Η βασίλισσα κοίταξε έξω απ’ το παράθυρο και είδε τη Χιονάτη κάτω στον κήπο.

Βλέποντας τα κατάμαυρα μαλλιά και το αψεγάδιαστο δέρμα της κοπελίτσας, η βασίλισσα στενοχωρήθηκε.

«Πόσο καλή είναι, πόσο πολύ την αγαπούν» είπε μέσα απ’ τα δόντια της, αρπάζοντας ένα ροδοκόκκινο μήλο. Καθώς το στριφογύριζε στην παλάμη της, είδε την εικόνα της στη στιλπνή επιφάνεια του μήλου. «Υπάρχει κανένας άλλος εκτός από μένα που να τη μισεί;» Έβγαλε μια οργισμένη κραυγή, πλησίασε το μήλο στο στόμα της και βύθισε τα δόντια της στη λευκή σάρκα του.

Poison_B diorth.indd 7 05/10/2016 9:54 π.μ.

8

Η απόλυτη θύελλα

ΠΕΡΑ ΜΑΚΡΙΑ, ΠΡΟΣ ΤΑ ΒΟΡΕΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΑ της πόλης, απλω-

νόταν η πεδιάδα, λιβάδια ατέλειωτα από χορτάρια που κυμάτιζαν

κάτω απ’ τον ζεστό αέρα που φυσούσε από τον ωκεανό.

Το κορίτσι πήγαινε στο ράντσο της γιαγιάς του από τον μακρύ

δρόμο. Φανταζόταν πως δε θα του έπαιρνε πάνω από μία ώρα,

οπότε θα έφτανε έγκαιρα: είχε υποσχεθεί πως θα ήταν εκεί πριν

από το μεσημέρι. Ο μετεωρολογικός σταθμός είχε προειδοποι-

ήσει τους κατοίκους πως ερχόταν ηλεκτρική καταιγίδα και είχαν

αρχίσει κιόλας να μαζεύονται μαύρα σύννεφα στον απέραντο

ουρανό ακριβώς από πάνω της.

Η μικρή είχε προσπαθήσει να καλοπιάσει τον σκύλο της, ένα

κουτάβι χάσκι, για να ταξιδέψει μαζί της στο καλάθι του ποδηλά-

του, αλλά, όταν επιχείρησε να τον κουβαλήσει στο ποδήλατο,

εκείνος είχε κοιτάξει τον ουρανό και είχε βαλθεί να γρυλίζει με

το τρίχωμα της ράχης του σηκωμένο.

Ήταν σαν να ήξερε τι θα γινόταν. Έλεγαν ότι θα χτυπούσε την

Poison_B diorth.indd 8 05/10/2016 9:54 π.μ.

9

περιοχή σίφουνας, και η μικρή ήθελε να τον δει τη στιγμή που θα

άρχιζε να κατεβαίνει από τα σύννεφα πριν πέσει στη γη σαν θύ-

ελλα που στροβιλίζεται. Ήξερε ότι ο χρόνος ήταν το παν στην

περίπτωση του σίφουνα. Γιατί μπορεί να χτυπήσει και να εξαφα-

νιστεί μέσα σε λίγα λεπτά, περίπου είκοσι κατά μέσο όρο σ’ εκεί-

νες τις περιοχές. Έπρεπε λοιπόν να είσαι πολύ προσεκτικός – έτσι

κι έκανες λάθος στους υπολογισμούς σου, μπορεί να σε άρπαζε

μέσα στο τεράστιο χωνί του, γιατί δεν υπήρχε περίπτωση να τρέ-

ξεις πιο γρήγορα απ’ τον σίφουνα και να του ξεφύγεις. Μόνο να

περάσεις πλάι του μπορούσες. Κι αυτό το ήξερε καλά το εννιά-

χρονο κορίτσι.

Θα είχε μόλις περάσει τα μισά της διαδρομής όταν συνειδη-

τοποίησε πως είχε καθυστερήσει τελικά. Είτε γύριζε πίσω είτε

συνέχιζε τον δρόμο της, δεν έκανε καμιά διαφορά: δε θα πρό-

φταινε να φτάσει στο ράντσο πριν χτυπήσει η καταιγίδα. Ένα

μοναχικό δέντρο υψωνόταν στο μοναδικό ψηλό σημείο σε ακτί-

να εκατόν πενήντα χιλιομέτρων. Ένα δέντρο που έγερνε στο πλάι

από τον ανελέητο δυτικό άνεμο, και ήταν το μοναδικό ορόσημο

στον ορίζοντα πέρα από τις κολόνες του τηλέγραφου που διέσχι-

ζαν με τα γιγάντια πόδια τους την πεδιάδα.

Ήταν όμως καλό ορόσημο. Η μικρή θυμόταν πώς φύτρωνε

το δέντρο μέσα απ’ τον βράχο, που δεν ήταν πραγματικά σπηλιά,

αλλά μια συστάδα από μεγάλες πέτρες, τόσο βαριές, που δεν

είχαν μετακινηθεί για πάνω από δέκα χιλιάδες χρόνια. Κατάλα-

βε αμέσως ότι, αν προλάβαινε να φτάσει ως εκεί και να σκαρ-

φαλώσει ανάμεσα στις πέτρες, θα γλίτωνε απ’ τις δαγκάνες του

σίφουνα.

Poison_B diorth.indd 9 05/10/2016 9:54 π.μ.

10

Άφησε το ποδήλατό της να πέσει και το παράτησε εκεί που

έπεσε, πάνω στην άσφαλτο. Άρχισε να τρέχει στο λιβάδι, με τον

άνεμο να της μαστιγώνει το πρόσωπο. Έτρεχε με όλη της τη δύ-

ναμη, σαν να την είχε πάρει στο κατόπι ο ίδιος ο διάβολος, σαν

να είχε ανοίξει πίσω της η κόλαση για να την καταπιεί. Τα αγριό-

χορτα την καθυστερούσαν καθώς μπερδεύονταν στα πόδια της,

αλλά δε θα τα άφηνε να της σταθούν εμπόδιο. Τώρα τα βράχια

που άνοιγαν σαν σπηλιά ήταν ακριβώς μπροστά της. Κι εκείνη

όρμησε μέσα τη στιγμή που το χωνί του σίφουνα κατέβαινε με

φόρα πάνω απ’ το κεφάλι της. Από μια σχισμή ανάμεσα στις πέ-

τρες είδε το πράσινο ποδηλατάκι της να το αρπάζει το δάχτυλο

του ανέμου και να το σηκώνει ψηλά μέσα στο κέντρο του.

Δεν πρόσεξε όμως εκείνο το πράγμα που σφύριζε πλάι της: ο

άνεμος έπνιξε τον θόρυβο. Ούτε το είδε που σήκωνε το κεφάλι

του κι άνοιγε τα μεγάλα σαγόνια του αποκαλύπτοντας δόντια

κοφτερά σαν καλοακονισμένες λεπίδες. Το ένιωσε όμως. Ένιω-

σε έναν οξύ πόνο κι έπειτα έναν άλλον, που της προκάλεσε ναυ-

τία. Μια πολύ παράξενη αίσθηση.

