απο τον αρχαιο στο βυζαντινο κοσμο

Μια μικρό γϋφυρα

Χιωτϋρη Κατερύνα - 1ο Γυμνϊςιο Κοζϊνησ (Βαλταδώρειο) katchiot.blogspot.com

Διακρύναμε το παρελθόν μασ ςε δύο μεγϊλεσ περιόδουσ: την Προΰςτορία και την Ιςτορία.

Ονομϊςαμε Προΰςτορία την περύοδο από την εμφϊνιςη του ανθρώπου ςτη γη μϋχρι και την ανακϊλυψη τησ γραφόσ και Ιςτορία την περύοδο από την εμφϊνιςη τησ γραφόσ μϋχρι και ςόμερα.

Διαπιςτώςαμε ότι η γνώςη μασ για το παρελθόν ςτηρύζεται ςτα υλικϊ κατϊλοιπα και ςτισ γραπτϋσ μαρτυρύεσ (πηγέσ) που ϊφηςαν πύςω τουσ οι πρόγονού μασ.

υνειδητοποιόςαμε ότι για την αναςύςταςη του παρελθόντοσ ςυνεργϊζονται πολλϋσ επιςτόμεσ π.χ. Αρχαιολογύα, Παλαιοβοτανολογύα, Γλωςςολογύα.

Κατανοόςαμε ότι με τον όρο Ιςτορία δηλώνουμε δύο ϋννοιεσ: α) τη ζωό των ανθρώπων ςτο παρελθόν και καθετύ που την επηρεϊζει (φυςικό περιβϊλλον, πολιτικό, θεςμού, κοινωνικϋσ ςχϋςεισ, πόλεμοι κτλ) και, β) τη διαδικαςύα ϋρευνασ που οδηγεύ ςτη γνώςη αυτού του παρελθόντοσ.


Σα πρώτα ύχνη του ανθρώπουπϊνω ςτη γη εμφανύζονται πριν 2,5εκατομμύρια χρόνια.

Με βϊςη την τεχνολογικό εξϋλιξηοι επιςτόμονεσ υποδιαύρεςαν τηνΠροώςτορύα ςε 2 μεγϊλεσπεριόδουσ:

α) Εποχό του Λύθου (Παλαιολιθικό,Μεςολιθικό, Νεολιθικό ωσ το 3000π.Χ.) και

β) Εποχό του Χαλκού (3000-1100 π.Χ.


Σην Παλαιολιθικό περύοδο οϊνθρωποσ εύναι νομάσ, κυνηγόσκαι τροφοςυλλέκτησ.

Σην Νεολιθικό περύοδο οϊνθρωποσ αποκτϊ μόνιμηεγκατάςταςη, εύναι γεωργόσ καικτηνοτρόφοσ.

Η γεωργύα πρωτοεμφανύζεται ςτηνπεριοχό τησ Μεςοποταμύασ και τησΑιγύπτου (εύφορη ημιςέληνοσ).


Σα χϊλκινα εργαλεύααντικαθιςτούν τα λύθινα.

την περιοχό τησ«εύφορησ ημιςελήνου»αναπτύςςονται οι πρώτοιμεγϊλοι πολιτιςμού(ουμϋριοι, Βαβυλώνιοι,Αιγύπτιοι, Εβραύοι,Φούνικεσ, Χετταύοι).

Η ςφηνοειδόσ και ταιερογλυφικϊ εύναι οιπρώτεσ γραφϋσ.

τον ελληνικό χώροεμφανύζονται τρεισςημαντικού πολιτιςμού(Κυκλαδικόσ, Μινωικόσ,Μυκηναώκόσ).

Η Γραμμικό Α’ και ηΓραμμικό Β’ εύναι οιγραφϋσ του ελληνικούχώρου.


Η πτώςη του μυκηναώκούπολιτιςμού ακολουθεύται από μιαπερύοδο μεγϊλων αναταρϊξεων.

Η Ελλϊδα διαμορφώνεταιφυλετικϊ (Αιολεύσ, Ίωνεσ, Δωριεύσ).

Πραγματοποιεύται ο Α’ ελληνικόσαποικιςμόσ προσ τα παρϊλια τησΜικρϊσ Αςύασ.

Διαμορφώνονται τα ομηρικά έπη. Επινοεύται το ελληνικό αλφϊβητο. Η τϋχνη ονομϊζεται γεωμετρική

από τα γεωμετρικϊ ςχόματα ςταπόλινα αγγεύα.


υγκροτεύται η πόλη-κρϊτοσ. Ο ελληνιςμόσ απλώνεται ςτο χώρο τησ

Μεςογεύου και του Εύξεινου Πόντου (Β’ελληνικόσ αποικιςμόσ).

Σο εμπόριο, η βιοτεχνύα και η ευρεύαχρόςη του νομύςματοσ οδηγούν ςεςημαντικό οικονομικό πρόοδο.

Σα πολιτεύματα εξελύςςονται ώςτε ναανταποκρύνονται ςτισ ανϊγκεσ τησεποχόσ.

