Από εκεί και πέρα, το με ποιο τρόπο,ποια ένταση και τι αποτελέσματα, αυτό μένεινα ειδωθεί. Αλλά για να μπορέσουν να υπε-ρασπιστούν το δικαίωμα στην απεργία καιτον αγώνα οι εργαζόμενοι, πρέπει να βασι-στούν στις δικές τους δυνάμεις και όχι σε ένανομοθετικό πλαίσιο που θα αναπροσαρμόζε-ται σε συνεχώς αντιδραστικότερη κατεύ-θυνση.

Υπερασπιζόμαστε, λοιπόν, το δικαίωμαστην απεργία, το δικαίωμα στο συνδικαλι-σμό, τη συλλογική λειτουργία και πάλη τωνεργαζομένων για τα δικαιώματα τους, απέ-ναντι και ενάντια στην πολιτική της κυβέρ-νησης, το νομοθετικό και κατασταλτικό τηςοπλοστάσιο.

ΕΕΡΡΓΓΑΑΖΖΟΟΜΜΕΕΝΝΟΟΙΙ Σάββατο 23 Φλεβάρη 20131100 Προλεταριακή Σημαία

Η Ικαρία θυμάται, τιμά και αγωνίζεται

για το δικαίωμα στην υγεία

ΜΜε πανικαριακή γενική απεργία πουπεριλαμβάνε κλείσιμο υπηρεσιών,σχολείων και καταστημάτων κο-

ρυφώθηκε την Παρασκευή 8 Φλεβάρη οαγώνας που δίνουν το τελευταίο διάστημα οιΙκαριώτες διεκδικώντας τα στοιχειώδη δι-καιώματά τους στην Υγεία. Ένας αγώνας πουως κύρια αιχμή έχει την διατήρηση της αυτο-νομίας του Νοσοκομείου της περιοχής, τοοποίο εδώ και λίγες μέρες έπαψε να υφίσταταιως ξεχωριστή μονάδα στα πλαίσια των συγχω-νεύσεων που επιβάλλει στο χώρο της υγείας ημνημονιακή λαίλαπα. Η εξέλιξη αυτή έκανεωμά και ξεκάθαρα κατανοητό σε όλους, πωςπάει να βάλει ταφόπλακα στις ελπίδες των κα-τοίκων των νησιών της περιοχής (Ικαριά,Φούρνοι, Θύμαινα), ότι μπορούσαν να ζήσουνμε ένα αίσθημα στοιχειώδους ασφάλειας στοντόπο τους.

Οι κάτοικοι της περιοχής έχουν πληρώσειβαρύ φόρο σε ανθρώπινες ζωές εξαιτίας τωντεράστιων υγειονομικών υστερήσεων, όχιμόνο στο απώτερο παρελθόν αλλά και στοπολύ πρόσφατο. Μόλις τα τελευταία χρόνιαέγινε κατορθωτό να σταθεροποιηθεί και ναβελτιωθεί κάπως η παρεχόμενη περίθαλψη,κι αυτό σε στοιχειώδη επίπεδα, που στα πε-ρισσότερα μέρη της Ελλάδας θεωρούνταν δε-δομένα απ' την δεκαετία του '80. Ακόμα καισήμερα π.χ. στο σύμπλεγμα των Φούρνων, μεπάνω από 1000 κατοίκους, δεν υπάρχει ειδι-κευμένος γιατρός! Επίσης, δεκάδες νεφρο-παθείς απ' τα νησιά μας κάνουν ιατρικότουρισμό (τον οποίο τελευταία πολυδια-φημίζει σαν λυδία λίθο το Υπουργείο Υγείας)αλλά απ' την ανάποδη : για να μείνουν ζω-ντανοί αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τοντόπο τους λόγω έλλειψης μονάδας τεχνητούνεφρού!

Κι αυτά σ' ένα τόπο που οι κάτοικοι απ'την δεκαετία του '50, με την οικονομικήενίσχυση των ομογενών και σκληρή εθελο-ντική εργασία, κατάφεραν να χτίσουν μόνοιτους το Νοσοκομείο. Με τον ίδιο τρόπο στή-ριξαν τη λειτουργία του μέχρι την παράδοσητου στο Ερυθρό Σταυρό και από κει, την δεκα-ετία του '80, στο Ελληνικό ∆ημόσιο που τουποβάθμισε (!) σε Κέντρο Υγείας, παράρτηματου Νοσοκομείου Σάμου, μέχρι το 1993, ότανμετά από σκληρές προσπάθειες ξανάγινε αυ-τόνομο.

Η ανεπαρκής και ασυνεχής στελέχωση, ηέλλειψη ουσιαστικής αξιοποίησης κινήτρωνπροσέλκυσης προσωπικού, ο περιορισμένος καιελλιπής εξοπλισμός αποτελούν χαρακτηρι-στικά σημεία της ουσιαστικής αδιαφορίας τηςκεντρικής εξουσίας για τις ζωές και την υγείατων κατοίκων και των επισκεπτών. Το κόστος,για να εξασφαλιστούν τα στοιχειώδη εδώ,ήταν και είναι μηδαμινό μπροστά στον πα-κτωλό κονδυλίων που τροφοδοτεί το μεγάλοφαγοπότι των -πολυεθνικών κυρίως- εται-ρειών, των πολιτικών ηγεσιών και των μηχα-νισμών που έχουν συγκροτήσει. ΌΌμμωωςς ηη ΙΙκκααρριιάάκκααιι οοιι ΦΦοούύρρννοοιι,, όόππωωςς κκααιι όόλληη ηη εεγγκκααττααλλεειιμμ--μμέέννηη ππεερριιφφέέρρεειιαα,, ζζοούύσσαανν έένναα ιιδδιιόόττυυπποο μμννηημμόό--ννιιοο ππρριινν τταα ΜΜννηημμόόννιιαα..

Η υγειονομική γύμνια αποτέλεσε βρόχοστον λαιμό, στην προσπάθεια να κρατηθεί οτόπος ζωντανός και ν' αναπτυχθεί. ∆εν είναιτυχαίο, ότι ακόμα και οι μικρές και εύθραυστεςβελτιώσεις στον τομέα της περίθαλψηςσυμβαδίζουν απόλυτα με την αξιοσημείωτηαύξηση πληθυσμού της περιοχής (περίπου20%) ανάμεσα στις απογραφές του 2001 και του2011. Τα τελευταία χρόνια η προμήθεια κά-ποιων νέων μηχανημάτων, η παρουσία και ηενίσχυση κάποιων ιατρικών, και όχι μόνο, ει-δικοτήτων ανέδειξαν και απέδειξαν, ότιυπάρχει αντικείμενο δουλειάς που όχι μόνο

καθιστά αναγκαία αλλά και συμφέρουσα,ακόμα και με τα δικά τους κριτήρια, την ανά-πτυξη ειδικά του Νοσοκομείου. Η μείωση στο1/4 των αεροδιακομιδών μέσα σ' ένα χρόνο μι-λάει από μόνη της.

ΗΗ ααννάάππττυυξξηη άάλλλλωωσσττεε ττωωνν μμοοννάάδδωωνν υυγγεείίααςςττοοππιικκάά ααπποοττεελλεείί ττηηνν ππιιοο αασσφφααλλήή γγιιαα ττοοννππλληηθθυυσσμμόό λλύύσσηη κκααιι ττηηνν ππιιοο σσυυμμφφέέρροουυσσαα γγιιαα ττοοκκρράάττοοςς μμεε ββάάσσηη ττηηνν κκοοιιννήή ααλλλλάά όόχχιι κκααιι ττηηνν αανν--ττιιλλααϊϊκκήή πποολλιιττιικκήή λλοογγιικκήή ττοουυςς.. Σ' αυτό τοσυμπέρασμα κατέληξαν ακόμα κι οι επιθεωρη-τές που έστειλε η κυβέρνηση Σημίτη το 2003για να "διερευνήσουν"–φορτώσουν στηνπλάτη του προσωπικού του Νοσοκομείου τιςευθύνες για την πτώση του ελικο-πτέρου–ιπτάμενου φέρετρου του ΕΚΑΒ που,προσπαθώντας να διακομίσει ασθενή, λόγωέλλειψης στο Νοσοκομείο 2 (!) ασκών αίματοςγια μετάγγιση, έπεσε στη θάλασσα λίγο έξω απ'το νησι, παρασύροντας μαζί του και το 5μελέςπλήρωμα.

Με αφορμή άλλωστε αυτή την μαύρη επέ-τειο πραγματοποιήθηκε και η γενική απερ-γιακή κινητοποίηση στις 08/02. Προηγήθηκανδύο μαζικότατες συγκεντρώσεις με εκατοντά-δες κατοίκων στο νοσοκομείο, μια στις 17 καιμία στις 31 Γενάρη, παράλληλα με την συ-γκέντρωση έξω απ' το Υπουργείο Υγείας. Σταπλαίσια αυτά, μετά από ανοιχτή σύσκεψη πε-ρίπου 200 ανθρώπων, συγκροτήθηκε ΕπιτροπήΑγώνα την οποία στηρίζει η πλειοψηφία κα-τοίκων και φορέων και που, μέσα από ανοιχτέςδιαδικασίες, έχει αναλάβει πλέον τον συντονι-σμό και την οργάνωση των κινητοποιήσεων.Επόμενο βήμα αποτέλεσαν ενημερωτικές εκ-δηλώσεις στα χωριά και ο καθημερινός απο-κλεισμός των ταμείων μέχρι τις 18 Φλεβάρη,οπότε και συζητήθηκε στο αρμόδιο συμβούλιοη ακύρωση της συγχώνευσης με το Νοσοκο-μείο Σάμου με βάση υποσχέσεις της πολιτικήςηγεσίας του Υπουργείου, που όμως αντιμε-τωπίστηκαν με εξαιρετική επιφύλαξη απόόλους.

Όλο το προηγούμενο δίαστημα, δυστυχώς,η προσπάθεια ενημέρωσης και κινητοποίησηςτου κόσμου είχε πέσει στις πλάτες του Συλλό-γου Εργαζομένων του Νοσοκομείου, που απότο 2011 πάσχιζε να διαμορφώσει προϋποθέ-σεις συγκρότησης κινηματικών όρων απέ-ναντι στις μνημονιακές πολιτικέςχτυπήματος των λαϊκών δικαιωμάτων στηνυγεία και τα εργαλεία τους, όπως είναι οισυγχωνεύσεις. Σ' αυτή την προσπάθειασυνάντησε από χλιαρή στήριξη μέχρι συκο-φαντίες και ανοιχτή υπονόμευση. Ειδικά μέσαστο φθινόπωρο του 2012 είχε να αντιμε-τωπίσει ουσιαστικά μια διμέτωπη σύγκρουση,τόσο με τον ∆ήμο Ικαρίας, όσο και με τοΠΑΜΕ/ΚΚΕ. Χρειάστηκε η οριστικοποίηση τηςσυγχώνευσης, για να αλλάξει η στάση του∆ήμου, που με απόφαση του ∆ημοτικούΣυμβουλίου στις 30/01 συμμετέχει κι αυτόςστην Επιτροπή. Όσο για το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ,συνεχίζει ακόμη κι αυτή τη στιγμή να κινείταιχωριστά, υπονομεύοντας την μαζικότητα καιαποτελεσματικότητα του αγώνα, στο όνοματου δικού του πλαισίου και προγράμματοςδράσης, που έχει έτοιμο από χρόνια και απαι-τεί να γίνει σούμπιτο αποδεκτό από όλους.Ξεκάθαρα αντιμετωπίζει την μάχη για τηνυπεράσπιση της Υγείας και την ανάγκη ανά-πτυξης πλατιάς λαϊκής πάλης σαν ζήτημα γο-ήτρου, για να αποδείξει, ότι συνεχίζει να είναιπρώτη δύναμη σ' έναν τόπο, που αποτελεί πα-ραδοσιακά πολιτικό του κάστρο και τίποταδεν μπορεί να γίνει χωρίς αυτό. Οι αντιδρά-σεις και του δικού του κόσμου, όμως, για τηνστάση του αυτή αποδεικνύουν ξεκάθαρα, ότιπετυχαίνει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέ-σματα.

∆∆εν θα ήταν υπερβολή να πεικάποιος ότι, στις μέρες μας, ηεργατική τάξη και όλος ο ερ-

γαζόμενος λαός είναι αντιμέτωποι,από κάθε άποψη, με τις πιο δύσκο-λες συνθήκες που αντιμετώπισαντις τελευταίες δεκαετίες. Η επίθεσητου κεφάλαιου και των ιμπεριαλι-στών ισοπεδώνει δικαιώματα καιζωές στο κατώτατο όριο και ακόμαπιο κάτω από αυτό. Η εξάπλωση τηςφτώχειας και της εξαθλίωσηςδημιουργεί ένα επίπεδο ζωής-αβίωτης για την μεγάλη εργαζό-μενη πλειοψηφία, που δοκιμάζεταικάτω από το βάρος των αρνητικώνσυσχετισμών και κινδυνεύει να με-τατραπεί σε έναν επαίτη, που θαεξαρτάται απόλυτα από τις ορέξειςτου εργοδότη, της κυβέρνησης, τωνιμπεριαλιστών. Γιατί, όσο πέφτει τοεπίπεδο ζωής του εργαζόμενουλαού και φτάνει στην απόλυτηεξαθλίωση, γίνεται πιο ευάλωτοςστους εκβιασμούς των δυνάμεωντου εκμεταλλευτικού συστήματοςαπό την μία, ενώ από την άλλη,υπονομεύεται η δυνατότητά του νααντισταθεί και να παλέψει.

Απέναντι στην βάρβαρη πολι-τική της κυβέρνησης Σαμαρά καιτου μαύρου μετώπου των αστικώνκομμάτων Ν∆-ΠΑΣΟΚ- ∆ΗΜΑΡ,του ξένου και ντόπιου κεφαλαίουκαι των ιμπεριαλιστών του ∆ΝΤκαι της ΕΕ, ο εργαζόμενος λαόςείναι υποχρεωμένος να δώσει ένανπαρατεταμένο αγώνα για την ίδιατου την ζωή. ΑΑυυττόόςς οο ααγγώώννααςς δδεεννμμπποορρεείί νναα δδυυννααμμώώσσεειι,, νναα κκλλιιμμαα--κκωωθθεείί κκααιι νναα εείίννααιι ννιικκηηφφόόρροοςς,, εεάάννδδεενν χχααρραακκττηηρρίίζζεεττααιι ααππόό μμααζζιικκοούύςςόόρροουυςς σσυυμμμμεεττοοχχήήςς,, οορργγάάννωωσσηηςς κκααιιπποολλιιττιικκήήςς σσυυγγκκρρόόττηησσηηςς σσττόόχχωωννππάάλληηςς..

Η εργατική τάξη και όλοι οι ερ-γαζόμενοι στην πάλη τους δενέχουν να αναμετρηθούν «μόνο» μετην επίθεση της κυβέρνησης, πουυπηρετεί πιστά το σύστημα της εκ-μετάλλευσης και της εξάρτησης,αλλά και με άλλους εχθρούς, οιοποίοι είτε «δρουν» μέσα στιςγραμμές τους, είτε επηρεάζουνάμεσα την δυνατότητα του εργατι-κού κινήματος να συγκροτηθείσυνδικαλιστικά και πολιτικά. Με«προεξάρχοντες» τους εργατοπα-τέρες της εργοδοτικής-κυβερνητι-κής κατεύθυνσης, που κατέχουνόλα τα «πόστα» του εργατικούσυνδικαλιστικού κινήματος σεΓΣΕΕ – Α∆Ε∆Υ, Ομοσπονδίες, Εργα-τικά Κέντρα, Σωματεία και παίζουναποπροσανατολιστικό και παρα-λυτικό ρόλο στις αγωνιστικές δι-αθέσεις των εργαζόμενων. Αυτοίμάλιστα, παρά την αποστροφή πουπροκαλούν στους εργαζόμενουςγια τις πολιτικές της ταξικής συ-νεργασίας και υποταγής στοσύστημα, στις σημερινές εποχές τηςάγριας επίθεσης, συνεχίζουν να πα-ραμένουν ένα ισχυρό και «συνε-κτικό» στρώμα, που μάλιστα έχεικαι την δυνατότητα, μόνο αυτό, να

κηρύξει έναν πανελλαδικό – πα-νεργατικό αγώνα (γενική απεργία)στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα,ανεξάρτητα από τις συστηματικέςπροσπάθειες που κάνουν για νατον υπονομεύσουν.

Οι δυσκολίες και τα εμπόδιαδεν σταματούν στον χαρακτήρακαι τον ρόλο των εργατοπατέρωναλλά μεγαλώνουν, καθώς ηη φφαασσιι--σσττιικκοοπποοίίηησσηη ττηηςς δδηημμόόσσιιααςς κκααιι πποο--λλιιττιικκήήςς ζζωωήήςς που επιβάλλει ηκυβέρνηση Σαμαρά, με την κατα-στολή κάθε εργατικού αγώνα, ππάάεειιχχέέρριι--χχέέρριι μμεε ττηηνν ττρροομμοοκκρρααττίίαασσττοουυςς χχώώρροουυςς δδοουυλλεειιάάςς από την ερ-γοδοσία, ενάντια σε κάθε απόπειρακίνησης και συγκρότησης εργατι-κής αντίστασης και διεκδίκησης.Ενώ ταυτόχρονα η ανεργία, που«σπάει κόκκαλα», αποτελεί ένανεπιπλέον παράγοντα άμεσου εκ-βιασμού αυτών που έχουν το«προνόμιο» να δουλεύουν, για ναμην αναζητούν τρόπους οργάνω-σης και δράσης.

ΑΑππόό ττηηνν άάλλλληη ππλλεευυρράά, η δράσηδυνάμεων που αναφέρονται στηνΑριστερά, όπως το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ,

η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλοι, ενώσυμβάλλουν, με την άμεση συμμε-τοχή τους, στην ανάπτυξη μαζικώνκινητοποιήσεων και αγώνων, είτεσε κλάδους είτε σε χώρους, με τηνγενικότερη πολιτική τους κα-τεύθυνση δυσκολεύουν και βάζουνεμπόδια στην ανάπτυξη ενόςΜΕΤΩΠΟΥ ΠΑΛΗΣ που να αντι-στοιχεί στα επίπεδα της επίθεσηςπου δέχονται, σήμερα, οι εργαζόμε-νοι. Έτσι, ενώ έχουμε περιπτώσειςσημαντικών, παρατεταμένων καιμαχητικών αγώνων, όταν αυτοίδέχονται τα συγκεντρωμένα πυράτου συστήματος, αδυνατούν νααπαντήσουν και οπισθοχωρούνκάτω από το βάρος είτε έλλειψηςσυντονισμού, είτε αλληλεγγύης,είτε της άμεσης μαζικής και ενερ-γητικής συμμετοχής των ίδιωντων εργαζόμενων.

Κοινός παρανομαστής της πο-λιτικής κατεύθυνσης αυτών τωνδυνάμεων αποτελεί το ιδιαίτερο«σχέδιο» της κάθε μίας, που θεω-ρούν, ότι πρέπει να αποτελέσει τον«μπούσουλα» του κινήματος, έξωκαι μακριά από αυτό που συντε-λείται στο πραγματικό επίπεδο τηςταξικής επίθεσης των δυνάμεωντου συστήματος, στο οποίο «παρε-πιπτόντως» γίνεται αναφορά, μεβασικό στόχο να προταθεί το «πα-ραπέρα». ΚΚοοιιννόόςς ππααρροοννοομμαασσττήήςς,,εεππίίσσηηςς,, ηη υυπποοββάάθθμμιισσηη ττωωνν ««ααμμυυ--ννττιικκώώνν»» ααγγώώννωωνν κκααιι ααιιττηημμάάττωωνν,,μμεε ααπποογγεειιώώσσεειιςς γγιιαα ααννττεεππιιθθέέσσεειιςςκκααιι κκάάθθεε λλοογγήήςς ««ααεερροογγέέφφυυρρεεςς»»γγρρήήγγοορρωωνν ««λλύύσσεεωωνν»»,, χχωωρρίίςς τταα ««δδιι--όόδδιιαα»» ττηηςς ττααξξιικκήήςς ππάάλληηςς..

Είτε αυτό αφορά τις κυβερνητι-κές «λύσεις σωτηρίας» που αφει-δώς σκορπίζονται, παροπλίζονταςσημαντικά τμήματα του λαού σερόλο αναμονής, στην χειρότερη πε-ρίπτωση, ενώ, στην «καλύτερη» πε-

Για ένα μαχητικό

αντίστασης,

ΕΕΡΡΓΓΑΑΖΖΟΟΜΜΕΕΝΝΟΟΙΙ 1111Σάββατο 23 Φλεβάρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

ρίπτωση, προσπαθώντας να βγά-λουν πολιτική υπεραξία σε ψήφουςκαι ποσοστά από πραγματικούςαγώνες. Είτε αφορά την συγκρό-τηση μίας «λαϊκής συμμαχίας», στααυστηρά όρια μίας κομματικήςεπιρροής, που το μόνο που έχει ωςαποτέλεσμα είναι η διάσπαση τηςενιαίας δράσης του εργατικού κινή-ματος, αδυνατίζοντάς το, υψώνο-ντας τείχη διαχωρισμού ανάμεσαστους εργαζόμενους.

Είτε αφορά την λογική των «με-ταβατικών προγραμμάτων» και των«εναλλακτικών προτάσεων», πουχωρίς την υιοθέτησή τους στοσύνολό τους, μάλιστα, είναι αδύνατηη συνεννόηση, ο συντονισμός και ηκοινή δράση μαχόμενων δυνάμεωντου εργατικού κινήματος.

Με βάση όλα τα παραπάνω«σχέδια», οι αντίστοιχες δυνάμειςεκπονούν και τις αντίστοιχες μορ-φές συνδικαλιστικής συγκρότησηςπου να τα «υπηρετούν». Είτε αυτόαφορά μία στενή κομματικήσυγκρότηση, όπου ταυτίζεται τοσυνδικαλιστικό όργανο με τοκόμμα, είτε με την προσπάθεια

προσέλκυσης των «μετανοημέ-νων» της ΠΑΣΚΕ για αλλαγή στηνκορυφή του συνδικαλιστικού κινή-ματος, σε «αναλογία» με τα ποσο-στά των βουλευτικών εκλογών,είτε στην δημιουργία «συντονι-στικών», με χαρακτηριστικά πουαπέχουν πολύ από το να εκπροσω-πούν αυθεντικά τους εργαζόμε-νους και αναλώνονται κυρίως σεσυμφωνίες ή διαφωνίες κορυφής.

Την ίδια περίοδο που η συντρι-πτική πλειοψηφία της εργατικήςτάξης και των υπόλοιπων εργαζό-μενων είναι ανοργάνωτοι, οιηγεσίες της Αριστεράς περί άλλωντυρβάζουν. Και όχι μόνο αυτό.Έχουν και το θράσος, πολλέςφορές, να κατηγορούν ευθέως τονκόσμο, που «δεν σηκώνεται απότον καναπέ του». Προσπαθούν,έτσι, να καλύψουν τις δικές τουςευθύνες για την συγκρότηση τουεργατικού συνδικαλιστικού κινή-ματος...

Ας τα πάρουμε από την «αρχή»

Ο βασικός πυρήνας γύρω απότον οποίο συγκροτείται, σε πρω-ταρχική μορφή, κάθε προσπάθειαεργατικής πάλης και συνδικαλιστι-κής οργάνωσης, είναι οι όροιπώλησης της εργατικής δύναμηςκαι, γενικότερα, οι όροι δουλειάςόλων των εργαζόμενων. Το γε-γονός αυτό είναι αντικειμενικό καιδεν ορίζεται από την υποκειμενικήθέληση καμίας πολιτικής δύναμηςαλλά ακόμα και καμίας τάξης. Ξεπ-ηδάει μέσα από τα «σπλάχνα» τουκαπιταλιστικού εκμεταλλευτικούσυστήματος, των παραγωγικώντου σχέσεων, της ιδιοποίησης τωνμέσων παραγωγής, της πολιτικής

κυριαρχίας των δυνάμεων του μο-νοπωλιακού κεφαλαίου.

Οι αντιθέσεις που σπρώχνουντην ταξική πάλη μέσα στους χώ-ρους παραγωγής και εργασίας δενμπορούν να «αθροιστούν θετικά»αλλά έχουν βαθιά ανταγωνιστικόχαρακτήρα, με βάση την θέση στηνπαραγωγή, στην πολιτική και κοι-νωνική ιεραρχία και εξουσία. Οιόποιες προσπάθειες ταξικής«συνεννόησης» και «συνεργασίας»δεν αποτελούν παρά πλήρη υπο-ταγή των «από κάτω» στους «απόπάνω», χειροτερεύοντας τους όρουςεκμετάλλευσης και κυριαρχίας καιανοίγοντας τον δρόμο για με-γαλύτερη επιβολή και αυθαιρεσία.

Οι βασικές αυτές εκτιμήσειςπαίρνουν σήμερα, ξανά, το πραγ-ματικό τους νόημα, μιας και τοσύστημα χωρίς τα περιττά τουφτιασίδια αποκαλύπτεται ωμό καιβάρβαρο, όπως είναι.

Ο στρατηγικός χαρακτήρας τηςεπίθεσης, τόσο στην χώρα μαςαλλά και διεθνώς, αποτελείσυνειδητή επιλογή για το ξεπέρα-σμα της αθεράπευτης κρίσης του,

στις πλάτες των εργαζόμενων,μέσα από την κοινωνική, και πολι-τική τους αποσυγκρότηση και τηνκαταβύθιση του επιπέδου της ζωήςτους, κάτω και από τα όρια τηςαναπαραγωγής της εργατικής τουςδύναμης. Η απαρίθμηση και μόνοτων αντεργατικών μέτρων που σή-μερα έχουν περάσει και αποτελούντον καθημερινό εφιάλτη όλων τωνεργαζόμενων πιστοποιούν τα πα-ραπάνω. Από την λεγόμενη«διευθέτηση του χρόνου εργασίας»με την κατάργηση του οκτάωρου,μέχρι την κατάργηση των συλλο-γικών συμβάσεων εργασίας, το πε-τσόκομμα μισθών καιμεροκάματων, τις απολύσεις, τηντεράστια ανεργία, την επιβολή όλοκαι πιο αντεργατικών νόμων στηνκοινωνική ασφάλιση, στην ιατρο-φαρμακευτική περίθαλψη και τηνδιάλυση των όποιων κοινωνικώνυποδομών υπήρχαν, αποτελούν,σήμερα, τους όρους για την απόλυ-τη εξαθλίωση των εργαζόμενων.Σφραγίζουν την ταξική κυριαρχίατων δυνάμεων του κεφαλαίουπάνω στις δυνάμεις της εργασίαςκαι τις κάνει να εξαρτώνται από-λυτα από το «έλεός» τους.