Γύρισε και το κοίταξε κατάματα. Μαύρα μάτια σ’ ένα κεφάλι

σε σχήμα βέλους και σκούροι ρόμβοι κατά μήκος της καφετιάς

ράχης. Το κοίταξε χωρίς να ανοιγοκλείσει τα βλέφαρα, καθώς

εκείνο κουλουριάστηκε και χάθηκε πάλι μέσα στο σκοτάδι.

Και τότε, ξαφνικά, όλα γύρω της πήραν μια άλλη διάσταση, η

παράξενη απότομη εξοχή του βράχου, μια πέτρα που πεταγόταν

μπροστά σαν κεφάλι σκύλου – σκέφτηκε το χάσκι της και πόσο

θα ’θελε να ήταν μαζί της τούτη τη στιγμή. Προσπάθησε να στα-

θεροποιήσει την αναπνοή της κι έβαλε το χέρι στην τσέπη για να

Poison_B diorth.indd 10 05/10/2016 9:54 π.μ.

11

πιάσει το σημειωματάριο και το μολύβι που είχε μαζί της. Σχεδί-

ασε το κεφάλι και τα σημάδια, σημείωσε και τα χρώματα, κι όταν

σιγουρεύτηκε πως είχε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες, έβγα-

λε το αθλητικό παπούτσι απ’ το αριστερό της πόδι, μετά έβγαλε

και το ριγέ καλτσάκι κι έκοψε με τον σουγιά της το κομμάτι όπου

έμπαιναν τα δάχτυλα. Έπειτα πέρασε το χέρι της μέσα από τον

πάνινο σωλήνα που είχε φτιάξει με το πλεκτό καλτσάκι και το

έσυρε, χωρίς να το σφίξει πολύ, πάνω από την πληγή του χεριού

της, που είχε αρχίσει κιόλας να μουδιάζει.

Άρχισε να προχωράει αργά προς τον δρόμο, κρατώντας το

χέρι προς τα κάτω, έτσι ώστε η πληγή να είναι πιο χαμηλά από την

καρδιά.

Κοίταξε πίσω της και είδε πως το δέντρο είχε εξαφανιστεί – το

είχε παρασύρει ο σίφουνας.

Ο χωρικός που περνούσε από εκεί με το φορτηγάκι του μία

ώρα αργότερα είδε κατάπληκτος ένα κοριτσάκι ολομόναχο να

προχωράει στον δρόμο παραπατώντας.

Ο γιατρός που εφημέρευε στο τοπικό νοσοκομείο έμεινε άφω-

νος όταν, φτάνοντας, του έδειξε η μικρή ένα σημειωματάριο όπου

είχε σχεδιάσει τέλεια έναν «δυτικό κροταλία».

«Αυτό… αυτό ήταν που… με δάγκωσε» είπε η μικρή, που το

χέρι της είχε πρηστεί άσχημα εν τω μεταξύ και η φωνή της ακου-

γόταν ξεψυχισμένη.

«Πολύ έξυπνο να τα σημειώσεις όλα με λεπτομέρεια» της είπε

καθώς της έκανε αντιοφικό ορό. «Το δηλητήριο του κροταλία

μπορεί να σκοτώσει σε δύο ώρες. Αν χάναμε χρόνο να βρούμε

ποιο είδος φιδιού ήταν, τότε… άσ’ τα καλύτερα».

Poison_B diorth.indd 11 05/10/2016 9:54 π.μ.

12

Κι αυτός ήταν ο λόγος που αποφάσισε η Ρούμπυ Ρέντφορτ από

εκείνη την ημέρα να μάθει να αναγνωρίζει όλα τα είδη φιδιών από

τα σχέδια που είχαν στο δέρμα τους – κάτι τέτοια πράγματα μπο-

ρεί να σου σώσουν τη ζωή.

Poison_B diorth.indd 12 05/10/2016 9:54 π.μ.

13

Ένα συνηθισμένο παιδί

ΟΤΑΝ Η ΡΟΥΜΠΥ ΗΤΑΝ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΩΝ, ο πατέρας της σχεδία-

ζε να πάρει μέρος σε ένα τεστ της αξιοσέβαστης Λέσχης Ελαιο-

γνωσίας, που είχε αυτόν τον τίτλο επειδή, για να γίνεις μέλος της,

έπρεπε να δοκιμάσεις με κλειστά μάτια δώδεκα διαφορετικά

είδη ελιάς και να αναγνωρίσεις την ποικιλία και την περιοχή από

την οποία προέρχονταν.

Λόγω κακοκαιρίας στη Βοστόνη, είχαν ακυρωθεί οι πτήσεις

και η Σαμπίνα Ρέντφορτ, αντί να επιστρέψει στο Τουίνφορντ,

είχε αποκλειστεί στο αεροδρόμιο. Η κυρία Ντίγκμπυ, η οικονό-

μος, ήταν σε άδεια, ο Μπραντ Ρέντφορτ αρνήθηκε να αφήσει την

κόρη του μόνη στο σπίτι και η κόρη του αρνήθηκε τις υπηρεσίες

κάποιας νταντάς. Αποφάσισαν λοιπόν να συνοδεύσει η Ρούμπυ

τον πατέρα της στη λέσχη, στη λεωφόρο Φαλντέκερ, ένα μεγαλο-

πρεπές παλιομοδίτικο κτίριο με μπόλικο σκαλιστό ξύλο και

άφθονο μάρμαρο. Επειδή ήταν εξαιρετικά παράτυπο να φέρνεις

ένα παιδί στη λέσχη, οδήγησαν τη Ρούμπυ στο μικρό γραφείο της

Poison_B diorth.indd 13 05/10/2016 9:54 π.μ.

14

λέσχης, όπου θα μπορούσε να διαβάσει για δυο ώρες περιμένο-

ντας να τελειώσει ο πατέρας της το τεστ.

Έδεσαν λοιπόν τα μάτια του Μπραντ Ρέντφορτ και τον οδήγη-

σαν σε ένα τραπέζι όπου είχαν τοποθετήσει δώδεκα πιατάκια με

ελιές. Τρία είδη τον δυσκόλεψαν πολύ τον Μπραντ Ρέντφορτ,

αλλά σημείωσε όλα όσα μπόρεσε να αναγνωρίσει και επέστρεψε

στο γραφείο της λέσχης.

Η Ρούμπυ, που της άρεσαν πολύ οι ελιές, τον είχε βοηθήσει

να προετοιμαστεί για το γευσιγνωστικό τεστ, και τώρα κατείχε

μια μεγάλη γκάμα γεύσεων και των αντίστοιχων πληροφοριών

για ελιές από όλες τις περιοχές όπου καλλιεργούνταν ελαιόδε-

ντρα. Διαπιστώνοντας πως οι απαντήσεις του πατέρα της ήταν

καλές, αλλά όχι και σπουδαίες (αν σκεφτείς πόσο χρόνο είχε

διαθέσει για να προετοιμαστεί, θα έπρεπε να είχε αριστεύσει),

αποφάσισε να το πάρει πάνω της και τις διόρθωσε όπως έπρεπε.

Αναγνώρισε κάθε μυρωδικό και κάθε καρύκευμα που είχε

χρησιμοποιηθεί, και σχεδόν κάθε ποικιλία ελιάς: παλιές, καινού-

ριες, από δρύινο βαρέλι, μαριναρισμένες σε θαλασσινή άλμη, από

τις δυτικές πλαγιές του όρους Αίτνα και από τη βόρεια ακτή της

Κέρκυρας.

