Εξοπλισμός και οπλισμόςB΄ παγκοσμίου πολέμου

Νίκος Στειακάκης & Γιώργος Τζαγκαράκης

2ο Γενικό Λύκειο Ηρακλείου 2014-2015

Υπεύθυνη Καθηγήτρια: Μαυρογιάννη Άρια

Η Συνθήκη των Βερσαλλιών έθετε σοβαρούς περιορισμούς στον εξοπλισμό της Γερμανίας. Ήδη προ της ανόδου του Χίτλερ στην εξουσία, η Ράιχσβερ πειραματιζόταν με απαγορευμένα όπλα (αεροπλάνα και άρματα) σε συνεργασία με την ΕΣΣΔ, ενώ γινόταν σχεδιασμός για τη μελλοντική επέκταση του στρατού πέραν του ορίου των 100.000 ανδρών. Από το 1933 και ύστερα, ο επανεξοπλισμός απέκτησε απόλυτη προτεραιότητα, αν και προς το παρόν γινόταν υπό συνθήκες μυστικότητας. Στις 16 Μαρτίου 1935 όμως, ο Χίτλερ, διά του υπουργού Προπαγάνδας Γκέμπελς, επισήμως ανακοίνωσε την επαναφορά της υποχρεωτικής στράτευσης και τη δημιουργία στρατού 36 μεραρχιών, καθώς και την ύπαρξη Πολεμικής Αεροπορίας , ουσιαστικά καταργώντας τη Συνθήκη των Βερσαλλιών. Ο τότε επικεφαλής του Στρατού, Στρατηγός Βέρνερ φον Φριτς αντέδρασε, λέγοντας ότι 24 ήσαν αρκετές για την εθνική άμυνα. Ο Χίτλερ απλά τον αγνόησε. Λίγους μήνες αργότερα η Ράιχσβερ θα μετονομαστεί σε Βέρμαχτ .

Ο Εξοπλισμός

Τα πρώτα άρματα μάχηςΜεταξύ των όπλων που η κατασκευή τους είχε απαγορευτεί στη Γερμανία, ήταν και τα άρματα μάχης. Ωστόσο, πολλοί στρατιωτικοί είχαν σημαντικές θεωρητικές εμπνεύσεις για τη χρήση τους και αρκετοί είχαν καταφέρει να μεταβούν, στα πλαίσια της γερμανοσοβιετικής φιλίας, στον Ερυθρό Στρατό και να μελετήσουν από κοντά τη χρήση τους. Η Ράιχσβερ μελετούσε επίσης τα θωρακισμένα και στις ασκήσεις τα αντικαθιστούσε με χαρτονένια ομοιώματα πάνω σε τροχούς ποδηλάτων, τα οποία κινούσαν στρατιώτες. Το καθεστώς αγνοεί εκ νέου την απαγόρευση και ξεκινά την κατασκευή αρμάτων μάχης, τα οποία ονομάζονται Panzer Kampfwagen . Αρχικά κατασκευάζονται δύο τύποι, το PzKpfw I (6 τόνοι) και το PzKpfw II (9 τόνοι, πυροβόλο των 20 mm), με λεπτή θωράκιση και πυροβόλα μικρού διαμετρήματος. Οι παλαιάς σχολής στρατιωτικοί αντιτίθενται στην κατασκευή βαρύτερων αρμάτων, ωστόσο ο Χίτλερ, έχοντας πειστεί για τη χρησιμότητά τους ως πολεμικού όπλου από ενθουσιώδεις αξιωματικούς, όπως ο Χάιντς Γκουντέριαν (Heinz Guderian), επιβάλλει την κατασκευή των πολύ ισχυρότερων PzKpfw III (15 τόνοι) και PzKpfw IV (20 τόνοι) με πυροβόλα των 37mm και 75mm αντίστοιχα. Η κατασκευή βαρέων αρμάτων δεν προχωρά με μεγάλη ταχύτητα, με συνέπεια κάθε θωρακισμένη μεραρχία να διαθέτει, με την έναρξη του πολέμου, 24 μόνο βαρέα άρματα τύπου III και IV. Αργότερα κατασκευάσθηκαν και άλλοι τύποι, όπως τα άρματα "Πάνθηρ", "Τίγρης" και "Φέρντιναντ" (100 τόνων).