Το πέρασμα όλου αυτού τουαντιδραστικού-αντεργατικού νο-μοθετικού πλαισίου δεν έγινε σε μίανύχτα, δεν έγινε «αντισυνταγμα-τικά» και με όρους «χούντας», αλλάαποτέλεσε την κορύφωση αυτού πουήδη συντελούνταν, σε μεγάλοβαθμό, στους χώρους παραγωγής καιεργασίας όλα τα προηγούμενα χρό-νια της παρατεταμένης επίθεσης τουσυστήματος. Κλιμακώθηκε και πήρεμεγαλύτερη ορμή από το ξέσπασματης οικονομικής κρίσης και τον ε-ξαρτημένο χαρακτήρα του ελληνι-κού καπιταλιστικού σχηματισμού.

Η απόλυτη εξαθλίωση, η αμφι-

σβήτηση του δικαιώματος στην ίδιατην ζωή για τους παραγωγούς τουπραγματικού πλούτου είναι συνυ-φασμένη με την γενική τάση της κα-πιταλιστικής παραγωγής να πιέζειτην αξία της εργασίας προς τοκατώτατο όριό της. Ο καπιταλισμόςστην ιμπεριαλιστική του διάσταση,όπως σήμερα, αδιαφορεί πλήρως καιστέλνει στον «Καιάδα» τις εργαζό-μενες μάζες, μιας και η συσσώρευσηκεφαλαίου συντελείται, κύρια εκτόςτης πραγματικής παραγωγικής δια-δικασίας και σε βάρος της, στον χρη-ματοπιστωτικό τομέα, ενισχύονταςτον παρασιτικό χαρακτήρα του. Καιαν αυτό συμβαίνει στις ιμπεριαλιστι-κές μητροπόλεις, παίρνει χαρακτήραπραγματικού αφανισμού του εργατι-κού δυναμικού στις εξαρτημένες απότον ιμπεριαλισμό χώρες.

Οι σχέσεις παραγωγής και ησημερινή ιμπεριαλιστική διάστασητου κεφαλαιοκρατικού συστήμα-τος, με τις άμεσες επιπτώσεις τουστους εργαζόμενους των εξαρ-τημένων χωρών σαν την δική μας,καθορίζουν και τον βασικό χαρα-κτήρα του εργατικού κινήματος. Η

αντικαπιταλιστική – αντιιμπερια-λιστική κατεύθυνση της πάλης τωνεργαζόμενων αποτελεί το στοιχείοπου μπορεί να ενώσει και νασυγκροτήσει την εργαζόμενη πλει-οψηφία ενάντια στους πραγματι-κούς εχθρούς της, στη δουλειά,στην κοινωνία, στην πολιτική.

Στην σημερινή περίοδο, η γε-νική αυτή κατεύθυνση οφείλει ναυπηρετηθεί από άμεσους στόχουςπάλης που να ανταποκρίνονται στιςανάγκες των εργατών και όλωντων εργαζομένων για δδοουυλλεειιάά ––ψψωωμμίί –– εελλεευυθθεερρίίεεςς,, συγκροτώνταςένα πλατύ και μαζικό ΜΕΤΩΠΟΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ και ∆ΙΕΚ∆ΙΚΗΣΗΣ .

Αυτή η κατεύθυνση έχειανάγκη και τα αντίστοιχα εργαλείαπάλης για να προωθηθεί. Πρινμπούμε όμως στην συζήτηση για ταεργαλεία πάλης του κινήματος,από την δική μας πλευρά οφείλου-με να ξεκαθαρίσουμε, ότι ααυυττόό πποουυκκααθθοορρίίζζεειι ττηηνν οορργγααννωωττιικκήή σσυυγγκκρρ--όόττηησσηη εείίννααιι οοιι σσττόόχχοοιι ππάάλληηςς κκααιι ηηγγεεννιικκήή κκααττεεύύθθυυννσσηη κκααιι όόχχιι ττοο αανν--ττίίθθεεττοο, όπως επιχειρούν πολλοί νααπαντήσουν στο ζήτημα. Γιατί ηγραμμή της ταξικής συνεργασίας-υποταγής, των ρεφορμιστικών αυ-ταπατών, η λογική της ανάθεσης, ηαπομαζικοποίηση και η αποσυγκρό-τηση των οργάνων του κινήματοςμπορούν κάλλιστα να κυριαρχούντόσο στις παλιές δομές, όσο καιστις «νέες» ή «εναλλακτικές».

Για ποια οργάνωση τωνεργαζόμενων παλεύουμε

Γενικά θα μπορούσαμε ναπούμε, ότι πρέπει να υπερασπι-στούμε και να προωθήσουμε κάθεμορφή οργάνωσης των εργαζόμε-νων που τους δίνει την δυνατό-

τητα, με την άμεση δική τουςσυμμετοχή, να συζητήσουν, νααποφασίσουν και να δράσουν.Έχοντας πάντα σαν βασική κα-τεύθυνση, ότι τα εργαλεία πάληςανήκουν σε αυτούς που είναι ταυποκείμενα της πάλης αυτής καιόχι σε κάποιους «ειδικούς».

Η μέχρι τα σήμερα «θεσμοθετη-μένη» συγκρότηση του συνδικαλι-στικού κινήματος, στα τρία επίπεδα,αποτελεί ταυτόχρονα τόσο τηναγωνιστική παρακαταθήκη μίαςπροηγούμενης αγωνιστικής καιμαχητικής περιόδου διεκδικήσεων,όσο και την «παρακαταθήκη» τουσύγχρονου εργατοπατερισμού τηςταξικής υποταγής και της ανάθεσης.Σε συνδυασμό με την κατάργησητων συλλογικών συμβάσεων ερ-γασίας, γίνεται φανερό, ότι θα σπά-σουν ακόμη περισσότερο οι«συνεκτικοί κρίκοι» που ένωναντους εργαζόμενους με τηνυπάρχουσα δομή του εργατικούσυνδικαλισμού. Αυτό, όμως, καθό-λου δεν σημαίνει, ότι πρέπει να«ανακαλύψουμε την Αμερική» γιατην οργάνωση του κόσμου της δου-

λειάς. Αυτό που θα ενώσει τονκόσμο για την πάλη είναι οι στόχοι-σε αυτούς πρέπει να δοθεί το κύριοβάρος- με όσες μορφές έχει κατα-κτήσει το εργατικό κίνημα στηνσχεδόν δύο αιώνων πορεία του.

Σημαντικό και κρίσιμο ζήτημαείναι η πρωταρχική συγκρότηση, μεμαζικούς όρους και άμεση συμμε-τοχή, στις μεγάλες επιχειρήσεις,στα εργοστάσια, στις υπηρεσίες. ΗΗββάάσσηη ττοουυ εερργγααττιικκοούύ σσυυννδδιικκααλλιισσττιι--κκοούύ κκιιννήήμμααττοοςς,, ηη ρρααχχοοκκοοκκααλλιιάά ττοουυ,,ββρρίίσσκκεεττααιι σσττοουυςς χχώώρροουυςς ττηηςς μμεε--γγάάλληηςς σσυυγγκκέέννττρρωωσσηηςς εερργγααζζοομμέέ--ννωωνν.. Στους χώρους αυτούς, ηταξική αναμέτρηση καθορίζεισημαντικά την εξέλιξη τόσο σε κε-ντρικό επίπεδο, όσο και στους υπό-λοιπους χώρους. Για αυτό τον λόγοκαι το σύστημα, σε όλες τις μορφέςτου, είτε σαν εργοδοσία είτε σαν

αστικό κράτος, απλώνει ένα τερά-στιο δίχτυ «προστασίας» σε αυτούςτους χώρους, είτε με την ωμή τρο-μοκρατία, είτε με την εξαγορά, είτεμε την προώθηση των «πρόθυμων»υποταγμένων εργατοπατέρων.

Για όλους τους εργασιακούςχώρους και κλάδους, ηη ππρρωωττοοββάάθθ--μμιιαα σσυυγγκκρρόόττηησσηη, σε οποιαδήποτεμορφή μπορεί να επιτευχθεί, απότην επιτροπή δράσης μέχρι τηνσυγκρότηση σωματείου, οφείλει νααποτελεί την κύρια πλευρά της πα-ρέμβασης των ταξικών αγωνιστώντου κινήματος. Κρίσιμο ζήτημααποτελεί το να κατακτηθεί πραγ-ματικά οο οορριιζζόόννττιιοοςς σσυυννττοοννιισσμμόόςςόλων των μορφών συγκρότησηςτου εργατικού κινήματος, είτε σεκλαδικό είτε σε τοπικό επίπεδο, γιανα ενισχύσει τις δυνατότητεςπάλης και διεκδίκησης μέσα απότην συγκέντρωση δυνάμεων καιτην ανάπτυξη της αγωνιστικής αλ-ληλεγγύης. Ιδιαίτερο και κομβικόζήτημα αποτελεί ηη οορργγάάννωωσσηη ττωωννααννέέρργγωωνν, είτε κλαδικά είτε τοπικά.Η οργάνωση και η πάλη των ανέρ-γων θα αποτελέσει σημαντικό

στήριγμα πρώτα από όλα για τουςίδιους αλλά και για όλο το εργα-τικό κίνημα, οπότε οφείλει ναστηριχτεί και από αυτό.

Όλα τα παραπάνω δεν αντιμε-τωπίζουν σαν άμεσο ζήτημα ταάλλα δύο επίπεδα της συνδικαλι-στικής οργάνωσης, δευτεροβάθμιο-τριτοβάθμιο, όχι γιατί δεναποτελούν κρίσιμα ζητήματα γιατην οργάνωση και την ενιαίαδράση των εργαζόμενων, αλλάγιατί αποτελούν ζήτημα μίας συνο-λικής μεταβολής των πολιτικώνσυσχετισμών στα πλαίσια του κι-νήματος. Και αυτοί οι πολιτικοίσυσχετισμοί δεν ξεπερνιούνται με«σχέδια επί χάρου» και οπορτου-νισμούς κάθε είδους αλλά μεσυνεπή και συστηματική παρέμ-βαση στους μαζικούς χώρους.

ΓΓ..ΑΑ..

ό εργατικό κίνημα

ς, διεκδίκησης, ανατροπής

ΝΕΟΛΑΙΑ14 Σάββατο 23 Φλεβάρη 2013Προλεταριακή Σημαία

Αμέσως μετά την ψήφισητου σχεδίου «Αθηνά»,οι Αγωνιστικές Κινή-

σεις, κατανοώντας την ανάγκηνα ανοίξει στους σπουδαστές τοζήτημα των συγχωνεύσεων καιτων μεταφορών και να υπάρξειαγώνας για την ανατροπή του,αποφάσισαν να δημιουργήσουντην Πρωτοβουλία ΣπουδαστώνΤΕΙΘ. Αυτό έγινε λόγω της ανά-γκης συσπείρωσης του κόσμουπου θα παλέψει συνολικά ενά-ντια στο σχέδιο «Αθηνά» μέσααπό γενικές συνελεύσεις πουθα προχωράνε σε αγωνιστικέςαποφάσεις και δράσεις. Η Πρω-τοβουλία συναντιέται τακτικάκαι συζητάει για το σχέδιο ωςένα μέρος μόνο της συνολικότε-ρης επίθεσης στην εκπαίδευσηκαι στην κοινωνία. Έχει ανα-γνωριστεί επίσης από το σώμαπως ο μόνος στόχος τους είναινα πετάξουν όσο περισσότε-ρους σπουδαστές έξω από τιςσχολές, ώστε να μείνουν χωρίςπτυχίο. Να προετοιμάσουν τουςνέους, δηλαδή, για το μέλλοντους στην αγορά εργασίας, πουπεριλαμβάνει μονάχα την ανερ-

γία, τη μετανάστευση και τιςελαστικές σχέσεις εργασίας σανεπιλογές.

Αρχικά, κρίθηκε απαραίτη-το πριν μπούμε στη «μάχη» νααναγνωριστεί ο εχθρός. Σε όλητην προσπάθεια των σπουδα-στών να πάρουν τον αγώνα σταχέρια τους βρέθηκαν απέναντιη ΔΑΠ, ο ΕΣΕΠ και ύστερα οιΔιοικητικοί Υπάλληλοι. Συνε-χώς, τίθενται από μέρους τουςαπόψεις τύπου «να μη μετα-φερθούμε και να υπάρξει εσω-τερική συγχώνευση» ή «νασωθεί έστω το τμήμα μας».Προσπαθούν να περάσουν μιασυντεχνιακή λογική στον κόσμοκαι δεν λένε σε καμία περίπτω-ση όχι στο σχέδιο. Αυτό συμβαί-νει στην προσπάθειά τους ναεκτονώσουν την οργή τωνσπουδαστών και να μην τουςεπιτρέψουν να οργανωθούνενιαία και μαζικά. Αντίθετα,τους αποπροσανατολίζουν μετη στάση τους, δεν επιτρέπουνστον κόσμο να βγει μπροστάκαι αναθέτουν το ζήτημα σετoπικούς «άρχοντες», όπωςστον υπουργό Μακεδονίας-

Θράκης και στον Μπουτάρη. Στο συντονισμένο σχέδιό

τους να αδειάσει το ΤΕΙ απόκόσμο, μέσω της αναστολήςλειτουργίας που αποφάσισαναπό κοινού ΕΣΕΠ, ΔΑΠ και Διοι-κητικοί, οι Αγωνιστικές Κινή-σεις μέσω της Πρωτοβουλίαςαντιπαρατίθενται έντονα καιπροσπαθούν με συνεχείςπαρεμβάσεις στις κινητοποιή-σεις, στις εστίες και στη λέσχητου ΤΕΙ να αναδείξουν την ανά-γκη για μαζικές καταλήψειςσπουδαστών, που θα αποτε-λούν κέντρο αγώνα, και μαζι-κές διαδηλώσεις.

Έπειτα, έχοντας υπόψηπάντα την ανάγκη της κοινήςδράσης για να προχωρήσει τοκίνημα, έγινε προσπάθειαανοίγματος σε άλλες ίδιας λογι-κής συλλογικότητες, με στόχοτο συντονισμό των δράσεώνμας. Η ανταπόκριση από τησυνέλευση Πληροφορικής καιΒιβλιοθηκονομίας ήταν γενικάθετική. Έτσι, καλέστηκε διαδή-λωση από μέρους μας (18/02),αντί καθιστικής διαμαρτυρίαςόπως είχε αρχικά ανακοινωθεί,

η οποία στηρίχτηκε από πολ-λούς σπουδαστές, κάνονταςπέρα τη λογική της ΔΑΠ. Επι-πλέον, θεωρήθηκε απαραίτητοαπό την Πρωτοβουλία να συμ-μετέχει στην απεργία στις20/02 και κατέβηκε για να δια-δηλώσει ενάντια στο σχέδιο«Αθηνά», αλλά και γενικότεραστην πολιτική της φτώχειας καιτης ανεργίας, μαζί με τα υπό-λοιπα κομμάτια του λαού πουαγωνίζονται.

Ακόμα, υπήρξε επικοινωνίαμε ΤΕΙ άλλων πόλεων που κινη-τοποιούνται, όπως Σέρρες,Ηράκλειο, Καρδίτσα κ.α., γιανα επιτευχθεί όσο είναι δυνατόνένας πανελλαδικού τύπουσυντονισμός. Σε αυτή τη βάση,καλέστηκε μια πανελλαδικήκινητοποίηση, όλοι ταυτόχροναστις πόλεις τους, με σκοπό ναβγούνε παντού πορείες. Πιοσυγκεκριμένα, πάντως, υπάρ-χει μια πιο στενή επικοινωνίακαι ενημέρωση με τις Σέρρες,καθώς συχνά πηγαίνουμε στιςσυνελεύσεις τους και αυτοίήρθαν με τη σειρά τους σε δια-δήλωση στη Θεσσαλονίκη.

Συνοψίζοντας, ο απολογι-σμός της κατάστασης μέχριτώρα κρίνεται θετικός. Η κατά-σταση είναι αντικειμενικάδύσκολη, όμως υπάρχει αρκε-τός κόσμος που αναδείχθηκεκαι έδειξε διάθεση να αγωνι-στεί. Παρ’ όλα αυτά, στηδυσκολία συμβάλλει η επί χρό-νια αδράνεια του σπουδαστικούκινήματος και η υποταγή τηςΑριστεράς στους συσχετισμούςπου οδήγησε στην ολική παραί-τησή της στα ΤΕΙ. Έτσι, εκμε-ταλλευόμενη όλο αυτό, προέ-κυψε μια παντοδύναμη ΔΑΠ,που έχει τη δύναμη προς τοπαρόν να μπλοκάρει πολλέςκινήσεις και να αποπροσανατο-λίζει τον κόσμο. Βέβαια, πρέπεινα γίνει κατανοητό από κάθεσπουδαστή ότι αν οργανώσειτον αγώνα του σωστά, τότε ηΔΑΠ και κάθε συστημική δύνα-μη δεν θα μπορέσει να τον στα-ματήσει από το να διεκδικήσειαγωνιστικά το αυτονόητο δικαί-ωμά του στις σπουδές και στηδημόσια και δωρεάν παιδεία.

Eναν μήνα μετά την δημοσίευσητου σχεδίου «Αθηνά» από τοΥπουργείο Παιδείας, οι αντιδρά-

σεις ποικίλουν, αλλά συνεχίζονται, ιδι-αίτερα στα τμήματα και στις πόλεις πουπλήττονται άμεσα. Παρότι το υπουργείομάλλον θεωρούσε, ότι θα περάσει με τιςμικρότερες δυνατές αντιδράσεις, αφούβγήκε σε περίοδο εξεταστικής και χτυ-πάει πιο ξεκάθαρα περιφερειακές σχο-λές και ΤΕΙ, οι αντιδράσεις των φοιτη-τών ήρθαν να χαλάσουν τα σχέδια τηςκυβέρνησης. Μπορεί οι κινητοποιήσειςνα μην έχουν πάρει ακόμα συνολικότε-ρες μορφές, αλλά είναι τέτοιες, που δεί-χνουν, ότι οι φοιτητές και οι σπουδα-στές δεν θα μείνουν άπραγοι απέναντιστην πολιτική που τους πετάει έξω απότην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Την περίοδο μετά την δημοσίευσητου σχεδίου, τόσο οι σπουδαστές τωνΤΕΙ Θεσσαλονίκης και Σερρών, όσο καιεκείνοι των ΤΕΙ Χαλκίδας, Ιεράπετραςκαι του Ιονίου Πανεπιστημίου, βγήκανστους δρόμους και προχώρησαν σεκινητοποιήσεις για την υπεράσπιση τουδικαιώματός τους στις σπουδές. Οιπρώτες αυτές αντιδράσεις φαίνεται ναξεπερνούν την μαύρη προπαγάνδα τουσυστήματος, που ήθελε να φορτώσειστις πλάτες τους τα προβλήματα τηςεκπαίδευσης που το ίδιο το σύστημα

έχει δημιουργήσει, και να μην χαλινα-γωγούνται με τις υποσχέσεις για τάχααντιμετώπιση υπολειτουργιών και τμη-μάτων χωρίς αντίκρισμα. Είναι ζωτικήςσημασίας για τη νεολαία να αντιληφθεί,ότι αυτό που επιχειρείται είναι η δρα-στική μείωση του κομματιού που θα έχειπρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευ-ση, για την δημιουργία μιας παιδείας-προνόμιο λίγων και εκλεκτών, έτσιώστε το υπόλοιπο κομμάτι της νεολαίαςνα γίνεται πιο εύκολα βορρά στα συμ-φέροντα του ντόπιου και ξένου κεφα-λαίου και να περιφέρεται αδιαμαρτύρη-τα από την ανεργία στην ημιαπασχόλη-ση και στην περιοδική εργασία χωρίςδικαιώματα. Το σύστημα όχι μόνο δενθέλει άλλους πτυχιούχους, αλλά θακάνει τα πάντα, για να φέρει στηνπαραίτηση από τις σπουδές σε όσο τοδυνατόν μεγαλύτερο κομμάτι φοιτητών,ενώ καταργεί τμήματα, αφήνοντας στον«αέρα» τα επαγγελματικά δικαιώματαπου τα πτυχία αυτά εξασφάλιζαν.

Για αυτόν τον λόγο, οι φοιτητές και,συνολικά, η νεολαία πρέπει να συνεχί-σουν τις κινητοποιήσεις τους, να τις κλι-μακώσουν και να τις συνολικοποιήσουν,ανατρέποντας την πολιτική που τουςθέλει σύγχρονους δούλους. Απέναντι σεαυτήν την προσπάθεια, το φοιτητικό καινεολαιίστικο κίνημα θα πρέπει να έρθει

αντιμέτωπο και να ξεπεράσει λογικές(εντός και εκτός σχολών), που όχι μόνοτην ίδια αγωνία δεν έχουν, αλλά προε-τοιμάζουν τις καρέκλες του διαλόγου μετην κυβέρνηση για να παζαρέψουν στιςπλάτες τους το μέλλον τους. Τέτοιεςείναι οι λογικές της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, πουλόγω της κυριαρχίας της στους συλλό-γους των περισσότερων περιφερειακώνιδρυμάτων, έχει αναλάβει να διαχειρι-στεί τις αντιστάσεις των φοιτητών, περ-νώντας μια άποψη αποδοχής της λογι-κής πάνω στην οποία κινείται το σχέδιο«Αθηνά», αλλά με τροποποιήσεις, σπέρ-νοντας αυταπάτες στους σπουδαστές.Στην ίδια λογική βρίσκονται και οι μεγα-λοκαθηγητάδες, οι Πρυτάνεις και οιΠρόεδροι των ΤΕΙ, που δηλώνουνέκπληκτοι από το σχέδιο, μιας και δενείναι αυτό ακριβώς που είχαν συζητήσειμε την κυβέρνηση! Φάνηκε, άλλωστε,και από την ανακοίνωση της συνόδουτους, ότι θα κάνουν ό,τι καλύτερο μπο-ρούν, για να εξασφαλίσουν τα δικά τουςσυμφέροντα και δεν τους ενδιαφέρεικαθόλου για τα κομμάτια εκείνα τηςνεολαίας που θα βρεθούν εκτός σχο-λών. Είναι έτοιμοι, για ακόμα μια φοράνα κάτσουν στο τραπέζι του διαλόγουμε το υπουργείο, για να «εξορθολογι-στεί» το σχέδιο και να παζαρέψουν τομέλλον χιλιάδων φοιτητών.

Στις πλάτες των φοιτητών κινούνταικαι μια σειρά από παράγοντες τουσυστήματος (από βουλευτές και δημάρ-χους μέχρι και την εκκλησία), που προ-σπαθούν να προφυλάξουν τα μικροπολι-τικά τους συμφέροντα, υποσχόμενοιαλλαγές που θα επηρεάζουν κάποιους…άλλους. Περιθώριο αλλαγών φαίνεταινα αφήνει και το υπουργείο, που θαπροσπαθήσει να βρει τις καλύτερεςδυνατές συμμαχίας για να περάσει τασχέδιά του.

Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να έχειξεκάθαρο, πως οι όποιες «αλλαγές» δενπρόκειται να αλλάξουν την ουσία τηςπολιτικής αυτής. Το σύστημα δεν θακάνει εύκολα πίσω από μια πολιτική πουπροωθεί χρόνια τώρα και θα προσπαθή-σει, με κάθε τρόπο, να κόψει όσο τοδυνατόν μεγαλύτερο κομμάτι εισακτέων.Το σχέδιο «Αθηνά» δεν αφορά απλά τηνμια ή την άλλη σχολή, το τάδε ή το δείνατμήμα, αλλά είναι κομμάτι της επίθεσης,που θέλει να καταργήσει μια και καλή τοδικαίωμα στις σπουδές για όλα τα λαϊκάστρώματα και το δικαίωμα στην εργασίαμε επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώ-ματα. Είναι κομμάτι της συνολικότερηςεπίθεσης στον λαό και η νεολαία οφείλεινα βγει στους δρόμους, στο πλευρό τωνεργαζομένων, για την συνολική ανατρο-πή αυτής της πολιτικής.

Οι φοιτητές ενάντια στο σχέδιο «Αθηνά» και τους εκφραστές του συστήματος

ΤΕΙ Θεσσαλονίκης

Μια μάχη που μόλις άρχισε… σε έναν πόλεμο που τέλος δεν έχει!

ΝΕΟΛΑΙΑ 15Σάββατο 23 Φλεβάρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Σύμφωνα με άρθρο της «Καθημερινής»,

φαίνεται πως το συμβούλιο του ΑΠΘ

ετοιμάζει σχέδιο «φύλαξης» του πανε-

πιστημίου στο οποίο, πέρα από τις πειθαρχι-

κές κυρώσεις και τη θέσπιση ακόμη πιο

αυστηρών κριτηρίων για τη διάθεση των

χώρων, προβλέπεται και η αστυνόμευση του

πανεπιστημιακού χώρου από ιδιωτικές εται-

ρίες αστυνόμευσης.

Το μέτρο αυτό έρχεται να προστεθεί σε

μια σειρά παλιότερα μέτρα που όλο και

δυσκολεύουν την πρόσβαση των φοιτητών

στους χώρους των πανεπιστημίων τις ώρες

που δεν έχουν μάθημα. Ήδη μια σειρά από

πολιτιστικές και άλλες ομάδες έχουν προβλή-

ματα με τη λειτουργία τους, καθώς δεν τους

δίνονται χώροι για να εκφραστούν. Ταυτό-

χρονα, στερούνται τα αγωνιζόμενα κομμάτια

του λαού των πανεπιστημιακών χώρων και

του ασύλου που χρησιμοποιούσαν για να

συζητήσουν, να συντονιστούν και να δρά-

σουν.

Αλλά το κυρίαρχο είναι ότι η διοίκηση

του ΑΠΘ θέλει να προλάβει τις φοιτητικές

αντιδράσεις. Τα νέα συμβούλια διοίκησης

που στήθηκαν, όπως οριζόταν από τον νόμο

Διαμαντοπούλου, θα επιβάλουν τα πιο σκλη-

ρά και ταξικά μέτρα στους φοιτητές, φτιά-

χνοντας το πανεπιστήμιο του Μνημονίου. Θα

πετάξουν χιλιάδες στο δρόμο, θα εξατομικεύ-

σουν και θα διαλύσουν τα πτυχία, θα καταρ-

γήσουν κάθε έννοια δημόσιας και δωρεάν

παιδείας.

