Post on 11-Jul-2015
ΜΑΑ ΠΑΛΑΙΟΚΑΣΤΡΟ
Εγκαταστάθηκαν οι πρώτοι Έλληνες Μυκηναίοι γύρω στο 1200 π.Χ μετά την πτώση των Μυκηναϊκών Βασιλείων στην Ηπειρωτική Ελλάδα.
Η περιοχή είναι γνωστή για τα οχυρωτικά τείχη της, ενθύμιο της αρχιτεκτονικής των Κυκλώπειων τειχών των Μυκηνών.
ΑΙΠΕΙΑ-ΔΗΜΟΦΩΝ
ΣΟΛΟΙ-ΑΚΑΜΑΣ
ΛΑΠΗΘΟΣ-ΠΡΑΞΑΝΔΡΟΣ
ΚΕΡΥΝΕΙΑ-ΚΗΦΕΑΣ
ΧΥΤΡΟΙ-ΧΥΤΡΟΣ
• Οι πρώτοι Έλληνες άποικοι έρχονται να εγκατασταθούν σε μια ήδη υπάρχουσα πόλη την εποχή του χαλκού. Αρχηγός τους ο Χύτρος, γιος του Αλέδρου κι εγγονός του Ακάμα, που έδωσε και το όνομα του στη πόλη. Στη συνέχεια οι Χύτροι εξελίσσονται σε σημαντικό αρχαίο βασίλειο της Κύπρου.
ΣΑΛΑΜΙΝΑ-ΤΕΥΚΡΟΣ
ΣΑΛΑΜΙΝΑ
ΓΟΛΓΟΙ-ΣΙΚΥΩΝΙΟΙ
ΙΔΑΛΙΟΝ-ΧΑΛΚΑΝΩΡ
Όπως και στη Γραμμική Β΄ –τη γραφή των Μυκηναίων– έτσι και στηνΚυπροσυλλαβική γραφή, κάθε σύμβολο αποδίδει μια συλλαβή.
Η χάλκινη πινακίδα του Ιδαλίου
ΚΟΥΡΙΟΝ-ΑΡΓΕΙΟΙ
Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο την πόλη το Κουρίου ίδρυσαν οι Αργείοι, οι αρχαίοι κατοίκοι του ΄Αργους.
ΠΑΛΑΙΠΑΦΟΣ-ΑΓΑΠΗΝΟΡΑΣ
• Αγαπηνόρας
Ο Αγαπήνορας (Αγαπήνωρ) ήταν ο 10ος μυθικός βασιλιάς της αρχαίας Αρκαδίας, ιδρυτής και βασιλιάς της Πάφου.Πρωτεύουσά του ήταν η Τεγέα, ήταν γιος του αργοναύτη Αγκαίου και εγγονός του Λυκούργου. Κατά τον Απολλόδωρο, ο Αγαπήνωρ ήταν ένας από τους μνηστήρες της Ωραίας Ελένης. Πήρε μέρος στον Τρωικό Πόλεμο ως αρχηγός των Αρκάδων με 60 πλοία που του παραχώρησε ο Αγαμέμνονας (Ιλιάδα, Β 609). Αναφέρεται και ως ένας από τους πολεμιστές που κρύφτηκαν μέσα στον Δούρειο Ίππο. Καθώς έπλεε επιστρέφοντας στην πατρίδα του μετά την άλωση της Τροίας, σφοδρή τρικυμία παρέσυρε το πλοίο του κοντά στις ακτές της Κύπρου. Εκεί ναυάγησε, καταφέρνοντας να διασωθεί ο ίδιος. Εγκαταστάθηκε οριστικά στην Κύπρο, όπου κατά τον Όμηρο και τον Παυσανία (Η 5, 2) ίδρυσε την Πάφο.Ίσως ίδρυσε την Παλαίπαφο, τα σημερινά Κούκλια.
ΠΑΛΑΙΠΑΦΟΣ
Λατρευτικό Σύμβολο της Θεάς Αφροδίτης απο το Ιερό στην Παλαίπαφο
Ερείπια του ιερού της Αφροδίτης στην
Παλαίπαφο. Ύστερη Εποχή του Χαλκού.
" Η πιο αψευδής μαρτυρία της γενεαλογίας των Κυπρίων είναι η γλωσσολαλιά τους με ζωντανές τις ρίζες της στην Αρκαδική διάλεκτο του 11ου π. Χ. Αιώνα", τονίζει η Αρκαδο - Μελισσάνθη. Ο πληθυσμός κελαϊδούσε την πανάρχαια γλώσσα των Αχαιών στο πιο καθάριο τύπο της: της ορεινής Αρκαδίας .
