ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ (ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΙΤΙΑ) ΤΙΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Το success story και άλλες ιστορίεςΤα τελευταία χρόνια βιώνουμε την μεγαλύτερη δομική κρίση του καπιταλισμού και βλέπουμε στην καθημερινότητα μας τα αποτελέσματα τις προσπάθειας των από πάνω να ξεπεράσουν την κρίση προς όφελός τους. Παρά τις εξαιρετικές προσπάθειες των αστικών κομμάτων και την πλήρη συμπαράσταση στις προσπάθειες αυτές των ΜΜΕ, να μας πείσουν πως η λιτότητα αποδίδει και βρισκόμαστε σε τροχιά ανάπτυξης η κρίση διεθνώς βαθαίνει, το βλέπουμε στο τόσο υψηλό επιτόκιο με το οποίο πανηγυρικά βγήκαμε στις αγορές (ενα προεκλογικό τρικ μπροστά στο φόβο της πολιτικής κατάρρευσης των κομμάτων της συγκυβέρνησης στις επερχόμενες ευρωεκλογές), το βλέπουμε στις συνεχόμενες απολύσεις και στην βίαιη καταστολή κάθε αγώνα, όσο μικρός κι αν είναι. Με λίγα λόγια παρατηρούμε μια αδυναμία του ελληνικού καπιταλισμού να βρει διέξοδο και να συμπτύξει ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο.

Παρόμοια όμως είναι η κατάσταση και εκτός Ελλάδας. Διεθνώς η οικονομία δεν ανακάμπτει. Περιπτώσεις αντεπίθεσης των από πάνω όπως αυτές στη Ουκρανία και την Αίγυπτο επιβεβαιώνουν ακριβώς το ότι ο καπιταλισμός διεθνώς «δεν έχει βρει την άκρη του». Ένα ακόμα στοιχείο που συμπληρώνει το παζλ είναι το ευρωπαϊκό υπερ-μνημόνιο που ετοιμάζεται και θα επιβάλει ενός τύπου πανευρωπαϊκή λιτότητα. Πέρα από τον οικονομικό αυταρχισμό της συγκυβέρνησης (με την ευγενική χορηγία της ΕΕ και του ΔΝΤ) παρατηρούμε εδώ και αρκετό καιρό μια ενσωμάτωση της ακροδεξιάς-φασιστικής ατζέντας στην κυβερνητική πολιτική. Αυτή η συνεννόηση μεταξύ της κυβέρνησης Σαμαρά και της Χρυσής Αυγής έγινε πλήρως φανερή με την υπόθεση Μπαλτάκου.

Aυταρχισμός στην κοινωνία και τις σχολές

Πανεπιστήμιο της αγοράς

Στο πλαίσιο της καπιταλιστικής κρίσης οι «από πάνω» αδυνατούν να κυβερνήσουν όπως πρώτα, με την έννοια ότι αδυνατούν να διατηρήσουν τις προϋποθέσεις της νομιμοποίησής τους όταν δεν καταφέρνουν με κανέναν «αποδεκτό» τρόπο (ιδεολογικοί μηχανισμοί, μιντιακή προπαγάνδα, παροχές κλπ) να πείσουν τους κυβερνόμενους, τότε μεταχειρίζονται τα μέσα της καταστολής και του αυταρχισμού. για αυτό το τελευταίο διάστημα έχουμε έρθει αντιμέτωποι με τις απαγορεύσεις διαδηλώσεων, τη βίαιη διάλυσή διαμαρτυριών, επιστρατεύσεις απεργιών κλπ. την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση υιοθετεί μία διαρκώς περισσότερο ακραία δεξιά ατζέντα, στοχοποιώντας μετανάστες, ρομά, οροθετικές ιερόδουλες και γενικά χρησιμοποιώντας τη λογική του εσωτερικού εχθρού, κλείνοντας καταλήψεις και στέκια, κάνοντας προσαγωγές και συλλήψεις όλο και περισσότερων αγωνιστών-ριων.