Σε όλο αυτό είναι σίγουρο ότι αργά ή γρή-

γορα οι φοιτητές θα αντισταθούν, θα προ-

σπαθήσουν να οργανωθούν και να το αντι-

παλέψουν. Γι’ αυτό στήνονται πειθαρχικά

συμβούλια, για μη διανοηθεί κανένας να

σηκώσει κεφάλι. Απονομιμοποιούν τους συλ-

λόγους και τις διαδικασίες τους για να

ξεμπερδεύουν από το φοιτητικό κίνημα. Κλει-

δώνουν τους χώρους και βάζουν μέσα την

αστυνομία, ιδιωτική ή κρατική, για να εμπε-

δώσουν στους φοιτητές ότι δεν μπορούν να τα

βάλουν μαζί τους, να τους κάνουν να φοβη-

θούν και να υποταχθούν σε αυτό που τους

περιμένει.

Αυτή η κίνηση είναι άλλο ένα βήμα για

την ολοκληρωτική κατάργηση του ασύλου,

για την καθυπόταξη των φοιτητών και συνο-

λικά του λαού. Είναι ένα βήμα για την εφαρ-

μογή τής πιο σκληρής πολιτικής μέσα στα

πανεπιστήμια, και οι φοιτητές πρέπει να την

ανατρέψουν. Να εμποδίσουν την υλοποίηση

αυτού του σχεδίου και συνολικά του νόμου

Διαμαντοπούλου μέσα από τους συλλόγους

και την πάλη τους για σπουδές – δουλειά –

ελευθερίες – εθνική ανεξαρτησία.

Προωθείται η αστυνόμευση

στα πανεπιστήμιαΣ

ύμφωνα με το Σχέδιο«Αθηνά», απ' το ΤΕΙ Σερ-ρών οι σχολές που συγ-

χωνεύονται και μεταφέρονταιείναι το Τμήμα Γεωπλ. και Τοπο-γραφίας, το Τμήμα ΠολιτικώνΔομικών Έργων (τα οποία απορ-ροφώνται από το τμήμα ΈργωνΥποδομής της Θεσσαλονίκης), τοΤμήμα Ε.Α.Δ.Σ.Α. (Διακοσμητική)το οποίο απορροφάται ταυτόχρο-να από δύο τμήματα, το ένα στοΚιλκίς και το άλλο στην Καρδί-τσα, και το τμήμα Μηχανολογίαςμε έδρα τη Θεσσαλονίκη καιαυτό. Και όλα αυτά σε συνδυα-σμό με άλλα έξι τμήματα πουέρχονται από το ΤΕΙ Θεσσαλονί-κης και συγχωνεύονται με το ΤΕΙΣερρών.

Στη συνέλευση του ΤΕΙ Σερ-ρών, η οποία έγινε στις 7/2/13,υπερψηφίζεται το πλαίσιο τηςΑνεξάρτητης ΠρωτοβουλίαςΣπουδαστών, το οποίο καταγγέλ-λει εξ ολοκλήρου το ΣχέδιοΑθηνά και καλεί σε εβδομαδιαίακατάληψη του ιδρύματος, κινη-τοποιήσεις και δράσεις τωνσπουδαστών ενάντια στο σχέδιο.

Οι σπουδαστές συγκεντρώνο-νται στον χώρο της ΣΤΕΦ του ΤΕΙΣερρών, όπου καθημερινάκαλούν τον κόσμου του ΤΕΙ σε

συνελεύσεις για τη συνέχιση τωνδράσεων και εκδηλώσεις πουοργανώνουν. Πραγματοποιούνπορεία μέσα στην πόλη των Σερ-ρών καθώς και παρεμβάσεις γιαενημέρωση.

Τη Δευτέρα 11/2 συμμετείχανστη διαδήλωση που κάλεσε τοΑΤΕΙΘ στη Θεσσαλονίκη με πολύδυναμικό μπλοκ. Αναζητούν σύν-δεση με ό,τι κινείται, έτσι έρχο-νται σε επαφή με τους αγρότες,εκφράζοντας συμπαράστασηστον αγώνα τους, και συντονίζο-νται με την Πρωτοβουλία Σπου-δαστών ΤΕΙ της Θεσσαλονίκης,με την οποία οργανώνουν απόκοινού δράσεις, όπως το πανελ-λαδικό κάλεσμα προς όλα τα ΤΕΙ-ΑΕΙ για διαδήλωση ίδια μέρα καιώρα, καθένας στην πόλη του.

Παρ' όλο που η κατάληψησταμάτησε την Παρασκευή 15/2,οι αγώνες και οι προσπάθειεςσυνεχίζονται. Αξιοσημείωτο είναιότι όλα αυτά έγιναν σε ένανχώρο όπου μέχρι πρότινος τηνκυριαρχία είχε αποκλειστικά ηΔΑΠ-ΝΔΦΚ και δεν κουνιότανφύλλο. Αυτό όμως μέχρι που οισπουδαστές αποφάσισαν ναπάρουν την κατάσταση στα χέριατους.

ΤΕΙ Σερρών

Το σύστημα ισοπεδώνει τα πάντα

Οι εκπαιδευτικοί θα αντισταθούν!

Με πολλή καθυστέρηση και μεπολύ «κόπο», βγήκε τελικά εισή-γηση από το ΔΣ της ΟΛΜΕ που

καλεί σε 48ωρη απεργία με πιθανή συνέ-χεια. Η καθυστέρηση του ΔΣ της ΟΛΜΕ -στην οποία βαρύνοντα ρόλο είχαν οιπαλινωδίες της ΔΑΚΕ και η ουσιαστικήπρόθεσή της να μπλοκάρει μαζί με τηΠΑΣΚΕ τα πάντα- έπαιξε το ρόλο της σταχαρακτηριστικά των γενικών συνελεύσε-ων που ακολούθησαν. Οι συνελεύσειςήταν άμαζες και άνευρες και σε αυτές δενεκφράστηκε η έντονη ανησυχία πουυπάρχει διάχυτη στον κλάδο των εκπαι-δευτικών. Χαρακτηριστικό της φάσης τουσυνδικαλιστικού κινήματος των εκπαιδευ-τικών και των διαδικασιών του είναι ότιεκδηλώσεις που έχουν γίνει σε διάφορεςπόλεις, για το ζήτημα της αξιολόγησης,από διάφορα σχήματα της Αριστεράς(ανάμεσα στα οποία και από τις Αγωνιστι-κές Κινήσεις Εκπαιδευτικών), είναι πολύμαζικότερες από τις διαδικασίες γενικώνσυνελεύσεων!

Παρ’ όλα αυτά, δεν πρέπει κανείς ναμπερδεύεται από τα φαινόμενα. Η αντι-λαϊκή λαίλαπα, που ισοπεδώνει τα πάντα,και στην εκπαίδευση, έχει πραγματικάανατινάξει τις όποιες αυταπάτες υπήρχανμια προηγούμενη περίοδο, σε σχέση μετην «ορθολογικοποίηση της εκπαίδευ-σης», με τη δυνατότητα μιας «καλής αξιο-λόγησης», με δυο λόγια, σε σχέση με τιςπραγματικές προθέσεις και επιδιώξειςτου συστήματος. Το ότι αυτή η κατάρρευ-ση των αυταπατών δυσκολεύεται ναδώσει τη θέση της στην ανασυγκρότησητων σωματείων και των συλλογικών δια-δικασιών έχει να κάνει με την προηγούμε-νη χρόνια κυριαρχία δεξιών αντιλήψεωνστο συνδικαλιστικό κίνημα και με τη διά-λυση που αυτή η κυριαρχία έχει επιφέρει.Μια διάλυση που δεν μπορεί να ξεπερα-στεί από τη μια στιγμή στην άλλη.

Ωστόσο, κανείς δεν έχει νόημα να

τοποθετείται σε μια εικονική πραγματικό-τητα. Σε μια πραγματικότητα που θα επι-θυμούσε αλλά δεν υπάρχει. Σε αυτήν,λοιπόν, τη δύσκολη πραγματικότητα,όπως διαμορφώνεται, πρέπει ο καθέναςνα διατυπώσει την πρότασή του για το τιπρέπει και τι μπορεί να γίνει. Όσο μαςαφορά, η προσέγγισή μας βασίζεται σετρεις βασικές εκτιμήσεις:

- Εχουμε τη σταθερή εκτίμηση, ότιο κλάδος των εκπαιδευτικών (αλλά καισυνολικά των εργαζομένων) θα δώσει τημάχη. Παρά τα φαινόμενα, που μπορεί ναμπερδεύουν (όποιον θέλει, μάλλον, ναμπερδευτεί), ίσως όχι τη στιγμή που περι-μένουμε, οι εκπαιδευτικοί δε θα φάνεαμάσητη τη διάλυση της ζωής τους καιτης ζωής των μαθητών τους.

- Είναι επίσης φανερό, ότι η συνδι-καλιστική ηγεσία ΟΛΜΕ-ΔΟΕ δε θέλει καιδεν μπορεί να συγκροτήσει τη μάχη αυτήπολιτικά και οργανωτικά. Περιμένει ναπιαστεί από την πρώτη άμαζη κινητοποίη-ση, για να επιβεβαιώσει την «αυτοεκπλη-ρούμενη προφητεία», ότι ο κόσμος «φταί-ει και δεν τραβάει». Και περιμένει εναγω-νίως ένα νέο ρόλο που θα της δώσει τοσύστημα, έναν ρόλο που θα είναι κάτιπολύ λιγότερο απ΄ό,τι ήταν, στο παρελ-θόν, ο ρόλος του διαμεσολαβητή και,πολύ πιο καθαρά και ωμά, ο ρόλος τηςπέμπτης φάλαγγας του συστήματος μέσαστους εργαζόμενους.

- Εκτιμάμε, τέλος, ότι ο συσχετι-σμός στο ΔΣ της ΟΛΜΕ είναι ασφαλώςτροχοπέδη αλλά ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΟΝΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΟ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ για το ξεδί-πλωμα αγώνων των εκπαιδευτικών. Οιεργαζόμενοι σε διάφορους κλάδους -εδώκαι δεκαετίες- έχουν παλέψει με πολύ χει-ρότερους συσχετισμούς στα ανώτερασυνδικαλιστικά όργανα, πόσο μάλλον,που, σήμερα, αυτές οι συνδικαλιστικέςηγεσίες δε διαθέτουν καμία από την αίγλητου παρελθόντος ούτε και τους μηχανι-

σμούς σύνδεσης με τους εργαζόμενους.Με την έννοια αυτή, ο σκοπός που διακι-νούν διάφορες δυνάμεις της Αριστεράςστην εκπαίδευση «ραντεβού στα συνέδριαγια να αλλάξουν οι συσχετισμοί» αποτελεί«πέταγμα της μπάλας στην εξέδρα» καιαποφυγή της ανάληψης ευθύνης γιακαθήκοντα, στα οποία πρέπει να ανταπο-κριθούμε ΑΜΕΣΑ στο πραγματικό πεδίοδιαμόρφωσης συσχετισμών, δηλαδή στηβάση του κλάδου. Αλλωστε, θα έπρεπε ναέχουν εξαχθεί συμπεράσματα από δεκά-δες περιπτώσεις ΕΛΜΕ και διδασκαλικώνΣυλλόγων, όπου οι διάφορες τάσεις τηςΑριστεράς έχουν απόλυτη πλειοψηφία,αλλά η κατάσταση δεν έχει σοβαρές ποι-οτικές διαφορές από την άποψη της μαζι-κότητας των διαδικασιών και της πραγ-ματικής πολιτικής και οργανωτικήςσυγκρότησης του κλάδου.

Με βάση τις παραπάνω εκτιμήσεις,θεωρούμε, ότι άμεσα τίθενται τα παρακά-τω καθήκοντα για όποιες δυνάμεις πονά-νε την κατάσταση και ενδιαφέρονται γιατην αγωνιστική ανασυγκρότηση του κινή-ματος:

1. Η αποφασιστική στήριξη τηςαπεργίας στις αρχές Μάρτη –αν αυτή τελι-κά αποφασιστεί.

2. Η προσπάθεια συγκρότησηςαπεργιακών επιτροπών και κάθε είδουςεπιτροπών αγώνα (με ή χωρίς τη βούλαΔιοικητικών Συμβουλίων), που θα διεκδι-κήσουν τον αποφασιστικό τους ρόλο στοναπεργιακό αγώνα.

3. Στο βαθμό που επιτευχθεί ησυνέχιση της απεργίας, η προσπάθεια ναπεράσει η πολιτική και οργανωτικήσυγκρότηση του αγώνα σε απεργιακέςεπιτροπές και συγκρότηση κεντρικήςαπεργιακής επιτροπής.

4. Η προσπάθεια συντονισμού απόπρωτοβάθμια σωματεία, χωρίς την ανα-μονή πρωτοβουλιών που δε θα πάρουν οιομοσπονδίες.

5. Το πλαίσιο συσπείρωσης τωνεργαζομένων αλλά και συντονισμούσωματείων πρέπει να είναι πλαίσιοαγώνα και ΟΧΙ πλαίσιο διακυβέρνησηςεκατοντάδων στόχων και κυβερνητικώνμέτρων που θα πάρει η «αριστερή κυβέρ-νηση». Τα ζητήματα και οι στόχοι πάληςπου θεωρούμε, ότι συσπειρώνουν εργα-ζομένους σε μια πραγματική βάση, πουδημιουργούν κοινωνικές συμμαχίες καιπου απαντάνε τα πραγματικά ζητήματαείναι:

- Ανατροπή των μνημονίων, Αντίστασηστην εργασιακή και κοινωνική βαρβαρό-τητα που επιβάλλουν ΕΕ- ΔΝΤ – κεφάλαιοκαι οι κυβερνήσεις τους.

- Δημόσια Δωρεάν Παιδεία για όλους -Όχι στην εκπαίδευση των μνημονίων, τηςφτώχειας, της υποταγής και των ταξικώνφραγμών - Ούτε ένα ευρώ από την τσέπητων γονιών.

- Όχι στην αξιολόγηση – να αποσυρθείτο ΠΔ. Ανατροπή του νόμου για το νέομισθολόγιο – φτωχολόγιο. Όχι στις απο-λύσεις, στη διάλυση των εργασιακώνσχέσεων και στη φοροληστεία. Μόνιμηκαι σταθερή δουλειά με δικαιώματα γιαόλους. Ζωή με αξιοπρέπεια και δικαιώμα-τα για όλους σε δημόσιο και ιδιωτικότομέα!

- Κάτω τα χέρια από τις απεργίες, τιςπολιτικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες.

Σε κάθε περίπτωση, οι ώρες είναι κρί-σιμες. Όσο μας αφορά, θα κάνουμε ό,τιμπορούμε, για να συμβάλουμε στην προ-σπάθεια συγκρότησης των αντιστάσεωνκαι των αγώνων. Στο πλαίσιο αυτό, θακάνουμε τα πάντα, για να μη συνεχίσει ηυποκατάσταση του πραγματικού κινήμα-τος από το εικονικό, για να πάψει η κοι-νοβουλευτικοποίηση του συνδικαλιστικούκινήματος, είτε αυτή γίνεται με δεξιές,είτε με ρεφορμιστικές είτε με ταξικέςκορώνες.

ΔΙΕΘΝΗ16 Σάββατο 23 Φλεβάρη 2013Προλεταριακή Σημαία

Ηδολοφονία του ηγέτη της αντιπο-

λίτευσης Τσοκρί Μπελαΐντ(1),

στις 6 του Φλεβάρη, πυροδοτεί

μαζικές διαδηλώσεις σε όλες τις μεγάλες

πόλεις της Τυνησίας. Η γενική απεργία -

η πρώτη εδώ και 35 χρόνια- στις 8 του

Φλεβάρη μετατρέπει την κηδεία του Μπε-

λαΐντ στην Τύνιδα σε μαχητικό συλλαλη-

τήριο 1,5 εκατομμυρίων Tυνήσιων. Ανοί-

γει ένας νέος κύκλος αναμέτρησης ανάμε-

σα στηω κυβέρνηση συνασπισμού του

Χαμάντι Τζεμπαλί(2) και του λαού της

Τυνησίας.

Αρχικά ο πρωθυπουργός Τζεμπαλί

και στέλεχος του ισλαμικού κόμματος

«Εναχντά» πρότεινε τη σύνθεση νέας

μεταβατικής κυβέρνησης από τεχνοκράτες

για την εκτόνωση της πολιτικής κρίσης.

Κατάφερε ακριβώς το αντίθετο. Το

κυβερνών ισλαμιστικό κόμμα «Εναχντά»,

βλέποντας ότι χάνει κυβερνητικές θέσεις

από μια τέτοια κίνηση, αποφάσισε να

συγκρουστεί ανοικτά μαζί του με το πρό-

σχημα ότι παίρνει αποφάσεις χωρίς την

προηγούμενη συγκατάθεση των εταίρων.

Αλλά και η επίσημη αντιπολίτευση

αντιδρά με ακόμη μεγαλύτερη αποφασι-

στικότητα: «Αυτή η κυβέρνηση δεν έχει

κανένα ρόλο να διαδραματίσει στη χώρα

πλέον. Οφείλουμε να ζητήσουμε την

παραίτησή της και τη σύσταση μiας νέας

κυβέρνησης που θα οδηγήσει τη χώρα στο

υπόλοιπο της μεταβατικής περιόδου»,

δήλωσε ο Χαμά Χαμαμί, εκπρόσωπος της

αντιπολίτευσης. Μετά τη δολοφονία

Μπελαΐντ, τέσσερα κόμματα αποφάσισαν

να αποσυρθούν από το Κοινοβούλιο.

Παράλληλα, για λόγους ασφαλείας, το

Παρίσι αποφάσισε να κλείσουν τα σχο-

λεία που λειτουργούν στην Τυνησία υπό

την αιγίδα της Γαλλίας.

Αυτή η «εν ψυχρώ» δολοφονία, η

στιγμή που έγινε αλλά και τα καθαρά

πολιτικά της κίνητρα έρχoνται να βαθύ-

νουν ακόμα περισσότερο την πολιτική

κρίση που συνοδεύει την πτώση του

καθεστώτος Μπεν Άλι από τον Ιανουά-

ριο του 2011. Ειδικότερα σήμερα που η

Τυνησία βρίσκεται μπροστά σε μεγάλα

πολιτικά γεγονότα: όπως είναι το νέο

σύνταγμα που ετοιμάζει η σημερινή

Βουλή και οι εκλογές σε τρεις μήνες.

Πάντως, αναμένεται να σχηματιστεί

στις επόμενες μέρες μια μεικτή κυβέρνηση

από πολιτικούς και τεχνοκράτες, αφού σε

αυτό συμφωνούν και κόμματα εκτός του

κυβερνητικού συνασπισμού, όπως το

Nida Tounes (το οποίο δημιουργήθηκε

από πρώην στελέχη του Μπεν Άλι) και

διάφορα άλλα μικρότερα κόμματα που

έσπευσαν να προτείνουν τους δικούς τους

«ανεξάρτητους» τεχνοκράτες. Ωστόσο,

ούτε και αυτή η κίνηση δείχνει να έχει

προοπτική εφόσον ο λαός της Τυνησίας

θα εξακολουθεί να διαδηλώνει στους

δρόμους. Και που, όπως όλα δείχνουν,

αυτό πρόκειται να κάνει!

Συγκρινόμενη με τις υπόλοιπες

«ματωμένες» χώρες της αραβικής Άνοιξης,

και μέχρι πριν από μερικούς μήνες, η

Τυνησία θεωρούνταν από κάποιους πολι-

τικούς αναλυτές πρότυπο μετάβασης για

τα καθεστώτα αυτά. Εκτιμούσαν πως εδώ

γινόταν κατορθωτή η ισορροπία ανάμεσα

στα διάφορα μέτωπα που από τη μια

μεριά έχουν τους φανατικούς ισλαμιστές

(σαλαφιστές και άλλους) και από την

άλλη τους «κοσμικούς» όσο και δυτικό-

τροπους πολίτες! Αυτό είναι άλλωστε το

στοιχείο που προβάλλεται έντεχνα και σε

πρώτο πλάνο για όλο τον αραβικό κόσμο.

Είναι πολλοί αυτοί που βλέπουν πως

τα προβλήματα και οι περιπλοκές της

αραβικής Άνοιξης οφείλονται σε αυτούς

που πάνε να «σφετεριστούν τις λαϊκές

αντιδράσεις». Και αυτοί δεν είναι άλλοι

από τους εχθρούς της «ελευθερίας» και

της «δημοκρατίας». Και αυτή η «απειλή»

εντοπίζεται αποκλειστικά στη «βία των

τζιχαντιστών» και στη «διάδοση του

υπερσυντηρητικού ισλαμισμού»! Μια

θεώρηση που όχι απλώς συσκοτίζει την

πραγματική διάσταση του ζητήματος

αλλά και επιχειρεί να τη νομιμοποιήσει

στα έκπληκτα μάτια της «δημοκρατικής»

Δύσης, τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.

Στην προκειμένη περίπτωση των Αμερι-

κανών, των Γάλλων. Γιατί, απλώς, αυτές

οι επεμβάσεις δεν είναι η μια πλευρά του

προβλήματος. Είναι η καρδιά του προβλή-

ματος και στις χώρες αυτές και παντού.

Έτσι λοιπόν η Τυνησία, η πιο κοσμική

από τις χώρες της Βόρειας Αφρικής, ζει

στο ρυθμό αυτής της πολύ συγκεκριμένης,

ακραίας όσο και τεχνητής «απειλής».

Έχει ίσως σημασία να καταδειχτεί, πριν

γίνει στόχος και τελικά εκτελεστεί ο Τσο-

κρί Μπελαΐντ, σε τι στόχευε ο πολιτικός

του λόγος και ποιους ενόχλησε η δράση

του. Είναι γεγονός πως συνέδεε με πολύ

συγκεκριμένο τρόπο τις εξελίξεις στη

Τυνησία με αυτές στη Συρία: «Τα τζαμιά

της Τυνησίας είναι ανοικτά στους κατό-

χους της βίας, η Τυνησία μετατρέπεται σε

αγορά για τους αμερικανο-σιωνιστές

εγκληματίες που χειραγωγούν τους νέους

μας για να τους στείλουν στη

Συρία και να υπερασπιστούν

ένα σχέδιο που δεν είναι δικό

τους», είχε δηλώσει σε τηλεο-

πτική συνέντευξη. «5.000 νέοι

Τυνήσιοι και άλλων εθνικοτή-

των εκπαιδεύονται για να

σταλεί ένα μέρος τους στη

Συρία και το άλλο μέρος να

αξιοποιηθεί στην Τυνησία».

Και όλα αυτά φυσικά όχι μόνο

με τη φροντίδα των ξένων

μυστικών υπηρεσιών, αλλά

και την αρωγή της άρχουσας

τάξης της Τυνησίας.

Τελικά, το σημερινό πολιτι-

κό αδιέξοδο στην Τυνησία και

η παραπέρα όξυνση που προ-

καλεί η δολοφονία του Τσοκρί

Μπελαΐντ δεν αντικατοπτρί-

ζουν μόνο τη δυσκολία της

άρχουσας τάξη της Τυνησίας

και των πολιτικών της εκφρα-

στών στο σχηματισμό μιας

κυβέρνησης με επαρκή νομιμό-

τητα για την προώθηση των

όποιων αντιλαϊκών επιλογών

τους. Αντανακλούν και τη

δυναμική των γενικότερων

εξελίξεων στην περιοχή, που

κάτω από την παρέμβαση του λαϊκού

παράγοντα τείνουν να πάρουν απρόβλε-

πτες κατευθύνσεις.

Χ.Β

ΣΗΜ. 1: Ο Τσοκρί Μπελαΐντ (ChokriBelaïd) ήταν ο γενικός γραμματέας τουΕνιαίου Κόμματος των Πατριωτών Δημο-κρατών, το οποίο αυτοπροσδιορίζεταιως μαρξιστικό και παναραβικό. Ήτανεπίσης μια από τις ηγετικές φυσιογνω-μίες του Λαϊκού Μετώπου, ενός αριστε-ρού συνασπισμού που περιελάμβανε τοΕργατικό Κόμμα (PT, προηγουμένως τοPCOT).

ΣΗΜ. 2: Η κυβέρνηση συνασπισμού,με τον Χαμάντι Τζεμπαλί στη θέση τουπρωθυπουργού, είναι ένας συνασπισμόςανάμεσα στο ισλαμικό «Εναχντά», τοΚογκρέσο για τη Δημοκρατία (CPR) καιτο σοσιαλδημοκρατικό «Ετακόλ». Τηνπερίοδο των εκλογών για τη ΣυντακτικήΣυνέλευση τον Οκτώβριο του 2011, μετην αποχή στο 50% των εγγεγραμμένωνστους εκλογικούς καταλόγους, η «Ενα-χντά», ο κύριος εταίρος του συνασπι-σμού, συγκέντρωσε το 37% των ψήφωνκαι οι άλλοι εταίροι του συνασπισμούπήραν: το CRP 8,7% και το «Ετακόλ» 7%.

ΠΡΟΒΟΛΕΣ

Ως συνήθως, χρειάζεται μια καλή σπίθα, για νααρπάξει φωτιά ένα εύφλεκτο πεδίο. Το δεύ-τερο ήταν από καιρό έτοιμο στην δοκιμαζόμε-

νη για χρόνια κοινωνική πλειοψηφία της Βουλγαρίας.Η σπίθα δεν ήταν η αύξηση του ηλεκτρικού ρεύματοςκατά 13% τουλάχιστον, τον περασμένο Ιούλη. Τότε–όπως και σε όλη την Βαλκανική- έχει πολύ ζέστη.Όταν, όμως, ήρθαν οι πρώτοι χειμωνιάτικοι λογα-ριασμοί, έγινε το «σώσε». Χιλιάδες οργισμένοι Βούλ-γαροι ξεχύθηκαν στους δρόμους στην πρωτεύουσααλλά και σε μεγάλες πόλεις, όπως η Βάρνα, το Πλόβ-ντιβ, το Μπλαγκόεβγκραντ και αλλού. Από τις τιμέςτου ρεύματος, πέρασαν σε αιτήματα για επανεθνικο-ποίηση των εταιριών ηλεκτρικού και, σε λίγα εικοσι-τετράωρα, φτάσανε να ζητάνε την ανατροπή τηςκυβέρνησης του δεξιού Μπόικο Μπορίσοφ. Οι βούλ-γαροι διαδηλωτές, που κάτι παραπάνω ξέρουν από

εμάς, δεν σταμάτησαν να εξισώνουν την κυβέρνησημε την μαφία. Ο βούλγαρος πρωθυπουργός είναι,στην κυριολεξία, η προσωποποίηση αυτού του ευα-γούς θεσμού, που κυβερνά την χώρα αδιάλειπταύστερα από την ανατροπή του εξαϋλωμένου σοσιαλι-σμού. Τελικά, και στην Βουλγαρία, η ιστορία δενμπήκε στην κατάψυξη και οι λαϊκές μάζες δεν εκπαι-δεύτηκαν επαρκώς στην απάθεια και την υποταγή. Ητελευταία διαπίστωση έχει ευρύτερη σημασία καιείναι ένα μήνυμα με πολλούς παραλήπτες, και εκτόςτων βουλγαρικών συνόρων.

