ακούσουμε την μουσική της και να φύγουμε

Μα κι αν χαθούμε σε ένα πάλι ταξίδι αυθόρμητα σαν την τελευταία ή την πρώτη φορά Ελπίζω να τέλειωσε όμορφα κάπως έτσι

Άντε να έρθεις να φέρεις με τα χείλη σου την ελπίδα τόσο κόκκινη σαν το κρασί που θα πίνουμε μια μέρα με ανθρώπους χαμογελαστούς πέρα δόθε να γυρνούν στο ξέφρενο της χωρίς σύνορα γειτονιάς μας

Να γίνεις θεϊκή πνοή σε όντως ανθρώπους που θα βλέπουν την χαρά σε ποτάμια με βότσαλα που μόνο σαν κοιταζόμαστε θα κάνουμε έρωτα σαν αυτόν της μουσικής με τον καπνό ενούς τσιγάρου μια νύχτα αρχές Αυγούστου που απλώθηκε τόσο όμορφα όσο όμορφα ένιωθα όταν έκρυβες το πρόσωπό σου στην αγκαλιά μου

Και μετά σε πάρκα παραλιακά με λίγο άνεμο ρετσίνα πολλά τσιγάρα κι εσένα με παιδιά μουσικούς σκυλιά και όλα αυτά μόλις λίγα μέτρα μακριά από την κοινωνία τους τη σάπια

Θα lsquoθελα μαζί σου όμορφα πρωινά με συννεφιά και ψιχάλες στα τζάμια ζεστό καφέ και να ζηλεύω μια πορσελάνη γιατί απλά ακουμπάει τα χείλη σου οι ηλιαχτίδες να κάνουν παιχνίδια με τα μάτια σου και τα δάκτυλά σου να χορεύουν με τις σκιές μπροστά στο πρόσωπό σου

Άντε να έρθεις καθώς θα φοράς το πουκάμισό μου στο γυμνό σου κορμί να μου πεις ότι τη βροχή και το άκουσμά της τα αισθάνεσαι περισσότερο μαζί μου όταν είσαι

Τότε να μην έχω τίποτrsquo άλλο να σκεφτώ να σε πάρω να φύγουμε ίσως στη Γαλλία σε τέτοια περίεργα στενά σαν της ταινίας απλά για να

Περνάμε γαμάτα σαν αγέλη των λύκων συντροφικά στην κομμούνα των αχρείων και ότι ελπίδα έμεινε τώρα στις 5 τα ξημερώματα τη δίνουμε και την τρώνε οι εκμεταλλευτές των ηλιθίων

Αλλά δεν μας πειράζει καθόλου Ήδη ταξιδεύουμε εκατό χρόνια μπροστά σε πρωτεύουσες γεμάτες με άλλους τύπους σαν κι εμάς νrsquo αγαπούν και να μισούν τα ίδια πράγματα και καταστάσεις που υπήρξαν κι έρχονται

Αλλά εδώ στην πόλη ρε να ξέρεις πως και πάλι μπροστά μου σε βλέπω ρε και τρώγω σκαλώματα ρεΑλανίζουν τριγύρω οι κολλητοί γιατί είμαστε ταξιδιώτες κι είμαστε κουλ πειραματισμένοι με όλα τα καλά και το μυαλό μας το παίρνει και το κάνει ότι θέλει αυτό το κάτι που τη μια μέρα είσαι εσύ την άλλη όχι

Εμείς όπως και ναrsquo χει δεν είμαστε δεν είμαστε σαν την πλευρά του εαυτού μας που έχουμε απαρνηθεί και έτσι ζούμε σαν άνθρωποι

Να ξέρεις και ότι αν ζούσαμε όπως φανταζόμαστε μπορεί και να lsquoμουν απλά ένα κατεστημένο ή ένα τίποτα ανάμεσα σε όλο αυτό που τώρα μας κάνει κακό μέσα σε πανικούς αλητείες αλλά ίσως και στιγμές μαζί σου Όλα πάνε κι έρχονται μα τώρα νιώθω πως ήρθαν σε αφήνω

Ή μάλλον μrsquo αφήνειςτη μυρωδιά σου να νιώσω σε μια από της στιγμής τα όμορφα μέρη

Μακριά σου η ανασφάλεια και κοντά σου ο φόβος της Κοντά σου όλα ρόδινα αν στα νερά σου συμβαδίζουν στα νερά που λούζεις τα μαλλιά σου μοιραία και στα ορμητικά από κατάθλιψη ποτάμια που σου πήραν τη λαλιά το μυαλό το χάδι σου

Σε μια θάλασσα καρδιά θα περιμένω να πνίξω τον θυμό σου Μα σαν φύγει ο θυμός και μείνει μια άχαρη αγάπη laquoΣΤΑΜΑΤΑraquo θα φωνάξω Θα σου πω laquoΘέλω να είναι έντονο αυτό το χάδι αυτό το χάδι στο λαιμό που κι εσύ καλά γνωρίζεις που σαν βρικόλακας θα προσπαθώ να έχω και την τελευταία σταγόνα του ερώτα σουraquo

Μα στην ουτοπία μου σαν θα είμαι σrsquo ένα θάνατο σάπιο να με ρίξεις laquoΓυνήraquo θα φωνάξω τυφλός από θυμό και στο λήθαργο των σκέψεων θα πέσω και ιδέες θα έρχονται ότι μπορώ να ζήσω μακριά σουΌχι δεν μπορώ

Κάθε μέρα ΚυριακήΆκρα του τάφουΚάθεσαι και βαριαναστενάζειςΆραγε τιΚανείς δεν ξέρειτο τέλος τι θα φέρει

Τις δυο σου μέρες μετράς για μιασαν πέσεις για ύπνολες πως τέλειωσε η ζημιά κι η μέρα

Η μέρα που lsquoζησες δίχως το χαμόγελοστους δρόμους μόνος να γυρνάςλίγα σόλο σαξοφώνου να ζητάς στη γλυκιά μεθιά σουμrsquo ένα τσιγάρο αναμμένο περιμένειςτον άνεμο να πάρει τα μαλλιά σουγια να lsquoσαι μια εικόνα

Χωρίς φόβομόνο ελπίδα

Με μια ελπίδα κάθε βράδυ θα πίνωμε παρέα τα δυο σου μάτιαΚομμάτιαστην υποσυνείδητή μου ζήση

Ποιος στα όνειρά μου να περιφέρεσαι στη φωτιά μιας πόλης που η ομορφιά δεν χάνεται ποτέ σrsquo έχει αφήσει

και μrsquo ένα μπουκάλι στο χέρι γεμάτο κόκκινο κρασί να σε κυνηγώ και μια καρδιά γεμάτη πείσμα

Μα λέω laquoδεν μπορώraquo σε όσους μου λένε να περιμένω κι έτσι επιμένω στο ταξίδι ναυαγός τη φωνή σου να με γυρίσει στις χώρες που ο έρωτας φέρνει ελευθερία

Και τώρα σαν εδώ ακίνητος πετώντας ανίκητος στα μέρη όπου η μοναξιάπάλι σαν νύχτωσε φέρνει την σκέψη

Η πόλη κοιμάται ήσυχο θηρίο και με τρόπο βάναυσο με πνίγειστο άγριο ξημέρωμα που έρχεται και ίσως να χτυπά την πόρτα

Εκείνη μονή της ανοίγειμε τα μάτια θυμωμένα κι αφού ποτέ δεν σταματάν να lsquoναι γλυκά

Κάτω απrsquo το ίδιο φεγγάρι ο χρόνος δεν περνά ποτέ πικράμόνο τrsquo αστέρια φεύγαν κι έρχονταν πιο συχνά απrsquo το χαμόγελό της

στην πόλη που η απουσία της δεν υπάρχει πιανα γίνω θέλω ένα ταξίδι δίχως λαλιά μόνο στους ώμους μου φτερά

που οδηγούν στο συγκεκριμένο κάπουπου δεν ξέρωμε τα μυαλά που κανείς δεν γνώρισε ποτέ να ζητώ παρηγοριάστην αμοιβαιότητα που χάθηκε ή ποτέ δεν υπήρξε

σαν τα λόγια αυτά τα μικράπου από τα παιδιά βγαίνουν φυσικάμα που δεν τόλμησα να πω ποτέ

Στα μέτρα της κακιάς δημιουργίαςαντιχρονισμός θα μαστε και θα βαράμε για τους δικούς μας χρόνουςκαι όχι μόνο κόντρααν με κάτι μας παρομοιάζουν η θάλασσα ήρεμη δεν θα ναι

Δίνω πάντα την απάντηση με την προφανή ερώτησηΜα δεν πειράζειΈλα να σε τρατάρουμεκαι τον θυμό μας αν πεις Ευπρόσδεκτος Είναι και ο δικός σου ΚόσμοςΠου δεν γνώρισε ποτέ την αλήθειαΠου την σάπισαν αυνανιζόμενα αρχηγογουρουναΕπιβάλλοντας τις ιδιες σου τις λέξεις

πέντε-δέκα-δεκαπέντεΕίπα φτου σας και βγαίνωΜονος μου και ολοι σας καργιολιδες

Ευτυχισμένη αγέληΜόνοι σας και όλος μου καργιόληδες

Δίνω πάντα την απάντηση με την προφανή ερώτησηΜα δεν πειράζειΈλα να σε τρατάρουμεκαι τον θυμό μας αν πεις Ευπρόσδεκτος Είναι και ο δικός σου ΚόσμοςΠου δεν γνώρισε ποτέ την αλήθειαΠου την σάπισαν αυνανιζόμενα αρχηγογουρουναΕπιβάλλοντας τις ιδιες σου τις λέξεις

πέντε-δέκα-δεκαπέντεΕίπα φτου σας και βγαίνωΜονος μου και ολοι σας καργιολιδες

Ευτυχισμένη αγέληΜόνοι σας και όλος μου καργιόληδες

Περνάμε γαμάτα σαν αγέλη των λύκων συντροφικά στην κομμούνα των αχρείων και ότι ελπίδα έμεινε τώρα στις 5 τα ξημερώματα τη δίνουμε και την τρώνε οι εκμεταλλευτές των ηλιθίων

Αλλά δεν μας πειράζει καθόλου Ήδη ταξιδεύουμε εκατό χρόνια μπροστά σε πρωτεύουσες γεμάτες με άλλους τύπους σαν κι εμάς νrsquo αγαπούν και να μισούν τα ίδια πράγματα και καταστάσεις που υπήρξαν κι έρχονται

Αλλά εδώ στην πόλη ρε να ξέρεις πως και πάλι μπροστά μου σε βλέπω ρε και τρώγω σκαλώματα ρεΑλανίζουν τριγύρω οι κολλητοί γιατί είμαστε ταξιδιώτες κι είμαστε κουλ πειραματισμένοι με όλα τα καλά και το μυαλό μας το παίρνει και το κάνει ότι θέλει αυτό το κάτι που τη μια μέρα είσαι εσύ την άλλη όχι

Εμείς όπως και ναrsquo χει δεν είμαστε δεν είμαστε σαν την πλευρά του εαυτού μας που έχουμε απαρνηθεί και έτσι ζούμε σαν άνθρωποι

Να ξέρεις και ότι αν ζούσαμε όπως φανταζόμαστε μπορεί και να lsquoμουν απλά ένα κατεστημένο ή ένα τίποτα ανάμεσα σε όλο αυτό που τώρα μας κάνει κακό μέσα σε πανικούς αλητείες αλλά ίσως και στιγμές μαζί σου Όλα πάνε κι έρχονται μα τώρα νιώθω πως ήρθαν σε αφήνω

