Η θέση του άνδρα παλιά και σήμερα

Μια εργασία των :

Νικόλα Στρατήγα

Παναγιώτη Καρδάτου

Στράτου Ταμβάκη

Χρήστου Αγιασσωτέλλη

• Μελετώντας κανείς τα ιστορικά κείμενα, αλλά και τα προϊστορικά ντοκουμέντα από την αρχή της εποχής που ονομάζεται πολιτισμένη, βρίσκει τον άντρα και τη γυναίκα αντιμέτωπους. Η σχέση που έχει διαμορφωθεί μεταξύ τους, θέλει τον άντρα κυρίαρχο και τη γυναίκα υποταγμένη, λίγο ή πολύ, μέσα στις χιλιάδες μορφές ατομικής και κοινωνικής έκφρασης και την πληθώρα των καταστάσεων κοινωνικής  συμπεριφοράς και δεοντολογίας.

Τα παλιά χρόνια οι σχέσεις των δύο φύλων δεν ήταν όπως οι σημερινές. Την προϊστορική εποχή η γυναίκα ήταν σε πρώτη θέση. Αυτό συνεχίστηκε και στα μινωικά χρόνια αλλά ύστερα η θέση της γυναίκας έπεσε πάρα πολύ χαμηλά με αποτέλεσμα από την αρ-χαιότητα μέχρι και πριν από λίγες δεκαετίες οι άνδρες να θεωρούν τις γυναίκες πολύ κατώτερές τους, να τις καταπιέζουν και να τις εκμεταλλεύονται. Ο άντρας όριζε τα παιδιά και τη γυναίκα του και κανείς δεν του έφερνε αντίρηση. Επισης ο άντρας μόνο είχε δικαίωμα στη δουλειά και η γυναίκα έπρεπε να κάθεται σπίτι για να κάνει τις δουλειές του σπιτιού χωρίς να μπορεί να κάνει κάτι άλλο. Όπως να βγει έξω να πάρει τον ¨αέρα της ¨ γιατί

αυτό το δικαίωμα το είχε μόνο ο άντρας.

Πριν από το 1983, στην Ελλάδα, το οικογενειακό πλαίσιο ήταν έτσι διαμορφωμένο, ώστε ο ρόλος του συζύγου ήταν, χωρίς υπερβολή, πατριαρχικός, αφού ο πατέρας αποφάσιζε για όλα, ενώ ακόμη και στις σχέσεις γονέων και παιδιών η μητέρα απουσίαζε.

Μετά το 1983 το Οικογενειακό Δίκαιο εκδημοκρατίζεται δίνοντας «φωνή» και στη σύζυγο, αφού «οι σύζυγοι αποφασίζουν από κοινού», αξιώνει και αυτή «συμμετοχή στα αποκτήματα» και έχει λόγο για την ανατροφή των παιδιών.

Συνεπώς στις σύγχρονες βιομηχανικές κοινωνίες οι άνδρες και οι γυναίκες κατανέμουν κατά έναν ισότιμο τρόπο (ή τουλάχιστον προσπαθούν να κατανείμουν) τη δημόσια και την οικιακή σφαίρα.

Αυτά λοιπόν που μας ενώνουν, τους άνδρες και τις γυναίκες, είναι πολύ περισσότερα από αυτά που υποτίθεται μας χωρίζουν. Είμαστε διαφορετικοί αλλά ίσοι ! Γι’ αυτό καλούμαστε συνεχώς να εντείνουμε την προσπάθεια μας για την μείωση των ανισοτήτων που επιμένουν στην πράξη, με στόχο μία περισσότερο αλληλέγγυα κοινωνία.