Οι κυβερνήσεις της Βουλγαρίας τεμάχισαν και πού-λησαν τον κλάδο της ηλεκτρικής ενέργειας σε τρειςεταιρίες, μια τσέχικη και δύο αυστριακές. Εφάρμοσαναπόλυτα και κατά γράμμα τις συνταγές της Ευρωπαϊ-κής Ένωσης, του ΔΝΤ και των φιλελεύθερων οικονο-μολόγων. Τώρα, δρέπουν τους καρπούς της πολιτικήςαυτής, στην κυριολεξία. Ντομάτες, αυγά και πέτρεςέριχναν οι χιλιάδες διαδηλωτές στους αστυνομικούςκαι στα κρατικά κτίρια ενώ ο Υπουργός Ενέργειας την

γλίτωσε με μερικές χιονόμπαλες. Με 350 ευρώ μέσομηνιάτικο μισθό, μια ανεργία να επιμένει και να σκαρ-φαλώνει στο 12% τον φετινό Γενάρη (επιστημονικό«μυστήριο» με τέτοιο καλό επενδυτικό κλίμα!) και μιαφτώχεια να τυλίγει εκατομμύρια απεγνωσμένους βούλ-γαρους, δεν είναι περίεργο, που η σπίθα έγινε πυρκα-γιά. Περίεργο είναι, πως υπήρξε τέτοια καθυστέρηση.

Ο Μπορίσοφ έσπευσε να παραιτήσει εαυτόν καιτην κυβέρνηση του, με μια μνημειώδη δήλωση από-λυτης υποκρισίας. Και την Πέμπτη, το βουλγαρικόκοινοβούλιο έκανε, με ομοφωνία σχεδόν, δεκτή τηνπαραίτηση. Αν κρίνουμε από τις πρώτες αντιδράσειςτων κομμάτων της αντιπολίτευσης, η χώρα οδηγείταιπλησίστια σε πρόωρες εκλογές. Μένει να δούμε, ανο ελιγμός του καρατέκα με την μαύρη ζώνη θα τονβοηθήσει να παραμείνει στο πολιτικό παιγνίδι. Όσοαφορά την ριζοσπαστικοποίηση του βουλγάρικου λαϊ-κού κινήματος, πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι. Οι λαοί,αργά ή γρήγορα, βρίσκουν τον δρόμο τους και τουςδρόμους.

Ξεσηκωμός ηλεκτροσόκ

Τυνησία: Δύο χρόνια μετά, η λαϊκή πάλη συνεχίζεται

ΔΙΕΘΝΗ 17Σάββατο 23 Φλεβάρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Σάρευ, Βρετανία

Ηογδόντα ενός χρονών ΓκλόριαΦόστερ, στο πλούσιο, μεσοαστικόBanstead στο ανατολικό Σάρεϋ, όπου

ζούσε, είχε κάνει ό,τι ήταν δυνατόν, για ναέχει μια ασφαλή και αξιοπρεπή ζωή σταστερνά της. Χήρα από νωρίς και άκληρη, ηΦόστερ, πέρα από τις οικονομίες της, είχε

αγοράσει ένα σπίτι, αξίας τουλάχιστον διακο-σίων χιλιάδων λιρών, σε αυτήν την περιοχή,που συνορεύει με το μητροπολιτικό Λονδίνο,και έπαιρνε μια καλή σύνταξη από τότε πουσταμάτησε να δουλεύει ως γραμματέας στηνπολυεθνική Shell. Γεννημένη στην Ινδία, ηΦόστερ δούλεψε για την εταιρία στην Νιγηρίαγια χρόνια, πριν επιστρέψει στα κεντρικά στοΛονδίνο. Δραστήρια και κοινωνική, ήταν γνω-στή για την αγάπη της για το γκολφ και επέ-μεινε να πηγαίνει στο γήπεδο, ακόμη και ότανάρχισαν τα πρώτα προβλήματα υγείας. Μόνοόταν την επισκέφθηκε η άνοια, απομονώθηκεκαι επέλεξε να κάνει ένα ακριβό συμβόλαιομε μια ιδιωτική εταιρία βοήθειας στο σπίτι,την Carefirst24. Το καλό εισόδημα και η περι-ουσία της δεν της επέτρεπαν ενίσχυση από τιςδημοτικές υπηρεσίες και από την άλλη, δενήθελε να πάει σε γηροκομείο. Αν και οι τέσ-σερις καθημερινές επισκέψεις των υπαλλή-λων της Carefirst24 ήταν χρονομετρημένες μετσιγκουνιά και η φροντίδα τυπική, η Φόστερακόμα και όταν «έπεσε» στο κρεβάτι, διατη-ρούσε ένα σχετικά καλό επίπεδο διαβίωσης.Αυτά μέχρι την 15η του φετινού Γενάρη.Εκείνη την ημέρα, η αστυνομία και η υπηρε-σία μετανάστευσης έκαναν έφοδο στα κεντρι-κά γραφεία της Carefirst24 στο Sutton. Εκεί,επιβεβαίωσαν τις πληροφορίες που είχαν,πως η επιχείρηση απασχολούσε αδήλωτουςμετανάστες και διέταξαν το κλείσιμο της. ΗCarefirst24 είχε, παράλληλα, σύμβαση με τηνκομητεία του Σάρει, για να εκτελεί το δημοτι-κό πρόγραμμα βοήθειας στο σπίτι για ηλικιω-

μένους και ανήμπορους. Παρά το γεγονόςπως οι ελεγκτές και οι υπεύθυνοι της επιχεί-ρησης ενημέρωσαν αυθημερόν τις αρχές τηςκομητείας για την διακοπή των εργασιών της,το όνομα και η διεύθυνση της Φόστερ παρα-πέσανε. Εννέα ημέρες μετά, ανακάλυψαν τηνδύστυχη συνταξιούχο, ημιθανή από ασιτία,

αφυδάτωση και σηψαιμία. Η Γκλό-ρια Φόστερ άφησε την τελευταίατης πνοή λίγο μετά, στο νοσοκο-μείο του Epsom. Στο σπίτι και στοδωμάτιο, όλα ήταν όπως τα άφησεη τελευταία υπάλληλος τηςCarefirst24.

Τουλάχιστον διακόσιες χιλιάδεςείναι οι εργαζόμενοι στις ιδιωτικέςεταιρίες βοήθειας στο σπίτι σε όλητην χώρα, οι πιο πολλοί μετανά-στες, και ο μέσος μισθός τους είναιπολύ χαμηλότερος από τον κατώ-τατο. Πληρώνονται με βάση χρο-νομετρημένες επισκέψεις, δενυπολογίζεται ο χρόνος μετακίνη-σης τους και η εντατικοποίησηείναι ανυπέρβλητη. Το 73% τωνεπισκέψεων διαρκούν λιγότεροαπό μισάωρο και το 28% πιο λίγοαπό ένα τέταρτο της ώρας. Μετα-φέροντας, μέσω συμπράξεων,εισοδηματικών αποκλεισμών καιτης κρατικής υποχρηματοδότη-σης, την βοήθεια των ηλικιωμένων

στον ιδιωτικό τομέα, οι βρετανικέςκυβερνήσεις πέτυχαν να δημιουρ-γήσουν μια επαίσχυντη κατάσταση,όπως έγραφε με αγανάκτηση οΓκάρντιαν πριν ένα χρόνο. Τουλά-χιστον τρεις στις δέκα ιδιωτικέςεταιρίες δεν ανταποκρίνονται στιςστοιχειώδεις προδιαγραφές καιστην ασφαλή διαχείριση των φαρ-μάκων.

Δυο εκατομμύρια άνθρωποι τηςτρίτης ηλικίας έχουν ανάγκη υποστήριξηςσήμερα στην Βρετανία. Οκτακόσιες χιλιάδεςαπό αυτούς δεν παίρνουν καμία κρατική ενί-σχυση και ο αριθμός αυτών που βρίσκονταιστις λίστες μειώνεται συνεχώς, εξαιτίας τωνεισοδηματικών κριτηρίων και των περικο-πών. Για το 2012, η κυβέρνηση έδωσε 7,3 διςλίρες, ποσό ίδιο με αυτό του 2011, παρ’ ότι οιανάγκες αυξάνονται κάθε χρόνο. Το αποτέλε-σμα αυτής της πολιτικής είναι να μειωθούν οιθέσεις κατά διακόσιες χιλιάδες τα τελευταίαπέντε χρόνια. Έτσι, μπορεί να εξηγηθεί, πώςπάνω από σαράντα χιλιάδες ηλικιωμένοι τονχρόνο αναγκάζονται να πουλάνε ή να υποθη-κεύουν τα σπίτια τους, για να μπορούν νααγοράσουν οικιακή βοήθεια ενώ πολλοί άλλοιαντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα διατρο-φής και θέρμανσης.

Ο τραγικός θάνατος της Γκλόρια Φόστεραναζωπύρωσε την διαμάχη στην χώρα σχετι-κά με τις πολιτικές στον συγκεκριμένο τομέα.Αντιμετωπίζοντας μια ραγδαία γήρανση τουπληθυσμού της, η Βρετανία έχει οδηγηθείστην ουσία στην σπαρτιατική λύση του Καιά-δα. Και η κομητεία του Σάρευ, που περηφα-νεύεται πως είναι μια από τις πλούσιες στηνχώρα, έδρα περιώνυμων πολυεθνικών εται-ριών και χρηματοπιστωτικών οίκων, σοκαρί-στηκε, όταν ανακάλυψε πως ο Καιάδας μπο-ρεί να βρίσκεται στα σπλάχνα της.

Τον «Αθέατο Κόσμο» γράφει ο Δημήτρης Παυλίδης

ΔΙΑΒΑΣΤΕ περισσότερα για το τραγικό γεγονός σεwww.getsurrey.co.uk/news/s/2128441_brotherinlaws_tribute_to_woman_left_to_starve και την έκθεσητης Demos για λογαριασμό της WRVS για την γήραν-ση στην Ευρώπη, στην οποία αποτυπώνεται η ευά-λωτη και εν πολλοίς τραγική κατάσταση των ηλικιω-μένων στην Βρετανία. www.wrvs.org.uk/Uploads/Documents/Reports and Reviews/ageing_across_europe_may24_ 2012. pdf

Καιάδας για τους ηλικιωμένους

Αθέατος

Κόσμος

Με κέρδη μπήκε το έτος του φιδιού στο χρηματιστήριοχρυσού και αργύρου του Χονγκ Κονγκ στην πρώτησυνεδρίαση του νέου σεληνιακού έτους. Την τιμητική

τους είχαν τα «λάι σι», τα κόκκινα πακέτα με τυχερό χρήμα.Ολόκληρη η αίθουσα ντυμένη στα κόκκινα-πορφυρά με τιςαπαστράπτουσες κινέζικες χρυσές επιγραφές, τα έντονα σημά-δια του πλούτου και της ευμάρειας…

Προς τι αυτή η «ρέντα» των αγορών χρυσού;

Σύμφωνα με στοιχεία που διαθέτει το Παγκόσμιο ΣυμβούλιοΧρυσού, στη διάρκεια του 2012 οι κεντρικές τράπεζες πρόσθε-σαν στο θησαυροφυλάκιό τους 534,6 μετρικούς τόνους, ημεγαλύτερη ποσότητα που έχει καταγραφεί μετά το 1964 καιαντιπροσωπεύει το 12% της συνολικής ζήτησης χρυσού μέσαστο 2012. Η Ρωσία δε, χώρα που φιλοξένησε την πιο πρόσφα-τη συνεδρίαση των G20, έχει υπερδιπλασιάσει τις ποσότητεςχρυσού σε σχέση με την προηγούμενη δεκαετία, αγοράζοντας570 τόνους. Ο βουλευτής του κόμματος Ενωμένη Ρωσία Γιεβγέ-νι Φιοντόροφ δήλωσε ότι «όσο περισσότερο χρυσό διαθέτει μιαχώρα τόσο μεγαλύτερη είναι η ανεξαρτησία που εξασφαλίζειστην περίπτωση μιας καταστροφής που θα πλήξει το δολάριο,το ευρώ, τη στερλίνα και τα άλλα αποθεματικά νομίσματα». Γιατο καλό της ανθρωπότητας (ή μήπως όχι;) τα θραύσματα τουαστεροειδούς δεν συνέπεσαν με τη σύνοδο.

Παρ’ όλες αυτές τις δυσοίωνες δηλώσεις και εκτιμήσεις, ησύνοδος των G20 προσπάθησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις(sic) που έχουν δημιουργηθεί παγκόσμια περί νομισματικούπολέμου. Ο γνωστός –για τις δηλώσεις που αφορούν τη χώραμας και το μνημονιακό πρόγραμμα μετά τη «διόρθωση» τουλάθος πολλαπλασιαστή- εκπρόσωπος του ΔΝΤ Τ. Ράις, απα-ντώντας σε σχετική ερώτηση, δήλωσε ακόμη πως «οι δικές μαςεκτιμήσεις δεν καταδεικνύουν σημαντικές αποκλίσεις από τηνπραγματική αξία των νομισμάτων».

Όλοι συνιστούσαν –προ της πραγματοποίησης της συνόδου-αυτοσυγκράτηση και αυτοπειθαρχία στις δηλώσεις για τα νομί-σματα. Όπως ο αντιπρόεδρος της ΕΚΤ και ο υπουργός Οικονο-μικών της Ρωσίας που τόνισε πως οι εκπρόσωποι των χωρώντων G20 θα ταχθούν αυτονόητα στο κοινό ανακοινωθέν «υπέρτων συναλλαγματικών ισοτιμιών που καθορίζονται από τις αγο-ρές». Είπε ακόμα πως «θα πρέπει να υπάρχει ανταγωνισμόςμεταξύ των χωρών και όχι μεταξύ των νομισμάτων». Τώραμάλιστα…

Ο Πούτιν φρόντισε βέβαια ως οικοδεσπότης να καταχεριά-σει και λίγο τους φιλοξενούμενούς του, αναφερόμενος «σεπολιτικές που οξύνουν την κρίση». Μάλλον διπλή η καραμπό-λα, τόσο ως προς τις υποτιμητικές κινήσεις των Αμερικάνωνόσο και ως προς τους Ευρωπαίους με τους οποίους τελευταίααρχίζουν να υπάρχουν σημάδια «εκνευρισμού» στις εκατέρω-θεν σχέσεις.

Όμως η συναίνεση και η ομοθυμία του 2009, όταν λίγο μετάτην κρίση οι βασικές χώρες των G20 συμφώνησαν για τα απόκοινού μέτρα αντιμετώπισης της κρίσης, έχει παρέλθει μάλλονανεπιστρεπτί.

Με τους χρηματιστηριακούς δείκτες να βρίσκονται κοντάστα ιστορικά υψηλά τους (πράγμα δύσκολο να εξηγηθεί και ναγίνει αποδεκτό από τους αναλυτές) και από την άλλη τις οικο-νομίες να κατηφορίζουν τον ολισθηρό δρόμο της ύφεσης, όλαείναι πιθανά. Ακόμα και ένα καινούργιο σκάσιμο της φούσκας.Που αυτή τη φορά θα περιλαμβάνει και το κρατικό χρέος.Μέχρι τότε κάθε χώρα θα ανοίγει τους δικούς της υποτιμητι-κούς αποσυμπιεστές. Φυσικά μιλάμε για χώρες ανεξάρτητες.

Τυπικά και το 2009 η ισοτιμία δολαρίου-ευρώ ήταν ίδια μετη σημερινή. Οι αντοχές όμως των οικονομιών –ειδικά τηςευρωζώνης-ήταν μεγαλύτερες και με περισσότερα «καύσιμα».Ήδη το ανατιμημένο ευρώ προκαλεί αναταράξεις και αντιθέσειςστον περίφημο γαλλογερμανικό άξονα που όλο και λυγίζει υπότο βάρος τους.

Για να επανέλθουμε στον χρυσό, μεγάλες επενδυτικές τρά-πεζες έχουν προβλέψει την κάμψη του ανοδικού κύκλου τηςτιμής του χρυσού μέσα στο νέο σεληνιακό «έτος του φιδιού».Μια νέα κούρσα υποτιμήσεων μπορεί να απομακρύνει τουςεπενδυτές από το συνάλλαγμα. Ο χρυσός, εξ άλλου, «μας φέρ-νει πιο κοντά». Ή μήπως είναι το σημάδι της πιο έντονης καιπαρατεταμένης απομάκρυνσης;

ΥΓ.: Σε παλιότερο «Οικονοκόσμο» είχαμε γράψει –αντιγρά-

φοντας φυσικά από σχετικές αναλύσεις- πως εκτεινόμενο το

συνολικό παγκόσμιο (κρατικό-ιδιωτικό) χρέος στο διάστημα και

υποδιαιρεμένο σε σεντς θα ξεπερνούσε τα όρια του ηλιακού μας

συστήματος. Εκεί μάλλον συναντά τους επικίνδυνους αστεροει-

δείς…

Το έτος του φιδιού

ΟΙΚΟΝΟΚΟΣΜΟΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ18 Σάββατο 23 Φλεβάρη 2013Προλεταριακή Σημαία

Εκλεισαν ήδη πάνω από 3 βδομάδες

οι αγροτικές κινητοποιήσεις. Στο

διάστημα αυτό στήθηκαν μπλόκα

από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη και κινη-

τοποιήθηκαν εκατοντάδες αγρότες.

Όμως, παρά την «πανελλαδικότητα» των

μπλόκων, αυτά υπολείπονται και σε

αριθμό και σε μαζικότητα από παλιότε-

ρες αγροτικές κινητοποιήσεις. Ακόμα και

στο μπλόκο της Νίκαιας, που είναι το πιο

μαζικό, με συγκεντρωμένα πάνω από

χίλια τρακτέρ, και το οποίο έγινε από

αγρότες των Θεσσαλικών νομών, η μαζι-

κότητα δεν ξεπερνά παλιότερες κινητο-

ποιήσεις. Σε αυτό παίζουν ρόλο τόσο η

πολιτική συγκυρία, όσο και το επίπεδο

συγκρότησης του αγροτικού κινήματος.

Και κυρίως οι ανεπάρκειες της αριστεράς

«μας».

Όπως ξαναγράψαμε στην ΠΣ, αυτές

οι κινητοποιήσεις δεν ξέσπασαν εξαιτίας

κάποιου συγκυριακού και «επίκαιρου»

προβλήματος αλλά πατάνε πάνω σε ένα

σύνολο προβλημάτων που δημιουργεί η

αντιαγροτική πολιτική κυβέρνησης και

ΕΕ. Προβλήματα που έχουν σχέση με την

άμεση επιβίωση της φτωχομεσαίας αγρο-

τιάς. Με βάση αυτό το οξυμένο πρόβλη-

μα επιβίωσης, που αντιμετωπίζουν χιλιά-

δες αγροτικές οικογένειες, διαμορφώθη-

καν και ιεραρχήθηκαν τα αιτήματα των

τωρινών κινητοποιήσεων. Αιτήματα για

αφορολόγητο αγροτικό πετρέλαιο (όπως

έχουν ήδη οι εφοπλιστές), για φτηνό

αγροτικό ρεύμα, για αποζημιώσεις στις

ζημιές της αγροτικής παραγωγής κλπ.

Αιτήματα, δηλαδή, που μειώνουν το

κόστος παραγωγής και επιτρέπουν στο

φτωχό αγρότη να μείνει στα χωράφια

του, να μπορεί να τα καλλιεργήσει, να

μπορεί να έχει ένα ελάχιστο εισόδημα

για να ζήσει την οικογένειά του. Αιτήμα-

τα ανακούφισης και επιβίωσης της φτω-

χομεσαίας αγροτιάς, αιτήματα αντίστα-

σης. Αυτά τα αιτήματα υιοθέτησε και

επέβαλλε «από τα κάτω» ο αγροτόκο-

σμος, παραμερίζοντας και υποβαθμίζο-

ντας άλλα που παραπέμπουν σε… «αντε-

πιθέσεις» και κομματικούς σχεδιασμούς

όπως «παραγωγικοί συνεταιρισμοί»,

«αφορολόγητο αγροτικό εισόδημα μέχρι

40.000 €», «ΕΛΓΑ κρατικός φορέας»,

κλπ. Και αυτά κυριάρχησαν και «χρωμά-

τισαν» τις κινητοποιήσεις, παρότι από

διάφορες πλευρές έγινε και γίνεται προ-

σπάθεια να αναδειχτούν άλλα αιτήματα,

όπως για «διατροφικά μοντέλα», «παρα-

τηρητήρια τιμών», «εξυγίανση κυκλώμα-

τος εμπορίας», «βιολογικές γεωργίες»,

«εθνικά σχέδια ολοκληρωμένης αγροτι-

κής ανάπτυξης» κλπ.

Από την αρχή των κινητοποιήσεων, η

κυβέρνηση ξεκαθάρισε, ότι δεν πρόκειται

ούτε στο ελάχιστο να λοξοδρομήσει από

τις μνημονιακές «ράγες». Είμαστε σε

«δημοσιονομικό καλαπόδι», δηλώνει

δεξιά και αριστερά ο υφυπουργός Αγρο-

τικής Ανάπτυξης, Χαρακόπουλος. Κάτω,

όμως, από την πίεση των αγροτικών κινη-

τοποιήσεων, που εξαπλώθηκαν και

κυρίως κάτω από το φόβο, μήπως τα

αγροτικά μπλόκα πυροδοτήσουν γενικό-

τερες λαϊκές κινητοποιήσεις, η κυβέρνηση

ανακοίνωσε «δέσμη μέτρων». Στόχος της

είναι να εκτονώσει και να αποπροσανα-

τολίσει τους αγρότες. Τα μέτρα που ανα-

κοίνωσε δεν απαντούν στο βασικό και

οξυμένο πρόβλημα επιβίωσης των αγρο-

τών, είναι, αντίθετα, στάχτη στα μάτια

και αποτελούν εμπαιγμό για τη φτωχομε-

σαία αγροτιά.

Αφορολόγητο πετρέλαιο, για να μειω-

θεί το κόστος παραγωγής, ώστε να μπο-

ρούν να καλλιεργήσουν, ζητάνε οι αγρό-

τες. Αντί γι’ αυτό, η κυβέρνηση μειώνει

την επιστροφή του ΕΦΚ στο πετρέλαιο

και το μόνο που «υπόσχεται» είναι, ότι η

μείωση της επιστροφής μπορεί να είναι

και μικρότερη, αν… ο καλός καιρός βοη-

θήσει και περισσέψουν κονδύλια από το

«επίδομα θέρμανσης»!

Να μην μειωθεί η επιστροφή ΦΠΑ από

το 11% στο 6%, ζητάνε οι αγρότες και η

κυβέρνηση «υπόσχεται», ότι θα τους μοι-

ράσει όσα καταφέρει να μαζέψει από την

σύλληψη της παράνομης φοροκλοπής

ΦΠΑ που κάνουν ορισμένοι αγρότες!

Να μην αυξηθούν τα όρια συνταξιο-

δότησης στα 67, ζητάνε οι αγρότες και η

κυβέρνηση αυτό που τους «υπόσχεται»

είναι να παραταθεί η «πρόωρη συνταξιο-

δότηση» για… 3.700 συνταξιούχους και

μόνο!

Παράλληλα με τις υποσχέσεις, η

κυβέρνηση προσπαθεί να διασπάσει το

αγροτικό μέτωπο, είτε ικανοποιώντας

επιμέρους τοπικά αιτήματα που δεν έχουν

σχέση με τον προϋπολογισμό και τις μνη-

μονιακές υποχρεώσεις της (π.χ. να πληρω-

θούν οι ροδακινοπαραγωγοί από τις

ιδιωτικές επιχειρήσεις που παρέδωσαν το

προϊόν τους) είτε στήνοντας επιλεκτικές

συναντήσεις και διαπραγματεύσεις με

συγκεκριμένα κομμάτια αγροτών. Και

επειδή οι αγρότες δεν είναι εργαζόμενοι ή

ναυτεργάτες, για να μπορούν να επιστρα-

τευτούν, καλού-κακού παρατάσσει και

τα ΜΑΤ απέναντι σε κάθε αγροτικό

μπλόκο που στήνεται, στέλνει αγρότες

στα αγροτοδικεία (12 στη Λαμία κ.ά.) και

προσπαθεί με κλομπ και χημικά να χτυ-

πήσει τον αγώνα τους, όπως στις Σέρρες,

στη Νίκαια και αλλού.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ δηλώνει συμπαρα-

στάτης στον αγώνα των αγροτών, βου-

λευτές του επισκέπτονται τα μπλόκα και

στη Βουλή, ως «υπεύθυνη αξιωματική

αντιπολίτευση», ζήτησε «προ ημερησίας

διάταξης συζήτηση» για τα προβλήματα

του αγροτικού κόσμου. Βέβαια, εν μέσω

κινητοποιήσεων, ο Τσίπρας στον Ορχομε-

νό «ανακάλυψε», ότι «και οι αγρότες

έχουν ευθύνες για τη σημερινή κατάστα-

ση»! Και βέβαια, στη γραμμή του «κινημα-

τικού κυβερνητισμού», παραπέμπει την

ικανοποίηση των αγροτικών αιτημάτων

στην «αλλαγή της μνημονιακής συνταγής»

(λόγω «λάθους πολλαπλασιαστή» βεβαί-

ως βεβαίως), στην «ακύρωση-επαναδια-

πραγμάτευση των μνημονίων», στην

«κυβέρνηση της αριστεράς» (με τις πλάτες

του ΔΝΤ και του Ομπάμα!), στις εκλογές…

«Ψηφίστε μας»! Μια γραμμή διαλυτική

για το κίνημα και υπονομευτική για τον

αγώνα των αγροτών.