"Ελλάδος φθόγγον χέουσαν " Αισχύλος
Παγκόσμια κληρονομιά Για την κατάσταση των μνημείων στα κατεχόμενα εδάφη
της Κύπρου αψευδής μάρτυρας είναι το φωτογραφικό υλικό που συλλέξαμε τον παρελθόντα Ιούλιο. Η κατάσταση είναι εν πολλοίς θλιβερή. Ο επισκέπτης εύκολα διακρίνει την αδιαφορία στη συντήρηση των μνημείων, τα οποία χρειάζονται επειγόντως ανθρώπινη φροντίδα. Γνωρίζοντας τις πολιτικές δυσκολίες που υπάρχουν στο να συντηρηθούν, με πόνο παρακολουθούμε την καταστροφή, ανήμποροι να προσφέρουμε βοήθεια. Πιστεύουμε πως τα μνημεία αυτά, μνημεία κάλλους και ιστορίας, ανήκουν στην παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά και ως τέτοια πρέπει να διεγείρουν το ενδιαφέρον της ανθρωπότητας έτσι που να συντηρηθούν σωστά και να πάρουν βαθιά ανάσα μέχρι την ανεύρεση λύσης στο πολιτικό πρόβλημα της Κύπρου.
Ο βωμός στο ιερό στη Μύρτου - Πηγάδες. Ύστερη Εποχή του Χαλκού
Το κυκλώπειο τείχος της Έγκωμης. Ύστερη Εποχή του Χαλκού
Αεροφωτογραφία του αρχαιολογικού χώρου της Έγκωμης. Ύστερη Εποχή του Χαλκού
Τμήμα πήλινης ενεπίγραφης πινακίδας με Κυπρομινωική γραφή από την Έγκωμη. Σωζόμενο ύψος 10 εκ. 14 ος - 13 ος αι. π.Χ. Κυπριακό Μουσείο, Λευκωσία.
Θραύσμα πήλινης ενεπίγραφης πινακίδας από την Έγκωμη. Σωζόμενο ύψος 5,5 εκ. Χρονολογείται γύρω στο 1.500 π.Χ. Θεωρείται ως η αρχαιότερη μαρτυρία Κυπρομινωικής γραφής στην Κύπρο. Κυπριακό Μουσείο, Λευκωσία
'Αρμα της περιόδου του Τρωικού Πολέμου που το σέρνουν άλογα με παρωπίδες. Ανήκει σε σκαλιστή φιλντισένια πυξίδα από την 'Εγκωμη
Μάα – Παλαιόκαστρο, είναι ένας οικισμός στη δυτική ακτή του νήσου γνωστή σαν Κόλπος των Κοραλλιών, πολύ σημαντικός για την κατανόηση του τέλους της Εποχής του Χαλκού στην Κύπρο. Η Μάα βρίσκεται, περίπου 25 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά, από την κοντινότερη μεγάλη πόλη της αρχαιότητας την Παλαίπαφο και 10 χιλιόμετρα από τη σύγχρονη πόλη της Πάφου. Τα επιβλητικά αμυντικά τείχη ήταν πάντα εκτεθειμένα και έδωσαν στο χώρο το όνομα τους «Παλαιόκαστρο».
Αυτή η περιοχή κατοικήθηκε πρώτα από τους Μυκηναίους, που έφτασαν στο νησί γύρω στο 1200 π.Χ., μετά την πτώση του Βασιλείου των Μυκηνών στην ηπειρωτική Ελλάδα. Είναι λοιπόν ένας από τους πυρήνες από όπου ξεκίνησε ο εξελληνισμός της Κύπρου. Στρατηγικά πλεονεκτήματα, όπως τα υπέροχα φυσικά λιμάνια που προσφέρουν οι προστατευμένοι κόλποι και η απρόσκοπτη θέα προς ξηράς και θάλασσας, φαίνεται ότι ήταν καθοριστικά για την επιλογή του χώρου.
Η περιοχή είναι γνωστή για τα οχυρωτικά τείχη της, ενθύμιο της αρχιτεκτονικής των Κυκλώπειων τειχών των Μυκηνών. Αυτοί οι μεγάλοι λαξευμένοι ογκόλιθοι και οι απότομοι γκρεμοί από τις άλλες πλευρές της τοποθεσίας προσφέρανε ασφάλεια στους κατοίκους της Μαα και πιστεύεται ότι ο χώρος είχε συγκεκριμένες αμυντικές λειτουργίες. Παρά τον τόσο έντονα προστατευτικό χαρακτήρα, η περίοδος που επιβίωσε η περιοχή ήταν μικρή και τελείωσε στα 1200 π.Χ.
Μουσείο Μυκηναϊκού Αποικισμού της Κύπρου στη Μάα – Παλαιόκαστρο
Αυτό το μικρό μουσείο βρίσκεται μέσα στον αρχαιολογικό χώρο Μαα -Παλαιοκάστρου. Το μουσείο χτίστηκε το 1989 και το πρωτότυπο και ασυνήθιστο σχέδιο του είναι έργο του Αρχιτέκτονα Αντρέα Μπρούνο. Βρίσκεται στην περιοχή του Κόλπου των Κοραλλίων, όπου εγκαταστάθηκαν οι πρώτοι Έλληνες Μυκηναίοι γύρω στο 1200 π.Χ μετά την πτώση των Μυκηναϊκών Βασιλείων στην Ηπειρωτική Ελλάδα.Το μουσείο αποκαλύπτει τον εποικισμό του νησιού από τους Έλληνες. Φιλοξενεί μια μικρή συλλογή από αντικείμενα, κυρίως αντίγραφα, αλλά και μια συλλογή από εκπαιδευτικές πληροφορίες σχετικές με τον αρχαιολογικό χώρο.