Πέρα όμως από την εντεινόμενη καταστολή στις σχολές, φτιάχνεται τα τελευταία χρόνια ένα πλαίσιο όπου το πανεπιστήμιο αλλάζει σταδιακά σύμφωνα με τα συμφέροντα του κεφαλαίου και τα κριτήρια της αγοράς. Στο πανεπιστήμιο όπως μας το ετοιμάζουν, θα διοικεί το συμβούλιο διοίκησης, ο ρόλος του οποίου προς το παρόν είναι περιορισμένος αλλά φαίνεται να ενισχύεται. Τα πτυχία δε θα έχουν καμία αξία και οι απόφοιτοι θα γίνονται νέοι εργαζόμενοι πλήρως αναλώσιμοι και εκμεταλλεύσιμοι από τους εργοδότες. Οι ρυθμοί ήδη γίνονται πολύ πιεστικότεροι από πριν και οι φοιτητές-ριες προσπαθώντας να ολοκληρώσουν σύντομα τις σπουδές τους, με την ελπίδα να βρουν δουλειά, βυθίζονται σε μία εντατικοποιημένη κατάσταση που σε συνδυασμό με τον αυταρχισμό, αποθαρρύνει του φοιτητές και τις φοιτήτριες να αντιστέκονται, να αγωνίζονται, να συνδικαλίζονται και να οργανώνουν την καθημερινότητά τους στα πλαίσια του πανεπιστημίου.

Σε αυτό το πλαίσιο, στην αρχή του ακαδημαϊκού έτους, μας ανακοινώθηκε η απόλυση των μισών εργαζόμενων του ΕΜΠ, ως “πλεονάζον” προσωπικό. Για άλλη μια φορά η υποβάθμιση των σπουδών αλλά και οι ίδιες οι ζωές των εργαζόμενων ήταν για την

Αυτή η κατεύθυνση της αυταρχικοποίησης και της συντηρητικοποίησης της κυβέρνησης και των υποστηρικτών της, δε θα μπορούσε να μη συνομιλεί και με τη Χρυσή Αυγή και την άνοδο του φασισμού. Η σχέση της κυβέρνησης και της χρυσής αυγής, όπως φάνηκε και από την υπόθεση Μπαλτάκου, είναι μία σχέση διττή. Από τη μία η κυβέρνηση ανοίγει δρόμο στη χρυσή αυγή να διευρύνει το ακροατήριό της στην κοινωνία, και από την άλλη η χρυσή αυγή μεταφέρει την ατζέντα σε ζητήματα ευνοϊκά για την κυβερνητική προπαγάνδα, όπως η ασφάλεια. Πέρα από τη σχέση της με την κυβέρνηση και γενικότερα την αστική τάξη, η άνοδος του φασισμού, βασίζεται και σε συντηρητικές ιδέες που προϋπήρχαν στην κοινωνία και εντάθηκαν και με την οικονομική κρίση. Σε ιδέες όπως η φυλετική ανωτερότητα, η εθνική καθαρότητα, η αξία της αρρενωπότητας και της πυγμής. Όλες αυτές οι ιδέες που είναι εκ διαμέτρου αντίθετες με τις αξίες της αριστεράς, της δημοκρατίας και της συλλογικότητας.

Και στις σχολές όμως, αν και ακόμα δεν έχουμε δει εκτεταμένα φαινόμενα διεύρυνσης της απήχησης του φασισμού (πέρα από φαινόμενα που συνδέονται με τη ΔΑΠ), ο αυταρχισμός έχει κάνει αισθητή την παρουσία του. καταπατώντας κατ΄εξακολούθηση το άσυλο, με τις εισβολές των ματ σε σχολές του κέντρου (ασοε, πολυτεχνείο, νομική κλπ) και την επίθεσή τους σε φοιτητές-ριες και σε στέκια, η κυβέρνηση μας έχει καταστήσει σαφές πως μπορεί να μεταχειριστεί κάθε τρόπο για να καταστείλει τις αντιστάσεις και στο πλαίσιο του πανεπιστημίου.