Ο Μπραντ Ρέντφορτ αναγορεύτηκε άξιος Ελαιογνώστης και

ορκίστηκε πίστη στη λέσχη μέσα σε έναν καταιγισμό χειροκροτη-

μάτων. Και η Ρούμπυ μπόρεσε επιτέλους να ξαναπιάσει το βιβλίο

της.

Poison_B diorth.indd 14 05/10/2016 9:54 π.μ.

Μετά από αρκετά χρόνια…

Poison_B diorth.indd 15 05/10/2016 9:54 π.μ.

16

Κεφάλαιο 1Σε λάθος μέρος τη λάθος στιγμή

ΟΤΑΝ ΣΗΚΩΘΗΚΕ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΠΡΩΙ Η ΡΟΥΜΠΥ ΡΕΝΤΦΟΡΤ, δε

θα μπορούσε να προβλέψει πώς θα εξελισσόταν η μέρα της.

Και σίγουρα δεν είχε σκοπό να την περάσει τρέχοντας σαν

τρελή στα δρομάκια πίσω από την οδό Άμστερ, ούτε φανταζόταν

πόση ευγνωμοσύνη θα ένιωθε βλέποντας έναν σκουπιδοτενεκέ

μπροστά από το μπαρ Οι Πέντε Άσοι. Έτσι τα έφερε η τύχη όμως.

Μερικές φορές τα πράγματα ακολουθούν μια πορεία που δεν

μπορείς να την προβλέψεις.

ΚΑΝΟΝΑΣ Νο 1: ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΣΙΓΟΥΡΟΣ

ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ.

Η αλήθεια είναι ότι τη στιγμή που έφευγε από το σπίτι της, η

Ρούμπυ περίμενε πως θα περνούσε ένα εντελώς ήσυχο Σάββατο.

Αυτό περίμενε κι αυτό ευχόταν. Δεν κοιμόταν καλά τον τελευταίο

καιρό και δεν ένιωθε να έχει διαύγεια. Είχε σκοπό να χαιρετήσει

από μακριά τον Ρέυ Πέννυ καθώς έμπαινε στο μαγαζί του με τα

βιβλία από δεύτερο χέρι. Αν είχε πολλή όρεξη, θα τον ρωτούσε

Poison_B diorth.indd 16 05/10/2016 9:54 π.μ.

17

και για τον σκύλο του, τον Τζέικ, που ήταν στην ανάρρωση στην

κτηνιατρική κλινική επειδή είχε δηλητηριαστεί τρώγοντας μια

ολόκληρη πλάκα σοκολάτα. Μετά θα χάζευε τα ράφια για να βρει

κανένα καλό θρίλερ και θα καθόταν να το διαβάσει. Δεν είχε

όρεξη για πολλές κοινωνικές επαφές.

Πιστός στο μετεωρολογικό δελτίο, ο άνεμος είχε αρχίσει να

δυναμώνει για τα καλά και, καθώς η Ρούμπυ κατέβαινε τη Σίνταρ-

γουντ Ντράιβ, τα σκούρα μαλλιά της –που τα συγκρατούσε συνήθως

με ένα κοκαλάκι– είχαν φύγει βίαια από τη θέση τους και τώρα

τυλίγονταν με μανία γύρω απ’ το πρόσωπό της και σκέπαζαν τα

γυαλιά της, με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται πολύ να δει γύρω της.

Οι «ανεμοδάρτες», όπως τους έλεγαν οι λαϊκοί άνθρωποι στο

Τουίνφορντ, φυσούσαν συνέχεια το τελευταίο δεκαπενθήμερο,

από τη νύχτα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου στην Άλικη Παγόδα,

μια νύχτα που δε θα την ξεχνούσε ποτέ της η Ρούμπυ, γιατί, παρό-

λο που δεν ήταν η πρώτη φορά που έπεφτε από ένα ψηλό κτίριο,

ήταν η πρώτη φορά που την είχαν πετάξει από την κορυφή του.

Το εν λόγω κτίριο ήταν το ξενοδοχείο Σέρκους Γκράντε και

το άτομο που την είχε σπρώξει από την κορυφή του ήταν η ψυχο-

παθής λησταρχίνα Λορελάι φον Λάυντεν. Η Ρούμπυ δεν ήταν ο

βασικός στόχος της Λορελάι. Απλώς έτυχε να βρίσκεται στο λά-

θος σημείο τη λάθος στιγμή, και τώρα που η Λορελάι ήταν κλει-

σμένη σε μια φυλακή υψίστης ασφαλείας μέχρι να δικαστεί, η

Ρούμπυ μπορούσε να κοιμάται πιο ήσυχη. Η Ρούμπυ είχε την

αίσθηση ότι η Λορελάι ήταν το είδος του ανθρώπου που θα μπο-

ρούσε να σου κρατάει κακία.

Καθώς έστριβε στη γωνία της Σίνταργουντ με τον κεντρικό

Poison_B diorth.indd 17 05/10/2016 9:54 π.μ.

18

δρόμο, η Ρούμπυ πρόσεξε την Ντελ Λάσκο να βηματίζει έξω από

το μαγαζί Γρανίτα στο Ποτήρι, που είχε ανοίξει πρόσφατα, με ένα

παγωμένο γαλάζιο ποτό στο αριστερό της χέρι, το δεξί της χέρι

–που το είχε στραμπουλήξει πρόσφατα– κρεμασμένο σε μια θήκη

στήριξης και με ξινισμένη έκφραση. Κανονικά, η Ρούμπυ θα χαι-

ρόταν πολύ που έβλεπε την Ντελ, αλλά εκείνο το συγκεκριμένο

απόγευμα ένιωσε ότι η φίλη της είχε κάτι κακό στο μυαλό της.

Έντεκα δευτερόλεπτα αργότερα, αυτό το κακό προαίσθημα βγή-

κε αληθινό: η νέμεση της Ντελ και της Ρούμπυ στο Γυμνάσιο του

Τουίνφορντ, η Βαπόνα Μπέγκγουελ, βγήκε με αποφασιστικό

βήμα από το μαγαζί ακολουθούμενη από τις κολλητές της. Ήταν

προφανές ακόμα και στον πιο άσχετο περαστικό ότι η Βαπόνα

δε θα ρωτούσε την Ντελ τι ώρα ήταν.

«Μήπως θες να το ξαναπείς, Λάσκο;» φώναξε η Βαπόνα. «Δεν

το ’πιασα».

«Καλά άκουσες, Βαποριζατέρ» είπε η Ντελ.

«Να μου το πεις κατάμουτρα, αν τολμάς».

«Άμα μου δείξεις προς τα πού πέφτουν τα μούτρα σου, θα σ’

το πω μετά χαράς» απάντησε η Ντελ.

Η Βαπόνα δεν περίμενε για την επόμενη προσβολή, ούτε προ-

σπάθησε να κάνει την Ντελ να της ζητήσει συγγνώμη. Έσφιξε τη

γροθιά της κι ετοιμάστηκε να χτυπήσει την Ντελ ακριβώς στο

στόμα, μόνο που εκείνη, συνηθισμένη καθώς ήταν να της την πέ-

φτουν, έσκυψε, και η Βαπόνα βρέθηκε να ρίχνει γροθιά στο τσι-

ράκι της, την Τζέμμα Μέλαμαρ. Την μπουνιά την εισέπραξε τελικά

η γαλλική μυτούλα της Τζέμμα.

