Ομιλία 28ης Οκτωβρίου 2012

Κάθε χρόνο αυτή την ημέρα γιορτάζουμε την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, τη σημαντικότερη μέρα της νεότερης ιστορίας μας . Γιορτάζουμε την Εθνική Αντίσταση του Λαού μας, τραγουδάμε, υψώνουμε σημαίες, χορεύουμε στις πλατείες, μιλάμε για τη σημασία αυτής της μέρας.

Φέτος όμως, τα πράγματα δεν είναι όπως παλιά. Μεγάλα λόγια δεν βγαίνουν απ' το στόμα. Φειδωλή και ντροπαλή η εθνική αξιοπρέπεια προσποιείται, καμώνεται πως γιορτάζει κάτω απ' το αυστηρό βλέμμα της επιτήρησης. Στενάχωρα όλα. Μέσα μας, γύρω μας, παντού. «Το αδιέξοδο της χώρας στις ψυχές των κατοίκων της». Πατρίδα υποτελής και υπόχρεη. Πατρίδα «πεδίο βολής φθηνό». Πατρίδα έρμαιο της απληστίας των τοκογλύφων, των ισχυρών του χρήματος. Πατρίδα άμοιρη που την υποτιμούν σήμερα για να την αγοράσουν τζάμπα αύριο.

Το να μιλήσει λοιπόν κανείς σήμερα για την ιστορία της 28ης Οκτωβρίου αναφέροντας χρονολογίες, πολιτείες ,βουνά και αριθμούς δεν έχει καμιά αξία. Εξάλλου αυτό που θαυμάζουμε και εξυμνούμε μέχρι σήμερα είναι το ψυχικό σθένος αυτών που τόλμησαν να αντιτάξουν το θρυλικό <ΟΧΙ> Την ψυχή του ανθρώπου που σε όλο της το μεγαλείο βρίσκει τη δύναμη να αρνείται όταν κάποιοι της απαγορεύουν τις επιλογές και τις προοπτικές στη ζωή. Προοπτικές που όπως και σήμερα έτσι και τότε προσπάθησαν να μας πείσουν ότι δεν έχουμε. Εκεί αντισταθήκαμε με πίστη στον άνθρωπο, στη δικαιοσύνη, στην ελευθερία. Με επαναστατικό πνεύμα ο Έλληνας ορθώθηκε στον κατακτητή και σε όποιον άλλο δυνάστη επιδίωξε να συρρικνώσει την εθνική μας υπόσταση απομυζώντας τον Έλληνα και την Ελλάδα.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, νιώθουμε την ανάγκη να πιαστούμε από τα ιδανικά και το σθένος των ανθρώπων αυτών. Να θυμηθούμε όσους έδωσαν τη ζωή τους για τη λευτεριά της πατρίδας. Όσους αντιστάθηκαν με κάθε τρόπο στον ξένο κατακτητή. Να ξαναβρούν το

νόημά τους οι λέξεις Πατρίδα, Πατριώτης, Αντίσταση που άδειασαν μέσα στο χρόνο. Αλλά δε φταίει ο χρόνος, ούτε και οι λέξεις που άδειασαν. Οι ψυχές μας άδειασαν. Πριν λιποψυχήσουν οι λέξεις, λιποψυχεί το φρόνημα των ανθρώπων, η θέληση των λαών να παραμείνουν αδούλωτοι . Ας θυμηθούμε λοιπόν τους πραγματικούς πατριώτες που αγωνίστηκαν με περίσσια ψυχής .Αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για τη λευτεριά της πατρίδας. Αυτούς που θυσιάστηκαν για το δίκαιο, την αξιοπρέπεια και την ελευθερία. Το δίκαιο, την αξιοπρέπεια και την ελευθερία που σήμερα ποδοπατούνται. Ας υψώσουμε το ανάστημα μας σε κάθε ξένο ή εγχώριο που επιβουλεύεται την εθνική μας υπόσταση και ας βροντοφωνάξουμε ξανά το Ο Χ Ι. Όχι στην βία. Όχι στην αδικία. Όχι στην τυραννία . Όχι στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Όχι στα συμφέροντα των τρανών και δυνατών. Για να έχουμε μια Ελλάδα που θα μπορεί να κρατήσει τα παιδιά της, να τα μορφώσει, να τα ζήσει με αξιοπρέπεια. Ας σταθούμε αποφασιστικά απέναντι στους τωρινούς εχθρούς, να τους ξεκαθαρίσουμε ότι, δεν διεκδικούμε, αλλά και δεν παραχωρούμε τίποτα, και ότι αν χρειαστεί θα σταθούμε και πάλι αμετακίνητοι στις επάλξεις του έθνους, έτοιμοι για ένα ακόμα βροντόφωνο, πανεθνικό ΟΧΙ .

Γιατί μπορεί να μένουμε προς το παρόν βουβοί στην άνευ όρων παράδοση της χώρας μας στους ξενόφερτους κατακτητές , μα ας θυμηθούμε όλοι τα λόγια του Γιάννη Ρίτσου που μας ψυχογραφεί τονίζοντας:

Τούτος ο λαός, αφέντη μου, δεν ξέρει πολλά λόγια,

σωπαίνει, ακούει, κι όσα του λες τα δένει κομπολόγια.

Και κάποιο βράδυ - πες σαν χτες - υψώνει το κεφάλι

κι αστράφτουνε τα μάτια του κι αστράφτει ο νους του πάλι……

Κι από τους τάφους ξεκινάν όλοι οι νεκροί του Αγώνα

και μπαίνουν πάλι στη σειρά με σιδερένιο γόνα.