Αφιέρωμα στο κάστρο της Κυλλήνης -Χλεμούτσι

Η Τέταρτη Σταυροφορία και η άλωση της Πόλης 1204 μ.Χ.

Το οικόσημο του Πριγκιπάτου της Αχαΐας και του Γοδεφρείδου Α' Βιλλαρδουίνου

Πρωτεύουσα Ανδραβίδα (1205-1249)Μυστράς (1249-1261)Χαλανδρίτσα (1324-1432

• Το Πριγκιπάτο της Αχαΐας ήταν ένα κρατίδιο που δημιουργήθηκε από τον Γουλιέλμο Σαμπλίτη κατά την Δ' Σταυροφορία (1205-1210) στα εδάφη της Πελοποννήσου (Μοριάς), τα οποία μοιράστηκαν σε φέουδα μεταξύ των Φράγκων Σταυροφόρων.

• Ήταν ένα κραταιό κρατίδιο, υπό την κυριαρχία των Φράγκων, αρχικά υπό την εξουσία του Γουλιέλμου Σαμπλίτη και στη συνέχεια από τους Βιλλεαρδουίνους.

• Η κατάσταση του πριγκιπάτου άλλαξε πολλές φορές μέχρι το 1452, οπότε και επανήλθε στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία υπό τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, μετέπειτα αυτοκράτορα του Βυζαντίου, για να περάσει μετά από λίγο στους Οθωμανούς Τούρκους.

• Η πρωτεύουσα του πριγκιπάτου ήταν η Ανδραβίδα. Κύριο λιμάνι του ήταν η Γλαρέντζα ή Clarence (στη θέση Παλαιόκαστρο, δυτικά της σημερινής Κυλλήνης) και σημαντικό του κάστρο ήταν το Χλεμούτσι ή Clermont λίγο πιο νότια.

Κάστρο Χλεμούτσι

Το κάστρο χτίστηκε εξαρχής από τους Φράγκους  και ονομάστηκε Clermont που στα Ελληνικά έγινε  Χλεμούτσι.

Το κάστρο του Χλεμουτσίου χτίστηκε από το Γοδεφρείδο Β' Βιλλεαρδουίνο με τα δημευθέντα εισοδήματα των μοναστηριών του Μορέως του λατινικού κλήρου.

ονομάζονταν από τους Φράγκους Mata -Grigfon (μάτι που επιβλέπει τους Γραικούς Έλληνες).

Η θέση που επιλέχθηκε για την ίδρυση του νέου κάστρου ήταν στρατηγική, είναι χτισμένο στο δυσμικότερο μέρος της Πελοποννήσου κι ακριβώς στο ψηλότερο και κεντρικότερο σημείο του Χελωνάτα (υψόμετρο 250).

Από την κορυφή του λόφου το Χλεμούτσι προστάτευε το φημισμένο εμπορικό λιμάνι της Γλαρέντζας και την πρωτεύουσα του πριγκιπάτου

Ανδραβίδα, εξασφαλίζοντας τον έλεγχο της περιοχής που αποτέλεσε το κέντρο των φράγκικων κτήσεων στο Μοριά, η οποία γνώρισε ιδιαίτερη

ακμή και αίγλη κατά την εποχή των Βιλλεαρδουίνων.

Το κάστρο αυτό είχε χρησιμεύσει και ως φυλακή πριγκίπων και άλλων αξιωματούχων. Εδώ φυλακίστηκε και πέθανε η τελευταία απόγονος των Βίλλεαρδουίνων Μαργαρίτα

της Άκοβας, επειδή θεωρήθηκε υπαίτια για τη διεκδίκηση του Μοριά από τους Καταλανούς, οι οποίοι κατέκτησαν για μικρό διάστημα το κάστρο στα 1315.

Στις αρχές του 15ου αιώνα το κάστρο περνά στην κατοχή του Καρόλου Τόκκου, κόμη της Κεφαλονιάς και δεσπότη της Ηπείρου.