Panzer IIΟπλισμός: 1 x 20mm KwK30 / L55 κανόνι (180 γύρους) και το όπλο 1x μηχανή 7,92

χιλιοστά (1.425 γύρους) Μήκος: 4,81 m

Μιας και αναφερόμαστε σε μεγάλα όπλα -και οι Ναζί σίγουρα είχαν μια λατρεία γι' αυτά- αυτά τα δυο Γερμανικά κανόνια των 31,5 ιντσών ήταν μαμούθ! Για την ακρίβεια, είναι τα μεγαλύτερα κανόνια που είδε ποτέ ο κόσμος. Το καθένα μεταφερόταν σε πολλά κομμάτια, συναρμολογούνταν και τοποθετούνταν σε μια καθορισμένη θέση, μια διαδικασία που απαιτούσε 4.000 άντρες! Οι Ναζί ανέπτυξαν ολόκληρο αντιαεροπορικό σύνταγμα για την προστασία τους, μαζί με ειδικά εκπαιδευμένους στρατιώτες για τη φρουρά τους από επιθέσεις ανταρτών. Από τα δυο, μόνο ο Gustav χρησιμοποιήθηκε. Έβαλλε 42 βλήματα κατά τη διάρκεια της επίθεσης της Σεβαστούπολης το 1942 -και η διεισδυτικότητα των τεράστιων βλημάτων του, το καθένα βάρους 4.800 κιλών, ήταν ικανά να καταστρέψουν ένα ανάχωμα πυρομαχικών που προστατευόταν από βράχο πάχους 30 μέτρων. Υπήρχαν σχέδια να εξοπλιστούν τα βλήματα με προπέλες για να φτάνουν σε απόσταση 145 χλμ.

Κανόνια Dora και Gustav

Πολεμική Αεροπορία

Η Πολεμική Αεροπορία έχει, συγκριτικά, πολύ μεγαλύτερη ανάπτυξη. Διαθέτει το καλύτερο ίσως αναγνωριστικό αεροσκάφος της εποχής, το Φίζελερ Στορχ, μια ποικιλία μεσαίων βομβαρδιστικών οριζόντιας δράσης, ένα πολύ καλό τύπο καταδιωκτικού, το Μέσερσμιτ 109 και ένα τύπο καταδιωκτικού - βομβαρδιστικού, το Μέσερσμιτ 110. Διαθέτει, όμως, και ένα τύπο βομβαρδιστικού κάθετης εφόρμησης, το Στούκα , το οποίο θα αποτελέσει αποφασιστικό όπλο τόσο στην Πολωνία όσο και στην Γαλλία. Σε αντίθεση με τις αεροπορίες της Βρετανίας και των ΗΠΑ, η Αεροπορία έχει σχεδιαστεί κυρίως για συνεργασία σε τακτικό επίπεδο με τον Στρατό, και δεν διαθέτει ισχυρό κλάδο στρατηγικών τετρακινητήριων βομβαρδιστικών, πράγμα που θα αποτελέσει ένα από τα κύρια μειονεκτήματά της κατά τη διάρκεια του πολέμου. Επίσης σημαντική θα είναι και η καθυστερημένη αξιοποίηση των αεριωθούμενων αεροσκαφών, τομέας όπου προπολεμικά η Γερμανία είχε σημαντικό προβάδισμα.

