ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΡΑΓΓΟΥ Α3

Η συνέντευξη που ακολουθεί είναι από μια γειτόνισσα μου στο χωριό Άγναντα Άρτας , την Τούλα που γεννήθηκε στο μέρος αυτό το 1950.

-Μέχρι πια τάξη πήγες σχολείο;

-Μέχρι την Τρίτη δημοτικού.

-Σε ποιό σχολείο φοίτησες μέχρι την τάξη αυτή;

-Στην Άγναντα σε ένα μεγάλο σχολείο για εκείνη την εποχή με πολλούς μαθητές από όλα τα χωριά γύρω-γύρω.

-Ποιες ήταν οι συνθήκες που επικρατούσαν στο σπίτι σου εκείνη την εποχή;

-Είχαμε φτώχεια. Οι γονείς μου δούλευαν όλη μέρα στα πρόβατα. Κάθε πρωί με τον αδερφό μου περπατούσαμε χωρίς παπούτσια μέχρι το σχολείο που ήταν πολύ μακριά από τον συνοικισμό που μέναμε. Παίρναμε λίγο ψωμάκι και ελιές για να φάμε εκεί το μεσημέρι γιατί είχαμε μάθημα πρωί και απόγευμα.

-Πώς τα πήγαινες με τα μαθήματα και το διάβασμα;

-Δεν διάβαζα γιατί τότε στο σπίτι δεν είχαμε ρεύματα και ήταν δύσκολο να διαβάσουμε με την λάμπα πετρελαίου. Θυμάμαι ότι δεν ήμουν καλή στην ορθογραφία. Έκανα πολλά ορθογραφικά λάθη και έβαζα τους τόνους όπου μου άρεγε περισσότερο.

-Γιατί δεν συνέχισες το σχολείο;

-Οι καιροί ήταν δύσκολοι. Έπρεπε να δουλεύω και να βοηθώ τους γονείς μου για να τα βγάλουμε πέρα.

-Ήταν δική σου η επιλογή να σταματήσεις το σχολείο ή των γονιών σου;

-Αφού έβλεπα ότι είχαμε πολλά προβλήματα αναγκάστηκα να σταματήσω μιας και δεν είχα πολλές δυνατότητες στα μαθήματα. Δεν με ανάγκασαν οι γονείς μου , μόνη μου το έκανα.

-Πιστεύεις ότι έκανες την σωστή επιλογή;

-Ναι γιατί ένιωθα χρήσιμη που βοηθούσα την οικογένεια μου με αυτόν τον τρόπο.

-Στενοχωρήθηκες καθόλου που δεν μπορούσες να συνεχίσεις το σχολείο σε αντίθεση με άλλα παιδιά που μπορούσαν;

-Στην αρχή ναι γιατί έχασα τις παρέες μου και ένιωθα κατώτερη από τα άλλα παιδιά αλλά δεν ήμουν η μόνη. Υπήρχαν και άλλοι που σταμάτησαν το σχολείο για τον ίδιο λόγο. Αργότερα όμως δεν με ένοιαζε καθόλου γιατί παντρεύτηκα, έκανα την οικογένεια μου και μπορούσαμε να ζήσουμε με τη δουλειά του άντρα μου.

-Ένιωσες ποτέ την επιθυμία να βρεις μια καλή δουλειά ή ακόμα και να σπουδάσεις παρόλο που ήταν αργά;

-Όχι ήμουν ευτυχισμένη που μπόρεσα να κάνω την οικογένεια μου και ζούσαμε μια κανονική ζωή.

-Αν είχες την οικονομική δυνατότητα να συνεχίσεις το σχολείο και να σπουδάσεις , τι πιστεύεις ότι θα έκανες;

-Σίγουρα θα συνέχιζα.

-Στην παιδική σου ηλικία εκτός από το να δουλεύεις ασχολήθηκες με τίποτα άλλο;

-Ναι όταν έγινα 12 χρονών οι γονείς μου με έστειλα σε μια οικοκυρική σχολή στα Γιάννενα και έμαθα κέντημα και αργαλειό.

-Χρειάστηκε να ξέρεις κάποια στοιχειώδη γράμματα για να περάσεις σε αυτήν τη σχολή;

-Δεν ήταν ανάγκη να ξέρω γραφή και ανάγνωση. Έπρεπε μόνο να απαντήσω τέσσερις εύκολες προφορικές ερωτήσεις που έτυχε να τις ξέρω και με πήρανε.

-Πόσα άτομα μπορούσαν να πάρουν εκεί το χρόνο;

-Μόνο πέντε κορίτσια γιατί ήταν οικοτροφείο και δεν πληρώναμε.

-Πόσο καιρό έκατσες εκεί ;

-Μέχρι τα 14. Μετά παντρεύτηκα και έπρεπε να φροντίζω το σπίτι και την οικογένεια μου.

-Τέλος, ποιές πιστεύεις ότι είναι οι μεγαλύτερες δυσκολίες για εσένα που είσαι λειτουργικά αναλφάβητη;

-Έχω δυσκολία να καταλάβω τι λένε στην τηλεόραση και δεν μπορώ να συνεννοηθώ πολλές φορές στο τηλέφωνο με τα εγγόνια μου και με άλλους συγγενείς.

-Ευχαριστώ για το χρόνο σου κυρία Τούλα και καλή συνέχεια στη ζωή σου!

-Κι εγώ σε ευχαριστώ!