το 1432 η Πελοπόννησος, έγινε και πάλι ελληνική, αν εξαιρέσουμε ορισμένες βενετικές κτήσεις στο έδαφός της. Στο Χλεμούτσι εγκαταστάθηκε ο τελευταίος αυτοκράτορας των βυζαντινών, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, αφού πρώτα είχε νυμφευτεί την κόρη του Καρόλου Τόκου , Θεοδώρα λαμβάνοντας ως προίκα την Γλαρέντζα και άλλα φρούρια στον Μοριά .

Ο Κωνσταντίνος ΙΑ’ Παλαιολόγος, τελευταίος αυτοκράτορας του Βυζαντίου (1448 – 1453)

Το κάστρο παρέμεινε σε χρήση μέχρι τα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, περνώντας από τα χέρια των Τούρκων

(1460-1687, 1715-1821) και των Βενετών (1687-1715).

Φαίνεται όμως πως ήδη μετά το τέλος της Φραγκοκρατίας άρχισε να χάνει σταδιακά το σημαντικό του ρόλο στην άμυνα

της περιοχής.

Το 1458 ολόκληρος ο Μοριάς καταλαμβάνεται από τον Μωάμεθ τον Πορθητή. Οι Τούρκοι και οι Βενετοί εναλλάσσονται ως κυρίαρχοι των μεγάλων κάστρων του Μοριά.

Οι Έλληνες και οι Βενετοί δεν πραγματοποίησαν καθόλου εργασίες στο κάστρο, ενώ οι Τούρκοι εκτέλεσαν μικρής έκτασης επεμβάσεις για την ενίσχυση του. Σημαντική

καταστροφή υπέστη μέρος του κάστρου κατά το βομβαρδισμό από τον Ιμπραήμ το 1825.

Σήμερα το Χλεμούτσι, που η αρχική του μορφή δεν υπέστη σημαντικές μεταγενέστερες επεμβάσεις, διατηρεί έντονο το φράγκικο χαρακτήρα του

και είναι από τα σημαντικότερα και πιο καλοδιατηρημένα κάστρα του ελληνικού χώρου. 

Το κάστρο αποτελείται από δύο περιβόλους. Ο εξωτερικός περίβολος έχει σχήμα πολυγωνικό. Στην περίμετρο των τειχών του

διατηρούνται ερείπια κτιρίων που ανήκουν στην αρχική κατασκευή του 13ου αιώνα, ενώ στο εσωτερικό του σώζονται ίχνη κτισμάτων, από τα οποία επιμελέστερης κατασκευής είναι ένα τουρκικό τζαμί.

• Στο νοτιοανατολικό άκρο του υψώνεται ο εξαγωνικός εσωτερικός περίβολος που αποτελείται από σειρά θολωτών αιθουσών γύρω από μια μεγάλη κεντρική αυλή.

• Οι περισσότερες από τις αίθουσες ήταν αρχικά διώροφες και θερμαίνονταν με τζάκια, παρόμοιας μορφής με εκείνα των κτιρίων του εξωτερικού περιβόλου.

Μορφολογικά στοιχεία  όπως οι υψηλοί ημιελλειψοειδείς θόλοι που στεγάζουν τις αίθουσες και τα χαμηλωμένα ή ελαφρώς οξυκόρυφα

τόξα των ανοιγμάτων μαρτυρούν τη δυτική καταγωγή των ιδρυτών    του κάστρου.

Ακόμη και σήμερα, οι αριστοκράτες μεγάλων οίκων της Αγγλίας και της Γαλλίας, απόγονοι των σταυροφόρων κατακτητών της δύσης διατηρούν τον τίτλο του ‘Πρίγκιπα της Αχαΐας’ προσπαθώντας έτσι να αντλήσουν αίγλη από αυτήν που περίσσεια διέθετε το μεσαιωνικό κρατίδιο της Πελοποννήσου.

Πολιτιστικές εκδηλώσεις , που αναβιώνουν το ιπποτικό πνεύμα εκείνης της εποχής

Καλή διασκέδαση !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!