Αναπτύςςονται οι τϋχνεσ (κούροι), ηπούηςη, η φιλοςοφύα.

Πανελλόνιοι θεςμού ενώνουν τουσΈλληνεσ που αποκτούν ςυνεύδηςη τουεαυτού τουσ.

Η περςική επεκτατικό πολιτικό θααντιμετωπιςθεύ με επιτυχύα οδηγώντασςτην λαμπρότερη περύοδο τουελληνιςμού.


υνϊπτεται η υμμαχύα τησ Δόλου. Ο Περικλήσ κυριαρχεύ ςτην Αθόνα. Σο δημοκρατικό πολύτευμα

ενδυναμώνεται. Ο ανταγωνιςμόσ Αθήνασ- πάρτησ

θα οδηγόςει ςε εμφύλιαςύγκρουςη με νικότρια τη πϊρτη.

Η Ελλϊδα θα βυθιςτεύ ςτηνπαρακμό.

Οι Πϋρςεσ θα βρουν την ευκαιρύανα αναμιχθούν ςτα ελληνικϊπρϊγματα.

Μια νϋα δύναμη, η Θήβα, θαδιεκδικόςει την ηγεμονύα ςτονελληνικό χώρο.


Σην αναςτϊτωςη ςτην Ελλϊδα θαεκμεταλλευτεύ μια ανερχόμενηδύναμη, η Μακεδονύα, μεεπικεφαλόσ το Φίλιππο Β’.

Ο διϊδοχόσ του Αλέξανδροσ, αφούςυνενώςει τουσ Έλληνεσ, θαυλοποιόςει την εκςτρατεύαεναντύον των Περςών φτϊνοντασμϋχρι την Ινδικό.

Ο πρόωροσ θϊνατοσ του (323 π.Χ.)δε θα εμποδύςει την Ιςτορύα να τονονομϊςει «Μέγα», για το ϋργο πουεπιτϋλεςε.


Οι διϊδοχοι του Αλϋξανδρουπροχωρούν ςτη διϊςπαςη τησαυτοκρατορύασ του.

Δημιουργούνται τα λεγόμεναελληνιςτικά κράτη, ενώ ο ελλαδικόσχώροσ παρακμϊζει.

Ο ανατολικόσ χώροσ αναπτύςςεται ςεκϊθε επύπεδο και η ελληνικό γλώςςακαθιερώνεται ωσ επύςημο γλωςςικόόργανο.

τη Δύςη μια νϋα δύναμη προβϊλλει: ηΡώμη.

Οι υμπολιτεύεσ και το Βαςύλειο τησΗπεύρου εύναι οι τελευταύεσ αναλαμπϋστου αρχαύου κόςμου

Ο ελλαδικόσ χώροσ αρχικϊ (146 π.Χ.)και ο ελληνιςτικόσ ςτη ςυνϋχεια (30π.Χ.) υποτϊςςονται ςτη ςτρατιωτικόανωτερότητα τησ Ρώμησ.


Η «Ρωμαΰκή Ειρήνη» εύναι τοιςτορικό πλαύςιο μϋςα ςτο οπούο ηΡώμη θα γνωρύςει τη μεγαλύτερηακμό τησ και ο Χριςτιανιςμόσ μεόχημα την ελληνικό γλώςςα θαδιαδοθεύ ςε όλη την αυτοκρατορύα.

ταδιακϊ το κϋντρο βϊρουσ τησαυτοκρατορύασ μετατοπύζεταιανατολικϊ, όπου κυριαρχεύ τοελληνικό ςτοιχεύο.

Ο Ρωμαύοσ αυτοκρϊτορασΚωνςταντίνοσ, ςτηριζόμενοσπολιτικϊ ςτουσ Χριςτιανούσ,αποφαςύζει τη μεταφορϊ τησπρωτεύουςασ από τη Ρώμη ςτοΒυζάντιο.


Σα εγκαύνια τησ πόλησ ϋγιναν ςτισ 11 Μαώου 330 μ.Χ.

Ο Κωνςταντύνοσ, με τη μεταφορϊτησ πρωτεύουςασ, ϋβαλε ταθεμϋλια μιασ ελληνικόσαυτοκρατορύασ, τησ Βυζαντινήσ.

Με αφετηρύα το 330 μ. Χ. θαμελετόςουμε, λοιπόν, τηχιλιόχρονη βυζαντινόαυτοκρατορύα, ςτην ακμό τησ καιτην παρακμό τησ.

Παρϊλληλα θα ςτρϋψουμε τοβλϋμμα και ςτη Δύςη όπου νϋεσδιεργαςύεσ γεννούν τον καινούριοκόςμο.

Καλό μασ ταξίδι, γεμάτο περιπέτειεσ, γεμάτο

γνώςεισ.


απο τον αρχαιο στο βυζαντινο κοσμο

Documents

Transcript of απο τον αρχαιο στο βυζαντινο κοσμο