Η κραυγή που βγήκε από το στόμα της Μέλαμαρ έκανε όλο

Poison_B diorth.indd 18 05/10/2016 9:54 π.μ.

19

τον κόσμο να παγώσει. Όλο τον κόσμο εκτός από τη Ρούμπυ,

που βρήκε την ευκαιρία να αρπάξει την Ντελ από την κουκούλα

του μπουφάν της και να την εκτοξεύσει στην απέναντι μεριά του

δρόμου, προς τα πίσω δρομάκια της Άμστερ. Η συμμορία της

Βαπόνα, κεραυνόπληκτη μετά από αυτό που είχε μόλις συμβεί,

χρειάστηκε ένα ολόκληρο λεπτό μέχρι να συνειδητοποιήσει ότι η

Ντελ Λάσκο είχε αποχωρήσει.

«Έι! Για γύρνα πίσω, Λάσκο, παλιοκότα!»

«Τρέχα!» φώναξε η Ρούμπυ.

Η Ντελ πέταξε τη γρανίτα και το έβαλε στα πόδια. Το ίδιο

έκανε και η Ρούμπυ.

Πέρασαν βολίδα πίσω από το μίνι μάρκετ, κατέβηκαν το δρο-

μάκι που οδηγούσε στη Μέιζ, διέσχισαν τον μεγάλο δρόμο (με τα

φρένα των αυτοκινήτων να στριγκλίζουν και το κορνάρισμα να

πηγαίνει σύννεφο), πέρασαν τρέχοντας τα επόμενα δύο στενά,

διέσχισαν τη Μέιπλ, τη Λαρτς, τη Φόρτσουν και συνέχισαν ακόμα

πιο πέρα, προς τα ανατολικά, στην Κρόκερ, που είχε πάντα πολ-

λή κίνηση κι όλα εκείνα τα άθλια μπαρ και τα μαγαζιά με τα με-

ταχειρισμένα – τίποτα που να ήθελες ποτέ να αγοράσεις.

Άκουγαν τη Βαποριζατέρ και τις κολλητές της να τις πλησιά-

ζουν, τις άκουγαν να ουρλιάζουν πίσω απ’ τα δρομάκια με τους

φράχτες. Συνέχισαν να τρέχουν. Το μόνο τους πρόβλημα ήταν

πως δεν είχαν πουθενά να πάνε, δεν υπήρχαν άλλα δρομάκια

πίσω από την Κρόκερ, μόνο αυτός ο μακρύς και φαρδύς επίπεδος

δρόμος με τα μπαρ, τους ενεχυροδανειστές και τα μαγαζιά με τα

τυχερά παιχνίδια, το χειρότερο μέρος για να μπλέξει ένα παιδί.

Όταν έφτασαν στο μπαρ Οι Πέντε Άσοι, η Ρούμπυ συνειδητοποί-

Poison_B diorth.indd 19 05/10/2016 9:54 π.μ.

20

ησε πως την είχαν άσχημα. Η Βαποριζατέρ δε θα τα παρατούσε

με τίποτα και, παρόλο που η Ρούμπυ θα μπορούσε να χρησιμο-

ποιήσει τις τεχνικές του παρκούρ που της είχε μάθει ο Χιτς και

να σκαρφαλώσει εύκολα μια μάντρα ώστε να τρέξει πάνω στις

στέγες, η Ντελ, με το χέρι της χτυπημένο και χωρίς εμπειρία στο

παρκούρ, δε θα μπορούσε να το σκάσει.

Γι’ αυτό λοιπόν και βρέθηκαν να χώνονται στον σκουπιδοτε-

νεκέ του χαρτοπαικτικού μπαρ και να κλείνουν και το καπάκι από

πάνω.

Αναξιοπρεπές, βέβαια, αλλά, όπως λέει κι η παροιμία, από το

ολότελα, καλή κι η Παναγιώταινα.

Ή, όπως έλεγε ο ΚΑΝΟΝΑΣ Νο 73 της Ρούμπυ: ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΒΓΑΛΕΙΣ ΠΕΡΑ ΜΕ Ο,ΤΙ ΕΧΕΙΣ.

Εννοείται ότι δεν ήταν και το καλύτερο μέρος για να περάσεις

την ώρα σου, και η Ρούμπυ μετάνιωνε τώρα για την απόφασή της

να αφήσει την ησυχία της κρεβατοκάμαράς της και να βγει στον

μεγάλο άγριο κόσμο.

Άκουγαν τη Βαπόνα να μιλάει με τη συμμορία της.

«Πού πήγανε;»

«Ιδέα δεν έχω».

«Έγιναν καπνός!»

Μπαμ!

Η Βαπόνα χτύπησε τη γροθιά της στον σκουπιδοτενεκέ.

«Τις χάσαμε». Ήταν έξαλλη. «Όταν βρω τη Λάσκο, θα τη λιώ-

σω!» Για να δείξει τι εννοούσε, η Βαπόνα βρόντηξε πάλι τη γροθιά

της στον σκουπιδοτενεκέ, τόσο δυνατά αυτή τη φορά, που η Ρού-

μπυ ένιωσε να τραντάζεται ολόκληρη.

Poison_B diorth.indd 20 05/10/2016 9:54 π.μ.

21

Άκουσαν τα βήματα της συμμορίας να απομακρύνονται προς

την Άμστερ και τις απειλές να ξεμακραίνουν σιγά σιγά. Τώρα

ακούγονταν μόνο τα αυτοκίνητα.

Είκοσι λεπτά αργότερα –γιατί η Ρούμπυ δεν το ρίσκαρε να

κάνει κάποια κίνηση νωρίτερα– βγήκαν κακήν κακώς από τον

σκουπιδοτενεκέ, σαν τις κατσαρίδες μέσα από τα χαλάσματα.

Τίναξαν όπως όπως τα ρούχα τους, με την Ντελ να βγάζει ένα

ψαροκέφαλο από την κουκούλα που κάλυπτε το κεφάλι της Ρού-

μπυ και τη Ρούμπυ να ξεκολλάει την τσίχλα από το τζιν της Ντελ.

Μετά αντάλλαξαν συγχαρητήρια με χειραψία.

«Συγχαρητήρια, Λάσκο, είσαι ζωντανή» είπε η Ρούμπυ.

«Βρομάω όμως σαν ψοφίμι» είπε η Ντελ μυρίζοντας τον αέρα.

Κοίταξε τη Ρούμπυ. «Τα γυαλιά σου μοιάζουν στραβά».

«Σιγά το πρόβλημα!» είπε η Ρούμπυ. «Άκου, Ντελ. Χάρηκα που

σε πέτυχα στον δρόμο κι όλα τα σχετικά, αλλά νομίζω πως πρέπει

να κάνω κανένα ντους» της φώναξε καθώς απομακρυνόταν προς

την κατεύθυνση του σπιτιού της. Η βρόμα των σκουπιδιών τής

έφερνε ναυτία κι έπρεπε να πλυθεί πριν τη ρίξει κάτω λιπόθυμη.

«Ευχαριστώ για τη βοήθεια, πάντως» φώναξε η Ντελ.

«Δεν κάνει τίποτα» φώναξε η Ρούμπυ κι άρχισε να τρέχει.

