1

2

ΤΙΤΛΟΣ : Η βασίλισσα της αστραπής

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Δάφνη Τζαμαλή (Υακίνθου)

ISBN 978-618-81422-5-1

Copyright 2015: Δάφνη Τζαμαλή (Υακίνθου)

Πρώτη Ηλεκτρονική Έκδοση: Αθήνα Σεπτέμβριος 2015

e-mail: tzamali_dafni@yahoo.gr

3

Δάφνη Τζαμαλή «Υακίνθου»

Η Δάφνη Τζαμαλή «Υακίνθου» γεννήθηκε στην Αθήνα το 1981. Από πολύ μικρή

διέθετε μια ζωηρή φαντασία και αγαπούσε να πλάθει συναρπαστικές ιστορίες. Σε

ηλικία δεκατριών ετών γράφει το πρώτο της βιβλίο, διδάσκεται μόνη της το σχέδιο,

ενώ παράλληλα ξεκινάει μαθήματα φωνητικής, για να ασχοληθεί με την άλλη της

μεγάλη αγάπη, το κλασικό τραγούδι.

Στα εικοσιπέντε, ώριμη πια, γράφει και εικονογραφεί το πρώτο της μεγάλο παιδικό

μυθιστόρημα και αφοσιώνεται σταθερά στη συγγραφή. Για πρώτη φορά το 2012

εκδίδει με τις εκδόσεις Οσελότος το βιβλίο της «Αστροζαχαρένια ιστορία», που

κυκλοφορεί σε όλα τα ενημερωμένα βιβλιοπωλεία και προτάθηκε για κρατικό

βραβείο του Υπουργείου Πολιτισμού. Το 2013 ακολουθεί το δεύτερο βιβλίο της, «Το

Μάθημα του Μουρμούρα», εικονογραφημένο κι αυτό από την ίδια. Στο easywriter.gr

υπάρχουν ακόμα σε ηλεκτρονική μορφή τα βιβλία της «Άλντουιν ο Σαλιγκαρούλης

και η μεγάλη αναζήτηση», «Θέλω να γίνω Πρίγκιπας», «Το παιδί της

δροσοσταλίδας», «Ο Κρυστάλλινος Ιππότης», «Το τραγούδι του Ελαφρούλη», «Το

ευλογημένο πριγκιπόπουλο» και το παραμυθάκι σε στίχους «Μια αμαδρυάδα στη

γλάστρα μου» . Επίσης έχει εκδοθεί από τις εκδόσεις Φυλάτος σε e-book η παιδική

ιστορία «Το παραμύθι του λευκού Αρλεκίνου».

Η Δάφνη Τζαμαλή «Υακίνθου» είναι μέλος του Κύκλου Ελληνικού Παιδικού

Βιβλίου (greekibby).

Σήμερα μοιράζει τον χρόνο της σε όλες τις διαφορετικές καλλιτεχνικές της

δραστηριότητες και στα αγαπημένα της ζώα. Εξακολουθεί να μένει στην Αθήνα.

4

Η βασίλισσα της αστραπής

Πολλούς αιώνες πριν, όταν είχε μεγάλη καταιγίδα, οι άνθρωποι

στα βασίλεια του βορρά κλειδαμπαρώνονταν στα σπίτια τους τρέμοντας

από φόβο και τα παιδιά μαζεύονταν κοντά στο τζάκι, για να ακούσουν τις

ιστορίες της γιαγιάς για την βασίλισσα της αστραπής, που πετούσε μέσα

στην καταιγίδα πάνω σ’ ένα άρμα που το σέρνανε στον ουρανό δυο

άλογα, το ένα μαύρο σαν τον έβενο και το άλλο άσπρο σαν το χιόνι.

5

Αυτή η βασίλισσα ήταν ντυμένη σε μετάξι τόσο λαμπερό, που

φώτιζε όλον τον ουρανό, είχε ένα σάκο και μάζευε τις ψυχές εκείνων

που πέθαναν εκείνη τη νύχτα και δεν είχε προλάβει ο άγγελος του

θανάτου να τις πάρει, για να τις οδηγήσει σε τόπους ανάπαυσης.

Και ακούγανε τα παιδιά τις ιστορίες της γιαγιάς κι όταν πέφτανε

στα κρεβατάκια τους τη βλέπανε στον ύπνο τους και σφίγγονταν στα

σκεπάσματα φοβισμένα. Οι ιστορίες αυτές δεν ήταν ψέματα από αυτά

που λένε συνήθως οι μεγάλοι, για να φοβίζουν τους μικρότερους. Η

βασίλισσα πραγματικά υπήρχε και μια φορά στον αιώνα έβγαινε να

μαζέψει ψυχές.

