Πειράγματα και κοροϊδευτικά σχόλια μεταξύ παιδιών

Ιδού μερικοί τρόποι αντίδρασης που μπορείτε να προτείνετε στο παιδί:

1. Ένας τρόπος αντίδρασης είναι να σκεφθεί μια συγκεκριμένη φράση που θα λέει δυνατά και θυμωμένα σε όποιον το πειράζει:

- «Βαρέθηκα όλο το ίδιο και το ίδιο αστείο. Σταμάτα επιτέλους!»

- «Σταμάτα! Θα πρέπει να ωριμάσεις και να καταλάβεις ότι σημασία έχει ο χαρακτήρας των ανθρώπων.»

- «Σταμάτα! Την επόμενη φορά θα πάω κατευθείαν στο δάσκαλο για να τελειώνει το αστείο»

- «Όλο τα ίδια κάνεις. Ασχολείσαι με τους άλλους. Γιατί δεν ασχολείσαι καλύτερα με το να διαβάσεις και λίγο αριθμητική;»

2. Μια άλλη πρακτική είναι το παιδί να γελάσει, να κάνει μια γκριμάτσα ακόμα πιο αστεία ή/και να αδιαφορήσει, ώστε να ατονίσει το ενδιαφέρον των άλλων για πείραγμα. Πείτε στο παιδί να απολαμβάνει την παρέα των φίλων του αντί να ασχολείται με άλλους.

• Προσοχή: Εξηγείστε στο παιδί ότι δεν χρειάζεται να καταφύγει σε καβγά-σπρωξίματα ούτε να ανταποδώσει το πείραγμα (Π.χ. «Σταμάτα! Ποιος νομίζεις ότι είσαι; Ή μήπως θες να αρχίσουμε να μιλάμε για τα αυτιά σου;»), γιατί έτσι μπορεί η κατάσταση να γίνει χειρότερη. Συνήθως, τα ίδια τα παιδιά περνάνε στην αντεπίθεση, χωρίς να χρειάζεται να τους το διδάξετε εσείς. Άρα, εάν το παιδί σας δεν το έχει κάνει ήδη, μάλλον δεν το αντέχει, οπότε είναι προτιμότερο να μην στρέψετε το παιδί στην πρακτική ότι «η επίθεση είναι η καλύτερη άμυνα».

Συμβουλές

1. Καλό είναι να μην κάνετε το όλο θέμα επίκεντρο του ενδιαφέροντός σας, γιατί έτσι μπορεί να διογκώσετε κάτι που σταδιακά θα εξασθενούσε και γενικώς να συνδέσετε τη σχολική ζωή του παιδιού με ένα μεμονωμένο περιστατικό. Γι’ αυτό μπορεί να είστε υποστηρικτικοί και να δείξετε κατανόηση στα παράπονα που θα σας κάνει το παιδί, αλλά αφού κάνετε συζητήσεις σαν αυτές που σας προτείναμε παραπάνω, καλό είναι να έρθει και η στιγμή που θα πείτε «Έλα, βρε που θα ασχολούμαστε με το τι είπαν οι άλλοι. Έχουμε πιο ενδιαφέροντα πράγματα να κάνουμε σήμερα. Θα πάμε βόλτα στο ….».

2. Το πείραγμα ΔΕΝ είναι «σχολικός εκφοβισμός» και απέχει πολύ από το να γίνει. Εάν όμως διαπιστώνετε ότι το παιδί αρνείται να πάει στο σχολείο ή γενικώς εκφράζει μεγάλη δυσαρέσκεια κάθε πρωί (και μάλιστα έχει κοιλόπονο, αδιαθεσία κλπ), δείχνει στενοχωρημένο και άκεφο, ενώ αποφεύγει συστηματικά να παίζει με άλλα παιδιά, είναι καλό να επικοινωνήσετε με τους εκπαιδευτικούς και να αναζητήσετε εξειδικευμένη βοήθεια.

3. Να θυμάστε ότι καλό είναι ως γονείς να μην ασχολούμαστε με το πείραγμα μόνο όταν οι άλλοι πειράζουν το παιδί μας, αλλά και όταν το δικό μας παιδί πειράζει άλλους. Είναι σημαντικό να παρεμβαίνουμε και να εξηγούμε στο παιδί ότι:

o Δεν είναι ευγενικό να κάνουμε αστεία με το πώς είναι ο άλλοςo Δεν είναι ευγενικό να αναφερόμαστε σε άλλους λέγοντας η/ο

«χοντρή/ός», ο «μυταράς» κλπ

4. Καλό είναι οι γονείς να αποφεύγουν τα πειράγματα προς τα παιδιά τους. Οι γονείς που αρέσκονται να ‘πειράζουν’ τα παιδιά τους θα τρόμαζαν, αν μάθαιναν ότι αυτή η τακτική έχει αρνητικές συνέπειες (M. Herbert, Καθηγητής Ψυχολογίας, 1989, Ψυχολογικά προβλήματα παιδικής ηλικίας)

2