Ένιωθε πως μόνο καλύτερα θα μπορούσε να πάει πλέον αυτή η

μέρα, μέχρι τη στιγμή που ο αέρας τής έφερε τα μαλλιά στα μάτια

και –μην μπορώντας να δει– συγκρούστηκε με ένα παρκόμετρο.

Με κομμένη την ανάσα, κάθισε για ένα λεπτό στο πεζοδρόμιο.

Από το μανίκι της έπεσε μια μπανανόφλουδα.

Έπρεπε να το ομολογήσει: κάπως αλλιώς τη φανταζόταν τη

μέρα της.

Poison_B diorth.indd 21 05/10/2016 9:54 π.μ.

22

Κεφάλαιο 2Τα νέα κυκλοφορούν γρήγορα

ΚΑΘΩΣ Η ΡΟΥΜΠΥ ΕΜΠΑΙΝΕ παραπατώντας από την πόρτα της

κουζίνας, η φωνή του Γκρεγκ Γουίτνυ έφτανε καμπανιστή από το

ραδιόφωνο:

«ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΠΩΣ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΝΕΜΟΙ ΘΑ ΜΑΣ ΠΑΡΟΥΝ ΚΑΙ

ΘΑ ΜΑΣ ΣΗΚΩΣΟΥΝ».

«ΣΩΣΤΆ» απάντησε η Σέλλυ, η κοπέλα που έλεγε τον καιρό.

«ΕΧΌΥΝ ΆΡΧΙΣΕΙ ΝΆ ΔΥΝΆΜΩΝΌΥΝ ΚΙ ΌΠΌΥ ΝΆ ’ΝΆΙ ΠΕΡΙΜΕΝΌΥ-

ΜΕ ΆΓΡΙΕΣ ΘΥΕΛΛΕΣ ΣΤΌ ΚΕΝΤΡΌ ΤΌΥ ΤΌΥΙΝΦΌΡΝΤ».

«ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΒΡΟΧΕΣ, ΣΕΛΛΥ;»

«ΣΙΓΌΥΡΆ ΠΡΆΓΜΆΤΆ, ΓΚΡΕΓΚ!»

Η κυρία Ντίγκμπυ άφησε στον πάγκο της κουζίνας τον απο-

φλοιωτή κι έβαλε τα χέρια στη μέση. Δεν ήταν μόνο που έμοιαζε

με άστεγο η Ρούμπυ, ήταν που μύριζε ακόμα χειρότερα.

«Μήπως είχες χωθεί σε κανέναν σκουπιδοτενεκέ, παιδάκι μου;»

Η Ρούμπυ άνοιξε το στόμα της να της δώσει κάποια εξήγηση,

αλλά η οικονόμος σήκωσε τα χέρια για να τη σταματήσει.

Poison_B diorth.indd 22 05/10/2016 9:54 π.μ.

23

«Πριν μου ξεφουρνίσεις ό,τι ψέμα σού περάσει απ’ το μυαλό,

να σου πω ότι ο κύριος Τσέστερ σε είδε να βγαίνεις από έναν

σκουπιδοτενεκέ και δεν του πήρε πάνω από ένα λεπτό μέχρι να

πιάσει το τηλέφωνο για να μου πει τα καλά μαντάτα».

Η Ρούμπυ κοίταξε το ταβάνι με απόγνωση.

«Αυτός ο άνθρωπος είναι περιφερόμενη ντουντούκα. Κι όλο

χώνει τη μύτη του στις ξένες υποθέσεις» είπε η κυρία Ντίγκμπυ

«αν λέγεται “υπόθεση” η βουτιά στον σκουπιδοτενεκέ». Κούνησε

το κεφάλι της βγάζοντας ήχους αποδοκιμασίας. «Όχι πως θα μου

ξέφευγε εμένα –που κόβει το μάτι μου– πως είσαι σαν να σ’ έχουν

ξεσκίσει γάτες, αλλά από κει και πέρα, ό,τι ανοησία κι αν έκανες,

μόνο ένα πράγμα δεν είναι για συζήτηση: πρέπει να μπεις αμέσως

στην μπανιέρα».

Η Ρούμπυ μύρισε τον αέρα. «Καλά τα λέτε. Σαν κλούβιο αυγό

μυρίζει εδώ μέσα».

«Νόμιζα πως θα καθόσουνα στ’ αυγά σου σήμερα» είπε η οι-

κονόμος.

«Αυτό είχα σκοπό να κάνω, αλλά μετά έπεσα πάνω στην Ντελ

Λάσκο».

«Αυτό τα λέει όλα» είπε η κυρία Ντίγκμπυ. «Αυτό το παιδί θα

σε χώσει στη στενή πριν προλάβεις να πεις “Τηλεφωνήστε στον

δικηγόρο μου”».

Η Ρούμπυ ανέβηκε στο δωμάτιό της, άνοιξε το καυτό νερό και

τρίφτηκε γερά για να βγάλει τη βρόμα των σκουπιδιών από τους

πόρους της. Μετά παρφουμαρίστηκε με γενναίες δόσεις Αγριο-

τριαντάφυλλο και φόρεσε καθαρά ρούχα – τζιν, ριγέ καλτσάκια

και τίσερτ. Όπως τα περισσότερα τίσερτ της, έγραφε κι αυτό

Poison_B diorth.indd 23 05/10/2016 9:54 π.μ.

24

κάτι. Το συγκεκριμένο έγραφε Σιγά τα νέα! Φόρεσε τα γυαλιά της

και κατάλαβε αμέσως ότι είχε πρόβλημα. Είχε στραβώσει ο σκε-

λετός από τη βουτιά στον σκουπιδοτενεκέ και ο αριστερός βρα-

χίονας δεν ακουμπούσε πλέον στο αυτί της, οπότε τώρα τα γυαλιά

σχημάτιζαν γωνία με το επίπεδο των ματιών της. Καθώς δεν είχε

την παραμικρή ιδέα αυτή τη στιγμή πού είχε βάλει το δεύτερο ζευ-

γάρι γυαλιά, θα έπρεπε να καταφύγει στους φακούς επαφής: αλ-

λιώς, όλα γύρω της θα ήταν τελείως θολά.

Όταν το τακτοποίησε κι αυτό, πήρε ένα βιβλίο από τη βιβλιο-

θήκη της και κάθισε να διαβάσει.

Η Ρούμπυ είχε πολλά βιβλία και για όλα τα θέματα. Διάβαζε

για διαφόρους λόγους: έμπνευση, πληροφορίες και φυγή. Αν αξι-

ολογούσε τα βιβλία της, αυτά που θεωρούσε πιο πολύτιμα απ’ όλα

ήταν μάλλον εκείνα για τους κώδικες. Άλλωστε, το ενδιαφέρον

της για τους κώδικες ήταν αυτό που της εξασφάλισε δουλειά στο

Φάσμα, μια οργάνωση τόσο μυστική, ώστε δεν ήξερες καν ποιος

είχε τον έλεγχο και για ποιον δούλευες. Το μόνο που καταλάβαι-

νε καλά η Ρούμπυ ήταν πως η οργάνωση ήταν με το μέρος των

«καλών» κι αυτό το είχε πάρει τοις μετρητοίς όταν της το είχε πει

η ΛΒ, το αφεντικό της, που ήταν επικεφαλής του Φάσματος 8.

