Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ

ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ 2012-

2013

ΘΕΜΑ: ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ

ΟΜΑΔΑ: ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ

ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑ

ΜΩΥΣΟΓΛΟΥ ΝΙΚΗ

ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ ΣΟΦΙΑ

ΥΠΕΥΘΥΝΕΣ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΕΣ: ΚΑΛΑΜΑΡΑ Μ.,ΠΡΕΒΕΝΙΟΥ Κ.

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ

Δράμα< δράω-ώ (= πράττω)

Ουσία δράματος «δράση» ≠ διάλογος

Σύνθεση εύθυμων - σοβαρών στοιχείων <θρήνοι

Ποιητικό/μουσικό είδος έντεχνη, ποιητική,

καλλιτεχνική δημιουργία

Δράμα < επική- λυρική ποίηση

Γένεση δράματος-λατρεία Διονύσου

ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ

Αγορά-ναός Διονύσου 490 π.Χ.

Συνωστισμός (Πρατίνος, Χοιρίλος, Αισχύλος)

κατάρρευση θεάτρου

Διονυσιακό θέατρο – Ακρόπολη

ΠΡΩΤΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

Ένας υποκριτής δραματουργός

Δύο υποκριτές «αποσύνδεση» δραματουργού

από παράσταση

Εισαγωγή 2ου υποκριτή Αισχύλος

Εισαγωγή 3ου υποκριτή Σοφοκλής

ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΕΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ

θεότητες στη στέγη μέσω μιας καταπακτής

εσωτερικές σκηνές εκκύκλημα: χαμηλή κυλιόμενη

πλατφόρμα

μηχανή ή γερανός

Ενδυμασία:

θεσσαλικές φορεσιές από κατσικίσια δέρματα

Προσωπεία- μάσκες από δέρμα, ύφασμα, αλεύρι ή

ξύλο

Κόθορνοι (υποδήματα) με χοντρά καττύματα (πέλματα)

ΡΕΥΜΑΤΑ ΠΟΥ

ΕΠΗΡΕΑΣΑΝ ΣΤΗ

ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΩΝ

ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΩΝ

ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΣΤΟ

ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΩΝ

ΧΡΟΝΩΝ

ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ

ονομασία :Ιταλία

δημιούργημα της πρώτης αστικής κοινωνίας

Εδραίωση αστικής κυριαρχίας, ανάπτυξη βιομηχανίας, επίγνωση κοινωνικών αντιφάσεων

Ανάπτυξη θεατρικής σκηνογραφίας και ενδυματολογίας

Φωτισμός σκηνική ατμόσφαιρα

Μακιγιάζ ιεροτελεστία

ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ

Τέλη 19ου αιώνα παρακμή ρομαντισμού

Ανάγκη έκφρασης : πραγματικού, συγκεκριμένου,

αντικειμενικού

Είδη:

συμβολικός : καλλιέργεια ψυχολογικού δράματος

υποκειμενικός: εξωτερίκευση ατομικών βιωμάτων

ΝΑΤΟΥΡΑΛΙΣΜΟΣ

Επινόηση του Εμίλ Ζολά

Ριζοσπαστική μορφή του ρεαλισμού

Αντιγραφή ή απλοϊκή απομίμηση της πραγματικότητας

Εισάγεται από τον Χάουπτμαν μεταπήδηση στο

Ρεαλισμό

ΕΞΠΡΕΣΙΟΝΙΣΜΟΣ

Έκφραση: αρχές 20ου αι.

Ανάπτυξη : 1910 – 1920

Χαρακτηριστικά:

Σύντομες σκηνές

Διάλογος : κοφτός, δυνατός, σφιχτοδεμένος

Αντικατάσταση "αληθινών" προσώπων συμβολικές

μορφές

Άφθονος φωτισμός.

ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ

Παράλογο = "εκτός αρμονίας", μη εναρμονισμένο με

την κρίση και την ορθότητα, ασύμφωνο, άλογο

Ανάπτυξη : Δύση μετά το Β΄ Παγκόσμιο Αλμπέρ

Καμύ

Διακρίνεται από: προσωπική αντιμετώπιση ως προς το

θέμα -υλικό και φόρμα

Έχει το δικό του ιδιαίτερο κόσμο

Εκφράζει:άγχος ,βαθιά απόγνωση

ΣΎΓΧΡΟΝΑ ΘΕΑΤΡΙΚΆ ΡΕΎΜΑΤΑ

θεατρική δραστηριότητα τολμηρή, ρευστή

Εμφάνιση:1965

Θέμα: Προβλήματα της εποχής

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΌ ΚΑΙ ΣΎΓΧΡΟΝΟ

ΕΛΛΗΝΙΚΌ ΘΈΑΤΡΟ

Ορισμός: η ελληνική θεατρική κίνηση που

παρουσιάστηκε και αναπτύχτηκε μετά από την

επανάσταση του 1821

Συντελεστές Ανάπτυξης :