tomiaristeronarxitektonon.wordpress.com

κυβέρνηση κάτι αμελητέο μπροστά στην ανάγκη της να επιβάλλει τη λιτότητα και στις σχολές. Οι εργαζόμενοι του ΕΜΠ έδωσαν έναν από τους πιο μαχητικούς και αποφασιστικούς αγώνες των τελευταίων χρόνων και έμαθαν πολλά από αυτόν, δεν κατάφεραν όμως να κρατήσουν τις θέσεις εργασίας τους. Σε αυτήν την κατεύθυνση οδήγησαν και λογικές συμβιβασμού με την κυβέρνηση από τους κόλπους των ίδιων των εργαζόμενων και η κούραση που λογικά είχε επέλθει στους αγωνιζόμενους. Ωστόσο και η στήριξη των φοιτητών-ριων που ήταν αρχικά δυναμική, προς το τέλος της απεργίας αναμετρήθηκε (κακώς κατά τη γνώμη μας) με το χάσιμο του εξαμήνου και το αξιολόγησε ως σημαντικότερο εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις (βλ. Φιλοσοφική).

Με μαχητικό, δημοκρατικό φοιτητικό κίνημα για το Πανεπιστήμιο των αναγκών μας

Απέναντι στις πολιτικές διάλυσης του Πανεπιστήμιου, εμείς προτάσσουμε τη συλλογικότητα. Για αυτό και θέλουμε πραγματικά ζωντανό συλλόγο και γενικές συνελεύσεις που δε θα είναι απλώς εργαλεία για λήψη αποφάσεων αλλά θα μπορούν να είναι και το μέσο για να οργανώνουμε την καθημερινότητα μας μέσα στη σχολή. Θέλουμε οι συλλογικές διαδικασίες του συλλόγου να εμπλέκουν όσο το δυνατόν περισσότερους/ες φοιτητές/τριες οι οποίοι/ες θα τις νοιώθουν κτήμα τους. Σε αυτήν την κατεύθυνση κεντρικό ρόλο δε μπορεί να μην έχουν έννοιες και πρακτικές όπως η αλληλεγγύη και η αυτοοργάνωση. Θεωρούμε πως τα δίκτυα αλληλεγγύης και τα εγχειρήματα αυτοδιαχείρισης, μπορούν να διαπλέκονται με το φοιτητικό κίνημα και την αντίσταση και να φτιάχνουν και μέσα στις σχολές τις συνθήκες του κοινωνικού πειραματισμού, που καταφέρνει

να εμπνέει τους φοιτητές και τις φοιτήτριες και παράλληλα να αμφισβητεί συνολικά το κυρίαρχο μοντέλο.

Παλεύουμε για ένα φοιτητικό κίνημα πραγματικά δημοκρατικό, πυροδότη για τους κοινωνικούς αγώνες. Ένα φοιτητικό κίνημα ανατρεπτικό, που θα μπορεί να ενδυναμώνει το ρεύμα αντίστασης και ανατροπής της κυβέρνησης, των μνημονίων και των πολιτικών λιτότητας που υπάρχει σε όλη την κοινωνία. Ένα φοιτητικό κίνημα που θα ξεπεράσει τα στενά όρια του φοιτητικού συνδικαλισμού και θα εμπλουτίσει τη δράση του. Να επανοικειοποιηθούμε τις σχολές μας και συλλογικά να οργανώσουμε διαφορετικά την καθημερινότητά μας. Παλεύουμε, τέλος, για ένα φοιτητικό κίνημα που θα μπορέσει να διευρύνει τις συμμαχίες του με τους εργαζόμενους και τα υπόλοιπα καταπιεσμένα κομμάτια της κοινωνίας και θα συντονίζεται στη βάση της αιρετότητας και της ανακλητότητας από τις γενικές συνελεύσεις, ενάντια σε γραφειοκρατικές και ιδιοκτησιακές λογικές.

Η μάχη απέναντι στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση δεν είναι μια μάχη οπισθοφυλακών. Είναι, καταρχήν, μια μάχη και για την ανατροπή των μνημονίων και της κυβέρνησης. Γιατί κανένας μικρός αγώνας δεν μπορεί από μόνος του να κερδίσει και αναπόφευκτα θα συγκρουστεί με την κυβέρνηση και τις μνημονιακές πολιτικές. Ταυτόχρονα είναι και μια μάχη για ένα άλλο Πανεπιστήμιο. Ένα πανεπιστήμιο πραγματικά δημόσιο και δωρεάν. Ένα πανεπιστήμιο που θα διοικείται και θα ελέγχεται από τους φοιτητές, τους καθηγητές και τους εργαζόμενους στις σχολές. Ένα πανεπιστήμιο που θα παρέχει πτυχία με πλήρη εργασιακά δικαιώματα. Ένα πανεπιστήμιο που θα λειτουργεί με γνώμονα (και θα υπηρετεί) τις κοινωνικές ανάγκες και όχι τις ανάγκες του κεφαλαίου και των αγορών.