Μαζί με τη δουλειά, είχε αποκτήσει και κάποιον που τη φρό-

ντιζε και την προστάτευε προσωπικά, τον μυστικό πράκτορα Χιτς,

που, για να καλύψει τον πραγματικό του σκοπό, είχε φροντίσει

να προσληφθεί από τους Ρέντφορτ ως υπεύθυνος οικιακού προ-

σωπικού (ή μπάτλερ, όπως προτιμούσε να τον αποκαλεί η μητέρα

της Ρούμπυ). Θα μπορούσε να ξεγελάσει οποιονδήποτε. Κι αυτό

ακριβώς έκανε. Για όλο τον κόσμο έξω από το Φάσμα, ο Χιτς

Poison_B diorth.indd 24 05/10/2016 9:54 π.μ.

25

ήταν ο τέλειος μπάτλερ – αυτός που φρόντιζε να τρέχει όλη σου

η ζωή σαν καλοκουρδισμένο ρολόι, αυτός που θυμόταν σίγουρα

ό,τι θα έπρεπε να θυμάσαι (αλλά ξεχνούσες) εσύ.

Είχε όμως κι ένα σωρό άλλα ταλέντα που δεν είχαν οι υπόλοι-

ποι μπάτλερ. Όπως, για παράδειγμα, να σκαρφαλώνει σε ψηλά

κτίρια, να πηδάει από τη μια στέγη στην άλλη και να τσακίζει τον

αντίπαλο με καράτε όταν το έφερνε η ανάγκη. Και δεν τα κατά-

φερνε άσχημα στις δύσκολες περιστάσεις: Αν ήταν ανάγκη να

μπεις σε ένα αεροπλάνο ενώ προχωρούσε ήδη στον διάδρομο

απογείωσης, στον Χιτς έπρεπε να απευθυνθείς. Για τη μαμά της

Ρούμπυ, ο Χιτς ήταν ο καλύτερος μπάτλερ στο αποδώ ημισφαίριο.

Για τη Ρούμπυ ήταν μέντορας, σωματοφύλακας, πιστός σύμμαχος

και μερικές φορές κακός μπελάς.

Σήμερα, όμως, η Ρούμπυ δεν ήταν βυθισμένη ούτε σε κάποιο

βιβλίο αποκρυπτογράφησης ούτε σε κανένα εγχειρίδιο ούτε σε

καμιά ιστορία που στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Σήμερα

διάβαζε για να ξεκουράσει το μυαλό της, κάτι απόλυτα αναγκαίο

αν ήθελες να βρεις την απάντηση σε κάτι που ακόμα δεν μπορού-

σες να το συλλάβεις:

ΚΑΝΟΝΑΣ Νο 6: ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΛΥ-

ΣΕΙΣ ΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ.

Και η αλήθεια είναι πως η Ρούμπυ έπρεπε να απαντήσει σε μια

πολύ δύσκολη ερώτηση: Τι στην οργή συνέβαινε στο Τουίνφορντ;

Η Ρούμπυ είχε αντιμετωπίσει μέχρι τώρα τέσσερις μυστηριώδεις

υποθέσεις στα πλαίσια του Φάσματος και όλοι οι γρίφοι είχαν

λυθεί λίγο πολύ.

Αλλά υπήρχε και κάτι που ακόμα εξακολουθούσε να τη βασα-

Poison_B diorth.indd 25 05/10/2016 9:54 π.μ.

26

νίζει. Μια αίσθηση ότι αυτές οι υποθέσεις συνδέονταν μεταξύ

τους κατά κάποιον τρόπο, μόνο που δεν καταλάβαινε με ποιον.

Δεν είχε προχωρήσει πολύ στο διάβασμα του κόμικ της Οι

Αριανοί Κουνγκ Φου, όταν άρχισε να χτυπάει ένα από τα τηλέ-

φωνά της. Είχε πλέον μια καλή συλλογή από τηλέφωνα, που την

είχε ξεκινήσει σε ηλικία πέντε χρονών: σε όλα τα πιθανά σχήμα-

τα και σχέδια, από μια πλάκα σαπούνι μέχρι έναν σκίουρο με

φράκο.

Άπλωσε το χέρι για να πιάσει το τηλέφωνο-ντόνατ και το σή-

κωσε.

«Εδώ Αποκομιδή Απορριμμάτων του Τουίνφορντ, τα σκουπί-

δια σας μας δίνουν χαρά. Λέγετε, παρακαλώ».

«Ρούμπυ;»

«Α, εσύ είσαι, Ντελ;»

«Κοίτα να δεις, χίλια ευχαριστώ, ρε συ Ρούμπυ, σ’ το χρω-

στάω, να πούμε».

«Ούτε να το σκέφτεσαι, Ντελ» είπε η Ρούμπυ. «Και ποιος δε

θα πηδούσε σ’ έναν σκουπιδοτενεκέ για να γλιτώσει μια φίλη από

μπουνιά στο στόμα;»

«Οι περισσότεροι άνθρωποι» είπε η Ντελ. «Τέλος πάντων,

αυτό που θέλω να πω είναι… κοίτα, το εκτιμώ πολύ αυτό που

έκανες για μένα, Ρουμπ».

«Στη διάθεσή σου» είπε η Ρούμπυ. «Μην το πάρεις στραβά,

αλλά πρέπει να σ’ αφήσω για να συνεχίσω το κόμικ μου. Κάτι

προσπαθώ να καταλάβω».

«Άντε να καταλάβεις λοιπόν» είπε η Ντελ.

Η Ντελ έκλεισε το τηλέφωνο και η Ρούμπυ επέστρεψε στο

Poison_B diorth.indd 26 05/10/2016 9:54 π.μ.

27

κόμικ μέχρι την επόμενη διακοπή. Αυτή τη φορά ήταν η Ασφαλι-

στική Εταιρεία AΚA.

«Καλησπέρα σας, πώς είστε σήμερα, με λένε Ντόρις, τηλεφω-

νώ από την Ασφαλιστική Εταιρεία AΚA και θα ήθελα να σας προ-

τείνω να κάνετε ένα συμβόλαιο ασφάλειας ζωής με την

Ασφαλιστική Εταιρεία AΚA, στο μισό της κανονικής τιμής, κι αν

υπογράψετε σήμερα, μπορώ να σας κάνω κι ένα δωράκι, δύο

μάλλον, ένα ξυπνητήρι κι ένα ρολόι χειρός, συνολικού κόστους

δεκαπέντε δολαρίων και ενενήντα εννέα σεντς».

«Κοίτα, σ’ ευχαριστώ για την προσφορά σου, Ντόρις» είπε η

Ρούμπυ «αλλά, παρόλο που είναι πολύ δελεαστική, είμαι δυστυ-

χώς μόνο δεκατριών χρονών και δεν έχω εξαρτώμενα πρόσωπα

από μένα και από το εισόδημά μου και δεν έχω ούτε εισόδημα,

εδώ που τα λέμε, έχω όμως ένα ραδιόφωνο-ξυπνητήρι που είναι

μια χαρά και ένα ρολόι χειρός καλύτερο από τον μέσο όρο, άσε

που δε σκοπεύω να πεθάνω σύντομα».

«Α, με συγχωρείς, χρυσό μου, μπορώ να μιλήσω με τη μητέρα

σου;»

«Έχει κι εκείνη ρολόι χειρός και δε σχεδιάζει να πεθάνει».