Το ΚΚΕ, κυρίως μέσω του μπλόκου

της Νίκαιας, όπου παίζει καθοριστικό

ρόλο, υιοθέτησε μια πολιτική χαμηλής

αντιπαράθεσης με ελεγχόμενες

«κόντρες» και ακτιβισμούς που εξυπηρε-

τούσαν κυρίως την κομματική του προ-

βολή και συσπείρωση. Περιόρισε την

αγροτική κινητοποίηση σε μια γενική

διαμαρτυρία «ανάδειξης» και «κατα-

γραφής» των αγροτικών προβλημάτων,

παρά την προέβαλλε ως μια αντιπαράθε-

ση διεκδίκησης και σύγκρουσης με την

κυβέρνηση και τους μηχανισμούς της.

Αυτές τις τρεις βδομάδες, οι αγρότες στη

Νίκαια έδωσαν έναν άνισο αγώνα,

χωρίς όρους μαζικού κινήματος, χωρίς

στόχους πάλης και προοπτική κλιμάκω-

σης. Ο Μπούτας, όπου βρεθεί και όπου

σταθεί, δηλώνει, ότι «εμείς δεν κλείνου-

με τους δρόμους»! Με την τακτική του

«μπλόκου-μη μπλόκου», οδήγησε στο

φυλλορρόημα και στην απομαζικοποίη-

ση της Νίκαιας, με τους αγρότες να είναι

«επισκέπτες» στα μπλόκα και να παρα-

κολουθούν από τα κανάλια την εξέλιξη

του αγώνα. Το παναγροτικό-παλλαϊκό

συλλαλητήριο που έπρεπε να γίνει στο

μπλόκο από τις πρώτες μέρες του αγώνα,

ώστε να σπάσει στη πράξη η κυβερνητι-

κή απαγόρευση και να βγουν τα τρα-

κτέρ στην εθνική, έγινε μετά από τρεις

βδομάδες (!), στην πανεργατική απεργία

της 20 Φλεβάρη, και βασικά για να προ-

παγανδίσει το ΚΚΕ τη «λαϊκή συμμαχία

εργατιάς-αγροτιάς» (διάβαζε ΠΑΜΕ-

ΠΑΣΥ), παρά για να πιεστεί η κυβέρνη-

ση και να παλευτούν τα αγροτικά αιτή-

ματα. Κλιμάκωση ή «αγωνιστική»

αυλαία;

Οι αγρότες δίνουν ένα δύσκολο

αγώνα. Είναι αγώνας δίκαιος, που έχει

τη συμπαράσταση όλων των κομματιών

του λαού. Και ο αγώνας αυτός βρίσκεται

σε κρίσιμο σημείο. Ήδη κάποια μπλόκα

έσπασαν και ήδη κάποια «κέντρα

αγώνα» και «συντονιστικές», χωρίς να

ικανοποιηθεί κανένα από τα βασικά

τους αιτήματα, έδωσαν το επόμενο

«αγωνιστικό ραντεβού» στην επέτειο

του Κιλελέρ! Από τέτοια «αγωνιστικά

ραντεβού» έχει χορτάσει η φτωχομεσαία

αγροτιά τα τελευταία χρόνια. Το μόνο

που καταφέρνουν είναι να σπέρνουν την

απογοήτευση και να αποσυγκροτούν

παραπέρα το αγροτικό κίνημα. Και, αν

για κάποιες πολιτικές δυνάμεις η «οδός

διαφυγής» βρίσκεται στο Κιλελέρ,

κάποιες άλλες την αναζητούν στους

υπουργικούς διαδρόμους προσπαθώντας

να υποκαταστήσουν τα αιτήματα της

αγροτικής κινητοποίησης με αιτήματα

για συναντήσεις και συσκέψεις με

υπουργούς, πρωθυπουργούς και κυβερ-

νητικά κλιμάκια.

Η συνέχιση και κλιμάκωση του

αγώνα, για να ικανοποιηθούν τα βασικά

αιτήματα-στόχοι πάλης, για την επιβίωση

της φτωχομεσαίας αγροτιάς, ενάντια στο

ξεκλήρισμα, είναι μονόδρομος. Και προϋ-

πόθεση γι’ αυτό είναι να πάρει η φτωχή

και μεσαία αγροτιά την υπόθεση στα

χέρια της. Μέσα από συνελεύσεις στα

μπλόκα και στα χωριά, ζωντανεύοντας

τους αγροτικούς συλλόγους, στήνοντας

νέους εκεί που δεν υπάρχουν, ανασυ-

γκροτώντας τα διεκδικητικά όργανα

πάλης της, βάζοντας μπροστά αιτήματα

που συσπειρώνουν την πλειοψηφία, που

δίνουν ανάσα στον αγροτόκοσμο. Δύσκο-

λα πράγματα, που γίνονται ακόμα πιο

δύσκολα από την άσχημη κατάσταση που

βρίσκεται το αγροτικό κίνημα. Αλλά και

τόσο αναγκαία.

Ο αγώνας στα χέρια των αγροτών

Αγροτικές κινητοποιήσεις

Συμμετοχή ελλήνων στρατιωτικών στην εκστρατευτικήδύναμη των ιμπεριαλιστών στο Μάλι

Στις 15/2, με την ευκαιρία τηςάτυπης Συνόδου των υπουργώνΆμυνας της Ε.Ε., το υπουργείο

Εθνικής Άμυνας ανακοίνωσε τη συμμε-τοχή της Ελλάδας με τρεις αξιωματι-κούς στην «αποστολή» της Ε.Ε. στοΜάλι. Η αποστολή αυτή έχει συνολικήδύναμη 450 ανδρών από διάφορεςχώρες της Ε.Ε. και επίσημο στόχο την«εκπαίδευση και την αναδιοργάνωση»του στρατού της αφρικανικής αυτήςχώρας. Η διαδικασία μεταφοράς τουςθα ολοκληρωθεί μέχρι τα τέλη τουΜάρτη, ώστε στις αρχές Απρίλη ναξεκινήσει το «έργο» της, δηλαδή ηυποστήριξη της γαλλικής ιμπεριαλιστι-

κής δύναμης στην πάλαι ποτέ γαλλικήαποικία.

Ένα μήνα μετά την επέμβαση τωνγάλλων ιμπεριαλιστών στο Μάλι, ηντόπια υποτελής αστική τάξη και ηκυβέρνησή της σπεύδουν να ευθυ-γραμμιστούν πλήρως με ό,τι επιτάσ-σουν οι ιμπεριαλιστές της Ε.Ε. Αλλάκαι να εμπλακούν στις οξυμένες αντι-θέσεις των ιμπεριαλιστών μεταξύΗ.Π.Α. και Ε.Ε. αλλά και στο πλαίσιοτης Ε.Ε. Έρμαια της διπλής εξάρτησηςτης ντόπιας αστικής τάξης, του προ-βλήματος προοπτικής και ρόλου τηςστη χώρα μας και της αναζήτησηςιμπεριαλιστικής στήριξης.

Μια επέμβαση που έγινε με «διακη-ρυγμένο» στόχο την αντιμετώπιση τωναποσχιστικών κινήσεων των ισλαμικώνομάδων στο βορρά, σε μια χώρα πουβρίσκεται κάτω απ΄ τη ΝΑΤΟ-κρατού-μενη Λιβύη κι ενώ είχε προηγηθεί αμε-ρικανοκίνητο πραξικόπημα το οποίοκαταδίκασε η Γαλλία. Με τις Η.Π.Α.«φαινομενικά» σε απόσταση, να τουςαποδίδεται πως έχουν «σχεδιάσει» τοδιαμελισμό της χώρας αυτής.

Όπως δήλωσε, σε συνέντευξή του,στη γαλλική «Figaro» ο υπουργόςΕξωτερικών, Δ. Αβραμόπουλος, «οσχηματισμός της δύναμης έχει αποφα-σιστεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο, (…) η

ελληνική υποστήριξη στη γαλλική‘‘αποστολή’’ (sic) έχει μια πολιτική καιηθική διάσταση που ξεπερνά μακράντην καθαρά υλική σκοπιά…». Ακριβώς!Ανεξάρτητα απ΄ το μικρό αριθμό τωνσυμμετεχόντων στρατιωτικών (σήμεραβέβαια, γιατί αυτό αύριο μπορεί ναδιαφοροποιηθεί, αναλόγως των ανα-γκών και των απαιτήσεων των ιμπε-ριαλιστών) το πολιτικό μήνυμα τηςσυμμετοχής πρέπει να αποσταλεί. Μεόποιες επικίνδυνες συνέπειες κρύβειγια το λαό μας η πρακτική της εμπλο-κής και της συμμετοχής στους τυχο-διωκτισμούς των ιμπεριαλιστών όπουΓης.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 19Σάββατο 23 Φλεβάρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Στους πολλαπλασιαστι-

κούς ρυθμούς για τον…

λάθος πολλαπλασιαστή

κινήθηκαν οι οικονομικοπολιτι-

κές εξελίξεις του τελευταίου

δεκαπενθημέρου. Βέβαια, τη σχε-

τική φιλολογία δεν την άνοιξε η

τρικομματική κυβέρνηση. Αυτή

απλώς θέλησε να επωφεληθεί

από τις αντιθέσεις των προστα-

τών της για να… εγκλωβιστεί

ασφυκτικά -για άλλη μια φορά-

βαθύτερα μέσα σ' αυτές.

Παρά το «πάγωμα» που εισέ-

πραξε όμως από την εκτενή (περί-

που τέσσερις σελίδες!) αναφορά

του Όλι Ρεν στον πολλαπλασια-

στή και στις ενδεχόμενες αυταπά-

τες των κυβερνήσεων περί χαλά-

ρωσης της δημοσιονομικής πολι-

τικής, τίποτε δεν εμπόδισε τον

υπουργό Οικονομικών να προ-

βλέψει σχετικά σύντομη είσοδο

της οικονομίας (περίπου στο

τέλος του '13) σε έναν «ενάρετο

κύκλο», κατά δήλωσή του. Κι ας

πάν' οι πολλαπλασιαστές να κου-

ρεύονται (μαζί με το χρέος!).

Ο «λάθος» πολλαπλασιαστής

Τι είναι ακριβώς ο περίφημος

«πολλαπλασιαστής». Όπως το

λέει και ο όρος, πρόκειται για

έναν ποσοστιαίο συντελεστή ο

οποίος, πολλαπλασιαζόμενος με

κάποιες οικονομικές μεταβλητές,

μας δίνει ένα αποτέλεσμα. Λέγε-

ται δημοσιονομικός γιατί εφαρ-

μόζεται προκειμένου να φανούν

οι επιπτώσεις των δημοσιονομι-

κών περικοπών σε τρεις τομείς:

τη ροπή προς αποταμίευση των

πολιτών, την απελευθέρωση των

αγορών και τη φορολογική συμ-

μόρφωση.

Είναι φανερό πως όταν υπο-

λογίζεις –άρα και πολλαπλασιά-

ζεις- το κόστος αυτών των μετα-

βλητών με μικρό συντελεστή

(0,5% ενώ υπήρχαν και φωνές

μέσα στο ΔΝΤ που έλεγαν για

συντελεστές 2,5 ή 1,5%), οι επι-

πτώσεις φαίνονται μικρότερες.

Έχει, π.χ., υπολογιστεί πως μόνο

και μόνο ο νέος «διορθωμένος»

πολλαπλασιαστής του ΔΝΤ -από

0,5 σε 1%- θα οδηγήσει την ύφεση

από το 4,2% που επισήμως προ-

βλέπει το ΔΝΤ στο 5%, θα εκτι-

νάξει το ελληνικό χρέος από το

«αναμενόμενο» 124% του ΑΕΠ

–που «δέχτηκε» η Λαγκάρντ- στο

136% το 2020, δηλαδή σε μη «βιώ-

σιμα» επίπεδα που απαιτούν νέο

«κούρεμα»! Τυχαίο; Δεν νομίζω…

Αυτοαναιρέσεις

Αυτοαναιρέσεις και μύλος;

Ναι, αλλά όχι και τόσο χαοτική

κατάσταση, όπως φαίνεται.

Γιατί οι χαμηλοί συντελεστές

που όλοι αποδέχτηκαν αυτά τα

τρία χρόνια σκληρών μνημονίων

επέτρεψαν να… ισχύουν οι προ-

βλέψεις των «σοφών» οικονομο-

λόγων ολόκληρης της τρόικας

για επιπτώσεις με κόστος που θα

μπορούσε να… απορροφηθεί

από την κοινωνία. Τι έγινε και

ξαφνικά διαπιστώνεται –το

αυτονόητο- ότι στην πράξη οι

δημοσιονομικοί συντελεστές

ήταν πολύ υψηλότεροι από τα

πολύ μικρά όρια του πολλαπλα-

σιαστή του ΔΝΤ;

Αυτό που δημόσια, ανοιχτά

και πολύ συγκεκριμένα παραδέ-

χτηκε το στέλεχος του ΔΝΤ Ολι-

βιέ Μπλανσάρ σε συνέντευξή

του σε ελληνική εφημερίδα για

τον «λάθος πολλαπλασιαστή»,

στην πραγματικότητα σιγομουρ-

μουρίζονταν και προβάλλο-

νταν… συνετά από αρκετά στε-

λέχη του ΔΝΤ (αυτά που είχαν

τις επιφυλάξεις για το ύψος τού

πολλαπλασιαστή, που παραπά-

νω αναφέρθηκαν). Πρόκειται

για μια ιστορία δέκα μήνες πριν,

όταν «ψηνόταν» η συμφωνία

του νέου PSI και λίγο πριν η

ΕΚΤ προχωρήσει στο δικό της

πρόγραμμα αγοράς ομολόγων

του ελληνικού χρέους (ΟΜΤ).

Εξασκούνταν τότε μια πίεση

προς την ΕΕ και την ΕΚΤ και

βασικά στους Γερμανούς να

δεχτούν να πληθωρίσουν το

χρήμα τους, να βάλουν χρηματο-

οικονομική «πλάτη» και να

χαλαρώσουν τα γκέμια της

σκληρής δημοσιονομικής λιτότη-

τας, όπως δείχνει να κάνει αυτή

την περίοδο ο Ομπάμα (ζήτημα

που βέβαια θέλει αξιολόγηση).

Με λίγα λόγια, οι Ευρωπαίοι να

πληρώσουν συνολικά για το

χρέος της ευρωζώνης.

Η ανακάλυψη του λάθους

πολλαπλασιαστή είναι άλλο ένα

μέσο πίεσης, άλλο ένα «όπλο» σ'

αυτόν τον ανταγωνισμό. Αλλιώς

δεν μπορούμε να εννοήσουμε και

να εξηγήσουμε τις τέσσερις σελί-

δες (!) απάντησης του Όλι Ρεν

σχετικά με την «παρανόηση» για

τον «λάθος πολλαπλασιαστή»,

που σε πρώτη ανάγνωση απευ-

θύνονται στην ελληνική κυβέρ-

νηση και στην επαναφορά της

στα «συμφωνηθέντα», αλλά «δι'

αυτής» μάλλον άλλον έχουν τελι-

κό αποδέκτη. Αυτό βέβαια καθό-

λου δεν σημαίνει πως δεν υπάρ-

χει ζήτημα με τους πολλαπλασια-

στές του ΔΝΤ συνολικά μπροστά

στη νέα φάση όπου το ιδιωτικό

χρέος του χρηματοπιστωτικού

συστήματος έχει μετατραπεί σε

κρατικό χρέος μέσω των προϋπο-

λογισμών (και από εκεί σε…κοι-

νωνικό χρέος των λαών). Όμως

οι παράμετροι που θα οδηγή-

σουν σε τούτη ή εκείνη την επι-

λογή δεν είναι καθόλου αυστηρά

τεχνοκρατικοί, όπως θέλουν να

μας κάνουν να πιστέψουμε.

Πόσο δε έχει να κάνει με τον

σκληρό αμερικανοευρωπαϊκό

ανταγωνισμό η υπόθεση του

«λάθους συντελεστή» και όχι με

την… αγωνία για την κοινωνική

συνοχή της χώρας (όχι ότι δεν

υπάρχει και τέτοια, αλλά είναι σε

άλλα επίπεδα ) φαίνεται και από

τις διαρθρωτικές παρεμβάσεις του

υποδιευθυντή του ΔΝΤ Ράις, που

δήλωσε πρόσφατα πως το πρό-

γραμμα του λάθους πολλαπλα-

σιαστή πρέπει να τηρηθεί απαρέ-

γκλιτα τώρα που διορθώθηκε ο

«λάθος» πολλαπλασιαστής!

Και που φυσικά ο «διορθω-

μένος» πολλαπλασιαστής θα

χρησιμοποιηθεί για να φανεί

περισσότερο αναγκαίο ένα νέο

«κούρεμα» του ελληνικού δημό-

σιου χρέους! Και δεν μιλάμε για

τα 50 δισ. της ανακεφαλαιοποίη-

σης των τραπεζών που θα αφαι-

ρεθούν -πολύ πιθανόν- από το

χρέος ή για πιο χαλαρά επιτόκια

αν διατηρηθούν τα πρωτογενή

πλεονάσματα. Αυτά εξ άλλου

έχουν χαριστεί τόσο στην Ιρλαν-

δία όσο και στην Ισπανία που

αντιμετώπισαν πιο μεγάλες ανα-

ταράξεις με το τραπεζιτικό τους

σύστημα. Μιλάμε για κανονικό

«κούρεμα» και με ό,τι αυτό

συνεπάγεται…

Ο ενάρετος κύκλος

Έτσι χαρακτηρίζουν οι

αστοί οικονομολόγοι απαντα-

χού της Γης την είσοδο της οικο-

νομίας σε έναν ομαλότερο (από

της ύφεσης) κύκλο ανάκαμψης

και ανάπτυξης. Μιλώντας

βέβαια για την Ελλάδα, το μόνο

που μπορεί να αναμένει ο Στουρ-

νάρας –που έκανε πρώτος χρήση

της πρόβλεψης πως η οικονομία

της χώρας σύντομα θα εισέλθει

σε έναν τέτοιο κύκλο- είναι μια

μείωση των ρυθμών τής… ύφεσης

από το έξι και κάτι που είναι

σήμερα (άνοδος μέσα σε πέντε

συνεχή χρόνια) στο τέσσερα και

κάτι. Την πεποίθηση αυτή τη

στηρίζουν στην ύφεση των δια-

κυμάνσεων δανεισμού των επι-

τοκίων (σπρεντ), στο κλίμα στα-

θερότητας ύστερα από την απο-

φυγή του λεγόμενου Grexit, στον

άμεσο δανεισμό των τραπεζών

από την ΕΚΤ και όχι από το

μηχανισμό στήριξης, στα ΕΣΠΑ

που θα ξεκινήσουν από το

Μάρτη και μετά –για το οποία

απ' ό,τι φαίνεται υπήρξε ενός

είδους ανοχή προς τη χώρα μας

παρά τον σφιχτό προϋπολογι-

σμό που αποφάσισε η τελευταία

σύνοδος κορυφής της ΕΕ, στην

παραπέρα μείωση του χρέους

και σε χαμηλότερα επιτόκια με

βάση την επίτευξη πρωτογενών

πλεονασμάτων κ.λπ.

Με δυο λόγια, εκτός του

τελευταίου παράγοντα, όλοι οι

άλλοι παράγοντες που θα συμ-

βάλουν στην ανάσχεση των ρυθ-

μών της ύφεσης είναι εξωγενείς.

Ας το κρατήσουμε αυτό γιατί,

προκειμένου για την ανάπτυξη

μιας οικονομίας –κι ας έχουμε

επιμείνει τόσον καιρό από τις

στήλες της «ΠΣ» στη διεθνή

πλευρά της ελληνικής κρίσης και

στην εξάρτηση ή, καλύτερα, εξ

αιτίας αυτών- δεν μπορεί να

υπάρξει ανάκαμψη, κάθε είδους,

αν δεν στηριχτεί στην ενεργο-

ποίηση της εσωτερικής αγοράς,

στο ρυθμό αύξησης των ίδιων

κεφαλαίων των επιχειρήσεων

κ.λπ. Ακόμα και για τις πλέον

εξαρτημένες χώρες τύπου…

Τιμπουκτού.

Αλλά τίθεται και το εξής

ζήτημα. Έστω ότι επιτυγχάνεται

αυτή η περίφημη ανάσχεση των

ρυθμών ύφεσης σε ποσοστά.

Αρκεί για να απορροφηθούν οι

επιπτώσεις της συνεχούς δρακό-

ντειας λιτότητας στην κοινωνία;

Ο λόγος των απασχολούμενων

προς τους μη απασχολούμενους

είναι 3 προς 4 με βάση τελευταία

στοιχεία, δηλαδή οι άνεργοι

είναι πιο πολλοί από τους εργα-

ζόμενους στη χώρα μας. Και, επι-

προσθέτως, τι θα γίνει με τον

υπολογισμό της ύφεσης όταν

εφαρμοστεί (ήδη λένε ότι εφαρ-

μόζεται) ο «σωστός» πολλαπλα-

σιαστής;

Στο εσωτερικό: προηγείταιτης ανάσχεσης η αποφυγή

της κατάρρευσης!

Πρώτος πρώτος παράγοντας

που υπονομεύει όλη τη διαδικα-

σία ανάσχεσης της ύφεσης είναι

η επαπειλούμενη στάση πληρω-

μών από το κίνημα δεν… έχω να

πληρώσω. Όταν οι άνεργοι είναι

πιο πολλοί από τους απασχο-

λούμενους, μπαίνει δυναμίτης σε

κάθε προσπάθεια ανάσχεσης

αφού η απειλή της κατάρρευσης

προφανώς προηγείται!

Λένε ότι αυξήθηκε μετά τη

συμφωνία του Νοέμβρη ο ρυθ-

μός και η ποσότητα των καταθέ-

σεων, κι όμως, σύμφωνα με ανα-

κοίνωση της Ενωσης των ελληνι-

κών τραπεζών αλλά και της

Τράπεζας της Ελλάδος, τα χρή-

ματα που «βγήκαν από τα

σεντούκια» εξανεμίζονται ήδη

από την έκρηξη των ληξιπρόθε-

σμων οφειλών «κόκκινων»

δανείων προς τις τράπεζες (στε-

γαστικών-καταναλωτικών).

Το ίδιο ισχύει για τα κρατικά

έσοδα. Θα αγγίξει το 1,5 δισ.

ευρώ η απώλεια των εσόδων των

ταμείων, πράγμα βέβαια που

διευκολύνει από τη μια κυβέρνη-

ση και τρόικα στην υλοποίηση

της ριζικής ανατροπής των

δομών του ασφαλιστικού, όμως

–από την άλλη- με τους ρυθμούς

που γίνεται οδηγείται η χώρα σε

κοινωνικό κραχ ανεξέλεγκτης

πορείας.

Τα δημοσιονομικά έσοδα

υστερούν φανερά, ακόμα και αν

το ποσό των συνολικών δεσμεύ-

σεων περιουσιών ξεπέρασε το 1,4

δισ. ευρώ, πέρυσι, δεν φαίνεται

φως. Αυτό προϊδεάζει και για την

αποτελεσματικότητα των απει-

λών κατασχέσεων μισθών, κατα-

θέσεων και ακινήτων για μικρό-

τερα ποσά, που εξαπέλυσε -εν

μέσω αντιφάσεων και αναιρέσε-

ων, ένδειξη της πίεσης- το οικο-

νομικό επιτελείο της κυβέρνησης.

Ακόμα πιο σύνθετα και δρα-

ματικά γίνονται τα ζητήματα

από τη διόγκωση του ιδιότυπου

(λόγω και της έκρηξης των

φόρων) ελληνικού στασιμοπλη-

θωρισμού που εκρήγνυται: Παρ'

όλη την ύφεση, ο μέσος ετήσιος

πληθωρισμός θα φτάσει το 1,6%

από το 1% το 2012.

Αλλά, αφήνοντας τη ζήτηση

και προχωρώντας στην προσφο-

ρά, υπάρχουν αρκετά ζητήματα

αναπάντητα και πολλές παράμε-

τροι άγνωστες και απειλητικές.

Έχουμε δηλαδή μια χώρα στην

οποία έχει μηδενιστεί το πρό-

γραμμα δημοσίων επενδύσεων

–βασικός αρμός κάθε εθνικής

οικονομικής πολιτικής προσφο-

ράς- και προσπαθεί να τα βγάλει

πέρα ουσιαστικά με τα ΕΣΠΑ.

Πραγματικά, το δεύτερο εξάμηνο

του 2012 η απορρόφηση των

πάσης φύσεως κοινοτικών κονδυ-

λίων αυξήθηκε σημαντικά, αγγί-

ζοντας το 90% της απορροφητι-

κότητας, ευρισκόμενη τρεις μονά-

δες παραπάνω από τον κοινοτικό

μέσο όρο κατά το τελευταίο τρί-

μηνο! Κάτι τέτοιο δείχνει και τη

«δίψα» της «άνυδρης υφεσιακής

οικονομίας», όμως, απ' ό,τι φαί-

νεται, δεν αρκεί καθώς υπάρχει

υστέρηση 500 εκατ. ευρώ σε

σχέση με τους αρχικούς στόχους

του μνημονίου. Πολύ περισσότε-

ρο αφού μέσα στο 2013 η ελληνι-

κή οικονομία καλείται να απορ-

ροφήσει κοινοτικά κονδύλια

ύψους 5,2 δις ευρώ και 18,3 δις

ευρώ μέχρι το 2020!

Το θέμα αυτό συνδέεται πριν

από κάθε τι με την πορεία ανα-

κεφαλαιοποίησης των τραπεζών

και τις εξελίξεις σ' αυτό το επί-

πεδο, κάνοντας τις διοικήσεις

των τραπεζών να είναι πολύ

προσεκτικές και να βάζουν διά-

φορες προϋποθέσεις και προ-

σκόμματα στις επιχειρήσεις

(παλιές και νέες) που ενδιαφέρο-

νται να δανειοδοτηθούν.

Η κατάσταση, πάλι, της μετα-

ποίησης δεν είναι η καλύτερη.