Το Στούκα το βομβαρδιστικό

Το Πολεμικό Ναυτικό υστερεί σημαντικά. Οι δυνάμεις πλοίων επιφανείας είναι ασήμαντες, συγκρινόμενες με τους στόλους των αντιπάλων του: Ο βρετανικός στόλος εξακολουθεί να παραμένει από τους ισχυρότερους παγκόσμια, ενώ ο γαλλικός έχει ανασυγκροτηθεί και διαθέτει ισχυρά και σύγχρονα σκάφη επιφανείας. Οι Γερμανοί ναυπηγοί έχουν, ωστόσο, καταφέρει να κατασκευάσουν τρία αριστουργήματα της ναυπηγικής τέχνης, τηρώντας τα όρια της Συνθήκης .Τα "Άντμιραλ Γκραφ Σπέε", "Ντόιτσλαντ" και "Άντμιραλ Σερ". Ετοιμάζονται ακόμη δύο βαρέα καταδρομικά, το "Σάρνχορστ" και "Γκνάιζεναου" και ένα βαρύ καταδρομικό, το "Πριντς Όιγκεν". Στα ναυπηγεία βρίσκονται, επίσης, δύο βαρέα θωρηκτά, το "Βίσμαρκ" και το "Τίρπιτς". . Διαθέτει μόνο εικοσιδύο αντιτορπιλικά και ικανοποιητικό αριθμό τορπιλοβόλων και ναρκοθέτιδων. Ο Χίτλερ, σε αντίθεση με τον Στρατό Ξηράς και την Αεροπορία, δεν πιστεύει στις ναυτικές δυνάμεις επιφανείας και δεν ασχολείται παρά ελάχιστα με αυτές. Διαπράττει, έτσι, ένα σημαντικό σφάλμα: Η Γερμανία δεν διαθέτει τις πρώτες ύλες που είναι απαραίτητες για το εξοπλιστικό της πρόγραμμα, πολλώ μάλλον για τη μετατροπή της οικονομίας της εξ ολοκλήρου σε πολεμική . Είναι, κατά συνέπεια, ανίκανη να περιφρουρήσει τις θαλάσσιες οδούς που της είναι απαραίτητες. Ο Χίτλερ πιστεύει ότι τα σκάφη επιφανείας είναι ανίσχυρα κάτω από τα φτερά της αεροπορίας του και οι συνθήκες πολέμου αρχικά θα τον δικαιώσουν. Αντίθετα, δεν περιφρονεί καθόλου το κατεξοχήν επιθετικό όπλο του Ναυτικού, τα υποβρύχια.

Το Πολεμικό Ναυτικό

Το Θωρηκτό Βίσμαρκ

ΟπλισμόςKarabiner 98k

.

Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν το κύκνειο άσμα για το γερμανικό αυτό τυφέκιο. Είχε κυριαρχήσει στις ένοπλες συγκρούσεις από το τέλος του 19 ου αιώνα, και ακόμα χρησιμοποιούνταν από ορισμένα στρατεύματα μετά τον πόλεμο. Το Karabiner 98k ήταν ένα όπλο του γερμανικού στρατού που παρέμεινε στην παραγωγή μέχρι και τη γερμανική παράδοση το 1945.

M1 Carbine

Δεν ήταν το πιο ισχυρό όπλο στον πόλεμο, αλλά ήταν ελαφρύ, μικρό, ακριβές και στα σωστά χέρια, εξίσου θανατηφόρο με ένα πιο ισχυρό όπλο. Οι Αλεξιπτωτιστές των ΗΠΑ εκτίμησαν επίσης την αμερικάνικη M1 Carbine για την ευκολία χρήσης της, και συχνά πήδηξαν στη μάχη οπλισμένοι με την πτυσσόμενη έκδοσή της. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ κατέληξε να παράγει έξι εκατομμύρια Καραμπίνες M1 στον πόλεμο, περισσότερο από κάθε άλλο όπλο των ΗΠΑ. Παραλλαγές του M1 κατασκευάζεται ακόμη και σήμερα για χρήση από στρατιωτικούς και πολίτες.

MP40

Παρά το γεγονός ότι δεν κατασκευάστηκε ποτέ σε μεγάλους αριθμούς το γερμανικό MP40 έχει γίνει αναπόσπαστο μέρος του γερμανικού στρατού των Ναζί στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Φαίνεται σε κάθε πολεμική ταινία σαν κάθε Γερμανός να έχει ένα MP40! Συνήθως χρησιμοποιήθηκε από αλεξιπτωτιστές, επικεφαλής ομάδων και καταδρομείς. Το MP40 ήταν σε υπηρεσία σε όλο τον πόλεμο και ήταν σύμβολο για την αποτελεσματικότητα του Γερμανού στρατιώτη.

