Πρόκειται για τον παιδικό φίλο του Μέγα Αλέξανδρου, που

άκουγε στο όνομα Άρπαλος. Αυτός είχε ακολουθήσει τον

Αλέξανδρο στην εκστρατεία που είχε επιχειρήσει στην Ανατολή,

είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη του και αποτελούσε ένα από τα

ευνοημένα πρόσωπα του στενού του περιβάλλοντος. Όταν ο

Αλέξανδρος μπήκε θριαμβευτής στην περσική πρωτεύουσα

Περσέπολη, βρήκε στο βασιλικό θησαυροφυλάκιο αμύθητους

θησαυρούς. Τους εμπιστεύθηκε στον φίλο του Άρπαλο, τον οποίο

έχρισε αυτοκρατορικό ταμία. Θέση, που αντιστοιχούσε με το

αξίωμα ενός σημερινού υπουργού Οικονομικών. Ο Άρπαλος

εγκαταστάθηκε στη Βαβυλώνα, ενώ ο Αλέξανδρος συνέχισε την

πορεία του προς την Ανατολή. Ο θησαυρός ξεπερνούσε τα

διακόσιες χιλιάδες τάλαντα. Κάθε βαβυλωνιακό τάλαντο ήταν

ασημένιο και ζύγιζε, περίπου, σαράντα πέντε κιλά. Ο Άρπαλος,

εισέπραττε και τους φόρους από την απέραντη αυτοκρατορία.

Ήταν απόλυτος κυρίαρχος του τομέα του, ζούσε μέσα στη χλιδή,

έχοντας δίπλα του επίσημα, δύο Ελληνίδες εταίρες: την

Πυθιονίκη και τη Γλυκερά, εκτός από τις Περσίδες, που τις

άλλαζε σύμφωνα με τις εκάστοτε επιθυμίες του.

Όταν ο Αλέξανδρος επέστρεψε στην Περσία, μετά τη νικηφόρα

εκστρατεία του στην Ινδία, αναζήτησε τον θησαυροφύλακα φίλο

του, αλλά δεν τον έβρισκε πουθενά. Αυτός, ειδοποιημένος

έγκαιρα από πράκτορες του για την επικείμενη άφιξη του

θριαμβευτή στρατηλάτη, άρπαξε μεγάλο μέρος του θησαυρού

και με τριάντα πλοία που είχε έτοιμα με μισθοφορικό πλήρωμα,

έπλευσε προς την Αττική. Οι Αθηναίοι, που πληροφορήθηκαν τη

δράση του, τον παρέπεμψαν στην Εκκλησία του Δήμου, η οποία

τον καταδίκασε ως προδότη, σε αποπομπή. Με τη μέθοδο της

δωροδοκίας, προσπάθησε να εξαγοράσει συνειδήσεις και να

παρακάμψει την ποινή. Οι κινήσεις του αποκαλύφθηκαν, οπότε

καταδικάζεται σε φυλάκιση. Τα χρήματα που έφερε μαζί του

κατασχέθηκαν και κατατέθηκαν στο ταμείο του Παρθενώνα. Οι

φίλοι όμως που τον ακολουθούσαν είχαν και άλλα, με τα οποία

δωροδόκησαν τους φύλακες και απελευθέρωσαν τον αρχηγό

τους.

Για δωροληψία κατηγορήθηκε και ο ρήτορας Δημοσθένης που

καταδικάστηκε να καταβάλει το πενταπλάσιο από το αρχικό

ποσό της δωροδοκίας καταφεύγοντας αμέσως στην Αίγινα και

στην συνέχεια την Καλαβρία.

Ο Άρπαλος, μαζί με τον σύντροφο του Θίφρωνα, με όσα καράβια

είχαν απομείνει με τους ναύτες και με αρκετό μέρος από τον

«κεκρυμμένον θησαυρόν» κατέφυγαν στην Κρήτη. Ο Θίφρων

ήταν τυχοδιώκτης σπαρτιατικής καταγωγής. Φιλοχρήματος και

ύπουλος, δολοφονεί τον Άρπαλο και σφετερίζεται τα

εναπομείναντα υλικά αγαθά, τάλαντα και πλοία. Το τέλος του

ήταν αντάξιο των πράξεων του. Ο επίγονος Πτολεμαίος,

βασιλιάς της Αιγύπτου, τον σταύρωσε σε δημόσια συγκέντρωση,

στην Κυρήνη όπου είχε τελικά καταφύγει. Αυτά ήσαν τα

διαβόητα «Αρπάλεια χρήματα». Η πολύμορφη και πολυπλόκαμη

διαφθορά πήρε και σήμερα ανησυχητικές διαστάσεις. Η

επισήμανση του Ισοκράτη είναι σαφής; «Εις αρχήν κατασταθείς

μηδενί χρω πονηρώ προς τας διοικήσεις, ων γαρ αν εκείνος

αμάρτη, σοι αναθήσουσι τας αιτίας». Δηλαδή: Όταν

εγκατασταθείς στην εξουσία, φρόντισε να μην πάρεις ως

συνεργάτη κάποιον ύποπτο, διότι τα δικά του παραπτώματα, θα

βαρύνουν εσένα.