Μια τέτοια νύχτα, αφού είχε γεμίσει τον σάκο της, ετοιμαζόταν να

επιστρέψει στα μέρη της, όταν, περνώντας πάνω από το παλάτι του

άρχοντα του τόπου, άκουσε από τον ψηλότερο πυργίσκο ένα πονεμένο

κλάμα μωρού.

Λίγες νύχτες πριν είχε γεννηθεί ένας νεαρός πρίγκιπας, αλλά,

επειδή στη γέννα του η μητέρα του παιδιού, η αγαπημένη γυναίκα του

άρχοντα, είχε πεθάνει, ο πατέρας του δεν ήθελε να τον δει στα μάτια του.

Είχε βάλει λοιπόν μια παραμάνα γριά και κουφή να προσέχει το μωρό

και είχε ξεχάσει την ύπαρξη του.

Η βασίλισσα της αστραπής δεν είχε παιδιά κι έτσι αποφάσισε να

αρπάξει τον μικρό πρίγκιπα από την κούνια του και να τον κρατήσει

φυλακισμένο στο παλάτι της, ώσπου να μεγαλώσει. Πραγματικά, χωρίς

να αργοπορεί, οδήγησε το άρμα της κοντά στο παράθυρο του πυργίσκου

και, μόλις πήρε το μωρό, έφυγε, για να επιστρέψει στο παλάτι της.

Όλα μέσα σ’ αυτό το παλάτι ήταν εκτυφλωτικά λαμπερά όπως και

η ίδια η βασίλισσα και κάθε δωμάτιο είχε από έναν μεγάλο καθρέφτη. Σ’

αυτούς τους καθρέφτες φυλάκιζε η βασίλισσα τις ψυχές που έκλεβε και

τις έκανε είδωλα που ούτε να μιλήσουν μπορούσαν, ούτε να θρηνήσουν

για την κακή τους μοίρα.

Σ’ αυτό το παλάτι ο χρόνος δεν κυλούσε όπως στον πραγματικό

κόσμο. Όταν περνούσε ένας χρόνος εκεί, στον κόσμο των ανθρώπων είχε

περάσει ένας ολόκληρος αιώνας. Έτσι, μέχρι να μεγαλώσει το παλικάρι,

πέρασαν πολλοί αιώνες στον κόσμο και πολλές γενιές ανθρώπων ήρθαν

και παρήλθαν. Πόλεμοι, λιμοί, σεισμοί όλα είχαν συμβεί.

Αλλά το παλικάρι μεγάλωσε τελικά κι έγινε όμορφο σαν τον ήλιο

με μαλλιά από ατόφιο χρυσάφι.

6

- Μεγάλωσες πολύ, του είπε μια μέρα η βασίλισσα της αστραπής,

καιρός να κάνεις καμιά δουλειά.

Μ’ αυτά τα λόγια έδωσε στον νεαρό μια σάλπιγγα και του είπε:

- Να πας στη στάνη, να βγάλεις τα πρόβατα μου να βοσκήσουν

και, όταν θες να τα μαζέψεις πάλι, να φυσήξεις αυτή την σάλπιγγα.

Τι να κάνει το παλικάρι; Yπάκουσε. Πάει στη στάνη και τι να δει;

Τα πρόβατα της βασίλισσας δεν ήταν συνηθισμένα πρόβατα. Ήταν

σύννεφα που, μόλις άνοιξε την πόρτα, πετάξανε ψηλά κι αρχίσανε να

ταξιδεύουν στον ουρανό.

- Δεν πρέπει να τ’ αφήσω από τα μάτια μου, είπε το πριγκιπόπουλο

κι άρχισε να τρέχει πίσω τους μέχρι που έφτασε σ’ ένα δάσος. Εκεί τα

σύννεφα βρήκανε επιτέλους ένα κομμάτι του ουρανού που τους άρεσε

και άρχισαν να βόσκουν εκεί. Τώρα τι τρώγανε, αφού ο ουρανός δεν έχει

χορτάρι, μη με ρωτήσετε, γιατί δεν ξέρω να σας απαντήσω.

η συνέχεια στο...

http://www.easywriter.gr/ebooks/item/679