Το πυροβόλο όπλο Sten

Μετά την καταστροφική ήττα και αποχώρηση από Δουνκέρκη το 1940, ο βρετανικός στρατός αντιμετωπίζει μια σοβαρή έλλειψη στρατιωτικού εξοπλισμού. Καθώς αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν εκεί το μεγαλύτερο μέρος του εξοπλισμού τους, στις παραλίες καθώς έφευγαν, οι βρετανικές ένοπλες δυνάμεις είχαν την ευκαιρία να αναβαθμίσουν πρότυπο όπλα έκδοσή τους. Προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν τα υποπολυβόλα Thompson, αλλά η ζήτηση στις ΗΠΑ περιόρισε την προσφορά. Η απάντηση ήταν να καταλήξουν σε ένα βρετανικό οπλοπολυβόλο. Αυτό ήταν το όπλο Sten. Δεν ήταν ένα τέλειο όπλο, αλλά σε κοντινή απόσταση ήταν ικανό για απίστευτη καταστροφή. Ήταν επίσης πολύ εύκολο στη συναρμολόγηση και αποσυναρμολόγηση, καθιστώντας το ένα ιδανικό όπλο για τις δυνάμεις αντίστασης και τους καταδρομείς. Το Sten λειτούργησε τόσο καλά ως όπλο εξέγερσης που έμεινε σε χρήση, από παραστρατιωτικές και αντάρτικες δυνάμεις, ακόμα και ως το 1994.

Το Luger PO8

Κάθε στρατιώτης το έψαχνε για σουβενίρ κατά τη διάρκεια του πολέμου και τίποτα δεν ήταν πιο ακριβό από ότι το γερμανικό πιστόλι Luger P08. Μπορεί να φαίνεται λίγο παράξενο να περιγράψει κανείς ένα θανατηφόρο όπλο ως «όμορφο», αλλά το Luger P08 ήταν πραγματικά ένα έργο τέχνης και παραμένει μεταξύ των συλλεκτών όπλων το πιο περιζήτητο μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Κομψά σχεδιασμένο, κατασκευασμένο με απίστευτα υψηλές προδιαγραφές, και εξαιρετικά ακριβές για πιστόλι, το Luger P08 ήταν το απόλυτο σύμβολο της εικόνας των Ναζί. Σχεδιασμένο ως ένα αυτόματο πιστόλι, αντικαταστάτης του περίστροφου, το Luger ήταν βραβευμένο για το μοναδικό σχεδιασμό και τη μεγάλη διάρκεια ζωής του. Παρότι η Γερμανία, είχε μπει στη διαδικασία της σταδιακής κατάργησης του Luger P08 πριν από τον πόλεμο, εντούτοις παραμένει σήμερα το πιο δημοφιλές συλλεκτικό γερμανικό όπλο του πολέμου.

Το οπλοπολυβόλο Thompson

Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν η πρώτη εκτεταμένη σύγκρουση, όπου το υποπολυβόλο χρησιμοποιήθηκε ως όπλο μάχης. Υπάρχουν πολλά όπλα σε αυτή τη λίστα, αλλά κανένα δεν συγκρίνεται με το αμερικανικό οπλοπολυβόλο Thompson. Μετά φήμη που απέκτησε στον ιρλανδικό εμφύλιο πόλεμο και στα χέρια των γκάνγκστερ αλλά και των αστυνομικών στην επιβολή του νόμου, το Thompson εγκρίθηκε από τον αμερικανικό στρατό λίγο πριν από την έναρξη του πολέμου. Παρά το βάρος του, ήταν ένα πολύ δημοφιλές όπλο για υπαξιωματικούς, καταδρομείς και αλεξιπτωτιστές. Η χρήση του όπλου διακόπηκε μετά τον πόλεμο, αλλά τα Thompsons συνέχισαν να χρησιμοποιούνται σε όλο τον

κόσμο στα χέρια των στρατευμάτων, όπως και του Ελληνικού Στρατού μέχρι τη δεκαετία του 1980, αλλά και παραστρατιωτικών οργανώσεων.

