Σελίδα 14 21 Φεβρουαρίου 2013Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ

Και στον αντίλογο...Ναι στο διάλογο...

Κοινωνικά θέματα

Νίκος Καλογερόπουλος και ολοκλήρωση

Η ΔΕΗ δεν χρειάζεται τα πασαλείμματα που ανακοινώνουν, χρειάζεται οργάνωση που της λείπει μέχρι την τελευταία τρίχα κεφαλής της

Αυτές τις μέρες αισθάνθηκα πλέον έτοιμος να ανοίξω το βιβλίο «Η Θεωρία της Ολοκληρώσε-ως», καθώς ο Νίκος Καλογερόπουλος μου έχει δανείσει α-

πό το καλοκαίρι ένα σπάνιο αντίγραφό του. Μάλιστα μου το είχε παρουσιάσει ως το βασικό βιβλίο περί των φιλοσοφι-κών του απόψεων. Και είναι.

Θα ήμουν ανόητος – με την κυριολε-ξία του όρου – αν άρχιζα να παραθέτω επιθετικούς προσδιορισμούς. Προέχει η ουσία.

Είναι [και σε εμένα πλέον] προφανές ότι ο συμπατριώτης μας δεν έχει λά-βει τη θέση που του αξίζει στην ευρέ-ως παραδεκτή «Φιλοσοφία» για ένα και μόνο λόγο : δεν είναι του συστήματος, δεν είναι καθηγητής Πανεπιστημίου. Το διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης δεν είναι επαρκές διαβατήριο. Κάποιος μάλιστα του «Αθήνησι» του είχε πει : «ποιος είσαι εσύ που θα κρίνεις τον Πλάτωνα ;». Μόλις απέφυγε και το «ρε» …

Επί της ουσίας, επιλέγω το εξής από-σπασμα : «Λοιπόν ναι. Είναι στο χέρι σου

να μισήσεις ή να αγαπήσεις. Στο χέρι σου είναι να διαλέξεις το δρόμο για να φτάσεις στο σκοπό σου – την Ολοκλή-ρωσι. Όμως τον ποιο δρόμο πρέπει να διαλέξεις μόνος σου είσαι σε θέσι να τον καταλάβεις αν μπορείς να δεις ποιο είναι το καλύτερο για σένα αποτέλεσμα. Ο «α-νήθικος» δεν είναι ο αμαρτωλός. Είναι ο ηλίθιος.»

Επί του πρακτέου, το απόσπασμα «… τα πολύ δυνατά πρόσωπα επιδιώκουν πολλές φορές τη μοναξιά που τότε κι αυτή γίνεται ένας δρόμος για την Ολο-κλήρωσι σαν διευκολύνει την εξεργασία της Αυταπάτης. (Ρωτήστε τους φιλοσό-φους να σας πουν γιατί έμειναν άγαμοι).» μου θύμισε την αβίαστα φυσική εκμυ-στήρευσή του, στην εν ολομελεία γνω-στή παρέα, στο καλοκαιρινό αποχαιρε-τιστήριο γεύμα στο μεγάλο τραπέζι του Καλογεροπουλείου Ιδρύματος. Μιλούσε για τα πλάνα του για μετά το θάνατό του σαν να έδινε καθημερινές οδηγίες στον κηπουρό για το πώς θα κουρέψει το γκα-ζόν της πίσω αυλής.

Το ίδιο απλά το καλοκαίρι με είχε «υποχρεώσει» να του μιλάω στον ενικό στην πρώτη στιγμή της πρώτης συζήτη-σής μας στο σπίτι του.

Η αρχική μου ιδέα, που άρεσε στους

αρμοδίους του Πολιτιστικού Κέντρου του Δήμου μας, ήταν για μία εκδήλωση προς τιμήν του στις Πρωτοχρονιάτικες διακοπές. Θέλοντας να έχω την σύμφω-νη γνώμη του, «το πήγα» για πριν φύγει το Γενάρη, αλλά μεσολάβησε η γνωστή περιπέτειά του.

Έχοντας πλέον ευρύτερη εικόνα του ανδρός – ψυχικά Κορίνθιου, αν και εκ πα-τρός Μεσσήνιου – η πρότασή μου προς όλους είναι να σπεύσουμε. ¨Όχι γιατί ο χρόνος είναι λίγος, αλλά γιατί είναι πο-λύτιμος.