Μπορεί 762 επιχειρήσεις να

παρουσίασαν ικανοποιητικό

ρυθμό κερδοφορίας και η αναλο-

γία των ίδιων κεφαλαίων τους να

είναι επίσης ικανοποιητική

(ενδεικτικό του ξεκαθαρίσματος

στους κόλπους του αλλά και της

μείωσης του μισθολογικού

κόστους), όμως στο σύνολο της η

μεταποίηση παρουσίασε ζημιές

ύψους δεκαετίας. Η αναχώρηση

της ΒΙΟΧΑΛΚΟ στο εξωτερικό

–άλλη μια εμβληματική εγχώρια

βιομηχανία- αποτελεί σοβαρή

ένδειξη για την πορεία που έχουν

πάρει τα πράγματα. Και οπωσδή-

ποτε η επέλαση των hedge funds

στα ενεργητικά και τα… παθητι-

κά των ελληνικών επιχειρήσεων

δεν προμηνύει κάτι ουσιαστικά

παραγωγικό για την εγχώρια

οικονομία (άρα και για τις θέσεις

εργασίας). Το (κυριολεκτικό και

μεταφορικό) φως από τη Sunlight

στην Κομοτηνή με τις 50 θέσεις

εργασίας δεν αρκεί.

Ο ενάρετος κύκλος της κολάσεως(με ή χωρίς πολλαπλασιαστή!)Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΑΝΟΥ

συνέχεια στη σελίδα 22

ΠΟΛΙΤΙΚΗ20 Σάββατο 23 Φλεβάρη 2013Προλεταριακή Σημαία

Ηεκκίνηση και η εξέλιξη της νέαςφάσης της επίθεσης του ντόπιουσυστήματος και των ξένων αφε-

ντικών του, που εκδηλωνόταν με πρωτο-φανή σφοδρότητα σ΄ όλα τα επίπεδα σεβάρος του λαού, και οι εμπειρίες μας απότη περίοδο του «κινήματος των πλατει-ών», μας έχουν οδηγήσει σε μερικά βασικάσυμπεράσματα.

Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίσηαπλώνει φτώχεια, ανεργία και εξαθλίωσησε όλο τον πλανήτη. Η επίθεση εξελίσσε-ται με ιδιαίτερη σφοδρότητα στη χώραμας. Οσο περνάει ο καιρός φαίνεται όλοκαι πιο ξεκάθαρα, ότι η κρίση δεν θα«περάσει» από μόνη της. Δεν θα «κάνειτον κύκλο» της για να ξαναγυρίσουν ταπράγματα εκεί που τα αφήσαμε μια δεκα-ετία και κάτι πίσω. Η φάση της κατα-στροφής εκατομμυρίων ανθρώπων καιπαραγωγικών υποδομών, στην οποία έχειμπει το ιμπεριαλιστικό-καπιταλιστικό

σύστημα, για να αντιμετωπίσει την κρίσητου, είναι μονόδρομος.

Η αστική τάξη στη χώρα, βαθιά εξαρ-τημένη από τους ιμπεριαλιστές της Δύσης,γνωρίζει, πως η ύπαρξη και η εξουσία τηςστη χώρα εξαρτάται καθοριστικά απόαυτούς. Στα πλαίσια αυτής της σχέσηςεξάρτησης, μπορεί να έχει ρόλο στηνπεριοχή και να κάθεται στο σβέρκο τουλαού. Για να εξυπηρετηθούν λοιπόν τααδιέξοδα του συστήματος και για να δια-σωθεί (όπως και όσο διασωθεί) η αστικήτάξη και οι κυβερνήσεις της, προωθούνπολιτικές που διαρρηγνύουν τον κοινωνι-κό ιστό, διαλύουν τα μικροαστικά στρώ-ματα, στέλνουν εκατομμύρια στην ανερ-γία και, όσους ακόμα δουλεύουν, στηνεξαθλίωση και στους μισθούς πείνας.

Οι εξελίξεις αυτές κάνουν σαφές, πως οάλλος πόλος της αντίθεσης, οι λαοί, νομοτε-λειακά θα βαδίσουν τον δικό τους μονό-δρομο, αυτόν της αμφισβήτησης του συστή-ματος. Κοινό πεδίο συμφερόντων των εργα-ζομένων, των φτωχών ανθρώπων, δηλαδήτης πλειοψηφίας των μαζών, με το κεφά-λαιο και τον καπιταλισμό δεν υπάρχει.

Στη χώρα μας, μόνο η πολιτικήσύγκρουση με τον ιμπεριαλισμό, τονεγχώριο καπιταλισμό και το σύστημα τηςεξάρτησης μπορεί να διασφαλίσει ακόμακι αυτούς τους στοιχειώδεις όρους αξιο-πρεπούς ζωής. Η πραγματική διέξοδοςυπάρχει για το λαό και την εργατιά σεαντίθεση με την καπιταλιστική αστικήτάξη, κόντρα στις επιλογές της και τουςιμπεριαλιστές πάτρωνες της, έξω από τηνΕΕ και τους ιμπεριαλιστικούς σχηματι-σμούς. Ετσι, θα ανοίξει το δρόμο για μιαανεξάρτητη χώρα και μια κοινωνία χωρίςεκμετάλλευση και καταπίεση.

Μέσα στις συνθήκες αυτές, το μεγαλύ-τερο μέρος της Αριστεράς αναζητά τακοινά σημεία τομής με τον ιμπεριαλισμόκαι την αστική τάξη. Γι αυτό και οι προ-τάσεις της είναι προτάσεις για κυβερνή-σεις που θα διαχειριστούν πιο συνετά τασπασμένα της καπιταλιστικής κρίσης.Κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να μας πείσει πωςο λαός θα βρει το δίκιο του στις κάλπεςέτσι απλά, χωρίς σύγκρουση -αλλά μεσυνεννόηση(!)- με το κεφάλαιο και τονιμπεριαλισμό. Άλλες προτάσεις μαςκαλούν να «ανταλλάξουμε» τη φτώχειαμας, που σε λίγο θα γίνει εξαθλίωση,χωρίς να διεκδικούμε και να συγκρουό-μαστε με τις πολιτικές που μας ληστεύουν.

Η κατάσταση βοά. Τα προβλήματατου λαού δεν μπορεί να τα λύσει κάποιοςάλλος για λογαριασμό του. Τα προβλήμα-τα του ο λαός θα τα λύσει μόνος του. Και,για να γίνει αυτό, πρέπει ο λαός να απα-ντήσει οργανωμένα και πολιτικά με τοδικό του ΜΕΤΩΠΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ στην

επίθεση του συστήματος. Η κατεύθυνση στησίματος του

ΜΕΤΩΠΟΥ αυτού πρέπει να ταξιδέψειπαντού: στους εργασιακούς χώρους, στασωματεία, στις γειτονιές, στους συλλό-γους, στις συνελεύσεις, στα σχήματα.Παράλληλα, και σε σχέση αλληλοτροφο-δότησης, πρέπει να δυναμώσει στο κίνημαένα ρεύμα αγωνιστών που δεν θα συμμε-ρίζονται τις ανάγκες, τα όρια και τα βαρί-δια του καπιταλισμού. Που θα κινούνταιστη λογική εξυπηρέτησης των συμφερό-ντων των λαϊκών και εργατικών μαζών.Απαλλαγμένων τόσο από αταξικές θεω-ρήσεις ή θεωρίες «ταξικής συνεργασίας»,όσο και από περιχαρακώσεις και υποτί-μηση των μαζών που «δεν ψηφίζουνσωστά». Που θα σπέρνουν το σπόρο τουμαζικού και οργανωμένου αγώνα ενάντιαστις δυνάμεις του συστήματος που κλέ-βουν τη ζωή μας.

Αυτή είναι η μόνη πραγματική διέξο-

δος για το λαό, αυτό είναι το πραγματικόζήτημα που αντιμετωπίζουμε.

Γίνεται σαφές από τα παραπάνω πωςγια μας, παρά τις δυσκολίες, είναι πρώτηςγραμμής αναγκαιότητα να συγκροτηθείμάχιμη, πολιτική και κινηματική κατεύ-θυνση μέσα στο λαό και στο κίνημα. Αυτόήθελε να υπηρετήσει η «Πρόταση Μετω-πικού Συντονισμού Κοινής Δράσης καιΑγώνα», και όπως αυτή διατυπώθηκε τονΟκτώβρη του 2011. Ο στόχος της πρότα-σης ήταν να συγκροτηθεί σε μια πορείαμια μάχιμη, πολιτική, και κινηματικήκατεύθυνση μέσα στο λαό, που θα θέσεικαι θα παλέψει το ζήτημα της ανάπτυξηςμαζικού και αποφασιστικού αγώνα ενά-ντια στην άγρια επίθεση του συστήματος,ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότη-τα, ενάντια στην ιμπεριαλιστική εξάρτη-ση, έξω και ενάντια σε λογικές συνδιαχεί-ρισης, «προτασεολογίας» και εύκολωνλύσεων ανάθεσης.

Είναι, επίσης, γνωστό πως η πρότασηαυτή οδήγησε στη δημιουργία της Πρωτο-βουλίας για την Αριστερή Αντιιμπεριαλι-στική Συνεργασία (Π.Α.Α.Σ.), με εκκινού-σες τις δυνάμεις του ΚΚΕ (μ-λ), του Μ-ΛΚΚΕ και κάποιων ακόμα συλλογικοτή-των και ανένταχτων αγωνιστών.

Στη σημερινή ιδιαίτερα απαιτητικήπερίοδο, όσον αφορά την συγκρότησητου λαού και της αντίστασής του, μέσα σεμια γοργά εξελισσόμενη επίθεση απόμεριάς του ντόπιου συστήματος και τωνιμπεριαλιστών, οι λόγοι ύπαρξης καιουσιαστικού προχωρήματος και σύνδεσηςμε το λαό μια τέτοιας πρωτοβουλίαςυπάρχουν πολλαπλάσιοι!

Προσπαθώντας να συμβάλλουμε στηνκαλύτερη επικαιροποίηση των στόχων τηςΠρωτοβουλίας θα λέγαμε, πως η κατάστα-ση απαιτεί μια ουσιαστική -άρα ανοικτήστο λαό- εξελισσόμενη συγκρότηση μεσαφή πολιτικά αντι-ιμπεριαλιστικά , αντι-καπιταλιστικά και αντι-συνδιαχειριστικάχαρακτηριστικά και στίγμα, που θαπαρεμβαίνει θαρρετά και μάχιμα μέσα στολαϊκό κίνημα, στην ταξική πάλη, στιςμικρές και μεγάλες μάχες που δίνει –και θαδίνει ακόμα πιο έντονα στο άμεσο μέλ-λον– ο λαός, οι εργαζόμενοι, η νεολαία, σεμια σειρά από μέτωπα πάλης. Που θα επι-διώκει ακόμη και να πρωτοστατεί στηνμετωπική πάλη εργαζομένων-ανέργων-νεολαίας απέναντι στη βάρβαρη πολιτικήτου καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού.

Έχουμε διακηρύξει σε όλους τουςτόνους, πως στόχος της πρωτοβουλίας, δενμπορεί να είναι κάποιου τύπου «πρόπλα-σμα ενότητας» των δύο οργανώσεων, που,στη φάση αυτή, στηρίζουν με αρκετό δυνα-μικό την Π.Α.Α.Σ. Έχουμε, επίσης, διακη-ρύξει σε όλους τους τόνους, πως δεν είναι

εργαλεία μετωπικής πάλης οι συγκροτήσεις«ζύμωσης και προπαγάνδας» των κοινώναπόψεων, που, μέσα από ένα κείμενο, μιαπροκήρυξη και αφίσα καλούν το λαό,απλά, να τις αποδεχθεί ή όχι, να πειστεί ήόχι, να γίνει πρώτα κουμουνιστής και μετάαγωνιστής όπως ισχυρίζεται λανθασμένατο ΚΚΕ.

Οσα έχουν κατακτηθεί στο επίπεδοτόσο της συνεργασίας όσο και των κοι-νών απόψεων των δυνάμεων που, σε αυτήτη φάση, στηρίζουν την ΠΑΑΣ θα παί-ξουν προωθητικό ρόλο αν -πάρα τα ανοι-κτά ζητήματα, τις διαφορετικές αντιλή-ψεις και λογικές- συμβάλλουν, ώστε ηΠρωτοβουλία να πάρει πιο μάχιμη καιμέσα στο λαό θέση!

Θα μας τιμήσει ο λαός, αν κι εμείς τοντιμήσουμε, παίρνοντας πρωτοβουλίες δρά-σης. Κι εδώ δεν υπάρχουν συνταγές. Οιπρωτοβουλίες μας μπορεί να εντάσσονταιτόσο στο πλαίσιο του ευρύτερου λαϊκούκινήματος και σε λογική κοινής δράσης μεάλλες συλλογικότητες και δυνάμεις πουπαρεμβαίνουν στο κίνημα, όσο και αυτόνο-μα όπου κρίνουμε, ότι έτσι υπηρετείταικαλύτερα η λαϊκή υπόθεση.

Συμφωνούμε όμως πως η λογική καιπρακτική μας πρέπει να είναι αυτή τηςενεργούς παρέμβασης σε κάθε έκφρασηλαϊκής, εργατικής και νεολαιίστικης αντί-στασης και αγώνα;

Αν συμφωνούμε, πρέπει να κάνουμεαπολογισμό των πολιτικών και κινηματι-κών μας αντανακλαστικών, σε σχέση μετους αγώνες της τελευταίας περιόδου.

Δεν προσδίδει θετικό πρόσημο στηνΠρωτοβουλία η «δυσκινησία» άμεσης κιαποφασιστικής παρέμβασης σε αγώνεςεργαζομένων (απεργία Μετρό – ΜΜΜ,απεργία Ναυτεργατών). Επόμενο ήταν ναμην τολμήσουμε κοινές δράσεις στήριξηςαυτών των αγώνων, που αντιμετωπίστη-καν με την επιστράτευση που επιβάλει ηπολιτική της φασιστικοποίησης, τηνοποία ακολουθεί σήμερα το σύστημα.

Σε αυτό το σημείο θέλουμε να τονί-σουμε, πως είναι εξαιρετικά επείγον ναδιορθώσουμε την αδυναμία ανάληψηςπρωτοβουλιών απέναντι στην πολιτικήτης φασιστικοποίησης. Δεν πρέπει να ολι-γωρούμε, αλλά άμεσα να παρεμβαίνουμεαπέναντι σε φαινόμενα που αποτελούνεκφράσεις της πολιτικής αυτής (τις εισβο-λές των δυνάμεων καταστολής σε στέκιακαι χώρους, την επίθεση των ΜΑΤ στουςδιαδηλωτές του ΠΑΜΕ, τις επιθέσεις σεαγρότες κ.λπ.). Οφείλουμε να γνωρίζουμε,ότι η ωμότητα και η βαρβαρότητα στιςοποίες μπορεί να φτάσει η κάθε αστικήκυβέρνηση, τα εγκλήματα που μπορούννα διαπράξουν οι αντιδραστικές δυνάμειςαπέναντι στον λαό και τους αγωνιστέςτου κινήματος, δεν έχουν όρια. Η κυβέρ-νηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ επιχειρεί μετο δόγμα του «νόμου και της τάξης» ναπαραδώσει το λαό σιδηροδέσμιο στις ορέ-ξεις του ντόπιου κεφαλαίου και των ιμπε-ριαλιστών αφεντικών.

Ποιο είναι λοιπόν το καθήκον μας; Νασυμβάλλουμε ώστε οι αγώνες να είναι μαζι-κοί και καλά οργανωμένοι και να παίρ-νουμε πρωτοβουλίες απάντησης στην επι-χείρηση τρομοκράτησης του λαού μεΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ αριστερών οργανώσεων,κομμάτων, σωματείων και πολιτικοκοινω-νικών συλλογικοτήτων. Ετσι, κόντρα στηνφασιστικοποίηση, προστατεύεται και διευ-κολύνεται η ανάπτυξη της λαϊκής πάλης.

Πρέπει να πολεμήσουμε την λαθεμένηάποψη, πως συμμετέχουμε επιλεκτικά (!)στους λαϊκούς αγώνες που ξεσπούν. Να μηνυποκύψουμε στην λογική του ελάχιστουκοινού παρανομαστή των ομοφώνως συμ-φωνηθέντων, που υποτιμά τις λαϊκές αντι-στάσεις και λειτουργεί παραλυτικά καιναρκισσιστικά για την πρωτοβουλία μας.

Δεν γνωρίζουμε, όσο μας αφορά,άλλον δρόμο, ώστε η Π.Α.Α.Σ. να απο-κτήσει πραγματικά ρόλο και σύνδεση μεπλατύτερα τμήματα του λαού που αντι-στέκονται στην άγρια επίθεση, από αυτόντης αποφασιστικής συμμετοχής μας στουςαγώνες που ξεσπούν καθημερινά, κεντρι-κά αλλά και σε χώρους και συνοικίες.

Σωστά, και με βασικό στόχο να απο-

κτήσει η Π.Α.Α.Σ. πραγματικά «σάρκακαι οστά», έγιναν βήματα με στόχο τησυγκρότηση, σε πόλεις και συνοικίες,μετωπικών πρωτοβουλιών δράσης, μεσαφές αντιιμπεριαλιστικό, αντικαπιταλι-στικό και αντισυνδιαχειριστικό στίγμα,που θα αναφέρονται στην Π.Α.Α.Σ. καιθα συντονίζονται μέσω ανοικτών συντο-νιστικών (πχ του Παναττικού, τηςΘεσ/κης κ.λπ.).

Είχε προωθητική κατάληξη η αντιπα-ράθεση με συμμετοχή σημαντικού, αριθ-μητικά και πολιτικά, δυναμικού, ώστε οιμετωπικές συγκροτήσεις να διεκδικήσουντο δικό τους πολιτικό πλαίσιο, με βασικήσυμφωνία στα παραπάνω χαρακτηριστι-κά αλλά και τον ιδιαίτερο χρωματισμότων τοπικών αναγκών.

Η απόπειρα της αυτοτελούς διαδι-κτυακής παρουσίας της Π.Α.Α.Σ. εγγρά-φεται στα θετικά μας. Θετικά που σύντο-μα θα εξατμιστούν, αν η λειτουργία τουblog δεν ανταποκριθεί στην ανάγκη ναενισχυθεί η επικοινωνία και ο ζωντανός,πλουραλιστικός και εποικοδομητικόςπολιτικός διάλογος για το πως ο λαός μαςθα βαδίσει τον δικό του δρόμο, τον δρόμοτης αντίστασης στην αντιλαϊκή πολιτικήκαι της αναμέτρησης με το σύστημα τηςεκμετάλλευσης και της εξάρτησης, με τηνπροοπτική της ανατροπής του.

Εκφράστηκαν με έντονο τρόπο δια-φωνίες και, σε ορισμένες περιπτώσεις,θεωρήθηκε κόκκινη γραμμή το αν οι μετω-πικές συγκροτήσεις πρέπει να έχουν τίτλοπου αυτές θα επιλέξουν ή θα λέγονταιόλες Π.Α.Α.Σ.

Φαίνεται ισχυρό το επιχείρημασυντρόφων για το ρόλο που παίζει το ένακαι πανελλαδικό όνομα. Θα συμπληρώ-ναμε, ότι αυτό είναι ορθό... στον κόσμοτου πολιτικού μάρκετινγκ.

Πιστεύουμε, βέβαια, ότι οι διαφωνίεςέχουν πιο σοβαρή πολιτική βάση.

Αφορά στις διαφορετικές αντιλήψειςγια τη σχέση αιτίου και αιτιατού.

Από τη μια, έχουμε την αντίληψη τηςκομματικής ενότητας σαν προϋπόθεσης τηςκίνησης των μαζών που αντιλαμβάνεται,πως κάθε ιδιαίτερη συγκρότηση πρέπει ναλειτουργεί σαν «παράρτημα» της Π.Α.Α.Σ..Την θεωρούμε λανθασμένη αντίληψη.

Η αντίληψη που υπηρετεί μια κινημα-τική λογική παρέμβασης (με τα προανα-φερθέντα σαφή πολιτικά χαρακτηριστι-κά) και δίνει χώρο στα υποκείμενα (οργα-νωμένους και μη) να χειρίζονται τα ζητή-ματα, με τη σοφία των κινηματικώνσυμπερασμάτων και σχέσεων που έχουναναδειχτεί από τους αγώνες τους και τιςτοπικές εκφράσεις της ταξικής πάλης καιμε λογική ένταξης αγωνιστών στα τοπικάσχήματα χωρίς βαριά ιδεολογικοπολιτικάπροαπαιτούμενα.

Πρέπει, παρ΄ όλα αυτά, να προχωρή-σουμε! Ο «σκόπελος» πρέπει να προσπε-ραστεί και να αφιερώσουμε την ενέργειαμας, για να προχωρήσει η ουσιαστική δια-δικασία της κίνησης της παρέμβασης καιτης δράσης!

Μπροστά μας έχουμε μεγάλες καιδύσκολες μάχες. Μπορούμε να μετατρέ-ψουμε την κοινή βούληση για συνεργασίασε μια κατεύθυνση πραγματικής δράσης,που θα δώσει στην Πρωτοβουλία τηδυνατότητα να συνδεθεί, να δράσει απόκοινού, και να συνδιαμορφώσει στόχουςμε πλατιά τμήματα του λαού, των εργαζό-μενων, των ανέργων, της νεολαίας, πουδεν έχουν άλλη επιλογή από αυτή τουαγώνα και της σύγκρουσης με το σύστηματης εκμετάλλευσης και της εξάρτησης.

Ο στόχος της σύνδεσης με πλατύτερεςμάζες λαού και -γιατί όχι- της μαζικότε-ρης πλαισίωσης της πρωτοβουλίαςφαντάζει, ίσως, σε ορισμένους... μακρινός.Εμείς υπολογίζουμε τις επιδράσεις τουπολιτικού χρόνου στο λαό, ιδιαίτεραστους καιρούς μας, που οι ταχύτητες τηςταξικής πάλης έχουν ανεβεί.

Θα ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις;Θα βαδίσουμε στο δρόμο της πάλης, προ-βάλλοντας και υπηρετώντας στην πράξη,την πολιτική στις μάζες για τις μάζες;

Δ.Μπ.

Σκέψεις για το προχώρημα

και το δυνάμωμα της Π.Α.Α.Σ

Διεθνή 21Σάββατο 23 Φλεβάρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Ηθριαμβευτική επικράτηση του

Αναστασιάδη του δεξιού ΔΗΣΥ

στον πρώτο γύρο με ποσοστό

κοντά στο 46% έναντι 27% του Σταύρου

Μαλά του ΑΚΕΛ μάλλον προδιαγράφει

το αποτέλεσμα του δεύτερου γύρου της

Κυριακής 24 Φλεβάρη. Η αποχή και η

στάση των ψηφοφόρων της ΕΔΕΚ θα κρί-

νουν το αποτέλεσμα του β’ γύρου, όμως η

βύθιση στα μνημόνια και οι επικίνδυνες

συγκρούσεις των ιμπεριαλιστών «προ-

στατών» του νησιού με επίδικο τον έλεγ-

χό του είναι ήδη μια προδιαγεγραμμένη

εξέλιξη, ανεξάρτητα από το εκλογικό

αποτέλεσμα.

Οπωσδήποτε το εκλογικό αποτέλεσμα

και η πιθανότατη νίκη του εκλεκτού της

Δύσης Αναστασιάδη (υπέρμαχου του

κακόφημου σχεδίου Ανάν) θα επιταχύνει

την ολοκληρωτική άλωση του νησιού από

τους δυτικούς ιμπεριαλιστές μέσω μνημο-

νίων που ήδη απαιτούν με τον οικονομικό

στραγγαλισμό και τον έλεγχο στο πλαί-

σιο της Ε.Ε. σοβαρές γεωπολιτικές ανα-

τροπές. Τα τελεσίγραφα δεν λείπουν ούτε

ανάμεσα στους δύο εκλογικούς γύρους.

Έτσι, την προηγούμενη Τρίτη ο Άσμου-

σεν απαίτησε από την κυβέρνηση εκτετα-

μένες ιδιωτικοποιήσεις, συρρίκνωση του

τραπεζικού τομέα και έλεγχό του για

ξέπλυμα χρήματος από ιδιωτικό οίκο!

Όλα αυτά σαν προϋποθέσεις για τη

δανειακή σύμβαση.

Την ίδια στιγμή, όλες τις προηγούμενες

μέρες γινόταν ντόρος για κούρεμα τραπε-

ζικών καταθέσεων με προφανή στόχο να

αδειάσουν από τις καταθέσεις των Ρώσων

και άλλων κροίσων οι κυπριακές τράπε-

ζες και το κόστος ανακεφαλαιοποίησής

τους να είναι τεράστιο σε σχέση με τα

οικονομικά μεγέθη της Κύπρου.

Η «πολυδιάστατη» (πολλών εξαρτή-

σεων) εξωτερική πολιτική του Χριστόφια

αποδίδει ήδη πιθανότατα μοιραία για το

μέλλον των κατοίκων του νησιού τα απο-

τελέσματά της. Όπως έχουμε ξαναγράψει

στην «Π.Σ.», τα πανηγύρια για το αέριο

της κυπριακής ΑΟΖ που θα εξορυσσόταν

με τις πλάτες ΗΠΑ, Ισραήλ, Ε.Ε. αλλά και

Ρωσίας δεν κράτησαν πολύ. Σήμερα, στο

πλαίσιο του γενικότερου άγριου και

καταστροφικού για τους λαούς γεωπολι-

τικού ανταγωνισμού στη νοτιοανατολική

Μεσόγειο, τα μαχαίρια των ιμπεριαλι-

στών έχουν βγει όχι μόνο για τους υδρο-

γονάνθρακες του νησιού αλλά για το

συνολικότερο έλεγχό του σαν μια σημα-

ντική πλατφόρμα και βάση εξόρμησης για

όλη τη γύρω περιοχή.

ΗΠΑ και Γερμανία μέσω Ε.Ε. φαίνε-

ται να ομονοούν στο ξεπέταγμα των

Ρώσων από το τραπεζικό σύστημα που

αποτελεί τον βασικό πνεύμονα της

κυπριακής φούσκας. Ταυτόχρονα επιδιώ-

κουν τον έλεγχο του όποιου ορυκτού

πλούτου και κυρίως επιδιώκουν να εντά-

ξουν το νησί στα σχέδια μεταφοράς ενέρ-

γειας προς την Ευρώπη από νότια χωρίς

ρωσικές παρεμβολές.

Δεν ξέρουμε ακόμη αν η γενικότερη

γερμανο-αμερικάνικη προσέγγιση αντα-

νακλάται στην πολιτική τους στην περιο-

χή, πόσο και μέχρι πού υπερβαίνει τις

γνωστές αντιθέσεις τους. Αυτά θα

φανούν. Όμως στην Κύπρο είναι ήδη

φανερή μια έντονη και επικίνδυνη

κόντρα για να απωθηθεί όσο το δυνατόν

από το νησί η επιρροή του ρώσικου ιμπε-

ριαλισμού.