Το PPSh-41

Ένα θαύμα μαζικής παραγωγής, το PPSh-41 ήταν απλό στην κατασκευή (κατά την διάρκεια του πολέμου Ρωσίας τα εργοστάσια παρήγαγαν 3000 όπλα την ημέρα), και απλό στη χρήση. Από το χειμερινό πόλεμο με τη Φινλανδία ως την υπεράσπιση του Στάλινγκραντ, τα σοβιετικά στρατεύματα αντιμετώπιζαν τους εχθρούς τους σε στενότερη επαφή, καθιστώντας χρήσιμα τα τουφέκια δράσης με κοχλία. Ήταν εφοδιασμένα με ένα τύμπανο περιοδικό, με 71 γύρους, και έδωσε υπεροχή στους Ρώσους στις μάχες εκ του συστάδην. Το PPSh-41 ήταν τόσο αποτελεσματικό που ο ρωσικός στρατός εξόπλισε ολόκληρα συντάγματα και μεραρχίες με αυτό.

Κάθε πεζικάριος από την αρχή του πολέμου, ήταν οπλισμένος με τυφέκιο. Ήταν ακριβή και αξιόπιστα, αλλά απαιτούσαν μετά από κάθε βολή ο στρατιώτης να αφαιρεί χειροκίνητα τον κάλυκα και να φορτώνει εκ νέου το όπλο με το χειρισμό ενός κοχλία. Αυτό ήταν ιδανικό για μακρινές αποστάσεις, αλλά περιόριζε πολύ τη δράση του στρατιώτη στις κοντινές μάχες. Ο στρατός των ΗΠΑ, θέλοντας να αυξήσει τη δράση των στρατιωτών του, έφερε σε λειτουργία ένα από τα πιο διάσημα όπλα του, το Μ1 Garand. Ο Στρατηγός Patton επαινούσε συχνά την δημιουργία και την αξία του όπλου αυτού. Ήταν εύκολο στη χρήση και τη φροντίδα του, επαναφόρτιζε γρήγορα, και έδωσε στις ΗΠΑ πλεονέκτημα και ανωτερότητα πυρός μπροστά σε κάθε δύναμη που αντιμετώπιζε. Το Μ1 έγινε πιστός σύντροφος του στρατού των ΗΠΑ και ήταν σε ενεργό υπηρεσία μέχρι το 1963. Σε άλλες χώρες, όπως και στην Ελλάδα, παρέμεινε σε χρήση ως τη δεκαετία του 1980.

Το Μ1 Garand

Σοβιετικά αντιαρματικά σκυλιά

Αυτά τα σκυλιά,μπορούσαν να μεταφέρουν βόμβες σε συγκεκριμένο στόχο, να αφήσουν τη συσκευή με τα δόντια τους, και να γυρίσουν στον εκπαιδευτή τους. Δυστυχώς, ήταν σχεδόν αδύνατο τα σκυλιά να κάνουν κάτι τέτοιο, οπότε οι Σοβιετικοί απλά ... ανατίναζαν τα ίδια τα σκυλιά! Αυτά τα σκυλιά είχαν εκπαιδευτεί ότι θα έβρισκαν τροφή κάτω από τα άρματα. Έτσι, πεινασμένα και ζωσμένα με μια βόμβα, έτρεχαν προς τα άρματα.

Ένας μοχλός που ήταν στερεωμένος στον σκύλο, χτυπούσε το κάτω μέρος του άρματος, καθώς το άμοιρο ζώο έμπαινε από κάτω του, ενεργοποιώντας έτσι την βόμβα. Τα σκυλιά έγιναν πολύ αποτελεσματικά και οι Ναζί άρχισαν να τα πυροβολούν όταν τα έβλεπαν. Οι Σοβιετικοί χρησιμοποίησαν πάνω από 40.000 σκυλιά και τα κατεστραμμένα γερμανικά άρματα φτάνουν τα 300.