συγγραφείς

ηθοποιοί

σκηνοθέτες

ΣΚΗΝΙΚΉ ΤΈΧΝΗ ΤΟΥ 20ΟΎ ΑΙΏΝΑ

Επιρροή : ρεαλισμός νατουραλισμό

Στόχος : η νέα απόδοση και προσέγγιση της

πραγματικότητας

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Ανδριανού Ε. - Ξιφαρά Π., Εισαγωγή στο Αρχαίο Θέατρο, ΕΑΠ, (Πάτρα, 2001)

Rohde, E., Η Ψυχή, Β΄ τόμος, Ιάμβλιχος, (Αθήνα 2004)

Blume, Η. D., Εισαγωγή στο Αρχαίο Θέατρο, ΜΙΕΤ, (Αθήνα 1986)

Baldry, H.C. Το τραγικό θέατρο στην Αρχαία Ελλάδα, Καρδαμίτσας, (Αθήνα 1992)

Campbell, J., Ο Ήρωας με τα Χίλια Πρόσωπα2, Ιάμβλιχος, (Αθήνα 2004)

Romilly, J., Η Ελληνική Τραγωδία στο Πέρασμα του Χρόνου, Το Άστυ, (Αθήνα 1996)

Vernant, J. P. (επιμ.), Ο Έλληνας Άνθρωπος, Ελληνικά Γράμματα, (Αθήνα 1996)

Brooke, Iris, Costume in Greek Classic Drama, Greenwood Press, (London 1973)

Ley, Gr., A Short Introduction to the Greek Theatre, University of Chicago Press, (Chicago 1991)

Lonsdale, St., Dance and Ritual Play in Ancient Greek Religion, Johns Hopkins University Press, 1993

Pickard-Cambridge, Ar., The Theatre of Dionysos in Athens, 1946

Rehm, Rush, Greek Tragic Theatre, Routledge, 1991

Taplin, Oliver, The Stagecraft of Aeschylus, Oxford University Press, (Oxford, 1977)

Walton, J. Michael, Living Greek Theatre, Greenwood Press, 1980

Wiles, David, Tragedy in Athens, Cambridge University Press, (London 1997)

Brockett Oscar, Hildy Franklin J., History of the Theatre, 10η έκδ., Λονδίνο, Νέα Υόρκη, Allyn and Bacon, 2007 (ιδιαίτερα τα κεφάλαια 15-20)

Denis Bablet, Ιστορία Σύγχρονης Σκηνοθεσίας, 1ος Τόμος: 1887-1914, μετάφραση: Δαμιανός Κωνσταντινίδης, University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 2008 & Jacqueline Jomaron, Ιστορία Σύγχρονης Σκηνοθεσίας, 2ος Τόμος: 1914-1940, Μετάφραση: Δαμιανός Κωνσταντινίδης, University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 2009

Βίκυ Καραΐσκου, Εικαστικές και Σκηνικές Πρωτοπορίες στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα, Παπασωτηρίου, Αθήνα 2009

Μποζίζιο Πάολο, Ιστορία του θεάτρου, 2 τ., μετάφραση Ελίνα Νταρακλίτσα, Αθήνα, Αιγόκερως, 2006

Νίκολ Αλλαρντάυς, Παγκόσμια ιστορία του θεάτρου, μετάφραση Μαρία Οικονόμου, Αθήνα, Πνοή, χ.χ.

Χάρτνολ Φύλλις, Ιστορία του θεάτρου, μετάφραση Ρούλα Πατεράκη, Αθήνα, Υποδομή, 1980

Patrice Pavis, Λεξικό του Θεάτρου, επιμέλεια: Κώστας Γεωργουσόπουλος, Μετάφραση: Αγνή Στρουμπούλη, Gutenberg, 2006

Rosellee Goldberg, Performa, New Visual Art Perfrormance, Performa Publications, 2005

Marvin Carlson, Performance. A critical Introduction, Routledge, (1996) 2004

10. Brockett Oscar, Ball Robert, The Essential Theatre, Νέα

Υόρκη, Harcourt Brace College Publishers, 2004

Brown John – Russel (εκδ.), The Oxford Illustrated History of

Theatre, Oxford University Press, 2001

Fischer-Lichte Erika, History of European Drama and

Theatre, μτφ. Jo Riley, Routledge, 2002

13. Nagler Α. M., A Source Book in Theatrical History, Νέα

Υόρκη, Dover Publications, 1959

Wickham Glynne, William Gladstone, A History of the

Theatre, Λονδίνο, Phaedon Press, 1992

15. Wilson Edwin, The Theatre Experience, 9η έκδ., Νέα

Υόρκη, McGraw-Hill, 2004

Wilson Edwin, Goldfarb Alvin, Theater: The Lively Art, Νέα

Υόρκη, Mc Graw Hill, 2002

Zarilli Phillip B. κ. ά., Theatre Histories: An Introduction,

Νέα Υόρκη – Λονδίνο, Routledge

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ

ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΑΣ !