1

Μάρτιος 2012 • αρ. φύλλου 43

" Έχω και ποδήλατο, πάμε μια βόλτα;"

Εκπαιδευτική συνεργασία

ΕΛΛΗΝΟΓΑΛΛΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΠΕΙΡΑΙΑ «Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ»

Γυμνάσιο - Λύκειοτηλ.: 210 4511 954

«ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ»Δημοτικό Σχολείο

τηλ.: 210 4110 595-6

«BIRDS»Νηπιαγωγείο - Παιδικός Σταθμός

τηλ.: 210 4173 341

[ ΠΕ Ρ Ι Ε ΧΟΜΕΝΑ ]

Διαγωνισμός Ecomobility [σελ.4-5]

Οι αθλητές μας μιλούν [σελ.6-10]

Συνέντευξη με τον κ. Κ. Λούδη

[σελ.11]

Τα Νέα της Παιδαγωγικής και των Birds

" Όχι άλλο καυσαέριο!"

"Ανέβα στο ποδήλατο, κούκλα μου γλυκιά."

"Αγαπούλα, πούλα το!"

"Είναι πολλά τα αυτοκίνητα Άρη."

Στιγμιότυπο από τον αποκριάτικο χορό της "ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΣ" στο "Ιntercontinental"(βλ. σελ. 6).

Τα "Περιστέρια" στο Μουσείο Παιδικής Τέχνηςσυμμετέχουν σε εκπαιδευτικό πρόγραμμα.

Ο μεγάλος Έλληνας συνθέτης, Νίκος Κυπουργός στην "ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ" (συνέντευξη στη σελ. 5)

Στιγμιότυπο από την εκδήλωση–συζήτηση με θέμα: "Παιδιά και γονείς. Αντιμετωπίζοντας κρίσεις" με εισηγητή το σχολικό ψυχολόγο – εκπαιδευτικό, Ηλία Νέλλα 29 Φεβρουαρίου 2012"ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ".

2

Την Παρασκευή, 27 Ιανουαρίου, ενώ όλοι περιμέναμε το τριήμερο που ερχόταν, μας ανακοίνωσαν πως θα έρθει ο Κ. Καριώτογλου να μιλήσει για τη σχολική εορ-

τή των Τριών Ιεραρχών. Καθώς μπαίναμε στην αίθουσα αντικρίσαμε τον Κ. Καρι-ώτογλου, αλλά και το γεμάτο ποτήρι νερό που ήταν δίπλα του και προετοιμαστήκαμε να ακούσουμε μια ατελείωτη ομιλία δύο ωρών. Όταν όμως άρχισε να μιλά, καταλά-βαμε ότι δεν ήταν αυτό που περιμέναμε. Δεν μακρηγορούσε επιμένοντας στα ιστορικά ή θρησκευτικά γεγονότα. Ήταν φιλικός, άμε-σος και καθόλου κουραστικός. Μιλούσε για εμάς σαν να μας ήξερε, περιέγραφε συναι-σθήματα που νιώθουμε πολλές φορές και εξωτερικεύουμε με λάθος τρόπο. Αυτό που άλλοι ονομάζουν «αντικοινωνική συμπερι-φορά» και προσπαθούν να την αντιμετωπί-σουν χωρίς να ενδιαφέρονται για τα αίτια του «προβλήματος», ο κ. Καριώτογλου το ονόμασε «καταπιεσμένη οργή» και προ-σπάθησε να μας δείξει τρόπους να την εκφράζουμε δημιουργικά. Οι δύο ώρες τελικά πέρασαν χωρίς να το καταλάβουμε. Μάθαμε όχι μόνο τι γιορ-τάζουμε κάθε χρόνο τέτοια μέρα, αλλά και τι πρέπει να γιορτάζουμε κάθε μέρα που πηγαίνουμε σχολείο…ό,τι μας δίνει τον τρόπο να χτίζουμε και όχι να διαλύουμε ό,τι μας δίνει γνώση…

Χριστιάνα Κορδάτου, Β1 Λυκείου

τελικά τα ζώα έχουν πολλές …μα πολλές ανάγκες![…] Τελικά τα ζώα έχουν πολλές ανάγκες! Αυτό βέβαια θα έπρεπε να το ξέρουμε και όχι να το καταλάβουμε μόλις πείσουμε τη «φιλόζωη» μαμά μας να μας πάρει ως κα-τοικίδιο τη Φίφη, το Τσιάουα! Κάπως έτσι ξεκίνησε και η ιστορία που θα σας πούμε...

...Ήταν Παρασκευή, 13 Νοεμβρίου του 2011 όταν μας ανακοίνωσαν ότι τα παιδιά της ομάδας του "εθελοντισμού" θα πάνε μια προαιρετική εκδρομή στο Αττικό Ζωο-λογικό Πάρκο στα Σπάτα για να κάνουν εθελοντική εργασία! Στα δικά μας αυτιά –ως συνήθως-ακούστηκαν οι λέξεις: παιδιά εθελοντισμού, εκδρομή και Αττικό. Οι άλλες λέξεις παραλήφθηκαν. Εννοείται πως δεχτήκαμε όλοι!

Την επόμενη μέρα… Σάββατο πρωί –ξημερώματα δηλαδή- στις 6 το πρωί με την τσίμπλα στο μάτι και σαν μεθυσμένοι από τη νύστα προ-χωρούσαμε στο άγνωστο –για την ακρίβεια στο προαύλιο- με βάρκα την ελπίδα! Μες την καλή χαρά και τη «ζωντά-νια» που θα βλέπαμε τα –κατά τη γνώμη μας- ήσυχα και γλυκούλικα ζωάκια, μπήκαμε στα πούλμαν και ξεκινήσαμε να πάμε στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο! Πού να ξέραμε…

...Δύο ώρες αργότερα… φτάσαμε επιτέλους στα ζωάκια που τόσο πολύ θέλαμε να δούμε. Αλλά δεν πήγαμε για να τα δούμε, αλλά για να τα καθαρίσουμε!! Κι εμείς πού να το ξέρουμε; Θα μου πείτε να διαβάζαμε την ανακοίνω-ση με τις λεπτομέρειες που μας δόθηκε την Παρασκευή, αλλά ποιος έκατσε να τη διαβάσει; Κανείς! Άρα, καλά να πάθουμε!

Αφού γνωριστήκαμε με την υπεύθυνη…χωριστήκαμε σε ομάδες καθαριότητας. Οι ομάδες ήταν 6 και ήταν υπεύθυνες για τον καθαρισμό και το τάισμα των ζώων. Η πρώτη ομάδα ήταν των πτηνών, η δεύτερη των ερπετών, η Τρίτη των αιλουροειδών, η τέταρτη των πιθήκων, η Πέμπτη των ζώων της Σαβάνας και τέλος της Ελληνικής πανίδας.

Εγώ (Τζένη), ως γνωστή ερπετόφιλη, πήγα και στην ανάλογη ομάδα. Παρόλο που ήταν μια στιγμιαία απόφαση δεν το μετάνιωσα –πολύ. Η κυρία βέβαια που μας ανέλαβε, το μετάνιωσε, αλλά δεν πειράζει, υγεία! Η πρώτη μου επαφή με ερπετό ήταν με έναν mini σφικτήρα. Η δεύτερη ήταν με τον περιβόητο κροκόδειλο "Σάσα"! Η Σάσα, που λέτε, ήταν ένα κατοικίδιο ενός ανθρώπου που, είχε κάποια ιδιαίτερα πιστεύω. Ένα από αυτά ήταν ότι πίστευε στους εξωγήινους! Οι κροκόδειλοι όπως δεν ξέρετε ίσως είναι ένα από τα αρχαιότερα ζώα του πλανήτη μας, καθώς έχε επιβιώσει και διατηρηθεί σχεδόν αυτούσιο εδώ και 200 εκατομμύρια χρόνια. Αυτός ο άνθρω-πος λοιπόν, μεγάλωνε τον κροκόδειλο μέσα στην ίδια του την μπανιέρα ταΐζοντάς τον μόνο με ωμό κοτόπουλο! Την ήθελε –λέει-ως ασπίδα προστασίας για να μην τον απαγάγουν οι εξωγήινοι. Σε περίπτωση δηλαδή που ερχόντουσαν εξωγήινοι, θα θυσίαζε τη Σάσα για να μην τον απαγάγουν! Η μεγαλύτερη πλάκα όμως, ήταν το ροζ μου μπουφάν, το οποίο ακολουθούσε η Σάσα –μέσα από το τεράστιο κλουβί της. Δηλαδή, πήγαινα εγώ γύρω από το κλουβί, με ακολουθούσε η Σάσα, σήκωνα πάνω το μπουφάν, σήκωνε το βλέμμα της πάνω του. Ήταν μια αξέχαστη εμπειρία!

Εγώ πάλι (Νικόλας), διάλεξα –που λέει ο λόγος- να καθαρίσω τη στέγη διά-φορων ζώων, όπως καγκουρό, πτηνά και τις αγαπημένες μου στρουθοκαμήλους, οι οποίες δεν το διασκέδασαν πολύ μαζί μου, αλλά διασκεδάσαμε οι υπόλοιποι. Το παιχνίδι ξεκίνησε όταν προσπάθησα να χαϊδέψω έναν από αυτούς και όταν αυτός δεν κάθισε, άρχισα να περπατάω από πίσω του. Το περπάτημα βέβαια εξελίχθηκε σε τρέξιμο και έτσι ανακαλύψαμε πώς είναι να κυνηγάς ζώα μεγαλύτερα από σένα στο μέγεθος, που όμως σε φοβούνται! Όλοι γέλαγαν με την κακόμοιρη στρουθοκάμη-λο που είχε τραπεί σε άτακτη φυγή για να γλυτώσει από το σατανικό γίγαντα που νόμιζε ότι ήμουν. Μετά, το παιχνίδι συνεχίστηκε και τη θέση των εξαντλημένων στρουθοκαμήλων πήραν τα γεμάτα ενέργεια καγκουρό –τα οποία με ξεθέωσαν. Εν τω μεταξύ, το θέαμα τώρα έβλεπαν και οι καθηγήτριες και, αφού τo έβρισκαν αρ-κετά χαριτωμένο, δεν ήθελαν να τελειώσει έτσι άδοξα. Έλα όμως, που εγώ τα είχα φτύσει… Και τι να κάνω; Να τις στενοχωρήσω; -τελείωνε και το τρίμηνο! Έτσι έβα-λα τα δυνατά μου και έκανα το τελευταίο κατοστάρι με μια ανάσα!. Και όπως ήταν αναμενόμενο, με βγάλανε knock out τα καγκουρό και με μαζεύανε με τα πλαστικά κουταλάκια- γιατί κάνουμε και ανακύκλωση τρομάρα μας!

Επίσης παρακολουθήσαμε μια εκπληκτική παράσταση με δελφίνια και θαλάσσια λιοντάρια.

Εντάξει, δεν μπορούμε να πούμε, ήταν μια αξέχαστη εμπειρία! Να είστε σίγουροι ότι ποτέ δεν θα την ξεχάσουμε. Το ηθικό δίδαγμα; Ποτέ μην δεχθείς να κάνεις κάτι χωρίς να διαβάσεις την ανακοίνωση!

Νικόλας Μπραούλιας, Τζένη ΤσάκουΓ2 Γυμνασίου

Η μ ε ρ ο λ ό γ ι ο Σ χ ο λ ή ς - Β ' τ ρ ί μ η ν ο 2 0 1 1 - 2 0 1 2

Δ Ε Κ Ε Μ Β Ρ Ι Ο Σ 8/12/2011 Εκπαιδευτικός περίπατος A΄ Γυμν.: Θεατρ. παράσταση «Οι Άθλοι του Ηρακλή» στο Ι.Μ.Ε. Β΄ Γυμνασίου: Ευγενίδειο Πλανητάριο Γ΄ Γυμνασίου: Μουσείο αυτοκινήτου «Φαέθων» Α΄ Λυκείου: Ευγενίδειο Πλανητάριο Β΄ Λυκείου: Νέο μουσείο Ακρόπολης Γ΄ Λυκείου: Ιστορικό κέντρο Αθήνας (θεωρητική κατ/ση) Βιομηχανικό κέντρο στο Γκάζι (θετική και τεχν/κη κατ/ση) 9/12/2011 Επίσκεψη της Α΄ Γυμνασίου στη βιβλιοθήκη «Καίτη Λασκαρίδη» 12/12/2011 Αργία Αγίου Σπυρίδωνα 13/12/2011 Επίσκεψη της Α΄ Γυμνασίου στη SKAG 14/12/2011 Ενημέρωση γονέων Γυμνασίου 15/12/2011 Επίσκεψη της χορωδίας στη βιβλιοθήκη «Καίτη Λασκαρίδη» Σεμινάριο ΠΕ04 στο ΕΚΦΕ Καλλίπολης 16/12/2011 Επίσκεψη του frère Visiteur 20/12/2011 Εκκλησιασμός στον Άγιο Νικόλαο - Φιλανθρ. δραστηριότητες 21/12/2011 Επίσκεψη του εικαστικού εργαστηρίου στη Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά 23/12/2011 Γιορτή Χριστουγέννων

Ι Α Ν Ο Υ Α Ρ Ι Ο Σ 12/1/2012 Κοπή βασιλόπιτας προσωπικού και τμημάτων 16/1/2012 Κοπή βασιλόπιτας συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων 27/1/2012 Ομιλία κ. Καριώτογλου στους μαθητές του Λυκείου 29/1/2012 Εκκλησιασμός για τη γιορτή των Τριών Ιεραρχών 30/1/2012 Αργία για τους Τρεις Ιεράρχες

Φ Ε Β Ρ Ο Υ Α Ρ Ι Ο Σ 1/2/2012 Ενημέρωση γονέων Λυκείου 3 &4/2/2012 Διήμερη εκδρομή της Α΄ Λυκείου στην Αράχωβα 7/2/2012 Εκπαιδευτικός περίπατος 10/2/2012 Αποκριάτικο πάρτι Γυμνασίου 11/2/2012 Ημερίδα για τις ερευνητικές εργασίες 14/2/2012 Συνάντηση της Γ΄ Γυμνασίου με τη συγγραφέα Μαρία Παπαγιάννη 21/2/2012 Ενημέρωση της Α΄ Λυκείου για θέματα σεξουαλικής αγωγής από το Κέντρο Οικογενειακού Προγραμματισμού 22/2/2012 Ημερίδα Σ.Ε.Π. για το Λύκειο 27/2/2012 Αργία Καθαράς Δευτέρας 29/2/2012 Α΄ φάση μαθηματικού διαγωνισμού ελλην/κων σχολείων

3

Μάρτιος 2012

τακινούνταν με ποδήλατο και υπήρχαν και άτομα που χρησιμοποιούσαν πατίνι-όχι πολλοί. Αυτοί που χρησιμοποιούσαν ποδήλατα ήταν αρκετοί, δηλαδή, ολόκληρες οι-κογένειες μέσα στους δρόμους, κάτι που δεν είναι τόσο επικίνδυνο, όσο είναι στην Ελλάδα.

Πόση ώρα διήρκεσε αυτή η βόλτα; Είχε την αναμενόμενη απήχηση στους Παριζιάνους;

Διήρκησε περίπου μιάμιση ώρα. Το τέλος της διαδρομής ήταν το Laurent Ga-roche (γήπεδο του τένις στο Παρίσι). Δεν ήμασταν όλα τα 260 άτομα μαζί, αλλά χωρισμένοι σε 5 ομάδες για την ευκολότερη μετακίνησή μας. Παρόλο που οι Παρι-ζιάνοι είναι συνηθισμένοι στο να βλέπουν κόσμο με ποδήλατα ή πατίνια στο δρόμο, δεν πέρναγαν απαρατήρητα 260 άτομα με πατίνι στο κέντρο της πόλης. Ωστόσο έχω την αίσθηση ότι οι Έλληνες θα μας κοίταζαν πολύ πιο περίεργα από τους Γάλλους. Δεν μου έκανε κάτι εντύπωση, οι περισσότεροι χαμογελούσαν επιδοκιμαστικά απ’ ό,τι κατάλαβα.

Όντας κάτοικος του Πειραιά, θεωρείς ότι θα ήταν εύκολο να γίνει κάτι πα-ρόμοιο στον Πειραιά;

Σήμερα; Πιστεύω πολύ λίγοι θα μπορούσαν να μετακινούνται με ποδήλατο, διότι αυτήν την στιγμή που μιλάμε ο Πειραιάς τόσο λόγω των σκουπιδιών, όσο λόγω των αυτοκινήτων, του τρόπου οδήγησης και της νοοτροπίας όχι μόνο των οδηγών, αλλά και γενικότερα όλων των ανθρώπων, γίνεται αφιλόξενος για τα ποδήλατα. Για να γίνει κάτι τέτοιο πρέπει να υπάρχει παιδεία -δεν εννοώ μόνο το σχολείο- αλλά να περάσει στη συνείδηση όχι μόνο του Πειραιώτη, αλλά και κάθε Έλληνα το οικολογικό μήνυμα που προσπαθούν να περάσουν κάποιοι άλλοι, όπως έγινε με την εμπειρία μας στο Παρίσι. Χρειάζονται πολλές προϋποθέσεις για να αφήσει μια μάνα το παιδί της, για παράδειγμα, να πάει στο σχολείο με το ποδήλατο, που δυστυχώς δεν πληρούνται σήμερα.

Πώς σου φαίνεται σαν εικόνα, το να βλέπεις δηλαδή κόσμο με ποδήλατα να κάνει την βόλτα του; Σου τραβάει την προσοχή;

Η αλήθεια είναι πως, δυστυχώς, δεν έχω συνηθίσει αυτή την εικόνα όπως και κανένας μας. Πιστεύω πως είναι κάτι πολύ θετικό και λειτουργικό, τόσο ως προς τη μετακίνηση, αλλά και ως τρόπος ψυχαγωγίας. Είναι πολύ απρόσωπο, θεωρώ, το να μπαίνεις μέσα σε ένα αμάξι με κλειστά τα παράθυρα και να πηγαίνεις στον προορισμό σου. Δεν «ζεις» τον χρόνο που κάνεις για να φτάσεις, ενώ με το ποδήλατο «ζωντα-νεύει» πιο πολύ το χρονικό διάστημα που κάνεις στις μετακινήσεις σου.

Θεωρείς δηλαδή ότι είναι κάτι θετικό και πρέπει σιγά- σιγά να αρχίσουμε να το χρησιμοποιούμε όλοι;

Ναι, πρέπει να γίνει. Αυτή η προσπάθεια πρέπει να ξεκινήσει από δική μας πρω-τοβουλία και μετά να επεκταθεί σε κάτι πιο συλλογικό. Ο καθένας μας και όλοι μαζί θα λειτουργούμε υπέρ του περιβάλλοντος, αλλά και υπέρ της ατομικής μας υγείας και ευεξίας.

Μας είπες πως στο Πα-ρίσι έβλεπες κόσμο να χρησι-μοποιεί ποδήλατο, πατίνια και γενικότερα τέτοιους τρόπους μετακίνησης. Τί ηλικίες συ-ναντούσες κυρίως;

Η αλήθεια είναι ότι είδα δυο τρεις τετραμελείς οικο-γένειες και μου έκανε μεγάλη εντύπωση, γιατί είναι πολύ δύσκολο για τα δεδομένα τις Ελλάδας, του Πειραιά ας πούμε ή της Αθήνας, να κυ-κλοφορούν 4 άτομα με πο-δήλατο. Το πιο αξιοπρόσεκτο πιστεύω ήταν ότι κάποιες οι-κογένειες δεν χρησιμοποιού-σαν καθόλου το αυτοκίνητό τους. Και το πιο ελπιδοφόρο ήταν ότι δεν είδα ανθρώπους μεγάλης ηλικίας με ποδήλα-τα, αλλά αρκετούς νέους, μαθητές και φοιτητές.

Τι πιστεύεις ότι πρέπει να γίνει για να μπορέσει κάτι τέτοιο να γίνει εφικτό στην Ελλάδα και συγκεκριμέ-να στον Πειραιά; Ποια μέτρα πρέπει να παρθούν από τους φορείς και την πολιτεία έτσι ώστε να μπορεί κάποιος να ευχαριστηθεί την βόλτα του και να είναι ασφαλής;

Πρώτα από όλα πρέπει να επισκευ-ασθούν λίγο οι δρόμοι, να φτιαχτούν ποδηλατοδρόμοι ή κάποιοι δρόμοι, οι οποίοι θα είναι ασφαλείς για αυτούς που θέλουν να χρησιμοποιήσουν ποδήλα-το ή πατίνι. Όπως είπα και πριν, όμως, παίζει πολύ μεγάλο ρόλο η παιδεία και το ποδήλατο δεν έχει γίνει ακόμη συνείδηση στον Έλληνα. Βέβαια στο Μεσολόγγι, για παράδειγμα υπάρχουν ποδηλατόδρομοι. Έτσι μπορούμε να ελ-πίζουμε και στις υπόλοιπες πόλεις ότι με τον καιρό θα αλλάξει η στάση των Ελ-λήνων απέναντι στο ποδήλατο.

Αφού ζεις στον Πειραιά, σίγου-ρα έχεις εντοπίσει κάποια σημαντικά προβλήματα μετακίνησης στην πόλη. Ποια είναι αυτά κατά τη γνώμη σου και πού νομίζεις ότι οφείλονται;

Στο θέμα της μετακίνησης πρώτα από όλα, τα μέσα μαζικής μεταφοράς τις περισσότερες φορές, έχουν πάρα πολύ κόσμο και αυτό απωθεί γενικότερα τον κόσμο να τα χρησιμοποιεί, σκεφτόμενος την ταλαιπωρία που θα υποστεί. Αυτό μπορεί να αντιμετωπιστεί, ίσως με πιο συχνά δρομολόγια σε λεωφορεία, τραμ κ.ά. Βέβαια αυτό δεν είναι μόνο ελληνι-κό πρόβλημα. Και στη Γαλλία τα τρένα τις περισσότερες φορές ήταν γεμάτα αλλά κανείς δεν παραπονιόταν, δεν υπήρχε γκρίνια. Ίσως αυτό οφείλεται στο σεβασμό προς τον συνταξιδιώτη τους.

Έπειτα, στους κεντρικούς δρόμους του Παρισιού υπάρχουν πολλοί χώ-ροι στους οποίους μπορείς να αφήσεις το ποδήλατό σου με ασφάλεια, όπως υπάρχουν επίσης και ενοικιαζόμενα ποδήλατα, κάτι το οποίο προωθεί την ιδέα της οικολογικής μετακίνησης. Οι διοργανωτές του γύρου του Παρισιού με ποδήλατα έκαναν μια τεράστια δια-φήμιση και ίσως ανάλογες προσπάθει-ες προβολής του ποδηλάτου ως μέσο μετακίνησης θα μπορούσαν να γίνουν και εδώ. Είναι γεγονός ότι στην Ελλάδα μια οικογένεια μπορεί να έχει ίσως και τέσσερα αυτοκίνητα. Ειδικότερα όταν ενηλικιωθούν τα παιδιά και μένουν στο ίδιο σπίτι με τους γονείς τους, αντιστοι-χούν τέσσερα αυτοκίνητα σε έναν όρο-φο. Όλο αυτό είναι ένας φαύλος κύκλος που επιβαρύνει το περιβάλλον, την πόλη μας, την υγεία μας, την τσέπη μας και γενικά τη ζωή μας.

Σ’ ευχαριστούμε πολύ που μοι-ράστηκες μαζί μας αυτή την εμπειρία σου!

Εύη Γεωργακοπούλου,Μαριάννα Λαγωνίκα

Γ1 Γυμνασίου

Ο Γιάννης επισκέφθηκε το Παρίσι, διότι με την σύνθεση δύο τραγου-

διών και την ερμηνεία από τον ίδιο και τους Γ. Ραυτόπουλο, Μ. Θεοδοσίου και Α. Λαουλάκου, κέρδισαν το πρώτο βρα-βείο στο διαγωνισμό Γαλλοφωνίας 2011 στην Ελλάδα. Το βραβείο ήταν ένα τα-ξίδι στο Παρίσι. Εκεί υπήρχαν 260 άτομα από όλο τον κόσμο, οι οποίοι δεν είχαν κερδίσει απαραίτητα στη μουσική. Κατά μέσο όρο ήταν 2-3 άτομα από κάθε χώρα. Ανάμεσα στις άλλες δραστηριό-τητες που πραγματοποίησαν ήταν και ο γύρος της πόλης με πατίνια. Ας δούμε λοιπόν τι έχει να μας διηγηθεί από αυτή την εμπειρία του.

Μάθαμε ότι έκανες τον γύρο του Παρισιού με πατίνια επιλέγοντας έτσι έναν οικολογικό τρόπο μετακίνησης. Ποιος ήταν ο λόγος που το επιχείρη-σες;

Η οργάνωση ήταν καταπληκτι-κή πάνω από όλα! Μας έδωσαν την ευκαιρία να πραγματοποιήσουμε πάρα πολλές δραστηριότητες. Μια από αυ-τές ήταν η βόλτα με τα πατίνια για δύο λόγους: για την καταπληκτική εμπειρία που μας προσέφερε αυτή η βόλτα, αφού κάναμε τον γύρο του Παρισιού με πατί-νια 260 άτομα από όλο τον κόσμο. Ένας δεύτερος λόγος ήταν η ευκαιρία να πε-ράσουμε ένα οικολογικό μήνυμα στον κόσμο, καθώς οι άνθρωποι στη Γαλλία είναι ευαισθητοποιημένοι σε οικολογικά θέματα.

Αν υποθέσουμε πως είσαι κάτοι-κος του Παρισιού, η χρήση πατινιού ή ποδηλάτου μέσα στην πόλη είναι ένας εύκολος και ασφαλής τρόπος μετακί-νησης σε μια τόσο μεγάλη πόλη;

Για έναν μόνιμο κάτοικο του Πα-ρισιού νομίζω πως είναι αρκετά εύκολο. Εντούτοις εξαρτάται και από τις ανά-γκες του στη συγκεκριμένη περιοχή που ζει, όπως και από την απόσταση της δουλειάς του από το σπίτι του. Παρ’ όλα αυτά εκεί υπήρχαν Γάλλοι που με-

συνέντευξη του μαθητή Γιάννη Ορούτζογλου για την οικολογική μετακίνηση στο Παρίσι.

4

Το σχολείο μας για μια ακόμα χρονιά πήρε μέρος στο πανελλήνιο περιβαλλο-ντικό πρόγραμμα «Ecomobility». Στη φετινή ομάδα με την ονομασία «Eco…

my ability» συμμετείχαν οκτώ μαθητές της Γ΄ Γυμνασίου: η Εύη Γεωργακοπούλου, η Ευγενία Γρηγοριάδου, ο Βασίλης Λιανός, ο Γιώργος Κοκκώλης- Παπαδόπου-λος, ο Νικόλας Μπραούλιας, η Πένυ Σβανιά, η Μαρία Σταυροπούλου και ο Κων-σταντίνος Τσαμασιώτης.

Τι είναι όμως το «Ecomobility»; Το «Ecomobility» είναι ένα περιβαλλοντικό πρόγραμμα που ζητά από τους μα-

θητές της Γ΄ Γυμνασίου από όλη την Ελλάδα, να ερευνήσουν τα προβλήματα που δη-μιουργούνται στην κυκλοφορία των οχημάτων στην πόλη τους και να βρουν λύσεις. Στη συνέχεια τους δίνεται η ευκαιρία να παρουσιάσουν τα προβλήματα μετακίνησης που εντόπισαν και τις λύσεις που βρήκαν σε μια παρουσίαση κατά τη διάρκεια της οποίας η επιτροπή τους αξιολογεί.

Μας δόθηκε η ευκαιρία μέσα από το πρόγραμμα αυτό να μπορέσουμε να εκ-φράσουμε τις απόψεις μας για την πόλη μας, τον Πειραιά, να μιλήσουμε για τα προ-βλήματα που αντιμετωπίζουμε καθημερινά στην μετακίνησή μας και να προτείνουμε ιδέες και λύσεις για το πώς αυτά τα προβλήματα μπορούν να περιοριστούν. Αφού ήρ-θαμε σε επαφή με δημοτικούς φορείς όπως ο δήμαρχος, η αστυνομία και άλλοι, αλλά και με πολίτες του Πειραιά, καταφέραμε να εντοπίσουμε τα προβλήματα που αντιμε-τωπίζει η πόλη μας και προσπαθήσαμε να τα παρουσιάσουμε με έναν παραστατικό και λίγο χιουμοριστικό τρόπο. Έτσι μας ήρθε η ιδέα για τον Καραγκιόζη. Μιας και ο δημιουργός του είναι γέννημα θρέμμα Πειραιώτης, αποφασίσαμε μέσα από τον μοναδικό του χαρακτήρα να περάσουμε το μήνυμα της οικολογικής μετακίνησης στους κατοίκους.

Για την παρουσίασή μας φτιάξαμε ένα «οικολογικό σκάκι», το οποίο στην μια ομάδα είχε τα οικολογικά μέσα μετακίνησης και στην άλλη τα ρυπογόνα μέσα. Επιπλέον γράψαμε ένα παραμύθι, το οποίο αναφέρεται στην ιστορία ενός ξεχασμέ-νου σε ένα γκαράζ ποδηλάτου και την εκδίκηση που πήρε για την απάνθρωπη συ-μπεριφορά των ανθρώπων. Ακόμη μέσα από μία ενημερωτική εκπομπή, τους «Ecο-Φακέλους»και μια διαφήμιση-animation γνωρίζοντας την αγάπη του κόσμου για την τηλεόραση παρουσιάσαμε τα προβλήματα μετακίνησης και τις λύσεις που βρήκαμε, καθώς και την γνώμη των δημοτικών φορέων και κάποιων καθηγητών μας

μέσω συνεντεύξεων. Τέλος γράψαμε ένα τραγούδι , το οποίο τραγουδήσαμε με τη βοήθεια οργάνων που είχαμε κατασκευάσει από ανακυκλώσιμα υλικά. Είχαμε δι-ακοσμήσει τη σκηνή με κολάζ από φωτογραφίες και ζωγραφική, καθώς και χάρτινες κατασκευές χρησιμοποιώντας την τεχνική «οριγκάμι» .

Η παρουσίαση έγινε τη Δευτέρα, 6 Φεβρουαρίου στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου. Παρόντες ήταν εκπρόσωποι από το Ecocity , που διοργανώνει το διαγω-νισμό , η επιτροπή των κριτών, εκπρόσω-ποι της τοπικής αυτοδιοίκησης, γονείς, καθηγητές και φίλοι. Με αρκετό άγχος ανεβήκαμε στη σκηνή να παρουσιάσου-με τη δουλειά μας γνωρίζοντας ότι συμ-μετείχαμε σε ένα διαγωνισμό με έπαθλο ένα ταξίδι στις Βρυξέλλες! Το ζεστό χει-ροκρότημα που εισπράξαμε και οι επευ-φημίες του κοινού μάς «ζέσταναν», μας βοήθησαν να αποβάλουμε το άγχος μας και να αποδώσουμε ό, τι καλύτερο μπο-ρούσαμε. Μετά από το σχολείο μας πα-ρουσίασε τη δουλειά της και ομάδα μα-θητών από το 3ο Γυμνάσιο Πειραιά και στη συνέχεια κληθήκαμε να απαντήσουμε σε ερωτήσεις του κοινού και της επιτροπής. Ελπίζουμε ότι μπορέσαμε να μεταδώ-σουμε σε όλους τον ενθουσιασμό μας για το πρόγραμμα αυτό και να τους πείσουμε ότι … αξίζει να πάμε στις Βρυξέλλες! Έτσι ή αλλιώς εμείς το διασκεδάσαμε πολύ!!!

Βέβαια για να γίνουν όλα αυτά χρειαστήκαμε και κάποια βοήθεια επιπλέον. Για αυτό και θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους τους συμμαθητές μας που βοήθησαν για να στήσουμε όλη αυτή την παρουσίαση &, αλλά και τις καθηγήτριές μας, κ Δούναβη Ε., κ. Κριπούρη Ε., κ. Σολωμού Ε. και κ. Σταματάκη Κ. που μας συντόνισαν και μας …υπέμειναν! &

Εύη Γεωργακοπούλου, Μαριάννα Λαγωνίκα Γ1 Γυμνασίου

Οι καθηγητές μας, κος Κυριάκος Κοττέας και κα Μαρία Πρελορέντζου είναι λάτρεις του ποδηλάτου. Παρ’ όλα αυτά, δεν προτρέπουν τους μαθητές τους να ποδηλατούν στους γεμάτους παγίδες δρόμους της πόλης! Γιατί λοιπόν

να μην μπορούν και οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί και καθηγητές να μας προτρέψουν να χρησιμοποιούμε ποδήλατο για την μετακίνησή μας;

Το ταξίδι με το ποδήλατο, εκτός από μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα εμπειρία για τους τολμηρούς, προσφέρει και μια εναλλακτική ματιά στην Αθήνα, όπως υποστηρίζουν ο κος Κοττέας και η κα Πρελορέντζου. «Όσο ποδηλατείς, επειδή ακριβώς δεν μπορείς να αναπτύξεις μεγάλη ταχύτητα, παρατηρείς τους ανθρώπους, τα σπίτια, τα πάρκα, τις γωνιές της Αθήνας που δεν έχεις προσέξει πριν. Σχηματίζεις μια πιο βιωματική σχέση με την πόλη σου λοιπόν.» λέει η κα Πρελορέ-ντζου. Ωστόσο η βόλτα με το ποδήλατο στην πόλη δεν είναι πάντα ασφαλής, καθώς παραμονεύουν κίνδυνοι. Γι’ αυτό και ο κος Κοττέας, παρ’ ότι φανατικός ποδηλάτης, δεν προτρέπει τους μαθητές του να χρησιμοποιούν ποδήλατο: "Οι συνθή-κες στην πόλη δεν είναι κατάλληλες για να κάνει ένα παιδί ασφαλές ποδήλατο". Δεν ενθαρρύνει, λοιπόν, τους μαθητές του να το χρησιμοποιούν, εφόσον δεν υπάρχει δίκτυο δρόμων. Η κα Πρελορέντζου τέλος, θεωρεί ότι η παρουσία των ποδηλατών δίνει ένα άλλο χρώμα στην πόλη. «Βλέπεις ανθρώπους να χαμογελούν, να σε χαιρετούν από τα ποδήλατα, έχει δημιουργηθεί μια κουλτούρα κοινότητας. Οι ποδηλατοδρομίες που διοργανώνονται μάλιστα είναι ένα όμορφο πανηγύρι, μια μεγάλη γιορτή, την οποία έχουμε ανάγκη εμείς οι Αθηναίοι. Βλέπεις ανθρώπους όλων των ηλικιών και προελεύσεων, που τους ενώνει η κοινή τους αγάπη για το ποδήλατο.»

Ecomobility 2012

Ποδήλατο στην πόλη μας; Απόψεις...

5

Μάρτιος 2012

2012

6

Το tae kwon do είναι ένα άθλη-μα το οποίο βοηθά σε πολλούς

τομείς. Καταρχάς είναι πολύ χρήσιμο για την αυτοπροστασία μας. Ενισχύει την αυτοάμυνα και δυναμώνει ολόκληρο το σώμα. Είναι ένα συναρπαστικό άθλη-μα, αφού εκτός από την αγωνιστική του πλευρά έχει και την παραδοσιακή. Αυτό σημαίνει ότι ένας αθλητής εκτός από το ότι συμμετέχει στους αγώνες μαθαίνει και τη φιλοσοφία του αθλήματος. Επί-σης, βοηθά πολύ στην αυτοσυγκρά-τηση ,αφού από μικρή ηλικία μαθαίνεις να ελέγχεις όλο το σώμα και το πνεύμα σου. Όσον αφορά στους αγώνες εκτός από τους διασυλλογικούς που γίνονται, υπάρχουν και οι πανελλήνιοι, οι πανευ-ρωπαϊκοί και οι παγκόσμιοι. Οι διακρίσεις στους παγκόσμιους αγώνες έχουν με-γάλη σημασία, ιδιαίτερα και για αυτούς που δουλεύουν στην Αστυνομία, αφού ανεβαίνουν βαθμό στην ιεραρχία. Προ-σωπικά, έχω πάρει χάλκινο μετάλλιο στους πανελλήνιους αγώνες και άλλα 3 μετάλλια 2ης και 3ης θέσης σε διασυλλο-γικούς αγώνες.

Σωτήρης Κωνσταντάκος, Γ1 Λυκείου

Το ποδόσφαιρο, αν και παρε-ξηγημένο άθλημα στα χρό-

νια μας, φαίνεται να μην έχει χάσει τη δυναμικότητά του. Πρόκειται για ένα σπουδαίο άθλημα, από το οποίο μπορείς να κερδίσεις είτε ως παρατηρητής είτε ως παίκτης. Ασχολιόμουν με το ποδό-σφαιρο αρκετά χρόνια, τουλάχιστον από όσο μπορώ να με θυμηθώ. Παρό-λα αυτά υπήρξαν πολλές διακοπές στην ενασχόληση αυτή, είτε από προβλήματα υγείας (χαρακτηριστικό τίμημα του πο-δοσφαίρου), είτε από σχολικές-μαθησι-ακές υποχρεώσεις, ακόμη κι από τεμπε-λιά καμία φορά. Φυσικά η φετινή χρονιά δε μου επιτρέπει ούτε να το σκεφτώ. Παρόλα αυτά μπορώ με σιγουριά να πω πως πρόκειται για ένα εξαιρετικό άθλη-μα, συνδυασμός γυμναστικής-πρωτα-θλητισμού με θέαμα. Τέλος, αξίζει να σημειώσω πως μονάχα το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο (ως χόμπι) έχει κρατήσει πλέον τη «μαγεία» του, καθώς η δια-φθορά και η απληστία της εποχής κατα-δίκασαν τον βασιλιά των σπορ (ποδό-σφαιρο) σε ένα αγώνα επιβίωσης στους ελληνικούς χώρους.

Γιώργος Παντελίδης, Γ2 Λυκείου

Με το ποδόσφαιρο ασχολού-μαι τα τελευταία 8 χρόνια.

Ξεκίνησα το άθλημα αυτό για να περνώ δημιουργικά το χρόνο μου, στην πορεία όμως είδα πως οι δυνατότητες μπορούν να με πάνε σε πολύ υψηλό επίπεδο. Τα τελευταία 5 χρόνια οι προσδοκίες μου είναι να ασχοληθώ επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο, καθώς είναι μια δρα-στηριότητα που μου προσφέρει ηθική ικανοποίηση και σωματική υγεία. Ο συ-ναγωνισμός, το πείσμα, η πειθαρχία, η ψυχραιμία και η υπομονή είναι λίγα από αυτά που με έχει διδάξει ο αθλητισμός. Οι διακρίσεις που έχω, αν και δεν είναι τόσο μεγάλες, μου δίνουν δύναμη να συνεχίσω να ελπίζω και να προσπαθώ να βάζω όλο και πιο ψηλά τον πήχη. Το θεωρώ ευτυχία για τον εαυτό μου που σε ηλικία 14 χρόνων αγωνίστηκα για πρώτη φορά σε ανδρική ομάδα, έχω συμμετάσχει σε μικτή ομάδα περιοχής, αλλά και σε εθνική κατηγορία. Αν και το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα έχει πέσει σε πολύ χαμηλό επίπεδο, δεν θα σταματή-σω να κάνω θυσίες και προσπάθεια για να φτάσω το μέγιστο των δυνατοτήτων μου στον τομέα αυτό.

Γιώργος Πολιάς, Γ2 Λυκείου

Η πυγμαχία είναι δυστυχώς ένα από τα πιο παρεξηγημένα αθλή-

ματα, κάτι που πηγάζει από τις αμερικά-νικες ταινίες που προβάλλουν τη βίαιη πλευρά της. Γι’ αυτό το λόγο όσοι δεν έχουν ασχοληθεί με αυτή πιστεύουν ότι πρόκειται για ένα βάρβαρο άθλημα στο οποίο άτομα μυώδη παλεύουν μέχρι τελικής πτώσεως. Φυσικά, όταν ασχο-ληθεί κάποιος με το άθλημα αυτό, όπως εγώ, καταλαβαίνει πόσα αποκομίζει. Συγκεκριμένα η πολύπλευρη άσκηση σε όλα τα μέρη του σώματος χαρίζει υψηλή αντοχή, ευεξία και δύναμη. Το πιο σημαντικό είναι ότι ένας αθλητής πρέπει να κατανοήσει τη φιλοσοφία της πυγμαχίας, η οποία είναι να σέβεσαι τον αντίπαλο, να τον εκτιμάς ως αγωνιζό-μενο και κυρίως να μη χρησιμοποιείς αυτά που μαθαίνεις για να κάνεις επί-δειξη δύναμης εκτός συλλόγου.

Θοδωρής Νικολαράκος, Γ2 Λυκείου

Αθλητισμός, Μάθηση και... βίωμα

Τα τελευταία 6 χρόνια ασχολούμαι με την κωπηλασία. Ένα αρκετά επίπονο άθλημα, αλλά ταυτόχρονα πολύ ενδιαφέρον. Μέσα από τις εμπειρίες μου κατάλαβα ότι η κωπηλασία συνδυάζει σκέψη και αντοχή, δύναμη και τεχνική. Ο λόγος που

διάλεξα το άθλημα αυτό ήταν επειδή ανέκαθεν αγαπούσα τη θάλασσα και γενικά τον υγρό στίβο. Όπως κάθε άθλημα, έτσι και η κωπηλασία αποτελεί μάθημα ζωής. Σε μαθαίνει να σκέφτεσαι και να κατανοείς ότι μόνο με συστηματική προσπάθεια και επιμονή κα-ταφέρνεις να πετυχαίνεις. Όσον αφορά την προσωπική μου σχέση και επίδοση με το άθλημα της κωπηλασίας θα ήθελα να αναφερθώ στις επιτυχίες που αναμφίβολα δεν είναι περισσότερες από τις αποτυχίες μου. Η πρώτη μου προσωπική νίκη ήταν το Σεπτέμβρη του 2010 στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα κλειστής κωπηλασίας όπου κατέκτησα την 4η θέση. Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς κατέκτησα την 2η θέση στο πανελλήνιο πρωτάθλημα κωπηλασίας στο «τετραπλό σκιφ παίδων» (βάρκα που αποτελείται από τέσσερις αθλητές και 2 κουπιά ο καθένας). Το Πάσχα του 2011 κατάφερα να κατακτήσω δύο ακόμα πανελλήνιες διακρίσεις. Η πρώτη ήταν πανελλήνια θέση στην «τετράκωπο άνευ πηδαλιούχου ανδρών ελαφρών βαρών» (τέσσερις αθλητές με ένα κουπί ο καθένας) και η δεύτερη ήταν 4η πανελλήνια θέση στο «τετραπλό ανδρών ελαφρών βαρών». Πιστεύω ότι η κωπηλασία είναι ένα άθλημα που βοηθάει στην ανάπτυξη της προσωπικότητας και συμπεριφοράς. Είναι όμως ένα άθλημα που απαιτεί πολλές θυσίες και επιμονή.

Πέτρος Τσαγκρινός, Γ2 Λυκείου

Ο αθλητισμός και τα σπορ είναι για τα παιδιά ένας τρόπος, όχι μόνο να εξασκηθούν και να αναπτύξουν σωματικές ικανότητες, αλλά και να κάνουν νέους φίλους, να μάθουν να είναι μέλη μιας ομάδας, να ψυχαγωγούνται και να βελτιώσουν το αίσθημα της αυτοπεποίθησής τους.

Οι συνήθειες που αποκτούν μέσω μιας υγιούς απασχόλησης σε ένα άθλημα τα ακολουθούν σε όλη τους τη ζωή. Η συμμετοχή τους σε αυτό, η τακτική προπόνησή τους, η ομάδα μέσα στην οποία μαθαίνουν να λειτουργούν αποτελούν σημαντική ασπίδα προστασίας εναντίον της παχυσαρκίας, του εθισμού στο διαδίκτυο, αλλά και του καπνίσματος, και άλλων βλαπτικών συνηθειών που μπορεί να αποκτήσουν παιδιά αδρανή.

Τα παραπάνω, ανάμεσα σε άλλα μαρτυρούν και μαθητές του σχολείου μας, που παρά το βεβαρυμμένο πρόγραμμά τους, ομολογούν τα προσωπικά τους ευεργετήματα από την ενασχόλησή τους με τον αθλητισμό.

7

Μάρτιος 2012

Η ιστιοπλοΐα είναι ένα άθλη-μα που με εκφράζει απόλυτα. Η

θάλασσα, ο δυνατός αέρας, τα μεγάλα κύματα και η ισχυρή δόση αδρεναλίνης είναι κάποια πράγματα τα οποία με κά-νουν να νιώθω υπέροχα κάθε φορά που μπαίνω στη θάλασσα. Ξεκίνησα το συ-γκεκριμένο άθλημα από τα έξι μου χρό-νια όταν ο πατέρας μου μου πρότεινε να πάω να δοκιμάσω να μπω μέσα σε ένα σκαφάκι και αν μου άρεσε να συνέχιζα. Στην αρχή ήμουν διστακτικός όταν σκεφτόμουν ότι θα βρισκόμουν σε ένα σκάφος, μόνος μου, αλλά στη συνέχεια κατάλαβα πως αυτό το σκάφος θα ήταν το δικό μου σκάφος, ο χώρος τον οποίο εγώ ορίζω, ένα χώ-ρος οικείος, αλλά πάνω από όλα ολο-κληρωτικά δικός μου. Έτσι λοιπόν πήρα

Κανόε καγιάκ

Ένα άθλημα που απαιτεί με-γάλη ισορροπία. Ξεκίνη-

σε αρχικά σε ένα πρωταρχικό στάδιο από Ινδιάνους ιθαγενείς της Αμερικής και εν συνεχεία, εξελιγμένο από λευκούς, αλλά σε αγωνιστικό πλέον επί-πεδο, έγινε ολυμπιακό ά θ λ η μ α με καταρτισμένους αθλητές σε όλο τον κόσμο.

Το πρώτο άθλημα που ξεκίνησα προσωπικά ήταν το καράτε, Σοτοκαν Ντο, μια κατηγορία που την έχω στην καρδιά μου από τα νηπιακά μου χρό-νια και μέχρι πριν δύο χρόνια που έχω αφιερωθεί στο κανόε-καγιάκ. Αξίζει να σημειώσω ότι ασχολήθηκα για ένα πε-ρίπου έτος και με το καράτε, αλλά λόγω έλλειψης χρόνου, το σταμάτησα, συνε-χίζοντας όμως το κανόε-καγιάκ, που έμελλε να γίνει η αληθινή μου αγάπη και πάθος.

Μιχάλης Ρούσσος-ΠαλαιολόγοςΒ1 Λυκείου

Βόλεϊ

Τι σημαίνει για μένα το βόλεϊ; Η απάντηση είναι μία: τα πάντα!

Για μένα το βόλεϊ είναι η ζωή μου. Είναι ένα άθλημα που κάνω εδώ και 5 χρόνια και το αγαπάω όσο τίποτα άλλο. Είμαι στην ομάδα του Φοίνικα και έχω προ-πόνηση τέσσερις φορές την εβδομάδα. Το βόλεϊ είναι ένα άθλημα που χρειά-ζεται κίνηση, δύναμη, ομαδικό πνεύμα

Η κολύμβηση για πολύ κόσμο είναι απλή υπόθεση και όντως,

δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη τε-χνική που ακολουθούν οι αθλητές. Η ταχύτητα και η αντοχή είναι από τους λίγους παράγοντες που επηρεάζουν τις επιδόσεις του κολυμβητή. Η κατανάλω-ση ανθυγιεινών τροφών και η απότομη αύξηση και μείωση βάρους επηρεάζουν τραγικά τον αθλητή, μειώνοντας την

Η Ιστιοπλοΐα είναι ένα όχι τόσο συνηθισμένο άθλημα που απαι-

τεί δύναμη, καλή φυσική κατάσταση και εξυπνάδα. Επίσης είναι ένα άθλημα που έχεις άμεση επαφή με το νερό, γι’ αυτό είναι ζήτημα πρωταρχικής σημασίας να μην φοβάσαι τη θάλασσα και φυσικά να είσαι προετοιμασμένος για πολύ-ωρη έκθεση στον ήλιο. Αυτοί ήταν οι κύριοι λόγοι, στην αρχή τουλάχιστον, που αποφάσισα να αρχίσω ιστιοπλοΐα. Στη συνέχεια, με κέρδισε το ομαδικό κλίμα που επικρατούσε, οι αμέτρητοι φίλοι που έκανα και αυτή η αίσθηση προσωπικής ικανοποίησης που ένιω-θα μετά την προπόνηση. Παρόλα αυτά χρειάζονται πολλές θυσίες και σκληρή δουλειά για να καταφέρει κανείς από ερασιτεχνικό επίπεδο να περάσει στον πρωταθλητισμό. Γι’ αυτό είναι καλό ο κάθε ενδιαφερόμενος να γνωρίζει από την αρχή ότι η ιστιοπλοΐα είναι ένα άθλημα, στο οποίο απαιτείται τόσο η μυϊκή δύναμη όσο και η ψυχική, αφού οι προπονήσεις πραγματοποιούνται όλο το χρόνο ανεξαρτήτως του καιρού. Από την προσωπική μου εμπειρία η θάλασσα όταν έχει κρύο δεν είναι και το πιο ευ-χάριστο μέρος που μπορείς να βρίσκε-σαι. Τέλος, η τοποθεσία της πόλης μας είναι που παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην ανάδειξη της ιστιοπλοΐας.

Εύα Βαρδαλή , Γ1 Γυμνασίου

και πάνω απ’ όλα συγκέντρωση. 'Οταν ξεκινάς ένα άθλημα, το κάνεις επειδή σου αρέσει και το αγαπάς και όχι για να ασχολείσαι απλά με κάτι ή επειδή δεν θέλεις να παχύνεις! Έχω γνωρίσει πολλά άτομα που ξεκίνησαν το άθλη-μα αυτό για τέτοιους λόγους, κάποι-οι τα παρατήσανε μέσα σ’ ένα χρόνο, άλλοι σε τρεις μήνες. Αντιθέτως, έχω γνωρίσει και άλλα άτομα, ακριβώς σαν εμένα, που δεν χάνουν προπόνηση και συνεχίζουν αυτό το άθλημα, για πάρα πολλά χρόνια. Εγώ είμαι στις παγκορα-σίδες, και ελπίζω κάποια μέρα να παίξω στο γυναικείο! Ένα ακόμα πράγμα που θα ήθελα να προσθέσω, είναι πως στο βόλεϊ, κάνεις μεγάλες και δυνατές φιλί-ες που κρατάνε μια ζωή, ανεξαρτήτως ποια ηλικία έχεις, γιατί η φιλία τουλάχι-στον για μένα, σημαίνει πάρα πολλά.

Κέλλυ Καπαρού , Α1 Γυμνασίου

τη μεγάλη απόφαση και τώρα έπειτα από 9 χρόνια συνεχίζω αυτό το άθλη-μα γιατί απλά η ιστιοπλοΐα με κέρδισε.

Υπάρχουν μερικά πράγματα στην ιστιοπλοΐα αρκετά ασυνήθιστα για πολλούς, πράγματα όμως που για τον κάθε ιστιοπλόο φαίνονται απολύτως φυσιολογικά. Υπάρχουν πολλές φορές όπου ιστιοπλόοι κοντράρονται μεταξύ τους σε συνθήκες όπου ο άνεμος φτά-νει την ταχύτητα των 30 μιλίων. Εκεί ο οργανισμός του κάθε αθλητή «βαράει κόκκινο» καθώς φτάνει στα όριά του. Εκείνη την στιγμή είναι που φαίνεται η αντοχή, η τεχνική, η ικανότητα και πάνω από όλα η θέληση του ιστιοπλό-ου. Αυτό ακριβώς είναι που λατρεύω σε αυτό το άθλημα: μπορώ να μάθω τα όριά μου και αν μπορώ να τα επεκτεί-νω, γιατί απλά για μένα αυτό το άθλη-μα δεν έχει όρια.

Δεν είναι λίγοι αυτοί που πι-στεύουν ότι αυτό το άθλημα είναι για μοναχικούς ανθρώπους. Δεν ξέρουν όμως ότι πρόκειται για ένα άθλημα στο οποίο πρέπει να προσπαθήσεις για να πετύχεις και η νίκη χρειάζεται σκληρή δουλειά και πολλές ώρες πρακτικής προπόνησης. Μέσα από την ιστιοπλο-ΐα έμαθα τα σημαντικότερα μαθήμα-τα ζωής, έμαθα να αντιμετωπίζω τις δυσκολίες μόνος μου και ότι στη ζωή πρέπει να προσπαθήσεις σκληρά για να πετύχεις. Κάθε μεγάλο κύμα που έρχε-ται καταπάνω μου αποτελεί μια πρό-κληση και μια πρωτιά σε μία κούρσα ή η νίκη σε έναν αγώνα αποτελεί την απόδειξη της προσπάθειας του κάθε ιστιοπλόου και τα συναισθήματα που νιώθεις είναι απλά απερίγραπτα…

Νίκος Γεωργακόπουλος,Γ1 Γυμνασίου

ταχύτητα και την αντοχή και παρου-σιάζοντας δυσκινησία .

Ως κολυμβήτρια κι εγώ ακολουθώ ένα αυστηρό πρόγραμμα προπόνησης κι ένα συγκεκριμένο διατροφολόγιο, όμως όλοι οι κόποι ανταμείβονται. Τα συναισθήματα που βιώνει ένας αθλητής της κολύμβησης πριν από κάθε αγώνα είναι κοινά σε όλους. Το μέτρημα των χτύπων της καρδιάς πριν από κάθε βουτιά και κίνηση των χεριών που θα χρονομετρηθεί είναι εκπληκτικό. Οι φωνές και το χειροκρό-τημα κάθε θεατή ξεχωριστά, που σου ανυψώνουν το ηθικό και σε κάνουν να συγκινηθείς, είναι απίστευτο. Τέλος, μετά από κάθε νίκη ή ήττα μαθαίνεις κάτι πολύ σημαντικό: πως πάντα μπο-ρείς να γίνεις καλύτερος.

Κωνσταντίνα-Μαρίνα ΧριστοφήΑ2 Γυμνασίου

8

Το άθλημα της υδατοσφαίρισης ή πιο γνωστό ως water polo είναι ένα ομαδικό άθλημα που διεξάγεται μέσα σε πισίνα. Χαρακτηρίζεται από το δυναμισμό του, την ταχύτητα, την ευστροφία και το ομαδικό πνεύμα που πρέπει να έχουν οι παίκτες που ασχολούνται με αυτό το άθλημα. Είναι ένα

σπορ, με το οποίο μπορούν να αγωνιστούν άντρες και γυναίκες από μικρή ηλικία, δημιουργώντας δυναμικούς χαρακτήρες, με πειθαρχία και αξιοζήλευτη σωματοδομή. Σε επίπεδο πρωταθλητισμού απαιτούνται σε μικρή ηλικία καθημερινές προπονήσεις, ενώ σε μεγαλύτερες πλέον ηλικίες είναι απαραίτητες οι διπλές προπονήσεις, κάθε μέρα, για να μπορέσουν οι αθλητές να αντεπεξέλθουν στις δυσκολίες του αθλήματος. Το water polo είναι το μοναδικό ομαδικό άθλημα που έχει εκπροσωπήσει τη χώρα μας σε όλους τους Ολυμπιακούς Αγώνες μέχρι σήμερα, έχει προσφέρει στην Ελλάδα πολύ σημαντικές διακρίσεις (σε ανδρικό όσο και σε γυναικείο επίπεδο) και θεωρώ ότι είναι ένα άθλημα το οποίο ταιριάζει απόλυτα στην ιδιοσυγκρασία του Έλληνα, λόγω του ότι η χώρα μας βρέχεται παντού από θάλασσα και ως Έλληνες αγαπάμε το υγρό στοιχείο.

Εύα Λούδη, Β1 Γυμνασίου

Στις μέρες μας πολλά παιδιά πάσχουν από παχυσαρκία. Ένας τρόπος αντιμε-τώπισής της είναι η άθληση και η γυ-μναστική. Υπάρχουν πολλά αθλήματα σχεδόν για όλα τα γούστα. Για παρά-δειγμα εμένα μου αρέσει το μπάσκετ. Το μπάσκετ είναι ένα γνωστό άθλημα που ξεκίνησε από τον Καναδά και σήμε-ρα έχει εξαπλωθεί σε όλη τη γη. Γυμνά-ζει όλο το σώμα και έχει την ιδιότητα να σε ψηλώνει, σου καλλιεργεί το πνεύμα της ομαδικότητας, αλλά και της αντα-γωνιστικότητας. Επίσης, σε κάνει να ξεχνάς τις σκοτούρες σου και σε χαλα-ρώνει ψυχικά και σωματικά. Το μπάσκετ μου αρέσει και πιστεύω πως πρέπει όλοι να το δοκιμάσουν και να το αγαπήσουν.

Χρήστος Μιχάλαρος Α1 Γυμνασίου

Η πετοσφαίριση επινοήθηκε το 1895 από τον Αμερικανό καθηγητή Γουίλιαμ Μόργκαν, που εργαζόταν στο παράρ-τημα της ΧΑΝ (YMCA) στην πολιτεία Μασαχουσέτη των ΗΠΑ. Προσπαθώ-ντας να δημιουργήσει ένα ομαδικό παι-χνίδι κλειστού χώρου, χωρίς τον κίνδυ-νο τραυματισμών, επινόησε το βόλεϊ. Αρχικά ονόμασε το παιχνίδι «μιντονέτ». Το όνομα βόλεϊ δόθηκε αργότερα, έπει-τα από έναν αγώνα επίδειξης.

Μάρθα ΚατσαδούρουΑ1 Γυμνασίου

Το τένις είναι μια διασκεδαστική δρα-στηριότητα όπου μπορείς να γυμνάσεις το σώμα σου και να είσαι σε εγρήγορση.Υπάρχουν 3 λόγοι για να παίξεις τένις! Πρώτος λόγος: μπορείς να παίξεις όλο το χρόνο. Το γεγονός ότι είναι χειμώ-νας και κάνει κρύο δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να παίξεις τένις. Παρά το γεγο-νός ότι θα πρέπει να πληρώσεις για το εσωτερικό τένις σου δίνεται ευκαιρία να παίζεις όλο τον χρόνο, ακόμη και αν ζεις σε ένα κλίμα που έχει κρύους χει-μώνες. Δεύτερος λόγος: το τένις είναι φθηνό. Δεν κοστίζει πολλά χρήματα μια ρακέτα του τένις και σχεδόν όλες οι πό-λεις έχουν δημόσια γήπεδα όπου μπο-ρείτε να παίξετε δωρεάν. Φυσικά μπο-ρεί να γίνει ακριβό, αν συμμετάσχεις στα αποκλειστικά κλαμπ της πόλης σου, να αγοράσεις εξοπλισμό υψηλών προ-διαγραφών και να κάνεις μαθήματα κάθε εβδομάδα, αλλά απολύτως τίποτα από αυτά δεν είναι απαραίτητα. Τρίτος λόγος: η επιδίωξη. Το τένις είναι ένα τόσο περίπλοκο παιχνίδι που υπάρχει πάντα περιθώριο για βελτίωση. Με το τένις, υπάρχει πάντα κάτι να εργαστείς ή κάτι νέο για να μάθεις είτε πρόκειται για τη φυσική σου κατάσταση, την τε-χνική σου, ή τη στρατηγική σου, υπάρ-χουν πάντα πολλές προκλήσεις που θα σε κυνηγούν. Λοιπόν, τι περιμένεις; Δώσε στο τένις μια ευκαιρία και μπορεί ακριβώς να βρεις στον εαυτό σου ένα νέο χόμπι και επι-πλέον ενθουσιασμό για να εμπνέεσαι .

Αθηνά Ζιάκα, Α1 Γυμνασίου

Μπάλα, η… δέκατη τρίτη θεά. Ένα από τα λίγα πράγματα που ενώνει όλους τους ανθρώπους, όπου κι αν βρίσκονται, φτωχούς ή πλούσιους, νέους ή μεγαλύ-τερους, άνδρες ή γυναίκες. Εκατοντά-δες ομάδες καλούν κάθε Κυριακή τους οπαδούς τους και εκείνοι ανταποκρίνο-νται δίνοντας το βροντερό παρόν τους παρ’ όλες τις δυσμενείς συνθήκες και τα καθημερινά πλήγματα που δέχεται ο χώρος. Για πολλούς είναι μια διέξοδος από τα προβλήματα της καθημερινότη-τας και για άλλους χόμπι, όχι μόνο ως άθλημα για τους ίδιους, αλλά και για να παρακολουθούν τα «μεγάλα γήπεδα» από τον καναπέ τους. Βέβαια, τα τελευ-ταία χρόνια, η ύπαρξη τόσο μεγάλων χρηματικών ποσών στις διοργανώσεις, στα στοιχήματα και στα συμβόλαια των παικτών έχουν οδηγήσει το ποδόσφαιρο σ’ ένα αρνητικό επίπεδο, που όσο πάει το απομακρύνει από τον αρχικό του σκοπό. Απ’ ό,τι φαίνεται όμως, ακόμη δεν έχει χάσει τη λαμπρότητά του και συνεχίζει να μας ελκύει και οι πρωταγωνιστές του συνεχίζουν να αποτελούν ήρωες και πρότυπα για τα μικρά παιδιά.

Δημήτρης Μπροδήμας Γ2 Γυμνασίου

9

Μάρτιος 2012

Χορός. Όλοι μπορούν να χορέ-ψουν. Όλοι χορεύουν. Ίσως χω-ρίς ρυθμό, τεχνική ή χορογραφία αλλά χορεύουν. Κι αν όχι μπροστά σε κοινό, χορεύουν μόνοι τους. Κι αν όχι με το κορμί τους, χορεύουν στις σκέψεις τους, στις ιδέες, στα όνειρά τους. Πάντως οι περισσό-τεροι άνθρωποι σε μια βραδινή τους έξοδο θα διασκεδάσουν, θα δείξουν τι αισθάνονται, θα επικοι-νωνήσουν χορεύοντας. Όμως ο χορός ως μορφή άσκησης και τέχνης, είναι κάτι αλλιώτικο από την εκτέλεση κινή-σεων στο ρυθμό της μουσικής, κάτι μοναδικό. Οι χορευτές δεν είναι μόνο αθλητές, διότι κίνηση δίχως νόημα είναι απλώς γυμναστική. Χορευτής σημαίνει καλλιτέχνης. Κι αν οι περισσότεροι όταν σκέφτονται μπαλέτο φέρνουν στο μυαλό τους τρίχρονα κοριτσάκια με τα μαλλιά πιασμένα κότσο, αληθινοί χορευτές είναι αυτοί που ο χορός τους ανακατεύει δάκρυα χαράς και πόνου με ιδρώτα.

Υπήρξα κι εγώ ένα από τα κοριτσάκια που βρέθηκαν για πρώτη φορά σε μια αίθουσα χορού εκεί γύρω στα τρία τους χρόνια. Τότε ούτε που φανταζόμουν πως

δεκατρία χρόνια αργότερα θα συνέχιζα να χορεύω στην ίδια αίθουσα, με τον ίδιο ενθουσιασμό. Έχουν δίκιο όταν λένε πως κλασικός χορός σημαίνει εκγύμναση, αρμονία, πειθαρχία, έκφραση, δημιουργία. Έχουν δίκιο ακόμα και όταν λέμε πως ο κλασικός χορός δε συγχωρεί. Η τε-χνική του μπαλέτου δε γίνεται ποτέ εύκολη, γίνεται προσιτή. Άλλω-στε, η μαγεία του χορού δε βρίσκεται εκεί. Σε αυτό διαφέρει από κάθε άλλο άθλημα. Δεν είναι αυτές που μετράνε περισσότερο οι επιδόσεις

του χορευτή, αλλά η επιμονή και το πάθος του. Αυτό που πάντα μας έλεγαν είναι πως όταν χορεύεις, δεν μπορείς να κρύψεις τίποτα. Είσαι εσύ, τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο, γιατί για να χορέ-

ψει το σώμα σου, πρέπει πρώτα να χορεύει η καρδιά σου. Είναι η καλύτερη γυμναστι-κή για το σώμα και το ομορφότερο ταξίδι για το πνεύμα. Κι αυτό δεν μπορεί με λόγια να περιγραφεί. Πρέπει να χορέψεις!

Ιωάννα Μάζου, Β2 Λυκείου

Τένις, ένα από τα ευγενή αθλήματα του κόσμου των σπορ και μπορεί το πιο συναρπαστικό από όλα. Το τένις χρειάζεται τεχνική, δύ-ναμη, καλή ψυχολογία, αυτοσυγκράτηση και μεγάλη προσπάθεια. Συνιστάται τα παιδιά να ξεκινούν από μικρή ηλι-κία, καθώς χρειάζεται εκπαίδευση πριν μπουν στο γήπεδο. Ακόμα τα παιδιά μπορούν να επιλέξουν να παί-ζουν τένις ως ένα χόμπι ή να ασχο-ληθούν με τον πρωταθλητισμό.

Στον πρωταθλητισμό το τένις γίνεται πιο δύσκολο. Εκεί εκτός από προσπάθεια και ταλέντο απαιτείται μεγάλη προσοχή μέχρι και στη μι-κρότερη λεπτομέρεια. Υπάρχουν πολλές μέρες προπόνησης και κού-ρασης πριν επιτευχθούν οι στόχοι του αθλητή. Υπάρχει μεγάλος αντα-γωνισμός, καθώς σε κάθε κατηγορία υπάρχουν ως και 350 άτομα. Οι κατηγορίες χωρίζονται ως εξής: Αγόρια-Κορίτσια 12άρια (11-12 ετών), Αγόρια-Κορίτσια 14άρια (13-14 ετών), Αγόρια-Κορίτσια 16άρια (15-16 ετών), Αγόρια-Κορίτσια 18άρια (17-18 ετών) και Ανδρών-Γυναικών (18-35 ετών). Τέλος, οι επιτυχόντες επιλέγουν να συμμετάσχουν σε διεθνή τουρνουά και συμμετέχουν στην εθνική ομάδα παίδων.

Αντώνης Μπίκας, Γ2 Γυμνασίου

«Η ζωή είναι ο ομορφότερος αγώνας και η ιστιοπλοΐα η καλύτερη προπόνηση»

Ιστιοπλοΐα δεν είναι τα σκάφη, τα πανιά, ή τα κατάρτια. Ιστιοπλοΐα είναι ένα ταξί-δι στο άγνωστο, ένα ταξίδι γεμάτο χρώματα, συναισθήματα και παραλληλισμούς. Η ζωής μας, γεμίζει από εικόνες, παραστάσεις και αναμνήσεις που απλόχερα μας έχει προσφέρει η θάλασσα. Πρόκειται για μια διαδικασία που δεν έχει ηλικία, δεν έχει όρια, και αφήνει τον καθένα να ανακαλύψει τα δικά του. Ζεις, συναγωνίζεσαι, συνυπάρχεις και συμμετέχεις… ταξιδεύεις, παρατηρείς και ανακαλύπτεις… αγαπάς και θυμώνεις, κλαις και γελάς. Δεν είναι τρόπος ζωής, είναι μια μικρή απεικόνισή της: «Μέσα σε έναν αγώνα η μπουνάτσα διαδέχεται τη φουρτούνα, όπως η ηρεμία τις δυσκολίες. Υπάρχουν χαρές, λύπες, απογοήτευση, ελπίδα, αγανάκτηση, ενθουσιασμός, σε δό-σεις τόσες ώστε να αισθάνεται κανείς απλά ζωντανός». Η ζωή είναι ο ομορφότερος αγώνας και η ιστιοπλοΐα η καλύτερη προπόνηση...

Μιχάλης Καραγιάννης-Ζενετζιδάκης, Β2 Λυκείου

Το Hip-Hop αναπτύχθηκε σε υπο-βαθμισμένες περιοχές όπου υπήρχε μεγάλη ανεργία και φτώχεια. Αντίθε-τα σήμερα αυτό το είδος χορού είναι από τα πιο διαδεδομένα και χορεύεται από διάσημους χορευτές ή από μαθη-τές που το διδάσκονται. Συγκεκριμέ-να πολλά παιδιά της ηλικίας μας αλλά και μεγαλύτερα ασχολούνται με αυτό όπως εμείς. Αυτό που μας κέντρισε το ενδιαφέρον ήταν η τεχνική και οι εντυπωσιακές κινήσεις που έκαναν. Στην αρχή ήμασταν επιφυλακτικές αλλά το αντιμετωπίσαμε ως μια πρό-κληση. Όταν αρχίσαμε καταλάβαμε ότι η επιλογή μας ήταν σωστή για-τί το Hip-Hop είναι ένας χορός που απελευθερώνει πλήρως τις αισθήσεις, ηρεμεί και σου δίνει τη δυνατότητα να εξωτερικεύσεις όλα σου τα συναισθή-

ματα. Αποτελεί τρόπο έκφρασης και σου δημιουργεί χαρά και ευεξία. Σε μετα-φέρει σε ένα κόσμο χωρίς προβλήματα, χωρίς σκέψεις ζώντας μόνο τη στιγμή του χορού.

Βασιλική Βλάσση , Γιούλα Λουκιδέλη Β1 Γυμνασίου

10

Παίζω μπάσκετ από 8 χρόνων στον Πανιώνιο. Η επιλογή ήταν

δικιά μου και ποτέ μου δεν το μετάνιω-σα. Μέχρι τώρα έχω καταφέρει να είμαι μέλος της αναπτυξιακής ομάδας της Ε.Σ.ΚΑ.Ν.Α (Ένωση Σωματείων Κα-λαθοσφαίρισης Νότιας Αττικής) και να κάνω προπονήσεις με το κλιμάκιο της Εθνικής Παμπαίδων. Το μπάσκετ σημαίνει τα πάντα για μένα, καθώς έχω κάνει πολλές θυσίες για την αγάπη μου γι’ αυτό το άθλημα, και πι-στεύω πως θα καταφέρω να πραγματο-ποιήσω τα όνειρά μου που σχετίζονται με αυτό. Mε την ομάδα μου έχουμε κατακτήσει πολλούς τίτλους μεταξύ των οποίων το πρωτάθλημα μίνι της Ε.Σ.ΚΑ.Ν.Α και το διεθνές τουρνουά «Γιάννης Πέρπερας» στη Λάρισα.

Αντρέας Μπίρης, Β2 Γυμνασίου

Το μπάσκετ ως ένα από τα πιο δημοφιλή ομαδικά αθλή-ματα σε βοηθάει να αυτοπειθαρχείς και να υπακούς σε κα-

νόνες. Μέσα από το μικρό κοινωνικό σύνολο της ομάδας σε μαθαίνει να συνεργάζεσαι, να γίνεσαι πιο υπεύθυνος, αλλά και πιο δυνατός, αφού μαθαίνεις να στηρίζεσαι σε μεγάλο βαθ-μό στις δικές σου δυνάμεις. Σαν άθλημα συνεισφέρει όχι μόνο στη σωματική διάπλαση, αλλά και στη διανοητική ανάπτυξη. Οξύνει την προσοχή και αναπτύσσει τη φαντασία, καθώς χρει-άζεται να δρας άμεσα, παίρνοντας σωστές αποφάσεις, δια-χειριζόμενος με τον κατάλληλο τρόπο μια κατάσταση. Τέλος, το μπάσκετ είναι ένας τρόπος ζωής που σε γεμίζει αξέχαστες εμπειρίες.

Κωνσταντίνα Κουμάση, Α1 Λυκείου

TAE KWON DO - « Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΓΡΟΘΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΛΩΤΣΙΑΣ»

Ασχολούμαι με το Tae Kwon Do (Ταεκβοντό) εδώ και δυόμιση χρόνια. «Τάε» σημαίνει « κλωτσάω και καταστρέφω με το πόδι», «Κβον» σημαίνει « χτυπάω με

τη γροθιά» και «Ντο» σημαίνει « τέχνη, μονοπάτι, δρόμος». Το Ταεκβοντό είναι η πιο δημοφιλής πολεμική τέχνη και το εθνικό σπορ της Κορέας. Είναι ίσως η πιο δια-δεδομένη πολεμική τέχνη παγκοσμίως, γεγονός που οδήγησε στην ένταξή της στα επίσημα Ολυμπιακά αθλήματα το 2000. Το Ταεκβοντό, -όπως και οι υπόλοιπες πα-ραδοσιακές πολεμικές τέχνες- δεν είναι ένα απλό άθλημα, αλλά τρόπος ζωής. Η ευγένεια είναι απαραίτητο προσόν για την αρμονική συνύπαρξη των μελών μιας κοινωνίας, η ακεραιότητα του χαρακτήρα βοηθά τον αθλητή να καθορίσει το σωστό και το λάθος, η επιμονή είναι απαραίτητη για την επίτευξη οποιουδήποτε στόχου στη ζωή μας -πνευματικού ή υλικού- ενώ η απώλεια του αυτοελέγχου μπορεί να αποβεί καταστροφική τόσο για τον αθλητή όσο και για τον αντίπαλο σ’ έναν αγώνα Ταεκβο-ντό ή σ’ έναν αγώνα της ζωής. Ο μεγάλος φιλόσοφος Λάο Τσε επεσήμανε ορθά ότι « δυνατότερος είναι αυτός που μπορεί να νικήσει τον εαυτό του κι όχι κάποιον άλλο». Τέλος, το ακατάβλητο πνεύμα βοηθά τον αθλητή να συμπεριφέρεται με ταπεινότητα και ειλικρίνεια. Όταν συναντά την αδικία δε διστάζει ν’ αγωνισθεί ενάντια σ’ αυτήν έστω κι αν οι συνθήκες είναι αντίξοες.

Είναι μια ιδανική πολεμική τέχνη για όσους έχουν ευλυγισία και όχι σωματική δύναμη. Αντίθετα, η δύναμη του μυαλού παίζει επίσης πολύ σημαντικό ρόλο για την εξέλιξη του αθλητή.

Στο Ταεκβοντό, όπως και στις υπόλοιπες πολεμικές τέχνες υπάρχει ένα ιεραρχικό σύστημα βαθμών το οποίο προσδιορίζει το επίπεδο του αθλητή. Συνολικά υπάρχουν 10 βαθμοί οι οποίοι στα κορεάτικα ονομάζονται Gups. Ο αρχάριος αθλητής ξεκινά από το 10ο Gup, την άσπρη ζώνη και καταλήγει στο 1ο Gup τη μισή μαύρη ζώνη. Κα-τόπιν δίνει εξετάσεις για τη μαύρη ζώνη η οποία αντιστοιχεί στο 1ο Dan. Αν το επιθυ-μεί, ο αθλητής μπορεί να συνεχίσει να εξασκείται και να δίνει εξετάσεις στην Εθνική Ομοσπονδία της χώρας του για την απόκτηση περισσότερων Dan με μέγιστο αριθμό τα εννέα Dan.Βέβαια είναι εξαιρετικά σπάνιο να αποκτήσει κανείς 9 Dan, καθώς το όριο της ανθρώπινης ζωής συνήθως δεν επαρκεί για την απόκτησή τους.

Αυτή τη στιγμή κατέχω τη μισή κόκκινη ζώνη (3rd Gup) και προετοιμάζομαι για την κόκκινη ζώνη (2nd Gup). Ύστερα ακολουθεί η μισή μαύρη (1st Gup) και η μαύρη ( 1st Dan) την οποία ελπίζω να αποκτήσω μετά από σκληρή προπόνηση. Συνιστώ στους συμμαθητές και τις συμμαθήτριές μου ν’ αρχίσουν να εξασκούν κάποια πολεμική τέχνη. Θα αποκομίσουν πολλά οφέλη τόσο σωματικά όσο και πνευματικά , ενώ θα βελτιώσουν την ποιότητα του χαρακτήρα τους.

Αλέξανδρος Κατσιαμάκας, Α1 Λυκείου

Ξεκίνησα τον αθλητισμό στην ηλικία των επτά ετών. Ασχολήθηκα

με το καράτε για πολλά χρόνια. Όταν απέκτησα τη μαύρη ζώνη αποφάσισα να αλλάξω άθλημα και να ασχοληθώ με το στίβο που πε-ριλαμβάνεται στα ολυμπιακά αθλήματα. Εγώ διάλεξα τον δρόμο των εκατό μέτρων, των διακοσίων και το άλμα εις μήκος. Η ενασχόλησή μου με τον αθλητισμό με απέτρεψε από κακές συνήθειες, διατροφικές και άλλες. Συνέπεια του αθλητισμού είναι η θέληση και το πείσμα για να υπερβείς τα όριά σου είτε σωματικά είτε ψυχικά. Παράλληλα μει-ώνεται το άγχος και το στρες. Είμαι ευχαριστημένος από τις παρέες που κάνω στον αθλητισμό, γιατί κατά κανόνα τα παιδιά είναι αξιό-λογα και έχουν πολλά ενδιαφέροντα. Θα προέτρεπα τον καθένα να ασχοληθεί με τον αθλητισμό, γιατί θα αποκομίσει μόνο οφέλη.

Χάρης Σαντής, Β3 Λυκείου

Η Αντισφαίριση είναι γνωστή με την ξενόγλωσση ονομασία τένις. Η

λέξη τένις προέρχεται από την Γαλλι-κή λέξη tenez (από το ρήμα tenir) που

φώναζαν οι Γάλλοι παί-κτες όταν ήταν να σερβίρουν. Θ ε ω ρ ε ί τ α ι ένα αρι-στοκρατικό σπορ και μπορεί να το ξεκινήσει ο καθένας οποιαδήποτε φυσική κα-τάσταση και αν έχει σε

οποιαδήποτε ηλικία και αν βρίσκεται. Φυσικά, όσο μικρότερος αρχίσει κανείς, τόσο καλύτερα θα μάθει την τεχνική.

Το τένις γυμνάζει κυρίως τα χέ-ρια, τους καρπούς και του ώμους. Με το χτύπημα της ρακέτας, «δουλεύει» παράλληλα η σπονδυλική στήλη και τα ισχία, ενώ δυναμώνουν σχεδόν όλοι οι μύες των ποδιών (π.χ. τετρακέφαλος, γλουτιαίοι, προσαγωγοί) και του κορ-μού (π.χ. κοιλιακοί, πλάγιοι, ραχιαίοι), καθώς και τα πόδια. Θεωρείται, επίσης, ότι το συγκεκριμένο άθλημα συντελεί στην ενδυνάμωση των οστών, γι’ αυτό και ενδείκνυται ακόμα και για ανθρώ-πους με οστεοπόρωση. Όταν παίζουμε με μέτρια ή και υψηλή ένταση, μπορού-με να κάψουμε λίπος και άρα σε βάθος χρόνου να απαλλαγούμε από το περιττό βάρος.

Ως λάτρης και εγώ αυτού του αθλήματος και ως παίχτης εδώ και 6 χρόνια σας δίνω μια συμβουλή: δεν χρειάζεται να περιορίζεστε στο εικονι-κό χτύπημα μιας μπάλας από το σαλό-νι του σπιτιού σας για να απολαύσετε έναν αγώνα τένις. Πολλοί δήμοι προ-σφέρουν μαθήματα με χαμηλό κόστος, ενώ αρκεί μια ρακέτα για να μπείτε στο γήπεδο. Δεν υπάρχει λόγος να το ανα-βάλλετε. Ανακαλύψτε λοιπόν την κρυ-φή γοητεία του τένις.

Βασίλης Λιανός, Γ1 Γυμνασίου

11

Μάρτιος 2012

Διαπρέποντας στονυγρό…στίβο!

Ο Κώστας Λούδης είναι Έλληνας παλαίμαχος αθλητής της υδατοσφαίρισης και νυν προπονητής

του Πανιωνίου. Επιπλέον υπήρξε για πολ-λά έτη διεθνής και αρχηγός της εθνικής ομάδας, αγωνιζόμενος στη θέση του αμυντικού. Γεννήθηκε στις 24 Μαρτίου 1969 στη Θεσσαλονίκη και αργότερα ήρθε στον Πειραιά όπου αποφοίτησε από την Ελληνογαλλική Σχολή «Ο Άγιος Παύλος». Ας δούμε, λοιπόν, τι μας απάντησε στη συνέ-ντευξη που παραχώρησε στη σχολική μας εφημερίδα, ευχαριστώντας τον παράλληλα για το χρόνο που μας

αφιέρωσε.

Ήταν ένα όνειρο ζωής να γίνετε αθλητής;

Από μικρή ηλικία ο αθλητισμός ήταν η κύρια απασχόλησή μου. Ονειρευόμουν να γίνω κάποια μέρα πρωταθλητής, χωρίς βέβαια να έχω κατασταλάξει σε κάποιο συγκεκριμένο άθλημα. Όπως τα περισσότερα αγόρια της ηλικίας μου ασχολιόμουν με το πιο λαϊκό άθλημα, το ποδόσφαιρο, οπότε τα περισσότερα σχέδια για το μέλλον μου ήταν γύρω από αυτό το άθλημα.

Παραμένετε το ίδιο ενθουσιασμένος με το επάγγελμά σας ή έχει χαθεί ο πρώτος ενθουσιασμός;

Φυσικά και παραμένω ενθουσιασμένος μετά από 32 χρόνια ενασχόλησής μου μ’ αυτό, γιατί είναι ένα άθλημα, το οποίο μου έδωσε μερικές από τις μεγαλύτερες συ-γκινήσεις στη ζωή μου. Μέσα σ’ αυτό έμαθα τι σημαίνει πειθαρχία, ομαδικό πνεύμα, υγιής ανταγωνιστικότητα, ευ αγωνίζεσθαι και γενικότερα δημιούργησα ένα δυνα-μικό χαρακτήρα, που με ωφέλησε όχι μόνο στον υγρό στίβο, αλλά στον πιο σημαντι-κό στίβο, αυτόν της ζωής. Επίσης μέσα από αυτό το άθλημα μου δόθηκε η ευκαιρία να πραγματοποιήσω ένα ακόμα μεγάλο όνειρο της ζωής μου, να ταξιδέψω και να γυρίσω μέσα από τις διοργανώσεις όλο τον κόσμο. Ο ενθουσιασμός μου παραμένει μεγάλος και για αυτό το λόγο εξάλλου ασχολούμαι αυτή τη στιγμή επαγγελματικά με την προπονητική, καθώς στόχος μου είναι να μεταλαμπαδεύσω στους νεότερους αθλητές τη γνώση μου και την αγάπη μου για το συγκεκριμένο άθλημα.

Μέσα από το βιογραφικό φαίνεται η μεγάλη σας αγάπη για το νερό και τη θάλασσα. Αυτός ήταν ο λόγος που θελήσατε να ασχοληθείτε με την υδατοσφαί-ριση;

Ο λόγος ο οποίος ασχολήθηκα μ’ αυτό το άθλημα ήταν τελείως συμπτωματικός. Όπως ανέφερα και πριν, ασχολιόμουν με το ποδόσφαιρο, αλλά μια χειρουργική επέμ-βαση με ανάγκασε να διακόψω προσωρινά το ποδόσφαιρο και να βρεθώ στο χώρο της πισίνας. Από τη στιγμή εκείνη και μετά ερωτεύτηκα αυτό το άθλημα. Βέβαια σε αυτό βοήθησε και η ήδη υπάρχουσα αγάπη μου για το νερό και τη θάλασσα, κάτι που έκανε πιο εύκολη την προσαρμογή μου στο συγκεκριμένο άθλημα.

Τι σας αρέσει σ’ αυτό το άθλημα που σας έκανε να ασχοληθείτε επαγγελ-ματικά;

Ξεκινώντας αυτό το άθλημα σε ηλικία 11 χρόνων ποτέ δεν θα μπορούσα να φα-νταστώ ότι θα έπαιζε τόσο σημαντικό ρόλο στη ζωή μου. Στην αρχή οι φιλοδοξίες μου περιορίζονταν στο να γίνω ο καλύτερος παίκτης της ομάδας και ο πρώτος soccer αυτής. Στη συνέχεια στόχος έγινε η συμμετοχή μου στην Εθνική ομάδα της Ελλά-δας, που είναι η μεγαλύτερη τιμή για έναν αθλητή, και η συμμετοχή μου σε μεγάλες διοργανώσεις. Μέσα από το πέρασμα των χρόνων, την εξέλιξή μου και τη πορεία μου στην υδατοσφαίριση, αντιλήφθηκα ότι μπορούσα πλέον να ασχοληθώ και επαγ-γελματικά με το συγκεκριμένο άθλημα, καθώς μέσα από τα επιτυχίες μας σε μεγάλες διοργανώσεις (ολυμπιακοί αγώνες, παγκόσμια και πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα αλλά και πρωταθλήματα Ελλάδος με το σύλλογο στον οποίο αγωνιζόμουν) υπήρχαν οι προϋποθέσεις εκείνες που θα μπορούσαν να κάνουν το άθλημά μου και επάγγελμά μου.

Κατά τη γνώμη σας είναι πιο δύσκολο να είσαι αθλητής σε μια ομάδα ή να αποτελείς ένα από τα διοικητικά μέλη της όπως π.χ. προπονητής; Γιατί;

Πιστεύω ότι το να είσαι προπονητής σε μια ομάδα είναι πολύ πιο δύσκολο από το να είσαι αθλητής σε αυτή. Ο προπονητής έχει την ευθύνη για ένα μεγάλο αριθ-μό παικτών, πολλές φορές διαφορετικών ηλικιών, που θα πρέπει να δημιουργήσει κατάλληλες συνθήκες προπόνησης και ένα ομοιογενές σύνολο. Ο προπονητής είναι υπεύθυνος για τα αποτελέσματα της ομάδας, θα πρέπει να παίρνει όλη την ευθύνη πάνω του, αν τα αποτελέσματα είναι αρνητικά και αντίθετα θα πρέπει να δίνει τη

δόξα της νίκης μόνο στους παίκτες του. Επειδή μάλιστα έχει να κάνει με παίκτες διαφορετικών ηλικιών και διαφορετικών χαρακτήρων, θα πρέπει να είναι γνώστης πέραν της προπονητικής, της ψυχολογίας, της φυσιολογίας, της παιδαγωγικής, γιατί πέρα από προπονητής είναι φίλος, πατέρας και παιδαγωγός. Επίσης ο προπονητής σε σχέση με έναν αθλητή –που ως μοναδική υποχρέωσή του έχει να είναι συνεπής στις προπονήσεις του και στην εξωαγωνιστική του ζωή- έχει την ευθύνη της καλής εκγύμνασης των αθλητών μέσα και έξω από το νερό, οργανώνοντας συνέχεια προ-πονητικά προγράμματα, εκτελώντας συστήματα τακτικής για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα και μελετώντας τους αντιπάλους έτσι ώστε να είναι πιο εύκολο το έργο των αθλητών του.

Ποια είναι τα συναισθήματά σας όταν διακρίνεστε; Η νίκη είναι πιο σημαντι-κή όταν πρόκειται για ένα μεγαλύτερο τίτλο ή η χαρά παραμένει η ίδια;

Το συναίσθημα της νίκης και της διάκρισης θα έλεγα ότι είναι μοναδικό και ίσως δεν μπορεί να περιγραφεί με κάποια λόγια. Είναι το αποτέλεσμα μιας μακροχρόνιας προσπάθειας γεμάτης κόπο, πόνο και στερήσεις μιας μακροχρόνιας προσπάθειας γε-μάτη κόπο, πόνο και στερήσεις. Σίγουρα τα συναισθήματα σε μια επιτυχία μεγάλης διοργάνωσης είναι πιο έντονα, π.χ. ολυμπιακοί αγώνες, γιατί εκεί πέρα από την προ-σωπική χαρά, ικανοποίηση και ανταμοιβή όλων των κόπων, νιώθεις ότι εκπροσωπείς και δίνεις χαρά και περηφάνια σε έναν ολόκληρο λαό.

Ολυμπία Κοντογιάννη, Α1 Λυκείου

Tα μελανά σημεία τηςαθλητικής επικαιρότητας

Κάθε μέρα που περνάει αυτή η περίφημη ποδοσφαιρική κάθαρ-ση θυμίζει όλο και περισσότερο μια φάρσα. Σαν ένα φιά-

σκο που δεν έχει προηγούμενο. Γιατί δεν είναι δυνατό να πιστεύει κανείς ότι επειδή υποβιβάστηκε η Ηλιούπολη, η Καβάλα και ο Ολυμπιακός Βόλου για στημένους αγώνες και επειδή είναι προφυλακιστέοι ο Τσακογιάννης, ο Ψωμιάδης και ο Μπέος όλα πλέον είναι… αγγελικά πλασμένα στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Φυσικά, για να μη γίνει καμιά παρεξήγηση, δε λέμε ότι όλοι οι παραπάνω είναι εξιλαστήρια θύματα, αλλά απ’ την άλλη δεν είναι δυνατόν τρεις ομάδες και τρεις παράγοντες να τινάζουν στον αέρα τις εθνικές μας κατηγορίες! Δυστυχώς, κάπου η δουλειά της κάθαρ-σης σταμάτησε στη μέση. Όλοι ξεκίνησαν με ενθουσιασμό, αλλά… έχασαν το δρόμο. Ηθελημένα ή όχι. Όμως, όταν ο ίδιος ο εισαγγελέας βγαίνει σε συνέντευξή του και τονίζει πως τα πάντα στο ελληνικό ποδόσφαιρο είναι στημένα και παράλληλα δεν ανοίγει μύτη, τότε μάλλον στραβά αρμενί-ζουμε! Τέλος, ο Μάκης Ψωμιάδης δηλώνοντας πολιτικός κρατούμενος μας έκανε να γελάσουμε καθώς ένα άτομο που έχει ιστορικό δεκαετιών στις παρανομίες και στο λαθρεμπόριο συμβολίζει την Ελλάδα όπου επικρατεί δι-αφθορά, ατιμωρησία και αδιαφάνεια με μια δικαιοσύνη που υπολειτουργεί.

Έπεσαν σκιές και στην ΕυρώπηΗ τελευταία αγωνιστική του Champions League και ειδικότερα όσον

αφορά κάποια αποτελέσματά της συζητήθηκε πάρα πολύ. Ο όμιλος του Ολυμπιακού , αλλά και αυτός της Λυών ξεσήκωσε. Πολλά είδαν το φως της δημοσιότητας μετά το 1-7 μεταξύ της Ντιναμό Ζάγκρεμπ και της Λυών, κυρίως φωτογραφίες, που έκαναν εκατομμύρια φιλάθλους σε όλο τον κό-σμο να ρίξουν σκιές… πάνω από την κορυφαία διοργάνωση. Δεν ξεχνάμε ότι και η πρωταθλήτρια Γερμανίας Ντόρτμουντ δέχτηκε δυο γκολ σε δύο λεπτά από τη Μαρσέιγ. Φυσικά η ΟΥΕΦΑ και ειδικά ο Μισέλ Πλατινί δεν ασχολούνται καν και μάλιστα φροντίζουν να τονίσουν με κάθε τρόπο πως δεν υπάρχει λόγος να ψάξουν κάτι. Δε θα μπορούσαν να κάνουν και δια-φορετικά μιας και θα γκρέμιζαν ένα μεγάλο οικοδόμημα, όπου παίζονται κάθε χρόνο εκατομμύρια ευρώ! Το θέμα όμως είναι ότι στα είκοσι περίπου χρόνια που υπάρχει η διοργάνωση, η οποία διασκεδάζει δισεκατομμύρια φιλάθλους ανά την υφήλιο, για πρώτη φορά έχει αμφισβητηθεί τόσο η τε-λευταία αγωνιστική των ομίλων.

Παύλος Κακλατζής. Β2 Λυκείου

…και μια διόρθωσηΣτο προηγούμενο τεύχος Νο 42 στη σελ.4 αναφέρθηκε στο άρθρο των Δ.Κ.Σ., Γ΄ Λυκείου ότι οι μαθητικές παρελάσεις θεσμοθετήθηκαν επί χούντας. Για λόγους ιστορικής εγκυρότητας αναφέρουμε ότι οι μαθητικές παρελάσεις είχαν καθιερωθεί ήδη από το 1838, όπως μας πληροφορεί ο λόγος του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη προς τους μαθητές του Α’ Γυμνασίου Αθηνών.

12

Η Β΄Γυμνασίου στο "Ζάννειο ορφανοτροφείο Εκάλης". Η Γ΄ Γυμνασίου στις "Αδελφές της Αγάπης στον Κολωνό".

Η Β΄Λυκείου στην "Κάριτας". Μαθητές προσφέρουν τρόφιμα στην ενορία του Προφήτη Ηλία.

Ο ορειβατικός όμιλος στο φαράγγι του Βουραϊκού. Η Α' Γυμνασίου στη SKAG. Η Β΄ Γυμνασίου στο Πολεμικό Μουσείο.

Το εικαστικό εργαστήρι στην Εθνική Πινακοθήκη. Η χορωδία στη βιβλιοθήκη "Καίτη Λασκαρίδη". Οι "καλικάντζαροι" της Γ΄Λυκείου.

Αποκριάτικο πάρτυ Γυμνασίου.

Φιλανθρωπικός μπουφές στην αυλή του σχολείου.

Η Γ΄Γυμνασίου στο "'Ιδρυμα θεραπευτικής Ιππασίας".

Υπεύθυνος Έκδοσης Μάρκος Βαρθαλίτης «SAINT-PAUL» Χαριλάου Τρικούπη 36, 185 36 Πειραιάς

τηλ.: 210 4511 954, 210 4526 496, fax 210 4597 721 - www.saintpaul.grΥπεύθυνοι Σύνταξης «SAINT-PAUL»

Αλέξης Λυκοσκούφης, Ελευθερία Λυμπέρη, Μάνθος Ρούσσος, μαθητές και μαθήτριες

«ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ-BIRDS»Διστόμου 7-9, 185 32 Πειραιάς, τηλ.: 210 4110 595-6, fax: 210 4128 464

Νικοδήμου 2 & Μαβίλη, Καστέλα τηλ.: 210 4173 341, fax: 210 4173 497www.pedagogiki-birds.gr

Υπεύθυνοι Σύνταξης εκπαιδευτηρίων «ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ-BIRDS»Θόδωρος Κατσικάρος, Καλλιόπη Κολόμβου, Κλεοπάτρα Χρονοπούλου, μαθητές και μαθήτριες

Σχεδιασμός & Σελιδοποίηση Γιώργος Τζαμτζής • ΕΠΟΧΗΕκτύπωση Τυποκυκλαδική ΑΕ

ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