Αν η «πολυδιάστατη» πολιτική Χρι-

στόφια επόμενα θα κατέληγε σε επικίνδυ-

νη σύγκρουση, ενδεχόμενα η ανοικτά

υποτελής φιλοδυτική στάση του Αναστα-

σιάδη να ανοίξει τους ασκούς του Αιό-

λου. Οι πιέσεις όμως γίνονται αφόρητες

για όλα τα τμήματα της αεριτζίδικης

κυπριακής αστικής τάξης και, όπως ήδη

διαφαίνεται, ο κυπριακός λαός θα υπο-

στεί σύντομα τα δεινά της κρίσης της

πολυεξαρτημένης κυπριακής αστικής

τάξης.

Με το σχέδιο Ανάν η κυπριακή αστική

τάξη μέσω του ΔΗΣΥ, αλλά ουσιαστικά

και του ΑΚΕΛ, αποδεχόταν από τότε την

απώλεια της κυριαρχίας του όποιου

κυπριακού κράτους στο όνομα της έντα-

ξης στην Ε.Ε. αλλά και στο γενικότερο

πλαίσιο της Δύσης και των αγορών. Αντι-

φατική στάση σίγουρα για αστική τάξη,

μα οι συσχετισμοί την οδήγησαν από τότε

σε κάτι τέτοιο, με το σημερινό φαβορί των

εκλογών Αναστασιάδη να είναι ανοικτά

υπέρμαχος.

Έκφραση αντίφασης αλλά και των

αντιθέσεων στο πλαίσιο της κυπριακής

αστικής τάξης τότε ο Τάσος Παπαδόπου-

λος που στήριξε με πάθος και αξιοποίησε

τη λαϊκή απαίτηση για απαλλαγή από την

τούρκικη κατοχή αλλά και την ιμπεριαλι-

στική υποδούλωση του νησιού. Το

συντριπτικό «όχι» του κυπριακού λαού

στο σχέδιο διχοτόμησης και μετατροπής

του νησιού σε προτεκτοράτο ουσιαστικά

σήμερα αμφισβητείται ανοικτά με τον

εκβιασμό των μνημονίων και στη βάση

των αυταπατών που καλλιέργησε το

ΑΚΕΛ για την αγαστή συνεργασία με το

Ισραήλ και όλους τους ιμπεριαλιστές για

το αέριο. Σε δημοσίευμα του ikypros.com

στις 20/2 διαβάζουμε: «Υπάρχει ‘‘ουσιώ-

δης και αυξανόμενος κίνδυνος’’ χρεοκο-

πίας της Κύπρου, επί του δημοσίου χρέ-

ους της, ειδικά εάν η ευρωζώνη και το

Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν της

παράσχουν την αναγκαία χρηματοδότη-

ση, ανακοίνωσε σήμερα ο οίκος αξιολό-

γησης πιστοληπτικής ικανότητας

Standard &Poor’s». «Βλέπουμε τουλάχι-

στον μία πιθανότητα στις τρεις να υπο-

βαθμίσουμε την αξιολόγηση της Κύπρου

ξανά, εντός του 2013, για παράδειγμα

εάν η επίσημη χρηματοδοτική βοήθεια

από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό σταθερό-

τητας ή και το ΔΝΤ δεν υλοποιηθεί, αφή-

νοντας τις κυπριακές Αρχές με ελάχιστες

επιλογές πέραν της αναδιάρθρωσης των

χρηματοοικονομικών της υποχρεώσεων»,

σημειώνει σε έκθεσή του ο επικεφαλής

του τομέα χρέους αναδυομένων οικονο-

μιών της S&P, Μόριτζ Κρέιμερ.

«Θα μπορούσαμε ακόμη να μειώσουμε

την αξιολόγηση εάν πιστέψουμε ότι οι

κυπριακές Αρχές δεν είναι ικανές να

εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους στο

πλαίσιο ενός επίσημου προγράμματος

βοήθειας» πρόσθεσε. Σήμερα η S&P αξιο-

λογεί στο επίπεδο του CCC+ με αρνητικές

προοπτικές το κυπριακό αξιόχρεο.

Στην Ελλάδα ο καθένας πλέον κατα-

λαβαίνει τι σημαίνουν αυτοί οι εκβιασμοί.

Αν τώρα αναλογιστούμε το στρίμωγμα

της κυπριακής αστικής τάξης, την ιστορία

του νησιού και τα κρίσιμα επίδικα του

ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού στην

περιοχή που συνοπτικά αναφέραμε,

καταλαβαίνει τι κινδύνους κρύβει για το

λαό του νησιού, Ελληνοκυπρίους και

Τουρκοκυπρίους, η κατάσταση έτσι όπως

εξελίσσεται.Η συζήτηση περί σύμπραξης

με την Τουρκία

Ένα τέτοιο ενδεχόμενο στο πλαίσιο

μιας λύσης με ένα νέου τύπου σχέδιο

Ανάν έχει τεθεί. Παρ’ ότι η προσέγγιση

και η στρατηγική συνεργασία

Κύπρου–Ισραήλ προβλήθηκε σαν αντι-

στάθμισμα στην πίεση της Τουρκίας,

ωστόσο πιθανότατα να αποκαλυφθεί πως

το μεγάλο αφεντικό, οι ΗΠΑ, που παί-

ζουν μ’ όλα τα πιόνια στη σκακιέρα,

έχουν τελικά άλλα σχέδια. Στην Ελλάδα

οι ΗΠΑ υπαγορεύουν και επιβάλλουν τη

συμμετοχή στον TAP και απαιτούν τον

αποκλεισμό των Ρώσων από τη ΔΕΠΑ.

Ήδη συζητιέται η μεταφορά του αερί-

ου της Κύπρου και του Ισραήλ αλλά και

του Κατάρ μέσω Τουρκίας. Κάτι τέτοιο,

όπως ήδη λέγεται, προϋποθέτει «επίλυση»

του Κυπριακού!!! Μάλιστα, όπως φαίνε-

ται, εκτός από τον Αναστασιάδη το συζη-

τάει και ο Μαλάς. Εδώ είναι που επανέρ-

χονται ακόμη πιο επικίνδυνα οι ιμπερια-

λιστικές επιδιώξεις. Γιατί, ιδιαίτερα με

βάση τα σημερινά δεδομένα και συσχετι-

σμούς, τη λεγόμενη «επίλυση» θα την

υπαγορεύσουν και θα την καθορίσουν οι

ιμπεριαλιστές είτε μέσω του οικονομικού

στραγγαλισμού της Κύπρου και του λαού

της με τα μνημόνια είτε μέσω των αερο-

πλανοφόρων και των στόλων που για

λογαριασμό τους εγγυώνται, π.χ., την

κυπριακή ΑΟΖ και την κυριαρχία του

νησιού.

Στην Κύπρο μα και στην Ελλάδα και

στην Τουρκία είναι ανάγκη να ακουστεί

ξανά και δυνατά: ΗΠΑ, Ε.Ε. Ρωσία και

το ιμπεριαλιστικό μαντρόσκυλο το

Ισραήλ είναι φονιάδες και ληστές των

λαών! Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι

στην Κύπρο έχουν μονάχα έναν τρόπο για

τη διασφάλιση της ειρήνης και της προό-

δου στο νησί τους. Την ενίσχυση της αντι-

ιμπεριαλιστικής τους ενότητας, κόντρα σε

αντιδραστικούς εθνικισμούς, κόντρα στις

εξαρτημένες και τυχοδιωκτικές αστικές

τάξεις σε Ελλάδα – Κύπρο – Τουρκία.

Και οι τρεις αστικές τάξεις νοιάζονται

για την εκμετάλλευση των λαών τους και

γι’ αυτό κάνουν την κρίση ευκαιρία. Ταυ-

τόχρονα βγάζουν στο σφυρί τον πλούτο

των χωρών τους. Για να πετύχουν τον

άλφα ή βήτα ρόλο σήμερα στο πλαίσιο

των γεωπολιτικών ανακατατάξεων στην

περιοχή δίνουν τα πάντα και αξιοποιού-

νται όλες επικίνδυνα από τον ιμπεριαλι-

σμό. Ο ιμπεριαλισμός αξιοποιεί τις αντι-

θέσεις και τις μωροφιλοδοξίες τους και

αυτό κάνει τα πράγματα επικίνδυνα όσο

οι λαοί βρίσκονται στη γωνία. Η υπόθεση

του κυπριακού αφορά άμεσα όχι μόνο

τους Κύπριους μα και τους λαούς σε

Ελλάδα και Τουρκία.

Ας δούμε πώς αξιοποιούνται οι αντι-

θέσεις με τις ΑΟΖ για να αποτραπεί, π.χ.,

η πώληση της ΔΕΠΑ στους Ρώσους. Ας

μην έχουμε καμιά αυταπάτη. Δεν υπάρχει

ειρηνική επίλυση κανενός προβλήματος

μεταξύ Ελλάδας – Κύπρου και Τουρκίας

όσο οι εξαρτημένες αστικές τάξεις

κυριαρχούν. Αντίθετα, όσο ο λαός βρί-

σκεται στη γωνία, τα πράγματα από τις

όποιες κινήσεις και «λύσεις» γίνονται επι-

κίνδυνα. Να γιατί στο μαζικό κίνημα, που

είναι ανάγκη ζωής από κάθε άποψη να

δυναμώσει, πρέπει να ακουστεί ξανά και

δυνατά: Ελλάδα, Κύπρος και Τουρκία

εμπρός για ανεξαρτησία!

Κύπρος

Εκλογές στο φόντο της κρίσης

που βαθαίνει επικίνδυνα

ΠΟΛΙΤΙΚΗ22 Σάββατο 23 Φλεβάρη 2013Προλεταριακή Σημαία

Σκηνικό άγριας αστυνομικής τρο-

μοκρατίας έχει στηθεί τις τελευταί-

ες ημέρες στην νότιοανατολική

Χαλκιδική και ειδικότερα στην περιοχή

της Ιερισσού, κατ’ εντολή της τρικομματι-

κής κυβέρνησης. Αθρόες προσαγωγές,

μπλόκα και έλεγχοι στους δρόμους, εισβο-

λές σε σπίτια, πολύωρες κρατήσεις στα

αστυνομικά τμήματα με απειλές και εκφο-

βισμούς, λήψη αποτυπωμάτων και DNA

είναι επαναλαμβανόμενα γεγονότα, από

την Κυριακή 24 του Φλεβάρη μέχρι και

σήμερα. Με τους ίδιους στόχους, τα καθε-

στωτικά ΜΜΕ των μεγαλοεργολάβων και

των μεγαλοκαναλαρχών έβαλαν μπροστά

μια συστηματική εκστρατεία λάσπης και

ψεύδους, για να συκοφαντήσουν τον

μαζικό ειρηνικό αγώνα του λαού της

Χαλκιδικής, που εδώ και χρόνια παλεύει

ενάντια στο εργοστάσιο του «χρυσού

θανάτου». Αυτοί που αγνοούσαν επίτη-

δες αυτόν τον αγώνα και τις μαζικές δια-

δηλώσεις, αυτοί που έθαβαν στα δελτία

ειδήσεων την συνεχιζόμενη αστυνομική

βία ενάντια σε ανθρώπους κάθε ηλικίας,

γυναίκες και παιδια, τώρα ανακάλυψαν

την Χαλκιδική και τους κατοίκους που

αγωνίζονται βαφτίζοντας τους «τρομο-

κράτες», «συμμορίτες» και «δολοφόνους»!

Κοινός στόχος τους είναι να κάμψουν το

αγωνιστικό φρόνημα των Χαλκιδικιω-

τών. Να τους τρομοκρατήσουν, για να

σταματήσουν να αντιστέκονται στα

αρπακτικά της Ελντοράντο που, μαζί με

τον Μπόμπολα, επιχειρούν να κλέψουν

τον ορυκτό πλούτο της περιοχής, κατα-

στρέφοντας τα δάση, τα νερά, την θάλασ-

σα και τον αέρα, σε μια από τις πιο όμορ-

φες γωνιές της Ελλάδας. Μαζί τους βρί-

σκονται τα διάφορα ελεεινά και τρισά-

θλια τσιράκια και οι υπάλληλοι τους,

που, σε διατεταγμένη υπηρεσία, άρπαξαν

την ευκαιρία από τα γεγονότα της Κυρια-

κής, για να επιτεθούν στον λαό της Χαλ-

κιδικής. Πρόκειται, συγκεκριμένα, για

τους δημάρχους Πάχτα και Μπουτάρη,

καθώς και μια ομάδα δημοσιογράφων,

που η μόνη δουλειά τους είναι να βρίζουν

και να τρομοκρατούν τον λαό κάθε φορά

που προσπαθεί να σηκώσει κεφάλι.

Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να ανα-

σύρουν από τα χρόνια των μετεμφυλια-

κών και χουντικών διώξεων την κατηγο-

ρία της ηθικής αυτουργίας και να στοχο-

ποιήσουν τρεις πασίγνωστους αγωνιστές

του κινήματος ενάντια στην μεταλλουρ-

γία του χρυσού. Έναν από αυτούς μάλι-

στα, τον Λάζαρο Τόσκα, στέλεχος του

ΣΥΡΙΖΑ, τον έσυραν στον εισαγγελέα. Οι

πρωτοφανείς αυτές και τρομοκρατικές

διώξεις βασίστηκαν στις υπαγορευμένες

καταθέσεις τριών εργαζόμενων στην εται-

ρία σεκιούριτι, που φυλάνε σε συνθήκες

άγριας εκμετάλλευσης και τρομοκρατίας

το εργοτάξιο στις Σκουριές.

Για την ληστρική και θανατηφόρα

«επένδυση» στις Σκουριές της Χαλκιδικής

έχουμε γράψει επανειλημμένα στις στήλες

της Προλεταριακής Σημαίας. Η σύμβαση

παραχώρησης και εκμετάλλευσης του

μεταλλείου αποτελεί μια αποικιοκρατική

και τριτοκοσμική συμφωνία ανάμεσα

στους Καναδούς και τις ελληνικές κυβερ-

νήσεις (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ), με προξενητή

και συνεταίρο τον μεγαλοεργολάβο Μπό-

μπολα.

Η λειτουργία του μεταλλείου και η

διαδικασία παραγωγής του χρυσού θα

προξενήσει ανεπανόρθωτες ζημιές στο

περιβάλλον και στους ανθρώπους στην

ευρύτερη περιοχή. Ήδη με τα πρώτα προ-

παρασκευαστικά έργα,

φάνηκε το μέγεθος της

επερχόμενης καταστρο-

φής. Οι μπουλντόζες και

τα αλυσοπρίονα της

εταιρείας έχουν κατα-

στρέψει ένα μεγάλο

κομμάτι του δάσους

στον Κάκαβο ενώ αστυ-

νομία και υπάλληλοι

ασφαλείας έχουν μετα-

τρέψει την περιοχή σε

απαγορευμένη ζώνη για

τους κατοίκους.

Οι υπερασπιστές της

θανατηφόρας επένδυ-

σης και η εταιρία έχουν

βάλει μπροστά τους

εργαζόμενους, που, πιε-

σμένοι από την ανεργία,

έχουν βρεθεί απέναντι

στην θέληση των κατοίκων. Το πρόβλημα

της ανεργίας, για ορισμένες περιοχές της

ανατολικής Χαλκιδικής με μεταλλευτική

παράδοση, πράγματι είναι υπαρκτό και

οξυμένο. Το κίνημα ενάντια στην μεταλ-

λουργία πρέπει να αποφύγει να πέσει

στην παγίδα της τυφλής αντιπαράθεσης

με τους μεταλλωρύχους. Αντίθετα, οφεί-

λει να προσπαθήσει να τους πείσει, πως οι

χρυσοθήρες δεν θα λεηλατήσουν μόνο τον

ορυκτό και φυσικό πλούτο της περιοχής.

Με τον ίδιο αρπακτικό τρόπο θα εκμε-

ταλλευθούν και την εργασία των ανθρώ-

πων, δίνοντας τους ψίχουλα, για να ανα-

λώσουν την ζωή τους στον βωμό του κέρ-

δους. Τώρα τους δείχνουν το καρότο

αλλά αύριο, όταν –όπως σχεδιάζουν-

ξεμπερδέψουν με το κίνημα των κατοί-

κων, θα αλλάξουν πολιτική και θα μετα-

τρεψουν το μεταλλείο σε σύγχρονο Ντα-

χάου.

Το κίνημα αντίστασης των κατοίκων

της Χαλκιδικής ενάντια στην μεταλλουρ-

γία χρυσού στις Σκουριές αναπτύχθηκε

τον τελευταίο καιρό ραγδαία, μιας και

άρχισε να γίνεται κατανοητό στον κόσμο

το μέγεθος της καταστροφής που επέρχε-

ται. Κι αυτό μάλιστα συμβαίνει σε πείσμα

των προσπαθειών της εταιρίας να δια-

σπάσει και να υπονομεύσει τον αγώνα με

υποσχέσεις, εξαγορές, χορηγίες κάθε

είδους και ανοικτή τρομοκρατία. Το κίνη-

μα είναι μαζικό, αγκαλιάζει το σύνολο

σχεδόν των κατοίκων και έχει διευρυνθεί

σε ολη την Χαλκιδική. Οι διαδηλώσεις

στην Ιερισσό, στην Μεγάλη Παναγιά,

στον Πολύγυρο, οι εκδηλώσεις σχεδόν σε

όλη την Χαλκιδική συγκεντρώνουν κάθε

φορά χιλιάδες κατοίκους, κάθε ηλικίας

και κομματικής τοποθέτησης. Παράλλη-

λα, το κίνημα αλληλεγγύης ειδικά στην

Βόρεια Ελλάδα αναπτύσσεται, και η δια-

δήλωση στο κέντρο της Θεσσαλονίκης

χιλιάδων ανθρώπων υπήρξε μια κορυ-

φαία στιγμή τον περασμένο Νοέμβρη.

Αυτό ακριβώς το κίνημα, που φουντώνει

ημέρα με την ημέρα, προσπαθούν να χτυ-

πήσουν με την τρομοκρατία και την

συκοφαντία οι υπερασπιστές των Κανα-

δών και Ελλήνων χρυσοθήρων.

Αυτοί οι τελευταίοι είναι και οι μονα-

δικοί ηθικοί αυτουργοί για τα γεγονότα

της προηγούμενης Κυριακής στις Σκου-

ριές. Οι κάτοικοι έχουν αποδείξει, πως

ξέρουν να αγωνίζονται ανοικτά, μαζικά

και επίμονα. Γνωρίζουν, πως η επιτυχία

και η αποτελεσματικότητα του αγώνα

τους θα προέλθει από την μαζικότητα και

την πλειοψηφική δυναμική του. Γνωρί-

ζουν, πως τέτοιοι αγώνες στην Ελλάδα

αλλά και παντού στον κόσμο είναι

μακροχρόνιοι, δύσκολοι και χρειάζονται

να πατάνε γερά στα πόδια τους, να κλι-

μακώνονται με βάση το γενικό επίπεδο

της λαϊκής συνείδησης και να κρατάνε

δυνάμεις για παρατεταμένες μάχες. Δεν

χρειάζονται αυτόκλητους σωτήρες και

απρόσκλητους αντιπροσώπους του

αγώνα τους. Ούτε πρακτικές που μπορεί

να αφήσουν έκθετο το κίνημα σε επιθέ-

σεις οι οποίες δεν μπορεί να αντιμετωπι-

στούν σε αυτήν την φάση, που η κινητο-

ποίηση αναπτύσσεται και χρειάζεται να

μαζικοποιηθεί και άλλο. Οι κάτοικοι με

τις επιτροπές αγώνα έχουν δείξει μέχρι

τώρα ένα αξιοζήλευτο επίπεδο ωριμότη-

τας και αποφασιστικότητας. Και σε πεί-

σμα της τρομοκρατίας και της καταστο-

λής, θα συνεχίσουν να το κάνουν μέχρι

την ματαίωση της θανατηφόρας «επένδυ-

σης» και την τελική νίκη.

Κάτω τα χέρια από τον αγωνιζόμενο λαό της Χαλκιδικής!

Διαδήλωση ενάντια στην κρατική καταστολή την Κυριακή στην Μεγάλη Παναγιά

Ο ενάρετος κύκλος της κολάσεως

Η ληστρική απελευθέρωση

των τιμών και της δράσης εται-

ρειών στα διόδια ανοίγει,

βέβαια, τον κύκλο κάποιων

επενδύσεων σε έργα αυτοκινητο-

δρόμων, όμως οι τράπεζες –στις

οποίες είναι δεσμευμένες οι

κατασκευαστικές εταιρείες-

έχουν εδώ τον τελευταίο λόγο.

Σίγουρα η υπογραφή του TAP

(του νέου αγωγού για το αέριο

μέσω Ιταλίας) ανοίγει το δρόμο

για επενδύσεις στο νέο δίκτυο,

αλλά και εδώ η εξέλιξη είναι

«όμηρος» των γεωπολιτικών εξε-

λίξεων και αναταράξεων στην

περιοχή (θα χρειαζόταν ένα ιδι-

αίτερο άρθρο, αν όχι σειρά

άρθρων, για το ζήτημα αυτό).

Η εκτίμηση, τέλος, του

Κέντρου Προγραμματισμού και

Οικονομικών Ερευνών για

σημαντική μείωση του ισοζυγίου

τρεχουσών συναλλαγών 0,7%

του ΑΕΠ έναντι 2,7% το 2012

οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη

μείωση εισαγωγών πετρελαίου

και αυτοκινήτων, είναι «παιδί»

της ύφεσης δηλαδή. Αντανακλά

όμως και τον εξαγωγικό προσα-

νατολισμό των ελληνικών επιχει-

ρήσεων (εξ αιτίας της ύφεσης

στην εσωτερική αγορά). Σε

όσους επιχαίρουν φέρνοντας το

παράδειγμα της Ινδίας (χώρα με

εξαγωγικό προσανατολισμό και

μπόλικη εξαθλίωση) οφείλουμε

να υπενθυμίσουμε το μέγεθος

και τις κλίμακες της εν λόγω

χώρας, της οποίας μόνο η αστική

και μεσαία αστική τάξη φτιά-

χνουν… μερικές Ελλάδες για

εσωτερική αγορά, επιβεβαιώνο-

ντας τρανά –και βάρβαρα- το

νόμο της κεφαλαιοκρατικής

συσσώρευσης: ανάπτυξη μέσω

της εξαθλίωσης.

Τι θα σήμαινε μια κατάστα-

ση Ινδίας, π.χ., σε χώρες όπως η

Ελλάδα και πόσο η μετανάστευ-

ση του Τρίτου Κόσμου στο

μαλακό υπογάστριο της Ευρώ-

πης θα είναι μια διαδικασία που

θα απορροφηθεί; Εξ άλλου και

οι εξαγωγές -ειδικά αυτές που

απευθύνονται στις αγορές της

ευρωζώνης- πρόκειται να

δεχτούν πλήγμα από το αρνητι-

κό έδαφος της οικονομικής ανά-

πτυξης σε Γερμανία και ευρωζώ-

νη που έχει αρχίσει να διαφαίνε-

ται. Περαιτέρω μείωση του

συνολικού μέσου ΑΕΠ στην

ευρωζώνη καταγράφεται σταθε-

ρά και καθαρά. Το παράδειγμα

πολλών λατινοαμερικάνικων ή

νοτιοανατολικών ασιατικών

χωρών (που δεν είχαν δεχτεί το

πλήγμα που δέχτηκε η εγχώρια

μεταποίηση και πρωτογενής

παραγωγή) με εξαγωγικό προ-

σανατολισμό και η κατάληξή

τους δεν δείχνουν να προβλημα-

τίζουν. Είναι τόση η βιασύνη στο

να επιδειχτούν θετικοί δείκτες,

που αυτά αποτελούν «ψιλά

γράμματα».

Δύο ειδών κοινωνικές ρυθμίσεις

Το ότι υπάρχει αγωνία

πρώτα και κύρια στα κυβερνητι-

κά επιτελεία για το μέγεθος της

κοινωνικής κατάρρευσης είναι

φανερό. Ότι η πίεση από τα

ιμπεριαλιστικά κέντρα προκει-

μένου η χώρα να μην ξεστρατίσει

από τους μνημονιακές κατευθύν-

σεις (όχι τους στόχους, γιατί δεν

πρόκειται ποτέ να καλυφθούν

και όλοι το ξέρουν) θα συνεχι-

στεί είναι κάτι παραπάνω από

δεδομένο. Ο ανταγωνισμός των

ιμπεριαλιστών και η παραδειγ-

ματική διάσταση όλων αυτών

που συμβαίνουν στη χώρα είναι

οι δύο βασικοί λόγοι.

Μπροστά στο κοινωνικό

κραχ που αντιμετωπίζει η χώρα,

είναι σίγουρο ότι και από

«πάνω» αναζητείται ενός είδους

όριο. Όριο μπορεί να τεθεί όμως

με δύο είδους κοινωνικές ρυθμί-

σεις: αυτή που θα επιβληθεί εκ

των πραγμάτων και με όρους

διαχείρισης της εξαθλίωσης και

αυτή που θα επιβληθεί από τα

«κάτω». Προς το παρόν, η πρω-

τοβουλία βρίσκεται στο σύστη-

μα…

συνέχεια από τη σελίδα 19

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ 23Σάββατο 23 Φλεβάρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

4

Σπύρος Σακελλαρόπουλος Νεπάλ. Εθνότητες, κάστες, τάξειςστην κορυφή του κόσμου 1769-2008

Εκδόσεις Τόπος, Αθήνα 2012, σελ. 334

Για την πλειοψηφία των Ελλήνων το

Νεπάλ είναι απλώς η πατρίδα των

Ιμαλαΐων. Για τους ανθρώπους που

ζούνε στις ρίζες και στις πλαγιές τους,

ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά. Για την

ελληνική αλλά και την ευρωπαϊκή Αρι-

στερά, οι πρόσφατες κοινωνικές και πολι-

τικές εξελίξεις σε αυτήν τη χώρα της

νότιας Ασίας, όταν δεν αγνοούνται επι-

δεικτικά, αντιμετωπίζονται σαν μια εξω-

τική ανορθογραφία, ασύμβατη με τα

κυρίαρχα ρεύματα σκέψης και τα διαδε-

δομένα υποδείγματα. Σε αυτό βοηθάει και

η μεγάλη έλλειψη πληροφόρησης, η

συστηματική αποσιώπηση από τα ηγεμο-

νικά δυτικά ΜΜΕ και η παραδοσιακή

υποτίμηση με την οποία η δυτική Αριστε-

ρά αντιμετωπίζει τα λαϊκά και επαναστα-

τικά κινήματα στον λεγόμενο Τρίτο

Κόσμο.