Ή μάλλον μrsquo αφήνειςτη μυρωδιά σου να νιώσω σε μια από της στιγμής τα όμορφα μέρη

Μακριά σου η ανασφάλεια και κοντά σου ο φόβος της Κοντά σου όλα ρόδινα αν στα νερά σου συμβαδίζουν στα νερά που λούζεις τα μαλλιά σου μοιραία και στα ορμητικά από κατάθλιψη ποτάμια που σου πήραν τη λαλιά το μυαλό το χάδι σου

Σε μια θάλασσα καρδιά θα περιμένω να πνίξω τον θυμό σου Μα σαν φύγει ο θυμός και μείνει μια άχαρη αγάπη laquoΣΤΑΜΑΤΑraquo θα φωνάξω Θα σου πω laquoΘέλω να είναι έντονο αυτό το χάδι αυτό το χάδι στο λαιμό που κι εσύ καλά γνωρίζεις που σαν βρικόλακας θα προσπαθώ να έχω και την τελευταία σταγόνα του ερώτα σουraquo

Μα στην ουτοπία μου σαν θα είμαι σrsquo ένα θάνατο σάπιο να με ρίξεις laquoΓυνήraquo θα φωνάξω τυφλός από θυμό και στο λήθαργο των σκέψεων θα πέσω και ιδέες θα έρχονται ότι μπορώ να ζήσω μακριά σουΌχι δεν μπορώ

Κάθε μέρα ΚυριακήΆκρα του τάφουΚάθεσαι και βαριαναστενάζειςΆραγε τιΚανείς δεν ξέρειτο τέλος τι θα φέρει

Τις δυο σου μέρες μετράς για μιασαν πέσεις για ύπνολες πως τέλειωσε η ζημιά κι η μέρα

Η μέρα που lsquoζησες δίχως το χαμόγελοστους δρόμους μόνος να γυρνάςλίγα σόλο σαξοφώνου να ζητάς στη γλυκιά μεθιά σουμrsquo ένα τσιγάρο αναμμένο περιμένειςτον άνεμο να πάρει τα μαλλιά σουγια να lsquoσαι μια εικόνα

Χωρίς φόβομόνο ελπίδα

Με μια ελπίδα κάθε βράδυ θα πίνωμε παρέα τα δυο σου μάτιαΚομμάτιαστην υποσυνείδητή μου ζήση

Ποιος στα όνειρά μου να περιφέρεσαι στη φωτιά μιας πόλης που η ομορφιά δεν χάνεται ποτέ σrsquo έχει αφήσει

και μrsquo ένα μπουκάλι στο χέρι γεμάτο κόκκινο κρασί να σε κυνηγώ και μια καρδιά γεμάτη πείσμα

Μα λέω laquoδεν μπορώraquo σε όσους μου λένε να περιμένω κι έτσι επιμένω στο ταξίδι ναυαγός τη φωνή σου να με γυρίσει στις χώρες που ο έρωτας φέρνει ελευθερία

Και τώρα σαν εδώ ακίνητος πετώντας ανίκητος στα μέρη όπου η μοναξιάπάλι σαν νύχτωσε φέρνει την σκέψη

Η πόλη κοιμάται ήσυχο θηρίο και με τρόπο βάναυσο με πνίγειστο άγριο ξημέρωμα που έρχεται και ίσως να χτυπά την πόρτα

Εκείνη μονή της ανοίγειμε τα μάτια θυμωμένα κι αφού ποτέ δεν σταματάν να lsquoναι γλυκά

Κάτω απrsquo το ίδιο φεγγάρι ο χρόνος δεν περνά ποτέ πικράμόνο τrsquo αστέρια φεύγαν κι έρχονταν πιο συχνά απrsquo το χαμόγελό της

στην πόλη που η απουσία της δεν υπάρχει πιανα γίνω θέλω ένα ταξίδι δίχως λαλιά μόνο στους ώμους μου φτερά

