Εργαςύα από τισ μαθότριεσ: Πϋγκυ ΚαραπϊνουΠαναγιώτα Μουρϊτη

Γ΄3

Ο Νύκοσ Καζαντζϊκησ γεννόθηκε ςτο Μεγϊλο Κϊςτρο (Ηρϊκλειο), την πρωτεύουςα τησ τουρκοκρατούμενησ Κρότησ, ςτισ 18 Φεβρουαρύου 1883.

Σο φθινόπωρο του 1902, ο Καζαντζϊκησ πηγαύνει ςτην Αθόνα για ςπουδϋσ ςτη Νομικό χολό. Σο Δεκϋμβριο του 1905, παύρνει με ϊριςτα το δύπλωμα του διδϊκτοροσ τησ Νομικόσ. Σον Οκτώβριο 1907, φεύγει για το Παρύςι, όπου ςυνεχύζει τισ ςπουδϋσ του ςτη Νομικό χολό, ενώ του ςυγχρόνωσ παρακολουθεύ τισ παραδόςεισ του φιλοςόφου Ανρύ Μπερξόν.

Από τον Απρύλιο του 1910, εγκαθύςταται ςτην Αθόνα . Από τον Οκτώβριο του 1925, ξεκινϊ για τον Καζαντζϊκη μια μεγϊλη περύοδοσ ταξιδιών ςε όλο τον κόςμο. Ωσ το 1933, επιςκϋπτεται, τρεισ φορϋσ τη οβιετικό Ένωςη και δύο την Ιςπανύα.

Σον Ιούνιο του 1957, ο Καζαντζϊκησ αφόνει την Αντύμπ και ξεκινϊ για την Κύνα, προςκεκλημϋνοσ τησ κινεζικόσ κυβϋρνηςησ. Ο Καζαντζϊκησ εμβολιϊζεται για ευλογιϊ και χολϋρα, αλλϊ παθαύνει μόλυνςη και νοςηλεύεται ςτο Εθνικό Νοςοκομεύο τησ Κοπεγχϊγησ. Καθώσ επιδεινώνεται η κατϊςταςη του, μεταφϋρεται ςτην πανεπιςτημιακό κλινικό του Φρϊιμπουργκ.

Παρ’ όλο που ξεπερνϊ τη μόλυνςη, προςβϊλλεται από αςιατικό γρύπη και πεθαύνει ςτισ 26 Οκτωβρύου 1957 ςτο Φρϊιμπουργκ. Η ςορόσ του μεταφϋρεται αεροπορικώσ από το Φρϊιμπουργκ ςτο Ηρϊκλειο, όπου εκτύθεται ςε λαώκό προςκύνημα ςτον Άγιο Μηνϊ. τον τϊφο του δεςπόζει η επιγραφό «Δεν ελπύζω τύποτα, δε φοβούμαι τύποτα, εύμαι λϋφτεροσ».

-Όμορφη που’ ναι η Κρότη μουρμούριςε, όμορφη! Ε, και να ’μουνα αετόσ να την καμϊρωνα όλη απ’ την κορφό του αϋρα!

Κι αλόθεια, ϋνασ αετόσ, ςτο ςταύρωμα τησ μϋρασ, να περνούςε από πϊνω τησ, θα περιχαύρονταν τα κϊλλη τησ-πωσ ορθοκυματύζει ςφιχτοδεμϋνο, καμϋνο του όλιου, το κορμύ τησ πωσ λϊμπουν τ’ ακρογιϊλια τησ, πότε ϊςπρα αμμουδερϊ, πότε τραχιϊ, ουρανοκρϋμαςτα, κόκκινα του αιμϊτου. Θα χαύρουνταν και τα χωριϊ, τα μετόχια, τα μοναςτόρια, τα ερμοκλόςια, που αςπρολογούςαν ανϊμεςα ςτισ ςκούρεσ ςιδερόπετρεσ ό βαθιϊ φυτεμϋνα ςτο χώμα και τισ τρεύσ βαςανιςμϋνεσ τουρκοπατημϋνεσ πολιτεύεσ τησ, με τα Χανιϊ, το Ρϋθυμνο, το Μεγϊλο Κϊςτο.

Ο λόγοσ του Καζαντζϊκη μϋςα από το απόςπαςμα του Καπετϊν Μιχϊλη εύναι ζωντανόσ , νευρωτικόσ και αψύσ.

Εύναι ϋνασ λόγοσ Κρητικόσ.

Η γλώςςα του εύναι ανϊμεικτη από ποιητικϊ και πεζϊ ςτοιχεύα , από ιδιωματικϊ και κοινϊ , από ςτοιχεύα τησ παρϊδοςησ τησ Κρότησ.

Επύςησ, μϋςα από την λεπτομερό περιγραφό τησ φύςησ δύνει ζωντϊνια και παραςτατικότητα.

Σο ύφοσ αρχικϊ εύναι χαρούμενο και ύςτερα μελαγχολικό.