Τα βιβλία του πρέπει να επανεκδο-θούν με φροντίδα του Δήμου, η αυλή του πρέπει να γεμίζει καθημερινά με ζω-ηρά παιδικά κατσιδάκια και κοντά παντε-λονάκια, μία Φιλοσοφική Σχολή χωρίς εισαγωγικές και διπλώματα – οι πρώτες σκέψεις μου. Πρέπει να τον «υποχρεώ-σουμε» να επισκέπτεται την Ελβετία, όχι την Κόρινθο.

Όσοι αδρανήσουν ας βρουν μία καλή δικαιολογία για τον «καθρέφτη τους». Ακόμη και αν σκεφθούμε συμφεροντο-νούσικα, το δέον γενέσθαι είναι προφα-νές. Στη θέση του Αλέκου Πνευματικού θα ξεκίναγα ΤΩΡΑ.

15/2/13Κώστας Τζαναβάρας

Χολαργός, 06.02.13Προς την εφημερίδα «Η Φ. τ. Κ.»Κύριε ΔιευθυνυήΔιάβασα στην εφημερίδα «Δημοκρα-

τία» της 02.02.13, «Πωλείται τεμαχισμέ-νη η ΔΕΗ». Κατ’ αρχήν πρέπει να γράψω ότι προσπαθούν 21-22 χρόνια να την τεμαχίσουν και τώρα πιστεύουν ότι τα κατάφεραν; Η εφημερίδα γράφει ότι θα δώσουν τα assets της βορίου Ελλάδος, (δεν ξέρουν να το γράψουν στα ελληνι-κά ή δείχνουν την δουλοπρέπεια τους;) εμείς θα τα ονομάσουμε, έτσι αυθαίρετα, περιουσιακά στοιχεία. Με αυτά τα assets θα φτιάξουν μια μικρή ΔΕΗ που θα αντα-γωνίζεται ευθέως την ΔΕΗ σε όλην την χώρα. Ποια ΔΕΗ σε όλην την χώρα αφού

θα την δώσουν κομμάτι-κομμάτι σε ιδιώ-τες, όπως γράφει η εφημερίδα;

Εγώ θα περιγράψω κατά κάποιον τρό-πο πως είναι η ΔΕΗ για να καταλάβουν οι αναγνώστες και αν καταλάβει κάποιος πως είναι δυνατόν να την κόψουν, αν έ-χει την καλοσύνη ας μου τηλεφωνήσει να εξηγήσει και σε μένα.

Οι μεγάλες γραμμές μεταφοράς, το λεγόμενο «Δίκτυο Μεταφοράς» συνδέο-νται από Καλαμάτα μέχρι Διδυμότειχο και αποτελούν μια ενιαία δεξαμενή. Αυτήν την δεξαμενή την τροφοδοτούν πολλές πηγές που λέγονται Σταθμοί Παραγωγής Ενέργειας. Αυτή η δεξαμενή, υποχρεω-τικά πρέπει να έχει μια σταθερή στάθμη που την λέμε «τάση» του ρεύματος. Για

την παρακολούθηση της τάσεως υποχρε-ωτικά πρέπει να υπάρχει μία και μοναδική υπηρεσία που την ονομάζουμε, «Κέντρο Κατανομής Φορτίου». Οι πηγές που τρο-φοδοτούν αυτήν την δεξαμενή παρά-γουν ενέργεια με τελείως διαφορετικά κόστη παραγωγής, λόγω των καυσίμων και δεν είναι δυνατόν να ανταγωνιστούν μεταξύ τους. Διοικήσεις, διευθύνσεις προσωπικού, οικονομικές διευθύνσεις κτλ. κόβονται σε εκατό κομμάτια, αλλά χωρίς δεύτερη δεξαμενή είναι άχρηστο το κόψιμο.

Το κόψιμο της δεξαμενής θέλει δική της ρύθμιση, δηλαδή, δικό της «Κέντρο Κατανομής Φορτίου».