που οδηγούν στο συγκεκριμένο κάπουπου δεν ξέρωμε τα μυαλά που κανείς δεν γνώρισε ποτέ να ζητώ παρηγοριάστην αμοιβαιότητα που χάθηκε ή ποτέ δεν υπήρξε

σαν τα λόγια αυτά τα μικράπου από τα παιδιά βγαίνουν φυσικάμα που δεν τόλμησα να πω ποτέ

Στα μέτρα της κακιάς δημιουργίαςαντιχρονισμός θα μαστε και θα βαράμε για τους δικούς μας χρόνουςκαι όχι μόνο κόντρααν με κάτι μας παρομοιάζουν η θάλασσα ήρεμη δεν θα ναι

Δίνω πάντα την απάντηση με την προφανή ερώτησηΜα δεν πειράζειΈλα να σε τρατάρουμεκαι τον θυμό μας αν πεις Ευπρόσδεκτος Είναι και ο δικός σου ΚόσμοςΠου δεν γνώρισε ποτέ την αλήθειαΠου την σάπισαν αυνανιζόμενα αρχηγογουρουναΕπιβάλλοντας τις ιδιες σου τις λέξεις

πέντε-δέκα-δεκαπέντεΕίπα φτου σας και βγαίνωΜονος μου και ολοι σας καργιολιδες

Ευτυχισμένη αγέληΜόνοι σας και όλος μου καργιόληδες

Δίνω πάντα την απάντηση με την προφανή ερώτησηΜα δεν πειράζειΈλα να σε τρατάρουμεκαι τον θυμό μας αν πεις Ευπρόσδεκτος Είναι και ο δικός σου ΚόσμοςΠου δεν γνώρισε ποτέ την αλήθειαΠου την σάπισαν αυνανιζόμενα αρχηγογουρουναΕπιβάλλοντας τις ιδιες σου τις λέξεις

πέντε-δέκα-δεκαπέντεΕίπα φτου σας και βγαίνωΜονος μου και ολοι σας καργιολιδες

Ευτυχισμένη αγέληΜόνοι σας και όλος μου καργιόληδες

Κάθε μέρα ΚυριακήΆκρα του τάφουΚάθεσαι και βαριαναστενάζειςΆραγε τιΚανείς δεν ξέρειτο τέλος τι θα φέρει

Τις δυο σου μέρες μετράς για μιασαν πέσεις για ύπνολες πως τέλειωσε η ζημιά κι η μέρα

Η μέρα που lsquoζησες δίχως το χαμόγελοστους δρόμους μόνος να γυρνάςλίγα σόλο σαξοφώνου να ζητάς στη γλυκιά μεθιά σουμrsquo ένα τσιγάρο αναμμένο περιμένειςτον άνεμο να πάρει τα μαλλιά σουγια να lsquoσαι μια εικόνα

Χωρίς φόβομόνο ελπίδα

Με μια ελπίδα κάθε βράδυ θα πίνωμε παρέα τα δυο σου μάτιαΚομμάτιαστην υποσυνείδητή μου ζήση

Ποιος στα όνειρά μου να περιφέρεσαι στη φωτιά μιας πόλης που η ομορφιά δεν χάνεται ποτέ σrsquo έχει αφήσει

και μrsquo ένα μπουκάλι στο χέρι γεμάτο κόκκινο κρασί να σε κυνηγώ και μια καρδιά γεμάτη πείσμα

Μα λέω laquoδεν μπορώraquo σε όσους μου λένε να περιμένω κι έτσι επιμένω στο ταξίδι ναυαγός τη φωνή σου να με γυρίσει στις χώρες που ο έρωτας φέρνει ελευθερία

Και τώρα σαν εδώ ακίνητος πετώντας ανίκητος στα μέρη όπου η μοναξιάπάλι σαν νύχτωσε φέρνει την σκέψη

Η πόλη κοιμάται ήσυχο θηρίο και με τρόπο βάναυσο με πνίγειστο άγριο ξημέρωμα που έρχεται και ίσως να χτυπά την πόρτα