«Κανένας μας δε σχεδιάζει να πεθάνει, χρυσό μου».

«Στον λόγο της τιμής μου, η μαμά μου δεν πεθαίνει, μοιάζει

είκοσι χρόνια νεότερη από ό,τι είναι και τρώει μούσλι για πρωινό

– ευχαριστώ για το τηλεφώνημα».

Η Ρούμπυ έβαλε πάλι το τηλέφωνο στη θέση του και ξανάρχι-

σε το διάβασμα. Δεν πέρασαν όμως πάνω από τρία λεπτά και

κάποιος τη διέκοψε ακόμη μια φορά. Τώρα ήταν η κυρία Λέμον.

«Α, Ρούμπυ, χαίρομαι πάρα πολύ που σε πέτυχα, αναρωτιό-

Poison_B diorth.indd 27 05/10/2016 9:54 π.μ.

28

μουν, θέλω να πω, έλπιζα ολόψυχα πως θα μπορούσες να κάνεις

μπέιμπι σίτινγκ για τον μικρό Άρτσι αύριο, τι λες;»

Αυτό δεν ήταν ένα τηλεφώνημα στο οποίο θα ήθελε να απα-

ντήσει η Ρούμπυ και ήταν μυστήριο πώς ανακάλυψε η Ιλέιν Λέμον

τον αριθμό του προσωπικού της τηλεφώνου, θέμα το οποίο θα

έπρεπε να ξεκαθαρίσει με τη μητέρα της αύριο, όταν θα επέστρε-

φε από οπουδήποτε είχε πάει τέλος πάντων.

«Αχ, τι κρίμα, Ιλέιν, σ’ ευχαριστώ που με σκέφτηκες, αλλά

είμαι μέχρι τ’ αυτιά αυτόν τον καιρό».

«Μέχρι τα αυτιά σε τι;» ρώτησε η Ιλέιν.

«Χίλια δυο» είπε η Ρούμπυ. «Έχω τις Οδηγούς και πρόβες με

την μπάντα του σχολείου και με τις τσίαρλιντερς, για να μη σου

πω και για τα κάλαντα των Χριστουγέννων».

«Σοβαρά; Δεν είσαι λίγο μεγάλη για κάλαντα;»

«Δεν είσαι ποτέ πολύ μεγάλος για να συμμετέχεις σε μια ομά-

δα, Ιλέιν, κι εγώ είμαι πολύ συμμετοχικός τύπος».

«Έτσι φαίνεται. Πόπο, αρχίζουν πολύ νωρίς τις πρόβες για τα

κάλαντα φέτος, ε; Ούτε Οκτώβριος δεν έχει μπει ακόμα» είπε η

κυρία Λέμον. «Καλά λοιπόν, Ρούμπυ, αν είσαι τόσο απασχολη-

μένη, δε θα σε πιέσω, και σε συγχαίρω γι’ αυτό το συμμετοχικό

πνεύμα που έχεις».

«Σ’ ευχαριστώ, Ιλέιν, ευχαριστώ πολύ» είπε η Ρούμπυ. Μετά

έκλεισε το τηλέφωνο και ξαναγύρισε στο κόμικ. Όταν όμως τη

διέκοψαν για τέταρτη φορά, της έσπασαν τα νεύρα.

«Τι είναι;» ούρλιαξε στο ακουστικό.

«Είσαι καλά, Ρούμπυ; Λίγο αγχωμένη σ’ ακούω».

«Α, εσύ είσαι, Κλανς, σόρι που σου φώναξα» είπε η Ρούμπυ,

Poison_B diorth.indd 28 05/10/2016 9:54 π.μ.

29

ανακουφισμένη που αυτή τη φορά άκουγε τη φωνή του πιο στε-

νού της φίλου και του πιο πιστού συμμάχου της, του Κλάνσυ

Κριου.

«Έπεσε ένταση όλο το απόγευμα» του εξήγησε «κι αυτό ήταν

το τελευταίο πράγμα που ήθελα σήμερα».

«Το ξέρω, είδα την Ντελ και μου είπε τι έγινε. Φοβόταν μήπως

της έχεις θυμώσει» είπε ο Κλάνσυ.

«Όχι, δεν της έχω θυμώσει» είπε η Ρούμπυ.

«Κι εγώ αυτό της είπα» είπε ο Κλάνσυ.

Κανένας δεν ήξερε τη Ρούμπυ καλύτερα απ’ τον Κλάνσυ, ούτε

καν η κυρία Ντίγκμπυ, που την ήξερε απέξω κι ανακατωτά.

«Τι γίνεται λοιπόν; Φοβάσαι πως η κυρία Ντίγκμπυ θα το πει

στη μαμά και στον μπαμπά σου;»

«Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι το ξέρει η κυρία Ντίγκμπυ;»

«Λες να μην το ξέρει;»

«Το ξέρει» αναστέναξε η Ρούμπυ. «Όλα τα ξέρει. Πάντα. Της

τηλεφώνησε ο κύριος Τσέστερ, αλλά δεν πρόκειται να ανακατέ-

ψει τους γονείς μου. Φαντάζεσαι τι θα γίνει αν το μάθουν, ε;»

Ο Κλάνσυ έκανε ένα υπόκωφο «Οχ» σαν να πόνεσε: Αν ήξε-

ρε λέει…

«Για λέγε λοιπόν, εσύ τι έκανες;» τον ρώτησε η Ρούμπυ.

Ο Κλάνσυ αναστέναξε κουρασμένα. «Προσπαθώ να ετοιμάσω

το κείμενο για να μαζέψω υπογραφές εναντίον της πρότασης της

κυρίας Μπέξενχιθ να μεταφερθούν τα ντουλάπια μας από τον

κεντρικό διάδρομο σε κάποιο εντελώς άβολο μέρος».

«Α, μάλιστα, όλο κάτι τέτοια σκαρφίζεται η κυρία Μπέξενχιθ.

Δεν της καίγεται καρφί αν θα μας ξεβολέψει όλους μας, φτάνει να

Poison_B diorth.indd 29 05/10/2016 9:54 π.μ.

30

είναι όλα τακτικά και ωραία, κατά τη γνώμη της» είπε η Ρούμπυ.

«Δεν το πιάνει το θέμα. Τα ντουλάπια δεν είναι απλώς ένα

μέρος για να φυλάς τα αθλητικά σου παπούτσια» είπε ο Κλάνσυ

«είναι αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνικής μας ζωής».

«Μην τα λες σε μένα, Κλανς, τα ξέρω. Τον διευθυντή μας

τον κύριο Λεβίν πρέπει να πείσεις».

«Το ξέρω» είπε ο Κλάνσυ «αλλά δε έχω ιδέα πώς να τον πείσω».

«Κάτι θα σκεφτείς» είπε η Ρούμπυ. «Σου έχω απόλυτη εμπι-

στοσύνη».

Παύση.

«Δε μου λες, βλέπεις τον Πρώην Ντετέκτιβ;» τη ρώτησε ο

Κλάνσυ.

«Το ξέχασα τελείως πως το έπαιζε σήμερα το απόγευμα. Τι

γίνεται;» ρώτησε η Ρούμπυ.

«Ο Λάρρυ έφερε τη μαμά του στην πόλη, αλλά μόλις την απή-

γαγαν».

«Δεν ήξερα πως είχε μαμά ο Λάρρυ».