Σε περίπτωση από)λειας μιας πηγής ή ύστερα από κάποιον κεραυνό στο δίκτυο οι στάθμες των δύο δεξαμενών δεν θα βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο. Τότε είναι απαραίτητο το κόψιμο και των άλλων υπηρεσιών. Εάν πράγματι κοπεί η δεξα-μενή σε δύο κομμάτια, το κάθε κομμάτι θα βγάζει δικό του κόστος κιλοβατώρας. Άλλη η αξία του ρεύματος πάνω από τα Τέμπη και άλλη κάτω. Με το κόψιμο της δεξαμενής δημιουργούνται δύο ανεξάρ-τητες εταιρίες και στην λειτουργία τους δεν θα πέφτει λόγος της μιας να ασχο-ληθεί με την λειτουργία της άλλης για να μην την στείλει από εκεί που ήρθε.

Τονίζεται ότι το σχέδιο θα παρουσια-στεί και στην τρόικα και το ΔΝΤ. Τι καλά που είναι να διατάζεις, αλλά εγώ λέω ας έρθει η τρόικα και το ΔΝΤ να σπάσουν την ΔΕΗ και να δημιουργήσουν αυτόματα τους παίκτες που θα συναγωνιστούν την σημερινή ΔΕΗ, όπως ισχυρίζονται.

Ας τους ρωτήσει κάποιος γιατί δεν φτιάχνουν ανεξάρτητη εταιρία την ΔΕΗ Κρήτης που ήδη είναι χωριστή από την ΔΕΗ της ηπειρωτικής Ελλάδος.

Η ΔΕΗ δεν χρειάζεται τα πασαλείμμα-τα που ανακοινώνουν, χρειάζεται οργά-νωση που της λείπει μέχρι την τελευταία τρίχα κεφαλής της.

Με εκτίμησηΝίκος Α. Καραβάς

Απέναντι στο κακό υπάρχει η δύναμη του καλού…

Προς τη Διευθύντρια της «Φωνής της Κορινθίας», ΚόρινθονΚυρία Διευθύντρια,Σε πρόσφατη έκδοση της έγκριτης εφημερίδας σας διάβασα για την εξακολού-

θηση των αεροψεκασμών στην ουράνια περιοχή της Κορινθίας και της Πελοπον-νήσου γενικότερα. Πάνω σ’ αυτό το θέμα υπάρχουν πολλές απορίες και πολλές ενστάσεις για τις εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις. Θα επανέλθω με πολλές ερω-τήσεις για την «Ανοικτή γραμμή» και θα ζητήσω την γνώμη του «Κορίνθιου».

Σ’ αυτή την επιστολή θα ήθελα να εκφράσω, ως Έλληνας πολίτης τις απόψεις μου γύρω από τον μαρασμό και την ψυχοπάθεια, που έχει πλήξει τον ελληνικό λαό με τις αλλεπάλληλες φορολογίες. Γονάτισαν κυριολεκτικά τον λαό και την Ελλάδα γενικότερα. Το έγκλημα, που επιτελούν επί τριετίας οι ελληνικές κυβερνήσεις είναι τεράστιο. Δεν άφησαν τίποτα όρθιο, αφού νοιώσαμε στο πετσί μας τις οικονομικές επιπτώσεις, αλλά και τις κοινωνικές τοιαύτες με προεξάρχουσα θέση την υγειονο-μική υποβάθμιση.

Έχουν πληγεί βάναυσα οι πολίτες και θα ήταν φρόνιμο και ουσιώδες να οδηγη-θούν στη δικαιοσύνη οι πρωταίτιοι αυτής της εγκληματικής πολιτικής πράξεως. Με σκληρές ποινές, χωρίς ελαφρυντικό, γιατί όλοι αυτοί υπηρετούν τους σκοτεινούς σκοπούς της Νέας Τάξης Πραγμάτων και οδηγούν την ανθρωπότητα στην αγκαλιά του θηρίου – δικτάτορα, που όπως λέγει ο πολύς Γεώργιος Κινούσης, ο καλλιτέ-χνης τραγουδιστής, εδώ και 25 χρόνια, «μαύρη θα είναι εκείνη η στιγμή», εκείνη η εποχή…

Αποτελούν ντροπή και όνειδος αυτοί, που συνδράμουν στην ποδηγέτηση και υποδούλωση του ανθρώπινου γένους. Υπάρχει όμως η Θεία Πρόνοια, υπάρχει ο Θεός, ο φορέας του καλού, που θα κατατροπώσει το κακό!..