Εκείνη μονή της ανοίγειμε τα μάτια θυμωμένα κι αφού ποτέ δεν σταματάν να lsquoναι γλυκά

Κάτω απrsquo το ίδιο φεγγάρι ο χρόνος δεν περνά ποτέ πικράμόνο τrsquo αστέρια φεύγαν κι έρχονταν πιο συχνά απrsquo το χαμόγελό της

στην πόλη που η απουσία της δεν υπάρχει πιανα γίνω θέλω ένα ταξίδι δίχως λαλιά μόνο στους ώμους μου φτερά

που οδηγούν στο συγκεκριμένο κάπουπου δεν ξέρωμε τα μυαλά που κανείς δεν γνώρισε ποτέ να ζητώ παρηγοριάστην αμοιβαιότητα που χάθηκε ή ποτέ δεν υπήρξε

σαν τα λόγια αυτά τα μικράπου από τα παιδιά βγαίνουν φυσικάμα που δεν τόλμησα να πω ποτέ

Στα μέτρα της κακιάς δημιουργίαςαντιχρονισμός θα μαστε και θα βαράμε για τους δικούς μας χρόνουςκαι όχι μόνο κόντρααν με κάτι μας παρομοιάζουν η θάλασσα ήρεμη δεν θα ναι

Δίνω πάντα την απάντηση με την προφανή ερώτησηΜα δεν πειράζειΈλα να σε τρατάρουμεκαι τον θυμό μας αν πεις Ευπρόσδεκτος Είναι και ο δικός σου ΚόσμοςΠου δεν γνώρισε ποτέ την αλήθειαΠου την σάπισαν αυνανιζόμενα αρχηγογουρουναΕπιβάλλοντας τις ιδιες σου τις λέξεις

πέντε-δέκα-δεκαπέντεΕίπα φτου σας και βγαίνωΜονος μου και ολοι σας καργιολιδες

Ευτυχισμένη αγέληΜόνοι σας και όλος μου καργιόληδες

Δίνω πάντα την απάντηση με την προφανή ερώτησηΜα δεν πειράζειΈλα να σε τρατάρουμεκαι τον θυμό μας αν πεις Ευπρόσδεκτος Είναι και ο δικός σου ΚόσμοςΠου δεν γνώρισε ποτέ την αλήθειαΠου την σάπισαν αυνανιζόμενα αρχηγογουρουναΕπιβάλλοντας τις ιδιες σου τις λέξεις

πέντε-δέκα-δεκαπέντεΕίπα φτου σας και βγαίνωΜονος μου και ολοι σας καργιολιδες

Ευτυχισμένη αγέληΜόνοι σας και όλος μου καργιόληδες

Και τώρα σαν εδώ ακίνητος πετώντας ανίκητος στα μέρη όπου η μοναξιάπάλι σαν νύχτωσε φέρνει την σκέψη

Η πόλη κοιμάται ήσυχο θηρίο και με τρόπο βάναυσο με πνίγειστο άγριο ξημέρωμα που έρχεται και ίσως να χτυπά την πόρτα

Εκείνη μονή της ανοίγειμε τα μάτια θυμωμένα κι αφού ποτέ δεν σταματάν να lsquoναι γλυκά

Κάτω απrsquo το ίδιο φεγγάρι ο χρόνος δεν περνά ποτέ πικράμόνο τrsquo αστέρια φεύγαν κι έρχονταν πιο συχνά απrsquo το χαμόγελό της

στην πόλη που η απουσία της δεν υπάρχει πιανα γίνω θέλω ένα ταξίδι δίχως λαλιά μόνο στους ώμους μου φτερά

που οδηγούν στο συγκεκριμένο κάπουπου δεν ξέρωμε τα μυαλά που κανείς δεν γνώρισε ποτέ να ζητώ παρηγοριάστην αμοιβαιότητα που χάθηκε ή ποτέ δεν υπήρξε

