Τέλλος Άγρας

Αμάξι στην βροχή

Ώρα , προσμένει μοναχή,η άμαξα ,κάτω απ΄ τη βροχή,

και δεν τη μέλει...

κι είναι σα να την τυραννά πιότερο η ξένη γειτονιά

που δεν την θέλει.

Τ ΄αλογατάκια της, σιμά, κάτω απ΄ τον ίδιο μουσαμά

κάνουν καρτέρι...

στον τόπο αυτόν , το θλιβερό,πράγμα δεν μένει απ΄ τον

καιρό , να το΄ χουν ταίρι.

Γρίλιες δεν είναι, μήτε αυλέςπερικοκλάδες βαθουλές…

δεν έμειν΄ένα απ΄τα φανάρια στη σειρά με τα

δυο μπρούτζινα φτερά, τα σταυρωμένα.

Τ΄ ανώφλια έπεσαν κι οι αγκωνές

κι οι ανεμοπέραστες , στενές, οι γαλαρίες...

κι έφυγαν έντρομες, πολλές,κι οι θύμησες ,σαν τις καλές,

σεμνές κυρίες.

Άδεια βιτόρια και φτωχή…

πάρε μου εμένα την ψυχή,πάρε με εμένα

για ταξιδιώτη σου...

κι ευθύς πάμε, όθε κίνησες να ΄ρθείς:

στα Περασμένα.

Κατερίνα Ντρίζα Β΄33ο ΓΕΛ ΠΑΤΡΑΣ Σχολ. Έτος: 2013-14

ΤΕΛΟΣ