π. Δ. Αλικάκος, Αθίκια Κορινθίας

Η φιλανθρωπία, ως άφεση πολιτικών αμαρτιών

(Το άγχος της επικύρωσης και η απελευθέρωση από την τυραννία της ανάγκης.)

Επενδύσεις στην οικονομία δεν υπάρχουν. Γίνονται όμως επενδύσεις στην αλληλεγγύη. Ισχυρές δόσεις φιλανθρωπί-ας σε πλατείες, σε κοινωνικά παντοπωλεία. Συσσίτια, σα-κούλες με τρόφιμα, φάρμακα, κοινωνικά φροντιστήρια και πολλά άλλα.

Η αλληλεγγύη, η βοήθεια είναι κάτι καλό. Όμως ο άν-θρωπος είναι άνθρωπος, δηλαδή πολίτης, όταν μετέχει στην κοινωνία προβάλλοντας αλλαγές. Μια νέα κοινωνική οργάνωση και σχέσεις ανθρώπων, ώστε να μην υπάρχουν κάποιοι που να έχουν ανάγκη τους «φιλάνθρωπους».

Συμφωνώ απολύτως με τον Π. Τότσικα: Ένα μοντέλο κοινω-νικής και αλληλέγγυας οικονομίας «δεν θα στηρίζεται στη φι-λανθρωπία και την ελεημοσύνη όσων έχουν διατηρήσει το κα-ταναλωτικό τους επίπεδο, συμμετέχοντας στην εκμετάλλευση των ανθρώπων και της φύσης, αλλά θα στηρίζεται σε μια οικο-νομία ελεγχόμενη άμεσα από τους ίδιους τους παραγωγούς και τους καταναλωτές, χωρίς μεσάζοντες κερδοσκόπους».

Στο παλκοσένικο της αλληλεγγύης έχουν μπει και τα κα-νάλια. Αλλά δείγμα ανώτερου εκφυλιστικού σταδίου είναι όταν φιλανθρωπικό έργο αναλαμβάνουν τα κόμματα. Είναι πολύ υποκριτικό να επιδίδονται σε φιλανθρωπία, όταν εί-ναι μορφωτικά, ιδεολογικά και προγραμματικά χρεοκοπη-μένες επιχειρήσεις. Το κράτος μέσω της χρηματοδότησής τους συντηρεί μια ιδιωτική συλλογή αναπαραγωγής του. Το υπαρκτό πολιτικό επίπεδο δημιούργησε κι ένα νέο ρήγμα διαχωρισμού: μοιράζουμε σε Έλληνες μόνο ή σ’ όλους που έχουν ανάγκη; Προσοχή: αριστερά και δεξιά επανέρχονται ως σχολαστικισμός στην ανοησία. Όχι ότι και σ’ αυτό δεν υπάρχει απάντηση, αλλά δεν είναι αυτή η δουλειά τους. Ε-παναφέρουν το διώνυμο: τη σημαία Έλληνας ή Αλβανός, στις παρελάσεις ή όχι. Από αυτό ξεκίνησε να μορφοποιείται το πρόπλασμα ομάδων-στερεοτύπων «καθαρών» και “πο-λυπολιτισμικών”. Με εξέλιξη σε ΛΑΟΣ και ανανεωτικών του μισελληνισμού, λέγε τους ΔΗΜΑΡ. Χρήσιμοι, της ευθύνης. Το κλεπτοκρατικό σύστημα έχει τη δική του πράξη στην ε-φαρμογή της θεωρίας των σταδίων. Χρήσης εφεδρειών. Πα-ραγωγής και κατανάλωσής τους.

Είναι ντροπή όχι μόνο να κόβουμε συντάξεις, να φτω-χαίνουμε τους φτωχούς. Ντροπή είναι και να διοχετεύουμε την αντίδραση στην καθιέρωση της ελεημοσύνης και φιλαν-θρωπίας. Οι πολιτικοί, οι αυτοδιοικητικοί, το κράτος έχουν α-ποστολή να προβλέπουν, να σχεδιάζουν, να εμπλουτίζουν δημόσιο χώρο και αγαθά. Οι πολιτικοί μας είναι όμως «συ-μπονετικοί» χωρίς σκέψεις, ιδέες, ανεύθυνοι, ανύποπτοι για το καθήκον τους, για την έννοια της πολιτικής. Γνωρίζουν βέβαια το ατομικό τους συμφέρον.