Αρχιτεκτονική
Η πόλη και το λιμάνι της Έγκωμης
Το κυκλώπειο τείχος της Έγκωμης. Ύστερη
Εποχή του Χαλκού
Άγιος Δημήτριος:Το μεγαλύτερο και σημαντικότερο από τ’ αποκαλυφθέντα κτιριακά συμπλέγματα βρίσκεται στον βορειοανατολικό τομέα του συνοικισμού. Καλύπτει μια έκταση 1.000 περίπου τετραγωνικών μέτρων και αποτελείται από μια μεγάλη εσωτερική αυλή, πλαισιωμένη από διαδρόμους και δωμάτια στη βόρεια και τη νότια πλευρά.
'Αποψη του ανασκαφέντος χώρου στον οικισμό Μαρώνι - Βούρνες. Ύστερη Εποχή
του Χαλκού.
ΕΓΚΩΜΗ
• Ο Πορφύριος Δίκαιος με το άγαλμα του κερασφόρου θεού στο σημείο όπου το ανακάλυψε.Κυπριακό Μουσείο
• Το ρόδι από ΈγκωμηΚυπριακό Μουσείο
Χάλκινο αγαλματίδιο του γενειοφόρου θεού επί ταλάντου. 1230-1050 π.Χ. Έγκωμη Αμμοχώστου. Από το βιβλίο "Κυπριακή Κληρονομιά
• Δακτυλίδι από την Έγκωμη, Κυπριακό Μουσείο
• Χάλκινο άγαλμα του κερασφόρου θεού. 12ος αιώνας π.Χ. Έγκωμη Αμμοχώστου. Από το βιβλίο "Κυπριακή Κληρονομιά", Εκδόσεις Κ.Π. Κυριακού Λτδ, Φωτογραφία Βάσος Στυλιανού
• Όμως εκείνο πού έχει το μεγαλύτερο βάρος στον αβρό και καρποφόρο εναγκαλισμό Αρκαδίας και Κύπρου, είναι η γλώσσα. Η ξεχωριστή εκείνη αρχαία κυπριακή .
• Στα βορειοδυτικά της σημερινής πόλης της Μόρφου, στην τοποθεσία Τούμπα του Σκούρου, Αμερικανοί αρχαιολόγοι έφεραν στο φως τάφους του 17ου αιώνα, αλλά και μεταγενέστερους. Αποκαλύφθηκε επίσης μικρό μέρος του οικισμού με εργαστήρια κατεργασίας χαλκού που χρονολογούνται στον 14ο-13ο αιώνα π.Χ. Σήμερα ο χώρος είναι αγνώριστος.
• Eνας άλλος σημαντικός αρχαιολογικός χώρος ήταν η Μύρτου - Πηγάδες. Στον χώρο βρέθηκε ιερό του τέλους του 13ου π.Χ. αιώνα, το μεγαλοπρεπή βωμό του οποίου αναστήλωσαν οι αρχαιολόγοι. Αυτός επιστεφόταν από κέρατα καθοσιώσεως, Μινωικό θρησκευτικό σύμβολο που υιοθετήθηκε από τους Μυκηναίους και μεταφέρθηκε στην Κύπρο κατά την εδώ εγκατάστασή τους. Και εδώ η εγκατάλειψη είναι εμφανής.
• Η κεντρική αυλή του ανακτόρου στο Βουνί. Σχεδόν έτσι τη βρήκε η κατοχή τον Αύγουστο του 1974 εκτός από τα σκίνα και τα άλλα αγριόχορτα.
• Το έτος 1974, πέρα από τις αποστολές στους χώρους που αναφέραμε, εργάζονταν στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου και άλλες ξένες αρχαιολογικές αποστολές σε διάφορες τοποθεσίες. Ιταλοί έσκαβαν στην Αγία Ειρήνη, βόρεια της Μόρφου, στην τοποθεσία Παλαιόκαστρο. Στον Aγιο Επίκτητο ανατολικά της Κερύνειας, τοποθεσία Βρυσί, υπήρχαν Βρετανοί. Στο Φλαμούδι, βόρεια του Τρικώμου, παρόντες ήσαν Αμερικανοί. Τέλος στον Απόστολο Ανδρέα, τοποθεσία Κάστρος, τις ανασκαφές διεξήγαγαν Γάλλοι.
ΜΑΑ ΠΑΛΑΙΟΚΑΣΤΡΟ