σαν τα λόγια αυτά τα μικράπου από τα παιδιά βγαίνουν φυσικάμα που δεν τόλμησα να πω ποτέ

Στα μέτρα της κακιάς δημιουργίαςαντιχρονισμός θα μαστε και θα βαράμε για τους δικούς μας χρόνουςκαι όχι μόνο κόντρααν με κάτι μας παρομοιάζουν η θάλασσα ήρεμη δεν θα ναι

Δίνω πάντα την απάντηση με την προφανή ερώτησηΜα δεν πειράζειΈλα να σε τρατάρουμεκαι τον θυμό μας αν πεις Ευπρόσδεκτος Είναι και ο δικός σου ΚόσμοςΠου δεν γνώρισε ποτέ την αλήθειαΠου την σάπισαν αυνανιζόμενα αρχηγογουρουναΕπιβάλλοντας τις ιδιες σου τις λέξεις

πέντε-δέκα-δεκαπέντεΕίπα φτου σας και βγαίνωΜονος μου και ολοι σας καργιολιδες

Ευτυχισμένη αγέληΜόνοι σας και όλος μου καργιόληδες

Δίνω πάντα την απάντηση με την προφανή ερώτησηΜα δεν πειράζειΈλα να σε τρατάρουμεκαι τον θυμό μας αν πεις Ευπρόσδεκτος Είναι και ο δικός σου ΚόσμοςΠου δεν γνώρισε ποτέ την αλήθειαΠου την σάπισαν αυνανιζόμενα αρχηγογουρουναΕπιβάλλοντας τις ιδιες σου τις λέξεις

πέντε-δέκα-δεκαπέντεΕίπα φτου σας και βγαίνωΜονος μου και ολοι σας καργιολιδες

Ευτυχισμένη αγέληΜόνοι σας και όλος μου καργιόληδες

Δίνω πάντα την απάντηση με την προφανή ερώτησηΜα δεν πειράζειΈλα να σε τρατάρουμεκαι τον θυμό μας αν πεις Ευπρόσδεκτος Είναι και ο δικός σου ΚόσμοςΠου δεν γνώρισε ποτέ την αλήθειαΠου την σάπισαν αυνανιζόμενα αρχηγογουρουναΕπιβάλλοντας τις ιδιες σου τις λέξεις

πέντε-δέκα-δεκαπέντεΕίπα φτου σας και βγαίνωΜονος μου και ολοι σας καργιολιδες

Ευτυχισμένη αγέληΜόνοι σας και όλος μου καργιόληδες

Δίνω πάντα την απάντηση με την προφανή ερώτησηΜα δεν πειράζειΈλα να σε τρατάρουμεκαι τον θυμό μας αν πεις Ευπρόσδεκτος Είναι και ο δικός σου ΚόσμοςΠου δεν γνώρισε ποτέ την αλήθειαΠου την σάπισαν αυνανιζόμενα αρχηγογουρουναΕπιβάλλοντας τις ιδιες σου τις λέξεις

πέντε-δέκα-δεκαπέντεΕίπα φτου σας και βγαίνωΜονος μου και ολοι σας καργιολιδες

Ευτυχισμένη αγέληΜόνοι σας και όλος μου καργιόληδες

Δίνω πάντα την απάντηση με την προφανή ερώτησηΜα δεν πειράζειΈλα να σε τρατάρουμεκαι τον θυμό μας αν πεις Ευπρόσδεκτος Είναι και ο δικός σου ΚόσμοςΠου δεν γνώρισε ποτέ την αλήθειαΠου την σάπισαν αυνανιζόμενα αρχηγογουρουναΕπιβάλλοντας τις ιδιες σου τις λέξεις

πέντε-δέκα-δεκαπέντεΕίπα φτου σας και βγαίνωΜονος μου και ολοι σας καργιολιδες

Ευτυχισμένη αγέληΜόνοι σας και όλος μου καργιόληδες