Είμαστε αυτοί που μπορούν να κινήσουν γη και ουρανό

Για την δική μας αριστερά, η μάχη των εκλογών δεν έχει την ίδια σημασία με την μάχη που δίνουμε στους δρόμους και τα αμφιθέατρα, στις συνελεύσεις, τις καταλήψεις και τις διαδηλώσεις. Είναι άλλη μια μάχη, όμως, στην οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι και αντιμέτωπες με τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ (ΠΑΣΠ) και της ΝΔ (ΔΑΠ). Μια μάχη που αν δεν δώσουμε, χαρίζουμε σε αυτούς την αυτοδυναμία, χαρίζουμε την έγκριση για νέα μνημόνια, τους δίνουμε το «ΟΚ» να μας καταργήσουν κάθε δικαίωμα. Εάν σε κάθε μικρό ή μεγάλο αγώνα οι δυνάμεις του δικομματισμού μένουν αλώβητες τότε η συνολική ανατροπή φαντάζει ακόμα πιο μακρινή. Είναι μια μάχη στην οποία είναι ξεκάθαρος ο αντίπαλος και μπαίνει ανοιχτά το δίλημμα «Ή ΕΜΕΙΣ, Ή ΑΥΤΟΙ!». Καμία στήριξη σε αυτούς που τόσα χρόνια μας έκλεβαν τις ζωές και σήμερα μας ζητούν να πληρώσουμε για να βγούμε από την δική τους κρίση!

Η ψήφος σου στην ΤΟΜΗ Αριστερών Αρχιτεκτόνων είναι ψήφος-απάντηση σε λογικές περιχαράκωσης και σεχταρισμού της αριστεράς. Η ιστορία έχει δείξει ότι η αριστερά έχει δώσει τις μεγαλύτερες και πιο νικηφόρες μάχες μόνο ενωτικά (βλ. Μάη-Ιούνη, Άρθρο 16 κλπ). Και η Αριστερή Ενότητα είναι γεννήτορας και γέννημα της ενότητας αυτής. Γέννημα, καθ’ ότι δεν υπήρχε πριν τους Αγώνες του Άρθρου 16, και ιδρύθηκε μέσα στο ίδιο το κίνημα, από συλλογικότητες και ανένταχτους αγωνιστές και αγωνίστριες που έβλεπαν τόσο την ανάγκη της ενότητας της αριστεράς όσο και την αποτελεσματικότητα που μπορεί να έχει η κοινή δράση των δυνάμεων της αριστεράς και του κινήματος! Γεννήτορας, γιατί είναι η μόνη πολιτική δύναμη που δεν έχει αφήσει την ενότητα στο ντουλαπάκι της ιστορίας και στο προεκλογικό της λεξιλόγιο και δίνει καθημερινά αυτόν τον αγώνα. Για μας η ενότητα είναι λογική νίκης για το φοιτητικό κίνημα και τους κοινωνικούς αγώνες.

Το κάλεσμα για συμμετοχή στις φοιτητικές εκλογές στις 7 Μάη είναι κάλεσμα αγώνα. Αγώνας ενάντια στην κυβέρνηση, στα μνημόνια και στην εμπέδωση του νεοφιλελεύθερου δόγματος. Αγώνας ενάντια στο φασισμό. Αγώνας για το πανεπιστήμιο των αναγκών μας! Αγώνας για μια διέξοδο από την κρίση προς όφελος των δυνάμεων της εργασίας και της νεολαίας. Αγώνας για να πάρουμε πίσω τις ζωές μας!

ΣΤΙΣ 7 ΜΑΗΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ / ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΤΟΜΗΑΡΙΣΤΕΡΩΝ

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ

tomiaristeronarxitektonon.wordpress.com