Κάποτε οι άνθρωποι κριτίκαραν τη μεσαιωνική φιλαν-θρωπική πράξη τους. Μια αντίστοιχη μεταρρύθμιση χρεια-ζόμαστε σήμερα. Πρέπει να ενοχοποιηθούν πολιτικοί, κόμ-ματα, αυτοδιοικητικοί που με τις πράξεις τους μειώνουν τα δημόσια αγαθά. Προσπαθούν να υποκαταστήσουν αυτό που έπρεπε να κάνουν, καταφεύγουν στη σωτηρία τους μέσω φιλανθρωπικού δικού τους έργου ή πρότασης αλληλεγγύ-ης μέσα στο λαό. Αντιστοιχούν μ’ αυτούς που μιλούν πολύ, προτείνουν πολλά, αλλά όχι γι’ αυτά που πρέπει.

Μια τέτοια πολιτική απάτη αναγνώρισε στον Μπους ο Michael Walzer, φιλόσοφος της πολιτικής. Έλεγε τότε ότι με εξαγγελίες φιλανθρωπίας, προπαγάνδα συμπάθειας, «οι ρεπουμπλικάνοι προσπάθησαν ν’ αποφύγουν την απουσία στο πρόγραμμά τους οποιωνδήποτε στοιχείων κοινωνικού κράτους». Καλή λοιπόν η κοινωνική αλληλεγγύη αλλά ό-χι αντίδοτο ή παράκαμψη ιδεών συγκρότησης ενός κοινω-νικού κράτους. «Ο διάβολος της φιλανθρωπίας», έλεγε ο Τολστόι, «εντυπώνει στους ανθρώπους ότι αν κλέβουν και επιστρέφουν ψίχουλα σ’ αυτούς που έκλεψαν, κάνουν έργο που δεν χρειάζεται πλέον να γίνουν καλύτεροι». Ας βάλου-με στην παραπάνω πρόταση αντί για «ανθρώπους» τις λέξεις «κόμματα», «πολιτικοί». Ή και «G8», «G20». Είναι το ίδιο με την ελεημοσύνη τους προς αυτούς που εκμεταλλεύονται. Και το λένε «βοήθεια στον Τρίτο Κόσμο».

Παρατηρώ «φιλάνθρωπους», τοπικά, σε μικρές κοινωνί-ες. Έχουν το άγχος επικύρωσής τους. Πολλοί απ’ αυτούς, ως «ανώτερο» σκαλοπάτι κοινωνικού στάτους θεωρούν το ζέσταμα μιας καρέκλας σε δημοτικά ή άλλα εκλεγμένα όρ-γανα. Με προσφορά όσο και της καρέκλας τους. Αντιστοιχεί αυτό σε μία διαδιδόμενη αντίληψη σεβασμού σ’ αυτόν που έχει. Που ταυτίζει το έχω με το είμαι. Οι φιλάνθρωποι όμως έχουν και δίνουν ανθρωπιά.

Οι άνθρωποι της αξιοπρέπειας, θέλουν μια κοινωνία της αξιοπρέπειας. Ακόμα κι αυτοί που δέχονται φιλανθρωπική βοήθεια ξεκινούν από το να την αισθάνονται «σαν γελοίο και ανεπαρκή τρόπο ατελούς επανόρθωσης ή σαν συναι-σθηματική ελεημοσύνη» (Όσκαρ Ουάιλντ).Θέλουν παραπέ-ρα, να περάσουν στην ελευθερία πρότασης μιας συλλογι-κής ζωής. Μιας συγκροτημένης κοινωνίας που οι θεσμοί της θ’ ακυρώσουν την τυραννία της ανάγκης.

Γρηγόρης Κλαδούχος - Ξυλόκαστρο Κορινθίας

επιστολή του νικου καραβα*

Επιστολή του ΚώσταΤζαναβάρα