«Κανένας δεν το ήξερε» είπε ο Κλάνσυ «αλλά, τώρα που την

απήγαγαν, ο Λάρρυ κατάλαβε πόσο πολύ του έλειπε και λυπάται

που δεν είχαν επαφή για τόσο καιρό».

«Έτσι γίνεται πάντα» είπε η Ρούμπυ αναστενάζοντας.

«Ναι, ναι» συμφώνησε ο Κλάνσυ «δεν ξέρεις τι έχεις μέχρι να

το χάσεις».

«Και δε μου λες, πότε ακριβώς φεύγεις για Ουάσινγκτον;»

ρώτησε η Ρούμπυ.

«Σε τρεις βδομάδες περίπου» είπε ο Κλάνσυ. «Ο μπαμπάς

μου σχεδιάζει να μας πάρει όλους μαζί του».

Poison_B diorth.indd 30 05/10/2016 9:54 π.μ.

31

«Και ποιος είναι ο σκοπός αυτού του ταξιδιού – αναψυχή ή

κατάθλιψη;»

Ο Κλάνσυ αναστέναξε. «Δε μας λέει, αλλά είπε ότι αυτή τη

φορά θα το ευχαριστηθούμε. Μάλλον απίθανο, κατά τη γνώμη

μου. Βάζω στοίχημα πως μας θέλει όλους εκεί για να παριστά-

νουμε την τρισευτυχισμένη οικογένεια. Είναι καλό για τα πολιτι-

κά του σχέδια». Ο πατέρας του Κλάνσυ ήταν ο πρέσβης κύριος

Κριου και του άρεσε να τον ακολουθεί η οικογένειά του σε ευθεία

γραμμή σαν στρατιωτικό άγημα, για να κάνει τη φιγούρα του. Τα

παιδιά της οικογένειας είχαν μεγάλο πρόβλημα με αυτή την υπό-

θεση, εν μέρει επειδή δεν τους ταίριαζε να χαμογελούν και να

χαιρετούν από μακριά, αλλά κυρίως επειδή ο πατέρας τους ενδι-

αφερόταν για τον εαυτό του πολύ περισσότερο από ό,τι για κεί-

νους.

«Αμάν πια, Κλανς! Πόση ώρα ψεύτικα χαμόγελα έχει προ-

γραμματίσει αυτή τη φορά;»

«Σαράντα οκτώ ώρες το λιγότερο» είπε ο Κλάνσυ. «Δε νομί-

ζω πως θα το αντέξουν τα σαγόνια μου».

«Θα τα καταφέρεις εσύ, δε σε φοβάμαι» είπε η Ρούμπυ με ένα

χασμουρητό. «Κάτι θα σκεφτείς για να χαμογελάσεις».

«Αμφιβάλλω» είπε ο Κλάνσυ. «Τέλος πάντων. Μίλησες κα-

θόλου με τον Χιτς από τότε που έγινε εκείνο το… ξέρεις τώρα,

εκείνο το πράγμα;» τη ρώτησε.

Η Ρούμπυ έριξε μια ματιά ολόγυρα, σαν κάτι να καραδοκούσε

και να κρυφάκουγε μέσα σ’ εκείνο το εφηβικό δωμάτιο στο Του-

ίνφορντ. Είχε δίκιο να ανησυχεί. Δεν ήταν φρόνιμο να μιλάνε από

μη ασφαλή γραμμή. Αυτό το είχε μάθει πληρώνοντάς το ακριβά

Poison_B diorth.indd 31 05/10/2016 9:54 π.μ.

32

πριν από λίγους μήνες. Το Φάσμα δεν ήταν γραφείο ευρέσεως

εργασίας, ήταν οργάνωση κατασκόπων, κι όπως ξέρουν κι οι

κότες, δεν μπορείς να φλυαρείς δεξιά κι αριστερά σ’ αυτές τις

δουλειές. Μάλιστα, αν ανοίξεις το στόμα σου, μπορείς να τα μα-

ζέψεις αμέσως και να πας σπιτάκι σου. Αυτός ήταν ο ΚΑΝΟΝΑΣ

1 του Φάσματος: ΚΡΑΤΑ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ ΚΛΕΙΣΤΟ. Ακόμα και στον

καλύτερό σου φίλο, τον Κλάνσυ Κριου, αν μιλήσεις για το Φάσμα,

η οργάνωση θα καταγγείλει τη σύμβαση και θα σε πετάξουν έξω.

Μόνο που το Φάσμα δε θα το μάθαινε ποτέ, γιατί με τα μυστικά

ο Κλάνσυ Κριου ήταν τάφος και, παρόλο που ο Χιτς ήξερε ότι

ήξερε ο Κλάνσυ, ήταν κι εκείνος τάφος.

Μπορούσες λοιπόν να είσαι τελείως σίγουρος πως αυτό το

μυστικό θα παρέμενε επτασφράγιστο.

«Όχι» είπε η Ρούμπυ. «Ο Χιτς δεν είναι εδώ τον τελευταίο

καιρό. Είπε στους δικούς μου ότι είναι στις Μπαχάμες με τη μη-

τέρα του».

«Δεν ήξερα πως έχει μητέρα».

«Δεν είμαι και πολύ σίγουρη ότι έχει».

«Λες να είναι παραμύθι;»

«Με τον Χιτς είναι πολύ δύσκολο να ξέρεις ποια είναι η αλή-

θεια. Νομίζεις πως τον ξέρεις, αλλά, για σκέψου το, μήπως έχω

τίποτα αδιάσειστα στοιχεία; Ξέρω πραγματικά τίποτα;»

«Ξέρεις πως του αρέσει ο καφές» έδωσε ένα παράδειγμα ο

Κλάνσυ.

«Αυτό που ξέρω, Κλανς» τον διόρθωσε η Ρούμπυ «είναι ότι

πίνει καφέ, και μάλιστα μπόλικο καφέ, αλλά τον πίνει επειδή του

αρέσει η γεύση του ή επειδή τον κρατάει ξύπνιο; Πού να ξέρω;».

Poison_B diorth.indd 32 05/10/2016 9:54 π.μ.

33

«Για λέγε, θέλεις να συναντηθούμε;» ρώτησε ο Κλάνσυ.

Η Ρούμπυ έμεινε αμίλητη για λίγο: Τι προτιμούσε; Την ευχα-

ρίστηση να κουβεντιάζει με τον κολλητό της ή την ευχαρίστηση να

διαβάζει το κόμικ; Αναστέναξε. «Ναι, αμέ, γιατί όχι, έτσι κι αλ-

λιώς η μέρα μου πήγε χαμένη».

«Α, ωραία, μπράβο, ρε συ Ρούμπυ, με υποχρέωσες».

«Δεν εννοούσα αυτό που κατάλαβες» είπε η Ρούμπυ. «Ήθελα

να πω πως λογάριαζα να χαλαρώσω λίγο σήμερα, αλλά φαντάζο-

μαι πως μπορεί η παρέα σου να μου φτιάξει τη διάθεση».

«Έχω αρχίσει να υποψιάζομαι πως η δική σου μπορεί να έχει

ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα σε μένα» είπε ο Κλάνσυ.

«Τα λέμε σε δέκα» είπε η Ρούμπυ.

Poison_B diorth.indd 33 05/10/2016 9:54 π.μ.