Γι’ αυτό και μόνο ένα βιβλίο για το

Νεπάλ από έναν έλληνα συγγραφέα απο-

τελεί από μόνη της μια αξιοπρόσεκτη

είδηση. Πολύ περισσότερο που η μελέτη

του Σπύρου Σακελλαρόπουλου, που

κυκλοφορεί αυτές τις ημέρες από τις

«εκδόσεις Τόπος», με τίτλο «Νεπάλ. Εθνό-

τητες, κάστες, τάξεις στην κορυφή του

κόσμου, 1769-2008», αποτελεί μια φιλό-

δοξη και πρωτοπόρα απόπειρα να

παρουσιαστεί στο ελληνικό κοινό η γέν-

νηση και η εξέλιξη μιας πολύ σημαντικής

κοινωνικής αναμέτρησης που εκτυλίχθηκε

στην αυγή του 21ου αιώνα. Της πρώτης,

μαζικής εξέγερσης που προετοίμασε και

καθοδήγησε ένα κομμουνιστικό κόμμα

στις μέρες μας, σε μια εποχή που το

κυρίαρχο ρεύμα πάσχιζε να πείσει για την

έλευση του τέλους της ιστορίας.

Ο συγγραφέας χωρίζει το βιβλίο σε

δύο μέρη. Στο πρώτο παρουσιάζει την

πολιτική ιστορία της χώρας, από το σχη-

ματισμό του νεπαλέζικου κράτους το

1769 ως την κατάργηση της μοναρχίας

και τις εκλογές του 2008. Με αυτόν τον

τρόπο βοηθά τον αναγνώστη να παρακο-

λουθήσει εύκολα την πολιτική και κοινω-

νική διαδρομή και να γνωρίσει τους ιστο-

ρικούς σταθμούς αλλά και την κυοφορία

της ένοπλης εξέγερσης των Μαοϊκών που

ξεκίνησε το 1996. Στο δεύτερο μέρος επι-

κεντρώνει στις διαφορετικές διαστάσεις

του κοινωνικού προβλήματος στο Νεπάλ

και στη στάση που κράτησαν απέναντι σε

αυτές οι Μαοϊκοί, αξιοποιώντας αντιθέ-

σεις και αδιέξοδα για να καταφέρουν να

γίνουν νικηφόρο πλειοψηφικό ρεύμα

στην κοινωνία της χώρας.

Το αγροτικό ζήτημα και το πρόβλημα

της γης, οι κοινωνικές ανισότητες που

μεγάλωσαν στις τελευταίες δεκαετίες και

το αδύναμο κράτος πρόνοιας, το εθνοτι-

κό και καστεϊκό ζήτημα που διαπερνά

την ιστορία και την εξέλιξη της νεπαλέζι-

κης κοινωνίας και του κράτους, η θέση

της γυναίκας και φυσικά η ειδική σχέση

με την Ινδία αποτελούν τα επιμέρους

θέματα του δεύτερου μέρους της μελέτης.

Το βιβλίο συμπληρώνεται με ένα κατατο-

πιστικό χρονολόγιο, ορισμένα σημαντικά

πολιτικά κείμενα της τελευταίας περιό-

δου και μια παρουσίαση των πιο σημα-

ντικών προσώπων που πρωταγωνίστη-

σαν στην ιστορία του Νεπάλ. Περιέχει

επίσης μια σειρά πίνακες με οικονομικούς

και κοινωνικούς δείκτες.

Λίγο μεγαλύτερο σε έκταση από την

Ελλάδα και με υπερδιπλάσιο πληθυσμό,

το Νεπάλ είναι μια μικρή χώρα για τις

ασιατικές κλίμακες, όχι όμως για την

Ευρώπη. Σφηνωμένο ανάμεσα σε δυο

γίγαντες, την Κίνα στο βορρά και την

Ινδία στις υπόλοιπες πλευρές, υπήρξε για

πολλές δεκαετίες το τελευταίο ινδουιστι-

κό βασίλειο με επικρατούσες τις φεουδαρ-

χικές δομές. Αν και δεν βρίσκεται πάνω σε

διεθνείς εμπορικούς δρόμους και δίχως

γνωστά αποθέματα ορυκτού πλούτου, η

χώρα έχει μια ειδική γεωστρατηγική

σημασία ακριβώς γιατί συνορεύει ταυτό-

χρονα με τις δυο ασιατικές υπερδυνάμεις.

Εξαρτώμενη από τη δυτική λεγόμενη

ανθρωπιστική βοήθεια, τα εμβάσματα

των μεταναστών και τον τουρισμό, η

νεπαλέζικη οικονομία εξακολουθεί να

βασίζεται στην αγροτική παραγωγή και

σε έναν καχεκτικό δευτερογενή τομέα.

Η νεπαλέζικη οικονομία είναι μια από

τις πιο άνισες στην κατανομή του λιγο-

στού πλούτου με κραυγαλέες αντιθέσεις.

Η πλειοψηφία των 25 και πλέον εκατομ-

μυρίων Νεπαλέζων ζει στην ύπαιθρο και

στις πόλεις σε συνθήκες ένδειας και αμορ-

φωσιάς, δίχως στοιχειώδεις οικιακές και

κοινωνικο-κρατικές υποδομές. Ακριβώς

σε αυτήν την κοινωνία ένα ιστορικό

ρεύμα του κομμουνιστικού κινήματος,

παραδοσιακά ισχυρό σε όλη τη νότια

Ασία, κατάφερε να οδηγήσει μια ολόκλη-

ρη κοινωνία σε σημαντικές πολιτικές και

κοινωνικές ανατροπές. Να καταργήσει τη

μοναρχία, να αναδείξει σε πρωταγωνι-

στές τούς «από κάτω» και να ανοίξει

δρόμους προς το μέλλον.

Το εγχείρημα αυτό βασίστηκε στη

θέληση των φτωχών και απόκληρων

Νεπαλέζων να αγωνιστούν για μια δικαι-

ότερη κοινωνία, δίνοντας βαρύ φόρο

αίματος στον οκταετή σχεδόν εμφύλιο,

στον οποίο ο Λαϊκός Απελευθερωτικός

Στρατός (ΛΑΣ) μπόρεσε να κυριαρχήσει

στη μεγαλύτερη έκταση του Νεπάλ. Δίχως

καμία εξωτερική βοήθεια, απέναντι σε

έναν στρατό που δεχόταν συνεχή στρα-

τιωτική υποστήριξη από τη Δύση και την

Ινδία.

Το εγχείρημα ήταν απόλυτα τολμηρό

σε μια ιστορική περίοδο παγκόσμιας επα-

ναστατικής άμπωτης ακόμα και στις γνω-

στές ζώνες των θυελλών. Ειδικότερα πολύ

πιο δύσκολο για μια χώρα και μια κοινω-

νία σαν αυτή του Νεπάλ. Παρ’ όλα αυτά,

η κίνηση και η δυναμική των μαζών ξάφ-

νιασε ακόμη και τους πιο αισιόδοξους.

Το Νεπάλ από το 2008 βρίσκεται σε

μια μεταβατική περίοδο. Στις παλιές αντι-

θέσεις προστέθηκαν καινούριες, ενώ η

νικηφόρα είσοδος των μαζών στο προ-

σκήνιο προσέθεσε έναν σημαντικό και

απρόβλεπτο παράγοντα. Στο κομμουνι-

στικό κίνημα μέσα στη χώρα αλλά και σε

αυτό της διεθνούς επαναστατικής αλλη-

λεγγύης έχει ανάψει από καιρό η συζήτη-

ση για τις επιλογές της ηγεσίας των Μαοϊ-

κών αναφορικά με τη διάλυση του ΛΑΣ,

την κατάργηση των λαϊκών θεσμών αυτο-

κυβέρνησης στην ύπαιθρο, την επιστροφή

της γης στους ιδιοκτήτες, τη συμμετοχή

στην κυβέρνηση κ.λπ. Υπάρχουν διαφω-

νίες, πολεμικές και διασπάσεις. Στο

Νεπάλ, σε πείσμα των άνυδρων καιρών

και άλλων καταστάσεων στις οποίες είναι

της μόδας οι αποκαθηλώσεις του σφυρο-

δρέπανου και οι μετονομασίες, συνεχίζε-

ται η γέννηση κομμουνιστικών κομμάτων

και μάλιστα μαζικών.

Ο συγγραφέας εξηγεί στην εισαγωγή

γιατί οι πολύ ενδιαφέρουσες εξελίξεις της

περιόδου 2008-2012 δεν μπορούσαν να

αποτελέσουν αντικείμενο του βιβλίου.

Και είναι πολύ κατανοητό. Παρ’ όλα

αυτά, κάνοντας μια αποτίμηση του πρό-

σφατου επαναστατικού κύματος, θεωρεί

πως αυτό είχε ένα ορισμένο υλικό όριο

τόσο εξαιτίας των εσωτερικών κοινωνι-

κών συσχετισμών όσο και με βάση την

απειλητική επιρροή της Ινδίας. Θεωρεί

ιστορική επιτυχία τη διαδρομή που ξεκί-

νησε από το 1996 και κατέληξε στην εκλο-

γική νίκη του 2008 και επισημαίνει πως σε

κάθε περίπτωση το μέλλον είναι ανοιχτό

για το νεπαλέζικο κοινωνικό πείραμα.

Με το βιβλίο του ο Σπύρος Σακελλα-

ρόπουλος μας ανοίγει ένα παράθυρο για

να κοιτάξουμε σε βάθος και όχι επιφανει-

ακά κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις σε

μια χώρα άγνωστη που βρίσκεται σε μια

περιοχή, την νότια και ανατολική Ασία,

που παλιά την ονομάζαμε με ελπίδα σαν

μια από τις ζώνες των επαναστατικών

θυελλών. Και που σήμερα, αν μη τι άλλο,

αποτελεί ένα από τα μεγάλα κοινωνικά

εργαστήρια στα οποία βάσιμα μπορούμε

να υποθέσουμε πως κυοφορούνται γεγο-

νότα και καταστάσεις παγκόσμιας σημα-

σίας. Μας βοηθά να ερμηνεύσουμε πράγ-

ματα και καταστάσεις και μας υποδεικνύ-

ει την ανάγκη για συστηματική μελέτη

και εμβάθυνση στα διεθνή κινήματα αντί-

στασης και ανατροπής που αναδεύουν

την υποτιθέμενη ακινησία της ιστορίας.

Αν και δεν διαθέτω πλήρη εικόνα για τη

διεθνή βιβλιογραφία, έχω τη βάσιμη εντύ-

πωση πως όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά

και για την Ευρώπη το βιβλίο του Σακελ-

λαρόπουλου για το συγκεκριμένο θέμα

αποτελεί μια ξεχωριστή και πολύ χρήσιμη

προσπάθεια. Τολμώ να πω πρωτοπορια-

κή. Η οποία έγινε με πολλές δυσκολίες

εξαιτίας της έλλειψης σχετικής βιβλιογρα-

φίας και της σπανιότητας των πρωτογε-

νών πηγών.

Δημήτρης Παυλίδης

Θεσσαλονίκη, Φεβρουάριος 2013

Ένα παράθυρο σε έναν άγνωστο επαναστατημένο κόσμο

Μόλις κυκλοφόρισε από τις εκδόσεις Εκτός των Τειχών το βιβλίο Μάο Τσετούγκ, Φιλοσοφικά Κείμενα.

Κεντρική διάθεση: Βιβλιοπωλείο Εκτός των Τειχών, Γραβιάς 10-12, 196 81 Αθήνα, τηλ. 210 3303348

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εκτός των Τειχών

Κράτος «έκτακτης ανάγκης», που ετοιμάζε-ται να καταργήσει ολοσχερώς το δικαίωμαστην απεργία, πριν καν αυτή εκδηλωθεί, με

το επιχείρημα ότι θα πρέπει να ψηφίζουν και οι...απόντες (αφού παλαιότερα ψήφιζαν και τα..δέντρα), κυβέρνηση «ειδικών συνθηκών», που σεσυνεννόηση με το κράτος «έκτακτων αναγκών»επιστρατεύει απεργούς και βγάζει παράνομες όλεςτις απεργίες για το ατομικό συμφέρον (συμφέρονπου ανακηρύσσεται δημόσιο) των κεφαλαιοκρα-τών και των εργοδοτών, κοινωνία «εκτός εαυτού»,που παλινδρομεί μεταξύ «κανιβαλικής» επιβίωσης(η προτεινόμενη συστημική εκδοχή) και αγωνιστι-κής ανάτασης (η αναγκαιότητα των εποχών).

«Εκτακτα μέτρα, εξαιρετικές ανάγκες, ειδικέςσυνθήκες», αυτά ήταν πάντα τα προσχηματικά επι-χειρήματα και το άλλοθι της βαρβαρότητας, ώστενα κλέβουν οι χορτάτοι το ψωμί των πεινασμένων,για να υποτάσσεται ο λαός στη μοίρα που του επι-φυλάσσουν οι κυρίαρχοι, για να γίνουν μόνιμα ταμέτρα των «έκτακτων, εξαιρετικών, ειδικών» συν-θηκών.

Ποιός στα αλήθεια πιστεύει, ότι, μετά τη μίζερηανάπτυξη που υπόσχεται ο Σαμαράς και η θλιβερήκαι τρισάθλια συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ,ανάπτυξη που στο βαθμό που επιτραπεί και εντα-χθεί στα σχέδια των «ευεργετών» ιμπεριαλιστώντων ΗΠΑ και της Ευρώπης, θα μετατρέψει, στηνκαλύτερη περίπτωση, ένα κομμάτι από τα εκατομ-μύρια των ανέργων σε εκατομμύρια εξαθλιωμένωνεργαζομένων χωρίς δικαιώματα, θα επαναφέρειστην προηγούμενη -προ μνημονίου- κατάσταση τηνσημερινή κοινωνική σκλαβιά. Ότι η μεταμνημονια-κή ανάπτυξη θα φέρει μισθούς ανακούφισης τωνεργαζομένων (το κορυφαίο στην ανοησία του αίτη-μα της ρεφορμιστικής Αριστεράς και του υποταγ-μένου συνδικαλισμού), ότι οι συντάξεις θα δίνονταιμετά σε τιμές «ισχυρής Ελλάδας» και «λεφτά υπάρ-χουν», ότι οι εργασιακές σχέσεις σκλαβιάς θα«διορθωθούν» σε σχέσεις μεταξύ «ισότιμων κοινω-νικών εταίρων». Είναι, πράγματι, δύσκολο να γίνειπιστευτή η μετάβαση από την ομαδική, προμνημο-νιακή ψευδαίσθηση ευημερίας (όπου όλοι τα τρώ-γαμε μαζί) σε μια εποχή ανανεωμένων ψευδαισθή-σεων της γενικευμένης ευημερίας για όλους. Οσοκι αν μας το «μουρμουρίζει εμπιστευτικά» ο Σαμα-ράς, ότι, δηλαδή, θα υπάρξει “happy end”, είναιφανερό, ότι αυτό το παραμύθι δεν θα έχει αίσιοτέλος.

Το ευνοϊκό περιβάλλον που πρέπει να διαμορ-φωθεί για τους επενδυτές, ώστε να υπάρξει ανά-πτυξη (λες και δεν ήταν η καπιταλιστική ανάπτυξηπου μας έφερε εδώ), δεν επιτρέπει τέτοιες «ευνοϊ-κές επιστροφές» στο παρελθόν. Ούτε οι «ανταγω-νιστικές συνθήκες εργασίας», οι υδρογονάνθρακες(... άνθρακας ο θυσαυρός) και άλλες αρλούμπεςπου ξεφουρνίζουν συγκυβερνητικοί απατεώνες δενπρόκειται να αποτρέψουν αυτό που αποτελεί τηβάση του όλου πράγματος. Ότι, δηλαδή, η καπιτα-λιστική κρίση θα ξεπεραστεί πάνω από τα κορμιάκαι τα δικαιώματα των εργαζομένων και της εργα-τικής τάξης. Εχει ξανασυμβεί αρκετές φορές στοπαρελθόν, με το σύστημα να διακινδυνεύει, μάλι-στα, ακόμη και την ύπαρξή του.

Μπαίνουμε σε νέα φάση που θυμίζει πολλά απότα παλιά (τα... παλαιοκαπιταλιστικά και... παλιο-κομμουνιστικά). Από το πώς θα διαβαστεί αυτή ηνέα φάση θα εξαρτηθεί, αν η κρίση θα αποτελέσειευκαιρία για τον καπιταλισμό ή ευκαιρία για τιςλαϊκές δυνάμεις, για την Αριστερά, τους εργαζόμε-νους, τη νεολαία και το λαό γενικότερα.

Η κυβερνητική αναπτυξιακή αφήγηση βασίζεταισε έναν νέο διαμοιρασμό της χώρας στους ιμπερια-λιστές μνηστήρες. Στο έδαφος ενός σφοδρούενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, που τόσοσυχνά κομματιάζει χώρες και βυθίζει τις κοινωνίεςστη φρίκη. Κι όμως, αυτή η αναπτυξιακή αφήγησηπιάνει τόπο σε εχθρούς και φίλους.

Η σημερινή υποχώρηση και αμηχανία των λαϊ-κών διαθέσεων για αντίσταση σε σχέση με έναπροηγούμενο διάστημα, η προσαρμογή σε προσδο-κίες για μια «ρεαλιστική» ανακοπή της κατηφόρας,αποτέλεσε κύρια συνέπεια και βασικό πυρήνα τηςπολιτικής μιας Αριστεράς της «παραγωγικής ανα-συγκρότησης» εντός συστήματος, όσο κι αν εμφα-νίζεται, τώρα, αυτή η συστημική Αριστερά να δια-μαρτύρεται ενάντια σε αυτήν την κατάσταση υπο-χώρησης και αποσπασματικών αντιστάσεων.

Ας αποδεχτούμε, ότι δεν είναι τόσο «έκτακτες»οι ανάγκες του καπιταλισμού, που για χρόνια απο-ζητούσε τη ρεβάνς απέναντι στο εργατικό καιλαϊκό κίνημα και τις κατακτήσεις του. Δεν είναι«εξαίρεση» από τα «δημοκρατικά» ήθη του κεφα-λαίου η σημερινή φασιστικοποίηση της δημόσιαςκαι ιδιωτικής ζωής. Ότι είναι ο πραγματικός, οανόθευτος ιμπεριαλισμός-καπιταλισμός αυτό πουτώρα ζούμε, ένας καπιταλισμός που πασχίζει νααπαλλαγεί από της «ανορθογραφίες» και τους«αναχρονισμούς» των εργατικών και λαϊκών κατα-

κτήσεων, αλλά και από κάθε ανάμνηση των κατα-κτήσεων του σοσιαλισμού. Η περιβόητη «μνημονια-κή» καταστροφή είναι ο πραγματικοις καπιταλι-σμός, είναι η Ειδική Οικονομική Ζώνη φτηνής καιελαστικής εργασίας, χωρίς μισθό και δικαιώματα,είναι η νεοαποικιοκρατία του «ευρωπαϊκού καιαναπτυξιακού οράματος».

Όλα αυτά είναι η πραγματικότητα του «σύγχρο-νου» ιμπεριαλισμού-καπιταλισμού, για να εξασφα-λιστεί η διαιώνισή του. Είναι μια ενδεχόμενη πραγ-ματικότητα, που θα επιβληθεί, αν δεν βρει το αντί-παλο δέος του.

Πράγματι, η κοινωνική έκρηξη και σύγκρουσηείναι αναπόφευκτη. Δεν είναι, ωστόσο, αυταπόδει-κτη και αυτόματη η μετατροπή της καπιταλιστικήςκρίσης σε οργή και «ευκαιρία» αντίστασης καιαλλαγής των πολιτικών συσχετισμών. Αυτό, όμως,πρέπει να είναι το πεδίο δράσης της Αριστεράς καιόσων θέλουν να υπηρετήσουν τη λαϊκή υπόθεση,δηλαδή η προώθηση, οργάνωση, ο συντονισμόςενός μαζικού παλλαϊκού ξεσηκωμού. Και όχι ηαδράνεια, η ηττοπάθεια και η μιζέρια στο σαθρόέδαφος της αυτοεπιβεβαίωσης.

Απαιτείται μια αντιθετική πολιτική και κοινωνι-κή δύναμη, με πυρήνα μια αντίπαλη τάξη που απο-κτά, αγωνιζόμενη, τη συνείδηση του εαυτού της.Που θα ανοίξει το δρόμο για μια άλλη πραγματικό-τητα, για έναν πολύμορφο παλλαϊκό, ίσως καιαντιφατικό, ξεσηκωμό του παρατεταμένου αγώνα.Που θα χαράξει το δρόμο της ανατροπής και τονκοινωνικό μετασχηματισμό προς τον σοσιαλισμότης εποχής μας.

Βέβαια, για να συμβούν όλα αυτά, προϋπόθεσηείναι, πέρα από την «εκρηκτική ύλη», που σήμεραυπάρχει στα πρόσωπα των εκατοντάδων χιλιάδωνοργισμένων εργαζομένων, στα πρόσωπα των εκα-τοντάδων χιλιάδων απελπισμένων άστεγων καιαπογοητευμένων νεολαίων, να ανάψει κάποιος τοφιτίλι. Και αυτός που θα ανάψει το φιτίλι δεν είναιάλλος από το οργανωμένο εργατικό και λαϊκόκίνημα, με όλη την ποικιλομορφία του (οργανώ-νεις, συνδικάτα, παρατάξεις, σχήματα, πρωτοβου-λίες κλπ), όπου και όπως αυτά εμφανίζονται. Νααναλάβουμε, δηλαδή, το ρόλο μας, να κάνουμε ταοργισμένα «ρυάκια» ένα ορμητικό κινηματικόποτάμι παλλαϊκούξεσηκωμού, αντί-στασης και ανατρο-πής.

24 Σάββατο 23 Φλεβάρη 2013Προλεταριακή Σημαία

Κ9

Οργανωμένος θύλακας της ΧρυσήςΑυγής, με την κωδική ονομασία «ομάδαΚ», φαίνεται να έχει σχηματιστεί εντόςτης δημοτικής αστυνομίας. Αντί για σκυ-λια, θα τους φωνάζουμε λαγωνικά.

Επιπολαιότητες

«Αν ο επιπόλαιος φρουρός δεν είχεσκοτώσει τον Αλέξη Γρηγορόπουλο,ίσως τώρα να είχε συλληφθεί μαζί με

τους άλλους στο Βελβεντό», δήλωσε οπρόεδρος του ΛΑΟΣ, Γιώργος Καρατζα-φέρης. Τόσο επιπόλαιος, που δεν πρό-λαβε να σκοτώσει και τους υπόλοιπους.

ΠΑ.(ΕΘ)ΣΟ.Κ.

Ο Ανδρέας Λοβέρδος χαρακτήρισετην Χρυσή Αυγή ως «το πρώτο κίνημαπου γεννιέται αυθεντικά μετά την μετα-πολίτευση». Εντάξει εντάξει, δεν σεξαναφωνάζουμε Πασόκο.

Τραγούδι

Επίθεση από Χρυσαυγίτες δέχτηκε οσυνδικαλιστής και μέλος του ΠΑΜΕ,Δημήτρης Ζαμπέλης, στην ΠαλαιάΦώκαια, καθως άκουγε στο αμάξι τουεργατικά τραγούδια. Εξοργισμένοι οιοπαδοί του Χίτλερ τον περικύκλωσαν,και ο ένας απ’ αυτούς του είπε, ότι απα-γορεύεται να ακούει τέτοια τραγούδιακαι τον χαστούκισε. Από εδώ και πέραμόνο Σφακιανάκη.

Ηθικό

“Η αστυνομία χρειάζεται ενίσχυσηστο ηθικό και στους μισθούς”, δήλωσε ουπουργός ΠροΠο. Θα πληρώνονται σεχρυσό.

Ήρθαμε

Ένστολοι αστυνομικοί επισκέφτηκαντα γραφεία του σωματείου μισθωτώντεχνικών κατά τη διάρκεια της σύσκε-ψης του συντονισμού πρωτοβάθμιωνσωματείων δημόσιου και ιδιωτικούτομέα. Αφού πρώτα καταδίκασαν τηνπαρακολούθηση από όπου και αν προ-έρχεται, εξήγησαν πως βρίσκονταν εκείμε άνωθεν εντολή, για να ελέγξουν αντηρείται ο νόμος και η τάξη.

Ηλικιωμένοι

Υπερδιπλασιάστηκαν οι θάνατοι απόαφυδάτωση και υποσιτισμό στα γηροκο-μεία της Αυστραλίας, τα τέσσερα τελευ-ταία χρόνια. Το αυστραλιανό όνειρο τουΚρανιδιώτη.

Πράσινος

Ο ευρωβουλευτής Ντανιέλ Κον-Μπε-ντίτ, αποσύρεται και δεν θα διεκδικήσεικαμιά εντολή στις ευρωεκλογές του2014, παρόλο που, όπως λέει, είχε ονει-ρευτεί μια τελευταία υποψηφιότητά τουστην Ελλάδα. Κρίμα, σαν οικολόγος, θαμπορούσε να επιβλέπει τις εξορύξειςστις Σκουριές.

Ψησταριές

Η κυβέρνηση της Κίνας αποφάσισε νααπαγορεύσει τη χρήση υπαίθριων ψηστα-ριών, σε μια προσπάθεια να καταπολεμή-σει την ατμοσφαιρική ρύπανση. Το κρέαςτο έχει απαγορεύσει εδώ και καιρό.

Ουστ

Την παραίτηση του υπέβαλε ο Βενέ-δικτος. Υπάρχει άραγε πρόβλεψη γιατρικομματικό πάπα;

Κάποτε Ι

Στο 36ο Συνέδριό του, που ολοκλη-ρώθηκε στο Παρίσι, το Γαλλικό ΚΚ απο-κήρυξε το σφυροδρέπανο. Ούτε λόγοςγια ηθική αυτουργία τώρα πια.

Κάποτε ΙΙ

Χάθηκε το πρωτότυπο κείμενο τηςλεγόμενης «συμφωνίας του Μπελοβέζ-σκ», με την οποία και τυπικά διαλύθηκεη Σοβιετική Ένωση. Το Γαλλικό ΚΚ να τοεπιστρέψει πάραυτα.

σχολιαπ

ρο

σε

γγισ

εις

Να γίνουν τα ρυάκια ορμητικό ποτάμι