88ο Δ.Σ. Αθηνών

Ποιεσ είναι οι "Αλκυονίδεσ Μέρεσ";

Αλκυονύδεσ μϋρεσ ονομϊζονται οι μϋρεσ εκεύνεσ του Ιανουαρύου, οι οπούεσ ϋχουν καλό καιρό και ηλιοφϊνεια. Πρόκειται για αρχαύα ελληνικό ονομαςύα, που προϋρχεται απ' τον Αριςτοτέλη.

Μετεωρολογικά εξηγεύται με την εξύςωςη των βαρομετρικών πιϋςεων μεταξύ τησ Νοτίου και ΒορείουΕυρώπησ, ενώ μυθολογικϊ υπϊρχουν πολύ όμορφεσ ιςτορύεσ για το φαινόμενο αυτό.

Δεν υπϊρχουν κϊθε χρόνο Αλκυονύδεσ μϋρεσ, π.χ. το ϋτοσ 1947 δεν υπόρξαν καθόλου. Στην Ελλϊδα το 2011, ϋκαναν την ϋναρξό τουσ τη δεύτερη εβδομϊδα του Ιανουαρύου.

Το ποσλί Αλκσόνα

Οη Αλκσονίδες μέρες έτοσλ πάρεη ηελ ολοκαζία ηοσς από ηο υαροπούιη

Αιθσόλα, ποσ θιφζά ηα ασγά ηοσ εθείλες ηης εκέρες.

Η Αλκσόνα, ζύκθφλα κε ηελ παράδοζε, είλαη έλα ποσιί ποσ ζσκβοιίδεη

ηε γαλήνη, ηελ προζηαζία θαη παύει ηη θαλαζζοηαρατή. Αλ θαη

αποδημηηικό ποσιί, δε θεύγεη, αιιά έρτεηαη ηο θζηλόπφρο, ελώ θεύγεη

αρτές Μαρηίοσ. Γελλά ηα ασγά ηοσ ζηης ζτηζκές ηφλ βράτφλ ηες

ζάιαζζας.

Σύμφωνα με ϋνα μεςαιωνικό μύθο, το χρώμα τησ Αλκυόνασ ςτην αρχό όταν γκρύζο, όταν όμωσ ϋγινε ο βιβλικόσ κατακλυςμόσ πϋταξε ψηλϊ και το ςτόθοσ τησ ϋγινε κόκκινο απ' τον όλιο, ενώ η ρϊχη τησ μπλε απ' το χρώμα του ουρανού.

Για τη ςυζυγικό πύςτη των Αλκυόνων αναφϋρεται ότι όταν ο ςύζυγοσ τησ Αλκυόνασ γερϊςει και δεν μπορεύ να πετϊξει πια, τότε η θηλυκιϊ Αλκυόνα τον παύρνει ςτουσ ώμουσ τησ και τον μεταφϋρει πϊντοτε μαζύ τησ, τον ταΐζει και τον περιποιεύται ωσ το θϊνατο.

Ο μύθοσ τησ Αλκυόνησ

Σύμφωνα με την Ελληνικό μυθολογύα, η Αλκυόνη όταν κόρη του Αιόλου, του θεού των ανϋμων. Ζούςε ςτα ακρογιϊλια τησ θϊλαςςασ με τον ϊντρα τησ, τον Κήυκα, και αιςθϊνονταν τόςο πολύ αγαπημϋνοι και ευτυχιςμϋνοι, ώςτε παρομούαζαν τουσ εαυτούσ τουσ με το ζευγϊρι των θεών, Δύα και Ήρα.

Για την αςέβειά τουσ, όμωσ, αυτό, ο Δύασ οργύςτηκε τόςο πολύ που μεταμόρφωςε τον Κόυκα ςε όρνιο. Η Αλκυόνη, χωρύσ να γνωρύζει τι εύχε ςυμβεύ, ϋτρεχε παντού τρελαμϋνη για να βρει τον αγαπημϋνο τησ ςύζυγο.

Οι θεού του Ολύμπου τη λυπόθηκαν και τη μεταμόρφωςαν ςτο θαλαςςοπούλι, την Αλκυόνα, που μοιϊζει να ψϊχνει ςτισ θϊλαςςεσ για να βρει το χαμϋνο τησ ςύζυγο.

Η δυςτυχύα, όμωσ, τησ Αλκυόνησ δε ςταμϊτηςε εδώ. Αντύθετα απ' τα ϊλλα πουλιϊ που γεννούςαν την ϊνοιξη, μεσ ςτην καλοκαιρύα, η Αλκυόνα γεννούςε μεσ ςτη βαρυχειμωνιϊ, οπότε τα μανιαςμϋνα κύματα τησ θϊλαςςασ τησ ϊρπαζαν τα αυγϊ ό τα νεογϋννητα πουλϊκια, κϊνοντϊσ την να κλαύει ςπαραχτικϊ.

Για ϊλλη μια φορϊ, οι θεού του Ολύμπου τη λυπόθηκαν και ο Δύασ πρόςταξε για 15 μϋρεσ μεσ ςτο Γενϊρη να κοπϊζουν οι ϊνεμοι και ο όλιοσ να ζεςταύνει τη φύςη, ώςτε να μπορϋςει η Αλκυόνα να κλωςόςει τα αυγϊ και τα πουλϊκια να μπορϋςουν να πετϊξουν.

Οι Αλκυονύδεσ Μϋρεσ, αν τισ δούμε ςυμβολικϊ, μεταφϋρουν ϋνα πολύαιςιόδοξο μόνυμα, ότι ακόμα και ςτη "βαρυχειμωνιϊ" θα υπϊρχουνπεριςτϊςεισ που θα μασ δύνουν δύναμη και θϊρροσ, όςο δύςκολα κιαν εύναι τα πρϊγματα, ώςτε αιςιόδοξοι πια να περιμϋνουμε την"καλοκαιρύα" και τον ερχομό τησ "ϊνοιξησ", κυριολεκτικϊ καιμεταφορικϊ.

Η παρουςύαςη δημιουργόθηκε για εκπαιδευτικούσ ςκοπούσ.Πηγό: http://kykeon.ning.com